Θα μεινουμε στην πιστη;

Λέμε τώρα ότι πιστεύουμε, ότι είμεθα Χριστιανοί αν παρουσιαστεί διωγμός, όπως παρουσιάστηκε στην περίπτωση της αγίας Φιλοθέης και των άλλων μαρτύρων, τι θα κάνουμε;

Τώρα έχουμε κάποια ελευθερία αν συμβεί και σ΄ εμάς αυτό που παρουσιάστηκε στην Αλμπάνια, που δεν επιτρέπεται ούτε σταυρό να κάνουνε, άραγε θα σταθούμε, θα μείνουμε σταθεροί και ακλόνητοι; Αυτό πρόκειται να εξετάσουμε και να ερευνήσουμε.

Να εξετάσουμε τον εαυτό μας, αν μας καλέσουν και εμάς όπως κάλεσαν τους μάρτυρας και ζητήσουν τη μαρτυρία της πίστεως μας, θα την δώσουμε ή θα αρνηθούμε και θα γίνουμε λιποτάκται;

Η ιστορία αναφέρει τα πρόσωπα των μαρτύρων αλλά δεν αναφέρει τα πρόσωπα των λιποτακτών, που είναι πολύ περισσότερα. Εάν εδώ μαρτύρησε μία γυναίκα, υπήρξαν άλλες που αρνήθηκαν το Χριστό. Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε αυτό το θέμα. Να εξετάσουμε και να ερευνήσουμε τον εαυτό μας εάν θα αντέξουμε σε έναν διωγμό. Μπορούμε εμείς να αντέξουμε τα μαρτύρια, τα οποία υπέστη η αγία Φιλοθέη; Έχουμε διάθεση;

Πρέπει να διαθέσουμε τον εαυτό μας για το μαρτύριο. Να είμεθα έτοιμοι. Να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας διά τέτοια σκληράν ημέρα, η οποία έρχεται. Εάν έρθει τέτοιο καθεστώς άθεο και μόνο να συγκεντρωθούμε εδώ πέρα θα απαγορεύεται. Και θα έρθει αστυνόμος του άθεου καθεστώτος, για να μας σημειώσει. Δε θα μπορούμε να κάνουμε συγκεντρώσεις που κάνουμε τώρα, δε θα μπορούμε να κάνουμε κατασκηνώσεις, δε θα μπορούμε να έχουμε οικοτροφεία, δε θα μπορούμε να εκκλησιαζώμεθα, δε θα μπορούμε να έχουμε τίποτα απολύτως. Θα πάμε τότε στην εκκλησία των κατακόμβων, θα πάμε στην εποχή της τουρκοκρατίας, που κρυφά τελούσαν τα μυστήρια. Σε τέτοια περίοδο πηγαίνουμε. Ο Θεός να βάλει το χέρι του και να δώσει «λύτρωσιν τω λαώ αυτού»

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 47-48

Ασκηση ετοιμοτητος

σε μικρο μαθητη της β΄ τάξεως του δημοτικου  

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 45-47

O π. Αυγουστίνος απευθύνεται σε ένα μικρό μαθητή και τον ρωτά·

Για λέγε μου. Εάν σε πιάσει ένας και σου πει «Έλα ᾽δω. Να βλαστημήσεις το Χριστό, αν θέλεις να ζήσεις. Αν δεν τον βλαστημήσεις, θα σου κόψω το κεφάλι έτσι, κραπ». Έχει ένα μαχαίρι για να σου κόψει το κεφάλι. Τι θα κάνεις; Ε; Θα βλαστημήσεις το Χριστό; Πες μου, τι θα κάνεις; Δε μιλάς καθόλου; Τίποτα δε λες;
Κρατάει ένα μαχαίρι και σου λέει, «Κοίταξε καλά. Αν βλαστημήσεις το Χριστό, θα σ΄ αφήσουμε να ζήσεις αν δεν βλαστημήσεις, κρρρρραπ, πάει το κεφάλι». Τι θα κάνεις;
Όλα αυτά που μας έλεγες τόση ώρα και έψαλλες, τι ήταν, κάλπικοι παράδες; Τι θα έκανες;
Γιατί στέκεσαι έτσι;
Αγαπάς τη ζωή σου; Θες να ζήσεις, να γίνεις γέρος εκατό χρονών;
Τι θα κάνεις; Πες μου τι θα κάνεις; Φοβάσαι;
(Απάντηση μικρού) – Αυτό το πράγμα θέλει σκέψη.
– Θέλει σκέψη; Δε θέλει σκέψη, τέτοιο, καρδιά θέλει. Για λέγε, γιατί θέλει σκέψη; Ε;
Κρατάει το μαχαίρι και σου λέει· Έλα εδώ πέρα.
Σε πιάνουν οι Τουρκαλάδες, όπως κάτω στην Κύπρο και σου λένε· «Εδώ ή θα βλαστημήσεις το Χριστό και θα σε αφήσουμε να ζήσεις, ειδεμή, μαχαίρι και θάνατος και καταστροφή». Τι θα προτιμήσεις από τα δύο; Διάλεξε με το ρολόι, πέντε λεπτά διορία. Τι θα κάνεις; Σκέψη θα κάνεις; Τι θα σκεφτείς δηλαδή; Τον πατέρα, τη μάνα; Τι θα σκεφτείς. Γιατί κάθεσαι έτσι σκεπτικός; Χρειάζεται σκέψη αυτό; Δε χρειάζεται σκέψη, καρδιά θέλει.
Λέγε τι θα απαντήσεις Ναι ή όχι; Τι θα κάνεις; Δε μου τα λες καλά.
(Απάντηση μικρού) – Όχι, δε θα βλαστημήσω.
-Ναι, αλλά το «όχι» το είπες με τόση αγωνία, με τόσο αγκομαχητό, με τόση δυσκολία. Φοβάσαι;
Έπρεπε να πεις ότι «Εγώ θα κάνω προσευχή, θα παρακαλέσω το Θεό να μου δώσει δύναμη». Αν δε σου δώσει ο Θεός δύναμη, δεν κάνεις τίποτα.
Σαν και εσένα δεν μαρτυρήσανε παιδάκια;
Λέγε. Ποια παιδάκια μαρτυρήσανε στην ηλικία σου;
Φώναξε το καλά. Ποιος ήταν στην ηλικία σου;
–       Ο άγιος Ταρσίζιος.
–       Ο Ταρσίζιος και τόσοι άλλοι μαρτυρήσανε σαν εσένα. Άκου «σκέψη»! Μην το ξαναπείς αυτό.
Η καρδιά λέει «όχι». Το μυαλό λέει «ναι». Η καρδιά λέει «όχι δεν βλαστημώ το Χριστό». Το μυαλό λέει «ναι, βλαστήμησε τον».
Το κατάλαβες; Για να δούμε όταν μεγαλώσεις τι θα κάνεις….

Να αναστησομε τα προτυπα των αγιων

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 43-45

Θα μπορέσουμε εμείς στην εποχή μας να ανανεώσουμε τις θυσίες των μαρτύρων; Η «Φαβιόλα» καλή είναι, ωραία είναι τη διαβάζεις, ευχαριστιέσαι, κλαις. Ξέρω ψυχές που κλαίνε. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Πρέπει εμείς να αναστήσομε τα πρότυπα αυτά. Να μη μοιάζουμε με εκείνους τους «χριστιανούς» οι οποίοι αγαπάνε την αγία Αικατερίνη, την αγία Βαρβάρα, αλλά νέα Αικατερίνη δεν θέλουν να υπάρχει στον κόσμο. Νέα Αικατερίνη όχι να μη παρουσιασθεί!. Τι ψευτιά, τι απατεωνιά. Τι κωμωδία χριστιανική! Να υπάρχει μία αγία Βαρβάρα, να μη παρουσιασθεί άλλη. Δηλαδή, την θέλουν ως είδος ταμπού έτσι κατήντησε αυτή η αγιωτάτη μας θρησκεία, ενώ είναι ζωντανή.

Λοιπόν η Φαβιόλα υπάρχει, αλλά πρέπει να την ζωντανέψωμεν. Και όλα αυτά τα μαρτυρικά πρόσωπα, τα οποία αναφέρονται, να τα ζωντανέψομε. Να γίνομε μαρτυρικά πρόσωπα, μαρτυρική Εκκλησία, κατακομβική Εκκλησία. Θα μπορέσουμε να την πραγματοποιήσομε αυτήν την προσπάθεια; Ευχάριστο είναι αυτό το οποίο διαβάζουμε και μάλιστα γραμμένο με λογοτεχνική χάρη. Είναι ένα πολύ καλό πρότυπο η Φαβιόλα. Είναι μία αυτή. Αλλά το ζήτημα είναι αν μπορέσομε εμείς να το επαναλάβομε το πρότυπο αυτό.

Ήμουν στο Μεσολόγγι τα χρόνια εκείνα πρωτοσύγκελλος και κάθε χρόνο που εορταζόταν η επέτειος της εξόδου του Μεσολογγίου, την Κυριακή των Βαΐων, ερχόταν διάφορα επίσημα πρόσωπα. Ήταν και αυτή η έξοδος μία ηρωική πράξη και την τιμούσαν διότι προτίμησαν εκείνοι να πεθάνουν, να σκοτωθούν όλοι παρά να ζουν σκλαβωμένοι. Ερχόταν λοιπόν την ημέρα αυτή διάφοροι ρήτορες και λέγανε και λέγανε. Λόγια λόγια λόγια, βερμπαλισμός ατελείωτος. Οπότε ένα τέτοιο πρωινό προ του 40, το 39, ήρθε ο αείμνηστος Μεταξάς και είπε λίγα λόγια. Προφήτης ήτανε; Εστάθηκε με προσοχή επάνω στο μνημείον των ηρώων που είναι τα κόκκαλα συσσωρευμένα, στάθηκε με προσοχή και είπε τα εξής. «Έλληνες σημασία έχει το Μεσολόγγι, εάν νέας αφορμής δοθείσης δυνάμεθα να επαναλαμβάνομε το Μεσολόγγι». Τίποτα άλλο δεν είπε, τίποτα άλλο. Και όντως το επόμενο έτος η Ελλάς επανέλαβε το Μεσολόγγι.

Να μη θέλουμε έτσι απλώς να υπάρχει η «Φαβιόλα». Η «Φαβιόλα» υπάρχει και αξίζει να μας συγκινεί εάν ευκαιρίας δοθείσης, αφορμή δοθείσης δυνάμεθα και εμείς καθένας από μας να επαναλαμβάνομε τα ηρωικά παραδείγματα τα οποία περιέχει η ιστορία αυτή της Φαβιόλας.

Επίκαιρο και ευχάριστο θα ήτο να’ χαμε ένα κινηματογράφο να δούμε σε έργο τη Φαβιόλα. Να δούμε τη Μαριάμ την πιστή δούλη της, να δούμε όλους αυτούς να δούμε τον Παγκράτιο, να δούμε τον Κασσιανό, να δούμε τον Ταρσίζιο, να δούμε τον Σεβαστιανό με τα βέλη επάνω στο κορμί του. Να δούμε και τους προδότας, να δούμε τον Τορκουάτο και όλα αυτά τα πρόσωπα, τα οποία είναι το νέο δράμα. Συνεχίζεται η σταύρωσης του Χριστού μας.

Λοιπόν ας κάνομε την προσευχή μας, να μας δώσει ο Θεός, να μη προδώσομε το Χριστό. Διότι έρχονται ημέραι πολύ σκληραί. Πολύ σκληραί ημέραι έρχονται, και πρέπει να είμεθα έτοιμοι.

Το Θαβώρ τελειώνει. Τελειώνει το Θαβώρ. Διότι Θαβώρ είναι εδώ πέρα. Εσείς τα κορίτσια όλα τα οποία είστε εδώ ζείτε στο Θαβώρ. Πρέπει να ομολογήσομε, ότι εν συγκρίσει με τα άλλα κορίτσια εσείς έχετε λιγότερα βάρη. Σας το είπα, δεν κατηγορούμε τα άλλα κορίτσια. Εκείνα στην ηλικία σας δημιούργησαν οικογένειες και έχουν άνδρας ιδιοτρόπους, φοβερούς και απαισίους, έχουν παιδιά, έχουν πεθερές κακές και διεστραμμένες, έχουν ένα μαρτύριο. Σταυρώνονται αυτές. Ενώ εσείς ζείτε στο Θαβώριον είστε μεταξύ των εκλεκτών, είστε μεταξύ των προσώπων τα οποία απολαμβάνουν μία γαλήνη. Δε σας κατηγορούμε γι’ αυτό μάλιστα σας επαινούμε και εξαίρομε. Αλλά λήγει το Θαβώριον και ερχόμεθα εις κατακόμβας.

Παράγγελμα σε ποιμένα

Οι σάλπιγγες της Αποκαλύψεως ακούονται τρομακτικαί. Θα προετοιμασθείς όχι για ηδονές και διασκεδάσεις αλλά για μαρτύριο. Θα είσαι ευτυχής και μακάριος εάν μαρτυρήσης για Εκείνον που έχυσε το αίμα του για σένα.

Με τέτοια αισθήματα ιερά σε χειροτονούμε σήμερα και θέλω να ελπίζω ότι δεν θα διαψεύσεις τας ελπίδας τας οποίας εστήριξε το ποίμνιον και ο λαός μας είς σε.

Μη λησμονείς ποτέ, ότι χειροτονήθηκες διάκονος την εορτή του Αγίου Κοσμά και σου έδωσα τότε ένα βιβλίο του, για να του μοιάσεις.

Τι θα δουν τα ματια μας…

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 38

___

____

Ο Μάρκος ο Ευγενικός πάλεψε με το μεγάλο θηρίο, τον πάπα, που τόσα χρόνια βασανίζει τον κόσμο. Και τώρα στα χρόνια μας- τι θα δούνε τα ματάκια μας…, προτιμότερο να μας πάρει ο Θεός από τον κόσμο τούτο, παρά να δούμε τις κακές ημέρες που έρχονται- κακά σημάδια έχομε. Ας γλεντάνε ας διασκεδάζουν, ας βγάζουν τα μάτια τους έρχεται η οργή του Θεού. Χειρότερη από κείνη που ζήσαμε το 1940. Θυμάστε την πείνα, θυμάστε τη δυστυχία, θυμάστε τη σκλαβιά; Θυμᾶστε τις κρεμάλες; Θυμάστε όλα αυτά που ζήσαμε όλοι όσοι μείναμε πιστοί στην πατρίδα και την Εκκλησία; Έρχονται πάλι τέτοιες ημέρες.

Θεολόγοι, παπάδες, δεσποτάδες, πατριάρχες μας λένε να πάμε να προσκυνήσουμε τον πάπα. Πέφτουμε από το θρόνο μα τον πάπα δεν τον προσκυνάμε. Και τρεις μητροπόλεις, της Ελευθερουπόλεως, της Φλωρίνης και της Παραμυθιάς παύσαμε το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα. Γιατί; Θέλει με το ζόρι να μας κάνει Φράγκους. Δεν θα γίνουμε Φράγκοι. Το γράψαμε στον Αθηναγόρα είμεθα έτοιμοι και το θρόνο και τη ζωή μας να χάσουμε, παρά να προσκυνήσουμε τον πάπα. Έρχονται τέτοιες κακές ημέρες όλοι θέλουν να πάμε στον πάπα.

Εγώ νομίζω, ότι πρέπει να μείνουμε ορθόδοξοι. Ορθόδοξοι όπως και οι πατέρες μας, ορθόδοξοι όπως γενεαί γενεών όπως φωνάζει ολόκληρος η Ιστορία. Είμαστε παιδιά των προμάχων της Ορθοδοξίας, του Μάρκου του Ευγενικού και του Μεγάλου Αθανασίου, είμεθα παιδιά του αγίου Νικολάου, είμεθα παιδιά του αγίου Δημητρίου, είμεθα παιδιά της Ορθοδοξίας και κανείς μας με τη βοήθεια του Θεού δεν θα την αρνηθεί.

Ας παρακαλέσουμε τον Θεό, να μας κρατήσει όλους ενωμένους, πιστούς εις την αγία μας Ορθοδοξία, της οποίας το κάλλος είναι αμήχανον και η δόξα είναι απερίγραπτος.

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Ο Χριστόφορος ο Καλύβας, ένας επιστήθιος φίλος μου, σπουδαία φυσιογνωμία, ιστορική φυσιογνωμία, μου έλεγε προ ετών που συζητούσαμε·

«Ρε Αυγουστίνε, δεν κατάλαβες τι θα γίνει; Ο σατανάς μεταχειρίσθει όλα τα μέσα για να διαλύσει την Εκκλησία. Θα μεταχειριστεί εις τους έσχατους καιρούς και ένα τελευταίο όπλο. Θα ντύσει παπάδες και δεσποτάδες πρόσωπα της εξουσίας του θα τους φορέσει εγκόλπια και θα τους δώσει πατερίτσες. Και δια μέσου αυτών των αρχιερέων θα διαλύσει την Εκκλησία». Ο σατανάς θα εμφανισθεί με ράσα, με άμφια, με πατερίτσες και μπαστούνες!

_

—

ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π.  ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

(Χρειάζεται την προσοχή σας για να ακούσετε τα σημαντικά λόγια του Γέροντος, γιατί δεν είναι καλά ηχογραφημένη)

_________

________

EΣXATOI ΧΡΟΝΟΙ

«ώσπερ αι ημέραι του Νώε»

 Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 41-43

Το τέλος του κόσμου λέει ο Χριστός ότι θα είναι «ώσπερ αί ημέραι του Νώε». Και οι ημέρες είναι όπως αί ημέραι του Νώε. Διότι έχομε ξεκλίνει και πρέπει να περιμένωμε το τέλος του Νώε. Δεν το λέω εγώ, ο επίσκοπος Φλωρίνης ο δήθεν αυστηρός το λένε άλλα στόματα, έγκυρα, πολιτικών και επιστημόνων, ανδρών διαπρεπών Αμερικής και Ρωσίας αυτοί προβλέπουν, ότι είμεθα εγγύς θυέλλης.

Δεν θα ανοίξουν πλέον οι καταρράκται του ουρανού για να πέσει νεράκι πάνω στα κεφάλια των αμαρτωλών ανθρώπων αλλά όπως λέει ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, θα φανούν στον ουρανό τα «μαυροπούλια», που είναι τα αεροπλάνα. Και οι αεροπόροι, από ύψος χιλίων μέτρων θα πατήσουν τα ηλεκτρικά τους κουμπιά θα ρίξουν ατομικές βόμβες και θα καταστραφεί η γη. Δεν θα υπάρχουν πλέον πόλεις, δεν θα υπάρχει κόσμος, θα γίνει καταστροφή άνευ προηγουμένου. Αυτός θα είναι ο Αρμαγεδών της Αποκαλύψεως, ο τελευταίος πόλεμος, ο οποίος οπωσδήποτε θα γίνει για τις αμαρτίες μας.

Η ειρήνη του κόσμου κρέμεται από μια κλωστή.

Κόσμε, γλέντα, διασκέδαζε, οργίαζε, μοίχευε, μάζευε… Επάνω από τα κεφάλια μας κρέμεται η σπάθη του Δαμοκλέους. Από μια κλωστή κρέμεται η ειρήνη και εάν αυτή κοπεί, ουαί τω κόσμω.

Παναγία Τριάς, ελέησον τον κόσμον σου. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς.

Ζούμε σε μια εποχή αμαρτωλή, σε μια εποχή τραγική, σε μια εποχή αποστασίας από τον Θεό, ζούμε σε μια εποχή μεγάλης διαφθοράς και απιστίας. Ποτέ μα ποτέ η ανθρωπότητος δεν εβλασφήμησε και δεν εγκλημάτησε όπως στις ημέρες μας. Ποτέ δεν εψεύθησαν μικροί και μεγάλοι όπως ψεύδονται χυδαίως σήμερα. Ποτέ η ανθρωπότης δεν εξέκλινε εκ της τροχιάς της ηθικής όπως επί των ημερών μας. Οι ημέρες μας είναι όπως προφήτευσε ο Χριστός. Διαβάστε το Ευαγγέλιο, για να δείτε τι λέει, το τέλος του κόσμου θα είναι «ώσπερ αί ημέραι του Νώε».

Θεέ μου Θεέ μου, οποία εκπλήρωσις της προφητείας!

Γίνεται διχασμός

Γίνεται διχασμός. «Σημείον αντιλεγόμενον» είναι ο Χριστός. Δεν γνωρίζομε τι συντελείται μέσα εις τα σπίτια των ανθρώπων. Υπάρχει το πνεύμα το πονηρόν. Ο Χριστός και ο Καίσαρ παλεύουν μέσα στον αιώνα μας. Γι’ αυτό είναι ανάγκη, εσείς όλες να μιμηθείτε τα παραδείγματα των αγίων. Επιλέξατε εκουσίως και όχι ακουσίως το δρόμο αυτό διότι αν χρησιμοποιούσαμε άλλα μέσα και τρόπους, θα έπρεπε να είστε 500, 600, 700 κ.λπ., ενώ τώρα είστε μόνο 70 και αυτές πάλι είσαστε όπως ο Πέτρος έχετε μεν την διάθεση αλλά δεν γνωρίζομε την αδυναμίαν την οποίαν έχομε και η οποία υπάρχει μέσα εις τα στήθη μας.

Είθε λοιπόν η «Φαβιόλα», την οποίαν συνιστώ να τη διαβάσετε εκ νέου, να γίνει υπόδειγμα σας, να προσπαθήσετε να τη ζήσετε.

Να αναστήσουμε τη Φαβιόλα, να αναστήσουμε όλα τα ηρωικά εκείνα πρότυπα των μαρτύρων, διά να πούμε και εμείς, ότι ο Χριστός δεν έζησε μόνο την εποχή της Φαβιόλας και των άλλων μαρτύρων αλλά ότι ζει και βασιλεύει εις τους αιώνας αμήν.

Γνωρισματα ορθοδοξου κληρικου

 Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 39-41

Αγαπητοί, πρέπει να ομολογήσουμε μία πικρά αλήθεια. Οι πιστοί, που αγωνίζονται για να κρατήσουν την Ορθοδοξία, είναι ολίγοι. Το ρεύμα το μεγάλο και το απέραντο είναι εκείνο που σιγά – σιγά έχουν απομακρυνθεί από την ορθόδοξο πίστη.

Θα πω ένα λόγο, που ποτέ δεν τον είπα. Θα τον πείτε εγωιστικό, αλλά σας δίνω μια ζυγαριά, για να ζυγίσετε παπάδες, δεσποτάδες και όλο τον κλήρο και όλους τους θεολόγους. Η ζυγαριά αυτή ποια είναι; Ποιο είναι το γνώρισμα του πάπα; Να μαζεύει πρόσφορα; Να κάνει ωραίες ακολουθίες; Να κηρύττει χαριτωμένα και να χρηστολογεί από του άμβωνος και να δακρύζουν τα μάτια μερικών δεσποιναρίων για τους στοχαστικούς του λογισμούς; Ποιο είναι το γνώρισμα του πάπα και του δεσπότη σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια;

Το γνώρισμα του δεσπότη και του παπά είναι η μαχητικότης, η παρρησία. Είναι εκείνο που είπε ο απόστολος Παύλος, ότι «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται». Αν δείτε παπά, αν δείτε θεολόγο, αν δείτε μητροπολίτη και αρχιεπίσκοπο, που δεν διώκεται, αλλά απολαύει της αγάπης και της εκτιμήσεως όλων, τότε έχει εφαρμογή ο λόγος του Χριστού «Ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι», να ξέρετε πολύ καλά ότι αυτός δεν βαδίζει καλώς. Ή αν λέγεται ορθόδοξος και δεν θέλει να αντιμετωπίσει το ρεύμα, την χιονοστιβάδα αυτή που κατέρχεται για να διαλύσει τον κόσμο. Ο παπάς ο ορθόδοξος πάει κόντρα με τα ρεύματα. Ο Μέγας Αθανάσιος ένας ήτο, αλλά κράτησε στους ώμους του ως Άτλας ολόκληρη της Ορθοδοξία. Ο Μάρκος ο Ευγενικός ένας ήτο, αλλά κράτησε στα χέρια του ολόκληρη της Ορθοδοξία. Ο ιερός Φώτιος τα ίδια. Ολίγοι είναι, αλλά δεν νικάει με τα νούμερα, νικάει με την πίστη. Γιατί όσο αξίζει ένας πιστός παπάς, όσο αξίζει ένας πιστός επίσκοπος, όσο αξίζει ένας πιστός αρχιεπίσκοπος, όσο αξίζει ένας λαϊκός και μία γυναίκα δεν αξίζει ολόκληρος ο ντουνιάς. Λοιπόν να μη πτοούμεθα διότι γίνεται αυτή η προδοσία της πίστεως μας δεξιά και αριστερά.

Ένα  σας συνιστώ. Μη μου λέτε, ότι Αυτός είναι καλός, αυτός είναι θεολόγος σπουδαίος, αυτός κάνει διαλεκτική, αυτός άνοιξε ακαδημία του Πλάτωνος και άμα τον ακούσεις είναι θαύμα!… Μέτρησε τον αν έχει μία σπίθα από το Μάρκο τον Ευγενικό, αν έχει μία σπίθα από τον ιερό Φώτιο, αν έχει μία σπίθα από τον Κηρουλάριο, αν έχει μία σπίθα από τον Παπουλάκο (ο αγράμματος αυτός στάθηκε απέναντι ολόκληρου του κόσμου).

Τα λέγω αυτά έχων επίγνωση της θέσεως μου ως Έλληνος και ως επισκόπου έχοντος τεράστια ευθύνας. Είμεθα έτοιμοι τα πάντα να θυσιάσωμεν. Τολμώ, ίσως για τελευταία φορά από του βήματος αυτού, να πω, Όσοι αγαπάτε το Χριστό, όσοι αγαπάτε την Εκκλησία, έχουμε την Παναγία μαζί μας, έχουμε μαζί με όλους εκείνους που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την ορθόδοξο πίστη μας.

Όσοι είναι με το διάβολο, να κάτσουν κάτω, να κλείσουν τα στόματα τους. Διότι διάβολος είναι η δειλία των, διάβολος είναι η δελεαστικότης των, διάβολος  τα επιχειρήματα των, που ζητούν να ψυχράνουν μια χούφτα ανθρώπων οι οποίοι βασανίζονται και τυραννιούνται και διώκονται για την πίστη του Χριστού μας.

Εμείς έχομεν ανέκαθεν ως σύνθημα τον όρκο των εφήβων των Αθηνών. Τα παλικάρια της αρχαίας Ελλάδος επάνω από την Ακρόπολη ορκίζονταν και λέγανε,«Ή μόνος ή μετ’ άλλων τα όσια και ιερά υπερασπιώ». Και εγώ, μικρός στρατιώτης, το δηλώνω παρρησία, Ή μόνος ή μετ’ άλλων τα όσια και ιερά της πίστεως θα τα υπερασπίσω μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος μου. Και εσείς αντί χειροκροτημάτων ματαίων, τα οποία ουδέν λέγουν, αντί επαίνων, να προσευχηθείτε πολύ. Γιατί οι ορθόδοξοι έμειναν ολίγοι και η μάχη επεκτείνεται και θα βρεθούμε προ νέων γεγονότων. Όχι μόνο στην μικρά μας Ελλάδα, αλλά και εις όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης ο εωσφόρος έχει εκστρατεύσει και λυσσάει για να ξεριζώσει μέσα από τα στήθη των ανθρώπων την ορθόδοξο πίστη. Δεν ξέρω τι θα γίνει. Δεν ξέρω τι διωγμούς θα υποστώμεν οι επίσκοποι που επαύσαμε το μνημόσυνο του Αθηναγόρου και οι άλλοι κληρικοί οι οποίοι είναι γύρω μας. Δεν ξέρω σε ποιο Άγιον Όρος θα καταφύγωμεν. Ένα γνωρίζω πως ότι και αν γίνει, ότι και αν συμβεί και τα άστρα να πέσουν και οι ποταμοί να ξηραθούν και άνω κάτω να γίνει ο κόσμος, ένα γνωρίζω – το πιστεύω ακραδάντως, ότι στο τέλος θα νικήσει η Ορθοδοξία. Όταν θα έρθει η στιγμή του διωγμού των ορθοδόξων, τότε έχομε και ημείς το σχέδιο μας, όπως και πάς πιστός. Και εσείς όλοι – είστε εδώ 3.000;- αυτά που σας είπα να τα σκορπίσετε παντού. Ο ένας να γίνει δύο. Οι δύο τέσσερις, οι τέσσερις οκτώ… Να γίνει μεγάλο κύμα θαλάσσης, να ξεπλύνομε την πατρίδα μας εις τρόπον ώστε η Ελλάς να γίνει άστρον του ουρανού, ορθόδοξος τόπος, παράδεισος της Ορθοδοξίας αμήν.

Ποσοι χριστιανοι θα μεινουν; 

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 34-35

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα εμείς είμεθα προετοιμασμένοι για μία Εκκλησία κατακομβών; Όταν πέσει το κόσκινο του διωγμού, όπως στην Αλβανία και σε άλλες χώρες, πόσοι θα μείνουμε;

Μία κορυφή του Θαβώρ είναι εδώ πέρα, αλλά θα λείψει αυτή η κορυφή. Τώρα είστε πολλές. Όταν αρχίσει ο διωγμός, από τις ογδόντα – εκατό που είστε εδώ, -να μη σας φανεί παράξενο– ζήτημα αν μείνετε δέκα πέντε. Θα φύγουν, θα φύγουν, θα φύγουν. Θα τα δείτε αυτά. Εγώ δε θα ζω πλέον, για να δω αυτά τα τραγικά γεγονότα. Τα έζησα αυτά τα γεγονότα και τα ξέρουν εδώ πέρα  όλοι όσοι είναι μεγάλοι. Θα βγει ένα βιβλίο, το οποίο θα περιγραφεί τα προ σαράντα ετών συμβάντα, όχι για τη δόξα τη δική μου, αλλά για να τιμήσουμε τας περιστάσεις εκείνας. Ήρθε ημέρα κατά την οποία, ενώ είχα σαράντα – πενήντα κοντά μου, όλοι με εγκατέλειψαν – πλην ενός προσώπου, του Γεωργίου Παφίλη(*). Μόνο αυτός δεν με εγκατέλειψε έμεινε σταθερός και ακλόνητος. Όλοι με εγκατέλειψαν.

Λοιπόν, μη νομίζετε ότι στο Θαβώρ θα περάσετε όλη σας τη ζωή. Θα έρθει η εγκατάλειψη και ο διωγμός. Και θα πεινάσωμε και θα γυμνητεύσωμε, τα πάντα θα υποστούμε για το Χριστό. Θα έχωμε εμείς τον ηρωϊσμόν των μαρτύρων αυτών; Τότε θα παρουσιασθούν και νέοι νεομάρτυρες. Τοιούτοι νεομάρτυρες παρουσιάζονται στην Ρωσία και στην Αλβανία. Το τι συμβαίνει στις χώρες αυτές είναι άγνωστον.

Τώρα εμείς πήγαμε στην εκκλησία, λειτουργηθήκαμε, ακούσαμε το Ευαγγέλιο και το κήρυγμα και επιστρέψαμε στα σπίτια μας υπό ελεύθερον ήλιον τέλος πάντων. Μολονότι έμμεσος είναι ο διωγμός εναντίον των ιδεών του Ευαγγελίου. Μετά θα αρχίσει και ο άμεσος διωγμός. Πάς Χριστιανός θα διώκεται, ακόμα και το σημείο του σταυρού αν θα κάνει.

Δεν τα λέγω αυτά δια να σας σκορπίσω την απογοήτευση. Σας τα λέω, γιατί είναι καθρέφτης αυτός εις τον οποίο καθρεφτιζόμεθα, για να φθάσομε και εμείς στα ύψη των αγίων αλλά και γιατί πρέπει να ξέρετε την αλήθεια.

Πολλά λόγια έχομε πει, πάρα πολλά λόγια και ολίγη ουσία υπάρχει. Δεν μιλούσαν για το Χριστό εκείνοι και όμως η συναναστροφή των ήτανε καθαρώς χριστιανική. « Άνευ λόγου κερδηθήσονται ». Αυτό είναι. Επήλθε μία κρυάδα στους Χριστιανούς, ψυγείο έγινε ο τρόπος της ζωής τους. Τις οίδε τας βουλάς του Θεού; Τις οίδε απ’ αυτή τη νέκρα που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα τι θα βγάλει ο Θεός;

____

• (*) Ο Γέροντας αναφέρεται στα χρόνια τα δύσκολα της Κατοχής στην Κοζάνη.
• Οι συνεργάτες του, του είπαν·  Μη κάνετε κηρύγματα που ερεθίζουν τους Γερμανούς, γιατί κινδυνεύουμε και εμείς. Εμείς έχουμε και παιδιά.  Και ο Γέροντας τους απάντησε· Δεν θα αλλάξω τον τρόπο του κηρύγματος, επειδή εσείς φοβάστε. Ομως θα κάνουμε κάτι άλλο. Θα υπογράψετε ένα χαρτί που θα γράφει· Για ότι λέει και κηρύττει ο ιεροκήρυκας Αυγουστίνος Καντιώτης είναι υπεύθυνος αυτός και μόνος. Αν συμβεί κάτι και κινδυνεύσετε,  θα δείξτε το χαρτί και θα απαλλαγείτε.
• Τότε συνέταξε το έγγραφο και το υπέγραψαν όλοι οι συνεργάτες, πλην ενός. Ο Γεώργιος Παφίλης αντέδρασε και είπε· Η δική μου η ζωή δεν έχει μεγαλύτερη αξία από την δική σου και δεν υπογράφω τέτοιο χαρτί.

Εκείνο το διάστημα, έλεγε ο Γέροντας,  ήταν ένας κομμουνιστής που έγραφε δυνατά άρθρα στις εφημερίδες. Και για να μη συλληφθεί βρισκόταν πολλοί ιδεολόγοι κομμουνισταί που ζητούσαν να βάλλουν τ’ όνομά τους ως συντάκτες του κειμένου.

Μετά την δημοσίευση ανακρίνονταν και φυλακίζονταν αυτός που υπέγραφε το δημοσίευμα και ο πραγματικός αρθρογράφος έμεινε ασύλληπτος. Ενω Γέροντας που έπαιζε τη ζωή του κορώνα γράμματα στην Κοζάνη την Κατοχή, δεν είχε γενναίους συνεργάτας.

Δενμεμεληδες Ελληνες και Ελληνιδες, ξυπνηστε!

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 36-37

Αδελφοί, «εσχάτη ώρα εστίν». Από το υπερπέραν, όπου αναπαύονται οι ήρωες και οι μάρτυρες της φυλής μας, ακούεται φωνή:

Δενμεμέληδες Έλληνες και Ελληνίδες, γιατί κοιμάστε; Γιατί ζείτε αδιάφοροι και αναίσθητοι; Εάν πιάσει φωτιά εις το σπίτι σας, δεν μένετε αδιάφοροι, αλλά σπεύδετε να διασώσετε ό,τι προλάβετε από την υλική σας περιουσία. Αλλά ιδού τώρα μία πυρκαϊά απείρως φοβερωτέρα της υλικής, πυρκαϊά που καθημερινώς προσλαμβάνει μεγαλυτέρας διαστάσεις και εντείνεται και επεκτείνεται σφοδρότατα και απειλεί ηθικώς και θρησκευτικώς να πυρπολήσει το πάν. Ο ευλογημένος αυτός πνευματικός οίκος που λέγεται ορθόδοξος Ελλάς, κόποι αιώνων, κινδυνεύει να γίνει παρανάλωμα του πυρός.

Εμπρός εις το φρικτό αυτό θέαμα θα μείνετε αδιάφοροι; Δεν πρέπει να μείνετε αδιάφοροι. Καιρός να εγερθείτε εκ του πνευματικού ληθάργου, να εξεγερθείτε και να πολεμήσετε με τα νόμιμα μέσα που παρέχει το φιλελεύθερον και δημοκρατικόν πολίτευμα της πατρίδος, με την φωνή σας. Με την πίστη ακατάβλητον αγωνισθείτε, αγωνισθείτε με επιμονή και με σύστημα. Και τότε να είσθε βέβαιοι, ότι οι δαίμονες της κολάσεως, οποιονδήποτε χρώμα και αν έχουν, θα εξαφανισθούν και η Ελλάς θα παραμείνει χώρα Ορθοδοξίας.

ΣYNEXIZETAI

Είστε σημαδεμένοι 

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 35-36

Εσείς οι χριστιανοί που αγωνίζεστε είστε σεσημασμένοι, είστε σημαδεμένοι, έχετε την σφραγίδα του αρνιού. Όπου βρίσκονται ζωντανοί Χριστιανοί, τους γνωρίζουν έναν – ένα. Μπορεί αυτοί σε μια νύχτα να τους πιάσουν όλους αυτούς.

Δεν λένε εδώ πέρα στην πόλη οι οικουμενισταί και οι μαρξισταί; «Τι να κάνουμε; Εμείς ξέρουμε πολύ καλά τους Χριστιανούς, μη μας μιλάτε γι’ αυτούς. Ψόφιοι είναι. Αν μπορέσουμε να διώξουμε τον Καντιώτη, τελείωσε η υπόθεση. Όλη η Φλώρινα δική μας είναι». Έτσι θα κάνουν, θα χτυπήσουν κατακέφαλα.

Τέτοια διάθεση έχουν. Σφοδρώς πολεμούν τα κατηχητικά σχολεία, τας κινήσεις, τους ιεράρχας που ακόμα στέκονται και έχουν επί κεφαλής έναν αρχιεπίσκοπο ο οποίος είναι πειθήνιον όργανον των θελήσεών τους.

Ύστερα ο καθένας το σπιτάκι του, την οικογένεια του, και τίποτε περισσότερο. Δεν τον ενδιαφέρουν καθόλου τα άλλα. Είναι ιδιοτελείς πλέον οι άνθρωποι. Τα τριάκοντα αργύρια του Ιούδα κυριαρχούν, η ιδιοτέλεια και το συμφέρον βασιλεύουν.

Το πρωί ήρθαν να μου παραπονεθούν για κάποιον ιερέα. Θύμωσα και οργίστηκα. Κλοπή, κλοπή, κλοπή! Δίνουν οι άνθρωποι χρήματα για την εκκλησία, και τα αρπάζει ο παπάς όλα και δεν αφήνει τίποτα στην εκκλησία. Νέοι Ιούδαι. Πέρα από την παπαδιά τους και τα παιδιά τους τίποτε άλλο ιερό και όσιο δεν τους ενδιαφέρει. Σπάνιο πράγμα είναι οι ευλαβείς ιερείς που είναι έτοιμοι για θυσίες.

Να ετοιμαζωμεθα για εκκλησια κατακομβων

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 32-34

Ε, φεύγουμε και εμείς από το σχήμα αυτό της Εκκλησίας, που απελαμβάναμε ορισμένα προνόμια σε ορισμένας εποχάς και είχε μερική ελευθερία. Φεύγουμε πλέον από το σχήμα αυτό της Εκκλησίας και μπαίνουμε στο σχήμα των κατακομβών.

Τότε πλέον, όχι μόνο τροπικώς, αλλά και τοπικώς θα χωριστούμε. Και η Εκκλησία θα διωχθεί και οι ναοί θα κλείσουν, όν τρόπον έχουν κλείσει στην Αλβανία και σε άλλα μέρη.

Διωγμός. Φαίνονται αυτά απίστευτα αλλά όλες οι ενδείξεις φανερώνουν, ότι εκεί βαίνουμε. Λοιπόν, πρέπει και εμείς να προετοιμάσομε τον εαυτό μας δια Εκκλησίαν κατακομβών.

Αλλά γεννάται το ερώτημα. Έχομε εμείς την διάθεσιν αυτήν; Τι λέτε; Μήπως συμβή εκείνο το οποίον είπε ο Χριστός στον Πέτρο «Σίμων Σίμων, ιδού ο σατανάς εξητήσατο υμάς του σινιάσαι ως τον σίτον, (ο σατανάς λέει, ζητάει να σας κοσκινίσει)» εγώ δε εδεήθην περί σου ίνα μη εκλίπη η πίστις σου». Ο Κύριος εγνώριζε την αδυναμία του Πέτρου και ότι, ναι μεν είχε πόθο ειλικρινή να μείνει κοντά στο Χριστό, αλλά ήταν το πνεύμα του ασθενές.

Ο Πέτρος απήντησε: “Εγώ, Κύριε, μαζί σου θα είμαι». Κ’ εσείς τώρα είστε εδώ πέρα, μαζί μου. Αλλά θα είστε πάντα;

Θα περάσετε κόσκινο. Δεν θέλω να σας απογοητεύσω.

Ωραία είστε τώρα όλες εδώ. Δεν σας πειράζει κανείς, δεν σας καταδιώκει κανείς. Ελεύθερο κατηχητικό σχολείο έχετε, ελεύθερες συγκεντρώσεις κάνετε, ελεύθερα είναι όλα.

Ζήτε πάνω σ’ ένα όρος Θαβώρ. «Καλόν εστιν ημάς ώδε είναι… Έχετε τη συντροφιά σας, το φαγητό σας, τον ύπνο σας, το κέντρο σας, τας ευκολίας σας. Όλα αυτά είναι καλά και ευχάριστα. Αλλά μετά ο θεός θα μας δώσει μια κλωτσιά, όπως λέει και ο Χότζνερ, και θα μας πετάξει από το όρος Θαβώρ, θα μας ρίξει κάτω, στην σκληράν πεδιάδα, στο σχήμα αυτό.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: εμείς είμεθα προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο διωγμό; Έχομε εμείς το θάρρος και την αυταπάρνηση του μάρτυρος εκείνου, που άκουε να πλησιάζει το μούγκρισμα των λεόντων και έλεγε «Νά ακούεται η σάλπιγξ, ακούεται η σάλπιγγα που με καλεί». Έχομε εμείς τέτοια αυταπάρνηση και θυσία; Εμείς οι υλικοί, οι γήινοι άνθρωποι, μπορούμε να φτάσουμε σ΄ αυτό το σημείο, που έφτασαν όλοι αυτοί οι ήρωες; Έχουμε την αυταπάρνηση αυτή της Μαριάμ, μιας ταπεινής υπηρέτριας, η οποία κατόρθωσε να κερδίσει την Φαβιόλα;

Να μιλά η ζωή μας για το Χριστό  

Μη νομίζετε ότι οι Χριστιανοί την περίοδο των διωγμών μιλούσαν συνεχώς για το Χριστό. Δε μιλούσαν συνεχώς για το Χριστό και όμως …«μιλούσαν» συνεχώς για το Χριστό. Ενώ τώρα εμείς μιλούμε συνεχώς για το Χριστό και δεν …«μιλούμε» για το Χριστό. Δεν είναι περίεργα πράγματα αυτά; Οι Χριστιανοί την εποχή της Φαβιόλας δε μιλούσαν καθόλου για το Χριστό στους κύκλους τους ειδωλολατρικούς. Αλλά ενώ δεν μιλούσαν καθόλου με το στόμα περί Χριστού, κατ’ άλλο τρόπο κήρυτταν το όνομα του. Δε λέγανε τίποτα περί Χριστού. Διότι ήταν άγρια και ατίθασα πνεύματα οι ειδωλολάτρες, ήταν τίγρεις και λέοντες επίγειοι. Οι Χριστιανοί υπηρετούσαν σ’ αυτούς ως υπηρετικό προσωπικό σε διάφορες εργασίες, ως μαγείρισσες, ως νοσοκόμες, παντού. Και δεν μιλούσανε καθόλου γι’ αυτά τα πράγματα, κατά τον λόγον «Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων». Και όμως κέρδισαν τους ειδωλολάτρες χωρίς λόγο, χωρίς κήρυγμα, χωρίς κατήχηση.

Που είναι αυτό γραμμένο; Εσείς που είστε εδώ και διαβάζετε το Ευαγγέλιο, πέστε μου που είναι αυτό γραμμένο, «Διά της …(καλής) αναστροφής άνευ λόγου κερδηθήσονται». Που είναι αυτό γραμμένο;

Ότι συμβαίνει σήμερα σε μερικά σπίτια. Είναι μια γυναίκα που κάνει το Θρησκευτικό λέει λέει λέει και τη σιχαίνεται ο άντρας της, διότι τίποτα από όσα λέει δεν εφαρμόζει. Ενώ αντιθέτως υπάρχουν άλλες γυναίκες οι οποίες δεν μιλούν μέσα στο σπίτι περί Χριστού αλλά ομιλεί η ζωή των, η αγία ζωή των και φέρνουν τους άνδρες τους στο Χριστό.

Λοιπόν, οι Χριστιανοί που εδιώκοντο είχαν ζωήν αγίαν και έκαναν μεγάλες θυσίες και έτσι κέρδισαν τους ειδωλολάτρες. Έμεινε κατάπληκτη η Φαβιόλα και όλα αυτά τα πρόσωπα της αριστοκρατίας μπροστά στην αυταπάρνηση και στη θυσία και τη σωφροσύνη, τας αρετάς των Χριστιανών.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

 Ο ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΑΡΠΑKΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ

___

______

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ· ΠΩΣ Ο  Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ,  ΑΡΠΑΖΑΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ, ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΔΗΜΑΡΧΟΣ,  ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΟΖΑΝΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 28-31

Αμεσος διωγμoς – Πρεπει να αντισταθουμε

Έτσι παρουσιάζεται ο διωγμός. Έν τούτοις όμως μέσα στο λαό μας, υπάρχει μία μερίς λαού που αγωνίζεται. Υπάρχει, είναι γεγονός. Με την καλλιέργεια, με το κήρυγμα, με την κατήχηση, με την εξομολόγηση, με προσπάθειες πολλάς και διαφόρους, με τα βιβλία, με τα περιοδικά που είχαμε την ελευθερία και τα κυκλοφορήσαμε, κ.λ.π., έχει δημιουργηθεί μία γενιά φοβουμένων τον Κύριον. Πόσοι είναι; Ο αριθμός των είναι άγνωστος, ο Θεός τους ξέρει. Δε μπορούμε να τους μετρήσουμε, δεν μπορούμε να τους αριθμήσουμε πόσοι είναι.

Πάντως δεν είναι πολλοί. Και όχι μόνο δεν είναι πολλοί, αλλά και δεν είναι ζωντανοί. Δεν έχουν τη ζωντάνια που είχαν οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων. Και συνεπώς, όπως πηγαίνουμε τώρα μεν τροπικώς είμεθα χωρισμένοι από τους άλλους, τροπικώς δεν έχουμε σχέσεις. Δηλαδή ναι μεν ζούμε μέσα στην ίδια κοινωνία αλλά μεθαύριο θα δημιουργηθούν τοιαύται συνθήκαι, τοιαύτα γεγονότα, ένεκα των οποίον δεν θα μπορούμε πλέον να μένωμεν μαζί τους όχι μόνο τροπικώς αλλά και τοπικώς θα χωρίσωμεν, και τοπικός θα γίνει ο χωρισμός. Αυτοί θα μας αναγκάσουν σε ένα τοιούτον τοπικόν χωρισμό.

«Τα κλέψατε από το λαό…»

Διότι φανταστείτε σήμερα υπάρχουν αρκετά οικοτροφεία, κέντρα χριστιανικά, τα οποία οι άλλοι μισούν θανασίμως και σκέπτονται την εξόντωση  τους. Όν τρόπον στην Αλβανία ο Χότζας τα εξόντωσε όλα τα χριστιανικά σωματεία, όλας τας κινήσεις, όλας τας ενορίας, δεν αποκλείεται και εδώ να συμβεί το ίδιο. Ούτε προφητεύω ούτε μάντης κακών, αλλά βλέπω τα πράγματα, την φοράν των γεγονότων. Δεν αποκλείεται αυτοί μεθαύριο τα ιδρύματα εκεί όπου είμεθα, όλα αυτά τα οποία κτίσαμε με κόπο και μόχθο, να τα πάρουν. Διερωτώνται και απορούν οι άπιστοι και οι άθεοι πως χριστιανικά σωματεία κατόρθωσαν και χτίσανε μέγαρα, μέλαθρα, παλάτια, αυτά τα παλάτια της χριστιανικής αγάπης. Διερωτώνται οι φιλάργυροι και οι πλεονέκται, οι οποίοι σπαταλούν εκατομμύρια κάθε βράδυ στα κέντρα τους, πως τα’ αποκτήσανε αυτά οι Χριστιανοί, από πού τα κλέψανε τα χρήματα.

Ενώ είναι γεγονός ότι όλα αυτά τα κτήρια (τα οποία δεν κτιστήκανε σε ένα χρόνο αλλά σε διάρκεια πολλών ετών) κτιστήκανε με κόπο και με μόχθο και με θυσίες ολίγων ιεραποστολικών προσώπων, τα οποία συνεισέφεραν τα μέγιστα, εκ του υστερήματος και της θυσίας των. Τίποτα από αυτά δεν παραδέχονται οι διώκται. «Είναι κλοπιμαία, κλέψατε το λαό…», λένε. Όπως δηλαδή τότε στους πρώτους αιώνας, έτσι και τώρα αλλάξανε μόνο το κατηγορητήριο. Τότε λέγανε για τους Χριστιανούς ότι προσκυνούν την κεφαλήν του όνου, ότι κάνουν θυέστεια δείπνα, ότι σφάζουν τα παιδιά τους, ότι τρώγουν τας σάρκας των παιδιών τους, ότι διαπράττουν βδελυρότητας κ.λ.π. Τώρα άλλαξαν το τροπάριον τους και λένε άλλα πράγματα ότι « Είστε κλέπται, τα κλέψατε απ’ το λαό και συνεπώς αφού τα κλέψατε από το λαό εσείς, να επιστρέψουν στο λαό». Και όταν λένε«στο λαό» ξέρετε τι εννοούν; Εννοούν αυτά τα οποία γνωρίζω κάτι παρόμοιο που είδα μέσα στην Κοζάνη το 1945. Ανακαλύψανε κάτω από την πλατεία της Κοζάνης ένα ολόκληρο θησαυρό λιρών και είπαν «Να τα δώσουμε στο λαό τα χρήματα αυτά, γιατί είναι του λαού…». Βγάλανε λοιπόν τις κρυμμένες λίρες από το υπόγειο, από την άλλη κατακόμβη – ο μαμωνάς δημιούργησε δική του κατακόμβη γιατί το χρήμα κυριαρχεί – που την ανακάλυψαν με προδοσία, φέρανε τιε λίρες στην επιφάνεια και λέγανε « Αυτές είναι του λαού, αυτές ανήκουν στο λαό…».

Άραγε οι λίρες πήγανε στο λαό; Όχι. Ύστερα από δύο – τρεις μέρες πιαστήκανε αυτοί αγρίως μεταξύ τους μέσα στο δημαρχείο άρπαξε ο καθένας όσα μπορούσε τα μοιράστηκαν μεταξύ τους και έτσι τελείωσε η ιστορία. Κατάλαβες; Μεταξύ των έγινε διαπληκτισμός μεταξύ των κυριών αυτών έγινε η μοιρασιά.

Θα καταλάβουν τα ιδρύματα και θα σας εκδιώξουν…

Αυτοί λοιπόν, οι πλεονέκται και οι φιλάργυροι και άδικοι οι οποίοι δεν γνωρίζουν ούτε προσφορά ούτε θυσία ούτε τίποτα, έχουν τέτοιο μίσος για τα χριστιανικά ιδρύματα, που δεν αποκλείεται να έρθουν μία ωραία πρωία εδώ πέρα και όπου αλλού υπάρχουν κέντρα χριστιανικά σε όλη την Ελλάδα, να χτυπήσουν την πόρτα και να πουν :

• -Είμαστε αντιπρόσωποι, είμεθα εξουσία.
• -Τι εξουσία;
• -Μέχρι το βράδυ θα αδειάσετε το οίκημα. Το χειαζόμεθα, να το κάνωμε κέντρο νεότητος.
• -Μα…, μου…
• -Τίποτα. Το βράδυ θα φύγετε. Όπως μπήκατε, έτσι θα φύγετε. Ότι είναι μέσα είναι δικό μας δε θα πάρετε τίποτα απολύτως.

Οπότε πλέον τι θα κάνεις; Δε μπορείς να παραμείνεις μέσα, διότι κινδυνεύει η ζωή σου, θα εκτελεσθείς.

Και θα γίνει αυτό καθ’ άπασαν την Ελλάδα θα εκκενωθούν όλα τα ιδρύματα. Κόποι, μόχθοι, εργασία, κέντρα πνευματικά, που ακούγονται ψαλμωδίαι προς τον Θεό και ύμνοι και ήτανε κέντρα λατρείας κ.λ.π. όλα αυτά θα κλείσουν δια μίας. Έσβησε ο χριστιανισμός;

• Tα λόγια αυτά λέχθηκαν στις 10-5-1983. Είκοσι χρόνια μετά στις 4-12-2003 το μαθητικό οικοτροφείο του συλλόγου «40 Μάρτυρες» Κοζάνης, -έργο του Γέροντος επισκόπου-, που προστάτευσε εκατοντάδες πτωχά παιδιά και τα βοήθησε να σπουδάσουν, έκλεισε βιαίως, με την πρόχειρη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, για να καταλάβει τις εγκαταστάσεις του ο Δήμος Κοζάνης!!! Οι πτωχές μαθήτριες και η υπέυθυνη του οικοτροφείου πετάχτηκαν στο δρόμο!!!..

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

_____

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ

ΠΩΣ ΣΑΝ ΔΗΜΑΡΧΟΣ Ο ΠΑΡΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ

ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΔΥΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ ΑΡΠΑΖΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

__

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ENA ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ.pdf

_

Εκτος από το ενημερωτικό δελτίο που παραθέτουμε σε  .pdf  το οποίο κυκλοφόρησε στις 3-11-2003, κατά χιλιάδες στην πόλη της Κοζάνης, το οποίο κατατέθη και στον τότε εισαγγελέα Κοζάνης·

• Μπορείτε να δείτε και το βιντεο· ΔΗΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ – Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΤΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ. Μικρά αποσπάσματα της ταινίας ανέβηκαν στο  YouTube  στις 13 Μαρτίου  2009 (http://www.youtube.com/watch?v=Z5iRb3kWIGo) και στις 14 Σεπτεμβρίου του 2009 (http://www.youtube.com/watch?v=w0_RJUqSpjU). Στις 27 Ιούνιου 2013 ανεβάσαμε όλη σχεδόν την ταινία.

Έμμεσος διωγμός – Πρέπει ν’ αντιδράσουμε

Aπο βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 25-28

Έμμεσος διωγμός είναι τα διατάγματα, που βγάζουν συνεχώς και ακαταπαύστως, δια των οποίων προσπαθούν να εξευτελίσουν την Εκκλησία. Διατάσσουν και ορίζουν άλλα πράγματα, τα οποία καταδικάζει η Εκκλησία. Τα εγκωμιάζουν και τα παρουσιάζουν ως ωραία. Ως επί παραδείγματι το γυμνισμό. Γυμνισμός δεν υπήρχε εδώ στην Ελλάδα, αλλού ήταν. Εν τούτοις όμως, όταν πήγαμε εκεί στο υπουργείο να διαμαρτυρηθούμε, είπαν ότι «Οι γυμνισταί είναι οι πλέον ενάρετοι άνθρωποι. Είναι ηθικοί και ανώτεροι άνθρωποι. Έχουν ανώτερο είδος πολιτισμού…». Το μαύρο έγινε άσπρο, και το άσπρο μαύρο. Φθάσαμε, λοιπόν, σ’ αυτή την αμοραλιστική κοινωνία. Η Εκκλησία μας σήμερον πολεμείται, πολεμείται εμμέσως. Πολεμείται εσωτερικώς και εξωτερικώς. Πολεμείται από αθέους και απίστους, που έχουν κυριολεκτικώς λύσσα. Δεν το πίστευα στην Ιεραρχία κάποιος δεσπότης, που είναι πολύ μπασμένος σ’ αυτά τα θέματα και σχετίζεται με διάφορα στρώματα της κοινωνίας, μας έλεγε προ ετών, πρό πέντε ετών νομίζω,« Έχουν συνεδριάσει οι κεφαλές των αθέων και απίστων και έχουν ένα σύνθημα, «Γκρεμίστε την Εκκλησία». Θέλουν να γκρεμίσουν την Εκκλησία του Χριστού και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα».

Πολεμείται η Εκκλησία μας από ραδιοφώνου. Πολεμείται από τηλεοράσεως. Πολεμείται από τας στήλας των εφημερίδων. Πολεμείται από περιοδικά. Πολεμείται από φωτογραφίες. Πολεμείται από διάφορα κέντρα νυκτερινά. Πολεμείται συνεχώς και ακαταπαύστως και προσπαθούν να τη διαλύσουν την Εκκλησία του Χριστού. Βεβαίως η Εκκλησία έχει ιδρυτήν όχι άνθρωπον αλλά τον Θεάνθρωπο και είναι γνωστό ότι «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής».

Η Εκκλησία θα νικήσει δια της συμβολής όλων μας. Και εμείς ως στρατιώται, ως πιστά τέκνα της Εκκλησίας, δεν πρέπει να αδιαφορήσομε για την κατάσταση αυτή, αλλά να δείξωμε ζωηρόν ενδιαφέρον.

Και σας αναφέρω μερικές περιπτώσεις.

Σε μία επαρχία της μητροπόλεως μας έφθασε ένα κοπάδι χιλιαστών με τσουβάλια έντυπα. Πάνε κάποιοι Χριστιανοί στις αρχές και λένε – Ήρθαν χιλιασταί, προστατεύστε την πόλη. – Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, απαντούν έχουμε διαταγή να μην τους πειράζουμε. Έχουμε δημοκρατία. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε αν πετάξουνε χαρτιά στο δρόμο, θα τους μηνύσουμε για τη ρύπανση των δρόμων…

Άκου πράγματα. Ρυπαίνουν τις ψυχές, σκορπίζουν δηλητήριο και φαρμάκι στις ψυχές και αυτό δεν είναι τίποτε. Αν ρυπάνουν τους δρόμους με τα χαρτιά, αυτό είναι το κακό! Αυτό είναι έμμεσος διωγμός στην Εκκλησία. Οι χιλιασταί είναι προνομιούχοι Έλληνες είναι προστατευόμενοι του κράτους. Είναι ελεύθεροι όχι μόνο να μοιράζουν τα φυλλάδια τους, όχι μόνο να έχουν τυπογραφεία, όχι μόνο να περιοδεύουν ελευθέρως κάθε γωνιά της Ελλάδος, αλλά ακόμα και το σπουδαιότερο, απαλλάσσονται της ενόπλου στρατείας. Όλα τα παιδιά της Ελλάδος στρατεύονται και είναι στον Έβρο ποταμό, οι μόνοι που δεν στρατεύονται σήμερα είναι οι χιλιασταί. Κατάλαβες; Τέτοια προνόμια δίνουν στους εχθρούς της Εκκλησίας. Το λένε και οι ίδιοι οι χιλιασταί, ότι πουθενά δεν έχουμε τόση ελευθερία δράσεως όπως στην Ελλάδα. Είναι δηλαδή η πατρίδα μας ένα αμπέλι ξέφραγο.

Και όμως, ενώ έχουν τόση ελευθερία δράσεως, πρέπει να σας πώ μετά χαράς ότι το σχέδιο τους απέτυχε. Δεν κατόρθωσαν τίποτα, τίποτα απολύτως. Γιατί; Δύο – τρεις άνθρωποι τους ενίκησαν. Ενήργησαν δραστηρίως. Ο δε πάπας ανέβηκε στο καμπαναριό και χτυπούσε πένθιμα την καμπάνα. Οι άλλοι δύο τους πήραν από πίσω και ενημέρωναν τον κόσμο.

Η πολεμική αυτή του κράτους προς την Εκκλησία είναι έμμεσος είναι διωγμός όλων εκείνων των στοιχείων τα οποία απαρτίζουν την Ορθοδοξία. Δεν βλέπετε τώρα, πως το κράτος ξευτελίζει την Εκκλησία; Μαζευτήκανε όλοι οι δεσποτάδες και είπανε ομοφώνως, Όχι στο αυτόματο διαζύγιο! Λόγια, λόγια χωρίς αντίκρισμα. Εγώ έβλεπα και καταλάβαινα που θα πάει η κατάσταση. Λοιπόν φωνάζανε όλοι τους, Αυτό το διαζύγιο είναι αντιχριστιανικό, αντιχριστιανικό… Ουδείς τόλμησε να πει ότι το αυτόματο διαζύγιο είναι χριστιανικό.

Ήρθε κατόπιν το συναινετικό διαζύγιο ακόμα χειρότερο δηλαδή. Πάλι φωνές οι δεσποτάδες, Αντισυνταγματικό. Αντισυνταγματικό το συναινετικό… Είναι αποφάσεις αυτές, γραμμένες σε εγκυκλίους, σε φυλλάδια, σε συλλαλητήρια στην Ελλάδα, που το καταδικάζουν. Ύστερα απ’ αυτά όλα τα λόγια ύστερα από τις φωνές αυτές, τι κάναμε; Έρχεται ο εισαγγελέας, φέρνει το αυτόματο ή συναινετικό διαζύγιο και λέει, Δεσπότη υπόγραψε. Και υπογράφει ο δεσπότης από κάτω! Υπάρχει Εκκλησία; Όχι να μου πείτε αν υπάρχει εκκλησία πλέον. Την ώρα που υπογράφουν οι δεσποτάδες, υπογράφουν την καταδίκη τους. Πνευματική αυτοκτονία είναι αυτό.

Και για μας δε βλέπετε τι κάνουν;

Τα έχουμε γράψει και τα έχετε διαβάσει. Δύο φύλλα εξέδωκα. Το ένα λέει «Τι θα πράξετε;» και το ΄άλλο με πασχαλινό θέμα, εις τα οποία φαίνονται εκεί ευκρινώς οι διαθέσεις των κρατούντων, των σημερινών κυβερνώντων, οι οποίοι ζητούν να εξευτελίσουν τελείως την Εκκλησία. Θέλουν να την υποτάξουν, να γίνει η Εκκλησία κρατική. Ήδη είναι κρατική αλλά θα γίνει ακόμα περισσότερο κρατική. Και τη νύχτα κατά τις 2 με 3 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, μαζευτήκανε αυτοί και ψηφίσανε τροπολογία δια της οποίας μόνο η φωτογραφία μας λείπει. Θέλουν να μας εκδιώξουν εκ της έδρας μας για το μεγάλο έγκλημα που κάναμε διότι τέλος πάντων παρόλη την ατέλεια και αμαρτωλότητα μας, κρατούμε την Ορθοδοξία.

Λοιπόν, διωγμός εναντίον της πίστεως, εναντίον των πιστών, εναντίον των δογμάτων, εναντίον της ηθικής εναντίον όλων αυτών. Δυστυχώς δεν υπάρχει πνεύμα αντιστάσεων και αγωνιστηκότητος, ιδίως των αρχιερέων και του κλήρου.

ΣYNEXIZETAI

Οι Χριστιανοι της Ρωμης

Θα ήτο ευχάριστο να παρουσιασθεί ως κινηματογραφική ταινία το βιβλίο της Φαβιόλας. Εγώ, ο οποίος είμαι εναντίον του κινηματογράφου (όχι εναντίον του καλού κινηματογράφου, αλλά εναντίον του διεφθαρμένου κινηματογράφου), θα μπορούσα να πω ότι θα ήτο μία έξοχος ταινία η οποία βέβαια για να παρασκευαστεί χρειάζεται πολλά εκατομμύρια, διότι πρόκειται να παρουσιάσει μια ολόκληρη παλιά και ένδοξη ιστορία.

Γύρω από τη Φαβιόλα είναι πλείστα όσα πρόσωπα τα οποία άλλα μεν εξ αυτών είναι ενάντια εις τον Χριστό, αλλά είναι υπέρ του Χριστού.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι την εποχή εκείνη εκηρύχθει ο διωγμός, ο πρώτος διωγμός του Νέρωνος, ο οποίος έβαλε φωτιά και έκαψε την πόλη, για να απολαύσει τι θέαμα από την ταράτσα, να δει πως καίγεται η Ρώμη. Είχε διαβάσει κάποτε στον Όμηρο ότι εκαίετο η Τροία και ήθελε να έχει και αυτός μία εικόνα. Κινηματογράφος δεν υπήρχε, ήθελε να κάνει φυσικό κινηματογράφο και έβαλε φωτιά για να δει και να απολαύσει και αυτός το θέαμα μίας πυρκαγιάς. Δεν είχε με τι να διασκορπίσει την ανία του και έβαλε αυτή την πυρκαγιά και εκαίετο η Ρώμη. Εξανέστη ο λαός και ο Νέρων για να γλιτώσει από τη μανία του λαού, διέδωσε ψευδώς, ότι οι Χριστιανοί έβαλαν το πυρ. Τότε έγιναν συλλήψεις, μεταξύ των οποίων συνελήφθησαν και οι απόστολοι, οι δύο κορυφαίοι απόστολοι.

Επί Νέρωνος άρχισε απηνής – απηνέστατος διωγμός εναντίον του χριστιανισμού, διότι η Ρώμη ήτο και το κέντρο της ειδωλολατρίας. Γι’ αυτό βλέπετε και ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν ηθέλησε να μείνει στη Ρώμη και μετέφερε την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του στην Κωνσταντινούπολη. Επί του Νέρωνος παρουσιάσθει αυτό το φαινόμενο με τους διωγμούς και δημιουργήθηκαν αί κατακόμβαι. Ήρθαν κατόπιν άλλοι βάρβαροι και εκάλυψαν τις κατακόμβες και ήταν άγνωσται. Όπως η Αμερική ήταν άγνωστη και η ανακάλυψη της από τον Κολόμβο δημιούργησε μέγα σάλο ένα παρόμοιο αίσθημα αισθάνθει η ανθρωπότης όταν ηκούσθη ότι ανεκαλύφθησαν αί κατακόμβαι.

Διαχωρισμός (λατρεία εν μέσω διωγμών)

Έγιναν έρευνες μεγάλες επιστημόνων. Οι κατακόμβες είναι κάτι φοβερόν. Όπως το μυρμήγκι ζει κάτω από τη γη και ανοίγει σήραγγες στα χωράφια, βαθιές γιατί είναι πλασμένο να ζει κατ’ αυτόν τον τρόπο, έτσι οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων άνοιξαν στη γή σήραγγες μεγάλες μήκους πολλών χιλιομέτρων, απέραντες σήραγγες και εκεί μέσα εκινούντο σαν μυρμήγκια.

Είχαν χωριστεί από τους ειδωλολάτρες. Δεν μπορούσαν πλέον να ζήσουν μέσα στη Ρώμη. Κατά τις βραδινές ώρες από τα διάφορα σημεία της Ρώμης οι Χριστιανοί κατέφευγαν και εισήρχοντο στις κατακόμβες. Καμιά φορά ανεκαλύπτοντο. Έχουμε περιπτώσεις που προδότες οδήγησαν τους διώκτας την ώρα κατά την οποία λειτουργούνταν μέσα στις κατακόμβες οι Χριστιανοί, κοντά στα μνήματα των ηρώων και των μαρτύρων και έβαλαν φωτιά εις τας εισόδους, εξαντλήθηκε ο αέρας και πέθαναν όλοι οι Χριστιανοί από ασφυξία. Έχουμε και τοιαύτα μαρτύρια.

Ήταν δε φανερά η πίστη όλων αυτών των ανθρώπων μέσα εις τας κατακόμβας. Δεν εγράφετο επάνω στα μνήματα η λέξη «απέθανε» αλλά «εκοιμήθη» «εκοιμήθη εν Κυρίω». Δεν υπήρχε μνήμα στο οποίο να μη γράφεται η λέξη «εκοιμήθη». Θεωρούσαν τον θάνατο ως έναν ύπνο. Είχανε πίστη, πιστεύανε εις την πέραν τάφου ζωή και είχανε μία τέτοια βεβαιότητα περί της πέραν του τάφου ζωής, μεγάλη. Έγραφαν συνεχώς παντού, ότι Χριστός ζει και βασιλεύει εις τους αιώνας. Ένας κόσμος μεταφυσικός, φοβερός κόσμος, τρομερός κόσμος, εν Χριστώ Ιησού.

Μέσα σ’ αυτόν εκινούντο δύο αιώνες. Τώρα επισκέπτονται τις κατακόμβες από όλα τα μέρη του κόσμου. Είναι ένα θέαμα αξιοθέατον, με τα μαρτυρία των πρώτων Χριστιανών.

Ασυμβίβαστοι (διαχωρισμός)

Τι μας διδάσκουν οι κατακόμβες; Ότι η Ρώμη εδιχάσθη διότι ο Χριστός είναι «σημείον αντιλεγόμενον». Από το ένα μέρος ήταν οι ειδωλολάτρες με τα αμφιθέατρα τους, με την πολυτέλεια τους, με όλα τα μέσα τα οποία τους έδινε η ειδωλολατρική ζωή με τας διασκεδάσεις των, με τα όργια των και τα πάθη των. Και απ’ το άλλο μέρος ήτανε οι ολίγοι Χριστιανοί οι οποίοι ήταν μειονότης μέσα στη Ρώμη.

Δύο Ρώμαι λοιπόν ήταν, μία Ρώμη ειδωλολατρική και μία Ρώμη η χριστιανική. Και ήταν ασυμβίβασται αυταί αι Ρώμαι. Δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν μολονότι οι Χριστιανοί ήταν οι πιο φιλήσυχοι άνθρωποι του κόσμου. Οι ειδωλολάτρες κατηγορούσανε με ψεύδη και ανυπόστατα πράγματα τους Χριστιανούς. Εν τούτοις όμως στην κοινή γνώμη ανεπτύσετο αποστροφή προς τους ειδωλολάτρες.

Δύο Ρώμαι. Από το ένα μέρος η απάνω από το έδαφος Ρώμη, που ήταν ειδωλολατρική και από το άλλο η κάτω από το έδαφος Ρώμη στα βάθη, στα σπλάγχνα της γης αυτή ήτανε η χριστιανική κοινωνία, οι άνθρωποι του Θεού.

Διαχωρισμός μεγάλος λοιπόν, συγκλονιστικός διαχωρισμός. Τώρα δεν έχουμε τέτοιο διαχωρισμό. Τώρα ζούμε ανακατεμένοι. Όπως λέγει η παραβολή της σαγήνης αλιεύουν και είναι μέσα στη σαγήνη ανακατεμένα και τα καλά ψάρια και τα κακά ψάρια. Αλλά είναι όμως γεγονός, ότι τα τελευταία χρόνια, ιδίως στην πατρίδα μας αρχίζει να γίνεται ένας διαχωρισμός της χριστιανικής κοινωνίας από την υπόλοιπη κοινωνία. Εδώ σχήματι μεν είμεθα Χριστιανοί, αλλά πράγματι έχουμε ειδωλολατρία, φοβερά ειδωλολατρία.

Έχουν τα επιχείρημα αυτοί οι κατ’ όνομα χριστιανοί και λένε ότι· Εμείς βαφτιστήκαμε Χριστιανοί. Αυτό είναι μόνο. Αυτό βέβαια δείχνει ότι κρατιόνται με κάποια «κλωστή» από τον χριστιανισμό, δεν το αρνούμαι. Τα σημεία των καιρών όμως δεικνύουν, ότι αυτοί πλέον διαχωρίζονται από τον Χριστιανισμό. Καυχώνται για τη νέα θρησκεία τους η οποία παρουσιάζεται με τεραστίαν δύναμη όπως δηλαδή τότε η ειδωλολατρία. Νέα θρησκεία είναι ο μαρξισμός, η μαρξιστική θρησκεία. Οι μαρξιστές είναι δυναμικοί. Αυτοί πλέον διαχωρίζονται από την χριστιανική πίστη. «Είμαι μαρξιστής», σου λέει. Υπερηφανεύονται, καυχώνται για το μαρξισμό τους. Κι οπωσδήποτε, τώρα μεν έχουμε έμμεσον διωγμόν αλλά μετ’ ολίγον θα έχουμε και άμεσον διωγμόν.

Aπο βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 22-25

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ