ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Ἑβρ.. 11, 9-10 & 32-40
Του Μητροπολίτου Φλωρλινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η ΠΟΛΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«…Ἐξεδέχετο γὰρ (ὁ Ἀβραὰμ) τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός» (Ἑβρ. 11, 10)

Ὁ Ἀβραὰμ εἶνε ὁ ἀρχηγὸς τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔθνους, ὁ πατέρας, ὁ πατριάρχης ὅλων τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ Ἀβραὰμ εἶνε ἡ ῥίζα τοῦ μεγάλου δέντρου, ἀπʼ τὸ ὁποῖο βγῆκε καὶ τὸ πιὸ ὄμορφο λουλούδι, ποὺ σκορπίζει μέχρι σήμερα τὸ ἄρωμά του καὶ ζωογονεῖ τὸν κόσμο˙ τὸ λουλούδι αὐτὸ εἶνε ὁ Χριστός. Αὐτός, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας τὶς ἅγιες αὐτὲς μέρες, εἶνε τὸ «ἄνθος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί», ὁ δὲ Ἰεσσαὶ ἦταν κι αὐτὸς ἕνας ἀπόγονος τοῦ πατριάρχου Ἀβραάμ. Γιὰ τὸν Ἀβραὰμ λοιπόν, αὐτὸν τὸν μεγάλο ἄνδρα, ποὺ μέχρι σήμερα, ὄχι μόνο οἱ χριστιανοὶ καὶ οἱ ἑβραῖοι, ἀλλὰ κι αὐτοὶ οἱ μωαμεθανοί, ἀξίζει νὰ ποῦμε κʼ ἐμεῖς σήμερα λίγα λόγια. Read more »

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΔ΄15-24

• 15᾿Ακούσας δέ τις τῶν συνανακειμένων ταῦτα εἶπεν αὐτῷ· μακάριος ὃς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ. 16 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς· 17 καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα. 18 καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. 19 καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. 20 καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν.
  21 καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε. 22 καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. 23 καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου. 24 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου.

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2430

Κυριακὴ ΙΑ΄Λουκᾶ (Λκ. 14,16-24· Μθ. 22,14)
12 Δεκεμβρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Μας περιμενει το ουρανιο τραπεζι

Τὸ εὐαγγέλιο τῆς σημερινῆς ἡμέρας, ἀγαπη­τοί μου, Κυριακῆς τῶν Προπατόρων (Λουκ. 14,16-24. Ματθ. 22,14), εἶνε μία ἀπὸ τὶς ἄφθαστες παραβο­λὲς ποὺ εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Σᾶς εἶνε γνωστή, τὴν ἐπαναλαμβάνω.
Ἕνας εὐγενὴς νοικοκύρης θέλησε νὰ τιμή­σῃ τοὺς φίλους του καὶ ἀποφάσισε νὰ τοὺς παραθέσῃ δεῖπνο. Ἀγόρασε τὰ καλύτερα τρό­­φιμα καὶ ὑλικά, τὰ μαγείρεψε μὲ κάθε τέχνη καὶ ἔστρωσε τραπέζι σὲ μιὰ ἀπέραντη αἴθουσα. Ὅταν πλέον ὅλα ἦταν ἕτοιμα, ἔστειλε μὲ τὸ δοῦλο του προσκλητήρια σ᾽ ἕνα ὡρισμένο κύκλο φίλων, ποὺ τοὺς θεωροῦσε ὡς τὸ στενώτερο περιβάλ­­λον του.
Πῆγε ὁ ἀπεσταλμένος ὡς ἀγγελιαφό­ρος στὰ σπίτια τῶν προσκεκλημένων, ἀλλὰ πα­ραδόξως συνάντησε ἀπροθυμία καὶ ἄρνησι. –Ἐ­λᾶ­τε, εἶ­πε στὸν ἕνα, τὸ τραπέζι εἶνε ἕτοιμο. –Ὄ­­χι, ἀ­παν­­τᾷ αὐτός. Πηγαίνει στὸν δεύτερο. –Ὄ­χι, τοῦ λέει κι αὐ­τός. Read more »

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ι΄ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. 13,10-17)

• 10 ῏Ην δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. 11 καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. 12 ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ ᾿Ιησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· 13 καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. 14 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.
  15 ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; 16 ταύτην δέ, θυγατέρα ᾿Αβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; 17 καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2428

Κυριακὴ Ι΄ Λουκᾶ (Λουκ. 13,10-17)
5 Δεκεμβρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Τι κακο ο φθονος!

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 13,10-17). Διηγεῖται ἕνα θαῦμα τοῦ Χριστοῦ σὲ μιὰ δυστυχισμένη γυναῖκα. Ποιά ἦ­ταν ἡ δυσ­τυχία της; Ἐνῷ χαρακτηριστικὸ κάθε ἀνθρώπου εἶνε ἡ ὀρθία στάσι, αὐτὴ ἡ ταλαίπωρη ἦ­ταν συνεχῶς σκυμμένη στὴ γῆ· τὸ κορμί της ἦ­ταν σὰν μιὰ βέργα ποὺ τὴ λύγισαν· καὶ τὸ κεφά­λι της σχεδὸν ἄγγιζε κάτω τὸ χῶμα. Βλέποντάς την ἀπὸ μακριά, θὰ φαινόταν σὰν ἕνα ζῷο ποὺ βαδίζει μὲ τὰ τέσσερα.
Ποιά ἦταν ἡ ἀσθένειά της; Ἂν τὴν ἐξέταζε σήμερα ἕνας γιατρός, θά ᾽λεγε ὅτι ἔ­χει σπονδυλίτιδα. Μὰ ὁ ἀνώτατος γιατρός, ὁ γιατρὸς τῶν σωμάτων καὶ τῶν ψυ­χῶν, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἔκανε ἄλ­λη διάγνωσι· ἡ αἰτία τῆς ἀσθενείας της, εἶπε, ἦταν κάτι ὄχι φυσικὸ ἀλλὰ ὑπερφυ­σικό. Μπορεῖ κανεὶς σήμερα ἀ­κούγοντάς το νὰ γελάσῃ, ἀλ­λὰ ἡ διάγνωσις αὐτὴ εἶνε ἡ μόνη ὀρθή. Λέει λοιπὸν ὁ Κύριος, ὅτι ὁ αἴτιος τῆς ἀσθενείας της ἦταν ὁ σατα­νᾶς (βλ. ἔ.ἀ. 13,16). Ναί, ὁ σατανᾶς εἶχε ἐπιδράσει πά­­νω στὸ κορμί της καὶ τὸ ἔκαμψε τόσο πολύ. Read more »

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ
Κατά Λουκάν, κεφάλαιο ΙΗ΄, εδάφια 18-27

18 Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 19 Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. 20 Τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. 21 Ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. 22 Ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. 23 Ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. 24 Ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! 25 Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. 26Εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι; 27 Ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ [: Λουκ.18,18-27]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΟΥΣΙΟ ΝΕΑΝΙΣΚΟ
ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ ΝΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ

«Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;(:Και ιδού Τον πλησίασε κάποιος και Του είπε: “Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;’’)»[Ματθ.19,16] Read more »

Η αιωνιοτης

‘Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου. Εγινε στη Φλώρινα 1.1.1975

________

_________

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2425

Κυριακὴ ΙΓ΄Λουκᾶ (Λουκ. 18,18-27)
28 Νοεμβρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Θελεις την αιωνιο ζωη; τηρησε τις εντολες!

«Τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; …Τὰς ἐντολὰς οἶδας…» (Λουκ. 18,18-20)

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 18,18-27). Μὰ τὸ Εὐαγγέλιο δὲν πρέπει νὰ τ᾽ ἀ­κοῦμε μιὰ φορὰ τὴν Κυριακή· μᾶς δόθηκε γιὰ νὰ τὸ διαβάζουμε τακτικά.
Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια οἱ Χριστι­ανοὶ διάβαζαν τὴ Γραφὴ καὶ προσεύχονταν. Μπορεῖτε νὰ μοῦ δείξετε τώρα σὲ ποιό σπίτι προτοῦ νὰ κοι­μηθοῦν παίρνουν τὸ Εὐαγγέλιο, τὴ Σύνοψι, τὰ ἅ­για βιβλία, καὶ διαβάζουν; σὲ ποιό σπίτι ὁ πατέρας φωνάζει ὅλη τὴν οἰ­κογένεια, γονατί­ζουν καὶ τὸ μικρὸ παιδάκι κάνει τὸ σταυρό του, τὸ ἄλλο λέει τὸ «Κύριε, ἐλέησον», τὰ μεγα­λύτερα λένε τὸ «Πάτερ ἡμῶν», τὸ «Πιστεύω», καὶ κατόπιν ἀ­γαπημένοι πέφτουν νὰ κοιμηθοῦν; Δεῖξτε μου μιὰ τέτοια οἰκογένεια. Ἔχουμε φύ­γει ἀπὸ τὰ πάτρια, ἀπὸ τὶς ἱερὲς παραδόσεις.

* * *

Λέει λοιπὸν σήμερα τὸ εὐαγγέλιο γιὰ κάποιον ποὺ πλησίασε τὸν Κύριο ζητώντας κάτι.
Πολλοὶ πήγαιναν κοντά του· ἄλ­λος γιὰ νὰ γίνῃ καλά, ἄλλος γιὰ διάφο­ρες ἄλλες ἀ­νάγ­κες ὑλικές. Αὐτὸς γιατί πῆγε; Τί ἦ­ταν; τυφλὸς ποὺ ἤθελε τὸ φῶς του; κουφὸς ποὺ ἤθελε ν᾽ ἀκούσῃ; παράλυτος γιὰ νὰ τὸν σηκώσῃ; λεπρὸς γιὰ νὰ τὸν καθαρίσῃ; Τίπο­τε ἀπ᾽ αὐτά. Ἦταν γερός. Μόνο γερός; ἦταν καὶ νέος. Μόνο νέος; ἦταν ἀκόμα καὶ «πλούσι­ος σφόδρα». Καὶ κοντὰ σ᾽ αὐτὰ τὰ τρία (ὑ­γεία, νιᾶτα, λεφτά), εἶχε καὶ κάτι ἄλλο· εἶ­χε ἐξ­ουσία, ἦταν «ἄρ­χοντας» (ἔ.ἀ. 18,23,18). Τέσσερα πράγμα­τα ποὺ θαυμάζει ὁ κόσμος καὶ ποὺ σπανίως συν­υπάρχουν στὸν ἴ­διο ἄνθρωπο. Ὅταν καν­εὶς εἶ­νε γε­ρός, ξεχνάει τὸ Θεό· κι ὅταν εἶνε νέος, εἶ­νε σὰν ἄ­λογο ἀ­­χαλίνωτο· κι ὅταν ἔχῃ λεφτά, θαρρεῖ πὼς ὅ­λα εἶνε στὸ χέρι του· κι ὅταν ἔ­χῃ καὶ ἐξουσία, βλέπει τοὺς ἄλλους σὰν κουνούπια.
Καὶ ὅμως αὐτὸς δὲν ἔμενε εὐχαριστημένος· κάτι τοῦ ἔλειπε. Κ᾽ ἔρχεται μπροστὰ στὸ Χριστὸ καὶ τοῦ λέει· –Διδάσκαλε, τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνιο ζωή;
Ζητοῦ­σε τὸ κλειδὶ ποὺ θὰ τοῦ ἄνοιγε τὸν παράδεισο. Καὶ ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἀπάντησί του δίνει σήμε­ρα τὸ χρυσὸ κλειδὶ γιὰ νὰ μπῇ κάν­εὶς στὸν παράδεισο νὰ βρῇ τὴν αἰώνια εὐτυχία.
–Τί πρέπει νὰ κάνω, γιὰ νὰ γίνω εὐτυχής;
–Νὰ ἐκτελέσῃς τὶς ἐντολές, τοῦ ἀπαντᾷ ὁ Χριστός, τότε θὰ πᾷς στὸν παράδεισο.
–Καὶ ποιές εἶνε οἱ ἐντολές; συνεχίζει ὁ νέος, κι ὁ Χριστός μας τοῦ ἀπαριθμεῖ μερικές·
–«Τὰς ἐντολὰς οἶδας (=ξέρεις ποιές εἶ­νε οἱ ἐντολές)· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέ­ψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου» (ἔ.ἀ. 18,20).
Καὶ τότε ὁ νέος εἶπε ἕνα λόγο σπάνιο·
–Ὅλα αὐτὰ τὰ πέντε πράγματα τὰ τήρησα ἀπ᾽ τὰ μικρά μου χρόνια· ἀπὸ μικρὸ παιδὶ μέχρι τώρα πού ᾽μαι τριάντα χρονῶν, τὰ ἔκανα.

* * *

Τώρα ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου, μὲ τὸ χέρι στὴν καρδιὰ ἂς ῥωτήσουμε· αὐτὰ τὰ πέντε πρά­­γμα­­τα τὰ τηροῦ­με; Αὐτὰ εἶνε μερικὲς ἀπὸ τὶς ἐν­τολὲς τοῦ Δεκαλόγου (βλ. Ἔξ. 20,1-17. Δευτ. 5,6-21). Γιατὶ δὲν λέει πολλὰ ἡ Ἐκ­κλησία· δέκα δάχτυλα ἔ­χεις – δέκα εἶνε οἱ ἐν­τολές. Κόβεις ἕνα δάχτυ­­λό σου; Ὄχι βέβαια. Ὅ­ποιος κόβει μιὰ ἐν­τολή, θὰ τὸν κόψῃ ὁ Θεός. Πέντε λοιπὸν ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐντολὲς μᾶς ὑπενθυμίζει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο. Ἂς τὶς πάρουμε μία – μία.
√ Πῶς ἀρχίζει· μὲ τὸ «Μὴ μοιχεύσῃς». Εἶ­δες τί σημασία δίνει σ᾽ αὐτό; Τὸ κορμί σου, λέ­ει, ἄντρα ἢ γυναίκα, δὲν εἶνε δικό σου – ποιός σοῦ τό ᾽πε; Ἄντε μπρός, ἂν μπορῇς, φτειάξε ἕ­­να μάτι, ἕ­να αὐτί, μιὰ καρδιὰ νὰ χτυπάῃ, ἕνα νεῦρο… Τίποτα δὲν μπορεῖς. Λοιπὸν δὲν εἶ­νε δικό σου· τὸ κορμί σου εἶνε τοῦ Θεοῦ· ἐ­κεῖ­νος σοῦ τό ᾽δωσε κ᾽ ἐκεῖνος ὁρίζει καὶ λέει· Ἔξω ἀπ᾽ τὸ γάμο, τὸν κανονικὸ γάμο, δὲν ἐ­πι­τρέπεται σὺ ὁ ἄντρας νὰ ἔχῃς σχέσεις μὲ ἄλ­λη γυναῖκα, οὔτε σὺ ἡ γυναίκα σχέσεις μὲ ἄλ­λον ἄντρα. Αὐτὸς εἶνε νόμος τοῦ Θεοῦ, αὐ­τὰ λέει τὸ Εὐαγγέλιο, αὐτὰ λέει ἡ ἀνθρώπινη φύσι. Ὅποιος ἀπὸ τοὺς δυό σας σμίξῃ μὲ ἄλ­λο κορμί, κάηκε! προτιμότερο νά ᾽πεφτε σὲ μιὰ φωτιὰ νὰ γίνῃ κάρβουνο, παρὰ στὴν πορνεία καὶ τὴ μοιχεία. «Μὴ μοιχεύσῃς», μὴν πᾷς μὲ ἄλ­λη γυναῖκα, μὴν πλησιάσῃς ξένη γυναῖκα.
√ Ἡ ἄλλη ἐντολὴ λέει «Μὴ φονεύσῃς». Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ κόψῃς τὴ ζωὴ τοῦ ἄλλου, νὰ τὸν ἀδικήσῃς στὴ ζωή του. Γιατί; Διότι ἐσὺ δὲν μπορεῖς νὰ φτειάξῃς ζωή· ὄχι ἄνθρωπο ἀλλὰ οὔτε ἕνα μυρμηγκάκι. Ὅ,τι λοιπὸν δὲν μπορεῖς νὰ φτειά­ξῃς, μὴν τὸ καταστρέφεις. Ἂν γκρε­μί­σῃς ἕνα σπίτι, κάνεις ἄλλο· ἂν χαλάσῃς μιὰ πολιτεία, μπορεῖ νὰ κάνῃς μιὰ ἄλλη· ἂν γκρεμίσῃς μιὰ ἐκκλησία, μπορεῖς νὰ χτίσῃς ἄλ­λη. Ἀλλ᾽ ἐ­ὰν σκοτώσῃς ἄνθρωπο; δὲν μπορεῖς νὰ κά­νῃς ἄλλον ἄνθρωπο. Γι᾽ αὐτὸ λοιπὸν «μὴ φονεύσῃς», μὴ βάψῃς τὰ χέρια σου μὲ αἷμα.
√ Τὸ ἄλλο εἶνε «Μὴ κλέψῃς», μὴν πειράξῃς ξένο πρᾶγμα, κάτι ποὺ ἀνήκει σὲ ἄλλον. Ὅποιος πει­ράξῃ τὰ ξένα, πού ᾽νε βγαλμένα μὲ ἱδρῶ­τα, βάζει φωτιὰ στὰ δικά του, καίει τὸ σπίτι του.
√ Ἐπίσης· «Μὴ ψευδομαρτυρήσῃς». Μήτε στὴν καθημερινὴ ζωή σου, μήτε ἰδίως σὲ δικαστή­ριο. Προσπάθησε ν᾽ ἀποφύγῃς τὸν ὅρκο. Λέγε πάντα τὴν ἀλήθεια. Νὰ προτιμᾷς καλύτερα νὰ ζημιωθῇς παρὰ νὰ πῇς ψέματα.
√ Καὶ τέλος· «Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου». Μετὰ τὸ Θεὸ εἶνε οἱ γονεῖς. Μὴν τοὺς λυπήσῃς, μὴν πῇς κακὸ λόγο σ᾽ αὐ­τούς. Φρόν­τισέ τους, ξεκούρασέ τους, ἀνάπαυσέ τους. Πάρε τὴν εὐλογία τους. Ἅμα ἔ­χῃς τὴν εὐχὴ τῆς μάνας καὶ τοῦ πατέρα σου, «χῶμα θὰ πιάνῃς, μάλαμα θὰ γίνεται».

* * *

Αὐτὰ λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο. Κι ὁ νεα­ρὸς ἄρχοντας εἶπε ὅτι, Ὅλα αὐτὰ τὰ τήρησα.
Καὶ οἱ πρόγονοί μας τὰ τηροῦσαν αὐτὰ κα­τὰ κανόνα. Σπάνιο ἦταν νὰ πάῃ τότε ἄντρας μέσα σὲ ξένο σπίτι νὰ τὸ μαγαρίσῃ. Τὸ διαζύγιο ἦταν ἄγνωστο. Ποῦ ν᾽ ἁπλώσῃ χέρι σὲ ξένο πρᾶγμα! Ἀνοιχτὰ εἶχαν τὰ σπίτια, τὶς ἀπο­θῆκες, τὰ πάντα. Χρυσάφι νά ᾽ταν στὰ πόδια τους, δὲν τὸ ἄγγιζαν. Οὔτε χωροφύλακες οὔ­τε ἀγροφύλακες χρειάζονταν (τώρα μᾶς χρειάζονται, γιατὶ κλέβουμε). Νὰ πᾶνε σὲ δικαστή­ριο νὰ παλαμίσουν τὸ Εὐαγγέλιο; Νὰ σκοτώσουν ἄνθρωπο; μῦγα δὲν πατοῦσαν. Πατέρα καὶ μάνα τοὺς εἶχαν σὲ μεγάλο σεβασμό.
Τώρα ἐμεῖς; Δὲν χρειάζονται λόγια. Ἔχετε δάκρυα; Κλάψτε. Φρικτὴ ἡ κατάστασι.
√ Τό ᾽χω πεῖ καὶ ἄλλοτε· Ἂν ἔρθουν δύο ἁ­μαρτωλοὶ καὶ ποῦν· ὁ ἕνας ὅτι ἔβαλε δυναμίτη καὶ γκρέμισε μιὰ ἐκκλησιά, κι ὁ ἄλλος ὅτι τρύπωσε σὲ ξένο σπίτι κι ἀτίμασε τὴ γυναῖκα, βαρύτερο θεωρῶ τὸ δεύτερο. Πῶς κυριάρχησαν ἡ πορνεία καὶ ἡ μοιχεία; Φταῖνε τὰ νυχτερινὰ κέντρα, ποὺ ξαφρίζουν πορτοφόλια καὶ διαφθείρουν τὰ ἤθη. Λέει ὁ Χριστὸς «Μὴ μοιχεύσῃς», κ᾽ ἐμεῖς –κρίμα– δὲν τὸν ἀκοῦμε.
√ Λέει ὁ Χριστὸς «Μὴ φονεύσῃς». Ὁ Κάιν σκότωσε τὸν Ἄβελ, μὰ δὲν ἡσύχασε, ἔτρεμε σὰν τὰ φύλλα. Ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς. Ὁ αἰώνας μας εἶνε ὁ πιὸ σκοτεινὸς κι ἁμαρτωλός. Δυὸ ἑκατομμύρια Χριστιανοὺς ἔσφαξαν σὰν ἀρνιὰ οἱ Τοῦρκοι στὴ Μικρὰ Ἀσία μπροστὰ στὰ μάτια τῶν Ἄγγλων καὶ Ἀμερικανῶν ποὺ γλεντοκοποῦσαν πάνω στὶς ναυαρχίδες τους. Καὶ πόσα ἑκατομμύρια σκοτώθηκαν στοὺς δύο παγκοσμίους πολέμους! Καὶ τώρα δὲν πᾶμε καλά. Ἂν ἐκραγῇ τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, αὐ­τὸς θά ᾽νε ὁ τελευταῖος πόλεμος, ὁ Ἁρμαγεδών (Ἀπ. 16,16). Πουλῆστε τὸ πουκάμισό σας κι ἀ­γοράστε Ἀποκάλυψι νὰ τὴ διαβάζετε.
√ Λέει ὁ Χριστὸς «Μὴ κλέψῃς», κ᾽ ἐμεῖς τὸν γράψαμε στὰ παλιά μας τὰ παπούτσια. Ἁρπάζει ἀπ᾽ τὸ στόμα τὸ ψωμὶ ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου καὶ καταπατεῖ τὴν περιουσία του. «Ἅρπαξε νὰ φᾷς καὶ κλέψε νά ᾽χῃς», σοῦ λένε. Γι᾽ αὐτὸ σὲ γαλλικὸ λεξικὸ ἡ λέξι Grec-Γκρὴκ ἐξηγεῖ­ται = κλέφτης. Γιατὶ μάθαμε ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ νὰ μὴ σεβώμαστε τὰ ὑπάρχοντα τοῦ ἄλ­λου. Τὸ παιδί, ποὺ κλέβει σήμερα ἕνα ἀβγὸ κ᾽ ἡ μά­να του δὲν τὸ τιμωρεῖ, αὔριο κλέβει βόδι, γίνεται μεγάλος κλέφτης καὶ διαρρήκτης.
√ Ὅσο γιὰ τὸ «Μὴ ψευδομαρτυρήσῃς», ἐκ­τὸς ἀπὸ τὰ καθημερινὰ ψέματα, δίδονται τώρα ἐνόρκως ἀμέτρητες ψευδεῖς καταθέσεις. Μὰ προτιμότερο νὰ βάλῃς τὸ χέρι σου στὴ φωτιὰ παρὰ νὰ παλαμίσῃς στὸ Εὐαγγέλιο.
√ Τί νὰ πῶ γιὰ τὸ «Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου»; Ἦρθε στὴ μητρόπολι ἕνας γέρος μὲ κλάματα· πῆγε νὰ συμβουλέψῃ τὸ γυιό του κι αὐτὸς τὸν ἔδειρε. Ἀλλοίμονο σὲ ὅ­ποιον σηκώνει χέρι στὸ γονιό του. Κλαμένος μοῦ εἶπε κ᾽ ἕνας δάσκαλος· Βλέπω συμφορὲς νά ᾽ρχωνται.… Ὅπως ὁ βοριᾶς ῥίχνει τὰ φύλλα καὶ σπανίως κάποιο κρατιέται, ἔτσι θὰ περπατᾷς χιλιόμετρα νὰ βρῇς Χριστιανό. Τὸ εἶπε ὁ ἅγιος Κο­σμᾶς· ἂν ἀδειάσουν οἱ ἐκκλησιές, θὰ γεμίσουν οἱ φυλακές. Καὶ νὰ ποὺ γέμισαν.
Ἀδελφοί μου· κρατῆστε κορμὶ καθα­ρὸ ἀπὸ πορνεία – μοιχεία, γλῶσσα καθαρὴ ἀ­πὸ βλαστή­­μια, χέρια καθαρὰ ἀπὸ κλοπή, καρδιὰ καθαρὴ ἀπὸ πάθη. Μείνετε πιστοὶ κι ὁ Θεὸς θά ᾽νε μαζί σας. Εὐλογημένα τὰ χωράφια, τὰ δέντρα, τὰ ζῷα, τὰ σπίτια σας, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Νικολάου ῾Ροδῶνος – Ἀμυνταίου τὴν Κυριακὴ 24-11-1968 πρωί, [μὲ νέο τώρα τίτλο]. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 25-10-2021.

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2423

Κυριακὴ Η΄ Λουκᾶ (Λουκ. 10,25-37)
14 Νοεμβρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η Εκκλησια πανδοχειο

«Ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ» (Λουκ. 10,34)

Τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, ἀγαπητοί μου, μᾶς διδάσκει τὸ ἔλεος, τὴν ἀ­γά­πη ὄχι ὡς θεωρία ἀλλὰ στὴν πρᾶξι· διδάσκει τὴν ἔμπρακτη ἀ­γά­πη, τὴν ἐλεημοσύνη· ὄχι θε­ωρητικὰ ἀλλὰ μὲ μία ζωηρὴ εἰκόνα, μία παρα­βολή, τὴ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ καλοῦ Σαμαρεί­του (βλ. Λουκ. 10,25-37). Ἂς τὴν δοῦμε λοιπὸν σύντομα.

* * *

Ἕνας ἄνθρωπος βρέθηκε νὰ ὁδοιπορῇ σὲ δρόμο δύσκολο, ἔρημο, ποὺ σὲ κάθε βῆ­μα κα­ρα­δοκοῦσαν λῃσταί, δρόμο αἵματος, αὐ­τὸν ποὺ ὡδηγοῦσε κατηφορικὰ ἀπ᾽ τὰ Ἰεροσόλυμα στὴν Ἰεριχώ. Καὶ νά ἐκεῖ ποὺ βάδιζε, αἴφνης κάποιοι ἀπ᾽ αὐ­τοὺς πετάχτηκαν μπροστά του. Τὸν χτύπησαν, τοῦ πήραν ὅ,τι εἶχ­ε, τὸν ἄφησαν γυμνὸ καὶ βαρειὰ τραυμα­τισμένο νὰ κοίτεται στὴ μέση τοῦ δρόμου. Νὰ ση­κωθῇ μονάχος του καὶ νὰ φροντίσῃ τὸν ἑ­αυ­τό του, ὅπως συνέβη κάποτε σὲ μερικοὺς τραυματίες ἐν καιρῷ πολέμου, ἦταν ἀδύνατο. Ποιός νὰ τὸν βοηθήσῃ στὴν ἐρημιὰ ἐ­κείνη ὥστε νὰ σωθῇ; Κάποιοι ποὺ ἔτυχε νὰ περάσουν, τὸν εἶδαν, προσπέρασαν ἀ­διά­φοροι, κι ἂς ἦταν ἄνθρωποι τῆς θρησκείας.
Τελικὰ σώθηκε! Πῶς; Σώθηκε γιατὶ ἦρθε ὁ καλὸς Σαμαρείτης. Αὐτὸς τὸν νοιάστη­κε καὶ τὸν περιποιήθηκε. Read more »

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

• 41 Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, 42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. ᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. 43 Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, 44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. 45 Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; Ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; 46 Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. 47 Ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. 48 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. 49 ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. 50 Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. 51 Ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα.
  52 Ἒκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. Ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. 53 Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. 54 Αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. 55 Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. 56 Καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. Ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2419

Κυριακὴ Ζ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,41-56)
7 Νοεμβρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η ασθενεια και ο θανατος

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 8,41-56). Τί μᾶς λέει;
Διηγεῖται δύο θαύμα­τα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἔ­κανε, κάνει καὶ θὰ κά­νῃ μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος ὁ Κύριος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χριστός. Μπορεῖ ἴσως κάποιος νὰ μετρήσῃ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, τοὺς κόκκους τῆς ἄμμου τῆς θαλάσ­­σης, τὰ φύλ­λα τῶν δέντρων ὅλων τῶν δα­σῶν, ἀλλὰ εἶνε ἀδύνατον νὰ μετρήσῃ τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου. Δύο ἀ­πὸ αὐτὰ βλέπουμε σήμερα· τὸ ἕ­να εἶνε θεραπεία ἀνίατης ἀσθένειας, τὸ ἄλλο –ἀ­κόμη μεγαλύτερο– εἶνε ἀνάστασι νεκροῦ κοριτσιοῦ.
Ἐμᾶς μᾶς ἐνδιαφέρουν καὶ τὰ δύο. Γιατὶ ποιός ἀπὸ μᾶς δὲν ἀρρώστησε ποτέ ἢ δὲν θ᾽ ἀρ­ρω­­στήσῃ; καὶ ποιό σπίτι δὲν γνώρισε θάνα­το στὸν κύκλο τῶν οἰκείων του; καὶ μήπως κ᾽ ἐ­μεῖς ὅ­λοι δὲν θὰ πεθάνουμε μιὰ μέρα; Θέλου­με λοιπὸν νὰ μάθουμε, τί ἐ­πάνω στὰ δύο αὐ­τὰ σπουδαῖα ζητήματα διδάσκει ὁ Κύριος.

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 8,41-56]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ

«Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου;(: Τότε λοιπόν κάποια γυναίκα που υπέφερε από αιμορραγία εδώ και δώδεκα χρόνια, η οποία μαζί με τα άλλα βάσανα της αρρώστιας της είχε ξοδέψει και όλη την περιουσία της σε γιατρούς και δεν μπόρεσε να θεραπευθεί από κανέναν, αφού πλησίασε τον Ιησού από πίσω, ώστε να μην την αντιληφθεί κανείς, επειδή ντρεπόταν να γίνει φανερή η αρρώστιά της, άγγιξε την άκρη του εξωτερικού ενδύματός του κι αμέσως σταμάτησε η αιμορραγία της. Και είπε ο Ιησούς: “Ποιος είναι αυτός που με άγγιξε;”)»[Λουκ.8, 43-45]. Read more »

ANAKOΙΝΩΣΗ

 

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ε΄ΛΟΥΚΑ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο 16, εδάφια 19-31

19῎Ανθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς. 20 Πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος. 21 Καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ.
22 Ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον ᾿Αβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. 23 Καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν ᾿Αβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. 24 Καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ ᾿Αβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. 25 Εἶπε δὲ ᾿Αβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· 26 Καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. 27 Εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου·28 ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. 29 Λέγει αὐτῷ ᾿Αβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. 30 Ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ ᾿Αβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. 31 Εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσοντ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[…] «Ήταν κάποτε», λέγει ο Κύριος, «κάποιος άνθρωπος πλούσιος, που ενώ ζούσε μέσα σε πολλή κακία και αμαρτία, δεν είχε λάβει πείρα καμιάς συμφοράς, αλλά τα πάντα έρρεαν ομαλά και άφθονα γι΄ αυτόν όπως το νερό στις πηγές». Το ότι πράγματι καμία συμφορά δεν του συνέβαινε, ούτε αφορμή για στενοχώρια, ούτε καμία ανωμαλία βιοτική, αυτό ακριβώς ο Κύριος το υπαινίχτηκε με αυτό που είπε ότι «ἦν εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς(:διασκέδαζε και ευφραινόταν σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)»[Λουκ.16,19]. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2418

Κυριακὴ Ε΄ Λουκᾶ (Λουκ. 16,19-31)
31 Ὀκτωβρίου 2021
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Πεντε διδαγματα

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, σὲ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διαβάζεται ἡ περικοπὴ τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ ποὺ εἶνε γνωστὴ ὡς ἡ παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου (βλ. Λουκ. 16,19-31). Ὁ Λουκᾶς ἦταν γιατρὸς ἀλλὰ καὶ ζωγράφος· ζωγραφίζει λοιπὸν στὸ Εὐαγγέλιό του θαύματα καὶ παραβο­λὲς τοῦ Κυρίου. Καὶ μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες εἰκόνες του εἶνε αὐτὴ ἡ σημερινὴ παραβολή. Ἔ­χουν περάσει τόσοι αἰῶνες, θὰ περάσουν καὶ ἄλλοι, ἀλλὰ ἡ εἰκόνα τῆς παραβολῆς αὐτῆς θὰ ἐξακολουθῇ νὰ ἔχῃ ἀμείωτη λάμψι.
Ζωγραφίζει δύο πρόσωπα· ἀπὸ τὴ μία τὸν πλούσιο στὸ ζενὶθ τῆς κατὰ κόσμον εὐτυχίας, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸν φτω­χὸ στὸ ναδὶρ τῆς ἀν­θρωπίνης δυστυχίας. Νὰ ἑρμηνεύσουμε ὅλη τὴν παραβολή; Οὔτε χρόνος ὑπάρχει, οὔτε ἐ­σεῖς ἔχετε ὑπομονή, οὔτε κ᾽ ἐγὼ τὴ δύ­ναμι. Θὰ προσπαθήσω μόνο, μὲ ἀφορμὴ τὴν παραβολή, νὰ βγάλω μερικὰ διδάγματα. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 8,26-39]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ

«Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας(:Και έφτασαν με το πλοίο στη χώρα των Γαδαρηνών, η οποία βρίσκεται απέναντι από τη Γαλιλαία)»[Λουκ. 8, 26].
Κατέβηκε ο Σωτήρας στη χώρα των Γαδαρηνών μαζί με τους άγιους μαθητές. Έπειτα τους συνάντησε κάποιος άνδρας, ο οποίος ήταν κατοικία πολλών και ακαθάρτων πνευμάτων, χωρίς νου και μυαλό, και δεν ξεχώριζε καθόλου από εκείνους που είχαν πεθάνει και βρίσκονταν στη γη και μάλλον ήταν ίσως ακόμα χειρότερος γιατί τριγυρνώντας γυμνός στα μνήματα των πεθαμένων, ήταν απόδειξη της απανθρωπιάς των δαιμόνων. Επιτρέπει βέβαια ο Θεός των όλων κατ’ οικονομίαν κάποιοι να υποταχτούν σε αυτούς, όχι για να υποφέρουν, αλλά μάλλον για να μάθουμε εμείς μέσω αυτών πόσο μισάνθρωποι και μισόκαλοι είναι οι δαίμονες απέναντι εμάς, και έτσι να πάψουμε να θέλουμε να υποτασσόμαστε σε αυτούς, γιατί όταν πάσχει ένας, οικοδομούνται πολλοί… Read more »

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο Η’, εδάφια 26-39

26 Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας. 27Ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. 28 ἰδὼν δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. 29 παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. 30 ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· 31 καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. 32 ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. 33 ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη.
34 Ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. 35 Ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. 36 Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. 37 Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. 38 Ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· 39 Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. Καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΓΕΡΓΕΣΗΝΩΝ

[Μέρος πρώτο: Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.8,28-9,1]
«Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι  ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;(:Και όταν ο Κύριος ήλθε στην απέναντι όχθη, στη χώρα των Γεργεσηνών, τον συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι που έβγαιναν από τα μνήματα που υπήρχαν εκεί, στα οποία ευχαριστιούνταν να κατοικούν. Ήταν και οι δύο επιθετικοί και πολύ επικίνδυνοι˙ τόσο, ώστε να μην μπορεί κανείς να περάσει απ’ τον δρόμο εκείνο. Και ξαφνικά απ’ τον φόβο τους κραύγασαν δυνατά και είπαν: “Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σε μας και σε σένα, Ιησού, υιέ του Θεού; Ήλθες εδώ πρόωρα, πριν από τον καιρό της παγκόσμιας κρίσεως, για να μας βασανίσεις;”)»[Ματθ.8,28-29]. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2415

Κυριακὴ ΣΤ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,26-39)
24 Ὀκτωβρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

Να φυγη ο σατανας, να ερθη ο Χριστος!

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε Κυριακή. Ἔχουμε ἀναγνώσματα ἀποστόλου, εὐαγγελίου, καὶ τοὺς ἁγίους τῆς ἡμέρας. Γιὰ νὰ τὰ χαροῦ­­με ὅλα αὐτά, πρέπει νὰ προσερχώμεθα στὴν θεία λειτουργία νωρίς. Κακῶς πολλοὶ ἔρχονται ἀρ­γά· αὐτὸ εἶνε ἁμαρτία. Κανονικά, μετὰ τὸ «Εὐ­­λογημένη ἡ βασιλεία…» οἱ ἐκκλησίες πρέπει νὰ κλείνουν. «Ὅσοι πιστοί…» (θ. Λειτ.)!
Ἔχουμε τρία θέματα λοιπόν· τὸ ἕνα εἶνε οἱ ἅγιοι, τὸ ἄλλο ὁ ἀπόστολος, καὶ τρίτο τὸ εὐ­αγ­­γέλιο. Νὰ μιλήσω γιὰ τοὺς ἁγίους; στὸν ἀ­πόστολο; στὸ εὐ­αγγέλιο; Ἀπαιτοῦνται ὧρες. Κ᾽ ἐ­σεῖς βιάζεστε. Ἀλλοῦ δὲν βιάζεστε, στὴν ἐκ­κλη­σία ὅμως κοιτᾶτε τὰ ῥολόγια πότε θ᾽ ἀκουστῇ τὸ «Δι᾽ εὐχῶν…». Γι᾽ αὐτὸ κ᾽ ἐγὼ δὲν θὰ σᾶς ἀ­πα­σχολήσω πολύ· μόνο μερικὰ λεπτά.
Θὰ ποῦμε λίγα λόγια ἐπὶ τοῦ εὐαγγελίου (βλ. Λουκ. 8,26-39). Γιατὶ σήμερα μέσα σ᾽ αὐτὸ εἶνε – τί· ἡ φωτογραφία μας! ἡ δική μου, ἡ δική σας, ὅλων σχεδὸν τῶν ἀνθρώπων.
–Μά, θὰ πῆτε, τὸ εὐαγγέλιο δὲν μιλάει σήμερα γιὰ ἐμᾶς, μιλάει γιὰ κάποιον ἄλλον ἄν­θρωπο· πῶς λές, ὅτι φωτογραφίζει ἐμᾶς; Read more »

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ΛΟΥΚΑ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο Ζ΄, εδάφια 11-17

11 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆς ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν· καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς.12 ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ. 13 Καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ· μὴ κλαῖε· 14 καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε· νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι.15 Καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ. 16 Ἒλαβε δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ. 17 Καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγος οὗτος ἐν ὅλῃ τῇ Ἰουδαίᾳ περὶ αὐτοῦ καὶ ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ.

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2412

Κυριακὴ Γ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 7,11-16)
10 Ὀκτωβρίου 2021

Μαθημα περι θανατου

«Καὶ εἶπε· Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι» (Λουκ. 7,14)

Ἀκούγοντας τὸ ὄνομα «Χριστός», ἀγαπητοί μου, πολ­λοὶ ἀκόμη καὶ θρησκεύοντες δὲν ἀντιλαμβάνονται τὴν πλήρη ἀλήθεια γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας· τὸ ὄνομα «Χριστός», μόνο του, δὲν ἀποδίδει ὅλο τὸ ὕψος καὶ τὸ βά­θος τῆς πραγματικότητος γιὰ τὸ πρόσω­πο τοῦ Σω­τῆρος μας· ἀναφέρεται κυρίως στὴν ἀνθρώπινη φύσι του. Τὸ ὄνομα «Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς» δηλώνει καὶ τὶς δύο φύσεις.
Ἡ λέξι «χριστός» (ἀπὸ τὸ ῥῆμα χρίω ποὺ ση­μαίνει «ἀ­λείφω» ἢ «ἀλείβω»), θὰ πῇ «χρι­σμέ­νος», «ἀλειμμένος». Σύμφωνα δὲ μὲ τὴν ἁ­γία Γραφή, «χριστοὶ Κυρίου», χρισμένοι – ἀ­λειμμένοι μὲ ἱερὸ λάδι γιὰ τὸν Κύριο, ἦταν καὶ ἄλ­λοι ἄν­θρωποι, οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ ἀρ­χιερεῖς, ποὺ ἀ­σκοῦσαν ἐξουσία μὲ θεϊκὴ ἐν­τολή (βλ. π.χ. Λευϊτ. 4,5,16· 21,10. Α΄ Βασ. 16,12-13· 24,7· 26,9 κ.ἀ.). Αὐτοὶ πρὶν ἀ­ναλάβουν τὰ καθήκοντά τους ἐχρί­ον­το, ἀ­λείφον­ταν, μὲ λά­δι. Αὐτοὶ ἦταν οἱ μικροὶ «χριστοί», μὲ μικρὸ χῖ. Ὁ ἕνας κατ᾽ ἐξοχὴν καὶ μοναδι­κὸς «Χρι­στὸς Κυρίου» (Λουκ. 2,26), μὲ χῖ κεφαλαῖο, εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Δὲν τὸν ἔχρισε ἄνθρω­πος μὲ λάδι· τὸν ἔχρισε αὐ­τὸς ὁ Θεὸς μὲ Πνεῦ­μα ἅγιο (βλ. Ἠσ. 61,1=Λουκ. 4,18. Πράξ. 10,38). Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ (Λουκά ζ΄, 11- 16)

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Όποιος έχει πραγματικά φιλοσοφημένη σκέψη και κατευθύνεται από την ελπίδα των μελλοντικών αγαθών, ούτε και τον θάνατο θα θεωρήσει ως αληθινό θάνατο. Ο δίκαιος, δηλαδή, που βαδίζει στον δρόμο του Θεού και καθημερινά περιμένει να μπει στη Βασιλεία Του, δεν ταράζεται, δεν αναστατώνεται, δεν στενοχωριέται, όταν έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο, όταν λ.χ. αντικρύσει νεκρό κάποιον συγγενή ή φίλο του· γιατί γνωρίζει ότι ο θάνατος γι’ αυτούς που έζησαν ενάρετα στη γη, δεν είναι παρά μετάθεση σε μια καλύτερη ζωή, ταξίδι για έναν καλύτερο τόπο, δρόμος που οδηγεί στα στεφάνια. Read more »