Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2661
Β΄ στάσις τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου
Παρασκευὴ 14 Μαρτίου 2025 βράδυ

Ζουμε με τις προσευχες Της

«Πολλὰ ἰσχύει δέησις Μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου» (ΣΤ΄ Ὥρα – Μ. Βασίλειος)

Θὰ προσπαθήσω, ἀδελφοί μου, νὰ μιλήσω ἁ­πλᾶ, νὰ μὲ καταλάβετε. Κάντε ὑπομονή.

* * *

Κάποτε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς πῆ­γε στὸ Ναὸ τοῦ Σολομῶντος, ἀλλὰ βρῆκε μεγάλη ἀκαταστασία (βλ. Ματθ. 21,12-13. Μάρκ. 11,15-17. Λουκ. 19,45-46. Ἰω. 2,13-22). Οἱ ζῳέμποροι εἶχαν μαζέψει ἐκεῖ περιστέρια, ἀρνιά, γελάδια γιὰ τὶς θυσίες· πουλοῦ­σαν, μάζευαν χρήματα, ἀ­κουγόταν ὁ ἦ­χος νομισμάτων. Καὶ ὁ Χριστός, ὅ­ταν τά ᾽δε αὐ­τά, θύμωσε. Γιατὶ ἀλλοίμονο ὅ­ταν βλέ­πῃ κανεὶς τὸ κακό, τὴν ἀσέβεια, καὶ δὲν θυμώνῃ. Νὰ μὴ θυμώνουμε γιὰ μάταια πράγματα, γιὰ λε­φτὰ καὶ ὑλικὲς ζημιές, αὐτὸς εἶνε κακὸς θυ­μός. Ὑπάρχει θυμὸς ἀπὸ τὸν διάβολο, καὶ θυμὸς ἀπὸ τὸ Θεό, θυμὸς ἅγιος.
Ὁ Χριστὸς λοιπὸν ὠργίστηκε, πῆρε σχοινιά, τά ᾽πλεξε, ἔκανε ἕνα μαστίγιο καὶ ἀνεμίζοντάς το ἄρχισε νὰ διώχνῃ ἀπὸ τὸ ναὸ τοὺς ἐμπόρους μὲ φωνή· «Ὁ οἶκός μου οἶκος προσ­­ευχῆς κληθήσετε· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον ληστῶν» (Ἠσ. 56,7. Ἰερ. 7,11. = Ματθ. 21,13). Αὐτὸ ποὺ εἶπε τότε ὁ Χριστὸς ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ δικό μας ναό, ὅτι δηλαδή· ἡ ἐκκλησιὰ εἶνε –ἀ­κοῦτε;– σπίτι τοῦ Θεοῦ. Δὲν εἶνε ὅπως εἶνε τὸ σπίτι μας ἢ τὸ δικαστήριο ἢ ἕνα ἄλλο κοινὸ σπίτι. Εἶνε οἶκος Θεοῦ. «Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗ­τος· οὐκ ἔστι τοῦτο ἀλλ᾽ ἢ οἶκος Θεοῦ, καὶ αὕ­­τη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ» (Γέν. 28,17). Μπῆ­κες στὴν ἐκκλησιά, μπῆκες στὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ; σταύρωσε τὰ χέρια σου, ἡ καρδιά σου νά ᾽νε στὸ Θεό, τὸ στόμα σου νὰ λέῃ μόνο τὴν προσ­­­ευχὴ τοῦ Χριστοῦ μας. Νὰ μὴν εἶνε δηλαδὴ ἐ­κεῖ μόνο τὰ κορμιά μας, ἀλλὰ νὰ εἶνε καὶ ἡ ψυχή μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀκούσῃ ὁ Θεός.
–Καὶ μᾶς ἀκούει ὁ Θεός; θὰ πῆτε.
Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1411
Α΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Υπαρχει στον κοσμο χαρα;

«Χαῖρε, δι’ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει» (Ἀκάθ. ὕμν. Α1α΄)

ΤΟ ΑΣΜΑ, ἀγαπητοί μου, τὸ τραγούδι, ἡ μου­σικὴ εἶνε θεῖο δῶρο. Ἀλλὰ μὲ μία οὐ­σι­ώδη διαφορά· τραγούδι ἀπὸ τραγούδι διαφέρει. Ὑπάρχει τραγούδι ποὺ ὑπηρετεῖ τὸ κα­κό, ἐ­ρεθίζει τὶς κατώτερες ὁρμὲς τοῦ ἀνθρώπου, τὸν βυθίζει στὸν ᾅδη· καὶ ὑπάρχει ἀντιθέτως τραγούδι ποὺ ἐκφράζει τὶς ἀνώτερες ἐφέσεις καὶ τοὺς πόθους του, τοῦ δίνει φτερὰ νὰ φτά­σῃ μέχρι τρίτου οὐρανοῦ καὶ ν’ ἀκούσῃ τὸ ἀλ­λη­λούϊα. Ὑπάρχουν τραγούδια τῆς γῆς, καὶ τρα­­γούδια τοῦ οὐρανοῦ. Ὑπάρχουν τραγούδια ἀνούσια. Ἡ ἐπίδρασί τους εἶνε ἀσήμαντη. Λίγους συγκινοῦν καὶ μέσα σὲ μία γενεὰ σβήνουν· πρέπει νὰ ψάξῃ κανεὶς σὲ παλαιὲς ἀν­θολογίες γιὰ νὰ βρῇ τοὺς στίχους τους.
Ἀλλὰ ἕνα τραγούδι ἐξακολουθεῖ νὰ συγκι­νῇ βαθύτατα τὶς καρδιὲς τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν· εἶνε ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος, ὁ ὕμνος τῆς Παρθένου. Ἀπὸ τότε ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ (τὸ 626 μ.Χ.) ἀκούστηκε στὸ ναὸ τῶν Βλαχερνῶν τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων, ἔχουν περάσει τό­­σοι αἰῶνες, καὶ ὅμως ὁ χρόνος δὲν κατώρθω­σε νὰ σβήσῃ τὸ τραγούδι αὐτό. Ὅπου κι ἂν βρίσκωνται οἱ ὀρθόδοξοι, εἴτε μέσα στὶς πόλεις εἴτε στὴν ὕπαιθρο εἴτε σὲ ἐξωκκλήσια εἴτε στὸ ἐξωτερικὸ εἴτε μέσα σὲ πλοῖα, ὅλοι ἀ­πόψε αἰσθάνονται ἀγαλλίασι ἀκούγοντάς το.
Τί εἶνε ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος; Γιὰ νὰ μιλήσου­με ἁπλούστερα, ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος εἶνε τὸ κόσμημα καὶ καύχημα τῶν Ἑλλήνων. Ἄλλο ποί­ημα μὲ τέτοιο λυρισμό, τέτοιο συν­αί­σθημα, τέ­τοια πτῆσι, τέτοια φτερουγίσματα, δὲν βρίσκει κανείς στὴν παγκόσμια ποί­ησι. Δὲν τὸ λέ­με ἐμεῖς· ξένος γλωσσολόγος διεθνοῦς κύρους εἶπε, ὅτι τὸ ποίημα αὐτὸ μόνο στὴν ἑλ­ληνικὴ γλῶσσα μποροῦσε νὰ γραφῇ. Ἐὰν ἡ γαλλικὴ γλῶσσα εἶνε κατάλληλη γιὰ σαλόνια καὶ διπλωματία, ἐὰν ἡ ἰταλικὴ εἶνε κατάλληλη γιὰ μουσική, ἐὰν ἡ γερμανικὴ εἶνε κατάλληλη γιὰ ἐπιστημονικοὺς ὅρους, ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα μὲ τὸν πλοῦτο τῶν λέξεών της στάθηκε ἱκανὴ νὰ ἐκφράσῃ τὸ ὕψος τῶν ἀληθει­ῶν τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Γι’ αὐτὸ τὸ ποίημα τοῦτο συγκινεῖ τὶς γενεὲς τῶν Ἑλ­λή­νων…. Τη συνέχεια:

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=71887

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2610

Ἀκάθιστος Ὕμνος
Παρασκευὴ 19 Ἀπριλίου 2024 βράδυ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

Νεα κτισι, νεος κοσμος

«Χαῖρε, δι᾿ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις· χαῖρε, δι᾿ ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης» (Ἀκάθ. ὕμν. Α6)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ψάλλει τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο πρὸς τιμὴν τῆς Παναγίας Μητρὸς τοῦ Κυρίου. Εἶνε ἕνα ἐμπνευσμένο ποίημα, ἀριστούργημα τῆς βυζαντινῆς ἐποχῆς. Δὲν ψάλλεται μόνο στὴ μικρή μας πατρίδα· ψάλλεται σὲ ὅλες τὶς ὀρθόδο­ξες χῶρες· καὶ στὴ Σερβία, καὶ στὴ Βουλγαρία, καὶ στὴ ῾Ρουμανία, καὶ στὴν ἀχα­νῆ ῾Ρωσία. Μετὰ τὴν πτῶσι τοῦ ἀ­θέου κα­θεστῶτος, ἑορτάζουν σήμερα καὶ οἱ ῾Ρῶ­σοι, οἱ ὁμόδοξοι Χριστιανοί. Ἵδρυσαν μάλιστα καὶ μία «τράπεζα Ὀρθοδοξίας» –πρωτοτυπία–, γιὰ νὰ μαζέψουν χρήματα νὰ ξανακτίσουν τὶς ἐκκλησίες ποὺ γκρέμισε τὸ ἄθεο καθεστώς. Μεγαλεῖα θαυμαστὰ ἔχει κάνει ὁ Θεὸς στὴν ἐποχή μας, θαύματα μεγάλα καὶ ἐξαίσια.

Ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος εἶνε μία ἐπανάληψις· 144 φορὲς ἐπαναλαμβάνεται τὸ πρῶτο ἐκεῖ­νο «Χαῖρε», ποὺ «ἄγγελος πρωτοστάτης οὐ­ρα­­­νόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ» (Α).

Ἀπόψε ἂς ἑρμηνεύσουμε μὲ συντομία τὸν χαιρετισμὸ «Χαῖρε, δι᾿ ἧς νεουργεῖ­ται ἡ κτίσις· χαῖρε, δι᾿ ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης» (Ἀκάθ. ὕμν. Α6). Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2609

Γ΄ στάσις τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου
Παρασκευὴ 5 Ἀπριλίου 2024 βράδυ

Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

«Ὑπεραγια Θεοτοκε, σωσον ἡμας»

(Καν. Ἀκαθ., προΰμν. τροπ.)

Καὶ πάλι, ἀγαπητοί μου, ἤρθαμε στὴν ἐκκλη­σιά, ν᾽ ἀνοίξουμε τὴν καρδιά μας στὸ Θεό· κι ἀπόψε ἰδιαιτέρως, ν᾽ ἀκούσουμε τὸ ὁλόγλυκο ἀγγελι­κὸ τραγούδι τῆς Παναγί­ας, τὸν Ἀκά­θιστο ­ὕμνο.
Πα­­λαιότερα οἱ γυναῖκες γράμματα δὲν ἤξε­ραν, τηλεοράσεις δὲν εἶχαν, εἶχαν ὅ­μως στὴν καρδιὰ Θεό, καὶ τοὺς Χαιρετισμοὺς τῆς Θεοτόκου τοὺς ἤ­­­ξεραν. Τώρα; ξέρουν τραγούδια τοῦ σα­τανᾶ, τρα­­γούδια τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Παναγίας δὲν ξέρουν.
Ἕνα τμῆμα τῆς ἀκολουθίας αὐτῆς, πρὶν ἀ­πὸ τοὺς Χαιρετισμούς, εἶνε ὁ Κανόνας τοῦ Ἀ­κα­­θίστου. Ἀρχίζει «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ πληρωθήσεται πνεύματος…». Ἐκεῖ πρὶν ἀπὸ κάθε τροπάριο οἱ ψάλτες λένε τὸ στίχο «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς». Σ᾽ αὐτὸ τὸ στίχο θέλω νὰ κά­νουμε τώρα μία μικρὴ πρακτικὴ ἐμβάθυνσι.
Ἤρθαμε ἀπόψε νὰ παρακαλέσου­με τὴ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ· γιατὶ Ἐκείνη ἀκούει, καὶ κάνει θαύμα­τα. Ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι· δικαίωμά τους. Ἂν καὶ δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ δὲν πιστεύει· ὅποιος δὲν πιστεύει στὸ Θεό, θὰ πιστέψῃ στὸν δι­άβολο ἢ κάπου ἀλ­λοῦ. Ὅποιος λοιπὸν πιστεύει ὅ­τι ὁ Χριστὸς ἦρθε στὴ γῆ, ὅτι γεννήθηκε ἀπὸ τὴν Παναγία καὶ τὴν παρακαλεῖ, αὐτὸς βλέπει θαύματα.
Νὰ μετρήσουμε τὰ θαύματα; Ἂν ἤθελα ἀπόψε νὰ σᾶς πῶ θαύματα τῆς Παναγίας, θὰ ἔφταναν μεσάνυχτα, θὰ ξημερώναμε· καὶ ὄχι μιὰ ἢ δυὸ καὶ τρεῖς μέρες, ἀλλὰ ἕναν ὁλόκληρο χρόνο νὰ σᾶς διηγοῦ­μαι –ἐσεῖς νὰ εἴ­χατε ὑπομονὴ κ᾽ ἐγὼ νὰ εἶχα δύνα­μι–, δὲν θὰ μᾶς ἔφτανε. Τὰ θαύματα εἶνε ἀμέτρητα.
Γι᾽ αὐτὸ ἀπ᾿ ὅλα τὰ θαύματα τῆς Παναγίας διαλέ­γω ἕνα· ἕνα θαῦμα ποὺ διάβασα σὲ παλαιὸ βιβλίο. Θὰ σᾶς τὸ πῶ μὲ ἁπλᾶ λόγια· θέλω νὰ προσέξετε. Read more »

Δ΄ Στάσις Χαιρετισμῶν
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟI EXΘΡΟΙ ΘΑ ΝΙΚΗΘΟΥΝ

«Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι»(Ἀκάθ. ὕμν. Ψ 5)

ΧΑΙΡΩ ἀγαπητοί μου, ποὺ τρέχετε καὶ συγκεντρώνεσθε στὸ ναό. Θὰ σᾶς μιλήσω ἁπλᾶ, σὰν πατέρας μὲ τὰ παιδιά.
Ζοῦμε σὲ χρόνια ἄσχημα. Μερικοὶ λένε, ὅτι πλησιάζει ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου. Ἕνα σημάδι ὅτι ἔρχεται ἡ συντέλεια εἶνε, ὅτι στὶς ἡμέρες μας παρουσιάστηκε ἀθεΐα καὶ ἀπιστία μεγάλη. Σὲ πόλεις καὶ χωριὰ ξάπλωσαν οἱ ἰδέες αὐτές. Καὶ λέγονται συχνὰ ἀπὸ στόματα ἀνθρώπων ποὺ θεωροῦνται μορφωμένοι. Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια στὴ Μικρὰ Ἀσία, στὸν Πόντο, στὰ ἁγιασμένα μέρη, δὲν ὑπῆρχε ἄπιστος καὶ ἄθεος. Τώρα ἡ ἀθεΐα ἔφτασε παντοῦ. Read more »

Read more »

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2456

Ἀκάθιστος ὕμνος
8 Ἀπριλίου 2022
Του Μηητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Δια της μετανοιας στη χαρα

«Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει· χαῖρε, δι᾽ ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει» (Ἀκάθ. ὕμν. Α1)

Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἀγαποῦν τὴν Ἐκκλησία. Τὴν κατηγο­ροῦν, ὅτι πάλιωσε πιά, εἶνε κάτι ξεπερασμένο, γιατὶ μὲ τὰ αὐστηρὰ κηρύγματα, τὶς ἀπαγο­ρεύ­σεις, τὰ ἀσκητικά, τὶς νηστεῖες καὶ τὴ μεταφυ­σικὴ θεωρία της δὲν ἐμπνέει λένε χαρὰ στὸν κόσμο. Χρειάζεται ν᾽ ἀπαντήσουμε;
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας εἶνε πηγὴ φω­τός, ἀγάπης, ἐλευθερίας, δικαιοσύνης, καὶ χαρᾶς. Μία ἀπόδειξις αὐτοῦ εἶνε καὶ ὁ Ἀκάθι­στος ὕμνος μὲ ὅλα τὰ «χαῖρε» ποὺ περιέχει. Εἶνε μιὰ ἀπήχησι τῆς χαρᾶς ἐκείνης, ποὺ αἰ­σθάνθηκε ἡ ἀειπάρθενος Μαρία ὅταν «ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰ­πεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ χαῖρε» (Ἀκάθ. ὕμν. Α).
Τὸ πρῶτο μάλιστα «χαῖρε» ποὺ ἀκούγεται στὴν ἀκολουθία αὐτὴ εἶνε ὕμνος τῆς χαρᾶς·
«Χαῖρε, δι᾽ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει·
χαῖρε, δι᾽ ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψῃ» (ἔ.ἀ. Α1).

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1151

Γ΄ Στάσις Χαιρετισμῶν
25 Μαρτίου 2022 (2005) βράδυ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Ακαρπα δεντρα;

«Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον,
ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί» (Ἀκάθ. ὕμν. Ν3α΄)

Ἀπόψε, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ τρίτη στάσις τοῦ Ἀκαθίστου. Ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος εἶνε ἕνα ποίημα, ἕνα τραγούδι. Τραγούδι ὄχι σὰν αὐτὰ ποὺ ὑμνοῦν τὸν ἐπίγειο σαρκικὸ ἔρωτα, ἀλλὰ τραγούδι πνευματικό, ὑπέροχο.
Εἶνε θαυμαστὸ γιὰ δύο λόγους. Πρῶτον γιὰ τὴν ἀντοχή του στὸ χρόνο. Τὰ τραγούδια τοῦ κόσμου ἀλλάζουν. Κάθε γενεὰ ἔχει τὰ δικά της. Ἀλλιῶς τραγουδοῦσαν πρὶν 30-40 χρό­νια, ἀλλιῶς σήμερα. Ἀλλὰ τὸ τραγούδι αὐτὸ διαρκεῖ αἰῶνες. Ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος, λέει ἡ ἱστορία, ἐψάλη γιὰ πρώτη φορὰ στὸ ναὸ τῶν Βλαχερνῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸ 626 μ.Χ.. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2449

Β΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν
18 Μαρτίου 2022
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Οι αιτησεις του Αποδειπνου «Ευξωμεθα…»

Ὑπεράνω ἀνθρώπων, ἀγαπητοί μου, ἁγίων καὶ μαρτύρων, ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, ὑπεράνω ὅλων –μετὰ τὴν ἁγία Τριάδα– εἶνε ἡ Παναγία. Γι᾽ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει σ᾽ αὐτὴν αὐτὰ τὰ τραγούδια ποὺ ἀκούσαμε.
Τὸ ἱστορικὸ τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου τό ᾽χουμε πεῖ καὶ ἄλλοτε· δὲν θὰ τὸ ἐπαναλάβω. Στὴν Παναγία ψάλλουμε τὸ κοντάκιο «Τῇ ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια…»· γιατὶ ἀπὸ τὸ 626 μ.Χ., ποὺ ἐψάλη πρώτη φορὰ γι᾽ αὐτὴν ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος, κατ᾽ ἐπανάληψιν μᾶς προστάτευσε. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2447

Α΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν
11 Μαρτίου 2022
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

Υψος αγνοτητος – βαθος ταπεινωσεως

«Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς· χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς» (Ἀκάθ. ὕμν. Α 3)

Οἱ Χαιρετισμοί, ἀγαπητοί μου, ποὺ μᾶς ἀξιώνει ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος ν᾽ ἀκούσουμε, εἶνε ἀπὸ τὰ ὡραιότερα ποιήματα τῆς παγκοσμίου τολμῶ νὰ πῶ ποιήσεως. Ἀριστούργημα, ξεπερνᾷ σὲ κάλλος τὸν Παρθενῶνα.
Γιὰ πρώτη φορὰ ἐψάλησαν στὸ ναὸ τῶν Βλαχερνῶν τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων τὸ 626 μ.Χ. ἐπὶ βασιλέως Ἡρακλείου καὶ πατριάρχου Σεργίου, ὅταν ἡ Παναγία ἔκανε τὸ θαῦμα, ναὶ τὸ θαῦμα! Ἡ πολιορκία τῶν ἐχθρῶν διαλύθηκε, τὰ πλοῖα τους στὸν Κεράτιο κόλπο τσακίστηκαν, οἱ βάρβαροι Ἄραβες καὶ Πέρσες ταπεινώθηκαν, καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Πόλεως, εὐγνώμονες γιὰ τὸ θαῦμα τῆς λυτρώσεώς τους, ἔκαναν παννυχίδα, ὅλη δηλαδὴ τὴ νύχτα ἔψαλαν ὄρθιοι τὸν ὕμνο τῆς Θεομήτορος. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1045

Χαιρετισμοὶ τῆς Θεοτόκου
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Ελληνες, θαρσειτε!

ΑΠΟΨΕ, ἀγαπητοί μου, σὲ ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῆς πατρίδος μας, ἀπὸ τὴν Κέρκυρα μέχρι τὴν Κρήτη καὶ τὴν Κύπρο, ἀλλὰ καὶ παντοῦ ὅπου πάλλει ὀρθόδοξος καρδία (Βελιγράδι, Σόφια, Βουκουρέστι, Μόσχα κ.λπ.), ἀπόψε ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι ἑνωμένοι ψάλλουν χαρμοσύνως τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο.
Τὸ ποιητικὸ αὐτὸ ἀριστούργημα μὲ ἄφθαστο λυρισμὸ καὶ πλῆθος εἰκόνες περιγράφει καὶ ἐξυμνεῖ τὸ μεγαλεῖο τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ. Εἶνε καὶ τὸ ποίημα αὐτὸ μία ἀπόδειξις, ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀπὸ τὸ Θεό, εἶνε ἀληθινή. Σήμερα, χίλιοι ποιηταί, χίλιοι θεολόγοι, χίλιοι ἐπίσκοποι νὰ μαζευτοῦμε, δὲ᾿ μποροῦμε νὰ φτειάξουμε οὔτε μία ἀπὸ τὶς ὑπέροχες στροφές του.
Ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος ἔχει χαρακτῆρα καὶ ἐθνικὸ καὶ θρησκευτικό. Θρησκευτικὸ μέν, διότι μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ πρῶτο ἐκεῖνο «χαῖρε» (Λουκ. 11,28) ποὺ ἀκούστηκε πρὸς τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο ὅταν «Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη» στὴ Ναζαρέτ. Τὸ ἀγγελικὸ ἐκεῖνο «χαῖρε» ἐμεῖς οἱ θνητοὶ τὸ ἐπαναλαμβάνουμε στὸν Ἀκάθιστο ὕμνο 144 φορές.
Ἀλλὰ ἔχει, επαμε, ὁ ὕμνος αὐτὸς καὶ ἐθνικὸ χαρακτῆρα. Διότι μᾶς ὑπενθυμίζει μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἔνδοξες σελίδες τοῦ μαρτυρικοῦ μας ἔθνους. Γιὰ νὰ ψαλῇ, εἶχε μία ἀφορμὴ καθαρῶς ἐθνική. Ποιά ἡ ἀφορμή; Ἐλᾶτε νὰ ταξιδέψουμε μὲ τὴ φαντασία. Ἐγκαταλείπουμε τὸ παρὸν καὶ διασχίζουμε τοὺς αἰῶνας… Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 856

Xαιρετισμοὶ τῆς Θεοτόκου
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

Ο Ακαθιστος και το κοντακιο του

«Τη υπερμαχω στρατηγω τα νικητηρια…»

ΤΙ ΕΙΝΕ, ἀγαπητοί μου, ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος; Εἶνε τὸ τραγούδι τῆς Παναγίας, ποὺ ὅλοι ἐμεῖς νὰ μαζευτοῦμε, δεσποτάδες παπᾶδες καὶ θεολόγοι, δὲ᾿ μποροῦμε νὰ φτειάξουμε οὔτε ἕνα γράμμα του. Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο ἐνέπνευσε τὸν ποιητή του νὰ τὸ συνθέσῃ.
Tί εἶνε ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος; Μοιάζει σὰν ἕνα σπίτι μὲ 4 ὀρόφους ἢ στάσεις καὶ 24 δωμάτια ἢ οκους. Καὶ σὲ κάθε δωμάτιο κατοικοῦν ἄγγελοι, ποὺ μὲ χρυσὲς κιθάρες ψάλλουν καὶ ἐπαναλαμβάνουν 144 φορὲς τὸ «χαῖρε».
Τί εἶνε ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1659
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Πως θα καθαρθη η συνειδησις;

«Χαῖρε, λουτὴρ ἐκπλύνων συνείδησιν» (Ἀκάθ. ὕμν. Φ5α΄)

Απόψε, ἀγαπητοί μου, στοὺς ναοὺς τῆς Ὀρ­θοδοξίας μας ψάλλεται ὁλόκληρος ὁ Ἀκά­θιστος ὕμνος, τὸ ἐμπνευσμένο ποιητικὸ ἀριστούργημα τοῦ Βυζαντίου ποὺ διαρκεῖ αἰῶ­νες τώρα καὶ ἀποτελεῖ ἐπανάληψι τοῦ πρώτου ἐκείνου χαιρετισμοῦ ποὺ εἶπε ὁ ἄγ­γε­λος στὴν ὑπεραγία Θεοτόκο (Λουκ. 1,28)· αὐτὸν ἐπαναλαμβάνει ἐδῶ 144 φορές, κ᾽ εἶ­νε ἔκφρασι εὐ­γνωμοσύνης τῶν ὀρθοδόξων Ἑλλήνων στὴν Παναγία, ποὺ σὲ δύσκολες στιγμὲς ἔγινε ἡ ὑ­πέρμαχος Στρατηγὸς τοῦ γένους μας.
Ἀπόψε, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θὰ ἐξηγή­σουμε τὸ «Χαῖρε, λουτὴρ ἐκπλύνων συνείδησιν» (Ἀκάθ. ὕμν. Φ5α΄). Ὁμιλεῖ περὶ συνειδήσεως. Δύσκολο τὸ θέμα· θὰ προσπαθήσω νὰ τὸ ἐξηγήσω μὲ ἁπλᾶ λόγια. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 12402

Δ΄ Στάσις Χαιρετισμῶν
9 Ἀπριλίου 2021 (2006)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστινου

Γαμος – παρθενια

«Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας» (Ἀκάθ. ὕμν. Τ1α΄)

Εἶνε, ἀγαπητοί μου, ἡ τετάρτη (Δ΄) στάσις τῶν Χαιρετισμῶν, ἀπὸ τὸ ταῦ (Τ) μέχρι τὸ ὠμέγα (Ω), καὶ περιέχει τριανταέξι (36) χαιρε­τισμοὺς πρὸς τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο. Πρῶ­τος χαιρετισμὸς εἶνε τὸ «Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρ­θενίας» (Ἀκάθ. ὕμν. Τ1α΄). Ἂς προσπαθήσουμε νὰ ἐξηγήσουμε αὐτὸν τὸν χαιρετισμό.

* * *

«Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας». Ὄχι μόνο ἐδῶ ἀλλὰ κι ἀλλοῦ καὶ στὸ τέλος τοῦ ἀποδείπνου, στὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας, ἐγκωμι­άζεται ἡ παρθενία. Μπορῶ νὰ πῶ, ὅτι ὁλόκληρος ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος εἶνε ἕνα ἀπαράμιλλο ἐγκώμιο τῆς παρθενίας. Ἀλλὰ πρέπει νὰ προσέξουμε. Ἐπειδὴ τόσο πολὺ ἐγκωμιάζεται ἡ παρθενία, δὲν πρέπει νὰ παρασυρθοῦμε καὶ νὰ ποῦμε ὅτι περιφρονεῖται ὁ γάμος. Ὄχι.
⃝ Ο ΓΑΜΟΣ εἶνε ἱερὸς θεσμός. Εἶνε ἕνωσις ἀν­­δρὸς καὶ γυναικός, ποὺ ἀποβλέπει στὴν συμ­πλήρωσι. Ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἐλλιπής. Ἡ γυναί­κα εἶνε τὸ ἕνα ἥμισυ καὶ ὁ ἄνδρας τὸ ἄλλο· ἡ ἕνωσί τους, ὁ γάμος, εἶνε ἡ ὁλοκλήρωσι τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος. Ἐκεῖνα ποὺ ἔχει ἡ γυναίκα, δὲν τὰ ἔχει ὁ ἄντρας, κ᾿ ἐκεῖνα ποὺ ἔχει ὁ ἄντρας, δὲν τὰ ἔχει ἡ γυναίκα. Γι᾿ αὐτὸ ματαιοπονοῦν ὅσοι ἐπιδιώκουν νὰ φέρουν ἰσοπέδωσι. Ἡ γυναίκα ἔχει ἀξία ὡς γυναίκα καὶ ὁ ἄντρας ὡς ἄντρας. Ἀφ᾿ ἧς στιγμῆς ὁ ἄντρας ἀρχίζει νὰ κάνῃ τὴ γυναῖκα καὶ ἡ γυναίκα τὸν ἄντρα, ἐπέρχεται ἐξευτελισμὸς καὶ τῶν δύο. Read more »