Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2276

Τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας
Τετάρτη 1 Ἀπριλίου 2020 πρωὶ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ζωη που υπερβαινει την λογικη!

Ἑορτάζει σήμερα, ἀδελφοί μου, ἡ ὁσία Μα­ρία ἡ Αἰγυπτία, τῆς ὁποίας ὁ βίος εἶνε θαυμαστὸς καὶ πολὺ διδακτικός.
Μέχρι 17 ἐτῶν στὴν μεγαλούπολι τῆς Ἀλεξανδρείας ζοῦσε μέσα στὴν ἁμαρτία, τὴν τρυ­φὴ καὶ τὴ χλιδή. Καὶ ἐνῷ αὐτὴ ἦ­ταν ἡ ζωή της, ἔκανε ἕνα ταξίδι καὶ βρέθηκε στὰ Ἰεροσό­λυμα. Μα­ζὶ μὲ τὸ πλῆθος τοῦ κόσμου –μὲ μία ἀ­τελῆ πίστι καὶ μὲ κοσμικὸ ἀκόμη φρόνημα– θέ­λησε νὰ μπῇ κι αὐ­τὴ στὸ ναὸ καὶ νὰ προσ­κυ­νήσῃ τὸν τίμιο σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Αἰ­σθάν­θηκε ὅμως κάποια ἀόρατη δύναμι νὰ τὴν ἐμ­ποδί­ζῃ καὶ εἶδε φανερὰ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ἐ­κεῖ ζων­τανός. Αὐτὸ τὴν αἰφνιδίασε, τὴν συν­ε­κλόνισε βαθειὰ καὶ τὴν ἔφερε γιὰ πρώτη φο­ρὰ σὲ συν­­αίσθησι τοῦ ἑ­αυτοῦ της. Μετανόησε ἀ­μέσως καὶ ὑποσχέ­θηκε ἐπὶ τόπου, ν᾽ ἀλλάξῃ πλέον τρόπο ζωῆς. Ἔ­χοντας τὴν ἀπόφα­σι αὐ­τὴ καὶ χωρὶς ἀναβολὴ πέρασε ἐν συνεχείᾳ τὸν Ἰορδάνη πο­ταμὸ καὶ μπῆκε τὴν ἔρημο.
Ὁ τραχὺς ἐκεῖ­νος τόπος ἔμελλε νὰ γίνῃ γι᾽ αὐτήν, τὴν καλομαθημένη Ἀλεξαν­δρινή, τὸ ὁ­ριστικὸ ἐνδιαίτημά της. Ἔζησε ἐ­κεῖ μὲ τὰ θηρία 47 ὁλόκληρα χρόνια, καλοκαί­ρια καὶ χειμῶνες, κλαίοντας τ᾽ ἁμαρτήματά της. Ἡ ζωὴ ποὺ ἔκανε μετὰ τὴ μετά­νοια εἶ­νε ἕ­να θαῦμα ποὺ ξεπερνᾷ τὴν ἀνθρώπινη λογική, μοιάζει μὲ φαν­τασία. Εἶ­νε ὅμως ἀ­ληθινή, κ᾽ ἔχει τὴ δύναμι νὰ κινῇ καὶ ἄλλους σὲ μετάνοια καὶ νὰ παρηγορῇ τοὺς μετανοημένους ἁμαρτωλούς. Βλέπουμε σ᾽ αὐτὴν καθα­ρὰ τὸ θαῦμα τῆς μετανοίας. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1487

Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Τελος στην τραγωδια!

«Εὐαγγελίζου, γῆ, χαρὰν μεγάλην· αἰνεῖτε, οὐρανοί, Θεοῦ τὴν δόξαν» (θ΄ ᾠδὴ Εὐαγγ.)

ΕΟΡΤΗ, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ μεγάλη, λαμ­πρά, πανέκλαμπρος. Προκαλεῖ ῥίγη συγ­κι­νήσεως στὸν Ἕλληνα καὶ τὸν Χριστιανό. Ἑορτὴ δι­πλῆ, ἐθνικὴ καὶ θρησκευτική.
Θὰ μιλήσουμε ἐπὶ τῆς θρησκευτικῆς σημα­σίας τῆς ἑορτῆς, καὶ τὸ θέμα, ὡς μεταφυσι­κό, εἶνε δυσκολώτερο· χρειάζονται εἰδικὲς κεραῖ­ες γιὰ νὰ συλλάβῃ κανεὶς τὰ μηνύματα.
«Εὐαγγελισμός»! Εἶνε λέξι τῆς ὡραίας ἑλ­ληνικῆς γλώσσης, ποὺ μόνο αὐτὴ γνωρίζει νὰ ἐκ­φράζῃ καὶ τὶς πιὸ ὑψηλὲς καὶ λεπτὲς ἔννοι­ες. «Εὐαγγελισμὸς» θὰ πῇ «καλὴ εἴδησις». Τώρα ἀνάξια τέ­κνα τῆς πατρίδος, ἐκχυδαϊσταί, ποὺ μισοῦν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ―ἀλλοίμονο ἐάν ποτε ἐπικρατή­σουν―, ξέρετε πῶς θέλουν νὰ μεταφρά­σουν τὴ λέξι «εὐαγγελισμός»; Ἀκοῦ­στε καὶ φρίξτε· «καλὸ χαμπάρι» (τούρκικα δηλαδή) ἢ «καλὸ μαντάτο»! Καὶ τὸν ἀγγελιαφόρο ποὺ ἔφερε τὸ μήνυμα, τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, θέλουν νὰ τὸν μεταφράσουν «χαμπεροφόρο» ἢ «μαντα­τοφόρο»! Σὲ τέτοιο ἐκχυδαϊσμὸ θέλουν νὰ ῥίξουν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἡ ὁποί­α σήμερα βρίσκει ἄσυλο στὴν Ἐκκλησία μας.
«Εὐαγγελισμὸς» ἴσον «καλὴ εἴδησις». Καὶ ποιά εἶνε αὐτὴ ἡ εἴδησις;

* * *

Ὁ ἄνθρωπος, ἀδελφοί μου, δὲν εἶνε ἕνα τυ­χαῖο δημιούρ­γημα, μία συμπαιγνία τῆς τύχης, μία χημι­κὴ ἕνωσις ἀπὸ τὴν σύνθεσι διαφόρων στοιχείων· εἶ­νε ἕνα καλλιτέχνημα, ἕνα μεγαλούργη­μα. Εἶ­νε εἰκό­να τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ πλάστη­κε «κατ᾽ εἰ­κό­να καὶ καθ᾽ ὁμοίωσίν» του (Γέν. 1,26).
Πλάστηκε νὰ ζῇ εὐτυχισμένος. Ἀλλὰ δυσ­τυ­­χῶς συνέβη σ᾽ αὐτὸν κάτι τραγικό. Ἕνας σεισμὸς ἀόρατος συνέσεισε τὴν ὕπαρξί του. Ἐνῷ ζοῦ­σε στὴν Ἐδέμ, παρέβη τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἁ­­μάρτησε, καὶ ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τὸν πα­ράδεισο. Ἔκ­το­τε ζῇ στὴ γῆ αὐτὴ μιὰ ζωὴ ἀθλία.
Νοσταλγεῖ τώρα. Σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς ὑ­πάρχει ὡς παράδοσι «ὁ ἀπολεσθεὶς παράδει­σος», ποὺ ἔγραψε ὁ Δάντης. Ὅ­λοι οἱ λαοὶ τῆς ὑφηλίου νοσταλγοῦν τὴν ὡ­ραία ἐκείνη ζωή, τὸν χρυσὸν αἰῶνα, τότε ποὺ οἱ ἄνθρωποι ζοῦ­σαν μὲ ἀγάπη καὶ εἰρήνη καὶ δικαιοσύνη. Read more »

H EKKΛHΣIA ZEI ΚΑΙ AΣ ΩΡΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Η παρακάτω ὁμιλία τοῦ π. Αυγουστινου, έγινε στὴν αἴθουσα τοῦ ἑορτάζοντος συλλόγου «40 Μάρτυρες» Κοζάνης (ὁδ. τότε Πέλλης τώρα Πλακοπίττη 11), έργο τοῦ ιεροκήρυκα τῆς Κατοχῆς, π. Αυγουστίνου Καντιωτου. Ήταν συνέχεια των συσσιτιων Κατοχῆς, των 8.500 πιάτων ημηρεσίως, που έκανε, με την βοήθεια του Θεοῦ στήν Κοζάνη, την περίοδο 1943-1945.
Ἡ αιθουσα των 40 Μαρτύρων, αλλά και το Οικοτροφεῖο, που στεγαζε φτωχούς μαθητας ὰπό 1959-1976, kαι μαθήτριες από 1977-2003 κατελήφθη  απο τον Δῆμο Κοζάνης με δήμαρχο τὸν Κουκουλόπουλο και ἀντιδήμαρχο τὸν Μαλούτα, πριν 17 χρόνια, με κάποιο μαϊμου Δ.Σ. του Συλλόγου και τη βοήθεια παραδικαστικοῦ κυκλώματος. Όλες οι απάτες έγιναν για να πάρουν λεφτά από την ευρωπαίκή ένωση και να εξαφανίσουν το έργο και το όνομα του π. Αυγουστίνου. ΚΑΙ ΟΜΩΣ Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΥΠΕΡ  ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΟΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ

• Δειτε τα δυο παρακάτω παρακάτω βίντεο: α)  https://youtu.be/Z5iRb3kWIGo

——————————–

—————————–

Περίοδος Δ΄- Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 7602

Θαρραλεα ομολογια

(Οι αγιοι 40 Μαρτυρες)

Γιὰ τοὺς ἁγίους 40 Μαρτύρες, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἑορτάζουν, θὰ μιλήσουμε σήμερα. Θὰ προσπαθήσω νὰ προσφέρω λίγα ἄνθη στὴ μνήμη τους.

* * *

Ποιοί ἦταν αὐτοὶ οἱ ἅγιοι; Ἦταν στρατιωτικοί. Ἦταν στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας τους. Ἦταν ἐπίλεκτο σῶμα τοῦ ῥωμαϊκοῦ στρατεύματος. Εἶχαν ἀνάστημα, εἶχαν ἐμφάνισι, ἦταν ἐμπειροπόλεμοι. Εἶχαν καὶ ἀνδρεία. Εἶχαν ἀκόμη πειθαρχία, ἀπόλυτη ὑπακοὴ στοὺς ἀνωτέρους. Ἦταν ὑποδείγματα στρατιωτικά.
Μία φορὰ ὅμως οἱ 40 Μάρτυρες ἐπαναστά­τησαν. Γιατί ἐπαναστάτησαν; Ἐπαναστάτησαν ἐναντίον τοῦ αὐτοκράτορος Λικινίου, ὁ ὁ­ποῖος ἐδίωκε ἀπεινῶς τοὺς Χριστιανούς. Ἡ διαταγὴ ἔλεγε· Ὅποιος πιαστῇ νὰ μιλάῃ γιὰ τὸ Χριστό, θὰ συλλαμβάνεται καὶ θὰ ὑφίσταται τιμωρίες μεγάλες, μέχρι καὶ θάνατο.
Οἱ 40 Μάρτυρες δὲν φοβήθηκαν, δὲν ἔ­κλεισαν τὸ στόμα· ὅταν ἀγαπᾷς τὸ Χριστό, δὲν μπορεῖς νὰ κλείσῃς τὸ στόμα σου. Τοὺς συνέλαβαν ἀμέσως καὶ τοὺς ὡδήγησαν μπρο­στὰ στὸ διοικητὴ τῆς πόλεως, στὸν Ἀγρικόλαο. Κι αὐτὸς τοὺς λέει·
–Δὲν ἀκούσατε τὴ διαταγὴ ποὺ ἀπαγορεύει νὰ μιλᾶνε γιὰ τὸ Χριστό; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 8482

Κυριακὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου
9 Φεβρουαρίου 2020 ἑσπέρας
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Βιβλιο προσευχης

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει τὸ Τριῴδιο. Μὰ τί εἶνε τὸ Τριῴδιο; θὰ ρωτήσῃ κάποιος. Σ᾿ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα θὰ προσπαθήσω νὰ δώσω μία σύντομη ἀπάν­τησι.
Ὁ καλὸς δάσκαλος δὲν ἀρχίζει ἀπὸ τὰ δύσ­κολα μαθήματα, ἀπὸ τὴν ἄλγεβρα καὶ τὸν Ὅ­μηρο· ἀρχίζει ἀπὸ τὰ εὐκολώτερα, ἀπὸ τὸ ἀλ­φάβητο. Αὐτὸ κάνει καὶ ἡ Ἐκκλησία μας, ποὺ εἶνε διδάσκαλος καὶ παιδαγωγὸς ἄριστος ὁλο­κλήρου τῆς ἀνθρωπότητος· αὐτὴ τὴν ὁδὸ βαδίζει, ἀπὸ τὰ εὐκολώτερα στὰ δυσκολώτερα.
Καὶ ποιό εἶνε τὸ δυσκολώτερο; Τὸ δυσκολώ­τερο εἶνε ἡ νηστεία τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ποὺ θὰ μποῦμε σὲ λίγο. Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἀρχίζει νὰ μᾶς προετοιμάζῃ γιὰ τὸν δύσκολο αὐτὸν δρόμο τῶν σαράντα ἡμερῶν, ποὺ μετὰ τὸ τέλος τους, στὸ ἀποκορύφωμα, βρίσκεται ὁ τίμιος Σταυρὸς καὶ ἡ Ἀνάστασις.
Ἡ προετοιμασία αὐτή, ἡ πρὸ τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, δι­αρκεῖ τρεῖς ἑβδομάδες, ἔχει δηλαδὴ τέσσερις Κυριακές. Ἡ πρώτη Κυρι­α­κὴ εἶνε ἡ σημερινή, τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαί­ου. Ἡ δεύτερη Κυριακὴ εἶνε τοῦ Ἀσώτου. Ἡ τρίτη ἀστράφτει καὶ βροντᾷ, εἶνε τῆς δευτέρας παρουσίας ἢ τῆς Ἀπόκρεω. Καὶ ἡ τελευ­ταία εἶνε ἡ Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς.
Μᾶς φωνάζει ἡ Ἐκκλησία, νὰ προετοιμαστοῦμε. Κ᾿ ἐμεῖς τί κάνουμε; προετοιμαζόμαστε; 

Ἀντιθέτως. Διότι προετοιμασία δὲν εἶνε οἱ χοροί, οἱ καρνάβαλοι, τὰ γλέντια. Προετοιμασία –ἀκούσατε;– εἶνε αὐτὰ ποὺ λένε τὰ ἱ­ε­ρὰ βιβλία. Αὐτὰ τὰ βιβλία, ἂν τὰ πατᾶτε ἐ­σεῖς, ἐγὼ δὲν τὰ πατῶ. Πέφτω ἀπὸ τὸ θρόνο, κομμάτια γίνομαι, ἀλλὰ δὲν τὰ πατῶ. Δὲν σᾶς διδάσκω τίποτε λιγώτερο τίποτε περισσότερο. Σαράντα χρόνια ποὺ φορῶ τὸ ῥάσο, ποτέ μου δὲν δίδαξα δικά μου πράγματα. Δίδαξα ὅ,τι περιέχουν τὰ ἅγια βιβλία, ποὺ εἶνε γραμμένα ὄχι μὲ μελάνι ἀλλὰ μὲ τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου καὶ τῶν μαρτύρων. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2259

Τοῦ Μεγάλου Φωτίου
Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2020

«Πεθαινω για την πιστι!»

Μικρή, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ πατρίδα μας. Ἀλλὰ τί μὲ τοῦτο; Ἡ ἀξία ἑνὸς ἔθνους δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ἐδαφικὴ ἔκτασι· μὲ ἄλ­λο τρόπο ἐκτιμᾶται, ὅπως λέει ὁ ποιητής·
«Ἡ μεγαλωσύνη στοὺς λαοὺς
δὲν μετριέται μὲ τὸ στρέμμα·
μὲ τῆς καρδιᾶς τὸ πύρωμα μετριέται
καὶ μὲ τὸ αἷμα» (Κωστῆς Παλαμᾶς).
Μικρὴ ἡ πατρίδα μας, ἀλλὰ ἔχει μεγαλεῖα καὶ χάρες καὶ κάλλη φυσικά, ποὺ δὲν ἔχουν ἄλλα κράτη μεγάλα καὶ ἰσχυρά. Ἔχει ἀκρογιάλια, πλῆθος νησάκια ποὺ ἀπ᾽ τὸ ἀεροπλάνο φαίνον­­ται σὰν κύ­κνοι ποὺ κολυμποῦν στὸ πέλαγος· ἔχει μικρὲς πεδιάδες, μικρὰ βουνά, εὔ­κρατο κλίμα, ἔναστρο οὐρανό, ἕνα μεγαλεῖο φυσικό. Γι᾽ αὐτὸ γίνεται μαγνήτης γιὰ πλῆθος του­ρῖστες ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς γῆς.
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὰ φυσικά της κάλλη ἡ πα­τρίδα μας ἔχει καὶ κάλλη πνευματικά· ἔχει μία ἔνδοξη ἱστορία, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλος λαός· ἔ­χει ἀρχαῖα μνημεῖα ἀ­θάνατα, ἔχει συγγραφεῖς πρωτοπόρους καὶ κλασσικούς· ἔχει ἀ­κόμα τὴν ὡραιότερη γλῶσσα τοῦ κόσμου.
Τελείωσα; Ὄχι. Παραπάνω ἀπ᾽ αὐτὰ ἔ­χει κάτι ἄλλο, ποὺ πρέπει νὰ τὸ ἐκτιμήσουμε περισσότερο καὶ γιὰ τὸ ὁποῖο ἀξίζει νὰ καυχώμε­­θα ὅσοι κατοικοῦμε στὴ μικρὴ αὐτὴ γωνία τῆς γῆς· καὶ αὐτὸ εἶνε ἡ Ὀρθοδοξία μας. Τί θὰ πῇ Ὀρθοδοξία; Θὰ πῇ· ἡ ὀρθὴ – σωστὴ πίστις. Read more »

Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ Ο ΘΕΟΣ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΣΗ Ο ΘΕΟΣ ΗΓΕΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

Toῦ Μητροπουλίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

_________________

_______________

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2255

Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου
Σάββατο 25 Ἰανουαρίου 2020

Γρηγοριος ο Ναζιανζηνος, η μεγαλη βελανιδια

Οι καρποι της· βιος και εργα του

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἑορτάζουμε, γεννήθηκε στὴν Ἀ­ριανζὸ τῆς Καππαδοκίας τὸ 330 μ.Χ.. Ἡ μητέρα του, ἁγία γυναίκα, λεγόταν Νόννα. Μὲ τὴ βοήθειά της ὁ πατέρας του, ποὺ λεγόταν ἐπίσης Γρηγόριος, πίστεψε στὸ Χριστό· ἔπειτα ἔγινε καὶ ἐπίσκοπος Ναζιανζοῦ. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος, ἀ­φοῦ ἔ­μαθε γράμ­ματα στὴν Καισάρεια τῆς Καπ­παδοκίας, σπούδασε στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ τὴν Ἀ­θήνα μὲ συσπουδα­στὰς τὸν Μέγα Βασίλειο καὶ τὸν Ἰουλιανὸ τὸν Παραβάτη. Ὅταν γύρισε στὴν πατρίδα του ἔλαβε τὸ ἅγιο βάπτι­σμα καὶ ἀποσύρ­θηκε στὴν ἔρημο μαζὶ μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο. Ὁ χαρακτήρας του ἀναπτύχθηκε μὲ τὶς προσ­ευχὲς τῆς μητέρας του, τὴ με­λέτη τῆς Γραφῆς, τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας καὶ ἐξομο­λογήσεως, τὴν ἱερὴ φιλία, τὴν πνοὴ καὶ αὔρα τῆς ἐρήμου.

* * *

Τώρα πλέον, ἀγαπητοί μου, τὸ μικρὸ δεν­τράκι, ὁ ἅγιος Γρηγόριος, ἔγινε δέν­τρο μεγά­λο, ἕτοιμο νὰ δώσῃ καρπούς. Καὶ τότε τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ τὸν πῆρε καὶ τὸν μεταφύτευσε.
Μὲ τὴν ἐπιμονὴ τοῦ πατέρα του ἔγινε πρεσβύτερος, βοηθός του. Μὲ τὴν ἐ­­πιμονὴ τοῦ Με­γάλου Βασιλείου λίγο ἀργότερα ἔγινε ἐπίσκο­πος Σασίμων, μικρῆς πόλεως· ἀλλὰ πάλι ἔφυγε σὲ ἐρήμους. Ἀπὸ ἐκεῖ ὅ­μως τὸν ἅρπαξε τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἔφε­ρε στὸ Βυζάντιο.
Ἦταν ἐποχὴ διωγμοῦ τῆς ὀρθῆς πίστεως, κυριαρχοῦσαν οἱ ἀρειανοί. Μόλις πάτησε ἐκεῖ τὸ πόδι του τὸν κυνήγησαν μὲ πέτρες. Ὅλοι οἱ ναοὶ στὴν Πόλι ἦταν στὰ χέρια τῶν αἱ­ρετικῶν· ἕ­­νας μόνο ἔμενε στοὺς ὀρθοδόξους, ὁ ναὸς τῆς Ἀναστασίας. Ἐκεῖ ὁ ἅγιος Γρηγόρι­ος στηλίτευ­σε τὴν αἵ­ρεσι, σάλπισε τὸ δό­γμα τῆς ἁγίας Τρι­άδος· ἐξ­εφώνησε τοὺς θεολογικοὺς λόγους του, κι ἀπὸ ᾽κεῖ πῆρε τὸ ἐπίθετο «Θεολόγος». Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος Κ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 940

Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου
Κυριακὴ 2 Φεβρουαρίου

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΗΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ;

Τὴν πρώτη (1η) Ἰανουαρίου ἦταν τοῦ ἁγίου Βασιλείου. Χθὲς πρώτη (1η) Φεβρουαρίου ἦταν τοῦ ἁγίου Τρύφωνος. Καὶ σήμερα; Σήμε­ρα δὲν ἑορτάζει ἅγιος. Ἑορτάζει ὁ βασιλεὺς τῶν ἁγίων, ὁ ἀρχηγὸς τῆς πίστεώς μας, ὁ Κύ­ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶνε δε­σποτικὴ ἑ­ορτή, ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς. Τί εἶνε ἡ Ὑπα­παντή; Μὲ ἁπλᾶ λόγια θὰ τὸ ἐξηγήσουμε.

* * *

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, δὲν ἦταν μόνο ἄνθρωπος, ἦταν καὶ Θεός. Καὶ ὡς Θεὸς δὲν ὑ­πάρχει στιγμὴ τοῦ χρόνου ποὺ νὰ μὴν ὑπάρχῃ. Ὑπάρχει πάν­το­τε. Εἶνε αὐτὸ ποὺ λέμε «νῦν καὶ ἀεί». Ἐμεῖς εἴ­μεθα στὸ «νῦν», τώρα, ἐνῷ ὁ Χριστὸς εἶνε καὶ στὸ «ἀεί», πάντοτε· «…νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ὡς Θε­ὸς λοιπὸν εἶνε αἰ­ώνιος, ὡς ἄν­θρωπος ὅ­μως, ποὺ ἐφόρεσε σάρκα, μπῆκε στὴν ἱστορία, στὸ χρόνο. Γεννήθηκε σὲ ὡρισμένο χρόνο καὶ τόπο, σὲ ἕνα μικρὸ χω­ριό. Γεννήθηκε σὰν ἕνα φτωχὸ νήπιο. Ἡ Mά­να του δὲν εἶχε ποῦ νὰ τὸν βάλῃ, καὶ τὸν ἔ­βαλε στὸ παχνὶ τῶν ζῴων. Γεννήθηκε σὲ μιὰ σπηλιά, σ᾿ ἕνα σταῦλο. Ποιός θὰ φανταζόταν, ὅτι τὸ νήπιο ἐκεῖνο εἶνε ὁ βασιλεὺς τοῦ κόσμου;
Πέρασαν ἀπὸ τὴ Γέννησι σαράντα ἡμέρες. Τὴν τεσσαρακοστὴ ἡμέρα εἶχαν τότε συνήθεια, ὅπως καὶ τώρα, νὰ πηγαίνουν τὸ βρέφος στὸ ναό. Τὸ πήγαιναν γιὰ νὰ τὸ ἁγιάσουν, νὰ τὸ καθαρίσουν, νὰ σα­ραντίσῃ ἡ μάνα. Σήμερα δυστυχῶς ἄρχισαν αὐ­τὰ νὰ μὴν τὰ προσ­έχουν. ᾿Αμελοῦν. Θυμηθῆτε ὅ­μως τὰ λόγια μου· παιδί, ποὺ ἡ μάνα δὲν τὸ σα­ραντίζει, θὰ γίνῃ τέρας. Θὰ γεμίσῃ ὁ κό­σμος ἀπὸ κακούργους.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2258

Κυριακὴ καὶ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς
2 Φεβρουαρίου 2020 πρωὶ

Εν οψει του Τριωδιου

Λίγο καιρό, ἀγαπητοί μου, μετὰ τὴν εἴσοδο στὸ νέο πολιτικὸ ἔτος κι ἀφοῦ ἀφήσαμε ἤδη πίσω μας ὅλες τὶς πανηγυρικὲς ἑορτὲς τοῦ Δωδεκαημέρου, ἑτοιμαζόμαστε πλέον γιὰ τὸ κατανυκτικὸ Τριῴδιο. Τί εἶνε αὐτὸ τὸ Τρι­ῴ­διο; Στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ γλῶσσα Τρι­ῴδιο λέγεται καὶ ἡ χρονικὴ περίοδος τοῦ ἔ­τους ποὺ ἀρχίζει σὲ λίγο, καὶ τὸ λειτουργικὸ βιβλίο ποὺ θὰ χρησιμοποιοῦν στὸ ἀναλόγιο οἱ ψάλτες κατ᾽ αὐτήν, ἀπὸ τώρα μέχρι τὸ Πάσχα.
Πολλοὶ βέβαια, ἀκούγοντας ὅτι «ἀνοίγει τὸ Τριῴ­διο», σκέπτονται ἄλλα πράγματα· ὁ νοῦς τους πηγαίνει σὲ δι­ασκεδάσεις, μεταμφιέσεις, φαγο­πότια, κραιπάλες. Τί λέει ὅμως ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία θέσπισε τὸ Τριῴδιο; γιὰ ποιό σκοπὸ ὥρισε αὐτὴ τὴν εἰδικὴ περί­οδο τοῦ ἔτους; ποῦ θέλει νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ;
Τὸ Τριῴδιο μᾶς δίνει ἀφορμὴ νὰ ποῦμε μερικὰ πράγματα γενικώτερα γιὰ τὶς ἑορτές. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2257

Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν
Πέμπτη 30 Ἰανουαρίου 2020
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Οι Τρεις Ιεραρχαι και η εκκλησιαστικη ζωη
Η στασι τους απεναντι στα σκανδαλα

Καὶ πάλι, ἀδελφοί μου, ἡ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱ­­­­εραρχῶν ζωντανεύει μπροστά μας τὴ ζωὴ καὶ τοὺς ἀγῶνες τους. Ἡ ἐποχή τους χαρα­κτη­ρί­ζε­ται ὡς χρυσὸς αἰώνας, ἡ ἐκκλησιαστι­κὴ ζωὴ ὅ­μως παρουσίαζε καὶ σκιές. Σοβαρὲς κα­­κί­ες ῥα­σοφό­­­ρων (ἀμάθεια, αὐθάδεια, ἀνη­θικό­της, φιλαρ­γυρία, καὶ πρὸ παν­τὸς ἀ­­θε­ο­φοβία – θεομπαιξία) σκαν­­δάλιζαν. Ἀπέναντι σ᾽ αὐτὴ τὴ φαυλό­τητα οἱ ἱ­εροὶ πατέρες δὲν ἔμειναν ἀδιάφοροι. Καὶ ἀξίζει νὰ δοῦμε ποιά ἦταν ἡ ἀντίδρασί τους.

* * *

Μὲ δύο τρόπους, ἀγαπητοί μου, καταπολέ­μησαν τὰ σκάνδαλα οἱ Τρεῖς Ἱ­εράρχαι.
⃝ Ἀντέδρασαν πρῶτον μὲ τὸν πύρινο λόγο τους.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνὸς στὸν «Ἀπολογητι­κὸν τῆς εἰς τὸν Πόντον φυ­γῆς καὶ περὶ ἱερωσύνης» (βλ. Ἑ.Π. Migne 38,407-514), δίνει ζωη­ρὴ εἰκόνα τῆς ἀθλιότητος τῶν ἐπισκό­πων καὶ ἐ­λέγ­­χει τὴν κακία τους. Ὅποιον ἀλ­­λοίωνε τὴν πί­στι σὲ ἕνα ἢ σὲ ἄλλο σημεῖο, γιὰ τὴν ἀ­στάθειά του τὸν παρωμοίαζε μὲ τὸ ῥεῦ­μα τοῦ Εὐ­­ρίπου (βλ. Ἑ.Π. Migne 38,529).
Ὁ δὲ Μέγας Βασίλειος, βλέποντας τὴ ζημιὰ ποὺ ἔκαναν οἱ κακοὶ ποιμένες, ἔγραψε γι᾽ αὐτοὺς ὅ­­­­τι, ὅσοι θυσιάζοντας τὴν ἀλήθεια κοι­τάζουν μόνο τὸ συμφέρον τους, αὐτοὶ εἶνε «χριστέμ­πο­ροι καὶ οὐ Χριστιανοί» (Ἑ.Π. Migne 32,897Α).
Μεγάλο σκάνδαλο ἀποτελοῦσαν οἱ λεγό­μενοι συν­είσακτοι, ἄγαμοι δηλαδὴ ἄντρες γυναῖ­κες καὶ μοναχὲς ποὺ συγκατοικοῦσαν. Τὸ κα­κὸ αὐτὸ καυτηρίασαν ὁ ἅ­γι­ος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός (βλ. Ἑ.Π. Migne 37,586) καὶ κυ­ρί­ως ὁ ἅγι­ος Ἰ­ωάννης ὁ Χρυσόστομος· συν­έτα­ξε τὶς εἰδικὲς πραγμα­τεῖες «Πρὸς τοὺς ἔχον­­τας παρθένους συνεισάκτους» καὶ «Περὶ τοῦ τὰς κανονικὰς (δηλ. οἱ μοναχές) μὴ συνοικεῖν ἀνδρά­σιν» (βλ. Ἑ.Π. Migne 47,495-514, 513-532). Τὸ πλή­ρωσε ὅμως ἀ­κριβά· οἱ ἐχθροί του εἶπαν πὼς ὑ­βρίζει τοὺς ἐ­πισκόπους, καὶ αὐτὸ ἀποτέλεσε τὴν δεκά­τη κατηγορία γιὰ τὴν ὁποία τὸν καθῄ­ρεσαν. Ὁ Χρυ­σό­στομος γιὰ τοὺς κακοὺς ποιμένες εἶπε λόγια πού, ἂν εἶχα δικαίω­μα, θὰ τὰ ἔγραφα καὶ θὰ τὰ ἀναρτοῦσα στὸ γρα­φεῖο κά­θε ἐπισκόπου, νὰ τὰ βλέπῃ συνεχῶς. Γράφει ἀ­­­­πὸ τὴν ἐξορία στὸν ἐπίσης ἐξόριστο φί­λο του ἐ­­­πί­σκοπο Κυρι­ακὸ γιὰ τὸν Ἀρσάκιο (ἐ­κεῖνον ποὺ εὐ­νόησε ἡ βασίλισσα καὶ τοῦ ἅρ­παξε τὸ θρόνο), ὅ­τι εἶνε μοιχὸς καὶ προβατόσχημος λύ­κος. Γιὰ κα­κοὺς ἀρχιερεῖς ἔ­γραψε· «Οὐ­­δένα δέδοικα ὡς (=τίποτα δὲν φοβή­θηκα τό­σο ὅσο) τοὺς ἐπισκόπους, πλὴν ὀλίγων» (ἔ.ἀ. 52,617). Οἱ ἐ­χθροί του τὸν καταδίωκαν, ἐνῷ λα­ὸς καὶ μοναχοὶ τὸν ἀγαποῦ­σαν τόσο ὥστε ἔλεγαν· Προ­τιμότερο νὰ κρυφτῇ ὁ ἥλιος πα­ρὰ νὰ σιγήσῃ ὁ Χρυσόστο­μος (βλ. Ἑ.Π. Migne 52,685). Read more »

Δύο ομιλίαι τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

OI TΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ

___________

__________

2) Προτυπα αγωνιστων

Κῆπος, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκ­κλησία μας. Μέσα σ᾿ αὐτὸν ὑπάρχουν λουλούδια μὲ εὐωδία ἀθάνατη. Λουλούδια πνευματικὰ εἶνε καὶ οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι, ποὺ ἑ­ορτάζουμε σήμερα· ὁ ἅγιος Βασίλειος, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Σήμερα θὰ δοῦμε τοὺς ἁγίους αὐτοὺς ὡς ἀγωνιστάς. Διότι ἡ ζωὴ αὐτὴ εἶνε μάχη καὶ πό­λεμος. Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι ὑπῆρξαν πρότυπα ἀγωνιστῶν.

* * *

Παρουσίαζε καὶ ἡ ἐποχή τους ἐλαττώματα, κακίες, πάθη, ἐγκλήματα, σκάνδαλα, πλάνες, αἱρέσεις… Δὲν παρασύρθηκαν ὅμως. Ἀντιστά­θηκαν, πολέμησαν. Γι᾿ αὐτὸ ἔγιναν πρότυ­πα ἀγωνιστῶν τῆς χριστιανικῆς παρατάξεως.
⃝ Ὁ Μέγας Βασίλειος γεννήθηκε στὴν Καισά­ρεια τῆς Καππαδοκίας. Ἦταν εὐφυέστατος. Εἴκοσι ἐτῶν πῆγε γιὰ σπουδὲς στὴν Ἀθήνα. Ἐκεῖ βρῆκε φίλο ἀνεκτίμητο τὸν Γρηγόριο, καὶ ἡ φιλία αὐτὴ τοὺς προφύλαξε ἀπὸ τὴ διαφθορὰ τῆς πόλεως. Στὴν Ἀθήνα εἶχαν μαζευ­τῆ ὅλα τὰ πλουσιόπαιδα· οἱ γονεῖς τοὺς ἔστελ­ναν χρήματα, κι αὐτοὶ τὰ ξώδευαν. Ἐκεῖ ὑπῆρ­χαν καὶ διεφθαρμένα γύναια. Ἀλλὰ οἱ δύο φίλοι ἔμειναν ὡς κρίνα ἐν μέσῳ ἀκανθῶν.
Ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ὁ Βασίλειος γύρισε στὴν Καισάρεια. Τότε ἐπικρατοῦσε ὁ ἀρειανισμός. Ὁ αὐτοκράτωρ ἔστειλε τὸ Μόδεστο νὰ πιέσῃ τοὺς ἐπισκόπους νὰ ὑπογράψουν. Ὅλοι ὑπέγραφαν τὴ δήλωσι, ὅτι εἶνε ἀρειανοί. Ἔφθασε καὶ στὴν Καισάρεια. –Τί ζητᾷς; ρωτάει ὁ Μέγας Βασίλειος. –Μιὰ ὑπογραφή. –Δὲν γίνεται. Ὁ δικός μου βασιλεὺς τὸ ἀπαγορεύει νὰ βάλω τέτοια ὑπογραφή. –Δὲν φοβᾶσαι τὸν αὐτοκράτορα; –Τί θὰ μοῦ κάνῃ; –Θὰ σοῦ δημεύσῃ τὴν περιουσία, ἢ θὰ σὲ στείλῃ ἐξορία, ἢ καὶ στὸ θάνατο! Γέλασε ὁ Μέγας Βασίλειος. –Ἔχεις τίποτε ἄλλο χειρότερο; Δήμευσι περιουσίας; δὲν ἔχω παρὰ ἕνα ῥάσο καὶ λίγα βιβλία. Ἐξορία; «τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρω­μα αὐτῆς» (Ψαλμ. 23,1)· ὅπου νὰ πάω, ἐξόριστος εἶ­μαι. Θάνατος; γιὰ μένα ὁ θάνατος εἶνε μία εὐ­εργεσία. Δὲν ὑποχωρῶ… Ἄκουγε ὁ Μόδεστος καὶ παραξενευόταν.
Ἀντίστασι στὴν Ἀθήνα ὡς φοιτητής, ἀντίστασι καὶ στὴν Καισάρεια ὡς ἐπίσκοπος ἐμ­πρὸς στὸ Μόδεστο καὶ στὸν αὐτοκράτορα.
⃝ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Τὸ πνεῦμα καὶ τῆς δικῆς του ἀντιστάσεως τὸ βλέπουμε μέσα στὴν Ἀθήνα. Δὲν τὸν ἐπηρέασε τὸ κακὸ περι­βάλλον. Συμμαθητὴ εἶχε τὸν Ἰουλιανὸ τὸν Παραβάτη, τὸν μετέπειτα εἰδωλολάτρη αὐτοκράτορα. Δὲν παρασύρθηκε ἀπ᾿ αὐτόν. Πολέμησε ἐναντίον τῶν ἰδεῶν τοῦ Ἰουλιανοῦ. Read more »

Διωγμος του αγιου Γρηγοριου του Θεολογου

Σάββατο 25 Ἰανουαρίου 2020
Απόσπασμα «ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστινου

______________

_____________

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2255
Του Μητροπολίτου Φλωρινης π. Αυγουστινου

Γρηγοριος ο Ναζιανζηνος, η μεγαλη βελανιδια

Οι καρποι της· βιος και εργα του

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἑορτάζουμε, γεννήθηκε στὴν Ἀ­ριανζὸ τῆς Καππαδοκίας τὸ 330 μ.Χ.. Ἡ μητέρα του, ἁγία γυναίκα, λεγόταν Νόννα. Μὲ τὴ βοήθειά της ὁ πατέρας του, ποὺ λεγόταν ἐπίσης Γρηγόριος, πίστεψε στὸ Χριστό· ἔπειτα ἔγινε καὶ ἐπίσκοπος Ναζιανζοῦ. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος, ἀ­φοῦ ἔ­μαθε γράμ­ματα στὴν Καισάρεια τῆς Καπ­παδοκίας, σπούδασε στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ τὴν Ἀ­θήνα μὲ συσπουδα­στὰς τὸν Μέγα Βασίλειο καὶ τὸν Ἰουλιανὸ τὸν Παραβάτη. Ὅταν γύρισε στὴν πατρίδα του ἔλαβε τὸ ἅγιο βάπτι­σμα καὶ ἀποσύρ­θηκε στὴν ἔρημο μαζὶ μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο. Ὁ χαρακτήρας του ἀναπτύχθηκε μὲ τὶς προσ­ευχὲς τῆς μητέρας του, τὴ με­λέτη τῆς Γραφῆς, τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας καὶ ἐξομο­λογήσεως, τὴν ἱερὴ φιλία, τὴν πνοὴ καὶ αὔρα τῆς ἐρήμου.

* * *

Τώρα πλέον, ἀγαπητοί μου, τὸ μικρὸ δεν­τράκι, ὁ ἅγιος Γρηγόριος, ἔγινε δέν­τρο μεγά­λο, ἕτοιμο νὰ δώσῃ καρπούς. Καὶ τότε τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ τὸν πῆρε καὶ τὸν μεταφύτευσε.
Μὲ τὴν ἐπιμονὴ τοῦ πατέρα του ἔγινε πρεσβύτερος, βοηθός του. Μὲ τὴν ἐ­­πιμονὴ τοῦ Με­γάλου Βασιλείου λίγο ἀργότερα ἔγινε ἐπίσκο­πος Σασίμων, μικρῆς πόλεως· ἀλλὰ πάλι ἔφυγε σὲ ἐρήμους. Ἀπὸ ἐκεῖ ὅ­μως τὸν ἅρπαξε τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἔφε­ρε στὸ Βυζάντιο.
Ἦταν ἐποχὴ διωγμοῦ τῆς ὀρθῆς πίστεως, κυριαρχοῦσαν οἱ ἀρειανοί. Μόλις πάτησε ἐκεῖ τὸ πόδι του τὸν κυνήγησαν μὲ πέτρες. Ὅλοι οἱ ναοὶ στὴν Πόλι ἦταν στὰ χέρια τῶν αἱ­ρετικῶν· ἕ­­νας μόνο ἔμενε στοὺς ὀρθοδόξους, ὁ ναὸς τῆς Ἀναστασίας. Ἐκεῖ ὁ ἅγιος Γρηγόρι­ος στηλίτευ­σε τὴν αἵ­ρεσι, σάλπισε τὸ δό­γμα τῆς ἁγίας Τρι­άδος· ἐξ­εφώνησε τοὺς θεολογικοὺς λόγους του, κι ἀπὸ ᾽κεῖ πῆρε τὸ ἐπίθετο «Θεολόγος».
Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ φιλοαρειανοῦ Οὐάλη ὁ Μέγας Θεοδόσιος τὸν ἀ­νύψωσε τὸ 380 μ.Χ. σὲ πατρι­άρχη Κωνσταν­τινουπόλεως. Ἦταν ἡμέρα ὡραία καὶ λαμ­πρά, ἡμέρα δόξης· τὸ φῶς ἐτέθη «ἐπὶ τὴν λυχνίαν» (Ματθ. 5,15) καὶ ἔλαμψε. Ἀλλὰ τὴν ὥρα ποὺ θὰ γινόταν ἡ ἐνθρόνισις ἐπικρατοῦσε κακοκαι­ρία, κύματα πελώρια χτυποῦσαν στὸ Βόσπορο, ὁ οὐρανὸς ἦταν μαῦρος, ἀστρα­­πὲς καὶ βροντὲς ἔπεφταν. Οἱ αἱρετικοὶ ἔλεγαν· Βλέπε­τε; κακὸ σημάδι, ὁ Θεὸς δὲν τὸν θέ­λει… Ἀλλ᾽ ὤ τῶν θαυμασίων σου, Χριστέ! μόλις ὁ Γρηγόριος πάτησε τὸ πόδι του στὸ ναὸ τῶν Ἁ­γίων Ἀποστόλων, λένε οἱ ἱστορικοί, ἀ­μέ­σως ὁ οὐρανὸς καθάρισε, τὰ σύννεφα ἔφυ­γαν καὶ ἕνας λαμπρὸς ἥλιος φώτισε τὴν Πόλι· σύμβο­λο ὅτι μέχρι τότε ἡ Ἐκκλησία ἦταν στὸν ζόφο, ἀλλὰ ἀφ᾽ ἧς στιγμῆς ἀνῆλθε στὸ θρόνο ὁ Γρηγό­ριος ἡ Ὀρ­θοδοξία ἔλαμ­ψε. Ἔτσι πῆρε τὸ θρόνο, χωρὶς ὅμως νὰ λείψουν ἀπειλὲς ἀπὸ τοὺς ἀρει­ανούς· σχεδίασαν ἀκόμη καὶ νὰ τὸν δολοφονή­­σουν, καὶ μόνο τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ τὸν ἔσωσε.
Ἀγωνίστηκε γιὰ τὴν ὀρθόδοξο πίστι. Read more »

Τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ
19 Ἰανουαρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η Εκκλησια μας κινδυνευει

ΠΟΙΟΣ ἑορτάζει σήμερα 19 Ἰανουαρίου; Ὁ ἅγιος Μᾶρκος μητροπολίτης Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός. Λέγεται ἔτσι, γιὰ νὰ διακρίνεται ἀπὸ τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν εὐαγγελιστή. Θὰ ποῦμε λίγα λόγια γιὰ τὸν ἅγιο Μᾶρκο Ἐφέσου.

* * *

Ὁ μεγάλος αὐτὸς ἅγιος καὶ ὁμολογητὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας γεννήθηκε τὸ 1392. Ποῦ γεννήθηκε, σὲ ποιά πόλι; Ὤ ἡ πόλις ποὺ γεννήθηκε! Δὲν εἶνε Ἕλλην καὶ δὲν εἶνε ὀρθόδοξος Χριστιανὸς αὐτὸς ποὺ ἀκούει τὸ ὄνομα τῆς πόλεως αὐτῆς καὶ δὲν συγκινεῖται. Γεννήθηκε στὴν πόλι τῶν ὀνείρων μας, στὴν Κω᾿σταντινούπολι! Γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ πλουσίους, ποὺ ἤθελαν τὴν πρόοδο τοῦ παιδιοῦ τους. Εὐφυὴς καὶ φιλομαθὴς ὅπως ἦτο, σπούδασε σὲ σχολὲς καὶ ἄκουσε διδασκάλους. Ἔτσι ἔλαβε σπουδαία μόρφωσι. Ἤξερε τὸν Ὅμηρο ἀπέξω!
Τώρα, ἂν ρωτήσῃς ἕνα Ἑλληνόπουλο, οὔτε ἕνα στίχο τοῦ Ὁμήρου ξέρει. Κρίμα στὰ χρήματα ποὺ ξοδεύει τὸ κράτος γιὰ τὰ σχολεῖα. Ἄγγλοι ξέρουν τὸν Ὅμηρο, Γερμανοὶ ξέρουν τὸν Ὅμηρο· ἐμεῖς; τίποτα. Ἄ, βρὲ πατρίδα, ποῦ κατήντησες, μὲ πολιτικοὺς ποὺ καυχῶνται, ὅτι στὴ βουλὴ τῶν Ἑλλήνων «ἔθαψαν», οἱ νεκροθάπται, τὴν ὡραία ἑλληνικὴ γλῶσσα!…
Ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, λοιπόν, σπούδασε τὰ βιβλία τὰ ἀρχαῖα. Πρὸ παντὸς ὅμως διάβαζε μέρα – νύχτα καὶ εἶχε κάτω ἀπὸ τὸ προσκέφαλό του – ποιό βιβλίο; Τὴν ἁγία Γραφή. Ἔμαθε πολὺ καλὰ τὴ Γραφή, καὶ ἔγινε ἕνας ἀπὸ τοὺς σοφωτέρους διδασκάλους τῆς Κω᾿σταντινουπόλεως. Μὲ τὰ ἐφόδια αὐτὰ κατόπιν ἔγινε μοναχός, διάκονος καὶ πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας, τέλος δὲ καὶ μητροπολίτης τῆς ἱστορικῆς πόλεως Ἐφέσου. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Eτος K΄
Φλωρινα – αριθμ. φυλλου 935

Τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ
19 Ἰανουαρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ενας εναντιον ολων

O Aγιος Μαρκος ο Ευγενικος, επισκοπος Εφεσου

Πότε ἔζησε; Λίγο προτοῦ νὰ πέσῃ ἡ Πόλις. Ἡ Πόλις ἔπεσε 29 Μαΐου 1453, ἡμέρα Τρίτη. Μερικὰ χρόνια πρὶν ἔζησε καὶ ἔδρασε ὁ ἅγιος Μᾶρκος. Ἦταν χρόνια δύσκολα γιὰ τὸ γένος μας. Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν κατορθώσει νὰ κυριεύσουν ὅλη τὴ Μικρὰ Ἀσία. Κάψανε σπίτια, ἀτιμάσανε γυναῖκες… Περάσανε τὰ Δαρδανέλλια, ἦρθαν στὴ Θρᾴκη, φτάσανε μέχρι τὴν Κω᾿σταντινούπολι, καὶ τὴν πολιόρκησαν. Κινδύνευσε ἡ Πόλις νὰ πέσῃ στὰ χέρια τους.
Αὐτοκράτωρ ἦταν τότε ἕνας ἀδελφὸς τοῦ Κω᾿σταντίνου τοῦ Παλαιολόγου, ὁ Ἰωάννης Παλαιολόγος. Αὐτὸς συνεκάλεσε στὸ παλάτι σύσκεψι. Μαζευτήκανε στρατηγοί, ναύαρχοι, ὅλοι οἱ μεγάλοι, καὶ ἐσκέπτοντο πῶς θὰ σωθοῦνε ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῶν Τούρκων. Ὅλοι εἶπαν· Μόνοι μας δὲ᾿ μποροῦμε· πρέπει νὰ ζητήσουμε τὴ βοήθεια τῶν Εὐρωπαίων. Ἀλλὰ οἱ Εὐρωπαῖοι (Ἰταλοί, Γάλλοι, Ἱσπανοί, Γερμανοί…) δὲν εἶνε ὀρθόδοξοι. Πιστεύουν στὸν πάπα, καὶ αὐτὸν προσκυνοῦνε. Ἦταν καὶ τότε ὁ πάπας πανίσχυρος, γιατὶ ἐξουσίαζε ὄχι μόνο θρησκευτικῶς, ἀλλὰ καὶ πολιτικῶς. Ὅ,τι ἤθελε ἔκανε. Ἂν ἔλεγε «πόλεμος», πόλεμος γινόταν· ἂν ἔλεγε «εἰρήνη», εἰρήνη. Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ πᾶνε στὸν πάπα καὶ νὰ τὸν παρακαλέσουν νὰ στείλῃ βοήθεια. Σχηματίσθηκε λοιπὸν μιὰ ἐπιτροπή. Ἐκκλησιαστικὰ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς ἦταν ὁ πατριάρχης, ὡρισμένοι μητροπολῖται, καὶ μεταξὺ αὐτῶν ὁ ἅγιος Μᾶρκος μητροπολίτης Ἐφέσου.
Ἂν πάρετε ἕνα χάρτη, θὰ δῆτε ὅτι ἡ Ἔφεσος εἶνε στὴ Μικρὰ Ἀσία, ἀπέναντι ἀπὸ τὴ Σάμο. Ἦταν μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πόλεις, μὲ 30 – 40 χιλιάδες Χριστιανούς, μὲ ὡραῖες ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια, ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ μέχρι τὸ 1922. Τώρα δὲν ὑπάρχει τίποτα. Οἱ Τοῦρκοι τὶς ἐκκλησίες τὶς κάνανε σταύλους καὶ κινηματογράφους… Τότε λοιπὸν μητροπολίτης Ἐφέσου ἦταν ὁ ἅγιος Μᾶρκος.
Τὸν πῆραν μαζί τους στὴν ἐπιτροπή, γιατὶ ἦταν πολὺ μορφωμένος. Ἤξερε τὴν ἁγία Γραφὴ ἀπέξω, ἤξερε τοὺς πατέρες, ἤξερε φιλοσοφία· ἦταν ὁ πιὸ κατάλληλος νὰ κάνῃ συζήτησι μὲ τοὺς δυτικούς. Read more »

ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΝΑ τοῦ πλέξουμε ἐγκώμια; Εἴμεθα πολὺ μικροί. Ἐκεῖνος εἶνε γίγαντας καὶ τὸ ὕψος του προκαλεῖ δέος. Ὅποιος διαβάζει τὸ βίο του αἰσθάνεται ἴλιγγο μπροστὰ στὴ φυσιογνωμία του. Ἐν τούτοις θὰ ψελλίσουμε κ᾿ ἐμεῖς λίγες λέξεις πρὸς τιμήν του.

Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὠνομάστηκε μέγας, διότι στὴν ἐποχή του ἀγωνίστηκε μόνος νὰ κρατήσῃ τὴν ὀρθόδοξο πίστι.
Κινδύνευε τότε ἡ Ὀρθοδοξία. Παρουσιάστηκε μία αἵρεσις, ἡ αἵρεσις τοῦ Ἀρείου, ποὺ ἔλεγε γιὰ τὸ Χριστό, ὅτι «ἦν ποτε ὅτε οὐκ ἦν»· ὑπῆρχε, δηλαδή, κάποτε ἐποχὴ ποὺ δὲν ἤτανε. Αὐτὴ ἦταν βλάσφημος ἰδέα ἐναντίον τῆς θεότητος τοῦ Λόγου καὶ τῆς αἰωνιότητος τοῦ Θεοῦ Λόγου. Αὐτό, τὸ ὅτι «ὑπῆρχε ἐποχὴ ποὺ δὲν ἤτανε», μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε γιὰ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα, ἀλλ᾿ ὄχι γιὰ τὸ Χριστό. Διότι δὲν ὑπῆρχε ποτέ ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε ὁ Χριστός. Εἶνε ἄναρχος, αἰώνιος, ὑπεραιώνιος.
Ἐναντίον τοῦ Ἀρείου ἀγωνίστηκε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, καὶ μὲ ἐπιχειρήματα ἀπὸ τὴ Γραφὴ τὸν κατετρόπωσε. Διότι τὴ Γραφὴ τὴν ἤξερε ἀπ᾿ ἔξω. Σήμερα οἱ Χριστιανοί, μηδενὸς ἐξαιρουμένου, δὲν διαβάζουμε Γραφή, ὅπως ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Νίκησε λοιπὸν λόγῳ τῆς πίστεώς του, ἀλλὰ καὶ λόγῳ τῆς βαθειᾶς γνώσεως τῆς ἑρμηνείας τῆς ἁγίας Γραφῆς.
Ἀγωνίστηκε ἐναντίον τῶν ἀρειανῶν. Ἀλλὰ ἀγωνίστηκε καὶ ἐναντίον μιᾶς ἄλλης παρατάξεως. Ποιᾶς παρατάξεως; Ἐξ αἰτίας τοῦ Ἀρείου ἡ Ἐκκλησία ἐδιχάσθη. Ὁ Θεὸς νὰ φυλάῃ τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ διαίρεσι, ἀπὸ σχίσμα. Ὁ λαὸς τῆς Ἀλεξανδρείας ξαφνικὰ χωρίστηκε σὲ τρεῖς παρατάξεις. Ἡ μία ἦταν οἱ ὀρθόδοξοι, μὲ τὸ Μέγα Ἀθανάσιο. Ἡ ἄλλη, μὲ βασιλιᾶδες καὶ αὐτοκράτορες, ἦταν οἱ ἀρειανοί· αὐτοὶ ἔφεραν τὴ διαίρεσι. Καὶ ἡ ἄλλη παράταξι ἦταν οἱ ἡμιαρειανοί. Τί λέγανε αὐτοί; Αὐτοὶ ἤτανε οἱ «συμβιβαστικοί». Ἐμεῖς, λέγανε, θέλουμε τὸ μέσον· οἱ ὀρθόδοξοι εἶνε τὸ ἕνα ἄκρο, οἱ ἀρειανοὶ τὸ ἄλλο ἄκρο· ἐμεῖς θὰ τοὺς συμβιβάσουμε....

Την συνέχεια: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=50814#more-50814

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος Κ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 934

Τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου (Ἑβρ. 13,7-16)
18 Iανουαρίου
Ομιλια του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου

Ο ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟΣ

«Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας»(Ἑβρ. 13,8)

H MNHMH τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, ἀγαπητοί μου, μᾶς ἔδωσε καὶ ἄλλοτε ἀφορμὴ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὸν βίο καὶ τοὺς ἀγῶνες του.
Ὁ κορυφαῖος αὐτὸς ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ γεννήθηκε στὰ τέλη τοῦ τρίτου αἰῶνος στὴν Ἀλεξάνδρεια, ὅπου ἔμαθε τὰ ἑλληνικὰ καὶ τὰ ἐκκλησιαστικὰ γράμματα, καὶ ὅταν ἔφθασε σὲ ἡλικία ἔγινε κληρικός.
Διάκονος ἀκόμα, συνώδευσε τὸν πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Ἀλέξανδρο στὴν Πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Ἐκεῖ διακρίθηκε στὴν ἀντιμετώπισι τοῦ Ἀρείου. Ἔπειτα, «ψήφῳ κλήρου καὶ λαοῦ», διαδέχθηκε τὸν ἅγιο Ἀλέξανδρο στὸ θρόνο τῆς Ἀλεξανδρείας.
Ὁ βίος του ὑπῆρξε περιπετειώδης. Ἀπὸ τὶς ἡμέρες τοῦ ἀρειανοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίου ἡ ἀρχιερατεία του ἦταν γεμάτη διωγμοὺς καὶ ἐξορίες. Ἔμεινε ὅμως μέχρι τέλους ἄκαμπτος, μέχρις ὅτου ἐπὶ αὐτοκράτορος Οὐάλεντος ἐπανῆλθε στὸ θρόνο.
Σήμερα διαβάζεται ὡς ἀπόστολος μία περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, ποὺ λέει, ὅτι ὁ μέγας ἀρχιερεὺς Χριστός, τὸ πρότυπο τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου καὶ ὅλων τῶν πατέρων τῆς Ὀρθοδοξίας, μένει ἀμετάβλητος μέσα στὸ χρόνο· «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13,8). Ἂς ἀναπτύξουμε τὴν ἀλήθεια αὐτή. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 839

Τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου
17 Ἰανουαρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο Μεγας Αντωνιος

(περιστατικα απο τη ζωη του)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας ἑ­ορτάζει τὸν Μέγα Ἀντώνιο. Θὰ ποῦμε μερικὰ διδακτικὰ ἀπὸ τὴ ζωή του.

* * *

Ὁ ἅγιος Ἀντώνιος γεννήθηκε τὸν τρίτο αἰ­ῶνα μετὰ Χριστόν, τὴν ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, στὴν Ἀλεξάνδρεια. Εἶχε εὐσεβεῖς ἀλλὰ καὶ πλουσίους γονεῖς, ποὺ πεθαίνοντας τὸν ἄφησαν κληρονόμο μεγάλης περι­ουσίας. Γράμματα ὅμως δὲν θέλησε νὰ μάθῃ.
⃝ Νέος στὴν ἡλικία πήγαινε στὴν ἐκκλησία. Μιὰ Κυριακὴ ἄκουσε στὸ εὐαγγέλιο νὰ λέῃ ὁ Χριστὸς στὸν πλούσιο ἐκεῖνο νέο ποὺ ζητοῦ­σε τὴν τελειότητα· «Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕ­παγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς» (Ματθ. 19,21), νὰ πουλήσῃ δηλαδὴ τὰ ὑ­πάρχοντά του καὶ νὰ τὰ δώσῃ στοὺς φτωχούς. Κ᾿ ἐμεῖς τὸ ἔχουμε ἀκούσει αὐτὸ πολλὲς φορές, ἀλλὰ δὲν μᾶς κάνει τόση ἐντύπωσι. Ἐ­κεῖνος τ᾿ ἄκουσε γιὰ πρώτη φορά, καὶ δὲν χρει­άστηκε νὰ τὸ ξανακούσῃ. Ἀμέσως εἶπε· «Αὐ­τὸς ὁ λόγος ἁρμόζει σ᾿ ἐμένα». Καὶ μόλις βγῆ­κε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, εἶχε πάρει τὴν ἡρωϊκὴ ἀ­πόφασι καὶ προχώρησε· πούλησε ὅλα ὅ­σα κληρονόμησε, τριακόσα ἐκλεκτὰ χωράφια, ἔδω­σε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, κι ἀφοῦ φρόν­τισε γιὰ τὴν ὀρφανὴ μικρὴ ἀδελφή του ἀνεχώρησε καὶ βγῆκε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλι, στὴν ἔρη­μο. Ἐκεῖ ἔζησε πολλὰ χρόνια, ὀγδονταπέντε καὶ πλέον. Ποιός μπορεῖ νὰ μιμηθῇ τὸ σκληρὸ ἀγῶνα του ἐκεῖ ἐναντίον τῶν δαιμόνων;
⃝ Στὴν Ἀλεξάνδρεια ὑπῆρχαν σοφοί, ποὺ διάβαζαν βιβλία πολλά. Αὐτοὶ ἄκουσαν τὴ φήμη του κι ἀποροῦσαν, πῶς ἕνας ἀγράμματος κατώρθωσε νὰ φτάσῃ σὲ τέτοια ἐπίπεδα. Πῆγαν λοιπὸν καὶ τὸν βρῆκαν στὴν ἔρημο. Τὸ ρωτᾶνε·
–Ἐμεῖς κοπιάζουμε διαβάζοντας Πλάτωνα, Ἀριστοτέλη, τόσους σοφούς. Ἐσὺ τί βιβλία διαβάζεις;
–Ἐγώ, λέει, μελετῶ βιβλία ποὺ ἐσεῖς δὲν τὰ προσέχετε.
–Ποιά εἶνε τὰ βιβλία αὐτά; Read more »