Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 723

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου
Του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου

Διδαγματα απο την Kοιμησι της Θεοτοκου

Ποιά διδάγματα, ἀγαπητοί μου, ἀποκομίζου­με ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως; Ὅσα θὰ σᾶς πῶ, τὰ ἀντλοῦμε ὄχι ἀπὸ τὴν Καινὴ Δι­αθήκη, ἀλλ᾿ ἀπὸ τὴν ἄλλη πηγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ἱερὰ παράδοσι. Τί λέει λοι­πὸν ἡ ἱερὰ παράδοσις γιὰ τὴν Κοίμησι τῆς Θεοτόκου;

* * *

Μετὰ τὴν ἀνάληψι τοῦ Χριστοῦ ἡ Παναγία ζοῦσε μὲ τὶς ἀναμνήσεις τοῦ μονογενοῦς Υἱ­οῦ της, καὶ εἶχε συνήθεια νὰ ἐπισκέπτεται τὸν τόπο τῆς προσευχῆς του, τὴ Γεθσημανῆ.
Πολλὲς φορὲς πῆγε ἐκεῖ. Ἀλλὰ κάποια μέρα πῆγε γιὰ τελευταία φορά. Τότε συνέβη κά­­τι ἔκτακτο. Ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐ­μεῖς πιστεύουμε. Στὸ πέρασμα τῆς Θεοτόκου, καὶ μάλιστα ὅταν γονάτισε νὰ προσευχη­θῇ, τὰ δέντρα ἔγειραν, λύγισαν τὶς κορυφές τους πρὸς τὰ κάτω. Σὰν νὰ ἔκαναν μετάνοια νὰ τὴν προσκυνήσουν. Καί, ὅπως στὸν Εὐαγγελισμό, ἦρθε πάλι ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ. Κρατοῦσε κλάδο φοίνικος, σύμβολο νίκης κα­­τὰ τοῦ θανάτου. Χαιρέτισε τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ τὴν εἰδοποίησε, ὅτι σὲ λίγο φεύγει πλέον ἀπὸ τὴ γῆ γιὰ νὰ συναντήσῃ τὸν Υἱό της.
Γεμάτη ἱερὰ συγκίνησι ἡ Θεοτόκος κατέβηκε ἀπὸ τὸ λόφο τῆς Γεθσημανῆ καὶ ἦλθε στὸ φτωχικό της. Γνωρίζοντας ὅτι ἔφτασε τὸ τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς της σκούπισε, ὅπως λέει ἡ παράδοσις, καὶ εὐτρέπισε μὲ τὰ χέρια της τὸν οἰκίσκο, ἕτοιμη νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Κύριο, ποὺ ἐρχόταν νὰ τὴν παραλάβῃ. Κάλεσε δύο γειτόνισσες, χῆρες μὲ ὀρφανά, καὶ τοὺς μοίρασε τὸν φτωχικό της ἱματισμό. Μετὰ ἀ­νήγγειλε στὸ περιβάλλον της, ὅτι σὲ τρεῖς ἡ­μέρες ἀπέρχεται ἀπὸ τὴ γῆ. Τέλος ξάπλωσε στὴν κλίνη της, σταύρωσε τὰ ἅγια χέρια της, καὶ βυθίστηκε σὲ προσευχή. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2313

Κοίμησις Θεοτόκου (Λκ. 10,38-42· 11,27-28)
Σάββατο 15 Αὐγούστου 2020
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης Αυγουστινου

Θεομητορικη αγνεια, ταπεινωσις, υπομονη

«Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκ. 1,48)

Μεγάλη ἑορτὴ ἔχουμε σήμε­ρα, ἀγαπητοί μου. Τιμοῦμε κ᾽ ἐφέτος τὴν Κοίμησι τῆς Μητρὸς τοῦ Κυρίου μας, τῆς ἀ­ει­παρθένου Μα­ρί­ας. Ἡ Παναγία ἑλκύει πάντα τὴν εὐ­λά­βεια τῶν πι­στῶν. Καμ­μία ἁγία δὲν φτάνει τὸ ὕ­ψος της, καμ­μία βασί­λισσα δὲν τιμᾶται ὅσο ἐκείνη, καμμία γυναίκα δὲν γνώρισε τὴ δική της δόξα.
Ὄ­χι μία γενεὰ ἀλλὰ «πᾶσαι αἱ γενεαὶ» τῶν ἀν­θρώπων τὴν τιμοῦν καὶ τὴν μακαρίζουν, ὅ­πως προφήτευσε ἡ ἴδια (Λουκ. 1,48). Σὲ σπίτια καὶ σὲ ναοὺς τὴν ὕ­μνησαν οἱ πατέρες καὶ οἱ προπάτορές μας, τὴν ὑμνεῖ στὶς ἡμέρες μας ἡ δική μας γενεά, καὶ θὰ τὴν ὑμνοῦν οἱ γενεὲς ποὺ θὰ παρελάσουν στὸ μέλλον προσφέρον­τας σ᾽ αὐτὴν φόρο τιμῆς καὶ μακαρισμοῦ.
Ποῦ ὀφείλεται ἡ μεγάλη αὐτὴ δόξα τῆς Παν­αγίας; μήπως στὰ πλούτη της; μήπως στὴν ἔν­δοξη καταγωγή της; μήπως στὴν κοινωνικὴ θέσι της; Ὄχι. Ἡ Παναγία δὲν εἶχε τίπο­τε ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ θαμπώνουν τὰ μάτια τῶν ἐπιπολαίων ἀνθρώπων. Δὲν ἦταν πλούσια· μία φτωχὴ – φτω­χότατη κόρη τῆς Ναζαρὲτ ἦ­ταν. Δὲν εἶχε ἔν­δοξη καταγωγή· ἀπὸ γονεῖς ἀσήμους εἶχε γεννηθῆ. Δὲν ἔζησε στὰ μεγάλα κέντρα.
Καὶ ὅμως αὐτὴ ἡ φτωχή, ἡ ἄσημη, ἡ ἄ­γνωστη, ἔγινε ξαφνικὰ ἡ πιὸ γνωστή, ἡ πιὸ ἀναγνωρισμένη, ἡ πιὸ σεβαστὴ γυναίκα στὸν κόσμο ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. Ἔχει στήσει τὸ θρόνο της ἀσάλευτο μέσα στὶς καρδιὲς τῶν ἀν­θρώπων· εἶνε ἡ βασίλισσα τοῦ κόσμου. Μπρο­στά της καὶ ἡ πιὸ ἔνδοξη βασίλισσα τῆς γῆς εἶνε μία σκιά, ἕνα πελώριο μηδενικό. Μπρο­στά της γονατίζουν βασιλιᾶδες καὶ τὴν παρακαλοῦν σὰν δοῦλοι καὶ ὑπηρέτες. Πραγματικὰ τὴν μακαρίζουν «πᾶσαι αἱ γενεαί».
Καὶ τῆς ἀξίζει νὰ τὴν μακαρίζουν καὶ νὰ τὴν τιμοῦν. Ὄχι μόνο διότι εἶνε ἡ μητέρα Ἐκείνου ποὺ ἐξουσιάζει τὰ σύμπαντα, Ἐκείνου ποὺ πρα­­γματικὰ εἶνε «ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευόν­­των καὶ κύριος τῶν κυριευόντων» (Α΄ Τιμ. 6,15). Ἀξίζει νὰ τὴν μακαρίζουμε ὄχι μόνο διότι εἶνε ἡ μητέ­­ρα τοῦ μεγαλυτέρου Εὐεργέτου τοῦ κόσμου, Ἐκείνου ποὺ ἐπάνω στὸ σταυρὸ ἐπισφράγισε τὴν ἀγάπη του μὲ τὸ αἷμα του. Ἀξίζει νὰ τὴν μα­κα­ρίζουμε ὄχι μόνο διότι εἶνε ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλ­λὰ διότι καὶ ἡ ἴδια ἔχει προσωπικὴ ἀξία. Ρωτᾶτε, ποιά ἀξία;

* * *

Ἡ Παναγία, ἀδελφοί μου, εἶνε ἡ ἁγιώτερη γυναίκα τοῦ κόσμου, ἡ ἐν­σάρ­κωσις τῆς γυναι­κείας ἀρετῆς· εἶνε • τὸ κρίνο τῆς ἁγνείας καὶ τῆς παρθενίας, • τὸ θυμίαμα τῆς ταπεινοφρο­σύνης, • τὸ πρότυπο τῆς ὑπομονῆς. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1096

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου
Tοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η Παναγια προτυπο του γυναικεiου κoσμου

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανή­γυρις μεγάλη. Στὴν καρδιὰ τοῦ καλοκαι­ριοῦ, ἔρχεται ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς ὑ­περαγίας Θεοτόκου, ποὺ εἶνε σὰν ἕνα μικρὸ Πά­σχα, πάσχα τοῦ θέρους. Κι ὅπως χαιρόμαστε γιατὶ ἀναστήθηκε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, χαιρόμαστε σήμερα γιατὶ καὶ ἡ κυρία Θεοτόκος μετέστη ἐκ τῶν ἐπιγείων στὰ ἐπουράνια.

* * *

Ἐξαιρετικὴ τιμὴ ἀπονέμει ἡ Ἐκκλησία μας στὴν Θεοτόκο. Αὐτὸ φαίνεται κι ἀπὸ τὸ ὅτι τὴν ὀνομάζει Παναγία. Ἅγιος! Ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶνε νὰ γίνουμε ἅγιοι. Τί θὰ πῇ ἅγιος; Καθαρός. Εἶνε σὰν τὸ χρυσάφι ποὺ δὲν ἔχει μέσα ἄλλες κατώτερες ὗλες, ἀλλὰ εἶνε ἄμικτο· αὐτὸ οἱ χρυσοχόοι λένε ὅτι εἶνε «εἰκοσιτεσσάρων καρατίων», χρυσὸς πεντακάθαρος. Ἔτσι λοιπὸν καὶ ὁ ἅγιος, εἶνε καθαρὸς ἀπὸ ἁμαρτίες.
–Μά, θὰ πῆτε, ἡ Γραφὴ λέει ὅτι, καὶ μία μέρα ἀκόμη νὰ ζήσῃ ὁ ἄνθρωπος πάνω στὴ γῆ, θ᾿ ἁμαρτήσῃ (βλ. Ἰὼβ 14,4-5). Πῶς λοιπὸν λές, ὅτι ὁ ἅ­γιος εἶνε ὁ καθαρός; Εἶνε δυνατὸν νὰ γίνῃς ἅ­γιος; Πῶς γίνεται κανεὶς ἅγιος; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1768

Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Λαμπει το Φως στην Εκκλησια!

«Καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν» (Ματθ. 17,2)

Εορτή, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ μεγάλη σήμερα. Ἑορτὴ ποὺ διαφέρει ἀπὸ τὶς ἄλλες. Ἐ­κεῖνες εἶνε ἑορτὲς ἁγίων, ἐνῷ σήμερα δὲν ἑορ­τάζει ἕνας ἅγιος, ἑορτάζει Ἐκεῖνος ποὺ εἶνε ὁ Ἅγιος τῶν ἁγίων, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χρι­στός, ὁ Δεσπότης καὶ «Ἀφέντης» – ἔτσι τὸν ἔ­λεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Σήμερα εἶνε ἡ δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως.
Δὲν ξέρω ἂν ἔχετε διάθεσι ν᾽ ἀ­κούσετε λόγο Θεοῦ. Ἐγὼ ὀφείλω νὰ πῶ λίγα λόγια.

* * *

Μεταμόρφωσις. Τί θὰ πῇ μεταμόρφω­σις, ἀ­δελ­φοί μου; Με­ταμόρφωσις θὰ πῇ, νά ᾽νε καν­εὶς μαῦρος σὰν τὴν πίσσα καὶ νὰ γίνῃ ἄσπρος σὰν τὸ χιόνι, νά ᾽νε ἄσχημος καὶ νὰ γίνῃ ὁ ὡ­ραιότερος, νά ᾽νε φτωχὸς καὶ νὰ γίνῃ πλούσι­ος, νά ᾽νε σαύρα ποὺ σέρνεται καὶ νὰ γίνῃ ἀ­ετὸς ποὺ πετάει. Μεταμόρφωσις θὰ πῇ, νά ᾽νε κανεὶς ἁμαρτωλὸς καὶ νὰ γίνῃ ἅγιος. Read more »

Περίοδος Γ΄ – Ἔτος ΙΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 688

Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η φωνη απο τον ουρανο

«Αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. 17,5)

Ἂς ἀνεβοῦμε, ἀδελφοί μου, ἂς ἀνεβοῦμε κ᾿ ἐμεῖς σήμερα στὸ ὄρος Θαβώρ. Ὄχι σωματικῶς, ἀλλὰ ψυχικῶς· ἂς ἀνεβοῦμε νοερῶς, διὰ τῆς πίστεως. Καὶ τότε μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως θὰ δοῦμε τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Ὡραία εἶνε ἡ ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου· ἀλλὰ πιὸ ὡραῖα εἶνε ὅταν ἀνατέλλει στὸν κόσμο ὁ Χριστὸς καὶ φέγγει τὸ γλυκύ του φῶς. Ὡραῖα εἶ­νε τὰ ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ· ἀλλὰ πιὸ ὡραῖα εἶνε τὰ πνευματικὰ ἀστέρια. Καὶ σήμερα κον­τὰ στὸν πνευματικὸ ἥλιο, τὸ Χριστό, παρουσι­άστηκαν πέντε ἄστρα. Τρία ἄστρα εἶνε οἱ μαθηταί· ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης. Αὐτοὶ οἱ τρεῖς, ὅπως λένε οἱ πατέρες, ἐκπροσωποῦν τὴν στρατευομένη Ἐκκλησία. Τὰ ἄλ­λα δύο ἄστρα εἶνε ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Ἠλίας, ποὺ εἶχαν φύγει πρὶν πολλὰ χρόνια ἀπὸ τὴ ζωή. Ἡ παρουσία τους ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ ἄν­θρωπος δὲν πεθαίνει. Ὁ Μωυσῆς εἶχε ζήσει 1.500 χρό­νια, ὁ δὲ Ἠλίας 850 χρόνια πρὸ Χριστοῦ. Καὶ ὅμως βλέπουμε σήμερα στὸ θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως νὰ συνομιλοῦν αὐτοὶ οἱ δύο μὲ τὸν Κύριο. Ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Ἠλίας ἐκ­προσωποῦν τὴν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2309

Τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος
Δευτέρα 27 Ἰουλίου 2020
Τοῦ μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Πατριδα και επαγγελμα του αγιου

«Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ» (Ψαλμ. 67,36)

Εἶπαν – ποιοί; Οἱ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι, ποὺ ποτέ τους δὲν ἄνοιξαν τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, δὲν διάβασαν τὴν ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ, δὲν συνέλαβαν τὸ βαθύτερο πνεῦμα τῆς πίστε­ώς μας· αὐτοὶ εἶπαν, ὅτι ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἀπόκοσμη, ἔξω ἀπὸ τὰ μέτρα τῶν ἀνθρώπων, θρησκεία μόνο γιὰ τοὺς πα­πᾶδες καὶ τοὺς καλογήρους… Αὐτὰ εἶ­παν.
Ψέμα αὐτὸ καὶ συκοφαντία. Κι ὅτι πρόκειται γιὰ συκοφαντικὸ ψέ­μα τὸ ἀποδεικνύει ἡ σημερι­νὴ ἑ­ορτὴ τοῦ ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος καὶ ἰαματικοῦ ἁγίου Παντελεήμονος. Πῶς τὸ ἀποδεικνύει; Θὰ σᾶς τὸ πῶ ἀπαντώντας σύντομα σὲ δύο ἐρωτήματα, στὰ ὁποῖα συγ­κεφαλαιώνεται ἡ ὁ­μιλία. Τὸ πρῶτο ἐρώτημα· ποῦ ἔζησε ὁ ἅγι­ος Παν­τελεήμων; Καὶ τὸ δεύτερο· ποιό ἦταν τὸ ἐ­πάγγελμά του; Read more »

Περίοδος Γ΄ – Ἔτος ΙΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 686

Τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος
Σάββατο 27 Ἰουλίου

«Στενη και τεθλιμμενη η οδος»

«…Ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος» (Β΄ Τιμ. 2,9)

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα (βλ. Β΄ Τιμ. 2,1-10), ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολος Παῦλος με­ταξὺ τῶν ἄλλων περιγράφει τὴν περιπετει­ώδη ζωή του μὲ μιὰ χαρακτηριστικὴ λέξι. Εἶνε ἡ λέ­ξι «κακοπαθῶ». Δύο φορὲς ἀναφέρει τὴ λέξι «κακοπαθῶ» (ἔ.ἀ. 2,3 καὶ 9). «Κακοπαθῶ» θὰ πῇ ὑποφέ­­ρω.
Ὑπέφερε ὁ ἀπόστολος σωματικῶς, ὑπέφε­ρε καὶ ψυχικῶς. Μαρτύριο ὑπῆρξε ἡ ζωή του. Καί, γιὰ νὰ μᾶς δώσῃ μιὰ ἰδέα τοῦ τί ὑφίστατο, ἀναφέρει τρεῖς – τέσσερις εἰκόνες.
⃝ Ἡ πρώτη εἰκόνα εἶνε τοῦ γεωργοῦ (βλ. ἔ.ἀ. 2,6). Κοιτά­ξτε τὸ γεωργό. Ἡ ζωή του πάντοτε, ἀλλ᾿ ἰδί­ως τότε, ποὺ δὲν ὑπῆρχαν τὰ σημερινὰ μέσα, ἦ­ταν κοπιαστική. Ξερριζώνει τ᾿ ἀγκάθια, καθα­ρίζει τὸ χωράφι ἀπὸ τὶς πέτρες, ὀργώνει βαθειὰ μὲ τὸ ἄροτρο τὸ χῶμα. Σπέρνει τὸ σπόρο σὲ ὅλη τὴν ἔκτασι. Κατόπιν σηκώνει τὰ χέρια του στὸν οὐρανὸ καὶ παρακαλεῖ τὸ Θεό, νὰ στείλῃ τὴν ζωογόνο βροχή, γιὰ νὰ φυ­τρώσουν τὰ γεννήματα. Καὶ περιμένει μὲ ἀγωνία τὸ θέρος, γιὰ νὰ πάρῃ τοὺς καρποὺς τῶν κόπων του.
⃝ Δὲν κοπιάζει ὅμως μόνο ὁ γεωργός. Ἡ δεύτερη εἰκόνα εἶνε τοῦ ἀθλητοῦ (βλ. ἔ.ἀ. 2,5). Ὁ ἀθλη­τὴς καὶ τώρα ἀλλὰ καὶ τὴν ἐποχὴ τῶν ἑλληνιστικῶν χρόνων, τότε ποὺ ἔγραφε ὁ ἀπόστολος, κοπίαζε. Οἱ ἰδανικοὶ ἀθληταὶ πάντοτε κοπιάζουν· ὑ­ποβάλλονται συνεχῶς σὲ ἀσκήσεις, ἔχουν αὐστηρὸ διαιτολόγιο, ἀπέχουν ἀ­πὸ καταχρήσεις. Προπονοῦνται ἀπ᾿ τὸ πρωὶ ὣς τὸ βράδυ, ὥστε ν᾿ ἀνταποκριθοῦν στοὺς στόχους ποὺ ἔ­χουν θέσει. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1600

Τῆς ἁγίας Παρασκευῆς
26 Ἰουλίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Γυναικειο προτυπο

Θὰ μιλήσω, ἀγαπητοί μου· ὑπάρχουν ἆραγε αὐτιὰ ν᾽ ἀκούσουν; Καὶ ἕνας ὅμως ν᾽ ἀ­κούσῃ, ἀξίζει τὸν κόπο· ἀλλὰ κι ἂν κανένας δὲν ἀκούσῃ, ἐγὼ τὸ καθῆκον μου κάνω, ἂς εἶ­μαι μιὰ «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» (Ἠσ. 40,3. Μθ. 3,3. Μρκ. 1,3. Λκ. 3,4).
Ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει σήμερα μεγάλη ἑορτὴ καὶ πανήγυρι. Γιὰ ποιό λόγο θεσπίσθηκαν οἱ ἑορτὲς καὶ δὲν ὑπάρχει ἡμέρα τοῦ ἔτους χω­ρὶς ἑορτή; Γιὰ νὰ προβάλλωνται οἱ ἅ­γιοι ὡς πρότυπα πίστεως καὶ ἀρετῆς, κ᾽ ἐ­μεῖς νὰ γίνουμε μιμηταί τους. Οἱ ἅγιοι εἶνε ἡ πιὸ τρανὴ ἀπόδειξις ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινή· ἀπέδειξαν, ὅτι αὐτὰ ποὺ διδάσκει τὸ Εὐαγγέλιο δὲν εἶνε θεωρία· ἐφαρμόζονται. Ἀπέδειξαν ὅτι, διὰ μέσου αὐτῶν, ὁ Χριστὸς ζῇ καὶ βασιλεύ­ει. Οἱ ἅγιοι εἶνε ἡ δόξα τοῦ Ἐσταυρωμένου.
Οἱ ἅγιοι ζοῦν σὲ κάθε ἐποχή· δὲν ὑπάρχει γε­νεά, ὅσο ἄπιστη κι ἂν εἶνε, ποὺ νὰ μὴν ἀναδεικνύῃ ἁγίους. Γι᾽ αὐ­τὸ εἶνε ἀναρίθμητοι, σὰν τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, γαλαξίας ὁλόκληρος.
Ἕνα ἀστέρι ἀπὸ αὐτὰ εἶνε καὶ ἡ ἁγία Παρασκευή. Μιλήσαμε καὶ ἄλλοτε γι᾽ αὐτήν· τώρα θὰ τονίσουμε τρία – τέσσερα σημεῖα. Read more »

Τοῦ προφήτου Ἠλιοὺ
Τετάρτη 20 Ἰουλίου
τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Θαυματα της προσευχης

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους ἁγίους τῆς πίστεώς μας, ὁ ἔνδοξος προφήτης Ἠλίας. Ἔζησε πρὸ Χριστοῦ, ἀλλὰ εἶνε καὶ «ὁ δεύτερος πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ» (ἀπολυτ.). Εἶνε ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον δημοφιλεῖς ἁγίους· πολλοὶ φέρουν τὸ ὄνομά του, σὲ πολλὲς κορυφὲς εἶ­νε κτισμένα ἐκκλησάκια ἐπ᾿ ὀνόματί του, καὶ πολλὰ χωριὰ ἑορτάζουν τὴ μνήμη του.
Νὰ διηγηθοῦμε τὸν βίο του; Χρειάζεται ὥρα κ᾿ ἐσεῖς δὲν ἔχετε τώρα πολλὴ ἀντοχή. Γιὰ νὰ μὴ σᾶς κουράζω, θὰ πῶ μερικὰ πράγματα οὐσι­ώδη ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ προφήτου Ἠλιού. Θ᾿ ἀνα­φέρω τρία θαύματα, ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ ἔκανε.

* * *

⃝ Τὸ ἕνα εἶνε, ὅτι κάποτε μὲ τὴν προσευχή του ἔγινε ἀνομβρία κ᾿ ἔπεσε πεῖνα στὴν Ἰουδαία. Πείνασε κι ὁ ἴδιος – γιατὶ καὶ οἱ ἅγιοι πεινοῦν. Πῆγε σ᾿ ἕνα χωριὸ καὶ τοῦ ἔκλεισαν ὅλοι τὶς πόρτες. Μόνο ἕνα σπίτι, μιὰ καλύβα, ἄνοιξε. Ποιός ἔμενε ἐκεῖ, κανένας πλούσιος; Μιὰ φτωχιὰ χήρα μὲ τὰ παιδιά της. Αὐτὴ τὸν δέχτηκε. Δὲν εἶχε τίποτα νὰ τὸν φιλοξενήσῃ· μόνο μιὰ φούχτα ἀλεύρι καὶ λίγο λάδι. Ἐν τού­τοις δὲν ἀρνήθηκε. Μόλις τὸν εἶδε –καὶ δὲν ἤξερε ποιός εἶνε αὐτὸς ὁ γεροντάκος–, λέει· Πέρασε μέσα, γέροντα. Ἀμέσως πῆρε τὸ ἀλεύ­ρι, τὸ ζύμωσε, ἔκανε πίττα καὶ τοῦ ἔδωσε νὰ φάῃ, ποὺ ἦταν κουρασμένος ἀπὸ τὴν ὁδοιπο­ρία. Αὐτὰ ἔγιναν στὰ Σαρεπτὰ τῆς Σιδωνίας. Κι ἀπὸ τότε –ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους, ἐμεῖς πιστεύουμε–, ἀπὸ τὴν ὥ­ρα ἐκείνη πλέον στὸ σπίτι τῆς χήρας δὲν ἔ­λειψε τὸ ἀλεύρι καὶ τὸ λάδι (βλ. Γ΄ Βασ. 17,8-16).
Τί σημαίνει αὐτό; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1960

Τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Μαρίνης
17 Ἰουλίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο Χριστος ετιμησε την γυναικα

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή, ἑορτάζει ἡ ἁγία Μαρίνα. Ἑορτάζουν ναοὶ κτισμένοι πρὸς τιμήν της, ἑορτάζουν καὶ γυναῖ­κες ποὺ φέρουν τὸ ὄνομά της.
Τιμοῦμε μία γυναίκα. Ἀλλὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη συχνὰ γί­νεται λόγος γιὰ γυναῖκες. Τὸ Εὐαγγέλιο μιλάει γιὰ τὴν αἱμορροοῦσα (βλ. Μᾶρκ. 5,24-34), τὴν ὁποία θεράπευσε ὁ Χριστός. Ὁ ἀ­πόστολος Παῦλος λέει, ὅτι ἀ­νάμεσα στὴ γυναῖ­κα καὶ τὸν ἄντρα δὲν ὑπάρχει διαφορὰ στὴν ἀξία· ἄντρας καὶ γυναίκα εἶ­νε ἴσοι, ὅ,τι δικαιώματα ἔχει ὁ ἄντρας ἔχει καὶ ἡ γυναίκα. «Οὐκ ἔνι ἄρ­σεν καὶ θῆλυ», λέει,«πάν­τες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰ­η­σοῦ» (Γαλ. 3,28). Τὰ λόγια αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ ποῦμε πιὸ ἁπλά, νὰ τὰ «κάνουμε λιανά». Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 793

Τῆς ἁγίας Εὐφημίας – θαῦμα Δ΄ Οἰκ. Συν.
Σάββατο 11 Ἰουλίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

Μνημη του θαυματος της Δ΄ Οικουμενικης Συνοδου

Σήμερα, ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ τὴν ἁγία μεγαλομάρτυρα Εὐφημία. Ἡ μνήμη της βέβαια εἶνε τὸ Σεπτέμβριο. Θαυμάζεις ἐ­κεῖ, πῶς ἀγωνίστηκε ἐναντίον τοῦ Διοκλητι­ανοῦ, ἐναντίον τῶν εἰδωλολατρῶν· θαυμάζεις πῶς μαρτύρησε. Οἱ ἀγῶνες της ὅμως δὲν σταματοῦν ἐκεῖ. Χρόνια ἀργότερα ἔκανε ἕναν ἄλλο ἀγῶνα καὶ πάλι νίκησε. Ἔκανε ἕνα μεγάλο θαῦμα. Αὐτὸ τιμοῦμε σήμερα.

* * *

Πέρασαν, ἀγαπητοί μου, 150 χρόνια ἀπὸ τὸ μαρτύριο τῆς ἁγίας Εὐφημί­ας. Οἱ διωγμοὶ εἶ­χαν πλέον σταματήσει. Ἡ Ἐκ­κλησία ὅμως βρι­­σκόταν τότε σὲ ἀγῶνα δο­γμα­τικό, ὁ ὁποῖος τὴν ὡδήγησε νὰ διατυπώ­σῃ τὸ δό­γμα, τὴ διδασκαλία της. Τὸ μεγάλο ζήτημα, ποὺ ἀπασχολοῦσε τοὺς πιστοὺς τὴν περίοδο ἐκείνη, ἦταν ἡ διδασκαλία γιὰ τὸ Θεανδρικὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία κήρυττε, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε Θεὸς καὶ ἄνθρωπος. Ἀλλὰ πολλοί, καὶ μέχρι σήμερα, δὲν θέλουν νὰ τὸ ἐννοήσουν. Παραδέχονται τὸ Χριστὸ σὰν ἕνα ποιητή, σὰν ἕνα φιλόσοφο, σὰν ἕνα κοινωνιολόγο, σὰν ἕναν ἐπαναστάτη. Τὸν ὑψώνουν πολὺ ψηλά· ἀλλὰ δὲν θέλουν νὰ ὁμολογήσουν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶ­νε Θεός. Αὐτὸ λοιπὸν ἀκριβῶς, τὸ δόγμα τῆς θεότη­τος τοῦ Χριστοῦ ποὺ κηρύττει ἡ Ἐκκλησία, ἦταν ἡ πέτρα τοῦ σκανδάλου καὶ γύρω ἀπὸ αὐτὸ δόθηκαν οἱ με­γάλες μάχες τῶν ἁγίων πατέρων μας. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2302

ἁγ. Προκοπίου (Λκ. 6,17-19· 9,1-2· 10,16-21)
Τρίτη 7 Ἰουλίου 2020 ἑσπέρας
Το[υ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Ὁ μεγαλομαρτυς

«Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις…» (Λουκ. 10,21)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἑορτὴ καὶ πανή­­γυρις τοῦ ἁγίου μεγαλο­μάρ­τυρος Προκοπίου. Δὲν εἶνε πολὺ γνωστὸς ὁ ἅγιος Προκό­πιος καὶ ἀξίζει νὰ τὸν γνωρίσουμε καλύτερα. Στὴ ζωή του ἔχει κάτι ποὺ μοιάζει μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ τὸν μέγα Κωνσταντῖνο.
Δύο μέρη θὰ ἔχῃ τὸ κήρυγμα αὐτό· θὰ δοῦμε πρῶτα τὸν βίο τοῦ ἁγίου Προκοπίου, καὶ μετὰ τὸ εὐαγγέλιο ποὺ διαβάζεται στὴν ἑορτή του.

* * *

Τί ἦταν ὁ ἅγιος Προκόπιος, ἀγαπητοί μου; Γεννήθηκε στὰ Ἰεροσόλυμα στὰ χρόνια τοῦ αὐ­το­κράτορος Διοκλητιανοῦ (284-304 μ.Χ.), διώκτου τῶν Χριστιανῶν. Ὁ πατέ­ρας του ἦ­ταν Χριστι­α­νὸς καὶ λεγό­ταν Χριστο­φόρος. Ἡ μητέρα του ἦ­­τ­αν ἐ­θνικὴ – εἰ­δωλολάτρισσα καὶ λεγόταν Θεοδο­σία. Ὁ πατέρας ὅμως πέθανε νωρὶς καὶ τὸ παιδί, ποὺ τότε λεγό­ταν Νεανίας, ἔμεινε στὰ χέρια τῆς μητέρας. Αὐτὴ τὸ φρόντιζε, ἀλλὰ τὸ κα­τηύ­­­θυνε κατὰ τὰ φρονήματά της. Ὁ ἅγιός μας λοιπὸν στὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς του ἦ­ταν εἰ­δω­λολάτρης, ὅπως εἰδωλολάτρις φανα­τικὴ μάλιστα ἦταν ἡ μητέρα του. Ζοῦσαν στὸ σκοτά­­δι, δὲν εἶχαν δεῖ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ.
Μὲ τὰ μέσα ποὺ διέθετε ἡ μητέρα προώθησε τὸ παιδί της ψηλά. Ὅταν ὁ Νεανίας ἔ­φτασε σὲ ὥριμη ἡ­λικία, ἡ Θεοδότη τὸν ὡδήγη­σε στὸν βασιλέα, ποὺ τότε βρισκόταν στὴν Ἀν­τι­ό­χεια, καὶ τὸν ἔ­θεσε στὴν ὑ­πηρεσία του. Ὁ Δι­­οκλητιανὸς εἶ­δε τὰ προσόν­τα τοῦ νέου, τὸν κα­τέταξε στοὺς ἀξιωματού­χους του καὶ μὲ τὶς πα­ρακλήσεις τῆς μητέρας τὸν ὕψωσε τόσο στὴν ἱεραρχία τοῦ κράτους ὥστε τὸν ὠνόμασε δοῦ­κα τῆς Ἀλεξανδρείας, διοικητὴ τῆς Αἰγύπτου.
Ὑπὸ τὴν ἰδιότητα αὐτὴ τοῦ ἔδωσε ἀμέσως διαταγή, νὰ ἐνεργήσῃ διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστι­­ανῶν τῆς Αἰγύπτου. Αὐτὸς πῆρε στρα­τὸ καὶ ξεκίνησε γιὰ τὴν Ἀλεξάνδρεια. Στὸ δρόμο ὅ­μως τὴ νύχτα δέχθηκε ἀποκάλυψι ὅπως περίπου ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἄ­κου­σε κάποιον νὰ τὸν καλῇ μὲ τ᾽ ὄνομά του, Νεα­νίαν, καὶ νὰ τὸν ἀπειλῇ μὲ θάνατο ἂν συ­νεχί­σῃ τὸ δι­ω­γμό· εἶδε ἕνα σταυ­ρὸ νὰ λάμ­πῃ σὰν κρύσταλ­λο κι ἀπ᾽ τὸ σταυρὸ ἀκούστηκε φωνὴ νὰ τοῦ λέῃ· «Ἐγώ εἰ­μι ὁ ἐ­σταυρωμέ­νος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ». Αὐτὰ τὸν ἔ­καναν νὰ πιστέ­ψῃ ἀκραδάν­τως στὸ Χριστό. Read more »

Τῶν ἁγίων Ἀναργύρων
1 Ἰουλίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Νεαροι επιστημονες εργατες της αγαπης

Ο ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, αὐ­τὸς δηλαδὴ ποὺ δὲν συναισθάνεται τὶς ἁμαρτίες του καὶ δὲν μετανοεῖ ―γιατὶ ὅ­λοι εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ἀλλὰ ἄλλος μετανοεῖ καὶ ἄλλος δὲν μετανοεῖ―, ὁ ἁμαρτωλὸς λοι­πὸν ποὺ δὲν μετανοεῖ κατὰ τὴν ἁγία Γραφὴ μοιάζει μὲ ἕνα χωράφι χέρσο καὶ ἀκαλλιέργητο, ποὺ εἶνε γεμᾶτο ἄγρια χόρτα, ἀγκάθια καὶ φίδια. Εἶνε γῆ «ἐγγὺς κατάρας», ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Ἑβρ. 6,8). Ἀντιθέτως ὁ ἅγιος εἶνε σὰν τὸ καλλιεργημένο χωράφι, σὰν τὴν «καλὴ γῆ» ποὺ λέει ἡ παραβολὴ τοῦ σπορέως, ὅπου ὁ σπόρος ἀποδίδει ἀλλοῦ τρι­άν­τα, ἀλλοῦ ἑξήντα, κι ἀλλοῦ ἑκατὸ φορές (Ματθ. 13,8· Μᾶρκ. 4, 8). Ὁ ἅγιος εἶνε ἕνας ἐκ­λεκτὸς κῆ­πος τοῦ Θεοῦ. Κι ὅσο εὐχάριστο εἶνε νὰ περπατάῃ κανεὶς μέσα σ᾽ ἕνα περιβόλι, τόσο εὐ­χά­ριστο εἶνε νὰ διαβάζῃ τοὺς βίους τῶν ἁ­γίων· εἶνε περιβόλια πνευματικά.
Ἕνα περιβόλι πνευματικὸ εἶνε σήμερα καὶ οἱ ἅγιοι ποὺ ἑορτάζουμε, οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός. Καὶ ὅπως ὅταν πηγαίνουμε σὲ περιβόλι διαλέγουμε λουλούδια καὶ φτειάχνουμε ἕνα ὡραῖο μπουκέτο, ἔτσι καὶ σήμερα, περιδιαβάζοντας στὸν βίο τῶν δύο αὐτῶν ἁγίων, θὰ κόψουμε μερικὰ πνευματικὰ ἄνθη γιὰ νὰ σχηματίσουμε μιὰ ἀνθοδέσμη. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2299

Τῶν ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου
Δευτέρα 29 Ἰουνίου 2020 πρωὶ

Ο κορυφαιος αθλητης (β΄)
  Ο Χρυσοστομος υμνει τον Παυλο

Ἡ ἑορτὴ τῶν κορυφαίων ἀποστόλων μᾶς καλεῖ, ἀγαπητοί μου, νὰ τιμήσουμε τὸν ἀ­πόστο­λο Παῦλο. Ἀλλὰ τί εἶνε τὰ δικά μας ἐγ­κώ­μια γιὰ τὸν ἀθλητὴ αὐ­τὸν τοῦ πνεύματος; Πολλοὶ ἄλλοι τὸν ἐγκωμί­ασαν· ἀπ᾽ ὅλους διακρίνω ἕναν ἀντάξιο ὑ­μνητή του· εἶνε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Ἑπτὰ (7) ὁμιλίες ἔκανε γιὰ νὰ τὸν τιμήσῃ (βλ. Ἑ.Π. Migne 50,473-514).
Ὑπάρχει ἕνα ἀνέκδοτο. Ὅταν ὁ Χρυσόστο­μος ἦταν ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, πῆγε ἕνας ξένος καὶ ζήτησε νὰ τὸν δῇ. Ὁ διᾶκος τοῦ λέει· Περίμενε. Πάει στὸ δωμάτιό του καὶ βλέπει ὅτι ὁ Χρυσόστομος κουβεν­τιά­ζει μὲ κάποιον ἄλλο ξένο. Γυρίζει καὶ λέει· Αὐτὴ τὴν ὥρα δὲν μπορεῖ νὰ σὲ δεχτῇ, συν­ομιλεῖ μὲ κάποιον ἄλλο, περίμενε νὰ τελειώσῃ. Περίμενε ἐκεῖνος μιὰ ὥ­ρα, δυὸ ὧρες…· βγῆ­κε ἔξω, ἔκανε περίπατο, ξα­ναγύρισε, ἔφτασε ἀπόγευμα, βράδιαζε, μὰ ὁ Χρυ­σόστομος ἐξ­ακολουθοῦσε νὰ συνομιλῇ μ᾽ ἐκεῖνο τὸν ἄγνω­στο. Τί ἔμαθε ἔπειτα· ὅτι ὁ ξένος ἐ­κεῖνος –ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους– ἦ­ταν ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος! πῆγε στὸ κελλὶ τοῦ ἁγίου ἀρχιεπισκόπου καὶ τοῦ μετέδιδε τὸ πνεῦμα τῶν Ἐπιστολῶν του.
Καὶ πρά­γματι ἀπὸ ὅλους τοὺς πατέρας αὐ­τὸς ποὺ προσήγγισε καὶ ἑρμήνευσε πιὸ εὔστοχα τὸν ἀπόστολο Παῦλο εἶνε ὁ Χρυσόστομος. Σωστὰ εἶπαν· Στόμα Χριστοῦ εἶνε ὁ Παῦλος, καὶ στόμα τοῦ Παύλου ὁ Χρυσόστομος. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2298

Τῶν ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου
Κυριακὴ 28 Ἰουνίου 2020 ἑσπέρας

Ὁ κορυφαιος αθλητης (α΄)
Παυλος ο νικητης

Ἡ ὥρα αὐτή, ἀγαπητοί μου, εἶνε ὥρα προσ­ευχῆς καὶ κηρύγματος· συνεπῶς καὶ ἡ ἐμ­­φά­νισί μας πρέπει νά ᾽νε ἀνάλογη. Διανύουμε βεβαίως τὴν ἐποχὴ τοῦ θέρους· ἀλλ᾽ ἐ­ὰν σὲ αἴ­θουσες δικαστηρίων γυναῖκες καὶ ἄν­τρες πρέ­πῃ νά ᾽νε ντυμένοι εὐπρεπῶς γιατὶ ἐκεῖ λέ­νε εἶ­νε «ναὸς τῆς Θέμιδος», πόσο μᾶλλον ἐδῶ; Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ἔρχομαι στὸ θέμα.

* * *

Οἱ ἀληθινὰ πιστοὶ στὸν Κύριο εἶνε, ἀδελφοί μου, πάντοτε λίγοι· ὁ πο­λὺς κόσμος συγκεν­τρώνεται ἀλλοῦ. Οἱ φίλα­θλοι, νέοι πρὸ παν­τός, πλη­­ρώνοντας μάλιστα καὶ εἰσ­ιτήριο, συν­ωστίζονται σὲ γήπεδα, παρα­κο­λουθοῦν ἀθλήματα, ποδο­σφαι­ρικοὺς ἰδίως ἀγῶνες.
Μπροστὰ στὸ πλῆθος ἐκεῖνο ἐ­μεῖς εἴμαστε μιὰ μικρὴ μειοψηφία. Τώρα ὅμως σᾶς καλῶ σ᾽ ἕνα ἄλλο στάδιο, ἀνώτερο, σ᾽ ἕ­να γήπεδο πνευ­μα­­τι­κό, ὅπου θὰ δῆτε ἕναν ἀ­γῶνα ὑπέροχο, μὲ θεατὰς ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους. Πρόκειται γιὰ μιὰ ὑπέροχη εὐγενικὴ ἀναμέτρησι, ἡ ὁποία τίμησε τὴν ἀνθρωπότητα, εὐεργέτησε τὸν κόσμο, δόξασε τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία, ὕ­ψωσε τὸν ἄνθρωπο ὣς τὸν οὐρανό.
Θὰ δῆτε ἕναν κορυφαῖο ἀθλητὴ ν᾽ ἀγωνίζε­ται, νὰ νικᾷ καὶ νὰ θριαμβεύῃ. Καὶ τὸ ὄνομά του ἀκόμα ἠλεκτρίζει. Καὶ δὲν εἶνε μόνος· κατεβαίνει στὸν ἀγωνιστικὸ χῶρο ἐπὶ κεφαλῆς ὁ­μάδος, ἑνὸς ἐκλεκτοῦ συνόλου – καὶ εἶνε ἀ­λήθεια ὅτι μία καλὰ δεμένη ὁ­μάδα ἐν­θουσι­άζει. Πρὸ ἡμερῶν συνάντησα ἕ­να νέο. –Χαρού­μενο σὲ βλέπω, λέω. –Νίκησε ἡ ὁ­μάδα μου, λέει. –Τοὺς ξέρεις αὐτοὺς ποὺ παί­ζουν; –Βέβαια. –Πόσοι εἶνε; –Ἕντεκα. –Μπορεῖς νὰ πῇς τὰ ὀνόμα­τά τους; Τ᾽ ἀνέφερε ὅλα χωρὶς νὰ κα­ταλά­βῃ ποῦ τὸ πήγαινα ἐγώ. –Ποιόν ἀπ᾽ αὐ­τοὺς θε­ωρεῖς καλύτερο; –Τὸν τάδε, λέει, κ᾽ ἔ­βγαλε τὸ πορτοφόλι του καὶ μοῦ ᾽δειξε μέσα τὴ φω­τογραφία του. Αὐτὸ ἦταν τὸ ἰδανικό του. Read more »