Τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν
8 Νοεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Συγκρισις ανθρωπων – αγγελων

«Τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ; ἢ υἱὸς ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν;»(Ἑβρ. 2,6· Ψαλμ. 8,5)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανή­γυρις. Ἑορτάζουν χιλιάδες – τί λέω, ἑκα­τομμύρια ἀναρίθμητα ἄγγελοι καὶ οἱ ἀρχάγ­γελοι, ταξιαρχίες καὶ στρατιὲς ὁλόκληρες, μὲ κορυφαίους τοὺς ἀρχιστρατήγους Μιχα­ὴλ καὶ Γαβριήλ. Σήμερα ἑορτάζουν ἀκόμα καὶ ὅσοι φέρουν ἀγγελικὰ ὀνόματα (Μι­χαήλ, Γαβριὴλ κ.λπ.). Ἑορτάζει δὲ καὶ ἡ ἀκριτικὴ Φλώρινα, γιατὶ τὴν ἅγια αὐτὴ μέρα, τὸ 1912, οἱ στρατιῶ­τες μας σὰν ἄγγελοι εἰσ­ῆλθαν σ᾽ αὐτὴν καὶ τὴν ἐλευθέρωσαν ἀπὸ σκλαβιὰ αἰώνων.

* * *

Μᾶς βοηθεῖ νὰ αἰσθανθοῦμε τὴν ὕπαρξι τῶν ἀγγέλων καὶ νὰ τοὺς τιμήσουμε πρεπόντως ἂν δοῦμε προηγουμένως τὴν ἀ­ξία τοῦ ἀνθρώ­που. Διότι ὅσο εἶνε βέβαιο ὅτι ὑπάρχουν ἄν­θρωποι, τόσο καὶ ὅτι ὑ­πάρχουν ἄγγελοι.
Ὁ ἄνθρωπος, τὸ κορυφαῖο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ἔχει διπλῆ σύστασι· εἶνε σαρκι­κὸς καὶ πνευματικός, σῶμα καὶ ψυχή. Ἡ μία ὄψις του εἶνε ἡ ὁρατή, ἡ ἄλλη ἡ ἀόρατη. Ὁρατὸ καὶ ἀόρατο στοιχεῖο σ᾽ αὐτὸν συνενώνονται.
Τὸ σῶμα εἶνε θνητό, φθαρτό, εὐτελές. Ἂν ἀναλύσουμε τὸ πτῶμα ἑνὸς ἀνθρώπου στὸ χημεῖο, θὰ δοῦμε ὅτι ἀποτελεῖται ἀπὸ κοι­νὰ στοιχεῖα· νερό, λίπος, ἄνθρακα, φώσφορο, λίγο σίδερο καὶ μερικὰ ἄλλα· στοιχεῖα δηλαδὴ χω­ρὶς σπουδαία ἀξία. Αὐτὰ πῆρε ὁ Θεός ―ὄχι ἡ φύσι, ποὺ λένε μερικοί― τὰ ζύμωσε καὶ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο «κατ᾽ εἰκόνα καὶ καθ᾽ ὁμοίω­σιν αὐτοῦ» (Γέν. 1,26). Γῆ δηλαδὴ εἶνε ὁ ἄνθρωπος ὡς σῶμα, καὶ στὴ γῆ ὁδηγεῖται τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου μὲ τὴν ταφή του.
Ἐν τούτοις μέσα στὸ θνητὸ αὐτὸ σῶμα ὑ­πάρχει κάτι ἄυλο, ἄφθαρτο, ἀθάνατο· ἡ ψυχή. Γιὰ τὴν ψυχὴ ὁ Κύριος εἶπε· «Τί ὠφελήσει ἄν­θρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζη­μιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐ­­τοῦ;» (Μάρκ. 8,36-37). Ὅλος ὁ ὑλι­κὸς κόσμος ἔχει μικρὴ ἀξία μπροστὰ στὴν ἀξία μιᾶς ψυχῆς. Ὁ ἄνθρωπος εἶνε τὸ κο­­ρυ­φαῖο ἐπὶ γῆς δημιούργημα, ποὺ ἔκτισε ὁ Θεὸς μὲ ἕ­να μεγάλο προορισμό· νὰ ὁμοιω­θῇ μὲ αὐτὸν διὰ τῆς ἀρετῆς, ποὺ πρέπει νὰ βιώσῃ. Read more »

ΣΚΕΠΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η Παναγία, ἀγαπητοί μου, τῆς ὁποίας τὴν Σκέπη ἑορτάζουμε, εἶνε πρόσωπο ἱ­ερό. Ἀλλ᾿ ὅπως ὁ Υἱός της ἔγινε «σημεῖον ἀντιλεγό­μενον» (Λουκ. 2,34), ἔτσι καὶ ἐκείνη ποὺ τὸν φιλο­ξένησε στοὺς ἁγίους κόλπους της ὡς ἄνθρωπο. Μετὰ τὸν Χριστὸ ἡ Παναγία εἶνε σημεῖον ἀντιλεγόμενον. Ἄλλοι τὴν ὑβρίζουν καπηλικώτατα, τὴ βλα­­σφημοῦν, τὴν περιφρονοῦν· ἄλλοι ὅμως τὴν ἀ­γαποῦν, τὴ σέβονται, τὴν τιμοῦν, τὴν ὑψώ­νουν ὣς τὰ οὐράνια. Οἱ πα­πικοὶ ἔφθασαν ἀκόμη καὶ στὴν αἵρεσι τῆς «Μαριολατρίας», δηλα­δὴ νὰ τὴ λατρεύσουν ὡς θεά, ὅπως ἔκαναν γιὰ ἄλλες γυναῖκες οἱ ἀρ­χαῖοι πρόγονοί μας.
Ἡ Ὀρ­θόδοξος Ἐκ­κλησία ἀπέχει καὶ ἀπ’ τοὺς προτεστάντες ποὺ τὴ θεωροῦν ὡς ἁ­πλῆ γυναῖ­­κα, καὶ ἀπ’ τοὺς φράγκους ποὺ τὴν ἔχουν σχε­δὸν θεοποιήσει μὲ τελετὲς καὶ ἀγάλ­ματα. Οἱ ὀρθόδοξοι ἀκολουθοῦμε τὴ μέση καὶ βασιλι­κὴ ὁδό· τὴν τιμοῦμε ὑπεράνω ὅ­λων τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλ’ ὄχι ὡς Θεόν. Ἀπὸ κα­ταβολῆς μέχρι συντελείας τοῦ κόσμου δὲ θὰ γεν­νηθῇ ἄλλο λογικὸ κτίσμα σὰν αὐτήν. Εἶνε ἡ «ἁ­γία ἁγίων μείζων» (Ἀκάθ. ὕμν. Ψ), ὑπερ­ά­νω τῶν ἁγί­ων ἀνδρῶν παλαιᾶς καὶ καινῆς δια­θήκης, ὑπερ­άνω πατριαρχῶν καὶ προφητῶν, ὑ­περάνω τοῦ τι­μίου Προδρόμου, ὑπεράνω πατέ­ρων καὶ μαρτύρων καὶ ὁσίων, ὑπεράνω ―προ­χω­ροῦμε― καὶ ἀγ­­γέλων καὶ ἀρχαγγέλων. Ναί, ἀλ­λὰ Θεὸς δὲν εἶνε. Θεὸς ἕνας εἶνε, ὁ Κύρι­ος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χρι­στός. Ὅπως στὸν οὐρανὸ ―λέ­νε οἱ πατέρες― ὑ­­π­άρχει ἕνας ἥλιος, μία σελήνη καὶ πολλὰ ἄστρα, ἔτσι στὸν πνευματικὸ οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας ἥλι­­ος πνευματικὸς ἄδυτος εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, σελήνη – πανσέληνος ἡ Παναγία, καὶ ἑκατομμύρια ἄστρα οἱ ἅγιοι. «Οὐρανὸς πολύ­φωτος ἡ ἐκκλησία ἀνεδείχθη…» (κοντ. 13ης Σεπτ.)
Τιμοῦμε λοιπὸν τὴν Παναγία μας. Καὶ λόγῳ τῆς ἰδιαιτέρας σχέσεώς της μὲ τὸν Κύριο ἡ­μῶν Ἰησοῦν Χριστὸν τὴν ἔχουμε μεσίτρια. Ἐ­κείνη προσεύχεται διαρκῶς στὸ Χριστὸ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Καὶ ἀφοῦ κατὰ τὴ Γραφὴ «πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» (Ἰακ. 5, 16), πολὺ περισσότερο «ἰσχύει δέησις μη­τρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου» (Μ. Ἀπόδ.).
Ἡ Παναγία εἶνε ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἡ Θεοτόκος, ἀλλὰ καὶ ἡ μητέρα ὅλων τῶν Χριστι­ανῶν, «ἡ γλυκειά μας μάνα». Γι’ αὐτὸ καθένας, ὅποιος κι ἂν εἶνε καὶ σὲ ὅποια περίστασι κι ἂν βρεθῇ, ἐκείνην φωνάζει.
Ἡ Παναγία εἶνε ζωντανή. Ζῇ καὶ βασιλεύει, καὶ κάνει θαύματα, εἰς πεῖσμα τῶν ἀθέων. Μὲ τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν παρρησία της, ἑλκύει τὸ ἔ­λεος τοῦ Θεοῦ. Τὰ θαύματά της εἶνε πολλά. Read more »

Tοῦ ἁγίου Δημητρίου τοῦ μυροβλήτου
26 Ὀκτωβρίου
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Δωστε μου εναν αγιο!

«Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λευϊτ. 20,7,26 = Α΄ Πέτρ. 1,16)

Εορτὴ σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἄντρες γυναῖ­κες καὶ παιδιά. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει κάθε μέρα ἑορτή, κάποιον ἅγιο ἑορτάζει. Τρι­ακόσες ἑξήντα πέντε μέρες ἔχει τὸ ἔτος, τρι­ακόσες ἑξήντα πέντε ἑορτὲς ὑπάρχουν. Καὶ ἄλλοτε μὲν ἑορτάζει ἕνας ἅγιος, ἄλλοτε ἑ­­ορτάζουν δύο, ἄλλοτε τρεῖς, ἄλ­λοτε σαράντα, ἄλ­λοτε ἑκατό, ἄλλοτε χίλιοι, ἄλλοτε δυὸ χιλιάδες – τρεῖς χιλιάδες ἅγιοι τῆς πίστεώς μας. Εἶ­νε δη­λαδὴ ἀμέτρητοι σὰν τὰ ἄστρα τ᾽ οὐρανοῦ.
Μεταξὺ τῶν ἁγίων, σὰν ἀστέρι πρώτου μεγέ­θους, λάμπει στὸ στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ σημερινὸς ἅγιος, ὁ ἅγιος Δημήτριος. Ἀλλὰ προτοῦ νὰ ποῦμε γιὰ τὸν ἅγιο Δημήτριο ἂς ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα, τί εἶνε ἅγιος; Ἅγιος θὰ πῇ καθαρός, καθα­ρὸς ἀπὸ κάθε μο­λυσμό, μο­λυσμὸ ἁμαρτίας, γιατὶ αὐτή εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη ἀκαθαρσία.
Οἱ ἅ­γιοι εἶνε καθαροὶ ἀπὸ ἁμαρτία σὲ σχετι­­κὸ βα­θμό· στὸν ἀπόλυτο βαθμὸ ἕνας μό­νο εἶ­νε καὶ λέ­γεται ἅγιος ἐπὶ τῆς γῆς, ὁ Θεάνθρω­πος Ἰησοῦς Χριστός. «Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰ­ησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀ­μήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.). Αὐτὸς εἶνε ὁ ἀπολύτως Ἅγιος.
Ἅγιοι σὲ σχετικὸ βαθμὸ ἔγιναν ἄν­θρωποι ἀπὸ κάθε τάξι καὶ ἐπάγγελμα, καὶ ἄντρες καὶ γυναῖκες καὶ παιδιά. Ἅγιοι δὲν εἶνε μόνο καλό­γεροι καὶ κληρικοί· κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γίνῃ ἅγιος. Αὐτὸ εἶνε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ αὐτὸ βλέπουμε στοὺς βίους τῶν ἁγίων. Ἅ­γιοι π.χ. ἦταν βοσκοί, ὅπως ἐκεῖνοι ποὺ ἄ­κουσαν τὴ νύχτα τῆς Γεννήσεως τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη…» (Λουκ. 2,14) κι ὅπως ὁ ἅγιος Σπυρίδων· ἅ­γιοι ἦταν γεωργοὶ ὅπως ὁ ἅγιος Τρύφων, ῥάφτες, οἰκοδό­μοι, ἀρτοποιοὶ καὶ τόσοι ἄλλοι ἀπὸ κάθε ἐπάγ­γελμα. Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστιανισμοῦ· δέχεται τοὺς ταπεινοὺς τῆς γῆς. Ἔχω γράψει ἕνα βιβλίο «Ἅγιοι ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα»· σᾶς συνιστῶ νὰ τὸ διαβάσετε.
Δὲν ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, τάξις ἀπ᾽ τὴν ὁ­­­ποία νὰ μὴν ἀναδείχθηκε κάποιος ἅγιος. Καὶ ἀπόδειξις ὁ σημερινὸς ἅγιος, ὁ ἅγιος Δημήτρι­ος. Τί ἦταν; Δὲν ἦταν παπᾶς οὔτε καλόγερος, δὲν ἔ­ζησε σὲ ἀσκητήρια καὶ σπηλιές, δὲν κρατοῦ­σε κομποσχοίνια. Ἦταν λαϊκός, ζοῦσε μέσα στὴ διεφθαρμένη εἰδωλολατρικὴ κοινωνία τῆς Θεσσαλονίκης ὡς ἀξιωματικὸς τοῦ ῥω­μαϊκοῦ στρατοῦ, καὶ μὲ τὴν ἀνδρεία του εἶχε ἀνεβῆ ὅλους τοὺς βαθμοὺς καὶ εἶχε φθάσει στὸ ἀξίωμα τοῦ χιλιάρχου, εἶχε γίνει δηλα­δὴ στρατηγός. Ἀλλὰ στὴν καρδιά του, χωρὶς νὰ τὸ ξέρουν οἱ ἄλλοι, εἶχε τὸ Χριστό. Ὅταν ὅμως κηρύχθηκε διωγμὸς ἐναντίον τῶν Χριστια­νῶν, τὸν κατήγγειλαν ὅτι εἶνε Χριστιανὸς καὶ συν­ελήφθη. Ὡμολόγησε τὴν πίστι του στὸ Χριστό, τὸν καθαίρεσαν ἀπὸ τὸ ἀξίωμα καὶ τὸν ἔρριξαν δεμένο στὴ φυλακή. Ἐκεῖ ἔμεινε ἕως ὅ­του ἦρθε ἡ εὐλογημένη ὥρα ποὺ μὲ λόγχες μαρτύρησε γιὰ τὸν Κύριο. Αὐτὸς μὲ συντομία εἶνε ὁ βίος τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ποὺ καλεῖ κ᾽ ἐμᾶς νὰ τὸν μιμηθοῦμε.
Σήμερα ἂν μᾶς ποῦν, Πιστεύεις στὸ Χριστό; δὲν στοι­χίζει τίποτα νὰ ποῦμε Πιστεύω. Τότε στοίχιζε· ἂν ἔ­λεγες Πιστεύω, μαρτυροῦσες. Read more »

Τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου
23 Ὀκτωβρίου
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Πικρος θανατος

«Ὑπὲρ τοῦ ῥυσθῆναι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου, ἀνάγκης καὶ πικροῦ θανάτου τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν» (θ. Λειτ. Ἰακ.)

Ἑορτή, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Ἰακώβου. Ἀλλ᾿ ἐὰν ἀνοίξουμε τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ Ὡρολόγιο καὶ τὰ Μηναῖα, θὰ δοῦμε, ὅτι τὸ ὄνομα Ἰάκωβος τὸ ἔχουν πολ­λοί. Πόσοι νομίζετε; Δεκαοκτὼ Ἰάκωβοι εἶνε! Ἄλλοι εἶνε ἐπίσκοποι, ἄλλοι ἀσκηταί, ἄλλοι μάρτυρες, ἄλλοι νεομάρτυρες, ἄλλοι ποιμένες, ἄλλοι κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου, ἄλλοι ἱεραπόστολοι. Κάθε Ἰάκωβος εἶνε κ᾿ ἕνα ἀστέρι, ποὺ σελαγίζει στὸν οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησί­ας μας. Μεταξὺ αὐτῶν ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ λαμ­πρὰ ἀστέρια εἶνε ὁ ἅγιος ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα καὶ ὁ ὁποῖος πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τοὺς ἄλ­λους ὀνομάζεται Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος.
Ἀκούγοντας κανεὶς τὴ λέξι «ἀδελφόθεος» μπορεῖ νὰ σκανδαλισθῇ καὶ νὰ πῇ· πῶς λέγεται «ἀδελφόθεος»; εἶνε ἀδελφὸς τοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κα­τὰ σάρκα; Ὄχι βέβαια. Αὐτὸ εἶνε βλασφημία ἀκόμη καὶ νὰ τὸ σκεφτοῦμε· διότι ὁ Κύριος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χριστὸς γεννήθηκε, ὅπως γνωρί­ζουμε, ὑπερφυσικῶς, ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ ἀπὸ τὰ πάναγνα αἵματα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καὶ ἡ Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας, εἶνε παρθένος. Παρθένος πρὸ τοῦ τόκου, προτοῦ νὰ γεννήσῃ· παρθένος κατὰ τὸν τόκον, ὅταν γεννοῦσε· παρθένος καὶ μετὰ τὸν τόκον, με­τὰ τὴ γέννησι. Αὐτὸ εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ μυστήρια τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Οἱ πατέρες λένε, ὅτι ὅπως ὁ ἥλιος περνάει τὸ τζάμι καὶ φωτίζει τὸ δωμάτιο ἀλλὰ τὸ τζάμι δὲν σπάει, ἔτσι καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο πέρασε ἀπὸ τὸ πάναγνο σῶμα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, τὸ ὁποῖο ἦταν κρύσταλλος ἁγνότητος, καὶ δὲν ἔφερε καμμία ζημία στὴν παρθενία της. Παρθένος, ἐ­παναλαμβάνω, πρὸ τοῦ τόκου, κατὰ τὸν τόκον, καὶ μετὰ τὸν τόκον, δηλαδὴ ἀειπάρθενος. Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς γεννήσεώς της μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς ἁγίας κοιμήσεώς της ὑπῆρξε παρθένος. Μοναδικὸ ὑπόδειγμα καὶ πρότυπο παρθενικῆς ζωῆς. Αὐτὸ κηρύττει ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία ἐγκωμιάζει τὴν Θεοτόκο Μαρία, στηλιτεύει δὲ καὶ ἀφορί­ζει ὅλους τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ δὲν παραδέχονται τὴν ἀειπαρθενία της.
Τότε γιατί ὁ Ἰάκωβος ὀνομάζεται «ἀδελφό­θεος»; Ὀνομάζεται ἀδελφόθεος, διότι κατὰ τὴν παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ δίκαιος Ἰ­ωσήφ, ὁ μνηστὴρ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀ­πὸ προηγούμενο γάμο εἶχε ἀποκτήσει τέσσε­ρα ἀγόρια, καὶ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶνε ὁ Ἰάκωβος. Καὶ ἐπειδὴ κατὰ τὸ Μωσαϊκὸ νόμο ὁ ἀρραβω­νιαστικὸς ἐθεωρεῖτο ἄνδρας τῆς μνηστευμένης, γι᾿ αὐτὸ ὁ υἱός του Ἰάκωβος, ὡς ἀδελφὸς κατὰ τὸ νόμο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὀνομάζεται καταχρηστικῶς «ἀδελφόθεος».

* * *

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἦταν εὐγενὴς ὕπαρξις. Εἶ­χε μεγάλη ἀγάπη στὸ Θεό. Ἔφτασε σὲ μεγά­λα ὕψη ἀρετῆς. Ἦταν ἄνθρωπος τῆς ἀδιαλεί­πτου προσευχῆς, ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος (βλ. Α΄ Θεσ. 5,17). Ἀπὸ τὶς πολλὲς γονυκλισίες τὰ γόνατά του εἶχαν κάνει κάλους, ὅπως τῆς καμήλας ποὺ διαρκῶς γονατίζει γιὰ νὰ τὴ φορτώνουν. Read more »

Τῆς ὁσίας Ματρώνης τῆς Χιοπολίτιδος
20 Ὀκτωβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

Οδηγος σωφροσυνης
(Η αγια Ματρωνα η Χιοπολιτις)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἔχουμε ἑορτή. Τί ἑ­ορτή; Κοντὰ στοὺς ἄλ­λους ἁγίους ποὺ τι­μᾷ ἡ Ἐκκλησία μας (τὸν μεγαλομάρτυρα Ἀρτέμιο καὶ τὸν ἅ­γιο Γεράσιμο τῆς Κεφαλληνί­ας) ἑορτάζει καὶ μία ἁγία ἄγνωστη στὸν πο­λὺ κόσμο. Μόνο ὅσοι κατάγονται ἀπ᾽ τὸ εὐλο­γημένο νησὶ τῆς Χίου καὶ μερικοὶ ἄλλοι ποὺ ἔ­χουν τὴν κα­λὴ συνήθεια νὰ διαβάζουν τὰ συ­να­ξάρια, αὐτοὶ θὰ τὴ γνωρίζουν. Σήμερα ἑ­ορ­­τάζει ἡ ὁσία Ματρώνα ἡ Χιοπολῖτις. Ὀνομάζεται ἔτσι, ἐπειδὴ κατάγεται ἀπὸ τὴν Χίο· Χιοπολῖτις σημαίνει κάτοικος τῆς Χίου.
Διαβάστε, σεῖς οἱ γυναῖκες, τὸν βίο της.
Τώρα, ἂν συγκεντρώσῃς ἕνα ἀπόγευμα κάπου ὅ­λες τὶς γυναῖκες, ἰδίως τῶν ἀστι­κῶν κέν­τρων καὶ τῆς ἀριστοκρατίας, καὶ τὶς ρωτήσῃς, ξέρουν ὅλο τὸν κατάλογο τῶν διασήμων «ἀ-στέρων». Δὲν ξέρω ἐγὼ τὰ ὀνόματα αὐτά, ἀλ­λὰ μαθαίνω ὅτι στὰ σαλόνια τους δὲν κάνουν ἄλλη κουβέντα παρὰ γι᾿ αὐτὲς τὶς διάσημες … – νὰ μὴν πῶ τώρα καμμιὰ βαρειὰ λέξι καὶ μοῦ πῇ κάποιος αὐστηρὸς κριτὴς «Βρὲ Αὐ­γουστῖνε, λὲς αἰσχρά». Ναί βέβαια! ἐσὺ τὸ αἰ­σχρὸ τὸ κάνεις, ἀλλὰ ἂν σοῦ τὸ πῇ κάποιος τοῦ λὲς ὅτι μιλάει αἰσχρά· ἐσὺ τὸ κάνεις καὶ δὲν ντρέπεσαι, ἐμένα ὅμως δὲν μ᾿ ἀφήνεις νὰ σοῦ τὸ ἐπισημάνω. Ἐκεῖ φτάσαμε. Read more »

Μετάστασις Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
26 Σεπτεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Απο το βιο και τη διδασκαλια

του αγιου Ιωαννου του Θεολογου

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν πολλὲς θρησκεῖες στὸν κόσμο. Ὅπου νὰ πᾶμε, ὅλοι ἔχουν τὸ θεό τους. Δὲν ὑπῆρξε στὸ παρελθὸν ἐποχὴ οὔτε θὰ ὑπάρξῃ στὸ μέλλον κόσμος χωρὶς θρησκεία. Ἀλλ᾿ ἂν μὲ ρωτήσετε, ἀπ᾿ ὅλες αὐτὲς ποιά εἶνε ἡ ἀληθινή; θὰ σᾶς ἀπαντήσω· Ἡ πίστις μας, ἡ θρησκεία ποὺ ἵδρυσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὴ εἶνε ἡ μόνη ἀληθινή. Ἔχουμε ἀποδείξις; Βεβαίως ἔχουμε. Καμμιά ἄλλη θρησκεία δὲν ἔχει νὰ παρουσιάσῃ τόσα ντοκουμέντα, τόσα θαύματα, τόσες μαρτυρίες, τόσες ἀποδείξεις, ὅπως ἡ ἁγία μας θρησκεία. Μία ἀπόδειξι θὰ παρουσιάσουμε. Καὶ αὐτὴ εἶνε ἡ σημερινὴ ἑορτή.

* * *

Σήμερα ἑορτάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής. Τί ἦταν ὁ ἅγιος Ἰωάννης; Στοὺς Ἁγίους Τόπους ὑπῆρχε, καὶ ὑπάρχει καὶ σήμερα, μιὰ λίμνη χαριτωμένη ποὺ ὀνομάζεται Γεννησαρὲτ ἢ λίμνη τῆς Τιβεριάδος. Γύρω ἀπὸ τὴ λίμνη αὐτὴ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ἦταν διάφορα χωριά. Σ᾿ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ κατοικοῦσε ὁ ἅγιος Ἰωάννης. Ἦταν ψαρᾶς στὸ ἐπάγγελμα. Ψαρᾶς αὐτός, ψαρᾶς ὁ ἀδερφός του, ψαρᾶς ὁ πατέρας του, ψαρᾶδες ὅλη ἡ οἰκογένεια. Εἴχανε μιὰ βάρκα, καὶ κάθε νύχτα ἔρριχναν τὰ δίχτυα τους στὴ λίμνη. Ψάρευαν ψάρια, τὰ πουλοῦσαν καὶ ζοῦσαν, ταπεινοὶ καὶ περιφρονημένοι.
Ἀλλά…, ἀλλά… ἦρθε καὶ γιὰ τὸν Ἰωάννη μιὰ κρίσιμη στιγμή. Στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχει πάντα ἕνα «ἀλλά». Καὶ αὐτὸ ἔχει μεγάλη σημασία· ἢ θὰ πάῃ κανεὶς μὲ τὸ διάβολο ἢ θὰ πάῃ μὲ τὸ Θεό, μέση ὁδὸς δὲν ὑπάρχει. Ἦρθε λοιπὸν μιὰ στιγμὴ ποὺ ὁ Ἰωάννης ἦτο ὑποχρεωμένος νὰ ἐκλέξῃ. Ἄκουσε μιὰ φωνή, φωνὴ ποὺ πάντοτε ἀκούγεται, σ᾿ ὅλες τὶς ἐποχὲς καὶ σ᾿ ὅλους τοὺς αἰῶνες. Εἶνε φωνὴ τοῦ Χριστοῦ μας. Κ᾿ ἐδῶ τώρα ἀκούγεται. Πῶς ἀκούγεται; εἶνε ἐδῶ ὁ Χριστός; Εἶνε ἐδῶ. Πότε;….

Την συνέχεια:

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=55693#more-55693

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2225

Μετάστασις ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2019
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Μαρτυρες της Θεοτητος τοῦ Χριστου

«Eρευνaτε τaς γραφaς» (Ἰω. 5,39)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανή­γυρις· ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, τιμᾷ τὴ μνήμη ἑνὸς ἁγίου. Ἑορτάζει ἕνας ἅγιος. Μόνο ἅγιος; Καὶ ἀπόστολος. Καὶ μόνο ἀπόστολος; Καὶ εὐαγγελιστής, ὁ πιὸ ὑψι­πέτης εὐαγγελιστής· ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος.
Οἱ τέσσερις εὐαγγελισταὶ ζωγραφίζονται ἔ­χοντας καθένας δίπλα του καὶ μία ἄλλη μορφή. Προσέξατε τὴν εἰκόνα τοῦ ἁγίου, πῶς εἰ­κονίζουν οἱ ἁγιογράφοι τὸν Ἰωάννη τὸν Θεολόγο; Δίπλα του ζωγραφίζουν ἕναν ἀετό. Γιατί ἀετό; Διότι ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, μ᾽ αὐ­τὰ ποὺ ἔγραψε, μοιάζει μὲ ἀετό. Πέταξε ψηλά, πολὺ ψηλά· μέχρι τὸν οὐρανό, ὣς τὰ ὕψη τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, μέχρι τὸ θρόνο τοῦ βασιλέως τῶν ἀγγέλων, τὸ θρόνο τῆς ἁ­γί­­ας Τριάδος. Κανένα βιβλίο στὸν κόσμο δὲν ἔ­χει τέτοιο ὕψος νοημάτων καὶ συν­αισθημάτων, φιλοσοφίας, ἀνθρωπολογίας καὶ θεολογίας, ὅσο τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο.

* * *

Τί ἦταν, ἀδελφοί μου, ὁ ἅγιος Ἰωάννης; ἦ­ταν κανένας ἐπιστήμονας, κανένας πλούσι­ος, κανένας ἐφοπλιστής; Τίποτε ἀπ᾽ αὐτά. Φτωχα­δάκι ἦταν, ἕνας ψαρᾶς, ποὺ δὲν τοῦ ᾽δι­νε καν­εὶς σημασία. Ὅσοι εἴμαστε ἀπὸ νησιὰ ξέρουμε πόσο σκληρὴ εἶνε ἡ ζωὴ τῶν ψα­ρά­δων. Κά­θεσαι σὺ καὶ τρῶς τὸ ψάρι, ἀλλὰ νά ᾽­ξερες πῶς θαλασσοπνίγεται ὁ ψαρᾶς γιὰ νὰ ἔρθῃ τὸ ψά­ρι στὸ πιάτο σου! Ὅταν τὸ τρῶς, νὰ λὲς τοὐ­λά­χι­στον ἕνα εὐχαριστῶ γιὰ τὸν ψα­ρᾶ, ποὺ ὅλη νύχτα ἔρ­ριχνε τὰ δίχτυα, καὶ πρὸ παντὸς νὰ δο­ξά­ζῃς τὸ Θεὸ κι ὄχι νὰ βλαστημᾷς.
Φτωχὸς ψαρᾶς λοιπὸν ἦταν. Πατέρα εἶχε τὸ Ζεβεδαῖο καὶ ἀδελφό του τὸν Ἰάκωβο. Μαζὶ ἐρ­γάζονταν, συν­τρο­φιὰ κοπίαζαν, εἶ­χαν ἀγάπη καὶ ὁ­μόνοια. Ζοῦ­σαν ἀπὸ τὸ ψάρεμα.
Καὶ μιὰ μέρα πέρασε ἀπὸ κοντά τους – ποιός; Ἕνας ἄγνωστος, ὁ μέγας ἄγνωστος· ὁ Χριστός! Τοὺς κάλεσε. Κι ἀμέσως τὰ δύο ἀδέρφια ἄφησαν τὴ βάρκα καὶ τὰ δίχτυα, ἄφησαν καὶ τὸν πατέρα τους, καὶ τὸν ἀκολούθησαν. Στὸ ἑξῆς ἦταν πλέον διαρκῶς κοντά του, κατατάχθηκαν στοὺς Δώδεκα μαθητάς του. Read more »

Τῶν ἁγ. Σοφίας, Πίστεως,Ἐλπίδος,Ἀγάπης
17 Σεπτεμβρίου
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστινου Καντιώτου

Οι τρεις θυγατερες

Μετὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει, ἀγαπητοί μου, τὴ μνήμη τῶν ἁγίων Σοφίας καὶ τῶν τρι­ῶν θυγατέρων της, Πίστεως Ἐλπίδος καὶ Ἀ­γάπης.

Ἡ ἁγία Σοφία γεννήθηκε, κατὰ τὸ συναξάριο, σὲ μία μεγάλη πόλι τῆς Ἰταλίας. Ἔζησε δὲ στὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν, ποὺ ὅπως εἶνε γνωστὸ κράτησαν τρεῖς ὁλόκληρους αἰῶνες.
Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη τὸ νὰ εἶνε κανεὶς Χριστι­ανὸς στοίχιζε. Στοίχιζε θέσεις, ἀξιώματα, χρή­ματα καὶ αὐτὴ τὴ ζωή. Ἑκατομμύρια θυσιάστηκαν τότε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Μ᾿ αὐτὸ τὸ ἡρωικὸ πνεῦμα ἔζησε καὶ ἡ ἁγία Σοφία καὶ ἔτσι ἀνέθρεψε τὶς θυγατέρες της.
Δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ μὴν προσελκύσῃ τὴν κακία τῶν διωκτῶν. Τὴν συνέλαβαν λοιπὸν μα­ζὶ μὲ τὶς θυγατέρες της καὶ τὴν ὡδήγησαν ἐμπρὸς στὸν διοικητή. Αὐτὸς τοὺς ἔδωσε προθεσμία τριῶν ἡμερῶν, γιὰ νὰ τοῦ ἀπαν­τήσουν, ἂν θ᾿ ἀλλάξουν γνώμη. Ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴ λῆξι τῶν τριῶν ἡμερῶν ἡ μητέρα καὶ οἱ θυγατέρες ἔμειναν ἀκλόνητες στὴν ἀφοσίωσι πρὸς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
Ἡ μητέρα εἶχε ἕνα φόβο, μήπως οἱ θυγατέ­ρες ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό, διότι στὴν ἡλικία ἦ­ταν πολὺ μικρές. Ἡ πρώτη, ἡ Πίστις, ἦταν 12 ἐ­τῶν. Ἡ Ἐλπὶς ἦταν 10 ἐτῶν. Καὶ ἡ Ἀγάπη ἦ­ταν 9 ἐτῶν. Ἐν τούτοις τὰ ἀσθενῆ αὐτὰ πλάσματα τὰ ἐνδυνάμωσε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπέμειναν τὰ μαρτύρια μὲ θάρρος πρωτοφανές.
Τὶς ἔκλεισαν στὶς φυλακές. Τὶς χτύπησαν μὲ βούνευρα. Τὶς κέντησαν μὲ πύρινες βελόνες. Τὶς ἔρριξαν μέσα σὲ λέβητες μὲ βραστὸ νερό. Ἀλλ᾿ ὅπως οἱ τρεῖς παῖδες μέσα στὴν κάμινο τοῦ πυρός, ἔτσι καὶ οἱ τρεῖς αὐτὲς κόρες ὑμνοῦσαν τὸ Θεὸ καὶ ἀκουγόταν παναρμόνιος ὁ ὕμνος «Τὸν Κύριον ὑμνεῖτε καὶ ὑ­περ­υψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας» (Δαν. Προσ. 34).
Τέλος, ἀποκεφαλίσθηκαν καὶ οἱ τρεῖς μὲ τὸ ξίφος τοῦ τυράννου. Τὸ μαρτύριό τους ἀ­κολούθησε καὶ ἡ ἁγία τους μητέρα. Read more »

ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

Ομιλια του Μητροπολίτου Φλωρίνης

π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Πατηστε τον παραπάνω τιτλο

 

Episkopos Episkopos

῝

•

῝

῝

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1857

Ὕψωσις τοῦ τιμίου Σταυροῦ
14 Σεπτεμβρίου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

O ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΤΑΠΑΤΕΙΤΑΙ

«Πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ εἰς τὴν πόλιν καὶ κόπτετε καὶ μὴ φείδεσθε τοῖς ὀ­φθαλμοῖς ὑμῶν καὶ μὴ ἐλεήσητε· πρεσβύτερον καὶ νεανίσκον καὶ παρθένον καὶ νήπια καὶ γυναῖκας ἀποκτείνατε εἰς ἐξάλειψιν, ἐπὶ δὲ πάντας, ἐφ᾽ οὕς ἐστι τὸ σημεῖον, μὴ ἐγγίσητε· καὶ ἀπὸ τῶν ἁγίων μου ἄρξασθε» (Ἰεζ. 9,5-6).

Τίμιος ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου, ἀγαπητοί μου, παραπάνω ἀπὸ σαπφείρους καὶ διαμάντια καὶ στέμματα βασιλικά· καὶ ἔτσι τὸν τιμοῦσαν, ὅπως εἴπαμε, οἱ Χριστιανοὶ τῶν πρώτων αἰώνων μὲ τὴ θερμὴ πίστι καὶ φλογερὴ ἀγάπη καὶ σταθερὴ ἐλπίδα τους. Ἡ τιμὴ στὸ σταυρὸ εἶ­νε γνώ­ρι­σμα τῶν γνησίων ὀρθοδόξων Χριστι­ανῶν.
Ἀλ­λὰ ποιά τιμὴ ἀποδίδουν στὸ «τρισμακάρι­­στον ξύλον» καὶ «ζωηφόρον φυτὸν» οἱ σημερινοὶ λεγόμενοι χριστιανοὶ τοῦ αἰῶνος μας στὴ γωνία αὐτὴ τῆς γῆς ποὺ λέγεται Ἑλλάς; Ἀξιοθρήνητη ἡ συμπεριφορὰ τῶν πολλῶν. Δειλοί, ψυχροί, ἀδιάφοροι, ἄπιστοι, λησμό­­νησαν τὸν τίμιο σταυρό. Ὄχι πιὰ στὸ σταυρὸ ἀλ­λὰ στὴν τέχνη, στὴν ἐπιστήμη, στὴν εὐφυΐα, στὴ δύναμι, στὴν πολιτική, στὰ ἀξιώματα, στὸν πλοῦτο, ἐκεῖ ἔχουν στηρίξει ὅλες τὶς ἐλπίδες τους. Ταλαίπωροι ἄνθρωποι! γι᾽ αὐτὰ καυχᾶ­σθε; Χτίζετε πάνω στὴν ἄμμο. Τὸ καύχημά σας σύντομα θὰ κενωθῇ, ἐνῷ τὸ καύχημα τοῦ ἀπο­στόλου Παύλου γιὰ τὸ σταυρὸ θὰ μένῃ αἰώνιο.
Read more »

Ὕψωσις τοῦ τιμίου Σταυροῦ
14 Σεπτεμβρίου
Tου Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστινου

O ΣΤΑΥΡΟΣ = ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Ὁ τίμιος σταυρός! Εἶνε, ἀγαπητοί μου, ἄ­ξι­ος κάθε τιμῆς, εὐλαβείας καὶ προσκυνή­σεως γιὰ τὸν Κύριο ποὺ σταυρώθηκε ἐπάνω σ᾽ αὐτόν. Καὶ πῶς ὄχι; Ὁ σταυρός, ἡ θυσία τοῦ Θεανθρώπου ἐπάνω σ᾽ αὐτόν, εἶνε τὸ μέσο τῆς λυτρώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας. Ὁ σταυρὸς εἶνε ἡ ἀήττητη σημαία τοῦ Ναζωραίου, τὸ ἱερώτερο σύμβολο τῆς πίστεώς μας.
Ὁ σταυρὸς εἶνε τὸ διακριτικὸ γνώρισμα τῶν Χριστιανῶν. Ὅ­πως οἱ βοσκοὶ ἔχουν συνήθεια στὰ δικά τους πρόβατα νὰ βάζουν ἕνα σημάδι, γιὰ νὰ τὰ ξεχωρίσουν ἀπὸ τὰ ξένα, ἔτσι καὶ ὁ δικός μας βοσκός, «ὁ ποιμὴν ὁ καλός» (Ἰω. 10,11,14), ὁ Κύρι­ος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, στὰ δικά του λογι­κὰ πρόβατα, ἐκείνους δηλαδὴ ποὺ ἐξαγό­ρασε μὲ τὸ αἷμα του ἀπὸ τὶς ἀγορὲς τῆς εἰδωλολατρίας καὶ τῆς ἀπιστίας, τοὺς σφραγίζει, γιὰ νὰ διακρίνωνται ἀπὸ τοὺς ἀπίστους. Τοὺς σφραγίζει – πότε; κατὰ τὴν ἱ­ερὰ ὥρα τοῦ βαπτίσματος. Ὁ ἱερεὺς κάνει τὸ σημεῖο τοῦ σταυ­ροῦ καὶ σφρα­γίζει τὸν βαπτιζόμενο στὸ μέτω­πο, στὸ στῆθος, στὸ στόμα, στὴ μύτη, στὰ αὐ­τιά, στὰ χέρια, στὰ πόδια, στὰ πέλματα· σφρα­­γίζει ὁλόκληρο τὸν ἄν­θρωπο ἀπὸ τὴν κορυφὴ μέχρι τὰ νύχια. Ὁ σταυρὸς σφραγίδα σὲ ὅλες τὶς αἰσθήσεις. Ἀπὸ τότε ὁ βαπτιζόμενος δὲν ἀ­νήκει στὸν ἑαυτό του, οὔτε στὸν κόσμο, οὔτε στὸν ἑωσφόρο τὸν κοσμοκράτορα· ἀνήκει ἐξ ὁλοκλήρου στὸν Κύριο. Εἶναι κτῆμα του, πρόβατο τῆς ἁγίας ποίμνης του. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2220

Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου
Κυριακὴ 1 Σεπτεμβρίου 2019
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Η προφητεια του Ησαια για τον Χριστο

«Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾽ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρῦ­ξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμέ­νους ἐν ἀφέσει, κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν» (Λουκ. 4,18-19 = Ἠσ. 61,1-2)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή. Εἶνε ἡ 1η τοῦ Σεπτεμβρίου, ποὺ οἱ Χριστι­ανοί, ὅπως κάθε πρωτομηνιά, ζητοῦν ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ δι­ανύσουν τὸ μῆνα μὲ εὐλογία καὶ χωρὶς ἁμαρτία.
Ἀλλὰ εἶνε καὶ πρωτοχρονιά. –Ἐ­μεῖς, θὰ πῆ­τε, πρωτοχρονιὰ ἔχουμε τὴν 1η Ἰανουα­ρίου. Ναί, ἀλλ᾽ αὐ­τὸ σύμφωνα μὲ τὸ πολι­τικὸ ἡμερολόγιο· μὲ τὸ ἐκκλησι­αστικὸ ἡμερολόγιο ἀρχὴ τοῦ ἔτους εἶ­νε ἡ 1η Σεπτεμβρίου. Στὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησί­ας μας ἡ ἡ­μέρα αὐτὴ λέγεται Ἀρ­χὴ τῆς Ἰν­δίκτου, ποὺ σημαίνει πρωτοχρονιά.
Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ μᾶς διδάσκει τὴν ἀξία ποὺ ἔ­χει ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας. Ἡ ζωή μας εἶνε ἀν­επανάληπτη· μιά φορὰ θὰ περάσουμε πάνω ἀπὸ τὸν πλανήτη αὐτὸν τῆς Γῆς, δὲν θά ᾽χουμε ἄλλη εὐκαιρία, καὶ πρέπει τώρα νὰ κάνουμε «ἔργα ἄξια τῆς μετανοίας» (Πράξ. 26,20).
Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ὥρισε νὰ διαβάζεται τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε (βλ. Λουκ. 4,16-22). Ἔ­χει βαθειὰ νοήματα. Ἂς προσπαθήσουμε νὰ τὸ ἐξηγήσουμε μὲ λίγα λόγια. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 10992

Ἀποτομὴ τῆς κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου
29 Αυγουστινου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Οι ανθρωποι θανατωνονται, οι ιδεες oχι

«Ἔλεγε γὰρ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴδῃ· Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα πένθους καὶ αὐστηρῆς νηστείας, σὰν τὴ Μεγάλη Παρασκευή. Τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι κι αὐτὰ ἀκόμη τὰ ἄψυχα θρηνοῦν τὴν ἄδικη σφαγὴ τοῦ Υἱοῦ τῆς Παρθένου· καὶ σήμερα 29 Αὐγούστου θρηνοῦν οἱ Χριστι­ανοὶ τὴν ἄδικη σφαγὴ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ζαχαρία καὶ τῆς Ἐλισάβετ, τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴ μαρτυρία τοῦ Κυρίου ἡ­μῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε ἡ ὑψηλότερη φυσι­­ογνωμία τοῦ ἀρχαίου κόσμου (βλ. Ματθ. 11,11. Λουκ. 7,28).
Τὸ ἱστορικὸ τῆς ἑορτῆς εἶνε γνωστό. Τὸ ἀ­κούσατε στὸ εὐαγγέλιο. Ἐδῶ θὰ πῶ τοῦτο μόνο.

* * *

Ὁ Πρόδρομος ἔζησε σὲ δύσκολη ἐποχή. Ἡ πολιτικὴ καὶ ἡ θρησκευτικὴ ἡγεσία τοῦ Ἰσρα­ὴλ εἶχε διαφθαρῆ. Κολακεία, ἰδιοτέλεια, συμ­φέ­ρον, ψέμα, ἀπάτη, ἀσέβεια, ὑποκρισία, αὐτὰ τὴ χαρα­κτήριζαν. Εἶχαν στὰ χείλη τὸ Θεὸ καὶ στὴν καρ­διὰ τὸ διάβολο. Καὶ κέντρο τῆς διαφθορᾶς ἦ­ταν τὰ ἀνάκτορα. Ἐκεῖ ἦταν ὁ βασιλιᾶς Ἡρῴ­δης· ὄχι ἐκεῖνος ποὺ ἔσφαξε τὰ 14.000 νήπια τῆς Βη­θλεέμ, ἀλλὰ ἕνας γυιὸς ἐκείνου μὲ τὸ ἴδιο ὄ­νομα, ὁ Ἡρῴδης Ἀντίπας. Ἦταν λύ­κος γεννημέ­νος ἀπὸ λύκο, παιδὶ πιὸ ἄγριο καὶ πιὸ ἀκόλαστο ἀπ᾿ τὸν πατέρα του. Αὐτὸς ἔδιω­ξε τὴ νόμι­μη γυναῖκα του καὶ πῆρε ὡς σύζυγο τὴ γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ του, τὴν Ἡρῳδιάδα. Αἱμομειξία, δημόσιο σκάνδαλο! Καὶ «τὰ δημοσίως πραττόμενα πρέπει καὶ δημοσίως νὰ ἐλέγχωνται».
Ποιοί ἦταν ἁρμόδιοι νὰ ἐλέγξουν τὸ ἔγκλημα αὐτό; Οἱ φύλακες τοῦ δικαίου, οἱ διδάσκα­λοι τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, οἱ ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, οἱ γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι. Ἀλλ᾿ αὐτοὶ ἦταν οἱ «διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες» (Ματθ. 23,24). Αὐτοί ἔπρεπε νὰ διαμαρτυρηθοῦν, κανείς ὅμως ἀπ᾿ αὐτοὺς δὲ᾿ μίλησε. Σιγὴ νεκροταφείου.
Ἕνας μόνο βρέθηκε στὸ δικτατορικὸ ἐκεῖνο καθεστὼς νὰ ἐλέγξῃ τὸν αἱμομείκτη βασιλέα· ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Τί εἶχε νὰ φοβηθῇ; Μήπως τοῦ πάρουν τὴν περιουσία; Read more »

Περίοδος Γ΄ – Ἔτος ΙΣΤ΄
Ἀριθμ. φύλλου 6902

Ἀποτομὴ κεφαλῆς τιμίου Προδρόμου
29 Αὐγούστου
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Οι παρανομες συμβιωσεις

«Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18)

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Πῶς ἀρχίζει; «Τῷ καιρῷ ἐκεί­νῳ…». Ἔχει σημασία ἡ ἀρχὴ αὐτή. Σημαίνει, ὅτι τὸ εὐαγγέλιο δὲν εἶνε παραμύθι, ἀλλὰ μιὰ πραγματικότης· σημαίνει, ὅτι αὐτὸ ποὺ ἱστορεῖ τὸ εὐαγγέλιο συνέβη σὲ ὡρισμένο χρόνο.
Καὶ τὸ γεγονός, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη ἑορτά­­ζουμε σήμερα, συνέβη σὲ κάποιο χρόνο. Σὲ ποιό χρόνο; «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ»· ὅταν αὐτοκράτωρ στὴ Ῥώμη ἦταν ὁ Τιβέριος· ὅταν ἀρχι­ε­ρεῖς στὰ Ἰεροσόλυμα ἦταν ὁ Ἄννας καὶ ὁ Κα­ϊά­φας· ὅταν στὴ Γαλιλαία βασίλευε ὁ Ἡρῴδης.
Ποιός Ἡρῴδης εἶνε αὐτός; εἶνε ἐκεῖνος ποὺ ἔσφαξε τὰ νήπια στὴ Βηθλεέμ; Ὄχι. Ὁ Ἡ­ρῴ­δης ποὺ λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο εἶνε ὁ γυιὸς ἐκείνου. Αὐτὸς εἶνε ὁ Ἡρῴδης ὁ Ἀντύπας.
Αὐτὸς διοικοῦσε τὸ βασίλειό του, τὴ Γαλιλαία, δικτατορικῶς. Δὲν εἶχε οὔτε δικαστὰς οὔτε δικαστήρια. Αὐτὸς ἔκρινε ποιός εἶνε ἔ­νοχος, αὐτὸς ἔκλεινε στὶς φυλακές. Μόνος του δίκαζε καὶ κατεδίκαζε εἰς θάνατον. Ἔκανε ὅ,τι ἤθελε.
Καὶ ποιόν ἔκλεισε στὴ φυλακή, ποιόν κατε­δίκασε εἰς θάνατον; Ὁ Μωσαϊκὸς νόμος ἐπέβαλλε θανατικὴ ποινὴ στοὺς βλασφήμους, στὰ παιδιὰ ποὺ τολμοῦσαν νὰ χτυπήσουν τὴ μάνα ἢ τὸν πατέρα τους, στοὺς πόρνους, στοὺς μοιχούς, σ᾿ αὐτοὺς ποὺ χώριζαν τὰ ἀντρόγυνα, στοὺς μάγους καὶ στὶς μάγισσες. Μὲ λίγα λόγια, ἡ ἐσχάτη αὐτὴ τῶν ποινῶν ἦταν γι᾿ αὐ­τοὺς ποὺ διέπρατταν μεγάλα ἐγκλήματα.
Ὁ Ἡρῴδης ὅμως κατεδίκασε εἰς θάνατον τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο. Τί κακὸ ἔκανε ὁ Ἰ­ω­­­άννης; βλαστήμησε τὸ Θεό; ἐπόρνευσε, ἐ­μοί­χευσε, ἔκανε μαγεῖες; Τίποτε ἀπὸ αὐτά. Ἦταν ἀθῷος. Καὶ τότε πῶς στὸν ἀθῷο αὐτὸν ὁ Ἡρῴ­δης ὥρισε τὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν, τὸν θάνατο;
Ὁ Ἰωάννης ἔκανε κάποιο κακό, κάποιο ἔγ­κλημα. Ποιό εἶνε τὸ ἔγκλημά του; Σὲ τέτοια ἐ­­ποχή, ἐποχὴ δικτατορίας καὶ ὁλοκληρωτισμοῦ, ποὺ βασιλεύει τὸ ξίφος καὶ ἡ βία, ἔγκλημα εἶ­νε νὰ πῇ κανεὶς τὴν ἀλήθεια. Ὅλα τὰ ἀνέχεται ἕ­να τέτοιο καθεστώς, ἀλλ᾿ ὄχι τὴν ἀλήθεια. Τόλ­μησες νὰ πῇς τὴν ἀλήθεια; Θὰ ἔχῃς περιπέτεια.

* * *

Ὁ Ἰωάννης, ἀγαπητοί μου, ἦταν ὁ μόνος μέσα στὸ βασίλειο τοῦ Ἡρῴδη ποὺ τόλμησε νὰ πῇ τὴν ἀλήθεια. Read more »

ΔΙΔΑΧΑΙ ΤΟΥ AΓIOΥ KOΣMA ΤOΥ AITΩΛΟΥ

AΠO ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΔΙΔΑΧΗ Α΄

Η ενανθρωπησις του Θειου Λογου

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και Θεός, αδελφοί μου, ο γλυκύτατος αυθέντης και Δεσπότης, ο ποιητής των Αγγέλων και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως παρακινούμενος ο Κύριος από την πολλήν του αγαθότητα όπου έχει εις το γένος μας, σιμά εις άπειρα χαρίσματα οπού μας εχάρισε και μας χαρίζει καθ’ εκάστην ημέραν και ώραν και στιγμήν, εκαταδέχθη και έγινε και τέλειος άνθρωπος εκ Πνεύματος Αγίου και από τα καθαρώτατα αίματα της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, δια να μας κάμη να έβγωμεν από τας χείρας του διαβόλου, και να μας κάμη υιούς και κληρονόμους της βασιλείας του, να χαίρωμεν πάντοτε εις τον παράδεισον μαζί με τους Αγγέλους και να μη καιώμεθα εις την κόλασιν με τους ασεβείς και τους διαβόλους.

Το έργον των Αποστόλων…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?cat=56&paged=2

ΔΙΔΑΧΗ Β΄

(σελ. (134-147, εκδ. 28η)

Η παραβολή του σπορέως

«Ιδού εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού. Και εν τω σπείρειν αυτόν ο μεν έπεσε παρά την οδόν, και κατεπατήθη, και τα πετεινά του ουρανού κατέφαγον αυτό και έτερον έπεσεν εις την πέτραν και φυέν, ανατείλαντος του ηλίου δια το μη έχειν ικμάδα εξηράνθη και έτερον έπεσεν ανάμεσον των ακανθών και έπνιξαν αυτό και άλλο έπεσεν εις την αγαθήν γην και φυέν εποίησεν ο μεν τριάκοντα, ο δε εξήκοντα, ο δε εκατόν. Ταύτα λέγων εφώνει ο έχων ότα ακούειν, ακουέτω».

Γράφει ο άγιος απόστολος και ευαγγελιστής Ματθαίος εις το άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον:…

ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=14265

ΔΙΔΑΧΗ Γ΄

Ερευνάτε τας Γραφάς

Ερευνάτε τας Γραφάς ότι εν αυταίς ευρίσκετε ζωήν αιώνιον. Ο κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αδελφοί μου, ο γλυκύτατος Δεσπότης και ποιητής των Αγγέλων και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, παρακινούμενος από την ευσπλαχνίαν και πολλήν του αγαθότητα και αγάπη όπου έχει εις το γένος μας, μας εχάρισε και μας χαρίζει καθ’ εκάστην ημέραν την αυγήν και τον δοξάζομεν. Και εδιαβάσαμεν το άγιον Ευχέλαιον, και εχρίσθημεν εις βοήθειάν μας, και άμποτε ο Κύριος να μας ευσπλαχνισθή δια πρεσβειών της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και πάντων των Αγίων, να συγχωρήση τας αμαρτίας μας και να μας αξιώση της βασιλείας των ουρανών, να ευφραινώμεθα και να δοξάζομεν την Αγίαν Τριάδα. Τον παλαιόν καιρόν…

ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=14267#more-14267

ΔΙΔΑΧΗ Δ΄

Περίληψις της διδαχής

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και Θεός, αδελφοί μου, ο γλυκύτατος Δεσπότης, ο ποιητής των Αγγέλων, παρακινούμενος από την ευσπλαγχνίαν του και πολλήν αγάπην οπού έχει εις το γένος μας, σιμά εις τα άπειρα χαρίσματα οπού μας εχάρισε και μας χαρίζει καθ’ εκάστην ημέραν, ιδού οπού μας ηξίωσε και απόψε και τον εδοξάσαμεν και ετιμήσαμεν και την Δέσποινάν μας Θεοτόκον, και άμποτε ο Κύριος δια πρεσβειών της να συγχωρήση τα’ αμαρτήματά μας, και να μας αξιώσει της βασιλείας του, να προσκυνώμεν και να δοξάζωμεν την Παναγίαν Τριάδα και να χαιρώμεθα και ευφραινώμεθα πάντοτε. Με ηξίωσεν ο Κύριος, αδελφοί μου, και εμένα τον αμαρτωλόν και ήλθα εδώ εις την ευλογημένην σας χώραν και είπαμεν μερικά νοήματα της αγίας μας Εκκλησίας. Παρακινούμενος ο Κύριός μας από την πολλήν του ευσπλαγχνίαν έκαμε πρώτον δέκα τάγματα Αγγέλους….

ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=14269

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2217

Τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
Σάββατο 24 Αὐγούστου 2019
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο αγιος Κοσμας ως ιεροκηρυκας

.

Χαίρει καὶ ἀγάλλεται, ἀγαπητοί μου, σήμερα – ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, γιατὶ αὐτὴ ἀνέδειξε τέτοιον ἥρωα καὶ γίγαντα τῆς πίστεως.
Δὲν εἶνε δυνατὸν ἐδῶ νὰ ἐξιστορήσουμε ὅλους τοὺς ἄθλους του, τὰ ἡρωικὰ κατορθώ­ματα, τὸ μαρτυρικὸ θάνατο, τὶς προφητεῖες καὶ τὰ θαύματά του. Λέω μόνο, ὅτι ὁ ἐθνομάρ­τυς καὶ ἱερομάρτυς αὐτὸς ἔζησε μέσα στὰ σκοτεινὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας.
Ἐὰν ἡ θεία πρόνοια δὲν ἀναδείκνυε τότε ὑ­πέροχους ἄνδρες, γιὰ νὰ κρατήσουν ἄσβηστη τὴ λαμπάδα τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος, ἡ φυλή μας θὰ εἶχε ἐξαλειφθῆ ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Ταπεινοὶ καλόγεροι στοὺς νάρθηκες τῶν ναῶν δίδασκαν τὰ σκλαβόπου­λα τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τὰ ἑλληνικὰ γράμματα. Ἔμποροι διέσχιζαν τὰ Βαλκάνια, ποὺ δροῦ­σαν περισσότερο ὡς διπλωμάτες καὶ πρόξενοι παρὰ ὡς ἐπιχειρηματίες. Εὐ­κατάστατοι πλοί­αρχοι ἄνοιγαν τὰ πορτοφόλια τους κ᾽ ἔδιναν χρήματα γιὰ νὰ ἱδρύωνται εὐ­αγῆ ἱδρύματα. Πολλοὶ ἀνώνυμοι πατριῶτες ὑ­πηρετοῦσαν τὸ ἔθνος μὲ ποικίλους τρόπους. Ἄλλοι τέλος, μὴ ὑποφέροντας τὴ δουλεία, ἔ­βγαιναν στὰ βουνὰ προετοιμάζοντας τὴν ἐ­θνεγερσία.
Δὲν εἶνε ὑπερβολὴ ὅμως ἂν ποῦμε ὅτι ἀπὸ ὅσους ἀναφέραμε καν­είς δὲν εὐεργέτησε τὸ ἔθνος τόσο ὅσο ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Αὐτὸς ὑπῆρξε ὁ πρόδρομος τῆς ἑλληνικῆς ἐ­παναστάσεως, κήρυκας ποὺ τὴν καρδιά του πύρωναν δύο φλόγες, ἡ ἀγάπη στὸ Θεὸ καὶ ὁ πόνος γιὰ τὴν πατρίδα.

* * *

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, ἀγαπητοί μου, εὐεργέτησε τὸ ἔθνος ὡς κήρυκας. Ἂς δοῦμε λοιπὸν τί κήρυγμα ἔκανε καὶ τί ἀποτελέσματα εἶχε τότε στὴ γενεά του καθὼς καὶ στὶς μετέπειτα γενεές. Τὰ κυριώτερα χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ κηρύγματός του εἶνε τὰ ἑξῆς. Read more »