Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος
Δευτέρα 6 Αὐγούστου 2018
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΓIA NA ΔΗΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΗΣ ΜΑΤΙΑ

«Καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς» (Ματθ. 17,2)

Σήμερα ἑορτὴ καὶ πανήγυρις, ἀγαπητοί μου. Ἑορτάζει ὄχι ἕνας ἅγιος ἀλλὰ ὁ βασι­λεὺς τῶν ἁγίων, ὄχι ἕνας δοῦ­λος ἀλλὰ ὁ Ἀφέντης, ὅπως λένε οἱ ἁπλοῖ, ποὺ δὲν ξέρουν γράμ­ματα μὰ νιώθουν τὴ θρησκεία μὲ τὴν καρδιά τους.
Πῆγα σ᾽ ἕνα χωριὸ κ᾽ ἐκεῖ μοῦ λέει μιὰ ἁ­πλοϊκὴ γυναίκα· –Καλὰ τὰ λέτε σεῖς, ἀλλὰ νὰ δοῦμε καὶ τί λέει ὁ Ἀφέντης. –Ποιός Ἀ­φέν­της, τῆς λέω, ὁ ἄντρας σου; –Ποιός ἄντρας μου; ἕ­­νας εἶνε ὁ Ἀφέντης, ὁ Χριστός, ποὺ κυβερνᾷ τὰ σύμπαντα… Ἦταν πιστὴ γυναίκα.
Σήμερα λοιπὸν ἑορτάζει ὁ δεσπότης Χριστός. Γι᾽ αὐτὸ καὶ αὐτὴ ἡ ἑορτὴ λέγεται δεσποτική, εἶνε ἑορτὴ τοῦ Δεσπότου.
Θὰ μιλήσω ἁπλᾶ, νὰ μὲ καταλάβετε.

* * *

Τί ἔδειξε σήμερα ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου; Ἔδειξε τὴν «δόξαν» του. Τί θὰ πῇ «δόξα» του; Νά, ἄνοιξε μιὰ στιγμὴ τὸ παλάτι του καὶ φάνη­κε τὸ μεγαλεῖο του. Ἔχει παλάτι ὁ Χριστός! Read more »

Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος
6 Αὐγουστου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

«Αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. 17,5)

Ἂς ἀνεβοῦμε, ἀδελφοί μου, ἂς ἀνεβοῦμε κ᾿ ἐμεῖς σήμερα στὸ ὄρος Θαβώρ. Ὄχι σωματικῶς, ἀλλὰ ψυχικῶς· ἂς ἀνεβοῦμε νοερῶς, διὰ τῆς πίστεως. Καὶ τότε μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως θὰ δοῦμε τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Ὡραία εἶνε ἡ ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου· ἀλλὰ πιὸ ὡραῖα εἶνε ὅταν ἀνατέλλει στὸν κόσμο ὁ Χριστὸς καὶ φέγγει τὸ γλυκύ του φῶς. Ὡραῖα εἶ­νε τὰ ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ· ἀλλὰ πιὸ ὡραῖα εἶνε τὰ πνευματικὰ ἀστέρια. Καὶ σήμερα κον­τὰ στὸν πνευματικὸ ἥλιο, τὸ Χριστό, παρουσι­άστηκαν πέντε ἄστρα. Τρία ἄστρα εἶνε οἱ μαθηταί· ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης. Αὐτοὶ οἱ τρεῖς, ὅπως λένε οἱ πατέρες, ἐκπροσωποῦν τὴν στρατευομένη Ἐκκλησία. Τὰ ἄλ­λα δύο ἄστρα εἶνε ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Ἠλίας, ποὺ εἶχαν φύγει πρὶν πολλὰ χρόνια ἀπὸ τὴ ζωή. Ἡ παρουσία τους ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ ἄν­θρωπος δὲν πεθαίνει. Ὁ Μωυσῆς εἶχε ζήσει 1.500 χρό­νια, ὁ δὲ Ἠλίας 850 χρόνια πρὸ Χριστοῦ. Καὶ ὅμως βλέπουμε σήμερα στὸ θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως νὰ συνομιλοῦν αὐτοὶ οἱ δύο μὲ τὸν Κύριο. Ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Ἠλίας ἐκ­προσωποῦν τὴν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία.
Στρατευομένη καὶ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία βρίσκεται ἐπάνω στὴν κορυφὴ τοῦ Θαβώρ. Ἐκεῖ, λέει τὸ εὐαγγέλιο, ἔλαμψε τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου «ὡς ὁ ἥλιος», καὶ τὰ «ἱμάτια αὐ­τοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς» (Ματθ. 17,2). Καὶ μέσα ἀπὸ τὴ νεφέλη τὴ φωτεινή, ποὺ τοὺς ἐπισκίασε, ἀκούστηκε κάποια γνώριμη φωνή. Ἡ φωνή, ποὺ κατὰ τὴ βάπτισι εἶχε ἀκουστῆ στὸν Ἰορδάνη ποταμό, ἐπαναλαμβάνεται τώρα στὸ Θαβώρ· «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (ἔ.ἀ. 17,5). Εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ Πατρός. Read more »

Ἡ πρώτη ομιλία σε pdf

1. ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ & ΘΡΗΣΚΕΙΑ;

Τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος
Oμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

2. ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΕΝ ΔΙΩΓΜΩ

«Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου…» (Λουκ. 21,17)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, αὐτὰ τὰ λόγια; Εἶνε προφητεία, ποὺ εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὅ,τι εἶπε ἐκεῖνος, ἔγινε, καὶ γίνεται, καὶ θὰ γίνεται μέχρι κεραίας. «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35). Ἀκοῦμε λοιπὸν τὸν Κύριο νὰ λέῃ· «Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου» (Λουκ. 21,17).
Σὲ ποιούς λέει τὰ λόγια αὐτά; Τὰ λέει στοὺς μαθητάς του στὴν ἀρχὴ τῆς δημοσίας δράσεώς του. Τί ἀντίθεσι μὲ τὸ Μωάμεθ, τὸν ἱδρυτὴ τῆς θρησκείας τῶν μουσουλμάνων! Αὐτὸς μὲ ἄλλο τρόπο μάζεψε ὀπαδούς. Ἐλᾶτε κοντά μου, λέει, καὶ θά ᾿χετε πλούτη, θά ᾿χετε ἀργύριον καὶ χρυσίον, θά ᾿χετε ἠδονὰς καὶ ἀπολαύσεις, θά ᾿χετε χαρέμια, θά ᾿χετε ὅλα τὰ ἐπίγεια ἀγαθά. Ἀντιθέτως ὁ Κύριος· δὲν ὑπεσχέθη οὔτε δόξες, οὔτε χρῆμα, οὔτε ἡδονάς, ἀλλὰ τί; Διωγμό! Θὰ διωχθῆτε, εἶπε, ἀπὸ μικροὺς καὶ μεγάλους, ἀπὸ ἐχθροὺς καὶ φίλους, «καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου». Καὶ πράγματι εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ἀπὸ τὴ γέννησί του, ὁ χριστιανισμὸς ἐγνώρισε τὸν διωγμό.

Read more »

Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου γιὰ τὴν Ἁγία Παρασκευη. Ἡ πρώτη σε pdf

26.7.2018 ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ (σε pdf)

1. Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ

2. ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΣΤΟΛΙΣΘΗΤΕ!

.

Ἑορτὴ καὶ πανήγυρις, ἀγαπητοί μου, σήμερα. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἑορτάζει τὴ μνήμη τῆς ἁγίας Παρασκευῆς. Προβάλλει τὸ παράδειγμά της καὶ μᾶς καλεῖ νὰ τὴ μιμηθοῦμε.

Ἡ ἁγία Παρασκευὴ ἐπιβεβαιώνει, ὅτι ἡ γυ­ναίκα μπορεῖ σωματικῶς νὰ εἶνε «ἀσθενέστε­ρον σκεῦος», ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Πέτρος (Α΄ Πέτρ. 3,7), καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κάνῃ κάποιες ἐρ­γασίες, ἀλλὰ ψυχικῶς σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἀ­ναδεικνύεται ἀνώτερη ἀπὸ τὸν ἄντρα. Γυναίκα ποὺ πιστεύει στὸ Θεὸ κ᾽ εἶνε στολισμένη μὲ ἀρετὲς καὶ χάριτες, ἡ Χριστιανὴ γυναίκα, νικᾷ ὄχι μόνο τὸν ἄντρα ἀλλ᾽ ἀκόμα καὶ τοὺς ἀγγέλους· φθάνει σὲ ὕψος πολὺ μεγάλο, μέχρι τὸν οὐρανό. Κορυφαῖο παράδειγμα ἡ Παναγία, ἡ πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, ποὺ λάμπει περισσότερο κι ἀπ᾽ τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου. Παράδειγμα ἀκόμα εἶνε καὶ ἡ ἁγία Παρασκευή, τῆς ὁποίας ἑορτάζουμε τὴν ἱερὰ μνήμη.

* * *

Γεννήθηκε στὴν πρωτεύουσα τοῦ τότε κό­σμου, τὴ ῾Ρώμη, τὸν δεύτερο αἰῶνα ἐπὶ βασιλέ­ως Ἀντωνίνου (138-160 μ.Χ.). Οἱ γονεῖς της, ὁ Ἀγάθων καὶ ἡ Πολι­τεία, ἦταν εὐσεβεῖς ἀλλὰ ἄ­τεκνοι. Παρακαλοῦσαν τὸ Θεό, νὰ τοὺς δώσῃ παιδὶ κι αὐτοὶ νὰ τοῦ τὸ ἀφιερώσουν. Ὁ Θεὸς ἄκουσε τὶς προσευχὲς τοῦ εὐσεβοῦς ἀνδρογύνου καὶ τοὺς χάρισε ἕνα κοριτσάκι. Κ᾽ ἐπει­δὴ τὸ κοριτσάκι γεννήθηκε ἡμέρα Παρα­σκευή, τὸ ὠνό­μασαν Παρασκευή. Μεγαλώνον­τας ἔ­μαθε γράμματα, ἔγινε σοφή, πρὸ πάν­­των στὴ γνῶ­σι τῶν ἁγίων Γρα­φῶν. Ἦταν πιστὴ καὶ ἀ­φωσι­ωμένη στὸν Κύ­ριο. Μετὰ τὸ θάνατο τῶν γονέ­ων της, ἀφοῦ μοίρασε τὰ ὑπάρ­χοντά της σὲ φτωχούς, ἀ­σπάσθηκε τὴν ἀφιερωμένη ζωὴ καὶ ἄρχισε νὰ κηρύττῃ τὸ εὐαγγέ­λιο τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὴν ἁ­γιότητα καὶ τὴν κα­θαρότητα τῆς ζω­ῆς της ἀξιώθηκε νὰ κάνῃ καὶ θαύματα.
Σήμερα δὲν γίνονται θαύματα. Γιατί; Διότι δὲν ζοῦ­με σὰν τὴν ἁγία Παρασκευή. Πῶς νὰ γί­νουν τώρα θαύματα; Οἱ ἄν­θρω­ποι εἶνε ἄπιστοι, ἄθεοι, ὑπερήφανοι, διεφθαρ­μένοι. Δὲν γί­­νονται θαύματα ὄχι διότι ἀδυνάτισε ὁ Θεός – ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἴδιος· ἐμεῖς εἴμαστε ἀνάξιοι νὰ δοῦμε καὶ ν᾽ ἀπολαύσουμε θαύματα. Read more »

Τοῦ προφήτου Ἠλιοὺ
Παρασκευη 20 Ἰουλίου 2018
Τοῦ μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Θαυματα της προσευχης

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους ἁγίους τῆς πίστεώς μας, ὁ ἔνδοξος προφήτης Ἠλίας. Ἔζησε πρὸ Χριστοῦ, ἀλλὰ εἶνε καὶ «ὁ δεύτερος πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ» (ἀπολυτ.). Εἶνε ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον δημοφιλεῖς ἁγίους· πολλοὶ φέρουν τὸ ὄνομά του, σὲ πολλὲς κορυφὲς εἶ­νε κτισμένα ἐκκλησάκια ἐπ᾿ ὀνόματί του, καὶ πολλὰ χωριὰ ἑορτάζουν τὴ μνήμη του.
Νὰ διηγηθοῦμε τὸν βίο του; Χρειάζεται ὥρα κ᾿ ἐσεῖς δὲν ἔχετε τώρα πολλὴ ἀντοχή. Γιὰ νὰ μὴ σᾶς κουράζω, θὰ πῶ μερικὰ πράγματα οὐσι­ώδη ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ προφήτου Ἠλιού. Θ᾿ ἀνα­φέρω τρία θαύματα, ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ ἔκανε.

* * *

⃝Τὸ ἕνα εἶνε, ὅτι κάποτε μὲ τὴν προσευχή του ἔγινε ἀνομβρία κ᾿ ἔπεσε πεῖνα στὴν Ἰουδαία. Πείνασε κι ὁ ἴδιος – γιατὶ καὶ οἱ ἅγιοι πεινοῦν. Πῆγε σ᾿ ἕνα χωριὸ καὶ τοῦ ἔκλεισαν ὅλοι τὶς πόρτες. Μόνο ἕνα σπίτι, μιὰ καλύβα, ἄνοιξε. Ποιός ἔμενε ἐκεῖ, κανένας πλούσιος; Μιὰ φτωχιὰ χήρα μὲ τὰ παιδιά της. Αὐτὴ τὸν δέχτηκε. Δὲν εἶχε τίποτα νὰ τὸν φιλοξενήσῃ· μόνο μιὰ φούχτα ἀλεύρι καὶ λίγο λάδι. Ἐν τού­τοις δὲν ἀρνήθηκε. Μόλις τὸν εἶδε –καὶ δὲν ἤξερε ποιός εἶνε αὐτὸς ὁ γεροντάκος–, λέει· Πέρασε μέσα, γέροντα. Ἀμέσως πῆρε τὸ ἀλεύ­ρι, τὸ ζύμωσε, ἔκανε πίττα καὶ τοῦ ἔδωσε νὰ φάῃ, ποὺ ἦταν κουρασμένος ἀπὸ τὴν ὁδοιπο­ρία. Αὐτὰ ἔγιναν στὰ Σαρεπτὰ τῆς Σιδωνίας. Κι ἀπὸ τότε –ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους, ἐμεῖς πιστεύουμε–, ἀπὸ τὴν ὥ­ρα ἐκείνη πλέον στὸ σπίτι τῆς χήρας δὲν ἔ­λειψε τὸ ἀλεύρι καὶ τὸ λάδι (βλ. Γ΄ Βασ. 17,8-16).
Τί σημαίνει αὐτό; Read more »

Πολυτεκνη οικογενεια

Ἡ ἁγία Μακρίνα, ἀγαπητοί μου, ἔζησε τὸν τέταρτο (Δ΄) αἰῶνα σὲ μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας. Γεννήθηκε τὸ 327 μ.Χ.. Ἀνῆκε σὲ πολύτεκνη οἰκογένεια καὶ ἦταν τὸ πρῶτο καὶ μεγαλύτερο παιδί. Ἡ μητέρα της, ἡ ἁγία Ἐμμέλεια, εἶχε σύζυγο τὸν Βασίλειο, καὶ ἀπὸ τὸ γάμο τους ἀπέκτησαν δέκα παιδιά, τέσσερα ἀγόρια – ἕξι κορίτσια. Ἡ οἰκογένεια αὐτὴ εἶνε ὑπόδειγμα οἰκογενείας.

Ἡ ἁγία Μακρίνα, ὡς μεγαλύτερη, ἀναδείχθηκε δεύτερη μάνα τοῦ σπιτοῦ. Φρόντιζε μὲ στοργὴ γιὰ τ᾿ ἀδέρφια της καὶ συνέβαλε στὴν διαπαιδαγώγησί τους. Τρεῖς ἔγιναν ἐπίσκοποι· ὁ ἕνας εἶνε ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ δεύτερος εἶνε ὁ Γρηγόριος Νύσσης, ὁ τρίτος εἶνε ὁ Πέτρος ἐπίσκοπος Σεβαστείας· τὸ τέταρτο ἀγόρι, ὁ Ναυκράτιος, ἔγινε μοναχός. Εἶχε δὲ καὶ πέντε ἀδελφές. Ὁ πρῶτος ἀπὸ τὰ ἀγόρια, ὁ Μέγας Βασίλειος, εἶνε καύχημα τῆς Ἐκκλησίας· σοφὸς ἱεράρχης, ποὺ σπούδασε τὴν ἑλ­ληνικὴ σοφία στὴν Ἀθήνα, μετὰ ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα του, καὶ τέλος ἔγινε ἐπίσκοπος Καισαρείας. Ὁ Μέγας Βασίλειος στὴν ἀρχὴ εἶχε κλίσι στὸ δικηγορικὸ ἐπάγγελμα καὶ διέπρεπε σ᾿ αὐτό. Ἀλλὰ ἡ ἁγία Μακρίνα ἐπέδρα­σε στὸν χαρακτῆρα του καὶ τὸν ἔστρεψε σὲ πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα καὶ μελέτες, κα­θὼς καὶ τὰ ἄλλα μικρότερα ἀδέρφια της. Ὑ­πάρχει μία ὡραία εἰκόνα, ποὺ παριστάνει τὴν ἁγία Μακρίνα νὰ περιποιῆται τὸ μικρότερο ἀδελφό της τὸν Πέτρο. Read more »

Τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Μαρίνης
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

O Χριστoς ετιμησε την γυναικα

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή, ἑορτάζει ἡ ἁγία Μαρίνα. Ἑορτάζουν ναοὶ κτισμένοι πρὸς τιμήν της, ἑορτάζουν καὶ γυναῖ­κες ποὺ φέρουν τὸ ὄνομά της.
Τιμοῦμε μία γυναίκα. Ἀλλὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη συχνὰ γί­νεται λόγος γιὰ γυναῖκες. Τὸ Εὐαγγέλιο μιλάει γιὰ τὴν αἱμορροοῦσα (βλ. Μᾶρκ. 5,24-34), τὴν ὁποία θεράπευσε ὁ Χριστός. Ὁ ἀ­πόστολος Παῦλος λέει, ὅτι ἀ­νάμεσα στὴ γυναῖ­κα καὶ τὸν ἄντρα δὲν ὑπάρχει διαφορὰ στὴν ἀξία· ἄντρας καὶ γυναίκα εἶ­νε ἴσοι, ὅ,τι δικαιώματα ἔχει ὁ ἄντρας ἔχει καὶ ἡ γυναίκα. «Οὐκ ἔνι ἄρ­σεν καὶ θῆλυ», λέει,«πάν­τες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰ­η­σοῦ» (Γαλ. 3,28). Τὰ λόγια αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ ποῦμε πιὸ ἁπλά, νὰ τὰ «κάνουμε λιανά».

* * *

Δὲν ξέρω οἱ ἄντρες πόσο ἀγαποῦν τὸ Χριστό, ἀλλὰ οἱ γυναῖκες πρέπει νὰ τὸν ἀγαποῦν περισσότερο· ἐὰν οἱ ἄντρες τὸν ἀγαποῦν μιὰ φορά, οἱ γυναῖκες πρέπει νὰ τὸν ἀγαποῦν χίλιες φορές. Γιατί; Ὑπάρχει εἰδικὸς λόγος.
Ξέρετε τί ἦταν ἡ γυναίκα πρὸ Χριστοῦ; Ὁ ἄντρας τὴν ἔκανε ὅ,τι ἤθελε· τὴν ἔκλεινε μέσα, δὲν τῆς ἐπέτρεπε νὰ βγῇ. Τὰ παιδιὰ ποὺ γεννοῦσε δὲν τὰ ἐξουσί­αζε αὐ­τὴ ἀλλὰ ὁ ἄν­τρας· ἂν ἤθελε τὰ σκότωνε. Τὴν ἴδια τὴν κα­κομεταχειρι­ζόταν, τὴν εἶχε σὰν ζῷο. Τὴν κρατοῦ­σε ἕνα διάστημα καὶ με­τὰ τὴν ἔδιωχνε· ἔ­παιρνε ἄλλη, ἄλλη…, ὅσες ἤ­θελε. Ἔτσι ἡ γυναίκα ἦ­ταν δυσ­τυχισμένη. Σὲ κάποια μέρη εἶ­νε ἔτσι ἀ­­κόμη καὶ σήμερα. Στὶς Ἰνδίες π.χ., ποὺ δὲν πίστεψαν ἀ­κόμα στὸ Χριστό, ἡ γυναίκα δὲν ἔχει καμμιά ἀξία. Πέθανε ὁ ἄντρας; εἶνε ὑ­ποχρεωμένη νὰ θαφτῇ μαζί του· δὲν πρέπει νὰ ζῇ, καὶ τὴ θάβουν κοντά του στὸ ἴδιο μνῆμα.
Αὐτὴ ἦταν ἡ κατάστασι τῆς γυναίκας. Πότε ἄλλαξε; ποιός τὴν τίμησε; Μόνο ὁ Χριστός.
Πῶς ὁ Χριστὸς τίμησε τὴ γυναῖκα; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2103
Σύναξις τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων
Σάββατο 30 Ἰουνίου 2018
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστινου Καντιώτου

OΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

«Ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν, ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς» (Ψαλμ. 43,23)

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, ἀνοίξουμε τὸ Λευϊτικὸ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, θὰ δοῦμε πῶς οἱ Ἰσραηλῖτες λάτρευαν τὸ Θεό, τί θυσίες ἔπρεπε νὰ προσφέρουν στὸ θυσιαστήριό τους. Θυσίαζαν ἀπαρχὲς καρπῶν καὶ ζῷα ποὺ τὰ ἔσφαζαν (περιστέρια, τρυγόνια, πρόβατα, ἐρίφια, βόδια), καὶ τὰ ἔκαιγαν στὴ φωτιὰ οἱ ἱερεῖς. Μία λοιπὸν ἀπ᾽ τὶς θυσίες τους ἦταν καὶ τὰ ὁλοκαυτώματα.

Τί θὰ πῇ ὁλοκαύτωμα;

Εἶνε ἡ θυσία ποὺ τὸ ζῷο καιγόταν ὁλόκληρο πάνω στὸ θυσιαστήριο. Τὴ φωτιὰ βέβαια τὴν ἄναβαν οἱ ἱερεῖς. Ὑπῆρξαν ὅμως καὶ ἔκτακτες περιπτώσεις ποὺ τὴ φωτιὰ τὴν ἄναψε ὁ ἴδιος ὁ Θεός· ἦταν πῦρ ἐξ οὐρανοῦ. Αὐτὸ ἔγινε π.χ. στὴ θυσία τοῦ προφήτου Ἠλία, ποὺ «ἔπεσε πῦρ παρὰ Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγε τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ τὰς σχίδακας (=τὰ ξύλα)…, καὶ τοὺς λίθους καὶ τὸν χοῦν ἐξέλειξε (=ἔγλειψε) τὸ πῦρ» (Γ΄ Βασ. 18,38).

* * *

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, λάβουμε ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι ὅσα ὥριζε ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἦταν σύμβολα, σκιὲς καὶ εἰκόνες πραγμάτων τῆς Καινῆς Διαθήκης, τότε τί σημαίνει τὸ ὁλοκαύτωμα; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2102
Τῶν ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου
Παρασκευὴ 29 Ἰουνίου 2018
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Eχουμε εμεις αυταπαρνησι;

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζουν οἱ δύο μεγάλοι ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, οἱ κορυφαῖοι Πέτρος καὶ Παῦλος. Ποιά ἐγκώμια τοὺς ἁρμόζουν καὶ ποιός μπορεῖ νὰ τοὺς ἐπαινέσῃ ἀξίως! Ἂν ὅλοι οἱ ἀπόστολοι λέγωνται θεμέλιοι τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ τοὺς δύο κορυφαίους ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία ψάλλει· «Πέτρε κορυφαῖε τῶν ἐνδόξων ἀποστόλων, ἡ πέτρα τῆς πίστεως, καὶ Παῦλε θεσπέσιε, τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν ὁ ῥήτωρ καὶ φωστήρ…» (ἰδιόμ. Λιτ.).
Στὸν βίο καὶ τῶν δύο κορυφαίων διακρίνονται δύο μέρη, τὸ σκοτεινὸ καὶ τὸ φωτεινό. Ὁ Πέτρος ἀπὸ θερμὸς μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ σὲ μιὰ στιγμὴ ἀπροσεξίας βρέθηκε ἀρνητής του, ἔπειτα ὅμως ἀπὸ ἕνα τριήμερο δακρύων καὶ μετανοίας ὁ ἀναστὰς Κύριος τὸν ἀποκατέστησε στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα. Ὁ Παῦλος ἐπίσης κάνει στὴν ἀρχὴ τὴν ἐμφάνισί του ὡς σκληρὸς διώκτης, μετὰ ὅμως ἀπὸ τὸ ὅραμα τῆς Δαμασκοῦ καὶ ἕνα ἐπίσης τριήμερο τυφλώσεως καὶ συντριβῆς χρίεται ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν.
Στὸ σκοτεινὸ πρῶτο μέρος τους ὁ μὲν Πέτρος ἔγινε ἀρνητὴς ἀπὸ ἕναν ἐνστικτώδη φόβο γιὰ τὴ ζωή του, ὁ δὲ Παῦλος ἔγινε διώκτης ἀπὸ πάθος καὶ μῖσος κατὰ τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ὅμως ἦρθε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, τότε οἱ ψυχές τους εἶδαν φῶς, ἐλευθερώθηκαν ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τὸ πάθος· τότε ἀρνήθηκαν τὸν κακὸ ἑαυτό τους, τὸν φίλαυτο καὶ ἐμπαθῆ, καὶ ἔδειξαν αὐταπάρνησι. Καὶ ἐδῶ ἀκριβῶς ἐπιθυμῶ σήμερα νὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας.

* * *

⃝ Ἂς ἀναλογιστοῦμε, ἀγαπητοί μου, τὴν ἁγία αὐτὴ ἡμέρα πρῶτα τὸν ἀπόστολο Πέτρο. Τί θλῖψι πέρασε μετὰ τὴν ἄρνησι τοῦ Χριστοῦ! θλῖψι μέχρι ἀπελπισίας. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2101
Γενέθλιον Ἰωάννου Προδρόμου
Κυριακὴ 24 Ἰουνίου 2018
Toῦ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Χαρα, αλλα και ευθυνη για την ανατροφη

«…Καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται» (Λουκ. 1,14)

–

Ἑορτὴ σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ μεγάλη. Ἑορτάζει ἕνας ἅγιος ποὺ τὸν ἐπαίνεσε ὄχι ἄνθρωπος ἢ ἄγγελος ἀλλ᾽ αὐτὸς ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι, μέσα στὰ δισεκατομμύρια παιδιὰ ποὺ γεννοῦν οἱ γυναῖκες, δὲν γεννήθηκε ἄλλος μεγαλύτερος ἀπὸ τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο (βλ. Ματθ. 11,11. Λουκ. 7,28). Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας τὸν τιμᾷ ἰδιαιτέρως. Ἄλλοι ἅγιοι ἑορτάζουν μιὰ φορὰ τὸ χρόνο, αὐτὸς ὁ ἅγιος ἑορτάζει πολλὲς φορές· στὶς 23 Σεπτεμβρίου ἔχουμε τὴν σύλληψί του, σήμερα 24 Ἰουνίου ἔχουμε τὸ γενέθλιο – τὴ γέννησί του, τὶς 29 Αὐγούστου ἔχουμε τὴν ἀποτομὴ τῆς τιμίας κεφαλῆς του, στὶς 24 Φεβρουαρίου ἔχουμε τὴν Α΄ καὶ τὴν Β΄ εὕρεσι καθὼς καὶ στὶς 25 Μαΐου τὴν Γ΄ εὕρεσι τῆς τιμίας κεφαλῆς του, καὶ τέλος τὴν ἑπομένη τῶν Θεοφανείων (7 Ἰανουαρίου) ἔχουμε τὴν σύναξί του.

Ἂς ῥίξουμε ἕνα βλέμμα στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο (Λουκ. 1,1-21,57-68,76,80), τὸ ὁποῖο περιέχει μία εὐχάριστη εἴδησι. Ποία εἶνε εἴδησις αὐτή; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2098
Τῶν ἁγ. ἀποστ. Βαρθολομαίου & Βαρνάβα
Δευτέρα 11 Ἰουνίου 2018
Toῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η πνευματικη συγγενεια

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει ὄχι ἕναν ἀλλὰ δύο μεγάλους ἁγίους. Ὁ ἕνας εἶνε ὁ ἀπόστολος Βαρθολομαῖος, ποὺ ἀνήκει στὸν κύκλο τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ· ὁ ἄλλος εἶνε ὁ ἀπόστολος Βαρνάβας, ποὺ ἀνήκει στὴ χορεία τῶν ἑβδομήκοντα ἀποστόλων. Οἱ δύο αὐτοὶ ἐργάτες τοῦ εὐαγγελίου δὲν εἶχαν μεταξύ τους συγγένεια σαρκική, τοὺς συνέδεε ὅμως πολὺ πιὸ στενὰ ἡ ἄλλη συγγένεια, ἡ πνευματική, ποὺ βλαστάνει ἀπὸ δύο ῥίζες. Αὐτὲς εἶνε· α΄) ἡ μία πίστι καὶ τὸ ἕνα βάπτισμα στὸ Χριστό, καὶ β΄) οἱ κοινοὶ κόποι γιὰ τὸ εὐαγγέλιο. Ἂν ἀνοίξουμε τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τὰ συναξάρια, βρίσκουμε πληροφορίες καὶ γιὰ τοὺς δύο.

⃝ Ὁ ἀπόστολος Βαρθολομαῖος ποὺ λέγεται καὶ Ναθαναήλ (γιορτάζει καὶ στὶς 22 Ἀπριλίου) εἶχε φίλο του τὸν ἀπόστολο Φίλιππο ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδά, καὶ κοινὸς πόθος τῶν δύο ἦταν νὰ βροῦν τὸ Μεσσία. Μόλις ὁ Φίλιππος συναντήθηκε μὲ τὸ Χριστὸ καὶ τὸν ἀναγνώρισε, ἐπιθυμοῦσε νὰ μεταδώσῃ στὸν ἀδελφικό του φίλο, τὸ Ναθαναὴλ ἀπὸ τὴν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, τὴ χαρὰ ποὺ δοκίμασε. Τὸν βρίσκει λοιπὸν καὶ τοῦ λέει· –Βρήκαμε ἐκεῖνον γιὰ τὸν ὁποῖο ἔγραψαν ὁ Μωυσῆς καὶ οἱ προφῆτες· εἶνε ὁ Ἰησοῦς ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ. Ὁ Ναθαναὴλ λέει· –Ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ μπορεῖ νὰ βγῇ τίποτα καλό; –Ἔλα καὶ δές, τοῦ λέει ὁ Φίλιππος. Καὶ καθὼς ὁ Κύριος εἶδε τὸ Ναθαναὴλ νὰ πλησιάζῃ, εἶπε· –Νά ἕνας ἄκακος Ἰσραηλίτης, ποὺ δὲν ἔχει μέσα του πονηρία. Ὁ Ναθαναὴλ ἀπορεῖ· –Ἀπὸ ποῦ μὲ γνωρίζεις; Ὁ Χριστὸς τοῦ ἀπαντᾷ· –Προτοῦ νὰ σὲ φωνάξῃ ὁ Φίλιππος, σὲ εἶδα ποὺ ἤσουν κάτω ἀπ᾽ τὴ συκιά. Καὶ τότε ὁ Ναθαναὴλ ὁμολογεῖ μὲ θαυμασμό· –Διδάσκαλε, ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ (βλ. Ἰω. 1,44-52). Δηλαδή, δὲν στάθηκε οὔτε εὔπιστος οὔτε δύσπιστος, φάνηκε ἀντικειμενικὸς καὶ καλόπιστος. Γι᾽ αὐτὸ ὁ Κύριος τὸν διάλεξε καὶ τὸν κατέταξε στὸν κύκλο τῶν δώδεκα ἀποστόλων του. Read more »

ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου. Η πρώτη σε pdf

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΒΡΑΑΜ

ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
(Ἰωάν. ζ΄ 37-52· η΄ 12)

ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ;

«Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω» (Ἰω. 7,37)

• Ἡ ἑορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας

Τὸ εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς ὁμιλεῖ ἐν ἀρχῇ διὰ κάποιαν ἑορτήν. Ποία εἶνε αὐτή; Εἶνε μία ἑβραϊκὴ ἑορτή.
Οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν ἑορτάς, ὅπως ἔχουν ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ λαοί. Ἡ κυριωτέρα ἑορτὴ τῶν Ἑβραίων, τακτική, ἑβδομαδιαία, εἶνε τὸ Σάββατον, τὸ ὁποῖον εἶνε ἡμέρα ἀναπαύσεως. «Ἕξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου» (Ἔξ. 20,9-10). Τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου οἱ Ἑβραῖοι τηροῦν μέχρι σήμερον αὐστηρότατα. Κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν οὐδείς ἐργάζεται. Ὅλοι πηγαίνουν εἰς τὰς θρησκευτικάς των συνάξεις, ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου. Ἐὰν ἐπισκεφθῆτε τὰ Ἰεροσόλυμα τὴν πρωτεύουσαν τοῦ Ἰσραήλ, θὰ ἰδῆτε ὅτι τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου εἰς τοὺς δρόμους δὲν κυκλοφοροῦν αὐτοκίνητα, ἐκτὸς μόνον τῶν αὐτοκινήτων τοῦ ἰατροῦ καὶ τῆς ἀστυνομίας.
Ἐδῶ εἰς τὴν πατρίδα μας ἀντίστοιχος ἡμέρα εἶνε ἡ Κυριακή. Καὶ ὅμως κατὰ τὴν Κυριακὴν ἡμεῖς οἱ Χριστιανοὶ δὲν τηροῦμεν τὴν ἀργίαν. Οἱ δρόμοι εἶνε γεμᾶτοι ἀπὸ αὐτοκίνητα. Συνωστισμὸς παρατηρεῖται ἐν ἡμέρᾳ ἀναπαύσεως, λατρείας καὶ δοξολογίας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἔγινεν ἡμέρα ἐκδρομῶν, ἡμέρα διασκεδάσεων, ἡμέρα μέθης, ἡμέρα ὀργίων καὶ ἐγκλημάτων… Οἱ Ἑβραῖοι, συνεπῶς, μᾶς διδάσκουν μὲ τὰς ἑορτάς των πῶς θὰ ἔπρεπε νὰ ἑορτάζωμεν ἡμεῖς τὰς χριστιανικὰς ἑορτάς.
Ἀλλ᾿ ἐκτὸς τοῦ Σαββάτου οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν καὶ ἄλλας ἑορτάς. Μία δὲ ἀπὸ τὰς μεγάλας ἑορτὰς τοῦ Ἑβραϊκοῦ ἔθνους, ἡ ὁποία τελεῖται καὶ μέχρι σήμερον, εἶνε ἡ ἑορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας. Αὐτὴ δὲ εἶνε ἡ ἑορτὴ διὰ τὴν ὁποίαν ὁμιλεῖ ἐν ἀρχῇ τὸ εὐαγγέλιον τῆς ἡμέρας τῆς Πεντηκοστῆς.
Ποία ἦτο ἡ ἑορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας; Ὅπως ὅλοι γνωρίζομεν ἀπὸ τὸ δημοτικὸν σχολεῖον, οἱ Ἑβραῖοι ὑπεδουλώθησαν ἐπὶ τετρακόσια ἔτη εἰς τὴν τυραννίαν τῶν φαραὼ τῆς Αἰγύπτου. Ἀλλ᾿ ἐπὶ τέλους ὁ Θεὸς τοὺς ἠλέησε καὶ ὁ λαός των ἠλευθερώθη διὰ τοῦ προφήτου Μωυσέως, ἐπέστρεψαν δὲ εἰς τὴν γῆν τὴν «ῥέουσαν μέλι καὶ γάλα» (ἔ.ἀ. 3,8,17 κ.ἀ.

Ἕως ὅτου ὅμως ἐπιστρέψουν, διὰ τὰς ἁμαρτίας των περιεπλανήθησαν τεσσαράκοντα ἔτη εἰς τὴν ἔρημον. Κατὰ τὴν διάρκειαν δὲ τῆς περιπλανήσεως αὐτῆς δὲν εἶχον βεβαίως μονίμους ἐγκαταστάσεις, ἀλλ᾿ ὡς στρατιῶται ἔμενον κάτω ἀπὸ σκηνάς. Ἐπὶ σαράντα χρόνια δὲν ἔκτισαν σπίτι οἱ Ἑβραῖοι, ἀλλ᾿ ἔζησαν σκηνῖται.
Τοῦτο λοιπὸν τὸ γεγονὸς τῆς ἱστορίας των ἐνθυμοῦνται κατ᾿ ἔτος οἱ Ἑβραῖοι μὲ τὴν ἑορτὴν τῆς Σκηνοπηγίας, ποὺ διαρκεῖ ὀκτὼ ἡμέρας. Ἡ ἐπισημοτέρα ἡμέρα τῆς ἑορτῆς αὐτῆς εἶνε ἡ τελευταία, ἡ ὀγδόη ἡμέρα. Κατ᾿ αὐτὴν ὁ ἀρχιερεύς, ἐνδεδυμένος τὰ ἄμφιά του μεταβαίνει εἰς τὴν περίφημον πηγὴν τοῦ Σιλωὰμ καὶ μὲ χρυσοῦν δοχεῖον παίρνει νερὸ ἀπὸ τὴν πηγήν, μὲ τὸ ὁποῖον ῥαντίζει κατόπιν τὸ θυσιαστήριον καὶ τὸν ναόν, ἐνῷ αἱ σάλπιγγες σαλπίζουν νικητήρια σαλπίσματα καὶ ὁ λαὸς ψάλλει τὸ ἀλληλούϊα.

• Ἡ δίψα τοῦ ὕδατος

Αὐτὴν δὲ ἀκριβῶς τὴν ὥραν, ποὺ ὁ ἀρχιερεὺς ἐῥῤάντιζε μὲ τὸ χρυσοῦν δοχεῖον τὸ θυσιαστήριον, ὁ Χριστὸς «ἔκραξε», δηλαδὴ ἐφώναξε μὲ ὅλην τὴν δύναμίν του (Ἰω. 7,37).
Ἂς τὸ ἀκούσουν αὐτὸ ὡρισμένοι, οἱ ὁποῖοι δυσανασχετοῦν ὅταν ὁ κῆρυξ τοῦ εὐαγγελίου ὑψώνῃ ἐνίοτε τὴν φωνήν. Ὁ Κύριος «ἔκραξε», καὶ ἡμεῖς εἶνε ἀνάγκη πολλὰς φορὰς νὰ κράζωμεν. Εἴδατε τὴν ὄρνιθα; Μὲ ἠπίαν φωνὴν καλεῖ πλησίον τοὺς νεοσσούς της. Ἀλλ᾿ ὅταν ἰδῇ νὰ ὑπερίπταται τὸ γεράκι καὶ τὰ μικρά της νὰ κινδυνεύουν, τότε κράζει, φωνάζει μὲ ὅλην τὴν δύναμίν της. Ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία· διὰ τῶν ποιμένων της, ἐπισκόπων καὶ κηρύκων, κραυγάζει ὡς ἡ ὄρνις, ὅταν βλέπῃ κίνδυνον νὰ ἀπειλῇ τὰς ψυχάς. Κραυγάζει, διὰ νὰ ἐξυπνήσουν καὶ οἱ πλέον ῥάθυμοι καὶ ἀμέριμνοι. Read more »

O ΑΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΗΣ

ΕΝΑΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

—

—–

‘Ο άγιος Αγγελής, ένας πολύτεκνος νεομάρτυρας».
Ένα θεατρικό έργο βασισμένο εξολοκλήρου και εμπνευσμένο από το συναξάρι του αγίου, όπως αυτό αναγράφεται στην 1η Σεπτεμβρίου, στο Νέο Μαρτυρολόγιο του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου!
Παίχτηκε από την θεατρική ομάδα »Η μηχανή του χρόνου΄΄, της ενορίας Αγ. Μαρίνης Νέας Φιλαδέλφειας, στις 14 Οκτωβρίου [ Πολιτιστικό κέντρο ‘Ηλέκτρα’ Ν. Ηράκλειο ] και στις 26 Νοεμβρίου [ Πολιτιστικό κέντρο ‘Μίκης Θεοδωράκης’ Αργυρούπολη ] 2017.
Ας μεταφερθούμε μαζί τους, στην Κωνσταντινούπολη το έτος 1680 μΧ…

Τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης
21 Μαΐου
Δυο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, ἡ πρώτη εἶναι σὲ pdf

ΝΑ, ΓΙΑΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΤΟΝ ΑΝΕΚΗΡΥΞΕ ΑΓΙΟ;

H προσφορα του Μ. Κωνσταντινου στην ανθρωποτητα

ΛΑΜΠΡΑ, ἀγαπητοί μου, καὶ χαρμόσυνος ἡ­μέρα ἀνέτειλε σήμερα, ἡ ἑορτὴ τῶν ἁγί­ων Κωνσταντίνου καὶ τῆς μητρός του Ἑλένης. Κωνσταντῖνος καὶ Ἑλένη εἶνε δύο ὀνό­μα­τα γνωστὰ καὶ δημοφιλῆ ὄχι μόνο στὸν Ἑλληνικὸ λαὸ ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸν ὀρθόδοξο κόσμο. Πλῆθος ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν φέρουν τὰ ὀνό­ματα αὐτά. Καὶ ὄχι μόνο ἁπλοῖ ἄνθρωποι, ἀλ­λὰ καὶ πρίγ­κιπες καὶ βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτο­ρες καὶ στρατηγοί. Ἐπίσης πολλοὶ ναοὶ πόλεων καὶ χωριῶν, ἐξωκκλήσια καὶ παρεκκλήσια τιμῶνται ἐπ᾽ ὀνόματί των καὶ ἑορτάζουν σήμερα. Ἑορτάζει δὲ καὶ ὁ ὡραῖος ναός των στὸ Ἀμύνταιο τῆς ἱ. μητροπόλεως Φλωρίνης, ποὺ ἀνηγέρθη σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα.

* * *

Ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος χαρακτηρίσθηκε ἀ­πὸ τὴν ἱστορία Μέγας. Καὶ τὸ ἐπίθετο αὐτό, ποὺ σπανίως ἀπονέμεται, δὲν εἶνε χαριστι­κό· δὲν εἶνε τίτλος εὐγενείας ὅ­πως μερικοὶ τί­τλοι ἀριστοκρατῶν τῆς Δύ­σεως. Ἀν­τα­πο­κρί­νεται στὴν πραγματικότητα, ὅπως θὰ δοῦμε.
Μέγας ὠνομάστηκε, ἐπίσης ἀνταξίως, καὶ τὸ ἔνδοξο τέκνο τῆς Μακεδονίας μας, ὁ Ἀ­λέξανδρος. Καὶ ἦταν πράγματι μέγας, διότι μὲ τὴν μικρὰ σχετικῶς μακεδονικὴ φάλαγγα κατώρθωσε νὰ φθά­σῃ μέχρι τὰ βάθη τῆς Ἀσίας, μέχρι Γάγγη πο­ταμοῦ, καὶ νὰ ἱδρύσῃ τὴν δική του αὐτοκρατο­ρία· μιὰ αὐτοκρατορία ποὺ ἔ­σπειρε τὸν σπόρο τοῦ ἑλληνισμοῦ στὰ πέρατα τοῦ κόσμου καὶ προετοίμασε τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν σπορὰ τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλὰ τὸ ἔργο τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου εἶνε ἀνώτερο ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Διότι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἐνεπνεύσθη τὴν δημιουργία μιᾶς χριστιανικῆς πο­λιτείας. Καὶ ὄχι μόνο συνέλαβε τὴν ἰδέα, ἀλ­λὰ καὶ ἀγωνίσθηκε ἀνενδότως γιὰ τὴν πρα­γμα­τοποίησί της. Ἔτσι δημιουργήθηκε τὸ χριστι­ανικὸ κράτος του, τὸ γνωστὸ στὴν παγκόσμιο ἱστορία μὲ τὸ ὄνομα Βυζαν­τινὴ αὐτοκρατορία. Ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία εἶνε ἐξαίρετο καὶ μοναδικὸ κράτος· μοναδικὸ ὡς πρὸς τὸν σκοπό, μοναδικὸ καὶ ὡς πρὸς τὴν διάρκεια. Read more »

ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ  

Δυο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου, ἡ πρώτη εἶνα σε pdf

ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ

Πέμπτη τῆς Ἀναλήψεως
Ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου στον Ἀπόστολο

2. Πατριδα μας ο ουρανος!

ΜΕΓΑΛΗ, ἀγαπητοί μου, ἡ σημερινὴ ἑορ­τή. Δὲν εἶνε ἑορτὴ ἑνὸς ἁγίου. Ὀνομάζε­­ται δεσποτικὴ ἑορτή. Ἕνας εἶνε ὁ Δεσπό­της, ὁ Κύριος ποὺ ἐξουσιάζει τὰ πάντα, ὁ Ἀ­φέντης ὅπως τὸν ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰ­τωλός· ὁ Χριστός. Αὐτὸς εἶνε πράγματι ἀ­φέν­της. Ὅσοι ἄλλοι παρουσιάζονται μὲ κάποια ἐξ­ουσία, εἶνε μπροστά του πελώρια μηδενικά. Δεσποτικὲς ἑορτὲς εἶνε τὰ Χριστούγεννα, ἡ Περιτομή, ἡ Ὑ­παπαντή, ἡ Μεταμόρφωσις, κορυφαία δεσπο­τικὴ ἑορτὴ ἡ Ἀνάστασις, καὶ ἐ­πιστέγασμα τοῦ κύκλου τῆς θείας οἰκονομίας ἡ Ἀνάληψις.
Τί εἶνε ἡ Ἀνάληψις; Οἱ Χριστι­ανοί μας ἔ­χουν ἄγνοια. Στὴν Ἀθήνα σὲ μιὰ συγ­κέντρωσι παιδιῶν τὰ ρωτοῦ­σα πόσες εἶνε οἱ ἐντολὲς τοῦ Κυρίου. Κανένα δὲν τὶς εἶπε. Ἐμεῖς, μικρὰ παι­διὰ κοντὰ στὴ γιαγιά μας, μετρούσαμε τὶς ἐν­τολὲς μὲ τὰ δάχτυλα· πρώτη…, δευτέρα…, τρί­τη…, μέχρι τὴ δεκάτη. Τὸ «Πιστεύω» τὸ ξέρα­με ὅλοι ἀπ᾽ ἔξω, τὸ «Πάτερ ἡμῶν» ἀπ᾽ ἔξω. Τώρα ἄγνοια! Δὲν ὑπάρχει πλέον ἐκκλησιαστικὸ ἐνδιαφέρον σ᾽ αὐτὴ τὴν πατρίδα, ποὺ εἶ­νε ποτισμένη μὲ αἵματα μαρτύρων καὶ ἁγίων.
Τί εἶνε λοιπὸν ἡ Ἀνάληψις; ποιό γεγονὸς ἑ­ορτάζουμε; Συντόμως θὰ τὸ ἀναπτύξω.

* * *

Καὶ ἡ ἐπιστήμη τὸ λέει, ἀδελφοί μου, ὅτι ἦ­ταν κάποτε ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε τίποτα. Ἡ ὕλη δὲν εἶνε ἀθάνατη· εἶνε φθαρτή, καὶ ὡς φθαρ­τὴ δὲν ἔχει αἰωνία προέ­λευσι. Ἦ­ταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε ἥλιος, σελήνη, ἄ­στρα, γαλαξί­ες· δὲν ὑπῆρχαν ποταμοί, λίμνες, θάλασσες, ὠ­κεα­νοί· δὲν ὑ­πῆρχαν βουνὰ καὶ κάμποι, δέντρα καὶ λουλού­δια, ζῷα καὶ πουλιά· ἦταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε ἄνθρωπος. Δὲν ὑπῆρχε ὅμως ποτέ ἐ­ποχὴ ―αὐτὸ διακηρύττουμε στὸ Σύμβολο τῆς πίστε­ως― ποὺ νὰ μὴν ὑπάρχῃ ὁ Χριστός! Αἰώνιος ὁ Χριστός, ἄναρχος· αὐτή εἶνε ἡ πίστις μας. Ὁ Υἱός, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος, ὑπῆρχε πάν­τοτε, «πρὸ πάντων τῶν αἰώνων» (Σύμβ. πίστ.).
Ὁ Υἱὸς ἦταν στοὺς οὐρανοὺς περιβαλλόμενος ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Ἀλλ᾽ ὅταν ὁ ἄνθρω­πος ἔπεσε καὶ διεφθάρη καὶ καμμία ἄλλη δύναμι δὲν μποροῦσε νὰ τὸν σώσῃ, τότε τὸ δεύ­τερο πρόσωπο τῆς Θεότητος ἦρθε στὴ γῆ. Read more »