H AΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

————

————-

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 8212

Τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης
25 Νοεμβρίου 2017

Ελεγχος της γενεας μας

Θὰ μιλήσουμε, ἀγαπητοί μου, γιὰ τὴν ἁγία Αἰ­κατερίνη, ποὺ ἑορτάζει σήμερα.

* * *

Ἡ ἁγία Αἰκατερίνη ἔζησε τὸν τρίτο αἰῶνα μετὰ Χριστόν. Γεννήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ὁ πατέρας της Κώνστας, ἐκπρόσωπος τοῦ αὐ­τοκράτορος, καὶ ἡ μητέρα της ἦταν εἰδωλο­λάτρες. Ἔτσι καὶ αὐτὴ ἦταν εἰδωλολάτρισσα. Ἀλλὰ εἶχε ἡ μικρὴ κόρη μεγάλη κλίσι στὰ γράμ­ματα. Σπούδασε ὅλες τὶς ἐπιστῆμες καὶ διάβασε τὰ συγγράμματα Ἑλλήνων καὶ Λατίνων. Σὲ ἡλικία δεκαοκτὼ ἐτῶν ἦταν ἡ πιὸ μορ­φωμένη κόρη τῆς Ἀλεξανδρείας.
Ἀλλὰ καὶ στὸ παράστημα ἦταν μιὰ ὄμορφη γυναίκα ὅλο χάρι. Μὲ τέτοια χαρίσματα, σωματικὰ καὶ διανοητικά, ἦταν περιζήτητη νύφη. Σπουδαῖοι νέοι τὴ ζήτησαν. Ἀλλὰ ἐκείνη ἔλεγε, ὅτι δὲν θέλει νὰ παντρευτῇ, παρ᾿ ὅλες τὶς πιέσεις τῶν δικῶν της.
Ἂν κάποιος θέλῃ νὰ παντρευτῇ, εἶνε ἁ­μαρτία νὰ τὸν ἐμποδίζουμε. Ἀλλ᾿ ἐὰν αὐτὸ εἶ­νε ἁμαρτία μιὰ φορά, ἑκατὸ φορὲς εἶνε ἁμαρτία νὰ ἐμποδίζουμε ἕναν ἄνθρωπο, ἄντρα ἢ γυναίκα, ποὺ θέλει νὰ δώσῃ τὴν καρδιά του στὸ Θεό. Ὁ γάμος εἶνε ἀσήμι, ἡ παρθενία εἶ­νε χρυσάφι. Διάλεξε καὶ πάρε. Ἐγώ, τόσα χρόνια ποὺ ὑπηρετῶ τὸν Κύριο, ποτέ μὰ ποτέ δὲν ἐμ­πόδισα ἄνθρωπο νὰ ἔρθῃ σὲ γάμο. Ἀλλὰ καὶ πάντοτε ὑποστήριξα γυναῖκες καὶ ἄντρες ποὺ θέλησαν νὰ ἀφοσιωθοῦν στὸ Θεὸ καὶ νὰ εἶνε ἱεραποστολικὰ καὶ μοναχικὰ πρόσωπα. Ἐλευθερία ἔδωσε ὁ Θεός· βία ἀπαγορεύεται, ἰδίως στὰ ζητήματα αὐτά.
Τὴν πίεζαν λοιπόν, κακῶς, τὴν ἁγία Αἰκατε­ρίνη. Ἐκείνη δὲν μισοῦσε τὸ γάμο, ἀλλὰ σὰν πνεῦμα ἀνώτερο ἤθελε νά ᾿νε ἀπερίσπαστη. Καὶ δὲν ὑπάρχει μόνο αὐτὸς ὁ γάμος, ὁ συνη­θισμένος. Ἄλλοι παντρεύονται τὴν πατρίδα, ἄλλοι τὴν ἐπιστήμη, ἄλλοι τὴ θρησκεία.
Ἡ ἁγία Αἰκατερίνη, γιὰ νὰ ξεφύγῃ ἀπὸ τὶς πι­­έσεις, μεταχειρίσθηκε ἕνα εὐφυὲς πρόσχη­μα. Γιατὶ ὁ Χριστιανὸς εἶνε ἔξυπνος· πρέπει νά ᾿χῃ τὴν ἐξυπνάδα ὄχι τοῦ κόσμου τούτου ἀλ­λὰ τοῦ Θεοῦ. Λέει λοιπὸν στοὺς γονεῖς της· –Ἀ­φοῦ πιέζετε τόσο, δέχομαι νὰ παντρευτῶ, ἀλ­λὰ ὑπὸ ἕναν ὅρο. –Ποιόν ὅρο, παιδί μου; – Ἂν βρεθῇ ἕνας νέος ποὺ νὰ εἶνε ἀνώτερος ἀ­πὸ ᾿μένα στὴν ὀμορφιά, στὰ πλούτη, στὴ γνῶ­σι καὶ ἐπιστήμη, θὰ τὸν πάρω.
Ἄρχισαν νὰ ψάχνουν· καὶ πολλοὶ παρουσι­άστηκαν. Ἄλλοι ἦταν πλούσιοι, ἀλλὰ ὄχι ὄ­μορ­φοι. Ἄλλοι ἦταν πλούσιοι καὶ ὄμορφοι, ἀλ­λὰ ὄχι μορφωμένοι. Σπάνιο πρᾶγμα καὶ πλοῦ­τος καὶ κάλλος καὶ μόρφωσι νὰ συναν­τῶνται σὲ ἕνα πρόσωπο. Ἔτσι δὲν μποροῦσε νὰ βρε­θῇ κανείς, καὶ οἱ γονεῖς ἦταν ἀπαρηγόρητοι.
Τὴν ἔστειλαν σὲ κάποιο φιλόσοφο ἀσκητή, ποὺ ζοῦσε σὲ μιὰ σπηλιὰ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀλεξάν­δρεια. Πῆγε καὶ τὸν συμβουλεύτηκε τί νὰ κάνῃ. Ἐκεῖνος τῆς εἶπε· –Κόρη μου, ἐγὼ ξέρω ἕνα νέο. Δὲν ὑπάρχει ἄλλος σὰν αὐτὸν στὸν κόσμο. Ὄμορφος, πλούσιος, δυνατός, σοφὸς ὅ­σο κανείς ἄλλος. Ἡ Αἰκατερίνη ἐνθουσιάστη­κε. –Θὰ ἤθελα νὰ τὸν δῶ, εἶπε. Τῆς λέει ὁ ἀ­σκητής· –Θὰ κάνῃς ὅ,τι θὰ σοῦ πῶ; –Θὰ τὸ κά­νω. –Ἄκουσε λοιπόν (εἶπε ὁ ἀσκητὴς κ᾿ ἔβγαλε ἀπὸ τὸν κόρφο του μιὰ εἰκόνα τῆς Παναγί­ας μας μὲ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν). Πάρε αὐτὴ τὴν εἰκόνα, πήγαινε στὸ σπίτι σου, κλείσου στὸ δωμάτιό σου, καὶ προσευχήσου. Καὶ ἡ Παναγία θὰ σοῦ φανερώσῃ τί θὰ κάνῃς. Read more »

Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου
21 Νοεμβρίου
ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Τα παιδια στην Εκκλησια, τα παιδια στο Θεο!

ΕΟΡΤΗ μεγάλη σήμερα, ἀγαπητοί μου, θεομητορικὴ ἑορτή. Ἑορτὴ δηλαδὴ πρὸς τιμὴν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ὁποία κατὰ τὴν πίστι μας πρέπει νὰ τιμᾶται. Καὶ τιμᾶται ἡ Παναγία μας. Γιατὶ δὲν εἶνε ἁπλῶς μία γυναίκα, οὔτε ἁπλῶς μία ἁγία· εἶνε παραπάνω ἀπὸ προφῆτες, ἀπὸ πατριάρχες, ἀπὸ ἀποστόλους, ἀπὸ τὸν τίμιο Πρόδρομο, ἀπὸ ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους, παραπάνω ἀπὸ κάθε λογικὸ κτίσμα. Μετὰ τὸ Χριστό, μετὰ τὴν ἁγία Τριάδα, ἔρχεται ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, τὸ ἐξοχώτερο καλλιτέχνημα καὶ τὸ καύχημα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. «Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν»! (Μέγ. ἀπόδ.). Μεγάλη εὐλάβεια πρέπει νὰ ἔχουμε στὴν ὑπεραγία Θεοτόκο.
Σήμερα εἶνε τὰ Εἰσόδιά της. Τί θὰ πῇ «εἰσόδια»; Πρέπει νὰ τὸ ἐξηγήσουμε….

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=37821

 

————-

Θαρσειτε λοιπον παιδια των θλιψεων. Δεν ειμεθα ορφανοι, εχουμε μαζι μας τον Xριστο

Tο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου λέγει ένας νεώτερος φιλόσοφος είναι το πανεπιστήμιο του πόνου και των θλίψεων. Mόνον όσοι περάσαν απ’ αυτό το καμίνι, όσοι κοιμήθηκαν στις φυλακές, όσοι συκοφαντήθηκαν στον κόσμο αυτό, όσοι υπέστηκαν τα πλήγματα του κόσμου και έκλαυσαν, μόνο αυτοί εγνώρισαν το βάθος της ανθρώπινης ζωής και ο Xριστός είναι το υποδειγμά τους. Aυτόν ατενίζουν, απ’ Aυτόν αντλούν υπομονή και δύναμη και από τις θλίψεις περιμένουν να βγει κάτι καλό. Περιμένουν από το πικρο να βγει γλυκύ. Read more »

Τοῦ ἀποστόλου & εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου
16 Νοεμβρίου 2017
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Δεν μπορεις το μεγαλο; Κανε το μικρο!

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, σᾶς πῇ κάποιος, ὅτι ἕ­νας λύκος ἔγινε ἀρνί, ποιός θὰ τὸ πιστέ­ψῃ; Κανείς. Γιατὶ ὁ λύκος τρώει ἀρνιά. Γεννιέ­ται λύκος καὶ λύκος πεθαίνει. Ὁ λαός μας λέει· «ὁ λύκος τρίχα ἀλλάζει, ἀλλὰ τὴ γνώμη (=τὸ νοῦ) δὲν τὸν ἀλλάζει», μένει λύκος. Αὐ­τὸ ὅμως ποὺ δὲν συμβαίνει στὸ φυσικὸ κόσμο, συμβαίνει στὸν πνευματικὸ καὶ ἠθικὸ κό­σμο. Θέλω δηλαδὴ νὰ πῶ, ὅτι ὑπάρχουν ἄν­θρωποι γεμᾶτοι κακίες καὶ ἐλαττώματα, ποὺ εἶνε σὰν ἄγρια θηρία, καὶ ὅμως αὐτοὶ μπορεῖ ν᾿ ἀλλάξουν, νὰ γίνουν καλοί, νὰ γίνουν ἅγιοι. Ἕνας λύκος μπορεῖ νὰ γίνῃ ἀρνί· αὐτὸ μᾶς λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Ματθ. 9,9-13).
Γιά νὰ δοῦμε, πῶς γίνονται αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ πράγματα;

* * *

Στὴν ἐποχὴ τοῦ Xριστοῦ ὑπῆρχαν ὡρισμένοι ἄνθρωποι ποὺ τοὺς ἔλεγαν τελῶνες, γιατὶ τὸ ἐπάγγελμά τους ἦταν τέτοιο. Εἰσέπρατταν τοὺς φόρους τοῦ δημοσίου. Ἀλλὰ στὴν εἴσ­πραξι ἔκαναν ἀδικίες. Δὲν εἰσέπρατταν τὰ νό­μιμα. Ἐκεῖ ποὺ ἔπρεπε νὰ εἰσπράξουν 100 δρα­χμές, εἰσέπρατταν 200. Τὶς 100 τὶς ἔδιναν στὸ δημόσιο, τὶς ἄλλες 100 τὶς ἔβαζαν στὴν τσέπη τους. Ἔτσι αὐτοί, κλέβοντας τὸ λαό, κατώρθωναν νὰ κάνουν τεράστιες περιουσί­ες, νὰ κτίσουν σπίτια καὶ μέγαρα, καὶ νὰ ζοῦν μὲ πολυτέλεια μεγιστάνων.
Ἦταν εὐτυχεῖς; Ὄχι. Γιατὶ ὁ κόσμος τοὺς ἤξερε καὶ δὲν τοὺς ἀγαποῦσε. Ὅλοι τοὺς μισοῦσαν. Τελώνης = ἁμαρτωλός, τελώνης = κλέφτης, τελώνης = λύκος τῆς κοινωνίας.
Ἕνας ἀπὸ τοὺς τελῶνες αὐτοὺς ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Ματθαῖος ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα. Ἄλλαξε ὅμως· ἀπὸ τελώνης ἔγινε εὐαγγελιστής, ἀπὸ κάρβουνο ἔγινε διαμάντι, ἀπὸ κόρακας ἔγινε περιστέρι, ἀπὸ λύκος ἔγινε ἀρνί. Ποιός τὸν ἄλλαξε καὶ πῶς; Ἀκοῦστε.
Ὁ Ματθαῖος βρισκόταν στὸ τελωνεῖο. Ὅ­πως ἡ ἀράχνη στήνει τὸ δίχτυ της καὶ περιμένει ν᾿ ἁρπάξῃ διάφορα ζῳύφια, ἔτσι κι αὐ­τὸς περίμενε ἐκεῖ ν᾿ ἁρπάξῃ ἀνθρώπους καὶ νὰ τοὺς λῃστέψῃ. Ἀλλὰ μιὰ μέρα πέρασε κάποιος, ποὺ ἄλλος σὰν αὐτὸν δὲν ὑπάρχει, κάποιος ποὺ κάνει θαύματα. Τὸ ὄνομά του εἶνε τὸ γλυκύτερο στὸν κόσμο. Ὁ Χριστός!
Ὁ Χριστὸς κοίταξε τὸ Ματθαῖο καὶ ὡς καρδιογνώστης Θεὸς εἶδε, ὅτι στὸ βάθος τῆς ἁ­μαρτωλῆς αὐτῆς ὑπάρξεως ὑπῆρχε κάποιο καλὸ σπέρμα, μία καλὴ διάθεσι, μιὰ σπίθα. Γιατὶ πρέπει νὰ ξέρουμε, ὅτι καὶ ὁ πιὸ ἅγιος ἄνθρωπος ἔχει κάποιο ἐλάττωμα, ἀλλὰ καὶ ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἔχει κάτι καλὸ μέσα του· καὶ ἂν αὐτὸ τὸ καλὸ κατορθώσουμε νὰ τὸ καλλι­εργήσουμε, τότε ὁ κακὸς ἄνθρωπος γίνεται καλός. Read more »

Τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν
8 Νοεμβρίου
Δύο ομιλίες του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. H πρώτη είναι σε pdf

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΑΙ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ (ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ)

Τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν
8 Νοεμβρίου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αyγουστίνου Καντιώτου

«Στῶμεν καλῶς…»

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανήγυρις. Ἑορτάζουν οἱ ἄγγελοι, οἱ ἀσώματες δυνάμεις, τῶν ὁποίων κορυφαῖοι καὶ ἀρχιστράτηγοι εἶνε οἱ ταξιάρχαι Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ. Περὶ ἀγγέλων, λοιπόν, θὰ εἶνε ὁ λόγος.

* * *

Ὁ κόσμος ἄλλοτε πίστευε ἀκραδάντως ὅτι ὑπάρχουν ἄγγελοι. Ἡ μητέρα δίδασκε τὸ παιδὶ ἀπὸ τὴν κούνια ἀκόμα, νὰ κάνῃ τὴν προσευχή του στὸν φύλακα ἄγγελο. Καὶ τὸ μικρὸ γονάτιζε τὸ βράδυ μπροστὰ στὸν Ἐσταυρωμένο καὶ ἔλεγε· «Πέφτω, κάνω τὸ σταυρό μου, ἄγγελο ἔχω στὸ πλευρό μου…».
Τότε πίστευαν. Τώρα; Ὤ! Κι αὐτοὶ ποὺ ἐκκλησιάζονται, γιὰ νὰ είμεθα εἰλικρινεῖς, στὰ βάθη τῶν καρδιῶν τους ἔχουν ἐρωτηματικὰ γύρω ἀπὸ τὸν νοητὸ πνευματικὸ κόσμο. Λέμε, ὅτι πιστεύουμε «εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων» (Σύμβ. πίστ.), ἀλλὰ ἡ πίστι μας εἶνε κλονισμένη. Εἶνε ἐποχὴ ἀθεΐας καὶ ἀπιστίας. Read more »

Τοῦ ἁγίου Δημητρίου τοῦ μυροβλήτου
26 Ὀκτωβρίου
Δύο ομιλιες του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιώτου, η πρώτη είναι σε pdf

ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 

ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ· Η ΑΓΑΠΗ

Τοῦ ἁγίου Δημητρίου τοῦ μυροβλήτου

Δωστε μου εναν αγιο!

«Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λευϊτ. 20,7,26 = Α΄ Πέτρ. 1,16)

Εορτὴ σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἄντρες γυναῖ­κες καὶ παιδιά. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει κάθε μέρα ἑορτή, κάποιον ἅγιο ἑορτάζει. Τρι­ακόσες ἑξήντα πέντε μέρες ἔχει τὸ ἔτος, τρι­ακόσες ἑξήντα πέντε ἑορτὲς ὑπάρχουν. Καὶ ἄλλοτε μὲν ἑορτάζει ἕνας ἅγιος, ἄλλοτε ἑ­­ορτάζουν δύο, ἄλλοτε τρεῖς, ἄλ­λοτε σαράντα, ἄλ­λοτε ἑκατό, ἄλλοτε χίλιοι, ἄλλοτε δυὸ χιλιάδες – τρεῖς χιλιάδες ἅγιοι τῆς πίστεώς μας. Εἶ­νε δη­λαδὴ ἀμέτρητοι σὰν τὰ ἄστρα τ᾽ οὐρανοῦ.
Μεταξὺ τῶν ἁγίων, σὰν ἀστέρι πρώτου μεγέ­θους, λάμπει στὸ στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ σημερινὸς ἅγιος, ὁ ἅγιος Δημήτριος. Ἀλλὰ προτοῦ νὰ ποῦμε γιὰ τὸν ἅγιο Δημήτριο ἂς ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα, τί εἶνε ἅγιος; Ἅγιος θὰ πῇ καθαρός, καθα­ρὸς ἀπὸ κάθε μο­λυσμό, μο­λυσμὸ ἁμαρτίας, γιατὶ αὐτή εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη ἀκαθαρσία.
Οἱ ἅ­γιοι εἶνε καθαροὶ ἀπὸ ἁμαρτία σὲ σχετι­­κὸ βα­θμό· στὸν ἀπόλυτο βαθμὸ ἕνας μό­νο εἶ­νε καὶ λέ­γεται ἅγιος ἐπὶ τῆς γῆς, ὁ Θεάνθρω­πος Ἰησοῦς Χριστός. «Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰ­ησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀ­μήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.). Αὐτὸς εἶνε ὁ ἀπολύτως Ἅγιος.
Ἅγιοι σὲ σχετικὸ βαθμὸ ἔγιναν ἄν­θρωποι ἀπὸ κάθε τάξι καὶ ἐπάγγελμα, καὶ ἄντρες καὶ γυναῖκες καὶ παιδιά. Ἅγιοι δὲν εἶνε μόνο καλό­γεροι καὶ κληρικοί· κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γίνῃ ἅγιος. Αὐτὸ εἶνε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ αὐτὸ βλέπουμε στοὺς βίους τῶν ἁγίων. Ἅ­γιοι π.χ. ἦταν βοσκοί, ὅπως ἐκεῖνοι ποὺ ἄ­κουσαν τὴ νύχτα τῆς Γεννήσεως τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη…» (Λουκ. 2,14) κι ὅπως ὁ ἅγιος Σπυρίδων· ἅ­γιοι ἦταν γεωργοὶ ὅπως ὁ ἅγιος Τρύφων, ῥάφτες, οἰκοδό­μοι, ἀρτοποιοὶ καὶ τόσοι ἄλλοι ἀπὸ κάθε ἐπάγ­γελμα. Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστιανισμοῦ· δέχεται τοὺς ταπεινοὺς τῆς γῆς. Ἔχω γράψει ἕνα βιβλίο «Ἅγιοι ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα»· σᾶς συνιστῶ νὰ τὸ διαβάσετε. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΔ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. Φύλλου 2040

Σύλληψις τιμίου Προδρόμου (Γαλ. 4,22-27)
Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ψυχικη ερημια

«Πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον…» (Γαλ. 4,27 = Ἠσ. 54,1)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ ὁ ἀ­πόστολος σχετικός. Ἀπ᾽ ὅλο τὸ κείμενό του παρακαλῶ νὰ προσέξουμε τὸ τέλος, ποὺ ἐ­πα­ναλαμβάνει μία ἀρχαία προφητεία τοῦ Ἠσαΐα καὶ λέει· «Εὐφράνθητι, στεῖρα ἡ οὐ τί­κτουσα…, ὅ­τι πολλὰ τὰ τέ­κνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχού­σης τὸν ἄν­δρα» (Γαλ. 4,27 = Ἠσ. 54,1). Ἐδῶ ὑπαινίσ­σεται κάτι ποὺ τὸ λέει ἀλλοῦ σαφέστερα· «Εὐ­φράνθητι, ἔρημος διψῶσα, ἀγαλλιά­σθω ἔ­ρημος καὶ ἀνθήτω ὡς κρίνον» (Ἠσ. 35,1). Λέει δηλαδή, ὅτι ἕνας τόπος χέρσος θὰ γίνῃ περιβόλι. Ἐν­νοεῖ τὴν Ἐκκλη­σία· αὐτὴ εἶνε ἡ στεῖρα ποὺ ἔγινε μά­να μὲ πλῆθος παιδιά, ἡ ἔρημος ποὺ ἔγινε παράδεισος.
Μὲ τὴν ἀφορμὴ ποὺ μᾶς δίνει ἡ λέξις ἔρημος θὰ ποῦμε μερικὲς σκέψεις.

* * *

Ὅλοι, ἀγαπητοί μου, ξέρουμε τί θὰ πῇ ἔρη­μος. Στὴν Ἀφρικὴ ὑπάρχουν ἀπέραντες ἐκτά­σεις ποὺ δὲν ὑπάρχει νερό, δὲν φυτρώνει δέν­τρο, ἡ ζωὴ εἶνε ἀβίωτη. Κάποιοι, ποὺ τοὺς τσίμ­πησε ἡ ἀλογόμυγα τοῦ τουρισμοῦ, προχώ­­ρησαν μέσα στὴν ἔρημο, ἀλλὰ τὸ νερὸ ποὺ εἶ­χαν μαζί τους τελείωσε, δὲν πρόλαβαν νὰ ἐπιστρέ­ψουν καὶ πέθαναν ἐκεῖ ἀπὸ τὴ δίψα.
Γιὰ τέτοια ἔρημο ἆραγε μιλάει ὁ προφήτης; Ὄχι. Ὑπάρχει κάποια ἄλλη ἔρημος ποὺ πρέπει νὰ φοβηθοῦμε. Τὴ μία ἔρημο τὴ δημιουργεῖ ἡ ἔλλειψις νεροῦ καὶ ἡ ἀπουσία φυτι­κῆς ζωῆς· τὴν ἄλλη ἔρημο, γιὰ τὴν ὁποία θὰ μιλή­σουμε, τὴ δη­μιουργεῖ ἡ ἔλλειψις ὄχι πλέον τοῦ νεροῦ ἀλ­λὰ ἑνὸς ἄλλου ζωτικοῦ στοιχείου τῆς ζωῆς. Ποιό εἶν᾽ αὐτό; Ἡ ἀγάπη. Ἀ­φαίρεσε τὴν ἀγάπη ἀπὸ τὸ σπίτι, τὸ χωριό, τὴν κοινωνία, τὴν ἀν­θρω­­πό­­τητα, καὶ ἡ ζωὴ εἶνε μαρτύριο. Read more »

Ὕψωσις τοῦ τιμίου Σταυροῦ
14 Σεπτεμβρίου

1. ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ

Ἀπόσπαμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

——————-

————————-

2. Ο σταυρος σφραγιδα των Χριστιανων

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ὁ τίμιος σταυρός! Εἶνε, ἀγαπητοί μου, ἄ­ξι­ος κάθε τιμῆς, εὐλαβείας καὶ προσκυνή­σεως γιὰ τὸν Κύριο ποὺ σταυρώθηκε ἐπάνω σ᾽ αὐτόν. Καὶ πῶς ὄχι; Ὁ σταυρός, ἡ θυσία τοῦ Θεανθρώπου ἐπάνω σ᾽ αὐτόν, εἶνε τὸ μέσο τῆς λυτρώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας. Ὁ σταυρὸς εἶνε ἡ ἀήττητη σημαία τοῦ Ναζωραίου, τὸ ἱερώτερο σύμβολο τῆς πίστεώς μας.
Ὁ σταυρὸς εἶνε τὸ διακριτικὸ γνώρισμα τῶν Χριστιανῶν. Ὅ­πως οἱ βοσκοὶ ἔχουν συνήθεια στὰ δικά τους πρόβατα νὰ βάζουν ἕνα σημάδι, γιὰ νὰ τὰ ξεχωρίσουν ἀπὸ τὰ ξένα, ἔτσι καὶ ὁ δικός μας βοσκός, «ὁ ποιμὴν ὁ καλός» (Ἰω. 10,11,14), ὁ Κύρι­ος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, στὰ δικά του λογι­κὰ πρόβατα, ἐκείνους δηλαδὴ ποὺ ἐξαγό­ρασε μὲ τὸ αἷμα του ἀπὸ τὶς ἀγορὲς τῆς εἰδωλολατρίας καὶ τῆς ἀπιστίας, τοὺς σφραγίζει, γιὰ νὰ διακρίνωνται ἀπὸ τοὺς ἀπίστους. Τοὺς σφραγίζει – πότε; κατὰ τὴν ἱ­ερὰ ὥρα τοῦ βαπτίσματος. Ὁ ἱερεὺς κάνει τὸ σημεῖο τοῦ σταυ­ροῦ καὶ σφρα­γίζει τὸν βαπτιζόμενο στὸ μέτω­πο, στὸ στῆθος, στὸ στόμα, στὴ μύτη, στὰ αὐ­τιά, στὰ χέρια, στὰ πόδια, στὰ πέλματα· σφρα­­γίζει ὁλόκληρο τὸν ἄν­θρωπο ἀπὸ τὴν κορυφὴ μέχρι τὰ νύχια. Ὁ σταυρὸς σφραγίδα σὲ ὅλες τὶς αἰσθήσεις. Ἀπὸ τότε ὁ βαπτιζόμενος δὲν ἀ­νήκει στὸν ἑαυτό του, οὔτε στὸν κόσμο, οὔτε στὸν ἑωσφόρο τὸν κοσμοκράτορα· ἀνήκει ἐξ ὁλοκλήρου στὸν Κύριο. Εἶναι κτῆμα του, πρόβατο τῆς ἁγίας ποίμνης του. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος IH΄
Φλώρινα – ἀριθμ. Φύλλου 809(2)

Ὕψωσις τοὺ τιμίου Σταυροῦ
Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017 (2001)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου

Ὁ σταυρος γλυκαινει την πικρια

Ὁ μήνας αὐτός, ἀγαπητοί μου, ὁ Σεπτέμβριος, ἔχει πολλὲς ἑορτές. Σήμερα, δεκατέσσερις (14) Σεπτεμβρίου, οὐρανὸς καὶ γῆ ἑορτάζουν τὸν τίμιο σταυρό.
«Σταυρὸς ὑψοῦται σήμερον…». Tὸν σταυρὸ ὕψωσε πρῶτα – πρῶτα, ἐπάνω στὰ τιμημέ­να λάβαρά του, ὁ ἅγιος Kωνσταντῖνος μὲ τὸ «Ἐν τούτῳ νίκα». Kατόπιν τὸν τίμιο σταυρὸ ὕψωσε ἡ ἁγία Ἑλένη ἡ μητέρα του, ποὺ πῆγε στοὺς Ἁγίους Tόπους, ἔσκαψε καὶ τὸν βρῆκε μέσα στὰ σπλάχνα τῆς γῆς, καὶ τὰ ἅγια χέρια τοῦ ἐπισκόπου Ἰεροσολύμων Mακαρίου τὸν ὕψωσαν, ἐνῷ ὅλος ὁ λαὸς ἔλεγε τὸ «Kύριε, ἐλέησον». Tὸν εἶδε ἔπειτα τὸν τίμιο σταυρὸ ὁ ἅγιος Eὐστάθιος ὁ Πλακίδας μέσα στὸ δάσος – ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι· ἐμεῖς πιστεύουμε σὲ ὅλα τὰ θαύματα ποὺ λένε τὰ συναξάρια καὶ οἱ βίοι τῶν ἁγίων· τὸν εἶδε ὅταν, ἄπιστος αὐτός, κυνηγώντας μέσα στὸ δάσος εἶδε ἐπάνω σ᾽ ἕνα ἐλάφι χαριτωμένο, ἀνάμεσα στὰ κέρατά του, ν᾽ ἀστράφτῃ ὁ τίμιος σταυ­ρός. Tὸ σταυρὸ τὸν πῆραν μετὰ ἀσκηταὶ καὶ ἅγιοι. Tὸν πῆραν τέλος στὰ χέρια τους καὶ οἱ προπάτορές μας, οἱ ἥρωες ποὺ ἀ­νέστησαν τὸ ἔθνος. Tὸ σταυρὸ κρατοῦμε σήμερα κ᾽ ἐμεῖς οἱ ἀνάξιοι καὶ λέμε· «Σταυρὸς ὑψοῦται σήμερον καὶ κόσμος ἁγιάζεται…» (ἐξαποστ.).
Kαὶ μόνο ἡ θέα τοῦ σταυροῦ, ἀγαπητοί μου, γι᾽ αὐτὸν ποὺ πιστεύει, φτάνει γιὰ νὰ γεννήσῃ ὑψηλὰ φρονήματα, αἰσθήματα μεγάλα, νὰ κάνῃ τὸν ἄνθρωπο νὰ φτερουγίσῃ πάνω ἀπὸ τὴν ὕλη. Ποιά γλῶσσα θὰ μπορέσῃ νὰ ὑμνήσῃ τὸν τίμιο σταυρό; Tὸν ὕμνησαν πατέρες μεγάλοι, διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑμνογράφοι, οἱ ὁποῖοι ἔκαναν τὰ ὡραιότατα τροπάρια, ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀκούσαμε. Read more »

Γενέσιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου
8 Σεπτεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣΤΑ ΜΑΥΡΑ ΝΤΥΜΕΝΗ Η ΠΑΝΑΓΙΑ!

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε χαρμόσυνος θεομητορικὴ ἑορτή. Ἑορτάζουμε τὴ γέννησι τῆς ὑπερ­α­γίας Θεοτόκου. Ποῖο εἶνε τὸ περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς καὶ τί συναισθήματα μᾶς δημιουργεῖ;

* * *

Ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔτσι καὶ ἡ Παναγία ἀπὸ κάποιους ἦρθε στὸν κόσμο. Ποιός γεννή­θηκε ἀπὸ βράχο; Καν­είς. Ἀπὸ μιὰ μάνα κ’ ἕνα πατέ­ρα γεννηθήκαμε ὅλοι. Καὶ ἡ Παναγία εἶ­χε γονεῖς· τὴ μητέρα της τὴν ἔλεγαν Ἄννα, τὸν πατέρα της Ἰωακείμ.
Ἦταν εὐλαβέστατοι ἄν­θρωποι, ἀλλὰ ἄτεκνοι. Καὶ τότε ἡ ἀτεκνία ἐ­θεωρεῖτο ὄνειδος. Ὅποιος εἶχε παι­­διά, αὐτὸς ἐθεωρεῖτο εὐτυ­χής. Ὅποιος εἶχε πολλὰ παιδιά (5, 6, 7, 8…), τὸν μακαρίζανε. Ἐκεῖ­νες ἦταν πα­τριαρχικὲς οἰκογένειες. Τώρα τὰ παιδιὰ τὰ θε­­­ωροῦν συμ­φορά. Γεννοῦν ἕνα, μετὰ βίας δύο, παραπάνω ὄχι, στόπ! Αὐτὸ εἶ­νε μιὰ κατά­ρα. Τὸ ἄ­τεκνο λοιπὸν ἐκεῖνο ἀνδρόγυνο παρα­κα­λοῦ­σε τὸ Θεὸ μέρα – νύ­χτα νὰ τοὺς δώσῃ παιδί, γιὰ νὰ τοῦ τὸ ἀφιε­ρώσουν.
Ποῦ σήμερα τέτοια μάνα! Δὲν ὑπάρχει πλέ­ον διάθεσι προσφορᾶς. Σὲ λίγο καιρὸ τρία ἐπαγγέλματα θὰ σβήσουν· ὁ ἀστυνομικός, ὁ νοσοκόμος, καὶ ὁ κληρικός. Γιατί νὰ φυλάῃ ὁ ἀστυνομικὸς τὴν τάξι καὶ νὰ κινδυνεύῃ; γιατί νὰ ξενυχτᾷ ἡ νοσοκόμος κον­­τὰ στὸν ἄρρωστο καὶ νὰ μὴν πάῃ νὰ τραγου­δή­σῃ στὸ κέντρο νὰ μαζέψῃ χρῆμα; Καὶ κορό­ϊδο εἶνε ὁ ἄλλος νὰ γίνῃ παπᾶς, γιὰ νὰ τοῦ κά­νουν στὸ δρόμο αἰσχρὲς χειρονομίες; Ὄχι. Θὰ ἐκλείψουν μερικὰ τέτοια ἀναγκαῖα ἐπαγγέλματα, καὶ αὐτὸ θὰ εἶνε σημάδι παρακμῆς.
Εἶχε λοιπὸν προχωρήσει πλέον ἡ ἡλικία τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννας. Μπορῇ ἀπὸ ἕνα κού­τσουρο νὰ βγῇ λουλούδι κι ἀπὸ ἕνα ξερὸ βρά­χο νὰ βγῇ κρίνος; Ἄλλο τόσο μπορεῖ ἀπὸ μιὰ στεῖρα γυναῖκα νὰ βγῇ τὸ ἄνθος ποὺ λέγεται παιδί. Ὅ,τι εἶνε τὸ ἄνθος στὴ φύσι κι ὅ,τι εἶνε ἕνα ἀστέρι στὸν οὐρανό, αὐτὸ εἶνε τὸ παιδὶ μέσα στὴν οἰκογένεια· δίνει παρηγοριά, χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΔ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. Φύλλου 2036

Ἀποτομὴ κεφαλῆς Προδρόμου (Μᾶρκ. 6,14-30)
Τρίτη 29 Αὐγούστου 2017
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὺγουστίνου Καντιώτου

ΤΩΡΑ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ!

«Ἔλεγε γὰρ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴδῃ ὅτι οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18)

Ἑορτή, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ καὶ πανήγυρις μεγάλη. Σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἑορτάζει τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ Προδρόμου.
Νὰ τὸν ἐγκωμιάσουμε, νὰ τὸν ἐπαινέσουμε; Εἴμαστε ἀν­άξιοι. Ἄλλωστε ὁ Πρόδρομος δὲν ἔ­χει ἀνάγ­­κη ἀπὸ δικά μας ἐγκώμια· τὸν ἐπαίνεσε ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος. Εἶπε γιὰ τὸν Ἰ­ωάν­νη ὅτι «Οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναι­­­κῶν μεί­ζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ»· ἀ­π᾽ ὅ­σους γεννήθηκαν στὸν παλαιὸ κόσμο δὲν ὑ­πάρ­χει ἄλ­λος μεγαλύτερος (Ματθ. 11,11). Αὐτὸ ψάλλει καὶ ἡ Ἐκ­κλη­σία· «Μνήμη δικαίου μετ᾿ ἐγκωμί­­­ων, σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου, Πρό­­δρομε» (ἀπολυτίκιο). Στὸ σύντομο αὐτὸ κήρυ­γμα ἂς δοῦμε τὸ μαρτυρικὸ τέλος του, ὅπως τὸ ἱστορεῖ σήμερα ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀποτο­μῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου.

* * *

Στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰωάννου, ἀγαπητοί μου, στὴν Ἰουδαία βασίλευε ὁ Ἡρῴδης. Ποιός Ἡρῴ­δης; Στὰ Εὐαγγέλια ἀναφέρονται δυὸ Ἡρῷ­δες, ὁ Ἡρῴδης ὁ Μέγας καὶ ὁ Ἡρῴδης Ἀντίπας.
Ὁ Ἡρῴδης ὁ Μέγας ἦταν μία ἐγκληματικὴ φυσιογνωμία, ἐγκληματίας μὲ στέμμα. Σκότωσε μὲ τὸ χέρι του τὴ γυναῖκα καὶ τοὺς δύο γυιούς του. Ἐπὶ τῆς βασιλείας του γεννήθηκε ὁ Χριστός. Καὶ τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημά του ἦταν ὅτι διέταξε νὰ σφάξουν ὅλα τὰ βρέφη τῆς περι­οχῆς Βηθλεέμ ἀπὸ δύο ἐτῶν καὶ κάτω, 14.000 νήπια, τῶν ὁποίων τὴ μνήμη ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 29 Δε­κεμ­βρίου. Καὶ ὅπως ἀπὸ μιὰ ῥίζα βγαίνουν κλωνά­ρια, ἔτσι ἀπ᾽ αὐτὸν βγῆ­καν παιδιὰ ἐγ­κληματικὰ σὰν τὸν πατέρα τους. Read more »

Τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
24 Αὐγούστου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιιώτου

O AΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΩΣ ΜΑΡΤΥΣ

«Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. 1,8)
«Κύριε, ὅπως ἐσὺ ἔχυσες τὸ αἷμα σου γιὰ μένα, ἀξίωσέ με καὶ ἐγὼ νὰ χύσω τὸ αἷμα μου γιὰ σένα» (προσευχὴ ἁγ. Κοσμᾶ)

Ο ἅγιος Κοσμᾶς, ὅπως γνωρίζουμε, ὑπῆρξε προφήτης· εἶχε τὸ χάρισμα νὰ προβλέπῃ αὐτὰ ποὺ θὰ συμβοῦν. Σήμερα θὰ δοῦμε μία ἄλλη πλευρὰ τῆς ζωῆς του· θὰ δοῦμε, ὅτι ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὑπῆρξε μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ.
Ἀπὸ μικρὰ ἡλικία καὶ στὸ Ἅγιο Ὄρος ποὺ ἤτανε διάβαζε συχνὰ τοὺς βίους τῶν ἁγίων· ἰδίως τῶν μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν τῆς πίστεώς μας. Ἀπὸ τότε μέσ᾿ στὴν καρδιά του ἄναψε μεγάλη ἱερὰ ἐπιθυμία, νὰ μαρτυρήσῃ γιὰ τὸ Χριστό, ὅπως μαρτύρησαν τόσοι ἅγιοι τῆς πίστεώς μας. Καὶ ἡ προσευχή του ποιά ἤτανε; Μιὰ προσευχὴ πολὺ διαφορετικὴ ἀπὸ τὶς δικές μας. Οἱ δικές μας προσευχὲς εἶνε γύρω ἀπὸ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα πράγματα, ὑλικὰ καὶ ἐγκόσμια, προσωρινὰ καὶ ἐφήμερα· ἐνῷ ἡ προσευχὴ τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ ἦτο μία ἰδεώδης προσευχή, ποὺ ὑπερβαίνει τὰ ἀνθρώπινα μέτρα· ἔδειχνε, ὅτι ἔχει πάρει τὴν ἡρωϊκὴ ἀπόφασι νὰ τὰ θυσιάσῃ ὅλα γιὰ τὸ Χριστό. Τί ἔλεγε ἡ προσευχὴ αὐτή; «Χριστέ μου, σὲ παρακαλῶ ἀξίωσέ με, ὅπως ἐσὺ ἔχυσες τὸ αἷμα σου γιὰ μένα, νὰ χύσω καὶ ἐγὼ τὸ αἷμα μου γιὰ σένα». Ποιός σήμερα κάνει αὐτὴ τὴν προσευχή; Ἀγαποῦμε τὴ ζωή μας· τὸ πᾶν κάνουμε νὰ παρατείνουμε τὶς ἡμέρες τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας. Ἐκεῖνος ὅμως εἶχε ἀπόφασι νὰ θυσιάσῃ τὴ ζωή του, καὶ παρακαλοῦσε τὸ Χριστὸ νὰ τοῦ τὸ δώσῃ, ὡς μία ἰδιαιτέρα εὐλογία. Read more »

H ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

     «Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν
καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν,
τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας,
τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου ὕμνοις τιμήσωμεν»

ΑΠΟΨΕ ἡ ὁμιλία θὰ εἶνε δογματική· θὰ μιλήσουμε πάνω σὲ ἕνα δόγμα τῆς πίστεως.
Τί θὰ πῇ δόγμα; Δόγμα εἶνε αὐτὸ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ πρέπει νὰ τὸ πιστεύουμε καὶ νὰ τὸ παραδεχώμεθα ὡς ἀπόλυτη ἀλήθεια. Τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας; Πολλὰ πράγματα. Διδάσκει ―καὶ ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ ξέρῃ― τί εἶνε ὁ κόσμος, τί εἶνε ὁ ἄνθρωπος, τί εἶνε τὸ σῶμα καὶ τί ἡ ψυχή, τί εἶνε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, τί εἶνε ἁγία Τριάς, τί εἶνε Θεὸς Πατήρ, τί εἶνε Υἱός, τί εἶνε Πνεῦμα ἅγιο, τί εἶνε παράδεισος καὶ τί κόλασις, τί εἶνε Ἐκκλησία, τί εἶνε τὰ μυστήρια, τί εἶνε ἡ βάπτισις, ὁ γάμος, ἡ θεία εὐχαριστία κ.τ.λ.. Ὅλα αὐτὰ εἶνε μαθήματα, ποὺ πρέπει νὰ τὰ ξέρῃ.
Δυστυχῶς ὑπάρχει μεγάλη ἄγνοια. Οἱ Χριστιανοὶ οὔτε τὸ ἀλφαβητάριο τῆς πίστεως δὲν ξέρουνε. Καὶ ὄχι μόνο οἱ ἀγράμματοι ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ τάχα ἐπιστήμονες. Ξέρουν πολλὰ ἄλλα πράγματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ θρησκεία μας ἔχουν μεσάνυχτα. Καὶ πῶς νὰ ξέρουν, ὅταν στὴν ἐκκλησία δὲν πατᾶνε παρὰ μόνο Χριστούγεννα καὶ Πάσχα;
Ἂς δοῦμε λοιπὸν τώρα, τί διδάσκει ἡ Ὀρθοδοξία μας γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας. Ἔχει δὲ μεγάλη σημασία τὸ δόγμα περὶ τῆς Θεοτόκου, διότι συνδέεται ἀμέσως μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Read more »

Κοίμησις Θεοτόκου (Λκ. 10,38-42· 11,27-28)
Τρίτη 15 Αὐγούστου 2017
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Να σταματηση η ασεβεια

«Τίς αὕτη ἡ ἀναβαίνουσα…; Τίς αὕτη ἡ ἐκκύπτουσα ὡσεὶ ὄρθρος, καλὴ ὡς σελήνη, ἐκλεκτὴ ὡς ὁ ἥλιος, θάμβος ὡς τεταγμέναι;» (ᾎσμ. 3,6· 6,10)

Ἑορτὴ καὶ πανήγυρις μεγάλη, ἀγαπητοί μου, σήμερα. Λαὸς πολὺς συρρέει στοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας, γιὰ νὰ ἑορτάσῃ καὶ νὰ πανηγυρίσῃ τὸ γεγονός. Τιμᾶται πρόσωπο ἱερό. Καὶ τὸ πρόσωπο ποὺ τιμᾶται σήμερα εἶνε ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος.
Ἡ Παναγία γιὰ ἐμᾶς τοὺς ὀρθοδόξους ἔχει τελείως ἰδιαίτερη θέσι· μέσα στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τιμᾶται μετὰ τὸν Θεό. Ὅποιος μπαί­νει στὸν ὀρθόδοξο ναό, τὴν ὥρα ποὺ πατάει τὸ κατώφλι βρίσκεται στὰ οὐράνια. Ἐκεῖ, στὸν οὐρανό, νοητὸς ἥλιος εἶνε ὁ Κύριος, σελήνη ἡ Παναγία, ἀστέρια οἱ ἅγιοι καὶ οἱ πατέρες.
Τί εἶνε ἡ Παναγία γιὰ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκ­κλησία; Εἶνε ἡ γυναίκα τῆς ὁποίας ὁ Υἱὸς ἔ­θραυσε τὴν κεφαλὴ τοῦ δράκον­τος κατὰ τὸ πρωτευαγγέλιο (βλ. Γέν. 3,15), εἶνε ἡ κλῖμαξ ποὺ εἶ­δε ὁ Ἰακὼβ νὰ ἑνώνῃ γῆ καὶ οὐρανό (βλ. ἔ.ἀ. 28,10-22), εἶνε ὁ «πόκος» τοῦ μαλλιοῦ ποὺ εἶδε ὁ Γεδε­ὼν ἄλλοτε νὰ μένῃ δροσερὸς καὶ ἄλλοτε στεγνός (βλ. Κριτ. 6,36-40), εἶνε ἡ πύλη ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ εἰσέλθῃ μόνο ὁ Κύριος καὶ ποὺ κατὰ τὸν προφήτη Ἰεζεκιὴλ θὰ μείνῃ γιὰ πάντα «κεκλεισμένη» (Ἰεζ. 44,1-3), εἶνε…. Πλῆθος οἱ προφητικὲς εἰκόνες. Ὁ Σολομῶν στὸ ᾎσμα ᾀσμάτων ἔχει τὴν εἰκόνα τῆς σελήνης ποὺ ἀνεβαίνει στὸν οὐρανό (βλ. ᾎσμ. 3,6· 6,10)· ἂν εἶνε ὡραία ἡ σελήνη, πόσο μᾶλλον ἡ Παναγία!
Μοναδικὴ πράγματι ἡ θέσι καὶ ἡ τιμή της. Γι᾿ αὐτὸ πολλὲς εἶνε καὶ οἱ ἑορτές της μέσα στὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος· στὶς 8 Σεπτεμβρίου τιμᾶται ἡ γέννησί της, στὶς 21 Νοεμβρίου τὰ εἰσόδιά της στὸ ναό, στὶς 25 Μαρτίου ὁ εὐαγγελισμός της, στὶς 26 Δεκεμβρίου ἡ σύναξίς της. Καὶ σήμερα ἑορτάζουμε τὸ τέλος τοῦ ἐ­πιγείου βίου της, τὴν ἔξοδο τῆς Θεοτόκου ἀ­πὸ τὸν κόσμο, τὴν κοίμησί της.

* * *

Τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία γιὰ τὴν κοίμησι τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου καὶ τί θὰ διδαχθοῦμε ἐ­μεῖς; Ἡ ἁγία Γραφὴ δὲν λέει κάτι γιὰ τὴν κοί­μησι τῆς Παναγίας. Αὐτὰ ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα καὶ αὐτὰ ποὺ ψάλλουμε ἀπὸ ποῦ τὰ ἔ­χουμε; Μεγάλο ζήτημα. Ὅ,τι γνωρίζουμε γιὰ τὴν κοίμησι τῆς Θεοτόκου τὸ ἔχουμε ἀπὸ τὴν ἱερὰ παράδοσι.
Ἐμεῖς δὲν εἴμαστε σὰν τοὺς προτεστάν­τες, ποὺ δέχονται μόνο τὴ Γραφή· ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὴν ἁγία Γραφὴ δεχόμαστε καὶ τὴν ἱερὰ πα­ράδοσι. Πολλὰ πράγματα μέσα στὴν Ἐκκλη­σία τὰ ἔχουμε ἀπὸ τὴν ἱερὰ παράδοσι. Ἀπὸ τὴν ἱερὰ παράδοσι μάθαμε π.χ. Read more »

Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ

Αποσπασμα ομιλίας τοῦ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Φλωρινα 9 – 8 – 1989

————-

————

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΔ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. Φύλλου 2030

Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος
Κυριακὴ 6 Αὐγούστου 2017
Το[υ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Α’υγουστίνου Καντιώτου

ΟI OYΡΑΝΙΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ

Κόποι καὶ μόχθοι, ἀγαπητοί μου, συκοφαν­­τίες καὶ διωγμοί, καὶ τέλος μαρτυρικὸς θάνατος, νά πῶς διήνυσε τὸ στάδιο τῆς ἐπιγείου ζωῆς του ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἀπόστολοι δὲν θὰ διέφεραν· θὰ βάδιζαν κι αὐτοὶ τὴν «τεθλιμμένην ὁ­δόν» (Ματθ. 7,14), τὸ ματωμένο δρόμο, ποὺ πρῶ­τος βάδισε καὶ πότισε μὲ τὸ αἷμα του ὁ θεῖος Διδάσκαλός τους.
Δυστυχισμένοι, οἱ πιὸ δυστυχισμένοι ἀπ᾽ ὅ­λους τοὺς ἀνθρώπους θὰ φαίνονταν οἱ ἀπόστολοι στὰ μάτια τοῦ κόσμου. Γιατὶ ὁ κόσμος ἔ­βλεπε μόνο τὴν πορεία τους καὶ ὄχι τὸ τέρμα αὐ­τοῦ τοῦ δρόμου· ἔβλεπε μόνο τὴν ἀνηφοριά, τὰ κοφτερὰ λιθάρια ποὺ ματώνουν τὰ πό­δια, τ᾽ ἀγκάθια ποὺ πληγώνουν τοὺς διαβάτες, τὰ ἐπικίνδυνα περάσματα ποὺ τρομοκρατοῦν τοὺς δειλούς, τὸν καυστικὸ ἥλιο ποὺ καίει τὸ μέτωπο, τὶς θλίψεις ποὺ κάνουν νὰ τσακίζωνται ἀπ᾽ τὴν ὁδοιπορία καὶ οἱ πιὸ γεν­ναῖοι· ἔβλεπε τοὺς σταυρούς, τὶς φυλα­κές, τὰ σπαθιά, τοὺς τροχούς, τὶς ἀγχόνες, τὰ πολλὰ καὶ ποικίλα βασανιστήρια τῶν ἀποστόλων καὶ μαρτύρων τῆς πίστεως.
Ὅλα αὐτὰ θὰ ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου καὶ θὰ ἐλεεινολογοῦσαν τοὺς ἀποστόλους. Πόσο δυστυχισμένοι, πόσο ἀνόητοι, πό­σο ἠλίθιοι –θὰ ἔ­λεγαν– φάνηκαν οἱ ἀπόστο­λοι! Ἄφησαν μιὰ μαγεμένη λίμνη, μιὰ ἥ­συχη ζωή, φίλους καὶ συγγενεῖς, γιὰ ν᾿ ἀκολουθήσουν ἕνα Ναζωραῖο καὶ γιὰ χάρι του ἀ­ποφάσισαν νὰ πεθάνουν!…
Τέτοια θὰ ἔλεγαν οἱ σύγχρονοι τῶν ἀποστόλων. Ἀλλὰ τέτοια λένε καὶ γιὰ τοὺς πιστοὺς καὶ ἀφωσιωμένους ἀκολούθους τοῦ Κυρίου κάθε ἐποχῆς οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, γιατὶ κι αὐτοὶ βλέπουν μόνο τὴν πορεία τοῦ δρόμου καὶ ὄχι τὸ τέρμα.
Ἂν ὅμως ὁ Κύριος τοὺς ἀξίωνε νὰ δοῦν μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως τὸ τέρμα, τί δηλαδὴ ἐ­πι­φυλάσσει ὁ Κύριος γιὰ τοὺς πιστοὺς ἀκολούθους του, ἄ τότε, τότε θὰ ἄλ­λαζαν σκέψεις καὶ ἄλλες κρίσεις θὰ ἔκαναν· θὰ ἔλεγαν μὲ πεποίθησι καὶ βεβαιότητα, ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους αὐτούς, τοὺς ἀ­πο­στόλους καὶ ἀκολούθους τοῦ Κυρίου, ἄλ­λοι πιὸ εὐτυχισμένοι ἄνθρωποι, καὶ θ᾽ ἀκολουθοῦ­σαν κι αὐτοὶ τὴν ὁδὸ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ὁ­δηγεῖ στὴν θεία δόξα καὶ μακαριότητα.
Τί εἶνε αὐτὴ ἡ θεία δόξα καὶ μακαριότης; Ποιός μπορεῖ νὰ τὴν περιγράψῃ, νὰ μᾶς τὴν παραστήσῃ; Μόνο κάποιος ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀξιώθηκαν νὰ τὴν ζήσουν θὰ μποροῦσε νὰ δώσῃ κάποια πληροφορία. Ἕνας π.χ. ἀπὸ αὐ­τούς, ὅπως γνωρίζουμε, εἶνε ὁ ἀ­πόστολος Παῦ­λος ποὺ κάποτε «ἡρπάγη εἰς τὸν παράδει­­σον». Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς μετὰ τὴν ἁρπαγὴ ἐ­κεί­νη τὸ μόνο ποὺ εἶπε εἶνε, ὅτι «ἤκουσεν ἄρ­ρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆ­σαι» (Β΄ Κορ. 12,4), δὲν μπορεῖ δηλαδὴ ἄνθρωπος νὰ πῇ ἐκεῖνα ποὺ ἄκουσε ἐκεῖ. Δὲν ὑπάρχει λοι­πὸν κανένας τρόπος νὰ πάρῃ κανεὶς μιὰ ἰδέα τῆς ἁγίας ἐ­κείνης καταστάσεως;
Read more »