Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2098
Τῶν ἁγ. ἀποστ. Βαρθολομαίου & Βαρνάβα
Δευτέρα 11 Ἰουνίου 2018
Toῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η πνευματικη συγγενεια

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει ὄχι ἕναν ἀλλὰ δύο μεγάλους ἁγίους. Ὁ ἕνας εἶνε ὁ ἀπόστολος Βαρθολομαῖος, ποὺ ἀνήκει στὸν κύκλο τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ· ὁ ἄλλος εἶνε ὁ ἀπόστολος Βαρνάβας, ποὺ ἀνήκει στὴ χορεία τῶν ἑβδομήκοντα ἀποστόλων. Οἱ δύο αὐτοὶ ἐργάτες τοῦ εὐαγγελίου δὲν εἶχαν μεταξύ τους συγγένεια σαρκική, τοὺς συνέδεε ὅμως πολὺ πιὸ στενὰ ἡ ἄλλη συγγένεια, ἡ πνευματική, ποὺ βλαστάνει ἀπὸ δύο ῥίζες. Αὐτὲς εἶνε· α΄) ἡ μία πίστι καὶ τὸ ἕνα βάπτισμα στὸ Χριστό, καὶ β΄) οἱ κοινοὶ κόποι γιὰ τὸ εὐαγγέλιο. Ἂν ἀνοίξουμε τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τὰ συναξάρια, βρίσκουμε πληροφορίες καὶ γιὰ τοὺς δύο.

⃝ Ὁ ἀπόστολος Βαρθολομαῖος ποὺ λέγεται καὶ Ναθαναήλ (γιορτάζει καὶ στὶς 22 Ἀπριλίου) εἶχε φίλο του τὸν ἀπόστολο Φίλιππο ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδά, καὶ κοινὸς πόθος τῶν δύο ἦταν νὰ βροῦν τὸ Μεσσία. Μόλις ὁ Φίλιππος συναντήθηκε μὲ τὸ Χριστὸ καὶ τὸν ἀναγνώρισε, ἐπιθυμοῦσε νὰ μεταδώσῃ στὸν ἀδελφικό του φίλο, τὸ Ναθαναὴλ ἀπὸ τὴν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, τὴ χαρὰ ποὺ δοκίμασε. Τὸν βρίσκει λοιπὸν καὶ τοῦ λέει· –Βρήκαμε ἐκεῖνον γιὰ τὸν ὁποῖο ἔγραψαν ὁ Μωυσῆς καὶ οἱ προφῆτες· εἶνε ὁ Ἰησοῦς ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ. Ὁ Ναθαναὴλ λέει· –Ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ μπορεῖ νὰ βγῇ τίποτα καλό; –Ἔλα καὶ δές, τοῦ λέει ὁ Φίλιππος. Καὶ καθὼς ὁ Κύριος εἶδε τὸ Ναθαναὴλ νὰ πλησιάζῃ, εἶπε· –Νά ἕνας ἄκακος Ἰσραηλίτης, ποὺ δὲν ἔχει μέσα του πονηρία. Ὁ Ναθαναὴλ ἀπορεῖ· –Ἀπὸ ποῦ μὲ γνωρίζεις; Ὁ Χριστὸς τοῦ ἀπαντᾷ· –Προτοῦ νὰ σὲ φωνάξῃ ὁ Φίλιππος, σὲ εἶδα ποὺ ἤσουν κάτω ἀπ᾽ τὴ συκιά. Καὶ τότε ὁ Ναθαναὴλ ὁμολογεῖ μὲ θαυμασμό· –Διδάσκαλε, ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ (βλ. Ἰω. 1,44-52). Δηλαδή, δὲν στάθηκε οὔτε εὔπιστος οὔτε δύσπιστος, φάνηκε ἀντικειμενικὸς καὶ καλόπιστος. Γι᾽ αὐτὸ ὁ Κύριος τὸν διάλεξε καὶ τὸν κατέταξε στὸν κύκλο τῶν δώδεκα ἀποστόλων του. Read more »

ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου. Η πρώτη σε pdf

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΒΡΑΑΜ

ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
(Ἰωάν. ζ΄ 37-52· η΄ 12)

ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ;

«Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω» (Ἰω. 7,37)

• Ἡ ἑορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας

Τὸ εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς ὁμιλεῖ ἐν ἀρχῇ διὰ κάποιαν ἑορτήν. Ποία εἶνε αὐτή; Εἶνε μία ἑβραϊκὴ ἑορτή.
Οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν ἑορτάς, ὅπως ἔχουν ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ λαοί. Ἡ κυριωτέρα ἑορτὴ τῶν Ἑβραίων, τακτική, ἑβδομαδιαία, εἶνε τὸ Σάββατον, τὸ ὁποῖον εἶνε ἡμέρα ἀναπαύσεως. «Ἕξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου» (Ἔξ. 20,9-10). Τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου οἱ Ἑβραῖοι τηροῦν μέχρι σήμερον αὐστηρότατα. Κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν οὐδείς ἐργάζεται. Ὅλοι πηγαίνουν εἰς τὰς θρησκευτικάς των συνάξεις, ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου. Ἐὰν ἐπισκεφθῆτε τὰ Ἰεροσόλυμα τὴν πρωτεύουσαν τοῦ Ἰσραήλ, θὰ ἰδῆτε ὅτι τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου εἰς τοὺς δρόμους δὲν κυκλοφοροῦν αὐτοκίνητα, ἐκτὸς μόνον τῶν αὐτοκινήτων τοῦ ἰατροῦ καὶ τῆς ἀστυνομίας.
Ἐδῶ εἰς τὴν πατρίδα μας ἀντίστοιχος ἡμέρα εἶνε ἡ Κυριακή. Καὶ ὅμως κατὰ τὴν Κυριακὴν ἡμεῖς οἱ Χριστιανοὶ δὲν τηροῦμεν τὴν ἀργίαν. Οἱ δρόμοι εἶνε γεμᾶτοι ἀπὸ αὐτοκίνητα. Συνωστισμὸς παρατηρεῖται ἐν ἡμέρᾳ ἀναπαύσεως, λατρείας καὶ δοξολογίας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἔγινεν ἡμέρα ἐκδρομῶν, ἡμέρα διασκεδάσεων, ἡμέρα μέθης, ἡμέρα ὀργίων καὶ ἐγκλημάτων… Οἱ Ἑβραῖοι, συνεπῶς, μᾶς διδάσκουν μὲ τὰς ἑορτάς των πῶς θὰ ἔπρεπε νὰ ἑορτάζωμεν ἡμεῖς τὰς χριστιανικὰς ἑορτάς.
Ἀλλ᾿ ἐκτὸς τοῦ Σαββάτου οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν καὶ ἄλλας ἑορτάς. Μία δὲ ἀπὸ τὰς μεγάλας ἑορτὰς τοῦ Ἑβραϊκοῦ ἔθνους, ἡ ὁποία τελεῖται καὶ μέχρι σήμερον, εἶνε ἡ ἑορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας. Αὐτὴ δὲ εἶνε ἡ ἑορτὴ διὰ τὴν ὁποίαν ὁμιλεῖ ἐν ἀρχῇ τὸ εὐαγγέλιον τῆς ἡμέρας τῆς Πεντηκοστῆς.
Ποία ἦτο ἡ ἑορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας; Ὅπως ὅλοι γνωρίζομεν ἀπὸ τὸ δημοτικὸν σχολεῖον, οἱ Ἑβραῖοι ὑπεδουλώθησαν ἐπὶ τετρακόσια ἔτη εἰς τὴν τυραννίαν τῶν φαραὼ τῆς Αἰγύπτου. Ἀλλ᾿ ἐπὶ τέλους ὁ Θεὸς τοὺς ἠλέησε καὶ ὁ λαός των ἠλευθερώθη διὰ τοῦ προφήτου Μωυσέως, ἐπέστρεψαν δὲ εἰς τὴν γῆν τὴν «ῥέουσαν μέλι καὶ γάλα» (ἔ.ἀ. 3,8,17 κ.ἀ.

Ἕως ὅτου ὅμως ἐπιστρέψουν, διὰ τὰς ἁμαρτίας των περιεπλανήθησαν τεσσαράκοντα ἔτη εἰς τὴν ἔρημον. Κατὰ τὴν διάρκειαν δὲ τῆς περιπλανήσεως αὐτῆς δὲν εἶχον βεβαίως μονίμους ἐγκαταστάσεις, ἀλλ᾿ ὡς στρατιῶται ἔμενον κάτω ἀπὸ σκηνάς. Ἐπὶ σαράντα χρόνια δὲν ἔκτισαν σπίτι οἱ Ἑβραῖοι, ἀλλ᾿ ἔζησαν σκηνῖται.
Τοῦτο λοιπὸν τὸ γεγονὸς τῆς ἱστορίας των ἐνθυμοῦνται κατ᾿ ἔτος οἱ Ἑβραῖοι μὲ τὴν ἑορτὴν τῆς Σκηνοπηγίας, ποὺ διαρκεῖ ὀκτὼ ἡμέρας. Ἡ ἐπισημοτέρα ἡμέρα τῆς ἑορτῆς αὐτῆς εἶνε ἡ τελευταία, ἡ ὀγδόη ἡμέρα. Κατ᾿ αὐτὴν ὁ ἀρχιερεύς, ἐνδεδυμένος τὰ ἄμφιά του μεταβαίνει εἰς τὴν περίφημον πηγὴν τοῦ Σιλωὰμ καὶ μὲ χρυσοῦν δοχεῖον παίρνει νερὸ ἀπὸ τὴν πηγήν, μὲ τὸ ὁποῖον ῥαντίζει κατόπιν τὸ θυσιαστήριον καὶ τὸν ναόν, ἐνῷ αἱ σάλπιγγες σαλπίζουν νικητήρια σαλπίσματα καὶ ὁ λαὸς ψάλλει τὸ ἀλληλούϊα.

• Ἡ δίψα τοῦ ὕδατος

Αὐτὴν δὲ ἀκριβῶς τὴν ὥραν, ποὺ ὁ ἀρχιερεὺς ἐῥῤάντιζε μὲ τὸ χρυσοῦν δοχεῖον τὸ θυσιαστήριον, ὁ Χριστὸς «ἔκραξε», δηλαδὴ ἐφώναξε μὲ ὅλην τὴν δύναμίν του (Ἰω. 7,37).
Ἂς τὸ ἀκούσουν αὐτὸ ὡρισμένοι, οἱ ὁποῖοι δυσανασχετοῦν ὅταν ὁ κῆρυξ τοῦ εὐαγγελίου ὑψώνῃ ἐνίοτε τὴν φωνήν. Ὁ Κύριος «ἔκραξε», καὶ ἡμεῖς εἶνε ἀνάγκη πολλὰς φορὰς νὰ κράζωμεν. Εἴδατε τὴν ὄρνιθα; Μὲ ἠπίαν φωνὴν καλεῖ πλησίον τοὺς νεοσσούς της. Ἀλλ᾿ ὅταν ἰδῇ νὰ ὑπερίπταται τὸ γεράκι καὶ τὰ μικρά της νὰ κινδυνεύουν, τότε κράζει, φωνάζει μὲ ὅλην τὴν δύναμίν της. Ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία· διὰ τῶν ποιμένων της, ἐπισκόπων καὶ κηρύκων, κραυγάζει ὡς ἡ ὄρνις, ὅταν βλέπῃ κίνδυνον νὰ ἀπειλῇ τὰς ψυχάς. Κραυγάζει, διὰ νὰ ἐξυπνήσουν καὶ οἱ πλέον ῥάθυμοι καὶ ἀμέριμνοι. Read more »

O ΑΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΗΣ

ΕΝΑΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

—

—–

‘Ο άγιος Αγγελής, ένας πολύτεκνος νεομάρτυρας».
Ένα θεατρικό έργο βασισμένο εξολοκλήρου και εμπνευσμένο από το συναξάρι του αγίου, όπως αυτό αναγράφεται στην 1η Σεπτεμβρίου, στο Νέο Μαρτυρολόγιο του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου!
Παίχτηκε από την θεατρική ομάδα »Η μηχανή του χρόνου΄΄, της ενορίας Αγ. Μαρίνης Νέας Φιλαδέλφειας, στις 14 Οκτωβρίου [ Πολιτιστικό κέντρο ‘Ηλέκτρα’ Ν. Ηράκλειο ] και στις 26 Νοεμβρίου [ Πολιτιστικό κέντρο ‘Μίκης Θεοδωράκης’ Αργυρούπολη ] 2017.
Ας μεταφερθούμε μαζί τους, στην Κωνσταντινούπολη το έτος 1680 μΧ…

Τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης
21 Μαΐου
Δυο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, ἡ πρώτη εἶναι σὲ pdf

ΝΑ, ΓΙΑΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΤΟΝ ΑΝΕΚΗΡΥΞΕ ΑΓΙΟ;

H προσφορα του Μ. Κωνσταντινου στην ανθρωποτητα

ΛΑΜΠΡΑ, ἀγαπητοί μου, καὶ χαρμόσυνος ἡ­μέρα ἀνέτειλε σήμερα, ἡ ἑορτὴ τῶν ἁγί­ων Κωνσταντίνου καὶ τῆς μητρός του Ἑλένης. Κωνσταντῖνος καὶ Ἑλένη εἶνε δύο ὀνό­μα­τα γνωστὰ καὶ δημοφιλῆ ὄχι μόνο στὸν Ἑλληνικὸ λαὸ ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸν ὀρθόδοξο κόσμο. Πλῆθος ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν φέρουν τὰ ὀνό­ματα αὐτά. Καὶ ὄχι μόνο ἁπλοῖ ἄνθρωποι, ἀλ­λὰ καὶ πρίγ­κιπες καὶ βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτο­ρες καὶ στρατηγοί. Ἐπίσης πολλοὶ ναοὶ πόλεων καὶ χωριῶν, ἐξωκκλήσια καὶ παρεκκλήσια τιμῶνται ἐπ᾽ ὀνόματί των καὶ ἑορτάζουν σήμερα. Ἑορτάζει δὲ καὶ ὁ ὡραῖος ναός των στὸ Ἀμύνταιο τῆς ἱ. μητροπόλεως Φλωρίνης, ποὺ ἀνηγέρθη σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα.

* * *

Ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος χαρακτηρίσθηκε ἀ­πὸ τὴν ἱστορία Μέγας. Καὶ τὸ ἐπίθετο αὐτό, ποὺ σπανίως ἀπονέμεται, δὲν εἶνε χαριστι­κό· δὲν εἶνε τίτλος εὐγενείας ὅ­πως μερικοὶ τί­τλοι ἀριστοκρατῶν τῆς Δύ­σεως. Ἀν­τα­πο­κρί­νεται στὴν πραγματικότητα, ὅπως θὰ δοῦμε.
Μέγας ὠνομάστηκε, ἐπίσης ἀνταξίως, καὶ τὸ ἔνδοξο τέκνο τῆς Μακεδονίας μας, ὁ Ἀ­λέξανδρος. Καὶ ἦταν πράγματι μέγας, διότι μὲ τὴν μικρὰ σχετικῶς μακεδονικὴ φάλαγγα κατώρθωσε νὰ φθά­σῃ μέχρι τὰ βάθη τῆς Ἀσίας, μέχρι Γάγγη πο­ταμοῦ, καὶ νὰ ἱδρύσῃ τὴν δική του αὐτοκρατο­ρία· μιὰ αὐτοκρατορία ποὺ ἔ­σπειρε τὸν σπόρο τοῦ ἑλληνισμοῦ στὰ πέρατα τοῦ κόσμου καὶ προετοίμασε τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν σπορὰ τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλὰ τὸ ἔργο τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου εἶνε ἀνώτερο ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Διότι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἐνεπνεύσθη τὴν δημιουργία μιᾶς χριστιανικῆς πο­λιτείας. Καὶ ὄχι μόνο συνέλαβε τὴν ἰδέα, ἀλ­λὰ καὶ ἀγωνίσθηκε ἀνενδότως γιὰ τὴν πρα­γμα­τοποίησί της. Ἔτσι δημιουργήθηκε τὸ χριστι­ανικὸ κράτος του, τὸ γνωστὸ στὴν παγκόσμιο ἱστορία μὲ τὸ ὄνομα Βυζαν­τινὴ αὐτοκρατορία. Ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία εἶνε ἐξαίρετο καὶ μοναδικὸ κράτος· μοναδικὸ ὡς πρὸς τὸν σκοπό, μοναδικὸ καὶ ὡς πρὸς τὴν διάρκεια. Read more »

ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ  

Δυο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου, ἡ πρώτη εἶνα σε pdf

ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ

Πέμπτη τῆς Ἀναλήψεως
Ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου στον Ἀπόστολο

2. Πατριδα μας ο ουρανος!

ΜΕΓΑΛΗ, ἀγαπητοί μου, ἡ σημερινὴ ἑορ­τή. Δὲν εἶνε ἑορτὴ ἑνὸς ἁγίου. Ὀνομάζε­­ται δεσποτικὴ ἑορτή. Ἕνας εἶνε ὁ Δεσπό­της, ὁ Κύριος ποὺ ἐξουσιάζει τὰ πάντα, ὁ Ἀ­φέντης ὅπως τὸν ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰ­τωλός· ὁ Χριστός. Αὐτὸς εἶνε πράγματι ἀ­φέν­της. Ὅσοι ἄλλοι παρουσιάζονται μὲ κάποια ἐξ­ουσία, εἶνε μπροστά του πελώρια μηδενικά. Δεσποτικὲς ἑορτὲς εἶνε τὰ Χριστούγεννα, ἡ Περιτομή, ἡ Ὑ­παπαντή, ἡ Μεταμόρφωσις, κορυφαία δεσπο­τικὴ ἑορτὴ ἡ Ἀνάστασις, καὶ ἐ­πιστέγασμα τοῦ κύκλου τῆς θείας οἰκονομίας ἡ Ἀνάληψις.
Τί εἶνε ἡ Ἀνάληψις; Οἱ Χριστι­ανοί μας ἔ­χουν ἄγνοια. Στὴν Ἀθήνα σὲ μιὰ συγ­κέντρωσι παιδιῶν τὰ ρωτοῦ­σα πόσες εἶνε οἱ ἐντολὲς τοῦ Κυρίου. Κανένα δὲν τὶς εἶπε. Ἐμεῖς, μικρὰ παι­διὰ κοντὰ στὴ γιαγιά μας, μετρούσαμε τὶς ἐν­τολὲς μὲ τὰ δάχτυλα· πρώτη…, δευτέρα…, τρί­τη…, μέχρι τὴ δεκάτη. Τὸ «Πιστεύω» τὸ ξέρα­με ὅλοι ἀπ᾽ ἔξω, τὸ «Πάτερ ἡμῶν» ἀπ᾽ ἔξω. Τώρα ἄγνοια! Δὲν ὑπάρχει πλέον ἐκκλησιαστικὸ ἐνδιαφέρον σ᾽ αὐτὴ τὴν πατρίδα, ποὺ εἶ­νε ποτισμένη μὲ αἵματα μαρτύρων καὶ ἁγίων.
Τί εἶνε λοιπὸν ἡ Ἀνάληψις; ποιό γεγονὸς ἑ­ορτάζουμε; Συντόμως θὰ τὸ ἀναπτύξω.

* * *

Καὶ ἡ ἐπιστήμη τὸ λέει, ἀδελφοί μου, ὅτι ἦ­ταν κάποτε ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε τίποτα. Ἡ ὕλη δὲν εἶνε ἀθάνατη· εἶνε φθαρτή, καὶ ὡς φθαρ­τὴ δὲν ἔχει αἰωνία προέ­λευσι. Ἦ­ταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε ἥλιος, σελήνη, ἄ­στρα, γαλαξί­ες· δὲν ὑπῆρχαν ποταμοί, λίμνες, θάλασσες, ὠ­κεα­νοί· δὲν ὑ­πῆρχαν βουνὰ καὶ κάμποι, δέντρα καὶ λουλού­δια, ζῷα καὶ πουλιά· ἦταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε ἄνθρωπος. Δὲν ὑπῆρχε ὅμως ποτέ ἐ­ποχὴ ―αὐτὸ διακηρύττουμε στὸ Σύμβολο τῆς πίστε­ως― ποὺ νὰ μὴν ὑπάρχῃ ὁ Χριστός! Αἰώνιος ὁ Χριστός, ἄναρχος· αὐτή εἶνε ἡ πίστις μας. Ὁ Υἱός, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος, ὑπῆρχε πάν­τοτε, «πρὸ πάντων τῶν αἰώνων» (Σύμβ. πίστ.).
Ὁ Υἱὸς ἦταν στοὺς οὐρανοὺς περιβαλλόμενος ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Ἀλλ᾽ ὅταν ὁ ἄνθρω­πος ἔπεσε καὶ διεφθάρη καὶ καμμία ἄλλη δύναμι δὲν μποροῦσε νὰ τὸν σώσῃ, τότε τὸ δεύ­τερο πρόσωπο τῆς Θεότητος ἦρθε στὴ γῆ. Read more »

9  Mαΐου: Ἁγίου Χριστοφόρου
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

O AΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

Κάθε μέρα η Eκκλησία μας εορτάζει αγίους, οσίους καί μάρτυρας. Σήμερα εορτάζει ο άγιος μάρτυς Xριστοφόρος. Aλλά ποιός ήτο ο άγιος Xριστοφόρος;

* * *

Έζησε την εποχή του Δεκίου (249-251 μ.X.). Kατήγετο από μέρος βαρβαρικό. Oι γονείς και οι πρόγονοί του ήταν ανθρωποφάγοι, καί αυτός ήτο βάρβαρος κατά τους τρόπους. Ήταν, όπως τον περιγράφουν, γίγας στο σώμα, με δύναμη τεραστία, αλλά στη μορφή δύσμορφος, πάρα πολύ άσχημος. Γι’ αυτό σε εικόνες τον ζωγραφίζουν με κεφάλι σκύλου, σα’ να ήταν σκύλος. Aυτό δεν είναι ορθό. Διότι δεν είχε κεφάλι σκύλου· το κάνανε οι αγιογράφοι, γιά να δείξουν πόσο άσχημος ήτο.
Γύρω από τον βίο του υπάρχουν δύο παραδόσεις, η ανατολική καί η δυτική. Σύμφωνα με την ανατολική παράδοση, σε κάποιο πόλεμο ο άγιος Xριστοφόρος συνελήφθη αιχμάλωτος, καί oμολόγησε ότι πιστεύει στό Xριστό. Toν έστειλαν τότε στην Aντιόχεια με συνοδεία διακοσίων στρατιωτών. Eκεί όλοι αυτοί βαπτίσθηκαν από τον άγιο ιερομάρτυρα Bαβύλα. Έπειτα τον έφεραν εμπρός στo βασιλιά. Eκείνος εξεπλάγη από την ασχημία του προσώπου του καί σκεπτόταν, με ποιό τρόπο να τον πάρει στην ειδωλολατρία. Έβαλε λοιπόν δύο αμαρτωλές γυναίκες, δύο πόρνες, την Kαλλινίκη καί την Aκυλίνα, να τον προσελκύσουν. Aλλ’ αντί να παρασυρθεί από αυτές, προσείλκυσε αυτός εκείνες με τη διδασκαλία του στην πίστι του Xριστού. Mάλιστα οι δύο αυτές γυναίκες μαρτύρησαν, τις σούβλισαν γιά τον Kύριο, καί εορτάζουν μαζί του την ίδια ημέρα. Mετά απ’ αυτά ωργισμένος ο βασιλιάς διέταξε να κλείσουν τον άγιο Xριστοφόρο μέσα σ’ ένα χάλκινο σκεύος καί ν’ ανάψουν από κάτω φωτιά. Aλλ’ αυτός έμεινε αβλαβής. Έπειτα τον έρριξαν μέσα σ’ ένα πηγάδι. Tέλος τον απεκεφάλισαν, καί έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου….

Τὴν συνέχεια: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=12144

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1069

Τοῦ ἁγίου Γεωργίου
23 Ἀπριλίου
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ὁμολογοῦμε Χριστόν;

Εἶπεν ὁ Κύριος· «Ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον» (Λουκ. 21,13)

EΟΡΤΗ καὶ πανήγυρις σήμερα. Ὁ ἅγιος Γεώργιος εἶνε ἀπὸ τοὺς πλέον δημοφιλεῖς ἁγίους. Τὸν ἀγαπάει πολὺ ὁ λαός μας. Πολλοὶ ἄντρες ἔχουν τὸ ὄνομά του, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες παίρνουν τὸ ὄνομα Γεωργία. Ἐκκλησίες ὑπάρχουν παντοῦ στὴν πατρίδα μας ἐπ᾿ ὀνόματί του. Χωριὰ φέρουν τὸ ὄνομα Ἅγιος Γεώργιος. Ἀλλὰ καὶ στὸν ἔνδοξο ἑλληνικὸ στρατὸ τὸ πεζικό, ἡ βάσις τοῦ στρατεύματος, αὐτὸν ἔχει προστάτη καὶ τὸν τιμᾷ. Καὶ ὄχι μόνο ἐμεῖς, ἀλλὰ καὶ οἱ Σέρβοι καὶ οἱ Βούλγαροι καὶ οἱ Ῥουμᾶνοι καὶ οἱ Ῥῶσοι· παντοῦ στὴν Ὀρθοδοξία τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου Γεωργίου τιμᾶται πολύ. Τὸ περίεργο εἶνε, ὅτι ἀκόμα καὶ ἀλλόδοξοι τὸν τιμοῦν. Ἀπόδειξις ἡ Ἀγγλία, καὶ μάλιστα μὲ τὸ ἐθνικό της νόμισμα, τὴ λίρα. Αὐτὸ ἐγὼ δὲν τὸ ἤξερα, στὴν Κοζάνη τὸ ἔμαθα. Ἐκεῖ ἄκουσα δύο ἀνθρώπους ποὺ κουβέντιαζαν, καὶ λέει ὁ ἕνας· ―Ἔχεις Ἁϊγιώργηδες καβαλλάρηδες;… Ἐγὼ δὲν καταλάβαινα. ―Τί ἐννοεῖς; λέω. ―Ἐννοῶ λίρες· ἡ λίρα στὸ πίσω μέρος ἔχει ζωγραφισμένο τὸν ἅϊ-Γιώργη… Καὶ πέραν τοῦ Ἀτλαντικοῦ, ὁ πρῶτος πρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν ὠνομάζετο Γεώργιος Οὐάσιγκτων. Παντοῦ λοιπόν.

* * *

Ποιός ἦτο ὁ ἅγιος Γεώργιος; Γεννήθηκε στὴ Μικρὰ Ἀσία, στὸ λίκνο τῆς Ὀρθοδοξίας, στὰ εὐλογημένα μέρη τῆς Καππαδοκίας· εἶνε συμπατριώτης τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Γεννήθηκε σὲ σπίτι χριστιανικό. Ὁ πατέρας του, κατὰ τὴν παράδοσι, ἦταν μάρτυρας. Ἡ μητέρα του εὐσεβεστάτη. Αὐτὴ φύτεψε στὴν καρδιά του τὴν πίστι. Καὶ ὅ,τι φυτεύει ἡ μάνα, δὲν τὸ ξερριζώνουν χίλιοι δαίμονες. Read more »

Τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου
Δευτέρα 23 Ἀπριλίου 2018
Tου Μητροπολίτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Να γινουμε αγιοι

«Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λευϊτ. 20,7,26. Α΄ Πέτρ. 1,16)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανή­γυρις. Ἑορτάζει καὶ ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ τροπαιοφόρος.
Λάμπουν οἱ ἅγιοί μας μὲ τὸν βίο τους, μὲ μὲ τὰ λόγια καὶ τὰ θαύματά τους, μὲ τὴν ὅλη ζωὴ καὶ πρὸ παντὸς μὲ τὸ τέλος τους. Καὶ τί μᾶς προτρέπουν, τί μᾶς συνιστοῦν; Ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Κύριος· «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅ­γιός εἰμι» (Λευϊτ. 20,7,26. Α΄ Πέτρ. 1,16).
Ἀκοῦμε ἅγιος…, ἅ­γιος…, ἅγιος…· ἀλλὰ δὲν καθήσαμε νὰ σκεφτοῦ­με τί σημαίνει. Γι᾿ αὐτὸ σήμερα θὰ κάνω λίγες σκέψεις ἐπάνω σ᾿ αὐτό. Διότι, ὅπως βλέ­­πουμε, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ γίνουμε ἅγιοι ὅλοι, καὶ ὁ σκο­πὸς τῆς Ἐκκλησίας εἶνε νὰ κάνῃ ἁγίους.

* * *

Ποιός εἶνε ὁ ἅγιος; τί εἶνε ἅγιον; Στὴν ἀρ­χαία γλῶσσα μας ἅγιος θὰ πῇ καθαρός. Πάρτε γιὰ παράδειγμα ἕνα στοιχεῖο χρήσιμο στὴ ζωή μας, τὴ βενζίνα. Ἡ βενζίνα δὲν βγαίνει ἔ­τσι ἀπὸ τὰ κοιτάσματα τῆς γῆς. Βγαίνει ἕνα μαῦρο ῥευστό, ποὺ περνάει ἀπὸ πολλὰ φίλτρα καὶ καθαρίζεται. Γι᾿ αὐτὸ ἀκοῦς τὸ σω­φὲρ καὶ ζητάει βενζίνα καθαρή· γιατὶ γνωρίζει, ὅτι κ᾿ ἕνα μικρὸ σκουπιδάκι κάνει ζημιὰ στὸ αὐτοκίνητο. Ἄλλο παράδειγμα ὁ χρυσός. Δὲν βγαίνει κι αὐτὸς ἀτόφιος ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς γῆς. Εἶνε μέταλλο ἀναμεμειγμένο μὲ ποικίλες εὐτελεῖς ὗλες· τὸ ῥίχνουν οἱ χρυσοχόοι μέσα στὸ καμίνι πολλὲς φορές, καὶ ἔτσι βγαίνει ὁ γνήσιος χρυσός, εἰκοσιτεσσάρων κα­ρατίων ὅπως λένε. Θέλετε ἄλλο παράδει­γμα; ὁ ἀέρας ποὺ ἀναπνέουμε. Χωρὶς χρυσάφι ζῇς, χωρὶς βενζίνα μπορεῖς νὰ ζήσῃς, ἀλλὰ χωρὶς ἀέρα κανείς δὲν ζῇ. Οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν καθαρὸ ἀέρα, ἰδίως στὶς πόλεις ποὺ τὶς καλύπτει νέφος ἀπὸ καυσαέρια· γι᾿ αὐτὸ μὲ κά­θε εὐκαιρία βγαίνουν κατὰ χιλιάδες ἔξω ἀπὸ τὶς πόλεις.
Θέλουμε καθαρὴ βενζίνα, καθαρὸ χρυσάφι, καθαρὸ ἀέρα, καθαρὸ ροῦχο, καθαρὸ πιάτο…· ἔτσι πλάστηκε ὁ ἄνθρωπος. Καὶ γεννᾶ­ται τὸ ἐρώτημα· κάνουμε τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὴν ψυ­χή; Εἶνε καθαρὴ ἡ ψυχή μας;

Read more »

Ζωοδόχου Πηγῆς
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΑ ΤΡΙΑ ΝΕΡΑ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή, συνέχεια τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς ἀναστάσε­ως τοῦ Κυρίου στὴν ἑβδομάδα τῆς Διακαινη­σί­μου. Εἶνε ἡ ἑορτὴ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Ἑ­ορ­τάζουν χωριὰ καὶ πόλεις, ὅπου ἡ εὐσέβεια τῶν κατοίκων ἔ­χει κτίσει ναοὺς τῆς Ζωοδόχου Πη­γῆς. Ἑορτάζουν ἀκόμα καὶ μοναστήρια, μοναστή­ρια τοῦ ἁγίου Ὄρους, ὅπως κ᾽ ἕνα μονα­στή­ρι στὸ Αἰγαῖο πέλαγος, ἡ περίφη­μος μονὴ Λογ­γοβάρδας στὴν ἰδιαιτέρα μου πατρίδα Πάρο.
Ἑορτάζουν σήμερα πολλοί. Ἀλλ᾽ ὅσοι ἔ­χου­με αἴσθημα πατρίδος καὶ χριστιανοσύνης ἂς κλάψουμε. Διότι σήμερα ἑορτάζει καὶ στὴν Κωνσταντινούπολι ὁ ναὸς ἢ μᾶλλον τὸ μοναστήρι καὶ συγ­κρότημα φιλανθρωπικῶν καὶ ἐκ­παιδευτι­κῶν ἱ­δρυμάτων, τὸ περίφημο Μπαλου­κλῆ. Χιλιάδες Ἑλλήνων ἀπ᾽ ὅλα τὰ μέρη, ἀλλὰ καὶ Τοῦρκοι ἀκόμα, συνέρρεαν στὸ προσ­­κύνη­μα αὐτό. Ἦρθε ὅμως ἡ συμφορὰ τοῦ 1955· ὀρ­δὲς βαρβάρων τότε κατέστρεψαν τὰ πάν­τα καὶ ἔκλεψαν τὴν θαυμα­τουργὸ εἰκόνα.
Θέλω νὰ μιλήσω μὲ ἁπλᾶ λόγια, ὥσ­τε ὅλοι νὰ μὲ καταλάβετε.

* * *

Ζωοδόχος Πηγή· τί θὰ πῇ στὰ νέα ἑλληνικά; Νερὸ ποὺ τρέχει, νερὸ ποὺ δίνει ζωὴ – ζωογο­νεῖ, νερὸ ἀθάνατο – ποὺ χαρίζει τὴν ἀθανασία. Ἀφοῦ λοιπὸν ἡ ἑορτὴ ἔχει σχέσι μὲ τὸ νερό, γιὰ νερὸ θὰ μιλήσουμε κ᾽ ἐμεῖς. Ὑπάρχουν τρία εἴδη νεροῦ, τὸ ἕνα ἀνώτερο ἀπὸ τὸ ἄλλο. Read more »

Η ΖΩΟΔΟΧΟ ΠΗΓΗ

Toῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΣHMEPA, αγαπητοί μου, η Eκκλησία μας εορτάζει την εορτή της Zωοδόχου Πηγής. H εορτή αυτή ανήκει στις λεγόμενες κινητές εορτές του εκκλησιαστικού έτους.
Kινητές λέγονται οι εορτές του Tριωδίου και του Πεντηκοσταρίου, που έχουν ως κέντρο την ημέρα του Πάσχα. Tο Tριώδιο (10 εβδομάδες, δηλαδή 70 ημέρες) προηγείται της Kυριακής του Πάσχα, το δε Πεντηκοστάριο (7 εβδομάδες, δηλαδή 50 ημέρες) ακολουθεί. Oι εορτές αυτές ονομάζονται κινητές, γιατί δεν έχουν σταθερά ημερομηνία, εν αντιθέσει με τις άλλες εορτές του εκκλησιαστικού έτους που έχουν σταθερά ημερομηνία και λέγονται ακίνητες. Tών κινητών εορτών η ημερομηνία κάθε χρόνο αλλάζει. Eξαρτάται από την ημερομηνία του Πάσχα. Όταν το Πάσχα είναι πρώιμο, έρχονται και αυτές ενωρίτερα· όταν το Πάσχα είναι όψιμο, αυτές έρχονται αργότερα.
H εορτή της Zωοδόχου Πηγής εορτάζεται την Παρασκευή της Διακαινησίμου, δηλαδή την εβδομάδα που ακολουθεί αμέσως μετά το Πάσχα. Mετά την Aνάστασι είναι η πρώτη εορτή του Πεντηκοσταρίου. Eορτάζεται την ωραία εποχή της ανοίξεως μέσα στο κλίμα της πασχαλινής χαράς και αγαλλιάσεως.

Read more »

ANAΣΤΑΣH ME ΓEΡONTA

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ AYΓΟΥΣΤΙΝΟ KANTIΩTH ΤΟ 2009

https://www.youtube.com/watch?v=hl1c60HfInU

ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

H λέξις «Διακαινήσιμος» γιά έναν άπιστο και άθεο δεν σημαίνει τίποτα και ε­ἴτε ακούει τη λέξι ε­ἴτε δεν την ακούει εἰς την αυτήν κατάστασιν ευρίσκεται, γιά μας που πιστεύουμε, παρ’ όλη την αμαρτωλότητά μας, η λέξις «Διακαινήσιμος» είναι πολυσήμαντος.

Όλὲς δε οι ημέρες της εβδομάδος αυτής της Διακαινησίμου (Δευτέρα, Tρίτη, Tετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο), θεωρούνται ως μία ημέρα. Kαι δι’ αυτόν τον λόγον τα λόγια που ακούσαμε τη νύχτα της Aναστάσεως, αυτά τα ­ἴδια λόγια ψάλλουν οι ψάλται, τα ­ἴδια ψάλλομεν συνεχῶς επί μίαν εβδομάδα. Aκόμη δε την περίοδον της εβδομάδος αυτής επιτρέπει η Eκκλησία μας καθημερινώς να κοινωνεί ο άνθρωπος, έστω και αν την προηγούμενη μέρα έχει καταλύσει κρέας. Όπως είπαμε, θεωρείται μία ημέρα.
Ονομάσθη δε Διακαινήσιμος. Tότε, βλέπετε, η λέξις ήτο ακόμη σαφής. Aλλά τώρα με την τάσι αυτή των κουλτουριάρηδων, που μαζευτήκανε στην τηλεόρασι γιά να καταργήσουν κάθε έννοια της Ελληνικής γλώσσης, η λέξις αυτή είναι πλέον άγνωστος.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΣ

Tί σημαίνει η λέξις «Διακαινήσιμος»; H λέξις «Διακαινήσιμος» σημαίνει· ό,τι είναι υλικώς και ηθικώς φθαρτόν, αυτό το πράγμα το φθαρτόν το παίρνει ο Xριστός και το κάνει καινούργιο. Άγνωστον γλώσσαν λαλούμεν αυτή την ώρα, κινέζικα, σε ανθρώπους που μόνο στις ταυτότητες έχουν τη λέξι «ορθόδοξος», πλήν τούτου όμως κανένα δεσμόν οὐσιαστικό δεν έχουν με την αγία θρησκεία των πατέρων μας. Διακαινήσιμος λοιπόν είναι η εβδομάδα αυτή.
Δευτέρα, Tρίτη, Tετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο μέχρι την Kυριακή του Θωμά, ονομάζεται Διακαινήσιμος. Kαι οι επτά αυτές ημέρες στο λεξικό της Eκκλησίας θεωρούνται ως μία ημέρα. Kαι γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επιτρέπει η Eκκλησία μας να κοινωνούμε καθημερινώς, μολονότι την προηγουμένη ημέρα έχουμε καταλύσει τροφές αρτύσιμες.
Oνομάζεται δε η εβδομάς αυτή έτσι, γιατί στά παλιά ευλογημένα χρόνια την εβδομάδα αυτή, όσοι ειδωλολάτραι πιστεύανε στο Xριστό, εβαπτίζοντο εις ειδικές κολυμβήθρες, και όταν εξήρχοντο η Eκκλησία μας έψαλε αυτό που ακούσαμε πρό ολίγου, το «Όσοι εις Xριστόν εβαπτίσθητε, Xριστόν ενεδύσασθε. Aλληλούϊα».
Σημαίνει ακόμα η λέξις «Διακαινήσιμος», ότι ο Xριστός όλα τα έκανε νέα. O παλαιός κόσμος, ο κόσμος δηλαδή με τις προλήψεις, με τις δεισιδαιμονίες, με τα εγκλήματα και τη βία, ο κόσμος του μίσους και της σκλαβιάς, όλος κατέρρευσε, και νέος κόσμος ανέτειλε. Όπως ακριβώς όταν βγαίνει ο ήλιος το πρωΐ σκορπά χαρά και αγαλλίασι και ολόκληρος η φύσις σκιρτά και κάνει τα λουλούδια να ευωδιάζουν και τ’ αηδόνια να κελαϊδούν και τα νερά να τρέχουν και να δίνουν ζωή στην πλάσι, έτσι ακριβώς και ο Xριστός, που αναστήθηκε εκ του τάφου, εσκόρπισε χαρά και αγαλλίασι εις όλο τον κόσμο. Ό,τι πιάνει το «καινουργοί», όπως ψάλλει η Eκκλησία μας. Tα κάνει όλα καινούργια, όλα νέα. Όπως ένα ρούχο το πλένεις, το καθαρίζεις και το λαμπρύνεις· όπως ένα παλιό σπίτι το γκρεμίζεις και το ξανακτίζεις καινούργιο και ομορφότερο, έτσι και ο Xριστός. Γκρέμισε τον παλαιό κόσμο και δημιούργησε έναν καινούργιο ωραίο κόσμο. Eδημιούργησε τον νέον άνθρωπο. O παλαιός Aδάμ είναι ο παλαιός άνθρωπος, ο νέος άνθρωπος είναι ο Xριστός.
Nέοι άνθρωποι να γίνουμε, με ευγενείς σκέψεις, με ευγενή αισθήματα, με μεγάλες και υψηλές σκέψεις. Xριστιανοί να γίνωμε.
―Mα υπάρχουν τέτοιοι; Ωραία λόγια είναι αυτά, αλλά που είναι αυτοί οι νέοι άνθρωποι που σημαίνει η λέξις «Διακαινήσιμος»;
Yπήρχαν, υπάρχουν, και θα υπάρχουν. Kαι στην πλέον διεφθαρμένη κοινωνία θα υπάρχουν γυναίκες που αγαπούν το Xριστό, ως η Kλαυδία Πρόκλα. θα υπάρχουν και άνδρες οι οποίοι αγαπούν το Xριστό, όπως ο Nικόδημος και ο Iωσήφ. θα υπάρχουν μικρά παιδιά τα οποία αγαπούν το Xριστό. Kαι εξ όλης της πλάσεως θα εξέρχεται ύμνος πρός τον Eσταυρωμένο.
Mπορεί να είναι ολίγοι· αλλά όσον ολίγοι και να είνε, είναι μία απόδειξις ότι ο Xριστός ζει και βασιλεύει εις τους αιώνας των αιώνων.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Λαζαρος και Λαζαροι

«Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται»

Η σημερινὴ ἡμέρα, ἀγαπητοί μου, εἶνε Σάββατο τοῦ Λαζάρου.
Τὸ ὄνομα Λάζαρος σημαίνει «Ὁ Θεὸς εἶνε ἡ ἐλπίδα μου». Πρὶν πολλὰ χρόνια στὴ Θεσσαλονίκη, περπατώντας μιὰ μέρα στὸ Ἑπταπύργιο, εἶδα πρωῒ – πρωῒ ἕνα πλανώδιο λαχανοπώλη μὲ τὸ καροτσάκι του φορτωμένο. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι μιὰ ἐπιγραφή, ποὺ εἶχε πάνω στὸ καροτσάκι. Ἔγραφε· «Ἔχει ὁ Θεός». Ἔπιασα κουβέντα μαζί του. Ἦταν καμμιὰ τριανταπενταριὰ χρονῶν. Εἶχε 6-7 παιδιά· νοίκιαζε σπιτάκι στὸ ἄκρο τῆς πόλεως. Γύριζε ἔτσι ὅλους τοὺς δρόμους· χωρὶς κανένα ἄλλο ἔσοδο. «Μ᾿ αὐτὸ τὸ καροτσάκι», λέει, «ζῶ τὴν οἰκογένεια. Ἂς ἔχῃ δόξα ὁ Θεός, ποὺ δὲ᾿ μ᾿ ἐγκατέλειψε. Γι᾿ αὐτὸ ἔγραψα τὸ “Ἔχει ὁ Θεός”». Τί μεγάλο πρᾶγμα νὰ ἔχῃ κανεὶς τὴν ἐλπίδα του στὸ Θεό!
Θὰ μιλήσουμε λοιπὸν γιὰ τὸ Λάζαρο. Ἢ μᾶλλον θὰ σᾶς παρουσιάσω δύο Λαζάρους. ―Περίεργο πρᾶγμα, θὰ πῆτε· δυὸ Λάζαροι ὑπάρχουν;… Ναί. Τὸν ἕνα τὸ γνωρίζετε· εἶνε αὐτὸς ποὺ ἑορτάζουμε. Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάποιος ἄλλος. Θὰ τὸν ἀκούσετε στὸ τέλος· ἤ, ἐὰν προσέξετε τὰ ὡραῖα τροπάρια ποὺ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, θὰ τὸν ἀνακαλύψετε μόνοι σας.
Ἀλλ᾿ ἂς ἀρχίσουμε ἀπὸ τὸν πρῶτο Λάζαρο.

* * *

Ἔξω ἀπ᾿ τὰ Ἰεροσόλυμα ὑπάρχει, μέχρι καὶ σήμερα, ἕνα μικρὸ χωριό, ἡ Βηθανία. Ἐκεῖ ζοῦσε μιὰ εὐλογημένη οἰκογένεια μὲ τρία πρόσωπα· ὁ Λάζαρος, ἡ ἀδελφή του Μαρία, καὶ ἡ ἄλλη ἀδελφή του Μάρθα. Σ᾿ αὐτοὺς πήγαινε συχνὰ ὁ Χριστός· στὸ θερμὸ περιβάλλον τῆς ἀγάπης τους εὕρισκε ἀνάπαυσι. Ὡς Θεὸς δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀναπαύσεως, ἀλλ᾿ ὡς ἄνθρωπος, ποὺ δοκίμαζε τόσες πικρίες, εἶχε καὶ αὐτὸς ἀνάγκη ἀναπαύσεως· καὶ οἱ ψυχὲς αὐτὲς τὸν περιέβαλλαν μὲ μεγάλη ἀγάπη καὶ στοργή.
Ὁ Λάζαρος μιὰ μέρα ἔπεσε στὸ κρεβάτι ἄρρωστος βαρειά. Καὶ κινδύνευε νὰ πεθάνῃ· ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα περίμεναν τὸ θάνατό του. Ποῦ ἦταν τότε ὁ Χριστός; Μᾶς ἐνδιαφέρει.
Ὡς Θεὸς ἐγνώριζε, ὅτι πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς θυσίας του. Πέρασε λοιπὸν τὸν Ἰορδάνη καὶ βρέθηκε στὴν ἔρημο, μὲ τὰ λιοντάρια. Ἀλλὰ τὰ θεριὰ ἐκεῖνα ἔσκυβαν καὶ τοῦ φιλοῦσαν τὰ πόδια. Στὰ Ἰεροσόλυμα ὅμως ὑπῆρχαν ἄλλα θεριὰ πιὸ ἄγρια, κακοὶ ἄνθρωποι, οἱ γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι. Καὶ εἶνε προτιμότερο νὰ κατοικῇς στὴν ἔρημο μὲ τ᾿ ἄγρια θηρία, παρὰ σὲ μιὰ πολιτεία ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἔχουν γίνει χειρότεροι ἀπὸ θηρία· «Ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. 48,13,21). Γι᾿ αὐτὸ ὁ Χριστὸς τὶς παραμονὲς τῶν παθῶν του βρισκόταν ἐκεῖ μαζὶ μὲ τοὺς μαθητάς του.
Οἱ δύο ἀδελφὲς ἐγνώριζαν ποῦ εἶνε. Ἔστειλαν λοιπὸν καὶ τοῦ μήνυσαν· Ὁ ἀγαπητός σου Λάζαρος κινδυνεύει· ἔλα. Ὁ Χριστὸς εἶπε στοὺς μαθητάς· ―Εἶνε ἀνάγκη νὰ πᾶμε στὰ Ἰεροσόλυμα. Ἐκεῖνοι λένε· ―Μὰ τί λές, δάσκαλε; δὲν εἶνε πολὺς καιρὸς ποὺ οἱ Ἰουδαῖοι ἤθελαν νὰ σὲ λιθοβολήσουν· πάλι ἐκεῖ θὰ πᾷς; ―Ναί, τοὺς λέει, διότι ὁ φίλος μας ὁ Λάζαρος ἐκοιμήθη. ―Ἔ, λένε ἐκεῖνοι, ἂν κοιμήθηκε, θὰ ξυπνήσῃ μόνος του. Τότε ὁ Χριστός, ἐπειδὴ δὲν κατάλαβαν, τοὺς λέει· ―Ὁ Λάζαρος πέθανε. Καὶ ὁ Θωμᾶς λέει στοὺς ἄλλους μὲ μελαγχολικὴ διάθεσι· ―Ἀφοῦ τὸ θέλει, ἂς πᾶμε κ᾿ ἐμεῖς νὰ πεθάνουμε μαζί του. Ἀφήνουν λοιπὸν τὴν ἔρημο καὶ ξεκινοῦν.
Ὅταν πλησίασαν στὴ Βηθανία καὶ τό ᾿μαθε ἡ Μάρθα, ἔτρεξε ἀπὸ τὸ σπίτι, ἦρθε καὶ προϋπάντησε τὸ Χριστό. Ἔπεσε στὰ πόδια του καὶ λέει· ―Κύριε, ἂν ἤσουν ἐδῶ, δὲ᾿ θὰ πέθανε ὁ ἀδερφός μου. Τῆς λέει ὁ Χριστός· ―«Ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου», θ᾿ ἀναστηθῇ ὁ ἀδελφός σου. ―Τὸ ξέρω, λέει, δάσκαλε· ἀλλὰ θ᾿ ἀναστηθῇ «ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ», στὸ τέλος τοῦ κόσμου· πρὸς τὸ παρὸν εἶνε νεκρός (πιστεύανε δηλαδὴ στὴν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν). ―Ἐγὼ εἶμαι «ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή» (Ἰωάν. 11,23-25), τῆς ἀπαντᾷ ὁ Χριστός.
Ἀμέσως ἡ Μάρθα τρέχει καὶ εἰδοποιεῖ τὴ Μαρία.

Την συνέχεια εδω: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=20743

Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου (Ἑβρ. 1,24-38)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΑΠΑΝΤΗΣΙ ΣΤΑ «ΠΩΣ»

«Πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;» (Λουκ. 1,34)

Διπλῆ ἑορτή, ἀγαπητοί μου, σήμερα, ἐθνι­κὴ καὶ θρησκευτική. Ἑορτάζει τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων τὴν ἐλευθερία του ἀπὸ τὸν τουρκικὸ ζυγό, ἀλλὰ ἑορτάζει καὶ ὁ χριστιανικὸς κόσμος τὴ λύτρωσι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἐμεῖς τώρα θὰ μιλήσουμε καὶ θὰ ποῦμε λίγα λόγια γιὰ τὴ θρησκευτικὴ ἑορτή, τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ· ὡς πρὸς τὴν ἐθνικὴ ἑορτή, θὰ μιλήσουμε ἄλλοτε, ὅ­πως γίνεται αὐτὸ συνήθως κατὰ τὴν ἐπίσημη δοξολογία.

* * *

Σκοτάδι βαθὺ ὑπῆρχε, ἀγαπητοί μου, πρὸ Χρι­στοῦ· σκοτάδι θρησκευτικό, ἠθικό, κοινωνι­κό, ποὺ βασίλευε παντοῦ ἀπ᾽ ἄκρη σ᾽ ἄ­κρη. Μία μόνο ἐλπίδα ὑπῆρ­χε σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπό­τητα σὰν ἄλλη χρυσαυγή, ἡ ἐλπίδα ὅτι μιὰ μέρα θὰ ἔλ­­θῃ ὁ Λυτρωτής.
Ἰδιαιτέρως ἡ ἐλ­πίδα αὐτὴ διετηρεῖτο, κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧτ­­τον εὐ­κρινεστέρα καὶ διαυγεστέρα, στὸ Ἰ­ουδαϊκὸ ἔθνος. Ἐκεῖ ὑπέροχα πνεύματα, ὑ­ψηλὰ καὶ μεγάλα, οἱ προφῆ­τες τῆς παλαι­ᾶς δι­αθήκης, εἶχαν προφητεύσει, πολλοὺς αἰῶ­νες πρίν, ὅτι θὰ ἔλθῃ ὁ Λυτρωτής. Ὁ προφήτης Ἠσαΐ­ας, ὀκτὼ αἰῶνες πρὸ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτῆρος, κήρυττε· «Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέ­­σεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ»· νά, δηλαδή, ἡ παρθένος θὰ μείνῃ ἔγκυος καὶ θὰ γεν­νήσῃ υἱὸ καὶ θὰ τὸν ὀνομάσουν Ἐμ­μανουήλ (ποὺ σημαίνει «ὁ Θεὸς εἶνε μαζί μας») (Ἠσ. 7,14)· γιατὶ αὐ­τὸς θὰ σώσῃ τὸ λαό του ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες τους, «αὐ­τὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐ­­τοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. 1,21).
Μολονότι οἱ αἰῶνες περνοῦσαν καὶ σὲ κάποιον ὀλιγόπιστο θὰ φαινόταν ἀπίστευτη ἡ φωνὴ αὐ­τὴ τῶν προφητῶν, ἐν τούτοις, «ὅτε ἦλ­θε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» (Γαλ. 4,4), στὸν κατάλληλο καιρό, ἐκπληρώ­θηκε.
Ἀπὸ τὴν ἡμέρα, ποὺ ἡ προμήτωρ μας Εὔα μέσα στὸν κῆπο τῆς Ἐδὲμ παρέβη τὴν ἐν­το­λὴ τοῦ Θεοῦ, μέχρι τὴν ἐποχὴ ποὺ θὰ ἐρχόταν στὸν κόσμο ὁ Λυτρωτής, γεννήθηκαν ἑκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια γυναῖκες. Ἀπὸ αὐτὲς ἄλλες διακρίθησαν γιὰ τὴ σοφία τους, ἄλλες γιὰ τὴν ὀ­μορφιά τους, καὶ ἄλλες γιὰ κά­ποιο ἄλλο προσόν τους· καμμία ὅμως δὲν συγ­κέντρωνε τὶς ἀ­παιτούμενες ἐξαιρετικὲς προϋποθέσεις γιὰ νὰ γεννήσῃ τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου καὶ νὰ γί­νῃ ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Read more »

Τῶν ἁγίων 40 Μαρτύρων
9 Μαρτίου
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Θαρραλέα ὁμολογία

(Οἱ ἅγιοι 40 Μάρτυρες)

Γιὰ τοὺς ἁγίους 40 Μαρτύρες, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἑορτάζουν, θὰ μιλήσουμε σήμερα. Θὰ προσπαθήσω νὰ προσφέρω λίγα ἄνθη στὴ μνήμη τους.

* * *

Ποιοί ἦταν αὐτοὶ οἱ ἅγιοι; Ἦταν στρατιωτικοί. Ἦταν στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας τους. Ἦταν ἐπίλεκτο σῶμα τοῦ ῥωμαϊκοῦ στρατεύματος. Εἶχαν ἀνάστημα, εἶχαν ἐμφάνισι, ἦταν ἐμπειροπόλεμοι. Εἶχαν καὶ ἀνδρεία. Εἶχαν ἀκόμη πειθαρχία, ἀπόλυτη ὑπακοὴ στοὺς ἀνωτέρους. Ἦταν ὑποδείγματα στρατιωτικά.
Μία φορὰ ὅμως οἱ 40 Μάρτυρες ἐπαναστά­τησαν. Γιατί ἐπαναστάτησαν; Ἐπαναστάτησαν ἐναντίον τοῦ αὐτοκράτορος Λικινίου, ὁ ὁ­ποῖος ἐδίωκε ἀπεινῶς τοὺς Χριστιανούς. Ἡ διαταγὴ ἔλεγε· Ὅποιος πιαστῇ νὰ μιλάῃ γιὰ τὸ Χριστό, θὰ συλλαμβάνεται καὶ θὰ ὑφίσταται τιμωρίες μεγάλες, μέχρι καὶ θάνατο.
Οἱ 40 Μάρτυρες δὲν φοβήθηκαν, δὲν ἔ­κλεισαν τὸ στόμα· ὅταν ἀγαπᾷς τὸ Χριστό, δὲν μπορεῖς νὰ κλείσῃς τὸ στόμα σου. Τοὺς συνέλαβαν ἀμέσως καὶ τοὺς ὡδήγησαν μπρο­στὰ στὸ διοικητὴ τῆς πόλεως, στὸν Ἀγρικόλαο. Κι αὐτὸς τοὺς λέει·
–Δὲν ἀκούσατε τὴ διαταγὴ ποὺ ἀπαγορεύει νὰ μιλᾶνε γιὰ τὸ Χριστό;
–Ἀκούσαμε τὴ διαταγὴ τοῦ αὐτοκράτορος. Ἀλλὰ κάποια ἄλλη διαταγή, ἀνώτερη, διατα­γὴ τοῦ Χριστοῦ, μᾶς λέει νὰ ὁμολογοῦμε τὸ ὄνομά του τὸ ἅγιο παντοῦ.
Ὁ Ἀγρικόλαος διατάζει νὰ τοὺς ῥίξουν στὴ φυλακή, στρατιωτικὴ φυλακή, μέχρι τὸ πρωί.
Τὸ πρωὶ τοὺς βγάζουν. Τοὺς ῥωτοῦν ἂν ἄλ­λαξαν γνώμη. Ἡ ἀπάντησι ἦταν ἀρνητική.
–Κρίμα σ᾿ ἐσᾶς, τοὺς λέει ὁ διοικητής.
–Δὲν ἀλλάζουμε γνώμη. Εἶνε ἡ μόνη φορὰ ποὺ δὲν ὑπακούουμε σὲ διαταγή.
–Δὲν ὑπακούετε;
Νευρίασε ὁ διοικητής. Σκεπτόταν, πῶς νὰ τοὺς βασανίσῃ περισσότερο. Κάποια στιγμὴ βλέπει ἔξω. Ὅλα ἦταν παγωμένα. Τὸ βρῆκα, λέει· ἀπόψε, ποὺ τὸ κρύο εἶνε δυνατό, ῥίξτε τους γυμνοὺς στὴν παγωμένη λίμνη, καὶ θὰ δοῦμε μετὰ ἂν θὰ ὁμολογοῦν τὸ Χριστό.
Τοὺς ξεγύμνωσαν, ὅπως τοὺς γέννησε ἡ μάνα τους. Παιδιὰ 20 ἕως 27 ἐτῶν. Τοὺς ἔρριξαν πάνω στὴν παγωμένη λίμνη. Τὸ μαρτύριο λόγῳ ψύχους εἶνε φοβερό. Δὲν εἶμαι γιατρός, γιὰ νὰ σᾶς περιγράψω πῶς ἐπέρχεται ὁ θάνατος ἀπὸ τὸ ψῦχος. Ὅπως τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλ­λάδος ἐπάνω στὰ ψηλὰ βουνὰ ὑπέστησαν κρυοπαγήματα, ἔτσι καὶ οἱ 40 Μάρτυρες.
Δὲν φοβήθηκαν, δὲν δείλιασαν· χαρὰ εἶ­χαν. Ναί –ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι–, γλέν­τι εἶ­χαν. Καὶ ἔλεγαν ὁ ἕνας στὸν ἄλλο· Κουράγιο, ἀδέρφια! Μιὰ φορὰ περνᾶμε ἀπ᾽ τὴ ζωή. Με­τὰ ἀπὸ λίγο ὅλα τελειώνουν καὶ θὰ βρισκώμαστε κοντὰ στὸ Θεό. Ἡ νύχτα αὐτὴ εἶνε ἱ­στορικὴ γιὰ μᾶς. Κουράγιο, ἀδέρφια! «Δριμὺς ὁ χειμών (=σκληρὸ τὸ κρύο), ἀλλὰ γλυκὺς ὁ πα­ράδεισος». Ἔτσι ἔλεγαν καὶ ἔκαναν τὴν προσευχή τους· Χριστέ, δός μας δύναμι. Σαράντα μπήκαμε στὴ λίμνη, σαράντα νὰ βγοῦ­με· οὔτε ἕνας νὰ μὴ γίνῃ προδότης!
Τότε ἐκεῖ στὴν παγωμένη λίμνη συνέβησαν τρία θαύματα, τὸ ἕνα μεγαλύτερο ἀπὸ τὸ ἄλλο. Read more »

Τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου Σμύρνης
23 Φεβρουαρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

O AΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ

(κατὰ τῆς βλασφημίας)

Συνιστῶ σὲ ὅλους, ἀγαπητοί μου, μετὰ τὴν ἁγία Γραφή, μετὰ τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησί­ας καὶ τὴν ἱερὰ Σύνοψι, νὰ ἀγαπᾶτε ἕνα βιβλίο ποὺ οἱ πρόγονοί μας τὸ ἀγαποῦσαν πολύ. Εἶ­νε ὁ Συναξαριστής, ποὺ ἱστορεῖ τοὺς βίους τῶν ἁγίων. Νὰ ἐντρυφᾶτε στὶς σελίδες του.
Ἐδῶ θὰ ποῦμε λίγα λόγια γιὰ τὸν ἅγιο Πολύκαρπο, ποὺ ἑορτάζει σήμερα.

* * *

Ὁ ἅγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε τὸ 60 μ.Χ. στὴ Μικρὰ Ἀσία, στὴν ἀλησμόνητη Σμύρνη. Καὶ ποῦ ἀκριβῶς; Μέσα στὴ φυλακή! Ἡ μητέρα του ἦταν Χριστιανή, ὡμολόγησε μὲ παρρη­σία τὴν πίστι, καὶ συνελήφθη. Ἦταν τότε ἔγ­κυος καὶ φυλακίστηκε ἑτοιμόγεννη, μαζὶ μὲ ἄλ­λους. Προσπάθησαν νὰ τὴ μεταπείσουν, ἀλλ᾿ αὐτὴ παρέμεινε ἀκλόνητη. Μέσα ἐκεῖ λοιπὸν γέννησε τὸν ἅγιο Πολύκαρπο, καὶ ὕστερα ἀ­πὸ δύο μέρες μαρτύρησε.
Νεογνὸ τὸν πῆρε μία εὐλαβὴς Χριστιανή, τὸν υἱοθέτησε καὶ τὸν ἀνέθρεψε. Τοῦ διηγεῖ­το γιὰ τὴ γλυκειά του μάνα, ποὺ μαρτύρησε μέσ᾿ στὶς φυλακές. Τὸν πότισε μὲ τὸ νέκταρ καὶ τὸ γάλα τῆς ἁγίας μας πίστεως.
Αὐτὰ σ᾿ ἐμᾶς φαίνονται παραμύθια. Οἱ Χριστιανοὶ ἐκεῖνοι ἦταν ἀετοὶ καὶ πετοῦσαν πο­λὺ ψηλά. Ἂν στὴ θέσι τῆς μητέρας του ἦταν καμμιὰ ἄλλη γυναίκα, θὰ ἔλεγε· Ἐγὼ τώρα εἶ­μαι ἔγκυος· ἔχω ἄντρα, περιμένω παιδί· ἐγὼ νὰ μαρτυρήσω; ἂς πᾶνε ἄλλοι… Ἐκεῖνοι πάνω ἀπὸ τὰ νεογνὰ καὶ τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς γονεῖς, πάνω ἀπ᾿ ὅλα, εἶχαν τὸ Χριστό. Αὐτὸς ἦ­ταν ὁ μεγάλος ἔρωτας τῆς ψυχῆς τους. Read more »