Τὰ ἅγια Θεοφάνεια
6 Ἰανουαρίου

ΥΠΑΚΟΥΟΥΜΕ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ;

ΑΘΕΟΙ καὶ ὑλισταὶ μᾶς ἐρωτοῦν· Τί ἔκανε ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὰ δώδεκα μέχρι τὰ τριάντα του χρόνια; Κάποιοι αὐθαίρετα λένε, ὅτι στὸ διάστημα αὐτό, ὅπως τώρα οἱ νέοι πηγαίνουν ἔξω γιὰ σπουδές, ἔτσι κι ὁ Χριστὸς πῆγε κάπου νὰ σπουδάσῃ. Φαντάζονται δέ, πὼς πῆγε στὶς Ἰνδίες κ᾿ ἐκεῖ ἔμαθε τὴν τέχνη τῶν φακίρηδων. Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε σ᾿ αὐτά; Τὰ πράγματα, σύμφωνα μὲ τὰ ἱερὰ κείμενα, εἶνε πολὺ ἁπλᾶ.
Ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα. Ἐγὼ κατάγομαι ἀπὸ ἕνα μικρὸ χωριὸ τῶν Κυκλάδων. Ἂν πᾶτε στὸ χωριό μου καὶ ρωτήσετε, θὰ σᾶς ποῦν καὶ λεπτομέρειες τῆς παιδικῆς μου ἡλικίας. Μετά, θὰ σᾶς ποῦν, ἔφυγε ἀπ᾿ τὸ χωριό, πῆγε στὸ σχολαρχεῖο, μετὰ στὸ γυμνάσιο, μετὰ στὸ πανεπιστήμιο καὶ σπούδασε, κι ἀπὸ τότε λείπει… Τὰ ξέρουν ὅλα. Οἱ γέροντες παρακολουθοῦν τὴν ἐξέλιξι τῶν παιδιῶν τοῦ χωριοῦ.
Τί θέλω νὰ πῶ. Ὁ Χριστὸς δὲ γεννήθηκε σὲ μεγαλούπολι· γεννήθηκε σὲ μιὰ μικρὰ κώμη, τὴ Βηθλεέμ, καὶ ἀνετράφη στὴ Ναζαρέτ – γι᾿ αὐτὸ ὀνομάζεται Ναζωραῖος. Ἐκεῖ ἔμεινε. Ἐὰν ἔφευγε, οἱ πρῶτοι ποὺ θὰ τὸ γνώριζαν θὰ ἦταν οἱ συμπατριῶτες του. Αὐτοὶ ὅμως μαρτυροῦν, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν πῆγε πουθενά. Τὸ λέει τὸ Εὐαγγέλιο· ὅταν πῆγε στὸ χωριό του τὴ Ναζαρὲτ καὶ δίδαξε, τοὺς ἔκανε κατάπληξι, πῶς αὐτὸς γνωρίζει τόσα πράγματα ἀφοῦ δὲν πῆγε σὲ σχολεῖο· «γράμματα …μὴ μεμαθηκώς» λέει τὸ ἱερὸ κείμενο (Ἰωάν. 7,15). Δὲν θὰ ἐξεπλήσσοντο, ἐὰν ὁ Χριστὸς φοιτοῦσε σὲ ξένα σχολεῖα. Ἔτσι καταρρέει ἡ φαντασία τῶν ἀπίστων. Ἡ ἀπάντησι στὸ ἐρώτημά τους εἶνε, ὅτι στὸ διάστημα τῶν δεκαοκτὼ ἐκείνων ἐτῶν ὁ Χριστὸς ἔζησε ἐν ἀφανείᾳ ὡς ταπεινὸς ξυλουργός. Ἐργαζόταν στὸ ἐργαστήριο τοῦ Ἰωσήφ· κρατοῦσε σκεπάρνια καὶ πριόνια. Ἦταν ὁ πρῶτος ἐργάτης, καὶ ἁγίασε τὴ χειρωνακτικὴ ἐργασία, ποὺ ἦταν στὸν ἀρχαῖο κόσμο περιφρονημένη. Ἐργαζόταν λοιπὸν καὶ ἔμενε στὴν ἀφάνεια. Read more »

Τὰ ἅγια Θεοφάνεια
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

H EΡΗΜΟΣ ΔΙΨΑ

«Εὐφράνθητι, ἔρημος διψῶσα, ἀγαλλιάσθω ἔρημος καὶ ἀνθήτω ὡς κρίνον» (Ἠσ. 35,1)

Κατὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων ποὺ προηγήθηκε εἴ­δαμε, ἀγαπη­τοί μου, τὸν Χρι­στό, ὅπως λέει ὡραῖα ἡ Ἐκκλησία, ὡς ἕνα νήπιο ποὺ κλαυθμυρίζει στὴν ἀγ­κάλη τῆς ἁγίας Μητέρας του. Καὶ σήμερα, Θε­οφάνεια, βλέπουμε τὸν Κύριο ὄχι πλέον νήπιο ἢ παιδί, ἀλλὰ τέλειον ἄνδρα, σὲ ἡ­λικία τρι­άντα ἐτῶν, νὰ βαπτί­ζεται στὰ νερὰ τοῦ Ἰορ­δά­νου ποταμοῦ.
Σήμερα ἡ ἁγία Τριὰς ἀποκαλύπτεται στὸν κόσμο. Σήμερα τὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου ἁγιάζον­ται. Σήμερα τὸ περιστέρι ὡς ἀγγελιαφόρος τοῦ οὐρανοῦ ἀναγγέλλει στὸν κόσμο, ὅτι σταμάτησε ὁ κατακλυσμὸς τῆς ἁμαρτίας. Σήμερα ὁ Ἰωάννης τρέμει, ἐνῷ ἡ πλάσι ἀγάλλεται. Σήμερα χαίρει καὶ ἡ ἔρημος. Ἔτσι λέει ὁ προφήτης Ἠσαΐας, ὀκτακόσια χρόνια πρὶν ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτό. «Τάδε λέγει Κύριος», ἀκοῦ­με στὸν ἁγιασμό· «Εὐφράνθητι, ἔρημος δι­ψῶ­σα, ἀγαλλιάσθω ἔρημος καὶ ἀνθήτω ὡς κρί­νον» (Ἠσ. 35,1). Νὰ χαρῇ, λέει, ἡ ἔρημος· νὰ χαρῇ, γιατὶ σὲ λίγο θὰ γίνῃ περιβόλι, θὰ γίνῃ χλοερὸ λιβάδι καὶ στὸ χορτάρι της θὰ βόσκουν ἀρνιά· νὰ χα­ρῇ ἡ ἔρημος, γιατὶ θ᾽ ἀναβλύσῃ πηγαῖα νερά.
Ἀλλὰ ποιά εἶνε αὐτὴ ἡ ἔρημος γιὰ τὴν ὁ­ποία μιλάει ἡ προφητεία;

* * *

Ὅπως γνωρίζετε, ἀγαπητοί μου, ἔρημος εἶ­νε μία ἔκτασι γῆς στὴν ὁποία δὲν φυτρώνουν δέντρα, δὲν ἀνθοῦν λουλούδια, δὲν ὑπάρχει νερό. Ἡ ἔρημος εἶνε μία ξηραΰλα. Ἡ ἔρημος κα­λύπτεται ἀπὸ ἄμμο. Καὶ εἶνε τόσο ζεστὸ τὸ ἔδαφός της, ὥστε γυμνὰ πόδια δὲν μποροῦν νὰ πατήσουν· καὶ ἀβγὸ ἀκόμα νὰ βάλῃς μέσα στὴν ἄμμο τῆς Σαχάρας, θὰ ψηθῇ. Κι ὅταν φυ­σάῃ ἄνεμος, τότε οὐαὶ κι ἀλλοίμονο. Τίποτα δὲν εἶνε ἡ χιονοθύελλα μπροστὰ στὴν ἀμμοθύελλα, ποὺ σηκώνει βουνὰ ὁλόκληρα ὄχι ἀ­πὸ χιόνι ἀλλ᾽ ἀπὸ ἄμμο· καταπλακώνουν καὶ θάβουν καραβάνια, ἂν τολμήσουν νὰ διασχίσουν τὴν ἔρημο τὴν περίοδο ποὺ φυσάει ὁ σιμούν, ὁ θερμὸς ἄνεμος ποὺ πνέει στὴν Ἀ­φρικὴ καὶ στὴν Ἀσία. Read more »

Προπαραμονὴ τῶν Φώτων
4 Ἰανουαρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΟ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ

ΕΟΡΤΕΣ ἔχουμε, ἀγαπητοί μου. Ἑορτάζουμε τὸ ἅγιο Δωδεκαήμερο. Τί εἶνε τὸ Δωδεκαήμερο; Εἶνε μιὰ περίοδος ποὺ ἀρχίζει τὰ Χριστούγεννα (25 Δεκεμβρίου) καὶ τελειώνει τὰ Φῶτα (6 Ἰανουαρίου). Διαρκεῖ δηλαδὴ 12 ἡμέρες (7 ἀπὸ τὸ Δεκέμβριο καὶ 5 ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο – ἐξαιρεῖται ἡ παραμονὴ τῶν Φώτων). Κατὰ τὸ Δωδεκαήμερο, λόγῳ τῆς χαρᾶς τῶν ἑορτῶν, γίνεται κατάλυσις εἰς πάντα.
Σᾶς παρουσιάζω ἐν συντομίᾳ τὶς σπουδαιότερες ἑορτὲς τοῦ Δωδεκαημέρου.

* * *

  Ἡ πρώτη ἑορτὴ εἶνε τὰ Χριστούγεννα (25 Δεκεμβρίου). Μεγάλη καὶ χρονικῶς ἡ πρώτη ἑορτὴ τῆς χριστιανοσύνης. Τὸ ὅτι γεννήθηκε ὁ Χριστὸς εἶνε τὸ ἄλφα τῆς πίστεώς μας, ἡ ῥίζα, ἡ «ἀπότιστος ῥίζα» (οἶκ.), τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας· ῥίζα ποὺ δὲν φύτευσε καὶ δὲν πότισε ἄνθρωπος, καὶ γι᾿ αὐτὸ μένει ἀνεκρίζωτος. Κι ὅπως ἀπὸ τὴ ῥίζα βγαίνουν κλαδιὰ φύλλα καὶ ἄνθη, ἔτσι ἀπὸ τὴν ἑορτὴ αὐτὴ προέρχονται ὅλες οἱ ἄλλες ἑορτές. Ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἐγεννᾶτο, δὲν θὰ εχαμε Φῶτα (Θεοφάνεια), δὲν θὰ εἴχαμε Μεγάλη Παρασκευή, δὲν θὰ εἴχαμε Πεντηκοστή. Τὰ Χριστούγεννα εἶνε ἡ πρώτη ἑορτή, ἡ «μητρόπολις» τῶν ἑορτῶν.
Τί ἑορτάζουμε τὰ Χριστούγεννα; Τὸ πιὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς ἱστορίας. Οὔτε ἔγινε οὔτε ἀκούστηκε ἄλλοτε, ὅτι ὁ Θεός, ποὺ δημιούργησε τὰ πάντα καὶ κατοικεῖ στὰ οὐράνια, κατέβηκε στὴ γῆ! Φόρεσε ἀνθρώπινη σάρκα ἀπὸ τὰ πάναγνα αἵματα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἔζησε 33 χρόνια ἐδῶ κάτω· δίδαξε τὰ πιὸ ὡραῖα λόγια, ἔκανε μύρια θαύματα, σταυρώθηκε, ἔχυσε τὸ τίμιό του αἷμα – γιατί ὅλα αὐτά; Ἀπὸ ἀγάπη· γιὰ νὰ σώσῃ τὸν ἄνθρωπο.
   Ἡ δευτέρα ἑορτὴ τοῦ Δωδεκαημέρου (26 Δεκεμβρίου) λέγεται Σύναξις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Λέγεται σύναξις, διότι ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ συναχθοῦμε, νὰ μαζευτοῦμε ὅλα τὰ παιδιά της στὸ ναὸ τὴ δευτέρα ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, γιὰ νὰ τιμήσουμε τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο. Καὶ τῆς ἀξίζει νὰ τιμᾶται. Διότι ἡ Παναγία εἶνε παραπάνω ἀπὸ ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους. Εἶνε ἡ βασίλισσα, ἡ μάνα, ἡ μόνη μέσ᾿ στὰ ἑκατομμύρια τῶν γυναικῶν ποὺ βρέθηκε ἀξία νὰ γεννήσῃ τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Read more »

Τοῦ ἁγίου Στεφάνου
27 Δεκεμβρίου
Mητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΙ ΣΚΛΗΡΟΤΡΑΧΗΛΟΙ

«Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε…» (Πράξ. 7,51)

ΣΕΙΡΑ, ἀγαπητοί μου, σειρὰ ἑορτῶν τὴν περίοδο αὐτὴ μὲ κέντρο τὰ Χριστούγεννα, ποὺ εἶνε ἡ ἀρχὴ ὅλων τῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν. Προχθὲς Χριστούγεννα, χθὲς ἡ σύναξις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ τιμήσουμε τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Στεφάνου τοῦ «πρωτομάρτυρος». Ἐπάνω στὴν ὀνομασία του αὐτὴ θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ πῶ μερικὲς σκέψεις.

* * *

Ὅ,τι ὡραῖο ὑπάρχει στὸν κόσμο, ἀπαιτεῖ τόλμη καὶ θυσίες. Γιὰ νὰ ῥιζοβολήσῃ λ.χ. ἡ ἐλευθερία χρειάστηκαν μάρτυρες, καὶ ἀπ᾿ τοὺς πρώτους ποὺ θυσιάστηκαν εἶνε ὁ Ῥήγας Φεραῖος· ἔγραψε τὸ τραγούδι «Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωὴ παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή» καὶ ὠνομάστηκε «πρωτομάρτυς τῆς ἐλευθερίας». Καὶ ἂν γιὰ τὴν ἐλευθερία ἀξίζῃ κανεὶς νὰ τολμᾷ τὰ πάντα, πόσῳ μᾶλλον γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ;
Τὸ παράδειγμα ἄλλωστε τὸ ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ θεμελιωτὴς τῆς Ἐκκλησίας. Πρωτομάρτυς ὁ Χριστός. Μαρτύρησε μὲ ἔργα καὶ λόγια. Ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου εἶπε· «Ἐγὼ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ» (Ἰωάν. 18,37). Ἦρθε γιὰ νὰ μαρτυρήσῃ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας. Τέλος μαρτύρησε καὶ μὲ τὸ αἷμα του, ποὺ ἔβαψε τοὺς βράχους τοῦ Γολγοθᾶ. Τὸ δέντρο τῆς Ἐκκλησίας μας εἶνε ποτισμένο μὲ τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου· γι᾿ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ξεῤῥιζώσῃ κανείς.
Ὁ πρωτομάρτυς τοῦ Γολγοθᾶ παραγγέλλει στὸν καθένα ἀπὸ μᾶς, ὅσοι βαπτισθήκαμε στὸ ὄνομά του, νὰ εἴμεθα κ᾿ ἐμεῖς δικοί του μάρτυρες στὸν κόσμο. «Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες» (Πράξ. 1,8), εἶπε. Μάρτυρες μὲ λόγια καὶ ἔργα, μὲ κάθε τρόπο καὶ σὲ κάθε στιγμή, ἀκόμη καὶ διὰ τοῦ αἵματός μας, ἐὰν παραστῇ ἀνάγκη. Ἔτσι μᾶς θέλει ὁ Χριστός. Γι᾿ αὐτὸ ὄχι ἕνας καὶ δύο ἀλλὰ ἑκατομμύρια, ἀμέτρητοι εἶνε οἱ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. Καὶ στὴν κορυφὴ τοῦ καταλόγου, πρῶτος μάρτυς, εἶνε ὁ ἅγιος Στέφανος, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη ἑορτάζουμε. Read more »

Ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Τὴ νύχτα, ἀγαπητοί μου, τὴ νύχτα ἐκείνη, ὅταν οἱ βοσκοὶ φύλαγαν τὰ πρόβατά τους σὲ κάποια πλαγιὰ τῆς Βηθλεὲμ καὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ ἔλαμπαν μὲ μιὰ ἐξαιρετικὴ ἀν­ταύγεια, τὴ νύχτα ἐκείνη τὴν ἀλησμόνητη ἀ­κούστηκε θεσπέσιο ἐμβατήριο. Ὄχι ἕνας ἢ δύο ἄγγελοι, ἀλλὰ σμῆνος ἀγγέλων, στρατιὰ ὁλόκληρη, ἀνέβαινε καὶ κατέβαινε στὸν οὐ­ράνιο θόλο καὶ ἔψαλλε τὸ γλυκύτατο «Δόξᾳ ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀν­θρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14).
Δὲν ὑπάρχει στὴν παγκόσμιο φιλολογία ἄλ­λος ὕμνος ποὺ μὲ τόσο λίγες λέξεις νὰ ἐκ­φράζῃ τόσο ὑψηλὰ νοήματα. Εἶνε ὕμνος θεσπέσιος, ἀριστούργημα θεϊκό. Εἶνε ἐπίσημος δοξολογία. Εἶνε περίληψις τοῦ ἔργου ποὺ ἦρ­θε νὰ ἐπιτελέσῃ στὸν κόσμο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶνε ἀκόμη προφητεία, αἰσι­όδοξος προφητεία γιὰ τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος.
Ἂς ῥίξουμε μιὰ ματιὰ στὸ «καὶ ἐπὶ γῆς εἰ­ρήνη». Τί ἆραγε νὰ σημαίνῃ ὁ λόγος αὐτός;

* * *

Ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, πολιτικῶς ἡ ἀνθρωπότης ἦταν ἑνωμένη κάτω ἀ­πὸ τὸ σκῆπτρο τοῦ καίσαρος Αὐγούστου. Πρώ­τη φορὰ ἐπικρατοῦσε εἰρήνη σὲ ὅλο τὸν κόσμο, εἰρήνη παγκόσμιος. Ἐὰν σὲ ὁποιοδήποτε σημεῖο τοῦ κράτους, ἀπὸ τὸ Δούναβι καὶ τὸ Ῥῆνο ποταμὸ ἕως κάτω, κάποιος λαὸς ἀτίθασος τολμοῦσε νὰ σηκώσῃ κεφάλι, τὸ κίνημα πνι­γόταν ἐντὸς ὀλίγου ἀπὸ τὶς σκληρὲς λεγε­ῶνες τῆς Ῥώμης. Ἐπικρατοῦσε εἰρήνη, τὴν ὁ­ποία οἱ ἱστορικοὶ ὀνομάζουν μὲ τὸ λατινικὸ ὄ­νομα «πὰξ Ρομάνα» (pax Romana = Ῥωμαϊκὴ εἰρήνη).
Ὑπῆρχε λοιπὸν σ᾿ ἐκεῖνο τὸν κόσμο εἰρήνη πολιτική. Οἱ λαοὶ ὅμως δὲν ἦταν εὐτυχισμέ­νοι. Ἡ οἰκουμένη ἀναστέναζε. Καὶ μαντεῖα τῶν Δελφῶν καὶ Σίβυλλες τῆς Ῥώμης καὶ προφητεῖες τοῦ Ἰσραὴλ συνέπιπταν καὶ προφήτευαν, ὅτι θὰ ἔρθῃ Κάποιος, «προσδοκία (τῶν) ἐ­θνῶν» (Γέν. 49,10), ποὺ θὰ συντρίψῃ μὲ δύναμι τὰ κα­θεστῶτα τῆς βίας, καὶ πάνω στὰ ἐρείπια τοῦ ἀρ­χαίου κόσμου θὰ ἱδρύσῃ μιὰ νέα ἰδεώ­δη κοι­­νωνία, τὴ «βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 3,2· 5,3 κ.ἀ.), τῆς ὁποίας «οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. 1,33). Θὰ ἔρθῃ Ἐκεῖνος. Τὸ θαυμαστὸ εἶνε, ὅτι καὶ λαοὶ τῆς Ἀ­­μερικῆς, ἀποκομμένοι καὶ χωρὶς καμμία ἐ­πα­φὴ μὲ τοὺς Εὐρωπαίους καὶ τοὺς ἄλλους λαούς, ὅταν ὁ Κολόμβος ἔφθασε στὴν Ἀμερι­κὴ ἡ πρώτη ἐρώτησι ποὺ ἔκαναν οἱ ἰθαγενεῖς, οἱ βάρβαροι ἐκεῖνοι, ποιά νομίζετε ἦταν· «Ἦρ­θε;», «ἦρθε;». Μέχρι ἐκεῖ, ἐκ παραδόσεως, ὑ­πῆρχε αὐτὴ ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν. Read more »

ΠΩΣ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

————-

—————

ΠΩΣ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ; ΜΕ ΧΡΙΣΤΟ ή ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ;

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Εγινε στην Αθήνα στις 25-12-1966, στο ιερό Ναο της Γεννήσεως Χριστού, στη συνοικία του Ψυρή

«ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ…»

Η ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ. Ποῦ θὰ τὴν βροῦμε;
Ἀκοῦστε τὴν ὁμιλία τοῦ ἀγωνιστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου καὶ θὰ πάρετε τὴν ἀπάντηση.

________

________

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – ΘΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΣ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙΣ;

(БОЖИЋ КАКО ЋЕШ СЕ ПРИЧЕСТИТИ?)

Eφθασαν τα Xριστούγεννα. Θὰ χτυπήσουν τὰ σήμαντρα. Θὰ συγκεντρωθοῦμε νὰ ἑορτάσουμε τὴ Γέννησι τοῦ Κυρίου. Τὴν περιμένουν ὅλοι. Πῶς ὅμως τὴν περιμένουν;
Ἄλλοτε μὲ δάκρυα παρακολουθοῦσαν τὴν ἱερὰ μυσταγωγία, ἄκουγαν τοὺς ὕμνους, κοινωνοῦσαν μὲ φόβο Θεοῦ. Κι ὅταν γύριζαν στὸ σπίτι δὲ᾿ βάζανε μπουκιὰ στὸ στόμα, ἂν δὲν ψάλλανε ὅλοι μαζὶ τὸ «Χριστὸς γεννᾶται…».

Γιὰ τὴ συνέχεια ΕΔΩ://www.augoustinos-kantiotis.gr/wp-admin/post.php?post=25053&action=edit

Ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ

Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου.
Τὴν πρώτη, πατῆστε τὸν τίτλο και διαβᾶστέ την εἶναι σὲ pdf

«EΠI ΓHΣ EIΡHNH»

Ο ΑΓΓΕΛΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14)

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ, ἀγαπητοί μου, ἡ μεγάλη ἑορτή, τὰ Χριστούγεννα. Πρέπει νὰ προετοιμασθοῦμε γι᾿ αὐτήν. Πῶς θὰ προετοιμασθοῦμε;

Ἂς ἀκούσουμε αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Ἐκκλησία· «Πᾶσαν τὴν βιοτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν»· ἂς ἀποβάλουμε κάθε ματαία σκέψι. Ἂς ἐλαφρώσουμε τὴ σκέψι μας ἀπ᾿ ὅλα τὰ μάταια. Ἂς ἀπογειωθοῦμε. Ἂς ποῦμε κ᾿ ἐμεῖς ἐκεῖνο ποὺ εἶπαν οἱ βοσκοὶ τὴν ἀλησμόνητη νύχτα· «Διέλθωμεν ἕως Βηθλεέμ…» (Λουκ. 2,15). Ἂς πᾶμε μέχρι τὴ Βηθλεέμ. Νοερῶς ἐκεῖ θὰ δοῦμε τὸ θαῦμα. Θὰ δοῦμε τὸ σπήλαιο ὅπου ἐγεννήθη ὁ Κύριος. Θὰ δοῦμε τὴν Παρθένο Μαρία. Θὰ δοῦμε τὸ Θεϊκὸ βρέφος. Θὰ δοῦμε ἀκόμα τὰ ἀθῷα ζῷα, ποὺ μὲ τὴν ἀναπνοή τους προσπαθοῦσαν νὰ θερμάνουν τὴν ψυχρὴ ἀτμόσφαιρα τοῦ χειμῶνος. Θὰ δοῦμε τὸν ἀστέρα τὸ λαμπρὸ ὑπεράνω τοῦ σπηλαίου. Θὰ δοῦμε τοὺς βοσκοὺς νὰ τρέχουν, τοὺς πρώτους προσκυνητὰς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Θὰ δοῦμε τοὺς μάγους νὰ ἔρχωνται ἀπὸ μακρινὲς ἀποστάσεις, γιὰ νὰ προσφέρουν ὡς ἐκπρόσωποι τῆς ἐπιστήμης τὰ πολύτιμά τους δῶρα. Ἀλλὰ θὰ δοῦμε καὶ τὸν Ἡρώδη, ν᾿ ἀκονίζῃ τὴν μάχαιρά του γιὰ νὰ σφάξῃ τὸ ἀθῷο Βρέφος. Read more »

TOY AΓIOY NIKOΛAOY

«ΠOY EΓKEITAI H MAKAΡIOTHΣ»

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΕ ΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΝΑ ΒΛΑΣΦΗΜΗ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

ΑΥΤΟΣ Ο ΠΡΑΟΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΕΞΑΝΕΣΤΗ

ΚΑΙ ΕΡΑΠΙΣΕ ΤΟΝ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«…Ὁμολογῶ ὅτι ἡ πτωχή μου γλῶσσα δὲν εἶνε ἀξία γιὰ νὰ ὑμνήσῃ τὸ ἠθικὸν καὶ θρησκευτικὸν μεγαλεῖον τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ.
Τί νὰ εἴπωμεν γιὰ τὸν ἄγιο; Νὰ ἐπαινέσωμεν τὴν ἐγκράτειάν του; Ὅπως λέγει τὸ ἀπολυτίκιόν του, ὑπῆρξε τῆς «ἐγκρατείας διδάσκαλος»…
Νὰ ἐπαινέσωμεν τὴν πραότητά του, ποὺ λέγει πάλι τὸ ἀπολυτίκιόν του ὅτι ὑπῆρξε «εἰκόνα πραότητος»; Ἦτο πρᾶος καὶ ταπεινός, καὶ εἰς τὰς ὕβρεις καὶ συκοφαντίας καὶ διαβολὰς τῶν ἐχθρῶν του ἀπαντοῦσε μὲ μεγάλη πραότητα.
Καὶ μᾶς διδάσκει, ὅτι καὶ ἡμεῖς, ὁσάκις ὑβριζόμεθα καὶ συκοφαντούμεθα εἰς τὸν κόσμον αὐτόν, πρέπει νὰ εἴμεθα πρᾶοι. Γιατὶ δὲν ὑπάρχει δύναμις μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν πραότητα, μὲ τὴν ὁποία νικῶνται οἱ δαίμονες τῆς κολάσεως.
Τί νὰ εἴπωμεν; Νὰ ὁμιλήσωμεν διὰ τὴν ἐλεημοσύνην του τὴν μεγάλην, ποὺ τὴ νύχτα ξυπνοῦσε καὶ πήγαινε στὰ φτωχὰ τὰ σπίτια καὶ σκορποῦσε χρυσᾶ νομίσματα, καὶ ἔσωσε ὑπάρξεις ἀπὸ τὸν βόρβορον καὶ τὴν διαφθοράν; Ἢ νὰ ὁμιλήσωμεν διὰ τὴν πίστιν του τὴ μεγάλη, τὴν ἀκλόνητον πίστιν ποὺ εἶχε ὁ ἅγιος αὐτός, ποὺ ὅταν ἡ Ἐκκλησία ἐκινδύνευσε ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἀρείου, ἔσπευσε εἰς τὴν πόλιν τῆς Νικαίας καὶ μαζὶ μὲ ἄλλους ἁγίους πατέρας συνετέλεσε εἰς τὸν θρίαμβον τῆς Ὀρθοδοξίας; Βεβαίως ὁ ἅγιος Νικόλαος δὲν εἶχε τὴν εὐγλωττίαν τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, δὲν εἶχε τὰ ἐπιχειρήματα τῶν ἄλλων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, διότι ἦτο ἀγράμματος. Ἀλλὰ τί μὲ τοῦτο; Ὅταν ἤκουσε ὁ πρᾶος αὐτὸς καὶ ταπεινὸς ἱεράρχης, ὅταν ἤκουσε τὸν Ἄρειον νὰ βλασφημῇ τὸν Χριστόν, αὐτὸς ὁ πρᾶος καὶ ταπεινὸς ἐξανέστη καί, ὅπως λέει ὁ βίος του, ἐρράπισε τὸν αἱρεσιάρχη γιὰ τὴν βλασφημίαν αὐτήν. Καὶ εἶνε δι᾿ ἡμᾶς δίδαγμα, ὅτι ὁσάκις προσβάλλεται ὁ Θεός πρέπει νὰ ἐξανιστάμεθα.

Ἐμεῖς, ἀντιθέτως πρὸς τὸν ἅγιο Νικόλαο, ὁσάκις προσβάλλεται τὸ ἐγώ μας, ὁσάκις ἀδικούμεθα, ὁσάκις ὑβριζόμεθα, ὁσάκις προπηλακιζόμεθα, τότε ἐξοργιζόμεθα καὶ γινόμεθα θηρία καὶ ἀπειλοῦμε τὸ σύμπαν. Ἀλλ᾿ ὅταν θίγεται, ὅταν βλασφημῆται ὁ Χριστός, τότε δεικνύομεν μεγάλην ἀδιαφορίαν. Ὁ ἅγιος Νικόλαος εἰς τὰς ἀτομικάς του προσβολὰς ἀπαντοῦσε μὲ πραότητα, ἀλλ᾿ ὅταν ὅμως ὑβρίζετο ὁ Χριστὸς ἀπαντοῦσε μὲ σφοδρότητα, καὶ ἐρράπισε καὶ τὸν Ἄρειον. Ἐμεῖς, δυστυχῶς, ἔχουμε περὶ πολλοῦ τὸ ἐγώ μας, ἀλλὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας δὲν τὸ ἔχομεν σὲ τοιαύτην τιμὴν καὶ ὑπόληψιν, ὅπως τὸ εἶχε ὁ ἅγιος Νικόλαος ποὺ ἑορτάζομεν σήμερον…»

(Ἀποσπασμα ὁμιλίας ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Νικολάου πόλεως Φλωρίνης τὴν 6-12-1978

Ο άγιος Επίσκοπος Νικόλαος -η «εικόνα» πραότητος- χαστουκίζει τὸν Ἄρειο …

και οι «εικόνες» των συγχρόνων Επισκόπων αλληλοασπάζονται αιρετικούς ή τους ανέχονται!

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2016/12/blog-post_6.html#more

Οἱ ἐπίσκοποι ποὺ ἔχουν πλῆθος ναῶν τοῦ ἁγίου Νικολάου στις Μητροπόλεις τους, ἑτοιμάζονται νὰ τοὺς ἐγκαταλείψουν για νὰ βρεθοῦν στὸ πανηγύρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὴν Κοζάνη! Ἂς μάθουν, ὅτι: «Ὁ ἅγιος Νικόλαος Κοζάνης πενθεῖ καὶ δὲν ἑορτάζει»

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΒΑΛΛΕΤΑΙ

ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΜΑΣ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ!!!

ΘΑ ΡΘΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΟΡΤΑΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟ, ΑΛΛΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΖΕΙ!
Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΣΤΕΦΑΝΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ, ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΑΛΑΛΟΙ ΚΑΙ ΒΟΥΒΟΙ! ΤΙ ΘΑ ΡΘΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ, ΠΟΥ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ ΤΟΝ ΑΡΕΙΟ; ΝΑ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΗ ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ;

Ὁ προφήτης Ἠσαΐας λέει: «Τας ἑορτάς καὶ πανηγύρεις σας μισεῖ ἡ ψυχή μου». Ἂν δὲν ἀκουν τη φωνή τοῦ προφήτου! Ἂς ἀκούσουν τη φωνή τοῦ ἱεροκήρυκα της κατοχῆς, τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, ποὺ ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τοῦ ἰδίου ναοῦ, τοῦ πολοιούχου τῆς Κοζάνης, στὶς 6.12.1944, μετὰ δακρύων εἶπε:

«Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

O ΠΟΛΟΙΟΥΧΟΣ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΖΕΙ»

Καὶ ὁ ἅγιος Νικόλαος ἄκουσε τὴν ἀγωνιώδη φωνὴ τοῦ ἱεροκήρυκα καὶ ἔκανε τὸ θαῦμα του! Ἀκοῦστε πῶς μᾶς τὸ διηγεῖται ὁ ἴδιος ὁ ἱεροκήρυκας π. Αὐγουστίνος, ὁ μετέπειτα Μητροπολίτης Φλωρίνης:

«Tα έτη 1943-45 ήμουν στην Kοζάνη, την πρωτεύουσα της Δυτικής Mακεδονίας. Hταν ημέρες τρομερές για το έθνος μας. Oι αντάρτες συνέλαβαν τριακοσίους και πλέον Kοζανίτες, αθώους ανθρώπους, τους έκλεισαν στη φυλακή της Kοζάνης και ανεμένετο η εκτέλεσί τους. Aγωνία μεγάλη σε όλη την πόλι. Ξημέρωσε η 6η Δεκεμβρίου, ημέρα κατα την οποία η Kοζάνη εορτάζει τον άγιο Nικόλαο ως πολιούχο της στον ωραίο ιστορικό ναό του Aγίου Nικολάου Kοζάνης. Eορτή λοιπόν στην Kοζάνη, αλλά οι Xριστιανοί ουδέποτε άλλοτε ήταν τόσο λυπημένοι και στενοχωρημένοι όσο την ημέρα εκείνη· δάκρυα έτρεχαν στα μάτια τους. Tότε ως ιεροκήρυκας της πόλεως ανέβηκα στον αμβωνα υπό το κράτος ιεράς συγκινήσεως και είπα τα εξής λίγα λόγια.

«Σήμερα ο Άγιος Nικόλαος Kοζάνης δεν εορτάζει. Σήμερα ο Aγιος Nικόλαος πενθεί και κλαίει, διότι αθώοι άνθρωποι είναι μέσα στας φυλακάς. Όπως εκείνοι οι ένδοξοι στρατηγοί (*) Read more »

Τοῦ ἁγίου Ἀμβροσίου ἐπισκ. Μεδιολάνων
7 Δεκεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ, ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ…»

Στὸν ὁρίζοντα τῆς Ἐκκλησίας μας ἀνατέλλει, ἀγαπητοί μου, ἕνα μεγάλο ἀστέρι, ὁ ἅ­γιος Ἀμβρόσιος ἐπίσκοπος Μεδιολάνων. Γι᾿ αὐ­τὸν τὸν ἄγνωστο ἅγιο θὰ σᾶς πῶ λίγα λόγια.

* * *

Ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος γεννήθηκε τὸ 340 μ.Χ. στὴ Ῥώμη καὶ ἔδρασε στὰ Μεδιόλανα, τὸ σημε­ρινὸ Μιλᾶνο τῆς Ἰταλίας, ὅπου κοιμήθηκε τὸ 397 μὲ τίμια γηρατειά. Ἀνῆκε σὲ πλουσία καὶ εὐγενῆ οἰκογένεια. Ἦταν εὐφυὴς καὶ ἀπὸ μικρὸς ἔδειξε κλίσι στὰ γράμματα. Ἄξιζε λοι­πὸν νὰ σπουδάσῃ, καὶ οἱ πλούσιοι γονεῖς τοῦ ἔδωσαν ὅλα τὰ μέσα. Πέρασε τὸ δημοτικό, τὸ γυμνάσιο, πῆγε καὶ σὲ μεγάλες σχολές. Διάβα­σε Λατίνους καὶ Ἕλληνες συγγραφεῖς. Ἔ­μαθε φιλολογία, ῥητορικὴ καὶ νομική. Καὶ μετά; Δὲν ἦταν ἀκόμα Χριστιανός, δὲν τὸν εἶχε φωτίσει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο. Ἀγαποῦσε ὅμως τὴν ἀλήθεια, καὶ τὸ ἔδειχνε μὲ λόγια καὶ μὲ ἔρ­γα. Ἦταν εὐθὺς καὶ τηροῦσε πάντα τὸ ὀρθό. Read more »

Τῆς ἁγίας Βαρβάρας
4 Δεκεμβρίου
Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου.
Τῆς ἁγίας Βαρβάρας πατῆστε τὸν τίτλο και διαβᾶστέ την εἶναι σὲ pdf

H AΓIA BAΡΒΑΡΑ

Τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ
4 Δεκεμβρίου

2. Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

ΘΑ ΠΟΥΜΕ λίγα λόγια γιὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸ Δαμασκηνό, τοῦ ὁποίου τὴν ἱερὰ μνήμη ἑορτάζουμε.

* * *

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης εἶνε ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους πατέρας τῆς Ἐκκλησίας. Γεννήθηκε στὴ Δαμασκό, ἐξ οὗ καὶ τὸ ἐπίθετο Δαμασκηνός. Ἔζησε καὶ ἔδρασε τὸν 8ο αἰῶνα μ.Χ., σὲ μία ἐποχὴ σκληρά, κατὰ τὴν ὁποία τὸ κῦμα τοῦ ἰσλαμισμοῦ, οἱ ὀρδὲς τοῦ Μωάμεθ, κατέκλυσαν τὴ Μικρὰ Ἀσία καὶ τὴ Συρία καὶ οἱ Χριστιανοὶ ὑπέφεραν. Μέσα σὲ τέτοιο τραχὺ κλίμα ἔζησε. Καὶ ὅπως λέει ὁ βιογράφος του, μέσα ἀπὸ τ᾿ ἀγκάθια βγῆκε ἄνθος, τὸ ὡραῖο αὐτὸ κρίνο.
Συμβαίνει πολλὲς φορὲς αὐτό. Συνεπῶς, καὶ στὶς πιὸ ἀντίξοες καταστάσεις μπορεῖ νὰ ζήσῃ κανεὶς μὲ ἁγιότητα. Ἕνας Γάλλος ἔγραψε, ὅτι καὶ στὸ Παρίσι, διεφθαρμένη κοινωνία τῆς Εὐρώπης, ζοῦν ἄντρες ποὺ ἀσκοῦν παρθενία, παρθενία ποὺ δὲν τὴ βρίσκεις οὔτε στὸ Ἅγιο Ὄρος. Δὲν εἶνε, λοιπόν, μόνο τὸ περιβάλλον ποὺ διαμορφώνει τὸ χαρακτῆρα· εἶνε καὶ ἡ διάθεσι τοῦ ἀνθρώπου. Μπορεῖ κανεὶς νὰ ζήσῃ στὸ πιὸ εὐεργετικὸ περιβάλλον, καὶ ὅμως νὰ ἔχῃ κακὴ ἐξέλιξι. Παράδειγμα ὁ Ἰούδας· ἔζησε στὸ περιβάλλον ποὺ ἐφώτιζε τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅμως διέπραξε τὸ πιὸ στυγερὸ ἔγκλημα.
Ὁ πατέρας τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ λεγόταν Σέργιος καὶ ἦτο ἐκλεκτὸς ἀξιωματοῦχος τοῦ χαλίφου τῆς Συρίας Ἀβδοὺλ Μελέκ· ἦτο ὑπουργὸς τῶν οἰκονομικῶν. Ἡ ἀρετή του κατέκτησε τὸν Σαρακηνὸ ἐκεῖνον ἄρχοντα, καὶ ἀπὸ τὴ θέσι ποὺ κατεῖχε πολλοὺς εὐεργέτησε.
Ὁ υἱός του Ἰωάννης ἦτο εὐφυής. Καὶ ὁ καλός του πατέρας ὁ Σέργιος φρόντισε γι᾿ αὐτὸν καθὼς καὶ γιὰ ἕνα θετὸ ἀδελφό του, τὸν Κοσμᾶ (αὐτὸς ἀργότερα ἔγινε καὶ ἐπίσκοπος) ποὺ τὸν εἶχε υἱοθετήσει ἀπὸ εὐσπλαχνία. Βρῆκε ἕνα σοφὸ Ἕλληνα μοναχὸ ἀπὸ τὴν Καλαβρία τῆς Κάτω Ἰταλίας, ὁ ὁποῖος εἶχε πωληθῆ ὡς δοῦλος. Ὁ Σέργιος τὸν ἐξαγόρασε καὶ τὸν ἐλευθέρωσε, κ᾿ ἐκεῖνος ἀνέλαβε προθύμως νὰ ἐκπαιδεύσῃ τὰ παιδιά του, τὸν Ἰωάννη καὶ τὸν Κοσμᾶ. Τοὺς δίδαξε τὰ πρῶτα γράμματα καὶ κατόπιν φιλοσοφία, θεολογία καὶ μουσική. Ἔτσι οἱ δύο νέοι ἔγιναν ἀπὸ τοὺς πιὸ μορφωμένους ἄνδρες τῆς ἐποχῆς τους.
Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Σεργίου ὁ μουσουλμᾶνος χαλίφης προσέλαβε τὸν Ἰωάννη, λόγῳ τῶν ἐξαιρετικῶν προσόντων του, ὡς πρωθυπουργὸ τῆς Συρίας. Ἀλλ᾿ αὐτὸς δὲν ἔμεινε πολὺ στὴν ἐπίζηλο αὐτὴ θέσι. Σύντομα ἄφησε τὶς δόξες τοῦ κόσμου καὶ μαζὶ μὲ τὸν Κοσμᾶ ἀφωσιώθηκαν στὰ θεῖα γράμματα. Read more »

Τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ πρωτοκλήτου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ

Η ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ μνήμη τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέα.
Ὁ Ἀνδρέας εἶνε ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ. Ἡ παράδοσις λέει, ὅτι μετὰ τὴν ἀνάληψι τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν Πεντηκοστή, κήρυξε τὸ εὐαγγέλιο στὴ Σκυθία ἢ στὴν Κολχίδα. Ὑπάρχουν δὲ γραπτὲς μαρτυρίες, ὅτι κήρυξε στὴ Βιθυνία καὶ στὸν Εὔξεινο Πόντο, στὴν Προποντίδα, στὴ Χαλκηδόνα καὶ στὸ Βυζάντιο, στὴ Μακεδονία, στὴ Θρᾴκη, στὴ Θεσσαλία καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ μέχρι τὴ Χερσῶνα. Ἀπὸ τὴ Χερσῶνα γύρισε πάλι στὸ Βυζάντιο καὶ ἀφοῦ χειροτόνησε ἐκεῖ ἐπίσκοπο τὸν Στάχυ, ἦρθε στὴν Πελοπόννησο. Στὴν Πάτρα τὸν συνέλαβε ὁ ἀνθύπατος Αἰγεάτης καὶ τὸν σταύρωσε μὲ τὸ κεφάλι πρὸς τὰ κάτω.
Αὐτὸ εἶνε τὸ τέλος τοῦ ἁγίου. Καὶ ποιά ἦταν ἡ ἀρχή; Σήμερα διαβάζεται ἡ εὐαγγελικὴ ἐκείνη περικοπή, ποὺ μιλάει γιὰ τὴν πρώτη γνωριμία τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέα μὲ τὸ Χριστό (βλ. Ἰωάν. 1,35-52).

* * *

Ὁ Ἀνδρέας καταγόταν ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδά. Ἀνῆκε σὲ φτωχὴ οἰκογένεια ψαράδων. Ἀρχηγὸς τῆς οἰκογενείας ὁ Ἰωνᾶς. Ὁ Ἀνδρέας καὶ ὁ ἀδερφός του Σίμων μαζὶ μὲ τὸν πατέρα τους εἶχαν μιὰ ψαρόβαρκα καὶ ψάρευαν στὴ λίμνη τῆς Γαλιλαίας. Ζοῦσαν ταπεινή, ἥσυχη ζωή. Στὸν πολὺ κόσμο ἦταν ἄγνωστοι. Read more »

Τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης
25 Νοεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΕΦΕΡΕ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ 352 ΨΥΧΕΣ!

«ΕΣΥ ΠΑΠΑ ΜΟΥ, ΔΕΣΠΟΤΑ ΜΟΥ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΑ ΜΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ ΜΟΥ ΠΟΣΟΥΣ ΕΦΕΡΕΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ;  ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΦΕΡΝΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ»

«…Μιὰ γυναίκα κατώρθωσε, νὰ φέρῃ τριακόσες πενηνταδύο (352) ψυχές στὸ Χριστό· Θεέ μου Θεέ μου! Μοῦ ᾿ρχεται νὰ κλάψω, νὰ σηκωθῶ νὰ φύγω και νὰ πάω στὸ Ἅγιο Ὄρος. Ἀρκετὰ κάθησα μέσ᾿ στὴν κοινωνία, ἀρκετὲς πικρίες καὶ βάσανα καὶ περιπέτειες ὑπέστην στὸν μισὸ αὐτὸν αἰῶνα. Ἀλλὰ ὅταν σκέπτομαι, τί μποροῦσε νὰ κάνῃ ἡ ἐκκλησία μας! Ἡ Ἐκκλησία μας θὰ κυβερνοῦσε τὸ ἔθνος, θὰ ἦταν πρωτοπόρος καὶ ἐμπροσθοφυλακὴ μεγάλων ἰδανικῶν, καὶ ἡ πατρίδα μας θὰ ἤτανε ἀστέρι τοῦ οὐρανοῦ. Ποιός φταίει; (Δείχνει τὸ ῥάσο του)
Αὐτὸ τὸ μαῦρο πανὶ φταίει! Διότι δὲν τὸ τιμήσαμε τὸ ῥάσο αὐτὸ κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, καὶ δὲν ἐδείξαμε δραστηριότητα τὴν ὁποία δεικνύουν τὰ παιδιὰ τοῦ αἰῶνος τούτου.
Μιὰ γυναίκα, παπᾶ μου, δέσποτά μου, πατριάρχα μου, ἀρχιεπίσκοπέ μου, μιὰ γυναίκα τριακόσες πενηνταδύο ψυχὲς ἔφερε στὸ Χριστό, κ᾿ ἐσὺ ὁ παπᾶς ποιά ψυχή ἔφερες στὸ Χριστό;
Πάρτε κιμωλία καὶ γράψτε· Ὀχτὼ χιλιάδες (8.000) παπᾶδες εἴμεθα. Δώδεκα (12) ἀπόστολοι ἀναποδογύρισαν τὸν κόσμο καὶ μιὰ γυναίκα ἡ ἁγία Αἰκατερίνη ἔφερε στὸ Χριστό 352 ψυχές.
Πάρτε κιμωλία καὶ ὑπολογίστε· Ὀχτὼ χιλιάδες (8.000) κληρικοὶ εἴμεθα, νὰ βάλω καὶ τὴν ἀφεντιά μου μέσα. Πολλαπλασιάσατε· ἐὰν ὁ καθένας ἔφερνε  κοντὰ στὴν Ἐκκλησία τριακόσους (300), ἑκατομμύρια θὰ εἴχαμε. Θὰ ἤτανε ὅλη ἡ Ἑλλὰς κοντὰ στὸ Χριστό. Τώρα οὔτε ἕνα δὲ᾿ φέρνουμε ἐμεῖς. Καὶ ὄχι μόνο δὲ᾿ φέρνουμε, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ποὺ εἶνε ἀκόμη μέσ᾿ στὴν Ἐκκλησία, μὲ τὰ σκάνδαλά μας, κατορθώνουμε καὶ τοὺς διώχνουμε μακριά. Καὶ θαυμάζω, θαυμάζω, θαυμάζω πῶς ὁ λαός μας πιστεύει ἀκόμα στὸ Θεό, ὕστερα ἀπὸ τὰ τεράστια σκάνδαλα τὰ ὁποῖα ἐκρήγνυνται δίκην βομβῶν μέσ᾿ στὸ ταλαίπωρο Ἑλληνικὸ κράτος.

_________

__________

(Ἕνα πολύ μικρό ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στην Αγία Τριάδα Πτολεμαϊδος την Κυριακή στὶς 26-11-1978 καὶ β) παλαιά θεατρική ραδιοφωνική ἐκπομπή, για τὴν ἁγία Αἰκατερίνη)

Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ γιὰ τὴν ἁγία Αἰκατερίνη, ποὺ ἑορτάζει σήμερα. Read more »

Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου
21 Νοεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἡ μεγαλυτερη αναγκη ο ΧΡΙΣΤΟΣ

«Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία» (Λουκ. 10,41-42)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή, ἑορτὴ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ ὑπεραγία Θε­οτόκος ἑορτάζει ὄχι μόνο μιὰ φορὰ τὸ χρόνο ὅπως ἄλλοι ἅγιοι ἀλλὰ πολλὲς φορές. Καὶ οἱ ἑορτές της ὀνομάζονται θεομητορικὲς ἑορ­τές. Τέσσερις εἶνε οἱ σπουδαιότερες· τὰ Γενέ­θλια (8 Σεπτ.), τὰ Εἰσόδια (21 Νοεμ.), ὁ Εὐαγγελισμός (25 Μαρτ.), καὶ ἡ Κοίμησις (15 Αὐγ.). Σήμερα εἶνε τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου.
Καμμιά ἄλλη γυναίκα ἀπὸ τὰ δισεκατομμύρια τῶν γυναικῶν ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὸν πλανήτη μας δὲν ἔχει τόση τιμὴ ὅση ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τὴν τιμᾷ δεόντως· τὴν ὀνομάζει ἀειπάρθενον. Γιατί ἀειπάρθενον; Διότι εἶνε παρθένος πρὸ τοῦ τόκου, παρθένος κατὰ τὸν τόκο, παρθένος με­τὰ τὸν τόκο· παρθένος σὲ ὅλη τὴ ζωή της.
Σήμερα διαβάζεται ὡς εὐαγγέ­λιο μία ὡραί­α περικοπὴ ἀπὸ τὸ κατὰ Λου­κᾶν. Τί λέει; Read more »