Δευτέρα τοῦ ἁγίου Πνεύματος
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

 «ΤΙΣ ΘΕΟΣ ΜΕΓΑΣ ΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ;»

«Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια (μόνος)» (Ψαλμ. 76,14-15)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε μεγάλη ἑορτὴ καὶ πανήγυρις. Ἑορτάζει τὸ Πνεῦμα. Ὄ­χι ἁπλῶς τὸ πνεῦμα. Ὑπάρχει πνεῦμα μὲ πῖ μικρὸ καὶ Πνεῦμα μὲ πῖ κεφαλαῖο.
Στὴν ἁγία Γραφὴ πνεῦμα (μὲ μικρὸ πῖ) ὀνομάζεται ὁ ἀέρας, ποὺ εἶνε μὲν ἀόρατος, ἀλλὰ γίνεται αἰ­σθητὸς ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματά του. Σὲ ἄλλα χωρία πνεῦμα ὀνομάζεται ὁ ἄνθρωπος, ἡ ψυ­χὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἰδίως ὅταν σκέπτεται τὰ μεγάλα καὶ τὰ ὑψηλά. Ἐπίσης πνεύματα ἄυλα ὀνομάζονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι. Ἀλλὰ στὴν κορυφὴ ὅλων τῶν ἀΰλων πνευμάτων εἶ­νε ὁ Θεός. Αὐτὸ εἶνε ἀποκάλυψις τῆς ἁγίας Γρα­φῆς. Ἐκεῖ ὑπάρχει τὸ σπουδαιότατο ἐκεῖ­νο ῥητὸ ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς πα­ρὰ τὸ φρέαρ Συχάρ, ὅτι «Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσ­κυ­νοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ἰωάν. 4,23). Πνεῦμα εἶνε ὁ Θεός. Καὶ Πνεῦμα ἅγιον (μὲ πῖ κεφαλαῖο) λέγεται εἰδικῶς τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Θεότητος, τοῦ Τριαδικοῦ Θε­οῦ. Δὲν εἶνε δηλαδὴ ἕ­νας μῦθος, μία θεωρία, μία ἰδέα πλατωνικὴ ἢ κάτι ἄλλο, ἀλλὰ εἶνε μία ὀν­τότης, μία ὑπόστασις, ἕνα πρόσωπο τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅγιο ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα.

* * *

Ποιός, ἀδελφοί μου, αἰσθάνεται τὸ μεγαλεῖο τῆς σημερινῆς ἡμέρας; Ἂς εἴμεθα εἰλικρινεῖς· ψυχροὶ καὶ ἀδιάφοροι στεκόμαστε ἐμ­πρὸς στὸ μέγα τοῦτο μυστήριο. Γιατί; τί συμβαίνει; Ἀπαντῶ διὰ παραδείγματος. Ὅποιος ἔχασε τὴν αἴσθησι τῆς ὀσφρήσεως, καὶ ἂν ἀ­κό­μα τὸν βάλῃς μέσα σ᾽ ἕνα περιβόλι γεμᾶτο ἄνθη, δὲν αἰσθάνεται καμμία εὐωδία. Κι ὅποιος ἔχασε τὴν αἴσθησι τῆς ἀκοῆς, κι ἂν ἀκόμα βρίσκεται ἐνώπιον συναυλίας Μπετόβεν, τίπο­τα δὲν ἀκούει. Κι ὅποιος ἔχασε τὴν ὅρασί του, δὲν εἶνε εἰς θέσιν νὰ δῇ τί μεγαλεῖο ἔχει ἡ χαραυγὴ τοῦ ἡλίου. Ὅπως λοιπὸν αὐτοὶ ποὺ χάνουν τὶς αἰσθήσεις δὲν ἀντιλαμβάνονται τὰ μεγαλεῖα τῆς φύσεως, κατὰ παρόμοιο τρόπο κι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν χάσει τὴν πίστι τὴν ὀρθόδοξο, τὴν ἕκτη αἴσθησι, δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ αἰ­σθανθοῦν τὰ μεγαλεῖα τοῦ ὑπερφυσικοῦ, τοῦ ὑπερπέραν, τοῦ πνευματικοῦ κόσμου.
Ἀλλὰ τώρα δὲν εἴμεθα μόνο ψυχροὶ καὶ ἀ­διάφοροι ἀπέναντι τοῦ μυστηρίου τῆς ἁγίας Τριάδος καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος εἰδικώτερον· στὶς ἡμέρες μας παρουσιάστηκαν καὶ ἐμπαῖ­κται καὶ χλευασταὶ καὶ βλάσφημοι τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Read more »

Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνησ π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΕΧΟΥΜΕ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ;

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἑορτὲς τῆς πίστεώς μας, ἡ Πεν­τηκοστή· γιορτάζουμε τὰ γενέθλια τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Εἶνε ἡ ἐκπλήρωσι τῆς ὑποσχέ­σεως ποὺ ἔδωσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰ­ησοῦς Χριστός, ὅτι θὰ στείλῃ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅ­γιο. Ὅλα σή­μερα (ἀπόστολος, εὐαγγέλιο, τροπάρια, πρὸ παντὸς οἱ εὐχές) μιλοῦν γιὰ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο.
Γιὰ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο πρέπει κ᾽ ἐμεῖς νὰ μι­λήσουμε. Σὲ ποιόν ὅμως; ὑπάρχουν αὐτιὰ ν᾽ ἀ­κούσουν, καρδιὲς νὰ αἰσθανθοῦν; Ὁ σημερινὸς κόσμος γιὰ ἄλλα πράγματα συζητεῖ· ἂν τοῦ μι­λήσῃς γιὰ Πνεῦ­μα ἅγιο, μένει ψυχρός «Ὦ γενεὰ ἄ­πιστος» τοῦ αἰῶνος μας! (πρβλ. Ματθ. 17,17. Μᾶρκ. 9,19. Λουκ. 9,41).
Ξέρετε πῶς μοιάζουν σήμερα οἱ ἄνθρωποι; σὰν τυφλοπόντικες. Ὁ τυφλοπόν­τικας δὲν βγαί­νει ἀπ᾽ τὸ λαγούμι του· ἐκεῖ μέσα γεννήθηκε, ἐ­­κεῖ καὶ θὰ πεθάνῃ. Κ᾽ ἐμεῖς τυφλοπόντικες εἴμα­στε. Ὅσα γράμμα­τα κι ἂν ξέρουμε, ζοῦ­με μέσ᾽ στὰ λαγούμια τῆς ὕλης καὶ δὲν καταλαβαίνουμε τὴ σημερινὴ γιορτή, ὅτι πέρα ἀπὸ τὴν ὕλη, ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἐνδιαφέρον­τα, ὑπάρχει κάτι ἄλλο.

* * *

Μέσα στὸν κόσμο αὐτὸ τῆς φθορᾶς καὶ παροδικότητος, ἀγαπητοί μου, ἔρχεται ἡ σημερινὴ ἑορτὴ νὰ ὑ­πενθυμίσῃ, ὅτι ὑπάρχει κ᾽ ἕ­νας ἄλλος κόσμος, ὁ κόσμος τοῦ Πνεύματος. Ἂς φωνάζουν οἱ ἄ­πιστοι, ἂς λένε ὅ,τι θέλουν. Ἐμεῖς δὲν ἀρνούμεθα τὴν ὕλη· ἀλλ᾽ ὅσο βέβαιο εἶνε ὅτι ὑπάρχει ἡ ὕλη, ποὺ τὴν πιάνεις τὴ ζυγίζεις τὴ μετρᾷς, ἄλλο τόσο βέβαιο εἶνε ὅτι ὑπάρχει πνεῦ­μα, ὅτι ὑπάρχει Πνεῦμα ἅγιο.
Ὑπάρχει Πνεῦμα ἅγιο. Ἀπόδειξις σήμερα οἱ ἀπόστολοι. Τί ἦταν οἱ ἀπόστολοι τὸ ἀκούσαμε. Δὲν βγῆκαν ἀπὸ γυμνάσια καὶ σχολές, δὲν ἔμαθαν γλῶσ­σες. Καὶ βλέ­πεις, αὐτοὶ οἱ ἀγράμματοι, ἔγιναν πάνσοφοι. Ἐ­ὰν σᾶς ἔλεγαν, ὅτι ἕνα μικρὸ παιδί, ἕνας πιτσιρίκος τοῦ νηπιαγωγείου, κατώρθωσε νὰ λύσῃ ἕνα δύσ­κολο πρόβλημα ἀ­­ριθμητικῆς ἢ ἀλγέβρας, τί θὰ λέγατε· Read more »

Τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου
15 Ἰουνίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΜHN AΠΕΛΠΙΖΕΣΘΕ

(σελίδες ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου)

Ο ἱερὸς Αὐγουστῖνος εἶνε μιὰ σάλπιγγα τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ὁ ἦχος της φτάνει στὰ πέρατα τοῦ κόσμου. Εἶνε ἕνας μεγάλος ποταμός, ποὺ ἀρδεύει τὸ γεώργιον τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἐκκλησία. Εἶνε ἕνας κῆπος μὲ ποικίλα ἔγχρωμα ἄνθη, ποὺ ἀποπνέουν ἄρωμα Ὀρθοδοξίας. Εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ δέκα μεγάλα πνεύματα ποὺ ἀνέδειξε ἡ ἀνθρωπότης.
Ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι· «Ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα». Ἔτσι καὶ ἀπὸ λίγες σελίδες τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου μποροῦμε ν᾿ ἀναλογισθοῦμε τὴν τεραστία φυσιογνωμία του.
Θὰ σταθοῦμε σὲ τρία σημεῖα τῆς ζωῆς του.

* * *

   Ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος στὰ παιδικά του χρόνια ἦταν πολὺ ζωηρός. Τὸ σχολεῖο τὸ ἀπέφευγε. Γύριζε στοὺς δρόμους. Ἔκανε παιχνίδια μὲ τοὺς συμμαθητάς του. Πηδοῦσε φράχτες, ἀνέβαινε βουνά. Πῆγε κάποτε στὸν κῆπο ἑνὸς γείτονα καὶ ρήμαξε τὴν ἀχλαδιά του…
Ζωηρὸ παιδί. Ἀλλ᾿ εὐτύχησε νὰ ἔχῃ γονεῖς. Διότι πολλὰ παιδιὰ φαίνεται ὅτι ἔχουν γονεῖς μὰ δὲν ἔχουν. Τὸ νὰ γεννήσῃ κανεὶς παιδὶ εἶνε εὔκολο· εἶνε φυσικὸ φαινόμενο καὶ συναντᾶται σὲ ὅλη τὴν φυσιολογικὴ κλίμακα τῶν ζῴων. Ὄχι λοιπὸν τὸ γεννᾶν ἀλλὰ τὸ ἀνατρέφειν, αὐτό εἶνε τὸ δυσκολώτερο. Ἡ ἀνατροφὴ εἶνε «τέχνη τεχνῶν καὶ ἐπιστήμη ἐπιστημῶν».
Ὁ μικρὸς Αὐγουστῖνος εἶχε γονεῖς. Ὁ πατέρας του ὁ Πατρίκιος, ἂν καὶ εἰδωλολάτρης, ἦταν πολὺ αὐστηρός. Ἦταν χαλινάρι στὴν ζωηρότητα τοῦ παιδιοῦ του, καὶ πολλὲς φορὲς τὸ τιμωροῦσε αὐστηρά. Δὲν ἔμοιαζε μὲ τοὺς σημερινοὺς γονεῖς, ποὺ ἀνέχονται τὰ πάντα κι ἀφήνουν τὰ παιδιὰ ἀσύδοτα.
Πέρασαν τὰ χρόνια κι ὁ πατέρας πέθανε. Στὶς Ἐξομολογήσεις του τὸν μνημονεύει. Σ᾿ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, λέει, διότι μοῦ ἔδωσες αὐστηρὸ πατέρα, ποὺ μὲ συγκρατοῦσε στὴν ἀτίθασο ἡλικία μου. Read more »

Κυριακὴ τῶν Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκ. Συνόδου
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίου Καντιώτου

ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΙ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΤΗΝ περασμένη Πέμπτη, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ἤτανε ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως. Σήμερα ἔχουμε ἄλλη μεγάλη ἑορτή. Εἶνε τῶν ἁγίων πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Τί εἶνε αὐτοὶ οἱ πατέρες; Τί χρεωστοῦμε ἐμεῖς στοὺς πατέρας, ἂν εἴμεθα παιδιά τους;
Ἂς σταματήσουμε στὴ λέξι «πατήρ».

* * *

«Πατήρ». Εἶνε ἡ λέξι ποὺ ταιριάζει στὸ Θεό. Ἐκεῖνος εἶνε πατέρας. Κ᾿ ἐκεῖνος ἀξιώνει καὶ τὸν ἄνθρωπο νὰ γίνῃ πατέρας. Μεγάλο πρᾶγμα ὁ ἄνθρωπος νὰ γίνεται συνδημιουργὸς μὲ τὸ Θεό, τρόπον τινὰ ἕνας μικρὸς θεὸς πάνω στὴ γῆ.
Ἀλλ᾿ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς πατέρας ὑπάρχουν καὶ πατέρες πνευματικοί. Θυμηθῆτε τὸ Μέγα Ἀλέξανδρο, ποὺ ἔλεγε· «Στὸν πατέρα μου ὀφείλω τὸ ζῆν, εἰς δὲ τὸν διδάσκαλό μου (τὸν Ἀριστοτέλη) ὀφείλω τὸ εὖ ζῆν». Τέτοιοι πατέρες εἶνε οἱ διδάσκαλοι, οἱ καθηγηταί, οἱ διανοούμενοι, ὅσοι καλλιεργοῦν τὸ πνεῦμα στὸ λαό μας.
Ἀλλ᾿ ὑπάρχουν καὶ οἱ ἅγιοι πατέρες, ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα. Αὐτοὶ δὲν εἶχαν παιδιά. Εἶχαν ἀφοσιωθῆ ἐξ ὁλοκλήρου στὴ μεγάλη τους ἀποστολή. Ἦταν ἀφιερωμένοι στὸ Θεό. Μὲ τὴ φωτεινὴ διδασκαλία τους ἔθρεψαν τὰ πνεύματα τῶν ἀνθρώπων, μὲ τοὺς κόπους καὶ τοὺς μόχθους των ἐκαλλιέργησαν τὸ λαό, καὶ μὲ τὰ αἵματα καὶ τὶς θυσίες τους γιγάντωσαν τὸ δέντρο τῆς χριστιανοσύνης. Αὐτοὶ εἶνε οἱ μεγάλοι πατέρες, «πατέρες οὐρανόφρονες».
Ποιό εἶνε τὸ ἔργο τῶν ἁγίων πατέρων; Ἀφήνουμε ὅλα τὰ ἄλλα. Ἀπὸ τὰ ἔργα τους ὑπάρχει ἕνα ποὺ μένει ἀθάνατο. Τὸ ἀκοῦνε καὶ θὰ τὸ ἀκοῦνε ἐπὶ αἰῶνες γενεὲς γενεῶν. Εἶνε τὸ Σύμβολο τῆς πίστεως, τὸ «Πιστεύω…». Read more »

Πέμπτη τῆς Ἀναλήψεως
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ Σ᾿ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΖΗ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ

«Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας» (θ. Λειτ.)

Ο ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, πάντοτε θρησκεύει. Εἶνε ἔμφυτη στὴν καρδιά του ἡ ἰδέα τοῦ Θεοῦ, καὶ κανείς δὲ μπορεῖ νὰ τὴν ξεῤῥιζώσῃ. Ὅπως ἀγαπάει τὸ παιδὶ τὴ μάνα καὶ ἡ μάνα τὸ παιδί, ἔτσι μέσα μας, πιὸ ἰσχυρὸ κι ἀπὸ τὸ μητρικὸ φίλτρο, εἶνε τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα. Ὁ ἄνθρωπος πάντοτε θρησκεύει. Τί θὰ πῇ θρησκεύει; Πιστεύει. Καὶ τί πιστεύει; Ὅτι ὑπάρχει Θεός, ὅπως ἄλλωστε εἶνε καὶ λογικό. Σὲ ὅλους ὑπάρχει ἡ πίστι σὲ πλάστη ποὺ δημιούργησε τὰ σύμπαντα.
Διαφέρουν βέβαια οἱ ἄνθρωποι ὡς πρὸς τὴν ἀντίληψι περὶ Θεοῦ. Ὑπάρχουν ποικίλες πίστεις καὶ δόγματα, πολλὲς θρησκεῖες. Ἀλλ᾿ ἐὰν μὲ ρωτήσετε, ποιά ἀπ᾿ ὅλες εἶνε ἡ ἀληθινή, θὰ σᾶς ἀπαντήσω· ἀληθινὴ εἶνε μία καὶ μόνο, ἡ δική μας πίστις, ἡ ὀρθόδοξος πίστις. Γιατί μόνο ἡ δική μας πίστι εἶνε ἀληθινή, καὶ δὲν εἶνε καὶ τῶν Τούρκων ἢ τῶν Ἑβραίων ἢ τῶν ἄλλων; Διότι τὴ δική μας πίστι δὲν τὴ θεμελίωσε ἄνθρωπος· τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τὴν ἵδρυσε μὲ τὸ τίμιο αἷμα του ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος δὲν εἶνε ἁπλῶς ἄνθρωπος, ἀλλὰ εἶνε Θεάνθρωπος.
Ὁ Χριστὸς εἶνε Θεός. Ἔχετε ἀποδείξεις; θὰ μᾶς ἐρωτήσουν. Μάλιστα. Εἶνε Θεός· τὸ φωνάζει ἡ διδασκαλία του, ὁ ἅγιος βίος του, οἱ προφητεῖες του, τὰ θαύματά του. Ἀπὸ τὰ θαύματά του τὸ μεγαλύτερο εἶνε ἡ Ἀνάστασις, τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε· μετὰ ἀκολουθεῖ, δεύτερο θαῦμα, αὐτὸ ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα, ἡ ἀνάληψίς του· καὶ τρίτο θαῦμα εἶνε ἡ Πεντηκοστή, ποὺ θὰ ἑορτάσουμε σὲ δέκα μέρες.
Ὁ Χριστός, ὅταν ἀναστήθηκε, ἐπὶ σαράντα μέρες περπατοῦσε ἐπάνω στὴ γῆ καὶ στὸ διάστημα αὐτὸ φανερώθηκε κατ᾿ ἐπανάληψιν σὲ δικούς του ἀνθρώπους. Προτοῦ νὰ φύγῃ καὶ ν᾿ ἀναληφθῇ στὸν οὐρανό, ἔδωσε στοὺς μαθητάς του ἐντολὴ νὰ μαζευτοῦν σὲ κάποιο ὕψωμα, στὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Ἐκεῖ συγκεντρώθηκαν ὅλοι, ἄντρες – γυναῖκες, καὶ ἄκουγαν τὰ λόγια του, τὶς τελευταῖες παραγγελίες τοῦ Χριστοῦ. Τὴν ὥρα ἐκείνη λοιπὸν ἔγινε τὸ θαῦμα. Ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους· ἐμεῖς πιστεύουμε. Τί ἔγινε; Τὰ εὐλογημένα πόδια τοῦ Χριστοῦ, τὰ πόδια ποὺ τρία ὁλόκληρα χρόνια ὤργωσαν τὴν Παλαιστίνη, τὰ πόδια ποὺ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι καρφώσαμε στὸ σταυρό, ἔπαυσαν πλέον νὰ πατοῦν ἐπάνω στὴ γῆ. Ὁ Χριστὸς ἄρχισε νὰ ὑψώνεται στοὺς οὐρανούς! Φαίνεται αὐτὸ ἀπίστευτο; Ἀλλὰ γιατί; «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. 18,27).Ὁ Χριστός, ποὺ ἔδωσε στὸν ἀετὸ τὴ δύναμι νὰ πετάῃ, δὲν εἶχε τὴ δύναμι ν᾿ ἀνεβῇ ὁ διος ψηλά;
Προτοῦ ν᾿ ἀναχωρήσῃ ἔδωσε ἐντολὴ στοὺς ἁγίους ἀποστόλους νὰ μὴν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὰ Ἰεροσόλυμα· νὰ μείνουν ἐκεῖ καὶ νὰ περιμένουν νὰ ἔλθῃ τὸ πανάγιο Πνεῦμα, ποὺ θὰ τοὺς ἔδινε μιὰ ἐξαιρετικὴ δύναμι γιὰ νὰ διδάξουν τὸ εὐαγγέλιο. Καὶ πράγματι κάθισαν στὴν Ἰερουσαλήμ, καὶ δέκα μέρες μετὰ τὴν Ἀνάληψι ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο καὶ τοὺς ὥπλισε μὲ τὴ δύναμί του γιὰ τὸ ἔργο τους.

* * *

Δύο πράγματα θέλω ἐδῶ νὰ ὑπογραμμίσω. Read more »

Πέμπτη τῆς Ἀναλήψεως
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙ;

«Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν;…» (Πράξ. 1,11)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε μεγάλη δεσπο­τικὴ ἑορτή, ἡ Ἀνάληψις τοῦ Κυ­ρίου. Ποιό εἶνε τὸ ἱστορικὸ τῆς ἡμέρας; Θὰ μιλήσω ἁπλᾶ, νὰ μὲ καταλάβουν ὅλοι, νὰ μὴν εἶνε τὸ κήρυ­γμα «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» (Ματθ. 3,3).

* * *

Πέρασαν σαράντα μέρες ἀφ᾽ ὅτου ὁ Κύρι­ός μας ἀνέστη ἐκ νεκρῶν. Ἐμφανίστηκε σὲ πολλούς. Οἱ μαθηταὶ τὸν εἶδαν νὰ τοὺς εὐ­λο­γῇ, τὸν ἄκουσαν, τὸν ψηλάφησαν. Κι αὐτὸς ἀ­κόμα ὁ Θωμᾶς ἀναγ­κάστηκε νὰ πῇ «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (Ἰω. 20,28). Στὶς σα­ράντα μέρες, τοὺς εἶπε νὰ συγ­κεντρωθοῦν στὸ Ὄρος τῶν ἐλαιῶν, ἕ­να βουναλάκι σὲ μικρὴ ἀ­πόστασι ἀπ᾽ τὰ Ἰερο­σόλυμα. Ἐκεῖ μαζεύτηκαν. Ἦταν ὁ Πέτρος, ὁ Ἰ­άκωβος, ὁ Ἰωάννης, ὁ Ἀν­δρέας, ὁ Φί­λιππος, ὁ Θωμᾶς, ὁ Βαρθολο­μαῖ­ος, ὁ Ματθαῖος, ὁ Ἰάκωβος τοῦ Ἀλφαίου, ὁ Σίμων ὁ Ζηλωτής, καὶ ὁ Ἰούδας Ἰακώβου. Μαζί τους ἦταν οἱ μυροφόρες, ἡ Μαρία ἡ Παναγία μητέρα τοῦ Κυρίου ὅ­πως βλέπουμε στὴν εἰκόνα τῆς Ἀναλήψεως, καὶ οἱ λεγόμενοι ἀδελφοί του (βλ. Πράξ. 1,13-14).
Καθὼς περίμεναν, ὁ Χριστὸς ἐμ­φα­νίζεται μπροστά τους, τοὺς μιλάει, δίνει τὶς τελευταῖ­ες πα­ραγγελίες, τοὺς εὐλογεῖ, καὶ τότε ―ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους― ἔ­γινε θαῦμα. Ἐνῷ τὸν ἔβλεπαν, τὰ πόδια του τὰ ἅ­για, ποὺ εἶχαν βαδίσει χιλιόμετρα νὰ βροῦν τὸ πλανεμένο πρόβατο, τὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρω­πο, τὰ πόδια ἐκεῖνα ποὺ ἀκόμα εἶχαν νωπὰ τὰ σημάδια τῶν καρφιῶν τοῦ σταυροῦ, ἄρχισαν νὰ μὴν πατοῦν πιὰ τὴ γῆ ἀλλὰ νὰ ὑψώνωνται… Read more »

Δεῖτε φωτογραφιές ἐδῶ, καὶ βγάλτε τὰ συμπεράσματά σας.
https://apotixisi.blogspot.gr/2016/06/ti-einai.html#comment-form

OI ΠΑΝΗΓΥΡΤΣΗΔΕΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ

Ας μᾶς συγχωρέσουν κάποιοι νεοπατέρες, ποὺ τρέχουν ἀπὸ πανηγύρι σε πανηγύρι καὶ ἀπὸ γιορτή σε γιορτή. Μᾶς θυμίζουν τὴν παροιμία· ὅπου γάμος καὶ χαρά καὶ ἡ Βασίλω μπροστά. Μᾶς θυμίζουν καὶ μιὰ ἄλλη γιαγιά τὴν Σαββατώ. Αὐτή, δὲν ἄφηνε γιορτή γιὰ γιορτή. Ρωτοῦσε καὶ μάθαινε ποιοί γιορτάζουν στὴν πόλι καὶ πήγαινε νὰ τοὺς πῆ τὰ χρόνια πολλά. Ἦταν χρόνια δύσκολα ὅπως καὶ τώρα καὶ ἡ Σαββατώ στὶς γιορτές ἐτρωγε καὶ κανένα γλυκό. Βέβαια οἱ ἐπίσκοποι ποὺ τρέχουν στὰ πανηγύρια δὲν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ γλυκά· Δὲν εἶναι φτωχοί ὅπως ὁ φτωχός Ναζωραῖος, που πλούσιος ών δι᾿ ὑμᾶς ἐπτώχευσε… Δὲν εἶναι ὅπως ὁ πτωχός λαός, ποὺ ψάχνει καὶ στὰ σκουπίδια γιὰ φαγητό. Οἱ περισσότεροι ζοῦν καλά καὶ ἔχουν λεφτά γιὰ πολυέξοδα τραπέζια καὶ πανηγύρια. Καὶ ἀν χρειασθῆ ἔχουν τὸν ἡγούμενο Ἐφραίμ γιὰ νὰ τοὺς τσοντάρει
Ὁ Γέροντας Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης δὲν πήγαινε σὲ καμμία γιορτή ἐπισκόπου καὶ σὲ κανένα πανηγύρι, γιατί δὲν τοῦ περίσσευε ὁ χρόνος καὶ εἶχε ἄλλα ὑψηλότερα καθήκοντα νὰ κάνει.
Στὴν γιορτὴ τοῦ Νέας Κρήνης καὶ Καλαμαριας Ἰουστίνου Μπαρδακα βλέπουμε τὸ 1/5 τῶν δεσποτάδων τῆς Ἑλλάδος νὰ ἀνταποκρύνεται στὴ πρόσκληση του! Μαζί μ’ αὐτοὺς -ἐκπρόσωποι δῆθεν τοῦ Χριστοῦ- σκληροί οἰκουμενισταί, ποὺ ἔγιναν δεσποτάδες πρὸς τιμωρία μας!

Μᾶς προβληματίζει καὶ ἡ συχνὴ παρουσία στὰ πανηγύρια τῆς Καλαμαριᾶς τοῦ ἁγίου ἡγούμενο τοῦ Βατοπεδίου Ἐφραίμ, ποὺ τὸν βοήθησε νὰ γίνει δεσπότης καὶ ξοδεύτηκε γι’ αὐτόν!!! Τὸν τιμᾶ ὁ Γέροντας Ἐφραιμ γιὰ τὴν ἁγιότητά του ή γιὰ τὴν ἀθλια συμπεριφορά του στὸν Γέροντα ἀγωνιστὴ ἱεράρχη τῆς Φλώρινας π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη;;;

Διαβᾶστε ἐδῶ·http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=47654 (ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ Ο ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ! ΠΟΥ «ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΝΑ ΕΚΛΕΓΕΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ Ο ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗ Ο ΓΕΡΩΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ»!!!! ΜΠΡΑΒO ΤΟΥ! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΔΙΠΛΑ!!!)

Ή γιὰ τὸ ψευτοσενάριο τῆς Μικρασιατικῆς καταγωγῆς του!!! Διαβᾶστε ἐδῶ·
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=48383 (ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΝΕΑΣ ΚΡΗΝΗΣ & ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΜΠΑΡΔΑΚΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙO; ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ; ΓΙΑΤΙ;)

Ο ΛΑΟΣ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΕΙ!!!

Τὸν τίμησε τὸ 1/5 τὸν δεσποτάδων τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ  ποὺ εἶναι ὁ λαός τῆς Νέας Κρήνης καὶ Καλαμαριᾶς;
Κοιτάξαμε μὲ προσοχή ὅλες τὶς φωτογραφίες, ποὺ στέλνει ὡς συνήθως στὴν Romfea· μετρήσαμε τὸ ἐκκλησίασμα, ἀπὸ τὸν γυναικωνίτη, ἀπὸ τὰ κλιτη τοῦ μεγάλου ναοῦ καὶ βρήκαμε περισσότερους τοὺς δεσποτάδες ἀπὸ τὸν λαό!!!
Δεσποτοπρόβλητος, λοιπόν, ὁ Καλαμαρίας, λαοπρόβλητος καὶ θεοπρόβλητος ὄχι!

Ἀλλὰ ἀς ἀφήσουμε τοὺς νεοπατέρες ποὺ σκανδαλίζουν τὸν λαό μὲ τὰ πανηγύριά τους καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὰ μεγάλα προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἀς δοῦμε ἀν τιμοῦμε τοὺς ἀληθινούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας·

ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· οἱ σημερινοὶ Ἕλληνες τιμοῦμε τοὺς ἁγίους πατέρας; Ἡ ἀπάν­τησις εἶνε πικρά· δὲν τιμοῦμε τοὺς Πατέρας.
⃝ Ὡρισμένοι μορφωμένοι τοὺς ἀγνοοῦν. Ὅ­ταν ἤμουν στὴν Κοζάνη κάποιος διανοούμενος, δάσκαλος – ἤξερε καὶ γαλλικά, ἐκαυχᾶτο γιὰ τοὺς λογοτέχνας τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύ­σεως. Τοῦ λέω· ―Αὐτὰ ποὺ διαβάζεις, παιδάκι μου, εἶνε ἄχυρα. ―Ἄχυρα; ―Ἄχυρα. Θέλεις νὰ δῇς χρυσό, ἀξία μεγάλη; Ἐδῶ κοντὰ εἶνε ἡ βιβλιοθήκη τῆς Κοζάνης· πήγαινε σὲ παρακα­λῶ, καὶ νὰ διαβάσῃς ἕνα λόγο τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Καὶ τοῦ ὑπέδειξα τὸν περί­φημο λό­γον εἰς Εὐτρόπιον. Πῆγε, τὸν διάβασε, καὶ σὲ λίγο ἔρχεται ἀλλαγμένος. ―Τί θησαυρός! μοῦ λέει. Ὄντως ἄχυρα εἶνε ἡ φιλολο­γία τοῦ κόσμου μπροστὰ στὰ διδά­γματα τῶν ἁγίων πατέρων. Ἀλλὰ ποιός σήμερα τοὺς μελετᾷ;
⃝ Ὡρισμένοι νεαροὶ θεολόγοι τοὺς περιφρο­νοῦν – ἄλλη συμφορά. Πηγαίνουν στὰ πανεπιστήμια τῆς Δύσεως καὶ ἐπιστρέφουν ἀπὸ ᾽κεῖ θαυμάζοντας ἄλλους διδασκάλους θεολογί­ας, ποὺ δὲν ὀρθοδοξοῦν. Περιφρονοῦν δηλα­δὴ τὸ χρυσὸ καὶ θαυμάζουν τὴ σκουριά· διότι σκουριὰ εἶνε ἡ θεολογία τῆς Δύσεως. Read more »

ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΕΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ

ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. AYΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Μὲ τὴν εὐλογία τοῦ σεβ. μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ἁγ. Αὐγουστίνου Φλωρίνης
μὲ τὴν συνεργασία – τῆς Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος «ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ» Θεσ/νίκης
– τοῦ Συλλόγου Πολυτέκνων Θεσ/νίκης «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ»
– τῶν Ἐκδόσεων Θεσ/νίκης «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» καὶ
– τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Συνδέσμου «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ»

παρουσιάζει τὴν νέα ταινία (ντοκυμανταίρ) π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ἡ ζωὴ καὶ τὰ ἔργα του
• «Φωνὴ βοῶντος» (Α΄ ΜΕΡΟΣ ἱερομόναχος)
• «Σκοπὸν δέδωκά σε» (Β΄ ΜΕΡΟΣ ἐπίσκοπος)

Ἡ ταινία, μετὰ τὴν ἐπιτυχία ποὺ σημείωσε στὶς πόλεις Φλώρινα, Πτολεμαΐδα καὶ Ἀμύνταιο, προβάλλεται τώρα καὶ στὴν Συμπρωτεύουσα τὴν Κυριακὴ 12 Ἰουνίου 2016, στὸ Βελλίδειο Συνεδριακὸ Κέντρο καὶ ὥρα 7 μ.μ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ

Τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης
Σάββατο 21 Μαΐου 2016
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

EΛΛΑΣ, «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ»

Εορτή, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ μεγάλη, τοῦ ἁ­γίου Κωνσταντίνου καὶ τῆς ἁγίας Ἑλένης. Τὴν ἑορτάζουμε ὄχι μόνο ἐμεῖς ἀλλὰ καὶ ἄλ­λοι ὀρθόδοξοι λαοί. Στὴν Ὀρθοδοξία χιλιάδες εἶ­νε ἐκεῖνοι ποὺ φέρουν τὰ ὀνόματα τῶν ἁγίων αὐτῶν· μικροὶ τοῦ λαοῦ ἀλλὰ καὶ μεγάλοι ἄρ­χοντες, πρίγκιπες καὶ βασιλεῖς τοῦ Βυζαντίου, ἀπ᾽ τοὺς ὁποίους ἐνδοξότερος εἶνε ὁ Κωνσταν­τῖνος ΙΑ΄ ὁ Παλαιολόγος, ποὺ ἔ­πεσε μαχόμενος ἐπὶ τῶν ἐπάλξεων τοῦ ἱεροῦ καθήκοντος.
Τὸ ἐπίθετο Μέγας δίδεται ἀπὸ τὴν ἱστορία σὲ πρόσωπα ἐξαίρετα, σὲ μεγά­λες φυσιογνωμίες τῆς ἀνθρωπότητος. Μέγας λ.χ. ὠνομάστη­­κε τὸ εὐγενὲς τέκνο τῆς Μακεδονίας ὁ Ἀλέξαν­δρος, ποὺ ἔφθασε μέχρι Νείλου καὶ Ἰνδι­ῶν καὶ ἵδρυσε τὴ μεγάλη ἑλληνικὴ αὐτοκρατο­ρία, ποὺ προετοίμασε τὸ ἔδαφος γιὰ τὸ χριστιανισμό.
Ἀλλ᾽ ἐὰν ὁ Ἀλέξανδρος εἶνε μέγας μιὰ φορά, ἑκατὸ φορὲς μέγας εἶνε ὁ Κωνσταντῖνος. Κι αὐτὸ δὲν εἶνε ἕνας κενὸς τίτλος· εἶνε μία πραγματικότης. Διότι ἡ ἱστορία –ὄχι ἡ μυθολογία– μαρτυρεῖ, ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστὸς διὰ τοῦ τιμίου του αἵματος, στὰ πρῶ­τα χρόνια διώχθηκε ἀπηνῶς· ἀπὸ Ἑβραίους, ἀπὸ εἰδωλολάτρες, ἀπὸ ἡγεμόνες καὶ βασιλεῖς, ἀπὸ ποιητὰς καὶ φιλοσόφους. Πολεμήθηκαν ἀγρίως οἱ Χριστιανοὶ τῶν πρώτων αἰώνων· μὲ διαβολὲς καὶ συκοφαν­τίες, μὲ φωτιὰ καὶ σίδερο, μὲ φυλακὲς καὶ ἀγ­χό­­νες, μὲ ὅλα τὰ μέσα κακουργίας ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπινοήσῃ τὸ ἀνθρώπινο μυαλό. Τοὺς πολέμη­σαν Δέκιοι, Διοκλητιανοί, Νέρωνες – πόσα χρόνια, παρακα­λῶ· τρεῖς αἰῶνες, τόσο βάσταξαν οἱ δι­ωγμοί. Ἑκατομμύρια μάρτυρες ἀνέδειξε τό­τε ἡ θεία πρόνοια· ἄντρες, γυναῖκες, παιδιὰ προτίμησαν νὰ θυσιαστοῦν, γιὰ νὰ μείνουν πιστοὶ στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἁγία του Ἐκ­κλησία.
Τριακόσα χρόνια! Καὶ πότε σταμάτησε ὁ δι­ωγμός, σὲ ποιά χρονικὴ στιγμή; Ὅ­ταν βασί­λευσε ὁ Κωνσταντῖνος. Ἡ ἱστορία βεβαιώνει, ὅτι αὐτὸς εἶν᾽ ἐκεῖνος ποὺ ἔπαυσε τὸ διωγμό. Read more »

Τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης
21 Μαΐου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

 H ΠΡΟΣΦΟΡΑ TOY M. KΩNΣTANTINOY ΣTHN ANΘΡΩΠOTHTA

ΛΑΜΠΡΑ, ἀγαπητοί μου, καὶ χαρμόσυνος ἡ­μέρα ἀνέτειλε σήμερα, ἡ ἑορτὴ τῶν ἁγί­ων Κωνσταντίνου καὶ τῆς μητρός του Ἑλένης. Κωνσταντῖνος καὶ Ἑλένη εἶνε δύο ὀνό­μα­τα γνωστὰ καὶ δημοφιλῆ ὄχι μόνο στὸν Ἑλληνικὸ λαὸ ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸν ὀρθόδοξο κόσμο. Πλῆθος ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν φέρουν τὰ ὀνό­ματα αὐτά. Καὶ ὄχι μόνο ἁπλοῖ ἄνθρωποι, ἀλ­λὰ καὶ πρίγ­κιπες καὶ βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτο­ρες καὶ στρατηγοί. Ἐπίσης πολλοὶ ναοὶ πόλεων καὶ χωριῶν, ἐξωκκλήσια καὶ παρεκκλήσια τιμῶνται ἐπ᾽ ὀνόματί των καὶ ἑορτάζουν σήμερα. Ἑορτάζει δὲ καὶ ὁ ὡραῖος ναός των στὸ Ἀμύνταιο τῆς ἱ. μητροπόλεως Φλωρίνης, ποὺ ἀνηγέρθη σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα.

* * *

Ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος χαρακτηρίσθηκε ἀ­πὸ τὴν ἱστορία Μέγας. Καὶ τὸ ἐπίθετο αὐτό, ποὺ σπανίως ἀπονέμεται, δὲν εἶνε χαριστι­κό· δὲν εἶνε τίτλος εὐγενείας ὅ­πως μερικοὶ τί­τλοι ἀριστοκρατῶν τῆς Δύ­σεως. Ἀν­τα­πο­κρί­νεται στὴν πραγματικότητα, ὅπως θὰ δοῦμε.
Μέγας ὠνομάστηκε, ἐπίσης ἀνταξίως, καὶ τὸ ἔνδοξο τέκνο τῆς Μακεδονίας μας, ὁ Ἀ­λέξανδρος. Καὶ ἦταν πράγματι μέγας, διότι μὲ τὴν μικρὰ σχετικῶς μακεδονικὴ φάλαγγα κατώρθωσε νὰ φθά­σῃ μέχρι τὰ βάθη τῆς Ἀσίας, μέχρι Γάγγη πο­ταμοῦ, καὶ νὰ ἱδρύσῃ τὴν δική του αὐτοκρατο­ρία· μιὰ αὐτοκρατορία ποὺ ἔ­σπειρε τὸν σπόρο τοῦ ἑλληνισμοῦ στὰ πέρατα τοῦ κόσμου καὶ προετοίμασε τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν σπορὰ τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλὰ τὸ ἔργο τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου εἶνε ἀνώτερο ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Διότι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἐνεπνεύσθη τὴν δημιουργία μιᾶς χριστιανικῆς πο­λιτείας. Καὶ ὄχι μόνο συνέλαβε τὴν ἰδέα, ἀλ­λὰ καὶ ἀγωνίσθηκε ἀνενδότως γιὰ τὴν πρα­γμα­τοποίησί της. Ἔτσι δημιουργήθηκε τὸ χριστι­ανικὸ κράτος του, τὸ γνωστὸ στὴν παγκόσμιο ἱστορία μὲ τὸ ὄνομα Βυζαν­τινὴ αὐτοκρατορία. Ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία εἶνε ἐξαίρετο καὶ μοναδικὸ κράτος· μοναδικὸ ὡς πρὸς τὸν σκοπό, μοναδικὸ καὶ ὡς πρὸς τὴν διάρκεια. Read more »

Τῆς ἁγίας μάρτυρος Γλυκερίας
13 Μαΐου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤO XΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

ΖΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, σὲ ἕναν αἰῶνα θετικὸ καὶ ρεαλιστικό, αἰῶνα ὀρθολογισμοῦ. Οἱ ἄνθρωποι ἀμφιβάλλουν γιὰ ὅλα μέχρις ὅτου ἐξετάσουν καὶ πεισθοῦν μόνοι τους γιὰ τὸ κάθε τι. Ἔτσι ἀμφιβάλλουν καὶ γιὰ τὴ θρησκεία, γιὰ τὴν πίστι μας, καὶ ζητοῦν ἀποδείξεις· χωρὶς ἀποδείξεις δὲν πιστεύουν. Ὑπάρχουν λοιπὸν ἀποδείξεις, ὅτι ἡ δική μας θρησκεία, ἡ ὀρθόδοξος χριστιανικὴ πίστις, εἶνε ἡ ἀληθινή; Ὑπάρχουν· καὶ μάλιστα ἀποδείξεις πολλές. Ἀλλ᾿ ἀπ᾿ ὅλες πιὸ μεγάλη ξέρετε ποιά εἶνε; Ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός σου. Ἂν τὸ θέλῃς, σὺ ὁ ἴδιος μπορεῖς νὰ αἰσθανθῇς μέσα στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σου ὅτι ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἡ μόνη ἀληθινὴ στὸν κόσμο. Πῶς; Κάνε δοκιμή. Πίστεψε μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά στὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τήρησε τὶς ἐντολές του. Εἴτε ἄντρας εἶσαι εἴτε γυναίκα εἴτε μικρὸς εἴτε μεγάλος, «κλεῖσε μέσα στὴν καρδιά σου» τὸ Χριστό, «καὶ θὰ αἰσθανθῇς κάθε εἴδους μεγαλεῖο». Ἂν ὅμως ἐξακολουθῇς νὰ διστάζῃς καὶ φοβᾶσαι νὰ τολμήσῃς, τότε δὲς ἄλλους ποὺ ἔκαναν αὐτὴ τὴ δοκιμή. Δὲς καὶ τὴν ἁγία ποὺ ἑορτάζει σήμερα, τὴν ἁγία Γλυκερία. Τὸ παράδειγμά της μπορεῖ νὰ σὲ πείσῃ γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας.
Ἂς ῥίξουμε ἕνα βλέμμα στὸ ἀστέρι αὐτό. Read more »

Ἐπιφανίου, Γερμανοῦ, Θεοδώρου, Ἰω. Βλάχου
12 Μαΐου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

AΡXAIOI KAI NEOI AΓIOI

«Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῖς» (Ψαλμ. 67,36)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανήγυρις. Ἂν ἀνοίξουμε τὰ βιβλία τῆς Ἐκ­κλησίας, θὰ δοῦμε ὅτι ἑορτάζουν τέσσερις ἅ­γιοι, ποὺ σὰν ἀστέρια φωτίζουν τὸν οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ προβάλλονται ὡς ὑποδεί­γματα. Ἔζησαν σὲ διά­φο­ρες ἐποχὲς καὶ συνθῆ­­κες, ἀλλὰ μετέχουν ὅλοι στὴν ἴδια ἁγιότητα.

* * *

Ἀρχαιότερος εἶνε ὁ ἅ­γιος Ἐπιφάνιος ἐπί­σκοπος Κύπρου. Τὸν τιμοῦν ἰδιαιτέρως σήμερα στὴ μαρτυρική μας μεγαλόνησο. Τί ἦ­ταν; Ἄνθρωπος. Κανείς δὲ γεννήθηκε ἅγιος· γίνεται ἅγι­ος. Ἅμα θέλῃ ὁ ἄν­θρωπος, ἢ γί­νε­ται ἔν­σαρκος ἄγγελος, ἢ κα­τέρ­χεται στὴ βαθμῖδα τῶν ζῴων καὶ καταντᾷ χει­ρό­τερος καὶ τῶν ζῴ­ων. Γεννήθηκε τὸ 310 στὰ ἅ­για μέρη τῆς Παλαιστίνης ἀπὸ γονεῖς Ἑβραί­ους πτωχοὺς γεωργούς. Γρήγορα τὸν εἵλκυσε ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, προσῆλθε στὸν ἐπίσκοπο Ἐλευθερουπόλεως Λουκιανὸ καὶ ζήτησε τὸ ἅγιο βάπτισμα. Ἐν συνεχείᾳ ἔζησε ἐ­κεῖ αὐ­στη­ρὰ ζωὴ σὲ μοναστήρι ὡς ἱερεύς. Ἡ φήμη του ὡς μορφω­μένου ἀσκητοῦ διεδόθη. Ὅταν στὴν Κύπρο ἐ­κενώθη ὁ ἀρχιεπισκοπι­κὸς θρόνος τὸν ἐξέλεξαν ποιμενάρχη τους. Ἔ­τσι ἔγινε ἐπίσκοπος Κωνσταντίας τὸ ἔτος 367. Ἔζησε βίον ἅ­γιον προσευχῆς, νηστείας, με­λέτης τῶν Γραφῶν. Μιλοῦσε πέντε γλῶσσες. Ὁ λόγος του καὶ τὰ συγγράμματά του ἦταν μαστίγιο καὶ κεραυ­νὸς κα­τὰ τῶν αἱρέσεων. Ἔ­ζησε ἑ­κατὸ σχεδὸν ἔτη καὶ εἶχε διαύγεια πνεύ­ματος. Στὰ πνευματικά του παιδιά, στοὺς ἱερεῖς καὶ διακό­νους, ἔλεγε· Φεύγω ἀπὸ τὸν κό­­­σμο αὐ­τόν· ζη­τῶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Παρέ­δω­σε τὸ πνεῦμα μέσα στὸ πλοῖο, καθὼς ἐπέστρε­φε στὴν Κύπρο μετὰ ἀπὸ ταξίδι στὴν Κων­σταν­τινούπολι. Εἶνε ἀληθὲς ὅτι ὡς ἄν­θρω­πος τότε γιὰ ἕνα δι­άστημα, ἀπὸ ἀφέλεια, εἶχε παρα­συρθῆ καὶ συμφώνησε μ’ ἐκείνους ποὺ ἐξώρι­σαν τὸν ἱε­ρὸ Χρυσόστομο. Στὸ τέλος ὅμως διεπίστωσε τὴν ὑποκρισία καὶ τὶς μηχανορρα­φίες, ποὺ εἶ­χαν στηθῆ εἰς βάρος τοῦ μεγάλου ἐκείνου πατρός, καὶ ἀηδιασμένος ἀπεχώρησε. Τὸν ἔθαψαν μὲ μεγάλες τι­μὲς στὴν ἐπισκοπή του καὶ ἀργότερα τοῦ ἔκτισαν ναό.
Ὁ ἕνας λοιπὸν ἀπὸ τοὺς ἁγίους ποὺ ἑορτά­­ζουν σήμερα ἔζησε τὸν 4ο μ.Χ. αἰῶνα. Ὁ ἄλ­λος ἔζησε τὸν 7ο αἰῶνα· εἶνε ὁ ἅγιος Γερμα­νὸς πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Γεν­νήθηκε περὶ τὸ 640 στὴ Βασιλεύουσα. Read more »

Τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Τα τρια νερα

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή, συνέχεια τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς ἀναστάσε­ως τοῦ Κυρίου στὴν ἑβδομάδα τῆς Διακαινη­σί­μου. Εἶνε ἡ ἑορτὴ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Ἑ­ορ­τάζουν χωριὰ καὶ πόλεις, ὅπου ἡ εὐσέβεια τῶν κατοίκων ἔ­χει κτίσει ναοὺς τῆς Ζωοδόχου Πη­γῆς. Ἑορτάζουν ἀκόμα καὶ μοναστήρια, μοναστή­ρια τοῦ ἁγίου Ὄρους, ὅπως κ᾽ ἕνα μονα­στή­ρι στὸ Αἰγαῖο πέλαγος, ἡ περίφη­μος μονὴ Λογ­γοβάρδας στὴν ἰδιαιτέρα μου πατρίδα Πάρο.
Ἑορτάζουν σήμερα πολλοί. Ἀλλ᾽ ὅσοι ἔ­χου­με αἴσθημα πατρίδος καὶ χριστιανοσύνης ἂς κλάψουμε. Διότι σήμερα ἑορτάζει καὶ στὴν Κωνσταντινούπολι ὁ ναὸς ἢ μᾶλλον τὸ μοναστήρι καὶ συγ­κρότημα φιλανθρωπικῶν καὶ ἐκ­παιδευτι­κῶν ἱ­δρυμάτων, τὸ περίφημο Μπαλου­κλῆ. Χιλιάδες Ἑλλήνων ἀπ᾽ ὅλα τὰ μέρη, ἀλλὰ καὶ Τοῦρκοι ἀκόμα, συνέρρεαν στὸ προσ­­κύνη­μα αὐτό. Ἦρθε ὅμως ἡ συμφορὰ τοῦ 1955· ὀρ­δὲς βαρβάρων τότε κατέστρεψαν τὰ πάν­τα καὶ ἔκλεψαν τὴν θαυμα­τουργὸ εἰκόνα.
Θέλω νὰ μιλήσω μὲ ἁπλᾶ λόγια, ὥσ­τε ὅλοι νὰ μὲ καταλάβετε.

* * *

Ζωοδόχος Πηγή· τί θὰ πῇ στὰ νέα ἑλληνικά; Νερὸ ποὺ τρέχει, νερὸ ποὺ δίνει ζωὴ – ζωογο­νεῖ, νερὸ ἀθάνατο – ποὺ χαρίζει τὴν ἀθανασία. Ἀφοῦ λοιπὸν ἡ ἑορτὴ ἔχει σχέσι μὲ τὸ νερό, γιὰ νερὸ θὰ μιλήσουμε κ᾽ ἐμεῖς. Ὑπάρχουν τρία εἴδη νεροῦ, τὸ ἕνα ἀνώτερο ἀπὸ τὸ ἄλλο.
Α΄. ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΝΕΡΟ. Τὸ πρῶτο εἶδος εἶνε τὸ γνωστὸ σὲ ὅλους μας, τὸ νερὸ τῶν πηγῶν, τῶν πηγαδιῶν, τῶν χειμάρρων, τῶν ποταμῶν, τῶν λιμνῶν καὶ τῶν ὠκεανῶν. Δὲν συναντᾶται σὲ ἄλλους πλανῆτες. Στὴ σελήνη σταλα­γμα­τιά νερὸ δὲν ὑπάρχει. Ἐδῶ στὴ γῆ τὰ νερὰ καλύπτουν τὰ τρία τέταρτα (3/4) τοῦ πλανήτου. Read more »

Δευτέρα τοῦ Πάσχα
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

TΡEXETE ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΣΤΟ κατὰ ᾿Ιωάννην Εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου, στοὺς στίχους 1-10 τοῦ 20οῦ κεφαλαίου (εἶνε τὸ Ζ΄ ἑωθινὸ εὐαγγέλιο), ἱστορεῖται γιὰ τοὺς δύο μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ, τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰωάννη, ποὺ μό­λις εἰδοποιήθηκαν ὅτι τὸ σῶμα του ἀπουσιάζει ἔσπευσαν στὸν τάφο, «πῶς τοῖς ὀθονίοις καὶ τῷ σουδαρίῳ τὴν Ἀνάστασιν ἐτεκμήραντο», πῶς δηλαδὴ ἀπὸ τὴ λε­πτο­μέρεια αὐτὴ συμπέραναν ὅτι ὁ Κύριος ἀ­νέστη (Ζ΄ ἑωθ. δοξ.). Ἡ περικοπὴ αὐτὴ προσφέρει σπουδαῖα διδάγματα. Ἂς δοῦμε μερικά.

* * *

1. Βλέπουμε ἐδῶ, ὅτι οἱ δύο μαθηταὶ ἔτρεχαν. Ὅταν τρέχῃ κανεὶς δείχνει, ὅτι κάτι ἐ­πιδιώκει, ἔχει κάποιο σκοπό. Βλέπεις κάτι γέ­ρους νὰ περπατᾶνε στὸ δρόμο ἄσκοπα· κρατοῦν κ’ ἕνα κομπολόϊ καὶ συζητοῦν γιὰ παρα­μύθια· κ᾿ ἐνῷ ἡ ἀπόστασι εἶνε μισὴ ὥρα, αὐ­τοὶ τὴν κάνουν δυὸ ὧρες. Οἱ δύο ἀπόστολοι ὅ­μως βλέπουμε ὅτι ἔ­τρεχαν. Κ᾿ ἐμεῖς λοιπὸν πρέπει νὰ τρέχουμε. Ὅσοι μάλιστα εἶ­στε νέοι, νὰ τρέχετε πιὸ πολύ. Ποῦ νὰ τρέχετε; Ἐ­γὼ σᾶς συμβουλεύω νὰ μὴν ἀκολουθήσετε ἄλ­λους δρόμους, ποὺ ἀνοίγον­ται μπροστά σας· ἂς φαίνωνται ἀνθόσπαρτοι, ἂς ἔχουν μουσικές, τραγούδια καὶ παιχνίδια, ἂς εἶνε ἀσφαλτοστρωμένοι γιὰ τὶς λιμουζίνες. ᾿Εσεῖς νὰ δια­λέξετε τὸν ἕνα καὶ μόνο σωστὸ δρόμο, τὸν ἀ­νηφορικὸ καὶ δύσκολο, τὸ δρόμο μὲ τὴν πινακίδα «ὁδὸς Γολγοθᾶ». Αὐτὸς εἶνε ὁ δρόμος. Διότι ἡ ζωὴ δὲν εἶνε γλέντι καὶ διασκέδασις καὶ ἀπόλαυσις τῶν πέντε αἰσθήσεων, ἡ ζωὴ δὲν εἶνε «φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀ­ποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13· Α´ Κορ.15,32)· ζωὴ ἴσον «στενὴ πύλη» καὶ «τεθλιμμένη ὁδός» (Ματθ. 7,13-14), τὴν ὁποία δείχνει ὁ σταυρός. Ἀκοῦστε τὰ λόγια αὐτά· δὲν τὰ λέμε γιὰ φιλολογία, γιὰ νὰ περάσουμε τὴν ὥρα· θέλουμε νὰ ποῦμε πέντε λόγια ποὺ θὰ μείνουν στὴν καρδιά. Ἐ­γὼ θὰ πεθάνω, ἀλλὰ σεῖς νὰ τὰ κρατήσετε αὐ­τὰ καὶ ν’ ἀκολουθήσετε τὸ δρόμο ποὺ εἶνε γεμᾶτος κοφτερὰ λιθάρια καὶ ἀγκάθια. Τὰ πό­δια σας θὰ ματώσουν, καὶ στὸ κεφάλι σας θὰ αἰσθανθῆτε τοὺς νυγμοὺς ἀπὸ τὸν ἀκάνθινο στέφανο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλ’ αὐτὸ τὸ δρόμο ἔ­τρεξαν καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι. Read more »

Κυριακὴ τοῦ Πάσχα
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Σημαντικες λεπτομερειες

ΤΟ κατὰ ᾿Ιωάννην Εὐαγγέλιο γράφει· «Τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων Μα­ρία ἡ Μαγδαληνὴ ἔρ­­χεται πρωὶ σκοτίας ἔτι οὔσης εἰς τὸ μνημεῖ­ον…» (᾿Ιωάν. 20,1 κ.ἑ.). Στὴν περικοπὴ αὐτὴ ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, μερικὲς χαρακτηριστι­κὲς λεπτομέρειες, ἀπὸ τὶς πολλὲς ἐκεῖνες λεπτομέρειες ποὺ βεβαιώνουν τὴν ἀ­λήθεια τῆς Ἀναστάσεως, τὴν ὁποία ἑορτάζουμε.

* * *

«Τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων», λέει. Εἶχε κλείσει τὸ Σάββατο καὶ ξημέρωνε ἡ ἑπόμενη μέρα. Γιὰ τοὺς Ἑβραίους αὐτὴ ἦταν «ἡ μία τῶν σαβ­βάτων» – ἔτσι τὴν ἔλεγαν, τὴν ὁποία Ἐκκλησία ὠνόμασε πλέον «Κυριακή» (Ἀπ. 1,10).
«Πρωὶ σκοτίας ἔτι οὔσης». Ἦταν σκο­τάδι, δὲν εἶχε φέξει ἀκόμα. Στοὺς δρόμους ἐπικρατοῦσε ἡσυχία, κανείς δὲν περπατοῦσε. Ποιός νὰ τολμήσῃ νὰ βγῇ; Οἱ μαθηταὶ ἦταν κρυμμένοι. ῾Ρωμαῖοι στρατιῶτες φρουροῦ­σαν. Ποιός νὰ πλησιάσῃ στὸν τάφο τοῦ Χριστοῦ; Ἐκεῖ ἦταν κουστωδία, φρουρὰ μὲ τὰ ὅπλα της. Κανείς δὲν ξεμυτοῦσε. Ἐν τούτοις στὰ καλντερίμια ἀκούστηκαν πατήματα. Ποιός ἦ­ταν; Δὲν ἦταν ἄντρας· γυναίκα ἦταν. Ποιά; Read more »

Κυριακὴ τοῦ Πάσχα
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Γεγονoτα και μαρτυριες

ΠΩΣ ἀλλιῶς νὰ σᾶς προσφωνήσω σήμερα, ἀγαπητά μου ἀδέρφια; Χίλιες ἄλλες προσφωνήσεις νὰ σᾶς κάνω, δὲν ἔχουν τόση ἀ­ξία. Μιὰ προσφώνησις τώρα ἁρμόζει. Αὐτὴ ὑπερ­έχει, αὐτὴ ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ ὁποιαδήπο­τε ἄλλη προσφώνησι. Ἀφήνον­τας λοιπὸν ὅ­λες τὶς ἄλ­λες προσρήσεις καὶ πα­ραμερίζον­τας κάθε ἄλ­λο χαιρετισμό, σᾶς προσφωνῶ μὲ τὸ κοσμοχαρμόσυνο μήνυμα, μὲ τὸν χαιρετισμὸ τῶν δύο λέξεων, μὲ τὸ ἀγ­γελικό, τὸ μυρο­φορικό, τὸ ἀποστολικὸ «Χριστὸς ἀνέστη»! — «᾿Αληθῶς ἀνέστη»!
Αὐτὴ εἶνε ἡ καλυτέρα προσφώνησις, δὲν ὑπάρχει ἄλλη νὰ σᾶς ἀπευθύνω. Μὲ τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» σᾶς χαιρετίζω. Αὐτὸ τὸ γεγο­νὸς κυριαρχεῖ, αὐτὸ ἑορτάζουμε καὶ πανηγυρίζουμε. Καὶ θὰ τὸ ἑορτάζουμε μέχρι τῆς Ἀ­ναλήψεως, ἐπὶ σαράντα ἡμέρες.
Ἐρωτῶ· μήπως ὑπάρχει κανεὶς ποὺ ἀμφιβάλλει γιὰ τὴν ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ; Μετα­ξὺ τῶν ὀρ­θοδόξων δὲν πιστεύω νὰ ὑπάρχῃ οὔ­τε ἕ­νας, εἴτε νέος εἴτε ἡλικιωμένος, ποὺ νά ᾿χῃ ἀμφιβολία ὅτι ἀνέστη ὁ Κύριος. Ἡ Ἀ­νάστασις, τὸ ὅτι ὁ Κύριος ἀνέστη, εἶνε ἕνα ἱ­στορικὸ γεγονός.
―Μὰ ἔχουμε τώρα ἐμεῖς ἀποδείξεις, σοῦ λέει ὁ ἄπιστος καὶ ὁ ἄθεος, ὅτι ἀνέστη ὁ Χριστός; Ποῦ μποροῦμε νὰ τὸ στηρίξουμε αὐτό, ὅτι ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε; Read more »