ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΑΟΥΜ 23 Δεκεμβρίου
Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου τῆς 23-12-1984

ΟΙ ΑΘΕΟΙ ΠΡΙΟΝΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥΣ, ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΒΟΥΒΟΙ

ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑΤΑΚΙ ΣΟΥ ΜΑΝΑ, ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑΤΑΚΙ ΣΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

Σήμερα 23 Δεκεμβρίου εἶνε ἑορτὴ ἑνὸς ἁγίου, τοῦ ἁγίου Ναούμ. Τί ἦταν ὁ ἅγιος Ναούμ; Δὲ᾿ θὰ διηγηθῶ τὸ βίο του τόσο μόνο λέγω, ὅτι ἦτο καὶ αὐτὸς ἕνας ἄνθρωπος ὅπως εἴμεθα καὶ ἐμεῖς, ἄνθρωπος μὲ σάρκες καὶ μὲ κόκκαλα, ἀλλὰ ἐν τούτοις ἁγίασε. Δηλαδὴ τί θὰ πῇ ἁγίασε; Ἐπίστεψε στὸ Χριστὸ ὡς Θεό. Καὶ αὐτὸ ποὺ ἐπίστεψε δὲν τὸ κράτησε μυστικὸ μέσ᾿ στὴν καρδιά του, ἀλλὰ τὸ κήρυξε σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο. Πῆρε ἕνα ῥαβδὶ καὶ πῆγε στὴ Σερβία, ἐπῆγε στὴ Βουλγαρία, ἐπῆγε στὴ Ῥουμανία, περιώδευσε ὅλα τὰ Βαλκάνια, μαζὶ μὲ τοὺς διδασκάλους του, τὸν ἅγιο Κύριλλο καὶ Μεθόδιο, καὶ μὲ τὴ διδασκαλία του καὶ μὲ τὰ θαύματά του καὶ μὲ τὴν ἅγια ζωή του ἔφερε κοντὰ στὸ Χριστὸ χιλιάδες ἀνθρώπων. Καὶ τὸ σκήνωμά του εἶνε στὴν Ἀχρίδα. Ἐκεῖ ὅπου εἶνε κτισμένο τὸ περίφημο μοναστήρι, τὸ μοναστήρι τοῦ ἁγίου Ναούμ. Τὸν τιμοῦν λοιπὸν καὶ οἱ Σέρβοι, τὸν τιμοῦν καὶ οἱ Βούλγαροι, τὸν τιμοῦν κ᾿ οἱ Ῥουμᾶνοι, τὸν τιμοῦν καὶ τὰ Βαλκάνια τὸν τιμοῦν, ἀλλὰ ἰδιαιτέρως ἐδῶ στὸ μικρὸ χωριό σας, τὸ Ἀρμενοχώρι, τιμᾶται ὁ ἅγιος Ναούμ, ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ ὁποίου εἶνε κτισμένη ἡ ἐκκλησία σας

Λοιπόν, στὸν αἰῶνα αὐτὸ νὰ πιστεύωμε στὸ Χριστό. Νὰ πιστεύωμε ὅπως ἐπίστευε ὁ Ναούμ καὶ τὴν πίστι μας αὐτὴ νὰ μὴ τὴν κρύβουμε, ἀλλὰ νὰ τὴν ὁμολογοῦμε. Δὲ ᾿λέγω, νὰ πάρῃς τὸ ῥαβδί σου καὶ νὰ πᾷς στὴ Σερβία καὶ στὴ Βουλγαρία καὶ στὰ Βαλκάνια νὰ κηρύξῃς τὸ Χριστό. Εἶσαι πατέρας; Εἶσαι μάνα; Κήρυξε τὸ Χριστὸ στὸ σπίτι. Ἄνοιξε τὸ στοματάκι σου πατέρα, ἄνοιξε τὸ στοματάκι σου μάνα καὶ μίλα γιὰ τὸ Χριστό στὰ παιδιά σου. Καὶ νὰ ξέρῃς ὅτι θὰ γεράσῃς, θὰ πεθάνῃς καὶ θὰ ξεχάσουν πολλὰ πράγματα τὰ παιδιά, θὰ ξεχάσουν πολλὰ· ἕνα δὲ᾿ θὰ ξεχάσουν, τὴ μάνα τους ποὺ τοὺς εἶπε τὰ ἅγια λόγια. Ἐγὼ τοὐλάχιστον δεσπότης ἔγινα, γράμματα ἔμαθα, ξέχασα τί μοῦ ᾿παν στὰ σχολειά· θυμᾶμαι ὅμως τὰ λόγια ποὺ μοῦ εἶπε ἡ γιαγιά μου γιὰ τὸ Χριστό. Read more »

Tοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου
20 Δεκεμβρίου
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ο ΘΕΟΦΟΡΟΣ

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ἕνας ἅγιος ἄγνωστος δυστυχῶς στοὺς πολλούς. Εἶνε ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος ἐπίσκοπος Ἀν­τιοχείας. Γι᾿ αὐτὸν θὰ σᾶς πῶ λίγες λέξεις.

* * *

Ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραιότερα ἐπεισόδια τῶν Εὐ­αγγελίων εἶνε τὸ ἑξῆς. Μιὰ μέρα πλησίασαν τὸ Χριστὸ κάτι φτωχὲς μανάδες μὲ τὰ παιδιά τους στὴν ἀγκαλιά, γιὰ νὰ τὰ εὐλογήσῃ. Οἱ μα­θηταὶ τὶς ἔδιωχναν, νὰ μὴν τὸν ἐνοχλοῦν. Ὁ Χριστὸς ὅμως εἶπε· «Ἄφετε τὰ παιδία ἔρ­χε­σθαι πρός με», ἀφῆστε τὰ παιδιὰ νὰ ᾿ρθοῦν σ᾽ ἐμένα (Μᾶρκ. 10,14). Καὶ τὰ πῆρε στὴν ἀγκαλιά του τὰ φτωχὰ παιδιὰ τῶν ψαράδων, τὰ εὐλόγησε καὶ τοὺς εἶπε λόγια πατρικά.
Γιατί τὰ λέω αὐτά; Γιατὶ ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιὰ ἐκεῖνα, ποὺ πῆρε τότε στὴν ἀγκαλιά του ὁ Χρι­στός, ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος. Τότε ὁ Κύρι­ος εἶπε· «Ὅστις ταπεινώσῃ ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται»· ὅποιος ταπεινωθῇ σὰν αὐτὸ τὸ παιδί, αὐτὸς εἶνε ὁ ἀνώτερος στὴ βασιλεία τῶν οὐ­ρανῶν· κι ὅποιος δεχθῇ ἕνα τέτοιο παιδὶ στὸ ὄνομά μου, ἐμένα δέχεται (Ματθ. 18,4-5).
Πόσο μεγάλο πρᾶγμα εἶνε νὰ πηγαίνῃ ἡ μά­να τὰ παιδιά της στὸ Χριστό! Ἄλλοτε εἶχαν χα­ρὰ νὰ βλέπουν τὸ παιδί τους στὸ ἀναλόγιο νὰ λέῃ τὸ «Πάτερ ἡμῶν» καὶ τὸ «Πιστεύω». Τώρα ἄλλαξαν τὰ πράγματα. Ὑπάρχουν γονεῖς ποὺ ἐμ­ποδίζουν τὰ παιδιά τους ν᾿ ἀκοῦνε τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. Φοβοῦνται μὴ γίνουν καλόγεροι, μὴ μείνουν «καθυστερημένα». Μάνα, ποὺ δὲν ἀφήνει τὸ παιδί της νὰ πάῃ κοντὰ στὸ Χρι­στό, κάνει τὸ πιὸ μεγάλο ἔγκλημα. Γιατὶ παιδί, ποὺ δὲν γνωρίζει καὶ δὲν ἀγαπάει τὸ Χριστό, εἶνε δυστυχισμένο, ἔστω καὶ ἂν αὔριο γίνῃ ἐπιστή­μονας καὶ πάρῃ προῖκες καὶ μάθῃ γλῶσσες.
Ἕνα, λοιπόν, ἀπὸ τὰ παιδιὰ αὐτὰ ποὺ εὐ­λό­γησε ὁ Χριστὸς ἦταν ὁ Ἰγνάτιος, ποὺ μεγάλω­σε κοντὰ στοὺς ἀποστόλους. Γνώρισε τὸν Ἰω­άννη τὸν Θεολόγο καὶ ἔγινε μαθητής του. Ἀ­πὸ τοὺς ἀποστόλους χειροτονήθηκε διᾶκος, ἔπειτα παπᾶς, καὶ τέλος ἐπίσκοπος στὴ μεγά­λη πόλι τῆς Ἀντιοχείας. Εἶνε ὁ δεύτερος ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας μετὰ τὸν Εὔοδο. Read more »

ΔΙΑΤΙ ΕΓΕΝΝΗΘΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, στὸ περιοδικό «ΑΓΑΠΗ» τὴν Κατοχή.
Κοζάνη 25.12.1943, ἀρ. Φυλ. 4

Δι’ ημάς τους ανθρώπους, δια την σωτηρίαν την δική μας, κατήλθεν εκ των ουρανών, εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενηνθρώπησεν. Αυτή είναι η απάντησις του πιστού εις το ερώτημα που εθέσαμεν. Αυτό βροντοφωνάζει η Εκκλησία δια του Συμβόλου της Πίστεως.
Μέγα το μυστήριον! Ποίος ποτέ θα δυνηθή να εννοήσει καθ’ όλον το βάθος και το πλάτος το υπερφυέστατον γεγονός ότι ένας Θεός σαρκούται, γίνεται άνθρωπος, δια να σώσει την ανθρωπότητα; Εδώ και αι μεγαλύτεραι διάνοιαι χωρίς την βοήθειαν της πίστεως συντρίβονται. Μικρός εν σχέσει με την Θεότητα είναι ο άνθρωπος, και ας είναι ένας Σωκράτης. Θα ομολογήσει την άγνοιάν του και αδυναμίαν του ενώπιον του μυστηρίου. Μικρός ο άνθρωπος. Μέγας ο Θεός! Μόνον η πίστις ρίπτει φως εις το μυστήριον. Ο πιστός το αισθάνεται, το βλέπει, το ζει, δεν ευρίσκει λέξεις δια να εξωτερικεύσει την υπερκόσμιον χαράν που αισθάνεται όταν ακούει να ψάλλεται το: «Χριστός γεννάται, δοξάσατε». Ο άπιστος ζει εις το σκοτάδι και περιπλανάται χωρίς να ημπορεί μόνος του να εύρει τον δρόμον που οδηγεί τα βήματα των πιστών εις την φάτνην της Βηθλεέμ όπου λάμπει το άστρον, το φως της αιωνίου αληθείας. Άπιστοι! Προ του μυστηρίου της φάτνης αποκαλυφθήτε. Καταθέσατε την πανοπλίαν του εγωϊσμού σας. Άλλα εφόδια χρειάζονται δια να εννοήσητε το μυστήριον. Σας συνιστώμεν! Λάβετε μαζί σας την ταπείνωσιν των αγραυλούντων ποιμένων, την πίστιν των μάγων, την αθωότητα των σφαγιασθέντων νηπίων, και τότε θα ομολογήσετε, ότι εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας, προ 1943 ετών, έγινε το μεγαλύτερον θαύμα, ότι κατεγράφη εις τας δέλτους της Ιστορίας το υπέρ παν άλλο γεγονός σπουδαιότατον γεγονός: «Εγεννήθη παιδίον Νέον, ο προ αιώνων Θεός».
Αδελφοί! Ο χώρος του μικρού τούτου περιοδικού δεν μας επιτρέπει ν’ αναπτύξωμεν περισσότερον το δίδαγμά μας. Ένα μόνον λέγομεν χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να διαψευσθώμεν ποτέ. Η ζωή του ανθρώπου είναι δράμα ολόκληρον. Μακράν του Χριστού η ζωή μας γίνεται ή τραγωδία ή κωμωδία. Μύρια σύγχρονα παραδείγματα πιστοποιούν την αλήθειαν ταύτην. Μόνον στὸ Χριστό ευρίσκεται η λύσις του δράματος της ζωής.
Χριστιανοί! Μη περιπλανάσθε μακράν. Μη ζητείτε άλλα φώτα. Με πίστιν στραφήτε προς το άστρον της Βηθλεέμ. Το άστρον αυτό φέρει ειρήνην, αγάπην, δικαιοσύνην, αλήθειαν. Αργά ή γρήγορα όλοι μας θα εννοήσωμεν ότι ο άνθρωπος εξευγενίζεται, εξωραΐζεται ηθικώς, γίνεται έμψυχον άγαλμα αρετής, ηθική προσωπικότης, περί της οποίας έλεγον οι αρχαίοι πρόγονοί μας: «Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος, όταν άνθρωπος η» (πόσον ευχάριστον όν είνε ο άνθρωπος, όταν είναι πραγματικός άνθρωπος). Μόνον δια του Ιησού ο άνθρωπος επανέρχεται εις την θείαν μακαριότητα, από της οποίας έχει εκπέσει. Άς ψάλλωμεν λοιπόν όλοι μαζί: Read more »

« ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ…»

Η ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Ποῦ θὰ τὴν βροῦμε;
Ἀκοῦστε τὴν ὁμιλία τοῦ ἀγωνιστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου καὶ θὰ πάρετε τὴν ἀπάντηση.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ:
Εἰρήνη μὲ τὸν Θεό, εἰρήνη μὲ τὸν κόσμο, εἰρήνη μὲ τὸν ἑαυτό μας

______________________________

________________

Τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος
12 Δεκεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΜH XANEIΣ ΚΑΙΡΟ!

«Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾽ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι» (Ἐφ. 5,15-16)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἑορτὴ τοῦ ἁ­γίου Σπυρίδωνος τοῦ θαυματουργοῦ. Καὶ στὴν ἀκολουθία τῆς ἡμέρας ἡ ἁγία μας Ἐκ­κλησία ὥρισε νὰ διαβάζεται μία περικοπὴ ἀ­πὸ τὴν ἐπιστολὴ πρὸς Ἐφεσίους, τὴν ὁποία μέσα ἀπὸ τὴ φυλακὴ ἔγραψε ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος στὴν ἐκκλησία τῶν Ἐφεσίων καὶ δι᾽ αὐ­τῆς πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς ὅλων τῶν αἰώνων.
Ἐκεῖ, μεταξὺ ἄλλων, λέει· «Βλέπετε πῶς ἀ­κριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾽ ὡς σο­φοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡ­μέ­ραι πονηραί εἰσι» (Ἐφ. 5,15). Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά; Ἂς δώσουμε μία σύντομη ἑρμηνεία βο­η­θούμενοι ἀπὸ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη.

* * *

Ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ ἑξῆς. Στὸν κόσμο αὐτὸν οἱ Χριστιανοὶ εἴμαστε «σὰν πρόβα­τα ἀνάμεσα σὲ λύκους» (Ματθ. 10,16). Νὰ προσέχουμε λοι­πόν, ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπὸ μᾶς, νὰ μὴν τοὺς δίνουμε ἀφορμὴ γιὰ ἔχθρα καὶ μῖσος. Μόνο σὲ ζητήματα ὀρθοδόξου πίστεως νὰ εἴ­μαστε ἀνυποχώρητοι· στὰ ἄλλα ἂς εἴμαστε εἰ­ρηνικοὶ καὶ ἄκακοι. Αὐτὸ εἶνε γνώρισμα τῆς φρο­νι­μάδας τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἔτσι θὰ συμ­περιφέρων­ται ὄχι «ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾽ ὡς σοφοί».
Νὰ ζοῦμε, συνεχίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν». Ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ἀξία τοῦ χρόνου. Ὁ χρόνος εἶνε ἕνα πολύτιμο πρᾶγμα. Οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγαν «χρόνου φείδου». Καὶ σήμερα ἀκοῦμε ὅτι «ὁ χρόνος εἶνε χρῆμα». Ὅπως δηλαδὴ τὸ χρῆμα τὸ φυ­λᾷς καὶ δὲν τὸ σπαταλᾷς, ἔτσι νὰ βλέπῃς καὶ τὸ χρόνο. Ὁ χρόνος εἶνε τάλαντο. Ὅ­πως τὰ τάλαν­τα, κατὰ τὴ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ Κυ­ρίου (βλ. Ματθ. 25,14-30), ὀ­φείλουμε νὰ τὰ ἀξιοποιοῦμε καὶ νὰ τὰ ἐκμεταλλευώμεθα, ἔτσι νὰ κάνουμε καὶ συνε­­τὴ χρῆσι τοῦ χρόνου ποὺ διαθέτουμε.
Ὁ Θεὸς εἶνε αἰώνιος, ἄχρονος, ἐκτὸς χρόνου. Ἐμεῖς ζοῦμε ἐν χρόνῳ σ᾽ αὐτὸ τὸν κόσμο, ὡς «ξένοι» «πάροικοι» καὶ «παρε­πίδη­­μοι ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἑβρ. 11,13. Α΄ Πέτρ. 1,1· 2,11). Ὅσα χρόνια καὶ ἂν ζήσουμε, ἡ ζωή μας ἐδῶ εἶνε μιὰ σταγόνα ἐμπρὸς στὸν ὠκεανὸ τῆς αἰωνιότη­τος. Κάθε στιγμὴ ὅ­μως τῆς ζωῆς μας, αὐτὸς ὁ λίγος χρόνος, ἔχει μεγάλη ἀξία. Ἀπὸ τὴν ἡ­μέρα τῆς γεννήσεώς μας ὣς τὰ βαθειὰ γεράματα, τὸ διάστημα αὐ­τὸ δὲν εἶνε δικό μας· μᾶς δόθηκε γιὰ ἕνα σκοπό. Ἂν ζήσουμε ὄχι μὲ ἔ­χθρες καὶ μίση, ἀλλὰ μὲ ὑπομονὴ στὶς θλίψεις, τότε «ἐξαγοράζουμε τὸν και­ρόν». Ὅ,τι καὶ ἂν ἀπαιτηθῇ λοιπόν, ἂς τὸ θυσιά­σουμε, ἀρκεῖ μόνο νὰ κρατήσουμε τὴν πίστι.
Ἀκοῦμε, ὅτι ἕνας πλούσιος, βλέποντας κακοποιοὺς νὰ ἔρχων­ται νὰ τὸν σκοτώσουν, τοὺς ἔδωσε ὅ,τι εἶχε καὶ γλύτωσε. Αὐτός, λέμε, ἐξα­γόρασε τὴ ζωή του μὲ τὰ πλούτη του. Κ᾽ ἐμεῖς ἀξίζει νὰ δώσου­με ὅλα τὰ ὑπάρχοντά μας γιὰ νὰ γλυτώσουμε τὸ μέγα κεφάλαιο, γιὰ νὰ ἐξαγοράσουμε μ᾽ αὐ­τὰ τὴν ὀρθόδοξο πίστι μας, διότι «αἱ ἡ­μέ­ραι πονηραί εἰσι». Δὲν φταῖνε βεβαίως οἱ ἡμέρες αὐτὲς καθεαυτές, τὸ φῶς – οἱ ὧρες – τὰ λεπτά τους· φταῖνε οἱ κακοὶ ἄν­θρωποι ποὺ γεμίζουν τὶς ἡμέρες μὲ πονηρὰ ἔργα, καὶ ἔτσι λέμε ὅτι «οἱ ἡμέρες εἶνε πονηρές». Read more »

Τοῦ ἁγίου Νικολάου
Κυριακὴ 6 Δεκεμβρίου 2015
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ὁ μήνας αὐτός, ἀγαπητοί μου, εἶνε ὅλο ἑ­ορτές. Στὴν ἀρ­χὴ τοῦ μηνὸς ἑωρτάσαμε τὴ μνήμη τῶν προφη­τῶν Ναούμ, Ἀβ­βα­κοὺμ καὶ Σοφονία. Προχθὲς ἑωρτάσα­­με τὴ μνήμη τῆς ἁγίας Βαρβάρας καὶ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Καὶ σήμερα ἀνέτειλε ἀστὴρ πρώτου μεγέθους, ἡ μνή­μη τοῦ ἁγίου Νικολάου, ποὺ ἀστράφτει καὶ φω­τίζει ὅλη τὴν οἰκουμένη. Θὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας σὲ ὡ­ρισμένα σημεῖα τῆς ζωῆς τοῦ μεγάλου τούτου πατρὸς καὶ ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας μας.

* * *

⃝Πατρίδα τοῦ ἁγίου Νικολάου, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ χώρα ἐκείνη ποὺ ἔδωσε τοὺς περισσο­τέρους μάρτυρες, ἁγίους καὶ διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ Μικρὰ Ἀσία. Ὤ γῆ ἁγία! καὶ μόνο τὸ ὄνομά της μᾶς συγκινεῖ. Τώρα δυσ­τυχῶς τὰ ἅγια αὐτὰ χώματα τὰ πατοῦν πόδια βάρβαρα. Ἀλλὰ πιστεύω στὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, ὅτι θὰ ἔρθῃ ­μέρα ποὺ ἡ Μικρὰ Ἀσία θὰ γίνῃ πάλι χριστιανική, καὶ θὰ σημάνουν τὰ σήμαν­τρα στὴ Σεβάστεια, στὴν Ἄγκυρα, στὴν Και­σάρεια, στὴ Σμύρνη, στὰ Πάταρα, στὰ Μύρα. Πατρίδα τοῦ ἁγίου συγκεκριμένα ἦταν ἡ ἐ­παρχία Λυκίας, ποὺ εἶνε ἀπέναντι ἀπὸ τὸ Καστελλόριζο καὶ πάνω ἀπὸ τὴν Κύπρο. Ἐκεῖ ὑ­πῆρχε ἀκμαῖος Ἑλληνισμὸς καὶ Ὀρθοδοξία. Ἀ­πὸ τὶς ἑβδομήντα πόλεις τῆς ἐπαρχίας αὐτῆς μεγαλύτερες ἦ­ταν τὰ Πάταρα, ὅπου εἶδε τὸ φῶς ὁ ἅ­γι­ος Νικόλαος, καὶ τὰ Μύρα, ὅπου ἔγινε ἐπίσκοπος, ἔζησε καὶ θαυματούργησε. Read more »

Τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ
4 Δεκεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

ΘΑ ΠΟΥΜΕ λίγα λόγια γιὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸ Δαμασκηνό, τοῦ ὁποίου τὴν ἱερὰ μνήμη ἑορτάζουμε.

* * *

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης εἶνε ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους πατέρας τῆς Ἐκκλησίας. Γεννήθηκε στὴ Δαμασκό, ἐξ οὗ καὶ τὸ ἐπίθετο Δαμασκηνός. Ἔζησε καὶ ἔδρασε τὸν 8ο αἰῶνα μ.Χ., σὲ μία ἐποχὴ σκληρά, κατὰ τὴν ὁποία τὸ κῦμα τοῦ ἰσλαμισμοῦ, οἱ ὀρδὲς τοῦ Μωάμεθ, κατέκλυσαν τὴ Μικρὰ Ἀσία καὶ τὴ Συρία καὶ οἱ Χριστιανοὶ ὑπέφεραν. Μέσα σὲ τέτοιο τραχὺ κλίμα ἔζησε. Καὶ ὅπως λέει ὁ βιογράφος του, μέσα ἀπὸ τ᾿ ἀγκάθια βγῆκε ἄνθος, τὸ ὡραῖο αὐτὸ κρίνο.
Συμβαίνει πολλὲς φορὲς αὐτό. Συνεπῶς, καὶ στὶς πιὸ ἀντίξοες καταστάσεις μπορεῖ νὰ ζήσῃ κανεὶς μὲ ἁγιότητα. Ἕνας Γάλλος ἔγραψε, ὅτι καὶ στὸ Παρίσι, διεφθαρμένη κοινωνία τῆς Εὐρώπης, ζοῦν ἄντρες ποὺ ἀσκοῦν παρθενία, παρθενία ποὺ δὲν τὴ βρίσκεις οὔτε στὸ Ἅγιο Ὄρος. Δὲν εἶνε, λοιπόν, μόνο τὸ περιβάλλον ποὺ διαμορφώνει τὸ χαρακτῆρα· εἶνε καὶ ἡ διάθεσι τοῦ ἀνθρώπου. Μπορεῖ κανεὶς νὰ ζήσῃ στὸ πιὸ εὐεργετικὸ περιβάλλον, καὶ ὅμως νὰ ἔχῃ κακὴ ἐξέλιξι. Παράδειγμα ὁ Ἰούδας· ἔζησε στὸ περιβάλλον ποὺ ἐφώτιζε τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅμως διέπραξε τὸ πιὸ στυγερὸ ἔγκλημα. Read more »

Τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας
Παρασκευὴ 4 Δεκεμβρίου 2015
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή· ἑορτάζει ἡ μεγαλομάρτυς ἁγία Βαρβάρα. Ὡς ἀ­στέρι πρώτου μεγέθους λάμπει στὸν οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ἂς ποῦμε λίγα λόγια γι᾿ αὐτήν.

* * *

Ἡ ἁγία Βαρβάρα ἔζησε σὲ ἐποχὴ διωγμῶν, στὰ τέλη τοῦ τρίτου αἰῶνος, ἐπὶ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ. Πατρίδα της εἶνε ἡ Ἀνατολή. Πατέρας της ὁ Διόσκορος, ἕνας ἔνδοξος πλούσιος, ἀλλὰ φανατικὸς εἰδωλολάτρης.
Ἡ Βαρβάρα διακρινόταν γιὰ τὸ ἔκτακτο κάλλος καὶ τὴν ὀξύνοιά της. Προωριζόταν λοιπὸν μιὰ μέρα νὰ γίνῃ σύζυγος κάποιου μεγάλου ἀνδρός. Ὁ πατέρας της ἔχτισε γι᾿ αὐ­τὴν ἕνα πύργο, ἕνα παλάτι, ὅπου τὴν ἐγκατέ­στησε μὲ πολὺ προσωπικὸ στὴ διάθεσί της.
Ἀλλ᾿ ἐκεῖ μέσα, ποὺ ἦταν ἀποκλεισμένη, ἡ κόρη πίστεψε στὸ Χριστό. Πῶς πίστεψε; Ἀπὸ μιὰ ὑπηρέτρια! (ὅποιος πίστευε τότε, μιλοῦσε γιὰ τὸ Χριστό). Ἡ ἁγία Βαρβάρα, λοιπόν, ὀ­φείλει τὸ ὅτι ἔγινε Χριστιανὴ σὲ μιὰ ὑπηρέτρια· αὐτὴ μίλησε στὴν καρδιὰ τῆς κυρίας της. Ἔτσι ἡ Βαρβάρα πίστεψε, ἔγινε Χριστιανή.
Ἀλλ᾿ αὐτὸ ἦταν μυστικό. Κανείς δὲν τὸ ἤ­ξε­ρε, οὔτε ὁ πατέρας της. Πῶς ὁ Διόσκορος ἀ­­νακάλυψε, ὅτι ἡ κόρη του εἶνε Χριστιανή; Εἶ­χε ἀφήσει ἐντολὴ στοὺς χτίστες νὰ κάνουν στὸν πύργο καὶ ἕνα λουτρό, καὶ ν᾿ ἀνοίξουν σ᾿ αὐτὸ δυὸ παράθυρα. Κατὰ τὴν ἀπουσία του ὅμως ἐπενέβη ἡ κόρη καὶ διέταξε ν᾿ ἀνοιχθοῦν ὄχι δυὸ ἀλλὰ τρία παράθυρα. Ὅταν ἦρθε ὁ πα­τέρας, παρατήρησε τὴν ἀλλαγή, καὶ ρώτησε· –Γιατί ἀνοίξατε τρία παράθυρα; Ἡ κόρη ἀπήν­τησε· –Εἰς τιμὴν τῆς ἁγίας Τριάδος, τοῦ Πατρὸς τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ποὺ πιστεύω. –Ὥστε πιστεύεις στὸ Θεὸ τῶν Χριστιανῶν; –Πιστεύω, λέει· εἶδα «τὸ Φῶς τὸ ἀληθινόν»… Ὁ πατέρας προ­σπάθησε νὰ τὴ μεταπείσῃ. Στάθηκε ἀδύνατο. Ὠργίστηκε τότε, καὶ πῆγε ὁ ἴδιος καὶ κατήγγειλε τὴν κόρη του στὸν ἔπαρχο – διοικητὴ τῆς ἐπαρχίας ἐκείνης. Ὁ ἔπαρχος τὴ συνέλαβε, τὴν ἔκλεισε στὴ φυλακή, καὶ τὴν ὑπέβαλε σὲ ἀνάκρισι καὶ ποικίλα μαρτύρια, γιὰ ν᾿ ἀρνηθῇ τὸ Χριστό. Ἀλλὰ ἡ ἁγία Βαρβάρα δὲν κάμφθη­κε. Βλέποντας τὴν ἐπιμονή της ὁ Διόσκορος ὠργίστηκε πολύ, τὴν ἅρπαξε ἀπ᾿ τὰ μαλλιὰ καί, αὐτὸς ποὺ τόσο τὴν ἀγαποῦσε, ὁ πατέρας, πῆρε τὸ μαχαίρι καὶ τὴν ἔσφαξε!
Φρικτὸ θέαμα, πατέρας νὰ σφάζῃ τὸ παιδί του. Διαβάζουμε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὅτι ὁ Ἀβραάμ, κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, πῆγε νὰ σφά­ξῃ τὸ γυιό του τὸν Ἰσαάκ, ἀλλὰ ἐμποδίστηκε τὴν τελευταία στιγμή. Αὐτὸς ὅμως ἔγινε Ἀβρα­άμ. Ἀβραὰμ ὄχι τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἐκκλησία τὸν ὀ­νομάζει «Ἀβραὰμ (τοῦ) διαβόλου» (στίχ. συναξ.).
Ἀλλὰ «ἔστι δίκης ὀφθαλμός, ὃς τὰ πάνθ᾿ ὁρᾷ», ὑπάρχει ἕνα δίκαιο μάτι ποὺ τὰ βλέπει ὅλα. Γιὰ τὸ ἔγκλημά του αὐτὸ ὁ Διόσκορος τιμωρήθηκε. Καθὼς κατέβαινε ἀπὸ τὸ βουνό, ἕνας κεραυνός, ἕνα ἀστροπελέκι, τὸν ἔκανε κάρβουνο, κ᾿ ἔμεινε στὸν τόπο.

* * *

Πολλὰ διδασκόμαστε, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ τὸ μαρτύριο τῆς ἁγίας Βαρβάρας.
⃝ Πρῶτα – πρῶτα διδασκόμαστε, ποιές πρέπει νὰ εἶνε οἱ σχέσεις τῶν παιδιῶν μὲ τοὺς γο­νεῖς. Μεγάλο πρόβλημα. Τὶς σχέσεις αὐτὲς ῥυθμίζει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐντολή του εἶ­νε· Read more »

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ” ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(‘Αγγελῆς νεομάρτυς – 3 Δεκεμβρίου)

Τώρα, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, τώρα θα μιλήσουμε γιά ἕναν μάρτυρα πού μαρτύρησε τήν ἐποχή τῆς τουρκοκρατίας, 8 χρόνια πρίν τήν ἐπανάστασι του 1821. Ὁ νεομάρτυρας αὐτός ἔχυσε τό αἷμα του για τήν πίστι τοῦ Χριστοῦ καί γιορτάζεται στίς 3 Δεκεμβρίου. Τό ὄνομά του εἶνε Ἀγγελῆς.

←←←

Ὁ Ἀγγελῆς γεννήθηκε στό Ἄργος τῆς Πελοποννήσου. Φτωχός καθώς ἦταν, ἐπειδή δέν μποροῦσε νά ζήση στόν τόπο του, ἔφυγε σέ μακρινό μέρος καί κατέληξε σέ μιά μεγάλη πόλι τῆς Μικρᾶς ‘Ασίας, πόλι χριστιανική, τήν Ἔφεσο, ὅπου δίδαξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί ἔστειλε τήν περίφημη Ἐπιστολή του. Ἡ Ἔφεσος τότε στά τούρκικα λεγόταν Κουσάντασι. Ἐκεῖ ὁ Ἀγγελῆς ἔγινε γιατρός.
‘Αλλ’ ἀκούγοντας γιατρός μή νομίσουμε πώς βγῆκε ἀπό πανεπιστήμιο. Στή σκλαβωμένη τότε πατρίδα μας δέν λειτουργοῦσε κανένα πανεπιστήμιο. Μόνο στήν Εὐρώπη ὑπῆρχαν λίγα πανεπιστήμια μέ ἰατρικές σχολές κι ἐκεῖ σπούδαζαν τά πλουσιόπαιδα καί γίνονταν γιατροί, κι αὐτοί ἦταν σπάνιοι. Οἱ σκλάβοι πέθαιναν χωρίς γιατρούς, χωρίς φάρμακα. Τήν ἐποχή αὐτή παρουσιάστηκαν οἱ λεγόμενοι ἐμπειρικοί γιατροί. Αὐτοί εἶχαν βρῆ χορτάρια πού ἔχουν θεραπευτικές ἰδιότητες καί μ’ αὐτά τα βότανα ἀνακούφιζαν καί συχνά θεράπευαν ὡρισμένες ἀρρώστιες. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, μέ τήν πεῖρα καί πιό πολύ μέ τήν πίστι στό Θεό, εἶχαν γίνει γιατροί χωρίς δίπλωμα, γιατροί πρακτικοί. Ἄς μή φανῆ αὐτό παράξενο. Γιατί καί σήμερα πολλοί βεβαιώνουν, πώς βρῆκαν τήν ὑγειά τους ἀπό κάποιο πρακτικό γιατρό. Μ’ αὐτό πού λέμε δέν περιφρονοῦμε τούς ἐπιστήμονες γιατρούς, ἀλλά θέλουμε νά τονίσουμε ὅτι καί ἄνθρωποι πρακτικοί – ἐμπειρικοί, σέ ὅλους τούς κλάδους, μπορεῖ νά ξέρουν πράγματα πού δέν τά ξέρουν οἱ ἐπιστήμονες. Γι’ αὐτό κανένας ἐπιστήμονας, ὅσο σοφός κι εἶνε, ἄς μήν ὑπερηφανεύεται. Ὁ Θεός φωτίζει ὅλους, καί ἄνθρωποι ταπεινοί ἀνακάλυψαν πράγματα πού δέν μποροῦσαν νά τά δοῦν οἱ ἐπιστήμονες.

Ἕνας λοιπόν γιατρός πρακτικός ἀναδείχτηκε στήν Ἔφεσο ὁ ‘Αγγελῆς. Περιζήτητος ἦταν. Πιστός στό Θεό, φιλεύσπλαχνος, ἐξυπηρετοῦσε ὅλους καί προπαντός τούς φτωχούς. Κι ὅπου πήγαινε κήρυττε παντοῦ τό μεγαλεῖο τῆς θρησκείας μας κι ἔλεγε ὅτι γιατρός ἀνώτερος ἀπ’ ὅλους, γιατρός σωμάτων καί ψυχῶν, εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ὅτι τό καλύτερο φάρμακο εἶνε ἡ πίστις στ’ ὄνομα του.
‘Αλλά στό γιατρό Ἀγγελῆ συνέβη κάποτε τό ἑξῆς. Read more »

Τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ  Πρωτοκλήτου
30 Νοεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

Μερικὰ στιγμιότυπα

ΣHMEPA, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας, ποὺ ἐπονομάζεται  Πρωτόκλητος, διότι εἶνε ὁ πρῶτος  ἀπὸ τοὺς μα θητὰς ποὺ ἐκάλεσε ὁ Κύριος  στὸ ἀποστολικὸ ἔργο. Θὰ ἐπιστήσω τὴν  προσοχή σας σὲ ὡρισμένα μόνο  στιγμιότυπα τῆς ζωῆς καὶ τοῦ  μαρτυρίου του.

* * *

 Ὡς πρὸς τὸν τόπο καὶ τὴν καταγωγή  του, ὁ ἅγιος Ἀνδρέας δὲν γεννήθηκε  οὔτε στὴν πόλι τῶν φιλοσόφων (τὴν  Ἀθήνα), οὔτε στὴν πόλι τῶν στρατηγῶν  (τὴ Ῥώμη), οὔτε στὴν πόλι τῶν πλουσίων  (τὴν Ἀλεξάνδρεια), οὔτε σὲ καν ένα ἄλλο  ἀξιόλογο κέντρο τοῦ ἀρχαίου κόσμου.  Ἰδιαιτέρα του πατρίδα ἦτο ἕνα μικρὸ  καὶ ἄσημο χωριὸ τῆς Παλαιστίνης, ἡ  Βηθσαϊ δά, χτισμένο στὴν παραλία τῆς  λίμνης Τιβεριάδος. Ἡ οἰκογένειά του  ἦτο ταπεινή. Ὁ πα τέ ρας του ψαρᾶς. Ὁ  ἀδελφός του, ὁ Πέτρος, ψαρᾶς. Ὅλη ἡ  οἰκογένειά του ἀσχολοῦνταν μὲ τὰ  δίχτυα. Καὶ ὅμως αὐτὸ τὸν ψαρᾶ, ὅπως  καὶ τοὺς ἄλλους, διάλεξε ὁ Κύριος γιὰ νὰ  γί νουν οἱ κήρυκες τῆς νέας  πίστεως. Ποιοί; οἱ ψα ρᾶδες, αὐτοὶ  οἱ περιφρονημένοι ἄνθρωποι.
Τί μᾶς διδάσκει αὐτό; Μᾶς διδάσκει  ἕνα μεγάλο δίδαγμα. Ὁ ἁπλὸς λαός, ὁ  ὄχλος, ναὶ ὁ ὄχλος, ποὺ τὸν περιφρονοῦν  οἱ μεγάλοι καὶ ἰσχυροί, αὐτὸς κλείνει  στὰ βάθη του ἀποθέματα ἀνεκτιμήτου  ψυχικοῦ μεγαλείου.
Ἀκόμα αὐτὸ διδάσκει ἐμᾶς τοὺς  ἐκκλησια στικοὺς ἡγέτας, ὅτι δὲν πρ έπει νὰ περιμένου με τὴν ἀναγέννησι  καὶ τὴν πρόοδο τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ δ ῆθεν μορφωμένους κληρικούς, ποὺ  ἔχουν φοιτήσει σὲ θεολογικὲς σχολές.  Ὄχι. Ἡ πρόοδος τῆς Ἐκκλησίας  ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἕναν ἄλλο παράγοντα.  Ὁ δὲ ἄλλος παράγων ποιός εἶνε; Στὴ ζωὴ τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ ἀτόμου, διὰ τῆς  ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰσῆλθε ἕνας ἀόρατος  παράγων χῖ, τὸ ἄγνωστο χῖ. Καὶ ὅπως  ὡρισμένα προβλήματα δὲν λύνονται  παρὰ μόνο ἐὰν καταλήξουμε σὲ μία  ὡρισμένη μορφὴ ἐξισώσεως, κατὰ  παρόμοιο τρόπο καὶ ὡρισμένα προ βλήματα τῆς Ἐκκλησίας δὲν λύνονται  παρὰ μόνο ἂν βρεθῇ ὁ ἄγνωστος χῖ. Ὁ δὲ  ἄ γνωστος χῖ, τὸν ὁποῖον δυστυχῶς  ἀρχιερεῖς ἀρχιεπίσκοποι καὶ  πατριάρχαι ἀγνοοῦν, εἶνε τὸ Πνεῦμα τὸ  ἅγιο. Ἀγνοοῦν ὅτι, πέρα ἀπὸ τὰ διπλώματα, πέρα ἀπὸ τὶς ἀκαδημίες, πέρα ἀπὸ τὶς γλῶσσες, πέρα ἀπὸ τὴν  ἐγκυκλοπαιδικὴ μόρφωσι, γιὰ μᾶς τοὺς  Χριστιανούς, εἶνε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο.  Ναί, τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, ποὺ ἔλαβε ἕνας  ψαρᾶς τῆς Γαλιλαίας καὶ νίκησε τὸν  Πλάτωνα καὶ τὸν Ἀριστοτέλη καὶ ἀνεδείχθη παγκόσμιος διδάσκαλος.
Κόσμε πατριαρχῶν καὶ ἐπισκόπων μὲ τὰ  διπλώματά σου καὶ τὶς ἀκαδημίες  σου, δῶστε μου ἕνα ψαρᾶ σὰν τὸν ἅγιο  Ἀνδρέα, γιὰ νὰ ἀναγεννηθῇ ὅλη ἡ  πατρίδα μας! Δὲν ἔχουμε ἀνάγκη τόσο  ἀπὸ μορφωμένους, ὅσο ἔχουμε ἀνάγκη  ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ νὰ ἔχουν μέσα τους  τὴν πνοὴ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Read more »

H AΓIA AIKATEΡINH

Ραδιοφωνικό θέατρο, του 1968, για την αγία Αικατερίνη· ἀκολουθεῖ ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιωτου
____________

______________

H αγία Aικατερίνη έζησε τον τρίτο αιώνα μετά Xριστόν. Γεννήθηκε στην Aλεξάνδρεια. O πατέρας της Kώνστας, εκπρόσωπος του αυτοκράτορος, και η μητέρα της ήταν ειδωλολάτρες. Έτσι και αυτή ήταν ειδωλολάτρισσα. Aλλά είχε η μικρή κόρη μεγάλη κλίσι στa γράμματα. Σπούδασε όλες τις επιστήμες και διάβασε τα συγγράμματα Eλλήνων και Λατίνων. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών ήταν η πιο μορφωμένη κόρη της Aλεξανδρείας.
Aλλά και στο παράστημα ήταν μια όμορφη γυναίκα όλο χάρι. Mε τέτοια χαρίσματα, σωματικά και διανοητικά, ήταν περιζήτητη νύφη. Σπουδαίοι νέοι τη ζήτησαν. Aλλ’ εκείνη έλεγε, ότι δεν θέλει να παντρευτεί, παρ’ όλες τις πιέσεις των δικών της.
Aν κάποιος θέλει να παντρευτεί, είναι αμαρτία να τον εμποδίζουμε. Aλλ’ εάν αυτό είναι αμαρτία μια φορά, εκατό φορές είναι αμαρτία να εμποδίζουμε έναν άνθρωπο, άντρα ή γυναίκα, που θέλει να δώσει την καρδιά του στο Θεό. O γάμος είναι ασήμι, η παρθενία είναι χρυσάφι. Διάλεξε και πάρε. Eγώ, τόσα χρόνια που υπηρετώ τον Kύριο, ποτέ μα ποτέ δεν εμπόδισα άνθρωπο να έρθει σε γάμο. Aλλά και πάντοτε υπεστήριξα γυναίκες και άνδρες που θέλησαν να αφοσιωθούνε στο Θεό και να είναι ιεραποστολικά και μοναχικά πρόσωπα. Eλευθερία έδωσε ο Θεός· βία απαγορεύεται, ιδίως στα ζητήματα αυτά.
Tην επίεζαν λοιπόν, κακώς, την αγία Aικατερίνη. Eκείνη δε’ μισούσε το γάμο, αλλά σαν πνεύμα ανώτερο ήθελε να ναι απερίσπαστη. Kαι δεν υπάρχει μόνο αυτός ο γάμος, ο συνηθισμένος. Άλλοι παντρεύονται την πατρίδα, άλλοι την επιστήμη, άλλοι τη θρησκεία.
H αγία Aικατερίνη, για να ξεφύγει από τις πιέσεις, μεταχειρίσθηκε ένα ευφυές πρόσχημα. Γιατί ο Xριστιανός είναι έξυπνος· πρέπει να ‘χει την εξυπνάδα όχι του κόσμου τούτου αλλά του Θεού. Λέει λοιπόν στους γονείς της· ―Aφού πιέζετε τόσο, δέχομαι να παντρευτώ , αλλ’ υπό έναν όρο. ―Ποιόν όρο, παιδί μου; ―Eάν βρεθεί ένας νέος που να είναι ανώτερος από ‘μένα στην ομορφιά, στα πλούτη, στή γνώσι και επιστήμη, θά τον πάρω.
Άρχισαν να ψάχνουν· και πολλοί παρουσιάστηκαν. Άλλοι ήταν πλούσιοι, αλλ’ όχι όμορφοι. Άλλοι ήταν πλούσιοι και όμορφοι, αλλ’ όχι μορφωμένοι. Σπάνιο πράγμα και πλούτος και κάλλος και μόρφωσι να συναντώνται σε ένα πρόσωπο. Έτσι δε’ μπορούσε να βρεθεί κανείς, και οι γονείς ήταν απαρηγόρητοι. Read more »

Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου
21 Νοεμβρίου
 Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΝΟΗΤΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ

«…Ἡ περιστερὰ ἡ ἀμόλυντος… ἐν σκηνώματι ἁγίῳ κατοικεῖν ᾑρετίσατο» (ᾠδὴ γ΄, β΄ καν. Εἰσοδ., δ΄ τροπ.)

«Ἡ …ἁγνὴ περιστερὰ προσηνέχθη κατοικεῖν ἐν τῷ οἶκῳ τοῦ Θεοῦ…» (ᾠδὴ ς΄, β΄ καν. Εἰσοδ., γ΄ τροπ.)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, 21 Νοεμβρίου εἶνε μεγάλη θεομητορικὴ ἑορτή. Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὰ εἰσόδια τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Τὸ μονάκριβο παιδὶ τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης, ὅταν ἔγινε τριῶν ἐτῶν, τὸ πῆραν οἱ ἅγιοι γονεῖς καὶ τὸ πῆγαν στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος. Καί, κατ᾿ ἐξαίρεσιν, ἐπετράπη νὰ εἰσέλθῃ στὰ ἅγια τῶν ἁγίων, ὅπου «ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεὺς» εἰσήρχετο (Ἑβρ. 9,7), καὶ ν᾿ ἀφιερωθῇ στὸ Θεό. Καὶ ἔμεινε ἐκεῖ μέχρι τὴν ἡμέρα ποὺ μνηστεύθηκε τὸν Ἰωσήφ.
Ἡ Παναγία εἶνε τόσο προσφιλής, ὥστε ὀνομάζεται μὲ πολλὰ ὀνόματα. Ὅπως μιὰ μάνα ἀποκαλεῖ τὸ παιδί της μὲ πολλὰ ἐπίθετα γιὰ νὰ ἐκφράσῃ μ᾿ αὐτὰ τὴν ἀγάπη της, ἔτσι καὶ ὁ λαός μας, ποὺ ἀγαπᾷ τὴν Παναγία σὰ᾿ μάνα του. Ἂν ἀνοίξουμε τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Παναγία ἔχει πάνω ἀπὸ ἑκατὸ ὀνόματα. Λέγεται Ἐλεοῦσα, Γοργοεπήκοος, Γλυκοφιλοῦσα, Προυσιώτισσα, Μυρτιδιώτισσα… Ἀνεξάντλητος ὁ κατάλογος τῶν τίτλων της.
Στὴν ὑμνολογία τῶν Εἰσοδίων μεταξὺ τῶν ἄλλων χαρακτηρισμῶν της ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος ὀνομάζεται καὶ περιστερά· «…Ἡ περιστερὰ ἡ ἀμόλυντος… ἐν σκηνώματι ἁγίῳ κατοικεῖν ᾑρετίσατο» (ᾠδὴ γ΄, β΄ καν. Εἰσοδ., δ΄ τροπ.) καὶ «Ἡ …ἁγνὴ περιστερὰ προσηνέχθη κατοικεῖν ἐν τῷ οκῳ τοῦ Θεοῦ…» (ᾠδὴ ς΄, β΄ καν. Εἰσοδ., γ΄ τροπ.). Ἔτσι τὴν ὀνομάζει καὶ ἡ ὑμνολογία τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου· «Ἡ περιστερά, ἡ τὸν ἐλεήμονα ἀποκυήσασα, χαῖρε, ἀειπάρθενε…» (θ΄ ᾠδὴ καν.). Γιατί ἆραγε ἡ Παναγία ὀνομάζεται περιστερά;

* * *

Ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς Παναγίας ὡς περιστερᾶς ὑπενθυμίζει ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονὸς τῆς παγκοσμίου ἱστορίας, τὸ ὁποῖο ξέρουμε ὅλοι ἀπὸ τὸ σχολεῖο. Εἶνε ὁ κατακλυσμός.
Οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἁμαρτήσει πολύ. Καὶ μολονότι ὁ Θεὸς περίμενε τὴ μετάνοιά τους 120 χρόνια, κανείς δὲ᾿ μετανοοῦσε. Καὶ ξαφνικά, μιὰ μέρα ποὺ δὲν περίμεναν, ὁ ἥλιος σκοτείνιασε· σύννεφα σκέπασαν τὸν οὐρανό, καὶ ἄρχισε νὰ βρέχῃ. Ἦταν μιὰ βροχὴ καταῤῥακτώδης. Ἔβρεχε ὄχι μιὰ καὶ δυὸ ὧρες, ὄχι μιὰ μέρα, ἀλλὰ σαράντα μέρες καὶ σαράντα νύχτες! Τὰ ποτάμια φούσκωσαν, ἡ στάθμη τῶν λιμνῶν καὶ τῶν θαλασσῶν ὑψώθηκε πολύ. Τὰ νερὰ σκέπασαν ὅλες τὶς κορφὲς τῶν βουνῶν, καὶ τὶς ὑψηλότερες ἀκόμα. Καὶ κάθε ζωντανὴ ὕπαρξις πνίγηκε! Μόνο ὁ Νῶε μαζὶ μὲ τὴν οἰκογένειά του σώθηκαν, ὀκτὼ ἐν ὅλῳ ψυχές.
Φαντάζεστε τὸ Νῶε στὴν κιβωτό; Κλεισμένος στὸ σκοτεινὸ σκάφος θὰ ἀγωνιοῦσε καθὼς τὰ κύματα μετέφεραν τὴν κιβωτὸ ἐδῶ κ᾿ ἐκεῖ.
Ὅταν πέρασε ἀρκετὸ διάστημα, ὁ Νῶε ἄνοιξε ἕνα παράθυρο τῆς κιβωτοῦ καὶ ἄφησε νὰ βγῇ ἔξω ἕνα περιστέρι. Τὸ περιστέρι πέταξε πέταξε, καὶ γύρισε πίσω στὴν κιβωτό, γιατὶ τὸ νερὸ σκέπαζε ἀκόμα τὴ γῆ καὶ δὲ᾿ βρῆκε σημεῖο νὰ πατήσῃ. Μετὰ ἀφήνει ἕνα κόρακα· ὁ κόρακας δὲν ἐπέστρεψε· βρῆκε πτώματα πολλά. Μετὰ ἀπὸ λίγο στέλνει πάλι τὸ περιστέρι. Καὶ τότε τὸ περιστέρι ἐπέστρεψε κρατώντας στὸ ῥάμφος του ἕνα κλαδὶ ἀπὸ ἐλιά. Χάρηκε ὁ Νῶε καὶ δόξασε τὸ Θεό· ἦταν σημάδι ὅτι χαμήλωσαν τὰ νερὰ καὶ φάνηκαν τὰ δέντρα. Ἔκτοτε ὁ κλάδος τῆς ἐλιᾶς εἶνε σύμβολο τῆς εἰρήνης, ποὺ ποθοῦν ὅλοι.
Γιατί τὰ λέμε αὐτά; Read more »

Τοῦ ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου
16 Νοεμβρίου
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΕΛΑ, ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

Απὸ χθές, ἀγαπητοί μου, μπήκαμε στὴ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Ὕστερα ἀπὸ σα­­ράντα μέρες θ᾽ ἀκούσουμε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῶν ἀγγέλων «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14). Τώρα εἶνε περίοδος προετοιμασίας, περί­οδος νηστείας. Νηστείας ὅμως ὄχι τόσο αὐστη­ρᾶς ὅ­­πως τὴ Μεγάλη Σαρα­κοστή. Ἡ νηστεία τῶν Χριστου­γέννων εἶνε ἐπιεικής· ἐπιτρέπεται τώ­ρα καὶ λάδι, ἐπιτρέπεται ἀκόμα καὶ ψάρι. Οἱ Χριστια­νοὶ λοιπὸν πρέπει νὰ νηστέψουν.
Σήμερα 16 Νοεμβρίου ἑορτάζει ὁ ἀπόστολος καὶ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Ὁ ἅγιος Ματ­θαῖος μᾶς φωνάζει. Τί μᾶς λέει; Ν᾽ ἀγαποῦ­με. Τί ν᾽ ἀγαποῦμε; τὰ σπίτια μας, τὰ κτήματα, τὰ ζῷα, τὰ παιδιά, τὶς γυναῖκες; Κι αὐτὰ βέβαια. Ἀλλὰ παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα ν᾽ ἀγαποῦμε Ἐκεῖ­νον – ποὺ δὲν τὸν ἀγαποῦμε κι ὅμως πρέπει νὰ τὸν ἀγαποῦμε μὲ ὅλη τὴν ψυχὴ καὶ μὲ ὅλο τὸ εἶναι μας· τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.

* * *

Τί ἦταν λοιπὸν ὁ ἅγιος Ματθαῖος; Ἄνθρωπος σὰν κ᾽ ἐμᾶς, ἁμαρτωλὸς ὅπως κ᾽ ἐμεῖς. Ἀ­πὸ τὰ δισεκατομμύρια ποὺ ἔζησαν ἐπάνω στὸ φλοιὸ τῆς γῆς, ἕνας μόνο ὑπῆρξε ἀναμάρτητος· «εἷς ἅγιος, εἷς Κύ­ριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀμήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.). Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἴμεθα ἁμαρτωλοί. Ἀλλὰ ἁμαρτωλὸς ἀπὸ ἁμαρ­τω­λὸ διαφέρει. Ἄλλος ἔχει λιγώτερα ἁμαρτήμα­τα, ἄλλος περισσότερα. Ὁ Ματθαῖος ἦταν ἕνας μεγάλος ἁμαρτωλός. Ποιό ἦ­ταν τὸ ἐπάγ­γελμά του, τί δουλειὰ ἔκανε;
Μερικὰ ἐπαγγέλματα βοηθοῦν τὸν ἄνθρωπο νὰ εἶνε ἅγιος. Ὑπάρχουν ἄλλα ποὺ δὲν βοηθοῦν. Ἐπαγγέλματα ποὺ βοη­θοῦν εἶνε λ.χ. τοῦ γε­ωργοῦ – τὸ πρῶτο ἐπάγγελμα. Ἁ­γιασμένα τὰ χέρια ἐκείνων ποὺ καλλιεργοῦν τὴ γῆ. Ἐ­πί­σης τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ποιμέ­νος, τοῦ βοσκοῦ. Σβήνουν πιὰ τὰ ἐπαγ­γέλματα αὐτά. Τώρα ὅλοι προτιμοῦν ἐργασίες ἄνετες· θέλουν τὸ παιδάκι τους νὰ γίνῃ μηχανικός, δάσκαλος, καθηγητής… Εὐλογημένο ἐπίσης ἐπάγγελμα εἶνε ὁ ἐργάτης γενικῶς.
Ὁ Ματθαῖος εἶχε ἄλλο ἐπάγγελμα. Ἦταν δη­μόσιος ὑπάλληλος, εἰσπράκτορας· εἰσέπραττε τοὺς δημοσίους φόρους. Read more »

Τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
13 Νοεμβρίου

_______________________________________

___________________________________

Ιερος Χρυσοστομος ο αναμορφωτης

ΣΗΜΕΡΟΝ, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ὁ κορυφαῖος τῶν ἱεροκηρύκων ὅλων τῶν αἰώνων. Ἑορτάζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος.
Πολλὲς εἶνε πλευρές, ἀπὸ τὶς ὁποῖες μπορεῖ νὰ ἐξετασθῇ ἡ ζωὴ καὶ τὸ κήρυγμά του. Μιὰ πλευρὰ θ᾿ ἀναπτύξω στὴν ἀγάπη σας. Καὶ αὐτὴ εἶνε· Χρυσόστομος ὁ ἀναμορφωτής.

* * *

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἤθελε τὴν κοινωνία ἰδεώδη. Μιὰ κοινωνία, στὴν ὁποία νὰ ἐπικρατῇ ἀπολύτως τὸ θέλημα τοῦ οὐρανίου πατρός, μιὰ κοινωνία βασιλεία τοῦ Χριστοῦ. Δὲν ἔλεγε ὅπως ἀκοῦς σήμερα· Ὤχ ἀδερφέ, ἐγὼ θὰ διορθώσω τὸ Ῥωμαίικο;… Πίστευε ὅτι, καὶ ἕνας ἄνθρωπος ἀκόμη, ὅταν μέσα του ἔχῃ φωτιά, μπορεῖ νὰ συντελέσῃ στὴν ἀνόρθωσι τῆς κοινωνίας. Καὶ ἀγωνιζόταν ἀνενδότως.
Ὅπλο του ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ ῥομφαία τοῦ πνεύματος. Ἔκανε καλὴ διάγνωσι καὶ ἄρχισε θεραπεία. Ὄχι ἀπὸ τὰ φύλλα καὶ τὰ κλαδιά. Βρῆκε τὶς ῥίζες, καὶ ἐστράφη πρὸς αὐτές. Καὶ ποιές εἶνε οἱ ῥίζες τῆς κοινωνίας;
  Εἶνε πρῶτον ἡ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Ἀπὸ ᾿κεῖ ἄρχισε ὁ Χρυσόστομος. Πίστευε, ὅτι ὁ γάμος εἶνε μυστήριο, ὅτι ἐκεῖνο ποὺ ἑνώνει ἄνδρα καὶ γυναῖκα δὲν εἶνε τὰ κούφια λόγια, τὸ σωματικὸ κάλλος, τὸ χρῆμα, ἀλλὰ ἡ ἀρετή.
Οἱ περισσότεροι νέοι κοιτάζουν νὰ βροῦν πλούσια νύφη· ὄχι «εὔτροπον», λέει, ἀλλὰ «εὔφορον» γυναῖκα. Ἐκεῖνος ἦτο ἐναντίον τῆς προίκας, ἐναντίον τῶν προικοθηρῶν, ἐναντίον τῶν ἐθίμων ἐκείνων ποὺ μετατρέπουν τὸ μυστήριο τοῦ γάμου σὲ ἐμπορικὴ πρᾶξι.
Ἦτο ἀκόμα ἐναντίον τῆς μακρᾶς μνηστείας. Ἀπεφάσισες, λέει, νὰ παντρέψῃς τὴν κόρη σου; Γρήγορο γάμο! Τὰ ἀρραβωνιάσματα ποὺ βαστᾶνε μῆνες καὶ χρόνια δὲν εἶνε καλά. Τὰ ἔμπα – ἔβγα εἶνε τοῦ διαβόλου.
Ἔστρεψε ἐπίσης τὴν προσοχή του στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν. Δὲν θὰ σὲ ὀνομάσω μάνα, λέει, γιατὶ γεννᾷς. Γεννοῦν καὶ τὰ ζῷα. Θὰ σὲ ὀνομάσω μάνα, ἂν αὐτὸ ποὺ γέννησες τὸ κάνῃς ἄγγελο, ἂν τὸ παιδί σου τὸ μάθῃς νὰ κάνῃ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ καὶ ἡ πρώτη λέξι ποὺ θὰ πῇ νὰ εἶνε «Θεός».
Καὶ κάτι ἄλλο. Read more »

Tου ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣΥΜΦΟΡΑ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Ο ΑΓΙΟΣ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης (759-826 μ.Χ.), ἀγαπητοί μου, εἶνε μεγάλη μορφή. Στὴν ταραχώδη ἐποχή μας πολλὰ ἔχει νὰ πῇ. Τὰ χρόνια εἶνε παρόμοια· ὅ,τι συνέβη στὴν ἐποχή του, συμβαίνει καὶ σήμερα. Καὶ ὅπως ἀγωνίστηκε ἐκεῖνος, ἔτσι πρέπει ν᾿ ἀγωνιστοῦμε κ᾿ ἐμεῖς. Θὰ προσπαθήσω νὰ τὸν παρουσιάσω ἐνώπιόν σας ἐν συντομίᾳ.

* * *

Γεννήθηκε τὸ 759 στὴν Κωνσταντινούπολι. Ὁ πατέρας του λεγόταν Φωτεινὸς καὶ ἦταν ταμίας τοῦ κράτους. Ἡ μητέρα του λεγόταν Θεοκτίστη καὶ ἦταν σπάνια γυναίκα. Στὸν τάφο της ὁ ἅγιος Θεόδωρος ἔκλαψε καὶ ἐξεφώνησε λόγο, ὅπου τὴν χαρακτηρίζει μὲ τὸ ὄνομα «διμήτηρ», δηλαδὴ δυὸ φορὲς μητέρα. Σὰ᾿ νὰ τῆς ἔλεγε· Μιὰ φορὰ μὲ γέννησες μὲ τὸ φυσικὸ τρόπο καὶ μία μὲ τρόπο πνευματικό, ἀφοῦ μαζὶ μὲ τὸ γάλα ποὺ μὲ πότισες μοῦ ἔδωσες καὶ τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.
Ἀπὸ τέτοια μάνα βγῆκε. Ἀπὸ μικρὸς ἀκολούθησε τὴν ἐνάρετη ζωὴ καὶ δέχθηκε τὴν ἐλληνικὴ παιδεία. Μελέτησε τοὺς κλασικοὺς συγγραφεῖς καὶ πρὸ παντὸς τοὺς πατέρας τῆς Ἐκκλησίας. Ἔγινε σπουδαῖος θεολόγος. Ἀγάπησε τὸ Χριστὸ καὶ ἀφιερώθηκε σ᾿ αὐτόν.
Τὸ 781, μὲ προτροπὴ τῆς μητέρας του Θεοκτίστης, ὅλη ἡ οἰκογένεια ἀσπάζεται τὴ μοναχικὴ ζωή. Σὲ ἕνα μικρὸ πατρικό τους κτῆμα κοντὰ στὸ χωριὸ Σακκουδίωνος τῆς Προύσης ἱδρύεται μοναστήρι. Ἐκεῖ ὁ ἅγιος Θεόδωρος γίνεται μοναχὸς μὲ ἡγούμενο καὶ διδάσκαλο τὸ θεῖο του Πλάτωνα. Τὸ 789 χειροτονεῖται ἱερεὺς ἀπὸ τὸν πατριάρχη Ταράσιο. Καὶ ὅταν τὸ 794 ὁ θεῖος του παραιτήθηκε ἀπὸ ἡγούμενος, τὸν διαδέχεται αὐτὸς στὴν ἡγουμενία.
Δὲν κράτησε ὅμως πολὺ ὁ καιρὸς τῆς ἡσυχίας. Μετὰ ἀπὸ δύο χρόνια, τὸ 796, συνέβη ἕνα θλιβερὸ γεγονός. Ὁ τότε αὐτοκράτορας, ὁ Κωνσταντῖνος ὁ ΣΤ΄ (780-797), εἶχε μία ἐκλεκτὴ γυναῖκα, τὴ Μαρία, ποὺ οἱ ἱστορικοὶ μαρτυροῦν, ὅτι ἦταν ὑπόδειγμα συζύγου. Ἐν τούτοις ξαφνικὰ ὁ αὐτοκράτορας τὴ διώχνει ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα, τὴν στέλνει συνοδείᾳ στρατιωτῶν σὲ μοναστήρι, κ᾿ ἐκεῖ χωρὶς τὴ θέλησί της τὴν κάνει καλόγρια, πρᾶγμα ποὺ ἀπαγορεύουν οἱ κανόνες. Καὶ μόνο αὐτό; Ἀφοῦ ἔδιωξε τὴ νόμιμη γυναῖκα του, παίρνει ὡς σύζυγο μία νέα, τὴ Θεοδότη. Ὁ γάμος ἔγινε νύχτα. Ἕνας παπᾶς ἀπὸ ᾿κείνους ποὺ ἀποτελοῦν αἶσχος γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ―πάντοτε θὰ ὑπάρχουν προδότες―, ὁ Ἰωσὴφ ποὺ ἦταν πρωτόπαπας στὴν Ἁγία Σοφία, ἀνέβηκε στὰ ἀνάκτορα καὶ στεφάνωσε τὸ παράνομο ζεῦγος. Read more »