«ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ…»

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣHMEPA, αγαπητοί μου, είναι εορτή και πανήγυρις. Eορτάζουν οι άγγελοι, οι ασώματες δυνάμεις, των οποίων κορυφαίοι και αρχιστράτηγοι είναι οι ταξιάρχαι Mιχαήλ και Γαβριήλ. Περί αγγέλων, λοιπόν, θα είναι ο λόγος.

* * *

O κόσμος άλλοτε πίστευε ακραδάντως ότι υπάρχουν άγγελοι. H μητέρα δίδασκε το παιδί από την κούνια ακόμα, να κάνει την προσευχή του στον φύλακα άγγελο. Kαι το μικρό γονάτιζε το βράδυ μπροστά στον Eσταυρωμένο και έλεγε· «Πέφτω, κάνω το σταυρό μου, άγγελο έχω στο πλευρό μου…».
Tότε πίστευαν. Tώρα; Ω! Kι αυτοί που εκκλησιάζονται, για να ε­ίμεθα ειλικρινείς, στα βάθη των καρδιών τους έχουν ερωτηματικά γύρω από τον νοητό πνευματικό κόσμο. Λέμε, ότι πιστεύουμε «εις ένα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων» (Σύμβ. πίστ.), αλλά η πίστι μας είναι κλονισμένη. Eίναι εποχή αθεΐας και απιστίας. Eνας αστροναύτης πέταξε λίγο πάνω από το φλούδι της γης. Όταν επέστρεψε το ρώτησαν ―Tι είδες; Aυτός απήντησε ειρωνικώς· ―Δεν είδα πουθενά ούτε Θεό ούτε αγγέλους ούτε φτερά αγγέλου…
Oι άπιστοι είναι κοντόφθαλμοι. Πέρα από τα υλικά πράγματα υπάρχουν τα πνευματικά. Yπάρχουν άγγελοι. Read more »

Τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν
Κυριακὴ 8 Νοεμβρίου 2015
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Πέντε τρόποι ὑπάρξεως τῶν ὄντων καὶ τὰ ἐλευθέρια τῆς Φλωρίνης

«Στῶμεν καλῶς…» (θ. Λειτ.)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, γιὰ τὴν ἀκριτικὴ πόλι τῆς Φλωρίνης εἶνε διπλῆ ἑορτή, θρησκευ­­τικὴ καὶ ἐθνική. Σύν­τομος θὰ εἶνε ὁ λόγος μας καὶ γιὰ τὰ δύο αὐτὰ μέρη.

* * *

Α΄. Ἡ θρησκευτικὴ ἑορτή. Ἑορτάζουμε τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Ταξιαρχῶν μὲ ἐπὶ κε­φα­λῆς τοὺς ἀρχιστρατήγους τῶν ἐ­πουρανί­ων δυνάμεων ἀρχαγγέλους Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ.
⃝ Ὅπως εἴπαμε καὶ ἄλλοτε, ὁ κόσμος, τὸ ἀπέ­ραντο σύμπαν ποὺ ὁ Θεὸς ἔπλασε ἐκ τοῦ μηδενός, εἶ­νε ὑλικὸς καὶ πνευματικός. Ἀ­πὸ τὸ ἐ­λάχιστο μόριο μέχρι τὶς τεράστιες καὶ ἀ­­μέτρητες οὐρά­νιες σφαῖρες ἀποτελεῖται ἀ­πὸ ὕλη, ἡ ὁποία ἔχει θαυμαστὲς ἰδιότητες. Ὁ ἄν­θρωπος δὲν μπορεῖ νὰ δη­μιουργήσῃ ὕλη. Ὅλα εἶνε δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ χαρακτηρίζει αὐτὴ ἡ ἰ­διότη­ς· ἔχουν τὸ ὑπάρχειν, τὸ εἶναι.
⃝ Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ὑλικὰ αὐτὰ δημιουργήματα ἔχουμε μία ἄλλη δευτέρα κατηγορία ὄντων, τὰ ὁ­ποῖα ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὑπάρχειν ἔχουν καὶ τὸ αὐξάνειν. Ἐδῶ ὑπάγονται τὰ φυτὰ καὶ τὰ δέν­­τρα. Σπέρνεις στὸ χῶμα ἕνα μικρὸ σπόρο κι αὐτὸς μεγαλώνει, γίνεται δέντρο πελώριο, ἕ­νας πλάτανος ἢ ἄλλο καρποφόρο δέντρο. Ὁ ἄνθρωπος παρ᾽ ὅλη τὴν ἐπιστή­μη του ἕνα σπό­ρο νὰ δημιουργήσῃ δὲν μπο­ρεῖ. Γι᾽ αὐτὸ εἶνε θαυμαστὸς ὁ Θεός. Αὐτὸς δημιούρ­γη­σε τὸ φυ­τικὸ βασίλειο, ποὺ παρουσιάζει τόση ζωτικότητα. Στὴν Αἴγυπτο σὲ τάφους τῶν φαραὼ βρέ­θηκε ἕνα κουτὶ ἡλικίας τριῶν χιλιάδων ἐτῶν ποὺ περιεῖχε σιτάρι· κι ὅταν ἔσπειραν ἀπ᾽ αὐ­τό, ὁ σπόρος φύτρωσε! τέτοια δύναμι ἔχει.
⃝ Σὲ μία τρίτη κατηγορία κατατάσσονται τὰ δη­μιουργήματα ἐκεῖνα πού, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ εἶναι καὶ τὸ αὐξάνειν, ἔχουν ἐπὶ πλέον τὸ αἰσθάνε­σθαι. Ἐδῶ ὑπάγονται τὰ ζῷα, ποὺ καὶ αὐτὰ εἶ­νε δείγματα τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Μερικὰ μάλιστα ζῷα ἔχουν αἰσθήσεις ἰσχυρότερες κι ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο· ὁ ἀετὸς π.χ. βλέπει πολὺ μακρύτερα ἀπὸ ὅ,τι βλέπει τὸ ἀνθρώπινο μάτι.
⃝ Καὶ τώρα ἡ τετάρτη κατηγορία πού, ἐκτὸς ἀ­πὸ τὸ εἶναι τὸ αὐξάνειν καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι, ἔχει καὶ κάτι ἄλλο ἀκόμη ἀνώτερο, καὶ αὐτὸ εἶνε τὸ νοεῖν. Ἐδῶ ἀνήκει ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴ δι­άνοια καὶ τὴ σκέ­ψι του. Ὤ ἡ σκέψις τοῦ ἀν­θρώπου! ἀνεφώ­νησε ἕνας φιλόσοφος τοῦ αἰ­ῶνος μας. Read more »

Τῶν ἁγίων Ἀναργύρων
1 Νοεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

YΠΕΡΗΦΑΝΕΥΕΣΑΙ;

«Ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται» (Α΄ Κορ. 13,4)

Ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, μία ἀσθένεια σοβα­ρή, ποὺ κάνει θραῦσι. Ποιά εἶνε αὐτή; ἡ φθί­σι, ὁ καρ­κίνος; Δὲν θέλω νὰ μιλήσω γι᾽ αὐτές.
Δὲν πρόκειται γιὰ ἀσθένεια σωματική· πρό­κειται γιὰ ἀσθένεια ψυχική, ποὺ θά ᾽πρεπε ν᾽ ἀ­κοῦμε τὸ ὄ­νομά της καὶ νὰ τρέμουμε. Κι ὅ­μως θὰ τὸ πῶ καὶ κανείς δὲν θὰ ταραχτῇ. Τὸ ὄνομα τῆς ἀσθενείας αὐ­τῆς εἶνε ὑπερηφάνεια. Γι᾽ αὐτὴν μιλάει ἡ ἁ­γία Γραφή, γι᾽ αὐτὴν λέει ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀναργύρων καὶ δίνει τὸ κατάλληλο φάρ­μακο γιὰ τὴ θεραπεία της.

* * *

Ἂς δοῦμε, ἀγαπητοί μου, γιὰ τί ὑπερηφανεύεται ὁ ἄνθρωπος. Γιὰ διάφορα πράγματα.
⃝ Ὁ ἕνας λόγου χάριν ὑπερηφανεύεται γιὰ τὰ λεφτά του. Αὐτὰ εἶνε ὁ θεὸς τοῦ κόσμου. Ἅμα κανεὶς πιάσῃ λεφτά, ἀμέσως φουσκώνει. Τὸν βλέπεις, αὐτὸν ποὺ καθόταν σὲ μιὰ παράγκα, νὰ θέλῃ τώρα νὰ καθί­σῃ σ᾿ ἕνα τερά­στιο οἰκοδόμημα, νὰ τρέχῃ δεξιὰ κι ἀριστερὰ καὶ νὰ ἐ­πιδεικνύεται, ν᾿ ἀ­γορά­ζῃ λιμουζῖνες, νὰ ντύνε­ται φαν­­ταχτερά, «πορφύραν καὶ βύσσον» ὅπως ὁ ἄ­φρων πλούσιος τοῦ εὐαγγελίου (Λουκ. 16,19).
⃝ Ὁ ἄλλος ὑπερηφανεύεται γιὰ κάποιο ἀξίωμα. Κατώρθωσε, ν᾿ ἀνεβῇ ψηλὰ στὴν ἱεραρχία τοῦ κράτους, νὰ γίνῃ νομάρχης, ὑ­πουργὸς ἢ πρωθυ­πουργός. Καὶ ἐνῷ μέχρι χθὲς παρακαλοῦσε γιὰ τὴν ψῆφο καὶ τοῦ τελευταί­ου ψηφο­φόρου, τώ­ρα κάθεται στὸ ὑπουργεῖο του καὶ βλέπει τοὺς ἄλλους σὰν κουνούπια. Read more »

Τοῦ ἁγίου Δημητρίου
26 Ὀκτωβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

ΘΕΕ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΒΟΗΘΕΙ ΜΑΣ!

Σήμερα εἶνε ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ χιλιάδες κόσμος ἑορτάζει. Ἑορτάζουν πολλὰ χωριὰ καὶ πόλεις, γιατὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου Δημητρίου εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ προσφιλῆ καὶ ἀγαπητὰ ὀνόματα στὴν Ὀρθοδοξία.

* * *

Τί ἦταν ὁ ἅγιος Δημήτριος; Καλόγερος; Ὄχι. Τί ἤτανε; Παπᾶς καὶ δεσπότης; Ὄχι. Λαϊκὸς ἦταν. Ἤτανε στρατιώτης. Καὶ ὅμως ἁγίασε. Αὐτὸ τί σημαίνει; Ὅτι κανένα ἐπάγγελμα δὲν ἐμποδίζει ὥστε νὰ γίνῃ κάποιος Χριστιανὸς καὶ ν᾿ ἁγιάσῃ. Οἱ ἅγιοι εἶνε ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα.
Ἅγιος λοιπὸν ἤτανε ὁ Δημήτριος. Μὰ τί θὰ πῇ ἅγιος; Ἅγιος θὰ πῇ ἥρωας. Ὄχι στὴ μικρὰ καὶ ταπεινὴ ἔννοια, ποὺ δίνει ὁ κόσμος. Ἥρωα λέει ὁ κόσμος ἕναν, ποὺ πῆρε τὰ ὅπλα, ἀνέβηκε στὰ βουνά, πολέμησε καὶ σκότωσε. Αὐτοὺς θεωρεῖ ἥρωες καὶ τιμᾷ ὁ κόσμος. Ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ τοὺς ἥρωες αὐτούς, ποὺ νικοῦν στὰ πεδία τῶν μαχῶν, ὑπάρχουν ἄλλοι ἥρωες. Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας ἔλεγαν, ὅτι «τὸ νὰ νικᾷ κανεὶς τὸν ἑαυτό του, αὐτό εἶνε ἡ ὑψίστη νίκη». Μπορεῖ κάποιος νὰ ὑποτάξῃ τὸν κόσμο ὅλο, ὅπως ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, καὶ ὅμως νὰ εἶνε δοῦλος τῶν παθῶν του. Ἥρωας λοιπὸν εἶνε αὐτὸς ποὺ νικάει τὰ ἐλαττώματά του, νικάει τὰ πάθη του, τὶς κακίες, τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο ποὺ ἔχει μέσα στὴν καρδιά του. Ἥρωας εἶνε αὐτὸς ποὺ νικάει, ὅπως λένε οἱ πατέρες, «κόσμον, σάρκα καὶ διάβολον». Αὐτὸ εἶνε τὸ ἀνώτερο εἶδος ἡρωϊσμοῦ.
Ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν ἄποψι ἦταν ἥρωας ὁ ἅγιος Δημήτριος. Καὶ ἦταν ἅγιος γιατί; Πρῶτα – πρῶτα πίστευε στὸ Χριστό. Καὶ τὴν πίστι του αὐτὴ δὲν τὴν ἔκρυβε· δὲν ἦταν κρυπτοχριστιανός. Ὅποιος ἔχει ἕνα τέτοιο βαθὺ αἴσθημα, δὲν τὸ κρύβει, ἀλλὰ τὸ φανερώνει, τὸ ἐκδηλώνει, τὸ κηρύττει. Αὐτὸ ἔκανε καὶ ὁ ἅγιος Δημήτριος. Δὲν ἔκρυβε μόνο μέσα στὴν καρδιά του τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ τὸ φανέρωνε, τὸ κήρυττε παντοῦ, ὅπου καὶ νὰ εὑρίσκετο.
Μέσα στὴν πόλι τῆς Θεσσαλονίκης προσπαθοῦσε καὶ ἄλλους ἀνθρώπους νὰ κάνῃ Χριστιανούς. Δὲν ἡσύχαζε, ἂν δὲν ἔκανε τοὺς εἰδωλολάτρες Χριστιανούς. Ἰδιαίτερα εἶχε στρέψει τὴν προσοχή του στὰ παιδιὰ καὶ στοὺς νέους. Αὐτοὺς προσπαθοῦσε νὰ κερδίσῃ γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ σ᾿ αὐτοὺς ἐκήρυττε τακτικὰ τὸ Χριστό. Ὅπως σήμερα ἕνας κατηχητὴς χτυπᾷ τὴν καμπάνα καὶ μαζεύει τὰ παιδιὰ καὶ κάνει κατηχητικὸ σχολεῖο, ἔτσι μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἔκανε καὶ ὁ ἅγιος Δημήτριος. Ἦταν ἕνας λαμπρὸς κατηχητής, ἕνας λαμπρὸς κήρυκας τῆς ἀληθείας. Μέσα στὴ Θεσσαλονίκη εἶχε μαζέψει παιδιὰ καὶ ἐφήβους καὶ νέους, ποὺ τοὺς κατηχοῦσε. Μιὰ ἱερὰ φάλαγγα εἶχε κοντά του ὁ ἅγιος Δημήτριος. Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες, ποὺ ἐκπαίδευε σὰν ἀξιωματικὸς στὰ στρατόπεδα, εἶχε καὶ ἕναν ἄλλο στρατό, εἰρηνικό, πειθαρχικὸ στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ· καὶ αὐτὸς ἦταν τὰ παιδιὰ ποὺ κατηχοῦσε.
Γι᾿ αὐτὴ τὴ χριστιανικὴ δρᾶσι, ποὺ ἀνέπτυσσε ὁ ἅγιος Δημήτριος, ξεσήκωσε τὴν ἀντιπάθεια τῶν εἰδωλολατρῶν. Τὸν κατηγόρησαν, τὸν συνέλαβαν, τὸν καθῄρεσαν ἀπὸ τὸ ἀξίωμά του, καὶ τὸν ἔρριξαν στὴ φυλακή. Read more »

Τοῦ ἁγίου Δημητρίου τοῦ μυροβλήτου
26 Ὀκτωβρίου
Τοῦ Μυτροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΕΝΑΝ ΑΓΙΟ!

«Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λευϊτ. 20,7,26 = Α΄ Πέτρ. 1,16)

Εορτὴ σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἄντρες γυναῖ­κες καὶ παιδιά. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει κάθε μέρα ἑορτή, κάποιον ἅγιο ἑορτάζει. Τρι­ακόσες ἑξήντα πέντε μέρες ἔχει τὸ ἔτος, τρι­ακόσες ἑξήντα πέντε ἑορτὲς ὑπάρχουν. Καὶ ἄλλοτε μὲν ἑορτάζει ἕνας ἅγιος, ἄλλοτε ἑ­­ορτάζουν δύο, ἄλλοτε τρεῖς, ἄλ­λοτε σαράντα, ἄλ­λοτε ἑκατό, ἄλλοτε χίλιοι, ἄλλοτε δυὸ χιλιάδες – τρεῖς χιλιάδες ἅγιοι τῆς πίστεώς μας. Εἶ­νε δη­λαδὴ ἀμέτρητοι σὰν τὰ ἄστρα τ᾽ οὐρανοῦ.
Μεταξὺ τῶν ἁγίων, σὰν ἀστέρι πρώτου μεγέ­θους, λάμπει στὸ στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ σημερινὸς ἅγιος, ὁ ἅγιος Δημήτριος. Ἀλλὰ προτοῦ νὰ ποῦμε γιὰ τὸν ἅγιο Δημήτριο ἂς ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα, τί εἶνε ἅγιος; Ἅγιος θὰ πῇ καθαρός, καθα­ρὸς ἀπὸ κάθε μο­λυσμό, μο­λυσμὸ ἁμαρτίας, γιατὶ αὐτή εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη ἀκαθαρσία.
Οἱ ἅ­γιοι εἶνε καθαροὶ ἀπὸ ἁμαρτία σὲ σχετι­­κὸ βα­θμό· στὸν ἀπόλυτο βαθμὸ ἕνας μό­νο εἶ­νε καὶ λέ­γεται ἅγιος ἐπὶ τῆς γῆς, ὁ Θεάνθρω­πος Ἰησοῦς Χριστός. «Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰ­ησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀ­μήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.). Αὐτὸς εἶνε ὁ ἀπολύτως Ἅγιος.
Ἅγιοι σὲ σχετικὸ βαθμὸ ἔγιναν ἄν­θρωποι ἀπὸ κάθε τάξι καὶ ἐπάγγελμα, καὶ ἄντρες καὶ γυναῖκες καὶ παιδιά. Ἅγιοι δὲν εἶνε μόνο καλό­γεροι καὶ κληρικοί· κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γίνῃ ἅγιος. Αὐτὸ εἶνε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ αὐτὸ βλέπουμε στοὺς βίους τῶν ἁγίων. Ἅ­γιοι π.χ. ἦταν βοσκοί, ὅπως ἐκεῖνοι ποὺ ἄ­κουσαν τὴ νύχτα τῆς Γεννήσεως τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη…» (Λουκ. 2,14) κι ὅπως ὁ ἅγιος Σπυρίδων· ἅ­γιοι ἦταν γεωργοὶ ὅπως ὁ ἅγιος Τρύφων, ῥάφτες, οἰκοδό­μοι, ἀρτοποιοὶ καὶ τόσοι ἄλλοι ἀπὸ κάθε ἐπάγ­γελμα. Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστιανισμοῦ· δέχεται τοὺς ταπεινοὺς τῆς γῆς. Ἔχω γράψει ἕνα βιβλίο «Ἅγιοι ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα»· σᾶς συνιστῶ νὰ τὸ διαβάσετε.
Δὲν ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, τάξις ἀπ᾽ τὴν ὁ­­­ποία νὰ μὴν ἀναδείχθηκε κάποιος ἅγιος. Καὶ ἀπόδειξις ὁ σημερινὸς ἅγιος, ὁ ἅγιος Δημήτρι­ος. Τί ἦταν; Δὲν ἦταν παπᾶς οὔτε καλόγερος, δὲν ἔ­ζησε σὲ ἀσκητήρια καὶ σπηλιές, δὲν κρατοῦ­σε κομποσχοίνια. Ἦταν λαϊκός, ζοῦσε μέσα στὴ διεφθαρμένη εἰδωλολατρικὴ κοινωνία τῆς Θεσσαλονίκης ὡς ἀξιωματικὸς τοῦ ῥω­μαϊκοῦ στρατοῦ, καὶ μὲ τὴν ἀνδρεία του εἶχε ἀνεβῆ ὅλους τοὺς βαθμοὺς καὶ εἶχε φθάσει στὸ ἀξίωμα τοῦ χιλιάρχου, εἶχε γίνει δηλα­δὴ στρατηγός. Ἀλλὰ στὴν καρδιά του, χωρὶς νὰ τὸ ξέρουν οἱ ἄλλοι, εἶχε τὸ Χριστό. Ὅταν ὅμως κηρύχθηκε διωγμὸς ἐναντίον τῶν Χριστια­νῶν, τὸν κατήγγειλαν ὅτι εἶνε Χριστιανὸς καὶ συν­ελήφθη. Ὡμολόγησε τὴν πίστι του στὸ Χριστό, τὸν καθαίρεσαν ἀπὸ τὸ ἀξίωμα καὶ τὸν ἔρριξαν δεμένο στὴ φυλακή. Ἐκεῖ ἔμεινε ἕως ὅ­του ἦρθε ἡ εὐλογημένη ὥρα ποὺ μὲ λόγχες μαρτύρησε γιὰ τὸν Κύριο. Αὐτὸς μὲ συντομία εἶνε ὁ βίος τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ποὺ καλεῖ κ᾽ ἐμᾶς νὰ τὸν μιμηθοῦμε.
Σήμερα ἂν μᾶς ποῦν, Πιστεύεις στὸ Χριστό; δὲν στοι­χίζει τίποτα νὰ ποῦμε Πιστεύω. Τότε στοίχιζε· ἂν ἔ­λεγες Πιστεύω, μαρτυροῦσες. Read more »

«ΛΟΥΚΑΣ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ»

Πατῆστε τὸν τίτλο καὶ διαβάστε ὁλόκληρη τὴν ὁμιλία σὲ pdf

EΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΛΟΥΚΑΣ 18 Ἰανουαρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Ἀσπάζεται ὑμᾶς Λουκᾶς ὁ ἰατρὸς ὁ ἀγαπητός» (Κολ. 4, 14)

Λουκᾶς ὁ ἀγαπητος ἱατρός. Ἔτσι ἀγαπητοί μου ὁνομάζει ὁ κορυφαῖος τῶν ἀποστόλων, ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος τὸν ἁγιο τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε σήμερα τὴν ἱερὰ μνήμη. «Λουκᾶς ὁ ἰατρὸς ὁ ἀγαπητος»(Κολ. 4,14). Γιὰ τὸν Λουκᾶ, τὸν ἀγαπητὸ στὸν ἀποστόλο Παῦλο ἰατρό, θὰ ποῦμε λίγες λέξεις.

* * *

Τί ἦταν ὁ Λουκᾶς; Πρὶν γνωρίσῃ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἦταν εἰδωλολάτρης. Ἕλληνας στὴν καταγωγή, γεννήθη σ᾽ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα κέντρα τοῦ ἐλευθέρου Ἑλληνισμοῦ, στὴν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας. Κατὰ τὴν κοινωνικὴν κατάστασι τῶν γονέων του εἶχε ὅλα τὰ μέσα γιὰ νὰ σπουδάσῃ καὶ νὰ σταδιοδρομήσῃ λαμπρά. Ἦταν φιλομαθής καὶ γνώριζε γλῶσσες. Σπούδασε τὴν ἰατρικὴ καὶ περιώδευσε πολλά μέρη ἔχοντας ἔφεσι γιὰ γνώσι.
Μετὰ τὶς σπουδαῖες του ἐξήσκησε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ἰατροῦ σὲ διάφορες πόλεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὅπως στὴν Τρωάδα, στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας καὶ στὴν Θήβα.
Πῶς ἔγινε Χριστιανός; Ἄκουσε τὸν ἀπόστολο Παῦλο, τὸν ἀετὸ τοῦ πνεύματος ὅπως τὸν ὀνομάζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου συγκλόνισε τὸν ἐπιστήμονα αὐτό. Πίστεψε ἀκαραδάντως στὸν Ἰησοῦ Χριστό καὶ βαπτίστηκε.
Ὁ Λουκᾶς δὲν ἔγινε ἁπλῶς χριστιανός· ἀλλὰ ἀπο τὴν ὥρα ἐκείνη ἔγινε ἀκόλουθος τοῦ κορυφαίου ἀποστόλου Παύλου και τὸν ἀκολούθησε παντοῦ στὶς περιοδεῖες του.
Τὸν ἀκολούθησε τὶς ἡμέρες τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εἰρήνης. Τὸν ἀκολούθησε τὶς ἡμέρες τῆς λύπης καὶ τῶν ἀναστεναγμῶν. Τὸν ἀκολούθησε μέχρι τὴν Ρώμη ἀκόμη καὶ ὅταν ἐφυλακίστηκε. Ἔμεινε κοντά του καὶ ὅταν οἱ πάντες τὸν ἐγκατέλειψαν. Ὅπως τὸν Χριστό τὸν ἐγκατέλειψαν οἱ πάντες, ἔτσι καὶ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, ὅταν ἔφτανε ἡ ὥρα νὰ ὁδηγηθῇ στὸν τόπο τῆς ἐκτελέσεως, τὸν ἐγκατέλειψαν ὅλοι. Ἕνας μόνον ἔμεινε κοντά του σὰν ἄγγελος καὶ ἀρχάγγελος ὁ Λουκᾶς· «Λουκᾶς ἐστι μόνος μετ᾽ ἐμοῦ», λέει (Β´ Τιμ. 4, 11). Read more »

Ἑορτολόγιο

Μετάστασις Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
26 Σεπτεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

O ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ

«Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (Α΄ Ἰωάν. 4,8,16)

Ο ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καὶ εὐαγγελιστής, ὁ «ἠγαπημένος» μαθητὴς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἑορτάζει τρεῖς φορὲς τὸ χρόνο· στὶς 8 Μαΐου, στὶς 30 Ἰουνίου μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἀποστόλους, καὶ σήμερα 26 Σεπτεμβρίου. Σήμερα ἡ ἁγία ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὸ θάνατό του.
―Τὸ θάνατο ἑορτάζουμε;…
Ναί· ἀλλὰ δὲ᾿ λέγεται θάνατος. Σήμερα, ἂν πιάσετε τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας, ὁ θάνατος ὀνομάζεται «μετάστασις». Ὅπως κάθε ἄνθρωπος, ἔτσι καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔχουν ἀρχὴ καὶ τέλος. Ἦταν νέος, ὁ πιὸ νέος μέσα στὴν ὁμάδα τῶν ἁγίων ἀποστόλων, ὅταν ἀκολούθησε τὸ Χριστό. Ἔπειτα γέρασε· ἔφτασε τὰ 100-105 χρόνια, ἄσπρισαν τὰ μαλλιά του. Καὶ σὰν σήμερα κοιμήθηκε· ἄγγελοι πῆραν τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν οὐρανό. Τὴν κοίμησι λοιπὸν καὶ μετάστασί του ἑορτάζουμε.
Ὁ θάνατος γιὰ ὅποιον δὲν πιστεύει εἶνε τὸ πιὸ τρομερό. Μὰ ὅποιος πιστεύει στὸ Χριστὸ μὲ τὴν καρδιά του δὲ᾿ τὸ φοβᾶται. Εἶνε ἁπλῶς ἕνα ἐπεισόδιο στὴ ζωή, μία πόρτα ποὺ ἀνοίγει γιὰ νὰ φύγῃ ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ μάταιο αὐτὸ κόσμο καὶ νὰ πάῃ σ᾿ ἕναν ἄλλο κόσμο.
Δυὸ τάφους θ᾿ ἀλλάξουμε. Ὁ πρῶτος εἶνε ἡ κοιλιὰ τῆς μάνας μας. Σὰν τάφος μοιάζει. Ἐκεῖ τὸ ἔμβρυο μένει κλεισμένο ἐννιὰ μῆνες, μέσα σὲ αἵματα καὶ ἀκαθαρσίες, καὶ μετὰ βγαίνει ἔξω. Ὁ ἄλλος τάφος εἶνε τὸ χῶμα τῆς γῆς. Ἐκεῖ θὰ μείνουμε πλέον ὄχι ἐννιὰ μῆνες, ἀλλὰ χρόνια. Ὅπως βγήκαμε ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μάνας μας καὶ ε δαμε τὸν ἥλιο, ἔτσι θὰ βγοῦμε καὶ ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς γῆς ἔνδοξοι καὶ ὡραῖοι. Αὐτή εἶνε ἡ πίστις μας· ὅτι ὅποιος πιστεύει στὸ Χριστό, «κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται» (Ἰωάν. 11,26).
Ναί· ἀλλὰ γιὰ νὰ δοῦμε τὸν οὐρανὸ καὶ τὸν παράδεισο, ὅπου εἶνε ὁ ἅγιος Ἰωάννης, πρέπει νὰ ζήσουμε κ᾿ ἐμεῖς ὅπως ἐκεῖνος. Read more »

Ὕψωσις τοῦ τιμίου Σταυροῦ
14 Σεπτεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

O ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ μεγάλη, ἡ Ὕ­ψωσις τοῦ τιμίου σταυροῦ. Ἡ ἡμέρα αὐτὴ ὑπενθυμίζει τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα, τὰ σεπτὰ πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅλα μᾶς μεταφέρουν στὸ Γολγοθᾶ, στὴν ἡμέρα ἐ­κείνη ποὺ σταυρώθηκε ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου.
Γιὰ τὸ σταυρὸ λοιπὸν θὰ μιλήσουμε κ᾽ ἐμεῖς. Ἀλλὰ ποιός μπορεῖ νὰ τὸν ὑ­μνήσῃ πρεπόντως; Ὁ­­μολογοῦμε τὴν ἀδυναμία μας. Σκουλήκια ἐ­μεῖς, ποὺ σέρνονται δίπλα στὸ βράχο τοῦ ­Γολ­γο­θᾶ, ἂς τολμήσουμε σήμερα νὰ ψελλίσουμε λίγες λέξεις γιὰ τὸ μεγαλεῖο τοῦ σταυροῦ.

* * *

Σταυρός, ἡ σημαία τῆς Χριστιανοσύνης, τὸ ἀ­κατα­μάχητο ὅ­πλο, «ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησί­ας» (ἐξαπ.), τὸ ἐναέριο βῆμα, ὁ ἄμβωνας ἀπ᾽ ὅπου ἀ­κού­στηκαν τὰ ὑψηλότερα ῥήματα. Σταυ­ρός, τὸ ἄ­στρο τῆς ἡμέρας, ἡ κι­βωτὸς τοῦ Νῶε, τὸ οὐράνιο τόξο, ὁ ἥλιος ποὺ φωτίζει καὶ θερμαίνει τὸν κόσμο. «Σταυρὲ τοῦ Κυρίου, βοήθει» μας.
Ὁ Σταυρὸς ἔκανε, κάνει καὶ θὰ κάνῃ θαύματα εἰς πεῖσμα τῶν δαι­μόνων καὶ τῶν σκοτει­νῶν δυνάμεων. Ὄχι μόνο στὴν καινὴ διαθήκη, ἀλλὰ καὶ ἀ­πὸ τοὺς χρόνους τῆς παλαιᾶς διαθήκης. Ὅπως τὸ πρωί, ὅταν ῥοδί­ζῃ ἡ αὐγή, λέ­με ὅτι σὲ λίγο ἀνατέλλει ὁ ἥλιος, ἔτσι καὶ στὸν ἀρ­χαῖο κόσμο ὑπῆρχαν σημεῖα ποὺ ἔδειχναν ὅτι ἔρχεται ὁ σταυρός, ἔρχεται ὁ Χριστός. Μερι­κὰ ἀπὸ τὰ σημεῖα αὐτὰ θ᾽ ἀναφέρουμε. Read more »

Τί μᾶς διδάσκει ἡ Γέννηση τῆς Θεοτόκου

Τὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Ὑπῆρχε ἕνα εὐσεβὲς ἀντρόγυνο, ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα. Πίστευαν καὶ λάτρευαν τὸ Θεὸ καὶ ἐκτελοῦσαν τὶς ἅγιες ἐντολές του. Δὲν εἶχαν ὅμως παιδιά. Ἡ Ἄννα ἦταν στεῖρα· ἄγονη ὅπως ὁ βράχος, ὅπως τὸ μάρμαρο. Μπορεῖ ποτὲ ἀπὸ τὸ μάρμαρο νὰ φυτρώσῃ ῥόδο; ἄλλο τόσο, φυσικῶς, ἀπὸ τὴ μήτρα ἐκείνη ἦταν δυνατὸν νὰ προέλθῃ παιδί. Ὄχι δὲ μόνο στεῖρα, ἀλλὰ καὶ προχωρημένη στὰ χρόνια ἦταν, γριὰ πλέον. Εἶχε φθάσει στὴν ἡλικία ποὺ οἱ γυναῖκες δὲ᾿ γεννοῦν πιά.
Καὶ ὅμως τὸ ἀντρόγυνο αὐτὸ προσευχόταν καὶ παρακαλοῦσε διαρκῶς. Καὶ ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν προσευχή τους· ἡ Ἄννα ἔμεινε ἔγκυος. Στὶς 9 Δεκεμβρίου ἑορτάζεται ἡ σύλληψις τῆς ἁγίας ῎ Αννης, καὶ ὕστερα ἀπὸ ἐννέα μῆνες, 8 Σεπτεμβρίου ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα, ἦρθε στὸν κόσμο ἕνα χαριτωμένο κοράσιον, ποὺ τὸ ὠνόμασαν Μαρία. Τὸ ὄνομα Μαρία, ὕστερα ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶνε τὸ γλυκύτερο στὸν κόσμο καὶ φέρεται στὰ χείλη ὅλων. Μαρία σημαίνει ἡ Κυρία, ἡ Δέσποινα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς.
Αὐτὸ μὲ λίγα λόγια εἶνε τὸ ἱστορικὸ τῆς γεννήσεως.
Ἡ γέννησις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου εἶνε πρῶτον ἡ παρηγοριὰ τῶν ἀτέκνων. Ὑπάρχουν καὶ σήμερα ἀντρόγυνα πού, παρ ᾿ ὅλη τὴ θέλησί τους, δὲ᾿ μποροῦν νὰ κάνουν παιδιά. Καταφεύγουν σὲ γιατροὺς καὶ μαιευτῆρες, πηγαίνουν σὲ κλινικές, ταξιδεύουν στὸ ἐξωτερικό, δαπανοῦν τεράστια ποσά. Καταφεύγουν ἀκόμα καὶ σὲ μάγους καὶ μάγισσες – ἁμαρτία μεγάλη. Καὶ ὅμως παιδὶ δὲν ἀποκτοῦν. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ κάνῃ τὸ θαῦμα του. Ποιό θαῦμα; Ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐμεῖς πιστεύουμε. Ἐγὼ γνωρίζω ἀντρόγυνα, ποὺ δεκαπέντε καὶ εἴκοσι χρόνια δὲν κάνανε παιδί, καὶ ξαφνικὰ ἡ γυναίκα ἔμεινε ἔγκυος. Θαῦμα, ποὺ κι αὐτοὶ οἱ γιατροὶ καὶ οἱ διάσημοι μαιευτῆρες ἀποροῦν, πῶς εἶνε δυνατὸν ἀπὸ στεῖρα γυναῖκα νὰ προέλθῃ παιδί. Συνεπῶς, καὶ σήμερα τὸ θαῦμα αὐτὸ ἐπαναλαμβάνεται ὅπως τότε, στὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη· καὶ σήμερα ἔχουμε γυναῖκες, ποὺ ἔχουν γεννήσει μὲ τὴν πίστι στὸ Θεό.
Ἀλλὰ καὶ ὅταν μιὰ γυναίκα, γιὰ λόγους ποὺ γνωρίζει ἡ θεία πρόνοια, δὲν γεννάει παιδί, δὲν πρέπει νὰ ἀπελπίζεται. Τί λέει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς; Σύ, λέει, ποὺ δὲν ἔχεις παιδί, μπορεῖς ν᾿ ἀποκτήσῃς. Βρὲς ἕνα ὀρφανὸ καὶ πάρ᾿ το κοντά σου· τάισέ το, ντύσε το, περιποιήσου το, καὶ ὁ μισθός σου θὰ εἶνε μεγάλος.
Παρηγοριὰ λοιπὸν ὅσων δὲν ἔχουν παιδιά. Ἀλλὰ εἶνε καὶ διδασκαλία ἐκείνων ποὺ ἔχουν παιδιά. Εἶνε μεγάλο τὸ θέμα καὶ δὲ᾿ μπορῶ νὰ τὸ ἐξαντλήσω. Θὰ τονίσω μόνο τὰ ἑξῆς.
Τὸ παιδὶ κακῶς λές, ὅτι εἶνε δικό σου. Εἶνε βέβαια καὶ δικό σου, ἀλλὰ κυρίως εἶνε τοῦ Θεοῦ. Μυστήριο μεγάλο! Μὴ τὸ βλέπουμε αἰσχρῶς. Διότι στὴ γέννησι λειτουργοῦν φυσιολογικοὶ νόμοι, ποὺ ὥρισε ὁ Θεός. Ὅπως ἀπὸ ἕνα σπόρο ἔδωσε ὁ Θεὸς δύναμι νὰ βγαίνῃ ἕνα πλατάνι, ἔτσι καὶ σὲ μιὰ πολὺ μικρὰ καὶ ἀσήμαντο ὕλη γυναικὸς καὶ ἀνδρὸς ―δὲ᾿ μιλάω αἰσχρῶς―, ἔδωσε τὴ δύναμι τῆς ἀναδημιουργίας. Ὁ ἄνθρωπος, ὁ πατέρας καὶ ἡ μάνα, εἶνε συνδημιουργοὶ τοῦ Θεοῦ. Καὶ τὸ παιδὶ παρουσιάζεται ὡς ἕνα θαῦμα. Read more »

Tοῦ ἁγίου μάρτυρος Mάμαντος
2 Σεπτεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;…» (Ῥωμ. 8,35)

ΕΑΝ, ἀγαπητοί μου, ἐὰν ὑπάρχῃ κάτι ἄξιο θαυμασμοῦ, αὐτὸ εἶνε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.
Οὐρανὸς εἶνε ἡ Ἐκκλησία, πνευματικὸς οὐρανός, ἀνώτερος ἀπὸ τὸν φυσικὸ οὐρανό. «Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα» (Ψαλμ. 18,1). Ἀλλ᾿ ἀσυγκρίτως περισσότερο δοξάζει τὸ Θεὸ ἡ Ἐκκλησία του, ἡ ὁποία στὰ ἱερὰ βιβλία ὀνομάζεται «οὐρανὸς πολύφωτος» (κοντ. 13ης Σεπτ.). Πολλὲς ὁμοιότητες ἔχει ὁ ἕνας οὐρανὸς μὲ τὸν ἄλλο. Στὸν φυσικὸ οὐρανὸ ὑπάρχει ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη, τὰ δισεκατομμύρια ἀστέρια· ἀλλὰ καὶ στὸν οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας μας ὑπάρχει ἥλιος ἄδυτος, ὁ Χριστός· ὑπάρχει σελήνη – πανσέληνος, ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος· ὑπάρχουν ἀστέρια ποὺ λάμπουν, οἱ ἅγιοι (μάρτυρες, ὁμολογηταί, ἀσκηταί, διδάσκαλοι καὶ πατέρες)· λάμπουν τώρα μὲ τὸν βίο, τὴ διδασκαλία καὶ τὰ θαύματά τους, καὶ τὴν ἡμέρα ἐκείνη «ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν» (Ματθ. 13,43).
Ἂν ἀνοίξουμε σήμερα 2 Σεπτεμβρίου τὸ Μηναῖο τῆς Ἐκκλησίας ―παλαιὰ εὕρισκες στὰ σπίτια ὡραῖα ἐκκλησιαστικὰ βιβλία, Ὡρολόγια καὶ Μηναῖα, δὲν ὑπῆρχαν τότε τηλεοράσεις καὶ ῥαδιόφωνα―, ἀνοίγοντας λοιπὸν σήμερα τὸ Μηναῖο τί θὰ δοῦμε; Λάμπουν σὰν ἀστέρια εκοσι περίπου ἅγιοι. Ἀπ᾿ ὅλους αὐτοὺς ἕνας ἔχει ὄνομα σπάνιο, λέγεται Μάμας, ἅγιος Μάμας. Ὑπάρχει κανένα ἀγοράκι νὰ ὀνομάζεται ἔτσι; Ἂς δοῦμε λοιπὸν ποιός ἦταν ὁ ἅγιος αὐτός. Read more »

Ἀποτομὴ κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου
29 Αὐγούστου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

OI ANΘΡΩΠΟΙ ΘΑΝΑΤΩΝΟΝΤΑΙ, ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΟΧΙ

«Ἔλεγε γὰρ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴδῃ· Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα πένθους καὶ αὐστηρᾶς νηστείας, σὰν τὴ Μεγάλη Παρασκευή. Τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι κι αὐτὰ ἀκόμη τὰ ἄψυχα θρηνοῦν τὴν ἄδικο σφαγὴ τοῦ Υἱοῦ τῆς Παρθένου· καὶ σήμερα 29 Αὐγούστου θρηνοῦν οἱ Χριστιανοὶ τὴν ἄδικο σφαγὴ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ζαχαρίου καὶ τῆς Ἐλισάβετ, τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴ μαρτυρία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε ἡ ὑψηλοτέρα φυσιογνωμία τοῦ ἀρχαίου κόσμου (βλ. Ματθ. 11,11· Λουκ. 7,28).
Τὸ ἱστορικὸ τῆς ἑορτῆς εἶνε γνωστό. Τὸ ἀκούσατε στὸ εὐαγγέλιο. Ἐδῶ θὰ πῶ τοῦτο μόνο.

* * *

Ὁ Πρόδρομος ἔζησε σὲ δύσκολη ἐποχή. Ἡ πολιτικὴ καὶ ἡ θρησκευτικὴ ἡγεσία τοῦ Ἰσραὴλ εἶχαν διαφθαρῆ. Κολακεία, ἰδιοτέλεια, συμφέρον, ψέμα, ἀπάτη, ἀσέβεια, ὑποκρισία, αὐτὰ τὴ χαρακτήριζαν. Εἶχαν στὰ χείλη τὸ Θεὸ καὶ στὴν καρδιὰ τὸ διάβολο. Κέντρο δὲ τῆς διαφθορᾶς ἦταν τὰ ἀνάκτορα. Ἐκεῖ ἦταν ὁ βασιλεὺς Ἡρῴδης· ὄχι ἐκεῖνος ποὺ ἔσφαξε τὰ 14.000 νήπια τῆς Βηθλεέμ, ἀλλ᾿ ἕνας υἱὸς ἐκείνου μὲ τὸ διο ὄνομα, ὁ Ἡρῴδης Ἀντίπας. Ἦταν λύκος γεννημένος ἀπὸ λύκο, παιδὶ πιὸ ἄγριο καὶ πιὸ ἀκόλαστο ἀπ᾿ τὸν πατέρα του. Αὐτὸς ἔδιωξε τὴ νόμιμη γυναῖκα του καὶ πῆρε ὡς σύζυγο τὴ γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ του, τὴν Ἡρῳδιάδα. Αἱμομειξία, δημόσιο σκάνδαλο! Καὶ «τὰ δημοσίως πραττόμενα πρέπει καὶ δημοσίως νὰ ἐλέγχωνται».
Ποιοί ἦταν ἁρμόδιοι νὰ ἐλέγξουν τὸ ἔγκλημα αὐτό; Οἱ φύλακες τοῦ δικαίου, οἱ διδάσκαλοι τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, οἱ ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, οἱ γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι. Ἀλλ᾿ αὐτοὶ ἦταν οἱ «διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες» (Ματθ. 23,24). Αὐτοί ἔπρεπε νὰ διαμαρτυρηθοῦν, κανείς ὅμως ἀπ᾿ αὐτοὺς δὲ᾿ μίλησε. Σιγὴ νεκροταφείου. Read more »

Ἀποτομὴ κεφαλῆς τιμίου Προδρόμου
29 Αὐγούστου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΣΥΜΒΙΩΣΕΙΣ

«Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο Εὐαγγέλιο. Πῶς ἀρχίζει; «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ…». Ἔχει σημασία ἡ ἀρχὴ αὐτή. Σημαίνει, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο δὲν εἶνε παραμύθι, ἀλλὰ μιὰ πραγματικότης. Σημαίνει, ὅτι αὐτὸ ποὺ ἱστορεῖ τὸ Εὐαγγέλιο συνέβη σὲ ὡρισμένο χρόνο.
Καὶ τὸ γεγονός, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα, συνέβη σὲ κάποιο χρόνο. Σὲ ποιό χρόνο; «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ»· ὅταν αὐτοκράτωρ στὴ Ῥώμη ἦταν ὁ Τιβέριος· ὅταν ἀρχιερεῖς στὰ Ἰεροσόλυμα ἦταν ὁ Ἄννας καὶ ὁ Καϊάφας· ὅταν στὴ Γαλιλαία βασίλευε ὁ Ἡρώδης.
Ποιός Ἡρώδης εἶνε αὐτός; Εἶνε ἐκεῖνος ποὺ ἔσφαξε τὰ νήπια στὴ Βηθλεέμ; Ὄχι. Ὁ Ἡρώδης ποὺ λέει σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ὁ υἱὸς ἐκείνου. Αὐτὸς εἶνε ὁ Ἡρώδης ὁ Ἀντύπας.
Αὐτὸς διοικοῦσε τὸ βασίλειό του, τὴ Γαλιλαία, δικτατορικῶς. Δὲν εἶχε οὔτε δικαστὰς οὔτε δικαστήρια. Αὐτός ἔκρινε ποιός εἶνε ἔνοχος, αὐτός ἔκλεινε στὶς φυλακές. Μόνος του δίκαζε καὶ κατεδίκαζε εἰς θάνατον. Ἔκανε ὅ,τι ἤθελε.
Καὶ ποιόν ἔκλεισε στὴ φυλακή; ποιόν κατεδίκασε εἰς θάνατον; Ὁ Μωσαϊκὸς νόμος ἐπέβαλλε θανατικὴ ποινὴ στοὺς βλασφήμους, στὰ παιδιὰ ποὺ τολμοῦσαν νὰ χτυπήσουν τὴ μάνα ἢ τὸν πατέρα τους, στοὺς πόρνους, στοὺς μοιχούς, σ᾿ αὐτοὺς ποὺ χωρίζανε τὰ ἀνδρόγυνα, στοὺς μάγους καὶ στὶς μάγισσες. Μὲ λίγα λόγια, ἡ ἐσχάτη αὐτὴ τῶν ποινῶν ἦταν γι᾿ αὐτοὺς ποὺ διέπρατταν μεγάλα ἐγκλήματα.
Ὁ Ἡρώδης ὅμως κατεδίκασε εἰς θάνατον τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο. Τί κακὸ ἔκανε ὁ Ἰωάννης; Βλαστήμησε τὸ Θεό; Ἐπόρνευσε, ἐμοίχευσε, ἔκανε μαγεῖες; Τίποτε ἀπὸ αὐτά. Ἤτανε ἀθῷος. Καὶ τότε πῶς στὸν ἀθῷο αὐτὸν ὁ Ἡρώδης ὥρισε τὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν, τὸν θάνατο;
Ὁ Ἰωάννης ἔκανε κάποιο κακό, κάποιο ἔγκλημα. Ποιό εἶνε τὸ ἔγκλημά του; Σὲ τέτοια ἐποχή, ἐποχὴ δικτατορίας καὶ ὁλοκληρωτισμοῦ, ποὺ βασιλεύει τὸ ξίφος καὶ ἡ βία, ἔγκλημα εἶνε νὰ πῇ κανεὶς τὴν ἀλήθεια. Ὅλα τὰ ἀνέχεται ἕνα τέτοιο καθεστώς, ἀλλ᾿ ὄχι τὴν ἀλήθεια. Τόλμησες νὰ πῇς τὴν ἀλήθεια; Θὰ ἔχῃς περιπέτεια.

* * *

Ὁ Ἰωάννης ἦταν ὁ μόνος μέσα στὸ βασίλειο τοῦ Ἡρώδη ποὺ τόλμησε νὰ πῇ τὴν ἀλήθεια.
Τί εἶχε κάνει ὁ Ἡρώδης; Εἶχε διαπράξει τρία ἁμαρτήματα. Πρῶτον ἔδιωξε τὴ γυναῖκα του. Δεύτερον πῆρε ἄλλη. Τρίτον αὐτὴ ἡ ἄλλη, ποὺ πῆρε, ἦταν ἡ Ἡρωδιάδα ἡ γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του, μὲ ἄλλα λόγια ἡ νύφη του. Ἦταν δηλαδὴ διεζευγμένος, ἦταν μοιχός, ἦταν καὶ αἱμομείκτης. Καὶ ὅμως ἔβγαινε μ᾿ αὐτὴν δημοσίως, καὶ τὸν χειροκροτοῦσε ὅλος ὁ κόσμος.
Ἕνας μόνο τὸν ἤλεγξε· ὁ Ἰωάννης. Αὐτὸς δὲν τὸν φοβήθηκε. Τί εἶχε νὰ χάσῃ; Read more »

Ἀπόδοσις Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

O ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἐννέα ἡμέρες ἀπὸ τὴν Κοίμησι τῆς Θεοτόκου, ἡ Ἐκ­κλησία μας τελεῖ τὴν ἀ­πόδοσι τῆς μεγάλης αὐτῆς ἑορτῆς. Εἶνε τὰ ἐνιάμερα τῆς Παναγίας. Καὶ ἡ ἡ­μέρα αὐτή, κατὰ τὴν ὁποία ὁλοκληρώνεται ὁ ἑορτασμὸς τῆς Κοιμήσεως, μᾶς δίνει πάλι ἀ­φορμὴ νὰ τιμήσουμε τὸ πρόσωπο τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

* * *

Ἡ Παναγία δὲν εἶνε μιὰ γυναίκα ὅπως οἱ ἄλλες. Ἑκατομμύ­ρια καὶ δισεκατομμύρια γυναῖκες γεννήθηκαν πάνω στὴ γῆ. Ἀλλ᾽ ὅπως τὸ διαμάντι διαφέρει ἀπὸ τὶς πέτρες, ἔτσι καὶ ἡ Παναγία μας διαφέρει ἀπ᾽ ὅλες τὶς ἄλλες γυ­ναῖκες. Ὑπάρχουν σπουδαῖες γυναῖκες ποὺ γέν­νησαν βασιλιᾶδες, αὐτοκράτορες, στρατη­γούς, σο­φούς. Ἡ Παναγία ὅμως γέννησε ὄ­χι ἁπλῶς ἄνθρωπο, γέννησε αὐτὸν τὸν Θεό. Γι᾽ αὐτὸ δὲν λέγεται Χριστοτόκος· λέγεται Θεοτόκος.
Μὰ τί ἔκανε ἡ Παναγία, θὰ ρωτήσετε, ὥστε ὁ Θεὸς ἀ­πὸ τὰ ἑκατομμύρια τῶν γυναικῶν νὰ διαλέ­ξῃ αὐτὴν νὰ γίνῃ μητέρα του; Εἶχε πολλὲς ἀρετές. Ἀλλὰ οἱ πιὸ μεγάλες ἀ­­ρετές της ἦταν δύο. Ἡ μία εἶνε ἡ ἁ­γνότης καὶ παρθενία· ἦταν κρίνο ἀμόλυν­το, «καθαρω­τέρα λαμπηδό­νων ἡλιακῶν», ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας (Παρακλ. καν.), πιὸ καθαρὴ κι ἀπὸ τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου. Καὶ ἡ ἄλλη μεγάλη ἀρετή της ἦταν ἡ ταπείνωσις· ἦταν ταπεινή.
Σήμερα οἱ ἄνθρωποι εἶνε ὑπερήφανοι. Βλέ­πετε καὶ τὰ μικρὰ παιδάκια; Εἶνε ἀκόμα ἀπονήρευτα, παίζουν χαρούμενα καὶ ξένοιαστα, τὰ θεωροῦμε ἀγγελούδια. Βάλτε τα ὅμως στὴ γραμμή, δέκα – εἴκοσι – τριάντα παιδάκια, καὶ ρω­τῆστε τα· Ποιό ἀπὸ σᾶς εἶνε τὸ καλύτερο παιδί;… Θὰ δῆτε, ὅτι κανένα δὲν θὰ δείξῃ κάποιο ἄλλο· τὸ καθένα θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του πιὸ καλὸ ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Ὑπερηφανεύον­ται τὰ παιδιά, ὑπερηφανεύ­ονται οἱ μεγάλοι καὶ μάλιστα οἱ ἄντρες. Ὑπερηφανεύονται ὅμως καὶ οἱ γυναῖκες. Ἄλλες γιὰ τὴν ὀμορφιά τους, ἄλλες γιὰ τὸν ἄντρα τους, ἄλλες γιὰ τὴν καταγωγή τους, ἄλλες γιὰ τὰ παιδιά τους.
Καὶ εἶνε μικρὴ ἁμαρτία ἡ ὑπερηφάνεια; Ἂν σᾶς ρωτήσῃ κανείς, ποιά εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη ἁ­μαρτία, τί θ᾽ ἀπαντήσετε; Σοβαρὲς ἁμαρτίες εἶνε ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ βλαστήμια, ἡ ψευ­δορκία, τὸ μῖσος, ἡ ἐκδίκησι…. Ἡ πιὸ μεγάλη ὅ­μως ἁ­μαρτία, λέει ἡ Ἐκκλησία μας, εἶνε ἡ ὑ­περηφά­νεια. Μεγάλο κακό. Αὐτὴ γκρέμισε τὸν πρῶ­το ἄγγελο ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ τὸν ἔκανε διάβολο. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτω­λὸς ἔ­λεγε· «Ὅταν ἰδοῦμέν τινα ταπεινόν, τὸν βλέπο­­μεν ὡς ἄγγελον, μᾶς φαίνεται ν᾽ ἀνοίξωμεν τὴν καρδίαν μας νὰ τὸν βάλωμεν μέσα· καὶ ὅ­ταν ἰδοῦμέν τινα ὑπερήφανον, τὸν βλέπομεν ὡς τὸν διάβολον, γυρίζομεν τὸ πρόσωπόν μας εἰς ἄλ­λο μέρος νὰ μὴ τὸν βλέπωμεν» (ἡμ. βιβλ., σελ. 116-7).
Εἶχε λοιπὸν ταπείνωσι καὶ ἁγνότητα ἡ Παν­αγία μας, καὶ ἔτσι τὴ διάλεξε ὁ Θεὸς νὰ γίνῃ ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτό, ἐσεῖς γυναῖκες ποὺ μ᾽ ἀκοῦτε, προσπα­θῆ­στε νὰ μιμηθῆτε τὴν Παναγία μας. Μιμηθῆτε την στὴν ταπείνωσι, μιμηθῆτε την καὶ στὴν ἁγνότητα. Ὅσες εἶ­στε κορίτσια, σ᾽ αὐτὴ τὴν κατηραμένη ἐποχὴ μείνετε κρίνα ἀμόλυν­τα, μακριὰ ἀπὸ τὴν ἁ­μαρτία. Εἶνε μεγάλο πρᾶ­γμα νὰ κρατηθῇ τὸ κορί­τσι ἁγνὸ ὅπως ἡ Παν­α­γία. Ὅσες εἶστε παν­τρε­μένες, κοιτάξτε νὰ φυ­λάξετε τὴν ὑπόσχε­σι ποὺ δώσατε τὴν ἡ­μέρα τοῦ γάμου σας. Ἦρ­θε στὴ μητρόπολι κά­ποιος πολὺ πληγωμέ­νος. Ἐργαζόταν στὴ Γερμανία. Μὲ κόπο ἔβγαζε τὰ μάρκα καὶ ἔστελνε ὅλο τὸν ἱδρῶτα του ἐδῶ στὴ γυναῖκα του. Ὅ­ταν ὅ­μως γύρισε στὸ χωριό, ἄκουσε ἀπὸ πρό­σω­πα φι­λι­κὰ καὶ ἔμπιστα, ὅτι ἡ γυναίκα του τὸν ἀ­πατοῦ­σε. Κόντεψε νὰ τρελλαθῇ. Τί νὰ κάνω, δέσπο­τα; ἔ­λεγε. Εἶ­δα κ᾽ ἔπαθα νὰ τὸν παρηγορήσω.
Δὲν ὑπάρχει, δὲν ὑπάρχει πιὸ μεγάλη ἁμαρ­τία μέσα στὴν οἰκογένεια ἀπὸ τὴ συζυγικὴ ἀ­πιστία, τὴ μοιχεία! Προτιμότερο νὰ γκρεμίσῃς μία ἐκκλησία παρὰ νὰ διαλύσῃς ἕνα σπίτι. Αὐτὸ κάνουν οἱ ἀνδροχωρίστρες, αὐτὲς ποὺ μπαίνουν ἀνάμεσα στὰ ζευγάρια καὶ χωρίζουν ἀντρόγυνα. Ἄλλοτε στὸν ἅγιο τόπο μας διαζύ­γιο δὲν ὑ­­πῆρχε· τώρα ὁ διάβολος ἄνοιξε «φάμπρικα». Δύο τέτοιες «φάμπρικες» ὑπάρχουν· μία αὐτὴ ποὺ μέρα – νύχτα σκοτώνει παιδιὰ στὰ ἰατρεῖα, μὲ τὶς ἐκτρώσεις ποὺ κάνουν ἀσυ­νείδητοι γιατροί, καὶ ἡ ἄλλη αὐτὴ ποὺ διαλύει οἰκογένειες στὰ δικαστήρια, μὲ τὰ διαζύγια ποὺ ὑποστηρίζουν φιλάργυροι δικηγόροι.
Γυναῖκες! Μπροστά σας νὰ ἔχετε ἕνα καθρέφτη, καὶ ὁ καθρέφτης αὐτὸς εἶνε ἡ ὑπερ­α­γία Θεοτόκος. Οἱ κοπέλλες νὰ εἶνε ἁγνὰ κρίνα ὅπως ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος. Οἱ παντρεμένες νὰ μένουν πιστὲς καὶ ἀφωσιωμένες στοὺς συζύγους τους· νὰ προτιμήσουν νὰ πεθάνουν καλύτερα παρὰ νὰ ἀτιμάσουν τὰ στεφάνια ποὺ τοὺς ἔδωσε ἡ Ἐκκλησία.

* * *

Ἡ γυναίκα, ἀγαπητοί μου, ἔχει μεγάλο ῥόλο καὶ σπουδαία ἀποστολὴ στὸν κόσμο. Ἡ γυναίκα ἢ χαλάει ἢ σῴζει τὴν κοινωνία. Ἀπὸ τὴ γυναῖκα προέρχονται ὅλα τὰ καλὰ ἀλλὰ καὶ ὅλα τὰ κακά. Θέλετε μία ἀπόδειξι; Read more »

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΝΤΙΛΗΨΙ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, μὲ ἰδιαιτέρα συγκίνησι ἔρχομαι ν᾿ ἀποδώσω εὐχαριστία στὴν ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν ὁποία σέβομαι καὶ ἀγαπῶ ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία. Διότι εἶμαι ἀπὸ ἕνα νησὶ τοῦ Αἰγαίου, ἀπὸ τὴν Πάρο, ὅπου, ὕστερα ἀπὸ τὴν Τῆνο, ἡ Θεοτόκος τιμᾶται ὅλως ἰδιαιτέρως καὶ ἔχει εἰκόνα ἱστορική, τῆς Παναγίας τῆς Ἑκατονταπυλιανῆς.
Τί νὰ ποῦμε; Νὰ ὑμνήσουμε τὴν Παναγία; Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς. Τὴν ὕμνησαν ἄγγελοι, ὑμνογράφοι, πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Τί νὰ προσθέσουμε ἐμεῖς; Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ δὲν πρέπει νὰ γίνεται ἀκολουθία χωρὶς κήρυγμα, ἂν θέλουμε νὰ ἔχουμε ἐκκλησία ζῶσα, θὰ τολμήσω νὰ πῶ λίγες λέξεις πρὸς τιμήν της.
Θ᾿ ἀπαντήσω στὸ ἐρώτημα· τί εἶνε ἡ Παναγία; Αὐτὸ σχετίζεται μὲ ἕνα ἄλλο θεμελιῶδες ἐρώτημα, ποὺ ἔθεσε ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητάς του· «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;» (Ματθ. 16,13), τί ἰδέα ἔχουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ μένα; Διότι ἡ ἰδέα ποὺ ἔχει κανεὶς γιὰ τὴν Παναγία εἶνε σχετικὴ μὲ τὴν ἰδέα ποὺ ἔχει γιὰ τὸ Χριστό. Μεγάλα φρονεῖς γιὰ τὸ Χριστό; μεγάλα θὰ φρονῇς καὶ γιὰ τὴν Παναγία· μικρὴ ἰδέα ἔχεις γιὰ τὸ Χριστό; μικρὴ θὰ ἔχῃς καὶ γιὰ τὴν Παναγία. Ἀντανάκλασις τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἡ Θεοτόκος. Τί εἶνε λοιπὸν ἡ Παναγία; Read more »

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου 15 Αὐγούστου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η ΕΝΔΟΞΟΣ ΚΟΙΜΗΣΙΣ

«Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσει σου οὐρανοὶ ἐπαγάλλονται καὶ ἀγγέλων γέγηθε τὰ στρατεύματα· πᾶσα ἡ γῆ δὲ εὐφραίνεται…»

(στιχηρὸν τῶν αἴνων τῆς Κοιμήσεως)

H ΠΑΝΑΓΙΑ ἦταν ἕνα φτωχὸ κορίτσι τῆς Ναζαρὲτ ἀπὸ ἄσημους γονεῖς. Δὲν εἶχε τίποτε ποὺ νὰ προμηνύῃ δόξα. Ἡ γέννησί της πέρασε ἀπαρατήρητη. Ταπεινὴ ἡ εἴσοδός της στὸν κόσμο, ταπεινὴ καὶ ἡ ζωή της.
Ἀλλ᾿ ἐνῷ ἡ εἴσοδος ἦταν ταπεινή, ἡ ἔξοδός της ἦταν ἔνδοξη. Καὶ δικαίως. Διότι πέρασε ὅλη τὴ ζωή της μὲ ἁγνότητα, τα πείνωσι καὶ ἄκρα ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θε οῦ. Ποιᾶς ἄλλης γυναίκας ἡ ἀποστολὴ συγκρίνεται μὲ τὴ δική της; Ὅλες γέννησαν θνητούς· αὐτὴ ἀξιώθηκε νὰ γίνῃ Μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὅ πως κήρυττε καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, «γυναῖκες στὸν κόσμον ἦσαν χίλιες χιλιάδες, ἀλλὰ καμμία δὲν εὑρέθη νὰ πληρώσῃ τὴν πλευρὰν τοῦ Ἀδάμ, παρὰ ἡ Δέσποινα Θεοτόκος».
Ὅταν ἡ Παναγία παρέδωσε τὸ πνεῦμα στὸν Υἱὸ καὶ Θεό της, συγκλονίστηκε γῆ καὶ οὐρανός. Ἡ κηδεία τοῦ ἱεροῦ σκηνώματός της εἶχε μεγαλοπρέπεια μοναδική. Ἀπόστολοι ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς μεταφέρθηκαν στὴ Γεθσημανῆ πάνω σὲ σύννεφα. Μυροφόρες γυναῖκες καὶ πιστὸς λαὸς ἀκολουθοῦσαν. Ἀσεβὲς τόλμημα ἀπίστου Ἰουδαίου, ποὺ ἐπιχείρησε νὰ βεβηλώσῃ τὸ ἱερὸ σκήνωμα, ἐπατάχθη…
Ἡ γῆ μὲ τὰ ἐκλεκτότερα τέκνα της ἐκήδευε τὴν Βασιλομήτορα. Ἀλλὰ τί ἦταν οἱ τιμὲς τῆς γῆς ἐμπρὸς στὶς τιμὲς τοῦ οὐρανοῦ; Καθὼς ἀνέβαινε πρὸς τὰ ἄνω βασίλεια τῆς ἔγινε ἐξαιρετικὴ ὑποδοχή. Ταξιαρχίες ἀγγέλων ἔσκυβαν καὶ τὴν προσκυνοῦσαν. Ὁ Υἱὸς ὑπεδέχθη τὴν Μητέρα. Καὶ ἐκείνη στάθηκε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ μένῃ στὰ δεξιά του πρεσβεύουσα ὑπὲρ τῶν ἁμαρτωλῶν.
Tαπεινὴ εἴσοδος· ἔνδοξος, πανένδοξος ἔξοδος. Εἶνε αὐτὰ φαντασία; εἶνε αὐτὰ μῦθος; Ὄχι, χίλιες φορὲς ὄχι. Τὰ βεβαιώνει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ποὺ ὥρισε σήμερα νὰ ἑορτάζεται ἡ Κοίμησις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Σήμερα ψάλλονται ὡραιότατοι ὕμνοι, μὲ τοὺς ὁποίους ἐξαίρεται τὸ μεγαλεῖο τῆς Παναγίας καὶ ἰδίως τὸ γεγονὸς τῆς τελευτῆς, τῆς κοιμήσεώς της.

* * *

Πολλά, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὰ διδ άγματα ἀ πὸ τὴν ἑορτὴ αὐτή. Ἐμεῖς θὰ περιορισθοῦ με σὲ ἕνα καὶ μόνο, στὸ δίδαγμα, ποὺ ἐγκλείει ἡ λέξις μὲ τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας χαρακτηρίζει τὸ γεγονὸς τῆς τελευτῆς τῆς Παρθένου. Ἡ τελευτή της ὀνομάζεται ὄχι θάνατος ἀλλὰ κοίμησις. Γιατί; Προσέξτε, παρακαλῶ. Read more »