Πέμπτη τῆς Ἀναλήψεως

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΤΑΣΙ;

«Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν;…» (Πράξ. 1,11)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε μεγάλη δεσπο­τικὴ ἑορτή, ἡ Ἀνάληψις τοῦ Κυ­ρίου. Ποιό εἶνε τὸ ἱστορικὸ τῆς ἡμέρας; Θὰ μιλήσω ἁπλᾶ, νὰ μὲ καταλάβουν ὅλοι, νὰ μὴν εἶνε τὸ κήρυ­γμα «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» (Ματθ. 3,3).

* * *

Πέρασαν σαράντα μέρες ἀφ᾽ ὅτου ὁ Κύρι­ός μας ἀνέστη ἐκ νεκρῶν. Ἐμφανίστηκε σὲ πολλούς. Οἱ μαθηταὶ τὸν εἶδαν νὰ τοὺς εὐ­λο­γῇ, τὸν ἄκουσαν, τὸν ψηλάφησαν. Κι αὐτὸς ἀ­κόμα ὁ Θωμᾶς ἀναγ­κάστηκε νὰ πῇ «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (Ἰω. 20,28). Στὶς σα­ράντα μέρες, τοὺς εἶπε νὰ συγ­κεντρωθοῦν στὸ Ὄρος τῶν ἐλαιῶν, ἕ­να βουναλάκι σὲ μικρὴ ἀ­πόστασι ἀπ᾽ τὰ Ἰερο­σόλυμα. Ἐκεῖ μαζεύτηκαν. Ἦταν ὁ Πέτρος, ὁ Ἰ­άκωβος, ὁ Ἰωάννης, ὁ Ἀν­δρέας, ὁ Φί­λιππος, ὁ Θωμᾶς, ὁ Βαρθολο­μαῖ­ος, ὁ Ματθαῖος, ὁ Ἰάκωβος τοῦ Ἀλφαίου, ὁ Σίμων ὁ Ζηλωτής, καὶ ὁ Ἰούδας Ἰακώβου. Μαζί τους ἦταν οἱ μυροφόρες, ἡ Μαρία ἡ Παναγία μητέρα τοῦ Κυρίου ὅ­πως βλέπουμε στὴν εἰκόνα τῆς Ἀναλήψεως, καὶ οἱ λεγόμενοι ἀδελφοί του (βλ. Πράξ. 1,13-14).
Καθὼς περίμεναν, ὁ Χριστὸς ἐμ­φα­νίζεται μπροστά τους, τοὺς μιλάει, δίνει τὶς τελευταῖ­ες πα­ραγγελίες, τοὺς εὐλογεῖ, καὶ τότε ―ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους― ἔ­γινε θαῦμα. Ἐνῷ τὸν ἔβλεπαν, τὰ πόδια του τὰ ἅ­για, ποὺ εἶχαν βαδίσει χιλιόμετρα νὰ βροῦν τὸ πλανεμένο πρόβατο, τὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρω­πο, τὰ πόδια ἐκεῖνα ποὺ ἀκόμα εἶχαν νωπὰ τὰ σημάδια τῶν καρφιῶν τοῦ σταυροῦ, ἄρχισαν νὰ μὴν πατοῦν πιὰ τὴ γῆ ἀλλὰ νὰ ὑψώνωνται… Read more »

Τοῦ ἁγίου Ἀχιλλείου ἐπισκόπου Λαρίσης

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΧΪΛΕΙΟ ΠΡΕΣΠΩΝ

῟

 Του ἁγίου Αχιλλείου 15 Μαΐου

ΠΡΟΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΘΑ, ἀγαπητοί μου, στὴν ἄνοιξι, ποὺ εἶνε ἡ ὡραιοτέρα ἐποχὴ τοῦ ἔτους. Συγχρόνως, ἀπὸ ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως, εὑρισκόμεθα σὲ ἕνα κύκλο ἑορτῶν τοῦ λεγομένου Πεντηκοσταρίου, ἑορτῶν ποὺ ὡς ἀρχὴ καὶ κέντρο τους ἔχουν τὸ Πάσχα. Ἀλλὰ σήμερα, 15 Μαΐου, εἶνε καὶ ἡ ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου ἐπισκόπου Λαρίσσης.
Ποιός ἦτο ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος;

* * *

Ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος γεννήθηκε τὸν 4ο αἰῶνα μ.Χ., τὴν ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Πατρίδα του εἶνε μιὰ χώρα ποὺ γέννησε πολλοὺς ἁγίους, μάρτυρας καὶ ὁμολογητάς. Εἶνε μιὰ χώρα ποὺ μᾶς προκαλεῖ βαθυτάτη συγκίνησι, ἂν διατηροῦμε μέσα μας στοιχεῖα ἑλληνισμοῦ. Ἡ χώρα αὐτὴ εἶνε ἡ Μικρὰ Ἀσία. Γεννήθηκε στὴν Καππαδοκία, ἐκεῖ ὅπου γεννήθηκαν ὁ Μέγας Βασίλεος, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καὶ ἄλλοι μεγάλοι ἄνδρες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἦταν παιδὶ ἐκλεκτῆς οἰκογενείας. Εἶχε γονεῖς εὐσεβεῖς, ποὺ τὸν ἀνέθρεψαν μὲ χριστιανικὴ ἀγωγὴ καὶ πίστι στὸ Θεό. Φαίνεται ὅτι τὸ σπίτι του ἦταν καὶ πλούσιο, γι᾿ αὐτὸ δὲν στερήθηκε τὰ μέσα νὰ σπουδάσῃ καὶ νὰ μορφωθῇ στὴν κοσμικὴ γνῶσι καὶ σοφία.
Ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια φάνηκε ὅτι τὸν κοσμοῦν πολλὲς ἀρετές. Ἀγάπησε ἰδιαιτέρως τὰ ἱερὰ γράμματα. Μελέτησε τὴ Γραφή, ἐντρύφησε στὶς ἀθάνατες σελίδες της. Ἔτσι μέσα στὴν ψυχή του ἄναψε φλόγα πνευματική, πόθος ἱερὸς νὰ γνωρίσῃ καὶ νὰ κηρύξῃ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὸ ψαλμικὸ ῥητὸ «Ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα» (Ψαλμ. 115,1).
Σήμερα τὰ στόματα τῶν λεγομένων Χριστιανῶν εἶνε κλειστὰ καὶ βουβὰ γιὰ τὴν πίστι. Ἡ γλῶσσα τους ἀπ᾿ τὸ πρωῒ μέχρι τὸ βράδυ φλυαρεῖ γιὰ χίλια – δυὸ ἄλλα θέματα. Χιλιάδες λέξεις ἀκοῦς ἂν πλησιάσῃς. Μιλοῦν γιὰ ὅλα τὰ πράγματα· γιὰ ποδόσφαιρο, γιὰ τηλεόρασι, γιὰ πολιτική, γιὰ συνοικέσια, γιὰ ὅ,τι θέ᾿ς· δὲν θ᾿ ἀκούσῃς ὅμως καμμία λέξι γιὰ τὸ Χριστό. Νεκρὲς οἱ ψυχές!… Read more »

Η ΑΓΙΑ ΓΛΥΚΕΡΙΑ: 13 ΜΑΪΟΥ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

TO XΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

ΖΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, σὲ ἕναν αἰῶνα θετικὸ καὶ ρεαλιστικό, αἰῶνα ὀρθολογισμοῦ. Οἱ ἄνθρωποι ἀμφιβάλλουν γιὰ ὅλα μέχρις ὅτου ἐξετάσουν καὶ πεισθοῦν μόνοι τους γιὰ τὸ κάθε τι. Ἔτσι ἀμφιβάλλουν καὶ γιὰ τὴ θρησκεία, γιὰ τὴν πίστι μας, καὶ ζητοῦν ἀποδείξεις· χωρὶς ἀποδείξεις δὲν πιστεύουν. Ὑπάρχουν λοιπὸν ἀποδείξεις, ὅτι ἡ δική μας θρησκεία, ἡ ὀρθόδοξος χριστιανικὴ πίστις, εἶνε ἡ ἀληθινή; Ὑπάρχουν· καὶ μάλιστα ἀποδείξεις πολλές. Ἀλλ᾿ ἀπ᾿ ὅλες πιὸ μεγάλη ξέρετε ποιά εἶνε; Ὁ ίδιος ὁ ἑαυτός σου. Ἂν τὸ θέλῃς, σὺ ὁ ἴδιος μπορεῖς νὰ αἰσθανθῇς μέσα στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σου ὅτι ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἡ μόνη ἀληθινὴ στὸν κόσμο. Πῶς; Κάνε δοκιμή. Πίστεψε μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά στὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τήρησε τὶς ἐντολές του. Εἴτε ἄντρας εἶσαι εἴτε γυναίκα εἴτε μικρὸς εἴτε μεγάλος, «κλεῖσε μέσα στὴν καρδιά σου» τὸ Χριστό, «καὶ θὰ αἰσθανθῇς κάθε εἴδους μεγαλεῖο». Ἂν ὅμως ἐξακολουθῇς νὰ διστάζῃς καὶ φοβᾶσαι νὰ τολμήσῃς, τότε δὲς ἄλλους ποὺ ἔκαναν αὐτὴ τὴ δοκιμή. Δὲς καὶ τὴν ἁγία ποὺ ἑορτάζει σήμερα, τὴν ἁγία Γλυκερία. Τὸ παράδειγμά της μπορεῖ νὰ σὲ πείσῃ γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας.
Ἂς ῥίξουμε ἕνα βλέμμα στὸ ἀστέρι αὐτό. Read more »

23 Ἀπριλίου, ἁγίου Γεωργίου
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

OMOΛOΓOYME TON XΡIΣTO;

Εἶπεν ὁ Κύριος· «Ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον» (Λουκ. 21,13)

ΕΟΡΤΗ καὶ πανήγυρις σήμερα. Ὁ ἅγιος Γεώργιος εἶνε ἀπὸ τοὺς πλέον δημοφιλεῖς ἁγίους. Τὸν ἀγαπάει πολὺ ὁ λαός μας. Πολλοὶ ἄντρες ἔχουν τὸ ὄνομά του, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες παίρνουν τὸ ὄνομα Γεωργία. Ἐκκλησίες ὑπάρχουν παντοῦ στὴν πατρίδα μας ἐπ᾿ ὀνόματί του. Χωριὰ φέρουν τὸ ὄνομα Ἅγιος Γεώργιος. Ἀλλὰ καὶ στὸν ἔνδοξο ἑλληνικὸ στρατὸ τὸ πεζικό, ἡ βάσις τοῦ στρατεύματος, αὐτὸν ἔχει προστάτη καὶ τὸν τιμᾷ. Καὶ ὄχι μόνο ἐμεῖς, ἀλλὰ καὶ οἱ Σέρβοι καὶ οἱ Βούλγαροι καὶ οἱ Ῥουμᾶνοι καὶ οἱ Ῥῶσοι· παντοῦ στὴν Ὀρθοδοξία τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου Γεωργίου τιμᾶται πολύ. Τὸ περίεργο εἶνε, ὅτι ἀκόμα καὶ ἀλλόδοξοι τὸν τιμοῦν. Ἀπόδειξις Read more »

23 Ἀπριλίου
Τοῦ ἁγίου Γεωργίου (Ἰω. 15,17 – 16,2)
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

TO MIΣΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

«Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκε­τε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν» (Ἰω. 15,18)

ΜΑΣ ἀξιώνει ὁ Κύριος, ἀγαπητοί μου, νὰ πανηγυρίζουμε τὴν ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ μεγαλομάρτυρος, ποὺ εἶνε ἰδιαιτέρως ἀγαπητὸς στὸ λαό μας.
Μίλησα ἄλλοτε γιὰ τὸν βίο τοῦ ἁγίου· τώρα θ᾽ ἀλλάξω θέμα. Συνηθίζω, ὅπως ἡ ὄρνι­θα σκαλί­ζει τὸ χῶμα κι ἅμα βρῇ κανένα σπόρο ἢ σκου­λη­κάκι δὲν τὸν τρώει μόνη της ἀλλὰ καλεῖ καὶ τὰ πουλιά της νὰ τὸν ἀπολαύσουν, ἔτσι κ᾽ ἐ­γὼ σκαλίζω συνεχῶς τὴν ἁγία Γραφή, ἄλλα βιβλία καὶ ἱστορίες, καὶ προσπαθῶ ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ κάτι καινούργιο νὰ βρίσκω γιὰ τὸ λαό μας. Τώρα λοι­πὸν τὸ θέμα θὰ εἶνε ἀπὸ τὸ εὐαγγέλιο (Ἰω. 15,17–16,2).
Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο εἶνε μία περικοπὴ ἀ­πὸ τὴν τελευταία ἀποχαιρετιστήρια ὁμιλία ποὺ εἶπε ὁ Κύριος στοὺς μαθητάς του τὴν ἀ­λησμόνητη νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Ἂν ἐνθυμούμεθα τὰ τελευταῖα λόγια τῆς μάνας καὶ τοῦ πατέρα μας, πολὺ περισσότερο πρέπει ―ἂν εἴμαστε Χριστιανοί― νὰ ἐνθυμούμεθα ζωηρὰ τὰ τελευταῖα λόγια ποὺ εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς στὸ μυστικὸ δεῖπνο. Εἶνε ἡ διαθήκη τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι ὀνομάζεται.

* * *

Ὁ Κύριος ἐδῶ προειδοποιεῖ, λέει μία προφη­τεία. Καὶ μόνο ἡ διαπίστωσι ὅτι τὰ λόγια αὐ­τὰ ἐκπληρώθηκαν καὶ ἐκπληρώνεται συνε­χῶς, εἶ­νε μία ἀπόδειξι ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶ­νε κοινὸς ἄνθρωπος. Ἕνας ἁ­πλὸς ἄν­θρωπος ζῇ καὶ κινεῖ­ται σὲ μία χρονικὴ περίοδο καὶ ἔχει μικρὴ γνῶ­σι τῶν πρα­γμάτων· ὁ Χριστός, ὁ Θεὸς καὶ Κύρι­ός μας, εἶνε παν­το­γνώ­στης, τὰ γνωρίζει ὅλα. Γνω­ρίζει τὸ παρελ­θόν, τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον μὲ κά­θε λεπτο­μέρεια. Καὶ σήμερα προειδοποιεῖ τοὺς μαθη­τάς του καὶ διὰ μέσου αὐτῶν ὅ­λους μας – τί; ὅτι οἱ μαθηταί του θὰ διωχθοῦν σκλη­ρά. Μὴν ἀ­πογοητεύε­στε ὅ­μως, λέει· διότι «ὁ κόσμος… ἐμὲ πρῶ­τον ὑ­μῶν μεμίσηκεν», πρὶν ἀ­πὸ σᾶς μίσησε πρῶτα ἐ­μέ­να (Ἰω. 15,18).
Γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· ποιός εἶνε ὁ «κόσμος» αὐτός; Ἡ λέξι «κόσμος» μέσα στὴν ἁ­γία Γρα­φὴ ἔχει τὶς ἑξῆς τρεῖς ἔννοιες.
⃝ Κατὰ τὴν πρώτη ἔννοια κόσμος εἶνε ὅλο Read more »

Τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
Toυ Μητροπολιτου Φλωρίνης
π. Αυγουστίνου Καντιώτου

TA TΡIA NΕΡA

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή, συνέχεια τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς ἀναστάσε­ως τοῦ Κυρίου στὴν ἑβδομάδα τῆς Διακαινη­σί­μου. Εἶνε ἡ ἑορτὴ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Ἑ­ορ­τάζουν χωριὰ καὶ πόλεις, ὅπου ἡ εὐσέβεια τῶν κατοίκων ἔ­χει κτίσει ναοὺς τῆς Ζωοδόχου Πη­γῆς. Ἑορτάζουν ἀκόμα καὶ μοναστήρια, μοναστή­ρια τοῦ ἁγίου Ὄρους, ὅπως κ᾽ ἕνα μονα­στή­ρι στὸ Αἰγαῖο πέλαγος, ἡ περίφη­μος μονὴ Λογ­γοβάρδας στὴν ἰδιαιτέρα μου πατρίδα Πάρο.

Ἑορτάζουν σήμερα πολλοί. Ἀλλ᾽ ὅσοι ἔ­χου­με αἴσθημα πατρίδος καὶ χριστιανοσύνης ἂς κλάψουμε. Διότι σήμερα ἑορτάζει καὶ στὴν Κωνσταντινούπολι ὁ ναὸς ἢ μᾶλλον τὸ μοναστήρι καὶ συγ­κρότημα φιλανθρωπικῶν καὶ ἐκ­παιδευτι­κῶν ἱ­δρυμάτων, τὸ περίφημο Μπαλου­κλῆ. Χιλιάδες Ἑλλήνων ἀπ᾽ ὅλα τὰ μέρη, ἀλλὰ καὶ Τοῦρκοι ἀκόμα, συνέρρεαν στὸ προσ­­κύνη­μα αὐτό. Ἦρθε ὅμως ἡ συμφορὰ τοῦ 1955· ὀρ­δὲς βαρβάρων τότε κατέστρεψαν τὰ πάν­τα καὶ ἔκλεψαν τὴν θαυμα­τουργὸ εἰκόνα.
Θέλω νὰ μιλήσω μὲ ἁπλᾶ λόγια, ὥσ­τε ὅλοι νὰ μὲ καταλάβετε.

* * *

Ζωοδόχος Πηγή· τί θὰ πῇ στὰ νέα ἑλληνικά; Νερὸ ποὺ τρέχει, νερὸ ποὺ δίνει ζωὴ – ζωογο­νεῖ, νερὸ ἀθάνατο – ποὺ χαρίζει τὴν ἀθανασία. Ἀφοῦ λοιπὸν ἡ ἑορτὴ ἔχει σχέσι μὲ τὸ νερό, γιὰ νερὸ θὰ μιλήσουμε κ᾽ ἐμεῖς. Ὑπάρχουν τρία εἴδη νεροῦ, τὸ ἕνα ἀνώτερο ἀπὸ τὸ ἄλλο.
Α΄. ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΝΕΡΟ. Τὸ πρῶτο εἶδος εἶνε τὸ γνωστὸ σὲ ὅλους μας, τὸ Read more »

  Κυριακὴ τοῦ Πάσχα (Ἰω. 1,1-17)

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

AΓΝΩΣΤΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

«…Καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω» (Ἰω. 1,10)

  Τί εἴμαστε, ἀγαπητοί μου, σήμερα; ὄχι ἀπὸ πλευρᾶς μορφώσεως, ἀξιωμάτων, πλούτου καὶ θησαυρισμοῦ, ἀλλ᾿ ἀπὸ πλευρᾶς πνευματι­κῆς, ἀπ᾽ ὅπου κυρίως πρέπει νὰ κρίνεται καν­είς; τί εἶνε ὁ ἄνθρωπος; Ἐμένα ρωτᾶτε; ρωτῆ­στε τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σας, καὶ θ᾽ ἀ­κούσετε τὸ γραφικό, «σκώληξ» εἶνε ὁ ἄνθρωπος (Ἰὼβ 25,6)· καὶ τὸ ἐκκλησιαστικό, «σκωλήκων βρῶμα» (Νεκρ. ἀκολ., μακ.), ἐκεῖ καταντᾷ. Ἐν τούτοις ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα μᾶς φωνάζει νὰ γίνουμε ἀετοί. Ἀπὸ σκώληκες ἀετοί; εἶνε δυνατὴ αὐτὴ ἡ μεταλλαγή; Καὶ ὅμως γίνεται.
Ἀετὸς εἶνε σήμερα ὁ εὐαγγελιστὴς ποὺ ἀ­κούσαμε. Σὲ ὡραῖες βυζαντινὲς εἰκόνες στὸ Ἅγιον Ὄρος θὰ δῆτε ὅτι ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ζωγραφίζεται μὲ σύμβολο δίπλα του τὸν ἀετό. Γιατί; Διότι οἱ ἄλλοι εὐαγγελισταὶ (ὁ Ματθαῖος, ὁ Μᾶρκος κι ὁ Λουκᾶς) ἀρχίζουν τὴν ἱστορία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν ἐν χρό­νῳ σάρκωσι, ἀλλὰ ὁ Ἰωάννης ἀρχίζει ἀπὸ ἕνα μεγάλο ἰλιγγιῶδες ὕψος, μᾶς ἀνεβάζει στὴν ἄ­χρονο γέννησί του ἐκ τοῦ Πατρός. Ὡς ἄν­θρω­πος μὲν ἐγεννήθη ἐν Βηθλεὲμ «ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» (Γαλ. 4,4), ἀλλὰ ὡς Θεὸς εἶνε ἄχρονος. Ὑπῆρχε ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία δὲν ὑπῆρχε ἥλιος, σελήνη, γαλαξίες, ὕλη· ἀλ­λὰ δὲν ὑπῆρχε ποτέ μὰ ποτέ ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία δὲν ὑπῆρχε ὁ Χριστός. Ἡ Ἐκκλησία καταδίκασε τὸν Ἄρειο ποὺ ἔλεγε ὅτι «Ἦν ποτε ὅτε οὐκ ἦν». Ἡ ἀίδιος γέννησις καὶ ἡ ἄναρχος ὕ­παρξις τοῦ Υἱοῦ, αὐτὸ τὸ δόγμα, εἶνε θε­μέλιο τῆς πίστεως. Τὸ πιστεύεις; εἶσαι Χριστι­ανός· δὲν τὸ πιστεύεις; ἐλεύθερος εἶσαι, ἀλ­λὰ πιστὸς δὲν εἶσαι. Κι ἂν παραδέχεσαι τὸ Χριστὸ ὡς ἕνα φιλόσοφο, ποιητή, κοινωνιολό­γο κ.λπ., τίποτα δὲ λές. Ὁ Χριστὸς εἶνε Θεός· «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος» (Ἰω. 1,1).
Σ᾽ αὐτὸ τὸ ὕψος μᾶς ἀνεβάζει ὁ ἀετὸς τῆς θεολογίας. Ἀλλ᾽ ἐγὼ τώρα δὲν πρόκειται νὰ ἀσχοληθῶ μὲ ὑψηλὰ θεολογικὰ θέματα. Θὰ κατέβω χαμηλότερα καὶ θ᾽ ἀσχοληθῶ μόνο μὲ μία φράσι τῆς σημερινῆς περικοπῆς. Θὰ ἐξετάσω ποιά συμπεριφορὰ ἔδειξε ὁ κόσμος στὸ Χριστὸ ὅταν ἦρθε ἐδῶ στὴ γῆ· ποιά ἡ συμπεριφορὰ τῶν συγχρόνων του καὶ ποιά ἔπειτα τοῦ σημερινοῦ δικοῦ μας κόσμου.

* * *

Ἀνοίγοντας, ἀγαπητοί μου, τὰ Εὐαγγέλια θὰ δῆτε ὅτι, ἂν ἀφαιρέσουμε μερικὰ ἀθῷα παι­διὰ ποὺ φώναζαν «ὡσαννά» (Ματθ. 21,9,15. Μᾶρκ. 11,9. Ἰω. 12,13), ἂν ἀφαιρέσουμε μερικὲς γυναῖκες ποὺ τὸν ἀ­κολούθησαν μέχρι τέλους, ἂν ἀφαιρέσουμε μερικοὺς ψαρᾶδες τῆς Γαλιλαίας (δηλαδὴ 120 περίπου πρόσωπα) ποὺ τὸν πίστεψαν, οἱ ἄλλοι, ἡ ἰντελλιγκέντσια, ἡ ἀφρόκρεμα ―γράψε «κο­πρόκρεμα»― τῆς κοινωνίας (οἱ πλούσιοι, οἱ γραμματεῖς, οἱ φαρισαῖοι, οἱ διανοούμενοι, οἱ νομικοί, οἱ ἐπιστήμονες), αὐτοὶ μὲ παντοίους τρόπους προσπάθησαν νὰ τὸν γκρεμίσουν στὴν ὑπόληψι τοῦ λαοῦ. Ὁ λαὸς τὸν θεωροῦ­σε Μεσσία, Λυτρωτὴ καὶ ἔλεγε γι᾽ αὐτὸν ὅτι «Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» (Ἰω. 7,46)· ἐκεῖνοι Read more »

 ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΑΣ ΧΑΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Έχομε την μόνη ἀληθινη πίστη στον κόσμο, μια πίστη ποὺ δεν στηρίζεται σε μύθους, αλλά στον στερεὀ βράχο της αναστάσεως του Χριστού. Ας χαρώμεν λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, διότι δεν ζοῦμε μέσα εις το ψεύδος, αλλά ζοῦμεν μέσα εις την αλήθειαν, μέσα εις το φως που εσκόρπισε η ανάστασις του Χριστοῦ. Ο Χριστός που ανεστήθη είναι η χαρά του κόσμου. Όπως ψάλλει η Εκκλησία μας, «Χαράς τα πάντα πεπλήρωται της αναστάσεως την πείραν ειληφότα» (τροπάριον των αίνων του γ΄ήχου).

Χριστός ανέστη! Εις τον αυτόν, τον νικητήν του θανάτου και αρχηγόν της ζωής, αρμόζει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις πάντας τους αιώνας. Αμήν.

—————

————-

Κυριακὴ τοῦ Πάσχα νύκτα
Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

12 ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ THΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Η πίστι μας, ἡ Ἐκκλησία μας, εἶνε, ἀγαπητοί μου, δεντρὶ ποὺ τὸ φύτευσε ἡ δεξιὰ τοῦ Ὑψίστου. Καὶ ὅπως τὸ δέντρο ἔχει ῥίζα, ἔτσι καὶ τὸ δέντρο αὐτὸ ποὺ λέγεται Ὀρθοδοξία ἔχει ῥίζα. Ποιά εἶνε ἡ ῥίζα; Δύο λέξεις· «Χριστὸς ἀνέστη». Ἢ ἀνέστη, ἢ δὲν ἀνέστη. Λέμε λοιπὸν σὲ ὅλους, ὅτι ἡ ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ εἶνε γεγονὸς ἱστορικό, τὸ μεγαλύτερο ἀπὸ ὅσα συνέβησαν στὴν ἱστορία. Γεγονὸς μὲ παγκόσμια ἀκτινοβολία, γεγονὸς ποὺ ἔσεισε καὶ τὸν ᾅδη ἀκόμα, γεγονὸς κοσμογονικό.
Θὰ μοῦ πῇ ὅμως κάποιος· Αὐτὰ εἶνε λόγια· ἐμεῖς θέλουμε ἀποδείξεις. Ἀποδείξεις; Πολλές, ἀμέτρητες, ὅπως οἱ ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου.
Ἂς στήσουμε σήμερα ἕνα δικαστήριο. Καὶ στὴν ἕδρα νὰ βάλουμε ὡς κριτὴ τὴν ἱστορία. Τὴν ἱστορία, ποὺ δὲν πείθεται μὲ μύθους καὶ παραμύθια, ἀλλὰ θέλει γεγονότα, τεκμήρια, ἀποδείξεις. Ἡ ἱστορία, λοιπόν, ζητάει μάρτυρες γιὰ τὴν Ἀνάστασι. Ὑπάρχουν; Βεβαίως. Κανένα ἄλλο γεγονὸς δὲν ἔχει τόσους μάρτυρες ὅσους ἡ ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Οὔτε ἡ ζωὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου δὲν εἶνε τόσο βεβαιωμένη· τέσσερις – πέντε ἱστορικοὶ μαρτυροῦν γι᾿ αὐτόν, καὶ μετὰ σιγή. Ἐνῷ ἡ Ἀνάστασι ἔχει πλῆθος μάρτυρες. Ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς ἐκλέγουμε ἐνδεικτικῶς τέσσερις τριάδες, δηλαδὴ ἐν συνόλῳ 12 μαρτυρίες.

* * *

Πρῶτοι μάρτυρες παρουσιάζονται οἱ ΠΡΟΦΗΤΑΙ. Πρὶν ἀκόμα γίνῃ ἡ Ἀνάστασι, μαρτυροῦν γι᾿ αὐτὴν μὲ προτυπώσεις.

-Πρῶτος ὁ Μωϋσῆς γράφει γιὰ τὸ Χριστό· Read more »

Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου
25 Μαρτίου
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΤEΛΟΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ!

«Εὐαγγελίζου, γῆ, χαρὰν μεγάλην· αἰνεῖτε, οὐρανοί, Θεοῦ τὴν δόξαν» (θ΄ ᾠδὴ Εὐαγγ.)

ΕΟΡΤΗ, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ μεγάλη, λαμ­πρά, πανέκλαμπρος. Προκαλεῖ ῥίγη συγ­κι­νήσεως στὸν Ἕλληνα καὶ τὸν Χριστιανό. Ἑορτὴ δι­πλῆ, ἐθνικὴ καὶ θρησκευτική.
Θὰ μιλήσουμε ἐπὶ τῆς θρησκευτικῆς σημα­σίας τῆς ἑορτῆς, καὶ τὸ θέμα, ὡς μεταφυσι­κό, εἶνε δυσκολώτερο· χρειάζονται εἰδικὲς κεραῖ­ες γιὰ νὰ συλλάβῃ κανεὶς τὰ μηνύματα.
«Εὐαγγελισμός»! Εἶνε λέξι τῆς ὡραίας ἑλ­ληνικῆς γλώσσης, ποὺ μόνο αὐτὴ γνωρίζει νὰ ἐκ­φράζῃ καὶ τὶς πιὸ ὑψηλὲς καὶ λεπτὲς ἔννοι­ες. «Εὐαγγελισμὸς» θὰ πῇ «καλὴ εἴδησις». Τώρα ἀνάξια τέ­κνα τῆς πατρίδος, ἐκχυδαϊσταί, ποὺ μισοῦν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ―ἀλλοίμονο ἐάν ποτε ἐπικρατή­σουν―, ξέρετε πῶς θέλουν νὰ μεταφρά­σουν τὴ λέξι «εὐαγγελισμός»; Ἀκοῦ­στε καὶ φρίξτε· «καλὸ χαμπάρι» (τούρκικα δηλαδή) ἢ «καλὸ μαντάτο»! Καὶ τὸν ἀγγελιαφόρο ποὺ ἔφερε τὸ μήνυμα, τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, θέλουν νὰ τὸν μεταφράσουν «χαμπεροφόρο» ἢ «μαντα­τοφόρο»! Σὲ τέτοιο ἐκχυδαϊσμὸ θέλουν νὰ ῥίξουν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἡ ὁποί­α σήμερα βρίσκει ἄσυλο στὴν Ἐκκλησία μας.
«Εὐαγγελισμὸς» ἴσον «καλὴ εἴδησις». Καὶ ποιά εἶνε αὐτὴ ἡ εἴδησις;

* * *

Ὁ ἄνθρωπος, ἀδελφοί μου, δὲν εἶνε ἕνα τυ­χαῖο δημιούρ­γημα, μία συμπαιγνία τῆς τύχης, μία χημι­κὴ ἕνωσις ἀπὸ τὴν σύνθεσι διαφόρων στοιχείων· εἶ­νε ἕνα καλλιτέχνημα, ἕνα μεγαλούργη­μα. Εἶ­νε εἰκό­να τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ πλάστη­κε «κατ᾽ εἰ­κό­να καὶ καθ᾽ ὁμοίωσίν» του (Γέν. 1,26).
Πλάστηκε νὰ ζῇ εὐτυχισμένος. Ἀλλὰ δυσ­τυ­­χῶς συνέβη σ᾽ αὐτὸν κάτι τραγικό. Ἕνας σεισμὸς ἀόρατος συνέσεισε τὴν ὕπαρξί του. Ἐνῷ ζοῦ­σε στὴν Ἐδέμ, παρέβη τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἁ­­μάρτησε, καὶ ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τὸν πα­ράδεισο. Ἔκ­το­τε ζῇ στὴ γῆ αὐτὴ μιὰ ζωὴ ἀθλία.
Νοσταλγεῖ τώρα. Σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς ὑ­πάρχει ὡς παράδοσι «ὁ ἀπολεσθεὶς παράδει­σος», ποὺ ἔγραψε ὁ Δάντης. Ὅ­λοι οἱ λαοὶ τῆς ὑφηλίου νοσταλγοῦν τὴν ὡ­ραία ἐκείνη ζωή, τὸν χρυσὸν αἰῶνα, τότε ποὺ οἱ ἄνθρωποι ζοῦ­σαν μὲ ἀγάπη καὶ εἰρήνη καὶ δικαιοσύνη.
Νοσταλ­γοὶ λοιπὸν οἱ ἄνθρωποι τοῦ πρώτου ἐκείνου κόσμου, πρὸ τῆς πτώσεως τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας. Ἀναστενάζουν γιὰ τὴν ἀθλιότητα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καὶ οἱ ἀναστεναγμοὶ αὐ­τοὶ ἀκούγονται ἀπὸ τὰ στόματα ἐ­ξό­χων πνευμάτων (συγγραφέων, ῥητόρων, ἱ­στορικῶν καὶ φιλοσόφων) ὅλης τῆς γῆς.
Γιὰ νὰ φανῇ ὅτι αὐτὸς ὁ πόθος τῆς λυτρώσεως ἦταν παγκόσμιος, ἀναφέρω τὸν Θουκυ­δίδη, ἐπιστήμονα ἱστορικό, ὁ ὁποῖος φιλοσοφώντας μπροστὰ στὰ φοβερὰ ἐγκλήματα τῆς ἱστορίας, ἔλεγε μελαγχολικά· Read more »

ΑΡΤΟΠΟΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Μιχαήλ νεομάρτυς – 10 Μαρτίου)

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχει στή Στερεά Ἑλλάδα μιά περιοχή, στό νομό Εὐρυτανίας, πού ὀνομάζεται Ἄγραφα. Οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς αὐτῆς διακρίνονταν γιά τή γενναιότητα ἀλλά καί τήν εὐσέβειά τους. Ἐξωκκλήσια καί μοναστήρια, κτισμένα στίς κορφές, μαρτυροῦν γιά τήν εὐσέβειά τους. Ὁ τόπος τους ὑπῆρξε τό κρησφύγετο ἁρματολῶν καί κλεφτῶν, πού ἔπαιξαν σπουδαῖο ρόλο στήν ἐπανάστασι τοῦ 1821.



Σ’ ἕνα ἀπ’ τά εὐλογημένα χωριά τῶν Ἀγράφων, τή Γρανίτσα, στά χρόνια τῆς τουρκοκρατίας γεννήθηκε ἕνας ἥρωας τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος, ἕνας μάρτυρας, ὁ Μιχαήλ Μαυρουδής, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε στή Θεσσαλονίκη τό 1544 καί στίς 10 Μαρτίου γιορτάζεται ἡ ἱερή του μνήμη. Σ’ αὐτόν τόν μάρτυρα θ’ ἀφιερώσουμε τή μικρή αὐτή ὁμιλία.

Οἱ γονεῖς τοῦ μάρτυρος ὠνομάζονταν Δημήτριος καί Σωτήρα. Ἦταν ἄνθρωποι εὐσεβεῖς καί εἶχανἱ ερή συνήθεια νά ἐκκλησιάζωνται τακτικά καί νά παρακολουθοῦν ὅλες τίς ἱερές ἀκολουθίες. Ἀπό τέτοιους γονεῖς ἀνατρεφόταν ὁ μικρός Μιχαήλ. Μέσ’ στήν καρδιά του φύτεψαν οἱ γονεῖς του τό φόβο τοῦ Θεοῦ, κι ὁ μικρός Μιχαήλ διακρινόταν γιά τήν εὐσέβειά του. Ὕστερα ἀπό λίγο καιρό, ὁ πατέρας του πέθανε καί ἀναπαύθηκε στίς αἰώνιες μονές. Ἡ χήρα μητέρα του τόν πρόσεχε τώρα ἰδιαίτερα καί τόν συμβούλευε νά μένη πάντα πιστός καί ἀφωσιωμένος στό Χριστό. Ὅταν δέ ὁ Μιχαήλ ἔφτασε σέ νόμιμη ἡλικία, μέ τήν προτροπή τῆς μητέρας του τέλεσε τούς γάμους του μέ εὐσεβῆ παρθένο.

Λόγω τῆς φτώχειας, πού δέρνει τήν ὀρεινή καί δυσπρόσιτη αὐτή περιοχή, οἱ κάτοικοι φεύγουν καί πηγαίνουν σέ διάφορες μεγάλες πόλεις καί κάνουν διάφορες ἐργασίες γιά νά ζήσουν. Κι ὁ Μιχαήλ ἔφυγε ἀπό τή Γρανίτσα καί ἦρθε στή μεγάλη πόλι τῆς Θεσσαλονίκης. Ἐκεῖ ἔπιασε δουλειά. Ἔγινε ἀρτοποιός. Καθόταν Read more »

Ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῆς 25ης Μαρτίου
————————————————

Ἡ ὁμιλία ἐξεφωνήθη ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη στις  25ης Mαρτίου 1993, εἰς τὸν μητροπολιτικὸν ναὸν Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης κατὰ τὴν θ. λειτουργίαν, ἐνώπιον πολιτικῶν καὶ στρατιωτικῶν ἀρχῶν καὶ πλήθους πιστοῦ λαοῦ. Δημοσιεύθη  και στὴν «Χριστιανική Σπίθα» αρ. φ. 493/1993 απομαγνητοφωνημένο.

Ἡ ἀπάντησις εἰς τὰ «Πῶς»

«Πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;» (Λουκ. 1,34)

ΔΙΠΛH EOPTH, ἀγαπητοί μου, σήμερον, ἐθνικὴ καὶ θρησκευτική. Ἑορτάζει τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων τὴν ἐκ τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ ἐλευθερίαν, ἀλλὰ καὶ ὁ χριστιανικὸς κόσμος τὴν ἐκ τῆς ἁμαρτίας λύτρωσιν. Καὶ ὡς πρὸς μὲν τὴν θρησκευτικὴν ἑορτὴν ἀνάγκη νὰ λεχθοῦν τώρα ὀλίγα τινά, ὡς πρὸς δὲ τὴν ἐθνικὴν ἑορτὴν θὰ ἐκφωνηθῇ σύντομον λογίδριον κατὰ τὴν ἐπίσημον δοξολογίαν.

* * *

Σκότος βαθὺ ὑπῆρχε πρὸ Χριστοῦ, σκότος θρησκευτικόν, ἠθικόν, κοινωνικὸν ἀπ᾿ ἄκρου εἰς ἄκρον. Μία δὲ μόνη ἐλπίς, ἡ ἐλπὶς τοῦ Λυτρωτοῦ, ὡς ἄλλη χρυσίζουσα αὐγὴ ὑπῆρχεν εἰς ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα, κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἦττον εὐκρινεστέρα καὶ διαυγεστέρα εἰς τὸ Ἰουδαϊκὸν ἔθνος, εἰς τὸ ὁποῖον ὑπέροχα, ὑψηλὰ καὶ μεγάλα πνεύματα, οἱ προφῆται, ἐπροφήτευσαν τὴν ἔλευσίν του πολλοὺς αἰῶνας πρίν. Ὁ προφήτης Ἠσαΐας ὀκτὼ αå­áνας πρὸ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Λυτρωτοῦ προανεφώνησε· «Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (7,14). «Αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. 1,21).
Mολονότι ἀπίστευτος ἡ φωνὴ τῶν προφητῶν, ἐν τούτοις, «ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» (Γαλ. 4,4), ἐξεπληρώθη. Ἀπὸ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ προμήτωρ Εὔα εἰς τὸν κῆπον τῆς Ἐδὲμ παρέβη τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, μέχρι τῆς ἐποχῆς τοῦ Λυτρωτοῦ ἐγεννήθησαν ἑκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια γυναῖκες, ἐκ τῶν ὁποίων ἄλλαι διεκρίθησαν διὰ τὴν σοφίαν, ἄλλαι διὰ τὸ κάλλος καὶ ἄλλαι δι᾿ ἄλλας ἀρετάς, πλὴν καμμία δὲν συνεκέντρωνε τὰς προϋποθέσεις διὰ νὰ γεννήσῃ τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Μόνον ἡ σεμνὴ Μαριάμ, ἡ ταπεινὴ κόρη τῆς Ναζαρέτ, πρὸς τὴν ὁποίαν «ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν αὐτῇ τὸ χαῖρε», διὰ τὰ ἀνεπανάληπτα καὶ μοναδικὰ ἠθικὰ προσόντα της ἐκρίθη πρὸς τοῦτο κατάλληλος. Ὅταν δὲ ἠξιώθη ν᾿ ἀκούσῃ τὸ μήνυμα τοῦ ἀγγέλου, ὅτι θὰ γεννήσῃ τὸν Υἱὸν τοῦ Ὑψίστου, ὡς σημειώνει ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ἐταράχθη καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄγγελον τὸ «ΠΩΣ εἶνε δυνατὸν νὰ γίνῃ εἰς ἐμὲ αὐτό, ἀφοῦ δὲν γνωρίζω ἄνδρα;» (Λουκ. 1,34). Tότε ὁ ἄγγελος τὴν καθησύχασε λέγων, ὅτι θὰ γίνῃ τοῦτο μὲ τὴν ἐπέλευσιν τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Ὑψίστου, ἐνώπιον τῆς θελήσεως τοῦ ὁποίου «νι­κᾶται φύσεως τάξις».
Tοῦτο εἶνε δι᾿ ὀλίγων τὸ περιεχόμενον τῆς σημερινῆς ἑορτῆς.

* * *

Mὲ ἀφορμὴν τὸ «Πῶς» τῆς Παρθένου, ἐπιτρέψατέ μοι νὰ κάνω ὀλίγας σκέψεις.
Φυσικὸς νόμος ὁρισθεὶς ὑπὸ τοῦ παντοδυνάμου καὶ πανσόφου Θεοῦ εἶνε, πᾶς ἄνθρωπος νὰ γεννᾶται ἐκ τῆς σαρκικῆς συναφείας τοῦ πατρὸς καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ. Τοῦ νόμου τούτου οὐδεὶς ἀπετέλεσεν ἐξαίρεσιν, εἰ μὴ ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου Kύριος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅστις, ὡς ὁμολογοῦμεν εἰς τὸ Σύμβολον τῆς πίστεως, ἐνηνθρώπησεν «ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου» κατὰ ὑπερφυσικὸν καὶ ὑπέρλογον τρόπον, μὴ δυνάμενον νὰ ἐξηγηθῇ διὰ τῆς ἀνθρωπίνης λογικῆς. Ἀδύνατον, λέγει ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν κοινὸν νοῦν, ἀδύνατον νὰ γεννηθῇ ἄνθρωπος δι᾿ ἄλλου τρόπου· πῶς εἶνε δυνατόν;
Ἡ ἀπάντησις εἰς τὸ ἐρώτημα δι᾿ ὅσους μὲν ἔχουν πίστιν εἰς τὸν Θεὸν δὲν εἶνε δύσκολος, διότι «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. 18,27). Ὅ,τι δὲν ἐξηγεῖται μὲ τὴν λογικήν, ἐξηγεῖται μὲ τὴν πίστιν. Ἀλλὰ Read more »

ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

(40 Μάρτυρες – 9 Μαρτίου)

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Στίς 9 τοῦ μηνός Μαρτίου, ἀγαπητοί μου, γιορτάζουν σαράντα μάρτυρες. Ποιό εἶνε τό ἐπάγγελμά τους; Τί ἦταν; Ἀσκηταί; Καλόγεροι; Ἱερεῖς, Ἐπίσκοποι, μητροπολῖτες καί πατριάρχες; Ὄχι. Ἦταν στρατιῶτες. Κι ὅμως τό ἐπάγγελμά τους δέν τούς ἐμπόδισε ν’ ἁγιάσουν καί νά λάμψουν στόν οὐρανό τῆςὈρθοδοξίας ὡς μάρτυρες. Εἶνε τόσο λαμπρό καί ἀξιοθαύμαστο τό μαρτύριό τους, ὥστε πολλοί διδάσκαλοι καί πατέρες ἔγραψαν γι’ αὐτούς. Ἕνας δέ ἀπ’ αὐτούς, ὁ κυριώτερος, ὁ Μέγας Βασίλειος, πλέκοντας τό ἐγκώμιό τους λέει, ὅτι ὄχι μία γλῶσσα, ἀλλά σαράντα γλῶσσες δέ φτάνουν γιά νά ἐξυμνήσουν τήν ἀρετή τῶν μαρτύρων αὐτῶν τῆς πίστεως.



Οἱ σαράντα αὐτοί στρατιῶτες – μάρτυρες ἔζησαν τόν τέταρτο μετά Χριστόν αἰῶνα. Ἦταν ἀπό διάφορα μέρη, κι ὅταν στρατεύθηκαν βρέθηκαν μέσα σ’ ἕνα τάγμα τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ, πού τότε ἦταν ὁ πιό ἰσχυρός καί ἔνδοξος στρατός τοῦ κόσμου. Ὑπηρετοῦσαν στά μέρη τῆς Μικρᾶς ‘Ασίας. Οἱ σαράντα αὐτοί στρατιῶτες μέ τήν ἀνδρεία πού ἔδειχναν στίς διάφορες μάχες καί μέ τίς ἄλλες ἀρετές τους κατώρθωσαν νά ἐπιβληθοῦν καί νά διακρίνωνται ἀνάμεσα στό στράτευμα. Πιό ἐνάρετοι, ἡρωικοί καί λαμπροί στρατιῶτες δέν ὑπῆρχαν. Οἱ ἀξιωματικοί τούς θαύμαζαν καί τούς πρόβαλλαν σάν παράδειγμα. Ἀλλά ποιό ἄραγε νά ἦταν τό μυστικό ἐκεῖνο, πού τούς ἔκανε νά ξεχωρίζουν ἀπό τούς ἄλλους στρατιῶτες; Οἱ σαράντα αὐτοί στρατιῶτες συνδέονταν μεταξύ τους μ’ ἕνα μεγάλο μυστικό, πού τούς γέμιζε την καρδιά μέ χαρά καί ἀγαλλίασι. Καί τό μυστικό ἦταν ὅτι οἱ 40 αὐτοί στρατιῶτες εἶχαν πιστέψει στό Χριστό καί ζοῦσαν τή χριστιανική ζωή.

Ἀλλά ξαφνικά, ἐνῶ ὑπηρετοῦσαν πιστά καί πρόθυμα στό στρατό καί ἦταν οἱ ἱκανώτεροι καί λαμπρότεροι στρατιῶτες, ξαφνικά ξέσπασε ἄγρια θύελλα. Αἰτία τῆς θύελλας αὐτῆς ἦταν ὁ αὐτοκράτορας ἐκεῖνος πού ἐξουσίαζε τό ἀνατολικό μέρος τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ὀνομαζόταν Λικίνιος (308 – 324). Ὁ αὐτοκράτορας αὐτός στήν ἐξωτερική μορφή ἦταν ἄνθρωπος, ἀλλ’ ὡς πρός τή διάθεσι ἦταν θηρίο ἄγριο. Μέσα στήν καρδιά του ἔκρυβε μῖσος φοβερό ἐναντίον τῶν χριστιανῶν.

Ὁ διωγμός ἄρχισε. Ὅποιος τολμοῦσε ν’ ἀναφέρη τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καταδιωκόταν. Ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ θεωρεῖτο ἔγκλημα πού ἄξιζε νά τιμωρηθῆ μέ τά πιό σκληρά μαρτύρια. Οἱ χριστιανοί ἤ Read more »

ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΓΙΟΣ

(Καισάριος – 9 Μαρτίου)

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, ζοῦμε σέ μιά ἐποχή πού θά μποροῦσε κανείς μέ δάκρυα στά μάτια νά θρηνήση τή σημερινή ἠθική καί θρησκευτική κατάστασι καί νά πῆ τά προφητικά ἐκεῖνα λόγια: «Σῶσον μέ, Κύριε, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος, ὅτι ὠλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι ἀπό τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων».

Ὁ εὐσεβής ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος δηλαδή ἐκεῖνος πού πιστεύει καί φοβᾶται τόν Θεό καί ἐκτελεῖ ὅλα τά θρησκευτικά του καθήκοντα καί εἶνε συνεπής στή ζωή του, εἶνε σήμερα κάτι σπάνιο. Πιό εὔκολο εἶνε νά βρῆς διαμάντια, παρά νά συναντήσης εὐσεβῆ ἄνθρωπο. Ψευτιά, κατεργαριά, πονηριά καί δολιότης, κλεψιά, ἀδικία, ἀτιμία, πορνεία, μοιχεία, ἐκμετάλλευσις, ψευδορκία, βλασφημία τῶν θείων καί ὅ,τι ἄλλο κακό κυριαρχεῖ σήμέρα στόν κόσμο.

Μέσα σ’ ἕνα τέτοιο κόσμο, πού χάνονται τά ἴχνη τῆς ἀρετῆς, τῆς καλωσύνης καί τῆς εὐσέβειας, ἄν ζοῦσε ἕνας Διογένης, θά ἄναβε λυχνάρι καταμεσήμερο καί θά ἔψαχνε νά βρῆ μέσα στά πλήθη, στίς πολυάνθρωπες πόλεις, ἄνθρωπο.

Μία αἰτία, ἡ κυριώτερη μποροῦμε νά ποῦμε αἰτία, γιά τήν ὁποία ὅσο περνοῦν οἱ μέρες καί τά χρόνια λιγοστεύει ἡ ἀρετή καί σπανίζει ἡ εὐσέβεια, εἶνε ἡ ἔλλειψις ἀγωγῆς, χριστιανικῆς ἀγωγῆς. Τά παιδιά δέν ἀνατρέφονται πιά μέσα σέ εὐσεβές οἰκογενειακό περιβάλλον, ἀλλά μέσα σ’ ἕνα ἐλεεινό περιβάλλον, πού δημιουργοῦν οἱ αἰσχρές καί ἐγκληματικές ραδιοφωνικές καί τηλεοπτικές ἐκπομπές. Ραδιόφωνο καί τηλεόρασις ἔχουν γίνει οἱ «δάσκαλοι» καί «παιδαγωγοί» τῆς ἀνθρωπότητος καί προπαντός τῆς νέας γενιᾶς.



Τί πηγή εὐλογίας γιά τόν κόσμο εἶνε μιά χριστιανική οἰκογένεια! Αὐτό, ἐκτός τῶν ἄλλων παραδειγμάτων, ἀποδεικνύει μιά οἰκογένεια τῆς ἀρχαίας ἐνδόξου Ἐκκλησίας τοῦ τετάρτου αἰῶνος. Εἶνε ἡ πατρική οἰκογένεια τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ. Ὁ ἀρχηγός τῆς οἰκογενείας ὠνομαζόταν Read more »

ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟΣ ΑΓΙΟΣ

(Ζήνων ὅσιος – 10 Φεβρουαρίου)

Στήν ὁμιλία τούτη, ἀγαπητοί μου, θα μιλήσουμε γιά τόν ἅγιο πού εἶνε ὁ προστάτης τῶν τα­χυδρομικών υπαλλήλων. Εἶνε ὁ ἅγιος Ζήνων, τοῦ ὁποίου τήν ἱερά μνήμη γιορτάζει ἡ Ἐκκλησία στίς 10 Φεβρουαρίου. Ἀλλά πρίν μιλήσουμε γιά τόν ἅγιο Ζήνωνα θά ποῦμε λίγες λέξεις γιά τό ἐπάγγελμα τῶν ταχυδρομικῶν.

Τό ταχυδρομικό ἐπάγγελμα εἶνε ἀρχαῖο. Δέν ἦταν βέ­βαια ὠργανωμένο καί ἀνεπτυγμένο, ὅπως εἶνε σήμερα. Τότε τό ταχύτερο μέσο μεταφορᾶς γιά τά γράμματα ἦταν τό ἄλογο. Ἀλλ’ οὔτε ὑπῆρχε τότε καί ἀφθονία γραφικῆς ὕλης, ὅπως ὑπάρχει σήμερα. Πρίν ἀνακαλυφθῆ τό χαρτί οἱ ἄνθρωποι ἔγραφαν τίς ἐπιστολές τους πάνω σέ φύλλο ἀπό περγαμηνή ἤ πάπυρο, τό τύλιγαν γύρω ἀπό ἕνα κοντό στρογγυλό ξύλο, τό ἔδεναν καί τό σφράγιζαν, κι αὐτός ὁ κύλινδρος – ἐπιστολή ἦταν ἕτοιμος γιά νά σταλῆ.

‘Αλλά πῶς νά σταλῆ; Ἔπρεπε νά βρεθῆ ἔμπιστος ἄνθρω­πος καί ν’ ἀναλάβη νά τήν μεταφέρη.

Πολλές ἐπιστολές τοῦ ἀρχαίου κόσμου ἀνακαλύφθη­καν σέ ἀνασκαφές. Ἄλλες δέ, λόγῳ τῆς σπουδαιότητάς τους ἀντιγράφτηκαν καί σάν πιστά ἀντίγραφα διασώθη­καν μέχρι σήμερα.

Ἀπ’ ὅλες τίς ἐπιστολές ξεχωρίζουμε τίς ἐπιστολές πού ἔγραψαν οἱ Ἀπόστολοι καί πού ἀπευθύνονταν σέ ἄτομα ἤ σέ ἐκκλησίες. Ἀπό αὐτές οἱ 14 εἶνε τοῦ ἀπο­στόλου Παύλου, 2 τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, 3 τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ιωάννου, 1 τοῦ Ἰακώβου καί 1 τοῦ Ἰούδα. Εἶνε ὅλες 21. Ἀλλά καί ὅλη ἡ Καινή Διαθήκη μπορεῖ νά ὀνο­μαστῆ ἐπιστολή, ἐπιστολή πού στέλνει ὁ Θεός πατέ­ρας στά παιδιά του. Καί μέ τήν εὐκαιρία αὐτή, συνι­στοῦμε σέ ὅλους τούς ἀγαπητούς μας ἀναγνώστας, συνι­στοῦμε θερμά, νά προμηθευτοῦν τήν Καινή Διαθήκη καί νά τήν διαβάζουν. Μιά ἐπιστολή μᾶς στέλνει ἕνα ἀγαπη­μένο μας πρόσωπο, ἕνας συγγενής μας ἀπό τό ἐξωτερικό, καί μέ τί λαχτάρα βιαζόμαστε νά τήν ἀνοίξουμε γιά νά τή διαβάσουμε. Φαντασθῆτε κάποιον νά παίρνη ἐπιστολή «κατεπείγουσα», καί νά μή τήν ἀνοίγη, ἀλλά νά τήν κρατᾶ χρόνια ὁλόκληρα κλειστή! Αὐτό δυστυχῶς κάνουν οἱ πιό πολλοί χριστιανοί. Ὄχι συγγενής τους, ἀλλ’ ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἔχει στείλει ἐπιστολή «κατεπείγουσα», πού ὅποιος δέν τήν διαβάση ἀμέσως καί δέν κάνη αὐτά πού λέει, θά χαθῆ καί Read more »