Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2390

Τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων
Τετάρτη 30 Ἰουνίου 2021
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

«Εως εσχατου της γης»

«Λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἰερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. 1,8)

Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, στὴ ζωὴ τῶν ἀν­θρώπων κρίσιμες στιγμές, ζυγίζουν αἰωνι­ότητα· λαμβάνονται τότε ἀποφάσεις σὲ μεγάλα ζητήματα. Σὲ πρόσωπα ποὺ κλήθησαν νὰ παίξουν εὐρύτερα ῥόλο, στὸ ἔθνος ἢ στὴν ἀν­θρωπότητα, οἱ στιγμὲς αὐτὲς γίνονται γνω­στές· πῶς ὁ ὑπηρέτης ἔγινε ἄρχοντας, ὁ στρα­τιώτης στρατάρχης, ὁ βοσκὸς βασιλιᾶς…
Μελετώντας ὅμως τὴν παγκόσμιο ἱστορία δὲν θὰ βροῦμε στιγμὲς σπουδαιότερες ἀπὸ ἐ­κεῖνες ποὺ σημειώνει ἡ Βίβλος. Εἶνε αὐτὲς ποὺ ὁ Θεὸς ἐπεμβαίνει καὶ συντελοῦνται κοσμογονικὲς μεταβολές· ἐκεῖ ἰσχύει τὸ «Αὕ­τη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου» (Ψαλμ. 76,11).
Θέλετε νὰ δῆτε μιὰ τέτοια στιγμή; Εἶνε τότε, ποὺ ὁ ὅμιλος δώδεκα ἀνδρῶν σ᾽ ἕνα ὑ­πε­ρῷο τῆς Ἰερουσαλὴμ ἑτοιμάζεται νὰ βγῇ γιατί; Γιὰ νὰ κατακτήσῃ τὴν οἰκουμένη καὶ νὰ στήσῃ παντοῦ τὴ σημαία τοῦ σταυροῦ· ἡ στιγμὴ τῆς ἀποστολικῆς ἐξορμήσεως! Εἶνε ἄνθρωποι ἄγνωστοι, ποὺ θὰ γίνουν πασίγνωστοι. Τὰ ὀ­νόματά τους εἶνε στὸ Εὐαγγέλιο καὶ πρὸ παν­τὸς στὶς καρδιὲς ἐκείνων ποὺ δι᾽ αὐτῶν πίστεψαν στὸ Χριστό. Τί μεγάλη μεταβολή!
Ὅποιος θ᾽ ἄκουγε τὸ σκοπό τους, θὰ προεξωφλοῦσε τὴν ἀποτυχία. Ἐκεῖ ὅπου ἀπέτυχαν Σωκράτες καὶ Πλάτωνες κ.ἄ., θὰ ἐπιτύγχαναν αὐτοί, οἱ ἁλιεῖς τῆς Γαλιλαίας; Μὲ μηδαμινὰ μέσα, ὕψιστα καὶ αἰώνια ἀποτελέσματα; Πῶς; Ἡ ἱστορία περιγράφει τὸ θαῦμα. Ἡ λογικὴ ἀπορεῖ. Ἡ πίστις μόνο ἐξηγεῖ. Read more »

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Προς Εβραίους, κεφ. ΙΑ΄, εδάφια 32-40 και ΙΒ΄, εδάφια 1-2

Κεφ.ΙΑ΄³² Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, ³³ οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ³⁴ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ³⁵ ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ³⁶ ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ³⁷ ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ³⁸ ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. ³⁹ Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, ⁴⁰τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

Κεφ.ΙΒ΄ ¹Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα. ² ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν

  *   *   *

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Ἑβρ. 11,33 – 12,
Toυ Mητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Νικηται

«Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, διʼ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν περικείμενον ἡμῖν ἀγῶνα»(Ἑβρ. 12, 1)

ΕΝΙΚΗΣΑΝ! Ποιοί; Ἄν ἀκούσουν τὴν λέξι αὐτὴ οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἔχουν τρελλαθῆ μὲ τὴν μπάλλα, ἡ σκέψι τους θὰ πάη σὲ καμμιὰ ποδοσφαιρικὴ συνάντησι καὶ μὲ ἀνυπομονησία θὰ περιμένουν νʼ ἀκούσουν ἐὰν νίκησε ἡ δική τους ὁμάδα. Νίκησε; Ὤ, τότε θὰ ἐκδηλώσουν τὴ χαρά τους, θὰ κάνουν καὶ διαδήλωσι ἀκόμα καὶ θὰ τρέχουν στοὺς δρόμους καὶ θὰ φωνάζουν καὶ θὰ ταράξουν ὅλη τὴν πόλι… Τί μανία, τί τρέλλα! Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Πράξ. 2, 1-11
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Πεντηκοστη

«Ἐν τῶ σημπληροῦσθαι τὴν
ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν
ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό»
(Πράξ. 2, 1)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, σήμερα εἶνε ἡ γιορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Πεντηκοστή! Μεγάλη γιορτή, ποὺ γιορτάζουν οἱ χριστιανοὶ ὅλου τοῦ κόσμου. Πεντηκοστὴ ὅμως γιορτὰζουν καὶ οἱ Ἑβραῖοι. Ἀλλὰ πόσο διαφέρει ἡ μιὰ Πεντηκοστὴ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ Πεντηκοστή μας ἀπὸ τὴν Πεντηκοστὴ τῶν Ἑβραίων. Διαφέρει ὅσο ὁ ἥλιος ἀπὸ ἕνα ἀστέρι τῆς νύχτας, ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν σκιά του. Σκιὰ εἶνε ἡ Πεντηκοστὴ τῶν Ἑβραῖων. Σκιά, ποὺ δείχνει τὴν πραγματικότητα. Ἡ δὲ πραγματικότης εἶνε ἡ Πεντηκοστὴ ποὺ γιορτάζουν σήμερα οἱ χριστιανοί.
Ἀλλὰ ἄς δοῦμε μέ λίγα λόγια, τί εἶνε ἡ Πεντηκοστὴ τῶν Ἑβραίων καὶ τί εἶνε ἡ Πεντηκοστὴ τῶν χριστιανῶν. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2387

Κυριακὴ Πεντηκοστῆς
20 Ἰουνίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Αγαπη, ο πρωτος καρπος του Πνευματος

«Ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη…» (Γαλ. 5,22)

Πόσο, ἀγαπητοί μου, πόσο γρήγορα φεύγουν οἱ ἡμέρες! Πέρασαν οἱ τέσσερις μεγάλες ἑ­ορτές· Μεγάλη Παρασκευή, Ἀνάστασις, Ἀνάληψις καὶ σήμερα ἡ Πεντηκοστή, κατὰ τὴν ὁποί­α ψάλ­λουμε· «Τίς Θεὸς μέγας, ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; σὺ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια (μόνος)» (Ψαλμ. 76,14-15· μέγ. προκ.).
Ὅπως τὸ ἀνθρώπινο σῶμα ἔχει σκιά, ἔτσι καὶ ἡ ἑορτὴ αὐτὴ ἔχει τὴ σκιά της. Ὑπῆρχε δηλαδὴ πρὸ τῆς χριστιανικῆς Πεν­τηκοστῆς καὶ πεντηκο­στὴ ποὺ ἑώρταζαν οἱ Ἑβραῖοι· αὐ­­τοὶ εἶ­χαν τὴ σκιὰ – ἐμεῖς τὴν πραγματικότητα, αὐ­τοὶ τὸ ἀσήμι – ἐ­μεῖς τὸ χρυσάφι. Τέτοια μέρα ἑώρταζαν καὶ ἑορτάζουν τὴν παράδοσι τοῦ Δεκαλόγου στὸ Σινὰ κι ὅτι θέριζαν τὰ πρῶτα στάχυα κ᾽ ἔκαναν τὰ πρῶ­τα ψωμιά· ἦταν ἑορτὴ τῆς παραδόσεως τῆς νόμου καὶ τῆς προσφορᾶς τῶν πρώτων καρπῶν.
Αὐτὰ εἶνε ἡ σκιά, καὶ ἡ πραγματικότητα; Ἐ­μεῖς ἑορτάζουμε ὅτι ὁ Θεὸς ὄχι πλέον σὲ κορυ­φὴ ὄρους, ἀλλὰ σὲ ἕνα ὑπερῷο, ἐκεῖ τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος, τὸ πανάγιο Πνεῦ­μα, κατέβηκε καὶ φώτισε τοὺς δώδε­κα ἀποστόλους τοῦ Κυρίου· ἔκτοτε ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶνε γραμμένος ὄχι σὲ πλάκες, ποὺ εὔκολα σπᾶνε, ἀλλὰ χαρα­γμένος στὶς ἀνθρώπινες καρδιές, ἀπ᾽ ὅπου δὲν σβήνει. Καὶ ὄχι μόνο δὲν σβήνει, ἀλλὰ ζῇ καὶ καρποφορεῖ. Ὅπως τότε προσέφεραν τοὺς πρώτους καρπούς, ἔτσι καὶ οἱ δικές μας καρδιὲς δὲν πρέπει νά ᾽νε χωράφι ἄγονο· πρέπει κ᾽ ἐ­μεῖς νὰ παρουσιάσουμε καρπούς.
Ποιοί εἶνε οἱ καρποὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος; Ἐ­μένα ῥωτᾶτε; ρωτῆστε τὸν ἀπόστολο Παῦ­λο· ἀ­νοῖξτε τὴν ἐπιστολή του πρὸς Γαλάτας καὶ θὰ δῆ­τε ἐκεῖ νὰ λέῃ, ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅ­γιο φύτεψε στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν δέντρο, ποὺ ποτίζεται ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου καὶ ζωογονεῖται μὲ τὴν αὔρα τοῦ οὐρανοῦ, δένδρο ἀρετῶν. Καὶ ἀρι­θμεῖ πάνω στὸ δέν­τρο αὐτὸ ὁ ἀπόστολος 9 καρπούς· «ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν…» (Γαλ. 5,22). Read more »

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Πράξεις των Αποστόλων, κεφ. Β΄, εδάφια 1-11

1 Καί ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. 2 καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· 3 καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, 4 καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι.
5 ῏Ησαν δὲ ἐν ῾Ιερουσαλὴμ κατοικοῦντες ᾿Ιουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· 6 γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. 7 ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; 8 καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, 9Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ ᾿Ελαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, ᾿Ιουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν ᾿Ασίαν, 10 Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, ᾿Ιουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, 11 Κρῆτες καὶ ῎Αραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ [Πράξ. 2,1-11]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό (:το πρωί της ημέρας της Πεντηκοστής –καθώς ολοκληρωνόταν η ημέρα αυτή η οποία άρχισε από το απόγευμα της παραμονής της- όλοι οι πιστοί με μια καρδιά ήταν συναγμένοι στο ίδιο μέρος)»[Πράξ. 2,1]. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Πράξ. 20, 16-38 & 28-36
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Που ποιμαντικη μεριμνα;

• «Προσέχετε ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾦ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος» (Πράξ. 20, 28)

ΣΤΗ σημερινὴ περικοπὴ ἀκούσαμε, ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος κάλεσε στὴ Μίλητο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου καὶ τοὺς μίλησε μὲ πολὺ θερμότητα. Ὅπως θὰ λέγαμε σήμερα, συνεκάλεσε ἱερατικὸ συνέδριο γιὰ τοὺς κληρικοὺς τῆς μεγάλης αὐτῆς περιφερείας. Ἀπὸ τότε, ποὺ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔσπειρε ἐκεῖ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ, μέχρι τῶν ἡμερῶν μας ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἦταν ῥιζωμένη στὴ γῆ αὐτὴ μὲ πολλὲς ἐπισκοπὲς καὶ πλῆθος μνημεῖα, ποὺ δυστυχῶς τὸ 1922 ἀφανήσθηκαν λόγῳ τῆς μικρασιατικῆς συμφορᾶς. Ἔτσι ἡ λυχνία τῆς ἐκκλησίας τῆς Μιλήτου, τῆς Ἐφέσου, τῆς Σμύρνης καὶ τῶν ἄλλων ἀλησμονήτων πατρίδων, κατὰ τὶς ἀνεξιχνίαστες βουλὲς τοῦ Θεοῦ, μετακινήθηκε, ὅπως λέει ἡ Ἀποκάλυψις (βλ. Ἀπ. 2, 5).
Καὶ ποιὸ ἦταν τὸ θέμα τῆς ὁμιλίας τοῦ ἀποστόλου Παύλου; Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
Πράξ. 16, 16-34

Κανεις στους μαγους!

«Ἐγένετο πορευομένων ἡμῶν εἰς προσευχὴν παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος ἀπαντῆσαι ἡμῖν, ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχε τοῖς κυρίοις αὐτὴς» (Πράξ. 16, 16)

ΚΟΝΤΑ, ἀγαπητοί μου, κοντὰ στὴ σημερινὴ Καβάλα, ἦταν μιὰ ἀρχαία πόλις, οἱ Φίλιπποι. Σήμερα μόνο ἐρείπια σῴζονται ἀπὸ τὴν ἀρχαία αὐτὴ πόλι, ποὺ δείχνουν τὴν παλιά της δόξα καὶ δύναμι. Σʼ αὐτὴ τὴν πόλι ἦρθε ὁ ἀπόστολος Παῦλος μαζὶ μὲ τὸν ἐκλεκτό του συνεργάτη, τὸ Σίλα. Ἦρθαν γιὰ νὰ κηρύξουν τὸ Χριστό. Ἦταν οἱ πρῶτοι ποὺ πατοῦσαν στὴ Μακεδονία γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτό. Ὅλη ἡ Μακεδονία τότε – καὶ μόνο ἡ Μακρδονία; – ὅλη ἡ Ἑλλάδα, ὅλα τὰ Βαλκάνια – τί λέω; – ὅλη ἡ Εὐρώπη, πέρα ὥς πέρα, ἦταν εἰδωλολατρική. Ὅλοι λάτρευαν τὰ εἴδωλα, τοὺς ψεύτικους θεούς, ποὺ πίσω ἀπʼ αὐτοὺς κρυβόταν ὁ διάβολος.
Ἡ εἰδωλολατρία ἦταν κατʼ οὐσίαν δαιμονολατρία. Ὄργανα δὲ τῆς δαιμονολατρίας αὐτῆς ἦταν οἱ μάγοι. Ἡ μαγεία τότε ἦταν ξαπλωμένη παντοῦ. Δὲν ὑπῆρχε πόλις, δὲν ὑπῆρχε χωριό, ποὺ νὰ μὴν ἔχῃ μάγο, ἄντρα ἤ γυναῖκα. Ὅποιος εἶχε ἄρρωστο ἤ ἤθελε νὰ μάθῃ τί θὰ τοῦ συμβῇ στὸ μέλλον ἤ ἤθελε νὰ κάνῃ κακὸ στὸν ἐχθρό του, πήγαινε στοὺς μάγους. Καὶ οἱ μάγοι, ἀνοίγοντας κάτι μαγικὰ βιβλία καὶ λέγοντας λόγια ποὺ κανεὶς δὲν τὰ καταλάβαινε, δημιουργοῦσαν στοὺς ἀνθρώπους τὴν ἐντύπωσι πὼς τὸ ζήτημα ποὺ τοὺς ἀπασχολεῖ θὰ λυθῇ σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες τους. Κι ὅσοι ἔπεφταν στὰ δίχτυα τῶν μάγων τοὺς πλήρωναν ἀκριβά. Ὑπῆρχαν δὲ καὶ ἐπίσημα κέντρα τῆς σατανικῆς αὐτῆς τέχνης ποὺ τὰ ἔλεγαν μαντεῖα. Σʼ αὐτὰ ἔμεναν μάντεις καὶ μάντισσες ποὺ ἀσκούσανε, ἄς ποῦμε, ἕνα εἶδος ἀνωτέρας μαγείας. Ἐκαυχῶντο, ὅτι ἔχουν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς θεούς, ἰδιαιτέρως μὲ τὸ θεὸ Ἀπόλλωνα, ποὺ τοὺς «φώτιζε» νὰ λένε τὰ μέλλοντα. Περιβόητη μάντισσα στὴν ἀρχαιότητα ἦταν ἡ Πυθία, ποὺ ἔμενε στὸ μαντεῖο τῶν Δελφῶν. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Πράξ. 11, 19-30
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Μεχρι τελους

«Καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει
τῆς καρδίας προσμένειν τῷ Κυρίῳ»
(Πράξ. 11, 23)

Ο ΠΡΩΤΟΣ, ἀγαπητοί μου, ὁ πρῶτος διωγμὸς ἄρχισε. Κηρύχτηκε στὴν πρωτεύουσα τοῦ Ἰσραήλ, στὰ Ἰεροσόλυμα. Οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ἀρχιερεῖς, γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι, ποὺ εἶχαν σταυρώσει τὸ Χριστό, αὐτοὶ καὶ τώρα, ὅταν ἄκουσαν ὅτι ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε, κήρυξαν διωγμὸ κατὰ τῶν μαθητῶν καὶ ἀποστόλων τοῦ Κυρίου, ποὺ ἐκήρυτταν τὴν ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἰδέα καὶ μόνο, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ αὐτοὶ σταυρώσανε ἀναστήθηκε δυνατὸς καὶ κραταιὸς ἀπὸ τὸν τάφο καὶ θὰ ἔρθῃ πάλι γιὰ νὰ κρίνῃ τὸν κόσμο, καὶ μόνο αὐτὴ ἡ ἰδέα, τάραξε τοὺς ἄρχοντες καὶ δὲν τοὺς ἄφηνε νὰ ἡσυχάσουν. Καὶ νόμιζαν οἱ ταλαίπωροι ὅτι θὰ ἡσυχάσουν, ἐὰν τὸ Χριστὸς ἀνέστη ἔπαυε νὰ ἀκούγεται. Διωγμός, λοιπόν, κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Διωγμοὶ κατὰ τῶν κηρύκων τοῦ εὐαγγελίου, διωγμὸς ἐξοντωτικός. Πρῶτο δὲ θῦμα τοῦ διωγμοῦ ἦταν ὁ Στέφανος.
Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
Πράξ. 9, 32-42
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Δορκας!

«Ἐν Ἰόππῃ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἤ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς˙ αὕτη

ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὦν ἐποίει» (Πράξ. 9, 36)

.

     ΔΟΡΚΑΣ! Τί εἶνε; Εἶνε τὸ γνωστὸ στοὺς κατοίκους τῶν δασῶν ζῷο, τὸ ζαρκάδι ὅπως τὸ ὀνομάζει ὁ λαός.
Ὅσο περνάει ὁ καιρός, τόσο τὸ ζαρκάδι γίνεται πιὸ σπάνιο. Κινδυνεύει νὰ ἐξαφανιστῇ, ὅπως θὰ ἐξαφανιστοῦν καὶ τόσα ἄλλα ζῷα ἀπὸ τὴ γῆ. Ὁ πολιτισμός, βλέπετε, ἐξοντώνει ζῷα καὶ φυτά, καὶ γεμίζει τὴ γῆ ἀπὸ τσιμεντόσπιτα, πολυκατοικίες, ἐργοστάσια καὶ ἄλλα τεράστια τεχνικὰ ἔργα, ποὺ δὲν ἀφήνουν πιὰ ἀρκετὰ περιθώρια γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὴν ἀνάπτυξη τῶν ζῷων. Καὶ ἔτσι θά ʼρθῃ καιρός, ποὺ ζαρκάδια, ἐλάφια καὶ ἄλλα τέτοια ζῷα θὰ βλέπουμε μόνο στοὺς ζῳολογικοὺς κήπους.
Τὸ ζαρκάδι εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ὄμορφα ζῷα. Εἶνε εὐκίνητο, τρέχει γρήγορα, ζῇ μέσʼ στὰ πυκνὰ δάση. Τὸ ζαρκάδι ἦταν ἕνα πολὺ ἀγαπητὸ ζῷο στοὺς κατοίκους τῆς Παλαιστίνης. Οἱ ἀρχαῖοι Ἰουδαῖοι πολὺ τὸ ἀγαποῦσαν, καὶ γιʼ αὐτὸ ἔδιναν τὸ ὄνομα Ζαρκάδι στὰ παιδιά τους. Στὰ ἑλληνικὰ τὸ Ζαρκάδι, ὅπως εἴδαμε, ὀνομάζεται Δορκάς. Στὰ ἑβραϊκὰ ὀνομάζεται Ταβιθά.

* * *

Αὐτὸ τὸ ὄνομα εἶχε μιὰ διαλεχτὴ κόρη, ποὺ κατοικοῦσε σὲ μιὰ πόλι τῆς Ἰουδαίας, στὴ σημερινὴ Γιάφφα, λιμάνι τοῦ Ἑβραϊκοῦ κράτους, ποὺ τότε λεγόταν Ἰόππη.
Ἡ Δορκάς, ἡ κόρη δηλαδὴ τῆς Ἰόππης, ἦταν ἕνα πρόσωπο πολὺ ἀγαπητὸ στὴν κοινωνία τῆς Ἰόππης. Δὲν ἦταν κόρη καμμιᾶς πλουσίας καὶ ἐπισήμου οἰκογενείας τῆς πόλεως. Ἦταν ἕνα φτωχὸ κορίτσι. Ἦταν μιὰ ῥάπτρια, ποὺ ζοῦσε μὲ τὴν βελόνα της. Ἀλλʼ αὐτὴ ἡ φτωχὴ κόρη ἦταν μιὰ εὐγενικὴ ὕπαρξι. Ἔκλεινε μέσʼ στὴν καρδιά της ἕνα πλοῦτο πνευματικό. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2383

Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου (Πράξ. 9,32-42)
23 Μαΐου 2021

Που μενει ο Πετρος!

«Ἐγένετο δὲ ἡμέρας ἱκανὰς μεῖναι αὐτὸν ἐν Ἰόππῃ παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ» (Πράξ. 9,43)

Ἀεικίνητο, ἀγαπητοί μου, καὶ δραστήριο μᾶς παρουσιάζουν τὸν ἀπόστολο Πέτρο οἱ Πράξεις τῶν ἀποστόλων, τὸ θεόπνευστο βι­βλίο ἀπ᾽ τὸ ὁποῖο εἶνε παρμένες ὅλες οἱ ἀ­ποστολικὲς περικοπὲς τῶν ὀκτὼ Κυριακῶν τοῦ Πεντηκοσταρίου. Οὔτε μιὰ μέρα –καὶ νύχτα ἀκόμη– δὲν ἄ­φηνε νὰ περάσῃ κενὴ καὶ ἀναξιοποίητη γιὰ τὴ δόξα τοῦ ἐ­σταυ­ρωμένου Λυτρωτοῦ καὶ τὴν πρό­οδο τῆς Ἐκκλησίας του ὁ μακάριος ἀ­πό­στολος.
Τὸ ἐνδιαφέρον του ἦταν ἀκοίμητο γιὰ ὅ­λες τὶς ἐκκλησίες, ποὺ εἶχαν ἱδρυθῆ τότε, στὰ πρῶτα ἐκεῖνα χρόνια τῆς ἀποστολικῆς περι­όδου. Σὰν στρατηγός, ποὺ ἔχει χρέος νὰ ἐπιθε­­ωρῇ ὅλες τὶς στρατιωτικὲς μονάδες καὶ τοὺς σχηματισμούς, ἀκόμη καὶ τὰ πιὸ μικρὰ κι ἀ­πομακρυσμένα φυλάκια ποὺ ἐμπίπτουν στὴ ζώνη εὐθύνης του, ἔτσι κι ὁ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, διωρισμένος ἀπὸ τὸν Κύριο σὲ ἡγετικὴ θέσι τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας του, νιώθει εὐθύνη· καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν ἡσυχάζει ἂν δὲν ἐπισκεφθῇ καὶ τὴν πιὸ μικρὴ καὶ νεοσύστατη τοπικὴ ἐκ­κλησία.
Ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ ξέρουν τὸν Πέτρο· τὸν παρακολουθοῦν, τὸν βλέπουν, τὸν ἀκοῦνε· ὅλοι ἐμπνέονται ἀ­πὸ τὸ ἅγιο παράδειγμά του καὶ στηρίζονται ἀπὸ τὴ διδαχή του. Τὸν ἀγαποῦν, τὸν σέβονται· καὶ μόνο τὸ ὄνομά του ν᾽ ἀκούσουν χαίρονται καὶ ἀναθαρροῦν οἱ πρῶ­τοι ἐκεῖνοι λιγοστοὶ ἀκόλουθοι τοῦ Κυρίου.
Read more »

Εορτη Αγίου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ
Πράξ. 26, 1 & 12-20

Toυ Mητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου

Ενα θαυμα

«Σαοὺλ Σαούλ, τί μὲ διώκεις; Σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξ. 26, 14)

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἀμφιβάλλουν ἄν ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινή. Ἀμφιβάλλουν ἄν ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς Θεός, ποὺ σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε καὶ ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανοὺς καὶ ἐξακολυθεῖ νὰ ζῆ καὶ νὰ βασιλεύη εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμφιβάλλουν γιὰ τὴν Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστός. Ἀμφιβάλλουν γιὰ τὴ διδασκαλία του, ἀμφιβάλλουν γιὰ ὅλα ὅσα ἔχουν σχέσι μὲ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἁγία του Ἐκκλησία. Γιὰ νὰ πιστέψουν, λένε, θέλουν ἀποδείξεις. Θέλουν θαύματα.

* * *

Σʼ αὐτοὺς ποὺ ἀμφιβάλλουν θὰ μποροῦσε κανεὶς νʼ ἀναφέρη πολλὲς ἀποδείξεις καὶ ἐπιχειρήματα. Θὰ μποροῦσε ἀκόμη νʼ ἀναφέρη καὶ θαύματα παλαιότερα καὶ νεώτερα, ποὺ γίνονται ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλʼ ἐμεῖς θὰ παραλείψουμε ὅλα τὰ ἄλλα καὶ θʼ ἀναφέρουμε ἕνα καὶ μόνο θαῦμα, ποὺ φτάνει νὰ πείση ἕναν καλοπροαίρετο ἄνθρωπο ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινἠ. Καὶ τὸ θαῦμα αὐτὸ εἶνε ὁ Παῦλος. Φτάνει αὐτὸς καὶ μόνο νʼ ἀποδείξη ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός, ποὺ ζῆ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας. Γιατί σᾶς ρωτῶ; Τί ἦταν ὁ Παῦλος προτοῦ νὰ πιστέψη στὸ Χριστό; Read more »

8.150 ΠΙΑΤΑ ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

Το θαυμα του αγίου Νικολάου

________

_________

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
Πράξ. (6, 1-7)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστινου

Κοινοκτημοσυνη

«Πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν» (Πράξ. 6, 1)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸν Ἀπόστολο τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων. Εἶνε μιὰ περικοπὴ ἀπὸ τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν ἀποστόλων. Μᾶς διδάσκει πολλὰ διδάγματα. Ἕνα ἀπʼ αὐτά, μολονότι ἔχουν περάσει 19 καὶ πλέον αἰῶνες, εἶνε πολὺ ἐπίκαιρο στὴν ἐποχή μας. Ποιό εἶνε τὸ δίδαγμα αὐτό;

* * *

Λέει ὁ ἀπόστολος, ὅτι οἱ χριστιανοὶ μὲ τὸ κήρυγμα τῶν ἀποστόλων μέσα σὲ μικρὸ διάστημα εἶχαν αὐξηθῆ πάρα πολύ. Τὸ σπουδαιότερο ὅμως εἶνε, ὅτι τὸ πλῆθος ἐκεῖνο τῶν πρώτων χριστιανῶν τόση ἀγάπη καὶ σύνδεσμο εἶχαν μεταξύ τους, ὥστε ἐτρέφοντο ὅλοι σὲ κοινὴ τράπεζα. Ἦταν ἕνα ἀξιοζήλευτο φαινόμενο, μοναδικὸ στὸν κόσμο.
Ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ πονηρὸς φθόνησε αὐτὴ τὴν ἀγάπη καὶ ἄρχισε νὰ σπέρνῃ ἀνάμεσά τους ζιζάνια. Σὰν νὰ μὴν ἔφταναν οἱ ἐξωτερικοὶ διωγμοὶ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἦλθαν καὶ πειρασμοὶ ἀπὸ μέσα. Ὁ ἄνθρωπος εἶνε πάντα ἀτελής, κι αὐτὴ τὴν ἀτέλεια ἐκμεταλλεύεται ὁ διάβολος.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1881

Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ (Πράξ. 5,12-20)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

Τα τρια οπλα των αποστολων

«Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά» (Πράξ. 5,12)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ δευτέρα Κυριακὴ τοῦ Πάσχα ἢ τοῦ Ἀντίπασχα. Θὰ πῶ λίγες λέξεις ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἀποστόλου, ἐπὶ τοῦ ῥητοῦ ποὺ εἶπα στὴν ἀρχὴ τῆς ὁμιλίας, καὶ παρακαλῶ νὰ προσέξετε.

* * *

Ὅποιος σκεφθῇ, ὅτι ἡ θρησκεία μας ἄρχισε ἀπὸ τὸ τίποτα, ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου ἦταν μικρός, ὅτι κι ἀπ᾽ αὐτοὺς τοὺς λίγους μαθητάς του ὁ ἕνας τὸν πρόδωσε καὶ τὸν πούλησε ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων, ὁ ἄλ­λος τὸν ἀρνήθηκε, κ᾽ οἱ ἄλλοι κρύφτηκαν φοβι­σμένοι· κι ὅταν κατόπιν σκεφθῇ, ὅτι οἱ ἕν­δε­κα μαθηταὶ ἔγιναν ἑβδομήντα, οἱ ἑβδομήν­τα ἔγιναν τρεῖς χιλιάδες, οἱ τρεῖς χιλιάδες πέν­τε χιλιάδες, ὅτι αὐτὸ τὸ ῥυάκι ἔγινε Ἁλι­άκμονας ποὺ δροσίζει τὴν οἰκουμένη, τοῦ γεν­νιέται ἡ ἀπορία· ποιά τὰ αἴτια τῆς ἐξαπλώσεως τοῦ χριστιανισμοῦ; τί ἦταν ἐκεῖνο ποὺ ἔκανε τὴ θρησκεία μας ν᾽ ἁπλωθῇ τόσο πολύ;
Γιὰ νὰ διαδοθῇ μιὰ ἰδέα, ἕνα σύστημα ἢ ἕ­να συγκρότημα, χρειάζονται –κατὰ κόσμον– α΄) χρῆμα, β΄) ὅπλα – βία, γ΄) γνῶσις – ἐπιστήμη. Ποιός ὑπολογίζει μικρὰ κράτη; ὁ νοῦς ὅ­λων εἶνε στραμμένος στοὺς κολοσσούς, στοὺς γίγαντες· αὐτοὺς ποὺ ἔχουν χρῆμα, ποὺ διαθέ­τουν τὰ τελειότερα ὅπλα, ποὺ ἔχουν τοὺς μεγαλύτερους ἐπιστήμονες. Ἀλλὰ εἶχε τέτοια πράγματα ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ; διέθετε λεπτά, ὅπλα, σοφοὺς καὶ ἐπιστήμονες;
Ἡ γῆ δὲν εἶδε οὔτε θὰ δῇ πιὸ φτωχοὺς ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους. Κι ἂν εἶχαν λίγα χρήματα, τά ᾽δωσαν κι αὐτὰ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ κ᾽ ἔμειναν πάμπτωχοι. Χρήματα δὲν εἶχαν· μή­πως εἶχαν ὅπλα; Μὰ ὁ Χριστὸς τοὺς ἀφώπλισε, τοὺς ἀπαγόρευσε νὰ ὁπλοφοροῦν. Στὸν θερμόαιμο Πέτρο, ποὺ ἔβγαλε μαχαίρι κ᾽ ἔ­κοψε τὸ αὐτὶ τοῦ δούλου Μάλχου, λέει «Βάλε τὴν μάχαιράν σου εἰς τὴν θήκην»· «ὅ­ποιος μα­χαιρώ­σῃ, ἀπὸ μαχαίρι θὰ πάῃ» (Ἰω. 18,11. Ματθ. 26,52)· τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ παράδειγμα τῶν ἀπο­στόλων εἶνε τὸ ὑπόδειγμα τοῦ ἀφοπλισμοῦ γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
Πράξ. 5, 12-20

Το κηρυγμα δεν θα παυση…

«Πορεύσεσθε καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης» (Πράξ. 5, 20)

ΠΟΙΟΣ, ἀγαπητοί μου, ποιός θὰ τὸ περίμενε; Ἄνθρωποι, ποὺ δὲν ἔμαθαν γράμματα καὶ δὲν φοίτησαν σὲ ἀκαδημίες καὶ πανεπιστήμια˙ ἄνθρωποι, ποὺ ὁ κόσμος δὲν τοὺς ἔδινε καμμιὰ σημασία˙ ἄνθρωποι φτωχοὶ καὶ ἀδύνατοι, οἱ ἀπόστολοι, ποὺ ἀπὸ τὸν φόβο τους κρύφτηκαν τὴν ἡμέρα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς καὶ δὲν τολμοῦσαν νὰ βγοῦν καὶ νὰ κάνουν μιὰ ἐπίσκεψι στὸν τάφο τοῦ Χριστοῦ, πῶς συμβαίνει, οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ νὰ παρουσιάζωνται τώρα δημοσίᾳ καὶ νὰ κηρύττουν μὲ δύναμι τὸ Χριστό; Πῶς οἱ δειλοὶ ἔγιναν γενναῖοι καὶ ἀτρόμητοι; Πῶς οἱ ἀγράμματοι ἔγιναν ῥήτορες καὶ σοφοί; Πῶς ἔγινε ἡ μεταβολὴ αὐτή; Δὲν ἐξηγεῖται, παρὰ μόνο ἄν παραδεχτοῦμε, ὅτι μεγάλα γεγονότα ἐπέδρασαν στὴ ζωή τους, τοὺς συνεκλόνισαν κυριολεκτικῶς καὶ τοὺς ἔκαναν νὰ ἀλλάξουν. Καὶ τὰ γεγονότα αὐτὰ εἶνε δύο.
Τὸ ἕνα εἶνε ἡ ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τὸ ἄλλο εἶνε ἡ ἐπιφοίτησι τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Οἱ ἀπόστολοι εἶδαν, ναὶ εἶδαν μὲ τὰ μάτια τους, τὸ Χριστὸ ποὺ ἀναστήθηκε ἀπὸ τὸν τάφο. Οἱ ἀπόστολοι πίστεψαν στὸ Χριστὸ ἀπόλυτα. Καμμιὰ ἀμφιβολία δὲν ὑπῆρχε πιὰ στὴν ψυχή τους. Πῆραν δὲ κατόπιν, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσι τοῦ Χριστοῦ (Λουκ. 24, 49), «δύναμιν ἐξ ὕψους», Πνεῦμα ἄγιο, καὶ τότε οἱ λαγοὶ ἔγιναν λιοντάρια. «Αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου» (Ψαλμ. 76, 11).
Καὶ βλέπουμε σήμερα, στὴν περικοπὴ ποὺ διαβάστηκε, βλέπουμε τοὺς ἀποστόλους μὲ πόση ἐπιτυχία κηρύττουν τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Ποτέ τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου δὲν σημείωσε τόση πρόοδο ὅση στὶς μέρες τῶν ἀποστόλων. Δὲν βλέπετε; Ἄνθρωποι ἄπιστοι καὶ διεφθαρμένοι, ἄνθρωποι ποὺ μισοῦσαν τὸ Χριστὸ καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ μαζεύτηκαν στὸ δικαστήριο καὶ φώναζαν «Σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν» (Λουκ. 23, 21), αὐτοὶ τώρα ἀκοῦνε τοὺς ἀποστόλους νὰ κηρύττουν, καὶ μετανοοῦν καὶ βαπτίζονται κατὰ ἑκατοντάδες καὶ χιλιάδες.
Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1878

Κυριακὴ Βαΐων (Φιλ. 4,4-9)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Θελεις χαρα;

Ἀδελφοί, «χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε» (Φιλ. 4,4)

Εὐχαριστῶ, ἀγαπητοί μου, τὸν ἐν Τριάδι Θε­όν, τὸν Πατέρα τὸν Υἱὸ καὶ τὸ ἅγιο Πνεῦ­μα, ποὺ μὲ ἀξιώνει νὰ κηρύ­ξω. Σᾶς παρακαλῶ κάνε­τε λίγη ὑπομονὴ ν᾽ ἀκούσετε μερικὰ ἁπλᾶ λόγια.
Ἀφορμὴ γιὰ τὴ ὁμιλία μᾶς δίνει ὁ σημερι­νὸς ἀπόστολος. Μᾶς φωνάζει· «Χαίρετε ἐν Κυ­ρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε» (Φιλ. 4,4). Ὁμιλεῖ πε­ρὶ χαρᾶς. Ἀλλὰ πῶς ἡ χαρὰ αὐτὴ ποὺ κηρύτ­τει ὁ ἀ­πόστολος συμβιβάζεται μὲ τὸ κή­ρυγμα τοῦ Χριστοῦ «Μα­κάριοι οἱ πεν­θοῦντες» (Ματθ. 5,4) καὶ μὲ τὰ λόγια του «Οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅ­­τι πενθήσετε καὶ κλαύ­σε­τε» (Λουκ. 6,25), ἀλλοίμονο δηλα­δὴ σ᾿ αὐτοὺς ποὺ γελᾶνε γιατὶ θά ᾽ρθῃ μέ­ρα ποὺ θὰ κλάψουν; Καὶ πῶς συμβιβάζεται ἡ χα­ρὰ αὐτὴ μὲ τὸ πένθος ποὺ ἀρχίζει σὲ λίγο; τὸ βράδυ ὁ ἱερεὺς θὰ φορέσῃ μαῦρα· πῶς συμ­βιβάζεται ἡ χαρὰ αὐτὴ μὲ τὸ κλῖμα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καὶ τὰ σεπτὰ πάθη τοῦ Κυρίου;
Σήμερα βέβαια ἡ ἡμέρα μετέχει καὶ χαρᾶς. Εἶνε Κυριακὴ τῶν Βαΐων καὶ ἀκούγονται τὰ «ὡ­σαννὰ» (τὰ ζήτω δηλαδή) τοῦ πλήθους (Ἰω. 12,13), ποὺ ἔφταναν μέχρι τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ. Ἀλ­λὰ τὰ «ὡσαννὰ» αὐτὰ δὲν πέρασαν οὔτε τέσσερις μέρες καὶ ἔσβησαν, γιὰ ν᾽ ἀκουστῇ κάποια ἄλλη φωνή· «Σταυρωθήτω» (Ματθ. 27,23) καὶ «Σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν» (Λουκ. 23,21).
Καὶ ὅμως ὁ ἀπόστολος ὁμιλεῖ περὶ χαρᾶς. Πῶς συμβιβάζονται λοιπὸν χαρὰ καὶ πένθος;
Read more »