ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Πράξ. 11, 19-30
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Μεχρι τελους

«Καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει
τῆς καρδίας προσμένειν τῷ Κυρίῳ»
(Πράξ. 11, 23)

Ο ΠΡΩΤΟΣ, ἀγαπητοί μου, ὁ πρῶτος διωγμὸς ἄρχισε. Κηρύχτηκε στὴν πρωτεύουσα τοῦ Ἰσραήλ, στὰ Ἰεροσόλυμα. Οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ἀρχιερεῖς, γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι, ποὺ εἶχαν σταυρώσει τὸ Χριστό, αὐτοὶ καὶ τώρα, ὅταν ἄκουσαν ὅτι ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε, κήρυξαν διωγμὸ κατὰ τῶν μαθητῶν καὶ ἀποστόλων τοῦ Κυρίου, ποὺ ἐκήρυτταν τὴν ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἰδέα καὶ μόνο, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ αὐτοὶ σταυρώσανε ἀναστήθηκε δυνατὸς καὶ κραταιὸς ἀπὸ τὸν τάφο καὶ θὰ ἔρθῃ πάλι γιὰ νὰ κρίνῃ τὸν κόσμο, καὶ μόνο αὐτὴ ἡ ἰδέα, τάραξε τοὺς ἄρχοντες καὶ δὲν τοὺς ἄφηνε νὰ ἡσυχάσουν. Καὶ νόμιζαν οἱ ταλαίπωροι ὅτι θὰ ἡσυχάσουν, ἐὰν τὸ Χριστὸς ἀνέστη ἔπαυε νὰ ἀκούγεται. Διωγμός, λοιπόν, κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Διωγμοὶ κατὰ τῶν κηρύκων τοῦ εὐαγγελίου, διωγμὸς ἐξοντωτικός. Πρῶτο δὲ θῦμα τοῦ διωγμοῦ ἦταν ὁ Στέφανος.
Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
Πράξ. 9, 32-42
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Δορκας!

«Ἐν Ἰόππῃ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἤ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς˙ αὕτη

ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὦν ἐποίει» (Πράξ. 9, 36)

.

     ΔΟΡΚΑΣ! Τί εἶνε; Εἶνε τὸ γνωστὸ στοὺς κατοίκους τῶν δασῶν ζῷο, τὸ ζαρκάδι ὅπως τὸ ὀνομάζει ὁ λαός.
Ὅσο περνάει ὁ καιρός, τόσο τὸ ζαρκάδι γίνεται πιὸ σπάνιο. Κινδυνεύει νὰ ἐξαφανιστῇ, ὅπως θὰ ἐξαφανιστοῦν καὶ τόσα ἄλλα ζῷα ἀπὸ τὴ γῆ. Ὁ πολιτισμός, βλέπετε, ἐξοντώνει ζῷα καὶ φυτά, καὶ γεμίζει τὴ γῆ ἀπὸ τσιμεντόσπιτα, πολυκατοικίες, ἐργοστάσια καὶ ἄλλα τεράστια τεχνικὰ ἔργα, ποὺ δὲν ἀφήνουν πιὰ ἀρκετὰ περιθώρια γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὴν ἀνάπτυξη τῶν ζῷων. Καὶ ἔτσι θά ʼρθῃ καιρός, ποὺ ζαρκάδια, ἐλάφια καὶ ἄλλα τέτοια ζῷα θὰ βλέπουμε μόνο στοὺς ζῳολογικοὺς κήπους.
Τὸ ζαρκάδι εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ὄμορφα ζῷα. Εἶνε εὐκίνητο, τρέχει γρήγορα, ζῇ μέσʼ στὰ πυκνὰ δάση. Τὸ ζαρκάδι ἦταν ἕνα πολὺ ἀγαπητὸ ζῷο στοὺς κατοίκους τῆς Παλαιστίνης. Οἱ ἀρχαῖοι Ἰουδαῖοι πολὺ τὸ ἀγαποῦσαν, καὶ γιʼ αὐτὸ ἔδιναν τὸ ὄνομα Ζαρκάδι στὰ παιδιά τους. Στὰ ἑλληνικὰ τὸ Ζαρκάδι, ὅπως εἴδαμε, ὀνομάζεται Δορκάς. Στὰ ἑβραϊκὰ ὀνομάζεται Ταβιθά.

* * *

Αὐτὸ τὸ ὄνομα εἶχε μιὰ διαλεχτὴ κόρη, ποὺ κατοικοῦσε σὲ μιὰ πόλι τῆς Ἰουδαίας, στὴ σημερινὴ Γιάφφα, λιμάνι τοῦ Ἑβραϊκοῦ κράτους, ποὺ τότε λεγόταν Ἰόππη.
Ἡ Δορκάς, ἡ κόρη δηλαδὴ τῆς Ἰόππης, ἦταν ἕνα πρόσωπο πολὺ ἀγαπητὸ στὴν κοινωνία τῆς Ἰόππης. Δὲν ἦταν κόρη καμμιᾶς πλουσίας καὶ ἐπισήμου οἰκογενείας τῆς πόλεως. Ἦταν ἕνα φτωχὸ κορίτσι. Ἦταν μιὰ ῥάπτρια, ποὺ ζοῦσε μὲ τὴν βελόνα της. Ἀλλʼ αὐτὴ ἡ φτωχὴ κόρη ἦταν μιὰ εὐγενικὴ ὕπαρξι. Ἔκλεινε μέσʼ στὴν καρδιά της ἕνα πλοῦτο πνευματικό. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2383

Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου (Πράξ. 9,32-42)
23 Μαΐου 2021

Που μενει ο Πετρος!

«Ἐγένετο δὲ ἡμέρας ἱκανὰς μεῖναι αὐτὸν ἐν Ἰόππῃ παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ» (Πράξ. 9,43)

Ἀεικίνητο, ἀγαπητοί μου, καὶ δραστήριο μᾶς παρουσιάζουν τὸν ἀπόστολο Πέτρο οἱ Πράξεις τῶν ἀποστόλων, τὸ θεόπνευστο βι­βλίο ἀπ᾽ τὸ ὁποῖο εἶνε παρμένες ὅλες οἱ ἀ­ποστολικὲς περικοπὲς τῶν ὀκτὼ Κυριακῶν τοῦ Πεντηκοσταρίου. Οὔτε μιὰ μέρα –καὶ νύχτα ἀκόμη– δὲν ἄ­φηνε νὰ περάσῃ κενὴ καὶ ἀναξιοποίητη γιὰ τὴ δόξα τοῦ ἐ­σταυ­ρωμένου Λυτρωτοῦ καὶ τὴν πρό­οδο τῆς Ἐκκλησίας του ὁ μακάριος ἀ­πό­στολος.
Τὸ ἐνδιαφέρον του ἦταν ἀκοίμητο γιὰ ὅ­λες τὶς ἐκκλησίες, ποὺ εἶχαν ἱδρυθῆ τότε, στὰ πρῶτα ἐκεῖνα χρόνια τῆς ἀποστολικῆς περι­όδου. Σὰν στρατηγός, ποὺ ἔχει χρέος νὰ ἐπιθε­­ωρῇ ὅλες τὶς στρατιωτικὲς μονάδες καὶ τοὺς σχηματισμούς, ἀκόμη καὶ τὰ πιὸ μικρὰ κι ἀ­πομακρυσμένα φυλάκια ποὺ ἐμπίπτουν στὴ ζώνη εὐθύνης του, ἔτσι κι ὁ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, διωρισμένος ἀπὸ τὸν Κύριο σὲ ἡγετικὴ θέσι τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας του, νιώθει εὐθύνη· καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν ἡσυχάζει ἂν δὲν ἐπισκεφθῇ καὶ τὴν πιὸ μικρὴ καὶ νεοσύστατη τοπικὴ ἐκ­κλησία.
Ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ ξέρουν τὸν Πέτρο· τὸν παρακολουθοῦν, τὸν βλέπουν, τὸν ἀκοῦνε· ὅλοι ἐμπνέονται ἀ­πὸ τὸ ἅγιο παράδειγμά του καὶ στηρίζονται ἀπὸ τὴ διδαχή του. Τὸν ἀγαποῦν, τὸν σέβονται· καὶ μόνο τὸ ὄνομά του ν᾽ ἀκούσουν χαίρονται καὶ ἀναθαρροῦν οἱ πρῶ­τοι ἐκεῖνοι λιγοστοὶ ἀκόλουθοι τοῦ Κυρίου.
Read more »

Εορτη Αγίου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ
Πράξ. 26, 1 & 12-20

Toυ Mητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου

Ενα θαυμα

«Σαοὺλ Σαούλ, τί μὲ διώκεις; Σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξ. 26, 14)

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἀμφιβάλλουν ἄν ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινή. Ἀμφιβάλλουν ἄν ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς Θεός, ποὺ σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε καὶ ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανοὺς καὶ ἐξακολυθεῖ νὰ ζῆ καὶ νὰ βασιλεύη εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμφιβάλλουν γιὰ τὴν Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστός. Ἀμφιβάλλουν γιὰ τὴ διδασκαλία του, ἀμφιβάλλουν γιὰ ὅλα ὅσα ἔχουν σχέσι μὲ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἁγία του Ἐκκλησία. Γιὰ νὰ πιστέψουν, λένε, θέλουν ἀποδείξεις. Θέλουν θαύματα.

* * *

Σʼ αὐτοὺς ποὺ ἀμφιβάλλουν θὰ μποροῦσε κανεὶς νʼ ἀναφέρη πολλὲς ἀποδείξεις καὶ ἐπιχειρήματα. Θὰ μποροῦσε ἀκόμη νʼ ἀναφέρη καὶ θαύματα παλαιότερα καὶ νεώτερα, ποὺ γίνονται ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλʼ ἐμεῖς θὰ παραλείψουμε ὅλα τὰ ἄλλα καὶ θʼ ἀναφέρουμε ἕνα καὶ μόνο θαῦμα, ποὺ φτάνει νὰ πείση ἕναν καλοπροαίρετο ἄνθρωπο ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινἠ. Καὶ τὸ θαῦμα αὐτὸ εἶνε ὁ Παῦλος. Φτάνει αὐτὸς καὶ μόνο νʼ ἀποδείξη ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός, ποὺ ζῆ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας. Γιατί σᾶς ρωτῶ; Τί ἦταν ὁ Παῦλος προτοῦ νὰ πιστέψη στὸ Χριστό; Read more »

8.150 ΠΙΑΤΑ ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

Το θαυμα του αγίου Νικολάου

________

_________

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
Πράξ. (6, 1-7)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστινου

Κοινοκτημοσυνη

«Πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν» (Πράξ. 6, 1)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸν Ἀπόστολο τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων. Εἶνε μιὰ περικοπὴ ἀπὸ τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν ἀποστόλων. Μᾶς διδάσκει πολλὰ διδάγματα. Ἕνα ἀπʼ αὐτά, μολονότι ἔχουν περάσει 19 καὶ πλέον αἰῶνες, εἶνε πολὺ ἐπίκαιρο στὴν ἐποχή μας. Ποιό εἶνε τὸ δίδαγμα αὐτό;

* * *

Λέει ὁ ἀπόστολος, ὅτι οἱ χριστιανοὶ μὲ τὸ κήρυγμα τῶν ἀποστόλων μέσα σὲ μικρὸ διάστημα εἶχαν αὐξηθῆ πάρα πολύ. Τὸ σπουδαιότερο ὅμως εἶνε, ὅτι τὸ πλῆθος ἐκεῖνο τῶν πρώτων χριστιανῶν τόση ἀγάπη καὶ σύνδεσμο εἶχαν μεταξύ τους, ὥστε ἐτρέφοντο ὅλοι σὲ κοινὴ τράπεζα. Ἦταν ἕνα ἀξιοζήλευτο φαινόμενο, μοναδικὸ στὸν κόσμο.
Ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ πονηρὸς φθόνησε αὐτὴ τὴν ἀγάπη καὶ ἄρχισε νὰ σπέρνῃ ἀνάμεσά τους ζιζάνια. Σὰν νὰ μὴν ἔφταναν οἱ ἐξωτερικοὶ διωγμοὶ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἦλθαν καὶ πειρασμοὶ ἀπὸ μέσα. Ὁ ἄνθρωπος εἶνε πάντα ἀτελής, κι αὐτὴ τὴν ἀτέλεια ἐκμεταλλεύεται ὁ διάβολος.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1881

Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ (Πράξ. 5,12-20)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

Τα τρια οπλα των αποστολων

«Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά» (Πράξ. 5,12)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ δευτέρα Κυριακὴ τοῦ Πάσχα ἢ τοῦ Ἀντίπασχα. Θὰ πῶ λίγες λέξεις ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἀποστόλου, ἐπὶ τοῦ ῥητοῦ ποὺ εἶπα στὴν ἀρχὴ τῆς ὁμιλίας, καὶ παρακαλῶ νὰ προσέξετε.

* * *

Ὅποιος σκεφθῇ, ὅτι ἡ θρησκεία μας ἄρχισε ἀπὸ τὸ τίποτα, ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου ἦταν μικρός, ὅτι κι ἀπ᾽ αὐτοὺς τοὺς λίγους μαθητάς του ὁ ἕνας τὸν πρόδωσε καὶ τὸν πούλησε ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων, ὁ ἄλ­λος τὸν ἀρνήθηκε, κ᾽ οἱ ἄλλοι κρύφτηκαν φοβι­σμένοι· κι ὅταν κατόπιν σκεφθῇ, ὅτι οἱ ἕν­δε­κα μαθηταὶ ἔγιναν ἑβδομήντα, οἱ ἑβδομήν­τα ἔγιναν τρεῖς χιλιάδες, οἱ τρεῖς χιλιάδες πέν­τε χιλιάδες, ὅτι αὐτὸ τὸ ῥυάκι ἔγινε Ἁλι­άκμονας ποὺ δροσίζει τὴν οἰκουμένη, τοῦ γεν­νιέται ἡ ἀπορία· ποιά τὰ αἴτια τῆς ἐξαπλώσεως τοῦ χριστιανισμοῦ; τί ἦταν ἐκεῖνο ποὺ ἔκανε τὴ θρησκεία μας ν᾽ ἁπλωθῇ τόσο πολύ;
Γιὰ νὰ διαδοθῇ μιὰ ἰδέα, ἕνα σύστημα ἢ ἕ­να συγκρότημα, χρειάζονται –κατὰ κόσμον– α΄) χρῆμα, β΄) ὅπλα – βία, γ΄) γνῶσις – ἐπιστήμη. Ποιός ὑπολογίζει μικρὰ κράτη; ὁ νοῦς ὅ­λων εἶνε στραμμένος στοὺς κολοσσούς, στοὺς γίγαντες· αὐτοὺς ποὺ ἔχουν χρῆμα, ποὺ διαθέ­τουν τὰ τελειότερα ὅπλα, ποὺ ἔχουν τοὺς μεγαλύτερους ἐπιστήμονες. Ἀλλὰ εἶχε τέτοια πράγματα ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ; διέθετε λεπτά, ὅπλα, σοφοὺς καὶ ἐπιστήμονες;
Ἡ γῆ δὲν εἶδε οὔτε θὰ δῇ πιὸ φτωχοὺς ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους. Κι ἂν εἶχαν λίγα χρήματα, τά ᾽δωσαν κι αὐτὰ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ κ᾽ ἔμειναν πάμπτωχοι. Χρήματα δὲν εἶχαν· μή­πως εἶχαν ὅπλα; Μὰ ὁ Χριστὸς τοὺς ἀφώπλισε, τοὺς ἀπαγόρευσε νὰ ὁπλοφοροῦν. Στὸν θερμόαιμο Πέτρο, ποὺ ἔβγαλε μαχαίρι κ᾽ ἔ­κοψε τὸ αὐτὶ τοῦ δούλου Μάλχου, λέει «Βάλε τὴν μάχαιράν σου εἰς τὴν θήκην»· «ὅ­ποιος μα­χαιρώ­σῃ, ἀπὸ μαχαίρι θὰ πάῃ» (Ἰω. 18,11. Ματθ. 26,52)· τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ παράδειγμα τῶν ἀπο­στόλων εἶνε τὸ ὑπόδειγμα τοῦ ἀφοπλισμοῦ γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
Πράξ. 5, 12-20

Το κηρυγμα δεν θα παυση…

«Πορεύσεσθε καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης» (Πράξ. 5, 20)

ΠΟΙΟΣ, ἀγαπητοί μου, ποιός θὰ τὸ περίμενε; Ἄνθρωποι, ποὺ δὲν ἔμαθαν γράμματα καὶ δὲν φοίτησαν σὲ ἀκαδημίες καὶ πανεπιστήμια˙ ἄνθρωποι, ποὺ ὁ κόσμος δὲν τοὺς ἔδινε καμμιὰ σημασία˙ ἄνθρωποι φτωχοὶ καὶ ἀδύνατοι, οἱ ἀπόστολοι, ποὺ ἀπὸ τὸν φόβο τους κρύφτηκαν τὴν ἡμέρα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς καὶ δὲν τολμοῦσαν νὰ βγοῦν καὶ νὰ κάνουν μιὰ ἐπίσκεψι στὸν τάφο τοῦ Χριστοῦ, πῶς συμβαίνει, οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ νὰ παρουσιάζωνται τώρα δημοσίᾳ καὶ νὰ κηρύττουν μὲ δύναμι τὸ Χριστό; Πῶς οἱ δειλοὶ ἔγιναν γενναῖοι καὶ ἀτρόμητοι; Πῶς οἱ ἀγράμματοι ἔγιναν ῥήτορες καὶ σοφοί; Πῶς ἔγινε ἡ μεταβολὴ αὐτή; Δὲν ἐξηγεῖται, παρὰ μόνο ἄν παραδεχτοῦμε, ὅτι μεγάλα γεγονότα ἐπέδρασαν στὴ ζωή τους, τοὺς συνεκλόνισαν κυριολεκτικῶς καὶ τοὺς ἔκαναν νὰ ἀλλάξουν. Καὶ τὰ γεγονότα αὐτὰ εἶνε δύο.
Τὸ ἕνα εἶνε ἡ ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τὸ ἄλλο εἶνε ἡ ἐπιφοίτησι τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Οἱ ἀπόστολοι εἶδαν, ναὶ εἶδαν μὲ τὰ μάτια τους, τὸ Χριστὸ ποὺ ἀναστήθηκε ἀπὸ τὸν τάφο. Οἱ ἀπόστολοι πίστεψαν στὸ Χριστὸ ἀπόλυτα. Καμμιὰ ἀμφιβολία δὲν ὑπῆρχε πιὰ στὴν ψυχή τους. Πῆραν δὲ κατόπιν, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσι τοῦ Χριστοῦ (Λουκ. 24, 49), «δύναμιν ἐξ ὕψους», Πνεῦμα ἄγιο, καὶ τότε οἱ λαγοὶ ἔγιναν λιοντάρια. «Αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου» (Ψαλμ. 76, 11).
Καὶ βλέπουμε σήμερα, στὴν περικοπὴ ποὺ διαβάστηκε, βλέπουμε τοὺς ἀποστόλους μὲ πόση ἐπιτυχία κηρύττουν τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Ποτέ τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου δὲν σημείωσε τόση πρόοδο ὅση στὶς μέρες τῶν ἀποστόλων. Δὲν βλέπετε; Ἄνθρωποι ἄπιστοι καὶ διεφθαρμένοι, ἄνθρωποι ποὺ μισοῦσαν τὸ Χριστὸ καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ μαζεύτηκαν στὸ δικαστήριο καὶ φώναζαν «Σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν» (Λουκ. 23, 21), αὐτοὶ τώρα ἀκοῦνε τοὺς ἀποστόλους νὰ κηρύττουν, καὶ μετανοοῦν καὶ βαπτίζονται κατὰ ἑκατοντάδες καὶ χιλιάδες.
Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1878

Κυριακὴ Βαΐων (Φιλ. 4,4-9)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Θελεις χαρα;

Ἀδελφοί, «χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε» (Φιλ. 4,4)

Εὐχαριστῶ, ἀγαπητοί μου, τὸν ἐν Τριάδι Θε­όν, τὸν Πατέρα τὸν Υἱὸ καὶ τὸ ἅγιο Πνεῦ­μα, ποὺ μὲ ἀξιώνει νὰ κηρύ­ξω. Σᾶς παρακαλῶ κάνε­τε λίγη ὑπομονὴ ν᾽ ἀκούσετε μερικὰ ἁπλᾶ λόγια.
Ἀφορμὴ γιὰ τὴ ὁμιλία μᾶς δίνει ὁ σημερι­νὸς ἀπόστολος. Μᾶς φωνάζει· «Χαίρετε ἐν Κυ­ρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε» (Φιλ. 4,4). Ὁμιλεῖ πε­ρὶ χαρᾶς. Ἀλλὰ πῶς ἡ χαρὰ αὐτὴ ποὺ κηρύτ­τει ὁ ἀ­πόστολος συμβιβάζεται μὲ τὸ κή­ρυγμα τοῦ Χριστοῦ «Μα­κάριοι οἱ πεν­θοῦντες» (Ματθ. 5,4) καὶ μὲ τὰ λόγια του «Οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅ­­τι πενθήσετε καὶ κλαύ­σε­τε» (Λουκ. 6,25), ἀλλοίμονο δηλα­δὴ σ᾿ αὐτοὺς ποὺ γελᾶνε γιατὶ θά ᾽ρθῃ μέ­ρα ποὺ θὰ κλάψουν; Καὶ πῶς συμβιβάζεται ἡ χα­ρὰ αὐτὴ μὲ τὸ πένθος ποὺ ἀρχίζει σὲ λίγο; τὸ βράδυ ὁ ἱερεὺς θὰ φορέσῃ μαῦρα· πῶς συμ­βιβάζεται ἡ χαρὰ αὐτὴ μὲ τὸ κλῖμα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καὶ τὰ σεπτὰ πάθη τοῦ Κυρίου;
Σήμερα βέβαια ἡ ἡμέρα μετέχει καὶ χαρᾶς. Εἶνε Κυριακὴ τῶν Βαΐων καὶ ἀκούγονται τὰ «ὡ­σαννὰ» (τὰ ζήτω δηλαδή) τοῦ πλήθους (Ἰω. 12,13), ποὺ ἔφταναν μέχρι τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ. Ἀλ­λὰ τὰ «ὡσαννὰ» αὐτὰ δὲν πέρασαν οὔτε τέσσερις μέρες καὶ ἔσβησαν, γιὰ ν᾽ ἀκουστῇ κάποια ἄλλη φωνή· «Σταυρωθήτω» (Ματθ. 27,23) καὶ «Σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν» (Λουκ. 23,21).
Καὶ ὅμως ὁ ἀπόστολος ὁμιλεῖ περὶ χαρᾶς. Πῶς συμβιβάζονται λοιπὸν χαρὰ καὶ πένθος;
Read more »

περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1737

Κυριακὴ Βαΐων (Φιλ. 4,4-9)
Του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιωτου

«Ο Κυριος εγγυς»

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα ἱερὰ καὶ ἔνδοξος, Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Σήμερα λαὸς πολὺς ὑποδέχθηκε στὰ Ἰεροσόλυμα τὸν Κύρι­ον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν «νικητὴν τοῦ θανάτου» (ἀπολυτ.), καὶ φώναζαν «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ἰω. 12,13 = Ψαλμ. 117,26). Ἂς συγκεντρώσουμε τὸ νοῦ μας στὰ ἱερὰ νοήματα κι ἂς ποῦμε λίγα σύντομα λόγια.
Καὶ δὲν ὑπάρχει πιὸ σύντομος λόγος ἀπὸ ἐ­κεῖνον ποὺ εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν σημερινὸ ἀπόστολο. Ἂν προσέξατε, μέσα στὸ ἀνάγνωσμα αὐτὸ ὑπάρχουν δύο λέξεις γεμᾶ­τες πνευματικὸ νόημα. Εἶνε οἱ λέξεις «Ὁ Κύριος ἐγγύς» (Φιλιπ. 4,5), ὁ Κύριος εἶνε κοντά μας δη­λαδή. Τί κρύβουν οἱ λέξεις αὐτές;

* * *

Πολλοί, ἀγαπητοί μου, διαβάζουν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἐνθουσιάζονται. Θὰ ἤθελαν νὰ ζοῦν στὶς ἡμέρες τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ εἶνε στοὺς Ἁγίους Τόπους, στὰ ἱερὰ ἐδάφη ποὺ πάτησε ὁ Κύριος, νὰ εἶνε κοντά του, νὰ τὸν βλέπουν καὶ νὰ τὸν ἀκοῦνε. Ἄκουγα πρὸ ἡμερῶν ἕνα φτωχὸ ἄνθρωπο νὰ λέῃ· Ἄχ, πάτερ μου, δὲν ἤθελα τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ πάρω κ᾽ ἐγὼ ἕνα εἰσιτήριο νὰ πάω στοὺς Ἁγίους Τόπους, καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ νὰ προσ­κυνήσω τὸν πανάγιο Τάφο!… Προσπάθησα νὰ τὸν παρηγορήσω καὶ τοῦ εἶπα τὰ ἑξῆς.
Μπορεῖ κανεὶς νὰ ἔχῃ χρήματα, νὰ πάῃ στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ νὰ προσκυνήσῃ τὸν πανάγιο Τάφο, καὶ ὅμως ὁ Κύριος νὰ εἶνε μακριά του· καὶ μπορεῖ πάλι ἄλλος, πτωχός – πάμ­πτωχος, ποὺ δὲν ἔχει εἰσιτήριο νὰ πάῃ στὸ σπίτι του, νὰ μένῃ στὴν καλύβα του καὶ ὅ­μως ὁ Κύριος νὰ εἶνε πολὺ κοντά του. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2367

Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν (Ἑβρ. 9,11-14)
18 Ἀπριλίου 2021
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Η θυσια του αρχιερεως Χριστου

• «Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζου­σα τοὺς κεκοι­νωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαρι­εῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;» (Ἑβρ. 9,13-14)

Μὲ τὰ θεόπνευστα αὐτὰ λόγια, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή του ὁ ἀπόστολος Παῦλος σήμε­ρα, Πέμπτη (Ε΄) Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν καὶ καθὼς πλέ­ον πλησιάζουμε στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ τὸ Πάσχα, τονίζει πόσο μεγάλη εἶνε ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ. Συγ­κρίνει τὴ θυσία αὐτὴ μὲ τὶς θυσί­ες τῶν ἀρχαίων, καὶ μάλιστα τῶν Ἰουδαίων τὶς ὁποῖες προσέφεραν οἱ ἀρχιερεῖς τῆς παλαιᾶς διαθήκης, καὶ βρίσκει ὅτι οἱ θυσίες ἐ­κεῖνες ἦταν μόνο ἀσθενεῖς σκι­ές, ἁπλᾶ σύμβολα, μπροστὰ στὴ θυσία τοῦ μεγάλου ἀρχιερέως, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁ­ποία εἶ­νε ἡ μόνη πραγματικὴ καὶ ἁγία θυσία.
Ἐκεῖνες οἱ θυσίες ἁπλῶς πιστοποιοῦσαν τὴν ἐνοχὴ τῆς ταλαιπώρου ἀνθρωπότητος. Τὰ ἄπειρα θυσιαστήρια, ἐπάνω στὰ ὁποῖα κά­ηκαν ἑκατομμύρια ζῷα, ἦταν οἱ ἄφωνοι μάρτυρες ποὺ δήλωναν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ζητάει ἐξιλέωσι γιὰ τὶς ἁμαρτίες του, ζητάει τὴ λύτρωσι ἀπὸ τὴν ἐνοχή του. Τὴν κάθαρ­σι ὅμως τῆς ψυχῆς δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ τὴ φέρουν οὔτε τὰ αἵματα τῶν ζῴων, οὔτε τὸ αἷμα καὶ τῶν ἁγιωτέρων ἀκόμη ἀνθρώπων. Τὴ λύτρωσι, τὴν «αἰωνίαν λύτρωσιν» (Ἑβρ. 9,12), τὴν ἔφερε μόνο ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Ἰωάννου τοῦ συγγραφέως τῆς »Κλίμακος»)
Ἑβρ. 6, 13–20)
Του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου

Ποῦ ελπiζεις;

«Ἥν (ἐλπίδα) ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος» (Ἑβρ. 6, 19)

ΟΣΟΙ, ἀγαπητοί μου, ὅσοι ἔχετε ταξιδέψει μὲ πλοῖα, μικρὰ καὶ μεγάλα, κι αὐτὰ τὰ ὑπερωκεάνια ποὺ διασχίζουν τὶς θάλασσες καὶ τοὺς ὠκεανούς, ἔχουν ἄγκυρα. Ἡ ἄγκυρα εἶνε ἀπαραίτητη. Κανένα πλοῖο δὲν ξεκινάει, ἄν δὲν ἔχῃ τὴν ἄγκυρα ἐν τάξει. Γιατὶ ὅταν σηκωθῇ τρικυμία καὶ τὸ πλοῖο κινδυνεύῃ νὰ παρασυρθῇ ἀπὸ τὰ κύματα καὶ νὰ πέσῃ πάνω σὲ ξέρες καὶ νὰ γίνῃ συντρίμμια, τότε ὁ πλοίαρχος διατάζει τοὺς ναῦτες νὰ ῥίξουν ἄγκυρα. Ἡ ἄγκυρα, ποὺ πέφτει στὴ θάλασσα, ἄν πιάσῃ στερεὰ στὸν πυθμένα, τότε τὸ πλοῖο κρατιέται γερὰ καὶ δὲν παρασύρεται πιὰ ἀπὸ τὰ κύματα. Ἀσφάλεια τοῦ πλοίου στὸν καιρὸ τῆς τρικυμίας εἶνε ἡ ἄγκυρα.
Ἀλλὰ γιατί μιλᾶμε ἐδῶ γιὰ ταξίδια, γιὰ πλοῖα καὶ γιὰ ἄγκυρες; Γιατὶ καὶ ἡ σημερινὴ περικοπὴ τοῦ Ἀποστόλου μιλάει γιὰ ἄγκυρα. Ποιά εἶναι λοιπὸν αὐτὴ ἡ ἄγκυρα, ποὺ λέει ὁ Ἀπόστολος ὅτι πρέπει νὰ ἔχουμε; Σʼ αὐτὸ θὰ ἀπαντήσουμε στὸ σημερινό μας κήρυγμα.
Ὁ Ἀπόστολος μιλάει μὲ γλῶσσα ἀλληγορική. Παίρνει, δηλαδή, τὴν ἄγκυρα σὰν μιὰ εἰκόνα, σὰν Ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ μᾶς διδάξῃ. Ἄς ἀναπτύξουμε τὴν εἰκόνα.
Read more »

Διωγμοι!

«Οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! Καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος, καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 11-12)

ΟΛΟΙ οἱ ἀπόστολοι, ἀγαπητοί μου, ὅλοι βρίσκονταν διαρκῶς σὲ ἐργασία καὶ κόπο, σὲ ταλαιπωρίες καὶ θυσίες, γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Τὸ ἴδιο, καὶ μὲ τὸ παραπάνω μάλιστα, ὁ Παῦλος, ποὺ τὸν ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα. Νουθετεῖ καὶ ἑτοιμάζει τὸ μαθητή του Τιμόθεο γιὰ τὰ παθήματα ποὺ περιμένουν κι αὐτὸν ἀλλὰ καὶ κάθε χριστιανό. Μὴ νομίσουμε, πὼς ἡ ζωὴ τῶν χριστιανῶν κυλάει ἀμέριμνη καὶ στρωμένη μὲ ῥοδοπέταλα. Καὶ ἀπόδειξι ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος. Ἡ ζωή του δὲν ἦταν ἤρεμη καὶ ἀτάραχη. Ὑπέφερε πολλά κανένας ἄλλος δὲν ὑπέφερε τόσα ὅσα ὑπέφερε ὁ Παῦλος.
Καὶ δὲν εἶνε μόνο οἱ κόποι καὶ οἱ περιπέτειές του˙ δὲν εἶνε μόνο οἱ ὁδοιπορίες, τὸ κρύο, ἡ πεῖνα, ἡ δίψα, οἱ κίνδυνοι σὲ ξηρὰ καὶ σὲ θάλασσα˙ αὐτά, τέλος πάντων, ὠφείλονταν σὲ φυσικὰ αἴτια. Τὸ χειρότερο εἶνε, ὅτι συχνὰ εἶχε ἐπὶ πλέον καὶ διωγμούς. Οἱ δὲ διωγμοὶ τοῦ Παύλου ὑποκινοῦνταν ἀπὸ ἀνθρώπους˙ ἀνθρώπους κακούς, ποὺ ἐχθρεύονταν τὸ ἱερὸ ἔργο του, ἐνωχλοῦνταν, τὸν μισοῦσαν καὶ ἀντιδροῦσαν μὲ μανία. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Ὀρθοδοξίας)
Ἑβρ. 11, 24-26 – 12, 2
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Υβριζεσαι για το Χριστο;

«Μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος (ὁ Μωϋσῆς) τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ» (Ἑβρ. 11, 26)

ΣΗΜΕΡΑ, άγαπητοί μου, σήμερα εἶνε ἡ πρώτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ἤ Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Σʼ ὅλους τοὺς ναοὺς ὡς Ἀπόστολος διαβάζεται μιὰ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, ἀπὸ τὸ 11ο κεφάλαιο. Σᾶς παρακαλῶ, ἀγαπητοί μου, ὅταν τελειώσῃ ἡ θεία λειτουργία καὶ πᾶτε στὰ σπίτια σας, μὴν ἀρχίσετες κοσμικὲς συζητήσεις, ἀλλὰ ἀνοῖξτε τὴν Καινή σας Διαθήκη καὶ διαβάστε ὁλόκληρο τὸ 11ο κεφάλαιο τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς. Τὸ κεφάλαιο αὐτὸ εἶνε ἕνας ὕμνος τῆς πίστεως. Ὁ ἀπόστολος ἀνοίγει τὴν ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἀπὸ ʼκεῖ παίρνει παραδείγματα ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ποὺ πίστεψαν στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ μὲ τὴν πίστι αὐτὴξ κατώρθωσαν πράγματα, ποὺ δὲν μποροῦσε κανεὶς ἄλλος ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νὰ κατορθώσῃ. Ἡ πίστι τους ἦταν τόσο δυνατή, ὥστε νικοῦσε κάθε ἐμπόδιο, κάθε ἐχθρό˙ ἔκανε θαύματα. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
Ῥωμ. 13, 11 – 14, 4
Του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου

Νυχτα – ημερα

«Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν.
Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους
καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός»
(Ῥωμ. 13, 12)

ΜΑΣ ΦΩΝΑΖΕΙ, ἀγαπητοί μου, μᾶς φωνάζει σήμερα ὁ Ἀπόστολος˙ Ἀδέλφια μου, τί κοιμᾶστε; Ἡ νύχτα προχώρησε. Ἡ μέρα πλησίασε. Ξυπνῆστε. Ντυθῆτε καὶ ἑτοιμαστῆτε γιὰ τὴν καινούργια μέρα. Αὐτὸ φωνάζει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Ὅποιος τὸν ἀκούει θὰ νομίζῃ, ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλάει γιὰ πράγματα φυσικὰ ποὺ ὅλοι ξέρουμε. Γιατὶ ποιός δὲν ξέρει τί θὰ πῇ νύχτα καὶ τί θὰ πῇ μέρα; Νυχτώνει, ξημερώνει εἶνε λέξεις ποὺ τὶς λέμε κάθε μέρα ὅλοι. Ἡ μέρα φεύγει, ἡ νύχτα ἔρχεται. Ἔτσι κυλάει ὁ χρόνος μεταξὺ νύχτας καὶ μέρας. Καὶ μόνο αὐτοὶ ποὺ γεννήθηκαν τυφλοὶ ζοῦν πάντοτε μέσα σʼ ἕνα σκοτάδι, σὲ μιὰ ἀπέραντη νύχτα, καὶ δὲν ξέρουν τί θὰ πῇ μέρα. Πόσο οἱ τυφλοὶ θὰ ἤθελαν νὰ ἄνοιγαν τὰ μάτια τους μόνο γιὰ μιὰ μέρα καὶ νὰ ἔβλεπαν ὅλα τὰ ὡραῖα πράγματα ποὺ βλέπουμε ἐμεῖς! Δυστυχῶς ὅμως δὲν τὰ ἐκτιμοῦμε ὅπως πρέπει…
Ἀλλὰ ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν λέει τὴ μέρα καὶ τὴ νύχτα μὲ τὴ συνηθισμένη σημασία. Ὅπως ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἔπαιρνε εἰκόνες καὶ απραδείγματα ἀπὸ τὸ φυσικὸ κόσμο καὶ τὴν καθημερινῆ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ μʼ αὐτὰ δίδασκε τὸ λαό, ἔτσι καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλάει καὶ διδάσκει. Τί ἆραγε, λοιπόν, νὰ ἐννοοῦσε ὁ Παῦλος λέγοντας νύχτα καὶ μέρα; Αὐτὸ θὰ δοῦμε στὴ σημερινή μας ὁμιλία.
Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
Α΄ Κορ. 8, 8 – 9, 2

Οχι σκανδαλα

«Εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν
μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα,
ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω»
(Α΄ Κορ. 8, 13)

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ἀγαπητοί μου, ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἐλεύθερος. Ἐλεύθερος νὰ κάνῃ ὅ,τι θέλει. Ναί. Ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὴν ἐλευθερία ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο καὶ λογικὴ καὶ συνείδησι καὶ νόμο, γιὰ νὰ ἐλέγχῃ ἐκεῖνα ποὺ πρόκειται νὰ κάνῃ. Ὁ ἄνθρωπος δὲν πρέπει νὰ ζῇ χωρὶς ἔλεγχο, χωρὶς σκέψι, χωρὶς συνείδησι καὶ χωρὶς νόμο Θεοῦ. Γιʼ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος, πρὶν νὰ κάνῃ κάτι, πρέπει νὰ ῥωτάῃ τὸν ἑαυτό του˙ Πρέπει νὰ τὸ κάνω; Εἶνε λογικό; Εἶνε δίκαιο; Εἶνε καλὸ καὶ ὠφέλιμο γιὰ τοὺς ἄλλους; Τί, τὸ ἐγκρίνει ἡ λογική; Τὸ ἐπιτρέπει ἡ συνείδησι; Τὸ ἐπιτρέπει πρὸ παντὸς ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ εἶνε παραπάνω ἀπʼ ὅλα; Ἐὰν ναί, τότε, ὦ ἄνθρωπε, νὰ προχωρήσῃς στὸ ἔργο. Ἐὰν ὅμως ὄχι, νὰ μὴ προχωρήσῃς, νὰ μὴ κάνῃς ἐκεῖνο ποὺ σὲ παρακινοῦν οἱ κακὲς ἐπιθυμίες, τὰ πάθη, οἱ κακοὶ καὶ διεφθαρμένοι φίλοι, ὁ σατανᾶς. Μὴν τοὺς ἀκούσῃς. Θέλουν ὄχι τὸ καλό σου ἀλλὰ τὴν καταστροφή σου.

Read more »