περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1737

Κυριακὴ Βαΐων (Φιλ. 4,4-9)
Του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιωτου

«Ο Κυριος εγγυς»

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα ἱερὰ καὶ ἔνδοξος, Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Σήμερα λαὸς πολὺς ὑποδέχθηκε στὰ Ἰεροσόλυμα τὸν Κύρι­ον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν «νικητὴν τοῦ θανάτου» (ἀπολυτ.), καὶ φώναζαν «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ἰω. 12,13 = Ψαλμ. 117,26). Ἂς συγκεντρώσουμε τὸ νοῦ μας στὰ ἱερὰ νοήματα κι ἂς ποῦμε λίγα σύντομα λόγια.
Καὶ δὲν ὑπάρχει πιὸ σύντομος λόγος ἀπὸ ἐ­κεῖνον ποὺ εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν σημερινὸ ἀπόστολο. Ἂν προσέξατε, μέσα στὸ ἀνάγνωσμα αὐτὸ ὑπάρχουν δύο λέξεις γεμᾶ­τες πνευματικὸ νόημα. Εἶνε οἱ λέξεις «Ὁ Κύριος ἐγγύς» (Φιλιπ. 4,5), ὁ Κύριος εἶνε κοντά μας δη­λαδή. Τί κρύβουν οἱ λέξεις αὐτές;

* * *

Πολλοί, ἀγαπητοί μου, διαβάζουν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἐνθουσιάζονται. Θὰ ἤθελαν νὰ ζοῦν στὶς ἡμέρες τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ εἶνε στοὺς Ἁγίους Τόπους, στὰ ἱερὰ ἐδάφη ποὺ πάτησε ὁ Κύριος, νὰ εἶνε κοντά του, νὰ τὸν βλέπουν καὶ νὰ τὸν ἀκοῦνε. Ἄκουγα πρὸ ἡμερῶν ἕνα φτωχὸ ἄνθρωπο νὰ λέῃ· Ἄχ, πάτερ μου, δὲν ἤθελα τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ πάρω κ᾽ ἐγὼ ἕνα εἰσιτήριο νὰ πάω στοὺς Ἁγίους Τόπους, καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ νὰ προσ­κυνήσω τὸν πανάγιο Τάφο!… Προσπάθησα νὰ τὸν παρηγορήσω καὶ τοῦ εἶπα τὰ ἑξῆς.
Μπορεῖ κανεὶς νὰ ἔχῃ χρήματα, νὰ πάῃ στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ νὰ προσκυνήσῃ τὸν πανάγιο Τάφο, καὶ ὅμως ὁ Κύριος νὰ εἶνε μακριά του· καὶ μπορεῖ πάλι ἄλλος, πτωχός – πάμ­πτωχος, ποὺ δὲν ἔχει εἰσιτήριο νὰ πάῃ στὸ σπίτι του, νὰ μένῃ στὴν καλύβα του καὶ ὅ­μως ὁ Κύριος νὰ εἶνε πολὺ κοντά του. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2367

Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν (Ἑβρ. 9,11-14)
18 Ἀπριλίου 2021
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Η θυσια του αρχιερεως Χριστου

• «Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζου­σα τοὺς κεκοι­νωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαρι­εῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;» (Ἑβρ. 9,13-14)

Μὲ τὰ θεόπνευστα αὐτὰ λόγια, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή του ὁ ἀπόστολος Παῦλος σήμε­ρα, Πέμπτη (Ε΄) Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν καὶ καθὼς πλέ­ον πλησιάζουμε στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ τὸ Πάσχα, τονίζει πόσο μεγάλη εἶνε ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ. Συγ­κρίνει τὴ θυσία αὐτὴ μὲ τὶς θυσί­ες τῶν ἀρχαίων, καὶ μάλιστα τῶν Ἰουδαίων τὶς ὁποῖες προσέφεραν οἱ ἀρχιερεῖς τῆς παλαιᾶς διαθήκης, καὶ βρίσκει ὅτι οἱ θυσίες ἐ­κεῖνες ἦταν μόνο ἀσθενεῖς σκι­ές, ἁπλᾶ σύμβολα, μπροστὰ στὴ θυσία τοῦ μεγάλου ἀρχιερέως, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁ­ποία εἶ­νε ἡ μόνη πραγματικὴ καὶ ἁγία θυσία.
Ἐκεῖνες οἱ θυσίες ἁπλῶς πιστοποιοῦσαν τὴν ἐνοχὴ τῆς ταλαιπώρου ἀνθρωπότητος. Τὰ ἄπειρα θυσιαστήρια, ἐπάνω στὰ ὁποῖα κά­ηκαν ἑκατομμύρια ζῷα, ἦταν οἱ ἄφωνοι μάρτυρες ποὺ δήλωναν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ζητάει ἐξιλέωσι γιὰ τὶς ἁμαρτίες του, ζητάει τὴ λύτρωσι ἀπὸ τὴν ἐνοχή του. Τὴν κάθαρ­σι ὅμως τῆς ψυχῆς δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ τὴ φέρουν οὔτε τὰ αἵματα τῶν ζῴων, οὔτε τὸ αἷμα καὶ τῶν ἁγιωτέρων ἀκόμη ἀνθρώπων. Τὴ λύτρωσι, τὴν «αἰωνίαν λύτρωσιν» (Ἑβρ. 9,12), τὴν ἔφερε μόνο ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Ἰωάννου τοῦ συγγραφέως τῆς »Κλίμακος»)
Ἑβρ. 6, 13–20)
Του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου

Ποῦ ελπiζεις;

«Ἥν (ἐλπίδα) ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος» (Ἑβρ. 6, 19)

ΟΣΟΙ, ἀγαπητοί μου, ὅσοι ἔχετε ταξιδέψει μὲ πλοῖα, μικρὰ καὶ μεγάλα, κι αὐτὰ τὰ ὑπερωκεάνια ποὺ διασχίζουν τὶς θάλασσες καὶ τοὺς ὠκεανούς, ἔχουν ἄγκυρα. Ἡ ἄγκυρα εἶνε ἀπαραίτητη. Κανένα πλοῖο δὲν ξεκινάει, ἄν δὲν ἔχῃ τὴν ἄγκυρα ἐν τάξει. Γιατὶ ὅταν σηκωθῇ τρικυμία καὶ τὸ πλοῖο κινδυνεύῃ νὰ παρασυρθῇ ἀπὸ τὰ κύματα καὶ νὰ πέσῃ πάνω σὲ ξέρες καὶ νὰ γίνῃ συντρίμμια, τότε ὁ πλοίαρχος διατάζει τοὺς ναῦτες νὰ ῥίξουν ἄγκυρα. Ἡ ἄγκυρα, ποὺ πέφτει στὴ θάλασσα, ἄν πιάσῃ στερεὰ στὸν πυθμένα, τότε τὸ πλοῖο κρατιέται γερὰ καὶ δὲν παρασύρεται πιὰ ἀπὸ τὰ κύματα. Ἀσφάλεια τοῦ πλοίου στὸν καιρὸ τῆς τρικυμίας εἶνε ἡ ἄγκυρα.
Ἀλλὰ γιατί μιλᾶμε ἐδῶ γιὰ ταξίδια, γιὰ πλοῖα καὶ γιὰ ἄγκυρες; Γιατὶ καὶ ἡ σημερινὴ περικοπὴ τοῦ Ἀποστόλου μιλάει γιὰ ἄγκυρα. Ποιά εἶναι λοιπὸν αὐτὴ ἡ ἄγκυρα, ποὺ λέει ὁ Ἀπόστολος ὅτι πρέπει νὰ ἔχουμε; Σʼ αὐτὸ θὰ ἀπαντήσουμε στὸ σημερινό μας κήρυγμα.
Ὁ Ἀπόστολος μιλάει μὲ γλῶσσα ἀλληγορική. Παίρνει, δηλαδή, τὴν ἄγκυρα σὰν μιὰ εἰκόνα, σὰν Ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ μᾶς διδάξῃ. Ἄς ἀναπτύξουμε τὴν εἰκόνα.
Read more »

Διωγμοι!

«Οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! Καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος, καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 11-12)

ΟΛΟΙ οἱ ἀπόστολοι, ἀγαπητοί μου, ὅλοι βρίσκονταν διαρκῶς σὲ ἐργασία καὶ κόπο, σὲ ταλαιπωρίες καὶ θυσίες, γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Τὸ ἴδιο, καὶ μὲ τὸ παραπάνω μάλιστα, ὁ Παῦλος, ποὺ τὸν ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα. Νουθετεῖ καὶ ἑτοιμάζει τὸ μαθητή του Τιμόθεο γιὰ τὰ παθήματα ποὺ περιμένουν κι αὐτὸν ἀλλὰ καὶ κάθε χριστιανό. Μὴ νομίσουμε, πὼς ἡ ζωὴ τῶν χριστιανῶν κυλάει ἀμέριμνη καὶ στρωμένη μὲ ῥοδοπέταλα. Καὶ ἀπόδειξι ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος. Ἡ ζωή του δὲν ἦταν ἤρεμη καὶ ἀτάραχη. Ὑπέφερε πολλά κανένας ἄλλος δὲν ὑπέφερε τόσα ὅσα ὑπέφερε ὁ Παῦλος.
Καὶ δὲν εἶνε μόνο οἱ κόποι καὶ οἱ περιπέτειές του˙ δὲν εἶνε μόνο οἱ ὁδοιπορίες, τὸ κρύο, ἡ πεῖνα, ἡ δίψα, οἱ κίνδυνοι σὲ ξηρὰ καὶ σὲ θάλασσα˙ αὐτά, τέλος πάντων, ὠφείλονταν σὲ φυσικὰ αἴτια. Τὸ χειρότερο εἶνε, ὅτι συχνὰ εἶχε ἐπὶ πλέον καὶ διωγμούς. Οἱ δὲ διωγμοὶ τοῦ Παύλου ὑποκινοῦνταν ἀπὸ ἀνθρώπους˙ ἀνθρώπους κακούς, ποὺ ἐχθρεύονταν τὸ ἱερὸ ἔργο του, ἐνωχλοῦνταν, τὸν μισοῦσαν καὶ ἀντιδροῦσαν μὲ μανία. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Ὀρθοδοξίας)
Ἑβρ. 11, 24-26 – 12, 2
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Υβριζεσαι για το Χριστο;

«Μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος (ὁ Μωϋσῆς) τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ» (Ἑβρ. 11, 26)

ΣΗΜΕΡΑ, άγαπητοί μου, σήμερα εἶνε ἡ πρώτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ἤ Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Σʼ ὅλους τοὺς ναοὺς ὡς Ἀπόστολος διαβάζεται μιὰ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, ἀπὸ τὸ 11ο κεφάλαιο. Σᾶς παρακαλῶ, ἀγαπητοί μου, ὅταν τελειώσῃ ἡ θεία λειτουργία καὶ πᾶτε στὰ σπίτια σας, μὴν ἀρχίσετες κοσμικὲς συζητήσεις, ἀλλὰ ἀνοῖξτε τὴν Καινή σας Διαθήκη καὶ διαβάστε ὁλόκληρο τὸ 11ο κεφάλαιο τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς. Τὸ κεφάλαιο αὐτὸ εἶνε ἕνας ὕμνος τῆς πίστεως. Ὁ ἀπόστολος ἀνοίγει τὴν ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἀπὸ ʼκεῖ παίρνει παραδείγματα ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ποὺ πίστεψαν στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ μὲ τὴν πίστι αὐτὴξ κατώρθωσαν πράγματα, ποὺ δὲν μποροῦσε κανεὶς ἄλλος ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νὰ κατορθώσῃ. Ἡ πίστι τους ἦταν τόσο δυνατή, ὥστε νικοῦσε κάθε ἐμπόδιο, κάθε ἐχθρό˙ ἔκανε θαύματα. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
Ῥωμ. 13, 11 – 14, 4
Του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου

Νυχτα – ημερα

«Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν.
Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους
καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός»
(Ῥωμ. 13, 12)

ΜΑΣ ΦΩΝΑΖΕΙ, ἀγαπητοί μου, μᾶς φωνάζει σήμερα ὁ Ἀπόστολος˙ Ἀδέλφια μου, τί κοιμᾶστε; Ἡ νύχτα προχώρησε. Ἡ μέρα πλησίασε. Ξυπνῆστε. Ντυθῆτε καὶ ἑτοιμαστῆτε γιὰ τὴν καινούργια μέρα. Αὐτὸ φωνάζει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Ὅποιος τὸν ἀκούει θὰ νομίζῃ, ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλάει γιὰ πράγματα φυσικὰ ποὺ ὅλοι ξέρουμε. Γιατὶ ποιός δὲν ξέρει τί θὰ πῇ νύχτα καὶ τί θὰ πῇ μέρα; Νυχτώνει, ξημερώνει εἶνε λέξεις ποὺ τὶς λέμε κάθε μέρα ὅλοι. Ἡ μέρα φεύγει, ἡ νύχτα ἔρχεται. Ἔτσι κυλάει ὁ χρόνος μεταξὺ νύχτας καὶ μέρας. Καὶ μόνο αὐτοὶ ποὺ γεννήθηκαν τυφλοὶ ζοῦν πάντοτε μέσα σʼ ἕνα σκοτάδι, σὲ μιὰ ἀπέραντη νύχτα, καὶ δὲν ξέρουν τί θὰ πῇ μέρα. Πόσο οἱ τυφλοὶ θὰ ἤθελαν νὰ ἄνοιγαν τὰ μάτια τους μόνο γιὰ μιὰ μέρα καὶ νὰ ἔβλεπαν ὅλα τὰ ὡραῖα πράγματα ποὺ βλέπουμε ἐμεῖς! Δυστυχῶς ὅμως δὲν τὰ ἐκτιμοῦμε ὅπως πρέπει…
Ἀλλὰ ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν λέει τὴ μέρα καὶ τὴ νύχτα μὲ τὴ συνηθισμένη σημασία. Ὅπως ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἔπαιρνε εἰκόνες καὶ απραδείγματα ἀπὸ τὸ φυσικὸ κόσμο καὶ τὴν καθημερινῆ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ μʼ αὐτὰ δίδασκε τὸ λαό, ἔτσι καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλάει καὶ διδάσκει. Τί ἆραγε, λοιπόν, νὰ ἐννοοῦσε ὁ Παῦλος λέγοντας νύχτα καὶ μέρα; Αὐτὸ θὰ δοῦμε στὴ σημερινή μας ὁμιλία.
Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
Α΄ Κορ. 8, 8 – 9, 2

Οχι σκανδαλα

«Εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν
μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα,
ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω»
(Α΄ Κορ. 8, 13)

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ἀγαπητοί μου, ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἐλεύθερος. Ἐλεύθερος νὰ κάνῃ ὅ,τι θέλει. Ναί. Ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὴν ἐλευθερία ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο καὶ λογικὴ καὶ συνείδησι καὶ νόμο, γιὰ νὰ ἐλέγχῃ ἐκεῖνα ποὺ πρόκειται νὰ κάνῃ. Ὁ ἄνθρωπος δὲν πρέπει νὰ ζῇ χωρὶς ἔλεγχο, χωρὶς σκέψι, χωρὶς συνείδησι καὶ χωρὶς νόμο Θεοῦ. Γιʼ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος, πρὶν νὰ κάνῃ κάτι, πρέπει νὰ ῥωτάῃ τὸν ἑαυτό του˙ Πρέπει νὰ τὸ κάνω; Εἶνε λογικό; Εἶνε δίκαιο; Εἶνε καλὸ καὶ ὠφέλιμο γιὰ τοὺς ἄλλους; Τί, τὸ ἐγκρίνει ἡ λογική; Τὸ ἐπιτρέπει ἡ συνείδησι; Τὸ ἐπιτρέπει πρὸ παντὸς ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ εἶνε παραπάνω ἀπʼ ὅλα; Ἐὰν ναί, τότε, ὦ ἄνθρωπε, νὰ προχωρήσῃς στὸ ἔργο. Ἐὰν ὅμως ὄχι, νὰ μὴ προχωρήσῃς, νὰ μὴ κάνῃς ἐκεῖνο ποὺ σὲ παρακινοῦν οἱ κακὲς ἐπιθυμίες, τὰ πάθη, οἱ κακοὶ καὶ διεφθαρμένοι φίλοι, ὁ σατανᾶς. Μὴν τοὺς ἀκούσῃς. Θέλουν ὄχι τὸ καλό σου ἀλλὰ τὴν καταστροφή σου.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1868

Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου (Α΄ Κορ. 6,12-20)
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἀκριβοπληρωμενοι απελευθεροι

«Ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς» (Α΄ Κορ. 6,20)

Εὐχαριστῶ, ἀγαπητοί μου, τὸν Κύριό μας ποὺ μ᾽ ἀξιώνει νὰ κηρύττω. Θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς μιλήσω ἁπλᾶ.

Σήμερα εἶνε ἡ δευτέρα Κυριακὴ τοῦ Τριῳδί­­ου, ἡ Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου. Ὅλα ὅσα λέγον­ται στὴν ἐκκλησία εἶνε ὡραῖα· τὰ λόγια τοῦ ἀ­ποστόλου, τοῦ εὐαγγελίου, τῶν τροπαρίων εἶ­­­νε ὑπέροχα. Ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ θὰ σᾶς παρακαλέ­σω νὰ προσέξετε ἕνα μόνο λόγο τοῦ ἀποστό­λου Παύλου, ὁ ὁποῖος στὸ ἀνάγνωσμα λέει· «Ἠγοράσθητε τιμῆς» (Α΄ Κορ. 6,20). Δυὸ λέξεις εἶ­νε. Ἂν μπορούσαμε νὰ τὶς νιώσουμε, νὰ τὶς πι­στέ­ψουμε, ἡ σωτηρία μας ἦταν ἐξασφαλισμένη.

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Α΄ Κορ. 6, 12-20
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου

Ενας ωραιος ναος

«Ἤ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς
τοῦ ἐν ὑμῖν ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ
ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν;»
(Α΄ Κορ. 6, 19)

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ἀγαπητοί μου, ἡ θρησκεία δὲν εἶνε ἐφεύρεσι τῶν παπάδων γιὰ ἐκμετάλλευσι, ὅπως λένε οἱ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι. Ὄχι. Ἡ θρησκεία εἶνε τὸ πιὸ εὐγενικὸ αἴσθημα. Ἡ θρησκεία εἶνε κάτι φυτεμένο μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Κι ὅ,τι εἶνε φυτεμένο μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ‘[ανθρώπου, δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ ξερριζώσῃ. Ναὶ! Τὸ αἴσθημα τῆς θρησκείας εἶνε ἔμφυτο, ὅπως εἶνε καὶ τὸ αἴσθημα ποὺ αἰσθάνεται ἡ μάνα γιὰ τὸ παιδί. Χίλιες διαταγὲς νὰ βγοῦνε νὰ μὴν ἀγαπάῃ τὸ παιδί της, δὲν θὰ κάνουν τίποτα. Ἡ μάνα θʼ ἀγαπᾶ τὸ παιδί της. Κι ἄν ἀκόμα τὴ σφάξουν, ἡ τελευταία της λέξι θὰ εἶνε «Παιδί μου, σʼ ἀγαπῶ!». Ἔτσι εἶνε καὶ ἡ θρησκεία. Αἴσθημα ἔμφυτο, βαθειὰ ῥιζωμένο στὸν ἄνθρωπο. Ποιός μπορεῖ νὰ τὸ ξερριζώσῃ;

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2353

Κυρ. Τελώνου & Φαρισαίου (Β΄ Τιμ. 3,10-15)
21 Φεβρουαρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Μη μας πλανησουν οι χιλιασται

«Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐ­πὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β΄ Τιμ. 3,13)

Οἱ καιροὶ ποὺ ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, οἱ καιροί μας, εἶνε «χαλεποί», δύσκολοι, ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Β΄ Τιμ. 3,1). Τὸ πνεῦμα τοῦ ὀλέθρου ἐξαπολύει θύ­ελλες. Ἐφιάλτες πατοῦν τὰ στήθη τῆς ἀνθρωπό­τητος καὶ κόβουν τὴν ἀνάσα της. Ὁ κόσμος εἶ­νε βυθισμέ­νος σὲ σκοτάδι πνευματικό.
Ἐνώπιόν μας ἐκτυλίσσεται ἡ εἰκόνα ἐ­­κείνη ποὺ εἶδε «ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις» προφη­τικὰ τὸ βλέμμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου· ὅ,τι ἀπὸ τότε διέκρινε ὁ μεγάλος ἀπόστο­­λος τῶν ἐ­­θνῶν, τὸ ἔχουμε τώρα μπροστά μας. Διαβάζοντας ἢ ἀκούγοντας τὴν προφητεία του νομίζεις, ὅτι ὁ Παῦλος περιγρά­φει καὶ ζωγρα­φίζει τὴ σημερινὴ ἠθικὴ κατάστασι τῆς ἀν­θρωπό­τητος. Ἰδοὺ ἡ προφητεία του· «Ἐν ἐ­σχάταις ἡ­­μέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί (= θὰ ἔρ­θουν δύσκολοι καιροί)· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρω­ποι (= οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶνε) φίλαυ­τοι, φιλάργυ­ροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦ­σιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀν­όσιοι, ἄστοργοι, ἄ­σπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλά­γαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φι­λή­­­δονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημέ­νοι» (ἔ.ἀ. 3,1-5). Τί φοβερὴ ἁλυσίδα κα­κῶν! τοὺς κρίκους της ἔχει χαλκεύσει στὸ καμίνι του ὁ σατανᾶς, καὶ μὲ τὴν ἁλυσίδα αὐτὴ σκλαβώνει ἀν­­θρώπους καὶ λαοὺς καὶ τοὺς σέρνει στὴν καταστροφή. Ὁ κό­σμος ἔφτασε στὸ χεῖλος τῆς ἀ­βύσσου. Σκο­τάδι βαθύ! καὶ πουθενά φωτοβο­λίδες νὰ ῥίξουν λίγο φῶς… Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ
Β΄ Κορ. 6, 16 – 7, 1

Ειμεθα λαος του Θεου;

«Καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός» (Β΄ Κορ. 6, 16)

ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ λόγια τῆς Π. Διαθήκης ὑπενθυμίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στοὺς χριστιανοὺς τῆς Κορίνθου στὴν περικοπὴ αὐτή. Εἶνε λόγια ἀπὸ τὰ βιβλία Ἔξοδος, Λευϊτικόν, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸν προφήτη Ἰεζεκιὴλ (37, 26-28). Τοὺς λέει ὄτι, ἀφʼ ὅτου πιστεύσατε στὸ Χριστό, ἀποτελεῖτε μιὰ ἰδιαίτερη πολιτεία ποὺ ὀνομάζεται λαὸς τοῦ Θεοῦ. Πλησιάσατε στὸ Θεό, καὶ ὁ Θεὸς πλησίασε σʼ ἐσᾶς καὶ περπατεῖ ἀνάμεσά σας. Ἦλθε τόσο κοντά σας, ὥστε γίνατε ἕνας ναός, μέσα στὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς κατοικεῖ καὶ λατρεύεται. Ὁ ἱ. Χρυσόστομος ἑρμηνεύοντας αὐτὴ τὴν περικοπὴ (ΙΓ΄ ὁμ. εἰς Β΄ Κορ., 3). παρατηρεῖ˙ «“Ἐνοικήσω ἐν ναοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω”, τὴν πλείονα πρὸς αὐτοὺς σχέσιν δηλῶν… Ἐννόησον τίς ἐμπεριπατεῖ σοι, τίς ἐνοικεῖ…», δηλαδή˙ μὲ τὰ λόγια αὐτὰ δείχνει «τὴ στενότερη σχέσι μʼ αὐτούς… Σκέψου ποιός περπατεῖ ἀνάμεσά σου, ποιός κατοικεῖ ἐντός σου» (Ε.Π.Ε. 19[81], 370). Μέσα σὲ τοῦτο τὸν κόσμο, συνεχίζει ὁ Παῦλος τὰ προφητικὰ λόγια, εἶσθε βέβαια μειοψηφία, ἀλλὰ μπορεῖτε νὰ μὴν ἀφομοιωθῆτε ἀπʼ αὐτόν. Ἔχετε ὑποχρέωσι νὰ ζῆτε μʼ ἕναν ἄλλο τρόπο, μιὰ ἁγία ζωή, ὄχι ὅπως θέλει ὁ κόσμος, ἀλλʼ ὅπως θέλει ὁ Θεός. Γιʼ αὐτὸ ξεχωρίστε ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ τὴ νοοτροπία του, μὴ μιμεῖσθε καὶ μὴν ἀγγίζετε τὴν ἀκάθαρτη ζωή του. Μʼ αὐτὰ δὲν ἐννοῶ νὰ βγῆτε τυπικῶς ἀπὸ τὸν κόσμο, νὰ ἐγκαταλείψετε τὸν κόσμο.

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

Β΄ Κορ. 6, 1-10
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

Τα δυο συστηματα

«Ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες»
(Β΄ Κορ. 6, 10)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, ἦταν πτωχός, πάμπτωχος. Ἔτσι ἦταν καὶ οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι. Οἱ κήρυκες τοὺ εὐαγγελίου δὲν εἶχαν δική τους περιουσία. Δὲν εἶχαν δικό τους σπίτι. Δὲν εἶχαν χρήματα. Κοινωνικῶς ἦταν ἀδύνατοι. Καὶ ὅμως αὐτοὶ οἱ ἀνίσχυροι καὶ ἄσημοι ἄνθρωποι κατώρθωσαν τὸ ἀκατόρθωτο˙ κατώρθωσαν νὰ ἐλκύσουν τὸν κόσμο στὴν χριστιανικὴ πίστι, στὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ. Πῶς ἔγινε αὐτό; Εἶνε κάτι ποὺ προκαλεῖ τὸ θαυμασμό. Ὁ ἀπόστολος, ὅταν τὸν κάλεσε ὁ Κύριος στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα, ἀπεφάσισε νὰ τὰ θυσιάση ὅλα. Ἀπογυμνώθηκε ἀπὸ κάθε περιουσία καὶ ἰδιοκτησία. Ἐν συνεχείᾳ ὅμως βλέπει κανεὶς νὰ εἶνε τὰ πάντα στὴ διάθεσί του. Εἶχε τέτοια ἐπάρκεια, ὥστε νὰ γράφη˙ «Ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες» (Β΄ Κορ. 6, 10). Πῶς ἔγινε αὐτὸ καὶ ποιά εἶνε ἡ ἐξήγησι τοῦ παραδόξου αὐτοῦ φαινομένου;

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ
Α΄ Τιμ. 4, 9-15
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιωτου

Τι διαβαζεις;

«Ἕως ἔρχομαι πρόσεχε τῆ ἀναγνώσει»
(Α΄ Τιμ. 4, 13)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει σʼ ἕνα μαθητή του. Εἶχε πολλοὺς μαθητὰς ὁ Παῦλος. Οἱ μαθηταί του ἦταν πρόσωπα, ποὺ εἶχαν πιστέψει στὸ εὐαγγέλιο, εἶχαν βαπτιστῆ, καὶ ἡ καρδιά τους καιγόταν ἀπὸ ἀγάπη στὸ Χριστό. Ἀκολουθοῦσαν τὸν Παῦλο στὶς ἀποστολικές του περιοδεῖες καὶ τὸν βοηθοῦσαν πολὺ στὸ ἔργο του. Κοντὰ στὸ μεγάλο ἀπόστολο εἶχαν γίνει κι αὐτοὶ μικροὶ ἀπόστολοι. Πολλὰ ὀφείλει ἡ Ἐκκλησία στοὺς μαθητὰς αὐτοῦς τοῦ Παύλου, ποὺ ὕστερα ἀπὸ τὸ μαρτυρικὸ θάνατό του συνέχισαν νὰ κηρύττουν τὸ Χριστὸ στὰ διάφορα μέρη.
Ἕνας διαλεχτὸς μαθητὴς τοῦ Παύλου, ποὺ ποτὲ δὲν τὸν ἐγκατέλειψε, ἀλλὰ πάντα ἔμεινε πιστὸς στὸ ἀποστολικὸ ἔργο, ἦταν καὶ ὁ Τιμόθεος. Ὁ Τιμόθεος χειροτονήθηκε ἀπʼ τὰ χέρια τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἐπίσκοπος στὴν Ἔφεσο, σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου καὶ μαρτύρησε, γιατὶ ἤλεγξε κάτι καρναβάλια ποὺ γινόταν στὴν πόλι αὐτή. Ἀκοῦτε σεῖς, ποὺ σώνει καὶ καλὰ τὶς ἅγιες μέρες τοῦ Τριωδίου θέλετε νὰ κάνετε καρναβάλια, νὰ χοροπηδᾶτε, νὰ τραγουδᾶτε αἰσχρὰ τραγούδια, νὰ μεθᾶτε καὶ νὰ κυλιέστε σὰν τὰ κτήνη; Ἄν δὲν θέλετε νʼ ἀκούσετε τὸν ἐπίσκοπό σας, ἀκοῦστε τὸν ἅγιο Τιμόθεο, ποὺ ὄχι μόνο μὲ τὸ λόγο ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ αἷμα του φωνάζει καὶ διαμαρτύρεται γιὰ τὶς εἰδωλολατρικὲς ἐκδηλώσεις τῶν ἡμερῶν μας, ὅπως εἶνε τὰ καρναβάλια.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2349

Κυριακὴ ΛΒ΄ [ΙΕ΄ Λουκ.] (Α΄ Τιμ. 4,9-15)
31 Ἰανουαρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιωτου

Με αγκυρα την ελπiδα

«Ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» (Α΄ Τιμ. 4,10)

Μεγάλη δύναμι στὸν κόσμο, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἐλπίδα. Γι᾽ αὐτὴν μιλάει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ ἀνάγνωσμα (Α΄ Τιμ. 4,9-15).
Ὅλοι ζοῦμε μὲ τὴν ἐλπίδα. Μὲ ἐλπίδα ζῇ ὁ ἀσθενής· προσδοκᾷ ὅτι μιὰ μέρα θὰ σηκωθῇ ἀπ᾽ τὸ κρεβάτι καὶ θὰ ξαναρχίσῃ τὴν ἐργασία του ὅπως πρῶτα. Μὲ ἐλπίδα ζῇ ὁ ἀγρότης· ὀργώνει, σπέρνει, ποτίζει, κοπιάζει στὰ χωράφια περιμένοντας ὅτι τὸ καλοκαίρι θὰ μαζέψῃ καρπό. Μὲ ἐλπίδα ζῇ ὁ ἔμπορος· κινεῖται, διαθέτει τὰ κεφάλαιά του στὴν ἀγορὰ ἀποβλέποντας στὸ νὰ τ᾽ αὐξήσῃ, νὰ ἔχῃ κέρδος. Μὲ τὴν ἐλπίδα ζῇ κι ὁ ναυτικός· ξεκινᾷ ἀπ᾽ τὸ ἕνα λιμάνι καὶ ταξιδεύει αἰσιόδοξος ὅτι θὰ φτάσῃ στὸ ἄλλο ὅπου εἶνε ὁ προορισμός του.
Μὲ τὴν ἐλπίδα ζοῦν ὅλοι, μὲ τὴν ἐλπίδα ζῇ καὶ ὁ Χριστιανός. Αὐτὸ ἀκούσαμε στὸν ἀπόστολο· Ἐμεῖς οἱ ἀπόστολοι, καὶ γενικὰ οἱ Χριστιανοί, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν»· ἔχουμε κρεμάσει τὴν ἐλπίδα μας στὸ ζωντανὸ Θεό, ποὺ εἶνε ὁ σωτήρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἰδιαιτέρως τῶν πιστῶν (ἔ.ἀ. 4,10). Ὤ πόσο διαφέρει ἡ ἐλπίδα αὐτὴ ἀπ᾽ ὅλες τὶς ἄλλες ἐλπίδες τοῦ κόσμου! Ἐκεῖνες εἶνε ἀσταθεῖς – ψεύτικες· στηρίζονται σὲ ἀνθρώπινες βάσεις, σὲ μεταβλητὲς καταστάσεις (ἐπιστήμη, χρῆμα, κλίμα, στοιχεῖα τῆς φύσεως). Μία μόνο ἐλπίδα εἶνε ἀσάλευτη καὶ αἰώνια, αὐτὴ ποὺ ἔχει ὡς στήριγμά της τὸ Θεό· αὐτὴ λοιπὸν εἶνε ἡ ἐλπίδα τοῦ πιστοῦ.

Read more »

ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Ἑβρ. 13, 7-16
Το[υ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο βραχος των αιωνων

«Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον
ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας»
(Ἑβρ. 13, 8)

Χθές, σήμερα, αὔριο. Σʼ αὐτὰ τὰ τρία διακρίνεται, ἀγαπητοί μου ὁ χρόνος. Καὶ πόσο γρήγορα φεύγει ὁ χρόνος! Τὸ σήμερα γίνεται χθὲς καὶ τὸ αὔριο γίνεται σήμερα. Ὁ χρόνος μοιάζει σὰν τὸν ποταμό, ποὺ μέρα-νύχτα τρέχει. Τρέχει ὅλο τὸν χρόνο. Ἀλλὰ τὸ νερό του δὲν εἶνε τὸ ἴδιο. Ἐὰν κανεὶς μπῆ στὸ ποτάμι καὶ σταματήση κάπου, τὸ νερό, ποὺ λούζει τὸ κορμί του, δὲν εἶνε τὸ ἴδιο. Τὸ νερὸ μιὰ στιγμὴ τὸν ἀγγίζει καὶ ἀμέσως φεύγει καὶ ἔρχεται ἄλλο νερό, καὶ αὐτὸ φεύγει καὶ ἔρχεται ἄλλο καὶ οὕτω καθεξῆς. Καὶ ἔτσι, ἄν μείνη μιὰ ὥρα μέσα στὸ νερό, χιλιάδες φορὲς θὰ ἔχη ἀλλάξει τὸ νερό, ἐνῶ ὁ ποταμὸς φαίνεται ὅτι εἶνε ὁ ἴδιος. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὸν χρόνο. Σὰν ἕνα ποτάμι τρέχει διαρκῶς. Τὸ ἕνα λεπτὸ διαδέχεται τὸ ἄλλο, ἡ ὥρα τὴν ὥρα, ἡ ἑβδομάδα τὴν ἑβδομάδα, ὁ μήνας τὸν μήνα, τὸ ἔτος τὸ ἔτος καὶ ἔτσι περνοῦν τὰ χρόνια καὶ τὸ νήπιο γίνεται παιδί, τὸ παιδὶ νέος, ὁ νέος ἄντρας, ὁ ἄντρας γέρος ἀσπρομάλλης, καὶ ἐνῶ ὅλα φεύγουν καὶ ἀλλάζουν, ὁ χρόνος συνεχίζει τὸ δρόμου του. Μέχρι πότε; Ὁ Θεὸς ξέρει. Read more »