«ΠΑΥΛΟΣ… » (Α´ Θεσ. 1,1) Σκετο

Οὔτε ἁγιωτατος, οὔτε παναγιώτατος Μητρ. Φλωρ. Αυγουστίνου
_____________

2) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ
Α΄ Τιμ. 1, 15-17
Του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ὑποδειγμα

«…Πρὸς ὑποτύπωσιν τῶν μελλόντων
πιστεύειν ἐπʼ αὐτῶ εἰς ζωὴν αἰώνιον»
(Α΄ Τιμ. 1, 16)

ΔΥΟ, ἀγαπητοί μου, δύο ἀντίθετα πράγματα παρατηροῦμε στὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ἄλλοτε τὸν ἀκοῦμε νὰ προβάλλῃ τὸν ἑαυτό του ὡς πρότυπο ἀρετῆς, ὑπόδειγμα ὕψους καὶ ἁγιότητος. Καὶ δὲν τὸ κάνει ἀπὸ κενοδοξία. Δὲν ὑπερβάλλει, ἀλλὰ εἶνε μέσα στὴν πραγματικότητα. Ἀφʼ ὅτου ἐσήμανε ἡ εὐλογημένη ὥρα νὰ γνωρίσῃ τὸ Χριστό, ἀπὸ τότε πλέον σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ ἀκολούθησε μὲ ἀκρίβεια καὶ συνέπεια τὸ θέλημά του. Ἔδωσε τὸν ἑαυτό του ἐξ ὁλοκλήρου σʼ αὐτόν. Θυσίασε τὰ πάντα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Κοπίασε καὶ μόχθησε περισσότερο ἀπʼ ὅλους γιὰ τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου. Πέταξε σὰν ἀετὸς σʼ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ἵδρυσε τὶς περισσότερες ἐκκλησίες. Ἔγραψε μὲ τὸ θεόπνευστο κάλαμό του μεγάλο μέρος τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἀπεδείχθη μέ λόγια καὶ μὲ ἔργα γνήσιος πνευματικὸς πατέρας τῶν χριστιανῶν. Πόσα παθήματα καὶ πόσες δοκιμασίες δὲν ὑπέστη χάριν τῆς Ἐκκλησίας! Πόσες φορὲς δὲν ὡδηγήθηκε μέχρι τὶς πύλες τοῦ θανάτου! Πολλὲς φορὲς σώθηκε ἀπὸ βέβαιο θάνατο μὲ ὑπερφυσικὴ ἐπέμβασι. Ἀξιώθηκε σπανίων καὶ μοναδικῶν χαρισμάτων. Ἔκανε θαύματα μεγάλα. Οὐράνιος ἄνθρωπος ὁ Παῦλος. Ποιός ἄλλος ἔφθασε νὰ ἁρπαγῆ στὸν παράδεισο, κʼ ἐκεῖ νὰ δῆ θεάματα καὶ νʼ ἀκούση «ῥήματα, ἅ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι»; (Β΄ Κορ. 12, 4). Μπορεῖ λοιπόν, ὕστερα ἀπʼ ὅλα αὐτὰ χωρὶς νὰ ἐξαπατᾶ τοὺς ἀκροατάς του, μπορεῖ ὡς πρότυπο – μετὰ τὸ Χριστὸ ποὺ εἶναι πρῶτο καὶ ἀνυπέρβλητο πρότυπο – νὰ προβάλλῃ καὶ τὸν ἑαυτό του. Μπορεῖ νὰ λέῃ στοὺς χριστιανούς˙ «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ»˙ Σᾶς παρακαλῶ νὰ μὲ μιμῆσθαι, ὅπως κʼ ἐγὼ μιμοῦμαι τὸ Χριστό (Α΄ Κορ. 11, 1˙ 4, 16).

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1134

Κυριακὴ ΛΑ΄ (Α΄ Τιμ. 1,15-17)
24 Ἰανουαρίου 2021 (2005)

 Ο Χριστος μας σωζει με τη μετανοια

«Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ» (Α΄ Τιμ. 1,15)

Ἦρθε, ἀγαπητοί μου, μᾶς λέει σήμερα στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ Παῦλος, ἦρθε στὸν κόσμο ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ εἶνε Θεός, γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ. Στὸ Σύμβολο ὅμως τῆς πίστεως χρησιμοποιεῖται εἰδικώτερα τὸ ῥῆμα «κατῆλθε» («κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν…» – ἄρθρ. 3). Μπαίνω σ᾿ ἕνα μεγάλο μυστήριο, σὲ πλατειὰ καὶ βαθειὰ θάλασσα. Τὸ Σύμβολο τῆς πίστεως λέει, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν «ἦλθε» ἁπλῶς, ὅπως λέει ὁ Παῦλος ἐδῶ (Α΄ Τιμ. 1,15), ἀλλὰ «κατῆλθε». Γιατί «κατῆλθε»;
Πέρα ἀπὸ τὰ ἄστρα καὶ πέρα ἀπὸ τὸν ἥλιο, πάνω ψηλά, στὸν κόσμο τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, ἐκεῖ εἶνε ἡ Θεότης. Κι ἀπὸ ᾿κεῖ ἦλθε κοντά μας. Φανταστῆτε ὁ βασιλιᾶς μιᾶς χώρας ν᾿ ἀφήσῃ κάποια στιγμὴ τὸ παλάτι του, νὰ βγῇ στὰ βουνά, νὰ φορέσῃ μιὰ κάππα, νὰ πάρῃ μιὰ γκλίτσα καὶ νὰ γίνῃ βοσκός. Θὰ βουΐξῃ ὁ κόσμος καὶ θὰ καταπλαγῇ. Ἀλλὰ τί εἶν᾿ αὐτό! Ὁ Χριστὸς κατέβηκε ἀπὸ πολὺ ψηλότερα, ἀπ᾿ τὰ παλάτια τοῦ οὐρανοῦ. Ἔχετε δεῖ ποτὲ ἀετό; Πετάει σὲ μεγάλο ὕψος· τὸν βλέπεις στὸν οὐρανὸ σὰν κεφάλι καρφίτσας. Καὶ κάνοντας ἀλλεπάλληλους κύκλους χαμηλώνει, μέχρι ποὺ ἔρχεται καὶ κάθεται πάνω σ᾿ ἕνα βράχο. Ἔτσι κι ὁ Χριστός, ὁ χρυσάετος –ἡ Ἀποκάλυψις ὀνομάζει τὸ Χριστό μας ἀετό (βλ. Ἀπ. 12,14)–, ἄφησε τὰ οὐράνια δώματά του καὶ ἄγγιξε τὴ γῆ. Καὶ ἡ γῆ δὲν κάηκε. Ὤ ταπείνωσις, ὤ μεγαλεῖο ταπεινώσεως ἄφραστο!
Γιὰ ποιό σκοπὸ κατέβηκε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο; Γιὰ νὰ σώσῃ τὸν ἄνθρωπο.
Ἀπὸ τί κινδύνευε ὁ ἄνθρωπος; Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
Ἐφ. 4, 7-13

Ὑπερανω ολων των ουρανων

«Ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ
ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν
οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα»
(Ἐφ. 4, 10)

ΣΤΗΝ ἐποχή μας, ἀγαπητοί, στὴν ἐποχή μας οἱ ἄνθρωποι ἔχουν μεγάλη μανία γιὰ ταξίδια. Δὲν ἀναπαύονται σʼ ἕνα μέρος. Ὅλο καὶ θέλουν νὰ βρίσκονται σὲ κίνησι, μὰ ταξιδεύουν, νὰ πηγαίνουν σὲ διάφορα μέρη, νὰ βλέπουν καινούργιους κόσμους, νʼ ἀπολαμβάνουν τὶς φυσικὲς ὀμορφιὲς καὶ νὰ γνωρίζονται μὲ ἄλλους ἀνθρώπους. Δὲν βλέπεται τί γίνεται μὲ τὸν τουρισμό; Τί κίνησις! Χιλιάδες ἀεροπλάνα πετοῦν στὸν οὐρανὸ καὶ μεταφέρουν τοὺς τουρίστες ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρο στὸ ἄλλο. Ἀλλὰ τώρα τελευταῖα, φαίνεται, χόρτασαν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ ταξίδια πάνω στὴ γῆ καὶ θέλουν νὰ κάνουν ταξίδια ἔξω ἀπὸ τὴ γῆ, ταξίδια στὸ φεγγάρι καὶ σʼ ἄλλους πλανῆτες, ταξίδια ποὺ ὀνομάζονται διαπλανητικά. Καὶ νά, στὸ φεγγάρι ἔφτασαν οἱ πρῶτοι ταξιδιῶτες. Τώρα προσπαθοῦν νὰ φτάσουν καὶ στὸν Ἄρη, καὶ ὕστερα σὲ ἄλλα ἀστέρια…

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
Β΄ Τιμ.. (4, 5-8)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Που οι θυσιες μας;

«Ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε» (Β΄ Τιμ. 4, 6)

.

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, σήμερα εἶνε ἡ Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων. Στὴν ὁμιλία αὐτὴ ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀντὶ ἄλλου θέματος θὰ πάρουμε μιὰ λέξι, κι αὐτὴν θὰ προσπαθήσουμε νὰ ἑρμηνεύσουμε. Μιὰ λέξι τῆς ἁγίας Γραφῆς φτάνει γιὰ νὰ μᾶς διδάξῃ τὰ πιὸ ὑψηλὰ μαθήματα καὶ νὰ μᾶς φέρῃ κοντὰ στὸ Θεό. Γιατὶ ὅσα εἶνε γραμμένα στὴν ἁγία Γραφή, εἶνε λόγια θεόπνευστα. Καὶ ὅλα διδάσκουν τὸν ἄνθρωπο, ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος τὴν ὥρα ποὺ διαβάζει τὴν ἁγία Γραφὴ νὰ μὴν ἔχῃ προκατάληψι καὶ νομίζῃ ὅτι ἡ Γραφὴ εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ βιβλία ποὺ οἱ συγγραφεῖς τους μπορεῖ νὰ πλανῶνται. Εἶνε εὐτυχὴς ἐκεῖνος ποὺ ἀκούει καὶ διαβάζει μὲ πίστι καὶ προσπαθεῖ νὰ ἐφαρμόζῃ ὅ,τι λέει ἡ Γραφή. Ἀλλʼ ὅποιος δὲν πιστεύει στὴν ἁγία Γραφὴ καὶ ζῆ ἀντίθετα ἀπʼ ὅ,τι αὐτὴ διδάσκει, αὐτὸς εἶνε σὰν τὸν Ἰούδα, ποὺ πρόδωσε τὸ Χριστὸ καὶ θά ʼταν προτιμότερο νὰ μὴν εἶχε γεννηθῆ. Γιατὶ ἄνθρωπος εἶνε ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀνοιχτὰ τʼ αὐτιά του γιὰ νʼ ἀκούῃ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ πιστεύῃ σʼ αὐτόν. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2345

Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων (Β΄ Τιμ. 4,5-8)
3 Ἰανουαρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Φρονημα θυσiας!

«Ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής» (Β΄ Τιμ. 4,6-8)

Τί νὰ ποῦμε σήμερα, ἀγαπητοί μου; νὰ ἑρμηνεύσουμε τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Μᾶρκ. 1,1-8); Μιλήσαμε ἄλλοτε ἐπ᾽ αὐτοῦ. Τώρα ἂς προσπαθήσουμε νὰ ῥίξουμε μιὰ ματιὰ στὸν ἀπόστολο (βλ. Β΄ Τιμ. 4,5-8). Εἶνε μία ὡραία περικοπὴ ἀπὸ τὴ Δευτέρα (Β΄) ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν ἀγαπητὸ μαθητή του τὸν Τιμόθεο, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπίσκοπος Ἐφέσου.
Ποῦ βρίσκεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὴν ὥρα ποὺ γράφει; Μέσα στὶς φυλακὲς τῆς ῾Ρώμης, δέσμιος καὶ καταδικασμένος ἀπὸ τὸ Νέρωνα. Ζῇ τὶς παραμονὲς τοῦ τέλους, τοῦ μαρτυρίου του. Ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα μπορεῖ ν᾽ ἀνοίξῃ ἡ πόρτα τοῦ κελλιοῦ καὶ νὰ τὸν πάρουν γιὰ νὰ ἐκτελεσθῇ. Παρὰ τὰ ἔντονα συναισθήματά του ὅμως ἔχει ἠρεμία καὶ νηφαλιότητα, ἔχει πρὸ παντὸς τὸν φωτισμὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, καὶ συντάσσει τὴ σπουδαία αὐτὴ ἐπιστολή, ποὺ εἶνε τὸ κύκνειο ᾆσμα του. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
Γαλ. 1, 11-19
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο διωκτης κηρυξ

«Καθʼ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ…

Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεός,… ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν» (Γαλ. 1, 13-16)

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ἀγαπητοί μου, τὴν ἱστορία τῆς ζωῆς του ἀφηγεῖται στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἡ ζωὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὅπως γνωρίζουμε, χωρίζεται σὲ δύο μέρη. Στὸ πρῶτο μέρος ἔζησε ἀγνοώντας τὸ Χριστό. Καὶ ὄχι μόνο ἀγνοώντας ἀλλὰ καὶ πολεμώντας τὸ Χριστὸ καὶ τὴ χριστιανικὴ πίστι. Σὰν γνήσιος Ἰουδαῖος, σὰν φαντικὸς φαρισαῖος, ἐδίωκε τότε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ.
Κάποτε ὅμως ἦλθε καὶ γιʼ αὐτὸν ἡ ὥρα τῆς θείας χάριτος. Τότε ὁ Θεός, μὲ ἕνα ὅραμα, τοῦ ἀπεκάλυψε τὸν Υἱό του, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦ ἀνέθεσε νὰ τὸν εὐαγγελίζεται στὰ ἔθνη, στοὺς εἰδωλολάτρες. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἔγινε στὴ ζωή του ἡ μεγάλη ἀλλαγή. Ὅλα ἄλλαξαν˙ καὶ ὁ προσανατολισμός του, καὶ ἡ κατεύθυνσί του, καὶ οἱ σκοποί του, ὥς καὶ αὐτὸ τὸ ὄνομά του ποὺ ἀπὸ Σαοὺλἤ Σαῦλος ἔγινε Παῦλος. Αὐτός, λοιπόν, ποὺ μέχρι τώρα δίωκε τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του, τώρα παύει νὰ διώκῃ. Κι ὄχι μόνο παύει νὰ διώκῃ, ἀλλὰ καὶ γίνεται στὸ ἐξῆς ὑπηρέτης τῆς πίστεως ποὺ ακτεδίωκε. Ὁ διώκτης κῆρυξ! Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Ἑβρ.. 11, 9-10 & 32-40
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

Η πολις του Θεου

«…Ἐξεδέχετο γὰρ (ὁ Ἀβραὰμ) τὴν
τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς
τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός»
(Ἑβρ. 11, 10)

ΓΙΑ πολλὰ πρόσωπα, ἀγαπητοί μου, μιλάει ὁ σημερινὸς Ἀπόστολος. Εἶνε πρόσωπα ποὺ ἀνήκουν στὸν κόσμο τῆς παλαιᾶς διαθήκης. Ὅλα τὰ πρόσωπα αὐτὰ ἔζησαν πρὸ Χριστοῦ, σὲ χρόνια μεγάλης ἀπιστίας καὶ διαφθορᾶς, καὶ ὅλα μὲ λαχτάρα περίμεναν νὰ ἔρθῃ ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ σώσῃ τὸν κόσμο. Μιὰ βαθειὰ πίστι διέκρινε τὰ πρόσωπα αὐτὰ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἀλλʼ ἀπʼ ὅλα τὰ πρόσωπα, ποὺ ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος στὸ 11ο κεφάλαιο τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς, ἐκεῖνο τὸ πρόσωπο ποὺ ὑπερέχει εἶνε ὁ Ἀβραάμ.
Ὁ Ἀβραὰμ εἶνε ὁ ἀρχηγὸς τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔθνους, ὁ πατέρας, ὁ πατριάρχης ὅλων τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ Ἀβραὰμ εἶνε ἡ ῥίζα τοῦ μεγάλου δέντρου, ἀπʼ τὸ ὁποῖο βγῆκε καὶ τὸ πιὸ ὄμορφο λουλούδι, ποὺ σκορπίζει μέχρι σήμερα τὸ ἄρωμά του καὶ ζωογονεῖ τὸν κόσμο˙ τὸ λουλούδι αὐτὸ εἶνε ὁ Χριστός. Αὐτός, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας τὶς ἅγιες αὐτὲς μέρες, εἶνε τὸ «ἄνθος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί», ὁ δὲ Ἰεσσαὶ ἦταν κι αὐτὸς ἕνας ἀπόγονος τοῦ πατριάρχου Ἀβραάμ. Γιὰ τὸν Ἀβραὰμ λοιπόν, αὐτὸν τὸν μεγάλο ἄνδρα, ποὺ τιμοῦν μέχρι σήμερα, ὄχι μόνο οἱ χριστιανοὶ καὶ οἱ ἑβραῖοι, ἀλλὰ κι αὐτοὶ οἱ μωαμεθανοί, ἀξίζει νὰ ποῦμε κʼ ἐμεῖς σήμερα λίγα λόγια. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1986

Κυρ. πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ἑβρ. 11,9-10,32-40)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Πιστι, η μεγαλυτερη δυναμι

(Ἑβρ. 11,30-31)

Λένε, ἀγαπητοί μου, ὅτι ἡ δύναμις τοῦ ἀν­θρώπου εἶνε τὰ λεφτά. Ἄλλοι πάλι λένε, ὅ­τι ἡ δύναμί του εἶνε ἡ ἐξυπνάδα, ἢ τὰ ἀξιώματα καὶ οἱ θέσεις, ἢ ἡ τέχνη, ἢ ἡ ἐπιστήμη.
Παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ εἶνε μία ἄλλη δύνα­μι ποὺ δυστυχῶς τὴ λησμο­­νήσαμε· ἡ πίστι. Αὐτὸ λέει ἡ Γραφὴ στὸ 11ο κεφάλαιο τῆς πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς. Ἐκεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, ὑμνεῖ ὡς ὑ­ψίστη δύ­ναμι τὴν πίστι· ἡ πίστι, λέει, κάνει θαύματα.
–Θαύματα; θὰ ρωτήσετε. Ναὶ θαύματα, ἀναρί­θμη­τα θαύματα. Ἐπὶ ὧρες καὶ ἡμέρες νὰ μι­λᾶμε, δὲν ἐξαν­τλοῦνται τὰ θαύματά της.
Δὲν ἔχουμε μιὰ θρησκεία ψεύτικη. Ἂν ἦταν ψεύτικη, θὰ συμφω­νοῦσα κ᾽ ἐγὼ νὰ τὴ γκρεμί­σουμε. Ἀλλὰ δὲν εἶνε ψεύτικη. Ὅλα μπορεῖ νά ᾽νε ψέμα, ἕνα δὲν εἶνε ψέμα· ὁ Κύριος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἡ διδασκαλία του. Ἐ­κεῖ­νος τὸ εἶπε· «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσον­ται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35).
Δὲν φτάνει ὁ χρόνος γιὰ νὰ διηγηθῇ κανεὶς τὰ μεγαλεῖα τῆς πίστεώς μας, ὅπως ἀ­κούσαμε σήμερα· «Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμε­νον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφη­τῶν» (Ἑβρ. 11,32). Γι᾽ αὐτό, ἀπ᾽ ὅλα τὰ θαύμα­τα τῆς πίστεώς μας, θὰ σᾶς πῶ ἕνα μόνο θαῦ­μα. Ποιό δηλαδή; Εἶνε μία παλιὰ ἱστορία (βλ. Ἰησ. Ναυῆ κεφ. 6ο). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1918

Κυρ. πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ἑβρ. 11,9-10,32-40)
20 Δεκεμβρίου
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Με την πιστι νικηται στον πολεμο

«Ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ» (Ἑβρ. 11,34)

Περὶ δυνάμεως, ἀγαπητοί μου, ὁμιλεῖ σήμερα ὁ ἀπόστολος. Ἀλλὰ ποιά ἆραγε νὰ εἶνε ἡ δύναμις ποὺ ἐξυμνεῖ;
Ὑπάρχουν πολλῶν εἰδῶν δυνάμεις. Δύναμις π.χ. εἶνε ὁ ἀέρας ποὺ ξερριζώνει δέντρα, ἡ φωτιὰ ποὺ καίει δάση καὶ πόλεις, τὸ νερὸ ποὺ γίνεται ποτάμι καὶ παρασύρει, ὁ ἠλεκτρισμός, ὁ μαγνητισμός, ἡ πυρηνικὴ ἐνέργεια.
Ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ τὶς δυνάμεις αὐτὲς εἶ­­νε μία ἄλλη δύναμις, πνευματικῆς φύσεως· ἡ πίστις. «Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κα­τορθώματα», ψάλλει σήμερα ἡ Ἐκ­κλησία μας. Μία εἶνε ἡ πίστις μὰ πολλὰ τὰ κατορθώματά της, ὅπως ἕνας ὁ ἠλεκτρισμὸς μὰ πολλὰ τ᾽ ἀποτελέσματά του. Καὶ τί δὲν κατορθώνει ἡ πίστι! σβήνει τὴ φωτιά, νι­κάει τοὺς ποταμούς, φράζει στόμα­τα λιον­ταριῶν, θεραπεύει ἀσθένειες ἀγιάτρευ­τες· πη­γαίνει στὰ μνήματα, λέει στοὺς νεκροὺς «ἀ­ναστηθῆτε» κι αὐτοὶ ἐγείρονται· ἡ πίστις κάνει ἥρωες τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος.
Ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἀποτελέσματα τῆς πίστεως θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε, ἀγαπητοί, νὰ δώσω ἐδῶ τὴν εἰκόνα ἑνὸς μόνο· ἐκείνου τὸ ὁποῖο περιγράφει τὸ ῥητὸ «ἐ­γενήθησαν ἰ­σχυροὶ ἐν πολέ­μῳ»· ὅτι δηλαδὴ οἱ ἄνθρωποι τῆς πίστεως ἐνδυναμώθηκαν στοὺς πολέμους (Ἑβρ. 11,34)· ἕνας κατεδίωξε χίλιους καὶ λίγοι νίκησαν μυριάδες.
–Μὰ εἶνε δυνατὸν αὐτό; Ἀπίστευτο φαίνεται.
Θέλετε λοιπὸν μερικὰ παραδείγματα; Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)
Κολ. 3, 4-11

Ο παλαιος ανθρωπος

«Ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον» (Κολ. 3, 9-10)

ΣΤΗΝ ἀποστολικὴ περικοπή, ποὺ διαβάστηκε σήμερα σʼ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλάει γιὰ δυὸ ἀνθρώπους˙ ὁ ἕνας εἶνε «ὁ παλαιός» (Κολ. 3, 9), ὁ ἄλλος εἶνε «ὁ νέος» (ἔ.ἀ. 3, 10). Ἔτσι τοὺς ὀνομάζει. Μέ ποιό, παρακαλῶ, ἀπʼ τοὺς δύο μοιάζουμε, μὲ τὸν παλαιὸ ἤ μὲ τὸ νέο; Ἀλλὰ πρὶν ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα αὐτὸ πρέπει νὰ δώσουμε κάποια ἑρμηνεία σʼ αὐτὲς τὶς δύο λέξεις ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος.
«Παλαιὸς» – «νέος». Μή νομίσετε, ὅτι οἱ λέξεις αὐτὲς ἔχουν σχέσι μὲ τὴν ἡλικία. Μπορεῖ νὰ εἶνε ἔνας πολὺ ἡλικιωμένος, γέρος 80 ἤ 90 χρονῶν, κι ὅμως νὰ εἶνε νέος. Καὶ πάλι μπορεῖ ἕνας νὰ εἶνε νέος στὴν ἡλικία, πάνω σʼ ὅλη τὴν ἀκμὴ τῆς νεότητος, κι ὅμως νὰ εἶνε παλαιός. Τί εἶνε ἆραγε ἐκεῖνο ποὺ τὸν ἕνα ἄνθρωπο τὸν κάνει παλαιό, καὶ τὸν ἄλλο τὸν κάνει νέο;
«Παλαιὸς ἄνθρωπος»! Στὴ δημοτικὴ γλῶσσα λέγεται παλιάνθρωπος. Παλιάνθρωπος; Τόλμησε νὰ πῆς ἕναν ἄλλον ἄνθρωπο παλιάνθρωπο, καὶ θὰ δῆς τί θὰ γίνη˙ θὰ θυμώσῃ, θὰ ἐξαγριωθῆ καὶ θὰ σοῦ κάνῃ μήνυση. Κι αὐτὸ θὰ εἶνε τὸ λιγώτερο. Γιατὶ ὑπάρχουν καὶ χειρότερα˙ ὑπάρχει περίπτωσι πού, ὅταν κάποιος ἄκουσε νὰ τὸν λένε παλιάνθρωπο, πῆρε πιστόλι καὶ σκότωσε αὐτὸν ποὺ τὸν εἶπε ἔτσι. Κάθε ἄνθρωπος ἔχει μεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ δὲν ἐπιτρέπει νὰ τὸν ὀνομάζουν ἔτσι. Ἐγὼ παλιάνθρωπος; σοῦ λέει. Πρέπει νὰ πλύνῃς τὸ στόμα σου μὲ ὁροδόσταμο γιὰ νʼ ἀναφέρῃς τʼ ὄνομά μου… Καὶ ὁ πιὸ διεφθαρμένος ἄνθρωπος ὑπερασπίζει τὴν τιμὴ τοῦ ὀνόματός του. Ἄτιμο καὶ παλιάνθρωπο δὲν θέλει κανένας νὰ τὸν ὀνομάσουν. Καθένας, καὶ μάλιστα αὐτὸς ποὺ εἶνε οἰκογενειάρχης, θέλει νʼ ἀφήσῃ στὰ παιδιά του καὶ στὰ ἐγγόνια του καλὸ ὄνομα. Γιατὶ τὸ καλὸ ὄνομα ζυγίζει παραπάνω ἀπὸ ἕνα τόννο χρυσάφια καὶ διαμάντια. Τὸ καλὸ ὄνομα εἶνε θησαυρὸς ἀνεκτίμητος. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ
Ἐφ. 4, 1-7
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ενοτης!

«…Σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ
Πνεύματος ἐν τῶ συνδέσμω τῆς εἰρήνης»
(Ἐφ. 4, 3)

ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, νὰ ἔχουμε ἑνότητα, μᾶς συμβουλεύει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Δηλαδή˙ ὅλοι μας νὰ ζοῦμε μονιασμένοι σὰν μιὰ οἰκογένεια ποὺ ἔχει ἕνα πατέρα, τὸ Θεό.
Ἀλλὰ δυστυχῶς πόσο μακριὰ εἶνε ὁ κόσμος ἀπʼ αὐτὴ τὴν ἑνότητα! Χίλια κομμάτια εἶνε σήμερα ὁ κόσμος. Ποῦ εἶνε ἡ ἀγάπη; Ποῦ εἶνε ἡ εἰρήνη; Ποῦ εἶνε ἡ ἑνότης; Στὸν αἰῶνα ποὺ ζοῦμε δυὸ παγκόσμιοι πόλεμοι ἔγιναν. Τὰ ἔθνη διαιρέθησαν σὲ δυὸ μεγάλες παρατάξεις. Πόλεις καταστράφηκαν. Ἑκατομμύρια νεκροὶ καὶ τραυματίες. Ἑκατομμύρια χῆρες καὶ ὀρφανά. Ποτέ τόσο αἷμα καὶ τόσα δάκρυα δὲν χύθηκαν. Νὰ εἶνε τὰ τελευταῖα; Κοντεύουν νὰ περάσουν ἀπὸ τότε 30 χρόνια(*). Ἱδρύθηκε ἕνας παγκόσμιος ὀργανισμός, ὁ Ο.Η.Ε., μὲ σκοπὸ τὰ ἔθνη νὰ λύνουν τὶς διαφορές τους ὄχι πιὰ μὲ πόλεμο, ἀλλὰ μὲ μέσα εἰρηνικά, μὲ διαλόγους, συζητήσεις καὶ δικαία κρίσι ὅλων τῶν ἐθνῶν. Ἀλλʼ ὅμως ὁ διεθνὴς αὐτὸς ὀργανισμὸς διαρκῶς σείεται. Μέσα στὰ 30 χρόνια πόσες φωτιὲς πολέμων δὲν ἄναψαν σὲ διάφορα μέρη τοῦ κόσμου; Φωτιὲς ποὺ κινδύνευσε νὰ σκορπίσουν τὶς φλόγες τους σʼ ὅλο τὸν κόσμο καὶ νὰ ἔχουμε τὸν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Καὶ τώρα ποὺ μιλᾶμε ὑπάρχουν κράτη, ποὺ ἔχουν μεταξύ τους μῖσος μεγάλο, κρατοῦν στὰ ὅπλα στρατό, κάνουν ἐπιδρομὲς σὲ γειτονικὰ κράτη, σκοτώνουν καὶ σκοτώνονται, καὶ ὑπάρχει φόβος τὰ μίση τους νὰ γίνουν αἰτία ἄλλων πολέμων. Read more »

Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Η΄ Λουκά ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ
Ἐφ. 2, 4-10

Πλουσιος!

«Ὁ Θεὸς πλούσιος ὤν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν
ἀγάπην αὐτοῦ ἥν ἠγάπησεν ἡμᾶς,…»
(Ἐφ. 2, 4)

ΠΛΟΥΣΙΟΣ, ἀγαπητοί μου, πλούσιος ποιός εἶνε; Πλούσιος ἕνας καὶ μόνο εἶνε˙ εἶνε ὁ Θεός.
– Ὁ Θεὸς πλούσιος; Τί σχέσι, θὰ ποῦν πολλοί, τί σχέσι ἔχει ὁ Θεὸς μὲ τὰ λεφτά;
Μὴ βιάζεστε, ἀγαπητοί μου. Θὰ δοῦμε μὲ ποιὰ ἔννοια ὁ Ἀπόστολος λέει πλούσιο τὸ Θεό. Οἱ ἐχθροὶ τῆς θρησκείας μας, οἱ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι, σὲ κάποιο βιβλίο ποὺ ἔχουν βγάλει, γιὰ νὰ κατηγορήσουν τὴ θρησκεία μας ὅτι ὑποστηρίζει δῆθεν τοὺς πλουσίους, τὸν καπιταλισμό, ἁρπάχτηκαν ἀπʼ τὸν σημερινὸ Ἀπόστολο, ποὺ λέει ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε πλούσιος, καὶ εἶπαν˙ Νά, κι ὁ Θεὸς εἶνε καπιταλιστής! Ὤ τῆς βλασφημίας των καὶ τῆς βλακείας των! Γιατί δὲν πρόσεξαν, ἤ μᾶλλον δὲν θέλησαν νὰ προσέξουν, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ὀνομάζεται ἁπλῶς πλούσιος, ἀλλὰ «πλούσιος ἐν ἐλέει» (Ἐφ. 2, 4). Ξέρετε τί θὰ πῆ «ἐν ἐλέει»; Ἔλεος θὰ πῆ εὐσπλαχνία, ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ ταλαίπωρο ἄνθρωπο. Ὁ Θεός, λοιπόν, εἶνε πλούσιος σὲ εὐσπλαχνία, σὲ ἀγάπη. Πάνω στὸ νόημα αὐτὸ θὰ κάνουμε τὴ σημερινή μας ὁμιλία. Καὶ παρακαλῶ νὰ προσέξετε.

* * *

«Ὁ Θεὸς πλούσιος ἐν ἐλέει». Ὁ Θεὸς δὲν ἔχει καμμιὰ ὁμοιότητα μὲ τοὺς πλουσίους τοῦ κόσμου τούτου, ὅπως θέλουν νὰ τὸν παρουσιάσουν οἱ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι. Γιατὶ ὅλα τὰ ὑλικὰ πράγματα, ποὺ ἔχουν στὴν κατοχή τους οἱ πλούσιοι, δὲν εἶνε δικά τους˙ εἶνε ξένα. Εἴτε χωράφια εἶνε, εἴτε λιβάδια καὶ κάμποι, εἴτε νησάκια καὶ λιμνοῦλες, εἴτε χρυσάφι καὶ πολύτιμα πετράδια, εἴτε κτήρια καὶ μέγαρα, εἴτε ἐργοστάσια καὶ καράβια, καὶ ὅ,τι ἄλλο ὑπάρχει στὴ διάθεσί τους, εἶνε ὑλικὰ πράγματα. Ὅλα δὲ τὰ ὑλικὰ πράγματα δὲν τὰ δημιούργησε ὁ ἄνθρωπος. Ὅλα προέρχονται ἀπὸ τὴν ὕλη, ποὺ τὴν παίρνει ὁ ἄνθρωπος, τὴ δουλεύει, καὶ ἔτσι κατασκευάζει ὅλα τὰ πράγματα ποὺ λέγονται τεχνικὸς πολιτισμός. Ὅλα ἔχουν βάσι τὴν ὕλη. Ἀλλὰ τὴν ὕλη ποιός τὴν ἔφτειαξε; ὁ ἄνθρωπος; Ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ φτειάξῃ οὔτε μιὰ χούφτα χῶμα. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1866
13 Νοεμβρίου
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

Υποδειγμα αρχιερεως

«Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς…» (Ἑβρ. 7,26)

Θὰ­ ποῦμε, ἀγαπητοί μου, λίγα λόγια ὄχι ἐ­πάνω στὸ εὐαγγέλιο ἀλλὰ ἐπάνω στὸν ἀ­πόστολο τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, καὶ παρακαλῶ νὰ προσέξετε.
Ὁ ἀπόστολος σήμερα ὁμιλεῖ γιὰ ἕναν ἀρχι­ερέα. Σ᾽ ἐμᾶς εἶνε ἀδύνατον νὰ τὸν περιγράψουμε, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅμως ζω­γραφίζει μπροστά μας τὸ μεγαλεῖο του. Ὁ ἀρ­χιερεὺς αὐ­τός, λέει, δὲν ἔχει καμμιά ὁμοιότη­τα μὲ τοὺς ἀρχι­ερεῖς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, δὲν εἶνε σὰν τοὺς κακοὺς ποιμένες τοῦ Ἰσρα­ήλ.
Ὁ ἀρ­χιερεὺς αὐτὸς δὲν εἶχε πλούτη, δὲν κατοικοῦ­σε σὲ παλάτια. Ὅταν κάποιος τὸν ρώτησε «Ποῦ μένεις;» (Ἰω. 1,38), ἀ­πήντησε, ὅ­τι τὰ που­λιὰ κ᾽ οἱ ἀλεποῦδες ἔχουν φω­λιές, μὰ αὐτὸς δὲν ἔχει «ποῦ τὴν κεφα­λὴν κλί­νῃ» (Ματθ. 8,20, Λουκ. 9,58). Ὑλικὸ πλοῦ­το δὲν εἶχε, εἶχε ὅμως πνευματικὸ πλοῦτο, εἶχε τὶς ἀρετές, ποὺ ἀξίζουν περισσότερο ἀπ᾽ ὅλα· καὶ οἱ ἀρχαῖοι προγονοί μας ἔλεγαν, ὅτι «πᾶς ὁ ἐπὶ γῆς καὶ ὑπὸ γῆν χρυ­­σὸς ἀρετῆς οὐκ ἀν­τάξι­ος» (Πλά­τωνος, Νόμ. 5,728Α· παρὰ Μιχ. Ἰατροῦ, Πόθεν καὶ διατί σ. 70)· ὅλο τὸ χρυσά­φι τῆς γῆς δὲν ἀξίζει τόσο ὅσο ἡ ἀρετή.
Ποιές ἦταν οἱ ἀρετὲς τοῦ ἀρχιερέως αὐτοῦ;
⃝ Ὁ ἀρχιερεὺς αὐτὸς εἶνε πρῶτον «ὅσιος» (Ἑβρ. 7,26). Τί θὰ πῇ ὅ­σιος; Ὅσιος λέγεται ἐκεῖνος ποὺ δὲν εἶνε μόνο ἐξωτερικὰ καθαρὸς ἀπὸ ἁ­μαρτήματα, δὲν φαίνεται μόνο στὰ μάτια τῆς κοινωνίας ἅγιος, ἀλλὰ εἶνε καὶ ἐσωτερικὰ καθαρός· ἡ σκέψι του εἶνε σὰν τὸ κρύσταλλο, δὲν πηγαίνει στὰ ἁμαρτωλά, φτερουγίζει στὸ Θεό. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ
Γαλ. 1, 11-19
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ζηλος και ζηλος

«… Περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων
τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων»
(Γαλ. 1, 14)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ἀγαπητοί μου, στὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς του δὲν γνώριζε τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ ἐνῶ δὲν τὸν γνώριζε, ἐν τούτοις πολεμοῦσε μὲ μανία τὴν Ἐκκλησία του. Ἔπειτα δέχθηκε τὴ χριστιανικὴ πίστι. Τότε ἦταν ἀκόμη ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ φανατικοὺς λάτρες τοῦ ἰουδαϊσμοῦ. Διακρινόταν μεταξὺ τῶν συνομηλίκων του, ὅπως λέει ὁ ἴδιος, γιὰ τὴν ἀφοσίωσί του στὶς παραδόσεις τῶν πατέρων του˙ «… Περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων» (Γαλ. 1, 14). Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι, ἄν ἦταν παρὼν τότε, ποὺ οἱ φανατικοὶ Ἰουδαῖοι καταδίκαζαν τὸ Χριστὸ καὶ μὲ φωνὲς καὶ κραυγὲς ἀπαιτοῦσαν ἀπὸ τὸν Πόντιο Πιλᾶτο τὴ θανάτωσί του διὰ σταυροῦ, κι αὐτὸς θὰ κραύγαζε μαζί τους ἐκείνη τὴ φωνή˙ «Ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν» (Ἰωάν. 19, 15). Ζηλωτὴς τῶν ἰουδαϊκῶν παραδόσεων καὶ φοβερὸς διώκτης τῆς πρώτης χριστιανικῆς Ἐκκλησίας. Ὅπου ἄκουγε πὼς πλήθαιναν οἱ χριστιανοί, ὁ Σαῦλος, ὅπως ἔλεγαν τότε, ἔσπευδε καὶ μαζὶ μὲ ἄλλους φανατικοὺς ἰουδαίους τοὺς καταδίωκε. Προσπαθοῦσε μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις νὰ ξερριζώσῃ τὸ δένδρο τοῦ χριστιανισμοῦ. Ἀλλὰ τὸ εὐλογημένο αὐτὸ δένδρο εἶχε ῥίξει ἤδη βαθειὲς ῥίζες. Σὲ μιὰ τέτοια ἐπιδρομή του στὴ Δαμασκὸ ἄκουσε τὸ θεϊκὸ ἔλεγχο. Τοῦ ἐμφανίσθηκε μὲ ἐκτυγλωτικὴ λάμψι ὁ Χριστὸς καὶ τοῦ εἶπε˙ «Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις; σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξ. 26, 14)˙ δηλαδή, αὐτὸ ποὺ ἐπιχειρεῖς νὰ κάνῃς δὲν θὰ ἔχῃ κανένα ἀποτέλεσμα˙ εἶνε σὰν νὰ κλωτσᾶς σὲ μυτερὰ καρφιά. Τότε μετανόησε εἰλικρινῶς, βαπτίσθηκε καὶ ἔγινε ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ τότε ὁ ζῆλος του πῆρε ἄλλη κατεύθυνσι καὶ ἄλλο χαρακτῆρα. Ὅπως τὰ ἄγρια δένδρα ὅταν ἐμβολιασθοῦν μεταβάλλονται σὲ καρποφόρα, καὶ ἡ ἄγρια ἐλιὰ γίνεται ἥμερη, ἔτσι καὶ ὁ Σαῦλος ἄλλαξε ῥιζικῶς. Κι ὁ ζῆλος του πλέον ἦταν ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ, ζῆλος θεϊκός. Ὁ διώκτης Σαῦλος ἔγινε ἀπόστολος Παῦλος. Κήρυττε μὲ πολλὴ δύναμι τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ, προσείλκυε πλήθη ἀνθρώπων, καὶ ὁ χριστιανισμὸς ἁπλωνόταν σʼ ὅλα τὰ μέρη τῆς οίκουμένης. Ὅλοι ἀποροῦσαν γιὰ τὴ μεταβολὴ αὐτή. Ἦταν ὄντως ἕνα θαῦμα ἡ μεταβολὴ τοῦ Παῦλου.
Ἀπὸ τὸ παράδειγμα τοῦ Παῦλου διδασκόμαστε, ὅτι ὁ ζῆλος εἶνε δύο εἰδῶν. Ζῆλος κατακριτέος, καὶ ζῆλος ἐπαινετός. Ζῆλος ὑπὲρ τοῦ κακοῦ, καὶ ζῆλος ὑπὲρ τοῦ ἀγαθοῦ. Ζῆλος ποὺ ὡς πρότυπο ἔχει τὴ σφοδρὴ μανία τῶν ἰουδαίων γιὰ τὴν ἐξόντωσι τῶν χριστιανῶν, καὶ ζῆλος ποὺ ὡς πρότυπο ἔχει τὸ ζῆλο τοῦ Παύλου μετὰ τὴ μεταστροφή του. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ
Τίτ. 3, 8-15

Εργα και εργα

«Πιστὸς ὁ λόγος˙ καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῶ Θεῶ»(Τίτ. 3, 8)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ἀγαπητοί μου, προτρέπει σήμερα ὅλους τοὺς χριστιανούς, νὰ κάνουν καλὰ ἔργα. Καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ κάνουν καλὰ ἔργα, ἀλλὰ νὰ εἶνε πρῶτοι στὰ καλὰ ἔργα, παρακινῶντας σʼ αὐτὰ καὶ ἄλλους.
Ἀλλὰ ποιά, θὰ μὲ ῥωτήσετε, ποιά εἶνε τὰ καλὰ ἔργα; Ὁ κόσμος στὴν ἐποχή μας, ὅταν ἀκούση ἔργα, ἡ σκέψη του πηγαίνει σὲ ἔργα ποὺ κάνουν οἱ μηχανικοί, ἔργα ποὺ ἐξυπηρετοῦν κοινότητες καὶ δήμους καὶ ὅλο τὸ κράτος, ἔργα ὅπως τὰ λένε κοινωνικῆς, οἰκονομικῆς καὶ πολιτιστικῆς ἀναπτύξεως. Τέτοια ἔργα εἶνε τὰ γεφύρια, οἱ δρόμοι, οἱ σιδηροδρομικὲς γραμμές, τὰ ἐργοστάσια, τὰ τουριστικὰ κέντρα, οἱ πλάζ, τὰ ξενοδοχεῖα, τὰ σχολεῖα, τὰ νοσοκομεῖα καὶ ἄλλα. Τέτοια ἔργα γίνονται σʼ ὅλα τὰ κράτη. Τώρα δὲ τελευταῖα καὶ στὴν Ἑλλάδα, ποὺ τὴν εἶχαν ῥημάξει ἐσωτερικοὶ καὶ ἐξωτερικοὶ ἐχθροὶ καὶ δὲν εἶχαν ἀφήσει σχεδὸν τίποτε, παρατηρεῖται μιὰ μεγάλη δραστηριότητα γιὰ τέτοια ἔργα. Παντοῦ ἀκούγεται ὁ χτύπος τῶν μηχανημάτων. Νομίζει κανείς, πὼς ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἕνα ἀπέραντο ἐργοστάσιο. Χιλιάδες ἔργα, κοινοτικά, δημοτικὰ καὶ κρατικὰ γίνονται. Ἑκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια ξοδεύονται γιὰ τὴν κατασκευὴ τῶν ἔργων. Σὲ λίγα χρόνια, λένε οἱ είδικοί, ἡ Ἑλλάδα θὰ γίνῃ ἀγνώριστη. Ἐργοστάσια μεγάλα, δρόμοι εὐρύχωροι, πολυκατοικίες, λιμάνια καὶ ἀεροδρόμια θὰ δώσουν νέα ζωή.

* * *

Δὲν περιφρονοῦμε κʼ ἐμεῖς τὴν ἀξία τῶν ἔργων αὐτῶν˙ Read more »