15.3. 2020 Κυριακή Β´ Νηστειῶν

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου, σε pdf

«ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΙ

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1938

Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν (Ἑβρ. 1,10 – 2,3)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

2. ΤO ΕYAΓΓΕΛΙΟ

«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρ­ρυῶμεν» (Ἑβρ. 2,1)

Ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, κηρύσσεται τακτικὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Σᾶς παρακαλῶ νὰ κάνε­τε ὑπομονή, γιὰ ν᾽ ἀκούσετε αὐτὴ τὴν ὁμιλία.
Εἶστε ἄξιοι ἐπαίνου τόσο γιὰ τὴν ἐκκλησία ποὺ ἔχετε ὅσο καὶ γιὰ τὸν ἐκκλησιασμό σας. Ἀλλὰ φτάνουν αὐτά; Βεβαίως καὶ ὁ ναὸς χρει­άζεται καὶ οἱ εἰκόνες καὶ τὰ ἄμφια, ἀλλὰ ἡ οὐ­σία εἶνε κάπου ἀλλοῦ· στὴν εὐσέβεια (βλ. Α΄ Τιμ. 2,2· 4,7· 6,11).
Καὶ τί εἶνε ἡ εὐσέβεια; εἶνε ἡ ἐλπίδα, εἶνε ἡ πίστι, εἶνε ἡ ἀγάπη. Ὑπάρχουν αὐτὰ τὰ τρία; Ὑπάρχει πίστι σὰν τῶν τεσσάρων ἀνδρῶν τοῦ σημερινοῦ εὐαγγε­λίου (βλ. Μᾶρκ. 2,1-12), ποὺ ἔφεραν τὸν παράλυτο μπροστὰ στὸ Χριστό; Ὑπάρχει ἐλπίδα σὰν τοῦ Δαυΐδ, ποὺ ἔλεγε· Κι ἂν ἀ­κόμη, Θεέ μου, περάσω τὸ γεφύρι τοῦ θανάτου, δὲν θὰ φοβηθῶ, διότι μαζί μου εἶσαι σύ; (βλ. Ψαλμ. 22,4). Ὑπάρχει ἀγάπη σὰν τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ἔλεγε «Ἐ­ὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, …οὐ­δέν εἰ­μι»; (Α΄ Κορ. 13,1-2). Ἂν ὑπάρχουν αὐτά, τό­τε ὑ­­πάρχει θρησκεία, ὑπάρχει Ἰησοῦς Ναζωραῖος, ὑπάρχει ζωντανὴ Ἐκκλησία ποὺ κάνει θαύμα­τα. Ἐὰν ὅμως αὐτὰ δὲν ὑπάρχουν, τότε μᾶς μέ­­νει μόνο ὁ φλοιός, ἡ οὐσία ἔχει ἐξατμισθῆ. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1732

Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν (Ἑβρ. 1,10 – 2,3)
Tο[υ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Η αμαρτια εχει συνεπειες…

«Πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν» (Ἑβρ. 2,2)

Ηταν ἄλλοτε, ἀγαπητοί μου, ἐποχὴ ποὺ ὑ­πῆρ­χε στὸν κόσμο φόβος Θεοῦ. Οἱ ἄνθρω­ποι ἄκουγαν «ἁμαρτία» καὶ ἔτρεμαν. Kι ἂν ἁ­μάρταναν, μετανοοῦσαν κ᾽ ἔ­τρεχαν νὰ βροῦν πνευματικὸ αὐστη­ρὸ νὰ ποῦν τὰ κρίματά τους, νὰ πάρουν τὸν κα­νόνα καὶ ν᾽ ἀκούσουν ἀπ᾽ τὸ στόμα του τὰ γλυκὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ «Τέ­κνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Μᾶρκ. 2,5).
Τώρα ἀκοῦνε ἁ­μαρτία καὶ καγχάζουν. Τὴν θεωροῦν κάτι φυσικό, ποὺ μπο­ροῦν νὰ τὸ κάνουν χωρὶς συνέπειες. Ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία δὲν εἶ­νε παιχνίδι, εἶνε συμφορά, ἡ πιὸ μεγάλη συμφορά. Ἡ ἁμαρτία εἶνε ἡ ῥίζα ὅλων τῶν κακῶν. Ἂν αὐτὴ ξερριζωνόταν, ἡ ἀνθρωπότης θὰ ζοῦ­σε τὴ χρυσῆ περίοδο τῆς ἱστορίας της.
Ὅτι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία προέρχονται ὅλα τὰ κακὰ τὸ βλέπουμε καὶ στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Γιατί ὁ παρά­λυτος ἔπεσε στὸ κρεβάτι ἀκί­νητος σὰν μολύβι καὶ τὸν πήρανε σηκωτὸ νὰ τὸν πᾶνε στὸ Χριστό; Ἡ αἰτία τῆς βαρειᾶς του ἀσθενείας ἦ­ταν ἡ ἁμαρτία. Γι᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς ὁ Χριστὸς πρῶ­τα τοῦ ἔδωσε συγχώρησι τῶν ἁ­μαρτιῶν του· ἀφοῦ εἶπε «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» καὶ τὸν θεράπευσε ψυχι­κῶς, μετὰ τὸν θεράπευσε καὶ σωματικῶς καὶ τοῦ εἶπε Τέκνον, «ἔγειρε …καὶ περιπάτει» (ἔ.ἀ. 2,9).
Ἂν θέλῃς νὰ δῇς τ᾽ ἀποτελέσματα τῆς ἁ­μαρ­τίας, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ εὐαγγέλιο, ἄκουσε καὶ τὸν σημερινὸ ἀπόστολο ποὺ ἀστράφτει καὶ βροντᾷ. Read more »

ΥΠΝΟΒΑΤΕΣ

Ἀδελφοί, «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι» (῾Ρωμ. 13,11)

Ἀρχίζω τὸ κήρυγμα μὲ ἕνα παράδειγμα. Σᾶς ἐρωτῶ· ἔχετε δεῖ ποτέ σας ὑπνοβάτη; Εἶνε κάτι φοβερό. Ὁ ὑπνοβάτης σηκώνεται τὴ νύχτα καί, ἐνῷ κοιμᾶται, ἀνοίγει τὴν πόρτα, βγαίνει ἔξω καὶ περπατάει! Κι ἂν βοηθήσῃ ὁ Θεὸς καὶ δὲν πέσῃ σὲ κανένα πηγάδι ἢ ἀπὸ καμμιὰ ταράτσα, θὰ ἐπιστρέψῃ πάλι στὸ κρεβάτι του. Τὸ πρωί, ὅταν ξυπνήσῃ καὶ τὸν ρωτοῦν τί ἔγινε τὴ νύχτα, δὲ θυμᾶται τίποτε. Αὐτὸς εἶνε ὁ ὑπνοβάτης. Ἕνα φαινόμενο, ποὺ καὶ ἡ ἐπιστήμη δὲν μπορεῖ καλὰ -καλὰ νὰ τὸ ἐξηγήσῃ.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΔ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1996

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω (Α΄ Κορ. 8,8 – 9,2)
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Θα ξυπνηση η συνειδησι!

Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, δυστυχῶς ἄπιστοι καὶ ἄθεοι. Δὲν ἔ­πρεπε ἐδῶ νὰ ὑ­πάρχουν. Ἐδῶ κήρυξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος· ὅπου νὰ σκα­λί­σῃς, θὰ βρῇς κόκκαλα ἁγίων.
Ἡ ἀθεΐα προσ­κρούει στὴ λογική. Λέει ὁ ἀ­πόστολος Παῦ­λος· «πᾶς οἶκος κα­τασκευάζε­ται ὑπό τινος, ὁ δὲ τὰ πάντα κατασκευάσας Θεός» (Ἑβρ. 3,4)· κάθε σπίτι ἔχει τὸν κατα­­σκευαστή του, καὶ τὸ σύμπαν ἔχει τὸ Δημιουρ­­γό του. Γιὰ νὰ καταν­τή­σῃ καν­εὶς σὲ ἀ­θεΐα, πρέπει νά ᾽χῃ βλάβη στὸ μυαλό. Τὸ λέει ὁ ψαλμῳ­δός· «Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· Οὐκ ἔστι Θεός» (Ψαλμ. 52,2).
Καμμία ἄλλη ἀλήθεια δὲν ἔχει τόσες ἀποδείξεις ὅσες ἔχει ἡ ὕπαρξι τοῦ Δημιουργοῦ. Ὅλα εἶνε μιὰ ἀπόδειξι, παν­τοῦ εἶνε τὰ ἴχνη τοῦ Θεοῦ. Ὅλα φωνάζουν· Ὑπάρχει Θεός!
Ἀλλὰ καὶ ἂν ὅλα αὐτὰ ἔλειπαν, ἔφτανε καὶ μόνο μία φωνὴ νὰ τὸ ἀποδείξῃ. Καὶ ἡ φωνὴ αὐτὴ δὲν ἔρχεται ἀπ᾽ ἔξω, ἀπὸ τὴ φύσι· εἶνε πολὺ κοντά μας καὶ δὲν ὑπάρχει κανείς ποὺ νὰ μὴν τὴν ἔχῃ ἀκούσει. Εἶνε ἡ φωνὴ γιὰ τὴν ὁ­ποία μιλάει σήμερα ὁ ἀπόστολος (βλ. Α΄ Κορ. 8,8-12), ἡ συνείδησις. Νά ἡ ἀπόδειξις ὅτι ὑπάρχει Θεός.
Τί εἶνε ἡ συνείδησις; Ἂς ἀφήσουμε τοὺς φιλοσόφους καὶ τοὺς ψυχολόγους νὰ κάνουν ἀ­ναλύσεις. Ἐμεῖς θὰ μιλήσουμε ἁπλᾶ. Read more »

Κυρ. Τελώνου & Φαρισαίου (Β΄ Τιμ. 3,10-15)
ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο διωγμος των ευσεβων

«Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει τὸ Τριῴ­διο. Τί εἶνε Τριῴδιο; Ἂν ρωτήσουμε τοὺς κοσμικοὺς ἀνθρώπους, θὰ μᾶς ποῦν· Τριῴδιο ἴ­σον χοροί, διασκεδάσεις, γλέντια, μάσκες, καρ­ναβάλια. Αὐτὸ ὅμως εἶνε πλάνη. Αὐτὸ δὲν εἶ­νε Τριῴδιο· εἶνε ἀντιτριῴδιο, ἀντίθετο μὲ τὸ Τριῴδιο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας. Τρι­ῴ­διο εἶνε μία ἱερὰ περίοδος τοῦ ἐκκλησιαστι­κοῦ ἔτους, περίοδος ἐντατικωτέρας ἀσκήσε­ως. Ὅπως ὁ στρατὸς ἔχει περίοδο ἀσκήσεων, γιὰ νὰ εἶνε οἱ στρατιῶτες πανέτοιμοι διὰ πᾶν ἐνδεχόμενον, ἔτσι καὶ τὸ Τριῴδιο εἶνε περίοδος ἱερῶν ἀσκήσεων τῶν Χριστιανῶν. Τὸ Τρι­ῴ­­διο εἶνε δέκα ἑβδομάδες· πρώτη ἡμέρα εἶνε σήμερα, καὶ τελευταία ἡμέρα εἶνε τὸ Μέγα Σάββατο, ὅταν ὁ ἱερεὺς γεμᾶτος ἐνθουσιασμὸ σκορπάει μέσ᾽ στὸ ναὸ δεξιὰ – ἀριστερά, πάνω – κάτω, φύλλα δάφνης καὶ ψάλλει «Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν» (Ψαλμ. 81,8).
Τὸ Τριῴδιο, γιὰ νὰ ἐκφρασθῶ ἁπλούστερα, εἶνε μία σκάλα, ποὺ μᾶς ὑψώνει ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό. Μοιάζει μὲ τὴ σκάλα ποὺ εἶδε ὁ Ἰακώβ, ποὺ τὸ κάτω ἄκρο της πατοῦσε στὴ γῆ καὶ τὸ ἄλλο ἔφτανε στὸν οὐρανό. Μιὰ σκάλα λοιπὸν βλέπουμε μπροστά μας, καὶ σήμερα εἶνε τὸ πρῶτο σκαλοπάτι. Ἐμπρός, πλη­σιάστε καὶ πατῆστε τὸ πρῶτο σκαλοπάτι.
Στὸ πρῶτο σκαλοπάτι στέκεται ὁ τελώνης, ποὺ λέει· «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτω­λῷ» (Λουκ. 18,13). Καὶ κοντὰ στὸν τελώνη τοῦ εὐ­αγγελίου στέκεται ὁ ἀπόστολος. Στὸ ἀποστο­λικὸ ἀνάγνωσμα σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος λέει, ὅτι ἡ ζωὴ εἶνε ἀγώνας, καὶ μᾶς προειδο­ποιεῖ· «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12).
Θὰ πῶ λίγες λέξεις ἐ­πάνω στὸν λόγο αὐτόν. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1720

Κυριακὴ ΛΒ΄ [ΙΕ΄ Λουκ.] (Α΄ Τιμ. 4,9-15)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΝΑ ΜΕΙΝΗΣ, ΜΕΙΝΕ ΠΙΣΤΟΣ!

«Πιστὸς ὁ λόγος…» (Α΄ Τιμ. 4,9)

Κάθε φορά, ἀγαπητοί μου, ποὺ γίνεται θεία λειτουργία, διαβάζονται δύο ἱερὰ ἀναγνώ­σματα, εὐαγγέλιο καὶ ἀπόστολος. Καὶ τὰ δύο περιέχουν λόγια μεγάλα καὶ ὑψηλά, ποὺ ἐὰν ὁ ἄνθρωπος τὰ ἐφήρμοζε ἡ γῆ θὰ γινόταν παράδεισος. Σήμερα θὰ προσπαθήσω –μὲ ἁπλᾶ λόγια ὥστε νὰ μὲ καταλάβουν καὶ οἱ πιὸ ἀ­γράμματοι– νὰ ἐξηγήσω ἕνα λόγο ἀπ᾽ αὐ­τὰ ποὺ ἀκούσαμε· λόγο ὄχι ἀπὸ τὸ εὐαγγέλιο (τὸ γνωστὸ περὶ Ζακχαίου), ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἀπό­στολο. Ἡ πρώτη φράσι ποὺ εἶπε σήμερα ὁ ἀ­πόστολος εἶνε· «Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀπο­δο­χῆς ἄξιος» (Α΄ Τιμ. 4,9). Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά;
Ὁ ἀπόστολος ἀπευθύνεται στὸ μαθητή του Τιμόθεο ποὺ ἐγκατέστησε ἐπίσκοπο στὴν Ἔ­φε­σο, τὴ μεγάλη πόλι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, καὶ τοῦ λέει· Παιδί μου, πρόσεχε, πρόσεχε. Δεξιὰ – ἀριστερά, παντοῦ, παραμονεύουν ἐχθροὶ ποὺ ζητοῦν ν᾽ ἁρπάξουν τὸν πολύτιμο θησαυρό. Καὶ ὁ θησαυρὸς δὲν εἶνε διαμάντια, χρυσάφι, ἀ­σή­μι· εἶνε ἡ πίστις μας. Πρόσεχε τὴν πίστι. Δι­ότι ἡ πίστις μας δὲν εἶνε ψεύτικη· εἶνε ἡ μόνη ἀληθινή, στὴν ὁποία πρέπει νὰ δώσουμε ὅλη τὴν ἐμπιστοσύνη μας. Ὁ λόγος της εἶνε ἀξιόπιστος, «πιστὸς ὁ λόγος». Πρέπει νὰ πιστέψου­με, νὰ παραδεχθοῦμε αὐτὰ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκ­κλησία μας. Δὲν ὑπάρχουν, ναὶ δὲν ὑπάρχουν στὸν κόσμο ἄλλα λόγια πιὸ ὡραῖα ἀπὸ ἐ­κεῖνα ποὺ δίδαξε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

* * *

Τί δίδαξε ὁ Χριστός; Μᾶς δίδαξε, ὅτι· Read more »

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ
19 Ιανουαριου στη ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ωρα 1 μ.μ.

Διοργανωση: ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ
Διαβᾶστε εδω: https://www.fotgrammi.gr/uncategorized/1616/

Ιανουάριος 2020:

Συμπροσευχες στη Θεσσαλονικη

με ολους τους αιρετικους

Κυκλοφορει αφισα απο αιρετικους στη Θεσσαλονίκη, με την ορθοδοξη εικονα του Χριστου και καλεῖ ολους σε «Οικουμενική βραδιά συμπροσευχής»!
«Με τη συμμετοχή Ορθοδόξων, Αρμενίων Ορθοδόξων, Καθολικών, Αγγλικανών και Ευαγγελικών» (προσέξτε και πάλι πόσο ύπουλα εμφανίζουν πρώτα την παρουσία ορθοδόξων, γιατί κύρια αυτούς στοχεύουν να παρασύρουν οι διοργανωτές).

Ένας προσεκτικός αναγνώστης ίσως καταφέρει να προσέξει τον χώρο όπου θα διεξαχθεί :
«στον Καθολικό Ναό της Αμιάντου Συλλήψεως της Παναγίας (οδός …)»,
στον ναό των παπικών δηλαδή!…

Διαβαστε περισσότερα εδῶ: https://ierosloxos2012.blogspot.com/2020/01/2020_17.html

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2254

Κυριακὴ ΚΘ΄ [Λουκ. ΙΒ΄] (Κολ. 3,4-11)
19 Ἰανουαρίου 2020

Αμαρτανεις; θα τιμωρηθης

«Δι᾽ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας» (Κολ. 3,6)

Ὅσοι, ἀγαπητοί μου, ὅσοι ἑτοιμάζονται νὰ κάνουν μία ἐπίσκεψι σὲ ἕνα ἀρχον­τικὸ σπίτι, δὲν πηγαίνουν ὅπως θὰ πήγαιναν κάπου ἀλλοῦ· βάζουν τὰ καλύτερά τους ῥοῦ­χα. Τὸ θεωροῦν ἀγένεια καὶ ἔλλειψι τρόπων κα­λῆς συμπεριφορᾶς νὰ πᾶνε ντυμένοι ὅπως – ὅ­πως. Ἔτσι κάνουμε ὅλοι· στολιζόμαστε, προετοιμαζόμαστε ὅταν πρόκειται νὰ ἐπισκεφθοῦ­με ἢ νὰ ὑποδεχθοῦμε τοὺς ἀνωτέρους μας.
Ἀλλὰ τί εἶνε ἀκόμη καὶ οἱ πιὸ ἐπίσημοι τῆς γῆς, τοὺς ὁ­ποί­ους σεβόμαστε καὶ ντρεπόμαστε; Ἄν­θρωποι κι αὐτοί. Ἂν λοιπὸν ὅταν πρόκειται γιὰ σπουδαίους ἀνθρώπους θεωροῦμε χρέος νὰ εἴμαστε μπροστά τους εὐπρεπεῖς, πόσο περισσότερο πρέπει νὰ προετοιμαστοῦ­με, ἀδελφοί μου, γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν Κύ­ριό μας καὶ νὰ σταθοῦμε μπροστά του! Γιατὶ πρόκειται νὰ ἔλθῃ, στὴ Δευτέρα παρουσία του, κ᾽ ἐμεῖς θὰ παρουσιαστοῦμε μπροστά του.
Αὐτὸ λέει στὸ σημερινὸ ἀνάγνω­σμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερω­θῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑ­μεῖς (ἐσεῖς δηλαδή) φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ (θὰ φανερωθῆ­τε μαζί του μὲ δόξα)» (Κολ. 3,4). Μ᾽ ἄλ­λα λόγια μᾶς φωνάζει· Ἑτοιμα­στῆτε, ἑτοιμαστῆτε ἐγ­καίρως! ὁ Χριστὸς ἔρχε­ται καὶ πρέπει νὰ σᾶς βρῇ νά ᾽χετε τὴν ψυχή σας στολισμένη μὲ ὅλες τὶς καλωσύνες καὶ ἀ­ρετές (βλ. & Ματθ. 22,11-12).
Στὸ «σαλόνι» λοιπὸν ἐκεῖνο ποὺ λέγεται βα­σιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐκεῖ δικαίωμα εἰσόδου θὰ ἔχουν ὅσοι ἔχουν ἕ­τοιμη τὴ στολὴ τῆς ψυ­χῆς τους. Οἱ ἄλλοι, ὅ­σοι βρεθοῦν λερωμέ­νοι μὲ ἁμαρτήματα, θὰ μείνουν ἀπ᾽ ἔξω.

* * *

Ποιά εἶνε τὰ ἁμαρτήματα ποὺ κλείνουν τὴν πόρτα τοῦ παραδείσου; Τὰ ἀναφέρει σήμερα ὁ ἀ­πόστολος. Σὲ ἕνα σύντομο κήρυγμα δὲν μποροῦμε βέβαια ν᾽ ἀναπτύξουμε ὁλόκληρο τὸ ἀ­ποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Ὅσο μᾶς ἐπιτρέπει ὁ χρόνος, θ᾽ ἀναλύσουμε μὲ συντομία μερικὰ ἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα αὐτά, ποὺ παρου­σι­άζονται συχνὰ στὴ ζωή μας (βλ. Κολ. 3,8). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1924

Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα (Ἐφ. 4,7-13)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ολα για τη σωτηρια μας

«Καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων…» (Ἐφ. 4,11)

Θὰ μιλήσω ἁπλᾶ, ἀγαπητοί μου, ὥστε νὰ μὲ καταλάβουν ὅλοι, καὶ θὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ κάνετε ὑπομονή. Ὑπομονή, γιατὶ δυσ­τυ­χῶς στὰ χρόνια μας ἡ φωνὴ τοῦ ἱεροκήρυκα, καὶ μάλιστα ἐκείνου ποὺ ἐλέγχει τὸ κακὸ ὅ­που καὶ ἂν τὸ συναντᾷ, εἴτε στὶς καλύβες εἴτε στὰ ἀνάκτορα εἴτε στοὺς βασιλικοὺς θρόνους εἴτε καὶ σ᾽ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς πατριαρχικοὺς θρόνους, ἡ φωνὴ αὐτὴ εἶνε δυσάρεστη. Σὲ λί­γο, ὅπως προβλέπω, θὰ συμβῇ ἕνα ἀπὸ τὰ δυό· ἢ δὲν θὰ ὑπάρχουν κήρυκες νὰ κηρύξουν ἢ δὲν θὰ ὑπάρχουν ἀκροαταὶ ν᾽ ἀκούσουν. Ἀλ­λὰ ἐδῶ ἐλπίζω ὅτι ὑπάρχουν αὐτιὰ γιὰ ν᾽ ἀ­κούσουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὴν ἐλπίδα αὐτὴ θὰ σᾶς πῶ λίγα λόγια.
Θέμα τῆς ὁμιλίας μας θὰ εἶνε ὁ ἀπόστολος. Ἡ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε εἶνε ἕνα διαμάντι ἀπὸ τοὺς ἀμυθήτους θησαυροὺς ποὺ λέγον­ται Ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ἔχουν μερικοὶ μιὰ συνήθεια, νά ᾽χουν στὶς τσέπες τους τὴν λεγομένη Ἁγία Ἐπιστολή· ἀλλ᾽ αὐτὴ δὲν ἔχει τόση ἀξία ὅση ἔχουν οἱ ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου. Ὅποιος τὶς διαβάζει καὶ τὶς νιώθει, ἀνεβαίνει μέχρι τὸν οὐρανό, γίνεται ἀετός.

* * *

Σήμερα, ὅταν ἄκουσα τὴν περικοπή, μοῦ φάνηκε ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος κρατάει μιὰ κιθάρα καὶ ψάλλει καὶ ἐγκωμιάζει – ποιόν; Κάποιον ποὺ τὸν ἀγνοοῦμε καὶ δὲν τὸν ἀγαποῦ­με ὅπως θὰ ἔπρεπε· καὶ αὐτὸς εἶνε ὁ Κύριος ἡ­­μῶν Ἰησοῦς Χριστός. Πῶς νὰ μὴ τὸν εὐγνωμο­­νῇ ὁ Παῦλος; Αὐτὸς τὸν πῆρε –ποὺ ἦταν ἕ­να σκουλήκι, ἕνα ἀκάθαρτο κουρέλι, ἀφοῦ τὰ χέ­ρια του ἔσταζαν αἷμα–, τὸν ἔπλυνε μέσα στὸ πλυντήριό του, στὸν Νιαγάρα τῆς χάριτός του, στὰ ῥεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου, στὴν ἱερὰ κολυμβή­θρα, καὶ τὸν ἔκανε παιδὶ τοῦ Θεοῦ, πρίγκιπα. Πῆρε ὁ Χριστὸς τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ κάτω, ἀ­πὸ τὸ βόρβορο, καὶ τὸν ὕψωσε μέχρι τὸν οὐ­ρανό. Γι᾽ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος ψάλλει σήμερα τὸ με­γαλεῖο τοῦ Κυρίου καὶ λέει, ὅτι «ὁ κατα­βὰς» ὁ ἴδιος εἶνε καὶ «ὁ ἀναβάς» (Ἐφ. 4,10).
Ποῦ ἦταν ὁ Χριστός; Ὡς Θεὸς ἦταν «ὑπερ­άνω πάντων τῶν οὐρανῶν» (ἔ.ἀ.).
Γιά προσέ­ξτε· δὲν λέει «εἰς τὸν οὐρανόν»· λέει ὅτι ἀνέβηκε «ὑπεράνω πάντων τῶν οὐ­ρα­νῶν»· Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2248

Κυριακὴ μετὰ Χρ. Γέννησιν (Γαλ. 1,11-19)
29 Δεκεμβρίου 2019

Τι φοβιζει τον αποστολο· η συκοφαντια!

Ἐργαζόταν, ἀγαπητοί μου, καὶ κοπίαζε ὁ ἀ­πόστολος Παῦλος γιὰ νὰ σπείρῃ τὸ λό­γο τοῦ εὐαγγελίου, νὰ σώσῃ ψυχές, καὶ νὰ τὶς ὁδηγήσῃ στὸν Κύριο, στὸν παράδεισο.
Ἀλλὰ καὶ ὁ σατα­νᾶς, ὁ φοβερὸς ἐχθρὸς τῆς σωτηρίας τοῦ ἀν­θρώπου, δὲν ἔπαυε νὰ κατα­πολεμῇ τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ. Πολεμοῦσε τοὺς Χριστιανοὺς γιὰ νὰ τοὺς ῥίξῃ σὲ ἁμαρτία. Πολεμοῦσε καὶ τοὺς ἀποστόλους καὶ κήρυκες τοῦ θείου λόγου, γιατὶ αὐτοὶ εἶνε οἱ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν «καλῶν στρατι­ω­τῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Β΄ Τιμ. 2,3), οἱ ἀ­ξιωματι­κοὶ καὶ ὁδηγοὶ τῆς «παρατάξεως Κυρίου» (δοξαστ. ἁγ. Πατ.).

* * *

⃝ Γι᾽ αὐ­τὸ βλέπουμε μὲ τὰ ὄργανά του ὁ διάβολος νὰ προσπαθῇ νὰ ἐξοντώσῃ τὸν κήρυκα τῶν Ἰεροσολύμων, τὸν ἀπόστολο Ἰάκωβο τὸν ἀδελφόθεο, τοῦ ὁποίου τὴν ἱερὰ μνήμη ἑ­ορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας.
Ὁ Ἰάκωβος κήρυττε τὸ Χριστὸ στὴν ἁγία πόλι καὶ ἐθεωρεῖτο «στῦλος» (Γαλ. 2,9), κολώνα, τῆς ἐκκλησίας τῶν Ἰεροσολύμων. Κι ὁ σατα­νᾶς δὲν ὑπέφερε νὰ βλέπῃ ὄρθια τὴν κο­λώνα. Φανάτισε λοιπὸν τοὺς ὀπαδούς του μὲ τέτοιο μῖσος ἐναντίον ἐκείνου τοῦ ἁ­γίου ἀν­θρώπου, ὥστε τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἀνέβασαν στὸ «πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ» (πρβλ. Ματθ. 4,5. Λουκ. 4,9), δηλαδὴ στὸ «ἄκρο τῆς στέγης (τοῦ ναοῦ) ποὺ προεξέχει» (Κ. Σιαμάκη, Σύντομο Λεξικὸ τῆς Κ. Διαθήκης, Θεσ/νίκη 20127, σ. 71). Καὶ ἐκεῖ τὸν ἀνάγκαζαν νὰ ἀρνηθῇ τὸ Χριστό – μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε τὴ σκηνὴ καὶ τὸν κίνδυνο ποὺ διέτρεχε ὁ ἀπόστολος.
Ἀλλὰ ὁ Ἰάκωβος ἦταν ἀτρόμητος κ᾽ ἔμενε ἄκαμπτος στὶς πιέσεις καὶ ἀπειλές τους. Read more »

Τοῦ ἁγίου Στεφάνου
Τρίτη 27 Δεκεμβρίου

Οι «σκληροτραχηλοι»

.

«Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠ­σίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε…» (Πράξ. 7,51)

Σειρά, ἀγαπητοί μου, σειρὰ ἑορτῶν ἔχουμε τὴν περίοδο αὐτὴ μὲ κέντρο τὰ Χριστούγεννα, ποὺ εἶνε ἡ ἀρχὴ ὅλων τῶν χριστιανι­κῶν ἑορτῶν. Προχθὲς Χριστούγεννα, χθὲς ἡ σύναξις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ τιμήσουμε τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Στεφάνου τοῦ «πρωτομάρτυρος». Ἐπάνω στὴν ὀνομασία του αὐτὴ θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ πῶ μερικὲς σκέψεις.

* * *

Ὅ,τι ὡραῖο ὑπάρχει στὸν κόσμο, ἀπαιτεῖ τόλμη καὶ θυσίες. Γιὰ νὰ ῥιζοβολήσῃ λ.χ. ἡ ἐ­λευθερία χρειάστηκαν μάρτυρες, καὶ ἀπ᾿ τοὺς πρώτους ποὺ θυσιάστηκαν εἶνε ὁ Ῥήγας Φεραῖος· ἔγραψε τὸ τραγούδι «Καλύτερα μιᾶς ὥ­ρας ἐλεύθερη ζωὴ παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή» καὶ ὠνομάστηκε «πρωτομάρτυς τῆς ἐλευθερίας». Καὶ ἂν γιὰ τὴν ἐ­λευθερία ἀξίζῃ κανεὶς νὰ τολμᾷ τὰ πάν­τα, πόσῳ μᾶλλον γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ;
Τὸ παράδειγμα ἄλλωστε τὸ ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ θεμελιωτὴς τῆς Ἐκκλησίας. Πρωτομάρτυς ὁ Χριστός. Μαρτύρησε μὲ ἔργα καὶ λόγια. Ἐ­νώπιον τοῦ Πιλάτου εἶπε· «Ἐγὼ εἰς τοῦτο ἐ­λή­λυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀ­ληθείᾳ» (Ἰω. 18,37). Ἦρθε γιὰ νὰ μαρτυρήσῃ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας. Τέλος μαρτύρησε καὶ μὲ τὸ αἷ­μα του, ποὺ ἔβαψε τοὺς βράχους τοῦ Γολγο­θᾶ. Τὸ δέντρο τῆς Ἐκκλησίας μας εἶνε ποτισμένο μὲ τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου· γι ᾿ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ξερριζώσῃ κανείς. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2246

Κυρ. πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ἑβρ. 11,9-10,32-40)
22 Δεκεμβρίου 2019

Δος μας, Κυριε, την πiστι!

(Ἑβρ. 11,9, 33, 40)

Εἴμαστε, ἀγαπητοί μου, μικροὶ καὶ ἁμαρτωλοί· αὐτὴ εἶνε ἡ ἀλήθεια, εἴτε θέλουμε νὰ τὸ παραδεχθοῦμε εἴ­τε ὄχι. Ἡ φιλαυτία, βλέπετε, ἐξιδανικεύει τὶς ἀτέλειές μας καὶ ἐξωρα­ΐζει τὶς ἀσχημίες μας. Καὶ ἐδῶ βρίσκεται ἡ αἰτία πού, ἐνῷ εἴμαστε μικροὶ καὶ ἁμαρτωλοί, δὲν τὸ συναισθανόμαστε ὅσο θὰ ἔπρεπε.
Γιὰ νὰ καταλάβουμε καὶ νὰ συναισθανθοῦ­με πόσο μικροὶ εἴμαστε, φτάνει νὰ συγκρίνου­με τὸν ἑαυτό μας μὲ μεγάλα ἀναστήματα καὶ ἁγίους ἀνθρώπους, μὲ τοὺς μάρτυρες, μὲ τοὺς μεγάλους ἄνδρες τῆς παλαιᾶς καὶ τῆς καινῆς διαθήκης. Ὅπως ὅταν βρεθοῦμε στοὺς πρόποδες ἑνὸς βου­νοῦ ὑ­ψηλοῦ καὶ ἀτενίζουμε τὴν κορυφή του αἰ­σθανόμαστε ὅτι τὸ ἀ­­νάστημά μας εἶνε σπιθαμιαῖο, μηδαμινὸ ἐμ­πρὸς στὸ ὕψος, στὸ «ἀ­νάστημα» τοῦ βουνοῦ, ἔτσι καὶ ὅταν γιὰ μιὰ στιγμὴ σταθοῦμε καὶ συγ­κρίνουμε τὴ ζωὴ ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ μὲ τὸν ἅ­γιο βίο τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων, τότε βλέπου­με ὅ­τι δὲν εἴ­μαστε τίπο­τα, ὅτι εἴμαστε μικροὶ μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τους καὶ ἁ­μαρτω­λοὶ μπροστὰ στὴν ἁγιωσύνη τους. Εἴμαστε νᾶ­νοι μπροστὰ σὲ γίγαν­τες· νᾶνοι ἐμεῖς, γίγαν­τες ἐκεῖνοι.
Ἔκπληκτοι μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τῶν ἁγί­ων ἀ­ποροῦμε καὶ σκεπτόμαστε· πῶς ἐκεῖνοι κατώρθωσαν νὰ φτάσουν σὲ τόσο μεγάλα ὕψη ἀ­ρετῆς; πῶς μπόρεσαν νὰ πετάξουν τόσο ψη­λά, ἐκεῖ ποὺ ἐ­μεῖς οὔτε ν᾽ ἀτενίσουμε δὲν μποροῦ­με; Τί τοὺς ὕψωσε ὣς ἐκεῖ, ποιά ἦταν ἡ δύναμι ἐκείνη ποὺ τοὺς ἁ­γίασε;
Στὴν ἀπορία μας ἀπαντᾷ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ποὺ εἶνε παρμένο ἀπὸ τὴ θεόπνευστη πρὸς Ἑβραί­ους ἐπιστολὴ τοῦ ἀ­ποστόλου Παύλου. Ἡ δύναμις λοιπὸν αὐτὴ ἡ μεγάλη ἦταν –μία λέξις– ἡ πίστις. Ἡ λέ­ξι «πίστις» ἀκούγεται κατ᾽ ἐπανάληψιν στὸ ἀποστο­λικὸ αὐτὸ ἀ­νάγνωσμα (Ἑβρ. 11,9,33,40). Μὲ τὴν πίστι οἱ ἅ­γιοι νίκησαν τοὺς πάντες καὶ τὰ πάν­τα. Καὶ συγκεκριμένα νίκησαν· 1ον στοιχεῖα τῆς φύσεως. 2ον θηρία. 3ον βασιλεῖς καὶ τυράν­νους. Καὶ 4ον νίκησαν κι αὐτὰ ἀκόμη τὰ τρομε­ρὰ μαρτύρια. Ἂς τὰ πάρουμε αὐτὰ ἕνα – ἕνα. Read more »

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Εφεσίους, Δ'(4) 1-7

• «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε, μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν. ῾Ενὶ δὲ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ».

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1912

Κυριακὴ ΚΕ΄ (Η΄) Λουκᾶ (Ἐφ. 4,1-7)
8 Δεκεμβρίου
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΑΝΟΧΗ

«…Ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφ. 4,2)

Ὅλοι γνωρίζουμε, ἀγαπητοί μου, τί ὀλέθριο κακὸ εἶνε ἡ διαίρεσις. Ἡ διαίρεσις, ὅπου ὑπάρχει, εἶνε φωτιὰ τοῦ διαβόλου ποὺ καίει, δυναμίτης ποὺ τινάζει στὸν ἀέρα κάθε ὡραῖο δημιούργημα. Ἐμεῖς μάλιστα οἱ Ἕλληνες, κατ᾿ ἐξοχήν, ἔχουμε πικρὰ πεῖρα τῆς διαι­­ρέσεως· γιατὶ εἶνε μιὰ κατάρα στοὺς Ἕλληνες ἡ διαίρεσις. Ἂν εἴχαμε ὁμόνοια, θὰ ἤ­μασταν τὸ εὐτυχέστερο ἔθνος τοῦ κόσμου.
Καὶ ὅμως ἡ διαίρεσις ὑπάρχει παντοῦ. Σπάνιο πρᾶγμα νὰ βρῇς σπίτι μονοιασ­μένο. Διαίρε­σι στὰ σπίτια, διαίρεσι στὰ σχολεῖα, διαίρεσι στοὺς πολιτικούς, διαίρεσι ἀκόμα καὶ στὴν Ἐκ­κλησία, ὅπου ἔπρεπε νὰ ὑπάρχῃ ὁμόνοια.
Ὅλα μᾶς φωνάζουν, Ἑνωθῆτε! ἡ ἱστορία τοῦ ἔθνους μας, φωνὴ τοῦ Εὐαγγελίου, οἱ ἅ­γιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ ἅγιος Κλήμης λ.χ., μαθητὴς τῶν ἀποστόλων, ἀ­πὸ τοὺς πρώτους ἐπισκόπους τῆς Ῥώμης (ποὺ ἑορτάζει αὐτὴ τὴν ἐ­ποχή, 24 Νοεμβρίου). Ὁ ἅγιος Κλήμης ἔ­γραψε στοὺς Κορινθίους, ποὺ τρώγονταν μετα­ξύ τους τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ, μιὰ σπουδαία ἐπιστολή. Ἑνωθῆτε! φωνάζει ὁ ἅγιος Κλήμης. Ἑνωθῆτε! φωνάζει ἡ θεία Λειτουργία· «Ὑπὲρ …τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν», καὶ «Τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως… αἰτησάμενοι…», λέει. Ἑνωθῆ­τε! φω­­νάζουν οἱ νεκροὶ ἀπὸ τοὺς τάφους. Ἑνω­θῆτε! φωνάζει σή­μερα καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Μὰ εἶνε εὔκολο πρᾶγμα ἡ ἐνότης; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἄριστος ψυχολόγος τῆς ἀν­θρωπίνης καρδίας καὶ ἰατρὸς τῶν ψυχικῶν νο­σημάτων, στὴ σημερινὴ περικοπὴ τοῦ ἀποστόλου, ἂν προσέξατε, ὑποδεικνύει φάρμακα ἀποτελεσματικὰ πού, ἐὰν τὰ πάρουμε σύμ­φωνα μὲ τὴ συνταγὴ ποὺ δίνει, τότε ἡ διαίρε­σις ἐλαττώνεται καὶ ἐξαλείφεται· ἐπικρατεῖ ἀ­γάπη καὶ εἰ­ρήνη. Ποιά εἶνε τὰ φάρμακά του ἐν­αντίον τῆς διαιρέσεως; Φάρμακο εἶνε ἡ ταπεί­­νωσις. «Μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρα­ότητος», λέει. Φάρμακο εἶνε ἡ βαθειὰ πίστις στὸ Χριστό. «Εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτι­σμα», λέει (Ἐφ. 4,2,5). Φάρμακο εἶνε ἀκόμα μία λέξις· ἡ ἀνοχή. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾷ· «ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ» (ἔ.ἀ. 4,2). Ἐπάνω στὸ τελευταῖο αὐτό, ὅτι πρέπει νὰ ἀνέχεται ὁ ἕνας τὸν ἄλλο «ἐν ἀγάπῃ», θὰ μοῦ ἐπιτρέ­ψετε νὰ ἐνδιατρίψω γιὰ λίγα λεπτά. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1861

Κυριακὴ ΚΔ΄ (Ζ΄) Λουκᾶ (Ἐφ. 2,14-22)
«Oμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ποθος ειρηνης

«Ὁ Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφ. 2,14)

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχῃ μία λέξι ποὺ ὅ­λοι ἔχουν στὰ χείλη, εἶνε ἡ λέξις εἰρήνη.
Ποιός ἀπὸ μᾶς εἶ­νε «υἱὸς εἰρήνης» (Λουκ. 10,6), ἄ­ξιος νὰ τὴν ἀ­να­φέρῃ; Θά ᾽πρεπε νὰ κατεβῇ πά­λι ἀπὸ ψηλὰ ἕνας ἄγγελος ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔ­ψα­λαν στὴ Βηθλεὲμ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐ­­πὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14).
«Εἰρήνη φίλη, τὸ γλυκὺ καὶ πρᾶ­γμα καὶ ὄνομα», ὅπως λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός (P.G. 35,1132). Εἰρήνη! ἰδανικό, κορυφαῖο ἀγαθὸ τῆς ἀν­θρωπότητος. Ὅπως λέει ὁ προφήτης Ἰερεμί­ας, θά ᾽ρθῃ ἐποχὴ ποὺ θὰ λένε· «Εἰρήνη εἰρήνη. καὶ ποῦ ἐ­στιν εἰρήνη;» (Ἰερ. 6,14). Καὶ σήμερα ἀκριβῶς ἐ­φαρμόζεται ὁ προφητικὸς αὐτὸς λόγος· λέμε κ᾽ ἐμεῖς «εἰ­ρήνη εἰρήνη, καὶ ποῦ εἶσαι εἰρήνη;».
Ἐρασταὶ τῆς εἰρήνης, ἂς ἐπιχειρήσουμε τώ­ρα ἕνα νοερὸ περίπατο ζητώντας τὴν εἰρήνη.

* * *

⃝Καὶ πρῶτα ἂς ἐπισκεφθοῦμε τὰ παλάτια καὶ μέγαρα. Μπαί­νον­τας σὲ πολυτελεῖς αἴθουσες καὶ δωμάτια ἀναζητοῦμε τὴν εἰρήνη. Ἀλλὰ εἰ­ρήνη μέ­σα ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει. Τὸ ἀντρόγυνο, ποὺ κατοι­κεῖ ἐδῶ, ἐνῷ δὲν στεροῦνται τίποτα, δὲν εἶνε ἀγαπημένοι· βρίσκονται σὲ ψυ­χρότητα, ὁδηγοῦνται σὲ διάστασι. Κάθον­ται νὰ φᾶνε μὲ σερβίτσια σπάνια, μὲ ὑπηρέτες καὶ μα­γείρους, μὰ ὄρεξι δὲν ἔ­χουν. Φαρμάκι τὸ ψωμί, τὸ γλύκυ­σμα, ὅ,τι εἶνε πάνω στὸ τραπέζι. Αὐ­τὸ ποὺ ὅλα τὰ κά­νει ἄνοστα καὶ μεταβάλλει τὸ σπίτι σὲ κό­λασι εἶνε ἡ διχόνοια, οἱ ἔριδες καὶ φιλονικίες. Ἔτσι βλέπεις πλούσια σπίτια νά ᾽νε δυσ­τυχισμένα, ἡ γυναίκα νὰ τρέχῃ σὲ δικηγό­ρους γιὰ διαζύγιο, ὁ ἄν­τρας ν᾽ ἀναστενάζῃ καὶ νὰ ζητάῃ παρηγοριὰ στὶς ἀκρογιαλιές.
Καὶ τότε θυμᾶσαι τὸ σοφὸ Σολομῶντα ποὺ λέει, ὅτι προτιμότερο νὰ τρώῃ κανεὶς ἕνα κομμάτι ξερὸ ψωμὶ μὲ εἰ­ρήνη, παρὰ μοσχάρια μὲ φιλονικί­ες· «Κρείσσων ξενισμὸς μετὰ λαχάνων πρὸς φι­λίαν καὶ χάριν ἢ παράθεσις μόσχων μετὰ ἔ­χθρας» (Παροιμ. 15,17). Ἔχω ὡραῖ­ες ἀναμνήσεις βοσκῶν τῆς ὑπαίθρου στὰ ψη­λὰ βουνά, ποὺ τὸ ἀντρόγυνο κα­τοικεῖ ἀγαπημένο στὴν καλύβα, τρῶνε μονοιασμένοι πάνω στὰ χορτάρια τῆς γῆς –τὸ εἶδα, τὸ ἀπήλαυσα αὐτό–, κάνουν τὸ σταυ­ρό τους, εὐλογοῦν τὸ Θεό. Ἡ εἰρήνη τῆς καλύβας δὲν ἀνταλλάσσεται μὲ τὰ πλούτη τῶν ἀνακτόρων. Ἐκεῖ ὑπάρχει σχετικὴ εἰρήνη, στὰ μέγαρα ἡ εἰρήνη εἶνε μὲ τὸ σταγονόμετρο. Read more »

Κυριακὴ ΚΣΤ΄ (Θ΄) Λουκᾶ (Ἐφ. 5,8-19)
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Πονηρες ημερες, προσοχη!

«…Ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι» (Ἐφ. 5,16)

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸν σημερινὸ ἀ­πόστολο; Ἐπ᾽ αὐτοῦ θὰ ποῦμε λίγα λόγια.
Πολλὰ θαύματα ἔκανε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς παρουσία του. Ἰδιαίτερη ἐντύπωσι προκαλοῦ­σαν καὶ προκαλοῦν πάν­τοτε οἱ θεραπεῖες τυφλῶν, τὸ ὅ­τι ἔδωσε τὸ φῶς σὲ ἀνθρώπους ποὺ ἔπασχαν στὰ μά­τια. Στὸν τυφλὸ λ.χ., ποὺ ζητιάνευε ἔξω ἀπ᾽ τὴν Ἰεριχώ, διέταξε, καὶ μέσα σ᾽ ἕνα δευτε­ρόλεπτο, χωρὶς φάρμακα, χωρὶς ἐγχείρησι, χω­ρὶς τίποτε, ἄνοιξαν τὰ μάτια του καὶ εἶδε τὸν ὡραῖο κόσμο καὶ ἐδόξασε τὸ Θεό (βλ. Λουκ. 18,35-43).
Καὶ δὲν ἄνοιγε μάτια τοῦ σώματος μόνο· ἄ­νοιγε προπαντὸς τὰ μάτια τῆς ψυχῆς, τὰ πνευ­­μα­τικὰ μάτια· καὶ αὐτὸ εἶνε ἀπείρως πιὸ θαυμαστό. Ὤ καὶ ἂν ἄνοιγαν ἔτσι καὶ τὰ δικά μας μάτια! Μά, θὰ πῇς, τυφλοί εἴμαστε; Δὲν εἴ­μαστε βέβαια τυφλοί – δόξα τῷ Θεῷ. Δὲν ὑπάρχει ὅμως μόνο σωματικὴ τύφλωσις. Μάτια ἔχει καὶ ἡ ψυχή· κι ὅπως ὑπάρχουν σωμα­τικῶς τυφλοί, ἔτσι ὑ­πάρχουν καὶ ψυχικῶς τυφλοί.
Τὰ μάτια τοῦ σώ­ματος τὰ ξέρουμε· τὰ μά­τια τῆς ψυχῆς ποιά εἶ­νε; Τὸ ἕνα μάτι τῆς ψυ­χῆς εἶνε ἡ νόησις, τὸ μυαλό. Ὅταν κάποιος κά­­νῃ κάτι ἄστοχο, λέμε πολλὲς φορές· Μὰ στρα­βὸς εἶν᾽ αὐτός; τυφλώ­θηκε, δὲ βλέπει τὸ συμ­φέρον του;… Τὸ δεύ­τερο μάτι, ἀκόμη πιὸ καθαρό, εἶ­νε ἡ συνείδησις, ποὺ φωνάζει καὶ δι­αμαρτύ­ρεται κάθε φο­ρὰ ποὺ κάνουμε τὸ κακό. Καὶ τὸ τρί­το, ποὺ εἶ­νε ὄχι πλέον μάτι ἀλλὰ τηλεσκόπιο μὲ τὸ ὁ­ποῖο βλέπεις μακριά, τὰ βλέπεις ὅλα, εἶ­νε ἡ πίστις. Τρία μάτια λοιπὸν ἔχει ἡ ψυχή· τὸ μυα­λό, τὴ συνείδησι καὶ τὴν πίστι στὸ Χριστό.
Λειτουργοῦν αὐτὰ τὰ τρία; τότε ὁ ἄν­­θρωπος βλέπει. Ἂν ἄνοιγαν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς, θὰ βλέπαμε κ᾽ ἐμεῖς. Καὶ τότε, ἄλλοτε θὰ λέγαμε «Δόξα σοι, ὁ Θεός» καὶ θὰ εὐχαριστούσαμε, ἄλλοτε πάλι θὰ λέγαμε «Κύριε, ἐλέησον», γιατὶ διατρέχου­με κινδύνους καὶ ἀ­πειλές. Μάτια ἀνοιχτὰ σημαίνει προσοχή. Read more »

Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου. Ο Ὰπόστολος`(Ἐφ. 2,4-10) εἶναι σέ pdf

Πατῆστε τον παρακάτω τίτλο

ΘΕΟΥ EΣMEN ΠΟΙΗΜΑ

Είμαστε Δημιούργημα τοῦ Θεοῦ

Κυριακὴ ΙΓ΄Λουκᾶ (Λουκ. 18,18-27)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΞΙΟΙ;

«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» (Λουκ. 18,18)

Ακούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐ­αγγέλιο. Θὰ προσπαθήσω νὰ τὸ ἐξηγήσω ἁ­πλᾶ, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ τὸ καταλάβουν ὅλοι.

* * *

Κάποιος πλησίασε τὸ Χριστὸ μὲ σε­βασμὸ καὶ τοῦ ἔκανε μιὰ ἐρώτησι μὲ περιεχόμενο. Ποιά ἦταν ἡ ἐρώτησις· «Τί νὰ κάνω;…» (Λουκ. 18,18). Αὐ­τὸ τὸ «Τί νὰ κάνω;» τὸ λέμε συχνά. Ὁ ἄνθρωπος καὶ μάλιστα στὴν ἐποχή μας ἔχει ἀγωνία. Ἐπιθυμεῖ πολλὰ πράγματα· θέλει νὰ ἔχῃ λεφτά, ἀνέ­σεις, δόξες, τιμές, μεγαλεῖα…, χιλιά­δες πρά­γματα· καὶ γιὰ νὰ τ᾽ ἀποκτήσῃ, ἰδίως τὰ χρήμα­τα ποὺ ἔγιναν ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου, ἀγωνίζεται ἀπ᾽ τὸ πρωὶ ὣς τὸ βράδυ. Ἀλλ᾽ αὐ­τὸς ποὺ πλησίασε τὸ Χριστὸ διέφερε, εἶχε ἄλ­λα ἐνδιαφέρον­­τα. Τί τὸν ἀπασχολοῦσε· «Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνιο ζωή;» (ἔ.ἀ.)….

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=56839