Δ΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν (Ἑβρ. 6,13-20)
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ

«…Ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλ­πίδος· ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν…» (Ἑβρ. 6,18-19)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ Δ΄ Κυριακὴ τῶν Nηστειῶν. Πλησιάζει τὸ Πάσχα, κ’ ἐμεῖς δυστυχῶς δὲν ἔχουμε προετοιμασθῆ. Σήμερα ἐπίσης ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος. Τὸ εὐαγγέλιο περιγράφει τὸ θαῦ­μα τῆς θεραπείας τοῦ δαιμονιζομένου παιδιοῦ. Καὶ ὁ ἀπόστολος; Ὁ σημερινὸς ἀπόστολος εἶνε μιὰ ὡραία περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ὁμιλεῖ περὶ ἐλπίδος. Γι’ αὐτὸ κ’ ἐγὼ θὰ πῶ λίγες λέξεις γιὰ τὴν ἐλπίδα.

* * *

Τί θὰ πῇ ἐλπίς; Εἶνε μιὰ δύναμις, μιὰ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τὴν ἐφύτευσε μέσ’ στὴν καρδιὰ κάθε ἀνθρώπου. Ὅλοι ζοῦμε μὲ τὴν ἐλπίδα. Ἀφαίρεσε τὴν ἐλπίδα, καὶ ὁ ἄν­θρωπος θ’ αὐτοκτονήσῃ· ἐὰν τοῦ λείψῃ ἡ ἐλ­πίδα, δὲν ἔ­χει στήριγμα νὰ κρατηθῇ.
Ὑπάρχουν ἐλπί­δες πολλῶν εἰδῶν. Νὰ προ­σ­έξουμε ὅμως, διότι ὑπάρχουν καὶ ἐλ­πίδες ψεύτικες, κάλπικα νομίσματα· εἶνε ἄμ­μος, ἐ­πάνω στὴν ὁποία δὲ μποροῦμε νὰ θεμελιώσουμε τὸ οἰκοδόμημα τῆς εὐτυχίας. Ποιές εἶ­νε οἱ ἐλπίδες τοῦ κόσμου, σὲ τί ἐλπίζει; Read more »

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου (῾Ρωμ. 13,11 – 14,4)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

ΥΠΝΟΒΑΤΕΣ

Ἀδελφοί, «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι» (῾Ρωμ. 13,11)

Ἀρχίζω τὸ κήρυγμα μὲ ἕνα παράδειγμα. Σᾶς ἐρωτῶ· ἔχετε δεῖ ποτέ σας ὑπνοβάτη; Εἶνε κάτι φοβερό. Ὁ ὑπνοβάτης σηκώνεται τὴ νύχτα καί, ἐνῷ κοιμᾶται, ἀνοίγει τὴν πόρτα, βγαίνει ἔξω καὶ περπατάει! Κι ἂν βοηθήσῃ ὁ Θεὸς καὶ δὲν πέσῃ σὲ κανένα πηγάδι ἢ ἀπὸ καμμιὰ ταράτσα, θὰ ἐπιστρέψῃ πάλι στὸ κρεβάτι του. Τὸ πρωί, ὅταν ξυπνήσῃ καὶ τὸν ρωτοῦν τί ἔγινε τὴ νύχτα, δὲ θυμᾶται τίποτε. Αὐτὸς εἶνε ὁ ὑπνοβάτης. Ἕνα φαινόμενο, ποὺ καὶ ἡ ἐπιστήμη δὲν μπορεῖ καλὰ – καλὰ νὰ τὸ ἐξηγήσῃ.
Ὁ ὑπνοβάτης εἶνε ἕνα παράδειγμα· εἶνε εἰκόνα μιᾶς ἄλλης καταστάσεως γιὰ τὴν ὁποία μιλάει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Φωνάζει καὶ μᾶς λέει, ὅτι πρέπει νὰ ξυπνήσουμε ἀπὸ τὸν ὕπνο (βλ. Ῥωμ. 13,11). Ποιόν ὕπνο; Δὲν πρόκειται γιὰ τὸν φυσικὸ ὕπνο. Αὐτὸς εἶνε ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ. Εἶνε ἀνάπαυσις τοῦ σώματος, ἀνανέωσις τῶν δυνάμεων, φάρμακο ζω­ῆς, ὑγεία καὶ εὐλογία· ὅπως ἀντιθέτως ἡ ἀϋπνία εἶνε μιὰ τιμωρία, μιὰ μάστιγα.
Ὥστε ὅταν λέῃ ἐδῶ ὁ ἀπόστολος, ὅτι πρέπει νὰ ξυπνήσουμε, ἐννοεῖ ἀπὸ κάποιον ἄλλο ὕπνο, ὕπνο σὰν τοῦ ὑπνοβάτου, ὕπνο ἐπικίνδυνο καὶ θανατηφόρο, ὕπνο κατηραμένο. Εἶνε ὁ ὕπνος ποὺ ἔλεγε κι ὁ Δαυΐδ· Βοήθησέ με, Θεέ μου· «φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον, μήποτε εἴπῃ ὁ ἐχθρός μου· Ἴσχυσα πρὸς αὐτόν» (Ψαλμ. 12,4-5). Καὶ ὁ ὕπνος αὐτός, ἀδελφοί μου, εἶνε ὁ ὕπνος ποὺ φέρνει στὴν ὕπαρξί μας ἡ ἁμαρτία· κάθε ἁ­μαρτία. Θέλετε παραδείγματα; Read more »

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου (῾Ρωμ. 13,11 – 14,4)
Toὺ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ

«Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾽ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας» (῾Ρωμ. 13,13-14)

ΟΛΟΙ, ἀγαπητοί μου, γνωρίζουμε ὅτι στὰ παλιὰ τὰ χρόνια, προτοῦ νά ᾽ρθῃ ὁ Κύρι­ος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς στὸν κόσμο, οἱ ἄν­θρωποι ἦ­ταν εἰδωλολάτρες.
Τί θὰ πῇ εἰδωλολατρία. Δὲν μποροῦσαν νὰ ἐξηγήσουν διάφορα φυσικὰ φαινόμενα καί, ἐν τῇ ἀγνοίᾳ τους, τὰ φαινόμενα αὐτὰ τὰ θεοποι­οῦσαν. Ἔβλεπαν π.χ. τὸν κεραυνὸ νὰ πέφτῃ καὶ νὰ καίῃ, καὶ εἶπαν· ἡ φωτιὰ εἶνε θεός. Ἔ­βλεπαν τὸν ἥλιο νὰ λάμπῃ, καὶ εἶπαν· ὁ ἥ­λιος εἶνε θεός· καὶ μέχρι σήμερα ὑπάρχουν λαοὶ ποὺ ἔχουν θεὸ τὸν ἥλιο ἢ λατρεύουν ὡς θεὸ τὴ φωτιά, εἶνε πυρολάτρες. Ἄλλοι πάλι ἔ­βλεπαν τὸ νερὸ νὰ πλημμυρίζῃ, νὰ πνίγῃ καὶ νὰ καταστρέφῃ, καὶ εἶπαν ὅτι τὸ νερὸ εἶνε θε­ὸς καὶ θεοποιοῦσαν ποταμούς. Κι ὄχι μόνο φυ­σικὰ φαινόμενα, ἀλλὰ καὶ ἀνθρώπους ποὺ διακρίνονταν γιὰ τὴ δύναμί τους τοὺς ὠνόμα­ζαν θεοὺς ἢ ἡμιθέους. Ὑπῆρχαν ἀκόμα λαοὶ ―θὰ σᾶς φα­νῇ παράξενο― ποὺ λάτρευαν ὡς θεοὺς μεγάλα ἢ καὶ μικρὰ ζῷα (τὸ λιοντάρι, τὸ βόδι, τὰ φίδια, τὶς γάτες, τοὺς σκύλους), καὶ ἄλλοι ―ἀκόμα πιὸ παράξενο―, ποὺ ὡς θεὸ λάτρευαν καρπούς· τὰ σκόρδα, τὰ κρεμμύδια, τὰ πράσα. Σ᾽ αὐτὸ τὸ κατάντημα εἶχε φτάσει ὁ κόσμος πρὸ Χριστοῦ. Σκοτάδι! Πελεκοῦσαν διάφορα ὑλικὰ καὶ ἔκαναν ὁμοιώματα – εἴδωλα ἀπὸ ξύλο, ἀσήμι ἢ χρυσάφι, τὰ ὠνόμαζαν θεοὺς καὶ τὰ προσκυνοῦσαν. Αὐτὴ ἦταν ἡ πίστι τους.
Ὡς πρὸς τὴ λατρεία, εἶχαν ἑορτὲς σὲ καθωρισμένες ἡμέρες. Τότε λάτρευαν τοὺς θεούς τους. Καὶ πῶς τοὺς λάτρευαν; Σύμφωνα μὲ τὸ χαρακτῆρα τους – καὶ συγχωρῆστε με γι᾽ αὐτὰ ποὺ θ᾽ ἀ­κούσετε τώρα. Read more »

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω (Α΄ Κορ. 8,8 – 9,2)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

H EΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ

«Οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω» (Α΄ Κορ. 8,13)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε Κυριακὴ τῶν Ἀ­πόκρεων. Σὲ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθο­δοξίας διαβάζεται ἡ περικοπὴ τῆς μελλούσης Κρίσεως. Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο εἶνε τρομερό. Ποιός ἁμαρτωλὸς δὲν τρομάζει; Ὅσο κι ἂν προσπαθῇ κανεὶς νὰ διώξῃ τὴν ἰδέα τοῦ θανά­του καὶ τῆς κρίσεως, ἡ ἡμέρα ἐκείνη ἔρχεται, εἶνε βέβαιο. Θὰ ἔρθῃ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου νὰ κρίνῃ «τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ» (Ψαλμ. 9,9). Θὰ κρίνῃ εἰ­δωλολάτρες, Ἰουδαίους, Χριστιανούς. Τοὺς εἰδωλολάτρες μὲ τὴ φωνὴ τῆς συνειδή­σεως, τοὺς Ἰουδαίους μὲ τὸ Δεκάλογο. Ἡ δική μας ὅμως θέσι, τῶν Χριστι­ανῶν, τῶν βα­πτισμένων, ποὺ κοινωνοῦμε τὰ ἄχραντα μυστήρια καὶ «μπροστὰ στὰ μάτια μας ζωγραφίστηκε ὁ Χριστὸς ἐσταυρω­μένος» (Γαλ. 3,1), θὰ εἶνε τραγική. Γιατὶ θὰ κριθοῦμε καὶ μὲ τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεως, καὶ μὲ τὸ Δεκάλογο, ἀλλὰ πρὸ παντὸς μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ εἶνε ζυγαριὰ ἀ­κριβείας· θὰ ζυγιστῇ καὶ τὸ τελευταῖο δράμι ἀρετῆς καὶ τὸ τελευταῖο δράμι κακίας.
Δὲν τρέμετε, δὲ φοβᾶστε; Ἐγὼ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ τρέμω τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ποὺ θὰ στηθῇ τὸ δικαστήριο, θ᾽ ἀνοιχθοῦν βιβλία, καὶ ἄγγελοι θὰ τρέχουν γιὰ νὰ συλλέξουν «τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν καὶ τὰ σκάνδαλα» (Ματθ. 13,41). Ναὶ «τὰ σκάνδαλα»! Καὶ γιὰ σκάνδαλα λέει σήμερα καὶ ὅλο τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα.

* * *

Ἀκοῦμε «σκάνδαλο». Τί εἶνε τὸ σκάνδαλο; Στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀγαπητοί μου, σκάνδα­λο στὴν κυριολεξία εἶνε μία πέτρα ποὺ ῥίχνει κάποιος στὸ δημόσιο δρόμο, καὶ καθὼς περνάει ὁ ἀνύποπτος διαβάτης σκοντάφτει πάνω της, πέφτει καὶ τσακίζεται. Σκάνδαλο λοιπὸν εἶνε τὸ πρόσκομμα στὸ δημόσιο δρόμο.
Ἀλλ᾽ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς δρόμους αὐτοὺς ὑ­πάρ­χει καὶ μία ἄλλη ὁδός, πνευματική, ἡ ὁδὸς πρὸς τὸν οὐρανό. Ἀρχίζει ἀπὸ τὴ γῆ καὶ φθάνει ἐκεῖ! Εἶνε ὡραία ὁδός, ἀλλὰ ὁ δι­άβολος προσπαθεῖ νὰ τὴν κάνῃ ἀδιάβατη. Ὁ Κύριος μᾶς λέει ὅτι δὲν εἶνε ἀδιάβατη, εἶνε ἁ­πλῶς «στενὴ καὶ τεθλιμμέ­νη» (Ματθ. 7,14). Ἡ ὁδὸς αὐ­τὴ ἦταν κλεισμένη· ἕνα τεράστιο ὁδόφραγμα ἀπέκλειε τὴν ὁδὸ πρὸς τοὺς οὐρανούς· ἦταν τὸ ἁμάρτημα τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας, τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Κλειστὸς λοιπὸν ὁ δρόμος. Δὲ μπόρεσαν νὰ τὸν ἀ­νοίξουν οὔτε προφῆτες, οὔτε πατριάρχες, οὔ­τε ἄγγελοι. Τὸν ἄνοιξε – ποιός; τὸ αἷμα τοῦ Ἰ­ησοῦ Χριστοῦ, ἡ θυσία τοῦ Ἐσταυρωμένου (πρβλ. Ἑβρ. 10,20)· ἀπὸ τότε πλέον ὁ δρόμος αὐτὸς εἶνε βατός (πρβλ. «τρίβον βατὴν Πόλου τίθησιν ἡμῖν» εἱρμ. – καταβ. ἰαμβ. καν. Χριστουγ. α΄ ᾠδ.), καὶ τὸν βάδισαν καὶ τὸν βαδίζουν ἀμέτρητοι ἅγιοι. Read more »

Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου (Α΄ Κορ. 6,12-20)

ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΟΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΙ

«Ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς» (Α΄ Κορ. 6,20)

Εὐχαριστῶ, ἀγαπητοί μου, τὸν Κύριό μας ποὺ μ᾽ ἀξιώνει νὰ κηρύττω. Θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς μιλήσω ἁπλᾶ.

* * *

Σήμερα εἶνε ἡ δευτέρα Κυριακὴ τοῦ Τριῳδί­­ου, ἡ Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου. Ὅλα ὅσα λέγον­ται στὴν ἐκκλησία εἶνε ὡραῖα· τὰ λόγια τοῦ ἀ­ποστόλου, τοῦ εὐαγγελίου, τῶν τροπαρίων εἶ­­­νε ὑπέροχα. Ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ θὰ σᾶς παρακαλέ­σω νὰ προσέξετε ἕνα μόνο λόγο τοῦ ἀποστό­λου Παύλου, ὁ ὁποῖος στὸ ἀνάγνωσμα λέει· «Ἠγοράσθητε τιμῆς» (Α΄ Κορ. 6,20). Δυὸ λέξεις εἶ­νε. Ἂν μπορούσαμε νὰ τὶς νιώσουμε, νὰ τὶς πι­στέ­ψουμε, ἡ σωτηρία μας ἦταν ἐξασφαλισμένη.
«Ἠγοράσθητε τιμῆς». Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά; Θὰ προσπαθήσω μὲ δυὸ – τρία παραδείγματα νὰ τὰ καταστήσω σαφῆ.
⃝ Εἶνε κανεὶς ἐδῶ ποὺ νά ᾽χῃ ἕνα παιδί, ὄχι γιατὶ τὸ θέλει ἔτσι –αὐτὸ εἶνε σατανικό, μεγά­λη ἁμαρτία–, ἀλλὰ διότι ἔτσι ἤθελε ὁ Μεγαλο­δύναμος; Ὅποιος ἔχει ἕνα μονάκριβο παιδί, μπορεῖ νὰ σᾶς πῇ πόσο τρέμει μήπως ἀρ­ρωστήσῃ ἢ μήπως πεθάνῃ. Ἐ­ὰν τώρα ὑποθέσου­με τὸ παιδὶ αὐτό, τὴν ὥρα ποὺ παίζει μὲ τ᾽ ἄλλα παιδιά, κάποιος γκάγκ­στερ τὸ πάρῃ, τὸ πάῃ μακριὰ καὶ τὸ κλείσῃ σὲ μιὰ σπηλιά, καὶ στείλῃ μήνυμα στοὺς γονεῖς, «Τὸ παιδὶ τό ᾽χω ἐ­­γώ, τὸ κρατῶ, καὶ ἔχει ζωὴ δυὸ μέρες μόνο· ὕστερα ἀπὸ δυὸ μέρες, ἂν δὲν μοῦ στείλετε στὸ τάδε μέρος χίλιες λί­ρες, θὰ τὸ σκοτώσω», μπορεῖτε νὰ φανταστῆ­τε τί θὰ γίνῃ στὸ σπίτι ἐ­κεῖνο; Ὁ πατέρας θὰ τρέξῃ σὰν τρελλὸς παν­τοῦ σὲ φίλους, θὰ πουλήσῃ ἀκόμα καὶ τὶς βέρες καὶ τὰ εἰκονίσματά του, θὰ βάλῃ ὑποθήκη καὶ τὸ σπί­τι του, θὰ κλάψῃ θὰ παρακαλέσῃ, γιὰ νὰ μαζέ­ψῃ τὸ ποσὸ ποὺ ζητάει ὁ λῃστής. Κι ὅ­ταν βρῇ τὸ ποσὸ καὶ τὸ πάῃ στὸ μέρος ἐκεῖνο καὶ τὸ παιδὶ ἐλευθερωθῇ καὶ γυρίσῃ πίσω, τότε στὸ σπίτι θὰ γίνῃ χαρὰ ἀπερίγραπτῃ. Ναί, τὸ πλήρωσε τὸ παιδί, τὸ πλήρωσε χίλιες λίρες· θὰ ἦταν ἕτοιμος νὰ τὸ πληρώσῃ καὶ μὲ τὸ αἷμα του ἀκόμα, γιὰ νὰ τὸ γλυτώσῃ. Καταλαβαίνου­με λοιπὸν τί θὰ πῇ σκλαβιὰ προσωπική.
⃝ Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, ποὺ κατοικοῦμε στὴ γωνιὰ αὐτὴ ποὺ κάθε πέτρα κρένει καὶ τὸ χῶμα της εἶνε ζυμωμένο μὲ αἷμα, καταλαβαίνουμε ἀ­κόμη τί θὰ πῇ σκλαβιὰ ἐθνική. Ἐκτὸς τῶν ἄλ­λων ἔχουμε σήμερα ἕνα κομμάτι τῆς Ἑλλάδος, κομμάτι ἑκατὸ τοῖς ἑκατὸ ἑλληνικὸ ποὺ πλέει στὸ γαλάζιο, κομμάτι ποὺ ἄντεξε σ᾽ ὅλους τοὺς πειρασμούς· εἶνε ἡ Κύπρος, τὸ νησὶ ποὺ αἰῶ­νες ὁλόκληρους σέρνει τὶς ἁλυσίδες του. Ὅ­λοι μας, δεξιοὶ κι ἀριστεροὶ καὶ ὅλων τῶν χρω­­μάτων, φωνάζουμε «λευτεριὰ στὴν Κύπρο».
⃝ Καταλαβαίνουμε τὴ σκλαβιὰ τοῦ προσώπου, καταλαβαίνουμε τὴ σκλαβιὰ τῆς πατρίδος, κα­ταλαβαίνουμε καὶ τὴ σκλαβιὰ γενικὰ τῶν ἀν­θρώπων, ὅπως εἶνε π.χ. οἱ μαῦροι· κα­ταλαβαίνουμε δηλαδὴ καὶ καταδικάζουμε τὴν κοινωνι­κὴ σκλα­βιά, τὴν ἀδικία καὶ ἐκμετάλλευσι τῶν λε­γομέ­νων προηγμένων τῆς Εὐρώπης εἰς βάρος τῶν θεωρουμένων ἀπολιτίστων ἰθαγενῶν. Read more »

Κυρ. Τελώνου & Φαρισαίου (Β΄ Τιμ. 3,10-15)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

 O ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ

«Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει τὸ Τριῴ­διο. Τί εἶνε Τριῴδιο; Ἂν ρωτήσουμε τοὺς κοσμικοὺς ἀνθρώπους, θὰ μᾶς ποῦν· Τριῴδιο ἴ­σον χοροί, διασκεδάσεις, γλέντια, μάσκες, καρ­ναβάλια. Αὐτὸ ὅμως εἶνε πλάνη. Αὐτὸ δὲν εἶ­νε Τριῴδιο· εἶνε ἀντιτριῴδιο, ἀντίθετο μὲ τὸ Τριῴδιο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας. Τρι­ῴ­διο εἶνε μία ἱερὰ περίοδος τοῦ ἐκκλησιαστι­κοῦ ἔτους, περίοδος ἐντατικωτέρας ἀσκήσε­ως. Ὅπως ὁ στρατὸς ἔχει περίοδο ἀσκήσεων, γιὰ νὰ εἶνε οἱ στρατιῶτες πανέτοιμοι διὰ πᾶν ἐνδεχόμενον, ἔτσι καὶ τὸ Τριῴδιο εἶνε περίοδος ἱερῶν ἀσκήσεων τῶν Χριστιανῶν. Τὸ Τρι­ῴ­­διο εἶνε δέκα ἑβδομάδες· πρώτη ἡμέρα εἶνε σήμερα, καὶ τελευταία ἡμέρα εἶνε τὸ Μέγα Σάββατο, ὅταν ὁ ἱερεὺς γεμᾶτος ἐνθουσιασμὸ σκορπάει μέσ᾽ στὸ ναὸ δεξιὰ – ἀριστερά, πάνω – κάτω, φύλλα δάφνης καὶ ψάλλει «Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν» (Ψαλμ. 81,8).
Τὸ Τριῴδιο, γιὰ νὰ ἐκφρασθῶ ἁπλούστερα, εἶνε μία σκάλα, ποὺ μᾶς ὑψώνει ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό. Μοιάζει μὲ τὴ σκάλα ποὺ εἶδε ὁ Ἰακώβ, ποὺ τὸ κάτω ἄκρο της πατοῦσε στὴ γῆ καὶ τὸ ἄλλο ἔφτανε στὸν οὐρανό. Μιὰ σκάλα λοιπὸν βλέπουμε μπροστά μας, καὶ σήμερα εἶνε τὸ πρῶτο σκαλοπάτι. Ἐμπρός, πλη­σιάστε καὶ πατῆστε τὸ πρῶτο σκαλοπάτι.
Στὸ πρῶτο σκαλοπάτι στέκεται ὁ τελώνης, ποὺ λέει· «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτω­λῷ» (Λουκ. 18,13). Καὶ κοντὰ στὸν τελώνη τοῦ εὐ­αγγελίου στέκεται ὁ ἀπόστολος. Στὸ ἀποστο­λικὸ ἀνάγνωσμα σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος λέει, ὅτι ἡ ζωὴ εἶνε ἀγώνας, καὶ μᾶς προειδο­ποιεῖ· «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12).
Θὰ πῶ λίγες λέξεις ἐ­πάνω στὸν λόγο αὐτόν. Read more »

Κυριακὴ τῆς Χαναναίας (Ματθ. 15,21-28)
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

TI EINE TO ΣΩΜΑ ΜΑΣ

«Ὑμεῖς ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος» (Β΄ Κορ. 6,16)

Χαίρω, ἀγαπητοί μου, ποὺ βρίσκομαι σήμερα ἐδῶ, σὲ μιὰ ὡραία ἐκκλησία ποὺ ἔχτισε ἡ εὐσέβειά σας. Καὶ δὲν εἶνε μόνο αὐτή· κι ἄλ­λες ἐκκλησίες ἔχουν χτίσει οἱ πιστοί, στὶς πό­λεις καὶ στὰ χωριά. Στὴν Πρέσπα π.χ., σ᾽ ἕ­να πο­λὺ μικρὸ χωριό, ποὺ ἔχει μόνο 15 κατοίκους, οἱ φτωχοὶ αὐτοὶ ἔχτισαν μιὰ ὡραία ἐκ­κλησία ἐπ᾿ ὀνόματι τῶν Ἁγίων Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου.
Ποιοί χτίζουν τὶς ἐκκλησίες, οἱ πλούσιοι; Αὐτοὶ δὲ δίνουν. Ποιοί δίνουν; Ἂς ἔχῃ δόξα ὁ Θεός· ὁ λαός μας, ὁ φτωχὸς λαός· οἱ ἀγρότες, οἱ βοσκοί, οἱ ἐργάτες, αὐτοὶ χτίζουν τὶς ἐκ­κλη­σίες· καὶ δίνουν ἑκατομμύρια.
Διότι εἶνε ἀναγ­καῖες οἱ ἐκ­κλησίες. Ὅπως μα­ζεύονται στὸ σχολεῖο οἱ μα­θηταὶ καὶ στὸ στρα­τῶνα οἱ στρατιῶτες, ἔτσι στὴν ἐκκλησία ἔρ­χονται οἱ πιστοί· εἶνε σχολεῖο ὅπου ἀκούγον­ται τὰ ὡραιότερα μαθήματα, εἶνε στρατώνας καὶ στρατόπεδο ὅπου ἐκπαιδεύονται οἱ στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ· εἶνε καὶ λιμάνι τοῦ Θεοῦ, ὅπου ἀράζουν τὰ ταλαιπωρημέ­να καρά­βια. Ἔ­χει μεγάλη ἀποστολὴ ἡ Ἐκκλησία.
Ἀλλὰ τώρα τελευταῖα τί ἀκούγεται; Ἦταν προφητευμένο ὅτι θὰ ἔρθῃ ὁ ἀντίχριστος καὶ φαίνεται ὅτι βρισκόμαστε σὲ παραμονὲς τῆς ἐμφανίσεώς του. Ὁ ἀντίχριστος εἶνε ἐκεῖ­νος ποὺ θὰ πολεμήσῃ τὴν Ἐκκλησία· σύνθημά του θὰ εἶνε «γκρεμίστε τὶς ἐκκλησίες!». Ἄρχι­σαν λοιπὸν τώρα ν᾽ ἀκούγωνται τέτοιες βρα­χνὲς φω­νές. Φωνάζουν. Ποῦ; Σὲ νηπιαγωγεῖα δάσκα­λοι, σὲ σχολεῖα καθηγη­ταί, παντοῦ. Πρώτη φο­ρὰ ἀκούγονται τέτοια λόγια. Εἶνε φωνὲς τοῦ διαβόλου, ποὺ ἔρ­χον­ται μέσ᾽ ἀπὸ τὴν κόλασι. Καὶ τί λένε· Δὲν θέλουμε ἐκκλησίες πλέον!… Read more »

Κυριακὴ ΛΒ΄ [ΙΕ΄ Λουκ.] (Α΄ Τιμ. 4,9-15)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΝΑ ΜΕΙΝΗΣ, ΜΕΙΝΕ ΠΙΣΤΟΣ!

Κάθε φορά, ἀγαπητοί μου, ποὺ γίνεται θεία λειτουργία, διαβάζονται δύο ἱερὰ ἀναγνώ­σματα, εὐαγγέλιο καὶ ἀπόστολος. Καὶ τὰ δύο περιέχουν λόγια μεγάλα καὶ ὑψηλά, ποὺ ἐὰν ὁ ἄνθρωπος τὰ ἐφήρμοζε ἡ γῆ θὰ γινόταν παράδεισος. Σήμερα θὰ προσπαθήσω –μὲ ἁπλᾶ λόγια ὥστε νὰ μὲ καταλάβουν καὶ οἱ πιὸ ἀ­γράμματοι– νὰ ἐξηγήσω ἕνα λόγο ἀπ᾽ αὐ­τὰ ποὺ ἀκούσαμε· λόγο ὄχι ἀπὸ τὸ εὐαγγέλιο (τὸ γνωστὸ περὶ Ζακχαίου), ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἀπό­στολο. Ἡ πρώτη φράσι ποὺ εἶπε σήμερα ὁ ἀ­πόστολος εἶνε· «Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀπο­δο­χῆς ἄξιος» (Α΄ Τιμ. 4,9). Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά;
Ὁ ἀπόστολος ἀπευθύνεται στὸ μαθητή του Τιμόθεο ποὺ ἐγκατέστησε ἐπίσκοπο στὴν Ἔ­φε­σο, τὴ μεγάλη πόλι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, καὶ τοῦ λέει· Παιδί μου, πρόσεχε, πρόσεχε. Δεξιὰ – ἀριστερά, παντοῦ, παραμονεύουν ἐχθροὶ ποὺ ζητοῦν ν᾽ ἁρπάξουν τὸν πολύτιμο θησαυρό. Καὶ ὁ θησαυρὸς δὲν εἶνε διαμάντια, χρυσάφι, ἀ­σή­μι· εἶνε ἡ πίστις μας. Πρόσεχε τὴν πίστι. Δι­ότι ἡ πίστις μας δὲν εἶνε ψεύτικη· εἶνε ἡ μόνη ἀληθινή, στὴν ὁποία πρέπει νὰ δώσουμε ὅλη τὴν ἐμπιστοσύνη μας. Ὁ λόγος της εἶνε ἀξιόπιστος, «πιστὸς ὁ λόγος». Πρέπει νὰ πιστέψου­με, νὰ παραδεχθοῦμε αὐτὰ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκ­κλησία μας. Δὲν ὑπάρχουν, ναὶ δὲν ὑπάρχουν στὸν κόσμο ἄλλα λόγια πιὸ ὡραῖα ἀπὸ ἐ­κεῖνα ποὺ δίδαξε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

* * *

Τί δίδαξε ὁ Χριστός; Μᾶς δίδαξε, ὅτι· Read more »

Κυριακὴ μετὰ Χρ. Γέννησιν (Γαλ. 1,11-19)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΙ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ»

«Γνωρίζω ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον…» (Γαλ. 1,11)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, Κυριακὴ με­τὰ τὴν Χρι­στοῦ Γέννησιν, ὁ ἀπόστολος ποὺ ἀκούσαμε ὁμιλεῖ περὶ «τοῦ εὐαγγελίου» (Γαλ. 1,11). Ὁ ἀ­πό­στολος Παῦλος θέλει νὰ προφυλάξῃ τοὺς Χρι­στιανοὺς ἀπὸ τὴν διαστρέβλωσι τοῦ ἱεροῦ εὐ­αγγελίου· καὶ προηγουμένως ἔκανε λόγο πε­ρὶ «ἄλλων εὐαγγελί­ων» («ἕτερον εὐαγγέλιον» ἔ.ἀ. 1,6), ποὺ ἀποτελοῦν πλαστογράφησι τοῦ πρα­γματικοῦ εὐαγγελίου. Γι᾽ αὐτὸ θὰ μιλήσουμε περὶ τοῦ μοναδικοῦ εὐαγγελίου, ἐν ἀντιθέ­­σει καὶ ἀντιπαραβολῇ πρὸς τὰ «ἕτερα εὐαγγέλια» ποὺ κηρύττει ὁ κόσμος. Τὸ θέμα εἶνε εὐ­ρὺ καὶ χρειάζεται ὥρα πολλή· θὰ προσπαθήσω νὰ τὸ ἀναπτύξω κάπως συνεπτυγμένα.

* * *

Τί σημαίνει «εὐαγγέλιον»; Καὶ ἡ λέξι αὐτὴ εἶνε τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσης, ποὺ μπο­ρεῖ καὶ ἐκφράζει καὶ τὶς λεπτότερες ἀποχρώσεις τῆς ἀνθρωπίνης διανοίας. Εὐαγγέλιον εἶ­νε ἡ κα­λὴ – εὐχάριστη εἴδησι. Ὑπάρχουν στὴ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μερικὲς λέξεις ποὺ δὲν μποροῦν νὰ μεταφραστοῦν· μένουν ἔτσι ἀμετάφραστες, στὸ κάλλος τοῦ ἀρχαίου λόγου.
Ἡ λέξι «εὐαγγέλιον» ὑπῆρχε καὶ πρὸ Χριστοῦ, καὶ ὑπάρχει πάντοτε, ὡς καλὴ – εὐ­χάρι­στη εἴδησι. Οἱ καλὲς – εὐχάριστες εἰδήσεις εἶ­­νε ἀνάλογα μὲ τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς ἐπιθυμίες. Ὅ­σοι ἄν­θρω­ποι, τόσες καὶ ἐπιθυμίες, τόσες ἄ­ρα καὶ οἱ κα­λὲς εἰ­δήσεις. Θέλετε παραδείγματα;
⃝ Ἂν ἕνα πλοῖο κινδυνεύῃ στὸν ὠκεανὸ κι ὁ ἀ­σύρματος ἐκπέμπῃ τὸ S.O.S. – «σώσατε τὰς ψυχάς μας», γιὰ τοὺς ἐπιβάτες ποὺ φοβοῦν­ται ὅτι θὰ τοὺς φάῃ ἡ μαύρη θάλασ­σα, ἡ καλὴ εἴδησι εἶνε, ν᾿ ἀκούσῃ ὁ ἀσυρματι­στὴς ὅτι ἔρ­χονται ἄλλα πλοῖα νὰ τοὺς σώσουν.
⃝ Ἂν κάποιος εἶνε χρεωμένος καὶ παρὰ τὶς προ­σπάθειές του δὲν μπο­ρῇ ν᾽ ἀνταπο­κριθῇ στὴν ὀ­φειλὴ καὶ πιέζεται, καὶ ξαφνικὰ βρεθῇ κά­ποιος πρόθυμος νὰ ἐξοφλήσῃ τὸ πο­σό, αὐτὸ γι᾽ αὐ­­τὸν εἶνε εὐαγγέλιο, εὐχάριστη εἴδησι.
⃝ Ἂν ἕνας ἄλλος πάσχῃ ἀπὸ ἀνίατη ἀσθένεια, οἱ για­τροὶ τὸν ἔχουν πλέον ἀπελπίσει, καὶ ἀ­νοίγοντας τὸ ῥαδιόφωνο ἀκούσῃ ὅτι βρέθηκε τὸ φάρμακο ποὺ θεραπεύει τὴ μάστιγά του, ἡ εἴδησι αὐτὴ εἶνε γι᾿ αὐτὸν χαρᾶς εὐαγγέλιο.
⃝ Κι ἂν ὑποθέσουμε ὅ­τι κάποιος ἔχει καταδικασθῆ εἰς θάνατον κι ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμὴ περιμένῃ νὰ τὸν πάρουν στὸν τόπο τῆς ἐκτελέσε­ως, ποιά ἆ­ραγε θὰ ἦ­ταν γι᾽ αὐτὸν εὐχάριστη εἴδησι; μήπως νὰ τοῦ ποῦν ὅτι τοῦ ἔπεσε τὸ πρῶτο λαχεῖο, ἢ νὰ τοῦ ἑ­τοιμάσουν ἕνα καλὸ φαγητό, ἢ νὰ μάθῃ ὅτι κάποιος συγγενὴς τοῦ ἄ­φησε μιὰ με­γάλη κληρονο­μιά; Τίποτε ἀπ᾿ αὐ­τά. Γι᾿ αὐ­τὸν εὐαγγέλιο θὰ ἦταν, νὰ τρέξῃ κάποιος νὰ τοῦ ἀ­ναγγεί­λῃ, ὅτι πρὶν λίγα λεπτὰ ὁ βασιλιᾶς ὑ­πέγραψε γι᾽ αὐτὸν διάταγμα χάριτος.
Ἡ εὐχάριστη λοιπὸν εἴδησι εἶνε· γιὰ τὸ ναυ­αγὸ ὅτι ἔρχεται ναυαγοσωστικό, γιὰ τὸν χρε­ωμένο ὅτι βρέθηκε φιλάνθρωπος ἐξοφλητής, γιὰ τὸν ἀσθενῆ ὅτι ἀνακαλύφθηκε τὸ φάρμακό του, γιὰ τὸν μελλοθάνα­­το ὅ­τι ὑπεγράφη δι­άτα­γμα χάριτος. Καταλάβατε; Read more »

Περιτομὴ τοῦ Κυρίου
1 Ἰανουαρίου
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΠΙΣΤΙ ΧΩΡΙΣ «ΕΑΝ»

«Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης» (Κολ. 2,8)

ΤΡΙΠΛΗ εἶνε σήμερα ἡ ἑορτή. Ἑορτάζουμε πρῶτον τὴν περιτομὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἑορτάζουμε δεύτερον τὴν ἑορτὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Καὶ τρίτον ἑορτάζουμε τὴν πρώτη τοῦ ἔτους.
Τώρα λοιπόν, ποὺ βρισκόμαστε στὸ κατώφλι τοῦ νέου ἔτους, ἂς μὴ σᾶς διδάξω οὔτε ἐγὼ οὔτε κανένας ἄλλος. Διδάσκαλός μας ἂς εἶνε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, τοῦ ὁποίου θαυμασία περικοπὴ ἀνεγνώσθη σήμερα. Τί λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος;

* * *

 «Ἀδελφοί, βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης» (Κολ. 2,8). Προσέχετε, λέει, ἀδελφοί! Τὰ μάτια σας ὀρθάνοιχτα.
Τί νὰ προσέχουμε; Ποιός εἶνε ὁ κίνδυνος; Σωματικός; Ὄχι· δὲν εἶνε μόνο σωματικὸς ὁ κίνδυνος. Θὰ εἶσαι ὅπως τὸ ζῷο, ἂν αἰσθάνεσαι μόνο τὸν σωματικὸ κίνδυνο. Ἐὰν ὅμως εἶσαι καὶ πνευματικὴ ὕπαρξι, θὰ αἰσθάνεσαι καὶ τοὺς πνευματικοὺς κινδύνους.
Καὶ ποιός εἶνε ὁ πνευματικὸς κίνδυνος; Προσέχετε, λέει, μήπως κάποιος σᾶς κλέψῃ. Αὐτὴ τὴ σημασία ἔχει ἡ λέξι «συλαγωγῶν»· ἀπ᾿ ἐκεῖ βγαίνει καὶ τὸ ἱερόσυλος. Προσέξτε, λέει, νὰ μὴ σᾶς κλέψῃ κανεὶς τὸ θησαυρό.
Καὶ ποιός εἶνε ὁ θησαυρός; Δὲν εἶνε ὑλικός· εἶνε πνευματικός, ἀνεκτιμήτου ἀξίας ὁ θησαυρός. Καὶ ὁ θησαυρὸς αὐτὸς εἶνε ἡ πίστις.
Ἀλλὰ ποιά πίστι; Read more »

Κυριακὴ πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ἐβραίους 11, 9-10, 32-40)
Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου.
Τὴν πρώτη, πατῆστε τὸν τίτλο και διαβᾶστέ την εἶναι σὲ pdf

ΠΙΣΤΗ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΙΣ

Κυριακὴ πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ματθ. 1,1-25)

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΣΩΖΕΙ. ΑΠΟ ΤΙ;

«…καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν» (Ματθ. 1,21)

ΠΟΣΟ, ἀγαπητοί μου, πόσο γρήγορα φεύγει ὁ χρόνος! Σὲ λίγο θὰ ἑορτάσουμε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων. Γι᾽ αὐτὸ ἡ Κυριακὴ αὐτὴ ὀνομάζε­ται Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως.

* * *

Ἡ ἁ­γία μας Ἐκκλησία ὥρισε νὰ διαβάζεται σήμερα ὡς εὐ­αγγέλιο ἡ ἀρχή, τὸ 1ο κεφάλαιο, τοῦ πρώτου εὐ­αγγελίου, τοῦ κατὰ Ματθαῖον. Εἶνε ἕνας κα­τάλογος τῶν προγόνων τοῦ Χριστοῦ. ―Μὰ εἶχε προγόνους ὁ Χριστός;… Ὡς ἄναρχος Θεός, δὲν εἶχε· πατέρα ἔχει τὸν οὐ­ράνιο Πατέρα. Ἀλλ’ ἀφ᾽ ὅτου παρουσιάστηκε ἐπὶ τῆς γῆς, ὡς ἄνθρωπος τέλει­ος πλὴν τῆς ἁ­μαρτίας, φόρεσε σάρκα ἀπὸ τὰ ἁγνὰ αἵματα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καὶ γεννήθηκε κα­τὰ ὑπερφυσικὸ τρόπο· πατέρα ἐπίγειο δὲν ἔ­χει, μητέρα μόνο ἔχει. Μητέρα του εἶνε ἡ Παν­αγία μας. Γονεῖς πάλι τῆς Παναγίας εἶ­­νε ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα, γονεῖς δὲ τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης εἶνε ἄλλοι, καὶ οὕτω καθεξῆς. Ἔ­τσι σχηματίζεται μεγάλη ἁλυσίδα προγόνων.
Ὁ πρῶτος κρίκος τῆς ἁλυσίδας τῶν προγό­νων τοῦ Χριστοῦ εἶνε μία μεγάλη ἱ­στορικὴ φυ­σιογνωμία, ὁ Ἀβραάμ. Στὸν Ἀβραάμ, ὅπως ἀκούσαμε στὸν ἀπόστολο, δόθηκε ἡ μεγάλη ὑ­πόσχεσι, ὅτι ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους του, ἀπ’ τὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα, θὰ γεννηθῇ ὁ Λυτρωτής. Read more »

Κυριακὴ ΚΓ´ [ΣΤ´Λουκ.`(Ἐφ. 2,4-10)
27 Νοεμβρίου 2016
Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου. Ἡ πρώτη εἶναι σέ pdf

«ΘΕΟΥ ΠΟΙΗΜΑ ΕΣΜΕΝ»

Κυριακὴ ΙΓ΄Λουκᾶ (Λουκ. 18,18-27)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΞΙΟΙ;

«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» (Λουκ. 18,18)

Ακούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐ­αγγέλιο. Θὰ προσπαθήσω νὰ τὸ ἐξηγήσω ἁ­πλᾶ, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ τὸ καταλάβουν ὅλοι.

* * *

Κάποιος πλησίασε τὸ Χριστὸ μὲ σε­βασμὸ καὶ τοῦ ἔκανε μιὰ ἐρώτησι μὲ περιεχόμενο. Ποιά ἦταν ἡ ἐρώτησις· «Τί νὰ κάνω;…» (Λουκ. 18,18). Αὐ­τὸ τὸ «Τί νὰ κάνω;» τὸ λέμε συχνά. Ὁ ἄνθρωπος καὶ μάλιστα στὴν ἐποχή μας ἔχει ἀγωνία. Ἐπιθυμεῖ πολλὰ πράγματα· θέλει νὰ ἔχῃ λεφτά, ἀνέ­σεις, δόξες, τιμές, μεγαλεῖα…, χιλιά­δες πρά­γματα· καὶ γιὰ νὰ τ᾽ ἀποκτήσῃ, ἰδίως τὰ χρήμα­τα ποὺ ἔγιναν ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου, ἀγωνίζεται ἀπ᾽ τὸ πρωὶ ὣς τὸ βράδυ. Ἀλλ᾽ αὐ­τὸς ποὺ πλησίασε τὸ Χριστὸ διέφερε, εἶχε ἄλ­λα ἐνδιαφέρον­­τα. Τί τὸν ἀπασχολοῦσε· «Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνιο ζωή;» (ἔ.ἀ.).
Ποιός σήμερα ἔχει τέτοιο πόθο; Κάποιος τώ­ρα, ἀκούγοντας ὅτι αὐτὸς ἐνδιαφερόταν γιὰ τὴν αἰώνια ζωή, θὰ ἔλεγε· Τί χαζὸς αὐτός! Τώρα ὁ κόσμος ἐξελίχθηκε, αὐτὰ τὰ «αἰώνια ζωή» «παράδεισος» «κόλασι» εἶνε παραμύθια· τὰ λένε οἱ παπᾶδες γιὰ νὰ ἐκμεταλλεύωνται τὸ λαό· ἐδῶ εἶνε ἡ κόλασι, ἐδῶ κι ὁ παράδεισος.
Στὰ παλιὰ τὰ εὐλογημένα χρόνια οἱ πρόγονοί μας πίστευαν, ὅτι ἡ ζωὴ δὲν τελειώνει στὸν τά­φο, ὅτι ὁ θάνα­τος δὲν εἶνε ἐξαφάνισις τῆς ἀν­θρωπίνης ὑ­πάρξεως ἀλλὰ ἡ ἀρχὴ μιᾶς νέας ζω­ῆς. Στὸν Πόντο, ὅταν εὔχονταν ὁ ἕνας στὸν ἄλ­λο ἔλεγαν «Καλὸν παράδεισο!». Μεγάλος λόγος αὐ­τός, δὲν ὑπάρχει ζυγαριὰ νὰ τὸν ζυγίσω. Τ᾽ ἀ­κούσατε ποτὲ αὐτὸ σήμερα; Κι αὐτοὶ ἀκόμα ποὺ εἶνε γέροι κ᾽ ἔχουν τὸ ἕνα πό­δι στὸν τάφο, κοιτάζουν πῶς νὰ περάσουν ἐδῶ καλά, νὰ φᾶνε νὰ πιοῦν καὶ νὰ διασκεδάσουν. Αἰώνιος ζωή, παράδεισος τώρα; παραμύθια…
Καὶ ὅμως, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχει παράδεισος, ὑπάρχει αἰώνιος ζωή. Ἐγὼ ἀμφιβάλλω, θὰ πῇς. Σοῦ λέω λοιπόν, Read more »

Ο ΜΕΓΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
———————

———————-

Κυριακὴ ΙΘ´[Β´ Λουκᾶ] (Β´ Κορ. 11, 31-12,9)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σε pdf

ΤΙ ΚΑΥΧΑΣΑΙ; 

Κυριακὴ Ε΄ Λουκᾶ (Λουκ. 16,19-31)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΖΩΗ

Πολλά, ἀγαπητοί μου, κάνουν τὸν ἄνθρωπο νὰ φοβᾶται. Ἀλλ᾿ ἐκεῖνο ποὺ τὸν φοβί­ζει περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα εἶνε ὁ θάνατος. Καὶ μόνο ἡ λέξι θάνατος προκαλεῖ τρόμο. Ὁ θάνατος μυστήριο μεγάλο!
Ὅλοι κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧττον ἔχουν τὴν ἀ­πορία· Τί γίνεται μετὰ τὸ θάνατο; Ὑπάρχει τίποτα πέρα ἀπὸ τὸν τάφο, ἢ ἡ ζωὴ τελειώνει ἐκεῖ καὶ ὁ ἄνθρωπος σβήνει;…
Τὸ ἐρώτημα εἶνε σπουδαῖο. Ἐὰν πιστέψου­με, ὅτι στὸν τάφο τελειώνει ἡ ζωή, τότε ὁ ἄν­θρωπος εἶνε ἐλεύθερος νὰ κάνῃ ὅ,τι θέλει· νὰ ἁμαρτάνῃ, νὰ πορνεύῃ, νὰ μοιχεύῃ, νὰ δι­α­­πράττῃ τὰ μεγαλύτερα ἐγκλήματα, ἀρκεῖ μό­νο νὰ διαφεύγῃ τὰ μάτια τῆς ἀστυνομίας καὶ τῆς δικαιοσύνης. Ἐὰν ὅμως ὑπάρχῃ πέραν τοῦ τάφου ζωή, τότε ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ῥυθμίσῃ ἐδῶ τὴ ζωή του σύμφωνα μὲ τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεως καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Στὸ ἐρώτημα τί ὑπάρχει μετὰ θάνατον ἀ­πάντησι μᾶς δίνει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο μὲ τὴν ὡραία παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου ποὺ ἀκούσατε. Τί μᾶς λέει;

* * *

Ἦταν ἕνας πλούσιος, ποὺ εἶχε ὅλα τ᾿ ἀγα­θὰ τοῦ Θεοῦ. Ἀλλ᾿ ὅλα αὐτὰ (σπίτια, χωράφια καὶ ὅ,τι ἄλλο) τὰ χρησιμοποιοῦσε γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ μόνο. Ἦταν ἕνας ἰδιοτελὴς συμφε­ροντολόγος καὶ σαρκολάτρης. Ἔφτειαχνε τὰ καλύτερα ροῦχα, φοροῦσε ἐνδυμασίες πανά­κριβες ποὺ μόνο βασιλιᾶδες φοροῦσαν, ἔ­τρω­γε τὰ καλύτερα φαγητά, ἔπινε τὰ καλύτερα κρασιά, διασκέδαζε καθημερινῶς στὸ μέγαρό του· ὀργανοπαῖκτες – βιολιτζῆδες κάθε βράδυ ἔπαιζαν ἐκεῖ, καὶ γυναῖκες ἁμαρτωλὲς χόρευαν ἀνήθικους χορούς. Ἔτσι περνοῦσε τὴ ζωή του, «εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμ­πρῶς» (Λουκ. 16,19). Γιὰ ἄλλον δὲν ἔδινε σημασία.
Στὴν πόρτα του καθόταν ὁ Λάζαρος, ἕνας φτωχὸς καὶ ἄρρωστος, ἔρημος κ᾿ ἐγκαταλελειμμένος, ποὺ δὲν εἶχε οὔτε στέγη οὔτε φάρμακα οὔτε ἄλλη ἀνθρώπινη βοήθεια. Ὁ πλούσιος ποτέ δὲν ἄνοιξε τὴν πόρτα του νὰ τὸν φιλοξενήσῃ, κι αὐτὸς προσπαθοῦσε νὰ ζήσῃ μὲ τὰ ψίχουλα ποὺ ἔπεφταν ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ πλουσίου. Ἦταν γεμᾶτος πληγὲς καὶ σκυλιὰ ἔγλειφαν τὶς πληγές του. Ἔτσι ζοῦσε. Read more »

Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν (Μᾶρκ. 8,34 – 9,1)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου σὲ pdf

 ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΘΑΝΑΤΟ (Μαρκ. 8,34 – 9,1)

Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν (Γαλ. 2,16-20)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ;

«…Οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 2,16)

ΖΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, σὲ μιὰ ἐποχὴ μεγάλης ἀπιστίας. Ὑλισταὶ καὶ ἄθεοι λένε, ὅτι ἔτσι τυχαίως ἔγινε ὁ κόσμος, ὅλα ὅσα βλέπου­με. Κι ὁ ἄνθρωπος ἔτσι, λένε, ξεφύτρωσε, κ᾽ εἶνε κι αὐτὸς ἕνα ζῷο, ἐξελιγμένο βέβαια· ὅ­σο ἀναπνέει τόσο καὶ ζῇ, τὸ φτυάρι τοῦ νεκρο­θάφτη θέτει τελεία καὶ παῦλα στὴ ζωή του.
Ἀλλὰ δὲν εἶνε ἔτσι τὰ πράγματα. Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε μόνο ὕλη, κόκκαλα καὶ σάρκες· εἶνε καὶ πνεῦμα, ψυχὴ ἀθάνατη. Καὶ μόνο τὰ λόγια ποὺ εἶπε σήμερα ὁ Χριστὸς στὸ εὐαγγέλιο, ἀρκοῦν· «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυ­­χὴν αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,36). Λόγια αἰώνια, ποὺ πρέπει νὰ τὰ προσέξουμε ὅλοι. Δὲν λέει «ἐὰν κερ­δήσῃ τὴν γῆν ὅλην», ἀλλὰ «τὸν κόσμον ὅ­λον». Προφήτευσε δηλαδὴ καὶ τὶς σημερινὲς διαστημικὲς κατακτήσεις. Γιατὶ αὐ­τὸ εἶνε «κόσμος»· δὲν εἶνε μόνο ἡ γῆ. Τὰ λόγια αὐτὰ κηρύττουν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε καὶ ψυχὴ ἀθάνατη.
Ὑπάρχει λοιπὸν ψυχή, Θεὸς πλάστης καὶ κριτής. Ὑπάρχει ἄλλος κόσμος, καὶ σήμερα – αὔριο φεύγουμε νὰ πᾶμε ἐκεῖ. Καὶ ὅπως ὅσοι πρόκειται νὰ ταξιδέψουν φροντίζουν γιὰ τὸ εἰσιτήριό τους, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς, ποὺ δὲν ξέρουμε πότε ἀναχωροῦμε γιὰ τὸ αἰώνιο ταξίδι, ἂς φροντίσουμε γιὰ τὸ εἰσιτήριό μας.
Καὶ ποιό «πρακτορεῖο» ἐκδίδει τὸ εἰσιτήριο αὐτό; Τὸ εἰσιτήριο, ἂν προσέξατε, μᾶς τὸ δίνει ὁ σημερι­νὸς ἀπόστολος. Τί μεγάλα λόγια ἔχει! Ἐγώ, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἤ­μουν φανατικὸς Ἰουδαῖος, τηροῦσα μὲ ἀκρίβεια ὅλα ὅσα διατάζει ὁ Μωσαϊκὸς νόμος. Κατάλαβα ὅμως, ὅτι μ᾽ αὐτὰ δὲν σῴζομαι. Αὐτὰ ἦταν τὸ φλοῦδι καὶ ὄχι ὁ καρπός, ἡ σκιὰ καὶ ὄχι ἡ πραγματικότης. Γι᾽ αὐτὸ ἄφησα τὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία καὶ ἦρθα στὸ Χριστιανισμό, πίστεψα στὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἀπὸ τότε αἰσθάνθηκα τὴ λύτρωσι, τὴ σωτηρία, καὶ ἀγάπησα τὸ Χριστό. Καὶ δὲν ἡσυχάζω· μέρα – νύχτα γυρίζω τὸν κόσμο καὶ κηρύττω, ὅτι ὁ ἄνθρωπος «δικαιοῦται», σῴζεται, μὲ τὴν πίστι στὸ Χριστό· «διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ» καὶ ὄχι «ἐξ ἔργων νόμου» (Γαλ. 2,16).
Στὰ λόγια αὐτὰ θὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ δώσετε ἰδιαιτέρα προσοχή.

Read more »

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ, ΣΕ pdf

 Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%b1%cf%80%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%cf%85

Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως
Ὁμιλίαι τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου στὸν Εύαγγέλιο (1) και στον Ἀπόστολο (2)

TO KAYXHMA ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

«Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6,14)

Ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, ἔχει μέσα του μιὰ μεγάλη κακία, τὴν ὑπερηφάνεια. Ἡ ὑπερηφάνεια δὲν κρύβεται. Ὅπως ὁ καπνὸς ὅπου καὶ νὰ εἶνε βγαίνει, ἔτσι καὶ ἡ ὑπερηφάνεια. Ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος φαίνεται ἀπὸ τὴ ματιά, ἀπὸ τὸ περπάτημα, ἀπὸ τὸ ροῦχο του, ἀπ᾽ ὅλα. Φαίνεται προπαντὸς ἀπὸ τὴ γλῶσσα καὶ τὰ λόγια του. Δὲν θὰ πῇ ποτέ εὐχαριστῶ, δὲν θὰ πῇ «Δόξα σοι, ὁ Θεός». Αὐτὸς δοξολογεῖ ἕναν ἄλλο θεό, τὸν ἑ­αυτό του. Αὐτὸς εἶνε ὁ θεός του, τὸ εἴδωλό του. Καυχᾶται συνεχῶς γιὰ τὸν ἑαυτό του.
Γιὰ τί καυχᾶται; Γιὰ διάφορα πράγματα. Οἱ περισσότεροι καυχῶνται γιὰ τὰ λεφτὰ καὶ τὰ πλούτη τους, γιὰ τὰ χωράφια καὶ τὰ οἰκόπεδά τους, γιὰ τὰ αὐτοκίνητα καὶ τὰ καράβια τους, γιὰ τὶς μετοχὲς καὶ τὶς λίρες τους, γιὰ ὅλα ἐν γένει τὰ ὑλικὰ πράγματα. Ἄλλος καυ­χᾶται γιὰ τὰ μπράτσα, γιὰ τὴ δύναμί του, γιὰ τὴ ῥωμαλεότητά του, γιὰ τὴν ὑγεία του. Ὁ ἄλ­λος καυχᾶται γιὰ τὴν ὀμορφάδα του, ὁ ἄλλος γιὰ τὴν εὐφυΐα καὶ τὴν ἐξυπνάδα του. Ὁ ἄλλος καυχᾶται γιὰ τὴν τέχνη ἢ γιὰ τὴν ἐπιστήμη καὶ τὴ σοφία του. Ὁ καθένας καυχᾶται γιὰ κάτι. Οἱ ἄνθρωποι καυχῶνται ἀκόμα καὶ γιὰ τοὺς δικούς των. Ὁ ἕνας γιὰ τὴ γυναῖκα του, ὁ ἄλ­λος γιὰ τὰ παιδιά του ἢ τὰ κορίτσια του, ὁ ἄλ­λος γιὰ τοὺς προγόνους του ὅτι κατάγεται τάχατες ἀπὸ μεγάλο τζάκι. Ὁ ἄλλος γιὰ τὸν τόπο τῆς γεννήσεώς του, ὅτι εἶνε πρωτευουσιάνος. Ἄλλος καυχᾶται γιὰ τὴν πατρίδα του· καὶ μάλιστα αὐτοὶ ποὺ εἶνε ἀπὸ μεγάλα κράτη, ἔχουν μεγαλύτερη ὑπερηφάνεια. Καυχῶν­ται γιὰ τὸ στρατὸ καὶ τὸ στόλο τους, γιὰ τοὺς πυραύλους καὶ τοὺς ἀστροναῦτες τους…
Ἀλλ᾿ ἀξίζει νὰ καυχᾶται κανεὶς γιὰ ὅλ᾿ αὐτά;
Σήμερα τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, διὰ τοῦ ἀποστό­λου Παύλου, μᾶς ἀπαντᾷ· Μὴ καυχάσθω ἄνθρωπος· νὰ μὴ καυχᾶται ὁ ἄνθρωπος (βλ. Γαλ. 6,14). Καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, διὰ τῆς προφή­τιδος Ἄννης, μᾶς παραγγέλλει· «Μὴ καυχάσθω ὁ φρόνιμος ἐν τῇ φρονήσει αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ δυνατὸς ἐν τῇ δυνάμει αὐ­τοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν τῷ πλού­τῳ αὐτοῦ» (Α΄ Βασ. 2,10).
Γιατί ὅμως νὰ μὴ καυχῶνται; Ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά. Read more »