Δύο ἀπομαγνητοφωνημένες ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου·
1. στὸν Ἀπόστολο (‘Εβρ. 1, 10-2,3), σὲ pdf καὶ 2. στὸ Εὐαγγέλιο (Μᾶρκ. 2,1-12), τὴν Β´ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, 27.3.2016

1. ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (KYΡIAKH Β´NHΣTEIΩΝ) AΠΟΣΤΟΛΙΚΟ)

Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν (Μᾶρκ. 2,1-12)
27 Mαρτίου

2. Ἡ ἁμαρτία ῥίζα ὅλων τῶν κακῶν

«Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Μᾶρκ. 2,6)

ΤΟ ὑλικὸ καὶ πνευματικὸ σύμπαν εἶνε, ἀγαπητοί μου, ὑπὸ τὰς διαταγὰς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος κάνει πολλὰ καὶ ἀναρίθμητα θαύματα. Μετρᾷς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ; Ἀδύνατον, εἶνε ἀμέτρητα. Ἔτσι καὶ τὰ θαύματα, ποὺ ἔκανε, κάνει καὶ θὰ κάνῃ μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἶνε ἀναρίθμητα.
Ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ θαύματά του εἶνε κι αὐτὸ ποὺ ἀκούσαμε πρὸ ὀλίγου.

* * *

Μᾶς μιλάει γιὰ κάποιον ἄνθρωπο ποὺ ζοῦσε στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ. Γεννήθηκε ὑγιής, ἀλλὰ ξαφνικὰ ἀρρώστησε. Τὰ χέρια του ἄρχισαν νὰ ναρκώνωνται, αὐτὴ ἡ νάρκωσι ἁπλώθηκε σὲ ὅλο τὸ σῶμα, καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔγινε πλέον παράλυτος. Ἦταν διαρκῶς πάνω στὸ κρεβάτι. Ἔτσι περνοῦσε τὶς μέρες του.
Ἀλλὰ ξαφνικὰ μιὰ μεγάλη ἐλπίδα ἔλαμψε μέσ᾿ στὴν καρδιά του. Ἄκουσε τὸ γλυκύτερο ὄνομα. Δὲν ὑπάρχει ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ἄλλο ὄνομα γλυκύτερο ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἄκουσε, ὅτι ὁ Χριστὸς θεραπεύει τοὺς ἀρρώστους, καὶ ἀμέσως τοῦ γεννήθηκε ἡ ἐπιθυμία νὰ τὸν συναντήσῃ. Ἀλλὰ πῶς νὰ πάῃ κοντά του, μὲ τί πόδια;
Τὸ εἶπε σὲ κάτι σπλαχνικοὺς ἀνθρώπους, κ᾿ ἐκεῖνοι τὸν σήκωσαν μὲ τὸ κρεβάτι, σὰ᾿ νὰ ἦταν νεκρός, νεκρὸς ἄταφος, καὶ ξεκίνησαν. Ἀλλ᾿ ὅταν ἔφτασαν ἐκεῖ ποὺ ἦταν ὁ Χριστός, συνάντησαν πάρα πολὺ κόσμο· μῆλο νὰ ἔῤῥιχνες, δὲν θά ᾿πεφτε κάτω στὴ γῆ. Ἀλλὰ οἱ τέσσερις ἐκεῖνοι ἄνθρωποι δὲν ἀπογοητεύθηκαν. Ὅταν εἶδαν ὅτι κανείς δὲν τοὺς ἀνοίγει δρόμο νὰ περάσουν, ἔκαναν κάτι ποὺ δείχνει τὴ βαθειά τους πίστι. Ἀνέβηκαν μὲ τὸ κρεβάτι πάνω στὴ στέγη, ἀφαίρεσαν τὰ κεραμίδια, ἄνοιξαν μιὰ μεγάλη τρῦπα, καὶ ἀπὸ ᾿κεῖ, μὲ σχοινιά, κατέβασαν τὸν παράλυτο μπροστὰ στὸ Χριστό. Ὁ Χριστὸς ὅμως δὲν τὸν ἔκανε ἀμέσως καλά. Τοῦ εἶπε προηγουμένως· «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Μᾶρκ. 2,6).
Γιατί τὸ εἶπε αὐτὸ ὁ Χριστός; Read more »

Κυριακὴ Α΄ Νηστειῶν
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

«Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κατορθώματα» (ἀπολυτ. ἁγ. Θεοδ. Τήρ., 17 Φεβρ.)

Δὲν πᾶμε καλά, ἀγαπητοί μου. Αὐτὸ τὸ λένε ὅλοι. Δὲν πᾶμε καλὰ κοινωνικῶς καὶ ἐ­θνικῶς. Ἀλλ᾽ ἐγὼ περιορίζομαι στὸ ἠθικὸ καὶ θρησκευτικὸ μέρος, καὶ θὰ πῶ ὅτι δὲν πᾶμε καλὰ ἠθικῶς καὶ θρησκευτικῶς.
Ζοῦμε σὲ ἐπο­χὴ δύσκολη. Δύσκολη ὄχι μόνο στὸ νὰ μπορέσῃ ὁ φτω­χὸς νὰ ἐξοικονομή­σῃ τὸ καρβέλι του. Εἶνε ἐ­ποχὴ ἀπεριγράπτου διαφθορᾶς, ἐποχὴ ποὺ διέπραξε τὰ μεγαλύτε­ρα ἐγκλήματα. Καὶ ἐνῷ χύθηκαν ποτάμια αἷμα, ἐν τούτοις δὲ βλέπεις μετάνοια. Ὁ κόσμος ἑ­τοιμάζεται γιὰ ἀκόμα με­γαλύτερα ἐγ­κλήματα. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πιεῖ ἀπ᾽ τὸ κρασὶ τοῦ διαβόλου, μέθυσαν, ἔχουν ζαλιστῆ, οἱ καρδιὲς ἔ­χουν μαυρίσει. Νομίζεις ὅτι ὁ κόσμος ἔχει γίνει ἕνα ἀπέραντο θηριοτροφεῖο· αὐτὴ τὴν εἰ­κόνα παρουσιάζει ἀπὸ ἠθικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἀπόψεως. Θέλει νὰ ζήσῃ χωρὶς τὸ Θεό, νὰ λατρέψῃ νέα εἴδωλα. Θεὸς τοῦ κόσμου δὲν εἶνε πιὰ ὁ ἐ­σταυρωμένος Λυτρωτής· εἶνε ὁ μαμωνᾶς – τὸ χρῆμα, ἡ δύναμις – τὰ ὅπλα, ἡ γνῶσις – ἡ ἐπιστήμη. Αὐτὰ ἀκοῦμε νὰ λένε.
Ἀλλ᾽ ἐμεῖς γνωρίζουμε, ὅτι πέρα ἀπ᾽ αὐτὰ τὰ ἐγκόσμια ἁπλώνεται ἕνας ἄλλος κόσμος, ἀ­όρατος· πάνω ἀπ᾽ αὐτὲς τὶς δυνάμεις ὑπάρχει μιὰ ἄλλη δύναμις, τῆς ὁποίας ἀκριβῶς τὸ με­γαλεῖο ψάλλει σήμερα ἡ ἁ­γία μας Ἐκκλησία. Ἡ δύναμις αὐτή, ποὺ νικᾷ κάθε ἄλλη ―τὸ πιστεύουμε ἀπολύτως―, εἶνε ἡ πίστις. Κι ὅταν λέμε πίστι, δὲν ἐννοοῦμε μιὰ ὁποιαδήποτε πίστι· ἐννοοῦμε τὴν πίστι τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τὴν πίστι ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, τὴν πίστι τῶν ἁγίων πατέρων, ποὺ ἔχει φθάσει ἕως ἐμᾶς.
Ἂν προσέξατε σήμερα τὸν ἀπόστολο, θὰ εἴ­δατε ὅτι μιὰ λέξις ἐπαναλαμβάνεται πολλὲς φορές, ἡ λέξις ἡ «πίστις» (Ἑβρ. 11,24,33,39· 12,2). «Πίστει…», λέει. Κ᾽ ἐμεῖς σήμερα, ποὺ ἑορτάζουμε τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἂς δοῦμε μὲ λίγα λόγια τί κατορθώνει ἡ πίστις. Read more »

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

1. ΜΙΑ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΠΟΜΠΗ. pdf

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου (῾Ρωμ. 13,11 – 14,4)

2. ΕIΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ

• «Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾽ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας» (῾Ρωμ. 13,13-14)
• (Μακριά, λέει ὁ Ἀπόστολος, ἀπὸ καρναβαλικὲς μεταμ­φιέσεις καὶ μεθύσια, μακριὰ ἀπὸ πορνεῖες καὶ ἀσέλγειες, μακριὰ ἀπὸ ἔριδες κι ἀντιζηλίες· ντυ­θῆτε τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ κι ἀφῆ­στε τὴ μέριμνα πῶς νὰ ἱκανοποιήσετε τὶς σαρ­κικὲς ἐ­πι­­θυμίες).

ΟΛΟΙ, ἀγαπητοί μου, γνωρίζουμε ὅτι στὰ παλιὰ τὰ χρόνια, προτοῦ νά ᾽ρθῃ ὁ Κύρι­ος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς στὸν κόσμο, οἱ ἄν­θρωποι ἦ­ταν εἰδωλολάτρες.
Τί θὰ πῇ εἰδωλολατρία. Δὲν μποροῦσαν νὰ ἐξηγήσουν διάφορα φυσικὰ φαινόμενα καί, ἐν τῇ ἀγνοίᾳ τους, τὰ φαινόμενα αὐτὰ τὰ θεοποι­οῦσαν. Ἔβλεπαν π.χ. τὸν κεραυνὸ νὰ πέφτῃ καὶ νὰ καίῃ, καὶ εἶπαν· ἡ φωτιὰ εἶνε θεός. Ἔ­βλεπαν τὸν ἥλιο νὰ λάμπῃ, καὶ εἶπαν· ὁ ἥ­λιος εἶνε θεός· καὶ μέχρι σήμερα ὑπάρχουν λαοὶ ποὺ ἔχουν θεὸ τὸν ἥλιο ἢ λατρεύουν ὡς θεὸ τὴ φωτιά, εἶνε πυρολάτρες. Ἄλλοι πάλι ἔ­βλεπαν τὸ νερὸ νὰ πλημμυρίζῃ, νὰ πνίγῃ καὶ νὰ καταστρέφῃ, καὶ εἶπαν ὅτι τὸ νερὸ εἶνε θε­ὸς καὶ θεοποιοῦσαν ποταμούς. Κι ὄχι μόνο φυ­σικὰ φαινόμενα, ἀλλὰ καὶ ἀνθρώπους ποὺ διακρίνονταν γιὰ τὴ δύναμί τους τοὺς ὠνόμα­ζαν θεοὺς ἢ ἡμιθέους. Ὑπῆρχαν ἀκόμα λαοὶ ―θὰ σᾶς φα­νῇ παράξενο― ποὺ λάτρευαν ὡς θεοὺς μεγάλα ἢ καὶ μικρὰ ζῷα (τὸ λιοντάρι, τὸ βόδι, τὰ φίδια, τὶς γάτες, τοὺς σκύλους), καὶ ἄλλοι ―ἀκόμα πιὸ παράξενο―, ποὺ ὡς θεὸ λάτρευαν καρπούς· τὰ σκόρδα, τὰ κρεμμύδια, τὰ πράσα. Σ᾽ αὐτὸ τὸ κατάντημα εἶχε φτάσει ὁ κόσμος πρὸ Χριστοῦ. Σκοτάδι! Πελεκοῦσαν διάφορα ὑλικὰ καὶ ἔκαναν ὁμοιώματα – εἴδωλα ἀπὸ ξύλο, ἀσήμι ἢ χρυσάφι, τὰ ὠνόμαζαν θεοὺς καὶ τὰ προσκυνοῦσαν. Αὐτὴ ἦταν ἡ πίστι τους.
Ὡς πρὸς τὴ λατρεία, εἶχαν ἑορτὲς σὲ καθωρισμένες ἡμέρες. Τότε λάτρευαν τοὺς θεούς τους. Καὶ πῶς τοὺς λάτρευαν; Σύμφωνα μὲ τὸ χαρακτῆρα τους – καὶ συγχωρῆστε με γι᾽ αὐτὰ ποὺ θ᾽ ἀ­κούσετε τώρα. Ὑπῆρχε π.χ. μία θεότης ποὺ προστά­τευε – τί; τὰ σαρκι­κὰ πάθη, τὴν πορνεία, τὴ μοιχεία· ἦ­ταν ἡ θεὰ Ἀ­φροδίτη. Πρὸς τιμήν της εἶχαν χτίσει ναὸ στὴν Κόρινθο, τὸ ναὸ τῆς Ἀφροδίτης. Ἐ­κεῖ εἶχαν μαζέψει χίλιες δι­εφθαρμένες γυναῖ­κες, ποὺ ἀσκοῦσαν γιὰ τοὺς λάτρεις τῆς θεᾶς τὴν πορνεία, ὡς λατρεία δηλαδὴ τῆς Ἀφροδίτης. Καὶ ἔτσι, ἀπὸ τὶς ἄνομες ἐκεῖνες εἰσ­πράξεις, πλούτιζε ὁ ναός. Ὑπῆρχε ἄλλη θεότης ποὺ προστάτευε – τί; τὴ μέθη, τοὺς μεθύ­σους καὶ ἀσώτους· θεὸς τῆς μέθης ἦταν ὁ Βάκχος. Καὶ πῶς τὸν ἑώρταζαν; Τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του ἔπιναν κρασί, μεθοῦσαν καὶ ἔ­καναν ὄρ­για χωρὶς ἴχνος ντροπῆς. Οἱ γυναῖ­κες ἔβγαζαν τὰ γυναικεῖα ροῦχα καὶ ντύνον­ταν ἀν­τρικά, οἱ ἄντρες ἔβγαζαν τὰ ἀντρικὰ καὶ ντύνον­ταν γυναικεῖα. Πολλοὶ φοροῦσαν προβειὲς ἀπὸ τράγους, κρεμοῦσαν στὸ λαιμὸ τρα­γοκούδουνα, ἔβγαιναν στοὺς δρόμους, χόρευαν ἀνήθικους χορούς.
Ἔτσι ἑώρταζαν οἱ ἀρχαῖοι, σύμφωνα μὲ τοὺς θεοὺς ποὺ εἶχαν. Καὶ δὲν μπορεῖς νὰ τοὺς κατηγορήσῃς. Τέτοιοι ἦταν οἱ θεοί τους, τέτοιοι ἦταν κι αὐτοί. Αὐτοὶ μάλιστα, μολον­ότι λάτρευαν ψεύτικους θεούς, κανένας τους δὲν τολμοῦσε νὰ βλαστημήσῃ τὸ Βάκχο ἢ τὴν Ἀφροδίτη ἢ ἄλλο θεό. Τοὺς θεούς τους ἐκεῖνοι τοὺς ἐσέβοντο, ἐνῷ ἐμεῖς… Read more »

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

 «ΧAΡΑ» ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

_____________________

___________________

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα ποὺ ἴ­σως πρέπει ὁ ἱεροκήρυκας νὰ σιωπήσῃ καὶ νὰ πάῃ κάπου νὰ κλάψῃ· καὶ μαζὶ μὲ τὸν ἱερο­κήρυκα καὶ ἐσεῖς –ὅσοι πιστεύετε ἀκόμη στὸν Κύριο καὶ ἀνήκετε στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκ­κλησία–, νὰ πᾶτε σήμερα στὰ σπίτια σας, νὰ κλεισθῆ­τε καὶ μπρο­στὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου προσευχηθῆτε καὶ νὰ κλάψετε γιὰ τὴν κατάστασί μας, γιὰ τ᾽ ἁ­μαρτήματά μας. Γιατὶ δυστυχῶς ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶνε ἡ πιὸ ἁ­μαρτωλὴ ἡμέρα τοῦ χρόνου.

Σήμερα Χριστι­ανοὶ βαπτισμένοι κάνουν τὰ ἐν­τελῶς ἀντίθετα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ διατάζει ὁ Κύ­ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία του. Καὶ αὐτὸ βέβαια εἶνε μία αἰτία λύπης καὶ στεναγμῶν. Γιατὶ σᾶς ἐρωτῶ· ἂν κάποιος ἀξιω­ματικὸς δι­ατάζῃ τὸν στρατιώτη νὰ κάνῃ δεξιὰ κι αὐ­τὸς κάνῃ ἀριστερά, ἢ τὸν διατάζῃ νὰ κά­νῃ ἀ­ριστερὰ κι αὐτὸς κάνῃ δεξιά, τί αἰσθάνεται ὁ ἀξιωματικὸς ἀπέναντί του; Ἢ ἂν ὁ γιατρὸς συνιστᾷ στὸν ἄρρωστο ὡρισμένα φάρμακα, κι αὐτὸς ὄχι μόνο δὲν παίρνῃ τὰ φάρμακα ἀλ­λὰ σπάῃ τὰ μπουκάλια καὶ κάνῃ δίαιτα ἀντίθετη ἀπ᾿ ὅ,τι τοῦ εἶπε ὁ γιατρός, τί θὰ αἰσθάνεται ὁ γιατρὸς γιὰ τὸν ἄρρωστο αὐτό; Ἢ ἂν εἶσαι μάνα ἢ πατέρας καὶ βλέπῃς τὸ παιδί σου νὰ μὴ σ᾽ ἀκούῃ ἀλλὰ νὰ κάνῃ ἀντίθετα ἀπ᾿ ὅ,τι τοῦ παραγγέλλεις; Ἢ ἂν εἶσαι δάσκαλος καὶ λὲς στὸ μαθητὴ νὰ γράψῃ στὸν πίνακα τὸ ἄλ­φα κι αὐτὸς γράφει τὸ βῆτα; Ἔ, αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει σήμερα· οἱ Χριστιανοὶ κάνουν τὰ ἀν­­τίθετα ἀπ᾿ ὅ,τι διατάζει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Κι ἂν ὁ δάσκαλος στενοχωριέται γιὰ τὸν ἄτακτο μαθητή του, ἂν ὁ γιατρὸς λυπᾶται γιατὶ ὁ ἄρρωστος δὲν κάνει τὴ δίαιτά του, ἂν ὁ ἀξιωματικὸς στενοχωριέται γιὰ τὸν ἀ­πείθαρχο στρατιώτη του, κι ἂν ἡ μάνα στενο­χωριέται γιὰ τὸ ἄτακτο παιδί της, πολὺ περισ­σότερο σήμερα τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο «λυπεῖ­ται» (Ἐφ. 4,30) γιὰ τὰ ἄτακτα παιδιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ναί, κάνουν τὰ ἀντίθετα. Τί μᾶς διατάζει σή­μερα ἡ Ἐκκλησία; Ἀκούσατε τὸν ἀπόστο­λο τί λέει; «Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπα­τήσω­μεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελ­γείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύ­ριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας» (῾Ρωμ. 13,13). Δηλα­δὴ τί ση­μαίνουν τὰ λόγια αὐτά· Σεῖς ποὺ βαπτιστήκα­τε καὶ βγήκατε ἀπ᾽ τὸ σκοτάδι, σεῖς οἱ Χριστια­νοί, δὲν πρέπει νὰ ζῆτε σὰν τοὺς εἰ­δωλολάτρες. Read more »

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω (Α΄ Κορ. 8,8 – 9,2)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ

«Οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω» (Α΄ Κορ. 8,13)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε Κυριακὴ τῶν Ἀ­πόκρεων. Σὲ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθο­δοξίας διαβάζεται ἡ περικοπὴ τῆς μελλούσης Κρίσεως. Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο εἶνε τρομερό. Ποιός ἁμαρτωλὸς δὲν τρομάζει; Ὅσο κι ἂν προσπαθῇ κανεὶς νὰ διώξῃ τὴν ἰδέα τοῦ θανά­του καὶ τῆς κρίσεως, ἡ ἡμέρα ἐκείνη ἔρχεται, εἶνε βέβαιο. Θὰ ἔρθῃ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου νὰ κρίνῃ «τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ» (Ψαλμ. 9,9). Θὰ κρίνῃ εἰ­δωλολάτρες, Ἰουδαίους, Χριστιανούς. Τοὺς εἰδωλολάτρες μὲ τὴ φωνὴ τῆς συνειδή­σεως, τοὺς Ἰουδαίους μὲ τὸ Δεκάλογο. Ἡ δική μας ὅμως θέσι, τῶν Χριστι­ανῶν, τῶν βα­πτισμένων, ποὺ κοινωνοῦμε τὰ ἄχραντα μυστήρια καὶ «μπροστὰ στὰ μάτια μας ζωγραφίστηκε ὁ Χριστὸς ἐσταυρω­μένος» (Γαλ. 3,1), θὰ εἶνε τραγική. Γιατὶ θὰ κριθοῦμε καὶ μὲ τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεως, καὶ μὲ τὸ Δεκάλογο, ἀλλὰ πρὸ παντὸς μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ εἶνε ζυγαριὰ ἀ­κριβείας· θὰ ζυγιστῇ καὶ τὸ τελευταῖο δράμι ἀρετῆς καὶ τὸ τελευταῖο δράμι κακίας.
Δὲν τρέμετε, δὲ φοβᾶστε; Ἐγὼ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ τρέμω τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ποὺ θὰ στηθῇ τὸ δικαστήριο, θ᾽ ἀνοιχθοῦν βιβλία, καὶ ἄγγελοι θὰ τρέχουν γιὰ νὰ συλλέξουν «τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν καὶ τὰ σκάνδαλα» (Ματθ. 13,41). Ναὶ «τὰ σκάνδαλα»! Καὶ γιὰ σκάνδαλα λέει σήμερα καὶ ὅλο τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα.

* * *

Ἀκοῦμε «σκάνδαλο». Τί εἶνε τὸ σκάνδαλο; Στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀγαπητοί μου, σκάνδα­λο στὴν κυριολεξία εἶνε μία πέτρα ποὺ ῥίχνει κάποιος στὸ δημόσιο δρόμο, καὶ καθὼς περνάει ὁ ἀνύποπτος διαβάτης σκοντάφτει πάνω της, πέφτει καὶ τσακίζεται. Σκάνδαλο λοιπὸν εἶνε τὸ πρόσκομμα στὸ δημόσιο δρόμο.
Ἀλλ᾽ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς δρόμους αὐτοὺς ὑ­πάρ­χει καὶ μία ἄλλη ὁδός, πνευματική, ἡ ὁδὸς πρὸς τὸν οὐρανό. Ἀρχίζει ἀπὸ τὴ γῆ καὶ φθάνει ἐκεῖ! Εἶνε ὡραία ὁδός, ἀλλὰ ὁ δι­άβολος προσπαθεῖ νὰ τὴν κάνῃ ἀδιάβατη. Ὁ Κύριος μᾶς λέει ὅτι δὲν εἶνε ἀδιάβατη, εἶνε ἁ­πλῶς «στενὴ καὶ τεθλιμμέ­νη» (Ματθ. 7,14). Ἡ ὁδὸς αὐ­τὴ ἦταν κλεισμένη· ἕνα τεράστιο ὁδόφραγμα ἀπέκλειε τὴν ὁδὸ πρὸς τοὺς οὐρανούς· ἦταν τὸ ἁμάρτημα τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας, τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Κλειστὸς λοιπὸν ὁ δρόμος. Δὲ μπόρεσαν νὰ τὸν ἀ­νοίξουν οὔτε προφῆτες, οὔτε πατριάρχες, οὔ­τε ἄγγελοι. Τὸν ἄνοιξε – ποιός; τὸ αἷμα τοῦ Ἰ­ησοῦ Χριστοῦ, ἡ θυσία τοῦ Ἐσταυρωμένου (πρβλ. Ἑβρ. 10,20)· ἀπὸ τότε πλέον ὁ δρόμος αὐτὸς εἶνε βατός Read more »

Κυριακὴ Τελώνου & Φαρισαίου 1. (B Tιμ. 3, 10-15) καὶ 2. (Λουκ. 18,10-14)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

1. ΚΡΑΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΑΥΤΟ

(Πατῆστε καὶ διαβᾶστε τὸ κήρυγμα (1) στὸν Ἀπόστολο σὲ pdf)

2. ΠΩΣ ΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΩΜΕΘΑ

«Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερόν…» (Λουκ. 18,10)

ΕΑΝ, ἀγαπητοί μου, μετρηθοῦμε, θὰ δοῦμε ὅτι αὐτοὶ ποὺ ἐκκλησιάζονται εἶνε λίγοι ἐν συγκρίσει μὲ τὸ σύνολο. Οἱ πολλοὶ ἀπουσιάζουν. Ἀλλ᾿ ἐγὼ δὲν θέλω νὰ μιλήσω τώρα γιὰ ᾿κείνους ποὺ ἀπουσιάζουν· θὰ μιλήσω ὄχι γιὰ τοὺς ἀπόντας ἀλλὰ γιὰ τοὺς παρόντας στὸν ἐκκλησιασμό. Ἀσφαλῶς τὸ κρῖμα ἐκείνων ποὺ λείπουν εἶνε μεγάλο· φοβοῦμαι ὅμως, μήπως καὶ τὸ κρῖμα αὐτῶν ποὺ ἔρχονται στὸ ναὸ δὲν εἶνε μικρό. Διότι συχνὰ εμεθα παρόντες τῷ σώματι, ἀπόντες τῷ πνεύματι. Δὲν ἀρκεῖ νὰ ἐρχώμεθα στὴν ἐκκλησία· πρέπει νὰ ἐξετάσουμε καὶ ἐὰν ἐκκλησιαζώμεθα σωστά.
Τὸ εὐαγγέλιο σήμερα βοᾷ καὶ λέγει, ὅτι ἀπὸ τοὺς δύο ποὺ ἀνέβηκαν στὸ ναὸ νὰ προσευχηθοῦν ὁ ἕνας ὠφελήθηκε, ὁ ἄλλος δὲν ὠφελήθηκε. Μήπως λοιπὸν εμεθα κ᾿ ἐμεῖς μεταξὺ ἐκείνων ποὺ δὲν ὠφελοῦνται;
Μπορεῖ, ἀδελφοί μου, νὰ πηγαίνῃ κανεὶς στὸ ναὸ πρωῒ – πρωΐ, νὰ κάθεται ἀπ᾿ τὸν ὄρθρο ὣς τὸ «Δι᾿ εὐχῶν», νὰ προσκυνᾷ καὶ ν᾿ ἀνάβῃ κερὶ σὲ κάθε εἰκόνα, νὰ προσεύχεται διὰ μακρῶν, κι ὅμως ἡ προσευχή του νὰ μὴ γίνεται δεκτή. Ἀντιθέτως ἕνας ἄλλος μπορεῖ νὰ σταθῇ γιὰ λίγο, ἡ καρδιὰ μέσα του ν᾿ ἀναστενάξῃ κι ὁ στεναγμός του νὰ πάρῃ φτερὰ καὶ σὰν πύραυλος νὰ περάσῃ τὰ ἄστρα, νὰ φθάσῃ στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἑλκύσῃ τὸ θεῖο ἔλεος.
Ὑπάρχει, λοιπόν, προσευχὴ ἀπαράδεκτος καὶ προσευχὴ δεκτή. Ἀπαράδεκτος ἦταν ἡ προσευχὴ τοῦ φαρισαίου, δεκτὴ ὡς εὐωδία ἦταν ἡ προσευχὴ τοῦ τελώνου.

* * *

Γιὰ νὰ γίνῃ δεκτὴ ἡ προσευχή μας καὶ νὰ φέρῃ ἀποτελέσματα ὁ ἐκκλησιασμός, πρέπει τὴν Κυριακὴ τὸ πρωῒ ὅταν χτυπᾷ ἡ καμπάνα νὰ προετοιμαζώμεθα καὶ νὰ ἐρχώμεθα στὴν ἐκκλησία μὲ ἱερὲς σκέψεις καὶ αἰσθήματα.
Πρῶτα – πρῶτα νὰ ἐρχώμεθα μὲ πίστι. Ἐὰν δὲν πιστεύουμε, ὁ ἐκκλησιασμὸς εἶνε μάταιος. Τί νὰ πιστεύουμε; Read more »

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
στόν ‘Απόστολο(1), σὲ pdf και Εὐαγγελικό(2)

1. ΕΠΙΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κυριακὴ τῆς Χαναναίας (Ματθ. 15,21-28)

2. Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ «ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ»

«Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον», εἶνε ἡ προτροπὴ τοῦ προφήτου Δαυΐδ (Ψαλμ. 102,1· 103,1). Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ εἶνε εὐ­γνώ­μων στὸ Θεὸ γιὰ τὶς εὐεργεσίες του. Καὶ μία ἀπὸ αὐ­τές, ἀ­δελφοί μου, εἶνε ὁ ἐκκλησι­ασμός. Μι­κρὸ θεωρεῖτε τὸ ὅτι ἐπιτρέπει σ᾽ ἐμᾶς τοὺς βρωμεροὺς καὶ ἀκαθάρτους νὰ μπαίνουμε στὸ ναό του; Γιὰ ἐκείνους ποὺ ἔχουν αὐτιὰ ν᾽ ἀ­κοῦ­νε, μάτια νὰ βλέπουν, καὶ πρὸ παντὸς καρδιὰ νὰ αἰσθάνωνται δὲν ὑπάρχει ἱερώτερος τόπος, τόπος μεγαλυτέρων συγ­κινήσεων. «Εὐφράνθην», λέει ὁ Δαυΐδ, αἰσθάν­θηκα χαρὰ καὶ ἀγαλ­λίασι, ὅταν μοῦ εἶπαν· Ἔλα νὰ πᾶμε στὸν οἶκο τοῦ Κυρίου (ἔ.ἀ. 121,1). Κι ἀλλοῦ λέει· Προτιμῶ νά ᾽μαι ἕνα χαλικάκι στὸ οἶκο τοῦ Θεοῦ μου, πα­ρὰ νὰ εἶμαι πρίγ­κιπας στὰ ἀνάκτορα (βλ. ἔ.ἀ. 83,11).

Εἶνε εὐλογία Θεοῦ νὰ βρισκώμαστε μέσα στὸ ναό. Στὸ ναὸ ἀκούγονται φωνὲς ἀπὸ τὰ οὐράνια, ἀπὸ τὰ ὑπερκόσμια· φωνὲς ἁγίων ἀγ­γέλων καὶ ἀρχαγγέλων, φωνὲς μαρτύρων καὶ ἡρώων, φωνὲς προφητῶν καὶ πατριαρχῶν, φω­νὲς εὐαγγελιστῶν. «Σοφία. Πρόσχωμεν» (θ. Λειτ.).
Ἀπ᾽ ὅλες τὶς φωνὲς ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, σᾶς παρακαλῶ νὰ προσέξουμε μία. Εἶνε ἡ φω­νὴ μιᾶς δυστυχισμένης γυναίκας, ποὺ λέει· «Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ…» (Ματθ. 15,22). Read more »

Kυριακὴ ΙΣΤ΄ (ΙΣΤ΄ Ματθ.) (Β΄ Κορ. 6,1-10)
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙΡΟΣ!…

Πατῆστε τὸν τίτλο καὶ κατεβάστe, ἂν θέλετε τὸ κήρυγμα σὲ  pdf

«Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου» (Ἠσ. 49,8· Β΄ Κορ. 6,2)

ΘΑ παρακαλέσω, ἀγαπητοί μου, νὰ προσέξετε. Ἀπ᾿ ὅλα ὅσα ἀκούσατε σήμερα, θὰ ἑρμηνεύσουμε μόνο αὐτὲς τὶς λίγες λέξεις τοῦ ἀποστόλου, ποὺ εἶνε καὶ προφητεία τοῦ Ἠσαΐου· «Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου» (Ἠσ. 49,8· Β΄ Κορ. 6,2). Ἐὰν νιώσετε καὶ ἐφαρμόσετε τὰ λόγια αὐτά, κερδίσατε τὸ πρῶτο λαχεῖο. Διαφορετικά, ἐγὼ νίπτω τὰς χεῖρας μου.
Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά; Θ᾿ ἀρχίσω ἀπὸ κάπως μακριά.

* * *

Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ πρόκειται νὰ φύγῃ στὸ ἐξωτερικό, φροντίζει νὰ κάνῃ τὰ χαρτιά του ἐντὸς τῆς προθεσμίας ποὺ ὁρίζει ἡ πρεσβεία. Γενικὰ ὅποιος θέλει νὰ ταξιδέψῃ, ρωτάει πότε φεύγει τὸ λεωφορεῖο ἢ τὸ τραῖνο ἢ τὸ πλοῖο ἢ τὸ ἀεροπλάνο, καὶ προσπαθεῖ νὰ ἔχῃ τὸ εἰσιτήριο στὸ χέρι καὶ νὰ βρίσκεται ἐγκαίρως στὸ σταθμό. Καὶ ὁ νέος ποὺ θέλει νὰ σπουδάσῃ, διαβάζει καὶ ὑποβάλλει τὰ χαρτιά του μέσα στὸ χρόνο ποὺ ὁρίζει τὸ ὑπουργεῖο, ὥστε νὰ μπορέσῃ νὰ δώσῃ ἐξετάσεις. Καὶ ὁ ἔμπορος ποὺ χρωστάει γραμμάτια, προσπαθεῖ νὰ τὰ ἐξοφλήσῃ προτοῦ νὰ διαμαρτυρηθοῦν… Τί θέλω νὰ πῶ· ὅπως ὑπάρχει προθεσμία γιὰ νὰ βγάλῃς εἰσιτήριο ἢ διαβατήριο ἢ μηχανογραφικὸ γιὰ ἐξετάσεις ἢ ἐξοφλητικὸ ἑνὸς λογαριασμοῦ, ὅπως ὑπάρχει ὡρισμένος καιρὸς γιὰ νὰ πᾷς στρατιώτης ἢ γιὰ νὰ πιάσῃς δουλειὰ ἢ γιὰ νὰ παντρευτῇς κ.λπ., ἔτσι ὑπάρχει καὶ κάποιος καιρός, γιὰ μιὰ ἄλλη ὑπόθεσι, πολὺ σπουδαιότερη ἀπὸ κάθε ἄλλη.
Ποιά εἶνε ἡ ὑπόθεσι αὐτή; Δὲ᾿ μᾶς ἔφερε ὁ Θεὸς στὸν κόσμο γιὰ ταξίδια καὶ ἐπιχειρήσεις, γιὰ διπλώματα καὶ τίτλους, γιὰ προῖκες καὶ παντρειές. Δὲν εἶν᾿ αὐτὸς ὁ μεγάλος σκοπός μας. Ποιός εἶνε ὁ σκοπός μας; Τὸ λέει καθαρὰ σήμερα ὁ ἀπόστολος. Ὅπως ὑπάρχει καιρὸς γιὰ ὅλα τὰ ἐγκόσμια πράγματα, ἔτσι ὑπάρχει καιρὸς γιὰ κάτι ἄλλο ποὺ εἶνε τὸ σπουδαιότερο ἀπ᾿ ὅλα. Ἀλλὰ ποιός τὸ νιώθει; Πρέπει νὰ κατεβῇ ἄγγελος, νὰ στάξῃ στὴ νεκρωμένη καρδιά μας μιὰ σταγόνα ἀπὸ τὴν πίστι καὶ τὴν ἀγάπη τῶν ἁγίων. Τότε θὰ αἰσθανθοῦμε αὐτὸ ποὺ λέει σήμερα ὁ ἀπόστολος. Read more »

Κυριακὴ ΛΒ΄ [ΙΕ΄ Λουκ.] (Α΄ Τιμ. 4,9-15)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

1. ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ! (Α´Τιμ. 4,13)

Πατῆστε  ἐπάνω στὸ: «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ!» ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙΣ ΣΕ  pdf

2. ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΝΑ ΜΕΙΝΗΣ, ΜΕΙΝΕ ΠΙΣΤΟΣ!  (Α΄ Τιμ. 4,9)

Κάθε φορά, ἀγαπητοί μου, ποὺ γίνεται θεία λειτουργία, διαβάζονται δύο ἱερὰ ἀναγνώ­σματα, εὐαγγέλιο καὶ ἀπόστολος. Καὶ τὰ δύο περιέχουν λόγια μεγάλα καὶ ὑψηλά, ποὺ ἐὰν ὁ ἄνθρωπος τὰ ἐφήρμοζε ἡ γῆ θὰ γινόταν παράδεισος. Σήμερα θὰ προσπαθήσω –μὲ ἁπλᾶ λόγια ὥστε νὰ μὲ καταλάβουν καὶ οἱ πιὸ ἀ­γράμματοι– νὰ ἐξηγήσω ἕνα λόγο ἀπ᾽ αὐ­τὰ ποὺ ἀκούσαμε· λόγο ὄχι ἀπὸ τὸ εὐαγγέλιο (τὸ γνωστὸ περὶ Ζακχαίου), ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἀπό­στολο. Ἡ πρώτη φράσι ποὺ εἶπε σήμερα ὁ ἀ­πόστολος εἶνε· «Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀπο­δο­χῆς ἄξιος» (Α΄ Τιμ. 4,9). Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά;
Ὁ ἀπόστολος ἀπευθύνεται στὸ μαθητή του Τιμόθεο ποὺ ἐγκατέστησε ἐπίσκοπο στὴν Ἔ­φε­σο, τὴ μεγάλη πόλι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, καὶ τοῦ λέει· Παιδί μου, πρόσεχε, πρόσεχε. Δεξιὰ – ἀριστερά, παντοῦ, παραμονεύουν ἐχθροὶ ποὺ ζητοῦν ν᾽ ἁρπάξουν τὸν πολύτιμο θησαυρό. Καὶ ὁ θησαυρὸς δὲν εἶνε διαμάντια, χρυσάφι, ἀ­σή­μι· εἶνε ἡ πίστις μας. Πρόσεχε τὴν πίστι. Δι­ότι ἡ πίστις μας δὲν εἶνε ψεύτικη· εἶνε ἡ μόνη ἀληθινή, στὴν ὁποία πρέπει νὰ δώσουμε ὅλη τὴν ἐμπιστοσύνη μας. Ὁ λόγος της εἶνε ἀξιόπιστος, «πιστὸς ὁ λόγος». Πρέπει νὰ πιστέψου­με, νὰ παραδεχθοῦμε αὐτὰ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκ­κλησία μας. Δὲν ὑπάρχουν, ναὶ δὲν ὑπάρχουν στὸν κόσμο ἄλλα λόγια πιὸ ὡραῖα ἀπὸ ἐ­κεῖνα ποὺ δίδαξε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Read more »

Κυριακὴ ΛΑ΄ [ΙΔ΄ Λουκ.] (Α΄ Τιμ. 1,15-17)
24 Ἰανουαρίου 2016
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«Διὰ τοῦτο ἠλεήθην, ἵνα ἐν ἐμοὶ πρώτῳ ἐνδείξηται Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν πᾶσαν μακροθυμίαν» (Α΄ Τιμ. 1,16)

Δὲν θὰ ἔπρεπε, ἀγαπητοί μου, στὸν τόπο μας νὰ ὑπάρχῃ οὔτε ἕνας ἄπιστος καὶ ἄ­θεος. Γιατὶ τὰ χώματά μας εἶ­νε ἁγιασμένα· καὶ οἱ πέτρες ἀκόμα θὰ φω­νάζουν, ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ζωντανή, κάνει θαύματα. Δυστυχῶς ὅ­μως τὰ τελευταῖα χρόνια ὑ­πάρχουν ἄπιστοι καὶ ἄθεοι. Γι᾽ αὐτοὺς ὁ Δαυῒδ λέει· «Εἶπεν ἄφρων ἐν καρ­δίᾳ αὐτοῦ· Οὐκ ἔστι Θεός» (Ψαλμ. 13,1· 52,2). Δηλαδή· μόνο ἄνθρωπος ποὺ οἱ διανοητικές του δυνά­μεις ἔχουν διασαλευθῆ, μόνο αὐτὸς μπορεῖ νὰ πῇ ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός.
Συν­αντᾶτε ἕναν ἄπιστο καὶ ἄθεο; Κάντε του μία ἐρώτησι, καὶ φτάνει· Ἀσφαλῶς, φίλε μου, θὰ κάθεσαι σὲ κάποιο σπίτι. Ἐὰν λοιπὸν μοῦ πῇς ὅτι τὸ σπίτι αὐτὸ φύτρωσε ἔτσι μόνο του, χω­ρὶς μη­χανικὸ καὶ χτίστη, τότε κ᾽ ἐγὼ θὰ δεχθῶ ὅτι τὸ μεγάλο σπίτι ποὺ λέγεται σύμ­παν ἔ­γινε μόνο του. «Πᾶς οἶκος κατασκευάζεται ὑ­πό τινος, ὁ δὲ τὰ πάντα κατασκευάσας Θεός» (Ἑβρ. 3,4). Ἡ λογικὴ ἐπιβάλλει νὰ παραδεχθοῦμε, ὅτι ὑ­πάρχει Θεὸς δημιουργὸς τοῦ παντός.
Ὑπάρχουν λοιπὸν ἄπιστοι καὶ ἄθεοι· ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄλλοι, ποὺ λένε ὅτι πιστεύουν, ἔρχονται ὅμως στιγμὲς ποὺ ἡ πίστι τους κλονί­ζεται. Γιατί; Διότι εἶνε ἀνυπόμονοι. Θέλουν, μέσα στὸ μικρὸ διάστημα τῆς ζωῆς αὐτῆς, νὰ δοῦν νὰ λειτουργῇ ἡ θεία δικαιοσύνη, τὸ κακὸ νὰ τιμω­ρῆται ἀμέσως. Κι ὅταν βλέπουν, κακοὶ καὶ ἐγ­κληματίες νὰ εἶνε καλὰ καὶ νὰ προοδεύουν, ὅταν βλέπουν τὸ κακὸ νὰ θριαμβεύῃ, χάνουν τὴν πίστι τους καὶ λένε· Ποῦ εἶνε ὁ Θεός; δὲν τὰ βλέπει αὐτά; ὑπάρχει Θεός;…
Μικρὲ ἄνθρωπε, σκουλήκι τῆς γῆς, ποὺ θέλεις μὲ τὸ μυαλουδάκι σου νὰ λύσῃς ὅλα τὰ προβλήματα! Ἐὰν τὸ μυρμήγκι δὲν μπορῇ νὰ ξέ­ρῃ τί κάνει ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ τὸν σχολιά­σῃ, πολὺ περισσότερο δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ κρίνῃ τὶς βουλὲς τοῦ Θεοῦ. «Τὰ κρίμα­τα (τοῦ Κυρίου) ὡσεὶ ἄβυσσος πολλή» (Ψαλμ. 35,6).
Στὴν ἀπορία, γιατί ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ τὸ κακὸ ἀμέσως; ἀπαντᾷ σήμερα ὁ ἀπόστολος ποὺ ἀκούσαμε. Δὲν τιμωρεῖ, λέει, κεραυνοβόλως τὸ κακὸ ὁ Θεὸς – γιατί; Διότι περιμένει τὴ μετάνοια ὅλων καὶ μακροθυμεῖ. Read more »

Κυριακὴ ΙΔ΄ (Α΄ Τιμ. 1,15-17)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ MAΣ ΣΩΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

«Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ» (Α΄ Τιμ. 1,15)

ΗΛΘΕ, ἀγαπητοί μου, μᾶς λέει σήμερα στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ Παῦλος, ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ εἶνε Θεός, γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ. Στὸ Σύμβολο ὅμως τῆς πίστεως χρησιμοποιεῖται εἰδικώτερα τὸ ῥῆμα «κατῆλθε» («κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν…» – ἄρθρ. 3). Μπαίνω σ᾿ ἕνα μεγάλο μυστήριο, σὲ πλατειὰ καὶ βαθειὰ θάλασσα. Τὸ Σύμβολο τῆς πίστεως λέει, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν «ἦλθε» ἁπλῶς, ὅπως λέει ὁ Παῦλος ἐδῶ (Α΄ Τιμ. 1,15), ἀλλὰ «κατῆλθε». Γιατί «κατῆλθε»;
Πέρα ἀπὸ τὰ ἄστρα καὶ πέρα ἀπὸ τὸν ἥλιο, πάνω ψηλά, στὸν κόσμο τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, ἐκεῖ εἶνε ἡ Θεότης. Κι ἀπὸ ᾿κεῖ ἦλθε κοντά μας. Φανταστῆτε ὁ βασιλιᾶς μιᾶς χώρας ν᾿ ἀφήσῃ κάποια στιγμὴ τὸ παλάτι του, νὰ βγῇ στὰ βουνά, νὰ φορέσῃ μιὰ κάππα, νὰ πάρῃ μιὰ γκλίτσα καὶ νὰ γίνῃ βοσκός. Θὰ βουΐξῃ ὁ κόσμος καὶ θὰ καταπλαγῇ. Ἀλλὰ τί εἶν᾿ αὐτό! Ὁ Χριστὸς κατέβηκε ἀπὸ πολὺ ὑψηλότερα, ἀπ᾿ τὰ παλάτια τοῦ οὐρανοῦ. Ἔχετε δεῖ ποτὲ ἀετό; Πετάει σὲ μεγάλο ὕψος· τὸν βλέπεις στὸν οὐρανὸ σὰν κεφάλι καρφίτσας. Καὶ κάνοντας ἀλλεπάλληλους κύκλους χαμηλώνει, μέχρι ποὺ ἔρχεται καὶ κάθεται πάνω σ᾿ ἕνα βράχο. Ἔτσι κι ὁ Χριστός, ὁ χρυσάετος ―ἡ Ἀποκάλυψις ὀνομάζει τὸ Χριστό μας ἀετό (βλ. Ἀπ. 12,14)―, ἄφησε τὰ οὐράνια δώματά του καὶ ἄγγιξε τὴ γῆ. Καὶ ἡ γῆ δὲν κάηκε. Ὤ ταπείνωσις, ὤ μεγαλεῖον ταπεινώσεως ἄφραστον!
Γιὰ ποιό σκοπὸ κατέβηκε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο; Γιὰ νὰ σώσῃ τὸν ἄνθρωπο. Read more »

1. «ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ» (Εφ. 4, 7-13)

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου στὸν Ἀπόστολο, τὴν Κυριακὴ μετὰ τῶν Φώτων, σὲ pdf

Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα (Ματθ. 4,12-17)

2. ΔΩΔΕΚΑ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ!

«Μετανοεῖτε» (Ματθ. 4,17)

Πιστὸς λαὸς περιμένει ἀπὸ μᾶς κήρυγμα, ἀλλὰ τί νὰ πῶ καὶ τί νὰ λα­λήσω; Σήμερα, ἀγαπητοί μου, δὲν χρειάζον­­ται κηρύγματα· χρει­άζονται δάκρυα. Ζοῦμε στὴν πιὸ σκοτεινὴ περί­οδο τῆς ἀνθρωπότητος. Ἔρχεται – ἦρθε ὁ ἀν­τίχριστος! Τὰ βήματά του γιγαν­τι­αῖα, ἡ φωνή του βρα­χνή, οἱ κήρυκές του πολλοί.
Σημεῖα πολλὰ παρουσιάζονται· σημεῖα «ἐν ἡλίῳ» (Λουκ. 21,25) μὲ καύσωνες, σημεῖα στὴ θάλασσα, σημεῖα σὲ ποταμούς, σημεῖα στὰ ἔγκατα τοῦ πλανήτη μὲ τρομεροὺς σεισμούς. Καὶ τὸ 666 σημεῖο εἶνε. Δὲν εἶ­νε τυχαῖα γεγονότα αὐ­τά· εἶνε προειδοποιήσεις γιὰ τὸ τέλος.
Ἀλλὰ περισσότερο ἀπὸ αὐτὰ ἐγὼ βλέπω κάτι ἄλλο. Βλέπω ἐκεῖνο ποὺ προέβλε­ψε ὁ ἀ­πόστολος Παῦλος (βλ. Β΄ Τιμ. 3,1-5). Καὶ τὸ σημεῖο αὐτὸ εἶνε ἡ ἠθικὴ διαφθορά. Δὲν θὰ κάνω ἐπισκόπησι τῆς παγκοσμίου κονίστρας· θὰ περιορισθῶ στὴ μικρὴ αὐτὴ γωνιὰ ποὺ κατοικοῦμε. Ἂς ῥίξουμε μιὰ ματιὰ στὴν Ἑλ­λάδα τὴν πατρίδα μας· μᾶς ἐν­διαφέρει ὁ οἶ­κος μας, ὅπου βρίσκον­ται οἱ τάφοι τῶν προγόνων μας.

* * *

Τί ἦταν ἄλλοτε ἡ Ἑλλάς; Ἄστρο φωτεινό, ποὺ ἔλαμπε μὲ τὶς ἐπιστῆμες καὶ τὶς ἀ­ρετὲς τῶν παιδιῶν της. Τί ἦταν παρακαλῶ τὸ 1821, ὅ­ταν ἐκεῖνοι οἱ ἥρωες ­φώ­ναζαν «Ἐ­λευ­θερία ἢ θάνατος»; Τί ἦταν τὸ 1940, ὅταν ἐκεῖνοι οἱ ἥ­ρωες θάμπωσαν τὴν ἀν­θρω­πότητα μὲ τὸ «Ὄχι»; Τί ἦταν τότε ἡ Ἑλλάς, καὶ τί εἶνε σήμερα; Σήμερα εἶνε ἕνα ἄστρο ποὺ σβήνει, ψυχορραγεῖ, –ὁ Θεὸς νὰ φυλάξῃ– ἐξαλείφεται!
Πολλὰ εἶνε τὰ σημεῖα τῆς καταπτώσεως. Ἀ­πὸ παράδειγμα πρὸς μίμησιν γίναμε παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν μ᾽ αὐτὰ ποὺ μᾶς συμβαίνουν. Δὲ λέμε ὑπερβολές. Ἂν ῥίξουμε μιὰ ματιά, θὰ δοῦ­με τὰ σημεῖα τῆς παρακμῆς. Ποιά εἶνε αὐτά; Ἰδού μερικὲς συγκρίσεις. Read more »

Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων (Β΄ Τιμ. 4,5-8)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΖΩΗ ΕΙΝΕ ΑΓΩΝΑΣ

«Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι» (Β΄ Τιμ. 4,7)

Τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἀπαραίτητο πάντοτε. Ἐκ­κλησία χω­ρὶς κήρυγμα εἶνε μαντρὶ χωρὶς τσοπανόσκυλα ποὺ διώχνουν τοὺς λύκους, στρα­­τὸς χωρὶς σάλπιγγα ποὺ καλεῖ σὲ συναγερμό. Σάλπιγξ οὐ­ράνιος ἦταν καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρο­μος, ποὺ σάλπισε στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνου τὸ αἰώνιο κήρυγμα, τὸ «Μετανοεῖτε» (Μᾶρκ. 1,15).

* * *

Σήμερα, ποὺ ἀκόμα βρισκόμαστε στὶς πρῶ­τες ἡμέρες τοῦ νέου ἔτους, θὰ μοῦ ἐπιτρέψε­τε νὰ ἐξετάσουμε μαζὶ πρακτικὰ τὸ ἑξῆς σοβα­ρὸ πρόβλημα ποὺ ἀντιμε­τωπίζει ὁ ἄνθρωπος. Ἡ ζωὴ αὐτὴ ποὺ ζοῦμε ἔχει νόημα καὶ σκοπό, ἢ μήπως ἔτσι ἄσκοπα βρισκόμαστε ἐδῶ; Τί εἶνε αὐτὴ ἡ ζωή; τί νόημα ἔ­χει; ποιό τὸ χρέος μας; Πάνω σ᾽ αὐτὸ πολλοί ἔστυψαν τὰ μυαλά τους. Ἀπαντοῦν ποιηταί, φιλόσοφοι, ἱστορικοί, ἀρχαι­ολόγοι, ἐπι­στήμονες ὅλων τῶν κλάδων. Ἀπαν­τοῦν καὶ μὲ τὴ ζωή τους πλού­σιοι, μεγιστᾶνες, βασιλεῖς, δορυκτήτορες, οἱ πάντες.
Ἀλλ᾽ ἐγώ, ποὺ πιστεύω στὸν Ἐσταυρωμένο, δὲ θὰ ρωτή­σω ἐπ᾽ αὐτοῦ κανένα ἄλλον οὔτε θ᾿ ἀκούσω τί λέει ὁ ἄλφα ἢ ὁ βῆτα. Ἂν ἀκούσετε τὶς ἀ­παντήσεις τους, θὰ δῆτε ὅτι ἡ μία ἀναιρεῖ τὴν ἄλλη· οἱ γνῶμες τους δημιουργοῦν μία Βαβέλ, ἕνα λαβύρινθο, ἀπ᾽ τὸν ὁποῖ­ον εἶνε ἀδύνατον ὁ ἄνθρωπος νὰ βγῇ. Read more »

Ἑορτολόγιο
01-01 Περιτομὴ τοῦ Κυρίου (Κολ 2,8-12)
1 Ἰανουαρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΠΙΣΤΙ ΧΩΡΙΣ «ΕΑΝ»

«Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης» (Κολ. 2,8)

ΤΡΙΠΛΗ εἶνε σήμερα ἡ ἑορτή. Ἑορτάζουμε πρῶτον τὴν περιτομὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἑορτάζουμε δεύτερον τὴν ἑορτὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Καὶ τρίτον ἑορτάζουμε τὴν πρώτη τοῦ ἔτους.
Τώρα λοιπόν, ποὺ βρισκόμαστε στὸ κατώφλι τοῦ νέου ἔτους, ἂς μὴ σᾶς διδάξω οὔτε ἐγὼ οὔτε κανένας ἄλλος. Διδάσκαλός μας ἂς εἶνε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, τοῦ ὁποίου θαυμασία περικοπὴ ἀνεγνώσθη σήμερα. Τί λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος;

* * *

«Ἀδελφοί, βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης» (Κολ. 2,8). Προσέχετε, λέει, ἀδελφοί! Τὰ μάτια σας ὀρθάνοιχτα.
Τί νὰ προσέχουμε; Ποιός εἶνε ὁ κίνδυνος; Σωματικός; Ὄχι· δὲν εἶνε μόνο σωματικὸς ὁ κίνδυνος. Θὰ εἶσαι ὅπως τὸ ζῷο, ἂν αἰσθάνεσαι μόνο τὸν σωματικὸ κίνδυνο. Ἐὰν ὅμως εἶσαι καὶ πνευματικὴ ὕπαρξι, θὰ αἰσθάνεσαι καὶ τοὺς πνευματικοὺς κινδύνους.
Καὶ ποιός εἶνε ὁ πνευματικὸς κίνδυνος; Προσέχετε, λέει, μήπως κάποιος σᾶς κλέψῃ. Αὐτὴ τὴ σημασία ἔχει ἡ λέξι «συλαγωγῶν»· ἀπ᾿ ἐκεῖ βγαίνει καὶ τὸ ἱερόσυλος. Προσέξτε, λέει, νὰ μὴ σᾶς κλέψῃ κανεὶς τὸ θησαυρό.
Καὶ ποιός εἶνε ὁ θησαυρός; Δὲν εἶνε ὑλικός· εἶνε πνευματικός, ἀνεκτιμήτου ἀξίας ὁ θησαυρός. Καὶ ὁ θησαυρὸς αὐτὸς εἶνε ἡ πίστις.
Ἀλλὰ ποιά πίστι; Ὅλοι ἔχουν πίστι· καὶ οἱ ἑβραῖοι καὶ οἱ μουσουλμᾶνοι καὶ οἱ κινέζοι καὶ οἱ ἰνδιάνοι καὶ ὅπου νὰ μεταβοῦμε, θὰ βροῦμε κάποια πίστι. Καὶ ὅποιος δὲν πιστεύει στὸ Θεό, θὰ πιστεύῃ στὸν διάβολο. Τέτοιο μεταφυσικὸ κενὸ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ μέσα στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ πίστις εἶνε ἔμφυτη στὸν ἄνθρωπο καὶ εἶνε παγκόσμιος. Read more »

Κυρ. πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ἑβρ. 11,9-10,32-40)
20 Δεκεμβρίου 2015
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΜE THN ΠΙΣΤΙ ΝΙΚΗΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

«Ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ» (Ἑβρ. 11,34)

Περὶ δυνάμεως, ἀγαπητοί μου, ὁμιλεῖ σήμερα ὁ ἀπόστολος. Ἀλλὰ ποιά ἆραγε νὰ εἶνε ἡ δύναμις ποὺ ἐξυμνεῖ;
Ὑπάρχουν πολλῶν εἰδῶν δυνάμεις. Δύναμις π.χ. εἶνε ὁ ἀέρας ποὺ ξερριζώνει δέντρα, ἡ φωτιὰ ποὺ καίει δάση καὶ πόλεις, τὸ νερὸ ποὺ γίνεται ποτάμι καὶ παρασύρει, ὁ ἠλεκτρισμός, ὁ μαγνητισμός, ἡ πυρηνικὴ ἐνέργεια.
Ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ τὶς δυνάμεις αὐτὲς εἶ­­νε μία ἄλλη δύναμις, πνευματικῆς φύσεως· ἡ πίστις. «Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κα­τορθώματα», ψάλλει σήμερα ἡ Ἐκ­κλησία μας. Μία εἶνε ἡ πίστις μὰ πολλὰ τὰ κατορθώματά της, ὅπως ἕνας ὁ ἠλεκτρισμὸς μὰ πολλὰ τ᾽ ἀποτελέσματά του. Καὶ τί δὲν κατορθώνει ἡ πίστι! σβήνει τὴ φωτιά, νι­κάει τοὺς ποταμούς, φράζει στόμα­τα λιον­ταριῶν, θεραπεύει ἀσθένειες ἀγιάτρευ­τες· πη­γαίνει στὰ μνήματα, λέει στοὺς νεκροὺς «ἀ­ναστηθῆτε» κι αὐτοὶ ἐγείρονται· ἡ πίστις κάνει ἥρωες τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος.
Ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἀποτελέσματα τῆς πίστεως θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε, ἀγαπητοί, νὰ δώσω ἐδῶ τὴν εἰκόνα ἑνὸς μόνο· ἐκείνου τὸ ὁποῖο περιγράφει τὸ ῥητὸ «ἐ­γενήθησαν ἰ­σχυροὶ ἐν πολέ­μῳ»· ὅτι δηλαδὴ οἱ ἄνθρωποι τῆς πίστεως ἐνδυναμώθηκαν στοὺς πολέμους (Ἑβρ. 11,34)· ἕνας κατεδίωξε χίλιους καὶ λίγοι νίκησαν μυριάδες.
–Μὰ εἶνε δυνατὸν αὐτό; Ἀπίστευτο φαίνεται.
Θέλετε λοιπὸν μερικὰ παραδείγματα;

* * *

Ἀνοῖξτε, ἀγαπητοί μου, τὸ ὡραιότερο καὶ ἀρχαιότερο βιβλίο τοῦ κόσμου, τὴν ἁγία Γραφή, τὴν ἱερὰ Βίβλο. Περιέχει τὴν ἱστορία ἀ­πὸ ἀρ­χαιοτάτης ἐποχῆς, ὀχτὼ χιλιάδων (8.000) περίπου ἐτῶν. Γενεὲς γενεῶν πέρασαν, καὶ μέσα σ᾽ αὐτὲς ἡ πίστι ἀνέδειξε ἥ­ρωες πραγματικοὺς πίστεως καὶ ἀρετῆς μὲ μεγάλα κατορθώματα. «Ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ». Ἂς δοῦμε μερικούς, με­ταξὺ τῶν ὁ­ποίων καὶ κάποιους ποὺ ἀναφέρει τὸ σημερι­νὸ εὐαγγέλιο.
⃝ Καὶ πρῶτος ὁ Ἀβραάμ. Ἡ μεγάλη αὐτὴ ἱστο­ρικὴ φυσιογνωμία ζοῦσε βίο ἥσυχο, ποιμενικό, πατριαρχικό. Ἀλλ᾽ ὅταν ἔ­μαθε ὅτι ὁ ἀνηψιός του Λὼτ αἰχμαλωτίσθηκε, δὲν ἔμεινε μὲ σταυρωμένα χέρια· σήμανε συναγερμὸ στὸ μικρό του βασίλειο, ἐν ὅλῳ 318 ψυχές. Βγαίνει, τὰ βάζει μὲ πέντε βασιλιᾶδες καὶ πολυάριθμα στρατεύματα, κι ὁ μικρὸς στρα­τός του νίκησε καὶ ἐλευθέρω­σε τὸν ἀνηψιό του (βλ. Γέν.14,14-16). Ὄντως διὰ τῆς πί­στεως ὁ Ἀ­βραὰμ ἔγινε «ἰσχυρὸς ἐν πολέμῳ». Read more »