Read more »

Read more »

«ΠΟΙΑ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ»

‘Απόσπασμα ομιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

———————–

________________

Read more »

Η αδυναμια της ανθρωπινης «δυναμεως»

«Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ…» (Μέγα ἀπόδειπνο)

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΜΙΑ, ἀγαπητοί μου, μία σύντομη καὶ χαρακτηριστικὴ προσευχὴ τῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς εἶνε ὁ ὕμνος τοῦ Μεγά­λου ἀποδείπνου «Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ· ἄλλον γὰρ ἐκτός σου βοη­θὸν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν· Κύριε τῶν δυνά­μεων, ἐλέησον ἡμᾶς». Ἐδῶ δύο πράγματα ὁμολογοῦμε· τὴ δύναμι τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἀδύνατος. Ἀλλὰ τί λένε τώρα μερικοί·

―Δὲ ντρέπεστε στὸν αἰῶνα μας νὰ καλλι­εργῆτε τέτοιες ἰδέες; Ἀδύνατος εἶνε σήμερα ὁ ἄνθρωπος; Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια μπορεῖ νὰ ἦταν. Σπίτια τότε δὲν εἶχε, μέσα σὲ καλαμιὲς καὶ πάνω στὰ δέντρα ζοῦσε, ἠλεκτρικὸ ῥεῦμα δὲν ὑπῆρχε, τὴ νύχτα φωτιζόταν μὲ δᾳδιά, ῥοῦχα δὲν εἶχε νὰ φορέσῃ καὶ κρύωνε, δέρ­ματα ζῴων φοροῦσε. Τώρα ὅμως εἶνε δυνατός, σχεδὸν παντοδύναμος! Δὲ βλέπετε τί ἔ­φτειασε καὶ ποῦ ἔφτασε· ἀεροπλάνα καὶ πυραύλους καὶ διαστημόπλοια, καὶ ταξιδεύει ψηλά, ἄγγιξε τὴ σελήνη. Τί ἄλλο θέλετε;…
Ὥστε λοιπὸν παντοδύναμος; Τὸ μεγαλύ­τε­­ρο ἁμάρτημα εἶνε ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ ἀλαζονεία. Ἂς χαμηλώσουν ὅμως τὸ ὕφος των, ἂς προσγειωθοῦν καὶ ἂς ταπεινωθοῦν.

* * *

Παρ’ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης ὁ ἄνθρωπος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶνε ἀδύνατος. Ἔχει ἀδυναμία. Ποῦ εἶνε ἡ ἀδυναμία του.
Δὲ διαβάσατε; Στὶς 19 Φεβρουαρίου 1985 ἕνα ἀεροπλά­νο ξεκίνησε ἀπὸ τὴ Μαδρίτη. Ὑ­πολόγιζαν σὲ μισὴ ὥρα νὰ φτάσῃ στὸν προορισμό του. Ἔ­φτασε; Δὲν ἔφτασε. Ἐκεῖ ποὺ τα­ξίδευε, κάτι συνέβη, ἔπεσε, συνετρίβη πάνω σ’ ἕνα βουνό, καὶ δὲ σώθηκε οὔτε ἕνας· 142 ἄτομα ἦταν μέσα, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἕ­νας ὑπουργός. Κομμά­τια τοὺς περισυνέλεγαν, ἀλλοῦ τὰ κεφάλια ἀλλοῦ τὰ κορμιά… Νάτη ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου….
Τὴν συνέχεια ἐδῶ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=71794#more-71794

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1144

Κατανυκτικὸς ἑσπερινὸς
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Περι συγχωρησεως

ΟΛΟ τὸ ἔτος, ἀγαπητοί μου, εἶνε χρόνος γιὰ πνευματικὴ καλλιέργεια. Ἰδιαιτέρως κατάλληλος ὅμως εἶνε ὁ καιρὸς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. «Ἰδού νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορ. 6,2).
Ἡ πνευματικὴ καλλιέργεια ἔχει κάποια ἀναλογία μὲ τὴν καλλιέργεια τῆς γῆς. Ὅπως ὁ γεωργὸς καλλιεργεῖ τὸ χωράφι του, ἔτσι κι ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ καλλιεργῇ τὴν ψυχή του. Χωράφι εἶνε ἡ ψυχὴ καὶ θέλει δουλειά. Ἤμουν σ᾿ ἕνα νησί. Τὰ νησιὰ ξέρετε ἔχουν ξηρασία, δὲν ἔχουν κάμπους μὲ εὔφορη γῆ. Ἡ ἐργατικότης ὅμως τῶν νησιωτῶν εἶνε ἄφθαστη. Ἕνας γεωργὸς βρῆκε ἐκεῖ ἕνα χωράφι γεμᾶτο πέτρες καὶ ἀγκάθια. Ἐργάσθηκε σκύβοντας στὴ γῆ, τὸ καθάρισε, καὶ ὕστερα ἀπὸ 2 – 3 χρόνια ἐντατικῆς καλλιεργείας τὸ ἔκανε ἕνα ὡραῖο περιβόλι. Ἔτσι νὰ κάνουμε κ᾿ ἐμεῖς στὸ χωράφι τῆς ψυχῆς μας.
Στὴν ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Ἀλεξίου τοῦ «ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ» (ἑορτάζει 17 Μαρτίου) ἕνα τροπάριο τοῦ κανόνος λέει· Ἅγιε Ἀλέξιε, ἐσὺ μὲ τὰ δάκρυά σου ἐγεώργησας τὴν ψυχήν σου. «Ῥοαῖς ἱερῶν καταρδεύων πάντοτε δακρύων σου ψυχὴν ἐγεώργησας…» (ε΄ ᾠδή).
Ὁ καθένας μας λοιπὸν εἶνε ἕνας γεωργός. Κι ὅπως ὁ ἐπιμελὴς γεωργὸς καθημερινῶς ἀσχολεῖται μὲ τὸ χωράφι του ―πάντα κάτι ἔχει νὰ κάνῃ―, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς συνεχῶς νὰ ἐπιμελούμεθα τὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς.
Τὸ χωράφι τῆς ψυχῆς μας ἔχει ἀγκάθια. Ποιός δὲν ἔχει ἀγκάθια; Τί ἀγκάθια; Ἁμαρτήματα, κακίες καὶ πάθη, σπορὰ ἁμαρτωλῶν προγόνων. Εἶνε ἐλαττώματα μητρικὰ καὶ πατρικά, ἐλαττώματα παππούδων καὶ προγόνων, ἐλαττώματα ποὺ ἕλκουν τὴν καταγωγὴ ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα. Αὐτὰ πρέπει νὰ ξεῤῥιζωθοῦν, καὶ στὴ θέσι τους, μὲ τὴ μετάνοια, νὰ φυτέψουμε τὰ ὡραῖα ἄνθη τῶν ἀρετῶν. Χρειάζονται κόποι καὶ μόχθοι καὶ πρὸ παντὸς ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ γίνῃ ὁ χέρσος τόπος ἀμπελών, ἐλαιών, κῆπος Θεοῦ. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 755

Κατανυκτικὸς ἑσπερινὸς
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«ΜH AΠΟΣΤΡΕΨΗΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ…»

«Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι·
ταχὺ ἐπάκουσόν μου· πρόσχες τῇ ψυχῇ μου καὶ λύτρωσαι αὐτήν»
(Ψαλμ. 68,18-19)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ τὰ λόγια αὐτά, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί. Εἶνε τὸ προκείμενο τοῦ κατανυκτικοῦ ἑσπερινοῦ. Ὅσοι πᾶτε τακτικὰ στὸν ἑσπερινὸ θὰ γνωρίζετε, ὅτι μετὰ τὸ «Φῶς ἱλαρόν…» λέγεται τὸ προκείμενο, ποὺ ἀλλάζει κάθε φορά. Ἄλλο εἶνε τὸ προκείμενο τῆς Δευτέρας, ἄλλο τῆς Τρίτης, ἄλλο τῆς Τετάρτης, ἄλλο τῆς Πέμπτης, ἄλλο τῆς Παρασκευῆς, ἄλλο τοῦ Σαββάτου, καὶ ἄλλο τῆς Κυριακῆς. Τὸ προκείμενο τῆς Κυριακῆς εἶνε «Ἰδού δὴ εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες οἱ δοῦλοι Κυρίου» (Ψαλμ. 133,1).
Τὸ προκείμενο ὅμως τῆς Κυριακῆς ἀλλάζει τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς, μὲ τὴν είσοδο στὸ στάδιο τῶν ἡρωϊκῶν ἀγώνων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς, ἀλλὰ καὶ τὴν Β΄ καὶ τὴν Δ΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, τὸ βράδι στὸν ἑσπερινὸ ψάλλεται ἕνα ἄλλο προκείμενο, τόσο κατανυκτικὸ ποὺ φέρνει δάκρυα στὰ μάτια αὐτῶν ποὺ τὸ αἰσθάνονται. Τὸ κατανυκτικὸ αὐτὸ προκείμενο λέει· «Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι· ταχὺ ἐπάκουσόν μου· πρόσχες τῇ ψυχῇ μου καὶ λύτρωσαι αὐτήν» (Ψαλμ. 68,18-19).
Ἕνας σοφός, ὅταν τὸ ἄκουσε αὐτὸ νὰ ψάλλεται, ἔπεσε προσκυνώντας κάτω στὴ γῆ καὶ ἔλεγε· Ἀληθινὰ αὐτὸς ποὺ συνέθεσε τὰ λόγια αὐτὰ εἶνε ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ τὰ λόγια θὰ προσπαθήσουμε νὰ ἐξηγήσουμε.

Ὁ Δαυῒδ ὑπέφερε πολλά, ἀλλὰ μία συμφορὰ θεωροῦσε μεγαλύτερη. Τὸν μισοῦσαν οἱ ἐχθροί του. Τὸ παιδί του ἐπαναστάτησε καὶ τὸν κατεδίωκε. Συμφορὲς εἶνε αὐτές. Ἀλλὰ ἡ πιὸ μεγάλη συμφορὰ ἦταν νὰ τὸν ἐγκαταλείψῃ ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτὸ λέει ὁ Δαυΐδ· Κύριε, μὴ μ᾿ ἐγκαταλείπεις! Ἂς μ᾿ ἐγκατέλειψε ἡ γυναίκα, ἂς μ᾿ ἐγκατέλειψαν τὰ παιδιά, ἂς ἔμεινα μόνος στὸν κόσμο· ἐσύ, Κύριε, μὴ μ᾿ ἐγκαταλείψῃς. Κοίταξέ με. Τὴν ὥρα τῆς θλίψεως καὶ τοῦ πόνου μεῖνε κοντά μου. «Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου…». Read more »

Κυριακὴ τῶν Βαΐων
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Γιατι κλαιει o Χριστoς;

«Καὶ ὡς ἤγγισεν, ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ᾽ αὐτῇ» (Λουκ. 19,41)

Ὁ ἀπόστολος, τὸ εὐαγγέλιο, ὅλα τὰ τροπάρια, ἀγαπητοί μου, μᾶς φωνάζουν σήμερα· Ἔρχεται! Ποιός ἔρχεται; Ἐὰν τὸ Πνεῦμα τὸ ἅ­γιο μᾶς φώτιζε νὰ νιώσουμε ποιός ἔρχεται, τότε στὰ μυστικὰ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς μας θ᾽ ἀ­κούγαμε τὸ σάλπισμα τῶν ἀγ­γέλων ποὺ λέει σὲ ὅλους· Ἐξέλθετε πρὸς προ­ϋπάντησιν τοῦ Χριστοῦ! Μικροὶ καὶ μεγάλοι, γυναῖκες καὶ ἄν­τρες, φτωχοὶ καὶ πλούσιοι, ἐξ­έλθετε ἅπαντες γιὰ νὰ λάβετε μέρος στὴν ὑ­ποδοχή του.
Ἡ ὑποδοχὴ αὐτὴ ἔγινε σήμερα στὴν πόλι τῶν Ἰεροσολύμων, τὴν πρωτεύουσα τοῦ Ἰσρα­ήλ. Ποιά γλῶσσα μπορεῖ νὰ τὴν περιγράψῃ!

* * *

Πολλὲς ὑποδοχές, ἀγαπητοί μου, ἔχουν γίνει καὶ γίνονται. Καὶ ἡ πρωτεύουσα τῆς Ἑλ­λάδος λ.χ., ἡ Ἀθήνα, τὸ 1913 ἔζησε μιὰ τέτοια ἡ­μέρα. Ἦταν Ἰούλιος. Τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος γύριζαν νικηταί. Ὕστερα ἀπὸ ἀγῶνες ὀκτὼ μη­νῶν, ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς ἐπέστρεφε δαφνο­στεφὴς μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν ἔνδοξο βασιλέα ἀπὸ τοὺς βαλκανικοὺς πολέμους. Οἱ καμπάνες χτυποῦσαν, οἱ σάλπιγγες ἠχοῦσαν, οἱ σημαῖες ἀνέμιζαν, ὅλα τὰ μάτια δάκρυζαν. Τέτοιος ἦταν ὁ ἐνθουσιασμός, ὥστε ἔπεφταν καὶ φιλοῦσαν τὰ πόδια τοῦ ἀλόγου τοῦ βασιλέως!
Μὰ γιατί τὰ λὲς αὐτά; θὰ πῆτε. Τὰ λέω ὡς πα­ράδει­γμα. Ἡ ὑποδοχὴ ἐκείνη εἶνε μιὰ σκιά, ποὺ μπορεῖ κάπως νὰ ζων­τανέψῃ μπροστά μας τὴ σημερινὴ ὑποδο­χή, τὴν ὑποδοχὴ ποὺ ἑτοίμα­σε ὄχι πλέον ὁ λαὸς τῶν Ἀθηνῶν σ᾽ ἕναν ἐπίγειο βασιλιᾶ ἀλλὰ ὁ λαὸς τῶν Ἰεροσολύμων στὸν βασιλέα Χριστὸ ὡς τὸν μεγαλύτερο νικητή.
Πολλοὺς νικητὰς ἀναφέρει ἡ ἱστορία. Οἱ ἄλ­λοι νικηταὶ πρέπει νὰ γράφωνται μὲ νῦ μικρό· αὐτὸς γράφεται μὲ νῦ κεφαλαῖο, Νικητής. Διότι οἱ ἄλλοι νίκησαν ἀνθρώπους. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς, ποὺ σήμερα ὑποδέχονται τὰ Ἰεροσόλυ­μα μὲ ἔξαλλο ἐνθουσιασμό, εἶνε ὁ μονα­δικὸς νικητής. Νίκησε ἐκεῖνον ποὺ κανένας ἄλλος δὲν μπόρεσε νὰ νικήσῃ· νίκησε τὸ μεγαλύτερο ἐχθρὸ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, τὸ θάνατο. Σὰν χθὲς πῆγε στὰ μνήματα καὶ εἶπε «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω» (Ἰω. 11,44), καὶ ὁ Λάζαρος αὐ­τοστι­γμεὶ ἀναστή­θηκε ἐκ νεκρῶν. Αὐτὸ ἦταν τὸ με­γαλύτερο θαῦμα ποὺ ἔ­κανε ἡ δύναμίς του.
Ἡ εἴδη­σι τῆς ἀναστάσεως τοῦ Λα­ζάρου διαδόθηκε ἀ­στραπι­αίως καὶ ἐξέπλη­ξε ὅλους, μικροὺς καὶ μεγάλους. Γι᾽ αὐτὸ τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἔγινε κάτι πρω­τοφανές. Ὑπολογίζουν οἱ ἱ­στορικοί, ὅτι πάνω ἀ­πὸ ἕνα ἑκατομμύριο ἄν­θρωποι ἦταν συγκεν­τρω­­μένοι ἐκεῖνες τὶς μέρες στὴν ἁγία πόλι γιὰ νὰ ἑορτάσουν τὸ πάσχα. Μόλις λοιπὸν ἄκουσαν ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, ὁ θριαμβευτὴς καὶ νικη­τὴς τοῦ θανάτου, βγῆκαν ὅλοι ἔξω ἀπὸ τὴν πόλι νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν. Τέτοια ἦταν ἡ χαρά τους, ὥστε ἔβγαζαν τὰ ῥοῦχα τους καὶ τὰ ἔ­στρωναν κάτω νὰ γίνουν τάπητας νὰ πατήσουν τὰ ἅγιά του πόδια, ἀνέβαιναν στὰ δέντρα καὶ ἔκοβαν κλαδιὰ καὶ βάια. Κι ὅταν πλέον τὸν ἀν­τίκρυσαν πάνω στὸ γαϊδουράκι, σεί­οντας τὰ βάια ξέσπα­σαν σὲ οὐρανομήκεις ζητωκραυγὲς «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ» (ἔ.ἀ. 12,13). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 10442

Προηγιασμενη θεια λειτουργια

17 Ἀπριλίου 2019 (2004)

Νὰ εὐχαριστήσουμε, ἀγαπητοί μου, τὸ Θεὸ ποὺ μᾶς ἐλέησε νὰ γεννηθοῦμε μέσα στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, τὸ περιβόλι αὐτὸ ποὺ εἶνε γεμᾶτο λουλούδια πνευματικά. Ἕνα τέτοιο λουλούδι, ποὺ μόνο μέσα στὴ γλάστρα τῆς Ὀρθοδοξίας φυτρώνει, εἶνε ἡ προηγιασμένη λειτουργία. Γι᾽ αὐτὴν θὰ μιλήσουμε.

* * *

Ἡ λειτουργία αὐτὴ διαφέρει ἀπὸ τὶς λειτουργίες τοῦ ἁγίου Ἰακώβου, τοῦ μεγάλου Βασιλείου καὶ τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Σὲ τί διαφέρει;

1. Τὴν πρώτη διαφορὰ τὴ λέει τὸ ὄνομά της· ὀνομάζεται προ-ηγιασμένη. Γιατί ὠνομάστηκε ἔτσι; Στὶς ἄλλες λειτουργίες, ποὺ εἴπαμε, ἐπάνω στὴν ἁγία τράπεζα εἶνε τὰ τίμια δῶρα, ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος, καὶ τὴν ἱερὰ ἐκείνη στι­γμὴ ποὺ ὁ ἱερεὺς λέει «Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν…» ἔρ­χεται τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο καὶ κάνει τὸ ψωμὶ σῶμα καὶ τὸ κρασὶ αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Εἶνε τὸ πιὸ μεγάλο θαῦμα. Στὴν προηγιασμένη ὅ­μως δὲν συμβαίνει αὐτό· τὰ δῶρα ἔχουν ἁ­γι­ασθῆ πρωτύτερα, σὲ ἄλλη λειτουργία ποὺ ἔ­χει κάνει προηγουμένως ὁ ἱερεύς. Φυλάσσον­ται στὸ ἅγιο ἀρτοφόριο καὶ ἐξάγονται τώρα· εἶνε ἤδη ἁγιασμένα, εἶνε σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ. Read more »

Ομιλία εις την Ε΄ Κυριακήν των Νηστειών (1965) – Οσίας Μαρίας της Αιγυπτία:

«Κυριε, προτου χαθω τελειως σωσε με» (του Αγ. Ιουστινου Ποποβιτς, 1965)

Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Ιδού η πέμπτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Κυριακή [που σφραγίζει την εβδομάδα] των μεγάλων αγρυπνιών και των μεγάλων ασκήσεων, την εβδομάδα των μεγάλων θρήνων και αναστεναγμών, η Κυριακή της πιο μεγάλης μεταξύ των αγίων γυναικών Αγίας, της οσίας μητρός ημών Μαρίας της Αιγυπτίας….
Συνέχεια: https://fdathanasiou.wordpress.com/2019/04/13/%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%84-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E/

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

(«..τή εννόμω εκκλησία επιλυθήσεται»Πραξ.19,39)
(«τοίς πάσι..τά πάντα,ίνα..σώσω.Ίνα συγκοινωνός Χριστού γένωμαι»Α΄Κορ.9,20-22)
Αίρέσεις-Σχίσματα-΄Ομολογίες-Θρησκεύματα-Σατανολατρεία κλπ.
τά (εκτός Αυτής) υπολοιπόμενα 347 (!)
Βαρθολομαίε, όχι λερναία ύδρα!
—- . —-

ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ (ΙΩΑΚΕΙΜ Δ΄)

Νικόλαος Κορυσουλούδης – Δημήτριος Αρχοντώνης

Τοῦ Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Ή Θεολογική Σχολή τής Χάλκης ιρύθη τό 1844. Πλάϊ από τόν Μ. Φώτιο προυπήρχε χτισμένη ή Ιερά Μονή τής Αγίας Τριάδος. Η Σχολή «έκλεισε» τό 1971. Καταβάλλονται εκατέρωθεν προσπάθειες γιά νά επαναλειτουργήση.
Έξ αυτής απεφοίτησε τό 1910 ό Αθηναγόρας. Επίσης έξ αυτής απεφοίτησε καί ό Βαρθολομαίος (1954-1961), ό κατά κόσμον Δημήτριος Αρχοντώνης τού Χρήστου, ό είς ΄Ιμβρον (ευρύτερα) γεννηθείς τό 1940, ός εγένετο Επίσκοπος τό 1973 καί Πατριάρχης τό 1991. Από τή Χάλκη ανεδείχθησας 15 (περίπου) Πατριάρχαι. Μετά τινας «παρεμβολάς καί απάρσεις»(Αριθ. 33,5-49), τό 1600 εγκατεστάθησαν είς τήν Ι.Μονή Αγίου Γεωργίου-Φαναρίου, όπου μέχρι σήμερον, μέ Πατριάρχην (τότε) τόν Ματθαίον τόν Β΄ .
Τήν Εκκλησίαν τής Κωνσταντινουπόλεως καί τών πέριξ ίδρυσε ό Πρωτόκλητος Απόστολος Ανδρέας. Διάδοχός του, ό έκ τών εβδημήκοντα Αποστόλων, Στάχυς. Γνωστόν, ότι ιδρυτής τής Πόλεως είναι ό Ιουστινιανός ό Α΄ (5ος μ.Χ.αιών).
Υπ’ όψιν μιά λεπτομέρεια. Από τών αποφοιτησάντων έκ τής Σχολής τής Χάλκης, πρώτος αναρηθείς είς τόν Πατριαρχικόν Θρόνον Κων/πόλεως τό 1884 μέχρι τό 1886 καί κάτι, (ούτε 2,5 χρόνια), ήτο ό έκ Χάλκης αποφοιτήσας τό 1860 Ιωακείμ ό Δ΄ , κατά κόσμον Νικόλαος Κρουσουλούδης τού Ιωάννου, έκ Καλλιμαθιάς Χίου, γεννηθείς εκείσε τήν 5.7.1837 καί αποβιώσας (έκ φιματιώσεως) τήν 15.2.1887, ταφείς είς τήν ιδιαιτέραν του γήν τής Καλλιμαθιάς-Χίου, τού μνημείου του φιλοτεχνηθέντος ύπό τού Κεφαλήνος Γλύπτου Γεωργίου Μπονάνου.
Ο ώς άνω Πατριάρχης Ιωακείμ ό Δ΄, ανιστορείται ώς β΄ εξάδελφος τού παπού τού είς Καλαμαριάν σήμερον εγκαταβιούντος Νικολάου Κρουσουλούδη, έκ Χάλκης καί αυτού προερχομένου, ευσεβούς Θεολόγου-Καθηγητού, συζύγου τής Εριτίμου Δημοδιδασκαλίσσης κ. Αργυρούς καί τών δύο τέκνων αυτών Χρήστου καί Σωτηρίου – Θεολόγων Καθηγητών επίσης, πολλαπλώς εκδαπανωμένων πάντων (οικογενειακώς), ώς σεβομένων τήν καταγωγήν των καί τιμώντων τήν μνήμην τού Σεβαστού Πρωθιεράρχου καί Πατριάρχου Κυρού Ιωακείμ τού Δ΄.
Είς αυτόν, τόν Ελλογιμώτατον κ. Νικόλαον Κρουσουλούδην, καί τόν Παναγιώτατον Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον, αφιερώ τούς κατωτέρω στίχους.

Είς «περί πλήθουσαν αγοράν», τό Νίκο Κρουσουλούδη
μιά μέρα απαντάμωσα, .. γερμένο πιά λουλούδι! Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2175
Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν
14 Ἀπριλίου 2019 πρωὶ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Ας μετανοησουμε

Σήμερα, ἀδελφοί μου, διδάσκαλός μας δὲν θὰ εἶνε οὔτε κάποιος προφήτης οὔτε κάποιος ἀπόστολος οὔτε κάποιος ἀσκητὴς οὔ­τε κάποιος ἄλλος διδάσκαλος τῆς Ἐκ­­κλησί­ας· σήμερα διδάσκαλός μας θὰ γίνῃ μία ἁ­μαρ­­τωλὴ γυναίκα. –Μιὰ ἁμαρτωλὴ γυναίκα; θὰ πῆ­τε· καὶ τί ἔχει νὰ διδάξῃ στὴν Ἐκ­κλησία μιὰ ἁμαρ­τωλὴ γυναίκα; Ἔχετε, ἀγαπητοί μου, λίγη ὑ­πομονὴ καὶ ἡ ἀ­πορία σας θὰ λυθῇ. Γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίζεται πάντως κανείς, σᾶς λέω ἀπὸ τώρα, ὅτι ἡ γυναί­κα αὐτὴ δὲν ἔμεινε γιὰ πάν­­τα στὴν ἁ­μαρτία· ἦρθε μιὰ εὐλογημένη μέρα ποὺ ἔ­παυσε ν᾽ ἁμαρτάνῃ, ἄλλαξε ζωή, πῆρε τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἁγίασε καὶ ἑορτάζει σήμερα· εἶνε ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, τῆς ὁποίας τὴ μνήμη τιμᾷ ἡ Ἐκκλησία δύο φορὲς τὸ ἔτος· τὴν 1η Ἀπριλίου καὶ τὴν Ε΄ Κυριακὴ τῶν Νηστει­ῶν. Ἀντὶ λοιπὸν νὰ σᾶς ἑρμηνεύσω σήμερα τὸ εὐαγγέλιο ἢ τὸν ἀπόστολο, ἔ­κρινα καλὸ νὰ ποῦμε λίγες λέξεις γιὰ τὴν ἁγία αὐτή.

* * *

Ἡ ὁσία Μαρία, ὅπως γράφουν τὰ βιβλία, ἔ­ζησε τὸν ἕκτον (Στ΄) αἰῶνα, στὰ χρόνια τοῦ αὐ­το­κρά­τορος Ἰουστινιανοῦ (527-565 μ.Χ.). Γεννή­θηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια, τὴ μεγάλη πόλι τῆς Αἰγύπτου, κέντρο ἐμπορίου, πλούτου καὶ γραμμά­των, ἀλλὰ καὶ μεγάλης διαφθορᾶς. Οἱ γονεῖς της ὅμως, ποὺ δὲν γνωρίζουμε τὰ ὀνόματά τους, ἔ­δειξαν ἀσυγχώρη­τη ἀμέλεια στὴν ἀνα­τροφὴ τοῦ παιδιοῦ τους, μὲ ἀ­ποτέλεσμα τὸ μι­κρὸ κορίτσι νὰ ξεφύγῃ ἀπὸ τὴν ἐπιτήρησί τους καὶ νὰ πάρῃ ἀπὸ νω­ρὶς τὸ δρόμο τὸν κακό.

Δὲν χάρη­κε ἐπὶ πολὺ τὴν παιδικὴ ἀθῳ­ότητα· ζώντας στὴ με­γαλούπολι τῆς Ἀλεξανδρείας μολύνθη­κε γρήγορα ἀπὸ τὴ διαφθορὰ τοῦ πε­ρι­­βάλλον­τος καὶ σὲ ἡλικία 12 ἐτῶν ἐξώκειλε πο­­λὺ στὴν ἁ­μαρτία. Ἀπὸ τότε καὶ ἐπὶ 17 ὁλόκλη­­ρα χρόνια ἐθήτευε στὴν ἀκολασία. Ζοῦσε ἀπὸ «μι­­σθώματα πορνείας», ὅπως λέει ὁ προφήτης (Μιχ. 1,7). Προσείλκυε πλῆθος ἐραστάς, ἐμ­πο­ρευ­όταν τὴ σάρκα της, κέρδιζε πλούτη πολ­λά, ἀλλὰ πλούτη ἐπαίσχυντα. Εἶχε γίνει φοβερὴ παγίδα καὶ δίχτυ ἁμαρτίας γιὰ θύματα. Read more »

Kυρ. Γ΄ Νηστ. Σταυρ/σεως (Μᾶρκ. 8,34 – 9,1)
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Ψυχη και Χριστος σας χρειαζεται»

(Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ τρίτη Κυρι­α­κὴ τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Βρισκόμαστε στὸ μέσον ἑνὸς δύσβατου δρό­μου καὶ δι­εξάγουμε μία πνευματικὴ μάχη. Νιώ­θουμε τὴν ἀνάγκη κάπου νὰ σταμα­τήσου­με γιὰ ν᾽ ἀ­νανεώσουμε δυνάμεις καὶ νὰ πάρουμε θάρρος. Σ᾽ ἕνα πόλεμο, ὅταν ἡ μάχη βρίσκεται σὲ δύσκολη φάσι, οἱ μαχηταὶ ἀναπτερώνονται ὅ­ταν δοῦν νὰ ξεδιπλώνεται μπρο­στά τους ἡ σημαία· τότε, ὅσο δειλοὶ καὶ νά ᾽νε, ἐνθουσιάζον­ται γιὰ ν᾽ ἀγωνισθοῦν. Ἔτσι λοι­πὸν κ᾽ ἐμεῖς. Ὁ­δοιποροῦμε, καὶ στὰ μισὰ τοῦ δρόμου βρίσκου­με τὸ μεγάλο εὐσκιόφυλ­λο δέντρο, τὸν τίμιο σταυ­ρό. Στρα­τιῶτες τοῦ Χριστοῦ εἴμεθα, καὶ σὲ μία κρίσιμη στιγμὴ τῆς μάχης ἐ­ναν­τίον τῆς ἁμαρτίας, τοῦ κόσμου, τῆς σαρκός, καὶ τοῦ διαβόλου, ἡ Ἐκκλησία μᾶς ξεδιπλώνει τὴν ἀ­ήττητη σημαία της, τὸν τίμιο σταυρό.
Κάτω ἀπ᾽ τὸ φλάμπουρο αὐτὸ τοῦ Ἐσταυρω­μένου, ἀγωνίστηκαν μυριάδες ἁγίων. Κά­τω ἀπὸ αὐτὸ καλεῖ κ᾽ ἐμᾶς τώρα ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ στὸ σημερινὸ εὐ­αγγέλιο. Ἀκοῦτε τί σαλπίζει; «Ἐμπρός, προ­χωρεῖ­τε, μὴ μένετε στάσιμοι!».
Τὸ πρῶτο του σάλπισμα εἶνε σάλπισμα ἐλευ­θε­ρίας. Κανείς ἄλλος δὲν κήρυξε τόσο ἔντονα τὸ δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας ὅπως ὁ Χριστός. Τί σαλπίζει σήμερα· «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀ­­κολουθεῖν…» (Μᾶρκ. 8,34), ὅποιος θέλει. Δὲν βι­άζει κανένα. Μπροστά σου εἶνε τὸ νερὸ καὶ ἡ φωτιά· ἂν βάλῃς τὸ χέρι σου στὸ νερὸ θὰ δρο­σι­στῇς, ἂν τὸ βάλῃς στὴ φωτιὰ θὰ καῇς· διάλεξε καὶ πάρε (βλ. Σ. Σειρ. 15,16). Ἀφήνει ἐλευθερία, δὲν ἀσκεῖ βία. Θέλει ἐθελον­τάς, πρόθυμους νὰ ὑπακούουν στὰ ἱερά του κελεύσματα.
Τὸ ἄλλο διάγγελμα τοῦ Χριστοῦ μας λέει· Σᾶς καλῶ σὲ μάχη ὄχι γιὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα πράγματα· πρόκειται γιὰ ὕψιστο ζή­τημα – καὶ λέει λόγια ἀνεκτίμητα· «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐ­ὰν κερδή­σῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιω­θῇ τὴν ψυ­χὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀν­­τάλλα­γμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,36-37). Ἄμ­ποτε νὰ δώσῃ ὁ Θεὸς ν᾽ ἀ­νοίξουν οἱ σκληρὲς καρδιές μας, ν᾽ ἀκούσουμε τὰ λόγια αὐ­τά, ποὺ τ᾽ ἄκουγαν παλαιότερα οἱ ἄνθρωποι καὶ αἰσθά­νονταν τὸν ἅγιο σεισμὸ τῆς μετανοίας.
Read more »

Καθαρὰ Τρίτη βράδυ
11 Μαρτίου
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὺγουστίνου

Η αδυναμια της ανθρωπινης «δυναμεως»

«Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ…» (Μέγα ἀπόδειπνο)

ΜΙΑ, ἀγαπητοί μου, μία σύντομη καὶ χαρακτηριστικὴ προσευχὴ τῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς εἶνε ὁ ὕμνος τοῦ Μεγά­λου ἀποδείπνου «Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ· ἄλλον γὰρ ἐκτός σου βοη­θὸν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν· Κύριε τῶν δυνά­μεων, ἐλέησον ἡμᾶς». Ἐδῶ δύο πράγματα ὁμολογοῦμε· τὴ δύναμι τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἀδύνατος. Ἀλλὰ τί λένε τώρα μερικοί·
―Δὲ ντρέπεστε στὸν αἰῶνα μας νὰ καλλι­εργῆτε τέτοιες ἰδέες; Ἀδύνατος εἶνε σήμερα ὁ ἄνθρωπος; Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια μπορεῖ νὰ ἦταν. Σπίτια τότε δὲν εἶχε, μέσα σὲ καλαμιὲς καὶ πάνω στὰ δέντρα ζοῦσε, ἠλεκτρικὸ ῥεῦμα δὲν ὑπῆρχε, τὴ νύχτα φωτιζόταν μὲ δᾳδιά, ῥοῦχα δὲν εἶχε νὰ φορέσῃ καὶ κρύωνε, δέρ­ματα ζῴων φοροῦσε. Τώρα ὅμως εἶνε δυνατός, σχεδὸν παντοδύναμος! Δὲ βλέπετε τί ἔ­φτειασε καὶ ποῦ ἔφτασε· ἀεροπλάνα καὶ πυραύλους καὶ διαστημόπλοια, καὶ ταξιδεύει ψηλά, ἄγγιξε τὴ σελήνη. Τί ἄλλο θέλετε;…
Ὥστε λοιπὸν παντοδύναμος; Τὸ μεγαλύ­τε­­ρο ἁμάρτημα εἶνε ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ ἀλαζονεία. Ἂς χαμηλώσουν ὅμως τὸ ὕφος των, ἂς προσγειωθοῦν καὶ ἂς ταπεινωθοῦν.

* * *

Παρ’ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης ὁ ἄνθρωπος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶνε ἀδύνατος. Ἔχει ἀδυναμία. Ποῦ εἶνε ἡ ἀδυναμία του.
Δὲ διαβάσατε; Στὶς 19 Φεβρουαρίου 1985 ἕνα ἀεροπλά­νο ξεκίνησε ἀπὸ τὴ Μαδρίτη. Ὑ­πολόγιζαν σὲ μισὴ ὥρα νὰ φτάσῃ στὸν προορισμό του. Ἔ­φτασε; Δὲν ἔφτασε. Ἐκεῖ ποὺ τα­ξίδευε, κάτι συνέβη, ἔπεσε, συνετρίβη πάνω σ’ ἕνα βουνό, καὶ δὲ σώθηκε οὔτε ἕνας· 142 ἄτομα ἦταν μέσα, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἕ­νας ὑπουργός. Κομμά­τια τοὺς περισυνέλεγαν, ἀλλοῦ τὰ κεφάλια ἀλλοῦ τὰ κορμιά… Νάτη ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1409

Καθαρὰ Δευτέρα βράδυ
12 Μαρτίου 2019
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΟ «ΚΛΙΜΑ» ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ πρώτη ­μέρα τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὀνομάζεται Κα­θαρὰ Δευτέρα καὶ μᾶς εἰσάγει στὸ πνευματικὸ κλίμα τῆς πνευματικῆς αὐ­τῆς περιόδου. Ποιά εἶνε τὰ χαρακτηριστι­κὰ γνωρίσματα τοῦ «κλίματος» αὐτοῦ;

* * *

Εἶνε πρῶτα – πρῶτα ἡ μνήμη τοῦ θανάτου. Αὐτὸ μᾶς ὑπενθύμισε σήμερα πολλὲς φορὲς ἡ Ἐκ­κλησία μας καὶ μάλιστα μὲ τὸ κοντάκιο τοῦ Μεγάλου Κανόνος «Ψυχή μου ψυχή μου, …τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλ­λεις θορυβεῖ­σθαι». Τὸ τέλος πλησιάζει. Δυσάρεστο πρᾶ­γμα. Ἂν ὑπάρχῃ κά­τι ποὺ τρο­μάζει τὸν ἄνθρωπο, αὐ­τὸ εἶνε ὁ θάνατος, ἡ ὥ­ρα τοῦ θανάτου. Ὅλοι προσπαθοῦμε νὰ τὸ διώχνουμε ἀπὸ τὴ σκέψι μας. Εἶ­νε ὅμως γεγονός. Μήπως ἆραγε καὶ ἡ ἁγία αὐ­­τὴ καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶνε ἡ τελευ­ταία τοῦ βίου μας; Καὶ οἱ ἀρ­χαῖοι πρόγονοί μας ἔλεγαν· «ὅρος φιλοσοφί­ας μνήμη θα­νά­του»· ἡ μνήμη τοῦ θανάτου ὁδηγεῖ σὲ ἀνώτε­ρες σκέψεις. Ὁ δὲ εἰδωλολάτρης βασιλεὺς Φίλιππος, ὁ πατέρας τοῦ Μεγάλου Ἀ­λεξάν­δρου, εἶχε διατάξει ἕνα στρατιώτη νὰ παρουσιάζεται κάθε πρωῒ μπροστά του καὶ νὰ τοῦ ὑ­πενθυμίζῃ· «Φίλιππε, μέμνησο ὅτι θνη­τὸς εἶ»· Φίλιππε, νὰ θυμᾶσαι ὅτι εἶσαι θνητός. Ἂν λοι­πὸν αὐτὸ τὸ ἔκανε ἐκεῖνος, ποὺ ἔζησε 400 χρόνια πρὸ Χριστοῦ, πόσο μᾶλλον ἐμεῖς; Αὐ­τὸ λέει καὶ ὁ ποιητὴς τοῦ Με­­γάλου Κανό­νος, ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης.
Τί ἄλλο εἶνε ἡ Μεγάλη Σαρακοστή; Εἶνε μνήμη τῶν πειρασμῶν τοῦ Κυρίου. Ὅπως ξέ­ρουμε, ὁ Χριστὸς ὕστερα ἀπὸ τὴ βάπτισί του πέρασε τὸν Ἰορδάνη ποταμό, πῆγε στὴν ἔρημο, ἔμεινε ἐκεῖ μόνος σαράντα μέρες καὶ πά­λεψε στῆθος μὲ στῆθος μὲ τὸ διάβολο. Πῶς τώρα τόλμησε ὁ διάβολος νὰ πειράξῃ τὸ Χριστό; Οἱ πατέρες λένε, ὅτι ὁ διάβολος ἔβλεπε τὸν ἄνθρωπο Χριστό, ἀλλὰ δὲ μποροῦσε νὰ φανταστῇ ὅτι μέσα του κρύβεται ἡ θεότης. Αὐτὸ λέει καὶ ὁ κατηχητικὸς λόγος τοῦ ἱ. Χρυ­σο­στόμου, ποὺ θ’ ἀκούσουμε τὸ Πάσχα· Ὁ ᾅ­δης «ἐπικράνθη, καὶ γὰρ ἐδεσμεύθη· …ἔλαβε σῶμα, καὶ Θεῷ περιέ­τυχεν»· πῆρε ἕνα σῶ­μα καὶ δὲν κατάλαβε ὅτι πίσω ἀπὸ αὐτὸ εἶνε ἡ θε­ότης. Εἶνε ὅπως τὸ ψάρι, ποὺ βλέπει τὸ δόλω­μα, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνει ὅτι πίσω ἀπ’ αὐτὸ ὁ ψαρᾶς ἔ­χει τὸ ἀγ­κίστρι. Δόλωμα ἦταν τὸ ἀν­θρώπινο σῶμα, ποὺ εἶχε ὁ Χριστός, καὶ ἀγκί­στρι ἡ θεότης. Ἔ­τσι νίκησε ὁ Χριστὸς στὴν ἔ­ρημο. Ὁ σατα­νᾶς ἔφυγε, ἀλλὰ «ἄχρι καιροῦ» (Λουκ. 4,13). Ἐ­πανῆλ­θε πάλι καὶ ἔκανε τὴν τελευταία ἔφοδό του γιὰ νὰ κλονίσῃ τὸ Χριστὸ – πότε; Τὶς ἡμέρες τῶν παθῶν, τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἀφοῦ λοι­πὸν ὁ διάβολος πείραξε τὸ Χριστό, θὰ πειρά­ξῃ κ’ ἐμᾶς. Ἀλλὰ μὴ πτοηθοῦμε. Ἔχουμε τὴν προστασία τοῦ Χριστοῦ. Νὰ δείξουμε ὑπομο­νὴ καὶ ν’ ἀγωνιστοῦμε μὲ τὰ πνευματι­κὰ ὅ­πλα, ποὺ μᾶς δίνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, τὴ νηστεία δηλαδὴ καὶ τὴν προσευχή, γιὰ τὰ ὁ­ποῖα θὰ ποῦμε ἐν συνεχείᾳ. Read more »

Μέγα Ἀπόδειπνο
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ·
ἄλλον γὰρ ἐκτός σου βοηθὸν ἐν θλί­ψεσιν οὐκ ἔχομεν.
Κύριε τῶν δυνάμεων, ἐλέησον ἡμᾶς» (τροπάρ. Μεγ. Ἀποδ.)

Εἶνε, ἀγαπητοί μου, τὸ γλυκύτατο τροπάριο ποὺ ἀκούγεται τὴν περί­οδο τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσα­ρακοστῆς στὸ Μέγα Ἀπόδειπνο. Ἀξίζει νὰ δοῦμε τί νοήματα περιέχει.

* * *

«Κύριε τῶν δυνάμεων…». Ἡ προσευχὴ αὐ­τὴ ἀ­πευθύνεται πρὸς τὸν Θεό, ποὺ εἶνε Κύρι­­ος – κυριαρχεῖ ἐπάνω στὶς δυνάμεις.
Ἀλλὰ ποιές εἶνε οἱ δυνάμεις αὐτές;
⃝ Δυνάμεις στὴν ἁγία Γραφὴ λέγονται οἱ ἄγ­γελοι καὶ ἀρχάγγελοι. «Πᾶσαι αἱ οὐ­ράνιαι δυνάμεις τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ ἀρ­χαγ­γέλων, πρε­σβεύ­σα­τε ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτω­λῶν» ἀκούσαμε ἀ­πόψε (Μέγ. Ἀπόδ.). Καὶ «Νῦν αἱ δυ­νάμεις τῶν οὐρα­νῶν σὺν ἡμῖν ἀοράτως λατρεύουσιν…» ἀ­κοῦ­με στὴν προηγιασμένη. Οἱ ἄγγελοι εἶνε ἄ­υλα ὄν­τα, ἀ­σώματα, δὲν ἔχουν σῶμα ὅπως ἐ­μεῖς. Γι᾽ αὐ­τὸ εἶνε εὐκίνητοι, ἀγ­γελιαφόροι ποὺ μεταφέρουν αὐτοστι­γμεὶ τὶς βου­λὲς τοῦ Θεοῦ. Ὅ­πως λένε οἱ πατέρες, οἱ ἄγγελοι σχηματίζουν ἐννέα τά­γμα­τα, ἕνα δὲ ἀπὸ αὐτὰ ὀνομά­ζεται «δυνάμεις» (Ἐφ. 1,21. Α΄ Πέτρ. 3,22)· καὶ ὅλα μαζὶ πά­λι ὀ­νομάζονται οὐράνιες δυνάμεις (βλ. Β΄ Θεσ. 1,7. Β΄ Πέτρ. 2,11). Σὺ λοιπόν, Κύριε, ποὺ ἐξουσιάζεις τοὺς ἀγγέλους – εἶ­σαι ὁ βασιλιᾶς τῶν ἀγγέλων, «μεθ᾽ ἡμῶν γε­­νοῦ», ἔλα μαζί μας νὰ μᾶς βοηθήσῃς.
⃝ Ἀλλ᾽ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, τὸν ἀόρατο κόσμο, ὑπάρχει καὶ ὁ ὁρατὸς κόσμος, τὸ σύμ­παν, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἀμέτρητα σώματα, ὅπως ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη, οἱ κο­μῆτες, οἱ γα­λαξίες μὲ ἑ­κατομμύρια ἄστρα – ἴ­λιγγος σὲ πιάνει. Στὸν ἀέρα στέκον­ται. Πῶς δὲν πέ­φτουν; πῶς κρατιῶν­ται, μὲ τί δύναμι; Στὸ εὐ­αγγέλιο ἀκούσαμε πρὸ ὀλίγου ὅτι, ὅταν θὰ πλη­σιάζῃ ἡ συν­τέλεια τοῦ κόσμου, «αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθή­σον­ται» (Λουκ. 21,26· βλ. καὶ Ματθ. 24,29), θὰ σαλευτοῦν τὰ ἄ­στρα – φοβε­ρὰ πράγματα. Σὺ λοιπόν, Κύριε, ἐξουσιάζεις τοὺς ἀγγέλους, ἐξουσιάζεις καὶ τὰ ἄστρα ὥστε νὰ ὑπάρχῃ ἁρμονία. Read more »