ΔΙΔΟΜΕΝ ΜΑΧΗΝ – ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΤΕ

Αθήναι τη 1 Απριλίου 1952

Αγαπητέ μοι Γιώργο, έλαβα τα γράμματά σου…
Σήμερον εστείλαμεν εις Κοζάνην 5.500 «Σπίθες» νέον φύλλον (Σταρ Ελλάς). Εδώ εκρατήσαμεν 4.500. Διότι δίδομεν ΜΑΧΗΝ και προσευχηθήτε να γίνη κάτι.
Αχ! Γιώργο, εδώ έχομεν μεγάλον αγώνα. Όταν ποτέ συναντηθώμεν, πόσα θα ειπώμεν. Εάν μας ευλογήση ο Κύριος και βοηθήσουν οι αδελφοί, πολλά θα γίνουν…
Ταύτα. Και πρόσεχε καλώς να κάμης, όπως πάντα, το ΕΡΓΟΝ ΘΕΟΥ. Διότι, ως γνωρίζεις, ο Αυγουστίνος τίποτε δεν κρατεί δια τον εαυτόν του, αλλ’ όλα τα διαθέτει δια την διάδοσιν της αληθείας του Ευαγγελίου. – Και αυτό δεν με σώζει. Διότι και το αίμα μου πρέπει να δώσω.
ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΠΟΛΥ ΥΠΕΡ ΕΜΟΥ, διότι πολύς ο αγών και αι δυνάμεις μας μικραί.

Χαιρετισμούς εις όλους.
Να μου γράφετε τακτικά…
Την Σπίθα να την ταχυδρομήτε αμέσως.

Με πολλήν αγάπην
Αυγουστίνος

[ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ]

Η γραία μητέρα μου ετοιμάζεται δια την αιωνιότητα.
Στείλε μου τα ονόματα και τις διευθύνσεις 30-50 προσώπων θερμών υποστηρικτών του περιοδικού, ίνα τους διορίσωμεν ανταποκριτάς εις τας διαφόρους πόλεις (όπως είναι ο Κατινάς, Ξύστας, ο Μαϊπας…)
Ψάξε καλά τον κατάλογο. Μη αργήσεις.

#############################

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 232-233, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΜΕΓΑΣ Ο ΑΓΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ

Αθήναι τη 11/2/1952
Αγαπητέ μοι Γιώργο, χαίρετε εν Κυρίω.
Έλαβα τας επιστολάς σου. Δεν σας απαντώ, διότι εάν πάντοτε έχω φροντίδας και μερίμνας, αλλά τώρα εδώ εις την πρωτεύουσαν ανοίγεται ΜΕΓΑΣ ΑΓΩΝ. Ο Κύριος βοηθός. Πόσον αισθάνομεν την αδυναμίαν. Δι’ αυτό σε παρακαλώ θερμώς, να προσεύχεσθε δι εμέ. Να προσεύχεσαι προπαντώς συ, που περισσότερον από κάθε άλλον γνωρίζεις τον Αυγουστίνον. – Ειπέ και εις την πνευματκήν μητέρα Σουλτάνα, ίνα και εκείνη προσεύχεται. Ο Διάβολος θα νικηθεί με τας θερμάς όλων προσευχάς.
Η «Σύγχρονος Κίρκη», θα έχει σταλεί.
«Σπίθες»… τώρα θα χορτάσετε -3!-
Χαιρετισμούς εις όλους.
ΕΥΧΕΣΘΕ

Και να μου γράφετε τακτικά δι’ όλα

Με πολλήν αγάπην
Αυγουστίνος

##################################################################################

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 230-231, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΚΡΕΜΑΣΟΥΝ, ΑΛΛΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ»

Κάρυστος 19-9-1951
Αγαπητέ μου Γιώργο,
Τι γίνεσθε; Ευρίσκομαι πάλιν εις Κάρυστον. Έχω αγώνας διαφόρους. Αλλά δια των ευχών σας ελπίζω να νικήσωμεν. Μετά 20ήμερον, περί τα τέλη Οκτωβρίου, θα ευρίσκομαι, εάν θέλη ο Θεός, εις Μακεδονίαν και θα τα είπωμεν προφορικώς. –«Σπίθα» θα εκδωθεί προσεχώς με άρθρα ακόμη περισσότερον καυστικά. Το κακόν έφθασε εις το κατακόρυφον.
-Φύλατε τα χρήματα, διότι θα βγάλωμε το βιβλίο. Χαρτί σπανίζει πολύ.
-Εις τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΩΝ ΓΡΕΒΕΝΩΝ πολλούς χαιρετισμούς. Η καρδιά μου είναι μετ’ αυτών. Ιδίως εις Αθανάσιον.
-Οι εχθροί μας θέλουν να με κρεμάσουν, αλλά ο Κύριος δεν το επιτρέπει. – Φύλαττε μερικά αντίτυπα «Εκ του Ανεσπέρου φωτός» και του τόμου του «Χριστιανού Στρατιώτου»…
Αγαπητούς μου Ευθύμιον (πατέρα), Στέργιον, Γεώργιον (Πλιάκην), Αργύριον, Κώστα Κούκην, Σουλτάναν και άπαντας φίλους και αδελφούς χαιρετώ εγκαρδίως.

ΕΥΧΕΣΘΕ.
Με αδελφικήν αγάπην
Αυγουστίνος

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 218-219, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ

Κύμη τη 10 Ιουνιου 1951

Αγαπητέ μου Γεώργιε,
-Δόξα τω Θεώ έφθασα εις Κύμην…
-Τα χρήματα που έχομε δια «Σπίθαν» – βιβλία, φύλλατε καλώς. Διότι θα τα χρειασθούμεν. Το χαρτί ακρίβεινε πολύ. Ζήτημα εάν θα ειμπορέσωμεν να βγάλωμεν την Σπίθαν. Πρόσεχε λοιπόν… Να μου στείλετε 1000 αντιβλαφημικές πινακίδες και 200 φυλλάδια.
Μη βραδύνης. Θ’ αρχίσω περοδείαν.
Έστειλες εις Νίκον Αποστόλου τα άμφια;…
Η τελευταί Σπίθα (ο Διάβολος ήνοιξε πλατειάν πύλην) ήλθε; Πάντοτε να μου στέλλετε 100 φύλλα.

Με πολλήν αγάπην Αυγουστίνος

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 228, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΝΕΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ

Αγαπητέ μοι Γιώργο,

Φεύγω… δια ΚΑΡΥΣΤΟΝ. Ολόκληρως πάλιν περιπέτεια. Ενώ όλος ο λαός εν συναγερμώ παρακολουθεί το κήρυγμα…, ο δεσπότης διατάσσει να… κάμω περιοδείαν εις το άκρον της Νήσου, μόνον και μόνον δια να διαλυθή η εδώ εργασία… Ανυπόφορος η κατάστασις. Αυτή η ΚΡΑΤΙΚΗ εκκλησία είναι πλέον αίσχος. Χρειάζεται μια επανάστασις…Βιάζομαι.

-Χαίρω δια την πρόοδόν σας-

…Γράψε εις Κάρυστον – Ευβοίας

Χαιρετισμούς εις όλους

Με πολλήν αγάπην
Αυγουστίνος

Ο Ευθύμιος να είναι πάντοτε εν εγρηγόρσει, όπως και είναι.
Κύμη τη 19/3/1951

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 226, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΣΤΕΚΕΣΘΕ ΣΤΟ ΥΨΟΣ

Κύμη τη 3 Μαρτίου 1951
Αγαπητέ μοι Γιώργο,
Έλαβα το γράμμα σου. Ευχαριστήθηκα πολύ με την πληροφορίαν, ότι ο αγαπητός εις όλους μας Ευθύμιος στέκετε εις το ύψος του. Δεν αγωνίζεσθε δια πρόσωπα, ώστε να κάνετε σχίσμα, ως σας κατηγορούν, αλλά δια μιαν ΑΘΑΝΑΤΟΝ ΙΔΕΑΝ, να ίδετε την Εκκλησίαν ΕΛΕΥΘΕΡΑΝ από δυο μεγάλα κακά 1) τον δεσποτισμόν των σημερινών αρχιερέων, οι οποίοι ελησμόνησαν ΤΙΝΟΣ είναι μαθηταί, και 2) από τον θανάσιμον εναγκαλισμόν της Εκκλησίας από το Κράτος, που κινδυνεύει να απορροφήση πάσαν ικμάδα αυτής. – Υψηλά λοιπόν τα λάβαρα. Είσθε το ξυπνητήρι και του ιδίου ακόμη αρχιερέως…
Αι περιστάσεις αποδεικνύουν τους ανθρώπους, όπως αι τρικυμίαι τους καλούς πλοιάρχους και αι μάχαι τους γενναίους μαχητάς…
Σεις μόνον φροντίσετε να είσθε ηνωμένοι εν Χριστώ, ταπεινοί, θαρραλέοι, φίλοι των καλών έργων και ιδίως της προσευχής και θα κάμετε θαύματα…
Έφθασε η νέα «Σπίθα»;… Να την ταχυδρομήσετε αμέσως.
Νέους πρόκειται να διεξάγωμεν ΑΓΩΝΑΣ, ο Κύριος είθε να είναι βοηθός…
-Τώρα τας Απόκρεω δεν ηδυνήθην να ανέβω εις Μακεδονίαν. Έχω πολλάς εργασίας καθημερινώς. Είμαι ΜΟΝΟΣ εις το έργον μου. Δέεσθε. Μετά το Πάσχα ελπίζω ο Κύριος να μας χαρίση την χαράν να ίδωμεν αλλήλους και χαρούν αι καρδίαι μας. Αμήν.
Ο αγαπητός Ευθύμιος να μου γράφη τακτικώς.
Να μου χαιρετάς όλους και ιδιαιτέρως την καν Σουλτάναν, η οποία θέλω να προσεύχεται υπέρ εμού, ίνα με ενισχύη ο Κύριος εν τω έργω.

Με πολλήν αγάπην
Αυγουστίνος

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 224-225, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΤΑΣ

ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΗΘΗΤΕ

Κύμη τη 9 Φεβρουαρίου 1951

Αγαπητέ μοι Γιώργο,
Επί δέκα ημέρας απουσίαζα εις Αθήνας. Είχα νέους αγώνας και με την βοήθειαν του Κυρίου και τας προσευχάς σου νικώ.
Είδα εις τον Ευαγγελισμόν και τον βαρέως ασθενούντα Μητροπολίτη Ακαρνανίας ΙΕΡΟΘΕΟΝ, όστις εδάκρυσεν επί τη θέα μου. Διότι δεν περίμενε να τω δείξω τέτοιαν αγάπην ύστερα από ττον άγριον διωγμόν που είχε κάμει. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.
Μόλις επέστρεψα έλαβα τα γράμματά σας, το ιδικόν σου και του αγαπητού Ευθύμιου. Ελυπήθηκα δια τον διωγμόν που σας κάνει ο Κοζάνης(*) την ώραν που όλη η πόλις πνίγεται και βυθίζεται μέσα εις την αμαρτίαν. Αλλά σεις να μη δειλιάτε καθόλου. Ράσα δεν φορείτε, δια να σας συλλάβη με την αστυνομίαν. Είσθε Έλληνες πολίται, αγνοί πατριώται, υπηρετήσατε την πατρίδα και δεν φοβείσθε την πατρίδα μας. Αδύνατον να διαλυθεί ο Σύλλογος, εκτός και σεις κάμετε καμμίαν αταξίαν ως προς την διοίκησιν και διαχείρησιν. Αλλά σεις τα έχετε εν τάξει όλα. Ούτε τον Ευθύμιον μπορούν να… τον παύσουν! Γελώ με την καρδίαν μου! Δεν είναι κλητήρας της Μητροπόλεως. Λέγει πέντε λόγια θερμά γύρω από την ηθικήν και θρησκευτικήν κατάστασιν της κοινωνίας και συνιστά ν’ αγαπούν τον Χριστόν.
Αυτό είναι το έγκλημά του! …Δεν πιστεύω οι αλιεις της Γαλιλαίας να βγήκαν από καμμίαν Σχολήν σαν και εκείνη που βγήκε ο Γαζής και εγώ. Βγήκαν από την ΣΧΟΛΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ που σοφίζει και τα νήπια ακόμη. Έπειτα και με το καταστατικόν του Συλλόγου είσθε εν τάξει. Διότι λέγει μεν ότι θεολόγοι θα κηρύττουν, αλλά δεν αποκλείει και τους μορφωμένους, (έτσι νομίζω γράφει) και ως μορφωμένος είναι και πρέπει να θεωρήται ο Ευθύμιος, διότι δια μελέτης των γραφών κλπ. Έγινε αυτοδίδακτος και γνωρίζει περισσότερα και από μερικούς ψευτο-θεολόγους!…
–    Μόνον ο Ευθύμιος ν’ αλλάξει μέθοδον. Εις μεν τους άνδρας να διαβάζει από τον Απόστολον των Κυριακών (Κυριακοδρόμιον Θεοτόκη) και επάνω εις την ερμηνείαν αυτών να κάμη ανάπτυξη, ώστε εάν κληθή, να πει εγώ διαβάζω ερμηνείαν Θεοτόκη.
Απ’ εκεί θα παίρνει θέμα και θα ερμηνεύει. Εις δε τας γυναίκας από τας διδαχάς Κοσμά. Οι κύκλοι της Ζωής διαβάζουν περιοδικόν Ζωή και σεις τους μεγάλους διδασκάλους του Γένους μας.
ΑΝΑΓΝΩΣΙΝ κάνομεν… Εμπρός του να έχει Θεοτόκην και Κοσμάν. Με εννοήσατε;
Χαιρετισμούς εις όλους – ιδιαιτέρως εις πνευματικήν μητέρα Σουλτάνα. Να έχετε αγάπην, πίστιν και ομόνοιαν, και το παν θα νικηθεί. Αμήν.

Με αγάπην Χριστού
Αυγουστίνος

———————————————————-

(*)Μητροπολίτης Κοζάνης τότε ήτο ο Κωνσταντίνος Πλατής, ο μετέπειτε Μητροπολίτης Πατρών. Ιεροκήρυκες και οι δυο τα χρόνια της Κατοχής στην Κοζάνη. Ο ένας προήχθη, σε μητροπολίτη, ο άλλος εδιώκετο από τον εν λόγω μητροπολίτη. Την αγάπη του λαού της Κοζάνης προς τον π. Αυγουστίνο δεν την άντεχαν πολλοί, γι’ αυτό τον εδίωκαν. Θυμούνται κάποιοι παλαιοί Κοζανίτες ορισμένα θλιβερά περιστατικά που έχουν σχέση με τους δυο άνδρες, όχι μόνο τα χρόνια της κατοχής αλλά και μετά το 1950.
Ο μητροπολίτης Κοζάνης Κωνσταντίνος απηγόρευε και το πέρασμα του π. Αυγουστίνου από την πόλη. Ο Αθανάσιος Μπρόβας, μαθητής τότε, θυμάται ένα θλιβερό περιστατικό, που εκτυλίχθηκε έξω από το κατηχητικό του Αγίου Νικολάου, μπροστά στα μάτια του.
Είδα έκπληκτος, λέει, τον επίσκοπο Κωνσταντίνο να χαστουκίζη τον π. Αυγουστίνο, και ο π. Αυγουστίνος, αγέροχος απάντησε: «Μπράβο, τώρα ξύπνησε μέσα σου ο πραγματικός εαυτός – χωροφύλαξ γαρ». (Ο επίσκοπος Κωνσταντίνος πριν να ιερωθή ήτο χωροφύλαξ).

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 222-223, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΜΗ ΧΑΜΗΛΩΣΕΤΕ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ»

Κύμη 30 Δεκεμβρίου 1950

Αγαπητέ μοι Γιώργο,

Τι γίνεσθε; Επιθυμώ συχνοτέρας και λεπτομερεστέρας επιστολάς σας. Το έργον του Συλλόγου των «40 Μαρτύρων» δεν θα μπορέση κανείς να το διαλύση, παρά μόνον σεις με την χλιαρότητάν σας. Αλλά ευτυχώς, δόξα τω Θεώ, σας βλέπω τώρα όλους πυρίνους, με ζωηρόν το ενδιαφέρον. Σύνθημά μας: ΖΗΤΟΥΜΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑΝ ΚΑΙ ΖΩΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ. Να κολλήσετε το φύλλον της «Σπίθας» μέσα εις πλαίσιον και ν’ αναρτήσετε εις την αίθουσα.
Ένας εις την Καρδίτσα το κόλλησε εις τον καθρέπτην του σαλονιού του, δια να το βλέπουν και να το διαβάζουν όλου οι επισκέπται.
Ο Σύλλογος θα υπάρχη, έως ότου ξυπνήσουν οι αρχιερείς και αγωνιστούν δια μιαν τοιαύτην Εκκλησίαν. Είσθε το ξυπνητήρι του αγίου Κοζάνης και πρέπει να σας ευγνωμονή δια το καλόν που του κάνετε. Μη χαμηλώσετε τα λάβαρα. Έτσι και ο λαός ως κίνημα ζωής, μη υποδουλωμένον εις δεσποτάδες, θα σας εκτιμήση περισσότερον. Ο Σύλλογος εξεπήδησε μέσα από αδικίας των αρχιερέων εναντίον ενός ιερομονάχου που θέλησαν να πνίξουν την φωνήν του. Αλλά, δόξα τω Θεώ, η φωνή εκείνη δεν απέθανε. Λαλεί δια Γεωργίου, του Αστερίου, του Ιωάννου… και ιδίως του αγαπητού μας Ευθυμίου, του οποίου η όλη συμπεριφορά κατά τον τελευταίον τούτον καιρόν πολύ με ευχαριστεί.
– Δεν τρέφομεν μίσος κατ’ ουδενός. Αυτοί όλοι μας μισούν και θέλουν και εμέ και σας που ακολουθούτε τας ριζοσπαστικάς αρχάς μας να μας εξοντώσουν. Αλλά δεν θα επιτύχουν τίποτε. Μείνατε γενναίοι. Καμμίαν συγχώνευσιν δεν θα δεχθήτε. Μένομεν –θα ειπήτε– ως μια διαμαρτυρία δια τα κακώς κείμενα… Μένομεν μέσα εις την Εκκλησίαν την επίσημον και διαμαρτυρόμεθα έως ότου και η Επίσημος [Εκκλησία] ίδη την αθλιότητά της και κλαύση, όπως κλαίομεν και ημείς. ΠΡΟΣΕΞΤΕ τις κολακείες των.
Έστειλα άρθρα δια δυο «Σπίθες», την μιαν (111) θα περιμένετε από Αθήνα…, την δ’ άλλην (112) θα περιμένετε από την Λάρισαν…
… Κάμνετε υπομονήν και θα ιδήτε ότι ο Θεός δεν θα μας αφήση. Σεις μόνον να μη δειλιάσετε. Αλλ’ έχετε Ι. Μελλάν που είναι όλο πυρ. Τι γίνετε ο Πλιάκης;
Πόσον ήθελα να ερχόμουν προς τα επάνω.
-Οι Γρεβενιώτες τι κάνουν; -Πόσα πικρά ποτήρια επίομεν εκ μέρους των αρχιερέων δια την υπόθεσιν αυτήν.
Προσεύχεσθε διαρκώς

Με αδελφικήν αγάπην
Αυγουστίνος N. Καντιώτης

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 220-221, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΟΧΙ ΜΙΤΡΑΙ…ΑΛΛΑ ΦΥΛΑΚΑΙ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΑΙ ΜΑΣ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ»

Κύμη τη 22 Δεκεμβρίου 1950

Αγαπητέ μοι αδελφέ Γεώργιε, χαιρετώ εν Κυρίω,
– Έστειλα προχθές γράμμα εις Ευθύμιον δια μέσου ιδικής σου επιστολής. Θα το ελάβετε.
– Πολύ επιθυμούσα τώρα το 12ήμερον των εορτών να ερχόμουν εως Κοζάνην – Φλώριναν, και σας έβλεπα, αλλά λόγω της υποθέσεως Γρεβενών δεν έρχομαι, δια να μη παρεξηγηθώ.
-Η μασονία οργιάζει. Τα άρθρα που έχωμεν δημοσιεύσει κατά της μασονίας τους έχουν καύσει. Δεν το συγχωρούν. Ελάχιστας ελπίδας έχωμεν εκλογής ως επισκόπου Γρεβενών… Μη αναμιχθήτε πλέον σεις. Υπεράνω όλων είναι η Θεία Πρόνοια. Όχι μίτραι και πατερίτσαι, αλλά φυλακαί και εξορίαι μας αναμένουν. Μόνον με δάκρυα και διωγμούς και βάσανα πολλά θα αναστηθεί η Εκκλησία μας.
-Λυπούμαι πολύ τα πνευματικά μας παιδιά των Γρεβενών που τόσο έχουν εκτεθεί. Ζουν με τόσες ελπίδες… Ας κάμουν ό,τι θέλουν. Εγώ, δια να μη τους λυπήσω, απέφευγα να κάμω δήλωσιν, ότι παραιτούμαι τελείως. Ελπίζω ότι μέχρι 15-20 Ιανουαρίου να γίνει η εκλογή, ότε πλέον θα τεθεί τέρμα εις το όλον ζήτημα. Ωργίασαν οι αρχιερείς. Μαίνονται, ο Κοζάνης… Αλλά φαίνεται ότι αυτοί που αντιδρούν τόσον πολύ μας ευεργετούν. Ποιός ξέρει ποίον είναι το θέλημα του Θεού; Ημείς εάν ηθέλαμε εκλεγεί θα εφαρμόζαμεν ριζοσπαστικά μέτρα Ευαγγελικά, που θα ανέτρεπον την Σατανοκρατίαν. Αυτά προβλέπουν και τρέμουν…
-Περί τα τέλη του μηνός εξ Αθηνών θα σας στείλω την νέαν «Σπίθαν» (Η οικουμένη θα τιναχθεί ως η ελαία) και περί τας 10 Ιανουαρίου θα σταλεί εκ Βόλου η άλλη «Σπίθα» – (Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου). Κανονίζετε την διανομήν όπως πρέπει.

Εγγράφετε, Χριστοφόρον Σιάμον (χρυσοχόον) Μεσολόγγιον φύλλα 100

-Θα γίνει εκεί Σύλλογος όπως οι «40 Μάρτυρες». Στείλετε ένα αντίγραφον. Βγάλετε εις την μηχανήν μερικά αντίγραφα καταστατικού.
Από τον Ευστάθιον Πατρών έχετε σεις ως και ο αγαπητός Ναούμ χαιρετισμούς θερμούς. Εις Πάτρας υπάρχουν πολλοί φίλοι μας. Εκεί πάντοτε να στέλεις φύλλα αρκετά.
-Χαίρω δια την πρόοδον της κινήσεώς σας. Βλέπεις τι κάμνει η προσευχή; Μη δειλιάσετε καθόλου. Ιδίως ο αγαπητός Ευθύμιος να μένη ΒΡΑΧΟΣ ατίνακτος. Να βλέπει τας θλίψεις ως ΚΥΜΑΤΑ που έρχονται και παρέρχονται…
-Μη λυπείσθε, διότι δεν γίνομαι επίσκοπος. Αλλού είναι η αποστολή μας. Προσεύχεσθε πολύ. Έχω ανάγκην πολύ των προσευχών σας. Παρακαλώ την καν Σουλτάναν (Σεβάσμια γερόντισσα, που με την ευλογίαν του π. Αυγουστίνου έγινε κατόπιν μοναχή στην Κάλυμνο).
-Χαιρετώ όλους ανεξαιρέτως τους αδελφούς και σας εύχομαι χαράν, πνευματικήν αγαλλίασην κατά τας εορτάς των Χριστουγέννων. Με συγκίνησιν ενθυμούμαι τα Χριστούγεννα που έκαμα μαζί σας τας πονηράς ημέρας της Κατοχής.

Με αδελφικήν αγάπην
Αυγουστίνος

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 218-219, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΕΞΕΡΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΣ»

Κύμη τη 17-12-1950
Αγαπητέ μοι Ευθύμιε,
Επέστρεψα εκ Μεσολογγίου. Αι προσευχαί σας ενίκησαν. Το όρος (ο Ακαρνανίας) εσείσθη και ορμήματι μεγάλο έπεσεν εις την θάλασσαν. Δεν ηδυνήθει να πράξει τίποτε εναντίον μου.
Διότι εξεγέρθει όλη η πόλις, η οποία με την αγάπην της με έκανε να συγκινηθώ ως παιδίον. Διαδήλωσις! Με έβλεπον και έκλαιον από χαράν(*)
Εξέρχομαι από την δοκιμασίαν αυτήν ισχυρότερος. Υψηλά τα λάβαρα!
-Τα εν Γρεβνενοίς με συγκλονίζουν. Οι αρχιερείς της Μακεδονίας επ’ ουδενί λόγω δέχονται να έχουν πλησίον αυτών τον Αυγουστίνον. Ανεστατώθησαν! Απειλούν παραίτησιν κλπ. Πάλη μεγάλη. Μόνον θαύμα ειμπορεί να λύσει το ζήτημα. Φαίνεται ότι το θέλημα του Θεού είναι να μείνω πρεσβύτερος. Αν μάθω, ότι εξελέγην, θα αρχίσω να κλαίω, διότι μόνον εγώ γνωρίζω τον ΣΤΑΥΡΟΝ που θα επωμισθώ. Οι εν Γρεβενοίς δεν με αφήνουν να δηλώσω παραίτησιν, που θα ήτο δι’ εμέ το καλύτερον. Η αγάπη των που εκδηλούται ζωηρά με κρατεί αιχμάλωτον. Μαζί με αυτούς υποφέρω και εγώ πολύ ψυχικώς. Είθε να λήξει σύμφωνα με το συμφέρον των ψυχών μας η υπόθεσις αυτή.
– Από τον αγαπητόν μας Σωτήριον Δρόσον θα μάθετε λεπτομέρειες πολλές.
– Σεις, οι πλησίον μου πολύ, δεν θα έπρεπε να υπογράψετε τηλεγράφημα προς την Σύνοδον…
– Αι περιπέτειαί μου δεν με αφήκαν να γράψω άλλην «ΣΠΙΘΑΝ». Ίσως αυτές τις ημέρες να γράψω δυο τρία άρθρα…
– Ως προς το ζήτημα των αυτόθι συναθροίσεων του Συλλόγου είμαι βέβαιος ότι θα ανταπεξέλθεις εις τας κατά του Συλλόγου επιθέσεις του Δεσπότη. Λόγια Χριστού λέγετε. Έργα αγάπης εκτελείτε. Νομικώς συνέρχεσθε. Εντολήν Χριστού εκτελείτε. Αυτό που κάνετε σεις, το κάνουν 50-60 σπίτια εις τας Αθήνας, που συγκεντρώνονται καθ’ ομάδες οι χριστιανοί των Αθηνών και διδάσκουν μη θεολόγοι – εργάται, υπάλληλοι, έμποροι, πας ο πιστεύων και επικαλούμενος τον Κύριον… Σεις τα φτωχαδάκια με τον φωτισμόν του Θεού θα κάνετε έργον μέγα, μηδένα μισούντες, αλλά τους πάντας αγαπώντες και προσευχόμενοι προς τον Κύριον, ίνα αυξηθεί η γνώσις ως τα κύματα της θαλάσσης.
– Ομίλει με την καρδίαν και όχι με τα χείλη. Λίγα και καλά, που σαν καρφιά θα μπαίνουν εις τας καρδίας. – Με μιαν βαθίαν ταπείνωσιν. Θα σε βοηθήσει πολύ και ο αγαπητός Σωκράτης.
– Λόγω της επικείμενης εκλογής του Γρεβενών δεν θα ανέβω τώρα εις την Κοζάνην, επιφυλάσσομαι κατά τέλη Φεβρουαρίου να σας επισκεφθώ και λάβω θάρρος από την πρόοδόν σας εν γένει εις το έργον του Κυρίου.
Με άπειρον αγάπην χαιρετώ
όλους τους αδελφούς…
Να μου γράφετε τακτικά δια να πληροφορούμε τα της κινήσεώς σας.

ΚΑΛΑΣ ΕΟΡΤΑΣ με ειρήνην Χριστού

Με αγάπην Χριστού
Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 215-218, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΥΠΕΡ ΕΜΟΥ, ιδίως ο π. Γεώργιος, ιερεύς, ο Γιώργος και η Σουλτάνα, ο π. Δημήτριος.

«Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ»

Κύμη τη 28/11/1950

Αγαπητοί μοι εν Χριστώ αδελφοί ΕΥΘΥΜΙΕ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΕ,

Έλαβα το τελευταίο γράμμα σας, 19–11–1950 και εχάρηκα δια τας ευχαρίστους ειδήσεις. Οσάκις διαβάζω τα γράμματά σας νομίζω ότι ευρίσκομαι εις Κοζάνην και συνομιλούμε επι των πνευματικών ζητημάτων. Το καθήκον μας χωρίζει, αλλά η αγάπη του Χριστού μας ενώνει, έστω και εάν ευρισκώμεθα εις τα δύο άκρα της γης. Οι δεσμοί δεν θραύονται. Θα αποθάνωμεν ηνωμένοι εν Χριστώ τω Σωτήρι ημών, όστις μας ήνωσε, ενώ ήμεθα άγνωστοι τελείως. – Λυσσούν εις Αθήνας, διατί ο Αυγουστίνος έχει 5-10 φίλους εν Μακεδονία. Ζητούν να μας θάψουν. Ήνοιξαν πολλάκις τον τάφον μας. Τώρα πάλιν, δια να μας αποκλείσουν από τους καταλόγους εκλογής, όρισαν εις Μεσολόγγιον δίκην εις τις 8–12–1950. Θα μας δικάσει ο άγιος Ακαρνανίας. Θα υπάγω, θα δώσω μάχην, ο Θεός βοηθός. Μη λυπείσθε. Πολλά έχομεν διέλθει. Θα περάσωμεν και απ’ αυτά. ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ αυτά έχουν. Αυτοί δεν είνε αρχιερείς, αλλ’ ανθρωποφάγοι. Να μην μπει ο Αυγουστίνος εις την Ιεραρχίαν, διότι όταν γίνει, τότε…θα μας διαλύσει. Ναι! Θα διελύομεν τα μαγαζιά των, τα χωράφια των, τα διαζύγια, τα αίσχη, τα βδελύγματα που έκαμναν την Εκκλησίαν μας αγνώριστον. Ημείς την θέλωμεν βασίλισσαν, όχι γκαρσόνι που να εκτελεί τα καπρίτσια του ενός και του άλλου. «Η βασιλεία η εμή ουκ εστίν εκ του κόσμου τούτου». Ανεξάρτητος από το κράτος, για να μπορεί και το κράτος να ελέγχει. Αυτά είνε τα ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ.
– Η επιτροπή έσεισε την Αθήνα. Αλλά και όλα τα Γρεβενά να κατέβαιναν κάτω, οι αρχιερείς εκείνοι που μας μισούν (ως ο άγιος Κασσανδρίας) δεν πρόκειται να συγκινηθούν. Ο Μακαρ. παίζει μάλλον πο-λι-τι-κήν. Δεν υπάρχει γνήσιος πόνος δια την Εκκλησίαν. Πάντως δεν γνωρίζωμεν ποίον είνε το θέλημα του Κυρίου. – Εάν όμως οι εν Γρεβενοίς δεν καταθέσουν τα όπλα, ούτε απελπισθούν, αλλά εξακολουθήσουν κρούοντες και διαμαρτυρόμενοι, δεν αποκλείεται να γίνει το ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ, να ίδει η Ελλάς Αυγουστίνον επίσκοπον. Υπάρχει φόβος να πάθουν συγκοπήν όλοι οι επίσκοποι της Δ. Μακεδονίας. – Σεις προσεύχεσθε, ιδίως προσευχηθείτε την 8-12-1950. ΚΡΙΣΙΜΟΝ ΗΜΕΡΑ!
Πόσον με ευχαριστεί η πρόοδος της συναθροίσεως. Ανέκαθεν εφρόνουν ότι το κήρυγμα θα προοδεύσει όχι με μισθωτούς επαγγελματίας ιεροκήρυκας, αλλά με εθελοντάς, ιεροκήρυκας του λαού που θα κηρύττουν, χωρίς δέσμευσιν με το κράτος και την Εκκλησίαν, την αλήθειαν. Το πείραμα επιτυγχάνει. Ο λαός συγκινείται, διότι βλέπει τον Ευθύμιον να κηρύττει με πίστιν και ν’ αναφέρει παραδείγματα ζωντανά από την ζωήν του μέσα. «Ο ακηκόαμεν, ο εψηλαφήσαμεν, ο εωράκαμεν» – αυτό κηρύττει. – 5 λόγια ζυμωμένα με δάκρυα αξίζουν περισσότερο από 1000 ρητορικούς λόγους των μισθωτών ιεροκηρύκων. Νέον είδος ιεροκηρύκων πρέπει να εμφανισθεί.
– Τώρα που αυξάνετε, να περιμένετε πόλεμον. Αλλά μη φοβηθήτε. Σεις δεν έχετε ράσον, αλλά γραβάταν. Είσθε πολίται και έχετε δικαίωμα να συγκεντρώνεσθε. Άλλωστε είσθε Σύλλογος εγκεκριμένος. Να έχετε μόνον τα χαρτιά εν τάξει. Υπεύθυνος θα είνε ο κ. Ι. Μελλάς. Να παρουσιάζετε και ΕΡΓΑ που θα δίδουν ΑΙΓΛΗΝ εις την κίνησίν σας και αυτό προς δόξαν Θεού. Να μη τελειώνει το μάθημα χωρίς θερμήν σύντομην ΠΡΟΣΕΥΧΗΝ.
– Μεθαύριο φεύγω δια Μεσολόγγιον. Περιπέτεια. Τι να γίνει;
– Επί τη εορτή της Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης έστειλα γράμμα εις αγαπητόν Αστέριον, πρέπει όλοι να τον ευχαριστήσωμεν δια την νέαν δωρεάν του.
– Εις τον διδ/λον φίλον Αθ. Πάλλαν πολλούς χαιρετισμούς και να προσέχει, διότι οι δαίμονες δεν είναι μόνον εις Αθήνας, αλλά και εις τα μικρότερα χωριά. Πάντα να νικά.
– Εις όλους τους αδελφούς χαιρετισμούς. Όχι 33, αλλά 100 θα γίνετε, εάν υπάρχει το ΠΥΡ του ουρανού.
Μη φοβηθήτε κανένα διωγμόν. Σταθεροί, υψηλά τα λάβαρα, ελεύθερα και ζώσα Εκκλησία, με τον λαόν μαζί και τον Θεόν κηδεμόνα και Πατέρα, θα σείσετε όλην την ΚΟΖΑΝΗ και θα φέρετε ψυχάς εις μετάνοιαν δια του απλού κηρύγματος του αγαπητού Ευθυμίου. Τα μωρά του κόσμου…
Αδελφικούς χαιρετισμούς εις π. Γεωργ. Γκιούραν και εις τας οικογενείας σας.
– Εδώ εις τα εσπερινά κηρύγματα συρρέει κόσμος όπως εις τα εσπερινά του Αγίου Νικολάου Κοζάνης.
Γράφετε τακτικά.

Με πολύν αδελφικήν αγάπην
Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 213-215, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΚΑΘΑΙΡΕΣΟΥΝ»

Κύμη τη 19 Νοεμβρίου 1950

Αγαπητοί μοι Ευθύμιε και Γεώργιε, Τι να ειπώ και τι λαλήσω; Τα κατ’ εμέ αποτελούν ΜΥΣΤΗΡΙΑ. Από το ένα μέρος ο Ακαρνανίας συγκροτεί δικαστήριον, ζητεί την κεφαλήν μου επι πίνακι –αθρωποφάγοι Αφρικής-, από το άλλο η Αθήνα ανεστατώθηκε με την επιτροπήν των Γρεβενών. Όλος ο τόπος βοά. Κύριε δόξα Σοι. Και εάν δεν επιτευχθεί, τι άλλο, τουλάχιστον δε θα τολμήσουν να με καθαιρέσουν, αν και αυτό δε με φοβίζει. Διότι δεν είμαι ο πρώτος καθαιρείς δια την αλήθειαν που επιτέλους θα ΝΙΚΗΣΗ.

-Φαίνεται όμως ότι οι εν Αθήνας άρχισαν να κλονίζωνται και εάν ο Διάβολος σπάσει και τα δυο του πόδια, δεν αποκλείεται να γίνη το θαύμα: Ο Αυγουστίνος ποιμήν των Γρεβενών; Θεέ μου! Το ακούω και τρέμω… Αλλά ας γίνη το θέλημα του Θεού. Ημείς οπουδήποτε και εάν ευρεθώμεν θα τον υπηρετήσωμεν. Και αυτή η φυλακή και το μοναστήριον θα γίνη παράδεισος. Η Μακεδονία με εσπούδασε.

-Επειδή έχωμεν σκληρόν αγώνα, δεν πρέπει η αγνή φωνή των Γρεβενών να σταματήση. Υπήρξε αυθόρμητος και αυτό τους καίει. Πως, αφού ο Αυγουστίνος είναι μακράν, τα Γρεβενά σείονται; Ταλαίπωροι! Δεν γνωρίζουν τι θα πη πνευματική αγάπη!

-Είχα γράψει ένα γράμμα μάλλον απελπιστικόν εις τον αγαπητόν Κ. Βζούκαν. Αλλά τώρα η κατάστασις, μετά την επίσκεψιν της επιτροπής, αλλάζει πολύ. Ελπιδοφόρα μηνύματα έρχονται. Δεν γνωρίζω τι είπαν ακριβώς, τι τους είπε ο Μακαρ. Και οι άλλοι. Εγώ δεν πήγα κάτω διότι θέλω να κρατήσω το εαυτόν μου υψηλά. Δεν ζητούμεν ημείς επισκοπήν ούτε δια ανάπαυσιν, ούτε δια πλούτον, ούτε δια δόξαν. Μόνο δια ΣΤΑΥΡΟΝ, πείναν, δάκρυα, αίματα… Με γνωρίζετε. …Ειπέ εις την σεβαστήν Σουλτάναν να ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ. Η προσευχή θα λύση την κατάστασιν.. – Χαίρω δια την πρόοδον των «Τεσσαράκοντα Μαρτύρων». Φωτίζει, Ευθύμιε, τους αλιείς της Γαλιλαίας. Υψηλά το λάβαρον. Έχεις χαιρετισμούς από τον π. Χριστόφορον. – Εδώ συρρέει κόσμος πολύς, όπως εις τα εσπερινά της Κοζάνης. Εργασθείτε μυστικά, αγωνισθείτε και ο Κύριος θα δώσει ό,τι πρέπει. Χαιρετισμούς εις όλους τους αδελφούς

Με πολλήν αγάπην

Αυγουστίνος

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 211-212, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΑΚΟΥΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑΡΑΣΣΟΝΤΑΙ»

Κύμη τη 4 Νοεμβρίου 1950

Αγαπητοί μοι Γιώργο – Ευθύμιε,

-Έλαβα και το τελευταίον σας γράμμα και σας απαντώ αμέσως… Η «Σπίθα» θα τυπώνεται, μεν εις Αθήνας ή Βόλω, αλλά απ’ αυτού ταχυδρομείται… Εδώ αρχίσαμεν ΘΕΩ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΙ.

Το «Γρηγορείτε», που δεν ηθελήσατε σεις να βγη εις Κοζάνην, το βγάζω τώρα εδώ. Σας εσωκλείω δυο, το ένα να το στείλετε εις τον αγαπητόν μας Αθαν. Οικονόμου Γρεβενά. -Ακούω, ότι ετοιμάζονται επιτροπαί δια το ζήτημα Γρεβενών. Εάν είναι ΘΕΡΜΟΙ και ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΙ, να τους αφήσετε να πάνε, άλλως να μην πάνε, θα είσθε σεις υπεύθυνοι έναντι Θεού και ανθρώπων. Χλιαρότητες δεν μου αρέσουν. Ρεζιλίκια όχι, σεις που με αγαπάτε. –Εις Αθήνας χρειάζεται ΜΑΧΗ διότι πρέπει να πολεμήσουν με ΘΗΡΙΑ που ακούουν το όνομα Αυγουστίνος και ταράσσονται. Εάν θα πάνε, να ίδουν τον Μακαριώτατον, τον Αργολίδος Χρυσόστομον, τον Μεσσηνίας Χρυσόστομον, τον Ζιχνών Κύριλλον – Αυτοί διάκεινται ευμενώς.

-Αλλά ως φαίνεται, εως ότου ξεκινήσουν, θα έχη εκλεγή ο νέος Μητροπολίτης και έτσι, αγαπητέ Γιώργο, θα ησυχάσωμεν. Διότι, εάν εκλεγώμεν, πρέπει να ταραχθώ και να κλαίω, διότι θα μπω εις ΑΓΩΝΑ που μόνον εγώ και ο Κύριος θα γνωρίζη.

-Παρακαλώ να προσεύχεσθε, δια να γίνη το θέλημά του το Άγιον.

-Γνωρίσατε τα ανωτέρω τω αγαπητώ Αθανάσιω Οικονόμω. Μάλλον – χωρίς να τους απογοητεύσω – να συνηθίσουν με την ιδέαν, ότι ως ιερομόναχον θα με έχουν. Ω αδελφοί, πονούντες δια την Εκκλησίαν, θέλω να παρακολουθήτε το ζήτημα και να γράφετε κάθε λεπτομέρειαν. Είθε το ταχύτερον να τελειώση δια να ησυχάσωμεν. Δεν είμεθα για μίτρες. Κύριε ελέησον! Θα γελά ο Ευθύμιος…

-Χαίρω δια την αύξησιν και πρόοδον της συγκεντρώσεως. Κρατηθήτε καλά. Αναζωπυρείτε το χάρισμα του Θεού. Το πνεύμα μη σβέννυτε!

Χαιρετισμούς εις όλους τους αδελφούς. Έχετε χαιρετισμούς από τον κ. Παπαδάκην, τον αρχίατρον.

Δέεσθε υπέρ εμού

Με πολλήν αγάπην

Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 210-211, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΕΧΟΥΝ ΤΑΡΑΧΘΗ ΣΦΟΔΡΑ»

Κύμη τη 1-11-1950

Αγαπητοί μοι αδελφοί εν Κυρίω Γεώργιε και Ευθύμιε, Μόλις προ ολίγων ημερών εγκατεστάθην εις την Κύμην και άρχισα εργασίαν. Εδώ εύρον και τας επιστολάς σας, αι οποίαι με περιέμεναν από πολλού. Επίσης και ένα δεματάκι με κάλτσες. – Ευχαριστώ δια την αγάπην σας. -Τώρα τι να σας γράψω; Θα έπρεπε να σας έχω ενώπιόν μου και δια του στόματος να σας είπω λεπτομερώς τα κατ’ εμέ. Αλλ’ επειδή γνωρίζω την αγάπην σας, και την ανησυχίαν σας, δια τούτο πρέπει, έστω και δι’ ολίγων, να σας γνωρίσω την εξέλιξιν των ζητημάτων.

– Και ως προς την υγείαν μου, φαίνεται ότι κάπως είχε καλυτερεύσει, αλλά τώρα πάλιν με την εργασία που άρχισα, η ζάλη επανέρχεται. Δέομαι του Κυρίου μετά δακρύων, ίνα μου δώσει υγείαν, διότι ζωήν χωρίς κίνησιν, χωρίς κήρυγμα, δεν θέλω. Προτιμώ τον θάνατον παρά ζωήν κλινήρη και αδρανή. Μη και σείς παύσητε δεόμενοι.

-Ως προς το ζήτημα των Γρεβενών γνωρίζω την ανησυχίαν των εκεί φίλων και πνευματικών μας τέκνων, αλλά και η ιδική μου θέσις είναι λεπτή. Εδώ δεν πρόκειτε περί κοσμικού αξιώματος δια να κινηθώ εγώ ατομικώς, αλλά περί διακονίας Κυρίου. Ο λαός εκινήθη, εζήτησεν, ουδέ να παύσει ζωηρότερον ακόμη να ζητεί. Έχουν ταραχθή σφόδρα. Αλλ’ εγώ δεν δύναμαι να παρακαλέσω ουδένα. Εάν πονούν, ας κάμουν ό,τι θέλουν, αυτοί θα έχουν το κρίμα. Αυτό διεμήνυσαν εις όλους τους αρμοδίους. Τρέμουν οι δυστυχείς. Λέγουν: Τον Καλύβαν και τον Καντιώτην να βάλουμε; Μας δυέλυσαν. Ναι! Άγιοι Αρχιερείς! Θα διαλύσωμεν τα μαγαζιά σας και θα δείξωμεν ποια είνε η ΖΩΣΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Δεν είμεθα ημείς θεομπαίκται.

–Μόνον εάν πεισθούν ΠΟΛΥ από τον λαόν με επιτροπές δυναμικές και αρθρογραφείαν καθημερινών εφημερίδων – αυτά τα δύο δεν εγένεντο – και προ παντός με ΠΡΟΣΕΥΧΑΣ ισχυράς, ίσως καμφθεί η Ι. Σύνοδος. Άλλως θα εκλεγεί κάποιος εκ των κολάκων που ξεσκονίζουν τα ράσα των… Αλλ’ εγώ καθ’ όλον αυτό το διάστημα θα παραμείνω αφανής – ούτε θα τους γράφω, δια να μη δώσωμεν λαβήν, ότι τα υποκινούμεν. Όλα πρέπει να είναι αυθόρμητα.

-Ο σατανάς που βλέπει τι μέλλει να γίνει εις τα Γρεβενά, λυσσά και πολεμεί με όλα τα μέσα δια να παρεμποδήσει το ποθούμενον. Δι’ ο μόνον ΘΑΥΜΑ πρέπει να γίνει, δια να επικρατήσει η θέλησις του λαού.

Εννοήσατε το πνεύμα μου; – Γράψετε λοιπόν εις τον λίαν αγαπητόν μας Αθανάσιον Οικονόμου ή καλέσατέ τον εις Κοζάνην και επιδεικνύετε το γράμμαν μου. Συγκλαίω και συμπονώ μαζί των.

Αλλ’ αίρω τα όμματά μου προς τον ουρανόν και παρακαλώ τον Κύριον μόνον εάν είναι προς δόξαν Του, να το επιτρέψει. Άλλως να αποθάνω μυριάκις ιερομόναχος εν φυλακή ή μοναστηρίω, μαρτυρών δια την αγάπην της Εκκλησίας.

– Η τελευταία «Σπίθα» ήναψε μεγάλην φωτιάν εις το Μεσολόγγιον, και ο Κύριος οίδε τι θα γίνει. Προσετέθη τώρα και νέον εμπόδιον εκ της πλευράς αυτής. Αλλά δεν φοβούμεθα. Θα νικήσωμεν εν Χριστώ Ιησού. – Οι άγιοι Κοζάνης και Σιατίστης πικραίνονται, ακούοντες ότι ο λαός των Γρεβενών κινείται. Οι δυστυχείς. Νομίζουν τον εαυτόν των αιώνιον.

– Χαιρετισμούς θερμούς εις όλους τους αδελφούς και ιδιαίτερα στον εορτάζοντα σήμερον αγαπητόν Αργύριον. – Αργύριον Καρακλάνην -, Ναούμ(*), Ιωάννην Μελλάν, Στέργιον, Γ. Πλιάκην, κλπ. – Παρακαλώ να παρακολουθείτε την κατάτασιν και να μου γράφετε λεπρομερώς. – Τι λέγει ο Παπαζήσης ο δημοσιογράφος; Δέεσθε συνεχώς.

Με αδελφικήν αγάπην

Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

(*) Ναούμ Σκαρκαλάς, ιεροψάλτης, του μητροπ. Ναού Αγίου Νικολάου, ο μετέπειτα ιερομόναχος Νεόφυτος.

Παρακαλώ να κρατήτε μυστικότητα. Μας περιτριγυρίζουν διάφοροι κατάσκοποι. Δεν ζητούμεν ημείς μίτρες – Μόνον Σταυρόν μαρτυρικόν. – Εάν θα γίνωμεν, θ’ αφαιρέσωμεν χρόνια από την ζωήν μας εις τον δυστυχή μας λαόν.

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 208-209, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΘΛΙΒΕΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Αθήναι τη 10 Οκτωβρίου 1950

Αγαπητέ μοι Γιώργο, τι γίνεσθε;
Ευρίσκομαι εδώ περίπου ένα μήνα, προσπαθώ, ν’ αναλάβω εις τον καθαρόν αέρα της Ι. Μονής Πεντέλης. Αλλά δεν ήτο θέλημα Θεού ν’ αναπαυθώ ούτε κατά τον μήνα τούτον της αδείας μου. Διότι συνέβησαν θλιβερά γεγονότα που με ηνάγκασαν να διακόψω την παραμονή μου εις Πεντέλην και να κατέλθω εις Αθήνας. Ταύτα ήσαν 1) ο αιφνίδιος θάνατος του αείμνηστου Μητροπολίτου Γρεβενών Θεοκλήτου, όστις γνωρίζεις πόσον υπεστήριζεν την κίνησίν μας και υπεστήριζε τον ιεροκήρυκα παντού. Ήτο τούτο ένα πλήγμα.
2) Ο Καρυστίας πριν η φθάσω εις Κύμην παρασυρώμενος από διαφόρους… είχε προτύνει την απόλυσίν μου!!!
3) Σοβαρόν απόστημα εις τους οδόντας μας.
Το τρίτον, έκαμα εγχείρησιν τινα και απηλλάγην του κινδύνου. Το δεύτερον ετακτοποιήθη, αλλά φαντάζεσαι την πικρίαν μου. Δεν έχομεν ημείς πουθενά έδαφος προς εργασίαν. Δι’ αυτό άμα τη κενώσει της θέσεως του Μητροπολίτου Γρεβενών ετέθη ζήτημα, εάν και κατά πόσον θα έπρεπε να αφήσω τους φίλους μου να κινηθούν υπέρ εμού. Αυτοί, ως μαθαίνω, εκινήθησαν εις τα Γρεβρνά και έστειλαν σωρείαν τηλεγραφημάτων, αλλά που εδώ αυτί δια να ακούσει την φωνήν του λαού; Πάντως δεν γνωρίζομεν τι ημπορεί να γίνει. Εάν είναι θέλημα του Θεού, ας γίνει… Άλλως να μη γίνει. Μόνον η αγάπη που έχω προς τον λαόν της επαρχίας ταύτης και ιδιαιτέρως προς τα παιδιά με νικά και κάμνει να σκέπτωμαι, ότι δεν πρέπει να τα εγκαταλείψω εις τα χέρια λύκων που σκέπτονται να χειροτονηθούν και να έλθουν προς τα επάνω.
Συ, ο Ευθύμιος, ο Στέργιος και όλοι που με αγαπάτε, σας παρακαλώ να προσεύχεσθε υπέρ εμού δια να γίνει το θέλημα του Κυρίου. Εγώ εις ολίγας ημέρας φεύγω δια να μη δώσω αφορμήν να με κατηγορούν, ότι επιδιώκω αξιώματα. Θα υπάγω εις Κύμην, και εκεί πλέον θ᾽ αρχίσω να εργασθώ. Τα άλλα είναι του μεγάλου Θεού και Σωτήρος Ιησού Χριστού.
– Εδώ ηγόρασα και άλλο χαρτί δια την «Σπίθαν» (δια 4 φύλλα), πλην εκείνου που έχομεν εις Βόλον είναι δια 5-6 φύλλα. Το φυλλάδιον (110) τυπώνεται εις Αθήνας, αλλά δεν θα κυκλοφορήσωμεν αμέσως, διότι πρέπει να καθαρισθεί πρώτα ο ορίζων των Γρεβενών. Ενωρίτερον θα σας στείλω δια μέσου του πρακτορείου, αυτοκινήτων Κοζάνης, θα σας στείλω το υπ’ αριθμ. 111. (Θα καλαμισθεί η γενεά μας…) Αλλά θα τυπώνωμεν στο Βόλον και άλλα εις Αθήνας…
Να μου γράψεις εις Κύμην δια να με καταστήσεις ενήμερον όλων και μάλιστα των εν Γρεβενοίς γεγονότων.
Ο σύλλογος τι γίνεται; Εγενήκατε 40; – Ο Ευθύμιος έχει την ευθύνην.
Προσεύχεσθε μετά δακρύων δια να μας ελεήσει ο Θεός. Ζώμεν εις πολύ σκοτεινήν εποχήν, κατά την οποίαν οργιάζει ο Σατανάς.

Με αγάπην Χριστού
Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 206-207, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)