«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» 1952 (2ο ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΟΤΑΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ
ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ, ΔΕΝ ΚΟΛΑΚΕΥΕΙ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ

Ὅλοι οἱ Πατέρες καὶ Διδάσκαλοι τῆς ἐκκλησίας οἱ ὁποῖοι ἐλάμπρυναν καὶ ἐδόξασαν τὴν Ὀρθοδοξίαν ἐχρησιμοποίησαν τὸν ἐλεγκτικὸν λόγον. Ἦλθον εἰς σύγκρουσιν μὲ τὸν κόσμον. Ἐπετίμησαν παρανομοῦντας ἄρχοντας. Ἤλεγξαν ἀσεβεῖς βασιλεῖς. Καὶ ἔχασαν ἄμβωνας καὶ θρόνους καὶ ἀπέθανον εἰς φυλακὰς καὶ ἐξορίας. Τοιοῦτοι ἧσαν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν. Ἡμεῖς δὲ οἱ νεώτεροι μόνον ἀπὸ τῶν ἐδρῶν καὶ ἀμβώνων καὶ τῶν στηλῶν θρησκευτικῶν περιοδικῶν γνωρίζομεν καὶ ἐγκωμιάζωμεν τοὺς πατέρας, ἀλλὰ οὐδόλως μιμούμεθα αὐτοὺς καὶ δὲν ἀντιλαμβανόμεθα οἱ δυστυχεῖς ὅτι τὸ ἀκροατήριον γελᾶ ἐνδομύχως εἰς βάρος μας καὶ εἶνε ἕτοιμον νὰ μᾶς φωνάξη˙ κύριοι, ἀφοῦ τοὺς θαυμάζετε, διατὶ δὲν τοὺς μιμεῖσθε; Διατὶ ἀρκεῖσθε μόνον εἰς ὡραιολογίαν καὶ δὲν πράττετε ἔργα ὑψηλὰ καὶ μεγάλα ἀντάξια τῶν μεγάλων παραδόσεων τῆς Εκκλησίας; Δυστυχῶς! Συστηματικῶς ἀποφεύγομεν τὸν ἔλεγχον. Νὰ μὴ ἐλέγξωμεν τὸν ἕνα, διότι ἔχει ἀξίωμα καὶ Νόμω (!) εἶνε ἀνεύθυνος! Νὰ μὴ ἐλέγξωμεν τὸν ἄλλον, διότι εἶνε πλούσιος καὶ πετάει εἰς τὸν δίσκον τῆς Ἐκκλησίας ψιχία ἐκ τῆς κολοσσιαίας περιουσίας του. Νὰ μὴ ἐλέγξωμεν τὸν τρίτον, διότι εἶναι φίλος μας. Τὶ φίλος μας, ἀφου ὑβρίζη τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Ὀρθοδοξίαν; Νὰ μὴ ἐλέγξωμεν τὸν τέταρτον, διότι θὰ διακινδυνεύσουν τὰ ἀτομικὰ καὶ ὁμαδικά μας συμφέροντα. Νὰ μὴ θίξωμεν τὸν ἕνα, νὰ μὴ θίξωμεν τὸν ἄλλον. Μημουαπτισμὸς ὄχι εὐλαβής, ἀλλʼ ἐφάμαρτος. Κολακεύομεν καὶ κολακευόμεθα. Δίδομεν τιμὰς εἰς τὸν κόσμον καὶ λαμβάνομεν παρʼ αὐτοῦ μὲ τόκον καὶ ἐπιτόκιον τὰς τιμὰς καὶ στολίζομεν τὰ στήθη μας μὲ ψευδῆ παράσημα διʼ ἀνυπάρκτους ὑπηρεσίας. Βλέπομεν τὰς ἀδικίας τὰ αἵματα, τὰ βοῶντα καὶ κράζοντα ἐγκλήματα καὶ ἀντιπαρερχόμεθα ὡς ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ Λευΐτης τῆς παραβολῆς. Οὐδεμία εἰλικρίνεια. Ὑποκρισία βασιλεύει εἰς τὰς σχέσεις κλήρου καὶ λαοῦ. Οἱ ὑφιστάμενοι ἐξαντλοῦνται εἰς ἐμετικὰς κολακείας. Ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος σοφὸν καλοῦν τὸν ἄσοφον, τὸν φιλάργυρον ἐλεήμονα, τὸν ἀσεβῆ εὐσεβῆ, τὸν προδότην τῆς πίστεως ἄγρυπνον φύλακα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἕνα τεράστιον θρησκευτικὸν καὶ ἐκκλησιαστικὸν ψεῦδος ἐπιπλέει ἐπὶ τῆς κοινωνικῆς μας ἀβύσσου. Καὶ ταῦτα πάντα διὰ τὴν ἔλλειψιν τοῦ σφοδροῦ τοῦ ἐλεγκτικοῦ κηρύγματος.

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2622

Ἐπίκαιρη διδαχὴ κατὰ τὸ θέρος
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Γυμνοι και στους ναους;

Ἂς πάρουμε, ἀγαπητοί μου, τὸν ἔλεγχο τῆς ἠ­θι­κῆς ἀσχημίας καὶ κοινωνικῆς ἀ­θλιότητός μας ἀ­πὸ τὸ ἱερὸ Εὐ­αγγέλιο· αὐτὸ εἶνε ὁ καλύτερος πνευματικὸς καθρέφτης γιὰ ὅλους μας.
Τὸν καιρὸ τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ Κυρίου ἕ­νας ἄν­θρωπος στὴ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν ἄ­φη­σε ἀνοιχτὴ τὴ θύρα του καὶ μπῆκε μέσα σὰν λῃστὴς ἀκάθαρτο δαιμό­νιο. Ἀπὸ τότε ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἀλλοιώθηκε· ὑπὸ τὴν ἐξ­ουσία τοῦ Ἑωσφόρου ἄλ­λαξε ἡ διάνοια, ἡ καρδιά, ἡ θέλησί του. Καὶ πρώτη ἐκδήλωσι τῆς δαιμονι­κῆς μεταβολῆς ἦταν ὅτι ὁ ἄν­θρωπος ἐ­κεῖνος ἔχασε τὴ ντροπή, ἔγινε ἀδι­άν­τροπος· ἔσχιζε τὰ ῥοῦχα του κ᾽ ἔβγαινε γυμνὸς μπροστὰ σὲ ὅλους· οἱ ἄλλοι ντρέπον­ταν γι᾽ αὐτόν, αὐτὸς δὲν ντρεπόταν γιὰ τὸ κα­τάν­τημά του. Κανένα δὲν ἄκουγε. Ὅταν οἱ δικοί του τὸν ἔ­­­πιαναν νὰ τὸν ντύσουν, ἔ­σχιζε τὰ ῥοῦ­χα του· κι ὅταν τὸν ἔδεναν, αὐτὸς ἔσπαζε σὰν κλωστὲς καὶ ἁλυσί­δες ἀ­κόμα. Λεγεώνα δαιμονί­ων κατοικοῦσε μέσα του, κι αὐ­τὸς ἔμενε μέσ᾽ στὰ μνήματα. Τρομοκρατοῦσε τὸν κό­­σμο, «κανείς δὲν μπο­ροῦ­σε νὰ τὸν δαμάσῃ» (Μᾶρκ. 5,4). Ἕ­νας μόνο μπόρεσε· ὁ Κύριός μας Ἰ­ησοῦς Χριστός. Πῆ­γε ἐκεῖ, ἔδιωξε μὲ τὴν ἐξουσία του τὰ δαιμόνια, ἐ­λευθέρωσε τὸ πλάσμα του, καὶ τότε ὁ ἄν­θρωπος ἐκεῖ­νος βρῆκε πά­λι τὴ ντροπή, σκέπασε τὴ γύμνια του καὶ τὸν εἶδαν «ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα» (ἔ.ἀ. 5,15· βλ. & Λουκ. 8,35).
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ διδάσκει. Ὑπὸ τὴν τυραν­νία τοῦ διαβόλου ἡ ντροπὴ χάνεται, ὑπὸ τὸν χρηστὸν ζυγὸν τοῦ Χριστοῦ ἡ ντροπὴ ἐ­πα­­νέρχεται· ὁ σατα­νᾶς γυμνώ­νει, ὁ Χριστὸς ντύ­νει. Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»

Νοεμβρίου- Δεκεμβριου 1982 -Αριθ. 421

   Σημεία των καιρών
(Ολο το ἄρθρο της «Σπιθας»

ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΣΟΔΟΜΩΝ;

Η πολυνομία καταντᾶ ἀνομία

ΝΟΜΟΙ, ἀγαπητοί μας, ἀναγνῶσται, νόμοι ἐπὶ νόμων. Ὁργανισμὸς νομοθετικῆς παραγωγῆς. Ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων ως ἄλλος φουρνος τοῦ Ναστραδὶν Χότζα, ἐπὶ αἰῶνα καὶ παράγει συνεχῶς νόμους. Δια τῶν νόμων τούτων οἱ γεννήτορες των καυχῶνται, ὅτι θα διορθώσουν τὰ κακῶς κείμενα στὴν κοινωνία. Ἀλλὰ ταῦτα, ἀντὶ νὰ διορθωθοῦν, χειροτερεύουν. Ἡ κατάσταση μοιάζει με κακουβάρι, που ματαίως προσπαθούν να ξεμπλέξουν αδέξιοι χεῖρες μικρού παιδιού. Νομοθετικών χάος! Θέσεις και αντιθέσεις καταφάσεις και αντιφάσεις, ναι και όχι, ιδού τί παρατηρείται υπό η εἰδημόνων εις την κειμένην κρατική νομοθεσία. Πληθώρα νόμων. Λέγεται ότι το σύνολο τῶν νόμων, οι οποίοι έχουν εκδοθῆ ὑπό τον διαφόρων κυβερνήσεων που εκυβέρνησαν τὸ ταλαίπωρο τοῦτο ἔθνος ὑπολογίζεται εἰς τριάντα χιλιάδες (30.000) καὶ ἄνω. Φρίκη! Καὶ ἐνῷ μετὰ στόμφου διακηρύσσεται, ὅτι ἄγνοια νόμου δὲν ἐπιτρέπεται, ἐν τούτοις εἶναι γεγονός, ὅτι οὔτε αὐτοὶ οἱ διαπρεπέστεροι τῶν δικηγόρων καὶ δικαστῶν γνωρίζουν ὅλους τους νόμους. Ἔτσι ή πολυνομία καταντᾷ ἀνομία. Ὑπάρχουν πολλοι νόμοι, τῶν οποίων οι προέλευσις εἶναι σκοτεινή. Εψηφίσθησαν εσπευσμένα και εν καιρῷ νυκτὸς ὑπο νυσταλέων βουλευτών προς εξυπηρέτηση ανόμων, ἢ καὶ ἑνὸς μόνον ἀτόμου. Ἢ δὲν λέγεται, ὅτι ὁ ἐπὶ τῆς προηγουμένης κυβερνήσεως ψηφίσθεις νόμος περί αυτομάτου διαζυγίου τεχνουργήθη πρός εξυπηρέτηση ισχυρῶν ἢ κάποιου ισχυροῦ προσώπου; Δυστυχώς εὐρισκόμεθα προ εκφυλισμοῦ τῆς κρατικῆς νομοθεσία. Μόνο οἱ φωτογραφίες των λείπουν.

Συνείδησις, ὁ ἄγραφος νόμος

Και ήδη επέκειται η ψήφισις νέου νόμου περί συναινετικοῦ διαζυγίου, επαναφορᾶς του αυτομάτου και κάποιων άλλων τέτοιων θεμάτων. Ἐξ αφορμῆς τῆς ψηφίσεως του νόμου αὐτοῦ θὰ διατυπώσουμε ὡρισμένες κρίσεις τις οποίες και άλλοτε έχουμε αναφέρει, όσον αφορά το κύρος και την αξία της κρατικῆς νομοθεσίας γενικῶς.
Ἐρωτοῦμε λοιπόν· Εἶναι απεριόριστος η εξουσία του κράτους εις το νομοθετῆ; Δὲν ὑπάρχει κάποιο ἀνώτερο κριτήριο επί τῇ βάσει του ὁποίου ένας κρατικός νόμος νὰ κρίνεται ως ακατάλληλος και ἀσύμφορος; Στο ερώτημα αυτό θα απαντήσουμε συντόμως.
Ἐκτός των νόμων, τους οποίους ψηφίζει εκάστοτε οποιαδήποτε κράτους και δημοσιεύει στην εφημερίδα της κυβερνήσεως και καλούνται οι πολίτες να εφαρμόσουν, με απειλήν κυρώσεων εν περιπτώσει μη συμμορφώσεώς των προς αυτούς, υπάρχει και ένας άλλος νόμος υπέρτερος όλων τῶν κρατικῶν νόμων. Ὁ νόμος αυτός δεν είναι γραμμένος σε χαρτί ἤ σὲ μαρμάρινες στῆλες, ὅπως ἐγράφοντο οι αρχαῖοι νόμοι, αλλά είναι άγραφος. Αυτός είναι ο ἔμφυτος ἠθικός νόμος, η φωνή της συνειδήσεως που προκαλεί τον θαυμασμό κάθε ανθρώπου ὁ ὅποιος εξετάζει (ἐμβριθῶς) με σοβαρότητα την ανθρώπινη φύση. Και καθώς είπε ένας ἐκ τῶν νεωτέρων φιλοσόφων, δύο πράγματα γεμίζουν την ψυχή μου με θαυμασμός: το ένα είναι ἔναστρος ουρανός και το άλλο η φωνή της συνειδήσεως. Ὁ άγραφος ἠθικός νόμος είναι ἐμφυτευμένος στο στῆθος κάθε ανθρώπου, που έζησε και θα ζήσῃ μέχρι συντέλείας τῶν αιώνων. Νόμος ανεκρίζωτος Πράττεις στο καλό; Ἐσωτερικαὶ επευφημίαι ακούονται. Μυριάδες εὖγε! Πράττεις τὸ κακό; Φοβερὰ «κατηγορῶ» ἀκούονται, ποὺ εἶναι φοβερώτερα καὶ ἀπὸ τὰ κατηγορητήρια τῆς εἰσαγγελικῆς ἔδρας. Ἡ φωνὴ δὲ αὐτὴ τῆς ἀποδοκιμασίας εἶναι τόσο ἔντονη εἰς ὡρισμένες περιπτώσεις, ὥστε καὶ εγκληματιαι έσπευσαν να καταγγείλουν τους αυτούς τους, γιὰ ἐγκλήματα, τῶν ὁποίων δὲν ὑπῆρξε κανένας μάρτυς.

Ο γραπτός νόμος του Ευαγγελίου

ΑΓΡΑΦΟΣ ἠθικὸς νόμος! Ἐάν δεν ο νόμος αυτός παρέμενε αδιάφθορος και λειτουργοῦσε καθώς ὥρισε ὁ Δημιουργός, δεν θα υπῆρχε ασφαλῶς ανάγκη ειδικών γραπτῶν νόμων, που υποστηρίζουν την ἠθικὴ καὶ τὸ δίκαιο. Ἀλλά λόγῳ διαφθοράς του ανθρωπίνου γένους, ἡ συνείδησις, το εσωτερικό τοῦτο ραντάρ τοῦ ψυχικοῦ μας κόσμου υπέστη βλάβη. Ἡ κεραία της δὲν λειτουργεῖ, όπως ὡς πρότερον. Συγκεχυμένη ἡ φωνή. Σοφός καθηγητής τῆς Θεολογίας και φιλοσοφίας, ἀείμνηστος Χρ. Ἀνδροῦτσος, παρετήρει. Ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως, ἔλεγε, μοιάζει μὲ φωνὴν ἀλέκτορος. Αὐτὴ ἐν καιρῷ νηνεμίας ἀκούεται καθαρά. Ἀλλὰ ἐν καιρῷ θυέλλης δὲν ἀκούεται καθόλου. Χιλιοι ἀλέκτορες νὰ φωνάζουν, δὲν ἀκούονται. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει καὶ μὲ τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεως. Εἰς στιγμὰς ψυχικῆς ἠρεμίας ἀκούεται αὐτή δυνατά, ἀλλὰ ἐν καιρῷ θυέλλης τῶν παθῶν καταπνίγεται καὶ ἐξαφανίζεται. Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»

Φεβρουάριο 1952 αριθμ. φύλ. 125
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

• ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: – Τὸ παρὸν ἐκδίδεται κυρίως διὰ τὴν πόλιν τῶν Πατρῶν, τὴν ὁποίαν ὁ Διάβολος ἐξέλεξε διὰ νὰ κάμη τὸ πείραμά του. Ἀλλʼ ἐπειδὴ ἐξ ἀφορμῆς τοῦ Καρναβάλου Πατρῶν καὶ εἰς ἄλλας πόλεις καὶ χωρία τῆς Πατρίδος ἴσως γίνουν ἀπόπειραι ἀναβιώσεως ειδωλολατρικῶν πομπῶν, οἱ εὐλαβεῖς ἱερεῖς μετὰ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἄς κινηθοῦν καὶ ἄς ἐφαρμόσουν ὅσα, βάσει τῶν Κανόνων καὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, ὑποδεικνύει τὸ φυλλάδιον τοῦτο καὶ ἀσφαλῶς θὰ ἴδουν τὴν νίκην. Ἡμεῖς πέρυσι τὴν εἴδομεν εἰς Κύμην Εὐβοίας – Διότι ἀπείρως ἰσχυρότερος εἶνε ὁ Κύριός μαςὑπὲρ τὸν κόσμον ὅλον.

ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ

Ἔφθασαν, φίλοι ἀναγνῶσται, ἔφθασαν αἱ προφητευμέναι ἡμέραι, κατὰ τὰς ὁποίας οἱ ἄνθρωποι θὰ εὔχονται νὰ μὴ ἔχουν οὔτε μάτια, οὔτε αὐτιά, διὰ νὰ μὴ βλέπουν καὶ νὰ μὴ ἀκούουν τὰ φρικτὰ θεάματα καὶ ἀκροάσματα, τοὺς ἐξωφρενισμοὺς ἑνὸς κόσμου ἀποστατήσαντος ἀπὸ τοῦ Κυρίου καὶ συνεχῶς καταρρέοντος καὶ βυθιζομένου εἰς τὸν πολιτισμὸν Σοδόμων καὶ Γομόρρων.

– Ἀλλὰ τί εἶνε τὸ καρναβάλι;

– Μία ἀναδρομὴ εἰς τὸ παρελθὸν δὲν θὰ ἦτο ἄσκοπος.

* * *

Ἦτο ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἦτο ἄγνωστος. «Τῶ ἀγνώστω Θεῶ» ἦτο τὸ ἐπίγραμμα πλακὸς βωμοῦ ἐν Ἀθήναις. Ἐν σκότει διεπορεύετο ἡ Ἀνθρωπότης. Πηχτὸ τὸ σκοτάδι. Μεσάνυχτα εἶχεν ὁ κόσμος. Εἴδωλα παντοῦ. Τρομακτικὴ τις ἄγνοια ἐπεκράτει. Δεισιδαιμονία, εἰδωλολατρεία ἐβασίλευον. Τὰ πάντα, καὶ τὰ ρυπαρότερα τῶν ζώων καὶ τὰ εὐτελέστερα τῶν ἀντικειμένων, τὰ πάντα εἶχον θεοποιηθῆ. Καὶ αὐτὰ τὰ πάθη τοῦ ἀνθρώπου ἐθεοποιήθησαν. Ἡ μέθη εἶχε Θεὸν τὸν Βάκχον. Ἡ κλοπὴ τὸν Ἑρμῆν. Ἡ ἀκολασία τὴν Ἀφροδίτην. Ἡ μοιχεία τὸν Δία. Ἡ ἀγρία ἐκδίκησις τὸν Ἄρην… Φαντασθῆτε! Οἱ Θεοὶ προστάται τῆς κακίας, τῆς ἀνηθικότητος. Καὶ ἀνάλογος πρὸς τὴν ἠθικὴν τῶν θεῶν, βεβαίως ἦτο καὶ ἡ λατρεία, ἡ ὁποία ἀπεδίδετο εἰς τοὺς Θεοὺς παρὰ τῶν ἀρχαίων. Κατὰ τὴν ἡμέραν π.χ., κατὰ τὴν ὁποίαν ἑώρταζεν ὁ Βάκχος, κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Βακχείων, οἱ ἑορτασταὶ ἔκαμνον πομπήν, ἐξεκίνουν ἀπὸ τὸν Ναὸν τοῦ Βάκχου ἐφόρουν προσωπίδας, ἐκράτουν αἰσχρὰ σύμβολα, ἀναμιγνύονται ἄνδρες καὶ γυναίκες, ἐκραύγαζον, ἐβωμολόχουν, ἐτραγουδοῦσαν τὰ πλέον ἀηδῆ ἀσματα, διήρχοντο τὰς ὁδοὺς καὶ τὰς πλατείας, περιέπαιζον τοὺς διαβάτας, ἐχόρευαν, ἐμεθύοντο, ἐκυλίοντο εἰς τοὺς δρόμους, ἠσχημόνουν, … ἔπραττον καὶ ἔλεγον κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Θεοῦ των «ὅσα αἰσχρὸν ἐστὶ καὶ λέγειν».

– Τοιαῦται ἦσαν αἱ ἑορταὶ καὶ αἱ πανηγύρεις τοῦ ἀρχαίου εἰδωλολατρικοῦ κόσμου Ἑλλήνων καὶ Ρωμαίων γνωσταὶ ὡς Διονύσια, Βάκχεια, Βοτά, Βρουμάλια, Σατουρνάλια, Λουπερκάλια, Κάλενδαι…

Ὑπὸ τὴν στέγην τῶν Ναῶν καὶ μὲ τὴν εὐλογίαν ἱερέων καὶ ἀρχιερέων τῆς ἐποχης ἐκείνης πᾶν εἴδος διαφθορᾶς ἐτελεῖτο. Ἄνωθεν ἐκ τῶν κορυφῶν τοῦ Ὀλύμπου ηὐλόγουν καὶ οἱ θεοὶ μετὰ τῶν θεαινῶν διασκεδάζοντες. Ὁλα ἐλεύθερα. Λοιπόν. Εὐοί, Εὐάν. Τὸ ἀπήτουν καὶ οἱ Θεοί. Read more »

ANAMNHΣEIΣ MHTPOΠOΛITΟΥ ΦΛΩPINHΣ

ΠPEΣΠΩN KAI EOPΔAIAΣ ΠATPΟΣ AYΓOYΣTINOΥ KANTIΩTΟΥ

Διηγείται ο ίδιος στη «Σπίθα», στο φύλλο 440 του 1985. Eπί τη συμπληρώση Μιας πεντηκονταετίας ιεροσύνης (1935-1985). Στη φωτογραφία ειναι 100ετης ο αγωνιστης  Μητροπολίτης & η «Σπίθα» που κραττά είναι αφιερωμένη στην Μια εκατονταετία, ‘από την γέννηση του.

Ειναι θαυμα του Θεου, πως με τόσους εχθρούς, που ζητουσαν την κεφαλήν του επί πίνακι (Γερμανους, Ιταλους, Σκοπιανους, μασόνους, ρασοφόρους, πολιτικούς, ‘αλλα και από κάποια, δηθεν πνευματικά του τέκνα, που σπούδασε, μπόρεσε να φτάση στά 104 του χρόνια!

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=61097
Στα χέρια του Θεου ειναι η ζωή μας και όχι στα χέρια των εχθρων

«Eμνησθην ημερων αρχαιων» (Ψαλμ.142,5)

“Xάριτι Θεού ειμί ο ειμί” ( A΄ Kορ. 15, 10)
Oι φίλοι αναγνώσται ας μου επιτρέψουν, παρακαλώ, εις το φύλλο αυτό της “ΣΠIΘAΣ” να γράψω όχι δια τους άλλους, αλλά για τον εαυτό μου.
Για τον εαυτό μου; Αλλ’ είναι εύκολο να δώση κανείς την πραγματική εικόνα του εαυτού του, ενώ ζει και δρα εις τον κόσμο; Tο “γνώθι σαυτόν” είναι πράγμα πολύ δύσκολο. Πυκνή ομίχλη από κακίες και πάθη καλύπτει ως επί το πλείστο τον άνθρωπο. Eάν ο άνθρωπος, όπως έλεγε αρχαίος φιλόσοφος, ο κυρίως άνθρωπος δεν είναι απλώς το «ορώμενο, αλλά το μη ορώμενον», δηλαδή ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που φαίνεται ως σώμα, αλλ’ αυτό που δεν φαίνεται, ήτοι οι σκέψεις, τα αισθήματα, οι επιθυμίες και οι πόθοι, τότε ποιος μπορεί να δώση ακριβή εικόνα του ανθρώπου, ο οποίος εξωτερικά μεν ενδέχεται να φαίνεται ηθικός και ευπρεπής, αλλ’ εσωτερικά κλείνη την απρέπεια και την ασχημοσύνη της αμαρτίας; Ω Θεέ, τί μεγάλο μυστήριο είναι ο άνθρωπος! Kηρύττωντας κάποτε εις την Αθήνα, έλεγα ότι εάν για κάθε άνθρωπο μπορούσε να κατασκευασθεί κινηματογραφική ταινία, η οποία να παρουσιάζη όχι μόνον όλες τις εξωτερικές κακιές πράξεις και ενεργείες του ανθρώπου, γνωστές και άγνωστες, μέχρι και τις ελάχιστες λεπτομέριες, αλλά και όλα τα κακά που συμβαίνουν στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, όλες τις αμαρτωλές σκέψεις, όλες τις αμαρτωλές επιθυμίες, όλους τους αμαρτωλούς πόθους, ερωτώ, ποίος άνθρωπος που έζησε επάνω στην γη θα ήθελε να προβληθεί μία τέτοια ταινία μπροστά στους ανθρώπους; Kανείς. Γιατί, Read more »

Ο Γεροντας Γερβασιος Παρασκευοπουλος (1877-1964)

ήταν Έλληνας θεολογος και κληρικος- Θεωρειται μια απο τις σημαντικοτερες προσωπικοτητες της νεοτερης ιστοριας της Πατρας

Η ανακοίνωση της Μητρόπολης Ημέρα γιορτής για τους Πατρινούς, αλλά και για όλους τους Χριστιανούς.
Στην ταραγμένη εποχή του 21ου αιώνα, με τα συγκλονιστικά γεγονότα τόσο καθοριστικά για την ανθρώπινη ιστορία, ένα λαμπρό αστέρι πρόβαλε στο στερέωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, ο π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος που υπήρξε μια από τις σημαντικότερες θρησκευτικο-πολιτικές προσωπικότητες της σύγχρονης ιστορίας της Πάτρας.
Διετέλεσε Ηγούμενος της Μονής Γηροκομείου Πατρών, καθώς και Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1939-1941)….
Την συνεχεια: https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/7204952-paraskeyopoylos

Απο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» 1965
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης Αὺγουστίνου

† ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ

(1877 – 1964)

Εἰς μνημόσυνον

(Εἰς τὸ ὑπʼ ἀριθμ. 273/1964 φύλλον τῆς «Σπίθας» ἀναγγέλοντες τὴν πρὸς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ ἀειμνήστου π. Γερβασίου ἐγράφομεν, ὅτι τὸ ἐπόμενον φύλλον θὰ ἀφιεροῦτο εἰς τὴν μνήμην αὐτοῦ. Ἀλλὰ λόγω βαρείας ἀσθενείας τοῦ Συντάκτου τῆς Σπίθας(*) ἡ ὑπόσχεσις ἐκείνη δὲν ἐπραγματοποιήθη. Ἐπὶ τῆ συμπληρώσει ἔτους ἀπὸ τῆς ἐκδημίας αὐτοῦ θὰ προσπαθήσωμεν νὰ ἐκπληρώσωμεν τὸ χρέος δίδοντες μίαν σκιαγραφίαν τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἔργου τοῦ ἀειμνήστου τοῦτου ἱεραποστολικοῦ ἀνδρός).

«Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 12)

Ὁ π. Γερβάσιος δὲν εἶλκε τὴν καταγωγὴν ἀπὸ τοὺς κατὰ κόσμον εὐγενεῖς. Δὲν ἐγεννήθη εἰς περιβάλλον «ἀριστοκρατικῆς» τινος οἰκογενείας, ἡ ὁποία καυχᾶται διὰ τὰ πλούτη καὶ τὴν δύναμίν της. Ἡ καταγωγή του ἦτο ταπεινή. Εἶδε τὸ φῶς τοῦ ἡλίου ἕν μικρὸν καὶ ἄσημον χωρίον, Γρανίτσαν τῆς Γορτυνίας. Ὤ! Αὐτὰ τὰ μικρὰ καὶ ἄσημα χωρία, τὰ ὁποῖα οὐδὲ κἄν σημειώνονται εἰς τὸν γεωργαφικὸν χάρτην, πόσας φορὰς ἀναδεικνύονται ὑπέρτερα τῶν πόλεων, τῶν μεγάλων ἀστικῶν κέντρων. Μέσα ἀπὸ τὴν ὕπαιθρον, μέσα ἀπὸ τὰ χαμόσπιτα καὶ τὰς καλύβας ἐξέρχονται ὑπέροχοι ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι προσφέρουν ὑψίστας εὐεργεσίας εἰς τὰς κοινωνίας καὶ τὰ ἔθνη. Ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ πού τόσον περιφρονεῖται, ὥς ποτε ἡ Ναζαρέτ, ἀνατέλλουν ἥλιοι, ὡς ἔλεγε χαρακτηριστικῶς ὁ ἀείμνηστος ἐθνικός μας ἱστορικὸς Παπαρρηγόπουλος πλέκων τὸ ἐγκώμιον ἐξόχου ἀνδρός, τοῦ Ἀσωπίου, ὅστις εἶλκε τὴν καταγωγήν του ἐκ τῶν ταπεινῶν του λαοῦ τάξεων. Καὶ ἐκ τοῦ μικροῦ καὶ ἀσήμου χωρίου τῆς Γορτυνίας ἐξῆλθε φῶς, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ φωτίση τὴν πρωτεύουσαν τῆς Πελοποννήσου καὶ νʼ ἀκτινοβολήση ἀκόμη πέραν τῶν ὀρίων αὐτῆς. Read more »

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
«ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» (σελίδες 47-52)

2. – ΤΟ ΛΕΥΚΟΝ

Η ΠΡΩΤΗ ΣΦΡΑΓΙΣ

• «Καὶ εἶδον, ὅτε ἤνοιξε τὸ ἀρνίον μίαν ἐκ τῶν ἑπτὰ σφραγίδων καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγοντος ὡς φωνὴ βροντῆς˙ ἔρχου. Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπʼ αὐτὸν ἔχων τόξον˙ καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. 6, 1-2)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄.

Ἡ πρωτη σφραγις

Τὰ δάκρυα τοῦ Ἰωάννου – Ὡς εἴδομεν εἰς τὸ προηγούμενον κεφάλαιον ἕνα βιβλίον μυστηριῶδες ἐσφραγισμένον μὲ ἑπτὰ σφραγίδας ἐθεάθη ἐν τῷ οὐρανῷ. Οὐδεὶς ἐκ τῶν ἐν τῷ οὐρανῷ, οὔτε ἐκ τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, οὔτε ἐκ τῶν ὑποκάτω τῆς γῆς ἠδύνατο νʼ ἀνοίξῃ καὶ νʼ ἀναγνώσῃ αὐτό. Ὁ Ἰωάννης βλέπων τὴν ἀδυναμίαν ταύτην ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων ἔκλαιε. Ἔκλαιε «πολὺ»* σημειώνει τὸ ἱερὸν κείμενον. Διότι ὁ Ἰωάννης δὲν ἦτο ἀναίσθητός τις ὕπαρξις. Δὲν ὡμοίαζε ποσῶς μὲ τοὺς κακοὺς ἐκείνους ποιμένας τῶν ἡμερῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἐκ τῶν ἀναπαυτικωτάτων καὶ προσοδοφόρων αὐτῶν θρόνων βλέπουν τὴν ζοφερὰν τοῦ ποιμνίου των ἄγνοιαν, τὴν κακίαν διαρκῶς ἐξαπλουμένην καὶ περισφίγγουσαν ὅλας τὰς ἡλικίας καὶ τὰς τάξεις, τὸν λαὸν δυστυχοῦντα καὶ ὑποφέροντα ποικιλοτρόπως, τὸν ὁρίζοντα πλήρη συννεφῶν ἐπαπειλοῦντα ἔκρηξιν σφοδρᾶς καταιγίδος, τὸν ἄνθρωπον σταυρούμενον, τὴν γῆν σειομένην, τὸν ἥλιον ἐκλείποντα καὶ αὐτοί… παίζουν ὡς οἱ ἀγροῖκοι τῆς Ρώμης στρατιῶται παρὰ τὴν ρίζαν τοῦ Σταυροῦ. Ἐνῷ μιμοῦμενοι τὸν Ἰωάννην τὸν Εὐαγγελιστήν, Παῦλον τὸν Ἀπόστολον καὶ τὸν λοιπὸν χορὸν τῶν ἀποστόλων, τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἁγίων, θὰ ἔπρεπε νὰ κλαίουν πολὺ καὶ νὰ πενθοῦν διὰ τὴν ἠθικὴν καὶ θρησκευτικὴν ἀθλιότητα τῶν καιρῶν μας, διὰ τὰς φρικτὰς ὁράσεις τοῦ παρόντος καὶ του μέλλοντος, θεωροῦντες τὰς συμφορὰς τοῦ ποιμνίου των ὡς ἰδικάς των συμφοράς˙ ἐνῷ μιμούμενοι τὴν δραστηριότητα τῶν μεγάλων Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἔπρεπε νὰ κάμουν τὸ πᾶν διὰ νὰ ρίψουν ὀλίγον φῶς, ἔστω ὀλίγας ἀκτῖνας εἰς τὸ ὁλονὲν ζοφούμενον σκότος, νὰ περιορίσουν τὸ κακόν, νὰ ἐπουλώσουν πληγάς, νὰ ἀπαλύνουν τὸν πόνον, αὐτοὶ ἀδιαφοροῦν, περὶ ἕν καὶ μόνον φροντίζοντες, περὶ τοὺ ἀθλίου αὐτῶν σαρκίου.

Read more »

Χριστιανική Σπίθα», Ιουλίου 1965, φυλ. 282
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2324

Ἐξιστορησι των επεισοδιων στην «Αρζεντινα»
(απο την εφημεριδα «Χριστιανικη Δημοκρατια», φ. 5/2-7-1953)

(Τὸ βράδυ τῆς 27ης πρὸς τὴν 28η Ἰουνίου 1953 ὁ Χριστιανικὸς λαὸς ἔδωσε μιὰ ἱστορικὴ μάχη στὸ παρὰ τὸ Καλαμάκι – Ἀθηνῶν κοσμικὸ κέντρο «Ἀρζεντίνα», ὅπου ὑπὸ ἰσχυρὴ ἀστυνομικὴ προστασία διεξήχθη ἡ εἰδωλολατρικὴ ἑορτὴ τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς προαγωγείας τῆς Ἑλληνικῆς νεολαίας, ἡ ἐπονομαζομένη –πρὸς ἐξαπάτησιν τῆς κοινωνίας– «Καλλιστεῖα»)

Ἡ διενέργεια τῶν Καλλιστείων προκάλεσε διαμαρτυρίας ἀ­πὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς χώρας, Χριστιανικῶν καὶ μὴ Σωματείων, εἰς τὰς ὁποίας ὅμως δὲν ἐδόθη ἡ πρέπουσα σημασία ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν. Τοῦτο ὁδήγησε τὸν Χριστιανικὸν Σύλλογον «Μέγας Ἀθανάσιος» νὰ προβῆ εἰς τὰς γνωστὰς ἀποδοκιμασίας ἔξω ἀπὸ τὸ «ΡΕΞ» κατὰ τὸν προκριματικὸν διαγωνισμὸν τῶν Καλλιστείων. Παρὰ ταῦτα ὅμως οἱ ἁρμόδιοι «ἀγρὸν ἠγόρασαν». Τέλος, ἡ φαυλότης καὶ ὁ ἀντιχριστιανισμὸς τοῦ σημε­­ρινοῦ χρεωκοπημένου ὑλιστικοῦ Κράτους ἀπεκορυφώθη ὅ­ταν ἔ­γραφε στὰ παληά του τὰ παπούτσια τὸ διάβημα τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκ­κλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἐζήτησε τὴν κατάρ­γησιν τῶν προαγωγικῶν καὶ ἀντιχριστι­ανικῶν καλλιστείων.
Τὰ χριστιανικὰ Σωματεῖα τοῦ «Μεγάλου Ἀθανασίου» καὶ «Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ» ὀργάνωσαν τὴν ἀποδοκιμασίαν τοῦ κακοῦ. Τὸ κακὸν ἀντιμετωπίσθη διὰ δύο μέσων, α΄) τῆς προσευχῆς καὶ β΄) τῆς διαμαρτυρίας.
Ὁ λαὸς προσεύχεται. Ὑπέροχος μεγαλειώδης καὶ συγ­­κινητικὴ ἦ­το ἡ συγκέντρωσις στὸν ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου [Ψυρρῆ] Ἀθηνῶν. Εἰδοποιημένοι ἀπὸ ἔκτακτη ἔκδοσι τῆς «Σπίθας», ἄρχισαν ἀπὸ νωρὶς νὰ προσέρ­χων­ται στὸ ναὸ γιὰ τὴν ὁλονύκτια προσευχή. Στὶς 9 μ.μ. ὁ ναὸς ἤτανε κι᾽ ὅλας πλήρης. Read more »

ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ 

  Συνέντευξη με τον αείμνηστο ‘Αντώνη Ιωαννίδη

————-

————-

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2326

Καλλιστεια στο Πασαλιμανι – Η δικη

(†) Ἀντώνη Π. Ἰωαννίδη

Τὸ 1953 προηγήθηκε ἀρχικὰ ἕνας προκριματικὸς διαγωνισμὸς τῶν εἰδωλολατρικῶν καλλιστείων στὸ «Ρέξ» τῶν Ἀθηνῶν μὲ ἀποδοκιμασίες τῶν πιστῶν ἔξω ἀπὸ τὸ κινηματοθέατρο. Ἔπειτα, τὸ βράδυ τοῦ Σαββάτου 27 πρὸς Κυριακὴ 28 Ἰουνίου, ἔγινε ἡ κυρίως τελετὴ τῶν καλλιστείων στὸ παραθαλάσσιο κέντρο διασκεδάσεως «Ἀρζεντίνα» στὸ Καλαμάκι – Ἀθηνῶν, ὅπως εἴδαμε ἤδη. Αὐτὴ ἦταν ἡ κεντρικὴ καὶ ἐναρκτήρια ἐκδήλωσι μὲ δρακόντεια μέτρα ἀσφαλείας. Κατόπιν ἀκολούθησαν ἄλλες τέτοιες ἐκδηλώσεις σὲ συνοικίες, ὅπως ἡ ἀκόλου­θη. Στὶς 29 Αὐγούστου δηλαδή, Σάββατο βράδυ πρὸς Κυριακὴ 30 Αὐγούστου, θὰ γίνονταν καλλιστεῖα στὸν κινηματογράφο «Παλλὰς» στὸ Πασαλιμάνι τοῦ Πειραιῶς. Οἱ διαμαρτυρίες ἐπαναλήφθηκαν καὶ ἐδῶ ἀπὸ ἐργαζόμενα παλληκάρια τοῦ Πειραιῶς, ποὺ συνελήφθησαν καὶ μετὰ ἀπὸ δύο μῆνες, τὸν Ὀκτώβριο, γινόταν ἡ δίκη τους, γιὰ τὴν ὁποία ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔγραψε ἄλλο ἄρθρο στὴ «Σπίθα»)

Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος πονοῦσε γιὰ τὴν ἐκ­μετάλλευσι τῶν ἀνθρώπων καὶ εἰ­δικὰ τῶν γυναικῶν. Ἐκεῖνα τὰ χρόνια ἄρ­χιζαν νὰ καθιερώ­νωνται τὰ καλλιστεῖα. Ὁ Γέροντας τὰ ὠ­νόμαζε «ἐμπόριο λευκῆς σαρκός», καὶ ἄρχισε τὰ πύ­ρινα κηρύγματα γιὰ τὴν ἀφύπνισι τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴ δρᾶσι μέσῳ συλλαλητηρίων γιὰ τὴ ματαίωσι τῶν καλλιστείων. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2316

«Χριστιανικὴ Σπίθα» (φ. 146/Ἰούλ. 1953)
τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Αστυνομια Πομπηΐας ἢ Ελλαδος;

(Τὸν Ἰούλιο τοῦ ἔτους 1953, ἐπὶ κυβερνήσεως Ἀλεξάνδρου Παπάγου, ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἡγεῖται ἑνὸς ἀγῶνος τῶν πιστῶν κατὰ τοῦ αἰσχροῦ θεσμοῦ τῶν καλλιστείων, ποὺ διοργανώνει μὲ τὴν προστασία τοῦ κράτους στὸ παραλιακὸ κέντρο «Ἀρζεν­τίνα» στὸ Καλαμάκι ὁ δημοσιογράφος ἀρχισυντάκτης τῆς ἐφημερίδος «Ἀκρόπολις» Ἀχιλλέας Μαμάκης.)

Στὴν ἀρχαιότητα ὑπῆρχε μία πόλι, ποὺ οἱ κά­τοικοί της ζοῦσαν μὲ σύνθημα «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13 = Α΄ Κορ. 15,32). Φαΐ, πιοτό, κι ἀκολασία. Καὶ γιὰ νὰ μὴ τοὺς ἐνοχλῇ κανείς, τοὺς προστάτευε ἡ ἀ­στυ­νομία τους, ἀστυνομία ἀντάξια τῆς πόλεως.
Ἡ πόλις αὐτὴ ἦταν ἡ Πομπηΐα, στὴν ἐπαρχία Καμπανίας τῆς κοσμοκράτειρας ῾Ρώμης. Σήμερα δὲν ὑπάρχει. Στὶς 24 Αὐγούστου τοῦ 79 μ.Χ. τὸ πρωὶ ἄνοιξε ὁ κρατήρας τοῦ γει­τονι­κοῦ ἡφαιστείου, τοῦ Βεζουβίου, ξέρασε φωτιὰ καὶ λάβα, κ᾽ ἔθαψε τὰ πάντα 7 μέτρα βαθειὰ μέσα σὲ τέφρα. Τὸ 1592 ἀρχαιολόγοι ἔ­καναν ἀνασκαφή, ξέθαψαν κτήρια, εἴδωλα, καὶ πτώματα ἀ­πανθρακωμένα σὲ σκηνὲς τό­σο αἰσχρές, ὥστε κρίθηκε σκόπιμο νὰ κλειστοῦν σὲ ἰδιαίτερο θά­λαμο τοῦ μουσείου τῆς Νεαπόλεως, ὅπου γιὰ νεαροὺς ἐπισκέπτες ἡ εἴσοδος ἀπαγορεύεται.
Δὲν μᾶς διδάσκει, ἀγαπητοί μου, δὲν μᾶς φοβίζει ἡ Πομ­πηΐα μὲ τὸ οἰκτρὸ τέλος της;

* * *

Καὶ τώρα ἀπὸ τὴν Πομπηΐα στὴν Ἀθήνα. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2316

Κυριακὴ & Ἀπόδοσις Κοιμήσεως Θεοτόκου
23 Αὐγούστου 2020 ἑσπέρας

Αστυνομια Πομπηΐας ή Ελλαδος;

(Τὸν Ἰούλιο τοῦ ἔτους 1953, ἐπὶ κυβερνήσεως Ἀλεξάνδρου Παπάγου, ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἡγεῖται ἑνὸς ἀγῶνος τῶν πιστῶν κατὰ τοῦ αἰσχροῦ θεσμοῦ τῶν καλλιστείων, ποὺ διοργανώνει μὲ τὴν προστασία τοῦ κράτους στὸ παραλιακὸ κέντρο «Ἀρζεν­τίνα» στὸ Καλαμάκι ὁ δημοσιογράφος ἀρχισυντάκτης τῆς ἐφημερίδος «Ἀκρόπολις» Ἀχιλλέας Μαμάκης.)

Στὴν ἀρχαιότητα ὑπῆρχε μία πόλι, ποὺ οἱ κά­τοικοί της ζοῦσαν μὲ σύνθημα «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13 = Α΄ Κορ. 15,32). Φαΐ, πιοτό, κι ἀκολασία. Καὶ γιὰ νὰ μὴ τοὺς ἐνοχλῇ κανείς, τοὺς προστάτευε ἡ ἀ­στυ­νομία τους, ἀστυνομία ἀντάξια τῆς πόλεως.
Ἡ πόλις αὐτὴ ἦταν ἡ Πομπηΐα, στὴν ἐπαρχία Καμπανίας τῆς κοσμοκράτειρας ῾Ρώμης. Σήμερα δὲν ὑπάρχει. Στὶς 24 Αὐγούστου τοῦ 79 μ.Χ. τὸ πρωὶ ἄνοιξε ὁ κρατήρας τοῦ γει­τονι­κοῦ ἡφαιστείου, τοῦ Βεζουβίου, ξέρασε φωτιὰ καὶ λάβα, κ᾽ ἔθαψε τὰ πάντα 7 μέτρα βαθειὰ μέσα σὲ τέφρα. Τὸ 1592 ἀρχαιολόγοι ἔ­καναν ἀνασκαφή, ξέθαψαν κτήρια, εἴδωλα, καὶ πτώματα ἀ­πανθρακωμένα σὲ σκηνὲς τό­σο αἰσχρές, ὥστε κρίθηκε σκόπιμο νὰ κλειστοῦν σὲ ἰδιαίτερο θά­λαμο τοῦ μουσείου τῆς Νεαπόλεως, ὅπου γιὰ νεαροὺς ἐπισκέπτες ἡ εἴσοδος ἀπαγορεύεται.
Δὲν μᾶς διδάσκει, ἀγαπητοί μου, δὲν μᾶς φοβίζει ἡ Πομ­πηΐα μὲ τὸ οἰκτρὸ τέλος της;

* * *

Καὶ τώρα ἀπὸ τὴν Πομπηΐα στὴν Ἀθήνα.
Ἐδῶ καὶ τρεῖς μῆνες ἑτοιμαζόταν ἡ εἰδωλο­λατρικὴ ἑορτὴ τῶν καλλιστείων. Ξεσηκώθηκε ἐναντίον τους ἡ κοινὴ γνώμη. Τριμελὴς ἐπιτρο­πὴ συνοδικῶν ἀρχιερέων ἐπισκέφθηκε τὸν πρω­θυπουργό, τοῦ παρέδωσε ὑπόμνη­μα καὶ ζή­τησε τὴν κατάργησι τῶν καλλιστείων. «Θὰ μελε­­τήσω τὸ ζήτημα», ἀπήντησε, ἐνῷ δὲν χρειαζόταν καμμία μελέτη παρὰ μόνο ἄμεση ἐνέργει­α. Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ», φυλ. 221, Νοέμβριος του 1959

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτουυ

ΕΙΣ ΝΗΣΟΝ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ

«Οὐκ ἔσται πόρνη ἀπὸ θυγατέρων Ἰσραὴλ»(Δευτερ. 23, 18)
«Πόρνους καὶ μοιχοὺς κρινεῖ ὁ Θεός»(Ἑβρ. 13, 4)

Κοινωνικὰ προβλήματα
Δόξα Θεῶ! Ἰδοὺ καὶ πάλιν, ἀγαπητοί μας, ὁ ἱεροκῆρυξ εἰς τὸν ἄμβωνα τοῦτον. Διότι μήπως ἄμβων, καὶ μάλιστα ἄμβων πανελλήνιος, δὲν εἶνε αἱ στήλαι τῆς μικρᾶς ταύτης θρησκευτικῆς ἐφημερίδος, τὴν ὁποίαν μὲ τὴν μικρὰν ὑλικὴν βοήθειαν καὶ πρὸ παντὸς μὲ τὴν μεγάλην ἠθικὴν ὑποστήριξην καὶ συμπαράστασιν φίλων ἀναγνωστῶν ἐπὶ μίαν δεκαπενταετίαν συνεχῶς ἐκδίδομεν; Καὶ ὅμως καὶ ἐκ τοῦ ἄμβωνος τούτου σκοτειναὶ δυνάμεις ζητοῦν νὰ μᾶς καταβιβάσουν. Ἀλλʼ ἡμεῖς μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Κυρίου θὰ ἀνερχώμεθα εἰς τὸν ἄμβωνα τοῦτον διὰ νὰ κηρύττωμεν κατὰ δύναμιν τὴν ἀλήθειαν, νὰ διδάσκωμεν καὶ παρηγορῶμεν τὸν λαόν, νὰ ἐλέγχομεν τὰ δημόσια σκάνδαλα καὶ καυτηριάζωμεν τὰς κοινωνικὰς πληγάς….

Tην συνέχεια:http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=47866#more-47866

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ

ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΜΕΣΑ.

Τοῦ συνεργάτου μας Λ.Α. (ἐξ Ἀθηνῶν)

Ἀγαπητέ μου Ἀρχιεπίσκοπε καί ἐπίσκοποι, θά ἤθελα νά σημάνω συναγερμό στίς συνειδήσεις σας, καλοπροαίρετα˙ ὅπως σημάνουν οἱ καμπάνες γιά μία πραγματική ἐλεύθερη Ἑλλάδα ἀπό τά δεσμά τῆς ἀκολασίας πού πληγώνουν θανάσιμα τήν πατρίδα μας. Τόπο καί χρόνο συνενώνει ἡ ἱστορία, καί τόν ἁπλώνει ὡς κόκκινο χαλί γιά νά διαβῆτε ἐσεῖς τώρα καί νά φθάσετε στό τέλος τῆς θητείας σας, ἀλλά καί νά κοιτάξτε πίσω, τά βήματα σας, αὐτά πού ἀφήσατε, καί δέν τά μεριμνήσατε, αὐτά πού δέν τά ἐπισκοπήσατε˙ ἦρθαν καί παρῆλθαν βασιλεῖς, πρωθυπουργοί Ἀρχιεπίσκοποι καί ἐπίσκοποι, πού κυβερνῆσαν καί ἐπισκοπῆσαν τήν μικρή, ἀλλά ἡρωική μας χώρα˙ χώρα ἡρώων καί ἁγίων.

Read more »