Μητροπολιτης Φλωρινης Αυγουστινος Καντιωτης:

Η αιθουσα της Ιεραρχιας δεν ειναι αιθουσα καποιας μασονικης στοας, οπου ωρισμενα μονο ατομα συνεδριαζουν & λαμβανουν μυστικας αποφασεις. Οχι!

(Ας το ἀκούσουν αὐτὸ ὅλοι οἱ δεσποτάδες & ἰδιαίτερα ο Καλαμαριας Ιουστῖνος Μπαρδάκας, ποὺ ἔκανε πρόταση στὴν Ιεραρχία να μην ενημερώνεται ὁ πιστός λαός, για τὸ τί λέγεται στην ιεραρχία, για νὰ μὴν ὑποστοῦν bullying οἱ δεσποτάδες!!!)

«Ἀφοῦ δὲν μπορέσαμε νὰ ὁμιλήσουμε ἐνώπιον τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς ἱεραρχίας, ἀπευθυνόμεθα πλέον πρὸς εὐσεβὴ λαὸν τῆς Πατρίδος, ὁ ὁποῖος ζωηρῶς ἐπιθυμεῖ νὰ πληροφορηθῇ τὰ ἐν τῇ Ι. Συνόδῳ, καὶ νὰ ἐκφράσῃ καὶ αὐτὸς την κρίσιν του καὶ τὰ αἰσθήματά του. Ἐρήμην τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐπικίνδυνο νὰ λαμβάνωνται ἀποφάσεις.
Ἡ αἴθουσα τῆς Ἱεραρχίας δὲν εἶναι αἴθουσα κάποιας μασονικῆς στοᾶς, ὅπου ὡρισμένα μόνο ἄτομα συνεδριάζουν καὶ λαμβάνουν μυστικὰς ἀποφάσεις. Ὄχι!
Ἡ αἴθουσα τῆς Ἱεραρχίας πρέπει νὰ εἶναι ὡς τὸ ὑπερῷον τῆς Πεντηκοστῆς, ὅπου ἔπνεε ἡ αὔρα τοῦ Παναγίου Πνευματος· «Οὖ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία» (Β´ Κορ. 3, 17).

(Ἀπό  τὸ περιοδικό «Χριστιανικὴ Σπίθα», ἀρ. φυλ. 436, Ὀκτώβρ.- Νοεμβρίου 1984)

Κερκυρας Νεκταριος: «Ο Αρχιεπισκοπος

κατελυσε το συνοδικο μας συστημα»

Σκληρή επιστολή του Μητροπολίτη Κερκύρας κατά του Αρχιεπισκόπου
«Ο Αρχιεπίσκοπος κατέλυσε το συνοδικό μας σύστημα» τονίζει ο κ. Νεκτάριος σε επιστολή-κόλαφο που έστειλε στη ΔΙΣ
Συνεχίζεται η κόντρα μεταξύ Αρχιεπισκόπου και μητροπολίτη Κερκύρας που άρχισε την περίοδο της καραντίνας με αφορμή τη στάση της Εκκλησίας απέναντι στα μέτρα της κυβέρνησης. Ο σεβασμιότατος εμμένει στη θέση του ότι υπάρχει ζήτημα κατάλυσης του συνοδικού συστήματος κατά το διάστημα αυτό, ενώ ζήτησε και πάλι έκτακτη σύγκληση της Ιεραρχίας, ώστε να δοθούν οι όποιες διευκρινίσεις και να φύγουν τα γκρίζα σύννεφα. Read more »

«Χριστιανική Σπίθα», Μάρτιος 1973, φυλ. 348β´
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΚΑΡΠΟΣ ΣΑΤΑΝΙΚΗΣ ΣΠΟΡΑΣ

• (Ὡς ἐσημειώσαμεν, καὶ ἄλλοτε εἰς τὴν «Σπίθαν» ἠσχολήθημεν μὲ τὸ θέμα τοῦ διαζυγίου. Εἰς τὸ ὑπʼ ἀριθμ. 95/1949 φύλλον ἐγράφομεν, ὅτι τὸ διαζύγιον εἶνε εἶς τῶν καρπῶν τῆς σπορᾶς τοῦ Ἀντιχρίστου. Κατωτέρω δημοσιεύομεν σχετικὴν περικοπὴν τοῦ ἄρθου ἐκείνου, τὸ ὁποῖον ἐδημοσιεύθη καὶ εἰς τὸ ἡμέτερον βιβλίον «Ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός», Βόλος 1950, σελ 77-81).

«Ἀλλά, Ἑλλάς, γλυκυτάτη Πατρίς, τί ἔπαθες; Σύ, ποὺ παρήρχοντο ἔτη καὶ δεκαετίαι, καὶ τὰ ἀρχεῖα τῶν Ἱ. Μητροπόλεών σου δὲν ἀνέγραφον οὔτε ἕν διαζύγιον, τί ἔπαθες κατὰ τοὺς τελευταίους τούτους χρόνους, ὥστε εἰς μὲν τὴν σημερινὴν Πρωτεύσουσάν σου, σύγχρονον Βαβυλῶνα, νὰ ὑπάρχη σύλλογος παρανόμως συζώντων, οἱ ὁποῖοι πληθύνονται ὡς ἡ ἄμμος τῆς ἀκτῆς τοῦ Φαλήρου, εἰς πόλιν δὲ τῆς Πελοποννήσου ὁ ἐκεῖ Ἱεράρχης νὰ θρηνῆ διὰ τὸ πλῆθος τῶν αἰτήσεων πρὸς ἔκδοσιν ποὺ κατακλύζουν τὰ Γραφεῖα τῆς Μητροπόλεώς του;
Καὶ ἡ Ἑλλάς, ἡ Χριστιανικὴ Ἑλλάς, κλαίουσα ἐπὶ τῶν ἠθικῶν της ἐρειπίων μὲ ὀργὴν δακτυλοδεικτεῖ τοὺς ἐνόχους τῆς μεγάλης συμφορᾶς της!
Ἔζη ἡ Ἑλλὰς μὲ τὸ Εὐαγγέλιον. Ἀλλʼ αἴφνης ἐν μέσω τοῦ λαοῦ της, μόλις ἀναπνεύσαντος ἐκ τῆς Τουρκικῆς δουλείας, ἐναφανίσθησαν τὰ νεώτερα φῶτα, οἱ πρόδρομοι καὶ οἱ κήρυκες τοῦ Ἀντιχρίστου. Ποῖοι; Διάφοροι νέοι, ψευδοδιανοούμενοι, οἱ ὁποῖοι μετέβησαν διὰ σπουδὰς εἰς τὰς μεγαλουπόλεις τῆς Εὐρώπης, καὶ ἀντὶ νὰ σπουδάσουν τὴν Ἐπιστήμην καὶ νὰ γνωρίσουν τὸ βάθος, τὴν καλὴν ὄψιν τοῦ πολιτισμοῦ, αὐτοὶ οἱ ἀνόητοι προσειλκύσθησαν ἀπὸ τὴν ἐπιφάνειαν, ἐμαγεύθησαν ἀπὸ τὰς βιτρίνας τοῦ ἁμαρτωλοῦ περιβάλλοντος τῆς Εὐρώπης, ἔγιναν τακτικοὶ θαμῶνες τῶν νυκτερινῶν κέντρων, ἐμολύνθησαν ψυχικῶς καὶ σωματικῶς, ἔφαγαν ʽʽμὲ τὴν κουτάλαʼʼ τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἁμαρτίαν τῆς Δύσεως καὶ ἔπειτα τὰ οἰκτρὰ αὐτὰ ναυάγια τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς πίστεως ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Πατρίδα καὶ αὐτοετιτλοφορήθησαν ὡς ἀνώτερα πνεύματα, ὡς διαφωτισταί, ὡς μεταρρυθμισταί, ὡς σωτῆρες τῆς Ἑλλάδος. Read more »

«Χριστιανική Σπίθα», Μάρτιος 1973, φυλ. 348
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΑΥΤΟΜΑΤΟΝ ΔΙΑΖΥΓΙΟΝ;

Σημεῖο τῶν καιρῶν

(Καὶ ἄλλοτε ἡ «Σπίθα» ἠσχολήθη μὲ τὸ θέμα τοῦ αὐτομάτου διαζυγίου. Οἱ λεγόμενοι «ἀλύτρωτοι» κινοῦνται ἐκ νέου. Πᾶσαν προσπάθειαν καταβάλλουν νὰ ἐπιτύχουν τὴν αὐτόματον διάλυσιν τοῦ γάμου. Τὸ Ὑπουργεῖον τῆς Δικαιοσύνης δεικνύεται δυστυχῶς εὐνοϊκὸν ἀπέναντί των. Καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπέστειλε πρὸς τοὺς Ἱεράρχας ἐγκύκλιον, διὰ τῆς ὁποίας ζητεῖ τὴν γνώμην αὐτῶν, ἐὰν εἶνε ἀνάγκη νὰ δειχθῆ συγκατάβασις τῆς Ἐκκλησίας…

Τῶ 1920 ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐντόνως διεμαρτυρήθη διʼ Ὑπομνήματός της πρὸς τὴν Κυβέρνησιν διὰ τὸ περιβόητον «ἀσυμβίβαστον τῶν χαρακτήρων» ὡς λόγον διαζυγίου, καὶ ἐτόνισεν ὅτι τοιαῦται ἀπαιτήσεις τῆς Πολιτείας θὰ ὁδηγήσουν εἰς χωρισμὸν τῆς Ἐκκλησίας ἀπʼ αὐτῆς. Σήμερον, ὅτε πλέον τίθεται θέμα αὐτομάτου διαζυγίου, ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει ἐντονώτερον νὰ διαμαρτυρηθῆ, καὶ ἐπʼ οὐδενὶ λόγω νὰ ὑποχωρήση εἰς τὴν ἐξωφρενικὴν ἀπαίτησιν. Διότι ὑποχώρησις εἰς τὴν ἀπαίτησιν αὐτὴν θὰ σημάνη κατερείπωσιν τῆς οἰκογενείας καὶ καταρράκωσιν τῆς Ἐκκλησίας. Ὑπενθυμίζομεν ταπεινῶς καὶ προηγούμενον ἄρθρον τῆς «Σπίθας» ὑπὸ τὸν τίτλον «Ὄχι ὑποχωρήσεις» (ἀριθμ. Φύλ. 324/1971). Ἐκεῖ ἐφιστᾶτο ἡ προσοχὴ ἐπὶ δογματικῶν θεμάτων. Ἐδῶ ἐπὶ ἠθικοῦ. Οὔτε προδοσία πίστεως οὔτε προδοσία ἠθικῆς. Πίστις καὶ ἠθικὴ εἶνε ἀλληλένδετα καὶ ἀχώριστα. Ἰσχύει καὶ περὶ αὐτῶν τὸ «Ἄ ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω». Ὁ εὐσεβὴς λαὸς ἀναμένει παρὰ τῆς Ἐκκλησίας του ἡρωϊκὴν ἀντιμετώπισιν τῆς προπετοῦς καὶ αὐθάδους καὶ ὅλως ἐξωφρενικῆς καὶ ἀπαραδέκτου ἀπαιτήσεως. Ἡ Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει διὰ νὰ ἱκανοποιῆ τὰ ἁμαρτωλὰ θελήματα τοῦ κόσμου˙ ὑπάρχει διὰ νὰ διδάσκη καὶ νὰ φρονιματίζη τὸν κόσμον.

Δημοσιεύομεν ἐνταῦθα ἡμέτερον Ὑπόμνημα ὑποβληθὲν τῆ Ἱερᾶ Συνόδω εἰς ἀπάντησιν πρὸς τὴν ἐγκύκλιον αὐτῆς ἐπὶ τοῦ θέματος τοῦ αὐτομάτου διαζυγίου). Read more »

[Έγινε στην Ιερά Μονή του οσίου Γερασίμου στην Κεφαλονιά. Ο διάκονος που χαστουκίζεται είναι ο αγωνιστής, σεβάσμιος γέροντας τώρα, ἀρχιμανδρίτης τῶν Πατρῶν Νικόδημος Πετρόπουλος και ο λαϊκός που διαμαρτύρεται είναι ο Γεώργιος Σαβόπουλος από την Κεφαλονιά]

Read more »

«Χριστιανική Σπίθα», Οκτωβριος-Νοέμβριος 1970, φυλ. 338
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΡΚΟΥ

(Τὸ θέμα τοῦ ὅρκου εἶνε ἐκ τῶν θεμάτων ἐκείνων, εἰς τὰ ὁποῖα πολλάκις ἐπανέρχεται ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος εἰς τὰς ὁμιλίας του. Χαρακτηριστικῶς ἀναφέρομεν, ὅτι ὅλαι σχεδὸν αἱ 21 ὁμιλίαι του εἰς τοὺς Ἀνδριάντας καταλήγουν εἰς τὸ θέμα τοῦ ὅρκου. Ἐθεώρει τὸν ὅρκον ὡς ἕν τῶν μεγαλυτέρων ἁμαρτημάτων, καὶ προσεπάθει διὰ τῶν ὁμιλιῶν του νὰ ἐξαλείψη παντελῶς τὸν ὅρκον. «Οὐκ ἀποστήσομαι – ἔλεγεν – ἕως ἄν κατορθώσητε, ἐπειδὴ τὸ ζητούμενον ἡμῖν οὐ τοῦτό ἐστιν, ἤ ὀλιγάκις εἰπεῖν, ἤ πολλάκις, ἀλλὰ μέχρι τότε λέγειν, ἕως ἄν ὑμᾶς πείσωμεν». Κατωτέρω δημοσιεύομεν περικοπὰς ἐκ τῶν ὁμιλιῶν τοῦ ἱεροῦ πατρός, παραθέτοντες καὶ τὴν μετάφρασιν αὐτῶν).

Ο ΠΟΛΥΟΡΚΟΣ ΕΙΝΕ ΚΑΙ ΕΠΙΟΡΚΟΣ

• «Οὐδὲ τοῦτο μόνον τὸ δεινὸν ἔχει ὁ ὅρκος, ὅτι καὶ παραβαινόμενος καὶ φυλαττόμενος κολάζει τοὺς ἁλισκομένους, ὅπερ ἐν οὐδενὶ τῶν ἄλλων ἁμαρτημάτων συμβαίνον ἴδοι τις ἄν˙ ἀλλὰ καὶ ἕτερον οὐκ ἔλαττον τούτου κακόν. Τί δὲ τοῦτό ἐστι; Τὸ μηδὲ βουλομένοις μηδὲ σπουδάζουσι δυνατὸν εἶναι εὐορκῆσαι πολλάκις. Ὁ γὰρ διηνεκῶς ὀμνύς, καὶ ἐκὼν καὶ ἄκων, καὶ ἀγνοῶν καὶ εἰδώς, καὶ σπουδάζων καὶ παίζων, καὶ ὑπὸ θυμοῦ πολλάκις ἐκφερόμενος καὶ ὑπὸ ἑτέρων πολλῶν, ἐπιορκήσει πάντως. Καὶ πρὸς ταῦτα οὐδεὶς ἀντερεῖ˙ οὕτως ἐστὶν ὡμολογημένον καὶ δῆλον, ὅτι τὸν πολύορκον ἀνάγκη καὶ ἐπίορκον εἶναι» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ὁμιλία ΙΔ΄ εἰς τοὺς Ἀνδριάντας, Ἐ. Π. Migne 49, 114).

Μετάφρασις
Δὲν εἶνε αὐτὸ τὸ μόνον κακὸν ποὺ ἔχει ὁ ὅρκος, ὅτι δηλαδὴ τιμωρεῖ αὐτοὺς ποὺ τὸν χρησιμοποιοῦν καὶ ὅταν τὸν παραβαίνουν καὶ ὅταν τὸν τηροῦν, πρᾶγμα ποὺ δὲν βλέπει τις νὰ συμβαίνη εἰς κανένα ἀπὸ τὰ ἄλλα ἁμαρτήματα˙ ἀλλʼ ἔχει καὶ ἄλλο κακόν, ὄχι μικρότερον ἀπὸ αὐτό. Ποῖον εἶνε αὐτό; Τὸ ὅτι δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ ὁρκισθοῦν ἀληθῶς καὶ αὐτοὶ ἀκόμη, οἱ ὁποῖοι θέλουν καὶ προσπαθοῦν νὰ ὁρκίζονται ἀληθῶς. Διότι αὐτὸς ποὺ συνεχῶς ὁρκίζεται, εἴτε μὲ τὴν θέλησίν του, εἴτε ἐν γνώσει εἴτε ἐν άγνοία εὑρισκόμενος, εἴτε σοβαρολογῶν εἴτε παίζων, εἴτε ὑπὸ θυμοῦ πολλάκις ἀναγκαζόμενος εἴτε ὑπὸ πολλῶν ἄλλων, πάντως θὰ ἐπιορκήση. Οὐδεὶς θὰ ἀρνηθῆ τὴν ἀλήθειαν αὐτήν˙ ἔτσι γίνεται φανερὸν καὶ ὑπὸ πάντων ὁμολογεῖται, ὅτι ὁ πολύορκος εἶνε κατʼ ἀνάγκην καὶ ἐπίορκος.

ΜΗ ΑΝΑΓΚΑΖΗΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΟΡΚΙΖΩΝΤΑΙ

• «Οὐχ οὕτω στένω καὶ δακρύω σφαζομένους ἀκούων τινὰς ἐν ταῖς ὁδοῖς, ὡς στένω καὶ δακρύω καὶ φρίττω, ἐπειδὰν ἴδω τινὰ πλησίον τῆς τραπέζης ταύτης ἐλθόντα, καὶ τὰς χεῖρας θέντα, καὶ τῶν Εὐαγγελίων ἀψάμενον καὶ ὀμνύοντα. Περὶ χρημάτων ἀμφιβάλλεις, εἰπέ μοι, καὶ ψυχὴν ἀναιρεῖς;

Read more »

«Χριστιανικη Σπίθα» τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου
Οκτωβρίου-Νοεμβρίου τοῦ 1970, ἀρ. φυλ. 228

ΝΑ ΟΡΚΙΖΩΜΕΘΑ;

«Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὁμόσαι ὅλως»(Ματθ. 5, 34)

• 

  (*) Ἐξ ἀφορμῆς διαρρήξεως ἱερῶν Ναῶν τῆς πόλεως Φλωρίνης ὑπὸ κλεπτῶν ἐκλήθη μεταξὺ ἄλλων νὰ καταθέση ὡς μάρτυς εἰς τὴν ἐνώπιον τοῦ Πρωτοδικείου Φλωρίνης σχετικὴν δίκην ἐφημέριος τοῦ ἱ. Ναοῦ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, πατὴρ ὀκτὼ τέκνων. Οὗτος ὅμως ἐδήλωνσε εἰς τὸ δικαστήριον, ὅτι θὰ εἴπη μὲν ὅσα περὶ τῆς ὑποθέσεως γνωρίζει, δὲν δύναται ὅμως νὰ δώση ὅρκον, ὅστις, προκειμένου περὶ κληρικῶν, συνίσταται εἰς «διαβεβαίωσιν ἐπὶ τῆ ἱερωσύνη» αὐτῶν. Ἡ ἄρνησίς του νὰ ὁρκισθῆ ἐδημιούργησε θέμα εἰς τὸ δικαστήριον, τὸ ὁποῖον προειδοποίησε τὸν ἐν λόγω κληρικόν, ὅτι, ἐὰν τελικῶς δὲν ὡρκίζετο, θὰ ἐτιμωρεῖτο, ἐπὶ τῆ βάσει τοῦ νόμου. Οὗτος ὅμως δὲν ἐκάμφθη, εἰπών, ὅτι ὡς πνευματικὸς – ἐξομολόγος ἔχει πολλάκις συμβουλεύσει τοὺς πιστοὺς νʼ ἀποφεύγουν τὸν ὅρκον, καὶ ἐπομένως δὲν ἦτο δυνατὸν ὁ ἴδιος νὰ παραβῆ τὴν ρητὴν περὶ ὅρκου ἐντολὴν τοῦ Κυρίου. Τελικῶς τὸ δικαστήριον ἐπέβαλεν εἰς τὸν ἀρνηθέντα τὸν ὅρκον κληρικὸν τετράμηνον φυλάκισιν. Ἐγένετο ἔφεσις, καὶ ἡ ὑπόθεσις ἐξεδικάσθη ἐκ νέου τὴν 27ην Νοεμβρίου ἐνώπιον τοῦ Ἐφετείου Θεσσαλονίκης. Εὐλαβεῖς δικηγόροι, συνήγοροι τοῦ κατηγορουμένου ἱερέως, ὑπεστήριξαν τὴν ἄποψιν, ὅτι πᾶς πιστός, πολὺ δὲ περισσότερον ἕνας κληρικός, ὀφείλει πρῶτον ὑπακοὴν εἰς τὸν τέλειον Νόμον τοῦ Θεοῦ καὶ ὕστερον εἰς τοὺς νόμους τῶν ἀνθρώπων. Τὴν ἴδιαν θέσιν ὑπεστήριξε καὶ ὁ ἀξιότιμος Εἰσαγγελεὺς κ. Κατεβαίνης, ὁ ὁποῖος ἐζήτησε τὴν ἀθώωσιν τοῦ κατηγορουμένου ἱερέως. Ἡ ἀπόφασις ἦτο ἀθωωτική. Διὰ τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς ἐδικαιώθη καὶ νομικῶς ἡ θέσις τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν δέχονται νὰ ὁρκίζωνται καὶ νὰ καταπατοῦν σαφεστάτην ἐντολὴν τοῦ Κυρίου. Θέλομεν νὰ ἐλπίζωμεν, ὅτι αὕτη θʼ ἀποτελέση νομικὸν προηγούμενον.
  Ἐξ ἀφορμῆς τῆς ὑποθέσεως τοῦ ζηλωτοῦ κληρικοῦ μας ἐξεδώκαμεν τὴν ὑπʼ ἀριθμ. 120/22-11-70 ἐγκύκλιον, τὴν ὁποίαν καὶ δημοσιεύομεν εἰς τὸ παρὸν φύλλον τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας».

Εὐλαβὴς χριστιανὸς τῆς ἡμετέρας περιφερείας μᾶς ἐρωτᾶ: «Τί περὶ ὅρκου φρονεῖ ἡ Ἐκκλησία;». Εἰς τὸ σπουδαῖον τοῦτο ἐρώτημα, προσφιλῆ μου πνευματικὰ τέκνα, θὰ προσπαθήση νʼ ἀπαντήση ἡ παροῦσα ἐγκύκλιος. Read more »

«Χριστιανική Σπίθα»,  Ιουλίου 1965, φυλ. 282
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

Τὸ πρῶτον καθῆκον τοῦ ἐπισκόπου εἶνε ἡ μέχρι θανάτου ὑπεράσπισις τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐκ τῶν ἐπιθέσεων τῶν ἀπίστων καὶ τῶν αἱρετικῶν. Ὁ ἐπίσκοπος, ὁ ἀληθὴς ἐπίσκοπος, πρέπει νὰ εἶνε ὁ ἀκοίμητος φρουρὸς τῆς πίστεως, ὅπως ὁ στρατιώτης εἶνε ὁ ἀκοίμητος φρουρὸς τῆς πατρίδος. Καὶ ὅπως ὁ γενναῖος στρατιώτης, ὁ φυλάσσων τὰ σύνορα τῆς πατρίδος οὐδὲ σπιθαμὴν τῆς πατρώας γῆς παραδίδει εἰς τοὺς ἐχθρούς, οὕτω καὶ ὁ ἐπίσκοπος οὐδὲ σπιθαμὴν τῆς πατρώας πίστεως, οὐδὲ ἰῶτα ἕν ἤ μίαν κεραίαν ἐγκαταλείπει ἀνυπεράσπιστον, ἀλλὰ μάχεται ὡς λέων κατὰ τὰ παραδείγματα τῶν ἀειμνήστων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι, χάριν τῆς πίστεως, καὶ θρόνους ἀπώλεσαν καὶ εἰς ἐξορίας ἐπορεύθησαν καὶ παντοειδῆ μαρτύρια ὑπέστησαν, καὶ θάνατον.
Ἀλλὰ δυστυχῶς ἡ ἱερὰ αὐτὴ ἀγωνιστικότης ἐξέλιπεν. Οἱ σημερινοὶ Ἱεράρχαι δὲν ἀγωνίζονται μὲ τὸ ἱερὸν πάθος τῶν πατέρων. Ὁ εὐσεβὴς λαὸς μετὰ βαθυτάτης λύπης βλέπει ὅτι, ἐνῶ οἱ Ἱεράρχαι μας διεξάγουν κραταιόν, πείσμονα καὶ ἀνένδοτον ἀγῶνα, διὰ νὰ ἐπιτύχουν τὸ ἐπάρατον καὶ λαομίσητον μεταθετόν, ἀδιαφοροῦντες διὰ τὴν κοινὴν γνώμην καὶ ἀπειλοῦντες καὶ αὐτὴν τὴν Κυβέρνησιν, ἀντιθέτως διὰ φλέγοντα ζητήματα πίστεως δὲν ἐκδηλώνουν ἀγωνιστικότητα. Νομίζει τις ὅτι ἔχουν ἀποθάνει. Ἀπόδειξις τὸ θέμα Παπανούτσου. Ἑξάμηνον παρῆλθεν ἀφʼ ὅτου ὑπὸ τιμίων τέκνων τῆς Ἐκκλησίας ὁ Παπανοῦτσος κατηγγέλθη διʼ άντιχριστιανικὰς καὶ βλασφήμους ἰδέας, καὶ ἡ ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχὴ τοῦ τόπου μας, ἡ φρουρὸς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, παρʼ ὅλην τὴν πίεσιν τῆς κοινῆς γνώμης σιωπᾶ…
Ἀλλʼ ἐν μέσω τῆς ἐνόχου σιωπῆς ἀκούεται φωνὴ ἰσχυρὰ ὑπὲρ τῆς πατρώας πίστεως. Τίνος ἡ φωνή; Ἐπισκόπου; Ὄχι. Εἶνε ἡ φωνὴ ἑνὸς τιμίου ἐκπαιδευτικοῦ, τοῦ κ. Χρήστου Παναγιωτοπούλου, καθηγητοῦ Μαθηματικῶν ἐν Πειραιεῖ. Ὁ ἐκπαιδευτικὸς οὗτος, αἰσθανόμενος τὸ χρέος του ἀπέναντι τῆς Θρησκείας καὶ τοῦ Ἔθνους, ἐξέδωκε βιβλίον ὑπὸ τὸν τίτλον «Ἰδοὺ ποῦ ὑπάρχει ἡ σύγχυσις καὶ τὸ σκότος – Ἔργα καὶ Ἡμέραι Ε. Παπανούτσου». Εἰς τὸ βιβλίον εὐθαρσῶς καταγγέλονται αἱ ἀντιχριστιανικαὶ ἀντιλήψεις καὶ ἐνέργειαι τοῦ Γεν. Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Εἶνε τόσον φρικτὰ τὰ καταγγελόμενα καὶ μὲ τόσα ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα κατοχυροῦνται, ὥστε, ἄν ὑπῆρχε εὐαισθησία εἰς τοὺς κυβερνῶντας, θὰ ἔπρεπεν ὁ κ. Παπανοῦτσος νὰ ἐκδιωχθῆ ἐκ τοῦ Ὑπουργείου ἐντὸς εἰκοσιτεσσάρων ὡρῶν.
Ὁ κ. Χρ. Παναγιωτόπουλος ἔπραξεν ὅ,τι ἔπρεπε νὰ πράξουν οἱ Ἱεράρχαι. Λαϊκὸς οὗτος, καὶ οἰκογενειάρχης μὲ πολυμελῆ οἰκογένειαν, ὤρθωσε τὸ ἀνάστημά του καὶ ἤλεγξε τὸν ἀσεβῆ, ἀδιαφορῶν διὰ τὰς συνεπείας. Διὰ τοῦτο τοῦ ἀξίζει πᾶς ἔπαινος. Ἀνεδείχθη ἐπίσκοπος χωρὶς ἐγκόλπιον. Διὰ νὰ ἀποδειχθῆ διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν ὅτι ὁ εὐσεβὴς λαὸς εἶνε ὁ φρουρὸς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.

Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2228

Κυριακὴ Γ΄ Λουκᾶ
6 Ὀκτωβρίου 2019 ἑσπέρας

Ηθικος εκτραχηλισμoς

«Ἢ ἀγνοοῦντας διδάξομεν, ἢ κακουργοῦσιν οὐκ ἐπιτρέψομεν»
(Μ. Βασίλειος· Migne 32,128c)

Ἡ ἀσχημία, ἀγαπητοί μου, ποὺ παρουσιάζουν τὰ ἤθη μεταπολεμικά, καὶ ἔξω καὶ στὴν πατρίδα μας, εἶνε ἀ­περίγραπτη. Ἔχουμε σημάδια μεγάλης καταπτώσεως. Ἄλλοτε π.χ. δὲν μποροῦσαν νὰ σταθοῦν ἔντυπα μὲ γυμνὲς εἰκόνες, ἐνῷ τώρα τὸ κοινὸ ῥουφάει τὸν βόρβορο σὰν δροσιστικὸ νέκταρ. Κατάν­τημα· δημοσιογράφοι νὰ σερβίρουν κόπρια καὶ ἀναγνῶστες νὰ τὰ καταβροχθίζουν μὲ λαιμαργία! Διαστροφὴ τῆς φύσεως, σύμπτωμα κοπροφα­γίας ποὺ προκαλεῖ ἀηδία. Τὸ κα­κὸ γενικεύεται, παίρνει διαστάσεις. Οἱ ἐφημε­ρίδες περιγρά­φουν ἐγκλήματα φρικιαστικά, αἴσχη, ἀφροὺς τῆς ἁμαρτίας. «Κύματα ἐπαφρί­ζοντα τὰς ἑαυ­τῶν αἰσχύνας» (Ἰούδ. 13) κατακλύζουν τὸν τόπο· καὶ οἱ ὑψηλότερες παρθενι­κὲς κορυφὲς κινδυνεύουν νὰ καλυφθοῦν ἀπὸ τὸ νέο αὐτὸ κατακλυσμὸ τῆς αἰσχρότητος, ποὺ προκαλεῖ ἡ ἄσεμνη τέχνη καὶ λογοτεχνία. Μία ἔρευνα μεταξὺ μαθητῶν θὰ ἀπεκάλυπτε ὑλικό, ποὺ μπρο­στά του θὰ κοκκίνιζαν ἀ­πὸ ντροπὴ μαινάδες καὶ σάτυροι τῆς ἀρ­χαιότητος. Νήπια στοὺς δρόμους ψελλίζουν λέξεις καὶ φράσεις ποὺ δὲν θὰ τὶς ἀνέφερε οὔ­τε ὁ Ἀριστοφάνης στὶς κωμῳδί­ες του. Ἀκοὴ καὶ ὅρασι μικρῶν καὶ μεγάλων μο­λύνονται καθημερινῶς μέσα στὴ νέα Βαβυλῶ­να. Γιὰ τὴ γενεά μας ταιριάζει νὰ πῇ κανεὶς τὸ ψαλμικὸ «Ἐνεπάγημεν εἰς ἰλὺν βυθοῦ καὶ οὐκ ἔστιν ὑ­πόστασις» (Ψαλμ. 68,2)· βυθιστήκαμε σὲ βόρ­βορο καὶ τὰ πόδια μας δὲν βρίσκουν στερεὸ ἔ­δαφος νὰ πατήσουν. Ἀδελφοί, βουλιάζουμε!
Ἡ κατάστασι εἶνε θλιβερή. Πίσω ἀπὸ τὴν οἰ­κονομικὴ κρίσι καὶ χρεωκοπία ὑπάρχει ἡ ἠθι­κὴ κρίσι καὶ χρεωκοπία. Κινδυνεύουμε νὰ καταποντιστοῦμε σὰν τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα.
Ἀπέναντι στὴν κατάστασι αὐτὴ μὲ τὶς μικρές μας δυνάμεις ὑψώσαμε φωνὴ διαμαρτυρίας. Τὸ 1952 δη­μοσιεύσαμε στὸ περιοδικὸ «Σπίθα» 4 σχετικὰ ἄρθρα· τὸ 1ο μὲ τίτλο «Ἡ σύγχρονη Κίρ­κη» (φ. 121 Ἰαν.) ἤλεγξε τὴ διαφθορὰ ποὺ προκαλεῖ ὁ κινηματογράφος, τὸ 2ο μὲ τίτλο «Στὰρ Ἑλ­λάς» (ἔ.ἀ. 127 Μάρτ.) στηλίτευσε τὴν δημοσία βράβευ­σι τοῦ γυμνοῦ στὰ περιβόητα «καλλιστεῖα», τὸ 3ο μὲ τίτλο «Σόρτς (γυ­μναστικαὶ ἀσκήσεις καὶ ἐπιδείξεις)» (ἔ.ἀ. 129 Μάιος) καυτηρίασε τὸ γυμνι­σμὸ χιλιάδων μαθητριῶν μπροστὰ στὰ μάτια ἐπισήμων ἀκόμη καὶ ἀρχιερέων, καὶ τὸ 4ο μὲ τί­τλο «Σὲ νεκρο­ταφεῖο χοροί;» (ἔ.ἀ. 130 Μάιος) ἤλεγξε τὶς χοροεσπερίδες τῆς ἀριστοκρατίας μὲ τερά­στιες σπατά­λες ἐνῷ ἡ δυστυχία τοῦ λαοῦ συνθέτει δράματα. Γιὰ τὴν ἀρθρογραφία αὐτὴ ὁ τότε ἐπιτελάρχης μὲ διαταγή του ἀπηγόρευσε τὴν κυκλοφορία τῆς «Σπίθας» στὸ στρατό! Read more »

ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ

ΑΝΤΙ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ

Τὸ κύριον ἄρθρον τοῦ προηουμένου φύλλου τῆς «Σπίθας» περὶ Πολυχρονίου εἶχεν εὐμενῆ ἀπήχησιν εἰς τὸν θρησκευτικὸν λαόν, ὁ ὁποῖος σέβεται μὲν τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς ἐν ὑπεροχῆ ὄντας, ἀλλʼ ἐπιθυμεῖ αἱ ὑπὲρ αὐτῶν εὐχαὶ τῆς Ἐκκλησίας νὰ μὴ καταντοῦν εἰς κολακείαν. Τὸ Πολυχρόνιον, ὡς ἐγράφομεν, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ τροποποιηθῆ καὶ νʼ ἀποκτήση περιεχόμενον πνευματικόν. Πρέπει νʼ ἀπηχῆ τοὺς βαθυτέρους πόθους τῶν πιστῶν διὰ τὴν ἀποστολὴν τοῦ μοναδικοῦ ἐν τῶ κόσμω Ὀρθοδόξου βασιλείου μας. Εὐσεβὴς δικηγόρος τῶν Ἀθηνῶν μᾶς ἀπέστειλεν ἕνα ὕμνον, εἰς τὸν ὁποῖον ζωηρῶς ἐκφράζεται ἡ εὐχὴ τῆς Ὀρθοδόξου ψυχῆς, ὅπως ἡ Πατρίς μας γίνη κῆρυξ τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς ὅλον τὸν κόσμον. Τὸν ὕμνον τοῦτον, τὸν ὁποῖον ὁ εὐσεβὴς δικηγόρος θὰ ἤθελεν ἀντὶ Πολυχρονίου, δημοσιεύομεν ἐδῶ, διὰ νὰ δοθῆ ἀφορμὴ ὅπως καὶ ἄλλοι εὐσεβεῖς, ἐγκρατεῖς τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, τῆς παραδόσεως τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς μουσικῆς, ἀσχοληθοῦν περὶ τὴν σύνταξιν παρομοίων εὐχῶν, καὶ οὕτως ἐκ πολλῶν προέλθη ἡ τελειοτέρα εὐχή, ἥτις, ἐγκρινομένη ὑπὸ τῆς Ἱεραρχίας, θὰ καθιερωθῆ ἀντὶ Πολυχρονίου.

«Διαιωνίζων ὕμνος ἀναμέλπεσθαι
» τῆ τε Ὀρθοδοξία καὶ τῆ Ἑλλάδι
» κραταιωθῆναι ἐσαεὶ ἐν πνεύματι ἐνὶ
» εἰς τὸ ἐκχριστιανίσαι κόσμον ἅπαντα
» διὰ τῆς γνώσεως καὶ πίστεως τῆς ἐν Χριστῶ
» τῶ ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν».

Ὁ ἴδιος δικηγόρος, μελετητὴς τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας, μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι καθʼ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 καὶ εἰς μετέπειτα χρόνους ἀντὶ ἐθνικοῦ ὕμνου οἱ Ἕλληνες ἔψαλλον τὸν ἐξῆς ὑπέροχον ὕμνον τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ὁποῖον ἀκούομεν κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Θεοφανείων:

«Ἐλευθέρα μὲν ἡ κτίσις γνωρίζεται,
» Υἱοὶ δὲ φωτὸς οἱ πρὶν ἐσκωτισμένοι˙
» Μόνος στενάζει τοῦ σκότους ὁ προστάτης.
» Νῦν εὐλογείτω συντόνως τὸν Αἴτιον
» Ἡ πρὶν τάλαινα τῶν ἐθνῶν παγκληρία».

ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΑΣ ΕΒΡΙΔΑΣ

Ἡ Κυριακὴ ἡ ὁποία, ὅπως καὶ τὸ ὄνομά της φανερώνει, εἶνε ἡμέρα ἀφιερωμένη εἰς τὸν Κύριον, τείνει νὰ καταργηθῆ καὶ νὰ γίνη ἡμέρα τουριστική, ἡμέρα ἐκδρομῶν. Οἱ πιστοὶ τῶν πόλεων, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὰς πρωινὰς ὥρας τῆς Κυριακῆς μεταβαίνουν εἰς τοὺς ναούς, βλέπουν στίφη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, κατάφορτα μὲ ἐκδρομικὰ εἴδη, νὰ σπεύδουν εἰς τοὺς σταθμοὺς τῶν λεωφορείων διὰ νὰ ἐκδράμουν εἰς ἐξοχάς. Τὸ φαινόμενον τῆς ἀθρόας ἐξορμήσεως βλέπει τις πρὸ πάντων ὅταν τὰς πρωινὰς ὥρας τῆς Κυριακῆς διέλθη ἐκ τῆς παραλίας τοῦ Πειραιῶς. Ἐκεῖ βλέπει πλήθη λαοῦ νὰ ἐπιβιβάζωνται πλοίων, τὰ ὁποῖα τοὺς μεταφέρουν εἰς τὰς πλησίον νήσους τοῦ Σαρωνικοῦ. Οὔτε οἱ ἐκδρομεῖς ἐκκλησιάζωνται, ἀλλʼ οὔτε καὶ οἱ κάτοικοι τῶν νήσων τούτων, οἱ ὁποῖοι εὖρον πηγὴν ἐκμεταλλεύσεως τὸν τουρισμόν, ἐκκλησιάζονται. Νὰ ἀργήσουν ἐκεῖ τὰς Κυριακὰς οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ κλείσουν ὅλην τὴν ἡμέραν τὰ διάφορα κέντρα; Τί λέγετε; Ζῆτε ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου. Τὸ χρῆμα κυβερνᾶ σήμερον καὶ ὄχι ὁ Θεός. Καὶ χάριν, λοιπόν, τῆς λατρείας τοῦ χρήματος ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ καταργεῖται! Νὰ γεμίσουν τὰ ξενοδοχεῖα, τὰ καφενεῖα, τὰ ἐστιατόρια, τὰ ζαχαροπλαστεῖα καὶ ὅλα τὰ κέντρα τῆς διασκεδάσεως, νʼ ἀνέρχωνται οἱ εἰσπράξεις, καὶ ἄς ἀδειάσουν ὅλοι οἱ ναοί…
Ὡραία ἐμφάνισις τῆς Χριστιανικῆς Ἑλλάδος;! Εἰκὼν ἡ ὁποία οὐδέποτε ἦτο δυνατὸν νὰ διέλθη ἐκ τῆς διανοίας τῶν παλαιοτέρων κατοίκων τῶν νήσων μας, καὶ μάλιστα τῶν ἡρωικῶν νήσων Ὕδρας καὶ Σπετσῶν, οἱ ὁποῖοι τὴν Κυριακὴν προσήρχοντο εἰς τοὺς ναοὺς ὅλοι, σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις, καὶ ἐπεκαλοῦνταο τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος.
Ἀλλʼ ἔρχεται μάθημα εἰς τὴν σημερινὴν γενεὰν ἐκ χώρας μακράν. Ἔρχεται ἐκ μικρῶν νήσων, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα διὰ πρώτην φορὰν ἀκούομεν ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες. Ἔρχεται ἐκ τῶν νήσων Ἑβρίδων, συμπλέγματος μικρῶν νήσων τῆς Σκωτίας. Εἰς μία ἐκ τῶν ἑβρίδων νήσων, τὴν Σκάϋ, οἱ Σκώτοι τουρίσται ἤθελον νὰ διοργανώσουν τακτικὰς κατὰ Κυριακὴν ἐκδρομὰς μὲ φέρρυ-μπώτ. Ἐὰν οἱ κάτοικοι τῆς νήσου ταύτης ἐσκέπτοντο ἐμπορικῶς, ὅπως σκέπτονται οἱ κάτοικοι τῶν ἰδικῶν μας νήσων, θὰ ἤκουον εὐχαρίστως τὴν εἴδησιν, καὶ τὴν πρώτην Κυριακὴν ὅλοι θὰ κατήρχοντο εὶς τὴν παραλίαν νὰ ὑποδεχθοῦν τοὺς ἐκδρομεῖς. Οἱ κάτοικοι ὅμως τῆς νήσου Σκάϋ δὲν ἐσκέφθησαν ἐμπορικῶς. Ἐσκέφθησαν χριστιανικῶς. Τὴν παράδοσιν, τὴν ὁποίαν εἶχον ἐκ τῶν προγόνων των νὰ τηροῦν τὴν Κυριακὴν ἀργίαν, ἐπʼ οὐδενὶ ἠθέλησαν νὰ καταπατήσουν. Ἀλλʼ οὔτε καὶ εἰς τοὺς ἄλλους ἐπέτρεψαν νὰ τὴν καταπατήσουν. Τοὺς εἰδοποίησαν σχετικῶς. Καὶ ὅταν ἐκεῖνοι, περιφρονοῦντες τὴν θέλησίν των ἔφθασαν μὲ τὸ φέρρυ-μπώτ, οἱ κάτοικοι τῆς μικρᾶς αὐτῆς χριστιανικῆς νήσου κατήλθον ὅλοι εἰς τὴν παραλίαν καὶ τοὺς ἠμπόδισαν νʼ ἀποβιβασθοῦν. Καὶ οὕτως οἱ τουρίσται, ἀφοῦ ἔλαβον τὸ κατάλληλον μάθημα, ἐπέστρεψαν εἰς τὰ ἴδια. Φωτογραφία τῆς ἀντιστάσεως αὐτῆς κατὰ τῆς εἰσβολῆς τῶν ἀσεβῶν τουριστῶν ἐδημοσιεύθη εἰς τὰς Εὐρωπαϊκὰς ἐφημερίδας καὶ εἰς ἑλληνικήν. Read more »

Χριστιανική Σπίθα 1965
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

† ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ
(1877 – 1964)

Εἰς μνημόσυνον

(Εἰς τὸ ὑπʼ ἀριθμ. 273/1964 φύλλον τῆς «Σπίθας» ἀναγγέλοντες τὴν πρὸς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ ἀειμνήστου π. Γερβασίου ἐγράφομεν, ὅτι τὸ ἐπόμενον φύλλον θὰ ἀφιεροῦτο εἰς τὴν μνήμην αὐτοῦ. Ἀλλὰ λόγω βαρείας ἀσθενείας τοῦ Συντάκτου τῆς Σπίθας ἡ ὑπόσχεσις ἐκείνη δὲν ἐπραγματοποιήθη. Ἐπὶ τῆ συμπληρώσει ἔτους ἀπὸ τῆς ἐκδημίας αὐτοῦ θὰ προσπαθήσωμεν νὰ ἐκπληρώσωμεν τὸ χρέος δίδοντες μίαν σκιαγραφίαν τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἔργου τοῦ ἀειμνήστου τοῦτου ἱεραποστολικοῦ ἀνδρός).

«Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 12)

Αἰπόλος
Ὁ π. Γερβάσιος δὲν εἶλκε τὴν καταγωγὴν ἀπὸ τοὺς κατὰ κόσμον εὐγενεῖς. Δὲν ἐγεννήθη εἰς περιβάλλον «ἀριστοκρατικῆς» τινος οἰκογενείας, ἡ ὁποία καυχᾶται διὰ τὰ πλούτη καὶ τὴν δύναμίν της. Ἡ καταγωγή του ἦτο ταπεινή. Εἶδε τὸ φῶς τοῦ ἡλίου ἕν μικρὸν καὶ ἄσημον χωρίον, Γρανίτσαν τῆς Γορτυνίας. Ὤ! Αὐτὰ τὰ μικρὰ καὶ ἄσημα χωρία, τὰ ὁποῖα οὐδὲ κἄν σημειώνονται εἰς τὸν γεωργαφικὸν χάρτην, πόσας φορὰς ἀναδεικνύονται ὑπέρτερα τῶν πόλεων, τῶν μεγάλων ἀστικῶν κέντρων. Μέσα ἀπὸ τὴν ὕπαιθρον, μέσα ἀπὸ τὰ χαμόσπιτα καὶ τὰς καλύβας ἐξέρχονται ὑπέροχοι ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι προσφέρουν ὑψίστας εὐεργεσίας εἰς τὰς κοινωνίας καὶ τὰ ἔθνη. Ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ πού τόσον περιφρονεῖται, ὥς ποτε ἡ Ναζαρέτ, ἀνατέλλουν ἥλιοι, ὡς ἔλεγε χαρακτηριστικῶς ὁ ἀείμνηστος ἐθνικός μας ἱστορικὸς Παπαρρηγόπουλος πλέκων τὸ ἐγκώμιον ἐξόχου ἀνδρός, τοῦ Ἀσωπίου, ὅστις εἶλκε τὴν καταγωγήν του ἐκ τῶν ταπεινῶν του λαοῦ τάξεων. Καὶ ἐκ τοῦ μικροῦ καὶ ἀσήμου χωρίου τῆς Γορτυνίας ἐξῆλθε φῶς, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ φωτίση τὴν πρωτεύουσαν τῆς Πελοποννήσου καὶ νʼ ἀκτινοβολήση ἀκόμη πέραν τῶν ὀρίων αὐτῆς.
Ἐξ οἰκογενείας βοσκῶν κατήγετο ὁ π. Γερβάσιος. Μικρὸς ἐβοήθει τὸν πατέραν του εἰς τὴν βοσκὴν προβάτων καὶ αἰγῶν. Ἡ μάνδρα, εἰς τὴν ὁποίαν συναθρίζονται τὰ πρόβατα, ἡ «στροῦγγα», τῶ ἦτο μία προσφιλὴς λέξις. Ὁ π. Γερβάσιος θὰ ἠδύνατο, ὡς ἄλλος Ἀμώς, νὰ εἴπη˙ «οὐκ ἤμην προφήτης ἐγώ, οὐδὲ υἱὸς προφήτου, ἀλλʼ ἤ αἰπόλος ἤμην καὶ κνίζων συκάμινα˙ καὶ ἀνέλαβέ με Κύριος ἐκ τῶν προβάτων, καὶ εἶπε Κύριος πρός με˙ βάδιζε προφήτευσον ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ» (Ἀμὼς 7, 14-15). Γέρων πλέον, περὶ τὰς δυσμὰς τοῦ βίου του εὑρισκόμενος, ἀνεπόλει τὰς ἡμέρας τῆς παιδικῆς του ἡλικίας. Ἡ καρδία του ἦτο πλήρης εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἐκ τῆς στάνης τῶν ἀλόγων προβάτων ἔλαβεν αὐτὸν καὶ εἰς ποιμένα λογικῶν προβάτων ἀνύψωσεν. Εἰς τὰ πνευματικά του τέκνα ἔλεγε˙ Παιδιά μου, ὁ Κύριος μὲ ἔκανε ἄρχοντα. Μὲ ἐπῆρε ἀπὸ τὴν στροῦγγα καὶ μὲ ἔβαλεν εἰς τὸν θρόνον του… Ναί, ἄρχων! Ἀλλά χωρὶς χρυσίον καὶ ἀργύριον. Ἄρχων πνευματικός.
Ἐπίσκοποι Ἱερόθεος καὶ Νεκτάριος ἐμπνευσταὶ
Ἀλλὰ πῶς ἀπὸ τῆς μιᾶς ποίμνης εἰς τὴν ἄλλην ποίμνην εὑρέθη; Πῶς ἐξειλίχθη εἰς ἕνα πρώτου μεγέθους πνευματικὸν ὁδηγόν; Ἡ ἱστορία τοῦ π. Γερβασίου εἶνε πολὺ συγκινητικὴ καὶ διδακτική. Διότι καὶ εἰς τὴν ζωὴν τοῦ ἐκλεκτοῦ τούτου ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου φαίνεται ἡ θεία Πρόνοια, ἡ ὁποία διὰ ποικίλων μέσων κατευθύνει τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐκ τοῦ βάθους εἰς τὸ ὕψος ἀνάγει τὰ ἄτομα. Ἐκ τῆς κοπρίας ἀνιστὰ πένητα… Εἰς τὴν παιδικὴν ψυχὴν τοῦ π. Γερβασίου ὁ Οὐρανὸς εἶχε ἀνάψει πῦρ, σφοδρὸν πόθον γνώσεως καὶ ἀρετῆς. Ἡ ἱστορικὴ Μονὴ τοῦ Μ. Σπηλαίου, εἰς τὴν ὁποίαν ἐλειτούργει τότε Σχολαρχεῖον, ἠλέκτριζε τὸ πνεῦμά του. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2

Κυριακὴ τῶν ἁγ. Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκ. Συν.
14 Ἰουλίου 2019 ἑσπέρας
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Φλογερα, αλλα και σφενδoνη

(Πρὶν ἀπὸ 70 σχεδὸν χρόνια ὁ π. Αὐγουστῖνος κήρυττε, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ λαό, καὶ στοὺς συναδέλφους του ἱεροκήρυκες. Εἶχε νὰ πῇ καὶ σ᾽ αὐτοὺς σοβαρὰ πράγματα. Ἂς τὸν ἀκούσουμε)

«…Ἀκούγονται, ἀγαπητοί μου, κουδουνί­σματα προβάτων καὶ φλογέρα βοσκοῦ νὰ παίζῃ γλυκά. Οἱ Ἕλληνες ἔκαναν τὸν ἦχο της σῆμα τοῦ ῥαδιοφωνικοῦ σταθμοῦ· στὸ ἄκου­σμά της ἡ φαντασία πετᾷ στὴν Πίνδο, ἀλ­λὰ καὶ στὴ Βηθλεὲμ ὅπου ἀντήχησε τὸ «Δόξα ἐν ὑ­­ψί­στοις Θεῷ…» (Λουκ. 2,14). Ὅταν ὅμως ἐμφανισθῇ λύκος, ὁ βοσκὸς ἀ­φήνει τὴ φλογέρα, παίρνει σφεντόνα, ῥίχνει πέτρες, καὶ μόνο ὅταν ὁ λύκος ἀ­πομακρυν­θῇ τότε ξαναπιάνει τὴ φλογέρα. Ἀλ­λοίμο­νο ἂν ὁ βοσκὸς εἶχε μόνο φλογέρα. Οἱ λύκοι δὲν φεύγουν μὲ φλογέρα, θὰ τοῦ φᾶνε τὰ πρόβατα. Ὑπάρχει βοσκός, ποὺ παίζει φλογέρα τὴν ὥρα ποὺ χρειάζονται σφεν­τόνες καὶ ῥόπαλα;

* * *

Οἱ βοσκοὶ εἶνε εἰκόνα τῶν κληρικῶν καὶ τῶν ἱεροκηρύκων, ποὺ ἔχουν ἀναλάβει τὴ μέριμνα γιὰ τὰ λογικὰ πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. Κρατοῦν φλογέρα, μιλοῦν δηλαδὴ ἥ­συχα, περιγράφουν τὸ κάλλος τῆς ἀρετῆς ἢ τὴν ἀ­σχημία τῆς ἁμαρτίας. Σὲ καιρὸ εἰρήνης ποιός μπορεῖ νὰ τοὺς κατηγορήσῃ; Ἀλλ᾽ ἐνῷ παίζουν τὴ φλογέρα τους νά καὶ παρουσιάζονται λύκοι· λύκοι πεινασμένοι, αἱμοβόροι, ἀραβικοὶ ὅ­πως λέει ὁ προφήτης (βλ. Ἀββ. 1,8), λύκοι διαφό­ρων χρωμάτων καὶ προελεύσεων. Καὶ τέτοιοι εἶνε ἐκεῖνοι ποὺ μὲ διαφόρους τρόπους βλάπτουν σωματικὰ ἢ πνευματικὰ τὸ λαό. Νάτους· ὁ ἕ­νας συντηρεῖ κακόφημα σπίτια, ὁ ἄλ­λος χαρτο­παικτικὲς λέσχες, ὁ τρίτος κινηματογράφο καὶ μὲ κακὲς ταινίες καταστρέφει παιδιά, ποὺ τὰ κόκκαλά τους θὰ «διασκορπιστοῦν παρὰ τὸν ᾅδην» (Ψαλμ. 140,7), ὁ ἄλλος ἐκμεταλλεύεται ἐρ­­γάτες, ὁ ἄλλος ὀργανώνει καλλι­στεῖα, ὁ ἄλ­λος ἐκδίδει αἰσχρὰ περιοδικά, ὁ ἄλ­λος σκορπάει προσηλυτιστικὰ ἔντυπα διαφόρων αἱρέσεων. «Λύκοι βαρεῖς» (Πράξ. 20,29), ἀλλὰ προ­βατόσχημοι· ξέρουν νὰ ὑποκρίνωνται κ᾽ ἐξαπατοῦν. Read more »

+ΕΣΤΙΑ+

Γραπτο κήρυγμα της Κατοχῆς
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὺγουστίνου Καντιώτου, ὰριθ. φυλλ. 15/1945

ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑ ΕΘΝΗ

Σε ερωτά. Εις ποίαν θρησκείαν ανήκεις; Άθεος δεν πιστεύω να είσαι. Μόνον παράφρονες ημπορούν να είπουν, Θεός δεν υπάρχει. Συ πιστεύεις, ότι υπάρχει κάποια ανωτέρα Δύναμις. Λέγεις, ότι ανήκεις εις την Χριστιανικήν θρησκείαν, εκτελείς κάποτε – κάποτε τυπικώς μερικά θρησκευτικά καθήκοντα, εμφανίζεσαι ως κομμήτης τρεις ή τέσσερες φοράς τον χρόνον εις την εκκλησίαν, και αρέσκεσαι να ακούης τον Ακάθηστον Ύμνον, το τροπάριον της Κασσιανής, Επιτάφειον Θρήνον, το «Χριστός ανέστη»!
Τι; Να σε ονομάσω τώρα Χριστιανόν; Αλλά Χριστιανός είναι όνομα τιμημένον, υπούργημα μεγάλο, αποστολή υψίστη. Χριστιανός = ακόλουθος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μέχρι θανάτου. Ο Χριστιανός αρχηγόν έχει τον Χριστόν. Απ’ αυτόν λαμβάνει διαταγάς, από αυτόν εξαρτάται και κατευθύνεται.
Αλλ’ οι περισσότεροι που λέγονται σήμερον Χριστιανοί, τον Χριστόν ή τον αγνοούν ή τον έχουν τρομερά παρεξηγήσει και έχουν πλάσει έναν ιδικόν των Χριστόν σύμφωνα με τας επιθυμίας των, ή και το χειρότερον τον έχουν προδώσει. Ναι, τον αγνοούν. Ποιος είναι ο Χριστός; Ποια είναι η διδασκαλία του; Ποια τα έργα του; Δεν ηθέλησαν να το μάθουν. Δεν ήνοιξαν ποτέ το Ευαγγέλιον, την αγίαν Γραφήν, όπου εις κάθε σελίδα της ακτινοβολεί το πρόσωπον του Ιησού. Δυστυχώς οι άνθρωποι του αιώνος τούτου εφρόντισαν και έμαθαν πολλά πράγματα, εμπλούτισαν τον εγκέφαλόν των με γνώσεις, ως επί το πλείστον αχρήστους, προσεκολλήθησαν σαν στρείδια εις διάφορα συστήματα, αλλ’ έχουν μεσάνυκτα ως προς την γνώσιν του Χριστού. Αγνοούν τα στοιχεία της Χριστιανική πίστεως, δεν γνωρίζουν καν το αλφαβητάριον του Χριστιανισμού. Απλούσταται ερωτήσεις γύρω από την θρησκείαν μένουν σήμερον αναπάντητοι όχι από τον λαόν μας – αυτός κάτι γνωρίζει και εφαρμόζει από την πίστιν μας – αλλά απ’ εκείνους που έχουν την αξίωσιν ότι είναι αι μορφωμέναι και ηγέτιδες τάξεις της κοινωνίας. Τόση είναι η άγνοιά των, ώστε αποδίδουν εις τον Χριστόν διδασκαλίας που ποτέ του δεν είπε, όπως π.χ. το «Πίστευε και μη ερεύνα». Ώ, εάν κάθε πρωί εδιάβαζαν από 5 μόνον στίχους του Ευαγγελίου! Εάν προσπαθούσαν να εμβαθύνουν εις λόγια του Χριστού μας, θα έβλεπαν ότι ασφαλέστερος οδηγός μέσα εις τον σάλον της σημερινής ζωής δεν ημπορεί να είναι άλλος από τον Χριστόν. Read more »

Απο  «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ», Φεβρουαριου 1965
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης Αὺγουστίνου

ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Ὑπάρχει εἰς πολλοὺς ἡ ἁντίληψις ὅτι ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς εἶνε ἀδιάφορος πρὸς πᾶν τὸ ἐκκλησιαστικόν. Τὸ τί ἐπίτροποι, τί ψάλται, τί ἱερεῖς καὶ τί ἀρχιερεῖς εὑρίσκονται εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τοῦτο, λέγουν, δὲν ἐνδιαφέρει τὸν πολὺν λαό. Ὁ λαὸς ἐνδιαφέρεται ζωηρῶς διʼ ἄλλας ὑποθέσεις. Φιλονεικεῖ διὰ πολιτικά, κατέρχεται εἰς συλλαλητήρια, κάμνει πορείας πολλῶν χιλιομέτρων, διανυκτερεύει εἰς τὸ ὕπαιθρο, κηρύττει ἀπεργία πείνης προκειμένου νὰ διεκδικήση δίκαια τῆς ἐπαγγελματικῆς του τάξεως. Ἄκόμη δὲ ὁ λαὸς ἐνδιαφέρεται ζωηρῶς καὶ διʼ ἕν ποδοσφαιρικὸ μάτς. Διʼ ἕν ἄθλιο ὑποκείμενο, τὸ ὁποῖον δὲν εἶνε τίποτε ἄλλο παρὰ σάρκες καὶ νεῦρα καὶ μόνην ἱκανότητα ἔχει νὰ κλωτσᾶ τὴν μπάλλαν καὶ νὰ εἰσπράττη τεράστια ποσά, ὁ λαὸς δύναται νὰ συμπλακῆ εἰς γήπεδα, νὰ θραύση πᾶν τὸ προστυχόν, καὶ ὡς ἀσυγκράτητος εἰς τὴν ἐκδήλωσι τῶν αἰσθημάτων του νὰ μεταβάλη εἰς γῆν Μαδιὰμ τὸν ποδοσφαιρικὸ χῶρο. Ἀλλὰ διὰ τὴν Ἐκκλησίαν μὴν τοῦ ὁμιλήσης. Οὔφ! Μὲ τοὺς παπάδες τώρα θʼ ἀσχολούμεθα;…
Αὐτὴ ἡ ἀδιαφορία τῶν πολλῶν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν ἀποτελεῖ τὸ ἀναπαυτικὸν προσκέφαλον ἐπὶ τοῦ ὁποίου κοιμῶνται μακαρίως οἱ σκανδαλοποιοὶ κληρικοί. Θὰ κάμωμεν, λέγουν κατὰ φρένα ὡρισμένοι ἀρχιερεῖς, θὰ κάμωμεν ὅ,τι θέλομεν! Τὸ θέλημά μας θὰ γίνη νόμος τοῦ Κράτους. Θὰ έπιδιώξωμεν τὴν μετάθεσίν μας εἰς τὰς μεγαλυτέρας Μητροπόλεις. Θὰ πατάξωμεν τοὺς ἀντιδρῶντας. Θὰ ἐξοντώσωμεν τοὺς εὐθαρσεῖς ἱεροκήρυκας. Θὰ συμμαχήσωμεν καὶ μὲ αὐτὸν ἀκόμη μὲ τὸν Διάβολον. Θὰ ζητήσωμεν τὴν βοήθειαν καὶ αὐτοῦ τοῦ Ἀντιχρίστου διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῶν σκοπῶν μας. Ἡμεῖς εἴμεθα ἡ Ἐκκλησία… Ἐὰν δὲ ὑπενθυμίση κἄποιος τὸν λαόν, ἀπαντοῦν εἰρωνικῶς καὶ σαρκαστικῶς˙ Ποιὸς λαός; Ποιὸς ἐνδιαφέρεται διὰ τὰ ἐκκλησιαστικά; Μερικοὶ τρελλοὶ φωνάζουν. Καὶ ὁ λαὸς γελᾶ εἰς βάρος των…
Αὐτὴ ἡ ἀδιαφορία τῶν πολλῶν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν ἐκτρέπει τὰ μεγαλύτερα σκάνδαλα. Ἐὰν καὶ ὁ χειρότερος τῶν ἐπισκόπων ἐγνωριζεν ὅτι διὰ πᾶσαν ἀταξίαν περὶ τὸν βίον του καὶ διὰ πᾶσαν ἀντικανονικὴν πρᾶξίν του περὶ τὴν διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας θὰ προεκαλεῖτο θύελλα διαμαρτυριῶν του λαοῦ ἱκανὴ νὰ τὸν σείση καὶ νὰ τὸν σαρώση, θὰ ἦτο πολὺ συνεσταλμένος καὶ προσεκτικός. Ἐνῶ τώρα, πλὴν σχολίων, εἰρωνειῶν καὶ καγχασμῶν εἰς βάρος τῶν ῥασοφόρων, ὁ πολὺς λαὸς ἀδιαφορεῖ καὶ τὰ σκάνδαλα καθημερινῶς πληθύνονται. Τίς ὁ ἐντόνως διαμαρτυρόμενος καὶ ὁ ἀγωνιζώμενος διὰ τὴν Ἐκκλησίαν ὡς περὶ ἱερᾶς καὶ θείας ὑποθέσεως; Read more »

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΠΗΚΑΝ ΛΥΚΟΙ ΒΑΡΕΙΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΟΥΝ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Απο  «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ», Φεβρουαριου 1965
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης Αὺγουστίνου

Εἰς τὴν ἀδιαφορία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ διὰ τὴν ἀνόρθωσι τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων συνετέλεσαν καὶ συντελοῦν πολλοὶ παράγοντες, ἐκ τῶν ὁποίων ἕνα ἐδῶ μνημονεύομεν, τὸν καθʼ ἡμᾶς κυριώτερον. Ὅτι δηλαδὴ ὑπὸ εὐλαβῶν κηρύκων καὶ πνευματικῶν πατέρων, μὴ θελόντων διὰ τὸ ἀπερίσπαστον τῆς ἱερᾶς διακονίας των νὰ ἔλθουν εἰς σύγκρουσιν μὲ παρανομοῦντας ἀρχιερεῖς καὶ νὰ ἐμπλακοῦν εἰς περιπέτειας καὶ ἀγῶνας, κατʼ αὐτοὺς ἀκάρπους, ἐκαλλιεργήθη μία περιδεὴς συνείδησις. Διʼ ὄνομα Θεοῦ! Μὴ τὰ βάζετε μὲ τοὺς ἁγίους ἀρχιερεῖς. Δὲν εἴμεθα ἡμεῖς εἰς θέσιν νὰ τοὺς έλέγχωμεν. Θὰ τοὺς ἐλέγξη ὁ Θεός.Ἡμεῖς νὰ κοιτάξωμεν τὴν ψυχοῦλά μας. Εἶνε ἁμαρτία νὰ κρίνομεν τὸν κλῆρον… Αὐτὰ εἶνε ὅ,τι ἐχρειάζοντο οἱ ἅγιοι ἀρχιερεῖς διὰ νὰ ζοῦν καὶ νὰ δροῦν ἀσυδότως.

Read more »

«Μαχαιρι»

«Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν» (Ματθ. 10,34)

Ὄχι εἰρήνη, ἀλλὰ μαχαίρι ἦρθα νὰ βάλω. Ὁμιλεῖ ὁ Κύριος. Ὁ Κύριος; καὶ λέει τέτοια λόγια; Μὰ ἐκεῖνος δὲν εἶνε ὁ «ἄρχων τῆς εἰρήνης» (Ἠσ. 9,6); στὴ γέννησί του δὲν ἔψαλλαν οἱ ἄγγελοι «καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη» (Λουκ. 2,14); ὁ ἴ­διος δὲν μακάρισε τοὺς «εἰρηνοποιούς» (Ματθ. 5,9); ἐκεῖ­­νος δὲν χαιρέτισε μετὰ τὴν ἀνάστασί του μὲ τὸ «Εἰ­­ρήνη ὑμῖν» (Λουκ. 24,36); Πῶς τώρα λέει «Οὐκ ἦλ­­θον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν»; τὰ παιδιά του θὰ πιάσουν μαχαίρια, ὅπως οἱ σταυροφόροι τοῦ πά­πα; Δὲν εἶνε ἀντίθετα τὸ Σφάζετε μὲ τὸ «Ἀγαπᾶ­τε ἀλλήλους» (Ἰω. 13,34), μαχαίρι καὶ κλαδὶ ἐλιᾶς;
Τί μαχαίρι ἐννοεῖ ὁ Κύριος, τὸ γνωστὸ σιδερένιο ὄργανο ποὺ σφάζει τ᾽ ἀρνάκια; Μὰ αὐτὸ θά ᾽ταν τελείως ἀντίθετο μὲ τὸ ὅλο πνεῦμα του. Ἄοπλος ὁ ἴδιος, ἄοπλοι ἤθελε νά ᾽νε καὶ οἱ ἀ­πό­στολοί του. Γι᾽ αὐτό, ὅταν ὁ Πέτρος στὴ Γεθση­μανῆ χτύπησε τὸ Μάλχο, ὁ Κύριος εἶπε· «Ἀπόστρεψόν σου τὴν μάχαιραν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ ἀ­ποθανοῦν­ται» (Ματθ. 26,52). Ἀθάνατα λόγια! θ᾽ ἀρ­γήσουν, φαίνεται, νὰ τὰ νιώσουν οἱ λαοὶ τῆς γῆς.

* * *

Κάτι ἄλλο λοιπὸν ἐννοεῖ ὁ Χριστός. Φώτισέ μας, Κύριε, νὰ τὸ καταλάβουμε. Ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη μάχαι­ρα. Ποιά; Κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, μάχαιρα εἶνε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· αὐτὸς εἶ­νε «ζῶν καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑ­πὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον» (Ἑβρ. 4,12). «Μάχαιρα τοῦ Πνεύματος» εἶνε τὸ «ῥῆ­μα Θεοῦ» (Ἐφ. 6,17). Αὐτὴ νικᾷ τὰ φονι­κὰ ὅπλα καὶ τὰ μεταβάλλει σὲ γεωργικὰ ἐργαλεῖα κατὰ τὸν Ἠσαΐα (βλ. 2,4). Μ᾽ αὐτὴν ἦταν ὡπλισμένοι οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πατέρες. Κρατῶ ξίφος σιδήρου τομώτερον, ἔλεγε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος.
Ἡ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου εἶνε μάχαιρα χειρουργική· κόβει – χωρίζει τὸ ὑγιὲς ἀπὸ τὴ γάγγραινα· γίνεται «χωρισμὸς τοῦ χείρονος ἀ­πὸ τοῦ κρείττονος», λένε οἱ πατέρες. Στὸν μέθυσο π.χ. ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ λέει· «Μέθυσοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομή­σουσι» (Α΄ Κορ. 6,10). Ἂν τὸ δεχτῇ, βάζει μαχαίρι στὸ πάθος, παύει νὰ πίνῃ, κόβει τὴ συναναστροφὴ μὲ θαμῶνες τοῦ Βάκχου σὲ ταβέρνες καὶ κοσμικὰ κέντρα. Πάθος ὀλέθριο, λέει, θὰ σὲ σφάξω! αὐτὴ εἶνε ἡ ἀπόφασι τοῦ μετανοημένου. Ἀλλὰ ἕως ὅ­του νικήσῃ τὸν κακὸ ἑαυτό του, τί πόλεμος! πόλεμος ὅμως εὐλογημένος, ποὺ φέρνει στὸ τέλος τὴν ἀσύλληπτη «εἰρήνην τοῦ Θεοῦ» (Φιλιπ. 4,7). Read more »