ΣΠΑΡΤΗ ΠΙΣΙΔΙΑΣ – ΝΟΤΙΟΔΙΤΙΚΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ

.
____________________

Μετά την δημοσίευση δύο κεφαλαίων τοῦ βιβλίου «ΣΠΑΡΤΗ ΠΙΣΙΔΙΑΣ», παραθέτουμε τα περιεχόμενα του βιβλίου, για  να μην αφήσουμε μεγάλα κενά στον αναγνώστη για τις άλλες σελίδες τοῦ βιβλίου.
Κατά αρχάς δημοσιεύσαμε την βίαια απομάκρυνση των Σπαρτιατων της Μικρᾶς Ασίας απο τον τόπο τους και την πορεία στο Αιγαιο, (απο σελιδα 246-299).

• Είδαμε την έξοδο των από την πατρίδα τους, στις 14/10/22 και την ταλαιπωρία 40 περίπου ήμερον μέσα από το Αιγαίο και την διασπορά τους στα νησιά του Αιγαίου. Τριακόσιοι από αυτούς με επικεφαλής τον δικό τους Μωυσή Παπά Ιωακείμ Πεσμαζόγλου έφθασαν στον Πειραιά.
  Η κατάσταση αυτή της συγκέντρωσης Μικρασιατών συνεχίσθηκε και εντάθηκε μετά την υπογραφή της Λωζάνης, όταν πια και οι επιζήσαντες άνδρες ήρθαν στην Ελλάδα και συνάντησαν τις οικογένειες τους.
  Υπάρχει μια ασάφεια για τον αριθμό των Ελλήνων που έφυγαν από την Μικρά Ασία, μια και ένας αξιόλογος αριθμός από αυτούς κατέφυγαν στην Συρία, στην Σοβιετική Ένωση, στην Ευρώπη και στην Αμερική. Στην Ελλάδα έγινε καταγραφή αργότερα, την οποία παραθέτουμε.

Συμπληρώνουμε εδῶ την (σελ. 315)

ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (1.221.849)

σελ. 315

Καταγράφτηκαν συνολικά 1.221.849 πρόσφυγες, οι περισσότεροι στην Μακεδονία και 638.253 που αντιστοιχεί στο 52,2%, ακολούθησαν στην Στερεά Ελλάδα 306.193, Δυτ. Θράκη 107.607, στα νησιά Ανατ. Αιγαίου 56.613, Θεσσαλία 34.659 και οι υπόλοιποι σε άλλες περιφέρειες της Ελλάδος.
Δεν υπάρχει καταγραφή της διασπορᾶς, σε συγκεκριμένα μέρη στην Ελλάδα των προσφύγων, που ήρθαν από την Σπάρτη της Μ. Ασίας. Γενικά υπήρχε πρόβλημα στην καταγραφή, τις ημέρες της άφιξης τους.
Οι πρόσφυγες άρχισαν να έρχονται μετά την έναρξη των πόλεμων, χωρίς φυσικά να φέρουν μαζί τους κάποια έγγραφα.
Στη συνέχεια πήγαμε στις πρῶτες σελιδες τοῦ βιβλίου (σ. 70-78) και είδαμε ότι πίστευσαν στον ΧΡΙΣΤΟ από το  κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου, όπως και στην Ελλάδα.  Παρουσιάσαμε και μερικούς από τις χιλιάδες αγίους τῆς Πισιδίας.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος……………………………………………………………………….3
Εισαγωγή Σπάρτη Μ. Ασίας πατρίδα του πάτερα μου………… 6
*********************************************
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ
Πισιδία, Βυζαντινή επαρχία Μ. Ασίας. Οι σημερινές περι-
φέρειες της Σπάρτης(Isparta) & του Βουρδουρίου(Burdur)…..7
Αρχαίες πόλεις της Πισιδίας…………………………………………… 10
Μεσογειακή περιφέρεια Μικρά Ασία………………………………. 12
Γεωφυσική διαμόρφωση Πισιδίας (Όρη, Λίμνες, Ποταμοι).. 14
Η Πισιδία των προϊστορικών χρόνων(2η χιλ. – 7ο π.Χ. αι…….31

Read more »

Οι Άγιοι της Πισιδιας

____________

• Τούς Ἁγίους ἐν Ὕμνοις ἀνευφημήσωμεν, τῆς Πισιδίας τόν κόσμον καί Παρακλήτου καρπούς, τούς ἀθλήσαντας, στερρῶς, ὑπέρ τῆς πίστεως· Παῦλον ἱδρύσαντα ἐκεῖ Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί Μάρτυρας σύν Ὁσίοις, Ἐπισκόπους καί Ἀποστόλους, σύν Ἀθληταῖς καί Νεομάρτυσι.» 

Χιλίαδες άγιοι αναδείχθηκαν στην Πισιδία και την γύρω περιοχή, απόδειξη, ότι ο Χριστιανισμός έγινε ευρύτατα αποδεκτός στα λαϊκά στρωματά που μαρτύρησαν για την πίστη τους.

Μερικοί από αυτούς ήταν:
– Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἀκύλας καί Πρίσκιλλα.
Το ιερό αυτό ζευγάρι αναφέρεται πολλές φορές στις επιστολές του αποστόλου Παύλου, το οποίο συνέβαλλε τα μέγιστα στο ιεραποστολικό έργο του αποστόλου των Εθνών. Ήταν εβραϊκής καταγωγής και ζούσαν αρχικά στη Ρώμη. Ασκούσαν το επάγγελμα του σκηνοποιού, κατασκευάζοντας ειδικά υφάσματα για σκηνές. Όμως το 49 μ. Χ. ο αυτοκράτορας Κλαύδιος (41-54 μ. Χ.) εκδίωξε τους Εβραίους από τη Ρώμη με την αιτιολογία ότι φιλονικούσαν για κάποιον «Χριστό». Ο Ακύλας χειροτονήθηκε από τον Παύλο επίσκοπος «των παροικιών της Ασίας», χωρίς να διευκρινίζεται η ακριβής πόλη.
-Άγιος Κινδέας Επίσκοπος Πισιδία
Ο Όσιος Κινδέος ή Κινδαίος ήταν Επίσκοπος Πισιδίας και κοιμήθηκε με ειρήνη. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου. Εορτάζει της 20 Φεβρουαρίου.
– Ο Όσιος Αρτέμων Επίσκοπος Σελευκείας της Πισιδίας Read more »

«Τα δακρυσμενα Χριστουγεννα του 1922»

ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

1922-2022, εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική τραγωδία. Πολιτεία και Εκκλησία, δίκαια πραγματοποίησαν και πραγματοποιούν σειρά εκδηλώσεων. Εκδηλώσεις λατρευτικές, πολιτιστικές, εκπαιδευτικές και επιστημονικές που μεταξύ άλλων σκοπεύουν να αναδείξουν και την ελληνική και χριστιανική παρουσία αιώνων στην Μικρασία, στον Πόντο και στην Ανατολική Θράκη.
Τα φετινά Χριστούγεννα, αβίαστα φέρνουν στο νου μου τα Χριστούγεννα του 1922.

   *  *  *

Σεπτέμβριος του 1922. Μέσα σε λίγες βδομάδες την Ελλάδα την πλημμύρισε ένα ποτάμι αθλιότητας και πόνου. Τα πάντα κατακλύστηκαν από ανθρώπινα ράκη: Πλατείες, παράγκες, θέατρα, εκκλησιές….
Άνθρωποι ξεριζωμένοι από τα χώματα που τους ανάθρεψαν. Άνθρωποι που έχασαν παιδιά, γονείς, συζύγους, φίλους, το βιος τους ολάκερο. Πλημμύρισε η Ελλάδα, απ’ την προσφυγιά της Ιωνίας, της Θράκης και του Πόντου. Οι μέρες κυλούσαν μαρτυρικά.
Ένας ολάκερος λαός, προσπαθούσε να καταλάβει πώς έγινε και από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε ριγμένος από την εδώ μεριά του Αιγαίου πελάγους, χάνοντας τον επίγειο παράδεισό του, τη Μικρασία.
Ώσπου το ημερολόγιο έγραφε : Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 1922 και ήταν τα πρώτα Χριστούγεννα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Read more »

Απο βιβλίο του Σταύρου Π. Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία, σελ. 70-73

Χριστιανισμος στην Πισιδια

– Στην Αντιόχεια της Πισιδίας υπήρξε η πρώτη αποδοχή του Χριστιανισμού στην Μ. Ασία.

____

Πρώτη αποστολική περιοδεία (47–48 μ.Χ.).

Ο Παύλος ξεκίνησε μαζί με το Βαρνάβα και τον Ιωάννη, τον επικαλούμενο Μάρκο, κηρύττοντας τον λόγο του Θεού στην Κύπρο (από τη Σαλαμίνα μέχρι την Πάφο), στην Πέργη Παμφυλίας, στην Αντιόχεια της Πισιδίας. Η πρώτη ομιλία για τον Χριστό και η πρώτη εκκλησιά στην Μ. Ασία έγινε στην Αντιόχεια της Πισιδίας, Ικόνιο, περιοχές της Λυκαονίας, Δέρβη, Λύστρα.
Στην επιστροφή πέρασαν από τις ίδιες πόλεις και κατέληξαν στην Αντιόχεια. Παντού, ο Παύλος με το Βαρνάβα, (ο Ιωάννης τους εγκατέλειψε στην Πέργη).
Από ‘δω και πέρα οι θρησκευτικές εξελίξεις στην Πισιδία, παρά τους άγριους διωγμούς, που πολύ σύντομα θ’ ακολουθήσουν, είναι μία αδιάκοπη παράθεση από σπουδαία ονόματα, που λαμπρύνουν τη χριστιανική παράδοση και σφυρηλατούν την καινούργια Πίστη, σε ολόκληρη τη Μ. Ασία. Ενδεικτικά μόνον ας θυμηθούμε: Την Αγία Μαρίνα, την Αγία Θέκλα, τον Αγιο μάρτυρα Ζώσιμο, τους Αγίους μάρτυρες Μάρκο και Στέφανο, τους Ιερομάρτυρες Νίκανδρο και Έρμαιο, τον Ιερομάρτυρα Μεθόδιο και δεκάδες άλλους Πισίδες, που μαρτύρησαν για την εδραίωση της χριστιανικής πίστης στα σκληρά χρόνια των διωγμών του Νέρωνος, του Διοκλητιανού, του Δομιτιανού και του Σεπτίμιου Σεβήρου.

– Απόστολος Παύλος & Βαρνάβας
Μιλήσαμε, ήδη, για τους δυο Αποστόλους, τον Απόστολο Παύλο και τον Απόστολο Βαρνάβα πως επέλεξαν την Πισιδία και την Αντιόχεια, για να κηρύξουν για πρώτη φορά τον λόγο του Θεού στην Μικρά Ασία φθάνοντας σε αυτή, μεσώ Πέργης της Παμφυλίας.

Στην Αντιόχεια Πισιδίας
Ο απόστολος Παύλος κήρυξε το λόγο του Θεοῦ και την Ανάσταση του Χριστού στην συναγωγή και προκάλεσε το ενδιαφέρον τόσο των Ιουδαίων, όσο και των εθνικών, όμως η συγκέντρωση πολλών εθνικών στο κήρυγμα του Παύλου προκάλεσε την οργή των Ιουδαίων και το διωγμό των Αποστόλων από την πόλη. Ας δούμε πως καταγράφεται αυτό το γεγονός στις «Πράξεις των Ἀποστόλων», κεφ. 13, 42-52)

• «Ἐξιόντων (βγαίνοντας) δὲ αὐτῶν ἐκ τῆς συναγωγῆς τῶν Ἰουδαίων παρεκάλουν τὰ ἔθνη εἰς τὸ μεταξὺ σάββατον λαληθῆναι αὐτοῖς τὰ ῥήματα ταῦτα… 44 Τῷ δὲ ἐρχομένῳ σαββάτῳ σχεδὸν πᾶσα ἡ πόλις συνήχθη ἀκοῦσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. 45 ἰδόντες δὲ οἱ Ἰουδαῖοι τοὺς ὄχλους ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἀντέλεγον τοῖς ὑπὸ τοῦ Παύλου λεγομένοις ἀντιλέγοντες καὶ βλασφημοῦντες. 46 παρρησιασάμενοι δὲ ὁ Παῦλος καὶ ὁ Βαρνάβας εἶπον· Ὑμῖν ἦν ἀναγκαῖον πρῶτον λαληθῆναι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ· ἐπειδὴ δὲ ἀπωθεῖσθε αὐτὸν καὶ οὐκ ἀξίους κρίνετε ἑαυτοὺς τῆς αἰωνίου ζωῆς, ἰδοὺ στρεφόμεθα εἰς τὰ ἔθνη. 47 οὕτω γὰρ ἐντέταλται ἡμῖν ὁ Κύριος· τέθεικά σε εἰς φῶς ἐθνῶν τοῦ εἶναί σε εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς. 48 ἀκούοντα δὲ τὰ ἔθνη ἔχαιρον καὶ ἐδέξαντο τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, καὶ ἐπίστευσαν ὅσοι ἦσαν τεταγμένοι εἰς ζωὴν αἰώνιον· 49 διεφέρετο δὲ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου δι’ ὅλης τῆς χώρας. 50 οἱ δὲ Ἰουδαῖοι παρώτρυναν τὰς σεβομένας γυναῖκας καὶ τὰς εὐσχήμονας καὶ τοὺς πρώτους τῆς πόλεως καὶ ἐπήγειραν διωγμὸν ἐπὶ τὸν Παῦλον καὶ τὸν Βαρνάβαν, καὶ ἐξέβαλον αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. 51 οἱ δὲ ἐκτιναξάμενοι τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν αὐτῶν ἐπ᾽ αὐτοὺς ἦλθον εἰς Ἰκόνιον. 52 οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπληροῦντο χαρᾶς καὶ Πνεύματος ἁγίου».

Read more »

Απο βιβλίο του Σταύρου Π. Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία, σελ. 297-299

Η Μικρασιατικη καταστροφη χειρoτερη

απo την Άλωση της Κωνσταντινουπολης

• Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου, στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Νεομαρτύρων της Μικράς Ασίας και του Πόντου

Πτολεμαΐδα, Κυριακὴ 28-8-1983

«…Ἡ πατρίδα μας μπροστὰ στοὺς κολοσσοὺς τῶν μεγάλων κρα­τῶν εἶναι μιὰ μικρὴ βαρκούλα. Ἀλλὰ τί βλέπει κανεὶς ἀνοίγοντας τὴν Ἱ­στορία· αὐτοκρατο­ρίες, ποὺ ἔπλεαν σὰν θωρηκτὰ καὶ φαίνον­ταν ἀκλόνητες, καταποντίστηκαν κι ἀφανίστηκαν …

Ποῦ εἶναι, σᾶς ἐρωτῶ, οἱ αὐτοκρατορίες τῶν Ἀσ­συρίων, τῶν Βαβυλωνίων, τῶν Περσῶν, τῶν Αἰ­γυπτίων; ποῦ εἶναι οἱ αὐτοκρα­τορίες τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ τοῦ Ναπο­λέοντος; Πέ­ρασαν, ἔσβησαν, σχεδὸν ξεχάστηκαν· μόνο ἐ­ρείπια κι ἀπομει­νάρια τὶς θυμίζουν ἢ στοὺς τόπους τῶν ἀνασκα­φῶν ἢ στὰ ἀρχαιολογι­κὰ μουσεῖα. Στὸν καιρό τους ἦταν τὰ «πλοῖα» τὰ μεγάλα ποὺ φαίνονταν ἀ­βύθιστα· καὶ ὅμως βυθίσθηκαν. Καὶ μέσα στὸν ὠ­κεανό –περίεργο πρᾶγμα– μιὰ βαρκούλα μὲ τὴ σημαία τοῦ σταυ­ροῦ συ­νεχίζει νὰ πλέῃ, δὲν καταποντίστηκε. Ταξιδεύει τρεῖς χιλιάδες τώρα χρόνια. Ποιά εἶ­ναι ἡ βαρκούλα αὐτή; Ἡ γλυκειά μας πατρίδα! Πόσες θύελλες πέρασε! Σπανίως γνώρισε ἡ­μέρες εἰρήνης καὶ ἡσυχίας. Ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖ­στον, λόγῳ καὶ τῆς γεωγραφικῆς θέσεώς της, ἦ­ταν ἡ ἐμπροσθοφυλακὴ ποὺ ἀπέκρουε ἐπιθέ­σεις καὶ ἦταν πάντα ἐπὶ σκοπόν. Read more »

Απο βιβλίο του Σταύρου Π. Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία, σελ.295-296

Το καραβι σταματα στη Μυκονο. Μετα 6 μηνες αναχωρουν για τον Πειραια. Ο πλοιαρχος θελει να απαλλαγη απο τον παπα Ιωακειμ & να τον κατεβαση στη Σιφνο, αλλα δεν μπορει, λογω τρυκιμιας

Μύκονος

Το καράβι συνεχίζει με τους υπολοίπους την πορεία του σταματά στην Μύκονο. Με 700 γυναικόπαιδα ανάμεσα τους ο πατέρας μου Παντελής και η γιαγιά μου Ανδρονίκη. Θα μείνουν πάνω από 6 μήνες στο νησί, αναζητώντας όλο αυτό το διάστημα τον αδερφό του και την οικογένεια της αδερφής του, που ήταν παντρεμένη στο Ελμαλί, την τύχη των οποίων μέχρι τότε αγνοούσαν. Μετά 6 μῆνες παραμονή στην Μύκονο, αναχωροῦν για τον Πειραιά. Τώρα έχουν απομείνει στο καράβι μόνο 300 Σπαρταλήδες.

Πορεια για τον Πειραια

– 16 Νοεμβρίου 1922 φτανουν στον Πειραιά

Τα 300 γυναικόπαιδα υπολόγιζαν ότι συντομα θα βρίσκεται στο λιμάνι του Πειραιά.

Την επομένη 16 Νοεμβρίου 1922, το πλοίο Νο2 αποβιβάζει τους τελευταίους Σπαρταλήδες πρόσφυγες στον Πειραιά.
Πλησιάζοντας στον Πειραιά έρχεται ο καπετάνιος με μια πιατέλα μεγάλη, με ψάρια και αλλά τρόφιμα και νερό στον παπά Ιωακείμ. Ο Παπά Ιωακείμ αρνείται να τα παραλάβει, αντιδρώντας σε όσα προηγήθηκαν με την συμπεριφορά του. Όμως κάποιες γυναίκες τα αρπάζουν από τα χέρια του πλοιάρχου λέγοντας, τα παιδιά πεινούν.
Κατεβαίνοντας από το καράβι τον πλησιάζει ο αντιπλοίαρχος και του λέει: «Παπά μου, είσαι καλός άνθρωπος και σε βοήθησε ο Θεός». Ο καπετάνιος ήθελε να σας κατεβάσει στην Σίφνο, αλλά η τρικυμία και η έλλειψη νερού τον εμπόδισαν. Καράβι από την Σίφνο περνά κάθε 15 ήμερες.
Μια νέα ημέρα ξημερώνει γι’ αυτούς με ένα άγνωστο μέλλον. Πρώτη προτεραιότητα η στέγαση και η τροφή.
Η λήξη της πορείας για την πατρίδα συμπίπτει με την εκτέλεση των 6 υπαιτίων της Μικρασιατικής καταστροφής, αφού η εκτέλεση των 6 στο Γουδί έγινε στις 15 Νοεμβρίου 1922, ώρα 11:30. Που για να είμαστε δίκαιοι δεν ήταν οι μοναδικοί, αλλά ήταν αυτοί που πλήρωσαν το μάρμαρο. Γιατί κάπως έτσι συμβαίνει πάντα, οι μεγάλοι ένοχοι την γλυτώνουν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Απο βιβλίο του Σταύρου Π. Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία, σελ. 293-295

Έρευνα για τους ανθρωπους

που εμειναν στην Ναξο, λιγα χρονια μετα

Η έρευνα αυτή έπεσε στην αντίληψη μας και τα συμπεράσματα της είναι συγκλονιστικά. Δείχνουν ξεκάθαρα, ποια ήταν τα εκδιωχθέντα γυναικόπαιδα από την Σπάρτη και προφανώς και από τα αλλά μέρη της Μικράς Ασίας, που θεωρήθηκαν επικίνδυνα για την κυβέρνηση της Άγκυρας και τους Γερμανούς καθοδηγητές τους. Θεωρήθηκαν επικίνδυνα και έπρεπε να εξοντωθούν, γιατί αυτό θα συνέβαινε αν εφαρμοζόταν η πρώτη διαταγή. Ήθελαν να εξοστρακισθούν από την προαιώνια πατρίδα τους (όπως τελικά συνέβη με την εκδίωξη τους).

Η καταγραφή έγινε στην κοινότητα της Νάξου, από 23 Σεπτεμβρίου 1923 ως στις 31 Μαρτίου 1925. Καταμετρήθηκαν 165 πρόσφυγες από την Σπάρτη της Μ. Ασίας.
Η έρευνα έγινε από τον δικηγόρο – ιστορικό ερευνητή Ιάκωβο Ναυπλιώτη – Σαραντηνό και δημοσιεύτηκε στον τιμητικό τόμο Νικηφόρος Μανδηλαράς στην Αθήνα το 2013 με τίτλο: ΠΙΝΑΚΕΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΗΝ ΝΑΞΟ. Read more »

Απο βιβλίο του Σταύρου Π. Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία, σελ. 292-293

– «Η  Ανταρσια του Παπα Ιωακειμ στο καραβι»

Ανεβαίνει στο καράβι και βρίσκει τις γυναίκες ανάστατες. Στο καράβι δεν υπάρχει ούτε νερό ούτε ψωμί.
Είχαν οι ναύτες, αλλά τα έδινα μόνον όταν κάποιος τους πλήρωνε το ψωμί. Σε κάθε ψωμί έδιναν και δύο ποτήρια νερό. Όλα αυτά γινόταν εν γνώση του καπετάνιου, ο οποίος είχε τα κλειδιά της αποθήκης.
Οι Αμερικάνοι που τους παρέλαβαν σε ένα καράβι είχαν δώσει για τους πρόσφυγες 200 ψωμιά και 6 τσουβάλια γαλέτες. Το πλήρωμά τα έκρυψε και κερδοσκοπούσε με την πείνα και την δίψα των παιδιών και των γυναικών.
Μέσω του αντιπλοιάρχου έρχεται σε επαφή με τον καπετάνιο και του μεταφέρει την παράκληση να δώσουν τα ψωμιά και το νερό που τους άφησαν οι Αμερικάνοι, αλλιώς θα υπάρχουν συνέπειες για τους παρανομούντες.
Η απάντηση του καπετάνιου είναι: «Εδώ είναι Ελλάδα και δεν μπορούν να κάνουν οι λαϊκοί και οι ιερείς ότι θέλουν». Read more »

Απο βιβλίο του Σταύρου Π. Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία, σελ. 290-292

Το 1983, ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστινος κτίζει τον μεγαλοπρεπή ναό των Νεομαρτύρων τῆς Μικράς Ασίας και του Πόντου, στη μεγαλύτερη πόλη της Μητροπόλεώς του, στην Πτολεμαίδα, η οποία είναι προσφυγική πόλη.

(*) Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος στον μεγάλο, νέο ναό των Νεομαρτύρων της Μικράς Ασίας και του Πόντου, κατεβαίνει από το Άγιο Βήμα και θυμιατίζει, εν ώρα θείας Λειτουργίας την εικόνα, που βρίσκεται στο κεντρικό κλήτος του ναοῦ. Σήμερα η εικόνα δεν βρίσκεται στο ναό.
Μετά την παραίτηση του από τον Μητροπολιτικό θρόνο, λόγου του μεγάλου μεγένθους της, την έβαλαν στον πρόναο και στη συνέχεια την κατέβασαν στο υπόγειο του ναού. Σήμερα βρίσκεται στα χέρια μας.

Ας ακούσουμε απομαγνητοφωνημενα τα τελευταία του λόγια:

«Ὅπως βλέπετε, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ὁ γέρων ἐπίσκοπός σας εἶναι συγ­κινημένος μέχρι δακρύων· καὶ πιστεύω ὅτι καὶ σεῖς ὅλοι, παιδιὰ καὶ ἐγγόνια καὶ τρισέγγονα ἐνδόξου γενεᾶς, ἀθανάτου γενεᾶς, νὰ εἶστε σήμερα συγκινημένοι. Ἂς δοξάσωμεν τὸν Θεόν, ἕνα ὄνειρο ποὺ εἶχα πραγματοποιεῖται. Χτίζεται ὁ μοναδικὸς ναός. Σ᾽ ὅλην τὴν Ἑλλάδα, δὲν ὑπάρχει ἄλλος ναὸς ὅπως ὁ ναὸς αὐτὸς τῶν Νεομαρτύρων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας…
Ἐδῶ θά ᾽ρχωμαι τακτικά· ἐπὶ μῆνες, δὲν θὰ πηγαίνω σὲ καμμιά ἄλλη ἐκκλησία. Ἐδῶ θά ᾽ρχωμαι νὰ κλαίω καὶ νὰ παρακαλῶ τὸν Θεὸν νὰ ἐλεήσῃ τὸ γένος μας. Ἐδῶ θὰ ἐκκλησιαζώμεθα, ἐδῶ θά ᾽ρχεστε, τέκνα τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ πεντάρες θὰ δίδωνται γιὰ τὸν ἱερὸν αὐτὸν ναόν, ὁ ὁποῖος, ὅπως εἶπα, εἶνε ὁ μοναδικός.
Ἐπίσης, θα σας γνωρίσω μιὰ δωρεά. Μία πτωχὴ κόρη, εὐγενὴς κόρη τῆς Κοζάνης, ποὺ ὁ παπποῦς της ἐμαρτύρησε στὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ οἱ συγγενεῖς της, ἐκάθησε νύχτες ὁλόκληρες καὶ ἐζωγράφισε μιὰ ὡραιοτάτην εἰκόνα ποὺ τὴν ἔχετε μπροστά σας.
Χθὲς ἔμαθα, ὅτι ἕνας γέρος ὀγδόντα χρονῶν ἦλθε, κοντοστάθηκε κοντὰ στὴν εἰκόνα και μισὴ ὥρα ἔκλαιγε… Ἐνθυμούμενος τὸ μαρτύριον τῆς φυλῆς.
Νὰ περάσετε ὅλοι ν᾽ ἀσπασθῆτε τὴν εἰκόνα αὐτήν, ἡ ὁποία εἶναι εἰκόνα πλέον τῆς Ἐκκλησίας καθιερωμένη εἰς τὸ μνημόσυνον τῶν ἡρώων τῆς Πίστεώς μας». Read more »

Απο βιβλίο του Σταύρου Π. Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία, σελ. 288-290

Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ. Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΟΣ, ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.
ΚΑΤΕΒΑΙΝΑΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΕΙΚΟΝΕΣ & ΧΤΥΠΟΥΣΑΝ ΝΕΚΡΙΚΑ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ, ΣΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.

Ομιλία του 1982, στην επέτειο των 60 ετων της Μικρασιατικής Καταστροφής,

Aκουστε ηχητικα τον ίδιο:

_______________

______________
https://youtu.be/SF2wTBEU6eo

Χειροτερος χειμωνας του 1942-43

η Μικρασιατικη καταστροφη του 1922

«…Από τον χειμώνα του 1942- 1943, υπάρχει και ένας άλλος φοβερότερος χειμώνας της πατρίδος. Είναι ο Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος του 1922. Ήτανε η Μικρασιατική καταστροφή. Εξήντα χρόνια περάσανε από τότε(1982-60=1922).
Θα σας πω μερικά στιγμιότυπα από τις ημέρες εκείνες, επ ευκαιρία της επετείου, για να ζήσετε νεότεροι και παλαιότεροι τις τραγικές εκείνες ημέρες.
Ήμουν μικρό παιδί, στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα Πάρο. Ξαφνικά διαδίδεται στο νησί, στην Παροικιά, στην πρωτεύουσα της Πάρου, ότι έρχονται, έρχονται, έρχονται και τα μάτια βουρκώναν.
“Ποιοί έρχονται;” ρωτούσαμε τα παιδιά και μας λέγανε οι μεγαλύτεροι ότι σήμερα, αύριο, έρχεται το βαπόρι γεμάτο πρόσφυγες.
Έρχονται, έρχονται. Όταν φάνηκε το βαπόρι μακριά, πέρα από τον κάβο και άρχισε να σφυρίζει λυπητερά, άρχισαν να χτυπούν νεκρικά σαν Μεγάλη Παρασκευή οι καμπάνες της Εκατονταπυλιανής, μιας Εκκλησίας η οποία ως προς την ιστορία είναι σπουδαιοτέρα από την Εκκλησία της Τήνου, διότι κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας, ή μάλλον κατά τα ιστορικά δεδομένα, την έκτισε η Αγία Ελένη όταν ταξίδευε εις τους Αγίους Τόπους, για να εύρει τον Τίμιο Σταυρό και λόγω τρικυμίας εμποδίσθηκε στον λιμένα της Πάρου.
Χτυπούσαν λοιπόν νεκρικά, λυπητερά οι καμπάνες. Ο καιρός ήτο συννεφιασμένος, βροχερός, σκοτεινός, μουγκός, λες και πενθούσε κι αυτός. Και σε λίγο ήρθε το πλοίο γεμάτο πρόσφυγες. Μπήκαν στις βάρκες, -δεν πλεύριζαν τότε (τα καράβια) κοντά, όπως σήμερα πλευρίζουν-, μπήκαν στις βάρκες και ερχότανε. Τα μάτια του κόσμου ήτο βουρκωμένα.
Να τους και έρχονται, γέροι, ασπρομάλληδες, γυναίκες που κρατούσαν στην αγκαλιά τα μικρά παιδιά. Παλληκαράκια όλοι τους στιβαγμένοι μες την βάρκα. Εκείνο που έκανε κατάπληξη στον κόσμο ήταν, ότι όλοι κρατούσαν εικόνες. Read more »

Απο βιβλίο του Σταύρου Π. Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία, σελ. 286-288

Το ταξιδι μεσα απο το Αιγαιο

8/11 /1922 Άφιξη και αναχώρηση από την Ρόδο

Μετά ταξίδι δύο ημερών τα τρία πλοία φθάνουν στη Ρόδο. Τότε λαμβάνουν εντολή, το ένα πλοίο να μοιράσει τους πρόσφυγες στα άλλα δύο πλοία, ώστε να γυρίσει στη Μερσίνα άδειο, για να παραλάβει και άλλους Έλληνες, που είχαν εκδιωχθεί από τις πατρίδες τους με τον ίδιο τρόπο.
Εν τω μεταξύ, με την άφιξη των κατατρεγμένων κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν χρήματα.

«Στη Ρόδο φέρανε με τα καΐκια νερό και πουλούσαν μια παγκανότα τη στάμνα.
Όσοι είχανε πήρανε μερικές στάμνες, όσοι δεν είχαν υποφέρανε από δίψα και πείνα». Ο συμπολίτης του Παπά-Ιωακείμ Χατζηαθανασόγλου θεωρεί δε πως: «Οι Έλληνες αποδείχτηκαν χειρότεροι από τη συμπεριφορά των Τούρκων».
Με την εκκένωση και την επιστροφή του ενός πλοίου στη Μερσίνα, σε κάθε καράβι «στοιβάζονται» πλέον 3.500 άτομα.
Το ένα πλοίο (Νο1), που έχει 800 άτομα, κατά τον Πετράκη, παίρνει εντολή να τα αποβιβάσει στις Σπέτσες και στην Ύδρα και να αναχωρήσει. Η υποδοχή ήταν καλή στα δύο νησιά. Δημιουργηθηκαν αξιόλογες Σπαρταλίδικες παροικίες. Μάλιστα στις Σπέτσες δημιουργείται «Η ένωση ταπητουργών της Ανατολής». Έδωσε δουλειά τόσο στους πρόσφυγες όσο και σε ντόπιους. Το άλλο πλοίο (Νο2) που βρίσκεται ο Παπά- Ιωακείμ παίρνει εντολή να κατευθυνθεί προς την Νάξο και την στην Πάρο.

Πως υποδέχθηκαν οι Παριανοί τους πρόσφυγες της Σπάρτης στο νησί και πως τους είδε με τα παιδικά του τότε μάτια ο Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστῖνος Καντιώτης

– Το Σάββατο 10 Νοεμβρίου 1922 το πλοίο (Νο2) φτάνει στην Πάρο
Υπάρχει εντολή να αποβιβάσει 2.000 πρόσφυγες. Κατέρχονται 1.500. Ο κόσμος όχι μόνο τους υποδέχεται με δάκρυα στα μάτια, αλλά γίνεται πρόταση για μόνιμη εγκατάσταση στο νησί τους. Read more »

Απο βιβλίο του Σταύρου Π. Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία, σελ. 284-286

Ο π. Ιωακειμ διηγειται:

Συνεχiσαμε για Ατταλεια 19/10/22

Φθάνοντας στην τοποθεσία αρχή αμπελώνων εκεί υπήρχε από παλιά 40 χρόνια ένα καφενείο που το κρατούσε ένας Αλβανός, μας περιποιήθηκε τόσο εμάς όσο και τους χωροφύλακες.
Κάποιοι χωροφύλακες γύρισαν πίσω αναζητώντας τα χαμένα άτομα, τελικά επέστρεψαν με την γριά και το ένα παιδί, μετά 3 ώρες διαδρομή φθάσαμε στην κωμόπολη Αμυγδαλιά (Παγιάμ Αγατσή), εκεί βρισκόταν τα σύνορα Σπάρτης Αττάλειας. Εκεί με εντολή του Διοικητή – Μουτασαρίφη Αττάλειας μας περίμενε ο Υποδιοικητής και ο Ενωμοτάρχης της φρουράς, με εντολή να μας φροντίσουν.
Ζητούν να μάθουν τι έγινε μέχρι εκεί. Θέλουν να αναλάβουν οι χωροφύλακες της Αττάλειας. Επιμένω να μείνουν και της Σπάρτης, το αίτημα γίνετε δεκτό.
Εν τω μεταξύ παρακάλεσα να στείλουν ένα απόσπασμα, για να βρει τα άλλα 2 παιδιά που είχαν χαθεί. Πράγματι, μετά από λίγες ώρες το απόσπασμα γύρισε με το ένα παιδί και η χαρά της μάνας του δεν περιγράφετε.
Με πρόταση των ανθρώπων της Αττάλειας εκμισθώσαμε από την περιοχή και άλλες άμαξες, γιατί ήταν φανερό ότι πολλοί γέροντες και παιδιά δυσκολευόταν να προχωρήσουν.

Πέμπτη 20/10/ 22

Πρωί ξεκινήσαμε για την Αττάλεια έχοντας μπροστά μας ένα πολύ επικίνδυνο πέρασμα το Χαβούζα Πασά Τσιφλίκ, επρόκειτο για μια επικίνδυνη χαράδρα στην οποία φθάσαμε μετά από μιάμιση ώρα περπάτημα. Οι 20 χωροφύλακες από την Σπάρτη και οι 12 από την Αττάλεια, έφιπποι και εφ’ όπλου λόγχη, βάδιζαν από την δυο μεριές της φάλαγγας πηγαίναμε πολύ αργά με φόβο αλλά και με προσοχή, τελικά 2 ώρες πριν την δύση του ήλιου φθάσαμε σε μια ελώδη περιοχή περνώντας την επικίνδυνη χαράδρα το Κηρκ Κίοζ, τα κουνούπια όλη την νύχτα έκαναν επιδρομή και οι φωνές τον τσακαλιών δεν άφησαν κανέναν να κοιμηθεί. Read more »

Απο βιβλίο του Σταύρου Π. Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία, σελ. 283-284

Συναντηση με εναν τρομερο ληστη

που σεβαστηκε τα γυναικοπαιδα 18/10/1922

Ξεκινάμε. Δεν προχωράμε μία ώρα και συναντάμε πάνω σε ένα βράχο να καπνίζει τον ναργιλέ ένας τρομερός ληστής, μαζί με 50 περίπου συντρόφους του ο Μπουχουρτζόγλου.
Τον χαιρέτισα, με ανταπέδωσε τον χαιρετισμό κουνώντας το μαρκούτσι του. Τούρκοι και Έλληνες άρχισαν να τρέμουν.
Εκείνη την στιγμή φθάνει τρέχοντας ένας χωροφύλακας και μου λέει: Μη τον φοβάστε, δούλεψα μαζί του πριν γίνω χωροφύλακας, όταν έκανε λαθρεμπορία καπνού, είναι φιλότιμος, σέβεται τις γυναίκες και τα παιδιά και δεν τα πειράζει. Αν υπήρχαν άνδρες, τα πράγματα θα ήταν δύσκολα. Τώρα δεν θα σηκώσει ματιά, ούτε να κοιτάξει. Προχωρήσαμε.
Κάποια στιγμή ακούγονται φωνές από την αρχή της πορείας. Τρέχουν οι αμαξάδες. Ο λήσταρχος εκείνη την στιγμή μιλούσε με τον τούρκο αξιωματικό. Μόλις άκουσε την φασαρία, έγινε θηρίο. Διατάσσει τους δικούς του ανθρώπους, μάζεψε και 5 χωροφύλακες και τους λέει: «Θα φέρετε τα κεφάλια τους ή δεμένους αυτούς μπροστά μου».
Πανδαιμόνιο! Κάποιοι είπαν σκηνοθεσία, από τον ληστή ή κάτι άλλο. Η συνοδεία λοξοδρομεί, φοβόμαστε τα χειρότερα.
Σε μία ώρα φέρνουν δεμένους μπροστά στον λήσταρχο, τους επίδοξους ληστές. Ήταν δύο Ατταλειώτες χωροφύλακες και κάποιοι φυγόστρατοι Τούρκοι, που με εντολή της διοίκησης τους, πήγαιναν στο Αφιόν Καραχισάρ να δικασθούν. Read more »

Απο βιβλίο του Σταύρου Π. Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία, σελ. 280-283

Παρασκευη 14 Οκτωβριου 1922, η προετοιμασια

για την αναχωρηση -Η πιο θλιβερη μερα

Η Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 1922, ορίζεται ως ημέρα αναχώρησης.
Ξημερώνει και όλοι οι Χριστιανοί συγκεντρώνονται σε ένα σημείο της αγοράς που λέγεται «Σαμάμ παζαρί».
Είναι βουρκωμένοι και συγκινημένοι. Ξέρουν ότι δεν θα επιστρέψουν ξανά στη Πατρίδα τους. Παίρνουν μαζί τους μόνο οικογενειακά και θρησκευτικά κειμήλια, ελάχιστο ρουχισμό και τρόφιμα για το μεγάλο και άγνωστο ταξίδι.
Ένα μεγάλο καραβάνι γυναικόπαιδων ξεκινάει για το ταξίδι χωρίς επιστροφή. Τους συνοδεύουν 20 Τούρκοι χωροφύλακες. Γράφει ο Παπά-Ιωακείμ:
“Από την ανατολή έως στις 10 το πρωί όλοι είχαν μαζευτεί σε ένα σημείο της αγοράς τελευταίος πήγα εγώ. Δόθηκε η εντολή για αναχώρηση.

ΦΕΥΓΑΜΕ & ΑΦΗΝΑΜΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ, ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ. ΟΛΟΙ ΚΛΑΙΓΑΝΕ, ΣΤΡΕΦΩ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ ΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ. Read more »

Απο βιβλίο του Σταύρου Π. Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία, σελ. 277-280

Ο Παπαιωακειμ, ο πρωτος Χριστιανος της Σπαρτης, που μαθαινει την αποφαση για την απομακρυνση ολων των Ελληνων, απο τη Σπαρτη και την Τουρκοκρατουμενη Μικρα Ασια

Σάββατο 8/10 1922 τον καλεί ο Μουτασαρίφης και του λέει:
«Βεκήλ εφέντη, σας κάλεσα για να σας ανακοινώσω με όλη την ψυχική μου οδύνη, μια επείγουσα διαταγή της κυβερνήσεως: Μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου έχετε διοροία να μείνετε εδώ, στις 31 του μηνός θα πρέπει να οδηγήσεις τα γυναικόπαιδα έξω από τα όρια του κράτους, μεσώ του σιδηροδρόμου Αϊδινίου – Σμύρνης έως το Αγιοσολούκ (παλιά Έφεσος, απο όπου πρέπει να φτάσετε στο Κουσάντασι (Νέα Έφεσος), για να σας παραλάβουν τα Ελληνικά πλοία».

Ο Παπά Ιωακείμ παγώνει, όμως αντιλαμβανόμενος τι σημαίνει κυρίως η μετάβαση μεσώ Αϊδινίου και Κουσάντας.
Από το σημείο αυτό αρχίζει ένα μεγάλο αγώνα, για να αλλάξει την διαδρομή εξόδου από την χώρα και να οδηγήσει τα γυναικόπαιδα στην Ελλάδα μέσω Αττάλειας και αντιδρά λέγοντας:

«Εξοχότατε, εγώ έκανα 25 χρονιά στην γραμμή αυτή, την ξέρω σπιθαμή προς σπιθαμή. Τα γυναικόπαιδα που διαφυλάξατε 2 χρονιά τώρα, αν ακολουθήσουν αυτή την γραμμή θα εξοντωθούν».

O Παπα Ιωακείμ εξηγεί τους κινδύνους της διαδρομής:

“1) Απο τη ΣΠΑΡΤΗ ως ΚΟΥΛΕΪΟΓΙΟΥ είναι μιάμιση ώρα με τα ποδιά, από τον παλιό Σ.Σ. ΣΠΑΡΤΗΣ.
2) Και από εκεί μέχρι το ΔΕΝΙΖΛΙ, για να πάρουν το τραίνο πρέπει να περάσουν τα γυναικόπαιδα την κατεστραμμένη γέφυρα του ΣΑΡΑΓΓΟΪ. Πως θα την περάσουν οι γριές και τα μικρά παιδιά;
Και ας πούμε ότι την πέρασαν, χρειάζεται άλλη μια μέρα.
3) Από το ΑΙΔΙΝΙ η το ΝΑΖΛΙ θα πρέπει να αλλάξουν τραίνο.
4) Την 3η μέρα θα φθάσουμε στην ΠΑΛΙΑ ΕΦΕΣΣΟ.
5) Απο εκει ως την ΝΕΑ ΕΦΕΣΣΟ θα πρέπει να πάμε πεζοί.

Άλλα και το πιο σπουδαίο, ο εξαγριωμένος όχλος πως θα υποδειχθεί τα γυναικόπαιδα;
Ποιος θα τα προστατέψει; Υπάρχει κίνδυνος λιντσαρίσματος και προπηλακισμών;”
Απάντηση: «Θα σας συνοδεύσουν χωροφύλακες».
π. Ιωακείμ: «Όσο και αν φροντίσετε το μίσος είναι τόσο μεγάλο, που δεν θα μπορέσουν να καταστείλουν την αγριότητα του όχλου. Σας προτείνω να φύγουμε μέσω Αττάλειας, αν δεν υπάρχει ελπίδα παραμονής στην πατρίδα μας».
Απάντηση: «Αυτή η διαδρομή είναι επικίνδυνη γιατί υπήρχαν τσέτες και ληστές».
Παπά- Ιωακείμ: «Αν μου δώσετε 20-25 χωροφύλακες, ελπίζω με την βοήθεια του Θεού, όλα να πάνε καλά και να φτάσουμε στην Αττάλεια».

Απάντηση: Σκέφτηκε και είπε: «Θα ζητήσουμε την άδεια από την Άγκυρα και θα προσπαθήσουμε να γίνει δεκτό το αίτημα μας».

Ο Μουτεσαρίφης κάλεσε και τους 15 προκρίτους και τους εξήγησε την κατάσταση. «Λυπήθηκαν για την είδηση και συμφώνησαν να ενισχύσουν την προσπάθεια για το δρόμο διαφυγής, που πρότεινε ο παπα Ιωακείμ.

Τηλεφώνησαν αμέσως την Άγκυρα και τον διοικητή Νουρεντίν Πασά που βρισκόταν στο Ικόνιο. Την άλλη μέρα ήρθε η απάντηση: «ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ. ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥΣ».

Ο Μουτεσαρίφης κάλεσε τον παπα Ιωακείμ και του είπε:

«Έχετε προθεσμία μέχρι τέλος του μήνα, να φύγετε από την Αττάλεια. Σας συνιστώ να φύγετε όσο νωρίτερα μπορείτε, μη μετανιώσουν για την διαδρομή».

Και ο παπά Ιωακείμ, λέει: Πήρα άδεια να ξεπουλήσουμε έπιπλα και άλλα πράγματα. Δεν ήταν πώληση αυτή, ούτε το 1/10 της πραγματικής αξίας δεν παίρναμε. Read more »