OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIA – Kοζάνη, τη 27-11-1943

«Ω θρησκεία! Γλυκειά μας μάννα. Συ χύνεις μέσα στην καρδιά μας χίλιες χρυσές ελπίδες» – (K. Kρυστάλλης)
Xριστιανικόν φυλλάδιον εκδίδεται υπό της I. Mητροπόλεως Kοζάνης και διανέμεται δωρεάν προς χριστιανικόν διαφωτισμόν του λαού. Mελετήστε το όλοι.

ΣYNTAKTHΣ- Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης- Iεροκήρυξ

ΕΧΕΙΣ ΤΙΜΟΝΙ; ΘΑ ΣΩΘΕΙΣ!

Είναι νύκτα. Μεσάνυκτα! Κανένα αστέρι δεν φέγγει. Ο άνεμος, που έγινε θύελλα, καταιγίδα, τυφώνας, μαίνεται εις τον ωκεανό. Ένα μικρό πλοίο ταξιδεύει. Ο πλοίαρχος αγρυπνεί εις την γέφυρα. Οι ναύτες βρίσκονται εις τις θέσεις τους. Όλοι αγωνίζονται για να αντιμετωπίσουν την θύελλα, μέσα εις την οποία βρέθηκαν χωρίς να το θέλουν. Και το πλοίο, επί ώρες τώρα αγωνίζεται εναντίων των κυμάτων, αντέχει. Τα μηχανήματά του είναι όλα εν τάξει.
Αλλ’ αίφνης – ώ δυστυχία των επιβατών! – ένα μηχάνημα, το σπουδαιότερον απ’ όλα, το τιμόνι, σπάει. Και το πλοίον μένει ακυβέρνητο. Διότι και ο πιο καλός πλοίαρχος δεν μπορεί να κυβερνήσει πλοίο χωρίς τιμόνι. Το πλοίο γίνεται έρμαιο των κυμάτων, παρασύρεται ως καρυδότσουφλο τήδε κακείσε. Τέλους ακούεται ένας τρομακτικός κρότος, το πλοίο προσέκρουσε επάνω εις βράχο και συνετρίβη. Έγινε χίλια κομμάτια, που μερικά θα επιπλέουν ως θλιβερά λείψανα του πρώην μεγαλείου του. Συνετρίβη, διότι έσπασε το σπουδαιότερο των μηχανημάτων του, το τιμόνι.
Εικόνα όχι ξένη. Εικόνα δική μου και ιδική σου, αγαπητέ μου αναγνώστα! Μάλιστα! δική μας! Εικόνα κάθε ανθρώπου, έστω και αν μερικοί δεν ταξίδευσαν ποτέ και δεν εγνώρισαν την μανία της θαλάσσης. Διότι ερωτώ, ή μάλλον ερώτησαν άλλοι πρωτύτερα από εμέ:
-Τι είναι ζωή;
-Θάλασσα, ωκεανός, μαύρος πόντος, απαντούν οι φιλόσοφοι και οι ποιηταί, απαντά προπαντός η καθημερινή πείρα της ζωής.
Δεν βλέπεις; δεν ακούεις; δεν πάσχεις συ ο ίδιος; Δυστυχήματα μικρά και μεγάλα, ατομικά, οικογενειακά, παγκόσμια, πανανθρώπινα, το ένα κατόπιν του άλλου, έρχονται με μανία, ορμούν πολλές φορές σαν κύματα πελώρια να συντρίψουν την ζωή μας.
Εις τις περιστάσεις αυτές πολλοί τα χάνουν. Απελπίζονται, φθάνουν μέχρι αυτοκτονίας. Είναι οι άνθρωποι που δεν ανεκάλυψαν ακόμη, που πρέπει να προσανατολισθεί το πλοίον της ζωής των. Δεν εγνώρισαν, ποίος ο αληθινός σκοπός για τον οποίο ήρθαν στην ζωή. Δεν θέλησαν ποτέ να ακούσουν την φωνή του Ιησού Χριστού, φωνή απείρου αγάπης προς τον άνθρωπο. Δεν ήνοιξαν ποτέ την αγία Γραφή, για να μελετήσουν εκεί τα αθάνατα λόγια. Γιατί ο νόμος του Θεού, η αγία Γραφή, αυτή είναι το τιμόνι της ζωής.
Ναι, τιμόνι είναι ο νόμος του Θεού, το Ευαγγέλιο του Χριστού μας. Αυτό και μόνο μπορεί να ρυθμίσει και να λύσει όλα τα προβλήματα που αφορούν στην ευτυχία των ανθρώπων. Αυτή είναι η γνώμη και των σοφών. Ο μεν Εμμανουήλ Κάντιος, ένας από τους μεγάλους φιλοσόφους, είπε: Το μεγαλύτερο ευεργέτημα προς το ανθρώπινο γένος είναι η αγία Γραφή. Όλα τα βιβλία του κόσμου τα οποία εμελέτησα δεν μου έδωσαν την παρηγοριά, την οποία μου έδωσαν οι λόγοι της Βίβλου, «Εάν και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι Σύ μετ’ εμού ει». (Ψαλμ. 23,4). Ο δε Θ. Ντοστογιέφσκυ, λογοτέχνης παγκοσμίου φήμης, έγραψε: «Σου συνιστώ να διαβάσεις ολόκληρη την αγία Γραφή, και θα βρεις, ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα ούτε έχει ούτε μπορεί ν’ αποκτήσει άλλο βιβλίο εξ ίσου πολύτιμο».
Αγαπητέ μου φίλε, όποιος και εάν είσαι! Άκουσε την φωνή της αλήθειας. Αγόρασε μία αγία Γραφή. Μελέτησε την. Και σήμερα και αύριο και πάντοτε να την μελετάς. Τρέξε, όπου ακούεται το κήρυγμα του θείου λόγου, ο οποίος ερμηνεύει τον νόμον του Θεού. Έτσι θα καταλάβεις προς τα πού κατευθύνεσαι εις τον κόσμον αυτόν. Θα αντικρύζεις με ψυχραιμία τις θλίψεις και θα ελπίζεις ότι κάποτε θα ρίξεις την άγκυραν σου εις το λιμάνι της ευτυχίας. Θα ζεις με το αίσθημα ότι υπεράνω σου είναι το παντοδύναμο χέρι του Θεού που κάμνει θαύματα, τα μεγαλύτερα θαύματα στον κόσμο τούτο.
Γι’ αυτό σε ηρώτησα εις την αρχή και σε ερωτώ τώρα πάλιν εις το τέλος: «Έχεις τιμόνι; Θα σωθείς!»

(Αναδημοσιεύθη 1) εις «Σπίθα» φ. 592/Μαϊος 2002, σελ. 1, 2) Εις την τοπική εφημερίδα «Διαφάνεια»)

«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,

μέρος β΄, σελ. 60-61, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΓΙΑ  ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Όταν οι συνεργάτες καταστρέφουν το έργο του Θεού, που με τη χάρη του Θεού δημιουργήσαμε, οφείλουμε ως Χριστιανοί να τους συγχωρούμε, αλλά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε και άλλο έργο, για να μας το ξανακαταστρέψουν.

Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα, για να το καταλάβετε. Δίνω σ’ έναν εργολάβο, για να μου κτίσει μια πολυκατοικία. Και αυτός από φιλαργυρία βάζει ψεύτικα υλικά και η πολυκατοικία πέφτει. Εγώ ως Χριστιανός δεν πρέπει να του κρατήσω κακία, αλλά να τον συγχωρέσω μέσα από την καρδιά μου. Αλλά δεν είμαι υποχρεωμένος να του ξαναδώσω άλλη οικοδομή. Έτσι κι εμείς θα συγχωρούμε, θα αγαπούμε, αλλά δε θα συνεργαζόμαστε με τους ανθρώπους εκείνους, που καταστρέφουν το έργο του Θεού.

 Συγκέντρωση συνεργατών, Φλώρινα 1989

ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ

Σήμερα, η εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. 13 Νοεμβρίου είναι τα γενέθλιά του.

Μπα! Εμείς ξέρουμε ότι η Εκκλησία μας δεν εορτάζει γενέθλια. Είναι κι αυτό μία από τις διαφορές, που έχουμε με τους παπικούς. Εμείς, οι Ορθόδοξοι, εορτάζουμε μόνο την ημέρα, κατά την οποία εορτάζει και ο Άγιός μας, για να μιμούμαστε τη ζωή του.

Αντιθέτως, οι Δυτικοί εορτάζουν τα γενέθλιά τους. Αυτό είναι μια κακή συνήθεια, που μπήκε κι εδώ στην πατρίδα μας και ιδίως στα παιδιά. Άντε, τώρα, να θυμηθούν οι συγγενείς και οι φίλοι πότε γεννήθηκε ο ένας και ο άλλος. Ενώ η ονομαστική εορτή είναι ωραιότερη. Μαζί με τη μνήμη του Αγίου, εορτάζει και ο άνδρας ή η γυναίκα, που φέρει το όνομά του.

Εμείς, λοιπόν, οι Ορθόδοξοι, δεν έχουμε τέτοια συνήθεια, δεν εορτάζουμε τα γενέθλια των ανθρώπων. Μόνο τρία γενέθλια τιμούμε και εορτάζουμε: τα γενέθλια της Υπεραγίας Θεοτόκου, τα γενέθλια του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, του μείζονος των Προφητών, και προπαντός τα γενέθλια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που αποτελούν σταθμό στην Ιστορία και είναι το μεγαλύτερο γεγονός του κόσμου. Πλήν αυτών των γενεθλίων άλλα δεν έχουμε.

Και για τον ιερό Χρυσόστομο, άλλωστε, από την ιστορία δεν γνωρίζουμε πότε γεννήθηκε. Γνωρίζουμε, όμως, πολύ καλά την ημέρα, την οποία εκοιμήθη. Η ημέρα, την οποία εκοιμήθη ο ιερός πατήρ, είναι η 14^η Σεπτεμβρίου. Αλλά επειδή η εορτή του σκιαζόταν από το τεράστιο γεγονός της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, γι’ αυτό η Εκκλησία μας μετέθεσε την εορτή του, ύστερα από ένα μήνα, στις 13 Νοεμβρίου.

Η κοίμηση του Αγίου γενέθλια είναι. Διότι ο Χριστιανός θεωρεί την έξοδό του από τη ζωή αυτή ως ένα είδος γεννήσεως πνευματικής. Και όπως το μικρό παιδί, που βγαίνει από την κοιλιά της μάνας του, χαιρετίζει την νέα ζωή, έτσι και ο άνθρωπος δια του θανάτου του, ως εκ κοιλίας μητρός αυτού εξέρχεται, για να χαιρετίσει την άλλη ζωή, την αιώνια ζωή, τη μακαριότητα.

Γι’ αυτό και ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος την παραμονή του θανάτου του και ενώ περίμεν με χαρά το μαρτύριό του, έλεγε: «Ἐπίκειταί μοι τοκετός», «Περιμένω τοκετό». Περίμενε με χαρά το μαρτύριό του, γιατί, όπως σας είπα, ο θάνατος είναι ένα είδος γεννήσεως σ’ έναν ωραιότερο κόσμο.

Από Ιεραποστολική συγκέντρωση, Φλώρινα 13 -11-1973