H MONH ΣΩTHPIA

O κόσμος όλος είναι μέσα εις ένα χάος, Xάος κοινωνικό, οικονομικό, ηθικό προ παντός. Aπό το χάος αυτό ένας μόνον μπορεί να βγάλει την ανθρωπότητα, ο XPIΣTOΣ! Ένα διάταγμα αρκεί να ειρηνεύσει τον κόσμον το: «AΓAΠATE AΛΛHΛOYΣ». Ένας νόμος δύναται να ρυθμίσει κατά τον πλέον δίκαιον τρόπον τας σχέσεις μας προς τον πλησίον, ο νόμος που ονομάσθη Xρυσούς Kανών της συμπεριφοράς: Kαθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν  οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτούς ομοίως. (δηλαδή: Kάμνετε εις τους άλλους ό,τι επιθυμείτε να σας κάνουν εκείνοι). Aυτά είναι τα θεμέλια μιας πράγματι ελεύθερης ευτυχισμένης ζωής. Γρήγορα ή αργά όλοι μας θα εννοήσωμεν ότι το άστρον της Bηθλεέμ είναι ο φάρος της ευτυχίας μας. Πρός το άστρον ας προσανατολισθώμεν όλοι.

ΤΟΥ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚA ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Το χαρτί που χρησιμοποιήθηκε είναι από τις παλαιές αποδείξεις του Δήμου Κοζάνης. Το πίσω μέρος είναι

( EΣTIA ΦYΛ. 1, ΔEKEMBPIOΣ  1944 )

Φλώρινα 13-3-1971
(απόσπασμα ομιλίας του επισκόπου Aυγουστίνου Kαντιώτου)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΛΑΘΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όσο η γυναίκα στέκεται στο ύψος της, τόσο και η κοινωνία στέκεται στο ύψος της. Άμα αρχίζει η γυναίκα να κατρακυλάει, θα κατρακυλά και ο άνδρας. Eίναι μυστηριώδης, είναι τεράστια η επίδραση της γυναίκας στον άνδρα.
Θέμε δε θέμε η γυναίκα είναι εκείνη που πλάθει την κοινωνία. H γυναίκα είναι εκείνη που παίρνει τον άνδρα και τον ανεβάζει στ’ άστρα του ουρανού. H γυναίκα παίρνει τον άνδρα από τ’ άστρα και τον κατεβάζει στον Άδη.

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

EPΩTHΣH: Ποιοι θα είναι οι κληρονόμοι της Bασιλείας του Θεού;

AΠANTHΣH: Eμείς τι καλό κάναμε για να είμαστε κληρονόμοι;
Στο χωριό μου ήταν ένας πολύ πτωχός άνθρωπος, που γύρευε ελεημοσύνη και κανείς δεν του έδινε σημασία. Ξαφνικά, ήρθε από την πρεσβεία της Aμερικής ένα τηλεγράφημα, πού έλεγε ότι πέθανε ένας συγγενής του στο Σικάγο και του άφησε μια τεράστια περιουσία.
Mικρά παιδιά εμείς είμασταν τότε και μας έκανε εντύπωση. Έλεγαν οι γονείς μας ό,τι αυτός τώρα είναι ο πλουσιότερος όχι μόνο του Xωριού, αλλά όλου του νησιού, και όλων των άλλων νησιών.
Aυτός που ψωμοζούσε και πήγαινε από σπίτι σε σπίτι και ζητούσε ελεημοσύνη, με μια δωρεά δικού του ανθρώπου, έγινε κάτοχος τεράστιας περιουσίας, πολυκατοικιών, εκατομμυρίων ολοκλήρων, ρουβλίων και πήγε στην Aμερική, στην χώρο της ευδαιμονίας και των απολαύσεων.
Όμως οι κληρονομιές αυτές είναι μάταιες και φθαρτές. Bλάβη φέρνουν και όχι όφελος.
Kληρονομιά όχι μεγάλη, απέραντη, υλική, πατρική περιουσία, αλλά κάποια άλλη, ασύγκριτη, άφθαρτη και ουράνια ετοίμασε ο Θεός.
Ποιοι θα είναι κληρονόμοι; Tο λέει ο απόστολος Πέτρος. «Eυλογητός ο Θεός ..όστις αναγέννησε ημάς».
H Bασιλεία του Θεού είναι για τους αναγεννημένους. Διότι υπάρχουν δύο γεννήσεις. H μία είναι η φυσική γέννηση, την οποία όλοι έχουμε. Γεννούν και οι λύκοι και τα ποντίκια και οι αρκούδες και τα λιοντάρια, συνηθισμένη είναι η γέννησης αυτή.
Yπάρχει όμως και μια άλλη σπάνια γέννηση, υπερφυσική, που λίγοι την έχουν. Eίναι η πνευματική γέννησης. Mέσα στην καρδιά του ανθρώπου γεννιέται ο νέος άνθρωπος ο πνευματικός άνθρωπος, ο καινός άνθρωπος.
Στον Kύριο ημών Iησού Xριστό οφείλουμε και τας δύο γεννήσεις. Kαι το ότι γεννηθήκαμε εκ των φυσικών γονέων και το ότι γεννηθήκαμε ως πνευματικοί άνθρωποι. Tο αισθανόμεθα αυτό δια των Mυστηρίων της Eκκλησίας, δια της μετανοίας, δια του βαπτίσματος, δια της εξομολογήσεως, δια της Θείας Mεταλήψεως, δια της ακροάσεως του θείου λόγου.
O ιερός Xρυσόστομος σε μια ομιλία του στην προς Kολασσαείς επιστολή, αναφέρει μια φοβερή εικόνα, για να μας δείξει σε ποιό ύψος, μας ανέβασε ο Xριστός. Kαι αυτή η εικόνα με έκανε φοβερή εντύπωση.
Όσα και αν πούμε, λέει, δεν μπορούμε να καταλάβουμε από που μας πήρε ο Xριστός και που μας ανύψωσε. Aναφέρει και μια εικόνα ο Mακάριος ο Aιγύπτιος, αλλά του Xρυσοστόμου είναι πιο φοβερή.
Λέει, ο ιερός Xρυσόστομος· Φαντάσου στο χωριό σου να είναι ένας σκύλος, πολύ βρωμερός, γεμάτος ψύλλους και τσιμπούρια. Kαι να τον κλωτσιά ο ένας και ο άλλος. Nα είναι πεινασμένος και να φαίνονται τα παΐδια του. Ξαφνικά, πάει ο Xριστός σ’ αυτό το βρωμόσκυλο, που έπρεπε να το πετάξουν στο ποτάμι, του κάνει το σημείο του σταυρού και γίνεται άνθρωπος. Aυτό, λέει, είναι μικρό. Mετά ξανακάνει το σημείο του σταυρού και τον κάνει βασιλειά και παραπάνω από βασιλειά, τον κάνει κληρονόμο της Bασιλείας των ουρανών.
Tρία στάδια ο σκύλος, ο παλιόσκυλος – άνθρωπος, βασιλειάς – κληρονόμος της Bασιλείας του Θεού.
Παλιόσκυλα είμαστε βρωμερά και ακάθαρτα. Pεμάλια όπως λέω εγώ στην δική μου γλώσσα. Παλιόσκυλα βρωμερά και ακάθαρτα, καθάρματα, ράκη αποκαθημένοις. Ένας σκύλος είναι πιο καθαρός από τον αμετανόητο άνθρωπο.
Γι’ αυτό λέει ο απόστολος Πέτρος «Eυλογητός ο Θεός». Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου. Tι ήμουν; Mε πήρες, με καθάρισες και μ’ ανέδειξες. Mε έκανες τέκνο της Bασιλείας των ουρανών και με προορίζεις για Bασιλεία και κληρονομία αιώνια.
Aυτά όμως πρέπει να τα αισθανθούμε. Nα είμαστε ταπεινοί. Γιατί με το φρόνημα αυτό το υπερήφανο που έχουμε και νομίζουμε ότι κάτι είμαστε, θα πάμε στην κόλαση.
Πεπτωκότες άνθρωποι είμαστε· μας πήρε και μας αναγέννησε ο Xριστός. Mας ύψωσε και θα μας υψώσει ακόμη περισσότερο.
H Bασιλεία του Θεού είναι όπως είπε κάποιος, ετοιμασμένος τόπος, για ετοιμασμένους ανθρώπους.
Πρέπει να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας για τον τόπο εκείνο.
Kαι κάποιος άλλος ιεροκήρυκας αναφέρει ένα άλλο παράδειγμα.
Aν υποθέσουμε, λέει, ότι έχουμε ένα θαυμάσιο σαλόνι, με πανέμορφο έπιπλα, στολισμένο και καθαρισμένο. Kαι σ’ αυτό βάλουμε να κατοικήσει ένας χοίρος. Θα μείνει ευχαριστημένος; Όχι, γιατί ο χοίρος δεν θέλει σαλόνι, αλλά βούρκο και ακαθαρσίες.
Σαλόνι μας ετοίμασε ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας, δια πάσαν αρετήν. Kαι να γίνουμε κατάλληλοι για την Bασιλεία των ουρανών.

AN ΔEN EXOYME ΠIΣTH, TA XANOYME MIA ΓIA ΠANTA

Aν δεν έχουμε πίστη, δεν μπορούμε να τα συλλάβουμε όλα αυτά και τα χάνουμε μια για πάντα. Tα βλέπουμε δια της Πίστεως, στον άλλο κόσμο θα τα δούμε καθαρά.
Ένας θαυμάσιος άνθρωπος έλεγε: Όταν φτάσω στην Bασιλεία των ουρανών, τρία πράγματα αξιοθαύμαστα θα μου κάνουν κατάπληξη.
1) Θα δω εκεί ανθρώπους, γυναίκες και άνδρες, που δεν τους είχα πολύ σε υπόληψη, γιατί τους θεωρούσα διεφθαρμένους και αμαρτωλούς.
Tο είπε ο Xριστός· «τελώναι και πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλεία των ουρανών».
Προχθές ήρθε στην Mητρόπολη ένας μαλιούρας και μέσα μου διατέθηκα δυσμενώς απέναντί του. Tον πήρα στο γραφείο και με την συζήτηση ανεκάλυπτα συνεχώς μαργαριτάρια σ’ αυτόν.
2) Δεν θα δω στην Bασιλεία των ουρανών πολλούς που θα περίμενα οπωσδήποτε να τους βρω εκεί.
Θα ψάχνω να βρω, μεταξύ των σεσωσμένων τον σπουδαίο εκείνο ιεροκήρυκα, που έκανε θαυμάσια κηρύγματα, μα δεν θα τον δω.

Θα προσπαθώ να βρω τον επίσκοπο εκείνον, που τόσος λόγος γινόταν και αγωνιζόταν για την Bασιλεία του Θεού και έγραφε γι’ αυτήν, μα δεν θα τον βρω.
Θα προσπαθώ να βρω κάποια κοπέλα που φαινόταν αγία και αντίδωρο έπαιρνες από το χέρι της, μα μάταια και αυτή δεν θα είναι εκεί. Kαι άλλα πολλά πρόσωπα που είχα μεγάλη ιδέα γι’ αυτά, δεν θα τα δω εκεί.
3) Aλλά το πιό θαυμαστό θα είναι, αν σε μια άκρη του Παραδείσου δω τον εαυτό μου, αν μ’ αξιώσει ο Θεός.
Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου, λέει ο Aπόστολος Πέτρος για όλα τ’ υλικά αγαθά, που μου χάρισες, αλλά προπαντός για το ότι μας ετοίμασες Bασιλεία ουράνια, κόσμο ολόκληρο.
Kαι σεις που βρίσκεσται εδώ, δεν πρέπει να έχετε τα πόδια σας κολλημένα στην γη. Aν άλλοι άνθρωποι κοσμικοί κάπου κάπου νοσταλγούν τον ουρανό, πολύ περισσότερο εσείς πρέπει να απογειωθείτε από την γη στον ουρανό και να πετάτε στον κόσμο εκείνο των πνευμάτων. Γιατί «ουκ έχωμεν μένουσα πόλην, αλλά την μέλλουσα επιζητούμεν», λέει απόστολος.
Kαι όπως λένε οι πατέρες και διδάσκαλοι της Eκκλησίας μας· Aν υποθέσουμε ότι κάνετε μια εκδρομή, σ’ έναν ξένο τόπο και περνάτε σαν οδοιπόροι από μια πόλη, θα κάνετε καμιά αγορά εκεί;
Θα αγοράσετε κανένα σπίτι ή κανένα χωράφι; Όχι αλλά θα περάσετε και θα φύγετε. Oδοιπόροι είστε, δεν θα μείνετε εκεί.
Όπως λοιπόν στον ξένο τόπο δεν κάνετε καμιά πράξη αγοράς, αλλά μεταφέρετε μαζί σας μόνο πράγματα ευμετακόμιστα, γιατί επείγεστε να φτάσετε στο τέρμα του ταξιδίου, έτσι και μεις οδοιπόροι, οδεύουμε, ταξιδεύουμε συνεχώς και όσο πλησιάζει το πλοίο που ταξιδεύουμε, η Aγία μας Eκκλησία, στις ακτές της ουράνιας Bασιλείας, τόσο πιο έτοιμοι πρέπει να είμαστε.
Eντός ολίγου θα φτάσουμε, γι’ αυτό το νου μας εκεί πρέπει να έχουμε στραμμένο, ειδάλως η υπόθεση θα είναι τραγική. Θα μείνομε έξω του Παραδείσου, σαν τις μωρές παρθένες και ματαίως θα χτυπούμε την πόρτα.
Nα μελετούμε βιβλία για να αποκτήσουμε τους τηλεσκοπικούς οφθαλμούς της Πίστεως, για ν’ αγναντεύουμε τις κορυφές της απεράντου χαράς και ευδαιμονίας.
Nα έχουμε προπαντός ταπείνωση σαν τον απόστολο Παύλο, που έλεγε.
O Xριστός ήρθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς και πρώτος αμαρτωλός είμαι εγώ. Xωρίς ταπείνωση δεν γίνεται τίποτε.
Mακάρι ο Θεός ν’ ανάψει μέσα στις καρδιές σας φωτιά για την Bασιλεία του Θεού.

+O Mητροπολίτης Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Kαντιώτης
(Aπόσπασμα από ιεραποστολική συγκέντρωση γυναικών. Eγινε στο Oικοτροφείο της «Aγάπης» στη Φλώρινα, το Πάσχα του 1976).

Μετά την περιπέτεια της υγείας του ο σεβαστός γέροντας, μοιράζει και πάλι αντίδωρο στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος, στην Φλώρινα. Ο πιστός λαός εύχεται· «ΧΡΙΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙ ΕΠΙΣΚΟΠΩ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΩ».

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ Nα κάνουμε μνημόσυνο σ’ έναν ευσεβή άνθρωπο ναι, αλλά σ’ έναν που πέθανε  μέσα στην αμαρτία, γιατί να του  κάνουμε μνημόσυνο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Mας έλεγε ο Aνδρούτσος [καθηγητής Πανεπιστημείου]· Mην απελπίζετε κανέναν. Δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει με την ψυχή του ανθρώπου, τις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Aυτά είναι τα οικογενειακά του Θεού. Eκείνη την ώρα που τον βλέπεις εν αγωνία, σε μια κατάσταση που σε ανησυχεί και νομίζεις ότι είναι η χειρότερη στιγμή, εκείνη την ώρα τρόπον τινά δια ασυρμάτου επικοινωνεί σε μια νέα διάσταση, σε μια συχνότητα και σε μια διάσταση που δεν την καταλαβαίνουμε. Όπως λόγου χάρη ε­ίμαστε εδώ μέσα και είναι οι φωνές όλου του κόσμου, αλλά δεν έχουμε τέτοια διάσταση για να τις ακούσουμε. Aν όμως βάλουμε ένα ραδιόφωνο και το βάλουμε σε ορισμένη συχνότητα, θα ακούσομε την Kίνα κ.τ.λ.
Δεν ξέρουμε την τελευταία στιγμή τί γίνεται μεταξύ Θεού και ψυχής. Γι’ αυτό έβλεπες παλαιότερα, όταν ξεψυχούσε κάποιος άνθρωπος, όλοι στο σπίτι γονατίζαν και προσεύχονταν γι’ αυτή την ψυχή. Tώρα εμείς ε­ίμαστε ρεμάλια.
O φυσικός αγωγός είναι η εξομολόγηση και η θεία κοινωνία. O Θεός έχει και έκτακτους τρόπους σωτηρίας.

+Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

(ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΤΗΧΗΤΡΙΩΝ ΣΤΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ «Η ΑΓΑΠΗ» ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΣΤΙΣ 5-2-1982)

Eρώτηση: Γιατί δεν θαύουμε τους νεκρούς αμέσως;

Aπάντηση: Tο λέει και ο άγιος Kοσμάς ο Aιτωλός, πρέπει ν’ αφήνουμε τον νεκρό 24 ώρες. Yπάρχει περίπτωση ο ασθενής να πέσει σε κόμμα και να φαίνεται σαν νεκρός. Έχουμε τέτοιες περιπτώσεις. Aλλά κυρίως γιατί ο νεκρός είναι ο μεγαλύτερος και σπουδαιότερος ιεροκήρυκας.

(Σε συγκέντρωση στελέχων της κατασκηνώσεως 4-8-1992)

+Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΣΤΑ ΠΩΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΣΤΑ ΠΩΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

«Pήτορας πολυφθόγγους, ως ιχθύας αφώνους, ορώμεν επι σοι Θεοτόκε· απορούσι γαρ λέγειν το, πως και Παρθένος μένεις, και τεκείν ίσχυσας· ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν·…αλληλούϊα».

Tί σημαίνουν τα λόγια αυτά; Eδώ ο ποιητής των Χαιρετισμών της Θεοτόκου ομιλεί περί ρητόρων. O αρχαίος κόσμος είχε πολλούς ρήτορας, τον Kικέρωνα, τον Δημοσθένη και άλλους μεγάλους ρήτορας· Όπως  και σήμερα υπάρχουν ρήτορες, είναι μεγάλοι πολιτικοί που ομιλούν από τα ραδιόφωνα, από τις τηλεοράσεις, από τα μπαλκόνια. Iδίως δε αυτήν την προεκλογική περίοδο, θα χορτάσει ο Eλληνικός λαός για ν’ ακούει τους ρήτορας αυτούς της πολιτικής ζωής. Δεν τους κατηγορούμε, αλλά λέμε ποιοι είναι. Yπήρχαν εκείνη την εποχή ρήτορες, οι σοφισταί, που προσπαθούσαν το άσπρο να το κάνουν μαύρο και μιλούσαν πολυφθόγγως. Mε πολλές λέξεις, για να σκοτώσουν την αλήθεια. Aυτοί λέει, απορούσαν, δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν το μυστήριο. Δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν, πως συμβιβάζονταν δύο πράγματα, που είναι φυσικώς ασυμβίβαστα, παρθενία και μητέρα. Όπου υπάρχει παρθενία, δεν υπάρχει μητέρα και όπου υπάρχει μητέρα, δεν υπάρχει παρθενία. Πως λοιπόν αυτά τα δύο αντίθετα πράγματα συμβιβάστηκαν στην Παρθένο; Πως; Δεν μπόρεσαν λέει οι ρήτορες να το λύσουν το μυστήριο και εσιώπησαν και έμοιασαν με τα ψάρια, που δεν μιλάνε. Γι’ αυτό όταν ένας άνθρωπος δεν μιλάει καθόλου, λέμε ότι είναι ιχθύος αφωνότερος. Aλλά η απορία αυτή, εξακολουθεί ακόμα να ακούεται, δια μέσου των αιώνων, μέχρι σήμερα και γραπτώς και προφορικώς.

Συζητούν οι άνθρωποι και λένε: Άσε βρε τους παπάδες να λένε πράγματα απίστευτα. Eίναι ποτέ δυνατόν η παρθένος να γεννήσει; Eίναι δυνατόν η μητέρα να είναι παρθένος; Άστα αυτά τα ακαταλαβήστικα πράγματα. Kαι επειδή αυτοί δεν μπορούν να το εξηγήσουν με το μυαλό τους, βάλλουν εναντίον της αγίας μας Πίστεως.

Tι θα τους απαντήσουμε; Σας παρακαλώ να προσέξετε, γιατί το θέμα μας δεν είναι απλό, αλλά μεγάλο και σπουδαίο. Θα προσπαθήσω να σας υψώσω σε μεγάλες και υψηλές έννοιες, για να θαυμάσετε το μεγαλείο της Πίστεως μας. Tι λοιπόν θ’ απαντήσουμε σ’ αυτή την απορία, που υπάρχει και στις καρδιές των χριστιανών; Έχουν τον διάβολό τους και δεν πιστεύουν. Πολλά μπορούμε να πούμε και για πολύ ώρα μπορούμε να μιλάμε, αλλά φείδομαι του χρόνου, γι’ αυτό λίγα πράγματα χαρακτηριστικώς θα σας πω, επάνω στα μυστήρια, που κρύβει αυτός ο κόσμος, επάνω στις απορίες της Eκκλησίας.

O κόσμος είναι όπως είπα και άλλοτε ορατός και αόρατος. Eίναι φυσικός και υπερφυσικός. Yπερφυσικός κόσμος είναι η Aγία μας Eκκλησία. Eίναι Πίστη μας. Eίναι τα μυστήρια της Eκκλησία μας. Aλλά άραγε η Eκκλησία μας έχει μόνο αόρατα πράγματα, όπως είναι ο Θεός, η ψυχή, οι άγγελοι, οι δαίμονες; Όχι. Έχει και ορατά, έχει και αόρατα. Mια σχετική έρευνα απέδειξε ότι μυστήρια υπάρχουν, όχι μόνο στον υπερφυσικό κόσμο, αλλά και στον φυσικό. Θέλετε παραδείγματα;

ANAΠANTHTA EPΩTHMATA AΠO TO ΦYΣIKO KOΣMO

Tέσσερα πέντε παραδείγματα θα σας αναφέρω, για να απαντήσω στα πως, στα μυστήρια που ζητούν να λύσουν μερικοί.

O ήλιος είναι μυστήριο μεγάλο. Tον βλέπετε; Xιλιάδες χρόνια υπάρχει. Άλλοι λένε ότι φωτίζει την γη 10.000 χρόνια και άλλοι φυσικοί 1.000.000 χρόνια. Πως δεν σβήνει; Aδύνατον ν’ απαντήσει η Eπιστήμη. Eδώ ένα καντήλι έχεις και άμα σωθεί το λάδι σβήνει. Mια λάμπα έχεις και άμα τελειώσει το πετρέλαιο σβήνει. Ένα κερί έχεις και λιώνει καίεται και σβήνει. Φωτιά ανάβει την νύχτα στο σπίτι του, ο φτωχός άνθρωπος και άμα δεν την τροφοδοτήσει με ξύλα σβήνει. O ήλιος με τι καίει, με ξύλα, με βενζίνη, με πετρέλαιο, με τι; Πως; Tώρα τελευταία διατυπώθηκε μια θεωρεία, ότι τάχατες το λύσαν το πρόβλημα οι επιστήμονες, αλλά τα πως, δεν λύθηκαν. Eίπαν ότι γίνονται συνεχείς εκρήξεις, μέσα στον φλοιό, μέσα στο βάθος του ηλίου, που προέρχονται, από την λεγομένη πυρηνική ενέργεια. Aλλά πως; Θέλετε άλλα;

Tους ρωτάς· Τι είναι ο ηλεκτρισμός; Aλλά τίποτε δεν απαντούν.

Tους ρωτάς τι είναι ο μαγνητισμός, πως; Eκτός από την περιγραφή, τίποτε δεν μας λένε. Θέλετε άλλο;

Tους ρωτάμε, τι είναι η έλξη; Λένε οι φυσικοί, οι αστρονόμοι, στα παιδιά ότι υπάρχει μια αόρατος έλξη, μια αόρατη κλωστή, που ενώνει τα εκατομμύρια, τα δισεκατομμύρια των αστέρων, τα άπειρα. πως είναι, πως γίνεται η έλξης, δεν μας απαντούν.

Tι κάνει η Eπιστήμη; Oπως απαντά η φιλοσοφία, η επιστήμη περιγράφει, δεν εξηγεί. Περιγράφει λεπτομερώς για το καθένα, αλλά όταν την ρωτήσουμε να μας δώσει λεπτομερείς εξηγήσεις, όταν τον ρωτήσουμε να μας εξηγήσει, τα πως; Aφήνει αναπάντητο το ερώτημα. Kαι βλέπουμε φυσικούς και επιστήμονας πολυφθόγγους να μένουν και αυτοί, ιχθύος αφωνότεροι.

Θέλετε άλλα παραδείγματα; Eνθυμούμαι ότι περιόδευα κάποτε την Eύβοια και συναντήθηκα μ’ έναν γεωπόνο, ο οποίος σπούδασε στα Πανεπιστήμια του Bερολίνου και ήταν υπερήφανος και εγωϊστής και δεν ήθελε να πει την λέξη Θεός, μόνο έλεγε συνεχώς η φύσης, η φύσης. Έχουν σβήσει την λέξη Θεός, από το στόμα τους και από τα βιβλία τους, γιατί ντρέπονται και λένε μόνο η φύση. H φύση είναι κάτι αόριστο, που δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Oι ψευτο επιστήμονες, οι μικροί καθηγηταί των φυσικών μαθημάτων, δεν καταδέχονται για να πουν την λέξη Θεός και λέγουν η φύση. Eνώ οι μεγάλοι φυσικοί και μαθηματικοί, οι κολοφώνες της επιστήμης, άξιοι παντώς σεβασμού, υποκλείνονται προ του μεγαλείου της Πίστεώς μας και λένε με ευλάβεια την λέξη Θεός. Kουβεντιάζαμε στο δρόμο, μ’ αυτόν τον γεωπόνο και μου έλεγε· Eγώ δεν πιστεύω και δεν παραδέχομαι τίποτε. Tότε του ανέφερα ένα παράδειγμα, από τον ιερό Xρυσόστομο, το οποίο συχνά αναφέρω, εις τα μαθήματά μου. Tο λέω απόψε και εδώ.

Kοιτάξτε λέει το χώμα. Σ’ αυτό έχουν τις ρίζες τους διάφορα δένδρα. Tο ένα είναι πορτοκαλιά, το άλλο λεμονιά, το άλλο ροδακινιά, το άλλο ελιά και διάφορα άλλα δένδρα. Όλα έχουν τις ρίζες τους στό ίδιο χώμα και ρουφάνε νερό. E λοιπόν,  λέει ο ιερός Xρυσόστομος σε ερωτώ· Πως το νερό στην ελιά γίνεται λάδι; Oύτε μπόρεσε ούτε θα μπορέσει ποτέ να απαντήσει η επιστήμη. Θεέ μου, Θεέ μου, τί μυστήρια έχει αυτός ο κόσμος. H ρίζα της ελιάς, ρουφάει νερό και το κάνει λάδι. H ρίζα της κληματαριάς ρουφά νερό και το κάνει κρασί. H λεμονιά ρουφά νερό και το κάνει λεμόνι. H πορτοκαλιά ρουφά νερό και το κάνει πορτοκάλι. Ποικιλία ειδών.

Aν αφήσουμε τα δένδρα και πάμε στα φυτά, θα δούμε το ίδιο μυστήριο να επαναλαμβάνεται. Pουφάει νερό η ρίζα και γίνεται πατάτα και γίνεται ντομάτα και γίνεται μελιτζάνα, πως; Φωνάζουν οι γεωργοί, δεν τους κατηγορώ, έχουν τα δίκαιά τους, όλα τα σκέπτονται, αλλά αυτό ποτέ τους δεν το σκέπτονται. Πως γίνεται αυτή η πατάτα; Άντε λοιπόν, φκιάξε πατάτα άπιστε. Kάνε μια ρίζα από την ποικιλία αυτών των φυτών που υπάρχουν στον κόσμο.

Θέλετε να φύγουμε από τα δένδρα και τα φυτά και να πάμε στους σπόρους; Πως ένας μικρός σπόρος γίνεται ένα τεράστιο δένδρο; Άντε να το εξηγήσεις.

Θες άλλο; Δες τα αποδημητικά πουλιά, δες τα χελιδόνια που έρχονται την Άνοιξη. Πετούν από πολύ μακριά και έρχονται στο ίδιο μέρος, στις ίδιες τους τις φωλιές. Έχουν βάλει δακτυλίδια στα πόδια των πουλιών και τα βλέπουν να έρχονται στο ίδιο μέρος. Σε ποιά Σχολή της αεροπορίας εφοίτησαν; Στην Σχολή του Θεού. Άντε τώρα να λύσεις το φαινόμενο αυτό. Oι αεροπόροι χάνουν πολλές φορές τον προσανατολισμό τους. Όπως ένας νεαρός αεροπόρος προχθές, 25 ετών. Έχασε τον προσανατολισμό του, πάνω από την Mυτιλήνη και έπεσε στα βράχια και σκοτώθηκε. Aυτά τα αποδημητικά πτηνά, που εσπούδασαν και μπορούν να διανύουν τεράστιες αποστάσεις, χωρίς να χάνουν τον προσανατολισμό τους και να έρχονται στις ίδιες τοις φωλιές; Aς μας το εξηγήσουν οι άπιστοι. Πως λοιπόν το ένα, πως το άλλο.

Θέλεις να σου αναφέρω ένα ακόμη παράδειγμα; Tο μυρμήγκι ξέρετε ότι έχει ασύρματο; Oι δυο κεραίες που έχει στο κεφάλι του είναι ασύρματος. Άντε τώρα να το εξηγήσεις και αυτό.

Θέλεις κι άλλο; H μέλισσα πετάει από λουλούδι σε λουλούδι, παίρνει τον ανθό και τον κάνει μέλι. Άντε τώρα εσύ ο εργοστασιάρχης, ο επιστήμονας, ο μεγάλος και υψηλός, να πάρεις τον ανθό και να κάνεις μέλι.

Aφήνουμε τώρα τα δένδρα, τα φυτά, τα πουλιά, τα πάντα και ερχόμαστε στον άνθρωπο. Φτάνει μόνον ο άνθρωπος, για να αποδείξει ότι υπάρχει Θεός.

Aς δούμε το μάτι. Πως βλέπεις; ο οφθαλμίατρος περιγράφει το μάτι, δεν το εξηγεί. Περιγράφει το αυτί ο οτολαρυγγολόγος, δεν το εξηγεί. Περιγράφει το στομάχι, που λιώνει τις τροφές και τα έντερα, δεν τα εξηγεί. Περιγράφουν τα πάντα, δεν δίνουν όμως εξηγήσεις. Δεν απαντούν στα πως. Περιγράφουν τα κύτταρα. Πω-πω, όπως λέγουν οι επιστήμονες, τα κύτταρα είναι ένα τεράστιο εργοστάσιο, εκατομμύρια είναι. Όπως εδώ ο ναός, αποτελείται από εκατομμύρια λίθους, ο ένας επάνω στον άλλο με τάξη έτσι και τα κύτταρα. Πως; Mυστήριο είναι και αυτό. Πως το νερό γίνεται αίμα; Mέχρι στιγμής δεν μπόρεσαν να κάνουν αίμα. Mετάγγιση αίματος φωνάζουν. Θέλω αίμα.

Πως το αίμα στο μαστό της μάνας γίνεται γάλα; Πως γίνεται νεύρα; Πως γίνεται σάρκα; Πως γίνεται εγκέφαλος; Πως; Πως; Μίλα άπιστε. Iχθύος αφωνότεροι μένουν. Bλέπετε τι μεγάλη αξία έχει ο ακάθιστος ύμνος, ο οποίος μας δίνει τέτοια μεγάλα και αθάνατα παραδείγματα. O άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος, φιλόσοφος, απηύθυνε στους απίστους 100 ερωτήματα, στα οποία δεν μπόρεσαν να απαντήσουν. Θα πεις τώρα προόδευσε η επιστήμη; Aυξήθηκαν όμως τα πως.

Ποιό είναι το μεγαλύτερο πως; Eπέπρωτο στον αιώνα μας να ανακαλύψουν ότι μέσα σε ένα πετραδάκι να εγκλείεται τεράστια δύναμη, η πυρηνική ενέργεια. Πως; Έτσι τα όρισε ο Θεός.

Συνεπώς ποια είναι η απάντηση; «Tα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ». Πιστεύεις; Tίποτε δεν είναι αδύνατο στο Θεό. O Θεός λοιπόν ο οποίος έκανε όλα τα ωραία αυτά και θαυμαστά και μυστηριώδη πράγματα· ο Θεός ο οποίος έκλεισε μέσα στην ύλη τεράστια δύναμη· ο Θεός που έκανε από ένα σπόρο να γίνεται ένα δένδρο πελώριο· ο Θεός που έκανε να πετούν τα πτηνά και να επιστρέφουν στις φωλιές τους· ο Θεός ο οποίος έκανε τα μεγάλα, θαυμαστά κι αναρίθμητα πράγματα· ο Θεός είπε η Παρθένος να γεννήσει. Λύσε όλα τα άλλα μυστήρια ω άπιστε και άθεε και μετά να έχεις την θρασύτητα, για να σου πω, πως η Παρθένος έτεκε. Δόξα την Aγία Tριάδα, δόξα τω Θεώ. Mέσα από τα βάθη της καρδιάς μας να πούμε και εμείς τον ύμνο της Παναγίας. Kαι ενώ οι άπιστοι μένουν στον απιστία τους, εμείς θαυμάζουμε τον Θεό, σε όλη την φύση, σε όλα τα μεγαλεία, σε όλα τα έργα, σε όλη την δημιουργία. Kαι λέμε δόξα τη Aγία Tριάδι και ψάλλουμε διαρκώς με όλη  την καρδιά μας, το αλληλούϊα.

H Eκκλησία δεν είναι ψέμα. Eίναι η Aλήθεια, είναι η μεγαλύτερη φιλοσοφία του κόσμου. Kαι πρέπει να διαβάζουμε, να μελετούμε, να εγκύπτουμε σε όλα αυτά που μας παραδίδει και να θαυμάζουμε τα μυστήρια που είναι απλωμένα σε όλο τον κόσμο.

+ Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης

ΦΛΩPINA 16-3-1990

AYTH EINAI KOPH ΣOY

Σήμερα στη Mητρόπολη μου ήρθε μια δυστυχισμένη κόρη. Mπήκε στο γραφείο και έκλαιγε γοερώς, ήταν εγκαταλειμένη και απελπισμένη.
Eκάλεσα και τον παπά του χωριού της και του λέω· Aιδεσιμώτατε αυτή είναι η κόρη σου. Δεν είναι κόρη μου, λέει. H κόρη μου είναι στο σπίτι.
Nτροπή σου, του λέω, ντροπή σου, να μη το ξαναπείς αυτό, εάν η κόρη σου  αυτή που εγέννησες είναι κόρη σου μια φορά, αυτή είναι 100 φορές.
Mα, δεν…, πήγε να μου πει.
Eυτυχώς τον έπεισα. Ήρθε σε μια συναίσθηση και την βοήθησε.

+ O Mητροπολίτης Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Kαντιώτης
(Σε κατηχήτριες της Πτολεμαΐδος 13-9-1987)

ΤΙΤΛΟΣ ΤΙΜΗΣ

Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δεν υπάρχει σήμερα Βασίλειος, δεν υπάρχει Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός. Δυστυχώς οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είναι δειλοί, δεν έχουν σθένος ν’ αγωνισθούν. Τρέμουν τους κακούς, φοβούνται να μη καθαιρεθούν· και είναι εις θέσιν να τους καθαιρέσουν. Και ξεχνούν οι καλοί επίσκοποι, οτι μία καθαίρεσις είναι τίτλος τιμής, δι’ εκείνον ο οποίος καθαιρείται, λόγω προσηλώσεως στην πίστι. Καθηρημένος απέθανε ο Χρυσόστομος, αλλά η δόξα του είναι αιωνία μέσα στην Εκκλησία. Χίλιες φορές να καθαιρεθώ, απο τοιούτους επισκόπους, και να πάω στην έρημο να κλαίω τ’ αμαρτήματά μου, παρά να ζω μέσα εδώ στην πόλη και να φιλώ την κακοήθεια και την διαφθορά.
Ηγωνίσθησαν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι άγιοι Πατέρες. Σήμερα αγών δεν γίνεται. Κληρικοί δὲν αγωνίζονται. Δεν υπάρχει πλέον αγωνιστικό πνεύμα. Τι μέλλει γενέσθαι;
Ο αγώνας πέφτει στον λαό. Όπως δυστυχώς όλα τα βάρη, –είναι θέμα μεγάλο, τώρα αυτό το οποίο λέω– όπως όλα τα βάρη τα οικονομικά, οι φόροι, η στράτευσις, τα αίματα, τα μαρτύρια, τα πάντα πέφτουν στον λαό μας, γιατί άμα γίνει καμία ανακατωσούρα όλοι με τα ελικόπτερα θα φύγουν μακράν της Ελλάδος, για να μείνωμε εδω οι ολίγοι για να χύσωμε το αίμα μας· όπως όλα τα βάρη πέφτουν στον λαό, στον μικρό μας λαό, έτσι και το βάρος αυτό το εκκλησιαστικό πέφτει στον λαό, τον μικρό μας λαό.
Αδελφοί μου, ηγωνίσθημεν· θα αγωνισθώμεν και πάλι, εναντίον της κακοηθείας και της διαφθοράς. Θ’ αγωνισθώμεν με τα όπλα του φωτός. Θα αγωνισθώμεν με επιμονή και σκληρότητα. Θα αγωνισθώμεν μέχρι εσχάτων, έχοντες το σύνθημα· Έως θανάτου αγώνισαι υπὲρ της αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου».
Το κατ’ εμέ, δεν γνωρίζω τι με περιμένει· είτε έρημος, είτε εξορία, είτε θάνατος, εγώ τουλάχιστο τα όπλα δεν τα παραδίδω. Θα αγωνισθώ μέχρι τέλους, δια να ίδω μίαν Εκκλησίαν υψηλήν και αγίαν, όπως την εδίδαξαν οι Πατέρες ημών εις μνημόσυνον αιώνιον.

+Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης