Xριστιανικoν φυλλαδιον – Kοζανη, 25 Δεκεμβρίου 1943 ― αριθμ. 4
+H AΓAΠH+
«Tαύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους» (IHΣOYΣ XPIΣTOΣ)
Tο παρόν διανέμεται δωρεάν προς Xριστιανικόν διαφωτισμόν του λαού.
Όποιος το παίρνει παρακαλείται: Nα μη το σχίζει, να μη το πετά. Διότι αυτό είναι ασέβεια. Aλλά να το διαβάζει αυτός και η οικογένειά του και να το δίδει κατόπιν και εις άλλους. Έτσι θα ξαπλώνεται η χριστιανική αλήθεια.
ΣYNTAKTHΣ- Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης- Iεροκήρυξ
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1943
Ήλθαν και τα Χριστούγεννα,
αλλ’ ατυχώς και πάλιν
τα Έθνη εξακολουθούν
την άγριαν των πάλην.
Αντί «ΕΙΡΗΝΗ επί γης»
να βασιλεύσ’ ως πρέπει,
εις μάχας και εις το κακό
η ανθρωπότης ρέπει.
Πούνε το «Δόξα τω Θεώ»,
το «Δόξα εν υψίστοις»,
που οι ποιμένες ήκουσαν
στη Βηθλεέμ τές νύχτες;
Που είναι το φτερούγισμα
εκείνο των αγγέλων,
που έψαλλον τον ύμνον των
εν μέσω των ποιμένων;
Οι Άγγελοι τριγύρω μας
και πάλιν φτερουγίζουν
κι’ αντί «ΕΙΡΗΝΗΣ» βλέπουνε
τα πάντα να καπνίζουν
Βλέπουν την ανθρωπότητα
δεινώς σπαρασσομένην
και τα κανόνια να βροντούν
σ’ όλην την Οικουμένην.
Βλέπουνε και δακρύζουνε
που πέντε έτη τώρα,
ερήμωσεν ο πόλεμος
κάθε ανθούσα Χώρα.
Διότι τέτοιο πόλεμο
με θύματα κι’ ομήρους
έκανε να ξαπλώνεται
και εις τάς πέντ, Ηπείρους.
Αιώνες θα περάσουνε
τα στίγματα θα μείνουν,
δρόμον τον πολεμοχαρή
και οι πληγές θα τρέχουν
Χριστός γεννάται σήμερον
και ο «Αστήρ» μηνύει
δρόμον τον πολεμοχαρή
να μη τον διανύει.
Η ανθρωπότης, που τρελλή
πήρε αυτό το δρόμο
και κατεπάτησε, Θεού,
κι’ ανθρώπων πάντα Νόμο.
Χριστός Γεννάται σήμερον
εν Βηθλεέμ τη πόλει
και τον ΘΕΟΝ δοξολογούν
των Εκκλησιών οι θόλοι.
Χριστός γεννάται σήμερον
και ο «Αστήρ» μηνύει
δρόμον τον πολεμοχαρή
να μη τον διανύει.
Δοξολογούν τον Κύριον
και ύμνους τω προσφέρουν
«υπέρ ειρήνης» εύχονται
πλέον…δεν υποφέρουν…
Χριστός γεννάται σήμερον
εν Βηθλεέμ τη πόλει
και ας τον προσκυνήσουμε
μικροί, μεγάλοι, όλοι.
Να τον παρακαλέσουμε
με όλη τη καρδιά μας
για να φωτίσ’ τους ισχυρούς
να παύσουν τα δεινά μας.
Λοιπόν κάθε Χριστιανός
στα πόδια του ας πέση
και να ειπή το «ΗΜΑΡΤΟΝ»
και θα του συγχωρέση.
Πιστεύω όμως αδελφοί
να έχουμεν εφέτος
αυτής της ανθρωποσφαγής
το τελευταίον έτος.
Το δε «σαράντα τέσσαρα»
είθε να ξημερώσει
και εις την ανθρωπότητα
«ΕΙΡΗΝΗΝ» να της δώσει.
ΧΡΙΣΤΕ που εγεννήθηκες
τον κόσμον για να σώσεις
κι’ από τον πόλεμον αυτόν
ΕΣΥ θα μας ΓΛΥΤΩΣΕΙΣ.
Κοζάνη τη 25-12-43
ΠΑΠΑΠΑΣΧΑΛΗΣ,
Πρωθιερεύς
ΔΙΑΤΙ ΕΓΕΝΝΗΘΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;
Δι’ ημάς τους ανθρώπους, δια την σωτηρίαν την δική μας, κατήλθεν εκ των ουρανών, εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενηνθρώπησεν. Αυτή είναι η απάντησις του πιστού εις το ερώτημα που εθέσαμεν. Αυτό βροντοφωνάζει η Εκκλησία δια του Συμβόλου της Πίστεως.
Μέγα το μυστήριον! Ποίος ποτέ θα δυνηθή να εννοήσει καθ’ όλον το βάθος και το πλάτος το υπερφυέστατον γεγονός ότι ένας Θεός σαρκούται, γίνεται άνθρωπος, δια να σώσει την ανθρωπότητα; Εδώ και αι μεγαλύτεραι διάνοιαι χωρίς την βοήθειαν της πίστεως συντρίβονται. Μικρός εν σχέσει με την Θεότητα είναι ο άνθρωπος, και ας είναι ένας Σωκράτης. Θα ομολογήσει την άγνοιάν του και αδυναμίαν του ενώπιον του μυστηρίου. Μικρός ο άνθρωπος. Μέγας ο Θεός! Μόνον η πίστις ρίπτει φως εις το μυστήριον. Ο πιστός το αισθάνεται, το βλέπει, το ζει, δεν ευρίσκει λέξεις δια να εξωτερικεύσει την υπερκόσμιον χαράν που αισθάνεται όταν ακούει να ψάλλεται το: «Χριστός γεννάται, δοξάσατε». Ο άπιστος ζει εις το σκοτάδι και περιπλανάται χωρίς να ημπορεί μόνος του να εύρει τον δρόμον που οδηγεί τα βήματα των πιστών εις την φάτνην της Βηθλεέμ όπου λάμπει το άστρον, το φως της αιωνίου αληθείας. Άπιστοι! Προ του μυστηρίου της φάτνης αποκαλυφθήτε. Καταθέσατε την πανοπλίαν του εγωϊσμού σας. Άλλα εφόδια χρειάζονται δια να εννοήσητε το μυστήριον. Σας συνιστώμεν! Λάβετε μαζί σας την ταπείνωσιν των αγραυλούντων ποιμένων, την πίστιν των μάγων, την αθωότητα των σφαγιασθέντων νηπίων, και τότε θα ομολογήσετε, ότι εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας, προ 1943 ετών, έγινε το μεγαλύτερον θαύμα, ότι κατεγράφη εις τας δέλτους της Ιστορίας το υπέρ παν άλλο γεγονός σπουδαιότατον γεγονός: «Εγεννήθη παιδίον Νέον, ο προ αιώνων Θεός».
Αδελφοί! Ο χώρος του μικρού τούτου περιοδικού δεν μας επιτρέπει ν’ αναπτύξωμεν περισσότερον το δίδαγμά μας. Ένα μόνον λέγομεν χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να διαψευσθώμεν ποτέ. Η ζωή του ανθρώπου είναι δράμα ολόκληρον. Μακράν του Χριστού η ζωή μας γίνεται ή τραγωδία ή κωμωδία. Μύρια σύγχρονα παραδείγματα πιστοποιούν την αλήθειαν ταύτην. Μόνον εν τω Χριστώ ευρίσκεται η λύσις του δράματος της ζωής.
Χριστιανοί! Μη περιπλανάσθε μακράν. Μη ζητείτε άλλα φώτα. Με πίστιν στραφήτε προς το άστρον της Βηθλεέμ. Το άστρον αυτό φέρει ειρήνην, αγάπην, δικαιοσύνην, αλήθειαν. Αργά ή γρήγορα όλοι μας θα εννοήσωμεν ότι ο άνθρωπος εξευγενίζεται, εξωραΐζεται ηθικώς, γίνεται έμψυχον άγαλμα αρετής, ηθική προσωπικότης, περί της οποίας έλεγον οι αρχαίοι πρόγονοί μας: «Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος, όταν άνθρωπος η» (πόσον ευχάριστον όν είνε ο άνθρωπος, όταν είναι πραγματικός άνθρωπος). Μόνον δια του Ιησού ο άνθρωπος επανέρχεται εις την θείαν μακαριότητα, από της οποίας έχει εκπέσει. Άς
ψάλλωμεν λοιπόν όλοι μαζί:
«Χριστός γεννάται, δοξάσατε.
Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε.
Χριστός επί Γης, υψώθητε
άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, και
εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε
λαοί, ότι δεδόξασται».
-Η αγάπη δεν είναι μόνον λόγια, είναι κυρίως έργα: να ανακουφίσεις τον φτωχόν, να επισκεφθείς τον ασθενή, να σώσεις εκείνον που κινδυνεύει, να κλαύσεις με εκείνον που κλαίει και να χαρείς με εκείνον που χαίρει. Αυτό θα πη αγάπη (Χρυσόστομος).
-Όπου είναι η αγάπη είναι ο Θεός, όπου είναι το μίσος είναι ο διάβολος. (Μ. Βασίλειος).
ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ
ΠΩΣ ΔΙΕΛΥΘΗ ΕΝΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έχουν περάσει 200 περίπου χρόνια αφ’ ότου εις την Γαλλίαν είχεν ιδρυθή ένας Σύλλογος. Τα μέλη του ήσαν όλοι άπιστοι. Συνεκεντρώνοντο κάθε βράδυ και είχαν σκοπό να αποδείξουν ότι η Αγία Γραφή είναι ένα βιβλίον ανάξιον προσοχής, το οποίον περιέχει μόνον ανοησίας που δεν ημπορούν να σταθούν εμπρός εις το φως της ερεύνης των σοφών των κεφαλών. Αι συγκεντρώσεις του περιέργου αυτού σωματείου εγίνοντο ανελλιπώς και κάθε ένας άπιστος προσπαθούσε να διακωμωδήσει το βιβλίον που περιέχει τον λόγον του Θεού.
Κάποτε ήλθεν εις την συγκέντρωσιν ο πολύς Διδερότος.
Τον υπεδέχθησαν όλοι με χειροκροτήματα. Ήτο ο μεγάλος αρνητής της πίστεως, ήτο ο μεγαλύτερος υλιστής, ο οποίος την μεγαλοφυΐαν του διέθεσε δια να κλονίσει τας αιωνίας αξίας της ζωής. Ήτο εκείνος ο οποίος έλεγεν ότι «εάν τα χέρια μου δεν έχουν σχοινιά, θα πλέξω τα έντερα των ιερέων δια να απαγχονίσω τους βασιλείς της γης». Αυτός, λοιπόν, έκαμε την επίσκεψίν του εις την συγκέντρωσιν των απίστων. Μεγαλύτερον σύμμαχον κατά της πίστεως δεν θα εύρισκον άλλον. Δι’ αυτό τον υπεδέχθησαν με αφάνταστον ενθουσιασμόν. Τώρα – είπαν – θα δοθεί το μεγαλύτερον κτύπημα κατά της Βίβλου.
Ο Διδερότος εκάθησε. Η συνεδρίασις ήρχισεν. Οι νεαροί προσπάθησαν να επιδείξουν τας γνώσεις των ενώπιον του διασήμου απίστου. Ελέχθησαν πολλά εναντίον της Αγίας Γραφής. Ο Διδερότος ήκουε. Αλλά εις μίαν στιγμήν – έχουν και οι άπιστοι τας στιγμάς της ανανήψεώς των, κατά τας οποίας βλέπουν καθαρώτερα – εγείρεται και απευθυνόμενος προς την ομήγυριν των απίστων λέγει: «Κύριοι! Σας ήκουσα. Τα επιχειρήματά σας δεν με κλονίζουν. Η Αγία Γραφή, όσα και αν λέγονται κατ’ αυτής, είναι μεγάλο βιβλίον. Οφείλω να ομολογήσω χάριν αληθείας, ότι ουδείς, ούτε εν Γαλλία, ούτε αλλαχού του κόσμου, είναι τουλάχιστον εις εμέ γνωστός, όστις μετά μεγαλυτέρας τέχνης και ταλάντου δύναται να γράφει και να ομιλεί ως οι αλιείς και οι τελώναι, οίτινες έχουν γράψει τα βιβλία ταύτα. Πρέπει να ομολογήσωμεν ότι ουδείς εξ ημών είναι εις θέσιν να γράψει διήγησιν τινα ως αύται, αίτινες είναι τόσον απλαί και συγχρόνως τόσον υψηλαί, όσον ζωηραί και συγκινητικαί».
Ταύτα ο Διδερότος είπε και εκάθησεν. Όλοι τώρα σιωπούν, όλοι γίνονται σοβαροί και αισθάνονται την αλήθειαν των λόγων του. Και σιωπηλοί, ο ένας κατόπιν του άλλου φεύγουν, εγκαταλείπουν την αίθουσαν και δεν επανέρχονται πλέον.
Έτσι διαλύθηκεν ο σύλλογος αυτός των απίστων.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΘΕΙΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Το εσπέρας της εορτής του Αγίου Στεφάνου (27 Δεκεμβρίου) κατά τον εσπερινόν (ώρα 3,30 μ. μ.) εις τον Ι. Ναόν Αγίου Νικολάου θα ομιλήσει ο Αρχιμ. Αυγουστίνος Καντιώτης, ιεροκήρυξ.
-Πλούσιοι, που δεν ελεείτε! Κλαύσατε από τώρα. Θα τιμωρηθήτε δια την ασπλαγχνίαν σας. Εις τον ορίζοντα φαίνονται τα μαύρα σύννεφα της οργής του Θεού. Δεν είναι ιδικά μου λόγια. Είναι λόγια του Ευαγγελίου μας. Ανοίξατε την Κ. Διαθήκην, Ιακώβου επιστολήν, Κεφάλ. 5, στιχ. 1 -4. Ιδού, επί λέξει η απειλή του Θεού που θα γίνει πραγματικότης. «Άγε νυν οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες επί ταις ταλαιπωρίαις υμών ταις επερχομέναις. Ο πλούτος υμών σέσηπε και τα ιμάτια θμών σητόβρωτα γέγονεν, ο χρυσός υμών και ο άργυρος κατίωται, και ο ιός αυτών εις μαρτύριον υμίν έσται και φάγεται τας σάρκας υμών ως πυρ. Εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις… Ετρυφήσατε επί της γης και εσπαταλήσατε, εθρέψατε τας καρδίας υμών ως εν ημέρα σφαγής. Κατεδικάσατε, εφονεύσατε τον δίκαιον, ουκ αντιτάσσεται υμίν». – Αυτά λέγει ο Θεός. Πλούσιοι! Δεν σας μισούμεν. Σας αγαπώμεν με την αγάπην του Χριστού, η οποία μας επιβάλλει να σας είπωμεν την αλήθειαν. Ίδετε την δυστυχίαν του λαού μας και ελεήσατε. Μη λησμονείτε, ότι τον άσπλαχνον με τους αθέους θα κατακρίνει ο Χριστός.
(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος β΄, σελ. 62-67, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on 
Οκτ 29th, 2008 | 
Filed under: ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ, ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ, ΤΑ ΥΠΕΡ & ΤΑ ΚΑΤΑ
Ήρθα να δω τον νέο άγιο, είπε κ. Γαβιήλ, παλαιός γείτονας του Γέροντος στο Μεσολόγγι, και ο π. Αυγουστίνος τον διέκοψε λέγοντας:
Be the first! 
