Χριστιανικά συνθήματα

Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!

…Είμεθα 1000. Το πατρικό μας σπίτι εκάηκε από τρεις μεριές!
Τρεις μεγάλοι εμπρησταί (Ιταλοί, Γερμανοί, Βούλγαροι) επήραν τον δαυλόν και από ένα μίσος άγριον εναντίον του λαού μας, μέσα εις τα 3 ½ χρόνια της σκλαβιάς μας, μετέβαλον την ωραίαν μας Πατρίδα εις ερείπια. Επί τέλους ηυδόκησε ο παντοδύναμος Θεός των πατέρων μας να ελευθερωθώμεν. Αλλά –δυστυχία μας-, ενώ περιμέναμεν όλοι να απολαύσωμεν τα αγαθά της ελευθερίας μας, παρουσιάσθει ο τέταρτος εμπρηστής, χειρότερος των τριών πρώτων: η ΔΙΧΟΝΟΙΑ, η οποία επί τρεις χιλιετηρίδας μαστίζει την Ελληνικήν φυλήν. Αυτή τώρα δια μυριοστήν φοράν παρουσιάσθει εις το προσκήνιον της Ιστορίας μας και θέλει να ρίψει τας τελειωτικάς βολάς επάνω εις το πτώμα της Ελλάδος. Τα τέκνα της Ελλάδος, ενώ αδελφικά συζητούσαν γύρω από το ίδιο τραπέζι, αίφνης διεφώνησαν. Διεφώνησαν επάνω εις το θέμα…πως θα κτίσωμεν το καινούργιο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό μας σπίτι! Οι μεν επρότειναν να κτισθή με τα υλικά Α. Οι δε με τα υλικά Β. Οι τρίτοι με τα υλικά Γ…1000 Έλληνες, 1010 γνώμες και ιδέες. Καθένας θέλει να στήσει το ιδικόν του θέλημα και εις το ιδικό του θέλημα να υποτάξει τας θελήσεις των άλλων. Έτσι επήλθε το σημερινόν χάος, μέσα εις το οποίον κινδυνεύομεν να εξαφανισθώμεν πάντες.
Τι πρέπει να γίνει; Δυναμικάς λύσεις προτείνουν οι μεν, λησμονούντες ότι η βία δεν λύει προβλήματα, αλλά πολλαπλασιάζει τα προβλήματα. Συμβιβασμόν προτείνουν οι δε, αλλά αγάπη πραγματική δεν υπάρχει εις τας καρδίας μας και τα χέρια που πρέπει να σφιχθούν αδελφικά απομακρύνονται περισσότερο, και η Ελλάς κλαίουσα ματαίως αναμένει, έστω και την 12 παρά 5, την ένωσιν, τον αδελφικόν εναγκαλισμόν. Άλλοι, τέλος, προτείνουν να έλθουν ξένοι από τα συμμαχικά έθνη δια να μας συμβιβάσουν. Αλλά αμφιβάλλομεν, εάν και αυτό πραγματοποιούμενον θέλει φέρει την λύσιν του Ελλαδικού προβλήματος. Και τούτο, διότι και οι διαιτηταί μας θα είναι άνθρωποι, και ως άνθρωποι θα έχουν τας συμπαθείας των ή τας αντιπαθείας των και αι υπ’ αυτών προτάσεις δεν θα γίνουν υπό πάντων δεκταί.
Ένας μόνον διαιτητής θα ηδύνατο να ρυθμίσει τα προβλήματά μας κατά τρόπον τοιούτον, ώστε να ικανοποιήσει όλα τα τέκνα της Ελλάδος και να δημιουργήσει νέαν τάξιν πραγμάτων ειρηνικής συμβιώσεως και συναδελφωσύνης…και αυτός είναι ο ΧΡΙΣΤΟΣ, η αγία Του διδασκαλία και ιδίως η επί όρους περίφημος ομιλία Του, η οποία ονομάσθη «ο καταστατικός χάρτης των ελευθεριών της ανθρωπότητος». Ό,τι θέλει ο Χριστός. Αυτό ας γίνει το καινούργιο μας σύνθημα. Κάτω από την σημαίαν του Χριστού, του πράου, του Διαλλακτικού, του Ειρηνοποιού, του Διώκτου της αδικίας και εκμεταλλεύσεως θα ηδυνάμεθα να λύσωμεν τα προβλήματά μας και να ζήσωμεν ευτυχείς. Άλλως ό,τι κτίζομεν, κτίζομεν επάνω εις την άμμον, είναι ετοιμόρροπον και θα καταρρεύσει. Το μαρτυρούν μύρια παραδείγματα. Διατί να είμεθα τυφλοί και να μη βλέπωμεν την αλήθειαν; Άς το πιστεύσωμεν, ας το κηρύξωμεν, ας αγωνισθώμεν δια να γίνει συνείδησις εις όλους ότι ΘΕΜΕΛΙΟΝ, επί του οποίου πρέπει να κτίσωμεν το Εθνικόν Οικοδόμημα είναι ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Η εκκλησία μας, δια των κληρικών της και ιδίως των Αρχιερέων της, ας γίνει ο πρωτοπόρος του Χριστιανικού τούτου κινήματος και ο ρόλος της θα είναι μέγας, πρωταρχικός μέσα εις την Εθνικήν μας αναδημιουργίαν.
Ό,τι θέλει ο Χριστός. Να, το σύνθημά μας! Ερωτώμεν: Υπάρχει ωραιότερον σύνθημα;

ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Αύριον Κυριακήν (4 Φεβρουαρίου). Κατά την Θείαν Λειτουργίαν (ώραν 9.30 π. μ.) εις τον Ι. Ναόν του Αγίου Νικολάου θα ομιλήσει ο ιεροκήρυξ αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης.

ΕΣΤΙΑ

Μόλις αφιχθούν εκ Καστανιάς τα αυτοκίνητα, θα ανοίξει πάλιν η Εστία. Όσοι έπαιρναν τακτικά συσσίτιον παρακαλούνται να περάσουν την Δευτέρα, Τρίτην και Τετάρτην ώραν 10 – 12 π. μ. από τα Γραφεία της Εστίας, δια να αλλάξουν τας παλαιάς καρτέλλας με καινούργιες καρτέλλες.

«ΕΣΤΙΑ», αρ. φυλ. 5, 3 Φεβρουαρίου 1945

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος β΄, σελ. 153-154, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΟΛΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΟΡΔΑΝΗΝ!

ΟΛΟΙ ΕΧΟΜΕΝ ΑΝΑΓΚΗ ΡΙΖΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

Αύριον είναι τα Φώτα. Γιορτάζει σύμπας ο Ορθόδοξος Χριστιανικός Κόσμος. Θα εορτάσωμεν και ημείς έστω υπό πένθιμον Ελληνικόν ουρανόν, τον οποίον δημιουργεί η σημερινή χαώδης κατάστασις της φυλής μας. Θα μεταβώμεν εις την εκκλησίαν.
Θ’ ακούσωμεν το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε…». Θα λάβωμεν τον αγιασμόν. Θα ραντίσωμεν τα σπίτια μας, τα ζώα, τα δένδρα και τα χωράφια μας.

Αλλά δεν είναι αρκετά αυτά δια να πιστοποιήσουν τον χριστιανισμόν μας. Πέρα απ’ αυτά χρειάζεται κάτι το βαθύτερον και ριζικώτερον. Και αυτό είναι: Ν’ ΑΛΛΑΞΩΜΕΝ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΝ, ΣΚΕΨΕΙΣ, ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΠΡΑΞΕΙΣ, να κάμωμεν επί τέλους μίαν αγίαν επανάστασιν κατά του διεφθαρμένου και εκφύλου ανθρώπου που ζει μέσα εις το υποσυνείδητόν μας, να φονεύσωμεν την Λερναίαν Ύδραν των παθών μας, και να στήσωμεν εν θριάμβω την σημαίαν του Σταυρού επάνω εις την ακρόπολιν της ψυχής μας. Ο Ιορδάνης ποταμός, εις τον οποίον εβαπτίσθη ο Χριστός, ας γίνει το σύμβολον μιας αναγεννήσεως του έθνους μας επάνω εις τα αιώνια θεμέλια της χριστιανικής θρησκείας.

Η ρίζα, από την οποίαν προέρχονται όλα τα κακά της ανθρωπότητος, είναι μέσα εις την καρδίαν μας. Είναι το πολυκέφαλον θηρίον της κακίας. Αυτό ας κτυπήσωμεν όλοι. Και ας ξαναβαπτισθώμεν όλοι μέσα εις τον αθάνατον Ιορδάνην της χριστιανικής ιδεολογίας μας. Απηλλαγμένοι τότε από τα πάθη μας θα είμεθα πραγματικώς ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και θα δημιουργήσωμεν μίαν Ελλάδα ωραίαν, χριστιανικήν, έναν νέον κόσμον αληθινά «αγγελικά πλασμένον» κατά τον εθνικόν μας ποιητήν.

ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Αύριον Σάββατον, εορτήν των Θεοφανείων, κατά την Θείαν Λειτουργίαν εις τον Ι. Ναόν του Αγ. Δημητρίου θα ομιλήσει ο ιεροκήρυξ αρχιμ. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης.

«ΕΣΤΙΑ» φυλ. 4, Ιανουάριος 1944

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,

μέρος β΄, σελ. 151-152, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

(ΓΡΑΠΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ

Το εφευρετικό μυαλό του ιεροκήρυκα της Κατοχής π. Αυγουστίνου Καντιώτου και όταν δεν υπήρχε στην αγορά χαρτί, λόγω του πολέμου και της Κατοχής, εύρισκε τρόπο να επικοινωνεί και γραπτώς με τον λαό της Κοζάνης)

ΑΝΘΡΩΠΕ, ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΕΙΣ;

Εις την Θεσσαλονίκην εις ένα καροτσάκι αχθοφόρου, που με την τίμια δουλειά του αγωνίζεται να ζήσει την οικογένειάν του, είδα μια επιγραφή: “Η ΚΑΛΛΥΤΕΡΗ ΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΣ”.
Πόσον είχε δίκαιον ο απλοϊκός αυτός άνθρωπος! Χωρίς ελπίδα η ζωή είναι ένα βάρος χωρίς την παραμικράν ανακούφισιν, μια ατέλειωτη νύκτα χωρίς αστέρι, μια Σαχάρα χωρίς όασιν, μια Κόλασις, έξωθι της θύρας της οποίας ο μεγαλοφυής ποιητής Δάντης έγραψε το: «Αφήσατε κάθε ελπίδα όσοι θα περάσετε από την θύραν αυτήν».
Η ελπίς είναι μια δύναμις, με την οποίαν ο άνθρωπος, κάτω από τας πλέον δυσμενείς συνθήκας, βαδίζει προς τα εμπρός. Με αυτήν νικά και κατακτά την ζωήν. Δι’ αυτό «Τρέφετε τας ελπίδας», είναι το σύνθημα των ανθρώπων, των ευγενών αγωνιστών που δεν αποκάμνουν, αλλά με ακατάβλητον δραστηριότητα εργάζονται εις όλας τας χώρας της Γης, δια να διαλυθούν τα μαύρα σύννεφα του μίσους και της αλληλοεξοντώσεως των εθνών και να ανατείλει επί τέλους ο χριστιανικός ήλιος της αγάπης του Θεανθρώπου.
Αλλά σήμερον μύριαι ελπίδες υπάρχουν εις τα στήθη των ανθρώπων. Άλλοι ελπίζουν εις τον χρυσόν, τον μαμωνάν, τα πλούτη. Άλλοι εις τα αξιώματα. Και άλλοι εις την προστασίαν ισχυρών προσώπων ή εις την προστασίαν της Α ή Β ή Γ διεθνούς Καταστάσεως. Ανάμεσα εις την διακύμανσιν των ελπίδων αυτών που ζει ο Κόσμος, συ αναγνώστα μου, ποίαν ελπίδα εκλέγεις ως άγκυραν της ζωής σου; Που στηρίζεις τας ελπίδας; Εις το χρήμα; Αλλά θα ευρεθείς σύντομα απατημένος, διότι εις πάσαν γενεάν και ιδίως εις την σημερινήν γενεάν μας βλέπομεν εις μύρια παραδείγματα να επαληθεύει το αιώνιον ρήμα της θρησκείας «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν…». Που ελπίζεις; Εις τας θέσεις, που κατέχεις σήμερον; Αλλά ρίξε ένα βλέμμα γύρω σου για να ιδείς, πόσοι θρόνοι τρίζουν, πόσα αξιώματα κοπροκυλίονται, πόσοι από το ζενίθ της δόξης ευρίσκονται σήμερον εις το ναδίρ της ταπεινώσεως. Που ελπίζεις; εξακολουθώ να σ’ ερωτώ. Εις την Α ή Β ή Γ Κραταιάν Δύναμιν, που σήμερον νικά και θριαμβεύει; Αλλ’ άνοιξε, παρακαλώ, την παγκόσμιον Ιστορίαν, φυλλομέτρησε τας σελίδας της, δια να ίδεις εκεί εις οποία θρύψαλα και ερείπια μεταβάλλονται και αι μεγαλύτεραι αυτοκρατορίαι του κόσμου.
Ω ελπίδες απατηλαί! Είχε δίκαιον να ομιλεί για σας τόσον περιφρονητικώς ο μέγας ιστορικός Θουκυδίδης και να γράφει ότι αι ελπίδες αυταί είναι δια τα άτομα και τα έθνη «μητέρες ξυμφορών».
Και τότε που να ελπίσω; «ΕΛΠΙΖΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΣΩΘΗΣΕΙ ΣΥ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΣ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΣ ΣΟΥ».
Το να ζει κανείς χωρίς Χριστόν είναι να ζει χωρίς ελπίδα. Διότι θα έλθει ημέρα, και δεν είναι μακράν, που μέσα σε ολίγα δευτερόλεπτα θα βλέπωμεν με μεγάλην μας πικρίαν να χάνωνται όλα εκείνα τα υλικά αγαθά, επάνω εις τα οποία εστηρίξαμεν το οικοδόμημα των ελπίδων μας! Μακάριος τότε θα είναι ο άνθρωπος «ο ελπίζων επί Κύριον».
Τώρα που εισερχόμεθα εις νέον έτος, ας συνδεθώμεν όλοι μας στενώτερον με τον ΧΡΙΣΤΟΝ. Μέσα εις την σημερινήν καταιγίδα, που όλοι και όλες μας απογοητεύουν καθημερινώς, ελπίς μας ας γίνει ο Χριστός.
Βαδίζοντες επάνω εις τα ίχνη της παναγίας Του Ζωής, έχοντες ως καθρέπτην στο βίο μας το παράδειγμά Του, προσπαθούντες να μεταδώσωμεν την ζωήν Του, θα κρατούμεν την άγκυραν και θα ελπίζωμεν ότι οι ευγενείς πόθοι των καρδιών μας θα γίνουν δια της δυνάμεως Εκείνου ζωνταναί πραγματικότητες. Διότι ο Χριστός είναι η ελπίς του κόσμου, η μόνη Γέφυρα που θα ενώσει την διασπασθείσαν ανθρωπότητα. Επ’ ΑΥΤΟΝ ΔΕ ΕΘΝΗ ΘΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1945 ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΕΛΕΤΗ

Το απόγευμα της πρωτοχρονιάς, ώρα 3 μ. μ., εις την Εστίαν θα γίνει μικρά τελετή, θα κοπεί υπέρ των ασθενικών παιδιών η Βασιλόπιττα κατά πατροπαράδοτον Ελληνικόν έθιμο, θα ψάλουν τα παιδιά καινούργια χριστιανικά τραγούδια, και θα ομιλήσει ο ιεροκήρυξ αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης.

«ΕΣΤΙΑ» φ. 3, Δεκέμβριο 1944

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,

μέρος β΄, σελ. 149-150, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ

(Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤOΡΩΝ 21-12-2008)

ΝΑΙ! Πιστεύομε ακραδάντως ότι το φως του Χριστού θα νικήσει όλα τα σκότη, θα φωτίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Άν και έχουν περάσει 2.000 περίπου έτη από την ευλογημένη εκείνη νύκτα, κατά την οποία οι ταπεινοί ποιμένες της Βηθλεέμ εχαιρέτισαν το θείο φως, εν τούτοις το φως αυτό δεν εξησθένησε. Και όχι μόνον δεν εξησθένησε, αλλά και εντείνεται συνεχώς. Από την μία γενεά μεταδίδεται εις την άλλη. Από την μία ήπειρο εις την άλλη.

Και εάν κάπου φαίνεται να εκλείπει, άλλοι κόσμοι το απολαμβάνουν και χαίρουν χαρά μεγάλη και ψάλλουν το «Δόξα σοι τω δείξαντι το φως». Εάν Ευρωπαίοι κλείνουν τα μάτια των διά να μη το δούν και προτιμούν ν’ ακολουθούν άλλα απατηλά φώτα, προσωρινά πυροτεχνήματα, άλλοι λαοί, που μέχρι σήμερα ζούσαν εις το ειδωλολατρικό σκοτάδι και εθεοποιούσαν κτήνη και ανθρώπους, ανοίγουν τώρα τα μάτια τους εις το θαυμαστό φως της βηθλεέμ. Αλλά και εκείνοι, οι Ευρώποι που επί έτη και δεκαετίες ολοκλήρους εδίωξαν το φως, και εζήτησαν να το σβήσουν μέσα εις το αίμα μυριάδων νέων μαρτύρων, αισθάνονται τώρα το μάταιον του αγώνός των, διότι είδαν, ότι η ανθρωπότης δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον ήλιο της, τον ΧΡΙΣΤΟ.

Η ανθρωπότης, καθημερινώς διδάσκει ότι, εάν θέλει να εξέλθει από την κοιλάδα του κλαυθμώνος, εις την οποία την εβύθισε η αποστασία της, μία μόνο διέξοδος υπάρχει ν’ ακολουθήσει το Φως της Βηθλεέμ. Τότε από την κοιλάδα του κλαυθμώνος θα οδηγηθεί εις το οροπέδιο της αναπαύσεως!

(Βιβλίο επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 98-99)

Η ΕΣΤΙΑ

Στην Γέννησι του Σωτήρος

ΑΥΤΟΣ Ο ΣΠΟΡΟΣ ΘΑ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕΙ!

Από τη στιγμή που γύρω από το Νεογέννητο παιδί της Βηθλεέμ οι άγγελοι έψαλλαν το ολόγλυκο τραγούδι, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία», από την στιγμήν εκείνην άρχισε να σπείρεται εις την γην ο σπόρος του χριστιανισμού. Αλήθεια, Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Συναδέλφωσις, Αγάπη, Ειρήνη, Χαρά, Ευτυχία, ιδού τι περιέχει η διδασκαλία του Χριστού. Άνθρωποι! Πάρετε από τον σπόρον αυτόν και σπείρετε τον παντού, η Γη θα γίνει Κήπος Εδέμ.
Αλλά ο σπόρος αυτός ευθύς εξ αρχής με την πρώτην αναπνοήν του Αθώου Βρέφους συνήντησε και συναντά μέχρι σήμερον εμπόδια πολλά, που αγωνίζεται να υπερνικήσει. Ο σπόρος έπεσε μέσα εις αγριόχορτα και αγκάθια, επατήθη από τα πόδια δολοφόνων, κτηνανθρώπων. Αλλά η μυστηριώδης δύναμις που εγκλείεται και εις το μικρότερον ρήμα του Ναζωραίου, κάμνει τον ουράνιον σπόρον να βλαστήσει. Γίνεται δενδράκι. Οι άπιστοι νομίζουν πως ημπορούν εις την αρχήν να το ξερριζώσουν. Μέσα εις τους τρεις πρώτους αιώνες διοργανώνουν εναντίον του δέκα διωγμούς. Το δενδράκι με το αίμα χιλιάδων μαρτύρων ποτίζεται, δυναμώνει περισσότερο, ξαπλώνει τις ρίζες του βαθειά, αντέχει τώρα και εις τας μεγαλυτέρας θυέλλας και καταιγίδας, και ύστερα από 1944 χρόνια παρουσιάζεται εμπρός μας με δύναμιν που μας καταπλήσσει. Ακόμη όμως θα εξελιχθεί εις δύναμιν. Εις το τέλος θα γίνει Δένδρον “που θα σπρώξει τα κλωνάρια του εις τον ουρανόν και θα σκεπάσει με τα κλαδιά του την γη”, και τότε όλοι οι άνθρωποι ευτυχισμένοι θα καθήσουν γύρω του, για να θυμηθούν τη Γέννησι και τον θάνατον Εκείνου που το έσπειρε, καθώς λέγει ο Τζιοβάννι Παπίνι εις το παγκοσμίως γνωστόν βιβλίον του «Ο Βίος του Ιησού».
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι από τον Χριστιανισμόν, το πελώριον τούτο ιδεολογικόν δένδρον των αιώνων, θα εμβολιασθεί και κάθε άλλο δένδρον που ζητεί να μεταρρυθμίσει την οικονομικήν, κοινωνικήν, πολιτειακήν ζωήν του κόσμου, ενός κόσμου που εγήρασε, γιατί έπαυσε να ζωογονήται από τον Χριστόν.
Ω Σεις που ποθείτε μιαν καινούργιαν κατάστασιν, που αγωνίζεσθε για να καλλιτερεύσουν αι συνθήκαι της ζωής των ανθρώπων. Εάν θέλετε να επιτύχητε και να γίνετε παράγοντες μιας ευτυχισμένης και χαρούμενης ζωής, ελάτε και σεις και όλοι μας ως ταπεινοί προσκυνηταί εις τον Αιώνιον Χριστόν. Αυτός είναι η Ζωή, το θεμέλιόν μας, η ρίζα μας. Με Αυτόν, με το Ευαγγέλιόν Του θα κρημνίσωμεν με τα πλέον ειρηνικά μέσα τον κόσμον της αδικίας και θα θεμελιώσωμεν έναν καινούργιο πολιτισμόν, τον χριστιανικόν πολιτισμόν.
Καταστατικός χάρτης της ιδεώδους πολιτείας μας θα είναι η επί του όρους ομιλία του Σωτήρος. Το πιστεύομεν. Πιστεύσατέ το: ΧΡΙΣΤΟΣ! Τι όνομα γλυκύ! Δεν υπάρχει άλλο όνομα το ικανόν να σώσει υφ’ όλον το στερέωμα. Αυτό θα μας λυτρώσει.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Ο Αϊνστάιν (φυσικός, μαθηματικός, και αστρονόμος παγκοσμίου φήμης) είπεν: «Είμαι Ιουδαίος, αλλ’ η ακτινοβολούσα εικών του Ναζωραίου μου έκαμεν ισχυράν εντύπωσιν. Ουδείς πνευματικώς ευθύς δύναται να επιζητήσει την καταστροφήν του Χριστιανισμού. Πιστεύω εις την ιστορικήν ύπαρξιν του Ιησού. Ουδείς δύναται να αναγνώσει το Ευαγγέλιον χωρίς να αποκτήσει το αίσθημα της πραγματικότητος του Ιησού. Η δύναμις της πραγματικότητός του αναβλύζει εξ εκάστης λέξεως. Ουδείς δύναται ν’ αρνηθεί το γεγονός, ότι ο Ιησούς έζησε και ότι οι λόγοι του είναι αξιοθαύμαστοι. Και αν ακόμη προ αυτού μερικοί εκ των λόγων του ελέχθησαν υπό άλλων, ουδείς όμως λόγος εξεστομίσθει κατά τόσον θείον τρόπον».

ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ο ιεροκήρυξ Αυγουστίνος Καντιώτης θα ομιλήσει
1) Αύριον Κυριακήν (24 Δεκεμβρίου) κατά την θείαν Λειτουργίαν εις τον Ι. Ναόν του Αγίου Νικολάου.
2) Την εορτήν των Χριστουγέννων κατά την θείαν Λειτουργίαν εις τον Ι. Ναόν του Αγίου Δημητρίου και
3) Κατά την εορτήν του Αγίου Στεφάνου εις τον Ι. Ναόν του Αγίου Κωνσταντίνου.

23-12-1944, φυλ. 2

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,

μέρος β΄, σελ. 147-148, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

+EΣTIA+

ΣYΣΣITIOY XPIΣTIANIKHΣ MOPΦΩTIKHΣ ΣXOΛHΣ EPΓAZOMENΩN NEΩN KOZANHΣ

Χριστιανικόν φυλλάδιον– Κοζάνη, τη 10 Δεκεμβρίου 1944 – αριθμός 20

Διευθυντής του φυλλαδίου Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης ιεροκήρυξ

ΑΠΟ ΤΑΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ

1.    Θα έλθει ημέρα που ο κόσμος όλος θα ζωσθεί με ένα σύρμα και θα ομιλούν οι άνθρωποι ο ένας από την Ρωσσίαν και ο έτερος από την Αγγλίαν, ως να είναι εις δύο δωμάτια χωρισμένοι.
Η προφητεία του εξεπληρώθηκε. Διότι εφευρέθησαν τα τηλέφωνα και τα τηλέγραφα που εις την εποχήν του αγίου Κοσμά δεν υπήρχαν.
2. Θα έβγει ένα χαρτοβασίλειον, όπερ θα εμπορεύεται με χαρτονόμισμα, αλλά θα έχει μέγα μέλλον εις την Ανατολήν η Ελλάς.
3. Όταν θα ίδωσι πολλά πλοία πολεμικά εις τα παράλια της Ελληνικής Χερσονήσου, ήτοι το χιλιάρμενον, τότε τα γυναικόπαιδα, ιδίως από των Αγίων Σαράντα μέχρι Ιωαννίνων της Ηπείρου, να φύγουν επί τρεις ημέρας εις τα όρη μέχρις ου διέλθη ο στρατός εις Κωνσταντινούπολιν, ένθα γενήσεται ο γενικός πόλεμος, καθ’ ον θέλει επιπλεύσει μόσχος εις το αίμα, και μακάριος ο επιζήσων μετά ταύτα.
4. Προφήτευσε το τέλος του Αλή πασά, του θηρίου της Ηπείρου. Είπεν εις αυτόν, ότι γρήγορα θα γίνει σατράπης όλης της Ηπείρου. Θα νικήσει τον Κούρτ Πασάν και θα κυριεύσει την Σατραπείαν του, θα πολεμήσει και τον Σουλτάνον και θα υπάγει εις Κων/πολιν με κόκκινα γένεια.
(Και η προφητεία αυτή εξεπληρώθη. Διότι ο Αλή πασάς νικηθείς συνελήφθη, απεκεφαλίσθη, η δε κεφαλή του εστάλη εις τον Σουλτάνον).

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ

«Τον Χριστόν μας, αδελφοί μου, πιστεύω, δοξάζω και προσκυνώ. Τον Χριστόν μας παρακαλώ να με καθαρίσει από κάθε αμαρτίαν ψυχικήν και σωματικήν. Τον Χριστόν μου παρακαλώ να με δυναμώσει να νικήσω τους τρεις εχθρούς…τον κόσμον, την σάρκα και τον διάβολον. Τον Χριστόν μου παρακαλώ να με αξιώσει να χύσω και εγώ το αίμα μου δια την αγάπην του, καθώς το έχυσε και εκείνος δια την αγάπην μου.
Ανίσως, αδελφοί μου, και ήτο δυνατόν να ανεβώ εις τον ουρανόν, να φωνάξω μίαν φωνήν μεγάλην, να κηρύξω εις όλον τον Κόσμον, πως μόνος ο Χριστός μας είναι Υιός και Λόγος του Θεού και Θεός αληθινός και ζωή των πάντων, ήθελα να το κάμω, μα επειδή και δεν δύναμαι να πράξω εκείνο το μέγα, κάμνω τούτο το μικρόν και περιπατώ από τόπου εις τόπον και διδάσκω τους αδελφούς μου το κατά δύναμιν, όχι ως διδάσκαλος, αλλά ως αδελφός, διδάσκαλος μόνος ο Χριστός μας είναι».

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

«Ο άνθρωπος είναι κάλαμος, είναι ο ασθενέστερος κάλαμος της φύσεως, αλλ’ είναι κάλαμος νοών. Δεν απαιτείται όπως οπλισθεί ολόκληρον το σύμπαν, ίνα τον καταστρέψει. Μία πνοή, μία σταγών ύδατος αρκεί να τον φονεύσει.
Αλλά και εάν τον συνέτριβε το σύμπαν, ο άνθρωπος πάλιν θα ήτο έτι ευγενέστερος του φονεύοντος αυτόν, διότι αυτός μεν γινώσκει ότι αποθνήσκει, ενώ το σύμπαν δεν έχει συναίσθησιν ουδέ γνώσιν της υπεροχής, ην έχει επί του ανθρώπου» (Πασκάλ φιλόσοφος).

ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Αύριον Κυριακήν (10 Δεκεμβρίου 1944) κατά την θείαν Λειτουργίαν εις τον Ι. Ναόν του Αγίου Κων/τίνου θα ομιλήσει ο ιεροκήρυξ αρχιμ. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης και θα ψάλει η παιδική χορωδία.

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,

μέρος β΄, σελ. 144-145, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

+EΣTIA+

ΣYΣΣITIOY XPIΣTIANIKHΣ MOPΦΩTIKHΣ ΣXOΛHΣ EPΓAZOMENΩN NEΩN KOZANHΣ

Χριστιανικόν φυλλάδιον– Κοζάνη, τη 3 Δεκεμβρίου 1944 – αριθμός 19

Διευθυντής του φυλλαδίου Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης ιεροκήρυξ

Το κοινωνικό κήρυγμα της Εκκλησίας μας

ΟΜΙΛΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

(Πάνε τώρα 170 περίπου χρόνια που ένας πραγματικός άνθρωπος, ένας αλτρουϊστής, ένας όντως άγιος, περιώδευσε ολόκληρον την Μακεδονίαν και έφθασε μέχρι το Βεράτι της Αλβανίας, όπου και εμαρτύρησε. Είναι ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Γύρω από την διδασκαλίαν και την ζωήν του έχουν γραφεί άνω των 100 βιβλίων. Διότι η φήμη του ως μεγάλου αναμορφωτού, διδασκάλου και ιεροκήρυκος είχε ξεπεράσει την Ελλάδα μας και είχε φθάσει εις όλα τα Βαλκάνια. Ο άγιος Κοσμάς με τας προφητείας και τα θαύματά του ακόμη ζει εις την ψυχήν του λαού μας. Εδώ εις την Κοζάνην έστησε Σταυρόν και εκήρυξε. Από την διδασκαλίαν αυτήν δημοσιεύομεν εδώ ένα κομμάτι. Πόσο ευτυχείς θα είμεθα, εάν όλοι μας ακούαμεν και εφαρμόζαμεν τα απλά, αλλά γεμάτα από χριστιανική σοφία λόγια του αγίου τούτου ανθρώπου!).

Η ΖΥΓΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

«Πως να σας καταλάβω, παιδιά μου, πως αγαπάτε τα αδέλφια σας; Εγώ τώρα εδώ όπου περιπατώ και διδάσκω εις τον κόσμον, λέγω πως τον κύρ – Κώστα τον αγαπώ ωσάν τα μάτια μου, μα εσύ δεν το πιστεύεις, θέλεις να με δοκιμάσεις πρώτον και τότε να με πιστεύσεις. Λοιπόν, εγώ έχω ψωμί να φάγω, εσύ δεν έχεις. Ανίσως και σου δώσω κομμάτι και σε όπου δεν έχεις, τότε φανερώνω πως σε αγαπώ. Αμή εγώ να φάγω όλο το ψωμί και εσύ να πεινάς, τι φανερώνω; Πως η αγάπη όπου έχω εις σε είναι ψεύτικη. Έχω δυο ποτήρια κρασί να πιω, εσύ δεν έχεις. Ανίσως και δώσω και σε απ’ αυτό και πίης, τότε φανερώνω πως σε αγαπώ. Αμή ανίσως και δεν σου δώσω, είναι κάλπικη η αγάπη. Είσαι λυπημένος…απέθανεν η μήτηρ σου, ο πατήρ σου. Ανίσως και έλθω να σε παρηγορήσω, τότε είναι αληθινή η αγάπη, αμή ανίσως συ κλαίεις και θρηνείς και εγώ τρώγω, πίνω και χορεύω, ψεύτικη είναι η αγάπη μου. Το αγαπάς εκείνο το πτωχό παιδί; Το αγαπώ. Αν το ηγάπας, του έπαιρνες ένα υποκάμισο όπου είναι γυμνό, να παρακαλεί και εκείνο δια την ψυχήν σου…τότε είναι αληθινή η αγάπη, αμή τώρα είναι ψεύτικη. Δεν είναι έτσι, χριστιανοί μου; Με ψεύτικην αγάπην δεν πηγαίνομεν εις τον παράδεισον. Τώρα, σαν θέλεις να κάμεις την αγάπην μάλαμα, πάρε και ένδυσε τα φτωχά παιδιά, και τότε να βάλω να σε συγχωρήσωσι. Το κάμνετε αυτό;».

ΣΟΦΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

ΟΜΙΛΕΙ Ο ΑΔ. ΚΟΡΑΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΑΣ

(Ο Αδαμ. Κοραής, του οποίου το άγαλμα στολίζει τα προπύλαια του Εθνικού μας Πανεπιστημίου, γέρων πλέον επληροφορήθη εις Παρισίους τω 1821, ότι οι Έλληνες κτυπούν τους τυράννους των. Έκλαυσε από πατριωτικήν συγκίνησιν ο γέρων, αλλά η χαρά του εμετριάσθη, όταν μετ’ ολίγον επληροφορήθη, ότι οι αρχηγοί της επαναστάσεως άρχισαν τας διχονοίας και τον εμφύλιον σπαραγμόν. Τότε έγραψε μνημειώδη επιστολήν προς το αγωνιζόμενον Έθνος. Απ’ αυτήν δημοσιεύομεν δύο αποσπάσματα. Είναι επίκαιρον. Είθε όλοι οι Έλληνες να ακούσωμεν την φωνήν του σοφού, του οποίου οι λόγοι και ύστερα από 120 χρόνια δεν έχασαν την αξίαν τους).

ΚΤΥΠΗΣΩΜΕΝ ΤΟΝ ΦΟΒΕΡΩΤΕΡΟΝ ΤΥΡΑΝΝΟΝ,

ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ

«Μην ελπίζωμεν καμίαν ωφέλειαν από την πολιτικήν ελευθερίαν, αν δεν ελευθερώσωμεν και τας ψυχάς μας, από τα τυραννικά και μισάδελφα πάθη. Δεν αρκεί ότι ερίξαμεν τας αλύσεις μας, αν δεν φροντίσωμεν να εξαλείψωμεν και τους οποίους αι αλύσεις μας αφήκασι μώλωπας. Δεν αρκεί ότι απετινάξαμεν τον ζυγόν του μιαρού τυράννου, αν δεν πλύνωμεν και τους ρύπους, με τους οποίους εμίανε τας ψυχάς μας η τυραννία. Δια ποίαν αιτίαν, ερωτώ σας, φίλοι ομογενείς, επανεστάθητε κατά του τυράννου; Δια τι τον πολεμείτε; Δια τας αδικίας του: διότι είχε δύο ζύγια, δύο μέτρα άνισα, δύο νόμους ο άνομος, ένα δια τους ομοθρήσκους του και άλλον δι’ ημάς τους ασεβείς, ως ετόλμα να μας ονομάζει ο ασεβέστατος. Αν αυτή είναι η αιτία, δια την οποίαν εχύσατε και χύνετε καθ’ ημέραν το αίμα σας…αν σκοπόν άλλον δεν έχετε παρά να αρπάξετε μόνον τα άνισα και άδικα μέτρα από τας χείρας του τυράννου, δια να τα μεταχειρίζεσθε εσείς με την αυτήν ανισότητα προς αλλήλους, δια να υψώνεσθε ο ένας υπέρ τον άλλον, δια να καταδυναστεύει ο πλούσιος τον πτωχόν, ο δυνατός τον αδύνατον και ο πανούργος τον απλούν και άκακον πολίτην…εάν, λέγω, τοιούτον έχετε σκοπόν, πιστεύσατέ με, αγαπητοί αδελφοί, ότι αδίκως εταράξατε και την ησυχίαν του τυράννου και την ησυχίαν όλου του γένους μας.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Αληθινήν ελευθερίαν τότε μόνον έχει ο πολίτης, όταν την μεταχειρίζεται με τρόπον ώστε να μη εμποδίζει άλλου συμπολίτου κανενός ελευθερίαν, και τότε μόνον ημπορεί να φυλάξει, όταν σέβεται και τους συμπολίτας του ως ελευθέρους. Η άκρατος ελευθερία ευρίσκεται εις την κατάστασιν της φύσεως και δια να ελευθερωθώσιν από τους καθημερινούς πολέμους και τας εις αλλήλους αδικίας, όσας η τοιαύτη ελευθερία γεννά, ενώθησαν οι άνθρωποι εις πολιτικάς κοινωνίας και ηναγκάσθησαν να θυσιάσει μικρόν καθένας μέρος της ακράτου ελευθερίας, δια να φυλάξει το υπόλοιπον με ειρήνην. Δια τούτο ονόμασαν προσφυέστατα την δικαιοσύνην θυγατέρα της ανάγκης και μητέρα της ειρήνης».

Η ΕΣΤΙΑ

Προσφέρει καθημερινώς δωρεάν φαγητόν εις 8.000 δυστυχούντας, εκ των οποίων 1.800 άπορα παιδιά, 700 γέροντες, 400 πρόσφυγες και 600 φυλακισμένοι.
Τα τρόφιμά μας είναι ελάχιστα. Οι δυνάμενοι να βοηθήσουν την Εστίαν ταύτην του Λαού ας την βοηθήσουν.

ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Αύριον Κυριακήν 3ην Δεκεμβρίου κατά την Θείαν Λειτουργίαν (ώρα 9ην) εις τον Ιερόν Ναόν του Αγίου Κωνσταντίνου θα ομιλήσει ο ιεροκήρυξ αρχιμ. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης και θα ψάλει η παιδική χορωδία.

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,

μέρος β΄, σελ. 141-143, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

+EΣTIA+

ΣYΣΣITIOY XPIΣTIANIKHΣ MOPΦΩTIKHΣ ΣXOΛHΣ EPΓAZOMENΩN NEΩN KOZANHΣ

Χριστιανικόν φυλλάδιον– Κοζάνη, τη 15 Oκτωβρίου 1944 – αριθμός 18

Διευθυντής του φυλλαδίου Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης ιεροκήρυξ

Ο έρανος της 9 και 10 Οκτωβρίου = 3.000 τρόφιμα

ΕΔΩΚΑΝ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΜΕΝ

ΕΠΗΡΑΝ ΑΡΙΣΤΑ, ΑΛΛΟΙ ΔΕ 0

Η πόλις μας απεκλείσθη. Ούτε με το Αμύνταιον ούτε με την Θεσσαλονίκην, όπου είνε αι αποθήκαι του Ερυθρού Σταυρού δυνάμεθα να επικοινωνήσωμεν. Τα τρόφιμα της αποθήκης μας εξαντλούντο συνεχώς και η Εστία μας εκινδύνευε να κλείσει δια παντός. Ο ιεροκήρυξ από του βήματος της Εστίας την παρελθούσαν Κυριακήν έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου και εκάλεσε τον ευγενή λαόν της Κοζάνης, δια να συνεισφέρει εις τρόφιμα ό,τι δύναται. Την επομένην δε ημέραν, ως και την μεθεπομένην, συνεργεία εθελοντών νέων της Εστίας διενήργησαν έρανον εις όλην την πόλιν, εκτύπησαν τις πόρτες όλων. Ο έρανος υπήρξε ικανοποιητικός. 3.000 οκάδες περίπου τρόφιμα συνεκεντρώθησαν, υπό δε συνεργείου ευγενών νέων και δεσποινίδων συνελέγησαν 500 περίπου αυγά και αρκεταί οκάδες κυδώνια δια το συσσίτιον των καχεκτικών παιδιών.
Εύγε εις την κοινωνίαν της πόλεως, η οποία άλλην μίαν ακόμη φοράν απέδειξεν ότι το αίσθημα της αλληλεγγύης δεν εξέλιπεν από την ελληνικωτάτην ταύτην πόλιν. Εύγε εις τους νέους και τις νέες, αι οποίαι δύο ημέρας εκοπίασαν ανιδιοτελώς υπέρ της Εστίας: Αλλά Κ…Ο. (ας μη είπωμεν τας λέξεις δια να μη σκανδαλίσωμεν τους ταρτούφους μας)…εις εκείνους που δεν έδωσαν ούτε ένα σπυρί. Ηρνήθησαν. Δεν είχαν; Εάν δεν είχαν, κανένα παράπονον διότι παρά του μη έχοντος δεν δύναται να λάβει τις. Αλλ’ αυτοί που ηρνήθησαν είχον. Ημπορούσαν να δώσουν 100, 200, 500 οκάδες, και όμως δεν έδωσαν. Τα ονόματά των είναι σημειωμένα και εις άλλον φυλλάδιον μέσα εις μαύρον πλαίσιον, θα δημοσιευθούν και θα μείνει κατάπληκτη η κοινωνία της Κοζάνης, όταν μάθει τα ονόματά των.
Οποία αντίθεσις μεταξύ αυτών και μιας πτωχής πτωχοτάτης γυναικός της πόλεως, η οποία με την χριστιανικήν της προθυμίαν έκανε τα παιδιά του εράνου να συγκινηθούν. Τα εκάλεσε μέσα εις το σπίτι της και από τον ντενεκέ αλεύρι που είχε έδωκε το μισό.
Να διαμάντια Χριστού, που υπάρχουν κρυμμένα μέσα εις τους κοπρώνας της σημερινής κοινωνίας μας.
Οπωσδήποτε εις τας 9 και 10 Οκτωβρίου, ημέρας γενικού εράνου, η πόλις έδωκε εξετάσεις εις το μάθημα της φιλανθρωπίας, της χριστιανικής και εθνικής μας αλληλεγγύης, που είναι και το δυσκολώτερον εξ όλων. Άλλοι έλαβον άριστα. Αυτοί είναι οι μακάριοι. Άλλοι έλαβον 0. Αυτοί είναι οι δυστυχείς.
Εν καιρώ εις ειδικόν φυλλάδιον θα δημοσιεύσωμεν τον πίνακα των ευγενών τούτων δωρητών, οι οποίοι προσέφερον είδος υπέρ της Εστίας. Επί του παρόντος εκφράζομεν τας ευχαριστίας μας προς ολόκληρον τον λαόν της Κοζάνης, όστις είναι αποφασισμένος, ως απεδείχθη εκ του εράνου, να διατηρήσει μέχρι της ειρήνης την Εστίαν, έστω και με τας ιδικάς του μόνον δυνάμεις.

Δια να διαφωτισθεί ο λαός

ΜΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

Λέγουν μερικοί: «Δεν δίδομεν εις την Εστίαν, δεν πρέπει να δώσωμεν, διότι εκείνοι που παίρνουν συσσίτιον έχουν του κόσμου τ’ αγαθά». Αλλ’ όταν τους ερωτήσητε, ποιοι είναι αυτοί που δεν πρέπει να παίρνουν συσσίτιον, παύει η ρητορεία των, κλείεται το στόμα των, και δεν έχουν να υποδείξουν κανένα προς διαγραφήν.
Αλλ’ η Εστία, εις αυτούς που παρουσιάζονται ως όψιμοι υποστηρικταί του λαού, θεωρεί καθήκον της να δώσει την εξής απάντησιν.
Λοιπόν, απαντώμεν. Από τα 4.000 περίπου παιδιά, που έχει η Κοζάνη, από τα καζάνια της Εστίας παίρνουν συσσίτιον μόνον τα 1.300. Κατά κανόνα είναι τα πτωχότερα παιδιά των οικογενειών της Κοζάνης. Από δε τας 15 χιλιάδας άνδρας και γυναίκας, που έχει η πόλις, μόλις 800 ενήλικες, προ παντός γέροντες και χήραι και ανάπηροι, παίρνουν συσσίτιον. Κατά κανόνα είναι οι πτωχότεροι.
Τέλος, από τας 5.000 πρόσφυγας, που έχουν συρρεύσει εξ όλων των μερών του Νομού, μόνον τα 2.700 παίρνουν συσσίτιον. Κατά κανόνα είναι οι απορώτεροι.
Γράφομεν κατά κανόνα, διότι πουθενά δεν ημπορούν να ελλείψουν οι άνθρωποι που παρουσιάζονται εις τα φιλανθρωπικά ιδρύματα ως πτωχοί ενώ δεν είναι. Τοιούτο είναι ενδεχόμενον, παρ’ όλην την αυστηράν παρακολούθησιν και τον έλεγχον της Εστίας, να έχουν παρεισδύσει.
Αλλά το είπομεν και το επαναλαμβάνομεν: Θα είμεθα ευγνώμονες προς εκείνον, ο οποίος θα μας υποδείξει με πραγματικά στοιχεία ότι ο α΄ή ο β΄συσσιτούμενος πρέπει να διαγραφεί, διότι έχει.
Σύ λοιπόν, κύριε, που κάθεσαι εις το καφενείον και κρίνεις με τόσην κακίαν και επιπολαιότητα πρόσωπα και πράγματα, πέρασε από τα Γραφεία της Εστίας, άνοιξε τον κατάλογόν της και υπόδειξε επί τέλους ένα τουλάχιστον προς διαγραφήν. Εάν όμως δεν έχεις κανένα να υποδείξεις, τότε εξ ονόματος του πτωχοκόσμου διαμαρτυρόμεθα, διότι όχι μόνον δεν βοηθείς, αλλά και κατασυκοφαντείς τον πτωχόν λαόν, και με την κακίαν σου ταύτην ή επιπολαιότητά σου εγκληματείς κατά του πενομένου λαού μας, διότι από τοιαύτας αδεσπότους φήμας δημιουργείται η αντίληψις εις τους ξένους, ότι εις την Κοζάνην κανένας δεν πεινά, αλλ’ ότι είναι όλοι χορτάτοι – όπως αυτοί που κρίνουν – και τότε ανόητος είναι ο Ερυθρός Σταυρός που στέλλει τρόφιμα εις την Κοζάνην, περιττή είναι η Εστία, περιττά είναι τα συσσίτια… Ιδού το έγκλημα, το μεγαλύτερον έγκλημα κατά της δυστυχίας του λαού μας.

ΔΩΡΕΑΙ – ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ

Υπέρ της Εστίας προσέφερον: 1) Ανώνυμος δις μίαν Γαλλικήν λίραν (10φραγκο) 2) Ευτ. Γκλούμπου – Αγγ. Βαχτσεβάνου εξ εισπράξεων παιδικού θεάτρου 400 εκατ. 3) Ανώνυμος 300 εκατ. 4) Ανώνυμος 20 εκατ. 5) Αριστομ. Τσοπουρίδης 35 εκατ. 6) Θεόδ. Βουδιόνης 50 εκατ. 7) Διάφας Κωνστ. 100 εκ. 8) Σκαρκαλάς Παναγιώτης 1 δισεκ. 9) Ανώνυμος 400 εκ. 10) Άννα Σουλιώτου 3 δισεκατ. 11) Ανώνυμος 10 οκάδ. σιτάρι 12) Ανώνυμος 6 οκ. σιτάρι. 13) Ανώνυμος 10 οκ. σιτάρι και 10 οκ. φακές. 14) παπα-Πασχάλης επί τη 32α Επετείω της απελευθερώσεως της πόλεως Κοζάνης από των Τούρκων 200 εκατ.
Υπέρ του Κέντρου Προστασίας Νεότητος. 1) Κων. Φραντζέζου 100 εκ. 2) Χρ. Βουχάρας 100 εκ. 3) Άννα Σουλιώτη 3 δισεκατ. 4) Ανώνυμος 100 εκατ. Και 5) εξ εισπράξεων χρημάτων κατά την ημέραν του εράνου 3 δισεκατομμύρια.
Η δε Οργάνωσις Ε. Ε. Σ. προσέφερε δια τα καχεκτικά παιδιά 5 αρνιά.
Η Εστία ευχαριστεί θερμώς όλους τους ανωτέρω δωρητάς.
Επίσης, η Εστία ευχαριστεί τον πρόεδρον Πρωτοδικείου κ. Πέτρον Δομπόγιαν, όστις ως πρόεδρος της Επιτροπής του Ερ. Σταυρού Κοζάνης με ευρύτητα σκέψεως και πνεύμα δικαιοσύνης εξυπηρετεί τον λαόν και τας Εστίας του λαού.
Ομοίως τον Διευθυντήν της Αγροτικής Τραπέζης κ. Ξ. Ασβεστάν, όστις χάριν του πτωχού λαού ώρισε δια την Εστίαν χαμηλάς τιμάς αγοράς τροφίμων.

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,

μέρος β΄, σελ. 137-140, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

+EΣTIA+

ΣYΣΣITIOY XPIΣTIANIKHΣ MOPΦΩTIKHΣ ΣXOΛHΣ EPΓAZOMENΩN NEΩN KOZANHΣ

Χριστιανικόν φυλλάδιον– Κοζάνη, τη 8 Oκτωβρίου 1944 – αριθμός 17

Διευθυντής του φυλλαδίου Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης ιεροκήρυξ

Η ΕΣΤΙΑ

Περιθάλπει 5.000 άτομα, 7 καζάνια βράζουν καθημερινώς. Όλοι έχομεν καθήκον να βοηθήσωμεν την μοναδικήν αυτήν Εστίαν του λαού.

ΤΟ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ

Απ’ έξω από την Εστίαν εστέκετο χλωμό ένα παιδάκι. Ήτο 7 το πρωΐ. Ο ουρανός ήτο συννεφιασμένος, εφυσούσε ψυχρός αέρας, έπιπτεν η πρώτη φθινοπωρινή βροχή, και το παιδάκι σαν σπουργιτάκι εζάρωνε κοντά στην πόρτα. Το καημένο ήτο ορφανό. Ο πατέρας του – πάνε τώρα λίγες μήνες – σκοτώθηκε και έμεινεν έρημο, απροστάτευτο, ως ένα από τα αναρίθμητα θύματα της Εθνικής μας συμφοράς.
Του είπαν, ότι η Εστία το πρωΐ δίδει ρόφημα, ψωμί, βούτυρο και μέλι, και ήλθε. Το είδε κάποια νέα της Εστίας, το επλησίασε, το εχάιδευσε, και εκείνο μόλις ανεθάρρησε, ήνοιξε το στοματάκι του και είπε μίαν λέξιν, που θα γίνει τρομερόν κατηγορητήριον δια την άσπλαχνον κοινωνίαν, είπε την λέξιν: «ΠΕΙΝΩ». Το πήραμε μέσα εις την Εστίαν, εκάθησε εις το τραπεζάκι των μικρών και ήτο τόσον πεινασμένο, ώστε, ενώ μια ευγενική κοπέλα της πόλεως ητοίμαζε το ρόφημά του, αυτό έβαλε σάλιο εις το δάκτυλό του και εμάζευεν ένα προς ένα τα ψίχουλα, που ήσαν επάνω στο τραπέζι. Γονείς, που έχετε όλα τα μέσα και τα παιδιά σας δεν στερούνται τίποτε και ροδοκόκκινα γυρίζουν προκλητικά μέσα εις την πόλιν, ρίψατε, παρακαλώ, ένα βλέμμα εις τα ορφανά, τα άρρωστα, τα πεινασμένα παιδιά. Δεν είναι ολίγα. 95 τέτοια παιδάκια έχει μαζέψει μέχρι τώρα η Εστία. Δι’ αυτά τώρα επί μήνα ό,τι ημπόρεσεν έκαμεν η Εστία. Ρόφημα, κρέας, βούτυρον, μέλι, αυγά, σταφύλια προσέφερε εις τα παιδιά αυτά. Δόξα να’ χει ο Θεός! Ήσαν χλωμά και τώρα αρχίζουν να φυτρώνουν παπαρούνες εις τα μάγουλά των.
Δια τα παιδάκια αυτά, που ο αριθμός των πρέπει να αυξηθεί, ζητούμεν την συνδρομήν όλης της κοινωνίας. Οι κρεοπώλαι ας δίδουν κάθε Σάββατον ένα τεμάχιον κρέατος υπέρ του συσσιτίου. Οι εύποροι ας δώσουν από την αποθήκην των λίγο μέλι, βούτυρο, τυρί. Όλοι δε ας προσφέρωμεν κάθε μήνα ένα αυγό, δια να τονώσωμεν τα παιδιά, που είναι η αυριανή ελπίς της φυλής. Δεν αγαπά την Ελλάδα μας όποιος δεν φροντίζει δια τα παιδιά της.

ΣΥΓΚΡΙΝΑΤΕ ΚΑΙ ΚΡΙΝΑΤΕ

Εις την Εστίαν δια την εξυπηρέτησιν των προσφύγων προσετέθει και νέα πτέρυξ μαγειρείου με τρία καζάνια. Δια την στέγασιν της πτέρυγος αυτής χρειαζόμεθα μερικά κεραμίδια και σανίδια, δια να την προφυλάξωμεν από τα νερά της βροχής.
Η Εστία εζήτησε την συνδρομήν καταστηματάρχου που έχει χιλιάδες κεραμίδια, αλλά ο καταστηματάρχης ηρνήθη. Την επομένην ημέρα ανώνυμος κύριος εκ των πτωχοτέρων της πόλεως, πληροφορηθείς την ανάγκην της Εστίας, έσπευσε και προσέφερε διακόσια κεραμίδια.
Ο πτωχός 200 κεραμίδια, ο καταστηματάρχης μηδέν. Συγκρίνατε και κρίνατε.

ΔΩΡΕΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ

Υπέρ της Εστίας προσέφερον: Αριστ. Τσοπουρίδης 10,5 εκατ. 2) Σοφία πρεσβυτέρα, Αναστ. Κατσιφή 15 εκατ. 3) Όμιλος παιδιών 57 εκατ. 4) Θάνος 90 εκατ. 5) Αρ. Τσιπουρίδης 7 εκατ. 6) Όμιλος παιδιών 20 εκατ. 7) Ιερεύς Αναστ. Κατσιφής 10 εκατ. 8) Ανώνυμος δεσποινίς 50 εκατ. 9) Ανώνυμος 100 εκατ. 10) Ιερεύς Γεώργιος Ξυλοφόρος 100 εκατ. 11) Ανώνυμος 14 εκατ. 12) Όμιλος παιδιών Θεάτρου 50 εκατ. 13) Δημ. Ζωγογιάννης ή Κατσιφής 15 εκ. 14) Μαρία, χήρα Αντωνίου Γιαννούλη 10 εκ. 15) Ανώνυμος 40 εκατ.
16) Ανώνυμος εις μνήμην αδελφού 725 εκατ. 17) Αδελφοί Καρακάση 1 δισεκατομ. Εις μνήμην αποβιωσάσης μητρός των. 18) Ιωάννης Τσιμινάκης 200 εκατ. Εις μνήμην αποβιωσάσης συζύγου του. 19) Εις μνήμην της ιδίας ο πατήρ αυτής Ν. Κωνσταντίνου 400 εκατ.

Σημειώνομεν ιδιαιτέρως τας τέσσαρας τελευταίας δωρεάς, αι οποίαι εγένοντο εις μνήμην αποβιωσάντων προσφιλών προσώπων, και ευχόμεθα το παράδειγμα των ανωτέρων να μιμηθούν όλοι, ώστε πας όστις θα εκτελή μνημόσυνον ή κηδείαν να δίδει ελεημοσύνην υπέρ της ψυχής των αποθανόντων συγγενών του.

Επίσης προσέφεραν εις είδη: 1) Δημ. Γκλούμπος μίαν μηχανήν. 2) Γεώργ. Βόντσας 40 οκ. φακές. 3) Φούκας Σπύρ. 400 οκάδ. καυσόξυλα.

Υπέρ του Κέντρου Νεότητος. 1) Δίς Καίτη Χατζημανώλη 20 εκατ. 2) Ανώνυμος 20 εκ. 3) Παναγιωτίδης Χρήστος 100 εκατ. 4) Ανδρέας Γεωργιάδης, ιεροψάλτης Αγ. Κων/τίνου 50 εκατ. 5) Εταιρεία αμπελουργών Σ. Β. Α. Π. 100 οκάδες σταφύλια και 6) Κρεοπώλαι 7 οκάδες κρέας.
Η Εστία ευχαριστεί θερμώς όλους τους ανωτέρω δωρητάς.

ΕΝΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ

Από τον κάτω κόσμον αι ψυχαί τηλεγραφούν εις τον άνω κόσμον, εις τους συγγενείς και εις τους φίλους των. Το τηλεγράφημα έχει μιαν λέξιν: ΕΛΕΕΙΤΕ.
Όποιος αμφιβάλλει, ας ανοίξει την Αγίαν Γραφήν, Ευαγγέλιον Λουκά, κεφ. 16, και ας μελετήσει προσεκτικά ολόκληρον το κεφάλαιον και ιδίως τον στίχ. 28.
Φίλοι μου! Συμμορφωθήτε προς το τηλεγράφημα αυτό. Θα κερδίσητε το πάν. Αλλ’ άραγε θ’ ακούσωμεν ή θα μείνει και αυτό «φωνή βοώντος εν τη ερήμω»;

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΡΟΥΣ ΣΥΣΣΙΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ

Εις την Εστίαν κάθε Δευτέραν, Τετάρτην και Παρασκευήν ώραν 1-2 θα γίνεται δωρεάν εξέτασις των ασθενών. Ο ιατρός Β. Βαλαγιάννης ανέλαβε την εξέτασιν.

ΟΛΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΣΤΙΑΝ

Αύριον Κυριακήν 8 Οκτωβρίου, ώραν 11 το πρωΐ, θα γίνει τελετή υπέρ των πτωχών. Θα ψάλουν τα παιδιά και θα ομιλήσει ο ιεροκήρυξ αρχιμ. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης.

Το δε απόγευμα της Κυριακής και ώραν 3ην θα γίνει η κλήρωσις της δ΄Λαχειοφόρου αγοράς. Διετέθησαν 2.000 λαχεία, εισεπράχθησαν 10 δισεκατ., και θα κληρωθούν πράγματα αξίας 15 δισεκατομμυρίων.

Είσοδος Ελευθέρα

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,

μέρος β΄, σελ. 133-136, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΟΠΛΟ

Τι πρέπει να κάνουμε, ευρισκόμενοι σ’ αυτό τον αιώνα, σ’ αυτή τη γή, για να μείνουμε με το Χριστό; Ιδού τι μας συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος. Ένα όπλο πανίσχυρο, που πρέπει πάντοτε να έχουμε μαζί μας οι Χριστιανοί, είναι η προσευχή. Να μην είμαστε άοπλοι σ’ αυτή την σκληρά μάχη.
«Το λοιπόν προσεύχεσθε, αδελφοί περί ημών». Σ’ αυτά τα χρόνια που ζούμε, σας παρακαλώ πολύ, λέει ο απόστολος, προσεύχεσθε για μένα. Ένας Παύλος παρακαλούσε τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης να προσεύχονται γι’ αυτόν! Το σκεφτήκατε αυτό; Αν ο Παύλος είχε ανάγκη από τις προσευχές των Χριστιανών, πόσο μάλλον εμείς;
Αλλά εμείς αυτή την προσευχή, που είναι όπλο ισχυρό – πανίσχυρο για όλες μας τις ανάγκες, υλικές και πνευματικές, την αμελούμε.
Έχουμε μεγάλο και σκληρό αγώνα. Πρέπει να νικηθούν οι δαίμονες. Και πρέπει να νικήσει ο χριστιανισμός. Βοηθήστε και εσείς οι Χριστιανοί. Και σήμερα, αν δεν έχουν επιτυχία οι επίσκοποι και οι ιεροκήρυκες, αιτία είναι ότι δεν προσεύχονται γι’ αυτούς οι Χριστιανοί. Αν πίσω από κάθε επίσκοπο, πίσω από κάθε κήρυκα του ευαγγελίου, υπήρχαν δέκα άνθρωποι να προσεύχονται, για να τους δυναμώνει ο Θεός και να τους φωτίζει, θαύματα θα γίνονταν. Τώρα εμείς είμαστε θεομπαίκτες. Βλέπεις τον κήρυκα του ευαγγελίου να ανεβαίνει στον άμβωνα; Παρακάλεσε το Θεό να τον φωτίσει, για να πει πέντε λόγια σωστά. Βλέπεις τον ιερέα; Παρακάλεσε το Θεό να τον δυναμώσει στον σκληρό αυτό αγώνα που έχουμε.

(«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», ΣΕΛ. 72-73)

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ Π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΡΟΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ TOY ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΠΠΩΝΟΣ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 30-11-2008

(ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ)

«ΧΡΙΣΤΕ

ΒΟΗΘΕΙ

ΕΠΙΣΚΟΠΩ

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΩ»

##############################################

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ