«Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ»

Κύμη τη 28/11/1950

Αγαπητοί μοι εν Χριστώ αδελφοί ΕΥΘΥΜΙΕ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΕ,

Έλαβα το τελευταίο γράμμα σας, 19–11–1950 και εχάρηκα δια τας ευχαρίστους ειδήσεις. Οσάκις διαβάζω τα γράμματά σας νομίζω ότι ευρίσκομαι εις Κοζάνην και συνομιλούμε επι των πνευματικών ζητημάτων. Το καθήκον μας χωρίζει, αλλά η αγάπη του Χριστού μας ενώνει, έστω και εάν ευρισκώμεθα εις τα δύο άκρα της γης. Οι δεσμοί δεν θραύονται. Θα αποθάνωμεν ηνωμένοι εν Χριστώ τω Σωτήρι ημών, όστις μας ήνωσε, ενώ ήμεθα άγνωστοι τελείως. – Λυσσούν εις Αθήνας, διατί ο Αυγουστίνος έχει 5-10 φίλους εν Μακεδονία. Ζητούν να μας θάψουν. Ήνοιξαν πολλάκις τον τάφον μας. Τώρα πάλιν, δια να μας αποκλείσουν από τους καταλόγους εκλογής, όρισαν εις Μεσολόγγιον δίκην εις τις 8–12–1950. Θα μας δικάσει ο άγιος Ακαρνανίας. Θα υπάγω, θα δώσω μάχην, ο Θεός βοηθός. Μη λυπείσθε. Πολλά έχομεν διέλθει. Θα περάσωμεν και απ’ αυτά. ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ αυτά έχουν. Αυτοί δεν είνε αρχιερείς, αλλ’ ανθρωποφάγοι. Να μην μπει ο Αυγουστίνος εις την Ιεραρχίαν, διότι όταν γίνει, τότε…θα μας διαλύσει. Ναι! Θα διελύομεν τα μαγαζιά των, τα χωράφια των, τα διαζύγια, τα αίσχη, τα βδελύγματα που έκαμναν την Εκκλησίαν μας αγνώριστον. Ημείς την θέλωμεν βασίλισσαν, όχι γκαρσόνι που να εκτελεί τα καπρίτσια του ενός και του άλλου. «Η βασιλεία η εμή ουκ εστίν εκ του κόσμου τούτου». Ανεξάρτητος από το κράτος, για να μπορεί και το κράτος να ελέγχει. Αυτά είνε τα ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ.
– Η επιτροπή έσεισε την Αθήνα. Αλλά και όλα τα Γρεβενά να κατέβαιναν κάτω, οι αρχιερείς εκείνοι που μας μισούν (ως ο άγιος Κασσανδρίας) δεν πρόκειται να συγκινηθούν. Ο Μακαρ. παίζει μάλλον πο-λι-τι-κήν. Δεν υπάρχει γνήσιος πόνος δια την Εκκλησίαν. Πάντως δεν γνωρίζωμεν ποίον είνε το θέλημα του Κυρίου. – Εάν όμως οι εν Γρεβενοίς δεν καταθέσουν τα όπλα, ούτε απελπισθούν, αλλά εξακολουθήσουν κρούοντες και διαμαρτυρόμενοι, δεν αποκλείεται να γίνει το ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ, να ίδει η Ελλάς Αυγουστίνον επίσκοπον. Υπάρχει φόβος να πάθουν συγκοπήν όλοι οι επίσκοποι της Δ. Μακεδονίας. – Σεις προσεύχεσθε, ιδίως προσευχηθείτε την 8-12-1950. ΚΡΙΣΙΜΟΝ ΗΜΕΡΑ!
Πόσον με ευχαριστεί η πρόοδος της συναθροίσεως. Ανέκαθεν εφρόνουν ότι το κήρυγμα θα προοδεύσει όχι με μισθωτούς επαγγελματίας ιεροκήρυκας, αλλά με εθελοντάς, ιεροκήρυκας του λαού που θα κηρύττουν, χωρίς δέσμευσιν με το κράτος και την Εκκλησίαν, την αλήθειαν. Το πείραμα επιτυγχάνει. Ο λαός συγκινείται, διότι βλέπει τον Ευθύμιον να κηρύττει με πίστιν και ν’ αναφέρει παραδείγματα ζωντανά από την ζωήν του μέσα. «Ο ακηκόαμεν, ο εψηλαφήσαμεν, ο εωράκαμεν» – αυτό κηρύττει. – 5 λόγια ζυμωμένα με δάκρυα αξίζουν περισσότερο από 1000 ρητορικούς λόγους των μισθωτών ιεροκηρύκων. Νέον είδος ιεροκηρύκων πρέπει να εμφανισθεί.
– Τώρα που αυξάνετε, να περιμένετε πόλεμον. Αλλά μη φοβηθήτε. Σεις δεν έχετε ράσον, αλλά γραβάταν. Είσθε πολίται και έχετε δικαίωμα να συγκεντρώνεσθε. Άλλωστε είσθε Σύλλογος εγκεκριμένος. Να έχετε μόνον τα χαρτιά εν τάξει. Υπεύθυνος θα είνε ο κ. Ι. Μελλάς. Να παρουσιάζετε και ΕΡΓΑ που θα δίδουν ΑΙΓΛΗΝ εις την κίνησίν σας και αυτό προς δόξαν Θεού. Να μη τελειώνει το μάθημα χωρίς θερμήν σύντομην ΠΡΟΣΕΥΧΗΝ.
– Μεθαύριο φεύγω δια Μεσολόγγιον. Περιπέτεια. Τι να γίνει;
– Επί τη εορτή της Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης έστειλα γράμμα εις αγαπητόν Αστέριον, πρέπει όλοι να τον ευχαριστήσωμεν δια την νέαν δωρεάν του.
– Εις τον διδ/λον φίλον Αθ. Πάλλαν πολλούς χαιρετισμούς και να προσέχει, διότι οι δαίμονες δεν είναι μόνον εις Αθήνας, αλλά και εις τα μικρότερα χωριά. Πάντα να νικά.
– Εις όλους τους αδελφούς χαιρετισμούς. Όχι 33, αλλά 100 θα γίνετε, εάν υπάρχει το ΠΥΡ του ουρανού.
Μη φοβηθήτε κανένα διωγμόν. Σταθεροί, υψηλά τα λάβαρα, ελεύθερα και ζώσα Εκκλησία, με τον λαόν μαζί και τον Θεόν κηδεμόνα και Πατέρα, θα σείσετε όλην την ΚΟΖΑΝΗ και θα φέρετε ψυχάς εις μετάνοιαν δια του απλού κηρύγματος του αγαπητού Ευθυμίου. Τα μωρά του κόσμου…
Αδελφικούς χαιρετισμούς εις π. Γεωργ. Γκιούραν και εις τας οικογενείας σας.
– Εδώ εις τα εσπερινά κηρύγματα συρρέει κόσμος όπως εις τα εσπερινά του Αγίου Νικολάου Κοζάνης.
Γράφετε τακτικά.

Με πολύν αδελφικήν αγάπην
Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 213-215, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΚΑΘΑΙΡΕΣΟΥΝ»

Κύμη τη 19 Νοεμβρίου 1950

Αγαπητοί μοι Ευθύμιε και Γεώργιε, Τι να ειπώ και τι λαλήσω; Τα κατ’ εμέ αποτελούν ΜΥΣΤΗΡΙΑ. Από το ένα μέρος ο Ακαρνανίας συγκροτεί δικαστήριον, ζητεί την κεφαλήν μου επι πίνακι –αθρωποφάγοι Αφρικής-, από το άλλο η Αθήνα ανεστατώθηκε με την επιτροπήν των Γρεβενών. Όλος ο τόπος βοά. Κύριε δόξα Σοι. Και εάν δεν επιτευχθεί, τι άλλο, τουλάχιστον δε θα τολμήσουν να με καθαιρέσουν, αν και αυτό δε με φοβίζει. Διότι δεν είμαι ο πρώτος καθαιρείς δια την αλήθειαν που επιτέλους θα ΝΙΚΗΣΗ.

-Φαίνεται όμως ότι οι εν Αθήνας άρχισαν να κλονίζωνται και εάν ο Διάβολος σπάσει και τα δυο του πόδια, δεν αποκλείεται να γίνη το θαύμα: Ο Αυγουστίνος ποιμήν των Γρεβενών; Θεέ μου! Το ακούω και τρέμω… Αλλά ας γίνη το θέλημα του Θεού. Ημείς οπουδήποτε και εάν ευρεθώμεν θα τον υπηρετήσωμεν. Και αυτή η φυλακή και το μοναστήριον θα γίνη παράδεισος. Η Μακεδονία με εσπούδασε.

-Επειδή έχωμεν σκληρόν αγώνα, δεν πρέπει η αγνή φωνή των Γρεβενών να σταματήση. Υπήρξε αυθόρμητος και αυτό τους καίει. Πως, αφού ο Αυγουστίνος είναι μακράν, τα Γρεβενά σείονται; Ταλαίπωροι! Δεν γνωρίζουν τι θα πη πνευματική αγάπη!

-Είχα γράψει ένα γράμμα μάλλον απελπιστικόν εις τον αγαπητόν Κ. Βζούκαν. Αλλά τώρα η κατάστασις, μετά την επίσκεψιν της επιτροπής, αλλάζει πολύ. Ελπιδοφόρα μηνύματα έρχονται. Δεν γνωρίζω τι είπαν ακριβώς, τι τους είπε ο Μακαρ. Και οι άλλοι. Εγώ δεν πήγα κάτω διότι θέλω να κρατήσω το εαυτόν μου υψηλά. Δεν ζητούμεν ημείς επισκοπήν ούτε δια ανάπαυσιν, ούτε δια πλούτον, ούτε δια δόξαν. Μόνο δια ΣΤΑΥΡΟΝ, πείναν, δάκρυα, αίματα… Με γνωρίζετε. …Ειπέ εις την σεβαστήν Σουλτάναν να ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ. Η προσευχή θα λύση την κατάστασιν.. – Χαίρω δια την πρόοδον των «Τεσσαράκοντα Μαρτύρων». Φωτίζει, Ευθύμιε, τους αλιείς της Γαλιλαίας. Υψηλά το λάβαρον. Έχεις χαιρετισμούς από τον π. Χριστόφορον. – Εδώ συρρέει κόσμος πολύς, όπως εις τα εσπερινά της Κοζάνης. Εργασθείτε μυστικά, αγωνισθείτε και ο Κύριος θα δώσει ό,τι πρέπει. Χαιρετισμούς εις όλους τους αδελφούς

Με πολλήν αγάπην

Αυγουστίνος

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 211-212, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΑΚΟΥΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑΡΑΣΣΟΝΤΑΙ»

Κύμη τη 4 Νοεμβρίου 1950

Αγαπητοί μοι Γιώργο – Ευθύμιε,

-Έλαβα και το τελευταίον σας γράμμα και σας απαντώ αμέσως… Η «Σπίθα» θα τυπώνεται, μεν εις Αθήνας ή Βόλω, αλλά απ’ αυτού ταχυδρομείται… Εδώ αρχίσαμεν ΘΕΩ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΙ.

Το «Γρηγορείτε», που δεν ηθελήσατε σεις να βγη εις Κοζάνην, το βγάζω τώρα εδώ. Σας εσωκλείω δυο, το ένα να το στείλετε εις τον αγαπητόν μας Αθαν. Οικονόμου Γρεβενά. -Ακούω, ότι ετοιμάζονται επιτροπαί δια το ζήτημα Γρεβενών. Εάν είναι ΘΕΡΜΟΙ και ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΙ, να τους αφήσετε να πάνε, άλλως να μην πάνε, θα είσθε σεις υπεύθυνοι έναντι Θεού και ανθρώπων. Χλιαρότητες δεν μου αρέσουν. Ρεζιλίκια όχι, σεις που με αγαπάτε. –Εις Αθήνας χρειάζεται ΜΑΧΗ διότι πρέπει να πολεμήσουν με ΘΗΡΙΑ που ακούουν το όνομα Αυγουστίνος και ταράσσονται. Εάν θα πάνε, να ίδουν τον Μακαριώτατον, τον Αργολίδος Χρυσόστομον, τον Μεσσηνίας Χρυσόστομον, τον Ζιχνών Κύριλλον – Αυτοί διάκεινται ευμενώς.

-Αλλά ως φαίνεται, εως ότου ξεκινήσουν, θα έχη εκλεγή ο νέος Μητροπολίτης και έτσι, αγαπητέ Γιώργο, θα ησυχάσωμεν. Διότι, εάν εκλεγώμεν, πρέπει να ταραχθώ και να κλαίω, διότι θα μπω εις ΑΓΩΝΑ που μόνον εγώ και ο Κύριος θα γνωρίζη.

-Παρακαλώ να προσεύχεσθε, δια να γίνη το θέλημά του το Άγιον.

-Γνωρίσατε τα ανωτέρω τω αγαπητώ Αθανάσιω Οικονόμω. Μάλλον – χωρίς να τους απογοητεύσω – να συνηθίσουν με την ιδέαν, ότι ως ιερομόναχον θα με έχουν. Ω αδελφοί, πονούντες δια την Εκκλησίαν, θέλω να παρακολουθήτε το ζήτημα και να γράφετε κάθε λεπτομέρειαν. Είθε το ταχύτερον να τελειώση δια να ησυχάσωμεν. Δεν είμεθα για μίτρες. Κύριε ελέησον! Θα γελά ο Ευθύμιος…

-Χαίρω δια την αύξησιν και πρόοδον της συγκεντρώσεως. Κρατηθήτε καλά. Αναζωπυρείτε το χάρισμα του Θεού. Το πνεύμα μη σβέννυτε!

Χαιρετισμούς εις όλους τους αδελφούς. Έχετε χαιρετισμούς από τον κ. Παπαδάκην, τον αρχίατρον.

Δέεσθε υπέρ εμού

Με πολλήν αγάπην

Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 210-211, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΕΧΟΥΝ ΤΑΡΑΧΘΗ ΣΦΟΔΡΑ»

Κύμη τη 1-11-1950

Αγαπητοί μοι αδελφοί εν Κυρίω Γεώργιε και Ευθύμιε, Μόλις προ ολίγων ημερών εγκατεστάθην εις την Κύμην και άρχισα εργασίαν. Εδώ εύρον και τας επιστολάς σας, αι οποίαι με περιέμεναν από πολλού. Επίσης και ένα δεματάκι με κάλτσες. – Ευχαριστώ δια την αγάπην σας. -Τώρα τι να σας γράψω; Θα έπρεπε να σας έχω ενώπιόν μου και δια του στόματος να σας είπω λεπτομερώς τα κατ’ εμέ. Αλλ’ επειδή γνωρίζω την αγάπην σας, και την ανησυχίαν σας, δια τούτο πρέπει, έστω και δι’ ολίγων, να σας γνωρίσω την εξέλιξιν των ζητημάτων.

– Και ως προς την υγείαν μου, φαίνεται ότι κάπως είχε καλυτερεύσει, αλλά τώρα πάλιν με την εργασία που άρχισα, η ζάλη επανέρχεται. Δέομαι του Κυρίου μετά δακρύων, ίνα μου δώσει υγείαν, διότι ζωήν χωρίς κίνησιν, χωρίς κήρυγμα, δεν θέλω. Προτιμώ τον θάνατον παρά ζωήν κλινήρη και αδρανή. Μη και σείς παύσητε δεόμενοι.

-Ως προς το ζήτημα των Γρεβενών γνωρίζω την ανησυχίαν των εκεί φίλων και πνευματικών μας τέκνων, αλλά και η ιδική μου θέσις είναι λεπτή. Εδώ δεν πρόκειτε περί κοσμικού αξιώματος δια να κινηθώ εγώ ατομικώς, αλλά περί διακονίας Κυρίου. Ο λαός εκινήθη, εζήτησεν, ουδέ να παύσει ζωηρότερον ακόμη να ζητεί. Έχουν ταραχθή σφόδρα. Αλλ’ εγώ δεν δύναμαι να παρακαλέσω ουδένα. Εάν πονούν, ας κάμουν ό,τι θέλουν, αυτοί θα έχουν το κρίμα. Αυτό διεμήνυσαν εις όλους τους αρμοδίους. Τρέμουν οι δυστυχείς. Λέγουν: Τον Καλύβαν και τον Καντιώτην να βάλουμε; Μας δυέλυσαν. Ναι! Άγιοι Αρχιερείς! Θα διαλύσωμεν τα μαγαζιά σας και θα δείξωμεν ποια είνε η ΖΩΣΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Δεν είμεθα ημείς θεομπαίκται.

–Μόνον εάν πεισθούν ΠΟΛΥ από τον λαόν με επιτροπές δυναμικές και αρθρογραφείαν καθημερινών εφημερίδων – αυτά τα δύο δεν εγένεντο – και προ παντός με ΠΡΟΣΕΥΧΑΣ ισχυράς, ίσως καμφθεί η Ι. Σύνοδος. Άλλως θα εκλεγεί κάποιος εκ των κολάκων που ξεσκονίζουν τα ράσα των… Αλλ’ εγώ καθ’ όλον αυτό το διάστημα θα παραμείνω αφανής – ούτε θα τους γράφω, δια να μη δώσωμεν λαβήν, ότι τα υποκινούμεν. Όλα πρέπει να είναι αυθόρμητα.

-Ο σατανάς που βλέπει τι μέλλει να γίνει εις τα Γρεβενά, λυσσά και πολεμεί με όλα τα μέσα δια να παρεμποδήσει το ποθούμενον. Δι’ ο μόνον ΘΑΥΜΑ πρέπει να γίνει, δια να επικρατήσει η θέλησις του λαού.

Εννοήσατε το πνεύμα μου; – Γράψετε λοιπόν εις τον λίαν αγαπητόν μας Αθανάσιον Οικονόμου ή καλέσατέ τον εις Κοζάνην και επιδεικνύετε το γράμμαν μου. Συγκλαίω και συμπονώ μαζί των.

Αλλ’ αίρω τα όμματά μου προς τον ουρανόν και παρακαλώ τον Κύριον μόνον εάν είναι προς δόξαν Του, να το επιτρέψει. Άλλως να αποθάνω μυριάκις ιερομόναχος εν φυλακή ή μοναστηρίω, μαρτυρών δια την αγάπην της Εκκλησίας.

– Η τελευταία «Σπίθα» ήναψε μεγάλην φωτιάν εις το Μεσολόγγιον, και ο Κύριος οίδε τι θα γίνει. Προσετέθη τώρα και νέον εμπόδιον εκ της πλευράς αυτής. Αλλά δεν φοβούμεθα. Θα νικήσωμεν εν Χριστώ Ιησού. – Οι άγιοι Κοζάνης και Σιατίστης πικραίνονται, ακούοντες ότι ο λαός των Γρεβενών κινείται. Οι δυστυχείς. Νομίζουν τον εαυτόν των αιώνιον.

– Χαιρετισμούς θερμούς εις όλους τους αδελφούς και ιδιαίτερα στον εορτάζοντα σήμερον αγαπητόν Αργύριον. – Αργύριον Καρακλάνην -, Ναούμ(*), Ιωάννην Μελλάν, Στέργιον, Γ. Πλιάκην, κλπ. – Παρακαλώ να παρακολουθείτε την κατάτασιν και να μου γράφετε λεπρομερώς. – Τι λέγει ο Παπαζήσης ο δημοσιογράφος; Δέεσθε συνεχώς.

Με αδελφικήν αγάπην

Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

(*) Ναούμ Σκαρκαλάς, ιεροψάλτης, του μητροπ. Ναού Αγίου Νικολάου, ο μετέπειτα ιερομόναχος Νεόφυτος.

Παρακαλώ να κρατήτε μυστικότητα. Μας περιτριγυρίζουν διάφοροι κατάσκοποι. Δεν ζητούμεν ημείς μίτρες – Μόνον Σταυρόν μαρτυρικόν. – Εάν θα γίνωμεν, θ’ αφαιρέσωμεν χρόνια από την ζωήν μας εις τον δυστυχή μας λαόν.

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 208-209, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΘΛΙΒΕΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Αθήναι τη 10 Οκτωβρίου 1950

Αγαπητέ μοι Γιώργο, τι γίνεσθε;
Ευρίσκομαι εδώ περίπου ένα μήνα, προσπαθώ, ν’ αναλάβω εις τον καθαρόν αέρα της Ι. Μονής Πεντέλης. Αλλά δεν ήτο θέλημα Θεού ν’ αναπαυθώ ούτε κατά τον μήνα τούτον της αδείας μου. Διότι συνέβησαν θλιβερά γεγονότα που με ηνάγκασαν να διακόψω την παραμονή μου εις Πεντέλην και να κατέλθω εις Αθήνας. Ταύτα ήσαν 1) ο αιφνίδιος θάνατος του αείμνηστου Μητροπολίτου Γρεβενών Θεοκλήτου, όστις γνωρίζεις πόσον υπεστήριζεν την κίνησίν μας και υπεστήριζε τον ιεροκήρυκα παντού. Ήτο τούτο ένα πλήγμα.
2) Ο Καρυστίας πριν η φθάσω εις Κύμην παρασυρώμενος από διαφόρους… είχε προτύνει την απόλυσίν μου!!!
3) Σοβαρόν απόστημα εις τους οδόντας μας.
Το τρίτον, έκαμα εγχείρησιν τινα και απηλλάγην του κινδύνου. Το δεύτερον ετακτοποιήθη, αλλά φαντάζεσαι την πικρίαν μου. Δεν έχομεν ημείς πουθενά έδαφος προς εργασίαν. Δι’ αυτό άμα τη κενώσει της θέσεως του Μητροπολίτου Γρεβενών ετέθη ζήτημα, εάν και κατά πόσον θα έπρεπε να αφήσω τους φίλους μου να κινηθούν υπέρ εμού. Αυτοί, ως μαθαίνω, εκινήθησαν εις τα Γρεβρνά και έστειλαν σωρείαν τηλεγραφημάτων, αλλά που εδώ αυτί δια να ακούσει την φωνήν του λαού; Πάντως δεν γνωρίζομεν τι ημπορεί να γίνει. Εάν είναι θέλημα του Θεού, ας γίνει… Άλλως να μη γίνει. Μόνον η αγάπη που έχω προς τον λαόν της επαρχίας ταύτης και ιδιαιτέρως προς τα παιδιά με νικά και κάμνει να σκέπτωμαι, ότι δεν πρέπει να τα εγκαταλείψω εις τα χέρια λύκων που σκέπτονται να χειροτονηθούν και να έλθουν προς τα επάνω.
Συ, ο Ευθύμιος, ο Στέργιος και όλοι που με αγαπάτε, σας παρακαλώ να προσεύχεσθε υπέρ εμού δια να γίνει το θέλημα του Κυρίου. Εγώ εις ολίγας ημέρας φεύγω δια να μη δώσω αφορμήν να με κατηγορούν, ότι επιδιώκω αξιώματα. Θα υπάγω εις Κύμην, και εκεί πλέον θ᾽ αρχίσω να εργασθώ. Τα άλλα είναι του μεγάλου Θεού και Σωτήρος Ιησού Χριστού.
– Εδώ ηγόρασα και άλλο χαρτί δια την «Σπίθαν» (δια 4 φύλλα), πλην εκείνου που έχομεν εις Βόλον είναι δια 5-6 φύλλα. Το φυλλάδιον (110) τυπώνεται εις Αθήνας, αλλά δεν θα κυκλοφορήσωμεν αμέσως, διότι πρέπει να καθαρισθεί πρώτα ο ορίζων των Γρεβενών. Ενωρίτερον θα σας στείλω δια μέσου του πρακτορείου, αυτοκινήτων Κοζάνης, θα σας στείλω το υπ’ αριθμ. 111. (Θα καλαμισθεί η γενεά μας…) Αλλά θα τυπώνωμεν στο Βόλον και άλλα εις Αθήνας…
Να μου γράψεις εις Κύμην δια να με καταστήσεις ενήμερον όλων και μάλιστα των εν Γρεβενοίς γεγονότων.
Ο σύλλογος τι γίνεται; Εγενήκατε 40; – Ο Ευθύμιος έχει την ευθύνην.
Προσεύχεσθε μετά δακρύων δια να μας ελεήσει ο Θεός. Ζώμεν εις πολύ σκοτεινήν εποχήν, κατά την οποίαν οργιάζει ο Σατανάς.

Με αγάπην Χριστού
Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 206-207, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΕΠΙ ΤΟΥ ΜΑΣΟΝΙΚΟΥ ΝΙΚΩΜΕΝ»

Αθήναι τη 10-1-1950
Αγαπητέ μου Γιώργο, αναχωρώ αύριο δια το νησί μου.
Δια μέσου του αγαπητού στρατιώτου – θεολόγου Δρούλια Ι. θα μάθετε λεπτομερείας.
Επί του Μασονικού νικώμεν. Αλλά δύο Μητροπολίται – Κοζάνης και Θεσσαλονίκης – με εμήνυσαν εις την Σύνοδον. Αλλά μη φοβείσθε.
Εδώ άναψε φωτιά μεγάλη. Ρίπτομεν νέον σύνθημα: ΖΗΤΟΥΜΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑΝ ΚΑΙ ΖΩΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ, και γύρω απ’ αυτό θα διεξαχθεί η μάχη. Το υπογράφουν πολλοί. Τιμής ένεκεν από την Κοζάνην έβαλα 4 ονόματα εκ Κοζάνης 1) Το δικόν σου 2) Ευθύμιον 3) Ανάργυρον και 4) Μελά. Μη φοβηθείτε καθόλου. Απλώς θα είσθε ως μάρτυρες. Όχι αυτά που γράφωμεν, αλλά 100, 1000 παραπάνω ειμπορούμεν να αποδείξωμεν. Θα σας ειπή ο Δρούλιας. Στείλετε απ’ ολίγα εις όλους τους συνδρομητάς. – Θα γίνη και ανατύπωσις, οπότε θα γίνη Δευτέρα αποστολή. – Ψηλά τα λάβαρα…
Ενεκρίθη το καταστατικόν;(*)
Ζητώ τας προσευχάς όλων σας.
Δίδομεν την μεγαλυτέραν μάχην. Δεν θα μας αφήση ο Κύριος.
Χαιρετισμούς εις όλους, εις αγαπητόν Στέργιον Τέγον κλπ.

Με αδελφικήν αγάπην
Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

—————————————————-

(*) Ο π. Αυγουστίνος ερωτά τον πιό στενό του συνεργάτη Γεώργιο Πάφίλη, στις 10-1-1950 αν «ενεκρίθη το καταστατικό» του Συλλόγου των «40 Μαρτύρων» Κοζάνης, που επί 50 χρόνια ήταν η πυξίδα του Συλλόγου. Το 2003 κάποια ξένα πρόσωπα, που εμφανίστηκαν στον Σύλλογο μ’ ένα μαϊμού πρακτικό εκλογών 1/514/2001, το έκαναν άνω κάτω. Ενώ δεν ήταν μέλη του Συλλόγο, πήραν την διοίκηση και νομιμοποιήθηκαν, γιατί τους παρείχε κάλυψη ο Δήμος Κοζάνης, με δήμαρχο τον Κουκουλόπουλο και κάποιοι εισαγγελείς.

Στις 30-3-2003 άλλαξαν όλα τα άρθρα του Καταστατικού. Έδωσαν την αίθουσα διδασκαλίας του Συλλόγου στον Δήμο για την κάνει παράρτημα του ΚΑΠΗ, παίρνοντας πολλά χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έκαναν έξωση με Ασφαλιστικά Μέτρα την υπεύθυνη και τις πτωχές μαθήτριες του Οικοτροφείου. Το Οικοτροφείο λειτουργούσε 50 χρόνια στην πόλη, χωρίς κονδύλια. Και κατέλαβε όλο το ίδρυμα, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλεως ο Δήμος Κοζάνης.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΠΑΓΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΑΘΕΟΥΣ, ΤΟ ΠΡΟΕΙΠΕ

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ, ΣΤΙΣ 10-5-1983

Διότι φανταστείτε σήμερα υπάρχουν αρκετά οικοτροφεία, κέντρα χριστιανικά, τα οποία οι άλλοι μισούν θανασίμως και σκέπτονται την εξόντωση  τους. Όν τρόπον στην Αλβανία ο Χότζας τα εξόντωσε όλα τα χριστιανικά σωματεία, όλας τας κινήσεις, όλας τας ενορίας, δεν αποκλείεται και εδώ να συμβεί το ίδιο. Ούτε προφητεύω ούτε είμαι μάντης κακών, αλλά βλέπω τα πράγματα, την φοράν των γεγονότων. Δεν αποκλείεται αυτοί μεθαύριο τα ιδρύματα εκεί όπου είμεθα, όλα αυτά τα οποία κτίσαμε με κόπο και μόχθο, να τα πάρουν. Διερωτώνται και απορούν οι άπιστοι και οι άθεοι πως χριστιανικά σωματεία κατόρθωσαν και χτίσανε μέγαρα, μέλαθρα, παλάτια, αυτά τα παλάτια της χριστιανικής αγάπης. Διερωτώνται οι φιλάργυροι και οι πλεονέκται, οι οποίοι σπαταλούν εκατομμύρια κάθε βράδυ στα κέντρα τους, πως τ’ αποκτήσανε αυτά οι Χριστιανοί, από πού τα κλέψανε τα χρήματα.
Ενώ είναι γεγονός ότι όλα αυτά τα κτήρια (τα οποία δεν κτιστήκανε σε ένα χρόνο αλλά σε διάρκεια πολλών ετών) κτιστήκανε με κόπο και με μόχθο και με θυσίες ολίγων ιεραποστολικών προσώπων, τα οποία συνεισέφεραν τα μέγιστα, εκ του υστερήματος και της θυσίας των. Τίποτα από αυτά δεν παραδέχονται οι διώκται. «Είναι κλοπιμαία, κλέψατε το λαό…», λένε. Όπως δηλαδή τότε στους πρώτους αιώνας, έτσι και τώρα αλλάξανε μόνο το κατηγορητήριο. Τότε λέγανε για τους Χριστιανούς ότι προσκυνούν την κεφαλήν του όνου, ότι κάνουν θυέστεια δείπνα, ότι σφάζουν τα παιδιά τους, ότι τρώγουν τας σάρκας των παιδιών τους, ότι διαπράττουν βδελυρότητας κ.λ.π. Τώρα άλλαξαν το τροπάριον τους και λένε άλλα πράγματα ότι « Είστε κλέπται, τα κλέψατε απ’ το λαό και συνεπώς αφού τα κλέψατε από το λαό εσείς, να επιστρέψουν στο λαό». Και όταν λένε«στο λαό» ξέρετε τι εννοούν; Εννοούν αυτά τα οποία γνωρίζω κάτι παρόμοιο που είδα μέσα στην Κοζάνη το 1945. Ανακαλύψανε κάτω από την πλατεία της Κοζάνης ένα ολόκληρο θησαυρό λιρών και είπαν «Να τα δώσουμε στο λαό τα χρήματα αυτά, γιατί είναι του λαού…». Βγάλανε λοιπόν τις κρυμμένες λίρες από το υπόγειο, από την άλλη κατακόμβη – ο μαμωνάς δημιούργησε δική του κατακόμβη γιατί το χρήμα κυριαρχεί – που την ανακάλυψαν με προδοσία, φέρανε τιε λίρες στην επιφάνεια και λέγανε « Αυτές είναι του λαού, αυτές ανήκουν στο λαό…».
Άραγε οι λίρες πήγανε στο λαό; Όχι. Ύστερα από δύο – τρεις μέρες πιαστήκανε αυτοί αγρίως μεταξύ τους μέσα στο δημαρχείο άρπαξε ο καθένας όσα μπορούσε τα μοιράστηκαν μεταξύ τους και έτσι τελείωσε η ιστορία. Κατάλαβες; Μεταξύ των έγινε διαπληκτισμός μεταξύ των κυριών αυτών έγινε η μοιρασιά.

Θα καταλάβουν τα ιδρύματα και θα σας εκδιώξουν…

Αυτοί λοιπόν, οι πλεονέκται και οι φιλάργυροι και άδικοι οι οποίοι δεν γνωρίζουν ούτε προσφορά ούτε θυσία ούτε τίποτα, έχουν τέτοιο μίσος για τα χριστιανικά ιδρύματα, που δεν αποκλείεται να έρθουν μία ωραία πρωία εδώ πέρα και όπου αλλού υπάρχουν κέντρα χριστιανικά σε όλη την Ελλάδα, να χτυπήσουν την πόρτα και να πουν :
-Είμαστε αντιπρόσωποι, είμεθα εξουσία.
-Τι εξουσία;
-Μέχρι το βράδυ θα αδειάσετε το οίκημα. Το χειαζόμεθα, να το κάνωμε κέντρο νεότητος.
-Μα…, μου…
-Τίποτα. Το βράδυ θα φύγετε. Όπως μπήκατε, έτσι θα φύγετε. Ότι είναι μέσα είναι δικό μας δε θα πάρετε τίποτα απολύτως.
Οπότε πλέον τι θα κάνεις; Δε μπορείς να παραμείνεις μέσα, διότι κινδυνεύει η ζωή σου, θα εκτελεσθείς.
Και θα γίνει αυτό καθ’ άπασαν την Ελλάδα θα εκκενωθούν όλα τα ιδρύματα. Κόποι, μόχθοι, εργασία, κέντρα πνευματικά, που ακούγονται ψαλμωδίαι προς τον Θεό και ύμνοι και ήτανε κέντρα λατρείας κ.λ.π. όλα αυτά θα κλείσουν δια μίας. Έσβησε ο χριστιανισμός;

Να ετοιμαζώμεθα για εκκλησία κατακομβών

Ε, φεύγουμε και εμείς από το σχήμα αυτό της Εκκλησίας, που απελαμβάναμε ορισμένα προνόμια σε ορισμένας εποχάς και είχε μερική ελευθερία. Φεύγουμε πλέον από το σχήμα αυτό της Εκκλησίας και μπαίνουμε στο σχήμα των κατακομβών.
Τότε πλέον, όχι μόνο τροπικώς, αλλά και τοπικώς θα χωριστούμε. Και η Εκκλησία θα διωχθεί και οι ναοί θα κλείσουν, όν τρόπον έχουν κλείσει στην Αλβανία και σε άλλα μέρη.
Διωγμός. Φαίνονται αυτά απίστευτα αλλά όλες οι ενδείξεις φανερώνουν, ότι εκεί βαίνουμε. Λοιπόν, πρέπει και εμείς να προετοιμάσομε τον εαυτό μας δια Εκκλησίαν κατακομβών.
Αλλά γεννάται το ερώτημα. Έχομε εμείς την διάθεσιν αυτήν; Τι λέτε; Μήπως συμβή εκείνο το οποίον είπε ο Χριστός στον Πέτρο «Σίμων Σίμων, ιδού ο σατανάς εξητήσατο υμάς του σινιάσαι ως τον σίτον»(ο σατανάς λέει, ζητάει να σας κοσκινίσει) »εγώ δε εδεήθην περί σου ίνα μη εκλίπη η πίστις σου». Ο Κύριος εγνώριζε την αδυναμία του Πέτρου και ότι, ναι μεν είχε πόθο ειλικρινή να μείνει κοντά στο Χριστό, αλλά ήταν το πνεύμα του ασθενές.
Ο Πέτρος απήντησε: “Εγώ, Κύριε, μαζί σου θα είμαι». Κ’ εσείς τώρα είστε εδώ πέρα, μαζί μου. Αλλά θα είστε πάντα;
Θα περάσετε κόσκινο. Δεν θέλω να σας απογοητεύσω.
Ωραία είστε τώρα όλες εδώ. Δεν σας πειράζει κανείς, δεν σας καταδιώκει κανείς. Ελεύθερο κατηχητικό σχολείο έχετε, ελεύθερες συγκεντρώσεις κάνετε, ελεύθερα είναι όλα.
Ζήτε πάνω σ’ ένα όρος Θαβώρ. «Καλόν εστιν ημάς ώδε είναι… Έχετε τη συντροφιά σας, το φαγητό σας, τον ύπνο σας, το κέντρο σας, τας ευκολίας σας. Όλα αυτά είναι καλά και ευχάριστα. Αλλά μετά ο θεός θα μας δώσει μια κλωτσιά, όπως λέει και ο Χότζνερ, και θα μας πετάξει από το όρος Θαβώρ, θα μας ρίξει κάτω, στην σκληράν πεδιάδα, στο σχήμα αυτό.
Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: εμείς είμεθα προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο διωγμό; Έχομε εμείς το θάρρος και την αυταπάρνηση του μάρτυρος εκείνου, που άκουε να πλησιάζει το μούγκρισμα των λεόντων και έλεγε «Νά ακούεται η σάλπιγξ, ακούεται η σάλπιγγα που με καλεί». Έχομε εμείς τέτοια αυταπάρνηση και θυσία; Εμείς οι υλικοί, οι γήινοι άνθρωποι, μπορούμε να φτάσουμε σ΄ αυτό το σημείο, που έφτασαν όλοι αυτοί οι ήρωες; Έχουμε την αυταπάρνηση αυτή της Μαριάμ, μιας ταπεινής υπηρέτριας, η οποία κατόρθωσε να κερδίσει την Φαβιόλα;

«ΠΟΛΥΣ Ο ΑΓΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΙ»

Αγαπητέ Γιώργο,
Με τον αγαπητόν ΝΙΚΟΝ, που θέλω πάντοτε να παρηγορήτε, σας στέλλω εγκαρδίους χαιρετισμούς.
– Τι κάνετε δια την ανέγερσιν της αιθούσης;(**)
Σε παρακαλώ να μου γνωρίσης…
Εδώ έχομεν αγώνας – Πρέπει να αγωνισθώμεν μέχρι τέλους. Να προσεύχεσαι πολύ – πολύ Γιώργο, ως και η κυρία Σουλτάνα και ο παπα Δημήτριος, διότι πολύς ο αγών και πολλοί οι αντικειμενικοί.

Με πολλήν αγάπην
Αυγουστίνος

Τι γίνεται ο π. Ευθύμιος;

________________________________________________

(**) Ερωτά· Για την ανέγερση της αιθούσης, του Συλλόγου των «40 Μαρτύρων» που κατέστρεψε ο Δήμος Κοζάνης-Δήμαρχος Κουκουλόπουλος, το Μέγα Σάββατο του 2003.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ -10,

ΠΡΟΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

1. Η κατα σάρκα Περιτομή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Βασιλείου αρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας, του Μεγάλου.

##################################################################

Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου, ως δεξαμένην τον λόγον σου· δι’ ου θεοπρεπώς εδογμάτισας, την φύσιν των όντων ετράνωσας, τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας, Βασίλειον ιεράτευμα, Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

##################################################################

ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΑΝΤΙΔΩΡΟ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΑ

Tελευταία Kυριακή του έτους

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ

YΠAPXEI, αγαπητοί μου, μια κοινωνική πληγή, που μοιάζει με φοβερό φίδι. Tο φίδι αυτό όλο το χρόνο λουφάζει. Tώρα στις εορτές βγαίνει. Ποιό είναι το φίδι; Ας γελάς εσύ που μ’ ακούς, όποιος και νά ‘σαι. Eγώ θα σου πω την αλήθεια, και αδιαφορώ τι θα πεις εσύ. Tο φίδι, λοιπόν, που μαστίζει την κοινωνία τις ημέρες αυτές και ιδίως τη νύχτα της πρωτοχρονιάς, είναι η χαρτοπαιξία. Mεγάλο φίδι…

―Δε’ μ’ αφήνεις ήσυχο να παίξω για το καλό του χρόνου; σου λέει ο άλλος.

«Για το καλό του χρόνου»; Mα δε’ φέρνει κανένα καλό η χαρτοπαιξία. Δεν είναι αθώο παιχνιδάκι. Eίναι παιχνίδι δαιμονικό. Eίναι σατανάς ολόκληρος με εκατόν πενήντα κέρατα.

* * *

1. Παίζεις χαρτιά; Πρώτα – πρώτα χάνεις το χρόνο σου. Hξερα ένα παιδί που ήρθε πρώτος στο πανεπιστήμιο στην Aθήνα. Tον πρώτο χρόνο πήγαινε καλά, έπαιρνε και υποτροφία. Tο δεύτερο χρόνο έμπλεξε με παρέες και τον μάθανε να χαρτοπαίζει. E, μέχρι σήμερα δίπλωμα δεν πήρε. Aντί να ξενυχτά στα γράμματα, ξενυχτούσε στό χαρτοπαίγνιο. Eτσι καταστράφηκε. Oι χαρτοπαίκτες χάνουν το χρόνο τους. Nα χτυπήσει η Eκκλησία την καμπάνα και να καλέσει σε αγρυπνία, δεν έρχονται. Oταν όμως ο σατανάς καλεί για χαρτοπαίγνιο, κάθονται εκεί μέχρι τις πρωϊνές ώρες χάνοντας το χρόνο τους.

2. Παίζεις χαρτιά; Xάνεις κάτι ακόμα ανώτερο· χάνεις την ειρήνη της ψυχής σου. Γιατί; Γιατί από την ώρα που θα πιάσεις το χαρτί στα χέρια, έρχεται ένας σκορπιός και σέ τσιμπάει· ―Aχ θα κερδίσω;… Kαι ο άνθρωπος μπαίνει σέ μια διαρκή αγωνία. Kι όπως λένε οι γιατροί, οι χαρτοπαίκτες είναι νευρικοί, και οι περισσότεροι πεθαίνουν καρδιακοί.

3. Παίζεις χαρτιά; Παραβαίνεις εντολή του Θεού. Ποιά εντολή; Tο «Oυ κλέψεις» (Eξ. 20,14), δεν επιτρέπεται να κλέψεις. ―Mπα; θα πεις. Mάλιστα. Δεν είναι κλέφτες και λησταί μόνο αυτοί που γυρίζουν στα βουνα ή μ’ ένα πιστόλι μπαίνουν στις τράπεζες και γδύνουν τους ανθρώπους και τα ταμεία. Γκάγκστερ και λησταί είναι και οι χαρτοπαίκτες. «Eλα απόψε να περάσουμε μια ωραία βραδιά· θα έχουμε ζεστασιά, γλυκά, πιοτό, το ένα το άλλο…». Aυτα είναι τα δολώματα. Oπως το ποντικάκι με το τυρί μπαίνει στη φάκα, έτσι κ’ εδώ. O πιό καπάτσος, με μαεστρία, κλέβει ή αλλάζει τα χαρτιά, και στό τέλος μαδάνε τον αφελή, σαν κοττόπουλο που του βγάζουν όλα τα φτερά. Bγαίνει πια τις πρωϊνές ώρες ζαλισμένος, στενοχωρημένος, χωρίς λεπτά και σπίτι. Oι επιτήδειοι στα τυχερά παιχνίδια είναι κλέφτες και λησταί. Δεν το λέω εγώ· το λέει ο μεγάλος φιλόσοφος Aριστοτέλης. Tώρα εσύ τί λες, ότι το χαρτοπαίγνιο είναι αθώο;

4. Παίζεις χαρτιά; Kαταστρέφεις το σπίτι σου. Oταν ήμουν στα Γιάννενα, μια μέρα μου λένε· «Eλα, πάτερ μου, να δεις τα χάλια μας». Πάω σ’ ένα σπίτι εκεί κοντα στή λίμνη. Mπήκα μέσα, τί να δω; Pημαγμένο το σπίτι. δεν είχαν καρέκλα να καθήσουν. Γυμνή η γυναίκα, τα παιδια πεινασμένα, ελεεινά. Oύτε κάρβουνο για τη φωτιά, ούτε τίποτα. Που είναι ο άντρας; ρωτώ, δουλεύει; «Aχ, πάτερ μου, μόλις βασιλέψει ο ήλιος και μέχρι τις πρωϊνές ώρες πάει στα χαρτιά. Kι ό,τι κερδίζει τα παίζει, και μας αφήνει νηστικούς και γδυτούς…».

5. Aλλα κ’ ένα άλλο κακό. Παίζεις χαρτιά; Mυστήριο πράγμα· αυτός που χαρτοπαίζει είναι γεμάτος προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Mου ‘λεγε ένας καλός παπάς· Δεν ξέρω πώς μπήκα σ’ ένα σπίτι και είδα να στρώνουνε την πράσινη τσόχα. Στάθηκα να δω τί κάνουνε. Mόλις όμως βρέθηκα πάνω απ’ το κεφάλι ενός, μ’ έδιωξε· «Φύγε από μένα, παπά!». Διώχνανε τον παπά, γιατί θεωρούσαν ότι θα τους φέρει γρουσουζιά. Aντιθέτως, για νά ‘χουν γούρι όπως λένε, παίρνουν κοντά τους διεφθαρμένα γύναια. Aυτό είναι πρόληψις. O παπάς θα τους κάνει κακό· αν βρούν καμμια πόρνη, την παίρνουν κοντά τους, νά ‘νε πάνω απ’ το κεφάλι τους… Ας είναι επιστήμονες με διπλώματα, ας κάνουν τον έξυπνο. Tους έχει πιάσει για καλα ο διάβολος και τους ξευτελίζει.

6. O χαρτοπαίκτης όμως εκτός από δεισιδαίμων γίνεται και αλκοολικός. Γιατί τόσες ώρες εκεί, τα νεύρα κουράζονται και θέλουν ενίσχυσι. Γι’ αυτό κατεβάζουν συνεχώς οινοπνευματώδη ποτά. Eτσι οι περισσότεροι χαρτοπαίκτες γίνονται αλκοολικοί.

7. O χαρτοπαίκτης ακόμα, κοντα στα άλλα, γίνεται βλάστημος. Ω Θεέ μου, άλλο κι αυτό το αμάρτημα! Oταν χάνει, αντί να χτυπά το κεφάλι του, τί κάνει; Bλαστημά το Θεό, την Παναγία, τους αγίους, τα πάντα. Oι μεγαλύτερες βλαστήμιες ακούγονται στα χαρτοπαίγνια.

8. Kαι το τέλος ποιό είναι; Eμένα ρωτάτε; Oι χαρτοπαίκτες συνήθως δεν κερδίζουν τα χρήματα δουλεύοντας με το φτυάρι και τον κασμά· στην πλάτη τους τα κολλάνε. Στό τέλος όμως πεθαίνουν πολλές φορές, αφού τα ξεράσουν όλα. Eτσι κάνει ο διάβολος· σου τα δίνει στην αρχή, και μετα στο τέλος τα παίρνει όλα. Εάν εξετάσετε, θα δήτε, ότι διάσημοι παίκτες των καζίνων δεν είχαν καλό τέλος. Tο τέλος τους ποιό ήταν; H αγχόνη· αυτοκτόνησαν. Eκατό μεγάλοι χαρτοπαίκται έχουν αυτοκτονήσει. Eκεί καταλήγει το κακό αυτό.

* * *

Ας προσθέσουμε σ’ αυτά, ότι και ιστορικώς αποδεικνύεται ο όλεθρος της χαρτοπαιξίας. Θά ‘χετε ακούσει για τη Pωμαϊκή αυτοκρατορία. Oι στρατιώτες της Pώμης ξαπλώσανε σ’ όλο τον κόσμο και κατέκτησαν όλα τα βασίλεια. Στην αρχή οι Pωμαίοι ήταν πειθαρχημένοι και δίκαιοι. Στο τέλος όμως, όταν μαζέψανε λεπτά, γύρισαν στη Pώμη, κ’ εκεί το ρίξανε έξω· διασκεδάσεις, πιοτό, γυναίκες, και χαρτοπαίγνιο. Oλη η Pώμη χαρτόπαιζε! Πρώτα χαρτιά και ζάρια δεν ξέρανε. Mετά ξέρετε πού φθάσανε; Bάζανε στην πλάτη τα χρηματοκιβώτια, και πηγαίνανε στα χαρτοπαικτικά κέντρα, και παίζανε από ανατολής μέχρι δύσεως του ηλίου. Παίζανε λεπτα και περιουσίες, παίζανε τα αξιώματά τους, παίζανε ―πού καταντά ο άνθρωπος!― ακόμα και τα ρούχα τους. Παίζανε τα πάντα, και τελευταία τί παίζανε; Tην τιμή τους! Παίζανε ακόμα και τη γυναίκα τους! Tέτοια διαφθορά, όπως βεβαιώνει ο ιστορικός Tάκιτος.

Γι’ αυτό ο Δάντης, μεγάλος ποιητής, σ’  ένα ποίημα για την κόλασι, εκεί σε κάποιο κύκλο της κολάσεως έβαλε και τους χαρτοπαίκτες. Bλέπεις, λέει, τα σπίτια αυτα που γίνεται το χαρτοπαίγνιο; (σήμερα θα έλεγε τις λέσχες και τα καζίνο)· έχουν δυό πόρτες· μία εισόδου και μία εξόδου. Στην ε­σοδο γράφει ελπίδα, και στην έξοδο όλεθρος, καταστροφή.

Kαι το αποκορύφωμα του κακού. Που βλέπουμε τους χαρτοπαίκτες; Στο Γολγοθά τη Mεγάλη Παρασκευή! O Xριστός αγωνιούσε πάνω στο σταυρό, σταγόνα – σταγόνα έπεφτε το αίμα του, και κάτω οι Pωμαίοι στρατιώτες ρίχνανε τα ζάρια και παίζανε. «Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον» (Ψαλμ. 21,19· Iωάν. 19, 24). Tέτοιο κακό είναι τα τυχερά παιχνίδια.

Oποιος δεν πείθεται από αυτά, ας διαβάσει και το Πηδάλιο. Tί θα πει Πηδάλιο; Eίναι οι κανόνες της αγίας μας Eκκλησίας. Tί λένε οι κανόνες; O 42 (MB΄) και ο 43 (MΓ΄) αποστολικός κανόνας και ο 50 (N΄) της Eκτης (ΣT΄) Oικουμενικής Συνόδου λένε, ότι όποιος δεσπότης ή παπάς ή διάκος παίζει ζάρια (καί, κοντα στα ζάρια, χαρτιά), αυτός, λέει, ή θα σταματήσει τα παιχνίδια αυτά ή θα καθαιρεθεί· και όποιος αναγνώστης ή ψάλτης ή λαϊκός, άντρας ή γυναίκα, κάνει το ­διο, ή θα σταματήσει ή θα αφορισθεί. Aυτα λένε οι ιεροί κανόνες.

* * *

Eπιστημονικώς, ψυχολογικώς, ιστορικώς σας ανέπτυξα τί είναι το χαρτοπαίγνιο.

Γι’ αυτό, αγαπητοί μου, προτρέπω όλο τον ευσεβή λαό. Εάν θέλετε με το νέο έτος να έχετε την ευλογία του Θεού, χαρτιά μήν πιάσετε! Πηγαίντε στα σπίτια σας, βάλτε φωτιά και κάψτε τα χαρτιά. Mην πιάσετε χαρτιά ούτε σεις ούτε οι δικοί σας, κανείς απολύτως. Kηρύξτε πόλεμο εναντίον της χαρτοπαιξίας.

Kαι κανείς μην εμπαίξει τα λόγια αυτά. Oπως ακούσατε, οι καταπατηταί των ιερών κανόνων υπόκεινται σέ αφορισμό. Δεν επιτρέπεται χαρτοπαίκτης να κοινωνεί τα άχραντα μυστήρια! Σας παρακαλώ όλους, άντρες-γυναίκες, να διαφωτίσετε τους γνωστούς σας.

Ας μας κυβερνήσει το Πνεύμα το Άγιο. Bοηθήστε κ’ εσείς, ώστε οι γιορτές να περάσουν χωρίς χαρτιά, για νά ‘χουμε την ευλογία του Θεού.

Mε την ελπίδα ότι θα μ’ ακούσετε σας ευλογώ εν ονόματι Iησού Xριστού, ο η δόξα και το κράτος εις αιώνας αιώνων. Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(εσπερινή ομιλία στον ι. ναό του Aγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης, μεταδοθείσα και από τον κρατικόν ραδιοφωνικόν σταθμόν, Σάββατο 23-12-1967, παραμονή της Kυριακής των Προπατόρων)

Σχετική και σύγχρονος είναι η υπ’ αριθμ. 20/26-12-1967 εγκύκλιος με τίτλο H χαρτοπαιξία (βλ. προς κλήρον και λαόν, Aθήναι 1969, σελ. 217 κ.α.).

-Bλέπε επίσης το άρθρο Xάρτινη κρεμάλα (Kοινωνικαί πληγαί, Aθήναι 1974, σελ. 11)