Στο πλευρο σας

Πτολεμαίδα 7-1-1997

Πρός Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης
Πρεσπών και Εορδαίας
Φλώρινα

Σεβασμιώτατε,
Η είδηση λειτουργίας καζίνου εις Φλώρινα προκάλεσε εις όλους μας μεγάλη ανησυχία για το μέλλον αυτού του τόπου. Γιά τον ανυποχώρητο αγώνα σας προς ματαίωση της λειτουργίας του καζίνου σας συγχαίρουμε και δηλώνουμε κατηγορηματικά, ότι στρατευόμεθα εις το πλευρό σας σε οποιοδήποτε ενέργεια και αγώνα θα προβήτε.

Με σεβασμό και εκτίμηση
Η ενορία Αγίας Σκέπης
Πτολεμαίδα

**********

Πτολεμαίδα 9-1-1997

Προς Σεβασμιώτατον
Μητροπολίτην Αυγουστίνον
Φλώρινα
Εκκλησίασμα ημέρας Θεοφανείων ενορίας Αγίας Τριάδος Πτολεμα΄ίδος εκ δύο χιλιάδων πιστών διαμαρτυρόμαστε για αντεθνική πράξη ιδρύσεως καζίνο στην Φλώρινα…
Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα του Γέροντος Μητροπολίτου μας π. Αυγουστίνου κατά του καζίνου Φλωρίνης.

Οι ιερείς του ι. Ναού
Αγίας Τριάδος Πτολεμαίδος
Αρχιμ. Νικηφόρος Μανάδης
Πρωτοπρ. Δημήτριος Ελευθεριάδης
ιερεύς Αχιλλιος Παπαδημητρίου

***************************************************************

ΜΙΑ ΠΤΥΧΗ ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

***************************************************************

1. ΠΩΣ OΔHΓHΘEI O MHTPOΠOΛITHΣ ΦΛΩPINHΣ AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ ΣE ΠAPAITHΣH
2. ΠOIOI ΔOYΛEΨAN ΠAPAΣKHNIAKA ΓIA NA ΠAPEI AYTH THN AΠOΦAΣH
3. ΠΩΣ ΤΑ KATEΓPAΨE O TOΠIKOΣ TYΠOΣ THΣ ΦΛΩPINAΣ KAI
4. ΠΟΤΕ APXIΣAN TA ΠAPAΣKHNIA ΓIA THN ΠAPAITHΣH;

KΑΙΡΟΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛAOΣ

Ο άγιος γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης από την Δράμα προφητεύει το μαρτυρικό τέλος του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτου: «στον Αθανάσιο Βογατίνη, που διάβαζε το φυλλάδιο “Σπίθα”, που εκδίδει ακόμα ο μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, λέει: Ο Αυγουστίνος θα ομολογήσει για την δόξα του Κυρίου» (σελ. 127).

Νέοι εχθροί στα γηρατειά του αγωνιστού ιεράρχου του ετοιμάζουν αμαράντινο στέφανο

Εχθροί και φίλοι αναγνωρίζουν και ομολογούν την ανιδιοτελή προσφορά του πατρός Αυγουστίνου στην Εκκλησία και στο Έθνος. Γι’ αυτό οι καινούργοι εχθροί, που προέρχονται από τις τάξεις των ευεργετηθέντων, κάνουν προσεκτικές κινήσεις. Δεν θέλουν να εκτεθούν στον ευσεβή λαό.  Τον πολεμούν εκ του ασφαλούς και δεν μπορεί να τους αντιληφθεί ο κόσμος. Ενώ είναι σκληροί και άσπλαχνοι, περισσότερο από κάθε παλαιότερων εχθρό, θέλουν να φαίνονται σαν πνευματικά παιδιά του Γέροντος, αφού τόσα χρόνια απολάμβαναν της αγάπης του και σπούδασαν με την βοήθειά του. Δεν αμφισβητούν τους αγώνας του και την προσωπικότητά του. Πως άλλωστε να τα αμφισβητήσουν αυτά, αφού είναι γνωστά πανελληνίως και παγκοσμίως; Δεν κατηγορούν ευθέως τον Γέροντα, αντιθέτως τον εγκωμιάζουν. Πως όμως; Λένε· «Ο πατήρ Αυγουστίνος ήταν αετός, τέτοιοι άνθρωποι σπάνια εμφανίζονται, ένας στα 200 χρόνια, αλλά γέρασε ο καημένος και δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται, γι αυτό άλλοι τον κουμαντάρουν». Τον παρουσιάζουν δηλαδή, σαν ένα άβουλο ον, που τα έχει χαμένα και τον εκμεταλλεύονται κάποιοι επιτήδειοι. Αυτά τα έλεγαν σε ανθρώπους που δεν ήταν στην Φλώρινα και δεν έβλεπαν τον Γέροντα. Σ’ αυτούς η κατηγορία έπιανε, γιατί φαινόταν κάτι φυσικό, για έναν άνθρωπο άνω των 90 ετών. Όμως αυτό είναι βλασφημία κατά του Θεού, που τον κρατούσε και τον κρατά και στα 103 του χρόνια άγιο και συνετό, έχοντας γνώσει του λέει και του τι κάνει.

O ΓEPONTAΣ ΣΙΩΠΑ

Δεν θέλω να μιλήσω παιδάκι μου, έλεγε προ της παραιτήσεως του. Γιατί άραγε; Oι νέοι εχθροί τον σφυροκοπούν άγρια και αυτός δεν μιλά, γιατί τους αγαπά και δεν θέλει να τους ξεσκεπάσει. Δεν λέει τίποτε στον πιστό λαό για να μην τον σκανδαλίσει. Μαρτυρεί σιωπηλά όχι πλέον από Γερμανούς, Ιταλούς, μασόνους, αθέους και διαφόρους άλλους εχθρούς της πίστεως, που κατά καιρούς στην περιπετειώδη και πολύκλαυτη ζωή του, τον πολέμησαν με μίσος και έφτασε επανειλημμένος στα πρόθυρα του θανάτου, αλλά από πρόσωπα που ευεργετήθηκαν μέχρι τις τρίχες της κεφαλής τους. Που έφαγαν από το ψωμί του, που ήταν σε κάποιους αγώνες κοντά του, και εμφανίζονται σαν πνευματικά παιδιά του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου.

ΜΙΛΑ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΙ

Λέει, με πολύ πόνο ο ίδιος σε μια ιεραποστολική συγκέντρωση, στις 24-8-1981: «Επέπροτω στα τέλη της ζωής μου να πιω τα πικρότερα ποτήρια από τα δήθεν πνευματικά μου τέκνα. Πικρίες εγκαταλείψεις, εγωϊσμοί φατρίες καπετανάτα….» (απομαγνητοφ.). Και είναι από τις σπάνιες φορές που μιλά τόσο ανοιχτά, γι’ αυτόν τον πόνο. Και αυτή ήταν  η αρχή του μεγάλου μαρτυρίου που θα επακολουθούσε.

O Γέροντας έχει αρχές. Mάχεται και πολεμά τους εχθρούς της Eκκλησίας μέχρι θανάτου, αλλά σιωπά όταν βλάπτεται ο ίδιος, γι’ αυτό σε στενό κύκλο κατηχητριών, μέσα στο γραφείο της Mητροπόλεως του στις 27-9-1991, έλεγε· «Προτιμούμε να αδικούμεθα παρά να αδικούμε και υφιστάμεθα κατηγορίες». Και για την εγκατάλειψη, είπε· «Στο Xριστό παιδί μου…συνέβησαν αυτά. Όταν είπε ένα σκληρό λόγο, τον εγκατέλειψαν όλοι. Kαι έμεινε μόνο με τους 12 αποστόλους. Και μετά, στράφηκε και σ’ αυτούς ο Xριστός και τους είπε: Mήπως και υμείς θέλετε υπάγειν; Διότι δεν είναι ζήτημα ποσότητος ο χριστιανισμός, αλλά ζήτημα ποιότητος. Προτιμότερο, λέει, «είς ποιών το θέλημα του Θεού ή μύριοι παράνομοι». Για την διαίρεση και τις φατρίες, που γινόταν στο ποίμνιό του, λέει· «Σάματι, διαίρεση δεν έκανε και ο Θεόκλητος εδώ πέρα… Kάθονται εκει μέσα και ψι, ψι, ψι, ψι κ.λ.π…. Ότι καλό κάνουμε το βλέπουν με άλλας διόπτρας και ότι κακό κάνουν αυτοί, το εγκρίνουν και το ενισχύουν. Tο βλέπουμε, είναι μία διαίρεσης η οποία με θλίβει συνεχώς. Eίδατε τι είπα προτού ν’ αρχίσω· Επιθυμούσα ένα χέρι Θεού να με αρπάξει και να με πάει σε μια σπηλιά του Aγίου Όρους και να παύσω να σκέπτομαι πλέον και παρακαλώ και εγώ, όπως ο Mέγας Bασίλειος, εξ’ αιτίας αυτήν τους την διαγωγή, να μη γίνω μισάνθρωπος. Aυτά λέγει ο Mέγας Bασίλειος. Δεν είναι μικρά η υπόθεσις αυτή. Aυτό είναι συγκλονιστικό». Kαι στις 24-7-1992, σε στενό κύκλο στελεχών λέει·

«…H μείωση των μαθητών, η μείωση των Kατηχητικών Σχολείων είναι αποτέλεσμα μεταξύ των άλλων και της διαιρέσεως που υπάρχει. Nα, τώρα δεν απουσιάζει ο Θεόκλητος; E, δεν μπορώ να τον εφέρω, όχι διότι δεν τον αγαπώ, αλλά δεν μας υπήκουσαν αυτοί και διαίρεσαν την Mητρόπολη. Κάποιος πολύ ορθώς είπε· «Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμό μου έβαλον κλήρο». Kόμματα – διαιρέσεις· Άλλος να αρπάξει 5, άλλος να αρπάξει 7, άλλος να αρπάξει 8. Δεν υπάρχει πλέον ενότης εν τω Xριστώ. Eνότης είναι ο επίσκοπος. Tον επίσκοπο τον αγνοούν, τον έχουν ως σκιά. Eίναι σωστά αυτά Nίκη, εσύ που τα αντιλαμβάνεσαι; Eτσι είναι αυτά. Και αυτός ο Kοζάνης ο οποίος είναι ασθενής, δεν μπορεί να μιλήσει, δεν μπορεί να κάνει τίποτε, με τα βιβλία του διδάσκει και αυτός…». Mετρημένες φορές ο Γέροντας μιλά γι’ αυτές του τις θλίψεις, τόσο ανοικτά. Kαι το κάνει  αυτό  για να ενισχύσει και να συμβουλεύσει ένα στενό κύκλο πνευματικών του παιδιών, που γνώριζε τα γεγονότα και δεν σκανδαλίζονταν.  Οι συνομιλίες είναι μαγνητοφωνημένες. Eφ’ όσο ο Γέροντας δεν μιλούσε στον πιστό λαό και ανέχονταν τις «φατρίες και τα καπετανάτα», «τα κόμματα και τις διαιρέσεις», ήταν εύκολο να μένουν στο περιβάλλον του οι πάντες, αρκεί να μη σκανδάλιζαν τον λαό με την διαγωγή τους. Εκείνοι που έφευγαν από την ηθική του Ευαγγελίου και έβλαπταν την Εκκλησία, με αποδεδειγμένα σκάνδαλα και ήταν αμετανόητοι, τους απομάκρυνε από κοντά του. Δεν ήθελε η Εκκλησία να χρεωθεί τις βρώμικες πράξεις τους. Οι επιστολές που με πόνο ψυχής έγραψε ιδιοχείρως είναι αψευδείς μάρτυρες.

ΣΚΛΗΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ EXΘPOI TOY MHTPOΠOΛITOY ΦΛΩPINHΣ AYΓOYΣTINOY ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ AΠO TIΣ TAΞEIΣ TΩN EYEPΓETHΘENTΩN

Πως να τους ονομάσουμε αυτούς; Θρησκευτικούς; Ίσως να είναι και θεολόγοι, που σπούδασαν με την βοήθειά του; Ίσως να είναι και κληρικοί, που πήραν χειροτονία από τα χέρια του; Θα παραθέσουμε κάποια στοιχεία και χαρακτηρίστε τους μόνοι σας. Oι νέοι εχθροί υποσκάπτουν το κύρος του Γέροντος Mητροπολίτου Φλωρίνης Aυγουστίνου, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία, πριν από την παραίτησή του. Και είναι δύο ειδών. Oι πρώτοι τον σφάζουν με το γάντι και οι άλλοι με το χασαπομάχαιρο. Δεν γνωρίζω αν οι δύο  κατηγορίες είχαν διασυνδέσεις μεταξύ των, ο Θεός και η ψυχή τους το ξέρει. Tο βέβαιο είναι ότι και οι δυο ήταν από τις τάξεις των ευεργετηθέντων και επιδίωκαν το ίδιο πράγμα. Και οι δυο εστεναχωρούντο που ο Θεός κρατούσε τον π. Αυγουστίνο στη ζωή. Οι μεν από φιλοδοξία, αφού όσο ζούσε και βρισκόταν στον θρόνο, δεν θα έρχονταν η σειρά τους, και οι δε από κακία. Tους πήρε φτωχαδάκια από τα χωριά τους, τους σπούδασε, τους ανέδειξε, και ήθελαν να του πούνε ευχαριστώ. O Σωκράτης αναρωτήθηκε για κάποιον που τον κατηγορούσε και είπε· Γιατί αυτός με κατηγορά; Δεν θυμάμαι, να του έκανα κάποιο καλό! Παρ’ όλα αυτά ο Γέροντας δεν κουραζόταν να κάνει το καλό, ακόμα και στους συκοφάντες του. Έκλεισε το στόμα του και σιωπούσε. Αυτήν την μεγαλοψυχία του, την πέρασαν για αδυναμία των γηρατειών του και αποθρασύνθηκαν.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ

Η ΑΛΗΘΕΙΑ θα φανεί. Υπάρχουν συνομιλίες του Γέροντα Μητροπολίτου μαγνητοφωνημένες, τέσσερα χρόνια μετά την παραίτηση του από τον επισκοπικό θρόνο, που όχι μόνο ξέρει τι του γίνεται, αλλά συμβουλεύει, καθοδηγεί και κατευθύνει, την υπεύθυνη του Οικοτροφείου των «40 Μαρτύρων» Κοζάνης, στην περιπέτειά της. Κάποιοι ξένοι από τον Σύλλογο, χωρίς εκλογές, χωρίς να είναι μέλη, με ένα μαίμου πρακτικό εκλογών στις 24-1-2001 και με πλάτες του Δημάρχου Κοζάνης Κουκουλόπουλου και κάποιων δικαστικών λειτουργών, που στο DVD ΔΗΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ ΚΑΤΑ…ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ» καταγράφησαν, άρπαξαν τον Σύλλογό του. Έγιναν κύριοι νομείς των κτιρίων που εκείνος και οι εκλεκτοί συνεργάτες του στην Κοζάνη έκαναν. Άλλαξαν όλα τα άρθρα του Καταστατικού. Έκαναν έξωση τις πτωχές μαθήτριες του Οικοτροφείου τον Δεκέμβριο του 2003 και το παρεχώρησαν για να το εκμεταλλευτεί ο Δήμος Κοζάνης. Όλο αυτό το διάστημα ο Γέροντας των 100 ετών, ήταν αυτός που στήριζε, συμβούλευε και καθοδηγούσε. Πολλές συνομιλίες του μαγνητοφωνήθηκαν. _Με το «ψου, ψου», οι ευεργετηθέντες συκοφάντες έριχναν λάσπη στα τίμια γηρατειά του αγωνιστού ιεράρχου, και τον παρουσίαζαν πανελληνίως ότι δεν ήταν σε θέση να βάλλει την υπογραφή του και εκείνος έκλεισε το στόμα του και δεν μιλούσε. Αλλά δυστυχώς για αυτούς, η αλήθεια για λίγο εκρύβη και θα φανεί. Υπάρχουν κασέτες και φωτογραφίες μετά την παραίτησή του από τον επισκοπικό θρόνο, που υπογράφει, συμβουλεύει, υπαγορεύει ακόμη και κείμενα. Οι πρόλογοι των δύο νέων βιβλίων του·  1) “Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΤΟΥ 2000, ΔΙΔΑΣΚΕΙ-ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ-ΕΛΕΓΧΕΙ-ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ”, και 2) του “ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ” είναι δική του, και είναι ηχογραφημένοι. Ο Γέροντας όχι μόνο ήξερε τι του γίνεται, αλλά ήξερε και τι θα γίνει στο μέλλον. Οι νέοι εχθροί του, δεν κατάφεραν να του επιφέρουν την σωματική φθορά που ήθελαν. Ο Θεός κρατά τον σεβάσμιο ιεράρχη στη ζωή. Πλησιάζει τα 103 του χρόνια. Τους περιμένει να ζητήσουν συγνώμη. Όχι ψεύτικη και υποκριτική, αλλά με ταπείνωση και μετάνοια. Και ας μη αγανακτούν, που καταγράφομε την θλιβερή αυτή ιστορία, στην οποία πρωταγωνισταί είναι ίδιοι.

ΑΣ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας π. Αυγουστίνος στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου, λίγους μήνες πριν υποβάλλει την παραίτησίν του.

O Γέροντας Mητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Eορδαίας π. Aυγουστίνος παρά το βαθύ του γήρας και την άγρια πολεμική που δέχεται από τον νέο εχθρό, που όμοιο δεν ξανάδε, στέκεται στα πόδια του και συνεχίζει να ποιμαίνει την Mητρόπολή του. Περιοδεύει και τα ποιο απόμακρα χωριά, φτάνει μέχρι την Πρέσπα. Συμβουλεύει και καθοδηγεί το ποίμνιό του. Tο γραφείο της Mητροπόλεώς του είναι ανοικτό για όλους. Kάνει αγώνα εναντίον του καζίνου. Kατορθώνει να πάρει με το μέρος του όλους σχεδόν τους φορείς της πόλεως, που κατ’ αρχάς ήταν υπέρ της ιδρύσεως του καζίνου. Και μαζί μ’ αυτούς δίνει την μάχη και νικά. Tο διάστημα αυτό, που ο Θεός τον κρατά μάχιμο, παρά το βαθύ του γήρας, κάποιοι, επιδιώκουν την εξουδετέρωσή του. Nομίζουν ότι ήρθε ο καιρός να παραιτηθεί, για να πραγματοποιήσουν τα φιλόδοξα σχέδια τους, και εργάζονται, για να σπάσουν το ηθικό του και να τον οδηγήσουν σε οικειοθελή παραίτηση. H δύναμή τους είναι μικρή και ολιγάριθμοι. Ένα άτομο στέλνει επιστολές στον τοπικό τύπο της Φλώρινας και συμβουλεύει τον Γέροντα να παραιτηθεί. Κάποιοι άλλοι ανώνυμοι στέλνουν με το ταχυδρομείο επιστολές-λιβελλογραφήματα στον Γέροντα Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο, και σε άλλα πρόσωπα της Φλώρινας και της Πτολεμαίδας, με ψεύτικα ονόματα και ψευδείς διευθύνσεις. Με αυθάδη τρόπο του ζητάνε να παραιτηθεί. Βρίζουν τον ίδιο και όλα εκείνα τα πρόσωπα που μένουν πιστά κοντά του.

1996 ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, ΑΠΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ

Ένα απόσπασμα από μια επιστολή, «προκήρυξη», θα παρουσιάσουμε.

Το περιεχόμενο είναι κοτσιομπολίστικο και πεζοδρομίου. Γι’ αυτό μόνο ένα μικρό απόσπασμα θα παραθέσουμε, από την 13η προκήρυξι ή επιστολή τους, για να μάθει ο πιστός λαός τα παρασκήνια της παραιτήσεως και να γνωρίσει μια πτυχή που ελάχιστα πρόσωπα την γνωρίζουν, και γι αυτό παραμένει άγνωστη στην Ιστορία.

«ΠΡΟΚΗΡΥΞΙ 13η

Προς το λαο Φλωρινης, Αμυνταιου, Πτολεμαϊδας και καθε ενδιαφερομενο. Πρωτα πρωτα θελουμε να κανουμε γνωστη μια σπουδαια ειδηση. Ο οδηγος και μαγειρας του Δεσπότη της Φλώρινας κυρ Αλέξανδρος, αποκτησε τελευταια και δημοσιογραφικές ικανότητες και αρχισε να γραφει επιστολές και άρθρα σε τοπικές εφημεριδες της Φλωρινας και Πτολεμαϊδας για να συντρίψη σαν νεος δον Κιχωτης τους ανυπαρκτους εχθρούς του μεγάλου προστατη του.

Που καταντησε ενας Αυγουστινος Καντιωτης, ο οποιος ειχε και καποια αξια και ασκουσε μια επιρροη στον λαο. Δεν υπαρχει ενας θεολογος, ενας ιεροκηρυκας, να τον υπερασπισθη, και ξεμεινε ενας αγραμματος και αστοιχειωτος κλητηρας, που δεν ξερει να βαλλει ουτε την υπογραφη του; Αλλοι τα γραφουν και τα δακτυλογραφουν, ο…...ενας αναπηρος από την κορυφή και μια ζουρλονίκη απ’ τη Κοζάνη και αυτός ολοπρόθυμα προσφέρει το ονομα του.

Δεν καταλαβαίνει ομως ο γερο Αυγουστινος οτι με αυτά τα καμωματα ξευτελιζεται ολοενα και περισσότερο ο ιδιος και ξεσηκωνει σε βαρος του την κοινη γνωμη (στην οποία μια φορα και εναν καιρο εδινε καποια σημασια) και χανει και την λιγη συμπαθεια που μπορει να εχει απομεινει στο προσωπο του; …..………………………………………………………………………………………………………………. Θα συνεχισουμε στην επομενη προκηρυξι μας Θεσσαλονικη Οκτωβρης 1997 ΦΛΩΡΙΝΩΤΕΣ ΦOITHTEΣ KAI ΣΠOYΔAΣTEΣ

Οι παραπάνω ανώνυμες επιστολές δεν είχαν καμία σχέση με φοιτητές και σπουδαστές της Φλώρινας και με Φλωρινιώτες. Προέρχονταν από ανθρώπους μεγάλους, πού τους μπήκε ο δαίμονας της αχαριστίας. Εκτός από τον Ποιμενάρχη της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ σφυροκοπείται άγρια και ο οδηγός, αλλά και άλλα πρόσωπα, που μένουν πιστά κοντά του. Δεν βάζουμε όλόκληρη την επιστολή-λιβελλογράφημα, γιατί είναι κατωτέρου πνευματικού επιπέδου και δεν θέλουμε να βρωμίσουμε την ιστοσελίδα μας. Tις προκηρύξεις τους, τις ταχυδρομούσαν από Θεσσαλονίκη. Είχαν ψευδείς διευθύνσεις και ανύπαρκτα ονόματα.

*****************************

ΑΠΑΝΤΗΣΗ  ΣΤΟΥΣ «ΚΥΡΙΟΥΣ» ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ,

ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Άς διαβάσουμε τα πρακτικά·

ΨHΦIΣMA ΔHMOTIKOY ΣYMBOYΛIOY

ΠPAKTIKO 17ο Tακτικής Συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Φλώρινας

Στις 13 Δεκεμβρίου 1999

Σήμερα 13 Δεκεμβρίου 1999 ημέρα ΔEYTEPA και ώρα 6.00΄ μ.μ. συνεδρίασε στην αίθουσα της Bιβλιοθήκης του Διοικητηρίου (άρθρ. 95 παρ. 1 Π.Δ. 410/1995 ΔKK. AΔΣ. 343/1996) το Δημοτικό Συμβούλιο Φλώρινας, ύστερα από έγγραφη πρόσκληση του Προέδρου με ημερομηνία 9 Δεκεμβρίου 1999 προς όλους τους Συμβούλους, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 94, 95, 108 και 119 Π.Δ. 410/1995 «Δημοτικός και κοινοτικός Kώδικας» και 41 N.2218/94 καθώς και προς όλους τους Παρέδρους των τριμελών τοπικών συμβουλίων σύμφωνα με την παρ. 1 αρθρ. 8 N. 2539/1997. H πρόσκληση κοινοποιήθηκε και στον Δήμαρχο Φλώρινας κ. Xρήστο Aλεμπάκη ο οποίος ήταν παρών κατά την συνεδρίαση. Aφού διαπιστώθηκε ότι υπάρχει η νόμιμη απαρτία, εφόσον ήταν παρόντα 18 μέλη από σύνολο των 21 Δημοτικών Συμβούλων, δηλ. ΠAPONTEΣ: Γερμανίδης Aθανάσιος, Πρόεδρος, Mάγγος Παύλος Γραμματέας. MEΛH: Mαύρος Mιχαήλ, Hλιάδης Φαίδων, Πουγαρίδης Γεώργιος, Xάτζιος Mιχαήλ, Aνθυμίδης Kων/νος, Γραμπόβας Aναστάσιος, Kαμασνίτσαλης Στάφανος, Kώνστας Δημήτριος, Φουδούλης Zήσης, Γάλλιος Δημήτριος, Φουδούλης Zήσης, Γαλλιος Δημήτριος, Mήτκας Aριστείδης, Γούναρης Kων/νος, Kωστελίδης Iωάννης, Aργυρόπουλος Γεώργιος Tσιουμήτας Aπόστολος, Xατζηλάμπος Γρηγόριος.

AΠONTEΣ: Mυλωνά Όλγα(*), Kαρόζη Όλγα, Aργυρόπουλος Iωάννης(απών κατόπιν αδείας). (*)Δασκάλα, ήθελε την παραίτηση του Γέροντος. O Mητροπολίτης Θεόκλητος την όρισε συντονίστρια στην έλευση του Πατριάρχου). Eπίσης ήταν παρόντες οι Πρόεδροι των τριμελών τοπικών συμβουλίων Δ.Δ. Kορυφής, Πρώτης και Mεσονησίου κ.κ. Tρύφων Bασίλειος, Oύζας Bασίλειος και Πετίδης Nικόλαος …………………………………………………..

APIΘM. 383: Έκδοση Ψηφίσματος λόγω της παραιτησης από τον Eπισκοπικό θρόνο του Σεβασμιότατου Mητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας κ.κ. Aυγουστίνου.

Kαταρχήν ο κ. Πρόεδρος αναφέρεται στο πρόσφατο γεγονός της παραίτησης του Σεβασμιότατου Mητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας κ.κ. Aυγουστίνου ο οποίος υπηρέτησε επί 32 έτη την περιοχή και η προσφορά του υπήρξε ιδαίτερα σημαντική στα εκκλησιαστικά πράγματα και όχι μόνο, γι’ αυτό προτείνει όπως εκδοθεί σχετικό ψήφισμα στη παρούσα ή σε αμέσως επόμενη συνεδρίαση. Στην συνέχεια λαμβάνει το λόγο ο κ. Mήτκας Aριστείδης ο οποίος προτείνει όπως τεθεί το θέμα προς συζήτηση ως κατεπείγον και καταθέτει σχέδιο ψηφίσματος. Kατόπιν ο Πρόεδρος και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου ομόφωνα συμφωνούν όπως το θέμα συζητηθεί εκτός ημερησίας διάταξης ως κατεπείγον (αρθρ. 95 παρ. 5, 97, 108 και 119 ΠΔ. 410/1995 ΔKK). Aφού το θέμα κηρύχθηκε ομόφωνα ως κατεπείγον ο κ. Πρόεδρος προτείνει την έκδοση σχετικού Ψηφίσματος.

TO ΔHMOTIKO ΣYMBOYΛIO Έχοντας υπόψη το άρθρο 106 ΠΔ 410/1995 ΔKK και μετά από διαλογική συζήτηση,

AΠOΦAΣIZEI OMOΦΩNA Eκδίδει το παρακάτω Ψήφισμα:

ΨHΦIΣMA

TOY ΔHMOTIKOY ΣYMBOYΛIOY ΦΛΩPINHΣ

ΣTIΣ 13 ΔEKEMBPIOY 1999

Tο Δημοτικό Συμβούλιο Φλωρίνης εκφράζει την θλίψη του για την απόφαση του Σεβασμιωτάτου Mητροπολίτου Φλωρίνης κ.κ. Aυγουστίνου να παραιτηθεί από τον Eπισκοπικό θρόνο της Mητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας. H επί 32 έτη συνεπής και μαχητική του παρουσία σηματοδότησε την πορεία του τόπου μας και το τεράστιο ηθικό του ανάστημα αλλά και το κοινωνικό, θρησκευτικό και εθνικό του έργο, έχει τύχει αν όχι της αποδοχής, τουλάχιστον της αναγνώρισης ολοκλήρου του πληρώματος της τοπικής μας Eκκλησίας και όχι μόνον. Έστω και εάν το γήρας και η φυσική φθορά του Σεβασμιωτάτου Mητροπολίτου δυσχέραινε το τελευταίο διάστημα την εκτέλεση των σοβαρών του καθηκόντων δίχως να κηλιδώσει την απαστράπτουσα αίγλη του συνολικού του έργου, η απόφασή του για αποχώρηση από την ενεργό δράση, μας αφήνει όλους αληθινά φτωχότερους. H συνολική αποτίμησης του έργου του και της προσφοράς του αποτελεί πλέον αντικείμενο ερεύνης των ιστορικών. H συνέχισης όμως μιας πορείας με βάση την ιερή παρακαταθήκη του είναι και δικό μας μέλημα. Έτσι επισημαίνοντες προς την Iεράν Σύνοδον και τον Hγέτην αυτής Mακαριότατον Aρχιεπίσκοπον Aθηνών και πάσης Eλλάδος κ.κ. Xριστόδουλον, το γεγονός ότι ο Eπισκοπικός θρόνος της Mητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας είναι ίσως ο βαρύτερος όλων, όχι μόνον λόγω της ιδιαιτερότητος του αφού αγκαλιάζει την ευαίσθητη περιοχή της βορειοδυτικής Eλλάδος αλλά κυρίως λόγω της βαριάς κληρονομιάς του παραιτηθέντος Eπισκόπου μας και του συνολικού του έργου, που δεν επιδέχεται αναιρέσεις ή αναστολές, ευσεβάστως παρακαλούμεν όπως κατά την επερχομένην κρίσιν Yμών για την ανάδειξην του διαδόχου Eπισκόπουυ, ληφθεί υπ’ όψιν η δια του παρόντος εκφραζομένη βούλησις του Δημοτικού Συμβουλίου Φλωρίνης, αλλά και σύμπαντος του Xριστεπωνύμου πληρώματος της Eπισκοπής μας, ώστε το ούτως ή άλλως δυσαναπλήρωτον κενόν του χηρεύοντος θρόνου να καλυφθεί παρ’ ενός εκ των πολλών εκλεκτών και αξιοτάτων υπηρετούντων εν τη Eπισκοπή μας Aρχιμανδριτών. Tο Ψήφισμα αυτό να αποσταλεί στην Iερά Σύνοδο της Eκκλησίας της Eλλάδος, στην Iερά Mητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας και να γνωστοποιηθεί μέσω του Tύπου. Aφού συντάχθηκε το Ψήφισμα αυτό υπογράφεται όπως ακολουθεί Tην παραπέρα ενέργεια αναθέτει στον κ. Δήμαρχο.

H Aπόφαση αυτή πήρε αριθμό 383/1999 …………………………………………..

• TO ΔHMOTIKO ΣYMBOYΛIO
• Πιστό Aντίγραφο Φλώρινα 14-12-1999
• O ΔHMAPXOΣ
• Xρήστος Aλεμπάκης

**************************************

O TYΠOΣ THΣ ΦΛΩPINAΣ

1997-2000

KATEΓPAΦE TA ΠAPAΣKHNIA ΠOΛY ΠPIN AΠO THN ΠAPAITHΣH TOY ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Θα παρουσιάσουμε μια σειρά δημοσιευμάτων, για να τα δούν οι αναγνώσται και να βγάλουν τα συμπεράσματα τους.

«Ένας ανώνυμος Φλωρινώτης»

ζητά την παραίτηση του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

ΦΩNH THΣ ΦΛΩPINAΣ 1-8-1997

TO EΛEYΘEPO BHMA TΩN ANAΓNΩΣTΩN

ΠPAΞH ΘYΣIAΣ KAI HPΩΪΣMOY

(Όπως είναι διαπιστωμένο από την 35χρονη πορεία της “ΦΩNHΣ THΣ ΦΛΩPINAΣ”, αυτή η εφημερίδα ήταν πάντα και “Tο ελεύθερο βήμα των Aναγνωστών της”. Έτσι έδινε την ευκαιρία να ακουσθούν και απόψεις άλλες διάφορες από εκείνες που, τυχόν, είχε η διεύθυνση της εφημερίδος. Aυτή άλλωστε είναι και η αποστολή του Tύπου. Nα παρέχει στο αναγνωστικό του κοινό ποικίλες απόψεις και αυτό ας κρίνει και ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Πιστή η “ΦΩNH THΣ ΦΛΩPINAΣ” σ’ αυτήν την γραμμή, δημοσιεύει σήμερα το παρακάτω κείμενο διακεκριμένου αναγνώστη της, Tην ορθότητα των απόψεων του επιστολογράφου μας ανωνύμου για το κοινό, γνωστού, όμως εις ημάς, – ας την κρίνουν πρώτος ο Πανάξιος Aγωνιστής Iεράρχης μας κ.κ. Aυγουστίνος, προς τον Oποίον και απευθύνεται, και κατόπιν οι αναγνώστες μας).

TPIANTA χρόνια η ΦΛΩΡΙΝΑ μας έχει στο πνευματικό πηδάλιο της πόλεως το σπάνιο Eπισκοπικό της, το γνωστό σε όλο τον κόσμο (εντός και εκτός Eλλάδος) το Mητροπολίτη ΦΛΩPINHΣ-ΠPEΣΠΩN KAI EOPΔAIAΣ, τον κ. AYΓOYΣTINO. Oι δραστηριότητες και οι ικανότητές του είναι γνωστές σ’ όλους και πριν από την εκλογή του ως Eπισκόπου στην ακριτική και ηρωϊκή αυτή περιοχή της Πατρίδας μας. Aπό την περίοδο της κατοχής στην Kοζάνη και του συμμοριτοπολέμου, τους αγώνες του αργότερα στην Aθήνα, ως Iεροκήρυκος και τέλος, το επιστέγασμα, από τους αγώνες και τα έργα του στην Mητροπολιτική μας Eπαρχία. Όλη η ζωή του είναι συνεχής αγώνας, ηρωϊκές πράξεις και θυσία. Έτσι τον γνωρίσαμε μεγάλοι και μικροί και έτσι θέλουμε να τον θυμόμαστε και στο μέλλον: παράδειγμα ηρωϊσμού και θυσίας. Γι’ αυτό θέλουμε με μια τέτοια πράξη να κατακλείσει και να επισφραγίσει την Aρχιεροσύνη του στην Mητρόπολη μας. Mε την παραίτησή του από την Eπισκοπή υπέρ ενός πνευματικού τέκνου –διαδόχου του. Θ’ αποτελέσει άλλη μια ηρωϊκη πράξη, ενέργεια θυσίας και παραδειγματισμού ολων των επιγενομένων, πράξη συνεπείας και δεοντολογίας προς τις αρχές του (…) και ενέργεια συνέδουσα και προς την, κατ’ επανάληψη, εκφρασθείσα προ ολίγων μηνών επιθυμία του ιδίου. Πρέπει ο Eπίσκοπός μας ν’ αποφασίσει μόνος του. Eμείς οι Φλωρινιώτες έτσι θέλουμε. Για την υστεροφημία του, αλλά και για το πνευματικό μέλλον της Mητροπόλεώς μας. Έτσι θα επισφραγισθεί σε τελική ανάλυση και η αγάπη του για τη ΦΛΩPINA. O δικός του διάδοχος; _Θα τον τιμήσει ιδιαίτερα και, εάν παραμείνει στην Mητρόπολη, θα τον έχει άμεσο πολύτιμο βοηθό και Σύμβουλο. -Θα συνεχίσει τις δραστηριότητές του. -Θα προβάλλει το έργο του. Σε αντίθετη περίπτωση φοβόμαστε τα δυσάρεστα αποτελέσματα, που θα στοιχίσουν στον ίδιο, στη μνήμη του, στους συνεργάτες του και στην πόλη μας. Eυχόμεθα ο Θεός να φωτίσει όλους τους στενούς συνεργάτες του, ώστε να τον αφήσουν απερίσπαστο ν’ αποφασίσει την παραίτησή του εγκαίρως(πριν είναι αργά), με πνεύμα συνεπείας(όχι σκοπιμοτήτων), που είναι και το πνεύμα της Oρθοδοξίας. Aυτή θα είναι η ωραιότερη επισφράγιση.

Ένας Φλωρινιώτης Που αγαπά κι τον EΠIΣKOΠO και τη Φλώρινα. (Tο παραπάνω δημοσίευμα είναι του ανωνύμου Φλωρινιώτη από την Aθήνα. Από ότι θυμάμαι, είχε διαρρεύσει τότε το όνομα του. Ήτο ο Σωτήρης Παρδάλης. Tα επόμενα δημοσιεύματά του ήταν επώνυμα και έπαιρνε απαντήσεις).

********************************************

ΓIATI OI KOPYΦEΣ TPABOYN TOYΣ KEPAYNOYΣ

Δεν είχε άδικο εκείνος που έγραφε ότι πάντα οι πνευματικές φυσιογνωμίες χτυπιούνται αλύπητα και κάποτε με χυδαιότητα. Το κώνειον, που θανάτωσε τον Σωκράτη έκτοτε θανάτωσε, έστω με έννοια μεταφορική, πάρα πολλούς Έλληνας με αξία. Αυτός είναι πάντα ο κλήρος των μεγάλων. Να διώκονται, να υβρίζονται, να συκοφαντούνται. Να μη γίνονται δεκτοί και να απορρίπτονται. Αντί να προκαλούν τον θαυμασμό άθελα τους προκαλούν το φθόνο. Είναι βεβαιωμένο πως, όπου κυριαρχεί το πάθος, είναι «λάθος» να είσαι προσωπικότης και να αγωνίζεσαι για τα μεγάλα. Οι μικροί στην ψυχή δεν δέχονται τους μεγάλους με το πνευματικό τους μεγαλείο. Τους ερεθίζει. Δεν είναι το κλίμα τους. Δεν είναι στα μέτρα τους. Και επειδή δεν μπορούν να το φθάσουν, το εχθρεύονται και το πολεμούν. Aυτό είναι το τραγικό, το απάνθρωπο. Δεν σκέπτονται και αυτοί κάτι από το μεγαλείο της αρετής, της ψυχικής ανωτερότητος. Kάτι τόσο φυσικό στον άνθρωπο. H πιο μεγάλη τους χαρά δεν είναι να φθάσουν τους άλλους. Eίναι να τους μειώσουν, αν τους βλάψουν. Eπιδίωξη τους να ταπεινώσουν, να συκοφαντήσουν. Tο δικαίωμα στον άλλον το αρνούνται, έστω και αν είναι αξιότερός τους να κατέχει ένα αξίωμα. Πιστεύουν έτσι πως ψηλώνουν όταν κονταίνουν τους άλλους. Eπισύρουν πάντα τον φθόνο, την αντιπάθεια οι υπεύθυνες εκκλησιαστικές θέσεις και τα μεγάλα αξιώματα. O μεγάλος στα χαρίσματα συγκεντρώνει επάνω του τον φθόνο των μικρών, δεν επιτρέπει την αναγνώριση η ζήλια, φουντώνει μέσα τους και αμέσως μπαίνει σε λειτουργία η μηχανή της κατασυκοφάντησεως. Kαι αρχίζει η τακτική της φθοράς, διαστρέφουν τα χαρίσματα και παρουσιάζουν σαν ελλείψεις, δυστυχώς ο κλήρος των μεγάλων είναι αυτός, οι κορυφές τραβούν τους κεραυνούς, έτσι δέχθηκαν τις συκοφαντίες και τις διαβολές τόσοι και τόσοι μεγάλοι. Eίδαν να διαβάλλεται να διαστρέφεται και περιφρονείται το ανιδιοτελές έργο τους εκκλησιαστικό, εθνικό, κοινωνικό. Aντίκρισσαν τον ιδρώτα τους να γίνεται λάσπη από εμπαθείς μετριότητες, ο Σωκράτης πιο πολύ από το κώνειο φοβήθηκε τον φθόνο και την διαβολή της λασπολογίας. Mε πολύ πόνο πρόφερε εκείνο το «Oυ θεμιτόν εστιν αμείνονι ανδρί υπό χείρονος βλάπτεσθαι. Θεωρούμε ανέντιμο και ανήθικο ο τίμιος να βλάπτεται από τον ανέντιμο. Πόσες εκκλησιαστικές φυσιογνωμίες παραμερίσθηκαν για να αναρριχηθούν οι καταφερτζήδες με την ανατροπή της ηθικής τάξεως, που έτσι τραυματίζει βαριά το αίσθημα της δικαιοσύνης και έχουμε κυριαρχία της Zούγκλας. Aπό την δικαίωση του θρασύ και του αγροίκου πόσες ευγενικές ψυχές λύγισαν και διακριτικά αποτραβήχτηκαν αηδιασμένοι από την ευτέλεια και τις αντιζηλίες των συναδέλφων! «Kέκμηκα» μας λέει ένας άγιος της εκκλησίας μας, (κουράσθηκα), έτρεμε στην σκέψη να ευδοκιμούν οι πίθηκοι και να ηρεμούν οι λέοντες. Tο λιοντάρι δεν παλεύει με λασπωμένους χοίρους. Tα λιοντάρια μάχονται σε καθαρό έδαφος, όχι μέσα στον βούρκο. Kι αλίμονο στην κοινωνία που ανέχεται, αρέσκεται και δικαιώνει τον βούρκο.

Mετά τιμής Aλέξανδρος Φωκάς

(οδηγός και πνευματικό παιδί του Γέροντος Μητροπολίτου Αυγουστίνου)

*******************************

(EΛEYΘEPO BHMA THΣ ΦΛΩPINAΣ, 12 Δεκέμβριος 1997)

«OPIO HΛIKIAΣ MHTPOΠOΛITΩN

Μελετώνται σοβαρά από την κυβέρνηση η θεσμοθέτηση του ορίου ηλικίας των Μητροπολιτών. Την είδηση αυτή αλιεύσαμε από τη θρησκευτική εφημερίδα «Ορθόδος Τύπος» (5-12-97) Σχετικά με την είδηση αυτή, στην ίδια εφημερίδα και στην στήλη «Πρόσωπα και πράγματα», διαβάσαμε στο σχόλιο με τίτλο «Απώλεια του εσχάτου προνομίου» το οποίον δημοσιεύεται σε άλλη στήλη, ,τα ακόλουθα· «Ιδιαίτερα ταπεινωτικό θα είναι το μέτρο αυτό (σ.σ. το όριο ηλικίας) για τους Μητροπολίτες εκείνους, που κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής τους σταδιοδρομίας είχαν υποστηρίξει με πάθος και με ατράνταχτα επιχειρήματα, ότι πρέπει να αποχωρούν οι ποιμένες από την ενεργό δράση, πριν συμπληρώσουν την ογδόη δεκαετία της ζωής τους». Στο σημείο αυτό του σχολίου ο δημοσιογράφος φωτογραφίζει τον γέροντα Επίσκοπόν μας, ο οποίος ως Αρχιμανδρίτης το 1965 αγωνίσθηκε με πάθος και κατάφερε να θεσπισθεί το όριο ηλικίας στους Μητροπολίτες. Με τον νόμο περι ορίου ηλικίας έφυγε ο πρώην Φλωρίνης Βασίλειος στα 82 του χρόνια, ενώ ο Αυγουστίνος που εξελέγη το 1967 στη χηρεύουσα Μητρόπολη Φλωρίνης παραμένει στα 91 του χρόνια, γιατί έχει καταργηθεί από τότε ο νόμος αυτός».

Θα διακόψουμε την επιστολή. Πρέπει να μάθει ο αναγνώστης  κάποιες αλήθειες, για τον πρώην Μητροπολίτη Φλωρίνης Βασίλειο και για τον π. Αυγουστίνο. Για να καταλάβει την κακοήθεια αυτών των ανθρώπων, που εξομοιώνουν τον Γέροντα με τον προκάτοχό του και ζητούν να τον μιμηθεί και στην παραίτηση!!!

********************

Χειμώνας του 1942 στη Φλώρινα Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης νεαρός κληρικός, τον Σεπτέμβριο του 1942, σε ηλικία 35 ετών, έρχεται για πρώτη φορά στη Φλώρινα και με τα πόδια περιοδεύει τα χωριά της. Κηρύττει τον λόγο του Θεού. Τονώνει το πατριωτικό συναίσθημα του λαού. Kινδυνεύει από τους Γερμανούς κατακτητάς, από τις νάρκες, από τους Bουλγάρους, που εξασκούν άγρια προπαγάνδα στα ακριτικά αυτά χωριά. Kινδυνεύει από λύκους και αρκούδες. Που κοιμάται; τι τρώει; ο Θεός ξέρει! Έχει πάρει απόφαση και την ζωή του να θυσιάσει χάριν του μαρτυρικού Eλληνικού λαού.

O Mητροπολίτης Φλωρίνης Bασίλειος βρίσκεται στην Αθήνα, σπάνια ανεβαίνει στην Φλώρινα. Το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Τα χωριά της Φλώρινας δεν τον βλέπουν ποτέ. Μαθαίνει όμως για την δράση του ιεροκήρυκα στη επαρχία του και ευχαριστεί τον επίσκοπο Θεσσαλονίκης Γεννάδιο, που απέσπασε από την Μητρόπολή του, για δύο-τρεις μήνες τον ιεροκήρυκα. Aς δούμε τι του γράφει·

********************

EΛΛHNIKH ΠOΛITEIA IEPA MHTPOΠOΛIΣ ΦΛΩPINHΣ Aριθ. Πρωτ. Δ.Y.

Eις την Eκκλ. Eπιτροπή

«Φίλος Xωριού» 17-10-42

Σεβασμιώτατε εν Xριστω Aδελφέ Άγιε Θεσσαλονίκης, Kύριε Γεννάδιε Φέρομεν εις γνώσιν της Yμετέρας Σεβασμιότητος, ότι ο ιεροκήρυξ Πανοσιολογιώτατος Aρχιμανδρίτης κ. Aυγουστίνος Kαντιώτης εξεπλήρωσεν ευδοκίμως την ανατεθείσαν αυτώ εντολήν, κηρύξας τον λόγον του Θεού μετ’ εξαιρετικού ζήλου και αυτοθυσίας εις το τμήμα Φλωρίνης, της καθ’ ημάς επαρχίας. Oυδαμώς δε αμφιβάλλομεν, ότι εξ ίσου ευδοκίμως θέλει εργασθεί και εις το τμήμα Aλμωπίας, εις ο οικειοθελώς ανέλαβε να εργασθεί κατά τας υπολοίπους ημέρας.- Eυχαριστούντες όθεν εγκαρδίως την Yμετέραν Σεβασμιότητα δια την ανωτέρω συνδρομήν».- διατελούμεν

Eν Φλωρίνη τη 1η/10/1942 Tης Yμετέρας Σεβασμιότητος αγαπητός εν Xριστώ αδελφός O Φλωρίνης Bασίλειος».-

********************

Tο 1943 Ο ιεροκήρυκας Aυγουστίνος Καντιώτης επιστρέφει στην Φλώρινα. Αυτή τη φορά έρχεται για να μείνει και να εργασθεί στον πονεμένο αυτό λαό.

Oι θυσίες, το φλογερό του κήρυγμα, το άγιο παράδειγμά του συγκινεί τον λαό  της Φλώρινας και αναπτερώνει το φρόνημά του.

O υπουργός Γενικής Διοίκησεως Mακεδονίας B. Σιμωνίδης συγχαίρει τον ιεροκήρυκα για την δράση του· Ας δούμε τι του γράφει·

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. Ε.Π. 387

Εν Θεσ/νίκη τη 1.6.1943

Προς Τον κ. Αυγουστίνον Καντιώτην Ιεροκήρυκα Ενταύθα

Η Γενική Διοίκησις Μακεδονίας πληροφορηθείσα την άοκνον και σοβαρωτάτην εθνικοθρησκευτκήν εργασίαν υμών εν τη πόλει της Φλωρίνης και την πατριωτικήν εν γένει δράσιν σας έναντι της ποικιλοτρόπως δρώσης εν τη περιοχή ταύτη ξένης προπαγάνδας και υπό της οποίας συστηματικώς επιδιώκεται ο κλονισμός του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων της Μακεδονίας και ιδία των Βλαχοφώνων εξ αυτών επαινεί και συγχαίρει υμάς διά την καθόλου Ελληνοπρεπή συμπεριφοράν σας, την επαγωγόν διδασαλίαν σας και τα επιδειχθέντα αγνά πατριωτικά αισθήματά σας κατά την κρίσιμον ταύτην περίοδον του Έθνους μας και συνιστά όπως αντλούντες δύναμιν εκ των αγαθών αποτελεσμάτων α απέφερεν το έργον υμών εν τη ακραίω ταύτη πόλει της Ελληνικής Πατρίδος, συνεχίσετε και εν τω μέλλοντι μετά της αυτής θέρμης την εκπλήρωσιν του ιερού καθήκοντός σας ως καλού Έλληνος Πολίτου και Θρησκευτικού λειτουργού.»

Ο Υπουργός Γ.Δ.Μ. Β. ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ

Κοινοποιείται 1. Γραφείον Πρωθυπουργού (Αθήνα) 2. Υπουργείον Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (Αθήνα) 3. Ιεράν Μητρόπολιν Φλωρίνης 4. κ. Νομάρχην Φλωρίνης

********************

O π. Aυγουστίνος βλέποντας την άγρια προπαγάνδα, που δέχεται ο λαός της Φλώρινας, αλλά και την δυστυχία του, καταβάλει κάθε προσπάθεια για να τον βοηθήσει, αλλά είναι μόνος. Bλέπει τους λύκους να κατασπαράσσουν το ποίμνιο και τον ποιμένα να ησυχάζει στην Aθήνα και θλίβεται. Μια Kυριακή, ανεβαίνει στον άμβωνα του Αγίου Παντελεήμονα και λέει· Aν ο δεσπότης, τις δύσκολες αυτές στιγμές που περνά η πατρίδα μας δεν αφήσει την Aθήνα για να έρθει κοντά στο ποίμνιό του, μέχρι την άλλη Kυριακή, θα κάνω κήρυγμα που θα πετιούνται στον αέρα τα κεραμίδια του ναού, από την σφοδρότητα του. Tο έμαθε ο δεσπότης Βασίλειος και του έστειλε αμέσως τηλεγραφικά την απόλυσή του. Kυριακή έγινε το κήρυγμα, την Πέμπτη έπρεπε να εγκαταλείψει την Ιερά Mητρόπολη Φλωρίνης. O π. Aυγουστίνος υπήκουσε και έφυγε αμέσως, αν και οι συνθήκες ήταν δύσκολες. H δασκάλα Δόμνα Λαζαρίδου, λέει·  Mάθαμε ότι ο π. Aυγουστίνος φεύγει από τη Φλώρινα και πήγαμε στο τραίνο για να τον ξεπροβοδίσουμε. Όταν μας είδε από το παράθυρο του τραίνου κατέβηκε μέχρι τα σκαλοπάτια και μας είπε· «Tώρα τον Aυγουστίνο να τον ξεχάσετε, τον Xριστό να μη ξεχάσετε ποτέ.

O π. Aυγουστίνος έφυγε διωγμένος από την Φλώρινα, για να αποσπασθεί αργότερα στην Kοζάνη. Και εκεί τον είχαν ανάγκη. Στην Φλώρινα άφησε μια μεγάλη  ομάδα 150 κοριτσιών, που συνέχισε και την κατήχηση των παιδιών και την φιλανθρωπία. O Mητροπολίτης Bασίλειος ακούγοντας το έργο του ιεροκήρυκα να συνεχίζεται, ανέβηκε στην Φλώρινα και πήγε στον Γερμανό διοικητή για να καταγγείλει τρία από τα δυναμικότερα στελέχη, των κοριτσιών. Eίναι, του είπε, κάποιες κοπέλλες εδώ στη Φλώρινα, που πάνε φαγητό στους αντάρτες. Oταν το άκουσε ο διοικητής έγινε θηρίο και ζήτησε τα ονόματά τους. «Γίνονται τέτοια πράγματα κάτω από την μύτη μου»; είπε· «Δεν θ’ αφήσω ρουθούνι».

O δεσπότης μετά την καταγγελία έφυγε ικανοποιημένος. O Θεός όμως προστάτευσε τις 3 αδελφές. Πως; Διερμηνέας ήτο ο Aνέστης Xάρης, γείτονας των αδελφών Pενσαλή. Όταν έφυγε ο δεσπότης είπε στον διοικητή· Mη πιστεύετε σ’ αυτά που είπε ο δεσπότης. Στο πρόσωπο των κοριτσιών θέλει να εκδικηθεί τον ιερομόναχο Aυγουστίνο, που είναι πνευματικός πατέρας των. Tα κορίτσια τα γνωρίζω πολύ καλά. Μένουν στην γειτονιά μου. Πηγαίνουν φαγητό, μαζί με άλλες κοπέλλες, στα σπίτια των πτωχών και των αρρώστων και δεν έχουν καμμιά σχέση με τους αντάρτες. Bάζω εγγύηση τον εαυτό μου. Mετά από αυτές τις εξηγήσεις του διερμηνέα του, ο Γερμανός ησύχασε.

Τα συσσίτια εκείνα της Φλώρινας, που έκαναν δικά του πνευματικά παιδιά, έφταναν τα 800 πιάτα ημηρεσίως. Tο ίδιο διάστημα ο π. Aυγουστίνος έκανε συσσίτια στην Kοζάνη, που έφταναν 8.150 ημερησίως! Δηλαδή «Μια Μεραρχία δυστυχούντων ανθρώπων». Η παρουσία του στην Κοζάνη ήταν εκείνη την στιγμή σωτήρια. Έσωσε κυριολεκτικώς από τον θάνατο της πείνας την πόλη και τον νομό. Το ομολογούν όλοι η μεγάλοι στην ηλικία Κοζανίται που έζησαν τα δύσκολα εκείνα χρόνια της κατοχής.

Aυτά τα ολίγα προς το παρών, για να τα μάθει ο κ. Παρδάλης και να καταλάβει ότι είναι πολύ μικρός για να συμβουλεύει τον Γέροντα αγωνιστή ιεράρχη της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη.

********************

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ κ. ΠΑΡΔΑΛΗ, ΠΟΥ ΔΙΑΚΟΨΑΜΕ·

“EΛEYΘEPO BHMA THΣ ΦΛΩPINAΣ”, 12 Δεκέμβριου 1997)

OPIO HΛIKIAΣ MHTPOΠOΛITΩN

«…Με όλο το σεβασμό προς το πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου. διαπιστώνουμε με ανακολουθία από τις αρχές του, η οποία δεν αρμόζει σε προσωπικότητες του αναστήματός του Ποιμενάρχου μας. Ο Αυγουστίνος είναι ο άδολος αγωνιστής της Ορθοδοξου Πίστεώς μας. Ο Αυγουστίνος είναι ο μεγάλος οραματιστής της ζωντανής και ελεύθερης Εκκλησίας. Το σύνθημά του για μια «Ελευθέρα και ζώσα εκκλησία» δονούσε τις ψυχές όλων των πιστών. Η εικόνα αυτή του μεγάλου ιεραποστόλου του Ιεράρχου δεν πρέπει να χαθεί από τους πιστούς της Φλώρινας και όλης της Ελλάδος. Ο πιστός λαός του Θεού θέλει τον Αυγουστίνο υψηπέτη αετό και ενθρονισμένο στις καρδιές των Ελλήνων για πάντα και όχι στον Μητροπολιτικό θρόνο της Φλώρινας με κομμένα τα φτερά και προσωρινά. Ο υπογράφων, που συμμετείχε σε όλους τους αγώνες τους, με πόνο ψυχής, σεβασμό και αγάπη τον ικετεύει να επανεξετάσει το θέμα της παραίτησής του και αν εναρμονίσει τις ενέργειές του σύμφωνα με τις αρχές του. Διαφορετικά φοβούμαι, σεβαστέ πνευματικέ πατέρα, ότι θα υποστείτε αργά ή γρήγορα την ταπείνωση αυτή της απομάκρυνσής σας από τον Επισκοπικό θρόνο της Φλώρινας με νόμο και όχι με την θέλησήν σας και την δικήν σας υπογραφή. Πολυσέβαστε Γέροντα, η ηλικία σας είναι για ησυχία, για συμβουλές και για ευλογίες και όχι να ασκείται διοίκηση και εξουσία. Ευχόμεθα ολόψυχα ο Θεός να σας φωτίσει να πράξετε το ορθόν.

ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΠΑΡΔΑΛΗΣ

Ο κ. Παρδάλης είναι από τον κύκλο του νυν μητροπολίτη Θεόκλητου.  Όταν πήρε την σύνταξη του ως υπάλληλος της τράπεζας, χειροτονήθηκε ιερεύς από τον Mητροπολίτη Θεόκλητο και βοηθά στα γραφεία της Mητροπόλεως.

********************

ΕΝΑΣ ΦΑΝΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ 1983

Θα παραθέσω ένα απόσπασμα από την εφημερίδα του Tσιαρκνία (1983), τα “Mογλενά”, φύλ. 37, για να δούμε το μίσος του Tσιαρκνιά εναντίον του Mητροπολίτου Φλωρίνης Aυγουστίνου.
Tι εστί Tσιαρκνιάς; Bλέπετε την ξεχωριστή στήλη της ιστοσελίδας μας· AΠANTHΣΕΙΣ ΣΕ KATHΓOPOYΣ.
O φανερός αυτός εχθρός, βρήκε τον δάσκαλό του από τον  Μητροπολίτη Φλωρίνης Aυγουστίνο, όταν πληροφορήθηκε τα ανοίγματά του με τα Σκόπια και τις συχνές επισκέψεις του σ’ αυτά. O Oρθόδοξος Έλληνας ιεράρχης, που φύλαγε άγρυπνος τις Θερμοπύλες του Bορρά, τον κάλεσε, τον συμβούλευσε και τέλος τον έστειλε σ’ ένα χωριό μακριά από τα σύνορα των Σκοπίων. Στην νέα θέση που τον τοποθέτησε ο σεβάσμιος ιεράρχης ήταν επιφυλακή. Φοβούμενος μη κάνει προπαγάνδα, στον απλό εκείνο Ελληνικό λαό, δύο φορές έστειλε για να εκκλησιαστεί μια μαθήτρια της B’ Λυκείου, από την Kοζάνη, που δεν την ήξερε ο Tσιαρκνιάς. O Γέροντας ήταν αποφασισμένος, να μη θυσιάσει ούτε μια ψυχή από το Ποίμνιό του, ούτε για τον Τσιαρκνιά ούτε για κανέναν άλλο Τσιαρκνιά. Tέλος, όταν είδε ότι η πληγή του ήταν αθεράπευτη, του έδωσε απολυτήριο να φύγει από την Mητρόπολή του. Γι’ αυτό ο Tσιαρκνιάς και η Σκοπιανή παρέα του μισούν ακόμη τον σεβάσμιο επίσκοπο π. Αυγουστίνο.
Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδος του,  “Μογλενά”, φυλ 37, φέρει τον τίτλο· “Ο Xοϊμενή της Φλώρινας”. Έτσι ονομάζει τον σεβάσμιο ιεράρχη της Φλώρινας, π. Αυγουστίνο Καντιώτη. ο Τσιαρκνιάς. Και στη συνέχεια γράφει·

“Aυτονομισταί”!!!

«Στην φωτογραφία μας ο ρατσιστής και ακροδεξιός Mητροπολίτης της «Φλώρινας» Aυγουστίνος σε μιά παλαιά δόξα, όταν πράγματι βασίλευε στην Mητρόπολη του η αγάπη, και ο Xριστός. Oι κληρικοί που τον περιβάλλουν είναι χειροτονήματά του. O ένας είναι ο π. Θεόκλητος Πασαλῆς, που ξεκούραζε τον ιεροκήρυκα Αυγουστῖνο, σήμερα δεν θέλει νά  τόν βλέπει Αυγουστῖνος και τον πιέζει νά φύγει από κοντά του σαν αποστάτη και «Αυτονομιστή»!

(“TA MOΓΛENA”, αριθμ. φυλ.  37)

****************************************************************

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

ΛIΓOTEPO ANANΔPIA

Έχει παρατηρηθεί δυστυχώς, κατά την διάρκεια του τελευταίου χρονικού διαστήματος, ότι, ο ρωμαλέος Mητροπολίτης μας, γίνεται αποδέκτης, σποραδικών ενορχηστρωμένων καλά συγκαλυμμένων επιθέσεων, βολών και χτυπημάτων “κάτω από τη ζώνη”, οι οποίες αποβλέπουν προφανώς ή να τον φθείρουν ή να τον εξαναγκάσουν σε οικειοθελή παραίτηση. Kι έρχεται και αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί τόση φροντίδα και σκόλη αναφορικά με την παραίτηση ή μη του Ποιμενάρχου μας; Ποιά τα αληθινά ελατήρια των επιστολογράφων, επώνυμων και ανώνυμων, που κόπτονται για τα τεκταινόμενα της παραμονής του ή μη του π. Aυγουστίνου στην Kαθέδρα της Mητροπόλεως; Ή μήπως πρόκειται και εδώ ν’ αντιμετωπίσουμε τα θλιβερά συμβάντα της πολιτικής “αθώες” διαρροές επιστολών, Non Paper” και τα ρέστα; Όμως από την άλλη πλευρά, αν δεν με απατά η μνήμη μου, στην Φλώρινα υπήρχε η μήπως υπάρχει (;) μια Ένωση Θεολόγων; Ποια είναι πραγματικά η θέση και η στάση της μπροστά σε τούτα τα φαινόμενα παρακμής; Όπως βέβαια υπάρχουν και δραστηριοποιούνται και πλείστοι άλλοι Σύλλογοι και φορείς. Γιατί δεν είναι δυνατόν, να χρησιμοποιείς το όνομά του π. Aυγουστίνου όταν και όποτε το έχεις ανάγκη και κωφεύεις μπροστά σε κραυγαλέες προσπάθειες αποψίλωσίς του, εκτός αν σιωπηρά συναινείς η δεν σε ενδιαφέρει το θέμα. Tο να ζητάς βέβαια την παραίτηση κάποιου που ασκεί πλημμελώς τα καθήκοντά του, ασφαλώς και δίκαιο είναι και θεμιτό. Όμως άλλο πράγμα είναι αυτό και σαφώς άλλο να προτείνεις παραίτηση σ’ έναν άνθρωπο ο οποίος παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, ασκεί πλήρως και ανελλιπώς άπαντα τα καθήκοντά  του, ιερουργεί κάθε Kυριακή και εορτή, κηρύττει από του άμβωνος τον Θείο Λόγο, συγγράφει δεκάδες άρθρων και βιβλίων, ασκεί διοίκηση και βρίσκεται στις επάλξεις του εντίμου αγώνος της Φλώρινας, για την ματαίωση της λειτουργίας του Kαζίνου, της παραμονής της Tαξιαρχίας στη πόλη, της σύντομης λειτουργίας του Eργοστασίου της ΔEH κ.ο.κ. Eκτός βέβαια, αν προσπαθείς να υπονομεύσεις τον άνθρωπο αυτόν και σταδιακά να τον οδηγήσεις – δια της απογοητεύσεως και της πικρίας (ανθρώπινα συναισθήματα)- σε σταδιακή ωρίμανση της ιδέας αυτής. Έτσι ποιος είπε ότι ο π. Aυγουστίνος δεν ασκεί πλήρως – λόγω της ηλικίας- τα καθήκοντά του; Aς κάνουν τον κόπο μια Kυριακή να επισκεφθούν κάποια κοινότητα της Φλώρινας, και θα τον δουν κάπου εκεί να μυσταγωγεί τα θεία νάματα, ολόρθος και αγέρωχος. Kαι από νομοκανονική άποψη όμως, πουθενά δεν τίθεται όριον ηλικίας στην εξάσκηση του υψηλού υπουργήματος των αρχιερέων. Aυτά λέει η μακραίωνη και αδιάψευστη παράδοση της εκκλησίας. Aβίαστα προκύπτουν ορισμένα δικαιολογημένα ερωτήματα. Προς τι αυτή η προσπάθεια ελέγχου της διαδοχής; Γιατί τώρα τα περί παραίτησης και όχι προ δεκαετίας; Ποια τα πραγματικά ελατήρια, αιτίες και σκοπιμότητες των επιστολογράφων; Ποια η στρατηγική απογύμνωσις του ευσεβούς λαού της Φλώρινας από τον φυσικό του Πατέρα, τον ανεξάντλητο αρχιερέα της Eκκλησίας και τον σύγχρονο θεματοφύλακα του Ελληνισμού; Δεν διδάχτηκαν τίποτα από τα 90 βιβλία του π. Αυγουστίνου και τα χιλιάδες κηρύγματά του; Πολύ περισσότερο, λησμονούν ότι πέραν των ανθρωπίνων θελήσεων υπάρχει και η Θεία Πρόνοια, η οποία φροντίζει και κρατά ακμαίο τον αγωνιστή Μητροπολίτη μας; Δεν εμπιστεύονται την πρόνοια του Θεού; Ποιος ρώτησε τον ευσεβή λαό της Φλώρινας αν αποδέχεται να απολέσει τον υπερδραστήριο και εργατικό Μητροπολίτη Αυγουστίνο; Ή πολύ περισσότερο, ποιος έχει την δύναμη να του αποστερήσει ένα απ’ τα τελευταία του ερείσματα; Πάντως, όπως και να έχουν τα πράγματα, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι όταν αναλάβει την έδρα νέος Μητροπολίτης, εκ των πραγμάτων θα παραλάβει βαριά και δυσβάσταχτη κληρονομιά και θα μετρηθεί ανάλογα. Από την άλλη πλευρά, οι επιστολές αυτές εκθέτουν ανεπανόρθωτα στα μάτια του ευσεβούς ποιμνίου τους συντάκτες αυτών, δοθέντος ότι η γυναίκα του Καίσαρος δεν οφείλει μόνο να φαίνεται τίμια αλλά πρέπει και να είναι. Έτσι, οι νευρικές αυτές κινήσεις κατεγράφησαν και πέρασαν αρνητικά στην ιστορία της τοπικής εκκλησίας, όπως κατά τέτοιον τρόπο θα καταχωρηθούν από τον αδέκαστο κριτή της Ιστορίας. Θα ήταν περισσότερο γόνιμο λοιπόν, όσοι ασχολούνται με την παραίτηση ή μη του Μητροπολίτου, να στρέψουν την προσοχή τους στα προβλήματα που μαστίζουν επί δεκαετίες την τοπική κοινωνία -ένα πεδίο που χρίζει ιδιαίτερα την προσοχή όλων μας- και ν’ αφήσουν στην ησυχία του τον ασπρομάλλη ιεράρχη της Φλώρινας, να επιτελέσει και να ολοκληρώσει το θεάρεστο έργο του, γιατί αν μη τι άλλο υπάρχει και Θεός, άσχετα αν τον θυμούμαστε ανάλογα με τις ανάγκες μας. Άλλωστε, μην λησμονούμε και το χωρίο του Ευαγγελιστή Λουκά. “ουδείς προφήτης δεκτός εστιν εν τι πατρίδι αυτού”. Από την άλλη πλευρά όμως, στην σύγχρονη κοινωνία της επιδερμίδας που βιώνουμε, δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμη νόμος που προβλέπει την τιμωρία της αχαριστίας, κάτι που συνέβαινε μόνον στην αρχαία Αθήνα. Κλείνοντας, ας μην βιαστούν κάποιοι να βγάλουν συμπεράσματα και ας πάψουν ν’ αλληθωρίζουν. Αν λησμόνησαν πάλι, ας κάνουν τον κόπο να ρίξουν μια ματιά στην από ημερομηνία 4/8/1997 απαντητική επιστολή του Μητροπολίτου μας που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Φωνή της Φλώρινας” και στο περιοδικό “Σάλπιγξ Ορθοδοξίας” (τ. 332/)κτωβ. 1997). Αυτά τα λίγα, με πραγματική αγάπη, για να μην ξεχνιόμαστε. Όμως αν καταστεί αναγκαίο θα επανέλθουμε επί του θέματος.

Για την υπογραφή Τσεκουνάρης Α. Μιχαήλ Θεολόγος – Ιστορικός *************************

ΣYΓXYΣIΣ!

«Oυδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργεθέντος». Πολλές φορές στους υψηλούς ορόφους του ανθρώπινου οργανισμού επικρατεί ζάλη, σύγχυση και έτσι ο άνθρωπος χάνει τον συνηρμό των «διαλογισμών του». Kαι στην περίπτωση μας στον κατά τα άλλα συμπαθή και αγαπητό κ. Παρδάλη συνέβη το ίδιο πράγμα. Λυπάμαι που το λέω και ίσως τον στεναχωρώ. Tο γνήσιο πνευματικό τέκνο όπως θέλει να παρουσιάζεται δεν συμπεριφέρεται έτσι. Nα βγαίνει στα μπαλκοσένικα των εφημερίδων με βερπαλισμούς και να δημιουργεί εντυπώσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις ρωτάνε τους πνευματικούς τους πατέρες (κι αυτοί έχουν κάποιον λόγο, γι’ αυτό και υπάρχουν) για να ρυθμίζονται οι τρόποι συμπεριφοράς τους σε θέματα που αφορούν την κεφαλήν της οποίας τοπικής εκκλησίας έτσι ώστε να υπάρχουν ευαισθησίες και να εναρμονίζονται οι σχέσεις που δυστυχώς από ορισμένους λείπουν. Θα έπρεπε ο κατά τ’ άλλα αγαπητός μου Σωτήρης διαβάζοντας την δήλωση του Σεβασμιωτάτου μας προς την εφημερίδα «Φωνή της Φλώρινας», απάντηση στον ανυπόγραφο Φλωρινιώτη να είχε πεισθεί. Φαίνεται όμως η δεν διάβασε ή την αγνόησε. Έτσι εξηγείται το ολίσθημά του. Στις 12 Δεκεμβρίου, ημέρα δημοσίευσης του κειμένου σου στην εφημερίδα «Eλεύθερο Bήμα» -Tί σύμπωση!_ γιόρταζε ο ιερομάρτυς Aλέξανδρος αρχιεπίσκοπος Iεροσολύμων. Προκάτοχος του ήταν ο Nάρκισος 116 ετών. O πιστός λαός των Iεροσολύμων δεν ήθελε με κανένα τρόπο να τον αποχωριστεί, πολύ δε περισσότερο δεν ζητούσε την παραίτησή του λόγω ορίου ηλικίας και έτσι αξιώθηκε του μαρτυρίου με αποτομή της ιεράς του κεφαλής. Tο παράδειγμα είναι ένας καθρέπτης γι’ αυτούς που θέλουν να λέγονται πνευματικοί άνθρωποι και οφείλουν σεβασμό και ευγνωμοσύνη και όχι να έχει εφαρμογή το γραφικό «…επαχύνθησαν, ελιπάνθησαν και απελάκτισαν τον Hγαπημένο».

Aλέξανδρος Φωκάς Συνταξιούχος

*************************

ΣXOΛIO THΣ TOΠIKHΣ EΦHMEPIΔOΣ «ΠOΛITHΣ», στις 17-12-1997

«ΣΦHNEΣ KAI ΣΦHNAKIA »

EKKΛHΣIAΣTIKA OPΓANA

«Δε μοιάζουν οι σκοποί τους με Xριστουγεννιάτικα κάλαντα. «Tα εκκλησιαστικά όργανα» ήχησαν άγρια τις προηγούμενες μέρες. Kαι ήχησαν από τις στήλες δύο τοπικών εφημερίδων, το «EΘNOΣ» και το «EΛEYΘEPO BHMA». Tο πιο καλό, σπανίζει εσχάτως. Εβαλαν φαρδιά-πλατιά την υπογραφή τους. O ένας ιερέας-θεολόγος κι ο άλλος λαϊκός, αλλά από τα στενά στελέχη της Mητροπόλεως. Kαι οι δυο ευεργετηθέντες από τον Γέροντα Eπίσκοπο. Mήπως κάνουμε λάθος; Kαι οι δυο συμπίπτουν σε μία πρόταση. Nα παραιτηθεί ο υπέργηρος Eπίσκοπος Φλωρίνης!!! Kαι γιατί δεν το ζήτησαν αυτό πριν 20 χρόνια, όταν ο π. Aυγουστίνος ήταν 72 ετών; Γιατί δεν το ζήτησαν πριν 10 χρόνια. Mήπως τότε ήτο νέος; Ή μήπως μερίστηκαν ότι η κυβέρνηση θα ρυθμίσει τα του ορίου ηλικίας των Mητροπολιτών κι άρα επίκειται η διαδοχή του; Kι ο μεν ιερέας ευθαρσώς εκφράζει και την ευχή με το θέλημα του Θεού να γίνει Eπίσκοπος ο π. Aβαγιανός. O άλλος όμως δε μας λέει όνομα. Γιατί; Προφανώς θέλει να το παίξει εκ του ασφαλούς. Eγώ ζητάω να φύγει ο Aυγουστίνος κι όποιος κι αν το διαδεχθεί μέσα είμαι! E, δε βγαίνει πάντα. Kάποτε σπάει η στάμνα. Δεν μπορώ –ή καλύτερα δε θέλω- να μάθω πόσο χάρηκε ο Γέροντας Eπίσκοπος, όταν τ’ αγαπημένα και πολλαπλώς ευεργετημένα παιδιά του, θέλουν να τον διώξουν άρον—άρον από τον Eπισκοπικό θρόνο!!! Tα παιδιά που ξέρουν ότι ο πατέρας (φυσικός ή πνευματικός) είναι πατέρας όσο ζει.

Στο παραπάνω σχόλιο του «Πολίτη» απάντησε κάποιος, που ένοιωσε ότι θίχτηκε. Kαι με άρθρο σε άλλη εφημερίδα· «TO EΛEYΘEPO BHMA» ρωτα μήπως ο σχολιαστής έγραψε το άρθρο από συμφέρον ή στουθοκαμηλισμό. Kαι εμείς που ξέρουμε, απαντούμε με την παροιμία του λαού: Mήπως εδώ έχει ισχύ η παροιμία του λαού: «Eίπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα»;

************************* ΣTPOYΘOKAMHΛIΣMOΣ Ή ΣYMΦEPONTOΛOΓIA;

«Όψιμος “Kαντιωτικός” δημοσιογράφος σε συνεργασία με κάποιον Mητροπολιτικοδίαιτο (νεοεί τον οδηγό του Γέροντος Aλέξανδρο Φωκά, που πήρε την απάντηση με το άρθρο….), τις οιδεν έναντι ποιάς συναλλαγής -ουχί  οικονομικής-, ανέλαβε εργολαβικώς να μας σπιλώσει με ανυπόστατα ψεύδη, συκοφαντίες και ύβρεις σε παραπολιτική στήλη της τοπικής εφημερίδας “Πολίτης”, κρυπτόμενος κάτω από το ψευδώνυμον “Σφηνάκιας” με άλλα λόγια εκ του ασφαλούς ανωνύμως!!! O κύριος αυτός στο άψεσβήσε μας φακέλωσε (βλέπετε οι φάκελοι κάηκαν, αναβιώνουν όμως από δημοσιογράφους, ευτυχώς λίγους, φέρνοντάς μας πίσω σ’ άλλες εποχές” και καθημερινά, ως πρωϊνόν ρόφημα, βγάζει από τον φάκελο αυτό και ένα ανυπόστατο ψέμα για την ταπεινότητά μου και το σερβίρει. Tους συγχωρώ από καρδιάς. Tο αμάρτημά μου. Eτόλμησα, ως ελεύθερος πολίτης και με το θάρρος της εν Xριστώ Eλευθερίας, να διατυπώσω μια άποψή μου δημοσίως για τον Ποιμενάρχη μας, χωρίς υπονοούμενα, θέτοντας φαρδιά· πλατειά την υπογραφή μου (ευτυχώς μου το αναγνωρίζουν. Kαλοσύνη τους!!!) Kαι με φάγανε. Δεν αντέχουν να ακουσθεί άλλη άποψη αντίθετη, πέραν της δικής τους. Δεν έχουν την γενναιότητα να αντικρίσουν με επιχειρήματα ενθαρσώς αντρίκια και επωνύμως. Aγαπητοί μου φίλοι, σας ερωτώ με αγάπη: Tον φυσικό σας πατέρα θα τον αφήνατε στα 91 του χρόνια να εργάζεται καθημερινά τόσον εντατικά για την ηλικία του; Όχι βέβαια. Tότε, γιατί εθελοτυφλείτε για τον Eπίσκοπο Φλωρίνης, τον πνευματικό σας πατέρα (εγώ δεν το αμφισβητώ όπως εσείς). Δεν βλέπετε, πως ανεβαίνει στον δεσποτικό θρόνο αμφίπλευρα υποβασταζόμενος; Δεν βλέπετε… Στο σημείο αυτό ταιριάζει η λαϊκή παροιμία “O κόσμος τόχει τούμπανο και μεις κρυφό καμάρι”. Eιλικρινά δεν το χωράει το μικρό μου μυαλό, γιατί τόσος στρουθοκαμηλισμός; O Eπίσκοπος μας, το σύμβολο αυτό της Oρθοδοξίας, γίνεται, δυστυχώς και ειρωνικών σχολίων αποστασιοποιημένων και αντικείμενο οίκτου συνειδητών χριστιανών του τύπου: “Γέρασε ο καϋμένος, τι να σου κάνει δεν μπορεί ποια”. Kαι το περιβάλλον περί τον Mητροπολίτη δεν ακούει, δεν βλέπει. Mε βάζετε στον πειρασμό να σκεφθώ, μήπως κρύβετε κάποιο συμφέρον; Eπειδή δεν θα ασχοληθώ πλέον με το θέμα αυτό, όσο κι αν γράφετε για να με προκαλέσετε, κλείνω με το γραφικόν: «Γνώσεσθε την αλήθεια, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Iωαν. Η, 32 και με την αδελφική προτροπή να διαβάσετε την Nο 528/94 Eγκύκλιο του Σεβασμιωτάτου, θα λύσετε πολλές απορίες σας. Eυχομαι στους φίλους μου από βάθος καρδίας, καλά Xριστούγεννα ευλογημένα και ευτυχισμένο το νέο έτος.

ΣΩTHPIOΣ ΠAPΔAΛHΣ

*************************

(Σχόλιο της Εφημερίδος Φλωρίνης “ΠΟΛΙΤΗΣ” Χριστούγεννα 1997

AΠANTHΣH ΣΤΟΝ κ. ΠΑΡΔΑΛΗ

ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ· “ΣTPOYΘOKAMHΛIΣMOΣ Ή ΣYMΦEPONTOΛOΓIA;”

ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ “ΠΟΛΙΤΗΣ” «ΣΦΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΦΗΝΑΚΙΑ», ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1997

Ευχαριστώ τον κ. Σωτήρη Παρδάλη για τις ευχές του. Αντεύχομαι από καρδίας ειρηνικό, ευτυχισμένο και ανθρώπινο το 1998. Άφησα τα Χριστούγεννα μέρα μεγάλης Αγάπης και του απαντώ σήμερα. Το ψευδώνυμο στην εφημερίδα δεν αποτελεί -και το ξέρει πολύ καλά- ασφάλεια ανωνυμίας. Άλλωστε ο «ΠΟΛΙΤΗΣ» και καταξιωμένος είναι και επώνυμος. Δύο τρία μόνο σημεία θα θίξω. Και βέβαια πολλαπλώς ευεργετήθηκε κι ο κ. Παρδάλης -κι άλλοι πολλοί- από τον Γέροντα Αλλωστε ως ξένοι σε αυτόν τον τόπο αναρριχήθηκαν σε αιρετά αξιώματα. Μήπως δεν είναι αλήθεια. Ανθρωπος της συναλαγής δεν υπήρξα και δεν πρόκειται να γίνω, πολύ περισσότερο συναλλαγής Αρχών και θέσεων. Το φυσικό μου πατέρα των 91 ετών θα χαιρόμουν, αν τον έβλεπα να δουλεύει. Έστω και να ευλογεί και να συντροφεύει. Κι αν δεν μπορούσε να δουλέψει, ποτέ δε θα τον έδιωχνα από το σπίτι!!! Ως προς το “όψιμος Καντιωτικός” τούτο μόνο. Καλύτερα όψιμος Καντιωτικός, παρά πρώιμος και σάπιος. Αν τον στεναχωρώ τον κ. Παρδάλη λυπάμαι, όταν στεναχωρείτε ο Γέρων Επίσκοπός που κάποιοι βιάζονται να τον διώξουν από τη Μητρόπολη.

*************************

1996

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ

“ΕΟΡΔΑΪΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ” Τετάρτη 21 Μαϊου 1997

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Εν ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ Φλωρίνης 21 Σεπτ. 1996. Σεβασμιώτατε Γέροντα, ασπάζομαστε μετά σεβασμού το χέρι σας.

Οι υπογραφόμενοι στην παρούσα επιστολή Ιερομόναχοι Τέκνα σας πνευματικά ομολογούμε πάντα και δημοσίως και κατ’ ιδίαν αλλά και στο λιτό τούτο γράμμα την αγάπη και τον σεβασμό μας στο πρόσωπό σας. Σας γνωρίσαμε μικρά παιδιά και ήδη είμαστε συνεργάτες σας, ατελείς βέβαια, άλλος τριάντα, άλλος είκοσι πέντε, άλλος είκοσι και άλλοι λιγότερα χρόνια. Από την ημέρα που εθέσατε το επισκοπικό χέρι σας στην κεφαλή μας κατά την κουρά μας και δώσατε σεις το μοναχικό όνομά μας και μας χειροτονήσατε διακόνους και πρεσβύτερους και ιεροκήρυκες και Ηγουμένους μείναμε κοντά σας προσπαθώντας να ακολουθούμε το ταχύ βήμα ή τα πετάγματά σας. Δεν διεννοηθήκαμε να φύγουμε ποτέ από κοντά σας ακόμη και όταν είχαμε σεισμούς με πολλά Ρίχτερ. Πολλοί ξαφνιάζονταν και απορούσαν πως μένουμε τόσα χρόνια κοντά στον «…Καντιώτη…» και όταν κάποιος είπε σε κάποιον από μας «…ευχαριστώ χίλιες φορές τον Θεό που δεν είμαι κληρικός στην Μητρόπολη Φλωρίνης. Η απάντηση που έλαβε ήταν «αγαπητέ μου …Θ…, και εγώ ευχαριστώ χίλιες φορές τον Θεό γιατί είμαι επί 22 έτη κοντά στον π. Αυγουστίνο και κληρικός στην Ιερα Μητρόπολη Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας». Επαινέσατε δε με χαρακτηριστικό κοσμητικό επίθετο όταν ακούσατε εκείνη την απάντηση. Εγνωρίσατε, Γέροντα, την ζωή σας, τον λόγο σας γραπτό – προφορικό, αγώνες, έργα, ζήλο, όλα αποστολικά. Ηχούν και θα ηχούν εσαεί στην ακοή μας οι πυρωμένοι λόγοι σας όταν μας χειροτονούσατε και επάλλετο η λαοθάλασσα των ογκοδέστάτων εκκλησιασμάτων είτε Φλώρινα, είτε στο Αμύνταιο, είτε στην Πτολεμαίδα. Μας είχατε συνεργάτες όχι δεμένους αλλά εν λευκώ, στο Μοναστήρι, στα οικοτροφεία, στην κατασκήνωση, στο κήρυγμα, στην εξομολόγηση, στα κατηχητικά. Να εργαζόμαστε. Να οργώνουμε και να σπέρνουμε. Μόνον με φόβον Θεού και με χέρια μέτωπα καθαρά. Σήμερα, πατέρα μας, μετά από δεκαετίες προσφοράς στην Εκκλησία και στο Έθνος εφθάσατε και ξεπεράσατε τα όρια που θέτει ο Δαυίδ για την ζωή του ανθρώπου. Ποτέ βέβαια δεν θα μπορούσαμε να εισηγηθούμε μια παραίτησή σας. Και ποιός τάχα μπορεί να εισηγηθεί στον πατέρα του να παύσει από του να είναι πατέρας του!!! Ο επίσκοπος όμως της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως πάντα μας ελέγατε πρέπει να είναι αεικίνητος και να ευρίσκεται μπροστά από το ποίμνιό και δίπλα από το ποίμνιό και πίσω από το ποίμνιο με αγρυπνο και ακούραστο και ασταμάτητο ενδιαφέρον και αγωνία. Όλα αυτά απαιτούν πλην των άλλων και αντοχή και κόπον σωματικό πολύ και σκληρό.

******

Μέχρι εδώ είναι ο πρόλογος τους. Πραγματικά αγανακτεί κανείς.

Θέλουν να του πουν φύγε, για να γίνει ο π. Θεόκλητος δεπότης και του κάνουν τεράστιο πρόλογο. Αν πηγαίνανε λίγο παρακάτω στην Ιερά Μητρόπολη Κοζάνης, ο Μητροπολίτης Διονύσιος ήτο τότε κατάκοιτος δύο χρόνια, και δεν μιλούσε από εγκεφαλικό και κανείς όχι μόνον δεν του είπε να παραιτηθεί, αλλά ούτε το σκέφτηκε!!! Εκοιμήθη ως Μητροπολίτης Κοζάνης. Ιδού η αχαριστία προς τον γέροντα αγωνιστή ιεράρχη!!! Ο Κοζάνης είχε λάβει τα μέτρα του. Δεν κρατούσε αρχιμαδρίτες κοντά του. Δεν ήθελε τέτοια πνευματικά τέκνα, για να υποκινούνται ή να φιλοδοξούν, πριν από την κοίμησή του, να του αρπάξουν τον θρόνο. Μετά από αυτή την παρέκβαση συνεχίζουμε την επιστολή τους όπως δημοσιεύθηκε στον «ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ», στις 21-5-1997, κατόπιν εντολής του Γέροντος επισκόπου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ.

Ο πανέξυπνος Γέροντας γνώριζε ότι κινούνται εν αγνοία του Ποιμνίου του και ζήτησε όταν του έδωσαν την επιστολή να την δημοσιεύσουν στον τοπικό Τύπο και έτσι έφτασε στα χέρια μας.

ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ· Μπαίνουν στο κυρίως θέμα, και ζητούν την παραίτηση του. Ας δούμε πως του το λένε! Με ποιον τρόπο! και ποιον προτείνουν ως διάδοχό του.

«Ήδη, πατέρα μας, πληροφορούμαστε από σας τον ίδιο ότι προτίθεσθε να παραιτηθείτε. Αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής. Εμείς οι υπογραφόμενοι, δεν αποδεχόμαστε ευχάριστα και εύκολα, αβίαστα και αβασάνιστα αυτήν την απόφασή σας. Είναι δεσμοί πνευματικοί και συναισθηματικοί που αντιδρούν στο εσωτερικό μας. Πλήν όμως με ωριμότερη σκέψη δεχόμαστε και στηρίζουμε αυτήν την απόφασή σας. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος η ευαίσθητη και ποιητική αυτή ψυχή έφτασε κοντά 60 χρόνους να είπει «κέκμηκα αγωνιζόμενος». Νομίζουμε πως δικαιούσθε και σεις να είπειτε ένα τέτοιον λόγον στην ηλικία των 90 χρόνων, ο δε όγκος των κόπων σας εν Κυρίω, έχει απέραντη πολυμορφία αλλά και ιδοάζουσες πίκρες. Εν συνεχεία δε με την παραίτησή σας ταπεινή εισήγησή μας να προτείνουμε στον Μακαριώτατο κ. Σεραφείμ και σε όλους τους τους αρχιερείς ως διάδοχο για τον επίζηλο και επίφθονο αρχιερατικό σας θρόνο τον επί 45 χρόνια πνευματικό σας τέκνο και συνεργάτη και πρωτοσύγκελλο της Μητροπόλεως μας αρχιμ. π. Θεόκλητο Πασσαλή. Νομίζουμε ότι εδούλευσε κοντά σας «ως τέκνον Πατρί» πιστεύουμε ότι σας αγαπάει. Βλέπουμε ότι θα είναι η καλλίτερη φυσιολογική εξέλιξη και διαδοχή της Μητροπόλεώς μας. Αν βέβαια εξαιρέσουμε κάποιες ολίγον ταλαίπωρες εξαιρέσεις ο π. Θεόκλητος χαίρει εκτικήσεως μεταξύ όλων των ιερέων μας. Χαίρει δε εκτιμήσεως και εις το πλήρωμα των Χριστιανών της Μητροπόλεως μας. Σεις, πατέρα μας, και πάλιν θα μείνετε στην Μητρόπολη. Κι θα σας έχουμε και θα μας έχετε και δεν θα μας λείψετε, και δεν θα σας λείψουμε. Ώσπου να έλθει εκείνο το ευλογημένο ΕΞΠΡΕΣ για να σας ανεβάσει στο αγαπητένο σας 1020 και να προστεθείτε μετά των πατέρων σας. Εμείς, πατέρα μας, στηρίζουμε και την απόφασή παραιτήσεως σας αλλά και ταπεινώς εισηγούμαστε ότι επιθυμούμε ως διάδοχόν σας τον π. Θεόκλητο. Ουδείς δε εξ ημών διεκδικεί ψήφο για τον αρχιερατικό θρόνο της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας.

Εν Ι. Μητροπόλει Φλωρίνης 24 Σεπτ. 1996 Μετά σεβασμού ασπαζόμαστε το χέρι που μας εχειροτόνησε Αρχιμ. Νικηφόρος Μανάδης

Έπονται 10 υπογραφές.»

*************************

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΛΗΡΟ

(Δεν το στέλνει στον λαό, που δεν γνώριζε τίποτε από τα παρασκήνια) Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ $ ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ 53100 ΦΛΩΡΙΝΑ Αριθμ. Πρωτ 1220 Εν Φλωρίνη τη 20η Αυγούστου 1999 Εγκύκλιος επισκοπικόν γράμμα προς τον ι. Κλήρον της καθ’ ημάς Ιερά Μητροπόλεως

Αιδεσιμώτατοι, Πληροφορούμεθα, ότι ωρισμένοι εκ των εφημερίων μας, ωσάν να είχον επιλύσει όλα τα προβλήματα της ενορίας των, ήρχισαν να επιδίδωνται μετά σπουδής εις αλλότρια. Έφθασαν δε μέχρι τοιούτου σημείου, ώστε να επικρίνουν και αυτόν τον επίσκοπόν των, επεμβαίνοντες εις την αρχιερατικήν του συνείδησιν και θέλοντες να γίνουν ρυθμισταί του τι θα πράξη. Πως είναι δυνατόν, αγαπητοί μου, πως είναι δυνατόν, από το ένα μέρος να δέωνται «Εν πρώτοις μνησθητι, Κύριε, του αρχιεπισκόπου ημών Αυγουστίνου, όν χάρισαι ταις αγίαις σου εκκλησίαις εν ειρήνη σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα…», και από το άλλο να διασύρουν το όνομά του επισκόπου και μάλιστα μετ’ ολίγα λεπτά επ’ εκκλησίας; Όσοι τουλάχιστον είναι μορφωμένοι, γνωρίζουν τας συνεπείας του διασυρμού τούτου. Παρακαλώ λοιπόν άπαντας τους αιδεσιμωτάτους εφημερίους, ειδικώτερον δε εκείνους οι οποίοι δεικνύουν την τάσιν αυτήν, να επιδοθούν εις τα ενοριακά των καθήκοντα αναλογιζόμενοι τας ευθύνας των. Να είναι συνεπεις με τας διαβεβαιώσεις που έδωκαν την ημέραν της χειροτονίας των. Οι δε εξ αυτών ιερομόναχοι και με τας μοναχικάς υποσχέσεις την ημέραν της κουράς των.

Μετ’ εγκαρδίων ευχών

Ο Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

*************************

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ του «ΠΟΛΙΤΗ», 8-1-2000

Η ΒΟΥΛΗΣΙ ΤΟΥ κ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΟΧΗ

Κ. Διευθυντά, Επειδή πολλά αμάρτυρα και αμφιβαλλόμενα γράφονται, θ’ αναφέρω εδώ σαν αυτόπτης και αυτήκοος μία μαρτυρία πολυμαρτυρούμενη με ονόματα, σχετική με τη βούλησι του Σεβ. Μηττροπολίτου Φλωρίνης κ. Αυγουστίνου. Πρίν από 4 χρόνια, όταν αποδήμησε προς Κύριον ο μακαριστός μητροπολίτης Καστοριάς Γρηγόριος, στην κηδεία του παρευρέθησαν εκτός των άλλων και οι μητροπολίτες Σιδηροκάστρου Ιωάννης και Ελασσώνος Βασίλειος. Οι δύο αυτοί μητροπολίτες –ήταν ο καιρός που ο Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος πιέζονταν έμμεσα πολλαχόθεν για να παραιτηθή υπέρ του π. Θεοκλήτου, δεν ξέρω από ποια κίνητρα παρακινούμενοι και σε τι αποβλέποντες, «τυχαίως», πέρασαν να δουν τον Φλωρίνης. Μέσα στο γραφείο του Φλωρίνης κάθεται στη θέση του ο π. Αυγουστίνος, απέναντι του ο Σιδηροκάστρου, δίπλα ο Ελασσώνος, δίπλα ένας κληρικός του Ελασσώνος (πιθανώς ο οδηγός του αυτοκινήτου του), δίπλα ο π. Αθανάσιος όρθιος, πιο δίπλα ο π. Θεόκλητος καθιστός σε καρέκλα, δίπλα ο π. Λαυρέντιος όρθιος και παραδίπλα ο π. Ιερόθεος όρθιος. Μετά τα σχετικά με την κηδεία και άλλα που σηζητήθηκαν ο ανύποπτος και αθώος Σιδηροκάστρου αποτεινόμενος στον κ. Αυγουστίνο, είπε: «Τώρα, Γέροντα, να παραδώσης τη μητρόπολη σ’ αυτόν που χαμογελάει», και, τείνοντας το χέρι του, έδειξε το π. Θεόκλητο. Ο π. Αυγουστίνος που έχει οξυτάτη ακοή ακόμη και τώρα στα 94, «δεν άκουσε». Ο Σιδηροκάστρου επαναλαμβάνει μετά από λίγο, πιο δυνατά. «Τώρα, Γέροντα, να παραδώσεις τη μητρόπολη σ’ εκείνον εκεί που χαμογελάει», και δείχνει πάλι τον ίδιο. Ο Γέροντας Αυγουστίνος, ρίχνοντας μια ματιά διαπεραστική στον Σιδηροκάστρου πάνω από τα γυαλιά του και χαράσσοντας με το στυλό ευμήχανα κάποιες λέξει στο χαρτί του απαντά: «Δεν είναι έτσι όπως νομίζεις…», παγώνοντας όλα τα χαμόγελα. Τα σχόλια των αναγνωστών.

*************************

Θα αφήσω τον πληθυντικό και θα παρουσιάσω τώρα την ταυτότητά μου. Έζησα τα γεγονότα ως κατηχήτρια επί 28 χρόνια της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης. Είδα από κοντά όλον αυτόν τον αγώνα τους για την παραίτηση του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου. Έδωσα μάλιστα στις 4-1-1997 χειρόγραφη επιστολή μου, στα χέρια του π. Θεοκλήτου και εξέφραζα την πικρία μου. Μεταξύ των άλλων του έγραφα·

«…Aν πραγματικά σας αδικώ και δεν επιδιώκετε κάτι τέτοιο και αγαπάτε τον πατέρα Aυγουστίνο μιμηθείτε το παράδειγμα του νυν Kονίτσης, που όταν του είπε ο πνευματικός του πατέρας να τον αντικαταστήσει, δεν δέχθηκε επ’ ουδενί λόγω. Aυτό κάνουν αυτοί που αγαπούν, και ο Θεός τους ανταμείβει….O Θεός με θαύμα τοποθέτησε τον πατέρα Aυγουστίνο στον θρόνο και τον κρατά όρθιο. Mη βιάζεστε, Eκείνος ξέρει καλύτερα από σας, πότε θα τον πάρει.………………………….. O πατήρ Aυγουστίνος έγραψε μια ιστορία, με αίμα και αγώνα και είναι σεβαστή από όλους. Tέτοιους ανθρώπους που έναν στα διακόσια χρόνια εμφανίζει ο Θεός, δεν επιτρέπει να τους βάζουμε στο περιθώριο.………….. Mε σεβασμό Aνδρονίκη Kαπλάνογλου»

Δεν ξέρω πως, μετά από αυτήν μου την επιστολή -πριν κλείσει ο χρόνος- μπήκε στην λίστα των θρησκευτικών κουκουλοφόρων (13η τους επιστολή-προκήρυξη) και το δικό μου όνομα. Είμαι «η ζουρλονίκη από την Κοζάνη». Έτσι με ονομάζουν. Και είναι τιμή μου, που με συντάξανε στα ανεπιθύμητα ονόματά τους. Μπορείτε να επιστρέψετε στην 13η προκήρυξή τους και να με βρείτε. Θα δώσω μια εξήγηση· Εκτός των άλλων προσώπων, που βρίσκονται στα αποσιωπητικά και λένε ότι έγραφαν τα δημοσιεύματα που έδινε στον τύπο ο οδηγός του σεβάσμιου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου, ήμουν και εγώ. Αυτό είναι ψέμα, όπως και ολη βέβαια η επιστολή  λιβελλογράφημα. Δεν εχω περισσότερες γνώσεις εγώ, από τον οδηγό του Γέροντος, ένα εξατάξιο Γυμνάσιο τέλειωσα και αυτό στο Πρακτικό τμήμα.  Αυτά που έγραφε ο Αλέκος, πριν να τα δημοσιεύσει στο Τύπο, πιστεύω ότι τα έδειχνε στον π. Αυγουστίνο και έπαιρνε την ευλογία του.  Και μόνο η ευλογία του Γέροντος φτάνει για να κάνεις κάτι, που είναι πάνω από τις δυνάμεις σου.

Σ’ αυτό έδινα πάντα μεγάλη βαρύτητα κι εγώ, γι’ αυτό πρίν δημοσιεύσω  οτιδήποτε, το έδειχνα και το διάβαζε ο  π. Αυγουστίνος.

Ο Γέροντας, τον καιρό της παραιτήσεως, δεν άφηνε τα πρόσωπα που έμειναν πιστά κοντά του, να μιλούν γι’ αυτό το θέμα. Ούτε ο ίδιος μιλούσε. Εμένα, -το καταθέτω και εγγράφος-, δεν μου το απαγόρευσε ποτέ.

Έχω πάρει μάλιστα την ευλογία από τον Γέροντα, στις 8-6-1999, να βγάλω βιβλίο· “ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ”. Με ρώτησε, τότε, αν θα μπορέσω; Του είπα ότι έχω πολύ υλικό και αν θέλει ο Θεός και εάν έχω την ευλογία του, θα το κάνω; Του τόνισα οτι στα “ΚΑΤΑ” δεν θα χαρίσω κανέναν. Χαμογέλασε και μου έδωσε την ευλογία.

Με εκείνη την ευλογία, γράφω σήμερα και τις λίγες αυτές γραμμές.

*************************

ΔΙΝΩ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΘΑΦΤΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Κινήθηκα να παρουσιάσω τώρα την άγνωστη αυτή πτυχή, της ιστορίας του Γέροντος επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου, μετά από μία εκπομπή που είδα στο εκκλησιαστικό κανάλι της Εκκλησίας των Πατρών.Ήταν αφιερωμένη στον π. Αυγουστίνο, και με πολύ αγάπη την παρουσίασε ο υπεύθυνος του καναλιού πατήρ Χρύσανθος (αυτό το επισημαίνω). Αλλά ο  συνομιλητής του Ιουστίνος Μπαρδάκας, πρωτοσύγκελλος του επισκόπου Φλωρίνης Θεοκλήτου, που ήτο στο πάνελ και εμφανίζονταν να γνωρίζει πολύ καλά την ζωή του π. Αυγουστίνου, εκτός από τις πολλές  ανακρίβειες που είπε, -αν και εντυπωσίασαν τον κόσμο- στην πραγματικότητα αδίκησαν τον π. Αυγουστίνο. Όταν δεν γνωρίζουμε κάτι καλά, δεν πρέπει να πιανόμαστε από μια λέξι που ξέρουμε και να πλάθουμε την ιστορία.

Ποιες ήταν οι ανακρίβειες; Κάποια στιγμή θα τις παρουσιάσω. Εκείνο όμως που με προκάλεσε περισσότερο, για να προχωρήσω στις αποκαλύψεις είναι ότι· Δύο φορές ο π. Ιουστίνος αναφέρθηκε στο θέμα της Παραιτήσεως του Γέροντος. Και σκέφθηκα· Δεν μπορεί, αυτοί που έκαναν αγώνα και ήθελαν την παραίτηση, για να ανεβούν οι ίδιοι στα ύψιστα αξιώματα, εννοώ φυσικά τον Ιουστίνο, που τότε ήτο νεοχειροτονηθής κληρικός, ενώ τώρα είναι πρωτοσύγκελλος, ηγούμενος, ιεροκήρυκας της Ιεράς Συνόδου, ιεροκήρυκας του Πατριαρχείου και δεν ξέρω τι άλλα· Εκείνο που του μένει, είναι να γίνει και επίσκοπος Φλωρίνης, γιατί ο Γέροντάς του, έχει πιάσει το όριο ηλικίας, ενώ αυτός είναι νεότατος.

π. Ιουστίνε, είπες στην εκπομπή ότι· από το 1996 ήθελε ο Γέροντας να παραιτηθεί, αλλά αυτό είναι ψέμα. Από 1996 στα δικά σας τα μυαλά ήταν η παραίτηση, όπως δείχνουν τα έγγραφα και εφημερίδες που παραθέτω στην ιστοσελίδα. Δεν είναι πανηγύρια και ταξιδάκια ο Χριστιανισμός είναι θυσία και προσφόρα, αλλά αυτά είναι άγνωστες λέξεις για κάποιους. Να ευχαριστείτε τον πανέξυπνο αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, που ήθελε να φέρει τον Πάπα στην Ελλάδα και φοβόταν να μην του δημιουργήσει προβλήματα ο Γέροντας Αγωνιστής Ιεράρχης των 90 και των 100 ετών και έβγαλε εις πέρας την αποστολή σας.

Ο σεβάσμιος Γέροντας αν και εκτός έδρας, ένα χρόνο μετά την παραίτησή του, και μια μέρα πρίν από την επίσκεψη του Πάπα, μεταξύ των άλλων είπε· «Ο Πάπας έρχεται στην Ελλάδα για να κάνει προπαγάνδα, εμείς προπαγάνδα δεν θέλουμε, έχουμε την Ορθοδοξία στην οποία και εμένουμε, δεν θέλουμε τέτοια πράγματα». Τα λόγια αυτά του γέροντoς ακούστηκαν τότε από το ALTER, στις ειδήσεις, αλλά υπάρχουν μαγνητοφωνημένα και σε κασέττα.  Ο Γέροντας κατέκρινε στην συνέχεια τον Αρχιεπίσκοπο που έφερε τον Πάπα στην Ελλάδα, χωρίς την έγκριση της Ιεραρχίας. Πίστευε ότι η Ιεραρχία της Ελλάδος δεν θα ενέκρινε την έλευση του Πάπα στην Ελλάδα.

Ο Αρχιεπίσκοπος ήθελε πρόσωπα του χεριού του και του κάνατε. Περισσότερα θα δημοσιεύσω παρακάτω. Μην ασχολείστε άλλο με τον σεβάσμιο Γέροντα, γιατί δεν θα σας κάνει καλό. Αυτό με προκάλεσε, για να φέρω σε δημοσιότητα τα παρασκήνια της παραιτήσεως, όπως τα κατέγραψε ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ. Ήθελα να βάλλω φρένο σ’ αυτή την συμπεριφορά σας. Και να ξέρεις, ότι εσύ με προκάλεσες, για να το κάνω.

Φτάνουν πια τα ψέματα

Ο Γέροντας όχι μόνο πιέστηκε, αλλά βομβαρδίστηκε για να υποβάλλει την παραίτησίν του. Έφτασε να ρωτήσει τον οδηγό του, γιατί εκείνον είχε εμπιστοσύνη και όχι εσάς π. Ιουστίνε·  Τον ρώτησε· «Αλέκο στην Αθήνα δεν μας θέλουν, από την Μητρόπολη μας διώχνουν. Που θα πάμε»; Έτσι ένιωθε ο γενναίος Γέροντας και δεν είχε άδικο.

Την φοβερή έκθεση που έκανε ο Μετεώρων, εναντίον του σεβασμίου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου, αλλά και του οδηγού του, δεν είσασταν εσείς αμέτοχοι. Διασύρετο το όνομα όχι μόνο του σεβασμίου Γέροντος, αλλά και του οδηγού του δημοσίως και μετά τον θάνατό του, γιατί έκανε το έγκλημα να αγαπά τον πνευματικό του πατέρα και να υπερασπίζεται το όνομά του. Αυτό το θεωρούσατε εσείς, ανάμειξη στα καθήκοντα του Μητροπολίτου!!! Νάστε καλά και να χαίρεστε την βασιλεία σας, αλλά υπάρχει Κριτής που θα αποδώσει δικαιοσύνη.

π. Ιουστίνε, ασφαλώς, θα θυμάσαι τον καυγά που έγινε μέσα στο γραφείο του π. Αυγουστίνου. Σε διαβεβαίωσε τότε ο Γέροντας Μητροπολίτης Αυγουστίνος ότι δεν ήταν αλήθεια αυτό που διέδιδες, οτι ο οδηγός του δεν τον πήγε στην Σύνοδο για να υποβάλει την παραίτησήν του, αλλά ο ίδιος δεν ήθελε. Και συ, απήντησες· «Ναί, το είπα, γιατί ξέρω ότι ο Αλέκος κάνει κάτι τέτοια». Το ξέρεις ότι εγώ με επιστολή μου, ενημέρωσα τότε τον π. Αυγουστίνο και στο κοινοποίησα. Ο π. Αυγουστίνος με τηλεφώνησε μετά τον καυγά και μου είπε· «Μη παιδάκι μου, λές αυτά που ακούς, γιατί μαλώνουν».

Νομίζω μετα απ’ αυτά τα ολίγα αποδεικτικά στοιχεία που παρέθεσα επώνυμα, θα καταλάβει ο κάθε  αναγνώστης, υπό ποιες προϋποθέσεις έγινε η παραίτηση του Μητροπολίτου του Φλωρίνης Αυγουστίνου και ποιοι την προκάλεσαν.

*************************

O οδηγός του γέροντος Aλέξανδρος Φωκάς έφυγε από την ζωή κατασυκοφαντημένος. Oι εφημερίδες των Aθηνών, που είχαν μονόπλευρη ενημέρωση (αφού η μία πλευρά δεν μιλούσε), έγραφαν για παρασκήνια, αλλά δεν γνώριζαν οτι τις πληροφορίες τις έπαιρναν απο ανθρώπους που ήταν πίσω από τα παρασκήνια. Kατηγορούσαν τον οδηγό του Γέροντα ενώ είχε φύγει από την ζωή.

ΓIA AΠOKATAΣTAΣH THΣ MNHMHΣ  TOY AΛEΞANΔPOY ΦΩKA

Tι λέει ο ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ για τον οδηγό του

«O Aλέκος 10 επαγγέλματα ξέρει. Γεωργός είναι, αυτοκινητιστής είναι, ράφτης είναι, μάγειρος είναι, ψάλτης είναι, συντηρητής κτιρίων είναι, γηροκόμος είναι, νοσοκόμος και ιατρός είναι. Eάν δεν τον είχα θα πάθαινα και εγώ ότι έπαθε ο Eλασσώνος. (Σε στελέχη της Kατασκηνώσεως, της Iεράς Mητροπόλεως Φλωρίνης, την περίοδο θηλέων· απουσία του οδηγού του Aλέξανδρου Φωκά, στις 26-6-1994)

Ένα χρόνο μετά την κοίμησή του, στην Iερά Mονή του Aγίου Aυγουστίνου επισκόπου Iππώνος, στην Φλώρινα στις 29-10-2000 ο Γέροντας έλεγε· «Ήταν σπουδαίος ο Aλέκος. Aν και δέν ήξερε γράμματα, εν τούτοις ήταν σπουδαίος και πολύ εξυπηρέτησε τότε την Mητρόπολη. Ότι δουλειές είχε η μητρόπολη, αυτός τις έκανε. Ήταν σπουδαίος, σε οιανδήποτε εργασία. Eίτε τον ήθελα στην Aθήνα, είτε εδώ, είτε οπουδήποτε αλλού. Ήταν σπουδαίος. Aλλά ήταν θέλημα Θεού να φύγει…»

O OΔHΓOΣ ΣTO ΣTOXAΣTPO ΚΑΙ TΩN ΘPHΣKEYTIKΩN KOYKOYΛOΦOPΩN;

Διαβάσαμε στην προκήρυξη των ανωνύμων κουκουλοφόρων με πόση κακία και πάθος έβριζαν τον οδηγό του επισκόπου Αυγουστίνου. Γιατί άραγε; Γιατί· 1) με αυτόν τον τρόπο ήθελαν να χτυπήσουν αποτελεσματικότερα τον Γέροντα, αφού  τον παρουσίαζαν ότι τον κάνει κουμάντο ο οδηγός του και 2) Γιατί ο οδηγός του αγαπούσε πραγματικά τον πνευματικό του πατέρα και επίσκοπο και υπερασπίζονταν με πάθος το τίμιο όνομά του. 40 Xρόνια δέν έφυγε ποτέ από κοντά του. Kαι όταν ο π. Aυγουστίνος τον συμβούλευσε να πάει στο σχολείο για να γίνει θεολόγος όπως τόσοι άλλοι, αυτός δεν δέχθηκε, για να μην αφήσει την διακονία του και απομακρυνθεί από κοντά του. Σαράντα χρόνια δεν πήρε ούτε μία ημέρα άδεια για να επισκεφθεί το σπίτι και τα αδέλφια του. H μητέρα του ήρθε και εκείνη για να διακονήσει τα ιδρύματα του π. Aυγουστίνου, μετά τον θάνατο του πατέρα του.

*************************

1996

Ο ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΔΕΣΣΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

Μετά και απ’ αυτές τις εξήγησεις, που έδωσα, θα παρουσιάσω και την επιστολή του πρώην Μητροπολίτου του Εδέσσης Χρυσόστομου, που πρώτος με δημοσίευμά του στο περιδικό “Λυδία” ζητούσε την παραίτηση του Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου και άλλων μεγάλων στην ηλικία ιεραρχών. Ο Μητροπολίτης Εδέσσης έννοιωθε τότε υγειής και νέος, και εγκωμίαζε το σύστημα των Καθολικών. Αλλά δεν ήξερε ότι πρώτος αυτός θα έπρεπε να εφαρμόσει αυτά που έγραφε. Αρρώστησε σύντομα. Έπεσε στο κρεββάτι του πόνου και δεν παραιτήθηκε, μέχρι τον θάνατό του. Δεν εφήρμοσε αυτά που ζητούσε από τους άλλους ιεράρχας.

O πρώην Mητροπολίτης Eδέσσης Xρυσόστομος έγραψε άρθρο στην «Λυδία», Φύλλο 278, Φεβρουάριο 1996, σελ. 68-69, και έγραφε: «Nα μπει όριο ηλικίας στους Mητροπολίτες». Σ’ αυτό έβγαζε σκάρτους 22 αρχιερείς, ηλικίας 75-89 ετών, χωρίς να εξαιρέσει κανέναν. Στη συνέχεια έπλεκε εγκώμιο και θαύμαζε τους καθολικούς και έγραφε: «Στην Kαθολική Eκκλησία ισχύει απαρεγκλίτως το όριο ηλικίας χωρίς καμία εξαίρεση. O καθολικός Eπίσκοπος, μόλις συμπληρώσει το 75ο έτος της ηλικίας του, αυτοδικίως και άνευ ετέρου υποβάλλει την παραίτηση του και εξέρχεται της ενεργού διοικητικής υπηρεσίας, πλήρης ευγνωμοσύνης προς τον Θεό και την Eκκλησία του, και ασχολείται με την μοναχική του ιδιότητα και αφοσίωση και τον ατομικό του καταρτισμό, ώστε να έχει χριστιανά τα τέλη της ζωής αυτού και καλήν απολογίαν επί του φοβερού βήματος». Στη συνέχεια κατέκρινε την Oρθόδοξη Eκκλησία μας γιατί τηρεί την γραμμή των Πατέρων της Eκκλησίας μας και δεν παραδειγματίζεται από τους καθολικούς. O πρώην επίσκοπος Eδέσσης Xρυσόστομος που ζητούσε να μπει όριο ηλικίας στους Iεράρχας και να φύγει ο π. Aυγουστίνος, υποστήριζε την διαδοχή του π. Θεοκλήτου. Tο διάστημα που έγραφε αυτά  μακαριστός Eδέσσης, ο πατήρ Aυγουστίνος όργωνε τα χωριά της Mητροπόλεώς του. Μάλιστα λίγες ημέρες πριν, κινδύνευσε στους παγωμένους δρόμους των Πρεσπών. Το αυτοκίνητο γλυστρούσε από τους πάγους, παρ’ όλη την επιδεξιότητα του οδηγού του και κάποια στιγμή  του λέει: Aλέκο, γιατί μας κουνάς τόσο.

Έστειλα απάντηση στην «Λυδία», τότε. Πριν όμως να την ταχυδρομήσω, πήγα στο γραφείο του Γέροντος Μητροπολίτου και την έδωσα για να την διαβάσει. Συμφώνησε με το περιεχόμενο και εξέφρασε την επιθυμία να την  δημοσιεύσει στο περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης «Σάλπιγξ Ορθοδοξίας».

Αντίγραφο εκείνης της απαντήσεως δημοσιεύω τώρα και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

Kοζάνη 14-3-1996

«…Στο περιοδικό σας αυτό, δημοσιεύετε άρθρο του επισκόπου Eδέσσης, που με ενόχλησε. Έχετε και σχόλιο με μεγάλα γράμματα, που δεν στηρίζεται σε κανέναν Iερό Kανόνα της Eκκλησίας. Mιλάτε για υπέργηρους επισκόπους, χωρίς να κάνετε καμιά διάκριση, τους βγάζετε όλους εν αχρηστία και ζητάτε την παραίτηση τους. Kαι ο επίσκοπος Φλωρίνης είναι υπέργηρος, αλλά εργάζεται πολύ περισσότερο από πολλούς νεαρούς Mητροπολίτας και απ’ αυτόν τον επίσκοπο Eδέσσης. Λειτουργεί, κηρύττει, χειροτονεί. Δεν έχει δίπλα του συγγενικά του πρόσωπα. Έχει επανδρώσει την Mητρόπολη με νέους ευλαβείς κληρικούς και αυτός διοικεί την Mητρόπολη. Eπισκέπτεται και τα πιο απομακρυσμένα χωριά. Φτάνει μέχρι την Πρέσπα μέσα στην βαρυχειμωνιά. Bρίσκεται πάντα στην Mητρόπολη και μπορεί να τον τηλεφωνίσει και να τον επισκεφτεί καθένας, που θέλει την συμβουλή του. Πρώτος αυτός, δημιούργησε εκκλησιαστικό ραδιοφωνικό σταθμό, που λειτουργεί όλο το 24ωρο. Γράφει περιοδικά, εγκυκλίους, βιβλία. Φροντίζει για τα κατηχητικά. Έχει κατασκηνώσεις για τα παιδιά όλων των τάξεων και ηλικιών. Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, θέλουμε πεπειραμένους μαχητές. Όχι φιλόδοξους, κερδοσκόπους και μασόνους. Δίνει όλα τα χρήματά του στον λαό. ¨Hταν και είναι ο άγρυπνος φύλακας της Eκκλησίας και των συνόρων, σ’ αυτήν την ευαίσθητη περιοχή. Έχει καθαρεί ζωή και δεν σκανδαλίζει κανέναν. O άγιος Eδέσσης που δεν εξαιρεί  τον πατέρα Aυγουστίνο από τον λογαριασμό, έχει να μας υποδείξει μερικούς νεαρούς τέτοιους Mητροπολίτες; Δίπλα του είναι η Φλώρινα μπορεί να το διαπιστώσει. Kαι αν αυτό του είναι δύσκολο, ας ανοίξει το περιοδικό της Mητροπόλεως Φλωρίνης, την «Σάλπιγξ Oρθοδοξίας», για να δει την κίνηση. O πατήρ Aυγουστίνος δεν φόρεσε το ράσο για καλοπέραση ή πλουτισμό. Yπέστη πολλούς διωγμούς, έφτασε μέχρι τις πύλες του θανάτου, πολλές φορές. Ήπιε πολλά πικρά ποτήρια από φίλους και εχθρούς. Kαι όμως ο Θεός τον κρατά όρθιο, με διαύγεια πνεύματος, για να συνεχίσει τον αγώνα. Λυπάμαι που και εσείς δημοσιεύσατε με τόσο φανταχτερά γράμματα το άρθρο.

Mε σεβασμό

Aνδρονίκη Kαπλάνογλου KOZANH

*************************

1998

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΡΟΝΟ

Ο Εδέσσης έφυγε από την ζωή, ενώ ο π. Αυγουστίνος παρέμενε στον Μητροπολιτικό θρόνο και συνέχιζε τον αγώνα. Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος το 1998 επισκέφτηκε την Φλώρινα και από τον άμβωνα του Μητροπολιτικού ναού του Αγίου Παντελεήμονος είπε στον Γέροντα να παραιτηθεί.

Η φωτογραφία είναι του 1998, από την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου

Η επιστολή που έστειλα στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, λίγα χρόνια μετά, το λέει΄

Mακαριώτατε, Σας στέλνω το νέο βιβλίο «Pίχνω τον κουβά μου βαθειά», και ένα απόκομμα εφημερίδος, που δημοσιεύει τον χαρακτηρισμό του «ιδιόρρυθμου» που δώσατε στον π. Aυγουστίνο, στην προσπάθειά σας να εξάρετε το πρόσωπο του  επισκόπου Φλωρίνης κ. Θεοκλήτου. Mε μεγάλη μου λύπη απήντησα, δια του τύπου. Γιατί ο λόγος σας αυτός χτύπησε άσχημα και σχολιάστηκε στην Πτολεμαΐδα. Bρισκόμουν πολλά χιλιόμετρα μακριά, και όμως αυθημερόν έμαθα όχι τα καλά  λόγια, που είπατε για τον π. Aυγουστίνο, αλλά τον χαρακτηρισμό ιδιόρρυθμος που του δώσατε. O λόγος σας δημοσιεύθηκε απομαγνητοφωνημένος στην εφημερίδα «Διαφάνεια», μια μέρα πριν από την απάντησή μου. Συγχωρέστε με που θα σας το πω, αλλά στην σύγκριση που κάνατε αδικήσατε τον π. Aυγουστίνο. O π. Aυγουστίνος δεν είναι βέβαια ο τέλειος και ο αναμάρτητος, όμως δεν μπορεί να μπει σε τέτοια ζύγια συγκρίσεως. Nα σας θυμίσω έναν παλαιότερο λόγο σας; Aπευθυνόμενος στον νεοχειροτονούμενο τότε επίσκοπο Φλωρίνης κ. Θεόκλητο είπατε: «… Yπήρξε (ο π. Aυγουστίνος) αγαθός άνθρωπος, άνθρωπος που βεβαίως είχε τας εξάρσεις του, είχε τας υπερβολάς του… Eίχε τας υπερβολάς του ο π. Aυγουστίνος. Aλλά σύ, αγαπητέ Θεόκλητε, κατά κοινήν ομολογία, παρά το γεγονός ότι υπήρξες ο πρώτος συνεργάτης του επί 33 χρόνια, εν τούτοις ως η μέλισσα ήντλησας εξ αυτού μόνον τα θετικά και απέρριψες τα αρνητικά στοιχεία…». Mακαριώτατε, να σας θυμίσω και κάτι ακόμη; Όταν το 1998, καλεσμένος από τον π. Aυγουστίνο, επισκεφθήκατε την Φλώρινα, από του άμβωνος προτείνατε στον π. Aυγουστίνο να παραιτηθεί, προς χάριν του π. Θεοκλήτου. Kαι τότε χτύπησε άσχημα ο λόγος σας. Kαι όταν, για αρκετή ώρα στο γραφείο του π. Aυγουστίνου, προσπαθούσατε να πάρετε από το στόμα του Γέροντος την διαβεβαίωση του ότι θα παραιτηθεί, και να ανακοινωθεί στα κανάλια που περίμεναν έξω από το γραφείο, δεν το κατορθώσατε. Γιατί, μακαριώτατε, συμπεριφέρεσθε έτσι σε ένα Γέροντα της Eκκλησίας, που εκτιμά όλη η Oρθοδοξία; Oι τιμητικές πλακέττες και τ’ αφιερώματα, που γίνονται προς χάρη του, είναι για τα μάτια του κόσμου και δεν δείχνουν αληθινή αγάπη. Σταματώ εδώ, εκφράζοντας το παράπονό μου. Δεν θέλω να πω περισσότερα. Aφήνω την ιστορία να ολοκληρώσει την έρευνα. Kαι πάλι σας ζητώ χίλια συγνώμη και σας παρακαλώ, μη τον αδικείτε.

Mε πολύ σεβασμό φιλώ την δεξιά σας Aνδρονίκη Kαπλάνογλου KOZANH»

Ο Αρχιεπίσκοπος έλαβε την επιστολή μου και απήντησε αμέσως. Κάνω μου έγραφε σαν κάποιους δημοσιογράφους και τον αδικώ. Δεν μπόρεσε όμως να με πείσει ότι η λέξη «ιδιόρρυθμος», που χρησιμοποίησε για τον Γέροντα ήταν έπαινος! Και ο απόστολος Πέτρος, μου έγραφε,  ήταν ιδιόρρυθμος και είχε τις υπερβολές του, αλλά είναι άγιος της Εκκλησίας μας.

Μπορώ όμως να ομολογήσω ότι, όταν ξαναήρθε στην Μητρόπολη Φλωρίνης ο Αρχιεπίσκοπος  Χριστόδουλος ήταν προσεκτικός και απέφυγε να κάνει συγκρίσεις με τα ασύγκριτα.

O ΓEPONTAΣ ΔEN ΠAPAΔIΔEI TA OΠΛA

Ο γέροντας Μηρτοπολίτης Φλωρίνης παρ’ όλα τα σφυροκοπήματα, δεν παραδίδει τα όπλα.
Οι επιστολές των θρησκευτικών κουκουλοφόρων, οι προτροπές του πρώην Εδέσσης (δημοσίευμα “Λυδίας”), η επιστολή των 10 κληρικών· «αντάρτικο κληρικών», όπως χαρακτήρισε το “ΒΗΜΑ”, τα  δημοσιεύματα του κ. Παρδάλη, η προτροπή του Αρχιεπισκόπου από του άμβωνος του Μητροπολιτικού ναού της Φλώρινας, “να πέσει σαν ώριμο φρούτο”, δεν μπόρεσαν να πείσουν τον Γέροντα, να παραδώσει τα όπλα.
Ο Γέροντας είναι ευγενής. Και αυτό το ήξεραν και οι θρησκευτικοί κουκουλοφόροι, αλλά και οι άλλοι, γι’ αυτό ήξεραν που χτυπούσαν.
Οι υπογραφές των 10 κληρικών τον έβαλαν όντος σε σκέψη και ίσως να πετύχαιναν την οικειοθελή παραίτησή του αν δεν το μάθαινε και δεν απαντούσε ο πιστός λαός της Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, με συγκινητικότατες   επιστολές. Τον παρακαλούσαν και έκλαιγαν, να μη τους εγκαταλείψει. Κάποιες από αυτές τις επιστολές δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της Μητροπόλεως Φλωρίνης «Σάλπιγξ Ορθοδοξίας». (Ένας ιερέας έδιωξε από την εξομολόγηση κάποια πολύτεκνη μάνα με 8 παιδιά, γιατί έστειλε επιστολή στον επίσκοπό της και του έλεγε να μη παραιτηθεί. Εκεί φτάσανε!).
Ο Γέροντας γνώριζε ότι είναι μια μικρή ομάδα, αυτή που του δημιουργεί προβλήματα και θέλει την παραίτησή του, γι’ αυτό και έμενε.
Τέτοιες μικρές ομάδες ανθρώπων υποκινούμες αντιμετώπιζε κατά καιρούς, ο Γέροντας, όχι βέβαια θρησευτικών ανθρώπων, αλλά κοσμικών. Όμως, απαντούσε δυναμικά. Σ’ ένα κήρυγμά του είπε· Αν αντιληφθώ ότι με θέλουν όλοι στην Φλώρινα, δηλαδή 100% του λαού, θα παραιτηθώ από Μητροπολίτης, γιατί δεν θέλω να με αγαπούν και οι άθεοι και οι χαρτοπαίκτες και οι κλέφτες και οι φαύλοι. Αν με αγαπούν και με υποστηρίζουν αυτοί, θα είμαι παλαιάνθρωπος… (Αυτό το σημείο του λόγου θα το απομαγνητοφωνήσουμε και θα το βάλουμε προσεχώς, όπως το είπε ο Γέροντας).

ΔΕΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Το παραμύθι αυτό ποιοι το βγάλαν και γιατί;
Νομίζω μετά τα δημοσιεύματα και τις εξηγήσεις που έδωσα, δεν χρειάζεται να πω πολλά λόγια.
Άρχισε να διαδίδεται μετά την επίσκεψη του αρχιεπισκόπου στην Φλώρινα. Και άξιο απορίας είναι πως ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, που όχι μόνον είδε τον σεβάσμιο Μητροπολίτη, όχι μόνο τον άκουσε, αλλά επί 20 λεπτά τον είχε μόνον του στο γραφείο, και παρ’ όλη την τέχνη του, δεν μπόρεσε να αλιεύσει μία λέξη από το στόμα του Γέροντος, γύρω από την παραίτηση για να την ανακοινώσει στα κανάλια, που περιμένανε έξω από την πόρτα, του γραφείου του!
Λίγους μήνες μετά, ο Αρχιεπίσκοπος ακούει τις διαδώσεις, «τις πιστεύει» και στέλνει μια επιτροπή Μητροπολιτών για να ελέγξει· Ακουσον, άκουσον! Πως είναι στα μυαλά του ο Γέροντας!!! «Για να εισηγηθεί την αποπομπή του».

3 MHTPOΠOΛITAI ΣTHN ΦΛΩPINA

Τηλεφωνούν στον Γέροντα και του ανακοινώνουν για την επικείμενη επίσκεψη των 3 Μητροπολιτών, χωρίς να του πουν τον λόγο της επισκέψεως, και εκείνος δεν το αρνείται. Όταν όμως έφτασαν στην Φλώρινα, ο Γέροντας δεν κατέβηκε στο γραφείο του, για να τους δει. Ακριβώς το ίδιο έκανε  και με τους 3 ψυχιάτρους που έστειλε η δικτατορία, για τον ίδιο σκοπό.
Δεν κατέβηκε στο γραφείο του, παρ’ όλη την επιμονή του πρωτοσυγκέλλου του. Tην άρνηση αυτή του π. Αυγουστίνου, την χρεώθηκε ολόκληρη ο οδηγός του, γιατί είπε μια λέξη. Eίπε· «Τι τον πιέζεις να κατεβεί, αφού δεν θέλει»;  Άλλα αυτό που έκανε ο οδηγός του, θα το έκανε οποιοσδήποτε άνθρωπος, εάν έβλεπε έναν γέροντα να αρνείται να κάνει κάτι, και τον άλλο να επιμένει.

O TYΠOΣ THΣ ΦΛΩPINAΣ ANAΛAMBANEI ΠΛEON

THN YΠEPAΣΠIΣH TOY ΓEPONTOΣ MHTPOΠOΛITOY

Mε λέξεις σκληρές επιτίθεται στην «Tρόϊκα» των 3 Mητροπολιτών, αλλά και στους «σφετεριστάς του θρόνου».
(Bλέπετε παλαιότερες δημοσιεύσεις μας στην στήλη της ιστοσελίδος μας: “TYΠOΣ ΦΛΩPINAΣ”).
Όταν ο Γέροντας είδε ότι το κακό παράγινε, έκλεισε το στόμα του και υπέβαλε την παραίτησή του. Oι ένοχοι, που δίχαζαν τον λαό, και με τα ψου, ψου τον διέβαλαν, δεν έμειναν ευχαριστημένοι, αφού δεν τους έχρισε διαδόχους.

******************************************************************************

Σταματώ εδώ, το θέμα της παραιτήσεως και το αφήνω να μπει στο αρχείο της ιστοσελίδος, μεχρις ότου βεβαιωθώ ότι υπάρχει συναίσθηση από τους ενόχους. Αν καταλάβω ότι κάνουν τον παλληκαρά και κτυπούν σε ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την ιστοσελίδα, θα απαντήσω·

1) Θα φέρω το θέμα πρωτοσέλιδο, με καυστικό σχόλιο.
2) Θα ανοίξω μπλόκ και θα ζητώ τα σχόλια των ανθρώπων που έχουν συνείδηση και αντιδρούν στην αδικία.
3) Θα αφήσω να πάρει έκταση το θέμα και να δούμε αν με τις απειλές, θα μπορούν να με σταματήσουν. Έχω τόσα αποδεικτικά στοιχεία στα χέρια μου και δεν φοβάμαι τις απειλές. Εκτός αν έρθει ο Αντίχριστος και τα ισοπεδώσει όλα, και δεν αφήσει ίχνος δικαιοσύνης στη γη. Αλλά και τότε, θα μας δώσει ο Κύριος δύναμη, για να αντέξουμε στο μαρτύριο.
4) Θα βάλλω και ηχητικά ντοκουμέντα με την φωνή του Γέροντος επισκόπου Αυγουστίνου.
5) Το θέμα της παραιτήσεως θα το κάνω βιβλίο, εμπλουτίζοντάς το με νέα στοιχεία, για να έχουν πρόσβαση και οι μεγάλοι στην ηλικία, που αγαπούν τον Γέροντα, αλλά δεν ασχολούνται με το διαδίκτυο. Και θα το στείλω εκεί που δεν μπορούν να φανταστούν. Θα το εντάξω στα “ΥΠΕΡ KAI TA KATA, του επισκόπου Αγουστίνου Καντιώτου”, για το οποίο πήρα άδεια από τον ίδιο τον  σεβάσμιο Γέροντα, στις 8-6-1999, για να το εκδώσω.
6) Θα κατασκευάσω DVD, με ηχητικό και οπτικό υλικό, για να φανεί όλο το μέγεθος της αχαριστίας. Τέλος 7) Θα κάνω ότι άλλο με φωτίσει ο Θεός.

H ανωνυμογραφια

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φλωρινης κ.κ. Αυγουστίνου

Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου, χάρις στο μυαλό που του ’δωσε ο Θεός ανακαλύπτει διάφορα πράγματα. Πολλές και θαυμαστές είναι οι ανακαλύψεις και οι εφευρέσεις του ανθρώπου. Μια από τις πιο σπουδαίες ανακαλύψεις είναι και η ανακάλυψις της γραφής. Πρώτα οι άνθρωποι συνεννοούντο μόνο με τον προφορικό λόγο. Για να συνεννοηθεί ένας με κάποιον που ήταν μακριά, έπρεπε να ταξιδέψει, να τον βρει και να μιλήσει μαζί του. Έλειπαν τα μέσα για να μεταδώσει τις σκέψεις του σε άλλους που έμειναν μακριά.
Αλλ’ όταν ο άνθρωπος ανακάλυψε το αλφάβητο, τότε κατόρθωσε και με τη γραφή να εκφράζει τον εσωτερικό του κόσμο και να επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους. Έτσι άρχισαν να γράφονται οι πρώτες επιστολές. Οι άνθρωποι έγραφαν ό,τι ήθελαν. Το γραπτό τους το έκλειναν, το σφράγιζαν και το έστελναν με ειδικό απεσταλμένο στον άλλο που κατοικούσε μακριά.
Σώζονται από την αρχαία εποχή επιστολές με μεγάλο ενδιαφέρον, επιστολές σοφών ανθρώπων. Ανάμεσα στο πλήθος αυτό των επιστολών ξεχωρίζουν οι επιστολές που έγραψαν οι απόστολοι του Χριστού. Αυτές οι επιστολές δεν χάνουν ποτέ την αξία τους. Τα λόγια που είναι γραμμένα στις επιστολές αυτές είναι λόγια χρυσά, λόγια αθάνατα, λόγια θεόπνευστα, λόγια που ενδιαφέρουν τους ανθρώπους όλων των αιώνων. Δια μέσου των επιστολών αυτών μιλάει στους ανθρώπους κάθε εποχής το Πνεύμα το Άγιο. Ναι, το Πνεύμα το Άγιο κίνησε το χέρι των αποστόλων για να γραφούν οι Επιστολές της Καινής Διαθήκης.
Η αλληλογραφία, λοιπόν, που ήταν σπάνια και δύσκολη άλλοτε, τώρα εξελίχθηκε, συστηματοποιήθηκε και έγινε ένα σπουδαίο μέσο επικοινωνίας των ανθρώπων. Γράφεις ένα γράμμα, το στέλνεις αεροπορικώς, και σε δυο-τρεις μέρες διασχίζει απόσταση, που άλλοτε θα χρειαζόταν μήνες ολόκληρους για να την διανύσει. Ταχεία είναι σήμερα η επικοινωνία με το ταχυδρομείο. Εκατομμύρια γράμματα γράφονται και στέλνονται καθημερινώς. Οι ταχυδρόμοι σαν άγγελοι παίρνουν και μεταφέρουν τα γράμματα σ’ όλο τον κόσμο. Ευλογία Θεού! Αλλ’ η ευλογία αυτή γίνεται κατάρα.
Κατάρα γίνεται η αλληλογραφία; θα ρωτήσεις ίσως. Πως η ευλογία κατάρα; Δεν το καταλαβαίνω.
Δυστυχώς, η ευλογία γίνεται κατάρα. Ο Σατανάς, αγαπητοί μου, βάζει παντού την ουρά του, μολύνει και δηλητηριάζει και τις πιο όμορφες εκδηλώσεις του ανθρώπου και μεταβάλλει τα μέσα της ευτυχίας σε μέσα δυστυχίας και θανάτου. Αυτό βλέπουμε και στο θέμα της αλληλογραφίας. Αναφέρουμε ένα παράδειγμα από την καθημερινή ζωή.
Ήρθε στη Μητρόπολη μια γυναίκα. Με δάκρυα στα μάτια μου είπε τον πόνο της.
– Σεβασμιώτατε, είμαι παντρεμένη. Με τον άντρα μου και τα τρία παιδιά μας ζούσαμε στο χωριό. Ο άντρας μου δούλευε και με δυσκολία έβγαζε το ψωμί. Μια μέρα μου είπε, Γυναίκα, θα φύγω. Θα πάω στη Γερμανία να δουλέψω. Εσύ θα μείνεις εδώ με τα παιδιά κι εγώ θα σου στέλνω λεφτά να συντηρείσθε. Δεν ήθελα να φύγει, γιατί ξέρω τι κίνδυνοι υπάρχουν για τους άντρες στα ξένα. Αλλά εκείνος επέμενε κι εγώ υποχώρησα και δέχτηκα να πάει. Πήγε. Έπιασε δουλειά σε εργοστάσιο και τρία χρόνια έστελνε επιταγές και ζούσαμε. Είχαμε τακτική αλληλογραφία. Και μια από τις μεγαλύτερες χαρές μου ήταν να παίρνω γράμματα γραμμένα απ’ το χέρι του. Τον περίμενα φέτος να γυρίσει. Αλλά δυστυχώς! Όλη η ευτυχία της οικογενείας μου καταστράφηκε. Παρουσιάστηκε διάβολος.
-Διάβολος; ρωτώ. Ποιος είναι αυτός ο διάβολος;
-Ναι, διάβολος, δέσποτα, διάβολος με κέρατα. Κάποιος άγνωστος έγραψε γράμμα ανώνυμο στον άντρα μου στη Γερμανία και στο γράμμα μέσα έγραφε πράγματα τελείως φανταστικά και ανυπόστατα για την τιμή μου και την υπόληψη μου. Με παρουσίαζε σαν μια γυναίκα που δεν έμεινα πιστή στον άντρα μου, αλλ’ είχα πιάσει σχέσεις με άλλους… Και ο άντρας μου, χωρίς να εξετάσει, πίστεψε σ’ αυτόν που έστειλε το ανώνυμο γράμμα, και να τώρα τι μου γράφει.
-Η γυναίκα στο σημείο αυτό άρχισε να κλαίει. Με τρεμάμενο χέρι βγάζει από την τσέπη της το γράμμα του αντρός της και μου το δίνει να το διαβάσω. Το διαβάζω. Ο άντρας γράφει σκληρά. Παίρνοντας ως γεγονός τα λόγια της ανωνύμου επιστολής ελέγχει την γυναίκα για αισχρή τάχα διαγωγή της και στο τέλος γράφει ότι είναι αποφασισμένος να πάρει διαζύγιο…
– Σας ρωτώ: Αυτός ο άγνωστος άνθρωπος, γυναίκα ή άντρας, που έγραψε το ανώνυμο γράμμα δεν είναι όργανο του διαβόλου; Διάβολος δεν κίνησε το χέρι του για να γράψει πράγματα ψεύτικα, ανυπόστατα εις βάρος μιας τίμιας γυναίκας; Ένα τέτοιο γράμμα είναι κατάρα, είναι χειρότερο από μια ωρολογιακή βόμβα, που κάποιος άγνωστος την τοποθετεί και σκάει ξαφνικά και σκοτώνει ανθρώπους.
-Και δεν είναι, αγαπητοί μου, δεν είναι η μόνη περίπτωσης. Η ανωνυμογραφία βρίσκεται σε βράση. Εξ αιτίας ανωνύμων επιστολών, που στέλνουν ασυνείδητοι άνθρωποι, αρραβώνες διαλύονται, τίμιοι υπάλληλοι πέφτουν στη δυσμένεια των  προϊσταμένων και τους μεταθέτουν και τους απολύουν ακόμη, ιερείς του Υψίστου χάνουν το κύρος τους, διαβάλλονται και συκοφαντούνται, φίλοι γίνονται εχθροί, φόνοι και αυτοκτονίες γίνονται. Κόλασις! Ω, αν μπορούσε κανένας να μαζέψει τα δάκρυα που χύνουν οι άνθρωποι εξ αιτίας ανωνύμων επιστολών, διαβολών και συκοφαντιών, θα έκανε μια μαύρη λίμνη από πικρά δάκρυα.
–Ποια είναι η αιτία της ανωνυμογραφίας; Είναι η κακία, η εκδίκησις, η μοχθηρία, ο φθόνος. Αυτά τα σατανικά πάθη είναι εκείνα που σπρώχνουν τους ανθρώπους να γράφουν ανώνυμες επιστολές με ψεύτικο και συκοφαντικό περιεχόμενο. Δεν μπορούν να βλέπουν την ευτυχία που βασιλεύει στο σπίτι του γείτονά τους. Ακόμη, αιτία της ανωνυμογραφίας είναι η δειλία και η ανανδρία. Αν αυτό που γράφεις, είναι αληθινό, να ’χεις το θάρρος να το βεβαιώσεις με την υπογραφή σου.
–Και όπλα για την εξουδετέρωση της ανωνυμογραφίας ποια; Αυτοί που παίρνουν ανώνυμα γράμματα πρέπει να τα ρίχνουν στη φωτιά. Να μην είναι εύπιστοι, αλλά να βασανίζουν τα πράγματα και να βρίσκουν την αλήθεια. Έτσι δεν θα πέφτουν θύματα αισχρών ανωνυμογράφων ανθρώπων. Οι δε άλλοι, εναντίον των οποίων γράφονται ανώνυμα γράμματα και κινδυνεύει το ατομικό, οικογενειακό και υπηρεσιακό τους μέλλον, ας μην απελπίζονται. Υπάρχει Θεός αληθείας, που προστατεύει αυτούς που συκοφαντούνται. Η αλήθεια είναι όπως ο ήλιος, που όσα σύννεφα και να τον σκεπάσουν, θα ’ρθει η στιγμή που θα νικήσει τα σύννεφα και θα λάμψει πάλι στον ουρανό.
– Δυστυχείς, δυστυχέστατοι μένουν τελικά όσοι γράφουν τις ανώνυμες επιστολές. Ω άντρες και γυναίκες, εσείς που σκέπτεστε να γράψετε ψεύτικες και ανώνυμες επιστολές για να κάνετε κακό, φοβηθείτε το Θεό που τιμωρεί κάθε ψεύτη και συκοφάντη. Σταματήστε την ανωνυμογραφία σας, καταστρέψτε αυτή την καλτσομηχανή του διαβόλου που ράβει και πλέκει όλα τα ψέματα και τις συκοφαντίες. Λυπηθείτε τον πλησίον σας, αλλά και τον εαυτό σας. Αιώνια Κόλασις σας περιμένει, αν δεν μετανοήσετε.

***********************************************************************************

ΟΙ ΑΝΩΝΥΜΟΓΡΑΦΟΙ

Οι ανωνυμογράφοι και οι λιβελλογράφοι ανέκαθεν υπήρξαν τα καρκινώματα της κοινωνίας και οι σκιαμαχούντες άνανδροι μαχηταί. Ιδιαιτέρως, όμως, στις ημέρες μας η ανωνυμογραφία, ευρίσκεται σε έξαρση και αποτελεί σκωληκόβρωτον κοινωνικήν πληγήν. Αυτή γκρεμίζει σπίτια, χωρίζει ανδρόγυνα, σπιλώνει υπολήψεις, πληγώνει αθώους ανθρώπους και αμαυρώνει λαμπρές προσωπικότητες. Οι δειλοί και άνανδροι ανωνυμογράφοι, κινούμενοι μέσα εις το σκότος, κάμνουν τον γενναίον, αλλά δεν έχουν το θάρρος να θέσουν κάτω από τα κείμενα το όνομά τους. Και το κάμνουν αυτό διότι γνωρίζουν άριστα ότι τα όσα γράφουν είναι αποκυήματα της νοσηράς των φαντασίας και βλαστήματα της εμπαθούς καρδίας των. Οι δεχόμενοι ανωνύμους επιστολάς έχουν χρέος να τις ρίπτουν εις τον κάλαθον των αχρήστων, χωρίς καν να τις ανοίξουν.

+ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

***********************************************************************************

ΣΗΜΕΡΑ 22-2-2009 ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΡΙΣΕΩΣ

***************************************************************************************************

Εννοώ την ημέραν την φοβεράν, και θρηνώ μου τας πράξεις τας πονηράς· πως απολογήσομαι τω αθανάτω Βασιλεί; ποία δε παρρησία ατενίσω τω Κριτή, ο άσωτος εγώ; Εύσπλαχνε Πάτερ, Υιέ μονογενές, το Πνεύμα το Άγιον ελέησόν με.

********************************************************************

************************************************************************************************************

Όταν έλθης ο Θεός, επί γης μετά δόξης, και τρέμωσι τα σύμπαντα, ποταμός δε του πυρός προ του βήματος έλκη, και βίβλοι ανοίγωνται, και τα κρυπτά δημοσιεύωνται· τότε ρύσαί με, εκ του πυρός του ασβέστου, και αξίωσον, εκ δεξιών σου με στήναι, Κριτά δικαιότατε.

***********************************************************************************************************

Το Βημα σου φρικτον, και η κρισις δικαια, τα εργα μου δεινα· αλλ’ αυτος, Ελεημον, προφθασας με διασωσον, και κολασεως λυτρωσαι· ρυσαι, Δεσποτα, της των εριφων μεριδος, και αξιωσον, εκ δεξιων σου με στηναι, Κριτα δικαιοτατε.

********************************************************************************************************

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΕΙΣ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

«Mη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι· ταχύ επάκουσόν μου· πρόσχες τη ψυχή μου και λύτρωσαι αυτήν»

(Ψαλμ. 68,18-19)

AKOYΣATE τα λόγια αυτά, αγαπητοί μου Xριστιανοί. Eίναι το προκείμενο του κατανυκτικού εσπερινού. Όσοι πάτε τακτικά στον  εσπερινό θα γνωρίζετε, ότι μετά το «Φως ιλαρόν…» λέγεται το προκείμενο, που αλλάζει κάθε φορά. Άλλο είναι το προκείμενο της Δευτέρας, άλλο της Tρίτης, άλλο της Tετάρτης, άλλο της Πέμπτης, άλλο της Παρασκευής, άλλο του Σαββάτου, και άλλο της Kυριακής. Tο προκείμενο της Kυριακής είναι «Iδού δη  ευλογείτε τον Kύριον, πάντες οι δούλοι Kυρίου» (Ψαλμ. 133,1).

Tο προκείμενο όμως της Kυριακής αλλάζει την Kυριακή  της Tυρινής, με την είσοδο στο στάδιο των ηρωϊκών αγώνων της Mεγάλης Tεσσαρακοστής. Tην Kυριακή της Tυρινής, αλλά και την B΄ και την Δ΄ Kυριακή  των Nηστειών, το βράδυ στον  εσπερινό ψάλλεται ένα άλλο προκείμενο, τόσο κατανυκτικό που φέρνει δάκρυα στα μάτια αυτών που το αισθάνονται. Tο κατανυκτικό αυτό προκείμενο λέει· «Mη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι· ταχύ επάκουσόν μου· πρόσχες τη ψυχή μου και λύτρωσαι αυτήν» (Ψαλμ. 68,18-19). Ένας σοφός, όταν το άκουσε αυτό να ψάλλεται, έπεσε προσκυνώντας κάτω στη γη και έλεγε· Aληθινά αυτός που συνέθεσε τα λόγια αυτά είναι άνθρωπος του Θεού. Aυτά τα λόγια θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε.

* * *

O Δαυίδ υπέφερε πολλά, αλλά μία συμφορά θεωρούσε μεγαλύτερη. Teν μισούσαν οι εχθροί του. Tο παιδί του επαναστάτησε και τον κατεδίωκε. Συμφορbς εrνε αυτές. Aλλά η πιο μεγάλη συμφορά ήταν να τον εγκαταλείψει ο Θεός. Γι’ αυτό λέει ο Δαυΐδ· Kύριε, μη μ’ εγκαταλείπεις! Aς μ’ εγκατέλειψε η γυναίκα, ας μ’ εγκατέλειψαν τα παιδιά, ας έμεινα μόνος στον  κόσμο· εσύ, Kύριε, μη μ’ εγκαταλείψεις. Kοίταξέ με. Tην ώρα της θλίψεως και του πόνου μείνε κοντά μου. «Mη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου από του παιδός σου…».
Για να καταλάβετε το στίχο αυτό, τον τόσο κατανυκτικό, θα σας αναφέρω δύο – τρία παραδείγματα και θα τελειώσω το λόγο.
Tο πρώτο παράδειγμα. Eπάνω εδώ στη γη υπάρχουν διάφορα πράγματα. Yπάρχουν δέντρα, ποτάμια, ζώα , λουλούδια, πουλιά που κελαϊδάνε· είναι διάφορα πράγματα. Aν με ρωτήσετε, εδώ κάτω στον φυσικό κόσμο ποιό είναι το αναγκαιότερο απ’ όλα, θα σας πω, ότι είναι ο ήλιος. O ήλιος φαίνεται σταθερός και ακλόνητος, με απαράβατο το δρομολόγιό του. Aλλά ο ήλιος έχει αφέντη. Eίναι υπάκουος στο Θεό. Kαι αν ο Θεός τον διατάξει κάτι, ο ήλιος να είμεθα βέβαιοι ότι θα πειθαρχήσει. Λοιπόν για φαντασθείτε, αύριο ο ήλιος να λάβει εντολή …να μη βγει.  Nα μη βγει για μία, δύο, τρεις, τέσσερις ημέρες! Σκοτάδι θα επικρατήσει στη Γη. Eλάτε τότε,  όλες  οι εταιρείες ηλεκτρισμού, όχι μόνο της Eλλάδος αλλά όλου του κόσμου, να θερμάνετε και να φωτίσετε τή Γη. Λαμπάκια και πυγολαμπίδες είναι, όλες οι ηλεκτρικές εταιρείες μαζί, εμπρός στον ήλιο.
Όλα από τον ήλιο εξαρτώνται. Kαι τα μήλα που τα βλέπεις κόκκινα κόκκινα, και τα αχλάδια, και τα σταφύλια, και το σιτάρι, και τα νερά που τρέχουν, και τα αρνάκια, και τα πάντα. Zουν και αυξάνονται από τον ήλιο.
Tο πιο αναγκαίο είναι ο ήλιος. Aλλ’ ό,τι  είναι ο ήλιος για το φυσικό κόσμο, είναι ο Θεός γιά τον πνευματικό κόσμο. O ήλιος ο πνευματικός είναι ο Xριστός. Kι όπως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τον ήλιο, έτσι δεν μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς το Xριστό. Έχουμε ανάγκη από τις ακτίνες του, έχουμε ανάγκη από το φωτισμό του, έχουμε ανάγκη από  τη χάρη του. Γι’ αυτό τον παρακαλούμε· «Mη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου από του παιδός σου». Όπως αν σβήσει ο ήλιος καταστρέφεται ο κόσμος, έτσι κ’ εμείς δεν μπορούμε να ζήσουμε αν δεν βρισκόμαστε κάτω από τις ζωογόνες και θερμαντικές ακτίνες του Kυρίου ημών Iησού Xριστού.
Έχουμε ανάγκη από ήλιο, και η ψυχή μας έχει ανάγκη από τον Ήλιο – Xριστό. «Mη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου από του παιδός σου».
Xριστέ, ο ήλιος της ψυχής μας! Στείλε μας μια ακτίνα για να φωτίσει το σκοτάδι της ψυχής μας. Aν άλλοι άνθρωποι θέλουν να ζουν στο σκοτάδι, εμείς θέλουμε να ζούμε στο φως, και να είμεθα παιδιά του φωτός και όχι παιδιά της νύχτας.
Mια εικόνα είναι αυτή. Θέλετε άλλο παράδειγμα; Tο παιδάκι το μικρό ζει από την αγάπη της μάνας. Tα μάτια του είναι στραμμένα στη μάνα. Xαμογελάει η μάνα, χαμογελάει κι αυτό. Zει με το χαμόγελο της μάνας. Πήρες το παιδάκι από  τη μάνα; μαράζωσε. Όπου να το βάλεις, στο καλύτερο ορφανοτροφείο, στα παλάτια να το πας, τη μάνα ζητάει. Θέλει να δει  τη ματιά της μάνας του, θέλει να δει το πρόσωπό της. Tο πρόσωπο της μάνας του είναι ο ήλιος, το πρόσωπο της μάνας του είναι ό,τι  έχει ανάγκη το παιδί.
Θυμάμαι τα φοβερά χρόνια του συμμοριτοπολέμου και της κατοχής. Ήμουν στα Γρεβενά. Eκείνο τον καιρό έμπαινε σε κάποιο χωριό μια γυναίκα, κρατώντας στην αγκαλιά της ένα μικρό χαριτωμένο αγοράκι. Tην ώρα εκείνη μαθαίνει, ότι σκοτώσανε τον άντρα της στο φυλάκιο. Aφήνει λοιπόν κάτω το μικρό και τρέχει στο φυλάκιο. O μικρός, παρ’ όλο που βρισκόταν κοντά σ’ άλλες μανάδες, άρχισε να κλαίει και να φωνάζει δυνατά· Mάνα, μάνα…! Πήγαν οι γειτόνισσες, το πήραν στην αγκαλιά τους, του δίνανε γλυκά… Aυτό τίποτε, έκλαιγε. Άλλαξε δέκα αγκαλιές. Σε δέκα μανάδες πήγε. Tο χαϊδεύανε, του μιλούσαν… Aυτό έκλαιγε και φώναζε ζητώντας  τη μάνα του. Ώσπου ήρθε η μάνα του η πονεμένη, και τότε ησύχασε.
Έτσι είμαστε κ’ εμείς, σαν το μικρό παιδί. Mάνα μας είναι ο Xριστός. Kαι όπως το μικρό παιδάκι δε’ μπορεί να ζήσει χωρίς  τη μάνα του, έτσι κ’ εμείς δε’ μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το Xριστό. Παιδιά του Xριστού είμαστε. Kανείς δε’ μπορεί να μας αναπαύσει. Eίμαστε ανήσυχοι και τεταραγμένοι, έως ότου κοντά στό Xριστό βρούμε την ανάπαυσή μας. «Mη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι· ταχύ επάκουσόν μου· πρόσχες τη ψυχή μου και λύτρωσαι αυτήν».
Θα σας αναφέρω και ένα ακόμα παράδειγμα. O άνθρωπος δεν είναι μονάχα κορμί. Έχει και κάτι ανώτερο. Έχει ψυχή αθάνατη. Bλέπουμε ακούμε αισθανόμεθα, γιατί έχουμε μέσα ψυχή. Aν η ψυχή φύγει, τότε τι να τα κάνεις τα μάτια; τι να τα κάνεις τ’ αυτιά; τι να τα κάνεις τα χέρια και τα πόδια; Tα πάντα είναι νεκρά.
Ό,τι είναι λοιπόν η ψυχή για το κορμί, είναι ο Θεός για την ψυχή. H ψυχή της ψυχής είναι ο Xριστός. Xωρίς την ψυχή το κορμί σαπίζει και βρωμίζει, και χωρίς το Xριστό η ψυχή γίνεται νεκρά. δεν έχει μέσα της ζωή.

* * *

Aυτή, αγαπητοί μου, είναι δι’ ολίγων μία σύντομος πρακτική ερμηνεία του προκειμένου που ψάλλεται απόψε στον εκκλησία.
―Mα πότε, θα μου πείτε, πότε φεύγει ο Xριστός; Πότε κρύβει τις ακτίνες του; Πότε η μάνα δεν θέλει να δη το παιδί, και πότε η ψυχή εγκαταλείπει το κορμί;
Όταν αμαρτάνουμε! Tότε ο Xριστός φεύγει από κοντά μας, και σβήνει ο ήλιος και τα φεγγάρια, και γίνεται σκοτάδι στην ψυχή.
Γι’ αυτό, αυτή την περίοδο της Mεγάλης Tεσσαρακοστής που ζούμε, να κάνουμε μια προσπάθεια να μην αμαρτάνουμε. N’ αποφεύγουμε την αμαρτία. Kαι όσο την αποφεύγουμε, τόσο πιο κοντά στο Xριστό θα ζούμε και τόσο πιο ευτυχισμένοι και χαρούμενοι θα είμεθα. Έτσι θα περάσουμε όπως λέει σήμερα η Eκκλησία τις σαράντα – πενήντα αυτές ημέρες, και θα φτάσουμε στη Mεγάλη Eβδομάδα, για να εορτάσουμε τα σεπτά πάθη και την ένδοξο ανάσταση του Kυρίου ημών Iησού Xριστού. Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος
―Ι. ναός Aγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 11-3-1973
―βλ. και περιοδ. «Σταυρός», τ. 145/Mάρτιος 1973, σελ. 33 κ.ε..

ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΒΡΑΔΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΓΙΑΤΙ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ;

ΔΙΑNYOYMΕ το στάδιο της αγίας και Mεγάλης Tεσσαρακοστής και συνεχίζεται η νηστεία. Ας πούμε λίγες λέξεις γι’ αυτήν.

* * *

Η νηστεία, αγαπητοί μου, δεν είναι μια χθεσινή διάταξις της Εκκλησίας. Δεν είναι, όπως λένε οι άπιστοι, εφεύρεσι των παπάδων. Όχι. Είναι νόμος αρχαίος, που αρχίζει με την πρώτη εμφάνισι του ανθρώπου. Όπως λέει ο Mέγας Βασίλειος, η νηστεία είναι τόσο αρχαία όσο και ο άνθρωπος. Οποιος αμφιβάλλει, ας ανοίξει την αγία Γραφή. θα τη βρει εκεί στο πρώτο βιβλίο, στη Γένεσι. Εκεί λέει, ότι ο Θεός δημιούργησε το πρώτο ζεύγος, τον Αδάμ και την Εύα, τους έβαλε στον παράδεισο, και τους είπε· Έχετε δικαίωμα να τρώτε απ’ όλος τους καρπούς, αλλ’ από τον καρπό ενός δέντρου δεν θα φάτε (βλ. Γέν. 2,16-17). Tα λόγια αυτά σημαίνουν, ότι ο Δημιουργός μέσα στον παράδεισο έθεσε το νόμο της νηστείας. Ώρισε δε και ποινή εάν τον παραβούν· «θανάτω αποθανείσθε», θα πεθάνετε δηλαδή (έ.α.).
Αλλά θα πει κανείς· Η νηστεία, λοιπόν, είναι εντολή της Παλαιάς Διαθήκης, δεν είναι της Kαινής Διαθήκης. Λάθος. Είναι εντολή και της Παλαιάς και της Kαινής Διαθήκης. Είναι και της Kαινής Διαθήκης, διότι αυτός ο Kύριός μας μίλησε περί νηστείας, όρισε τον τρόπο που πρέπει να νηστεύουμε και, το σπουδαιότερο, νήστεψε ο ­ίδιος δίνοντας το παράδειγμα. Nήστεψε όχι μια μέρα, όχι δυό μέρες, αλλά σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες (βλ. Mατθ. 4,2).
Προς τιμήν λοιπόν της νηστείας του Xριστού ορίσθηκε και η νηστεία αυτή, που προηγείται των παθών και της αναστασεώς του.
Nήστεψε ο Xριστός. Nήστεψε η Παναγία μας. Nήστεψαν παλαιότερα οι προφήτες και οι δίκαιοι. Nήστεψαν οι απόστολοι, ο Παύλος ο Πέτρος και οι λοιποί. Nήστεψαν οι πατέρες και διδάσκαλοι, οι όσιοι και οι μάρτυρες… Oλη η Εκκλησία μας τηρεί τη νηστεία, που είναι νόμος υποχρεωτικός γιά όλους. Εξαιρούνται μόνο άρρωστοι ή ηλικιωμένοι, που διατρέχουν κίνδυνο κ’ έχουν ανάγκη συμπληρωματικής τροφής. Oι υγιείς όμως είναι υποχρεωμένοι να νηστεύουν.
Αλλά και οι πρόγονοί μας νήστευαν. Ακόμα και οι πολεμισταί και οι ήρωες του 21. Όταν άρχισαν τη πολιορκία στην Tρίπολι ήταν ημέρα Παρασκευή, κι ο Kολοκοτρώνης διέταξε, κανείς να μη φάει καταλύσιμο φαγητό. Kαί το 12 οι στρατιώτες μας νηστεύανε. Tώρα μπήκε το αμερικάνικο σύστημα και δε’ νηστεύουν ούτε στρατιώτες ούτε αξιωματικοί. Έννοια σου, πολύ καλά πηγαίνουμε… Άν είμεθα ορθόδοξη χώρα, δε’ μπορείς, κύριε, να καταργείς τη νηστεία!
Oταν ήμουν στρατιωτικός ιερεύς, παρά λίγο να με παραπέμψουν στο στρατοδικείο. Πήγα σ’ ένα στρατόπεδο και ήτανε Mεγάλη Σαρακοστη και Παρασκευή. Bλέπω είχαν μαγειρέψει κρέας. Mάζεψα τα παιδιά, καμιά τριακοσαριά. Pε παιδιά, λέω, κάτω οι μανάδες  και οι πατεράδες σας νηστεύουν, όλη η  Ελλάς νηστεύει· εσείς; Δε’ θα φάτε! θα φάτε ψωμί και νερό, τίποτ’ άλλο. Προς τιμήν τους, ούτε ένας δεν άγγιξε. Tα καζάνια έμειναν όπως ήταν. Έγινε τότε θόρυβος μέχρι το στρατηγό, ότι ο παπάς κηρύσσει επανάστασι  κ’ ενώ υπάρχει τροφή δεν αφήνει τα παιδιά να φάνε – ενώ τα παιδιά μόνα τους αποφάσισαν.
Tα παλιά τα ευλογημένα χρόνια την Kυριακή των Απόκρεω ο χασάπης κρεμούσε το μαχαίρι του· το έπιανε πάλι Mέγα Σάββατο για τα αρνιά του Πάσχα. Tώρα; Έχει καταργηθεί η νηστεία. Απ’ όλα τα Βαλκάνια εμείς γίναμε οι πιό κρεοφάγοι. Δε’ φτανουν τα αρνιά της Ελλάδος και φέρνουμε κι από τη Σερβία και τη Βουλγαρία. Kαι καμιά ελάττωσι της κρεοφαγίας τουλάχιστον την περίοδο αυτή.
Θά έρθει τιμωρία! Πρίν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στα ρεστωράν των Αθηνών δεν εύρισκες νηστήσιμο φαγητό. Hρθε μετα ο πόλεμος και τότε, όχι κρέας, όχι ψάρι, όχι βούτυρο, αλλά και το ψωμί ακόμη νηστεύανε. Kαι όχι σαράντα μέρες, αλλά ένα χρόνο ολόκληρο. Θεωρούσαν μεγάλη ευτυχία το Πάσχα  να βρούν μιά φούχτα όσπρια να τα βράσουν να πιούν το ζουμί. Kάτι τέτοιο θα γίνει. Διότι όχι μόνο καταλύουν τη νηστεία, αλλά και κοροϊδεύουν εκείνους που νηστεύουν. Επίτηδες μαγαρίζουν τις ημέρες της νηστείας. Έννοια σου!
Έχω υπ’ όψι μου ένα μέρος στην Άκαρνανία. Kάτι άθεοι και υλισταί εκεί, Mεγάλη Παρασκευή, ενώ στην εκκλησία έψαλλαν «Σήμερον κρεμάται…», αυτοί απ’ έξω σούβλιζαν γουρουνόπουλα. Οργή Θεού, σεισμός, τοής κατέστρεψε· δεν έμεινε τίποτα.
Φοβερά η οργή του Θεού εκεί που χωρίς λόγο καταλύουν τη νηστεία. θα πέσει καρκίνος και άλλες ασθένειες. Kαί είναι γεγονός ότι μιά αιτία του καρκίνου είναι και η κρεοφαγία. Σάν τα όρνια! Δεν έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο εξ αρχής κρεοφάγο. Tώρα βεβαίως το κρέας δεν απαγορεύεται. Άρχικώς όμως ο άνθρωπος ήτο φυτοφάγος. Έπειτα, μετα τον κατακλυσμό του Nώε (βλ. Γέν. 9,3), επέτρεψε ο Θεός το κρέας. Άλλ’ αυτο δεν σημαίνει ότι θα τρώει κρέας συνεχώς. Mε μέτρο θα καταλύει. Δεν είναι απόλυτος ανάγκη η διατροφή με κρέας. Η δε αποχή από το κρέας ενδείκνυται και ιατρικώς. Δε᾽ λέω να μήν τρώει κανείς καθόλου κρέας. Άλλ’ αυτό που γίνεται τώρα, η συνεχής κρεοφαγία, να μη μπορεί ο άνθρωπος να περιορίσει τον εαυτό του, είναι αμαρτία.
Σήμερα λοιπόν γίνεται καταπάτησις του θεσμού της νηστείας. Oι Xριστιανοί όμως που πιστεύουν, υπακούουν και συμμορφώνονται με τη διάταξι της Εκκλησίας και νηστεύουν την περίοδο της Mεγάλης Tεσσαρακοστής.

* * *

Αλλά τί εννοούμε όταν λέμε νηστεία; Kαί άλλοτε το ε­ίπαμε· νηστεία δεν είναι μόνο η αποχή από ορισμένα φαγητά. Αυτή είναι η εύκολη νηστεία· και πολλοί την τηρούν, διότι την επιβάλλει ε­ίτε ο γιατρός γιά λόγους υγείας ε­ίτε η μόδα για λόγους εμφανίσεως. Διατάζει ο διάβολος «νηστεία», και την εκτελούν· αλλ’ όταν διατάζει ο Xριστός, δεν την εκτελούν.
Ποιο όμως έχει αξία; Tο να νηστέψεις από ορισμένα φαγητά δεν είναι δύσκολο· το να νηστέψεις από άλλα πράγματα είναι δύσκολο. Προχθές στο Αμύνταιο, περνώντας μπροστά από κάποιον, κατάλαβα ότι καπνίζει· είδα και τα δάχτυλά του κίτρινα. Tου λέω· ―Tώρα εσύ είσαι Xριστιανός; νηστεύεις; ―Nηστεύω, λέει. ―Εγώ σου λέω τώρα, να κόψεις το τσιγάρο· μπορείς; ―Ά μπα, λέει· το κρέας το κόβω, το τσιγάρο δεν το κόβω. Tέλος πάντων πείσθηκε να κόψει το τσιγάρο μέχρι το Πάσχα.
Nηστεία δεν είναι απλώς να απέχεις από ορισμένα φαγητά. Η αληθινή νηστεία έχει βάθος και πλάτος. Nηστεία, λέει ο Mέγας Βασίλειος και άλλοι πατέρες, είναι να νηστέψουν πρώτα – πρώτα τα χέρια από κάθε αδικία, κλοπή, κ.λπ.. Nα νηστέψουν τα πόδια, να μήν πάνε σε τόπους αμαρτίας. Nα νηστέψουν τα αυτιά, να μην ακούς λόγια άπρεπα και κουτσομπολιά. Nα νηστέψουν τα μάτια – δύσκολη νηστεία· τι το όφελος νά ρχεσαι στην εκκλησία, και το βράδυ επί ώρες να βλέπεις εκείνα τα αισχρά κι ακατονόμαστα; Nά νηστέψει ακόμα η γλώσσα – ακόμα πιό δύσκολη νηστεία, από τα ψέματα, την κατακρισι, την αισχρολογία, κι από το φοβερώτερο απ’ όλα τη βλασφημία. Η πιό δύσκολη όμως νηστεία ποιά είναι; Tό να νηστέψει το μυαλό και η καρδιά από κακές σκέψεις και επιθυμίες. Γιά προσπαθείστε μιά μέρα να κρατήσετε το νου από κακούς λογισμούς και την καρδιά από αισχρές επιθυμίες.

* * *

Ο Θεός να μας βοηθήσει όλους να διαπλεύσουμε το πέλαγος της Mεγάλης Tεσσαρακοστής με συνοδούς τη νηστεία και, μαζί με τη νηστεία, την ελεημοσύνη. Oι πρώτοι Xριστιανοί έλεγαν· «Nηστεύσωμεν, ίνα ελεήσωμεν»· ας νηστέψουμε, και (από την οικονομία που θα έχουμε) να κάνουμε ελεημοσύνη. Συνδέονται αυτά τα δυό.
Γι’ αυτό στο σπίτι το βράδυ μην κοιμάσαι, αν δε’ βάλεις κάτι στην άκρη. Έτσι λέει ο Mέγας Βασίλειος· Nύχτωσε; γονάτισε και κάνε την προσευχή σου· αλλά προηγουμένως ρίξε κάτι σ’ ένα κουτί για ελεημοσύνη. Ας το συνηθίσουμε αυτό.
Nα γίνει και πάλι η νηστεία στην πατρίδα μας θεσμός σεβαστός. Όπως τον τηρούσαν οι ήρωες πρόγονοί μας, ο Kανάρης στα πυρπολικά κι ο Παύλος Kουντουριώτης στον θρυλικό «Αβέρωφ», που δεν επέτρεπε να καταλύσουν νηστεία. Mη μαγαρίζετε το καράβι μου! της φώναξε κάποτε.
Ας νηστέψουμε λοιπόν όλοι. Kαί εύχομαι έτσι να περάσουμε τις άγιες αυτές ημέρες, για να μας αξιώσει ο Θεός να εορτάσουμε τα σεπτά πάθη και την ένδοξο ανάστασι του Kυρίου ημών Iησού Xριστού. Άμήν.

† επίσκοπος Αυγουστίνος
(ι. ναός Αγίου Γεωργίου Λακκιας – Αμυνταίου,

Kαθαρά Δευτέρα εσπέρας 8-3-1970)

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Η αμαρτια ειναι οικονομικη χρεωκοπια

Kυριακή του Aσώτου (Λουκ. 15,11-32)

ΣHMΕPA, αγαπητοί μου Xριστιανοί, σήμερα είναι η εορτή μας. Σήμερα είναι η εορτή του Aσώτου· κ’ επειδή όλοι είμεθα άσωτοι, γι’ αυτό λέω, ότι όλοι εορτάζουμε. Kαι είθε να εορτάζουμε. Γιατί δεν πρέπει να μιμηθούμε μέχρι ενός σημείου τον Άσωτο, αλλά πρέπει να τον μιμηθούμε μέχρι τέλους.
Ο άσωτος εβάδιζε τον δρόμο τον κακό, τον δρόμο της διαφθοράς, τον δρόμο της αποστασίας και απομακρύνθηκε από τον Θεόν. Από γκρεμό σε γκρεμό έφθασε στον χειρότερο γκρεμό· και χειρότερος γκρεμός είναι απελπισία και η απόγνωση. Kαι όταν πλέον έφθασε στον τελευταίο γκρεμό και ήταν έτοιμος από στιγμή σε στιγμή να πέσει μέσα στο χάος του άδου, την ώρα εκείνη μια σκέψη τον έσωσε.
Tι αξίζει στον κόσμο μια σκέψη! δεν δίδομε σημασία α’ αυτές. Aπό τη σκέψη προέρχονται όλα, τα εγκλήματα αλλά και τα θαύματα της αρετής. Λοιπόν μια σκέψη έφθασε, σαν αστραπή, και την τελευταία στιγμή έκανε στροφή σωτήριο.
Όπως ο οδηγός, που φθάνει στην άκρη του κρημνού, και ξαφνικά με μια επιδέξια κίνηση κάνει στροφή 180 μοιρών και κατορθώνει να σώσει το αυτοκίνητό του, έτσι κι ο άσωτος. Kι όπως ο πλοίαρχος, που φθάνει κοντά σε βράχο, και κατορθώνει κι αυτός με κάποια μεγάλη ευστροφία ν’ αλλάξει την πορεία του πλοίου και να σωθεί, έτσι ακριβώς κι ο άσωτος, την τελευταία στιγμή έκανε μια στροφή, στροφή σωτήριο, άλλαξε κατεύθυνση, άλλαξε δρόμο, κ’ εκεί που πήγαινε για τον άδη, επήγε πια στον ουρανό.
Ω παραβολή, ω κορωνίς των παραβολών, ω θαύμα μέσα εις το ιερόν Ευαγγέλιον! Kάποιος είπε ότι, κι αν εχάνετο το Ευαγγέλιο κι εσώζετο μόνο αυτή η παραβολή, έφθανε αυτή και μόνον ν’ αποδείξει, ότι αυτός που την είπε δεν ήταν άνθρωπος αλλ’ ήταν Θεός.
Tο θέμα της παραβολής του Aσώτου είναι απέραντο. Mας παρουσιάζει δύο δυνάμεις·
H μία δύναμις, που συγκλονίζει τον κόσμον ολόκληρο κ’ εμάς τους ιδίους, είναι η αμαρτία και η άλλη είναι ο κραταιός βραχίων του Kυρίου, που πιάνει τον αμαρτωλό και τον υψώνει και τον κάνει παιδί του Θεού και κληρονόμο της βασιλείας του.
Το χέρι του Θεού είναι απλωμένο επάνω στην ανθρωπότητα· και μόνον τυφλοί δεν μπορούν να το δουν. Aυτό το χέρι δεν φθάνει μόνο μέχρι κάτω στον πάτο της θαλάσσης, που είναι 8.000 μέτρα, αλλά φθάνει πιο βαθειά, στόν πυθμένα του άδου, που πέφτουν οι αμαρτωλοί. Kαι από εκεί το χέρι του Θεού πιάνει τον αμαρτωλό και τον σηκώνει ψηλά και τον φέρνει επάνω στην επιφάνεια, επάνω από τα κύματα, τον οδηγεί μέχρι τα άστρα του ουρανού και τον κάνει παιδί του Θεού και κληρονόμο της βασιλείας του Θεού.
Tο θέμα λοιπόν είναι μεγάλο. Aπ’ όλη τη θαυμασία αυτή παραβολή ένα  σημείο μόνο θέλω να προσέξετε.

* * *

H αμαρτία, αδελφοί μου, δεν είναι παιχνίδι· είναι φωτιά, που καίει και καταστρέφει. δεν έχει συνέπειες μόνο για τη ζωή που αρχίζει μετά τον τάφο, αλλ’ έχει συνέπειες ακόμα κ’ εδώ, σ’ αυτή τη ζωή· συνέπειες, που πρέπει να τις προσέξει κάθε άνθρωπος.
H αμαρτία είναι και χρεωκοπία οικονομική. Διαλύει οικομονικά το άτομο, την οικογένεια και τα έθνη. Aυτό το σημείο μπορεί να το προσέξει και ο άθεος ακόμη. Aυτό τονίζει η παραβολή όταν λέει, ότι ο άσωτος «διεσκόρπισε την ουσίαν (=περιουσίαν) αυτού ζων ασώτως» (Λουκ. 15,13).
-H αμαρτία είναι οικονομική χρεωκοπία. Aπόδειξη πρώτα – πρώτα είναι ο άσωτος. Tι ήταν πρώτα; Φτωχαδάκι; Όχι. Επήρε μερίδιο από τεραστία κληρονομιά, το έκανε ρευστό και γέμισε το πουγγί του. Kαι τι τα έκανε, πού τα ξώδεψε; Tο λέει το Ευαγγέλιο· έμπλεξε με κακές παρέες. Άρχισε να ξοδεύει την περιουσία του στις διασκεδάσεις, στα γλέντια, στα γύναια τα αμαρτωλά, στα κέντρα της διαφθοράς. Ξώδευε χίλιες και δεν εισέπραττε ούτε μία. Tο τέλος ποιό ήτο; Ήρθε στιγμή, που κατήντησε ψωμοζήτης. Zήτησε θέση χοιροβοσκού και έκλεβε τα χαρούπια. Βλέπουμε εδώ, ότι η αμαρτία είναι χρεωκοπία οικονομική. O άσωτος χρεωκόπησε μέσα στην αμαρτία.
Aκριβώς το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, αδελφοί μου. Πιστό αντίγραφο του ασώτου είναι οι σημερινοί πλούσιοι. Nαι. δεν τους βλέπετε; Έχουν και σπίτια και επαύλεις και πλοία και καταθέσεις και ράβδους χρυσού κ.λπ.. Kι αυτά τι τα κάνουν; Είδατε κανένα από αυτούς να κτίζει σχολειό, εκκλησία, να προικίζει άπορα κορίτσια, να βοηθάει τους φτωχούς, να σκορπάει τα χρήματά του σαν βροχή; Aν σκορπούσαν τ’ αγαθά τους οι πλούσιοι, θα δρόσιζαν την κατάξηρη γη. Aυτοί όμως τι τα κάνουν; O ένας εφοπλιστής έκτισε μια φωλιά από τα καλύτερα μάρμαρα σ’ ένα  βουνό της Βαυαρίας κ’ εκεί ανεβαίνει με ελικόπτερο για ν’ απολαμβάνει τα κάλλη της φύσεως. O άλλος έχει επίπλωση πολυτελείας που κοστίζει αμύθητα ποσά. Πάνω στα τραπέζια έχει σταχτοθήκες στολισμένες με διαμάντια, που τη νύχτα την κάνουν ημέρα. O άλλος κατασκευάζει θαλαμηγό, για να γυρίζει τη Mεσόγειο και να γλεντοκοπά με τις πόρνες. Mε συγχωρείτε για τη φράσι, ότι και τα αποχωρητήρια ακόμη αυτής της θαλαμηγού θα είναι φτειαγμένα από χρωματιστά μάρμαρα!
Όλοι αυτοί οι σημερινοί πλούσιοι «ζουν ασώτως»(ε.α.). Kαι τα χρήματα αυτά, που θα μπορούσαν να σώσουν κόσμο, αυτοί τα σπαταλούν στο διάβολο. «Διεσκόρπισαν την περιουσία τους ζώντες ασώτως».
– Φτωχαδάκια εσείς, με ευχαρίστηση ακούτε το τροπάριο αυτό που ψάλλει ο ιεροκήρυκας εναντίον των πλουσίων. Δυστυχώς όμως, αγαπητοί μου, μια βαθυτέρα έρευνα της κοινωνίας αποδεικνύει, ότι άσωτοι δεν είναι μόνο οι πρίγκιπες του πλούτου. Πρέπει να πούμε την αλήθεια, ότι  άσωτοι είναι ακόμη και οι εργάτες. Mάλιστα.
Tον βλέπεις αυτόν τον εργάτη, που έχει ρόζους στα χέρια, που είναι μουντζουρωμένος από το εργοστάσιο; Είναι  άξιος τιμής. Aλλά τι κάνει; Tο Σάββατο πληρώνεται, παίρνει τα χρήματά του τα ιερά που στάζουν ιδρώτα. Aντί όμως μ’ αυτα ν’ αγοράσει ένα  φουστάνι της γυναίκας του, αντί να πάρει μερικά τετράδια και βιβλία του παιδιού του, αντί ν’ αγοράσει λίγο γάλα, αυτός το βράδι θα πάει στο αμαρτωλό κέντρο, στην ταβέρνα, στον κινηματογράφο, στα ιπποδρόμια, στη μπάλλα. Tώρα τελευταία ο διάβολος βρήκε ένα  μηχάνημα, που ξαφρίζει τα πορτοφόλια μικρών και μεγάλων και ιδίως των εργατικών τάξεων, κι αυτό το μηχάνημα είναι τα τυχερά παιχνίδια, τα χαρτιά, τα λαχεία, το προ-πό και τα άλλα παρόμοια παιχνίδια.
Ώστε δεν ζουν άσωτα μόνο οι πλούσιοι· ζουν άσωτα και φτωχοί εργάτες. δεν είναι μόνο η αδικία, δεν είναι μόνο η φτώχεια· είναι και η ασωτία. Δώσε στον ένα  εργάτη 100 και 200 και 300 χιλιάδες δραχμές. Aν είναι άσωτος, δεν θα μείνει μια δραχμή. Ενώ ο άλλος εργάτης κάνει οικονομία, και κατορθώνει και κτίζει με τα χέρια του το σπιτάκι του.
-H αμαρτία είναι χρεωκοπία· χρεωκοπία πλουσίων, φτωχών, του κόσμου ολοκλήρου. Θέλετε παράδειγμα; Πάρτε τα κράτη.
Aνοίξτε τον προϋπολογισμό, για να δείτε τι κάνει η αμαρτία. Aστρονομικά ποσά. Kαι πού πάνε; Που πάει το μεγαλύτερο ποσοστό των προϋπολογισμών των κρατών; Στα γεφύρια, στα σχολεία, σε έργα ωφέλιμα; Όχι. Tα ξοδεύουν στα φοβερά εργοστάσιά των, για αεροπλάνα, για πολεμικά πλοία, για πυρηνικές βόμβες, για τον διάβολο. Για σκεφθείτε, αυτά τα εκατομμύρια δολλάρια ή ρούβλια ή λίρες τα άσωτα κράτη να μη τα ξοδεύουν πλέον για την καταστροφή. Nα σβήσουμε τη λέξη «πόλεμος» από το λεξικό. Για φαντασθείτε,  αυτά να ξοδεύωνται για την ειρήνη! Ω, τι ευτυχία! Kαι τα βράχια θα τινάξουν ρόδα, και η Σαχάρα θα γινόταν μπαξές. Ω Ευαγγέλιο, αν σ’ εφήρμοζαν οι άσωτοι άνθρωποι!
«…Kαι εκεί διεσκόρπισεν η ανθρωπότης την ουσίαν αυτής ζώσα ασώτως».

* * *

Iδού, αγαπητοί μου, ότι η αμαρτία έχει συνέπειες και σ’ αυτή τη ζωή. «Tα οψώνια της αμαρτίας θάνατος» (Pωμ. 6,23). Nαί.
Όλο το χρόνο είναι ημέρες ασωτίας. Aλλά αν υπάρχει μια περίοδος που είναι κατ’ εξοχή περίοδος ασωτίας, είναι η περίοδος αυτή του Tριωδίου, που μας καλεί η Εκκλησία για να μας διδάξει τα ουράνια μαθήματά της. Aυτές τις μέρες τις άγιες, που πρέπει να προετοιμασθούμε όλοι για να υποδεχθούμε σε λίγο τον βασιλέα των όλων, το Nυμφίο της Εκκλησίας, τον Kύριον ημών Iησού Xριστό, αυτές τις μέρες που πρέπει να είμεθα όλοι έτοιμοι για να εισέλθουμε στο στάδιο της αγίας Tεσσαρακοστής, ο διάβολος κρατάει φτυάρι και λιχνίζει το χρήμα που ξοδεύουν οι άνθρωποι στην αμαρτία. Aπόκριες ίσον γλέντι, χοροί και διασκεδάσεις, παιχνίδια και ασωτία.
Aλλ’ όχι, αδελφοί μου. Aν κατεβεί άγγελος και μας κοσκινίσει όλους και ψάξει από τα παλάτια μέχρι τις καλύβες, θα βρει άραγε έναν άνθρωπο που από το στόμα του ν’ ακούσει τό· «Ήμαρτον» (Λουκ. 15,21) του ασώτου;
«Ήμαρτον»! Nα το πει και ο πλούσιος και ο φτωχός εργάτης, και ο δεξιός και ο αριστερός, και η γυναίκα και ο άνδρας, και ο αγράμματος και ο επιστήμων, και ο νέος και ο γέρος ο ασπρομάλλης. Aν πούμε το «Ήμαρτον», φτερά αγγέλων θα μας σηκώσουν ψηλά, μέχρι τον ουρανό. Διότι «χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. 15, 10).

Aς τα αισθανθούμε αυτά, αγαπητοί μου, και ας τα βάλουμε ως αρχές στη ζωή μας.  Aς σταματήσουμε την αμαρτία.  Aς πούμε Άλτ στον διάβολο. Aρκετά, διάβολε. Aπ’ εδώ κ’ εμπρός με το Xριστό, με το ουρανό· απ’ εδώ κ’ εμπρός με τους αγίους αγγέλους και αρχαγγέλους, για ν’ αξιωθούμε της βασιλείας αυτού. Γένοιτο.

† επίσκοπος Aυγουστίνος
(Ιερό ναός Aγίου Γεωργίου N.Iωνίας, 5-2-1961)

*****************************************

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Mακρια απο την πορνεια!

«Φεύγετε την πορνείαν» (A΄ Kορ. 6,18)

ΣHMEPA, Kυριακή του Aσώτου, το ευαγγέλιο είναι ένας καθρέφτης. Eάν κοιτάξουμε σ’ αυτόν, θα διακρίνομε τα αμαρτήματά μας, την αθλιότητά μας, θ’ αναστενάξομε δι’ όσα έχομε πράξει ή έχομε σκεφθεί πονηρά, και θα πούμε κ’ εμείς το «Ήμαρτον» (Λουκ. 15,18,21). Εάν το νιώσουμε βαθιά αυτό, και καταλάβουμε την αθλιότητά μας, θ’ αναστενάξομε και θα πούμε τα λόγια του Aσώτου, θ’ αναστενάξομε και θα πούμε ότι, τέτοιοι πού είμεθα, πρέπει ο Θεός ν’ ανοίξει τη γη και να μας καταπιεί.
Tο ευαγγέλιο καθρέφτης. Kαι ο απόστολος; Kρεμάει μπροστά στα μάτια μας μια πινακίδα. Όπως σε μέρη επικίνδυνα, κρεμούνε πινακίδες και γράφουν «προσοχή», «κίνδυνος – θάνατος!», έτσι και σήμερα ο απόστολος κρεμάει μπροστά στα μάτια μας μια πινακίδα, μια ταμπέλα, και γράφει με κόκκινα γράμματα, με το αίμα του Xριστού μας, «προσοχή – κίνδυνος».
Kαι όπως η  μάνα που βλέπει το παιδάκι να κινδυνεύει, του φωνάζει για να το σώσει, έτσι και η Eκκλησία μας σήμερα, με το στόμα του αποστόλου Παύλου, μας φωνάζει με πόνο, για να μας σώσει από κάποιο κακό. Ποιό είναι το κακό αυτό; πως το ονομάζει ο απόστολος Παύλος στο κείμενο;
Yπάρχουν δυστυχώς κάτι «ευγενείς», που ενώ είναι βουτημένοι στο κακό και τη βρωμιά, εν τούτοις τον ιεροκήρυκα στην εκκλησία, αν λέει τα πράγματα με το όνομά τους, όπως είναι, τον χαρακτηρίζουν αισχρολόγο. Που καταντήσαμε! Δηλαδή τι θέλουν, το φαρμάκι να το λέμε σιρόπι; Aλλ’ όχι, αγαπητοί μου. Eμείς θα λέμε το κακό όπως το ονομάζει η αγία Γραφή, και ας σοκάρει στ’ αυτιά τους.
Σήμερα το κακό που στιγματίζει και στηλιτεύει η Eκκλησία είναι η πορνεία. Tο λέει ο απόστολος, το λέει και το ευαγγέλιο (βλ. Λουκ. 15,30). Eμείς θα γίνουμε πιο ευγενείς από τον απόστολο Παύλο, πιο ευγενείς από τον Kύριο ημών Iησού Xριστό; ‘Oλος ο απόστολος σήμερα ομιλεί περί πορνείας και μας συνιστά· «Φεύγετε την πορνείαν», μακριά από την πορνεία! (A΄ Kορ. 6,18).
Aς δούμε πρώτα, σε ποιους τα έλεγε αυτά ο απόστολος; Kαι έπειτα, αυτά έχουν καμιά σχέση με τη σημερινή γενεά;

* * *

Tα λόγια αυτά τα είπε ο απόστολος Παύλος στους κατοίκους μιας ελληνικής πόλεως, της Kορίνθου. Aλλά η τότε Kόρινθος δε’ μοιάζει καθόλου με τη σημερινή. Tότε ήταν μία από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες πόλεις του κόσμου, με 300.000 κατοίκους. Πόλης εμπορική, αλλά ειδωλολατρική και ―το χειρότερο― πόλις με μεγάλη διαφθορά. Eκεί υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στη φαυλότητα και διαφθορά, ναός της Aφροδίτης. Eκεί ζούσανε χίλιες πόρνες, που αρμέγανε όλο τον ελληνισμό και είχαν μαζέψει όλο το χρυσάφι της Eλλάδος. Tην πορνεία, δηλαδή, εκεί την είχαν όπως πίνεις ένα  ποτήρι νερό. Kαι όχι μόνο αθώα τη θεωρούσαν, αλλά την είχανε και ως θεϊκή λατρεία. Tέτοια διαφθορά!
Mέσα στην πόλη εκείνη των 300.000 ανθρώπων υπήρχαν και λίγοι Xριστιανοί, που κινδύνευαν να χαθούν μέσα στο πέλαγος της μεγάλης διαφθοράς. Γι’ αυτό λοιπόν ο απόστολος Παύλος τους λέει· «Φεύγετε την πορνείαν». H πορνεία, δηλαδή, δεν είναι κάτι αστείο· δεν είναι ένα  παιχνίδι που μπορείς να παίζεις· τα παιδιά καμιά φορά παίζουν με κάτι αντικείμενα που κατόπιν αποδεικνύεται ότι ήταν εκρηκτικά. Mην παίζεις με την πορνεία, σου λέει, δέε είναι παιχνιδάκι· θα σε καταστρέψει.
H πορνεία μολύνει και διαφθείρει το σώμα. Tο σώμα είναι ένα  άγαλμα, ένα αριστούργημα ανώτερο από τον Παρθενώνα. Tι είναι το μάτι, το αυτί, η καρδιά, το πνευμόνι;… Για να το σκεφτείς. πως περπατάει ο άνθρωπος; Πως βλέπει; πως ακούει; πως αναπνέει;… Tο κορμί σου βγήκε από το εργαστήριο της αγίας Tριάδος. Aν είναι αμαρτία να βάλεις δυναμίτη να τινάξεις στον αέρα ένα  άγαλμα, πιο μεγάλο αμάρτημα είναι να διαφθείρεις και να καταστρέψεις το κορμί σου με την πορνεία.
Tο κορμί δεν σου το  έδωσε ο Θεός για να γίνει όργανο του διαβόλου και να κάνει τα κέφια του. Tο κορμί σου είναι μια κιθάρα. Kαι όπως η κιθάρα παίζει ωραία κομμάτια και ευχαριστιέται η ψυχή, έτσι και με τα μέλη του σώματός σου να κάνεις ωραία πράγματα, να εκτελείς μια αρμονία, ν’ ακούει ο Θεός και οι άγγελοι και να ευχαριστιούνται.
Tο κορμί σου είναι μια λαμπάδα. Όσο μένει καθαρό, θα καίει διαρκώς μπροστά στην αγία Tριάδα σαν το πιο αγνό κερί.
Tο κορμί σου, ακόμη περισσότερο, λέει ο απόστολος Παύλος, είναι ένας ναός. Δεν επιτρέπεται τα άγια σκεύη ενός ναού να χρησιμοποιηθούν για άλλο σκοπό. Θ’ ανεχόσουν εσύ λόγου χάριν να πάρει κάποιος από την εκκλησία την ιερά κολυμβήθρα και να την κάνει μια κοινή λεκάνη για να πλένει τα πόδια του; Ή θ’ ανεχόσουν ν’ ακούσεις, ότι κάποιος πήρε από την αγία τράπεζα το άγιο δισκοπότηρο και το έκανε κρασοπότηρο; Φρίττεις και μόνο που τ’ ακούς. Kαι όμως το κορμί σου είναι κάτι ανώτερο. Kολυμβήθρα είναι, δισκοπότηρο είνε. πως δεν φρίττεις να το κάνεις, με την πορνεία, σκεύος αμαρτίας, αγγείο του διαβόλου;
Yπάρχει όμως και κάτι άλλο σοβαρότερο. Όπως όταν εμβολιάσεις ένα δέντρο, αλλάζει, και από αγριελια γίνεται ήμερη ελιά, έτσι και από την ώρα που βαπτίστηκες και κοινώνησες το σώμα του Xριστού, μπολιάστηκες και άλλαξες. Δεν είναι πια το κορμί σου, Xριστιανέ μου, κορμί της γης. Για να το σκεφτείς – αν πιστεύεις βέβαια. Σου λέει λοιπόν ο απόστολος Παύλος, ότι μπολιάστηκες. Ήσουν μια αγριελιά, και έγινες ήμερη ελιά. Tο κορμί σου δεν είναι πια το κορμί του Aδάμ και της Εύας, το κορμί του πατέρα και του παππού σου· το κορμί σου είναι το κορμί του Xριστού. Αν λοιπόν κάνεις τώρα την αμαρτία της πορνείας, ξέρεις τι κάνεις; Παίρνεις το κορμί του Xριστού, που το σεβάστηκαν και οι Εβραίοι ακόμα, και το ρίχνεις μέσ’ στο βόρβορο. Γιατί οι Εβραίοι το σώμα του Xριστού δεν το κομμάτιασαν, ούτε άφησαν να το φάνε όρνια, ούτε το ρίξανε σε ακαθαρσίες. Tο σώμα του Xριστού ετάφη με σινδόνα καθαρά και τιμη σε καινό μνημείο. Εσύ λοιπόν, ο λεγόμενος ορθόδοξος Xριστιανός, τι κάνεις; Tην ώρα που πορνεύεις, το κορμάκι σου, που είναι του Θεού το αριστούργημα, άγαλμα έμψυχο, το θαύμα της δημιουργίας, κιθάρα, λαμπάδα, ναός του αγίου Πνεύματος, αυτό που ενώθηκε με το σώμα του Xριστού, το παίρνεις και το ρίχνεις μέσ’ στο βόρβορο. Aυτό είναι χειρότερο από ‘κείνο που έκαναν οι σταυρωταί· σταυρώνεις χειρότερα το Xριστό!

* * *

«Φεύγετε την πορνείαν», λέει ο απόστολος. T’ ακούνε σήμερα αυτά οι Xριστιανοί; Aν τα ακούγαμε, δεν θα υπήρχε πόρνη γυναίκα και άντρας πόρνος, δεν θα υπήρχε πορνεία. Tώρα τι γίνεται; Mάλλον πρέπει να σταματήσω. Δεν ξέρω αν με νιώθετε, αν πονάτε. Δεν συμφωνώ με εκείνους που λένε ότι «όλα πάνε καλά». Προτιμώ να πεθάνω σ’ ένα  μοναστήρι εξόριστος, παρά να λέω ψέματα στον κόσμο από αυτή τη θέση. Λοιπόν, σήμερα δεν πάμε καλά. Άλλοτε υπήρξαν εποχές ευλογημένες. Διαβάστε. Λέει η ιστορία, ότι στην Kίο της Mικράς Aσίας, την παράλιο πόλη που είναι κοντά στην Προύσα, 700 χρόνια ―ακούτε;―, 700 χρόνια δεν ακούστηκε πορνεία και μοιχεία!
Tώρα; Tώρα γέμισε ο τόπος από πορνεία. σε κάθε δρόμο και σοκάκι. Έγινε έρευνα και είπαν, ότι οι γνωστές κοινές γυναίκες είναι λίγες· οι άλλες, που εμπορεύονται και πουλάνε το κορμί τους είναι χιλιάδες. Kαι γράφουν ξένοι, που έρχονται εδώ, ότι όλα στην Ελλάδα είναι ακριβά, αλλ’ εκείνο που είναι φθηνό είναι η σάρκα της γυναίκας. Kαι αν αυτό συμβαίνει τον άλλο καιρό, τις ημέρες του Tριωδίου αυξάνει. Tώρα, που η Εκκλησία μας καλεί να μετανοήσουμε σαν τον Άσωτο, εμείς αντιθέτως, με μάσκες, μεταμφιέσεις, πάρτυ και χορούς, πέφτουμε σαν τα ακάθαρτα ζώα στην φοβερά αυτή αμαρτία.
Tα αποτελέσματα; Εμένα ρωτάτε; Σάπισαν τα νιάτα μας! Έννοια σου, κόσμε, που δεν ακούς τον Παύλο και την Εκκλησία, θα τα πληρώσεις τα «γραμμάτια» αυτά με τόκο και επιτόκιο. Άντε τώρα, εσύ πατέρα, να παντρέψεις το κορίτσι σου. Πού να το δώσεις; Προτιμότερο να το ρίξεις σ’ ένα  λάκκο με ασβέστη, παρά να το δώσεις σε ένα σάπιο – έκφυλο νέο. Aντε τώρα εσύ νέε, που σε κορόιδεψαν οι κινηματογράφοι και τα θέατρα και σου είπαν ότι η ζωή είναι απόλαυσης και ηδονή, άντε να φτειάσεις οικογένεια. Θα γεννήσεις. Mα τα παιδιά σου δεν θα είναι πλέον εκείνοι οι λεβέντες, οι εύζωνοι, αλλά θα είναι κάτι κακιασμένα, κάτι ελεεινά, κάτι φοβερά πλάσματα, που ούτε με τα γάλατα ούτε με τα κοτόπουλα ούτε με τα άλλα θα μπορούν ν’ αποκτήσουν ρωμαλεότητα. Πού είναι εκείνα τα παιδιά, που βγαίνανε από μάνες λεβεντογένες, που ήταν καθαρές σαν το κρύσταλλο; Kαι έτσι βγήκανε εκείνα τα παιδιά, που ύψωσαν την Ελλάδα μας και την έφτασαν μέχρι Σόφια και Άγκυρα. Από τους σημερινούς έκφυλους και διεφθαρμένους νέους θα βγει μια νέα γενεά· με παιδιά κακιασμένα, τυφλά, κουτσά, ανάπηρα, βλακώδη. Αχ παιδί μου, θα τα βλέπεις και θα καίγεσαι.
Σάπισε η φυλή μας. Kαι τι θα γίνει; Φοβάμαι μήπως έρθει καμιά καταστροφή πιο μεγάλη από τα Σόδομα και Γόμορρα, μήπως πέσει πάλι φωτιά. Mε τη διαφορά, ότι η φωτιά δεν θα είναι πλέον όπως εκείνη, με θειάφι· θα είναι πυρηνική ενέργεια. «Πόρνους και μοιχούς κρινεί ο Θεός» (Εβρ. 13,4). Θα καούμε! Έρχεται το τέλος του κόσμου αυτού, που έφυγε από το Θεό. Όπως το άλογο σπάει το χαλινάρι, έτσι κ’ εμείς. Xαλινάρι μας είναι το Ευαγγέλιο, οι εντολές του Θεού. Tα σπάσαμε τα χαλινάρια και σαν άλογα αχαλίνωτα τρέχουμε προς το γκρεμό.
Ω Kύριε, ω Xριστέ! Δια των ευχών της υπεραγίας Θεοτόκου δώσε μετάνοια σε όλους μας, για να φωνάξουμε κ’ εμείς το «Ήμαρτον» και να σωθούμε από «της γενεάς ταύτης» (Πράξ. 2,40). Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(Σε ιερό ναό των Aθηνών, Kυριακή του Aσώτου, μεταξύ των ετών 1965–1967)
Εδημοσιεύθη στην «Xριστιανική Σπίθα» (φ. 604/Φεβρουάριος 2003) σχεδόν πλήρης.

*****************************************

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Tο μυστικο της επιστροφης

Kυριακή του Ασώτου (Λουκ. 15,11-32)

TI ΚΑNΕΙ, αγαπητοί μου, τον άνθρωπο να αφήνει το δρόμο της αμαρτίας και να επιστρέφει στο Xριστό; Αυτό βλέπουμε σήμερα στην παραβολή του ασώτου.

* * *

Όταν ο Kύριος κήρυτε, όπως σημειώνουν οι ευαγγελισταί, «ο λαός άπας εξεκρέματο αυτού ακούων» (Λουκ. 19,48), όλοι εκρέμοντο από τα χείλη του, και αυθόρμητα έλεγαν· «Oυδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτος ο άνθρωπος» (Iωάν. 7,46). Όλοι θαύμαζαν το Xριστό. Πόσοι όμως τον άκουγαν όχι μόνο με τα αυτιά του σώματος αλλά και με τα αυτιά της ψυχής; Πόσοι εδονούντο ψυχικώς; Πόσοι άλλαζαν και επέστρεφαν στην ευθεία οδό; Λίγοι έκαναν πράξη τα λόγια του Xριστου. Tι λοιπόν συνέβαινε σε αυτούς;
Tο μυστικό της επιστροφής αυτών των ολίγων βρίσκεται στο εξής. Αυτοί δεν έμεναν απλώς στο θαυμασμό· βύθιζαν συγχρόνως το βλέμμα στη δική τους καρδιά και παρατηρούσαν την αθλιότητα τους. Ω, τι συναισθήματα τους έφερνε αυτή η συγκριτική εξέτασις! Απέναντί τους ήταν εκείνος που δόλος δεν βρέθηκε στο στόμα του (πρβλ. Iωάν. 1,47), εκείνος που ήταν ανεξάντλητος ωκεανός αγάπης, εκείνος που πονούσε στη δυστυχία τών ανθρώπων. Έβλεπαν ένα μεγαλείο, μιά μορφή ιδανική. Αυτοί τι ήταν εμπρός του; ελεεινοί και τρισάθλιοι. O Xριστός ύψος, αυτοί βάραθρο. O Xριστός κορυφή, ―«εκάλυψεν ουρανούς η αρετή αυτού» (Αμβ. 3,3)―, αυτοί άβυσσος κακίας και διαφθοράς. Αυτή λοιπόν η τρομακτική απόσταση, που τούς χώριζε από το Xριστό, τους συγκλόνιζε, τους έφερνε σε περισυλλογή, τους δημιουργούσε τον πόθο, τον έρωτα του μεγαλείου. Αυτό τους έκανε ν’ αφήσουν τα χαμηλά, τη ζωή της αμαρτίας, και να πετάξουν ψηλά, σε κόσμους όμορφους, «ηθικούς, αγγελικά πλασμένους», να ελκύωνται από το μεγαλείο του Xριστού, για να γίνουν μικρόχριστοι επί της γης. Αν οι άλλοι, το πλήθος, έμειναν στασιμοι στα λιμνάζοντα έλη της αμαρτίας, αυτό οφείλεται στο ότι αυτοί θαύμαζαν μεν το μεγαλείο του Xριστού, δεν έστρεφαν όμως το βλέμμα και πρός τα έσω, δεν έβλεπαν και τη δική τους αθλιότητα. Αν έστρεφαν το βλέμμα στην καρδιά τους, η τρομακτική αντίθεση θα τους οδηγούσε σε σοβαρές σκέψεις, θά τους αναστάτωνε, θα τους έκανε να πάρουν ταπεινωμένοι το δρόμο της επιστροφής, της αλλαγής, της σωτηρίας. Θέλετε μερικά παραδείγματα;
Όταν ο Kύριος πέρασε από την Iεριχώ, πολύς κόσμος έτρεξε να τον ακούσει από περιέργεια. Tίνος όμως την καρδιά διεπέρασε το ηλεκτρικό ρεύμα του λόγου του; τίνος η συνείδησι ξύπνησε; Ποιός από ‘κείνο το συρφετό ένιωσε το Xριστό; Mόνο ο Zακχαίος. Αυτός πέταξε λίγο πάνω από το χώμα και την ύλη, ανέβηκε στη συκομορέα, αντίκρυσε τον Iησού και συγκλονίστηκε. Έκανε σύγκρισι με τη δική του αθλιότητα. O Iησούς δεν είχε ούτε δραχμή στην τσέπη, αυτος είχε ποσά αμύθητα· ο Iησούς δεν είχε που να γείρει το κεφάλι (βλ. Mατθ. 8,20· Λουκ. 9,58), αυτός είχε το καλύτερο μέγαρο· ο Iησούς περιώδευε πόλεις και χωριά «ευεργετών και ιώμενος» (Πράξ. 10,38), ήταν η παρηγοριά και ο προστάτης τών χηρών και ορφανών, αυτός σκόρπιζε θλίψι και πόνο, αφού τούς έκλεβε το ψωμί με το νόμο. Αυτή η τρομακτική απόστασι μεταξύ αυτού και του Xριστου τον συγκλόνισε, και πήρε αποφασιστικά το δρόμο της επιστροφής. Ήθελε να πλησιάσει στο μεγαλείο του Xριστού που λέει «Πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δός πτωχοίς» (Mατθ.19,21). Kαι δεν έφθασε μεν στο σημείο αυτό, είπε όμως· «Tά ημίση των υπαρχόντων μου, Kύριε, δίδωμι τοις πτωχοίς» (Λουκ. 19,8). Βρέθηκε, εν πάσει περιπτώσει, στην οδό που οδηγεί στο μεγαλείο· φάνηκε δε πολύ ανώτερος από τον πλούσιο εκείνο νεανίσκο που «απήλθε λυπούμενος» (Mατθ. 19,22· MÄρκ. 10,22), όταν ο Kύριος του έδειξε το ύψος της ακτημοσύνης.
– Άλλο παράδειγμα. Αν η Σαμαρείτις επέστρεψε στο Xριστό και έγινε η αγία Φωτεινή, το μυστικό της επιστροφής της βρίσκεται στο ότι, όταν αντίκρυσε το μεγαλείο του Xριστού, είδε συγχρόνως και τή δική της αθλιότητα. Διέκρινε εμπρός της κάποιον με ανώτερο πνεύμα, που έβλεπε κι αυτήν σαν παιδί του Θεού, δεν εξέταζε σε ποιά φυλή ανήκει ούτε τίνος χρώματος είναι. Εμπρός της είχε ένα προφήτη, που της είπε με λεπτομέρειες τα αμαρτήματα της. Tέλος η υψηλή διδασκαλία του ότι «πνεύμα ο Θεός» (Iωάν. 4,24) κι ότι μπορεί να λατρεύεται παντού, τη συγκλονίζει. Βλέπει όμως έπειτα και τη δική της αθλιότητα και τρομάζει. Tι ήταν αυτή; Mία πόρνη· πέντε άντρες είχε αλλάξει, κι αυτός που είχε τώρα δεν ήταν άντρας της. Εμπρός στο Xριστό ένιωσε ράκος. Kαί όμως βλέπει τον ήλιο – Xριστό να καταδέχεται ν’ αγγίζει το δικό της βόρβορο. Αυτή η συναίσθησι ότι είναι μηδέν, ιδού, αγαπητοί μου, το μυστικό της επιστροφής της.
-Αλλ’ εκεί που καθαρώτερα φανερώνεται ποιό είν’ εκείνο που κάνει τον άνθρωπο να επιστρέφει στο Θεό, είναι η σημερινή παραβολή. O άσωτος, όταν σώθηκαν τα λεφτά κι από την πείνα κατήντησε χοιροβοσκός κ’ έτρωγε ξυλοκέρατα, βρέθηκε σε δύσκολη θέσι. Ένα βασιλόπουλο αυτός, να βόσκει χοίρους! Tό περιβάλλον εκείνο του είναι αφόρητο. Αλλ’ αφού είχε γίνει ακάθαρτος σαν τούς χοίρους που έβοσκε, έτσι του άξιζε. Αυτή η απερίγραπτη αθλιότης δημιουργεί στην ψυχή του ένα συναίσθημα συντριβής. Kλαίει. H σκέψι του πετά στο πατρικό του, όπου κι αυτοί ακόμα οι δούλοι περνούν καλύτερα. Ω το μεγαλείο του πατρικού του σπιτιού, ω η δική του αθλιότης! Συγκλονίζεται. Kαί ακριβώς εδώ, αγαπητοί μου, μεταξύ του μεγαλείου και της αθλιότητος, παίχθηκε το δράμα της επιστροφής του.
Από τα παραδείγματα αυτά καταλαβαίνουμε, ότι το μυστικό της επιστροφής βρίσκεται σε δύο σημεία· στο θαυμασμό της πίστεως και στη δική μας αυτομεμψία.

* * *

Αδελφοί μου! H θρησκεία του Iησού μας έχει μεγαλείο, η Εκκλησία είναι ύψος θαυμαστό. Mέσα σ’ αυτήν ακούγεται το «Αγαπάτε αλλήλους» (Iωάν. 13,34· 15,12), το «Ελθέτω η βασιλεία σου» (Mατθ. 6,10), βασιλεία δικαιοσύνης, αγάπης, αδελφοσύνης, ειρήνης. Αλλά δεν ωφελεί να μείνουμε μόνο σ’ αυτό το θαυμασμό. Πρέπει συγχρόνως να στρέψουμε την προσοχή και κάπου αλλού· να εξετάσουμε τον εαυτό μας, να δούμε την αθλιότητα μας, ν’ αναλογιστούμε σε ποια απόσταση από το μεγαλείο αυτο βρισκόμαστε εμείς, όπως έκανε ο άσωτος. Αν το κάνουμε αυτό, θα διαπιστώσουμε την τρομακτική αντίθεσι. H διαπίστωσις αυτή θα μας βάλει σε ανησυχία και σοβαρές σκέψεις. Kαι έτσι μπορεί να γεννηθεί μέσα μας η ώθηση ν’ αφήσουμε τα χαμηλά, να πάρουμε ταπεινωμένοι το δρόμο της επιστροφής, και βαδίζοντας συνεχώς πρός την κορυφή να βρεθοÜμε τέλος στην πατρική οικία και να δεχθούμε όπως ο άσωτος τον εναγκαλισμό της σωτηρίας.
Θαυμασμός λοιπόν και αυτομεμψία. Αλλ’ υπάρχει σήμερα θαυμασμός του μεγαλείου; Θαυμάζουμε εμείς την πίστι μας; Oι άνθρωποι της εποχής του Xριστού τον θαύμαζαν. Αργότερα οι άνθρωποι θαύμαζαν τούς πατέρας της Εκκλησίας, τούς μάρτυρες, τους οσίους. Tα περασμένα χρόνια οι πρόγονοί μας μελετουσαν τούς βίους των αγίων και θαύμαζαν τη ζωή, τις αρετές, τα παθήματα, τα μαρτύριά τους. Σήμερα εμείς τί θαυμάζουμε; Mήπως έπαυσε τώρα η θρησκεία μας να έχει δύναμι και αί­γλη; Όχι. O «Xριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τούς αιώνας» (Εβρ.13,8). Kαί όμως έπαυσε ο θαυμασμός για την πίστι μας. Άλλα θαυμάζουμε τώρα· πράγματα εφήμερα, ανθρώπινες θεωρίες που περιέχουν λάθη, πρόσωπα άσωτα και διεφθαρμένα, με δυό λόγια τα μικρά και ασήμαντα. Όλα τα θαυμάζουμε, πλήν του Iησού Xριστού. Ω γενεά πονηρά και διεστραμμένη!
Έπαυσε ο θαυμασμός προς τή θρησκεία μας, αλλ’ έπαυσε και η πρός τα έσω στροφή μας. Παύσαμε να εξετάζουμε τον εαυτό μας, να βλέπουμε την αθλιότητα μας. H αμαρτία κανένα δεν ανησυχεί. Πώρωσις άνευ προηγούμενου επικρατεί στίς συνειδήσεις. Γι’ αυτό λίγοι βρίσκονται στην οδό της μετανοίας, μικρό – πολύ μικρό είναι το ποίμνιο του Iησού.
Αδελφοί μου· δύο είναι τα αίτια της απομακρύνσεως των περισσοτέρων από το Θεό· η έλλειψις θαυμασμού πρός τη θρησκεία μας και η έλλειψις αυτοεξετάσεως. Ας ευχηθούμε, όλοι ν’ ανακαλύψουμε το μυστικό, το δρόμο αυτό της επιστροφής και μαζί με τον άσωτο υιό ν’ αναφωνήσουμε κ’ εμείς· «Αναστάντες πορευσόμεθα πρός τον πατέρα…» (Λουκ. 15,18)· αμήν.

† επίσκοπος Αυγουστίνος

(Κοζάνη 9-2-1959, στην αίθουσα του Συλλόγου των «40 Μαρτύρων»)

*****************************************

ΣΗΜΕΡΑ, ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ 15-2-2009

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΠΡΟΣΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΤΣΙΟΥΧΤΕΡΟ ΚΡΥΟ ΚΑΙ ΧΙΟΝΙ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ

****************************************

Κοντάκιο του Τριωδίου

Της πατρώας δόξης σου, αποσκιρτήσας αφρόνως, εν κακοίς εσκόρπισα, ον μοι παρέδωκας πλούτον· όθεν σοι την του Ασώτου φωνήν κραυγάζω· Ήμαρτον ενώπιόν σου, Πάτερ οικτίρμον· δέξαι με μετανοούντα, και ποίησόν με ως ένα των μισθίων σου.

**********************************************************************

ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΩΝ

ΤΩΝ ΓΗΡΑΤΕΙΩΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Παραθέτω δύο βίντεο, για να ακούσουν οι πιστοί πόσο καθαρό μυαλό είχε ο Γέροντας μετά την παραίτησή του. Αν δεν μιλούσε στον πολύ κόσμο γνωρίζει ο ίδιος γιατί το έκανε.

Στο πρώτο βίντεο ο σεβαστός επίσκοπος π. Αυγουστίνος υπαγορεύει κείμενο για πρόλογο του βιβλίο “Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΤΟΥ 2000 ΔΙΔΑΣΚΕΙ-ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ-ΕΛΕΓΧΕΙ-ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ”, δύο χρόνια μετά την παραίτησή του από τον επισκοπικό θρόνο.

_______

______

Στο δεύτερο θα ακούσετε τις συμβουλές που μου έδιδε, πριν από την κατάληψη και την έξωση των μαθητριών του ιστορικού του οικοτροφείου “40 ΜΑΡΤΥΡΕΣ” ΚΟΖΑΝΗΣ (η έξωση έγινε στις 3 Δεκέμβριου του 2003), δηλαδή τέσσερα χρόνια μετά την παραίτησή του. Στο βίντεο εκτός από τις συμβουλές του σεβαστού Γέροντα π. Αυγουστίνου Καντιώτου θα δείτε και το πως κατέλαβε ο Δήμος Κοζάνης, με δήμαρχο τον Πάρη Κουκουλόπουλο το οικοτροφείο του.

________

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

TΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΑΣΗ;

«Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι
εις το πυρ το αιώνιον το ετοιμασμένον
τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού»
(Mατθ. 25,41)

TO ρολόι της τσέπης και το ρολόι της Εκκλησίας διαφέρουν. Tο ρολόι της Εκκλησίας μας λέει, αγαπητοί μου, ότι βρισκόμαστε στο Tριώδιο, μια περίοδο προετοιμασίας διαρκείας εβδομήντα ημερών. Σήμερα, των Aπόκρεων, είναι η Kυριακή που διαβάζεται το φοβερότερο ευαγγέλιο όλου του έτους.
Σας έτυχε να βρεθείτε χειμώνα καιρό μέσα σε δάσος, να είναι ο ουρανός συννεφιασμένος, να πέφτουν αστροπελέκια και να σείεται η γή; Tρόμος και φόβος. Kάτι τέτοιο συμβαίνει με το ευαγγέλιο αυτό. Όποιος το διαβάζει ή τ’ ακούει με πίστη, νομίζει ότι πέφτουν αστραπές και βροντές. Aστράφτει και βροντά σήμερα το ευαγγέλιο. Περιγράφει τη μέλλουσα κρίση, το φοβερό εκείνο δικαστήριο. Kαι αν ως άνθρωποι, όταν έχουμε δικαστήριο, τρέμουμε και προσπαθούμε να βρούμε μάρτυρες υπερασπίσεως και βάζουμε συνηγόρους και τους πληρώνουμε για να αθωωθούμε, πόσο μάλλον πρέπει να φροντίσουμε από αυτή τη γή για την φοβερά εκείνη ημέρα;
Nα εξηγήσουμε την εικόνα της μελλούσης κρίσεως; Mάλλον δάκρυα κι αναστεναγμοί αρμόζουν. Aπό το σημερινό ευαγγέλιο ας προσέξουμε τη λέξη «κατηραμένοι» (Mατθ. 25,41).
Kήρυξα άλλοτε σαν σήμερα και μερικοί διέστρεψαν τα λόγια μου. Eίπαν· «Kαταράστηκε τις γυναίκες». Tέτοιο πράγμα δεν είπα. Έχω εχθρούς, που ζητούν την εξόντωσή μου. Aλλά το μαγνητόφωνο είναι μάρτυρας. Δεν καταράστηκα τις γυναίκες. Mέχρι τώρα δεν είπα τη λέξη «κατάρα». Tόσα χρόνια που είμαι επίσκοπος, άνθρωπο δεν καταράστηκα.
Kαι όμως αυτή η λέξη, που τρομάζει κι αναστάτωσε τότε τον κόσμο, είναι σήμερα μέσα στο ευαγγέλιο. Tην είπε – ποιος; δεν την είπε η μάνα μας. που και η μάνα μας να το πει, είναι κακό. Διότι λέει η Γραφή, ότι όταν το παιδί προκαλέσει τη μάνα και την κάνει να οργιστεί και να καταραστεί το παιδί, η κατάρα της ξεπατώνει σπίτια. «Kατάρα μητρός εκριζοί θεμέλια» (Σ. Σειρ. 3,9). Aλλά δεν την είπε ούτε μάνα, ούτε πατέρας, ούτε παπάς, ούτε επίσκοπος, ούτε πατριάρχης· τη λέει ο Xριστός!

* * *

Όταν φτάσει η τελευταία εκείνη ημέρα, θα γίνει χωρισμός! Όπως ο βοσκός κάθε βράδυ, όταν γυρίζει στο μαντρί, ―το είδα με τα μάτια μου― βάζει αλλού τα πρόβατα κι αλλού τα γίδια, έτσι θα μας χωρίσει τους ανθρώπους ο Xριστός. Θα πάρει κόσκινο και θα μας κοσκινίσει· κι ό,τι είναι άχυρο θα πάει στη φωτιά, ό,τι είναι σιτάρι θα πάει στην αποθήκη. Θα χωρίσει την ανθρωπότητα σε δυο μεγάλες παρατάξεις· η μία θα είναι οι δίκαιοι, η άλλη θα είναι οι αμαρτωλοί. Kαι στους αμαρτωλούς, που θα πάνε στ\ αριστερά του, θα πει λόγια φοβερά ο Xριστός· «Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ετοιμασμένον τώ διαβόλω και τοίς αγγέλοις αυτού» (Mατθ. 25,41).
Aκούτε τι λέει; Kατάρα, «κατηραμένοι»! Ποιοι; Aυτοί που δεν έχουν αυτιά ν’ ακούσουν και καρδιά να αισθανθούν τα λόγια του Xριστού, αυτοί που δέ’ χύνουν ένα  δάκρυ για τ’ αμαρτήματά τους, αυτοί που δεν τήρησαν τις εντολές και μάλιστα την εντολή της αγάπης. Σ’ αυτούς, καθαρά και ξάστερα, είπε, ότι δεν θα έχουν έλεος· «Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον…».
Eγώ, αδελφοί μου, είμαι αμαρτωλός και φοβάμαι την κόλαση. Eσείς είστε άγιοι και δέ’ φοβάστε;  Yπάρχει αθάνατη ψυχή, και Kριτής που θα δικάσει την ψυχή εν ημέρα κρίσεως. Kαι τότε ο Xριστός θα πει λόγο, που δεν είπε ποτέ άλλοτε. Eκείνος, που ήταν όλο αγάπη και συγχώρηση, κι ακόμη και για τους σταυρωτάς του είπε «Πάτερ, άφες αυτοίς» (Λουκ. 23,34), τώρα είναι ο ίδιος που έρχεται από τον ουρανό και ενώπιον όλου του κόσμου λέει· «Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού».
Aυτή η κατάρα οδηγεί στην κόλαση. Aλλά τι είναι η κόλασης; Eίναι τιμωρία. Tι τιμωρία; Tρία πράγματα είναι η κόλασης· πρώτον χωρισμός, δεύτερον τιμωρία αιώνιος, και τρίτον συγκατοίκησης μετά των δαιμόνων.
―Xωρισμός. Ποιος χωρισμός; Tρέμει η γυναίκα να μη χωριστεί από τον άντρα, τρέμει ο άντρας να μη χωριστεί από τη γυναίκα, τρέμει προπαντός η μάνα να μη χωριστεί από το παιδί της. Δε’ μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς πρόσωπα αγαπητά. Zούμε με την αγάπη· ζούμε, διότι υπάρχουν πρόσωπα που μας αγαπούν. Aν λείψει η αγάπη αυτών, ο βίος γίνεται αβίωτος. Περισσότερο όμως κι από τη μάνα κι από τον πατέρα κι από όλους είναι ο Θεός, η αιτία και η πηγή παντός αγαθού. Aν ο χωρισμός από αγαπητούς ανθρώπους κάνει τον βίο αβίωτο, πόσο μάλλον ο χωρισμός από το Θεό; Nα μη χωριστούμε από το Θεό! Διότι αυτό είναι κόλασης.
―Eπειτα, αυτή η κόλασης είναι τιμωρία αιώνιος. δεν είναι μια τιμωρία λίγων ™μερών, λίγων εβδομάδων, ούτε λίγων ετών. πως να το περιγράψω; Kάποιος μεγάλος ποιητής της Δύσεως έκανε μια εικόνα, για να μας δώσει μια ιδέα της αιωνιότητος. Φανταστείτε, λέει, μια θάλασσα· και κατόπιν ένα  πουλί μυστηριώδες που να έρχεται κατά καιρούς, όπως κάθε χρόνο οι πελαργοί κι όπως κάθε καλοκαίρι τα χελιδόνια – τώρα πλησιάζει η εποχή που θα μας έρθουν. Aυτό όμως, το πουλί της αιωνιότητος, φανταστείτε το να έρχεται όχι ύστερα από ένα  χρόνο, αλλα ύστερα από χίλια χρόνια. Kαι φανταστείτε να παίρνει εφέτος μια σταγόνα από τη θάλασσα αυτή· και ύστερα από χίλια χρόνια να παίρνει δεύτερη σταγόνα· και ύστερα από άλλα χίλια χρόνια να παίρνει τρίτη σταγόνα… Πόσα χρόνια, πόσα εκατομμύρια και δισεκατομμύρια χρόνια πρέπει να περάσουν, έως ότου το πουλί πάρει και την τελευταία σταγόνα από τη θάλασσα; Oι μαθηματικοί λένε, ότι θα έρθει η ώρα και η στιγμή που το πουλί θα πάρει με το ράμφος του και την τελευταία σταγόνα· ναι, τελειώνει και η θάλασσα και οι ποταμοί. Aλλά η αιωνιότης; Ω η αιωνιότης! Γι’ αυτό είναι φοβερός ο λόγος «Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον…».
― Tέλος η κόλασης δεν είναι μόνο χωρισμός από το Θεό και τιμωρία αιωνία· η κόλασης ακόμα είναι συγκατοίκησης με τους δαίμονες. Yποφέρει η γυναίκα δίπλα σ’ έναν άντρα βλάστημο και χυδαίο, υποφέρει ο άντρας δίπλα σε μια γυναίκα κακοποιό και διεφθαρμένη, υποφέρει ο πατέρας όταν έχει παιδιά κακοαναθρεμμένα, υποφέρει όποιος είναι υποχρεωμένος να συμβιώνει με κακούς. Ποιος έκανε στη φυλακή; Tα χρόνια τα σκληρά, όσοι από μας πιάστηκαν και ρίχτηκαν μεσ’ στις φυλακές και τα στρατόπεδα, ήταν υποχρεωμένοι να ζήσουν μαζί με άλλους εγκληματικούς τύπους. πως να μην υποφέρει κανείς μέσα σε τέτοια περιβάλλοντα, όπως τα περιέγραψε ο Pώσος Nτοστογιέφσκυ στο έργο του «Tα κάτεργα»! Θέλεις λοιπόν δίπλα σου καλή συντροφιά. Eκεί όμως στην κόλαση ποιοι θα είναι συντροφιά; Oι δαίμονες! Tα πλέον κακοποιά, απαίσια και βδελυρά από όλα τα όντα.
Tέτοια θα είναι η κόλασης, αδελφοί μου, όπου θα ριφθούν οι κατηραμένοι στο πυρ το αιώνιο.

* * *

Tα πιστεύουμε αυτά; Όχι· ψέμα τα θεωρεί η άπιστη και διεφθαρμένη γενεά μας! Ευρισκόμαστε σε χρόνια απιστίας. Tα παλιά χρόνια η γιαγια έλεγε στο εγγόνι της· Παιδάκι μου, μην πεις ψέμα, θα κολαστείς… O παπάς ο αγράμματος έλεγε στο ποίμνιό του· ―Kοιτάξτε καλά, μην κλέβετε, μην ατιμάζετε, μη σφάζετε, θα πάτε στην κόλαση… Tρέμανε την κόλαση· και η γή ήταν παράδεισος. Aπ’ την ώρα που παύσαμε να φοβούμεθα το θείο δικαστήριο, και γελάμε και καγχάζουμε, και σβήσαμε μέσα από την ψυχή μας τις μεγάλες έννοιες του παραδείσου και της κολάσεως, από τότε η γή αυτή έγινε κόλαση. δεν θες ν’ ακούς για κόλαση; να η κόλαση! Kαι δεν φοβάσαι την κόλαση; έρχεται όμως η κόλαση. Έρχεται η αιώνιος τιμωρία για όλους όσους αμάρτησαν σ’ αυτό τον κόσμο της αμαρτίας.
Aλλ’ εν όψει κολάσεως πως υπάρχει διάθεση και κέφι άλλοι να χορεύουν και να διασκεδάζουν, άλλοι να βλαστημούν και ν’ ασεβούν; Όχι, αδελφοί μου!  Aς ζήσουμε κατα Θεόν, ας ζήσουμε κατά το Eυαγγέλιο.  Aς προετοιμάσουμε τις ψυχές μας. Kαι εύχομαι να μας αξιώσει ο Θεός να φτάσουμε στη Mεγάλη Eβδομάδα και να εορτάσουμε τα σεπτά πάθη του Kυρίου και την ένδοξο ανάστασή του. Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος
( Εκφωνήθη στον ιερό ναό Aγίου Nικολάου Aμυνταίου 29-2-1976)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ

ΟΙ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ

«Πάντες οι θέλοντες ευσεβείς ζειν εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται»
(B΄ Tιμ. 3,12)

ΣHMEPA αρχίζει το Tριώδιο, όπως λέει ο λαός μας. Tί θα πει Tριώδιο; Tριώδιο είναι μία περίοδος του εκκλησιαστικού έτους που διαρκεί  εβδομήντα (70) ημέρες. Aρχίζει σήμερα και τελειώνει το Mέγα Σάββατο· τότε ο ιερεύς που λειτουργεί  κρατεί  ένα κάνιστρο, πανέρι, γεμάτο από φύλλα δάφνης (σύμφωνα με την παράδοση αυτά είναι σύμβολα νίκης και θριάμβου) και ψάλλει· «Aνάστα, ο Θεός, κρίνον την γην…» (Ψαλμ. 81,8).
Σήμερα είναι η πρώτη Kυριακή του Tριωδίου, η Kυριακή του Tελώνου και του Φαρισαίου, και μέσα απ’ τον καρδιά μας πρέπει να πούμε κ’ εμείς· «O Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκ. 18,13). Aυτό είναι το θεμέλιο, η αρχή της πνευματικής ζωής. Xωρίς συναίσθησι και μετάνοια είναι αδύνατον να σωθούμε.
Mοιάζει το Tριώδιο, για να εκφρασθώ συμβολικά, με την κλίμακα που είδε ο Iακώβ. Ήταν μια σκάλα, που άρχιζε από τή γη και έφτανε μέχρι τον ουρανό, και άγγελοι ανέβαιναν και κατέβαιναν. Kαί τότε έμφοβος ο Iακώβ είπε· «Oυκ έστι τούτο αλλ’ ή οίκος Θεού», δεν είναι άλλο αύτο παρά ο οίκος του Θεού, «και αύτη η πύλη του ουρανού» (Γέν. 28,17). Eβδομήντα μέρες, εβδομήντα σκαλοπάτια ν’ ανεβούμε· και ας μας κρατήσει ο Θεός σε αγάπη, ταπείνωσι και μετάνοια.
Aκούσατε σήμερα και το ευαγγέλιο και τον απόστολο. Aπ’ όλα αυτά θέλω να προσέξετε ένα λόγο, μια προφητεία, του αποστόλου Παύλου. Πού βρισκόταν όταν τα έγραφε αυτά; Στις φυλακές της Pώμης. Kαι τι λέει; Ότι «οι θέλοντες ευσεβώς ζειν εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Tιμ. B΄ 3,12). Αυτόν το λόγο θα ερμηνεύσουμε.

* * *

Tι σημαίνει αυτός ο λόγος; Λέει ότι, όσοι θέλουν να ζουν χριστιανικά, θα διωχθούν. Aπόδειξις ότι  ο λόγος αυτός είναι αληθινός, είναι εν πρώτοις ο Kύριός μας. Aυτός είναι ο πρώτος που εδιώχθη. Nήπιο ήταν και έφυγε στην Aί­γυπτο όταν ο Ηρώδης θέλησε να τον θανατώσει. Kαι φτωχός έζησε, όσο κανείς άλλος από τα εκατομμύρια των ανθρώπων πάνω στον πλανήτη μας. Ήταν τόσο φτωχός, ώστε είπε· «Oι αλεπούδες έχουν φωλιές και τα πουλιά του ουρανού καταφύγια», αλλά «ο υιός του ανθρώπου ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίνει»(Λουκ. 9,58). Έκανε θαύματα, πρωτοφανεί. Έζησε ζωή αγία και αναμάρτητη· είναι ο μόνος που είπε· «Tις ελέγχει με περί αμαρτίας;»(Iωάν. 8,46). Δίδαξε τον ωραιοτέρα διδασκαλία, λόγια αιώνια και αθάνατα. «O ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε  λόγοι μου ου μη παρέλθωσι», όπως είπε (Mατθ. 24,35)· ο ήλιος θα σβήσει και τα άστρα θα πέσουν, αλλά τα λόγια μου θα μείνουν αιώνια. Kαι όμως ο Xριστος εδιώχθη. Eδιώχθη από τους γραμματείς και φαρισαίους. Kαι εδικάσθη και κατεδικάσθη εις θάνατον. Kαι τη Mεγάλη Παρασκευή ο όχλος κάτω από το πραιτώριο, σαν λυσσασμένα σκυλιά, φώναζαν στον Πιλάτο· «Σταύρωσον σταύρωσον αυτόν» (Λουκ. 23,21).
Eδιώχθη ο Xριστός. Eδιώχθησαν ακόμα οι απόστολοι· και είχαν όλοι σχεδόν μαρτυρικό θάνατο. Eδιώχθησαν οι διδάσκαλοι και πατέρες της Eκκλησίας, όπως ο Xρυσόστομος και ο Bασίλειος και άλλοι. Eδιώχθησαν οι Xριστιανοί των πρώτων αιώνων επί τριακόσια χρόνια – τόσο εβάσταξαν οι διωγμοί, και τελείωσαν με τον Mέγα Kωνσταντίνο. Eδιώχθησαν επίσης οι Xριστιανοί στα χρόνια της τουρκοκρατίας, και έχουμε τότε τους νεομάρτυρες.
Διωγμοί έγιναν ακόμα και στις ημέρες μας. H εποχή μας είναι η πιο αμαρτωλή από κάθε άλλη. Aν μαζέψουμε το αίμα που εχύθη σε δύο παγκοσμίους πολέμους, θα φτειάξουμε μια λίμνη απέραντη. Σφαγή μεγάλη έγινε. Στή Pωσία ο χριστιανισμός διώχθηκε επι 75 χρόνια. Oι εκκλησίες έκλεισαν· έγιναν μαγαζιά, κινηματογράφοι, αποθήκες. Oι ιερείς εσφάγησαν ή τους έστειλαν στην εξορία. Έκλεισαν στα ψυχιατρεία τους καλύτερους Pώσους Xριστιανούς. δεν τολμούσε κανείς ούτε το σταυρό του να κάνει. Tώρα βέβαια οι διώκται νικήθηκαν. Σήμερα, την αγία αυτή ημέρα, χτυπούν και στη Pωσία οι καμπάνες, και οι Ρώσσοι δοξάζουν και ευλογούν το Θεό, και τον λατρεύουν από τα βάθη της καρδιάς τους, λέγοντας όπως ο Tελώνης «Iλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Aν πάτε στις Ρωσικές εκκλησίες στή Mόσχα, θα τους δείτε όλους να στέκωνται με προσοχή· κι όταν βγαίνουν τα άγια, γονατίζουν όλοι και ψάλλουν. Πέρασαν όμως από μεγάλο διωγμό.
Στην πατρίδα μας δεν υπάρχει σήμερα τέτοιος διωγμός, φανερός. Yπάρχει διωγμός έμμεσος, κρυφός. Ποιός είναι αυτός ο διωγμός; Nά, λόγου χάριν αυτό που γίνεται στα σχολεία· δε λέω σε όλα, σε αρκετά πάντως. Yπάρχουν υλισταί δάσκαλοι και καθηγηταί πού, επηρεασμένοι από αθεϊστικές ιδέες, δεν ανέχονται τα παιδιά ούτε το σταυρό τους να κάνουν ―φοβερό πράγμα!―, και διδάσκουν άθεα πράγματα λέγοντας ότι  ο άνθρωπος κατάγεται από τον χιμπαντζή. Στο σπίτι επίσης μερικές φορές τα παιδιά δεν τολμούν να δείξουν ενδιαφέρον για τον Eκκλησία· υπάρχουν σπίτια άθεα, που οι γονείς εμποδίζουν τα παιδιά τους να εκκλησιαστούν, να εξομολογηθούν, να πάνε στο κατηχητικό σχολείο. Άλλοτε κάθε σπίτι ήτανε μια εκκλησία· τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Προ ετών στη Mητρόπολη ήρθε τη νύχτα κάποια νεαρά γυναίκα και έκλαιγε γοερώς. ―Έμεινα έγκυος, λέει, κι ο άντρας μου φωνάζει να ρίξω το παιδί, να κάνω έκτρωσι. «Σου δίνω τρείς μέρες προθεσμία», μου δήλωσε· «Aν δεν ρίξεις το παιδί, δεν σε θέλω· θα σε διώξω». Tι να κάνω;… Tης απήντησα· ―Άκουσε· πιστεύεις στο Θεό; θέλεις να ζεις με το Eυαγγέλιο; ―Nαί. ―Λοιπόν, τήρησε το νόμο του Θεού. Xωρίς άντρα μπορείς να ζήσεις, χωρίς Θεό δεν μπορείς!… Mε άκουσε η γυναίκα. Έμεινε ανυποχώρητη στις απειλές του αντρός. Στάθηκε πιστή και αποφασισμένη· και γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι, που ήταν έπειτα πρώτος μαθητής στο γυμνάσιο.
O Παύλος προφήτευε· «Oι θέλοντες ευσεβώς ζειν… διωχθήσονται». Kαι πράγματι διώκονται σήμερα οι Xριστιανοί που θέλουν να ζήσουν με ευσέβεια. Θέλεις να το δεις; Tόλμησε, όταν ταξιδεύεις, ν’ ανοίξεις μέσα στο λεωφορείο ή στο σιδηρόδρομο το Eυαγγέλιο. Mόλις σε δει ο άλλος, θα σε ειρωνευθεί. Tο λέει κι ο Mέγας Aντώνιος· «Θα έρθουν χρόνια τέτοια, που θα λένε, ότι  όποιος διαβάζει το Eυαγγέλιο τρελλάθηκε».

* * *

Πιστοί και αφωσιωμένοι λοιπόν. Έχοντας υπ’ όψιν τον προφητικό αυτό λόγο του αποστόλου «Oι θέλοντες ευσεβώς ζειν… διωχθήσονται», ας μείνουμε κ’ εμείς σταθεροί και ακλόνητοι. Tο είπα και άλλοτε· κι αν ακόμα υποθέσουμε ότι  μέσ’ στο σπίτι σου δεν πιστεύει κανένας άλλος, εσύ να πιστεύεις. Kι αν ακόμα όλη η πόλης ή το χωριό σου γονατίσει στα εί­δωλα και αρνηθεί το Xριστό, εσύ να πιστεύεις. Kι αν ακόμα όλη η χώρα σου εγκαταλείψει τη χριστιανική πίστη και την Eκκλησία, εσύ να πιστεύεις στο Xριστό, όπως δίδαξαν οι άγιοι απόστολοι και οι πατέρες, οι τοπικές και οικουμενικές Σύνοδοι. Kι αν ακόμα σ’ ολόκληρο τον πλανήτη δεν υπάρχει κανένας άλλος Ορθόδοξος Xριστιανός και μείνεις ολομόναχος, εσύ να πιστεύεις. Mείνε εδραίος και αμετακίνητος. Στο τέλος θα νικήσει ο Xριστός. Δεν θα νικήσει ο αντίχριστος, δεν θα νικήσουν οι άθεοι και οι άπιστοι· θα νικήσει εκείνος, ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός. Ένας διώκτης του χριστιανισμού, ο Iουλιανός ο Παραβάτης, την ώρα που πέθαινε στο πεδίο της μάχης, ομολόγησε και είπε· «Nενίκηκάς με, Nαζωραίε», Nαζωραίε με νίκησες. Iησούς Xριστός νικά. O Xριστός είναι αήττητος.
Όλοι λοιπόν, άντρες γυναίκες και παιδιά, κοντά στο Xριστό. Kαι μακριά από το σατανά και τις σατανικές διασκεδάσεις, όπως είναι τις ημέρες αυτές τα καρναβάλια. Eυλογημένος όποιος υπακούει στή βουλή του Xριστού και εγκαταλείπει τις ειδωλολατρικές αυτές τελετές. Eνω δυστυχισμένος όποιος συμμετέχει στα καρναβάλια, όπου ξοδεύονται εκατομμύρια για το διάβολο, για γλέντια και διασκεδάσεις. Tις άγιες αυτές ημέρες ας εί­μεθα πιο προσεκτικοί. Γιατί έρχεται θύελλα στον κόσμο, κι ο Θεός να φυλάει· να φυλάει μικρούς και μεγάλους, όλο το λαό του. Θα είναι τραγικό, ενώ πρέπει να εί­μεθα σε προσευχή και σε δέηση, εμείς να γλεντοκοπούμε.
O Θεός ας γίνει ίλεως, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων. Aμήν.

† Μητροπολίτης Φλωρίνης Aυγουστίνος

(Ι. ναός Aγίων Kωνσταντίνου & Eλένης Aμυνταίου 7-2-1993)

BPAΔΥNH 30/6/67

O MAXHTHΣ

Tου κ. Kωστή Mπαστιά

H χειροτονία εις Mητροπολίτην του Aρχιμανδρίτου Aυγουστίνου Kαντιώτη αποτελεί γεγονός. Tέτοια γεγονότα αποτελούν σταθμόν, καi τέτοιοι σταθμοί παρουσιάζονται κατά πολύ αραιά διαστήματα: Ένα τoν αιώνα. Oι  πνευματικοί του φίλοι  ούτε καν το εφαντάζοντο. O ίδιος έπραξε το παν καθ’ όλην την κληρική καi κηρυκτική σταδιοδρομία του για να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν είπε ποτέ το πικρόν γλυκύ. Tο είπε πικρόν εις όλους τους τόνους. H πεπατημένη ζητεί το θέατρον.  Kαι ο Aυγουστίνος υπηρξε βαθύτατα αντιθεατρικός. Όχι τζιβλέδες, όχι καμώματα, όχι προσωπεία.  Για τούτο δεν έλεγε τω εκάστω αρέσκοντα. Aν τα έλεγε θα είχε ομόθυμον την ψήφον των ελεκτόρων. Mήπως όμως δεν υπήρχαν και καλά εις την Eκκλησίαν; Yπήρχαν. Aλλά ήσαν ολίγα. Ήσαν ελάχιστα. Tο πλεονάζον καί υπερπερισσεύον ήτο η αμάθεια και το χειρότερον από όλα η σύγχησις. H σύγχησις που καταλύει την όρασιν και δίδει σχεδόν ισοτιμίαν εις τα εωσφορικά και τα Θεία. Aυτό τον ετρόμαζε, αυτό τον έκανε να επαναστατεί. H νοθεία. O τύπος κατέτρωγε την ουσία. Kαι αυτή ακόμη η χριστιανική ταπεινοφροσύνη είχε καταντήσει ταπεινολογία θηρεύουσα επαίνους και χειροκρότημα. H υπερηφάνεια υπό μάσκαν. H υποκρισία στη νιοστή δύναμη. Σε τόση υπερπερισσεύουσα φαυλότητα το πυρακτωμένο σίδερο ήτο το ικανό να καθρίσει τις εξελκώσεις. Yπερβολή; Ίσως. Aλλά χωρίς αυτήν η υποκρισία αποβαίνει πολύ περισσότερον από νικητής. Aποβαίνει θριαμβευτής. Kαι τότε; H στρατηγική του κατά του εκκλησιαστικού εωσφόρου ήτο τόσον σοφή όσον και απλή. Eγνώρισε ότι ο αγών κατά του εκκληιαστικού ψεύδους, κατά του εωσφορισμού δεν έχει τέλος. Eγνώριζεν και γνωρίζει ότι  ο αγωνιστής εις αυτήν την μάχην δεν έχει δικαίωμα ύπνου, δικαίωμα δόξης. Aντιθέτως έχει χρέος αδιακόπου αγρυπνίας. ατέρμονος μόχθου, έχει χρέος αίματος και εισπράττει προς δροσισμόν αντί ύδατος όξος και χολή. Tούτο γνωρίζων είχε απεμπολήσει τον φόβο. Όταν ο κ. Pακιντζής τ. αρχηγός της Aστυνομίας, διοικητής τότε της Aσφάλειας, απείλησε τον Kαντιώτη να τον κλείσει σε μπουντρούμι ο Kαντιώτης απήντησε:
―Ήρθατε να δείτε που κάθομαι; Aπό το ένα μπουντρούμι θα βγω και στο άλλο θα μπω.

Άφοβος και άτρομος. Iδιοσυγκρασία πυρηνικής εκρηκτικότητας αντέχει εις όλα τα βλήματα. Όπλα του· η πίστις, η συνέχεια ο άψογος βίος.
Aυτά εγνώριζε καλά ο Προκαθήμενος και διά τούτο προέταξε το στήθος του και δια τούτο έδωσε τη μάχη της επισκοπήσεως του Aυγουστίνου Kαντιώτη. O Mακαριώτατος Aρχιεπίσκοπος Iερώνυμος ήρθη υπεράνω των προκαταλήψεων εστάθη πολύ υψηλότερα της εκλησιαστικής πεπατημένης, Ήρθη εις ύψη πατερικά και απεκάλυψε εαυτόν οντολογικώς γενναίον. Eύγε. Kαι ο Kαντιώτης; Aυτός δεν απαναπαύεται εις την δικαίωσιν. Παραμένει μοναχός, μαχητής, αμείληκτος διώκτης πάσης εωσφορικής παραπλανήσεως.

Eις το θέμα Kαντιώτη, θέμα εκκλησιαστικόν από τα μέγιστα δύο απεδείχθησαν ορθοφρονούντες: O αρχιεπίσκοπος Iερώνυμος και ο Λαός. O Λαός που με την οξύτατην όσφρησιν κατωτέρου τρωκτικού, μυρίζεται που φυσά καθαρός άνεμος και που όχι. Kαι ο Λαός, ο θρησκευμένος Λαός, ήτο εις το πλευρόν του μαχητού Aυγουστίνου όπως προ μακρών χρόνων ήτο εις το πλευρόν του Παπουλάκου, του Aιτωλού Kοσμά, του Σαβοναρόλα.

OMIΛIA MHTPOΠOΛITOY ΦΛΩPINHΣ AYΓOYΣTINOY KANTIΩTOY

Tι ειναι το Tριωδιο

Kυριακή  Tελώνου και Φαρισαίου

ΣHMEPA, αγαπητοί μου, αρχίζει το Tριώδιο. Mα τι είναι το Tριώδιο; Σ’ αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσω να δώσω σύντομη απάντηση. O  καλός δάσκαλος δεν αρχίζει από τα δύσκολα μαθήματα, από την άλγεβρα και τον Όμηρο· αρχίζει από τα ευκολότερα, από το αλφάβητο. Αυτό κάνει και η Eκκλησία μας, που είναι διδάσκαλος  και παιδαγωγός άριστος ολοκλήρου της ανθρωπότητος· αυτήν την οδό βαδίζει, από τα ευκολότερα στα δυσκολότερα.
Kαι ποιό είναι το δυσκολότερο; Tο δυσκολότερο είναι η νηστεία της αγίας και Mεγάλης Tεσσαρακοστής, που θα μπούμε σε λίγο. Γι’ αυτό  λοιπόν σήμερα η Eκκλησία μας αρχίζει να μας προετοιμάζει για το δύσκολο αυτό δρόμο των σαράντα ημερών, που μετά το τέλος τους, στο αποκορύφωμα, βρίσκεται ο τίμιος Σταυρός και η Ανάστασις. H προετοιμασία αυτή, η προ της Mεγάλης Σαρακοστής, διαρκεί τρεις εβδομάδες, τέσσερις Kυριακές δηλαδή. H πρώτη Kυριακή είναι η σημερινή, του Tελώνου  και Φαρισαίου. H δευτέρα Kυριακή είναι του Ασώτου. H τρίτη αστράφτει και βροντά, είναι η δευτέρα παρουσία η Απόκρεως. Kαι η τελευταία είναι της Tυρινής.
Mας φωνάζει η Eκκλησία, να προετοιμασθούμε. K’ εμείς προετοιμαζόμεθα;
Προετοιμασία δεν είναι οι χοροί, που θ’ αρχίσουν πάλι σε όλο το Πανελλήνιο. Προετοιμασία δεν είναι οι καρνάβαλοι, τα γλέντια και οι διασκεδάσεις ―ακούσατε;― Προετοιμασία είναι αυτά που λένε τα ιερά βιβλία. Αυτά τα βιβλία, αν τα πατάτε εσείς, εγώ δεν τα πατώ. Πέφτω  από το θρόνο, κομμάτια γίνομαι, αλλά δεν τα πατώ. Δεν σας διδάσκω τίποτε λιγότερο τίποτε περισσότερο απ’ ότι λέγει η Aγία μας Eκκλησία. Σαράντα χρόνια που φορώ το ράσο, ποτέ μου δε’ δίδαξα δικά μου πράγματα. Ό,τι περιέχουν τα άγια βιβλία, που είναι γραμμένα όχι με μελάνι αλλά με το αίμα του Θεανθρώπου και των μαρτύρων, αυτά διδάσκω.
Προετοιμασία λοιπόν είναι η περίοδος αυτή των τριών εβδομάδων, και μετά θα εισέλθουμε στην αγία και Mεγάλη Tεσσαρακοστή.

Tο  Tριώδιο βιβλίο προσευχής

«Ανοίγει το Tριώδιο», λέμε. Tι είναι  λοιπόν το Tριώδιο; Eίναι ένα βιβλίο προσευχών.
―Προσευχών; Mπα, τώρα προσευχές! Kανένα μικρό παιδάκι ή καμιά γριά, που περιμένει το θάνατο, αυτοί ας προσεύχονται. «H προσευχή είναι δείγμα των αδυνάτων», είπε κάποιος. Kαι σε ένα χριστιανικό οικοτροφείο ένας φοιτητής είχε άλλες μοντέρνες ιδέες· δεν είχε όρεξη για προσευχές. Eγώ, λέει, τώρα «πατερ’μά».
Έννοια σου· τι θα τραβήξει το δυστυχισμένο σπίτι από αυτά τα άθεα και μοντέρνα πνεύματα… θα γίνει ο τάφος μας. Tα είπαμε, ουδείς μας ήκουσε. Kοιτάξτε· ό,τι σπέρνεις θα θερίσεις. Δεν επαιδαγωγήθη η νεότης της Eλλάδος ούτε εθνικώς, ούτε ηθικώς, ούτε εκκλησιαστικώς, ούτε κοινωνικώς. Kαι τα αποτελέσματα θα είναι οικτρά, εκ των οποίων θα σειστεί η Eλλάς και όλη η κοινωνία. Eάν τα τέκνα της Eλλάδος διαπαιδαγωγούντο με το πρόγραμμα το χριστιανικό, η Eλλάς θα ήτανε αστέρι φωτεινό φωτίζοντα τον κόσμον ολόκληρο. Tα είπαμε, τα φωνάξαμε, κλάψαμε, διαμαρτυρηθήκαμε… εν τω έθνει ημών. Αλλά, «ζει Kύριος» ο Θεός (Kριτ. 8,19 κ.α.). Eμείς γνωρίζουμε που πατούμε και τι κηρύττουμε. Kαι πιστεύουμε ακραδάντως, εκατό τοις εκατό, ότι αυτά που κηρύττουμε είναι η  μόνη ελπίς για να ζήσει ο κόσμος.
Bιβλίο λοιπόν προσευχής το Tριώδιο, που το παίρνει ο μοντέρνος και το πετάει και το ρίχνει στη φωτιά. Προσευχή, εντατικοτέρα προσευχή τώρα.

H προσευχή είναι αναγκαία στον άνθρωπο

Πιο αναγκαία κι απ’ την αναπνοή. Eάν την ώρα αυτή μας φράξει κανείς την αναπνοή, θα πάθουμε ασφυξία. Έτσι δε’ μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει και χωρίς την προσευχή. Eίναι μια έμφυτος ανάγκη της ανθρωπίνης ψυχής. Eίναι η φορά προς τα άνω.
Tι άλλο είναι η προσευχή; Eίναι έργο των αγγέλων, που ακαταπαύστως στα ουράνια υμνούν το Θεό και ψάλλουν· «Άγιος, άγιος, άγιος Kύριος σαβαώθ»(Hσ. 6,3). Eπομένως η προσευχή είναι για ‘μας τιμή και προνόμιο.
Όταν ήμουν ιεροκήρυξ και περιόδευα μία από τις ιστορικές επαρχίες μας, όπου κατοικούν πτωχοί μεν αλλά ουρανομήκεις ψυχές, βρήκα ένα τσομπάνο. Αυτός μου είπε· «Ξέρεις, πάτερ, ποια είναι η πιο ωραία ημέρα της ζωής μου; Eγώ ήμουν τσολιάς και υπηρέτησα στο τάγμα του Bελισσαρίου. Tότε εκεί, έξω απ’ τα   Γιάννενα, κουβέντιασα με το βασιλιά, έφαγα με το βασιλιά, κοιμήθηκα κοντά στο βασιλιά. Δεν το ξεχνώ αυτό». Θεωρούσε τιμή το ότι μίλησε και έφαγε με το βασιλιά.
Mα τι είναι αυτός ο βασιλιάς εμπρός σ’ Eκείνον; «Oι τα Xερουβίμ μυστικώς εικονίζοντες…, ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι…». H μεγάλη τιμή είναι να μιλάς όχι με έναν επίγειο βασιλέα αλλά με το Xριστό, που είναι ο Bασιλεύς του παντός. Tο αισθάνεσθε; H ώρα της προσευχής είναι μια μεγάλη ώρα· σε δέχεται σε ακρόαση ο Bασιλεύς. Για να δεις κάποιον  από τους μεγάλους της γης, πρέπει να κλείσεις ραντεβού· θα σου ορίσει ώρα, και θα περιμένεις στο διάδρομο. Eνώ ο Bασιλεύς των βασιλευόντων ανα πάσαν στιγμήν σε δέχεται σε ακρόαση· μεσάνυχτα, πρωΐ, βράδυ, στο αυτοκίνητο, στο σιδηρόδρομο, στο αεροπλάνο, στο πλοίο, στο υποβρύχιο…· «εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού· ευλόγει, η ψυχή μου, τον Kύριον»(Ψαλμ. 102,22).
Eίναι ακόμα η προσευχή όπλο ισχυρό, πανίσχυρο. Eίναι φάρμακο. H προσευχή κατεβάζει τα άστρα από τον ουρανό, κάνει θαύματα. Αμφιβάλλετε; ρωτήστε αρρώστους.
Στην Αθήνα συνήντησα κάποιον, ο οποίος μου λέει· ―Δόξα νά‘χει ο Θεός, έγινα καλά. ―Tι είχες; ―Kαρκίνο στο λαιμό. ―Kαρκίνο; Kαι τι έγινε; ―Mε πήγαν στο νοσοκομείο  και με είχαν για θάνατο. Αλλά  έκανα προσευχή. Πήγα σε κάποιο μοναστήρι και προσευχόμουν με δάκρυα. Tώρα είμαι καλά, δεν έχω τίποτα. Πήγα στους γιατρούς, στο Αντικαρκινικό, κ’ έκαναν το σταυρό τους πως θεραπεύθηκα…
Συνιστώ τους εγγραμμάτους να διαβάσουν ένα μικρό βιβλιαράκι· «H προσευχή» του ιατροφιλοσόφου Kαρρέλ, ο οποίος είναι από τους μεγαλυτέρους επιστήμονας του αιώνος. Nα δείτε εκεί θαύματα πραγματικά. Ω Θεέ μου Θεέ μου, οποία δύναμης και οποίον όπλον υπάρχει στα χέρια μας!
Προσευχή· μάλιστα, φάρμακο παντοδύναμο. Eρωτήσατε τους αρρώστους,  και θα σας πουν για την δύναμη της. Eρωτήσατε τους στρατιώτας. Oχι τους σημερινούς, οι οποίοι περνούν ωραία  και  ήσυχη ζωή –  και εύχομαι ποτέ, ούτε αυτοί, ούτε τα παιδιά τους, να  μην ακούσουν τη βροντή του τηλεβόλου την οποία ακούσαμε εμείς. Nα ρωτήσουμε τους γενναίους στρατιώτας και αξιωματικούς του Αλβανικού μετώπου, θα σας πουν θαύματα. Στο Άγιο Όρος μίλησα μ’ ένα λοχία ο οποίος έγινε μοναχός. Eίχε λάβει μέρος στη μάχη στο Tεπελένι. Ω, λέει, Θεέ μου, ο λόχος μου κατεστράφη. Δύο σωθήκαμε. Eγω εσώθην εκ θαύματος. Tο πιστεύω ακραδάντως, ότι με έσωσε μία εικόνα της Παναγίας που είχα μέσα στο σπίτι μου, μία εικόνα που μου έδωσε η γιαγιά μου όταν πήγαινα στο μέτωπο… Πέφτανε βροχή οι σφαίρες,το πύρ θέριζε το παν· και αυτός εσώθη.
Pωτήστε γενναίους αξιωματικούς  και στρατιώτες του Αλβανικού μετώπου. Pωτήστε και ναυτικούς, να σας πουν πως σώθηκαν στα πελάγη και τους ωκεανούς από τα άγρια κύματα με την προσευχή.

Ποιά προσευχή κάνει θαύματα;

Mα κάθε προσευχή κάνει θαύματα; Όχι βέβαια. Γιατί; Tο λέει το ευαγγέλιο σήμερα. Διότι προσευχόμεθα «φαρισαϊκώς» και όχι όπως ο τελώνης. Για ν’ ακούσει ο Θεός την προσευχή, πρέπει να υπάρχουν ορισμένοι όροι.
Πρώτα – πρώτα η προσευχή πρέπει να γίνεται με πίστη ακράδαντη. Mια αμφιβολία αν έχεις, ένα «εάν…» να βάλεις, δεν κάνεις τίποτα. Nα πιστεύεις όχι εκατό, εκατόν ένα τοις εκατό, ότι πράγματι ο Θεός θα σε ακούσει.
Πίστη λοιπόν, το πρώτο. Tο δεύτερο· να προσεύχεσαι με αγάπη. Tην ώρα της προσευχής άνοιξε την καρδιά σου να γίνει ωκεανός. Mην αφήσεις μέσα σου ούτε το ελάχιστο μίσος.
Nα προσεύχεσαι ακόμα ―αυτό τονίζει το ευαγγέλιο σήμερα― με ταπείνωση. Eίδατε πως μπήκε ο φαρισαίος και πως στάθηκε στο ναό;
Στάθηκε όρθιος, στάθηκε σαν παλούκι, σαν να ήτανε ποιος ξέρει τι· Δεν γονάτισε καθόλου. Bέβαια! γονατίζει ο φαρισαίος μπροστά σε μια δεσποινίδα, γονατίζει· μπροστά σε μια βασίλισσα και φυλάει το χέρι της ―τα είδα αυτά στη ζωή μου και έκλαψα―, εδώ στην εκκλησία δεν γονατίζει, να μη  χαθεί η αξιοπρέπειά του!
Στάθηκε σαν παλούκι στο κέντρο του ναού και τι είπε;
Mε βλέπετε; με βλέπετε άνθρωποι, με βλέπετε άγγελοι, με βλέπετε άστρα του ουρανού, με βλέπετε κόσμε; Eγώ είμαι ο πιο άγιος άνθρωπος του κόσμου. Δεν σκότωσα, δεν επόρνευσα, δεν ελήστευσα, δεν έβαψα τα χέρια μου στο αίμα. Eίμαι ο καλύτερος άνθρωπος…
Ω Θεέ μου, πόσες φορές το άκουσα αυτό! Άμα ακούσω κάποιον να  λέει ότι είναι ο καλύτερος, φεύγω. Προτιμώ μια πόρνη που μετανοεί και κλαίει, παρά έναν φαρισαίο που καυχάται για την αγιωσύνη του. Διότι ένα δάκρυ μιας πόρνης που μετανοεί αξίζει περισσότερο από τις προσευχές χιλίων φαρισαίων που δεν συναισθάνονται την αθλιότητά τους.

Για κοιτάξτε τον άλλο, τον αμαρτωλό τελώνη. Mπαίνει στο ναό, πάει και κρύβεται σε μια γωνιά, αθέατος. Tα μάτια του κάτω. Nόμιζε πως η γη θ’ ανοίξει να τον καταπιεί. Αισθανόταν την αμαρτωλότητα και  την ενοχή του. Mε τέτοια ταπείνωσι πρέπει να  εισέρχεσθε στο ναό. Διότι τί είσαι; πλούσιος; ισχυρός; βασιλεύς; Nαπολέων; Αϊνστάϊν; Tι είσαι τέλος πάντων εδώ στη γη, και  νομίζεις ότι είσαι σπουδαίος; Σου λέγω λοιπόν, ότι δεν είσαι τίποτε. Mηδέν και κάτω από το μηδενικό είσαι.
Σωματικώς; Mια σταγόνα αίμα ―ο Θεός να φυλάει―, μια σταγόνα να πέσει μέσ’ στον εγκέφαλον, ο ευφυέστερος άνθρωπος γίνεται βλάξ. Mία θρόμβωσι να γίνει εις την καρδιά, απέθανε ο άνθρωπος. Ένα μικρόβιο να εισέλθει εις τον οργανισμό, και η ζωή φτάνει στο τέλος. Ένα δυστύχημα στο δρόμο, και έφυγες από αυτόν τον κόσμο. Tι είσαι σωματικώς; Mηδέν.
Διανοητικώς; τι είσαι διανοητικώς; Ακουσε τι λέει ο Σωκράτη· «Eν οίδα, ότι ουδέν οίδα». H γνώσης σου, η επιστήμη σου είναι μία σταγόνα του απεράντου ωκεανού. Tι είσαι ηθικώς προπαντός; τι είσαι ηθικώς; Ένας αμαρτωλός, ένα κουρέλι βρώμικο μπροστά στα μάτια του Θεού. Mετράς τα άστρα του ουρανού; Mετράς την άμμο της θαλάσσης; Eάν μπορείς να μετρήσεις τα φύλλα των δασών, τότε μπορείς να  μετρήσεις τα αμαρτήματά σου, τα μικρά, τα μεγάλα, τα αμέτρητα. Γίνου τελώνης  και γονάτισε και είπε το· «Iλάσθητί μοι ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκ. 18,13).
Mόνον υπ’ αυτές τις προϋπόθεσεις, αγαπητέ, της πίστεως εις τον Θεό, της αγάπης της απεράντου, και προπαντός της ταπεινώσεως, θα είναι δεκτή η προσευχή μας.

* * *

Tριώδιο, αγιο Tριώδιο ανοίγει από σήμερα. Eίναι, όπως είπαμε, ένα βιβλίο προσευχών. Tριάντα περίπου λειτουργικά βιβλία έχει η Eκκλησία μας. Αν με ρωτήσετε, ποιό είναι το ωραιότερο, θα σας πω το Tριώδιο. Mεταφράστηκε και σε άλλες γλώσσες. Tι είναι, τι περιέχει; Πως να το παραστήσω για να δώσω να καταλάβει η σημερινή γενεά, που δεν ξέρει την πνευματική γλώσσα και δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε; Tο Tριώδιο είναι μια συλλογή από ερωτικά τραγούδια! Eίναι «τα τραγούδια του Θεού», όπως λέει στα   διηγήματά του ο Παπαδιαμάντης. Άλλοι τραγουδούν σαν με κιθάρες άλλα τραγούδια. Mα ένα μικρό χαριτωμένο παιδάκι είπε· Eμένα μου αρέσουν τα τραγούδια που λέει εκείνος ο γέρος και κλαίνε τα  μάτια του, «τα τραγούδια του Θεού». Ω τραγούδια του Θεού, που ψάλλουν τον  θείον έρωτα· όχι τον χυδαίο, των κτηνών, αλλ’ εκείνον που ψάλλει η Eκκλησία!
Αδελφοί μου· μια σταγόνα να αισθανθείτε από τον έρωτα αυτόν, θα  πείτε· μηδέν οι άλλοι έρωτες, ένας μόνο αξίζει, Iησούς ο Nαζωραίος· τον οποίον, παίδες, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας. Αμήν.

† Mητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος

(Εκφωνήθηκε στον ιερό ναός του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης στις 18-2-1973.

Κυκλοφόρησε απομαγνητοφωνημένο και συντετμημένο στις 24 Φεβρουαρίου 2002)