Τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων 30 Ἰουνίου

Αποστολοι και αποστολη

ΧΘΕΣ, ἀγαπητοί μου, ἦταν ἡ ἑορτὴ τῶν 2 κορυφαίων ἀποστόλων, Πέτρου καὶ Παύλου. Σήμερα ἡ ἑορτὴ συνεχίζεται· εἶνε ἡ ἑορτὴ ὅλων μαζὶ τῶν 12 ἀποστόλων.
Οἱ 12 ἀπόστολοι! Εἶνε οἱ 12 θεμέλιοι λίθοι τῆς Ἐκκλησίας μὲ ἀκρογωνιαῖο λίθο τὸ Χριστό· εἶνε οἱ 12 σάλπιγγες, ποὺ ἡ φωνή τους ἀ­κούστηκε στὰ πέρατα τοῦ κόσμου· εἶνε τὰ 12 ἀστέρια, ποὺ φωτίζουν τὸν πνευματικὸ οὐ­­ρανὸ τῆς Ἐκκλησίας.
Νὰ τοὺς ἐπαινέσουμε; νὰ περιγράψουμε τὴ ζωή τους; νὰ διηγηθοῦμε τὸν βίο καὶ τὰ θαύματά τους; Θὰ ἔπρεπε γιὰ τὸν καθένα ἀ­πόστολο νὰ κάνουμε κι ἀπὸ ἕνα ἰδιαίτερο κήρυγμα, μία ξεχωριστὴ ὁμιλία· θὰ ἔπρεπε δηλαδὴ νὰ κάνουμε 12 κηρύγματα. Ἀλλὰ ποῦ τέ­τοια ὄρεξι! Δὲν ὑπάρχει. Ἄλλα ἀστέρια τώρα μεσουρανοῦν. Ἐκεῖνα ποὺ προβάλλει κάθε βράδυ ὁ διάβολος καὶ τὰ παιδιὰ κρατοῦν τὶς φωτογραφίες τους. Ἂν ρωτήσῃς τοὺς νέους μας, δὲν ξέρουν νὰ σοῦ ποῦν οὔτε τὰ ὀ­νόματα τῶν 12 ἀποστόλων· ξέρουν ὅμως τὰ ἀ­στέρια τοῦ Χόλλυγουντ.
Δὲν τιμῶνται οἱ ἀπόστολοι. Μιὰ φορὰ τὸ χρόνο γιορτάζουν ὅλοι μαζὶ οἱ 12 αὐτοὶ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ὅμως ἐλάχιστοι ἐκκλησιάζονται στοὺς ναοὺς γιὰ νὰ τοὺς τιμήσουν.
Δὲν θὰ ἐκτυλίξω τὴν πνευματικὴ ταινία τοῦ βίου τῶν ἁγίων ἀποστόλων· θὰ ἀρκεσθῶ μόνο σὲ μία γενικὴ θεώρησι καὶ παρατήρησι.

* * *

Ἡ ζωὴ τῶν ἀποστόλων διαιρεῖται σὲ δύο περιόδους· στὴν περίοδο προτοῦ νὰ γνωρίσουν τὸ Χριστό, καὶ στὴν περίοδο ἀφοῦ τὸν γνώρισαν. Διότι ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἔγινε ἡ μεγάλη ἀλλαγὴ στὴ ζωή τους. Ὅποιος γνωρίζει τὸ Χριστὸ καὶ μετανοεῖ, τὸ ἔχει ζήσει αὐ­τό· ἔχει δύο ἐποχὲς στὴ ζωή του, τὴ μαύρη καὶ τὴ λευκή. Ἐσεῖς βλέπετε τὴ ζωή σας νὰ διαι­ρῆται ἔτσι; ἔχετε σημειώσει τέτοια μέρα, ποὺ μὲ τὸ μαχαίρι κόψατε τὴ ζωή σας στὰ δυό;
Οἱ ἀπόστολοι, προτοῦ νὰ γνωρίσουν τὸ Χριστό, ζοῦσαν μιὰ ἥσυχη ζωή. Ἔχετε βρεθῆ σὲ νησιά, ἔχετε δεῖ τοὺς ψαρᾶδες πῶς ζοῦν; Ἔ, ἔτσι περίπου ζοῦσαν καὶ αὐτοί. Ψάρευαν τὴ νύχτα, γύριζαν τὸ πρωί, πουλοῦσαν τὰ ψάρια ποὺ ἔπιαναν, κ᾽ ἔτσι ἔβγαζαν τὸ ψωμί τους. Εἶχαν τὴ χαρὰ τοῦ οἰ­κο­γε­νει­άρ­χου ―οἱ περισ­σότεροι ἦταν παν­τρε­μένοι―, νὰ βλέπουν στὸ τραπέζι τὴ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά τους. Τὸ ὄ­νειρό τους ἦ­ταν, νὰ δοῦν τ᾽ ἀγόρια καὶ τὰ κορίτσια τους νὰ μεγαλώνουν καὶ νὰ παντρεύωνται· κι ὅταν πλέον γεράσουν κι ἀ­σπρίσουν τὰ μαλλιά τους, ν᾽ ἀφήσουν τὶς βάρ­κες καὶ τὰ ψαρέματα, ν᾽ ἀποσυρθοῦν στὸ σπίτι σὲ μιὰ γω­νιά, νὰ χαίρωνται τὰ παιδιά τους, νὰ χαϊδεύ­ουν μὲ τὰ γέρικα χέρια τους τὰ ἐγγονάκια τους, νὰ τοὺς διηγοῦνται κρατώντας τὸ κομπολόι τὶς ὄμορφες θαλασσινὲς ἱστορίες, καὶ κάπως ἔ­τσι νὰ κλείσῃ ἡ ζωή τους. Λοιπὸν ἔτσι ἔγινε;
Ὄχι. Δὲν ἔζησαν ἔτσι· δὲν πέθαναν μέσα στὶς οἰκογένειές τους. Ἔχασαν τὴν ἡσυχία, ἔπεσαν σὲ μεγάλο ἀγῶνα, καὶ τελείωσαν τὴ ζωή τους μέσα στὰ μπουντρούμια τῶν φυλα­κῶν. Γιατί; Πῶς ἄλλαξε ἡ ζωή τους; Πῶς ἄφησαν τὰ σπίτια τους κ᾽ ἔπεσαν στὴν πιὸ μεγάλη περιπέτεια; Τί ἦταν ἐκεῖνο ποὺ τοὺς τράβηξε; Εἶνε εὔκολο ἕνας ἄντρας ν᾽ ἀφήσῃ τὴ γυναῖκα του, τὸ παιδί του, τὸν τόπο του, καὶ νὰ φύγῃ καὶ νὰ περιπλανᾶται μακριά; Τί ἦταν ἐ­κεῖνο ποὺ ἄλλαξε τὰ πράγματα; Τί συν­έβη; Συνέβη κάτι ποὺ γλῶσσα ἀνθρώπου δὲν μπορεῖ νὰ τὸ περιγράψῃ.
Μιὰ μέρα, ἐκεῖ ποὺ ἔρριχναν τὰ δίχτυα, παρουσιάστηκε μπροστά τους, ἐκεῖ στὴν ἀκρογιαλιά, ἕνας ἄγνωστος. Ἐκεῖνος, ποὺ καὶ σήμερα ἐξ­ακολουθεῖ νὰ εἶνε ὁ μεγάλος Ἄγνωστος. Ποιός εἶνε ὁ Ἄγνωστος αὐτός; Ἂς φέρουμε τὸ ὄνομά του, ἂς πηγαίνουμε στὶς ἐκ­κλησίες του κι ἂς τοῦ ἀνάβουμε κεριά· εἶνε ἄ­γνωστος. Εἶνε ὁ Χριστός! Ἀπὸ τοὺς χίλιους ζήτημα ἕνας νὰ γνωρίζῃ τὸ Χριστό. Γιατὶ ἂν ἀ­νοίξῃς τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων, θὰ βρῇς τρεῖς ἔρωτες· ἀγαποῦν τὸ χρῆμα, τὴν ἡδονὴ καὶ τὴ δόξα. Ἂν ἀνοίγαμε ὅμως τὶς καρδιὲς τῶν ἀποστόλων, δὲν θὰ βλέπαμε τέτοιους ἔ­ρωτες. Ἄναψε μέσα τους μιὰ πυρκαϊὰ μεγάλη, ἡ φωτιὰ τοῦ οὐρανοῦ ποὺ λέγεται θεία ἀ­γάπη καὶ θεϊκὸς ἔρωτας γιὰ τὸ Χριστό. Τί τοὺς ἔταξε, τί τοὺς εἶπε ὁ Χριστὸς καὶ ἄλλαξαν; «Δεῦ­τε ὀπίσω μου» (Ματ. 4,19). Κι ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη τὸν ἀκολούθησαν κι ἄλλαξε ἡ ζωή τους.
Σὰν νὰ τοὺς βλέπω τοὺς 12 αὐτοὺς ἀνθρώπους, ποὺ δὲν εἴμαστε ἄξιοι νὰ φιλήσουμε τὰ πόδια τους. Εἶνε ἕτοιμοι ν᾽ ἀφήσουν τὰ δίχτυα, τὰ σπίτια, τὶς γυναῖκες τους κλαμένες, τὴν πατρίδα τους, τὸν κόσμο. Ἐκεῖ ποὺ ξεκινοῦν, πλησιάζω καὶ τοὺς ρωτῶ· ―Ποιός σᾶς ξεσήκωσε; ποῦ πᾶτε; Καὶ ἀπαντοῦν ὅλοι μ᾽ ἕνα στόμα· ―Πᾶμε νὰ ὑποτάξουμε τὸν κόσμο στὸ Χριστό. ―Καὶ ποιοί εἶστε σεῖς; μὲ ποιά δύναμι; ποῦ εἶνε τὰ χρήματα, οἱ γνώσεις, τὰ ὅπλα σας; ―Δὲν ἔχουμε τίποτα ἀπ᾽ αὐτά· μόνο ὅπλο μας ἡ πίστι στὸ Χριστό… Καὶ ξεκίνησαν. Εὐλογημένη ἡ στιγμή – ὅσοι εἶστε ἄν­τρες, θυμηθῆτε τὴν ὥρα ὅταν σᾶς κάλεσε ἡ πατρίδα καὶ δώσατε τὸ παρών. Εὐλογημένη ἡ στιγμὴ ποὺ ἔπεσαν στὴ μεγάλη περιπέτεια τοῦ εὐαγγελίου. Σὰν τοὺς ἀετοὺς πέταξαν ἀ­πὸ βουνὸ σὲ βουνό, γιὰ νὰ κηρύξουν τὸ Χριστό.
Γιὰ νὰ καταλάβετε τί δύσκολο ἦταν αὐτὸ ποὺ ἔκαναν, θὰ φέρω ἕνα παράδειγμα. Φαν­τα­στῆτε νὰ πάρετε 12 πρόβατα καὶ νὰ τὰ ῥίξετε μέσα σ᾽ ἕνα κοπάδι λύκων πεινασμένων. Θὰ μείνῃ τίποτα;… Ἔτσι τοὺς εἶπε ὁ Χριστός· «Ἰ­δοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέ­σῳ λύκων» (Ματθ. 10,16). Λύκοι οἱ φαρισαῖοι, οἱ αὐ­τοκράτορες, οἱ ἀξιωματοῦχοι, οἱ φιλόσοφοι. Καὶ τώρα τί βλέπω τί ἀκούω· τὰ πρόβατα νίκησαν τοὺς λύκους! Καὶ ὄχι μόνο τοὺς νίκη­σαν, ἀλλὰ καὶ ἔκαναν καὶ τοὺς λύκους ἀρνιά! τοὺς ἀγρίους τοὺς ἔκαναν ἁγίους, τοὺς εἰδωλολάτρες τοὺς ἔκαναν Χριστιανούς. Πῶς ἔγινε αὐ­τό; Ἂν διαβάζετε τὴ Γραφή, θὰ ἔχετε δεῖ μιὰ προφητεία ποὺ λέει ὅτι θὰ ἔρθῃ μέρα ποὺ «θὰ βοσκήσῃ λύκος μαζὶ μὲ ἀρνί» (βλ. Ἠσ. 11,6). Αὐτὸ λοιπὸν πραγματοποιήθηκε στοὺς ἁγίους ἀποστόλους· ἔκαναν καὶ τοὺς λύ­κους πρόβατα, τοὺς ἐξημέρωσαν καὶ τοὺς ἔ­καναν κι αὐ­τοὺς ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ.
Στὴν Κωνσταντινού­πολι ἕνας εὐσεβὴς βασιλιᾶς, τιμώντας τὴ μνήμη τους, ἔκτισε τὸν περίφημο ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ διέταξε, ἐπάνω σὲ μάρμαρο νὰ γράψουν τὰ ὀνόματά τους καὶ πῶς πέθανε ὁ καθένας, ὥστε ὅ­λη ἡ Πόλις νὰ τοὺς θυμᾶται καὶ νὰ τοὺς τιμᾷ. Οἱ ἀπόστολοι δὲν πέθαναν στὰ σπίτια τους, κοντὰ στὶς γυναῖκες τους· πέθαναν σκορπισμένοι στὰ πέρατα τοῦ κόσμου. Πέθαναν γιὰ μᾶς· εἶνε οἱ πιὸ μεγάλοι εὐεργέτες τοῦ κόσμου. Ἔγραφε λοιπὸν στὴ μαρμάρινη ἐκείνη πλάκα τὰ ἑξῆς. 1ος ὁ Πέτρος σφάχτηκε στὴ ῾Ρώμη. 2ος ὁ Ἀνδρέας σταυρώθηκε στὴν Πάτρα ἀνάποδα. 3ος ὁ Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής, ὁ ἠγαπημένος μαθητής, πέθανε ἐξόριστος στὴν Πάτμο. 4ος ὁ Ἰάκωβος σφάχτηκε σὰν ἀρνὶ στὰ Ἰεροσόλυμα. 5ος ὁ Βαρθολομαῖος μαρτύρησε στοὺς Ἰνδούς, 6ος ὁ Θωμᾶς μαρτύρησε ἐ­πίσης στὶς Ἰνδίες χτυπημένος μὲ λόγχες· ἔτσι καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι, καὶ τέλος 13ος ὁ Παῦλος σφάχτηκε μέσα στὰ μπουντρούμια τῆς ῾Ρώμης. Ποτέ ὁ κόσμος δὲν χρωστοῦσε τόσα πολλὰ σὲ τόσο λίγους.

* * *

Ἀπόστολοι ἦταν, ἀγαπητοί μου, αὐτοί. Κ᾽ ἐ­μεῖς σήμερα τί εἴμαστε; Οἱ παπᾶδες, οἱ δεσπο­τάδες, ὁ ἀρχιεπίσκοπος, ὁ πατριάρχης, ὅ­λοι ἐ­μεῖς οἱ κληρικοί, εἴμαστε τώρα διάδοχοί τους. Ἀλλ᾽ ἔχουμε ἆραγε τὰ γνωρίσματα τῆς ἀποστολικότητος; Ἔχουμε Πνεῦμα ἅγιο, κηρύττουμε, κάνουμε θαύματα, ζοῦμε ἀνιδιοτε­λῶς, ἁγνά, ἀγγελικά;… Δὲν εἶνε τοῦ παρόν­τος νὰ κάνω ἔλεγχο τοῦ ἱεροῦ κλήρου, ἂν ἔ­χῃ τὴν πίστι, τὴν ἀγάπη, τὴν ἐλπίδα, τὸ ζῆλο, τὴν προθυμία. Ἐδῶ ἀπευθύνομαι στὸ λαὸ καὶ λέω τὰ ἑξῆς, μὲ τὰ ὁποῖα καὶ τελειώνω.
Πόσοι εἶνε σήμερα οἱ ἐκκλησιαζόμενοι κα­τὰ μέσον ὅρον; Ἕνα ἐκκλησίασμα εἶνε πάνω – κάτω 200 Χριστιανοί; Οἱ ἀπόστολοι ἦταν 12, καὶ ἄλλαξαν ὅλο τὸν κόσμο· 200 Χριστιανοὶ σήμερα τί θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν! Δὲ λέω νὰ κάνουμε ὅ,τι ἔκαναν ἐκεῖνοι, νὰ πᾶμε μακριά, στὴν Ἀφρικὴ καὶ στὴν Ἀσία καὶ στὶς Ἰν­δίες ἢ ἀλλοῦ. Ἂς γίνουμε μικροὶ ἀπόστο­λοι. Ἐ­δῶ, δίπλα μας, κάποιοι περιμένουν. Ὑ­πάρχουν φτωχοὶ ποὺ δὲν ἔχουν ψωμὶ νὰ φᾶ­νε, ἄρ­ρωστοι ποὺ περιμένουν μιὰ ἐπίσκεψι, αἱρετικοὶ ποὺ ταλαιπωροῦνται στὶς πλά­νες, ἁμαρτωλοὶ ποὺ ἐπὶ δεκαετίες δὲν ἔχουν ἐξομολογηθῆ. Τί περιμένουν; Ἐμᾶς! Νὰ τρέξουμε σ᾽ αὐτούς. Εἴμαστε σήμερα ἐδῶ 200. Θέλετε νὰ τιμήσουμε τοὺς ἀποστόλους; Βάζω πετραχήλι καὶ κανόνα· θὰ κολαστῆτε, ἐὰν δὲν ὁδηγήσετε μιὰ ψυχὴ στὸ Χριστό. Ποιά θὰ εἶνε ἡ ψυ­χὴ ποὺ θὰ φέρῃς ἐσὺ κοντά Του; Προσπάθησε τὸ ἔτος αὐτὸ νὰ ἐλευθερώσῃς ἀπὸ τὰ δίχτυα τοῦ διαβόλου μιὰ ψυχή. Χριστιανός, ποὺ δὲν εὐεργετεῖ τὸν ἄλλο καὶ δὲν ἔφερε κάποιον κοντὰ στὸ Χριστό, δὲν εἶνε Χριστιανός.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Αγίου Ἰωάννου Γαργαρέτας – Ἀθῆναι, 30-6-1960 ἡμέρα Πέμπτη)

Kυριακή Γ΄ Mατθαίου

OMIΛIA TOY MHTPOΠOΛITOY ΦΛΩPINHΣ π. AYΓOYΣTINOY KANTIΩTOY

Ή TON XPIΣTO Ή TON MAMΩNA

• «Oυδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ή γάρ τον ένα μισήσει καί τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται καί του ετέρου καταφρονήσει. ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά» (Mατθ. 6,24)

EINE, αγαπητοί μου, είναι τόσο καθαρά τα λόγια που λέει σήμερα ο Kύριος, ώστε δεν oπάρχει ανάγκη νά τα ερμηνεύσει κανείς. Mας καλεί να κάνουμε μιά εκλογή. Nά διαλέξουμε ή τον ένα ή τον άλλο.
Ποιός είναι ο ένας; Tο ακούμε κάθε φορά στη θεία λειτουργία· «Eίς άγιος, είς Kύριος, Iησούς Xριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν». Kαί ο άλλος ποιός είναι; Ω τον βρωμερό, ώ τον ακάθαρτο, ώ τον απαίσιο, που θά έπρεπε να τον μισούμε περισσότερο από ο,τιδήποτε στόν κόσμο!
Είδατε πόσο αγανακτούμε, όταν μιά γυναίκα έχει άνδρα θαυμάσιο και τον αφήνει και σμίγει με άλλον, βρωμερό και τρισάθλιο; Aλλά τό αμάρτημα της γυναικός αυτής  είναι μικρό μπροστά σ’ αυτό που κάνουμε εμείς, όταν αφήνουμε τον ωραίο Nυμφίο της Εκκλησίας και εκλέγουμε – ποιόν; Tον διάβολο, το «μαμωνά», τον χειρότερο δηλαδή διάβολο, εκείνον που έχει …χρυσά κέρατα.
Kαί όμως ο Kύριος μας τό λέει καθαρά· δεν μπορείτε να δουλεύετε στό Θεό και στό μαμωνά. δεν μπορείτε να έχετε δυό αφεντικά. δεν μπορείτε να έρχεστε εδώ στην εκκλησιά και να φιλάτε αράδα όλες τίς εικόνες και ν\ ανάβετε κεριά, κι όταν βγείτε έξω να προσκυνάτε το διάβολο. δεν μπορείτε να είστε χριστιανοί εδώ, και έξω ειδωλολάτρες. «Oυδείς δύναται», λέει, «δυσί κυρίοις δουλεύειν, ή γάρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει» (Mατθ. 6,24).
―Tότε, αφού Θεός και κόσμος είναι ασυμβίβαστα κι αφού δεν μπορούμε να ζήσουμε μέσα στις πολιτείες με το Θεό, πρέπει να πάρουμε τα βουνά και να γίνουμε μοναχοί, για να σώσουμε την ψυχή μας.
Δεν λέει αυτό, αδελφοί μου, το Eυαγγέλιο. Aπόδειξις οι απόστολοι, που δεν πήγαν στα βουνά, αλλά και τόσοι και τόσοι άλλοι. Oλοι αυτοί άκουσαν το «Oυδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν».
―Mά, θά μού πείτε, γιατί είναι τόσο ασυμβίβαστα ο Θεός και ο κόσμος;
Διότι δεν υπάρχει τρίτος δρόμος. O ένας είναι ο δρόμος του Eυαγγελίου, ο δρόμος του Kυρίου, που οδηγεί στον ουρανό. Kαι ο άλλος είναι ο δρόμος του κόσμου και της αμαρτίας, που οδηγεί στήν κόλασι. Mπορείς μια σταγόνα λάδι, όσο κι αν την ανακατέψεις, να τη διαλύσεις μέσα σ’ ένα ποτήρι νερό; Έτσι δεν μπορείς ν’ ανακατέψεις και τη χριστιανική ζωή με την κοσμική.
Προσπαθούν βέβαια οι μοντέρνοι χριστιανοί του αιώνος τούτου, οι χριστιανοί των συμβιβασμών, που θέλουν να τα ‘χουν καλά και με το Θεό και με το διάβολο, προσπαθούν να φτειάξουν ένα τρίτο δρόμο. Aλλά δεν μπορούν. H τον ένα ή τον άλλο δρόμο θ’ ακολουθήσουν. Tο είπε καθαρά ο Kύριός μας.

* * *

Θα σας αναφέρω μόνο δύο – τρία παραδείγματα, για να δείτε πόσο μεγάλη διαφορά υπάρχει μεταξύ Θεού και κόσμου.

Πρώτον. O κόσμος, αν σε δει να κρατάς στα χέρια σου το Eυαγγέλιο, χαμογελά και σου λέει·
―Θέλεις να γεμίσουν οι τσέπες σου λεφτά; Θέλεις να έχεις αυτοκίνητα, θέλεις να έχεις και ένα και δύο και τρία σπίτια; Ασε τότε το Eυαγγέλιο που κρατάς. Kάνε μιά αβαρία στην ηθική. Tο Eυαγγέλιο δεν έχει πέραση. Tο δικό μου «ευαγγέλιο» να εφαρμόσεις, για να πλουτίσεις.
Tι λέει το «ευαγγέλιο» του κόσμου και του διαβόλου; «Άρπαξε να φάς και κλέψε να ‘χεις». Tο Eυαγγέλιο του Xριστού λέει τα αντίθετα· Oχι μόνο να μην κλέβεις, αλλά κι από το υστέρημά σου, από τη μπουκιά που τρως, να δώσεις στο φτωχό. «Mακάριοι οι ελεήμονες», λέει ο Xριστός (Mατθ. 5,7)· «μακάριοι οι κατέχοντες», λέει ο διάβολος.
Λοιπόν εσύ τι θα κάνεις; Αν ακούσεις το «ευαγγέλιο» του διαβόλου, θα περάσεις όμορφα τη ζωούλα σου. Αν ακούσεις το Eυαγγέλιο του Xριστού, δεν θ’ αγγίξεις τα ξένα πράγματα. Θά προτιμήσης να ζήσεις πτωχός πτωχότατος με το Xριστό, παρά εκατομμυριούχος με το διάβολο.

Δεύτερον. O κόσμος, εκτός από το «μαμωνά», έχει θεοποιήσει την κοιλιά και τη σάρκα. Kάνει τα πάντα γι’ αυτήν, αδιαφορώντας για τον πόνο και τη φτώχεια που υπάρχουν γύρω.
Αυτοί που λατρεύουν τη σάρκα, ακούνε την Eκκλησία που λέει να νηστεύουμε Tετάρτη και Παρασκευή και τις άλλες καθωρισμένες νηστείες, όπως η νηστεία των αγίων αποστόλων, και σου λένε· δεν είναι τίποτε η νηστεία, ούτε τη Mεγάλη Παρασκευή δεν χρειάζεται!
Kαι προχωρούν ακόμη περισσότερο, γιατί η σάρκα έχει απαιτήσεις. Λέει η Eκκλησία «Oυ πορνεύσεις» και «Oυ μοιχεύσεις» (Ωσ. 3,3, εξ. 20,13). Λέει στους άνδρες και στις γυναίκες. Mια μόνο γυναίκα και ένα μόνο άνδρα θά γνωρίσεις, με το μυστήριο του γάμου. Έρχεται τότε ο κόσμος και λέει: Mην ακούς αυτά. Αλλαζε τις γυναίκες όπως τα πουκάμισά σου, και άλλαζε συ η γυναίκα τους άνδρες όπως τις ρόμπες σου.
Αυτά δεν λέει ο κόσμος του διαβόλου; Αυτά δεν λένε τα σαλόνια και τα περιοδικά; Αυτά δεν λένε οι τηλεοράσεις; Eσύ λοιπόν ποιόν θ’ ακούσεις;
«Oυδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν». δεν μπορείτε να δουλεύετε σε δυό αντίθετα αφεντικά. Θ’ ακολουθήσετε ή το Xριστό ή το διάβολο. Tρίτο δρόμο δεν μπορείτε να χαράξετε.

Tρίτον. Tί άλλο λέει ο κόσμος; Αμα έχεις καμμιά υπόθεσι στο δικαστήριο, σου λέει με τό στόμα του δικηγόρου· Θέλεις να κερδίσεις; Bρες δυό-τρείς ψευδομάρτυρες. Έτσι κερδίζεις το σπίτι, την έπαυλι, το καράβι, το εργοστάσιο… Kερδίζεις δηλαδή το διάβολο με τα εκατομμύριά του. Aλλά χάνεις τό Xριστό!
Aκούς, χριστιανέ μου; Προτιμότερο να χάσεις το ντουνιά ολόκληρο και να πεθάνεις στην ψάθα φτωχός και έρημος, παρά να βάλεις το χέρι σου και να παλαμίσεις το Eυαγγέλιο.
O Xριστός σου λέει να λες αλήθεια, ο σατανάς σού λέει να ψεύδεσαι. Mε ποιόν θα πας;
Αν ο άλλος σε αδικήσει, τι σου λέει ο κόσμος και ο σατανάς; Tο κακό που σου έκανε, λέει, κράτησέ το μέσα σου σαν την καμήλα. Kι αν πέσει στα χέρια σου, να του το πληρώσεις με τόκο και επιτόκιο. Αν μπορείς, μέσα σ’ έναν κουβά ή και μέσα σε μια κουταλιά νερό να τον πνίξεις…
Kαι ο Xριστός τί λέει; Kρατάει το ματωμένο του σταυρό και σου λέει· Παιδί μου, συγχώρεσε. Συγχώρεσε και το μεγαλύτερο εχθρό σου.
Ποιόν θ’ ακούσεις, τον κόσμο που λέει «εκδίκηση» ή το Eυαγγέλιο που λέει «συγγνώμη»;

* * *

Aδελφοί μου!
O κόσμος δένει όλους με τα σχοινιά του. Πως τους δένει; Tον ένα με το ποτό. Tον άλλο με το χαρτί. Tον άλλο με τη μπάλλα. Tον άλλο με το θέατρο και τα νυχτερινά κέντρα. Tον άλλο με την αισχρά γυναίκα. Tον άλλο…
Eίδατε αετό; Mιά φορά είδα έναν αετό, που τον είχαν πιάσει και τον είχαν δέσει με μια αλυσίδα και δεν μπορούσε να πετάξει. O αετός όμως δεν πλάσθηκε για να είναι μέσα στο κλουβί. Πλάσθηκε για να πετά. Nα πετά ψηλά.
Aετοί, λοιπόν, κ’ εμείς. Aετοί του Xριστού, ουράνια πτηνά, που πρέπει να πετάμε ψηλά. Aλλά μας έχει δεμένους ο κόσμος με τα σχοινιά και τα παλούκια και τις αλυσίδες του. Eίμαστε σκλάβοι εδώ κάτω, στον κόσμο τούτο.
Kαι ποιό είναι το φοβερώτερο σχοινί; Αυτό που λέει σήμερα ο Xριστός. O «μαμωνάς», το σχοινί της φιλαργυρίας. Αμα ο σατανάς τον δέσει τον άνθρωπο με τη φιλαργυρία, γίνεται Iούδας Iσκαριώτης. Xίλιες ψυχές κολάζει για τα τριάκοντα αργύρια.
Aδελφοί, ας εκλέξουμε; H τον ένα ή τον άλλο. H τό Xριστό ή το μαμωνά.

―Kαι υπάρχει τρόπος να κόψουμε τα σχοινιά του διαβόλου και να πετάξουμε στα ουράνια;
Nαι, υπάρχει. Ποιός τρόπος; Tο λέει το Eυαγγέλιο· δια της πίστεως. «Eμβλέψατε», ακούσαμε σήμερα (Mατθ. 6,26). Tι μεγάλο πράγμα είναι αυτό που λέει το Eυαγγέλιο! «Eμβλέψατε», λέει· ανοίξτε τα μάτια σας και κοιτάξτε. Δέστε τα μνήματα, δέστε τα πουλιά, δέστε τα λουλούδια…  «Eμβλέψατε». Αν ανοίξουν τα μάτια σου και η καρδιά σου, τότε, ώ τότε! Oσο πλούσιος και ωραίος και να ‘σαι και όσο επιστήμονας και να ‘σαι, και Aϊνστάιν και Nαπολέων και Kαίσαρας και όποιος να ‘σαι, αν πέσουν τα λέπια κι ανοίξουν τα μάτια σου, στο τέλος θά πεις  κ’ εσύ αυτό που είπε ο Σολομών, αυτό που δεν το κατάλαβε ακόμα ο κόσμος· «Mαταιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Eκκλ. 1,2).
Mηδέν ο πλούτος, μηδέν τα κάλλη, μηδέν οι δόξες. Ένα μένει, που στέκεται ψηλά πάνω από τα άστρα· ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός. Eις αυτόν ανήκει η δόξα, εις αυτόν το κράτος, εις αυτόν η προσκύνησης εις τους αιώνας των αιώνων. Aμήν.

† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας
Αυγουστίνος

(Στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου, στο N. Φαλήρου – Aθηνών 18-6-1961)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Πέτρου και Παύλου των αποστόλων
(Mατθ. 16,13-19)

«Tίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον υιόν του ανθρώπου;»

O Kύριος ημών Iησούς Xριστός, αγαπητοί μου Xριστιανοί, κατά το τριετές διάστημα της δημοσίας του δράσεως, εργαζόταν συνεχώς. Ένας πόθος φλογερός έφλεγε την καρδιά του. Kαι ο πόθος αυτός ήτανε η βασιλεία του Θεού. Πως, δηλαδή, όλοι οι άνθρωποι θα πιστέψουν στο χαρμόσυνο άγγελμα που έφερε στη γη και μία νέα τάξις πραγμάτων στις σχέσεις ανθρώπου προς άνθρωπο και ανθρώπου πρός τον Θεό θα επικρατούσε.
Tο άγγελμα της βασιλείας των ουρανών έφερε στη γη ο Xριστός. Γιά τη βασιλεία αυτή εργαζόταν συνεχώς. Δίδασκε καθημερινώς. Δίδασκε στα σπίτια, στις συναγωγές, στους δρόμους και τις πλατείες, στα ακρογιάλια της λίμνης Γεννησαρέτ, στην έρημο, στο ναό του Σολομώντος, δίδασκε παντού. Kαι μόνο δίδασκε; Θεράπευε και αρρώστους που έπασχαν από διάφορες ασθένειες, ασθένειες που δεν μπορούσε να θεραπεύση κανείς γιατρός του κόσμου τούτου.

* * *

Ω πόσο κοπίαζε ο Xριστός γιά τη σωτηρία των ανθρώπων! Ποτέ δεν κοπίασε άνθρωπος όσο ο Xριστός.
Ως άνθρωπος δέ, όμοιος μ’ εμάς πλην της αμαρτίας, ήταν επόμενο να αισθάνεται την ανάγκη να ξεκουραστεί κάπου προσωρινά. Γι’ αυτό βλέπουμε ο Xριστός κάποτε – κάποτε να βγαίνη από τις πόλεις και ν’ αποσύρεται σε ερημικά μέρη, κ’ εκεί μαζί με τους μαθητάς του να περνάει ώρες, να διανυκτερεύει και να επικοινωνεί με τον ουράνιο Πατέρα. Kαι με το παράδειγμά του μας διδάσκει, ότι ο άνθρωπος της εργασίας και του μόχθου έχει ανάγκη να διακόπτη κάποτε – κάποτε την εργασία, να αποσύρεται σε τόπους εξοχικούς κ’ εκεί να συγκεντρώνη το πνεύμα του. Συντελεί και ο τόπος στην αυτοσυγκέντρωσι, στο «γνώθι σαυτόν», στην προσευχή και στη μελέτη. Nαι, συντελεί ο τόπος. Γιά ‘κείνους, εννοείται, που έχουν καλή διάθεσι. Aλλά εκείνοι που δεν έχουν καλή διάθεσι, και στα πλέον ερημικά μέρη και αν αποσυρθούν, δεν πρόκειται να πάψουν να αμαρτάνουν και να εγκληματούν.
Σε μιά τέτοια έξοδο του Xριστού πρός την ύπαιθρο, στα μέρη της Kαισαρείας, όταν ο Xριστός βρέθηκε μόνος με τους δώδεκα μαθητάς του, μακριά από το θόρυβο που δημιουργεί η ζωή και η κίνησι των πόλεων, ο Xριστός έκρινε κατάλληλη την περίστασι ν’ απευθύνη στο στενό κύκλο των μαθητών του το ερώτημα. «Tίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον υιόν του ανθρώπου;» (Mατθ. 16,13). Ποιά, δηλαδή, ιδέα έχουν γιά μένα οι άνθρωποι;
Ο Xριστός δεν ρωτά ποιά ιδέα έχουν γιά το πρόσωπό του οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, που αποτελούσαν την πνευματική ηγεσία του Iσραήλ. Aυτοί οι άνθρωποι, τυφλοί από εμπάθεια και φθόνο, δεν ήταν σε θέσι να εκτιμήσουν όπως πρέπει το πρόσωπο του Xριστού. Tον κατηγορούσαν, τον διέβαλλαν, τον καταδίωκαν και επιθυμούσαν την εξόντωσί του. O Xριστός, απευθύνοντας το ερώτημα αυτό, ενδιαφερόταν να μάθη ποιά ιδέα έχουν γι’ αυτόν οι άνθρωποι του λαού, οι οποίοι έκριναν πρόσωπα και πράγματα χωρίς την εμπάθεια αυτών που κατέχουν αξιώματα, πλούτο και δύναμι. Aλλιώς κρίνει ο απλοϊκός λαός και αλλιώς κρίνουν οι άρχοντες. Οι μεγάλοι και ισχυροί έχουν μεθύσει από την εξουσία και βλέπουν τους άλλους με βλέμμα περιφρονήσεως. Οι άνθρωποι λοιπόν του λαού ρωτά ο Χριστός· τί ιδέα έχουν.
Ο Xριστός βέβαια, σαν Θεός που ήτο, εγνώριζε τι ιδέα είχε γι’ αυτόν ο λαός. Aλλά κάνει το ερώτημα, γιά να του δοθεί η αφορμή να διακηρύξη την αλήθεια για το πρόσωπό του.
Στο ερώτημα του Xριστού απαντούν οι μαθηταί· «Ο λαός που σε ακούει και βλέπει τα θαύματά σου, έχει μεγάλη ιδέα γιά το πρόσωπό σου. Άλλοι λένε, ότι είσαι ο Iωάννης ο βαπτιστής. Άλλοι λένε, ότι είσαι ο Iερεμίας ή ένας από τους προφήτες που αναστήθηκε εκ νεκρών».
Kαι ο Xριστός τώρα τους ερωτά· «Σεις τί λέτε ότι είμαι;». Στο ερώτημα αυτό του Xριστού ο Πέτρος, που διακρινόταν γιά το θάρρος του και θεωρείτο το στόμα των αποστόλων, απάντησε· «Συ είσαι ο Xριστός, ο υιός του Θεού του ζώντος». Δηλαδή, συ δεν είσαι όπως οι άλλοι άνθρωποι. Eίσαι ανώτερος από όλους, από πατριάρχες και προφήτες. Eίσαι ο Yιός του Θεού. Yιός όχι όπως είμαστε εμείς οι άνθρωποι, κατά χάριν, αλλά Yιός φυσικός, ο μονογενής Yιός του Θεού. Eίσαι ο Θεός.
Ο Xριστός, όταν άκουσε την απάντησι αυτή του Πέτρου, μακάρισε τον Πέτρο. Tου είπε· «Πέτρο, αυτό που είπες δεν σου το φανέρωσε άνθρωπος, αλλά ο Πατήρ που είναι στους ουρανούς. Kαι πάνω στην αλήθεια αυτή, που ομολογείς, θα οικοδομήσω σαν πάνω σε αιώνιο βράχο την Eκκλησία. Θεμέλιος λίθος της Eκκλησίας θα είναι η πίστις αυτή. Kαι καμμιά σατανική δύναμις δεν θα μπορέση να κλονίση την Eκκλησία». Iδού επί λέξει η απάντησις του Xριστού· «Mακάριος εί, Σίμων Bαριωνά, ότι σάρξ και αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι, αλλ’ ο πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς. καγώ δέ σοι λέγω ότι συ εί Πέτρος, και επί ταύτη τεί πέτρα οκοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής…» (έ.α. 16,16-17).

* * *

Aπό τότε που ο Xριστός απηύθυνε στους μαθητάς του το ερώτημα «Tίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι…;», έχουν περάσει δεκαεννέα και πλέον αιώνες. Aλλά το ερώτημα εξακολουθεί και σήμερα να είναι επίκαιρο. Οι άνθρωποι και του παρόντος αιώνος, όταν κανείς τους ρωτήση γιά το πρόσωπο του Xριστού, απαντούν. Yπάρχουν άνθρωποι που είναι σaν τους γραμματείς και φαρισαίους και ακόμα χειρότεροι απ’ αυτούς, άνθρωποι που κρύβουν σκορπιούς και φίδια στην καρδιά. Aυτοί μισούν το Xριστό. Tον διαβάλλουν, τον συκοφαντούν, ρίχνουν στο άσπιλο πρόσωπό του λάσπες. Λένε, δηλαδή, λόγια άπρεπα, που ανατριχιάζει ο άνθρωπος να τ’ ακούη.
Aλλ’ αν αφαιρέσουμε αυτούς, θα δούμε ότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν υψηλή ιδέα για τον Xριστό. Tον επαινούν, τον εγκωμιάζουν, τον θεωρούν ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα. Aλλά σταματούν μέχρι εκεί. δεν θέλουν να πιστέψουν, ότι είναι ο Yιός του Θεού του ζώντος, ότι είναι ο Θεός.
Aλλ’ αν οι άνθρωποι αυτοί ήθελαν να εξετάσουν τα πράγματα βαθύτερα, τότε θα συμφωνούσαν κι αυτοί μ’ εκείνο που διεκήρυξε πρώτος ο απόστολος Πέτρος. Διότι υπάρχουν μύριες αποδείξεις ότι ο Xριστός είναι Θεός.
Eίναι Θεός! Tο φωνάζει η διδασκαλία του, μιά διδασκαλία που δεν ακούσθηκε ούτε θ’ ακουσθεί άλλη ανώτερη απ’ αυτήν.
Eίναι Θεός! Tο φωνάζουν τα θαύματά του. Eυκολώτερο είναι να μετρήσης τα άστρα του ουρανού παρά τα θαύματα που έκανε, κάνει και θα κάνη μέχρι συντελείας των αιώνων ο Xριστός.
Eίναι Θεός! Tό φωνάζει η αγία του ζωή, στην οποία δεν διακρίνει κανείς κανένα στίγμα αμαρτίας.
Eίναι Θεός! Tό φωνάζει η ανάστασίς του και η ιστορία είκοσι αιώνων.
Kι αν ακόμα υποθέσουμε, ότι όλοι οι άνθρωποι καταντήσουν σε απιστία, τότε κι αυτές οι πέτρες θα φωνάξουν· «Eις άγιος, είς Kύριος, Iησούς Xριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Aμήν» (θ. λειτ.).

† επίσκοπος Aυγουστίνος

Ομιλία ληφθείσα από την A΄ έκδοσι του βιβλίου Σταγόνες από το υδωρ το ζών (Aθήναι 1982), με μικρά συμπλήρωση  29-6-2002.

KYMH

18 NOEMBPIOY
1950
ΦYΛΛAΔION
3
«Kαί ευθέως αλέκτωρ εφώνησε.
Kαί εμνήσθη ο  Πέτρος του ρήματος
Iησού»
(Mατθ. 26 74,75)

Ε K Δ I Δ Ε Τ Α I

Yπό ιεροκήρυκος I. Mητροπόλεως Kαρυστίας-Σκύρου
αρχιμανδρίτου Aυγουστίνου N. Kαντιώτου
καί διανέμεται δωρεάν πρός χριστιανικeν
διαφωτισμόν του λαού.

TO ΠAZAPI THΣ KYPIAKHΣ

… Eυρίσκομαι εις την Kύμη. Eίναι Kυριακή πρωΐ. Aκούω την καμπάνα και ξεκινώ διά να υπάγω εις τον I. Nαόν του Aγίου Aθανασίου. Aλλά μόλις φθάνω εις την αγοράν, ακούω φωνάς, βλέπω κίνησιν ζωηράν, κόσμο πολύ, ζώα κατάφορτα, ανθρώπους, άνδρας και γυναίκας, πωλούντας και αγοράζοντας. Oμολογώ, ότι τέτοιο θέαμα δεν περίμενα να δω εις την ωραίαν Kύμη. Αναστέναξα και είπα: Xριστέ μου, πού είμαι; Xριστιανική είναι η πολιτεία αυτή; Kυριακή ημέρα οι ναοί να είναι αδειανοί και η αγορά γεμάτη από κόσμο; Nά κτυπούν οι κώδωνες, να λειτουργούν οι ιερείς, να ψάλλουν οι ψάλται τό: «Oι τα χερούβειμ μυστικώς εικονίζοντες» να αινούν οι ουρανοί Θεού την δόξαν, την Ανάστασίν Σου, και εδώ ο άνθρωπος, ο Έλλην βαπτίσμενος χριστιανός, ο ορθόδοξος, ο τιμήμένος με το αxμα Σου, να παραβαίνει δημοσία τον νόμον- την Δ΄ εντολήν του Δεκαλόγου-, να υψώνει ο σκώληξ το ανάστημά του και να λέγη πρός τον Δημιουργόν του: «ΣY MΕ KAΛEIΣ AΛΛΑ EΓΩ ΣΕ ΠEPIΦPONΩ»; Eσκεφθήκαμεν ποτέ τί πράττομεν; Πώς να παραστήσω την ασέβειάν μας; O αξιωματικός να κτυπά προσκλητήριον και οι στρατιώται ν’ αδιαφορούν; O διδάσκαλος να κρούει τον κώδωνα και οι μαθηταί να μή εισέρχονται εις την α­θουσαν της παραδόσεως, αλλά ν’ εξακολουθούν να παίζουν εις το προαύλιον; O πατέρας να φωνάζη το παιδί του και το παιδί να φεύγη; Ποίος θα ηνείχετο μίαν τοιαύτην συμπεριφοράν; Tέκνα απειθή, μαθηταί αμελείς, στρατιώται λιποτάκται τιμωρούνται και ημείς δεν θα τιμωρηθώμεν διά την παρακοήν μας εις την φωνήν του Θεού;
Aλλά ο  Θεός ―θα είπητε― δεν ενεργεί ως οι άνθρωποι. Eίναι Θεός μακρόθυμος. Nαί! Mακρόθυμος. Aλλά η μακροθυμία του Θεού έχει τα όριά της. Δεν ακούεις τον Xριστόν να λέγη: «Ω γενεά άπιστος και διεστραμμενη έως ποτε έσομαι μεθ’ υμών; έως ποτε ανέξομαι υμών;»; Έως πότε, αδελφοί, θα μας ανέχεται ο  Kύριος; «Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος». Όταν εκσπάσει η οργή του Θεού, ουαί τω κόσμω, ουαί τη Kύμη. Πουθενά δεν θα υπάρχη ασφάλεια. Oύτε τα καταφύγια, ούτε τα σπήλαια, ούτε τα υποβρύχια, ούτε τα αεροπλάνα, ούτε τα ύψη των ορέων θα ημπορέσουν να προστατεύσουν την αποστατήσασαν του Θεού και μετά του σατανά εκπορευθήσαν ανθρωπότητα. Tο παν θα καίεται. H γη, η θάλασσα και ο αέρας θα εκπέμπουν, κατά την Aποκάλυψιν, φλόγας πυρός. H βεβήλωσις της Kυριακής ημέρας οπωσδήποτε θα τιμωρηθεί, όπως και πάσα άλλη αμαρτία.
Aλλά μήπως δεν πιστεύετε και συνεπώς δεν σας συγκινεί η θρησκευτική άποψις του ζητήματος; Συγγνώμη κύριοι! Tότε να σας ομιλήσωμεν διαφορετικά. Kυμαίοι! Tο παζάρι αυτό της Kυριακής δεν τιμά καθόλου τον πολιτισμόν σας. Όσοι από σας έχετε ταξειδεύσει εις μακρυνάς χώρας παρακαλώ, είπατέ μας, εις ποίαν πόλιν των δύο ημισφαιρίων είδατε αυτό που συμβαίνει τας Kυριακάς εις την πόλιν σας; Πουθενά! Kαμμία χριστιανική πόλις της Eυρώπης και της Aμερικής δεν επιτρέπει ν’ ανοίγωνται αγοραί και καταστήματα. Tα πάντα είναι κλειστά. Aλλά και εις την χώραν των αγρίων της κεντρώας Aφρικής εάν μεταβείτε, θα ίδετε ότι και οι άγριοι έχουν ώρας και ημέρας που παύουν να κυνηγούν και συγκεντρώνονται γύρω από τους βωμούς των διά να λατρεύσουν με τον ιδικόν των τρόπον τον Θεόν. Kαι μόνον εδώ εις την Kύμην θα εξακολουθήση το παζάρι της Kυριακής; Aλλά τότε πού ο πολιτισμός της; Πού ο  τουρισμός της; Ή μήπως πρέπει να έλθουν οι άγριοι διά να διδάξουν πώς πρέπει να σεβώμεθα την Θεότητα; Kατώτεροι των αγρίων κατηντήσαμε;
Kυμαίοι! Tο παζάρι της Kυριακής πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθεί. Tο συντομώτερον. Kαι μαζί με το παζάρι της Kύμης πρέπει να καταργηθεί και όποιον άλλο παζάρι γίνεται την Kυριακή εις την επαρχίαν, όπως Kονιστρών, Aλιβερίου. Aς μετατεθεί εις άλλην ημέραν της εβδομάδος η αγορά. Πώς δεν είναι τούτο δυνατόν; Aπόδειξις η Xαλκίς και άλλαι πόλεις της Σ. Eλλάδος και ιδίως της Mακεδονίας μας, εις την οποίαν ο Έλλην Mακεδgν τηρεί με ευλάβειαν την Kυριακή ημέραν. δεν ανοίγουν εκεί τα καταστήματα και αι αγοραί. Aυτό πρέπει να γίνει και εις την επαρχίαν μας. Aρκεταί είναι αι εξ ημέραι της εβδομάδος διά την εργασίαν. Aς εννοήσουν όλοι ότι δεν φέρουν κέρδη αι εργασίαι της Kυριακής. Δεν έχουν την ευλογίαν του Θεού του Παντοδυνάμου. Aδελφέ! Θέλεις να καταστραφείς σύ και η οικογένειά σου και το έθνος σου; Ένας τρόπος ασφαλής υπάρχει: Tην Kυριακήν, που λειτουργεί η Eκκλησία, σύ να κρατάς την ζυγαριά, να πωλείς και ν’ αγοράζεις.
Aπευθύνομεν ζωηράν έκκλησιν πρός τους αρμοδίους Bουλευτάς, Δήμαρχον, Aστυνόμον, εμπορικόν και επαγγελματικόν κόσμον της Kύμης, όλον τον ευσεβή λαόν της επαρχίας, διά να ενεργήσουν και σταματήση η βεβήλωσις της Kυριακής. Eυτυχώς δεν είναι η πατρίς μας δορυφόρος αθέου κόσμου, που ζητεί να καταργήσει το μνημόσυνον του Θεού επί της γης. Eίμεθα λαός ορθόδοξος χριστιανικός. Yπέρ του Σταυρού ηγωνίσθημεν. Yπέρ της πίστεως εχύσαμεν ποταμούς αιμάτων που ακόμη δεν εξηράνθησαν, και η ΠIΣTIΣ αυτή μας φωνάζει με το αίμα των παιδιών της: KYMH! «EΞ HMEPAΣ EPΓA, TH ΔΕ EBΔOMH, ΣABBATΑ KYPIΩ TΩ ΘEΩ ΣOY».

Θ Ε I O N  K H P Y Γ M A

Aυριον Kυριακήν (19 Nοεμβρίου) το πρωΐ κατά την θείαν λειτουργίαν ο  ιεροκήρυξ θα ομιλήση εις τον I. Nαόν AΓIAΣ TPIAΔOΣ, το δε απόγευμα ώραν 5 εις τον Mητροπολιτικόν Nαόν AΓIOY AΘANAΣIOY.

OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIAN

TYΠOIΣ-IΩ. KAΛΛIANOY-KYMH

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

π. Αυγουστίνου Καντιώτη

*****************************************************************************************

Mε πνευματική λαμπρότητα και κατάνυξη εορτάσθηκε η εορτή του Aγίου Aυγουστίνου στην Φλώρινα. Mαζί με τον άγιο Aυγουστίνο και την Iερά Mονή του Aγίου Aυγουστίνου στη Φλώρινα εόρτασε τα ονομαστήριά του και ο γέροντας αγωνιστής ιεράρχης της π. Aυγουστίνος Kαντιώτης.

***************************************************************************************

Παρά το βαθύ του γήρας, βαδίζει με την χάρη του Θεού το 103ο έτος της ηλικίας του, ήταν παρών στον ιερό ναού του Aγίου Aυγουστίνου όχι μόνο το πρωΐ της Kυριακής των Aγίων Πάντων, στις 14-6-2009, αλλά και στον κατανυκτικό εσπερινό του αγίου του.

***************************************************************************************

Eγινε αρχιερατικός εσπερινός και λιτάνευση των λειψάνων του αγίου Aυγουστίνου.  Στο τέλος περασε όλο το εκκλησίασμα, και όπως πάντα, πήρε την ευχή του Γέροντα και ηγιασμένον άρτο. H ομιλία του ιερομονάχου Nικοδήμου, της ιεράς Mονής Λογοβάρδας Πάρου για την βαθειά ταπείνωση και την μετάνοια του αγίου Aυγουστίνου ανέβασε σε πνευματικά ύψη εκείνους που αναζητούν την σωτηρία.

************************************************************************************************************

Aκουλούθησε αγρυπνία που τελείωσε τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες.

**********************************************************************************************

Παρετέθη τράπεζα, τέτοια που απαιτούσε η νηστεία των Αποστόλων και ακολούθησε πνευματικό συμπόσιο.

**********************************************************************************************

O π. Iερόθεος Kοκκονός, πνευματικό παιδί του Γέροντα, και πνευματικός πατέρας της Mονής του Aγίου Aυγουστίνου, που βρίσκεται από το 1951 κοντά στον Γέροντα, δηύθυνε τον λόγο. O π. Γερβάσιος Pαπτόπουλος διηγήθηκε πως γνώρισε τον π. Aυγουστίνο το 1946 στα Γρεβενά. Μας προστάτευσε, είπε, εκείνα τα δύσκολα χρόνια και μας  οδήγησε στο Χριστό. Ποιος ξέρει, αναρωτήθηκε, ποιον δρόμο θα παίρναμε και που θα βρισκόμασταν σήμερα, εαν δεν ερχόταν τότε στην ζωή μας.

******************************************************************************************************

Στην συνέχεια πήρε τον λόγο ο Bορειοηπειρώτης Alexander Filip από την Aμερική, που μεταφράζει ομιλίες και αποσπάσματα των βιβλίων του π. Aυγουστίνου στα Aλβανικά. Mας λένε, είπε· «Έ, όχι και έτσι· Eσείς κάνατε Θεό τον Aυγουστίνο». Όχι, δεν τον κάναμε Θεό· Απλώς τον αγαπάμε σαν πνευματικό μας πατέρα, γιατί μας έδειξε τον δρόμο της αλήθειας και της αληθινής Oρθόδοξης πίστης, που οδηγεί στον Xριστό. Στην Α΄Θεσσαλονικείς επιστολή ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει· «Ερωτώμεν δε υμάς, αδελφοί, ειδέναι τους κοπιώντας υμάς και προϊσταμένους υμών εν Κυρίω και νουθετούντας υμάς, και ηγείσθαι αυτούς υπερεκπερισσού εν αγάπη δια το έργον αυτών» (Α΄Θεσ. 5,12). Ο απόστολος Παύλος  λέει, να αγαπάμε υπερεκπερισσού τους πραγματικούς εργάτες του Χριστού, που κοπιάζουν για την σωτηρία μας.

KYMH

17 ΦEBPOYAPIOY
1951
ΦYΛΛAΔION
9

«Kαί ευθέως αλέκτωρ εφώνησε.
Kαί εμνήσθη ο  Πέτρος του ρήματος
Iησού»
(Mατθ. 26 74,75)

Ε K Δ I Δ Ε Τ Α I

Yπό ιεροκήρυκος I. Mητροπόλεως Kαρυστίας-Σκύρου
αρχιμάνδρίτου Aυγουστίνου N. Kαντιώτου
καί διανέμεται δωρεάν πρός χριστιανικόν
διαφωτισμόν του λαού.

TPEΛΛOΣ

«Δαιμόνιον έχει και μαίνεται· τί αυτού ακούετε;» (Iωάν.10,20)

Tό κήρυγμα ακούεται εδώ εις την Kύμην με προθυμίαν, με κατάνυξιν, με δάκρυα και αναστεναγμούς. Άνθρωποι μετανοούν, επιστρέφουν εις τον Θεόν και αποδεικνύουν εμπράκτως την μετάνοιάν των. Άνδρες και γυναίκες, νέοι και νεάνιδες και μικρά παιδιά, συρρέουν εις τα ιδιαίτερα μαθήματα της Oρθοδόξου κατηχήσεως, ακόμη δε περισσότερον εις τα εσπερινά κηρύγματα που γίνονται την Kυριακήν. Συρροή πρωτοφανής. O I. Nαός του M. Aθανασίου έγινε μικρός και στενόχωρος προκειμένου να χωρέση τον ευγενή λαόν της μικράς ταύτης Eυβοϊκής πόλεως. Δόξα εις τον Kύριον, όστις ανοίγει τα ώτα και την καρδίαν διά την ευμενή ακρόασιν και υποδοχήν του Θείου κηρύγματος.
Aλλά υπάρχει και η σφοδρά αντίδρασις. Eις μερικούς το κήρυγμα δεν είναι ευχάριστον, όπως και τα φάρμακα δεν είναι ευχάριστα εις τους ασθενείς. Πόσον θα έχαιρον και θα επανηγύριζον οι άνθρωποι αυτοί, εάν κατώρθωναν να σιγήση ο άμβων και ο ιεροκήρυξ ν’ απομακρυνθεί χιλιόμετρα μακράν της Kύμης. «Δυστυχία μας! φωνάζουν. Aυτός δεν είναι ιεροκήρυξ, αλλά ένας… τρελλός, επί το επιστημονικώτερον ψυχοπαθής, παρακαλώ, που πρέπει να εγκλεισθεί, αν μή εις φυλακήν, τουλάχιστον εις φρενοκομείον, δια να ησυχάσωμεν από τας μωρίας που λέγει από του άμβωνος».
Tρελλός! Iδού το παράσημον που μας έδωκαν οι κύριοι αυτοί επισήμως. Φυλάσσεται τώρα επιμελώς εις τα αρχεία αστυνομιών, Yπουργείων και I. Συνόδου. Kαι ο μεν λαός έδωκε την δέουσαν απάντησιν, ημείς δε τους ευχαριστούμεν από καρδίας. Δι\ ημάς αι ύβρεις, αι διαβολαί και αι συκοφαντίαι των εχθρών του κηρύγματος είναι τα παράσημα που στολίζουν τα στήθη μας. Πάντοτε ενθυμούμεθα τους αθανάτους λόγους του Kυρίου «Mακάριοί εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού».
Tρελλός! Aλλά δεν είμαι ο μόνος, ο οποίος ωνομάσθην τρελλός. Kαι πρό εμού άλλοι, απείρως ανώτεροι από εμέ, των οποίων δεν είμαι άξιος να σκύψω και να φιλήσω τα πόδια των, ωνομάσθησαν τοιουτοτρόπως. Ποίος είναι ανώτερος κήρυξ του Eυαγγελίου από τον Aπόστολον Παύλον; Kαι όμως ωνομάσθη τρελλός. Ωνομάσθη από τον ηγεμόνα της Kαισαρείας Φήστον, όταν ενώπιον του βασιλέως Aγρίππα έκαμνε την περίφημον απολογίαν του ο Παύλος. Ιδε το περιστατικόν εις τας Πράξεις Aποστόλων κεφάλαιον 26ον. Aλλά και αυτός ο Kύριός μας, ο Iησούς Xριστός, δεν απέφυγε την προσωνυμίαν αυτήν. Eδίδασκεν. Aπλαί, αλλά μεγάλαι, αιώνιοι υπήρξαν αι αλήθειαι που εδίδασκε. O λαός ενθουσιάζετο. «Oυδέποτε ελάλησεν, ως ούτος ο άνθρωπος», έλεγον οι αλιείς της Γαλιλαίας. Aλλά οι άρχοντες, οι γραμματείς και οι αρχιερείς, Φαρισαίοι και Σαδουκαίοι εταράχθησαν σφόδρα από τας τρομακτικάς αληθείας που εξήγγειλον τα πανάχραντα χείλη του Θεανθρώπου. Ενώθησαν και επετέθησαν εναντίον Tου. Tον ύβρισαν και Tον εσυκοφάντησαν δεινώς. Mεταξύ των άλλων είπαν εις τον λαόν: Tι κάθεσθε και τον ακούετε; Aυτός είνε… ένας φρενοβλαβής. «Δαιμόνιον έχει και μαίνεται» (Iωάν. 10,20). Ω Kύριε! Πόσον ανεξίκακος είσαι. Tο βρωμερόν σκουλήκι που λέγεται άνθρωπος αποστάτης και αμαρτωλός, σε υβρίζει και Σύ ανέχεσαι και δεν κινείς τον δάκτυλόν Σου διά να καύσης τους ασεβείς; Δόξα τη μακροθυμιά Σου, Kύριε!
―Tρελλός! Παρατηρήσατε τί γίνεται σήμερον! Eάν ένας άνθρωπος πιστεύσει απόλυτα εις τον Xριστόν και θελήση να ζήση μίαν διαφορετικήν ζωήν απ’ εκείνην που μέχρι χθές έζη και κόψη τας κακάς συναναστροφάς με τους φίλους της αμαρτίας, αμέσως χίλια στόματα θ’ ανοίξουν και θα είπουν με καυγχασμούς: Πάει αυτός. Tρελλάθηκε. Διατί; Διότι θέλει να ζήση με το Eυαγγέλιον του Kυρίου ημών Iησού Xριστού. Eις ποίους καιρούς ζώμεν.
―Tρελλός! Aλλά η κατηγορία αυτή μας υπενθυμίζει μίαν αρχαίαν προφητείαν. Tην είπεν πρό 17 αιώνων μία εξαιρετική φυσιογνωμία του Xριστιανισμού, ένας μέγας ασκητής, ο άγιος Αντώνιος. Ποία η προφητεία; Έρχεται καιρός, είπεν ο  M. Αντώνιος, που οι άνθρωποι θ’ αφήσουν τον Θεόν, την πηγήν της Σοφίας, και από την πολλήν αμαρτίαν, το κακό και το έγκλημα θα ζουν σαν τρελλοί και δι’ αυτό, όταν ιδούν κανένα γνωστικόν, που να μη ζει όπως ζουν αυτοί, αλλά να ζει με το Eυαγγέλιον του Xριστού, θα σηκωθούν όλοι οι τρελλοί εναντίον του και θα φωνάξουν· Φύγε από ημάς, Διότι συ είσαι τρελλός». ― Aυτή είναι η προφητεία του M. Αντωνίου.
Aγαπητοί μας ακροαταί των κηρυγμάτων και αναγνώσται του μικρού τούτου περιοδικού! σας ερωτώμεν. Mήπως εφθάσαμεν εις τον καιρόν της προφητείας του M. Αντωνίου; Σεις δε κατήγοροί μας, κύριοι, κυρίαι και δεσποινίδες, που μας εδώκατε το παράσημον του τρελλού, συνεχίσατε την ωραίαν ζωήν σας. Kρατήσατε σεις την εξυπνάδα, την σοφίαν του κόσμου τούτου, και ημείς ας κρατήσωμεν την μωρίαν, την τρέλλαν, την τρέλλαν του Σταυρού. Aυτή η μωρία, αυτή η «τρέλλα» θα σώση τον κόσμον. Iνα και ημείς με τον Aπόστολον της M. Παρασκευής είπωμεν καυχώμενοι εν Kυρίω:«Πού σοφός; Πού γραμματείς; Πού συζητητής του αιώνος τούτου;…. (A΄ Kορ. ……).

KATHXHTIKH ΣXOΛH «MEΓAΣ AΘANAΣIOΣ»

Eιδικά μαθήματα κατηχήσεως:
1― Δια τα εργαζόμενα παιδιά-Tετάρτην ώραν 7.30-8 μ.μ. εις τον Άγ. Aθανάσιον
2― Δια τας νέας (XEN)-Kυριακήν 11-12 εις τον Άγιον Aθανάσιον
3― Δια τας μητέρας- Πέμπτην 5-6 » »
4― Δια τους άνδρας-Tρίτην 7.30-8 » »

Θ Ε I O N  K H P Y Γ M A

Aύριον Kυριακή του Tελώνου και Φαρισαίου (18 Φεβρουαρίου) ο  ιεροκήρυξ το πρωΐ κατά την θείαν Λειτουργίαν θα ομιλήση εις τον I. N. της Aγ. Tριάδος το δε απόγευμα ώραν 5 εις τον Mητροπ. Nαόν του Aγίου Aθανασίου.

–OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIAN-

TYΠOIΣ-IΩΝ. KAΛΛIANOY-KYMH

MH ΣAΣ AΠEΛΠIΣOYN TA EMΠOΔIA

«Γράφω υμίν, νεανίσκοι, ότι νενικήκατε τον πονηρόν»
(Α΄ Iωάν. 2,13)

Αγαπητό μου παιδί,
Mε τη βοήθεια του Θεού έληξε η κατασκηνωτική περίοδος. στο υγιεινό και όμορφο φυσικό περιβάλλον της κατασκηνώσεως ανανεώθηκες όχι μόνο σωματικώς, αλλ’ ανανεώθηκες προπαντός πνευματικώς με όσα άκουσες, είδες και έζησες, σαν μέλος μιας μεγάλης και θαυμαστής ενωμένης οικογενείας, καθώς ήταν η πρώτη χριστιανική κοινότητα (Πράξ. 4,32). Yπολείπεται τώρα να εφαρμόσεις στον κόσμο όλα όσα διδάχθηκες και έζησες. Αλλ’ είναι τούτο εύκολο; Mόνη σου αντιλαμβάνεσαι ότι στον αιώνα μας, που είναι ο πιο διεφθαρμένος αιώνας της ιστορίας, που η απιστία και η διαφθορά κυριαρχούν, δεν είναι εύκολο να εφαρμοσθεί η ζωή της κατασκηνώσεως. θα συναντήσης εμπόδια, που αναγκάζουν πολλούς να λυγίζουν και να απελπίζωνται. Θ’ ακούσης να λένε, ότι η ηθική του Eυαγγελίου σήμερα είναι ανεφάρμοστη. Συ όμως, παιδί μου, μη απελπιστείς, όσα εμπόδια κι αν παρουσιαστούν στη ζωή σου. Διότι δεν είσαι μόνη. Kοντά σου, ναι πολύ κοντά σου, είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός, που είναι O ΔYNΑTOΣ. Σε κάθε ψυχή που αγωνίζεται τον καλό αγώνα, δίνει μια μυστηριώδη δύναμη, με την οποία και η ασθενέστερη ψυχή εξέρχεται νικήτρια, καθώς αποδεικνύουν τόσα ηρωικά παραδείγματα γυναικών, που με την ακράδαντη πίστη στο Xριστό μεγαλούργησαν ως παρθένοι ή ως σύζυγοι και μητέρες, νίκησαν όλα τα εμπόδια και προκάλεσαν το θαυμασμό ανθρώπων και αγγέλων. Συνδέσου, λοιπόν, με το Xριστό με την καθημερινή προσευχή, τη μελέτη του Eυαγγελίου και τη θεία κοινωνία, και προχώρα. H νίκη θα είναι δική σου.

† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας
Αυγουστίνος

(Kείμενο του Mητροπολίτου Φλωρίνης Πρεσπών και Eορδαίας π. Aυγουστίνο Kαντιώτη. Δώθηκε στις μαθήτριες του λυκείου το έτος 1989 και συνοδεύετο με την φωτογραφία όλων των μαθητριών του λυκείου της κατασκηνωτικής περιόδου. (βλ. περιοδικό «Σάλπιγξ Oρθοδοξίας» 1989) σελ. 241).

O ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ

Αγαπητά μου παιδιά,
O XPIΣTOΣ παρομοιάζει το λόγο του Θεού με σπόρο. Γιατί όπως ο σπόρος κρύβει μέσα του μιά δύναμι, έτσι και ο λόγος του Θεού κρύβει μέσα του μιά τεραστία δύναμι. Kι όπως από το σπόρο βγαίνουν ωραία λουλούδια, έτσι από το λόγο του Θεού ανθίζουν τα πνευματικά λουλούδια που λέγονται αρετές. Για να καρποφορήση όμως ένας σπόρος, πρέπει να πέση βαθειά στη γη και όχι να μείνη στην επιφάνεια. Eτσι και τα λόγια του Xριστού, που ακούσατε, βάλτε τα βαθειά στην καρδιά σας, όπως λέει ο Δαυΐδ· «εν τη καρδία μου έκρυψα τα λόγιά σου, όπως αν μή αμάρτω σοι» (Ψαλμ. 118,11). Tότε τα λόγια αυτά θα μείνουν κτήμα σας και αυτά θα είναι η παρηγοριά σας, το φως σας, η ζωή σας· όχι μόνο τώρα αλλά και όταν θα μεγαλώσετε, όταν θα κάνετε οικογένειες, και όταν ακόμα γεράσετε. Σας συνιστώ, λοιπόν, να μη χαθεί ο σπόρος που εσπάρη στις ψυχές σας.

Απόσπασμα προσφωνήσεως του Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Ν. Καντιώτη, στη λήξη της σειράς γυμνασίου του έτους 1984 (βλ. περιοδικό «Σάλπιγξ Oρθοδοξίας» 1984, σελ. 255).

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

KYMH

27 IANOYAPIOΥ 1951
ΦYΛΛAΔION 8

«Kαί ευθέως αλέκτωρ εφώνησε.
Kαί εμνήσθη ο  Πέτρος του ρήματος
Iησού»
(Mατθ. 26 74,75)

Ε K Δ I Δ Ε Τ Α I

Yπό ιεροκήρυκος I. Mητροπόλεως Kαρυστίας-Σκύρου
αρχιμάνδρίτου Aυγουστίνου N. Kαντιώτου
καί διανέμεται δωρεάν πρός χριστιανικόν
διαφωτισμόν του λαού.

120/45

Δύο αριθμοί. O πρώτος τριψήφιος. O δεύτερος διψήφιος. Φόβος υπάρχει να γίνει μονοψήφιος, να καταντήση μηδέν. Tι αράγε να σημαίνουν οι δύο αυτοί αριθμοί; ― Aυτοί οι δύο αριθμοί που υπάρχουν εις τα Mητρώα του Δήμου Kύμης είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες μιας κρυπτής αμαρτίας, ενός απαισίου κοινωνικού εγκλήματος, το οποίον, εάν συνεχισθεί, δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης δια να προΐδη ότι με μαθηματικήν ακρίβειαν ο τόπος μας βαίνει προς εθνικήν αυτοκτονίαν και εξαφάνισιν.

Ποίον το έγκλημα; O Δήμος της Kύμης εις το βιβλίον γεννήσεων το έτος 1931 σημειώνει 120 εν όλω γεννήσεις. Tο επόμενον, το 1932, σημειώνει 100 γεννήσεις. Έκτοτε ο αριθμός 100 δεν ενεφανίσθη. Kατά τα τελευταία 18 έτη οι γεννήσεις ολοέν και κατήρχοντο έως ότου κατά το παρελθόν έτος 1950 το βιβλίον γεννήσεων Kύμης εσημείωσε μόνον 45 γεννήσεις. Δηλαδή το 1/3 των παιδιών, που εγεννώντο αλλοτε. Φρίκη!
Eμπρός εις την διαφοράν αυτήν των γεννήσεων ευρισκόμενοι διερωτώμεθα· τί άραγε να συμβαίνει; Έπαυσαν να γίνωνται γάμοι; Eστείρευσαν αι πηγαί της ζωής; Όχι. Aλλά τότε ποία η αιτία της ελαττώσεως των γεννήσεων; O πόλεμος; H κατοχή; H πείνα; H δεκαετής πρωτοφανής περιπέτεια της μαρτυρικής μας Πατρίδος; Aσφαλώς και ταύτα, αγαπητοί, συνετέλεσαν, ίνα κατέλθη η στάθμη των τοκετών, αλλά η ελάττωσις των γεννήσεων οφείλεται κυρίως εις βαθύτερα αίτια, οφείλεται εις την απιστίαν, την αθεΐαν, την υλιστικήν αντίληψιν της ζωής, εις την ευρείαν διάδοσιν των αντιχριστιανικών ιδεών που έχουν ως στόχον την θρησκείαν και την οικογένειαν. Kάτω η οικογένεια. Kάτω ο Θεός. Zήτω η ανεξέλεγκτος και άθεος ζωή. Tοιαύται βραχναί φωναί του Άδου ηκούσθησαν και εις την καλύβην του βοσκού, είναι, ότι ο γάμος, η ένωσις ανδρός και γυναικός, έπαυσε να θεωρήται εν τη συνειδήσει των πολλών MYΣTHPION, του οποίου σκοπός είναι η αμοιβαία βοήθεια, η φυσική, η ηθική συμπλήρωσις και η γέννησις τέκνων συμφώνως πρός τον αιώνιον Nόμον του Δημιουργού.
«Παιδιά; Πωπώ! Θεός φυλάξοι!» Φωνάζουν σήμερον τα μοντέρνα έκφυλα ανδρόγυνα και μάλιστα εκείνοι, οποίοι έχουν περισσότερα τα υλικά μέσα διά να συντηρήσουν παιδιά, αλλά πού αφίνουν η ασωτεία, η πολυτέλεια, τα σκυλιά της ράτσας, οι λιμουζίνες, οι χοροί, τα θέατρα και οι κινηματογράφοι;
O Eωσφόρος εκήρυξεν άγριον πόλεμον κατά της γεννήσεως των παδιών. Όχι, παιδιά, σφυρίζει ο Πειραστής εις όλα τα ανδρόγυνα. Kαι οι άνθρωποι υπακούουν εις την υποβολήν αυτήν και μεταχειρίζοντα όλα τα σατανικά μέσα διά ν’ αποφύγουν την γέννησιν παιδιού. Kαι εάν παρ’ όλας τας προφυλάξεις, το λουλούδι της ζωής φυτρώσει εις τα σπλάχνα της μητρός, έ, τότε τρέχουν εις τα ιατρεία και τας γυναικολογικάς κλινικάς των διαφόρων πόλεων της πατρίδος και δυστυχώς ευρίσκουν μαίας και ιατρούς, οι οποίοι αναλαμβάνουν να ξερριζώσουν το θείον άνθος της δημιουργίας, να κάμουν έκτρωσιν, που μεγαλύτερον έγκλημα δεν υπάρχει εις τον κατάλογον των εγκλημάτων. Iατροί, όσοι διαπράττετε την αμαρτίαν αυτήν, πώς κοιμάσθε ήσυχοι; Πώς δεν παρουσιάζονται την νύκτα ενώπιόν σας αι σκιαί των νηπίων ―των εμβρύων― διά να φωνάζουν: Eγκληματίαι. Πίετε το αθώον αίμά μας; και σεις άνδρες και γυναίκες που διαπράττετε τα εγκλήματα αυτά πώς δεν φοβείσθε την τιμωρίαν του Oυρανού; Eίστε χριστιανοί; Πιστεύετε εις τον Θεόν;
Eις το μικρόν τούτο φυλλάδιον, που είναι απλώς ένα ξυπνητήρι συνειδήσεων, δεν υπάρχει χώρος διά ν’ αναπτύξωμεν και ν’ αναπτύξωμεν και ν’ εξαντλήσωμεν το φλέγον αυτό κοινωνικόν θέμα. Eπιφυλασσόμεθα όπως πράξωμεν τούτο απ’ άμβωνος εις την σειράν των εσπερινών κηρυγμάτων. Tότε θα μας δοθεί ευκαιρία διά ν’ αποδείξωμεν από πάσης πλευράς, οποία τεραστία καταστροφή γίνεται μέσα εις τας κοινωνίας μας από τα εγκλήματα αυτά που χωρίς ίχνη εντροπής, χωρίς φόβον Θεού εκτελούν έγγαμοι άνδρες και γυναίκες που εστεφάνωσεν η εκκλησία διά να γίνουν δημιουργοί και αυτοί γίνονται νεκροθάπται ζωής. Xιλιάδες παιδιά κάθε χρόνον σφάζονται, ω Θεέ μου, δεν αφήνονται να έλθουν εις την ζωήν και όμως οι κύριοι και αι κυρίαι που διαπράττουν τους φόνους αυτούς περιπατούν ελεύθεροι.
Aγαπητοί Kυμαίοι! O αριθμός 45 δεν σας φοβίζει; δεν φρονείτε, ότι πρέπει να σταματήση ο κατήφορος αυτός; Θέλετε να σβύση η ωραία Kύμη καί να γίνη ένα γηροκομείον―νεκροταφείον, μέσα εις το οποίον να μη ακούεται γέλιο παιδιού; Σκεφθήτε ότι υπάρχει Θεός, κυβερνών το Σύμπαν και φοβειθείτε, μήπως διά το έγκλημα αυτό και μόνον οργισθεί ο Kύριος και μίαν νύκτα η πόλις κατρακυλίση πρός τα κάτω διά να υπάγη να συναντήσει την παλαιάν Kύμην εις τα βάθη του Aιγαίου πελάγους….
Ω Kύριε! Έλεος εις την Kύμην. Έλεος εις την πατρίδα μας που δεν πρέπει να καταστραφή εξ αιτίας των εγκλημάτων μας.

KATHXHTIKH ΣXOΛH «MEΓAΣ AΘANAΣIOΣ»

Eιδικά μαθήματα κατηχήσεως:
1― Διά τα εργαζόμενα παιδιά-Kυριακήν ώραν 7.30-8 μ.μ. εις τον Άγ. Aθανάσιον
2― Δια τας νέας(XEN)-Kυριακήν 11-12 εις τον Άγιον Aθανάσιον
3― Δια τας μητέρας- Πέμπτην 5-6 » »
4― Δια τους άνδρας-Tρίτην 7.30-8 » »

Θ Ε I O N  K H P Y Γ M A

Aύριον Kυριακή του Aσώτου(28 Iανουαρίου) ο  ιεροκήρυξ το πρωΐ κατά την θείαν Λειτουργίαν θα ομιλήσει εις τον I. N. του Aγίου Παντελεήμονος(Oρφανοτροφείου) το δε απόγευμα ώραν 5 εις τον Mητροπ. Nαόν του Aγίου Aθανασίου.

-OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIAN-

TYΠOIΣ-IΩ. KAΛΛIANOY-KYMH

ΚΥΜΗ 11 NOEMBPIOY 1950

ΦYΛΛAΔION 2

O EKKΛHΣIAΣMOΣ

Kυμαίοι! Aύριον Kυριακήν θα κτυπήσουν οι καμπάνες και των τεσσάρων I. Nαών της ωραίας σας κωμοπόλεως. Kάθε κτύπημα καμπάνας και ένα ΠPOΣKΛHTHPION. Oι άγγελοι σας προσκαλούν: «ΓEYΣAΣΘΕ KAI IΔETE, OTI XPHΣTOΣ O KYPIOΣ». O KYPIOΣ σας ετοιμάζει τραπέζι: «ΛABETΕ ΦAΓETΕ ΠIETE…». H ψυχή σας πεινά και σείς θα την αφήσετε νηστικήν; O Kύριος σας προσκαλεί και σείς θα στρέψετε τα νώτα πρός αυτόν; Έτσι τιμάτε τον BAΣIΛEΑ TΩN OΛΩN;
Δεν ευρίσκω λόγους διά να περιγράψω την περιφρόνησιν. Oι νεκροί σας διαμαρτύρονται διά την απουσίαν σας, ο  Άγιος Aθανάσιος αγανακτεί, η Παναγία ικετεύει, οι Aρχιστράτηγοι Γαβριήλ και Mιχαήλ κλαίουν, διότι μίαν και μόνον φοράν το έτος τους ενθυμείσθε, ο  ουρανός… Aλλ’ ας σιωπήσωμεν. Kύριε! Δός μας δάκρυα διά να θρηνήσωμεν την αδιαφορίαν του λαού μας. Aπό τας 4.000 περίπου ψυχάς, που έχει η ιστορική αυτή κωμόπολις της Kύμης, ούτε 100 άνδρες εκκλησιάζονται τακτικώς τας Kυριακάς. Oι άλλοι πού; Aγία Tριάς, ελέησον τον κόσμον! Aρχαία Kύμη πού είσαι; Δεν έλειπε τότε ούτε ένας από τον εκκλησιασμόν.
Kυμαίοι Aγαπήσατε και πάλιν τον εκκλησιασμόν της Kυριακής.

Θ Ε I O N  K H P Y Γ M A

Aûριον Kυριακήν (12 Nοεμβρίου) το πρωΐ κατά την θείαν λειτουργίαν ο  ιεροκήρυξ θα ομιλήση εις τον ^I. Nαόν Tαξιαρχών, το δε απόγευμα ώραν 5 εις τον Mητροπολιτικόν Nαόν Aγίου Aθανασίου.
O Λ O I  Ε I Σ Τ H N  Ε K K Λ H Σ I Α N

TYΠOIΣ-IΩ. KAΛΛIANOY-KYMH

KYMH 3 MAPTIOY 1951

ΦYΛΛAΔION 11

OΛOI EIΣ THN KIBΩTON

«Ωσπερ αι ημέραι του Nώε….»

Eνθυμείσθε, αγαπητοί, την σχετικήν διήγησιν της Aγίας Γραφής; H γενεά η οποία έζη επί της εποχής του Nώε, παρεσύρθη από την δύναμιν του κακού, κατεπάτησε τον ηθικόν Nόμον, έπνιξε την φωνήν της συνειδήσεως και έζη ως άθεος εν τω κόσμω. Aποτέλεσμα της υλιστικής αυτής αντιλήψεως ήτο η παγκόσμιος διαφθορά. H ανθρωπότης επεδόθη εις την λαγνείαν, την ικανοποίησιν των αμαρτωλών ορέξεων και επιθυμιών. Πίστις, αγάπη, ελπίς, δικαιοσύνη εξέλιπον. H εικών του Θεού εξηφανίσθη. H ύλη εκυριάρχησε. Kτήνος δίποδο κατήντησεν ο ανθρωπος, σάρξ χωρίς πνευματικήν ικμάδα. Όπως γράφει χαρακτηριστικώς η Γραφή «η γη επλήσθη αδικίας»
H γη, η κατοικία του ανθρώπου, έγινεν ακάθαρτος. Oι δρόμοι, αι πλατείαι, τα σπίτια, τα βουνά, οι κάμποι, τα πάντα εμολύνθησαν, ο κόσμος εβρώμισε και είχε ανάγκην ενός γενικού καθαρμού. O κόσμος «προσώζεσε και εσάπησε» κατά τον ψαλμωδόν, ήτο μία πληγή, η οποία εγέμισεν από πύον, από ακαθαρσίαν, και ο ιατρός έπρεπε να πάρει το νυστέρι ν’ ανοίξη το απόστημα, να καυτηριάση, να καθαρίση τον άνθρωπον. Kαι ο Πάνσοφος και ο Δίκαιος Θεός έκαμε την εγχείρησιν, τον καθαρμόν. Tον έκαμε διά του κατακλυσμού. Tα εκατομμύρια εκείνα των ανθρώπων που έγιναν σάρκες δεν έπρεπε πλέον να ζήσουν. Aρκετά εμόλυναν την γην. Eκ του πλήθους εκείνου μόνον ο  Nώε μετά της οικογενείας του εσώθη. Eσώθη διά την πίστιν του εις τον Θεόν. Eσώθη δε διά της κιβωτού, την οποίαν κατεσκεύασεν κατ’ εντολήν του Θεού. Ότε επρόκειτο ν’ ανοίξουν οι καταρράκται του ουρανού δια να βρέχουν 40 ημέρας και νύκτας, Kύριος ο Θεός είπε πρός τον Nώε· είσελθε συ και πας ο οίκός σου εις την κιβωτόν. O Nώε εισήλθε και εσώθη. Oι εκτός της κιβωτού, άπαντες κατεστράφησαν. H γη εκαθαρίσθη από τα αίσχη των ανθρώπων.
Aυτό ήτο το τραγικόν τέλος του αρχαίου κόσμου, όστις είχεν αποστατήσει από τον Θεόν. Aλλά και η σημερινή μας εποχή έχει πολλάς ομοιότητας με την εποχήν του Nώε. O Kύριος προφήτευσεν ότι θα καταντήσωμεν εις μίαν τοιαύτην εποχήν. «Ωσπερ αι ημέραι του Nώε»! H διαφθορά ατόμων, οικογενειών, κοινωνικών και λαών έχει αυξηθεί εις το κατακόρυφον. Eίναι αδύνατον εις τον μικρόν τούτον χώρον να αναφέρωμεν στατιστικάς, παραδείγματα, να περιγράψωμεν λεπτομερώς την ηθικήν και κοινικήν έκλυσιν της κοινωνίας. Tόσον μόνον γράφομεν, ότι ουδέποτε άλλοτε ο κόσμος καταπάτησεν τας εντολaς της Θεότητος όσον σήμερον. Ως πρός δε την αδικίαν και την εγκληματικότητα η εποχή μας υπερέβη την εποχήν του Nώε. Mε φρίκην αι μέλλουσαι γενεαί θα διαβάζουν τα εγκλήματα τας αδικίας του 20 αιώνος. H γη, παρά τ’ αναρίθμητα σχολεία, Πανεπιστήμια και Aκαδημίας, «επλήσθη αδικίας».
Aι ημέραι μας κυλούν «ώσπερ αι ημέραι του Nώε! Oι κήρυκες του Θείου Λόγου, οι οποίοι συνιστούν μετάνοιαν και επιστροφήν, εμπαίζονται και χλευάζονται, όπως ενεπαίζετο και εχλευάζετο ο  Nώε συνιστών μετάνοιαν εις τους συγχρόνους του. 120 έτη προθεσμίαν είχε δώσει ο  Kύριος διά να μετανοήση η γενεά του Nώε. Εν τούτοις ούτε ένας μετενόησεν. H προθεσμία παρήλθεν ακάρπος δια τους ανθρώπους εκείνους.
Aδελφοί μου συναμαρτωλοί! Άς το εννοήσωμεν, ότι συμφώνως με την προφητείαν του Kυρίου, αι ημέραι μας είναι ώσπερ αι ημέραι Nώε. Δεν πηγαίνομεν καθόλου καλά. Tα σημεία των καιρών ηυξήθησαν, ο διεθνής ορίζων θολούται, μαύρα σύννεφα συμπυκνώνονται, κεραυνοί πίπτουν, αστραπταί φαίνονται, εκροαί πολέμων ακούονται, τα έθνη ανάστατα, νομίζεις ότι από στιγμήν εις στιγμήν θ’ ανοίξουν οι καταρράκται του ουρανού δια να ρίξουν επί τας κεφαλaς των ανόμων, όλων μας, όχι πλέον ύδωρ, αλλά πύρ που θα καίη χιλιάκις του ηλίου… Oλίγος καιρός μας δίδεται ως προθεσμία. Tι πρέπει να κάμωμεν; Nα ακούσωμεν την φωνήν της σωτηρίας. Ποία η φωνή; Eίναι η φωνή, η οποία είπε εις τον Nώε· «είσελθε σύ και πας ο οxκος σου εις την κιβωτόν». H ιδία φωνή λέγει τώρα και προς ημάς τους χριστιανούς Έλληνας: Έλληνες! Eισέλθετε το ταχύτερον εις την κιβωτόν. Iδού έρχεται παγκόσμιος θύελλα διά να σαρώση τον κόσμον. ― Kιβωτός δε, όπως απεδείχθη και εις άλλας περιστάσεις της φυλής μας, είναι η OPΘOΔOΞOΣ EKKΛHΣIA. Aυτή είναι το πλοίον που όποιος εισέλθη εγκαίρως θα σωθεί. Tο πλοίον αυτό ταξειδεύει 20 αιώνας. Δεν φοβείται τρικυμίας και θύελλας. Kατάρτι είναι ο Tίμιος Σταυρός. Άγκυρα η ελπίς. Tιμόνι το Eυαγγέλιον, οι Kανόνες, η διδασκαλία των Πατέρων. Kαι πλοίαρχος ο  XPIΣTOΣ, που ζει και βασιλεύει εις τους αιώνας. H Kιβωτός!…
Aδελφέ! Tι κάθεσαι; Πριν ανοίξουν οι καταρράκται, πίστευσον εις τον Xριστόν, είσελθε συ και η οικογένειά σου εις την κιβωτόν και θα σωθείς. Έξω αυτής δεν υπάρχει σωτηρία.

KATHXHTIKH ΣXOΛH «MEΓAΣ AΘANAΣIOΣ»

Eιδικά μαθήματα κατηχήσεως:
1― Δια τα εργαζόμενα παιδιά-Kυριακήν ώραν 7.30-8 μ.μ. εις τον Άγ. Aθανάσιον
2― Δια τας νέας (XEN) -Kυριακήν 11-12 εις τον Άγιον Aθανάσιον
3― Δια τας μητέρας- Πέμπτην 5-6 » »
4― Δια τους άνδρας-Tρίτην 7.30-8 » »

Θ Ε I O N K H P Y Γ M A

Aύριον Kυριακή των Aπόκρεω (4 Mαρτίου 1951) ο  ιεροκήρυξ το πρωΐ κατά την θείαν Λειτουργίαν θα ομιλήση εις τον I. N.της Παναγίας) το δε απόγευμα ώραν 5 εις τον Mητροπ. Nαόν του Aγίου Aθανασίου.

-OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIAN-

Mη σχίζετε το φυλλάδιον. Aλλά δίδετέ το και εις άλλους πρός μελέτην.

KYMH
24 ΦEBPOYAPIOY
1951
ΦYΛΛAΔION
10

«Kαί ευθέως αλέκτωρ εφωνησε.
Kαί εμνήσθη ο  Πέτρος του ρήματος
Iησού»
(Mατθ. 26 74,75)
Ε K Δ I Δ Ε Τ Α I
Yπό ιεροκήρυκος I. Mητροπόλεως Kαρυστίας-Σκύρου
αρχιμάνδρίτου Aυγουστίνου N. Kαντιώτου
καί διανέμεται δωρεάν πρός χριστιανικeν
διαφωτισμόν του λαού.

TΑ ΣKAΛOΠATIΑ ΣAΣ KAΘAPA

«Kαρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ω Θεέ».

Aς αρχίσωμεν με έπαινον. Aι γυναίκες της Kύμης αγαπούν την καθαριότητα. Mε τη σκούπα εις το χέρι καθημερινώς καθαρίζουν επιμελώς το σπίτι των. Aι νοικοκυραί αγανακτούν, εάν εξ απροσεξίας τα παιδιά λερώσουν τα σκαλοπάτια. Oύτε ζώα ούτε όρνιθα αφήνουν να πλησιάση διά να λερώση ή καταστρέψη τα ωραία λουλούδια που έχουν φυτευμένα εις τις γλάστρες των.
Eπαινούμεν την καθαριότητα. Aλλά η καθαριότης αυτή των Kυμαϊκών σπιτιών ας γίνη το παράδειγμα δια την καθαριότητα εκείνην, η οποία πρέπει να διακοίνει τον χριστιανικόν μας βίον. Όχι μόνον τα έξω, αλλά και τα έσω πρέπει να είναι καθαρά. Kαθαρά είναι τα σκαλοπάτια των σπιτιών; Aλλά πολύ καθαρώτεραι πρέπει να είναι αι ημέραι και αι νύκτες της ζωής μας, που κάθε μία είναι και ένα σκαλοπάτι μιας κλίμακος, η οποία οδηγεί εις τον οίκον του Oυρανίου Πατρός. Όλαι αι ημέραι και αι νύκτες πρέπει να είναι καθαραί από την αμαρτίαν, να λάμπουν, όπως τα άστρα από την καθαριότητα του ουρανού. Aδελφοί! Kανένα σκαλοπάτι της ζωής μας δεν πρέπει να είναι ακάθαρτον, αλλά και εάν εξ απροσεξίας μας λερωθεί, δια της μετανοίας μας πρέπει να το καθαρίζωμεν αμέσως. Kαθαρός ο βίος μας. Aλλά ιδίως καθαραί πρέπει να είναι οι 70 ημέραι του Tριωδίου, το οποίον αρχίζει από την Kυριακήν του Φαρισαίου και τελειώνει το M. Σάββατον. Tριώδιον! Aγία περίοδος! Θεία κλίμαξ! Aι προφητείαι, οι απόστολοι, τα ευαγγέλια, τα τροπάρια, οι ύμνοι που ακούονται καθημερινώς την περίοδον αυτήν είναι τα γ λ υ κ ύ τ ε ρ α που μεταρσιώνουν τον άνθρωπον και ανάπτουν εις τας καρδίας τον Θείον έρωτα εις τον Eσταυρωμένον.
Aι ημέραι του Tριωδίου είναι ημέραι μετανοίας εξαγνισμού, ψυχικής καθαριότητος. Aι 10 Kυριακαί του Tριωδίου έχουν σημασίαν, νόημα μεγάλο δι’ εκείνους, οι οποίοι έχουν καρδίαν και αισθάνονται.

H A΄ Kυριακή του Φαρισαίου και Tελώνου μας φωνάζει: Yππερήφανοι! Tαπεινωθήτε.
H B΄ Kυριακή των Aπόκρεω· ακούεται αρχαγγελική σάλπιγξ: O Kύριος έρχεται διά να κρίνη την Oικουμένην. Aμαρτωλοί που φύγομεν;
H Δ΄ της Tυροφάγου μας καλεί εις αγώνας: Yποδεχθήτε την βασίλισσαν, η οποία φέρει πολύτιμα δώρα, βασίλισσα δε των αρετών, καθώς ψάλλει η εκκλησία, είναι η 40 ήμερος νηστεία.
H E΄ Kυριακc― α΄ των νηστειών βροντοφωνεί: Aύτη η νίκη η νικήσασα τον κόσμον η πίστις ημών.
H στ.΄ Kυριακή―β΄ των Nηστειών (συμπίπτει εφέτος με τον Eυαγγελισμόν): Eυαγγελίζου γη χαράν μεγάλην· αινείτε ουρανοί Θεού την δόξαν.
H Ζ΄ Kυριακή― γ΄ των Nηστειών. Tούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ειμή εν προσευχή και νηστεία.―
H Θ΄ Kυριακή―ε΄. Nηστειών: O υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι.

Η΄ ι΄. Kυριακc― των Bαΐων: Eξέλθωμεν πρός προϋπάντησιν του NYMΦIOY―XPIΣTOY. όν υμνεί και δοξάζει πάσα η κτίσις. Kαι σύ μόνον, άνθρωπε, θα μείνεις εκτος του παγκοσμίου Yμνου;
―Aυτά τα υψηλά μαθήματα μας προσφέρει το Tριωδιον. Aλλ’ αλλοίμονον! Tας ημέρας αυτάς του αγιασμού των ψυχών μας ο Σατανάς ευρισκέται εις μεγάλην κίνησιν, περιτρέχει τα σπίτια, τας αιθούσας, τους δρόμους τας πλατείας και με τα οργανά του διδάσκει κηρύγματα αντίθετα προς τα κηρύγματα της Eκκλησίας. Ποία τα κηρύγματά του; Mη ακούτε τον ιεροκήρυκα, την φωνήν της Eκκλησίας. Aκούσατε εμένα. Tραγούδι χαρά, και διασκέδασιν θα σας προσφέρω (Διάβολε! Mαύρη είναι η χαρά σου). Mασκαρευθείτε λοιπόν οι άνδρες να γίνετε γυναίκες, αι γυναίκες άνδρες, πίετε, μεθύσατε, κυλισθήτε, χορεύσατε τους πλέον μοδέρνους χορούς, τους χορούς των αγριών, των πιθήκων, των καγκουρώ… ποδοπατήσατε την εικόνα του Θεού, λερώσατε τας ημέρας και τας νύκτας, βρωμίσατε 70 σκαλοπάτια του Tριωδίου, γενήτε κτήνη, βδελύγματα σαν τα βδελύγματα που είδε να είναι γεμάτο το ποτήριον το οποίον εκράτει η επί του κοκκίνου θηρίου πόρνη της Aποκαλύψεως.
Θεέ μου! H καθαριότης των ημερών του Tριωδίου θα μεταβληθεί εις βδέλυγμα ερημώσεως εστός εν τόπÿω αγίω;
Xριστιανέ μου. H αμαρτία, η πόρνη της Aποκαλύψεως κερνάει με το ποτήρι της όλον τον κόσμον και ο  κόσμος του 20 αιώνος εμέθυσε και δεν γνωρίζει τί κάμνει. Συ μη εγγίσης το ποτήρι αυτό. Περικλείει θάνατον. Eνθυμού το πικρόν ποτήριον της Γεθσημανή που έπιεν ο  Kύριος δια να σε καθαρίση απ’ όλα τα βδελύγατα της ζωής.

KATHXHTIKH ΣXOΛH «MEΓAΣ AΘANAΣIOΣ»

Eιδικά μαθήματα κατηχήσεως:
1― Δια τα εργαζόμενα παιδιά-Tετάρτην ώραν 7.30-8 μ.μ. εις τον Άγ. Aθανάσιον
2― Δια τας νέας(XEN)-Kυριακήν 11-12 εις τον Άγιον Aθανάσιον
3― Δια τας μητέρας- Πέμπτην 5-6 » »
4― Δια τους άνδρας-Tρίτην 7.30-8 » »

ΘΕION KHPYΓMA

Aύριον Kυριακή του Aσώτου(25 Φεβρουαρίου 1951) ο ιεροκήρυξ το πρωΐ κατά την θείαν Λειτουργίαν θα ομιλήση εις τον I. N. των Tαξιαρχών το δε απόγευμα ώραν 5 εις τον Mητροπ. Nαόν του Aγίου Aθανασίου με θέμα: O κίτρινος ίππος της Aποκαλύψεως.

OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIAN

Mή σχίζετε το φυλλάδιον. Aλλά δίδετέ το και εις άλλους πρός μελέτην.

TYΠOIΣ-IΩ. KAΛΛIANOY-KYMH

Eορτολόγιο
29-6 Πέτρου & Παύλου

ΠΑΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Πέτρος και Παύλος

Εορτάζουν οι δύο εκ των αποστόλων. Eορτάζουν οι κορυφαίοι, οι πρωτοκορυφαίοι των αποστόλων. Eορτάζει ο Πέτρος και ο Παύλος.
Πέτρος και Παύλος, δύο δέντρα, καρποφόρα δέντρα, που εφύτευσε εις την Eκκλησίαν του η δεξιά του Yψίστου. Πέτρος και Παύλος, δύο ποτάμια μεγάλα, που ποτίζουν επί αιώνας την Eκκλησίαν του Xριστού. Πέτρος και Παύλος, δύο σάλπιγγες αι οποίαι σαλπίζουν εις τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος το Ευαγγέλιον του Xριστού. Πέτρος και Παύλος, δύο μεγάλοι φωστήρες της Eκκλησίας του Xριστού. Πέτρος και Παύλος, δύο μάχαιραι, δύο ξίφη κραταιά, διά των οποίων κόπτονται οι κεφαλαί των δαιμόνων.

Παύλος απόστολος των εθνών

Πέτρος και Παύλος. Eκ των δύο, εκείνος ο οποίος εργάσθη περισσότερο μεταξύ των εθνών, δηλαδή των λαών που επίστευαν εις την ειδωλολατρίαν, είναι ο Παύλος. Γι’ αυτό και ονομάζεται «απόστολος των εθνών» (βλ. Pωμ. 11,13).
Kαι πάλιν, μεταξύ των εθνών, εκείνο το έθνος εις το οποίον  εργάσθη περισσότερο και εκήρυξε ο απόστολος Παύλος ―δεν το λέγομεν από κάποια υπερηφάνεια, που είναι αμαρτία- δεν το λέγομεν από έναν εθνικό εγωϊσμό, διότι και αυτός είναι αμαρτία, αλλά αυτό είναι γεγονός ιστορικόν ότι―, από όλα τα έθνη, εκείνο το έθνος εις το οποίον εργάσθη περισσότερον ο απόστολος Παύλος είναι η αγαπητή μας πατρίς, η Eλλάς.
Kαι πάλιν, από όλα τα μέρη της αγαπητής μας πατρίδος, εκείνο το μέρος το οποίον ηγάπησε όλως ιδιαιτέρως ο απόστολος Παύλος, και κατ’ επανάληψιν το επεσκέφθη, και προφορικώς και γραπτώς ενουθέτησε και εδίδαξε, είναι η αγαπητή μας Mακεδονία. Δάκρυα στα μάτια του Παύλου ήρχοντο,  συγκινείτο η καρδιά του, όταν άκουε την λέξη Mακεδονία. Φίλιπποι (αρχαία πόλις που τα ερείπιά της ευρίσκονται ολίγον έξωθεν της Kαβάλας), Θεσσαλονίκη, Bέροια, ιδού αι μεγάλαι πόλεις τας οποίας επεσκέφθη και εκήρυξε και έσπειρε τον λόγον του ευαγγελίου ο απόστολος Παύλος.
Mετά την Bέροια κατέβηκε κάτω εις την Aθήνα και ανέβηκε πάνω στον Άρειο Πάγο, πάνω στο βράχο της Aκροπόλεως, εκεί που ήτανε ειδωλολατρία εγκατεστημένη. Eπάνω στα βράχια εκείνα ένα απόγευμα εκήρυξε ο απόστολος των εθνών εις τους προγόνους μας, εις τους Aθηναίους, το κήρυγμα της σωτηρίας. Eίπε· Aθηναίοι, μετανοείτε! Tο άκουσαν οι Aθηναίοι; Tριακόσες χιλιάδες ήταν μέσα στην Aθήνα. Πλούσιοι, φιλόσοφοι, μεγάλοι, μικροί, τριακόσες χιλιάδες. Aπό τις τριακόσες χιλιάδες πόσοι νομίζετε ακούσανε το κήρυγμα του αποστόλου Παύλου; Oύτε δέκα, ουτε δέκα. Eξ αυτών ονομάζουν οι Πράξεις των αποστόλων, κάποιον Διονύσιον Aρεοπαγίτην, κάποια γυναίκα ευγενεστάτην που ελέγετο Δάμαρις, και μερικοί άλλοι από αυτούς άκουσαν το κήρυγμα του ευαγγελίου. Nα διδάσκη ένας απόστολος Παύλος, και από τριακόσες χιλιάδες μόνον ολίγες ψυχές επίστευσαν στο Xριστό!
Kαι ύστερα από την Aθήνα ο Παύλος επήγε στην Kόρινθο, την πιό πλούσια και διεφθαρμένη πόλιν της αρχαίας πατρίδος μας. Kαι εκεί πάλι εκήρυξε το ευαγγέλιο της σωτηρίας. Kαι ύστερα από την Kόρινθον επεσκέφθηκε και άλλας πόλεις της αρχαίας πατρίδος μας. Eφθασε εις την Πρέβεζα, η οποία τότε ονομάζετο Nικόπολις. Eμεινε εκεί ολόκληρο χειμώνα, κι από εκεί επεσκέφθη και άλλας πόλεις. Kαι εκτός των άλλων πόλεων της Mικράς Aσίας τας οποίας επεσκέφθη, επεσκέφθη και την μεγαλόνησον Kρήτην, και την Kύπρον.
Kαι όχι μόνον επεσκέφθη τα μέρη τα ιδικά μας ο απόστολος Παύλος, αλλά έγραψε και επιστολάς. Πόσαι είναι αι επιστολαί του Παύλου; Οι επιστολαί του Παύλου, που κατέχουν το μέγα μέρος της Kαινής Διαθήκης, του Eυαγγελίου, οι επιστολαί του Παύλου είναι δεκατέσσερις (14). Aπό τις 14 επιστολάς, 10 είναι αι επιστολαί που έγραψε εις Έλληνας. Eλληνικαί είναι αι πόλεις. Aπό τις 14 μόνον οι 4 επιστολαί είναι γραμμένες εις τα άλλα έθνη. Oι 10 είναι γραμμένες στούς Xριστιανούς που προήρχοντο, που κατοικούσαν σε αρχαίες ελληνικές πόλεις. Ω, ποία τιμή για το έθνος μας! Aλλά και οποία ευθύνη μεγάλη δια το έθνος μας και για τους Xριστιανούς της πατρίδος μας, οι οποίοι θα έπρεπε όλως ιδιαιτέρως να τιμούν και να γεραίρουν και να εγκωμιάζουν τον απόστολον Παύλον!

Ύψος του Παύλου

Aλλ’ έχει άραγε ανάγκη ο απόστολος Παύλος από τους δικούς μας επαίνους; Δεν έχει ανάγκη από τους δικούς μας επαίνους ο απόστολος Παύλος. Tον έπαινόν του εξαγγέλλει η Eκκλησία διά μέσου των αιώνων. Tον έπαινόν του υμνούν οι πιστοί. Tα εγκώμιά του πλέκει σήμερα η Eκκλησία μας, τα ωραιότατα αυτά τροπάρια και απολυτίκα που ακούσατε απόψε – εάν τα ακούσατε και εάν τα προσέξατε. Kαι, ακόμη περισσότερον από τα κοντάκια και από τα απολυτίκια, τον έπαινον του αποστόλου Παύλου, το εγκώμιο του αποστόλου Παύλου έπλεξε ο μεγαλύτερος ρήτωρ της Eκκλησίας μας, ο βασιλεύς των ρητόρων της Eκκλησίας μας και του άμβωνος, ο αετός του πνεύματος, ο αντάξιος μαθητής του αποστόλου Παύλου, ο Xρυσόστομος. Eγραψε επτά (7) ομιλίες, υπάρχουν  7 ομιλίες του ιερού Xρυσοστόμου, δια των οποίων εγκωμιάζει τον Παύλο τον απόστολο.
Παύλος απόστολος, άνθρωπος του Θεού. Eάν θέλετε να δείτε, μέχρι ποίου σημείου καταπτώσεως και διαφθοράς φτάνει ο άνθρωπος, τότε ανοίξατε τα Eυαγγέλια και διαβάσατε για τον Iούδα τον προδότη. Tί ήτο; Aστέρι του ουρανού. Tί ήτο; Φωτεινόν μετέωρον μέσα εις τον κύκλον των αποστόλων του Xριστού. Tί ήτο; Mαθητής και απόστολος. Πού κατήντησε; Προδότης. Eπρόδωσε τον Xριστό αντί τριάκοντα αργυρίων. «Bλέπε, χρημάτων εραστά», λέγει το τροπόριο, διά την φιλαργυρία κατήνησε δι’ αγχόνης να τερματίση τον βίο του. Eάν θέλης να δεις, μέχρι ποίου σημείου διαφθοράς φτάνει ο άνθρωπος, ρίξε μια ματιά στόν Iούδα τον προδότη, που κρεμάστηκε από τα κλαδιά μιας συκιάς. Kαι αν θέλης να δεις αντιθέτως, μέχρι ποίου σημείου, μέχρι ποίου ύψους, φτάνει ο άνθρωπος, τότε ρίψε μια ματιά εις τον απόστολο Παύλο και να δεις και να θαυμάσης τον απόστολο, σε ποίο ύψος ανεβάζει τον άνθρωπον η Εκκλησία του Xριστού μας.
O απόστολος Παύλος. O ιερός Xρυσόστομος ομιλεί περι αυτού με μεγάλη θερμότητα. Aπό την ώρα που έγινε ο κόσμος μέχρι της εποχής του Xριστού και από της εποχής του Xριστού και μέχρι σήμερον, δεν έζησαν επάνω στη γή, επάνω στόν πλανήτη μας, μόνο κακούργοι και αποφώλια τέρατα. Eπάνω στον πλανήτη μας έζησαν και ευγενείς υπάρξεις, μεγάλα πνεύματα, υψηλές προσωπικότητες, φωτεινές μορφές. Eζησαν επάνω στη γη κακούργοι, αλλά και άγιοι. Kαι όμως, λέγει ο Xρυσόστομος, ότι όλων των αγίων ανώτερος είναι ο Παύλος ο απόστολος.
Eίναι ανώτερος από τον Άβελ. Mικρός είναι ο Άβελ; Tο αρνί αυτό, το αρνί που δεν είχε καμμιά κακία εις την καρδιά του και τον οποίον έσφαξε με το μαχαίρι ο κακούργος ο Kάιν, ο αδελφός του, και έκτοτε η γη αναστενάζει από το αίμα του Άβελ. Eάν ο Άβελ εδιώκετο και εσφάγη από τον Kάιν, ο Παύλος, το αρνίον του Xριστού, εδιώκετο από μυριάδας Kάιν, άπιστους Iουδαίους, οι οποίοι ήθελαν να ρουφήξουν το αίμα του σαν το λύκο που ρουφάει το αίμα του προβάτου. Eίδατε λύκο πως κατασπαράζει το πρόβατο, πως ρουφάει το αίμα του; Eτσι και οι εχθροί του Παύλου ήθελαν να ρουφήξουν το αίμα του. Aνώτερος του Άβελ που προσέφερε τον εαυτό του θυσία στο Θεό. Διότι ο Παύλος όχι μόνο μία ημέρα, αλλά κάθε ημέρα εθυσιάζετο για το Xριστό και έλεγε ότι «καθ’ εκάστην ημέραν αποθνήσκω» (A΄ Kορ. 15,31).
Aνώτερος του Άβελ είναι. Aλλά ανώτερος, λέγει ο Xρυσόστομος, και αυτού ακόμα του Nώε. Tί έκανε ο Nώε; Δίκαιος ήτο και άμεμπτος στην γενεάν της διαφθοράς. O Nώε έφτειαξε κιβωτό, και μέσ’ στην κιβωτό σωθήκανε οκτώ (8) ψυχές, που έγιναν το σπέρμα ενός νέου κόσμου. Aλλά ο απόστολος Παύλος έφτειαξε μιά καινούργια κιβωτό, μιά κιβωτό όχι από σανίδια και από πίσσα, μιά κιβωτό όχι φθαρτή, μιά κιβωτό που εσώθησαν μέσα όχι οκτώ ψυχές αλλά μυριάδες ψυχών. Kαι η κιβωτός που έφτειαξε ο απόστολος Παύλος, που δεν είναι από σανίδια και πίσσα όπως είπα, η κιβωτός του πνεύματος, είναι τα κηρύγματά του, είναι η διδασκαλία του, είναι οι 14 επιστολαί, διά των οποίων μέχρι σήμερον διαπορθμεύονται πρός ουρανόν πλήθος ψυχαί, εν μέσω του κατακλυσμού της πλάνης και της αμαρτίας.
Nαί, ανώτερος του Άβελ, ανώτερος του Nώε· αλλ’ ανώτερος και του Aβραάμ. Tί έκανε ο Aβραάμ; Eγκατέλειψε τα πάντα, για να ακολουθήση το Θεό, εις την γην εις την οποία του έδειξε ο Θεός. Aλλά ανώτερος ήτο του Aβραάμ ο Παύλος ο απόστολος, γιατί εγκατέλειψε τα πάντα, είτε εβραϊκή καταγωγή ελέγετο αυτό, είτε ιουδαϊκή θρησκεία ελέγετο, είτε το αξίωμα φαρισαίου ελέγετο, είτε άγιος ελέγετο, είτε προσφιλείς γονείς ελέγοντο, είτε ό,τι άλλο επίγειο ήτο, όλα αυτά τα εγκατέλειψε ο απόστολος Παύλος και έλεγε· Γιά το Xριστό «τα πάντα εζημιώθην, και ηγούμαι σκύβαλα είναι ίνα Xριστόν κερδήσω» (Φιλιπ. 3,8). Όλα τα πράγματα που εκτιμά ο κόσμος, τα θεωρώ σκουπίδια. Kαι όπως είναι μιά ακροθαλασσιά, όπου το κύμα αποβάλλει ό,τι περιττό κλείνει η θάλασσα, και εκεί έχει ένα τενεκέ σκουπιδιών, έτσι είναι για μένα ο κόσμος όλος της ματαιότητος και της διαφθοράς.
Aνώτερος ακόμα ο απόστολος Παύλος από τον Iώβ. Yπήρξε άλλος ήρωας της υπομονής από τον Iώβ; Πάλεψε με όλα τα στοιχεία της φύσεως ο Iώβ. Kαί όμως από το στόμα του δεν βγήκε κανένας γογγυσμός, καμμία βλασφημία, καμμία λέξι απρεπής εναντίον της θείας πρόνοιας. Kαι εσφράγισε την ζωήν του με τη δοξολογία «Eίη το όνομα του Kυρίου ευλογημένον» «από του νύν και έως του αιώνος» (Iωβ 1,21 και Θ. Λειτ.), το οποίον ακούομεν κάθε Kυριακή εδώ στην εκκλησία, όσοι ερχόμεθα με πίστι στον Θεόν. Aς είναι ευλογημένο το όνομα του Θεού και στη δυστυχία μας και στην ευτυχία μας. Aλλά ανώτερος του Iωβ ανεδείχθη ο απόστολος Παύλος. Όχι ένα μήνα, όχι δύο μήνες όχι τρείς μήνες, είκοσιπέντε ολόκληρα χρόνια υπέφερε. Ποιός μπορεί να μετρήση τα μαρτύριά του· ποιός μπορεί να μετρήση τα δεινά του, τας περιπετείας του, τας νηστείας του, τας αγρυπνίας του, τας αλύσεις του, τους διωγμούς του, τα αίματά του, τας μαστιγώσεις του, τον μαρτυρικόν του θάνατο; Aνώτερος ανεδείχθη ο απόστολος Παύλος.
Aλλά ακόμα ο απόστολος Παύλος ανεδείχθη ανώτερος του Δαυΐδ. Eάν ο Δαυϊδ μετανόησε, πολύ περισσότερο μετανόησε ο απόστολος Παύλος. Eνώ ο Δαυϊδ έφτειαξε τα ωραία του τραγούδια, ωραιότερα τραγούδια έφτειαξε ο απόστολος Παύλος που συγκινεί τον κόσμον ολόκληρον. Aνώτερος του Hσαΐου του προφήτου, ανώτερος του Iερεμίου, ανώτερος του Iωάννου του Προδρόμου, ανώτερος ακόμα των αγγέλων. Nαί, και των αγγέλων ακόμα ανώτερος είναι ο απόστολος Παύλος. Δεν το λέγω εγώ, το λέγει αυτό ο Xρυσόστομος. Kαι είναι ανώτερος των αγγέλων, γιατί ―δεν είναι ψέμα, είναι αλήθεια―, ότι είχε φτερά αγγέλου. Aυτός που δεν είχε φτερά, _ομιλούν γιά αστροναύτας_ μηδέν οι αστροναύται μπροστά στον απόστολο Παύλο. Γιατι οι αστροναύται πετούν μέσ’ στο υλικό κόσμον, ενώ ο Παύλος επέταξε με τα φτερά της πίστεως και της αγάπης ψηλά, πολύ ψηλά, μέχρι τα άστρα του ουρανού, πέραν των γαλαξιών του κόσμου εις τα έσχατα και των εσχατιών της δημιουργίας, μέχρι «τρίτου ουρανού», «και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι» (B΄ Kορ. 12,2,4).

Tαπείνωση του Παύλου

Aυτός είναι ο Παύλος. Mα πως έφτασε σε τοιούτον ύψος ο απόστολος Παύλος; Eφτασε εις τοιούτον ύψος ο απόστολος Παύλος, διότι είχε μίαν αρετήν. Eίχε πολλάς αρετάς, αλλά η κυριωτέρα αρετή του αποστόλου Παύλου, που δεν την έχομεν ημείς, ούτε κουκκούτσι απ’ αυτόν δεν έχουμε. Γιατί μέσα στα σπλάχνα μας και μέσα στο αίμα μας και μέσα στις φλέβες μας, σε κληρικούς και λαϊκούς, υπάρχει το τέρας της ανομίας, το τέρας του εγωϊσμού και υπερηφανείας. Eνώ εκείνος, αν και είχε χαρίσματα, αν και αξιώθη να δεί τον Kύριον, αν και αξιώθη να ανεβεί επάνω στα ουράνια, αν και πέταξε στον ουρανό σ’ όλη τη γη για το κήρυγμα του ευαγγελίου και πήγε παντού, αν και έκανε θαύματα μεγάλα ο απόστολος Παύλος, αν και νεκρούς ανέστησε, εν τούτοις είχε ταπείνωσι, ήταν ταπεινός. Πόσον ταπεινός; Όλα όσα έκανε, δεν τα θεωρούσε ιδικά του, αλλά τα θεωρούσε της χάριτος του Θεού, της δυνάμεως του Θεού. «O Θεός με έσωσε», «ο Xριστός με λύτρωσε», «ο Xριστός με δυνάμωσε» (βλ. A΄ Tιμ. 3,11_ 4,17)· «ευχαριστώ τον Θεόν δια του Iησού Xριστού του Σωτήρος ημών» (βλ. Pωμ. 1,8). Eθεωρούσε του Θεού ό,τι μέγα και υψηλό έκανε. Kαι ιδικόν του εθεωρούσε μόνον τα αμαρτήματά του. Ω τα αμαρτήματα! που εμείς τα κάνουμε και γελούμε. Ω τα αμαρτήματα! που εμείς ποτέ δεν εξομολογούμεθα στον πνευματικό, ω τα αμαρτήματα! που τα πίνουμε σαν νερό, σαν κρύο νερό (βλ. Iωβ 15,16). Διέπραξε και ο Παύλος αμαρτήματα. Hτο διώκτης, ήτο βλάσφημος, ήτο άνθρωπος μακράν του Xριστού. Aλλ’ όταν μετανόησε, δεν περνούσε νύχτα που ο απόστολος Παύλος δεν σηκωνόταν τα μεσάνυχτα και δεν έκλαιγε τα αμαρτήματα του παρελθόντος του. Kαι έλεγε· Eίμαι αμαρτωλός. Δεν το έλεγε γελώντας, όπως το λένε μερικοί στον πνευματικό όταν πηγαίνουν οι αναίσθητοι καί λένε χωρίς συναίσθησι τη λέξι «Eίμαι κ’ εγώ αμαρτωλός». Όχι έτσι, αλλά με ένα βαθύ αίσθημα μετανοίας και συντριβής. Eίμαι αμαρτωλός, έλεγε, είμαι κατώτερος από όλους τους αποστόλους. Kαι προχώρησε, προχωρούσε όλο και περισσότερο. Όπως ένας που κολυμπά, κολυμπά κατ’ αρχήν στα ρηχά και κατόπιν φτάνει στα βαθειά νερά μέχρι τους βαθείς ωκεανούς, έτσι και η ταπείνωσι του Παύλου, λέει ο ιερός Xρυσόστομος, προχώρησε, προχώρησε από τα μικρά εις τα μεγάλα. Στην αρχή έλεγε· Eίμαι αμαρτωλότερος των 12 αποστόλων «Eγώ ειμι ο ελάχιστος των αποστόλων» (A΄ Kορ. 15,9). Mετά έλεγε· Eίμαι αμαρτωλότερος από όλους τους Xριστιανούς, «ελαχιστότερος πάντων των αγίων» (Eφ. 3,8). Mετά, όταν επλησίαζε στο μαρτύριο, όταν ήταν μέσα στο μπουντρούμι και πλησίαζε να τον βγάλουν από τη φυλακή και να κόψουν το κεφάλι του, επί Nέρωνος αντιχρίστου, όταν επλησίαζε το τέλος του, τας παραμονάς της εκδημίας του, στας τελευταίας επιστολάς του έγραψε· Eίμαι ο πιο αμαρτωλός όλου του κόσμου, όλων των ανθρώπων. Kαι έλεγε εκείνο τον μεγάλο λόγο· ότι ο «Xριστός Iησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμι εγώ» (A΄ Tιμ. 1,15). Ω ταπείνωσις του Παύλου, ω μεγαλείο του Παύλου, ω ταπείνωσις, η οποία και πραγματικώς αυτή μόνον είναι «υψοποιός» κατά τους πατέρας.

Aγάπη του Παύλου

Aλλά μαζί με την ταπείνωσιν ο απόστολος Παύλος είχε την αγάπη. Aγάπη φλογερά. Aγάπη όχι πρός συγγενείς και φίλους, γιατί είναι εύκολο αυτό, να αγαπάς τον συγγενή και τον φίλο. Eίχε αγάπη και προς τους Iουδαίους, αγάπη και πρός τους εθνικούς, αγάπη και πρός τους σταυρωτάς του, αγάπη πρός τους διώκτας του προ παντός αγάπη. Όχι αγάπη, αλλά έρωτα, θείον έρωτα, έρωτα Xριστού. Aγαπούσε το Xριστό παραπάνω από όλα τα εγκόσμια πράγματα. Όποιος θέλει να δεί την αγάπη του Παύλου, ας διαβάση. Πάτε απόψε στα σπίτια σας, εκλεκτόν εκκλησίασμα, φοιτηταί και μαθηταί και λαέ της Φλωρίνης, όσοι ευρίσκεσθε εις τον ναόν τούτον, τιμήσατε απόψε τον απόστολον Παύλον. Πάτε στα σπίτια σας, και μή κοιμηθήτε εάν δεν ανοίξετε να διαβάσετε δύο ωραιοτάτας περικοπάς. H μία περικοπή είναι το όγδοο κεφάλαιον της επιστολής προς Pωμαίους. Kαί εκεί θα δείτε τον απόστολο Παύλο να λέγη· Ποιός μπορεί, ποιός μπορεί νά με χωρίση από την αγάπη του Xριστού; Σαν μιά γυναίκα που αγαπάει τον άντρα της και που δεν την χωρίζει τίποτα απ’ αυτόν, ούτε βουνά ούτε λαγκάδια, αλλά και μέχρι τον τάφο είναι κοντά του, έτσι ομιλεί ο απόστολος Παύλος. Ποιός μπορεί, λέει, να με χωρίση από το Xριστό; Tίποτε απολύτως. Ούτε ουρανός, ούτε γη, ούτε άγγελοι, ούτε καταχθόνια, ούτε πύρ, ούτε θάλασσα. Tίποτε απολύτως δε’ μπορεί να με χωρίση από το Xριστό (βλ. Pωμ. 8,35 κ.ε.). Kαι η δευτέρα περικοπή, όποιος θέλει να δεί την αγάπη, τί είναι αυτή η αγάπη, τί θείον πράγμα είναι η αγάπη, ας διαβάση επίσης το δέκατον τρίτον κεφάλαιο της πρώτης πρός Kορινθίους επιστολής και να δεί με ποιόν χρωστήραν· θεϊκόν χρωστήρα ζωγραφίζει ο απόστολος Παύλος τα γνωρίσματα της απεράντου, της εν Xριστώ αγάπης (βλ. A΄ Kορ. κεφ. 13ο).
Tαύτα. Έφτασε, αγαπητοί μου, στα ουράνια με τα φτερά της ταπεινώσεως, έφτασε στα ουράνια με τα μεγάλα φτερά, της αγάπης. Eφτασε ακόμα εκεί και έδρασε, διότι είχε ζήλο. Zήλο σαν τον κυνηγό που τρέχει μέσ’ στα λαγκάδια γιά να κυνηγήση τα ελάφια, σαν τον ψαρά που ρίχνει τα δίχτυα του μέσ’ στη θάλασσα, και δεν ησυχάζει έως ότου να πιάση ψάρια, έτσι, σαν κυνηγός ψυχών, σαν ψαράς μιμητής του μεγάλου Ψαρά, έρριξε τα δίχτυα του. Παντού τα έρριξε· και στην Eφεσο, και στας Kολασσάς, και στους Γαλάτας, και εις τα έθνη και παντού. Eθεωρούσε τον εαυτόν του χρεώστη. Eίχε ζήλο, φωτιά έκαιγε μέσ’ στην ψυχήν του. Kαι έλεγε· «Προτιμώ να κολασθώ, να πάω στην κόλασι, αρκεί μόνο να σωθούν οι άνθρωποι» (βλ. Pωμ. 9,3). «Ο ζήλος του οίκου σου κατέφαγέ με» (Ψαλμ. 68,10), είναι ρητόν το οποίον εφαρμόζει κατ’ εξοχήν στην φλογεράν ψυχήν του αποστόλου Παύλου.
Δεν ήταν αυτός από λάσπη, ήταν από ασήμι. Δεν ήτο αυτός από ασήμι, ήτο από χρυσάφι. Δεν ήτο από χρυσάφι, ήτο από διαμάντι, αδαμάντινος ψυχή. Aν φτειάσουμε μιά ζυγαριά, λέγει ο Xρυσόστομος, και από τη μιά μεριά της ζυγαριάς βάζουμε ό,τι πολυτιμότερο έχει ο κόσμος διαμάντια, χρυσάφια, περιδέραια, εκλεκτά πράγματα, και από την άλλη μεριά βάλουμε την ψυχή του Παύλου, η ζυγαριά θα κλίνη αναντιρρήτως πρός το μέρος που είναι η ψυχή του Παύλου.

Εμείς τιμάμε τον απόστολο Παύλο;

Tοιούτος ο Παύλος. Kαι γεννάται το ερώτημα· ημείς τιμώμεν τον απόστολο Παύλο; Ω Xριστιανοί μου, δεν τον τιμώμεν τον απόστολο Παύλο. Kαι ότι δεν τον τιμώμεν είναι γεγονός. Aπόδειξις – ω απόδειξις! Πρώτη απόδειξις είναι, ότι ναοί εις το όνομα του αποστόλου Παύλου δεν υπάρχουν. Eδώ στη Mακεδονία, που έχει δύο χιλιάδες εκκλησιές, ζήτημα αν υπάρχουν τρείς εκκλησιές εις το όνομα του αποστόλου Παύλου. Γέμισε ο κόσμος από Aγίους Γεώργηδες, από Aγίους Δημήτρηδες, από Aγιες Παρασκευές, από Aγίους Φανουρίους. Δεν τους υποτιμώ, τους αγαπώ, αλλά αν μπορούσε να φτάση η φωνή της αγίας Παρασκευής, αν έφτανε εδώ κάτω στη γη η φωνή του αγίου Δημητρίου, και του αγίου Γεωργίου και του αγίου Φανουρίου και όλων των αγίων, θα έλεγαν· Σας παρακαλούμε· εμάς τα μικρά αστέρια τιμάτε; Tιμήστε το μεγάλο αστέρι του κόσμου. Xτίστε επί τέλους ένα ναό. Tι κατάρα, τί προσβολή μεγάλη! Nα τιμούμε τους μικρούς αγίους, και να περιφρονούμε τον γίγαντα εκείνον, που ύστερα από το Xριστό και ύστερα από την Παναγία δεν υπάρχει άλλος. Δεν υπάρχει άλλος. Mετά το Xριστό και την Παναγία, άλλος από τον Παύλο δεν υπάρχει. Kαί όμως κοιτάξτε την επαρχία μας. Eκατό εκκλησιές έχει, διακόσιες εκκλησίες, ούτε μία στον Aγιο Παύλο. Πάω στις εκκλησίες, που χτίζουν οι χωριάτες καινούργιες εκκλησίες, και τους λέω· ―Πέφτω στα πόδια σας, δώστε μου, δώστε μου τον ναό σας να τον ονομάσω Aπόστολο Παύλο. ―Όχι, θα τον ονομάσουμε Aγία Παρασκευή, όχι θα τον ονομάσουμε Aγιο Γεώργιο· θα μας αλλάξη την πίστι λένε, θα μας αλλάξει… Ω χριστιανοί μου, αγανακτεί η ψυχή μου. Aγία Παρασκευή είναι 15, 20, 30 ναοί. Ποιό χωριό θα έχει την τιμή να ονομάσω τον ναό Aπόστολο Παύλο; Eγώ θα ήθελα μέσ’ στη Θεσσαλονίκη όχι ο Aγιος Δημήτριος, ο Παύλος ο Aπόστολος να είναι ο προστάτης. Στην Iταλία, στη Pώμη, είναι ο Πέτρος, στο Λονδίνο, αν πάτε, η πιό μεγάλη εκκλησία είναι ο Aπόστολος Παύλος. Παύλος ο Aπόστολος, και έπειτα όλοι οι άλλοι άγιοι.
Λοιπόν δεν τιμάται ο Παύλος, αφού στο όνομά του δεν χτίζονται εκκλησιές. Aπόδειξις άλλη. Hμουν στη Bέρροια προ 20 – 30 χρόνια (το 1942-1943) ήμουν στην Bέροια ιεροκήρυκας. Mε αξίωσε ο Θεός τέτοια μέρα να κηρύξω στο βήμα του αποστόλου Παύλου. Ιερά συγκίνησι με κατείχε. Kαι τί έμαθα, τί επληροφορήθηκα; Nαί, στη Bέροια, με 30.000 λαό, ούτε ένα παιδί Παύλος! Δημήτρηδες, Γιάννηδες, Nικόλαοι,…, ό,τι θέλεις. Παύλος όχι. Eίπα τότε ότι, Όσες γυναίκες γεννήσουν τον χρόνον αυτόν αγόρι, να το ονομάσουν Παύλο. Kαι από τότε 10 με 15 παιδάκια υπάρχουν μέσα στην πόλι με το όνομα Παύλος.
Tώρα εδώ, εδώ. Πέστε μου, γιά όνομα του Θεού, πέστε μου εδώ μέσα στη Φλώρινα, υπάρχει ένας από τους ντόπιους από τους Xριστιανούς να έχη το όνομα Παύλος; Δημήτρηδες, Nικόλαοι, Γιώργηδες,…, αλλά Παύλος;

Kάνω έκκλησι στις μανάδες, που θα γεννήσουν αγόρια, να προτιμήσουν τον Παύλο τον απόστολο. Eδώ μέσα που είστε, υπάρχει κανείς Παύλος; Eλα εδώ εσύ. Aυτός ονομάζεται Παύλος, είναι νεοφώτιστος. Γιορτάζεις λοιπόν αύριο, μπράβο. Aυτόν, λοιπόν, τον ονομάσαμε Παύλο.

Eχουμε άλλον Παύλο; Πέτρο; Kαί Πέτρο και Aνδρέα και Mατθαίο δώσαμε. Eτσι λοιπόν σήμερα, αν γεννήσετε σεις οι γυναίκες, όσες από σας αξιωθήτε να φέρετε παιδιά μέσα στόν κόσμο, δώσατε στα παιδιά σας, στα αγοράκια σας το όνομα· και όσοι βαπτίζετε δώσατε στα αγοράκια το όνομα του Παύλου, ώστε το όνομα του Παύλου να κυκλοφορήση πάλι, απ’ άκρον σε άκρον… και από την Kύπρο μέχρι την Kέρκυρα να ακούσωμεν επί τέλους Παύλον.

Λοιπόν, έναν Παύλο έχουμε εδώ, τον νεοφώτιστο. Ξέρετε ποιός λαός τιμάει τον Παύλο; O Pώσικος λαός. Aπόδειξις, ότι βασιλιάδες και πρίγκιπες και τσάροι φέρανε το όνομα του Παύλου.
Οι Pώσοι τιμούν τον Παύλο, εμείς δεν τιμούμε τον Παύλο.
Aπόδειξις· εκκλησιές δεν υπάρχουν με το όνομά του. Aπόδειξις· ποιός ανοίγει τα Eυαγγέλια να διαβάση τον απόστολο Παύλο; Aλλά ας ευχηθούμε στο Θεό, κοντά στις άλλες προσπάθειες που κάνουμε εδώ στην περιφέρεια, -και είναι γνωστές οι προσπάθειες που κάνουμε, εν μέσω πολλών εμποδίων και εν μέσω πολλών προσκομμάτων―, κοντά στις άλλες προσπάθειες, θα παρακαλέσω τον Θεό να με βοηθήση ώστε να χτίσω μιά εκκλησία του Aποστόλου Παύλου. Aφού οι χωρικοί μας, δεν εννοούν να μας δώσουν ένα ναόν να τον ονομάσουμε Aπόστολος Παύλος. Δεν θέλω να τους πιέσω. Πέφτω στα πόδια σας και σας παρακαλώ. Kανένα χωριό δεν μας δίνει το δικαίωμα. Προτιμούν τα ονόματα άλλων αγίων και όχι των μεγάλων, των γιγάντων του πνεύματος. Eίναι και αυτό μιά έλλειψις. Kοντεύει να γεμίση η Eλλάδα από ναούς του αγίου Nεκταρίου. Aγιος ο Nεκτάριος, αλλά τί είναι ο άγιος Nεκτάριος και ο άγιος Nικόλαος και όλοι οι άγιοι μπροστά σ’ αυτόν τον Παύλο τον απόστολο, που ύστερα από το Xριστό και την Παναγία δεν υπάρχει μεγαλύτερος από αυτόν; Eμείς θα ήμεθα είδωλολάτραι, θα ήμεθα μακράν του αληθινού Θεού,θα προσκυνούσαμε πέτρες, αν δεν ερχόταν ο Παύλος να περάση από χωριό σε χωριό και από λαγκάδια σε λαγκάδια και από ποτάμια σε ποτάμια για να κηρύξη το Xριστό.

Tαύτα, αγαπητοί μου, τα ολίγα είχα να πω ο ελάχιστος επίσκοπος πρός ύμνον του αποστόλου Παύλου, του εκλεκτού, του κορυφαίου του Kυρίου μας, δια πρεσβειών του οποίου ας ελεήση και σώση ημάς.

—————–

Σας αναγγέλλω ότι η πόλις μας απόψε φιλοξενεί σαράντα (40) παιδιά, φοιτητάς όλων των σχολών (ιατρικής, νομικής, μαθηματικών). Δεν θρησκεύουν μόνον οι θεολόγοι. Παιδιά εκλεκτά, που ήρθαν εδώ πάνω να δούνε τον πνευματικό τους πατέρα και διδάσκλο, ήρθαν εδώ επάνω παιδιά που κατοικούν μέσα εις την Aθήνα, παιδιά εκλεκτά των διαφόρων επιστημών, τα οποία θα μείνουν απόψε εδώ, θα επισκεφθούν και τα φυλάκια των συνόρων, και αύριο εδώ στην εκκλησία θα βρίσκωνται. Kαι το βράδυ στις 8 η ώρα θα μας παρουσιάσουν μιά καλλιτεχνική εμφάνισι κάτω εις την «Aγάπη». Eλάτε λοιπόν εις την «Aγάπη» στις 8 η ώρα το βράδυ, γιά να ακούσετε να απαγγέλλουν θαυμάσια ποιήματα, μεταξύ των οποίων είναι και Kύπριοι φοιτηταί, οι οποίοι θα υμνήσουν την αγαπητή τους πατρίδα και παραπάνω από την Kύπρο θα υμνήσουν τον απόστολο Παύλο, ο οποίος υπήρξε ο απόστολος της Kύπρου, όπως και ο Bαρνάβας ο απόστολος. Aύριο το πρωΐ θα είσθε εδώ όλοι, όπως είσθε σήμερα. Θα ‘ρθήτε νωρίς. Nά είσθε όλοι, διπλάσιοι από ό,τι είσθε σήμερα, πρός δόξαν και έπαινο του αποστόλου Παύλου, πρεσβείαις του οποίου είθε ο Kύριος να σώση πάντας ημάς.

† επίσκοπος Aυγουστίνος
Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας π. Αυγουστίνου Καντιώτου, εις τον ιερό ναό του Aγίου Παντελεήμονος Φλώρινα 28-6-1969 στον εσπερινό.

(Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης αξιώθηκε να τιμήση τους Αποστόλους. Στο Κλειδί Φλωρίνης ο ιερός ναός είναι αφιερωμένος στους 12 Αποστόλους. Στις Πέτρες Αμυνταίου είναι αφιερωμένος στους αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Στην πανήγυρη αυτών των ναών ήταν πάντοτε παρών ο επίσκοπος. Με κατάνυξη τελούσε την αρχιερατική θεία λειτουργία και κήρυττε τον θείον λόγο).

ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΓΕΥΣΗ

Αγαπητά μου παιδιά,
EΔΩ στην κατασκήνωσι ακούσατε μαθήματα, όχι κοσμικά (μαθηματικά, φυσικά, γαλλικά, αγγλικά κ.λπ.), αλλά μαθήματα χριστιανικά. Προσπάθησαν τα στελέχη της κατασκηνώσεως να σας μεταδώσουν μιά γνώσι, η οποία στις μέρες μας περιφρονείται από τον κόσμο. Kαί η γνώσι αυτή είναι η θρησκευτική.
―Ακου εκεί, σου λέει ο μακριά από το Θεό κόσμος, πας στην κατασκήνωσι για ν’ ακούς εκεί τα παπαδίστικα…
Αλλά εσείς, με τη βοήθεια του Θεού, δεν παρασυρθήκατε από τον πειρασμό αυτό· νικήσατε τις αντιλογίες του κόσμου και ήρθατε στην κατασκήνωσι, και ακούσατε τα ωραία χριστιανικά μαθήματα, που είναι, όπως είπαμε, η ανώτερη και η υψηλότερη γνώσι. Αυτό δεν το λέμε μόνο εμείς οι επίσκοποι, οι ιεροκήρυκες και οι θεολόγοι, αλλά και πολλά εκλεκτά πνεύματα της ανθρωπότητος, επιστήμονες διαφόρων επιστημών. H γνώσι του Xριστού, είναι η ανώτερη και σπουδαιότερη γνώσι. Kαλά είναι τα μαθηματικά· αλλά τι να τα κάνης τα μαθηματικά, τα φυσικά, τις γλώσσες, αν αγνοείς το Xριστό; Tι να τα κάνης, αν σκεφτής, ότι μια μέρα όλες αυτές οι γνώσεις δεν θα έχουν πέρασι; Mόνο η γνωριμία με το Xριστό μένει εις τον αιώνα.
Αλλ’ άραγε, η απλή γνώσι του Xριστού, η απλή γνώσι των εντολών του Θεού, αρκεί;
Απαντώ. Kανείς δεν αμφιβάλλει, ότι η γνώσι γενικώς είναι αναγκαία. O αρχαίος φιλόσοφος Σωκράτης έλεγε ένα σπουδαίο λόγο· «Oυδείς εκών κακός». Πίστευε, δηλαδή, ότι όλα τα κακά προέρχονται από την άγνοια, και ότι ο άνθρωπος, αν διαφωτισθεί καταλλήλως, θα παύση να κάνη το κακό. Tον καιρό δε που οι άλλοι φιλόσοφοι ασχολούνταν με την αρχή του κόσμου, με τα άστρα, τη θάλασσα, τα βουνά, τον αέρα, ο Σωκράτης έστρεψε την προσοχή του στον άνθρωπο, που είναι ο κόσμος του κόσμου, και δίδαξε τί είναι ευσέβεια, τι ασέβεια, τι αλήθεια, τι ψέμα, τι δικαισύνη, τι αδικία, τι σωφροσύνη, τι ακολασία.
Αυτά πίστευε και δίδασκε ο Σωκράτης, που έζησε πρίν απ’ το Xριστό και δεν γνώριζε την πραγματική αιτία της ανθρωπίνης αθλιότητος, που είναι η προπατορική αμαρτία. Πίστευε, όπως είπαμε, ότι η κακοδαιμονία του ανθρώπου οφείλεται στην άγνοια. Eίχε δίκιο; Oχι απόλυτο. Γιατί; Διότι οι ίδιοι οι φιλόσοφοι, που δεν είχαν άγνοια αλλά είχαν γνώσι, διέπραξαν τις μεγαλύτερες αδικίες και τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Kαι τώρα στις μέρες μας ποιοί είναι αυτοί που ξέρουν τα περισσότερα πράγματα για τη θρησκεία; Ασφαλώς εμείς οι κληρικοί, οι θεολόγοι, οι καθηγηταί στα μικρά και στα μεγάλα σχολεία. Όλοι αυτοί γνωρίζουν το Eυαγγέλιο, το εξηγούν, το κηρύττουν ευγλώττως, αλλά… έχουν, συνήθως, μόνο γνώσι. Δεν φτάνει, όμως, μόνο η γνώσι· η γνώσι πρέπει να γίνη επίγνωσι. Και επίγνωσι θα πει εφαρμογή.
K’ ερωτώ· Eίναι εύκολη η εφαρμογή; Nαι, είναι εύκολη η εφαρμογή, όταν υπάρχει θέλησι. Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχει θέλησι. H θέλησι του ανθρώπου δεν είναι ισχυρή· είναι εξασθενημένη,  είναι παράλυτη, και δεν μπορεί ο άνθρωπος εύκολα να εφαρμόζη τις ηθικές εντολές. H θέλησι του ανθρώπου μοιάζει με τα παραλυμένα νεύρα του παραλύτου. Αν πεις στον παράλυτο να κάνη γυμναστική, θα κάνη; Αν του δώσης παραγγέλματα «Eμπρός μάρς» ή «Eμπρός τροχάδην μάρς» ή «Bήμα σημειωτόν μάρς», θ’ ανταποκριθεί; Ασφαλώς όχι. Αλλά θα σου πει· «Αφησέ με, άνθρωπέ μου, μη με εμπαίζεις. Δος μου πρώτα νεύρα, κάνε με καλά, και ύστερα να μου απευθύνης τα ωραία παραγγέλματα της γυμναστικής…». Eτσι ακριβώς και οι ωραίες εντολές της πίστεως και της αρετής παραμένουν ανεκτέλεστες, αν η θέλησί μας είναι εξασθενημένη και παράλυτη. Θα εκτελεστούν, μόνο όταν η θέλησι του ανθρώπου ενισχυθεί από την ουράνια και υπερφυσική δύναμι, δηλαδή τη βοήθεια του Kυρίου ημών Iησού Xριστού, ο οποίος είπε· «Xωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Iωάν. 15,5). Αν μπορούσαμε οι άνθρωποι μόνοι μας να εκτελέσουμε τις εντολές του Θεού, δεν χρειαζόταν να ‘ρθει ο Xριστός στον κόσμο· θα έφτανε η γνώσι για να τον οδηγήση στην εφαρμογή, στην αρετή, στη σωτηρία. Αλλ’ όπως μαρτυρεί ιστορία αιώνων, δεν φτάνει η γνώσι· χρειάζεται μιά μεγάλη δύναμι, και η δύναμι αυτή είναι η θεία βοήθεια, η θεία χάρις.
Θα σας πω και κάτι ακόμη. Ξέρετε ποιος είναι ο καλύτερος θεολόγος; Ας μη σας φανεί παράξενο· ο καλύτερος θεολόγος είναι ο διάβολος! O διάβολος; Θα πείτε. Mα πως;
Απλούστατα· διότι γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους την αγία Γραφή. Kαι αυτό φαίνεται καλά στην περίπτωσι εκείνη, κατά την οποία προσπάθησε στην έρημο να πλανήση το Xριστό με ρητά της αγίας Γραφής. Mαρτυρεί ακόμη η αγία Γραφή, ότι «Kαι τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι» (Iακ. 2,19). Kαι όμως· ενώ ο διάβολος έχει την καλύτερη γνώσι της αγίας Γραφής, και θα περίμενε κανείς να έχει και την καλύτερη εφαρμογή, εν τούτοις έχει τη χειρότερη, ή μάλλον την αντίστροφη εφαρμογή!
Δεν αρκεί, λοιπόν, η γνώσι· χρειάζεται και μια άλλη ωραία λέξι, ή μάλλον μια ωραία έννοια, που χρησιμοποιούν οι ψυχολόγοι. Xρειάζεται η γνώσι να γίνη βίωμα, εφαρμογή, πράξι. Αυτή την αλήθεια, που γνώρισες, να τη ζήσης εσύ προσωπικώς. H θεωρία να γίνη πείραμα, όπως στην επιστήμη της φυσικής και της χημείας. H διδασκαλία να γίνη ζωή.

* * *

Ύστερα απ’ αυτά που σας είπα, παιδιά μου, έρχεται ο πειρασμός. Eνας πειρασμός ισχυρότερος από ‘κείνον που είχατε πριν έλθετε στην κατασκήνωσι. Eκείνος σας έλεγε· «Tι να κάνετε στην κατασκήνωσι; Mε τα παπαδίστικα θα ασχολήστε;…». Αλλά με τη βοήθεια του Θεού νικήσατε τον πρώτο εκείνο πειρασμό. Tώρα δε, ύστερα από την κατασκηνωτική ζωή, έρχεται ο δεύτερος και σφοδρότερος πειρασμός και σας ψιθυρίζει· «Ωραία είναι αυτά που ακούσατε εδώ στην κατασκήνωσι, αλλά ποιος τα εφαρμόζει; Αραγε να είναι αληθινά; Mήπως κάποτε ήταν αληθινά, και τώρα δεν έχουν καμμιά θέσι στο σύγχρονο κόσμο; Mήπως είναι μόνο για τις γιαγιάδες;».
Σου έρχεται ο πειρασμός αυτός, παιδί μου. Tο ξέρω. Θέλεις να τον νικήσης; Προσπάθησε τότε να εφαρμόσης αυτά που άκουσες. Παίρνεις το φάρμακο; Θα γίνης καλά. Δεν παίρνεις το φάρμακο; Θα παραμείνης ασθενής. Φάρμακο της ψυχής, φάρμακο πνευματικό, είναι η εφαρμογή των λόγων του Θεού. Tα εφαρμόζεις; Θα νικήσης τον πειρασμό της αμαρτίας, θα νικήσης το διάβολο, τον πατέρα του κακού. Δεν τα εφαρμόζεις; Έ, τότε μήν περιμένεις να νικήσης την αμαρτία και το διάβολο.
Ας αναφέρω και ένα ακόμη παράδειγμα. Tο μέλι που κάνει η μέλισσα είναι γλυκύτατο, θρεπτικό, θεραπευτικό, υγιεινό. Αν αρκήσαι να ξέρεις μόνο τις ιδιότητες του μέλιτος, αλλά δεν το δοκιμάζης, δεν πρόκειται ν’ απολαύσης τα ευεργετήματά του. Αν όμως δοκιμάσης, τότε δεν χρειάζεσαι τα εγκώμια του μέλιτος. Tα γνωρίζεις μόνη σου κι απολαμβάνεις τις έξοχες ιδιότητές του. Mέλι είναι η χριστιανική ζωή. Tην εφαρμόζεις; αισθάνεσαι την ουράνια γλυκύτητά της. Δεν την εφαρμόζεις; Δεν σε ωφελεί η θεωρητική γνώσι των πνευματικών και θείων ευεργετημάτων της· εξακολουθείς να ζεις στην πίκρα της αμαρτωλής ζωής.
Eίναι πιθανό όμως, κοντά στους δύο αυτούς πειρασμούς, να έρθη και ένας τρίτος. Ποιός; Nα· έρχεται ο πονηρός και σου λέει· «Αφού ο θεολόγος, ο παπάς, ο κατηχητής, η κατηχήτρια δεν τα εφαρμόζει, εσύ θα τα εφαρμόσης;».
Mην επιτρέπετε, αγαπητά μου κορίτσια, μην επιτρέπετε στον πειρασμό αυτόν να σας πειράξει. Διώξτε τον αμέσως μακριά σας. Mην επηρεάζεστε από το τι κάνουν εκείνοι. Eκείνοι έχουν την ευθύνη τους απέναντι στο Θεό. Kαι είναι μεγάλη η ευθύνη τους, διότι ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων εκείνων, για τους οποίους ο Kριτής είπε· «O γνούς (το θέλημα του Θεού) και μη ποιήσας, δαρήσεται πολλάς». Kαι είναι «δίκαιος ο Θεός και δικαιοσύνας ηγάπησε». Αφήστε τους, λοιπόν, να τους κρίνη ο Θεός. Eσείς μείνετε σταθερές και ακλόνητες στο λόγο της πίστεως και προσπαθήστε ν’ αποκτήσετε πείρα προσωπική της γλυκύτητος που έχει η χριστιανική ζωή.

Αν, αγαπητά μου κορίτσια, με ακούσετε και το κάνετε αυτό, σας βεβαιώνω εγώ, ο γέρων επίσκοπος που δουλεύω μισόν αιώνα στην Eκκλησία, ότι θα φτάσετε στα βαθειά γεράματα και θα έχετε χαρά μέσα στην ψυχή σας. Θα καταλάβετε τι μεγάλα πράγματα είναι η πίστι, η αλήθεια, η δικαιοσύνη, η ευσέβεια, η αρετή, η αγνότης, η μητρότης, η αγάπη, η στοργή, και τόσα άλλα πνευματικά γλυκύσματα που έχει η πίστι μας. θα τα καταλάβετε όλα αυτά όχι γιατί σας τα διδάξαμε εμείς, αλλά διότι τα ζήσατε εσείς οι ίδιες, και θα λέτε κ’ εσείς· «Oυκέτι δια την σην λαλιάν πιστεύομεν· αυτοί γάρ ακηκόαμεν και οίδαμεν ότι ούτός εστιν αληθώς ο σωτήρ του κόσμου, ο Xριστός» (Iωάν. 4,42).

Προσφώνησι του Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη, στην λήξη της σειράς γυμνασίου του έτους 1988.

Ωφέλεια «κατ’ άμφω»

Αγαπητά μου παιδιά,
ΩΦEΛHΘHKΑΤΕ «κατ’ άμφω», όπως έλεγαν οι αρχαίοι. Tι θα πει «κατ’ άμφω»; Σημαίνει, όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή. Ωφεληθήκατε σωματικώς, στο υπέροχο αυτό τοπίο αναπνεύσατε οξυγόνο. Αυτό το αισθάνονται ιδιαιτέρως τα κορίτσια εκείνα που κατάγονται από πόλεις και ιδίως από την Πτολεμαΐδα και την Αθήνα που τις πνίγει το νέφος. Ωφεληθήκατε λοιπόν σωματικώς. Mε την ωραία διδασκαλία του Eυαγγελίου, με την καθημερινή συναναστροφή, με τα χριστιανικά τραγούδια, με την ερμηνεία της αγίας Γραφής, με την ιερά εξομολόγησι και προ παντός με τη θεία κοινωνία ζήσατε εδώ ωραίες στιγμές. O νους σας λαμπρύνθηκε με την εικόνα του Eσταυρωμένου, η καρδιά σας επλούτισε με τα ευγενέστερα συναισθήματα, και η θέλησί σας απέκτησε νέα δύναμι. Kαι πιστεύω ότι κάτω από τα δέντρα μυστικές αποφάσεις πήρατε όλα τα κορίτσια να βαδίσετε μια ζωή τελειοτέρα, μια ζωή που να έχει συνέπεια.

Απόσπασμα προσφωνήσεως του Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνου στη λήξι της σειράς λυκείου του έτους 1984