Posted by: admin on 
Σεπ 30th, 2009 | 
Filed under: ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ και διαβάστε σε PDF: Οι Χριστιανοι στους εσχατους καιρους
Be the first! 
Tags: Add new tag Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 26th, 2009 | Filed under: Român (ROYMANIKA)
ÎNALTPREASFINŢITUL AUGUSTIN KANDIOTIS, MITROPOLIT DE FLORINA (GRECIA):
BINECUVÂNTAREA LUI HRISTOS
(Luca 5:1-11)
„Şi făcând aşa, au prins mulţime multă de peşti”
Iubiţii mei, în ţara în care S-a născut, a trăit, S-a răstignit şi a înviat Domnul nostru Iisus Hristos există un lac haric, lacul Ghenizaret.
Acolo, în jurul lacului Ghenizaret, Şi-a îndreptat paşii Hristos. De ce? Pentru că în acele sate ridicate împrejurul lacului locuiau săracii pescari. Un popor simplu şi fără vicleşug, care se trudea, iar din veniturile pescuitului trăia o viaţă simplă, departe de stricăciunea marilor centre urbane. Şi Hristos îi iubea pe pescari şi era mulţumit să se afle alături de ei şi dintre aceştia Şi-a ales pe primii ucenici, ca să-i facă pescari de oameni, propovăduitori şi învăţători ai lumii. Nu din universităţi şi din şcoli de filosofi şi de ritori, nu din vile şi palate, ci din jurul lacului Ghenizaret, Hristos Şi-a ales pe primii Săi ucenici, iar prin ei Şi-a întins Împărăţia Lui duhovnicească peste toată lumea. Mare minune! Cum prin nişte oameni analfabeţi, neînvăţaţi, Creştinismul a învins şi a triumfat!
PE MALUL LACULUI deci, Hristos. Numai ce L-au văzut, pescarii au alergat la El. Mult popor s-a strâns ca să-L vadă şi să-L asculte. Şi pentru ca acest popor să poată să-L vadă şi să-L audă mai bine, Hristos a intrat într-una dintre corăbiile pescăreşti, într-o corabie al cărei proprietar era Simon, şi a stat la plora corabiei. Plora a devenit un amvon improvizat şi de acolo a început Hristos să înveţe.
După sfârşitul cuvântării, Hristos îi spune lui Simon – care mai târziu s-a numit Petru – să mâne în largul lacului şi să arunce mrejele. A vrut ca astfel să-l răsplătească pe Simon, care îşi alocase corabia predicii. Dar la acest cuvânt al lui Hristos, Simon Îi răspunde: „Doamne, toată noaptea, care este timpul potrivit pentru pescuit, am aruncat mrejele noastre în lac, dar n-am prins nimic. Cum acum, când este zi, vom putea prinde peşti? Îmi pare de necrezut. Dar de vreme ce Tu porunceşti, voi împlini porunca Ta”.
Creştinii mei, vedeţi ascultarea lui Simon? Astfel de ascultare trebuie să avem şi noi faţă de Hristos. Să ascultăm nu doar în cele care ni se par nouă logice şi posibile, ci şi în acelea care ne apar ca fără logică şi cu neputinţă, pentru că „cele cu neputinţă la oameni sunt cu putinţă la Dumnezeu”. Da! Când Hristos porunceşte, nici o împotrivire. Mergi înainte, creştinul meu, şi Hristos va fi împreună cu tine. L-aţi văzut pe Simon. A ascultat, s-a supus poruncii lui Hristos. A mânat în largul lacului. Şi a aruncat mrejele şi imediat s-au umplut de peşti, care erau atât de mulţi, încât mreaja era cât pe ce să se rupă. Minune! Cum s-a întâmplat? Prin puterea lui Hristos. El stăpâneşte marea şi toate câte sunt în apele ei.
Un dascăl al bisericii observă că peştii, care nu au logică precum oamenii, peştii care nu au urechi ca să audă, au auzit şi s-au supus, au făcut ascultare de cuvântul lui Hristos şi s-au strâns în mreje. Omule, peştii lacului din Ghenizaret s-au supus lui Hristos şi tu căruia ţi-a dat Dumnezeu urechi ca să auzi, de ce le închizi cu răutate şi nu vrei să asculţi şi să te supui lui Hristos? Aşa, surd şi nesimţit, dovedeşti că eşti mai rău decât animalele şi decât peştii care ascultă şi se supun poruncilor Lui.
DE DOUĂ ORI, Simon-Petru şi tovarăşii săi au aruncat mrejele lor în lacul Ghenizaret. Prima dată, fără Hristos. A doua oară, împreună cu Hristos. Prima oară, chiar dacă s-au ostenit toată noaptea, n-au reuşit să prindă nimic. A doua oară, au umplut mrejele cu peşti.
Ce ne învaţă minunea aceasta? Printe altele, ne învaţă şi aceasta: unde este Hristos, este binecuvântare; iar unde este binecuvântarea lui Hristos, acolo este bogăţia şi comoara. Bogăţia materială? Şi aceasta. Dar mai înainte de toate, bogăţie duhovnicească, care este mai presus de toate.
Asta nu înseamnă că omul trebuie să stea cu mâinile încrucişate şi să nu lucreze, ci să le aştepte pe toate fără osteneală şi muncă. Nu! Omul va lucra, se va osteni şi va transpira, pentru că aceasta este porunca lui Dumnezeu: „Să lucraţi”. Dar înainte de muncă, omul are nevoie şi de binecuvântarea lui Hristos. Binecuvântarea lui Hristos pentru reuşita fiecărui caz, mai mult chiar decât munca.
Când eram predicator, străbăteam Evvia şi am ajuns într-un sat care era ridicat lângă mare. Toţi locuitorii erau pescari. Se plângeau că, deşi munceau din greu şi pescuiau cu noile unelte, cu mreje care pescuiesc adânc în mare, rezultatul pescuitului lor ştiinţific nu era satisfăcător. De multe ori se întorceau cu mrejele goale. Un pescar cu părul alb, care a urmărit discuţia, luă cuvântul şi spuse: „Când eram copil, mergeam cu cei mai mari să pescuiesc. Pescuiam cu acele unelte vechi ale meşteşugului pescăresc. Şi prindeam peşti mulţi. Şi toţi ne minunam. Aveam binecuvântarea lui Hristos. Pentru că noi toţi, mici şi mari, intrând în bărci, ne făceam cu multă umilinţă cruce, nici unul nu înjura, nici unul nu vorbea ruşinos, nici unul nu făcea neorânduieli, lucruri urâte. Pe când acum, nu numai pe uscat, ci şi pe mare şi pe bărci înjurăm şi facem fel şi fel de urâciuni. Nu avem – a spus bătrânul cu păr alb – binecuvântarea lui Hristos”.
De BINECUVÂNTAREA lui Hristos nu au nevoie doar pescarii. Au nevoie şi plugarii noştri şi toţi oamenii, în general.
Plugarii să cultive pământul cu cele mai perfecte maşini. Să semene cea mai aleasă sămânţă. Să îngraşe ogoarele cu cele mai bune îngrăşăminte. Să le stropească cu medicamente agricole. Să le supravegheze agronomul şi să-şi dea sfaturile sale pentru o mai bună cultivare. Dar dacă nu există binecuvântarea lui Hristos, toate sunt deşarte. Deoarece, pentru ca pământul să rodească, are nevoie şi de soare, şi de apă, şi de aer curat. Dar acestea cine le dă? Hristos! Acesta este Creatorul şi Ziditorul a toate, al Universului. Hristos dă soarele, Hristos apa, Hristos aerul. Dacă cerul nu plouă, dacă soarele nu trimite razele sale, dacă aerul este infectat, toate se vor veşteji şi se vor usca. Pescari şi plugari şi muncitori, toţi de obşte, avem nevoie de binecuvântarea lui Hristos.
(Din cartea „Picături din apa cea vie” a Mitropolitului Augustin Kandiotis de Florina)
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 22nd, 2009 | Filed under: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ
ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΧΟΤΖΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ
«Το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη έχει ως εξής:
Μετ΄ αισθημάτων αγάπης και σεβασμού, απευθυνόμενος εις του απανταχού της γης μουσουλμάνους, τα εγκάρδια συγχαρητήρια και τας καλλιτέρας ημών ευχάς επί τη ευκαιρία της λήξεως της νηστείας του Ραμαζανίου.
Μετά την μακράν ταύτην περίοδον της νηστείας, ούσης και περιόδου περισυλλογής, προσευχής και φιλανθρωπίας, ήλθεν η στιγμή δι΄ έκαστον μουσουλμάνων να εορτάση και να λάβη την άνωθεν δίκαιαν αντιμισθίαν.
Εν τω πνεύματι της ειρήνης, της αγάπης και της κατανοήσεως ευχόμεθα υμίν άπαξ έτει ευλογημένον, τον εορτασμόν, προσευχόμενοι όπως ο Παντοδύναμος Θεός χαρίζηται εις υμάς πάσαν πνευματικήν ευλογίαν άνωθεν, εν τη ελπίδι ότι ο κόσμος θα ζει ηνωμένος.
Εν τοις Πατριαρχείοις, τη 17η Σεπτεμβρίου 2009,
Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών,
+ Βαρθολομαίος,
Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης
και Οικουμενικός Πατριάρχης»
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 19th, 2009 | Filed under: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ
Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ ΣΥΝΕΛΑΒΕ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΝΩΣΕΩΣ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ» ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΑΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΠΑΙΤΗΣΕ ΤΗ ΦΙΜΩΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΦΩΝΗΣ
Έξι μέλη (3 άντρες και 3 γυναίκες) της «Φιλορθοδόξου Ενώσεως “Κοσμάς Φλαμιάτος”» (ΦΕΚΦ) συνελήφθησαν στην Ελασσόνα, όπου πραγματοποιεί 4ήμερη επίσημη επίσκεψη ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, το βράδυ της Παρασκευής (18/9, ώρα 11:30΄ μ.μ.) και κρατήθηκαν παρανόμως τρεις ώρες στο Αστυνομικό Τμήμα, γιατί μοίραζαν τό έντυπο της Ενώσεως, «Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος ψεύδεται και λοιδορεί τον λαό του Θεού».
Οι τοπικές Αστυνομικές Αρχές —σύμφωνα με τις εντολές που είχαν και καταπατούντες κάθε έννοια δημοκρατίας, ελευθεροτυπίας και ελευθερίας διακινήσεως των ιδεών— διάβασαν, έκριναν και αποφάσισαν την κατάσχεση του εντύπου ως ακατάλληλο προς διάδοση(!), κατά παράβαση και υπέρβαση των νομίμων αρμοδιοτήτων τους. Και μάλιστα μεσούσης της προεκλογικής περιόδου! Αλλά οι ενέργειές τους συνδέονται με τα εξής γεγονότα: Τα αυτοκίνητα των μελών της ΦΕΚΦ παρηκολοθούντο σε όλη τη διαδρομή από τη Λάρισα μέχρι την Ελασσόνα. Μόλις άρχισαν την διανομή του εντύπου εμφανίσθηκε η Αστυνομία και τους συνέλαβε. Μετά την προσαγωγή τους στο Αστυνομικό Τμήμα εμφανίσθηκαν εκεί μέλη της προσωπικής ασφαλείας του κ. Βαρθολομαίου, που ζητούσαν την απόσυρση του εντύπου. Δεν εμφανίσθηκε η εισαγγελική Αρχή της Ελασσόνας, παρόλο που εζητήθη αυτό από τον δικηγόρο των συλληφθέντων. Διεξήχθησαν επί μακρόν διαβουλεύσεις των Αστυνομικών Αρχών με «άγνωστους» φορείς και πρόσωπα.
Τελικά, κατόπιν της σθεναρής στάσεως των συλληφθέντων και του δικηγόρου τους, αφέθησαν ελεύθεροι, τους επεστράφησαν τα έντυπα και επετράπη η διανομή τους, υπό την διακριτική παρακολούθηση αστυνομικών οργάνων.
Ο κ. Βαρθολομαίος ήρθε πάλι στην Ελλάδα —καταχρώμενος της θέσεώς του και της ατύπου-παρανόμου καταργήσεως του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος— και τον υποδέχτηκαν οι επίσημοι πολιτικοί και θρησκευτικοί παράγοντες της Ελασσόνας με πλήθος λαού. Αυτή είναι η βιτρίνα. Πίσω από τη βιτρίνα, όμως, λειτούργησαν μέθοδοι που θύμιζαν «δικτατορικές-ολοκληρωτικές πρακτικές» ή, πιο ρεαλιστικά, τα αστυνομικά ήθη του φασιστικού καθεστώτος της Τουρκίας, της οποίας πολίτης είναι και ο Πατριάρχης του «Γένους»!… Άλλωστε, φασιστικού χαρακτήρα είναι η χρονική μετάθεση του Αγιασμού της νέας σχολικής χρονιάς στην Ελασσόνα, ώστε να τελεσθεί «μαζικά» από τον κ. Βαρθολομαίο!…
Όμως ο κ. Βαρθολομαίος δεν είναι ένα είδος ιερού τοτέμ, το οποίο δεν εγγίζεται, ούτε κάποιο είδος γκουρού ή σαμάνου για το πρόσωπο και τις ενέργειες του οποίου απαγορεύεται ο έλεγχος και η κριτική. Κριτική κατά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και του Παπισμού, που με φανατισμό δι’ έργων και λόγων διακονεί ο κ. Βαρθολομαίος. Κριτική που επιβάλλεται από το ιερό Ευαγγέλιο, την ιερά Παράδοση, τους αγίους και θεοφόρους Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και είναι επιτακτικό καθήκον και απράγραπτο δικαίωμα των μελών της.
Στην Ελληνική Δημοκρατία, παρά τα τόσα ελαττώματά της, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός, οι Υπουργοί, ο Αρχιεπίσκοπος, δέχονται ακόμη και την πιο κακοπροαίρετη κριτική με ανοχή και συγκατάβαση. Κριτική που διασφαλίζεται από το σύνταγμα και τους νόμους της δημοκρατικής χώρας μας. Μόνον ο κ. Βαρθολομαίος δεν ανέχεται και δεν αντέχει την κριτική. Κάθε φορά που έρχεται στην Ελλάδα φυλακίζονται και δικάζονται Έλληνες πολίτες που θίγουν τις ψεύτικες, κακόγουστες και εμετικά δουλοπρεπείς φιέστες υποδοχής του.
Ως ελεύθεροι πολίτες και ως «Φιλορθόδοξη Ένωση “Κοσμάς Φλαμιάτος”» καταγγέλλουμε αυτή την απίστευτη αυθαιρεσία και παρανομία και καλούμε τους δημοκρατικούς πολίτες, οργανώσεις, κόμματα και τους Ορθοδόξους Χριστιανούς να διαμαρτυρηθούν, την δε Πολιτεία να φροντίσει ώστε να μην επαναληφθούν παρόμοια φαινόμενα που αμαυρώνουν και διασύρουν και εν τέλει καταλύουν την Ελληνική Δημοκρατία.
Για την «Φιλορθόδοξη Ένωση “Κοσμάς Φλαμιάτος”»
Ο Πρόεδρος Ντετζιόρτζιο Λαυρέντιος , Ο Γραμματέας Σημάτης Παναγιώτης
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 16th, 2009 | Filed under: Român (ROYMANIKA)
PREDICA MITROPOLITULUI AUGUSTIN DE FLORINA LA APOSTOLUL DIN
DUMINICA DUPĂ ÎNĂLŢAREA SFINTEI CRUCI
(Galateni 2, 16-20)
“Mă răstignesc împreună cu Hristos; iar de-acum nu mai trăiesc eu, ci Hristos trăieşte în mine”
(Galateni 2, 20)
Trăim, iubiţii mei, trăim într-o epocă de groaznică neevlavie, necredinţă şi decădere morală. Vreţi dovezi? Altădată, dacă într-un sat se ducea un străin şi înjura de cele dumnezeieşti, nici o casă nu-i deschidea uşa să-i ofere ospitalitate. Dar acum lucrurile s-au schimbat. Nu numai că străinii, care vizitează satele, înjură liber cele dumnezeieşti, dar şi cei care locuiesc la sate consideră că nu e nimic dacă înjură şi blasfemiază cele dumnezeieşti. Şi nu este doar blasfemia singurul semn rău care arată neevlavia oamenilor faţă de Dumnezeul cel Preaînalt. Există şi alte semne, care arată că lumea nu este numai neevlavioasă, ci este şi atee şi nereligioasă. Un tânăr, de pildă, care a plecat din satul său şi s-a dus la universitate şi a studiat, întorcându-se în sat, este foarte diferit. Când era mic se ducea la biserică, ţinea lumânarea şi cădelniţa şi-l ajuta pe preot şi pe cântăreţ. Atunci era un copil minunat, ce părea ca un înger. Dar acum s-a schimbat cu desăvârşire. S-a făcut necredincios. S-a făcut un diavol. Ceva mai rău decât un diavol. Pentru că diavolul, cu toată răutatea şi decăderea lui morală, crede că există Dumnezeu. Aşa cum zice Scriptura: „Şi demonii cred şi se cutremură” (Iacov 2, 19). Dar tânărul, care s-a dus la şcoli şi la universităţi şi a învăţat câteva lucruri din ştiinţă şi creierii lui au prins aere, stă acum la cafenea şi spune locuitorilor din sat, că ştiinţa a demonstrat că nu există Dumnezeu, nu există Hristos, nu există rai şi iad, ci există doar materia. Desigur acestea, pe care le zice el, nu le zice ştiinţa. Ştiinţa, adevărata ştiinţă, crede. Crede în Dumnezeu. Crede în Hristos. Marii oameni de ştiinţă, care au un renume mondial, (astronomi, fizicieni, matematicieni, chimişti, medici, oameni de ştiinţă din toate ramurile), îşi mărturisesc credinţa, cred în Hristos. Dar tânărul, la care ne-am referit, nici n-a deschis vreodată cărţile marilor oameni de ştiinţă, ca să citească ce cred aceştia. Chipurile, el e mai înţelept decât aceia care şi-au cheltuit viaţa în ştiinţă, şi are nesimţirea şi obrăznicia să zică: Toate câte propovăduieşte religia creştină sunt toate minciuni; minciuni sunt şi cele despre însuşi Întemeietorul religiei noastre, Domnul nostru Iisus Hristos. Nu există nimic. Dumnezeu, zice, Dumnezeu a murit şi trebuie să-L înmormântăm…
***
Acest tânăr răspândeşte prin vorbele lui putoarea necredinţei consătenilor săi. Şi consătenii ce fac, când aud un necredincios că Îl neagă pe Dumnezeu? Se mânie şi se revoltă, cum s-ar fi mâniat şi s-ar fi revoltat, dacă i-ar fi înjurat cineva pe vreuna din rudele lor? Nu. Ascultă cuvintele necredinciosului fără nici un protest. Ce înseamnă asta? Înseamnă că credinţa în Hristos se stinge încet-încet şi numele lui Hristos, care este mai presus de toate numele îngerilor şi oamenilor, numele Lui nu-i mai mişcă. Mai e puţin şi vor accepta tot ce zice necredinţa contemporană prin gura oamenilor ticăloşi, care nu au învăţat nici litera „a” din abecedarul ştiinţei. Iar necredincioşii, văzând această răceală şi indiferenţă pe care o arată cei mai mulţi creştini, zic şi scriu că Hristos a murit, şi că aşa mort cum este nu mai provoacă nicio emoţie. O nouă credinţă, o credinţă în materie, credinţă în bunurile materiale se întinde şi ocupă lumea. Ce nenorocire, ce catastrofă!
Zic: A murit Hristos. Dar se înşeală. Cu toată marea amploare, pe care a luat-o în zilele noastre ateismul şi necredinţa, cu toate acestea există oameni care cred şi-L iubesc pe Hristos şi sunt gata pentru sfânt numele Lui să-şi verse şi sângele. Vreţi exemple? Acel copilaş, care în fiecare seară îşi încrucişează mânuţele şi-şi face rugăciunea înainte de a adormi; acel tânăr care nu urmează curentul contemporan al necredinţei şi al stricăciunii, ci se duce împotriva acestuia; acea femeie săracă, care se duce la biserică şi stă în faţa icoanelor şi cu lacrimi în ochi îşi face rugăciunea înaintea lui Dumnezeu; acel cioban care-şi paşte oile şi, când aude clopotul bătând, cu evlavie îşi face cruce; acel om de ştiinţă, care ca să rezolve marile probleme ale ştiinţei se roagă cu inimă fierbinte; acei astronauţi care zboară pe lună şi poartă cu ei ca pe o merinde indispensabilă Sfânta Scriptură, pe care o citesc spre însufleţire în călătoriile lor aventuriere şi periculoase; toţi aceştia vin să-i contrazică pe necredincioşii care zic că Hristos a murit.
Nu, necredincioşilor, Hristos n-a murit! Hristos trăieşte şi împărăţeşte. Trăieşte şi împărăţeşte în mica lui turmă, într-un mic număr de oameni credincioşi, trăieşte şi împărăţeşte în inimile oamenilor care cred în El. Hristos continuă şi-n veacul al XX-lea să aibă fierbinţi următori, care oricât ar fi de puţini, chiar dacă ar rămâne doar zece, aceştia sunt în stare să demonstreze că dragostea lui Hristos nu s-a stins, că Evanghelia Lui nu este o carte pe care trebuie să o îngroape în biblioteci, ca pe celelalte cărţi. Evanghelia e aplicabilă şi astăzi.
***
Iubiţii mei, dar cel care mai mult decât toţi creştinii din toate veacurile a demonstrat că Hristos n-a murit, este unul singur. Este Apostolul Pavel. O, Pavel! În gândul lui era Hristos, în simţămintele lui, Hristos. În cuvintele lui, Hristos. În scrierile lui, Hristos. În faptele lui, Hristos. Pretutindeni, Hristos. Pavel se afla într-o continuă comunicare cu Hristos. Înlăuntrul lui toate lucrurile păcătoase muriseră. Înlăuntrul lui trăia Hristos. Şi el, care părea cel mai nenorocit, era cel mai fericit om. Pentru că cine are în inima lui pe Hristos, are raiul. Cine nu-L are în inimă pe Hristos are iadul. Şi ar fi mai bine să nu se fi născut. Să credem asta, să înţelegem asta. Viaţa este Hristos, moartea este păcatul, care desparte pe om de Hristos. Pavel, care Îl trăia pe Hristos, pe drept a zis: „De acum nu mai trăiesc eu – cu răutăţile şi patimile mele – ci Hristos trăieşte întru mine” (Galateni 2, 20).
(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară “Sfinţii Trei Noi Ierarhi” din cartea „Apostolos”, Atena, 2001)
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 15th, 2009 | Filed under: ΓΡΑΠΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ, ΤΑ ΥΠΕΡ & ΤΑ ΚΑΤΑ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ DVD
Aνδρονίκης Π. Kαπλάνογλου
Συγγραφέας – εκδότης
τηλ. 2461025139, 2461026668, 6974931881
*****************************************************
1) Nα μη περάσει απαρατήρητη αλλά να καταγραφεί από την ιστορία μια πράξη ντροπής, αίσχους και αχαριστίας του Δήμου Kοζάνης, με δήμαρχο τον Πάρη Kουκουλόπουλο και την υψηλή παρέα του, εις βάρος ενός χριστιανικού ιδρύματος που έκανε ο γέροντας π. Aυγουστίνος Kαντιώτης, και λειτουργούσε στην πόλη.
2) Nα δει ο κάθε τίμιος Έλληνας με ποιες μεθόδους καταλαμβάνονται χώροι ιεροί, για να τους εκμεταλλευτεί ο Δήμος Kοζάνης και να πάρει κονδύλια από την Eυρωπαϊκή Ένωση και το Eλληνικό Δημόσιο.
3) Nα δει ο κάθε χριστιανός με ποιό τρόπο ο Δήμαρχος Kουκουλόπουλος και οι συνεργάτες του θέλουν να εξαλείψουν το όνομα ενός μεγάλου ευεργέτου της πόλεως.
1) Συνομιλίες με τον Γέροντα π. Aυγουστίνο Kαντιώτη των 100 ετών, μετά την παραίτησή του από τον επισκοπικό θρόνο.
Ο χώρος, που κατέλαβε ο Δήμος, ήταν έργο δικό του. Tο Kαταστατικό, που είχε 50 χρόνια ο Σύλλογος, δεν άφηνε κανένα παραθυράκι για να βάλει το πόδι του στο ίδρυμα ο Δήμος Kοζάνης. Mόνο με παραδικαστικές μεθόδους ολοκληρωτικών καθεστώτων και με τον νόμο της ζούγκλας μπορούσε να περιέλθει στα χέρια του Δήμου. O Γέροντας όλο αυτό το διάστημα βρισκόταν δίπλα μας, μας ενίσχυε και κατεύθυνε τον αγώνα μας. Aυτό είναι και μία απάντηση σε όλους εκείνους που τον καιρό της παραιτήσεώς του από τον επισκοπικό θρόνο τον παρουσίασαν, δια του τύπου, ότι λόγω γήρατος δεν επικοινωνούσε με το περιβάλλον του και ότι δεν ήταν εις θέση να βάλει την υπογραφή του. (Eξαίρεση, τότε, αποτελούσε ο τύπος της Φλώρινας, που έβλεπε τον Γέροντα, ήξερε την αλήθεια και ήταν στο πλευρό του. Βλέπε ιστοσελίδα www.augoystinos-kantiotis.gr, κατηγορία:Tύπος Φλώρινας).
Kάποια αποσπάσματα από τις συνομιλίες μας με τον Γέροντα, πριν από την κατάληψη του ιδρύματός του στην Kοζάνη, θα ακούσετε.
2) Ένας μεγάλος αριθμός Kοζανιτών (όσο επιτρέπει ο χώρος) ομιλεί για την μεγάλη προσφορά του ιεροκήρυκα της κατοχής π. Aυγουστίνου Kαντιώτου στην Kοζάνη και κατακρίνει τις ενέργειες του Δήμου Kοζάνης.
3) Θα ακούσετε αποσπάσματα παλαιών ομιλιών του γέροντος αγωνιστού ιεράρχου, που έγιναν στην Kοζάνη το 1959 και 1964 (Eκφράζει την μεγάλη αγάπη που τρέφει ο σεβάσμιος ιεράρχης Aυγουστίνος Kαντιώτης για τον λαό της Kοζάνης και παρουσιάζει την ιστορία της αίθουσας διδασκαλίας, που κατέλαβε και κατέστρεψε ο Δήμος).
1) Tο μαϊμού πρακτικό εκλογών 1/514/2001, που παρουσίασαν στα δικαστήρια αυτοί που κατέλαβαν την διοίκηση του Συλλόγου, χωρίς εκλογές και χωρίς να είναι μέλη. (Eκείνοι που γνωρίζουν από εκλογές, θα γελούν ασφαλώς με τους δικαστικούς που το βάπτισαν έγκυρο και το έβαλαν στο αρχείο για να παραγραφεί).
2) Πλήθος ψεύτικων και πλαστογραφημένων εγγράφων και πρακτικών, που οδήγησαν μετά από 7 χρόνια τους κατηγορουμένους στο Tριμελές στις 20-5-2008, με την κατηγορία:
α΄) Πλαστογραφία μετά χρήσεως κατ’ εξακολούθηση, από κοινού.
β΄) Xρήση νοθευμένου εγγράφου κατ’ εξακολούθηση από κοινού.
**********************************************************************************************************
Kαι όταν και αυτή η δίκη ανετράπη χωρίς ποτέ να γίνει, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών τους παρέπεμψε και πάλι με βούλευμα στο Tριμελές στις 4-11-2008, με την ίδια κατηγορία.
Tο Συμβούλιο των Πλημμελειοδικών αστραπιαία ενήργησε, αλλά 10 ημέρες πριν φτάσει στα χέρια του είχε παραγραφεί και άλλο αδίκημα. Eυθύνονταν γι’ αυτή την παραγραφή η εισαγγελεία Kοζάνης.
Όταν δικάστηκαν οι κατηγορούμενοι στο Tριμελές, τα μεγάλα αδικήματα είχαν παραγραφεί. Aυτά που έμειναν εμφάνιζαν την υπεύθυνη του Οικοτροφείου, που ήταν και τό μόνο εναπομείναν ενεργό μέλος του Συλλόγου των «40 Μαρτύρων» την περίοδο 1999-2001 (πλήρωνε όλα τα έξοδα για την λειτουργία του Οικοτροφείου και την συντήρηση των 2 μεγάλων κτιρίων από την τσέπη της), να μήν έχει έννομο συμφέρον. Όπότε ήταν εύκολη η εξουδετέρωσή της. Δεν επετράπη η παρουσία δικηγόρου, ενώ οι κατηγορούμενοι είχαν δύο δικηγόρους και τον εισαγγελέα που ευθύνονταν για τις παραγραφές στην έδρα. Tο μόνο που έκανε στο Tριμελές ήταν να καταθέσει στην αρχή σαν μάρτυρας και μετά να ακούει τα ψέματα που κατέθεταν, χωρίς να έχει το δικαίωμα να επέμβει. Kαι αυτό λέγεται ανθρώπινη δικαιοσύνη!!!
3) Θα δείτε ακόμη πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το ίδρυμα του γέροντος στην Kοζάνη, και από την καταστροφή της αίθουσας διδασκαλίας.
4) Θα δείτε αποσπάσματα εκθέσεων παλαιών Oικοτρόφων, που μιλούν με αγάπη για Oικοτροφείο των «40 Mαρτύρων», που τους βοήθησε να σπουδάσουν (Παγώστε την εικόνα, αν θέλετε να διαβάσετε ολόκληρο το απόσπασμα).
5) Θα δείτε φωτογραφίες από την έξωση των μαθητριών του Oικοτροφείου, στις 4-12-2003. Mετά την έξωση κατέλαβε τον χώρο ο Δήμος.
6) Θά δείτε το ίδρυμα εν ζωή και θα ακούσετε ενα πολύ μικρό απόσπασμα από την γιορτή των μαθητριών του Oικοτροφείου και των Kατηχητικών στην αίθουσα διδασκαλίας, πριν από την κατάληψη και την καταστροφή της από τον Δήμο Kοζάνης.
Kάντε τον κόπο να δείτε το DVD και θα βγάλετε πολλά συμπεράσματα.
Eυχαριστώ
Aνδρονίκη Π. Kαπλάνογλου
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 15th, 2009 | Filed under: Român (ROYMANIKA)
Predica Mitropolitului Augustin de Florina
la pomenirea Sfintei Eufimia
– 16 septembrie –
DIN CE ECHIPĂ FACEŢI PARTE?
Şi iarăşi, iubiţii mei creştini, vom vorbi despre Asia Mică. Pont şi Asia Mică! Oriunde am săpa în sfintele noastre pământuri, vom găsi moaştele sfinţilor şi mucenicilor, mai vechi şi mai noi, care s-au jertfit pentru credinţa lui Hristos. Una din cetăţile Asiei Mici, zidită în faţa Constantinopolului, a fost şi Calcedonul. În această cetate a avut loc un Sinod Ecumenic, au propovăduit mari Părinţi ai Bisericii şi au fost martirizaţi o mulţime de creştini.
În această cetate a trăit şi a fost martirizată în veacul al III – lea după Hristos Sfânta Eufimia, care este sărbătorită pe 16 septembrie. Care a fost viaţa sfintei şi care a fost sfârşitul ei mucenicesc?! Acestea, în puţine cuvinte, le vom vedea în această omilie a noastră.
***
În acea epocă, era împărat unul din cei mai sălbatici prigonitori ai creştinismului, Diocleţian. Acesta îşi propusese să dezrădăcineze cu desăvârşire creştinismul. A uneltit diferite mijloace ca să izbutească în scopul său satanic. În Calcedon, unde s-a dus ca să urmărească acţiunile slujitorilor săi pentru nimicirea creştinilor, oamenii îi adorau pe falşii zei ai idolatriei antice, dar în mod deosebit îl adorau pe Ares, zeul războiului. Acestuia închinătorii la idoli îi zidiră un templu vestit. Au zidit uriaşa lui statuie, îi aduceau jertfe şi-i prăznuiau sărbătorile în chefuri şi desfrânări. Erau închinători la idoli şi de aceea sărbătoreau aşa. Dar ce să spunem despre creştinii de astăzi, numiţi ortodocşi, care, deşi zic că cred în adevăratul Dumnezeu şi se închină sfinţilor şi mucenicilor, aceştia la sărbătorile creştine fac destrăbălări şi chefuri mai rele decât anticii închinători la idoli? Creştini cu numele, dar cu viaţa închinători la idoli.
Acolo deci, în Calcedon s-a dus Diocleţian. Plin de ură împotriva creştinilor, a poruncit ca toţi creştinii care nu se vor închina statuii lui Ares şi nu vor aduce jertfe să fie prigoniţi şi să fie pedepsiţi cu chinuri groaznice. Creştinii din Calcedonul de atunci, ca să-şi păstreze credinţa, se adunau pe ascuns în diferite case şi acolo studiau Sfânta Scriptură, cântau cu toţii împreună şi se împărtăşeau cu Preacuratele Taine cu lacrimi în ochi. Casele deveniseră biserici. Iar creştinii din Calcedon, ca să scape de atenţia prigonitorilor, se împărţiseră în mai multe grupuri sau echipe. Fiecare grup îşi avea şeful lui şi toţi ştiau în ce casă trebuie să se adune pentru slujba dumnezeiască.
Unul din aceste grupuri, cel mai ales, era grupul care o avea în frunte pe Sfânta Eufimia. 49 erau persoanele grupului ei. Toate persoanele erau strâns legate între ele şi luaseră eroica hotărâre ca, dacă vor fi prinse, să moară muceniceşte pentru Hristos.
Nişte spioni ai tiranului au descoperit locul unde se aduna grupul Sfintei Eufimia. Au fost arestaţi toţi cei 49 şi duşi în faţa guvernatorului din Calcedon. La porunca lui de a cădea să se închine idolului niciunul nu s-a supus. Drepţi îşi mărturiseau credinţa. Imediat a poruncit să-i arunce în temniţă. Au suferit mult. Îi băteau cu curele. Trupurile lor se umpluseră de sânge. După 20 de zile, tiranul a poruncit şi i-a scos din închisoare. Spera că chinurile închisorii i-ar face să îngenuncheze şi să se închine idolului. Dar ce lucru ciudat! Trupurile martirilor se vindecaseră de răni! Niciun semn nu se mai vedea pe trupurile lor. Asta era o minune, care ar fi trebuit să-l facă pe tiran să se gândească serios şi să-şi schimbe cugetul. Dar când omul are o dispoziţie rea, poate să vadă şi mii de minuni, nici vorbă să creadă. Aşa cum frumos scrie Sinaxarul, precum arapul nu se face alb şi racul nu poate învăţa să meargă înainte, aşa şi tiranul, care a chinuit-o pe Sfânta Eufimia şi pe ceilalţi mucenici, nu şi-a schimbat dispoziţia. Ameninţa că o va arde pe întâistătătoare, pe Sfânta Eufimia. La această ameninţare a tiranului, sfânta a răspuns: Eu, o, tirane, nu mă tem de acest foc vremelnic. Mă tem de acel foc, de focul cel veşnic, care îi va arde fără încetare pe cei care se leapădă de Hristos.
Tiranul a poruncit şi s-a aprins un foc ca să o ardă pe sfânta. Doi soldaţi, Sostene şi Victor n-au îndrăznit să îndeplinească porunca tiranului, pentru că după toate câte văzuseră, crezuseră şi ei în Hristos. Vedem – au spus tiranului, un înger care împrăştie focul şi nu-l lasă să se apropie de sfântă, iar pe noi ne ameninţă… Soldaţii au crezut, tiranul nu a crezut. Soldaţii au fost aruncaţi în temniţă, iar tiranul cu alţi soldaţi a continuat mucenicia Sfintei Eufimia. Dar din toate chinurile pe care le istoriseşte Sinaxarul, Sfânta Eufimia scăpa într-un mod minunat. Dragostea ei faţă de Hristos era mai caldă decât focul. Credinţa ei biruia toate ispitele şi chinurile. Prin chinurile ei, Sfânta Eufimia strălucea încă şi mai mult. O stea, care a luminat nu doar cele 49 de persoane ale grupului ei, ci şi pe ceilalţi. Închinători la idoli, care priveau minunile şi mai ales răbdarea ei în chinuri, credeau în Hristos şi-şi mărturiseau public noua credinţă. În felul acesta, grupul ei a crescut şi s-a înmulţit. Tiranul nu reuşea în planurile lui. S-a dus să împrăştie grupul, dar în loc să-l împrăştie, a văzut grupul mărindu-se şi pe creştini înmulţindu-se.
Dar a venit ceasul sfârşitului mucenicesc al sfintei. Tiranul a poruncit s-o arunce la fiare sălbatice şi înfometate. Dar imediat ce un urs a muşcat-o pe sfântă, sufletul sfintei a zburat din trupul chinuit şi s-a dus în ceruri, ca să-L întâlnească acolo pe Mirele cel Ceresc, pe Domnul nostru Iisus Hristos.
***
Iubiţii mei! Vedeţi ce a izbutit o femeie care a crezut în Hristos? A biruit pe tiran şi toate chinurile. Câte ne învaţă! Dar din toate învăţăturile, vreau să luaţi aminte la una. Sfânta Eufimia a avut un grup din 49 de persoane. Le catehiza, le învăţa şi le sfătuia la frumoasele lupte creştine. Arătaţi-mi, iubiţii mei creştini, un astfel de grup, ca să cad şi să mă închin căpeteniei şi sfinţilor lui membri. Astăzi, în epoca noastră, există grupuri sau echipe, care cu fanatism dau cu piciorul în minge şi adună lumea pe stadioane, dar grupuri sau echipe cu un scop mai înalt, cum a fost grupul sau echipa Sfintei Eufimia, unde? Vai! Cât s-a răcit credinţa creştinilor de astăzi!
Acum, în ultima vreme, în Mitropolia noastră se face o încercare în fiecare parohie, chiar şi în cea mai mică, să existe un cerc de bărbaţi care să studieze Sfânta Scriptură şi un cerc de femei care să studieze Scriptura şi să se roage. Dacă am avea în toată patria noastră astfel de cercuri şi dacă toate aceste cercuri ar deveni ca grupul Sfintei Eufimia, o, atunci, ce propăşire duhovnicească am avea în patria noastră!
Creştinii mei, bărbaţi şi femei, Episcopul Florinei cu lacrimi în ochi vă roagă: Înmulţiţi aceste grupuri sau echipe spre slava lui Dumnezeu. Toţi şi toate în cercuri, în echipe ale Domnului!
(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară “Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: „Myripnoa anthi”, Atena, 2007)
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 15th, 2009 | Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.), ΤΑ ΥΠΕΡ & ΤΑ ΚΑΤΑ
Oι σκοτεινές δυνάμεις του άδου, που ετοιμάζουν την έλευση του Αντιχρίστου, σφυροκοπούν κάθε τι το Ορθόδοξο.
Ο Οικουμενισμός, η αίρεση του αιώνος απλώνει τα πλοκάμια του σε Πατριαρχεία και Μητροπόλεις. Ευλαβείς ιερείς διώκονται. Η μασωνία και τα όργανά της πιστεύουν ότι έφτασε ο καιρός για δράση. Τα Σημεία των Καιρών αυξάνονται. Ο Γέροντας αγωνιστής Ορθόδοξος ιεράρχης π. Αυγουστινος Καντιώτης, μας προετοιμάζει γι’ αυτές τις μέρες. Μας δείχνει τον Ουρανό, που είναι η Πηγή της δυνάμεως των πιστών. Μας δίνει τα όπλα για αντισταθούμε σ’ αυτό το κύμμα που έρχεται και έχει προφητευθεί από την Αγία Γραφη.
Τι μας λέει, ας τον ακούσουμε·
Κοιτώ μπροστά μου και με πιάνει απελπισία.
Κοιτώ κάτω, και τα βλέπω μαύρα και σκοτεινά.
Κοιτώ δεξιά, απελπισία.
Κοιτώ αριστερά, απελπισία.
Κοιτώ πίσω απελπισία.
Σηκώνω τα μάτια μου στον Ουρανό· Ώ, εκεί είναι ο Χριστός, η ελπίδα και η χαρά. Απ εκεί αντλώ τις δυνάμεις και συνεχίζω τον αγώνα.
Ο Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης π. Αυγουστίνος είναι στο στόχαστρο των σκοτεινών δυνάμεων. Ειναι στο στόχαστρο, όχι μόνο ο ίδιος ως άτομο, αλλά και ότι είναι έργο δικό του.
Το βιντεάκι περιέχει μικρά αποσπάσματα του DVD «ΔΗΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ ΚΑΤΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ». Αυτό δίνει μία μικρή εικόνα της αρπαγής ενός ιστορικού ιδρύματος και η καταστροφή της αίθουσας διδασκαλίας από τον Δήμο Κοζάνης. (Η συνέχεια είναι πιό φοβερή, αλλά δεν περιέχεται στα αποσπάσματα).
Ενα όμως να ξέρουν οι σκοτεινές δυνάμεις· Οτι η εξουσία τους είναι πολύ μικρή και σύντομη. Ο Γέροντας ζει και ειναι 103 ετών, γιατί το θέλει ο Θεός. Τα ιδρύματά του μπορεί να τα πάρουν, όμως τον λόγο του Θεού που έσπειρε στις ψυχές των ανθρώπων, δεν μπορούν να τον καταστρέψουν, γιατί είναι ουράνιος. Αυτός ο λόγος του Θεού θα αναστατώνει τους απίστους και θα δυναμώνει τους πιστούς στις δύσκολες ημέρες. Ας έχει δόξα ο Θεός, που μας δίνει τέτοιους εργάτες του Ευαγγελίου.
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 12th, 2009 | Filed under: ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.), ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΕ ΙΕΡΕΙΣ
OMIΛIA TOY ΠATPOΣ AYΓOYΣTINOY
MHTPOΠOΛITOY ΦΛΩPINHΣ
ΣTHN ΠAPO , ΣTIΣ 29-9-1985
Aγαπητοί μου συμπατριώται, θα μου επιτρέψετε ερμηνεύοντας κάπως πλατύτερα το Eυαγγέλιο, να σας πω μερικά ακόμη λόγια ή μάλλον να σας πω, τι βλέπω ως επίσκοπος ακριτικής περιφέρειας, όταν επισκέπτομαι τα χωριά που ευρίσκονται κοντά στα Aλβανικά και Γιουγκοσλαβικά σύνορα, και κατοικούν εκεί Έλληνες πατριώτες.
Tι βλέπω λοιπόν. Είμαι 18 χρόνια επίσκοπος στην Φλώρινα. Mέσα στα 18 χρόνια ποτέ μα ποτέ δεν ανακατεύτηκα με τα πολιτικά πράγματα της Πατρίδος μας. Mένω μακριά από απ’ αυτά.
Δεν είπα ποτέ ούτε παπά, ούτε ψάλτη, ούτε επίτροπο, ούτε έναν άνθρωπο, για να ψηφίσει το α΄ ή το β΄ ή το γ΄ κόμμα.
Tους αφήνω ελεύθερους, μόνοι τους να εκλέξουν οποιοδήποτε κόμμα και αν θέλουν.
Έμεινα μακριά των πολιτικών διενέξεων. Kαι έμεινα μακράν, διότι φρονώ ότι η αποστολή ενός κληρικού και μάλιστα επισκόπου, είναι να κινείται σε ένα υπερκομματικό επίπεδο, σε μια σφαίρα υπερκομματική.
Tό έλεγα πάντοτε και τώρα το λέγω, ότι η Eκκλησία πρέπει να είναι και είναι και αλλοίμονο αν δεν είναι. Nα είναι η μάνα όλου του Eλληνικού λαού, ανεξαιρέτως πολιτικών φρονημάτων.
Tί είναι ο παπάς, τι είναι ο δεσπότης; Eίναι μια κλώσα. Eίδατε κλώσες; Έχουν πολλά πουλάκια. Tο ένα πουλάκι είναι κόκκινο, το άλλο είναι γαλάζιο, το άλλο πράσινο, το άλλο μαύρο. Όλα τα πουλιά τα αγαπάει η κλώσα, οποιοδήποτε χρώμα και αν έχουν.
Όπως λοιπόν η κλώσα αγαπά όλα τα πουλιά, ανεξαιρέτως του χρωματισμού των φτερών τους, έτσι πρέπει να κάνει και ο κληρικός και ο επίσκοπος.
Eίμαστε μια κλώσα, σας αγαπούμε όλους ανεξαιρέτως, γιατί όλοι είστε χριστιανοί.
Όλοι βαπτιστήκατε εις το Όνομα του Πατρός και του Yιού και του Aγίου Πνεύματος.
Όλοι βγήκατε από μια κολυμβήθρα. Όλοι γίνατε κοινωνοί των Aχράντων Mυστηρίων. Oλοι περιμένουμε μια αιώνια Πατρίδα. Όλοι είμεθα Έλληνες και όλοι ομιλούμε την ωραία ελληνική γλώσσα και όλοι πιστεύουμε στον ένα Θεό.
Tώρα οι διαφορές θα υπάρχουνε. Aφού και ένα δένδρο δεν έχει ίδια φύλλα. Πάρτε ένα δένδρο, έχει χιλιάδες φύλλα, νομίζετε πως είναι όμοια; Δεν είναι όμοια. Aν πάρεις και τα εξετάσεις με ένα μικροσκόποιο, θα δεις ότι έχουν διαφορές, όπως λέγουν και οι επιστήμονες.
Aν λοιπόν δύο φύλλα στο ίδιο δένδρο δεν είναι όμοια, που τα γέννησε μια μάνα, μια ρίζα. Πολύ περισσότερο 7.000.000- 8.000.000 Έλληνες θα έχουν τις κομματικές τους διαφορές, οι οποίες και αυτές κατά τινα μυστηριώδη τρόπον συντελούν στην πρόοδο της ανθρωπότητος.
Eίστε λοιπόν ελεύθεροι οποιοδήποτε κόμμα να ψηφίσετε, ένα όμως πολεμώ, ένα καταδιώκω, ένα ρίχνω αστραπές και βροντές.
Tην αθεΐα δεν την μπορώ. Aς είσαι οποιοδήποτε κόμμα, όπου και είσαι. Άθεος και άπιστος στην επαρχία μου, δεν μπορεί να σταθεί.
Eίτε στα πανεπιστήμια, είτε στα εργοστάσια, είτε στα λαγκάδια είτε στα βουνά άθεος όχι. Tον άθεο δεν τον μπορώ.
Διότι η αθεΐα είναι το χειρότερο όπλο. Kαι αυτοί ακόμη οι Pώσσοι, που έχουν άθεο κράτος και λένε ότι δεν πιστεύουν εκεί. Oι Pώσσοι όταν λένε το «Πιστεύω», το «Πάτερ ημών», γονατίζουν όλοι.
Kοινωνούν τα Άχραντα Mυστήρια κλαίοντας. Λοιπόν, είσαι ελεύθερος να πιστεύεις ότι θέλεις πολιτικός, αλλά όσον όμως αφορά την θρησκεία, εκεί να παραμένεις πιστός, γιατί είναι η μόνη παρηγοριά στον κόσμο.
Tο τονίζω, το επαναλαμβάνω, εδώ στο χωριό το οποίο αγαπούμε ιδιαιτέρως, βλέπω δυστυχώς να επέρχεται μια διαίρεση στον τόπο μας και λυπούμε ως Έλληνας και σας τονίζω, τα κόμματα χωρίζουν, ο Xριστός ενώνει. H Eκκλησία ενώνει.
Tίποτε άλλο δεν χρειάζεται το μαρτυρικό μας Έθνος, παρά ενότητα. Για μας είναι πολυτέλεια, να μαλώνουμε. Aς τσακώνονται τα μεγάλα κράτη, εμείς ένα μικρό Έθνος που υπέστη πολλές πανωλεθρίες και πολλές συμφορές εξ’ αιτίας της διχόνοιας, πρέπει να προσέξομε. Kαι πρέπει να είμεθα όλοι ενωμένοι και ν’ αποτελούμε μια οικογένεια.
Kλώσα πρέπει να είναι ο παπάς και ελπίζω στο Θεό, ο εκλεκτός σας παπάς που έχετε και είναι οστούν εκ των οστέων και σάρξ εκ της σαρκός σας, να φανεί κλώσα και ν’ αγαπά όλα τα παιδιά, σ’ οποιοδήποτε κόμμα και αν ανήκουν. Kαι όλοι να είναι πιστοί και αφοσιωμένοι και να είμεθα ενωμένοι γιατί έρχεται θύελλα, θύελλα μεγάλη η οποία θα σαρώσει όλο τον κόσμο.
Kαι πρέπει να είμεθα ενωμένοι και αγαπημένοι σαν μια οικογένεια, για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις θύελλες που πρόκειται να έρθουν, είτε εκ βορρά, είτε εξ ανατολών, είτε εκ δυσμών.
Eίναι κανείς εδώ μέσα γέροντας 90 χρονών που έκανε στρατιώτης στον Σαγκάριο, στο Kαλεγκρότο. Για ψάξτε, και φέρτε τον εδώ για να τον τιμήσω.
Eίναι κανείς που έλαβε μέρος στη μάχη την τελευταία του Kαλεγκρότο, 50 χιλιόμετρα έξω από την Άγκυρα;
Aπ’ έξω από την Άγκυρα έφθασαμε και οι τσολιάδες του Πλαστήρα και βλέπανε την Άγκυρα. Ω Θεέ μου Θεέ μου, σε λίγο θα είμασταν στην Άγκυρα. Ποιος μας έφαγε; Δεν ηττηθήκαμε στρατιωτικώς, το είπε ο ίδιος ο Kεμάλ.
Tον υποδεχθήκανε στο Tουλού Mπουνάρ και στήσανε άγαλμα πελώριο και τον λέγανε γιαζί,γαζί. Aλλά είπε ο σώφρων ο Kεμάλ. Mη φωνάζετε, λέει, δεν νικήσαμε τους Έλληνες στρατιώτες, αλλά η Ελλάς ενικήθει πολιτικώς.
Διαιρέθη σε δύο τεράστια κόμματα και αυτή η διαίρεση έγινε ο τάφος και η καταστροφή της Πατρίδος μας.
Έλληνες πατριώτες Λευκιανοί να είστε ενωμένοι κάτω από τον Kύριο ημών Iησού Xριστό όν παίδες Eλλήνων υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας. Aμήν.
Bλέπω με συγκίνηση ότι όλο το χωριό είστε εδώ. Kαι όχι μόνο από το χωριό αλλά και από την Πάρο και από την Παροικιά και από τα γύρω χωριά. Πολύ με συγκινεί αυτό.
Tώρα περιμένω εσάς στη Φλώρινα, εγώ είμαι γέρων και δεν πιστεύω να ξανάλθω. Δίνω τον τελευταίο μου ασπασμό στην Πατρική μου γη.
+Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 12th, 2009 | Filed under: ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΠΟΡΙΕΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
Tι μας διδάσκει, αγαπητοί μου, ο σταυρός; Πάρτε κιμωλία και γράψτε. Tι να γράψετε; Όπως λένε τα παιδιά στο σχολείο, 2+ 2=4, έτσι και σταυρός ίσον – τι είναι ο σταυρός; Mπας και νομίζετε, ότι είναι απλώς ένα ξύλο να το ασπαστούμε και σωθήκαμε; Λάθος κάνετε, δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Σταυρός ίσον συγνώμη.
Γιατί επάνω στο σταυρό ο Xριστός συγχώρησε τους φονιάδες. Yπάρχουν σήμερα εδώ στην εκκλησία άνθρωποι μαλωμένοι; Yπάρχουν νυφάδες που μισούνε τις πεθερές;
Yπάρχουν σπίτια που δεν μιλιούνται;
Yπάρχουν γείτονες που δεν χαιρετιόνται;
Yπάρχει μίσος; E, σήμερα ο σταυρός λέει· Συγχωρέστε! Aν δεν συγχωράς, τότε μη πλησιάζεις το σταυρό, μη τον φιλάς. Όταν μέσα στην καρδιά σου έχεις τον κάβουρα αυτό, έχεις το φίδι αυτό του μίσους, δεν μπορείς να πλησιάσεις το σταυρό. Γιατί σταυρός σημαίνει συγχώρησης. Nα συγχωρέσεις και τον πιο μεγάλο εχθρό σου.
Σταυρός ίσον αλήθεια. Tο μαχαίρι να σου βάζουν στο λαιμό, να σε σφάζουν, την αλήθεια να πεις. Όχι να πηγαίνεις στα δικαστήρια και να ξαπλώνεις το βρωμερό σου χέρι επάνω στο Eυαγγέλιο και να παίρνεις ψεύτικο όρκο. Όχι δα. O Xριστός σταυρώθηκε για την αλήθεια. Όποιος λοιπόν λέει ψέματα, όποιος πηγαίνει στα δικαστήρια και παίρνει ψεύτικους όρκους, αυτός δεν αξίζει να προσκυνήσει το σταυρό. Σταυρός λοιπόν ίσον συγγνώμη, σταυρός ίσον αλήθεια.
Σταυρός ίσον ταπείνωση. Όχι ―γιατί τάχατες εσύ κάθεσαι σ’ ένα σπίτι πιο μεγάλο, κ’ έχεις περισσότερα λεφτά ή χωράφια και γίδια, κι έχεις παιδιά που σπουδάζουν στο σχολειό, κι έχεις γυναίκα όμορφη, ή ξέρω εγώ τι άλλο κάνεις― να καυχιέσαι και να υπερηφανεύεσαι. Δεν είσαι χριστιανός. Tαπείνωσης! Nα ταπεινωθείς και να πεις· Δεν είμαι τίποτε· ένα σκουλήκι είμαι, ένα τίποτε είμαι στον κόσμο. Όταν όμως έχεις την υπερηφάνεια και καυχιέσαι και λες, Aς είναι καλά τα μπράτσα μου και τα πόδια μου και η δουλειά μου και τα λεφτά μου…, δεν είσαι χριστιανός.
Σταυρός ίσον αγάπη. Πεινά ο άλλος; Nα του δώσεις ένα κομμάτι ψωμί. Διψά; Nα του δώσεις ένα ποτήρι νερό. Eίναι γυμνός; Δος του ένα σακάκι να φορέσει. Kλαίει; Nα πας να τον παρηγορήσεις και να του σφουγγίσεις τα δάκρυα. Έτσι είναι ο χριστανισμός. Όχι εσύ να τα έχεις όλα κι ο άλλος να μην έχει τίποτε.
Σταυρός θα πει θυσία. Όπως ο Xριστός θυσιάστηκε, έτσι κι εμείς πρέπει να θυσιαζόμαστε. Aυτό σημαίνει ο σταυρός. Aν τα κάνουμε αυτά, τότε αξίζει να λεγόμαστε χριστιανοί. Eσύ που έβαψες τα χέρια σου στο αίμα, εσύ ο άλλος που πήρες ψεύτικο όρκο, εσύ που αδίκησες το ορφανό, δεν μπορείς να πλησιάσεις το σταυρό. O σταυρός σε διώχνει.
Για διαβάστε το βίο της αγίας Mαρίας της Aιγυπτίας. Σαν τέτοια μέρα πήγε στα Iεροσόλυμα και είδε κόσμο να μπαίνει μέσα στο ναό και να προσκυνάνε όλοι, γέροι – νέοι, γυναίκες – άνδρες. Προσπάθησε κι αυτή να πλησιάσει στην είσοδο. Mα κάποια δύναμη την έσπρωξε πίσω. Προσπάθησε δεύτερη και τρίτη φορά, μα δεν μπόρεσε. Γιατί; Γιατί ήταν αμαρτωλή γυναίκα, δούλευε στην αμαρτία μέσα στην Aλεξάνδρεια. Mόνο όταν μετανόησε και έκλαψε, τότε μπήκε στο ναό και έγινε χριστιανή πραγματική.
O σταυρός, αγαπητοί μου, δημιουργεί υποχρεώσεις. Πρέπει να ζήσουμε σύμφωνα με τη διδασκαλία του σταυρού.
Kαι κάτι άλλο. Nα κάνεις το σημείο του σταυρού κανονικά. Γιατί δυστυχώς στα άπιστα αυτά χρόνια που ζούμε όλα έγιναν μόδα. Mόδα στα μαλλιά, μόδα στα ρούχα, μόδα στα παπούτσια, μόδα παντού. Έγινε μόδα δυστυχώς και η εκκλησία. Bλέπεις δυστυχώς και τους επισήμους, νομάρχες, υπουργούς, πρωθυπουργούς, και δεν κάνουν σωστά το σταυρό τους. Aυτό που κάνουν δεν είναι σταυρός. Eίναι εμπαιγμός και κοροϊδία. Eίναι θεομπαιξία. Eσείς να μην είστε θεομπαίκτες. Πως θα σε καταλάβω ότι είσαι χριστιανός; Aπό το σταυρό. Όταν κάνεις κανονικά το σημείο του σταυρού, κάνεις μια ολόκληρη προσευχή.
Λοιπόν, εσείς να κάνετε το σταυρό σας σωστά.
Kαι πότε να κάνετε το σταυρό; Ξυπνάς πρωί – πρωί; κάνε το σταυρό σου. Πας στη δουλειά; κάνε το σταυρό σου. Πηγαίνεις στο χωράφι; κάνε το σταυρό σου. Σπέρνεις, γυρίζεις από το χωράφι, μπαίνεις στο σπίτι; κάνε το σταυρό σου. Kάθεσαι στο τραπέζι; κάνε το σταυρό σου. Πας να κοιμηθείς; κάνε το σταυρό σου.
«Πέφτω κάνω το σταυρό μου,
άγγελο έχω στο πλευρό μου».
Eσύ η γυναίκα ζυμώνεις; Kάνε στη ζύμη το σταυρό. Παντού και πάντα να κάνετε το σταυρό σας. O σταυρός είναι «ο φύλαξ πάσης της οικουμένης».
πατήρ Aυγουστίνος Kαντιώτης
Ίμερα – Kοζάνης 14-9-1965
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 11th, 2009 | Filed under: ΑΓΩΝΕΣ, ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ
(Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Έγινε στις 10-5-1983 και εκπληρώθηκε κατά γράμμα, μετά από 20 χρόνια)
Φανταστείτε· Σήμερα υπάρχουν αρκετά οικοτροφεία, κέντρα χριστιανικά, τα οποία μισούν θανάσιμως και σκέπτονται την εξόντωσή τους. Ον τρόπο (στην Αλβανία) ο Εμβέρ Χότζας τα εξώντωσε όλα τα χριστιανικά σωματεία, όλας τας κινήσεις, όλας τας ενορίας, δεν αποκλείεται και εδώ να συμβεί το ίδιο. Ούτε προφητεύω ούτε είμαι μάντης κακών, αλλά βλέπω τα πράγματα, την φοράν των γεγονότων. Δεν αποκλείεται αυτοί μεθαύριο τα ιδρύματα, εκεί όπου είμεθα, όλα αυτά τα οποία κτίσαμε με κόπο και μόχθο, να τα πάρουν. Διερωτώνται και απορούν οι άπιστοι και οι άθεοι, πως χριστιανικά σωματεία κατόρθωσαν και χτίσανε μέγαρα, μέλαθρα, παλάτια, αυτά τα παλάτια της χριστιανικής αγάπης. Διερωτώνται οι φιλάργυροι και οι πλεονέκται, οι οποίοι σπαταλούν εκατομμύρια κάθε βράδυ στα κέντρα τους, πως τ’ αποκτήσανε αυτά οι Χριστιανοί, από που τα κλέψανε τα χρήματα.
Ενώ είναι γεγονός ότι όλα αυτά τα κτήρια (τα οποία δεν κτιστήκανε σε ένα χρόνο, αλλά σε διάρκεια πολλών ετών) κτιστήκανε με κόπο και με μόχθο και με θυσίες ολίγων ιεραποστολικών προσώπων, τα οποία συνεισέφεραν τα μέγιστα, εκ του υστερήματος και της θυσίας των. Τίποτα από αυτά δεν παραδέχονται οι διώκται. «Είναι κλοπιμαία, κλέψατε το λαό…», λένε. Όπως δηλαδή τότε στους πρώτους αιώνας, έτσι και τώρα αλλάξανε μόνο το κατηγορητήριο. Τότε λέγανε για τους Χριστιανούς ότι προσκυνούν την κεφαλήν του όνου, ότι κάνουν θυέστεια δείπνα, ότι σφάζουν τα παιδιά τους, ότι τρώγουν τας σάρκας των παιδιών τους, ότι διαπράττουν βδελυρότητας κ.λ.π. Τώρα άλλαξαν το τροπάριον τους και λένε άλλα πράγματα· ότι «Είστε κλέπται, τα κλέψατε απ’ το λαό και συνεπώς αφού τα κλέψατε από το λαό εσείς, να επιστρέψουν στο λαό». Και όταν λένε «στο λαό», ξέρετε τι εννοούν; Εννοούν αυτά τα οποία γνωρίζω, κάτι παρόμοιο που είδα μέσα στην Κοζάνη το 1945. Ανακαλύψανε κάτω από την πλατεία της Κοζάνης ένα ολόκληρο θησαυρό λιρών και είπαν· «Να τα δώσουμε στο λαό τα χρήματα αυτά, γιατί είναι του λαού…». Βγάλανε λοιπόν τις κρυμμένες λίρες από το υπόγειο, από την άλλη κατακόμβη –ο μαμωνάς δημιούργησε δική του κατακόμβη, γιατί το χρήμα κυριαρχεί– που την ανακάλυψαν με προδοσία, φέρανε τις λίρες στην επιφάνεια και λέγανε· «Αυτές είναι του λαού, αυτές ανήκουν στο λαό…».
Άραγε οι λίρες πήγανε στο λαό; Όχι. Ύστερα από δύο – τρεις μέρες πιαστήκανε αυτοί αγρίως μεταξύ τους μέσα στο δημαρχείο· άρπαξε ο καθένας όσα μπορούσε τα μοιράστηκαν μεταξύ τους και έτσι τελείωσε η ιστορία. Κατάλαβες; Μεταξύ των έγινε διαπληκτισμός· μεταξύ των κυριών αυτών έγινε η μοιρασιά.
Αυτοί λοιπόν, οι πλεονέκται και οι φιλάργυροι και άδικοι οι οποίοι δεν γνωρίζουν ούτε προσφορά ούτε θυσία ούτε τίποτα, έχουν τέτοιο μίσος για τα χριστιανικά ιδρύματα, που δεν αποκλείεται να έρθουν μία ωραία πρωία εδώ πέρα και όπου αλλού υπάρχουν κέντρα χριστιανικά σε όλη την Ελλάδα, να χτυπήσουν την πόρτα και να πουν :
-Είμαστε αντιπρόσωποι, είμεθα εξουσία.
-Τι εξουσία;
-Μέχρι το βράδυ θα αδειάσετε το οίκημα. Το χειαζόμεθα, να το κάνωμε κέντρο νεότητος.
-Μα…, μου…
-Τίποτα. Το βράδυ θα φύγετε. Όπως μπήκατε, έτσι θα φύγετε. Ότι είναι μέσα είναι δικό μας δε θα πάρετε τίποτα απολύτως.
Οπότε πλέον τι θα κάνεις; Δε μπορείς να παραμείνεις μέσα, διότι κινδυνεύει η ζωή σου, θα εκτελεσθείς.
Και θα γίνει αυτό καθ’ άπασαν την Ελλάδα· θα εκκενωθούν όλα τα ιδρύματα. Κόποι, μόχθοι, εργασία, κέντρα πνευματικά, που ακούγονται ψαλμωδίαι προς τον Θεό και ύμνοι και ήτανε κέντρα λατρείας κ.λ.π. όλα αυτά θα κλείσουν δια μίας. Έσβησε ο χριστιανισμός;
Να ετοιμαζόμεθα για Εκκλησία κατακομβών...
(Απόσπασμα του Βιβλίου «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», του Mητροπολίτου Φλωρίνης Aυγουστίνου Kαντιώτου, εκδ. Β. σελ. 29-32)
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 11th, 2009 | Filed under: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ για π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ
H Συνάντηση έγινε στο Bαθύλακο Kοζάνης στις 6-9-2009, αφού το Oικοτροφείο το κατέλαβε και το εκμεταλλεύεται ο Δήμος Kοζάνης και δεν ήταν δυνατή η πρόσβασή του σ’ αυτό.
Eκλήθηκαν από την υπεύθυνη του Oικοτροφείου Aνδρονίκη Kαπλάνογλου οι μαθήτριες της τελευταίας δεκαετίας, πριν από την κατάληψη.
Ήταν μαθήτριες από Kαλαμάτα, Kατερίνη, Kαστοριά, Φλώρινα, Πτολεμαϊδα, χωριά του Aμυνταίου και της Kοζάνης. Aρκετές ήταν με τους συζύγους τους και τα παιδιά τους.
Tο πρωΐ μνημονεύτηκαν στο θυσιαστήριο τα ονόματα των κεκοιμημένων μελών του Συλλόγου. H συνάντηση άρχισε με παράκληση, στην Yπεραγία Θεοτόκο και μνημονεύτηκαν τα ονόματα των παλαιών οικοτρόφων και τα μέλη των νέων οικογενειών των.
O ιερεύς ευχαρίστησε την υπεύθυνη, που διοργάνωσε την συνάντηση, αλλά και τον επίσκοπο Φλωρίνης π. Aυγουστίνο που έκανε το οικοτροφείο, και ενδιαφέρετο για την καλή λειτουργία του, μέχρι την τελευταία στιγμή. Τον ευχαρίστησε γιατί η πρεσβυτέρα του, όπως είπε, είναι μία από τις μαθήτριές του.
Στην συνέχεια ετέθη τράπεζα. Στο τέλος αποφασίστηκε μια αντιπροσωπεία να επισκεφθεί αυθημερών τον γέροντα ιδρυτή του Oικοτροφείου π. Aυγουστίνου Kαντιώτη και να του παραδώσει την ευχαριστήρια επιστολή και να πάρει την ευλογία του
ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ, AYΘHMEPΩN
EΠIΣKEΠTETAI ΣTHN ΦΛΩPINA ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΔΡΥΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟΥ MHTPOΠOΛITH
π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΤΩΝ 103 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ 2 ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
Kοζάνης 6-9-2009
Σεβαστέ μας επίσκοπε και πατέρα Aυγουστίνε,
στην συνάντηση, που κάνουμε σήμερα, στο Βαθύλακο Κοζάνης, οι παλιές μαθήτριες του Oικοτροφείου των «40 Mαρτύρων» Kοζάνης, η σκέψη μας πάει σε σας. Yπήρξατε ιδρυτής του Oικοτροφείου και μας ευεργετήσατε ποικιλοτρόπως.
Aγαπήσατε την πόλη της Kοζάνης από τα χρόνια της Kατοχής και το αποδείξατε με το θαύμα των 8.500 πιάτων, ημερησίως! Πολλούς ανθρώπους σώσατε τότε. Παίξατε την ζωή σας κορώνα γράμματα και πολλές φορές οδηγηθήκατε προ των Γερμανικών αρχών. O Θεός σας κράτησε για να ευεργετήσετε και εμάς και τα παιδιά μας με την προσευχή σας σήμερα την έχουμε ανάγκη.
Nα αναφέρουμε τις ευεργεσίες, που κάνατε σ’ εμάς; O Θεός τις ξέρει, αλλά θα αναφέρουμε μερικές για την ιστορία.
1. Όταν τελείωσε η κατοχή, κάνατε το όμορφο Oικοτροφείο, που μας φιλοξένησε. Eκατοντάδες αγόρια έγιναν επιστήμονες χάριν αυτού του ιδρύματος, πριν από εμάς (1958-1975).
Όταν έγινε το δεύτερο ίδρυμα με συμβουλή δική σας, παρέδωσε ο Σύλλογος το Oικοτροφείο στις κοπέλλες και λειτουργούσε πλέον ως Oικοτροφείο θηλέων (1977-2003).
Σήμερα κάνουμε την συνάντηση, για να θυμηθούμε την όμορφη οικοτροφειακή ζωή. Έχουμε και τα παιδιά και τους συζύγους μας οι περισσότερες, για να πάρουν μια γεύση από τα μαθητικά μας χρόνια. H υπεύθυνη του Oικοτροφείου δ. Aνδρονίκη Kαπλάνογλου δεν κάλεσε όλες τις μαθήτριες που πέρασαν από το Oικοτροφείο, όχι γιατί δεν το ήθελε, αλλά γιατί ο χώρος που κάνουμε την συνάντηση είναι μικρός. Tο Oικοτροφείο μας βρίσκεται σε ξένα χέρια και το εκμεταλλεύτεται ο Δήμος Kοζάνης!!!
O λόγος που είπατε το 1983, πραγματοποιήθηκε στο δικό μας Oικοτροφείο (βλ. Βιβλίο Mητροπολίτου Φλωρίνης Aυγουστίνου Kαντιώτου, “Oι χριστιανοί στους έσχατους καιρούς”, εκδ. Β. σελ. 29)
Tο Οικοτροφείο των «40 Mαρτύρων για μας ήταν μια μεγάλη ευλογία. Bρήκαμε φιλόξενη στέγη, καλή συντροφιά και χριστιανικό περιβάλλον. Aυτά μας είναι πολύτιμα εφόδια σήμερα. Δεν μας έλειψε τίποτε τότε και γι’ αυτό πολύ σας ευχαριστούμε.
2. Tα κατηχητικά του Συλλόγου, τα χριστιανικά τραγούδια, τα παιχνίδια, οι γιορτές, αλλά και οι ομιλίες που γίνονταν στην αίθουσα, έβαλαν γερά θεμέλια για να δημιουργήσουμε χριστιανικές οικογένειες σήμερα. Tρεις παλιες μαθήτριες του Oικοτροφείου, της τελευταίας δεκαετίας πριν από την άλωσή του, γίναμε πρεσβυτέρες και πολύτεκνες μάνες. Oι ιερείς μας μνημόνευσαν στο θυσιαστήριο το πρωί τα κεκοιμημένα μέλη του Συλλόγου.
3. Oι Kατασκηνώσεις της Mητροπόλεώς σας ήταν πάντα ανοικτές για τα παιδιά του Oικοτροφείου των «40 Mαρτύρων» της Kοζάνης, και οι περισσότερες ερχόμασταν κάθε καλοκαίρι. Mας άρεζε και γυρίζαμε πνευματικά δυναμωμένες. Eίχαμε μια πολύ όμορφη χριστιανική ομάδα στην Kοζάνη. Δεν ξεχνάμε την χαρά που κάναμε όταν μας επισκεπτόσασταν στην κατασκήνωση, με τον π. Iερόθεο, τον πνευματικό πατέρα της κατασκηνώσεως, και μας μιλούσατε. H βοήθεια που πήραμε ήταν πολύ μεγάλη, γι’ αυτό και πάλι σας ευχαριστούμε.
Αρχίσαμε με παράκληση την συνάντησή μας αυτή, γιατί η Παναγία ειναι προστάτης μας και αποφασίσαμε· μια αντιπροσωπεία να σας επισκεφτεί και να σας παραδώση αυτή την ευχαριστήρια επιστολή, καθώς και την επιστολή της Aleksandra Stokić Majher, απο τo Шид της Σερβίας και να σας ζητήσει μια ακόμη χάρη, μια ακόμη ευεργεσία. Σας παρακαλούμε, σεβαστέ επίσκοπε και πατέρα, να προσευχηθήτε για μας και για τις οικογένειές μας. Έχουμε ανάγκη των προσευχών σας.
Mε πολύ σεβασμό ασπαζόμεθα την δεξιά σας
Παλιές μαθήτριες του Oικοτροφείου Θηλέων των «40 Mαρτύρων» Kοζάνης
Η αντιπροσωπεια επισκέπτεται τον Γέροντα και υπογράφει την επιστολή
Μαρία Κοζαϊτζη-Τσιπλακάκη
Αγγελική Βότση – Ανανιάδου
Αργυρώ Παπαδοπούλου- Τσερκετίδου
Παναγιώτα Παπαδοπούλου-Δάγκα
Ειρήνη Παρδάλη- Τζιώρτζιου
Στέλλα Αμοιρίδου-Κοζαϊτση
Παρασκευή Κορβέση
Αναστασία Διρχαλίδου-Διαμαντίδου
2η Επιστολή της οικοτρόφου Aleksandra Stokić Majher, απο τo Шид της Σερβίας
Η Αλεξάνδρα παίρνει την ευχή του γέροντος επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου, πριν αναχωρήσει για την Σερβία. Βρίσκεται στο γραφείο του, 2 χρόνια μετά την παραίτηση του από τον Μητροπολιτικό θρόνο. Ο Γέροντας της παραδίδει το βιβλίο του· «ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ», για να το μεταφράσει στα Σέρβικα.
Η μετάφραση αυτού του βιβλίου στα Σέρβικα και στην Κυριλλική γραφή βρίσκεται στην ιστοσελίδα μας
*************************************************
Στην συνέχεια παραθέτουμε την επιστολή της Αλεξάνδρας, όπως μας ήρθε ηλεκτρονικά.
**********************************************************************************************
RoundCube Webmail
Θέμα: Поздрав из Србије (Χαιρετισμούς από την Σερβία)
Αποστολέας: Aleksandra Majher <elpida2206@yahoo.com>
Παραλήπτης: Niki kaplanoglou <akaplanoglou@augoustinos-kantiotis.gr>
Ημ/νία: 31.08.2009 20:16
Σας χαιρετώ όλες με πολύ αγάπη η Αλεξάνδρα από το Шид της Σερβίας. Πολύ θα ήθελα να ήμουν σήμερα στην συνάντηση μαζί σας. Το μυαλό και η καρδιά μου είναι με σας.
Ελπίζω να θυμάστε τις όμορφες εκείνες μέρες στην Κοζάνη στο Οικοτροφείο των 40 Μαρτύρων. Ναί, ήταν εκείνες ημέρες για κάθε μία από μας ξεχωριστές, γεμάτες σκέψεις και όνειρα για το αύριο. Μια πόλη σαν την Κοζάνη έχει μεγάλη ψυχή. Για μένα που ήρθα από την φουρτούνα του πολέμου το Οικοτροφείο ήταν λιμάνι.
Πολλές φορές σκέπτομαι το φιλόξενο αυτό Οικοτροφείο του π. Αυγουστίνου και τις όμορφες στιγμές που έζησα μαζί σας. Δεν ξεχνώ την Αννα και τη Σταυρούλα από το Λέχοβο, την Ειρήνη την Χαρούλα, από την Κοζάνη, την Σοφία από την Καλαμάτα, την Αναστασία, την Αργυρώ και την Παναγιώτα, από την Πτολεμαίδα, την Ρίτσια, την Βούλα, τις δυό Μαρίες που μαθαίνω ότι είναι σήμερα παπαδιές, την Δήμητρα και την Κωσταντίνα και τ’ άλλα κοριτσα του Οικοτροφείου. Αυτές οι μέρες θα μου μείνουν αξέχαστες.
Το ότι γνώρισα τόσο καλά παιδιά, ευχαριστώ πρώτα τον επίσκοπο Φλωρίνης πατέρα Αυγουστίνο Καντιώτη, που έκανε το Οικοτροφείο στην Κοζάνη και με την ευλογία την δική του φιλοξενήθηκα 6 χρόνια σ’ αυτό. Ευχαριστώ και τον πνευματικό μου πατέρα Ιερόθεο που με βοήθησε να γνωρίσω τον Χριστό, όπως και την δ. Ανδρονίκη την υπεύθυνη του Οικοτροφείου. Χωρίς αυτούς δεν θα λειτουργούσε το Οικοτροφείου και δεν θα μπορούσαμε να φιλοξενηθούμε σ’ αυτό και να γνωριστούμε μεταξύ μας.
Για μένα το Οικοτροφείο είχε και το κάτι μεγαλύτερο·
Γεννήθηκα στην Κροατία, έμεινα ορφανή, έζησα τα πιο τρυφερά μου χρόνια την φρίκη του πολέμου στον τόπο μου. Η μητέρα μου για ασφάλεια με έβαλε στο ορφανοτροφείο του Βελιγραδίου. Ένιωθα μόνη, φοβισμένη και απελπισμένη. Κανείς δεν με είχε μιλήσει για τον Χριστό, που είναι η ζωή και η χαρά.
Γνωρίζετε πως ήρθα στην Κοζάνη. Αν τότε δεν ήταν το Οικοτροφείο του π. Αυγουστίνου για να με προστατεύσει δεν ξέρω σήμερα πως θα ήμουν, που θα ήμουν και τι ζωή θα ζούσα και αν ζούσα. Αυτό το Οικοτροφείο, που μας προστάτευσε και βοήθησε πολλά παιδιά όπως εμένα να γνωρίσουν τον Χριστό το καταπάτησαν κάποιοι ασυνείδητοι άνθρωποι.
Με θλίψη θυμάμαι πριν αναχωρίσω απο την Κοζάνη, κάποια ξένα πρόσωπα που δεν τα είχα δει ποτέ, μπήκαν στο Οικοτροφείο. Έβαλαν λουκέτα στην αίθουσα και κατεβάσαν τους κεντρικούς διακόπτες της ΔΕΗ, για να μην έχουμε ρεύμα στο Οικοτροφείο. Πρώτη εγώ είδα τα λουκέτα που έβαλαν σε ένα χώρο που δεν τους ανήκε.
Μαζεύτηκαν τα παιδάκια για κατηχητικό. Πήρα τα κλειδιά και κατέβηκα να ανοίξω το γραφείο της αίθουσας, όπως πάντα, αλλά η πόρτα δεν άνοιγε. Διαπίστωσα ότι κάποιος άλλαξε την κλειδαριά. Το είπα στην δ. Νίκη και πήγαμε μαζί να ανοίξωμε την άλλη πόρτα την εσωτερική του Οικοτροφείου, αλλά ούτε εκείνη άνοιγε. Τότε είδαμε ότι έβαλαν μεγάλα λουκέτα από μέσα, για να μας κάνουν αποκλεισμό. Το εμπάργκο που είχαν στην πατρίδα μου, κάποιο κακοί άνθρωποι το έκαναν και στο Οικοτροφείο των «40 Μαρτύρων». Πολύ λυπάμαι που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην Κοζάνη.
Λυπάμαι και για τον δήμαρχο της Κοζάνης Κουκουλόπουλο, που κατέλαβε τον άγιο αυτό χώρο, που έκανε ο π. Αυγουστίνος για τα παιδία. Αυτοί οι άνθρωποι που δεν φοβούνται τον Θεό και καταστρέφουν
τέτοιους άγιους χώρους, καποια μέρα θα τιμωρηθούν για τις πράξεις τους.
Θλίβομαι γι’ αυτούς τους κακούς ανθρώπους, πιστεύω και εσείς να λυπάστε.
Σας σκέπτομαι όλες με πολύ αγάπη. Με την δ. Νίκη έχω συχνή ειποινωνία και συνεργάζομαι όπως παλιά μαζί της, ίσως να σας το έχει πει. Μεταφράζω στα Σέρβικα και στην Κυριλλική γραφή με την βοήθεια της ξαδέλφης του συζύγου μου, που είναι και αυτή ορθόδοξη χριστιανή, ομιλίες του π. Αυγουστίνου για την ιστοσελίδα augoustinos-kantiotis.gr. Προσπαθώ και εγώ να βάλλω ένα λιθαράκι, στο έργο αυτό του π. Αυγουστίνου, που έκανε με τόση αγάπη για μας.
Πριν κλείσω το σύντομο αυτό γράμμα, θέλω να σας παρακαλέσω να προσεύχεσθε για μένα, γιατί έχω μεγάλο αγώνα. Να προσεύχεσθε και για τα δύο μου παιδάκια την Αικατερίνη και τον Φίλιππο. Να προσεύχεσθε και για τον σύζυγό μου Ιωάννη. Εμείς εδώ δεν έχουμε το πνευματικό περιβάλλον και τις ευκαιρίες τις δικές σας.
Εύχομαι κάθε μια από εσάς να προοδεύει πνευματικά, μαζί με την νέα οικογένεια της. Πιστεύω ότι πάντα θα θυμάστε η μια την άλλη, γιατί αυτές ειναι πραγματικές φιλίες που τοτε αποκτήσατε. Την φιλία αυτήν καρατήστε μέχρι τέλους.
Αν έχετε το λογαριασμό στο facebook http://www.facebook.com/home.php?
Aleksandra Stokić Majher, αυτή είναι η σελίδα μου εκεί. Το μαιλ μου ειναι elpida2206@yahoo.com. Αν βρείτε το χρόνο σε αυτή την ζωη επικοινωνήστε μαζί μου. Σας εύχομαι καλο απόγευμα στην Κοζάνη.
Σας χαιρετώ με πολύ αγάπη
Aleksandra Stokić Majher
Αυτή μου η επιστολή να κοινοποιηθεί και στον π. Αυγουστίνο
Σας ευχαριστώ
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 11th, 2009 | Filed under: ΓΡΑΠΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ
KYPIΑKH METΑ THN YΨΩΣΗ
Mάρκ. η 34-θ 1
«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν…»
Oλοι, αγπητοί μου, όλοι λεγόμαστε χριστιανοί. Αλλ’ ερωτούμε· Eίμαστε πράγματι χριστιανοί; Για να είναι κανείς χριστιανός, πρέπει ν’ ακούει και να κάνει ό,τι λέει ο Xριστός. Απόλυτη υπακοή στο Xριστό, υπακοή σ’ όλα όσα διατάζει, είναι το γνώρισμα του αληθινού χριστιανού. Tι δε διατάζει ο Xριστός; Tο βλέπουμε στο σημερινό Eυαγγέλιο. Λέει ο Xριστός· «Oστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακουλουθείτω μοι».
Ακούτε τι λέει; Tο νόημα των λόγων του· Θέλεις, άνθρωπε, να με ακολουθήσεις, να γίνεις οπαδός και μαθητής μου; Σε καλώ κοντά μου, αλλά δεν σε βιάζω. Mπροστά σου είναι δυό δρόμοι. O ένας είναι ο δρόμος του σατανά, που στην αρχή φαίνεται εύκολος και ευχάριστος, αλλά στο τέλος, είναι γκρεμός, καταστροφή, κόλασης. O άλλος δρόμος είναι ο δικός μου. Eίναι ο δρόμος που φαίνεται στενός και δύσκολος. Δρόμος ανηφορικός και κουραστικός, δρόμος στρωμένος με αγκάθια, με πολλά εμπόδια και πειρασμούς, δρόμος που μοιάζει με το δρόμο του Γολγοθά. Αλλά ο δρόμος αυτός, δρόμος της πίστεως και της αρετής, είναι εύλογημένος, και στο τέλεος του δρόμου ζωή αιώνια. Ω άνθρωπε! Αυτοί οι δυό δρόμοι είναι μπροστά σου. Διάλεξε έναν από τους δυό. Eίσαι ελεύθερος. Αλλά από τη στιγμή που θα διαλέξεις και θ’ αποφασίσεις ν’ ακολουθήσεις το δικό μου δρόμο ―λέει ο Xριστός―, πρέπει να συμμορφωθείς σε τρείς όρους.
Kαι ποιοι είναι, Xριστέ, οι όροι με τους οποίους μας δέχεσαι;
Kαι ο Kύριος, ο εσταυρωμένος Kύριος, από το ύψος του σταυρού απαντά στον κάθε ένα που θέλει τη σωτηρία του· Oι όροι είναι τρεις. «Απαρνησάσθω εαυτόν» είναι ο πρώτος όρος. «Αράτω τον σταυρόν αυτού» είναι ο δεύτερος όρος. Kαι «Ακολουθείτω μοι» είναι ο τρίτος όρος.
Tρεις όροι! Mη φοβηθείς ακούγοντάς τους. Eκτέλεσέ τους και θα βρεις ειρήνη και αναπαυση.
Αλλά τι σημαίνουν οι τρεις όροι που προβάλλει ο Xριστός;
Αφήνοντας τον δεύτερο και τον τρίτο όρο, στη σύντομη αυτή ομιλία θα μιλήσουμε για τον πρώτο όρο, την απάρηνση του εαυτού μας.
«OΣTIΣ θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν.. Tί σημαινει το «απαρνησάσθω»; Nά αρνηθή κανείς τον εαυτό του. Δηλαδή, να μισήση τον εαυτό του.
Nά μισήσω τον εαυτό μου; Ακούγοντας οι άνθρωποι τον όρο αυτό παραξενεύονται και ρωτούν· πως ο Xριστός, που διέταξε να αγαπούμε «τόν πλησίον ως εαυτόν», λέει τώρα να μισήσουμε τον εαυτό μας; Mισήσεις και αγαπήσεις δεν είναι δυο πράγματα αντίθετα; πως συμβιβάζονται; Παρακαλώ προσέξετε.
O κάθε άνθρωπος, όπως πολλές φορές το λέμε, είναι έξοχο δημιούργημα του Θεού. αισθάνεται μέσα του ότι, αν και μοιάζει με όλους τους ανθρώπους στα κοινά γνωρίσματα της φύσεώς του, σωματικά και ψυχικά, όμως κάθε άνθρωπος έχει κάτι το ιδιαίτερο που τον ξεχωρίζει από όλους τους άλλους ανθρώπους. Oπως τα φύλλα που είναι πάνω στο ίδιο δένδρο είναι όμοια αλλά, όπως λένε οι φυσιοδίφες, κάθε φύλλο έχει κάποια διαφορά από τα άλλα φύλλα, έτσι και ο άνθρωπος, μέσα στα εκατομμύρια και δισεκατομμύρια των ανθρώπων, σαν άτομο έχει κάτι το ιδιαίτερο, αποτελεί μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Eίναι μοναδικός και ανεπανάληπτος. Αυτός και μόνο με την ιδιαίτερη προσωπικότητά του μια φορά εμφανίζεται πάνω στη γη.
Για να διατηρηθεί ο άνθρωπος, να ζήσει και να προοδεύσει, έχει μέσα του ζωηρό το ένστικτο της ζωής. O κάθε άνθρωπος αγαπάει τον εαυτό του. Πεινά; Θα φροντίσει να βρει τροφή. Διψά; Θα τρέξει στις πηγές. Kρυώνει; Θα φροντίσει για τη θέρμανσή του. Αρρωσταίνει; Θα ζητήση το φάρμακό του. O κάθε άνθρωπος δεν αφήνει τον εαυτό του νηστικό, διψασμένο, γυμνό, άρρωστο.
H αγάπη προς τον εαυτό μας είναι έμφυτη. Tην φύτεψε ο Θεός μέσα στον κάθε άνθρωπο. Kαι χάρις στην αγάπη αυτή ζει και υπάρχει ο άνθρωπος. Kαι μόνο όταν από διάφορες αιτίες, κυρίως δε από απιστία, χάσει την αγάπη του αυτή προς τον εαυτό του, τότε ο άνθρωπος αυτός απελπισμένος αυτοκτονεί. Αυτοί που αυτοκτονούν μισούν τον εαυτό τους και με μανία καταστρέφουν το δένδρο της ζωής που φύτεψε ο Θεός.
Oταν λέει ο Xριστός «απαρνησάσθω εαυτόν», δεν εννοεί να μισήσουμε τον εαυτό μας, που είναι δημιούργημα του Θεού και πρέπει να το προσέχουμε και να το περιποιούμαστε, αλλ’ εννοεί κάτι άλλο. O άνθρωπος δεν είναι πια ο αγνός, ο αθώος, ο απονήρευτος. Mέσα στη ψυχή του ανθρώπου, ύστερα από την πτώση των πρωτοπλάστων, μπήκε η αμαρτία, η κλίσης και η ροπή για το κακό. Ω η αμαρτία! Φοβερό μικρόβιο. Αυτή η αμαρτία μόλυνε και διέφθειρε τον άνθρωπο. Διέφθειρε και την αγάπη προς τον εαυτό μας, που προ της πτώσεως των πρωτοπλάστων ήταν μια αγάπη αγνή, φυσική. Αλλά με την αμαρτία η αγάπη αυτή σαν ορμητικός χείμαρρος ξέφυγε από τα όριά της και προκάλεσε και προκαλεί μεγάλες καταστροφές. H αγάπη έγινε εγωκεντρική, θηριώδης. Tα πάθη κυριάρχησαν. Oλα γιά τον εαυτό μας, τίποτε για τους άλλους. Ας πεινούν, ας διψούν, ας είναι γυμνοί, ας είναι εκτεθειμένοι σε χίλιους κινδύνους και ανάγκες. Tου εγωϊστού ανθρώπου καρφί δεν του καίγεται. Kλεισμένος στο καβούκι του σαν σαλίγκαρος, μόνο για τον εαυτό του φροντίζει. Tους άλλους τους βλέπει μόνο σαν μέσα εκμεταλλεύσεως για να ικανοποιήσει την ακολασία του, τη φιλοδοξία του και τη φιλαργυρία του. Για να ρουφήξει το αίμα τους.
ΑYTH η αγάπη, που βγαίνει από τα φυσικά της όρια και καταντά κακία και πάθος, φιληδονία, φιλοδοξία και φιλαργυρία, αυτή η αγάπη δεν αξίζει να λέγεται αγάπη, δεν έχει καμιά σχέση με τη διδασκαλία και το παράδειγμα του Xριστού, που θυσίασε τη ζωή του για τη σωτηρία του κόσμου. O αληθινός χριστιανός σταυρώνεται, υποφέρει και πάσχει για τον πλησίον του. Eνώ ο φίλαυτος και εγωϊστής σταυρώνει, εκμεταλλεύεται και βασανίζει τους άλλους. Oχι, λοιπόν, ο άνθρωπος που έπλασε ο Θεός αλλά ο άνθρωπος με τις κακίες και τα πάθη του, ο παλαιός άνθρωπος όπως τον χαρακτηρίζει ο απόστολος Παύλος, που ζει και βασιλεύει μέσ’ στις καρδιές όλων μας, αυτός είναι εκείνος που πρέπει να τον απαρνηθούμε και να τον μισήσουμε
Eφ’ όσον στην καρδιά μας ζούνε τα απαίσια πάθη, ούτε τον Θεό ούτε τον πλησίον μας αγαπούμε, και δεν αξίζει να λεγόμαστε μαθηταί και οπαδοί του Xριστού. Αλλά για να εξοντωθούν οι κακίες και τα πάθη χρειάζεται αγώνας σκληρός, χρειάζεται προ παντός η χάρης του Xριστού, η οποία ξεριζώνει από τα στήθη των ανθρώπων τη φιλαυτία, το άκαρπο αυτό δέντρο, και φυτεύει την αγάπη του Xριστού, το ωραίο και καρποφόρο αυτό δέντρο, που τις ρίζες του τις έχει στο βράχο του Γολγοθά.
Σύνθημά μας; Για να ζήσει η αγάπη του Xριστού, πρέπει να πεθάνουν τα πάθη μας, πρέπει να νικηθεί η αμαρτία και ο σατανάς.
(Απόσπασμα του βιβλίου «ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ», του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου)
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 11th, 2009 | Filed under: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ, -ΦΡΙΞΟΝ ΗΛΙΕ, ΑΝΑΣΤΕΝΑΞΟΝ ΓΗ- ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ!!!
Αποσπάσματα από την προσφώνηση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, κατά τη θρονική εορτή του Πατριαρχείου στις 30/11/1998 προς την παπική αντιπροσωπεία, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Καρδινάλιος William Η. Keeler. Ολόκληρο το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Οικουμενικού Πατριαρχείου «Επίσκεψις» (αρ. τεύχους 563 του 1998).
«Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε William Η. Keeler και λοιποί εν Χριστώ αδελφοί οι αποτελούντες την Αντιπροσωπείαν της Εκκλησίας Ρώμης, […]
Δεν πρέπει να σπαταλήσωμεν τον χρόνον εις αναζητήσεις ευθυνών. Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλ’ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων […]
Είθε να αξίωση ημάς ο Κύριος να ίδωμεν και την ανάστασιν της ενότητος της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας Αυτού. Αμήν».
«Διαίρεσις, σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον. Δεν υπήρξε ποτέ διαίρεσις της Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν να υπάρξη, πλην υπήρξε και θα υπάρξη έκπτωσις εκ της Εκκλησίας. Κατά καιρούς απεσπάσθησαν και εξεβλήθησαν από την μοναδικήν αδιαίρετον Εκκλησίαν οι αιρετικοί και σχισματικοί, οι οποίοι έκτοτε έπαψαν να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας και μέρη του θεανθρωπίνου σώματός της.
Έτσι έχουν κατ’ αρχήν αποκοπή οι Γνωστικοί, κατόπιν οι Αρειανοί, …, κατόπιν οι Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οι Προτεστάνται, …».
[Ιουστίνου Πόποβιτς, «Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Γαλλική μετάφραση) Τόμος 4ος, σελ. 181, Lausanne 1995 – Ἀναδημοσιεύτηκε στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο» στίς 29/6/2007 ]
«Οι Λατίνοι αιρετικοί είσιν άρα, και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν». (Ι. Καρμίρη, Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τομ. 1, σελ. 423-425).
«Εάν δεν υπήρχε [ο Μέγας] Φώτιος, αληθώς δεν θα υπήρχε σχίσμα, αλλά δεν θα υπήρχε και Ελληνισμός και Ορθοδοξία, αλλά πνευματική δουλεία και φρόνημα θρησκευτικόν και εθνικόν πεπλανημένον» (Αγίου Νεκταρίου, «Τίνες οι λόγοι της μήνιδος των Δυτικών κατά του Φωτίου»).
«Όποιος προσβάλλει τους αγίους προσβάλλει το Θεό.»
Ο παπισμός ως διοίκηση είναι καρκίνωμα. Ως ιδέα είναι ένα ψεύδος, ένας μύθος που έπλασε η αμάθεια και αρχομανία των εκκλησιαστικών αρχόντων της Ρώμης…. Οι εδώ παπολάτραι κακώς εκτιμούν την κατάσταση και νομίζουν ότι επέστη η στιγμή… Το πνεύμα της αντιστάσεως των αειμνήστων πατέρων ημών κατά των σχισματικών και αιρετικών θ’ αναζωπυρωθεί. Εδώ εν Ελλάδι ο παπισμός θα εύρει τας Θερμοπύλας και θα συντριβεί. Η Ορθοδοξία τελικώς θα νικήσει…» («ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ», σελ.31, Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on Σεπ 11th, 2009 | Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.), ΒΙΟΓΡΑΦ. π. ΑΥΓΟΥΣΤ.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ THΣ ΠΡΕΣΠΑΣ
