ΤΣΙΟΥΒΑΛΙ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΝΟΥ

ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΧΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

http://borbazaveru.info/content/view/2044/1/

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ·
«Με κατηγορούν χωρίς αποδείξεις
ότι κάνω σχίσμα στην Σέρβικη Ορθόδοξη Εκκλησία (επίσκοπος Григорије),
ότι έχω κάνει οργανωμένη απόπειρα δολοφονίας του γραμματέα μου (Еп. Атанасије Јефтић),
ότι έχω κάνει οικονομικές καταχρήσεις (Μητροπολίτης Јован и др),
ότι δεν σέβομαι το άγιο αρχιερατικό Συμβούλιο και την Σύνοδο (Митр. Амфилохије, Њ. Св. Патријарх Иринеј), за..
Ενώ εγώ επιθυμώ να σεβόμαστε τους κανόνες της Εκκλησίας, το Σύνταγμα της SOE (Σέρβικης Ορθόδοξης Εκκλησίας), την κανονικότητα του επισκόπου και το απαραβίαστο των δικαιωμάτων του, για το οποίο δέχομαι απειλές εδώ και πέντε χρόνια. Ήθελα να με απαντήσουν σε κάποια ερωτήματα, αμφιβολίες, αβεβαιότητες…
Αντί αυτού, μου έχουν στείλει μόνο αποφάσεις, οδηγίες, διατάγματα, εντολές, οι οποίες έχουν άμεσες καταπιέσεις….
Ποιό είναι το πρόβλημα; Το γεγονός ότι εδώ και δέκα χρόνια με μεγάλη συνέπεια και επίμονο αγώνα για τον λαό μου στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια, μέσα στην Σερβία. Αυτή η θέση μου και η εμπλοκή μου έχει ενοχλήσει το καθεστώς του Slobodan Milosevic, και το τωρινό καθεστώς του Boris Tadic, και ειδικά την Διεθνή Κοινότητα, για την εκπλήρωση της δημιουργίας ανεξάρτητου Κοσσυφοπεδίου ως ένα δεύτερο Αλβανικό κράτος στα Βαλκάνια»

ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΟΥΣ ΣΕΡΒΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΑΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΡΓΑΝΑ ΞΕΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ,

OI OΠΟΙΟΙ ΡΗΜΑΞΑΝ ΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑ, ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΥΝ ΕΝΑΝ ΑΓΝΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΙΕΡΑΧΗ!

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΕΡΒΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΑΙΣΧΟΣ!!!

***

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ

Πηγή: «Правда» (Владика Артемије отворено о проблемима у СПЦ… Штампај)

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ATIMOI OI ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥΣ

Ο επίσκοπος Αρτέμιος δήλωσε ότι· Οι συνεπής και επίμονοι αγώνες μου για τον λαό του Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίων στην Σερβία έχει ενοχλήσει το καθεστώς του Slobodan Milosevic,, αλλά και το σημερινό καθεστώς του Boris Tadic και την Διεθνή Κοινότητα…
Και· η σαφής και αποφασιστική στάση μου απέναντι του Οικουμενισμού, του Παπισμού και της Παγκοσμιοποίησης, σύμφωνα με τους εφευρέτες στην πράξη και στην θεολογία (Μidic) έχει ενοχλήση και ενοχλεί ακόμα και μερικούς από την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, oι οποίοι αποδέχονται αυτές τις αρχές και δουλεύουν για την πραγματοποίησή τους.
Ένωμένοι όλοι αυτοί τους οποίους ενοχλώ, ορμούν επάνω μου, για να εκπληρώσουν τους άτιμους σκοπούς τους. Και θέλουν να με βγάλουν από την θέση μου και να με καταστρέψουν σωματικά (εφημερίδα “Pravda”, Paraskevi, 26/02/2010).
Ξέρω ότι όλοι οι προκάτοχoί μου στην επαρχία Raska και Ptizren, όπως και όλος ο Σέρβικος λαός του Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίων αιώνες τώρα έχουν μαρτυρήσει και μαρτυρούν επειδή το επιτρέπει ο Θεός.
Δεν είναι περίεργο που έχω και εγώ την ίδια τύχη.
Οι διώκτες μου μπορούν να με στερήσουν την επισκοπή μου, μπορούν ακόμη να με στερήσουν και του επισκοπικού αξιώματος, μπορούν να με βγάλουν άρρωστο, να πουν ότι έχω γεροντική άνεια. Μπορούν να με βγάλουν τρελλό (όπως ήδη το έχει κάνει Σάββα Ι.) ακόμη μπορούν να κάνουν και άλλα αδικήματα τα οποία δεν μπορώ ούτε να φανταστώ. Όλα θα τα υποφέρω, με την βοήθεια του Θεού, αλλά δεν μπορούν να με πιέζουν για να κάνω σχίσμα και να σπάσω τον άγιοΣαββίτικο χιτώνα της Σέρβικης Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεν μπορούν να με ρίξουν στην αγκαλιά του Πάπα της Ρώμης, ούτε στην αγκαλιά των Ευρωπαίων Οικουμενιστών, και εγώ δεν έχω σκοπό να υποχωρήσω από τις θέσεις μου.
Γι’ αυτό χρειάζεται δυνατή προσευχή. Ας είναι η χάρη του Θεού πάνω μας, όπως και εμείς εμπιστευόμαστε σ’ Αυτόν. Αμήν.

ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΣΕΡΒΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, ΠΟΥ ΞΕΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ  700.000 ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΕΡΒΩΝ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΑΤΟΥΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΥΣ, -ΠΙΘΑΝΟΝ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΞΕΡΟΚΟΜΜΑΤΟ ΠΟΥ ΠΕΤΑΝ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ- ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ, ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΕ, ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΑΘΕΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΤΟΥ ΣΕΡΒΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.

ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΑΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΛΑΤΕΣ ΙΣΧΥΡΩΝ ΕΠΙΓΕΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ Η ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ ΑΝΗΚΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ.

***********************************************

ΚΑΙ ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

**********************************************

EPISCOPUL ARTEMIE VORBEŞTE DESCHIS DESPRE SCOPURILE

NECINSTITE ALE PRIGONITORILOR SĂI

UN SAC CU ÎNVINUIRI ÎMPOTRIVA IERARHULUI ARTEMIE,

LUPTĂTORUL NEPRIHĂNIT

AL BISERICII ORTODOXE SÂRBE

Episcopul Artemie: „Mă învinuiesc fără probe că fac schismă în Biserica Ortodoxă a Serbiei (episcopul Grigorie), că am organizat un atentat de ucidere a secretarului meu (episcopul Atanasie Jevtici), că am făcut delapidări economice (Mitropolitul Iovan şi alţii), că nu respect Sfântul Sinod Arhieresc şi Sinodul (Mitropolitul Amfilohie, actualul Patriarh Irineu), şi altele…

Dar eu doresc să respectăm canoanele Bisericii, Statutul Bisericii Ortodoxe Sârbe (BOS), canonicitatea episcopului şi inviolabilitatea drepturilor lui, pentru care primesc ameninţări de cinci ani încoace. Am vrut să-mi răspundă la câteva întrebări, îndoieli, nesiguranţe…

În loc de asta, mi-au trimis doar hotărâri, îndrumări, decizii, porunci, care conţin opresiuni imediate.

Care este problema? Faptul că de zece ani încoace cu o mare consecvenţă duc o luptă acerbă pentru poporul meu din Kosovo şi din Metohia, în Serbia. Această poziţie şi interpunerea mea au deranjat regimul lui Slobodan Miloşevici şi actualul regim al lui Boris Tadici, dar în special Comunitatea Internaţională, pentru perfecţionarea creării independenţei Kosovo-ului ca un al doilea stat albanez în Balcani”.

RUŞINE IERARHILOR SÂRBI CARE SE FAC UNELTE ALE PUTERILOR STRĂINE CARE AU RUINAT SERBIA, ŞI PRIGONESC UN NEPRIHĂNIT IERARH LUPTĂTOR! ACEŞTIA SUNT TRĂDĂTORI AI POPORULUI SÂRB ŞI NU REPREZENTANŢI AI LUI HRISTOS. RUŞINE !!!!

***

DECLARAŢIILE EPISCOPULUI ARTEMIE

sursa: Pravda

Vineri, 26 februarie 2010

SCOPURILE LOR NECINSTITE

Episcopul Artemie a declarat că: Luptele mele consecvente şi acerbe pentru poporul din Kosovo şi Metohia, în Serbia, au deranjat regimul lui Slobodan Milosevici, dar şi actualul regim al lui Boris Tadici şi Comunitatea Internaţională…

Şi: Poziţia mea clară şi hotărâtoare vizavi de ecumenism, papism şi globalizare, conform inovatorilor în practică şi în teologie (Μidic), a deranjat şi deranjează chiar şi pe unii din Biserica Ortodoxă Sârbă, care acceptă aceste principii şi slujesc pentru realizarea lor. Uniţi, toţi aceştia pe care îi deranjez, se năpustesc asupra mea, pentru a-şi împlini scopurile lor necinstite. Şi vor să mă scoată din Scaun şi să mă distrugă fizic (ziarul „Pravda”, vineri, 26/02/2010).

Ştiu că toţi predecesorii mei în Eparhia Raşka şi Prizren, precum şi întregul popor sârb din Kosovo şi Metohia veacuri de-a rândul au primit martiriul şi primesc martiriul, pentru că Dumnezeu o îngăduie. Nu este curios că şi eu am aceeaşi soartă.

Prigonitorii mei pot să mă lipsească de episcopie, pot să mă lipsească până şi de vrednicia episcopală, pot să mă considere bolnav, să spună că am debilitate de bătrân. Pot să mă considere nebun (cum a făcut-o deja Savva I.), pot să facă chiar şi alte nedreptăţi, pe care nu pot nici măcar să mi le imaginez. Toate le voi răbda cu ajutorul lui Dumnezeu, dar nu pot să mă determine să fac schismă şi să rup cămaşa savaită (a Sfântului Sava – primul Arhiepiscop al Serbiei – n.tr.) a Bisericii Ortodoxe Sârbe. Nu pot să mă arunce în braţele papei de la Roma, nici în braţele ecumeniştilor europeni, iar eu nu am de gând să-mi abandonez poziţiile.

Pentru aceasta este nevoie de rugăciune puternică. Harul lui Dumnezeu să fie asupra noastră, precum şi noi ne încredinţăm Acestuia. Amin.

CREDEM CĂ IERARHII POPORULUI SÂRB, CARE UITĂ DE UCIDEREA A 700 000 DE SÂRBI ORTODOCŞI ŞI RECENTELE BOMBARDĂRI – PROBABIL PENTRU VREO BUCATĂ USCATĂ DE PÂINE, PE CARE O ARUNCĂ PUTERILE STRĂINE ŞI PAPA – NU VOR REPREZENTA MAJORITATEA IERARHILOR BISERICII ORTODOXE SÂRBE.

IERAHIA SERBIEI, CARE ÎNCĂ NU A VORBIT, CREDEM CĂ VA VORBI ŞI VA STA DE PARTEA IERARHIULUI LUPTĂTOR AL POPORULUI SÂRB.

TRĂDĂTORII CREDINŢEI ŞI AI PATRIEI POT AVEA SPATELE MARILOR PUTERI PĂMÂNTEŞTI, DAR CREŞTINII LUPTĂTORI AU OCROTIREA ATOTPUTERNICULUI DUMNEZEU ŞI VOR BIRUI, PENTRU CĂ BIRUINŢA FINALĂ APARŢINE DOAR LUI HRISTOS.

(tradus din elină ML)

Γ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ

(Aπόσπασμα από τό βιβλίο τού Γέροντος π.Αυγουστίνου «Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ» – ΕΚΔΟΣΗ Α’ 1995 – Ο Σταυρός τό καύχημα τού Παύλου!)

E DIELA III-të KRESHMËS – FALJA E KRYQIT
Fragmenti u shkëput nga libri i Gjerondit te nderuar At Avgustinit,
“KRYQI I NDERUAR”, Botimi i I-rë, 1995

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ

…μέ βαθιά αγάπη τής καρδιάς μου καί πνευματική ευγνωμοσύνη τής ψυχής μου, το αφιερώνω στόν σεβαστό Γέροντα, στόν ανίκητο καί παραδειγματικό μαχητή της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, στόν φωτισμένο ιεράρχη της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, στόν φλογερό καί ακούραστο ιεροκήρυκα του Λόγου του Θεού, Επίσκοπο Φλωρίνης, πατέρα Αυγουστίνο…

ΧΡΙΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙ ΕΠΙΣΚΟΠΩ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΩ!

Kryqi

Mburrja e Pavlit

“Por për mua qoftë larg të mburrem me
tjetër gjë veç për Kryqin e Zotit tonë JisuKrisht, me anë të
të cilit bota është kryqëzuar tek unë, dhe unë tek bota”
(Let.Pavl.Galat. 6:14)

A dëgjoni, të dashurit e mij, a dëgjoni se për çfarë mburret apostolli i kombeve Shën Pavli?  A mundemi dhe ne vallë të mburremi për atë që mburret edhe Shën Pavli?

Në një kohë që njerëzit duke rrojtur në errësirën e idhujve, mëndjemëdhenj dhe arrogantë, nga njëra anë qytetarët e Romës të cilët mburreshin për perandorinë e tyre të lavdishme – superfuqinë e botës së atëhershme – nga ana tjetër populli i Greqisë që mburrej për artin e bukur dhe urtësinë e tij, Izraelitët nga ana tjetër mburreshin për vendosjen formale të Ligjit, dhe të gjithë këta së bashku silleshin me ironi dhe tallje ndaj kryqit, Shën Pavli ngre zërin dhe duke bërtitur predikon që përmbi legjeonet romake, përmbi filozofët dhe artistët, përmbi çdo thesar të dheshëm, përmbi çdo kënaqësi trupore, përmbi të gjitha sakrificat dhe ligjet formale të Izraelit, përmbi të gjitha këto qëndron diçka më e lartë që rrezaton si diell – Kryqi i Zotit tonë Jisu Krisht.

O Romakë, Grekë dhe Judhenj, mëndjemëdhenj dhe arrogantë, ju bëj thirrje të besoni dhe të mësoni që fjala që mbaj për Kryqin nuk është marrëzi dhe skandal, por “fuqia e Perëndisë dhe urtësia e Perëndisë” (Let.I.Pavl.Kointh.1:24).

Përse kjo mburrje?

Mburrja e Pavlit është kryqi.  Por përse është mburrje?  Kësaj pyetjeje i përgjigjet  vetë Pavli.  Tek sakrifica mbi Kryq e Jisu Krishtit, Shën Pavli gjen një burim fuqie mistike, e cila si një tërheqie shpirtërore e shkëputi atë (Pavlin) nga bota e kotë dhe e lidhi me idealet e mëdha dhe të larta të besimit më Krishtin, besim nëpërmjet të cilit jeta ka kuptim.
Kryqi pra burim force!  Dhe këtë eksperience të fuqisë së kryqit Shën Pavli e jetoi dhe vetë personalisht.  Shën  Pavli nëpërmjet fuqisë së kryqit fitoi mbi sundimet e dy perandorive të mëdha të cilat mbizotëronin dhe mbizotërojnë njerëzimin.  Njëri pushtet është ai i botës.  Pushteti tjetër është egoja.

Nëpërmjet tij mundi botën

Shën Pavli e mundi botën!  Por për cilën botë bëhet fjalë?  Për botën e diellit, hënës, yjeve, tokës dhe detit, lumenjve dhe pemëve, kafshëve, njerëzve dhe në përgjithësi të gjitha krijesave të Perëndisë?  Botë janë edhe këto të gjitha, të cilat janë krijuar me kaq rregull, urtësi dhe bukuri.  Por në thënien e mësipërme të Pavlit, ashtu si në të gjitha thëniet e tjera të Shkrimit të Shënjtë, botë quhet tërësia e atyre njerëve të cilët u larguan nga Perëndia, u shkëputën nga qendra e çdo bukurie dhe mirësie, dhe enden në errësirën e mashtrimit dhe mosnjohjes, duke kryer kështu të gjitha mëkatat e neveritshme që të kallin tmerr dhe zhgënjim.  Kjo botë pra mbizotëron në tërë dheun.  Dhe kryetar i kësaj bote është djalli i cili e drejton këtë botë me të gjitha mjetet dhe organet e tij shkatërrimtare – pikërisht për këtë arësye djalli quhet “mbizotërues i tokës” (Let.Pav.Efes. 6:12).  Dhe bota ka metodat e veta frikësuese, ashtu si dhe ato joshëse dhe magjpsëse.  Metodat frikësuese janë ironitë dhe talljet, përqeshjet dhe sharjet, shpifjet dhe dëbimet, si dhe martirizimi (vuajtjet dhe torturat).  Nëpërmjet këtyre metodave bota kërkon të terrorizojë besimtarët, që kështu ata të mohojnë Krishtin.  Ndërsa joshëse janë të gjitha të mirat që ofron bota dhe të cilat perceptohen nëpërmjet shqisave.
Ndikimi i botës mëkatare është tepër i madh.  Edhe në epokën tonë magjepsjet dhe frikësimet e botës janë të rrezikshme.  Por ashtu si Krishti i mundi edhe joshjet edhe frikësimet e botës, kështu edhe Shën Pavli, duke marrë fuqi nga i Kryqëzuari, vuajtet dhe pësimet e të cilit i studion me hollësi, kështu dhe Shën Pavli pra i mundi edhe joshjet edhe gogolët e kësaj bote.  Bota, e cila për ata që janë larg Krishtit është kaq tërheqëse dhe e tmerrshme, për Shën Pavlin është e vdekur.
Nëpërmjet fuqisë së Kryqit, thotë Shën Pavli, bota vdiq dhe nuk ekziston më për të.

Nëpërmjet tij mundi egon

Për Shën Pavlin jo vetëm botës së jashtme iu hoq kryqi dhe nuk ekziston më, por edhe ajo bota tjetër, bota e brendëshme vdiq dhe nuk ekziston më.  Dhe bota e brendëshme nuk është tjetër veçse egoja.
Egoja e njeriut, ashtu siç u zhvillua pas rënies në mëkatë të Adamit dhe Evës, është një ego e tmerrëshme, shkatërrimtare, është një ego kafshërore e dhënë pas kënaqësive trupore, një ego plot të meta, plot ligësi dhe mëkata, të cilat të marra së bashku përbëjnë një pafundëri, një perandori të tmerrëshme, kryetar i së cilës është përsëri satanai.  Provë e fuqisë së madhe të kësaj perandorie është fakti që shumë mbretër dhe perandorë, të cilët pushtuan botën e tërë, më së fundi u pushtuan nga vetë mëkatat e tyre, si p.sh. Aleksandri i Madh i cili në gjendje dehjeje vrau shokun e tij të ngushtë Klitin!
Kjo ego pra kishte folenë e saj edhe brenda Pavlit, si pasardhës i krijesës së parë Adamit.  Por Pavli me fuqinë e kryqit i mundi pasionet e këqia, dhe mëkatat nuk kanë mbi të asnjë fuqi por janë të vdekura.

Vdekje e shënjtë

Doni t’ju përshkruaj një pamje të kësaj vdekjeje të shënjtë?  Shkoni në varrezat.  Gjeni varrin e dikujt i cili ishte i pushtuar nga mëkati i argjendashjes, dhe mbi pllakën e varrit hidhni një sasi të madhe monedash të arta.  Nëse do ishte gjallë, edhe një prej monedhave të arta do t’a “elektrizonte” dhe do të bënte gjithçka për t’a shtënë në dorë.  Por tashmë ai është i vdekur dhe nuk i bën përshtypje floriri dhe argjëndi i gjithë botës.  Më pas vizitoni varrin e dikujt i cili ishte i dhënë pas kënaqësive trupore.  Një fjalë, një vështrim, një buzëqeshje prej një gruaje të pacipë mjaftonte për t’a shtënë në mëkatë.  Por tani edhe sikur ndonjë nga ato gratë e bukura që “tronditin” të gjallët do të qëndronte tek varri i tij ai si i vdekur do të dergjej atje pa lëvizur.  Nëse nuk jini lodhur shkoni dhe vizitoni edhe varre të tjera dhe vendosni mbi ato varre çfarëdo lloj gjëje të dheshme që i tërhiqte kur ishin në këtë botë.  Do të konstatoni edhe atje një apati të plotë, një mos-ndjeshmëri dhe indiferencë të plotë.  Të gjitha këto sende që i deshin dhe i çmonin shumë gjatë jetës në botë, kryesisht gjellët e preferuara, të cilat në lashtësi i vendosnin nëpër varre të afërmit dhe miqtë e të vdekurve, qëndrojnë të paprekura mbi varre dhe bëhen ushqim i punonjësve të varrezave.
E vdekur pra është bota për Shën Pavlin.  Por edhe Pavli është i vdekur për botën.  Vdekje e dyfishtë, vdekje e shënjtë!
Duhet në këtë pikë të jap patjetër një shpjegim me qëllim që të parandaloj ndonjë keqkuptim që mund të lindë.  Vdekja për të cilën bën fjalë Apostoll Pavli në thënien e tij të famshme në letrën drejtuar Galatianëve, nuk ka asnjë lidhje me ‘nirvanën e budistëve’.  Nirvana është shfarrosje e personalitetit njerëzor, sepse përfshin përveç të tjerave edhe vdekjen e çdo gjëje të mirë dhe të bukur që ka natyra njerëzore.  Për Shën Pavlin vdekja ka kuptimin e vdekjes së çdo mëkati, çdo prirjeje dhe tendence drejt mëkatit.  Kjo vdekje është varri, është vdekja e njeriut të vjetër, por njëkohësisht edhe ngjallja e çdo të mire, e çdo të hijshme dhe të bukur.  Vdekje pra do të thotë gremisja e kalibes së qelbur dhe të fëlliqur dhe ngritja mbi gërmadhat e saj e një ndërtese të bukur dhe të shkëlqyer më Krishtin.  Kjo pra është “krijesa e re” (Let.Pav.Galat.6:15).  Është pikërisht ajo që thotë Apostolli në letrën drejtuar Galatianëve “Bashkë me Krishtin u kryqëzova; dhe s’rroj më unë, por rron Krishti tek unë…” (Let.Pav.Galat.2:20).  Domethënë, mëkati tek unë vdiq.  Brenda meje jeton Krishti.  Ato që mendon Krishti mendoj edhe unë.  Ato që ndjen Krishti ndiej edhe unë.  Gjithë të mirat që bën Krishti bëj edhe unë.  Kjo është jeta e re, mënyra e re e jetesës, e cila është e huaj për botën, dhe krejt e kundërt me mënyrën e jetesës të atyre që jetonin dhe akoma jetojnë larg Krishtit.

Kryqi është edhe mburrja e jonë

O vdekje e Shën Pavlit!  O mburrje e Shën Pavlit!  Sa larg jemi nga ky ideal!  Brenda nesh akoma rron bota e ligësive dhe mëkatave, brenda nesh akoma rritet pema e pafrutshme me mijëra degë që e ka emrin “ego”, “njeriu i vjetër” pra (shih Let.Pav.Rom.6:6; Efesianët 4:22; Kolosianët 3:9).  Ndërsa bota e jashtme në të cilën jetojmë, bota e mashtrimit dhe mëkatit, herë duke përdorur metoda joshëse dhe herë duke përdorur metoda frikësimi n’a tërheq në mëkatë e paudhësi.  Të dobët dhe duke lënguar nga mëkati s’kemi fuqi të themi atë që tha Shën Pavli “Bashkë me Krishtin u kryqëzova; dhe s’rroj më unë, por rron Krishti tek unë…”
Ne n’a përshtatet më tepër ajo që tha Shën Avgustini.  Jemi në një oqean të frikshëm dhe të tmerrshëm, me dallgë të tërbuara dhe ku mbytje ndodhin çdo ditë.  Por ashtu si ai që ndodhet në rrezik mbytjeje rrëmben trapin si dru shpëtimtar dhe nëpërmjet tij ia del mbanë të vozitë drejt limanit dhe si përfundim të shpëtojë, kështu edhe ne, duke u ndodhur në rrezik mbytjeje në detin e egër të kësaj bote, le të rrëmbejmë drurin shpëtimtar, d.m.th KRYQIN, dhe duke e shtrënguar atë fort le të kemi brenda nesh sigurinë që do të arrijmë me Hirin e Shënjtë në limanin e jetës dhe lumërisë së përjetëshme.
Po pra, nëpërmjet KRYQIT do të gjejmë forcë dhe fuqi.  Nëpërmjet KYQIT do të vijë shpëtimi.  Ndaj le të jetë KRYQI edhe për ne mburrje.

† Episkop Avgustini
Shkëputur nga libri “KRYQI I NDERUAR – Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ” Botimi I, 1995
Përktheu nga Greqishtja
Aleksandër P. Filip
E Diela III-të Kreshmës, Mars 2010

Këtë përkthim të vogël ia përkushtoj me dashuri të thellë zemre dhe mirënjohje shpirtërore Gjerondit të nderuar, luftëtarit të paeupur dhe shëmbëlltor të Orthodhoksisë, ierarhut të ndriçuar të Kishës së Shënjtë të Krishtit, predikuesit të flaktë dhe të palodhur të fjalës së Zotit, Mitropolitit të Follorinës, Prespës dhe Ordheas, vetë autorit të këtij predikimi (dhe shumë veprave të tjerave) at AVGUSTIN KANTIOTIT.

Paçim të gjithë bekimet dhe uratat e tua Hirësi!

ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΚΑΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας δωρίζει Κοράνιο στόν πρόεδρο του Σουδάν

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ:

«ΘΕΡΜΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ
ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 28/02/2010

Με εγκαρδιότητα και θερμά λόγια αγάπης, υπεδέχθη ο Εξοχ. Πρόεδρος της Σουδανικής Δημοκρατίας κ. OMAR AL-BASHIR την ΑΘΜ τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο Β΄, την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου ε.ε. και ώρα 12η μεσημβρινή.
Ο Εξοχ. κ. Πρόεδρος τον καλωσόρισε. Τον ευχαρίστησε που ήλθε στο Σουδάν… Ακολούθως ο Μακαριώτατος ευχάριστησε τον κ. Πρόεδρο και συγκεκινημένος από την εκδηλούμενη αγάπη του για την Ελλάδα και τους Ελληνες, κατέθεσε κι Εκείνος την αγάπη του προς τον φιλόξενο, καλοκάγαθο και ευγενή Σουδανικό λαό… Προσέφερε δε στον κ. Πρόεδρο ένα  Κοράνιο μετ’ αφιερώσεως προσωπικής και ασημένιο δίσκο με το έμβλημα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας».

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ:

«Υπάρχει επίσης και η λαοπλάνος θρησκεία των Ισμαηλιτών, που διατηρείται μέχρι τώρα και είναι πρόδρομος του Αντιχρίστου. Κατάγεται από τον Ισμαήλ, τον γιο του Αβραάμ που γεννήθηκε από την Άγαρ, γι’ αυτό λέγονται Αγαρηνοί…
Αυτοί λοιπόν μέχρι τα χρόνια του Ηρακλείου ήταν ειδωλολάτρες. Από το χρόνο εκείνο και δώθε ξεφύτρωσε σ’ αυτούς ψευτοπροφήτης που ονομαζόταν Μωάμεθ. Αυτός, αφού διάβασε Παλαιά και Καινή Διαθήκη και αφού συνομίλησε με κάποιον αρειανό μοναχό, δήθεν, ίδρυσε δική του αίρεση.  Και με την πρόφαση ότι ήθελε να οδηγήσει το έθνος σε θεοσέβεια, διέδωσε ότι του στάλθηκε γραφή από τον ουρανό! Αφού λοιπόν χάραξε μερικά γελοία νομοθετήματα στο βιβλίο του (=το Κοράνιο), τους άφησε εντολή να το σέβονται»

(«Περί αιρέσεων», ρα΄, στίχοι 1-15, μετάφραση)

Γ΄ Στάσις Χαιρετισμῶν

Ρητορες …αφωνοι

«῾Ρήτορας πολυφθόγγους ὡς ἰχθύας ἀφώνους ὁρῶμεν ἐπὶ σοί, Θεοτόκε· ἀποροῦσι γὰρ λέγειν τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις καὶ τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριον θαυμάζοντες πιστῶς βοῶμεν…» (Ἀκάθ. ὕμν. Ρ)

Ο Ἀκάθιστος ὕμνος, ἀγαπητοί μου, μοιάζει μὲ μία οἰκοδομή. Δὲν εἶνε ὅπως οἱ ὑλικὲς οἰκοδομὲς ποὺ φθείρονται. Αὐτὸς διατηρεῖ­ται 13 τώρα αἰῶνες, καὶ παραμέ­νει μνημεῖο ἀθάνατο τῆς φυλῆς καὶ τῆς πίστεώς μας.
Οἱ οἰκοδομὲς ἀποτελοῦνται ἀπὸ λίθους καὶ διαιροῦνται σὲ ὀρόφους, δι­αμερίσματα καὶ δωμάτια. Ἡ πνευματικὴ αὐτὴ οἰ­κοδομὴ ἀν­τὶ λίθων χρησιμοποιεῖ λέξεις διαλεγμένες ἀπὸ τὴν ἀθάνατη ἑλληνικὴ γλῶσσα. Ἀποτελεῖ­ται ἀπὸ 4 ὀρόφους ποὺ λέγονται στάσεις, 24 διαμερίσματα (ὅσα καὶ τὰ ψηφία τοῦ ἀλ­φαβήτου μας, 6 σὲ κάθε στάσι) ποὺ λέγον­ται οἶκοι, καὶ 144 δωμά­τια ποὺ εἶνε τὰ «Χαῖρε» (36 σὲ κά­θε στάσι). Τὸ κάθε «Χαῖρε» εἶνε μία ἐπανάληψις τοῦ πρώ­του ἐκείνου «Χαῖρε», ποὺ εἶπε ὁ ἀρ­χάγγελος Γαβριὴλ στὴν Παναγία (Λουκ. 1,28).
Ἀπόψε, ποὺ ἀκούσαμε τὴν Τρίτη (Γ΄) στάσι, θὰ ποῦμε λίγες λέξεις ἐπάνω στὸν οἶκο ποὺ ἀ­ρ­χίζει μὲ τὸ ψηφίο Ρῶ. Ὁ οἶκος αὐτὸς λέει·
«῾Ρήτορας πολυφθόγγους ὡς ἰχθύας ἀφώνους ὁρῶμεν ἐπὶ σοί, Θεοτόκε· ἀποροῦσι γὰρ λέγειν τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις καὶ τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν· …» (Ἀκάθ. ὕμν. Ρ).

* * *

Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά; Ἐδῶ ὁ ποιη­τὴς ὁμιλεῖ περὶ ῥητόρων. Εἶχε πολλοὺς ῥήτο­ρες ὁ ἀρχαῖος κόσμος, ὅπως ἦταν ὁ Κι­κέ­ρων, ὁ Δημοσθένης καὶ ἄλλοι. Καὶ σήμερα ὑ­πάρχουν ῥήτορες, ἰδίως πολιτικοί, ποὺ μιλοῦν ἀ­πὸ τὰ ῥαδιόφωνα, τὶς τηλεοράσεις καὶ τὰ μπαλ­κόνια, σὲ προεκλογικὲς μάλιστα περιόδους.
Οἱ ῥήτορες εἶνε δεινοὶ στὸ λόγο. Μὲ δύνα­­μι παρουσιάζουν τὶς ἰδέες τους, πείθουν τοὺς ἀκροατὰς ἀκόμη καὶ γιὰ ἐσφαλμένες ἀ­πόψεις. Εἰδικὰ οἱ σοφισταὶ «τὸν ἥττονα λόγον κρείττω ἐποίουν», παρουσίαζαν μὲ ἐ­πι­τη­δειότητα τὸ κατώτερο ὡς ἀνώτερο, τὸ ψέμα ὡς ἀλήθεια, τὸ κακὸ ὡς καλό, ἔκαναν τὸ μαῦ­ρο ἄσπρο καὶ τὸ ἄσπρο μαῦρο. Ἦταν «πολύφθογγοι» καὶ μὲ τὴν πολυλογία ἐσκότιζαν τὴν ἀλήθεια, ἐξαπατοῦ­σαν. Ὅλοι ὅμως αὐτοὶ οἱ λαλίστατοι μένουν «ἄ­φωνοι» τώρα ἐμπρὸς στὸ μυστήριο τῆς ὑπερ­αγίας Θεοτόκου. Δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγήσουν πῶς στὸ πρόσωπό της συμβιβάζονται δυὸ ἀντίθετα πράγματα, παρθενία καὶ μητρότης, νὰ εἶνε καὶ παρθένος καὶ μητέρα. Αὐτὰ φυσικῶς καὶ λογικῶς εἶνε ἀσυμβίβαστα. Ὅπου ὑπάρχει παρ­θενία, δὲν ὑπάρχει μητρότης· κι ὅ­που ὑ­πάρ­χει μητρότης, δὲν ὑπάρχει παρ­θενία. Πῶς λοιπὸν αὐτὰ συν­υπάρχουν στὴν Παν­αγία; Δὲν μποροῦν νὰ λύσουν τὸ μυστήριο καὶ σιωποῦν. Μένουν «ἰχθύων ἀφωνότεροι», ὅπως λέμε, πιὸ ἄφωνοι κι ἀπὸ τὰ ψάρια.
Αὐτὰ λέει ὁ οἶκος. Ἀλλὰ ἡ ἀπορία αὐτὴ ἐξ­ακολουθεῖ ν᾽ ἀκούγεται διὰ μέσου τῶν αἰώνων μέχρι σήμερα, ἀπὸ συγχρόνους ὀρθολογι­στὰς καὶ ἀπίστους. Τί εἶν᾽ αὐτά; λένε· πῶς εἶνε δυνα­τὸν μιὰ παρθένος νὰ γεννήσῃ; κι ὅταν μιὰ γυναίκα γεννή­σῃ, πῶς θὰ εἶνε πλέον παρθένος;… Καὶ βάλλουν ἐναντίον τῆς Ἐκ­κλησίας. Ἡ ἀπορία γεννᾶται στὴν καρδιὰ καὶ Χριστια­νῶν ἀκόμα. Ἔρ­χεται ὁ διάβολος καὶ τοὺς λέει· Τί εἶν᾽ αὐτὰ ποὺ σᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία;…
Σ᾽ αὐτὰ τί ἔχουμε ν᾽ ἀπαντήσουμε;

* * *

Ὁ κόσμος, ὅπως εἶπα καὶ ἄλλοτε, εἶνε ὁρα­τὸς καὶ ἀόρατος, φυσικὸς καὶ ὑπερφυσικός. Στὸν ἀόρατο ὑπερφυσικὸ κόσμο ἀνήκει ἡ πίστι μας, τὰ ἱερὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλ᾽ ἆραγε μόνο ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀόρατα ὑ­περφυσικὰ μυστήρια, ὅπως εἶνε π.χ. ὁ Θεός, ἡ ἄλλη ζωή, ἡ ψυχή, οἱ ἄγγελοι, οἱ δαίμονες κ.τ.λ.; Μία σύν­­τομη ἔρευνα ἀποδεικνύει, ὅτι τὸ μυστήριο ὑ­πάρχει καὶ στὸν φυσικὸ κόσμο.
Πάρτε τὰ οὐράνια σώματα. Νά ὁ ἥλιος· μυστήριο μεγάλο. Χιλιάδες τώρα χρόνια φωτίζει. Πῶς δὲν σβήνει; τί καίει; βενζίνα, πετρέλαιο, ξύ­λα, πυρηνικὴ ἐνέργεια; Ἀκόμα ἐρευνοῦν. Θέλετε ἄλλο; Ἂς μᾶς ποῦν, τί εἶνε ἡ παγκόσμιος ἕλξις; Λένε οἱ ἀστρονόμοι, ὅτι εἶνε σὰν μιὰ ἀόρατη κλωστὴ ποὺ ἑνώνει τὰ οὐράνια σώματα· ἀλλὰ τί ἀκριβῶς εἶνε ἡ ἕλξις ἢ τί εἶνε ὁ ἠλεκτρισμός, τί εἶνε ὁ μαγνητισμός, δὲν ἐξ­ηγοῦν. Ἡ ἐπιστήμη περιγράφει τί ὑπάρχει καὶ τί γίνεται, ἀλλὰ δὲν ἐξηγεῖ τὸ πῶς. Βλέπουμε καὶ τοὺς φυσικοὺς σὲ πολλὰ ζητήματα νὰ μένουν «ἰχθύων ἀφωνότεροι»· δὲν ἀπαντοῦν.
Θέλετε ἄλλα μυστήρια; Ἂς δοῦμε τὰ φυτά. Θυμᾶμαι, ὅταν περιώδευα στὴν Εὔβοια, ὅτι συναντήθηκα μ᾽ ἕνα γεωπόνο. Εἶχε σπουδάσει στὸ Βερολῖνο καὶ φερόταν ὑπερήφανα. Ἔ­λεγε συνε­χῶς «ἡ φύσις», «ἡ φύσις»· δὲν ἤ­θελε νὰ πῇ τὴ λέξι «Θεός». Ἡ φύσις ὅμως εἶνε κάτι ἀπρόσωπο, δὲν ἀποδίδει τὴν πραγμα­τικότητα. Κάτι τέτοιοι ἔχουν σβήσει τὴ λέξι Θεὸς ἀπ᾽ τὸ λεξιλόγιό τους, ἐνῷ ὄντως μεγά­λοι ἐ­πι­στήμονες (φυσικοί, μαθηματικοὶ κ.λπ.) ὑποκλείνονται πρὸ τοῦ μεγαλείου τῆς πίστεως. Κουβεντιάζαμε λοιπὸν μ᾽ αὐτὸν ἐκεῖ στὸ δρόμο. ―Ἐγώ, μοῦ λέει, δὲν παραδέχομαι τίποτα. Τοῦ εἶπα τότε ἕνα παράδειγμα, ποὺ τὸ ἀναφέρει ὁ ἱε­ρὸς Χρυσόστομος· ―Κοίταξε τὸ χῶμα, λέει. Ἐπάνω του φυτρώνουν ποικίλα δέντρα· λεμονιές, πορτοκαλιές, ἐλιές, ῥοδακινιές, κλήματα…. Τὸ καθένα μὲ τὴ ῥίζα του ῥουφάει τὸ ἴδιο νερὸ ἀπὸ τὸ ἴδιο χῶμα. Πῶς λοιπόν, ρωτάει ὁ Χρυσόστομος, πῶς τὸ νερὸ γίνεται στὴ λεμονιὰ λεμόνι, στὴν πορτοκαλιὰ πορτοκάλι, στὴν ἐλιὰ λάδι, στὴ ῥοδακινιὰ ῥοδάκινο, στὸ κλῆμα κρασί;… Ὁ γεωπόνος δὲν εἶχε τί νὰ πῇ. Δὲν μπόρεσε οὔτε θὰ μπορέσῃ ἡ ἐπιστήμη νὰ δώσῃ ἐξήγησι στὸ πῶς γίνεται μιὰ πατάτα, πῶς γίνεται μιὰ ῥίζα, πῶς ἕνας μικρὸς σπόρος γίνεται ἕνα πελώριο δέντρο. Ἄντε νὰ ἐξηγήσῃς αὐτὰ τὰ «πῶς».
Θέλεις ἄλλα «πῶς»; Πᾶμε στὰ πουλιά. Βλέπεις τὰ χελιδόνια· διανύουν τεράστιες ἀποστάσεις καὶ ἐπανέρχον­ται στὶς φωλιές τους. Φυσιοδῖφαι, γιὰ νὰ βεβαιωθοῦν, ἔβαλαν δαχτυλίδια στὰ πόδια τῶν πουλιῶν, καὶ τὸ ἑπόμενο ἔτος τὰ εἶδαν νὰ ἐπιστρέφουν στὸ ἴδιο μέρος. Σὲ ποιά σχολὴ ἀεροπορίας φοίτησαν; Στὴ σχολὴ τοῦ Θεοῦ. Καὶ οἱ μὲν ἀεροπόροι χάνουν κάποτε τὸν προσανατολισμό τους, τὰ ἀποδημητικὰ πουλιὰ ὅμως ποτέ. Πῶς βρίσκουν τὴν κατεύθυνσι; πῶς φθάνουν ἐγκαίρως στὸ συγκεκριμένο μέρος;
Ἂς πᾶμε καὶ στὰ ἔντομα. Παρατήρησε τὸ μυρμήγκι· ἔχει ἀσύρμα­το, τὶς δύο κεραῖες του. Μ᾽ αὐτὲς συνεννοεῖται. Πῶς λειτουργοῦν; Παρατήρησε καὶ τὴ μέλισσα· πετάει ἀ­πὸ ἄνθος σὲ ἄνθος, παίρνει τὴ γῦρι καὶ κάνει τὸ μέλι. Πῶς; Πάρε κ᾽ ἐσὺ ὁ ἐπιστήμων γῦρι ἀπὸ τὰ ἄνθη καὶ κάνε μέλι, ἂν μπορῇς.
Εἴδαμε τὰ ἄστρα, τὰ φυτά, τὰ πουλιά, τὰ ἔν­τομα. Τέλος ὁ ἄνθρωπος, τὸ τελειότερο κτίσμα. Πῶς λειτουργεῖ ὁ ὀργανισμός του; πῶς βλέπει, πῶς ἀκούει, πῶς τρέφεται;… Οἱ γιατροὶ ἀ­κόμη σπουδάζουν, περιγράφουν, προσπαθοῦν νὰ ἐξιχνιάσουν μυστήρια ποὺ κρύβει, δὲν μποροῦν ὅμως νὰ ἐξηγήσουν πλήρως. Πῶς λειτουργεῖ τὸ κύτταρο, πῶς γίνεται ἡ πέψις, πῶς οἱ τροφὲς καὶ τὸ νερὸ γίνονται αἷμα στὶς φλέβες, πῶς τὸ αἷμα στὸ μαστὸ τῆς μάνας γίνεται γάλα, πῶς γίνεται σάρκα, ὀστᾶ, νεῦρα; πῶς λειτουργοῦν ὁ ἐγκέφαλος, ἡ καρδιά, τὰ νεφρά;… Χίλια «πῶς» περιμένουν ἀπάντησι.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος ἀπηύθυνε στοὺς ἀπίστους ἑκατὸ ἐρωτήματα, στὰ ὁποῖα δὲν μποροῦσαν ν᾽ ἀπαντήσουν. Ἀπὸ τότε, θὰ πῆτε, ἔχει σημειωθῆ πρόοδος. Ναί, ἀλλ᾽ ὅ­σο ἡ ἐπιστήμη προδεύει, τόσο τὰ προβλήματα πολλαπλασιάζονται. Μέσα σ᾽ ἕνα πετραδάκι π.χ. βρέθηκε κρυμμένη τεραστία δύναμις, ἡ πυρηνικὴ ἐνέργεια. Πῶς ἐξηγεῖται αὐτό;

* * *

Σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ «πῶς», ἀγαπητοί μου, μία εἶνε ἡ ἀπάντησις· ἔτσι ὥρισε ὁ Θεός, καὶ «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. 18,27). Πιστεύεις; Ἂν πιστεύ­ῃς, γιὰ τὸ Θεὸ ὅλα εἶνε δυνατά.
Ὁ Θεὸς λοιπόν, ποὺ ἔκανε ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμάσια μυστήρια, αὐτὸς εἶπε ἡ Παρθένος νὰ γεννήσῃ (βλ. Ἠσ. 7,14). Λῦσε τὰ ἄλλα μυστήρια τῆς φύσεως, ὦ ἄπιστε καὶ ἄθεε, καὶ μετὰ νὰ ζητᾷς ἐξήγησι πῶς ἡ Παρθένος γέννησε. Οἱ ἄπιστοι μένουν ἄφωνοι· ἐμεῖς, καθὼς βλέπου­με τὸ μυστήριο ἁπλωμένο παντοῦ στὸν κόσμο, θαυμάζουμε τὸ Θεὸ σὲ ὅλα τὰ μεγαλεῖα τῶν ἀπείρων ἔργων του καὶ λέμε τὸ ἀλληλού­ϊα. Δόξα τῷ Θεῷ, δόξα τῇ ἁγίᾳ Τριάδι. Ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας τιμοῦμε καὶ ὑμνοῦμε καὶ τὴν Παναγία μας γιὰ τὰ μεγαλεῖα της.
Ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος, ὅπως βλέπουμε, δὲν εἶ­νε ἁπλῶς νὰ τὸν ψάλλουμε. Κάθε οἶκος ἔχει νοήματα οὐράνια. Ἡ Ἐκκλησία μας δὲν εἶνε ἕ­να ψέμα· εἶνε ἀλήθεια, ἡ μόνη ἀλήθεια, ἡ μεγα­λύτερη σοφία. Νὰ μελετοῦμε τὰ ῥήματά της, νὰ ἐγκύπτουμε σ᾽ αὐτὰ καὶ νὰ τὰ ἐξηγοῦμε.
Ὁ δὲ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς διὰ πρεσβει­ῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου νὰ εἶνε πάντα μαζί σας.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης τὴν 16-3-1990 μὲ ἄλλο τίτλο. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 20-3

***********************************************************

Ο ΜΕΓΑΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΜΙΛΗΣΕ…

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

**********************************************************

Είναι κάποιοι άνθρωποι που δεν εννοούν, οι ευλογημένοι, να σιωπήσουν όσα σκαμπίλια και αν δεχτούν. Ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου π. Γεώργιος Τσέτσης λ.χ. δεν εννοεί να σιωπήσει παρόλα τα χαστούκια που δέχεται όποτε ανοίξει το στόμα του.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. ΤΣΕΤΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΚΛΗΤΟ
____________________

Σε πρόσφατο άρθρο του προσπαθεί να απολογηθεί εκ μέρους του Πατριαρχείου για τη διένεξη αναφορικά με το έκκλητο. Περιττόν να αναφέρω ότι το άρθρο του π. Τσέτση διακρίνεται για τη θεολογική του εμβρίθεια, όπως όλα τα δείγματα γραφής της χαρισματικής πέννας του.

ΟΙ ΠΕΡΓΑΜΗΝΕΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ
__________________

Εχει άλλωστε να επιδείξει πολλά μετάλλια που έχει κερδίσει με τον τίμιο ιδρώτα της θεολογικής γραφίδος του. “Πάλαι τε και επ’ εσχάτων”. Μεταξύ άλλων τον παρασημοφόρησαν οι π. Θεόδωρος Ζήσης, Κυρηνείας Παύλος, π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος και πρόσφατα ο πρώην Ερζεγοβίνης Αθανάσιος.

ΟΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ΤΟΥ
_________________

Απαξ και ανοίξει το στοματάκι του ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος τρέχει ο κόσμος να μαζέψει τα σπασμένα. Και δεν τον φτάνουν τα αδιόρθωτα χάλια του δεν εννοεί να συνειδητοποιήσει ότι εκθέτει αντί να βοηθά τους ινστρούκτορές του. Αντί να κρύψει την αμάθεια υπό τη σιωπή του πετάγεται κάθε τρις και δύο και αμολά τους καρπούς της σοφίας του. Επειδή το θέμα έχει χρονίσει ήρθε η ώρα να πούμε στον π. Τσέτση τα πράγματα με το όνομά τους.

ΜΕΓΑΛΕ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΕ…
_______________

“Κοντός ψαλμός αλληλούια”, αιδεσιμολογιότατε Μεγάλε Πρωτοπρεσβύτερε του Οικουμενικού Θρόνου. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ισχυρίζεσαι, ενδιαφέρεται για την κανονική τάξη. Οχι για να κατοχυρώσει προνόμια σε βάρος της Αυτοκεφαλίας της εν Ελλάδι Εκκλησίας. Ωραία λοιπόν! Σε λίγες μέρες ο φάκελλος Μπεζενίτη θα βρίσκεται στα χέρια του Σεπτού Κέντρου της Ορθοδοξίας. Η υποβολή αίτησης αναψηλάφησης της υπόθεσης, εκ μέρους του Μπεζενίτη, είναι δεδομένη. Ας σημειωθεί, εν παρόδω, ότι αλάλαζε “ότι θα προσφύγει στον Οικουμενικό Θρόνο και θα “δικαιωθεί”, μόλις άκουσε την ετυμηγορία του δευτεροβάθμιου συνοδικού δικαστηρίου.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ
______________

Ενας τρόπος υπάρχει για να αποτινάξει το Πατριαρχείο από πάνω του τη ρετσινιά ότι ενεργεί υστερόβουλα. Ας δείξει στην πράξη ότι σέβεται την κανονική τάξη. Ας αποδείξει ότι αυτό που πονά το Πατριαρχείο είναι να ακολουθηθεί η υπό των Ιερών Κανόνων προβλεπόμενη διαδικασία και όχι η νομοθεσία του Ελληνικού κράτους. Αν έτσι είναι τα πράγματα τα θερμά μας συγχαρητήρια στον Παναγιότατο και στον Οικουμενικό Θρόνο για τη μεγάλη τους ευαισθησία για τους Ιερούς Κανόνες. Ας δεχθεί την αίτηση του Μπεζενίτη, λοιπόν, και ας τον καθαιρέσει βάσει των Ιερών Κανόνων. Ετσι θα κλείσει ερμητικά τα στόματα αυτών που λένε ότι κινείται από μικροψυχία και ότι απλά επιδιώκει να διασφαλίσει προνόμια που θίγουν την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ελλάδος.

ΘΑ ΑΠΟΣΤΟΜΩΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ
___________________

Αν το Πατριαρχείο ενεργήσει κατά Θεόν θα κλείσει παράλληλα και τα στόματα όσων ισχυρίζονται ότι ο Παναγιότατος (σε συνεννόηση με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο) θέλει να δικαιώσει τον Μπεζενίτη επειδή εκβιάζεται ή επειδή χρηματίστηκε. Ορισμένοι διατείνονται ότι ο υποτιθέμενος διάλογος της τηλεφωνικής συνδιάλεξης του Παναγιότατου με τον Μακαριότατο αποκαλύπτει, όχι διένεξη μεταξύ τους, αλλά συνωμοσία για να αποκατασταθεί ο Μπεζενίτης στο επισκοπικό αξίωμα. Ο πραγματικός λόγος που διέρρευσε στα ΜΜΕ, εικάζουν, είναι για να δώσει κάλυψη στο Μακαριότατο για τη συνέργεια στην ανομία και παράλληλα για να διακριβώσει τις αντιδράσεις στις προθέσεις των δύο Προκαθημένων.

ΤΙ ΔΕΟΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ;
______________

Ιδού η Ρόδος! Ιδού και το πήδημα! Αντί να σας βάζουν να γράφετε τα περισπούδαστα και θεολογικότατα άρθρα σας, που προκαλούν θυμηδία και ειρωνικά μειδιάματα, πότε για τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς και πότε για τα δικαιώματα του Πατριαρχείου, καλύτερα ας μας δείξουν στην πράξη το σεβασμό που τρέφουν έναντι των Ιερών Κανόνων. Ετσι εκόντες – άκοντες όσοι κατηγορούν ή και συκοφαντούν ίσως το Πατριαρχείο θα αποστομωθούν. Απαξ και διαπαντός!

ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ! ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ
_________________

Επιτέλους πια! Δεν μας φτάνουν τα υπόλοιπα είναι ανάγκη σώνει και καλά να υφιστάμεθα τις περισπούδαστες θεολογικές αναλύσεις του Μεγάλου Πρωτοπρεσβύτερου του Οικουμενικού Θρόνου π. Γεώργιου Τσέτση κάθε φορά που το Πατριαρχείο θέλει να παρανομήσει;

Η φωνη του λαου δεν ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ! Συνεχιζεται η κριτικη του Ν/Σ Ιθαγενειας που διεκοψε το Opengov …

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΑΝ

ΚΑΙ  ΑΠΟΣΥΡΘΗΚΑΝ
http://www.meta-parrisias.gr/index.php?option=com_content&view=category&id=69:–pengovgr—-&Itemid=120&layout=default

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ– ΨΗΦΙΣΤΕ

http://www.meta-parrisias.gr/forum/viewtopic.php?f=1&t=8