Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for Ιούνιος, 2010

Μ’ ενα κειμενο πληρες κακιας, συκοφαντιων και ψεματων απαντα ο Αθ. Γιεφτιτς

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 30th, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Αθανασιος Γιεφτιτς ωρυομενος

(Αναρτίθηκε στο ιστολόγιο thriskeftika.blogspot.com 30/06/2010)

Με ένα κείμενο πλήρες συκοφαντιών, ψεμάτων και σκληρότητας που δημοσιεύει η romfea ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς επιτίθεται κατά πάντων. Από τα δηλητηριώδη βέλη του δεν γλιτώνουν ούτε ο αγωνιστής επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος ούτε ο πρωτοσύγκελός του Συμεών. Τα εξακοντιζόμενα βέλη φτάνουν μέχρι και την Ελλάδα στρεφόμενα εναντίον του π. Θεοδώρου Ζήση.
Ο άλλοτε θαυμαζόμενος υπό πολλών επισκόπων, κληρικών και θεολόγων για την πατερική του θεολογία Αθανάσιος Γιέφτιτς μετατρέπεται τώρα στο σκληρότερο πολέμιο κάθε παραδοσιακού κληρικού και με μένος ωρυομένου λέοντος κατασπαράζει με τους λόγους του όλους όσους μετέχουν στον αντιοικουμενιστικό αγώνα……
Η ευαγγελική και πατερική Αλήθεια πληγώνει τους οικουμενιστές. Το ίδιο και η παρουσία εντός της Εκκλησίας συνεχιστών της πατερικής παραδόσεως, τους οποίους προσπαθούν να «βγάλουν από τη μέση» για να μπορέσουν ανενόχλητοι από πρόσωπα αλλά και τις τύψεις της συνείδησης (αλήθεια απέμεινε σε αυτούς κάτι από ορθόδοξη συνείδηση;) να προχωρήσουν τα οικουμενιστικά τους σχέδια. Με αντικανονικές ενέργειες επιβάλλουν τον αποκλεισμό των παραδοσιακών κληρικών από την ενεργό εκκλησιαστική δράση και τη διαποίμανση του λαού. Δεν αρκούνται όμως μόνο σε αυτό. Ακολούθως κατασυκοφαντούν τον αντιοικουμενιστικό αγώνα φορτώνοντας με ψευδείς κατηγορίες τους μετέχοντες σε αυτόν.

Au. GieftsisΤην οδό αυτή της σκληρής οικουμενιστικής γραμμής ακολουθεί τώρα με υπερβάλλοντα ζήλο ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς. Πρωτεργάτης της αντικανονικής «συνταξιοδοτήσεως» του επισκόπου Αρτεμίου και της κατά πάντα αντικανονικής καθαιρέσεως του πρωτοσυγκέλου Συμεών, δεν ικανοποιείται ούτε με την εξορία του Αρτεμίου που ακολούθησε την «συνταξιοδότησή» του, ούτε με τις φυλακίσεις και τις δικαστικές περιπέτειες στις οποίες κατάφερε να περιπλέξει τον πρωτοσύγκελο Συμεών. Με λόγους σκληρούς έρχεται τώρα να κατασυκοφαντήσει τους δύο κληρικούς φορτώνοντας τους με ψευδείς κατηγορίες. Με συκοφαντίες στρέφεται και εναντίον του π. Θεοδώρου Ζήση, σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια κατασυκοφάντησης ολόκληρου του αντιοικουμενιστικού αγώνος. Λησμονεί όμως (ή ηθελημένα αποσιωπά;) ο επίσκοπος Αθανάσιος ότι στον αντικοικουμενιστικό αγώνα μετέχουν όχι μόνο οι τρεις αυτοί κληρικοί αλλά πλήθος επισκόπων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών. Πολλοί από αυτούς υπέγραψαν την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» αλλά και πολλοί άλλοι που δεν υπέγραψαν αγρυπνούν διαφωνούντες κάθετα τόσο με τη φιλοπαπική στροφή της επισήμου Σερβικής Εκκλησίας όσο και με τις σκληρές διώξεις εναντίον του επισκόπου Αρτεμίου και του π. Συμεών σήμερα και εναντίον του π. Θεοδώρου Ζήση κατά το παρελθόν. Η σκληρή γλώσσα και πρακτική των οικουμενιστών δεν φοβίζει τον πιστό κλήρο και λαό. Αντιθέτως αποκαλύπτει την πνευματική τους κενότητα και οδηγεί σε μεγαλύτερη εγρήγορση τους πιστούς που πορεύονται «επόμενοι τοις αγίοις Πατράσι» και όχι συμμορφούμενοι με τα κελεύσματα του υπηρετούντος τη Νέα Τάξη οικουμενισμού.


commentBe the first!
tags

ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΟΞΑΖΕΙ ΤΩ ΘΕΩ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 27th, 2010 | filed Filed under: ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Θεία Λειτουργία στο μοναστήρι Šišatovac

sisatovac3Την Κυριακή, 27 Ιουνίου 2010  ο συνταξιούχος επίσκοπος Raska και Πρίζρεν του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων Artemije τέλεσε αρχιερατική Θεία Λειτουργία στη νέα κατοικία του (στον τόπος της εξορίας του) – στο μοναστήρι Šišatovac με τον νέο ηγούμενο της Μονής και δύο διακόνους.

«ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΩ ΓΙΑ ΟΛΑ»

Στην Θεία Λειτουργία συμμετείχαν 40 μοναχοί και μοναχές που βρίσκονται έξω από τα μοναστήρια τους και περίπου 300 πιστοί από όλη τη Σερβία.

Στην ομιλία του ο επίσκοπος Artemije ευχαρίστησε τον Θεό για όλες τις δοκιμασίες της ζωής του.

Οι πιστοί απ’ όλα τα σημεία της Σερβίας, που παραβρέθηκαν στην Μονή πήραν μια ένδειξη του μεγαλείο του ανδρός.

εκκλ.Ο επίσκοπος Αρτέμιος είπε στο εκκλησίασμα· «Τώρα είναι η ώρα να πούμε:» Δόξα στο Θεό για όλα αυτά που μας έδωσε ο Θεός και για τους μοναχούς μου και τους ανθρώπους μου στο Κόσοβο και  τα Μετόχια. Για τους διωγμούς μου από το Κοσσυφοπέδιο και από οποιοδήποτε σημείο της γης. Ένας Θεός ξέρει γιατί το επέτρεψε αυτό. Χωρίς αμφιβολία θα είναι κι αυτό για το αιώνιο καλό μας. Ας έχει δόξα ο Θεός, για το δώρο αυτό και τη χάρη Του.

Ο επίσκοπος τελείωσε το κήρυγμα, με τις λέξεις· «δόξα το Θεό για όλους και για όλα»

(Ο λόγος του επισκόπου Αρτέμιο στον τόπο της εξορίας του, μοιάζει με τον τελευταίο λόγο του άγιου Ιωάννου του Χρυσόστομου, όταν εξόριστος και εκείνος οδηγούνταν με τα πόδια στα βάθη της Αρμενίας.

Η ιστορία της Εκκλησίας επαναλαμβάνεται. Οι αληθινοί επίσκοποι διώκονται. Οι φαύλοι επίσκοποι των ημερών μας, «τα εγκολπιοφόρα καθάρματα», δεν διαφέρουν από τους κακούς επιsκόπους της εποχής του Χρυσοστόμου.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε·

  • «Oυδέν δέδοικα ος επισκόπους πλην ενίων», τίποτα δεν φοβήθηκα όπως τους επισκόπους εκτός από ελαχίστους.

  • «…Ο αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος με τα πόδια έφθασε στην Kουκουσό της Aρμενίας. Από εκεί δώσανε  διαταγή να βαδίσει προς τα Kόμανα. Eίχε καταπονηθεί. Hταν παραμονή του Σταυρού. Δεν μπορούσε πλέον να βαδίσει. Σαν τό ώριμο μήλο έπεσε. Tον πήγαν σε ένα μικρό εκκλησάκι του Aγίου Bασιλίσκου. Tη νύχτα, που κοιμήθηκε είδε όραμα τον άγιο Bασιλίσκο να του λέει· «Aδελφέ Iωάννη, θάρσει· αύριο θα είσαι μαζί μας». Tο πρωί ξημέρωνε 14 Σεπτεμβρίου. Σηκώθηκε. Eκανε το σημείο του σταυρού. Kαι μετά, ο άγιος επίσκοπος, το αηδόνι αυτό της Eκκλησίας, ο αθάνατος ιεράρχης Ιωάννης ο Χρυσόστομος, έκλεισε τα μάτια του, με τα λόγια· «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν», δόξα τω Θεό για όλα!» (Απόσπασμα ομιλίας Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στην Κοζάνη 1960)

Μετά τη Θεία Λειτουργία και την ομιλία, όλοι οι πιστοι  με τον επίσκοπο Αρτέμιο,  και τους 40 μοναχούς και μοναχές που παραβρέθηκαν  στην Θεία Λειτουργία συγκεντρώθηκαν στην τραπεζαρία της Μονής. Τραγούδισαν πατριωτικά τραγούδια του Κοσόβου. Δημιουργήθηκε κατανυκτική ατμόσφαιρα και δοξολόγησαν τον Θεό. Έτσι μιά νέα εποχή άνοιξε για τον επίσκοπο Αρτέμιο και για τους ορθοδόξους πιστούς της Σερβίας.

Οι διώκτες του Αρτεμίου νόμισαν ότι απομακρύνοντας τον Ορθόδοξο και αντιοικουμενιστή ιεράρχη Αρτέμιο θα είχαν·

1) Ελεύθερο το πεδίο δράσης, για συμπροσευχές με τους παπικούς και με όλους τους αιρετικούς και θα έτρεχε άφθονο χρήμα στις επισκοπές τους.

2) Ο Πάπας το 2013 θα πήγαινε χωρίς εμπόδια και διαμαρτυρίες στην Σερβία.

3) Το ΝΑΤΟ θα ησύχαζε από έναν επίσκοπο του Κοσόβου που αντιδρούσε στα σχέδιά τους.

15(28)Jun-manastir Vrdnik 075Πίστευαν ότι διώχνοντας τον ηγέτη των Σέρβων του Κοσόβου, θα αλώνιζε ο Πάπας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Σερβίας, αλλά πόσο γελάστηκαν!!! Έκαναν λογαριασμούς χωρίς τον ξενοδόχο. Ο Θεός που ξέρει πάντα από το πικρό να βγάζει γλυκύ και από τους διωγμούς των ορθοδόξων να βγάζει ευεργετήματα, ανέδειξε τον επίσκοπο Αρτέμιο όχι μόνο ηγέτη του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων, αλλά και ολοκλήρου του Ορθόδοξου Σέρβικου λαού.

Άνοξαν λάκκο, με συκοφαντίες και ψεύδη, για να ρίξουν τον επίσκοπο Αρτέμιο, αλλά στο λάκο έπεσαν οι ίδιοι. Τώρα θα πάρουν, όπως λέει ο λαός· «φωτιά τα μπατσιάκια τους». Έχασαν την έξωθεν καλή μαρτυρία και δεν θα τους πιστεύει ο ορθόδοξος λαός, της Σερβίας που σύμφωνα με το Κανονικό δίκαιο είναι φρουρός της Ορθοδοξίας. Αυτοί έπεσαν αλλά ο επίσκοπος Αρτέμιος  έγινε λάβαρο της Ορθοδοξίας και ανεδείχθη αληθινός ποιμένας των ορθοδόξων, όχι μόνο του Κοσσυφοπεδίου  και των μοναχών του, που είναι έτοιμοι να πέσουν και στην φωτία υπερασπιζόμενοι την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, αλλά και όλων των Ορθοδόξων χριστιανών, των απανταχού της γης ευρισκομένων. Η φωτιά που άναψαν οι προδόται αρχιερείς απλώθηκε σ’ ολόκληρη την Σερβία και άρχισαν να συσπειρώνονται οι χριστιανοί, που ως φάλαγγα ιερά θα βάλει φρένο στα προδοτικά σχέδιά τους.

Στις φωτογραφίες βλέπετε κατάμεστους τους ναούς όπου λειτουργεί ο εξόριστος επίσκοπος Αρτέμιος.

Αν τολμήσουν να υποτάξουν φανερά πλέον την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ στον Πάπα θα βρουν μπροστά τους την ιερά αυτή φάλαγκα του Σερβικού λαού, με τους απανταχού γης ορθοδόξους επισκόπους, κληρικούς, μοναχούς και πιστό λαό. Ότι είναι γραμμένα στην ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ του Αγίου Ιωάννου και θα γίνει. Ας ετοιμάζουμε τον εαυτό μας για αγώνες και θυσίες για να μη πέσουμε θύματα της παγκοσμιοποίησης και του Αντιχρίστου και βρεθούμε εκτός της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

commentBe the first!
tags

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 27th, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Η ΤΖΕΝΙΦΕΡ ΛΟΠΕΖ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
========

Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μεταδίδουν ότι η Τζένιφερ Λόπεζ «αποσύρεται» επίσημα από τη συναυλία που είχε προγραμματιστεί σε ευρωπαϊκό έδαφος που βρίσκεται υπό στρατιωτική κατοχή και τονίζει πως ποτέ δεν θα είχε συμφωνήσει να εμφανιστεί αν γνώριζε τις «κρίσιμες περιστάσεις» γύρω από την συγκεκριμένη πολιτική κατάσταση.

Η Λόπεζ είχε προγραμματίσει να εμφανιστεί στην τουρκοκρατούμενη Βόρεια Κύπρο μια περιοχή που ούτε τα Ηνωμένα Έθνη ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος επειδή είχε παράνομα καταληφθεί από τον τουρκικό στρατό το 1974.

Πολλοί Έλληνες και Κύπριοι πολιτικοί εξέφρασαν οργή διότι η Λόπεζ είχε συμφωνήσει να εμφανιστεί σε ξενοδοχείο στα κατεχόμενα στις 24 Ιουλίου. Όμως, αφού έμαθε για την κατάσταση, ακύρωσε την εμφάνισή της και τόνισε πως είναι αρκετά ευαισθητοποιημένη σε τέτοιου είδους θέματα.

Συγχαρητήρια στην κυρία Λόπεζ που είχε την ευαισθησία να αποσύρει την υπογραφή της από τη συμφωνία με ξενοδοχείο του τουρκοκρατούμενου Βορρά όταν έμαθε την ιδιότητα του ψευδοκράτους.

Διερωτούμαι όμως!

Ο κ. Χριστόφιας δεν έπρεπε να έχει τουλάχιστον την ευαισθησία της κυρίας Λόπεζ για το εθνικό μας θέμα; Γιατί δεν απέσυρε την δική του πρόταση για τη “σταθμισμένη ψήφο”, για την παραμονή τουλάχιστον 50,000 εποίκων και για την εναλασσόμενη προεδρία στο υπό εκκόλαψη σχέδιο Ανάν 2;

Περισσότερο “Ελληνίδα” είναι τελικά η κυρία Λόπεζ από το Νεοκύπριο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Χάθηκε εντελώς το φιλότιμο;

Είναι σωστό μια αλλοεθνής τραγουδίστρια να γνοιάζεται περισσότερο για τα εθνικά δίκαια και τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα των Ελλήνων της Κύπρου από τον κ. Χριστόφια;

Ας όψονται όσοι – ζώντες τε και τεθνεώτες – τον έβαλαν στο σβέρκο της Ελληνικής από το λυκαυγές της ιστορίας της Κύπρου για να ασελγήσει στο υπέροχο Ελληνορθόδοξο κάλλος της και για να την ακρωτηριάσει ως πρώτο στάδιο πριν την οριστική της τουρκοποίηση με το δεύτερο υπό εκκόλαψη σχέδιο Ανάν.
4509991

Οι θέσεις του Π. Σαράντη Σαράντου για την «Κάρτα του Πολίτη» (Το κείμενο της επιστολής του προς τον Μ. Αρχ..Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο)

http://orthodox-watch.blogspot.com/2010/07/blog-post_9271.html

Πρόκειται για  ένα κείμενο  σοβαρώτατου πνευματικού προβληματισμού πάνω  στο  μείζονος σωτηριολογικής αλλά και κοινωνικής σημασίας  ζήτημα  της επιβολής  κατοχής και χρήσης  της λεγομένης «Κάρτας του Πολίτη».Πριν  δοθεί  ως επιστολή προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, το κείμενο ετέθη  στη κρίση πλείστων Αγιορειτών Πατέρων ώστε με τις παρατηρήσεις τους και τις συμβουλές τους να  εμπλουτισθεί με τον απαιτούμενο για τις περιστάσεις συναινετικό τους  και ωφέλιμο λόγο.

Αυτό που  θα ευχηθούμε εμείς ως «Ορθόδοξο Παρατηρητήριο» είναι τα λόγια του Οσίου Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου ( που έχουμε  θέσει ως υπότιτλο στο ιστολόγιό μας) μαζί με την αναδημοσιευόμενη επιστολή του Π. Σαράντη  να εισακουσθούν  απο την Ιεραρχία της Εκκλησίας μας ώστε  να νοιώσουν επιτέλους οι πιστοί ότι έχουν  την  στήριξη που ποθούν και ελπίζουν:

(Ο οποιοσδήποτε  χρωματικός ή άλλος τονισμός σημείων του  παρακάτω κειμένου έγινε απο το «Ο.Π»)

Πρόν τόν
Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον
Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμον
Πρόεδρον τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Σεβασμιωτάτους Ἁγίους Ἀρχιερεῖς τῆς Ἱεραρχίας
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
διά τοῦ Σεβασμιωτάτου
Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ
κ. Κυρίλλου.
Μαρούσι 17-6-2010
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι,
Εὐλαβῶς ἀσπάζομαι τήν Δεξιά Σας.
Ἐπιτρέψατέ μου νά Σᾶς ἀπασχολήσω μέ ἕνα θέμα καθόλου ἐλάσσονος σημασίας.
Ἐπειδή ὁ λαός μας μᾶς ἐρωτᾷ, ταπεινῶς φρονῶ, ὅτι πρέπει νά ἀσχοληθοῦμε σοβαρά μέ τό θέμα, πού ἤδη ἄρχισε μέ τόν ΑΜΚΑ καί συνεχίζεται μέ τίς διαδικασίες θέσπισης τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἰσχυρίσθηκε κατά τό πρόσφατο παρελθόν, (23-10-2009 τρίτη συνεδρία ΔΙΣ γιά τό μήνα Ὀκτώβριο)1 ὅτι ἀσχολήθηκε μέ τό θέμα τοῦ ΑΜΚΑ. Ἐξέδωσε ὀλιγόλογη ἀνακοίνωση, ὅτι ὁ ΑΜΚΑ εἶναι ἕνας ἁπλός χρηστικός ἀριθμός καί δέν κινδυνεύει ἡ σωτηρία μας μέ τή λήψη καί τή χρήση τοῦ ἀριθμοῦ αὐτοῦ.
Λίγο νωρίτερα, στίς 17 Ἰουλίου 2009, εἴχαμε γράψει ἀπευθυνόμενοι πρός τήν Ὑμετέρα Μακαριότητα, ὅτι ὁ ΑΜΚΑ καθιερούμενος διά τοῦ Νόμου 3655/2008 ἄρθρο 153, συμφωνεῖ πρός τή νοοτροπία τῆς Συνθήκης Σένγκεν, μᾶς ὑποχρεώνει νά λάβουμε τήν Κάρτα Ὑγείας, ἐνῷ ταυτόχρονα μᾶς ἀπειλεῖ μέ ἀποκλεισμό ἀπό ὅλη τή ζωή καί τίς δραστηριότητές της, ἄν δέν τήν πάρουμε
Παράλληλα εἴχαμε ἀναλύσει τόν τρόπο δημιουργίας τοῦ ΑΜΚΑ ὁ ὁποῖος παραμερίζει τό βαπτιστικό μας, διά Μυστηρίου δεδομένο ὄνομα καί μᾶς ἀριθμοποιεῖ, ἀφοῦ ἡ Νέα Ἐποχή δέν μᾶς ἀναγνωρίζει ὡς πρόσωπα – ποῦ νά τό ξέρει αὐτό – ἀλλά ὡς ἀριθμητικές ἀπρόσωπες μονάδες.
Τώρα πιά, ὅσοι δέν ἔχουμε λάβει καί δέν χρησιμοποιοῦμε τόν ΑΜΚΑ – καί δέν εἴμαστε ἐλάχιστοι- ἀναγκαζόμαστε νά πληρώνουμε τά φάρμακά μας, ἀποκλειόμενοι σταδιακά ἀπ’ ὅλες τίς δυνατότητες ἀσφάλισης, γιά τήν ὁποία ἔχουμε πληρώσει ἄφθονα χρήματα ἐπί σαράντα ὁλόκληρα χρόνια.
Ὅμως οἱ ἐξελίξεις εἶναι ραγδαῖες.
Ἀκούγοντας τόν πρωθυπουργό νά ἀναπτύσσει τίς προγραμματικές του δηλώσεις, ἐκτός ἀπό τήν πρόσκληση τῶν πολιτῶν γιά συμμετοχή στήν προσπάθεια ἐξόδου ἀπό τήν κρίση καί τίς γενικές κατευθύνσεις τῆς κυβέρνησης σέ καίριους τομεῖς τῆς δημόσιας ζωῆς, προσέξαμε τήν ἔμφαση πού ἔδωσε στή χρήση τῆς «ἠλεκτρονικῆς Κάρτας Ὑγείας»  ὡς βασικοῦ «ἐργαλείου» στήν ἐπίτευξη της  «ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης».  Σέ ἑπόμενες συνεντεύξεις του μιλάει γιά τήν ἠλεκτρονική Κάρτα Πολίτη..
Ἰσχυρίζεται ὁ Πρωθυπουργός, ὅτι στήν Κάρτα τοῦ πολίτη, μέ τήν ὁποία θά διασυνδέονται ἠλεκτρονικά ὅλες οἱ ὑπηρεσίες τοῦ Δημοσίου, θά ἐνσωματωθοῦν ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, ἐκλογικός ἀριθμός, διαβατήριο, δίπλωμα ὁδήγησης, κάρτα διέλευσης διοδίων, κάρτα δημότη, ἀλλά καί δεδομένα πού ἔχουν σχέση μέ τήν ὑγεία (ἠλεκτρονικός ἰατρικός φάκελλος), ὥστε ὁ πολίτης νά ἐξυπηρετεῖται παντοῦ καί χωρίς γραφειοκρατία. Ἐπίσης στό μέλλον σχεδιάζεται νά ἐνταχθεῖ καί ἡ ἠλεκτρονική «ὑπογραφή» τῶν πολιτῶν. Σύμφωνα μέ τό χρονοδιάγραμμα, στόχος εἶναι νά ψηφιστεῖ μέσα στό καλοκαίρι καί ἡ «ἔξυπνη κάρτα» καί νά ἐνεργοποιηθεῖ τό 2011, ἐνῷ δέν ἀποκλείεται νά ἐφαρμοσθεῖ νωρίτερα στούς μετανάστες, καθώς ὑπάρχει σχετική εὐρωπαϊκή ὁδηγία.
Ἔχουμε ἀναπτύξει πολλές φορές τή θέση μας, ὅτι δηλαδή τό κύριο μέλημα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» εἶναι ἀκριβῶς ἡ ὁλοκλήρωση τῶν ὑποδομῶν τῆς «ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης».
Φυσικά ἡ εὐρύτατη καί παγκόσμια χρήση αὐτοῦ τοῦ ὅρου, ἀποτελεῖ ἕναν εὐφημισμό καί μία μάσκα ἀφοῦ στήν οὐσία πρόκειται γιά ἠλεκτρονική δικτατορία καί παγκόσμια ἠλεκτρονική τυραννία. Ὁ στόχος εἶναι ἡ ἐλαχιστοποίηση τῶν λαϊκῶν ἀντιδράσεων, τό «νανούρισμα» τῶν συνειδήσεων καί ἡ παιδαγωγία στήν ἐκκοσμίκευση καί τόν ὑλισμό-ἀτο-μισμό.
Ὁ ΑΜΚΑ καί ἡ Κάρτα Κοινωνικῆς Ἀσφάλισης πού θεσμοθέτησε ἡ προηγούμενη κυβέρνηση εἶναι τά ἀπαραίτητα δομικά στοιχεῖα γιά τήν ὀργάνωση τῆς παγκόσμιας «ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης», γιά χάρη τῆς ὁποίας ἡ σημερινή κυβέρνηση ἵδρυσε καί ἀντίστοιχο ὑπουργεῖο. Αὐτό πού διαφαίνεται ἐκ τῶν προγραμματικῶν δηλώσεων τοῦ πρωθυπουργοῦ εἶναι ἡ πρόθεση γιά ἔκδοση μίας νέας κάρτας, ἡ ὁποία, ὅπως ἀνέφερε, θά ὀνομάζεται «ἠλεκτρονική κάρτα ὑγείας» καί θά εἶναι ἀρκούντως ἐξοπλισμένη μέ τέτοια τεχνολογία, ὥστε νά μπορεῖ νά χρησιμοποιεῖται μέ «διαλειτουργικό» τρόπο στά πλαίσια τῆς ὁλοκλήρωσης τῆς «ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης». Εἶναι «ἡλίου φαεινότερον» ὅτι θά εἶναι μία ὑπερκάρτα ἡ ὁποία θά ἀντικαταστήσει ὅλες τίς κάρτες, τά βιβλιάρια, τά διαβατήρια καί τίς ἀστυνομικές ταυτότητες λίαν συντόμως. Τό τελικό ὄνομά της θά εἶναι «ἠλεκτρονική κάρτα τοῦ πολίτη».
Αὐτή ἡ κάρτα τοῦ πολίτη ἀσφαλῶς καί θά κυκλοφορήσει ἀντί τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων.
Ὁ καγκελάριος τῆς Γερμανίας Σρέντερ τό 2000 εἶχε προτείνει τή θέσπιση Κάρτας ἀσφάλισης, ἐφόσον οἱ Ἕλληνες ἀντιδροῦν στήν ἔκδοση ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων. Αὐτό ὅμως εἶναι σαφέστατη προσπάθεια ἐξαπάτησης τοῦ ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος γιά λόγους εὐαίσθητης Ὀρθοδόξης συνείδησης δέν θέλει τήν ἔκδοση καί παραλαβή τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων, καθώς ἐπίσης καρτῶν ἀσφάλισης, ἀφοῦ καί αὐτές ὑποκαθιστοῦν τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες.
Ὁ κύκλος τῆς ἀποπεράτωσης τῆς ἠλεκτρονικῆς φυλακῆς, τά θεμέλια τῆς ὁποίας ἐτέθησαν ἤδη ἀπό τή συνθήκη Σένγκεν ἐδῶ καί χρόνια, ὅπως δείχνουν τά πράγματα κλείνει ἐντός ὀλίγου.
Ἤδη ἡ κυβέρνηση βιάζεται νά μᾶς ἐγκλωβίσει σ’ αὐτήν τήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση δίνοντάς μας πρίν ἀπό τήν κάρτα τοῦ πολίτη μιά ἀκόμη ἠλεκτρονική κάρτα, πού θά μᾶς ….
«διευκολύνει» ὅπως ἰσχυρίζεται, νά μή συγκεντρώνουμε ἀποδείξεις ἀπό τίς διάφορες ἀγορές πού κάνουμε. Ἕνας νέος «μοναδικός κωδικός πελάτη», συνδυασμένος μέ τό ψηφιακό σύστημα ΕΑΝ-13 θά στέλνει τά δεδομένα τῶν ἀγορῶν μας ἠλεκτρονικά στήν ἐφορία μας, γιά νά φορολογηθοῦμε, χωρίς νά εἴμαστε ἀναγκασμένοι νά ζητᾶμε καί νά κουβαλᾶμε ἀποδείξεις στήν ἀρχή τῆς οἰκονομικῆς χρονιᾶς καταθέτοντάς τις μέ τή φορολογική μας δήλωση. Ὅπως ὅμως ἔχει ἀποδειχθεῖ τόσον ὁ τύπος κωδικοποίησης UPC-A, στίς ΗΠΑ καί Καναδᾶ, ὅσο καί ὁ ΕΑΝ-13, στόν ὑπόλοιπο κόσμο, περιέχουν τό δυσώνυμο ἀριθμό 666. Αὐτό ἄλλωστε ἔχει ὁμολογήσει καί ὁ George Laurer κατασκευαστής τοῦ ἤδη παλαιοῦ συστήματος UPC-Α. Στήν κατω��τέρω ἀπεικόνιση κωδικοποίησης ΕΑΝ-13 διακρίνονται ἐμφανῶς καί διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ οἱ 3 μπάρες, ἀρχή-μέση-τέλος, πού καταχωροῦνται στόν ἠλεκτρονικό ὑπολογιστή ὡς 6-6-6.
Κυριότερες ἀπ’ αὐτές εἶναι οἱ τρεῖς μελέτες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου καί ἰδίως ἡ τρίτη ἀπό αὐτές πού φέρει τόν τίτλο «Ὁ γραμμικός κώδικας (BAR CODE) καί ὁ ἀριθμός 666, Μελέτη Γ΄ (23-6-97) Ἰερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου 23 Ἰουνίου 1997». Στή μελέτη αὐτή συνεργάζονται ὁ ἱερομόναχος Λουκᾶς καί ὁ μοναχός Πρόδρομος, διπλωματοῦχος Ἠλεκτρολόγος Μηχανικός. Ὁ π. Πρόδρομος χρησιμοποιεῖ τήν τεχνογνωσία του καί ἄφθονη βιβλιογραφία ξένων ἐρευνητῶν γιά νά τεκμηριώσει τή θέση του. Ἀφοῦ ὁλοκληρώνει ἐναργέστατα τήν ἀπόδειξη τῆς παρουσίας τοῦ 666 στό ΕΑΝ-13, καταλήγει συμπερασματικά καί στά ἐξῆς λίαν ἐνδιαφέροντα:
«Καί μόνη ἡ χρησιμοποίησις τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων εἶναι πολύ ἐπικίνδυνη γιά τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, λόγῳ τῶν τρομακτικῶν δυνατοτήτων τῆς Πληροφορικῆς. Καί στήν περίπτωση ἀκόμη πού δέν θά ὑπάρχει τό 666 στίς ταυτότητες, ἡ παραλαβή τους σημαίνει τήν προσχώρησή μας σέ ἕνα παγκόσμιο ὁλοκληρωτικό σύστημα, τό ὁποῖο δέν ἀντιμετωπίζει τόν ἄνθρωπο ὡς Εἰκόνα Θεοῦ, ἀλλά ὡς «ὑποκείμενο» τῶν δεδομένων (Νόμος 2472/1997), πού σύντομα μπορεῖ νά καταστῇ ἀντικείμενο στά χέρια τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας ἤ καί αὐτοῦ κατόπιν τοῦ Ἀντιχρίστου.
Πολλοί ἀρνοῦνται νά συσχετίσουν, ἀκόμη καί προφανεῖς συμβολισμούς τοῦ 666, ὅπως αὐτούς πού ὑποδεικνύει ἡ παροῦσα μελέτη, μέ τόν ἀριθμό πού σημειώνεται στήν Ἀποκάλυψη, τόν χξς΄. Δέν ἔχουν ὅμως δίκαιο. Διότι ὄχι ἡ ὕπαρξις ἀλλά καί αὐτή ἡ ὑποψία ὅτι κάποιος συμβολισμός τοῦ χξς΄ ἐνδέχεται νά ἔχει ἐμφιλοχωρήσει σέ κάποιο ἀντικείμενο καθοριστικό τῆς ταυτότητος τοῦ προσώπου, εἶναι ἀρκετή νά πείσει τούς Χριστιανούς νά ἀντιδράσουν ἀμέσως καί δυναμικῶς στήν χρησιμοποίηση τοῦ ἀντικειμένου αὐτοῦ (πχ τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητος).
Ἐπιβάλλεται μία τέτοια δυναμική ἀντίδρασις διότι ἡ παραλαβή τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ Ἀντιχρίστου σημαίνει ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καί σύνταξη μέ τόν διάβολο. Αὐτό φαίνεται ἀπό τήν διδασκαλία τῆς Ἀποκαλύψεως (ιδ, 9-11), ἀλλά καί ἀπό τήν πεῖρα τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τούς χρόνους τῶν Μαρτύρων. Οἱ ἅγιοι Μάρτυρες ὄχι μόνο δέν ἠρνοῦντο τόν Χριστό διά λόγου, ἀλλά δέν ἠνείχοντο οὔτε συμβολικῶς νά ἐνεργήσουν κάποια εἰδωλολατρική πράξη, διότι τοῦτο ἐσήμαινε γι’ αὐτούς ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ.

Μᾶλλον γιά πολλούς ἀνάμεσά σας αὐτό τό τσίπ εἶναι κάτι ἀσήμαντο ἀλλά πίσω ἀπό αὐτό τό σύστημα πού καταγράφει τούς ἀνθρώπους καί περιέχει ὅλα τά δεδομένα (πληροφορίες) κρύβεται μία ὁλόκληρη δικτατορία, ἕνα δαιμονικό σχέδιο, μέσῳ τοῦ ὁποίου δέχεσαι νά πουλήσεις τήν ψυχή σου στό διάβολο. Ἡ καταγραφή τῶν ἀνθρώπων, ὅπως κάνουμε μέ τά ζῶᾳ, εἶναι τό πρῶτο βῆμα ἀπό τά μέτρα πού παίρνουν γιά νά ἐλέγχουν ἀπόλυτα τόν ἄνθρωπο».(Anavaseis.blogspot.com)

Ὕστερα ἀπό αὐτές τίς σαφεῖς προτροπές τοῦ ἁγίου Γέροντος Ἰουστίνου ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας στή Συνεδρία τῆς 25-2-2009 πῆρε ἀπόφαση ἀπόλυτα σύμφωνη μέ τίς ὑποδείξεις τοῦ Ἁγίου Γέροντος, θεωρώντας ὅτι γιά λόγους θρησκευτικῆς συνειδήσεως δέν εἶναι ὑποχρεωμένοι οἱ πιστοί νά παραλάβουν τά βιομετρικά διαβατήρια.
Ἀπό τό παρελθόν ὑπῆρχαν πολλές μαρτυρίες, ὅτι ὁ δυσώνυμος ἀριθμός 666 θά ὑπάρχει στίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες ἤ σέ ἀντίστοιχα ὑποκατάστατά τους.
Ἐνδεικτικά καταγράφουμε μαρτυρίες ὑπευθύνων, πού ὁμολογοῦν ὅτι θά ὑπάρχει ὁ κωδικός ἀριθμός 666 στίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες, γιά νά εἶναι ἀναγνώσιμες ἀπό τούς on line ὑπολογιστές τῶν διαφόρων κρατικῶν ὑπηρεσιῶν.
Τό περιοδικό «Ὀρθόδοξη Μαρτυρία» τ. 107 δημοσιεύει μερικές τέτοιες μαρτυρίες πολιτικῶν καί δημοσιογράφων τῆς πατρίδας μας:
Λ. Παπαδήμας (Ὑφυπουργός Ἐσωτερικῶν): Ὁμολόγησε σαφέστατα τή χρήση τοῦ δυσώνυμου ἀριθμοῦ γιά τίς ἀνάγκες τῆς μηχανοργάνωσης: [Antenna-«Ἡ ὥρα τῆς ἀλήθειας» τοῦ κ. Πρετεντέρη (σέ παράθυρο καί ὁ Σεβασμιώτατος Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος) Μάρτιος 1997].
Θεόδωρος Πάγκαλος (Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν) σέ ἐρώτηση τοῦ δημοσιογράφου Ν. Χατζηνικολάου, γιατί δέν ἀλλάζουν τό 666, ἐφ’ ὅσον ἀντιδρᾷ ἡ Ἐκκλησία καί ὁ λαός, ἀπήντησε: Δέν μποροῦμε νά τόν ἀλλάξουμε, διότι ἀλίμονο ἐάν ἐμεῖς περιέλθουμε στή λογική τοῦ νά ἀκοῦμε μιά χούφτα παράξενους ἀνθρώπους. [Mega – «Ἐνώπιος Ἐνωπίῳ» ἀμέσως μετά τήν ἐπικύρωση τῆς Συνθήκης Σένγκεν].
Παῦλος Σαρλῆς (Εὐρωβουλευτής Ν. Δημοκρατίας, ὑπέρμαχος τῆς Συνθήκης Σένγκεν): «Τό 666 θά ἐμπεριέχεται στίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες… Εἶναι ἁπλό γιά τήν ὁποιαδήποτε κυβέρνηση ν’ ἀλλάξει τό ἠλεκτρονικό σύστημα καί νά χρησιμοποιήσει ἕνα ἄλλο σύστημα, τό ὁποῖο δέν θά περιέχει τόν ἀριθμό 666 ἐφόσον αὐτός εἶναι ὁ λόγος τῆς ἀντίδρασης πού ὑπάρχει γενικότερα». [Ἀπογευματινή 15-6-97 σελ. 24].
Ἠλίας Παπαδόπουλος (εἰσηγητής τῆς Συνθήκης Σένγκεν τοῦ ΠΑΣΟΚ) ἀπάντησε στόν ἰσχυρισμό τοῦ ἱερομονάχου Χριστοδούλου ὅτι στίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες διά τῶν ὁποίων θά δοθεῖ ὁ Ε.Κ.Α.Μ. θά ἐμπεριέχεται ὁ 666… : «Θέλω νά παρατηρήσω ὅτι ὁ π. Χριστόδουλος εἶναι πάρα πολύ θετικός στήν συζήτησή του, μοῦ ἀπέδωσε τά πραγματικά γιά ὅ,τι ἀφορᾶ τό 666… εἴμαστε ὅμως στήν ἐποχή τῆς πληροφορικῆς καί δυνατός σάν κράτος εἶναι αὐτός πού ἔχει τίς περισσότερες πληροφορίες, παρά ἐκεῖνος πού ἔχει τούς ἐξοπλισμούς. Εἴμαστε λοιπόν ὑποχρεωμένοι νά μποῦμε στό σύστημα, διότι πρέπει νά δοῦμε καί τί θά γινόταν, ἐάν δέν μπαίναμε». (ΣΚΑΪ Εἰδήσεις 10-6-1997).
Ἰωάννης Λοβέρδος (δημοσιογράφος): «Ὁ ἀριθμός 666 θά βρίσκεται γιά τίς ἀνάγκες τῆς μηχανοργάνωσης στίς νέες ταυτότητες πού προβλέπονται συνεπείᾳ τῆς κύρωσης τῆς Συνθήκης Σένγκεν». Ἐφημερίς «Ἐπενδυτής» Σάββατο 14-6-97).
Γεώργιος Πασχαλίδης ( Ὑπουργός παρά τῷ Πρωθυπουργῷ). Καθησυχάζων τήν ἐπιτροπήν τῶν Ἀρχιερέων πού τόν ἐπεσκέφθησαν διά τό θέμα ἐδήλωσε: «Τό 666 δέν εἶναι κάτι κακό. Εἶναι ἁπλῶς ἕνας ἀριθμός πρίν τό 667 καί μετά τό 665!». (ἐφημερίς «Ἐλευθεροτυπία» 11-6-97)
Χρήστος Νικολαΐδης (Δημοσιογράφος): «… εἰδικοί ἐπιστήμονες τοῦ τομέα προγραμματισμοῦ ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν ἐπισημαίνουν πώς ἡ ἐμφάνιση τοῦ 666 σέ συστήματα πληροφορικῆς εἶναι τυχαία. Συγκεκριμένα ἀναφέρει, ἐμφανίζεται στό γραμμωτό κώδικα, ὄχι ἑνιαῖος, ἀλλά μέ τήν μεταφορική ἐμφάνιση τριῶν στοιχείων 6(ἕξι) στήν ταυτότητα κάθε καταναλωτικοῦ ἀγαθοῦ. Τό σχῆμα πού φέρει τήν ὀνομασία (6) ἀποτελεῖται ἀπό δύο γραμμές, μιά λεπτή καί μία πλατύτερη καί ἐπαναλαμβάνεται στήν ἀρχή, στό μέσον καί στό τέλος τοῦ κωδικοῦ…» (ἐφημερίς Ἀγγελιοφόρος» Τρίτη 17-7-97)
Ἠλίας Παπαδόπουλος (Εἰσηγητής Συνθήκης Σέγκεν). Ἀλίμονο ἐάν μιά εὐνομούμενη πολιτεία ὅπως εἶναι ἡ χώρα μας, ἡ ὁποία δέχεται νά ἀκούγονται ὅλες οἱ φωνές, παρασυρθεῖ καί ἐπηρεασθεῖ ἀπό μία ἐλάχιστη μειοψηφία ἡ
ὁποία θέλει νά μᾶς ἐπιβάλει ἕναν ἀριθμό, ἐπειδή ἔτσι νομίζει (ἐννοώντας τό 777 ἀντί τοῦ 666). (Κρατική Τηλεόραση ΕΤ3 ἐκπομπή «Ἀνιχνεύσεις»).
Γιατί τόσο ἐπίμονα εἶναι κολλημένοι οἱ ἄνθρωποι, ἐπώνυμοι καί μή, τῆς Νέας Ἐποχῆς σ’ αὐτόν τό μοναδικό γι’ αὐτούς, δυσώνυμο γιά μᾶς, ἀριθμό; Ἄν οἱ ὑπολογιστές χρειάζονται τριψήφιο κωδικό ἀριθμό γιά νά λειτουργήσουν καί νά διασυνδέονται διακυβερνητικά, ἐμεῖς ὡς χριστιανοί, ἄν συμφωνούσαμε κατά τά ἄλλα τά τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης, θά προτείναμε 999 ἀριθμούς. Ποῖοι εἶναι οἱ κολλημένοι;
Οἱ χριστιανοί πού ἀντιδροῦν σέ ἕνα καί μόνο ἀριθμό, τόν 666 καί δέχονται τούς 999, ἤ οἱ νεοεποχῖτες πού ἐπιμένουν μόνο στό σατανικό 666 καί δέ δέχονται τήν πλειάδα τῶν 999 ἀριθμῶν;
Τό ἄγριο ἀπάνθρωπο καί μοχθηρό πρόσωπο πάντως τῆς Νέας Ἐποχῆς ἀποκαλύπτεται μέσα σ’ ὅλο τό φάσμα τῆς κατασκευασθείσης κρίσεως.
Πιεζόμαστε ὅλοι οἱ πολῖτες φοβερά στά οἰκονομικά μας, ἐνῷ παράλληλα ἐπικρέμαται ἐπί τῶν κεφαλῶν μας ἡ κάρτα τοῦ Πολίτη. Ἡ Νέα Ἐποχή ἐπισπεύδει τίς διαδικασίες ὥστε τελικά νά γίνει ἀποδεκτό τό σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου…..
Φαίνεται λοιπόν ὅτι καί στήν κάρτα τοῦ πολίτη, ἀλλά καί στό μελλοντικά ἐμφυτεύσιμο στό σῶμά μας τσιπάκι θά ἐμπεριέχεται ὁ δυσώνυμος ἀριθμός τοῦ Ἀντιχρίστου, τό 666 πού θά ἐμφυτευθεῖ στό σῶμα μας.
Ἤδη στίς ΗΠΑ διά νόμου προωθεῖται γιά λόγους ὑγείας πρῶτον ἡ καταγραφή ὅλων τῶν ἰατρικῶν δεδομένων τῶν πολιτῶν καί δεύτερον ἡ ἐμφύτευση μικροτσίπ στό χέρι (Healthcare Bill HR 3200/ pp 1001-1008), γιά τό ὁποῖο ὅμως ὑπάρχουν πολλές ἀντιδράσεις καί οἱ πολῖτες καταφεύγουν στή δικαιοσύνη.
Οἱ τελευταῖες ἐξελίξεις καί ἡ βιασύνη τῆς κυβέρνησης γιά τήν ἐπίσπευση ἀπό 1ης Μαΐου 2010 τῶν λεπτομεριῶν γιά τήν ἔκδοση τῆς κάρτας τοῦ πολίτη, ἐπιβεβαιώνει τίς ὑποψίες μας.
Συγκεκριμένα τήν Τετάρτη 21 Ἀπριλίου τοῦ 2010 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στό Μέγαρο Μαξίμου ἀπό τόν πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, ἀπό ἁρμόδιους ὑπουργούς καθώς ἐπίσης καί γενικούς καί εἰδικούς γραμματεῖς. Ὁ πρωθυπουργός ζήτησε νά ἐπισπευθοῦν ἀπό τήν 1η Μαΐου καί νά ξεκινήσουν οἱ ἐργασίες τῶν ἐπιτροπῶν πού θά ἐξετάσουν:
Τή διαλειτουργικότητα τῶν ἐθνικῶν μητρῴων στοιχείων πολιτῶν.
Τή δημιουργία καταλλήλου νομικοῦ πλαισίου.
Τή δημιουργία καί ἑτοιμότητα τῶν ἀπαραιτήτων ὑποστηρικτικῶν ὑποδομῶν.
Τήν ἐπιλογή τεχνικῶν προδιαγραφῶν πού θά εἶναι σύμφωνες μέ τά εὐρωπαϊκά πρότυπα, ὥστε νά ἐξασφαλίζεται ἡ διαλειτουργικότητα τῆς κάρτας στό πλαίσιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης (διακήρυξη Ὑπουργῶν γιά τήν Ἠλεκτρονική Διακυβέρνηση).
Ἡ ἔκδοση τῶν καρτῶν τοῦ πολίτη θά γίνει σέ δύο φάσεις:
α. ἀπό 18 ἐτῶν καί ἄνω καί
β. ἀπό 12 ἐτῶν ἕως 18.
Ἡ δαπάνη θά καλυφθεῖ ἀπό κοινοτικούς πόρους τοῦ ΕΣΠΑ καί συγκεκριμένα ἀπό τά Ἐπιχειρησιακά Προγράμματα «Διοικητική Μεταρρύθμιση» καί «Ψηφιακή Σύγκλιση». Κάθε πολίτης θά συμμετάσχει στή δαπάνη μέ 5€.
Στό τέλος τέλος ἄς δείξουν οἱ καλοπροαίρετοι ἐκλεγμένοι ἀπό τό λαό μας ὀρθόδοξοι βουλευτές μας καί οἱ ἀρχηγοί τους τήν καλή τους διάθεση πρός τούς συνειδητούς ὀρθοδόξους χριστιανούς, πού σίγουρα θά ἀρνηθοῦν νά πάρουν καί νά χρησιμοποιήσουν τήν ἠλεκτρονική Κάρτα τοῦ Πολίτη.
Γιατί μόνο μιά χούφτα μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, κατευθυνόμενοι μάλιστα ἀπό ὀργάνωση τοῦ ἐξωτερικοῦ μέ σκοτεινούς καί ἀντεθνικούς στόχους, ἐξαιροῦνται ἀπό τήν κυριώτερη ὑποχρέωσή μας, τήν ὑπεράσπιση τῆς πατρίδας;
Τρία ἑκατομμύρια καί πλέον τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀντέδρασαν ἐνυπογράφως γιά τό ἥσσονος σημασίας θέμα, πού ἦταν ἡ ἀπάλειψη τοῦ θρησκεύματος ἀπό τίς ταυτότητες, θέμα ἁπλῆς ἔλλειψης ὁμολογίας. Κατά μείζονα λόγο ἐξεγείρεται ἡ συνείδηση πολλῶν Ὀρθοδόξων μέ τήν κάρτα τοῦ πολίτη πού περιέχει τό 666 καί σημαίνει ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καί συστράτευση μέ τόν Ἀντίχριστο. Θά στερηθοῦν λοιπόν οἱ Ὀρθόδοξοι τό δικαίωμα τῆς ἐπίκλησης λόγων θρησκευτικῆς συνείδησης, καί τῆς δυνατότητας ὁμοίου χα-ρακτηρισμοῦ ὡς ἀντιρρησιῶν συνείδησης; Δέν θά πρέπει νά τούς δοθεῖ μιά ἐναλλακτική, νόμιμη λύση;
Ἐπίσης ἰδιαίτερα προνόμια μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἑλληνική πολιτεία ἀπολαμβάνουν οἱ Μουσουλμάνοι τῆς Θρᾴκης, οἱ Ἑβραῖοι καί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί στήν Ἑλλάδα. Δέν μποροῦν λοιπόν τόσο οἱ Ἕλληνες ἐκπρόσωποί μας στό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο, ὅσο καί οἱ ξένοι νά δείξουν λίγη – ἐλάχιστη ἀνοχή στούς πιστούς Ἕλληνες πού θά ἀρνηθοῦν τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη; Θά ἐξοντωθοῦν μέ τή σιωπηρή συγκατάβαση καί τῶν δικῶν μας καί τῶν ξένων νεοεποχιτῶν;
«Ἤδη ὁ Δικηγορικός Σύλλογος Ἀθηνῶν μέ τίς ἐπιστημονικές του ἐπιτροπές ἐξετάζει τή συμβατότητα τῶν διατάξεων τοῦ Μνημονίου πρός τό Σύνταγμα, τίς εὐρωπαϊκές Συνθῆκες καί τήν ΕΣΔΑ, καί ἄν οἱ περικοπές κοινωνικῶν δικαιωμάτων εἶναι συμβατές μέ τό κοινωνικό κεκτημένο, μέ τή συνταγματική καί ὑπερνομοθετική προστασία, πού θεσπίζονται ἀπό τά κείμενα αὐτά» (ἐφ. Καθημερινή 27-06-2010 σελ 26 Ἄρθρο τοῦ κ. Δημητρίου Χ. Παξινοῦ, Προέδρου Δικηγορικοῦ Συλλόγου Ἀθηνῶν). Στό πλαίσιο τῆς συρρίκνωσις τῶν κοινωνικῶν δικαιωμάτων δέν ἐντάσσονται αὐτονόητα καί οἱ δικοί μας προβληματισμοί γύρω ἀπό τά θέματα πού ἐπεξεργαζόμαστε;
Συμπεράσματα – Προτάσεις
1.
Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δέν θά πρέπει ἁπλᾶ καί μόνο νά παραπέμψει τό θέμα τῆς κάρτας τοῦ πολίτη σέ μιά ἐπιτροπή π.χ. νομοκανονικῶν θεμάτων, γιά νά μᾶς ξαναπεῖ λακωνικά, ὅτι δέν κινδυνεύει ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
2.
Ποτέ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν ἦταν ἀρνητική στή χρήση τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας. Ὅλες οἱ ὑπηρεσίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, τῶν Ἱερῶν Μονῶν καί τῶν Ἐνοριῶν χρησιμοποιοῦν τά ἀγαθά αὐτῆς τῆς τεχνολογίας. Εἴμαστε ὅμως ἐντελῶς ἀντίθετοι στήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση, ὅπως αὐτή ὀργανώνεται σήμερα γιά νά ἐντάξει ὅλους μας, κληρικούς καί λαϊκούς, μοναχούς καί μοναχές στό ἀντίχριστο παγκόσμιο κράτος· ἀντίθετοι στή κατάλυση τοῦ θεοσδότου δώρου τῆς ἐλευθερίας μας.
3.
Ἡ Παγκόσμια Κυβέρνηση δέν ἐπιθυμεῖ νά ἀφήσει τίποτα στήν «τύχη», δηλαδή στά χέρια τοῦ Θεοῦ κατά τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Τό ἀνθρώπινο πρόσωπο ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ θά πρέπει νά ἐξαφανιστεῖ, ὥστε ἀποκομμένος ὁ ἄνθρωπος, ἀναγκαστικά καί ἐθελοντικά ἀπό τή ζωηφόρο βοήθεια καί στήριξη τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ, νά γίνει ἕνας χρήσιμος «χαζοχαρούμενος» στήν παγκόσμια φυλακή καί, ὅταν πεθάνει, ἕνα ἀκόμα κομμάτι κρέας γιά ἀποτέφρωση … Ὁ Ἕλληνας θά σφραγισθεῖ καί θά ἁλυσοδεθεῖ μέ ὅπλα τήν οἰκονομία και τήν ψηφιακή τεχνολογία, ὥστε νά μή κινδυνεύει μελλοντικά τό σύστημα ἀπό τίς «ἀναρχικές» ὀρθόδοξες ἀντιλήψεις.
4.
Ἡ κάρτα τοῦ πολίτη δέν θά εἶναι ἕνας ἁπλός χρηστικός ἀριθμός. Τό ἐμπεριεχόμενο σ’ αὐτήν τσίπ θά ἐξασφαλίζει τή δυνατότητα πρόσβασης σ’ ὅλες τίς δραστηριότητες τῆς κοινωνικῆς ζωῆς.
5.
Χωρίς τόν ΑΜΚΑ, μά κυρίως χωρίς τήν κάρτα ἀσφάλισης ἤ ἐπί τό πληρέστερον χωρίς τήν ἠλεκτρονική κάρτα τοῦ πολίτη, δέ θά μπορεῖ νά ἔχει ὁ πολίτης ἀσφάλιση, δέ θά μπορεῖ νά πληρώνεται, νά πληρώνει καί νά συναλλάσσεται μέ τούς λοιπούς ἀνθρώπους καί τούς διαφόρους φορεῖς· χωρίς αὐτήν δέν θά μπορεῖ πουθενά νά δικαιωθεῖ. Εἶναι προφανέστατη ἡ ὁμοιότητα τῶν συνεπειῶν ὅλων ὅσων ἀρνηθοῦν νά χρησιμοποιήσουν τήν κάρτα τοῦ πολίτη μέ ὅσα λέει ἡ Ἀποκάλυψη στό 13ο κεφάλαιο στίχο 17 γιά ὅσους ἀρνηθοῦν τό σφράγισμα: «… ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἤ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα, τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ».
6.
Ἡ ἠλεκτρονική διακυβέρνηση ἀπό ποιόν ἄρχοντα καί ἀπό ποιά κυβέρνηση θά κατευθύνεται; Ἐφόσον θά εἶναι διακυβέρνηση, ὅπως περιγράφεται καί ἀσκεῖται μέ τά τωρινά δεδομένα, σημαίνει, ὅτι ἐντασσόμαστε (ὑπαγόμαστε) χωρίς νά τό πολυκαταλαβαίνουμε, στήν παγκόσμια κυβέρνηση, πάντως ὄχι στή δική μας Ἑλληνική κυβέρνηση. Σχετικά πρόσφατα ἀκυρώθηκε ἡ ἀξία καί τό νόημα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων. Ἡ Βουλή αὐτοκαταργήθηκε, ἀφοῦ ἔδωσε στόν Ὑπουργό Οἰκονομίας τό δικαίωμα νά ὑπογράφει ὅλες τίς συμβάσεις μέ τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, τό ΔΝΤ κλπ. σχετικά μέ τό δανεισμό τῆς χώρας μας, καί τά σκληρά μέτρα, χωρίς αὐτές οἱ συμβάσεις τοῦ ὑπουργοῦ νά κυρώνονται ἀπό τή Βουλή! Ἁπλῶς, ἀφοῦ ὑπογράφει τίς σχετικές συμφωνίες, θά τίς φέρνει στή Βουλή γιά «ἐνημέρωση καί συζήτηση»!!! Πρόκειται γιά ματαίωση κάθε δημοκρατικῆς ἀρχῆς. Μετά τήν προδοσία τοῦ ἔθνους μας καί τῆς δημοκρατίας ἀσυγκράτητοι ὁρμοῦν στό πιό εὐαίσθητο σημεῖο τῆς συνειδήσεως τοῦ Ἕλληνα, στή θρησκευτική, ὀρθόδοξη συνείδησή του. Ἀπό τή δεκαετία τοῦ ’80 παλεύουν νά ἐπιβάλουν μιά ἀντίχριστη ταυτότητα πού νά συνδυάζει τήν ἀριθμοποίηση τοῦ προσώπου, τήν παρακολούθηση, τό φακέλλωμα καί τόν δυσώνυμο ἀριθμό 666. Συνεχῶς μᾶς ζαλίζουν μέ τόν ΕΚΑΜ πρῶτα, τόν ΑΜΚΑ ὕστερα, τήν Κάρτα Πολίτη καί τόν μοναδικό κωδικό πελάτη τώρα τελευταῖα.
7.
Ἤδη ἔχουμε στίς μέρες μας τήν πρώτη ἁπτή καί κραυγαλέα ἀπόδειξη αὐτῆς τῆς διακυβέρνησης μέσῳ τοῦ Δ.Ν.Τ. Στήν κοινή ὑπουργική ἀπόφαση τῆς 4ης Ἰουνίου 2010 «γιά τήν ἀπογραφή στό δημόσιο τομέα» τό πρῶτο πού λαμβάνεται ὑπ’ ὄψιν εἶναι [οἱ διατάξεις τοῦ ἄρθρου 2 τῆς παραγράφου 1β τοῦ Νόμου 3845/2010 (ΦΕΚ 65Α/10) «Μέτρα γιά τήν ἐφαρμογή τοῦ μηχανισμοῦ στήριξης τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἀπό τά κράτη μέλη τῆς Ζώνης τοῦ εὐρώ καί τό ΔΝΤ»]. Ὅλοι οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι, καθώς καί ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι, οἱ πρεσβύτεροι καί οἱ διάκονοι θά πρέπει νά δώσουμε πολλά εὐαίσθητα προσωπικά δεδομένα γιά νά μποροῦμε νά μισθοδοτούμαστε. Σέ πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ὅλα αὐτά μέσῳ τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης θά εἰσαχθοῦν στήν ἠλεκτρονική κάρτα τοῦ πολίτη, πού θά ὑποχρεωθοῦμε νά πάρουμε γιά νά μισθοδοτούμαστε. Εἶναι δυνατόν νά φτάσουμε σ’ αὐτό τόν εὐτελισμό οἱ κληρικοί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Νά χρησιμοποιοῦμε ἄνετα τήν κάρτα τοῦ Ἀντιχρίστου, μέ τό σύμβολό του, μέ τόν ἀριθμό δηλαδή τοῦ ὀνόματός του;
Ποιός κυβερνάει πλέον τήν Ἑλλάδα; Ποιός θεσμοθετεῖ τούς νόμους; Ἄλλοι διακυβερνοῦν… Ἀπεργάζονται οἱ ἐκλεγμένοι ἀντιπρόσωποί μας ὡς δήμιοι τήν καταστροφή, τήν πτώχευση τῆς χώρας μας, πού ὑπῆρξε ἡ ἐνδοξότερη, πολυπολιτισμικότερη καί δημοκρατικότερη χώρα τῆς οἰκουμένης.
8.
Ποιός ἔδωσε αὐτά τά δικαιώματα καί αὐτές τίς ἁρμοδιότητες στήν παροῦσα κυβέρνηση; Μήπως ἐνδιάμεσα ἔγινε κάποιο δημοψήφισμα γιά νά παραχωρήσει ἡ κυβέρνησή μας ὡς τελείως ἀδέξια τή διακυβέρνηση τῆς πατρίδας μας στούς ξένους;
9.
Ἐφόσον κόβονται μισθοί, συντάξεις, ἐπιδόματα, παροχές, εὐνοϊκοί ὅροι στούς πολύτεκνους καί στούς ἀδύνατους· ἐφόσον σκληραίνουν τά φοροεισπρακτικά μέτρα· ἐφόσον θά κλείσουν ἤ θά συγχωνευθοῦν νοσοκομεῖα· ἐφόσον ἡ ἀσφαλιστική κάλυψη τῶν δῆθεν ἀσφαλισμένων πολιτῶν θά εἶναι πολύ πενιχρά· σέ τί θά μᾶς χρειάζεται ἡ κάρτα ἀσφάλισης ἤ κάρτα τοῦ πολίτη; Οὔτε ἀσφάλιση θά ἔχουμε, οὔτε χρήματα, οὔτε ἐλεύθερη πρόσβαση στήν ἐλεύθερη ἀγορά πραγμάτων καί δραστηριοτήτων.
10.
Ἄρα ὁ πολύ ἐπίμονος στόχος τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης εἶναι νά συγκεντρώνονται ὅλα τά δεδομένα κάθε πολίτη. Μέσῳ τῶν διαφόρων κωδικῶν τοῦ τσίπ θά ἐπικοινωνοῦν ἠλεκτρονικά, δηλαδή ἄμεσα, αὐτόματα, οἱ διάφορες ὑπηρεσίες καί οἱ διάφοροι φορεῖς, οἱ ὁποῖοι θά παίρνουν τά προσωπικά δεδομένα μας στίς τράπεζες δεδομένων καί θά «παρέχουν τίς ἐξυπηρετήσεις» πού θά χρειαζόμαστε λαμβάνοντας ὅσες πληροφορίες χρειάζονται γιά τόν κάθε πολίτη. Τό προφίλ τοῦ κάθε πολίτη, ὅσο καί νά μᾶς διαβεβαιώνουν γιά τό ἀντίθετο, θά μπορεῖ νά εἶναι ἄμεσα προσβάσιμο καί ἀναγνώσιμο καί ἴσως καί ἐπεξεργάσιμο ἀπό οἱονδήποτε, ἱκανό καί ἐπιτήδειο νά ἀναγνώσει καί νά ἐπεξεργαστεῖ τά προσωπικά μας δεδομένα.
11.
Ἐκτός τούτων ὅμως οἱ τεχνοκράτες ἐπιστήμονες ἔχουν παραδεχθεῖ, ὅτι ἐκτός τῆς παθητικῆς λήψεως καί δόσεως δεδομένων, τά τσιπάκια λειτουργοῦν καί δυναμικά. Μποροῦν νά ἐπηρεάσουν τόν κάτοχο τοῦ τσίπ, μά κυρίως τόν ἔχοντα ἐνσωματωμένο τό τσίπ στό χέρι του ἤ στό μέτωπό του. Μποροῦν δηλαδή μέσῳ διαφόρων τρόπων νά μεταφέρουν ἀσθένειες στό σῶμα – προσπαθώντας ἐνδεχομένως, νά μειώσουν τό προσδόκιμο τῆς ζωῆς τῶν ὑπεργήρων ἤ ἴσως καί ἄλλων ἀνθρώπων – ἤ νά ἀλλοιώσουν τή δυνατότητα καί ποιότητα σκέψεων, βούλησης, ἀποφάσεων καί δράσεων τῶν ὑπό χεῖρας αὐτῶν ἀνθρώπων. («Ἡ Εὐθύνη τῆς ἐπιλογῆς μας» σελ.101 κ.ἐξ.)
12.
Τά συστήματα καί τά τσιπάκια μέ τόν bar code τοῦ προτύπου ΕΑΝ- 13 καί UPC-A θά εἶναι πιά τόσο πρωτόγονα καί ξεπερασμένα, πού θά ὠχριοῦν μπροστά στίς δυνατότητες χώρου καί τρόπου δράσης τῶν ἐξελιγμένων ἠλεκτρονικῶν τσίπ, καί δή τῶν ἐνσωματωμένων στό δεξί χέρι ἤ στό μέτωπο τῶν ἀνθρώπων. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου μιλάει μέ μεγάλο ἀποτροπιασμό γιά τό χάραγμα πού ἑκούσια θά δεχθοῦμε ὡς ἄρνηση τῆς εἰς Χριστόν πίστεώς μας.
13.
Συνελόντι εἰπεῖν, ἡ ἠλεκτρονική διακυβέρνηση μᾶς ὑπάγει στό παγκόσμιο ἀντίχριστο κράτος μειώνοντας καί ἐξαφανίζοντας τήν ἔννοια καί τήν ὕπαρξη συγκεκριμένης ἐθνικῆς κυβέρνησης, πού θά ἔχει τελείως ἀποχωρισθεῖ καί ἀποταυτισθεῖ ἀπό τό Χριστό καί τό χριστιανικό τρόπο ζωῆς. Τά πάντα καί οἱ πάντες θά διακυβερνῶνται ἀπό τούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ καί τόν Ἀντίχριστο μέσῳ τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης. Θά παραδώσουμε τούς πιστούς μας σ’ αὐτή τή διακυβέρνηση τοῦ Ἀντιχρίστου πού ὁδηγεῖ κατ’ εὐθεῖαν στήν ἀπώλεια;
14.
«Τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἑστώς ἐν τόπῳ Ἁγίῳ». Αὐτή ἡ παγκόσμια κυβέρνηση θά περιλάβει στούς δαιμονικούς καί ἀντίχριστους κόλπους της καί ὅλες τίς θρησκεῖες μέ σκοπό νά καθυποτάξει ἀκόμα καί τή μοναδική σέ ἀλήθεια ὀρθόδοξη πίστη καί Ἐκκλησία. Πρόσφατο παράδειγμα ἔχουμε τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ρωμαίου Ποντίφηκα στόν πρόεδρο τῶν ΗΠΑ, ὁ ὁποῖος τόν δέχτηκε ὡς ἀρχηγό ὅλων τῶν θρηκειῶν, ἐνῷ δέ δέχτηκε τόν Οἰκου-μενικό Πατριάρχη. Βέβαια δέν μπορεῖ ποτέ νά ὑποτάξει τήν Ὀρθοδοξία, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος διαβεβαίωσε: «πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Πολλοί πάντως «πιστοί» ἤδη ἔχουν τρομοκρατηθεῖ μέ τά οἰκονομικά μέτρα. Πῶς στή συνέχεια θά ἔχουν τή νηφαλιότητα νά ἀξιολογήσουν σωστά τά περί ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης;
15.
Εἶναι γνωστό, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἐπανειλημμένα μιλήσει ξεκάθαρα καί ὁμολογιακά μέ παρεμβάσεις καί Ἐγκυκλίους της πρός τόν πιστό λαό (πχ 2641/98), τόσο ἐναντίον τῆς καταρράκωσης τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τῆς ἐλευθερίας του διά τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων, ὅσο καί κατά τῆς ἀποδοχῆς τῶν ἀντιχρίστων συμβόλων, συγκεκριμένα τοῦ δυσώνυμου 666, πού πιθανότατα αὐτές θά περιέχουν. Ἀλλά θεωροῦμε ὅτι ἐπιβάλλεται νά ἐπαναλάβει ἡ Ἐκκλησία τίς προτροπές της καί μάλιστα ἐντονώτερα καί δυναμικώτερα, πρός συνετισμό τῶν κρατούντων, ἀλλά καί πρός στηριγμό τῶν πιστῶν. Αὐτό ὀφείλει νά γίνει:
α. λόγῳ τῆς ὕπαρξης πολλῶν, ἀκόμα καί ἐντός τῶν κόλπων της, οἱ ὁποῖοι ἀφελῶς ἤ πονηρῶς ἰσχυρίζονται ὅτι, ναί μέν κάποτε ἡ Ἐκκλησία εἶχε ἀντιδράσει, ὅμως τώρα δέν διαφωνεῖ, ἀλλά σιωπηρῶς συμφωνεῖ, ἤ τοῦλάχιστον ἀνέχεται καί οἰκονομεῖ. Δίνουν ἔτσι τήν ἐντύπωση ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι σάν τόν «φοῦρνο τοῦ Χότζα» καί ἔχει τή δουλοπρέπεια νά στρέφεται – ἀκόμα καί σέ θέματα πίστεως – ἀνάλογα πρός τίς ἑκάστοτε πιέσεις ἤ ἀνταλλάγματα.
β. Λόγῳ τῆς ἀκάθεκτης ὁρμῆς καί βίας τῆς Πολιτείας νά ἐπιβάλει μαζικά ὅ,τι ἀπό τό 1986 (πρβλ. νόμο 1599/1986 τοῦ ὑπουργοῦ Κουτσόγιωργα) ἀναγκαζόταν ἀπό τήν στάση τῆς Ἐκκλησίας νά «παγώνει» καί νά ἀναβάλει, ἐκμεταλλευόμενη τώρα τήν οἰκονομική κρίση ἀλλά καί τή σιγή τῆς Ἐκκλησίας.
16.
Ἡ ἠθική, ψυχολογική, πνευματική, σωματική καί οἰκολογική μόλυνση θά εἶναι ἐκτεταμένη καί παγκόσμια. Τό 666, τό πλέον ἐκφραστικό σύμβολο τοῦ Διαβόλου καί τοῦ Ἀντιχρίστου θά ἔχει τή δύναμη – παραχώρηση ἐκ τοῦ Θεοῦ διά τό πληθυνθῆναι τήν ἀνομίαν τῶν ἀνθρώπων – νά μολύνει γῆ καί θάλασσα, βουνά καί πεδιάδες, μαζί μέ ὁλόκληρη τήν παγκόσμια κοινότητα πού θά ἔχει προσκυνήσει τό θηρίο. Καί μόνο αὐτοί πού θά ἀρνηθοῦν νά λάβουν τό χάραγμα θά συνεορτάσουν μέ τό ἐσφαγμένο Ἀρνίο στή Βασιλεία Του, ὅταν θά καταλυθεῖ ἡ τελικά εὔθραυστη παγκόσμια κυριαρχία τοῦ Ἀντιχρίστου.
17.
Πρίν λοιπόν θεσμοθετηθεῖ ἡ ἠλεκτρονική κάρτα τοῦ πολίτη καί μετά ἀπό αὐτήν τό ἐπάρατο χάραγμα, ἡ ὀρθοτομοῦσα τόν Λόγο τῆς Ἀληθείας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἡ Μητέρα καί τροφός μας, δέν πρέπει νά ἀρθρώσει τό λόγο τῆς Ἀληθείας Της καί νά δώσει ὀρθές κατευθύνσεις στά τέκνα της;
Πρῶτος καί ἱκανότατος στήν παγκόσμια διακυβέρνηση θά ἦταν ὁ Κύριός μας ἤ πρίν ἀπό τό πάθος Του ἤ καί μετά ἀπό τό σταυρικό Του μαρτύριο. Θά μποροῦσε, ὅταν περιπαίζοντάς Τον οἱ ἀσεβέστατοι σταυρωτές Του τοῦ ἔλεγαν «εἰ υἱός εἶ τοῦ Θεοῦ, κατάβηθι ἀπό τοῦ σταυροῦ, ἵνα πιστεύσωμεν»(Μτ. κζ΄ 40), νά ἐπιβάλει μιά παγκόσμια διακυβέρνηση, πού νά εἶναι οἱ πάντες πανευτυχεῖς, ἀφοῦ θά διαβεβαιώνονταν ἀτράνταχτα γιά τήν ἀξία Του καί γιά τή «θεϊκή» δύναμή Του.
Ὅμως ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας προτίμησε νά μή φθάσει ἀκόμα καί σ’ αὐτήν τήν ὕψιστη «θεϊκή» θαυματουργία, ἀκριβῶς ἐπειδή τοιουτοτρόπως θά ἀκύρωνε τήν ὑψηλή ποιότητα τῆς ἐκλεκτῆς ἐλευθερίας, πειθαναγκάζοντας ἅπαντας νά τόν ὑπακούουν τυφλά ὡς κουρδισμένα ἀμίλητα καί ἀκούνητα ἀνθρωποειδῆ στρατιωτάκια.
Ἡ παροῦσα ὕπουλα ὑφέρπουσα καί ἁπλουμένη παγκόσμια ἠλεκτρονική διακυβέρνηση εἶναι ἔργο τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἔργο τοῦ Διαβόλου, μέ ἀντίθετη νοοτροπία ἀπό τοῦ Κυρίου μας, μέ τή νοοτροπία ἐπιβολῆς μιᾶς παγκόσμιας ἀσφυκτικῆς δικτατορίας. (Ὅρα πολέμους Σερβίας, Ἀφγανιστάν, Ἰράκ, Παλαιστίνης). Εὐτυχῶς πού μαινομένη ἡ Νέα Ἐποχή καί ἐπειγομένη, ἀποκαλύπτει ἀδέξια καί ἄκομψα τό δολοφονικό πρόσωπό της καί ἄθελά της μᾶς ξυπνάει ἀπό τόν ὕπνο τοῦ εὐδαιμονισμοῦ, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος.
Ἄν, παρ’ ἐλπίδα, ἡ μητέρα διοικοῦσα Ἐκκλησία μας ὀλιγωρήσει καί σιωπήσει στήν παροῦσα πνευματική θεομηνία, τί ἀπάντηση θά δίνουμε στούς πιστούς μας;
Τί θά πῶ στά ὀκτώ σαρκικά μου παιδιά, στά δεκαπέντε ἐγγόνια μου, στούς λοιπούς συγγενεῖς μου, στά πνευματικά μου παιδιά, στούς ἐνορίτες μου, στούς ἀνά τήν πατρίδα μας ἱερεῖς, πρώην μαθητές μου;
Ἀναλογίζομαι, προβληματίζομαι:
Ἄν ἐπώνυμοι καί μή λαϊκοί, εἶναι ἀποφασισμένοι, γιά ὅλους τούς παραπάνω λόγους καί ἐπειδή ἔχουν ἐντονότατο συνειδησιακό πρόβλημα λόγῳ τῆς ἀκεραίας ὀρθοδόξου πίστεώς τους, σέ καμιά περίπτωση νά μή πάρουν τήν ἠλεκτρονική κάρτα τοῦ πολίτη, τότε πῶς εἶναι δυνατόν ἡ ἐλαχιστότητά μου, νά ἀποδεχθεῖ αὐτόν τόν ποταπό δαιμονικό συμβιβασμό;
Δέν εἶναι τεράστια ἡ εὐθύνη μου ὡς πνευματικοῦ πατρός;
Θά ἀναγκασθῶ, καθώς ἐπίσης καί ἄλλοι πνευματικοί πατέρες, πού ἐναγωνίως προσεύχονται, νά ἐνεργήσουμε σύμφωνα μέ τή συνείδησή μας καί τήν ἐσχατολογική διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων σ’ αὐτό τό τόσο λεπτό καί σοβαρό θέμα.
Θερμότατα Σᾶς παρακαλῶ, Μακαριώτατε, καί Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς μή μᾶς ἀφήσετε χωρίς ἀπάντηση.
Μετά τοῦ ἐν Χριστῷ προσήκοντος σεβασμοῦ
ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις
Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
ἐφημ. Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.
Υ.Γ. α. Εὐσεβάστως Σᾶς ἐπισυνάπτουμε:
1. Σοβαρή μελέτη – ἐπιστημονική – τοῦ ἱ. Κελλίου Ἁγίου Νικολάου Μπουραζερίου «Ἡ εὐθύνη τῆς ἐπιλογῆς μας», πρόλογο τοῦ ὁποίου εἶχα τήν τιμή νά προτάξω, γιά νά ἔχετε ἀκόμα πιό πλούσια στοιχεῖα τοῦ παραπάνω θέματος.
2. Ὁ Γραμμικός κώδικας (BAR-CODE) καί ὁ Ἀριθμός 666. (Μελέτη Γ΄ 23-6-1997). (Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου 1997).
3. Este vremea muceniciei. Εἶναι ὁ καιρός τοῦ μαρτυρίου π. Ἰουστίνου Πάρβου. (Ἑλληνική μετάφραση ἀπό Ρουμανικά).
Σελίδα 12 από 12
Υ.Γ. β. Συνεργάστηκαν στή συλλογή τοῦ ὑλικοῦ, στήν ἔρευνα, στήν ἐπεξεργασία, στόν ἐν Χριστῷ πνευματικό συμπροβληματισμό οἱ παρακάτω αἰδεσιμολογιώτατοι πατέρες, εὐγενῶς καί προθύμως προσφερθέντες νά καταθέσουν τή μακρά ποιμαντική ἐμπειρία τους γιά τό παρόν φλέγον θέμα:
π. Ἀθανάσιος Μηνᾶς
π. Ἀθανάσιος Γεραμάνης
π. Ἀναστάσιος Τραϊφόρος
π. Ἀναστάσιος Κοροπούλης
π. Ἀντώνιος Μπουσδέκης
π. Βασίλειος Μουζέλης
π. Βασίλειος Κοκολάκης
π. Γεώργιος Διαμαντόπουλος
π. Εὐθύμιος Μουζακίτης
π. Εὐστάθιος Ἀθανασόπουλος
π. Ἰωάννης Φωτόπουλος
π. Λάμπρος Φωτόπουλος
π. Νικόλαος Πουρσανίδης
π. Σταῦρος Τρικαλιώτης
π. Χαράλαμπος Θεοδόσης
π. Χρῆστος Κατσούλης
Παραπομπές
1 Ἀναφορικά μέ τόν Ἀριθμό Μητρῴου Κοινωνικῆς Ἀσφάλισης (Α.Μ.Κ.Α.) ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἀπεδέχθη τήν εἰσήγηση τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν Ζητημάτων, σύμφωνα μέ τήν ὁποία «ὁ ἀριθμός Α.Μ.Κ.Α. εἶναι ἁπλῶς εἷς ἐπί πλέον χρηστικός ἀριθμός καί ἀπό ὅλα τά μέχρι τοῦδε στοιχεῖα οὐδείς κίνδυνος προκύπτει διά τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν. Εἰς πᾶσαν περίπτωσιν ἡ Ἐκκλησία γρηγορεῖ». (Τρίτη Συνεδρία ΔΙΣ γιά τό μήνα Ὀκτώβριο 23-10-2009)

4509991

Η ευφυής, ορθόδοξη και πατριωτική κίνηση του Αρχιεπίσκοπου Κύπρου να φέρει τον Πάπα στο νησί, έφερε τους πρώτους καρπούς: οι Τουρκοκύπριοι υπολογίζοντες το κύρος  του Πάπα, έκλεισαν άλλη μια Εκκλησία στα κατεχόμενα!!!

Λεόντιος Διονυσίου

«Μια εκκλησία σας φτάνει…»

06/07/2010 | Του Άδωνη Παλληκαρίδη,                  simerini/news/local/283412

Νέα πρόκληση του Αττίλα στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο. Η λεγόμενη αστυνομία του ψευδοκράτους ειδοποίησε την Εκκλησιαστική Επιτροπή και τον οικονόμο Παπαζαχαρία, ότι στο εξής η εκκλησία της Αγίας Τριάδας δεν θα λειτουργείται. «Μια εκκλησία σας φτάνει», είπαν στους εγκλωβισμένους.
Εκφράζονται απ’ όλους φόβοι ότι οι κατακτητές θα σιγήσουν άλλη μια εκκλησία και πολύ πιθανόν να τη μετατρέψουν σε τζαμί ή μουσείο.

http://aktines.blogspot.com/2010/07/blog-post_9352.html

sxed.-2

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ
ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΘΕΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
==================

Δεν έχω πρόθεση να μπλέξω τον καλό αναγνώστη με θεολογικούς, φιλοσοφικούς και επιστημονικούς ορισμούς, ούτε να αναφερθώ στις αθειστικές φιλοσοφικές σχολές της ευρωπαικής διανόησης των Φώυερμπαχ, Μαρξ, Φρόυντ, Νίτσε, κτλ., επειδή η αθεία που συναντούμε στις μέρες μας, κατά το πλείστον, στο περιβάλλον μας, δεν είναι αυτής της μορφής.

Θα σας απασχολήσω με το πρόβλημα της αθείας, όπως το έζησα στο χώρο της παιδείας και της κοινωνίας που κινούμαι. Εχω την ισχυρή πεποίθηση ότι μονάχα αυτά που μαθαίνει κάποιος εμπειρικά έχουν κάποια αξία και όχι κάποιες θεωρίες που ανακαλύπτει τις ώρες της μελέτης ή της περισυλλογής του. Οχι ότι η μελέτη ή η περισυλλογή δεν βοηθούν. Η πρώτη έχει τεράστια σημασία επειδή κωδικοποιεί τις εμπειρίες της συνολικής σοφίας των ανθρώπων και καταγράφει τις υψηλής εμβελείας συλλήψεις των ιδιαίτερα προικισμένων ανθρώπων. Οσο για την περισυλλογή είναι κεφαλαιώδους σημασίας διότι στρέφει τον άνθρωπο προς τον εαυτό του για να αξιολογήσει τις εμπειρίες της εξωτερικής του περιπλάνησης.

Ολες οι πιο πάνω όμως αναγκαιότατες διεργασίες συνιστούν τη θεωρητική κάλυψη των πραγμάτων. Είναι τα “in vitro” εργαστηριακά πειράματα, όπως τα αποκαλούν οι γιατροί, τα οποία αν δεν αποδειχθούν αποτελεσματικά “in vivo”, δηλαδή από τη θεραπευτική τους ιδιότητα στους ασθενείς που τα χρησιμοποιούν, δεν είναι σε τελική ανάλυση τα φάρμακα που χρειαζόμαστε.

Για να διαγνώσουμε το φαινόμενο της αθείας θα χρειαστεί να ξεκαθαρίσουμε τις ακόλουθες πέντε έννοιες:
α) Αγνωστικιστής,
β) Αντίθεος,
γ) Δειστής,
δ) Βιταλιστής, και
ε) Α-Θεος.

Ας πάρουμε τους όρους με τη σειρά.

Ο ΑΓΝΩΣΤΙΚΙΣΤΗΣ
____________

α) Ο “Αγνωστικιστής” είναι ψυχρός, ήρεμος και λογικός στην αντιμετώπιση της αθείας του. Δεν έχει εμφανή εμπάθεια κατά του Θεού και ούτε σαρκάζει τα θεία, αλλά απλώς ομολογεί: – Αγνοώ το Θεό. Δεν Τον συνάντησα ποτέ μου, αλλά παρά το γεγονός ότι οργάνωσα τη ζωή μου ως να μην υπάρχει Θεός, αν τυχόν υπάρχει, είμαι ανοικτός και πρόθυμος για τη μεγάλη αυτή στιγμή. Οι γνήσιοι αγνωστικιστές είναι συνήθως μια ελάχιστη μερίδα ανθρώπων, κάτοχοι ευρείας παιδείας, ισορροπημένες προσωπικότητες και άτομα υψηλού δείκτη νοημοσύνης. Η συζήτηση μαζί τους μπορεί να γίνει σε πολύ νηφάλιους τόνους, αλλά η μεταστροφή τους στην πίστη απαιτεί κυριολεκτικά την άμεση και συγκεκριμένη επέμβαση του Θεού.

Ο ΑΝΤΙΘΕΟΣ
______________

β) Ο “Αντίθεος” είναι αυτός που κατά βάθος πιστεύει (τις περισσότερες φορές πιο πολύ από αυτούς που θεωρούμε πιστούς), αλλά ο οποίος έχει μια πολύ λανθασμένη προσέγγιση στο θέμα της πίστης. Ο “Αντίθεος” συνήθως βρίζει, χλευάζει, βλασφημεί, ειρωνεύεται και τσακώνεται με το Θεό, επειδή έχει κάποια προβλήματα μαζί Του, είτε για κάποια προσωπικά, οικογενειακά, είτε άλλης φύσεως θέματα που τον βασανίζουν. Πρόκειται συνήθως για άνθρωπο που δεν δέχεται να σηκώσει το σταυρό που του έδωσε ο Θεός με υπομονή και καρτερία και γι’ αυτό τηρεί απέναντί Του εχθρική στάση και πεισμώνει σαν μικρό παιδί που κάνει αταξίες και τιμωρείται. Ετσι επειδή είναι χολωμένο δεν δέχεται να πάρει λ..χ.. το παγωτό ή τη σοκολάτα που του προσφέρουν οι γονείς του με αποτέλεσμα να αυτοτιμωρείται για το πείσμα που δείχνει.

Χαρακτηριστικό δείγμα “Αντίθεου” αποτελεί ο παγκοσμίου φήμης νεοέλληνας λογοτέχνης Νίκος Καζαντζάκης την πνευματική παθολογία του οποίου θα ήταν ενδιαφέρον να αναλύσουμε σε προσεχές άρθρο.

Ο «ΔΕΙΣΤΗΣ»
_______________

γ) Ο “Δειστής” (η λέξη παράγεται από τη λατινικό όρο deus, που σημαίνει Θεός) είναι αυτός που πιστεύει ότι υπάρχει Θεός δημιουργός του κόσμου, αλλά ο οποίος δεν ζητά από τα πλάσματά Του να Τον λατρεύσουν και να προσαρμόσουν τη ζωή τους σύμφωνα με το θέλημά Του. Πρόκειται δηλαδή για άνθρωπο που δεν πιστεύει με τη θρησκευτική έννοια του όρου, αλλά γι’ αυτόν που έρχεται να απαντήσει με τη φιλοσοφική αρχή του αιτίου – αιτιατού το ερώτημα της δημιουργίας του κόσμου.

Ο «ΒΙΤΑΛΙΣΤΗΣ»
______________

δ) Ο “Βιταλιστής” (ο όρος ετυμολογείται από το Λατινική λέξη vita που σημαίνει ζωή) είναι εκείνος που πιστεύει ότι η ζωή είναι αυτοσκοπός, διότι έχει μέσα της το “τέλος” (στα αρχαία Ελληνικά ο όρος αυτός σημαίνει το σκοπό), για τον οποίο υπάρχει ο άνθρωπος.

Αναφερόμαστε μ’ άλλα λόγια στην “εντελέχεια”, όπως την ονομάζει ο μεγάλος φιλόσοφος της αρχαιότητας Αριστοτέλης. Το “βιταλιστή” τον συναντούμε πολλές φορές με δειστικές αντιλήψεις. (Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας άλλωστε το ότι για την “εντελέχεια” μίλησε πρώτος ο φιλόσοφος ο οποίος έκανε αναφορά στο “πρώτο κινούν ακίνητο”, δηλαδή ο Αριστοτέλης).

Ο “βιταλιστής” αντιμετωπίζει το θάνατο ως ένα φυσικό γεγονός τον οποίο θεωρεί ως φυσική κατάληξη όλων των ζωντανών οργανισμών και επομένως και της ανθρώπινης ύπαρξης και ως εκ τούτου δεν προσδοκά οποιαδήποτε μορφή ζωής επέκεινα του τάφου. Τέλος,

Ο «Α-ΘΕΟΣ»
____________

ε) Ο “Α – Θεος” (από το “α” το στερητικό και τη λέξη Θεός) είναι αυτός που ζει ως να μην υπάρχει Θεός που προνοεί για τα πλάσματά Του. Ο “Α – Θεος” δεν έχει επίσης καμιά δυσκολία να συμμετέχει στη λατρευτική ζωή της θρησκείας που ανήκει, ούτε να δέχεται θεωρητικά τη δογματική της διδασκαλία. Στην πράξη όμως ζει ως να μην υπάρχει Θεός. Τον επικαλείται μόνο όταν Τον χρειάζεται για να τον βγάλει από τις δύσκολες περιστάσεις της ζωής του. Τον χρησιμοποιεί σαν deus ex machina (από μηχανής Θεό). Μ’ άλλα λόγια ο Θεός του είναι χρήσιμος για να υπηρετεί το ανθρώπινο θέλημα κι όχι ο άνθρωπος το θεικό.

Ο “Α – Θεός” πιστεύει στην ευσπλαχνία αλλά όχι στη δικαιοσύνη του Θεού επειδή του χρειάζεται ένας βολικός Θεός που θα του επιτρέπει να αμαρτάνει ανενόχλητος. Ο “Α-Θεος” φαντάζεται το Θεό σαν ένα καλόβολο, ασπρομάλλη γεροντάκο, ο οποίος, όπως ακριβώς ο παππούς του, δεν του χαλάει κανένα χατίρι.

Γι’ αυτό το λόγο μόλις κάποιο από τα όνειρα, τις επιδιώξεις, την υγεία, την οικονομική και κοινωνική του επιφάνεια την επαγγελματική του σταδιοδρομία ή την οικογενειακή του ευτυχία απειληθούν προστρέχει στο Θεό για να Τον καλέσει να του τα διασφαλίσει.

Ο “Α – Θεος” δεν είναι όμως σε καμιά περίπτωση διατεθειμένος να προσαρμόσει τη ζωή του σύμφωνα με το θεικό θέλημα. Σύμφωνα με τον εύστοχο χαρακτηρισμό του Αγγλικανού επίσκοπου Robinson, φαντάζεται το Θεό “up there” για να κάνει ανενόχλητος “down here” ότι θέλει. Ο Θεός τη δουλειά Του (που συνίσταται στο να υπηρετεί τα πάθη και τις υλικές μας ανάγκες) και εμείς τη δική μας (ότι ο καθένας μας

sxed.-2

Ο ΤΕΝΓΚ ΞΙΑΟ ΠΙΝΓΚ ΚΑΙ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
==================

Ο διάδοχος του Μάο Τσε Τουγκ, Τενγκ Ξιάο Πινγκ, διακρινόταν για τον πραγματισμό του. Εμεινε παροιμιώδης η ρήση του “Δεν έχει σημασία αν η γάτα είναι μαύρη ή άσπρη. Εκείνο που μετρά είναι αν πιάνει ποντίκια.” Με αυτό το απόφθεγμα ήθελε να τονίσει ότι ο στόχος μιας χώρας είναι η ανάπτυξη της οικονομίας της. Δεν έχει σημασία, λοιπόν, αν αυτός μπορεί να επιτευχθεί με το σύστημα της ελεύθερης αγοράς ή της ελεγχόμενης οικονομίας.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ:
__________________
Εφερα στο νου μου αυτή τη ρήση του Κινέζου ηγέτη στη συζήτηση που είχα πρόσφατα με αξιόλογο άνθρωπο που μου μετέφερε πληροφορίες για την ηθική υπόσταση κληρικού. Ο συνομιλητής μου, ένας ευφυής άνθρωπος, έχει μια ιδιότυπη σχέση με την Εκκλησία. Ενώ κοσμοθεωριακά φέρεται να απορρίπτει την πίστη, δεν διακατέχεται από αντιεκκλησιαστικό πνεύμα.
Στη συζήτηση, όμως, που είχαμε, στάθηκε με βαθύ σκεπτικισμό στο θέμα της δυνατότητας του ανθρώπου να ζήσει με αγνότητα. “Δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να μείνει κάποιος μακριά από το σεξ σε όλη του τη ζωή”, με ρώτησε. Του απάντησα ότι με τη χάρη του Θεού η εγκράτεια είναι κατορθωτή.
“Με τη χάρη του Θεού…”, επανέλαβε με ένα τρόπο που εξέφραζε με τον πιο ζωντανό τρόπο το βαθύ σκεπτικισμό του. Ηταν σαν να ήθελε να μου πει. “Τι είναι αυτό; Τρώγεται; Πίνεται; Αγοράζεται; Πουλιέται; Παίζεται στο χρηματιστήριο; Μπορεί κανείς να τη δει; Να την ακούσει; Να την αγγίξει; Να τη λύσει ως αλγεβρική ή τριγωνομετρική εξίσωση; Αποδίδεται με γραφική παράσταση;”

Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
_____________

Η χάρη του Θεού είναι μια απτή πραγματικότητα στη ζωή της Εκκλησίας.
Οι Αγιοι Προφήτες μιλούν στο λαό του Θεού πάντοτε με την εισαγωγική πρόταση “Τάδε λέγει Κύριος…” Ο Μωυσής είδε στο όρος Σινά τη δόξα του Θεού. Ο πατριάρχης Αβραάμ και οι άλλοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης συνομιλούσαν με το Θεό με μια προπτωτική αμεσότητα.
Οι Αγιοι Απόστολοι μας μιλούν για τις προσωπικές τους εμπειρίες. Μας διαβεβαιώνουν “γι’ αυτά που άκουσαν, γι’ αυτά που είδαν τα μάτια τους και γι’ αυτά που ψηλάφησαν τα χέρια τους”. Μ’ άλλα λόγια για θέματα για τα οποία έχουν εντελώς προσωπικά βιώματα.
Οι Αγιοι της Εκκλησίας είδαν την άκτιστη δόξα του Θεού και αυτήν καταγράφουν στην ουράνια διδασκαλία τους. Ο Αγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, στη συνομιλία του με το Μοτοβίλωφ, μας κληροδότησε μια εύγλωττη μαρτυρία του εμπειρικού χαρακτήρα της ορθόδοξης πνευματικής ζωής.
Η Ορθόδοξη θεολογία είναι εμπειρική. Οχι αποκύημα φαντασίας και στοχασμού. Οι Αγιοι “έπαθαν δεν έμαθαν τα Θεία”.

ΞΕΔΙΨΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ;
__________________
Ο Αγιος Γρηγόριος Νύσσης μας προβληματίζει με το ακόλουθο παράδειγμα. Αν ένας διψασμένος ταξιδιώτης που οδοιπορεί στην έρημο φτάσει σε κάποια όαση και σπεύσει προς την πηγή του νερού για να ξεδιψάσει πλην όμως, αντί να πιει νερό, αρχίζει να περιεργάζεται, να αναλύει και να περιγράφει τις ιδιότητες του νερού, θα σβήσει τη δίψα του;

Αυτό παθαίνουν όσοι περιεργάζονται την πίστη με στοχαστική διάθεση αντί να προπαθούν να αποκτήσουν μια προσωπική πνευματική εμπειρία εφαρμόζοντας στη ζωή τους τις εντολές του Ευαγγελίου. Οσοι προσπαθούν να “μάθουν χωρίς να πάθουν” τα θεία. Οσοι πλησιάζουν το μυστήριο του Θεού με την ψευδαίσθηση ότι στο καλάθι της λογικής μπορεί να χωρέσει η θάλασα. Κι όταν, φυσικά, διαπιστώνουν ότι αυτό είναι αδύνατο καταλήγουν στο αφελές συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει χάρη Θεού, κτπ.

Η πίστη είναι προσωπική σχέση και συνάντηση με το Θεό. Η νυμφαγωγία της ψυχής του ανθρώπου προς το Χριστό γίνεται κατά κανόνα μέσω ανθρώπων που Τον γνωρίζουν. Οποιος θέλει να γνωρίσει το Χριστό ζει τη ζωή της Εκκλησίας. Εκεί παρέχεται η χάρη του Θεού κατά το βαθμό της ταπείνωσης, της υπακοής, της συμμετοχής στα μυστήρια της Εκκλησίας και του εν γένει πνευματικού αγώνα του ανθρώπου.

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;
_____________
Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι στο ερώτημα αν είναι δυνατή η εγκράτεια με τη χάρη του Θεού. Ζήτησα πριν δεκαετίες την καθοδήγηση ενός ενάρετου και έμπειρου πνευματικού, του Αρχιμανδρίτη Γεώργιου, Καθηγούμενου της Μονής Γρηγορίου, για να βοηθήσω τα παιδιά του κατηχητικού στον αγώνα τους να ζήσουν με εγκράτεια. – Να τους πεις, μου είπε, να κάνουν υπακοή στον πνευματικό τους, να είναι ταπεινοί και να μην κατακρίνουν κανένα και να διαβάζουν κάθε βράδυ το απόδειπνο με τους “Χαιρετισμούς” της Παναγίας. Δεν θα αργήσουν οι σαρκικές ορμές να κατευνάσουν και να γαληνέψουν. Αν υπάρχουν, όμως, και μερικοί που έχουν υποδουλωθεί για πολλά χρόνια σ’ αυτά τα πάθη ή αν έχουν φύση ιδιαίτερα επιρρεπή σ’ αυτά, ας κάνουν μια μικρή αγρυπνία 4-5 ωρών (που μπορεί να επαναλάβουν όποτε χρειαστεί) στην οποία να λένε με το κομποσχοίνι “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με”, “Κύριε Ιησού Χριστέ θεράπευσέ με” και θα διαπιστώσουν ότι η χάρη του Θεού θα τους επισκιάσει και θα ζήσουν την ευλογία της εγκράτειας.
Πράγματι μετάφερα σε εκατοντάδες έφηβους που τους δίδασκα θρησκευτικά ή τους έκανα κατηχητικό τις οδηγίες του Αγίου Γέροντα και τα αποτελέσματα, σύμφωνα με τη μαρτυρία των ίδιων των παιδιών, υπήρξαν, σχεδόν στην ολότητά τους, κυριολεκτικά εντυπωσιακά.

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΑΡΗ ΠΩΣ Η ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ;
_______________

Πώς είναι δυνατόν η γενετήσια λειτουργία να τιθασεύεται με το ταπεινό φρόνημα και την προσευχή αν δεν υπάρχει η χάρη του Αγίου Θεού;
Αν κάποιοι θεωρούν τις συμβουλές του π. Γεωργίου εξωπραγματικές γιατί δεν τις δοκιμάζουν πριν τις απορρίψουν;
Ο Τενγκ Ξιάο Πινγκ μας συνθλίβει με τον πραγματισμό του. “ – Αν η γάτα πιάνει ποντίκια”, λέει, πάει να πει ότι κάνει καλή δουλειά!
Αφού ζητούν αποδείξεις ας ακούσουν την προτροπή του Ευαγγελίου. “Ερχου και ίδε”.
Προσωπική εμπειρία και γεύση δεν ζητούν;
Αυτήν ακριβώς τους προσφέρει η Ορθόδοξη Εκκλησία!

sxed.-2

«Τι να ζητησω απο το Θεο»

(Έκθεση απὸ μαθητή του δημοτικού)

tv43«Θεέ μου, ἀπόψε σοῦ ζητάω κάτι ποὺ τὸ θέλω πάρα πολύ. Θέλω νὰ μὲ κάνεις τηλεόραση! Θέλω νὰ πάρω τὴ θέση τῆς τηλεόρασης ποὺ εἶναι στὸ σπίτι μου. Νὰ ἔχω τὸ δικό μου χῶρο. Νὰ ἔχω τὴν οἰκογένειά μου γύρω ἀπὸ ἐμένα. Νὰ μὲ παίρνουν στὰ σοβαρὰ ὅταν μιλάω. Θέλω νὰ εἶμαι τὸ κέντρο τῆς προσοχῆς καὶ νὰ μὲ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι χωρὶς διακοπὲς ἢ ἐρωτήσεις. Θέλω νὰ ἔχω τὴν ἴδια φροντίδα ποὺ ἔχει ἡ τηλεόραση ὅταν δὲν λειτουργεῖ. Ὅταν εἶμαι τηλεόραση, θἄχω τὴν παρέα τοῦ πατέρα μου ὅταν ἔρχεται σπίτι ἀπὸ τὴ δουλειά, ἀκόμα κι ἂν εἶναι κουρασμένος. Καὶ θέλω τὴ μαμά μου νὰ μὲ θέλει ὅταν εἶναι λυπημένη καὶ στενοχωρημένη, ἀντί νὰ μὲ ἀγνοεῖ… Θέλω τ΄ ἀδέλφια μου νὰ μαλώνουν γιὰ τὸ ποιὸς θὰ περνάει ὧρες μαζί μου. Θέλω νὰ νοιώθω ὅτι ἡ οἰκογένειά μου ἀφήνει τὰ πάντα στὴν ἄκρη, πότε – πότε, μόνο γιὰ νὰ περάσει λίγο χρόνο μὲ μένα. Καὶ τὸ τελευταῖο, κάνε με ἔτσι ὥστε νὰ τοὺς κάνω ὅλους εὐτυχισμένους καὶ χαρούμενους.

Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο νὰ γίνω σὰν μιὰ τηλεόραση!»

Τὴ δασκάλα ποὺ τὴν διάβασε (καθὼς βαθμολογοῦσε) τὴν ἔκανε νὰ κλάψει. Ὁ σύζυγός της ποὺ μόλις εἶχε μπεῖ στὸ σπίτι, τὴ ρώτησε: «τὶ συμβαίνει;» Αὐτὴ ἀπάντησε: «Διάβασε αὐτὴ τὴν ἔκθεση, τὴν ἔχει γράψει ἕνας μαθητής μου». Ὁ σύζυγος εἶπε: «Τὸ καημένο τὸ παιδί. Τὶ ἀδιάφοροι γονεῖς εἶναι αὐτοί!» Τότε αὐτὴ τὸν κοίταξε καὶ εἶπε: «Αὐτὴ ἡ ἔκθεση εἶναι τοῦ γιοῦ μας!..»

sxed.-2

Η ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΡΟΓΥΝΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Θα ήταν πραγματικά παράλειψη αν ολοκληρώναμε την αναίρεση των αστοχων δηλώσεων του κ. Νίκου Νικολαίδη Καθηγητή της Πατρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντή των Μητροπόλεων Εκκλησιαστικής Διακονίας των Μητροπόλεων Ταμασού και Κύκκου στην συνέντευξη που έδωσε στο ΡΙΚ 3 αναφορικά με τις διαφορές Ορθοδοξίας και Παπισμού χωρίς να αναφερθούμε στις περι σχέσεων του αντρογύνου απόψεις που εξέθεσε.

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΥ
_____________

Είδαμε σε προηγούμενα άρθρα τις ατυχέστατες δηλώσεις του κ. Καθηγητού αναφορικά με την επίσκεψη του Πάπα και τις διαφορές Ορθοδόξων και Παπικών. Η όλη του προπάθεια αποσκοπούσε να δικαιολογήσει την Παπική επίσκεψη και να οριοθετήσει τις διαφορές Ορθοδοξίας και Παπισμού μέ τρόπο ώστε να δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχουν μεν διαφορές αλλά δεν είναι πολλές ή μεγάλες και σε κάθε περίπτωση ΟΛΟΙ οι ορθόδοξοι αντιπρόσωποι πηγαίνουν στους διαλόγους για να ομολογήσουν την αλήθεια της Ορθοδοξίας!!! Η παρουσία δηλαδή του κ. Νικολαίδη στην εκπομπή εξυπηρετούσε καθαρά προπαγανδιστικούς σκοπούς. Προηγήθηκε η παρέμβαση στα Κυπριακά ΜΜΕ του γνωστού νεωτεριστή και Οικουμενιστή θεολόγου κ. Ανδρέα Πιστσιλλίδη η οποία, ως εικός, δημιούργησε πολλές και δικαιολογημένες αντιδράσεις. Γι’ αυτό ο κ. Νικολαίδης ανέλαβε να παίξει πιο επιδέξια το ρόλο του κ. Πιτσιλλίδη ως προπαγανδιστή της επίσκεψης του Πάπα.

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΣΤΟΥΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΓΑΜΟΥ
_________________

Δείξαμε με σειρά άρθρων που δημοσιεύσαμε πρόσφατα ότι οι θέσεις του κ. Νικολαίδη υπήρξαν ατυχέστατες και προπαγανδιστικές. Ο καταπέλτης, όμως, εναντίον των θέσεων του κ. Νικολαίδη προσφέρθηκε από τους ίδιους τους Παπικούς οι οποίοι απροκάλυπτα μόλις χθες ομολόγησαν δημόσια ότι ορισμένοι ορθόδοξοι αντιπρόσωποι (Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας και Μεσσηνίας Χρυσόστομος), όχι μόνον δεν ομολογούν την Ορθοδοξία στους διαλόγους αλλά ορισμένοι από αυτούς είναι οι άνθρωποι μέσω των οποίων προωθούν την εκκλησιολογία της Β΄Βατικάνειας Συνόδου ως πρότυπο για την ένωση Ορθοδοξίας και Παπισμού!!! Ισχυρότερο κόλαφο εναντίον του κίβδηλου πιστοποιητικού Ορθοδοξίας που έσπευσε αυτοβούλως ο κ. Νικολαίδης να δώσει σε ΟΛΟΥΣ τους ορθόδοξους εκπροσώπους στο διάλογο δεν μπορούσε να υπάρξει αφού τόσο κυνικά οι Παπικοί αποκαλύπτουν το ακριβώς αντίθετο από ότι ο ίδιος ισχυρίζεται.

Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ κ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ
_______________

Ας σημειωθεί μάλιστα ότι ο Οικουμενιστής, Νεοβαρλααμίτης και νεωτεριστής Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος τυγχάνει συνάδελφος του κ. Νικολαίδη στη Θεολογική Σχολή Αθηνών και γι’ αυτό είναι αδύνατο να μη γνώριζε τις συγκρητιστικές, νεωτεριστικές, οικουμενιστικές και μειοδοτικές για την αλήθεια της Εκκλησίας απόψεις του Σεβαμότατου. Παρόλα αυτά επειδή ο σκοπός του στην εκπομπή ήταν να συσκοτίσει την αλήθεια και να παραπλανήσει τους πιστούς για να δικαιολογήσει την παπική επίσκεψη δεν δίστασε να δώσει πιστοποιητικό Ορθοδοξίας στο Μεσσηνίας ο οποίος στη Σύνοδο της Ιεραρχίας είπε ότι η “Εκκλησία είναι διαιρεμένη” και ο οποίος πήρε δημόσια τα εύσημα των Παπικών επειδή προωθεί την παπική εκκλησιολογία ως πρότυπο ενώσεως Παπισμού και Ορθοδοξίας!!!

ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑ
______________

Πέραν όμως αυτών – και πολλών άλλων – αστοχιών του κ. Νικολαίδη για πολλά θέματα πρέπει να πούμε λίγα λόγια για τις απόψεις του για το θέμα της τεκνογονίας επειδή ισχυρίστηκε ότι το θέμα της πολυτεκνίας και των σχέσεων του αντρογύνου στο γάμο το συζητά ο καθένας με τον πνευματικό του.

Οντως! Πολύ “βολική” απάντηση για να δικαιολογηθεί η αποφυγή τεκνογονίας και να αυτονομηθεί η συζυγική ζωή από το νόμο του Ευαγγελίου! Αλλά μήπως το θέμα της νηστείας δεν το συζητά ο καθένας με τον πνευματικό του; Το ίδιο και της προσευχής που κάνει καθ’ εκάστην! Και της φιλανθρωπίας το ίδιο. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί ούτε το “αδιαλείπτως προσεύχεσθε”, ούτε τις νηστείες της Εκκλησίας, ούτε την ανάγκη ο άνθρωπος να μη συνάγει πλούτο “όπου ούτε σης και βρώσις αφανίζει και κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι”, ούτε τη διδασκαλία της Εκκλησίας ότι οι σαρκικές σχέσεις ευλογούνται στο γάμο με σκοπό την τεκνογονία.

ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
____________

Ασφαλώς και οι πνευματικοί εφαρμόζουν – και πρέπει να εφαρμόζουν – “οικονομία” στο εξομολογητήριο, αφού ο σκοπός της Εκκλησίας είναι να διαχειρίζεται – να “οικονομεί” – τη σωτηρία των ανθρώπων.

Γι’ αυτό άλλωστε και η συλλογή των Ιερών Κανόνων ονομάζεται “Πηδάλιον”, δηλαδή τιμόνι, για να μπορούν οι πνευματικοί να το στρίβουν δεξιά και αριστερά για να βοηθούν τους πιστούς να αποφεύγουν τους υφάλους και τους σκοπέλους της πνευματικής οδοιπορίας.

Η “οικονομία” όμως δόθηκε για τη σωτηρία. “Οικονομητέον ένθα ου παρανομητέον” μας διδάσκει ο Αγιος Νικόλαος ο Μυστικός. Χρησιμοποιείται ως όπλο για να καθαιρεθούν τα οχυρώματα του Διαβόλου. Οι πνευματικοί “οικονομούν” τον άνθρωπο για να τον βοηθήσουν να φτάσει στο ήθος της Εκκλησίας. Δεν χρησιμοποιούν την “οικονομία” για να κατεβάσουν τους Κανόνες (δηλαδή τα μέτρα) στο επίπεδο του πεπτωκότος ανθρώπου αλλά για να ανεβάσουν τον άνθρωπο στο ύψος του Κανόνα (του μέτρου) που έθεσε ο Θεός και νομολόγησαν οι Αγιοι Πατέρες στις Οικουμενικές συνόδους και στα θεόσοφά τους συγγράμματα.

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ
______________

Αλλά πέραν της άστοχης θεολογικά απάντησης του κ. Νικολαίδη αναφορικά με το θέμα πρέπει να επισημανθεί ότι στην Κύπρο, δυστυχώς, ως μη όφειλε, την τελευταία περίπου εικοσιπενταετία εφαρμόζεται και κηρύττεται μια αντιευαγγελική πρακτική από πολλούς κληρικούς οι οποίοι αναίρεσαν το νόμο του Θεού και τον αντικατέστησαν με εντάλματα ανθρώπων. Διδάσκουν την απόλυτη ελευθερία στις σχέσεις του αντρογύνου και έχουν την αναισχυντία μάλιστα να επικαλούνται τον “Γέροντα” τους ως αυθεντία που υπέρκειται της πατερικής διδασκαλίας!!!

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ κ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ
_______________

Για την αντιευαγγελική αυτή τάση θα αναφερθούμε, συν Θεώ, στο μέλλον. Δεν μπορώ, όμως, να μην επισημάνω την ευθύνη του κ. Νικολαίδη να καλύψει την αντιχριστιανική αυτή διδασκαλία με την πονηρή πρόταση “ο καθένας λύνει το θέμα με τον πνευματικό του” αφού γνωρίζει ότι υπάρχει πολυάριθμη και κατευθυνόμενη πολυμελής ομάδα πνευματικών που διδάσκει τα ακριβώς αντίθετα από ότι ο Χριστός και η Εκκλησία μας παρέδωσε.

Περιπίπτει δηλαδή ο κ. Νικολαίδης στο ίδιο σφάλμα που έπεσε όταν έδωσε πιστοποιητικά ορθοδοξίας στο Μεσσηνίας. Ενώ γνωρίζει ότι εχει λίαν βεβαρυμένο δογματικό μητρώο του έδωσε πιστοποιητικά ορθοδοξίας!!! Ετσι και τώρα! Ενώ γνωρίζει ότι υπάρχει ολόκληρη σχολή πνευματικών στην Κύπρο που διδάσκει αντιχριστιανικές πρακτικές για τις σχέσεις του αντρογύνου, αποσιωπά τη διδασκαλία της Εκκλησίας και παραπέμπει ακολούθως τον καθένα στον πνευματικό που τον αναπαύει έτσι ώστε να υποβοηθήσει τη συνέχιση της αντιευαγγελικής πρακτικής.

5561831

ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΜΕ ΚΥΝΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ…

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Στο πρόσφατο άρθρο του “Από τον Κάσπερ στον Κοχ” ο Νατ Ντα Πόλις, ομολογεί με απίστευτο κυνισμό ότι ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας και ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββάτος είναι οι “άνθρωποί” του Βατικανού στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Είναι τα όργανα του Παπισμού που προσπαθούν να εμπεδώσουν σε ορθόδοξο έδαφος την προδοτική συμφωνία του Μπαλαμάντ που θεωρεί τον Παπισμό και την Ορθοδοξία “αδελφές Εκκλησίες” με έγκυρα μυστήρια.

Ταυτόχρονα το άρθρο μας ξεκαθαρίζει ότι το κοινό κείμενο της μικτής επιτροπής της Ραβέννας, όπως και η προδοτική για την Ορθοδοξία συμφωνία του Μπαλαμάντ, εκφράζουν την εκκλησιολογία της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου και στοχεύουν στον εξουνιτισμό των Ορθοδόξων.

Εντούτοις ο μεν Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας είναι ο “ορθόδοξος” συμπρόεδρος της μικτής επιτροπής Ορθοδόξων και Παπικών και ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββάτος ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος στο διάλογο με τους Παπικούς!!!

Ελπίζω ότι όλοι να έχουν αντιληφθεί πια την κεφαλαιώδη σημασία:

1.) Της επίσημης καταδίκης της συμφωνίας του Μπαλαμάντ από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες.

2.) Την καταδίκη του αιρετικού εκκλησιολογικού κειμένου της Ραβέννας από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες.

3.) Την ανάγκη να αξιολογηθεί συνοδικά και να καταδικαστεί ως αίρεση η λεγόμενη “Βαπτισματική θεολογία” του Μητροπολίτη Ιωάννη Ζηζιούλα η οποία προωθεί την εκκλησιολογία της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου (αλλά και του Λάμπεθ) σε ορθόδοξο έδαφος.

4.) Την ανάγκη να αντικατασταθούν ΑΜΕΣΩΣ από τους διαλόγους οι μειοδότες σε θέματα πίστεως Μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννης και Μεσσηνίας Χρυσόστομος, και

5.) Την ανάγκη να κληθούν οι Μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννης και Μεσσηνίας Χρυσόστομος, αλλά και ο Αυστραλίας Στυλιανός να λογοδοτήσουν για τις αιρετικές θεολογικές θέσεις που εκφράζουν με δηλώσεις, ομιλίες, άρθρα και βιβλία τους καθώς και για τη συνομολόγηση προδοτικών συμφωνιών και για την υπογραφή κακόδοξων κοινών κειμένων με τους Παπικούς.

sxed.-2

Γραμμα- ποταμoς, ενος πατερα που οδηγειται στη φυλακη για χρεη στο ΤΕΒΕ!

“Θα σας παρακαλούσα να το δημοσιεύσετε και να το προβάλετε όσο περισσότερο μπορείτε. Είναι το γράμμα ενος αδελφικού μου φίλου που σε λιγες μερες θα μπει στην φυλακή… Πάλεψε για πάνω από 10 χρόνια με τον καρκίνο στα οστά και τον κέρδισε, αλλά την κρατική αδικία δεν μπορεί να την κερδίσει και δεν δεχεται ούτε να πληρώσουμε για αυτόν οι φίλοι του. Τουλάχιστον ας γίνει για άλλη μια φορά γνωστό σε τι κράτος ζούμε ποιους τιμωρούν μπας και ξυπνήσουμε.”

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Φέρες 10 Ιουνίου 2010

Κύριε Υπουργέ,
Ονομάζομαι Γιώργος Αποστολόπουλος και ζω, σήμερα, στον Έβρο.

Μέχρι πριν από επτά χρόνια ζούσα στην Κομοτηνή, όπου διατηρούσα και εργαζόμουν σκληρά σ΄αυτή, μια μικρή επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security) η οποία βούλιαξε το 2003, κάτω από το βάρος μιας άσχημης συγκυρίας προσωπικών λαθών και λανθασμένων επιλογών, μιας άσχημης περιπέτειας με την υγεία μου, ψεύτικων υποσχέσεων εκ μέρους της πολιτείας και νόμων φτιαγμένων έτσι που να μη μ΄αφήσουν ν΄αναπτυχθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το δημόσιο.

Το δημόσιο, που ήθελα δεν ήθελα, το είχα συνεταίρο στην, κατά τα άλλα «ατομική» επιχείρησή μου. Ένας συνεταίρος που μόνο έπαιρνε απ΄το ταμείο, χωρίς ποτέ να δώσει τίποτα, χωρίς ποτέ να δουλέψει δίπλα μου στα ατέλειωτα ξενύχτια των φυλάξεων, χωρίς ποτέ να τρέξει μαζί μου στον ψυχοφάγο αγώνα για την είσπραξη των οφειλόμενων. Δεν επιδοτήθηκα ποτέ, Υπουργέ μου. Ούτε το βοήθημα που δινότανε στους νέους επαγγελματίες πήρα, γιατί, λέει, το επάγγελμά μου δεν ήταν στη λίστα. Όποιος άνοιγε ένα ψιλικατζίδικο για να απασχοληθεί αυτός και η γυναίκα του, το έπαιρνε αυτό το βοήθημα. Εγώ που φύλαξα μια πόλη και τη βιομηχανική της περιοχή δεν πήρα ποτέ τίποτα!

Ήρθατε τότε, οι πολιτικοί, και μου μιλήσατε για ανάπτυξη της Θράκης. Υποσχεθήκατε νόμους που θα φέρνανε επενδύσεις και δουλειά στον τόπο. Και με γελάσατε, κύριε. Δώσατε άπειρα χρήματα σε ψευτοεπενδυτές για να επιχειρήσουν στον τόπο μου. Ήρθανε οι απατεώνες – φίλοι της εκάστοτε κυβέρνησης- και στήσανε εργοστάσια – φαντάσματα για να αναπτύξουνε τάχα την παραμεθόριο περιοχή. Υποσχεθήκανε εκατοντάδες θέσεις εργασίας, συμφωνήσανε μαζί σας να απασχολήσουν ντόπιους άνεργους και στην συνέχεια λειτουργούσανε με έξι – εφτά άτομα προσωπικό κι αυτούς ξένους.

Δεν ελέγξατε ποτέ αν τήρησαν τη συμφωνία οι φίλοι σας. Αντίθετα συνεχίσατε να τους χρηματοδοτείτε. Κι όταν αυτοί τα μάζεψαν κι έφυγαν αφήνοντας πίσω τους κι άλλους άνεργους, εσείς πάλι δεν κάνατε τίποτα. Δώσατε στους ανθρώπους αυτούς χρήματα, που δεν ήταν δικά σας, για να αναπτυχθεί η Θράκη. Κι εκείνοι πήγαν και επένδυσαν τα χρήματα αυτά στις γειτονικές χώρες και βοήθησαν την ανάπτυξή στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, αφήνοντας στη Θράκη μόνο χρέη και ακάλυπτες επιταγές, βυθίζοντας μικρομάγαζα σαν το δικό μου. Κάντε μια βόλτα στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής, δείτε τα κουφάρια των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, δικών σας και δικών τους και θα καταλάβετε τι λέω.

Σε μια κίνηση απελπισίας, τότε, πήρα μια στίβα ακάλυπτες επιταγές που με είχανε φορτώσει αυτοί τους οποίους είχατε χρυσοπληρώσει για να με «αναπτύξουν» και πήγα στον Εισαγγελέα της έδρας ζητώντας του βοήθεια. Μου απάντησε πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, επειδή οι οφειλέτες μου ήταν ανώνυμες εταιρείες και πως θα πετούσα τα λεφτά μου αν προσπαθούσα να τους πιέσω να με πληρώσουν. Είχε δίκιο ο άνθρωπος και είναι ο μόνος που μου είπε την αλήθεια. Δεν τον άκουσα. Ξόδεψα εκατομμύρια σε δικηγόρους και κλητήρες, χωρίς ποτέ να πάρω κάτι απ΄τα χρωστούμενα. Σήμερα δεν έχω χρήματα να πληρώσω ένα δικηγόρο να μου παρασταθεί στη δύσκολη στιγμή μου. Το καλύτερο απ΄όλα; Το κράτος – συνεταίρος ήθελε το μερτικό του κι απ΄τα λεφτά που δεν εισπράχτηκαν ποτέ!

Με αδικήσατε Υπουργέ μου της δικαιοσύνης. Δεν φροντίσατε όταν τους δίνατε τα χρήματα, να φτιάξετε και τους κατάλληλους νόμους ώστε με τα χρήματα αυτά να κάνουν πράξεις τις υποσχέσεις. Μου τάξανε ανάπτυξη και μου δώσανε «πέτσινες» επιταγές. Μου τάξατε επιτυχία και μου φέρατε καταστροφή.

Τον καιρό της «δόξας» μου ήμουν απ΄τους αγαπημένους σας. Ένας πετυχημένος ντόπιος επιχειρηματίας, που έδινα δουλειά σε περισσότερο κόσμο απ΄όσο οι Χρυσοεπιχορηγούμενες Α.Ε.- πελάτες μου, πρόεδρος σε τρείς συλλόγους και μέλος του Δ.Σ. άλλων έξι, αγαπητός στην τοπική κοινωνία, απ΄τους πρώτους καλεσμένους στις διάφορες εκδηλώσεις και δεξιώσεις σας. Μέχρι που μου προτείνατε να γίνω δημοτικός σύμβουλος. Πιστεύατε, τότε, πως η παρουσία μου δίπλα σας θα τόνιζε τη λάμψη σας, νομίζατε πως θα μπορούσα να επηρεάσω ψηφοφόρους προς όφελός σας. Εκεί σας γέλασα, μια φορά κι εγώ. Ποτέ δεν είπα σε κανέναν, ούτε στη γυναίκα και τα παιδιά μου, ποιόν να ψηφίσει.

Με χειροκροτούσατε όταν, για χρόνια, με δικά μου έξοδα, επάνδρωνα το πυροφυλάκιο της Νυμφαίας, τη νύχτα, αφού η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν είχε το απαιτούμενο προσωπικό για να το κάνει. Με βραβεύσατε, γιατί ήμουν απ΄τους πρωτεργάτες που έστησαν το παράρτημα της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στη Ροδόπη. Με αποκαλούσατε ραχοκοκαλιά της οικονομίας τότε. Σήμερα, που δεν έχω να πληρώσω φυσικοθεραπευτή για τον διαλυμένο μου αυχένα, δε με θυμάται κανείς σας.
Ήμουν η καλύτερη παρέα, τότε, όπου βρισκόμουν γινόταν γλέντι.

Σήμερα, οι λίγοι φίλοι που μου απομείνανε, τις λίγες φορές που με επισκέπτονται, μου φέρνουν για δώρο τα αντικαταθλιπτικά μου, που ξέρουν πως δεν έχω τη δυνατότητα να αγοράσω. Το σπίτι μου ήταν πάντοτε γεμάτο κόσμο, τότε. Σήμερα ζω σ΄ένα καλύβι στο Δέλτα του Έβρου, ξεχορταριάζοντας αυλές, σκάβοντας μπαξέδες και ξεναγώντας τους επισκέπτες στο βάλτο για να επιβιώσω. Δεν παραπονιέμαι, πληρώνω τα λάθη μου. Πληρώνω όμως και τα δικά σας λάθη κι αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.

Κι εδώ ήρθατε και με βρήκατε κι εδώ με χειροκροτήσατε, γιατί ήμουν , λέει, ο ακρίτας και ο φύλακας των συνόρων. Και πάλι με γελάσατε. Λίγα χρόνια μετά, θελήσατε –στο όνομα κάποιας τάχα πράσινης ανάπτυξης και για λογαριασμό των συμφερόντων που θέλουνε να φτιάξουν bungalows στο Δέλτα– να με διώξετε κι από δω. Από ακρίτας έγινα καταπατητής απ΄τη μια μέρα στην άλλη!
Έτσι πήγε η ζωή μου, αυτή ήταν η επαφή μου με την πολιτεία και τους πολιτικούς της. Όπου ανταμώσαμε με πιάσατε κορόιδο, όποτε με ζυγώσατε ήταν για να με εκμεταλλευτείτε.

Με κοροϊδέψατε για χρόνια όταν οι δάσκαλοί μου στο σχολειό μου μαθαίνανε πως ο Τούρκος είναι ο εχθρός μου, όταν οι αξιωματικοί μου στο στρατό μου μιλάγανε για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας ή με κοροϊδέψατε όταν είπατε πρόπερσι πως οι πρόγονοί μου πέθαναν λόγω συνωστισμού; Ποιο απ΄τα δύο είναι αλήθεια και ποιο ψέμα; Η γιαγιά μου πάντως που πέθανε δείχνοντας προς την Αίνο, μίλαγε για σφαγή.

Με κοροϊδέψατε όταν με κάνατε έφεδρο αξιωματικό, γιατί τάχα ήμουν καλύτερους απ΄τους άλλους. Μου πήρε χρόνια για να καταλάβω ότι απλά μου κλέψατε έξι επί πλέον μήνες απ΄τη ζωή μου και πως με θέλατε μόνο για να κάνω το άχαρο κομμάτι της δουλειάς και για να πληρώσω στο τέλος τα υλικά που είχανε χάσει οι επαγγελματίες του στρατού σας. Κανείς δε θα θυμάται σήμερα εκείνο το τρελό παιδί που το ΄87, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, πέρασε νύχτα το ποτάμι, με το κουπί, για να δει αν οι Τούρκοι είχαν φέρει άρματα απέναντι. Κανείς, εκτός ίσως από κείνον τον συνταγματάρχη που με κοίταγε με γουρλωμένα μάτια, όταν του ΄λεγα πως στην άλλη όχθη δεν υπάρχει ψυχή.

Μα την έκφραση του προσώπου του, εγώ δε θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν το παράσημό μου εκείνο το βλέμμα. Κι ήταν καλύτερο απ΄οποιοδήποτε παράσημο θα μπορούσε να μου δώσει κάποιος από σας. Με κοροϊδέψατε όταν κάνατε πως δε βλέπατε τα 4 ένσημα που μου κόλλαγε ο εργοδότης μου, ενώ δούλευα 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες τη μέρα, για να μη χάσω τη δουλειά, να θρέψω τα παιδιά μου, να τα μεγαλώσω με αξιοπρέπεια, χωρίς να ζητώ ενίσχυση από γονείς και πεθερικά.

Με κοροϊδέψατε όταν μου τάξατε προκοπή κι ένα καλύτερο μέλλον αν έστηνα τη δική μου επιχείρηση και με εξαπατήσατε λέγοντάς μου πως είναι υποχρεωτικό να ασφαλιστώ, για να μου φυλάξετε τα χρήματα που πιθανόν δεν θα μπορούσα να αποταμιεύσω μόνος μου για την περίθαλψη και τα γεράματά μου. Με ξεγελάσατε όταν μου είπατε πως δεν μ΄αφήνετε να διαλέξω μόνος τον ασφαλιστικό μου φορέα, γιατί ο μόνος αξιόπιστος ήταν αυτός που διαλέξατε εσείς για λογαριασμό μου. Κι ύστερα πήρατε τα χρήματα αυτά και τα παίξατε, τα χάσατε στο τζόγο, στο χρηματιστήριο, στα δομημένα ομόλογα. Και συνεχίζετε να με κοροϊδεύετε κυνηγώντας τους απατεώνες με άσφαιρες επιτροπές και εξεταστικές του τύπου: «όσα κόμματα, τόσα πορίσματα», που δε θα στείλουν ποτέ κανένα κλέφτη στη φυλακή και το ξέρουμε όλοι.

Εγώ όμως θα πάω στη φυλακή Υπουργέ μου. Το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εξάμηνης φυλάκισης μου, επειδή δεν πλήρωσα τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ από το 2006 μέχρι το 2009. Μα η επιχείρησή μου βούλιαξε το 2003. Από τότε είμαι ανασφάλιστος. Τι μου προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια το ΤΕΒΕ; (μπορεί εσείς να το λέτε ΟΑΕΕ, αλλά ο λαός σας το λέει ΤΕΒΕ, κύριε, και είναι η πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό του κάθε επαγγελματία).

Τι τους χρωστάω; Γιατί να τους πληρώσω; Τι θα μου προσφέρουν; Το ταμείο το βουλιάξατε εσείς, όχι εγώ. Όλοι πια ξέρουν πως ο μεγαλύτερος οφειλέτης προς τα ταμεία, ο χειρότερος κακοπληρωτής είναι το κράτος. Πήγε κάποιος από σας φυλακή για να πάω κι εγώ;

Γιατί να φυλακιστώ; Μήπως εγώ δεν ήθελα να είμαι ασφαλισμένος; Τα λεφτά μου έχασα. Δεν έκλεψα, δεν εξαπάτησα κανέναν. Μαζί με την επένδυσή μου έχασα και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Τόσος κόπος, τόσα όνειρα και τόσο μεράκι πήγαν χαμένα. Έχασα και την αξιοπρέπειά μου. Έγινα «αυτός που φαλίρισε», «αυτός που βάρεσε κανόνι». Επειδή είμαι φτωχός θα με φυλακίσετε; Τι θα κερδίσει το κράτος μ΄εμένα στη φυλακή; Τίποτα, αντίθετα θα επιβαρυνθεί με την διατροφή και την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη.

Ποιο έγκλημα διέπραξα ώστε να χρειάζομαι σωφρονισμό; Κανένα και το ξέρετε. Ποιος κινδυνεύει από μένα και μου πρέπει εγκλεισμός; Κανείς και το γνωρίζετε. Με κλείνετε μέσα, για να εκβιάσετε εμένα και μέσα από μένα τους δικούς μου ανθρώπους, να σφιχτούν, να βρουν λεφτά, να πληρώσουν για να με βγάλουν. Για να μπορέσετε να συντηρήσετε την απάτη που εσείς λέτε ΟΑΕΕ κι εγώ ΤΕΒΕ, με τους εκατονταπλάσιους απ΄όσους χρειάζεται υπαλλήλους και τις μισές παροχές σε σχέση με τις εισφορές, από οποιαδήποτε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία.

Για να΄χετε κάπου να διορίζετε τους δικούς σας ανθρώπους, να μαζεύετε τους ψήφους.

Όμως όχι κύριε. Τούτη τη φορά δεν πιάνομαι κορόιδο. Ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου έχουμε τα χρήματα, αλλά και να τα΄χα δεν τα΄δινα. Χίλιες φορές κρατούμενος, παρά ξανά κορόιδο. Το χρέος προς την πατρίδα μου το΄καμα. Το χρέος προς το κράτος, την πολιτεία σας –που καμιά σχέση δεν έχει με την πατρίδα μου έτσι πως την καταντήσατε– θα το πληρώσω στο κελί. Δεκάρα δε σας δίνω, γιατί δεν την αξίζετε, γιατί δε δουλέψατε για να την δικαιούστε.

Αλλάξατε πολλοί Υπουργοί δικαιοσύνης όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς δεν είχε την τιμιότητα να πει: «αυτός ο νόμος που φυλακίζει νοικοκύρηδες γιατί φτωχύνανε, είναι άδικος, τον καταργώ». Μα αυτή η ανοησία πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Ξέρετε Υπουργέ μου ότι σήμερα στη χώρα μας χρειάζεται κανείς περισσότερα χρήματα για να κλείσει μια επιχείρηση από όσα για να την ανοίξει; Ξέρετε άραγε πόσες εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών είναι επιχειρηματίες μόνο στα χαρτιά και ψάχνουν μεροκάματο για να΄χουνε να φάνε; Επιχειρηματίες φαντάσματα, φορτωμένοι με νεκρές επιχειρήσεις που το μόνο που προσφέρουν πια είναι ποσοστιαίες μονάδες σε κάποιες κάλπικες στατιστικές. Σας βολεύει να λέτε πως είμαστε χώρα αυτοαπασχολούμενων;

Άνθρωποι σαν και μένα, σήμερα, δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία. Όχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί δεν τους αφήνει το πτώμα που κουβαλούν στη ράχη τους. Γιατί δεν απλοποιείτε τα πράματα; Ίσως αν απαλλαγούμε απ΄το νεκρό βάρος να μπορέσουμε να προσφέρουμε κάτι στο σύνολο. Χρεοκοπημένοι είμαστε, όχι πεθαμένοι. Γιατί μας στερείτε το δικαίωμα της δεύτερης προσπάθειας; Εσείς αν δεν εκλεγείτε με την πρώτη, δε θα ξαναβάλετε υποψηφιότητα την επόμενη τετραετία; Αν δεν πάει καλά το εκλογικό σας ποσοστό, θα πάτε στη φυλακή;

Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για μας τους μικρούς. Οι άλλοι οι μεγάλοι, οι φίλοι και σπόνσορες, όσες φορές χρεοκοπούν, άλλες τόσες επιδοτούνται. Κι αυτοί που πήραν τις επιδοτήσεις κι έφυγαν συνεχίζουν τη ζωή τους στη βίλλα τους στην Κούβα ή πάνε και ρίχνουν τη θαλαμηγό τους πάνω στις ξέρες του Αιγαίου. Εγώ ο εχθρός της έννομης τάξης πάω στη φυλακή, επειδή δεν είχα να πληρώσω για την ασφάλειά μου, για το γιατρό του παιδιού μου. Δικαιοσύνη Υπουργέ μου!

Αλλάξανε πολλοί λειτουργοί της Δικαιοσύνης όλον αυτόν τον καιρό. Κανείς δεν είχε τα κότσια να πει: «αυτός ο νόμος που κλείνει σπίτια είναι άτιμος. Δεν τον εφαρμόζω». Και πώς να το κάνετε; Κάτι τέτοιοι νόμοι είναι που γεμίζουν τα δικαστήρια με κατηγορούμενους, που δίνουν δουλειά στους συναδέλφους σας δικηγόρους. Κι αυτής της κυρίας με την παλάντζα, που χετε πάνω απ΄τα κεφάλια σας, δεν της βάλατε το πανί για να μη βλέπει ποιόν δικάζει, το βάλατε για να μη βλέπει ο κόσμος πως της τα΄χετε βγάλει τα μάτια από τη ρίζα. Και μάλλον την κουφάνατε κι όλας. Αλλιώς, δεν μπορεί, κάτι θ΄άκουγε απ΄το κλάμα ενός ολόκληρου λαού.

Ερήμην με δικάσανε, Υπουργέ μου. Δεν με ειδοποιήσανε να πάω στο δικαστήριο. Ίσως για να μην ακούσουνε αυτά που σου γράφω σήμερα. Δεν είναι που δε με βρήκανε, ξέρανε που μένω όταν ήταν να μου κοινοποιήσουν την απόφαση. Αυτή είναι η δικαιοσύνη, αυτή η διαφάνεια κι αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπηρετείτε. Με κοροϊδέψατε όταν μου μιλήσατε για αλλαγή, με εξαπατήσατε όταν μου υποσχεθήκατε επανίδρυση του κράτους. Τίποτα δεν αλλάξατε, τίποτα δεν επανιδρύσατε. Ψέματα μου είπατε. Εκτός τόπου και χρόνου είσαστε όλοι σας. Έχετε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και το λαό σας.

Μετατρέψατε το κοινοβούλιο σε μια εισπρακτική Α.Ε. που το μόνο που κάνει είναι να ψάχνει τρόπους και να ψηφίζει νόμους για να πάρει όσο γίνεται περισσότερα χρήματα απ΄τον πολίτη. Οι πολίτες σας αποκαλούν κλέφτες εκεί έξω αλλά μάλλον δεν το ακούτε ή αν το ακούτε δεν φαίνεται να σας απασχολεί. Οι πολίτες δε νοιάζονται αν τα χρήματα που πήρατε ήταν μίζα ή προεκλογική χορηγία. Πως θα διαπραγματευτεί μετεκλογικά ο Υπουργός με τον επιχειρηματία που του ΄δωσε χρήματα προεκλογικά για να γίνει Υπουργός; Ίσως στη δικαιοσύνη να περνούν τέτοια τερτίπια και η διαφορετική ονοματοδότηση του «δώρου» να αθωώνει. Η κοινή γνώμη όμως δεν γελιέται πια. Για τον απλό πολίτη τα πράματα είναι απλά: ή πήρες χρήματα ή δεν πήρες.

Ο κόσμος εδώ έξω έχει σχεδόν πειστεί ότι η μεγαλύτερη περιπέτεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν ήταν η χούντα αλλά η μεταπολίτευση. Το δίλλημα πλέον δεν είναι αν θα κυβερνήσει το ένα κόμμα ή το άλλο αλλά αν αυτός που θα μας απαλλάξει από σας θα είναι λοχίας, λόγιος ή επιχειρηματίας. Κι αυτό είναι ντροπή για κάθε δημοκράτη και για κάθε Έλληνα. Ξεφτιλίσατε τη δημοκρατία μέσα στο ναό της, το κοινοβούλιο. Ποιος μπορεί να μου εξηγήσει πως γίνεται σ΄ένα κοινοβούλιο που θέλει να λέγεται δημοκρατικό, να υπάρχουν κομματικές γραμμές; Γιατί ο δημοκρατικά εκλεγμένος βουλευτής πρέπει να ψηφίσει ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων του και της περιοχής που τον εξέλεξε για να προασπίσει τα συμφέροντά της και γιατί αν δεν το κάνει ο αρχηγός τον διώχνει από το κόμμα; Δεν αντιπροσωπεύει εμένα εκεί; Για να στηρίζει τον αρχηγό του τον έστειλα;

Είναι δημοκρατικό να διορίζει ο αρχηγός υπουργούς που δεν έχουν εκλεγεί απ΄το λαό; Αν είναι τι τους θέλουμε τους βουλευτές; Μόνο για να τους πληρώνουμε; Ας ψηφίζουμε έναν αρχηγό, να διαλέγει ποιους θέλει για υπουργούς, να κάνει τα κουμάντα του όπως καταλαβαίνει. Βλέπετε; Μόνοι σας απαξιωθήκατε. Εσείς κάνατε τον κόσμο να πιστέψει πως δεν σας χρειαζόμαστε, πως ο βουλευτής το μόνο που κάνει είναι θεατρινίστικα ξεσπάσματα, άσκοποι λόγοι γεμάτοι βερμπαλισμούς και επίδειξη ρητορικής δεινότητας και στο πηλίκον ουδέν!

Γιατί η υπουργός παιδείας στέλνει το παιδί της σ ένα σχολειό (ΙΒ θαρρώ το λένε) από το οποίο δεν μπορεί να μπεί παρά μόνο σε πανεπιστήμια του εξωτερικού; Δεν της κάνουν τα Ελληνικά; Υπουργός παιδείας είναι, ας τα κάνει καλύτερα. Εμένα όταν οι κόρες μου παίρνανε το πτυχίο τους από τα ΙΕΚ καμάρωνα Και συγχρόνως έκλαιγα που δεν είχα τα λεφτά να τις στείλω κάπου ψηλότερα.

Έτσι όπως κλαίω και σήμερα, στη σκέψη πως το 3,5 χρονών παληκαράκι μου (ένα δώρο που μου΄στειλε ο Θεός στα 47 μου, τότε, να γλυκάνει τη δυστυχία μου, να διώξει απ΄το χέρι μου το όπλο που μέρα με τη μέρα ζύγωνα πιο κοντά στο κεφάλι μου, να μου ξαναδώσει δύναμη και θέληση για ζωή) που είναι κολλημένο πάνω μου σα βδέλλα, θα πρέπει να ζήσει μακρυά μου όσο καιρό θα είμαι κρατούμενος. Για μένα, βλέπετε, δεν είναι τίτλος τιμής να μεγαλώνει το παιδί μου χωρίς πατέρα.
Σήμερα θα τις έστελνα κι εγώ έξω γιατί θα θεωρούσα ντροπή να μάθουν τα παιδιά μου γράμματα στο εκπαιδευτικό σύστημα που έδιωξε τη Χαρά Νικοπούλου απ΄το Μεγάλο Δέρειο.

Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια κουβεντιάζει ο λαός σας σήμερα, Υπουργέ μου. Αυτά ρωτάει κι απαντήσεις δεν παίρνει. Δεν ήταν αναρχικοί, ούτε αντιεξουσιαστές που φωνάζανε τις προάλλες να καεί η βουλή. Άνθρωποι σαν εμένα ήτανε και σαν το συχωρεμένο τον πατέρα μου. Άνθρωποι που πιθανόν να μην έχουν ξαναπάει σε συλλαλητήριο ποτέ τους. Και το «να καεί» δεν ήταν μίσος ούτε κακία. Η τελευταία, η απελπισμένη λύση είναι. Όταν δεν αποδίδει κανένα άλλο μέσο, βάζεις φωτιά στο χωράφι για να ξεφορτωθείς τα ζιζάνια. Αυτό σας φώναξε ο κόσμος. Μα ούτε κι αυτό τ΄ακούσατε. Τίποτα δεν ακούτε πια.

Αμπαρωμένοι σ΄ένα δικό σας κόσμο, πολύ μακριά απ΄το δικό μου κι ακόμη μακρύτερα απ΄τον πραγματικό, θωρακισμένοι, κυκλωμένοι από σωματοφύλακες μη σας πειράξει κανείς, από μυαλοφύλακες μη τυχόν κι αλλάξει η σκέψη σας, από ψυχοφύλακες, μήπως αγγίξει κανείς την ψυχή σας και ξεφύγει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς, από διορισμένους κόλακες που σας γλύφουν λέγοντας πως ότι κάνετε είναι σωστό και φροντίζουν να μη δείτε ποτέ την πραγματικότητα, απόμακροι κι απρόσιτοι, άτολμοι και άβουλοι εκτελεστές των εντολών που σας δίνουν ξένοι, πειθήνια όργανα μιας θολής παγκόσμιας διακυβέρνησης, στην οποία κάποιοι λίγοι από σας θα είναι κάτι λίγο κι υπόλοιποι, μαζί με μας, απολύτως τίποτα.

Τέλειωσε η εποχή σας κύριε. Μόνοι σας την τελειώσατε. Δεν θα΄χει πιά λαοθάλασσες στις συγκεντρώσεις σας. Ούτε οι «βολεμένοι» θα΄ρχονται πια από φόβο μη τους πάρει κι αυτούς η μπάλα. Ήδη άρχισαν να σας «κράζουν» στο δρόμο. Ο λαός ψάχνει να βρει αλλού τη σωτηρία. Δεν πιστεύουμε πως θα δώσουν τη λύση οι ξενόφερτοι σωτήρες, όσα δανεικά κι αν φέρουν, ούτε οι ξενοσπουδαγμένοι μας πολιτικοί που τά ΄μαθαν όλα εκεί έξω, εκτός απ΄το πώς σκέφτεται και αντιδρά ο λαός που ήρθανε να κυβερνήσουν. Ούτε και στους παλιότερους έχουμε εμπιστοσύνη. Επί 36 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι μας πήγαν απ΄το κακό στο χειρότερο, εξαφάνισαν τον όποιο πλούτο παρήγαγε η χώρα. Τι άλλαξε σήμερα και θα μας πάνε στο καλύτερο;

Και ούτε το: «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» περνάει πιά. Αν υπάρχουν καλοί και κακοί στο κοινοβούλιο, τότε τα πράματα είναι απλά. Αν οι καλοί είστε περισσότεροι διώξτε τους κακούς. Αν πάλι είναι οι κακοί περισσότεροι ας σηκωθούν να φύγουν οι καλοί, να ξέρουμε τι μας γίνεται. Μα ούτε το ΄να θα γίνει ούτε τ΄άλλο. Η καρέκλα έχει κόλλα, έτσι δεν είναι; Ή μήπως είναι μέλι;
Έτσι είναι και το ξέρω, κύριε. Και, αντίθετα από σας, τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει. Την ερχόμενη βδομάδα θα πάω στον κ. εισαγγελέα της Κομοτηνής για να εκτελέσει την ποινή που μου επέβαλε. Με το κεφάλι ψηλά θα πάω, να πληρώσω για τα λάθη μου, το μεγαλύτερο απ΄τα οποία είναι που πίστεψα σε σας και το νόμο σας και σας άφησα να με ξεγελάσετε τόσες φορές.

Κι αφού ξεχρεώσω ότι χρωστώ στην πολιτεία σας, θα περάσω στην απέναντι πλευρά του ποταμιού, να ζητήσω απ΄τους γειτόνους να με αφήσουν να στήσω εκεί το καλύβι μου. Είναι φιλόξενοι άνθρωποι, δε φαντάζομαι να μου αρνηθούν. Από κει και πέρα, όταν η χώρα που ζώ με πληγώνει, θα πονάει λιγότερο γιατί δεν θα είναι η πατρίδα μου. Δεν φεύγω χωρίς να πληρώσω το λογαριασμό, δεν με λένε Χριστοφοράκο και θέλω τα παιδιά μου να συνεχίσουν να φέρουν το όνομά μου με περηφάνια.
Θα φύγω για να ζήσει ο γιός μου μακριά από σας, μη μάθει πως φερθήκατε στον πατέρα του και γίνει αντιεξουσιαστής για να σας χτυπήσει.                    Γιατί εξουσία εξασκείτε όχι διακυβέρνηση. Γιατί εξουσιάζετε, δεν διοικείτε. Γιατί η εξουσία είναι βία και βία θα φέρει.

Δεν έγραψα για να ζητήσω χάρη, δε σας την κάνω τέτοια χάρη. Δε θέλω κάποιο ρουσφέτι, θέλησα να μιλήσω στον υπουργό της δικαιοσύνης, για τις αδικίες που, χρόνια τώρα, βασανίζουν τον τόπο μου και τους ανθρώπους του. Δεν έγραψα την ιστορία της ζωής μου, την ιστορία του Θρακιώτη μικρομεσαίου της γενιάς μου σας αφηγήθηκα και την ιστορία του πολιτικού της γενιάς σας έτσι όπως την είδαμε εμείς.Θέλησα να μοιραστώ την πίκρα μου με τον Υπουργό, γιατί είμαι σίγουρος πια πως τα βογγητά του λαού δεν φτάνουν στα υπουργεία και αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.

Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος
——————————————————————————–
“ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝΕ ΦΥΛΑΚΗ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ…..ΠΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ.
ΘΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΠΡΙΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΣΕ ΣΤΕΙΛΕΙ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ….”
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

αναρτήθηκε στο http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_4559.html

sxed. 5

Finis Grecia!

Γέροντα, ακούγεται όλο και συχνότερα το επιχείρημα ότι λόγω της δυσκολίας της ελληνικής γλώσσης, οι μαθητές αφιερώνουν πολύ χρόνο και κόπο για την εκμάθησί της, ενώ θα μπορούσαν να διδάσκωνται τα αγγλικά και άλλες επίκαιρες γνώσεις πιο χρήσιμες για την επιβίωσί τους στην εποχή μας.

– Εάν αρνηθούμε και καταργήσουμε την ελληνική γλώσσα, κόβουμε κάθε γέφυρα με το παρελθόν μας. Αποσπώμεθα από τις ρίζες μας. Μετά από μερικές δεκαετίες θα εμφανιζώμεθα ως ένας λαός νομάδων, που απέκτησε κρατική υπόστασι και εθνική οντότητα το σωτήριον έτος 1976! Ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων ελληνισμού, κλασσικού και βυζαντινού, χριστιανικού, διαγράφεται με μία μονοκονδυλιά. Φαντάσου την κοινωνία μας μετά από 20 και 30 χρόνια, που τα παιδιά τα σημερινά θα είναι τότε η ιθύνουσα τάξις της κοινωνίας. Δεν θα μπορούν να διαβάσουν ούτε Παπαρρηγόπουλο.

Όλη η γραμματεία η μέχρι σήμερον γραφείσα, θα είναι για πολτοποίησι. Αι, τί μεγαλύτερη εθνική συμφορά μπορεί να γίνη απ’ αυτό; Η Μικρασιατική; Είναι μικρή μπροστά σ’ αυτό. Η Κυπριακή; Είναι μικρή επίσης. Το ότι μετά από δύο-τρεις γενεές θα εμφα­νιζώμεθα τελείως αποκομμένοι από το παρελθόν μας. το παρελθόν μας θα είναι ένα ερμητικά κλεισμένο ντουλάπι, το οποίο κανείς δεν θα μπορή ν’ ανοίξη και να πλησίαση. μία γραμματεία τριών χιλιάδων ετών θα είναι απρόσιτη. Αυτό είναι ασύλληπτα χειρότερο!

Μας πήραν την Μικρά Ασία. Εθνική τραγωδία! Ο ελληνισμός όμως, δόξα τω Θεώ, έμεινε. Θα έλεγα ότι και μεγαλούργησε το 1940-41. Καταλήφθηκε ένα μέρος της Κύπρου. Πονάμε βαθύτατα. Μας πνίγει η αδικία. Δεν χάθηκε όμως ο ελληνισμός. Ο ελληνισμός τείνει να χαθή μ’ αυτά που κάνουμε τώρα. Σ’ αυτή την χοάνη, που λέγεται Ε.Ε., σ’ αυτή την πανσπερμία των εθνών, μετά από λίγο θα μας αφομοιώσουν τελείως. Μετά από λίγο θα καθιερώσουν φωνητική ορθογραφία. Και το επόμενο βήμα θα είναι το λατινικό αλφάβητο. Οπότε, όπως έλεγαν και στο Ζάλογγο, θα ισχύση το «έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες». Finis Grecia!

Από το βιβλίο του μακαριστού αρχιμανδρίτου Επιφανίου Θεοδωροπούλου
Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα, έκδ. Ι. Ησυχ. Κεχαριτωμένης Τροιζήνος, 2003, σ. 149-150.

_______

4509991

ΘΑΛΕΙΑ ΔΡΑΓΩΝΑ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ Η “ΤΙΜΙΑ” ΨΗΦΟΣ ΜΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
==================

Εχουμε τη νοοτροπία μας να αποδίδουμε σε άλλους τις προσωπικές μας ευθύνες. Μια απαράδεκτη νοοτροπία η οποία παρατηρείται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Αρεσκόμαστε να αποδίδουμε τα προσωπικά, κονωνικά, οικονομικά και εθνικά  μας δεινά στις κοινωνικές δομές, στην Ευρωπαική Ενωση, στα οικονομικά και πολιτικά συστήματα στα συμφέροντα των υπερδυνάμεων, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στη Γερμανία, στο Σιωνισμό, στη Μασωνία, στις σκοτεινές δυνάμεις, στη νέα εποχή, και σε οποιονδήποτε άλλο εκτός από το μέγα και κύριο υπεύθυνο για όσα μας συμβαίνουν: Δηλαδή στον εαυτό μας.
Δεν διαμφισβητώ ούτε κατ’ ελάχιστον ότι υπάρχουν δυνάμεις και κύκλοι οι οποίοι απεργάζονται δεινά για την πατρίδα και την Εκκλησία μας. Απλά θέλω να υπογραμμίσω τη δική μας προσωπική μας ευθύνη επειδή αυτά τα δεινά υλοποιούνται με την ανοχή, την ψήφο, τους επαίνους και τα χειροκροτήματα μας.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΡΑΓΩΝΑΣ
_______________
Προσοχή λοιπόν! Μην παρασυρθούμε από τις νέες δηλώσεις της κυρίας Δραγώνα ότι τα νεοελληνικά δεν μιλιούνται παρά από λίγους και ότι τα αρχαία Ελληνικά είναι νεκρή γλώσσα και έτσι ας δώσουμε προτεραιότητα στα Αγγλικά. Ούτε επειδή προωθεί τη δίγλωσση αντί τη διαπολιτισμική παιδεία και προωθεί έτσι απροκάλυπτα τα σχέδια της Αγκυρας για εκτουρκισμό της Θράκης.
Διευκρινίζω το αυτονόητο. Η παραμονή αυτής της η κυρίας στο υπουργείο παιδείας είναι πρόκληση στη συνείδηση και την αξιοπρέπεια κάθε σοβαρού και έντιμου άνθρώπου. Πλην όμως ενώ οι επιθέσεις μας εναντίον της πρέπει να συνεχιστούν με αμείωτη σφοδρότητα και να ενταθούν ακόμη περισσότερο είναι αναγκαίο να τονίζουμε ότι η ειδική γραμματεύς του υπουργείου παιδείας δεν βρέθηκε στη θέση αυτή ως διά μαγείας. Διορίστηκε από τον άνθρωπο που εμείς με την “τιμία” (γράφε ανόητη) ψήφο μας αναδείξαμε στην πρωθυπουργία. Ο μόνος υπεύθυνος επειδή η αχαρακτήριστη αυτή κυρία βρίσκεται στο υπουργείο παιδείας είναι επειδή εκφράζει τις προσωπικές επιλογές και τους στόχους του κ. πρωθυπουργού για την παιδεία!

Η ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΜΑΣ
______________
Υπάρχουν και χειρότερα στη θλιβερή αυτή ιστορία. Ο πρωθυπουργός που διόρισε την κυρία Δραγώνα για να τα κάνει όλα λίμπα στην παιδεία είναι ο άνθρωπος που διαφεντεύει τις τύχες της πατρίδας μας επειδή με τη λεγόμενη “τιμία” ψήφο μας του δώσαμε τη δυνατότητα να καταστρέψει τον τόπο μας ενώ ο ίδιος ουδέποτε έκρυψε τα αντεθνικά και αντιεκκλησιαστικά του φρονήματα.

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ!!!
_______________
Και το ακόμη χειρότερο! Παρόλα τα εγκλήματα που διέπραξε ως πρωθυπουργός στα εθνικά θέματα, στην οικονομία, στην παιδεία και εναντίον της Εκκλησίας, εξακολουθεί να είναι πρώτος στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος και μάλιστα με μεγάλη διαφορά σε όλες της δημοσκοπήσεις. Τι σημαίνει αυτό; Οτι όχι μόνον φταίμε επειδή του δόθηκε η δύναμη να ξεθεμελιώσει τα πάντα αλλά εξακολουθούμε να του παρέχουμε υποστήριξη για να συνεχίσει  ανενόχλητος την καταστροφή. Επομένως βάσει ποια λογικής η τελική ευθύνη για τα κακά που μας βρίσκουν δεν μας ανήκει;

ΔΡΑΓΩΝΑ: “Ο ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΗΛΙΘΙΟΣ”
_______________
Η κυρία Δραγώνα είναι κατά τη γνωστή ρήση του Λένιν “ο χρήσιμος ηλίθιος”. Την βάζουν μπροστά να κάνει όλες τις βρωμοδουλειές για να ξεσπά η πικρία και η αγανάκτηση εναντίον της και όταν έρθει η ώρα (που ροδίζει ήδη στον ορίζοντα) θα την πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων σαν στημένη λεμονόκουπα. Και ύστερα θα βγουν από πάνω και θα μας ζητούν και τα ρέστα: Είδατε; θα μας πουν! Σας κάναμε το χατήρι! Τη διώξαμε!  Λες και έχουμε προσωπικές διαφορές μαζί της και όχι διαφωνίες με την ολέθρια πολιτική του κ. Παπανδρέου στην παιδεία που η κυρία Δραγώνα υλοποιεί με θρησκευτική ευλάβεια.
ΣΥΝΟΨΙΖΩ
_____________
Η πολεμική κατά της κυρίας Δραγώνα πρέπει να συνεχισθεί αμείωτη. Κάθε χτύπημα, όμως, που δίνεται στην εθνική μηδενίστρια, που είναι έκπαλγη με το μεγαλείο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, πρέπει να προσγειώνεται με πολλαπλής ισχύος χτύπημα στο πρόσωπο του πρωθυπουργού που τη διόρισε για να υλοποιήσει τους οραματισμούς του στην παιδεία. Πάνω από όλα πρέπει να θυμόμαστε ότι εμείς φταίμε επειδή η Δραγώνα είναι ειδική γραμματεύς του υπουργείου παιδείας και επειδή ο Παπανδρέου είναι πρωθυπουργός της πατρίδας μας.

Η ΙΔΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
_______________
Και μη νομίζετε ότι στην Κύπρο η κατάσταση είναι καλύτερη. Οι Ελληνες της Κύπρου με την «τιμία» ψήφο τους έδωσαν την προεδρία στον ηγέτη του ΑΚΕΛ ο οποίος με τη σειρά του διόρισε υπουργό παιδείας τον κ. Δημητρίου που έχει τα ίδια μυαλά με την κυρία Δραγώνα. Με την “τιμία” (γράφε ηλιθία) ψήφο τους οι Κύπριοι εγκατέστησαν στην προεδρία ένα Νεοκύπριο ο οποίος προσπαθεί να ασελγήσει πάνω στην Ελληνική για 33 αιώνες ιδιοπροσωπία της ενώ παράλληλα θέλει να οικοδομήσει με τους εγκάθετους της Αγκυρας στην Κύπρο ένα νέο σχέδιο Ανάν που θα καταστήσει την Κύπρο προτεκτοράτο της Αγκυρας ως ενδιάμεσο σταθμό πριν την ολοκληρωτική της Τουρκοποίηση.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΜΑΣ
__________________
Φταίνε άραγε οι Αγγλοι, οι Αμερικανοί, οι Μασώνοι και η Μοσάντ για την επιλογή των Κυπρίων ή μήπως φταίει το ξερό μας το κεφάλι;
Είναι εύκολο να αποδίδουμε στους ξένους την ξεροκεφαλιά μας, όταν η πικρή πραγματικότητα βοά εκκωφαντικά ότι το λάθος της επιλογής είναι πρωταρχικά δικό μας.
sxed. 1
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ  ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ  κ. ΙΕΡΟΘΕΟ

Μόνον Θεωρητικὴ ἢ καὶ Πρακτικὴ πρέπει νὰ εἶναι
ἡ Ἀντιμετώπιση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

Σεβασμιώτατε, εὐλογεῖτε.
Δι’ εὐχῶν σας, ἐπιθυμοῦμε νὰ θέσουμε ὑπόψιν σας ὡς Ἱεράρχου καὶ Ποιμενάρχου τοὺς κατωτέρω προβληματισμούς μας. Σᾶς ἀπευθύνουμε δὲ τὴν ἐπιστολή μας αὐτὴ δημοσίως καὶ δημοσίως ἀναμένουμε τὴν ἀπάντησή σας, διότι ἡ συζήτηση γιὰ τὰ θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας ἐκτιμοῦμε –καθὼς μάλιστα τὰ πράγματα ἔχουν φτάσει σὲ ὁριακὸ σημεῖο–  ὅτι πρέπει νὰ διεξάγεται δημοσίως.
Σήμερα βιώνουμε τὸ ἑξῆς περίεργο φαινόμενο στὴν Ἐκκλησία μας: ἐνῶ ἡ Ἱ. Σύνοδος, οἱ Μητροπόλεις, οἱ πνευματικοὶ Πατέρες ἐνημερώνουν τοὺς πιστοὺς γιὰ πολλὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα μέσω τῶν Μ.Μ.Ε, ὅμως, μερικὰ κρίσιμα καὶ θεμελιακὰ ζητήματα Πίστεως, τὰ ὁποῖα στὴν ἐποχὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων θὰ ἀποτελοῦσαν τὸ πρῶτο καὶ κύριο θέμα συζητήσεως, οἱ σύγχρονοι Πατέρες τὰ θεωροῦν «ταμπού», τηροῦν σιωπὴ καὶ τὰ ἀποφεύγουν, παρόλο ποὺ παρακαλοῦνται καὶ προκαλοῦνται νὰ πάρουν θέση οὐσιαστική. Ἕνα τέτοιο ζήτημα, εἶναι τὸ θέμα τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως χαρακτηρίζεται ἀπὸ πολλοὺς ἐγκρίτους θεολόγους καὶ πνευματικοὺς Πατέρες. Εἶναι γνωστὸ δέ, ὅτι ὁ νεοανακηρυχθεὶς Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς χαρακτήρισε τὸν Οἰκουμενισμό, ὄχι ἁπλῶς αἵρεση, ἀλλὰ παναίρεση.
Βέβαια, θεωρητικά, πολλοὶ Ἐπίσκοποι μιλοῦν γιὰ Οἰκουμενισμό, γιὰ οἰκουμενιστὲς καὶ ἀντι-οἰκουμενιστές. Ἀλλὰ μέχρι ἐκεῖ. Καὶ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ θεσμικοὶ φορεῖς τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας ἀποφεύγουν νὰ βάλουν «τὸν δάχτυλον ἐπὶ τὸν τύπον τῶν ἥλων» καὶ νὰ ἐξετάσουν Συνοδικὰ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διάφορες ὁμάδες πιστῶν διατυπώνουν τὴν ἀγωνία τους σύμφωνα μὲ τὶς προϋποθέσεις τους, ἐπιτυγχάνοντας ἢ ἀποτυγχάνοντας νὰ ἐκφράσουν τὶς πατερικὲς θέσεις στὸ θέμα. Ὡς ἐκ τούτου, ὑπάρχουν ἀνησυχητικὰ σημάδια ὅτι βαδίζουμε σὲ μία ἀντιπαράθεση καὶ ἀναμέτρηση τοῦ τύπου «εἰκονολάτρες» καὶ «εἰκονομάχοι», «ἡσυχαστὲς» καὶ «ἀντι-ἡσυχαστές», «κολλυβάδες»/νέο-ἡσυχαστὲς καὶ ἀντι-κολλυβάδες.
Ἔχοντας διαπιστώσει τὰ ἀνωτέρω, ἀποφασίσαμε νὰ σᾶς ἀπευθύνουμε τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ μὲ ἀφορμὴ μία ὁμιλία σας, ποὺ ξαναδιαβάσαμε πρόσφατα καὶ εἶχε πραγματοποιηθεῖ τὸ 2004 στὴ Θεσσαλονίκη, σὲ Διορθόδοξο Θεολογικὸ Συνέδριο μὲ θέμα: «Οἰκουμενισμός. Γένεση, Προσδοκίες, Διαψεύσεις» . Στὴν ὁμιλία ἐκείνη, ὅπως καὶ σὲ ἄλλα ἔργα σας, ἐκτίθενται καὶ ἀναλύονται θεολογικὰ κάποιες πτυχὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποφεύγετε ὅμως νὰ δώσετε ἔμφαση καὶ νὰ τονίσετε ὅτι πρόκειται γιὰ μολυσματικὴ αἵρεση, ὅπως ἐπίσης, ἀποφεύγετε ἐπιμελῶς νὰ κατονομάσετε τοὺς ὀπαδούς του καὶ τοὺς ἐκφραστές  του, νὰ προτείνετε τὰ ποιμαντικὰ μέτρα ἀντιμετωπίσεώς του καὶ καταδίκης του, ὅπερ καὶ εἶναι τὸ ζητούμενο. Διαβάζουμε στὴν ὁμιλία σας ἐκείνη:
«Γύρω ἀπὸ τὸ θέμα αὐτὸ ὑπάρχουν μερικὲς θεωρίες ποὺ χαρακτηρίζουν τὸ τί εἶναι Οἰκουμενισμός, ὅπως εἶναι … ἡ “θεωρία τῶν κλάδων”, ἡ “βαπτισματικὴ θεολογία”, ἡ θεωρία τῆς “περιεκτικότητας”, ὁ …“διαχριστιανικὸς δογματικὸς συγκρητισμὸς” καὶ ἐπίσης εἶναι καὶ ὁ λεγόμενος “διαθρησκευτικὸς συγκρητισμός».
»Εἶναι φανερὸ ὅτι μὲ τέτοιες θεωρίες ἐπιδιώκεται ἡ δημιουργία μιᾶς Οἰκουμενιστικῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴ πραγματικότητα ἐκφράζεται ἕνας δογματικὸς μινιμαλισμὸς καὶ μία σχετικοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ βέβαια ἀναιρεῖται ἡ ἀποκαλυπτικὴ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ παραμένει στὴν Ὀρθοδόξη Ἐκκλησία καὶ ποὺ εἶναι τὸ ἀληθινὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ Κοινωνία Θεώσεως.
»Στὴ συνέχεια… θὰ ἤθελα νὰ παρουσιάσω ἕνα σοβαρὸ σημεῖο, ἤτοι, πῶς βιώνεται χωρὶς νὰ γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς στὴν πράξη ὁ Οἰκουμενισμός, μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ μία ἑνιαία θεολογία, κατ’ ἀρχάς, καὶ μὲ μία ἑνιαία ἀσκητική, ἔπειτα, ποὺ στὴ βάση της δὲν εἶναι ὀρθόδοξη, ἡσυχαστική, πατερικὴ ἀλλὰ σχολαστική, νοησιαρχικὴ καὶ ἠθικιστική…
»Ὅταν κάνω λόγο γιὰ Οἰκουμενισμὸ στὴ θεολογία ἐννοῶ ὅτι συγχέονται οἱ δύο αὐτὲς θεολογίες, ἤτοι ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ἡ ἑτερόδοξη θεολογία, ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι προϋποθέτουν τὴν ἴδια μεθοδολογία, ἔχουν τὴν ἴδια προοπτικὴ καὶ τὶς ἴδιες ἀρχὲς καὶ διαφέρουν μόνο ὡς πρὸς τὶς παραπομπὲς ποὺ χρησιμοποιοῦνται στὰ θεολογικὰ ἔργα. (…) ἑρμηνεύονται τὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων μέσα ἀπὸ τὶς ἀναλύσεις τῶν …παπικῶν καὶ προτεσταντῶν καὶ ἀγνοοῦνται τὰ ἑρμηνευτικὰ κριτήρια ποὺ ἔχει ἡ ὀρθόδοξη παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας».
Εἶναι φανερό, Σεβασμιώτατε, ὅτι στὴν ὁμιλία αὐτὴ δίνετε στοιχεῖα γιὰ τὶς αἱρετικὲς θεωρίες ποὺ οἱ Οἰκουμενιστὲς προβάλλουν καὶ προπαγανδίζουν, ζωγραφίζετε μὲ ἐνάργεια τὸ κακὸ ποὺ κάνουν στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ δὲν τοὺς κατονομάζετε, ὥστε νὰ τοὺς γνωρίσουν οἱ πιστοί. Χρησιμοποιεῖτε ἀορίστως γιὰ τοὺς διακινοῦντας τὶς αἱρετικὲς αὐτὲς θεωρίες τὶς φράσεις «Μερικοὶ θεολόγοι ἑρμηνεύουν…, Ἄλλοι θεολόγοι μεταφέρουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία…».
Ἐρωτήματα: α) Αὐτοὶ οἱ ὀρθόδοξοι θεολόγοι-ἱερωμένοι εἶναι φορεῖς αἱρέσεως ἢ ἐλεύθεροι διανοητὲς ποὺ ἐκφράζουν τὶς ἰδέες τους; Κι ἂν ἰσχύει τὸ πρῶτο, ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ «ὀρθόδοξοι» θεολόγοι, δὲν ἔχουν ὄνομα; Εἶναι λαϊκοὶ θεολόγοι ἢ καὶ Ἐπίσκοποι ἢ καὶ Πατριάρχες; Εἶναι δυνατὸν νὰ ἰσχυρισθοῦμε ὅτι δὲν ἔχουμε ὑπαρκτὰ πρόσωπα αἱρετικῶν ποὺ διακινοῦν τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Μήπως, δηλαδή, συμβαίνει τὸ πρωτοφανὲς στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία: νὰ ὑπάρχει αἵρεση χωρὶς αἱρετικοὺς ποὺ τὴν προπαγανδίζουν ἢ τὴν διδάσκουν δολίως καὶ ἱεροκρυφίως ἤ, τελευταῖα, καὶ ἐμφανῶς;
β) Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν κάποιοι εἰσήγαγαν καινοτομίες στὴν Ἐκκλησία, ἐφοβοῦντο νὰ τοὺς κατονομάσουν; Πρόσεχαν νὰ μὴ χαλάσουν τὶς καλὲς κοινωνικὲς σχέσεις μαζί τους; Σύμφωνα μὲ δικές σας διαπιστώσεις, χρόνια τώρα ὁ Οἰκουμενισμὸς «βιώνεται» (ἀπὸ τοὺς πιστοὺς) «μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία» «χωρὶς νὰ γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς στὴν πράξη». Ὡς ἐκ τούτου προκαλεῖ σύγχυση καὶ μεγάλη φθορά. Σὲ τέτοιες περιπτώσεις οἱ Ἅγιοι Πατέρες τί ἔκαναν; Ἄφηναν στὴν «ἀνωνυμία» καὶ στὸ ἀπυρόβλητο τοὺς αἱρετικούς; Δὲν τοὺς κατονόμαζαν; Δὲν προέτρεπαν νὰ γίνονται γνωστὰ τὰ ὀνόματά τους, ὥστε νὰ τοὺς γνωρίζουν οἱ πιστοὶ καὶ νὰ προφυλάσσονται;
Ἐπίσης, ἔχετε διαπιστώσει, Σεβασμιώτατε, καὶ τὸ καταθέτετε στὴν ὁμιλία σας, ὅτι σήμερα ὁ Οἰκουμενισμὸς «βιώνεται χωρὶς νὰ γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς στὴν πράξη» . Τοῦτο, ἐμεῖς, τὸ ἑρμηνεύουμε ὡς ἑξῆς: ἐπειδὴ ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν ἔχει ἐλεγχθεῖ, καταγγελθεῖ καὶ καταδικαστεῖ ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους καὶ τὴν Ἱ. Σύνοδο, ἀλλὰ ἁπλῶς γίνονται μόνον κάποιες ἀναφορὲς γι’ αὐτὸν στὸ θεολογικὸ-θεωρητικὸ ἐπίπεδο, ἀκριβῶς γι’ αὐτό, ἔχει διεισδύσει στὴν ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ζωή, σχεδὸν ἀνενόχλητος, ὁ οἰκουμενιστικὸς ἰός, «βιώνεται…ἀπὸ πολλούς» ὀρθοδόξους, ἔχει προκαλέσει σύγχυση ἀκόμα καὶ στοὺς θεσμικοὺς φορεῖς τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε, ἂν καὶ ὁμολογοῦν ὅτι ὑπάρχει αἵρεση, δὲν τὴν προσδιορίζουν ἐπακριβῶς, οὔτε τὴν καταδικάζουν, ἂν μή τι ἄλλο, φοβούμενοι τοὺς ὑψηλὰ ἱσταμένους προστάτες της. Ἡ διείσδυση καὶ βίωση μιᾶς αἱρέσεως, τί ἄλλο δημιουργεῖ, ὅμως, ἀπὸ αἱρετικούς;
Στὴ συνέχεια μᾶς ὁμιλεῖτε καὶ γιὰ τὸν ἐπηρεασμὸ ποὺ ἔχει ἐπιφέρει ὁ Οἰκουμενισμὸς σὲ ἕνα ἄλλο πεδίο, αὐτὸ τῆς ὀρθόδοξης ἄσκησης, στὴν πρακτικὴ μορφή της. Παρατηροῦμε, λέτε, ὅτι «μεταφέρεται στὴν παράδοσή μας ἕνας …ἠθικιστικὸς καὶ ἀκτιβιστικὸς μοναχισμὸς μὲ τὴν παραθεώρηση καὶ περιφρόνηση τοῦ ἡσυχαστικοῦ πνεύματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Αὐτὸ συνιστᾶ ἕναν Οἰκουμενισμὸ στὴν ἄσκηση, μία ἐκκοσμίκευση τῆς …Ἐκκλησίας».
Παρὰ αὐτές τὶς διαπιστώσεις, ὅμως, καμιὰ πρακτικὴ Πατερικὴ ἀντίρροπη μέριμνα δὲν ἔχει ληφθεῖ.  Ἂς δοῦμε, ὅμως, καὶ τὴν κατάληξη τῆς ὁμιλίας σας:
«…Σὲ μερικοὺς ὀρθοδόξους θεολόγους παρατηρεῖται ἕνας ἐπηρεασμὸς ἀπὸ ἄλλες παραδόσεις τόσο στὴν θεολογία ὅσο καὶ στὴν ἄσκηση. Καθὼς ἐπίσης καὶ μερικοὶ ὀρθόδοξοι, στὴν πράξη σκέφτονται, θεολογοῦν καὶ πολιτεύονται ὅπως οἱ παπικοὶ καὶ οἱ προτεστάντες. Γι’ αὐτὸ καὶ ὑποστηρίζω ὅτι πρέπει νὰ ἐξετάζουμε καὶ …νὰ ἐρευνήσουμε τὸ θέμα, μήπως διακρινόμαστε ἀπὸ μία “ὀρθόδοξη Οὐνία” καὶ ἕνα “ὀρθόδοξο Προτεσταντισμό”, ὅταν συγχρόνως, εἴμαστε ὀρθόδοξοι …ἀλλ’ ὅμως ἔχουμε ἐγκολπωθεῖ σὲ μερικὰ σημεῖα, τὰ δόγματα καὶ τὶς ἀπόψεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ ἢ …τὴ μεθοδολογία θεολογήσεως καὶ τὴ μεθοδολογία τῆς ἀσκήσεως ποὺ κυριαρχοῦν σ’ αὐτὲς τὶς ὁμολογίες. Πρέπει, δηλαδή, νὰ προσέξουμε νὰ μὴν ἀποδειχθοῦμε, ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι, οὐνίτες στὴ πράξη ἢ νὰ μὴν ἐκφράζουμε κάποια ἰδιότυπη Προτεσταντικὴ Οὐνία μὲ τὸ νὰ διαφυλάττουμε τὰ ὀρθόδοξα μυστήρια καὶ νὰ συμμετέχουμε ἀλλὰ νὰ ἔχουμε μία Προτεστάντικη θεολογία καὶ ἀσκητική, δηλαδὴ νὰ βιώνουμε τὸν Οἰκουμενισμὸ στὴν πράξη, τόσο στὴ θεολογία ὅσο καὶ στὴν ἄσκηση».
Μὲ αὐτὲς τὶς ἐκτιμήσεις σας, Σεβασμιώτατε, συμφωνοῦμε κι ἐμεῖς καί, ἐπικαλούμενοι τὴν ποιμαντικὴ πρακτικὴ καὶ θεολογία τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἔχουμε καταγγείλει τὶς παραχαράξεις τῆς πίστεως στὸ συγκεκριμένο θέμα (ἀφοῦ αὐτὸ δὲν τὸ κάνουν, χρόνια τώρα, οἱ κατ’ ἐξοχὴν ἁρμόδιοι, οἱ Ποιμένες μας). Ἔχουμε καταγγείλει συγκεκριμένες, ἀναμφισβήτητα λανθασμένες-αἱρετικὲς θέσεις «Ὀρθοδόξων» Ἀρχιερέων, ποὺ καθίστανται αἱρετικὲς ἐκ τοῦ ὅτι ποτὲ δὲν τὶς ἀνακάλεσαν, παρὰ τὸ ὅτι τοὺς ὑπεδείχθη ἡ κακοδοξία. Κι αὐτοὶ τυχαίνει νὰ ἀποτελοῦν τοὺς ἡγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πού, μὲ τὴν ἐξουσία, τὸ κῦρος καὶ τὴν σφραγῖδα τοῦ ὀρθοδόξου, διεξάγουν τὸν «ἀγῶνα» γιὰ μεγαλύτερη διείσδυση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὶς ὀρθόδοξες χῶρες, βίωσή του ἀπὸ περισσότερους πιστοὺς καὶ ἄρα βαθύτερη ἀλλοίωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καὶ «σωστότερη» ἐμπέδωση τῆς αἱρέσεως.
Ἐσεῖς, ὅμως, λόγω σεβασμοῦ ἢ ἄλλων προσωπικῶν ἐκτιμήσεών σας, ὑποστηρίζετε τὴν ὀρθοδοξία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Δὲν μποροῦμε, Σεβασμιώτατε, νὰ γνωρίζουμε τὶς προθέσεις σας, παρὰ μόνο νὰ συμπεραίνουμε ἐκ τῶν πράξεών σας καὶ τῶν γραπτῶν σας. Σὲ ἕνα, λοιπόν, τελευταῖο βιβλίο σας, συμπεριλάβατε μία ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη καὶ ἀποσπάσματα ἄλλων ὁμιλιῶν του, καὶ παρουσιάζετε τὸν κ. Βαρθολομαῖο ὀρθόδοξο ὁμολογητὴ καὶ ἐγγυητὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, κι αὐτό, τὴ στιγμὴ ποὺ καταγγέλλεται ἀπὸ θεολόγους καὶ ἱερωμένους «διὰ πολλῶν τεκμηρίων» ἀκριβῶς γιὰ τὸ ἀντίθετο.
Γιὰ τὴν ὁμιλία του μάλιστα αὐτὴ ποὺ ἐξεφωνήθη «ἐνώπιον τοῦ Καρδιναλίου τῶν Παρισίων Jean Marie Lustiger» (ΝΟΕ 1995), γράφετε πὼς εἶναι «σημαντικότατη», ὅτι «εἶναι ὁμολογία πίστεως μὲ εὐπρεπῆ θεολογικὸ λόγο» (Μητροπ. Ναυπάκτου Ἱερόθεου, «Παλαιὰ καὶ Νέα Ρώμη», 2009, σελ. 458). Γιὰ νὰ μὴ μείνει δὲ καμία ἀμφιβολία στοὺς ἀναγνῶστες τοῦ βιβλίου σας γιὰ τὴν ὀρθοδοξία τοῦ Πατριάρχη, παραθέτετε καὶ ἄλλα ἀποσπάσματα ἀπὸ ὁμιλίες του στὸ Ἅγιο Ὄρος (σελ. 462-469), διὰ τῶν ὁποίων κατευθύνετε τὸν ἀναγνώστη νὰ φθάσει στὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος εἶναι ὁ φρυκτωρὸς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως!
Ποιά σκοπιμότητα, ὅμως, ἐξυπηρετεῖ ἡ ἀποσπασματικὴ παρουσίαση μόνο ὀρθοδόξων τμημάτων τῶν πατριαρχικῶν λόγων, τὴν στιγμὴ ποὺ πολλοὶ ἄλλοι λόγοι καὶ ἐνέργειες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐναντιώνονται στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, εἰδικὰ μάλιστα κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια; Πράξεις, ποὺ τὸν ἔχουν ἀναδείξει ἡγέτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ προστάτη τῶν οἰκουμενιζόντων Ἐπισκόπων καὶ θεολόγων; Μήπως, στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἔχουμε παραδείγματα μεγάλων αἱρετικῶν, ποὺ ἀνεμείγνυαν τὸν ὀρθόδοξο λόγο καὶ τὴν ὀρθόδοξη συμπεριφορὰ μὲ αἱρετικὲς τοποθετήσεις καὶ οἱ ὁποῖοι στὴ συνέχεια ἀναδείχτηκαν σὲ αἱρεσιάρχες; Ὁ ἔπαινος αὐτός, μήπως συντελεῖ στὴ σύγχυση τῶν πιστῶν περὶ τῆς ὁμολογιακῆς ταυτότητος τοῦ Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὸν καθηγητὴ Ἰ. Κορναράκη (ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους πνευματικούς μας πατέρες), παρουσιάζει «τρία ὁμολογιακὰ πρόσωπα»; Διαφορετικά, δηλαδή, ὁμιλεῖ σὲ Παπικούς, διαφορετικὰ σὲ Προτεστάντες  καὶ διαφορετικὰ σὲ Ὀρθοδόξους. Καὶ ἡ διαπίστωση αὐτὴ δὲν καταδεικνύει τὸ προβατόσχημο πρόσωπο καὶ τὴν ἀντίχριστη μέθοδο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν ἐκφραστῶν του;
Ἔχουμε καταγγείλει συγκεκριμένα πρόσωπα , ποὺ δροῦν μὲ συγκεκριμένο σχέδιο καὶ τὸ ὑλοποιοῦν μαζὶ μὲ τοὺς αἱρετίζοντες ἱερωμένους καὶ θεολόγους, τοὺς ὁποίους μάλιστα ἔχουν θέσει ὑπὸ τὴν προστασία τους. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν προαποφασίσει ἢ ἀποδεχθεῖ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπὸ τὸν Πάπα, ἔχουν διαπράξει πληθώρα παραβάσεων Ἱερῶν Κανόνων καὶ ἀσεβοῦν πρὸς αὐτούς, ἀμνηστεύουν αἱρετικὲς δοξασίες καὶ πρακτικὲς (ὅπως αὐτὲς ποὺ καὶ ἐσεῖς καταγγέλλετε) καὶ ἀρνοῦνται τὸ καθῆκον τους:  δὲν ὑπερασπίζονται τὴν αὐτοσυνειδησία καὶ ἐκκλησιολογικὴ ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας μας (π.χ. ὅταν πρόσφατα ὁ Πάπας χαρακτήρισε τὴν Ἐκκλησία μας ὡς ἐλλειμματική!) καὶ ἐπιτρέπουν ἔτσι νὰ ἐξοικειώνεται καὶ νὰ μολύνεται ὁ πιστὸς ἀπὸ τὴν αἵρεση.
Ὅμως, Σεβασμιώτατε, διαπιστώσαμε –σύμφωνα μὲ τὰ ἀνθρώπινα δεδομένα– ὅτι δὲν ἀρκεῖ νὰ καταδεικνύει κανεὶς τὸ λάθος καὶ τὴν αἵρεση· γιὰ νὰ λάβουν οἱ ἄλλοι σοβαρὰ ὑπόψιν τὶς ἐπισημάνσεις του καὶ νὰ γίνει πιστευτός, πρέπει νὰ ἔχει ἁγιότητα ζωῆς ἢ τίτλους ἀκαδημαϊκοὺς ἢ νὰ ἀνήκει στὸ ὅποιο σύστημα. Κι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τίποτα ἀπ’ αὐτά. Ἐσεῖς, ποὺ ἀντικειμενικὰ τὰ ἔχετε (ὁ Θεὸς ξέρει σὲ ποιόν βαθμό), μήπως εἶναι καιρὸς νὰ χρησιμοποιήσετε τὶς δυνατότητες ποὺ θείᾳ χάριτι σᾶς δίνει ἡ θέση σας, ὥστε νὰ ἀκολουθηθεῖ ἡ Πατερικὴ πρακτική, δηλαδὴ ὄχι μόνο ἡ θεωρητικὴ διαπίστωση τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ ποιμαντικὴ μέριμνα γιὰ τὴν γνωστοποίηση τῶν αἱρετικῶν, τὴν ἐν ἀγάπῃ προσπάθεια νὰ ἀναθεωρήσουν τὶς καινοτόμες θέσεις τους ἢ τὴν καθαίρεση-ἀποπομπή τους ἂν δὲν τὶς ἀποπτύσουν, καὶ ἐν τέλει, τὴν προστασία τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;
Αὐτὸ τουλάχιστον συνιστᾶ Μ. Βασίλειος: «Λοιπόν, τὸ μὲν θρασὺ τμῆμα τῆς αἱρέσεως τῶν Ἀρειανῶν [Παπικῶν σήμερα], ὀλίγον μᾶς βλάπτει, διότι ἡ ἀσέβειά των εἶναι φανερὰ εἰς ὅλους. Ὅσοι ὅμως εἶναι ἐνδεδυμένοι μὲ δέρμα προβάτου καὶ ἐμφανίζουν» ἐξωτερικά πραότητα, κυρίως δέ, ἐπειδὴ προέρχονται ἀπὸ τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, αὐτοὶ «εὐκόλως προξενοῦν βλάβην εἰς τοὺς ἁπλουστέρους», καὶ αὐτοί (κατ’ εξοχήν) εἶναι ἐπικίνδυνοι καὶ (ἀφοῦ παραμένουν ἄγνωστοι) εἶναι δύσκολο νὰ «προφυλαχθῆ κανεὶς ἀπὸ αὐτούς. Αὐτοὺς (ἀκριβῶς), ζητοῦμεν ἀπὸ τὴν τελειότητά σας», νὰ γνωστοποιήσετε «δημοσίως εἰς ὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς, ὥστε ἂν ὀρθοποδήσουν (εἰς τὴν ἀλήθειαν), νὰ ἀνήκουν εἰλικρινῶς μαζί μας, ἤ, ἐὰν παραμείνουν διεστραμμένοι, νὰ διατηροῦν μεταξύ των μόνον τὴν βλάβην, χωρὶς νὰ δύνανται ἐξ αἰτίας τῆς ἀπροφυλάκτου ἐπικοινωνίας (μαζί των) νὰ μεταδίδουν τὴν ἀσθένειάν των εἰς ὅσους τοὺς πλησιάζουν». Εἶναι λοιπόν, «ἀνάγκη νὰ μνημονεύσετε αὐτοὺς ὀνομαστικῶς… Διότι ὁ ἰδικός μας βεβαίως λόγος φαίνεται εἰς τοὺς πολλοὺς ὕποπτος, ὅτι δῆθεν ἕνεκα μερικῶν προσωπικῶν διαφορῶν προτιμῶμεν νὰ δεικνύωμεν ἀπέναντί των στάσιν μικρόψυχον (καὶ φιλόνικον)» (Μ. Βασιλείου, Τοῖς Δυτικοῖς, ἐπιστ. σξγ΄, Ἅπαντα τῶν Ἑλλήνων Πατέρων, Ἐκδ. «Ὠφελίμου Βιβλίου», μτφρ. π. Μπιλάλη Νικόδημου, σελ. 124-125) .
Θεσσαλονίκη, 30 Ιουνίου 2010, ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων,
ἧς ὁ Οἶκος τῆς ς’ Ὠδὴς τοῦ Ὄρθρου ἔχει οὕτως:
«Τράνωσόν μου τὴν γλῶτταν Σωτήρ μου, πλάτυνόν μου τὸ στόμα,
καὶ πληρώσας αὐτό, κατάνυξον τὴν καρδίαν μου,
ἵνα οἷς λέγω ἀκολουθήσω, καὶ ἃ διδάσκω, ποιήσω πρῶτος·
πᾶς γὰρ ποιῶν καὶ διδάσκων, φησίν, οὗτος μέγας ἐστίν·
ἐὰν γὰρ λέγω, καὶ μὴ πράττω, ὡς χαλκὸς ἠχῶν λογισθήσομαι.
Διὸ λαλεῖν μοι τὰ δέοντα, καὶ ποιεῖν τὰ συμφέροντα δώρησαι,
ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια».
  • Στὰ πορίσματα τοῦ ἐν λόγῳ Συνεδρίου ἐξήσκησε κριτικὴ ὁ τότε Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Σαββᾶτος (νῦν Μητροπολίτης Μεσσηνίας), μιλώντας γιὰ «ἐλλειμματικὴ ἐκκλησιολογία» τῶν παραγόντων τοῦ συνεδρίου, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι, ἤδη ἀπὸ τότε, εἶχε ἐγκολπωθεῖ καὶ ὑποστήριζε οἰκουμενιστικὲς ἰδέες (παρόμοιες μὲ αὐτὲς ποὺ πρόσφατα καταγγέλθηκαν ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπ. Κυθήρων στὴν Ἱ. Σύνοδο), τὶς ὁποῖες ἐσεῖς στὴν ὁμιλία σας καταδικάζατε, ἀφοῦ βρίσκονται στὸν ἀντίποδα τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιαστικῆς προοπτικῆς, μέσα στὴν ὁποία κινεῖσθε καὶ θεολογεῖτε. Ἔγραφε: «Ἐπιπλέον σήμερα εἶναι προφανὴς καὶ γίνεται συνεχῶς σαφέστερη ἡ διαπίστωση, ὅτι τὰ σημαντικὰ ἐπιτεύγματα τῶν Κοινῶν Θεολογικῶν Κειμένων, τῶν ἀντιστοίχων Διμερῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, δὲν βρίσκουν τὴν ἀναμενόμενη θετικὴ ἀπήχηση στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, …μὲ συνεπαγόμενα ἀποτελέσματα νὰ ἐκδηλώνεται εἴτε μία ἐπιφύλαξη…, εἴτε μία ἀπόρριψή τους, ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες ἀναγκαστικὰ ὁδηγοῦν καὶ στὴ δημιουργία θεολογικῶν μορφωμάτων διαφόρων «Διορθοδόξων Συνεδρίων», μὲ κοινὸ χαρακτηριστικὸ μία ἐλλειμματικὴ ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἔχει καὶ τὶς ἀνάλογες ἐκκλησιολογικὲς συνέπειες καὶ προεκτάσεις» («Παρατηρήσεις ἐπὶ τῶν πορισμάτων τοῦ Διορθοδόξου Θεολογικοῦ Συνεδρίου, π. «Ἐκκλησία», Ἔτ. ΠΓ΄, τ. 3ο, Μάρτιος 2006) [Οἱ ὑπογραμμίσεις σ’ αὐτὸ καὶ τὰ παρακάτω κείμενα εἶναι δικές μας].
  • Αὐτὴ ἡ διαπίστωση εἶναι γιὰ τὸ 2004. Σήμερα —ποὺ ἀποκαλύφθηκε καὶ τηλεοπτικά, καὶ καθημερινῶς ἀποκαλύπτονται καινούργια στοιχεῖα ἀπὸ τὴν πλημμυρίδα τῶν συμπροσευχῶν, οἱ ὁποῖες γίνονται κατὰ παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀπὸ Ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες— μήπως, Σεβασμιώτατε, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀντικαταστήσετε τὸ ρῆμα «βιώνεται» ἀπὸ κάποιο ἄλλο περισσότερο ἐμφαντικό;
  • Ἰδιαιτέρως μὲ μηνυτήριο ἀναφορά μας στὴν Ἱερὰ Σύνοδο ἔχουμε καταγγείλει τὸν Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε τὴν αἵρεση τῶν κλάδων γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐν μέσῳ αὐτῆς τούτης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καταργώντας τὸ ἔνατο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, χωρὶς νὰ κληθεῖ ἀπὸ τοὺς Συνοδικοὺς νὰ ἀποπτύσει τὴν αἵρεση καὶ νὰ ὁμολογήσει τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ἢ νὰ παραπεμφεῖ στὸ Συνοδικὸ Δικαστήριο πρὸς καθαίρεση!… Εἰς τί ὠφελοῦν, τελικά, οἱ περισπούδαστες θεολογικὲς ἀναλύσεις καὶ περιγραφὲς κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅταν αὐτὸς ἀπροσχημάτιστα πλέον ἐγκαθίσταται καὶ κυριαρχεῖ σὲ αὐτὴ τούτη τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;
  • Τοῦτο ἔκανε ὡς ἕνα σημεῖο ἡ «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» —τὴν ὁποία παροδόξως, ἐν ὄψει τῆς ἀντι-οἰκουμενιστικῆς διδασκαλίας σας, δὲν προσυπογράψατε, οὔτε μᾶς ἀνέπαυσε ἡ αἰτιολόγηση τῆς μὴ ὑπογραφῆς— καὶ στὴν ὁποία μεταξὺ ἄλλων διαβάζουμε: «Ἐφ’ ὅσον οἱ αἱρετικοὶ ἐξακολουθοῦν νὰ παραμένουν στὴν πλάνη, ἀποφεύγουμε τὴν μετ’ αὐτῶν κοινωνία… Οἱ ἱεροὶ κανόνες στὸ σύνολό τους ἀπαγορεύουν … τὶς ἐντὸς τῶν ναῶν συμπροσευχές, ἀλλὰ καὶ τὶς ἁπλὲς συμπροσευχὲς σὲ ἰδιωτικοὺς χώρους… Ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ… προσβάλλει τὸ δόγμα τῆς Μιᾶς… Ἐκκλησίας… Ἐπιβάλλεται ἀπὸ Πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους νέο δόγμα περὶ Ἐκκλησίας… Σύμφωνα μὲ αὐτὸ καμμία Ἐκκλησία δὲν δικαιοῦται νὰ διεκδικήσει ἀποκλειστικὰ γιὰ τὸν ἑαυτό της τὸν χαρακτῆρα τῆς καθολικῆς καὶ ἀληθινῆς Ἐκκλησίας… Αὐτὴν τὴν παναίρεση ἔχουν ἀποδεχθῆ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων πολλοὶ πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι… Τὴν διδάσκουν “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ”, τὴν ἐφαρμόζουν καὶ τὴν ἐπιβάλλουν στὴν πράξη κοινωνοῦντες παντοιοτρόπως μὲ τοὺς αἱρετικούς, μὲ συμπροσευχές, ἀνταλλαγὲς ἐπισκέψεων, ποιμαντικὲς συνεργασίες, θέτοντας οὐσιαστικῶς ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Ἡ στάση μας ἐκ τῶν συνοδικῶν κανονικῶν ἀποφάσεων καὶ ἐκ τοῦ παραδείγματος τῶν Ἁγίων εἶναι προφανής. Ὁ καθένας πρέπει νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθύνες του».
  • Τὸ Φανάρι διὰ τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη καὶ διὰ τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ ἰδίου τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2010, ἐπενέβη στὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ζητώντας τὴν καταδίκη τῶν διακινούντων τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἡ ὁποία ὀρθοτομοῦσε τὸ λόγον τῆς ἀληθείας. Τώρα, ὅμως, ποὺ ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, διακήρυξε «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» αἱρετικὲς θέσεις, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν …ζήτησε νὰ ἐξετασθεῖ τὸ θέμα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο! Τὶς αἱρετικὲς αὐτὲς θέσεις παρόλο ποὺ κατήγγειλε μὲ Μηνυτήριο Ἀναφορὰ πρὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδος ὁ «Κοσμᾶς Φλαμιάτος» ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2010, ἡ Σύνοδος δὲν ἐπελήφθη τῆς ὑποθέσεως. Ὅμως, τὴν καταγγελία ἐπανέφερε στὴν Ἱ. Σ. Ἱεραρχία τοῦ Ἰουνίου 2010 ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, κατανοῶν τὴν σοβαρότητα τῆς ὑποθέσεως,. Καὶ ὅλα αὐτὰ ἔγιναν γνωστὰ στὸ Φανάρι. Καὶ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὄχι μόνο δὲν ζήτησε νὰ ἐξετασθεῖ τὸ θέμα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο (ὅπως ἔκανε προκειμένου περὶ τῆς «Ὁμολογίας…», ἀλλὰ τὴν Κυριακὴ 27 Ἰουνίου 2010, πραγματοποίησε Προσκύνημα στὰ ἱερὰ τῆς Καππαδοκίας (καὶ συλλείτουργο) μετὰ τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, ἔχοντας δίπλα του τὸν Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο! Καὶ μιὰ τελευταῖα εἴδηση, γιὰ νὰ φανεῖ ἡ ταυτότητα σκέψεων καὶ ἐνεργειῶν Πάπα καὶ Πατριάρχη (καὶ ἀσφαλῶς τοῦ Μεσσηνίας): Χθές, ὁ Πάπας Βενέδικτος, «απευθυνόμενος προς την Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου που βρίσκεται στο Βατικανό για τον εορτασμό της μνήμης του Αποστόλου Πέτρου, δεν παρέλειψε να αναφερθεί (ἐγκωμιαστικά) στην πατριαρχική εγκύκλιο για την Κυριακή της Ορθοδοξίας, με την οποία ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξαπέλυσε τη γνωστή οικουμενιστική του επίθεση εναντίον των παραδοσιακών ορθοδόξων πιστών» (http://thriskeftika.blogspot.com/2010/06/blog-post_7821.html).
Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»
Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ὁ Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης


sxed. 1

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
====================
Ολοι αναμένουν την απάντηση του Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημου αναφορικά με όσα έγραψε ο κ. Ζερβός στον Ορθόδοξο Τύπο ότι υπήρχε μυστική συμφωνία μεταξύ Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και του Σεβασμιότατου Αττικής για τη διευθέτηση του θέματος. Το άρθρο μάλιστα άφηνε σαφέστατα ανοικτό το ενδεχόμενο ο παράσπονδος της συμφωνίας να είναι ο Σεβασμιότατος Αττικής. Είναι σαφές ότι ουδείς πλην του Σεβασμιότατου δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει την είδηση.

Στο μεταξύ πληροφορηθήκαμε με ιδιαίτερη χαρά ότι ο Μητροπολίτης Παροναξίας Καλλίνικος όχι μόνον υπέγραψε το αίτημα για άρση της ακοινωνησίας του Σεβασμιότατου Αττικής που κυκλοφόρησε προ μηνών ο Μητροπολίτης Πειραιώς αλλά και όταν το υπέγραφε ξεκαθάρισε ότι το υπογράφει με την προυπόθεση ότι η άρση θα οδηγήσει σε αποκατάσταση του Σεβασμιότατου στο Θρόνο του.

Στη Σύνοδο μάλιστα της Ιεραρχίας “μεγάλη τη φωνή” διεμαρτυρήθη επειδή η ψηφοφορία γινόταν για την άρση του επιτιμίου της ακοινωνησίας και όχι για την αποκατάσταση στο Θρόνο του. Οταν μάλιστα Μητροπολίτης της Ιεραρχίας του είπε τι θέλεις και μιλάς εσύ που είσαι νέος ιεράρχης του απάντησε ότι αφού οι παλαιοί επίσκοποι σιωπούν μιλάμε εμείς οι νεώτεροι.

Και όχι μόνον αυτό. Συνεπής προς τις αρχές του, ως επίσης και άλλοι Επίσκοποι, δεν παρέστη στην Χειροτονία και ενθρόνιση του Μητροπολίτη Κηφισίας κ. Κυρίλλου, παρόλο ότι συνεδέετο μαζί του για πολλά χρόνια καθότι εργάζονταν και οι δύο στα γραφεία της Συνόδου, επειδή εξελέγη σε Μητρόπολη που αποτελούσε τμήμα της επισκοπής του Μητροπολίτη Αττικής Νικοδήμου.

Εκφράζουμε ιδιαίτερη και ειλικρινή χαρά γιατί ο Αγιος Παρανοξίας τηρεί την κατά Θεόν γραμμή και έναντι του Οικουμενισμού και έναντι της κανονικής τάξεως στην Εκκλησία.

Ανδρεία υπήρξε επίσης και σύννομη με τους ιερούς κανόνες η στάση του Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης Συμεών στη Σύνοδο της Ιεραρχίας αναφορικά με την αποκατάσταση του Αγίου Αττικής όπως και η στάση του Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ.

Θλιβόμαστε ειλικρινά επειδή ελάχιστοι επίσκοποι είχαν το ανάστημα και το θάρρος να ζητήσουν την άρση της αδικίας που έγινε σε βάρος ενός αδιάβλητου Μητροπολίτη ο οποίος, όπως και οι υπόλοιποι έντεκα συνεπίσκοποί του, εξεδιώχθησαν παρά πάσαν έννοια ηθικής και δικαίου και ενώ σωρεία δικαστικών αποφάσεων δικαίωσε την προσφυγή τους για αποκατάσταση στο θρόνο τους.

Είναι πραγματικά θλιβερό ότι για 36 χρόνια τρεις Αρχιεπίσκοποι όχι μόνον δεν έλυσαν αλλά περιέπλεξαν τη λύση του προβλήματος. Και κάνει ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση το ότι τόσοι αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος δείχνουν αυτή την αναλγησία για την εμπέδωση της κανονικής τάξης.

sxed. 1
___________

commentΔεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
tags

Η βλασφημια των θειων

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 27th, 2010 | filed Filed under: ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.)

Κυριακὴ ΣΤ΄ Ματθαίου (Ματθ. 9,1-8)

Η βλασφημια των θειων

Εσταυρ. και ο βλάσφ.ιστΤΟ σημερινὸ εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου, διηγεῖται ἕνα θαῦμα. Τί θὰ πῇ θαῦμα; Θαῦμα εἶνε κάτι τὸ ἔκτακτο, ἔξω ἀπὸ τὴν φυσικὴ τάξι, ἔξω ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς νόμους ποὺ ὥρισε ὁ Θεός. Τὸ νερὸ δὲ γίνεται λάδι, δὲ γίνεται κρασί, δὲ γίνεται γάλα· ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ περπατήσῃ πάνω στὴ θάλασσα· λίγα ψωμιὰ δὲ φτάνουν γιὰ νὰ χορτάσουν χιλιά­­δες ἄνθρωποι· ἕνας νεκρὸς δὲ σηκώνεται ἀ­πὸ τὸν τάφο. Καὶ ὅμως στὸ Εὐαγγέλιο βλέπουμε, ὅτι ὁ Χριστὸς καὶ τὸ νερὸ τὸ ἔκανε κρα­σί, καὶ πάνω στὴ θάλασσα περπάτησε σὰ νὰ ἦταν ξηρά, καὶ πέντε ψωμιὰ εὐλόγησε καὶ χόρτασε χιλιάδες ἀνθρώπους, καὶ νεκροὺς ἀ­νέστησε ἀπὸ τὸν τάφο. Αὐτὰ λέγον­ται θαύματα. Ἔκανε θαύματα ὁ Χριστός· ὄχι ἕνα καὶ δυό, ἀλλὰ πολλά. Κι ὅλα τὰ θαύματά του ἀποδεικνύουν, ὅτι εἶνε ἀληθινὸς Θεός.

* * *

Ποιό εἶνε τὸ θαῦμα τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου; Ἦταν, λέει, στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ἕ­νας παράλυτος. Ὅλα στὸν κόσμο αὐτὸ κινοῦν­ται· τὸ σκουλήκι κινεῖται, τὸ μυρμήγκι περπατάει, ἡ μέλισσα πετάει. Ἡ ζωὴ εἶνε κίνησις· ὅ,τι ἔχει ζωή, κινεῖται. Ἕνας μόνο δὲν ἐκινεῖτο, ὁ παράλυτος. Ἔμενε ἀσάλευτος στὸ κρεβάτι του. Ἦταν ἄρρωστος.

Τί κακὸ ἡ ἀρρώστια! καὶ πόσο πρέπει νὰ εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ ποὺ μᾶς ἔδωκε χέρια νὰ δουλεύουμε, πόδια νὰ περπατοῦμε, μά­τια νὰ βλέπουμε, αὐτιὰ νὰ ἀκοῦμε! Ἀλλὰ εἴμεθα ἀχάριστοι. Σήμερα πρωὶ – πρωὶ εἶδα νὰ πηγαί­νῃ στὴν ἐκκλησιὰ μιὰ γριὰ γυναίκα. Εἶχε σπασμένα καὶ τὰ δυό της πόδια, κι ἀνέβαινε σιγὰ – σιγὰ τὰ σκαλιὰ τοῦ ναοῦ μὲ δεκανίκια. Ἄλ­λος ἔχει πόδια καὶ δὲν πηγαίνει στὴν ἐκ­κλησιὰ νὰ πῇ ἕνα εὐχαριστῶ στὸ Θεό, αὐτὴ παρὰ τὴν ἀναπηρία της πήγαινε.

Μεγάλο ἀγαθὸ ἡ ὑγεία! Πρέπει ν’ ἀρρωστήσῃ κανείς, γιὰ νὰ τὴν ἐκτιμήσῃ. Ποιός ἦ­ταν ὁ πιὸ πλούσιος Ἕλληνας, ποὺ μποροῦσε ν᾽ ἀγοράσῃ ὅλη τὴν Ἑλλάδα; Ὁ Ὠνάσης, ποὺ πήκτωσε τὴ θάλασσα μὲ τὰ καράβια του. Ὅ­ταν ὅμως ἀρρώστησε καὶ τὸν πῆγαν μὲ τὸ ἀεροπλάνο στὸ Παρίσι, στὶς καλύτερες κλινικές, εἶπε· ―Γιατρέ, κάνε με καλὰ καὶ σοῦ δίνω ὅ­λα τὰ καράβια μου… Βλέπεις λοιπόν, ὅτι ἐσὺ δὲν εἶσαι φτωχός. Ἔχεις ὑγεία; ἔχεις πλούτη. Τί νὰ τὰ κάνῃς τὰ λεφτά, τὰ ἀκίνητα καὶ τὰ αὐτοκίνητα; Παραπάνω ἀπ’ αὐτὰ εἶνε ἡ ὑγεία.

Ὁ παράλυτος λοιπὸν δὲν εἶχε ὑγεία. Πῶς ἔ­γινε παράλυτος; Ἀπὸ ἁμαρτίες, στὶς ὁποῖες εἶχε πέσει· αὐτὲς παρέλυσαν τὸ κορμί του. Γιατὶ εἶνε ἀλήθεια ὅτι οἱ περισσότε­ρες ἀρρώστιες προέρχονται ἀπὸ ἁμαρτήματα. Ἁμαρτάνει ὁ ἄνθρωπος, καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀρ­ρωσταίνει ἀλ­λὰ καὶ πεθαίνει. Πρόχειρο παράδειγμα τὸ τσιγάρο. Ὅποιος καπνίζει, ὄχι μόνο καίει τὰ λε­πτά του, ζαλίζει τὸ πνεῦμα του, ἀλλὰ καὶ φθεί­ρει τὴν ὑγεία του· ἀπὸ τὸ κάπνισμα προέρχονται πολλὲς ἀσθένειες· ἆσθμα, ἔμφρα­­γμα, καὶ ἄλλες, καὶ καρκίνος πρὸ παν­τός. Ἀπὸ τὸ τσιγάρο προέρχονται αὐτά, κι ἀπὸ τὰ δι­άφορα ἄλλα πάθη προέρχονται πολλὰ ἄλλα κα­κά, καὶ ἰδίως ἀρρώστιες. Ἂν ὁ ἄνθρωπος δὲν ἁ­μάρτανε, δὲν θὰ ἀρρώσταινε. Τώρα γέμισε ὁ κόσμος ἀπὸ φάρμακα, γιατρούς, κλινικές, νοσοκομεῖα. Ἐν τούτοις ἀκόμα δὲ μπόρεσε νὰ βρεθῇ φάρμακο γιὰ τὸν καρκίνο, ὁ ὁποῖος θερίζει. Μέσ᾽ στοὺς δέκα ἀνθρώπους, ἕνας θὰ φύγῃ ἀπὸ καρκίνο, ὁ ἄλλος ἀπὸ τροχαῖο, ὁ ἄλλος ἀπὸ τὰ νεῦρα, ὁ ἄλλος ἀπὸ καρδιά, ὁ ἄλλος ἀπὸ ἐγκεφαλικό, κ.τ.λ.. Εἶνε ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας. Κι ὅσο αὐξάνει ἡ ἁμαρτία, τόσο θ’ αὐξάνουν καὶ οἱ ἀρρώστιες.

Ἄρρωστο λοιπὸν τὸ κορμὶ τοῦ παραλύτου, διότι προηγουμένως ἦταν ἄρρωστη ἡ ψυχή του. Καὶ ἀρρώστια τῆς ψυ­χῆς εἶνε ἡ ἁμαρτία. Γι᾽ αὐτὸ ὁ Χριστὸς θεράπευσε πρῶτα τὴν ψυχή του καὶ μετὰ τὸ κορμί του. Τοῦ εἶπε· «Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2). Ἔδωσε μεγαλυτέρα σημασία στὴν ψυχή. Ἐνῷ ἐμεῖς τί κάνουμε· ἅμα ἀρρωστήσουμε σωματικῶς ἔστω καὶ λίγο, ἀμέσως τρέχουμε στὸ γιατρό· ἅμα ἀρρωστήσῃ ἡ ψυχή, ἀ­μελοῦμε. Κ’ εἶνε πο­λὺ ἄρρωστη ἡ ψυχή. Ἀλλὰ πόσοι πηγαίνουν στὸ γιατρὸ τῆς ψυχῆς, στὴν ἱερὰ ἐξομολόγησι; Ὁ Χριστὸς θεράπευσε τὸν παράλυτο πρῶτα ψυχικῶς. Ἔτσι ἔγινε καλὰ καὶ σωματικῶς, σηκώθηκε πάνω, αὐτὸς ποὺ δὲ μποροῦσε νὰ σηκώσῃ οὔτε τὸ κουτάλι του.

Τὸν εἶδαν ὅλοι καὶ δόξαζαν τὸ Θεό. Ὅλοι; Ὄχι ὅλοι. Ἦταν ἐκεῖ καὶ μερικοὶ ἄν­θρωποι κακοί. Ἦ­ταν γραμματεῖς, ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ. Αὐ­­τοί, ὅταν εἶδαν τὸ θαῦμα, ἀντὶ νὰ πέσουν νὰ προσκυνήσουν τὸ Χριστό, μέσα τους τὸν κατη­γόρησαν. «Οὗτος βλασφημεῖ», εἶπαν (ἔ.ἀ. 9,3), βλαστημάει τὸ Θεό. Ποιός; ὁ Χριστός, ποὺ ἀ­πὸ τὰ χείλη του δὲ βγῆκε ποτὲ κακὸς λόγος.

* * *

Ὁ Χριστὸς δὲ βλαστήμησε, δὲν εἶπε ποτέ κακὸ λόγο. Ἀλλ’ ἐνῷ ὁ Χριστὸς δὲν εἶπε ποτέ κακὸ λόγο, οἱ ἄνθρωποι βλαστημοῦν, λένε ἄ­σχη­μα λό­για. Καὶ ὁ πιὸ ἄσχημος λόγος εἶ­νε ἡ βλασφημία, ἡ βλαστήμια. Βγαίνουν ἀπὸ μέσα τους φίδια καὶ σκορπιοί, λόγια ἐλεεινά.

Τὸ κακὸ πῆρε διαστάσεις. Σὲ κάθε πόλι καὶ χωριό, παντοῦ δυστυχῶς, ἀκούγεται βλασφη­μία. Δὲν ὑπάρχει μέρος ἀπηλλαγμένο ἀπ’ αὐ­τὴ τὴν πληγή. Βλαστημοῦν κάθε ὥ­ρα· πρωί, με­σημέρι, βράδυ. Βλαστημοῦν ὅ­που βρε­θοῦν· στὸ δρόμο, στὰ κέντρα διασκε­δάσεως, στὰ αὐ­τοκίνητα, στὰ ἀεροπλάνα, στὸ σιδηρόδρομο, στοὺς στρατῶνες, στὰ δικαστή­ρια, στὰ σχολεῖα. Βλαστημοῦν ὅλοι· ἄντρες, γέρον­τες, μικρὰ παιδιά, ἀκόμα καὶ γυναῖκες. Θεέ μου, κατηραμένο ἔθνος γίναμε!

Ὁ βλάστημος πέφτει πολὺ χαμηλά. Ὅποιος βλαστη­μάει, Χριστιανὸς δὲν εἶνε· ὁ Χριστι­ανὸς βέβαια δὲ λέει τέτοια πράγματα. Ὅποιος βλαστημάει, Ἕλληνας δὲν εἶνε· οἱ Ἕλληνες ἀνέκαθεν ἐ­σέβοντο τὰ θεῖα, καὶ δὲν εἶνε κατώ­τεροι οὔ­τε ἀπὸ τοὺς Τούρκους ποὺ δὲν ἀνέχονται νὰ τοὺς βλαστημήσῃς τὸν Ἀλλὰχ οὔτε ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους ποὺ δὲν ἀνέχονται νὰ τοὺς βλαστημήσῃς τὸν Ἰεχωβᾶ. Λοιπὸν βλα­στη­μᾷς; Χριστιανὸς δὲν εἶσαι. Βλαστη­μᾷς; Ἕλ­ληνας δὲν εἶσαι. Βλαστημᾷς; Οὔτε πο­λιτισμένος ἄνθρωπος εἶσαι· εἶσαι χειρότερος κι ἀπ’ τοὺς ἀγρίους τῆς ζούγκλας, ποὺ ἂν τολμήσῃς νὰ πῇς κάτι γιὰ τὸν ψεύτικο θεό τους, σὲ κάνουν κομμάτια. Βλαστημᾷς; Οὔτε λογικὸ πλάσμα εἶσαι· εἶσαι κατώτερος κι ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῷα. Λένε γιὰ ἕνα λιοντάρι ὅτι μέσα στὸ δάσος πάτησε ἀγκάθι καὶ πονοῦσε· κάποιος κυνηγός, μὲ φόβο, τοῦ ἀφαίρεσε τὸ ἀγ­κάθι ἀπὸ τὸ πόδι· κι ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη τὸ λιοντάρι τὸν ἀκολουθοῦσε σὰν ἀρνάκι. Γι’ αὐ­τὸ ὁ βλάστημος γί­νεται χειρότερος κι ἀπ’ τὰ θηρία. Ἀλλὰ τί λέω; Ὁ βλάστημος ἀποδεικνύ­εται χειρότερος κι ἀπὸ τὸ διάβολο· γιατὶ ὁ δι­άβολος ὅλα τ’ ἁμαρτήματα τὰ κάνει, δὲ βλαστημάει ὅμως· ἀκούει «Χριστὸς» καὶ τρέμει. Ὁ βλάστημος εἶνε χει­ρότερος ἀπ᾽ ὅλους. Κι αὐτὸ εἶνε τὸ κατάντημα.

Νὰ μὴ βλαστημάῃ κανείς λοιπόν. Ἀλλὰ καὶ νὰ μὴν ἀνεχώμεθα ἄλλους νὰ βλαστημοῦν. Σεῖς οἱ γυναῖκες, ἂν ἀκούσετε τὸν ἄντρα σας νὰ βλαστημάῃ, μὴν ἀδιαφορήσετε. Μιὰ γυναῖκα ἀπὸ τὰ Γρεβενὰ τὴν πάντρεψαν μὲ ἕνα βλάστημο. Μετὰ τὸ γάμο τοῦ λέει· Ἄκουσε, ἄντρα, σὲ ἀγαπῶ, ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ σένα ἀγαπῶ τὸ Θεό. Ἂν ξαναμπῇς στὸ σπίτι καὶ βλαστημήσῃς τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία, δὲ θὰ τὸ ἀνεχθῶ. Θύμωσες; βλαστήμησε τὴ μάνα καὶ τὸν πατέρα ποὺ μὲ γέννησαν, καὶ θὰ σὲ συχωρέσω· ἀλλὰ νὰ βλαστημήσῃς τὸ Θεό μου – τὸ Χριστό μου, δὲν ἔχω μάτια νὰ σὲ δῶ!… Παραπάνω ἀπ’ ὅλους εἶνε ὁ Θεός.

Εἶνε ντροπή μας νὰ μᾶς δίνουν μαθήματα ἄλλοι. Πῆγα σ᾽ ἕνα φυλάκιο τῶν συνόρων. Εἶχε καμμιὰ πενηνταριὰ στρατιῶτες. Τοὺς ρώ­τησα καὶ ὅλοι μοῦ εἶπαν τὸ ὄνομά τους. Λέω· ―Βλαστημᾶτε; Ἔσκυψαν τὸ κεφάλι. ―Δέ­σποτα, ὅλοι βλαστημᾶμε, συχώρεσέ μας. Ἕνας μόνο δὲ βλαστημάει μεταξύ μας· ὁ μουσουλμᾶνος ἀπὸ τὴν Ξάνθη, ποὺ ἔχουμε στὴ μονάδα… Ποῦ καταντήσαμε!

* * *

Ἂν δὲν ἀκούσουμε τὰ λόγια αὐτά, ἀγαπητοί μου, θὰ τιμωρηθοῦμε. Ἡ βλαστήμια εἶνε ἀ­πὸ τὰ σοβαρώτερα ἁμαρτήματα τοῦ λαοῦ μας. Ὄχι ὅτι τ᾽ ἄλλα ἔθνη εἶνε ἅγια. Κι αὐτὰ ἔ­χουν ἁμαρτίες· ἡ ῾Ρωσία τὴν ἀθεΐα, ἡ Γαλλία τὸν ἐκ­­φυλισμό, ἡ Ἀγγλία τὴ φιλαργυρία, ἡ Γερμα­νία τὴν ὑπερηφάνεια, ἡ Ἀμερικὴ τὴ λατρεία τῆς κυριαρχίας. Ἀλλὰ κ’ ἐμεῖς ἔχουμε δυὸ μεγάλα ἁ­μαρτήματα· τὸ ἕνα εἶνε τῶν ἀντρῶν, τὸ ἄλ­λο τῶν γυναικῶν. Τὸ ἁμάρτημα τῶν γυναι­κῶν εἶνε ὅτι ἔπαυσαν νὰ γεννοῦν, καὶ τὸ ἁμάρ­τημα τῶν ἀντρῶν εἶνε ὅτι βλαστημοῦν τὸ Θεό. Αὐτὰ τὰ δυὸ ἁμαρτήματα εἶνε τὰ πιὸ μεγάλα. Καὶ πρέπει ὅλοι νὰ μετανοήσουμε γιὰ ὅλα, καὶ ἰδιαιτέρως γι’ αὐτά· καὶ οἱ γυναῖκες νὰ σταματήσουν τὶς ἐκτρώσεις ἢ ἀμβλώσεις, καὶ οἱ ἄντρες νὰ πάψουν τὴ βλασφημία.

Αὐτά, ἀγαπητοί μου, εἶχα νὰ σᾶς πῶ. Καὶ εὔ­χομαι ὁ τόπος μας νὰ μείνῃ καθαρὸς ἀπὸ τὴ βλαστήμια, γιὰ νὰ ἔχῃ τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Γεωργίου Βεύης – Φλωρίνης 25-7-1976)

commentBe the first!
tags

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ π. ΣΙΜΕΩΝ ΒΙΛΟΦΣΚΙ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΑΞ. ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΓΙΤΦΤΙΤΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 27th, 2010 | filed Filed under: ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ



Ο π. Συμέων Βιλόφσκι απαντά

στον πρ. Ερζεγοβινης Αθανασιο (Γιεφτιτς)

ΜΕΡΟΣ Α΄

Επιστολή στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr», απέστειλε ο Συμέων Βιλόβσκι, με αφορμή την συνέντευξη του Επισκόπου πρ. Ερζεγοβίνης κ. Αθανασίου (Γιέφτιτς) στην Romfea.gr.

Η επιστολή απάντηση του π. Συμέων Βιλόφσκι έχει ως εξής:

Α’. Περι του Επισκοπου

και Γεροντος μου Αρτεμιου


Διωγμοι στην Εκκλ. Κοσ. (ιστ)Συντάχθηκε απο τον π. Συμεών Βιλόβσκι

Σεβασμιώτατε,

Μέσα από το κρατητήριο όπου κρατούμαι αναμένοντας την έκβαση της υποθέσεως της έκδοσής μου στη Σερβία και ύστερα από προσεκτική ανάγνωση της συνέντευξής σας στον Διευθυντή κ. Αιμίλιο Πολυγένη του Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Ρομφαία» στις 15-6-2010, επιτρέψτε μου να απαντήσω κι εγώ δημόσια, όπως αρμόζει, με πόνο, αλλά και με φόβο Θεού, έτοιμος αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι με λόγον, μετά πραΰτητος και φόβου, συνείδησιν έχων αγαθήν (πρβλ. Α΄Πέτρ. γ´15-16).

Σ᾽ αυτό το πρώτο μέρος των απαντήσεών μου θα επικεντρωθώ στην πολεμική σας κατά του Επισκόπου και Γέροντός μου κ. Αρτεμίου (Ραντοσάβλιεβιτς).

Θα μου επιτρέψετε, Σεβασμιώτατε, να κάνω επισημάνσεις και διευκρινήσεις, αλλά και να καταδείξω τις αναλήθειες που διατυπώσατε. Έχω τη βέβαιη πίστη ότι η Αλήθεια για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς είναι Ενυπόστατη, αυτός ο ίδιος ο Χριστός μας, και γι’ αυτό πιστεύω ότι στις μεταξύ των Ορθοδόξων σχέσεις δεν χωρούν αγαπολογίες η ψευδοσυναισθηματισμοί.

Επίσης πιστεύω ότι την αλήθεια, όσες φορές και να την πει κανείς, την λέει πάντα με τα ίδια λόγια, ενώ το ψέμμα, όσες φορές το λέει κανείς, κάθε φορά χρησιμοποιεί άλλα λόγια και περιπίπτει σε αντιφάσεις και οδηγείται σε αδιέξοδα.

α)  Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς – Ορθοδοξία

Πραγματικά ήταν πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι σύσσωμη η Ιεραρχία της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας προχώρησε στην αγιοκατάταξη του αγίου πατρός μας Ιουστίνου, επικυρώνοντας έτσι την ώριμη και σταθερή πίστη του πληρώματος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην αγιότητα του ανδρός.

Αυτό όμως που πραγματικά με λυπεί, Σεβασμιώτατε είναι ότι τόσο εσείς προσωπικά όσο και οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Αμφιλόχιος Ράντοβιτς, Ειρηναίος Μπούλοβιτς κ.α. τα τελευταία χρόνια αναπτύξατε δεσμούς και σχέσεις (συμπροσευχές, διαθρησκειακές συναντήσεις κλπ) με τον παπισμό και τους εκπροσώπους του, υιοθετώντας κατ’ ουσίαν την συμφωνία του Βalamand, ότι δηλαδή η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι παπικοί είμαστε «αδελφές εκκλησίες», όπως επίσης αποδεχόμενοι πλήρως την καινοφανή εκκλησιολογία του Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη (Ζηζιούλα) ότι «η Εκκλησία είναι ευρυτέρα της Ορθοδοξίας έννοια» κλπ.

Επίσης να σας θυμίσω ότι εσείς είσασταν που μεταφράσατε την ομιλία του Μητροπολίτου Περγάμου επί τη συμπληρώσει 1000 ετών εκχριστιανισμού της Ρωσίας, όπου μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος Περγάμου αναφέρει: «παρήλθε πλέον η εποχή της ναρκισσευομένης Ορθοδοξίας», την οποία ομιλία και διαδίδατε με πολύ ζήλο.

Συνέπεια των παραπάνω ήταν ότι, αν και αποφάσισε η Ιεραρχία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ΣΟΕ) να αποχωρήσει απο το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ), με την σύμφωνη εισήγηση πολλών Σεβασμιωτάτων Ιεραρχών, μεταξύ των οποίων και του κ. Αρτεμίου, εσείς, Σεβασμιώτατε, μαζί με ορισμένους Ιεράρχες, ενεργήσατε ώστε να μην υλοποιηθεί αυτή η απόφαση. Γι’ αυτό και παραμένει η ΣΟΕ έως σήμερα μέλος του ΠΣΕ.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ανακοινώνεται τώρα με τον πιο επίσημο τρόπο και η έλευση του Πάπα Βενέδικτου (Ράτσιγγερ) ως αρχηγού της «Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας» στο Νις το 2013.

Αυτά όμως έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τη διδασκαλία του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, όπως αυτή είναι εκδεδομένη στη Δογματική, τα υπομνήματα και τα άλλα βιβλία του και όπως εγώ τη διδάχθηκα από τον Γέροντά μου Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης κ. Αρτέμιο.

Θα μπορούσα να πω περισσότερα λεπτομερώς, αλλά δεν θα ήθελα να πλατιάσω. Επιφυλάσσσομαι όμως να δημοσιοποιήσω σχετικά κείμενα εν ευθέτω χρόνω.

Πάντως την αναλήθεια της διαβεβαίωσής σας ότι στην Σερβία «Έχουμε πάρα πολλά προβλήματα, και δεν ασχολούμαστε με τα ζηλωτικά» μπορούν όλοι να την αντιληφθούν αν παρακολουθήσουν την δημοσιευμένη με αγγλικούς υπότιτλους συνέντευξή σας «περί Θείας Λειτουργίας» στο εκκλησιαστικό κανάλι «Λόγος» της Επισκοπής Ζίτσας τον Οκτώβριο του 2008 (http://www.youtube.com/watch?v=u6f6wK8_mFM). Εκεί σε έναν σχεδόν αδιάκοπο, δίωρο μονόλογο καταφέρεσθε εναντίον των «αμαθών» πιστών που τολμούν να δημιουργούν φασαρίες, διαμαρτυρόμενοι για τις λειτουργικές καινοτομίες που εισάγουν κάποιοι ιεράρχες.

β)  Περί του Πατριάρχου Ειρηναίου

Σε σχέση με τις δηλώσεις σας για την εκλογή του νέου Πατριάρχη έχω να παρατηρήσω τα εξής: Αναφέρετε ότι κάποιοι δεν τον ψήφισαν. Και ότι ενώ περιμένατε την ενδεχόμενη εκδήλωση της ανθρώπινης αδυναμίας —να πέσουν δηλαδή αυτοί στη δυσμένειά του— αυτό δεν έγινε. Ωστόσο, όπως έδειξαν κατόπιν τα γεγονότα, φαίνεται ότι αυτό που δεν συνέβη σε άλλους, συνέβη (και συμβαίνει) στην περίπτωση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου.

Προσωπικά προσεύχομαι και ελπίζω, ο Θεός που εμπιστεύθηκε τη Σερβική Εκκλησία στην πηδαλιουχία του Πατριάρχου Ειρηναίου να τον φωτίσει ώστε στο εγγύς μέλλον να άρει την αντικανονική απόφαση συνταξιοδότησης χωρίς κανονική αιτία και δίκη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ράσκας και Πριζρένης κ. Αρτεμίου, να εγκύψει με πατρική στοργή στον Ορθόδοξο λαό και μοναχισμό του Κοσσόβου και να επανεξετάσει την δική μου υπόθεση με γνώμονα τους Ιερούς Κανόνες.

γ)  Οι αναστηλώσεις των κατεστραμμένων εκκλησιών

Λέτε στη συνέντευξή σας: «Κυρίως όμως η σύγκρουση του Αρτεμίου είναι με την Ιεραρχία και τη Σύνοδο». Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο Επίσκοπος Αρτέμιος συγκρούσθηκε με ολόκληρη την Ιεραρχία. Όπως και να έχει το πράγμα όμως, η πέτρα του σκανδάλου ήταν οι αναστηλώσεις των κατεστραμμένων εκκλησιών της Επισκοπής Ράσκας και Πριζρένης και ότι στο θέμα αυτό, από το 2004 και μετά, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος άλλαξε την κανονική και πάγια στάση της, και παραθεωρώντας τον τοπικό Επίσκοπο, ανέλαβε η ίδια την ευθύνη, έναντι κυρίως των σχεδιασμών των Δυτικών Δυνάμεων που κατείχαν de facto το Κοσσυφοπέδιο.

Αναφέρεστε για το πώς έπρεπε να εκτελούνται τα έργα στην περιοχή του Κοσσόβου.

Είναι ένα τεράστιο θέμα και θα χρειαζόταν πολύς χρόνος και χώρος για μια περιγραφή, έστω και στοιχειώδη. Γράφτηκαν και δημοσιεύθηκαν πολλά κείμενα εκ μέρους του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου (αναλύσεις, επιστολές, ανακοινώσεις, εμπεριστατωμένες μελέτες από ειδικούς κλπ.). Ήταν ζήτημα που είχε πολλές πτυχές: πολιτικές, εκκλησιαστικές, επιστημονικές (αρχιτεκτονικές-κατασκευαστικές), οικονομικές. Πιστεύω ότι ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος δικαιώθηκε και δικαιώνεται για όλες τις επιλογές του.

Η κύρια σύγκρουση έγινε με την Δύση (ΕΕ, ΝΑΤΟ, HΠΑ), η οποία ενεργούσε ύπουλα εις βάρος των εθνικών σερβικών, πολιτικών, και εκκλησιαστικών συμφερόντων. Οι Δυτικοί δεν κατόρθωσαν να καταβάλουν το απτόητο αγωνιστικό σθένος του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και γι’ αυτό προσέφυγαν στην ΔΙΣ της Εκκλησίας της Σερβίας και μέσω αυτής προσπάθησαν να επιβάλουν στον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο τα σχέδιά τους. Επίσης κατάφεραν σε συνεργασία με τον βοηθό Επίσκοπο Θεοδόσιο και τον  π. Σάββα Γιάνιτς από τη Μονή Ντέτσανι να θέσουν σε εφαρμογή μέρος των σχεδίων τους.

Από την πλευρά του ο Σεβασμιώτατος είχε στενή και έξοχη συνεργασία με ειδικούς Σέρβους πανεπιστημιακούς καθηγητές, αρχιτέκτονες και νομικούς, οι οποίοι περίτρανα υποστηρίζουν ότι τα προτεινόμενα από τη Δύση σχέδια σχετικά με τις αναστηλώσεις είναι απαράδεκτα και επιζήμια.

δ)  Το  Επισκοπείο στην Πριζρένη

Λέτε:  «όταν έγιναν οι ανανεώσεις όλων των βασικών κτιρίων και άλλων, ο Αρτέμιος δεν τα δεχόταν, όπως το Επισκοπικό Μέγαρο στη Πριζρένη…»

Σεβασμιώτατε, αφού είναι έτσι, γιατί δεν μετακομίσατε ούτε εσείς ούτε ο επόμενος Τοποτηρητής έως τώρα στην Πριζρένη, εδώ και 5 μήνες; Από τον Αρτέμιο απαιτούσατε να μετακομίσει από την Γκρατσάνιτσα στην Πριζρένη, όπου είναι η έδρα του Επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης. Όμως από εκεί εκδιώχθηκε μαζί με όλους τους Σέρβους το 1999. Ο λαός, δηλαδή το ποίμνιό του, δεν γύρισε και δεν γυρίζει πίσω, διότι δεν υπάρχουν συνθήκες επιβίωσης για τους Σέρβους εκεί.

Από κανέναν άλλον εκτοπισμένο από εμπόλεμη ζώνη επίσκοπο όμως δεν ζητήσατε να γυρίσει πίσω στην έδρα του (όπως π.χ. από τους επισκόπους που έφυγαν από τις έδρες τους τον καιρό του πολέμου στη Βοσνία). Κι αυτό γιατί στην ουσία αναγνωρίζετε το αυτονόητο ότι η εκάστοτε έδρα του Επισκόπου είναι θέμα ποιμαντικό, και ο έχων την ποιμαντική ευθύνη κρίνει με τον καλύτερο τρόπο γιάτο πού θα εδρεύει και από πού θα δρα μέσα σε τέτοιες συνθήκες.

Για την ποιότητα των έργων που έλαβαν χώρα κατά την αναστήλωση του επισκοπικού μεγάρου εδώ δεν θα μιλήσουμε, πάντως είναι απαράδεκτα. Με τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο είχαμε επισκεφθεί το Επισκοπείο μερικές φορές κατά την διάρκεια της ανακαίνισης, μαζί με ειδικούς, και συντάχθηκε μάλιστα από αυτούς μια έκθεση η οποία παρουσιάζει τα βασικώτερα ελαττώματα. Μέσα σ΄ όλο αυτό το διάστημα συντάχθηκαν μάλιστα μερικές ακόμη εκθέσεις εκ μέρους των ειδικών.

Λέτε: «Ο Επίσκοπος Θεοδόσιος τα παρέδωσε όμως στη Σύνοδο».

Πώς δηλαδή τα παρέδωσε; Από ποιόν τα παρέλαβε, από ποιόν έλαβε την εντολή να τα αναστηλώσει ή να τα παραδώσει; Ποιός ενέκρινε την ποιότητα των έργων; Βάσει ποιών νόμων (της Πρίστινας ή του Βελιγραδίου); Το θέατρο με παράδοση/παραλαβή των «αναστηλωμένων» ναών δεν μπορώ να το περιγράψω εδώ. Και πάλι εδώ υπήρξε αντικανονική ανάμιξη Επισκόπων που δεν είχαν δικαιοδοσία να το κάνουν. Εκτός από φοβερές κανονικές παραβάσεις (38ος και 41ος Αποστολικοί Κανόνες), ήταν και ένας εθνικός εξευτελισμός. Για την τεχνική πλευρά και την ποιότητα των έργων ήδη έχουν μιλήσει οι ειδικοί.

ε)  Το  πογκρόμ του 2004

Όμως εδώ παρατηρείται το εξής περίεργο, Σεβασμιώτατε: Δεν αναφέρεστε καθόλου στο γεγονός ότι υπήρξε ένα πογκρόμ (=εθνοκάθαρση) εκ μέρους των Αλβανών εξτρεμιστών εναντίον των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου και των μνημείων του σερβισμού στο πολύ πρόσφατο παρελθόν (2004), το οποίο και δικαιολογεί την άρνηση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου να συμμετάσχουν στην αναστήλωση των ναών οι ίδιοι οι καταστροφείς των ναών.

Επίσης λησμονείτε να αναφέρετε, Σεβασμιώτατε, ότι εσείς προσωπικά και αργότερα η Ιερά Σύνοδος συμβουλέψατε τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο να μηνύσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου τις 4 ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βρεττανία), των οποίων δυνάμεις μετείχαν στην KFOR, διότι οι στρατιώτες τους, ενώ έπρεπε να προστατέψουν τα σερβικά ορθόδοξα μνημεία (ναούς και μοναστήρια) του Κοσσυφοπεδίου και τους εναπομείναντες Σέρβους από την μανία των UCKαδων, τα άφησαν προκλητικά να καταστρέφονται μπροστά στα μάτια τους.

Και τότε δικαίως και ευλόγως και εσείς, μαζί με τον Σεβασμιώτατο αρνιόσασταν να δοθούν χρήματα σε Αλβανούς και έτσι να μετάσχουν —τί ειρωνεία και τί ταπείνωση!— οι ίδιοι οι καταστροφείς των μνημείων στην αναστήλωσή τους, διότι κατόπιν τα μνημεία θα θεωρούνταν και δική τους «κοσοβαρική» κληρονομιά, πολιτιστική κληρονομιά ενός αρτισύστατου κράτους-προτεκτοράτου του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που εκτός από εμπόριο λευκής σαρκός και ναρκωτικών θα είχε τώρα να επιδείξει και τα δικά του «κοσοβαρικά» μεσαιωνικά μνημεία. Ενός κράτους που αναζητεί νομιμοφανή λόγο ύπαρξης, πέρα από το δίκαιο των όπλων και του ΝΑΤΟ.

Έως τότε, σε αυτό το θέμα είσασταν σύμφωνος με τον Επίσκοπο Αρτέμιο. Ο κ. Αρτέμιος έμεινε πιστός στην απόφαση της Συνόδου και στον λαό του έως τέλους. Εσείς, όμως, αλλάξατε. Τι μεσολάβησε άραγε;

Άρα κατά βάσιν, από όσα αναφέρθηκαν δεν υπήρχε διαφωνία του Αρτεμίου με τη Σύνοδο. Η Σύνοδος ήταν αυτή που στη συνέχεια διαφοροποιήθηκε από την αρχική της θέση, επιλέγοντας πιο «συμβιβαστικές» με την μεταβαλλόμενη πολιτική κατάσταση λύσεις.

Λέτε βέβαια ότι:  «Η Ευρωπαϊκή Ένωση στα προγράμματα ήθελε δύο Σέρβους και δύο Αλβανούς, όπου στην επιτροπή αυτή η Σερβική Εκκλησία είχε το δικαίωμα του «βέτο», δηλαδή αν δεν συμφωνούμε σταματάμε και τότε δεν έρχονται και χρήματα.» Όμως πόσες φορές χρησιμοποιήθηκε αυτό το «βέτο» και σε ποιές περιπτώσεις; Δυστυχώς, δεν υπήρξε ούτε μία περίπτωση. Διότι ένα τέτοιο «βέτο» είναι ψευδεπίγραφο. Βέτο διαθέτει κάποιος, όταν συναποφασίζει κάτι με κάποιους άλλους επί ίσοις όροις. Αυτό δεν υπήρχε εδώ, όπου τα χρήματα τα έβαζε η ΕΕ με τους δικούς της όρους και προϋποθέσεις.

στ)  Ο Επίσκοπος Θεοδόσιος

Όσο για τον επίσκοπο Λίπλιαν κ. Θεοδόσιο, έχω να πω τα εξής: Ο Επίσκοπος Θεοδόσιος είναι πνευματικός αδελφός μου, έχουμε τον ίδιο πνευματικό πατέρα, τον Επίσκοπο Αρτέμιο. Και μέχρι την ανάδειξή του σε βοηθό επίσκοπο, συνέπλεε και συμφωνούσε απολύτως με τη γραμμή και την τάξη του Γέροντός του, Επισκόπου Αρτεμίου.

Στη συνέχεια, παρασυρόμενος από ανθρώπινες αδυναμίες, διαφοροποιήθηκε και ενεργώντας αντικανονικά προς τα κυριαρχικά δικαιώματα (18ος της Δ’  Οικουμενικής, 31ος Αποστολικός Κανών) του Επισκόπου Αρτεμίου προέβη σε πρόχειρες αναστηλώσεις κάποιων μνημείων και κτιρίων υπό τους όρους των Δυτικών Δυνάμεων και χωρίς την άδεια του κυριάρχου επισκόπου, όπως προβλέπεται από τους Ιερούς Κανόνες.

ζ)  Περί οικονομικών ατασθαλιών

Επανερχόμενος, Σεβασμιώτατε, στο σκεπτικό σας περί οικονομικών ατασθαλιών, αναφερόσαστε σε μια Επιτροπή του 2006, στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι της Ιεραρχίας και εσείς προσωπικά. Εδώ έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις. Πρώτον, μιλάτε γενικά και αόριστα περί πολλών ατασθαλιών, χωρίς να κατονομάζετε ούτε μία, ενώ από την άλλη αποσιωπάτε το γεγονός ότι κάθε χρόνο η Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης έστελνε εμπεριστατωμένο απολογισμό και προϋπολογισμό στο Πατριαρχείο, τα οποία και τύχαιναν της εγκρίσεως των αρμοδίων υπηρεσιών του.

Επίσης, Σεβασμιώτατε, είπατε, χωρίς πάλι να το τεκμηριώνετε, ότι: «υπάρχουν πάρα πολλά χρήματα που φεύγουν από τον λαό του Κοσσόβου. Διότι ο,τι δίνει ο καθένας, το δίνει για το λαό του Κοσσόβου και όχι για ιδιωτικές επιχειρήσεις».

Όμως χάριν της αληθείας σας λέγω: Eπειδή ο σερβικός νόμος δεν επέτρεπε στην Επαρχία Ράσκας να συστήσει δική της τεχνική υπηρεσία (όπως αντίθετα συμβαίνει στην Ελλάδα), ο Σεβασμιώτατος προέτρεψε τη σύσταση ιδιωτικής τεχνικής εταιρείας, της «Rade Neimar», και στη στελέχωσή της με πρόσωπα ευϋπόληπτα και έντιμα, σερβικής εθνικότητας και Ορθόδοξου θρησκεύματος, ώστε αυτή να αναλαμβάνει την εκτέλεση των έργων αναστήλωσης της Επαρχίας, ακριβώς για να μη φεύγουν τα χρήματα μέσα από το Κόσοβο, αλλά να παραμένουν στους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου που θα απασχολούνταν από αυτήν.

Και βέβαια ο Suboticki, ο πρόεδρος της εταιρείας, δεν είναι κουμπάρος μου. Η μόνη μας σχέση είναι ότι ο αδελφός μου Βλαδίμηρος βάφτισε τον Suboticki και την οικογένειά του. Είναι πρόσωπο γνωστό στον Σεβασμιώτατο, αξιόπιστο και καθ’ όλα έντιμο.

Τέλος, για να καταλάβει και κάθε καλόπιστος αναγνώστης ότι καμμία κατηγορία για οικονομικές ατασθαλίες δεν ευσταθεί εναντίον του Σεβασμιωτάτου  Αρτεμίου και των συνεργατών του, θα καταδείξω στο δεύτερο μέρος αυτής της απάντησης με αδιάσειστα στοιχεία και επιχειρήματα τις διάφορες πτυχές αυτού του θέματος.

η)  Τα διαδραματισθέντα στην ΔΙΣ της 5-2-2010

Παρακάτω λέτε: «Σκεφτείτε τον κάλεσε η Ιερά Σύνοδος να έρθει στο Πατριαρχείο, και ήρθε ψεύτικα στους διαδρόμους για να βρει μόνο τον Πατριάρχη. Όμως ο Πατριάρχης του είπε: «Δέσποτα μου, έλα στη Σύνοδο στις 11:00 που θα συνεδριάζουμε». Αυτός τελικά δεν ήρθε! Μετά διέδιδε δεξιά και αριστερά, ότι δεν με θέλανε.

Εν πάση περιπτώσει στις 11 Φεβρουαρίου, βγήκε τελεσίδικη απόφαση να τεθεί σε διαθεσιμότητα διότι δεν δεχόταν τρεις αλλεπάλληλες επιτροπές. Και σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες, όταν ένας επίσκοπος αρνείται να υπακούσει στην ιεραρχία και να δεχθεί επιτροπές οι οποίες είναι σταλμένες από την Ιεραρχία, υπόκειται σε καθαίρεση.»

Αυτά δεν ανταποκρίνονται στα γεγονότα και αν δεν είναι διαστρέβλωσή τους είναι τουλάχιστον αφελή. Δεν κάλεσε τον Αρτέμιο η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (ΔΙΣ), αλλά ο Πατριάρχης Ειρηναίος τηλεφωνικώς την 4-2-2010 το απόγευμα και του είπε: «Εάν μπορείτε, Σεβασμιώτατε, να έρθετε αύριο [5-2-2010] στο Βελιγράδι, να ιδωθούμε».

Δεν του είπε «πρέπει να έρθετε», η «σας περιμένουμε» η «αύριο συνεδριάζει η ΔΙΣ» ή κάτι τέτοιο, αλλά «εάν μπορείτε». Αυτό είχε σαφώς την έννοια του «Εάν πάλι δεν μπορείτε, εντάξει».

Ο Πατριάρχης δεν μνήμονευσε την συνεδρίαση της ΔΙΣ καθόλου. Όσον αφορά την ορθή οδό πρόσκλησης του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου στην ΔΙΣ, η οποία ήταν η γραπτή πρόσκληση, ούτε λόγος να γίνεται. Ο Σεβασμιώτατος ήρθε στο Βελιγράδι στις 5-2-2010 και επισκέφτηκε τον Πατριάρχη κατά τις 10 π.μ. και μιλήσανε σχεδόν μισή ώρα.

Και πάλι εκείνος δεν του γνωστοποίησε την συνεδρίαση της ΔΙΣ ούτε του ανέφερε ότι πρέπει να έρθει. Κατόπιν όμως, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, τον καλέσανε τηλεφωνικώς οργισμένοι, κατηγορώντας και απειλώντας τον να εμφανισθεί άμεσα ενώπιόν τους…

Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος έγραψε την ίδια μέρα μια δήλωση, όπου περιέγραψε όλα τα σχετικά συμβάντα και την έστειλε στον Πατριάρχη με φαξ. Ο Πατριάρχης, όμως, δεν του απάντησε ούτε γραπτώς ούτε προφορικώς, για να αναιρέσει τα γραφόμενα στη δήλωση.

Τα λόγια που εσείς, Σεβασμιώτατε, βάζετε στο στόμα του Πατριάρχη δεν ειπώθηκαν ποτέ…

θ)  Μία επιτροπή και όχι τρεις – Aπομάκρυνση Αρτεμίου

Καταρχήν δεν υπήρξαν τρεις επιτροπές. Μόνον μία συστάθηκε από τον Μητροπολίτη Αμφιλόχιο, τον Επίσκοπο Ερζεγοβίνης Γρηγόριο, τους ιερείς Ράντιβογιε Πάνιτς, Βλάνταν Σίμιτς και Μίροσλαβ Τσολάκοβιτς και ήρθε την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010 στο Κόσοβο. Το ίδιο απόγευμα (!) αναχώρησε για το Βελιγράδι και την επομένη μέρα το πρωί (!) τα ίδια πρόσωπα κατέληξαν σε πόρισμα (!).

Με βάση το πόρισμα αυτό η πενταμελής ΔΙΣ (στην οποία πάλι συμμετείχαν οι Επίσκοποι Αμφιλόχιος και Γρηγόριος) το ίδιο πρωί (11-2-2010) έβγαλε ήδη την απόφαση της προσωρινής απομάκρυνσης του Αρτεμίου, χωρίς να τον καλέσει να συμμετάσχει σε αυτήν, για να δώσει εξηγήσεις.

Αυτή η απόφαση γνωστοποιήθηκε στον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο δύο μέρες αργότερα, κατά τη συνεδρίαση της ΔΙΣ στις 13-2-2010 στο Βελιγράδι, στην οποία και αυτός εκλήθη.

Και πριν ολοκληρωθεί η συνεδρίαση της ΔΙΣ, εσείς, Σεβασμιώτατε Αθανάσιε, ήδη βρισκόσασταν στην Γκρατσάνιτσα με ελικόπτερο, και φθάσατε προτού επιστρέψει σ’ αυτήν ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος. Γιατί άραγε, τί φοβόσασταν; Τί θέλατε να προλάβετε;

ι)  «15 φάκελοι, από ένα κιλό ο καθένας»

Δυστυχώς και στη φράση: «βρήκαμε 15 φακέλους από ένα κιλό ο καθένας» υπάρχει ένα λογικό κενό που δημιουργεί στον καθένα ένα εύλογο ερώτημα: Καταρχήν μιλάτε προφανώς για φακέλους με στοιχεία για αξιόποινες πράξεις. Ποιός συνέλεγε τα στοιχεία αυτά, ώστε να τα βρείτε εσείς έτοιμα την ημέρα που ήρθατε για έλεγχο; Εκτός αν υπονοείτε  ότι ο ίδιος ο Επίσκοπος Αρτέμιος φρόντιζε να φακελώνει τον εαυτό του με όλα εκείνα τα στοιχεία που επιβάρυναν τον ίδιο και τους συνεργάτες του.

ια)  Περί μοναστηριών και σπιτιών του Αρτεμίου

Λέτε:  «Ο Αρτέμιος έκανε και άλλες παραβάσεις, ίδρυσε δύο μοναστήρια εκτός της Μητροπόλεως του. Απέκτησε και δύο σπίτια στο Βελιγράδι και ένα τρίτο σε άλλη Μητρόπολη! Και ερωτώ με τι χρήματα τα απέκτησε;»

Όσο για την ίδρυση των δύο μοναστηριών, αυτά έγιναν με την επιθυμία, την κανονική άδεια και συγκατάθεση του οικείου Μητροπολίτου Νις και νυν Πατριάρχου Ειρηναίου, που επιβεβαιώνεται από την σχετική αλληλογραφία μεταξύ των δύο Επισκόπων.

Το ένα σπίτι στο Βελιγράδι ήταν δωρέα τρίτου προσώπου στη Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΡΤΕΜΙΟ.

Το άλλο σπίτι στο Βελιγράδι αγοράστηκε για τον Σεβασμιώτατο, εκείνος όμως το παραχώρησε σε πολύτεκνη (12μελή) οικογένεια Σέρβων προσφύγων από το Κοσσυφοπέδιο, οι οποίοι και συνεχίζουν να διαμένουν σε αυτό.

Το τρίτο σπίτι στην άλλη Μητρόπολη ήταν δωρεά από τρίτο πρόσωπο προς την Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΡΤΕΜΙΟ.

Για όλα τα παραπάνω υπάρχουν σχετικά αποδεικτικά έγγραφα στη Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης.

ιβ)  Η αρμοδιότητα για την οικονομική διαχείριση

Στη συνέχεια λέτε ότι τα οικονομικά μιας Μητροπόλεως δεν είναι στην κανονική δικαιοδοσία του Μητροπολίτου, αλλά και εδώ σφάλλετε.

Λέτε: «Κάθε τόσο έδινε συνεντεύξεις και έλεγε: «Μην ανακατεύεστε στη Μητρόπολη μου, καταπατάτε τα κανονικά μου δικαιώματα». Ναι αδελφέ Αρτέμιε, αλλά όταν πρόκειται για οικονομικά θέματα, τότε η αρμοδιότητα σου δεν είναι κανονική.»

Οι Ιεροί Κανόνες ορίζουν ότι κάθε Επίσκοπος είναι ο αποκλειστικός αρμόδιος για την διαχείριση των οικονομικών της Επισκοπής του.  Άλλωστε, αυτός (ο Επίσκοπος) στον οποίο ο Θεός εμπιστεύθηκε ατίμητες ψυχές, που κάθε μια είναι πολυτιμότερη από όλον τον κόσμο, δεν μπορεί να διαχειρίζεται και τα κατώτερης πνευματικής αξίας χρήματα και άλλα περιουσιακά στοιχεία της Επαρχίας του προς το πνευματικό συμφέρον του ποιμνίου του; (38ος και 41ος Αποστολικοί Κανόνες)

ιγ) Οι σερβικές εκκλησιαστικές Επαρχίες είναι και αυτές νομικά πρόσωπα

Λέτε:  «Διότι τα κτίρια, τα κτήματα, οι ναοί ανήκουν στο Πατριαρχείο, δεν είναι ιδιοκτησία του Επισκόπου, ούτε καν της Επισκοπής. Διότι το νομικό πρόσωπο είναι το Πατριαρχείο.»

Αυτό είναι αναληθές, διότι όπως είπαμε, από ιεροκανονική άποψη ισχύουν οι προαναφερθέντες Ιεροί Κανόνες (38ος και 41ος), ενώ από την πλευρά της σερβικής πολιτικής νομοθεσίας, εκτός του Πατριαρχείου, και κάθε εκκλησιαστική Επαρχία είναι νομικό πρόσωπο, όπως ορίζεται στο 5ο άρθρο του Καταστατικού Χάρτη της ΣΟΕ. Τα κτίρια, τα κτήματα, οι ναοί ανήκουν στην Επισκοπή· άλλωστε και στα βιβλία της Εφορίας έτσι αναφέρονται.

ιδ) Οι δωρεές για το Κοσσυφοπέδιο

Επειδή ένεκα του ήθους και του πνευματικού του αναστήματος ο Σεβ. Αρτέμιος έχαιρε και χαίρει της απολύτου εμπιστοσύνης των απανταχού Σέρβων και άλλων ομοδόξων ευεργετών, οι περισσότεροι εξ αυτών εμπιστεύονταν τις δωρεές τους στον ίδιο τον Σεβασμιώτατο. Ο Σεβασμιώτατος όμως με πλήρη διαφάνεια τοποθετούσε τα χρήματα στο ταμείο της Επισκοπής, στέλνοντας ευχαριστήριες επιστολές στους δωρητές.

Στη συνέχεια με πλήρη διαφάνεια  ο Σεβασμιώτατος (και μόνον αυτός, σύμφωνα με την κατάθεση του ταμία της Επαρχίας Ράσκας) έδιδε εντολές πληρωμών είτε για την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων μνημείων είτε για την ενίσχυση των Σέρβων του Κοσόβου είτε για τα συσσίτια κλπ.

Και βέβαια, προκειμένου να μη αιωρείται συνεχώς η υποψία «ενώπιον του Σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου», ότι υπήρξε παράνομος πλουτισμός είτε από τον Σεβασμιώτατο είτε από εμένα, γιατί δεν δημοσιεύετε τα οποιαδήποτε στοιχεία έχετε που τoν αποδεικνύουν;

Όμως για τις δημόσιες κατηγορίες σας σε βάρος μου, Σεβασμιώτατε, θα απαντήσω στο δεύτερο μέρος αυτής της επιστολής.

ιε) Αναλήθειες περί Αρτεμίου — Γιατί τον φοβάστε;

Λέτε, Σεβασμιώτατε, ότι: «Ο Αρτέμιος τώρα βρίσκεται στο Κόσοβο, διότι η Ιεραρχία δεν θέλει να φύγει από την περιοχή του, γιατί αν δεν είναι εκεί θα κάνει πολλά πίσω από την πλάτη μας.»

Πρέπει όμως να γνωρίζατε ότι την ημέρα που εσείς δίνατε την συνέντευξη στον κ. Πολυγένη ο κ. Αρτέμιος είχε ήδη συσκευάσει τα προσωπικά του αντικείμενα και τα βιβλία του από την Γκρατσάνιτσα, είχε αποχαιρετήσει με σύντομο πνευματικό λόγο τους πιστούς που μαζεύτηκαν γι’ αυτόν και είχε αναχωρήσει οριστικά από το Κόσοβο και τα Μετόχια σύμφωνα με την απόφαση της Ιεραρχίας.

Όπως αναμφίβολα γνωρίζετε, η Ιεραρχία, στην οποία συμμετείχατε, δια του υπ’ αρ. 72/179/5-5-2010 εγγράφου της ουσιαστικά εξορίζει μια για πάντα τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο από την Επαρχία Ράσκας και Πριζρένης. Και τούτο εντελώς αντικανονικά (βλ. 87ος της εν Καρθαγένη και 16ος της Πρωτοδευτέρας).

Άλλωστε παρακάτω οριοθετείτε και τον τόπο της εξορίας του: «θα μένει σε ένα μοναστήρι, μεταξύ Καρλοβικίου και Μιτροβίτσα, είναι βόρεια από το Βελιγράδι.»

Επίσης οι παραπάνω δηλώσεις σας αποκαλύπτουν, Σεβασμιώτατε, ότι το πρόβλημα για σας και για όσους συμμερίζονται τις απόψεις σας ήταν ο ίδιος ο Αρτέμιος και το πλούσιο ποιμαντικό του έργο και όχι οι δήθεν οικονομικές ατασθαλίες που του καταλογίζετε.

Γιατί ποιά θα μπορούσαν να είναι τα «πολλά πίσω από την πλάτη μας» που θα μπορούσε να κάνει ένας επίσκοπος στερημένος των διοικητικών καθηκόντων και της οικονομικής διαχείρισης της Επισκοπής του, παρά μόνο το πνευματικό έργο της διαποίμανσης των χιλιάδων ψυχών που προσέτρεχαν και προστρέχουν σ᾿ αυτόν;

Και βέβαια, Σεβασμιώτατε, όλα αυτά δεν τα επιθυμείτε, επειδή ο Αρτέμιος είναι ένας μιμητής του μεγάλου Αρχιερέως Χριστού, ο οποίος θυσιάζει και θα συνεχίσει να θυσιάζει «την ψυχήν του υπέρ των προβάτων» του, ως πνευματικός πατέρας πολλών λαϊκών, κληρικών και μοναχών.

Η αποστολική του αυτή δράση έχει επιφέρει μία νέα φιλοκαλική αναγέννηση στην Πατρίδα μας αναδεικνύοντας τη σημασία του Γέροντα και του Πνευματικού στη ζωή του Ορθοδόξου Χριστιανού, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Πατερική Παράδοση των μεγάλων Πατέρων της Ορθοδοξίας, του Μεγάλου Βασιλείου, του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, των συγχρόνων αγίων Γερόντων της εποχής μας και φυσικά του Αγίου Γέροντός του Ιουστίνου Πόποβιτς.

Μόνο θλίψη, αλλά και ερωτηματικά για τις δικές σας ποιμαντικές θέσεις, προκαλούν τα λόγια σας περί ανευθυνότητας και απερισκεψίας του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, όταν ουσιαστικά τον εγκαλείτε ότι, ακολουθώντας πιστά την πνευματική παράδοση των Αγίων, στάθηκε αληθινός πατέρας, ποιμένας και άριστος πνευματικός του ποιμνίου που του ενεπιστεύθη ο Κύριος.

ιστ) Τα (δήθεν) προνόμια του Αρτεμίου

Επιπλέον λέτε : «Ο Αρτέμιος πήρε τέσσερεις οι οποίοι θα πληρώνονται, θα έχει το αυτοκίνητο του …»

Όμως και αυτά δεν αληθεύουν. Δεν υπάρχει σχετική απόφαση της Ιεράς Συνόδου που να δίνει τέτοια προνόμια στον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο. Ακόμη και για το θέμα της δικής του σύνταξης τον παρέπεμψαν στο κράτος. Πόσο μάλλον για τη μισθοδοσία των τεσσάρων ακολούθων («διάκος, ιερέας, οδηγός και μάγειρας»)…

ιζ) Το θέμα της ψηφοφορίας και η απόφαση της Ιεραρχίας

Λέτε: «Δυστυχώς ο Αρτέμιος, βγαίνει πάλι με δηλώσεις και λέει, ότι τον κρίναμε χωρίς δικαστήριο και με καταδικάσανε χωρίς αποδείξεις. Στην Ιεραρχία δεν σας το κρύβω τέθηκε και θέμα καθαιρέσεως, όμως οι Αρχιερείς είπανε ότι δεν κάνει να ντροπιαστούμε ενώπιον του Σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου, ένας φτωχός λαός ο οποίος περίμεναν βοήθεια και τα έτρωγαν οι άλλοι γύρω από τον Αρτέμιο.»

Μια πρώτη παρατήρηση στα παραπάνω αφορά την αντικανονικότητα της αποφάσεως της Συνόδου, που παραβιάζοντας τους Ιερούς Κανόνες (87ος της εν Καρθαγένη και 16ος της Πρωτοδευτέρας) —οι οποίοι σίγουρα είναι σοφώτεροι ημών—, απομάκρυνε τον Επίσκοπο Αρτέμιο χωρίς δικαστήριο, τόσο προσωρινώς στις 13-2-2010 όσο και οριστικώς στις 2-5-2010.

Οι Ιεροί Κανόνες σαφώς ορίζουν ότι ο Επίσκοπος που κατηγορείται πρέπει να δικάζεται από 12μελες —τουλάχιστον— επισκοπικό δικαστήριο, σε πρώτο και δεύτερο βαθμό (με διαφορετική σύνθεση κάθε φορά), και στη συνέχεια, εάν αποδειχθεί ένοχος, να καθαιρείται και έτσι να απομακρύνεται φυσικώ τω τρόπω από την Επισκοπή του (12ος της εν Καρθαγένη).

Διότι πουθενά στους Ιερούς Κανόνες δεν υπάρχουν τέτοιου είδους λύσεις, όπως συνταξιοδότηση, απομάκρυνση με διατήρηση του τίτλου του Επισκόπου («πρώην»). Οι Ιεροί Κανόνες λένε ρητώς: αν ο Επίσκοπος είναι άξιος να φέρει το όνομα του Επισκόπου, τότε να επισκοπεύει στην Επισκοπή του. Εάν είναι ανάξιος, τότε πρέπει να καθαιρείται (βλέπε Κυρίλλου Αλεξανδρείας Α’, Β’ & Γ’ Κανόνες).

Αλλά και η αιτιολογία που επικαλείσθε της άρνησης να προβεί η Ιερά Σύνοδος σε δικαστήριο για την διαλεύκανση της υπόθεσης της Επαρχίας Ράσκας & Πριζρένης μόνο θλίψη και πόνο δημιουργεί, για την έντεχνη αποσιώπηση της αλήθειας.

Όχι, Σεβασμιώτατε, δεν «κλείσατε το θέμα χωρίς δίκη, για να μην ντροπιαστείτε». Διότι εσείς ο ίδιος προκαλέσατε τη δημοσίευση του κατηγορητηρίου που απαγγέλθηκε στην τελευταία Ιεραρχία της ΣΟΕ εναντίον του Αρτεμίου στη σερβική εφημερίδα «Press», όπως η ίδια ισχυρίζεται.

Αυτό έγινε αφορμή διάφορα ιστολόγια να το αναρτήσουν στο διαδίκτυο (όπως τα ελληνικά www.amethystosbooks.blogspot.com & www.nikopoulos.blogspot.com)!

Κατά τα άλλα δεν θέλατε να ντροπιαστούν οι Αρχιερείς «ενώπιον του Σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου»! Είναι προφανές ότι μάλλον δεν θελήσατε να ακουστεί σε μία κανονική εκκλησιαστική δίκη η φωνή του κατηγορουμένου συνεπισκόπου σας Αρτεμίου, διότι τότε «θα έβγαιναν στην επιφάνεια πάρα πολλά»…

Επίσης κάτι ακόμη πολύ σημαντικό για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας:

ΔΕΝ ΤΕΘΗΚΕ ΘΕΜΑ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ για τον Αρτέμιο.

Η ψηφοφορία διεξήχθη με τις εξής δύο εναλλακτικές προτάσεις:

α) Να μείνει στον θρόνο του ο Αρτέμιος — β) Να συνταξιοδοτηθεί

Και όχι: α) Να καθαιρεθεί — β) Να συνταξιοδοτηθεί.

Στην πρώτη περίπτωση φαίνεται ότι η πλειοψηφία τιμώρησε τον Σεβασμιώτατο —πράγμα δυσάρεστο στον λαό. Στη δεύτερη φαίνεται ότι τον λυπήθηκαν —πράγμα πιο εύπεπτο από «τον όχλον τούτον τον μη γινώσκοντα τον νόμον».

Ωστόσο στη συνέχεια με τη φράση: «Κοιτάξτε αν τον δικάσουμε θα βγούνε στην επιφάνεια πάρα πολλά! Του ζητήσαμε να παραιτηθεί και δεν ήθελε, και αναγκαστήκαμε να το κάνουμε εμείς.» δεν μας αποκαλύπτετε εις βάρος ποίου θα ήταν αυτά τα πολλά που θα έβγαιναν στην επιφάνεια και από ποιούς αναγκαστήκατε να προβείτε στην συνταξιοδότηση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου. Μας δημιουργήσατε πολλά ερωτηματικά, που σίγουρα θέλουν τις απαντήσεις τους.

ιη) Ο Μοναχισμός στο Κοσσυφοπέδιο

Τώρα θα μου επιτρέψετε να κάνω και μία γενική τοποθετήση για την υπόθεση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου.

Ο Σεβασμιώτατος ήταν και παραμένει λαοφιλής και λαοπρόβλητος. Το μαρτυρεί πλήθος γεγονότων. Ο λαός του Κοσόβου, εδώ και χρόνια, από τη στιγμή που ξεκίνησε ο διωγμός κατά του Σεβασμιωτάτου, στέκεται δίπλα του αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του τον πραγματικό πατέρα και ποιμένα που ο Θεός τους χάρισε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια.

Για όσους δεν ζουν από κοντά το δράμα του Κοσόβου, είναι πολύ διαφωτιστικά τα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και δείχνουν απλούς ανθρώπους με δάκρυα στα μάτια να συμπαραστέκονται και να στηρίζουν παντοιοτρόπως τον Σεβασμιώτατο σε αυτές τις δύσκολες στιγμές.

Όμως αυτό που κυρίως δείχνει ότι ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος καθιερώθηκε στη συνείδηση της Εκκλησίας ως πρότυπο αληθινού ποιμένα είναι ο αντίκτυπος που έχουν όλα τα παραπάνω στη ζωή των μοναχών του Κοσόβου. Οι μοναχοί, Σεβασμιώτατε, μαρτυρούν με την ζωή και την αυταπάρνησή τους για την Αλήθεια του Ευαγγελίου.

Γι᾽ αυτό και ανέκαθεν σε εποχές αιρέσεων (όπως π.χ. κατά την περίοδο της εικονομαχίας) ο πιστός λαός τους εμπιστευόταν περισσότερο. Η συνείδησή τους αποτελούσε και την βαθύτερη συνείδηση της Εκκλησίας.

Αυτήν τη στιγμή όμως πάνω από τους μισούς μοναχούς και μοναχές του Κοσόβου έχουν εγκαταλείψει τα Μοναστήρια τους υπό καθεστώς διωγμού, επειδή ακριβώς δεν αποδέχονται την άδικη και αντικανονική απόφαση της Συνόδου για την απομάκρυνση του Αρτεμίου, την επιβολή των δύο Τοποτηρητών και την επιβολή όσων άλλων δεινών διαισθάνονται ότι θα επακολουθήσουν…

Τόσο κατορθώσατε να πλήξετε την συνείδηση όλων αυτών των ευαίσθητων ψυχών, ώστε να φθάσουν να θεωρήσουν καλύτερο να εγκαταλείψουν το Μοναστήρι τους —υπό την απειλή μάλιστα σοβαρωτάτων ποινών—, παρά να απαρνηθούν τον αληθινό Ποιμένα τους, συμμορφούμενοι με τις άδικες αποφάσεις εναντίον του.

Έτσι με τη θυσιαστική τους αυτή πράξη, περισώζουν το σπουδαιότερο: την τήρηση της αλήθειας και της κανονικής παράδοσης μέσα στην Εκκλησία.

Όσο για τους υπολοίπους μοναχούς που δεν έχουν ακόμη αναχωρήσει, αυτό δεν σημαίνει ότι συνευδοκούν και αποδέχονται τις αντικανονικές αποφάσεις της Ιεραρχίας, αλλά ότι προς το παρόν παραμένουν καταπιεζόμενοι υπό το καθεστώς των απειλών και διώξεων.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε στους Μαθητές του. «Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν» (Ιωάν. ιε’ 20). Αυτό πιστεύω ταπεινά ότι βιώνουν σήμερα ο Αρτέμιος και οι μοναχοί του, όπως το εβίωσε και ο Άγιος Ιουστίνος του Τσέλιε «συν πάσι τοις Αγίοις».

Με σεβασμό στην αρχιερωσύνη σας

π. Συμεών Βιλόβσκι

25-6-2010

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

commentBe the first!
tags

ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΜΗ ΡΕΖΙΛΕΥΤΟΥΜΕ!!!

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 24th, 2010 | filed Filed under: ΣΥΛΛΟΓΟΣ «40 MAΡΤΥΡΕΣ» ΚΟΖΑΝΗΣ

ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ KAΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Καταστρ. Δημος Κοζανης istΟ  πρωην δήμαρχος Κοζάνης κ. Πάρης Κουκουλόπουλος

ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΜΗ ΡΕΖΙΛΕΥΤΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ!!!

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙ

ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ!

  • (ΤΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ ΤΩΝ «40 ΜΑΡΤΥΡΩΝ» ΚΟΖΑΝΗΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟ ΚΑΤΕΛΑΒΕ Ο ΔΗΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ, ΜΕ ΔΗΜΑΡΧΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΠΑΡΗ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟ!!!)

Διάβασα σε ιστοσελίδες την είδηση

Θετικος ο Δημαρχος Κοζανης στους λαθρομεταναστες αλλα με προϋποθεσεις

  • «Δεν είμαι αρνητικός στην φιλοξενία αυτών των ανθρώπων δήλωσε χαρακτηριστικά, είμαι δημοκρατικός άνθρωπος δεν διακατέχομαι από ακροδεξιά σύνδρομα, αλλά κινδυνεύουμε να ρεζιλευτούμε στην διεθνή κοινότητα αν προκύψει περιστατικό με αυτούς τους ανθρώπους και έχουμε νεκρό, είμαι θετικός ακόμα και με την μεταφορά τους σε εδώ εγκαταστάσεις αλλά όχι έτσι, όχι με αυτές τις υποδομές»

Ποιες εγκαταστάσεις κ. Κουκουλόπουλε εννοείτε; Τα οικοτροφεία του π. Αυγουστίνου, που αρπάξατε;

Με προκάλεσε με  τα λόγια του ο πρώην δήμαρχος Κοζάνης και νυν βολευτής του ΠΑΣΟΚ (βολευτής=βουλευτής) και θα μιλήσω. Όσο για την συνέπεια του κ. Κουκουλόπουλου, δεν γίνεται λόγος! Κατηγορούσε δια του ΤΥΠΟΥ και σε ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ μέσα, τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ· τον παρουσίαζε επιβλαβή για το κόμμα και ανίκανο να κυβερνήση την χώρα, και μετά…, έγινε βουλευτής του!!!

ΤΕΤΟΙΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ

ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΛ. «40 ΜΑΡΤΥΡΩΝ»Για τα δημοκρατικά αισθήματά του Κουκουλόπουλου και για την συμπόνια του στους αλλοδαπούς και στους πτωχούς δεν αμφιβάλουμε!

Όσο για το τι θα πει η διεθνής κοινότητα και αν κινδυνεύουμε να ρεζιλευτούμε κ. Κουκουλόπουλε, ποσώς μας ενδιαφέρει. Είμαστε Έλληνες και μας ενδιαφέρει η Ελλάδα. Αν εσένα σε ενδιαφέρει μόνο η Διεθνής Κοινότητα, ώρα καλή στο καλό σου. Πάρε και την παρέα σου, που με το μαϊμού πρακτικό εκλογών 1/514/2001 κατέλαβε τον Σύλλογο των «40 Μαρτύρων» Κοζάνης και την περιουσία του και αφήστε ήσυχη την δημοκρατία.

Αν είναι δημοκράτες αυτοί που δεν σέβονται την ιστορία ενός τόπου και  βάζουν χέρι σε ξένη περιουσία για να ενισχύσουν τον Δήμο, που πετά τα λεφτά του στα καρναβάλια, να χαίρεσαι τη δημοκρατία σου!

Αν σ’ ένα τόπο τα παραδικαστικά κυκλώματα, με πρωταγωνιστάς κάποιους σούπερ δημοκράτες  λειτουργούν θαυμάσια και κουκουλώνουν πλαστογραφίες και απάτες, για να μεταβιβαστούν ιερές περιουσίες σε ξενα χέρια,  σας την χαρίζουμε αυτήν την δημοκρατία!

Από τέτοιου είδους δημοκράτες μπουχτίσαμε.

Καυχάσθε ότι δεν διακατέχεσθε από ακροδεξιά σύνδρομα! Μήπως διακατέχεστε από μασονικά ή αθεϊστικά σύνδρομα; Γιατί δεν εξηγήται η άθλια συμπεριφορά σας στα ιδρύματα του π. Αυγουστίνου Καντιώτου, του μεγαλυτέρου ευεργέτου της πόλεως Κοζάνης που καταλάβατε!

κ. Κουκουλόπουλε αν η Διεθνής Κοινότητα ενδιαφέρεται για τους αλλοδαπούς, μπορεί να τους πάρει στα μέρη της και να μην κάνει το αφεντικό στον τόπο μας.

Όσο  για σας και τον Δήμο σας  φροντίστε να καταλάβετε και κανένα ακόμη χριστιανικό ίδρυμα, με την μέθοδο που ξέρετε, για να φιλοξενήσετε τους αλλοδαπούς, παίρνοντας φυσικά, μεγάλα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση!

Μάθατε καλά το μάθημα με το ίδρυμα του Γέροντος π. Αυγουστίνου που αρπάξατε, βοηθούμενος από τον Κωνσταντίνο Βίκα και την παρέα του, που με το μαϊμού πρακτικό εκλογών 1/514/2001 κατέλαβαν τα ιδρύματα του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου!!! Ξέρετε τον τρόπο! Έχετε και  κάποιους εισαγγελείς που σας βοηθάνε! Τα καταφέρνετε θαυμάσια και όταν ακόμα το κατηγορητήριο για τους προστατευόμενούς σας είναι βαρύ·

  • «Πλαστογραφία μετὰ χρήσεως, κατ’ ἐξακολούθηση ἀπὸ κοινοῦ»· καὶ «Χρήση νοθευμένου ἔγγραφου μετὰ χρήσεως κατ’ ἐξακολούθηση ἀπὸ κοινοῦ». Ορίστηκε δικάσημος στο τριμελές, στις 20-5-2008, δηλαδή αρκετά χρόνια μετά τις πρώτες πλαστογραφίες που παραγράφηκαν. Η δίκη ανετράπη μια εβδομάδα πριν την δικάσιμο· Πως; Ο δημοκράτης κ. Κουκουλόπουλος και οι εισαγγελείς του το γνωρίζουν!!! Και όταν παρ’ όλη την  υψηλή προστασία που παρείχαν στους πλαστογράφους, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Κοζάνης αποτελούμενο από τρείς έντιμους δικαστές, τους παρέπεμψε με βούλευμα στο Tριμελές στις 4-11-2008, με την ίδια κατηγορία· «Πλαστογραφία μετὰ χρήσεως, κατ’ ἐξακολούθηση ἀπὸ κοινοῦ»· καὶ «Χρήση νοθευμένου ἔγγραφου μετὰ χρήσεως κατ’ ἐξακολούθηση ἀπὸ κοινοῦ», βρήκαν πάλι τον τρόπο. Δεν είχε ένομο συμφέρον, λόγω των παραγραφών, το μέλος εκείνο του Συλλόγου που αγωνίζονταν 8 χρόνια εναντίον των αρπακτικών, ενώ οι πλαστογράφοι είχαν ένομο συμφέρον και είχαν δύο δικηγόρους και τον εισαγγελέα που ευθύνονταν για τις παραγραφές στην έδρα!!! Ωραία δημοκρατία!!!

Αν νομίζει ο κ. Παπανδρέου ότι με τέτοιους δημοκράτες θα ανορθώσει την οικονομία της χώρας, κάνει μεγάλο λάθος.

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η Διεθνής Κοινότητα να κοιτάξει να αποκαταστήσει τους αλλοδαπούς στον τόπο τους και όχι να κάνει και τους Έλληνες αλλοδαπούς! Αλλά υπάρχει Θεός που θα αποδώσει δικαιοσύνη είτε Τον πιστεύετε είτε όχι.

Από την δικαιοσύνη του Θεού, δεν θα ξεφύγει κανείς· Τ’ ακούτε κ. Κουκουλόπουλε! και ΣΙΑ; Υπάρχει και θάνατος. Δεν θα μείνετε αιώνια επι της γης.

  • «Οι φονιάδες των πτωχών και των μικρών Εθνών, οι διεθνείς εγκληματίαι, που σαν σφήκες και καρχαρίες σχίζουν το αραχνόπανο της ανθρώπινης δικαιοσύνης, θα πληρώσουν με τόκο και επιτόκιο τα εγκλήματά των…» (απόσπασμα ομιλίας του επίσκοπου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου).

Ο κ. Κουκουλόπουλος, όπως διαβάσαμε σε κάποιες ιστοσελίδες, ζήτησε να αποκτήσουν Ελληνική ιθαγένεια 40 αλλοδαποί  από την Κοζάνη. Θα είναι ασφαλώς της επιλογής του και θα έχει σίγουρους τους ψήφους τους! Ή θα πάρουν μεγάλα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να «αξιοποιήσουν» τα οικοτροφεία του Γέροντος που κατέλαβαν! Έτσι δυστυχώς ενεργούν κάποιοι άνθρωποι! Με γνώμονα μόνο το δικό τους συμφέρον.

Αυτά προς το παρών για μη ξεχνιόμαστε

Ανδρονίκη Π. Καπλάνογλου

ΚΟΖΑΝΗ

commentBe the first!
tags

Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΛΑΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 24th, 2010 | filed Filed under: ΑΓΩΝΕΣ

sxed. 5

Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΛΑΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

sxed. 5

Συλλαλητηριο Αθηνων«...Διαμαρτυρόμενος ὁ λαὸς κατά των αναξίων αρχιερέων δεν ασέβει, διότι·

Ὁ εὐσεβὴς λαὸς κατὰ τὸ κανονικὸ δίκαιο εἶναι Ο ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καὶ ἔχει ὑποχρέωση, ὅσες φορές κάποιος ἀρχιερεὺς παρεκκλίνει ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρύττει κάτι που είναι ἀσυμβίβαστον με την Ορθόδοξη πίστη, ὁ λαὸς ὄχι μόνον  πρέπει νὰ διαμαρτύρεται, για την παρεκτροπή ἀλλὰ καὶ νὰ διακόπτῃ κάθε πνευματικὴ σχέση με τον παρεκτρεπόμενο ἀρχιερέα.

Ἐπικαίρως δὲ ὑπενθυμίζομε κάτι που εγράφη από τον κ. Τρεμπέλα, ὅτι· ὁ εὐσεβὴς λαὸς ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου, έχοντας πνευματικοὺς οδηγούς δύο μοναχούς, τὸν Σωφρόνιον καὶ τὸν Μάξιμον, ἐπέτυχε τὴν καθαίρεση καὶ τὸν ἀναθεματισμὸ όχι μόνο τῶν πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς ἀλλὰ καὶ τοῦ πάπα Ρώμης. Κατά τοὺς χρόνους τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ συνόδου καταξέσχισε τὸ ἑνωτικόν της ψήφισμα, υπό τὴν ἡγεσίαν ἑνὸς καὶ μόνον ἐπισκόπου, τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ.

(Απόσπασμα ανοικτής επιστολής του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχη,  («ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ», αριθμ. φυλ. 248-249 Μαϊος-Ιούνιος 1962. Αναδημοσιεύθη στο βιβλίο του Μητροπολίτου· «Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ», σελ 99)

______________________________________________________

sxed. 5

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Συμπαράσταση προς τους διωκόμενους κληρικούς της Σερβικής Εκκλησίας

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

ΣΥΜΠΑΡAΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΡΤΕΜΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΣΥΜΕΩΝ

1. O νέος Άγιος Ίουστϊνος Πόποβιτς στύλος Ορθοδοξίας

3 εναντιον Αρτεμ.ιστΣυμμεριζόμαστε την χαρά της Σέρβικης Ορθοδόξου Εκκλησίας για την επίσημη συναρίθμηση του οσίου Γέροντος Ιουστίνου Πόποβιτς μεταξύ των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. O Άγιος Ιουστίνος αναδείχθηκε μεγάλη θεολογική και εκκλησιαστική μορφή του 20ου αιώνος, με κύρια χαρακτηριστικά βίου τούς διωγμούς που υπέστη από το άθεο καθεστώς της χώρας του, την ασκητική μετά ταύτα πολιτεία του στην Ιερά Μονή του Τσέλιε, και την διά συγγραφών απογύμνωση του καταστροφικού ανθρωποκεντρισμού της Ευρώπης, ιδιαίτερα δε των επί εκκλησιαστικού πεδίου παραγώγων αλλά και αιτίων του, του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Στον φωτισμένο νου του οσίου Ιουστίνου, ο οποίος ως νέος απολογητής, φιλόσοφος και ομολογητής τιμά το όνομα του παλαιού αγίου Ιουστίνου, φιλοσόφου και μάρτυρος, οφείλουμε την διαυγέστατη εκτίμηση ότι ο υπό πολλών επαινούμενος και ακολουθούμενος σήμερα Οικουμενισμός είναι η μεγάλη «παναίρεση» του 20ου αιώνος, συμπερίληψη όλων των αιρέσεων, και ότι στην ιστορία της Θείας Οικονομίας υπάρχουν τρεις πτώσεις του Αδάμ, του Ιούδα και του πάπα.

Η θεολογική του σκέψη και τα σοφά θεολογικά του συγγράμματα, που αγκαλιάζουν τούς περισσοτέρους τομείς του εκκλησιαστικού βίου, σε συνδυασμό με την οσία ζωή και πολιτεία του, εσφράγισαν με πατερικά αποτυπώματα όχι μόνον την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά την καθόλου Εκκλησία. O άγιος Ιουστίνος είναι οικουμενικός πατήρ και διδάσκαλος της Εκκλησίας, στύλος και στήριγμα της απέναντι στις αιρέσεις του Παπισμού και του Οικουμενισμού.

2. Εκ των τεσσάρων επιφανών μαθητών του οι τρεις παρεξέκλιναν

Όλοι οι Ορθόδοξοι με ικανοποίηση προσβλέπαμε στους τέσσερις επιφανείς μαθητές του, τον μητροπολίτη Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο (Ράντοβιτς), τον επίσκοπον Μπάτσκας Ειρηναίο (Μπουλοβιτς), τον πρώην επίσκοπο Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης Αθανάσιο (Γιέβτιτς) και τον επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο (Ραντοσάβλιεβιτς). Άπαντες, ελληνομαθέστατοι και πατερικώτατοι, ήσαν το καύχημα της Σερβικής Εκκλησίας· οι τρείς πρώτοι μάλιστα και ως καθηγηταί της Θεολογικής Σχολής του Βελιγραδίου διεμόρφωσαν και διαμορφώνουν την κατεύθυνση των θεολογικών σπουδών, ενώ ο τέταρτος, ο επίσκοπος Αρτέμιος, διδάκτωρ και αυτός της Θεολογίας, δεν υστερεί σε θεολογική παιδεία και συγγραφική παραγωγή. Έχει μάλιστα το ιδιάζον πλεονέκτημα ότι δεν είναι μόνον επίσκοπος -ποιμήν, αλλά και πνευματικός πατήρ, Γέροντας, πολλών μοναχών και μοναζουσών, αληθινό πρότυπο μοναχού ο ίδιος. Η επαρχία του, το μαρτυρικό Κοσσυφοπέδιο, είναι γεμάτη από μοναστήρια, στα οποία η πλειονότης των μοναχών είναι πνευματικά παιδιά του.

O επίσκοπος Αρτέμιος ακολουθεί τον όσιο Ιουστίνο, εκτός της ασκητικής βιοτής και της μοναστικής παραδόσεως, και εις τον μετά παρρησίας έλεγχο του Παπισμού και του Οικουμενισμού. Με υπόμνημα που υπέβαλε το 1998 στην Ιεραρχία της Σερβικής Εκκλησίας αποφασί­σθηκε τότε η αποχώρηση της εν λόγω Εκκλησίας από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, η οποία δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε με­τά από επέμβαση άλλων δυνάμεων και υποχώρηση των αναφερθέντων τριών ισχυρών ιεραρχών. Μετέσχε στο μεγάλο συνέδριο που πραγματοποιή­σαμε στην Θεσσαλονίκη, για τον Οικουμενισμό με θέμα: «Οικουμενισμός. Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις» (20-24 Σεπτεμβρίου 2004). Η ορθοδοξότατη και γενναία εισήγησή του δημοσιεύθηκε στα Πρακτικά του εν λόγω ιστορικού συνεδρίου. Στα εκδιδόμενα από τον ίδιο έντυπα στην επισκοπή του σταθερά διαφωτίζει το ποίμνιο του ελέγχοντας τον Παπι­σμό και τον Οικουμενισμό, το ίδιο δε πράττει και ο συνεργάτης του πρωτοσύγκελλος Συμεών, συγκρουσθείς πολλάκις επί θεολογικών θε­μάτων με τον επίσκοπο πρώην Ερζεγοβίνης Αθανάσιο Γιέβτιτς. Υπέ­γραψε μετά ευάριθμων άλλων Ελλήνων επισκόπων και πολυαρίθμων κληρικών, μοναχών και λαϊκών την γνωστή «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», που ετοίμασε και διέδωσε με μεγάλη επιτυχία η «Σύναξη Κληρικών και Μοναχών», η οποία ετάραξε και ενόχλησε πο­λύ τους εκ των Ορθοδόξων Οικουμενιστάς. To κείμενο της «Ομολογίας» με δική του φροντίδα μεταφράσθηκε στα σερβικά, κυκλοφορήθηκε σε μικρό τευχίδιο και υπογράφτηκε από πολλούς Σέρβους, κληρικούς και μοναχους.

O ομολογητής επίσκοπος αναφέρθηκε πολλές φορές με υπομνήματα προς την Ιερά Σύνοδο της Σερβικής Εκκλησίας, στην διαβρωτική οικουμενιστική διδασκαλία επισκόπου-καθηγητού της Θεολογικής Σχο­λής του Βελιγραδίου, χωρίς να κατορθώσει την λήψη οποιωνδήποτε μέτρων, διότι ο εν λόγω καθηγητής προστατεύεται από την ισχυρή τρι­άδα των μνημονευθέντων ιεραρχών-καθηγητών, κινουμένων δυστυχώς τώρα όχι επί της γραμμής των Αγίων Πατέρων και του Γέροντος των Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, αλλ’ επί τα ίχνη των ισχυρών συγχρόνων Οικουμενιστών, συγχρωτιζόμενοι και φωτογραφούμενοι μετά του πάπα και των καρδιναλίων του και προωθούντες πλέον ανοικτά στην πολύπαθη, μαρτυρική και αγιοτόκο Σερβία τον φιλοπαπισμό και τον Οικουμενισμό. O ένας μάλιστα εκ των τριών, ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέβτιτς, δύο φορές επετέθη υβριστικά και απαξιωτικά κατά το παρελθόν έτος ενα­ντίον των συνταξάντων και υπογραψάντων την «Όμολογία Πίστεως»· την πρώτη φορά στο συνέδριο που διοργάνωσε τον Ιούλιο του 2009 η ανδρική Ιερά Μονή του Οσίου Νικοδήμου (Γουμένισσα) για τον Άγιο Νικόδημο, προκαλέσας μεγάλη λύπη και οργή στους πατέρες της Μονης που είχαν υπογράψει την «Ομολογία» και που τον άκουγαν επίσης να αμφισβητεί ανοικτά διδασκαλίες και γνώμες του Αγίου Νικοδήμου· την δεύτερη φορά, έπραξε το ίδιο στο συνέδριο που οργάνωσε η Ιε­ρά Μητρόπολη Βεροίας τον Νοέμβριο του 2009, με αφορμή την αγιοκατάταξη των μελών της οικογενείας του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά.

3. Απροκάλυπτος διωγμός εναντίον τον Αρτεμίου και συνεργατών του

Δυστυχώς οι τελευταίες εξελίξεις στην Σερβική Εκκλησία μας εγέμισαν πικρία και λύπη εξ αιτίας του σκληρού διωγμού που εξαπολύθηκε τους τελευταίους μήνες μετά την εκλογή του νέου πατριάρχου Σερβίας Ειρηναίου εναντίον του επισκόπου Αρτεμίου, πρωτοστατούντων των τριών πνευματικών «αδελφών» του, ιδιαίτερα μάλιστα του εξ αυτών Αθανασίου Γιέβτιτς. Και οι τρεις ετύγχαναν ιδιαίτερης μέχρι τώρα τιμής και σεβασμού εκ μέρους των Ελλήνων πιστών, για την πατερική και ησυχαστική τους συγκρότηση· διερωτώνται τώρα πολλοί και δεν μπορούν να ερμηνεύσουν πώς είναι δυνατόν οι μαθηταί του οσίου Ιουστίνου, του διωχθέντος και συκοφαντηθέντος, να μεταβάλλονται σε διώκτες και συκοφάντες του πνευματικού τους αδελφού. Φαίνεται πώς έπρεπε και εις αυτό ο επίσκοπος Αρτέμιος να ακολουθήσει τον δρό­μο του οσίου Ιουστίνου, τον δρόμο των διωγμών και της εξορίας, και μάλιστα όχι από αθέους και απίστους, αλλά από αδελφούς και οικείους στην πίστη. Τον δρόμο της αγιότητος έχουν ανοίξει για τον επίσκοπο Αρτέμιο οι πνευματικοί «αδελφοί» του, ενώ οι ίδιοι φαίνεται ότι εζήλωσαν την δόξα των διωκτών των αγίων.

Τα γεγονότα είναι ολοφάνερα και καμμία παραπληροφόρηση δεν μπορεί να τα αλλάξει. O Αρτέμιος είναι ανεπιθύμητος για δύο λόγους, όπως σύντομα εκθέτει ο ίδιος σε σημείωμά του με τίτλο «Γιατί με διώ­κουν». Εν πρώτοις, διότι ως ποιμήν του μαρτυρικού Κοσσυφοπεδίου, και ουσιαστικά ως εθνάρχης των εκεί Ορθοδόξων Σέρβων, ανθίσταται στην ολοκλήρωση των σχεδίων της δημιουργίας ανεξαρτήτου Κοσσυφοπε­δίου ως δευτέρου αλβανικού κράτους στα Βαλκάνια, κατά τα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που αποβλέπουν στην εξασθένηση της Ορθόδοξης Σερβίας με τις ευλογίες του Βατικανού, για να ακολουθήσει στη συνέχεια και η εξασθένηση της Ορθόδοξης Ελλάδος κατά το πρό­τυπο του Κοσσυφοπεδίου. Και δεύτερον για την αποφασιστική του στάση εναντίον του Οικουμενισμού, του Παπισμού και της Παγκοσμιοποιήσεως, εναντίον των νεωτερισμών στην ζωή και στην Θεολογία. Είναι συγκλονιστικά αλλά και ενδεικτικά του πατερικού και μαρτυρικού του ήθους όσα γράφει στη συνέχεια: «Έτσι, ενωμένοι όλοι αυτοί τους οποίους εμποδίζω στην εκπλήρωση των ατίμων σκοπών τους επιτίθενται από κοινού εναντίον μου έτοιμοι να με απομακρύνουν από την θέση μου, είτε να με εξοντώσουν. Ξέρω ότι όλοι οι προκάτοχοίμου στο θρόνο της Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης, όπως και όλος ο σερβικός λαός στο Κόσοβο και τα Μετόχια, αιώνες τώρα μαρτυρούσαν και μαρτυρούν με την παραχώρηση του Θεού. Δεν είναι παράξενο που και εγώ έχω την ίδια τύχη. Οι διώκτες μου μπορούν να μου στερήσουν τον επισκοπικό θρόνο, ακόμα και το επισκοπικό αξίωμα, μπορούν να με ανακηρύξουν άρρωστο, με γεροντική άνοια, ακόμα και παράφρονα, μπορούν να κά­νουν και πολλές ανομίες τις οποίες ούτε μπορώ να φανταστώ. Όλα θα τα άντέξω με την βοήθεια του Θεού».

Αυτά έχουν ήδη πραγματοποιηθή. Χωρίς εκκλησιαστική δίκη και απολογία με ολοφάνερη καταστρατήγηση κάθε εννοίας δικαίου, πολιτικού και εκκλησιαστικού, στην τελευταία της συνεδρία η Ιεραρχία της Σερβικής Εκκλησίας, με ισχνή πλειοψηφία, απομάκρυνε τον επί­σκοπο Αρτέμιο από την επαρχία του, χωρίς να του στερήσει την αρχιερωσύνη, τον εκήρυξε δηλαδή έκπτωτο από τον θρόνο του, και ας ορί­ζουν οι ιεροί κανόνες ότι δεν μπορεί να αφαιρεθεί από τον επίσκοπο η επισκοπή, προτού να ολοκληρωθεί και τελεσιδικήσει η κατ’ αυτού δικαστική διαδικασία: «Την γαρ επισκοπήν απ’ αντού αφαιρεθήναι προ της εκβάσεως του κατ’ αυτόν πράγματος, ουδενί Χριστιανώ δύναται δοκείν» (Κανών πζ’ της εν Καρθαγένη τοπικής συνόδου). Περιφέρεται ήδη ανέστιος και εξόριστος, αναζητώντας φιλοξενία σε κάποια επισκοπή, αφού του απαγορεύθηκε δικτατορικά ακόμη και να επισκεφθεί την επαρχία του· του εστέρησαν δηλαδή, χωρίς καμμία αρμοδιότητα, το αναφαίρετο δικαίωμα που έχει κάθε άνθρωπος να κινείται ελεύθερα και να ταξιδεύει όπου επιθυμεί. Για να του στερήσουν επίσης την πνευ­ματική μοναστική πατρότητα και να τον αποψιλώσουν από τα πνευματι­κά του τέκνα, του απαγορεύουν, κολοβώνοντας την αρχιερωσύνη που του άφησαν, να εξομολογεί μοναχούς. Ευτυχώς που οι μοναχοί του Κοσόβου διεμήνυσαν στον νέο τοποτηρητή μητροπολίτη Αμφιλόχιο ότι θα εγκαταλείψουν τα μοναστήρια, αν δεν επιστρέψει στην επαρχία του ο μόνος κανονικός επίσκοπος και πνευματικός τους πατέρας επί­σκοπος Αρτέμιος. Ανάστατοι και οργισμένοι είναι και οι Ορθόδοξοι λαϊκοί του Κοσσυφοπεδίου και όλης της Σερβίας.

Χειρότερος είναι ο διωγμός εναντίον του στενού συνεργάτου του Αρτεμίου, πρωτοσυγκέλλου Συμεών. Διατύπωσαν ψεύτικες κατηγορίες εναντίον του, ότι δήθεν καταχράσθηκε μεγάλα χρηματικά ποσά που συγκεντρώθηκαν από δωρεές και προορίζονταν για επισκευές και ανα­καινίσεις ναών και μονών. O επίσκοπος Αρτέμιος διαβεβαιώνει πώς ο,τι έπραξε ο Συμεών το έπραξε με ιδική του εντολή και πώς για όλες τις δαπάνες υπάρχουν τα αντίστοιχα δικαιολογητικά. Επειδή όμως κανένας δεν θα πίστευε ότι ο Αρτέμιος, ο ασκητής επίσκοπος, καταχράσθηκε χρήματα, επέρριψαν την κατηγορία σε αναίτιο και αθώο συν­εργάτη του, ώστε με αυτό να δείξουν ότι μπορεί ο ίδιος να είναι καλός και άγιος, δεν είναι όμως σε θέση να διοικήσει, και οι συνεργάτες του κάνουν ό,τι θέλουν. Έτσι με την κατηγορία της καταχρήσεως χρημά­των και με την ίδια πρωτοφανή διαδικασία, χωρίς δίκη και απολογία, ο αρχιμανδρίτης Συμεών, που ετοιμάζει στην Θεσσαλονίκη την διδα­κτορική του διατριβή υπό την επίβλεψη του καθηγητού Δημ. Τσελεγγίδη, συνελήφθη με σήμα της Interpol και κρατείται σε Αστυνομικό Τμήμα της Θεσσαλονίκης, μέχρις ότου αποφασισθεί η απορριφθεί από τις ελληνικές δικαστικές και πολιτικές αρχές η έκδοσή του στη Σερβία, για να δικασθεί εκεί για το δήθεν αδίκημα που διέπραξε.

4. Θα προσκυνήσουν τον πάπα και στη Σερβία

Έτσι η άδικη δίκη εναντίον του Αρχηγού της πίστεώς μας με προ­σαγωγή ψευδομαρτύρων, που επανελήφθη στη ζωή πολλών αγίων, συμβαίνει και στις ημέρες μας από άνομα συνέδρια Αρχιερέων, Γραμ­ματέων και Φαρισαίων, με την παρακίνηση και συνδρομή των σχε­διαστών της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που επιδιώκουν να βγάλουν από την μέση όσους ανθίστανται στα σχέδια τους, είτε με την ηθική είτε και με την φυσική τους εξόντωση.

Οι επιδρομές του ΝΑΤΟ το 1999 στη Σερβία δεν κατόρθωσαν να υποτάξουν την Ορθόδοξη Σερβία, το κατορθώνουν τώρα με την εσω­τερική διάβρωση του φρονήματος των Σέρβων ηγετών σε εκκλησιαστικό και πολιτικό επίπεδο. Διαρκούντων των δολοφονικών βομβαρδισμών με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, που ερρίπτοντο με την ευλο­γία του πάπα, επαναλαμβάνοντος την ανθρωποσφαγή 800.000 Σέρβων κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο από τούς παπικούς Ουστάσι του «αγί­ου» καρδιναλίου Στέπινατς, ο ταπεινός και άγιος πατριάρχης της Σερ­βίας Παύλος, προκάτοχος του Αρτεμίου στην επισκοπή Ράσκας-Πριζρένης, αρνήθηκε πρόταση να δεχθεί και να επιτρέψει επίσκεψη του πάπα στη Σερβία, ο οποίος επίσης πρωτοστατούσε και πρωτοστατεί στην απόσπαση του Κοσσυφοπεδίου από την Σερβία και στην ενίσχυ­ση των Μουσουλμάνων εναντίον των Ορθοδόξων Σέρβων. Τώρα ο νέ­ος πατριάρχης των Σέρβων Ειρηναίος, αμέσως μετά την εκλογή του, εδήλωσε ότι δυο είναι οι στόχοι της πατριαρχίας του· να επιβάλει εν πρώτοις τάξη και πειθαρχία στις τάξεις των κληρικών, προφανώς για να μην αντιδρούν, όπως ο Αρτέμιος και οι συνεργάτες του, και να προ­ετοιμάσει την επίσκεψη του πάπα στη Σερβία του 2013, με αφορμή τον εορτασμό στη Niss της Σερβίας, γενέθλια πόλη του Μ. Κωνσταντίνου, των 1700 ετών από την υπογραφή του διατάγματος των Μεδιολάνων. Μέσα στο νέο αυτό οικουμενιστικό και νεοποχίτικο πλαίσιο στη ζωή της Σερβίας, η οποία πρέπει να προσκυνήσει τον θρησκευτικό πλα­νητάρχη, αν θέλει να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διετάχθη­σαν οι προεστώτες της Εκκλησίας να απομακρύνουν τον ανυπότακτο και ανυπάκουο Αρτέμιο, να σπιλώσουν και να εξασθενήσουν τους δυ­νατούς και ικανούς συνεργάτες του, όπως τον πρωτοσύγκελλο Συμεών.

Μετά του γράφοντος πολλοί, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, συμπαριστάμεθα εν όλη ψυχή και καρδία προς τους διωκομένους ομόφρονας αδελφούς, ευχαριστούμε τον αγωνοθέτη και στεφανοθέτη Κύριο, διότι αναδεικνύει και στις ημέρες μας ομολογητάς της πίστεως. Λυπούμεθα για τους διώκτας· τους αγαπούμε και προσευχόμαστε να τους φωτίσει ο Θεός να επιστρέψουν στην πρώτη καλή πορεία τους, στον δρόμο των Αγίων Πατέρων και του Αγίου Γέροντος των Ιουστίνου Πόποβιτς.

Απέναντι στην αποκαρδιωτική και θλιβερή εικόνα των «Ορθοδό­ξων» πατριαρχών και προκαθημένων, που προσκυνούν ο ένας μετά τον άλλο το θηρίο της Αποκαλύψεως και συμποσιάζονται με την Βαβυ­λώνα, την πόρνη την μεγάλη (Αποκ. κεφ. 14-18), όπως έγινε αυτές τις ημέρες και στην αγιοτόκο Κύπρο, η στάση του επισκόπου Αρτεμίου και όσων αρχιερέων στην Κύπρο δεν προσκύνησαν το θηρίο, αλλά ακολουθούν το αθώο και εσφαγμένο «Αρνίο», τον Χριστό, «όπου αν υπάγη» (Αποκ. 14, 4), μας εγέμισε με χαρά, καύχηση και ελπίδα. Γιατί αυτοί «ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή τω θεώ και τω αρνίω ­και ουχ ευρέθη ψεύδος εν τω στόματι αυτών άμωμοι γαρ εισίν» (Αποκ. 14, 5).

Στις προσευχές μας θερμά ικετεύουμε: «Μνήσθητι Κύριε Αρτεμίου αρχιερέως και των λοιπών αρχιερέων, των ορθοτομούντων τον λόγον της σης αληθείας».

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης – 8 Ιουνίου 2010

Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

commentBe the first!
tags

ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 23rd, 2010 | filed Filed under: ΣΥΛΛΟΓΟΣ «40 MAΡΤΥΡΕΣ» ΚΟΖΑΝΗΣ, ΤΑ ΥΠΕΡ & ΤΑ ΚΑΤΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ

ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΙΑΝΥΕΙ ΤΟ 104 ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΟΥ

«ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ»

Διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μια τάση από Οικουμενιστάς, από ανθέλληνας και αθέους, να διαγράψουν από την ιστορία όχι μόνο τους αγώνες και την προσφορά του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου,  αλλά να σβήσουν ακόμη και το όνομά του.

Θα αναφέρουμε δύο παραδείγματα.

1) Η Ελληνική βικιπαιδεία. Ρίξετε μια ματιά και θα το διαπιστώσετε.

βικιπ.

Η Ελληνική βικιπαιδεία δεν έχει στο βιογραφικό τίποτε για την ζωή του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Γράφει μόνο κάποιες χρονολογίες. Αναφέρει τον προκάτοχό του και τον διάδοχό του. Έχει πολλούς συνδέσμους, που σε οδηγούν στο τίποτε και στο πουθενά. Πατάς τους συνδέσμους και βγαίνει η γραμματική  ή συντακτική ανάλυση των λέξεων!!! Αυτό το ονόμασαν βιογραφικό και έσβησαν το παλιό μικρό βιογραφικό, που υπήρχε, κι ήταν γραμμένο με σεβασμό!

Είναι φανερό ότι εκείνοι που το έκαναν ήθελαν να αλλοιώσουν και να διαγράψουν από την ιστορία την προσφορά της μεγάλης αυτής εκκλησιαστικής και εθνικής προσωπικότητος.

Προσπαθήσαμε να ανατρέψουμε το γελοίο περιεχόμενο  της Ελληνικής βικιπαιδείας, γράψαμε ένα πολύ σύντομο βιογραφικό και το ανεβάσαμε. Την ίδια μέρα το κατέβασε κάποιος Τζιαβάρας και άφησε πάλι το παλιό. Όπως φαίνεται δεν είναι  τόσο ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια, όπως την ονομάζουν!

ΕΛΛΗΝ. ΒΙΚ..

ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑΣ!

Γράφουν το έτος της γεννήσεως του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου. Γράφουν το έτος της παραιτήσεως του. Κρατούν την στήλη κενή για τον θανάτου του! Γράφουν το όνομα του διαδόχου του, αλλά και του προκάτοχο του Βασιλείου. Στην συνέχεια γράφουν ακόμα 2-3 σειρές ως βιογραφικό. Διαβάστέ το·

  • «Κατά καιρούς ως Μητροπολίτης, ο Καντιώτης πολέμησε το καρναβάλι ως θεσμό και τάχτηκε κατά εκπροσώπων του πολιτισμού. Χαρακτηριστικά, το 1991 αφόρισε το σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο με αφορμή την ταινία του Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού, [1]της οποίας την προβολή προσπάθησε να απαγορεύσε».

Απ’ όλη την ζωή και την δράση του μεγάλου αυτού ανδρός της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Ελληνικού έθνους, μόνο αυτό βρήκαν να γράψουν!!! Αφόρισε τον θεατρίνο Αγγελόπουλο το 1991, γιατί από την Φλώρινα φώναξε· «κάτω τα σύνορα της Ελλάδος». Και το θεώρησαν οπισθοδρομικό, γι’ αυτό και το έγραψαν!

Ελεύθερη, λένε, εγκυκλοπαίδια είναι η Ελληνική Βικιπαιδεία και μπορεί ο καθένας να γράφει ότι του κατέβει, αλλά όπως φαίνεται την έχουν παγιδεύσει οι διαστρεβλωτές της Ιστορίας!

2) Και το άλλο παράδειγμα από την Κοζάνη.

Τα χρόνια της Κατοχής 1943-1946 έφτασε στην Κοζάνη ο πατήρ Αυγουστίνος  Καντιώτης ως άγγελος Θεού, το μαρτυρούν όσοι Κοζανίτες έζησαν εκείνα τα δύσκολα χρόνια και βρίσκονται στην ζωή. Η προσφορά του στην πόλη και στην γύρω περιοχή είναι τεράστια. Τα φλογερά κηρύγματά του και η αγία ζωή του εξύψωσε το πεσμένο ηθικό του λαού, δυνάμωσαν την πίστη του, και έσωσαν την ζωή του. Πώς;

Με τους καρπούς της αγάπης του, με τα συσσίτια των 8150 πιάτων ημερησίως. Συναγερμός γίνονταν σ’ όποιον ναό λειτουργούσε και ομιλούσε ο π. Αυγουστίνος. Στον ναό του Αγίου Κωνσταντίνου Κοζάνης έκανε προτροπή στον λαό· Να χωρίσουν τα τρόφιμα που κρατούν για τον εαυτό τους στο σπίτι στα δύο και να φέρουν τα μισά στην “Εστία” των πτωχών. Κανείς δεν φανταζόταν ότι θα είχε τόσο μεγάλη απήχηση ο λόγος  του ιεροκήρυκα στις καρδιές των Κοζανιτών. Την άλλη μέρα έγινε ουρά πολλών μέτρων έξω από την Εστία. Μικροί και μεγάλοι  κρατούσαν τα τρόφιμα της αγάπης. Μέχρι το βράδυ γέμισαν μια αποθήκη από τρόφιμα. Και έτσι άρχισε να λειτουργεί την Κατοχή στην Κοζάνη η μεγαλυτερη εστία των Βαλκανίων. Ξεκίνησε από 50 πιάτα, για να φτάσει σύντομα στα 8150 πιάτα ημηρεσίως!!! Τα μικρά προφυματικά και καχεκτικά παιδιά είχαν ιδιαίτερη φροντίδα στα συσσίτια του π. Αυγουστίνου. Έτρωγαν πολλές φορές την ημέρα ότι εκλεκτότερο υπήρχε (γάλα, βούτυρο κρέας απαραιτήτως. κ.λ.π.). Τα παρακολουθούσαν γιατροί μέχρι να ξεπεράσουν τον κίνδυνο. Πολλά  παιδιά σώθηκαν χάρη στην δική του φροντίδα. Ένα μικρό μέρος της ιστορίας εκείνων των δύσκολων χρόνων βρίσκεται σε δύο τόμους και φέρει τον τίτλο· “ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη, Μέρος Α΄ και Β΄.

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΙΑΣ ΜΙΚΡΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΟΖΑΝΙΤΩΝ

ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ!

ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ!!!

ΕΥΡΓ. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ιστΧρηματ. βιβλΚυκλοφόρησε βιβλίο με χρήματα του Ελληνικού δημοσίου και της Ευρωπαϊκης ένωσης. Φέρει τον τίτλο “ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ”. Αναφέρει πολλά ονόματα ευεργετών ακόμη και του Μητροπολίτου Κοζάνης Ιωακείμ Αποστολίδη, που έφυγε στα βουνά, για να σώσει την ζωή του· Αν έμενε στην πόλη, θα τον σκότωναν οι Γερμανοί. Αλλά δεν αναφέρει καθόλου και πουθενά τ’ όνομα του μεγαλυτέρου ευεργέτου της Κοζάνης, που ήρθε εκείνες τις δύσκολες μέρες (του 1943), στην θέση του αρχιμανδρίτου Ιωακείμ Λούλια που σφαγιάστηκε από τους Γερμανούς.

Η προσφορά του ιεροκήρυκα της Κατοχής π. Αυγουστίνου Καντιώτου στην πόλη και σε όλη την γύρω περιοχή ήταν τεράστια. Τα συσσίτια της Κοζάνης ήταν εξ’ ολοκλήρου καρπός των κηρυγμάτων του. Εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι σώθηκαν από τον θάνατο της πείνας. Ήταν ένα θαύμα το οποίο απέδιδε  ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στον πολιούχο Άγιο Νικόλαο της Κοζάνης, αλλά οι Κοζανίτες το απέδιδαν στην αυτοθυσία και στην αγιότητα του ιεροκήρυκα, που κατόρθωνε εκείνες τις δύσκολες στιγμές μόνο με ένα του λόγο να συγκεντρώνει τρόφιμα και ξύλα για 8150 πιάτα ημηρεσίως!!!

ΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΟΙ Ή ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ;

Το βιβλίο “Οι ευεργέτες της Κοζάνης” αποσιωπά τελείως το όνομα του ιεροκήρυκα της Κατοχής π. Αυγουστίνου Καντιώτου!!!

Δεν το γνώριζε ο συγγραφέας;

Οι Κοζανίτες που σώθηκαν από τον θάνατο της πείνας ακόμα ζουν· ας τους ρωτούσε. Πόσο εμπιστοσύνη μπορεί κανείς να δώσει στο βιβλίο αυτού, που δεν γνωρίζει πρόσφατα γεγονότα;

Μήπως δεν το γνώριζαν εκείνοι που προλόγισαν και εγκωμιάσαν το βιβλίο;

Ποιοι είναι αυτοί; Ο Κωσταντίνος Βίκας οπτικός και ο δήμαρχος Κοζάνης Π. Κουκουλόπουλος.

Το γνώριζαν, αλλά ήταν ένοχοι. Με πλαστογραφημένο πρακτικό εγγραφής μελών (3/511/2000) ο πρώτος έγινε μέλος του Συλλόγου. Στο ίδιο ψεύτικο και πλαστογραφημένο πρακτικό εμφανίζονται ως μέλη του Συλλόγου των «40 Μαρτύρων»· η γυναίκα του, η μάνα του, ο αδελφός του, η νύφη του και 5-6 άγνωστα στο Σύλλογο άτομα. Στην συνέχεια μ’ ένα μαϊμού πρακτικό εκλογών (1/514/2001), τα άγνωστα αυτά άτομα παίρνουν την διοίκηση του Συλλόγου και γίνονται κύριοι νομείς της περιουσίας του Συλλόγου!!! Κάνουν έξωση την υπεύθυνη του Οικοτροφείου και τις φτωχές μαθήτριες, εν καιρώ χειμώνος, για να εκμεταλλευτεί ο Δήμος Κοζάνης την περιουσία του Συλλόγου, παίρνοντας μεγάλα κονδύλια από την Ευρωπαίκή Ένωση και το Ελληνικό Δημόσιο!!!

Ο δήμαρχος Π. Κουκουλόπουλος με την βοήθεια δύο εισαγγελέων κουκούλωνε όλες τις παρανομίες τους.  Ο τότε αντιδήμαρχος  και νυν δήμαρχος Λ. Μαλούτας πήγε δύο φορές στα δικαστήρια για να πεί ψέματα. Έτσι η περιουσία του Συλλόγου άλλαξε χέρια.

Περισσότερα θα τα ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί.

_______________________

____________________________

Γιατί τέτοια αχαριστία από τον δήμαρχο  Πάρη Κουκουλόπουλο στον σωτήρα της πόλεως π. Αυγουστίνο Καντιώτη και στα ιδρύματά του; Γιατί τόσο μεγάλος αγώνας για να αρπάξει ο Δήμος Κοζάνης την περιουσία του Συλλόγου; Αν ο ιδρυτής του Συλλόγου Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης και τα μέλη των «40 Μαρτύρων» ήθελαν να πάει η περιουσία του  Συλλόγου στο Δήμο Κοζάνης δεν θα υπήρχε επί 50 χρόνια το 39 άρθρο του Κατασταστικού  που την προστάτευε από τα αρπακτικά παντώς είδους.

Οι σκοποί τους είναι ολοφάνεροι. Οι σκοτεινές δυνάμεις κτυπούν τα καρποφόρα δένδρα, γιατί θέλουν να πεθάνει από ασιτία ο κόσμος. Το βιβλίο «Οι Ευεργέται της Κοζάνης», που αποσιωπά την μεγάλη προσφορά του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου την κατοχή στην Κοζάνη και η αρπαγή του ιδρύματός του, τους ξεσκεπάζει. Θέλουν να σβήσουν από την ιστορία αυτού του τόπου, όσα ονόματα ενοχλούν τους αθέους.  Όμως να ξέρουν· ότι αυτοί θα πεθάνουν και τα ονόματά τους θα εξαφανιστούν, αλλά οι άνθρωποι του Θεού θα φωτίζουν τον κόσμο, γιατί ο Χριστός ζει και η ιστορία των μεγάλων ανδρών δεν διαγράφεται.

___________________________________________________________________


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

  • 1907: Γεννιέται στις Λεύκες – Πάρου. Οι γονείς του: Νικόλαος (μικρέμπορος) και
    Σοφία (δασκάλα). Τον βαπτίζουν Ανδρέα.
    1915-1925: Υπότροφος στο Γυμνάσιο Σύρου. Αποφοιτά με βαθμό «άριστα».
    1925: Εγγράφεται στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
    1929 (Δεκέμβριος): Λαμβάνει το πτυχίο με βαθμό «άριστα».
    1929-1934: Μένει με τη μητέρα του στην Ίο των Κυκλάδων για μελέτη και περισυλλογή, και διδάσκει στο Δημοτικό σχολείο.
    1934 (Δεκέμβριος): Μιά βροχερή ημέρα, και ενώ βαδίζει σκυμμένος, βλέπει πεσμένο κάτω ένα μικρό ταχυδρομικό φάκελλο. Σκύβει και τον παίρνει από τις λάσπες.
    Η έκπληξί του είνε μεγάλη όταν βλέπη ότι ο φάκελλος είνε γι’ αυτόν (έπεσε προφανώς κατά λάθος από τα χέρια του γέροντος ταχυδρόμου της νήσου).
    Ανοίγει και διαβάζει. Ο μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας Ιερόθεος τον καλεί να πάη στο Μεσολόγγι και ν᾽ αναλάβη τη θέσι του γραμματέως της μητροπόλεως. Βλέπει το πράγμα ως κλήσι Θεού καὶ υπακούει αμέσως.
    1934 (Χριστούγεννα): Ο Ανδρέας Καντιώτης του Νικολάου είνε ο μοναδικός ταξιδιώτης προς Πειραιά, μέσα στό πλοίο της άγονης γραμμής, και ο πλοίαρχος απορεί.
    1934-1941: Αναλαμβάνει τη θέσι του πρωτοσυγκέλλου στη μητρόπολι Αιτωλοακαρνανίας. Κάνει το πρώτο κήρυγμά του στο Μεσολόγγι.
    1935: Γίνεται μοναχὸς καὶ παίρνει το όνομα Αυγουστίνος. Χειροτονείται διάκονος από τον μητροπολίτη Ακαρνανίας Ιερόθεο.
    1941: Μετατίθεται στη μητρόπολι Ιωαννίνων και υπηρετεί ως ιεροκήρυξ.
    1941 (Χριστούγεννα): Μπροστὰ στούς Ιταλούς κατακτητάς και χοροστατούντος του μητροπολίτου Ιωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου, μετέπειτα αρχιεπισκόπου Αθηνών, κηρύττει από τον άμβωνα πατριωτικά.
    Οι Ιταλοί, ἐνωχλημένοι, εκδίδουν ένταλμα συλλήψεώς του. Ο δεσπότης, για να τον προστατεύση, δεν του επιτρέπει να κηρύττη. Τότε ο ιεροκήρυκας, βλέποντας ότι η παραμονή του στα Ιωάννινα περιττεύει, αφήνει εκεί τη μητέρα του και εν καιρώ χειμώνος φεύγει. Οι Ιταλοί σε έφοδο, που κάνουν στο σπίτι του, δεν τον βρίσκουν και συλλαμβάνουν τη γερόντισσα μητέρα του.
    1942: Έρχεται στη Μακεδονία. Στα Γιαννιτσά μαθαίνει, από Έλληνα αστυνομικό, για το ένταλμα συλλήψεώς του που έχουν εκδώσει οι Ιταλοί.
    1942: Στα Γιαννιτσά ο μητροπολίτης Εδέσσης και Πέλλης Παντελεήμων τον χειροτονεί πρεσβύτερο.
    1942: Μετατίθεται στη μητρόπολι Θεσσαλονίκης και από κεί παίρνει διαδοχικές αποσπάσεις στο Κιλκίς, στη Βέροια, στην Έδεσσα και στη Φλώρινα.
    Στη Φλώρινα ελέγχει από του άμβωνος το μητροπολίτη του Βασίλειο, διότι έμενε στην Αθήνα και πήγαινε εκεί μόνο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, ενώ η προπαγάνδα στην επισκοπή του ωργίαζε. Ο μητροπολίτης ενημερώνεται τηλεφωνικώς και τοῦ στέλνει την απόλυσί του τηλεγραφικώς.
    Με την απομάκρυνσι όμως από τη Φλώρινα ο Θεός σώζει τον ιεροκήρυκα Αυγουστίνο από άλλο μεγαλύτερο κακό. Οι Γερμανοί κατακτηταί συλλαμβάνουν 10 πατριώτες και τους κρεμούν έξω από το χωριό Πρώτη – Φλωρίνης· θα ήταν μεταξύ των απαγχονισθέντων.
    1943-1945: Μετατίθεται στην Κοζάνη. Ο επίσκοπος Κοζάνης Ιωακείμ Αποστολίδης έχει βγει στα βουνά. Τα χωριά καίγονται απο τους Γερμανούς και ο λαός καταφεύγει στην πόλι. Η πείνα και ο θάνατος παραμονεύουν. Ο ιεροκήρυκας Αυγουστίνος, τη δύσκολη εκείνη ώρα, εμφανίζεται ως άγγελος Θεού και σώζει την πόλι.
    Κάνει συσσίτια, που φτάνουν μέχρι και 8.150 πιάτα την ημέρα. Είνε ένα θαύμα, που ο ίδιος το αποδίδει στον άγιο Νικόλαο, πολιούχο της Κοζάνης. Οι Γερμανοί πολλές φορές τον δικάζουν για να τον εκτελέσουν, ο Θεός όμως τον προστατεύει.
    1945-1947: Μετατίθεται στη μητρόπολι Γρεβενών.
    1947-1950: Επιστρατεύεται ως στρατιωτικός ιερεύς και ιεροκήρυξ, και υπηρετεί το Β΄ Σώμα Στρατού που εδρεύει στην Κοζάνη.
    1949: Από τὸν άμβωνα του στρατιωτικού ναού Αγίου Αθανασίου Κοζάνης, παρουσία των αρχών, απαγορεύει να ψαλή το Πολυχρόνιον του βασιλέως Παύλου, που ήταν τότε παντοδύναμος.
    Στο κήρυγμά του τον ονομάζει όχι «ευσεβέστατον», όπως έλεγε το Πολυχρόνιον, αλλά ασεβέστατον, και τον ελέγχει, γιατί υπέγραψε διάταγμα, με το οποίο η μασονία εμφανιζόταν ως φιλανθρωπικό ίδρυμα και θα έπρεπε να ενισχύεται ακόμα και από τους ιερούς ναούς και τις ιερές μονές. Η θαρραλέα αυτή φωνή, από τη θέσι μάλιστα του στρατιωτικού ιερέως, εσήμαινε αρχή νέων διωγμών και περιπετειών για τον   ιεροκήρυκα Αυγουστίνο. Τελικά ο βασιλεύς αναγνωρίζει το λάθος και ανακαλεί την υπογραφή του από το φιλομασονικό διάταγμα και παύει κάθε διωγμός του ιεροκήρυκος.
    1950 1951: Μετατίθεται στη μητρόπολι Καρυστίας με έδρα την Κύμη – Ευβοίας.
    1951-1967: Ο αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος τον διορίζει ιεροκήρυκα της αρχιεπισκοπής Αθηνών. Η περίοδος αυτή είναι καιρός μεγάλης πνευματικής δράσεως καί αγώνων, αλλά και διωγμών και περιπετειών του ιεροκήρυκος.
    1964: Εισάγεται στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» των Αθηνών για μία εγχείρησι. Παθαίνει μόλυνσι και φτάνει στα πρόθυρα του θανάτου.
    Κλήρος, μοναστήρια και πιστός λαός προσεύχονται. Οι γιατροί, παρ’ όλες τις προσπάθειες, σηκώνουν τα χέρια και λένε, ότι μόνο ένα θαύμα μπορεί να τον επαναφέρη. Προβλέπουν μάλιστα την  ώρα του θανάτου και την κρίσιμη «τελευταία» νύχτα στέλνουν ένα νεαρό γιατρό να μείνη δίπλα του μεχρι το επερχόμενο τέλος. Το θαύμα γίνεται. Η ώρα, που από τους γιατρούς ωρίστηκε ως ώρα θανάτου, ήταν η ώρα που ο υψηλός πυρετός έπεσε απότομα και άρχισε η βελτίωσις. Μετά απο 60 μέρες νοσηλείας βγαίνει από το νοσοκομείο. Ο ίδιος απορεί με δέος· Γιατί, Θεέ μου, μου παρατείνεις τη ζωή; τι μου επιφυλάσσεις;
    1965: Η Ιερά Σύνοδος του απαγορεύει το κήρυγμα σε όλη τη χώρα, γιατί ελέγχει κάποιους μητροπολίτες για σκάνδαλα και κάνει αγώνα εναντίον του μεταθετού των επισκόπων που οι ιεροί κανόνες απαγορεύουν. Ξεσηκώνεται ο λαός και σύσσωμος ο τύπος, συμπολιτεύσεως και αντιπολιτεύσεως, τάσσονται στο πλευρό του.
    Η Ιεραρχία, βλέποντας τις αντιδράσεις, αναγκάζεται να ανακαλέση εσπευσμένως την απαγόρευσι.
    1967 (Μάιος): Γίνεται το απροσδόκητο· ὁ ήλιος ανατέλλει ―όπως ο ίδιος λέει― από τη δύσι! Ο δυσάρεστος ιεροκήρυκας, που ήταν συνεχώς υπό διωγμόν λόγω του ελέγχου που ασκούσε, προάγεται σε επίσκοπο και εκλέγεται μητροπολίτης Φλωρίνης.
    1967-2000: Υπηρετεί 33 χρόνια την ακριτική μητρόπολι Φλωρίνης με κάθε θυσία, και παραιτείται το 2000.
    2010: Συμπληρώνει 10 έτη μετά τήν έξοδο από την ενεργό διακονία. Διανύει σήμερα το 104ο έτος της ηλικίας του.
    Εκκλησιάζεται στην ιερά μονή Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος Φλωρίνης, που είνε το τελευταίο έργο της αρχιερατείας του, και δίδει την ευλογία του στους πιστούς.


commentBe the first!
tags

ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΒΟΛΟΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 19th, 2010 | filed Filed under: ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.)

Κυριακὴ Ε΄ Ματθαίου (Ματθ. 8,28 – 9,1)

ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΒΟΛΟΣ

«Οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν…» (Ματθ. 8,31)

-σπηλια διαβ.ιστΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Μᾶς διηγεῖται ἕνα θαῦμα, ποὺ ἔκανε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Τὸ θαῦ­μα εἶνε, ὅτι θεράπευσε δυὸ ἀνθρώπους μέσα σ᾽ ἕνα δευτερόλεπτο.
Ἀπὸ τί ἔπασχαν αὐτοί; Κλινικῶς δὲν παρου­σίαζαν τίποτα τὸ παθολογικό· τὸ σῶμα τους ἦ­­ταν ἐν τάξει. Ἔπασχαν ψυχικῶς. Οἱ δὲ ψυχι­κὲς ἀσθένειες εἶνε οἱ φοβερώτερες, καὶ ἀπ᾽ αὐτὲς προέρχονται καὶ οἱ σωματικές. Ῥίζα ὅλων τῶν ἀσθενειῶν εἶνε ἡ κακὴ ψυχικὴ κατάστασις τοῦ ἀν­θρώπου.
Ποιά ἦταν ἡ ἀσθένειά τους; Μία λέξις – μὴ γελάσῃ κανείς, τὸ Εὐαγγέλιο δὲν ἀλλάζει· οἱ ἄρρωστοι αὐτοὶ ἦταν «δαιμονιζόμενοι» (Ματθ. 8,28). Τί θὰ πῇ δαιμονιζόμενοι; Ὅπως τὰ μικρόβια μπαίνουν στὸ αἷμα, κατὰ παρόμοιο τρόπο καὶ οἱ δαίμονες μπαίνουν στὴν καρδιά. Ὅπως σὲ κουφάλες δέντρων φωλιάζουν κουκουβάγιες κι ἀλεποῦδες καὶ σὲ σπηλιὲς θηρία, ἔτσι καὶ οἱ δαίμονες μπαίνουν σὲ ἀφύλαχτες καρδιές. Ἔχετε δεῖ σπίτια ἔ­ρημα κ᾽ ἐγκαταλελειμ­μένα; Ἐγώ, ποὺ περιώδευσα σὰν ἱεροκήρυκας, εἶδα στὴ Μακεδονία τέτοια σπίτια. Ὅπως λοι­πὸν σὲ σπίτια ποὺ λείπει ὁ νοικοκύρης ἐγκαθί­στανται κακοποιοί, ἔτσι καὶ σὲ ψυχὲς ποὺ λείπει ὁ νοικοκύρης, δηλαδὴ ὁ Θεὸς – τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅγιο, φωλιάζουν πονηρὰ πνεύματα. Κι ἀ­πὸ τότε τὸ σῶμα καὶ τὸ μυαλὸ καὶ τὴν καρδιὰ τὰ διευθύνει ὁ διάβολος· ὁ ἄνθρωπος τελεῖ ὑ­πὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ πνεύματος.
Μὰ τί ἔπαθες, θὰ μοῦ πῆτε, καὶ μιλᾷς γιὰ διαβόλους; Τὰ πίστευαν αὐτὰ ἄλλοτε γριοῦ­λες καὶ ἀναλφάβητοι. Τώρα ποὺ ἡ ἐπιστήμη πετάει μὲ πυραύλους σὲ ἄλλους πλανῆτες, ἔρ­χεσαι σὺ νὰ μᾶς μιλήσῃς γιὰ διαβόλους;… Μάλιστα, ἀδελφοί μου, γιὰ διαβόλους θὰ σᾶς μιλήσω. Διότι τὸ λέει τὸ εὐαγγέλιο σήμε­ρα. «Παρεκάλουν», λέει, «αὐτόν» (ἔ.ἀ. 8,31), πέσανε μπρούμυτα οἱ δαίμονες μπροστὰ στὸ Χριστὸ καὶ τὸν παρακαλοῦσαν. Ὁμολογῶ, ὅτι θὰ ἤθε­λα κ᾽ ἐγὼ νὰ μὴν ὑπάρχουν δαίμονες καὶ κόλασι, γιατὶ κ᾽ ἐγὼ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ φοβοῦ­μαι· ἔλα ὅμως ποὺ ὑπάρχουν; Δὲν θὰ γίνω λοιπὸν ἐγὼ ἀνώτερος ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο.
Ὑπάρχουν δαίμονες; ἔχουμε ἀποδείξεις; Μὲ συντομία παρουσιάζω μερικὰ ἐπιχειρήματα.

* * *

Πρῶτα – πρῶτα ὅτι ὑπάρχουν δαίμονες τὸ φωνάζει ἡ λογική, τὸ μυα­λὸ τοῦ ἀνθρώπου. Καθῆστε καὶ σκεφτῆτε σοβαρά· ῥῖξτε μιὰ ματιὰ στὸν ἑαυτό σας, στὴν οἰκογέ­νειά σας, στοὺς γύρω σας, στὴν κοινωνία. Παντοῦ διαπιστώνουμε, ὅτι φέρουμε μέσα μας ἕνα κακὸ σύν­τροφο, ποὺ δὲ μᾶς ἀφήνει ποτέ. Μιὰ κακία βασιλεύει στὸν κόσμο· ψέμα, συκοφαν­τία, ἀ­δι­κία, κλοπή, πορνεία, μοιχεία, ἀκαθαρσία, δι­­αζύγια, φόνοι, βλαστήμιες… Μία κόλασι εἶ­νε ὅλα. Καὶ τὸ κακὸ συνεχῶς αὐξάνει, κορυ­φώ­­νεται. Λέει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα, ὅτι οἱ δύο δαιμονιζόμενοι τρομοκρατοῦσαν τότε ὅλους· ἀλ­λὰ μήπως καὶ σήμερα ἡ ἀνθρωπότης δὲ νιώ­θει τρό­μο; Δὲν τρομάζει λ.χ. ἐμπρὸς σὲ μιὰ ἐν­δεχόμενη πυρηνικὴ ἀ­πειλή; Κάποιοι, μόλις λά­βουν διαταγή, εἶνε ἕτοιμοι νὰ πατήσουν κάποια κουμπιά, τὰ κουμπιὰ τοῦ Ἀπολλύ­ον­τος ποὺ λέει ἡ Ἀποκά­λυψις (9,11). Ποιός δίνει τὴν ὀ­λέθρια διαταγή; Κάποιοι ἄν­θρωποι βέβαια. Πίσω ὅμως ἀπὸ τοὺς ἀν­θρώπους ποιός εἶνε;
Ὅ­ταν βλέπω τὸ κακὸ στὴν καρδιά μου, στὰ παιδιά μου, στὴ γειτονιά μου, στὴν κοινωνία, ἐ­ρωτῶ· Ἀπὸ ποῦ βγῆκε αὐτὸ τὸ κακό; Ποιά εἶ­νε ἡ ἀπάν­τησι; Ἀπὸ τὸ Θεό; Ἄπαγε! Δὲν μπορεῖ τὸ κακὸ νὰ προέλθῃ ἀπὸ τὸ Θεό, γιατὶ ὁ Θεὸς εἶνε ὅλος ἀγαθότης καὶ ἀγάπη. Πόθεν λοιπὸν τὸ κακό; Ἀ­πὸ τὸν ἄνθρωπο; Ναί· ἀλλὰ πῶς ὁ ἄνθρωπος κατρακύλισε στὸ κακό; μόνος του; Ὄχι. Ὑπάρχει κάποιος ἄλλος ποὺ τὸν ἔσπρωξε. Ποιός εἶν᾽ αὐτός; Εἶνε ὁ ἴδιος πού, ὅ­πως ἀ­κούσαμε σήμερα, ἔσπρωξε τὸ κοπάδι τῶν χοί­ρων στὸ γκρεμὸ νὰ πνιγοῦν (βλ. Ματθ. 8,32). Εἶνε ὁ διάβολος. Πίσω ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἐγκλήματα ὑ­πάρ­χει αὐτὴ ἡ σκοτεινὴ καὶ ἀπαισία ὕπαρξις. Κι ὁ ἁπλὸς ἄνθρωπος κι ὁ βαθὺς ψυχολόγος κι ὁ ἐμ­βριθὴς ἱστορικὸς καταλαβαίνουν, ὅτι πίσω ἀπὸ ὅλη τὴν ἁλυσίδα τοῦ κακοῦ ὑπάρχει αὐ­τὴ ἡ ἀόρατη δύναμις, ὁ σατανᾶς.
⃝ Ἀλλ᾽ ὅτι ὑπάρχει σατανᾶς, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ λογική, τὸ φωνάζει πρὸ παντὸς ἡ ἁγία Γραφή. Τὴ μελετᾶτε; Δῶστε μου ἄνθρωπο, ἄντρα ἢ γυναῖκα, ποὺ νὰ διαβάζῃ τὴν ἁγία Γραφὴ – τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ νὰ πέσω νὰ τοῦ κάνω μετάνοια νὰ τοῦ φιλήσω τὰ πόδια!
Ἂν λοιπὸν διαβάζετε τὴν ἁγία Γραφή, θὰ εἴ­δατε ὅ­τι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τὸ τέλος της, ἀ­πὸ τὴ Γένεσι (στὸ 3ο κεφάλαιο, ποὺ μιλάει γιὰ τὸ πρῶτο θανάσιμο κακὸ ποὺ ἔκανε ὁ ὄ­φις στοὺς πρωτοπλάστους) μέχρι τὴν Ἀποκάλυψι (στὸ 20ὸ κεφάλαιο, στίχο 10, ποὺ βεβαιώνει τὴν τελικὴ καὶ αἰώνια τιμωρία του), ὅλη ἡ ἁγία Γραφὴ φωνάζει, ὅτι ὑπάρχει διάβολος.
Μία ἀπόδειξις εἶνε καὶ ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ ἱστορεῖ τὴν ἀπαλλαγὴ τῶν δύο δαιμονιζομένων ἀπὸ τὴν κυριαρχία τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Καὶ νὰ εἴμαστε σίγουροι πὼς ὅ,τι βεβαιώνει ἡ ἁγία Γραφὴ εἶνε ἀ­κλόνητο, ἀκριβὲς μέχρι κεραίας. «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλ­θωσι», εἶπε ὁ Χριστός (Ματθ. 24,35).
⃝ Τὸ Εὐαγγέλιο λοιπὸν μᾶς λέει σήμερα, ὅτι ὑ­­πάρχουν δαίμονες. Καὶ μόνο τὸ Εὐαγγέλιο; Γιά πιάστε στὰ χέρια σας καὶ φυλλομετρῆστε τὰ ἅγια ἐκ­κλησιαστικὰ βιβλία μὲ τοὺς βίους τῶν ἁγίων. Εἶνε θησαυρός! Ἂν ρωτήσω βέβαια τὰ παιδιὰ γιὰ «ἀστέρες» τοῦ κινη­ματο­γρά­φου, ἀμέσως θὰ μοῦ ποῦν. Ἂν ρωτήσω ὅ­μως γιὰ τοὺς ἁγίους, ποιός γνωρίζει τὴ ζωή τους, τοὺς ἀγῶνες τους, πότε γιορτάζει καθένας;
Στὶς 22 Ἰουλίου λ.χ. ἑορτάζει ἡ ἁγία Μαρκέλλα, ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὴ Χίο. Ἤθελα νὰ μποροῦσα νὰ παρουσιάσω σὲ κινηματογραφι­κὴ ταινία τὸν βίο της. Γιατὶ ὑπάρχει κακὸς κινη­ματογράφος, μὲ ἔργα σατανικά, ὑπάρχει καὶ κα­λός. Σήμερα δυστυχῶς λειτουργεῖ ὁ κακὸς κινηματογράφος τοῦ διαβόλου. Ἀλλ᾽ ἐλπίζω ὅτι θά ᾽ρθῃ ἡμέρα, ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας θὰ φτειά­ξῃ κινηματογραφικὰ ἔργα μέσα ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ διδάξῃ τὴν εὐσέβεια, τὴ φιλοπατρία, τὰ εὐ­γε­νῆ καὶ μεγάλα ἰδανικά μας. Ἂν λοιπὸν διαβά­σετε τὸν βίο τῆς ἁγίας Μαρκέλλας, θ᾽ ἀ­νατριχιάσετε. Θὰ δῆτε, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ἔσπρω­ξε τὸν πατέρα της νὰ τὴ θανατώσῃ ἦταν ὁ δι­άβολος.
Τὴν ἴδια μέρα γιορτάζει καὶ ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ ἰσαπόστολος. Στὴ ζωή της φαίνεται ἐπίσης ἡ ὕπαρξι τοῦ διαβόλου. Τὴν ταλαιπωροῦσαν ἑπτὰ δαιμόνια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὴν ἐλευθέρωσε ὁ Χριστός, ὅπως λέει τὸ Εὐαγγέ­λιο (Μᾶρκ. 16,9. Λουκ. 8,2). Γι᾽ αὐτό, ὕστερα ἀπὸ τὴν Παναγία, αὐτή ἀγάπησε μὲ φλόγα τὸ Χριστό, ἀπὸ μεγάλη εὐγνωμοσύνη.
Καὶ οἱ δύο λοιπὸν αὐτὲς ἅγιες φωνάζουν, ὅ­τι ὑπάρχει διάβολος, γιατὶ πάλεψαν στῆθος μὲ στῆθος μαζί του. Ἀλλὰ καὶ ποιός ἅγιος δὲν ἀγωνίστηκε ἐναντίον του; Ὅλοι πάλεψαν κα­τὰ τοῦ διαβόλου, ποὺ μαζὶ μὲ τὸν κόσμο καὶ τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο ἀποτελοῦν τὸ τριπλὸ μέ­τωπο τῶν μεγάλων ἐχθρῶν τῆς σωτηρίας.
⃝ Λογικὴ λοιπόν, ἁγία Γραφή, βίοι τῶν ἁγίων τὸ ἴδιο πρᾶγμα βεβαιώνουν· ὑπάρχει διάβολος. Ἂν ὅμως, παρ᾽ ὅλα αὐτά, ὑπάρχῃ κανεὶς ποὺ ἐξ­ακολουθεῖ ν᾽ ἀμφιβάλλῃ, τότε ἂς πάῃ στὴν Κεφαλονιά, ἐκεῖ ποὺ γιορτάζει ὁ ἅγιος Γεράσιμος στὶς 16 Αὐγούστου.
Ἐκεῖ νὰ δῆτε καὶ νὰ φρίξετε. Νὰ δῆτε τοὺς δαιμονιζομένους νὰ βγάζουν ἀφροὺς ἀπὸ τὸ στόμα· νὰ τοὺς δένουν μὲ σχοινιὰ καὶ ἁλυσίδες, καὶ νὰ τὰ σπάζουν σὰν κλωστές. Ποιός τοὺς δί­νει τὴ δύναμι αὐτή; Νὰ βλέπῃς ἕναν ἀγράμματο νὰ μιλάῃ φαρσὶ γαλλικά, ῥώσικα, ἀμερικάνικα, ὅλες τὶς γλῶσσες. Ποῦ τὰ ἔμαθαν, ἀ­φοῦ δὲν πῆγαν σὲ σχολειά; Ν᾽ ἀκοῦς ἄλλους ν᾽ ἀποκαλύπτουν μυ­στικά, νὰ μὴν τολμάῃ νὰ πλησιάσῃ γυναίκα ἢ ἄντρας. Σὲ γνωρίζω, τοὺς φωνάζουν, ἔκανες αὐτὸ κι αὐτό… Καὶ νὰ τοὺς ἔρχεται συγκοπή! Δὲν ὑπολογίζουν μεγάλους καὶ τρανούς, ἐπισήμους ἢ ἀξιωματούχους, κανένα· οὔτε νομάρχη, οὔτε ὑπουργό, οὔτε πρωθυπουργό, οὔ­τε βασιλιᾶ. Τρομεροὶ καὶ φοβεροί. Δὲν τολμάει νὰ περάσῃ κανείς ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο.
Καὶ ὅμως αὐτοὶ οἱ τρομεροὶ δαίμονες βλέπεις καὶ γίνονται ἀρνάκια – ὦ Χριστέ, ὦ ἀθάνατη θρησκεία μας! Τοὺς βλέπεις νὰ τρέμουν – πότε; Ὅταν περνοῦν μπροστά τους τὰ ἅγια λείψανα κι ὅταν ἀγγίζει στὸ κούτελό τους ἕ­νας σταυρός, ὁ σιδερένιος σταυρὸς ποὺ εἶχε ὅταν ζοῦσε ὁ ἅγιος Γεράσιμος. Μόλις ἀγγίξῃ ὁ σταυρός, φρυάττουν καὶ φωνάζουν· «Μᾶς ἔκαψες, καψάλη, μᾶς ἔκαψες!…»· καὶ θεραπεύονται μὲ τὴ δύναμι τοῦ Χριστοῦ.

* * *

Ἀδελφοί μου, τέτοια θρησκεία ἔχουμε. Μὴ φοβηθοῦμε. Κοντὰ στὸ Θεό, κοντὰ στὸ Χριστό! Κι ἂν ὁ κόσμος γεμίσῃ ἀπὸ διαβόλους, θὰ νικηθοῦν! Ὁ νικητὴς τῶν δαιμόνων εἶνε ὁ Κύρι­ος Ἰησοῦς Χριστός, στὸν ὁποῖο ἀνήκει ἡ δό­ξα καὶ τὸ κράτος εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου στον ιερό ναὸ του Ἁγίου Νικολάου Χαλανδρίου Ἀθῆναι 22-7-1962)

______________________

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

____________________

Predica Mitropolitului Augustin de Florina

la Duminica a V-a dupa Rusalii

EXISTĂ DIAVOL

(Matei 8, 28 – 9, 1)

“Iar demonii Îl rugau pe El…”( Matei 8, 31)

Aţi auzit, iubiţii mei,      Sfânta şi Sfinţita Evanghelie. Ne istoriseşte o minune, pe care a făcut-o Domnul nostru Iisus Hristos; minunea prin care a vindecat doi oameni într-o secundă.

De ce pătimeau ei? Din punct de vedere clinic nu aveau nimic patologic. Trupul lor era sănătos. Sufereau psihic. Iar bolile sufleteşti sau psihice sunt mai grave şi din ele provin şi cele trupeşti. Rădăcina tuturor bolilor este starea sufletească rea a omului.

Care era boala lor? Un cuvânt – să nu râdă nimeni, Evanghelia nu se schimbă! Aceşti bolnavi erau “demonizaţi” (Matei 8, 28). Ce înseamnă demonizaţi? Precum microbii intră în sânge, la fel şi demonii intră în inimă. Precum în trunchiuri de copaci îşi fac cuiburi bufniţele şi vulpile, iar în peşteri fiarele, aşa şi demonii intră în inimile nesupravegheate. Aţi văzut case pustiite şi părăsite? Eu, care am cutreierat ca predicator, am văzut în Macedonia astfel de case. Aşadar, precum din casele din care lipseşte proprietarul se instalează răufăcătorii, aşa şi în sufletele din care lipseşte proprietarul, adică Dumnezeu – Duhul Sfânt, îşi fac cuib duhurile viclene. Şi din acel moment trupul, mintea şi inima sunt dirijate de diavol. Omul acţionează sub influenţa duhului rău.

Dar ce-ai păţit, îmi veţi spune, şi ne vorbeşti de diavol? Odată ca niciodată lucrurile astea le-ar fi crezut băbuţele şi analfabeţii. Acum când ştiinţa lansează rachete pe alte planete, tu vii să ne vorbeşti despre diavoli?… Desigur, fraţii mei, despre diavoli vă voi vorbi. Pentru că o spune Evanghelia de astăzi. “Îl rugau pe El” – zice – (Matei 8, 31), demonii au căzut pe burtă înaintea lui Hristos şi Îl rugau. Mărturisesc, că aş fi vrut şi eu să nu existe demoni şi iad, pentru că şi eu sunt păcătos şi mă tem; însă vino să vezi că există. Aşadar, nu voi fi eu mai mare ca Evanghelia. Există demoni? Avem dovezi? Vă voi prezenta câteva argumente pe scurt.

***

Mai întâi de toate că există demoni o strigă logica, mintea omului. Staţi şi vă gândiţi serios; aruncaţi o privire în voi înşivă, în familia voastră, în jurul vostru, în societate. Pretutindeni ne încredinţăm, că purtăm în noi un însoţitor rău, care nu ne slăbeşte niciodată. Numai răutate împărăţeşte în lume: minciună, clevetire, nedreptate, furt, desfrânare, adulter, necurăţie, divorţuri, crime, blasfemii…Un iad sunt toate. Şi răul creşte continuu, ajunge la culme. Spune Evanghelia de astăzi că doi demonizaţi îi terorizau pe toţi în vremea aceea; dar nu cumva şi astăzi omenirea încearcă teroarea? Nu e terorizată de pildă în faţa unei posibile ameninţări nucleare? Unii, doar să primească dispoziţie, că sunt gata să apese pe nişte butoane, butoanele lui Apollion despre care vorbeşte Apocalipsa (9, 11). Cine dă dispoziţia de distrugere? Nişte oameni, desigur. Însă în spatele acestor oameni cine este?

Când văd răul în inima mea, în copiii mei, în vecinii mei, în societate, întreb: De unde a ieşit acest rău? Care este răspunsul? De la Dumnezeu? Fugi de-aici! Nu poate să provină răul de la Dumnezeu, pentru că Dumnezeu este întru totul bunătate şi iubire. De unde deci răul? De la om? Da. Dar cum s-a rostogolit omul în rău? De unul singur? Nu. Există altcineva care l-a împins. Cine este acesta? Este acelaşi care, cum am auzit astăzi, a împins turma de porci în prăpastie să se înece (vezi Matei 8, 32). Este diavolul. În spatele tuturor crimelor se află această întunecată şi sinistră fiinţă. Şi omul simplu şi psihologul profund şi istoricul serios înţeleg că în spatele întregului lanţ al răului există această putere nevăzută, satana.

Dar că există satana, în afară de logică, o strigă înainte de toate Sfânta Scriptură. Ce studiaţi? Daţi-mi un om, bărbat sau femeie, care să citească Sfânta Scriptură – Evanghelia, ca să-i fac metanie şi să-i sărut picioarele!

Dacă aşadar citiţi Sfânta Scriptură, veţi vedea că de la începutul până la sfârşitul ei, de la Facere (capitolul 3, unde se vorbeşte despre primul rău de moarte, pe care l-a făcut şarpele celor întâi zidiţi) până la Apocalipsă (capitolul 20, versetul 10, unde se confirmă pedeapsa lui finală şi veşnică), toată Sfânta Scriptură strigă că există diavol.

O dovadă este şi pericopa evanghelică de astăzi care istoriseşte izbăvirea celor doi demonizaţi de stăpânirea duhurilor celor rele. Să fim siguri că orice întăreşte Sfânta Scriptură este neclintit, exact până la cirtă. “Cerul şi pământul vor trece, dar cuvintele Mele nu vor trece”, a zis Hristos (Matei 24, 35).

Aşadar, Evanghelia ne spune astăzi că există demoni. Şi doar Evanghelia? Ia luaţi în mâinile voastre şi răsfoiţi sfintele cărţi ale Bisericii ce cuprind vieţile sfinţilor. Este o comoară! Desigur, dacă îi voi întreba pe copii despre “starurile” cinematografului, imediat îmi vor spune. Dacă însă îi voi întreba despre sfinţi, cine cunoaşte viaţa lor, luptele lor, când este prăznuit fiecare?

Pe 22 iulie, de pildă, este sărbătorită Sfânta Marcela, care este originară din Hios. Aş fi vrut să pot prezenta într-un film cinematografic viaţa ei. Pentru că există cinematograf rău, cu opere satanice, există şi bun. Astăzi, din păcate, funcţionează cinematograful rău, al diavolului. Dar sper că va veni ziua în care Biserica noastră va produce lucrări cinematografice prin intermediul cărora va învăţa evlavia, bunacredinţă, dragostea de patrie, nobilele şi marile noastre idealuri. Aşadar, dacă citiţi viaţa Sfintei Marcela, vi se face părul măciucă. Veţi vedea că cel care l-a împins pe tatăl ei să o omoare a fost diavolul.

În aceeaşi zi este prăznuită şi Maria-Magdalena, cea întocmai cu Apostolii. Şi în viaţa ei se vede existenţa diavolului. O chinuiseră şapte demoni, de care a eliberat-o Hristos, cum zice Evanghelia (Marcu 16, 9; Luca 8, 2). De aceea, după Maica Domnului, aceasta L-a iubit cu înflăcărare pe Hristos, din mare recunoştinţă.

Aşadar, aceste amândouă sfinte strigă că există diavol, pentru că s-au luptat piept la piept cu el. Dar care sfânt nu s-a luptat împotriva lui? Toţi s-au luptat împotriva diavolului, care împreună cu lumea şi cu omul cel vechi constituie frontul triplu al marilor duşmani ai mântuirii.

Aşadar logica, Sfânta Scriptură, vieţile sfinţilor confirmă acelaşi lucru: există diavol. Dacă însă, cu toate acestea, există vreunul care continuă să se îndoiască, atunci să se ducă în Kefalonia, atunci când este sărbătorit Sfântul Gherasim pe 16 august.

Acolo să vedeţi şi să vă îngroziţi. Să vedeţi pe demonizaţi scoţând spume din gură; legaţi cu funii şi cu lanţuri şi rupându-le ca pe nişte aţe. Cine le dă această putere? Să vezi un analfabet vorbind fluent franceză, rusă, americană, toate limbile. Unde le-au învăţat, dacă nu s-au dus la şcoli? Să-i auzi pe alţii descoperind secrete, şi nu îndrăzneşte să se apropie femeie sau bărbat. Te cunosc – le strigă – ai făcut asta şi asta… Şi să le vină să leşine! Nu i-au în calcul pe cei mari şi tari, oficiali sau funcţionari, pe nimeni; nici primar, nici ministru, nici priministru, nici împărat. Groaznici şi înfricoşători. Nu îndrăzneşte să treacă cineva prin locul acela. Şi, totuşi, aceşti groaznici demoni iată că se fac mieluşei – o, Hristoase, o nemuritoare credinţă a noastră! Îi vezi că tremură! – Când? –   Atunci când trec prin faţa lor sfintele moaşte şi când se atinge de fruntea lor o cruce, crucea de fier pe care o purta Sfântul Gherasim când trăia. Doar ce se atinge crucea, că şi strigă de mânie: “Ne-ai ars, kapsali, ne-ai ars!…”; şi se vindecă prin puterea lui Hristos.

***

Fraţii mei, o astfel de credinţă avem. Să nu ne temem. Lângă Dumnezeu, lângă Hristos! Şi dacă lumea se va umple de diavoli, vor fi biruiţi! Biruitorul demonilor este Domnul Iisus Hristos, Căruia fie slava şi stăpânirea în vecii vecilor. Amin.

† Episcopul Augustin

(Omilia Mitropolitului de Florina, părintele Augustin Kandiotis în sfânta biserică a Sfântului Nicolae Halandrios, Atena 22.07.1962)

(trad. M.L., sursa: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=13370)

commentComments (1)
tags

MIA ZΩNTANH IΣTOPIA O π. Aυγουστινος Kαντιωτης στην Kοζανη

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 19th, 2010 | filed Filed under: ΒΙΟΓΡΑΦ. π. ΑΥΓΟΥΣΤ.

MIA ZΩNTANH IΣTOPIA

O π. Aυγουστίνος Kαντιώτης στην Kοζάνη

mia-zcf89ntanh-13-1Eκδόσεις: Aνδρονίκη Π. Kαπλάνογλου KOZANH τηλ. 24610-26668 κιν. 6974931881
Kεντρική διάθεση: Bιβλιοπωλείο «Έλαφος» Bασ. Γεωργίου 10 ΦΛΩPINA τηλ. 23850-28868
Eπιμέλεια εξωφύλλου: Παντελής Π. Kαπλάνογλου

Αφιερωμένο στον άνθρωπο της ζωντανής πίστεως, της δυνατής αγάπης, των χριστιανικών έργων, των υψηλών αγώνων, των μεγάλων θυσιών. Στον ακατάβλητο μαχητή της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού έθνους. Στον σεβαστό μου πνευματικό πατέρα, τον επίσκοπο Φλωρίνης Αυγουστίνο Ν. Καντιώτη, που μου έδειξε με λόγια και με έργα τον δρόμο του Χριστού, δρόμο θυσίας, αγώνων και προσφοράς.

Α.Π.Κ. Κοζάνη τη 15-6-2003

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ (σύντομος διάλογος με τον π. Αυγουστίνο σήμερα) -Γέροντα, αν είχατε τώρα μπροστά σας τους Κοζανίτες, τί θα τους λέγατε; -Να περιγράψουν τις ημέρες εκείνες και να φυλάξουν την πίστη τους. -Πως τους χαρακτηρίζετε σαν ανθρώπους; -Ευγενείς. -Κατά τα άλλα; -Είναι όπως όλοι οι άνθρωποι.

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

cf83ceb5cebb-7-cf80a1-185x300Μια ιστορία από έναν κήρυκα του θείου λόγου, από έναν απεσταλμένο του Θεού, στην πρωτεύουσα της Δυτικής Μακεδονίας. Μια ζωντανή ιστορία ενός μεγάλου εκκλησιαστικού ηγέτου και εθνικού ευεργέτου της Κοζάνης, που εκτυλίχθηκε τα μαύρα χρόνια της Κατοχής. Μια ιστορία που δεν λησμονείται από τον λαό της Δυτικής Μακεδονίας, στο πέρασμα των ετών. Με ευγνωμοσύνη και σεβασμό στέκεται δίπλα στο ταπεινό όργανο της βουλής του Θεού, που ως άγγελος Θεού ήρθε στην πόλι, τις πιο δύσκολες στιγμές του πολέμου. Τότε, που η μπότα των Γερμανών καταπατούσε τα Ελληνικά εδάφη, αποδεκάτιζε τον πληθυσμό της Μακεδονικής γης, κατέκαιε τα χωριά της Πατρίδος. Τότε, που η μαύρη αγορά ωργίαζε, η πείνα, οι αρρώστιες και ο θάνατος άπλωναν απειλητικά τα μαύρα φτερά τους πάνω από την πόλι της Κοζάνης. Τότε, που «όλα τα’ σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», ο π. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης στάθηκε όρθιος. Έγινε φύλακας άγγελος της πόλεως, έγινε προστάτης των πτωχών και αδυνάτων. Έγινε στοργικός πατέρας των προσφύγων και ορφανών. Πάλεψε με τους μαυραγορίτες και τους ασπλάχνους πλουσίους. Έγινε το ξυπνητήρι τους. Συκοφαντήθηκε και διαβλήθηκε. Έφτασε πολλές φορές μέχρι τα Γερμανικά αποσπάσματα, αλλά το χέρι του Θεού τον έσωζε. Ύψωσε την σημαία της πίστεως και της αγάπης. Πάλεψε στήθος με στήθος με τον κατακτητή. Και νίκησε. Μια ολοζώντανη ιστορία του Γέροντος επισκόπου της Φλωρίνης, που και στα 97 του χρόνια με συγκίνησι θυμάται την Κοζάνη και τους ανθρώπους της. Μια ζωντανή ιστορία, μιας ολοζώντανης μορφής, που έπαιζε κορώνα γράμματα την ζωή του, και όμως έφθασε σε βαθύ γήρας και παραμένει στην Στρατευόμενη Εκκλησία, για να διαλαλεί την δόξα του Θεού. Μια ζωντανή ιστορία, που την διηγείται ο ίδιος ο π. Αυγουστίνος. Τα λόγια του, που παραθέτω στην συνέχεια αυτούσια, είναι άλλοτε από κηρύγματα του άμβωνος, που δείχνουν την δύναμη της αγάπης, άλλοτε από μαθήματα αγιογραφικών κύκλων, ανδρών, που δείχνουν τις θυσίες των εκλεκτών του συνεργατών, τους αφανείς εκείνους ήρωες της πίστεως και της πατρίδος, που σε χρόνια δύσκολα στάθηκαν δίπλα του και προσέφεραν τεράστιο κοινωνικό έργο, και άλλοτε σε ιεραποστολικές συγκεντρώσεις γυναικών, όπου διδάσκει την ενεργό αγάπη ενός λαού, που με την βοήθεια του Θεού, έσωσε από τον θάνατο της πείνας πολλές ψυχές. Εκεί όμως που απολαμβάνει κανείς τις διηγήσεις του Γέροντος, είναι στις Κατασκηνώσεις της Μητροπόλεώς του. Έχοντας γύρω του συγκεντρωμένα όλα τα στελέχη στο κιόσκι, στρώνει πνευματική τράπεζα, με ποικιλία εδεσμάτων. Συνοδευόμενος πάντοτε από τον π. Ιερόθεο Κοκονό, τον πνευματικό πατέρα της Κατασκηνώσεως, δίνει συμβουλές πολύτιμες, απαντά σε απορίες στελεχών, κάνει ο ίδιος ερωτήσεις για να μας δώσει αφορμή και να ελέγξει τις γνώσεις μας. Παιδαγωγός θαυμάσιος, ποικίλλει την τροφή στην πνευματική τράπεζα, με διάφορες ιστορίες και ανέκδοτα, πολύ διδακτικά. Ανοίγει το βιβλίο των αναμνήσεών του και διηγείται ζωντανές ιστορίες από την περιπετειώδη ζωή του προς δόξαν του Θεού. Ένα μέρος αυτής της ζωντανής ιστορίας του π. Αυγουστίνου, που φυλάσσεται αυτούσια σε κασέττες και έχει σχέση με την Κοζάνη, θα παραθέσω απομαγνητοφωνημένο στο πρώτο μέρος του βιβλίο. Αντλώ από όλες τις πηγές, όπου και εάν την βρώ, για να κάνω κοινωνούς της πνευματικής τραπέζης και άλλους που εκτιμούν τον π. Αυγουστίνο και θα είχαν την επιθυμία να ακούσουν από το στόμα του θαυμαστές διηγήσεις. Στην πνευματική αυτή τράπεζα είναι καλεσμένοι όλοι, και ιδιαίτερα ο λαός της Κοζάνης, που έμεινε δίπλα του σ’ όλη την περιπετειώδη ζωή του. Ο π. Αυγουστίνος έγινε ποιμενάρχης της Φλώρινας και αγαπήθηκε από τον ποίμνιό του, αλλά παρέμεινε και πνευματικός πατέρας της Κοζάνης. Με ευγνωμοσύνη ο λαός της Κοζάνης αναφέρει το όνομά του και εκείνος το γνωρίζει. Όταν κάποτε του είπα πως εκφράζονται γι’ αυτόν οι Κοζανίτες, απήντησε… – Έ! Το ξέρω, ότι η Κοζάνη με αγαπά. Άς δοξάσωμε, λοιπόν, τον Θεό, για τον εργάτη αυτό του Ευαγγελίου και ας ακούσωμε, στην συνέχεια, τι έχει να μας διηγηθεί ο Γέροντας.

Πρέπει να γνωρίζετε…

cf83ceb5cebb-10-cf80acf85ceb3Πρέπει να γνωρίζετε εσείς οι νεώτεροι – γιατί οι παλαιότεροι το γνωρίζουν-, ότι εγώ είμαι σε δράση από το 1935. Συμπληρώνονται 60 χρόνια. Τότε όχι μόνο εσείς αλλά και οι γονείς σας ήταν αγέννητοι. Έχω κάποια ιστορία. Είμαι «σημείον αντιλεγόμενον». Άλλοι μας κατακρίνουν, μας υβρίζουν και μας μισούν, και άλλοι μας αγαπούν. Δεν με λένε ούτε Αυγουστίνο, ούτε σεβασμιώτατο, άλλα «Καντιώτη», με λαϊκή έκφραση. Είπε ο Χριστός… «Ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι» Αν σας πουν όλοι οι άνθρωποι «εύγε εύγε», τότε θ’ ανήκετε σ’ ένα «κόμμα» που είναι γνωστό ως «Ο.Φ.Α.». Αυτά είναι τα αρχικά γράμματα ενός «κόμματος», στο οποίο ανήκουν οι περισσότεροι Έλληνες. «Ο.Φ.Α.» σημαίνει «Όπου Φυσά ο Άνεμος». Αυτό είναι το κόμμα. Ούτε δημοκρατία, ούτε βασιλεία, ούτε σοσιαλισμός, ούτε κομμουνισμός, ούτε κανείς. Είδατε τον ανεμοδείκτη; Γυρίζει όπου φυσά ο άνεμος. Εμείς δεν ανήκουμε στο κόμμα «Ο.Φ.Α.». Το έχουμε δηλώσει κατ’ επανάληψιν, όχι μόνο δια λόγου αλλά και δια πράξεων. Ανήκουμε στην Ελλάδα, και παραπάνω από την Ελλάδα ανήκουμε στο Χριστό. Αυτή είναι η ιδεολογία μας.

Βιβλίο των αναμνήσεων

Υπάρχουν στιγμές που η ανθρώπινη γλώσσα αδυνατεί να εκφράσει τα όσα αισθάνεται η καρδία. Μια τοιαύτη στιγμή είναι και η παρούσα. Και μόνον το γεγονός ότι ευρίσκομαι εις τον ιστορικόν τούτον ναόν του Αγίου Νικολάου της προσφιλεστάτης μου Κοζάνης, με συγκλονίζει. Τι πρώτον και τι δεύτερον να ενθυμηθώ κατά την συγκινητικήν αυτήν στιγμήν; Οι παλαιότεροι ενθυμούνται ζωηρά τις τραγικές εκείνες ημέρες, κατά τις οποίες η πατρίς και ιδιαιτέρως η Μακεδονία, εσταυρώνετο υπό των διαφόρων εχθρών του γένους. Διά τους νεωτέρους ας επιτραπεί να κάνωμεν μίαν σύντομον αναδρομήν εις το παρελθόν (Άγιος Νικόλαος Κοζάνης 1967).

Θα σας ομιλήσω. Λίγα λόγια θα σας πω, από το βιβλίο των αναμνήσεών μου. Εσείς οι νεώτεροι δεν έχετε αναμνήσεις, εγώ έχω. Αυτό και καλό και κακό είναι. Πενηνταπέντε τώρα χρόνια υπηρετώ γένος και Εκκλησία. Ιδιαίτερα συγκίνηση αισθάνομαι που ευρίσκομαι προ εκλεκτής ομηγύρεως, εκλεκτών αξιωματικών του Ελληνικού στρατού και των τριών όπλων. Συγκινούμαι ιδιαιτέρως που σας βλέπω, διότι με κάνετε να ενθυμηθώ το παρελθόν μου. Για μετρήστε… προ 45 χρόνια εδώ ευρισκόμουν, σ’ αυτή τη γωνία του Ελληνισμού. Σε ημέρες σκληρές, που ο Ελληνικός στρατός διεξήγαγε έναν τιτάνιο αγώνα υπέρ της ελευθερίας και ακεραιότητος της Μακεδονίας μας. Τότε και εγώ επεστρατεύθην και υπηρέτησα τρία ολόκληρα χρόνια ως στρατιωτικός ιερεύς της περιφερείας, κατ’ αρχάς μεν της 15ης Μεραρχίας και μετά του Β΄Σώματος Στρατού, που είχε έδρα την Κοζάνη. Τα υψώματα αυτά, όπου έγιναν οι περίφημες ιστορικές μάχες, όλα τα έχουμε ανεβεί, νεότατοι… Επειδή σας είπα ότι θα ανοίξω το βιβλίο των αναμνήσεών μου, θα σας πω δυο –τρεις αναμνήσεις και θα τελειώσω.

Ταπεινόν όργανο της βουλής του Θεού

Διατελώ υπό το κράτος βαθείας συγκινήσεως, η γλώσσα η ανθρώπινη δεν μπορεί να εκφράσει τα αισθήματά μου. Μετρήστε με τα δάχτυλα… πάνε 50 χρόνια από τότε, που σε ημέρες σκληρές, σε ημέρες κατά τις οποίες το έθνος μας εδοκιμάζετο σκληρώς από την απαισίας μνήμης Κατοχήν, τόσον τωνΓερμανών όσο και των Ιταλών, και πολύ περισσότερο των Βουλγάρων, όπως αι ακριτικαί περιφέρειαι, τότε και εγώ ευρέθην εις την πόλιν της Κοζάνης. Εδώ η δυστυχία ήτο πολύ μεγάλη. Απέραντη ήτο η δυστυχία… και διωγμός, και φυλακές, και καταδιώξεις καθημερινές. Το πρωΐ δεν ήξερες αν θα βραδιάσεις και το βράδυ δεν ήξερες αν θα ξημερώσεις. Η ζωή του ανθρώπου δεν είχε πλέον καμμία αξία. Σ’ αυτές τις ημέρες μας εβοήθησε ο Θεός και έγινε θαύμα. Θαύμα χαρακτηρίζω εγώ το γεγονός των συσσιτίων. Στην πρόσκλησι του ιεροκήρυκος της εκκλησίας, ο πτωχός αυτός λαός ήνοιξε τα βαλάντιά του και μας έδωκε και μας έδωκε… Και άρχισαν τα συσσίτια κατ’ αρχάς από 50 μερίδες και έγιναν κατόπιν 8.000 μερίδες. Το ρυάκιον έγινε Αχελώος, μεγάλος ποταμός. Ευλογώ τον Θεόν, διότι με ηξίωσε να είμαι ταπεινόν όργανον της βουλής του κατά τα έτη εκείνα. Και ευλογώ τον Θεόν ακόμα, διότι εδώ όχι άπαξ αλλά πολλάκις εκινδύνευσα να εκτελεσθώ, αλλά η χάρις του Θεού και αι πρεσβείαι του αγίου Νικολάου με έσωσαν.

Θαύμα του αγίου Νικολάου

cf83ceb5cebb12-aceb3-nceb9cebacebfcebb… Θα σας διηγηθώ ένα θαύμα. Πότε έγινε; Έγινε στην Κοζάνη το 1944, στα χρόνια εκείνα, τα φοβερά χρόνια της σκλαβιάς του έθνους μας. Κακοί τότε και διεφθαρμένοι άνθρωποι, συνεργαζόμενοι με τη Γερμανική εξουσία, έπιασαν παρακαλώ εκατό και πλέον ανθρώπους και τους έρριξαν στη φυλακή. Και έγινε κλάμα και θρήνος στην πόλι. Γυναίκες, αντρες και παιδιά κλαίγανε γιατί ήταν πλέον βεβαία η εκτέλεσή τους. Ξημέρωσε στην Κοζάνη, την πόλι του αγίου Νικολάου, που έχει πολιούχο τον άγιο Νικόλαο. Ξημέρωσε πολύ λυπηρά η ημέρα της εορτής του. Οι καμπάνες του Αγίου Νικολάου χτυπούσαν λυπητερά, σα να ήταν Μεγάλη Παρασκευή. Ήμουν τότε, με αξίωσε ο Θεός να είμαι, ιεροκήρυξ Κοζάνης. Ανέβηκα στον άμβωνα γεμάτος δάκρυα και είπα… «Σήμερα ο άγιος Νικόλαος δεν εορτάζει. Πέστε στα γόνατα, πέστε στα γόνατα μικροί και μεγάλοι, και παρακαλέστε τον άγιο να κάνει το θαύμα…». Και το έκανε το θαύμα ο άγιος. Το βράδυ τους ελευθέρωσαν! Με τη βοήθεια του Θεού ήκουσαν οι άθεοι και οι άπιστοι και άνοιξαν τας φυλακάς και ελευθερώθηκαν οι κάτοικοι. Πολλά θαύματα είδε η Κοζάνη από τον άγιο Νικόλαο, αλλά το σπουδαιότερον απ’ όλα είναι τα συσσίτια. Υπηρετούσαν στα συσσίτια αυτά 200 άτομα. Γυναίκες και μικρά παιδιά ακόμη. Ερχότανε από το πρωΐ, από όρθρου βαθέως, ως άλλες Μυροφόρες γυναίκες, δια να υπηρετήσουν δωρεάν παρακαλώ εις την Εστίαν. Άς είναι, λοιπόν, αιωνία η μνήμη τους. Και ευχόμεθα στον Θεόν να μη συμβούν άλλοτε τοιαύτα θλιβερά γεγονότα, και η δοκιμασθείσα μικρά και ένδοξος πατρίς μας να είναι πάντοτε εν ειρήνη, και εν αγάπη και εν ομονοία να διέλθωμεν τας ημέρας της ζωής μας. Αμήν.

Σύντομη αναδρομή στο παρελθόν

Το 1943 πήρα εντολή να έλθω ως ιεροκήρυξ εις την πόλι της Κοζάνης, εις αντικατάστασιν του αειμνήστου εθνομάρτυρος ιεροκήρυκος Ιωακείμ Λιούλια, του οποίου, επ’ ευκαιρία λέγω, θα έπρεπε να είχε στηθεί προτομή εις την γενέτειράν του, το χωρίον Κρόκος. Ο τότε ιεράρχης ευρίσκετο εις τα όρη. Κράτος δεν υπήρχε. Η πόλις ετρομοκρατείτο. Η ύπαιθρος εκαίετο από τις ορδές των Ούννων. Χιλιάδες χωρικών κατέφυγον εις την πόλιν. Ο κίνδυνος δια την επιβίωσιν της φυλής ήτο μέγας. Πειναλέος λαός περιεφέρετο εις την πόλιν.

Εστία συσσιτίων

Από του άμβωνος αυτού του ναού ως ιεροκήρυξ απηύθυνα δραματικήν έκκλησιν προς τους κατοίκους της πόλεως. Έρριψα το σύνθημα… Κανείς να μη αποθάνει εκ πείνης. Εάν θέλετε, είπα να έχετε την ευλογία του ουρανού και την προστασία του αγίου Νικολάου, να πάτε εις τα σπίτια σας και από ό,τι έχετε εις τρόφιμα, τα μισά να τα φέρετε εις το γκαράζ, όπου θα αρχίσει να λειτουργεί συσσίτιο. Να τα φέρετε αύριο το πρωΐ. Η επομένη ημέρα ήτο μια από τις πλέον συγκινητικές ημέρες τις οποίες έζησα ως ιεροκήρυκας. Μια μεγάλη ουρά λαού εσχηματίσθη έξω από το γκαράζ. Καθένας έφερε προθύμως την μερίδα της αγάπης του. Εκλεκτοί νέοι μέχρι της δύσεως του ηλίου παρελάμβαναν και εζύγιζαν τα τρόφιμα. Έτσι άρχισε η Εστία των συσσιτίων. Εκ του μηδενός. Με την πρόθυμον προσφοράν του λαού, η Εστία άρχισε, ηύξανε τις μερίδες του συσσιτίου και έφθασε τις 8.000 μερίδες. Επισκεφθείς την πόλι Ελβετός εκπρόσωπος του Ερυθρού Σταυρού έμεινε κατάπληκτος δια την ευγένεια και τον πλούτο των αισθημάτων του λαού της Κοζάνης. Η Κοζάνη απεδεικνύετο αξία της χριστιανικής της παραδόσεως και εδικαίωνε τον έπαινον, τον οποίον έπλεξε δι’ αυτήν ο αείμνηστος ιεράρχης αυτής Φώτιος, ο οποίος, προσφωνών κατά την ημέραν της απελευθερώσεως της πόλεως τον αείμνηστον στρατηλάτην Κωνσταντίνο, είπε… -«Εφθάσατε, υψηλότατε, εις Κοζάνη, τον καθαρόν τούτο και αμιγή ελληνικό παράδεισο της Μακεδονίας».

Το ρυάκι έγινε ποταμός

cf83ceb5cebb-14-500-cf80cf83ceb5cebb-15-3000-cf80

__________________________

cf83ceb5cebb-15-1000-cf80cf83ceb5cebb-15-8150-cf801

Ο προφορικός λόγος του π. Αυγουστίνου, που έβγαινε πύρινος από τον άμβωνα, το γραπτό του κήρυγμα, «Το Σπίτι του Φτωχού», που κυκλοφορούσε τότε παρ’ όλη την έλλειψη χάρτου, και το άγιο παράδειγμά του ήταν οι βασικότεροι παράγοντες που δημιούργησαν αυτό το θαύμα. Οι τίτλοι των φυλλαδίων της Εστίας Συσσιτίων, στο πέρασμα των ετών, ως αψευδείς μάρτυρες μιλούν για το θαύμα.

Ποιοι οι πόροι της Εστίας

Μόνον τον αριθμό των μερίδων να σκεφθεί κανείς και μάλιστα την περίοδο της Κατοχής, μένει εκστατικός. Μέσα στην πείνα, που οι γονείς δεν εύρισκαν ένα κομμάτι ψωμί για να συγκρατήσουν στην ζωή το παιδί τους, η Εστία του π. Αυγουστίνου έφτασε σε 8.150 πιάτα ημερησίως! Πως συγκεντρώνονταν τα υλικά και τα ξύλα για τις 8.150 μερίδες! Ο π. Κωνσταντίνος Γαζής, στην τράπεζα, που έγινε εις μνημόσυνο των συνεργατών της Εστίας στις 24-10-1994, λέγει… «Ορθοδοξία και φιλοπατρία. Αυτό ήταν το άσμα του Γέροντος, όταν πηγαίναμε στα χωριά με αυτοκίνητα, εκ των οποίων και του αγαπητού Θύμιου. Ο π. Αυγουστίνος επάνω στα πεζούλια έβγαζε λόγο και καλούσε τους χωρικούς να προσφέρουν για το άρρωστο παιδί, για τον πτωχό άνθρωπο και για εκείνον που έχει ανάγκη στην Εστία. Αυτό το πράγμα με συγκινούσε τότε και με συνήρπαζε σαν φοιτητή…». Και ο κ. Βουζιάνας, μιλώντας για το ίδιο θέμα, έλεγε… «Βεβαίως είναι θαύμα η Εστία. Έσωσε κόσμο και κοσμάκη. Εάν δεν υπήρχε αυτή, θα είχαμε πολλά θύματα. Είναι για μένα ανεπανάληπτο το έργο αυτό. Δεν είναι μικρό πράγμα στην Κατοχή, που ανοίγαμε τόσο το μάτι για να δούμε ένα κομμάτι ψωμί, να δίνεις 8.000 πιάτα φαγητό, ημερησίως χωρίς να πληρώνεις τίποτε σε κανέναν! Με τα λόγια μόνο, που έλεγε στην εκκλησία ο Αυγουστίνος, έρχονταν ο κόσμος και κουβαλούσε συνέχεια! Και όλοι τρέχαν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ανιδιοτελώς, χωρίς να πάρει κανείς το παραμικρό!». Ο ΒΕΓΚΕΡ φίλος της Εστίας Ο Ερυθρός Σταυρός, βλέποντας το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο της Εστίας στην Κοζάνη, την ανιδιοτέλεια των μελών της, έχοντας προπαντός πλήρη εμπιστοσύνη στον εμπνευστή και καθοδηγητή και πνευματικό πατέρα της Εστίας π. Αυγουστίνο Καντιώτη, γίνεται φίλος της Εστίας. Στο «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ», στο φύλλο 8, στις 10 Ιουνίου 1944, μνημονεύεται η πρώτη επίσκεψη του κ. Βέγκερ και γράφει…

«ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

Την 5ην Ιουνίου την Εστίαν κατά την ώραν της διανομής του φαγητού επεσκέφθη ο ευγενής εντεταλμένος του Ερυθρού Σταυρού κ. ΒΕΓΚΕΡ μετά του διερμηνέως του και του τμηματάρχου του Ερυθρού Σταυρού κ. Καρνασιώτου. Παρακολούθησε την διανομήν, είδε τους γέροντας και τα παιδιά, ηρώτησε και έλαβε διαφόρους πληροφορίας περί του τρόπου της λειτουργίας της Εστίας και υπεσχέθη την θερμήν υποστήριξιν. Συνοψίζων δε τας εντυπώσεις ο φιλλέλην ούτος είπεν… “Εδώ μέσα είναι μια εκκλησία”. Η Εστία μας και πάλιν αισθάνεται την ανάγκην, ίνα εκ μέρους των περιθαλπομένων πτωχών μας εκφράσει τας θερμάς ευχαριστίας προς τον κ. ΒΕΓΚΕΡ, το ευγενές αυτό τέκνον της Ελβετίας, του οποίου το όνομα μιαν ημέραν η Ελλάς θα αναγράψει εις την στήλην των μεγάλων Φιλελλήνων». -Και το «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ», στο φύλλο 12, στις 13 Αυγούστου 1944, με τίτλο, «ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ ΕΝ ΚΟΖΑΝΗ» (200ασθενείς – νέοι και παιδιά), γράφει: «Είμεθα εις θέσιν να διαπιστώσωμεν, ότι σημαντικός αριθμός παιδιών και νέων παρουσιάζουν όλα τα πρόδρομα σημεία της επαράτου νόσου της φθίσεως, η οποία μαστίζει την Ελληνικήν φυλήν. Υπέρ της νεότητος αυτής πρέπει πάντες να ενδιαφερθώμεν. Ευτυχώς ο Δ. Ε. Σταυρός ίδρυσε εν Θεσσαλονίκη ίδιον παράρτημα δια την προστασίαν της νεότητος. Η δε ιδική μας Εστία δια του ιδιαιτέρου υπομνήματος του ιεροκήρυκός της προς τον ευγενέστατον εντεταλμένον του Ερυθρού Σταυρού και μέγαν φιλέλληνα κ. Βέγκερ επέτυχε, ίνα και εν τη πόλει μας λειτουργήσει κέντρον προστασίας νεότητος υπό την προσωπικήν ευθύνην του ιεροκήρυκος». Τις αποστολές τροφίμων του Ερυθρου Σταυρού από Θεσσαλονίκη, που προορίζονταν για Κοζάνη, βλέπουμε να τις συνοδεύει πάντα ο ίδιος ο π. Αυγουστίνος.

Παραθέτω σχετικά έγγραφα

Έγγραφα του Eρυθρού Σταυρού, που συνόδευαν τις αποστολές. Aίτηση για 10 κιλά ορυκτέλαιο και άδεια εξόδου για την μετακίνησή των φορτηγών. Mετά από αυτές τις αναγκαίες εξηγήσεις, ο π. Aυγουστίνος συνεχίζει την διήγησή του.

Λύσις του κοινωνικού προβλήματος Ήρθε σήμερα κάποιος από την Κοζάνη. Ήτο μικρό παιδί τότε και ενθυμείτο λεπτομέρειες της ζωής μας. Υπήρχε μεγάλη αγωνία τότε. Υπήρχε τόσο μεγάλη πείνα, που τα μικρά πτωχά παιδιά ερχόταν εκεί στο προαύλιο της Εστίας – Εστία Συσσιτίων, έτσι το ονόμασε ο Δήμος, τιμής ένεκεν – και τα έβλεπες σκυμμένα κάτω, σάλιωναν τα δάκτυλά τους και μάζευαν τα ψίχουλα από τα τραπέζια. Τέτοια μεγάλη πείνα υπήρχε. Ενώ τώρα βλέπετε έχουν όλα τ’ αγαθά της γης. Σαρανταπέντε χρόνια πέρασαν, και είχα πει τότε το εξής, το οποίο κατόπιν το βρήκα στον Χρυσόστομο. Είπα: Αν είχα την εξουσία, θα σας υποχρέωνα όλους, με συμφωνητικό, να έχουμε ένα συσσίτιο όλοι μας. Πλην των ασθενών που θα πει ο γιατρός ότι έχουν ανάγκη ιδιαιτέρας περιποιήσεως και ορισμένων άλλων περιπτώσεων, όλοι οι άλλοι θα έχωμεν κοινό συσσίτιο… όλοι ανεξαιρέτως. Θα έχωμεν ρούχα και υποδήματα τα ίδια. Εγώ σας υπόσχομαι ότι 3 χρόνια θα ζήσωμε θαυμάσια εδώ στην Κοζάνη. Τώρα ο ένας τρώει με δέκα στόματα και ο άλλος δεν έχει να φάει. Το σύστημα το κομμουνιστικό – κομμούν θα πει κοινωνία – αλλά ο κομμουνισμός ήταν εκφυλισμός της κοινωνίας.Θέλησαν να κάνουν κοινωνία χωρίς Θεό και την φτιάξανε χωρίς Θεό, και τώρα ομολογεί ο Γκορμπατζώφ, ο οποίος πήρε πλειοψηφία ότι «εναυαγήσαμε ο κομμουνισμός», καθ’ ον χρόνο εδώ ένας δικός μας κομμουνιστής, λέει… «Εγώ τον Λέλιν τον έχω σαν εικόνισμα». Κοινωνία λοιπόν, κοινωνία Θεού. Ο Χρυσόστομος λέει… «Εάν θα ζήσω θα πραγματοποιήσω το όνειρο αυτό. Θα δημιουργήσω μια κοινωνία τέτοια, που θα εξυπηρετεί όλες τις πραγματικές και φυσικές ανάγκες του ανθρώπου». Διότι τώρα δημιουργήθηκε ένας κόσμος περιττών αναγκών. Πρώτα τα επαγγέλματα της ανθρωπότητος ήταν δύο… ήταν ο γεωργός και ο βοσκός. Αυτά τα επαγγέλματα, δυστυχώς, σβήσανε σε μια τεχνουργό εποχή. Εάν είσαι ασκητής βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά. Οι ασκηταί φτάσανε 105 ετών. Ζήσανε έτη πολλά, με την άσκηση και χωρίς να έχουν τα αναγκαία. Και εγώ τώρα, εάν έφτασα στα 85 έτη το οφείλω στην έλλειψη παλαιότερα φαγητού. Εάν κοιτάξετε το βιβλίο «Αντίσταση της Αγάπης», ήμουν κάτισχνος, κολυμπούσαν τα ράσα επάνω μου… δεν είχα τότε συσσίτιο. Τραγικαί ημέραι Η Εστία των συσσιτίων ήτο θαύμα, το οποίο επετέλεσεν η αγάπη των κατοίκων της πόλεως. Αλλά φεύ! Εναντίον της Εστίας ξεσηκώθη θύελλα παθών. Θλιβερά ιστορία, ανάξια μνημονεύσεως. Τούτο μόνον λέγομεν ότι ο ιεροκήρυξ διέτρεξε τον έσχατον των κινδύνων. Ισχυροί της ημέρας μας κατεδίωξαν απηνώς, μας κατεβίβασαν εκ του άμβωνος. Αλλ’ ο ευγενής λαός της πόλεως ηγέρθη ως ένας άνθρωπος, και ο ιεροκήρυξ επανήλθε εις τα καθήκοντά του. Περάσαμε τραγικάς ημέρας. Εζήσαμεν το αποστολικό «Καθ’ ημέραν αποθνήσκω» (Α΄Κορ. 15,31). Το πώς εσώθημεν αποτελεί θαύμα, το οποίο αποδίδομεν εις τον άγιον Νικόλαον. Ουδέποτε θα λησμονήσω μιαν φοβεράν νύκτα, κατά την οποία εκινδύνευα να συλληφθώ και να εκτελεσθώ. Αλλ’ εσώθην, διότι ευσεβής κάτοικος της πόλεως, αψηφώντας κάθε κίνδυνο, με ειδοποίησε να εγκαταλείψω την οικίαν εις την οποία διέμενα. Ο γενναίος αυτός άνθρωπος ζει σήμερον εις βαθύτατον γήρας. Πλησιάζει τα 100. Και ασφαλώς ευρίσκεται κατά την ώρα αυτή εν μέσω του εκκλησιάσματος χαίρων και αγαλλόμενος. Της αγάπης αυτού ως και τόσων άλλων εκλεκτών τέκνων της Κοζάνης, οι οποίοι ποικιλοτρόπως με εβοήθησαν εις το έργον, μνησθείη Κύριος ο Θεός».

Ο Κωνσταντίνος Μπόζιος Σώζει από την σύλληψι τον π. Αυγουστίνο Διακόπτοντας για λίγο τις διηγήσεις του γέροντος, θα ήθελα να μνημονεύσω τον γενναίο αυτό Κοζανίτη που, κάτω από την Γερμανική κατοχή, ειδοποίησε τον π. Αυγουστίνο, εν καιρώ νυκτός, για να μη συλληφθεί. Το όνομά του, Κωνσταντίνος Μπόζιος. Ο Θεός τον αξίωσε μετά από 25 χρόνια να χαρεί τον π. Αυγουστίνο και ως επίσκοπο. Αν και η ηλικία του ήταν περασμένη, έφτανε μέχρι την Πτολεμαΐδα, για να ακούσει τα εσπερινά κηρύγματα του Γέροντος που έκανε στην Αγία Τριάδα. Θυμάμαι, μετά από ένα φλογερό κήρυγμα του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου, πήγαμε όλοι οι Κοζανίτες, όπως πάντα συνηθίζαμε, σε ένα οίκημα που νοίκιαζε τότε η Μητρόπολι και χρησιμοποιούσε για επισκοπείο. Ήταν και ο μπαρμπα Μπόζιος μαζί μας. Κάθησε ώσπου να’ ρθει ο π. Αυγουστίνος στην πολυθρόνα του γραφείου. Όταν ήλθε ο επίσκοπος, μόλις τον είδε ο μπαρμπα Κώστας σηκώθηκε για να του δώσει την θέση. Ο π. Αυγουστίνος, χτυπώντας τον ελαφρά στον ώμο, με πολλή αγάπη του είπε… «Κάθησε, δική σου είναι η θέση». Και στην συνέχεια του υποσχέθηκε ότι θα ρθει στην Κοζάνη, όταν γίνει 100 χρονών, για να γιορτάσει την εκατονταετία του. Και πράγματι ήρθε… μόνο που η γιορτή δεν έγινε στη γη, αλλά στους ουρανούς. Ο Κωνσταντίνος Μπόζιος σε ηλικία 100 ετών εκοιμήθη και ο π. Αυγουστίνος παρευρέθει στην νεκρώσιμη ακολουθία και τον προσφώνησε. Ας δούμε πως αφηγείται ο γυιός του μπαρμπα Κώτσιου, ο διδάσκαλος Ιωάννης Μπόζιος, την αυτοθυσία του πατέρα του, μιλώντας μπροστά στον π. Αυγουστίνο… «Να με συγχωρέσεις που στην περιγραφή μου θα σε αποκαλώ “πάτερ Αυγουστίνο”, διότι έτσι σας γνωρίσαμε και έτσι σας ζήσαμε. Ο π. Αυγουστίνος μια Κυριακή στο κήρυγμά του συνέστησε στους γονείς να αγοράσουν βιβλία της κόκκινης βιβλιοθήκης για την μόρφωση των παιδιών. Το να συστήσει ο π. Αυγουστίνος τα βιβλία της κόκκινης βιβλιοθήκης εθεωρήθη ικανόν, ώστε να χαρακτηρισθεί ως κομμουνιστής, και ως τέτοιος να καταγγελθεί στους Γερμανούς. Οι Γερμανοί τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν σε μια αποθήκη της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος, όπου είχον τα γραφεία, οι ανώτεροι Γερμανοί διοικηταί. Συνεργάται και οπαδοί του π. Αυγουστίνου πήγαν στον διερμηνέα των Γερμανών, που ήτο ο Βασίλειος Ματιάκης, και ζήτησαν να ενεργήσει, για να σωθεί ο π. Αυγουστίνος. Ο Βασίλειος Ματιάκης εφημίζετο για την καλοκαγαθία και φιλοπατρία ως διερμηνεύς των Γερμανών. Έσωσε δε από βέβαιο θάνατο δεκάδες, αν μη εκατοντάδες, Κοζανιτών. Γι’ αυτό ήτο αγαπητός από όλους. Ο διερμηνεύς Ματιάκης έπεισε τους Γερμανούς ότι ο π. Αυγουστίνος είναι πατριώτης και πραγματικός χριστιανός. Πιστεύει στον Χριστόν και την πίστιν του αυτήν ζητά να την μεταδώσει σε όλους τους ανθρώπους. Οι Γερμανοί επείσθησαν και ο π. Αυγουστίνος αφέθη ελεύθερος. Αλλ’ ενώ γλίτωσε από τους Γερμανούς, κινδύνευσε εξ αιτίας της ιδίας κατηγορίας ότι δήθεν ήτο κομμουνιστής, από την Ένοπλη Οργάνωση του Μιχάλαγα, τα μέλη της οποίας απεφάσισαν να τον συλλάβουν και να τον εκτελέσουν ως κομμουνιστήν. Ο π. Αυγουστίνος έμενε εις οικίαν που ευρίσκετο πλησίον του ιερού ναού του Αγίου Δημητρίου, έναντι της οικίας του ιεροψάλτου Στέργιου Πάπιστα. Ήτο Μεγάλη Δευτέρα. Η κυκλοφορία επετρέπετο από τις επτά το πρωΐ μέχρι τις εννέα το βράδυ. Στην οργάνωση του Μιχάλαγα υπηρετούσε ο γείτονάς μου Γεώργιος Ελευθεριάδης, δάσκαλος. Ήτο διευθύνων νους της οργανώσεως. Κάθε βράδυ τον περίμενα και μάθαινα νέα από τον πόλεμο, διότι στην οργάνωση είχαν ραδιόφωνο και άκουγαν Λονδίνο. Εζήτησα να μάθω αν άκουσε τίποτε για τον π. Αυγουστίνο. Με βεβαίωσε πως άκουσε. Με ρωτά… «Πως μπορούμε να τον ειδοποιήσουμε να φύγει από το σπίτι; Πρόκειται να πάνε άνδρες της οργανώσεως να τον συλλάβουν και να τον εκτελέσουν». Θα στείλω τον πατέρα μου», είπα. Πράγματι. Πηγαίνω στο σπίτι μου, ξυπνώ τον πατέρα μου και του λέγω… «Ο πάτερ Αυγουστίνος κινδυνεύει. Πήγαινε να τον ειδοποιήσεις να φύγει απ’ το σπίτι και αύριο θα του εξηγήσω τι συμβαίνει». Ο πατέρας μου παίρνει το κουτί με τις ενέσεις – έκανε τον δήθεν νοσοκόμο – και ακολουθώντας το δημόσιο δρόμο πήγε στο σπίτι του π. Αυγουστίνου και αφού τον ειδοποίησεν επέστρεψεν ικανοποιημένος. Μας είπε δε τα εξής. «Όταν πήγαινα αισθανόμουνα πως κάποιος είναι δίπλα μου. Το μυαλό μου πήγε στον άγιο Νικόλαο. Αυτός με έκανε να βαδίζω με σιγουριά». Ο πατέρας μου ήτο σεβαστός γέρων και είχε καρδιά μικρού παιδιού, έτσι τον χαρακτήρισε ο π. Αυγουστίνος. Την επομένη επισκέφθηκα τον π. Αυγουστίνο και του εξέθεσα τις διαδόσεις και τους φόβους μας. Εις την οικίαν του ήτο ο μακαρίτης Στέργιος Τέγος, ο Γεώργιος Παφίλης, ένας ενωματάρχης και ο Ευθύμιος Καρμαζής, εάν ενθυμούμαι καλώς. Ο πάτερ Αυγουστίνος μου λέει… «Δεν ήρθε κανείς. Η σπιτονοικοκυρά μου, η οποία τρόμαξε με την είδησι του πατέρα σου, ξημέρωσε στο παράθυρο. Δεν είδε ούτε άκουσε να πλησιάζει άνθρωπος. Εγώ όμως έλαβα τα μέτρα μου. Κοιμήθηκα στο σπίτι του Στέργιου Πάπιστα. Του απαντώ… «Πάτερ Αυγουστίνε, είμαστε υποχρεωμένοι να σε ειδοποιήσουμε. Οι μέρες είναι πονηρές και δεν ξέρουμε αν θα ξημερώσουμε ζωντανοί». Ήτο Μεγάλη Τρίτη. Τη Μεγάλη Τετάρτη με συναντά ο Παναγιώτης Πάπιστας, ο γυιός του Στέργιου Πάπιστα, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και νυν δεξιός ψάλτης του Αγίου Νικολάου Κοζάνης και μου λέει… «Αργά χθες το βράδυ πήγαν στο σπίτι του πάτερ Αυγουστίνου και τον ζήτησαν δύο ένοπλοι πολίτες». Και με τον Παναγιώτη Πάπιστα πηγαίνω στην Εστία, ανεβαίνω εικοσιπέντε με τριάντα σκαλοπάτια – εκεί ήτο το γραφείο του π. Αυγουστίνου – και μου λέει… « Οι πληροφορίες του κυρίου Ελευθεριάδη απεδείχθησαν σωστές». Δεν μίλησα και έφυγα. Πηγαίνω στα γραφεία της οργανώσεως, με κίνδυνο να χαρακτηρισθώ ως συνεργάτης της οργανώσεως, και γνωρίζω στον Ελευθεριάδη τα συμβάντα. Μου λέει… «Πήγαινε στον πάτερ Αυγουστίνο και πες του ότι έλαβα θέση για τη σωτηρία του». Ο Ελευθεριάδης κατόρθωσε να πείσει όλους τους υπευθύνους της οργανώσεως να μεταβούν στην Εστία, όπου γινόταν η διανομή του συσσιτίου και προ της διανομής του συσσιτίου το κήρυγμα από τον π. Αυγουστίνο. Στην συγκέντρωση αυτή παρακολούθησαν το κήρυγμα οι περισσότεροι αξιωματούχοι και άνδρες της οργανώσεως και διαπίστωσαν, ότι ο π. Αυγουστίνος είναι όχι μόνο ένας μεγάλος πατριώτης αλλά και ένας μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας. Έτσι η οργάνωση από άσπονδος εχθρός έγινε υποστηρικτής. Για δευτέρα φορά σώζεται από βέβαιο θάνατο. Επειδή ο π. Αυγουστίνος μοίραζε συσσίτιο στους τρεις χιλιάδες Βουλγάρους αιχμαλώτους, που εστεγάζοντο στα κτίρια των στρατώνων και υπέφεραν από πείνα και αρρώστιες, οι Εαμίτες τον χαρακτήρισαν ως φασίστα, διότι έστελνε και διένεμε συσσίτιο στους φασίστες Βουλγάρους, και θα περνούσε λαϊκό δικαστήριο, η δε καταδίκη του θα ήτο θάνατος. Τη σύλληψι και τη δίκη του π. Αυγουστίνου την ανέτρεψαν οι Κοζανίτες. Και έτσι σώζεται για Τρίτη φορά. Τα γεγονότα αυτά τα ζήσαμε από κοντά και μένουν στη μνήμη μας. Σεβασμιώτατε, το χρέος της σωτηρίας σου εξεπλήρωσες προς τον πατέρα μου, διότι ήρθες στην Κοζάνη και τον συνώδευσες μέχρι την τελευταία κατοικία του. Σεβασμιώτατε, εμείς, ως ταπεινά πνευματικά παιδιά σου, ευχόμεθα υγείαν, μακροζωΐαν για το καλόν της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της ανθρωπότητος».

Φοβερά χρόνια Ο π. Αυγουστίνος, περιγράφοντας τις φοβερές εκείνες μέρες, λέει… Εκείνα τα φοβερά χρόνια, που επερίμενα από ώρα σε ώρα να κτυπήσει ο δήμιος την πόρτα μας για να μ’ εκτελέσει και άλλαζα κάθε βράδυ σπίτι – μνησθείη ο Θεός της αγάπης της οικογενείας Παφίλη, που μου συμπαραστάθηκε αμέριστα. Να την αγαπάτε ιδιαιτέρως την οικογένεια αυτή, η οποία σε χρόνια φοβερά και απαίσια μας συμπαραστάθηκε, ως η Πρίσκιλα, στο δράμα του ιεροκήρυκος. Λέγαμε τότε… «Πότε να ξημερώσει». Ξημέρωνε και λέγαμε… «Πότε να βραδιάσει», γιατί εκτελούσαν τους ανθρώπους μέσα στην πλατεία. Περπατούσες στο δρόμο και … μπάμ, κάτω. Δεν είδατε αυτά τα φοβερά πράγματα και δεν ζήσατε εσείς αυτές τις φοβερές ημέρες, που ζήσαμε εμείς οι παλαιότεροι και υπάρχει φόβος να τις ξαναζήσουμε. Και άνδρες και γυναίκες και ιερείς εμαρτύρησαν και εσφάγησαν ως αρνία. Και τώρα ευρίσκονται ενώπιον του θρόνου του Θεού και λένε… «Έως πότε, Κύριε» – έχουν παράπονο – «βραδύνεις και δεν τιμωρείς τους σφαγείς και τους δημίους;». Οι οποίοι δήμιοι σήμερα είναι ελεύθεροι. Σφάξανε 100, 200, 300, 400, 500 Έλληνας, και είναι βουλευταί και αρχηγοί κομμάτων και θέλουν εκ νέου να κυβερνήσουν τον τόπο…

Ποιοι έκαναν αντίσταση;

Θυμούμαι εκεί στην Κοζάνη, το έχω πει νομίζω και άλλοτε, επειδή είχα αναπτύξει κοινωνική δράση, με αγαπούσαν πολύ οι κομμουνισταί διότι όταν ανέβηκαν αυτοί στο βουνό, εγώ εδέχτηκα 500 παιδιά των κομμουνιστών, που πεινούσαν. Ανέβηκαν αυτοί στο βουνό, εξασφάλισαν αυτοί τον εαυτό τους – εμείς κάναμε αντίσταση και δεν κάνανε αυτοί αντίσταση. Πήγαν στο βουνό αυτοί, εξασφάλισαν τον εαυτό τους. Τράβα τώρα κάτω εσύ, Αυγουστίνε, για να σε φωνάζουν κουμμούνα. Γιατί τους ομιλούσες, γιατί το Ευαγγέλιο είναι μια επανάσταση, αλλά επανάσταση εν Χριστώ. Κοινωνία εν Χριστώ, όχι κοινωνία εν διαβόλω. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά μας. Με πιάσανε τότε οι Γερμανοί και με γλύτωσε ο ιερός Χρυσόστομος. Την προηγούμενη μέρα της συλλήψεώς μου, κατά θαυμαστό τρόπο, είχα διαβάσει μια περικοπή του ιερού Χρυσοστόμου που έλεγε… «Τι είμαι μέσα στην κοινωνία εγώ, ένας ιεροκήρυκας, ένας ιερεύς; Μια βρύση είμαι. Και όπως η βρύση τους ποτίζει όλους, έτσι κ’ εγώ μια βρύση είμαι που τρέχει. Πεινάει ο άλλος; Είμαι υποχρεωμένος να τον θρέψω. Η βρύση στο βουνό τρέχει και πίνουν όλοι… και ο λύκος, και το αρνάκι, και ο άγιος, και ο ληστής, και το περιστέρι, και το κοράκι. Η βρύση δεν κάνει καμιά διάκριση. Κ’ εγώ ως ιερεύς βρύση είμαι και ποτίζω, δεν μπορώ να κάνω καμιά διάκριση. Αυτό, λοιπόν, το είπα (κατ’ την απολογία μου) σε έναν καθηγητή πανεπιστημίου, που ήτανε στην Γκε- στά -πο. Εγώ, του λέω, δεν ασχολούμαι με τα πολιτικά. Πεινάνε και τους ταΐζω, διψάνε και δίνω νερό να πιούν, είναι άρρωστοι και τους περιποιούμαι. Είμαι μια βρύση και δεν κάνω καμία διάκριση. Τον κομμουνισμό τον αηδιάζω και το μισώ, όχι για τον λόγο που τον μισείτε εσείς… τον μισώ για την αθεΐα του και την απιστία του. Τον άνθρωπο τον κομμουνιστή τον αγαπώ… Λοιπόν, τα μάθανε αυτοί. Και κατόπιν με καλέσανε επισήμως, όλοι αυτοί οι πατριάρχαι των πατριαρχείων του κομουνισμού, για να με εγγράψουν στον κατάλογο των επισήμων κομμουνιστών. Ήταν και ο καπεταν – Μάρκος μέσα και άλλοι…» Για την σύλληψη του αυτή ο π. Αυγουστίνος, σε τραπέζι που παρετέθη στο Οικοτροφείο των «40 Μαρτύρων» Κοζάνης στις 24-10-1993, εις μνήμην των αειμνήστων συνεργατών της Εστίας, είπε… Θα έπρεπε να προσθέσω και ένα όνομα, το οποίο πολύ εβοήθησε, διότι ήξερε καλά την Γερμανική γλώσσα και εκλήθη εκεί στο δικαστήριο από την Γερμανική αστυνομία, την Γκεστάπο, και ομίλησε ευθαρσώς στους Γερμανούς, και οφείλομεν και εις αυτόν πολλήν ευγνωμοσύνην. Αυτός ήτο ο μετέπειτα δήμαρχος της Κοζάνης Βασίλειος Ματιάκης, που ήτο πολύ σπουδαίος. Αυτός με εισήγαγε εις τον διοικητήν. Και αυτός κατά σύμπτωσιν – όχι κατά σύμπτωσιν, διότι τίποτε δεν γίνεται κατά σύμπτωσιν- αυτός είχε διάλογο με τους Γερμανούς. Γιατί με καταγγείλανε ως κομμουνιστή, επειδή έγραψα στο συσσίτιο 500 παιδιά κομμουνιστών, που οι γονείς των πήγαν στα όρη. Ζητούσαν να τα διαγράψω, για να αποδείξω ότι δεν είμαι κομμουνιστής και αγαπώ την Γερμανία. Εγώ δεν τα διέγραψα… διότι θεωρούσα καθήκον μου να τα θρέψω, το διάστημα αυτό. Εκεί, λοιπόν, έγινε διάλογος μεταξύ διοικητού, ο οποίος ήτο καθηγητής και είχε και φρονήματα χριστιανικά. Του λέω… Εγώ δεν αναμειγνύομαι στα κόμματα, δεν αναμειγνύομαι στάς πολιτικάς διενέξεις και ούτε στάς στρατιωτικάς επιχειρήσεις, εγώ είμαι απλώς ένας χριστιανός κήρυκας του Ευαγγελίου, και σας λέγω το εξής – το είχα διαβάσει εκείνες τις ημέρες από τον αθάνατο Χρυσόστομο, που πάντοτε με εμπνέει. Λέγω τα λόγια του Χρυσοστόμου που λέει… –    «Ότι είμαι μια πηγή. Περνάει ο κόρακας, πίνει. Περνάει το περιστέρι, πίνει. Περνάει ο άγιος, πίνει. Περνάει ο κακούργος, πίνει. Δεν κάνει διακρίσεις». Έτσι κ’ εγώ, είμαι ένα ρυάκιο μέσα στην πόλι και δεν κάνω διακρίσεις… προσφέρω ό,τι μπορώ, χωρίς να εξετάζω τας πολιτικάς των διαφοράς. Του άρεσε πολύ αυτό το πράγμα και συνετέλεσε, μαζί με την επέμβαση του εκλεκτού εκείνου εισαγγελέως κ. Σκρέκα και μαζί με όλας τας επεμβάσεις εδώ του λαού μας και του διερμηνέως κ. Ματιάκη, εις τρόπον ώστε να παραταθεί η ζωή μας. Αν και εγώ, ας επιτραπεί να εκφραστώ – αν και αυτό δεν είναι έκφρασις κατά πάντα ευλαβής, αλλά είναι παράπονο – πόσο θα ήμουν ευτυχής αν με έπαιρνε ο Θεός τας ημέρας εκείνας! Πολύ ευτυχής θα ήμουν. Αλλά δεν ήμουν άξιος να είμαι κ’ εγώ με τους εκλεκτούς εκείνους Έλληνας οι οποίοι εθυσιάστηκαν για το έθνος. Είθε να ζήσει πάντοτε μέσα στην καρδιά μας η λέξις θρησκεία – Ορθοδοξία και μαζί με την Ορθοδοξία να ζήσει η Ελλάς εις αιώνας αιώνων. Αμήν.

Προ του Γερμανικού αποσπάσματος

Θυμούμαι πάλι στον ατομικό μου βίο, όταν προ 50 ετών ήμουν στην Κοζάνη και με την βοήθεια του Θεού οι εκλεκτές κυρίες είχαν διοργανώσει συσσίτιο, που ετρέφοντο 8.000 πεινασμένοι άνθρωποι. Εκεί συνέβη τότε να με συκοφαντήσουν και να με διαβάλουν… και ήμουν έτοιμος να καταδικαστώ εις θάνατον. Ποιος μ’ έσωσε; Βέβαια ο Θεός με έσωσε. Αλλά μια ευγενής κυρία, που το όνομα της ελέγετο Αρτεμισία και ο άνδρας της ήτο εισαγγελέας, έπαιξε σπουδαίο ρόλο, για την σωτηρία μου. Και ενώ εγώ ευρισκόμουν εκεί στο δικαστήριο και ήμουν έτοιμος να δικασθώ και να καταδικασθώ ασφαλώς εις θάνατον, διότι εξουσίαζαν οι Γερμανοί, αυτή του έστειλε σημείωμα, που έγραφε… «Θόδωρε», έτσι τον λέγανε, «σε παρακαλώ πολύ να προσέξεις πολύ την υπόθεση του Αυγουστίνου, για να μην γίνεις δεύτερος Πόντιος Πιλάτος και καταδικάσεις έναν αθώο άνθρωπο, ο οποίος ευεργετεί την πόλη». Αν θέλετε να μάθετε λεπτομερείας, μπορείτε να το διαβάσετε σε ένα βιβλίο υπέροχο, το οποίο έγραψε ο εκλεκτός θεολόγος Παναγιώτης Μύρου, 400 σελίδες είναι. Σαν παραμύθια φαίνονται… αλλά δεν είναι παραμύθια, είναι πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στην Κοζάνη. Και πάλι ας κάνουμε μια διακοπή, για να διηγηθή το περιστατικό η κόρη της κ. Αρτεμισίας, η Αικατερίνη Σκρέκα – Δρίζη, η οποία, μικρούλα τότε, συμμετείχε στο σχέδιο της σωτηρίας του π. Αυγουστίνου και είναι αυτόπτης μάρτυς των γεγονότων. Πολλά τα γεγονότα της τρομερής εκείνης εποχής. 12 -13 χρονών κοριτσάκι εγώ τότε ζούσα με τον πατέρα, την μητέρα. Σεβαστοί γονείς, εξαίρετοι άνθρωποι, οι οποίοι έτρεφαν μεγάλη πολύ μεγάλη, συμπάθεια στον πατέρα Αυγουστίνο. Θα τα πω εν ολίγοις για να μη σας κουράσω. Μέσα στο σπίτι μας κυριαρχούσε η μορφή του πατρός Αυγουστίνου. Μια μέρα μου λέει ο πατέρας μου, επειδή πάντοτε τον αγαπούσα και τον θαύμαζα σαν ρήτορα – όταν χειριζόταν τον λόγο στα δικαστήρια, πάντα είχε να πει ηθικές αρχές. Μου λέει… «Αν ενδιαφέρεσαι Καίτη, ν’ ακούσεις ένα ωραίο κήρυγμα, ένα ωραίο λόγο μου- κήρυγμα για την οικογένεια, έλα μετά το σχολείο σου». Πραγματικά μόλις σχόλασα, τρέχω από τα δικαστήρια ν’ ακούσω το μπαμπά. Εκεί όμως, μπαίνοντας στο γραφείο του κ. Κίτσου του γραμματέως, πολύ αγαπητού μας φίλου, μου λέει: «Μη μπεις μέσα, διότι είναι η γκεστάπο με τον πατέρα Αυγουστίνο. Άσ’ τα, μου λέει, «πάει ο Αυγουστίνος». «Μη μου λές», του λέω, «τι συμβαίνει;». «Πρέπει να’ ναι τα τελευταία του τώρα», μου απαντά. Δεν είπα τίποτε εκείνη τη στιγμή. Έφυγα κλαίγοντας από τα δικαστήρια. Τρέχω στο σπίτι, στη μαμά, η οποία ήταν μια πολύ ασθενής γυναίκα, αυτό πρέπει να το σημειώσω. Υπέφερε από χρονία πυώδη νεφρίτιδα και οι γιατροί της είχαν απαγορεύσει να κάνει παιδιά. Αυτή όμως με την πίστη στο Θεό έκανε έξι παιδιά, από τα οποία ζούμε τα τρία. «Μαμά», της λέω, «τον πατέρα Αυγουστίνο τον έχουνε γκεσταπίτες στο μπαμπά. Αυτή τη στιγμή δικάζεται, μαζί με τον φρούραρχο». Μου λέει: «Μην ανησυχείς, παιδί μου», με είδε πάρα πολύ αναστατωμένη. Βγάζει μια καρτούλα από την τσάντα της, κάρτ-βιζιτ. Αυτή η ασθενική γυναίκα, με 1,40 ύψος, αλλά όλο δύναμη, όλο αγάπη για τον συνάνθρωπό της. «Μην ανησυχείς», μου λέει. Παίρνει την καρτούλα της και σημειώνει: «Θεόδωρε, σε παρακαλώ πολύ να προσέξεις την υπόθεση του πατρός Αυγουστίνου και να μην φερθείς σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος, αλλά και τη θέση σου να χάσεις, και τη ζωή σου ακόμη για τον πατέρα Αυγουστίνο». Τρέχω αμέσως, φτερά στα πόδια μου, πηγαίνω στο δικαστήριο. Ο κ. Κίτσιος να με απαγορεύει να μπω μέσα. Πως άνοιξα! Γι’ αυτό και οι πόλεμοι καμιά φορά λέμε γίνονται μόνο από νέους ανθρώπους. Ανοίγω την πόρτα, πηγαίνω στον πατέρα μου. «Τι συμβαίνει;», μου λέει ο μπαμπάς. Νόμισε πως έπαθε η μητέρα μου κάτι, η οποία σας λέω ήταν πολύ φιλάσθενη και κρεμόταν απ’ τον πατέρα μου κυριολεκτικά. Του λέω: «Μπαμπά, αυτό η μαμά μου το’ δωσε διάβασέ το, τώρα αμέσως». Το διαβάζει: σηκώνεται ο φρούραρχος, ζητά το λόγο. Τι συμβαίνει; Λέει ο διερμηνεύς. Αλλά ο πατέρας μου, που ήξερε τη Γαλλική γλώσσα, συνεννοήθηκε απευθείας στα γαλλικά με τον φρούραρχο. Δεν θέλησε να μιλήσει Ελληνικά μέσω του διερμηνέως. Εγώ το κατάλαβα αυτό: ήταν πανέξυπνος άνθρωπος ο πατέρας μου, και του το διάβασε. Εκείνος σηκώνεται, σε στάση προσοχής, και επαναλαμβάνει στα γερμανικά τα όσα είχε πει ο πατέρας μου. Και φεύγω από μέσα εγώ. Έφυγα αμέσως και περίμενα με αγωνία. Και ω του θαύματος, ω του θαύματος της προσευχής! «Γιατί μου είπε η μανούλα μου: Εσύ φύγε γρήγορα, κ’ εγώ θα προσευχηθώ για τον πατέρα Αυγουστίνο». Δόξα τω Θεώ, Σεβασμιώτατε, που σας έχουμε μαζί μας. Και σας παρακαλώ να προσεύχεσθε για τη μαμά και για το μπαμπά στην αγία τράπεζα. Το αξίζανε, το αξίζανε πραγματικά. Σας ευχαριστώ.

Τα πτωχαδάκια της Κοζάνης Επί τη εμφανίσει του προέδρου του Συλλόγου των «40 Μαρτύρων», του αειμνήστου Ευθύμιου Καρμαζή, ο π. Αυγουστίνος είπε… Αργά μας ήρθες, κ. Ευθύμιε. Αλλά επειδή είσαι από μακριά, σε συγχωρούμε. Έλα κάθησε εδώ μπροστά. Να, κι αυτός είναι από τα πτωχαδάκια, που σας είπα. Κοζανίτης είναι. Επίκαιρο είναι και αυτό το θέμα, γι’ αυτό σε πραγματικότητα θα ομιλήσω. Θα κάνω μια παρένθεση και θα μιλήσω για τον κ. Ευθύμιο, μια που ευρίσκεται εδώ.

Τα φοβερά εκείνα χρόνια Τώρα πάνε, περάσανε πολλά χρόνια, γέρασα. Κακό πράγμα να γερνάει κανείς. Πόσα έχουν δει τα ματάκια μου και πόσους κινδύνους πέρασα! Ήταν το 1942, 43, 44, τα φοβερά αυτά χρόνια, που τα τρέμει ο λογισμός. Δεν κοιμόμασταν σ’ ένα σπίτι. Κάθε μέρα αλλάζαμε σπίτι, και δεν ξέραμε αν θα ζήσουμε. Ξημέρωνε και λέγαμε: «Θεέ μου, πότε θα βραδιάσει». Βράδιαζε, και λέγαμε: «Πότε θα ξημερώσει». Όσοι ζήσανε εκείνα τα χρόνια, τα θυμούνται αυτά. Είναι φρικτά πράγματα. Εκεί, στην Κοζάνη, βρέθηκα τα χρόνια εκείνα. Πείνα, δυστυχία, καταστροφή. Γέμισε η πόλις, ηπόλις των 15.000 έγινε 30.000 τότε. Όλα τα χωριά καιγόταν και ερχόταν στην πόλη οι άνθρωποι, ξυπόλητοι, γυμνοί, ελεεινοί, τρισάθλιοι. Οι πλούσιοι θησαυρίζανε, γλεντούσαν, και ουδεμία ιδέα είχαν. Και ήταν πλούσια η Κοζάνη, είχε πολλά λεπτά. Τους επιτέθηκα αγρίως, όχι με τη γλώσσα που μιλάω εδώ, αλλά με καυστική γλώσσα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε με ποια γλώσσα τους ομίλησα. Λοιπόν, όλοι αυτοί συνασπιστήκανε, μικροί, μεγάλοι, επιστήμονες, πλούσιοι, και μου επιτέθηκαν. Αλλά εδικαιώθηκα εκ των υστέρων διότι αυτά που τους είπα, ήταν αληθινά.

Στην πλατεία της Κοζάνης Το πιο συγκλονιστικό πράγμα που συνέβη στη ζωή μου, ήτανε το εξής. Όταν κατέβηκε από τα βουνά ο καπεταν – Μάρκος με τους ανθρώπους του και μπήκε στην πόλι, – αυτά δεν είναι παραμύθια που θα σας πω – πήγαν στην πλατεία της Κοζάνης και άρχισαν να σκάβουν. Σκάβανε, σκάβανε, και έλεγαν οι άνθρωποι που τους βλέπανε: «Τρελαθήκανε αυτοί;». Μα δεν ήταν τρελλοί. Ήξεραν καλά, από μυστικά των εργατών, ότι κάτω από την πλατεία της Κοζάνης είχαν ανοίξει οι πλούσιοι της πόλεως έναν υπόνομο και εκεί κρύψανε τόννους δέρματα, σκληροδέρματα, από παπούτσια, και αγγεία με λίρες… και αυτοί τώρα τα βγάλανε έξω. Και μετά, τσακωθήκανε αυτοί μεταξύ των, και πήγαν να σκοτωθούν. Μέχρι το βράδυ τα είχαν μοιράσει οι συντρόφοι. Παραμύθι σας φαίνεται αυτό;

Το «σωφερέικο» με τον π. Αυγουστίνο Τότε αυτοί οι πλούσιοι, μου κηρύξανε φοβερό και τρομερό πόλεμο. Πως εγλύτωσα, ο Θεός ξέρει. Αλλά ας τα’ αφήσω αυτά. Εκείνο που θέλω να σας πω, σχετικά με το μάθημα, κοντά στο κήρυγμα το δικό μου ποιοι στάθηκαν; Τα πτωχαδάκια, οι σωφέρ βρεθήκανε και λέγανε μέσα στην Κοζάνη: «Με τον Καντιώτη ποιοι πηγαίνουν; Όλο το σωφερέικο», γιατί η Κοζάνη είναι η πόλις των σωφέρ. Οι καλύτεροι σωφέρ της Ελλάδος είναι οι Κοζανίτες. Έχουν εκεί το δρόμο της Καστανιάς – η Καστανιά και ο Σαραντάπορος τους εγύμνασε και είναι φοβεροί οδηγοί. Τώρα ο Ευθύμιος είναι 75 χρονών, και οδηγάει ακόμα: είναι ο αρχαιότερος σωφέρ της Ελλάδος. Του λέω: «Κάτσε φρόνημα» αυτός τίποτε, οδηγάει το αυτοκίνητο ακόμα. Λοιπόν, αυτοί ήτανε κοντά μου. Καμιά 30-40 ήταν, και μ’ αυτούς – και με την βοήθεια του Θεού – ξεκίνησα και κάναμε τον αγώνα. Με τη βοήθεια αυτών των μικρών κάναμε τα συσσίτια. Έ, κατόπιν κοντά σ’ αυτούς ήρθε και κανένας δάσκαλος, ήρθε και κανένας άλλος, αλλά αυτοί ήταν η ρίζα. Αυτοί φτιάξανε ένα Σύλλογο, και από 50 πιάτα φτάσανε 8.000 πιάτα. Ο κ. Ευθύμιος ήταν τότε κοντά μου.

Κατάσχονται Είπα τότε στον Άγιο Νικόλαο – γεμάτος ήταν τότε ο ναός, αλλά πτωχαδάκια. Οι άλλοι ήταν απ’ έξω και κοροϊδεύανε. Τους λέω: «Θα πάτε το βράδυ στα σπίτια σας και ό,τι έχετε θα το χωρίσετε στη μέση. Μια οκά μακαρόνια; Τη μισή οκά θα τη φέρετε εδώ. Μια οκά φακές; η μισή να ρθη εδώ. Απ’ ό,τι έχετε, τα μισά εδώ». Τα είπα με έντονη φωνή. Τους εξώρκισα ενώπιον της εικόνος του αγίου Νικολάου, που αγαπούν αυτοί οι Κοζανίτες. ¨Θα τα χωρίσετε όλα στη μέση και τα μισά θα τα φέρετε εδώ. Αν τα κρατήσετε όλα για τον εαυτό σας, θα σαπίσουν». Δεν το πίστευα! Την επομένη μέρα, τι να δω, ουρά είχε σχηματισθεί έξω από την Εστία. Έχουμε καλό και ευγενή λαό. Όλοι αυτοί κρατούσαν στα χέρια τους σακουλάκια, μέχρι κρεμμύδια και σκόρδα φέρανε. Σου λέει: «Να μη μας καταραστεί ο παπάς». Και όλη μέρα, από το πρωί ως το βράδυ, τα μετρούσαμε συνεχώς και γεμίσαμε μια ολόκληρη αποθήκη, από τα πτωχαδάκια. Επί κεφαλής ήταν ο Γιώργος ο Παφίλης. Το βράδυ, να, ο διάολος με τα κέρατα παρουσιάστηκε, με τα μαύρα κέρατα, γιατί ο διάβολος έχει πότε μαύρα, πότε κόκκινα κέρατα. Έτσι δεν είναι, κ. Σαχινίδη; Το βράδυ έρχεται ο νομάρχης και κάτι άλλοι και λένε: -«Εν ονόματι τίνος τα μάζεψες αυτά; Τα κατάσχομε». -«Βρέ», τους λέω, «εσείς θα τα κατάσχετε; Εγώ τα μάζεψα για τα περιστέρια, και θα τα φάνε τα κοράκια; Λάθος κάνετε». Και γίνεται ένας καβγάς!…»

«Μην τον σκοτώνετε!» Στο σημείο, συμπληρωματικά, παρεμβάλλω μια μαρτυρία του μακαριστού Ευαγγέλου Παφίλη σχετική με το επεισόδιο. Ένας απ’ αυτούς έβγαλε το όπλο και ήταν έτοιμος να πυροβολήσει τον π. Αυγουστίνο που αντιστεκόταν. Μην τον σκοτώνετε!», φώναξε έντρομος ο αποθηκάριος Γιώργος Παφίλης, και μπήκε μπροστά στον π. Αυγουστίνο, για να γίνει ασπίδα με το σώμα του. «Πάρτε ό,τι θέλετε», τους είπε, «κι αφήστε τον π. Αυγουστίνο». Πήραν κάποια πράγματα, και την επόμενη θα κάναν την κατάσχεση.

Εν καιρώ νυκτός Και ο π. Αυγουστίνος συνεχίζει: Δεν τα βγάζουμε πέρα μ’ αυτούς, Ευθύμιε, του είπα. Τι να κάνουμε; Είναι ντροπή να μας τα πάρουν από τα χέρια. Τα μαζέψαμε εμείς από τον πτωχό λαό, και να μας τα φάνε τα κοράκια; Το βράδυ σκεπτόμασταν τι να κάνουμε. «Έχω αμάξι εγώ», λέει ο Ευθύμιος. Τον παίρνω το ίδιο βράδυ, περνάμε την Καστανιά, και φτάσαμε κάτω στη Θεσσαλονίκη. Και από δω – από εκεί, κατορθώνουμε με κάποιο φίλο, που είχε ο Ευθύμιος – αυτά είναι μυστικά δεν πρέπει να τα πούμε, κατορθώνουμε και παίρνουμε μια άδεια, που δεν θέλανε να τη δώσουν σ’ εμένα, γιατί με είχαν διαβάλει τα ελεεινά υποκείμενα της πόλεως ότι είμαι κόκκινος παπάς. Κάθε άλλο παρά κόκκινος παπάς ήμουν. Μετά, τι τράβηξα από τους κοκκίνους είναι απερίγραπτο. Λοιπόν, δεν ήθελαν να μου τη δώσουν, αλλά την πήραμε. Και δια νυκτός πάλι επιστρέφουμε στην Κοζάνη, και πρωί πρωί κολλάμε τη διαταγή. Ήηηη! έρχονται, λοιπόν, πάλι τα κοράκια, είδαν την διαταγή, και φύγανε μουγκρίζοντας. -Είναι σωστά αυτά, Ευθύμιε»; (…) Αυτά έγιναν εκεί πέρα, δι’ ολίγων δηλαδή.

Ευχαριστώ το Θεό για τα πτωχαδάκια Γι’ αυτό λοιπόν σας λέω κ’ εγώ: Τώρα που είμαι 70 χρονών και πέρασα πολλές πόλεις, ευχαριστώ το Θεό για τα πτωχαδάκια. Αυτό που λέει ο Παύλος, το δοκιμάσαμε κ’ εμείς. Κοντά στο Χριστό είναι τα πτωχαδάκια. Όποιος έχει πολλά λεφτά, όποιος έχει αξιώματα κλπ., φεύγε μακριά: έχει έναν εγωϊσμό και μια υπερηφάνεια. -Αλλά δ’ μου λες, αγαπητέ Τραϊανέ, γιατί όταν γεννιέται το παιδί έχει το χέρι έτσι, σφικτό; Κομμουνιστικά είναι τα παιδιά; Τι λές, έτσι είναι πάντα; (…) Καλό είναι αυτό που λες, πρωτότυπο είναι. Να λοιπόν, που ξέρω και σε ρωτώ. -«Βουτάει το δακτυλίδι της μαμμής». Το παιδί, κράπ! Έτσι σφικτά κρατάει το χέρι του. Και είναι η μανία του ανθρώπου, λέει κάποιος φιλόσοφος, για να τα πιάσει όλα, θέλει να πιάσει τη γη ολόκληρη. Έρχεται έπειτα ο χάρος και άπ! του ανοίγει το χέρι. Άντε να κλείσεις τα χέρια των νεκρών. -Καλά, Τραϊανέ, το παιδάκι εκείνο είναι αθώο, από ένστικτο τέλος πάντων το κάνει: αλλά οι μεγάλοι, που τα βουτάνε όλα; Μ’ αυτούς τι γίνεται; Άλλοι βουτάνε δαχτυλίδια, άλλοι βουτάνε αξιώματα, άλλοι βουτάνε τούτο και άλλοι το άλλο και μετά έρχεται o χάρος, τους δίνει μια γροθιά, και έτσι φεύγουμε γυμνοί και τετραχηλισμένοι ενώπιον του Θεού. Άνθρωπε, κράτησέ τα. Τι θα τα κάνεις; Έρχεσαι με τέτοια τάση, και φεύγεις με ανοιχτά τα χέρια. Αυτό το είχα δει τότε που πέθανε ο Στάλιν, που και οι φανατικοί κομμουνισταί δεν τον αγαπούνε. Ο Στάλιν υπήρξε το αγριότερο θηρίο του κόσμου. Άς είναι καλά οι Αμερικάνοι που τον βοηθήσανε. Τον κατεδίωξε καλά ο άλλος (ο Χίτλερ), μέχρι τα Ουράλια. Αυτά είναι τα μεγάλα σφάλματα των Αμερικάνων, που έχουμε στον αιώνα μας. Κακούργος ο Στάλιν, χειρότερος από τους Νέρωνας και από τους άλλους. Μετά εδημοσιεύθη μια φωτογραφία του, που είναι το σύνθημά σας, κύριοι συντρόφοι: μια γροθιά, το χέρι του Στάλιν, που κρατούσε την γη ολόκληρο. Και πάει. Έτσι είναι ο άνθρωπος. Δεν έχει τίποτε. Μόνο εδώ, στο Χριστό.Αυτό που λέει εδώ ο Παύλος, «εν Χριστώ». Αυτοί οι λίγοι, τα πτωχαδάκια. Και μέσα στη Ρωσία σήμερα τα πτωχαδάκια μένουν στην Εκκλησία. Μεγάλο πράγμα: και ανεκρίζωτος είναι η Εκκλησία. Ευχαριστώ το Θεό, γιατί μέσα στην κόλαση αυτή, λέγει ο Παύλος, υπάρχουν τέτοια φτωχαδάκια που πιστεύουν στο Χριστό. Ευχαριστώ, λέγει το Θεό, γιατί αυτοί δεν είναι κάλπικοι, αλλά είναι πραγματικοί Χριστιανοί. Έχουν πίστη, έχουν ελπίδα και αγάπη στο Θεό. Και τι αγάπη!

Ανθρώπινη αδυναμία Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτό που έγινε στον Αρχηγό της πίστεώς μας, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, έγινε και στον π. Αυγουστίνο. Ήρθε στιγμή που και οι συνεργάτες του φοβήθηκαν και απέσεισαν από πάνω τους τις ευθύνες και τον άφησαν να σηκώσει αυτός το βάρος. Με κάποιο ελαφρό παράπονο το θυμάται ο Γέροντας και λέει: Κάποια στιγμή, μ’ εγκατέλειψαν όλοι. -Μην κάνεις τέτοια κηρύγματα, που ενοχλούνται οι Γερμανοί, μου είπαν, γιατί κινδυνεύουμε όλοι. Κ’ εμείς έχουμε οικογένειες και παιδιά. – Καλά, τους είπα. Αφού έτσι θέτετε το θέμα, θα κάνουμε ένα χαρτί, που θα λέει: «Για ό,τι λέει ο ιεροκήρυκας, είναι υπεύθυνος ο ίδιος»… και να το υπογράψετε, για να απαλλαγήτε από οποιαδήποτε ευθύνη. Κάναμε το χαρτί. Και το υπέγραψαν όλοι, πλην του Παφίλη. Εκείνο τον καιρό οι κομμουνισταί είχαν ένα δυνατό αρθρογράφο, και για να μη συλληφθεί, έλεγαν στους εργατικούς: «Ποιος θέλει να βάλει το όνομά του κάτω από το άρθρο και ν’ αναλάβει την ευθύνη:». Εκατό χέρια σηκώνονταν, για εκείνον. Μετά από κάθε άρθρο συλλαμβάνανε τον εργάτη, που έφερε το όνομά του, και το ρωτούσαν (-ξέρανε αυτοί ότι δεν είναι δικό του-). «Αφού εσύ είσαι αγράμματος πως έγραψες τέτοιο άρθρο;». Κ’ εκείνος απαντούσε: -«Με προσβάλλεις, κ. δικαστά, δικό μου είναι το άρθρο». Και τον έρριχναν στη φυλακή. Μ’ αυτό τον τρόπο έμενε ασύλληπτος ο αρθρογράφος και συνέχιζε το έργο του.

Οι πλούσιοι της Κοζάνης Οι πλούσιοι της Κοζάνης δεν έδιναν τίποτε, ο φτωχός λαός μας συμπαραστάθηκε. Τους ήλεγξα τότε, και γι’ αυτό με μισούσαν. Τους είπα: «Κρατάτε τα χρήματά σας και δεν δίνετε τίποτε στους πτωχούς; Έννοια σας, θα σας τα φάνε άλλοι». Και πράγματι, όταν άλλαξε η κατάσταση και κατέβηκαν από τα βουνά, με τον καπεταν – Μάρκο, έστειλαν μήνυμα σε κάποιους πλουσίους από την πόλι και τους είπαν: «Αν μέχρι το βράδυ δεν φέρετε τα χρήματα που σας ορίσαμε, θα σας κοντύνουμε μια πιθαμή». Φοβήθηκαν οι πλούσιοι και έδωσαν ό,τι τους ζητούσαν. Τα συγκέντρωσαν κατόπιν αυτοί (=οι κουμμουνισταί), και με κάλεσαν. -«Έλα», μου λένε, «Αυγουστίνε, να δεις πόσα κοκοράκια (λίρες) μαζέψαμε εμείς, ενώ εσύ με το Ευαγγέλιο μάζεψες μόνο δύο». -«Ναι», τους απαντώ, «μάζεψα μόνο δύο. Αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά, εγώ τα μάζεψα με ελευθερία, ενώ εσείς τα μαζέψατε με τη βία».

Η αληθής δημοκρατία είναι ο Χριστιανισμός

Μίλησα στον Άγιο Κωνσταντίνο παρουσία ενόπλων και του επισκόπου Ιωακείμ, και είπα… «Η αληθής δημοκρατία είναι ο Χριστιανισμός. Η πολιτική δεν συμβιβάζεται με τα καθήκοντα του ιερωμένου. Όποιος ιερωμένος θέλει να πολιτευθεί, να πετάξει τα ράσα, να φορέσει γραβάτα, και τότε να κατεβεί στον πολιτικό στίβο». Όταν τελείωσα και κατέβηκα από τον άμβωνα, ο Ιωακείμ, που ήταν παρών και άκουε το κήρυγμα, με φίλησε και μου είπε στ’ αυτί. «Να περάσεις μετά από τη Μητρόπολη». Όταν πήγα στη Μητρόπολη και με είδε, λέει… -«Τι ήταν αυτά που έλεγες, ρε Αυγουστίνε; Έτοιμοι ήταν να σ’ αρπάξουν, δεν τους έβλεπες; Σε φίλησα, για να τους αφοπλίσω. Δεν ήθελα εγώ να σε κάνω ήρωα». Από δω και πέρα η αγωνία όλων αυξάνεται. Ο ισχνός στο σώμα, αλλά γενναίος στην ψυχή ιεροκήρυκας κάνει νέο κήρυγμα στον Άγιο Δημήτριο για τον «άθεο Μαρξισμό». Οι αντάρτες δεν αστειεύονται πλέον. Μια νύκτα, ίσως από της τραγικότερες της ζωής του π. Αυγουστίνου, έρχονται ένοπλοι να τον συλλάβουν στο σπίτι της κ. Άννας Χαλβατζή, όπου έμενε. Το σχέδιό τους ήταν, να τον ρίξουν σε πηγάδι, να τον πνίξουν, και να εξαφανίσουν τα ίχνη του. Αλλά το ματαίωσε ο Θεός. Ο θεολόγος καθηγητής Βασιλείου, που έμεινε στον κάτω όροφο του σπιτιού, αντιλήφθηκε μέσα στη νύχτα τις δύο φιγούρες των ένοπλων, που περιεργάζονταν το σπίτι. Κάποια στιγμή ο ένας έδειξε το παράθυρο του π. Αυγουστίνου. Ο καθηγητής κατάλαβε τι επρόκειτο να γίνει. Κτυπάει από κάτω το πάτωμα του επάνω ορόφου, που ήταν ξύλινο, και λέει στον π. Αυγουστίνο, να σβήσει το φως και να πέσει στο πάτωμα, γιατί κινδυνεύει. Συγχρόνως ειδοποιεί την σπιτονοικοκυρά του, που έμεινε κι αυτή στον κάτω όροφο του σπιτιού. Εκείνη ξυπνά τον γυιό της, που βρισκόταν τη νύχτα εκείνη στο σπίτι: «Ξύπνα», του λέει, «κινδυνεύει ο π. Αυγουστίνος, ήρθαν να τον συλλάβουν». Οι δυό οπλοφόροι, που εν τω μεταξύ πήδηξαν από τα κάγκελλα και βρέθηκαν στο μικρό προαύλιο, ανέβηκαν γρήγορα τα σκαλοπάτια και βροντούσαν την πόρτα, για να τους ανοίξει ο π. Αυγουστίνος. Αλλά πόσο μεγάλη ήταν η έκπληξη τους, που βρέθηκαν αντιμέτωποι με έναν δικό τους. Ο γυιός της Άννας, ο Γιάννης, που ήταν αξιωματικός των ανταρτών, ανέβηκε στο μεταξύ την εσωτερική σκάλα και έπιασε το πόμολο της πόρτας από μέσα: ήταν αποφασισμένος να προστατεύσει με κάθε τρόπο τον π. Αυγουστίνο. Γίνεται έντονος διάλογος μεταξύ του γυιού της Άννας και των ενόπλων, που παραβίαζαν εκείνη τη νύχτα το σπίτι του, για να συλλάβουν τον π. Αυγουστίνο. -« Έχουμε διαταγή να συλλάβουμε τον παπά, που είναι εχθρός του λαού», του λένε. Και αυτός απαντά: -«Δεν έχετε να πάρετε κανέναν Αυγουστίνο, θα τον πάρετε μόνον αν περάσετε από το πτώμα μου. Φύγετε, γιατί θα πιάσω το οπλοπολυβόλο». Η αντίσταση του ηρωϊκού εκείνου παιδιού έσωσε τον π. Αυγουστίνο για μια ακόμη φορά. Ο π. Αυγουστίνος, όταν ξημέρωσε, πήγε να τους ζητήσει το λόγο, που άνανδρα μέσα στη νύχτα πήγαν να τον συλλάβουν. Κάποιοι κοντινοί συνεργάτες του προσπάθησαν να τον εμποδίσουν. Αλλά ο π. Αυγουστίνος ήξερε, ότι δεν κινδύνευε απ’ αυτούς την ημέρα, αλλά μόνο τη νύχτα. Δεν τολμούσαν να έρθουν αντιμέτωποι με το λαό της Κοζάνης, που υπεραγαπούσε τον π. Αυγουστίνο, γι’ αυτό και το σχέδιό τους ήταν να τον ρίξουν σε πηγάδι, για να μην μπορέσει κανείς να μάθει τι απέγινε.

Το ιδεώδες πολίτευμα Θυμάμαι, τότε που ήταν στην Κοζάνη ο Βαφειάδης, ο αρχηγός του κομμουνιστικού κόμματος και αρχιστράτηγος. Στεκόταν κλαρίνο μπροστά του όλοι, μικροί και μεγάλοι. Ήταν ημέρες δύσκολες. Οι Κοζανίτες ξέρουν ότι δεν ανήκουμε σε κόμματα. Μας πιέσανε, κινδύνευσε η ζωή μας, αλλά μείναμε σταθεροί και ακλόνητοι. Η πόλη της Κοζάνης είχε διαιρεθή σε διάφορα κόμματα. Εμείς τότε καλέσαμε το λαό, για να του υποδείξουμε το ιδεώδες πολίτευμα. Και ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου επλημμύρισε από κόσμο. Ήρθαν κι αυτοί μέσα. Τους μίλησα για τα διάφορα πολιτεύματα που υπήρχαν από την αρχαιότητα μέχρι των ημερών μας. Και μετά τους είπα: «Θα σας υποδείξω μια ιδεολογία, που αν την εφαρμόσει η πόλη της Κοζάνης, αλλά και ολόκληρη η πατρίδα μας, η Ελλάδα θα είναι η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου». Τους περιέγραψα τα’ άλλα πολιτεύματα. Παρουσίασα τα ελαττώματά τους, ως υπό ανθρώπων διοικούμενα. Και τέλος είπα ότι: «Η δική μου ιδεολογία είναι ΧΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ, ό,τι θέλει ο Χριστός. Ποίος μπορεί να είναι εναντίον αυτού του αρίστου και τέλειου πολιτεύματος; Αν αποφασίζανε όλοι, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες, όλων των παρατάξεων, ν’ ακούσουν τη φωνή του Θεού και να εφαρμόσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού, τότε η Ελλάδα θα ήταν η ευτυχεστέρα χώρα του κόσμου. Βασιλεύς και κυβερνήτης παντού θα ήταν ο Χριστός». Το σχολιάζανε βέβαια οι αντάρτες, γιατί ήταν τετραπέρατοι. Και κατόπιν έδωσαν απάντηση: «Ακούσαμε», είπαν, «το σύνθημα του Αυγουστίνου, αλλά απαντάμε: Είναι αφελής ο Αυγουστίνος και τα λέει αυτά. Το “ Χριστοκρατία”, που το παραδεχόμεθα και εμείς ως ιδεώδες πολίτευμα, θα καταντήσει να γίνει παπαδοκρατία». Από τότε, λοιπόν, εμείς ελέγξαμε και δεν συμφωνήσαμε ποτέ, ούτε με τους μεν ούτε με τους δε.

«Να σε γράψωμε στους καταλόγους των επισήμων» Τότε η ζωή δεν είχε καμία αξία. Εσώθην από πολλές περιπτώσεις – ο Θεός να μου δίνει μετάνοια. Τα χρόνια εκείνα τα τρομερά, ο Παφίλης ο Γιώργος ήταν εκείνος που με αγαπούσε, φρόντιζε για μένα και με φύλαγε. Είχε ανοίξει το σπίτι του και σ’ ένα υπόγειο κοιμόμουν και κρυβόμουν. Το βράδυ με την αδελφή τους Άννα παρακολουθούσαν τα βήματα των ανθρώπων, για να μη’ ρθούν και με πιάσουν. Εσώθην μια φορά που ήρθαν οι κουμμούνες να με συλλάβουν. Περίεργοι άνθρωποι ήταν, θηρία φοβερά. Κ’ εμένα με θεωρούσαν κομμουνιστή, λόγω των ριζοσπαστικών κηρυγμάτων. Αλλά εγώ – πρέπει να το γράψω αυτό μέσα στις αναμνήσεις μου: Μια μέρα με κάλεσαν αυτοί. Ήταν ο Βαφειάδης και άλλοι, ήταν και ο δεσπότης Ιωακείμ. Με κάλεσαν και μου είπαν: -«Λόγω της δράσεώς σου, τιμής ένεκεν, αποφασίσαμε να σε εγγράψωμε στον κατάλογο των επισήμων κομμουνιστών». Και τους απαντώ: -«Το σκεφτήκατε πολλή ώρα αυτό»; -«Ναι», λένε, «το σκεφθήκαμε». Τους απαντώ: -«Εκεί που είστε σεις, δεν έρχομαι. Εκεί που είμαι εγώ, θα’ ρθητε μια μέρα κ’ εσείς». -«Δηλαδή», μου λένε, «πως το εννοείς αυτό;». -«Εγώ», τους λέω, «παρ’ όλη την ατέλεια και αμαρτωλότητά μου, εκπροσωπώ το     Τέλειο, που είναι ο Χριστός, ενώ εσείς εκπροσωπείτε το ατελές». -«Γιατί το λες αυτό;», φώναξε ο Ιωακείμ. -«Έχω πολλά ερωτηματικά», του λέω, «γύρω από τον κομμουνισμό». -Εξανέστησαν αυτοί, και ιδίως ο Κοζάνης ο Ιωακείμ. (Δεν εγνώρισα άλλον μητροπολίτη ευφυέστερο απ’ αυτόν. Πώ πω πω! σπίρτο ήταν, πέντε γλώσσες ήξερε). -«Γιατί», μου λέγει, «έχεις ερωτηματικά, και δεν έχεις θαυμαστικά; Να έρθεις κοντά μου, για να τα κάνεις θαυμαστικά». Του λέω: «Αυτό το πράγμα δεν γίνεται, ο σταυρός είναι ένας». Είπαμε πολλά. -«Τι θεωρείς τον κομμουνισμό;», λέει ο Ιωακείμ. Όταν το ρώτησε αυτό, το κομμουνιστικό κόμμα ήταν στη δόξα του. Και απήντησα: -«Φρονώ, ότι ο κομμουνισμός, είναι ένα άγριο δένδρο, το οποίο τείνει να καλύψει όλο τον κόσμο, αλλά οι καρποί του είναι άγριοι και στυφοί. Δεν είναι καλοί, και έχει ανάγκη εμβολιασμού. Είναι αγριελιά και θέλει εμβόλιο, το λέει και ο απόστολος Παύλος, στην προς Ρωμαίους επιστολή, κεφάλαιο 11. Όπως η αγριελιά εμβολιάζεται και αλλάζει αμέσως ποιότητα, έτσι να εμβολιαστήτε κ’ εσείς. Τότε μου λέει ο δεσπότης Ιωακείμ: -«Εγώ θα το μπολιάσω». -«Αν το εμβολιάσεις εσύ, μπράβο: θα είσαι μέγας και σπουδαίος», του απαντώ. Μετά από 75 χρόνια έπεσε ο κομμουνισμός. Ρώτησαν τον Γιέλτσιν: «Τι φρονείς για τον Μάρξ;». Και απήντησε: «Προτιμότερο να μην εγεννάτο αυτός ο άνθρωπος». Τον ρώτησαν και για τον Στάλιν, και απήντησε:     «Θα έπρεπε να πεθάνει νωρίτερα». Το σύνθημά μου, λοιπόν, ήταν «Χριστοκρατία»… Από την ώρα που φόρεσα το ράσο, παρ’ όλη την ατέλειά μου, σ’ όλα τα πολιτεύματα ήλεγχα το κακό. Διότι έχω την αρχή, όταν το καλάμι είναι πεσμένο, δεν το χτυπώ, όταν είναι όρθιο, τότε το χτυπώ, το ελέγχω δηλαδή. Και αυτό το τηρώ πάντοτε. (Kατασκηνώσεις Iεράς Mητροπόλεως Φλωρίνεις 13-8-1993)

Περιπέτεια με το αλάτι Στα συσσίτια είχαμε ανάγκη από αλάτι. Όποιος το είχε, είχε χρυσάφι. Οι βοσκοί ζητούσαν αλάτι, όλοι ζητούσαν αλάτι, αλλά δεν υπήρχε τίποτε, δεν εύρισκαν πουθενά. Το κατέσχον οι Γερμανοί, εις τας αλυκάς. Τότε βρέθηκε ο ανεψιός του καπεταν – Μάρκου, ο Τσιπουρίδης. Ζη, αυτός τώρα; (…) -«Μη στεναχωριέσαι», μου λέει, «ο μπάρμπας μου είναι αρχηγός των κομμουνιστικών δυνάμεων στη Βέρροια. Πάμε εκεί και θα μας δώσει». Πήγα, λοιπόν εκεί. Παρουσιάστηκα στον καπεταν – Μάρκο και τον είδα μ’ όλη την δύναμίν του. Τότε ήμουν νέος, νεότατος. Μου δίνει ένα σημείωμα – ήταν παραμονή της «Βάρκιζας». Τι θα πει «Βάρκιζα»; Ξέρετε Ιστορία; Είναι μια συμφωνία, και ήταν υπό διάλυσιν αυτοί. Μου δίνει ένα σημείωμα ο καπεταν – Μάρκος, – που κάποτε θα μου έπαιρνε το κεφάλι – και μου λέει: «Τώρα παραδίδομε κ’ εμείς: αλλά να πάτε κάτω στη Θεσσαλονίκη, στο μονοπώλειο, και πάρτε όλο το αλάτι». Πάω κ’ εγώ με κάτι Καρμαζήδες και με φορτηγά εκεί. Δίνω το χαρτί, και τους βλέπω να συζητούν. Ευφυέστατοι αυτοί κάνανε σύσκεψη και είπαν μεταξύ τους: «Αύριο, που ξέρουμε τι θα γίνει; Μπορεί να πέσει ο καπεταν – Μάρκος, γιατί να έχουμε εμείς την ευθύνη;». Πατριώται ήσαν. Περιμέναμε κ’ εμείς να πάρουμε το αλάτι, αλλά δεν μας έδιναν. Τότε μας λένε: «Υπογράψτε μια δήλωση, ότι παραλάβατε το αλάτι με εντολή του καπεταν – Μάρκου, και θα σας το δώσουμε». Αλλά που οι συνεργάτες μου να υπογράψουν! Δεν υπέγραφε κανένας, και κοντέψαμε να χάσουμε το αλάτι. (4 φορτηγά αυτοκίνητα γεμίσαμε μετά, μεγάλη σοδειά, 10-12 τόνους. Το πουλήσαμε, πήραμε πολλά χρήματα, και αγοράσαμε τρόφιμα για τα συσσίτια, και περάσαμε 4-5 μήνες). Λέω, τότε, εγώ: «Καλά, παιδιά αφού δεν υπογράφετε εσείς, θα υπογράψω εγώ. Φέρτε’ δω το χαρτί». Το πήρα και έβαλα φαρδιά πλατιά την υπογραφή μου: «Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Καντιώτης, ιεροκήρυκας» κ. τ. λ.

Κοιτάζανε αυτοί. Τότε πήραμε το αλάτι και πήγαμε στην Κοζάνη. Ακούστε, κατόπιν, τι έγινε μ’ αυτή την ιστορία. Πέρασαν δύο χρόνια, αποκατεστάθη η τάξις. Νικήθηκαν οι κομμουνισταί, επικράτησε δημοκρατική κυβέρνηση, ανέπνευσε λίγο ο λαός μας. Έγινε έλεγχος αυτών των πραγμάτων, είδε ο διοικητής το έλλειμα και είπε: «Πρωτοφανές πράγμα. Αυτός ο ιεροκήρυκας πήρε 4 φορτηγά αυτοκίνητα αλάτι», τι τα έκανε; Αμέσως διατάσσουν, μέσω του εισαγγελέως της Θεσσαλονίκης: «Ο Αυγουστίνος Καντιώτης να συλληφθεί, ως καταχραστής του δημοσίου πλούτου». Έρχεται, λοιπόν, η διαταγή εν καιρώ νυκτός να συλληφθώ. Δεν με ξέρανε, βέβαια, οι άνθρωποι. Ας είναι αιωνία η μνήμη του Θεοκλήτου επισκόπου Γρεβενών που με αγαπούσε πολύ και με υπερασπίστηκε. Τους είπε: «Συλλάβετε εμένα, διότι ο Αυγουστίνος δεν έφαγε σπυρί απ’ αυτό το αλάτι: το διέθεσε εξ ολοκλήρου για το λαό». Έγινε εκ νέου σύσκεψη στη Θεσσαλονίκη, οπότε εματαιώθη η σύλληψις μου. Και όταν πέθανε ο καπεταν – Μάρκος, μου ζήτησαν να πάω κάτω να τον κηδεύσω. Τι να κάνουμε, περίεργα φαινόμενα είναι αυτά. Θα με συλλάμβαναν, επί κλοπή άλατος, μεγάλης ποσότητος, και διεσώθην χάριν του επισκόπου Γρεβενών. Αλλά και αν με συλλάμβαναν γιατί βοήθησα τον λαό, χαρά θα είχα. Να μη με κατηγορήσουν για άλλα πράγματα. Αυτό είχα πάντοτε σύνθημα.

«Δεν έκανα διακρίσεις, όλους τους βοηθούσα» Παράδειγμα αγάπης Ήταν φοβερή η εποχή. Συνέλαβαν από τα βουνά κάποιον αντάρτη – τον ξέρουν οι παλαιοί Κοζανίται – και δεμένο τον έσερναν μέσα στην πόλι. Κάποιοι άνανδροι Κοζανίται, που όταν εκείνος ήταν στα πράγματα καθότανε κλαρίνο μπροστά του, τώρα βλέποντάς τον σαν κτυπημένο σκυλί να τον μεταφέρουν στην πόλη, τον φτούσαν. Αυτός ήταν εχθρός μου, επανειλημμένως επιχείρησε να με σκοτώσει. Τον πιάσανε, λοιπόν, και σε αθλία κατάσταση τον έριξαν στη φυλακή. Όταν το έμαθα, στεναχωρέθηκα. Πήγα στις φυλακές, για να τον δω. Οι υπεύθυνοι των φυλακών δεν με άφηναν να μπω: «Σ’ αυτόν έρχεσαι και του φέρνεις φαγητό;», μου είπαν: «όχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να του δώσεις». –«Όπως ερχόμουν σ’ εσάς και έφερνα φαγητό στη φυλακή και όχι δηλητήριο, το ίδιο θα κάνω και σ’ αυτόν τον φυλακισμένο», τους απήντησα. Με άφησαν τότε και μπήκα. Όταν άνοιξε η πόρτα και με είδε, έκλαυσε. Ήταν σε αθλία κατάσταση. Και είπε: «Πάτερ Αυγουστίνε, εσύ ήρθες να με δεις! Ούτε η γυναίκα μου ούτε τα παιδιά μου δεν με επισκέφθηκαν. Τώρα πιστεύω ότι υπάρχει Χριστός!».

«Της καρδιάς μου η πρωτεύουσα είναι η Κοζάνη» Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Ευσεβές ακροατήριο…, είναι άραγε ανάγκη να εκφράσω τον εσωτερικό μου κόσμο, είναι, λέγω, ανάγκη να πω ότι την ώρα αυτή αισθάνομαι μίαν όλως ιδιαιτέραν χαράν και συγκίνησιν; Ευρίσκομαι εις την Κοζάνη. Και αυτό απλώς το γεγονός ότι ευρίσκομαι εις την Κοζάνη, και μόνον αυτό το γεγονός, άσχετον προς την ομιλίαν, είναι δι’ εμέ πηγή χαράς και αγαλλιάσεως. Η πόλις της Κοζάνης δεν είναι δι’ εμέ μια από τας πολλάς πόλεις του Ελληνισμού. Με ηλέησε ο Θεός να είμαι ιεροκήρυξ. Με ηλέησε ο Θεός να κηρύξω εις πολλάς πόλεις και της Βορείου και της Νοτίου Ελλάδος. Με ηλέησε ο Θεός να περιοδεύσω αρκετά τμήματα του Ελληνισμού. Τέλος, με ηλέησε ο Θεός να ευρίσκωμαι μέσα εις τας Αθήνας ιεροκήρυξ. Αλλά δι’ εμέ η πόλις της Κοζάνης έχει μιαν όλως ιδιαιτέραν σημασίαν ή, δια να εκφρασθώ αγιογραφικώς, είναι δι’ εμέ η «ιδία πόλις», είναι η πόλις εκείνη με την οποία με συνδέουν αναμνήσεις αλησμόνητες, με συνδέουν δεσμοί, που δεν θα μπορέσει κανένας σατανάς να διαλύσει τους ιερούς τούτους δεσμούς. Κάποια μέρα, μέσα στην Αθήνα, ένας θερμός αναγνώστης του περιοδικού «Σπίθα» με σταμάτησε και λέγει: «Έχω μια απορία. Χρόνια τώρα είσαι μέσα στην Αθήνα. Έχεις φύγει εδώ και πολλά χρόνια από την Κοζάνη. Γιατί στο περιοδικό αυτό, που βγάζεις, δεν αλλάζεις τόπο, αλλά εξακολουθείς 15 τώρα ολόκληρα χρόνια που έφυγες από την Κοζάνη, να βάζεις επάνω στην προμετωπίδα του περιοδικού να γράφεις “Κοζάνη”;». Του απήντησα: -«Έχεις δίκιο. Αλλά δι’ εμένα υπάρχουν δύο χάρτες: ο ένας που είναι κρεμασμένος στα σχολεία, ο γεωγραφικός χάρτης, δείχνει ως πρωτεύουσα της Ελλάδος μας την Αθήνα. Αλλ’ εκτός αυτού του γεωγραφικού χάρτου υπάρχει ένας άλλος χάρτης, χάρτης καρδιάς. Και ο χάρτης της καρδιάς μου λέγει, ότι πρωτεύουσα δι’ εμένα δεν είναι η Αθήνα αλλά η Κοζάνη». Δεν είναι, λοιπόν, σχήμα λόγου, όταν λέγω ότι αισθάνομαι μία ιδιαιτέρα συγκίνηση όταν ευρίσκωμαι εις την Κοζάνη. Και η χαρά μου αυτή κορυφούται, όταν, εκτός του ότι ευρίσκομαι εις την Κοζάνη, έχω την χαρά να ομιλήσω προς υμάς. Επί παλαιών ημερών, απολυταρχικού εκκλησιαστικού καθεστώτος, όχι να ομιλήσωμεν στην Κοζάνη – αυτό ήτο ανέφικτον, όχι να μείνωμεν εις την Κοζάνη – και αυτό ήτανε δύσκολο, γιατί μας παρηκολουθεί η Ελληνική Αστυνομία. Θα έφθαναν ακόμη, αν μπορούσαν, να μας απαγορεύσουν και ν’ αναπνέωμεν τον καθαρόν αέρα της πόλεως, διότι ήτο έγκλημα ο ιεροκήρυξ, ο ιερομόναχος, να παραμένει και μιαν ακόμη ημέρα εις την Κοζάνη. Η Ιερά Σύνοδος κατ’ επανάληψιν συνεδρίασε και ησχολήθη με το εάν και κατά πόσον πρέπει να πατούμε την Κοζάνη. Τώρα χάρις εις το φιλελεύθερον πνεύμα του νυν ιεράρχου της Κοζάνης (Διονυσίου), έχω την χαράν να ευρίσκωμαι ενώπιόν σας. Επετράπη και εις εμένα να ομιλήσω εις την αγάπην σας, αν και πιστεύω ότι η πόλις δεν έχει ανάγκη από κηρύγματα. Ομιλεί ο καλός σας δεσπότης, ομιλεί ο ιεροκήρυξ της Μητροπόλεως, ομιλεί ο πρωτοπρεσβύτερος, ομιλούν οι μορφωμένοι κληρικοί, ομιλεί ο πρωτοπρεσβύτερος, ομιλούν οι μορφωμένοι κληρικοί, ομιλούν οι θεολόγοι στρατιώται, ομιλούν όλοι. Και ποιος δεν ομιλεί! Κατ’ εμέ, δεν φαντάζομαι άλλη πόλι στην Ελλάδα να έχει ακούσει τόσα πολλά κηρύγματα, όσα έχει ακούσει η πόλις της Κοζάνης. Έχετε χορτάσει. Συνεπώς δεν υπήρχε ανάγκη να ομιλήσω προς υμάς. Εκείνο που χρειάζεται η πόλις είναι ένα. Δεν είναι τόσο η ακρόασις του θείου λόγου, όσο είναι η εφαρμογή. Εάν αυτά που ακούσατε είκοσι χρόνια και πλέον από διαφόρους ιεροκήρυκας, τα εφήρμοζε η πόλις, θα ήταν πολύ διαφορετική από ό,τι είναι τώρα. Εν πάση περιπτώσει, θα σας ομιλήσω. Ρήτορας δεν είμαι. Εάν κανείς εδώ μέσα ήρθε ν’ ακούσει ρήτορα, θ’ απογοητευθεί. Δεν θα ομιλήσω για να σας κάνω εντύπωση. Τα χρόνια περνάνε. Θα σας ομιλήσω απλά. Θέλω να με εννοήσετε και η γριά και ο νέος και ο μικρός και ο αγράμματος και όλοι, που είστε εδώ πέρα, θέλω να με εννοήσετε. Θα σας κουράσω λιγάκι. Μια φορά κ’ εγώ περνώ από την Κοζάνη και θα σας παρακαλέσω να κάνετε υπομονή, κοντά στην υπομονή που έχετε, για να ακούσετε για μια ακόμη φορά, ίσως για τελευταία, τον ιεροκήρυκα, τον ιερομόναχο Αυγουστίνο. Θα σας παρακαλέσω να έχετε εδώ το νου σας, γιατί το κήρυγμα δεν είναι ένα είδος σπόρ, δεν είναι μια διασκέδασις. Εγώ το κήρυγμα δεν το νιώθω έτσι. Δεν είναι μια ψυχαγωγία, όπως πάμε στο γήπεδο, και δεν ξέρω που πάμε. Εγώ το κήρυγμα το θεωρώ μάχη, μάχη στην οποία πρώτα αγωνίζεται ο ιεροκήρυκας ή να πέσει ή να επιδράσει και να δημιουργήσει καταστάσεις μέσα στο έθνος του. Και ως μαχητάς, όχι απλώς θεατάς, αλλά ως αγωνιστάς, ως συναγωνιστάς, υπό την καλήν έννοια, εκλαμβάνω όλους τους αγαπητούς Χριστιανούς.

Στρατιωτικός ιεροκήρυξ

Όχι δε μόνον ως ιεροκήρυξ του λαού, αλλά και ως στρατιωτικός ιερεύς ευρέθην πάλιν εν Κοζάνη, κατ’ αρχάς μεν ως ιεροκήρυξ της 15ης Μεραρχίας, υπό τον ηρωϊκόν στρατηγόν Μαντάν, έπειτα δε ως διευθυντής της Θρησκευτικής Υπηρεσίας του Β΄Σώματος Στρατού, υπό τον στρατηγόν Καλογερόπουλον. Τότε πάλιν περιώδευσα τους στρατιωτικούς σχηματισμούς, όπου τα ευγενή τέκνα της Μακεδονίας έδιδον το ηρωϊκό «παρών» υπέρ της πατρίδος.

Δέκα έτη ανεπιθύμητος εις την εκκλησιαστικήν αρχή Έτσι συνεδέθην στενώς με την δικήν σας πόλι, την οποία ονόμαζα «ιδίαν πόλιν», πρωτεύουσα της ιδικής μου καρδίας. Με την βοήθειαν των εκλεκτών τέκνων της εκτίσθη μεταπολεμικώς το κτίριο των «40 Μαρτύρων», το οποίο εγένετο το ξεκίνημα και η απαρχή μιας ζωηράς φιλανθρωπικής κινήσεως, η οποία κατεπλούτισε την πόλιν με ευαγή ιδρύματα, εις τρόπον ώστε η Κοζάνη να συναγωνίζεται με άλλας πόλεις της Ελλάδος καυχωμένας δια τα ευαγή των ιδρύματα. Αλλά την προσφιλή πόλιν της Κοζάνης ηναγκαζόμην μεταπολεμικώς να επισκέπτωμαι νύκτωρ, διότι η τότε εκκλησιαστική αρχή του τόπου εθεώρει και το πέρασμά μας εκ της πόλεως ως επικίνδυνο. Μίαν δεκαετίαν διήρκεσε η δοκιμασία αυτή της ψυχής μου. Έληξε όμως με την εγκατάστασιν του σεβ. μητροπολίτου κ. Διονυσίου, ο οποίος και εις εμέ και εις τους περί εμέ θεολόγους επέτρεψε το κήρυγμα.

Ως απίστευτον! Και ήδη ο επί μίαν τριακονταετίαν μη γνωρίσας άνεσιν εκ τω εκκλησιαστικώ μου βίω, αλλ’ υπό της επισήμου Εκκλησίας συνεχώς διωκόμενος, ήδη κατά την πρεσβυτικήν μου ηλικίαν παρουσιάζομαι επίσκοπος. Ως απίστευτον φαίνεται. Ως θαύμα χαρακτηρίζεται. Οφείλεται και αυτό εις την αγάπην του λαού, η οποία με το ρεύμα της παρέσυρε παν εμπόδιον και προέβαλεν ως αίτημα, τολμώ να είπω πανελλήνιον, την προαγωγήν του ιεροκήρυκος, αίτημα το οποίον συνέλαβεν η ευαίσθητος κεραία της ψυχής του μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου, υπό της αγάπης του οποίου ηττήθην, και ομολογώ την ήτταν. Αι ανεξιχνίαστοι βουλαί και το άπειρον έλεος του Θεού με έφεραν και πάλιν εις την Δυτικήν Μακεδονίαν. Η Κοζάνη, η οποία ουδέποτε ευρίσκετο μακράν της καρδίας μου, ήδη ευρίσκεται και γεωγραφικώς πλησίον μου. Ολίγα χιλιόμετρα έξω της Κοζάνης αρχίζουν τα όρια της ι. μητροπόλεως Φλωρίνης, της οποίας σήμερον ελέω Θεού εγκαθίσταμαι μητροπολίτης.

Αγαστή συνεργασία Σεβασμιώτατε άγιε Κοζάνης, είμεθα γείτονες. Όρια μεταξύ μας δεν υπάρχουν. Θα δύνασθε, οσάκις θέλετε, να εισέρχεσθε εις την μητρόπολίν μου, δια να λαμπρύνετε με το έξοχον λειτουργικόν σας τάλαντον τας εκκλησιαστικάς τελετάς. Εγώ δε, οσάκις ευκαιρώ, να εισέρχωμαι εις την ιδικήν σας μητρόπολιν ως ιεροκήρυξ, και να απευθύνω ολίγα απλά λόγια προς παλαιόν ακροατήριον, μετά του οποίου συνέπιον πικρά ποτήρια εν ημέραις εθνικού μαρτυρίου. Είθε η σημερινή ημέρα να είναι απαρχή αγαστής συνεργασίας των εξ μητροπολιτών της Δυτικής Μακεδονίας, συνεργασίας την οποίαν απαιτούν οι δύσκολοι καιροί τους οποίους ζώμεν. Ο λαός θα ομονοεί, εφ’ όσον οι ποιμένες θα ομονοούν. Και οι ποιμένες θα ομονοούν, εφ’ όσον δεν θα εκτελούν τα ίδια θελήματα, αλλά θα προσπαθούν να εκτελούν το άγιον θέλημα του αρχιποίμενος Χριστού.

Μνημονεύετε εις τας προσευχάς σας Συ δε, εκλεκτέ λαέ της Κοζάνης, ο οποίος κατακλύζεις τον ιερόν τούτον ναόν, αναμιμνησκόμενος παλαιών ημερών, παρακαλώ να μη λησμονείς εις τας προσευχάς σου να μνημονεύεις Αυγουστίνου επισκόπου, όπως και εγώ δεν θα παύσω να μνημονεύω υμών. Δίδω από της θέσεως ταύτης την αρχιερατικήν μου ευλογίαν υπέρ της πόλεως ταύτης, ήν Κύριος ο Θεός, πρεσβείαις του αγίου Νικολάου, φυλάττοι εκ παντός κακού». ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΤΟΥ Β΄ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ Το’ 40, που ήρθα στη Μακεδονία, την περιώδευσα πεζή, διότι είχα το καλύτερο «αυτοκίνητο», το δε καλύτερο «αυτοκίνητο» είναι τα πόδια του ανθρώπου. Με τα πόδια περιώδευσα την περιοχή και είδα τους κατοίκους τις…»

Πρότυπο αξιωματικού ο Βεντήρης Έφτασε ο Βεντήρης στην Κοζάνη, που ήταν η έδρα της στρατιάς. Διαλυμένος ο στρατός. Τι έκανε αυτός; Με στρατιωτική απλή ενδυμασία – έπρεπε πολύ να προσέξεις για να διακρίνεις ότι ήταν στρατηγός ή αντιστράτηγος – κάλεσε όλους τους αξιωματικούς. Καμμιά διακοσαριά ήταν. Μένανε, παρακαλώ, μέσα στην πόλι, στο σπιτάκι τους, με τη γυναίκα τους και τα παιδιά τους, ενώ διεξήγετο ο υπέρ πάντων αγών εις τα υψίπεδα της πατρίδος. Αμέσως, δίνει πρώτη διαταγή, «Θα απέλθουν όλες οι γυναίκες σας, δεν θα μείνει καμμία εδώ, και τα παιδιά σας. Πόλεμος γάρ, αγών υπέρ πάντων». Τις έδιωξε όλες. Και έστειλε τους αξιωματικούς στα στρατόπεδα. «Όπως οι στρατιώτες είναι στα στρατόπεδα, έτσι κ’ εσείς, που αποτελείτε την προνομοιούχο τάξη, θα πάτε στα στρατόπεδα». Και ανεχώρησαν όλοι. Την επομένη ημέρα δεν υπήρχε ούτε ένας στην πόλη. Βέβαια φώναζαν αυτοί και λέγανε «Βεντουρά» – δεν ξέρω αν κανείς τα θυμάται, εκ παραδόσεως. Βλέπετε σας λέγω παλαιές ιστορίες, αναμνήσεις είναι. Το άλλο είναι το εξής. Ήρθε ο βασιλιάς Παύλος, για να επισκεφθή το στρατόπεδο. Και οι Κοζανίτες, για να τον κολακεύσουν, του ετοίμασαν το καλύτερο διαμέρισμα και σ’ αυτόν και στην Φρειδερίκη και στην συνοδία τους. Αυτός, δημοκράτης ών, παρουσιάστηκε ενώπιον του βασιλέως, τον χαιρέτισε στρατιωτικά και του λέει: -«Που θα κοιμηθήτε απόψε, βασιλιά;». –«Εδώ», λέει, «μου έχουν ετοιμάσει διαμέρισμα». –«Όχι», απαντά, «δεν θα κοιμηθήτε εκεί. Σας υπενθυμίζω τον πατέρα σας, τον ένδοξο Κωνσταντίνο τον βασιλιά, αυτός κοιμόταν στα τσαντίρια. Και στη μάχη του Κιλκίς κοιμήθηκε πάνω στα χόρτα όλη τη νύχτα, και πήρε πλευρίτιδα. Όπως ο πατέρας σου ήταν κοντά στο στρατό και έγινε πρότυπο στρατιώτου – ο Βεντήρης πρώτος μεταχειρίστηκε την λέξη αυτή-, κ’ εσύ καλείσαι ν’ ακολουθήσεις τα χνάρια εκείνου. Τι θα πουν τότε οι στρατιώται, που όλη τη νύχτα μένουν στα φυλάκια: «Ά, καλά περνούν οι βασιλιάδες». «Εγώ θα σε φυλάγω», του είπε. «Θα κοιμηθείς στη σκηνή μου κ’ εγώ θα σε φυλάγω όλη τη νύχτα». Και πράγματι τον ανάγκασε να κοιμηθεί στη σκηνή, και αυτός ο ίδιος, όλη τη νύχτα, τον φύλαγε. Αυτό έκανε τεραστία εντύπωση εις όλους. Θέ’ τε ένα ακόμη παράδειγμα από τον βίο του αειμνήστου και υπερόχου αυτού ανδρός; Ενίκησε. Αλλά προτού να νικήσει, θα σας το πω στο τέλος, επήγε στα Γρεβενά, που ήταν η περιφέρειά του. Και εκείνη τη μέρα ετελείτο γάμος, «εν Κανά της Γαλλιλαίας», και παρευρέθη και αυτός εις τον γάμο. Λοιπόν, εκεί στο γαμήλιο τραπέζι του ευχόταν όλοι «Και στα δικά σου», γιατί ξέρανε ότι ήταν άγαμος. Του το λέγανε όλοι, το είπε και ο μακαρίτης ο δεσπότης, ο Θεόκλητος Σφήνας, ένας λεβέντης και υπέροχος δεσπότης. Του λέει: «Ενώνω και εγώ τις ευχές μου με τις ευχές όλων και σου εύχομαι: Και στα δικά σου». Και ο Βεντήρης συγκινημένος απαντά: -«Εγώ είμαι παντρεμένος από τα 17 μου χρόνια». –«Και ποια είναι η γυναίκα σου;», του λέει με απορία. Σηκώνεται όρθιος φέρνει το χέρι στο γύσο και λέει: -«Ονομάζεται Ελλάς». Από 17 χρονών ήταν εθελοντής. «Πατρός και μητρός και των άλλων απάντων προγόνων τιμιώτερον και σεμνότερον και αγιώτερον», λέγει ο Πλάτων, «εστίν η Πατρίς». Όλοι συνεκινήθησαν. Όπου υπάρχουν πρότυπα αξιωματικών, κάνουν θαύματα: όπου δεν υπάρχουν, διάλυσις. Ο Βεντήρης ήταν και άνθρωπος πίστεως. Μου έλεγε μια γυναίκα, που καθάριζε το ναό του Αγίου Αθανασίου στην Κοζάνη: «Στον Άγιο Αθανάσιο είχε το Στρατηγείο του και πρωΐ – πρωΐ πρώτος σηκωνόταν». Ήτανε πολύ φοβερός, είχε δε πειθαρχία άνευ προηγουμένου. Σήμερα, βέβαια, δεν σας κατηγορώ, δεν μπορείτε να εφαρμόσετε την πειθαρχία του Βεντήρη. Αλλά αυτή εθαυματούργησε. Στρατός χωρίς πειθαρχία είναι μηδέν. Σ’ εμένα ο στρατός υπήρξε σχολείο, πανεπιστήμιο υπήρξε. Σηκωνόταν πρωΐ πρωΐ και πήγαινε στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, και η γυναίκα αυτή τον άκουε: Προσκυνούσε και έλεγε: «Χριστέ μου, Παναγιά μου, υπηρετώ σαράντα χρόνια την πατρίδα, εάν είναι θέλημα σου να νικήσουμε, να ζήσω, εάν δεν νικήσουμε, να πεθάνω, δεν θέλω να ζω». Πίστις και Πατρίς, αυτά είναι τα μεγάλα και φωτεινά άστρα του ιστορικού μας γένους. Έχω γνωρίσει πολλά τοιαύτα παραδείγματα, θα σας πω ένα ακόμα. Ήρθε στην Κοζάνη ο Μεταξάς, εμένα με εδίωξε ο Μεταξάς για τα δημοκρατικά μου φρονήματα στο Μεσολόγγι. Ήρθε όλη η οικογένεια με τον βασιλιά Κωνσταντίνο στην Μητρόπολι Κοζάνης. Πήγαν να κοιμηθούν, ένας δεν εκοιμάτο. Πέρασε 1, πέρασε 2, πέρασε 3 τα μεσάνυχτα, και αυτός έγραφε. Ήταν ο Μεταξάς. Αυτός ήταν ο επιτελικός νους του στρατεύματος. Δεν ήταν τυχαίος άνδρας, γι’ αυτό ελέχθη από την Ακαδημία του Βερολίνου ότι: «Δεν υπάρχει στρατιωτικό πρόβλημα άλυτο για τον Μεταξά». Μια απλή γυναικούλα, την οποίαν εγνώρισα, μου έλεγε: «Έγραφε συνεχώς, και έπινε καφέδες κάθε ώρα. Κ’ εγώ ενόμισα ότι γράφει γράμμα στη γυναίκα του, και τον ρώτησα: “Γυιόκα μου, στην γυναίκα σου γράφεις γράμμα;”. Αυτός, για να μην πιάσει συζήτηση, έκανε: «Ναί», «ναί», «ναί». Αυτή επείσθη ότι γράφει γράμμα στη γυναίκα του και παραξενεύονταν που δεν τελείωνε αυτό το γράμμα. Πήγαινε και ξαναπήγαινε μέχρι τις 2 και 3 τα μεσάνυχτα. Στο τέλος του είπε: «Επί τέλους, ποια είναι αυτή η γυναίκα σου; Δεν τελειώνει αυτό το γράμμα που θα της στείλεις;». Σηκώνεται όρθιος και λέει: «Η Ελλάς»! Ω πατρίδα, όταν έχεις τέτοια μεγάλα πρότυπα!»

Ευλαβής νομάρχης της Κοζάνης και η απόλυσίς του Προ ετών ήρθε στην Κοζάνη ένας λαμπρός νομάρχης, λαμπρό παιδί. Έψαλλε λιγάκι και έψαλλε καλά. Μιλούσε και πολύ ωραία, μιλούσε πρακτικά, ζωντανά, μιλούσε θαυμάσια. Πήγαινε σε χωριά, πήγαινε στις διάφορες κοινότητες και εκκλησιαζόταν. Πρώτη φορά έβλεπαν στην εκκλησία νομάρχη. Οι άλλοι οι μασκαράδες έβγαζαν από την εκκλησία τον πρόεδρο, για να κουβεντιάσουν. Αυτός έμπαινε στην εκκλησία, ανέβαινε και στον άμβωνα και έλεγε τα λόγια του Θεού. Ή! ! ! ακούγανε αυτοί. Ωραία λόγια! Οι εχθροί του –είπαμε όποιος είναι Χριστιανός, θα υποστεί διωγμούς- κάνανε μια αναφορά, κάτω στο Υπουργείο, και λένε: «Μα νομάρχη μας στείλατε ή παπά;». Άκου τα τέρατα! Λοιπόν, το αποτέλεσμα. Ήταν μασόνος ο υπουργός, και τάκ, τον απολύει, αντί να του πει μπράβο. Να ο σταυρός! Ήρθε και με βρήκε. Ήταν στενοχωρημένος, όχι επειδή απελύθη, γιατί ήταν καλός και ικανός δικηγόρος, έβγαζε λεφτά, αλλά για την ατιμίαν των και για τον λόγο που τον απέλυσαν. «Άκουσε», του λέω, «τι θα κάνεις. Θυμάμαι κατά το 1948-49 εδημοσιεύθη σε μια εφημερίδα μια ωραία φωτογραφία. Δεν θυμάμαι ποια μέρα ακριβώς, αλλά θα πας στην βιβλιοθήκη, θα την ψάξεις, και αυτή θα σε απαλλάξει. Κάνε συγχρόνως και προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας ότι κακώς απελύθης, και θα επανέλθεις. Θα βοηθήσω κ’ εγώ από δω πέρα». Πάει, λοιπόν, και ψάχνει και βρίσκει την φωτογραφία. Έπρεπε να την έχω, για να την δείτε. Σ’ ένα χωριό έξω από το Λονδίνο, ένας λαϊκός είχε το Ευαγγέλιο και το ερμήνευε σε καμμιά εκατοστή χωρικούς και έγραφε από κάτω: «Μπορείτε να φανταστείτε ποιος είναι αυτός που ομιλεί επί του άμβωνος του ναού; Σας πληροφορούμε», έγραφε η εφημερίδα, «ότι ο ομιλών, δεν είναι ιεροκήρυκας ή πάστορας ή ξέρω εγώ και λοιπά, ή πάτερ, είναι ο πρωθυπουργός της χώρας, είναι ο Άτλι».

1912: «Χριστός ανέστη» στην Κοζάνη Το δικό μας Χριστός Ανέστη υπήρξε η βακτηρία, όπως λέγει κάποιος ιστορικός, επάνω στην οποία στηρίχθηκε το βασανισμένο μας γένος. Το δικό μας Χριστός Ανέστη υπήρξε ο πολικός αστέρας μέσα στη μαύρη νύκτα που πέρασε το Έθνος μας. Δεν μας έσωσαν οι ψευτοφιλοσοφίες, δεν μας έσωσαν οι διάφορες θεωρίες, μας έσωσε ο Χριστός, ο Αναστάς εκ νεκρών. Στην Κοζάνη όταν πήγα προ 10 ετών, βρήκα έναν γέροντα -Χαρά μου έχω πάντα, αδέρφια μου, όταν κουβεντιάζω με μικρούς της γης, γιατί κρύπτουν μάλαμα, μέσ’ στις καρδιές των, και στεναχωριέμαι όταν κουβεντιάζω με τους μεγάλους της γης. Βρήκα κάποιον Κοζανίτη 80 χρονών και μου είπε τα βάσανά του. -Άχ, λέει, βάσανα που έχει η ζωή! Μου τα είπε όλα. Και τον ρωτώ: -Δεν πέρασες και χαρές; Ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά της ζωής σου; -Άμ! λέει, πέρασα μια χαρά! Κ’ εγώ περίμενα να δω τι θα μου πει; Τον αρραβώνα του, την παντρειά του, ποια ήταν τέλος πάντων η μεγαλύτερη χαρά του; Και τι μου είπε: -Ήμουν, λέει, την ώρα που στην πλατεία της Κοζάνης, το 1912, ήρθε τρεχάτος ένας Έλληνας τσολιάς και φώναξε: “Αδέλφια, Χριστός ανέστη!”». Τι έγινε τότε! Σχίσαμε τα φέσια μας. Και όλοι, όλοι φωνάζαμε «Χριστός ανέστη!». Είχε ελευθερωθεί, η πατρίδα μας και το εκφράζαμε με το «Χριστός ανέστη», που’ χε διπλή σημασία, εθνική και θρησκευτική, γιατί είναι ζυμωμένο μέσ’ στα αίματα, και μεσ’ στην ιστορία μας, και κανένας διάβολος, ούτε κόκκινος ούτε πράσινος, θα μπορέσει ποτέ μέσα απ’ τις καρδιές μας να ξερριζώσει την πίστι στο Χριστό. Κλείνοντας εδώ το πρώτο μέρος, ανοίγω μια παρένθεση και ερωτώ: Ο λαός της Κοζάνης τιμά τον π. Αυγουστίνο για αυτήν την μεγάλη του προσφορά, τα χρόνια της Κατοχής; Τον τιμούν οι άρχοντές της, τον τιμά η Δημοτική της αρχή; Μπορώ να βεβαιώσω, ως κάτοικος αυτής της πόλεως που γεννήθηκα μεγάλωσα και ανατράφηκα σ’ αυτήν, ότι ο λαός της Κοζάνης και μετά από 60 χρόνια με αγάπη και με ευγνωμοσύνη μιλά για τον π. Αυγουστίνο. Αυτοί που έζησαν τα γεγονότα, μετέδωσαν τον σεβασμό και την αγάπη στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Γι’ αυτό και ο πιο αδιάφορος χριστιανός της Κοζάνης υποκλείνεται όταν ακούει το όνομά του. Ακόμη, κ’ εκείνος ο άλλος, που όλους τους ιερείς τους ισοπεδώνει, κλείνει το στόμα του, όταν ακούει το όνομα του Γέροντα και απαντά: «Αυτός αποτελεί εξαίρεση». Ο απλός λαός της Κοζάνης είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι υποκλείνεται εμπρός στον σεβάσμιο ιεράρχη. (Στο τρίτο βιβλίο που θα ακολουθήσει, θα δούμε, τι λέει η πόλι της Κοζάνης για τον π. Αυγουστίνο σήμερα). Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την Δημοτική του αρχή. Και επειδή θέλω να μιλώ με γεγονότα, με ονόματα και παραδείγματα, κάνω το λόγο συγκεκριμένο. Την κεντρική πλατεία της πόλεως κοσμεί το άγαλμα ενός ιεράρχου, του επισκόπου Κοζάνης Ιωακείμ. Ο σημερινός Δήμαρχος της πόλεως κ. Κουκουλόπουλος, στην αρχή της σταδιοδρομίας του, είχε την ευαισθησία να τιμήσει τον εν λόγω ιεράρχη και να στήσει μεγάλο άγαλμα στο κέντρο της πόλεως. Πόσο διαφορετική όμως στάση δείχνει στον απλό εκείνο απεσταλμένο του Θεού, που ενώ ακόμη ζη, καταστρέφει ένα έργο δικό του! Όταν ο τιμώμενος από τον Δήμο επίσκοπος Κοζάνης Ιωακείμ εγκατέλειπε τον λαό και έφευγε στα όρη, ο π. Αυγουστίνος έμπαινε στην πόλι ως άγγελος Θεού, για να αντικαταστήσει τον μαρτυρικώς εκτελεσθέντα από τους Γερμανούς ιερομόναχο Ιωακείμ Λιούλια, που δεν έφυγε στα όρη, για να σωθεί. Η παρουσία του απλού ιερομονάχου Αυγουστίνου εμψύχωσε τον λαό και έσωσε την πόλι. Τα κηρύγματά του και η όλη δράση του τις δύσκολες εκείνες στιγμές του έθνους έγιναν βάλσαμο παρηγοριάς και κράτησαν ακμαίο το φρόνημα του πονεμένου λαού. Τα συσσίτια έσωσαν από τον θάνατο της πείνας πολλούς ανθρώπους. Και για όλα αυτά,… «αντί του μάννα χολή, αντί του ύδατος όξος», Όχι άγαλμα, όχι οδό με τ’ όνομά του, που σε ανοικτή του επιστολή, στο «ΧΡΟΝΟ» (Καθημερινή εφημερίδα Κοζάνης), ζητά από το Δημοτικό Συμβούλιο, ο εκλεκτός συμπολίτης μας Νικόλαος Κόμπος, την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2001, αλλά και η αίθουσα διδασκαλίας, που ανήγειρε ο π. Αυγουστίνος και κήρυξε πολλές φορές εις αυτήν, με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας, μετατρέπεται, σε παράρτημα του Κ. Α. Π. Η. και σε χώρο αποδυτηρίων, από τον Δήμο! Το θέμα είναι ανοικτό. Οι εργασίες διακόπησαν προσωρινά από την Πολεοδομία. Η Παναγία ετέθη φρουρός.

H κεντρική πλατεία της Kοζάνης μετά την Kατοχή. Kαρτ-ποστάλ του φωτο – Kυριάκου Kαπλάνογλου του Σταύρου, φωτογράφου της Kατοχής. Oι φωτογραφίες και τα αρνητικά των φωτογραφιών του π. Aυγουστίνου και της Eστίας που σώζονται είναι δικά του.

Kλείνοντας εδώ το πρώτο μέρος, ανοίγω μια παρένθεση και ερωτώ·

O λαός της Kοζάνης τιμά τον π. Aυγουστίνο για αυτήν την μεγάλη του προσφορά, τα χρόνια της Kατοχής; Tον τιμούν οι άρχοντές της, τον τιμά η Δημοτική της αρχή; Mπορώ να βεβαιώσω, ως κάτοικος αυτής της πόλεως που γεννήθηκα μεγάλωσα και ανατράφηκα σ’ αυτήν, ότι ο λαός της Kοζάνης και μετά από 60 χρόνια με αγάπη και με ευγνωμοσύνη μιλά για τον π. Aυγουστίνο. Aυτοί που έζησαν τα γεγονότα, μετέδωσαν τον σεβασμό και την αγάπη στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Γι’ αυτό και ο πιο αδιάφορος χριστιανός της Kοζάνης υποκλείνεται όταν ακούει το όνομά του. Aκόμη, και εκείνος ο άλλος, που όλους τους ιερείς τους ισοπεδώνει, κλείνει το στόμα του, όταν ακούει το όνομα του Γέροντα και απαντά· «Aυτός αποτελεί εξαίρεση». O απλός λαός της Kοζάνης είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι υποκλείνεται εμπρός στον σεβάσμιο ιεράρχη. (Στό τρίτο βιβλίο που θα ακολουθήσει, θα δούμε, τί λέει η πόλη της Kοζάνης για τον π. Aυγουστίνο σήμερα). Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την Δημοτική του αρχή. Kαι επειδή θέλω να μιλώ με γεγονότα, με ονόματα και παραδείγματα, κάνω το λόγο συγκεκριμένο·

Tην κεντρική πλατεία της πόλεως κοσμεί το άγαλμα ενός ιεράρχου· του επισκόπου Kοζάνης Iωακείμ. O σημερινός Δήμαρχος της πόλεως Πάρης Kουκουλόπουλος, στην αρχή της σταδιοδρομίας του, είχε την ευαισθησία να τιμήσει τον εν λόγω ιεράρχη και να στήσει μεγάλο άγαλμα στο κέντρο της πόλεως. Πόσο διαφορετική όμως στάση δείχνει στον απλό εκείνο απεσταλμένο του Θεού, που ενώ ακόμη ζεί, καταστρέφει ένα ιστορικό έργο δικό του! Όταν ο τιμώμενος από τον Δήμο επίσκοπος Kοζάνης Iωακείμ εγκατέλειπε τον λαό και έφευγε στα όρη, ο π. Aυγουστίνος έμπαινε στην πόλη ως άγγελος Θεού, για να αντικαταστήση τον μαρτυρικώς εκτελεσθέντα από τους Γερμανούς ιερομόναχο Iωακείμ Λιούλια, που δεν έφυγε στα όρη, για να σωθεί. H παρουσία του απλού ιερομονάχου Aυγουστίνου εμψύχωσε τον λαό και έσωσε την πόλη. Tα κηρύγματά του και η όλη δράση του τις δύσκολες εκείνες στιγμές του έθνους έγιναν βάλσαμο παρηγοριάς και κράτησαν ακμαίο το φρόνημα του πονεμένου λαού. Tα συσσίτια έσωσαν από τον θάνατο της πείνας πολλούς ανθρώπους. Kαι για όλα αυτά,… «αντί του μάννα χολή, αντί του ύδατος όξος», Όχι άγαλμα, όχι οδό με τ’ ονομά του, που σε ανοικτή του επιστολή, στο «XPONO» (Kαθημερινή εφημερίδα Kοζάνης), ζητά από το Δημοτικό Συμβούλιο, ο εκλεκτός συμπολίτης μας Nικόλαος Kόμπος, την Πέμπτη 8 Nοεμβρίου 2001, αλλά και η αίθουσα διδασκαλίας, που ενήγειρε ο π. Aυγουστίνος και κήρυξε πολλές φορές εις αυτήν, με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας, μετατρέπεται, σε παράρτημα του K.A.Π.H. και σε χώρο αποδυτηρίων, από τον Δήμο! Tο θέμα  είναι ανοικτό.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΗΣ

H αίθουσα διδασκαλίας του Συλλόγου των «40 Mαρτύρων» (1954 ως 30-3-2003). Έργο του π. Aυγουστίνου και των εκλεκτών συνεργατών του. Συνέχεια του έργου της «Eστίας Συσσιτίων» της Kατοχής.

ceb4ceb9ceb1ceba-cf80cebfcebbceb5cebfceb4

________________________________________

H αίθουσα διδασκαλίας του π. Aυγουστίνου Kαντιώτου καταστρέφεται από τον Δήμο Κοζάνης (Επι Δημάρχου Πάρη Κουκουλόπουλου). Την μετατρέπει σε παράρτημα του Κ.Α.Π.Η. Κτίζει μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας το Μ. Σάββατο  του 2003, χωρίς άδεια. Οι εργασίες που έκανε η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου διακόπτονται από την Πολεοδομία του Δήμου, πριν ολοκληρωθούν και συνεχίζονται αργότερα.

O επίσκοπος Iωακείμ που έφυγε στα βουνά τιμάται από τον Δήμαρχο κ. Κουκουλόπουλο, με τεράστιο άγαλμα στην πλατεία της πόλεως. Τον ευεργέτη της πόλεως π. Αυγουστίνο Καντιώτη, που έπαιξε την ζωή του κορώνα γράμματα για τον λαό και έσωσε την πόλη τα χρόνια της κατοχής, του καταστρέφει το έργο!!!

Βλέπετε ο φτωχός Δήμος δεν είχε άλλους χώρους για να κάνει την φιλανθρωπία!!! Έπρεπε να καταλάβει τον χώρο του ιδρύματος, με την βοήθεια κάποιον ατόμων, που δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο!!!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

commentBe the first!
tags

THE SACRIFICE (Η ΘΥΣΙΑ)

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 19th, 2010 | filed Filed under: English

Απόσπασμα από τό βιβλίο του πατρός Αυγουστίνου
«Είς τήν Θείαν Λειτουργίαν, Πρακτικαι Ομιλίαι»!

Ομιλία 10

Η ΘΥΣΙΑ


Η μετάφρασι ολόκληρου του βιβλίου (δύο τόμους) στά Αγγλλικά έγινε από τόν ακούραστο εργάτη καί αγωνιστή της Ορθοδοξίας, πνευματικόν τέκνον του π. Αυγουστίνου, π. Αστέριο Γεροστέργιο.  Προσφέρεται ταπεινά καί μέ τήν έν Χριστώ αγάπη είς ψυχικήν ωφέλειαν Ορθοδόξων Χριστιανών απανταχού της γης και επισκεπτών της ιστοσελίδας του σεβαστού Γέροντος Αυγουστίνου
πρός δόξαν του Τριαδικού μας Θεού.

THE SACRIFICE


“… Crucified for our salvation under Pontius Pilate, He suffered and was buried.”

Σταυρος 1020 ΦλωρινηςDear friends, our Lord Jesus Christ Himself said: “the Son of man came not to be ministered unto, but to minister, and to give his life as a ransom for many” (Matt.20:28).  That is to say, he did not come to be served as the ancient kings were served by their many subjects, but unlike the great and powerful people of this world, He came to become a servant, a slave of all men.  Christ, the King of kings and Lord of lords, who governs the entire material and spiritual universe, before whom angels and archangels tremble, left all His glory and appeared on earth as a man, a very poor and insignificant man.  No one could ever imagine that, under this lowly image in which Christ appeared, God was hidden.  Even the devil was mistaken and became captive.  Like the fish that sees a lure and does not suspect that there is a fish-hook beneath it, so it was with the devil.  He saw a man with flesh and bones like any other man, and he thought he could easily defeat Him as he did countless other men.  But in the end he faced the tremendous power of Christ, the son of the Virgin , the Son of God as well.  Hades was defeated.

Christ served humanity more than any other person.  His earthly life was one of continuous service, continuous sacrifice.  The Apostle Peter, who followed him closely and knew the details of His earthly life, said that Christ “went about doing good” (Acts 10:38).  This means that Christ spent His whole life giving the world the light of His teaching, doing good to His friends and enemies alike.  Yes, His entire life was one continuous sacrifice.

To give an example, imagine, dear friends, a ladder with its top in the stars, a ladder with countless rungs, the bottom one being on earth.  Imagine someone descending on that ladder, down to the last rung, that on the earth.  This is an image of the humiliation, the sacrifice which Christ made.  Christ came down to this earth from the heavenly heights, lived and walked like a poor and insignificant person, and in this way He served and helped mankind.  And descending the rungs of humiliation, He reached the last one, on which He was crucified.  Christ’s crucifixion is the deepest humiliation, the greatest sacrifice offered to humanity, surpassing any other sacrifice – an Infinite Sacrifice!

Mankind was well acquainted with sacrifice.  It knew of people who were sacrificed for the good of their fellow.  One such sacrifice is that of the ancient kings of Athens, Codros.  Codros saw that the people of his kingdom could not be saved unless he himself would be sacrificed.  He left his palace, took off his royal garments and, dressed like a peasant, went out of the city which was under enemy siege.  His enemies captured and killed him, and in this way he caused the siege to end and saved the city.

The sacrifice of Codros, however, as well as all those of any noble heroes for the good of their fellows, cannot be compared to the voluntary sacrifice of the God-Man Christ on Golgotha.  This is because those were sacrifices of men for men, but the sacrifice of Golgotha was a sacrifice of the God-Man for men.  Their sacrifices saved only a few people from bodily danger, but the sacrifice of Christ saved all humanity from the greatest danger, the danger of spiritual perdition from sin.  He liberated the human race from guild and the curse.  He reconciled God and mankind.  He united heaven and earth, extending worldly and supernatural gifts, and granting grace like an inexhaustible river everywhere, throughout all time to every generation.

Christ is the salvation, the peace and the hope of the whole world.  What Christ did for mankind no other sacrifice could have done – no other heroic deed done by the children of man can match it.

These are not empty words, but a reality which all those who believe in Christ actually feel in their hearts.  Human beings, angels and archangels did not save us, but Christ: to Him is due all the honor and glover forever.

The world’s salvation by the precious Blood of Christ is an event of universal importance, and event-mystery.  Human reason cannot comprehend how Christ’s Blood became a ransom for humanity.  This event, a hidden mystery of divine wisdom, before the Gospel was written, before it had been proclaimed everywhere as an article of the Symbol of Faith, this event was prophesied centuries before.  Anyone reading the Psalms, the Prophecies would think that those God-inspired writers, who lived 800 and 1000 years before Christ, were actually present at the crucifixion and heard and saw what took place.  But of all the prophecies, we will mention only one, that famous prophecy of Isaiah, which is read at the Service of the Sixth Hour on Great Friday.  Isaiah describing Christ says: “He bears our sins, and is pierced for us; yet we accounted him to be in trouble and suffering and in affliction.  But He was wounded on account of our sins, and was bruised because of our iniquities: the chastisement of our peace was upon him; and by his bruises we were healed.  All we as sheep have gone astray; every one has gone astray in his way; and the Lord gave him up for our sins.  And he, despite his affliction, opens not his mouth” (Isaiah 54:4-7).

This is only one part of Isaiah’s prophecy, which, because of its importance, is read twice on Great Friday.  We will not try to explain the whole prophecy, but we recommend to those who are young and have a good memory to open the Holy Scriptures, find this chapter, learn it by heart, and say it like a hymn of the Crucifixion to remember Christ’s Passion with thanksgiving.  “He bears our sins… .”

Christ was crucified, sacrificed for the salvation and life of the world.  He offered Himself as a blameless sacrifice, which is continued through the Mystery of Holy Eucharist.  But, how do we know that this sacrifice was accepted by the Heavenly Father?  Proof is offered by His Resurrection.  His Ascension into heaven, Pentecost and twenty centuries of Christianity, a history of miracles!

To Christ, the Redeemer of our souls, belong glory, honor and thanksgiving now and forever.

With these few and meager words, dear friends, we have tried to explain articles 4 through 7 of the Symbol of Faith.

This chapter was taken from the book “ON THE DEVINE LITURGY – VOL.2” by Bishop Augoustinos N. Kantiotes.

Translation by
Rev. Fr. Asterios Gerostergios
e-mail: ibmgs3@verizon.net
www.orthodoxinfo.com/ibmgs

commentBe the first!
tags

UN SFÂNT CAFEGIU Noul Mucenic Gheorghe

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 18th, 2010 | filed Filed under: Român (ROYMANIKA)

UN SFÂNT CAFEGIU

Noul Mucenic Gheorghe

(Νεομάρτυς Γεώργιος)

–    25 iunie –

Vom vorbi, iubiţii mei, despre un nou mucenic, a cărui pomenire Sfânta noastră Biserică o sărbătoreşte pe 25 iunie.

***

Noul Mucenic se numeşte Gheorghe. Patria lui era Atalia din Asia Mică. Limba pe care o vorbeau atunci cei mai mulţi locuitori din Atalia era turca. Asta nu înseamnă însă că erau şi turci. Pentru că limba nu este întotdeauna un semn al religiei şi al     patriei.
În părţile Asiei Mici, unde stăpâneau turcii şi împilau poporul elin, din cauza sclaviei de mulţi ani, mulţi uitaseră limba elină şi vorbeau turca.
Limba lor era cea turcă, dar inima lor era creştină şi elină.
Cât de mult aceşti turcofoni iubeau  Elada şi-L adorau pe Hristos, au arătat-o în foarte multe împrejurări tragice. Au preferat moartea, decât să se lepede de Hristos şi de Elada. La ce bun să te faci că vorbeşti şi că scrii minunat în elină, dar să fii ateu, necredincios şi prin toate câte zici şi faci să urmăreşti să-ţi distrugi religia şi patria?
Desigur, ar fi bine, ca toţi cei care locuiesc în această ţară, care se numeşte Elada, să vorbească frumoasa limbă elină, potrivit sfatului Sfântului Cosma  Etolianul, care a deschis pretutindeni şcoli, ca oamenii să înveţe elina.

***

În părţile Ataliei s-a născut Noul Mucenic Gheorghe. Părinţii lui erau bogaţi şi se distingeau prin evlavia lor. Au construit o frumoasă biserică în cinstea Sfintei Mari Muceniţe Ecaterina.
Gheorghe era un băieţel harismatic, pe care-l iubeau mult părinţii lui. Dar, din nefericire, în acea vreme a turcocraţiei, părinţii creştini nu aveau stăpânire peste copiii lor. Îi stăpâneau turcii. Când voiau, ei îi luau cu forţa pe copii din braţele părinţilor, îi tăiau împrejur şi-i făceau turci. Aceşti copii deveneau vestiţii ieniceri, care ca nişte fiare sălbatice se aruncau asupra creştinilor şi constituiau înfricoşătoarea putere armată a turcilor.
Sărmanii părinţi creştini tremurau ca nu cumva să-şi piardă copiii. Şi atât cât puteau îi ascundeau de ochii turcilor.
Dar micuţul Gheorghe a scăpat într-o zi de sub privirea părinţilor săi, s-a îndepărtat de casă şi rătăcea pe drumurile Ataliei. S-a întâmplat atunci să treacă pe drum un guvernator turc din regiune, un agă, care l-a văzut pe acest băieţel drăgălaş, l-a răpit şi l-a dus în casa lui.
Acolo, prin linguşiri, aga l-a făcut să se lepede de credinţa în Hristos, să primească tăierea împrejur şi să devină mahomedan. Din Gheorghe a devenit Mehmed. Părinţii lui, care nu ştiau ce s-a întâmplat, credeau că micuţul s-a rătăcit şi îl căutau pentru a-l găsi. Mare a fost neliniştea lor. În sfârşit, au aflat groaznica ştire, cum că a devenit turc. Cât au plâns şi s-au întristat! L-au căutat, şi-au cerut copilul, dar aga nu doar că nu li l-a dat, ci  i-a dat acestuia drept femeie pe fiica lui. Astfel, nefericiţii părinţi şi-au pierdut orice nădejde şi plângeau pierderea lui.

***

În casa agăi slujea o femeie creştină. Numele ei era Maria. Aceasta era cunoscută părinţilor lui Gheorghe, care au rugat-o să găsească un prilej şi să-i amintească lui Gheorghe originea lui, poate se va emoţiona.  Maria a găsit un prilej, a discutat cu Gheorghe. I-a spus că părinţii lui plâng şi se tânguiesc pentru pierderea lui. Aceste cuvinte ale Mariei au căzut în inima lui Gheorghe ca o sămânţă aleasă şi au adus roadă. Gheorghe s-a emoţionat şi a hotărât să fugă din casa agăi. Dar pentru că aga era un om dur, s-a temut ca nu cumva să se sălbăticească şi să provoace vreun rău părinţilor lui şi, în general, creştinilor. De aceea a fugit cu cap. S-a prefăcut că vrea să meargă la Mecca să se închine, ca toţi mahomedanii, la mormântul lui Mahomed. Aga, i-a dat permisiunea fără să bănuiască nimic. Dar Gheorghe, în loc să meargă la Mecca, s-a dus împreună cu creştina Maria la Ierusalim şi s-au închinat la Sfintele Locuri. Au ajuns în Sfânta Mănăstire a Sfântului Sava şi-a găsit acolo un părinte duhovnicesc, şi-a spovedit păcatele, s-a dus apoi la râul Iordan, s-a îmbăiat în apele lui curate, a primit curaj şi mângâiere şi s-a învrednicit apoi, în urma unei pocăinţe sincere şi a mărturisirii, să se împărtăşească cu Preacuratele Taine.
Astfel, a devenit din nou creştin. A rămas în Ierusalim doi ani. Dar Maria, care l-a însoţit ca o maică duhovnicească, l-a sfătuit să-şi schimbe locul, deoarece exista teama ca aga să-i descopere, şi atunci ea însăşi ar fi fost în pericol, pentru că l-a ajutat să fugă. Au plecat deci din Ierusalim şi au venit şi au locuit într-o cetate din Asia Mică, în Ţesme. Acolo, ca să-şi scoată pâinea cea de toate zilele, Gheorghe şi-a deschis un mic magazin şi o făcea pe cafegiul. Peste puţin, ca creştin, a făcut nuntă după lege cu o fată creştină, Elena. Trăia o viaţă liniştită şi creştină. Dar în vremea aceea izbucnise Revoluţia din 1821. Era o mare răscolire şi tulburare. Turcii îi înrolau pe creştini cu forţa. Gheorghe, deoarece ştia bine limba turcă, a fost luat ca îngrijitor de cai la tribunalul din cetate. Nimeni nu ştia istoria lui.
Dar deodată s-a auzit că venea în Ţesme aga-prefect al Ataliei, pentru a trece în insula Hios de vis-à-vis, să înăbuşe revoluţia şi să distrugă insula (după cum de altfel s-a şi întâmplat, distrugând-o). Creştinii din cetate, cum au aflat că vin oştile turceşti, s-au ascuns în casele otomanilor care pătimeau împreună cu ei. Asta l-au sfătuit şi pe Gheorghe să facă. Dar inima lui ardea de dragostea muceniciei. De aceea, când a venit aga Ataliei, Gheorghe a alergat să-l întâmpine, să-l primească şi a ţinut hăţurile calului lui, ca să coboare. Aga nu l-a cunoscut la început. Dar când s-a uitat la el cu atenţie, l-a cunoscut şi l-a ameninţat pe prefectul din Ţesme pentru că l-a pus pe ginerele său într-o treaptă atât de umilă. Aga a poruncit să-l aducă în faţa lui pe Gheorghe.
-Mehmed – îi spune aga – de ce ai plecat cu înşelăciune din casa mea? De ce ţi-ai părăsit femeia şi copilul?
-Nu sunt Mehmed. Mă numesc Gheorghe şi creştin voi muri!
Degeaba a încercat aga să-l câştige pentru el. Gheorghe a rămas neînduplecat. Atunci aga s-a mâniat şi a poruncit să-l închidă în temniţă şi să-l biciuiască crunt, ca să-şi schimbe părerea. În temniţă l-a vizitat un ofiţer superior, care l-a sfătuit să se lepede de Hristos şi să se turcească din nou şi atunci va avea toate bunătăţile. Au început groaznicele lui chinuri. Dar Gheorghe, în ciuda tuturor durerilor pe care le simţea, a rămas neclintit şi a stârnit uimirea tuturor. În sfârşit,în data de 25 iunie 1823, în Piaţa din Ţesme, în faţa a mii de oameni, turcii l-au spânzurat pe mucenic. Ultimele lui cuvinte au fost „Pomeneşte-mă, Doamne, când vei veni întru Împărăţia Ta’’.

***

Un nou mucenic cafegiu. Dovadă că nicio meserie, atunci când este făcută cu cinste, nu-l împiedică pe cineva să fie un înflăcărat creştin.

(trad.: M.L., sursa: “Ap’ola ta epanghelmata” Μητροπολίτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

commentBe the first!
tags

ΑΛΩΣΕΙΣ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 17th, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΑΛΩΣΕΙΣ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

fall-of-conΤο 1453 δεν συνέβη η πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας. Αυτή είχε συμβεί το 1204 κατά την Δ΄ Σταυροφορία. Οι Τούρκοι βρήκαν μία κεφαλή χωρίς σώμα, μία Κωνσταντινούπολη χωρίς ενδοχώρα. Το κτύπημα που κατέφεραν οι Φράγκοι στην Ορθόδοξη Ρωμηοσύνη και η κατανομή των εδαφών της Αυτοκρατορίας άνοιξαν τον δρόμο για τη δεύτερη Άλωση από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Εκείνη τη χρονιά, το 1204, ανιχνεύουμε και τη γέννηση του Νέου Ελληνισμού. Το βυζαντινό κράτος παύει πλέον να είναι πολυεθνικό με ελληνικό πολιτισμό και στη θέση του εμφανίζονται μικρά κράτη αμιγώς ελληνικά,. Η Νίκαια πρωτίστως, αλλά και η Ήπειρος και η Τραπεζούντα είναι τα πρώτα εθνικά κράτη στα Βαλκάνια. Εκφράζουν την ελληνορθόδοξη ελπίδα και γεννούν τη Μεγάλη Ιδέα. Το μυστικό της επιβιώσεως του Ελληνισμού μετά το 1453 βρίσκεται στην ιδεολογία και στα κείμενα των ανθρώπων που στελέχωσαν το κράτος της μικρασιατικής Νικαίας από το 1204 μέχρι το 1261, όταν αυτό το  κράτος έδιωξε τους Λατίνους από την Κωνσταντινούπολη.
Το μυστικό αυτό λέγεται : Πίστη στην διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Και είναι χρήσιμο να το θυμόμαστε τώρα που διερχόμαστε μία ηθική, πνευματική και οικονομική κρίση. Τώρα που πολλές μικρές αλώσεις απειλούν το έθνος μας με απώλεια ταυτότητος και προσανατολισμού. Από το 1204 μέχρι και τον Κυπριακό Αγώνα του 1955-59 η πίστη στη συνέχεια του Ελληνισμού μάς κρατούσε όρθιους. Περάσαμε αλώσεις, δουλείες, σταυρώσεις, μαρτύρια, αλλάξαμε κατακτητές, αγωνισθήκαμε σε καιρούς πολεμικούς ή ειρηνικούς, προδοθήκαμε από συμμάχους και υπονομευθήκαμε από μισθοφόρους και από φορείς ξενόφερτων ιδεών, αλλά επιβιώσαμε. Γιατί πιστεύαμε στον εαυτό μας, στο παρελθόν μας και στο μέλλον μας.
Ήδη από το 1204 αυτή την πίστη στη συνέχεια του Ελληνισμού εκφράζουν οι Αυτοκράτορες της Νικαίας. Ο Θεόδωρος Λάσκαρις Α΄, ο Ιωάννης Δούκας Βατάτζης, ο Θεόδωρος Λάσκαρις Β΄. Αποτελεί άφθαστο μάθημα αξιοπρεπείας και ιστορίας η απάντηση του Βατάτζη -Θρακιώτη από το Διδυμότειχο- προς τον Πάπα Νικόλαο το 1237.Ο ηγέτης ενός μικρού κράτους του καθημαγμένου Ελληνισμού απαντά προς τον Πλανητάρχη της εποχής, αφού ο Παπικός θρόνος  έστρεψε τους Σταυροφόρους προς την Κωνσταντινούπολη αντί για την Ιερουσαλήμ. Γράφει, λοιπόν, ο ελεήμων και ευλαβής Ορθόδοξος Αυτοκράτωρ ότι ο ίδιος και οι υπήκοοί του κατάγονται από το αρχαίο γένος των Ελλήνων «εξ ού η σοφία εξήνθησεν» για όλο τον κόσμο και ότι οι περισσότεροι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες ήσαν και αυτοί Έλληνες. Και προσθέτει ότι    στους Έλληνες εδόθη η Κωνσταντινούπολη από τον Μέγα Κωνσταντίνο και ότι πιστοί στην ιστορία μας και στις παραδόσεις μας θα αγωνισθούμε για να απελευθερώσουμε την Κωνσταντινούπολη και να την ξανακάνουμε ορθόδοξη και ελληνική. Αν θέλαμε να κρίνουμε με σημερινά δεδομένα ο Ιωάννης Βατάτζης είναι ο ηγέτης της δυσπραγούσης Ελλάδος και ο Πάπας είναι το Δ.Ν.Τ. Τότε είχαμε ηγέτες που ύψωναν φωνή εθνικής υπερηφανείας προς τους ισχυρούς. Τώρα άραγε έχουμε;
Αυτή η πεποίθηση στη συνέχεια του Ελληνισμού έδωσε δύναμη στους προγόνους μας μετά την Άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς. Έστω και αν χρησιμοποιούσαμε εναλλάξ τα εθνικά ονόματα Ρωμηός, Γραικός και Έλληνας ουδέποτε χάσαμε την εθνική μας συνείδηση που ήταν άρρηκτα δεμένη με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η πίστη στη διαχρονικότητα του Γένους διατρανώθηκε μέσα από αναγνώσματα όπως η Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου και η Αχιλλιάς, μέσα από την εμμονή στην Ελληνική γλώσσα , μέσα από την αναπαράσταση Αρχαίων σοφών στόν πρόναο πολλών εκκλησιών, μέσα από ποιήματα και δημοτικά τραγούδια, μέσα από κηρύγματα και ομιλίες λογίων. Η συνέχεια του Ελληνισμού ενέπνευσε τον Ρήγα, τους κλεφταρματολούς, τις διακηρύξεις και τα Συντάγματα του 1821, τον Διονύσιο Σολωμό που καλεί τους Τριακόσιους του Λεωνίδα να σηκωθούν και να έλθουν κοντά μας. Σήμερα που περνούμε μία πολλαπλή κρίση αναμένουμε από τους πνευματικούς ταγούς μας να ξαναμιλήσουν γι’ αυτή τη διαχρονικότητα του Έθνους, να μάς δώσουν διδάγματα από την Αρχαιότητα, το Βυζάντιο, την Φραγκοκρατία και την Τουρκοκρατία, να μας ποτίσουν με το κρασί του ’21 που έλεγε ο Κωστής Παλαμάς. Κι όμως βλέπουμε ορισμένους από αυτούς τους διανοουμένους μας να μάς δηλητηριάζουν με σάπιες πνευματικές τροφές. Αρνούνται τη συνέχεια του Ελληνισμού, χλευάζουν την ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας, αφελληνίζουν την παιδεία μας, εισάγουν στρατιές μισθοφόρων από διάφορες χώρες στο όνομα ενός κίβδηλου ανθρωπισμού, αποδομούν την Παιδεία μετατρέποντας τα σχολεία σε κέντρα ταχύρρυθμης εκπαίδευσης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και αφήνοντας τα παιδιά χωρίς πρότυπα, χωρίς αξίες.
Μπορούμε και δικαιούμαστε να βγούμε από την κρίση. Αρκεί να μη ξεχάσουμε το μυστικό των προγόνων μας. Να αντισταθούμε στις ηθικές, πνευματικές και οικονομικές αλώσεις προτάσσοντας τη συνέχεια του Ελληνισμού. Να μετατραπούμε σε μία δυναμική ηθική πλειοψηφία,  η οποία με ειρηνικό και δημοκρατικό τρόπο θα βάλει στο περιθώριο τους διανοουμένους της συμφοράς και θα ξανασυνδέσει τις τύχες της Ελλάδας, της Κύπρου και των Αποδήμων με το γάργαρο νερό της διαχρονικής ελληνικότητας, το μόνο που μάς ξεδιψά και μας ξεπλένει. Να βάλουμε στο περιθώριο τις υλιστικές ιδεολογίες που αποχαυνώνουν τους νέους μας μιλώντας τους είτε για τη νομοτέλεια της δικτατορίας του προλεταριάτου είτε για τη νομοτέλεια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης , η οποία γκρέμισε τα σύνορα για να φέρει τελικά στην Ευρώπη τα προβλήματα των αμερικανικών τραπεζών.
Το πνεύμα του Ελληνισμού ήταν πάντα αγωνιστικό και αντιστασιακό. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος δεν υπετάγη στους όρους του Μωάμεθ, αλλά έπεσε μαχόμενος. Οι σημερινές μάχες δεν θα δοθούν με σπαθιά, αλλά με ιδέες και ιδανικά. Αρκεί να ξαναπιστέψουμε στη συνέχεια του Ελληνισμού!
Κ.Χ. 13-5-2010
sxed. 1

commentΔεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΑΛΩΣΕΙΣ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
tags

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 17th, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

____________normal_scroll17[1]

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=================

Ιδού, πατέρες και αδελφοί, ότι η Αγιότατη Εκκλησία της Ελλάδος άρχισε να καταπιάνεται με τα ουσιώδη!

Απόφαση πρώτη: Ο Μ.Κ.Ο. “Αλληλεγγύη” μετονομάστηκε σε Μ.Κ.Ο “Αγάπη”! Βεβαίως! Επιβαλλόταν! Ανυπερθέτως! Πώς αλλιώς θα εκπλήρωνε την ιερά αποστολή του με την επωνυμία “Αλληλεγγύη”; Μόλις μετονομάστηκε σε “Αγάπη” θα δείτε τη διαφορά! Ο Μ.Κ.Ο. “Αγάπη” θα επιτελεί από τούδε και στο εξής το έργο του απερίσπαστος χωρίς σκάνδαλα, χαλασμένα κρέατα, καταβρόχθιση εισφορών ή άλλα παρατράγουδα.

Αλλωστε είμαστε η χώρα που είσαι ότι δηλώσεις! Ας μην ξεχνούμε ότι η ειδική Γραμματεύς του υπουργείου παιδείας κ. Δραγώνα κατέλαβε τη θέση της με διδακτορικό περιωπής που έχει εκπονήσει για το μεγαλείο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας! Το πρόβλημα, όπως μας εξηγούν, δεν είναι το περιεχόμενο του διδακτορικού αλλά ότι της απενεμήθη ο τίτλος από μη αναγνωρισμένο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα. Σαν τα διδακτορικά που χορηγεί και τις εκλογές Καθηγητών που πραγματοποιεί η Θεολογική Σχολή Αθηνών επί δυναστείας Χριστινάκη να πούμε.

Εύγε Μακαριότατε και Σεβασμιότατοι! Πράξατε το καθήκον σας στο ακέραιο στο συγκεκριμένο θέμα!

Είδατε; Ορίστε όλοι εσείς οι αείποτε μεμψιμοιρούντες που κατηγορούσατε την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας ότι ασχολείται με «το άνηθον και τον κύμινον» και παραβλέπει τα σοβαρά θέματα.

****

Δεύτερη απόφαση! Αλλά ελήφθη και δεύτερη ιστορική απόφαση, όπως αναφέρει το ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου. Στη συνέχεια η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος επικύρωσε την από 18 Ιουνίου 2010 Απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την αποδοχή της υποβληθείσης, διά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, παραιτήσεως του Θεοφιλεστάτου Επικόπου Κερνίτσης κ. Προκοπίου από της θέσεως βοηθού Επισκόπου παρά τη Ιερά Μητροπόλει Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Στην διεξοδική συζήτηση που ακολούθησε, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικαίας κ. Αλέξιος υπέβαλε αίτημα στο Σώμα της Ιεραρχίας, ζητώντας θέση Βοηθού Επισκόπου, σύμφωνα με τον Νόμο 1951 / 1991. Διεξήχθη ψηφοφορία, και με ψήφους 41 υπέρ, εδόθη η θέση του Βοηθού Επισκόπου στην Ιερά Μητρόπολη Νικαίας.

Ακολούθησε η ψηφοφορία για την πλήρωση της θέσεως Βοηθού Επισκόπου της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας, με τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Χριστιανουπόλεως.

Βοηθός Επίσκοπος της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας, με τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Χριστιανουπόλεως, εκλέγεται ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης κ. Προκόπιος”. (Εκκλησιαστικό πρακτορείο ειδήσεων “Ρομφαία”).

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στα πιο πάνω; Πρώτιστα τη μετάθεση του Κερνίτσης από τη Μητρόπολη Καλαβρύτων στη Μητρόπολη Νικαίας με την πονηριά: “Παραιτούμαι από βοηθός επίσκοπος Καλαβρύτων και υποβάλλω υποψηφιότητα και εκλέγομαι σχεδόν παμψηφεί σε βοηθό επίσκοπο του Μητροπολίτη Νικαίας»;! Ολα αυτά φυσικά εν πνεύματι Αγίω!!! Ούτε λόγος να γίνεται γιά προσυνεννόηση μεταξύ των Μητροπολιτών Καλαβρύτων και Νικαίας, του πρώην Κερνίτσης και νυν Χριστουπόλεως Προκοπίου και του Αρχιεπισκόπου! Α! πα! πα! πα! Γίνονται στη Σύνοδο τέτοιες βρωμοδουλειές και συναλλαγές κάτω από το τραπέζι; Συμβαίνουν ποτέ τέτοιες δοσοληψίες; Ρίχνουν ποτέ οι Αγιοι Συνοδικοί μας στάχτη στα μάτια του κόσμου; Ποτέ! Αυτό είναι το καλό με τους Συνοδικούς μας! Τους Κανόνες της Εκκλησίας τους έχουν πηδάλιο! Σε όλα τα θέματα! Δεν είδατε πώς απεκατέστησαν την αδικία στη Μητρόπολη Αττικής; Ετσι και τώρα! Σεβάστηκαν τους Κανόνες. Από τη μια ψήφισαν ακόμη ένα αντικανονικό βοηθό επίσκοπο και ύστερα τη μετάθεσή του τη μετονόμασαν σε παραίτηση και εκλογή κατόπιν αιτήσεως του Μητροπολίτη Νικαίας!!! Και όλα αυτά με την έγκριση της Ιεραρχίας!!! Εν Πνεύματι Αγίω φυσικά πάντοτε! Ολα ανεξαιρέτως!

Το μόνο που με στενοχωρεί στο όλο θέμα είναι ότι ο Θεοφιλέστατος Κερνίτσης νυν Χριστουπόλεως κ. Προκόπιος δεν μετετέθη τελικά στη Μητρόπολη Ιλίου. Ετσι δεν θα έχει τη δυνατότητα ο καυμένος να διδαχθεί από το εκκλησιαστικό φρόνημα του κ. Αθηναγόρα και τη βαθύτερη έννοια του όρου μοιχεπιβασία. Αλλά δεν βαρυέσαι! Αμα λάχει και χρειαστεί θα βρεθεί κάποιος άλλος να του τη διδάξει! Αλλωστε και ο κ. Αθηναγόρας δεν έγινε μοιχεπιβάτης με την ψήφο του. Καμιά ογδανταριά επίσκοποι συμμετείχαν στις εκλογές για να τον αναδείξουν σε Μητροπολίτη Ιλίου με την “τιμία” ψήφο τους και αρκετοί άλλοι παρουσιάστηκαν και στη χειροτονία και στην ενθρόνισή του!!!

Πώς είπατε; Το υπόλοιπα θέματα;! Εννοείτε

1. Την καθαίρεση του Μεσσηνίας;
2. την καταδίκη και από την Σύνοδο της Ιεραρχίας του Νεοβαρλααμισμού;
3. την έξοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος από το παγκόσμιο Συμβούλιο των αιρέσεων γνωστό ως Π.Σ.Ε.;
4. την παραίτηση του Αγίου Μεσογαίας;
5. την αποκατάσταση του Κανονικού Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημου;
6. την αξιολόγηση της αιρετικής “βαπτισματικής θεολογίας”;
7. την απαίτηση της Εκκλησίας να εκδιωχθούν κλωτσηδόν από το υπουργείο παιδείας, διά βίου μάθησης και θρησκευμάτων οι κυρίες Διαμαντοπούλου, Χριστοφιλοπούλου και Δραγώνα, και οι Σύμβουλοι του παιδαγωγικού Ινστιτούτου;
8. την απαλλαγή του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας, της Θεολογικής Ακαδημίας της Μητρόπολης Δημητριάδος, της “Θεολογίας” του επίσημου περιοδικού της Εκκλησίας της Ελλάδος από την άρα, τη μάρα, και το κακό συναπάντημα που εισχώρησε επί Αρχιεπισκοπίας Ιερωνύμου;
9. την απαίτηση της Εκκλησίας της Ελλάδος να διατηρηθεί ο ομολογιακός χαρακτήρας των θρησκευτικών;
10.  την αντικατάσταση όλων των οικουμενιστών εκπροσώπων της Εκκλησίας της Ελλάδος με παραδοσιακούς αντιπροσώπους σε όλους τους διαλόγους που διεξάγει και άλλα παρόμοια;

Ολα τα πιο πάνω θα συζητηθούν και θα ληφθούν οι κατά Θεόν αποφάσεις στην αυριανή συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Νέο πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων. Πώς είπατε; Από πού αντλώ τις πληροροφορίες μου; Α! ναι! Ξέχασα να σας ενημερώσω. Μόλις έχω συστήσει πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων “Οι ευσεβείς πόθοι”. Διερωτάσθε για την εγκυρότητα των πληροφοριών μου; Καμιά έγνοια να μην έχετε! Είναι απολύτως έγκυρες και διασταυρωμένες. Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ πιο έγκυρες από αυτές που παρέχει το Οικουμενιστικό πρακτορείο ειδήσεων ΑΜΗΝ του κ. Νίκου Παπαχρήστου που μεταδίδει τους ευσεβείς πόθους των Οικουμενιστών ως εκκλησιαστικές ειδήσεις αλλά και του πρακτορείου “Ρομφαία” που αναγγέλλει τη μια μέρα (“κατ’ αποκλειστικότητα” παρακαλώ), ότι ο Κερνίτσης Προκόπιος μετατίθεται στη Μητρόπολη Ιλίου ως ιεροκήρυκας και την επομένη εκλέγεται ως Χριστιανουπόλεως βοηθός επίσκοπος του Μητροπολίτη Νικαίας! Αφήνω πια τις επιδόσεις παραπληροφόρησης του εξ Αμερικής συνεργάτη του που βλέπει κάθε τρις και δύο τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο να αποκαθηλώνεται από το Θρόνο της Αμερικής ενώ ο ίδιος προσβλέπει άνετος στη συνέχιση της ποιμαντορίας του!!!

Με συγχωρείτε δηλαδή! Οι ευσεβείς πόθοι των Οικουμενιστών και των Χριστοδουλάνθρωπων είναι έγκυρες πηγές ειδήσεων και οι δικοί μου ευσεβείς πόθοι δεν είναι; Γιατί παρακαλώ;

sxed. 5

Του Βασίλη Κερμενιώτη, κατοίκου Πτολεμαΐδας.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΝΤΑΚΤΗ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ

-1

Οφειλετε να εξηγηθειτε κ. Παπαχρηστου

και να σταματήσετε να παραπληροφορείτε τον πιστό λαό.

Κύριε Παπαχρήστου, διάβασα, προχθές, στην φιλοοικουμενιστική «Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων amen», την οποία διευθύνετε, το άρθρο σας με τίτλο «Σκληρή απάντηση Μεσσηνίας στον Κυθήρων με φόντο το διάλογο με την Ρώμη». Χαρακτηρίζετε την, εκτός θέματος και πλήρη ειρωνίας, απάντηση του Μητροπολίτη Μεσσηνίας στην τεκμηριωμένη επιστολή του Μητροπολίτη Κυθήρων ως «απάντηση καταπέλτη»!  Και αφού, όπως αναμενόταν, παίρνετε, ουσιαστικά, θέση υπέρ του αιρετίζοντος αρχιερέα, επικαλείσθε κάποιες, υποτιθέμενες, αντιδράσεις επισκοπικών και εκκλησιαστικών κύκλων, για τις οποίες, όμως, οφείλετε να δώσετε κάποιες εξηγήσεις.
Συγκεκριμένα, γράφετε ότι:
■  «Η υπόθεση [εννοείτε την επιστολή του Κυθήρων προς την Ιερά Σύνοδο] έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό σε πολλούς Μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας».
Σας ερωτώ: Ποιοί είναι, ονομαστικά, αυτοί οι «πολλοί» Μητροπολίτες;  Και προς τί ο «προβληματισμός» τους;  Τι τους «προβλημάτισε»;  Τους προβλημάτισε το γεγονός ότι βγήκε, επιτέλους, ένας επίσκοπος να πει την αλήθεια, τη στιγμή που αυτοί ακολουθούν την, βολική και ασφαλή, τακτική του στρουθοκαμηλισμού; «Προβληματίστηκαν», λοιπόν, επειδή ένας εξ’ αυτών έπεσε στο “ατόπημα” να… σπάσει τη συνομωσία της σιωπής;    Ή μήπως «προβληματίστηκαν» και αναρωτήθηκαν: «Τι κάναμε τόσο καιρό; Βάλαμε ως εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος στους διαλόγους, έναν άνθρωπο που δεν πιστεύει στα δόγματα της Εκκλησίας! Έναν αιρετικό!». Απαντήστε μας κ. Παπαχρήστου.

■ «Σημειώνει στο Αmen.gr, ένας εκ των Μητροπολιτών: “Τους τελευταίους μήνες κάποιοι αδελφοί μας Ιεράρχες εξαπολύουν επιθέσεις κατά του διαλόγου με τη Ρω-μαιοκαθολική Εκκλησία. Καταγγέλλουν τους πάντες, από Πατριάρχες μέχρι λαϊκούς, χρησιμοποιούν ακραία φρασεολογία, συνταυτίζονται με συντηρητικές παρεκκλησιαστικές και άλλες ομάδες, δείχνουν να μην δεσμεύονται από Συνοδικές αποφάσεις. Που οδηγούμαστε; Στο τέλος ο καθένας θα κάνει ό,τι θέλει”».
Κύριε Παπαχρήστου, έχετε χρέος να μας πείτε ποιός είναι αυτός ο μητροπολίτης. Αναμένουμε.
Πάντως, με τις θέσεις αυτού του «μητροπολίτη», το amen και εσείς προσωπικά, επανειλημμένα, δείξατε ότι συμπλέετε. Είτε με δικά σας άρθρα, είτε με επιλεγμένους φιλοοικουμενιστές ή απροκάλυπτους οικουμενιστές «θεολόγους», κληρικούς, κ.ά. περάσατε το μεγάλο ψέμα ότι, δήθεν, οι αντιδρώντες είναι αντίθετοι με τους διαλόγους με τους ετερόδοξους. Δεν είναι αντίθετοι με τους διαλόγους, κ. εκκλησιαστικέ συντάκτη, είναι αντίθετοι με τις αντορθόδοξες και αντιπατερικές υποχωρήσεις των εκπροσώπων μας στους διαλόγους αυτούς, για τις οποίες ουδέποτε εξουσιοδοτήθηκαν από την Ιερά Σύνοδο!
Κύριε Παπαχρήστου, δεν διευθύνετε κανένα blog ώστε να μπορείτε να γράφε-τε ό,τι θέλετε. Είστε δημοσιογράφος και δημοσιογραφία = αλήθεια. Πόσω μάλλον που είστε εκκλησιαστικός συντάκτης. Η Εκκλησία είναι ο κατ’ εξοχήν χώρος στον οποίο δεν χωρεί το ψέμα. Χιλιάδες χριστιανών “μπαίνουν” καθημερινά στο «amen» με σκοπό να ενημερωθούν αντικειμενικά για τα εκκλησιαστικά δρώμενα και, συ-χνά, εισπράττουν την οικουμενιστική προπαγάνδα!  Ένα εξόφθαλμο παράδειγμα αποτελεί η «δημοσιογραφία» σας σχετικά με την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού». Ενώ το σπουδαίο και πατερικότατο αυτό κείμενο δημοσιεύθηκε στα πέρατα της γης (όχι μόνο στα ελληνικά, αλλά μεταφρασμένο και σε άλλες γλώσσες), το «πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων», που διατηρείτε …δεν έκρινε σκόπιμο να το δημοσιεύσει!!!1 Ιδού, λοιπόν, κ. Παπαχρήστου ποιός είναι, πραγματικά, εναντίον του διαλόγου!  Και αν το δημοσιογραφικό σας ολίσθημα περιοριζόταν μόνο εκεί, θα ήταν καλά. Εσείς, όμως, προχωρήσατε ακόμη περισσότερο: Ενώ δεν δημοσιεύσατε την «Ομολογία Πίστεως» ―ίσως, για να μη μάθει την αλήθεια ο πι-στός λαός, αφυπνισθεί και ράνει με ντομάτες, αντί ροδοπετάλων, τους άθεους Οικουμενιστές―, εν τούτοις, δημοσιεύσατε αρκετές απαξιωτικές «κριτικές» εναντίον της, από αυτόκλητους και μη, «συνηγόρους» του Οικουμενισμού!  Αυτή είναι η δημοσιογραφική και δημοκρατική ευαισθησία σας, κ. Παπαχρήστου;  Αυτή την αντιδεοντολογική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά σας, τη γνωρίζει η εφημερίδα που σας αμείβει; Τη γνωρίζουν οι συνάδελφοί σας δημοσιογράφοι;

■ Τέλος, γράφετε: «Σύμφωνα πάντως με ορισμένες εκτιμήσεις εκκλησιαστικών κύκλων αυτές οι επιθέσεις κατά του προσώπου του Μητροπολίτη Μεσσηνίας “εξυ-πηρετούν” τις φιλοδοξίες κάποιων Αρχιερέων «που εποφθαλμιούν την θέση του α-ντιπροσώπου της Εκκλησίας της Ελλάδος στο διεξαγόμενο διάλογο Ορθοδόξων-Ρωμαιοκαθολικών»».
Αυτό είναι είδηση!  Γιατί, όμως, δεν μας λέτε κ. Παπαχρήστου, ποιοί είναι αυτοί οι «εκκλησιαστικοί κύκλοι»; Κι αυτό απόρρητο είναι;  Ειλικρινά, δεν ξέρω αν υπάρχουν επίσκοποι με τέτοια φιλοδοξία. Αυτό, όμως, που είναι «ηλίου φαεινότερο» είναι ότι ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας εμφορείται από αιρετικές απόψεις και καλά θα κάνει η Ιερά Σύνοδος, αν δεν τον καθαιρέσει, τουλάχιστον να αδράξει την ευκαιρία και να αποπέμψει τόσο αυτόν, όσο τους άλλους ομοϊδεάτες του ρασοφόρους, από τη νευραλγική θέση της εκπροσώπησης στους διαλόγους. Όλως «τυχαίως» και «συμπτωματικώς», ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των ελλαδιτών Αρχιερέων είναι κατά του Οικουμενισμού2, σχεδόν πάντοτε, οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας μας, στους διαλόγους, είναι …Οικουμενιστές!

Κύριε Παπαχρήστου, έχετε δημοσιογραφικό και ηθικό χρέος να απαντήσετε στα ερωτήματα που σας ετέθησαν. Αν δεν το κάνετε, θα αφήσετε να εννοηθεί ότι διασπείρετε ψευδείς ειδήσεις!
Παρατηρώντας, τόσο καιρό, το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ, έχω διαπιστώσει ότι τόσο εσείς, όσο και η κυρία Μ. Αντωνιάδου, μεροληπτείτε και, θελημένα ή αθέλητα, ενίοτε, διαστρεβλώνετε την αλήθεια και παραπληροφορείτε τον κόσμο, κάτι που συνιστά σοβαρό δεοντολογικό και δημοσιογραφικό ολίσθημα, για το οποίο θα πρέπει να λογοδοτήσετε στην Ε.ΣΥ.Η.Ε.Α.
Πάντως, να γνωρίζετε, τουλάχιστο χώρο της Εκκλησίας, ότι όσο κι αν προσπαθήσει κάποιος να κρύψει την αλήθεια, στο τέλος αυτή θα αποκαλυφθεί, γιατί η αλήθεια δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του ίδιου του Θεού («Εγώ ειμί η Αλήθεια» – Ιω. ιδ’ 6).

Πτολεμαΐδα, 23/6/2010

Βασίλης Κερμενιώτης
(Υπαγ. στην Ι. Μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας)

1.  Το «Amen», δημοσίευσε, μόνο, κάποια αποσπάσματα.
2. Αυτό, το γράφω «μετά λόγου γνώσεως». Για δύο χρόνια διετέλεσα Γραμματέας ενός σωματείου που αγωνίζεται κατά του Οικουμενισμού. Είχαμε πλήθος επαφών και πληροφοριών απ’ όλη την Ελλάδα. Ως εκ τούτου, μπορώ να πω, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των μητροπολιτών της Εκκλησίας μας, θεωρούν αίρεση και τον Οικουμενισμό και τον Παπισμό, παρά το γεγονός ότι αποφεύγουν να το διατρανώσουν δημόσια (πρακτική που, φυσικά, δεν τους τιμά).

_______________

sxed. 3

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Αποδέχονται αυτό το επίπεδο δικαιοσύνης στην Εκκλησία;

Γιατί μοναστήρια και πνευματικοί πατέρες μένουν απαθείς στην συντελούμενη αδικία;

Στην εφημ. της Καλαμάτας «Φωνή» (21/6/2010) και υπό τον τίτλο «Διωγμός μοναχής» δημοσιεύεται το υπ’ αριθ. 294/10,7-6-2010 Έγγραφο του μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου προς μοναχή 75 ετών της Ι. Μ. Αγ. Κων/νου και Ελένης Καλαμάτας, δίνοντας συνέχεια στον άδικο και αντικανονικό διωγμό που από πέρυσι άρχισε εναντίον της Ι. Μονής, σύμφωνα με τις δημοσιεύσεις των εφημερίδων. Το περιεχόμενο του Εγγράφου είναι το εξής:
«Οσιωτάτη μοναχή, κατόπιν της απειθούς και ανυπακόου συμπεριφοράς σας, του ανεπίτρεπτου περιεχομένου των κατά συρροήν εγγράφων σας, ως και του τελευταίου υπ’ αριθ. 126/10, της 4ης Ιουνίου 2010 και του αναιδούς τρόπου εκφράσεως προς το πρόσωπον ημών, εντελλόμεθα υμίν όπως μεταβήτε_επί_εξάμηνον (6μηνον) από της λήψεως του_παρόντος, δια παραμονήν και άσκησιν, εις την Ιεράν Μονήν Χρυσοκελλαριάς.
Εις περίπτωσιν μη υπακοής  θα υποστήτε τα υπό των Ιερών κανόνων οριζόμενα.
Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος».

Σχόλια στα παραπάνω:

1. Όπως σημειώνεται στην εφημερίδα: «τα έγγραφα των οποίων ποιείται μνείαν ο μητροπολίτης κ.κ. Χρυσόστομος», του τα έστελναν «κατόπιν συναποφάσεως απασών των μοναζουσών, των οποίων αύτη ετύγχανε εκπρόσωπος». Ο Μητροπολίτης, λοιπόν, τιμωρεί αντιπροσωπευτικά!
2. Κανένα παράδειγμα από τα ανεπίτρεπτα τάχα παραπτώματα της μοναχής δεν περιέχεται στο Έγγραφο, παρά μόνο χαρακτηρισμοί κατ’ αυτής κατά την προσωπική «κρίση» του Μητροπολίτη, ο οποίος τους βρίσκει «αναιδείς» χωρίς και να τους παρουσιάζει. Και αυθαίρετα προβαίνει σε εκδίκηση-τιμωρία, στέλνοντας την 75 χρονών μοναχή στην εξορία! Υπακοή κατά τον Μητροπολίτη φαίνεται ότι είναι η συμμόρφωση της μοναχής προς τις άδικες διαταγές του, η ισοπέδωση της προσωπικότητός της, η αφαίρεση της θεόσδοτης ελευθερίας της.
3. Ερωτώνται οι νομικοί κύκλοι της Εκκλησίας, οι ηγούμενοι των μοναστηριών να μας ενημερώσουν:
α) Μια μοναχή κρίνεται από τον Μητροπολίτη ή από το ηγουμενοσυμβούλιο της Ι. Μονής;
β) Η ποινή επιβάλλεται χωρίς να κληθεί σε εξέταση η μοναχή, χωρίς δίκη, απολογία, απόφαση εκκλησιαστικού δικαστηρίου, κ.λπ.;
γ) Η χριστιανική αγάπη επιτρέπει την μη συμπαράσταση στη γυναικεία αυτή Ι. Μονή, που πάνω από ένα χρόνο ταλαιπωρείται, ευρισκόμενη στο στόχαστρο του Μητροπολίτη; Ποια ενέργεια συμπαράστασης έδειξαν μέχρι σήμερα τα υπόλοιπα μοναστήρια, που βλέπουν πως η αδικία και η αυθαιρεσία από μερικούς εκκλησιαστικούς ταγούς αποβαίνει πλέον ανεξέλεγκτη;
Θεσσαλονίκη, 23 Ιουνίου 2010

Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης

sxed. 3

Περί εξομολογήσεως και πνευματικής καθοδηγήσεως

Γέροντος Γερμανού Σταυροβουνιώτη

Η Εκκλησία έχει δύο τρόπους καθοδηγήσεως των ψυχών: Την ακρίβεια και την οικονομία. Τα ζητήματα, που επιδέχονται οικονομία, ο Πνευματικός πρέπει να τα χειρίζεται με προσοχή, προσευχή και διάκριση, ώστε να προκύπτη ωφέλεια και όχι βλάβη. Στα ζητήματα όμως, που δεν είναι επιδεκτικά οικονομίας, να είναι αυστηρότατος, για να μη κατακριθή εν ημέρα Κρίσεως ως θεομάχος.

Ο Πνευματικός κατά το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως έχει τη δυνατότητα να κάνη οικονομία και συγκατάβαση μέσα στα όρια των Ιερών Κανόνων, δηλαδή μέχρι εκείνου του σημείου, που δεν θα βλάψη τον εξομολογούμενο. Διότι η οικονομία δεν γίνεται, για να επαναπαυθή και να παραμείνη ο εξομολογούμενος στις πτώσεις του, αλλά για να παρακινηθή να τις ξεπεράσει.

Υπάρχουν ζητήματα στην Εξομολόγηση, για τα οποία ο Πνευματικός πρέπει να χρησιμοποιήση και το μέτρο της συγκαταβάσεως και οικονομίας, προκειμένου να φέρη τον εξομολογούμενο στην οδό της σωτηρίας. Υπάρχουν όμως και άλλα ζητήματα, στα οποία δεν μπορεί κατ’ ουδένα λόγο να γίνη οικονομία. Για παράδειγμα δεν χωρεί συγκατάβαση, αν ο εξομολογούμενος εμμένει στη μνησικακία, ζητά εκδίκηση, δεν συγχωρεί αυτόν, που του έφταιξε, είτε δίκαια, είτε άδικα. Δεν μπορεί ακόμη να γίνη συγκατάβαση σ’ αυτόν που επιμένει αμετανόητα σε αιρετικά φρονήματα ή και δεν πείθεται να αποχωρήση από αντιχριστιανικές μυστικές θρησκείες, όπως είναι π.χ. η Μασωνία. Είναι επίσης τελείως ανεπίδεκτα οικονομίας τα κωλύματα Ιερωσύνης. Δεν επιτρέπεται δηλαδή σε καμμιά περίπτωση να δοθή συμμαρτυρία, για να προσέλθη στις τάξεις της Ιερωσύνης κάποιος, που έπεσε σε βαριά σαρκικά αμαρτήματα, όπως είναι οι πριν το γάμο του σεξουαλικές σχέσεις, έστω και με αυτήν ακόμη την αρραβωνιαστικιά του, αλλά και κάθε άλλη έξω από τον γάμο του σεξουαλική σχέση, όπως είναι η πορνεία, ή η μοιχεία, ή η αρσενοκοιτία. Οι Πνευματικοί, που συγκαταβαίνουν σε τέτοιες περιπτώσεις και δίνουν συμμαρτυρία, φέρουν τεράστια ευθύνη ενώπιον του Θεού. Αλίμονο και σ’ εκείνους που κρύβουν τέτοια αμαρτήματα από τον Πνευματικό, για να υποκλέψουν συμμαρτυρία, και να γίνουν αναξίως ιερείς!

Ο στόχος του Πνευματικού, όταν εξομολογή, είναι το να κερδηθή ο αμαρτωλός!

Πολλοί εγκαταλείπουν τον Πνευματικό τους και προστρέχουν σε άλλο, ο οποίος, όπως λέγουν, τους «αναπαύει» καλύτερα. Χρειάζεται όμως πολλή προσοχή στο θέμα αυτό, διότι όπως δυστυχώς υπάρχει «καλή ανάπαυση», υπάρχει και «κακή ανάπαυση». Αν κάποιος Πνευματικός εξασθενίζη στη συνείδηση του εξομολογουμένου τη σοβαρότητα κάποιων πτώσεων του ή του επιτρέπει να κοινωνή των Αχράντων Μυστηρίων, παρ’ ότι πέφτει σε σοβαρά αμαρτήματα, τέτοιου είδους «ανάπαυση» καταποντίζει, όχι μόνο τον εξομολογούμενο, αλλά και τον Πνευματικό.

Τα επιτίμια είναι φάρμακα, που τα επιβάλλει ο Πνευματικός, για να κλείση το τραύμα, και να θεραπευθή η ασθένεια του εξομολογουμένου. Τα επιτίμια προλαμβάνουν την επανάληψη της αμαρτίας. Αν δεν μπη το κατάλληλο επιτίμιο σε κάποια σοβαρή πτώση, είναι πολύ εύκολο αυτή να ξανασυμβή.

Οι ιεροί Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων είναι εξίσου θεόπνευστοι, όπως ακριβώς θεόπνευστα είναι και τα Δόγματα, τα οποία διευκρίνησαν και διετύπωσαν οι ίδιες εκείνες Άγιες Οικουμενικές Σύνοδοι. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης χαρακτήρισε το «Πηδάλιον» με τα εξής υπέροχα λόγια: «Αύτη η βίβλος είναι η μετά τας Αγίας Γραφάς Αγία Γραφή, η μετά την Παλαιάν και Καινήν Διαθήκην Διαθήκη. Τα μετά τα πρώτα και θεόπνευστα λόγια δεύτερα και θεόπνευστα λόγια. Αύτη εστί τα Αιώνια Όρια, ά έθεντο οι Πατέρες ημών, και Νόμοι οι υπάρχοντες εις τον αιώνα και υπέρ πάντας τους εξωτερικούς και βασιλικούς νόμους υπερέχοντες…»

Εκείνος, που πραγματικά μετανοεί για την αμαρτία του και έχει γνήσια ταπείνωση, δέχεται αγόγγυστα το επιτίμιο, που έκρινε κατάλληλο να του βάλη ο Πνευματικός. Εκείνος, που γογγύζει για το τυχόν επιτίμιο, που του επιβλήθηκε, αυτός οπωσδήποτε δεν συνειδητοποίησε το μέγεθος της αμαρτίας, στην οποία περιέπεσε, δεν κατανοεί το βάθος του Μυστηρίου της Μετανοίας και Εξομολογήσεως, και με την πρώτη ευκαιρία πάλιν θα ξαναπέση, ίσως και σε χειρότερα.

Όπως ο γιατρός δεν πρέπει να ξεγελά τον άρρωστο, κρύβοντάς του τη σοβαρότητα της ασθένειας του και στερώντας τον τα αναγκαία φάρμακα, παρομοίως πρέπει να ενεργή και ο Πνευματικός. Είναι αδύνατο να οδηγή στη σωτηρία τους ανθρώπους, αν στη συνείδηση τους απαμβλύνη και δικαιολογή κάποιες αμαρτίες, που μερικές φορές μπορεί να είναι και θανάσιμες.

Ως Γέροντας σας και Πνευματικός σας, κάθε ημέρα είμαι νοερώς κοντά σας. Μη νομίζετε ότι σας ξεχνώ.Ο Απόστολος Παύλος λέγει «απών τω σώματι, παρών δε τω πνεύματι» (Α’ Κορ. 5,3). Δηλαδή νοερώς, με το πνεύμα είμαι παρών, άν και απουσιάζω σωματικά. Ναί! Με τη σκέψη και τις προσευχές μου είμαι πάντοτε πλησίον σας, έστω κι άν σωματικά βρίσκωμαι πολύ μακριά. Ας είναι, κι από μακριά, έχω την έγνοια και τη φροντίδα σας.

Μη νομίζετε ότι είστε μόνοι στον αγώνα σας. Ο Γέροντας σας βρίσκεται δίπλα σας, μαζί σας.

Αν σε πλακώση η στενοχώρια και σου βάλη ο πειρασμός τον λογισμό να μη πας στον ναό, ούτε το Απόδειπνο να κάνης, και τα παρόμοια, να ενθυμηθής πως ο Πνευματικός και ο Γέροντας σου είναι δίπλα σου νοερώς, και σε παρακολουθεί. Και θα λυπηθής πολύ, αν υποκύψης στον πειρασμό, και δεν αντισταθής σ’ αυτόν. Μη το ξεχνάτε πως πράγματι ο Γέροντας σας είναι πάντοτε κοντά σας με τις προσευχές του, και σας παρακολουθεί.

Κι άν όλοι γύρω σου σ’ εγκαταλείψουν, δεν πρέπει να επιτρέψης στον εαυτό σου να αισθάνεται πως δεν έχεις ανθρώπινο στήριγμα. Γιατί ο Πνευματικός σου σου υπόσχεται πως θα έχη τη φροντίδα και την έγνοια σου.

Αφού ξέρης πως σε αγαπά ο Θεός και ο Πνευματικός σου, δεν πρέπει να φοβάσαι! Να σκέφτεσαι ότι, «κι άν δεν μου απομείνη τίποτα στον κόσμο να στηριχθώ, να ακουμπήσω, να σταθώ, όμως υπάρχει ο πανταχού παρών Θεός. Γι’ αυτό και δεν μπορώ ν’ απελπισθώ. Κοντά μου βρίσκεται κι ο Πνευματικός μου, και μπορώ να στηριχθώ.» «Τί δύναται να μας χωρίση από την αγάπη του Χριστού; Θλίψη; Στενοχωρία; Ξίφος; Κίνδυνος; Θάνατος; » (ππρβλ. Ρωμ. 8,35). Τίποτε δεν μπορεί να μας χωρίση από την αγάπη του Χριστού, όταν έχουμε την πίστη και ελπίδα μας σ’ Αυτόν.

Όταν έχης ανάγκη να ’δης τον Πνευματικό σου, κι αναλογίζεσαι πως είναι πολύ μακριά, και είναι δύσκολο να τον συναντήσης τη στιγμή εκείνη, που έχεις ανάγκη, τότε να έχης υπόψη σου, και να το πιστεύης, πως ο Πνευματικός σου πατέρας, άν και είναι «απών τω σώματι», είναι όμως «παρών τω πνεύματι» (Α΄, Κορ. 5,3) [δηλαδή άν και απουσιάζη σωματικά, είναι όμως παρών πνευματικά], και παρακαλεί τον Θεό να σ’ ενδυναμώνη και να σε σώζη.

Το αν θα «φύγη» (σ.σ εννοεί ο Γέροντας το να αποθάνη) σύντομα ο Πνευματικός σου, σημαίνει ότι ο Θεός το παρεχώρησε αυτό. Και ο Κύριος θα φροντίση οπωσδήποτε για το συμφέρον της ψυχής σου και για τη σωτηρία σου. Κάποιος άλλος θα βρεθή να τον αντικαταστήση. «Ο πιστεύων εις εμέ, κάν αποθάνη ζήσεται» (Ιωάν. 11, 26). Άν κάποιος πιστός αποθάνη, θα ζήση όμως στην άλλη ζωή. Κι άν αποθάνη ο Πνευματικός σου, όμως θα ζη κοντά στον Θεό. Και θα πρεσβεύη σ’ Αυτόν για τα πνευματικά του παιδιά. Θα παρακαλή και για σένα, να σε δυναμώνη ο Κύριος και να σε στηρίζη!

Εγώ πιστεύω στην ευσπλαχνία του Θεού. Αυτός θα σε βοηθήση ν’ απαλλαγής από τον πειρασμό, που έχεις. Πρέπει όμως να κάνης υπομονή, κι εγώ θα παρακαλώ τον Θεό για σένα, όσο μπορώ. Κι εσύ όμως πρέπει να παρακαλής να σε ελεήση ο Θεός. Και θα’ ρθη σίγουρα η λύτρωση.

Πάντοτε η εξομολόγηση στον Πνευματικό πρέπει να είναι καθαρή. Να μη αποκρύπτη ο εξομολογούμενος εν γνώσει του καμμία αμαρτία του. Και τότε θα ’χη τη συγχώρηση από τον Θεό. Όταν η εξομολόγηση είναι ειλικρινής, τότε ακριβώς είναι που βρίσκει ο εξομολογούμενος έλεος, παρηγορία και άφεση των αμαρτιών του.

Ως Πνευματικός σας, ελπίζω και πιστεύω πως σιγά σιγά θα γίνετε όπως σας θέλει ο Θεός. Εγώ, όσο μπορώ, θα σας βοηθώ. Αλλά και σεις πρέπει να υπακούετε σε όσα σας λέγω. Πέραν τούτου, είναι του Θεού δουλειά. Και η δική σας σωτηρία είναι και δική μου σωτηρία.

Για όσους προσέρχονται σε μένα, και με εμπιστεύονται, και γίνονται πνευματικά μου παιδιά, γι’ αυτούς θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Και θεωρώ καθήκον μου να εκπληρώσω στο ακέραιο την υποχρέωση μου απέναντι σ’ αυτά τα πρόσωπα. Η σωτηρία των πνευματικών μου παιδιών είναι ταυτόχρονα και δική μου σωτηρία.

sxed.-2

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Εκδηλώσεις ματαιοδοξίας

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 4/6/2010

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ἀγωνιστής τῆς κατά Θεόν βιοτῆς πρέπει νά εἶναι πάντα προσεκτικός γιά νά μπορεῖ νά βλέπει τό ὀρθό καί το λάθος, νά διακρίνει πότε κάτι τόν ὠφελεῖ καί πότε τόν βλάπτει. Ἰδιαίτερα ὁ κληρικός πρέπει νά ἔχει μύριους πνευματικούς ὀφθαλμούς, γιατί εἶναι μόνιμος στόχος τοῦ διαβόλου καί ἀντιμετωπίζει πολλούς ἐκ δεξιῶν κινδύνους.
Οἱ ἄνθρωποι συνήθως δέχονται τούς ἐπαίνους γιά ὅ,τι καλό και θεάρεστο ἔχουν πετύχει, ἀλλά καί γιά ὅ,τι οἱ ἄλλοι τούς ἀναγνωρίζουν, χωρίς ὅμως νά ὑπάρχει στήν πραγματικότητα. Δυστυχῶς αὐτό τό τελευταῖο συμβαίνει συχνά…..
Ὁ ἔπαινος, τίς περισσότερες φορές, ἔχει ἀρνητικά ἀποτελέσματα, γιατί προκαλεῖ εὐχαρίστηση στόν ἐπαινούμενο χωρίς νά τοῦ ἀξίζει. Σπάνιες εἶναι οἱ περιπτώσεις, ὅπου ἕνας ἐνάρετος ἄνθρωπος ἐπαινεῖται δικαίως καί ὁ ἴδιος δέν αἰσθάνεται ὅτι ἔχει κατορθώσει κάτι σπουδαῖο. Δέχεται ἀπαθῶς τόν ἔπαινο, ἀφοῦ δέν μπορεῖ νά τόν ἀποφύγει καί πιστεύει ὅτι ἴσως νά παρακινηθοῦν μερικοί στόν πνευματικό ἀγώνα, ἐνῶ ὁ ἴδιος βρίσκει τήν εὐκαιρία νά ταπεινωθεῖ περισσότερο, ἀποκλείοντας ἀπό τή ζωή του κάθε ραθυμία καί αὐτοϊκανοποίηση.
Στόν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὅμως ἔχουμε εὐρέως διαδεδομένο τό φαινόμενο Μητροπολίτες να διοργανώνουν διάφορες ἐκδηλώσεις πρός τιμήν τοῦ ἑαυτοῦ τους!
Χρησιμοποιοῦν τό ταμεῖο τῆς Μητροπόλεώς τους, ἐπιλέγουν τούς ἐγκωμιαστές τους, πού θα ἀναφερθοῦν στό πολυσχιδές ἔργο τους, ἀλλάκαί στήν ἁγιότητά τους, τήν ὁποία ἀπέκτησαν μετά ἀπό πολύχρονη ἄσκηση, καί προσκαλοῦν πρόσωπα τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, ἐντελῶς ἄσχετα μέ την θρησκεία καί τήν ᾽Εκκλησία. Ἀπό ὅλο αὐτό τό θέατρο –πού συνήθως παίζεται ἐντός τῶν ἱερῶν ναῶν– προκαλεῖται στούς ἐπαινομένουςμιά μάταιη ἐσωτερική εὐφροσύνη, πού ἱκανοποιεῖ τήν κενοδοξία τους. Παράλληλα ἐπιδιώκουν τίς ἐντυπώσεις στό λαό, προκειμένου νά καλύψουν τή χαλαρή καί χωρίς ἠθικές ἀξίες ζωή τους, ἡ ὁποία σχολιάζεται καθημερινά ἀπό τούς ἁπλούς ἀνθρώπους.
Οἱ ἐντυπώσεις πού προκαλοῦν αὐτές οἱ ἐκδηλώσεις δέν διαρκοῦν περισσότερο ἀπό μία δύο μέρες, οὔτε καί μεταπείθουν τους ἀνθρώπους, γιά νά μή πῶ ὅτι τίς περισσότερες φορές προκαλοῦν καί ἐξοργίζουν. Δυστυχῶς οἱ Μητροπολίτες αὐτοί εἶναι ἀποκομμένοι ἀπό τό ποίμνιό τους καί ἀδιάφοροι γιά τό τί συμβαίνει στήν κοι- νωνία. Ζοῦν γιά τίς ἐντυπώσεις, τήν προβολή, τούς ἐπαίνους, χωρίς ποτέ νά ἔχουν κοπιάσει γιά τό καλό τῶν ἀνθρώπων, τούς ὁποίους ὑποτίθεται ὅτι ποιμαίνουν.

Ἀδιάφοροι καθώς εἶναι γιά τά πνευματικά θέματα καί τήν κατά Θεόν προκοπή τους, ἀντιδροῦν σέ κάθε ἔλεγχο πού τούς ἀσκεῖται. Δέν ἀνησυχοῦν οὔτε καί τόν ἐκλαμβάνουν ὡς ἰαματικό. Μόνοι τους συμπεραίνουν αὐθαίρετα ὅτι αὐτοί πού τούς ἐλέγχουν εἶναι ἐμπαθεῖς καί μικρόνοες καί γι᾽ αὐτό δέν τούς δίνουν καμιά σημασία.Ἔτσι διαιωνίζεται ἡ κακοδαιμονία στήν Ἐκκλησία καί συνεχίζεται ὁ σκανδαλισμόςτῶν πιστῶν. Το πρόβλημα εἶναι μεγάλο καί δυσεπίλυτο, γιατί πρωταγωνιστές εἶναι Μητροπολίτες, δηλαδή δεσποτάδες στό ἀπυρόβλητο!
Μόνο τό χέρι τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά λύσει τό πρόβλημα καί νά ξαναδώσει ἐλπίδα στούς καλοπροαίρετους, πού τόσο ἔχουν σκανδαλιστεῖ.

_______________

____________

commentBe the first!
tags

«ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ»

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 17th, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

____________________________________

καρτα+πολιτη+-+ταυτοτητα-+φυλακηΗ κυβέρνηση  εντός των επομένων 6 μηνών θα έχει  επιβάλλει  τον απόλυτο έλεγχο  όλων μας  μέσω  της «ΚΑΡΤΑΣ  ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ»

*Ειδικοί επιστήμονες μας βεβαιώνουν ότι  το παγκόσμιο και εθνικό σύστημα  «υποστήριξης» αυτής της  μεθοδευμένης «ψηφιακής διακυβέρνησης» βασίζεται   στην χρήση  του αριθμού του Θηρίου (666).
*Η  «Κάρτα του πελάτη» η οποία  κατά πάσα βεβαιότητα θα διανεμηθεί πριν απο την «Κάρτα του Πολίτη» καταργεί το ανθρώπινο πρόσωπο σαν φυσική παρουσία  (όνομα , διεύθυνση κλπ) και στην θέση του  βάζει έναν bar-code  ο οποίος μάλιστα χρησιμοποιώντας  το σύστημα ΕΑΝ 13 εισάγει στην προσωπική καθημερινή  και ΑΝΑΓΚΑΙΑ χρήση τον δυσώνυμο αριθμό.Μετά λοιπόν την αριθμοποίηση του ανθρώπου μέσω του ΑΜΚΑ ήλθε  η στιγμή για την  καθαρά αντίχριστη  «bar-codικωποίηση».
*Μπορούμε να θεωρήσουμε ως «ψηφιακή διευκόλυση»  τον εξαναγασμό  του πολίτη να αποδεχθεί έστω και με το «πιστόλι στον κρόταφο» τέτοιες «εξυπηρετήσεις»;
*Ως βαπτισμένοι  Ορθόδοξοι Χριστιανοί   εις το όνομα του Πατρός  και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος  πως είναι δυνατόν να θεωρήσουμε  «συμβατή » με την πίστη μας τη χρήση και επίκληση  του ονόματος του Θηρίου;
*Μπορεί να εξακολουθεί να ονομάζεται  Χριστιανός αυτός που  θα επιλέξει την απεμπόληση των Θείων δώρων του αυτεξουσίου και της ελευθερίας , για χάρη των  φτηνών και  βραχύβιων  «δώρων»  – διευκολύνσεων  της «Νέας Εποχής»;

*Είναι  εν τέλει πράξη αποστασίας και υποταγής στις αντίχριστες δυνάμεις η αποδοχή  της κατοχής και thw χρήσης  μιας  κάρτας που  εισάγει στην ζωή μας τον 666 και που εκ του νόμου δεν θα μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα χωρίς αυτήν;

Αν λοιπόν  ανησυχούμε  ως πολίτες και αγωνιούμε ως πιστοί, τότε  ας παραβρεθούμε την Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010 και ώρα 20.00 στον Ιερό Ναό  Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμαρουσίου  στην  ομιλία του Π.  Σαράντη Σαράντου  για να ακούσουμε  τις απαντήσεις του σε όλες τις  απορίες γύρω απο αυτό το μείζον  για τη σωρτηρία μας ζήτημα.

4509991
commentBe the first!
tags
« Previous Entries