ΦΟΒΕΡΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ!

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΥΝΤΑΞΗ!!!

22/07/2010

Απάντηση του καθηγητή Δ. Τσελεγγίδη στο Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο

πηγή: ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ

Με μία θεολογικότατη καί ἄκρως τεκμηριωμένη πατερικά ο Καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης απαντά στις αντορθόδοξες θέσεις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, που υποστηρίζει ότι η Εκκλησία σεν είναι πλέον ΜΙΑ όπως την ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως, αλλά διηρρημένη!
Δημοσιεύουμε εδώ ολόκληρο το κείμενο της επιστολής του Καθηγητή, το οποίο κοινοποιήθηκε προς όλους τους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ Θεσσαλονίκη, 7-7-2010
ΤΟΜΕΑΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ
———–
541 24 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Τηλ. Γραφ. 2310-996957
Οἰκ. 2310-342938
Πρός
τόν Σε­βα­σμι­ώ­τα­το
Μη­τρο­πο­λί­τη Μεσ­ση­νί­ας
κ. Χρυ­σό­στο­μο
Μη­τρο­πο­λί­του Με­λετίου13
24100 ΚΑ­ΛΑ­ΜΑ­ΤΑ
Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε,
Μοῦ γνω­στο­ποι­ή­θη­κε ἀ­πό Ἱ­ε­ράρ­χες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας ἡ ἐ­πι­στο­λή σας πρός τόν Μα­κα­ρι­ώ­τα­το Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο Ἀ­θη­νῶν καί πά­σης Ἑλ­λά­δος κ. Ἱ­ε­ρώ­νυ­μο μέ κοι­νο­ποί­η­σή της πρός ὅ­λους τούς Μη­τρο­πο­λί­τες τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, ἀ­ριθ. πρωτ. 311/17-6-2010…….ι Στήν ἐ­πι­στο­λή σας αὐ­τή ἀ­να­φέ­ρε­σθε καί στό ὄ­νο­μά μου, σελ. 2, παρ. 3, ἐδάφ. α. Συγ­κε­κρι­μέ­να, γρά­φε­τε τά ἑ­ξῆς: «Τήν ἐ­πι­φύ­λα­ξη τοῦ Σεβ. Κυ­θή­ρων δέν τήν ἔ­χει ἐκφρά­σει μέ­χρι σή­με­ρα οὔ­τε προ­φο­ρι­κά οὔ­τε γρα­πτά ὁ Ἐλ­λο­γιμ. Κα­θη­γη­τής κ. Δη­μή­τριος Τσελεγ­γί­δης, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­λα­βε τήν ἐ­πι­στο­λή, τήν ὁ­ποί­α ἐ­πι­κα­λεῖ­ται ὁ Σεβ. Κυ­θή­ρων, καί μέ τόν ὁ­ποῖ­ον κα­τ’ ἀν­τί­λη­ψιν ἐ­πι­κοι­νώ­νη­σα τό­σο τη­λε­φω­νι­κά ὅ­σο καί διά ζώ­σης, ἐξ ἀ­φορ­μῆς πα­νε­πι­στη­μια­κῶν θε­μά­των καί ὑ­πο­χρε­ώ­σε­ων.
Ἕ­να τέ­τοι­ου εἴ­δους σο­βα­ρό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό ἀ­τό­πη­μα πέ­ρα­σε ἀ­πα­ρα­τή­ρη­το ἀ­πό τόν καταξιωμέ­νο Κα­θη­γη­τή τῆς Δογ­μα­τι­κῆς καί Συμ­βο­λι­κῆς Θε­ο­λο­γί­ας καί ἀ­σχο­λί­α­στο;».
Νά ση­μειώσω δι­ευ­κρι­νι­στι­κά, ὅ­τι τό ἐ­πί­μα­χο ση­μεῖ­ο τῆς δι­α­φω­νί­ας ἐ­δῶ εἶ­ναι ἡ θε­ο­λο­γι­κή θέ­ση, πού δι­α­τυ­πώ­σα­τε σέ προ­η­γού­με­νη ἐ­πι­στο­λή σας (01-10-2009, σ.4) πρός ἐ­μέ, καί ἡ ὁ­ποί­α ἔ­χει ὡς ἑ­ξῆς: «Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ εἶ­ναι μί­α καί­ ἀ­δι­αί­ρε­τη πρίν τό σχῖ­σμα, σή­με­ρα εἶ­ναι δι­η­ρη­μέ­νη, ἀ­φοῦ βρι­σκό­μα­στε σέ σχῖ­σμα, αὐ­τό ἐ­πι­βε­βαι­ώ­νει τό πε­ρι­ε­χό­με­νο τῆς παρ. 41 τοῦ Κει­μέ­νου τῆς Ρα­βέν­νας».
Ἐ­πει­δή δέν θέ­λω, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, νά καλ­λι­ερ­γοῦν­ται καί νά δι­αδ­ίδον­ται ἐ­σφαλ­μέ­νες πλη­ρο­φο­ρί­ες γιά τήν το­πο­θέ­τη­σή μου σέ ἕ­να τό­σο σο­βα­ρό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό θέ­μα, ἀ­ναγ­κάζ­ομαι πλέ­ον τώ­ρα νά σᾶς γρά­ψω.
Κα­ταρ­χήν, νά σᾶς ἐ­νη­με­ρώ­σω, για­τί δέν ἀ­πάν­τη­σα τό­τε στήν ἀ­πό 01-10-2009 ἐ­πι­στο­λή σας. Τήν ἐ­πι­στο­λή σας αὐ­τή τήν ἔ­λα­βα, ὅ­λως πε­ρι­έρ­γως, μό­λις τήν πα­ρα­μο­νή τῆς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος. Ἀλ­λά ἐ­κεῖ­νο πού μέ ἐμ­πό­δι­σε κα­τε­ξο­χήν νά προ­χω­ρή­σω τό­τε σέ ἀ­παν­τη­τι­κή ἐ­πι­στο­λή ἦ­ταν τό γε­γο­νός ὅ­τι ἡ ἐ­πι­στο­λή σας ἐ­κεί­νη κοι­νο­ποι­ή­θη­κε στόν Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο καί στούς Μη­τρο­πο­λί­τες, Μέ­λη τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος.
Σκέ­φτη­κα τό­τε, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ὅ­τι τό συγ­κλη­θέν σῶ­μα τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας εἶ­ναι τό πλέ­ον ἁρ­μό­διο νά κρί­νει τό ὀρ­θό ἤ τό ἐ­σφαλ­μέ­νο τῆς ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κοῦ χα­ρα­κτή­ρα δι­α­τυ­πώ­σε­ώς σας. Ἡ Ἱ­ε­ραρ­χί­α ἤ λει­τουρ­γεῖ μέ ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κά κρι­τή­ρια καί παίρ­νει θέ­ση στό θέ­μα –σκέ­φτη­κα– ἤ ἁ­πλῶς τό ἀν­τι­πα­ρέρ­χε­ται. Για­τί, δη­λα­δή, θά ἔ­πρε­πε νά ἀ­παν­τή­σω ἐ­γώ, ὅ­ταν αὐ­τό τό καί­ριο πρό­βλη­μα ἦ­ταν ἤ­δη ἐκ­πε­φρα­σμέ­νο ἐγ­γρά­φως ἐ­νώ­πιόν της; Πί­στε­ψα, δη­λα­δή, συγ­κε­κρι­μέ­να, ὅ­τι ὁ Μα­κα­ρι­ώ­τα­τος Πρό­ε­δρος καί τά Μέ­λη τῆς Δια­ρκοῦς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου θά ἔ­θε­ταν ὡς πρῶ­το θέ­μα στήν Ἱ­ε­ραρ­χί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, πού συγ­κλή­θη­κε τόν Ὀ­κτώ­βριο τοῦ 2009, «τό σο­βα­ρό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό ἀ­τό­πη­μα», ὅ­πως ὁ ἴ­διος τό χα­ρα­κτη­ρί­σα­τε στήν ἐ­πι­στο­λή σας, καί ὅ­τι θά σᾶς κα­λοῦ­σε νά δώ­σε­τε τίς ἀ­πα­ραί­τη­τες δι­ευ­κρι­νί­σεις, καί νά τό ἀ­να­κα­λέ­σε­τε. Καί τοῦ­το, για­τί ὡς δογ­μα­το­λό­γος γνω­ρί­ζω, ὅ­τι ἐκ­πί­πτει ἀ­πό τό σῶ­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὁ κά­θε πι­στός –καί πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο ὁ κλη­ρι­κός– πού συ­νει­δη­τά ἀμ­φι­σβη­τεῖ ἤ ἀ­πορ­ρί­πτει με­ρι­κῶς ἤ ὁ­λι­κῶς τήν πί­στη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ὅ­πως αὐ­τή δι­α­τυ­πώ­νε­ται μέ ἀ­κρί­βεια στούς Ὅ­ρους τῶν Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων. Για­τί, ἀ­σφα­λῶς, κα­νείς δέν μπο­ρεῖ νά κα­τα­λύ­ει οὔ­τε νά σχε­τι­κο­ποι­εῖ τήν ἀ­λή­θεια τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἐ­πει­δή κα­νείς δέν βρί­σκε­ται ὑ­πε­ρά­νω αὐ­τῆς.
Δυ­στυ­χῶς, ἡ Ἱ­ε­ραρ­χί­α τό­τε δέν ἀ­σχο­λή­θη­κε μέ τό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό αὐ­τό θέ­μα, πού ἀ­φο­ρᾶ καί­ρια τήν ταυ­τό­τη­τα καί τήν αὐ­το­συ­νει­δη­σί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.
Με­τά ἀ­πό τίς πα­ρα­πά­νω ἐ­ξη­γή­σεις γιά τήν ἕ­ως τώ­ρα σι­ω­πή μου, θά πε­ρι­ο­ρι­στῶ νά ἀ­παν­τή­σω μέ τήν πα­ρού­σα ἐ­πι­στο­λή μό­νο στήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή ἄ­πο­ψη, πού δι­α­τυ­πώ­σα­τε στήν πρός ἐ­μέ ἐ­πι­στο­λή σας (01-10-2009). Καί αὐ­τό τό κά­νω γιά τρεῖς κυ­ρί­ως λό­γους: Πρῶ­τον, γιά χά­ρη τῆς δογ­μα­τι­κῆς ἀ­λή­θειας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Δεύ­τε­ρον, ἐ­ξαι­τί­ας τῆς ση­μα­σί­ας πού ἔ­χει ἡ πα­ρα­πά­νω ἀ­λή­θεια στόν ἤ­δη δι­ε­ξα­γό­με­νο Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο μέ τούς ἑ­τε­ρο­δό­ξους καί εἰ­δι­κό­τε­ρα μέ τούς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς. Κα­τά σύμ­πτω­ση, τόν τε­λευ­ταῖ­ο και­ρό ἡ Ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γί­α εἶ­ναι ὁ πυ­ρή­νας τοῦ Δι­με­ροῦς Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου, ὁ ὁ­ποῖ­ος με­τά τήν μή ὁ­λο­κλή­ρω­σή του πέρυ­σι στήν Κύ­προ θά συ­νε­χι­στεῖ τόν Σε­πτέμ­βριο τοῦ 2010 στή Βι­έν­νη. Στήν πα­ρού­σα πε­ρί­στα­ση τό εὔ­λο­γο καί καί­ριο ἐ­ρώ­τη­μα πού τί­θε­ται εἶ­ναι: Μέ ποι­ά αἴ­σθη­ση αὐ­το­συ­νει­δη­σί­ας τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐκ­κλη­σί­ας προ­σέρ­χον­ται οἱ ἐκ­πρό­σω­ποί της στόν Δι­με­ρῆ Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο; Ἀ­κό­μη πιό συγ­κε­κρι­μέ­να, προ­σέρ­χε­ται ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α μας διά τῶν ἐκ­προ­σώ­πων της ὡς ἡ «ΜΙΑ, ἁ­γί­α, κα­θο­λι­κή καί ἀ­πο­στο­λι­κή Ἐκ­κλη­σί­α» ἤ ὡς δι­η­ρη­μέ­νη Ἐκ­κλη­σί­α, ἡ ὁ­ποί­α ἀ­να­ζη­τᾶ τήν ὀν­το­λο­γι­κή ἑ­νό­τη­τά της στήν ἕ­νω­σή της μέ τούς κα­τά και­ρούς ἀ­πο­κομ­μέ­νους ἀ­πό αὐ­τήν ἑ­τε­ρο­δό­ξους; Τρί­τον –μέ ὅ­λο τό σε­βα­σμό πρός τό πρό­σω­πο καί τό ἐκ­κλη­σι­α­στι­κό ἀ­ξί­ω­μά σας– σᾶς γρά­φω αὐ­τήν τήν ἐ­πι­στο­λή, ἐ­πει­δή θε­ω­ρῶ ὅ­τι μέ τήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή το­πο­θέ­τη­σή σας ἀλ­λοι­ώ­νε­ται οὐ­σι­ω­δῶς ἡ δογ­μα­τι­κή ἀ­λή­θεια τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί ἀ­δι­κεῖ­ται κα­τά­φω­ρα ὁ ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κός νοῦς σας, ἐ­νῶ δι­και­ώ­νε­ται ὁ κά­θε Ἀρ­χι­ε­ρέ­ας, ἀλ­λά καί ὁ κά­θε ἁ­πλός πι­στός πού ὑ­πε­ρα­σπί­ζε­ται, ὡς ὀ­φεί­λει, τήν ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κῆς δι­α­τυ­πώ­σε­ως τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς ἀ­λή­θειας στόν Ὅ­ρο τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου ἀ­πό τούς θε­ο­φό­ρους Πα­τέ­ρες.
Τώ­ρα, ὡς πρός τό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό ἐ­ρώ­τη­μα –ἄν δη­λα­δή ἡ Ἐκ­κλη­σί­α με­τά τό σχῖ­σμα τοῦ 1054 εἶ­ναι ΜΙΑ καί ἀ­δι­αί­ρε­τη ἤ δι­η­ρη­μέ­νη– ἔ­χω νά κα­τα­θέ­σω ἀ­πε­ρι­φρά­στως τά ἑ­ξῆς:
Στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως ὁ­μο­λο­γοῦ­με, ὅ­τι πι­στεύ­ου­με «εἰς μί­αν, .­.. Ἐκ­κλη­σί­αν». Ἀ­πό τήν δι­α­τύ­πω­ση αὐ­τή τοῦ Συμ­βό­λου προ­κύ­πτει ὅ­τι ἡ ἑ­νό­τη­τα, ὡς θε­με­λι­ώ­δης ἰ­δι­ό­τη­τα τοῦ ἑ­νός, στήν προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση ὡς ἡ ἰ­δι­ό­τη­τα τῆς ΜΙΑΣ Ἐκ­κλη­σί­ας, εἶ­ναι τό ἀ­σφα­λές δε­δο­μέ­νο τῆς πί­στε­ώς μας. Στή συ­νεί­δη­ση τοῦ σώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἡ ἑ­νό­τη­τά της εἶ­ναι δε­δο­μέ­νο ὀν­το­λο­γι­κό, ἀ­πο­λύ­τως καί ἀ­με­τα­κλή­τως δι­α­σφα­λι­σμέ­νο ἀ­πό τήν κε­φα­λή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τόν Χρι­στό, διά τῆς συ­νε­χοῦς πα­ρου­σί­ας τοῦ Πα­ρα­κλή­του Πνεύ­μα­τός του σ’ αὐ­τήν, ἤ­δη ἀ­πό τήν Πεν­τη­κο­στή. Ἡ ἑ­νό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὡς δογ­μα­τι­κή ἀ­λή­θεια ἐκ­φρά­ζει τό­σο τήν αὐ­το­συ­νει­δη­σί­α της ὅ­σο καί τήν ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή ἐμ­πει­ρί­α της. Ἄν ὅ­μως ἡ Ἐκ­κλη­σί­α εἶ­ναι ΜΙΑ κα­τά τό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως, τό­τε μέ τήν συ­νε­πῆ ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή ἔν­νοι­α καί κα­τά κυ­ρι­ο­λε­ξί­α δέν μπο­ροῦν νά ὑ­πάρ­χουν ἑ­τε­ρό­δο­ξες ἐκ­κλη­σί­ες, ἀλ­λά οὔ­τε μη­τέ­ρες, ἀ­δελ­φές, θυ­γα­τέ­ρες καί ἐγ­γο­νές ἐκ­κλη­σί­ες. Ἡ ΜΙΑ καί μό­νη –ἀ­δι­αί­ρε­τη πάν­το­τε– Ἐκ­κλη­σί­α γεν­νᾶ μυ­στη­ρια­κῶς «δι’ ὕ­δα­τος καί Πνεύ­μα­τος» τά μέ­λη της, δέν γεν­νᾶ ἄλ­λες ἐκ­κλη­σί­ες. Οἱ κα­τά τό­πους (Ὀρ­θό­δο­ξες) Ἐκ­κλη­σί­ες ἀ­πο­τε­λοῦν φα­νέ­ρω­ση ἐν τό­πῳ καί χρό­νῳ τῆς ΜΙΑΣ καί μό­νης Ἐκ­κλη­σί­ας (βλ. ἐν­δει­κτι­κῶς, Α΄ Κορ. 1,2). Οὔ­τε βέ­βαι­α μπο­ρεῖ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α νά εἶ­ναι ταυ­τό­χρο­να ΜΙΑ καί δι­η­ρη­μέ­νη. Για­τί ἡ δι­αί­ρε­ση ση­μαί­νει κα­τά­τμη­ση ἑ­νός ὅ­λου σέ δύ­ο ἤ πε­ρισ­σό­τε­ρα μέ­ρη (βλ. Λε­ξι­κό, Γ. Μπαμ­πι­νι­ώ­τη). Κα­τά συ­νέ­πεια, ἡ θε­ώ­ρη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὡς δι­η­ρη­μέ­νης, σή­με­ρα, ἀν­τί­κει­ται σα­φῶς στή ρη­τή δι­α­τύ­πω­ση τοῦ Συμ­βό­λου τῆς Πί­στε­ως, πράγ­μα πού συ­νε­πά­γε­ται, κα­τά τά Πρα­κτι­κά τῶν Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων, κα­θαί­ρε­ση καί ἀ­φο­ρι­σμό, κατά περίπτωση, σ’ ὅ­ποι­ον ἐμ­μέ­νει στή θε­ώ­ρη­ση αὐ­τή.
Στήν ἐ­πι­στο­λή σας, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ἐ­πι­χει­ρεῖ­τε νά θε­με­λι­ώ­σε­τε τήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή το­πο­θέ­τη­σή σας ὄ­χι στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως, ἀλ­λά στό πε­ρι­ε­χό­με­νο τῆς παρ. 41 τοῦ Κει­μέ­νου τῆς Ρα­βέν­νας, τό ὁ­ποῖ­ο κά­νει λό­γο γιά τήν «ἐ­πο­χή τῆς ἀ­δι­αί­ρε­της Ἐκ­κλη­σί­ας». Ἔ­τσι, δί­νε­τε τήν ἐν­τύ­πω­ση ὅ­τι ἀ­πο­δί­δε­τε με­γα­λύ­τε­ρη ση­μα­σί­α σέ ἕ­να Κοι­νό Κεί­με­νο μιᾶς Δι­ε­θνοῦς Ἐ­πι­τρο­πῆς γιά τό Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο, συ­νι­στα­μέ­νης ἀ­πό ἀν­θρώ­πους πού ἀ­να­ζη­τοῦν τήν ἀ­λή­θεια, πα­ρά σέ ἀ­πο­φά­σεις καί Ὅ­ρους Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων, οἱ ὁ­ποῖ­ες ἀ­πο­φαί­νον­ται ἐν Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι γιά τήν ἀ­λή­θεια τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Πάν­τως, ἀ­πό τή δι­α­τύ­πω­ση τοῦ Κοι­νοῦ Κει­μέ­νου γί­νε­ται, πράγ­μα­τι, σα­φές ὅ­τι γιά τά Μέ­λη τῆς Μι­κτῆς Δι­ε­θνοῦς Ἐ­πι­τρο­πῆς δέν ὑ­φί­στα­ται σή­με­ρα ἡ ἀ­δι­αί­ρε­τη Ἐκ­κλη­σί­α. Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α δη­λα­δή σή­με­ρα εἶ­ναι δι­η­ρη­μέ­νη, πα­ρά τήν δογ­μα­τι­κή ἀ­λή­θεια τῆς ἴ­διας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, πού ὁ­μο­λο­γοῦ­με λε­κτι­κά στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ώς μας. Αὐ­τό ὅ­μως ἔ­χει ὡς συ­νέ­πεια τήν ἀ­πο­κο­πή ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α ὅ­λων ἐ­κεί­νων, πού συ­νει­δη­τά ὑ­πο­στη­ρί­ζουν ὅ­σα δι­α­λαμ­βά­νει τό Κεί­με­νο τῆς Ρα­βέν­νας γιά τήν ταυ­τό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἐ­πει­δή ἐμ­μέ­σως πλήν σα­φῶς δέν ἀ­πο­δέ­χον­ται μέ­ρος τῆς δογ­μα­τι­κῆς δι­δα­σκα­λί­ας τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου.
Ὅ­μως, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, κα­νέ­να ἀ­πο­λύ­τως κεί­με­νο δέν μπο­ρεῖ νά γί­νει ἀ­πο­δε­κτό ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α, ἐ­φό­σον αὐ­τό ἀν­τί­κει­ται στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως, στόν Ὅ­ρο δη­λα­δή τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου.[1]
Τέ­λος, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, θε­ω­ρῶ ὅ­τι ἡ ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή ἄ­πο­ψη πού ἐκ­φρά­ζε­ται στήν ἐ­πι­στο­λή σας γιά τήν ἑ­νό­τη­τα καί ταυ­τό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἀ­πο­τε­λεῖ τήν πρω­το­γε­νῆ αἰ­τί­α τῆς σύγ­χρο­νης πρα­κτι­κῆς τῶν συμ­προ­σευ­χῶν ὁ­ρι­σμέ­νων Ὀρ­θο­δό­ξων -κλη­ρι­κῶν καί λα­ϊ­κῶν- μέ τούς ἑ­τε­ρο­δό­ξους. Για­τί, ἔ­τσι ἑρ­μη­νεύ­ε­ται θε­ο­λο­γι­κῶς ἡ σα­φής πα­ρα­βί­α­ση Κα­νό­να Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου (2ου τῆς Πεν­θέ­κτης, μέ ἀ­να­φο­ρά στόν 10ο Κα­νό­να τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων), πού ἀ­πα­γο­ρεύ­ει τήν συμ­προ­σευ­χή, μέ ἐ­πι­τί­μιο τόν ἀ­φο­ρι­σμό ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α.

Fr. Peter Alban Heers
I. N. Prophet Elias
Petrokerasa, Greece
57012
(30) 23930-71404
www.uncutmountain.com
www.uncutmountainsupply.com

ΦΟΒΕΡΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ!

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΥΝΤΑΞΗ!!!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Κοσμοιστορικό γεγονός! Η ερευνητική δημοσιογραφία έκανε και πάλιν το θαύμα της! Aπεκαλύφθη τεράστιο σκάνδαλο. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος παίρνει σύνταξη ύστερα από εργασία σαράντα χρόνων!!!
Για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος της κακοήθειας της “ανακάλυψης” πρέπει να προσμετρήσει τρεις παραμέτρους.

Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
_________
Την εμπάθεια συγκεκριμένου δημοσιογράφου ο οποίος υπέσκαψε συστηματικά όλους ανεξαίρετα τους Αρχιεπισκόπους Αμερικής. Για να βοηθήσω τους αναγνώστες να αντιληφθούν το ποιον των επικριτών του Αμερικής Δημήτριου αναφέρω μόνον ότι ανήκουν σε αυτούς που διαλαλούν σε όλους τους τόνους ότι “τους λείπει ο Χριστόδουλος”. Δεν νομίζω ότι χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις.

ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
_______________
Δύο αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος – εκ των δελφίνων του Αρχιεπισκοπικού θρόνου – ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος και ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθιμος, με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, θεώρησαν σκόπιμο να χαρίσουν το μισθό τους στο δημόσιο.

Γιατί προέβησαν σε αυτή την ενέργεια; Για να βοηθηθεί η οικονομία της δυσπραγούσης πατρίδας μας; Για να δοθεί ένα θετικό μήνυμα στον Ελληνικό λαό ότι οι ιεράρχες δεν θησαυρίζουν “επί γης όπου σης και βρώσις αφανίζει και όπου κλέπται διορύσσουσιν και κλέπτουσιν”; Ή μήπως πρόκειται για θεατρική πράξη που εμπλουτίζει το βιογραφικό τους για την επόμενη Αρχιεπισκοπική εκλογική αναμέτρηση;
Ο Θεός ξέρει!
Το σίγουρο είναι ότι ο μισθός των δύο επισκόπων θα μπορούσε να αξιοποιηθεί πολύ πιο αποτελεσματικά. Αντί να δοθεί στο αδηφάγο κράτος θα μπορούσε κάλλιστα να κατατεθεί στο ταμείο των φιλανθρωπικών οργανισμών της Εκκλησίας.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
____________
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ως μη όφειλε, έχει καταστεί ο “his master’s voice” του “ολίγιστου” πρωθυπουργού μας όπως ευστοχότατα ο κ. Γιανναράς αποκαλεί τον εν λόγω “ευπατρίδη” της πολιτικής δυναστείας. Με την “τιμία ψήφο” μας ανέλαβε εργολαβικά να ξεθεμελιώσει εκ βάθρων ότι υπάρχει όρθιο από την παιδεία μέχρι τις ένοπλες δυνάμεις, από τα εθνικά δίκαια μέχρι την οικονομία, από την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας μέχρι την ψήφιση αντιχριστιανικών νόμων και από το ασφαλιστικό σύστημα των εργαζομένων μέχρι το μεταναστευτικό νόμο. Με ότι συνεπάγεται η υιοθέτηση αυτών των πολιτικών του επιλογών.

Αντί να υψώσει φωνή υπέρ των εθνικών δικαίων και των καταπατημένων δικαίων του πενομένου ποιμνίου του, όπως έκαναν πάντοτε οι Αγιοι της Εκκλησίας, αντι να αντιστέκεται στη συστηματική προσπάθεια απογαλακτισμού των Εθνους μας από την Εκκλησία, βοηθά τον “ολίγιστο” να ξελασπώσει χωρίς να του προβάλλει αντίσταση.

Η ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
_________
Μέσα σε αυτό το κλίμα άρχισε η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων στην τιτάνια προσπάθεια να ξεχρεώσει η πατρίδα μας από τους τοκογλύφους. Ετσι οι δημοσιογράφοι “ανακάλυψαν” το φοβερό επτασφράγιστο μυστικό! Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος παίρνει σύνταξη για τα σαράντα χρόνια υπηρεσίας που δούλεψε στο Ελληνικό δημόσιο. Ω! του εγκλήματός του το μέγεθος! Γι’ αυτό αποφάσισαν να τον διαπομπεύσουν. Ούτε πώς χρησιμοποιεί τα χρήματα αυτά νιάστηκαν, ούτε για το αυτονόητο να παίρνει σύνταξη ένας που δούλεψε σαράντα χρόνια ενδιαφέρτηκαν.

ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ
_________
Από μια άποψη, όμως, οι συκοφάντες του εξετέθησαν επειδή ο Σεβασμιότατος αναγκάστηκε να αποκαλύψει με ποιο τρόπο διαχειρίζεται τη σύνταξή του. Ετσι αποδείχθηκε, όχι απλώς η ακεραιότητά του, αλλά η κατά Θεόν φιλανθρωπία που ασκεί χωρίς τυμπανουκρουσίες για την αγάπη του Χριστού και του πλησίον.
Μάθαμε, λοιπόν, ότι τα χρήματα αυτά ουδέποτε βγήκαν από την Ελλάδα και διετίθεντο μέχρι και το τελευταίο ευρώ για αγαθοεργίες και κυρίως για υποτροφίες απόρων φοιτητών.
Ετσι οι δημοσιογράφοι, που ανέλαβαν το θεάρεστο έργο της κατασυκοφάντησης του Σεβασμιότατου, κατόρθωσαν δύο πράγματα! Τον μεν Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο να στενοχωρήσουν υπερβολικά, όπως φαίνεται από τη συνέντευξη που έδωσε σε ομογενειακή εφημερίδα, αλλά και να κλείσουν ένα λογαριασμό που αποσκοπούσε αποκλειστικά να βοηθά εμπερίστατους φοιτητές για να σπουδάσουν.
Κατόρθωμα ε;! Νομίζω ότι πρέπει να τους δοθεί το βραβείο Πούλιτζερ, όπως τους δημοσιογράφους που απεκάλυψαν το σκάνδαλο Watergate επί Νίξον.

ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΘΕΟ;
__________
Ειλικρινά διερωτώμαι με ορισμένους: Πιστεύουν στο Θεό; Συνειδητοποιούν ότι μια μέρα θα πεθάνουμε; Κατανοούν ότι θα βρεθούμε μπροστά στο φοβερό βήμα του αδέκαστου Κριτή; Δεν μας φτάνουν οι υπόλοιπες αμαρτίες μας τολμούμε να σπιλώσουμε την υπόληψη ενός ακατηγόρητου κληρικού επειδή παίρνει σύνταξη ύστερα από σαράντα χρόνια εργασίας την οποία μάλιστα διαθέτει εξ ολοκλήρου σε αγαθοεργίες;

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΚΑΡΤΑ

ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ:

ΣΟΚ! Το «μνημoνιο» και οι κρυφοι οροι του (ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ)…

Aπιστευτο αλλα -δυστυχως- αληθινο!

Μην το προσπεράσεις..

http://troktiko.blogspot.com/2010/07/blog-post_3383.html

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ

ΑΦΗΝΕΙ ΥΠΟΝΟΟΥΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΩΝ

Η παραπάνω φωτογραφία είναι σκίτσο από τα αρχεία του αγωνιστού ιεράρχου π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Τα πρόσωπα και τις σημαίες εμείς τις προσθέσαμε. Στην φωτογραφία βλέπουμε την Σέρβικη ιεραρχία να θριαμβολογεί για τα κατορθώματά της. Στην συνέχεια ο Άρειος Πάγος, με την απόφασή του· Να μην τους παραδώσει τον π. Συμεών, την χαρά τους την μεταστρέφει σε θλίψη και κατήφεια

______________________________________________________

Συνέντευξη του Σέρβου πατριάρχου Ειρηναίου,  για την απόφαση του Αρείου Πάγου

• Ο Πατριάρχης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Ειρηναίος, σχολιάζοντας την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ελλάδος, για την απελευθέρωση του π. Συμεών Vilovskog, είπε ότι ήταν «κάπως αναμενόμενη μια τέτοια απόφαση.» (http://pressonline) Και συνέχισε·

  Δεν ξέρω τι να πω, εκτός από ότι περίμενα κάπως κάτι τέτοιο, περίμενα μια τέτοια ετυμηγορία, αλλά εξακολουθούσα να ελπίζω ότι μπορούσε να είναι διαφορετική.

• Όταν τον ρωτήσαμε γιατί μια τέτοια απόφαση ήταν αναμενόμενη, δεδομένου ότι κατηγορήσατε τον π. Συμεών Vilovskog για απάτη στην Επισκοπή Raska και Prizren, και με αυτή την δικαιολογία αποσύρατε τον επίσκοπο Artemije; Ο Σέρβος Πατριάρχης είπε:

  – Μάλλον έγινε κάποια παρέμβαση! Το μόνο πράγμα που μπορώ να πω!

Να σχολιάσουμε τα λόγια του Σέρβου πατριάρχου;

Φαίνεται ότι πολύ καλά γνώριζε την αθωότητα του π. Συμεών, γι’ αυτό και ανέμενε την απελευθέρωση του από τον Άρειο Πάγο, όμως ήλπιζε ότι οι Έλληνες δικαστές θα ήταν δειλοί και δεν θα τολμούσαν να βγάλουν αντίθετη απόφαση από την Ιντερπόλ!
Στην ερώτηση· Πως αναμένατε τέτοια (αθωωτική) απόφαση, αφού τον κατηγορήσατε για απάτη; απάντησε· Μάλλον έγινε κάποια παρέμβαση;
Και εμείς τον ρωτούμε να μας απαντήσει·
Έγινε παρέμβαση, από ποιον; Εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια; Την Αμερική, το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκη Ένωση, τον Πάπα, την Ιντερπόλ, όλες τις ισχυρές ανθρώπινες δυνάμεις τις είχε με το μέρος του και οι παρεμβάσεις γινόταν για να γίνει η έκδοση του π. Συμεών στην Σερβία. Ποιόν άφησαν απ’ έξω, για να παρέμβει στον κατασυκοφαντημένο και αδικοφυλακισμένο π. Συμεών, που η αρχιερατική πλεκτάνη τον έριξε την ρετσινιά του κλέφτη; Μόνο σατανικά μυαλά θα μπορούσαν να ανακαλύψουν μια τέτοια συκοφαντία! Νόμιζαν ότι μ’ αυτή την συκοφαντία, ο π. Συμεών, αλλά και ο επίσκοπός του Αρτέμιος, που είχε κοντά του κλέφτες, θα έχαναν την υπόληψη των ανθρώπων και θα εξαφανίζονταν ως προσωπικότητες!

__

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΘΕΟΥ

Θέλουμε να πιστεύουμε, ότι αυτή την τόσο καλοστημένη συκοφαντία, δεν την γέννησαν τα μυαλά των σέρβων αρχιερέων, αλλά ήταν υπόδειξη σκοτεινών δυνάμεων.
Όμως υπάρχει Θεός που ξεσκεπάζει και γελοιοποιεί τους συκοφάντες.

Μήπως, αυτή την παρέμβαση είχε στον νου του, στην συνέντευξη που έδωσε ο Σέρβος πατριάρχης; Αν εννοούσε την παρέμβαση του Θεού να βρει το θάρρος να το πεί, για να μην τον κακολογούμε.

Ας ακούσουμε την συμβουλή που έδωσε σε κάποια παρόμοια περίπτωση, 4 χρόνια μετά την παραίτησή του από τον επισκοπικό θρόνο ο  επίσκοπος π. Αυγουστίνος Καντιώτης·
«Να έχεις πίστη στο Θεό. Να κάνεις προσευχή και ο Θεός θα βοηθήσει περισσότερο από δικηγόρους και περισσότερο από ανθρώπους. Του κόσμου τους ανθρώπους να φέρεις ως μάρτυρες, άμα ο Θεός δεν θέλει, δεν γίνεται τίποτα».

Ο π. Συμεών και ο πνευματικός του πατέρας είχαν πίστη στο Θεό, έκαναν προσευχή και ο Θεός παρενέβη.

Οι Έλληνες δικαστές δεν δικάζουν με φθηνές συκοφαντίες, αλλά θέλουν αποδείξεις διαβάσαμε στο Σερβικο· forum.srpskina…, κάτι παρόμοιο βρήκαμε και σε άλλες σέρβικες ιστοσελίδες

Η απόφαση του Αρείου Πάγου να αφήσει ελεύθερο τον π. Συμεών και να μην τον εκδώσει να δικαστεί στην Σερβία, εξέθεσε τους  Σέρβους ιεράρχας που τον καταδιώκαν.
Το ψεύτικο σκηνοθετημένο κατηγορητήριο εναντίον του αγνού, πατερικού, ορθοδόξου ιεράρχου Αρτεμίου κατέρευσε.
Οι αληθινοί λόγοι για τις άγριες διώξεις που υπέστη ο πνευματικός αυτός ηγέτης των Σέρβων και τα πνευματικά του παδιά αποκαλύφθηκαν.

Ο επίσκοπος Αρτέμιος εκδιώχθηκε χωρίς έλεος από την Μητρόπολή του, γιατί το ήθελε η Αμερική και το ΝΑΤΟ. Ήταν εμπόδιο στην ανεξαρτοποίηση του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων.

Τον συνταξιοδότησαν οι παράνομοι Σέρβοι ιεράρχες, -με το έτσι θέλω-, καταπατώντας τους ιερούς κανόνας!!! Τον συνταξιοδότησαν χωρίς βέβαια να του δώσουν  ούτε ένα  ευρώ σύνταξη!!!

Τον εξόρισαν στο βόρειο μέρος της Σερβίας, για να μη βρίσκεται στα πόδια τους και να φέρουν ανενόχλητοι το 2013 τον Πάπα στην Σερβία!!!

Έδωσαν εντολή στον επίσκοπο Αρτέμιο να απομακρυνθεί από τα πνευματικά του παιδιά και να μην τα εξομολογεί!!!

Ο Γέροντας επίσκοπος π. Αυγουστίνος Καντιώτης σε μια ομιλία του, λέει·

Ποιος πατέρας αρνείται τα παιδιά του; Όσες διαταγές και εντολές και εάν του δώσουν δεν υπακούει. Αυτό έκανε και ο επίσκοπος Αρτέμιος. Δέχτηκε όλες τις παράνομες αποφάσεις της ληστρικής συνόδου, όμως δεν αρνήθηκε τα πνευματικά του παιδιά.

«ΑΠΟΜΑΚΡYΝAΤΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ

ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΡΤΕΜΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟ»

Αυτή την εντολή πήραν από το ΝΑΤΟ oι ιεράρχες της Σέρβικης Εκκλησίας.
Η πρώτη ενέργεια τους ήταν ήπια. Αν ο επίσκοπος Αρτέμιος δεχόταν την απομάκρυνση του από το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια δεν θα προχωρούσαν στον δεύτερο σκληρό διωγμό της λασπολογίας και της εξορίας.

Και εξηγούμαι·

Δύο χρόνια πριν κηρυχθεί ο φανερός διωγμός εναντίον του επισκόπου Αρτεμίου του πρότεινε η Σέρβικη Σύνοδος των 5 επισκόπων, που επί πολλά χρόνια είναι η ίδια, να αλλάξει Μητρόπολη. Να πάει στον τόπο που γεννήθηκε· και ο επίσκοπος Αρτέμιος είπε· όχι. Δεν φεύγω από την Μητρόπολή μου, θα πεθάνω σ’ αυτήν.
Το μεταθετό των επισκόπων είναι παράνομη εκκλησιαστική πράξη και ο επίσκοπος Αρτέμιος δεν την διέπραξε.
Όταν είδαν ότι με το καλό δεν έφευγε, υποβοηθούμενοι από τον νέο 80χρονο φιλοπαπικό και φιλονατοϊκό πατριάρχη Ειρηναίο, έβαλαν σε ενέργεια το δεύτερο απάνθρωπο και αντιχριστιανικό σχέδιο, που γνωρίζουμε όλοι. Έκαναν όμως, λογαριασμούς χωρίς τον ξενοδόχο και ξενοδόχος και μεγάλος αφέντης είναι ο παντοδύναμος Θεός. Όλα τα υπολόγισαν οι διώκτες του επισκόπου Αρτεμίου, στον Θεό που χαλάει τα σχέδια των συκοφαντών, δεν υπολόγισαν και ξέπεσαν και ξεφτελίστηκαν.  Ο πιστός λαός της Σερβίας κατάλαβε τί συμβαίνει και στηρίζει και συμπαραστέκεται τον εξόριστο επίσκοπο Αρτέμιο και τα καταδιωγμένα από τους άγριους λύκους πνευματικά του παιδιά. Η φωτιά που άναψαν για να κατακαύσουν το αγνότερο παιδί του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς τον Αρτέμιο, θα κατακαύσει όπως φαίνεται τους ίδιους.

ΛΟΚ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Τα πνευματικά παιδιά του επισκόπου Αρτεμίου είναι τα λόκ της Σέρβικης Ορθόδοξης Εκκλησίας και κρατούν τις μοναχικές τους υποσχέσεις, με κάθε θυσία. Εκατό μοναχοί και μοναχές εγκατέλειψαν τα μοναστήρια τους στο Κοσσυφοπέδιο και στα Μετόχια και εγκαταστάθηκαν προσωρινά σε οικήματα που προσέφεραν ευλαβείς σέρβοι ορθόδοξοι χριστιανοί, για να συμπάσχουν με τον καταδιωγμένο πνευματικό τους πατέρα. Οι απειλές που δέχτηκαν και δέχονται από τον ένοχο τοποτηρητή δεσπότη Αμφιλόχιο, δεν τους φοβίζουν. Ειναι έτοιμοι και το αίμα τους να χύσουν για τον Χριστό και την Ορθοδοξία

Ας γνωρίζουν οι Σέρβοι ιεράρχες·

Αν κάνουν κάποιο βήμα για να υποδουλώσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία στον Πάπα, θα βρουν μπροστά τους αυτά τα λόκ της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας, τους μοναχούς του επισκόπου Αρτεμίου και πλήθος ορθοδόξων πιστών όχι μόνο της Σερβίας αλλά των απανταχού της γης ορθοδόξων χριστιανών.

Τώρα οι σέρβοι ιεράρχες φορούν μάσκες και κάνουν τον ορθόδοξο, όταν πάρουν εντολές,  απ’ αυτούς που ετοιμάζουν την έλευση του Αντιχρίστου, να υποταχθούν στον Πάπα και πετάξουν τις μάσκες, τότε θα βρούν μπροστά τους τα λόκ αυτά της Εκκλησίας του Χριστού και τον ορθόδοξο πιστό λαό της Σερβίας.

Η φλόγα που καίει στην καρδιά των πνευματικών παιδιών του επισκόπου Αρτεμίου για την αγία μας ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ θα πυρπολήσει τα κάστρα της προδοσίας του Οικουμενισμού και της παγκοσμιοποίησης, θα φέρει εμπόδια στους προδότας της Ορθοδόξου πίστεως και θα ενώσει όλους τους ορθοδόξους από κάθε σημείο της γης. Δεν θα προσκυνήσουν τον Πάπα και την εικόνα του θηρίου, που λέει η Αποκάλυψη. Θα αντισταθούν στην προδοσία και θα βροντοφωνήσουν, το· «Ουκ αρνησόμεθά σε φίλη Ορθοδοξία, ου ψευδόμεθά σε πατροπαράδοτον σέβας. Εν σοι εγεννήθημεν, εν σοι ζώμεν, εν σοι κοιμηθησόμεθα. Ει δε και καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα».

Η τελική νίκη όπως λέει η Αποκάλυψη ανήκει στο Χριστό.

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ΔΕΝ ΥΠΟΒΙΒΑΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΠΡΟΗΧΘΗ

Πριν από τους διωγμούς ο επίσκοπος του Κοσσυφοπεδίου Αρτέμιος ονομάζονταν ηγέτης των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου, τώρα ο πιστός Σέρβικος λαός τον θεωρεί· ηγέτη ολοκλήρου του ορθοδόξου Σέρβικου λαού και το μόνο άξιο παιδί του Ιουστίνου Πόποβιτς.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ

Οι Ανώτατοι Δικασταί της Ελλάδος υπήρξαν εντιμότατοι κριταί.
Το διεθνές ένταλμα συλλήψεως της Ιντερπόλ, που βγήκε εις βάρους του π. Συμεών και ήταν κρατούμενος ως βαρυποινίτης 4 μήνες στις φυλακές της Θεσσαλονίκης δεν επηρέασε τους Αρεοπαγίτες μας, για να ψάξουν βαθύτερα την υπόθεση.

• Εξέτασαν τον μάρτυρα υπερασπίσεως επίσκοπο Αρτέμιο. Τον βομβάρδισαν με τις ερωτήσεις τους.
  Ο επίσκοπος παρουσίασε την αθωότητα του π. Συμεών, έδειξε με φωτογραφίες τα έργα που έγιναν στην Μητρόπολή του με τα χρήματα που κατηγορούν ότι καταχράστηκε δήθεν  ο π. Συμεών.
  Είπε· οτι ο πρωτοσύγκελλός του δεν είχε καμία σχέση με τα οικονομικά της Μητροπόλεως του. Η Μητρόπολη είχε ταμία και εκείνος όπως δήλωσε στο δικαστήριο του Βελιγραδίου έπαιρνε εντολές μόνο από τον Μητροπολίτη  του, και κρατούσε αποδείξεις για όλα τα έξοδα.

• Eάν ένας έπρεπε να κατηγορηθεί για το πού πήγαιναν τα χρήματα, θα έπρεπε να είμαι εγώ ο επίσκοπος, που έδιναν τις εντολές για τα έργα και όχι ο π. Συμεών.
  Στην συνέχεια ο επίσκοπος Αρτέμιος παρουσίασε τους πραγματικούς λόγους τις διώξεως και είπε·
  Τα χρήματα αυτά που κατηγορούν τον π. Συμεών ότι καταχράστηκε δεν ήταν από διεθνείς οργανισμούς αλλά χρήματα των πιστών και η Μητρόπολη τα ξόδεψε όλα για τον σκοπό που δόθηκαν. Υπάρχουν για όλα αποδείξεις.
  Οι διεθνείς οργανισμοί για να μας ενισχύσουν είχαν παράλογες απαιτήσεις, τις οποίες εγώ δεν δεχόμουν και απέρριπτα.
  Ζητούσαν π.χ. την επισκευή των ναών και των μοναστηριών να την κάνουν οι ίδιοι οι Αλβανοί που έκαναν τις λεηλασίες. Θα έδιναν χρήματα με τον όρο να εργάζονται εξ ίσου και οι μουσουλμάνοι στην επισκευή των ναών και των μοναστηριών. Αυτό το θεωρούσα πρώτον ασέβεια και δεύτερο δεν δεχόμουν την συμμετοχή των Αλβανών μουσουλμάνων για να μην τα διεκδικούν αργότερα σαν δική τους  Κοσοβάρικη κληρονομιά.
  Αγωνισθήκαμε εναντίον της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου και των Μετοχίων, που είναι τον λίκνο της Σερβίας και είμεθα εναντίον του Οικουμενισμού…
  Πρόεδρος Αρείου Πάγου: Γιατί διώκεται ο Συμεών Vilovski;
  Αρτέμιος: Για τις πεποιθήσεις του, για τα πιστεύω του, για τα άρθρα και τα βιβλία που έχει γράψει, για τις μεταφράσεις που έχει κάνει και ενόχλησε κάποιους Επισκόπους, που είχαν ταυτιστεί με τα σχέδια του Κράτους και του ΝΑΤΟ.
  Πρόεδρος: Κάνατε τίποτα βίαιες πράξεις; ή απλώς δεν συμφωνούσατε;
  Αρτέμιος: Ασφαλώς και δεν προβήκαμε σε βιαιότητες.
  Αρεοπαγίτης: Εσείς που ήρθατε να τον υπερασπιστείτε εδώ, ταυτίζεστε πολιτικά-θρησκευτικά με τις απόψεις του κατηγορουμένου ιερομόναχου;
  Αρτέμιος: Όχι, αυτός ταυτίζεται με τις δικές μου απόψεις…
  Ο επίσκοπος Αρτέμιος ανέφερε και τους θρησκευτικούς λόγους που έγινε μισητός ο πρωτοσύγκελλός του σε κάποιους επισκόπους.
  Στο δικαστήριο ήταν παρόντες άλλοι 2 μάρτυρες για να καταθέσουν υπέρ του π. Συμεών, αλλά το αξιότιμο δικαστήριο θεώρησε περιττό για να τους εξετάσει.
  Ο πρόεδρος του δικαστηρίου ρώτησε· Μήπως είστε παλαιοημερολογήτες·

• Αρτέμιος· Όλη η Σερβία και η επίσημη εκκλησία είναι με το παλαιό ημερολόγια. Θέλουμε να κρατηθεί ο παραδοσιακός τρόπος λατρείας και να μείνουμε μέσα στην Ορθοδοξία.

Στην συνέχεια εξετάστηκε ο μάρτυρας κατηγορίας π. Συμεών. Το δικαστήριο άκουσε με πολύ προσοχή τον κατηγορούμενο και τον έκανε ερωτήσεις. Τα στοιχεία που έδωσε και τον ποιο άσχετο τον έκαναν γνώστη της υποθέσεως. Όλοι καταλάβαμε ότι· πίσω από τις διώξεις κρύβονται εθνικοί και θρησκευτικοί λόγοι.

__________________________________

Σχόλιο του γνωστού αναγνώστου της ιστοσελίδος N. L.

• Σείεται το εκκλησιαστικό σύμπαν σε Ελλάδα και Σερβία με την καταπάτηση της κανονικής τάξης στην περίπτωση του Νικοδήμου Γκατζηρούλη και των Αρτεμίου Ραντοσάβλιεβιτς και Συμεών Βιλόσκι αντίστοιχα και οι Ελλαδίτες ιεράρχες διαπρέπουν με τη σιωπή τους. Κι ας μην αντιτείνει κανείς υποκριτικώ τω τρόπω ότι τυχόν παρέμβασή τους συνιστά εισπήδηση στα interna corporis άλλης Εκκλησίας στην περίπτωση του εκκλησιαστικού δράματος που παίζεται στην ομόδοξη Σερβία. Η Εκκλησία του Χριστού είναι μία και εάν πάσχει ένα μέλος συμπάσχουν όλα τα μέλη. Δεν έχουμε προς Θεού την απαίτηση να αναμειχθούν δραστικά στα εσωτερικά της Σερβικής Εκκλησίας, σε επίπεδο όμως μιας απλής διαμαρτυρίας θα μπορούσαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Αντ αυτού προτίμησαν την αγία σιωπή. Έτσι άραγε θα έπραττε ο π. Αυγουστίνος σε ανάλογη περίπτωση; ΄Η θα κινούσε γη και ουρανό για την αποκατάσταση του δικαίου  και της ηθικής και κανονικής τάξης; Επίσης απαράδεκτη τυγχάνει και η στάση κάποιων αξιόλογων εκκλησιαστικών περιοδικών που σε άλλη περίπτωση, αυτή της δίωξης του Βελεσσών Ιωάννη, αντέδρασαν. Βλέπετε τότε εξυπηρετούσαν εθνοκεντρικές σκοπιμότητες αφού και ο αείμνηστος αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δέσμιος μιας εθνοκεντρικής αντίληψης περί Ελλαδικής Εκκλησίας όπως και ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος αντέδρασαν στη δίωξη του Βελεσσών από τη σχισματική ψευδοεκκλησία των Σκοπίων. Τώρα όμως που θίγεται όχι το εθνικό ιδεώδες αλλά η ίδια η αγάπη προς την Ορθοδοξία με το διωγμό των Αρτεμίου και Συμεών τα εν λόγω περιοδικά τηρούν σιωπή. Λυπηρό οπωσδήποτε φαινόμενο!.

Δηλωση π. Συμεων Βιλοφσκι μετα την αθωωτικη αποφαση του Αρειου Παγου

Σάββατο, 17 Ιούλιος 2010

Συντάχθηκε απο τον Συμεών Βιλόφσκι

Δοξάζω και ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου τον Άγιο Τριαδικό Θεό, που με τη πολλή Του αγάπη με ελέησε, και, μαζί με τον πειρασμό, έδωσε αισία έκβαση στην περιπέτειά μου. Ήταν ο Μόνος που μπορούσε να διαλύσει ως ιστό αράχνης τις συκοφαντίες που είχαν εξυφανθεί εναντίον μου.

Και έτσι εφαρμόστηκε και σε μένα το ψαλμικό ρητό: «διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν.» (Ψαλμός 65ος, στίχος 12).

Ευχαριστώ την αδέκαστη ελληνική δικαιοσύνη και τους έλληνες αρεοπαγίτες δικαστές, οι οποίοι με υψηλό αίσθημα ευθύνης, αφού ερεύνησαν όλες τις πτυχές της δικογραφίας, απεφάνθησαν οριστικά και αμετάκλητα για τη μη έκδοσή μου στη Σερβία, αναγνωρίζοντας ότι η δίωξη εναντίον μου ήταν προσχηματική.

Επίσης, μέσα από την καρδιά μου ευχαριστώ τον σερβικό και ελληνικό λαό, όλους τους επώνυμους και τους ανώνυμους αδελφούς ορθοδόξους χριστιανούς που με τις προσευχές τους μου συμπαραστάθηκαν και με ενίσχυσαν στη δοκιμασία μου («προσευχή δε ην εκτενώς γινομένη υπό της εκκλησίας προς τον Θεόν υπέρ αυτού», Πραξ. ιβ , 5).

Ακόμη ευχαριστώ όλους τους διωκόμενους μοναχούς και τις μοναχές του Κοσσυφοπεδίου, οι οποίοι όχι μόνο με τις προσευχές τους, αλλά και με τη θυσιαστική τους αγωνιστική στάση με ενέπνεαν κατά την υπέρ το τρίμηνο κράτησή μου στις φύλακες.

Τέλος, ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου τον πνευματικό μου πατέρα Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο, ο οποίος με τις διάπυρες προσευχές του προς τον Θεό, το αξεπέραστο ήθος και ψυχικό μεγαλείο του, τη νηφαλιότητα του πνεύματός του ενώπιον του τρικυμιώδους πειρασμού που διέρχεται, την απέραντη υπομονή του και αγάπη προς τους διώκτες του, έγινε για μένα όλο αυτό το διάστημα φωτεινό παράδειγμα καρτερίας και αταλάντευτης πίστης στην Πρόνοια του Θεού.

Όσον αφορά τις εξελίξεις που σηματοδοτεί  η απόφαση του Αρείου Πάγου για το πρόσωπό μου, επιφυλάσσομαι να επανέλθω σε δεύτερο χρόνο με γραπτή δήλωσή μου.

Όμως, ας μου επιτραπεί πολύ σύντομα να καταθέσω την αποψή μου για τα τεκταινόμενα στους κόλπους της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και πως αυτά επηρεάζονται από την Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ελλάδος.

Η ενοχοποίησή μου με διάφορες κατασκευασμένες κατηγορίες, κυρίως ποινικές για οικονομικές ατασθαλίες, ήταν το σκαλοπάτι για να πληγεί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος, ο οποίος με συνοπτικές και αντικανονικές διαδικασίες εξορίσθη μακράν της Επισκοπής του με την κατηγορία ότι δεν μπορεί να ελέγξει τον παρανομούντα πρωτοσύγκελλό του.

Αφού λοιπόν ο Άρειος Πάγος δεν υιοθέτησε το κατηγορητήριο εναντίον μου, αλλά αντιθέτως το απεδοκίμασε, επιτρέψτε μου να πω με όλο το σεβασμό ότι οφείλει η Ιεραρχία της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, σεβόμενη τον εαυτό της και περισώζοντας το τρωθέν συνοδικό κύρος της, με σκοπό την ειρήνευση του σερβικού ορθοδόξου λαού και την αποκατάσταση της εκκλησιαστικής νομιμότητας, να επανέλθει με νέα απόφασή της και να ανακαλέσει την απόφαση απομάκρυνσης του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου από τη Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης απομονώνοντας έτσι διχαστικές παραφωνίες.

Γνωρίζοντας ότι η δήλωσή μου αυτή θα τύχει μεγάλης δημοσιότητας, θεωρώ καθήκον μου να απευθυνθώ στον δοκιμαζόμενο σερβικό λαό και να τον προτρέψω να συσπειρωθεί γύρω από την Ορθόδοξη Εκκλησία του, να φυλάξει ως κόρην οφθαλμού την ορθόδοξη χριστιανική του πίστη, να διατηρήσει απαραχάρακτη την πνευματική του παρακαταθήκη, όπως αυτή μας παραδόθηκε από τους αγίους Πατέρες φθάνοντας μέχρι τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, να αντισταθεί με κάθε τρόπο στην εισαγωγή κακοδοξιών και καινοφανών δογμάτων στην Ορθοδοξία και να αποτρέψει πάσει θυσία την έλευση του αντιχρίστου πάπα στη Σερβία. Μια έλευση που θα προκαλέσει μόνον κακό και δυστυχία στην πατρίδα μας («στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε», Β πρός Θεσ/νικείς, β , 15).

Ας μην ξεχνούμε την πρόσφατη ιστορία, ότι με την ευλογία του πάπα διαμελίστηκε η πατρίδα μας και θρήνησε χιλιάδες νεκρούς.

Ακόμη καλώ κάθε πατριώτη Σέρβο σε συστράτευση στον καθ  ὅλα τίμιο αγώνα να μην δεχτεί ποτέ την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, διότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί την κοιτίδα του σερβισμού, αλλά και το λίκνο της Ορθοδοξίας της. Το Κοσσυφοπέδιο είναι και θα παραμείνει Σερβία.

Έτσι δρώντας θα παρεμποδίσουμε τα σχέδια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, οι οποίοι δια στόματος του αρμοδίου εντεταλμένου της ΕΕ για το θέμα του Κοσσυφοπεδίου, Πήτερ Φέιθ, χαιρέτισαν την απομάκρυνση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και όλων των συνεργατών του, επειδή ακριβώς αυτή η απομάκρυνση διευκολύνει όλα τα παραπάνω άνομα σχέδιά τους. (http://www.eusrinkosovo.eu/?id =20&n=39)

Αγαπημένε μου σερβικέ λαέ και αδελφέ ελληνικέ λαέ, ταπεινά και πάλι σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την αγάπη σας.

Καλόν αγώνα σε όλους μας.

«Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε. πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω» (Α  Κορ., στ , 13-14)

«αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως» (Α  Τιμ., στ , 12)

Kyriaki – Sunday Sermonette

Issue No. 1136, Feb. 5

NO to the Pope!

Last month (January 19, [2005]) we celebrated saint Mark bishop of Ephesus, Eugenicos, who said a “no” to the pope. Today is heard again a “no” to the pope. Some other saint said it, a great teacher and father of the Church, sacred Photios. Concerning him, we shall say a few words.

***

Photios the Great was born in the capital of the Byzantine empire, in the City, about A.D. 810. He lived and flourished in the ninth century – that is, from then 1,000 years and more have elapsed. He was cultivated in a good family environment.

The family plays a significant role. If we open the lives of the saints, we shall see that all these people whose feast-days we celebrate (Basil, Gregory, Chrysostom, Photios…) – all of them came from Christian homes. In the homes back then they said prayers, kept vigil (sleeplessness): the house would become a church. From such sanctified houses came forth the fathers. Then from the houses there came out angels; today demons come out. From where now shall fathers and teachers come out? You parents have great responsibility, who – I have said this thousands of times, I will take this to my grave – I say, you make your little children teachers, professors, officials, lawyers, doctors: who would devote himself to become a priest, a cleric, a missionary? And though Anglo-Saxons, French, Italians have sent down into Africa, to the wild places, their best children, we do nothing of the sort.

And sacred Photios, then, came from a christian home: his father was pious, his mother godly. He was also a noble according to the world. What does noble mean? Not that they possessed riches and offices. The greatest nobility is virtue. So they were virtuous and godly people. And just as our progeny (forefathers) used to say, “No gold upon the earth, or even also below the earth, possesses the value of virtue” (Plato’s LAWS 5,728A); the value of virtue outweighs the value of all the gold in the world. From within such a home came forth sacred Photios. His mother, Irene, and his father, Sergios, were martyrs of the iconoclastic period.

From a child Photios showed that he would become great. He was a child-miracle. He was not simply smart: he was a great genius. Great geniuses are called those people who are capable of delving deep into things and of solving the most difficult problems. Just as Olympus is the highest mountain, thus in like manner great geniuses are the great peaks of the intellect, of the intelligencia. Every 100-200 years there is born a great genius. Great men, high figures, as, for example, Homer, Plato, Aristotle, or in our epoch Einstein.

Sacred Photios was not only a great genius; he was also diligent. He was not like that lazy servant of the parable of the talents, who took the talent and hid it in the earth. Great Photios cultivated his talent. At night he slept for but a few hours. He studied. What did he study? The ancient authors and especially the fathers of the Church: Chrysostom, Basil, Gregory the Theologian…Above all he knew one book by heart: the holy Scripture. His genius and his diligence contributed in distinguishing him into one of the greatest men of humanity. He studied grammar, poetry, rhetoric, oratory, philosophy, also even medicine and every other science. He taught in Constantinople as a wise professor.

Early on he was taken on by the palace and took great positions in the court of Theophilos; he reached becoming the protospatharios, “first-swordsman” (general of the Emperor’s battalion), general secretary of the empire, and consul (parliamentarian).

Suddenly, at the age of 47 he became patriarch of Constantinople, during a difficult time of the Byzantine Empire. Did he want it? He did not want it. He took pleasure in books, the study hall. They took him from there as a layman and they ordained him. When he saw that they persisted, he did not sleep all night. He would weep and say: I prefer to die than to become…Not that he disdained the office of the priesthood, but because he knew how difficult it is for one to lift this responsibility, indeed in such a difficult time. Finally, though, he capitulated. He was ordained in one day, then a reader, sub-deacon, deacon, presbyter, and finally bishop and patriarch on Christmas day of 857. He did not become prideful; he kept himself humble-minded. He had humility. His biography says that whenever he heard that someone had sinned, tears would run from his eyes; he considered his own self to have sinned, and he lamented and begged God to forgive him.

Such was saint Photios, full of love and affection for his flock. But in the face of the enemies of the faith he was a lion. He struggled against the various heresies, and indeed the iconoclasts. He censured and rebuked the rich who were grabbers and unjust. He went against kings and emperors, and this cost him persecution. He had enemies. Who devoured him? priests, despots and monk-elders. They couldn’t take his tongue. All these previously mentioned ones allied themselves against him. They succeeded and brought over to their own side the kings and, and sacred Photios was twice sent into exile. The first time was in 867, during the reign of Basil the Macedonian, at the monastery of the “Protection” at the Thracian shores of the Bosporus; and they prohibited him from bringing anybody else with him. That which cost him dearly was that he was not allowed to have books near him, which always had been his companions. They dethroned him in 869. In 878 he returned for a second time to the patriarchal throne. And again though, they dethroned him in 886, during Leo the Wise’s reign, and they exiled him to a small island near Chalcedon, at the monastery of Ierias. There in exile he closed his eyes on February 6, 891.

Photios the Great said “no” against the pope, who wanted to subject the whole world under his authority. If we today are orthodox, we owe it to sacred Photios. The papists do not want to hear his name; for us orthodox he is a champion leader of the faith, just like Athanasios the Great, like Mark Eugenicos and so many other fathers.

***

Sacred Photios, my beloved, left us something precious, Orthodoxy. That is our greatest treasure. We do not understand this, we do not sense or feel it. A certain saint ascetic of our days said a prophecy: if we continue to live as we are living, a day will come when some shall be franks, others protestants, others masons, others Marxists and atheists, others shall be in different heresies and religions…The many unfortunately are indifferent. Let the Chiliasts or Millenialists [or so-called Jehovah’s Witnesses] increase, what do they care? Concerning these matters, let the priests and bishops attend to them…

It is not thus. You are an orthodox Christian? You must struggle for your faith and beg God. We have a debt. Our fathers toiled how much and sacrificed themselves for our faith! And we today shall become their imitators. When there appears at y our house a heretic and he knocks on your door, immediately inform the metropolis. Heretics and hetero-religionists now are obtaining priviledges [in Greece]: we orthodox will become second class Greeks. They insult Christ, God, Virgin Mary Mother of God, all the holy things, and nobody bothers them: if you say something to them and scold them, immediately they will sue you for insulting them. Our fatherland [Greece] has become an unfenced vineyard.

Where is Photios the Great now, where is Mark Eugenicos, where are the Basils and Chrysostoms, where are the martyrs and the confessors! We the few, as many of us who have remained and still believe, let us wake up and struggle for our faith. It is preferable for the sun to be extinguished than for Orthodoxy. One ancient figure used to say: My God, I thank you that you did not make me a tree, you did not make me a four-footed animal, but made me a man. And another would say: I thank you God because you made me a Hellene. We must thank God, because we were born orthodox.

May God, through the intercessory prayers of the super-holy Theotokos (God-bearer), of saint Mark Eugenicos,and of saint Photios, have mercy upon us and save us: amen.

+ bishop Augustinos

(This homily was originally delivered on Feb. 8, 1986, transcribed and abbreviated Feb. 5, 2005, and translated into the English language July 17, 2010, St. Marina’s, whose father was a fanatic pagan instrumental in her martyrdom, transl. by Stanley M. Sarantis)

Aνοιχτη επιστολη Ερημιτου Ασκητου προς αξιολυπητο δεσποτη

Σεβαστέ π. Ἀθανάσιε,

Γιατί, καλέ μου πατέρα, τόσο μίσος καί ἔχθρα γιά τόν Ἀδελφό σου π. Ἀρτέμιο; Γιατί τόσα ψεύδη καί συκοφαντίες γιά τό παιδί σας, τόν π. Συμεών;
Σεβαστέ μου π. Ἀθανάσιε, ὁ π. Συμεών μέ χειροπέδες ἔζησε 3 ½ μῆνες στά κρατητήρια καί τίς φυλακές καί ὁ Ἀδελφός σου π. Ἀρτέμιος ἐξορίσθηκε. Καί ἡ μανία σου, ἀλήθεια, εἶναι τόσο μεγάλη ἐναντίον τους! Γιατί;
Ποιά συμφέροντα ὑπηρετεῖτε, τίμιε πάτερ;
Φοβοῦμαι…, μήπως οἱ χειροπέδες ἔχουν τώρα περαστεῖ στά χέρια τῆς δικῆς σου ψυχῆς; Μήπως τώρα βρίσκεσαι ἐσύ ἐξόριστος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ;
Καημένε π. Ἀθανάσιε, ταπεινά καί ἀναξίως προσεύχομαι γιά σένα νά ἐλευθερωθεῖς ἀπό τό δαιμόνιον πού ἔχει περάσει χειροπέδες στά χέρια τῆς ψυχῆς σου. Γονάτισε, ἀδελφέ μου, κοίταξε τόν οὐρανό καί ζήτησε ἀπό τόν Θεό νά σέ ἐλευθερώσει ἀπό τόν δαίμονα τῆς κακίας καί τοῦ μίσους.
Οἱ ἀπαντήσεις σου φανερώνουν τό χαμηλό ἐπίπεδο τῶν συναισθημάτων σου καί ἀντικατοπτρίζουν τόν ἐσωτερικό-πνευματικό σου κόσμο. Πορεύου…, πορεύου σεβαστέ Γέροντα στό Ἐξομολογητήριο, πού δέν πιστεύεις, δυστυχῶς. Πορεύου σεβαστέ Γέροντα, γιά νά γίνεις πάλι νέος καί νά ἡμερέψει τό πρόσωπο καί ἡ ψυχή σου. Σταμάτα νά παρασέρνεις καί ἄλλους ἐπισκόπους στήν καταστροφή.
Ἄφησε νά κυλήσουν δάκρυα στά μάτια σου γιά τά ἐγκλήματα πού διέπραξες: ἕναν Ἀδελφό σου ἐπίσκοπο ἐξόριστο, ἕνα παιδί μέ χειροπέδες στήν φυλακή καί 100 Μοναχούς στούς δρόμους. Μπορεῖς λοιπόν νά λειτουργεῖς ἀκόμη; Δέν φοβάσαι Ἀδελφέ μου τόν Θεόν; Καί ἔχεις ἀκόμη τό θράσος καί συνεχίζεις νά ψεύδεσαι; Στήν πατρίδα μου, τήν Ἑλλάδα, ἐάν ἔκανες τέτοιες ἀσχήμιες θά ἤσουν στήν φυλακή. Ἀλλά, π. Ἀθανάσιε, ἐσύ βρίσκεσαι σέ χειρότερη φυλακή. Ὁ Θεός, τόν π. Συμεών τόν ἐλευθέρωσε, γιατί ἐσύ ἤσουν ὁ αὐτουργός. Ἐσύ ὅμως εἰσῆλθες στήν φυλακή τοῦ μίσους καί τῆς ἔχθρας. Ἐσύ ὑποφέρεις περισσότερο ἀπό τόν ἐξόριστο π. Ἀρτέμιο. Ἐσύ περιπλανιέσαι περισσότερο ἀπό τούς διωγμένους Μοναχούς.
Ὁ Θεός νά σέ ἐλεήσει καί ν’ ἀφήσεις τό ὠμόφορό σου στήν Ἁγία Τράπεζα. Νά βρεῖς τόπο μετανοίας, γιατί ἐγγύς τό τέλος καί γιά σένα καί γιά μένα καί γιά ὅλους μας.
Μήν ἀργεῖς πατέρα μου, μήν ἀργεῖς.

Ὁ Θεός νά σέ ἐλεήσει. Ἀμήν

_______________________________________________

H EΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΣΕΡΒΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

ME ΤΟ ΕΞΗΣ ΣΧΟΛΙΟ·

Ово је један веома леп текст који се, на жалост, лоше преводи. Али углавном се смисао може разумети. Јасно је да су се, након одлуке Врховног суда Грчке да не изручи Симеона Виловског, нечија очекивања изјаловила. Следствено томе, губи се стрпљење и изговарају се многе ружне речи. Али је сасвим изненађујуће колика се мржња осећа из речи Епископа Атанасија. Када се само сетим његових светоотачки надахнутих беседа које су многе привеле Цркви. А садашњи његови говори …Нека би нам свима Милостиви Господ просветлио ум и разум.Нека би нам Дуготрпељиви Господ опростио мноштво сагрешења наших.

(ПорукаПослао: Пет Јул 16, 2010 3:59 pm    Наслов:

Η ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΝΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ,

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ, Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

1991: Προφητικὴ Ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

Δεκαετίες προετοιμάζεται ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος. Τελευταῖα παρατηρεῖται μία βιασύνη γιὰ τὴν σύγκλησή της, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὶς δηλώσεις καὶ τὶς διαβουλεύσεις τοῦ Πατριάρχη στὸ Φανάρι μὲ ἄλλους προκαθημένους Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καὶ Ἐκκλησιῶν, χωρὶς ὅμως νὰ ὑπάρχει καὶ ἐπαρκὴς ἐνημέρωση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Πῶς λύθηκαν, ἀλήθεια, ὡς διὰ μαγείας, ὅλα τὰ προβλήματα καὶ οἱ δυσκολίες ποὺ δὲν ἐπέτρεπαν τὴν σύγκλησή της; Πῶς θὰ ἐμπιστευθεῖ ὁ λαὸς ἀποφάσεις Πανορθοδόξου Συνόδου, τῆς ὁποίας μέλη ἔχουν κατηγορηθεῖ γιὰ Οἰκουμενισμό; Δὲν πρέπει νὰ ξεκαθαρίσει πρῶτα τὸ τοπίο, γύρω ἀπὸ τὸ ἂν ἀποτελεῖ αἵρεση ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ ἂν στοὺς φορεῖς του ὑπάρχουν Ἐπίσκοποι; Καὶ ἀρκοῦν οἱ αὐτοδιαβεβαιώσεις τῶν Πατριαρχικῶν περὶ τῆς Ὀρθοδοξίας τους, ὅταν ὑπάρχουν παράλληλα «αἱρετικὲς διατυπώσεις» ποὺ δὲν διορθώθηκαν, ἀλλὰ ἐπαναλαμβάνονται, ὅταν παραβαίνουν κατά κόρον πολλοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, π.χ. περὶ συμπροσευχῶν;
Εἶναι, ὡς ἐκ τούτου, ἐπιβεβλημένο νὰ παρασχεθεῖ κάποια ἐνημέρωση στὸ λαὸ ποὺ ἀγνοεῖ, ἀλλὰ καὶ ἀγνοεῖται παντελῶς, ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικούς του ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι περισσότερες συζητήσεις, συνεδριάσεις, διαλόγους κάνουν καὶ περισσότερη σημασία, ἀξία, φιλικὴ διάθεση, ἀναφορὰ δίνουν πλέον στὸ Π.Σ.Ε., στὸν Πάπα καὶ στὸ Βατικανὸ παρὰ στὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα  ποὺ ἔχει τὶς ἀνησυχίες καὶ τὶς ἀντιρρήσεις του γιὰ ὅσα ἐρήμην αὐτοῦ πράττουν. (Ἡ ένημέρωση ποὺ προσφέρουν, ὅταν τὴν προσφέρουν, γίνεται ἐπιλεκτικά, παραμορφωτικὰ καὶ μὲ τὸ σταγονόμετρο).
Καὶ εἶναι ἀναγκαία ἡ ἐνημέρωση γιὰ τὴν προετοιμαζόμενη Πανορθόδοξο Σύνοδο, γιατὶ αὐτὴ τὴν Σύνοδο, θὰ τὴν παρουσιάσουν ὡς «φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας», στὶς ἀποφάσεις τῆς ὁποίας θὰ πρέπει πλέον ὅλοι νὰ ὑπακούουμε ἀναγκαστικά.
Καὶ ἐπειδὴ βρισκόμαστε στὴν ἐποχὴ τῆς Νέας Τάξεως, ποὺ ὅλα κατευθύνονται καὶ ὅλα τεχνηέντως ἐπιβάλλονται, θὰ εἶναι εὔκολο νὰ ἐπιβάλλουν ὑποχρεωτικὰ καὶ τὶς ἀποφάσεις τῆς «Πανορθοδόξου» Συνόδου, καθὼς μάλιστα διὰ τῆς ἠλεκτρονικῆς κάρτας (γιὰ τὴν ὁποία οἱ ἀντιδράσεις εἶναι μικρὲς) ὅλα θὰ ἐλέγχονται. Καὶ ὅπως στὴν ἐποχὴ τοῦ Βυζαντίου ὁ αὐτοκράτορας ἐξόριζε τοὺς αἱρετικούς, ἔτσι καὶ στὴν ἐποχή μας, οἱ ἡγήτορες τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων θὰ «ἐξορίζουν» τοὺς πιστούς, ὅπως διεφάνη στην παράνομη κράτηση ἐπὶ τετράμηνο τοῦ διωκόμενου Σέρβου ἱερομόναχου π. Συμεὼν Βιλόφσκι, τὸν ὁποῖον ἡ Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη πρὶν μία βδομάδα ἐλευθέρωσε, δικαιοπραγοῦσα.
Στὸ παρὸν Ἐνημερωτικό Δελτίο τῆς ΦΕΚΦ παρουσιάζουμε μιὰ ὁμιλία τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, ὁ ὁποῖος ἦταν (κατὰ κοινὴ ὁμολογία ὅσων τὸν ἔζησαν καὶ τὸν ἄκουσαν) ὀρθοδοξότατος στὸ φρόνημα, ἐμβριθὴς μελετητὴς τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ πιστὸς ἀναλυτής της. Διαβάζοντας κανεὶς τὴν ὁμιλία αὐτή, ἂν καὶ ἔγινε πρὶν ἀπὸ εἴκοσι χρόνια, νομίζει πὼς εἶναι τωρινή, ἀφοῦ θίγει σύγχρονα φλέγοντα θέματα, ὅπως:
* γιά τὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει Πανορθόδοξο Σύνοδο (ποὺ ὀνομάζει ἀνορθόδοξο Σύνοδο τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ κατευθυνόμενη ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο),
* γιὰ τὴν ἁπλούστευση-κατάργηση τῆς νηστείας ποὺ ἑτοιμάζεται,
* γιὰ τὸ χρέος τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ποὺ ἐντέλλεται ἡ Καινὴ Διαθήκη, ἀλλὰ ἀρνοῦνται νὰ ἐφαρμόσουν οι διοικοῦντες,
* γιὰ τὸ ποιό ἀκριβῶς σημεῖο τῆς Πίστεως προσβάλλει ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,
* γιὰ τὸ «ἔρχομαι ταχὺ» τῆς Ἀποκαλύψεως,
* γιὰ τὸν Ἀντίχριστο κ.ἄ.
Ἡ σημαντικὴ αὐτὴ ὁμιλία  (μὲ κάποιες συντομεύσεις) ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Τὸ θέμα μας (ἀπὸ τὸ βιβλ. Πράξ. 15, 30) εἶναι γύρω ἀπὸ τὴν Σύνοδον τὴν Ἀποστολική. (Ἡ ἀπόφασή της ἐγράφη καὶ) ἐδόθη στοὺς δύο Ἀποστόλους, τὸν Σίλα καὶ τὸν Ἰούδα, γιὰ νὰ μεταφέρουν τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ εἰς τὴν Ἀντιόχεια. «Καὶ συναγαγόντες τὸ πλῆθος ἐπέδωκαν τὴν ἐπιστολήν». Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ἐδῶ δίδεται ἡ ἐπιστολὴ δημόσια.
Ἔχει σημασία αὐτό. Δημόσια ἐπίδοσις, δημόσια ἀνάγνωσις. Δηλαδὴ δὲν ἔχουμε παρασκήνια. Προσέξτε αὐτὸ τὸ πολὺ σπουδαῖο. Δὲν θὰ ἤθελα νὰ πῶ, ὅτι κάποια πράγματα δὲν πρέπει νὰ εἶναι μυστικά, διότι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἀκούσουν κάτι. Δὲν θὰ βγάλουμε τὰ «ἐν οἴκῳ…ἐν δήμῳ». Ὅμως ἐκεῖνο ποὺ μᾶς βοηθάει ἐμᾶς να δοῦμε ἐδῶ, εἶναι ὅτι δὲν ὑπάρχουν παρασκήνια. Στὴν Ἐκκλησία δὲν ὑπῆρχαν, ―στὴν πρώτη τὴν χριστιανικὴ Ἐκκλησία― δὲν ὑπῆρχαν παρασκήνια. Πολὺ δὲ παραπάνω, δὲν ὑπῆρχε, θὰ λέγαμε, μία πολιτικὴ συμπεριφορά.
Πόσες φορές, στὶς ἡμέρες μας λέγετε αὐτό, ὅτι ἄρχοντες τῆς Ἐκκλησίας ἀσκοῦν μίαν πολιτικήν, ἢ ὁ καθενὰς ―ὅπως καὶ οἱ πολιτικοί― ἐξαγγέλλουν τὸ πρόγραμμά τους! Πολλὲς φορές, ἐξαγγέλλουν ἕνα πρόγραμμα καὶ λέγουν ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ πολιτική τους. Ἡ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει πολιτική. Ἡ πολιτικὴ εἶναι τερτίπια τοῦ κόσμου τούτου, εἶναι νόθο πρᾶγμα, δὲν εἶναι γνήσιο πρᾶγμα καὶ αὐτὸ νὰ τὸ ἀποδοκιμάζουμε, τουλάχιστον μέσα μας, ὅταν τὸ συναντοῦμε.
«Ἀναγνῶντες δέ, ἐχάρησαν ἐπὶ τῇ παρακλήσει». Ἀφοῦ λοιπὸν ἀνέγνωσαν τὴν ἐπιστολή, χάρηκαν γιὰ τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου. Καὶ οἱ ψευδοδιδάσκαλοι ἀπεστομώθησαν, δὲν εἶχαν τίποτα ἄλλο νὰ ποῦν.
Προσέξτε, ὅμως, ἐδῶ: γιὰ νὰ πάρουμε μία εἰκόνα τῆς ἀξίας τοῦ πράγματος, ἂς τὸ δοῦμε τὸ θέμα ἀντίστροφα καὶ ἐπικαιρότατα. Ὅταν λέω ἀντίστροφα, ἐννοῶ μία πραγματικότητα, ὄχι σὰν ἐκείνη ποὺ μας περιγράφουν τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων, ἀλλὰ κάτι πολὺ διαφορετικό.
Σᾶς εἶπα ὅτι ὁ σκοπὸς μιᾶς Συνόδου εἶναι νὰ φέρει τὴν εἰρήνη. Ἔρχεται ἡ εἰρήνη πάντοτε; Λοιπόν, φημολογεῖται ἡ συγκρότησης μιᾶς Συνόδου ἀνορθοδόξου, Οἰκουμενικῆς. Ξέρεται ὅτι μέχρι τώρα ἔχουμε 7 Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Ἔτσι λοιπόν, φημολογεῖται μία Ὀγδόη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ἡ ὁποία θὰ γίνει στὶς μέρες μας. Θά…! Εἶναι πολλὰ χρόνια ποὺ ἔχουν ἤδη ἀρχίσει οἱ ἐργασίες γι’ αὐτὴ τὴν 8η Οἰκουμενικὴ Συνόδο. Ἔχουν δημιουργηθεῖ, ἀκόμα ἔχουν πραγματοποιηθεῖ καὶ προσύνοδοι. Ἐρωτοῦμε: τί μπορεῖ νὰ περιέχει αὐτὴ ἡ 8η Οἰκουμενικὴ Σύνοδος; Γι’ αὐτὸ θέλω νὰ καταλάβετε ὅτι αὐτὰ ποὺ λέμε ἀπὸ τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν ὑπόδειγμα γιὰ νὰ ξέρουμε πῶς νὰ στεκόμαστε στὴν πορεία τῆς Ἐκκλησίας μέσα στὴν ἱστορία.
Λοιπόν, τί θὰ περιέχει αὐτὴ ἡ Σύνοδος; Δηλαδὴ μὲ τί θὰ ἀσχοληθεῖ; …Ὅπως λέει ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος Πόποβιτς, εἶναι χαρακτηριστικό, πὼς σὲ κάθε ἐργασία ποὺ γίνεται, προσυνοδική, ἀλλάζουν καὶ τὰ πράγματα. Καὶ ἔτσι δὲν μένει κάτι σταθερό, αὐτὸ βέβαια τὸ κατακρίνει ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος. Εἰλικρινὰ αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μυρίζει Πνεῦμα Ἅγιο. Ὅ,τι λέγει καὶ ὅ,τι γράφει εἶναι πολὺ σπουδαῖα, ἀλλὰ θὰ σᾶς ἀναφέρω μόνο ἕνα σημεῖο, τὸ ὁποῖο κάπου τὸ διάβασα. Ἕνα ἀπὸ τὰ θέματα, θὰ εἶναι καὶ τὸ θέμα τῆς νηστείας. Τροποποιεῖται ἡ νηστεία ἐπὶ τὸ ἐλαφρότερον.
Συγκεκριμένα θὰ πεῖ ἡ Σύνοδος αὐτή, ἢ θὰ ζητήσει μᾶλλον νὰ καθιερωθεῖ ὅτι τὴν Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευὴ μποροῦμε νὰ τρῶμε ψάρι, ἐνῶ εἶναι γνωστό, ὅτι μέχρι τώρα ὅ,τι καθιερώθηκε καὶ ἐθεσπίστει, ἡ Τετάρτη καὶ ἡ Παρασκευὴ δεν ἔχει λάδι. Εἶναι ἀλάδωτα. Ἄλλο τώρα, ἐὰν γιὰ κάποιους λόγους ποὺ αὐτὰ ρυθμίζονται ἀπὸ τὸν πνευματικό, ἀτομικὰ γιὰ τὸν καθένα μπορεῖ κανεὶς νὰ τρώει ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ φάει. Ἔχει τοῦτο, ἔχει ἐκεῖνο, μία ἀρρώστια, εἶναι μικρὸ παιδί, εἶναι ἠλικιωμένος ἄνθρωπος, ἔχει ὅ,τι ἔχει, καὶ μποροῦμε νὰ ἐπιτρέψουμε καὶ τὸ λάδι καὶ τὸ γάλα καὶ τὸ κρέας! Καὶ ὅπως πολὺ ὀρθὰ λέγουν οἱ Πατέρες, ὅτι ἡ νηστεία δὲν εἶναι σωματοκτόνος, ἀλλὰ παθοκτόνος, δὲν σκοτώνει τὸ σῶμα, σκοτώνει τὰ πάθη… Σημειῶστε ὅτι ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ ἐκκλησία, ἔχει ψάρι Τετάρτη καὶ Παρασκευή! Μήπως ἐδῶ νὰ πονηρευόμαστε; Μήπως ἡ καθιέρωση ψαριοῦ αὐτὲς τὶς 2 μέρες τῆς ἑβδομάδας, θὰ ἤθελαν νὰ μᾶς κάνει νὰ μοιάζουμε μὲ τὴν πνευματικότητα τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς «ἐκκλησίας»; Βάζω τὸ μήπως.
Μπορεῖ ἀκόμη ἐνδεχομένως ―προσέξτε, ἐνδεχομένως, δὲν ξέρω τίποτα― νὰ ἐπιτρέψουν καὶ τὶς ἐξωγαμικὲς σχέσεις, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι σήμερα ἡ ἐποχή μας εἶναι τέτοια ποὺ ἕνας νέος ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἀντέξει σὲ μία ἐγκράτεια. Ἐνδεχομένως, διότι ὅταν ἀρχίσει ὁ κατήφορος, τότε τίποτα δὲν τὸν κρατᾶ καὶ τίποτα δὲν τὸν σταματᾶ. Λοιπόν, ἐρωτῶ: ἐὰν τέτοια πράγματα θεσπίσουν καὶ φυσικὰ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν καὶ πολὺ εὐσέβεια, θὰ τὸν χειροκροτήσουν· καὶ ξέρετε τί θὰ ποῦν: νά! προοδευτικὲς ἀντιλήψεις. Μάλιστα. Ὄχι ἐσεῖς οἱ χριστιανοὶ ποὺ μένετε μὲ σκουριασμένες θέσεις.
Ὅμως μπορεῖτε να φανταστεῖτε, τί ἀποτελέσματα θὰ εἴχαμε ἀπὸ ἀποφάσεις μιᾶς τέτοιας Συνόδου; Τί ἄλλο; (ἐγὼ εἶχα ἑτοιμάσει τὶς σημειώσεις μου γι’ αὐτὰ ποὺ θὰ σᾶς πῶ, ἐχάρηκα ὅμως, ὅταν εἶδα ὅτι ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος Πόποβιτς, λέει τὸ ἴδιο πρᾶγμα) σχίσματα, διότι πολλοὶ θὰ ποῦν: “Ἐγὼ δὲν τὰ δέχομαι αὐτὰ τὰ πράγματα”. Τίποτα καλὸ νὰ μὴν περιμένουμε ἀπὸ μία τέτοια Σύνοδο (λέγει) ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος. Παρὰ μόνο σχίσματα, σχίσματα, σχίσματα. Λέει καὶ κάτι ἄλλο καὶ αἱρέσεις.
Δὲν εἶναι πολὺ φυσικό; Τί σᾶς εἶπα; Θὰ σᾶς πῶ τὸ ἀντίστροφο παράδειγμα. Κάθε ἄλλο παρὰ θὰ εὐχαριστήσουν, ἀποφάσεις τέτοιες, μιᾶς τέτοιας Συνόδου, ὅπως εὐχαρίστησε ἡ ἀποφάση τῆς Συνόδου τῶν Ἱεροσολύμων. Ἂν μὲ ρωτήσετε: καλά, καὶ τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ θὰ τοὺς ἔκανε, ἔτσι νὰ κινηθοῦν; Μάλιστα, ὅπως παρατηρεῖ ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος, αὐτὸ βέβαια 10 χρόνια πίσω, ὑπάρχει μία βιασύνη. Ἡ βιασύνη ὑπάρχει καὶ σήμερα. Βιασύνη. Νὰ γίνει αὐτὴ ἡ Σύνοδος.
Ἐγὼ θὰ σᾶς ἔλεγα, προσωπική μου γνώμη: ὅτι μία τέτοια Σύνοδο, δὲν τὴν κινεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, τὴν κινοῦν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, μὲ ἐπικεφαλεῖς τὴν Μασονία.
…Διότι οἱ ἔνοχοι ―ἐκεῖνοι ποὺ καταλύουν Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ καὶ Σαρακοστὲς γιὰ νὰ μὴν αἰσθάνονται ἄσχημα―θὰ ποῦν: τὸ καθόρισε ἡ Ἐκκλησία. Ἔτσι ἀφαιρεῖται ἀπὸ αὐτοὺς τὸ αἴσθημα τῆς ἐνοχῆς.
Τὸ θέμα, ὅμως, εἶναι πολὺ ἁπλό. Δὲν μπορεῖς νὰ φᾶς, δηλαδὴ νὰ νηστέψεις; Πήγαινε στὸν πνευματικό σου (σᾶς τὸ εἶπα καὶ προηγουμένως) καὶ τὸ θέμα δύνασαι νὰ τὸ ρυθμίσεις. Ἀλλὰ ὄχι. Πρέπει ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν λίγη εὐσέβεια ἢ ὑποτονικὴ εὐσέβεια νὰ μὴν αἰσθάνονται ἔνοχοι, ὅταν τοὺς προβάλλεται ὅτι ἔτσι πρέπει νὰ ζοῦν, ἔτσι πρέπει νὰ νηστεύουν. Γι’ αὐτό, αὐτὴ ἡ Σύνοδος, ἐὰν θὰ γίνει θὰ χαρακτηριστεῖ ψευδοσύνοδος, δὲν θὰ γίνει ἀποδεκτή.
Εἶναι ὅμως καὶ κάτι ἄλλο. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ συγκαλοῦσαν τὴν Σύνοδο ἢ ἐκεῖνοι ποὺ θὰ παρακαθίσουν (ἐδῶ, τώρα θέλω νὰ τὸ προσέξετε καλὰ-καλὰ αὐτό), ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ παρακαθίσουν εἰς τὴν Σύνοδο, ποῖοι θὰ εἶναι; Οἱ ἐπίσκοποι ποὺ θὰ καθίσουν γιὰ νὰ συζητήσουν τὰ θέματα τῆς Συνόδου, σὲ ποία πνευματικὴ καταστάση βρίσκονται; Ὀρθοδοξοῦν ἢ δὲν ὀρθοδοξοῦν; Ὅσο μποροῦμε (καὶ ἐγὼ καὶ ἐσεῖς) νὰ ξέρουμε σήμερα, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ παρακαθίσουν, ἔχουν ἁλωθεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό. Ἀπερίφραστα ―ἴσως κάποιες ἐξαιρέσεις νὰ ὑπάρχουν―, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν ὀρθοδοξοῦν. Ἔστω καὶ ἂν λέγονται Πατριάρχες, ἂν λέγονται Ἀρχιεπίσκοποι, ἂν λέγονται Ἐπίσκοποι, δὲν ὀρθοδοξοῦν. Τὸ γνωρίζουμε αὐτὸ ἀπὸ ἀτομικὲς δηλώσεις ποὺ κάνουν, ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ κινοῦνται καὶ ἐκφράζονται. Τὸ γνωρίζουμε αὐτό! Θὰ τό πῶ ἄλλη μία φορά. Ἔχουν ἁλωθεῖ καὶ ἀπὸ τὴν Μασονία καὶ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό.
Αὐτοὶ λοιπὸν οἱ ἄνθρωποι, ἅμα θὰ καθίσουν στὸ τραπέζι τῶν συζητήσεων, θὰ κινηθοῦν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ; Δὲν νομίζω. Δὲν νομίζω. Εἶναι πολὺ σοβαρὰ πράγματα. Εἶναι παρὰ πολὺ σοβαρά. Προσέξτε, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις ἔχουν ἤδη χαλκεύσει καὶ ἔχουν ἤδη πείσει αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουνε οἰκουμενικὲς θέσεις. Βεβαίως, βεβαίως, εἶναι Οἰκουμενιστές! Δυστυχῶς, πλὴν ἐξαιρέσεων (τὸ ὑπογραμμίζω αὐτό). Λοιπόν, στὸ σχέδιο τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων ποὺ ἔχουν ἐγκλωβίσει ἤδη τὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὑπάρχει τὸ ἑξῆς σχέδιο: Νὰ ἐπέλθει μετὰ ἡ «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν». Ὀρθοδοξίας, Ρωμαιοκαθολικισμοῦ καὶ Προτεσταντισμοῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη φάση.
Ἀλλὰ δὲν σταματάει τὸ κακὸ ἐκεῖ. Ἔχουμε ἀκόμα μία φάση. Εἶναι ἡ φάση ἑνώσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ μὲ τὰ τρία αὐτὰ (Ὀρθοδοξία, Ρωμαιοκαθολικισμὸς καὶ Προτεσταντισμὸς) μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες. Ὅλα αὐτὰ ἤδη ἔχουνε μπεῖ σὲ δοκιμασία, δηλαδή, ὅπως ὅταν θέλουμε νὰ κάνουμε μία παράσταση, θεατρικὴ παράσταση, γίνεται μία δοκιμή, καὶ δεύτερη, καὶ τρίτη. Ἔ, μετὰ γίνεται μία πρόβα τζενεράλε, μία γενικὴ πρόβα. Ὅλες αὐτὲς οἱ συναντήσεις ποὺ γίνονται, πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ, καὶ ποὺ εἶναι δυστυχῶς καὶ ὀρθόδοξοι, μὰ στὴν Εὐρώπη εἶναι, μὰ στὴν Ἀμερική, εἶναι καμώματα τῆς γενικῆς πρόβας. Νὰ δοῦν, πῶς πάει τὸ πρᾶγμα, ὥστε λοιπὸν τὸ μεθεπόμενο βῆμα εἶναι αὐτό. Εἶναι ἡ ἕνωσης ὅλων τῶν θρησκειῶν.
Μὰ σᾶς ἐρωτῶ: τότε γιατί νὰ εἶμαι Χριστιανός; Καὶ ἂν λέμε ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς σώζει καὶ τίποτα ἄλλο δὲν σώζει, ὅτι ἡ ὀρθοδοξία σώζει καὶ τίποτα ἄλλο δεν σώζει, τότε; Τότε τὸ κριτήριο δὲν εἶναι πιὰ ἡ Σωτηρία. Ποιό θὰ εἶναι τὸ κριτήριο; Τὸ κριτήριο εἶναι κάτι ἄλλο. Ἂς ποῦμε ὅτι εἶναι πολιτικό. Ἂς ποῦμε ὅτι εἶναι κοινωνικὸ τὸ κριτήριο. Διότι μὴν ξεχνᾶτε, σύγχρονοι ἡγέτες, πολιτικοὶ ἡγέτες σὲ ὅλο τὸν κόσμο, τὴν θρησκεία τὴν βλέπουν σὰν ἕνα στοιχεῖο ποὺ μπορεῖ κανεὶς νὰ ἐπηρεάζει τὰ πλήθη, νὰ ἐπηρεάζει τοὺς λαούς.
Ἂν ἔτσι τὰ πράγματα ἔχουν, δὲν ἐνδιαφέρει τὸ φαινόμενο ποὺ λέμε σωτηρία, τοὺς εἶναι τελείως ἀδιάφορο. Θὰ ἔχουν ἐπιτύχει κάτι ἄλλο· τὴν λεγομένη παγκόσμια «εἰρήνη» καὶ τὴν παγκόσμια «ἀγάπη». Γι’ αὐτὸ πολὺ ὀρθά, ἐστάλει μήνυμα ἀπὸ τὸν Ἅγιο Φλωρίνης (π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη). Ναί! (εἶπε) καὶ ἀγάπη, ἀλλὰ καὶ «ἐν ἀληθείᾳ». Καὶ αὐτὸ τὸ ἀγάπη ἐν ἀληθείᾳ, εἶναι φράσεις τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.
Διαβάστε τὶς Ἐπιστολές του. Δὲν φέρει ὁ ἄλλος τὴν ἀλήθεια; Καλημέρα δὲν θὰ τοῦ πεῖτε! Στὸ σπίτι σας δὲν θὰ τὸν βάλετε! Γιὰ νὰ δεῖτε ὅτι ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι σαλιαρίσματα. Δὲν εἶναι φτωχοί, φτηνοί, ρηχοὶ συναισθηματισμοί: ματς-μουτς! Ἡ ἀγάπη πρέπει νὰ εἶναι «ἐν ἀληθείᾳ». Θὰ σὲ ἀγαπῶ ἂν εἶσαι «ἐν ἀληθείᾳ», ἂν εἶσαι ὀρθόδοξος. Ἐὰν δὲν εἶσαι, θὰ σὲ ἀγαπῶ μὲ τὴν ἔννοια νὰ σὲ σώσω, δὲν θὰ ἔχω ὅμως κοινωνία μαζί σου. Γιατὶ ἂν χάσω τὸ κριτήριο τῆς ὀρθοδοξότητος ―ποὺ εἶναι ἡ σωτηρία― τότε τί κάνουμε; Μὰ δὲν κάνουμε τίποτε.
Ἔχουνε ἁλωθεῖ οἱ ταγοὶ τῆς ἐκκλησίας μας. Θὰ τὸ πῶ ἄλλη μία φορά: τοὺς ἐνδιαφέρει τὸ κοινωνικὸ στοιχεῖο· θὰ ἔχουμε «εἰρήνη» στὴν κοινωνία, στὸν κόσμο. Δὲν θὰ ἔχουμε πολέμους, θὰ ἔχουμε «ἀγάπη». Ἐκεῖ σταματᾶμε; Πέστε μου, πότε ἐμφανίστηκε μεγαλύτερη αἵρεση ἀπὸ αὐτὴ ἐδῶ; Τὴν ὁποία σερβίρει, ἡ παναίρεση, κατὰ τὸν πατέρα Ἰουστῖνο, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τὸ ἀντιλαμβάνεστε; Δὲν ἔχουμε τὸ στοιχεῖο τῆς σωτηρίας καὶ συνεπῶς ματαιοπονοῦμε. Κατεβάσαμε τὸν Χριστιανισμό, στὸ ἐπίπεδο τοῦ κοινωνισμοῦ· αὐτὸ δὲν εἶναι καινούριο καὶ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα ἔχει ἐπιχειρηθεῖ καὶ ἐν πολλοῖς ἤδη ὑπηρετεῖτε ἀπὸ τὶς ἐνορίες, αὐτὸ τὸ στοιχεῖο. Καὶ βλέπετε, τί να σᾶς πω. Νὰ σᾶς πω ὅτι καὶ τὸ κήρυγμα σήμερα τὸ χριστιανικὸ ἔχει κοινωνικὸ χαρακτήρα, ὄχι σωτηριολογικόν, ἀλλὰ κοινωνικόν; Νὰ σᾶς πῶ ἡ κατήχηση, ἡ ὁποία ἐξαντλεῖται (τῶν παιδιῶν ἡ κατήχηση) μὲ τὰ πνευματικὰ κέντρα ποὺ ἔχουμε στὶς ἐνορίες, ἐξαντλεῖται κυριότατα εἰς τὴν ψυχαγωγία καὶ τὸ θέμα, τὸ μάθημα ποὺ θὰ εἰπωθεῖ, δὲν εἶναι ἐκεῖνο ποὺ τελικὰ θὰ σώσει, θὰ συγκλονίσει καὶ θὰ ἀναμορφώσει τὸ παιδί Εἶναι μερικὲς ρετσέτες, συμπαγεῖς, θὰ λέγαμε ἠθικολογικές. Ποῦ εἶναι ἡ σωτηρία; Ἡ σωτηρία ἐκεῖ βρίσκεται;
Ἂς ξυπνήσουμε, ἂς ὑποπτευθοῦμε, ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι σωτηρία. Ἂν διορθώνει τὴν κοινωνία, ἂν κάνει τοὺς ἀνθρώποὺς μὲ ἄλφα κεφαλαῖο (Ἀνθρώπους), ἄλλο θέμα. Αὐτὰ εἶναι δευτερογενῆ ἀποτελέσματα. Ἀλλὰ τὸ κύριο στοιχεῖο εἶναι ἡ σωτηρία. Αὐτὸ ὅμως, ἤδη, δὲν ὑπηρετεῖται.
Λοιπόν, αὐτὰ ποὺ λέμε, μὲ κύριο στοιχεῖο τὴν 8η Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ξέρετε ὅτι ἀποτελοῦν ἕναν πειρασμὸ εἰς τὸν χῶρο τῆς ἐκκλησίας παγκοσμίως. Ναί, ἕνας πειρασμός. Αὐτὸς ὁ πειρασμός, ξέρετε τί θὰ ἐπιδιώκει νὰ ἐπιτυχεῖ; Καὶ γιατὶ εἶναι πειρασμός; Γιατὶ θὰ προσπαθήσει νὰ ξεθωριάσει τὸ Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνο ποὺ ὁ Ἄρειος δὲν τὰ κατάφερε καὶ ἐκεῖ ποὺ ὁ μονοφυσιτισμὸς δὲν τὰ κατάφερε, ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔβαλε μπροστὰ νὰ τὰ καταφέρει. Διότι, ὅταν ξεθωριάσουν καὶ τὸ ἀνθρώπινο καὶ τὸ θεῖο στοιχεῖο εἰς τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τότε τί ἔχω;
Αὐτὸς ὁ πειρασμὸς φαίνεται ὅτι θὰ εἶναι ὁ τελευταῖος τῆς ἱστορίας. Πειρασμός, δεινός, διότι εἶναι προφητευμένο. Καὶ τὸ προφητεύει ὁ Χριστός καὶ εἶναι εἰς τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως. Ἀκούσατε τί λέει: «Ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ, τῆς μελλούσης (ὥρας ἐννοεῖται) ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης» ―ἀκοῦστε, ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης― «πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς. Ἔρχομαι ταχύ, κράτει ὃ ἔχεις ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου». Ἐπειδὴ λέγει, ἐσὺ ἐφύλαξες (ἐτήρησες) τὸν λόγο τῆς ὑπομονῆς μου, δηλαδὴ ὅτι ἀφορᾶ στὸ νὰ ἔχεις ὑπομονὴ καὶ να μὲ κρατᾶς, ἔμενα τὸν Κύριον, μέσα σὲ ἀντίξοες καταστάσεις, καὶ ἐγὼ θὰ σὲ φυλάξω· ἐπειδὴ ἐτήρησες καὶ ἐγὼ θὰ σὲ τηρήσω (θὰ σὲ φυλάξω). Ἀπὸ ποῦ θὰ σὲ φυλάξω; Ἀπὸ τὴν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ ποὺ πρόκειται νὰ ἔλθει ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης! Πολὺ μεγάλος πειρασμός. Ἀλλ’ «ἔρχομαι ταχύ», γρήγορα. Κράτα καλὰ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο ἔχεις γιὰ νὰ μὴν πάρει κανεὶς τὸ στεφάνι τῆς τιμῆς σου καὶ τῆς δόξης σου.
Ἀλλὰ προσέξτε ἐδῶ· ποῖος εἶναι ὁ πειρασμὸς αὐτός; Εἶναι γραμμένο: ὁ πειρασμὸς αὐτός, ἀφοῦ θὰ καλύπτει ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη, δὲν θὰ εἶναι παρὰ ἡ μεγάλη νοθεία τῆς πίστεως. Τῆς πίστεως εἰς τὸ θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ· καὶ αὐτὸ θὰ τὸ πετύχει μόνο ὁ Οἰκουμενισμός, ἀφοῦ θὰ ἑνωθεῖ μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες. Ἀφοῦ θὰ ἑνωθεῖ μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες! (Μὲ συγχωρεῖτε ποὺ τὰ λἐω 2 καὶ 3 φορές· συνέχομαι). Ἔτσι ὁ Οἰκουμενισμὸς κατ’ οὐσίαν προσβάλει τὸ θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ· μέχρι νὰ τὸ ἐξαφανίσει.
Ἀλλὰ ἂν θέλει νὰ ἐξαφανίσει τὸ θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, θὰ τὸ κάνει ὁ Ἀντίχριστος· τότε τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός; Εἶναι ἀντίχριστος μέθοδος, ἀντίχριστος τρόπος. Προσέξτε, ὅταν βγάζουν διαγγέλματα ὑψηλὰ ἱστάμενα πρόσωπα καὶ ταγοὶ τῆς ἐκκλησίας, δὲν ἀναφέρουν τὸν ἅγιο τριαδικὸ Θέον, οὔτε ἀναφέρουν τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Οὔτε μία φορά! Ἀλλὰ τί; Ὁ Θεός! Μὰ Θεὸς εἶναι καὶ ὁ Ματς (ὁ Μέγας ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντός) ποὺ εἶναι ὁ Θεὸς τῶν Μασόνων! Καὶ για να ὑπηρετήσουν καὶ νὰ εὐχαριστήσουν αὐτὰ τὰ …ἀφεντικά τους, δὲν λένε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἢ τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, λένε ὁ Θεός.
Ὅταν ὅμως προσβάλλεται ἡ πίστις, ἔρχεται ἡ ἀποστασία. Γιὰ τὴν ὁποία μιλάει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ ἡ ὁποία, μὲ τὴν σειρά της, συνεπιφέρει τὴν ἔκκληση τῶν ἠθῶν. Ποῖος ἀρνεῖται σήμερα ὅτι δὲν ἔχουμε ἀποστασία καὶ συνεπῶς ἔκκληση ἠθῶν. Διότι, ἂν εἴχαμε τὴν πίστη, δὲν θὰ εἴχαμε τὴν ἔκκληση τῶν ἠθῶν.
Καὶ τί λέει ὁ Χριστός; Ἐπειδὴ ἐτήρησες τὸν λόγο τῆς ὑπομονῆς μου. Ἐδῶ δηλαδή, ὁ λόγος τῆς ὑπομονῆς τοῦ Χριστοῦ, τί εἶναι αὐτό; Εἶναι ἡ ὑπομονὴ ποὺ δίδει ὁ Χριστὸς σὲ κείνους ποὺ πῆραν τὴν ἀποφάση νὰ μείνουν κοντά, προσέξτε, εἰς τὸν ἀνόθετον Χριστό.
Τί λέγει ἀκόμη ὁ Κύριος: «Ἔρχομαι ταχύ»! Ἔρχομαι γρήγορα καὶ ὅπως σᾶς εἶχα πεῖ παλιά, …ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ μέχρι τὸν Χριστὸ ἔχουμε 2 χιλιάδες 100 χρόνια. Καὶ παρατηροῦμε ὅτι οἱ προφῆτες μιλοῦσαν γιὰ κάτι ποὺ θὰ ἐρχόταν ἀργά.
Τὸν 6ο αἰῶνα ζεῖ ὁ Δανιὴλ καὶ τοῦ λέγει ὁ Ἄγγελος: “Δανιὴλ κοιμήσου, θὰ πεθάνεις. Θὰ ἀργήσουν αὐτὰ νὰ γίνουν”. Ἀκούσατε; Θὰ ἀργήσουν νὰ γίνουν.
Ὁ Κύριος προφητεύει στὴν Κ. Διαθήκη: «Ἔρχομαι ταχύ». Ἐγὼ νομίζω, ὅτι ἂν πέρασαν 2 χιλιάδες 100 χρόνια, δὲν μποροῦν νὰ περάσουν περισσότερα· τώρα στὸ χῶρο τῆς Καινῆς, ἤδη διανύουμε τὰ 2 χιλιάδες χρόνια· δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μακριὰ τὸ τέλος. Ἄν μοῦ πεῖτε πλανῶμαι. Δὲν ξέρω. Ἡ αἴσθησή σας, τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, πῶς σᾶς φωτίζει νὰ καταλαβαίνεται μέσα σας: εἶναι μακριὰ τὸ τέλος ἢ εἶναι κοντὰ τὸ τέλος;
Ὅταν παντοῦ βλέπουμε, ὅπως λέει ὁ Μπρατσιώτης στὸ ὑπόμνημά του στὴν Ἀποκαλύψη, αἰσθανόμεθα τὶς προφητεῖες τοῦ Χριστοῦ ὅτι ἔρχεται γρήγορα (καὶ τῶν Ἀποστόλων)· σὰν νὰ ἀκοῦνε τὸν καλπασμό· πῶς ἀκοῦμε σὲ μία ἀποστάση 300 μέτρα τὰ πέταλα τῶν ἀλόγων ποὺ τρέχουν; Ἔτσι ἀκοῦμε, λέγει, τὸν καλπασμὸ τῶν γεγονότων ποὺ ἔρχονται, ὅτι ἔρχεται ὁ Χριστός. «Ἔρχομαι ταχύ», λοιπόν, λέγει ὁ Κύριος. Καὶ αὐτὸ τὸ ταχύ, κάθε φορά ποὺ περνάει, εἶναι ἱστορικὰ συντομότερο ἀπὸ τὴν προηγουμένη στιγμή. Ἑπόμενο θὰ μοῦ πεῖτε. Ἐπειδὴ ὅμως εἶναι καὶ γραμμένο στὴν πρὸς Ρωμαίους (λέγει ὁ Ἀπόστολος): «νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν»…· τρέχει μὲ καλπασμὸν αὐτὸ τὸ τέλος.
«Κράτει ὃ ἔχεις». Τί ἔχεις; Αὐτὸ ποὺ ἔχουμε ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ πίστη καὶ ἡ ὀρθὴ πνευματικότητα καὶ ἡ ὀρθὴ ὁμολογία, τρία πράγματα. Ἡ ὀρθὴ πιστὴ εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία γεννάει τὴν ὀρθὴ πνευματικότητα. Δὲν θὰ ἦταν κανεὶς πεισματάρης, ὅπως οἱ Πατέρες τῶν Συνόδων, νὰ ἐπιμένουν διὰ μίαν ἀλήθειαν, ἐὰν ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀλήθειαν δὲν ἀπέρρεε ἡ ὀρθὴ πνευματικότητα, βάση τῆς ὁποίας θὰ σωθοῦμε. Ἂν δὲν ζήσεις σωστά, δὲν ἔχεις ὀρθὴ πνευματικότητα, πῶς θὰ σωθεῖς; Ἀλλὰ ἡ ὀρθὴ πνευματικότητα ἀπορρέει ἀπὸ τὴν ὀρθὴν πίστιν· εἶναι ἑπόμενο. Καὶ πῶς μπορεῖς νὰ σταθεῖς ὁμολογητὴς τοῦ Χριστοῦ, ἂν τὰ πράγματα δὲν εἶναι ἔτσι; Γιατί ὁ ἄλλος νὰ δώσει τὴ ζωή του; ἂν εἶναι γιὰ νὰ περνάω καλὰ στὴ ζωὴ αὐτή, γιατί νὰ δώσω τὴ ζωή μου; Δὲν ἔχει κἂν νόημα, ἀγαπητοί μου, ἡ ὁμολογία, ἀφοῦ εἶναι κατεβασμένη στὸ ἐπίπεδο τοῦ κοινωνισμοῦ τὸ θέμα καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Χρειάζεται λοιπὸν ἐπαγρύπνησης, ἐπαγρύπνησης. Ὄντως οἱ μέρες εἶναι πονηρές. Γι’ αὐτὸ λέει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης: «βλέπετε ἑαυτούς; ἵνα μὴ ἀπολέσωμεν ἃ εἰργασάμεθα». Προσέχετε τὸν ἑαυτό σας, γιὰ νὰ μὴν χάσουμε ἐκεῖνο ποὺ δουλέψαμε, «ἀλλὰ μισθὸν πλήρη ἀπολάβωμεν». Καὶ ὅταν μιλᾶμε γιὰ ἕναν πλήρη μισθό, δὲν εἶναι παρὰ αὐτὴ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι οἱ πιστοί, ἀγαπητοί, ὅταν βλέπουν τέτοιες Συνόδους καὶ οἰκουμενιστὰς συνέδρους, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ χαίρουν, ὅπως ἔχαιραν τότε οἱ παραλῆπτες τῆς ἐπιστολῆς τῆς ἀποστολικῆς Συνόδου; «Ἔχαιρον» λέγει. Εἶχαν τοὺς λόγους τους νὰ χαίρονται. Σήμερα δὲν ἔχουμε τοὺς λόγους μας νὰ χαίρουμε. Γι’ αὐτὸ θὰ σᾶς ἔλεγα ἕνα παράδειγμα, ὅλα αὐτά ποὺ σᾶς ἀνέφερα, ἀπὸ τὴν ἀναποδη, ἀντίστροφα. Οἱ πιστοὶ χαίρουν, μόνο γιὰ ὅτι εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον. Καὶ μόνο τότε χαίρουν!
(Ἀπομαγνητοφώνηση: Παῦλος Π. Σ.)

Θεσσαλονίκη, 20 Ἰουλίου 2010
Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»
Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ὁ Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης

______________________________

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

(1) Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μιλώντας πρόσφατα γιὰ τὴν σύγκληση Ἀγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, δήλωσε: «Ἀποφασίσαμε νὰ ἐπιταχύνουμε τὴν διαδικασία τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν». Ἐπίσης, ἀνέφερε ὅτι ἡ σύγκληση τῆς Συνόδου καὶ τὰ ἀποτελέσματά της θὰ ἔχουν μεγάλη σημασία γιὰ ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία. Πληροφορίες ἀναφέρουν, ὅτι θὰ ἐξετασθοῦν 10 περίπου θέματα, μεταξὺ τῶν ὁποίων εἶναι τὸ Αὐτοκέφαλο καὶ τὸ θέμα τῆς νηστείας. «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία» κατέληξε, «προσπαθεῖ νὰ συμβαδίζει μὲ τὴν σημερινὴ ἐποχή, χωρὶς νὰ θυσιάζει τίποτα ἀπὸ τὴν διδασκαλία της» (romfea.gr/component/content/article/13/5068). Στὸ ἴδιο πνεῦμα, τῆς διατήρησης ἀκεραίας τῆς Πίστεως μίλησε σὲ ἄλλη εὐκαιρία καὶ ὁ Ἀρχιγραμματέας τῆς Ἱ. Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου ἀρχιμ. Ἐλπιδοφόρος, λέγων: «ἐπιτρέψτε μου νὰ πῶ ὅτι ἐκ τῶν πραγμάτων φάνηκε ὅτι στὴν Ἐκκλησία ὅσο καλὲς καὶ ἂν εἶναι οἱ προθέσεις, ἡ παραβίαση τῶν ἱερῶν κανόνων σὲ καμία περίπτωση δὲν ἐπιφέρουν θετικὰ ἀποτελέσματα» (www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2616). Ἀλήθεια, αὐτὴ ἡ διαπίστωση τοῦ Ἀρχιγραμματέα, δὲν ἰσχύει γιὰ τὴν παραβίαση τῶν Ἱ. Κανόνων διὰ τῶν συμπροσευχῶν ἀπὸ τὸν Πατριάρχη;

(2) «Ἀλλ’ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι» (Ἰω. 7, 49).

(3) Ὁλόκληρη ἡ ὁμιλία ὑπάρχει στὸ ἱστολόγιο http://www.impantokratoros.gr: π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, Ἀριθ. ὁμ. 162,17-11- 1991. Οἱ ὑπογραμμίσεις τοῦ κειμένου δικές μας.

O π. ΣΥΜΕΩΝ ΒΙΛΟΒΣΚΙ

E λ ε υ θ ε ρ ο ς με αποφασι του Αρειου Παγου

Σήμερα τρίτη 13-7-2010 ανακοινώθηκε από τον Άρειο Πάγο στον π. Συμεών Βιλοβσκι, μετά από 4 μήνες κράτηση ότι είναι ελεύθερος και δεν θα εκδοθεί στην Σερβία. Η δικαιοσύνη στην Ελλάδα λειτουργεί και δεν επειρεάζεται από πιέσεις ξένων.

Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν !!!

Μεγάλη η Νίκη της Ορθοδοξίας !!!

Θα επανέλθουμε σύντομα στο θέμα.

_____________________________________________________

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟ ΤΟΥ π. ΣΥΜΕΩΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ, ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ·

____________________________

Aντιαιρετικά-Παπισμός

Η ΟΥΝΙΑ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

O ορθόδοξος λαός μας, αγαπητοί μου, ακούει τη λέξι «ουνίτες» και ερωτά· τί είναι οι ουνίτες; τί είναι η ουνία;

* * *

Η ουνία δεν είναι ελληνική λέξι, είναι λέξι ξένη, πολωνικής μάλλον προελεύσεως, πού και μόνο αυτή αρκεί ν’ αποδείξει ότι η Ορθοδοξία δέχεται επιβουλή εκ μέρους εχθρών της πού έρχονται από έξω. Η ουνία είναι ένα από τα όπλα πού χρησιμοποιεί η παπική προπαγάνδα για να υποτάξει την Ορθόδοξο Εκκλησία.
Kαί τί δεν έκαναν εναντίον μας οι άνθρωποι του Βατικανού! Να τ’ απαριθμήσουμε; Αυθαίρετες επεμβάσεις παπών πρό του σχίσματος στην δικαιοδοσία της Ανατολικής Εκκλησίας, κατά των οποίων αντέδρασαν πατέρες της Εκκλησίας

-Οι σταυροφορίες, πού ως πρόφασι είχαν την απελευθέρωσι των Aγίων Tόπων αλλ’ ως βαθύτερο σκοπό έκρυβαν τη διάλυσι της Ορθοδόξου Bυζαντινής αυτοκρατορίας.
-Περιβόητες ψευδοενώσεις διά της βίας, όπως στή Φεράρρα και Φλωρεντία όπου αντιστάθηκε ο άγιος Μάρκος ο ευγενικός.
-Επιδρομές των Ενετών στα νησιά του ελληνικού αρχιπελάγους.
-Μηχανορραφίες των πρέσβεων του παπικού κράτους στην Κωνσταντινούπολι επί τουρκοκρατίας, με τίς οποίες γκρέμιζαν από το θρόνο γενναίους πατριάρχας και τους ωδηγούσαν στην εξορία και τα ικριώματα.

-Τα ιεροσπουδαστήρια πού λειτουργούσαν στή Ρώμη και αλλού, τα περιβόητα σεμινάρια, όπου στρατολογούσαν νεαρούς ορθοδόξους, για να τους μεταβάλουν σε προδότας της πίστεώς τους, σε γενιτσάρους του παπισμού και φανατικούς εχθρούς της Ορθοδοξίας. Oλα αυτά ήταν μέσα – όπλα, πού χρησιμοποίησαν για να κυριεύσουν το φρούριο και να παύσει να κυματίζε η σημαία της Ορθοδοξίας στην Ανατολή, για να κάνουν τους ορθοδόξους να πέσουν να προσκυνήσουν την παντούφλα του πάπα, πού η μωροφιλοδοξία των δυτικών τον ύψωσε πάνω από κάθε άλλη εξουσία.
Αλλ’ όλες οι προσβολές των παπικών κατά της πίστεώς μας αποκρούσθηκαν. Ελάχιστα και ανάξια λόγου υπήρξαν τα αποτελέσματα των ενεργειών τους. Λίγες χιλιάδες ορθοδόξων υπέκυψαν στίς πιέσεις, αποστάτησαν από τη μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία και σχημάτισαν θρησκευτικές κοινότητες.
Tο Βατικανό όμως δεν απογοητεύθηκε. Oι κορυφές του συνήλθαν σε σύναξι. Καρδινάλιοι, επίσκοποι, ηγούμενοι μεγάλων μοναχικών ταγμάτων μίλησαν και έθεσαν υπ’ όψιν της συνάξεώς τους όλα τα στοιχεία της δράσεώς τους μεταξύ των ορθοδόξων. Πόσο λίγοι καρποί! Τόσο χρήμα, τόση διπλωματία, τόση ρητορεία, τόσο αίμα αιώνων, κι αυτή η Ανατολή να μένει άκαμπτος; Ούτε θέλγητρα λοιπόν ούτε φόβητρα των παπών μπορούσαν να τη χωρίσουν από την ορθόδοξο πίστι;… Οι σύνεδροι βυθίστηκαν σε σκέψεις. Tότε ο εωσφόρος, πού από κάποια κόγχη της αιθούσης του Βατικανού παρακολουθούσε αθέατος τη συνεδρίασι, ανέλαβε να τους βγάλει από το αδιέξοδο. Σε μια  στιγμή κατάλληλη έρριξε στο συνέδριο την ιδέα της ουνίας. Kαί δεν ήταν δυνατόν να προέλθει η ιδέα αυτή από άλλον, διότι αυτός υπήρξε ο πρώτος απατεώνας στόν κόσμο. Νομίζω πως τον ακούω να προτείνει το σχέδιό του και με το στόμα κάποιου μοναχού ιησουϊτικού τάγματος να ρητορεύει ως εξής.

―Aγαπητοί σύνεδροι! τα πράγματα μας αναγκάζουν να ομολογήσουμε μια  αλήθεια. Kαί η αλήθεια είνε, ότι όλοι οι ορθόδοξοι λαοί της Ανατολής μας αντιπαθούν φοβερά. Έχουν κακή πείρα από μας τους δυτικούς. Kαί τί δεν έκαναν, πράγματι, εναντίον τους οι πρόγονοί μας! Οχι σαν χριστιανοί, όχι σαν άνθρωποι δεν φέρθηκαν στους λαούς της Ανατολής, αλλά σαν άγρια αιμοβόρα θηρία έπεσαν εναντίον τους. Συχνά ξεπέρασαν σε αγριότητα και τους Τούρκους. Η λέξι «φράγκος» έγινε η πιο μισητή λέξι στην Ανατολή. Γι’ αυτό, όταν βλέπουν «φραγκόπαπα» όπως λένε, φεύγουν μακριά, όπως φεύγουν τα πρόβατα μπροστά σε λύκους, τα ελάφια μπροστά σε κυνηγούς και τα περιστέρια μπροστά σε γεράκια. Ετσι, όπως ε­μαστε και όπως φαινόμαστε, δε γίνεται τίποτα. οι λύκοι, όπως είναι και όπως φαίνονται, δε μπορούν να εισχωρήσουν στο μαντρί. Αλλ’ εάν υποτεθεί, ότι κάποιος λύκος φορέσει προβειά; Τί λέτε; Tότε το μαντρί δε θ’ ανοίξει και πολλά πρόβατα δε θα τον πλησιάσουν; Έτσι ο λύκος μπορεί να κυριαρχήσει στο κοπάδι. οι κυνηγοί της Τιμούκουα (μιας αγρίας φυλής της B. Aμερικής), όπως είναι και φαίνονται, δε μπορούν να πιάσουν ούτε ένα ελάφι· όταν όμως φορέσουν προβειά από ελάφι, τότε τα ελάφια πλησιάζουν και πέφτουν νεκρά εμπρός στα πόδια τους! Αλλά γιατί, αδελφοί και πατέρες, προτρέπω να μιμηθούμε μεθόδους των αγρίων φυλών για το προπαγανδιστικό μας έργο; το πρότυπό μας είναι πολύ κοντά μας. είναι εδώ. Στό σημείο αυτό επικράτησε μικρά σιωπή, κι αμέσως ακούστηκε μια  βραχνή φωνή να συνεχίζει το λόγο). Πρότυπό σας για προπαγανδιστική εργασία μεταξύ των ορθοδόξων είμαι εγώ, ο …εωσφόρος, του οποίου τη φωνή και τίς σκέψεις μεταδίδει αυτός πού σας ομιλεί. Δε θυμάστε τί έκανα εγώ στόν παράδεισο; Aν παρουσιαζόμουν στην Ευα όπως είμαι, αυτή ποτέ δε θα με πλησίαζε· θα έφευγε μακριά. Oταν όμως μετασχηματίσθηκα στο ωραιότατο παραδείσιο ζώο και της μίλησα με το στόμα του, τότε η Ευα συνελήφθη στην παγίδα μου. Με πλησίασε και άνοιξα μαζί της το γνωστό διάλογο, πού έφερε την έξωσι από τον παράδεισο. Η απάτη, ιδού η μέθοδός μου. αυτή τη μέθοδο να χρησιμοποιήσετε κ’ εσείς, αγαπητοί επίσκοποι, καρδινάλιοι, λευκοί και μαύροι πάπες. Ακούγοντας τώρα το συγκεκριμένο είδος απάτης πού θα σας συστήσω, μή τρομάξετε παρακαλώ. Μή εξαναστείτε. Μή φέρετε αντιρρήσεις και αντιδράσεις. Εγώ σας συμβουλεύω, ο πολύπειρος, πού γνωρίζω τί κερδίζει κανείς με τη μέθοδο του ψεύδους και της απάτης. Xωρίς αντίρρησι λοιπόν ακούστε και υπακούστε. θα βγάλετε τη στολή του φραγκόπαπα, πού τη μισεί κάθε ορθόδοξος, θα φορέσετε το ράσο και το καλυμμαύχι των ορθοδόξων ιερέων, θα πάψετε να ξυρίζεστε, θ’ αφήσετε γενειάδες, μ’ ένα λόγο θα πάρετε καθ’ όλα τη μορφή ορθοδόξου κληρικού. Αλλά προσοχή! στην καριδά σας θα έχετε ολόκληρο τον πάπα. Έτσι θα πλευρίσετε τους ορθοδόξους. Kαί τότε θα δείτε τα θαυμάσια αποτελέσματα της νέας μεθόδου, την οποία παρακαλώ να βαπτίσετε με το όνομα ουνία. Λοιπόν συμφωνείτε;
―Μάλιστα, συμφωνούμε! Επικροτούμε το σχέδιό σου, εωσφόρε, απήντησε η ομήγυρις.
―Ευχαριστώ πολύ, είπε ο εωσφόρος. Σας εύχομαι μεγάλες επιτυχίες.
Kι αφού έκανε μια  βαθειά  υπόκλισι εμπρός στους συνέδρους, αποχώρησε και τους άφησε να μεριμνήσουν για την εξεύρεσι των καταλλήλων προσώπων για την πραγματοποίησι του σατανικού σχεδίου. Έτσι στο σκοτάδι γεννήθηκε η ουνία…
Ονειρο, φανταστική εικόνα είναι αυτά; Αλλά θα έπρεπε ν’ ανοίξετε την ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, για να δείτε τί θραύσι έκαναν στίς κατά τόπους εκκλησίες, επισκοπές, μητροπόλεις και πατριαρχεία της Ορθοδοξίας τα όργανα αυτά των παπών, πού λέγονται ουνίτες. Εκμεταλλευόμενοι τη δυστυχία των λαών της Ανατολής, με μορφή προβάτων εισχώρησαν οι φοβεροί αυτοί λύκοι στίς μάνδρες των ορθοδόξων και αποδεκάτισαν τα πρόβατα. Μόνο από την ορθόδοξο Εκκλησίας της Πολωνίας η ουνία κατώρθωσε ν’ απόσπασει γύρω στα 2 εκατομμύρια λαού και να σχηματίσει μέσα στα σπλάχνα του ορθοδόξου Πολωνικού λαού την οéνιτική θρησκευτική της κοινότητα, πού εξαρτάται απολύτως από το κέντρο της Ρώμης. Ιδίως στους αιώνες εκείνους πού οι ορθόδοξοι διατελούσαν κάτω από το πέλμα της τουρκικής κυριαρχίας, η ουνία κατώρθωσε να παρασύρει στα δίχτυα της πληθυσμούς ολοκλήρους και να επιφέρει μεγάλη αναστάτωσι.
Η Ορθοδοξία, παρά τίς δύσκολες εξωτερικές περιστάσεις πού βρισκόταν, δεν έμεινε απαθής θεατής της αρπαγής των πνευματικών της τέκνων μ’ αυτό το δόλιο τρόπο. σαν μάνα πόνεσε και ενδιαφέρθηκε. Έτσι το έτος 1722 συνήλθε στην Kωνσταντινούπολι Σύνοδος, στη οποία συμμετείχαν οι πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας ο Γ΄, Αντιοχείας Αθανάσιος ο Γ΄, και Ιεροσολύμων Χρύσανθος. Η Σύνοδος αυτή καταδίκασε τους ουνίτες, τα οργανα αυτά του παπισμού. K’ επειδή η ουνία εξακολουθούσε το καταχθόνιο έργο της και έσπειρε τα ζιζάνια στόν αγρό της ορθοδόξου Aνατολής, η Ορθόδοξος Εκκλησία και με άλλη εγκυκλιό της αυστηρότερη από την προηγούμενη, το έτος 1838 ήλεγξε και στηλίτευσε τους δολίους εργάτες της ουνίας.

* * *

Η ουνία, αγαπητοί μου, κρινομένη από πλευράς ηθικής και θρησκευτικής και μόνο, προκαλεί τη φρίκη για κάθε πιστό τέκνο της Ορθοδοξίας. Ποτέ στην θρησκευτική ζωή των ανθρώπων δεν παρουσιάστηκε τέτοιο σύστημα απάτης. Οντως γέννημα νυκτός και όχι ημέρας, γνήσιο τέκνο του εωσφόρου, ο οποίος μόνο αυτός μπορούσε να υπαγόρευσει τέτοια μέθοδο εξαπατήσεως των ορθοδόξων ψυχών. Αυτή είναι η ουνία.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ 1957)

ΓΙΑΤΙ ΔΙΩΚΟΜΑΙ»

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΒΙΛΟΦΚΣΙ

__________________________________________________________

______________________________________________________

Eίναι γεγονός ότι στη σημερινή εποχή γίνονται τα πιο μεγάλα εγκλήματα στο όνομα της ελευθερίας των λαών και της αρμονικής –δήθεν– συμβίωσης. Οι διάφορες δυνάμεις κατοχής ονομάζονται ειρηνευτικές δυνάμεις και πολλοί λαοί στενάζουν κάτω από την μπότα του «πολιτισμένου» κατακτητή. Μια τέτοια ιστορία εκτυλίσσεται εδώ και 11 χρόνια στη χώρα μου τη Σερβία. Και δυστυχώς, όπως σε κάθε θλιβερή ιστορία, από πίσω κρύβονται οι «Εφιάλτες», οι οποίοι για να επιπλεύσουν μέσα σε δύσκολες καταστάσεις, δεν διστάζουν να προδώσουν αρχές και ιδανικά και να κάνουν αληθινά εφιαλτική τη ζωή των συνανθρώπων τους.
Μια τέτοια ιστορία ακολουθεί αμέσως παρακάτω. Εδώ αποκαλύπτω τους λόγους για τους οποίους είμαι θύμα πολιτικής και θρησκευτικής δίωξης στη χώρα μου, την Σερβία, οι οποίοι και είναι η πραγματική αιτία για την οποία είμαι κρατούμενος από τις ελληνικές αρχές.
Ήμουν Πρωτοσύγκελλος στην Επισκοπή Ράσκας και Πριζρένης, δηλαδή εκκλησιαστικός λειτουργός και ταυτόχρονα επιφορτισμένος με συγκεκριμένα εκκλησιαστικά καθήκοντα που μου είχε αναθέσει ο Σεβασμιώτατος Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος (στο Κοσσυφοπέδιο Σερβίας, στο οποίο τώρα υπάρχει καθεστώς παρουσίας ειρηνευτικών δυνάμεων των ΟΗΕ-ΝΑΤΟ).

• Ο Επίσκοπος Αρτέμιος με τις από 11-2-2010 και 2-5-2010 αποφάσεις της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας απομακρύνθηκε από την Επισκοπή του. Μαζί του σήμερα διώκονται όλοι οι μοναχοί του Κοσσυφοπεδίου (ήδη πάνω από 100 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα μοναστήρια τους) από την ηγεσία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για θρησκευτικούς λόγους. Παράλληλα με αυτούς όμως συντρέχουν και εξίσου ισχυροί πολιτικοί λόγοι, τους οποίους θα εκθέσω παρακάτω με συντομία.

Το 1999, ως γνωστόν, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε την Σερβία. Ο όρος για την παύση των βομβαρδισμών ήταν η εντός 11 ημερών αποχώρηση των σερβικών στρατιωτικών δυνάμεων και της σερβικής αστυνομίας από το Κόσοβο (Κοσσυφοπέδιο). Πράγμα που έγινε. Μαζί τους έφυγαν και 250.000 Σέρβοι. Την περιοχή σήμερα ελέγχουν αλβανικες δυνάμεις και βεβαίως υπάρχουν και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, οι οποίες προωθούν την σύσταση δευτέρου αλβανικού κράτους στα Βαλκάνια.
Με το υπ᾿ αρ. 1244 ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το καλοκαίρι του 1999 δόθηκε η δυνατότητα σε εμάς τους Σέρβους να φροντίσουμε για τη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς στο Κόσοβο, δηλαδή μας δόθηκε η δυνατότητα μεταξύ άλλων να φροντίσουμε οι ίδιοι για την αναστήλωση των κατεστραμμένων από Αλβανούς σερβικών μνημείων. Όμως από εδώ και πέρα ξεκινά το πρόβλημα.
Σε όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν διάφορα Πογκρόμ (=εθνοκάθαρση) εκ μέρους της αλβανικής πλευράς υπό την ανοχή, δυστυχώς, των ευρωπαϊκών και άλλων δυνάμεων (ΚFOR) εναντίον των εναπομεινάντων Σέρβων του Κοσόβου και των σερβικών πολιτιστικών μνημείων (ναοί και μοναστήρια). Το σπουδαιότερο συνέβη το 2004 στις 17-18 Μαρτίου, κάτω από τα ατάραχα μάτια των στρατιωτών της ΚFΟR, με αποτέλεσμα να φθάσει ο συνολικός αριθμός κατεστραμμένων μνημείων τα 156.

• Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) κατόπιν έδινε χρήματα για την αναστήλωση, απαιτώντας όμως ως προϋπόθεση στην αναστήλωση να συμμετάσχουν και οι καταστροφείς των μνημείων Αλβανοί του υπό σύστασιν αλβανικού κράτους του Κοσσόβου επί ίσοις όροις με τους παθόντες Σέρβους. Αυτό καταρχήν ήταν ένα θέατρο του παραλόγου: μουσουλμάνοι και άθεοι να πληρώνονται να αναστηλώσουν ορθόδοξες εκκλησίες, που οι ίδιοι προηγουμένως με τα χέρια τους γκρέμισαν. Αποτελούσε επίσης έναν εθνικό εξευτελισμό.  Επιπλέον όμως θα σήμαινε εμμέσως πλην σαφώς ότι κατόπιν τα μνημεία θα θεωρούνταν και δική τους «κοσοβαρική» κληρονομιά και ιδιοκτησία, πολιτιστική κληρονομιά ενός αρτισύστατου κράτους-προτεκτοράτου του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που εκτός από εμπόριο λευκής σαρκός και ναρκωτικών θα είχε τώρα να επιδείξει και τα δικά του «κοσοβαρικά» μεσαιωνικά μνημεία. Ενός κράτους που αναζητεί νομιμοφανή λόγο ύπαρξης, πέρα από το δίκαιο των όπλων και του ΝΑΤΟ.

• Σταθερός στόχος της Δύσεως στην περιοχή ήταν και είναι η δημιουργία ανεξάρτητου αλβανικού κράτους  του Κοσόβου (προτεκτοράτου της Δύσεως). Η φιλοδυτική σημερινή κυβέρνηση της Σερβίας, ενώ δημοσίως για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης υποκρίνεται ότι αρνείται να το αναγνωρίσει, εν τούτοις με τις πολιτικές κινήσεις της (δηλώσεις και πράξεις) προβαίνει σε μία ήπια αναγνώριση, προκειμένου να γίνει μέλος της ΕΕ. Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος, εμείς οι συνεργάτες του και ο λαός του Κοσόβου είμασταν και είμαστε αντίθετοι σε αυτές τις μειοδοτικές επιλογές της Κυβέρνησης. Στην παραπάνω πολιτική της κυβέρνησης εγώ προσωπικά αντιστάθηκα με κάθε τρόπο αρθρογραφόντας σε περιοδικά και εφημερίδες, δίνοντας ομιλίες και διαλέξεις, συμμετέχοντας σε εκπομπές στα ΜΜΕ και αρθρογραφόντας στο διαδίκτυο. Όλα τα παραπάνω τα έκανα με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, ο οποίος με ενέπνεε με το παράδειγμά του.

• Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος δημιούργησε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε τα μνημεία να αρχίσουν να αναστηλώνονται με χρήματα που προέρχονταν κυρίως από Σέρβους της Διασποράς (ΗΠΑ, Ευρώπη κλπ).  Αυτή η στάση μας λοιπόν μας έφερε σε σύγκρουση εκτός από την Κυβέρνηση και με την Δύση (ΕΕ, ΝΑΤΟ, HΠΑ), η οποία ενεργούσε ύπουλα εις βάρος των εθνικών σερβικών, πολιτικών, και εκκλησιαστικών συμφερόντων. Οι Δυτικοί δεν κατόρθωσαν να καταβάλουν το απτόητο αγωνιστικό σθένος του Σεβα-σμιωτάτου Αρτεμίου και γι  αυτό προσέφυγαν στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο (ΔΙΣ) της Εκκλησίας της Σερβίας και μέσω αυτής προσπάθησαν να επιβάλουν στον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο τα σχέδιά τους.

Έτσι προέκυψε η πολιτική δίωξη (υπάρχει και η θρησκευτική δίωξη, στην οποία θ  αναφερθώ) εναντίον του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και όλων εκείνων που του συμπαρίσταντο και εμού προσωπικώς.

Ι. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ

Ενδεικτικώς αναφέρω μερικά από τα διοικητικά μέτρα που ελήφθησαν εις βάρος του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και των συνεργατών του εκ μέρους της σερβικής Εκκλησίας, η οποία ενεργούσε κατ’  εντολήν της Πολιτείας.

Α) Αντικανονική και παράνομη απομάκρυνση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου από τα ποιμαντικά και διοικητικά καθήκοντα της Επισκοπής Ράσκας και Πριζρένης (η αλλιώς ονομαζομένης Κοσόβου και Μετοχίων) με την από 11-2-2010 απόφαση της ΔΙΣ και την από 2-5-2010 απόφαση της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, χωρίς δίκη και χωρίς να του επιτραπεί να απολογηθεί για το κατασκευασμένο κατηγορητήριο, το οποίο του προσήψαν. Ακολούθως με την από 5-5-2010 απόφαση τον εξόρισαν από το Κόσοβο σε μια περιοχή στα βόρεια της Σερβίας. Δεν του επιτρέπουν να γυρίσει στο Κόσοβο.
Β) i) Χαρακτηρισμός μου ως κατηγορουμένου ακόμη και από την προκαταρκτική εξέταση, η οποία υιοθέτησε εξ ολοκληρου τη μηνυτήρια αναφορά της Συνόδου της σερβικής Εκκλησίας χωρίς περαιτέρω έρευνα. Σκόπιμη παράνομη έκδοση διεθνούς εντάλματος συλλήψεώς μου με μόνο αποδεικτικό στοιχείο τις «βάσιμες υπόνοιες» της διωκτικής αρχής ότι έβλαψα τα συμφέροντα της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Προσέφυγα στο Συνταγματικό Δικαστήριο για προσβολή του εντάλματος.
ii) Κατάφωρη εξουδένωση της προσωπικότητάς μου με τη διαπόμπευσή μου από τα ΜΜΕ (έντυπα, ηλεκτρονικά και τηλεοπτικά) ως ανήθικου και ψυχικώς διαταραγμένου. Για τα παραπάνω προέβην σε μήνυση εναντίον τριών εφημερίδων και ενός Επισκόπου (πρ. Ερζεγοβίνης και Ζαχουμίου Αθανασίου Γιέφτιτς), ως ύστατο τρόπο άμυνας.
iii) Εξακολούθηση της ποινικής διώξεώς μου, παρ  όλο που οι καταθέσεις των μαρτύρων, συμπεριλαμβανομένου και του μάρτυρος κατηγορίας, με απήλλαξαν από κάθε κατηγορία. Ο ίδιος (Τσολάκοβιτς, 29-4-2010) στο δικαστήριο δήλωσε ότι παρ  όλο που δεν διέθετε στοιχεία εναντίον μου, επιθυμούσε την συνέχιση της ποινικής μου δίωξης. Και η σερβική δικαιοσύνη το δέχθηκε!
iv) Άρνηση των σερβικών δικαστικών αρχών να δεχτούν τον πληρεξούσιο δικηγόρο μου να με εκπροσωπήσει ως συνήγορός μου στη δίωξη που ασκήθηκε εις βάρος μου ύστερα από την από 19.02.2010 μηνυτήρια αναφορά της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
v) Στη Σερβία κράτος και Εκκλησία είναι εντελώς ξεχωριστά. Κι όμως ο πρόξενος της Σερβίας ήρθε στο κρατητήριο στην Περαία Θεσσαλονίκης εκπροσωπόντας όχι την Πολιτεία, ως ώφειλε, αλλά την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Μου επέδωσε έναν φάκελο προερχόμενο από τη Σερβική Ορθόδοξο Εκκλησία, πράγμα που δεν δικαιολογείται από τους νόμους της χώρας μου, αλλά αντιθέτως δείχνει την σύμπραξη Κράτους και Εκκλησίας εναντίον μου.
vi) Σκόπιμη καθυστέρηση της προανακριτικής διαδικασίας. Από 19-2-2010 μέχρι σήμερα, 11-7-2010, δεν έχει γίνει τίποτε παρά μόνον λήψη καταθέσεων τεσσάρων μαρτύρων. Δεν έχει διαταχθεί πραγματογνωμοσύνη για την εξακρίβωση των καταγγελομένων εναντίον μου και αυτό για να τραβήξει εις μάκρος η διαδικασία, ώστε να παραμένουν υπαρκτές οι εις βάρος μου καταγγελίες οπότε έτσι στη συνείδηση των πολλών να θεωρούμαι ένοχος. Και έτσι εξακολουθείται σε μένα η πρακτική των ολοκληρωτικών καθεστώτων, που σημαίνει δημόσιος εξευτελισμός και επί μακρού φυλάκιση του υπόπτου πριν την δίκη, ώστε η κοινή γνώμη να σχηματίζει πλέον την άποψη ότι υπάρχει όντως ενοχή του υπόπτου.
Γ) Διώξεις των μοναχών του Κοσόβου εξαιτίας της συμπαράστασής τους στο εθνικό και θρησκευτικό έργο του Σεβασμιωτάτου. Εδώ εντάσσεται και  η δίωξη όλων των μοναχών της Μονής Μπάνισκα, της οποίας ήμουν ηγούμενος, καθώς και η δική μου δίωξη. Η εκκένωση των ιερών Μονών του Κοσυφοπεδίου από τους ορθοδόξους Σέρβους μοναχούς έχει ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την διευκόλυνση της «αλβανοποίησής» του, μια που και ο ορθόδοξος σέρβικος πληθυσμός που ήταν συσπειρωμένος γύρω από τα προσφιλή του μοναστήρια θα αρχίσει αναπόφευκτα να εγκαταλείπει τα πάτρια εδάφη.
Δ) Πιέσεις στο σερβικό λαό του Κοσόβου εκ μέρους των θρησκευτικών και πολιτικών αρχών να αποδεχτούν την απομάκρυνση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, της δικής μου και των υπολοίπων συνεργατών του (βλέπε εφημερίδα «ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ», φ. 298, 1-7-2010 και προηγούμενα φύλλα).

Συγκεκριμένα το δημοσίευμα της 1-7-2010 αναφέρει για το πρόσωπό μου τα εξής:

• «Τέλος να σημειωθεί ότι και ο Ηγούμενος της Μονής Μπάνισκα Συμεών Βιλόφσκι, ο στενότερος συνεργάτης του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, ο άνθρωπος εκείνος που τον στήριξε στις θεολογικές αντιπαραθέσεις του με μερίδα Ιεραρχών της Σερβικής Εκκλησίας, αλλά και εκείνος που αγωνίστηκε αντάξια δίπλα του υπέρ των εθνικών δικαίων της Σερβίας στο Κόσοβο, δέχθηκε έως τώρα τα περισσότερα πυρά. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται κρατούμενος σε ελληνικές φυλακές, κατηγορούμενος με ανυπόστατες κατηγορίες, και κινδυνεύει, σε περίπτωση που οι ελληνικές αρχές ενδώσουν στις άδικες απαιτήσεις των αντιστοίχων σερβικών για έκδοση στη Σερβία, να καταδικαστεί σε κάθειρξη πολλών ετών, αφού, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν πρόκειται να τύχει δίκαιης δίκης στην Πατρίδα του» (βλέπε 26-6-2010 και 2-7-2010 απάντηση Συμεών Βιλόφκσι στη www.romfea.gr ).

ΙΙ. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ

Τα τελευταία χρόνια στη Σερβία υπάρχουν καινοφανή θεολογικά ρεύματα που αντιστρατεύονται την παραδοσιακή ορθόδοξη Θεολογία και εκκλησιαστική ζωή, τα οποία, δυστυχώς, ως μη ώφειλε, εκπροσωπούνται από μερίδα της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Α) Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος και όλοι εμείς οι συνεργάτες του προσπαθήσαμε με θεολογικά επιχειρήματα δημοσιευμένα σε περιοδικά και σε βιβλία, να ασκήσουμε θεολογική κριτική και να καταδείξουμε τις θεολογικές αποκλίσεις που περιέχονται στα θεολογικά αυτά ρεύματα.
Τέτοιες οξείες θεολογικές διαφορές προκύπτουν στην αντιμετώπιση θεμάτων όπως οι σχέσεις μεταξύ της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και της παπικής «εκκλησίας» και μεταξύ της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και των μουσουλμάνων.
Μάλιστα για να υπoστηρίξουμε τις θέσεις μας είχαμε ιδρύσει δικό μας εκδοτικό οίκο («Άθως») και εκδώσαμε αρκετά βιβλία αντίθετα προς τον οικουμενισμό, προς τους νεωτερισμούς στην πίστη και προς τη γλωσσική μεταρρύθμιση. Ακόμη ήμουν ο συντάκτης του περιοδικού της Μητροπόλεως «Άγιος Πρίγκηπας Λάζαρος» («Sveti Knez Lazar»), που εξέφραζε τις παραδοσιακές και πατερικές μας θέσεις.

• Β) Για σειρά ετών εγώ προσωπικά ήρθα επανειλημμένα σε θεολογική αντιπαράθεση με τον πάρα πολύ ισχυρό Επίσκοπο της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, τον Επίσκοπο πρ. Ερζεγοβίνης και Ζαχουμίου Αθανάσιο Γιέφτιτς. Ο συκγεκριμένος  Επίσκοπος μάλιστα κατέχει έδρα Καθηγητού στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Στο διάστημα των τελευταίων ετών, πρωτοστατεί σε ενέργειες εις βάρος μου. Αποκορύφωμα αυτών είναι ο από τηλεοράσεως και άλλων ΜΜΕ (εφημερίδων) εξευτελισμός μου που συντελείται τους τελευταίους 5 μήνες με απώτερο στόχο την εξουδένωσή μου και τον επηρεασμό της κοινής γνώμης, ώστε να υπάρξουν στη συνέχεια καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον μου. Και όλα αυτά ενώ βρισκόμουν κρατούμενος στην Ελλάδα περιμένοντας την έκβαση της υπόθεσης της έκδοσής μου.

• Γ) Επιπρόσθετο ρόλο στη θρησκευτική δίωξη την οποία υφίσταμαι είναι η υπογραφή εκ μέρους μου διορθόδοξου κειμένου με τον τίτλο «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ», το οποίο μερίδα των Ιεραρχών της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας κατεδίκασε και καυτηρίασε. Επίσης απαγόρευσε την υπογραφή του από τα μέλη της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας δια της απειλής αυστηρών ποινών. Το κείμενο αυτό σημειωτέον ότι έχει υπογραφεί από Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας κ.α., από ηγουμένους πολλών μοναστηριών και από μεγάλο πλήθος κληρικών, μοναχών και λαϊκών στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό.

• Δ) Ο παραδοσιακός τρόπος τέλεσης της θείας Λειτουργίας και των υπολοίπων Ακολουθιών της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως καθιερώθηκε στη Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης, ύστερα από δική μου εισήγησή και ένθερμη αποδοχή της από τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο, αποτέλεσε ένα ακόμη λόγο διώξεώς μου. Αντίθετα η μερίδα των νεωτεριστών προσπαθεί να καθιερώσει την καθομιλουμένη στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας.
  Ουσιαστικά έγινα στόχος επειδή αμφισβήτησα με θεολογικά επιχειρήματα την θεολογική τεκμηρίωση των νεοεισαγόμενων καινοτομιών και έπληξα έτσι ευθέως και δημοσίως την θεολογική επάρκεια και το κύρος των εκφραστών τους, όπως του προαναφερθέντος πολύ ισχυρού Επισκόπου Αθανασίου Γιέφτιτς αλλά και άλλων Ιεραρχών (όπως οι Αμφιλόχιος Ράντοβιτς, Ειρηναίος Μπούλοβιτς, επίσης καθηγητές Πανεπιστημίου) που ασπάζονται τις απόψεις του.

Εξαιτίας όλων των προηγουμένων χαλκεύτηκαν εναντίον μου κατηγορίες για δήθεν οικονομικές ατασθαλίες και ιεροκανονικές παραβάσεις, οι οποίες οδήγησαν σε εκκλησιαστικό και πολιτικό δικαστήριο εναντίον μου.
Προς το παρόν ολοκληρώθηκε το εκκλησιαστικό δικαστήριο, το οποίο, κατόπιν αντικανονικής δίκης μου επέβαλε τριπλή(!) ποινή (καθαίρεση, αποσχηματισμός και αφορισμός), τη στιγμή που οι Ιεροί Κανόνες προβλέπουν ως μέγιστη ποινή την καθαίρεση (εμφανής η εμπάθεια και το μίσος εναντίον μου).
Επίσης δικάστηκα ερήμην, καταδικάστηκα ερήμην και υπήρξε μεθόδευση που μου στέρησε το δικαίωμα της έφεσης στο δευτεροβάθμιο εκκλησιαστικό δικαστήριο. Και όλα αυτά στο διάστημα που ήμουν κρατούμενος στην Ελλάδα, περιμένοντας την έκβαση της υπόθεσης της έκδοσής μου.

• Όσον αφορά το πολιτικό δικαστήριο, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπέβαλε μηνυτήρια αναφορά εναντίον μου στο Ανώτατο Δικαστήριο του Βελιγραδίου, χωρίς ωστόσο να προσκομίσει έστω και μία αποδεδειγμένη κατηγορία έως τώρα. (Βλ. κατάθεση Τσολάκοβιτς, 29-4-2010, εκπροσώπου της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και μάρτυρα κατηγορίας εναντίον μου).

• Είναι προφανές ότι υπήρξε μεθοδευμένη προσπάθεια ηθικής και φυσικής εξόντωσής μου, σπίλωσης της τιμής και της υπόληψής μου, η οποία δεν φαίνεται να λαμβάνει τέλος, μια που ο μάρτυρας κατηγορίας και εκπρόσωπος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Τσολάκοβιτς δήλωσε ότι, ενώ δεν έχει στοιχεία εναντίον μου, δεν παραιτείται από την ποινική μου δίωξη. Και οι σερβικές δικαστικές αρχές, που απο την αρχή ασπάστηκαν το έωλο κατηγορητήριο, εξακολουθούν να με διώκουν χωρίς στοιχεία.

Προς τι, διερωτάται κανείς, όλη αυτή η μεθόδευση, με τη σύμπραξη μάλιστα κράτους και εκκλησίας; Σε ποιόν θέλουν να φανούν αρεστοί; Ποιό είναι το κίνητρο; Ποιόν εξυπηρετούν όλα αυτά; Την απάντηση μας τη δίνει ο ειδικός εντεταλμένος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Κοσσυφοπέδιο Πίτερ Φέιθ (Pieter Feith), ο οποίος χαιρέτισε την αλλαγή στάσης της Σερβικής Ορθόδοξης  Εκκλησίας στο θέμα της νότιας σερβικής επαρχίας. Μιλώντας για την κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την Τρίτη 22-6-2010, μπορεῖτε νά τό συνδέσετε μέ τήν ὑπερσύνδεση (γιά νά γίνει πιό διαφωτιστικό):

ο Φέϊθ δήλωσε: «Η αλλαγή της θρησκευτικής ηγεσίας και η μετάβαση προς μια περισσότερο μετριοπαθή προσέγγιση στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου είναι επίσης μια άλλη θετική εξέλιξη» (http://www.eusrinkosovo.eu/?id=20&n=39)

Αν αυτό δεν είναι πολιτική δίωξη, τότε τι είναι;
Αν πάω στη Σερβία, όλες αυτές οι παραπάνω παρανομίες θα λάβουν κάλυμμα νομιμοφάνειας. Θα νομιμοποιήσουν οι διώκτες μου τις αποφάσεις του εκκλησιαστικού και πολιτικού δικαστηρίου εναντίον μου και εγώ θα βρεθώ εξευτιλισμένος, ανυπεράσπιστος και ξεχασμένος από τον κόσμο σε κάποιο σκοτεινό και υγρό κελλί μιας φυλακής, μιας κατ  ἐπίφασιν δημοκρατικής χώρας, μα που κατά βάση το δικαιικό σύστημά της δεν πρόλαβε να διέλθει από το στάδιο του ολοκληρωτισμού στο στάδιο της δημοκρατίας.
Συνοψίζοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι όπου θυσιάζεται η αλήθεια για χάρη σκοπιμοτήτων, είτε από την πλευρά της Πολιτείας είτε από την πλευρά της Εκκλησίας, τότε εκεί συμβαίνουν εγκλήματα εις βάρος του κοινωνικού συνόλου ή μεμονωμένων προσώπων, όπως εν προκειμένω στην περίπτωση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, των συνεργατών του και εμού προσωπικώς.

Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Ιερομόναχος Συμεών Βιλόφσκι

11-7-2010

____________________________
______________________________

________________________________

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ

ΗΓΕΣΙΑΣ ΣΤΟ ΚΟΣΟΒΟ!!!

ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ Питер Фејт

ΤΩΡΑ ΥΠΟΛΟΙΠΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ AΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ!!!

Θα πρέπει να ντρέπονται οι οικουμενισταί Σέρβοι ιεράρχες

και ο νέος 80 χρονος πατριάρχης της Σερβίας Ειρηναίος.

23. 06. 2010

____________________________________________________________

• O ειδικός εντεταλμένος της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης στο Κοσσυφοπέδιο Πίτερ Φέιθ χαιρέτισε την αλλαγή στάσης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο θέμα της νότιας σερβικής επαρχίας. Σαν εμπόδιο στον δρόμο του Κοσόβου προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, αναφέρεται η ύπαρξη της Πίστεως. Μιλώντας για την κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την Τρίτη ο Φέιθ περιγράφει ως θετική, την μετάβαση σε πιο μετριοπαθή προσέγγιση της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για το θέμα του Κοσσυφοπεδίου.»

Δηλώνοντας ότι για θρησκευτικές και πολιτιστικές κληρονομιές της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Κοσσυφοπέδιο, ξεκίνησε μια σειρά δραστηριοτήτων που θα επιτρέπει τον διάλογο μεταξύ της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με τις προσωρινές αλβανικές τοπικές αρχές.

«Στην ομιλία του πρόσφατα στον ΟΗΕ ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας (Λύκος) Γέρεμιτς δήλωσε ότι η Σερβία έχει ενθαρρυνθεί από τα πρώτα σημάδια – επιτεύγματα.  Η αλλαγή της θρησκευτικής ηγεσίας και η μετάβαση προς μια περισσότερο μετριοπαθή προσέγγιση στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου είναι επίσης μια άλλη θετική εξέλιξη », δήλωσε ο Φέιθ.

Τόνισε ότι «η τρέχουσα κατάσταση στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο δεν είναι βιώσιμη.»

«Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται από κοινωνική και οικονομική στασιμότητα, πολιτική αμέλεια, έλλειψη επιβολής του νόμου και διεφθαρμένη διοίκηση. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί στην περιοχή με την ευρωπαϊκή προοπτική όλων των κατοίκων αυτού του μέρους του Κοσσυφοπεδίου αξίζουν διακοσμημένες συνθήκες διαβίωσης και καλύτερες προοπτικές προόδου.

Για να είμαι απόλυτα σαφής: το Κοσσυφοπέδιο θα αποτελέσει ένα γενικό πλαίσιο για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης «, δήλωσε ο Φέιθ, ο οποίος ειναι διορισμένος από την Ευρωπαίκή Ένωση ως ειδικός αντιπρόσωπος του Κοσσυφοπεδίου και είναι υπέρ της ανεξαρτησίας του Κοσυφοπεδίου…. Θέλει το Κοσσυφοπέδιο να γίνει· «ένα πολυεθνικό κράτος, που θα είναι η πατρίδα όλων των πολιτών της»…

Ζούμε, είπε, σε μια νέα εποχή συνεργασίας, αντί να μποϊκοτάρουν την αύξηση του αριθμού των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου που ήταν έτοιμοι να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους και μόνοι τους να αποφασίζουν για τα θέματα που τους αφορούν, αποδέχονται τα μέλη της επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ωστόσο, επεσήμανε ότι «ανεξάρτητα από τη σαφώς ορατή προθυμία πολλών Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου για την αντιμετώπιση της Πρίστινας για δημοτικές υπηρεσίες που απαιτούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα, ορισμένα εμπόδια που εξακολουθούν να υπάρχουν.»

“Σε όλα αυτά τα μέρη, οι δομές που χρηματοδοτούνται από τη Σερβία να συνεχίσει να λειτουργεί παράλληλα με την νόμιμη τοπική αυτοδιοίκηση… Επιπλέον, η μεταφορά των κεφαλαίων και των δημοτικών αρμοδιοτήτων σε ορισμένες περιπτώσεις δεν είναι και τόσο ομαλές, όπως είχε προβλεφθεί «, δήλωσε ο Φέιθ.

http://www.vesti-online.com/Vesti/Srbija/62822/Fejt-SPC-promenila-stav-o-Kosmetu

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΧΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤOY ΣΕΡΒΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

• Οι βομβαρδισμοί άρχισαν το βράδυ της 24ης Μαρτίου, χωρίς να υπάρχει έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και διήρκεσαν 78 ημέρες, μέχρι τη 10η Ιουνίου, όταν υπεγράφη η συνθήκη του Κουμάνοβο, που έθεσε το Κόσοβο υπό διεθνή κυριαρχία.

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

• Προηγήθηκαν συνομιλίες στο Ραμπουγιέ της Γαλλίας, όπου η σερβική ηγεσία απέρριψε το στρατιωτικό σκέλος της πρότασης για την επίλυση του ζητήματος του Κοσόβου εκτιμώντας ότι «θέτει υπό καθεστώς νατοϊκής κατοχής τη Γιουγκοσλαβία». Κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών σκοτώθηκαν, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, 1002 Σέρβοι στρατιώτες και αστυνομικοί και περίπου 2500 άμαχοι πολίτες, από τους οποίους οι 89 ήταν παιδιά. Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 2300 επιδρομές από αέρος και επλήγησαν 995 στόχοι, 1150 αεροσκάφη του ΝΑΤΟ εκτόξευσαν 1300 πυραύλους και πέταξαν 2900 βόμβες.
• Το ΝΑΤΟ χρησιμοποίησε, επίσης, 36000 «βόμβες διασποράς» και έπληξε 112 στόχους με 15 τόνους βλήματα, που περιείχαν απεμπλουτισμένο ουράνιο.
• Το ραδιενεργό αυτό υλικό χρησιμοποιήθηκε κυρίως εναντίον στόχων στο Κόσοβο. Οι υλικές ζημιές που υπέστη η Γιουγκοσλαβία ήταν τεράστιες. Κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών καταστράφηκαν τα περισσότερα αεροδρόμια και τα στρατόπεδα της χώρας, όπως επίσης 54 γέφυρες, 148 κτίρια ,δεκάδες εργοστάσια, τα διυλιστήρια στο Πάντσεβο και το Νόβι Σαντ και τέθηκε εκτός λειτουργίας το 1/3 του συστήματος παραγωγής και διανομής ηλεκτρικού ρεύματος. Ζημιές υπέστησαν επίσης 300 σχολεία, νοσοκομεία και δημόσια κτίρια, 176 μνημεία πολιτισμού από τα οποία τα 23 ήταν μεσαιωνικά μοναστήρια.
• Όλοι οι αναμεταδότες της σερβικής ραδιοτηλεόρασης καταστράφηκαν μεταξύ αυτών και ο «πύργος της τηλεόρασης» στο όρος ʼβαλα. Την 23η Απριλίου βομβαρδίστηκε το κτίριο της δημόσιας τηλεόρασης (RTS) με αποτέλεσμα 16 εργαζόμενοι να σκοτωθούν και τέσσερις να τραυματιστούν. Στόχο αποτέλεσε επίσης η πρεσβεία της Λ.Δ. της Κίνας στο Βελιγράδι, όπου βρήκαν τραγικό θάνατο τρεις Κινέζοι δημοσιογράφοι.
• Μετά την υπογραφή της συνθήκης του Κουμάνοβο και την ψήφιση της διακήρυξης 1244 από το Σ.Α. του ΟΗΕ, ο σερβικός στρατός και η αστυνομία εγκατέλειψαν το Κόσοβο και στην περιοχή αναπτύχθηκαν 37200 ξένοι στρατιώτες, από τους οποίους οι περισσότεροι προέρχονταν από χώρες μέλη του ΝΑΤΟ.
• Από τον Ιούνιο του 1999, το Κόσοβο εγκατέλειψαν περίπου 200.000 Σέρβοι ενώ σκοτώθηκαν ή θεωρούνται αγνοούμενοι 1350 πολίτες σερβικής εθνότητας. Αντίθετα, ο πρόεδρος του Κοσόβου, Φατμίρ Σεϊντίου, χαρακτήρισε την 24η Μαρτίου ιστορικής σημασίας ημερομηνία, επισημαίνοντας ότι «με τους βομβαρδισμούς εκπληρώθηκε το όνειρο πολλών γενεών για ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο Κόσοβο».
• Εντωμεταξύ, ο απερχόμενος Σέρβος πρωθυπουργός Βόισλαβ Κοστούνιτσα δήλωσε πως το ΝΑΤΟ βομβάρδισε τη Σερβία πριν από 10 χρόνια με στόχο να δημιουργήσει στο Κόσοβο ένα «κράτος του ΝΑΤΟ». «Είναι τώρα περισσότερο από προφανές ότι η ανελέητη καταστροφή της Σερβίας κατά τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ δεν είχε άλλο στόχο παρά να κάνει το Κόσοβο το πρώτο κράτος του ΝΑΤΟ στον κόσμο», δήλωσε ο Κοστούνιτσα προς το πρακτορείο ειδήσεων Τανγιούγκ με την ευκαιρία της 10ης επετείου των βομβαρδισμών.
• «Η παράνομη κατασκευή της τεράστιας αμερικανικής στρατηγικής βάσης Bondsteel και το Παράρτημα 11 του σχεδίου Αχτισάρι -που καθιερώνει το ΝΑΤΟ ως την ύπατη αρχή στο Κόσοβο- αποκαλύπτει τον αληθινό λόγο για τον οποίο η Σερβία καταστράφηκε και το γιατί στις 17 Φεβρουαρίου ανακηρύχθηκε παράνομα ένα κράτος του ΝΑΤΟ», δήλωσε ο Κοστούνιτσα. Το ΝΑΤΟ άρχισε να βομβαρδίζει στρατηγικούς στόχους στη Σερβία στις 24 Μαρτίου 1999 και συνέχισε τους βομβαρδισμούς για 78 ημέρες, μέχρι που ο τότε πρόεδρος της Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς συμφώνησε να αποσύρει τις δυνάμεις του από το Κόσοβο και να τερματίσει τους φόνους Αλβανών αμάχων.

ΑΠΟ ΣΕΡΒΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ  http://www.nbg.gr

Η Αμερική όπως διαβάσαμε σ’ άλλες ιστοσελίδες, πιέζει τώρα την ηγεσία της Σερβίας γιια να μπεί στο ΝΑΤΟ και ν’ αναγνωρίσει τους βοβμαρδισμούς που έγιναν εναντίον της ως αναγκαίο κακό!!! Θέλει, δηλαδή οι Σέρβοι να τους πουν και ευχαρριστώ που τους σκότωσαν και έφερε την χώρα τους στα όρια της πτώχιας!

Σ’ αυτόν τον παραλογισμό φτάνουν οι φίλοι του νέου πατριάρχου της Σερβίας Ειρηναίου και των διωκτών  αρχιερέων του αγωνιστού επισκόπου του Κοσόβου επισκόπου Αρτεμίου.

_______________

Bishop Augustine (Kantiotes)

“For truth and censure are from him; and he would bring forth my judgment to an end”.

The name of bishop of Florina father Augustine Kantiotes is known to the panhellenic region and abroad for his multifarious struggles that he conducted and conducts for the purpose of restoring society and the glory of the Church. For more than a century he is struggling in various directions, without however retreating, with leader the Lord Jesus Christ, with prototype the fathers of the Church and with firm canon the God-inspired canon of Holy Scripture.

A particular mark of the struggles of the hierarch and bishop of Florina is censure. According to the word of apostle Paul, to atheists and antichrists, to insulters and God-mockers, censure is a scandal and foolishness, but to the faithful believers who love the Church and want to see her free and vibrant, it is a boast. Thus, others on account of censure many reprimand the bishop in various ways and many comment on him irritably. Others, however, love him, humbly accept his rebukes and are benefited by them. To these is appropriate the proverbial saying; “Rebuke a wise man, and he shall love you” (Proverbs 9:8).

Now, while this was, is and shall be the journey of the written and spoken word, as the same (bishop) confesses, recently the accusation was machinated that he did not censure or does not censure or that he censures the weak and not the powerful or that his motives are worldly, political etc.

To this accusation we deemed it necessary to answer with the texts themselves. From the 428 issues of the “Christian Spark”, which is published since 1942, we selected texts in which the impartial reader sees the firm line that the bishop follows, his basic principles of censuring outside and apart from persons, situations, dangers, and interests, the motivations that are not outside of his religious mission, and the aim, which is the repentance of the sinner and scandal-maker, the protection of the others or of both. The censure that the metropolitan of Florina performs is not insult, nor condemnation, but a responsible mission and a debt of love.

***

Many think that censuring is bad thing, which is done at our expense. That is wrong. Not only does it not harm us, but it even benefits us. To be sure, censure is not always pleasant. In all cases, however, it is beneficial. It doesn’t seek what is temporary but what is permanent.

“The sick person”, says sacred Chrysostom, “he who has a fever, who is in danger of the ultimate danger, is not benefited, if I tell him that tomorrow you become king. That which the ill person seeks first is his relief from the fearful disease. And I, imitating the doctor, prepare medicines, the bitter medicines. I use a word that is strong, censuring. I shake the conscience, I threaten with fire and brimstone. I strike the mallet hard in order to heal, in order to produce silver and gold vessels. Yes! The heavy, censuring word adjusts souls. It is preferable for my listener to be burned by my caustic censuring than for him to burn eternally by the flame of that hell.”

Another example, in which one sees what is censuring, is the following; “A person is dirty, untidy and someone tells him: Be careful, you’re dirty, untidy! That is censure, and it isn’t bad. Surely the one censured feels shame, worry, but he is corrected and with censure he is protected from worse evils. Moreover, we have censure when a doctor tells the sick person that he is suffering from purulent tonsillitis and the sick person takes his measures, takes medications and is healed. And in both instances neither does censure perform a bad work, because it shows the true condition in which the one censured is found, nor does the one censured feels that he is being insulted, but quite the opposite he feels the need to thank the one censuring, because with his censuring he protected him from further unpleasant consequences.

Something similar to this is spiritual censuring, too. And if censuring is necessary for our health, for our external appearance, much more is it indispensable for our spiritual journey and the clear knowledge of the evil urges and habits that operate inside us. Still more, the teacher of the Church, the preacher of the divine word and interpreter of holy Scripture, he not only has the duty to teach, but also to censure, because holy Scripture, the God-inspired word, as St. Paul says is beneficial “unto teaching and unto censure”. This censure is inspired by love and has as its aim to restore and educate spiritually the one being censured, so that he may become a whole, complete person of God. Wise Solomon writes: “Censure a wise man and he will love you” (Proverbs 9:8). The wise and prudent person accepts censure, because considers it necessary, as an x-ray of his psychical condition (or an x-ray of the condition of his soul). Having this in view too, Paul charges Timothy: “Preach the word, be urgent in season and out of season, censure, rebuke…” (2 Tim. 4:2). When, however, will censuring be done, who will conduct it, and how, is a serious issue.

Censure should be done not when my personal interests are affected, nor when my name is insulted, but when the interests of God are affected, when the name of God is defamed and insulted, when the laws of God are trampled. Then censure is an imperative duty.

But who will conduct this work?

To begin with, those who devoted their life to the Church and live for the Church, those who with feeling and consequence work for the spreading and glory of the Church, those have anxiety for the salvation of souls and go from place to place to find the lost (sheep), those who are real shepherds and teachers who sacrifice themselves for the flock and don’t exploit the flock – all these people are obligated to conduct censure.

But the most difficult consideration is how they will conduct it. What will be the motivations of the one censuring? Perhaps self-projection? The defamation of the one censured? Vindictiveness? Or the satisfaction of evil instincts” No. Censure ought to begin with love and have the truth as its content. Only then is censure salvific, its aim holy, and the results marvelous. Only then is the one censured benefited, is chastely educated and corrected. But also only is orthodox dogma preserved intact, which is the source and support of orthopraxia, that is, of right action.

Surely censure should be performed for all things done secretly and particular places, for this reason censure must be done in private. For all those things, however, that are said and done publicly and that scandalize the consciences of the faithful believers and that provoke corruption, censure is conducted publicly in accordance with the word of the apostle Paul: “Those who sin before all censure, so that the rest have fear” (1 Tim. 5:20).

With this mentality father Augustine censured during the dictatorship of Metaxa. He censured during the Italian and German occupation and many times he was in danger of the invaders, not politically, but religiously and ethically. But censure was not directed only to persons standing in high places in the state; he directed himself also to persons standing in high places in the Church, archpriests, archbishops and patriarchs.

He always censured moving within the religious and ethical circle, having as principle the Chrysostomian word: “Make friends for the sake of Jesus and enemies for the sake of Jesus”. “The bishop does not judge”, he says, “the bishop does not have the authority to judge the personal life of anyone, he doesn’t enter in to the bed chambers of the high-priests, he doesn’t do the work of an ‘uncorker’…He censures, however, those actions of clergy and laity, and indeed of those who possess official seats, which are performed during full noon-time and scandalize the whole people. Condemning doesn’t benefit, the censuring of those, however, of whom it is proved that they sin in public, is salvific and anticipates the further corruption of society”.

Censure never is supported by scandal-monsters. Without at least two eyewitnesses and ear-witnesses, who are ethically and ecclesiastically blameless, no accusation against a cleric can stand.

Many times there come to light scandals, which are based on rumors, without eyewitnesses and ear-witnesses presenting themselves as witnesses. He (bishop Augustine) never became an accuser of such kind of scandals, nor did he base himself on rumors in order to conduct censuring. Various journalists and other ecclesiastical factors wanted him as an advocate and pioneer in their struggles, but he himself didn’t get involved, because their dispositions were not pure and edifying.

He never resorted and does not resort to mud-slinging. Mud-slinging is not censure, but the minimization of the one censured in a dishonorable manner. Quite the opposite, many who studied in great detail his written and spoken discourse, did not find a single derisive remark, resorted to a mud-slinging campaign in order to diminish his authority and defame his name. The censuring of the bishop are based on unshakable proofs, and for this reason, whenever he was led to punitive and ecclesiastical courts, he always came forth victor having the truth on his side.

Father Augustine censured and censures always with pure motivations. In the article of “Spitha” (“Spark”) “Censurers, but not “uncorkers” his motivations are clear. But in a multitude of articles of “Spitha” and of “The Cross” and other books the impartial reader sees the aspiration of the Bishop to see the Church wholly good, wholly beautiful, “not having spot or wrinkle or some-such thing”, to see society released from scandals that provoke bleeding and provoke corruption, to see our fatherland with Christ as governor. This aspiration moves him to censure, for a Church free and vibrant and a healthy society.

It would have been pleasant for father Augustine, as sacred Chrysostom also says, to develop subjects that delight the readers and listeners and not to displease them. It would have liked to play the flute, and the bishop plays it beautifully, but before the dangers, before the wolves that threaten the flock of Christ, he leaves aside the flute and grabs the slingshot. When ravening seek to tear the flock to pieces, we are obligated to leave the flute, the peaceful word, and to go down into the struggles, into battle against the fearful enemies. And this so that our enemies do not win even one sheep from our pen.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ

__________________________________________________________

________________________________________________________________

__________________________________________________________

Ορθόδοξοι Έλληνες κληρικοί, μοναχοί, ηγούμενοι, καθηγηταί πανεπιστημίου και ο πιστός λαός της Ελλάδος στο πλευρό του καταδιωκομένου ένεκεν δικαιοσύνης, αληθείας και ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ επισκόπου Αρτέμιου, των 100  κληρικών και μοναχών του και του πρωτοσυγκέλλου του π. Συμεών.
Τα έξοδα για την δίκη στον Άρειο Πάγο δεν τα έκανε ο π. Συμεών και ούτε πλήρωσε αυτός «ακριβούς δικηγόρους», όπως τον κατηγορά ο συκοφάντης και φθονερός συνταξιούχος δεσπότης Αθανάσιος Γιεφτιτς. Οι Έλληνες ορθόδοξοι συμπαραστέκονται στους γενναίους μαχητάς του Κοσόβου και καμαρώνουν την ομολογία της  Ορθοδόξου Πίστεως και την δύναμη της ψυχής τους. Το αισθητήριο των Ελλήνων ορθοδόξων χριστιανών δεν πλανήθηκε από τις χαλκευμένες κατηγορίες των αθεόφοβων Σέρβων αρχιερέων.

Οι διωγμοί και οι περιπέτειες του επισκόπου Αρτεμίου, των 100 μοναχών του, που  κρατούν με κάθε θυσία τις μοναχικές τους υποσχέσεις και μένουν πιστοί κοντά στον ποιμένα τους, αγνοώντας για τις απειλές των αλλοτρίων επισκόπων,  που δεν γνωρίζουν την φωνή τους, αλλά και οι περιπέτειες και οι φυλακίσεις του πρωτοσυγκέλλου του π. Συμεών μας θυμίζουν τους διωγμούς και τις περιπέτειες των Αποστόλων. Οι διώκται των αποστόλων ήταν οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι και οι ειδωλολάτρες, τώρα είναι οι φιλοπαπικοί και οι φιλονατοϊκοί Σέρβοι αρχιερείς, που όχι μόνο λησμόνησαν τίνος αντιπρόσωποι είναι, αλλά γρήγορα λησμόνησαν και τους βομβαρδιστάς της Πατρίδος των!!!

Ο π. Συμεών είναι πτωχός, όπως ο πτωχός Ναζωραίος. Τα περι υπεξαίρεσης χρημάτων ύψους 350.000 ευρώ,  είναι  κατασκευασμένο παραμύθι του Αθ. Γιεφτιτς και των απίστων και οικουμενιστών ιεραρχών της Σερβίας.  Θαυμάζουμε την αναισθησία τους! Πως κοιμούνται ήσυχοι, ενώ έστειλαν με το παραμύθι της υπεξαίρεσης έναν αθώο ορθόδοξο κληρικό με την Ιντερπόλ στην φυλακή;

Τα λόγια του Χριστού είναι αιώνια. Εξηγούν τους λόγους που οδήγησαν ορθοδόξους αρχιερείς σε τέτοια πόρωση και πτώση· ας τ’ ακούσουμε· «Τότε, το ακάθαρτο πνεύμα πορεύεται και παραλαμβάνει, μεθ’ εαυτού επτά έτερα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικεί εκεί, και γίνεται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χείρονα των πρώτων. Ούτως έσται και τη γενεά τη πονηρά ταύτη» (Ματθ. ιδ΄, 45)

Ας μη λησμονούν οι κακοί αυτοί ποιμένες ότι υπάρχει Θεός και θα πληρώσουν με τόκο και επιτόκιο την αρχιερατική τους απάτη.

Ο π. Συμεών δεν έχει χρήματα, γι’ αυτό τα έξοδα της δίκης τα πλήρωσαν Έλληνες. Ο νέος πατριάρχης της Σερβίας Ειρηναίος, που καταδιώκει τον επίσκοπο Αρτέμιο και το πνευματικό του παιδι τον π. Συμεών έχει καταθέσεις σε τράπεζα του Νις (πρώην μητρόπολεώς του) 85.000.000 ευρώ!!! Ναι, καλά τ’ ακούσατε 85.000.000 ευρώ. Ποιός του τα κατέθεσε; Για ποιόν σκοπό; Είναι 80 χρονών και πρέπει από ώρα σε ώρα να περιμένει τον θάνατο, τι θα κάνει αυτά τα χρήματα;

Μήπως τ’ έδωσαν για την υποδοχή του Πάπα που ετοιμάζει στο Νις το 2013; Ή τα πήρε ως αντάλαγμα για τις διώξεις του Ορθοδόξου επίσκοπου του Κοσόβου Αρτέμιου, που θα έκανε;

Τους εαυτούς τους αυτοί οι κύριοι έπρεπε να συλλάβουν με την Ιντερπόλ, πριν τους συλλάβει ο Θεός, και όχι  τους αγωνιστάς της  Ορθοδόξου Πίστεως και της Πατρίδος τους.

Παρακολουθείστε ένα αποκαλυπτικό βίντεο, που τράβηξε ένας Ιταλός δημοσιογράφος·

Πατηστε http://www.srbijazemljaheroja.com/wordpress/?p=14781

Μια πολιτική δίκη που πέρασε απαρατήρητη

Ο Σέρβος ιερομόναχος Συμεών διώκεται γιατί εναντιώνεται

στα νεοταξικά σχέδια του ΝΑΤΟ για το Κόσσοβο

Αποκαλυπτικά όσα κατέθεσε ο μαρτυρικός Επίσκοπος Ράσκας Αρτέμιος

Μια πρωτοφανής υπόθεση, που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τα ΜΜΕ, διαδραματίζεται εδώ και μερικούς μήνες στην Ελλάδα. Σέρβος ιερομόναχος, ο π. Συμεών Βιλόφσκι, που βρισκόταν στη χώρα μας για την εκπόνηση του διδακτορικού του, συνελήφθη με σήμα της Ιντερπόλ στην Θεσσαλονίκη τον Μάρτιο, με «υποψίες» για κατάχρηση χρηματικού ποσού και ζητήθηκε η έκδοσή του στη Σερβία. Ώσπου να αποφασίσει ο Άρειος Πάγος για την έκδοσή του ή μη, εκρατείτο σε αστυνομικό τμήμα της Θεσσαλονίκης. Τις τελευταίες μέρες οδηγήθηκε και προφυλακίσθηκε στον Κορυδαλλό προκειμένου προχθές να οδηγηθεί στον Άρειο Πάγο, όπου και εξετάσθηκε η αίτησή του για «μη έκδοσή» του στην Σερβία, όπου τον αναμένουν διώξεις για τις αντι-οικουμενιστικές και αντι-νεοταξικές θέσεις του.
Κατά την αγόρευσή του στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας, ο π. Συμεών —με στοιχεία αδιάψευστα, κατάθεση εγγράφων και άλμπουμ φωτογραφιών απέδειξε ότι διώκεται για τα πολιτικά, εθνικά και θρησκευτικά του φρονήματα. Μάλιστα, κατόπιν αιτήσεως των δικηγόρων του, που έγινε δεκτή από το Δικαστήριο, εξετάστηκε ο προϊστάμενός του, Σέρβος Μητροπολίτης Ράσκας κ. Αρτέμιος, ο οποίος διαβεβαίωσε το Δικαστήριο για την αθωότητά του και ότι η δίωξή του προέρχεται από Νεοταξικούς κύκλους, οι οποίοι θέλουν να περάσουν τα Νατοϊκά σχέδια στην βασανισμένη περιοχή του Κοσσόβου. Είπε χαρακτηριστικά: «Αν έχει διαπραχθεί κάποιο αδίκημα, υπεύθυνος θα έπρεπε να ήμουν εγώ, που έδινα τις εντολές και όχι αυτός, αλλά εγώ είμαι ελεύθερος».
Πρέπει, λοιπόν, να γίνει ευρύτερα γνωστή η περίπτωσή του π. Συμεών και να υποστηριχθεί το αίτημά του για «μη έκδοσή» του στις Σερβικές αρχές, αφού η δίωξή του γίνεται για ιδεολογικούς λόγους. Tούτο καθίσταται ολοφάνερο και από δημοσίευση στην http://www.vesti-online.com/Vesti/Srbija/62822/Fejt-SPC-promenila-stav-o-Kosmetu. Εκεί δίνεται η είδηση ότι «ο ειδικός εντεταλμένος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Κοσσυφοπέδιο Πίτερ Φέιθ χαιρέτισε την αλλαγή στάσης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο θέμα της νότιας σερβικής επαρχίας» και «μιλώντας για την κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο Φέιθ περιγράφει ως θετική, την μετάβαση σε πιο μετριοπαθή προσέγγιση της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για το θέμα του Κοσσυφοπεδίου». Είναι φανερό μετά την απομάκρυνση του Επισκόπου Αρτέμιου και του Συμεών Βιλόφσκι.
Παρακολουθήσαμε στον Άρειο Πάγο την διαδικασία, και όπως φαίνεται στο απόσπασμα που παραθέτουμε, πρόκειται για κλασική περίπτωση δίωξης πολιτικών και θρησκευτικών φρονημάτων.

Ζητούμε την κινητοποίηση και την αλληλεγγύη των αντι-οικουμενιστικών

και αντι-νεοταξικών οργανώσεων.

(Όσα παραθέτουμε στη συνέχεια, αποτελούν μέρος της συζήτησης, κατά προσέγγιση).

Ο Πρόεδρος του δικαστηρίου εξέτασε ως μάρτυρα τον Μητροπολίτη Ράσκας κ. Αρτέμιο και τον ρωτά:
Γιατί δεν θέλει να πάει στη Σερβία για να δικασθεί ο ιερομόναχος Συμεών;
Μητρ. Ράσκας Αρτέμιος: Διότι είναι υπόθεση των εκτός Σερβίας δυνάμεων, δηλ. του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Αμερικής. Δεν πρέπει να πάει εκεί διότι τον περιμένουν να τον κατασπαράξουν.
Πρόεδρος: Και σε τί ενοχλεί; γιατί διώκεται;
Αρτέμιος: Για τις πεποιθήσεις του, για τα πιστεύω του, για τα άρθρα και τα βιβλία που έχει γράψει, για τις μεταφράσεις που έχει κάνει και ενόχλησε κάποιους Επισκόπους, που είχαν ταυτιστεί με τα σχέδια του Κράτους και του ΝΑΤΟ.
Πρόεδρος: Κάνατε τίποτα βίαιες πράξεις; ή απλώς δεν συμφωνούσατε;
Αρτέμιος: Ασφαλώς και δεν προβήκαμε σε βιαιότητες.
Αρεοπαγίτης: Εσείς που ήρθατε να τον υπερασπιστείτε εδώ, ταυτίζεστε πολιτικά-θρησκευτικά με τις απόψεις του κατηγορουμένου ιερομόναχου;
Αρτέμιος: Όχι, αυτός ταυτίζεται με τις δικές μου απόψεις.
Άλλος Αρεοπαγίτης: Τι γνωρίζετε για την κατηγορία της κατάχρησης 340.000 ευρώ;
Αρτέμιος: Αυτά τα χρήματα ήταν δωρεές προς την Μητρόπολη για επισκευές και ανα¬καινίσεις. Υπεύθυνος, φυσικά, ως ο Επίσκοπος του Κοσσόβου, ήμουν εγώ, και έδινα εντολές. Οπότε, αν έχουν γίνει ατασθαλίες, κατηγορούμενος έπρεπε να ήμουν εγώ και όχι ο ιερομόναχος Συμεών.
Αρεοπαγίτης: Εσάς σας καταδιώκει το κράτος της Σερβίας.
Αρτέμιος: Όχι, μόνο η Ι. Σύνοδος με «συνταξιοδότησε». Το κράτος δεν με διώκει, γιατί ο λαός ξέρει τα έργα που κάναμε και θα αντιδράσει σε τυχόν δίωξή μου, γι’ αυτό θέλουν να με πλήξουν στο πρόσωπο του ιερομόναχου Συμεών, που ήταν πρωτοσύγκελλός μου. Με τα χρήματα ανεγείραμε πολλές Εκκλησίες και μοναστήρια, πάνω από 30, και έχω εδώ βιβλίο με φωτογραφίες των πολλών έργων που κάναμε. Άρα τα λεφτά πήγαν στα έργα. Όμως, πέρα από τις διαφορετικές τοποθετήσεις μας σε θέματα θρησκευτικά, δεν θελήσαμε να συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτοί ήθελαν τα χρήματα τα οποία προορίζονταν για την ανέγερση των κατεστραμμένων ναών, να τα δώσουμε στους Αλβανούς, για να ξαναφτιάξουν τους ναούς αυτοί που τους …κατάστρεψαν!!! Εμείς, λοιπόν, είμαστε αντίθετοι με αυτό. Θέλαμε τους ναούς μας να τους φτιάξουμε εμείς. Γιατί υπήρχε ο βάσιμος φόβος, να έρχονταν οι Αλβανοί μετά και να έλεγαν, ότι “Eμείς τους φτιάξαμε τους Ναούς και τα μοναστήρια, μας ανήκουν”.
Aλλος Αρεοπαγίτη: Ο Συμεών, ποια σχέση έχει με το Κόσσοβο; Έχει σχέση ο κατηγορούμενος Συμεών με τα του χωρισμού του Κοσσόβου;
Αρτέμιος: Έκανε ό,τι έκανα και εγώ, είχε την ίδια γραμμή με μένα.
Αρεοπαγίτης: Για εξηγείστε μου, λοιπόν. Το ότι τον συνέλαβαν και τον έφεραν εδώ, έχει σχέση με το Κόσσοβο;
Αρτέμιος: Βεβαίως, πέρα από την αντίθεσή του με τον Οικουμενισμό έχει και αυτό σχέση, διότι ―όπως και εγώ― αντιστέκεται στην ολοκλήρωση των σχεδίων της δημιουργίας ανεξαρτήτου Κοσσυφοπε¬δίου (ως δευτέρου αλβανικού κράτους στα Βαλκάνια, πράγμα που σημαίνει ―κατά τα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων― και την εξασθένηση της Ορθόδοξης Σερβίας με τις ευλογίες του Βατικανού).
Περιμένουμε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ελλάδας, το οποίο ―από τις ερωτήσεις που έγιναν στον μάρτυρα― φάνηκε ότι αντελήφθη το πρόβλημα και θέλησε να διερευνήσει εάν η δίωξη είναι πολιτική (φανερά διαφοροποιήθηκε ο κ. Εισαγγελέας), να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και υπερβαίνοντας τυχόν διπλωματικές σκοπιμότητες και συμμαχικές πιέσεις να αποφασίσει με βάση το Ελληνικό και το Διεθνές Δίκαιο.
Θεσσαλονίκη, 9 Ιουλίου 2010
Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης

Κυριακὴ Ζ΄ Ματθαίου (Ματθ. 9,27-35)

Τυφλοι, κουφοι, άλαλοι

ΠΟΛΛΕΣ θρησκεῖες, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν στὸν κόσμο. Ἀλλ᾽ ἂν ῥωτήσετε ὄχι μόνο τοὺς ἀνθρώπους μὰ καὶ τὶς πέτρες ἀκόμα, θὰ φωνάξουν, ὅτι ἡ μόνη ἀ­ληθινὴ εἶνε αὐτὴ ποὺ ἵδρυσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὴ διδασκαλία του καὶ τὸ τίμιο αἷμα του.
Γιατὶ ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε ἕνας ἁπλὸς ἄν­θρω­πος. Εἶνε Θεός! Τὸ κηρύττει ἡ διδασκαλία του, τὰ ἀθάνατα λόγια του· τὸ βεβαιώνουν τὰ ἀμέτρητα θαύματά του, ποὺ ἔκανε, κάνει καὶ θὰ κάνῃ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων.

* * *

Καὶ σήμερα τὸ εὐαγγέλιο μᾶς διηγεῖται δύο θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ Χριστός. Τὸ ἕνα. Κα­θὼς μπῆκε σὲ μιὰ πόλι, ἄ­κουσε πίσω του φωνές. Τί ἔλεγαν· «Ἐλέησον ἡμᾶς…» (Ματθ. 9,27).
Εἶνε τὸ «Κύριε, ἐλέησον» ποὺ λέμε κ᾽ ἐμεῖς στὴν ἐκκλησία στὴ λατρεία μας. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ βάζει τὸ πετραχήλι ὁ παπᾶς, μέχρις ὅτου τελειώσῃ, δέκα, εἴκοσι, τριάντα καὶ περισσότε­ρες φορὲς λέμε «Κύριε, ἐλέησον». Ἀλλὰ πῶς τὸ λέμε; Τὸ δικό μας «Κύριε, ἐλέη­σον» βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ παγωμένη· ἐνῷ τὸ «Κύριε, ἐλέ­ησον» τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου βγαίνει σὰν φωτιὰ ἀπὸ τὴν καρδιά, μὲ πίστι καὶ δάκρυα.
Ἂν πᾶτε στὴ ῾Ρωσία, τὸ «Κύριε, ἐλέησον» δὲν τὸ λέει μόνο ὁ ψάλτης. Σ᾽ ἐμᾶς τὸ λέει ὁ ψάλτης ἐνῷ ἄλλοι, ἰδίως οἱ γυναῖκες, κουβεν­τιάζουν. Θέλεις νὰ κουβεντιάσῃς; βγὲς ἔξω. Μέσα στὴν ἐκκλησία τὰ στόματα κλειστά, οἱ καρδιὲς στὸ Θεό. Τὸ «Κύριε, ἐλέησον», ποὺ λέει ὁ ψάλτης, πρέπει νὰ τὸ λένε ἀπὸ τὴν καρδιά τους ὅλοι οἱ Χριστιανοί. Καὶ τότε φτάνει ἕνα «Κύριε, ἐλέησον» νὰ κάνῃ θαῦμα, ὅ­πως ἔκανε τὸ «Κύριε, ἐλέησον» ποὺ ἔλεγαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου.
Ποιοί ἦταν αὐτοί, ποὺ πίσω ἀπὸ τὸ Χριστὸ φώναζαν «Ἐλέησον ἡμᾶς…»; Ἦταν δυὸ δυσ­τυχισμένοι. Τί ἦταν, φτωχοί; Μπορεῖ νά ᾽σαι φτωχὸς καὶ νά ᾽σαι εὐτυχισμένος, χαρούμενος, νά ᾽χῃς παράδεισο μέσα σου· μπορεῖ νά ᾽σαι φτωχὸς καὶ νά ᾽χῃς μιὰ καλὴ γυναῖκα καὶ καλὰ παιδιά, καὶ δὲ χρειάζεσαι τίποτα περισσότερο· μπορεῖ νά ᾽σαι φτωχὸς καὶ νὰ εἶσαι ὑ­γιής. Αὐτοὶ ἦταν δυστυχεῖς, γιατὶ δὲν εἶχαν τὴν ὑ­γειά τους, δὲν εἶχαν μάτια.
Ποιός ἀπὸ σᾶς, ἂν τοῦ δώσουν ἕνα τσουβά­λι δολλάρια ἢ μιὰ βαλίτσα λίρες, δίνει τὰ μάτια του; Κανείς. Ἄρα λοιπόν, ἐσὺ ποὺ ἔχεις τὰ μάτια, δόξαζε τὸ Θεό, εἶσαι πλούσιος. Ἅμα ἔ­χῃς τὴν ὑγειά σου, εἶσαι ἕνας πλούσιος. Ὁ Ὠ­νάσης ἦταν ὁ πιὸ πλούσιος στὸν κόσμο· τὸν πῆ­γαν στὰ καλύτερα νοσοκομεῖα, ἔφεραν τοὺς καλύτερους γιατρούς. Τί ἔλεγε· Κάντε με καλά, καὶ σᾶς δίνω ὅλα τὰ καράβια μου! Ἄ­ρα λοιπόν, ἐσὺ ποὺ ἔχεις μάτια καὶ βλέπεις, αὐ­τιὰ καὶ ἀκοῦς, καρδιὰ καὶ χτυπᾷ, ἔχεις ὑ­γεία, ἔχεις ἕνα θησαυρό.
Αὐτοὶ ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ Χριστὸ καὶ φώναζαν «Κύριε, ἐλέησον», δῶσ᾽ μας τὸ φῶς μας, ἦταν τυφλοί. Τό ᾽παν μιὰ φορά, τό ᾽παν δυό, τό ᾽παν δέκα φορές, μὰ ὁ Χριστὸς δὲν ἀ­παντᾷ. Γιατί ἆραγε; δὲν ἀ­κούει; Ἂν ἀ­κούῃ! ῥαντὰρ εἶνε. Ἂν τὰ δικά μας ῥαν­τὰρ ἀ­κοῦνε ἀπὸ τόσο μακριά, ὁ Χριστὸς εἶνε τὸ μεγάλο ῥαντὰρ ποὺ ἀκούει τὶς φω­νὲς ὅλων, ὅσο μακριὰ κι ἂν βρίσκωνται. Εἴτε στὴ σπηλιὰ εἶσαι εἴτε στὸ Βό­ρειο Πόλο εἴτε στὸ Νότιο Πόλο ἢ πάνω στὰ ἄστρα ἢ στὰ βάθη τῆς θαλάσσης ἢ τῆς γῆς, ὁ Θεὸς εἶνε ὅλο αὐτιά. Γιατί ὅμως ἐδῶ δὲν ἀ­παντᾷ; Δοκιμάζει τὴν πίστι τους.
Μπαίνει ὁ Χριστὸς σ᾽ ἕνα σπίτι, μπαίνουν κι αὐτοὶ καὶ τὸν πλησιάζουν μὲ δάκρυα. Πιστεύ­ετε, τοὺς ρωτάει, ὅτι μπορῶ νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ ζητᾶτε; Κι ὅταν εἶδε ὅτι ἡ πίστι τους εἶνε βράχος, τότε ἄγγιξε μὲ τὰ ἅγιά του δάκτυλα τὰ μάτια τους καὶ οἱ τυφλοὶ εἶδαν τὸ φῶς τους. «Δόξα σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς…».
Τὸ δεύτερο θαῦμα. Μόλις ἔφυγαν οἱ τυφλοί, νά καὶ ἔρχεται ἕνας ποὺ ὑπὸ τὴν ἐπήρεια δαιμονίου δὲν ἄκουγε καὶ δὲ μιλοῦσε κα­θόλου· ἦταν κωφάλαλος. Ὁ Χριστὸς ἔβγαλε τὸ δαιμόνιο, καὶ ἄνοιξαν τὰ αὐτιά του καὶ ἄκουγε καὶ ἄρχισε ἡ γλῶσσα του νὰ μιλάῃ.
Αὐτὰ τὰ θαύματα ἔκανε ὁ Χριστός· θεράπευσε δυὸ τυφλοὺς καὶ ἕνα κωφάλαλο. Ὁ λα­ὸς θαύμασε τὰ πρωτάκουστα αὐτὰ σημεῖα. Δὲν πί­στεψαν ὅμως ὅλοι. Ἅμα κάποιος εἶνε προκα­τειλημμένος, χίλια θαύματα νὰ δῇ κι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς νὰ κατεβῇ στὴ γῆ, δὲ πιστεύει. Καὶ τὴν ἡμέρα ἐκείνη κάτι φίδια φαρμακερά, παιδιὰ τοῦ διαβόλου, σκοτεινοὶ καὶ ὑπερή­φανοι ἄνθρωποι, οἱ φαρισαῖοι, ὄχι μόνο δὲν πίστεψαν, ἀλλὰ ἄρχισαν νὰ διαβάλλουν τὸ Χριστὸ λέγοντας, ὅτι βγάζει τὰ δαιμόνια μὲ τὴ δύναμι τοῦ σατανᾶ! Ὑπάρχει χειρότερη βλασφημία;

* * *

―Τί μ᾽ ἐνδιαφέρουν ἐμένα αὐτά; θὰ πῇς. Ἐγώ, δόξα τῷ Θεῷ, ἔχω μάτια καὶ βλέπω, ἔχω αὐτιὰ κι ἀκούω, ἔχω γλῶσσα καὶ μιλάω…
Ἂν σ᾽ ἐνδιαφέρῃ; Πολὺ μᾶς ἐνδιαφέρει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα! Γιατὶ ὑπάρχουν δύο εἰ­δῶν τυφλοί· τυφλοὶ σωματικῶς καὶ τυφλοὶ πνευ­ματικῶς· καὶ ὑπάρχουν κουφοὶ σωματικῶς καὶ κουφοὶ πνευματικῶς· καὶ ὑπάρχουν ἄλαλοι σωματικῶς καὶ ἄλαλοι πνευματικῶς.
Ποιοί εἶνε τυφλοὶ στὴν ψυχή; Νά, οἱ φαρισαῖοι. Δὲν εἶδαν τὰ θαύματα; Καὶ ὅμως δὲν πίστεψαν. Μάτια εἶχαν καὶ μάτια δὲν εἶχαν. Ὅ­πως τότε ἐκεῖνοι, ἔτσι καὶ σήμερα νεώτεροι γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι βλέπουν θαύματα τοῦ Χριστοῦ τῆς Παναγίας τῶν ἁγίων, καὶ δὲν πιστεύουν. Τυφλοὶ εἶνε. Νά κάποιοι ποὺ πῆ­γαν στὸ πανεπιστήμιο καὶ στὸ ἐξωτερικὸ κ᾽ ἔ­μαθαν μερικὰ γράμματα, καὶ τώρα κάθονται διπλοπόδι στὸ καφενεῖο μὲ τὸ τσιγάρο στὸ στόμα καὶ λένε πὼς δὲν ὑπάρχει Θεός. Ποιοί τὸ λένε; Αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔμαθαν ἀκόμα τὸ ἄλ­φα τῆς ἐπιστήμης. Ξέρετε πῶς μοιάζουν; Σὰν νὰ πῇ κάποιος, ὅτι ἕνα ἐργοστάσιο, μὲ τόσες μηχανὲς καὶ τροχοὺς καὶ μοτέρ, φύτρωσε μόνο του, ὅπως τὰ μανιτάρια πάνω στὴν κοπριά. Τὸ λέει κανείς; Δὲν τὸ λέει. Ὅποιος πῇ τέτοιο πρᾶγμα, θὰ τοῦ φορέσουν ζουρλομανδύα καὶ θὰ τὸν πᾶνε στὸ φρενοκομεῖο. Τὸ ἐργοστά­σιο τῆς Δ.Ε.Η. κάποιος τὸ ἔφτειαξε. Καὶ τί εἶν᾽ αὐτὸ μπροστὰ τὸ μεγάλο ἐργοστάσιο ποὺ λέγεται ἥλιος καὶ φωτίζει τόσους αἰῶνες δωρεάν; Αὐτὴ τὴ Δ.Ε.Η. τοῦ οὐρανοῦ ποιός τὴν ἔ­φτειαξε; Θέλεις ἄλλο ἐργοστάσιο; Νά τὸ χῶ­μα ποὺ πατᾷς! Τὸ σπέρνεις καὶ βγαίνουν ἀπὸ μέσα λουλούδια, θάμνοι, δέντρα (ἀχλαδιές, μηλιές, πλατάνια…,). Ποιός τὸ ἔκανε; Ὅλοι οἱ γεωπόνοι νὰ μαζευτοῦν, ἕνα σπόρο δὲ φτειά­χνουν οὔτε θὰ φτειάξουν ποτέ. Στὸ φεγγάρι δὲν ὑπάρχει οὔτε νερὸ οὔτε φροῦτο οὔτε δρόσια οὔτε ἀέρας· τίποτα, ξεραΰλα. Ἄχ, τυφλὲ ἄνθρωπε, ὅλα σοῦ τὰ δίνει ὁ Μεγαλοδύναμος, καὶ δὲν ἔχεις μάτια νὰ τὰ δῇς καὶ νὰ τὸν δοξάσῃς. Νά λοιπὸν τυφλοὶ ποὺ ὑπάρχουν στὸν κόσμο.
Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ κουφοί. Ποιοί εἶνε κουφοί; Ἔχουν αὐτιά, καὶ αὐτιὰ δὲν ἔχουν. Προχθὲς ἦρθε στὸ γραφεῖο τῆς μητροπόλεως μιὰ γυναίκα καὶ ἔκλαιγε. ―Τί ἔχεις; τῆς λέω, πέθανε τὸ παιδί σου; ―Μακάρι νὰ πέθαινε. Ἄχ, ἦταν καλὸς μαθητής, ἔπαιρνε καλοὺς βα­θμούς. Τελευταῖα ἔμπλεξε μὲ παρέες καὶ ξενυχτάει. Τὸν συμβουλεύω ἐγώ, τὸν συμβουλεύει ὁ ἄν­τρας μου, μὰ αὐτὸς δὲν ἀκούει. Αὐτιὰ δὲν ἔ­χουν τὰ παιδιὰ σήμερα… Δυστυχισμένοι γονεῖς! Δὲν ἀκοῦνε οἱ μικροὶ τοὺς μεγάλους, τὰ παιδιὰ τὸν πατέρα, οἱ μαθηταὶ τὸ δάσκαλο, οἱ Χριστιανοὶ τὸ δεσπότη, τὸν ἱεροκήρυκα· δὲν ἀ­κοῦνε τὸ Χριστό, τὸ Θεό.
Τυφλοὶ ἄνθρωποι, κουφοὶ ἄνθρωποι. Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ ἄλαλοι. Ἀπ᾽ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ μπορεῖ νὰ λένε γιὰ χωράφια, γιὰ δουλειές, γιὰ ἔρωτες, γιὰ γυναῖκες, γιὰ λεπτά, γιὰ πολιτική… Γιὰ ἕνα μόνο δὲ μιλᾶνε· γιὰ τὸ Θεό! Γλῶσσα ἔχουν καὶ γλῶσσα δὲν ἔχουν. Προσευχὴ δὲν κάνουν. Ποῦ καταντήσαμε!
Τί τὸ ὄφελος λοιπὸν νά ᾽χῃς μάτια καὶ νὰ μὴ βλέπῃς τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ; Τί τὸ ὄφελος νά ᾽χῃς αὐτιὰ καὶ νὰ μὴν ἀκοῦς τὸ Εὐαγγέλιο; Τί ὄφελος νά ᾽χῃς γλῶσσα καί, ἐνῷ ἡ μπουκιὰ εἶνε στὸ στόμα σου, ἐσὺ νὰ βλαστη­μᾷς τὰ θεῖα; Καὶ ὁ διάβολος ἀκόμα τρέμει ὅ­ταν ἀκούῃ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μας.

* * *

Ἀδέρφια μου, σᾶς μιλῶ μὲ πόνο καὶ ἀναστε­ναγμό. Φθάσαμε στὸ τέλος. Θὰ ἔρθῃ μεγάλη καταστροφή. Διότι φύγαμε ὅλοι ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἄνθρωπε, σοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς μάτια, γιὰ νὰ βλέπῃς τὰ μεγαλεῖα του καὶ νὰ λὲς «Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε…» (Ψαλμ. 103,24). Σοῦ ἔδωσε αὐτιά, γιὰ ν᾽ ἀκοῦς τὸ λόγο του. Σοῦ ἔδωσε γλῶσσα γιὰ νὰ τὸν ὁμολογῇς. Σοῦ ἔδωσε καρδιὰ γιὰ ν᾽ ἀγα­πᾷς· ν᾽ ἀγαπᾷς ὅλους (πατέρα, μάνα, παιδιά, πατρίδα, ὅ,τι ἱερὸ καὶ ὅσιο), μὰ πάνω ἀπ᾽ ὅλα ν᾽ ἀγαπᾷς Αὐτόν.
Χριστιανοί! τὰ λόγια αὐτὰ φυ­τέψτε τα στὴν καρδιά σας. Τυφλοί! ἂς παρα­καλέσουμε τὸ Θεὸ ν᾽ ἀνοίξῃ τὰ μάτια μας νὰ τὸν δοῦμε. Κουφοί! ἂς τὸν παρακαλέσουμε ν᾽ ἀνοίξῃ τ᾽ αὐτιά μας ν᾽ ἀκούσουμε τὴ φωνή του. Ἄλαλοι! ἂς τὸν παρακαλέσουμε, ἡ γλῶσσα μας νὰ γίνῃ κιθάρα, καὶ μέρα – νύχτα νὰ ὑμνῇ Πατέρα Υἱὸν καὶ ἅ­γιον Πνεῦμα, εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναὸ του Ἁγίου Γεωργίου Ἀναρράχης – Ἑορδαίας 10-8-1975)

ΤΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΑ ΓΡΟΝΘΟΚΟΠΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ «ΑΤΡΑΝΤΑΧΤΑ» ΣΤΟΙΧΕΙΑ=ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΑ

ΤΟΥ ΣΥΤΑΞΙΟΥΧΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΔΕΣΠΟΤΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΕΦΤΙΤΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΙΩΝ ΤΟΥ,

ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ π. ΣΙΜΕΩΝ, ΩΣ ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΠΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΛΑΜΠΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

________