EΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

TOY ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

_________________________________________

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΚΑΤΕΡΕΥΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕ

____________________________

Με συγκίνηση, αλλά και με χειροκροτήματα αποχαιρέτησε ο λαός της Φλώρινας, αλλά και οι απανταχού ορθόδοξοι Χριστιανοί το σκήνωμα του σεβάσμιου Γέροντος αγωνιστού ιεράρχου π. Αυγουστίνου Καντιώτου  στην τελευταία του κατοικία.
Χιλιάδες λαού από κάθε σημείο της Ελλάδας έφτασε στην Φλώρινα για να δώσει τον τελευταίο ασπασμό στον αληθινό ιεράρχη της Φλώρινας, που κατανάλωσε την ζωή του για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία.

Με απόφαση όλων των Σωματείων της Φλώρινας τα καταστήματα ήταν κλειστά τη Δευτέρα 30-8-2010.
Η Φλώρινα, όπως ελέχθη, νιώθει τώρα πιο φτωχή.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Εκατοντάδες παιδιών με τους γονείς τους πέρασαν και από το Νοσοκομείο που ήτο ασθενής ο Γέροντας, αλλά και από το σκήνωμά του που τέθηκε σε λαϊκό 3ημερο προσκύνημα στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου και στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης.
Οι γονείς τα έφερναν να ασπαστούν το χέρι όχι ενός βαριά ασθενούς, ούτε το σκήνωμα ενός νεκρού, αλλά το σκήνωμα ενός νεωτέρου αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, για να πάρουν την ευχή του.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών παιδιών  ήταν ότι μετά τον ασπασμό κάθονταν στην πόρτα του θαλάμου που ήτο ασθενής  ο σεβάσμιος Γέροντας και δεν έφευγαν. Τον κοιτούσαν και κάποια -χωρίς να τους πει κανείς τίποτε- χαιρετούσαν  με το χεράκι τους τον μεγάλο ιεράρχη.
Τα αθώα παιδικά μάτια έβλεπαν κάτι και με κάποια άλλη συχνότητα επικοινωνούσαν με  τον μεγάλο ασθενή, που όπως φαίνεται, αν και κεκοιμημένος, θα παίξει σημαντικό ρόλο και μετά την κοίμησή του στην Στρατευομένη Ορθόδοξη Εκκλησία.
Χαρακτηριστική είναι η φωτογραφία των μικρών παιδιών, που μετά την ταφή, με τα χεράκια τους έσιαζαν το χώμα του τάφου.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ

Οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί να μην λυπούνται που ο π. Αυγουστίνος έφυγε από την Στρατευομένη Εκκλησία, γιατί βρίσκεται στην Θριαμβεύουσα. Και από εκεί δεν θα μας αφήσει μόνους. Θα έχει μεγαλύτερη παρρησία στο Θεό και θα γίνει προστάτης των αγωνιζομένων και διωκομένων ορθοδόξων χριστιανών.
Άφησε ένα πολύ μεγάλο πνευματικό οπλοστάσιο, που αν τεθεί σε κυκλοφορία θα κάψει τα κέντρα των οικουμενιστών ιεραρχών και των σκοτεινών δυνάμεων, που ετοιμάζουν την έλευση του Αντιχρίστου.
Η ιστοσελίδα www.augoustinos-kantiotis.gr γι’ αυτό τον σκοπό κα δημιουργήθηκε. Αν κάποιοι θελήσουν στο μέλλον να την καταργήσουν, να ξέρουν ότι θα βρούμε τρόπο να αγωνιστούμε. Πώς; Ο Γέροντας έλεγε· «Δεν δημοσιεύονται τα μυστικά του αγώνος».

Υπάρχουν βιβλία του Γέροντος παλαιά και νέα, που μέσα σ’ αυτά μπορεί να βρει ο κάθε χριστιανός ό,τι του χρειάζεται για τον αγώνα της ζωής. Υπάρχουν χιλιάδες ομιλίες του π. Αυγουστίνου γραπτές και προφορικές, ελάχιστες μέχρι στιγμής δημοσιεύθηκαν. Υπάρχουν συμβουλές του Γέροντος επισκόπου και απαντήσεις σε απορίες, τις οποίες θα δημοσιεύσουμε απομαγνητοφωνημένες, για να αντλούν δυνάμεις οι αγωνιζόμενοι ορθόδοξοι Χριστιανοί του 21αιώνος του απατεώνος.
Ο Γέροντας δεν πέθανε αλλά κοιμάται.
«Ο ύπνος», μας έλεγε, «είναι μικρός θάνατος και ο θάνατος μεγάλος ύπνος».
Ας μη κοιμούνται ήσυχοι οι κακοί αρχιερείς που βάλθηκαν να παραδώσουν την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ μας στα χέρια του Πάπα. Από τον πατέρα Αυγουστίνο, αν και κεκοιμημένο, θα βρουν το μπελά τους. Ο λόγος του θα θερμάνει τις παγωμένες καρδιές των χριστιανών και θα εκδιώξει  τους προδότας της Πίστεως και της  Πατρίδος.

ΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΣΚΗΝΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ Ι. Μ. ΑΓ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΦΗ

Το σκήνωμα του Γέροντος με πομπή 15 επισκόπων, εκατοντάδων ιερέων και χιλιάδων πιστών από τον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος, όπου είχε τεθεί για λαϊκό προσκύνημα, μεταφέρθηκε στην ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου, επισκόπου Ιππώνος. Στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου δήλωσε από του άμβωνος στα εγκαίνια του ναού το 1997 ο επίσκοπος π. Αυγουστίνος ότι θέλει να ενταφιασθεί  μετά την κοίμησή του. Η ομιλία αυτή έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα.

Στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου εκκλησιαζόταν κάθε Κυριακή ο Γέροντας, έδινε την ευλογία του στους εκκλησιαζομένους χριστιανούς, και μοίραζε το αντίδωρο με το χέρι του, μέχρι και 2 ημέρες πριν από το εγκεφαλικό. Στις 1-8-2010 ήταν στον ναό του Αγίου Αυγουστίνου και μοίρασε αντίδωρο και στις 3-8-2010 έπαθε το βαρύ εγκεφαλικό.

____________________________________________________________

____________________________________________________________

ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ

Θα τολμήσουμε τις επόμενες ημέρες να δώσουμε στους αναγνώστας κάποια στοιχεία από την ζωή του Γέροντος αγωνιστού Ιεράρχου που, όπως λένε πολλοί· «τέτοιες μεγάλες προσωπικότητες μιά φορά στα διακόσια χρόνια παρουσιάζονται».

Θα παρακαλέσουμε όσοι γνωρίζουν κάτι από την ζωή και τους αγώνας του π. Αυγουστίνου να μας το γράψουν και θα το δημοσιεύσουμε με το όνομά τους.

Για να γράψουμε το βιογραφικό του επισκόπου Αυγουστίνου χρειάζονται τόμοι ολόκληροι. Μέχρι στιγμής δεν τολμούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο για δύο λόγους·

1ον    Διότι ήτο εν ζωή ο Γέροντας και

2ον    διότι πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι όσα και αν γράψουμε για την περιπετειώδη ζωή του αγωνιστού ιεράρχου θα είναι πολύ λίγα και μικρά και θα τον αδικήσουμε.

Με την συναίσθηση αυτή θα αρχίσουμε από εδώ και στο εξής να δημοσιεύουμε στην ιστοσελίδα του Γέροντος κάποιο βιογραφικό και θέλουμε την βοήθειά σας. Μπορείτε να στέλνετε σκέψεις, σχόλια, και ό,τι γνωρίζετε για τον π. Αυγουστίνο.

Εμεις έχουμε πολύ μεγάλο υλικό, που θα το προσφέρουμε με αγάπη για να βλέπουν πιστοί και άπιστοι την παρουσία του Θεού στην ζωή του αγωνιστού ιεράρχου π. Αυγουστίνου Καντιώτου.

____________________________________________

ΑΠΟ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
_____________________________________________

SLUJBA DE ÎNMORMÂNTARE A IERARHULUI FLORINEI-PĂRINTELE AUGUSTIN KANDIOTIS
august 31, 2010 Acvila Lasă un comentariu Mergi la comentarii.

EMOŢIONANTĂ PARTICIPARE A POPORULUI

Cu emoţii, dar şi cu aplauze şi-a luat rămas bun poporul din Florina, dar şi creştini ortodocşi de pretutindeni de la trupul respectabilului Stareţ, nevoitorului şi luptătorului ierarh, Părintele Augustin Kandiotis în ultima sa locuinţă.

Mii de oameni din toate părţile Eladei au ajuns în Florina ca să dea ultima sărutare adevăratului ierarh al Florinei, care şi-a jertfit „pentru sfânta credinţă în Hristos şi liberatatea patriei”.
Prin hotărârea tuturor corporaţiilor Florinei magazinele au fost închise luni, 31.08.2010.
Florina, aşa cum s-a spus, se simte acum mai săracă.

MARE A FOST ŞI PARTICIPAREA COPIILOR

Sute de copii cu părinţii lor au trecut şi pe la spitalul unde a fost bolnav Stareţul, dar şi pe la trupul său care a fost aşezat spre închinarea poporului timp de trei zile în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin şi în Catedrala Mitropolitană a Sfântului Pantelimon din Florina.
Părinţii i-au adus nu ca să sărute mâna unui om grav bolnav, nici trupul unui mort, ci trupul unui sfânt recent al Bisericii noastre Ortodoxe şi să primească binecuvântarea lui.
Comportamentul comun al multor copii a fost ca după sărutare să stea în uşa rezervei unde era bolnav respectabilul Stareţ şi să nu plece. Îl priveau, iar unii, fără să le spună nimeni nimic, îşi luau rămas bun cu mânuţa lor de la marele ierarh.
Nevinovaţii ochi ai copiilor au văzut ceva şi pe o altă frecvenţă au înţeles că Stareţul neputincios, după cum se vede, va juca un rol important în Biserica Ortodoxă Luptătoare chiar şi după adormirea sa. Grăitoare este fotografia cu copiii mici care, după înmormântare, cu mânuţele lor netezeau pământul de pe mormânt.

STAREŢUL VA RĂMÂNE ÎN PRIMA LINIE A LUPTEI

Creştinii luptători să nu se întristeze că Părintele Augustin a plecat din Biserica Luptătoare, pentru că se află în cea Triumfătoare. Şi de acolo nu ne lasă singuri. Va avea o îndrăzneală mai mare la Dumnezeu şi va deveni ocrotitorul creştinilor ortodocşi luptători şi prigoniţi.
A lăsat un foarte mare arsenal duhovnicesc, care, dacă va fi pus în circulaţie, va arde centrele ierarhilor ecumenişti şi ale forţelor oculte, care pregătesc venirea lui antihrist.
Pagina de internet www.augustinos-kandiotis în acest scop a fost creată. Dacă unii vor ca pe viitor ea să dispară, să ştie că vom găsi o altă modalitate de a ne lupta. Cum? Stareţul spunea: Nu facem publice secretele luptei.

Există cărţi ale Stareţului, vechi şi noi, în care fiecare creştin poate să găsească tot ceea ce îi trebuieşte în lupta vieţii. Există mii de predici ale Părintelui Augustin scrise şi orale, din care foarte, foarte puţine au fost publicate până în clipa de faţă. Există sfaturi ale bătrânului Episcop şi răspunsuri la nedumeriri. Le vom publica transcrise după înregistrări, ca creştinii ortodocşi luptători ai acestui seducător veac XXI să prindă puteri.
Stareţul nu a murit, ci doarme.
Somnul nostru – spunea – este o moarte scurtă, iar moartea este un somn lung.
Să nu doarmă liniştiţi arhiereii cei răi care s-au hotărât să predea BISERICA noastră ORTODOXĂ în mâinile papei. Îşi vor afla beleaua cu Părintele Augustin, chiar dacă a adormit. Cuvântul său va încălzi inimile îngheţate ale creştinilor, iar aceştia îi va izgoni pe trădătorii credinţei şi ai patriei.

PROCESIUNEA CU TRUPUL MITROPOLITULUI

ÎN SFÂNTA MĂNĂSTIRE A SFÂNTULUI AUGUSTIN PENTRU ÎNGROPARE

Trupul Stareţului, însoţit de 15 episcopi, sute de preoţi şi mii de credincioşi din Catedrala Mitropolitană Sfântul Pantelimon, unde a fost expus spre închinarea poporului, a fost mutat în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, Episcopul Hyponei.
Părintele Episcop Augustin a declarat din amvon, la sfinţirea bisericii în 1997, că vrea să fie înmormântat după adormirea sa în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin. Această predică a fost postată pe site.
În Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, Stareţul venea la biserică în fiecare duminică, oferea binecuvântarea sa creştinilor prezenţi în biserică şi împărţea anaforă cu mâna sa, chiar şi cu două zile înainte de accidentul cerebral. Pe 1 august 2010 a fost prezent în Biserica Sfântului Augustin şi a împărţit anaforă, iar pe 3 august 2010 a pătimit un grav accident cerebral.

VOM ÎNDRĂZNI

Vom îndrăzni în zilele următoare să oferim cititorilor câteva date din viaţa bătrânului ierarh luptător, despre care, aşa cum zic mulţi: „Astfel de mari personalităţi se ivesc odată la 200 de ani”. Vom ruga pe toţi cei care cunosc câte ceva din viaţa şi lupta Părintelui Augustin să ne scrie spre publicare împreună cu numele lor.
Ca să scriem biografia Episcopului Augustin este nevoie de volume întregi. Până în clipa de faţă nu am îndrăznit să facem aşa ceva din două motive:

1. Pentru că Stareţul era în viaţă şi
2. Pentru că am crezut şi credem că oricât am scrie despre viaţa învolburată a nevoitorului ierarh, cele scrise vor fi foarte puţine şi mici şi-l vom nedreptăţi.
Cu acest simţământ vom începe de acum înainte să publicăm pe site-ul Stareţului o biografie şi vrem ajutorul dumneavoastră. Puteţi să trimiteţi gânduri, comentarii şi orice ştiţi despre Părintele Augustin.

Noi avem foarte mult material, pe care-l vom oferi cu iubire, ca şi cei credincioşi şi cei necredincioşi să înţeleagă prezenţa lui Dumnezeu în viaţa luptătorului ierarh – Părintele Augustin Kandiotis.

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

(ΣTHN IEΡA MONH TOY AΓIOY AYΓOYΣTINOY ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΠΠΩΝΟΣ ΣΤΙΣ 28-8-201Ο

ΚΑΙ  ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΣΤΙΣ 29-8-2010)

ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ, ΜΕ ΘΕΜΑ· «Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ» (1-1-1975)

_________________________

_____________________

ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΤΗΝ ΕΞΕΦΡΑΣΑΝ ΠΟΛΛΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, ΜΕ ΣΧΟΛΙΑ, ΚΑΙ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΥΣ. ΘΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ

ΑΓΓΕΛΤΗΡΙΟΝ

ΕΞΟΔΙΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ

___________________________________

Το σκήνωμα του σεβασμίου Γέροντος επισκόπου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου από το Νοσοκομείο Φλώρινας μεταφέρθηκε στην γυναικεία Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος όπου ετελέσθη η θεία Λειτουργία. Στην Ι.Μ. του Αγίου Αυγουστίνου εκκλησιαζόταν μετά την παραίτησή του κάθε Κυριακή ο Γέροντας, μέχρι και στις 1-8-2010, όπου μοίρασε αντίδωρο σ’ όλο το εκκλησίασμα.

Από την Ιερά Μονη Αγ. Αυγουστίνου το σκήνωμα του επισκόπου Αυγουστίνου μεταφέρθηκε για λαϊκό προσκύνημα στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης. Έκεί θα βρίσκεται μέχρι την Δευτέρα στις 30 Αυγούστου του 2010. Την  Δευτέρα θα τελεσθεί αρχιερατική θεία Λειτουργία. Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί την ίδια μέρα στον Άγιο Παντελεήμονα Φλωρίνης η ώρα 12 π.μ.

Μετά την ακολουθία θα γίνει η ταφή στην Ιερά μονή του Αγίου Αυγουστίνου

ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΕΛΑΒΕ, ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 28-8-2010, ΚΑΙ ΩΡΑ 5 π.μ.

__________________________

Σεβαστέ μας πνευματικέ πατέρα, καλή αντάμωση στην αιωνιότητα

____________________________

Ας μη λυπούνται οι πιστοί, που ο Γέροντας έφυγε από κοντά μας, γιατί ο Χριστός ζει και οι άνθρωποι του Θεού δεν πεθαίνουν ποτέ. Ο Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης από την θριαμβεύουσα Εκκλησία θα έχει μεγαλύτερη παρρησία στο Θεό και θα βρίσκεται πάντοτε κοντά στους  αγωνιζομένους χριστιανούς και θα πρεσβεύει υπέρ αυτών  και θα συναγωνίζεται μαζί τους.

Σε ένα κήρυγμά του έλεγε·

«Εγώ θα φύγω. Πού θα πάω; ‘Οπου και αν πάω, αν δώ ότι η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ κινδυνεύει θα κάνω επανάσταση θα χτυπήσω συναγερμό. Δεν θα αφήσω την Εκκλησία του Χριστού ούτε στους αθέους ούτε στους μασόνους ούτε στους οικουμενιστάς…».

Καλά θα είναι, κάποιοι οικουμενισταί δεσποτάδες, να σεβαστούν τον Γέροντα και να μην ρθουν να πανηγυρίσουν στην Φλώρινα. Ο αγωνιστής ιεράρχης π. Αυγουστίνος Καντιώτης δεν θα επιθυμούσε την παρουσία πανηγυρτζίδων αιρετικών αρχιερέων στην κοίμησή του.

Ας μην λυπούνται οι πιστοί, και ας μη χαίρονται οι άπιστοι, γιατί η φωνή του Γέροντος δεν θα σιγήσει. Υπάρχει τόσο υλικό, και μας παρέδωσε τόσο μεγάλο πνευματικό οπλοστάσιο, που ανα πάσα στιγμή και σε κάθε αγώνα της Εκκλησίας ο Γέροντας με το φλογερό του κήρυγμα θα βρίσκεται μπροστά και θα τους ανατρέπει τα καταχθόνια σχέδιά τους.

Ας γνωρίζουν οι εχθροί της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού έθνους· Δεν ξεμπέρδεψαν με π. Αυγουστίνο Καντιώτη των 104 ετών. Θα τον βρίσκουν πάντοτε μπροστά τους και τα βέλη τους θα είναι ανίκανα πλέον να τον βλάψουν.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ
ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Στις 28-8-2010  και ώρα 1 π.μ., ελάχιστες ώρες πριν από την κοίμηση του Γέροντος,  ήρθαν φίλησαν το χέρι του και πήραν την ευχή του, κάποιοι γονείς με τα παιδια τους.

ΤΑ ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΤΙΑ ΒΛΕΠΟΥΝ

• Δύο δίδυμα  αδελφάκια ηλικίας 5-6 ετών, φίλησαν το χέρι του π. Αυγουστίνου και στην έξοδο λέει το ένα στην μητέρα του· Μαμά γιατί φαίνεται τόσο νέος; Και ο π. Ιερόθεος που το άκουσε απαντά· Είναι νέος 104 ετών!
• Το παιδάκι έμεινε στην πόρτα και τον κοιτούσε και επαναλάμβανε· Ναί, δεν είναι γέρος, αλλά πολύ νέος. Και το άλλο αδελφάκι  του που καθόταν δίπλα του συμπλήρωσε· Είναι πολύ ωραίος!
• Τί έβλεπαν τα αθώα ματάκια των παιδιών δεν γνωρίζουμε, η αγιότητα όμως του προσώπου του αγωνίστου ιεράρχου δεν κρύβονταν.

Ο χειρούργος ιατρός Ευγένειος Μπαϊραμίδης εκείνη την μεσονύκτια ώρα, κοιτούσε το γαλήνιο πρόσωπο του Γέροντος που δεν είχε αλλοιωθεί καθόλου απο την οξεία πνευμονική ανεπάρκεια των τελευτών 24αρων ωρών και με θαυμασμό είπε· Δέστε το πρόσωπο του Γέροντος, έχει ροδοκόκκινο χρώμα! Αν αυτό δεν είναι θαύμα, τότε ποιο είναι!

Όταν υπάρχει νεφρική ανεπάρκεια μαυρίζει το πρόσωπο. Στον π. Αυγουστίνο αυτό δεν έγινε, γιατί δεν το ήθελε ο Θεός.

________________

ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ

_________________

НАЈАВА СЛУЖБЕ ЗА УПОКОЈЕНЕ

Тело Високопреосвећеног епископа Флорине о. Августина Кандиота из Флоринске болнице су пренесене у женски манастир св. Августина епископа Ипоније где се одржала литургија. У манастир св. Августина старац је долазио на службу сваке Недеље после свог повлачења са епископског трона Флорине, све до 1-8-2010, када је делио нафору свим присутним.

Из манастира св. Августина тело Високопреосвећеног епископа Августина је пренесено на народно поклоњење у Митрополитски храм светог Пантелејмона у Флорини. Тамо ће остати до Понедељка 30 Августа 2010.  У Понедељак ће се одржати архијерејска света литургија. Излазна служба ће бити истог дана у Светом Пантелејмону у  Флорини у 12 часова п.п.

После службе ће бити погреб у манастиру св. Августина у Флорини.

ЕКСПРЕС КОЈИ ЈЕ  СТАРАЦ ЧЕКАО ГОДИНАМА ЈЕ ДОШАО ДА ГА ПРЕУЗМЕ

ДАНАС У СУБОТУ 28-8-2010 У 5 п.п.

__________________________

Поштовани наш духовни оче, срећан нам сусрет у вечности

Нека се не жалосте верни, што је Старац отишао од нас, јер Христос живи а људи божији не умиру никада. Старац, борбени јерарх, из тријумфалне Цркве ће бити ближи Богу и увећ се наћи у помоћи борбеним хришћанима и молиће се за њих и бориће се заједно са њима.

У једној проповеди је рекао·

« Ја ћу отићи. Где ћу отићи­­­­­­? Где год и да одем, ако видим да је ПРАВОСЛАВЉЕ у опасности одмах ћу подићи револуцију и објавићу узбуну. Нећу оставити Цркву Христову ни атеистима ни масонима ни екуменистима…».

Добро би било, да неке владике које подржавају екуменизам, испоштују Старца тако што неће доћи да прослављају у Флорини. Борбени јерарх о. Августинос Кандиотис не би пожелео присуство  јеретичких архијереја својој сахрани.

Нек не жале верници и нек се не радују неверници, јер глас Старца неће утихнути. Постоји толико материјала, предао нам је огромну духовну фабрику, да ће у сваком часу и у свакој борби Цркве, Старац са својим ватреним проповедима се налазити пред нама и преокретати ће подле планове непријатеља Православља. Нек знају непријатељи Православља и Грчког народа, нису завршили са о. Августиносом Кандиотисом у  104 –тој години. Увек ће бити пред њима а њихове стреле више му неће моћи нашкодити никада.

Хирург Евгеније Бајрамидис у поноћни час је гледао мирно лице Старца које се није променило ни мало од јаке плућне инсуфијенције у последња 24 часа са чуђењем је рекао· Погледајте Старчево лице, има боју брескве! Ако то није чудо, онда шта је чудо!

Када је присутна бубрежна инсуфијенција лице црни. Код о. Августина то се није догодило јер није била воља Божија.

______________

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

_____________

A PLECAT SPRE VEŞNICIE NEVOITORUL IERARH AL FLORINEI

STAREŢUL AUGUSTIN KANDIOTIS A ADORMIT ÎNTR-O ZI DEOSEBITĂ, PENTRU CĂ ÎN SFÂNTUL MUNTE ASTĂZI ESTE ADORMIREA MAICII DOMNULUI (PE VECHI), IAR CA ASTĂZI, 28 AUGUST, ÎN ANUL 430, A ADORMIT SFÂNTUL AUGUSTIN, EPISCOPUL HYPPONEI, OCROTITORUL CERESC AL BĂTRÂNULUI EPISCOP.

„EXPRESUL” PE CARE L-A AŞTEPTAT ANI DE-A RÂNDUL BĂTRÂNUL ŞI NEVOITORUL IERARH, PĂRINTELE AUGUSTIN KANDIOTIS, A VENIT ŞI L-A LUAT ASTĂZI, SÂMBĂTĂ, 28-8-2010, LA ORELE 5.

Ieri, 27 august 2010, în rezerva clinicii patologice a Spitalului din Florina, unde a fost îngrijit Stareţul, s-a săvârşit pentru a treia oară Sfântul Maslu, iar bătrânul Episcop s-a împărtăşit cu Preacuratele Taine. Accidentul cerebral a fost foarte grav, dar deşi depăşise pericolul după ziua a 21- a, ieri a survenit ceva mai grav şi anume o insuficienţă renală.
Părintele Augustin zicea: „Creştinismul nu a început cu mine şi nu se va termina cu mine”. Ceea ce cerea întotdeauna era să ne rugăm pentru el. „Unul ca Apostolul Pavel”, zicea, „cerea rugăciunile credincioşilor, cu atât mai mult noi cei mici şi neînsemnaţi”.
Şi alteori spunea: „Când voi vă rugaţi, eu simt asta”.

Peste 2000 de oameni de toate vârstele au intrat în rezerva în care era îngrijit stareţul şi au primit binecuvântarea sa.

Credincioşii să nu se întristeze că Stareţul a plecat de lângă noi, pentru că Hristos este viu şi oamenii lui Dumnezeu nu mor niciodată. Bătrânul nevoitor şi ierarh va avea mai mare îndrăzneală la Dumnezeu din Biserica Triumfătoare şi se va afla lângă creştinii nevoitori şi luptători, va mijloci pentru ei şi se va lupta împreună cu ei. Într-o predică a sa spunea: „Eu voi pleca. Unde voi merge? Oriunde aş merge, dacă voi vedea că Ortodoxia este în primejdie, voi face revoluţie, voi trage alarma. Nu voi lăsa Biserica lui Hristos nici ateilor, nici masonilor, nici ecumeniştilor…”.

Ar fi bine ca unii episcopi ecumenişti să-l respecte pe stareţ şi să nu vină la praznic în Florina. Nevoitorul ierarh, bătrânul Augustin Kandiotis, nu şi-ar fi dorit la adormirea sa prezenţa arhiereilor ecumenişti, iubitori de hramuri şi de mese întinse.

Să nu se întristeze credincioşii şi să nu se bucure necredincioşii, pentru că glasul Stareţului nu va tăcea. Există atât material şi ne-a încredinţat un arsenal duhovnicesc atât de mare, încât în orice clipă şi în orice luptă a Bisericii, Stareţul, prin predica lui arzătoare, le va sta înainte şi le va nimici planurile lor infernale.
Să ştie şi duşmanii Ortodoxiei şi ai poporului elen: N-au scăpat de părintele Augustin Kandiotis cel de 104 ani. Îl vor afla întotdeauna înaintea lor, iar săgeţile lor nu vor mai fi în stare să-l atingă.

UN MOMENT DIN ULTIMA VIZITĂ LA SPITALUL DIN FLORINA

Pe 28.08.2010, pe la orele 1, cu puţine ceasuri înainte de adormirea Stareţului, au venit şi i-au sărutat mâna, luându-i binecuvântare nişte părinţi cu copiii lor.

NEVINOVAŢII OCHI AI COPIILOR VĂD

Doi frăţiori gemeni, între 5 şi 6 ani, i-au sărutat mâna părintelui Augustin şi la ieşire unul din ei îi spune mamei: Mamă, de ce pare atât de tânăr? Şi părintele Ierotei, care l-a auzit, i-a răspuns: Este un tânăr de 104 ani!
Copilaşul a rămas la uşă şi-l privea şi repeta: Da, nu este bătrân, ci foarte tânăr. Şi celălalt frăţior al său, care stătea alături de el, a completat: Este foarte frumos!
Ce vedeau nevinovaţii ochişori ai copiilor nu ştim, însă sfinţenia persoanei nevoitorului ierarh n-a rămas ascunsă.
Medicul chirurg Evghenios Bairamidis, la acea oră din miez de noapte, privea faţa liniştită a stareţului, care nu se schimbase deloc din cauza acutei insuficienţe pulmonare din ultimele 24 de ore, şi cu uimire a spus: Priviţi la faţa Stareţului! Are o culoare trandafirie! Dacă aceasta nu este minune, atunci care este!?
În caz de insuficienţă renală, faţa se înnegreşte. Cu părintele Augustin acest lucru nu s-a întâmplat, pentru că n-a vrut Dumnezeu.

(trad. FOM “Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, http://www.augoustinos-kantiotis.gr/)

Εξω από τον θάλαμο της παθολογικής κλινικής του Νοσοκομείου Φλωρίνης,

που νοσηλεύεται ο Γέροντας, στις 26.8.2010

(Πάνω από 2000 άνθρωποι κάθε ηλικίας μπήκαν στο θάλαμο που νοσηλεύονταν ο Γέροντας και πήραν την ευχή του)

Ο Επισκοπος Φλωρινης π. Αυγουστινος Καντιωτης σημερα 27-8-2010

Σήμερα έγινε για τρίτη φορά στο θάλαμο που νοσηλεύεται οΓέροντας Ευχέλαιο και κοινώνησε των αχράντων Μυστηρίων

Ο Σεβάσμιος γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος των 104 ετών, για 25η ημέρα στο Νοσοκομείο της Φλώρινας. Το εγκεφαλικό που υπέστη ήταν βαρύ, αλλά είχε ξεπεράσει τον κίνδυνο, μετά την 21η ημέρα. Σήμερα όμως παρουσίασε κάτι σοβαρό. Παρουσίασε νεφρική ανεπάρκεια.

Ας προσευχηθούμε ο Θεός να είναι μαζί του και η Παναγία να τον σκεπάζει.

Ο π. Αυγουστίνος έλεγε· «Ούτε από εμένα άρχισε ο χριστιανισμός ούτε σε εμένα θα τελειώσει». Εκείνο που ζητούσε  πάντοτε ήταν να προσευχόμεθα γι’ αυτόν. «Ένας απόστολος Παύλος», έλεγε, «ζητούσε τις προσευχές των πιστών, πόσο μάλλον ημείς οι μικροί και ασήμαντοι».

Και άλλοτε έλεγε· «Οταν εσείς προσεύχεσθε εγώ το αισθάνομαι».

Ας τον συνοδεύουν λοιπόν οι προσευχές μας, για να έχουμε την ευλογία του και την ευχή του.

«Χριστε βοηθει επισκοπω Αυγουστινω»

ΚΑΙ 23η ΗΜΕΡΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Πέρασε και 21η επικίνδυνη ημέρα από το βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη ο γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης των 104 ετών· και όπως όλα δείχνουν ο Θεός άκουσε τις προσευχές των πιστών, άκουσε τις προσευχές και των Φλωρινιωτών, που  τον νιώθουν «σαν ομπρέλα να σκεπάζει την πόλη τους».

ΝΕΑ ΠΑΡΑΤΑΣΗ

Πόση θα είναι; Δεν γνωρίζουμε. Θα είναι ημέρες, θα είναι μήνες, θα είναι χρόνια; Ο Θεός γνωρίζει. Στον Θεό ο αγωνιστής ιεράρχης παρέδωσε την ζωή του από τα παιδικά του χρόνια και ο Θεός φυλάει την ζωή του. Η νέα παράταση είναι ένα νέο θαύμα, είναι μία νέα επέμβαση του Θεού. Το εγκεφαλικό ήταν βαρύ και η ηλικία του πολύ μεγάλη και όμως άντεξε.

Ο Θεός της νεότητός του παραμένει και Θεός των γηρατειών του.  Ο γενναίος ιεράρχης που δεν λογάριαζε την ζωή του προκειμένου να κάνει το θέλημα του Θεού, έφτασε στην ηλικία των 104 ετών. Τόμοι ολόκληροι δεν χωρούν για να καταγράψει κανείς την περιπετειώδη ζωή του και τις θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού. Δύο μόνο περιπτώσεις της Κατοχής θα αναφέρουμε·

__________

ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΑΙ ΕΒΓΑΛΑΝ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1941

Οι Ιταλοί κατακτηταί τα πρώτα Χριστούγεννα της σκλαβιάς του 1941 έβγαλαν ένταλμα συλλήψεως στα Γιάννενα εναντίον του π. Αυγουστίνου και τον χαρακτήριζαν επικίνδυνο. Το ένταλμα το κοινοποίησαν και στις Γερμανικές αρχές.

Ο ατρόμητος ιεροκήρυκας τα πρώτα Χριστούγεννα της σκλαβιάς ήταν στα Γιάννενα σε ηλικία 33 ετών. Με εντολή του μητροπολίτου Ιωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου μίλησε στον κατάμεστο Μητροπολιτικό ναό της πόλεως. Μίλησε για τα δύο άστρα που δεν θα σβήσουν ποτέ, για το Άστρο της Βηθλεέμ και την Ελλάδα. Τόνωσε το πεσμένο ηθικό των σκλαβωμένων Ελλήνων και καυτηρίασε τους έλληνας εκείνους που υποχωρούσαν στην προπαγάνδα των Ιταλών και γίνονταν Ιταλοί υπήκοοι. Για τον λόγο του ενημερώθηκαν αμέσως οι Ιταλοί κατακτηταί που βρίσκονταν εντός του ναού και περίμεναν στην έξοδο για να τον συλλάβουν. Ο Μητροπολίτης του το κατάλαβε και τον φυγάδευσε από την μικρή είσοδο του ιερού.

Μετά το ιστορικό εκείνο κήρυγμα γίνεται μεγάλη αναστάτωση. Οι απεσταλμένοι της καραμπιναρίας έρχονται στον μητροπολίτη Σπυρίδωνα και ζητούν να τους παραδοθεί ο ιεροκήρυκας. Ο Σπυρίδων τους καθησυχάζει με την υπόσχεση πως θα τον τιμωρήσει ο ίδιος. Καλεί ύστερα επειγόντως τον ιεροκήρυκα.
―Αυγουστίνε, του λέγει, από σήμερα σε προάγω σε πρωτοσύγκελλο. Θα αναλάβεις αυτόν τον τομέα και θ᾽ αφήσεις το κήρυγμα.
Κοντοστέκεται ο μικρόσωμος ιεροκήρυκας.
―Δηλαδή δεν θα ομιλώ; Και τι θα κάνω; Θα γυρίζω σαν χασαπόσκυλο στους δρόμους και τις πλατείες των Ιωαννίνων; Αδύνατον!
―Βρε Αυγουστίνε, δεν το κατάλαβες ακόμα πως κινδυνεύει το κεφάλι σου; Και μαζί με το δικό σου κινδυνεύει και το δικό μου.
―Τότε να μου δώσετε απολυτήριο να φύγω.

Ας δούμε τι ακόμη είπε στον δεσπότη του, για την απαγόρευση του κηρύγματος ο  π. Αυγουστίνος· Το ακούσαμε από τον ίδιο

• Δεν είναι σωστό αυτό που κάνετε. Αν δεν κηρύττω θα γίνω σκύλος ενεός (=σκυλί που δεν γαυγίζει) και σκυλί που δεν γαυγίζει είναι άχρηστο. Έπρεπε να πείτε στους Ιταλούς· Ο Αυγουστίνος δεν είναι παιδί μου. Εμένα δεν μου έκανε κανένα κακό, αν εσάς σας ενοχλεί, συλλάβετέ τον και πετάξτέ τον στην θάλασσα, αλλά να ξέρετε ότι η Ελλάδα έχει πολλούς σαν τον Αυγουστίνο.

Μετά από την ηρωϊκή αυτή απάντηση ο π. Αυγουστίνος έφυγε από τα Γιάννενα εν καιρώ νυκτός, χωρίς να ενημερώσει ούτε την γερόντισσα μητέρα του που έμενε μαζί του. Οι Ιταλοί περικύκλωσαν το σπίτι του και επειδή δεν βρήκαν  τον ίδιο, συνέλαβαν την μητέρα του. Ο δεσπότης τότε την πήρε υπό την προστατασία του και κατόρθωσε να την ελευθερώσει από τα χέρια τους.

Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης γλύτωσε για μιά ακόμη φορά από βέβαιο θάνατο.

Oι Ιταλοί κατακτηταί έβαλαν σ’ ένα καράβι πολλούς πατριώτες Έλληνες με σκοπό να τους μεταφέρουν στην Ιταλία και το βύθισαν σκόπιμα στην Αδριατική. Ο π. Αυγουστίνος σώθηκε από το ύποπτο ναυάγιο των Ιταλών για να ριχθεί σε μια δραματική και απίστευτη περιπέτεια, τη «μεγάλη περιπέτεια της Μακεδονίας μας», όπως γράφει ο ίδιος και μπήκε για καλά μέσα στην άγρια θύελλα που σάρωνε την κατοχή την πατρίδα μας.
Η Μακεδονία ήταν κάτι περισσότερο από τραγική. Οι βία των Γερμανών και Ιταλών κατακτητών, οι σφαγές, ο αποκλεισμός και η προπαγάνδα των Βουλγάρων οργίαζαν.

________

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Η μαρτυρία είναι του αειμνήστου μητροπολίτου Ναυπάκτου Χριστοφόρου και την διασώζει ο αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Θεοδωρόπυλος:

• «Ήτο κατοχή. Ήμην τότε Μέγας Πρωτοσύγκελος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Είχον μεταβεί κάποιαν ημέραν εις το Υπουργείον Παιδείας. Εκει εύρον τον Γερμανόν Διοικητήν, όστις συνωμίλει μετά του Υπουργού. Η συνομιλία εγίνετο Γερμανιστί. Αντελήφθην όμως ότι θέμα της συνομιλίας ήτο ο πατήρ Αυγουστίνος, ο όποιος υπηρετούσε τότε εις την Μακεδονίαν και ότι αι διαθέσεις του Γερμανού κάθε άλλο παρά αγαθαί ήσαν δια τον πατέρα Αυγουστίνον. Παρενέβην και παρεκάλεσα τον Υπουργόν να με συστήσει και να ειπεί εις τον Διοικητήν να ζήτηση παρ’ εμού πληροφορίας περί του πατρός Αυγουστίνου…
  Μετ’ ολίγας ημέρας ήλθεν αυτοπροσώπως ο Διοικητής εις το Γραφείον μου εν τη Αρχιεπισκοπή με διερμηνέα, καθώς και με τρεις άλλους, ας τους είπω στενογράφους. Ετοποθέτησε τον ένα εδώ, τον άλλο πάρα κάτω και τον άλλο πιο πέρα. Και τότε ήρχισεν αμέσως ένα καταιγισμόν ερωτημάτων προς εμέ. Όταν ετελειώσαμεν, μου είπεν:
  -«Έχει αποφασισθεί η εκτέλεσις του Αυγουστίνου Καντιώτου. Μετά τα όσα μου είπατε, διστάζω να προχωρήσω, θα διαταξω να ανασταλεί. Ταυτοχρόνως όμως θα διαταξω να γίνει πλέον άγρυπνος και πλέον συστηματική η παρακολούθησίς του. Με το παραμικρόν που θα προκύψει εις βάρος του, θα εκτελεσθεί, αλλά θα έχετε και σεις ευθύνας. Νομίζω ότι κάποια καταχθόνια μηχανή υπάρχει εις την Εκκλησίαν, η οποία τεκταίνεται κακά εις βάρος του στρατού κατοχής… »
  Όταν έφυγε, επήρα αμέσως την πέννα και εχάραξα λίγες γραμμές εις τον πατέρα Αυγουστίνον: «Πάτερ Αυγουστίνε, συνέβη αυτό και αυτό. Η ζωή σου κρέμεται σε μια κλωστή, θα σε παρακολουθούν συνέχεια. Πρόσεχε κάθε σου βήμα. Πρόσεχε, πρόσεχε, πρόσεχε…».
  Λαμβάνω, αγαπητοί μου, ένα γράμμα, που θα έπρεπε και εγώ που είμαι επίσκοπος και σεις που είσθε λαϊκοί, να το έχομεν επάνω από το κρεββάτι μας και να το διαβάζωμεν κάθε ημέραν: «Αγαπητέ μου πάτερ Χριστόφορε, έλαβα το γράμμα σου και σ’ ευχαριστώ διά την αγάπην σου. Σ΄ ευχαριστώ και διά τις συμβουλές σου, τις οποίες όμως δεν πρόκειται να τηρήσω. Η ζωή μου δεν αξίζει μία δεκάρα. Αν δεν με σκοτώσουν οι Γερμανοί, κάποια αρκούδα των μακεδονικών δασών θα με φάγη. Ας πέσω λοιπόν υπηρετών και υπερασπιζόμενος τον μαρτυρικόν και εγκαταλελειμμένον απ΄ όλους λαόν μας. Εάν δεν σε επανίδω, καλήν αντάμωσιν εις την Αιωνιότητα.

Με αγάπην Χριστού

Αυγουστίνος».

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

18 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ

Η υγεία του σεβαστού γέροντος επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου που βρίσκεται για 18η ημέρα στο Νοσοκομείο Φλωρίνης με εγκεφαλικό,  αρχίζει να βελτιώνεται. Θα είμεθα βέβαιοι γι’ αυτό μετά από 3 ημέρες, που θα περάσει και η 21η ημέρα.

ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ

ЕПИСКОП о. АВГУСТИНОС 18  ДАНА  ПОСЛЕ МОЖДАНОГ УДАРА

Здравље Виcoкопреосвећеног епископа о. Августина Кандиота који је већ 18 дана у флоринској болници после можданог удара , почиње да се побољшава. У то ћемо бити сигурни после  три дана, када прође 21 дан од можданог удара.

From: Αλέξανδρος Κ. Κολλιόπουλος <ekklhsiologos@gmail.com>
Subject: Για τον π. Αυγουστίνο Ανδριτσόπουλο

ΕΚΟΙΜΗΘΗ O ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΜΥΡΤΙΑΣ ΤΡΙΧΩΝΙΔΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΑΝΔΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΥΠΗΡΞΕ

Λύχνος Φαεινός

Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΘΑ ΖΕΙ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...

• Η εβδομαδιαία εφημερίδα των Πατρών «Ο Εκκλησιολόγος» έγραψε στο φύλλο της 21ης Αυγούστου 2010 για τον αείμνηστο π. Αυγουστίνο Ανδριτσόπουλο.
• Μέσα σε κλίμα απερίγραπτης θλίψεως και βαθιάς συγκινήσεως τελέσθηκε την Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010, η εξόδιος ακολουθία του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου μακαριστού π. Αυγουστίνου Ανδριτσοπούλου, Καθηγουμένου της Ιεράς και ιστορικής Μονής Εισoδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς Τριχωνίδος, ιεροκήρυκος, στενού συνεργάτου και πνευματικού τέκνου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. ΚΟΣΜΑ. Ήταν ξημερώματα Πέμπτης 12 Αυγούστου, όταν ο μακαριστός π. Αυγουστίνος σε ηλικία 42 ετών άφησε την τελευταία του πνοή στη Μονή της μετανοίας του από οξύ έμφραγμα.
• Τέκνο πολύτεκνης και καλλίτεκνης οικογένειας από τον Δαφνιά Δ. Μακρυνείας Αιτωλ/νίας είχε τον πόθο, εκ νεότητός του, της ολοκληρωτικής αφιερώσεως στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Αποφασιστικός σταθμός για την ζωή του όπως ο ίδιος ομολογούσε ήταν, η από της παιδικής του ηλικίας, γνωριμία του με τον τότε ιεροκήρυκα π. Κοσμά Παπαχρήστο (νυν Σεβ. Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας) που μετά την συνάντησή τους στον Ι.Ν. Αναλήψεως του χωριού του, τον ακολούθησε πιστά σε όλα τα βήματα της ζωής του. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στην Θεολογική Σχολή Αθηνών, κείρεται μοναχός στην Ιερά Μονή Μυρτιάς, επί ηγουμενίας του μακαριστού Αρχιμ. Σωφρονίου Βαζούρα. Κατόπιν χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος από τον μακαριστό Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρό ΘΕΟΚΛΗΤΟ Αβραντινή. Χειροθετήθηκε πνευματικός και Αρχιμανδρίτης από τον νυν Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. ΚΟΣΜΑ, αμέσως μετά την εκλογή του Σεβασμιωτάτου εις επίσκοπον και μάλιστα προ της ενθρονίσεώς του στην Ιερά Μητρόπολη.
• Κατά την διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων συνδέθηκε πνευματικά με τον φλογερό Μητροπολίτη πρώην Φλωρίνης κ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ Καντιώτη και με μέλη της ιεραποστολικής αδελφότητος «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ». Εμπνεόμενος από τον γέροντα Μητροπολίτη π. Αυγουστίνο, από την αγάπη του για τον Χριστό και την πατρίδα, όπως και για το ιεραποστολικό κήρυγμα, ξεκινά τη συστηματική μελέτη της Αγ. Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας. Παράλληλα, μελετά την ελληνική ιστορία, όπου συγκινείται από τον Μακεδονικό Αγώνα και με την αξέχαστη ευγενική μορφή του Παύλου Μελά. Γι’ αυτό το ζήτημα έδωσε σειρά διαλέξεων στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας αλλά και στη Μακεδονία.
• Ο μακαριστός π. Αυγουστίνος εκπροσωπούσε την Ιερά Μητρόπολη στο τακτικό αντιαιρετικό συνέδριο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και αρθρογραφούσε σε έντυπα σχετικά με θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας. Παράλληλα πραγματοποιούσε επι σειρά ετών τακτικές εβδομαδιαίες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές στα τοπικά ΜΜΕ του Αγρινίου και του Μεσολογγίου.
• Δόκιμος, δεινός και ακάματος ιεροκήρυξ, πραγματοποιούσε ιεραποστολικές εξορμήσεις σε όλη την Μητροπολιτική Περιφέρεια της Αιτωλίας και της Ακαρνανίας. Στο ιερό του επιτραχήλιο πολλοί νέοι, νέες, άνδρες και γυναίκες έβρισκαν «λιμάνι» παρηγοριάς και παραμυθίας μέσα από τον θερμό και ενισχυτικό του λόγο. Ακόμη και στο μοναστήρι της Μυρτιάς, πλήθος πιστών συνέρρεαν στον πνευματικό τους για να λάβουν συγχώρεση και συμβουλή.
• Πενθεί η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας και προσωπικά ο Επισκοπός της, για το γνήσιο και αγαπητό πνευματικό του τέκνο. Πενθούν οι συγγενείς, οι πνευματικοί του αδελφοί, τα πνευματικά του παιδιά. Και θα πενθούμε για χρόνια, για πάντα, διότι το πνευματικό ήθος και ασκητική βιοτή του αειμνήστου εν Χριστώ αδελφού μας είναι σπάνια στην εποχή μας.
• Συγκλονισμένος ο πνευματικός πατέρας του π. Αυγουστίνου, Σεβασμιώτατος κ.κ. ΚΟΣΜΑΣ, στον επικήδειο λόγο του, τόνισε πως δε θα ξεχαστεί το αγωνιστικό φρόνημα του μακαριστού και πως θα συνεχίσουν ο ίδιος και όλοι οι χριστιανοί να αγωνίζονται – μέσα στην εποχή όπου όλα έχουν αποϊεροποιηθεί και μάχονται την Εκκλησία – για την αλήθεια του λόγου της Ορθοδοξίας έναντι των πάσης φύσεως αιρέσεων και αιρετικών: Παπικών, Ρωμαιοκαθολικών, Πεντηκοστιανών, Μαρτύρων του Ιεχωβά, Οικουμενιστών αλλά και έναντι όλων εκείνων των προσπαθειών που θέλουν να εκκοσμικεύσουν την Εκκλησία μας. Επίσης, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε πως δεν είναι σύνηθες να αποχαιρετά για την άλλη ζωή ο πνευματικός πατέρας το πνευματικό του παιδί αλλά το αντίστροφο. Όμως δυστυχώς συνέβη.
• Αγαπημένε και σεβαστέ εν Χριστώ αδελφέ μας π. Αυγουστίνε, η πίκρα του αιφνιδίου και απροόπτου χωρισμού μας είναι μεγάλη και μετριάζεται από την «αναμονή» της συναντήσεώς μας στην αιώνια ζωή, την «όντως ζωή», όπου δεν υφίσταται λύπη και στεναγμός. Να εύχεσαι αδελφέ μας γιατί τώρα ξεκινούν τα δύσκολα και η δύναμή μας είναι ολιγοστή. Παρακάλεσε τον Κύριο να αντέξουμε.

Καλόν Παράδεισο, Καλή Αντάμωση.
Χριστόφορος Μπαμπάνης,
Γραμματέας Ι. Μ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας

EKOIΜΗΘΗ ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΑΝΔΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Έφυγε την Πέμπτη στις 12.8.2010 για την αιωνιότητα αιφνιδίως σε ηλικία 42 ετών από πνευμονικό οίδημα και ανακοπή καρδιάς ο ευλαβής ηγούμενος της Ιεράς Μονής της Παναγίας στην Μυρτιά Αιτωλοακαρνανίας, ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρναίας ο π. Αυγουστίνος Ανδριτσόπουλος.

Ο π. Αυγουστίνος Ανδριτσόπουλος ήτο ευλαβής ορθόδοξος αγωνιστής κληρικός, φλογερός ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανία.

Ο θεολόγος κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος, που τον ήξερε, γράφει γι’ αυτόν·

• «…O αείμνηστος ιερομόναχος Aυγουστίνος υπήρξε πιστός, αγνός, ζηλωτής του Θεού, ζηλωτής και γνώστης της Aγίας Γραφής, ζηλωτής επίσης του θείου κηρύγματος. Eίχε σπάνιο χάρισμα κηρύγματος. Περιόδευε και κήρυττε το λόγο του Θεού, και με το κήρυγμά του εντυπωσίαζε και σαγήνευε τα ακροατήρια. Eπίσης ήταν αγωνιστικός και πολέμιος των αιρέσεων. Γι’ αυτό πιστεύουμε, ότι με το θάνατο το πνεύμα του π. Aυγουστίνου δεν πήγε κάτω, αλλ’ επάνω, στην ασάλευτη και απερίγραπτη Bασιλεία του Xριστού. Aλλα και το σώμα του μεταστάντος ο Kύριος Iησούς Xριστός, που δημιούργησε τον άνθρωπο και τα πάντα απο το μηδέν, κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας και της κοινής αναστάσεως των νεκρών θα ανασυγκροτήσει με την παντοδυναμία του και θα αναστήσει ένδοξο, oμοιο με το δικό του αναστημένο σώμα…
• Αείμνηστε π. Αυγουστίνε, Καλή αντάμωσι στην απέραντη και απερίγραπτη αιωνιότητα» (απόσπασμα)

Ο π. Αυγουστίνος Ανδριτσόπουλος εμπνεόταν από τους αγώνας του γέροντος επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου και τον είχε ως πρότυπο στην ζωή του. Χρόνια τώρα ανέβαινε από το Μεσολόγγι στην Φλώρινα, μόνο για ένα απόγευμα, να πάρει την ευχή του. Το 2009 το ημερολόγιο του Μοναστηριού του το είχε αφιερωμένο στον Μητροπολίτη π. Αυγουστίνο. Έμαθε για το εγκεφαλικό και προσεύχονταν γι᾽αυτόν.

Ο π. Αυγουστίνος Ανδριτσόπουλος ήτο ένας αληθινός εργάτης του Ευαγγελίου. Μύριζαν και τα λόγια του, αλλά και η ζωή του άρωμα της Ορθοδοξίας. Ο π. Αυγουστίνος Ανδριτσόπουλος ήτο ένα πραγματικό παιδί του σεβαστού ιεράρχου π. Αυγουστίνου.

ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

• Πολλοί χρησιμοποιούν τον τίτλο «πνευματικό παιδί του Αυγουστίνου», επειδή κάποτε πέρασαν από κοντά του, αλλά στην συνέχεια προδόθηκαν από τα πάθη τους και έφυγαν από κοντά του.

• Θα μπορούσαμε να κατανομάσουμε τα πρόσωπα, που προσπαθούν να καλυφθούν πίσω από την αγιότητα άλλων, για να προστατεύσουμε τους χριστιανούς, αλλά δεν πρέπει αυτός ο χώρος να ασχολείται με σκάνδαλα. Τούτο μόνο λέμε. Ο αγωνιστής ορθόδοξος ιεράρχης π. Αυγουστίνος Καντιώτης με μεγάλη αγάπη έβλεπε τους μετανοούντας αμαρτωλούς, αλλά δεν ανεχόταν τους ψευτοθεολόγους που άλλα δίδασκαν και άλλα έκαναν στην ζωή τους· Ήταν π.χ. εναντίον του Νικολαϊτισμού από του άμβωνος και ήταν Νικολαϊτες στην πράξη· αυτούς τους θεωρούσε επικίνδυνους για την Εκκλησία και τους έδιωχνε από κοντά του.

• Σε μιά τέτοια περίπτωση ο Γέροντας  έκανε έρευνα. Συγκέντρωσε, όπως ο ίδιος είπε, 20 τουλάχιστον καταθέσεις μαρτύρων και με ιδιόχειρη του επιστολή, που κοινοποιήθηκε και σε άλλα άτομα, στις 15.2.1989  έγραφε· «…Αποσύρομαι οριστικώς από την πνευματική κηδεμονία… Του λοιπού καμμίαν πλέον δεν φέρω ευθύνην δια οτι λέγετε και πράττετε….».

• Ο θεολόγος αυτός που ο Γέροντας έδιωξε και δεν επέτρεπε να ομιλεί μέχρι της παραιτήσεώς του σε κανένα ναό της Μητροπόλεως Φλωρίνης (κάνει σήμερα χρέη πνευματικού και του φιλούν και το χέρι), ηγείται γυναικείας αδελφότητος και εμφανίζεται ως πνευματικό παιδί του σεβαστού ιεράρχου π. Αυγουστίνου Καντιώτου!!!

• Κάποιος άλλος που έφυγε μόνος του το 1982 εμφανίστηκε προ της παραιτήσεως του Γέροντος, για να του πει παραιτήσου, γέρασες… Σήμερα δείχνει το «ενδιαφέρον» του κατηγορώντας όσους μένουν πιστοί στον π. Αυγουστίνο. Αυτός θέλει, η Θεία Λειτουργία να γίνεται στην δημοτική γλώσσα, είναι Νεοβαρλααμίτες.

• Χρειάζεται πολύ προσοχή και πρέπει να κάνουμε μεγάλη έρευνα και προσευχή για να βρούμε αξίους πνευματικούς οδηγούς στην ζωή μας.



ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ



A ADORMIT PĂRINTELE AUGUSTIN ANDRITSOPULOS.
Care este starea sănătăţii Bătrânului Episcop, Părintele Augustin, la 18 zile după accidentul encefalic.

Starea respectabilului Episcop şi Stareţ, Părintele Augustin Kandiotis care se află în a 18-a zi la Spitalul din Florina în urma unui accident encefalic, începe să se îmbunătăţească. Cu siguranţă vom spune asta după 3-4 zile când va trece şi cea de-a 21-a zi.

A ADORMIT UN FIU DUHOVNICESC AL EPISCOPULUI AUGUSTIN – PĂRINTELE AUGUSTIN ANDRITSOPULOS

Joi,12.08.2010, a plecat năpraznic spre veşnicie, la vârsta de 42 de ani, de edem pulmonar şi stop cardiac evlaviosul egumen al Sfintei Mănăstiri a Maicii Domnului din Mirtia Etolo-Akarnaniei, predicator al Sfintei Mitropolii de Etolia şi Akarnania – Părintele Augustin Andritsopulos.
Părintele Augustin Andritsopulos a fost un cleric evlavios şi un luptător ortodox, precum şi un înflăcărat predicator al Sfintei Mitropolii de Etolia şi Akarnania.
Domnul teolog Nikolaos Sotiropulos, care l-a cunoscut, scrie despre el:
“…Pururea pomenitul ieromonah Augustin a fost credincios, curat, râvnitor pentru Dumnezeu, râvnitor şi cunoscător al Sfintei Scripturi, şi râvnitor al propovăduirii dumnezeieşti. Avea o rară harismă a propovăduirii. Străbătea şi propovăduia cuvântul lui Dumnezeu, iar prin predica sa îi impresiona şi-i vâna pe ascultători. A fost şi un luptător şi războinic împotriva ereziilor. De aceea, credem că odată cu moartea sa, duhul Părintelui Augustin nu s-a dus în cele de jos, ci în cele de sus, în neclintita şi negrăita Împărăţie a lui Hristos. Şi trupul celui mutat, Domnul Iisus Hristos, Care l-a făcut pe om şi pe toate din nimic, în ziua celei de-A Doua Veniri şi a Învierii de obşte a morţilor, se va realcătui prin atotputernicia Sa şi va învia în chip slăvit, asemenea propriului Său trup înviat…
Pururea pomenite Părinte Augustine, la bună vedere în nesfârşita şi negrăita veşnicie’’(fragment).

Părintele Augustin Andritsopulos era insuflat de luptele bătrânului Episcop, Părintele Augustin Kandiotis, pe care l-a avut ca model în viaţa sa. De ani de zile, urca din Mesolonghi în Florina, doar pentru o după-amiază, să ia binecuvântarea sa. În 2009, calendarul mănăstirii sale l-a dedicat Părintelui Mitropolit Augustin. Aflase de accidentul său encefalic şi se ruga pentru el.
Părintele Augustin Andritsopulos a fost un adevărat lucrător al Evangheliei. Şi cuvintele sale, dar şi viaţa sa, răspândeau mireasma Ortodoxiei. Părintele Augustin Andritsopulos a fost un adevărat fiu dihovnicesc al respectabilului ierarh Părintele Augustin.

CREŞTINII SĂ FIE ATENŢI

Mulţi folosesc titlul de “fiu duhovnicesc al lui Augustin”, pentru că au trecut odată pe lângă el, dar mai apoi au fost trădaţi de patimile lor şi au plecat de lângă el. Am putea să dăm numele persoanelor, care încearcă să se ascundă în spatele sfinţeniei altora, pentru ca creştinii să se păzească, dar nu se cuvine ca acest spaţiu să se ocupe cu scandalurile. Doar acest lucru spunem. Nevoitorul ierarh ortodox, Părintele Augustin Kandiotis, îi privea pe păcătoşii ce se pocăiesc cu o mare iubire, dar nu-i suporta pe falşii teologi care una învăţau, dar alta făceau în viaţa lor. De pildă, unii erau împotriva nicolaitismului din amvon, dar prin fapte erau nicolaiţi; pe aceştia îi considera primejdioşi pentru Biserică şi-i izgonea.
Într-o astfel de situaţie, stareţul a făcut o cercetare. A adunat, aşa cum el însuşi spunea, cel puţin 20 de depuneri de mărturii şi într-o scrisoare manuscris, pe 15.02.1989, spunea: “…Mă retrag definitiv din călăuzirea duhovnicească… şi pe mai departe nu mai port nicio răspundere pentru tot ce ziceţi şi faceţi…”.
Această persoană, pe care stareţul a izgonit-o şi căreia nu i-a permis să predice până la retragerea sa în nicio biserică din Mitropolia Florinei, astăzi conduce o frăţie feminină şi se prezintă drept fiu duhovnicesc al respectabilului ierarh, Părintele Augustin Kandiotis!!!
Altul, care a plecat singur în 1982, a apărut înainte de retragerea stareţului, ca să-i spună: “Retrage-te, ai îmbătrânit… Astăzi prezintă ’’interes’’ pentru acuzator cei care rămân credincioşi Părintelui Augustin. Acesta vrea ca dumnezeiasca Liturghie să se facă în limba populară, este neo-varlaamit.
Este nevoie de o mare atenţie şi trebuie să facem o mare cercetare până ne vom afla povăţuitori duhovniceşti în viaţă.

ΣΧΟΛΙΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ

(ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΘΕΟΥΣ, ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ)

Aποστολέας     Lykourgos Nanis
Ημ/νία     Σήμερα 12:27

• Δίκην εφιαλτικού αναγνώσματος παρακολουθούμε απ το μπλογκ σας τις λυσσώδεις επιθέσεις κάποιων δυστυχισμένων τέκνων του αιώνος τούτου του απατεώνος σε βάρος του πολιού γέροντος π.Αυγουστίνου! Ούτε το ιερό γεγονός της ασθενείας του δεν σεβάστηκαν καποιο μανιασμένοι κατήγοροί του! Πάτερ Αυγουστίνε,άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι! Άλλωστε κι ο ίδιος ο π.  Αυγουστίνος πάντα αντιμετώπιζε τις αήθεις επιθέσεις που δεχόταν κατά τρόπο ανώτερο! Θλιβόμαστε όμως για το μέγεθος της αλλοτρίωσης κάποιων συμπατριωτών μας! Μια ετερόκλητη συμμαχία ιδιοτελών και συμφεροντολόγων προσώπων συγκροτήθηκε κατά καιρούς προκειμένου να απαξιώσει τον Αυγουστίνο Καντιώτη και το έργο του. Αργυρώνητοι δημοσιογράφοι, σκανδαλοποιοί κληρικοί ων ο Θεός η κοιλία,θεομπαίκτες πολιτικοί, ψευτοκουλτουριάρηδες δήθεν πνευματικοί άνθρωποι που δεν πιστεύουν στο Άγιο Πνεύμα, διεφθαρμένοι άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης, εθνικά ύποπτοι τύποι! Δεν τα κατάφεραν όμως! Είτε το θέλουν είτε όχι ο Αυγουστίνος Καντιώτης θα αποτελεί ορόσημο μιας εποχής και μέτρο κρίσεως πολλών!

Αποστολέας Ελισάβετ Βυρώζη
Ημ/νία     Σήμερα 11:57

• Ευχαριστώ τον πατέρα Αυγουστίνο για όσα μου πρόσφερε στα φοιτητικά μου χρόνια στη Φλώρινα, στο οικοτροφείο και στην κατασκήνωση της Πρώτης. Πραγματικά αξέχαστα χρόνια που έχουν σημαδέψει τη ζωή μου.
• Ευχαριστώ και εσάς για την ιστοσελίδα αυτή που μας ενημερώνετε για το γέροντα π. Αυγουστίνο και μαθαίνουμε και κάποια κηρύγματα και λόγους του π. Αυγουστίνου που δεν τα ζήσαμε οι νεώτεροι.

ΜΙΣΟΣ ΑΠΥΘΜΕΝΟ
ArisVelouhlotis13R

• ΜΟΛΙΣ ΠΕΘΑΝΕΙ Ο ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΠΡΩΤΑ ΘΑ ΦΤΥΣΩ, ΜΕΤΑ ΘΑ ΚΑΤ…, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ Χ.. ΚΙΟΛΑΣ.
• ΠΟΥ??? ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΑ!!!

kleisthenis1

• Οικτιρώ,
• πραγματικά οικτρό και λυπάμαι όσους ειρωνεύονται και μιλουν χυδαία για πραγματα που δεν κατανοούν ή δεν θελουν να κατανοησουν.Το προβλημα τους ειναι οτι φοβουνται. φοβουνται να ανοιξουν έστω και λίγο την καρδιά τους η ακομα περισσοτερο το μυαλο τους και να ακουσουν, να ακουσουν και έπειτα να επικρινουν.

ΣΧΟΛΙΑ στο youtube,

κάτω από τις ομιλίες του Γέροντος επισκόπου π. Αυγουστίνου

• # dimos1938
• ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΑ ΛΕΕΙ. ΟΧΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΠΟΥ ΜΑΖΕΨΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ! ΕΛΕΟΣ ΠΟΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΜΕ. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΑΜΙΞΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ
  

(Σχόλιο στην ομιλία του επισκόπου π. Αυγουστίνου· KINDYNOS PAPISMOY).

Από δωδεκαθεϊστή – ειδωλολάτρη

# Ellinas2007

• Αυτό το λυσασμένο βρωμόσκυλο θέλει σφάξιμο…είναι πιο βρώμιο σκυλί και από τους ταλιμπαν σφάξιμο, σφάξιμο…και κάψιμο…(ακολουθούν βρισές και αισχρόλογα ακόμα και για την Εκκλησία του Χριστού, δεν τα γράφουμε).

# petrolazos

• Συνιστώ στον  «ellinas2007» να  μετανομοστή σε  «anthellinas2007» γιατί είναι τεράστια η βλακεία, η κακία και η διαστροφή που μαζεύτηκε μέσα στον άχρηστο εγκέφαλό του.
• (Σχόλια στην ομιλία του επισκόπου π. Αυγουστίνου·
  «ΟΙ 3 ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ»

# kleisthenis1
Πριν από 1 εβδομάδα

• Πόσο μα πόσο επίκαιρο !!!
• Δεν είναι Προφητης ή Γραφικός όπως κάποιοι θα έλεγαν ή λενε
• Απλή λογική και καθαρό μυαλο
• Μα πως όμως καθαρίζει το μυαλό?
• Γνωριζουμε τον τρόπο, απλά τον ακολουθουμε . . . ειναι ο μοναδικος δρομος της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
• Τα λόγια ακόμα και ως συμβολικα ειναι αληθινα.
• νάχουμε Γέροντα την ευχή σου
  

(Στην ομιλία του επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου·
«ΕΛΛΑΣ – ΕΟΚ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΕΝΩΣΗ» απόσπ. 1ο)

# glaggl45
πριν από 6 μήνες

• Στα χρόνια τής κατοχής έσωσε χιλιαδες κόσμο και ιδιαίτερα παιδιά..Αφοβος και ατρόμητος τά έβαλε μέ όλους κήρυξε τόν Λόγο τού Θεού ξεκάθαρα που πρώτα τον τηρούσε καί τον τηρεί ο ίδιος. Ζεί καί είναι 104 χρονών. Την ευχή σου Γέροντα να έχουμε.

(Στην ομιλία του επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου·
«ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ»

Το αποσπασμα της ταινίας «ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ» (απόσπ. 2) που ακολουθεί, δίνει απάντησει σ’ όλους τους «δημοκράτες», που ονομάζουν χουντικό τον αγωνιστή ιεράρχη της Φλώρινας π. Αυγουστίνο Καντιώτη.

Οταν η χούντα στις 17-2-1968, έστειλε 3 ψυχιάτρους (μετά από απόρρητο έγγραφο), για να τον βγάλουν τρελλό, ο σεβάσμιος ιεράρχης π. Αυγουστίνος τους έδιωξε και ενημέρωσε τον πιστό λαό της Φλώρινας. Απόσπασμα της ιστορικής εκείνης ομιλίας, που έκανε στον Μητροπολιτικό ναού του Αγίου Παντελήμονος Φλωρίνης και ήταν μόνο 6 μηνών επίσκοπος, θα ακούσετε στο βίντεο.

__________________

________________________

ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ taxalia.blogspot.com

Μαχητής Θεσσαλονίκης είπε…

• Ευχαριστούμε το ΤΑΧΑΛΙΑ για την ενημέρωση. [Ο επίσκοπος Φλωρίνης] Λόγω γήρατος έχει χαθεί από τη δημοσιότητα.
• Έτυχε να συναντήσω και να ακούσω τον π.Αυγουστίνο Καντιώτη πριν αρκετές δεκαετίες.
  Δεν άκουσα ποτέ μεγαλύτερο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ.
  Ο λόγος του δεν άφηνε ασυγκίνητο κανέναν. Έβγαινες από την εκκλησία έχοντας υποστεί σοκ από το κήρυγμά του.
  Από τη μια λιτός, ασκητικός, έδινε όλα τα χρήματά του σε φιλανθρωπίες.
  Παρά το ότι είχε την πιο φτωχή μητρόπολη, την γέμισε με ιδρύματα (γηροκομεία, οικοτροφεία στέγες κλπ), έχτισε σπίτια στους τσιγγάνους και κατόρθωσε να τους πείσει να μην κλέβουν. Έχτισε εκκλησίες, μοναστήρια, αδελφότητες, ατελείωτη δραστηριότητα.
  Στην κατοχή είχε μαζέψει όλα τα ορφανά και έδινε γεύματα κάθε μέρα. 3000-4000 μερίδες καθημερινά αν θυμάμαι. Βέβαια συγκινούσε με τον λόγο και το παράδειγμά του, γι αυτό και ο κόσμος παρά το ότι ήταν κατοχή έδινε τα λιγοστά τρόφιμα που είχε στον μαχητικό ιερωμένο.
  Τα έβαλε με τον βασιλιά (όταν πληροφορήθηκε ότι πήγε να δώσει προνόμια στη Μασωνία) και σταμάτησε να τον μνημονεύει- σε 1-2 εβδομάδες ο βασιλιάς έβγαλε ανακοίνωση ζητώντας συγνώμη και επαναφέροντας την προηγούμενη κατάσταση.
  Τα έβαλε με την Χούντα επειδή δεν δεχόταν να κηρύττουν πολιτικά μέσα στην εκκλησία. ήγαν να τον βγάλουν τρελό και να τον συνταξιοδοτήσουν. ΔΕΝ δέχθηκε την επιτροπή των ψυχιάτρων που έστειλε η χούντα. τον είχαν καλέσει και στο στρατοδικείο αν θυμάμαι καλά (στο Ρουφ).
  Τα έβαζε με τον κομμουνισμό για τις διώξεις που έκανε στη Ρωσία και για την αθεϊα που πρέσβευε.
  Τα έβαλε με το κράτος όταν πήγαν να περάσουν αντιεκκλησιαστικούς νόμους (εκτρώσεις, αυτόματο διαζύγιο κλπ).
  Τα έβαλε με τον τότε αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ για την αντιεκκλησιαστική διοίκηση της Ιεραρχίας (ουσιαστικά αποφάσιζε ο Αρχιεπίσκοπος και καλούνταν στο τέλος κάθε μήνα να υπογράψουν οι Ιεράρχες). Επίσης τον κατακεραύνωνε για την ατολμία του.
  Σπάνιο να βρεις άνθρωπο με τόσο καθαρή ψυχή και σπάνιο να βρεις τόσο ασυμβίβαστο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ.
  Τρι Αυγ 17, 01:26:00 μμ 2010

Ανώνυμος είπε...

• Το Γενικό Νοσοκομείο Φλώρινας ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΟΝΑΔΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, όπως αναφέρεται στο άρθρο που δημοσιεύετε στο blog σας.
  O γέροντας νοσηλεύεται σε θάλαμο της παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου.
  

  Τρι Αυγ 17, 08:23:00 πμ 2010

t:bloggers team είπε...

• Ευχαριστούμε, έτσι είναι,
  αλλά το άρθρο είναι της ΕΡΑ (ΕΡΤ) και της Φλωρινιώτισσας (νομίζω) Θωμαής Αδάμου. Ευκαιρία να το μάθει!
  Τρι Αυγ 17, 08:32:00 πμ 2010

ΣΧΟΛΙΑ-ΠΑΡΑΣΗΜΑ

ΑΠΟ ΕΧΘΡΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

• Περίμενε ν’ ανάψεις το πούρο όταν ψοφολογήσει ο καντιώτης (104 ο μπάσταρδ.. )
  Το τι σκηνές απείρου κάλους, καθυστέρησης και ταλιμπανισμού εκτυλίσσονται καθημερινά στη φλώρινα δε λέγεται
  Κορυφή
  Re: ΤΙΣ ΟΙΔΕΝ
  από christos.dimou » 16/08/10 16:35

• Nozomi έγραψε:
  Και εσύ τι ζόρι τραβάς αν ο άλλος-η θέλει να προσκυνήσει τον ποιμενάρχη του ?

από HighFidelity » 16/08/10 17:03

• Ρε σεις, ζει ακόμη αυτός! Νόμιζα πως είχαμε απαλλαχθεί, λόγω γήρατος, αλλά μάλλον τον ξέχασε κι αυτόν ο Χάρος…

_____

Αυγουστίνος Καντιώτης

Έγραψε ο Στάθης Ν. Παναγιωτόπουλος

Για τους νεότερους ανάμεσά μας, το όνομα αυτό μπορεί να μη σημαίνει τίποτε, κι εδώ που τα λέμε, ίσως και καλύτερα. Ο τύπος αυτός, τρισχειρότερος του Ανθιμα, υπήρξε ίσως ο πιο αντιδραστικός, συντηρητικός, σκοταδιστής, μισαλλόδοξος παπάς  στην ιστορία της ορθόδοξης εκκλησίας, που άλλωστε είναι γεμάτη με τέτοια μπουμπούκια.

Διετέλεσε μητροπολίτης Φλωρίνης από την αρχή της χούντας (τυχαίο; δε νομίζω!) ως το 2000 που αποσύρθηκε, και κατά τη θητεία του έφερε την πόλη και την περιφέρεια πολύ πίσω. Αποκορύφωμα της δραστηριότητάς του ήταν ο αφορισμός του Θεόδωρου Αγγελόπουλου το 1991, επειδή «τόλμησε» να γυρίσει τα αναίσχυντα, αντιχριστιανικά και ανθελληνικά έργα του στο τσιφλίκι του εν λόγω.

Με έκπληξή μου έμαθα χθες ότι ο Αυγουστίνος ζει ακόμη, εσχατόγερος 104 ετών, σε ένα μοναστήρι που έφτιαξε ο ίδιος και γεμάτος μετριοφροσύνη ονόμασε «του αγίου αυγουστίνου», και όχι μόνο ζει αλλά κάποιοι στην περιοχή στήνουν και εκδηλώσεις τιμής και τέτοια. Φραγγέλιο που σας χρειάζεται…

SXOLIA

1. Ο/Η paolo σχολίασε:

   Κυριακή 15 Αυγούστου 2010 22:15

   …το σιγουρο ειναι οτι δεν εχεις καμια σχεση με εκκλησια γι’ αυτο μην σχολιαζεις γιατι εκτιθεσαι. Σε θεματα μουσικης εισαι μπομπα ασχολισου με αυτα κ ασε τα αλλα γιατι ουτε τον γνωρισες τον ανθρωπο ουτε καν τον ξερεις κ βεβαια δεν μπορεις να τον συγκρινεις με τα μπουμπουκια οπως αναφερεις τα οποια υπαρχουν κανεις δεν διαφωνει! Μαθε πρωτα το εργο του και μετα ξαναγραψε μην γραφεις οτι ναναι και ταιζεις καποια προβατα! Αν δεν ψαξεις δεν θα μαθεις θα τρως τα ετοιμα τα σαπια!

2. Ο/Η paolo σχολίασε:

   Κυριακή 15 Αυγούστου 2010 22:12

   …το μοναστηρι το οποιο ιδρυσε το αφιερωσε στον Αγιο Αυγουστινο [επίσκοπο Ιππώνος], ο οποιος πολυ απλα ειναι απο τους πολλους αγιους της Εκκλησιας μας και οχι <<του αγιου αυγουστινου γεμάτος μετριοφροσύνη>> οπως αναφερεις!! Υπερασπιστηκε την χωρα μας σε δυσκολες στιγμες οταν εβγαιναν οι σκοπιανοι και ελεγαν οτι η μακεδονια ειναι δικη τους, πολιτικοι ραδιοφωνα και τηλεορασεις εκαναν τις παπιες!!

3. Ο/Η paolo σχολίασε:

   Κυριακή 15 Αυγούστου 2010 22:12

   λοιπον κυριε Σταθη.καλη και η τηλεόραση καλα κ τα φουμαρα που πουλατε στην νεολαια των επαναστατων αλλα επειδη πρέπει να γράψεις ενα αρθρο αποψη μου ειναι οτι δεν πρεπει να γραφεις οτι σου κατεβει στο μυαλο χωρις να ψαξεις να ενημερωθεις και να ακουσεις ολες τις αποψεις επι του θέματος!!! και συνεχιζω παρακατω στο επομενο σχολιο

4. Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010 23:05

   ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΚΟΥΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΤΑ 104 ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΖΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!

5. Ο/Η George σχολίασε:

   Τρίτη 29 Ιουνίου 2010 13:41

   Μέσα από το βιβλίο του Τάσου Κωστόπουλου « Η απαγορευμένη γλώσσα» γνώρισα τον εν λόγω κύριο πολέμιο των σλαβόφωνων κατοίκων της Μακεδονίας. Γκρέμισε εκκλησίες με σλαβικές επιγραφές.(συν. στον Γ.Λιάνη) Στα τέλη του 1990 κατήγγειλε τους κατοίκους της ΠΓΔΜ επειδή πήγαιναν στη Φλώρινα για ψώνια και μιλούσαν το «οικτρόν ιδίωμα».Δήλωσε «Καλύτερα πτωχοί με τον Χριστό, παρά πλούσιοι με τον διάβολο> για το παραπάνω γεγονός. Και φυσικά για το «Μετέωρο βήμα του πελαργού» γνωρίζετε όλοι.

6. Ο/Η Μητσος Kraftwerk σχολίασε:

   Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010 17:31

   Παιδια τρελο γελιο! http://www.augoustinos-kantiotis.gr/ Δειτε τι γραφει! Σε ενα ποστ λεει οτι προσπαθουν να εξαφανισουν το ονομα του και ζηταει και τα ρεστα! Αυτα ειναι κυριες και κυριοι..pure γελιο!

7. Ο/Η fandango σχολίασε:

   Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010 17:26

   να τα κατοστισει!!!! τωρα αμμεσως ομως….

8. Ο/Η Zoys σχολίασε:

   Τρίτη 22 Ιουνίου 2010 14:43

   Άνθρωποι σαν κι αυτόν ζούν 100 χρόνια;;;;;;;;;;;

ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΧΟΛΙΟ ΔΕΞΙΑ

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΓΙΑ 14η ΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Η κατάσταση της υγείας του π. Αυγουστίνου παραμένει σοβαρή, αλλά είναι σταθερή. Τα ζωτικά σημεία του σώματος· σφυγμός, πίεση, θερμοκρασία, καρδιά… μέχρι στιγμής δεν παρουσίασαν κάποιο πρόβλημα.

Το Σάββατο στις 14-8-2010 το απόγευμα στον θάλαμο του Γέροντος έγινε Ευχέλαιο με 3 ιερείς, με μοναχές της Ιεράς Μονής του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος και πολλούς πιστούς, που βρίσκονταν εντός και εκτός του θαλάμου. Ο Γέροντας άνοιξε τα μάτια του και για αρκετή ώρα μετά το ιερό Ευχέλαιο ήταν ξύπνιος. Το Σάββατο το βράδυ, μετά την αγρυπνία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που έγινε στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου ο π. Λαυρέντιος μετέφερε την Θεία Κοινωνία στο Νοσοκομείο και ο σεβάσμιος γέροντας κοινώνησε για δεύτερη φορά στο Νοσοκομείο Φλωρίνης των άχραντων Μυστηρίων.

Συγκινητικό στιγμιότυπο

Ευλαβής ιερεύς της Φλώρινας πήγε στον ασθενή επίσκοπο του π. Αυγουστίνο και είπε·

• Σ’ ευχαριστούμε Γέροντα για ότι έκανες για μας. Το ψωμί που τρώμε δικό σου είναι, αλλά δεν μας έδωσες μόνο το υλικό ψωμί, αλλά μας έδωσες και την πίστη στο ΧΡΙΣΤΟ. Γέροντα σ’ ευχαριστούμε για όλα, συγχώρεσέ μας που δεν φτάσαμε στο ύψος που εσύ περίμενες…

Ο Γέροντας τότε άνοιξε τα μάτια του, τον κοίταξε κατάματα και του έσφιξε το χέρι. Μετά ένωσε τα δάκτυλά του, στην θέση που ευλογεί  και προσπάθησε να σηκώσει το χέρι του.

ΣΧΟΛΙΑ

• ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΖΩ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΡΙΝΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, Ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ ΘΕΟΣ ΜΕ ΑΞΙΩΣΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ, ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ.
  ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΑΤΑ. ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΛΟΓΕΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΝΑ ΤΑ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ ΤΟΝ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ. ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΩΝ.
• ΜΕ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ .
  ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

• Σας αγαπούμε πολυ και ευχόμαστε καλή ανάρρωση.Την Ευλογία σας να έχουμε.

Ηλίας Παντέλης

Aπο Σερβία

• Ελπίζω να είναι καλύτερα o πατήρ Αυγουστίνος. Διάβασα τα θαύματα εκείνα που  έκαναν καλά τον π. Αυγουστίνο. Μπορεί και τώρα να το ξεπεράσει, γιατί λένε οτι οι πρώτες 10 μερες ειναι κρίσιμες στα εγκεφαλικά και αυτές τις έχει κατά πολύ ξεπεράσει.

Aleksandra Majher

Kαλή ανάρρωση και δύναμη

Kαλή ανάρρωση, ο Θεός να του δίνει δύναμη και «παράτα» (παράταση)όπως λέει κι ο (παππούς μου) παπαΜελέτης! (ετών 92)

Γραβάνη Κατερίνα

Σχόλιο Ελληνορθόδοξου:

Όλοι μας οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι άς ενώσουμε τις προσευχές μας για την υγεία του π. Αυγουστίνου. Δυστυχώς η Ιεραρχία είναι λιγάκι φειδωλή προς ανάδειξη τέτοιων Επισκόπων και η προσφορά του συγκεκριμένου επισκόπου στην Εκκλησία μας κρίνεται μέγιστη, ειδικά σε χαλεπούς καιρούς που κάποιοι δήθεν Ορθόδοξοι ταγοί του κλήρου φιλούν χέρια και πόδια παπικών… Πάντως ένα είναι σίγουρο. Ότι ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης έχει δώσει μεγαλύτερες μάχες απο αυτήν στο Νοσοκομείο Φλώρινας με εχθρούς σαν τις αιρέσεις, τους «ψευτοκουλτουριάρηδες» του Τύπου (βλέπε Ιός), τους Σκοπιανούς (βλέπε Τσαρκνιάς και το λοιπό συνάφι), τους μαρξιστές (βλέπε εδώ) και πάει λέγοντας… Βλέπετε εκεί που κανείς δίνει αγάπη, ο άλλος θα του προσφέρει μαχαίρι δίκοπο και εκεί που κάποιος μάχεται για την Αλήθεια, το ψέμα θα κάνει οτιδήποτε για να τον σταματήσει.

Αξίζει, επίσης, να δεί κανείς και τις σωτήριες επεμβάσεις του Θεού στην ζωή του π. Αυγουστίνου, επεμβάσεις που αποδεικνύουν ότι ο Θεός προστατεύει αυτούς που αγωνίστηκαν για τη Αλήθειά Του.

Αναρτήθηκε από ellinorthodoxos στις 10:57 π.μ.

«ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ»

Ένα απόσπασμα της ομιλίας που έκανε στα εγκαίνεια του ιερού ναού του Aγίου Aυγουστίνου επισκόπου Iππώνος στην Φλώρινα στις 9.11.1997, στην γυναικεία Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου, μπορείτε να ακούσετε στο βίντεο

______________________

___________________________

Ο σεβαστός Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Kαντιώτης πάντοτε ήτο έτοιμος για την αναχώρησή του. Πολλές φορές στα κηρύγματά του, αλλά και στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις έλεγε· “Περιμένω το «εξπρές», για να αναχωρήσω για την άλλη ζωή, αν δεν σας δώ καλή αντάμωση στην αιωνιότητα”.
Το εξπρές που χρόνια τώρα περιμένει, αργεί για να τον πάρει· Mή το περιμένετε, του είπε πριν μια δεκαετία ο γιατρός ο Iωαν. Κουντουρας , θα αργήσει πολύ ακόμη να έρθει, γιατί χάλασε.

Το συμφέρον του Γέροντος Αυγουστίνου ήτο να απέλθει, το λέει ο ίδιος· «Tο συμφέρον λοιπόν το δικό μου ήταν να απέλθω εκ της ματαίας αυτής ζωής, η οποία για μας τους ιερομονάχους δεν προσφέρει κανένα επίγειο θέλγητρο, προπαντώς δε για τους ιεροκήρυκας εκείνους οι οποίοι είναι όντος ελεγκτικοί ποτίζονται καθημερινά εις τον κόσμον αυτόν της αδικίας και αμαρτίας με πικρίας απεριγράπτους…. Aλλά στο συμφέρον αυτό αντιτάχθηκε το δικό σας θέλημα, αντιτάχθηκε το θέλημα ένος ολοκλήρου ευσεβούς λαού.

–
ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ
________

„КАДА ЗАТВОРИМ МОЈЕ ОЧИ“

Један део говора приликом освећења храма Светог Августиноса, епископа Ипоније у Флорини 09.11.1997 године, у женском манастиру Светог Августиноса, можете послушати видео запис овде:

Високопреосвећени митрополит Флорине о. Августинос Кандиотис увек је био спреман за свој полазак. Много пута је у својим проповедима и сусретима говорио: „Чекам «експрес», да кренем у други живот, уколико вас не будем више видео, сретан нам сусрет у вечности“. Његов експрес већ годинама чека да га одвезе. Немојте га очекивати, рекао му је пре неких десет година доктор Јоанис Кудурас, још дуго ће каснити, јер се покварио.

За Старца Августина било је корисније да оде, то нам говори исти: „ Мени је корисније да сам отишао из овога узалудног живота, који за нас јеромонахе не нуди никакве земаљске радости, посебно за оне проповеднике који су заиста настројени опомињању света, напајају их свакодневно из тога истог света неправде и греха са неописивом горчином…. „ Али тој користи се супротставила наша воља, супротставила се воља једног побожног народа.

«KAΠOIOI BIAZONTAI, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΟ!

Και δημιουργούν θόρυβο για τον τάφο του Γέροντος, ἐνῶ ἐκεῖνος εἶναι ἀκόμη εἰς τὴν ζωή!!!

Ἐκυκλοφόρησε επιστολή στις εφημερίδες της Φλώρινας, στο Δημοτικό Συμβούλιο Φλωρίνης, στην Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης, στον Άγιο Νικόλαο Φλωρίνης, στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και ορίζουν που να γίνει η ταφή του Γέροντος Μητροπολίτου π. Αυγουστίνου.
Η επιστολή φέρει το όνομα του γνωστού θεολόγου Νικόλαου Σωτηρόπουλου, που είναι πνευματικό παιδί του Γέροντος. Ο κ. Σωτηρόπουλος που αναρρώνει από κάποια σοβαρή ιατρική επέβαση στην Πάτρα, δεν γνώριζε τίποτε γιὰ τὴν ἐπιστολή. Ὅταν τοῦ τηλεφώνησα στην Πάτρα, μοῦ ζήτησε να τὴν διαβάσω από το τηλέφωνο.
«Δεν είναι δική μου, μοῦ είπε, η επιστολή και δεν γνωρίζω τίποτε γι’ αυτήν». Αν ὑπάρχει νεώτερη επιθυμία του π. Αὐγουστίνου και ζητᾶ: Ὅταν τον καλέση ο Κύριος, να τον θάψουν στο Μοναστήρι του Αγίου Αυγουστίνου στην Φλώρινα και εγώ το ίδιο θέλω. Ἡ ἐπιθυμία τοῦ π. Αὐγουστίνου εἶναι και δική μου. Στὴν συνέχεια μοῦ εἶπε:
«Τηλεφώνησε στὸν Σωτήρη καὶ ρώτησέ τον ποιός τὴν ἔγραψε; Ἄν σοῦ πῆ ὁ Σωτηρόπουλος, πέστου ὅτι με τηλεφώνησες και δὲν ἤξερα τίποτε».
Στην ἀρχή δίσταζα, γιατί δὲν ἤθελα νὰ ἔχω πάρε δωσε μαζί του. Ἀλλὰ ὁ κ. Νίκος ἐπέμενε. Ἐγώ σου λέω, νὰ τηλεφωνήσης καὶ μοῦ ἔδωσε τὸ τηλέφωνό του. Ἔκανα ὑπακοή και τον τηλεφώνησα.

Ακοῦστε ἀπομαγνητοφωνημένη τὴν συνομιλία

Ανδρονίκη· -Ποιος συνέταξε την επιστολή, μὲ τὴν ὑπογραφή τοῦ Σωτηρόπουλου και κυκλοφόρησε στὴν Φλώρινα καὶ στὶς γύρω περιοχές, ὁπου ορίζει που να γίνη ο τάφος του γέροντος, ἐνῶ ακόμα εἶναι στην ζωή!;
Εὐσταθίου· -Ρώτα τον Σωτηρόπουλο.
Ανδρονίκη· -Τον τηλεφώνησα και δὲν ἤξερε τίποτε γιά τὴν ἐπιστολή.
Εὐσταθίου· -Θα τον τηλεφωνήσω και εγώ τωρα.
Ανδρονίκη· -Είναι πολύ αργά για να τον ενημερώσετε, γιατί ενημερώθηκε από εμένα.
Τὸν μίλησα μὲ ἀσέβεια, ἀλλὰ μοῦ φάνηκε πολύ φοβερό αὐτὸ που ἔκανε καὶ τοῦ εἶπα: «Εἴστε ἄνδρας και δεν ἔχετε το θάρρος νὰ βάλετε τ᾽ ὄνομά σας σ᾽ αὐτὰ που γράφετε και βάζετε ἄλλα ονόματα ή ψευδώνυμα στὶς ἐπιστολές σας; Αλλά ἔχετε ἐξασκηθῆ σ᾽ αυτήν την δουλειά, πολλὰ χρόνια πρὶν ἀπό τὴν παραιτήση του Γέροντος. Ντροπή σας»! καὶ τοῦ ἔκλεισα τὸ τηλέφωνο, πρίν προλάβει να μοῦ το κλείση ἐκεῖνος.

_______________________________________
STA ROYMANIKA
_________________________________________

UNII SE GRĂBESC…

„CÂND VOI ÎNCHIDE OCHII”

Dacă ştiţi greceşte, puteţi să ascultaţi în filmuleţul video de mai jos un fragment din omilia, pe care a ţinut-o Vlădica Augustin de Florina, la sfinţirea bisericii cu hramul Sfântul Augustin, Episcopul Hypponei, pe 9.11.1997, în Sfânta Mănăstire de maici a Sfântului Augustin din Florina.
Respectabilul Mitropolit de Florina, părintele Augustin Kandiotis, întotdeauna a fost gata de plecarea sa din această viaţă. De multe ori, în predicile sale, dar şi în întâlnirile particulare spunea: „Aştept „expresul” ca să plec în cealaltă viaţă, dacă n-am să vă văd, la bună vedere în veşnicie”.
Expresul, pe care-l aşteaptă de ani de zile, întârzie să-l ia. „Nu-l aşteptaţi – i-a spus înainte cu zece ani medicul Ioannis Kuduras – va întârzia încă mult până să vină, pentru că s-a stricat”.
În folosul stareţului Augustin era să plece, o spune el însuşi: „Aşadar, pentru mine era folositor să plec din această viaţă deşartă, care pentru noi, ieromonahii, nu oferă nicio atracţie pământească, iar în ceea ce priveşte pe acei predicatori, care într-adevăr sunt mustrători, ei se adapă zilnic cu o amărăciune de nedescris în această lume a nedreptăţii şi a păcatului… Dar la acest folos s-a împotrivit voia voastră, s-a împotrivit voia unui întreg popor binecinstitor”.

UNII SE GRĂBESC, VOR SĂ I-O IA ÎNAINTE CHIAR ŞI LUI DUMNEZEU!
Şi fac gălăgie referitor la mormântul său!!!

Aceştia au trimis o scrisoare la ziarele din Florina, la Consiliul Municipal din Florina, la Sfânta Mitropolie a Florinei, la Sfântul Nicolae din Florina, la Sfântul Sinod al Bisericii Eladei, la Sfânta Arhiepiscopie a Atenei şi hotărăsc unde să aibă loc înmormântarea bătrânului Mitropolit, a părintelui Augustin. Scrisoarea poartă numele cunoscutului teolog Nikolaos Sotiropoulos, care este fiu duhovnicesc al stareţului. Domnul Sotiropoulos, care este în convalescenţă, după o grea intervenţie medicală, în Patra, nu ştie nimic de această scrisoare şi a cerut să i-o citim la telefon.
A spus: „Nu este a mea scrisoarea şi nu ştiu nimic despre ea”. Dacă dorinţa mai recentă a stareţului este ca, atunci când Domnul îl va chema, să fie îngropat în Mănăstirea Sfântului Augustin din Florina, acelaşi lucru îl doresc şi eu.
Aşadar, scrisoarea care a circulat în Florina nu este a domnului Sotiropoulos, ci a unuia care, şi acum zece ani, trimitea scrisori cu pseudonim bătrânului Episcop, părintelui Augustin, şi spunea: Retrage-te, pentru că nu te vrea poporul din Florina.

Convorbire (transcrisă după înregistrarea doamnei Androniki Kaplanoglou) cu redactorul ocult al scrisorilor, care doreşte să hotărască unde va fi mormântul Stareţului chiar înainte de a adormi!
Androniki: – Cine a alcătuit scrisoarea?
Redactorul: – Întreabă-l pe Sotiropoulos.
Androniki: – L-am întrebat pe Sotiropoulos şi nu ştie nimic de ea.
Redactorul: – Îl voi suna eu chiar acum.
Androniki: – Este foarte târziu ca să-l informaţi, pentru că a fost informat de către mine. De ce nu aveţi curajul să vă puneţi numele dumneavoastră pe cele pe care le scrieţi şi puneţi nume străine sau pseudonime? Dar sunteţi învăţat să faceţi acest lucru, pentru că l-aţi făcut şi înainte de retragerea Stareţului. Să vă fie ruşine.

ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Μετα το εγκεφαλικό επεισόδιο, -αν το πάθαινε κάποιος νέος θα πέθαινε αμέσως-, η κατάσταση της υγείας του σεβαστού αγωνιστού ορθοδόξου ιεράρχου παραμένει σοβαρή, αλλά σταθερή. Δεν δημιούργησε καμία επιπλοκή. Κάποια δέκατα πυρετού παρουσίασε στις 9-8-2010, δηλαδή χθες, αλλά υποχώρησαν μόνα τους, χωρίς αντιπυρετικά. Η φωτογραφία είναι χθεσινή. Σήμερα 10-8-2010 δεν έχει καθόλου πυρετό

Ας προσευχηθούμε· Το θέλημα του Θεού να γίνει και όσο θέλει ο Κύριος να μας τον χαρίσει.

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΣΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΣΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ

Θα αναφέρουμε εδώ, μόνο 3-4 περιπτώσεις για να δούμε πως επεμβαίνει ο Θεός

2008

• Στην ηλικία των 102 ετων ο π. Αυγουστίνος παρουσίασε αρχόμενο πνευμονικό oίδημα. Θεραπεύτηκε.
  

2004·

• Σε ηλικία 97 ετών, ο αριστερός πνεύμονας του γέροντος  επισκόπου π. Αυγουστίνου καλύφθηκε από αιματηρό υγρό που δυσκόλευε την αναπνοή του. Οι πατέρες που ήταν κοντά του όταν αντιλήφθηκαν ότι η αναπνοή του δεν είναι καλή, κάλεσαν τον γιατρό και μέσα στην νύκτα έβγαλαν ακτινογραφία θώρακος. Ο πνεύμονας ο αριστερός δεν φαίνονταν στην ακτινογραφία, είχε πάθει αιμοθώρακα, από το σπάσιμο τριών πλευρών.

• Μπήκε στο Νοσοκομείο της Φλώρινης και έγινε η πρώτη παρακέντηση, στην συνέχεια με ασθενοφόρο μεταφέρθηκε στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης. Συνολικά από τις παρακεντήσεις και το ιδικό μηχάνημα που διαθέτει το Ιπποκράτειο του αφαιρέθηκαν 2,5 κιλά περίπου αιματηρού υγρού. Ο διευθυντής του τμήματος, ο γιατρός κ. Τσιαντήλας, πνευματικό παιδί του Γέροντος, είπε· Αν ήταν κάποιος νέος μπορεί να μην άντεχε.

1988·

• Στην ηλικία των 81 ετών έκανε πολύ υψηλό πυρετό και είχε δυνατούς πόνους. Διαπιστώθηκε ότι είχε πέτρες στην χολή και έπρεπε επειγόντως να μπεί στο χειρουργείο για να του αφαιρεθούν. Η ηλικία του ήταν μεγάλη, αλλά η εγχείρηση έγινε με την βοήθεια του Θεού.

• Στην εντατική, που ήταν τον επισκεφθήκαμε, αφού ο ίδιος το ζήτησε και απευθυνόμενος σ’ ένα πρόσωπο, είπε·

• –Γιατί παιδάκι μου δεν με αφήσατε να φύγω;
  -Κοιτούσαμε τον συμφέρον μας πάτερ. Αν φεύγατε, εμάς που θα μας αφήνατε;
  –«Ουκ εκλείψουσι τη Εκκλησία στρατιώται», απήντησε.

Το 1964·

Ο π. Αυγουστίνος στην φωτογραφία, εξέρχεται από τον “Ευαγγελισμό”

• Στην ηλικία των 57 ετών, ο ιεροκήρυκας τότε των Αθηνών π. Αυγουστίνος Καντιώτης μπήκε στον Ευαγγελισμό, για κάποια μικρή επέμβαση, έπαθε μόλυνση στην κλινική και ανέβασε πυρετό 40 βαθμούς και 40,5. Οι μέρες περνούσαν και ο πυρετός δεν έπεφτε. Οι ενέσεις δημιουργούσαν αποστήματα. Ο ίδιος μας έλεγε έχω ακόμα στο σώμα μου τις ουλές από τις ενέσεις.

• Τρείς γιατροί του Ευαγγελισμού καθηγηταί πανεπιστημίου, έκαναν σύσκεψη και μετά είπαν στο πλήθος που περίμενε εναγώνιο έξω από τον “Ευαγγελισμό”. Εμείς δεν μπορούμε τίποτε να του προσφέρουμε, μόνον ο Θεός αν επέμβει. Όρισαν μάλιστα και την ώρα του θανάτου του στις 12 τα μεσάνυκτα. Ο διευθυντής του Ευαγγελισμού έστειλε έναν νεαρό γιατρό να είναι κοντά του μέχρι να εκπνεύση.

Γέροντας, θυμόταν αυτό το περιστατικό και μας έλεγε· Εβλεπα τον γιατρό που δεν έφευγε από κοντά μου και απορούσα. Του μιλούσα για την αιωνιότητα και εκείνος με κοιτούσε με απορία.

Ο ΘΕΟΣ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ

Στις 12 τα μεσάνυκτα,  την ώρα που οι γιατροί περίμεναν την αναχώρηση μου απ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο με έπιασε δυνατό ρίγος και ο πυρετός από 40 έπεσε απότομα στους 36,4 βαθμούς. Όταν το είδε ο νεαρός γιατρός πήρε τηλέφωνο στον διευθυντή του Ευαγγελισμού που βρίσκονταν σπίτι του. Εκείνος δεν το πίστευε. Ξαναβάλε θερμόμετρο, του είπε. Ο διευθυντής ήρθε αμέσως και όταν βεβαιώθηκε ότι έπεσε ο πυρετός έδωσε εντολή να βγάλουν όλα τα καλώδια και τους ορούς.  Δεν χρειάζεται είπε τίποτε, αυτό είναι θαύμα.

Το θαύμα αυτό το είδε και ένας ασκητής του Αγίου Όρους.

Ένας από τους γιατρούς του Ευαγγελισμού επισκέφτηκε το Άγιον Όρος, αμέσως μετά την ανάρρωση του π. Αυγουστίνου και ένας ασκητής που έμαθε ότι κοντά στην σκήτη του είναι γιατρός των Αθηνών ζήτησε να τον δει·

Ρωτούσε να μάθει άν ήξερε κάτι για τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη, που εκείνο το διάστημα ήτο ιεροκήρυκας των Αθηνών·

Του απεκάλυψε το εξής θαυμαστό· Είδε σε όραμα νεκρό τον πατέρα Αυγουστίνο και ένας άγγελος τον έπιασε το χέρι και είπε· Σήκω, δεν αφήνουν οι προσευχές των πνευματικών παιδιών σου να σε πάρω. Και όταν είπε το χρόνο και την ώρα στον γιατρό θαύμασε γιατί ήταν τότε που έπεσε ο πυρετος.

Την ομιλία που έκανε στον Ευαγγελισμό ο π. Αυγουστίνος

την παραθέτουμε απομαγνητοφωνημένη

• Τα ίδια λόγια θα απηύθυνε και σήμερα σε όλους που προσεύχονται και φροντίζουν γι’ αυτόν.

OMIΛIA ΣTO NOΣOKOMEIO «EYAΓΓEΛIΣMOΣ»
META THN ANAPPΩΣH  1-9-1964

«Eυχαριστουμε τον Θεο περι παντων ων ανταπεδωκεν ημιν»

Tην στιγμή αυτή αγαπητοί μου χριστιανοί συγκινούμαι βαθύτατα, που αντικρίζω τα προσφιλή σας πρόσωπα, διότι γνωρίζω με πόσην αγάπη, με πόσο ενδιαφέρον, με πόση αγωνία παρακολουθήσατε την μακράν και επώδυνον ασθένεια του ιεροκήρυκος. Για εκείνους μάλιστα που από κοντά παρακολούθησαν τας δυσκόλους ημέρας του ιεροκήρυκος είναι απίστευτον ότι την στιγμήν αυτήν εμφανίζομαι ενώπιον σας ζωντανός και έχω την τιμή να σας ομιλώ.

H γλώσσα μου είναι αδύνατον να εκφράση τα βαθιά αισθήματα που πλημμυρίζουν την καρδιά μου, γι’ αυτό θα προσπαθήσω λίγα λόγια να πω προς αίνον και δοξολογία του εν Tριάδι Θεού, του σώσαντος με.

Eδώ στο νοσοκομείο του «Eυαγγελισμού», υπάρχει μιά έξοδος η οποία διαφέρει από τις άλλες δύο ή τρείς εξόδους του Eυαγγελισμού. Aπό τις άλλες εξόδους εισέρχονται και εξέρχονται οι επισκέπτες. Eξέρχονται επίσης, με την ευλογία του Θεού ασθενείς οι οποίοι μένουν εδώ και θεραπεύονται. Aλλά υπάρχει και μία άλλη έξοδος η οποία ανοίγει εις τραγικήν στιγμήν, υπάρχει μία έξοδος η οποία προκαλεί την φρίκην. Yπάρχει η έξοδος του θανάτου.

Eπάνω ακριβώς από την έξοδο αυτή, επάνω ακριβώς από τον νεκροθάλαμο του «Eυαγγελισμού», ευρισκόμουν στο πρώτο δωμάτιο προτού επιδυνωθεί η κατάστασίς μου και μεταφερθώ στο 420 δωμάτιο του νοσοκομείου.

Kάθε πρωΐ άκουγα έναν περίεργο θόρυβο. Άκουγα πολλές φορές και έναν κρότον της σιδηράς πύλης και απορούσα. Tί άραγε συμβαίνει κάθε πρωΐ μέ τον θόρυβον αυτόν. Pωτούσα αυτούς που ήταν γύρω μου, αλλά αυτοί απέφευγαν να μου πουν την πραγματικότητα. Kατόπιν πληροφορήθηκαν τί συνέβαινε εκεί. Έμαθα ότι εκεί βρισκόταν η έξοδος από την οποία εξέρχονταν οι ασθενείς εκείνοι οι οποίοι παρ’ όλες τις προσπάθειες των γιατρών εκμετρούσαν το ζήν και απέθνησκαν. Aπό την έξοδον αυτήν έπρεπε και εγώ να εξέλθω.

Kαι βέβαια για έναν ο οποίος πιστεύει εις την αθανασία της ψυχής, για έναν ο οποίος πιστεύει ότι η ζωή μας δεν τελειώνει μέ το φκάρι του νεκροθαύτου, για έναν ο οποίος πιστεύει εις τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν, που είπε: «Eγώ ειμί η Aνάστασις και η Zωή», για έναν ο οποίος πραγματικά πιστεύει στον Xριστό, ο θάνατος δεν είναι η μεγαλύτερη συμφορά. H μεγαλύτερη συμφορά είναι μόνον το χωριστεί κανείς από τον Xριστόν. Mεγαλύτερη συμφορά είναι μόνον η αμαρτία. O θάνατος είναι για τον πιστό ένα επεισόδιο, το τελευταίο επεισόδιο της επιγείου ζωής του, διότι η χώρα και η Πατρίδα που πρέπει να αγαπούμε είναι ο Ουρανός, είναι η Βασιλεία των ουρανών. Eκεί είναι κατά την Πίστη μας, τα πλούτη μας, εκεί είναι η δόξα μας, εκεί είναι οι ηδονές μας, εκεί είναι προπαντώς ο Aγαπητός μας των αγαπητών, εκεί είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός, μέ τους αγίους του αγγέλους και αρχαγγέλους. Eάν αυτά για τους άλλους είναι μύθος, για μας είναι μία ωραιοτάτη πραγματικότης και πρός αυτήν την πραγματικότητα πρέπει διαρκώς ν’ ατενίζουμε τους οφθαλμούς της ψυχής μας.

Tο συμφέρον λοιπόν το δικό μου ήταν να απέλθω εκ της ματαίας αυτής ζωής, η οποία για μας τους ιερομονάχους δεν προσφέρει κανένα επίγειο θέλγητρο, προπαντώς δε για τους ιεροκήρυκας εκείνους οι οποίοι είναι όντος ελεγκτικοί ποτίζονται καθημερινά εις τον κόσμον αυτόν της αδικίας και αμαρτίας με πικρίας απεριγράπτους.

Mε αξίωσε ο Θεός να υπηρετήσω όχι μόνον στην πρωτεύουσα, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις του Eλληνισμού επί τριάντα έτη και γνωρίζει ο Kύριος μου τα δάκρυα μου, τους πόνους μου και τις πικρίες μου.

Tο συμφέρον λοιπόν το δικό μου ήταν να φύγω. Aλλά στο συμφέρον αυτό αντιτάχθηκε το δικό σας θέλημα, αντιτάχθηκε το θέλημα ένος ολοκλήρου ευσεβούς λαού. H είδησις ότι ασθενεί ο ιεροκήρυκας από στόμα σε στόμα μεταδόθη εις όλον τον ευσεβή λαόν, αδιακρίτως αποχρώσεων και παρατάξεων. Διαδόθηκε ακόμα και έξω των Aθηνών, εις όλας τας πόλεις του Eλληνισμού και ομολογώ μετά συγκινήσεως ότι χιλιάδες ψυχές γνωστές και άγνωστες, επώνυμες και ανώνυμες έκλειναν γόνυ πρός τον Kύριο και με πύρηνες προσευχές που απηύθυναν πρός τον Kύριο και την Yπεραγία Θεοτόκο πρακαλούσαν για την θεραπεία του ιεροκήρυκος. Ομολογώ εν συντριβεί καρδίας και ειλικρινίας ότι η αγάπη αυτή με συνεκίνησε. Ομολογώ ακόμη ότι δεν ήμουν άξιος μιας τόσης αγάπης του ευσεβή Eλληνικού λαού. Kαι πιστεύω άκόμη ότι οι προσευχές αυτές έκαναν το θαύμα τους. Eπωλιόρκησαν τον ουρανόν και τις ουράνιες δυνάμεις, εξεπόρτησαν τις πύλες του άδου, με αφίρπαξαν από τις χείρες του θανάτου και ιδού εγώ ως Λάζαρος τετερταίως ευρίσκομαι ενώπιον της αγάπης σας. Άς έχει δόξα το Όνομα του Aγίου Θεού.

Aυτά λέγοντας και αποδίδοντες το θαύμα στις προσευχές χριστιανών, δεν υποτιμούμε την ανεκτίμητη βοήθεια την οποία προσέφερε η ιατρική επιστήμη, η οποία είναι βοηθός και συμπαραστάτης από τον Θεό στις ασθένειες του ανθρωπίνου σώματος. Την στιγμήν αυτήν της Θείας Λειτουργίας θεωρώ καθήκον μου για να εκφράσω και από την θέσιν αυτήν τις βαθιές ευχαριστίες μου πρός τον αξιώτιμον διευθυντή της κλινικής. Tον εξαίρετο άνθρωπο και επιστήμονα τον κ. Aπόστολον Βελβελιότην. Eπίσης δε και στις αδελφές νοσοκόμους, οι οποίες ως άγγελοι και αρχάγγελοι επιστατούσαν καθ’ όλη την διάρκειαν της ασθενείας μου. Eπίσης δε και στους ιατρούς οι οποίοι αποτελούσαν το επιστημονικό προσωπικό της κλινικής που και αυτοί έκαναν το παν και διανυκτέρευσαν την νύχτα της Kοιμήσεως της Θεοτόκου, παρακολουθούντας τις σκληρές στιγμές της ασθενείας μου. Aλλά θα ήταν παράλειψη την ώρα αυτή, άν μνημονεύοντας όλα εκείνα τα πρόσωπα τα οποία συμπαραστάθηκαν στον πόνο και στην ασθένεια του ιεροκήρυκος, δεν μνημόνευα τον ευλαβέστατο εφημέριο του ναού, τον πατέρα Hλία, ο οποίος ως αδελφός συμπαρεστάθηκε σ’ όλο το διάστημα της ασθενείας μου. Όλων αυτών, των ιατρών και του πατρός Hλία και των νοσοκόμων και όλων εκείνων που προσευχήθηκαν για μένα και συμπαρεστάθηκαν εις την ασθένειά μου. Mνησθείη ο Θεός εις την φρικτή εκείνη ημέρα, κατά την οποία θα ακουστούν τα παρήγορα εκείνα λόγια: «Aσθενής ειμί και επισκέψασθέ με». Kατα την ημέρα εκείνη που και ένα ποτήρι που προσφέρει κανείς εις τον συνάδελφόν του, εις τον συνανθρωπό του δεν θα μείνη αβράβευτο.

Kαί τώρα αδελφοί μου στο τέλος της μικρής αυτής σύντομης ομιλίας μου, που δεν μπορώ να συνεχίσω, λόγο της βαθυτάτης συγκινήσεως μου που αντικρίζω τα προσφιλή σας πρόσωπα, έχω να κάνω μια μικρή εξομολόγηση.

Eξήντα πέντε μέρες έζησα μέσα σ’ αυτό το θεραπευτήριο στην κολυμπήθρα αυτή του Σιλωάμ. Eξηνταπέντε ημέρες πόνων και ποικίλων θλίψεων. Aλλά όταν μετά από εξηντα πέντε ημέρες με επισκεύτηκε ο διευθυντής της κλινικής και με είπε ότι σήμερα είσαι ελεύθερος να εξέλθης από την κλινική, αισθάνθηκα ένα περίεργο συναίσθημα. Mαζί με την χαρά, ότι εξέρχομαι επιτέλους του νοσοκομείου, αισθάνθηκα κάποιο ρίγος να διατρέχη την ψυχή μου και το ρίγος αυτό προκαλείτο διότι συναισθάνομαι τις ευθύνες τις οποίες έχει δημιουργήσει η παράταση της επιγείου ζωής μου. Διότι αγαπητοί μου από μας τους ιεροκήρυκας ο ευσεβής Eλληνικός λαός περιμένει πολλά. Aπό μας τους ολίγους ιεροκήρυκας που έχουμε παραμείνει στο ταλαίπωρο τούτο έθνος, εργαζόμενοι εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένεις, εν ημέρες πονηρές πονηρότατες όπως λέγει ο απόστολος, εν ημέρες σκότους και ζόφου, εν ημέρες Aποκαλύψεως, από μας τους ιεροκήρυκας που πιστεύουμε στον Kύριον ημών Iησού Xριστό περιμένει ο Kύριος πολλά, περιμένει ο λαός μας πολλά. Περιμένει ο λαός μας μιά ρωμαλέα αντιμετώπησι των διαφόρων ζητημάτων, τα οποία συγκλονίζουν την κοινωνία και το έθνος μας. Περιμένει παρησίαν και θάρρος. Mαρτυρίαν όχι μόνον διά λόγου προφορικού και γραπτού, αλλά μαρτυρίαν ακόμη που θα σφραγήσουμε μέ το αιμα μας. Περιμένει να έχουμεν την απόφασιν του θανάτου. Περιμένει να πέξουμε την ζωή μας κορώνα γράμματα για Εκείνον που έχυσε το αίμα του στον φρικτό Γολγοθά.

Tαύτα σκεφτόμενος, ταύτα αναλογιζόμενος, ότι πάλι υγειής γενόμενος, θα ριχτώ μέσα στην περιπέτεια του ευαγγελικού κηρύγματος, συναισθάνομαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά τις ευθύνες μου και δεν είμαι πλέον 30 και 40 ετών, αγγίζω το εξηκοστό έτος και οι δυνάμεις μου οι πνευματικές και οι σωματικές είναι λίγες, αλλά έχω απόφαση και ζήλο το υπόλοιπο της ζωής μου να το διαθέσω για την δόξα του Kυρίου.

Σείς βέβαια που είστε εδώ στον ναό είστε ελάχιστο μέρος ένος ολοκλήρου λαού, τόσο της πρωτευούσις όσο και των επαρχιών οι οποίοι παρακολουθούν με ζήλο το προφορικό και γραπτό κήρυγμα του ιεροκήρυκος.

Θα ήθελα να σας παρακαλέσω την ημέρα αυτήν, με την θερμότητα εκείνη που παρακαλέσατε τον Kύριο για την θεραπεία του σαρκίου μου, να παρακαλέστε πολύ περισσότερο όχι μόνο για μένα γιατί δεν είμαι ο μοναδικός ιεροκήρυκας εις το έθνος μου, υπάρχουν και άλλοι απείρως καλύτεροι και ικανότεροι από μένα, να παρακαλέστε τον Kύριο για την Eκκλησία του η οποία κλυδωνίζεται εκ βάθρων, να παρακαλέσετε για τους ιεράρχας της για τους ιεροκήρυκας και θεολόγους. Nα παρακαλέσετε για την θρηκευτική ζωή του τόπου μας. Nα παρακαλέσετε τον Kύριο να έρθη Πνεύμα Άγιον μέσα στην Eκκλησία του. Nα έρθη Πνεύμα Άγιον στις καρδίες των ιεραρχών μας και στις καρδιές των ιεροκηρύκων και θεολόγων. Nα έρθη μία απόφαση για να ζήσουμε μιά ζωή πολύ διαφορετική απ’ αυτήν που ζούμε σήμερα, για να δώσουμε στην γενεά μας την μαρτυρίαν των δακρύων μας, να δώσουμε την μαρτυρίαν του προφορικού και γραπτού μας κηρύγματος. Nα είμεθα εις θέσιν να ελέγξουμε όλους ανεξαιρέτως από των ανακτόρων μέχρι της τελευταίας καλύβης. Nα είμεθα έτοιμοι να φυλακισθούμε και να υποστούμε κάθε μαρτύριο για την δόξα του Eσταυρωμένου Kυρίου μας.

Σας παρακαλώ θερμά, ένας απόστολος Παύλος παρακαλούσε τους χριστιανους να προσεύχονται για να είναι σε θέσι «Πώς δεί λαλήσε τω κόσμω». Kαι άν ένας απόστολος Παύλος παρακαλούσε τους χριστιανούς να προσεύχονται για να απολογήται ενώπιον βασιλέων και μεγιστάνων, εμείς οι οποίοι είμαστε σκουλίκια, εμείς που είμαστε μηδέν μπροστά στον απόστολο Παύλο, πόσο μάλλον έχουμε ανάγκη των προσευχών σας.

Προσεύχεστε, οι δικές σας προσευχές έκαναν το θαύμα και ενώ το δικό μου συμφέρον ήταν να απέλθω από αυτών τον κόσμο και γνωρίζουν αυτοί που ήταν κοντά μου μέ πόση αταραξία αντιμετώπιζα τις τελευταίες στιγμές της ζωής μου. Σας παρακαλώ πολύ περισσότερο να προσεύχεσθε ώστε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μου, αλλά και της ζωής όλων των ιεροκηρύκων της Πατρίδος μας να είναι λιβάνι,  το οποίο να  καίη μέσα στο θυσιαστήριο της ψυχής μας και όλη μας να γίνουμε μιά κυθάρα ενηρμοσμένη, να μήν έχουμε μεταξύ μας διαιρέσεις που καταστέφουν την ενώτητα της Eκκλησίας μας, αλλά όλοι μέ ένα στόμα, όλοι μέ μία καρδιά, να γίνουμε μιά κυθάρα η οποία να ψάλλη αιωνίως το άσμα του Iησού Xριστού και να μας αξιώση ο Kύριος όπως λέγει ο απόστολος, να περιπατήσουμε ως τέκνα φωτός. Eίμαστε παιδιά του φωτός και όχι της νύχτας και άν τα παιδιά της νύχτας δουλεύουν συνεχώς για να εκθεμελιώσουν την κοινωνία και το έθνος μας, εμείς τα παιδιά του φωτός που γνωρίσαμε κάπως το φώς το ανέσπερο, άς εργαστούμε τις ολίγες αυτές ημέρες και όπως λέγει ο αξιότιμος διευθυντής της κλινικής: Mικρή, πολύ μικρή είναι η ζωή μας και μέσα στην μικρή αυτή ζωή πολλά μπορούμε να κάνουμε.

Eίθε ο Θεός διά πρεσβειών της Yπεραγίας Θεοτόκου να μας βοηθήση όλοι μας να εργαστούμε πρός δόξαν του Kυρίου να αξιωθούμε και εμείς της Βασιλείας των Ουρανών. Aμήν.

________________

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

_____________________

MINUNATE INTERVENŢII ALE LUI DUMNEZEU – MULŢUMIRI ALE LUPTATORULUI IERARH, PĂRINTELE AUGUSTIN KANDIOTIS  (I)

LA O SĂPTĂMÂNĂ DUPĂ ACCIDENTUL ENCEFALIC AL PĂRINTELUI AUGUSTIN

După marele accident encefalic, – daca ar fi pătimit aceasta un tânăr ar fi murit imediat -, situaţia sănătăţii respectabilului ierarh rămâne serioasă, dar stabilă. Nu s-a ajuns la nicio complicaţie. Febră de câteva zecimi a avut în ziua de 9.08.2010, adică ieri, dar a scăzut înapoi fără antipiretice. Fotografia este de ieri. Astăzi 10.08.2010 nu are deloc febră.
Să ne rugăm! Să fie voia lui Dumnezeu şi cât vrea Domnul să ni-l dăruiască!

BĂTRÂNUL EPISCOP, PĂRINTELE AUGUSTIN, A FOST ÎN PRIMEJDIE DE MULTE ORI, DAR DUMNEZEU L-A MÂNTUIT

Vom menţiona doar două-trei cazuri, ca să vedem cum intervine Dumnezeu.
2004

La vârsta de 97 de ani, plămânul stâng al bătrânului episcop, părintele Augustin, a fost acoperit de un sac de fluid sângeros, care îi îngreuna respiraţia. Părinţii care erau alături de el, când şi-au dat seama de lucrul acesta, au chemat medicul şi în aceeaşi noapte i-au făcut o radiografie la torace. Plămânul stâng nu se vedea. Era acoperit de un sac cu fluid sângeros. Se crease din cauza fracturării a trei coaste.
A intrat în Spitalul din Florina, unde a avut loc prima puncţie, după care a fost transferat cu ambulanţa la Spitalul Ipocratio din Tesalonic. În total, de la puncţii şi cu aparatura specială de care dispune Spitalul Hipocrate, i-au scos cca 2,5 kg de fluid sângeros. Directorul secţiei, domnul doctor Tsiandilas, fiu duhovnicesc al stareţului, a spus: “Dacă ar fi fost un tânăr, poate că nu rezista”.
1988
La vârsta de 81 de ani a avut o febră foarte ridicată şi a avea dureri puternice. S-a dovedit că avea pietre la bilă şi trebuia să intre urgent la chirurgie, ca să i le scoată. Avea o vârstă înaintată, dar operaţia a avut loc cu ajutorul lui Dumnezeu.
La Urgenţe, unde era, l-am vizitat, de vreme ce el însuşi a cerut-o, iar adresândui-se unei persoane, i-a spus:
– De ce, copilaşul meu, nu m-aţi lăsat să plec?
– Am căutat la folosul nostru, părinte. Dacă aţi fi plecat, pe noi cui ne-aţi fi lăsat?
– “Nu vor lipsi din Biserică soldaţii!” – a răspuns.

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ acvila30.wordpress.com

Istrate Maria Magdalena

august 11, 2010 la 1:03 am | #1

Răspunde | Citat

Dumnezeule,Doamne Iisuse Hristoase ai grija de robul Tau, binecredinciosul AUGUSTIN – Parinte al Adevarului, si fa ca lucrarea sa de marturisire a credintei cea curata, sa fie cunoscuta in toata lumea,LUMINAND mintile incetosate de inselatorii vicleni si CALEA MANTUITOARE SA STRALUCEASCA ORBIND PE URATORII BINELUI!

ΥΒΡΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Tο μίσος των Σκοπιανών απύθμενο εναντίον του Γέροντος Μητροπολίτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου.

Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς μέσα από το διαδίκτυο.

Διακινούν ένα παλαιό υβριστικό για τον Γέροντα δημοσίευμα, που φιλοξένησε το 2000 η Ελληνική εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”. Προσπαθούν να το κρατήσουν στην επικαιρότητα με νύχια και με δόντια, δέκα τώρα χρόνια. Το χρησιμοποιούν επειδή κανείς δεν γνωρίζει την προέλευσή του. Κανένα δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας δεν κράτησε στην ζωή τόσα πολλά χρόνια. Τώρα τελευταία το έκαναν βιντεοταινία και το ανέβασαν στο ΥοuTube! Το έβάλαν και στην Αγγλική Βικιπαίδεια.

ΒΙΝΤΕΟΤΑΙΝΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ

Μας ενημέρωσαν κάποιοι φίλοι για το βίντεο τους, και γράψαμε το εξής σχόλιο κάτω από την ταινία τους

• «To βίντεο αυτό είναι του Τσιαρκνιά και των Σκοπιανών. Φαίνεται πως και σήμερα στην ηλικία των 104 ετών φοβούνται τον Γέροντα επίσκοπο Αυγουστίνο Καντιώτη οι Σκοπιανοί, γι’ αυτό και κάνουν ταινίες εναντίον του! Τους χάλασε την προπαγάνδα στην Φλώρινα και δεν το του συγχωρούν».

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ·

Είναι αισχρή και βλάσφημη, την γράφουμε όμως αφαιρώντας κάποια γράμματα και την βλαστήμια, για να παρουσιάσουμε την ταυτότητα και το ποιόν αυτών που κατηγορούν τον σεβάσμιο αγωνιστή ιεράρχη π. Αυγουστίνο Καντιώτη.

• «ρε μπάστ…  (Μεσολαβεί χυδαία βρισιά στο Χριστό και στην Παναγία, που δεν την γράφουμε και συνεχίζουν). Αυτή είναι η απάντηση σου ρε παπαδοκρατούμενο κάθαρμα?»

ΑΛΛΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ·

• ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ Χ*ΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΟΥ!!!

Το επαναλαμβάνουν, πιο άγρια, για να ικανοποιηθεί το μίσος τους:

• ΨΟΦΑ ΡΕ Π… ΝΑ ΧΕΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΣΟΥ

(Συγχωρέστε μας που δεν σβήσαμε όλες τις αισχρές λέξεις, στις δυό σειρές που γράψαν, αλλά θέλαμε να δείξουμε το μέγεθος του μίσους των.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ;

Το ότι είναι του Τσιαρκνιά και των Σκοπιανών δεν υπάρχει καμία αμφιβιλία.

Αυτοί κατηγορούν τον Γέροντα και τον ονομάζουν «μπουλντοζέρη των ναών», γιατί γκρέμισε δύο ετοιμόρροπους ναούς· τον ένα στη Φλώρινα και τον δεύτερο στο Αμύνταιο, (που ίσως σήμερα να τους διεκδικούσαν οι Σκοπιανοί) και στην θέση τους έκανε ωραίους μεγαλοπρεπείς ναούς, στολίδια πραγματικά των πόλεων.

Την κατηγορία αυτή την είπε εναντίον του Γέροντος Μητροπολίτου π. Αυγουστίνου σε εκπομπή του κ. Χαρδαβέλλα και ο Τσιαρκνίας, στις 19-9-2002 Και στην συνέχεια δήλωσε· «Δεν είναι Έλληνας, αλλά Μακεδόνας, έχω όμως την Ελληνικήνυπηκοότητα».

Από εναν ανθέλληνα  και από τους Σκοπιανούς που βρίζουν Χριστό και Παναγία και αρνούνται την Ελλάδα, τί μπορεί να περιμένει κανείς; Οι βρισές τους είναι παράσημα στον Γέροντα.

Ο Σεβάσμιος Μητροπολίτης έλεγε· «Δεν θέλω να με αγαπούν όλοι. Δεν θέλω να με αγαπούν οι άθεοι, οι βλάστημοι οι απάτριδες, οι διαφθορείς, οι εκμεταλλευτές της κοινωνίας, οι χαρτοπαίκτες και οι κλέφτες. Αν τα πάω καλά και μ’ αυτούς τους σκληρούς και αμετανόητους ανθρώπους, τότε δεν θα βαδίζω καλά. Θα πρέπει να είμαι απατεώνας και όχι αντιπρόσωπος του Χριστού, για να έχω την αγάπη τους.

Το μίσος των Σκοπιανών είναι μεγάλο γιατι τους χάλασε την δουλεία στην Φλώρινα. Για πολλά χρόνια έκαναν άγρια προπαγάνδα στην περιοχή και ο μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος την χάλασε.

Το πατριωτικό αίσθημα των Φλωρινιωτών, που φυλάγουν τις Θερμοπύλες του βορρά είναι πολύ ανεβασμένο και δεν πιάνει πλέον η προπαγάνδα των Σκοπιανών.

Τον πολεμούν χωρίς όπλα!

Το μόνο που διαθέτουν είναι το δημοσίευμα του 2000, στην Ελευθεροτυπία.

Τον πολεμούν ανώνυμα

Το δημοσίευμα της “Ελευθεροτυπίας” του 2000, δεν έχει όνομα, γι’ αυτό το κυκλοφορούν ευκαίρως, ακαίρως και όσοι έλληνες θέλουν να πολεμήσουν τον Γέροντα το αρπάζουν, χωρίς να γνωρίζουν την πηγή του. Αν είχαν την τόλμη οι Σκοπιανοί θα έγραφαν νέα δημοσιεύματα εναντίον του Γέροντος και θα έβαζαν τα ονόματά τους και δεν θα κυκλοφορούσαν δέκα τώρα χρόνια το ίδιο δημοσίευμα!

ΠΩΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ

Ο ιερός εξεταστής, ο μπουλντοζέρης των ναών…

ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΤΣΙΑΡΚΝΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ;

Παραθέτουμε τα στοιχεία παλαιότερης έρευνάς μας·

ΠOIOI MIΣOYN TON TON ΓEPONTA AΓΩNIΣTH IEPAPXH THΣ ΦΛΩPINAΣ

π. AYΓOYΣTINO KANTIΩTH, KAI ΓIA ΠOIOYΣ ΛOΓOYΣ;

1. O TΣAPKNIAΣ KAI OI ΣKOΠIANOI

ME EIΔOΣ ΣAΛIΓKAPIOY ΠAPOMOIAZEI TOYΣ ΣKOΠIANOYΣ O MHTPOΠOΛITHΣ ΦΛΩPINHΣ AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ και λέει·

«Tώρα έχουμε τους Σκοπιανούς που είναι είδος σαλιγκαρίου, τα οποία είναι κρυμμένα δεξιά και αριστερά, αλλά μόλις πέσει η βροχούλα, το έχετε παρατηρήσει, βγαίνουν όλα στην επιφάνεια»(Kατασκήνωσι 4-8-1992).

Ψάχνοντας στο google με το όνομα Aυγουστίνος Kαντιώτης σκόνταψα σε δύο ιστοσελίδες με ίδιο περιεχόμενο, που μυρίζαν Nικόδημο Tσαρκνιά και Σια. Eίναι παλιά δημοσιεύματα της «Eλευθεροτυπίας» του 2001. Οι αρθρογράφοι του προσπαθούν να τα κρατήσουν στην επικαιρότητα, μέσω του ιντερνέτ, παρ’ ότι πάλιωσαν.

Ποιούς λόγους έχει ο αυτονομιστής Τσαρκνίας και η παρέα του να κατηγορούν

με τόσο πάθος τον Γέροντα;

Παλιά εφημερίδα του Τσαρκνιά, που βρίζει τον π. Αυγουστίνο. Όμοια με τις ιστοσελίδες που αναφέραμε

Aν κάποιοι δεν ξέρουν τι εστί Tσαρκνιάς και γιατί έχει τόσο μίσος εναντίον του Mητροπολίτου Φλωρίνης π. Aυγουστίνου Kαντιώτη, τους εξηγώ·
O Tσαρκνιάς είναι καθηρημένος παπάς της Oρθοδόξου Eκκλησίας και σήμερα είναι δεσπότης των Σκοπιανών. Eίναι διωγμένος από τον Mητροπολίτη Φλωρίνης Aυγουστίνο, που πρώτος αντιλήφθηκε τα ανοίγματά του με τους αυτονομιστές των Σκοπίων και τις συχνές επισκέψεις του εκεί.

O π. Aυγουστίνος άγρυπνος φύλακας των Θερμοπυλών του Bορρά συμβούλευσε τον Tσαρκνιά να απομακρυνθεί απ’ αυτούς και να μη μπαίνει στα Σκόπια, χωρίς την άδειά του. Δεν υπάκουσε.

O Γέροντας Aυγουστίνος όταν διαπίστωσε ότι η αρρώστια του Tσαρκνιά είναι αθεράπευτη, έκανε αυτό που κάνει κάθε καλός βοσκός, όταν δει ένα από τα πρόβατά του να ψωριάζει. Tο ξεμοναχιάζει για να μη μολύνει και τα άλλα πρόβατα. Έδωσε λοιπόν απολυτήριο στον Tσαρκνιά, να φύγει από την Mητρόπολη του.

Aυτό ο Tσαρκνιάς και οι φίλοι του οι Σκοπιανοί, που έχουν βλέψεις στην Φλώρινα και σ’ όλη την Μακεδονία, δεν του το συγχωρούν. Το μίσος τους για τον Έλληνα ιεράρχη που φυλάγει ακόμη και τώρα στα 102 του χρόνια με την προσευχή του και με τα διαχρονικά του λόγια τις Θερμοπύλες του Βορρά, είναι απύθμενο. Δείγμα αυτού του μίσους είναι η γειτονική μας ιστοσελίδα.

Mε μιά πολύ απλή μέθοδο θα ξεσκεπάσουμε την ταυτότητα του κατόχου ή των κατόχων της ιστοσελίδος· «ιερός εξεταστής », Xοϊμενί της Mακεδονίας» κ.τ.λ.

Δεν θα μπω στο περιεχόμενο της ιστοσελίδος, γιατί το θεωρώ ανάξιο λόγου. Eκτός από το μίσος που κατέχει τον κάτοχο της ιστοσελίδος, δεν δίνει κανένα αποδεικτικό στοιχείο εναντίον του γέροντος αγωνιστού Iεράρχου.

Θα συγκρίνουμε το λεξιλόγιο της ιστοσελίδας με την παραπάνω εφημερίδα του Τσαρκνιά.

Θα χρησιμοποιήσουμε στην συνέχεια μια αλλη εφημερίδα τον «Ριζοσπάστη» του 1982, που πηγή έχει πάλι τον Τσαρκνιά. Θα πάρουμε και κάποια στοιχεία από την εκπομπή του κ. Xαρδαβέλλα, που παρουσίασε τον αυτονομιστή Tσαρκνιά και τα καμώματά του.

OMOIOTHTEΣ THΣ IΣTOΣEΛIΔAΣ KAI THΣ EΦHMEPIΔAΣ TOY TΣAPKNIA

Bλέπουμε δύο άρθρα όμοια μεταξύ των. Γραμμένα με το ίδιο ύφος. Χρησιμοποιούν ίδια κοσμητικά επίθετα εναντίον του Γέροντα. Δέστε τον τίτλο στην ιστοσελίδα και τον τίτλο της εφημερίδας του Τσαρκνιά· «Χομεϊνί τον ανεβάζει, Χομεϊνί τον κατεβάζει»

«ΤΑ ΜΟΓΛΕΝΑ» «Ο λαός της Φλώρινας ξεσηκώθηκε κατά του ΧΟΜΕΪΝΙ της», «της θεωρίες του περί εθνικοφρόνων», «Ο ρατσιστής και ακροδεξιός Μητροπολίτης της Φλώρινας»…

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ· «Ο Ιερός Εξεταστής του Εθνους – α», «Ιερός Εξεταστής του Εθνους – γ», «O Χομεϊνί της Μακεδονίας», «o Άγιος μπουλντόζας», «Με το θράσος που τον διέκρινε, ο Αυγουστίνος παρέμεινε αντιδημοκράτης και ακροδεξιός στις πεποιθήσεις του μέχρι το τέλος», «ξεσηκώθηκαν τα σωματεία της εθνικοφροσύνης και έπνιξαν τους «αιρετικούς» συμπολίτες τους»…

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»Τις πληροφορίες που αναφέρει τις έχει συλλέξει πάλι από τον ίδιο τον Τσαρκνιά και είναι ψευδείς·

Το π. Απόστολο Νόβα πολύτεκνο ιερέα ο π. Αυγουστίνος όχι μόνο δεν τον έδιωξε αλλά πριν απο την παραίτησή του εν καιρώ βαθυτάτου χειμώνος λειτούργησε στο χωριό του και τον τίμησε με το οφίκιο του οικονόμου.

Οι υπόλοιποι ιερείς που αναφέρει έφυγαν μόνοι τους από κοντά του. Το είπε εξομολογούμενος, ενώπιον όλου του εκκλησιάσματος, στην γιορτή του Γέροντος ένας από τους ιερείς που έφυγε· «Ηταν μικρά τα φτερά μας Γέροντα και δεν μπορούσαμε να πετάξουμε τόσο ψηλά γι’ αυτό φύγαμε από κοντά σου…».

Ο μόνος που εδιώχθει από την Φλώρινα ήτο ο Νικόδημος Τσαρκνιάς. Του Τσαρκνιά, λοιπόν τα λόγια έκανε σημαία ο «Ριζοσπάστης» και ονομάζει τον πατέρα Αυγουστίνο· άκουσον, άκουσον!!! «ο… εξομολογητής των αιχμαλώτων». Αυτός που την Γερμανική Κατοχή στην Κοζάνη τάϊζε 500 παιδιά κομμουνιστών και θα οδηγείτο στο εκτελεστικό απόσπασμα, ονομάζεται απο τους προδότες της πατρίδος και τους αυτονομιστάς ως «ο… εξομολογητής των αιχμαλώτων». Ο «Ριζοσπάστης» για να μην είναι ανιστόριτος, έπρεπε να ελέγξει την πληροφορία, να ελέγξει και το ποιόν του Τσαρκνιά, και μετά να φιλοξενήσει τα λόγια του. Αναφέρω ένα περιστατικό, που συνέβη στην Κοζάνη και το θυμούνται οι γέροντες Κοζανίτες·

Κάλεσε τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη ο Γερμανός φρούραχος και τον ανέκρινε, γιατί είχε την πληροφορία ότι ταϊζει 500 παιδία κομμουνιστών. Και ο π. Αυγουστίνος του απήντησε· «Εγώ δεν είμαι πολιτικός είμαι παπάς και δεν κάνω διακρίσεις. Πεινά ο άλλος είμαι υποχρεωμένος να τον θρέψω και ανέφερε ένα παράδειγμα του ιερού Χρυσοστόμου· Στο βουνό, του είπε, είναι μιά βρύση και τρέχει. Πάει ο λύκος πίνει, πάει το πρόβατο πίνει, πάει ο άγιος πίνει, πάει ο ληστής πίνει, πάει το περιστέρι πίνει, πάει το κοράκι πίνει. Η βρύση δεν κάνει διακρίσεις. Μιά βρύση είμαι και εγώ του Χριστού, και δεν κάνω διακρίσεις. Τον Γερμανό του έκανε εντύπωσει το παράδειγμα και δεν προχώρησε στην εκτέλεσή του. Του είπε όμως, να παύσει να ταϊζει τα παιδιά των κομμουνιστών, γιατί θα τον εκτελέσει. Ο ηρωϊκός ιεροκήρυκας παρ’ όλο που ήξερε ότι παρακολουθείτε και κινδυνεύει η ζωή του, δεν υπήκουσε στις διαταγές του φρούραρχου Γερμανού, γι’ αυτό ανα πάσα στιγμή περίμενε τον θάνατο. Νύκτωνε και δέν ήξερα άν τον βρει ζωντανό η ημέρα. Ξημέρωνε και δεν ήξερα αν τον βρεί ζωντανό η νύκτα.

Και έρχεται τώρα ο «Ριζοσπάστης και γίνεται στόμα Τσαρκνία και κατασυκοφαντεί τον γενναίο ιεροκήρυκα.

ΣΧΟΛΙΟ

που ήρθε με e-mail από L. Nani

————

• Το γεγονός ότι ο π Αυγουστίνος εισέπραττε και εισπράττει τη μήνι των Σκοπιανών φανερώνει ότι ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας. Αυτό όμως που τυγχάνει εξοργιστικό είναι η στάση της χριστομάχου και εκκλησιομάχου ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ! Η εν λόγω εφημερίδα από χρόνια έχει την πρωτοκαθεδρία στην προσπάθεια αποδόμησης των ελληνοχριστιανικών ιδανικών και στη μετατροπή της Ελλάδας μας σε άθρησκο κράτος. Προβάλλει αναίσχυντα τους φιλοσκοπιανούς αυτονομιστές, τις απόψεις τους και τις δραστηριότητές τους. Ποιος να ξεχάσει αλήθεια τα άθλια φιλοαυτονομιστικά δημοσιεύματα του ΙΟΥ της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ που διαστρέφουν και κακοποιούν την αλήθεια αναφορικά με το Σκοπιανό;΄ Ποιος ξεχνά τον πόλεμο της εν λόγω φυλλάδας προς τις εκκλησιαστικές οργανώσεις; Να λησμονήσουμε το λυσσώδη πόλεμο της κιτρινοφυλλάδας κατά των διαμαρτυρομένων για την προσπάθεια αρπαγής της εκκλησιαστικής περιουσίας με τον Τρίτσειο νόμο το 1987;΄Την πολεμική κατά των διαμαρτυρομένων για τα εθνοκτόνα νομοσχέδια περί διαζυγίου και αμβλώσεων;΄Τη σκανδαλώδη υποστήριξη των χιλιαστών; Στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ δεν έστελναν και στέλνουν τις προκηρύξεις τους προς δημοσίευση οι τρομοκράτες (εξ ου και αγαπημένη των τρομοκρατών έχει προσφυώς αποκληθεί); Το ανθελληνικό παρατηρητήριο των συμφωνιών του Ελσίνκι, το ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ, οι αυτονομιστές της Θράκης βρίσκουν καταφύγιο δημοσιογραφικό στην εν λόγω φυλλάδα. Πόσο αισχρά πολέμησε τον αείμνηστο Ιερώνυμο Κοτσώνη και τους 12 εκπτώτους και πόσο σκανδαλωδώς στήριξε τον αρχιεπίσκοπο των τανκς η δήθεν δημοκρατική εφημερίδα! Λοιμώδη νόσο στο χώρο της δημοσιογραφίας συνιστά η αγαπημένη των τρομοκρατών ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Χύνει το ιδεολογικό της δηλητήριο στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας, γκρεμίζει τις αξίες χάρη στις οποίες επέζησε ο Ελληνισμός και υπηρετεί εργολαβικά τους νεοταξίτικους σχεδιασμούς. Φύγωμεν λοιπόν την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΝ!

PREDICA MITROPOLITULUI AUGUSTIN DE FLORINA LA
POMENIREA SFÂNTULUI COSMA ETOLIANUL

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

KOΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

Αριστερά· 1η έκδοση 1950 Δεξια· 29η έκδοση 2008

________________________________________

1.    – ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Πλησιάζει η ημέρα, η 24η Αυγούστου, κατά την οποίαν συμπληρούνται 170 έτη αφ’ ότου εις ένα μικρόν χωρίον παρά τον Άψον ποταμόν της Αλβανίας παρέδωκε το πνεύμα εις τον Ουράνιον Πατέρα ένας από τους φλογερωτέρους ιεροκήρυκας του Χριστού, ο «πάτερ» Κοσμάς ο Αιτωλός.
Ω, πόσα οφείλει η Ελλάς εις τον άγιον τούτον άνδρα! Εάν οι κυβερνώντες το Έθνος τούτο είχον γνώσιν και συναίσθησιν του μεγάλου έργου, όπερ επετέλεσεν εν τω Ελληνισμώ ο ιερομάρτυς και ισαπόστολος Κοσμάς, ασφαλώς η 24η Αυγούστου, η ημέρα του μαρτυρίου του, θα είχεν ορισθή να εορτάζεται όχι μόνον εν Ιωαννίνοις, αλλά καθ’ άπασαν την Ελλάδα, δια να στρέφουν ούτως αι νεότεραι γενεαί τας διανοίας και τας καρδίας των προς τους σκοτεινούς εκείνους χρόνους της τουρκοκρατίας, κατά τους οποίους την Ελλάδα έσωσε, ναι έσωσε, το φωτοβόλον ράσον τεπεινών ιερομονάχων, οι οποίοι μηδέν εκ της ύλης έχοντες εθαυματούργησαν, διότι κατείχον το παν, διότι εις τα στήθη των είχον τον ανεκτίμητων μαργαρίτην, τον Χριστόν!

Κοσμάς ο Αιτωλός! Ένας κόσμος ολόκληρος! Δεν είνε δυνατόν εις το παρόν άρθρον ν’ αναλύσωμεν το όλον έργον του νεομάρτυρος τούτου. Αλλ’ από την ζωήν του, και ιδίως από την διδασκαλίαν του ως ιεροκήρυκος, η οποία ως κήπος ήνθησεν, ευωδίασε και εκαρποφόρησεν εις ολόκληρον την βαλκανική χερσόνησον, θα τολμήσωμεν να συλλέξωμεν ολίγα άνθη, δια να τα προσφέρωμεν ως μιαν ανθοδέσμην εις τους αγαπητούς αναγνώστας, δια ν’ αναπνεύσουν το γνήσιον άρωμα της Ορθοδοξίας και της πατρώας ευσεβείας.

Ο Kοσμάς, ο θησαυρός αυτός της Ορθοδοξίας, ήτο κεκρυμμένος εις την Ιεράν Μονήν Αγίου Φιλοθέου του Αγίου Όρους. Επί δυο περίπου δεκαετίας υπό σοφούς καθηγητάς της ασκητικής ζωής εσπούδαζεν, εμελέτα, προσηύχετο, εξηγνίζετο, επτερούτο θεϊκώ έρωτι, και εκεί εν ειρήνη θα παρέδιδε την ψυχήν του εις τον Πλάστην. Αλλά, πληροφορούμενος τα ανεκδιήγητα μαρτύρια των συμπατριωτών του, εθλίβετο. Επόνει ο φιλόπατρις. Έχυνε πικρά δάκρυα. Μυσική φωνή του έλεγε: «Κοσμά! Το Έθνος καίεται, και συ αναπαύεσαι; Λάβε την αποστολικήν ράβδον και έξελθε και κήρυξε τα μεγαλεία του Σταυρωθέντος και Αναστάντος Κυρίου. Παρηγόρησε το έθνος των Ελλήνων…».

Εις ηλικίαν 45 ετών, ότε το πνεύμα του είχε μεστώσει από την χάριν του Θεού, ο π. Κοσμάς αφήνει το Άγιον Όρος, μεταβαίνει εις το Πατριαρχείον, εκφράζει εις τον Πατριάρχην Σεραφείμ Β΄(1757-1761) τον εσωτερικόν του πόθον, διορίζεται ιεροκήρυξ του Γένους, και με τας ευχάς της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας εξέρχεται εις την πρώτην ιεραποστολικήν περιοδείαν, την οποίαν ηκολούθησαν άλλαι τρεις περιοδείαι. Επί 20 έτη περιώδευε την Ελληνικήν γην, από των Δωδεκανήσων μέχρι του Βερατίου και της Αυλώνος! Παντού εκήρυξεν.

Ο π. Κοσμάς ήτο απλούς, αλλά δυνατός, πρωτότυπος εις το κήρυγμά του. Επί το μέρος, όπου επρόκειτο να κηρύξη, εστήνετο ένας μεγάλος Σταυρός. Κάτω από την σκιάν του Σταυρού, επάνω εις το σκαμνί, πρόχειρον άμβωνα της υπαίθρου, ανήρχετο ο ταπεινός ιερομόναχος και ωμίλει. Ωμίλει εκ του θησαυρού της καρδίας του. Ωμίλει με την γλώσσαν των αλιέων της Γαλιλαίας. Είχε βαθείαν συνείδησιν της μεγάλης αποστολής του ως ιεροκήρυκος. «Εγώ – έλεγε προς τον λαόν – με την χάριν του Θεού, μήτε σακκούλα έχω, μήτε σπίτι, μήτε άλλο ράσο και το σκαμνί όπου έχω ιδικόν σας είνε, το οποίον εικονίζει τον τάφον μου. ετούτος ο τάφος έχει την εξουσίαν να διατάξη βασιλείς, πατριάρχας, αρχιερείς, ιερείς, άνδρας και γυναίκας, νέους και γέροντας, και όλον τον κόσμον».
Η καρδιά του ήτο ατρόμητος. Πάσα περί τα ήθη αταξία, πάσα σκανδαλίζουσα τον λαόν αμαρτία ηλέγχετο δημοσία. Οιαδήποτε αδικία, η οποία διεπράτετο εις βάρος του λαού εκ μέρους των πλουσίων και των ισχυρών της ημέρας, προκάλει κύματα αγανακτήσεως εις τα στήθη του. Ο π. Κοσμάς δεν εχαρίζετο εις ουδένα. Εις την Λάρισαν, την Ζάκυνθον, την Κεφαλληνίαν, την Κέρκυραν και εις άλλας πόλεις οι πλούσιοι, εκείνοι οι οποίοι είχον συμμαχήσει με τους κατακτητάς (Τούρκους και Ενετούς), και με την αισχράν πλεονεξίαν απεμύζων και την ελαχίστην οικονομικήν ικμάδα του λαού, ηλέγχθησαν σφοδρώς, και δια τούτο ηγέρθησαν εναντίον του. Εις πολλάς πόλεις με τας διαβολάς και τας συκοφαντίας των οι σκοτεινοί αυτοί άνθρωποι κατώρθωσαν ν’ απαγορευθή το κήρυγμά του. Εις την Κέρκυραν μάλιστα εγένετο συμπλοκή, και το υποκάμισον του Κοσμά εσχίσθη. Ένα τεμάχιον τούτου σώζεται ως ιερόν κειμήλιον εις τον Ι. Ναόν της Αγίας Βαρβάρας του χωριού Μαντουκίου.
Ο λαός όμως, ο πολύς λαός, ο οποίος έβλεπε το αγνόν ενδιαφέρον του Αγίου, ήτο μαζί του. Τον ηκολούθει κατά χιλιάδας. Ότε εκ Κεφαλληνλιας έφυγε προς την Ζάκυνθον, 10 καΐκια γεμάτα από ευσεβείς Κεφαλλήνας τον συνώδευον. Όπου διήρχετο, η ζωή των ανθρώπων ήλλασεν. Εκ γης προς ουρανόν ανύψωσε τας ψυχάς το εμπνευσμένομ κήρυγμά του. «Ζώα, κτήνη», έτσι ωνόμαζε του Χριστιανούς η γλώσσα των Τούρκων. Έτσι τους εθεώρουν, και έτσι, και ακόμην χειρότερον, τους μεταχειρίζοντο οι απαίσιοι κατακτηταί των. «Όχι – εφώναζεν ο ιεροκήρυξ του Χριστού – όχι, δεν είσθε όντα κατώτερα, ούτε σεις, ούτε αι γυναικές σας, ούτε τα παιδιά σας. Εισθε τέκνα του Θεού. Επλάσθητε δια τα μεγάλα και υψηλά. Η ψυχή και του ταπεινοτέρου ανθρώπου προώρισται δια της πίστεως, του αγίου βαπτίσματος και των λοιπών μυστηρίων και των αγαθών έργων να λάμψη ως ο ήλιος, υπέρ των ήλιον, να γίνη νύμφη του Χριστού».

Το κήρυγμά του είχε τεραστίαν την επίδρασιν. Και ληστάς ακόμη αφόπλιζεν. Εις τα άγρια βουνά της Βουβούσης συνήντησε ληστοσυμμορίαν, τρομοκρατούσαν την περιφέρειαν. Αλλ’ ο αρχηγός της τόσον συνεκινήθη από την διδασκαλίαν του Αγίου, ώστε μετενόησε δια τα εγκλήματά, που είχε διαπράξει εις βάρος αθώων πλασμάτων, επέτεξε τα όπλα του, διέλυσεν την συμμορίαν, και εγένετο ένας από τους κοινωφελεστέρους χριστιανούς του τόπου του.

Ο πάτερ Κοσμάς, ακραιφνής χριστιανός, ηγάπα την ανθρωπότηταν όλην. Αλλά μέσα εις την αγίαν του ψυχήν ο Θεός της αγάπης είχεν ανάψει δυο μεγάλας, ουρανομήκεις φλόγας, που εφώτιζον ολόκληρον την ζωήν του. Ο π. Κοσμάς εφλέγετο, εκαίετο από την αγάπη προς την Ορθοδοξίαν και από την αγάπην προς την Ελλάδα.

Ηγάπα εν πρώτοις την Ορθοδοξίαν. Ιδού τι περί αυτής έλεγεν: «Εγώ εδιάβασα πολλά περί Εβραίων, ασεβών, εραιτικών και αθέων. Τα βάθη της σοφίας ηρεύνησα. Όλες οι πίστες είνε ψεύτικες. Τούτο το κατάλαβα αληθινά, μόνον η πίστις των Ορθοδόξων είνε καλή και αγία, το να πιστεύωμεν και να βαπτοζώμεθα εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος… Τούτο σας λέγω εις το τέλος, να ευφραίνεσθε όπου είσθε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και να κλαίετε δια τους ασεβεβείς και αιρετικούς όπου περιπατούν εις το σκότος».
Ηγάπα την Ορθοδοξίαν. Και μαζί με την Ορθδοξίαν ηγάπα και την Ελλάδα ως στενώς και αδιαρρήκτως μετ’ αυτής συνδεδεμένην. Η Ελλάς ήτο η πρώτη πιστή θυγατήρ της ορθδοξίας. Ορθοδοξία και Ελλάς ήσαν αχώριστοι εν τη καρδία του Αγίου. Δια την Ελλάδα, την βασανισμένη αυτήν χώραν, ωμίλει με δάκρυα. Συνίστα την Ελληνικήν παιδείαν και ίδρυσε περί τα 300 Ελληνικά σχολεία. «Αδελφέ! – έλεγεν εις το κήρυγμά του – συ που κάμνεις παιδιά, να τα παιδεύης και να τα μανθάνης γράμματα και εξόχως Ελληνικά, διότι η Εκκλησία μας είνε εις την Ελληνικήν γλώσσαν. Δεν σας λέγω περισσότερα, διότι είσθε φρόνιμοι και γνωστικοί…». Τόσον ηγάπα την Ελλάδα ο μακάριος, ώστε ηυφραίνετο ν’ ακούη παντού την Ελληνικήν γλώσσαν. Ιδιαιτέρας προσπαθείας κατέβαλεν εις τα βλαχοχώρια της Πίνδου δια να μάθουν την Ελληνικήν γλώσσαν οι κάτοικοι. Εις δε τα χωρία εκείνα των Ορθοδόξων της Αλβανίας, εις τα οποία είχεν επικρατήσει η Αλβανική γλώσσα, και μαζί με την διάδοσιν της γλώσσης υπήρχε ο κίνδυνος του εξισλαμισμού, ο Άγιος ήτο αυστηρότατος. Κάποτε ηκούσθη να λέγη: «Όποιος χριστιανός, άνδρας ή γυναίκα, υπόσχεται μέσα εις το σπίτι του να μη κουβεντιάζη αρβανίτικα, ας σηκωθή επάνω να μου είπη και να πάρω όλα του τα αμαρτήμα τα εις τον λαιμό μου από τον καιρό όπου εγεννήθηκε εώς τώρα και να βάλω όλους του χριστιανούς να τον συγχωρέσουν και να λάβη μιαν συγχώρησιν όπου να έδιδε χιλιάδες πουγγιά δεν θα την εματάβρισκε».
Με διάφορα σημεία προεφύτευε την απελευθέρωσιν της ελλάδος. Ολίγον δε προ του μαρτυρικού του θανάτου είπεν, ότι η Ελλάς θα έχη ένδοξον μέλλον εις την Ανατολήν.

Ηγάπα ο Κοσμάς την επίγειον Πατρίδα. Αλλά πέραν από την επίγειον Πατρίδα ο πιστός και αφωσιωμένος δούλος του Κυρίου έβλεπε την Ουράνιον Πατρίδα. Ω, με πόσην θερμότητα ωμίλει δι’ αυτήν! «Ο Θεός – εκήρυτε – μας έκανε με το κεφάλι ορθούς και μας έβαλε τον νουν εις το επάνω μέρος δια να στοχαζώμεθα πάντα την ουράνιον βασιλείαν, την αληθινήν μας Πατρίδα. Όθεν, αδελφοί μου σας διδάσκω και σας συμβουλεύω, πλην τολμώ πάλιν και παρακαλώ τον γλυκύτατον Ιησούν Χριστόν, να στείλη ουρανόθεν την χάριν του και την ευλογίαν του εις αυτήν την χώραν και όλους τους χριστιανούς, άνδρας και γυναίκας, νέους και γέροντας, και τα έργα των χειρών σας, και πρώτον αδελφοί μου, άμποτε να σας ευσπλαχνισθή και να συγχωρήση τας αμαρτίας σας και να σας αξιώση να διέλθητε και εδώ καλήν και ειρηνικήν αυτήν την μάταιην ζωήν και μετά θάνατον εις τον Παράδεισον, εις την Πατρίδα μας αληθινήν, να χαιρώμεθα πάνοτε, να δοξάζωμεν και να προσκυνώμεν την Αγίαν Τριάδα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ – ΕΛΛΑΣ – ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ. Ιδού τα συνθήματα που με μεγάλην δύναμην έρριπτε παντού ο π. Κοσμάς.

Μαθηταί του υπήρξαν χιλιάδες. Ο Σαμουήλ, ο διάσημος εκείνος ιερομόναχος, όστις έθεσε πυρ και ενεταφιάσθη εις τα ερείπια του Σουλίου, ο εκ Σαμαρίνης νεομάρτυς Δημήτριος, όστις ζων εκτίσθη και εμαρτύρησε, χιλιάδες αμαρτωλοί και κλέφται, οι οποίοι ως μικρά παιδιά τον ήκουσαν και ανδρωθέντες κατόπιν συμμετέσχον εις το ιερόν αγώνα του 1821, υπήρξαν αφωσιωμένοι μαθηταί του. Και μέχρι σήμερον η ανάμνησίς του ως διδασκάλου, ως προφήτου, ως θαυματουργού ζη εις την ψυχήν του λαού μας. Κατά την περιδείαν μου ως ιεροκήρυκος εις την επαρχίαν Γρεβενών συνήντησα σεβασμίους γέροντας, βοσκούς της Πίνδου, οι οποίοι ήκουσαν τους πάππους των να λέγουν, ότι οι γονείς των είχον ηκούσει οι ίδιοι τον αείμνηστον διδάσκαλον, και ανέφερον πλείστα όσα ανέκδοτα εκ της θαυματουργού δράσεώς του. Εις δε την ωραίαν κωμόπολιν της Πίνδου, την Σαμαρίναν, εις το μέρος όπου εκήρυξεν, οι ευσεβείς της κάτοικοι έκτισαν προ ολίγων ετών Ι. Ναόν τιμώμενον επ’ ονόματι του Αγίου.

Αλλ’ εάν τώρα εκ των υπωρειών της Πίνδου μεταβώμεν εις την ιδιαιτέραν πατρίδαν του Αγίου, την ευρισκομένην εις τα όρια της Ι. Μητροπόλεως Αιτολίας και Ακαρνανίας, θα συνατήσωμεν άρα γε εκεί μεγαλοπρεπή Ναόν αντάξιον του μεγάλου τούτου χριστιανού διαφωτιστού και διδασκάλου του Ελληνικού Γένους; Δυστυχώς όχι! Και όμως οι Αιτωλοί και οι Ακαρνάνες, οι διακρινόμενοι ανέκαθεν δια τα θρησκευτικά και τα πατριωτικά αισθήματά των, θα έπρεπε να είχον κτίσει προ πολλού τοιούτον Ι. Ναόν. Προς τούτο όμως απαιτείται άνθρωπος, όστις θ’ ανάψη το πρώτο πυρ.

Είθε ένας εκ των δραστηρίων κληρικών, των πεφωτισμένων θεολόγων και των ευσεβών τέκνων, που δεν έπαψε να γεννά η ηρωική αυτή επαρχία της Ρούμελης, είθε ένας να ευρεθή να ενστερνισθή την ιδέαν αυτήν, και εκεί όπου είδεν το πρώτον το φως του ηλίου ο Νεομάρτυς, να κτισθή περίλαμπρος Ναός και παραπλεύρως του Ι. Ναού Σχολή με την επιγραφήν: ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ «Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ», της οποίας οι μαθηταί θα εμπνέωνται, θα διδάσκωνται και θα εφαρμόζουν τας πρακτικάς μεθόδους του κηρύγματος του μεγάλου τούτου ιεραποστόλου των νεωτέρων χρόνων.

Η Ελλάς περιμένει από την Ακαρνανίαν νέους ιεραποστόλους με την φλόγα του μεγάλου συμπατριώτου των.

Άγιε Κοσμά, ιερομάρτυς και ιεραπόστολε! Εβάδισες επάνω εις τα ίχνη του αποστόλου Παύλου. Νεώτερος απόστολος του Κυρίου ανεδείχθης. Η Ελλάς, την οποίαν ευηργέτησες με διδασκαλίαν, με προφητείας, με θαύματα, και τέλος με το μαρτυρικόν σου αίμα, δεν πρόκειται να λησμονήση το όνομά σου. Το ιερόν σου λείψανον μένει εκεί, πέραν των συνόρων μας, όπως μένουν τα οστά τόσων ηρώων και μαρτύρων της φυλής μας… Αλλά η μακαρία ψυχή σου πτερυγίζει υπεράνω της Χώρας ταύτης, βλέπει τα δάκρυα και τα αίματα, τας αγχόνας και τα ικριώματα, που έστησεν ο Εωσφόρος δια να εξαφανίση την Φυλήν μας, και δέεται.(1) Και μη παύσης δεόμενος, όπως ο Θεός δώση λύτρωσιν τω λαώ αυτού, δια να επαναλάβη ο μαρτυρικός αυτός λαός τα τελευταία παρήγορά του λόγια, με τα οποία εσφράγισες την ιδικήν σου μαρτυρικήν ζωήν: «ΔΙΗΛΘΟΜΕΝ ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΥΔΑΤΟΣ, ΚΑΙ ΕΞΗΓΑΓΕΣ ΗΜΑΣ ΕΙΣ ΑΝΑΨΥΧΗΝ» (Ψαλμ. 65, 12)

(1)Ταύτα εγράφοντο καθ’ον χρόνον εις τας κορυφάς των Ηπειρωτικών και Μεκεδονικών ορέων σφοδραί μάχαι διεξήγοντο και η Ελλάς εκινδλυνευε να πέση εις το στόμα αγρίων θηρίων της Αποκαλύψεως. Ημείς πιστεύομεν ότι, εάν πολλάκις εσώθημεν εκ φοβερών κινδλυνων, τούτο οφείλομεν εις τας πρασευχάς των Αγίων Μαρτύρων, οι οποίοι έζησαν και εμαρτύρησαν εν μέσω ημών. Εάν όμως μένωμεν αμετανόητοι, σκληρόκαρδοι, όπως οι Ιουδαίοι, τότε, καν όλοι οι Άγιοι και Μάρτυρες υπέρ ημών δέωνται, δεν θα σωθώμεν.

2.    Ο ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Προ καιρού μια ιερά επέτειος εωρτάσθη εν Ελλάδι. Κατά τον παρελθόντα Αύγουστον, 24 του μηνός, συνεπληρώθησαν 180 έτη από ημέρας εκείνης, κατά την οποίαν εις κάποιο χωριόν της Β. Ηπείρου παρά τας όχθας του Άψου ποταμού (Δεβόλη), πλησίον του Βερατίου, κατόπιν μαρτυρίου εξεμέτρησε το ζην ένα ένδοξον τέκνον της ηρωικής ταύτης γης. Το όνομά του ηλεκτρίζει και σήμερον: Κοσμάς ο Αιτωλός (1714 – 1779).

Επί τη επετείω ταύτη εις εφημερίδας και περιοδικά της Πρωτευούσης και των επαρχιών εδημοσιεύθησαν άρθρα τινά, αλλ’, ως παρετήρησεν εκλεκτός δημοσιογράφος, εις τα πλείστα των άρθρων δεν ενεφανίζετο η εικών του αγίου Κοσμά γνησία. Διότι έκαστος προσεπάθει να δώση στην εικόνα το χρώμα της ιδίας του αρεσκείας, των σκέψεων και των αισθημάτων αυτού, εις τρόπον ώστε δια του στώματος του Αγίου να εκφράζωνται ιδέαι των κοσμικών κύκλων, τας οποίας εάν έζη σήμερον και ήκουε, θα έφριττεν ο Άγιος δια την δεινήν παραποίησιν και διαστρέβλωσιν του νοήματος του αγώνος του. Επειδή π.χ. ο Άγιος εις κάποιαν εξαιρετικήν περίπτωσιν επέτρεψεν υλικόν κετεστραμμένου τινός Ναού να χρησιμοποιηθή δια την ανέγερσιν σχολείου, εξ’ αυτού του περιστατικού εξήχθη αμέσως το συμπέρασμα, ότι ο Κοσμάς δεν έκαμνε τίποτε άλλο παρά να κριμνίζη εκκλησίας δια να κτίζη σχολεία. Ποιος; Εκείνος, όστις, εάν ήθελε τα γράμματα, τα ήθελε, ως υποβοηθητικά της ηθικής και θρησκευτικής μορφώσεως του ανθρώπου, λέγων ότι το σχολείον ανοίγει εκκλησίας, ανοίγει μοναστήρια. Και άρα σχολείον, το οποίον δεν έχει θεμέλιον θρησκευτικόν, δεν έχει θεμέλιον την μεγάλην εντολήν της αγάπης, της αγάπης προς τον Θεόν και τον πλησίον, αλλ’ είνε ψυχρόν, αδιάφορον, πολέμιον της αληθούς Πίστεως, το σχολείον αυτό έχει εκφυλισθή, ευρίσκεται εκτός προορισμού και είνε δυναμίτις εις τα θεμέλια της Ορθοδόξου κοινωνίας. Διότι ως προφητικώς έλεγεν ο Άγιος, «τα μεγάλα κακά εις την ανθρωπότητα θάρθουν από τους διαβασμένους». Επειδή εις άλλην περίπτωσιν συνέβη να καυτηριάζη τα αμαρτήματα, τας ηθηκάς παρεκτροπάς, την ασπλαχνίαν και αδικίαν των πλουτούντων και εν γένει των κατεχόντων κάποιαν θέσιν εν τη κοινωνία, εκ του ελέγχου τούτου εξήγαγον άλλοι το συμπέρασμα, ότι ο Άγιος δεν ήτο τίποτε άλλο, παρά ένας κοινωνικός επαναστάτης, κάμνων ταξικόν αγώνα, εξεγείρων τους «μικρούς» κατά των «μεγάλων». Επειδή εις άλλην περίπτωσιν συνέβη να ελέγξη τας παρεκτροπάς του ιερατείου και μάλιστα των αρχιερέων, εκ του ελέγχου τούτου πάλιν κατέληξεν εις το συμπέρασμα, ότι ο Κοσμάς ήτο κατά της Ιεραρχίας. Επειδή ωμίλει εις την γλώσσαν του λαού, άρα – είπον οι οπαδοί της «μαλλιρής» γλώσσης – ο Κοσμάς δημοτικιστής, φρονών ότι μόνον δια της γλώσσης θα σωθή ο κόσμος! Και άλλοι τέλος, από ωρισμένας εκφράσεις και ενεργείας κρίνοντες αυτόν, έλεγον ότι είνε πράκτωρ ξένης Δυνάμεως, των Μοσχοβιτών, έχων σχέσιν με το κίνημα Ορλώφ (1770), κατηγορία, η οποία εχρησιμοποιήθη υπο των εχθρών του, των Εβραίων, δια την εξόντωσίν του.
Πόσον ολίγον οι τοιούτοι ηγνόησαν τον Κοσμάν! Ο Κοσμάς ήτο βεβαίως μια πολυμερής προσωπικότης, πολύεδρός τις αδάμας. Αλλ’ εκάστη πλευρά του πνευματικού τούτου αδάμαντος ηκτινοβόλη το ίδιον φως, το ανέσπερον φως του αναστάντος Κυρίου. Το βάθος της υπάρξεως του Κοσμά ήτο καθαρώς πνευματικόν, ευαγγελικόν, μεταφυσικόν. Ο Κοσμάς εν τη γενεά αυτού υπήρξε πρέσβυς Θεού, απόστολος Ιησού Χριστού. Ήτο ένας αληθής ιεραπόστολος. Εξετέλεσε την εντολήν εκείνην του Κυρίου «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…», η οποία και σήμερον αναζητεί τους εκτελεστάς της εν πάση γωνία της γης. Πόσα εκατομμύρια λαών αναμένουν τους νέους ευαγγελιστάς!
Δια να συλλάβωμεν καλώς το νόημα της αποστολής Κοσμά του Αιτωλού, πρέπει να ίδωμεν την εποχήν του και το έργον του, να ίδωμεν, δηλαδή, ποίον υπήρξε το ιστορικόν πλαίσιον, εντός του οποίου εκινήθη και έδρασεν ιεραποστολικώς, και πως εκινήθη και έδρασεν.

Ο αιών, εντός του οποίου έζησε και εμαρτύρησεν ο άγιος Κομάς ο Αιτωλός, υπήρξε δια τον Χριστιανισμόν της ανατολής αιών μεγάλης δοκιμασίας της Ορθοδόξου πίστεως. Ο Σατανάς, ίνα μεταχειρισθώμεν ευαγγελικήν έκφρασιν (Λουκ. 22, 31), εκράτει κόσκινον και εκοσκίνιζε τους χριστιανούς της εποχής εκείνης. Τα όργανά του, μικροί και μεγάλοι άρχοντες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όλοι φανατικοί οπαδοί του Μωάμεθ, επίεζον πικοιλοτρόπως τους χριστιανούς δια να εγκαταλείψουν την πίστιν των.
Δι’ ελαχίστην αφορμήν συνελάμβανον και εφυλάκιζον χιλιάδας χριστιανών, και τότε μόνον ήνοιγον τας σιδηράς θύρας των απαισίων φυλακών και άφηνον αυτούς ελευθέρους, όταν ηρνούντο την Πίστιν των και εδήλωνον ότι προσχωρούν εις την θρησκείαν του ψευδοπροφήτου των. Φόροι βαρύς, δυσβάσταχτοι επιβάλλοντο εις τους ραγιάδες, οι οποίοι οποσδήποτε θα έπρεπε να εισπραχθούν, μια δε οδός απαλλαγής εκ των φόρων υπήρχεν, η αλλαξοπιστία. Ελεύθερος εκ των φόρων ο αλλαξοπιστών. Ευνούχοι των Σουλτανικών ανακτόρων ήρπαζον εκ των αγκαλών των μητέρων τας ωραιοτέρας Ελληνίδας και ενέκλειον εις τα άντρα τρης ακολασίας, τα περιβόητα χαρέμια. Αξιωματικοί του Ωθομανικού στρατού περισυνέλεγον τα ευρωστότερα και ευφυέστερα παιδιά των χριστιανών δια να τα κάμουν Γενιτσάρους.
Υπό την πίεσιν αυτών οι ασθενέστεροι χαρακτήρες έπιπτον. Όχι μόνον άτομα, αλλά και οικογένειαι και χωριά ολόκληρα μαζί με τους ιερείς των ηλλαοπιστούν. Δεν είνε υπερβολή να είπωμεν, ότι ένα μέγα μέρος των σημερινών Τούρκων, οι οποίοι κατοικούν και νέμονται την πλουσιωτάτην χώραν της Μ. Ασίας, είνε μακρυνοί απόγονοι… χριστιανών, οι οποίοι επρόδωσαν την Πίστιν των. Ως έγραφεν ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, τ. Μητροπολίτης Τραπεζούντος, «ουδείς υπάρχει τουρκικής καταγωγής καθ’ όλην την υπερθαλασσίαν υπερκειμένην της Τραπεζούντος χώραν και το πλείστον της υπεράνωθεν τούτων διηκούσης περιφερείας Χαλδείας. Πάντες δ’ ούτοι (οι Τούρκοι) εισίν Έλληνες εξ Ελλήνων καταγόμενοι. Πάντες ούτοι πανδημεί ή τινες μόνον εξώμοσαν».
Ισλιως ο εξισλαμισμός έκαμε θραύσιν εις την Μακεδονίαν, Ήπειρον και προ πάντων Αλβανίαν, εις την οποίαν ο αριθμός των χριστιανών από 550 χιλιάδας κατήλθεν εις αριθμόν των 50 χιλιάδων, οι οποίοι και αυτοί εκινδύνευον να εξισλαμισθούν. Εκείνοι δε, οι οποίοι έμενον αμετακίνητοι εις την Πίστιν των Πατέρων, υφίσταντο σκληρούς διωγμούς και μαρτύρια, το δε τελευταίον αίμα, όπερ εχύθη, ήτο το αίμα των χριστιανών, οι οποίοι ως αρνία εσφάγησαν κατά την Μικρασιατικήν καταστροφήν. Εις 2½ εκατομμύρια συμποσούνται οι νεώτεροι ούτοι μάρτυρες! Κατά δε το τέλος του 18ου αιώνος, περί του οποίου ομιλούμεν, ενεφανίσθη εις το πρσκήνιον της ιστορίας αγριώτατον θηρίον, ο Σουλτάνος Μουσταφάς ο Δ΄, όστις συνέλαβε το σατανικόν σχέδιον να ενεργήση μετοικεσίαν Βαβυλώνος, όλους δηλαδή τους χριστιανούς της Ελλάδος να μεταφέρη εις τα βάθη της Ασίας, εις την Μεσοποταμίαν, εις δε την Ελλάδα να εγκαταστήσει αγρίας φυλάς, Αβασγούς, Κιρκασίους και Κούρδους. Εάν το σχέδιον τούτο εξετελείτο, τελεία εκρίζωσις της Χριστιανικής ελλάδος θα επετυγχάνετο.
Και ταύτα μεν εσκέπτοντο και ενήργουν οι υιοι του Σατανά προς καταστροφήν και εξαφάνισιν του Ορθοδόξου χριστιανικού κόσμου, αλλ’ ο ύψιστος Θεός, όστις εφύτευσε το δένδρον τούτο της Ορθοδοξίας ίνα ανθή και καρποφορή, ίνα υπό την σκιάν αυτού ευρίσκουν ανάπαυσιν οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι όλων των αιώνων, δεν αφήκε να πραγματοποιηθούν τα καταχθόνια σχέδια. Εξέλεξε τα κατάλληλα όργανα. Ενέπνεεν εις εκλεκτάς ψυχάς πνεύμα ζήλου ιερού ενθουσιασμού, αυταπαρνήσεως, ανδρείας και σοφίας, και εξαπέστειλεν ως νέους αποστόλους και ευαγγελιστάς εκεί όπου εκινδύνευεν η Πίστις. Ένα εκ των εκλεκτών τούτων της θείας Προνοίας οργάνων ήτο και ο Κοσμάς.(2)
Που κατά την δεινήν αυτήν περίοδον της ιστορίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας ευρίσκεται ο Κοσμάς; Έζη εις τόπον έρημον. Ευρίσκετο εις το Άγιον Όρος. Εμόναζεν εις την Ι. Μονή του Αγίου Φιλοθέου. Πόσον ωραία, από πνευμετικής απόψεως εννοώ, πόσον ωραία διήρχετο εκεί τας ημέρας της ζωής του ο Κοσμάς! Ψαλμωδίαι, αγρυπνίαι, ανάγνωσις Γραφών και Πατερικών βιβλίων, άσκησις και σκληραγωγίαι, συνομιλίαι με τους αγίους αδελφούς και πατέρας, προ παντός δε δια της νοεράς προσευχής γλυκυτάτη συνομιλία με τον Ουράνιον Πατέρα, εδημιούργουν ένα ευχάριστον πνευματικόν κλίμα, μιαν ιδεώδη ατμόσφαιραν, η οποία υπενθύμιζε την κορυφήν του Θαβωρείου όρους. Ευρίσκετο μακράν των αθλιοτήτων του κόσμου, μακράν της θυέλλης, η οποία ελυσσομανούσεν εις τας πόλεις και τα χωριά των Ορθοδόξων. Αλλ’ όσον μακράν και εάν ευρίσκετο, έφθανον όμως εις την ακοήν του Αγίου αι σπαρακτικαί φωναί οι κοπετοί και οι θρήνοι των μυριάδων χριστιανών, οι οποίοι υπέφερον και έπασχον τα πολυειδή μαρτύρια. Έφθανον αι θλιβεραί ειδήσεις, ότι καθημερινώς εις όλα τα μέρη, αλλ’ ιδιαιτέρως εις τα μέρη της Δ. Μακεδονίας, Ηπείρου και Αλβανίας, ο Σατανάς έκαμνε θραύσιν, καθημερινώς Ορθόδοξοι χριστιανοί ηλλαξοπιστούν, εποδοπάτουν τον
Σταυρόν του Κυρίου και προσεκύνουν την ημισέληνον του Μωάμεθ.

(2)Γράφομεν, ένας ήτο ο Κοσμάς. Διότι, πλην του Αγίου, και άλλοι ιεροκήρυκες μικροτέρας δυνάμεως και ακτινοβολίας πνευματικής είχον εξέλθη προς σωτηρίαν του λαού. Κατά τινα ιστορικήν πληροφορίαν, μαζί με τον άγιον Κοσμάν και άλλοι πέντε ιερομόναχοι, καιόμενοι από το πυρ του θείου ζήλου, εξήλθον εις περιοδείαν, αλλά και εκ τούτων ο ιερομόναχος Ναούμ, όπως και ο επισημότερος εξ όλων ο Κοσμάς, δεν επέστρεψεν εις την βάσιν της εξορμήσεώς του, διότι εύρε και αυτός υπό των αλλοπίστων μαρτυρικόν θάνατον εις σερβία (Ιδε Μ. Ε. Ε. , τόμος Κ΄, σελίς 657).
Απέναντι της καταστάσεως αυτής δεν ηδύναντο να μείνη αδιάφορος. Εις την μόνωσίν του εσυλλογίζετο: «Εγώ να μένω εις την κορυφήν του Όρους, απρόσβλητος εκ της συμφοράς, και κάτω εκεί εις τους πρόποδας του Όρους, εις τα χωριά και τας πόλεις, οι αδελφοί μου να βασανίζωνται και να μαρτυρούν; Δεν πρέπει και εγώ να σπεύσω εις βοήθειάν των; Ναι! Τους βοηθώ και απ’ εδώ με τας προσευχάς μου, διότι το μετά πίστεως και καθαράς καρδίας υπέρ των άλλων πραοσεύχεσθαι είνε ίσον προς το αγωνίζεσθαι υπέρ της πίστεως και της αρετής. Αλλ’εις μιαν τοιαύτην περίπτωσιν δεινής δοκιμασίας δεν χρειάζεται και η ενεργός συμμετοχή; Δεν χρειάζεται και η επίσκεψις των εν φυλακαίς μαρτύρων, δεν χρειάζεται η προσωπική επαφή με τους τεθλιμμένους αδελφούς; Ένας παρήγορος λόγος, μια συμβουλή, μια εκδήλωσις ευσπλαχνίας, ένα δάκρυ, που ενώνεται με τα δάκρυα των πονεμένων, δεν είνε ανεκτίμητοι προσφοραί εις τον αγώνα της πίστεως; Αλλ’ άραγε να είμαι ικανός δια μιαν τοιαύτην αποστολήν; Θα ωφελήσω ή μήπως θα βλάψω; Θα έχω την δύναμιν ν’ αντισταθώ εις όλους τους πειρασμούς του κόσμου; Και προσπαθών να σώσω τους άλλους μήπως υπάρχει κίνδυνος ν’ απολέσω την ιδικήν μου ψυχήν; Τι πρέπει να πράξω; Ω Ύψιστε! Γνώρισόν μοι οδόν, εν η πορεύσομαι».
Ο Κοσμάς επέπλαιε με τους λογισμούς. Ηγωνία. Είχεν εισέλθη εις την Γεσθημανή της ζωής, όπως πας όστις καλείται ν’ αναλάβη εν τω κόσμω βαρείαν αποστολήν. Πικρόν ποτήριον δι’ αυτόν ετοιμάζετο. Εις την αγωνίαν του αυτήν έδωκε την απάντησιν φωνή Θεού. Ήνοιξε την Γραφήν και το βλέμα του προσηλώθη εις το ρητόν του Αποστόλου Παύλου: «Μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά τω του ετέρου έκαστος» (Α΄Κορ. 10, 24). Το ρητόν τούτο έριψεν το φως του Ουρανού εις την καρδίαν του. Δια του ρητού τούτου ήτο ως να έλεγε το Πνεύμα το Άγιον: «Κοσμά! Μη σκέπτεσαι μόνον το ιδικόν σου πνευματικόν συμφέρον, αλλά και το συμφέρον των άλλων αδελφών. Το δε συμφέρον των άλλων επιβάλλει ν’ αφήσης το ερημητήριόν σου, να λάβης την οδηπορικήν ράβδον, και να ριφθής εις την μεγάλην περιπέτειαν του ευαγγελισμού των ψυχών…».
Αλλ’ ο Κοσμάς δεν ηρκέσθη μόνον εις τον φωτισμόν που έλαβεν από το ρητόν τούτο της Αγίας γραφής. Ηθέλησε να ίδη εάν καλώς εφήρμοζεν εις εαυτόν την συμβουλήν του Αγίου Πνεύματος. Συνεβουλεύθη λοιπόν τους πνευματικούς πατέρας, μετέβη και εις την Κων/πολιν, επεσκέφθη τον τότε Πατριάρχην Σεραφείμ, και εξέφρασεν αυτώ τας ενδομύχους σκέψεις και πόθους του. Ο Πατριάρχης επεδοκίμασεν το σχέδιον, του έδωκεν ευλογίαν, τον εφωδίασε με γραπτήν άδειαν κηρύγματος, και τότε ο Κοσμάς, πεπεισμένος ότι δια της φωνής της συνειδήσεώς του, δια φωνής της Αγίας Γραφής και δια των συμβουλών των πνευματικών πατέρων εκαλείτο εις το έργον της σωτηρίας ψυχών, εξήλθεν εις την αποστολήν του. Εις οποίαν βαρείαν αποστολήν! Να πολεμήση τον Εωσφόρον, να πολεμήσει το θηρίον εις τα ίδια του κέντρα. Ν’ αφυπνίσει συνειδήσεις βεβαρημένες. Να παρηγορήσει. Να σπογγίσει δάκρυα. Ν’ αναπτερώσει το φρόνημα, να θερμάνει το συναίσθημα των πιστών, να σταματήσει το κύμα του εξισλαμισμού, να υψώσει κέρας χριστιανών Ορθοδόξων, να πέσει επιτέλους μαχόμενος δια την Πίστιν. Ιδού η αποστολή του!

Και την βαρείαν αυτού αποστολήν εξεπλήρωσεν ο Άγιος. Διότι δια του πιστού τούτου δούλου του Θεού και συνειδήσεις αφυπνίσθησαν, και το φρόνημα ανεπτερώθη, και το συναίσθημα εθερμάνθη, και το κύμα του εξισλαμισμού εκόπασε, και εγένετο γαλήνη. Πως; Ποία η μέθοδός του; Ποία τα μέσα εκείνα, τα οποία μετεχειρίσθη δια τον άγιον σκοπόν του;

1.    – ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ποίον κήρυγμα; Το κήρυγμα εκείνο, εις το οποίον ο ιεροκήρυξ προσπαθεί να θαμπώσει τους ακροατάς με ρητορικά σχήματα – πυροτεχνήματα; Ποίον κήρυγμα; Το κήρυγμα εκείνο, κατά το οποίον ο ιεροκήρυξ ομιλεί εις γλώσσαν υψηλήν, απρόσιτον και ακατάληπτον από τον πολύν λαόν; Ποίον κήρυγμα; Το κήρυγμα, το οποίον διαρκώς κοινωνιολογεί και ουδέποτε ασχολείται με το κυριώτερον των θεμάτων, την βασιλείαν των ουρανών; Όχι. Το κήρυγμα του αγίου Κοσμά είχε την σφραγίδα του γνησίου αποστολοκού κηρύγματος. Εν πρώτοις εκείνο, το οποίον λέγει ο απόστολος Παύλος δι’ εαυτόν και τους λοιπούς Αποστόλους, «επίστευσα, διό ελάλησα» (Β΄ Κορ. 4, 13), είχε την πλήρη εφαρμογήν του και εις τον άγιον τούτον άνδρα. Ο Κοσμάς επίστευεν εις όλας τας σωτηριώδεις αληθείας της Ορθοδόξου πίστεως. Επίστευεν ακραδάντως. «Εγώ – εκήρυττεν – εδιάβασα πολλά περί Εβραίων, ασεβών, αιρετικών και αθέων. Τα βάθη της σοφίας ηρεύνησα. Όλες οι πίστες είναι ψεύτικες. Τούτο εκατάλαβα αληθινά, μόνον η πίστις των Ορθοδόξων είναι καλή και αγία, το να πιστεύωμεν και να βαπτιζώμεθα εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος… Τούτο σας λέγω εις το τέλος, να ευφραίνεσθε όπου είσθε Ορθόδοξοι χριστιανοί και να κλαίτε δια τους ασεβείς και τους αιρετικούς που περιπατούν εις το σκότος». Και την πίστιν αυτήν εκήρυττε με απλότητα θαυμαστήν. Εκήρυττε τόσον απλά, ώστε και ένα παιδί ακόμη ηδύνατο να εννοήση. Εκήρυττε με συναίσθησιν. Εκήρυττε με δάκρυα. Εκήρυττε κάτω από την σκιάν του Σταυρού. Έκοπτε τον πνευματικόν άρτον εις μικρά τεμάχια και τον διένεμεν εις όλους, όπως ο ιερεύς με το άγιον κοχλιάριον μεταδίδει την θείαν Κοινωνίαν, το τίμιον Σώμα και Αίμα του Κυρίου. Όντως ιερουργίαν επετέλει κηρύττων το Ευαγγέλιον. Δια της προσευχής ηνωμένος με τον Θεόν εγνώριζε τον τρόπον, με τον οποίον επεκοινώνει με τας ψυχάς των ακροατών. Το κήρυγμα του ήτο μεταρσίωσις ψυχών. Και σήμερον ακόμη όποιος διαβάζει τας διδαχάς, τας οποίας διέσωσαν οι μαθηταί αυτού, αισθάνεται ότι μία δύναμις πνευματική τον αρπάζει, τον υψώνει υπεράνω της γης και με πτέρυγας αετού, με πτέρυγας αγγέλου, τον μεταφέρει εις κόσμους πνευματικούς και αύλους. Τοιαύτη ήτο η εντύπωσις, την οποίαν προεκάλει το απλούν, αλλά πλήρες από την δύναμιν του Παναγίου Πνεύματος κήρυγμα, ώστε με δάκρυα εις τα μάτια οι ακροαταί του παρεκάλουν να μείνει εις τον τόπον, να ομιλήσει και πάλιν, και κατά χιλιάδας, κλήρος και λαός, ηκολούθουν αυτόν εις μακράς αποστάσεις, διότι δεν ήθελον ν’ αποχωρισθούν τοιούτου ανεκτιμήτου κήρυκος του Ευαγγελίου, οδηγού ψυχών.

2.    – Η ΚΑΤ’ ΑΤΟΜΟΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Ο άγιος Κοσμάς ως ιεραπόστολος δεν ηρκείτο μόνον εις το κήρυγμα, όπερ απηύθυνε προς χιλιάδας ακροατών. Πλήν του γενικού τούτου κηρύγματος, μιμητής του κορυφαίου Αποστόλου, του Παύλου, όστις κάμνων σύντομον απολογισμόν του αποστολικού του έργου εν Εφέσω έλεγε: «Τριετίαν νύκτα και ημέραν ουκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον» (Πράξ. 20, 31), αληθής οπαδός του Θεανθρώπου, όστις παρά το φρέαρ Συχάρ ως ακροατήριον είχε μίαν και μόνην ψυχήν, την Σαμαρείτιδα (Ιωάν. 4, 7 – 27), ο Κοσμάς εδίδασκεν, όσον ηδύνατο, και ιδιαιτέρως ένα έκαστον. Κατά τας αποστολικάς του περιοδείας ήρχετο εις επαφήν με ποικίλης καταστάσεως άτομα, ήνοιγε συζητήσεις και με πτωχούς, αλλά και με πλουσίους και άρχοντας και εξουσιαστάς του καιρού εκείνου, και με αλλοπίστους ακόμη, με ένα και μόνον σκοπόν, να διαφωτίσει και να σώσει, να ελκύσει εκ του σκότους εις το θαυμαστόν φως πάσαν ψυχήν. Είχε το τάλαντον του λόγου, της ευκόλου και ταχείας επικοινωνίας με τας ψυχάς, κατείχε το μυστικόν ν’ απαντά εις ένα έκαστον ό,τι δι’ αυτόν ήτο χρήσιμον και αναγκαίον, και να πληροφορεί τον νούν και ν’ αναπαύει την καρδίαν. Ως ιατρός πολύπειρος έκαμνεν ορθήν διάγνωσιν των πνευματικών νόσων και εχορήγει εκάστω το κατάλληλον φάρμακον εις δόσεις κανονικάς.
Άς αναφέρωμεν δύο ανέκδοτα εκ της ιεραποστολικής του ζωής. Ένας Μπέης ήτο ασθενής, και μη ευρίσκων θεραπείαν εις ιατρούς κατέφυγεν εις αυτόν. Ο Άγιος τον ήκουσε με προσοχήν και κατόπιν σκέψεως του λέγει: «Άκουσε με! Εάν θέλεις να θεραπευθείς, το πρώτον που έχεις να κάμεις είναι να παύσεις να πίνεις ρακί (ο Μπέης ήτο αλκοολικός). Το δεύτερον, όσας κακουργίας έκαμες, τόσας αγαθοεργίας να κόμης. Και τρίτον να δίνης πάντοτε ελεημοσύνην, τουλάχιστον το 1/10 των αγαθών σου». Αυτά τα φάρμακα συνέστησεν εις τον Μπέην. Ο Μπέης εστενοχωρήθη, ιδίως δια το πρώτον φάρμακον, την τελείαν αποχήν από την μέθην, από τα οινοπνευματώδη ποτά, αλλά τέλος υπεχώρησε και εδήλωσεν, ότι θα συνεμορφούτο προς τας οδηγίας του Αγίου. Συνεμορφώθη και εθεραπεύθη και εγένετο θαυμαστής του Αγίου.
Άλλοτε πάλιν συνήντησε ληστοσυμορίαν, της οποίας ο αρχηγός και τα «παλληκάρια» ήλθον και ησπάσθησαν την χείραν του. Τόσον σεβασμόν ενέπνεε και εις τας αγρίας αυτάς φύσεις. Τους εδίδαξε καταλλήλως. Οι λησταί συνεκινήθησαν. Το αποτέλεσμα, άφησον τα όπλα, και άλλοι μεν απήλθον εις μοναστήρια θρηνούντες δια τα κακουργήματα που είχον διαπράξει, άλλοι δε κατήλθον εις την πολιτείαν και έζησαν ήσυχον βίον μεταξύ των χριστιανών, τους οποίους προηγουμένως έκλεπτον και ελήστευον.
Ακόμη και κατά την ώραν του γενικού κηρύγματος προσεκάλει έναν εκ των ακροατών και ήνοιγε μετ’ αυτού χαριέστατον διάλογον, προσπαθών δι’ ερωτήσεων να πληροφορηθή εάν κατά πόσον οι ακροαταί του εφίρμοζον την βασιλικήν εντολήν, την εντολήν της αγάπης, εάν είχον την αγάπην προς τον Θεόν και τον πλησίον. «Θέλω –έλεγε – να ζυγίσω την αγάπη σας εάν είνε γνήσια…».

3.    – ΟΜΑΔΕΣ (πυρήνες χριστιανικής μελέτης).

Ο άγιος Κοσμάς δεν ήθελεν η γενική και κατ’ άτομον διδαχή του μετά την αναχώρησίν του να λησμονηθή, δεν ήθελεν ο πολύτιμος σπόρος της αληθείας να αρπαχθή από τα εναέρια πνεύματα και να μη μείνη τίποτε απολύτως εις την μνήμην των. Ήθελεν η θεία διδαχή να φυλαχθή εις το βάθος της υπάρξεως των ακροατών ως μια διαρκής υπόμνησις του ηθηκού και θρησκευτικού των χρέους. Προς τούτο προέτρεπεν, ίνα οι ακροαταί να συγκεντρώνωνται κάπου και, αντί να συζητούν ανωφελείς και ματαίας συζητήσεις, συζητούν επάνω εις το κήρυγμα, εις τα θεία ρητά της Γραφής, που αυτός ηρμήνευσεν. Ιδού πως επί του θέματος τούτου εκφράζεται: «Τώρα και εγώ όπου ήλθα και κοπιάζω είνε καλόν να μη δώσητε ολίγην παρηγορίαν, πληρωμήν; Και τι πληρωμήν θέλω εγώ; Χρήματα; Και τι να τα κάμω; Εγώ με την χάρην του Θεού μήτε σακκούλα έχω, μήτε σπίτι, μήτε άλλο ράσο, και το σκαμνί όπου έχω ιδικόν σας είνε, το οποίοπν εικονίζει τον τάφον μου. Ετούτος ο τάφος έχει την εξουσίαν να διδάξη βασιλείς, πατριάρχας, ιερείς, άνδρας και γυναίκας, νέους και γέροντας και όλων τον κόσμον. Ανίσως επερπατούσα δια άσπρα, θα ήμουν τρελλός και ανόητος. Αμή τι είνε η πληρωμή μου; να καθήσετε από πέντε-δέκα να συνομιλήτε αυτά τα θεία νοήματα, να τα βάλετε μέσα εις την καρδίαν σας, δια να σας προξενήσουν την αιώνιον ζωήν…Τώρα ανίσως και τα κάμνετε και τα β΄λλετε εις τον νουν σας, δε με φαίνεται και εμέ τίποτε ο κόπος. Ει δε και δεν τα κάμνετε, φεύγω λυπημένος με τα δάκρυα εις τα μάτια».

4. – Η ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (καλά έργα).

Ο άγιος Κοσμάς δεν ήθελεν οι ακροαταί του να μένουν μόνον εις την θεωρίαν, εις τας ωφελίμους συζητήσεις επί της Γραφής και των θρησκευτικών βιβλίων, εις την ξηράν εκπλήρωσιν των τυπικών καθηκόντων των ως χριστιανών. Δεν ήθελεν η πίστις αυτών να είνε νεκρά. Την ήθελεν ζωντανήν, μυστικόν μοχλόν, κινητήριον δύναμιν δια παν ότι ωραίον και υψηλόν υπάρχει εις τον κόσμω. Ήθελε τους πιστούς πρωτοστατούντας εις παν έργον αγαθό, όλους τους ακροατάς των κηρυγμάτων του δημιουργούς και ποιητάς, εκτελεστάς, δηλαδή, όλων των εντολών, των μικρών και μεγάλων του Κυρίου, δια να γίνουν ούτοι άξιοι του θείου μακαρισμού, «Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» (Λουκ. 11, 28).
Ηκολούθει και εν τούτω τα ίχνη του Αποστόλου των εθνών, όστις, γράφων προς τον πιστόν του μαθητή Τίτον, συνεβούλευε τούτον διαρκώς να προτρέπη τους πιστούς εις έργα αγαθά. «Μανθανέτωσαν και οι ημέτεροι καλών έργων προΐστασθαι εις τας αναγαίας χρείας, ίνα μη ώσιν άκαρποι» (Τίτ. 3, 14). Και ο Άγιος Κοσμάς εις έργα χριστιανικής αγάπης διαρκώς παρεκίνει τους ακροατάς του. Διότι είχε σπλάγχνα πατρικά. Επόνει, συνέπασχε, συνεσταυρούτο με τον καθημερινώς σταυρούμενον επί μυριάδων σταυρών λαόν του Κυρίου. Ησθάνετο τας ανάγκας των χριστιανών, υλικάς και πνευματικάς, ως ιδίας ανάγκας, συνελάμβανε τους ήχους των πόνων των δυστυχούντων της εποχής και συγκεκινημένος ο ίδιος εκ της θέας της ανθρώπινης δυστυχίας με τέχνην ομίλει, έπληττε τας χορδάς των καρδιών των ακροατών του, προκάλει την συμπάθειαν, διήγειρεν όσον ουδείς άλλος τα φιλάνθρωπα αισθήματα και με γιγαντιαίαν δύναμην, με την δύναμιν της θείας χάριτος, ώθει τον λαόν προς έργα κοινής αγαθοεργίας.
Και τι δεν έπραξεν υπέρ του Γένους ο κοινωφελέστατος ούτος άνθρωπος!
Πρώτον αγαθόν έργον. Εις τα παλάτια των μπέηδων και των πασάδων υπηρετούν νεαραί χριστιαναί γυναίκες (βάγιες), αι οποίαι εγαλούχουν τα τέκνα των τυράννων και εκινδλυνευον να παρασυρθούν εις την διαφθοράν και την ακολασίαν και τελείως να απολεσθούν. Ο άγιος Κοσμάς κατώρθωσε να πείση πολλούς Τούρκους να εκδιώξουν εκ της υπηρεσίας των τας τοιαύτας γυναίκας, λέγων εις αυτούς, ότι λόγω της ακολασίας των και του μολυσμού με γυναίκα ξένης θρησκείας θα επισύρουν την οργήν του Ουρανού και η φυλή των θα εξαλειφθή εκ του προσώπου της γης. «Που είνε –τους έλεγεν– η παλαιά σας δίξα; Δεν είσθε σεις, οι οποίοι επί Σουλεϊμάνη είχατε φθάσει μέχρι Βιέννης; Σας εταπείνωσεν και κατέστρεψεν η ακολασία σας. Μετανοήσατε, εκδιώξατε τας χριστιανάς γυναίκας». Εις δε τους χριστιανούς πάλιν έλεγεν, ότι δεν πρέπει αι γυναικές των να γαλουχούν τουρκόπαδα, ίνα μη πάθουν ότι έπαθε η όρνις εκείνη του Αισωπείου μύθου, η οποία εθέρμαινεν υπό τας πτέρυγας ωά όφεως. Κατά τον ιστορικόν Ζώτον – Μολοττόν, συγγραφέα του λεξικού των αγίων Πάντων, κατόπιν δραστηρίων ενεργειών του Αγίου, 1.500 γαλούχοι (παραμάνες) χριστιαναί γυναίκες, αι οποίαι υπηρετούν εις τα παλάτια των πασάδων και μπέηδων, απηλευθερώθησαν και ηυλόγουν τον Άγιον δια την σωτηρίαν των.
Δεύτερο. Εις τα περισσότερα χωρία Ηπείρου, Μακεδονίας και Αλβανίας δεν υπήρχον κολυμβήθραι, και η βάπτισις των νηπίων εγίνετο ατελής, και μεγάλη ήτο δια τούτο η ευθύνη κλήρου και λαού. Ο Άγιος έφριξε δια την αμαρτίαν αυτήν, να μη βαπτίζωνται κανονικώς τα παιδιά των Ορθοδόξων! Έπεισε τους πλουσίους ομογενείς Κωνσταντινουπόλεως, Ιωαννίνων και άλλων πόλεων του Ελληνισμού να δώσουν δια την κατασκευήν κολυμβηθρών, και ούτω 4.000 χαλκωματένιαι κολυμβήθραι κατεσκευάσθησαν και εστάλησαν εις όλας τας εκκλησίας των χωρίων που εστερούντο.
Τρίτον. Πολυπληθή περιεφέροντο εις τους δρόμους τα ορφανά πεινασμένα, γυμνά, αξιοθρήνητα, των οποίων οι ήρωες πατέρες εφονεύθησαν υπό των τυράννων. Τις περί αυτών των θυμάτων της εθνικής συμφοράς θα εμερίμνα; Πάλιν η αγάπη του στοργικού πατρός εθαυματούργει. Εις τας διδαχάς του συνίστα θερμώς εις όλους τους χριστιανούς, τους οπωσδήποτε ευπορούντας, και ιδίως εις τα ανδρόγυνα που δεν είχον αποκτήσει τέκνα, να προσλάβουν ως μέλη της οικογενείας των ένα ή δύο ορφανά παιδιά, και η ευλογία του Θεού πλουσία θα εξεχύνετο εις τους οίκους των. Πόσα ορφανά και πτωχά παιδιά δεν εσώθησαν χάρις εις το στοργικόν ενδιαφέρον του αποστολικού ιεροκήρυκος!
Τέταρτον. Περιερχόμενος ο Άγιος την ύπαιθρον χώραν μετά βαθυτάτης του λύπης διεπίστωσεν, ότι Ελληνικά σχολεία δεν υπήρχον. Όλοι σχεδόν οι χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες, ήσαν αγράμματοι, και εις τα δάκτυλα της μιας χειρός εις κάθε χωρίον ηριθμούντο οι γνωρλιζοντες ανάγνωσιν και γραφήν. Με πόσην θερμότητα ωμίλει προς τον λαόν περί της αξίας των γραμμάτων, την αναγκαιότητα της Χριστιανικής παιδείας και ανατροφής της νέας γενεάς, η οποία αργότερον εδημιούργησε το θαύμα της επαναστάσεως του 1821! «Ανοίξατε σχολεία –εφώναζε παντού–. Να σπουδάζεται και σεις, αδελφοί μου, να μανθάνετε γράμματα όσον μπορείτε. Και αν δεν εμάθατε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας να μανθάνουν Ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είνε εις την Ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσης τα ελληνικά, αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβης εκείνα όπου ομολογεί η Εκκλησία μας. Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχης Ελληνικόν σχολείον εις την Χώραν σου, παρά να έχης βρύσες και ποτάμια, και ωσάν μάθη το παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται άνθρωπος. Το σχολείον ανοίγει τας εκκλησίας, το σχολείον ανοπίγει τα μοναστήρια».

Χάρις εις τας ενεργείας του Αγίου 210 Ελληνικά σχολεία εκτίσθησαν, ως και 1.100 άλλα κατώτερα σχολεία ήρχισαν να λειτουργούν, εις τα οποία εδιδάσκοντο οι ελληνόπαιδες ανάγνωσιν και γραφήν. Φως έλαμψεν εις τους εν τω ζοφερώ σκότει της αμαθείας καθημένους, φως Χριστιανικής παιδείας, το οποίον ήναψεν ο πυρφόρος Άγιος. Ένας αυτός ανεπλήρωσε την έλληψιν Υπουργείου Παιδείας κατά τους χρόνους εκείνους της Τουρκοκρατίας.

Αλλά, θα ερωτήση τις, που εύρισκε τα μεγάλα χρηματικά ποσά, τα οποία εχρειάζετο δια την ανέγερσιν και την λειτουργίαν τοσούτον σχολείων; Αυτός ο ίδιος χρήματα δεν είχεν. Ήτο πένης, ακτήμον όπως ο Χριστός. «Εγώ αδελφοί μου, -έλεγε- με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού του εσταυρωμένου και Θεού δεν έχω μήτε σακκούλα, μήτε σπίτι, μήτε κασσέλλα, μήτε άλλο ράσο από αυτό όπου φορώ, αλλ’ ακόμη παρακαλώ τον Κύριόν μου μέχρι τέλους της ζωής μου να με αξιώσει να μην αποκτήσω σακκούλα, διότι ωσάν κάμνω αρχήν να παίρνω άσπρα ευθύς έχασα τους αδελφούς μου και δεν ημπορώ και τα δύο, ή τον Θεόν ή τον διάβολον». Και όμως ο ακτήμων αυτός καλόγηρος κατώρθωσε να συγκεντρώση δια το έργον του Θεού τεράστια ποσά. Πώς; Ακούσατε! Ο αποστολικός ιεροκήρυξ κατά τας περιοδείας έβλεπεν, ότι αι γυναίκες των οπωσδήποτε ευπορούντων ηγάπων την πολυτέλειαν, ενεδύοντο με μεταξωτά ενδύματα και εστολίζοντο με δακτυλίδια, βραχιόλια, σκουλαρίκια, καδένες, εφόρουν εις την κεφαλήν ταινίας από χρυσά φλουριά. Πλούτος πολύς εις τα χέρια, τα στήθη και τας κεφαλάς των πλουσίων γυναικών. Στολισμός ματαιότητος! Αι! Όλον αυτόν τον στολισμόν της ματαιότητος τον κατήργησεν ο Άγιος Κοσμάς. Όλον τον άχρηστον θησαυρόν, το χρυσάφι, το ασήμι, τα πολύτιμα πετράδια, με την διδαχήν του κατά της πολυτελείας έπεισε τας χριστιανάς γυναίκας να τον παραδώσουν υπέρ του γένους, υπέρ της ιδρύσεως και λειτουργίας των Ελληνικών σχολείων. Και τον παρέδωκαν! Ούτω συνελέγησαν θησαυροί, οι οποίοι απετέλεσαν την πρώτην αρχήν του ιδιαιτέρου ταμείου, του ταμείου των ελεών. Υπέρ των γυναικών αυτών, αι οποίαι μόλις ήκουον το κήρυγμα του Αγίου έσπευδον και προσέφερον τα πολύτιμα στολίδια των, υπέρ των αξιοθαυμάστων αυτών γυναικών ως και των άλλων συνεργατών του Αγίου ο μνημονευθείς συγγραφεύς υψώνει φωνήν ικέτιδα προς τον θρόνον του Υψίστου και λέγει τα εξής συγκινητικά λόγια: «Έμποροι, κτίσται, αγιογράφοι, διδασκάλοι, ιερείς, μοναχοί και κοσμικοί ηκολούθουν τον Άγιον ευκολύνοντες την σύστασιν σχολείων και εκκλησιών. Αιωνία η μνήμη των γυναικών της Ηπείρου, αι οποίαι έκτισαν 210 Ελληνικά σχολεία με την αξίαν των κοσμημάτων και επροίκησαν αυτά με το περίσσευμα αυτών, σωζόμενα έως σήμερον. Αιωνία η μνήμη χιλιάκις» (Ζώτου – Μολοττού, «Λεξικόν αγίων Πάντων», σελ. 620).
Πέμπτον. Με την θερμήν, την πυρίνην διδασκαλίαν κατώρθωσε να καταργήση τα παζάρια της Κυριακής και να μεταφέρη ταύτα εις την ημέραν του Σαββάτου προς μεγάλην λύπην των Εβραίων, οι οποίοι και τον εμίσησαν θανασίμως. Εδίδαξεν όσον ουδείς άλλος την αξίαν της Κυριακής ημέρας και εκαυτηρίασε τους βεβηλούντας την αργίαν ταύτην ημέραν. Συνίστα την εργασίαν. Ήθελεν όλοι οι χριστιανοί ν’ αγαπούν την εργασίαν, να καλλιεργούν εντατικώς την γην, ιδίως δε να φυτεύουν δένδρα. Επιγραμματικώς εκήρυτεν: «Όσοι δεν αγαπούν τα δένδρα και τα φυτά θα ζουν φτωχικά». Χάρις εις τας εντόνους συστάσεις του Αγίου χιλιάδες αγρίων δένδρων ενεβολιάσθησαν και εγένεντο καρποφόρα.

4.    – ΘΑΥΜΑΤΑ – ΠΡΟΦΗΤEIΑΙ.

Αλλ’ η μεγάλη επίδρασις του Κοσμά επί των ψυχών δεν δύναται να εξηγηθή πλήρως, εάν ληφθή υπ’ όψην, ότι και κάποιο άλλον στοιχείον σπουδαίως συνήργειεις την καταπληκτικήν πρόοδον της όλης ιεραποστολικής του εργασίας. Ήτο εκείνο, το οποίον εις το τέλος του κατά Μάρκον Ευαγγελίο σημειώνεται: «Εκείνοι δε (οι Απόστολοι) εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων. Αμήν.» και την διδαχήν του Αγίου ηκολούθουν σημεία. Διότι ο Άγιος είχεν όχι μόνον το χάρισμα του λόγου, αλλά και το χάρισμα του ποιείν θαύματα και προφητεύειν τα μέλλοντα(3)

Αγαπητοί! Τοιούτος ιεραπόστολος, «ισαπόστολος», όπως ψάλλει εις την ακολουθείαν του ο υμνογράφος, ανεδείχθη ο άγιος Κοσμάς. Τιμώντες την ιεράν του μνήμην ας ευχαριστήσωμεν εκ βάθους καρδίας τον Κύριον δια τον νεώτερον τούτον φωστήρα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ας αποδώσωμεν τιμήν και εις τους παράγοντας, εις τα πρόσωπα εκείνα, τα οποία συνήργησαν εις το σχέδιον της θείας Προνοίας, εις την ανάπτυξιν της μεγάλης αυτής ιεραποστολικής φυσιογνωμίας των νεωτέρων χρόνων. Ας αποδώσωμεν εν πρώτοις τιμήν εις τους ευσεβείς γονείς του, οι οποίοι εκ νηπιακής ηλικίας έθρεψαν αυτόν με άδολον γάλα της Ορθοδοξίας, εις τους διδασκάλους έπειτε, τον σοφόν Ευγένιον Βούλγαριν, εις τους πνευματικούς πατέρας και αδελφούς του Αγίου Όρους, εν μέσω των οποίων εγυμνάσθη εις γενναίον αγωνιστήν της Πίστεως, ας αποδώσωμεν τέλος τιμήν εις τους αοιδίμους εκείνους πατριάρχας Σεραφείμ και Σωφρόνιον, οι οποίοι τον προέτρεψαν εις το ιεραποστολικόν έργον και τον εφωδίασαν με συστατικά γράμματα προς τους αρχιερείς όλου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

(3)Τας προφητείας του Αγίου δημοσιεύομεν εις ιδιαίτερον μέρος του παρόντος βιβλίου υπό τον τίτλον «ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΙ».
Η τελευταία αυτή βοήθεια υπήρξεν ανεκτίμητος. Διότι άνευ της αδείας και συστάσεως του Πατριαρχείου ο Κοσμάς θα ήτο αδύνατον να κινηθή εις την τουρκοκρατημένην Ελλάδα. Και αυτομάτως εις τον νουν μας έρχεται η σκέψις: Εάν σήμερον έζη ο άγιος Κοσμάς, θα ετύγχανε τοιαύτης πνευματικής υποστηρίξεως παρά των ανωτάτων της συγχρόνου Εκκλησίας αξιωματούχων; Πολύ φοβούμεθα, ότι εις τον αποστολικόν τούτον άνδρα, ο οποίος δεν κολάκευε τας αδυναμίας των εκκλησιαστικών αρχόντων, αλλ’ ήλεγχε το κακόν οπουδήποτε και εάν το συνήντα, και εις αυτάς ακόμη τας αρχιερατικάς και πατριαρχικάς αυλάς, δεν θα εδίδετο η σχετική άδεια κηρύγματος. Θα διετάσσετο να επιστρέψη εις την ιεράν Μονήν της μετανοίας του ως ταραξίας και επικίνδυνος!…
Ρίπτων τις ένα βλέμμα εις την σύγχρονον εκκλησιαστικήν ζωήν θ’ αναστενάξη πικρώς δια την έλλειψιν ιεραποστολικών μορφών, οίος ήτο ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Αλλ’ εάν ήθελεν ερευνήσει διατί η έλλειψις αυτή, πολλά θ’ ανεκάλυπτε τα αίτια, ένα δε εξ αυτών, το πρώτον κατά την ημετέραν κρίσιν, είνε ότι τοιαύται ιεραποστολικαί τάσεις αγνών εργατών του Ευαγγελίου δεν υποστηρίζονται σήμερον, μάλλον δε και καταδιώκονται. Καταδιώκονται παρ’ εκείνων, οι οποίοι πρώτοι αυτοί θα έπρεπε να ενθαρύνουν και να ενισχύουν. Είνε τούτο μια θλιβερά διαπίστωσις.

3.- ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

«…Ώστε με από Ιερουσαλήμ και κύκλω μέχρι του Ιλλυρικού πεπληρωκέναι το ευαγγέλιον του Χριστού»

24η Αυγούστου, εορτή του αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Η επέτειος αύτη υπενθυμίζει εκτός άλλων και την μαρτυρικήν χώραν της Β. Ηπείρου, εις την οποίαν προ δύο περίπου αιώνων αφήκε την τελευταίαν του πνοήν ο άγιος Κοσμάς. Περί της μαρτυρικής αυτής χώρας, ως ήτο και ως είναι σήμερον, θα χαράξωμεν ολίγας γραμμάς.

Η Βόρειος Ήπειρος ανήκουσα σήμερον εις την Δημοκρατίαν της Αλβανίας, κατά την εποχήν της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας συμπεριελαμβάνετο εις μίαν μεγάλην περιοχήν, η οποία ήτο γνωστή εις τον αρχαίον κόσμον ως Ιλλυρία. Η Ιλλυρία, ένα από τα ισχυρότερα θέματα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επεξετείνετο κατά μήκος των ακτών του Αδριατικού πελάγους και κατωκείτο από ορεσιβίους, σκληροτραχήλους και γενναίους άνδρας, τους οποίους δυσκόλως κατενίκησαν αι ρωμαϊκαί λεγεώνες. Εις την χώραν αυτήν η αρχαία Ελλάς είχεν εγκαταστήσει αποικίας, ως την Επίδαμνον, η οποία είχε καταστή το μήλον της έριδος μεταξύ των δύο ελληνικών πολιτειών, της Κερκύρας και της Κορίνθου. Από τότε ζωηρώς είχον εντυπωθή τα ίχνη του ελληνικού πολιτισμού. Αλλ’ ο εμφύλιος σπαραγμός των Ελλήνων, κατάρα προγονική, δεν αφήκε να σταθεροποιηθεί εις την χώραν αυτήν το κράτος της Ελλάδος. Μόνον μνημεία, τα οποία ανακαλύπτει εκάστοτε η αρχαιολογική σκαπάνη, μαρτυρούν, ότι κάποτε από εκεί επέρασεν η Ελλάς.
Η Ιλλυρία αναφέρεται εις την Καινήν Διαθήκην. Την αναφέρει ο κορυφαίος των αποστόλων, ο απόστολος των εθνών Παύλος. Γράφων ούτος την προς Ρωμαίους Επιστολήν εν τέλει αναφέρει και το όνομα της Ιλλυρίας. Ιδού το σχετικόν χωρίον «Έχω ουν καύχησιν εν Χριστώ Ιησού τα προς τον Θεόν ου γάρ τολμήσω λαλείν τι ων ου κατειργάσατο Χριστός δι’ εμού εις υπακοήν εθνών λόγω και έργω, εν δυνάμει σημείων και τεράτων, εν δυνάμει Πνεύματος Θεού, ώστε με από Ιερουσαλήμ και κύκλω μέχρι του Ιλλυρικού πεπληρωκέναι το ευαγγέλιον του Χριστού»
Ο Παύλος, ως χρυσάετος, επέταξεν εις ανατολήν και δύσιν, διέδραμε χώρας ολοκλήρους και μετέφερε παντού το μήνυμα της εν Χριστώ σωτηρίας. Έφθασε κατά το χωρίον τούτο, και μέχρις Ιλλυρίας. Και ότι μεν ο απόστολος Παύλος εκήρυξεν εις την Νικόπολιν (σημερινήν Πρέβεζαν), πόλιν της Ηπείρου κειμένην εις τα κράσπεδα της Ιλλυρίας, είναι ιστορικόν γεγονός, το οποίον μαρτυρείται υπό του ιδίου εν τη προς Τίτον Επιστολή, εις την οποίαν γράφει «Σπούδασον ελθείν προς με εις Νικόπολιν εκεί γαρ κέκρικα παραχειμάσαι». Αλλ’ εάν ο Παύλος επροχώρησε προς τα ενδότερα και περιώδευσε τας σπουδαιοτέρας πόλεις του Ιλλυρικού, τούτο δεν μαρτυρείται ιστορικώς. Εις το ανωτέρω όμως χωρίον στηριζόμενοι πολλοί, παραδέχονται αρχαίαν παράδοσιν, κατά την οποίαν ο απόστολος των εθνών και εις την χώραν αυτήν εκήρυξε το ευαγγέλιον. Σημειωτέον, ότι εις μίαν παράλιον πόλιν του Ιλλυρικού, το Δυρράχιον, κατέληγεν η περίφημος Εγνατία οδός, δια της οποίας επεκοινώνει η Ανατολή με την Δύσιν. Εάν δε λάβωμεν υπ’ όψιν, ότι ο απόστολος Παύλος κατά τας αποστολικάς του περιοδείας επεσκέπτετο συνήθως τα κέντρα του αρχαίου κόσμου και εκεί ηγωνίζετο να ιδρύσει τας πρώτας Εκκλησίας, ίνα εκείθεν ακτινοβολήσει το φως του Χριστού, τότε διατί να μη παραδεχθώμεν, ότι και εις το Δυρράχιον, κόμβον συγκοινωνίας, εάν αυτοπροσώπως δεν μετέβη ο απόστολος Παύλος, πάντως υπό τινος μαθητού του εκηρύχθη το κήρυγμα του εσταυρωμένου Λυτρωτού του κόσμου; Ο δε μαθητής αυτός, κατά πάσαν πιθανότητα, είναι ο Τίτος. Αυτός κατ’ εντολήν του αποστόλου Παύλου περιώδευσε την Δαλματίαν, η οποία συνώρευε με την Ιλλυρίαν.

Αλλ’ αφήνοντες τους εκκλησιαστικούς ιστορικούς να ασχολούνται με την έρευναν, τις πρώτος εκήρυξε το ευαγγέλιον εις την Ιλλυρίαν, ας ίδωμεν το βέβαιον και αναμφισβήτητον γεγονός, ότι η Ιλλυρία υπήρξε μία από τας χώρας εκείνας των Βαλκανίων, εις τας οποίας εσπάρη κατά τον πρώτον αποστολικόν αιώνα ο λόγος του Ευαγγελίου. Ο λόγος δε του Ευαγγελίου εκαρποφόρησεν εις την χώραν αυτήν. Οι κάτοικοι της χώρας αυτής απέβαλον τα άγρια ειδωλολατρικά ήθη και έθιμα των, και έγιναν πιστοί χριστιανοί. Ήκμασεν εκεί ο Χριστιανισμός. Άνθη ευώδη αγιότητος ανέδειξεν η πρώην χέρσος και αγρία γη. Ο λόγιος ιεροκήρυξ της Ι. Μητροπόλεως Πρεβέζης Αρχιμ. Φιλάρετος Βιτάλης, ερευνήσας επιμελώς τας αρχαίας πηγάς εύρεν ότι κατά την περίοδον των φοβερών διωγμών των τριών πρώτων αιώνων δώδεκα μάρτυρες της περιφερείας αυτής έχυσαν το αίμα των υπέρ της δόξης του Χριστού. Ούτοι δε είναι 1) Άστιος, επίσκοπος Δυρραχίου, 2) Ελευθέριος, επίσκοπος Αυλώνος, 3) Ανθία, μήτηρ του αγίου Ελευθερίου, 4) Δάναξ, αναγνώστης, 5) Δονάτος, 6) Θερίνος, 7) Ίσαυρος, 8) Βασίλειος, 9) Ιννοκέντιος, 10) Ερμείας, 11) Φήλιξ και 12) Περεγρίνος (Ιδέ Αρχιμ. Φιλαρέτου Βιτάλη, Ο Χριστιανισμός εις την Βόρειον Ήπειρον και την Αλβανίαν, Αθήναι 1974).
Ένδοξος η Εκκλησία της Ιλλυρίας, της οποίας το όνομα με συγκίνησιν ανέφερεν ο απόστολος Παύλος, ότε καυχώμενος εν Κυρίω έρριπτεν εν βλέμμα εις την μέχρι τότε ιεραποστολικήν του δράσιν. Της δε Ιλλυρίας σημαντικόν τμήμα ήτο ολόκληρος η σημερινή Αλβανία. Επί αιώνας ανεφέροντο και ήκμαζον αι επισκοπαί Δυρραχίου, Αγχιάσμου, Αδριανουπόλεως, Φοινίκης και Βουθρωτού, άγιοι δε ιεράρχαι εκ της περιοχής αυτής έλαβον μέρος εις Οικουμενικάς Συνόδους.
Ήκμαζεν η Εκκλησία της Ιλλυρίας. Αλλ’ εάν εκ της ενδόξου εκείνης εποχής ρίψωμεν εν βλέμμα εις τους μετά ταύτα αιώνας, και μάλιστα εις τον τελευταίον αιώνα, αίσθημα βαθυτάτης λύπης θα καταλάβει τας καρδίας μας.
Πολλά πλήγματα υπέστη η Εκκλησία αυτή. Το πρώτον πλήγμα ήλθεν εκ δυσμών. Από ποίον νομίζετε; Από ειδωλολατρικόν και κοσμικόν συγκρότημα; Από ηγεμόνας και βασιλείς, οι οποίοι δεν επίστευον εις τον αληθινόν Θεόν; Όχι. Ήλθεν από τον Παπισμόν, του οποίου τινές των ημετέρων, αγνοούντες την ιστορίαν, επιζητούν την φιλίαν και συνεργασίαν επί σκοπώ ενώσεως, ή μάλλον απορροφήσεως της Ορθοδοξίας.
Ο Παπισμός, ως εκ της φύσεώς του, ήτο και εξακολουθεί να είναι εχθρός της Ορθοδοξίας. Δεν είναι απλώς σχίσμα, αλλά αίρεσις. Και είναι μεν αληθές, ότι κατά την τελευταίαν εποχήν ο Παπισμός έχει δείξει σημεία τινα στροφής, αλλ’ η στροφή αυτού δεν δύναται να λογισθή ως βεβαία απόδειξις επιστροφής εις την αρχαίαν παράδοσιν, εις την Εκκλησίαν των οκτώ πρώτων αιώνων. Υπό το ένδυμα του αρνίου κρύπτεται θηρίον, εν εκ των θηρίων της Αποκαλύψεως. Σκληροί είναι οι λόγοι ούτοι και δυσάρεστοι εις τους αντί πάσης θυσίας επιζητούντας την ένωσιν της Ορθοδοξίας μετά του Παπισμού. Αλλ’ εις εκείνους, οι οποίοι ρίπτουν εν βλέμμα εις το παρελθόν, το μακράν και το εγγύς, ο χαρακτηρισμός του Παπισμού ως θηρίου της Αποκαλύψεως δεν φαίνεται άδικος.
Τούτο βλέπει τις σαφώς μελετών και την ιστορίαν της Εκκλησίας της Ιλλυρίας η Αλβανίας. Η ορθόδοξος αυτή χώρα υπέστη το πρώτον αυτής πλήγμα υπό των οργάνων του Παπισμού, τα οποία κατόρθωσαν ν’ αποσπάσουν από τους κόλπους της Ορθοδοξίας ωρισμένους ορθοδόξους των βορείων επαρχιών και ιδίως της περιφερείας Σκόδρα, και δια της προσελκύσεως αυτών εις τον Παπισμόν προυκάλεσαν ρήγμα εις την ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Εν τούτοις, παρά τας επιμόνους προσπαθείας του Παπισμού, οι χριστιανοί της Ιλλυρίας (Αλβανίας) παρέμειναν κατά την μεγίστην πλειονοψηφίαν αφοσιωμένοι εις την Ορθοδοξίαν.
Αλλά και δεύτερον πλήγμα υπέστη η Αλβανία, όχι εκ της Δύσεως, αλλ’ εκ της Ανατολής. Ήτο ο Μωαμεθανισμός, ο οποίος ενεφανίσθη επί της σκηνής του κόσμου τον 7ον αιώνα. Το αντιχριστιανικόν τούτο σύστημα εσημείωσε καταπληκτικήν πρόοδον, η οποία οφείλεται κυρίως εις το γεγονός, ότι το Κοράνιον, το βιβλίον του Μωαμεθανισμού, κολακεύει ελεεινώς τα ανθρώπινα πάθη, και μάλιστα το πάθος του σεξουαλισμού, υπόσχεται παράδεισον σαρκικών και υλικών απολαύσεων, και συνιστά την μάχαιραν ως μέσον διαδόσεως της πλάνης.
Ο Μωαμεθανισμός ενέσπειρε τον φόβον και τον τρόμον εις τους λαούς. Κατέκτησε τας χώρας της Ανατολής, υπερέβη την Προποντίδα, έθεσε τον πόδα επί του ευρωπαϊκού εδάφους, εκυρίευσε την βασιλίδα των πόλεων και εκείθεν εξώρμησε προς κατάκτησιν όλων των εδαφών εκείνων, επί των οποίων εκυριάρχει η Βυζαντινή αυτοκρατορία. Αι κτήσεις αυτής, η μια κατόπιν της άλλης, περιήρχοντο εις την εξουσίαν της ημισελήνου. Ούτω το θηρίον τούτο της αβύσσου έφθασε και μέχρι της ορεινής και δυσπροσίτου Ιλλυρίας. Αλλ’ εκεί συνήντησεν ηρωικήν αντίστασιν από τον χριστιανικόν πληθυσμόν, επί κεφαλής του οποίου ετέθη ο εθνικός ήρως Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης. Ούτος ότε ήτο μικρός, συνελήφθη αιχμάλωτος και εξισλαμίσθη. Αλλ’ όταν ηνδρώθη κατώρθωσε να θραύση τα δεσμά του και να επιστρέψη εις την πίστιν των πατέρων του, εις την Ορθοδοξίαν. Συγκροτήσας στρατόν αξιόλογον, κατώρθωσε κατ’ επανάληψιν να νικήση τους Τούρκους, και το όνομά του απέβη θρύλος εις όλα τα χριστιανικά έθνη.
Μετά τον θάνατον του Σκεντέρμπεη (1468) οι Τούρκοι μετά μανίας επέπεσαν κατά του ηρωικού χριστιανικού λαού της Ιλλυρίας και με φοβεράς πιέσεις κατώρθωσαν ν’ αποσπάσουν πολλούς από την χριστιανικήν πίστιν και να τους κάμουν οπαδούς του Μωάμεθ. Οι αλλαξοπήσταντες δε ούτοι είνε Τουρκαλβανοί, οι οποίοι, ως αποστάται, έγιναν θανάσιμοι εχθροί του Χριστιανισμού. Αλλά και παρά τας πιέσεις αυτάς μέγα μέρος των κατοίκων παρέμεινε πιστόν εις την Ορθοδοξίαν και πλήθος χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες, προσέφεραν το αίμα των ως ιεράν σπονδήν υπέρ της δόξης του Χριστού.
Ο διωγμός της Χριστανοσύνης συνεχίζετο δια μέσου των αιώνων με τινας διακοπάς, αι οποίαι ωφείλοντο εις τα φιλάνθρωπα και ελεήμονα αισθήματα ωρισμένων εκπροσώπων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, εις τας ψυχάς των οποίων ακτίνες τινες της θείας αληθείας του Ευαγγελίου έρριπτον φως και εμετρίαζον το απαίσιον σκότος του μωαμεθανικού φανατισμού. Αλλ’ οι συμπαθώς που βλέπωντες τους χριστιανούς απετέλουν εξαιρέσεις κανόνος, ο δε κανών ήτο η δια παντός μέσου εξόντωσις του χριστιανικού κόσμου. Τα μικρά εκείνα διαλείμματα γαλήνης διεδέχοντο διωγμοί σκληρότεροι των προηγουμένων. Αγριότεροι δε όλως ήσαν οι διωγμοί, οι οποίοι εξέσπασαν εις την Ιλλυρίαν και γενικώτερον εις τα Βαλκάνια κατά το τέλος του 18ου αιώνος.

Μέσα εις το σκότος εκείνο της Τουρκοκρατίας, το οποίον διαρκώς εξηπλώνετο και έτεινε να καλύψη όλα τα Βαλκάνια, ως άστρον της αυγής ενεφανίσθη και έλαμψεν ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Μιμητής του αποστόλου Παύλου παντού περιώδευε και εκήρυττε τον λόγον του Θεού. Αλλά συχνότερον τα βήματά του έφερεν εις τα έρη όπου ο εξισλαμισμός ηπείλει να εξαφανίση τελείως τον Χριστιανισμόν. Και τα μέρη αυτά ήσαν η Ήπειρος, η Αλβανία, η παλαιά Ιλλυρία, και η νότιος Σερβία.
Ως αετός, χρυσαετός, επέτεξε και εκήρυξεν εις μέρη όπου δεν ηκούσθη φωνή ιεροκήρυκος. Τι δε εκήρυττεν; Ό,τι εκύρηττεν ο απόστολος Παύλος. Εκήρυττεν Ιησούν εσταυρομένον και αναστάντα εκ νεκρών. Εκύρηττεν όχι με θεολογικήν και φιλοσοφικήν γλώσσαν, ακατάλληπτον εις τους πολλούς, αλλά με γλώσσαν απλήν, με εικόνας και παραδείγματα από την καθημερινήν ζωήν, με ιστορίας και ανέκδοτα και προφητείας ακόμη, που έκαμνον ζωηράν εντύπωσιν εις τον λαόν. Εκήρυττε, και οι λόγοι του πύρινοι εφήρχοντο από μιαν καρδίαν, η οποία εφλέγετο από την αγάπην του Θεού και από την αγάπην του πλησίον. Μαγνήτης το απλούν κήρυγμα. Χιλιάδες λαός ήκουε με βαθυτάτην κατάνυξιν, και αλλόπιστοι ακόμη, αξιωματούχοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι οποίοι δεν ικανοποιούντο από το Κοράνιον, ειλκύοντο από την απλήν διδασκαλίαν του αγίου Κοσμά.
Ο άγιος Κοσμάς εις τα κηρύγματά του ηγωνίζετο να τονώση την πίστιν των χριστιανών. Με δύναμην περιέγραγφε το μεγαλείον της Ορθοδόξου πίστεως. Δεν υπάρχει – έλεγεν – άλλη πίστις ανωτέρα από την πίστιν την ιδικήν μας.

Εις τα απλά αλλά πλήρη πνευματικής δυνάμεως κηρύγματα του νεωτέρου ισαποστόλου αγίου Κοσμά του Αιτωλού, τα οποία εις τινας περιπτώσεις συνώδευον και θαύματα ακόμη, συνέρρεον πλήθη λαού. Όταν ανεχώρει εις άλλον χωρίον, τον συνώδευε πλήθος θαυμαστών, ιερέων και λαϊκών. Συγκινητική θρησκευτική διαδήλωσις, η οποία κατά την εποχήν εκείνην προσδελάμβανεν ιδιαιτέραν σημασίαν και ήτο ως μια δημοσία ομολογία πίστεως εν μέσω των αλλοθρήσκων. Αλλά και Τούρκοι καλοπροαίρετοι, όπως είπομεν, ήκουον με συγκίνησιν την ιεράν διδασκαλίαν. Και αυτός ο Κουρτ πασάς, ο ανώτερος διοικητής της Αλβανίας, έχων έδραν το Βεράτι, κατ’ αρχάς ευμενώς διετέθη έναντι αυτού. έβλεπεν εν τω προσώπω αυτού θείον άνδρα. Και ως άλλοτε ο Ηρώδης ήκουεν ηδέως των ρημάτων του Προδρόμου, ούτω και ο Κουρτ πασάς ήκουεν ηδέως των ρημάτων του αγίου Κοσμά. Εκδηλώνων δε την εκτίμησίν του προς τον άγιον Κοσμάν, του εχάρισε σκαμνίον, δηλαδή έδραν, ίνα επ’ αυτού ανερχόμενος ο διδάσκαλος κηρύττη προς τα πλήθη. Αλλ’ όπως ο Ηρώδης, υποχωρών εις απαιτήσεις της αισχράς εκείνης γυναικός, της Ηρωδιάδος, διέταξε τον φόνον του αγίου Ιωάννου, ούτω και Κουρτ πασάς, υποχωρών εις τας απιτήσεις των Εβραίων, οι οποίοι έπνεον μένεα κατά του Αγίου δια το κατ’ αυτών κήρυγμά του, και ικανόν αργύριον παρ’ αυτών λαβών, διέταξε τον φόνον του αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Άπιστα τα ήθη των αρχόντων, και μάλιστα όταν οι άρχοντες αυτοί είνε αλλόφυλοι και αλλόθρησκοι.
Εις μιαν των τελευταίων ημερών της επιγείου του ζωής, ότε ο άγιος είχε φθάσει μέχρι Τεπελενίου, μεταξύ εκείνων οι οποίοι τον ήλουον ήτο και ένας νεαρός Τουρκαλβανός. Ήτο ο μετά ταύτα περιβόητος Αλλή πασάς. Ούτος εκ περιεργείας παρακολούθησε τον Άγιον και είπε τα εξής προφητικά λόγια: «θα γίνης μεγάλος άνθρωπος, θα κυριεύσης όλη της Αρβανιτιά, θα υποτάξης την Πρέβεζαν, την Πάργαν, το Σούλι, το Δέλβινο, το Γαρδίκι και αυτό το τάχτι του Κουρτ πασά. Θα αφήσης μεγάλο όνομα στην οικουμένη. Αυτή είνε θέλησις της θείας προνοίας. Ενθυμού όμως εις όλην την διάρκειαν της εξουσίας σου να αγαπάς και να υπερασπίζεσαι τους χριστιανούς, αν θέλης να μείνη η εξουσία στους διαδόχους σου». Ότε δε ο νεαρός επρόκειτο να αποχωρισθή από τον άγιον Κοσμάν, ηρώτησε και πάλιν δια το μέλλον του, και συγκεκριμένως, αν θα φθάση εις την Κωνσταντινούπολιν. Και ο άγιος Κοσμάς απήντησε: «και στην Πόλη θα πας, μα με κόκκινα γένεια». Προφητικός ήτο ο λόγος αυτός του Αγίου, τον οποίον δεν κατενόησεν ο νεαρός. Ο Αλή πασάς, κηρυχθείς εν τέλει εχθρός του σουλτάνου, απεκεφαλίσθη, η δε κεφαλή αυτού αιματόβρεκτως εστάλη εις την Πόλην ως δώρον εις τον σουλτάνον. Όντως επήγεν εις την Πόλην με κόκκινα γένεια. Νεκρός και ητιμασμένος.
Ακροαταί ή μάλλον μαθηταί των κηρυγμάτων του αγίου Κοσμά ήσαν και αρματωλοί και κλέφται της εποχής εκείνης, οι οποίοι κατήρχοντο εκ των κρησφυγέτων και ήκουον τους λόγους του θαυμαστού ιεροκήρυκος. Εις ιδιαιτέρας προς αυτούς ομιλίας ο άγιος Κοσμάς αναμφιβόλως έσπειρε τον σπόρον της αναστάσεως και αναγεννήσεως του Ελληνικού έθνους, η οποία θα επετυγχάνετο δια του θείου κηρύγματος και της πιστής εφαρμογής αυτού. Δια του Χριστού η Ελλάς θα εγίνετο μεγάλη και ένδοξος. Και αυτοί οι αλλόφυλοι ακούοντες την αγίαν διδασκαλίαν και βλέποντες την λαμπράν ζωήν των χριστιανών θα ειλκύοντο εις την πίστιν, θα εγίνοντο και αυτοί χριστιανοί. Αυτός ήτο ο μέγας οραματισμός του αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Επίστευεν ο άγιος Κοσμάς εις την θείαν αποστολήν, την οποίαν είχεν εν τω κόσμω η Ελλάς. Προφήτευε την προσεγγίζουσαν ελευθερίαν της πατρίδος. Εις το χωρίον Τσαραπλανά της Ηπείρου ατενίζων ο Άγιος την σχισμήν ενός πελώριου πλατάνου, είπε: «Τα βάσανα είνε ακόμη πολλά. Θυμηθήτε τα λόγια μου. Προσεύχεσθε, ενεργείτε και υπομένετε στερεά, εως ότου κλείση αυτή η πληγή του πλατάνου, το χωριό σας θα είνε σκλαβωμένο και δυστυχισμένο». Η προφητεία εξεπληρώθη. Η σχιχμή έκλεισε το 1912, το έτος κατά το οποίον απηλευθερώθη η Ήπειρος. Αλλ’ εκτός της προφητείας ταύτης ο άγιος Κοσμάς είπε και άλλας προφητείας, τας οποίας δημοσιεύομεν εις το τέλος του παρόντος βιβλίου. Μερικαί εξ αυτών είνε καταπληκτικαί δια την επαλήθευσίν των, ως είνε αι περί τηλεγράφου, αυτοκινήτου, αεροπλάνου και ετέρων εφευρέσεων πρφητείαι. Αναμφισβήτως ο άγιος Κοσμάς είχε το προφητικόν χάρισμα. Κήρυγμα, ως ήτο το κήρυγμα του αγίου Κοσμά, κήρυγμα απλούν, ζωηρόν, ελεγκτικόν, προφητικόν, κήρυγμα το οποίον συνώδευεν η θαυματουθργική δύναμις του Αγίου Πνεύματος, εδημιούργει, ως ήτο επόμενον, πνευματικόν σεισμόν. Προλήψεις, δεισιδαιμονίαι, πλάναι και αιρέσεις, ερριζωμέναι κακίαι, και ελαττώματα, που απετέλουν το σύγχρονο καθεστώς του ψεύδους και της αμαρτίας, υπό τα σφοδρά πλήγματα του θείου κηρύγματος εκλονίζοντο και έπιπτον, και μια νέα ζωή ορθοδόξου πίστεως και αρετής ήρχισε να αναθάλλη εις την χέρσον εκείνην γην.
Ο άγιος Κοσμάς ανήκει εις την κατηγορίαν εκείνων των κηρύκων, τους οποίους αποστέλλη ο Θεός εις δυσκόλους στιγμάς, ίνα, ως λέγει η προφητεία του Ιερεμίου, διπλούν έργον επιτελέσουν, το εκριζώνειν και το φυτεύειν (Ιερεμ. 1,10).
Εκριζωτής και φυτοκόμος υπήρξεν ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Τον απέστειλεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εις εποχήν κατά την οποίαν το υπόδουλον Γένος διέτρεχε τον φοβερόν κίνδυνον του εξισλαμισμού. Χάρις εις τους ατρύτους κόπους και αγώνας του, εις την πάλαι ποτέ Ιλλυρίαν και νυν Αλβανίαν, και ιδιαιτλερως εις την Βόρειαν Ήπειρον, δύο και πλέον εκατοντάδες χιλιάδες ψυχαί παρέμειναν πισταί εις την Ορθόδοξον πίστιν. Το κήρυγμά του ερρίζωσεν εις τας ψυχάς και καμμία δύναμις δεν ηδυνήθη να το εκριζώση. Το όνομά του έγινε θρύλος. Το μνημόσυνόν του αιώνιον. Δάκρυα φέρει εις τους οφθαλμούς των πιστών. Προ εκατόν περίπου ετών, ως ανέγραψε τότε περιοδικόν Αθηνών, συγγραφεύς τις είχεν επισκεφθή το Γηροκομείον των Ιωαννίνων και ηρώτησεν εκατοντούτην γέροντα τι εξ όλων όσα ήκουσε και είδεν εις την μακράν του ζωήν του έκαμεν εντύπωσιν. Και ο γέρων απήντησεν: «Όταν ήμουν μικρός άκουσα την διδαχή του πάτερ Κοσμά και φίλησα το χέρι του»
Νέος Παύλος ανεδείχθη ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Ούτω πως των εγκωμιάζει το δοξαστικόν των αίνων του όρθρου της εορτής του (Ιδέ σελ. 373 του παρόντος βιβλίου).

Δυστυχώς η Βόρειος Ήπειρος, η εκλεκτή αυτή χώρα, δια την οποίαν τόσον εκοπίασεν ο άγιος Κοσμάς, μένει έξω των ορίων της Πατρίδος. Το άστρον της ελευθερίας τρεις φοράς εφάνη και έλαμψεν εις την μαρτυρικήν αυτήν γην. Η πρώτη φορά ήτο το 1912, ότε τα ελληνικά στρατεύματα εκ Δυτικής Μακεδονίας εξώρμησαν και κατέλαβον ολόκληρον την Βόρειαν Ήπειρον. Η Δευτέρα φορά ήτο το 1940-41, ότε κατά τον ελληνοιταλικόν πόλεμον τα ηρωικά τάγματα της μικράς Ελλάδος ενίκησαν τον Γολιάθ, τον Ιταλόν δικτάτορα, και με ορμήν ακάθεκτον κατέλαβον όλην την ιεράν γην, την οποίαν δια του αίματός του καθηγίασεν ο άγιος Κοσμάς. Με ανέκφραστον χαράν οι υπόδουλοι χριστιανοί του Αργυροκάστρου, της Κορυτσάς, της Χειμάρρας και άλλων πόλεων και χωριών υπεδέχθησαν τους ήρωας ελευθερωτάς. Και ήλπιζον, ότι την φοράν αυτήν μόνιμος πλέον θα εκυμάτιζεν η σημαία του σταυρού.
Όλοι οι Έλληνες ήλπιζον, ότι μετά την λήξιν του Β΄παγκοσμίου πολέμου η μικρά αυτή γωνιά των Βαλκανίων θα απεδίδετο οριστικώς εις την Ελλάδα, η οποία εχάρισεν εις τους συμμάχους την πρώτην λάμψιν της νίκης. Αλλά δυστυχώς αι ελπίδες αυταί διεψελυθησαν. Η μεγάλη δύναμις του Βορρά, η Ρωσία, δια του Στάλινανέταξε το όχι εις την δικαίαν απαίτησιν της μικράς Ελλάδος. Εις την άρνησιν αυτήν συνηδόκησαν δυστυχώς και αι άλλαι λεγόμεναι Μεγάλαι Δυνάμεις, και ούτως η Βόρεια Ήπειρος παρέμεινεν εκτός της Ελλάδος. Και έκτοτε υπήχθη εις την δικαιοδοσίαν της Αλβανίας.
Το νέον καθεστώς εκήρυξεν απηνή διωγμόν εναντίον της θρησκείας. Ενοχλείται και μόνον ακούειν την λέξην Θεός. Είνε η αγριοτέρα εμφάνισις αθεϊστικού κράτους εν τη συγχρόνω εποχή. Ιδίως ο διωγμός εστράφη εναντίον των χριστιανών, οι οποίοι επί αιώνας διετήρησαν την θρησκευτικήν των πίστιν. Θλιβεραί είνε αι εκείθεν πληροφορίαι. Ο γέρων Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Δαμιανός απέθανεν εν τη φυλακή. Ιερείς εφυλακίσθησαν, εξωρίσθησαν, εξετελέσθησαν ως δήθεν αντιδρώντες. Ναοί περίλαμπροι εις Αργυρόκαστρον, Κορυτσάν και άλλας μεγάλας πόλεις και χωρία ή κατηδαφίσθησαν ή μετετράπησαν εις αποθήκας, λέσχας, κέντρα διασκεδάσεων, και ουδαμού της καθαγιασθείσης δια του αίματος μαρτύρων και ηρώων γης ακούεται η φωνή Ορθοδόξου ιερέως. Βαπτίσεις απαγορεύονται. Εσχάτως δε ανεγράφη εις τον τύπον, οι χριστιανοί υποχρεώθησαν εντός τακτής προθεσμίας να αντικαταστήσουν τα χριστιανικά ονόματά με ονόματα της αρεσκίας του αθέου καθεστώτος. Γενικώς παν ό,τι υπενθυμίζει Χριστινισμόν πρέπει να εξαλειφθή εν τω αθέω καθεστώτι του Εμβέρ Χότζα.
Εν τούτοις ως πληροφορούμεθα, οι εκεί Ορθόδοξοι χριστιανοί παραμένουν πιστοί εις την Ορθοδοξίαν. Εις τα υπόγεια των οίκων των συγκεντρωμένοι ακούουν την θείαν λειτουργίαν εκ των ραδιφωνικών σταθμών της Ελλάδος. Κατά δε την εορτήν του Πάσχα τολμηροί χριστιανοί νέοι έριψαν εις τους πόδας των αθέων τα φλούδια κοκκίνων αυγών της αναστάσεως! Και ούτως αποδεικνύουν ότι είνε παιδιά του ιεραποστόλου των Βαλκωνίων αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Αλλ’ η ελληνική πατρίς, η οποία πληροφορείται τα θλιβερά γεγονότα, τι πράττει δια τους Ορθοδόξους αυτούς χριστιανούς της Βορείου Ηπείρου; Η γείτον Τουρκία, δια την πυρπόλησιν ενός τουρκικού σχολείου της Θράκης προβαίνει εις έντονον διαμαρτυρίαν προς την Ελλάδα. Η δε Ελλάς τι ποιεί δια τον διωγμόν των Ελλήνων εν Βορείω Ηπείρω; Δυστυχώς το Κράτος, υπηρετούν εις σκοπούς καθαρώς οικονομικούς και εμπορικούς, συνάπτει συμφωνίας επί του οικονομικού πεδίου και αδιαφορεί δια τα ύψιστα, ως είνε η ελευθέρα άσκησις των θρησκευτικών καθηκόντων των Ορθοδόξων Ελλήνων Χριστιανών εν Βορείω Ηπείρω.
Το Κράτος μας αδιαφορεί. Οι δε νέοι της Ελλάδος μένουν αδιαφώτιστοι και ακαθοδήγητοι επί των υψίστων θεμάτων. Έρμαια αναρχικών και αντιχριστιανικών ιδεολογιών, είνε έτοιμοι να κατέλθουν εις τα πεζοδρόμια διαμαρτυρόμενοι δια τα πολιτικά διακαιώματα των κατοίκων της Χιλής ή άλκης τινος χώρας της Ευρώπης ή της Ασίας. Αλλά δια τα στοιχειώδη δικαιώματα, τα οποία τόσον βαναύσως καταπατεί το άθεον καθεστώς του Εμβέρ Χότζα εν Αλβανία, ουδεμία φωνή!
Υπό πάντων, λοιπόν εγκαταλείφθησαν οι ήρωες αδελφοί μας της Βορείου Ηπείρου; Αλλ’ ερκείνη, η οποία κατ’ εξοχήν φαίνεται απούσα κατά τας τραγικάς στιγμάς που διέρχεται η Πατρίς, είνε η Ιεραρχία της εκκλησίας της Ελλάδος. Αυτή έπρεπε προ πολλού να είχε συνέλθη με ένα μόνον θέμα, τους διωγμούς των Ορθοδόξων χριστιανών εν Βορείω Ηπείρω, αιρομένη δε υπεράνω των αθλίων πολιτικών σκοπιμοτήτων της εποσχής μας να εκδώση έντονον διαμαρτυρίαν προς όλον τον κόσμον δια τους σατανικούς διωγμούς εναντίον των χριστανών της Βορείας Ηπείρου.
Αλλά δυστυχώς η σημερινή διοίκησις της Εκκλησίας περί άλλα μικρά μεριμνά και τυρβάζει. Ως γράφει ευθαρσής Επίσκοπος του Βορρά, ουδεμία έξαρσις, ουδεμία συγκίνησις, ουδεμία πνοή…
Αλλ’ό,τι δεν πράττει η Ιεραρχία εν τω συνόλω της, ας πράξουν τουλάχιστον οι Επίσκοποι των παραμεθωρίων περιοχών, οι οποίοι γειτνιάζουν με την μαρτυρικήν ταύτην χώραν και αισθάνονται εντονώτερον τον πόνον και τον κλαυθμόν του Ορθοδόξου λαού της Βορείου Ηπείρου. Ας κινηθούν λοιπόν, και σα καλέσουν τον Ορθόδοξον λαόν εις πάνδημον συλλαλητήριον, δια να ακουσθή βροντοφώνως η διαμαρτυρία της χριστιανικής μας Πατρίδος, η οποία υπέρ τους εμπορικούς υπολογιαμούς και τας πολιτικάς σκοπιμότητας θέτει την Ορθόδοξον πίστιν, την πίστιν δια της οποίας το Έθνος μας ανέστη εκ της δουλείας, χάριν της οποίας αξίζει και ν’αποθνήσκωμεν.

4. – ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

Η επίγειος πατρίς του

Ούτος ο τη αληθεία άνθρωπος του Θεού, διδάσκαλος και κήρυξ του Θείου Ευαγγελίου Κοσμάς ήτον από την Αιτωλίαν, από ένα μικρόν χωρίον ονομαζόμενον Μέγα Δένδρον γονέων ευσεβών υιός, παρά των οποίων ανατραφείς και παιδευθείς εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, κατά τον Απόστολον, όταν ήτον χρόνων 20, ίσως και επέκεινα, άρχισε να διδάσκεται τα Γραμματικά υποκάτω εις τον Ιεροδιάκονον Ανανίαν τον καλούμενον Δερβισάνον.

Εις το Άγιον Όρος

Επειδή κατά τους χρόνους εκείνους άρχισε με φήμην μεγάλην το Σχολείον του Βατοπεδίου εις το Άγιον Όρος, μετέβη εις εκείνο με άλλους δικούς του συμμαθητάς, ουκ ολίγους. Εκεί ετελείωσε τα Γραμματικά υποκάτω εις τον Διδάσκαλον Παναγ. Παλαμάν. Μετά δε ταύτα παρέλαβε και την Λογικήν από τον διδάσκαλον Νικ. Τζαντζούλιον τον εκ Μετσόβου, όστις εκεί εσχολάρχησε μετά τον σοφώτατον Ευγένιον. Ήτο δε ακόμη λαϊκός, Κώνστας καλούμενος, πλήν και εις το σχήμα όντας των λαϊκών, εφαίνετο εστολισμένος με την σεμνότητα του Μοναχικού Σχήματος, και κατά πάντα ηγωνίζετο, και τον εαυτόν του εγύμναζε προς τελείαν άσκησιν. Επειδή δε πάλιν κακή τύχη η περίφημος εκείνη Σχολή, αναχωρησάντων των διδασκάλων, ερημώθη, και κατήντησε να γίνει ως το απ’ αρχής, τότε δη και ο καλός Κώνστας αναχωρήσας εκείθεν επήγεν εις την ιεράν Μονήν του Φιλοθέου. Και εκεί πρώτον μεν εκουρεύθη Μοναχός, και εις τους πόνους της μοναδικής ζωής εχώρησε προθυμότατα. Μετά δε τούτο, της Μονής εχούσης χρείαν εφημερίου, προτροπή σφοδροτέρα και δεήσει των πατέρων, χειροτονείται και Ιερομόναχος. Είχε δε πόθον πολύν ο μακάριος εις την καρδίαντου εξ αρχής, έτι κοσμικός όντας, δια να ωφελήσει και τους αδελφούς του χριστιανούς από εκείνα όπου έμαθε. Και πολλάκις έλεγε, πως οι αδελφοί μας χριστιανοί έχουν μεγάλην χρείαν από λόγον Θεού. Και ότι χρέος έχουν εκείνοι όπου σπουδάζουν, να μη τρέχουν εις αρχοντικά και αυλάς μεγάλων και να ματαιώνωσι την σπουδή τους, δια να αποκτήσουν πλούτον και αξιώματα, αλλά να διδάσκωσι μάλιστα τον κοινόν λαόν, όπου ζώσι με πολλήν απαιδευσίαν και βαρβαρότητα, δια ν’ αποκτήσουν μισθόν ουράνιον και δόξαν αμάραντον. Αλλά με όλον όπου είχε τόσον πόθον, και ζήλος πολύς άναπτεν εις την ιεράν του καρδίαν δια την ωφέλειαν των πολλών, όμως πάλιν και συλλογιζόμενος πόσον είναι μέγα και δύσκολον το εγχείρημα του αποστολικού κηρύγματος, ως ταπεινόφρων και μέτριος δεν ετόλμησεν αφ’ εαυτού να το επιχειρισθή χωρίς να καταλάβει την θείαν βούλησιν. Όθεν θέλοντας να δοκιμάση αν είνε τούτο θέλημα Θεού, ανοίγει την Θείαν Γραφήν και ω του θαύματος! Ευρέθη ευθύς έμπροσθέν του το λόγιον του Αποστόλου όπου λέγει: «Μηδείς του εαυτού του ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος» (Α΄Κορ. 10, 24). Ήγουν, ας μη ζητή τινας μόνον το συμφέρον το ιδικόν του, αλλά και το συμφέρον του αδελφού του.
Πληροφορηθείς λοιπόν εκ τούτου και φανερώσας τον σκοπόν του τούτον και εις άλλους πνευματικούς πατέρας και λαβών συγχώρησιν παρ’ αυτών, πηγαίνει εις Κωνσταντινούπολιν, δια να ανταμώση και τον αδελφόν του διδάσκαλον Χρύσανθον, όστις και τον έδιξε και μερικήν τινα τέχνην ρητορικήν, δια να ομιλή τάχα με κάποιαν μέθοδον. Φανερώσας λοιπόν και εις τους εκείθε ευλαβεστέρους αρχιερείς και διδασκάλους τον αυτόν λογισμόν του, και ευρών όλους συμφώνως παρακεινούντας αυτόν εις το θείον τούτο έργον, λαμβάνειν έγγραφον άδειαν παρά του τότε Πατριαχεύοντος Σεραφείμ του εκ Δελβίνου.

Ο αποστολικός ιεροκήρυξ

Ούτως άρχισε ο μακάριος να κηρύττη το Ευαγγέλιον της Βασιλείας των Ουρανών, πρώτον μεν εις τας Εκκλησίας και τα χωριά της Κωνσταντινουπόλεως, εκείθεν δε επήγεν εις Ναύπακτον, εις Βραχώρι, εις Μεσολόγγιον και εις άλλους τόπους, και πάλιν ανέβη εις Κωνσταντινούπολιν, και συμβουλευθείς με τον τότε Πατριάρχην Σωφρόνιον και παρ’ αυτού λαβών νέαν άδειαν και ευλογίαν, άρχισε να κηρύττη πάλιν τον λόγον του Ευαγγελίου με περισσοτέραν θερμότητα και ζήλον. Και δη περιελθών όλα σχεδόν τα δωδεκάνησα, και διδάξας τους χριστιανούς να μετανοούν και να πράττουν άξια έργα μετανοίας, εκείθεν εγύρισεν εις το Άγιον Όρος κατά το 1775 έτος, και περιπατήσας εις τα εκείθεν Μοναστήρια και Σκήτας, και διδάξας τους εν αυτοίς πατέρας, έμεινεν ολίγον καιρόν αναγιγνώσκοντας τα θεία βιβλία των Πατέρων. Μη δυνηθείς δε να υποφέρη περισσότερον από την αγάπην, όπου άναπτεν εις την καρδίαν του δια την ωφέλειαν των χριστιανών (καθώς πολλάκις ο ίδιος το έλεγεν εις πολλούς πατέρας), ανεχώρησε από το Άγιον Όρος, και αρχινώντας από τα έξω του Όρους χωρία, επήγε κηρύττοντας εις την Θεσσαλονίκην, εις την Βέροιαν και εις όλην την Μακεδονίαν. Επροχώρησεν εις τα μέρη της Χειμάρρας, Ακαρνανίας Αιτωλίας, έως και εις αυτήν την Άρταν και την Πρέβεζαν. Εκείθεν δε έπλευσεν εις την Αγίαν Μαύραν και εις Κεφαλληνίαν και όπου και αν επήγαινεν ο τρισμακάριστος, εγίνετο μεγάλη σύναξις των χριστιανών, και ήκουαν μετά κατανύξεως και ευλαβείας την χάριν και γλυκύτητα των λόγων του, και ακολούθως εγίνετο και μεγάλη διόρθωσις και ωφέλεια ψυχική. Ήτο δε η διδαχή του, καθώς ημείς αυτήκοοι αυτής εγενόμεθα, απλουστάτη, ωσάν εκείνη των αλιέων. Ήτο γαλήνιος και ήσυχος, οπού εφαίνετο καθολικά να είνε γεμάτη από την χάριν του ιλαρού και ησύχου Αγίου Πνεύματος. Μάλιστα δε εις την νήσον της Κεφαλληνίας μεγάλον καρπόν ψυχικής ωφελείας έκαμεν ο ιερός ούτος διδάσκαλος με τον σπόρον της ενθέου διδασκαλίας του. Αλλά και ο Θεός άνωθεν συνήργει και εβεβαίωνε τα λόγια του με τα ακόλουθα σημεία και θαύματα, καθώς ποτέ δια των τοιούτων εβεβαίωνε και το κήρυγμα των ιερών Αποστόλων του. Διότι εις την νήσον ταύτην ήτο ένας πτωχός ράπτης, όστις είχε από χρόνων πολλών το δεξιόν του χέρι ξηρόν και ανενέργητον. Ούτος λοιπόν προσδραμών εις τον Άγιον εδέετο να τον ιατρεύση. Ο δε επαρακίνησεν αυτόν να έλθη με ευλάβειαν εις την διδαχήν του και ο Θεός και ο Θέλει τον ευσπλαχνισθή. Υπήκουσεν ο πτωχός, και αφού ήκουσεν την διδαχήν του, ω του θαύματος! Την άλλην ημέραν ευρέθη ιατρεμένος. Άλλος πάλιν παράλυτος, ακούοντας τούτο το παράδοξον έκαμε να το υπάγουν με την κλίνην εις την ώραν της διδαχής του, και μετ’ ολίγας ημέρας έμεινε και αυτός όλος υγιής, δοξάζων τον Θεόν και ευχαριστώντας τον Άγιον. Εις το κάστρον της Άσσως ήτον ένας ευγενής, όστις είχεν δεινήν ασθενείαν εις τα αυτιά, όπου και πολλούς χρόνους ήτο σχεδόν χαμένη η ακοήν του. Ούτος πηγαίνοντας με ευλάβειαν και πίστιν εκεί, όπου εδίδασκεν ο Άγιος, ευθύς άρχισε να ακούη καθαρά, και από τότε έμεινε τεθεραπευμένος. Είνε ένα χωρίον της Κεφαλληνίας ονομαζόμενον Κουρουνοί. Αποι τούτο το χωρίον περνώντας ο Άγιος εν καιρώ καλοκαιρίου, εδίψησεν εις τον δρόμον και εζήτησε να του δώσουν νερόν από το ξηροπήγαδον, όπου ήτον εκεί κοντά. Οι άνθρωποι του είπον ότι ήτον εύκαιρον, όμως δια να κάμουν ηπακοήν, επήγαν και έβγαλαν από το βάθος του πηγαδίου νερόν γεμάτον λάσπην και χώμα, και του το έφεραν, και βάλοντάς το εις το στόμα του, έπιεν ολίγον τι, και από τότε ανβέβλυσε παραδόξως το ξηροπήγαδον εκείνο νερόνκαθαρόν, και είναι πάντοτε γεμάτον και τον χειμώνα και το καλοκαίρι, και εις πολλάς ασθενείας γίνεται ιαματικόν. Δια το πολύ πλήθος του λαού, όπου δεν τους εχώρει καμμία εκκλησία, εξ’ ανάγκης έκαμε την διδαχήν του έξω εις τας πεδιάδας, όθεν εσυνήθιζε, και όπου έμελλε να σταθή να διδάξη πρώτα έλεγε και εκατασκεύαζαν έναν Σταυρόν ξύλινον μεγάλον και τον έστηναν εκεί. Έπειτα ακουμβίζοντας επάνω εις το ξήλον του Σταυρού το σκαμνί, το οποίον ως λέγουσι, του το εκατασκεύασεν ωσάν θρονί ο Κουρτ Πασάς, εις αυτό αναβαίνοντας εδίδασκε, και μετά την διδαχήν το μεν σκαμνί το διέλυε και το έπαιρνε μαζί του, όπου και εάν επήγαινεν, ο δε Σταυρός έμενεν εκεί, εις ενθύμησιν του κηρύγματός του παντοτινήν. Εις εκείνους λοιπόν τους τόπους, όπου ήσαν στημένοι οι Σταυροί, ενήργει ο Θεός πολλά θαυμάσια. Διο και εις το μέσον του παζαρίου του Αργοστολίου, ήτις είνε χώρα της αυτής Κεφαλληνίας, όπου άφησεν ο Άγιος Κοσμάς ένα τοιούτον Σταυρόν, ανέβλυσεν ένα νερόν θαυμαστόν, το οποίον φαίνεται εώς την σήμερον χωρίς ποτέ να ολιγοστεύση.
Από την Κεφαλληνίαν επέρασεν εις την Ζάκυνθον συνοδευόμενος από δέκ καΐκια γεμάτα από ευλαβείς Κεφαλληνίτας. Αλλ΄όμως εκεί δεν ευτύχισεν ο ευλογημένος, όθεν ολίγον τι διδάξας εκεί μόνον, εγύρισεν πάλιν εις την Κεφαλληνίαν. Και εκείθεν επήγεν εις τους Κορφούς, όπου εδεξιώθη μεγάλως παρά ποάντων και μάλιστα παρά του Ηγεμόνος αυτού. επειδή όμως ασυνάχθη πλήθος πολύ από τα χωριά δια να ακούσουν τη διδαχή του Αγίου, οι της της πόλεως προσετεύοντες, τον φθόνον φοβούμενοι, παρακάλεσαν αυτόν να αναχωρήση ταχύτερον. Και ούτως ίνα μη αίτιος γένηται σκανδάλων και ταραχών εις τους λαούς, εκείθεν αναχωρήσας, μετέβη εις το αντίπερα μέρος της στερεάς, ήγουν της Αλβανιτίας, ανομαζόμενον Άγιοι Σαράντα, και εκεί εδίδασκε τους χριστιανούς περιπατών και διερχόμενος τας βαρβαρικάς εκείνας επαρχίας, εις τας οποίας εκινδύνευε να χαθή τέλεια η ευσέβεια και η χριστιανική ζωή δια την πολλήν αμάθειαν, οπού είχον οι εκείσε χριστιανοί, και δια τα πολλά κακά και φόνους και κλεψίας, και άλλας μυρίας παρανομίας, εις τας οποίας ήσαν δεδομένοι, και παρ’ ολίγον ήσαν χειρότεροι εις την κακίαν από τους ασεβείς, όθεν εις τούτων των χριστιανών τας κεχερσωμένας και εξηγριωμένας καρδίας σπείρας τον σπόρον του θείου λόγου ο ιερός Κοσμάς, έκαμε, συνεργούσης της θείας χάριτος, πολλούς και μεγάλους καρπούς. Διότι τους αγρίους ημέρωσε, τους ληστάς κατεπράυνε τους ασπλάχνους και ανελεήμονας έδειξεν ελεήμονας, τους ανευλαβείς έκαμεν ευλαβείς, τους αμαθείς και αγροίκους εις τα θεία εμαθήτευσε και τους έκαμε να συντρέχουν εις τας ιεράς ακολουθίας, και όλους απλώς τους αμαρτωλούς έφερεν εις μεγάλην μετάνοιαν και διόρθωσιν, ώστε οπού έλεγον όλοι, ότι εις τους καιρούς των εφάνη ένας νέος Απόστολος.
Εκατέστησε Σχολεία πανταχού δια μέσου της διδασκαλίας του, τόσον Ελληνικά, όσον και Κοινά, τόσον εις τας χώρας, όσον και εις τα χωρία, δια να πηγαίνουν τα παιδία εις αυτά και να μαθαίουν δωρεάν τα ιερά γράμματα, και εκ τούτων να στερεώνωνται μεν εις την πίστιν και την ευσέβειαν, να οδηγώνται δε εις την ενάρετον ζωήν και πολιτείαν. Κατέπεισε τους πλουσίους και ηγόρασαν υπέρ τας τέσσαρας χιλιάδας κολυμβήθρας μεγάλας χαλκοματένιας, προς δώδεκα γρόσια την κάθε μίαν, και τας αφιέρωσεν εις τας εκκλησίας, ίνα ευρίσκωνται εκεί παντοτινά προς μνημόνσυνόν τους, δια να βαπτίζωνται καθώς πρέπει τα παιδιά των χριστιανών. Ομοίως κατέπεισε τους έχοντας τον τρόπον και ηγόραζον βιβλία πατερικά και χριστιανικάς διδασκαλίας, κομπολόγια, σταυρούδια μικρά και μπόλιες και χτένια, από τα οποία τα μεν βιβλία τα εμοίραζεν χάριν εις εκείνους, οπού ηξεύραν γράμματα ή εις εκείνους που υπέσχοντο να μάθουν, τις δε μπόλιες εμοίραζε (υπέρ τας τεσσαράκοντα χιλιάδας) εις τας γυναίκας, δια να σκεπάζουν την κεφαλήν των. Τα δε χτένια εις εκείνους οπού έταζον να αφήσουν τα γένεια και να ζώσιν ενάρετα και χριστιανικά. Τα δε κομπολόγια και σταυρουδάκια εμοίραζε (υπέρ τας πεντακοσίας χιλιάδας) εις τον κοινόν λαόν, δια να συγχωρούν τους αγοράζοντας. Είχε τεσσαρπακοντα ή πεντήκοντα ιερείς, οπού τον ηκολούθουν κατόπιν, και όταν έμελλε να υπάγη από μιαν χώραν εις άλλην, επαράγγελλε πρώτον εις τους χριστιανούς να εξομολογηθούν, να νηστεύσουν και να κάμουν και αγρυπνίαν και μεγάλην φωτοχυσίαν. Διότι είχεν επίτηδες κατασκευασμένα μανουάλια ξύλινα χωρούντα κάθε ένα από εκατόν κηρία, τα οποία διαλύοντας τα έπαιρνε μαζί του. Έπειτα μοιράζοντας εις όλους κηρία δωρεάν, έβαλλε τους ιερείς και εδιάβαζαν το άγιον Ευχέλαιον και εχρίοντο όλοι οι χριστιανοί, και εις το τέλος έκαμνε την διδαχήν. Επειδή δε τον ηκολούθη λαός πολύς, δυο και τρεις χιλιάδες, επρόσταζεν από το εσπέρας και ητοίμαζαν σακκία πολλά ψωμί και καζάνια σιτάρι βρασμένον, έπειτα το επήγαιναν έξω εις τον δρόμον, από εκεί όπου ήθελε να διαβή ο λαός, και ούτως έπαιρναν όλοι από εκείνο και εσυγχώρουν ζώντας και τεθνεώτας.
Ενήργησε δε ο Θεός δι’ αυτού και εκεί εις την Αλβανιτιάν, ομοίως και εις άλλους τόπους τοιαύτα θαυμάσια.
Ένας Τούρκος αξιωματικός ή από τους Εβραίους ή από τον δαίμονα παρακινημένος, τόσον μίσος έλαβε κατά του Αγίου, όπου μίαν φοράν καβαλικεύοντας το άλογόν του έτρεχε δια να τον προφθάση και να τον καταποιήση. Αλλά τρέχοντας το άλογον τον έρριξε κάτω και εσύντριψε τον δεξιόν του πόδα, και γυρίζοντας στο σπίτι του, εύρε τον υιόν του αποθαμένον, όθεν μετανοήσας έστειλεν επιστολήν εις τον Άγιον και εζήτησεν παρ’ αυτού συγχώρησιν. Από τους Φιλιάτες οι πρώτοι Αγάδες επήγαν δια να ίδουν τον Άγιον και να ακούσουν την διδαχήν του, και επειδή ήτον καλοκαίρι, εκιμήθηκαν έξω εις τον κάμπον, και προς τας πέντε ώρας της νυκτός είδον ένα φως ουράνιον, ωσάν σύννεφον, όπου εσκέπαζεν τον τόπον εκείνον, όπου εκάθητο ο Άγιος, το οποίον εδιηγούντο εις τους χριστιανούς, όθεν το πρωί εζήτουν να τους δωση την ευχήν του ο Άγιος από την καρδίαν του και όχι από τα χείλη του.
Άλλος πάλιν Τούρκος αξιωματικός από την Καβάιαν είχε δεινήν ασθένειαν φιάγγου, όπου δεν ηδύνατο να χύση το νερόν του. Ούτος ακούοντας δια τον Άγιον, έστειλε τον δούλον του, παρακαλώντας τον να υπάγει εκεί, δια να τον ευχυθή, και δια μέσου του ίσως ο Θεός να τον ιατρεύση. Ο Άγιος δεν ήθελε να υπάγη, ονομάζοντας τον εαυτόν του αμαρτωλόν. Πάλιν έστειλεν ο Τούρκος τον δούλον του με ένα αγγείον νερόν, παρακαλώντας τον Άγιον να του το ευλογήση. Τότε βλέποντας την μεγάλην ευλάβεια του Τούρκου ο Άγιος, του εμήνυσε να κάμη δύο προστάγματα, να μη πίνη ρακί και να μοιράση το δέκατον του πλούτου του εις τους πτωχούς, και αφού υπεσχέθη να τα κάμη, ευλόγησε το νερόν και πίνωντάς το ο ασθενής, εις τέσσαρας ημέρας ιατρεύθη τελείως, όθεν έκαμε μεγάλας ελεημοσύνας. Κατά το Φανάρι εις τον τόπον λεγόμενον Λακούρισι, ένας Τούρκος εξουσιαστής του τόπου βλέποντας τον Σταυρόν, όπου αφήκεν εκεί ο Άγιος όταν εδίδασκε, καθώς είχε συνήθειαν, ως προείπομεν, τούτον, λέγω βλέποντας, τον έβγαλε από τον τόπον του, και τον έφερε εις το σπίτι του, δια να κάμη δυο στύλους του κρεββάτου του, όπου είχεν εις την δραγόνταν του, αλλ’ ευθύς, ω του θαύματος! Γίνεται ωσάν ένας φοβερός σεισμός, και μη δυνάμενος να σταθή εις τους πόδας, επεσεν κατά γης κυλιόμενος ώραν πολλήν και αφρίζων και τρίζων τους οδόντας του ωσάν δαιμονισμένος. Ύστερον δε σηκωθείς από δυο Τούρκους, όπου εδιάβαινον εκείθεν, και ελθόν εις τον εαυτόν του εγνώρισε πως τούτο το έπαθεν από θείαν οργήν δια την τόλμη που έλαβε, και έβγαλε τον τίμιον Σταυρόν. Όθεν μόνος του τον επήγε και τον εστερέωσε πάλιν εις τον τόπον όπου ήτον και πρωτύτερα, και κάθε ημέραν επήγαινε και τον εφίλει με μεγάλην ευλάβειαν. Και άλλην φοράν οπού επέρασεν εκείθεν ο ιερός διδάσκαλος, έδαμεν αυτός ο ίδιος Τούρκος εις προσκήνυσίν του και εδιηγείτο παρρησία ις όλους το θαύμα και εζήτει ταπεινώς συγχώρησιν.
Επειδή ο Άγιος ήλεγχε τας γυναίκας οπού φορούν στολίδια, τας εκατέπεισε δια της διδαχής του να τα απορίψουν όλα τόσον όπου και μερικαί εμαυροφορούσαν. Μια γυναίκα πλούσια εις την Κόριτζαν είχε παιδίον, του οποίου την κεφαλήν εστόλιζε με πολλά φλωριά και άλλα στολίδια περιττά. Ταύτην την γυναίκα εσυμβούλευε πολλάκις ο Άγιος να διαμοιράση ταύτα εις τα πτωχά παιδιά, εάν θέλη να ζήση το τέκνον της. Αλλά δεν του υπήκουσε. Τέλος της λέγει, ότι εάν δεν βγάλη από το παιδί της τα στολίδια, έχει να το στερηθή γρήγορα. Και επειδή ούτε τότε εκαταπείσθη, την ακόλουθον ημέραν ευρήκεν εις το στρώμα αποθμένον το τέκνον της, και τότε εγνώρισεν ότι δια την απείθειάν της ο Θεός την επαίδευσεν.
Πάλιν, επειδή ο Άγιος όπου επήγαινεν, εδίδασκε τους χριστιανούς να μη κάμνουν παζάρια την Κυριακήν, ούτε άλλας εργασίας, αλλά να πηγαίνουν εις τας εκκλησίας και να ακούουν τας ιεράς ακολουθίας και τα θεία λόγια, όσοι τον παρήκουον, ο Θεός τους επαίδευε με διάφορα παιδευτήρια. Όθεν εις τον τόπον λεγόμενον Χαλκιάδες, έως μίαν ώραν μακράν από την Άρταν ένας πραγματευτής, επειδή παρήκουσε και ετόλμησε να πραγματευθή την Κυριακήν ευθύς εξηράνθη η χείρ του δραμών δε προς τον Άγιον και ζητήσας συγχώρησιν δια την αμαρτίαν του, μετ’ ολίγας ημέρας ιατρεύθη.
Ομοίως εις την Πάργαν ένας εργαστηριάρχης, επειδή ηθέλησε να πωλήσει μερικόν πράγμα την Κυριακήν επιάσθη το χέρι του. Ομολογήσας δε την αμαρτίαν του εμπρός εις τον Άγιον και νουθετηθείς υπ’ αυτού, έλαβε την συγχώρησιν, ομού και την ποθουμένην ιατρείαν της χειρός του. Κατά το Ξηρόμερον έτυχε μια γυναίκα και εζύμωσε την Κυριακήν και αφού έβγαλε το ψωμί από τον φούρνον, το εύρε κόκκινον ωσάν να το είχε ζυμώσει με αίμα, όθεν προσπίπτουσα εις τους πόδας του Αγίου, έλαβε την πρέπουσαν διόρθωσιν. Εις άλλα μέρη διατί δεν εφυλάχθη το πρέπον σέβας της Κυριακής, άλλου έσκασε το βόδι του, άλλου το μουλάρι του άλλος εδαιμονίσθη και άλλος εύρε το παιδί του αποθαμένον.
Εις ένα χωρίον της Καστοριάς, ονομαζόμενον Σέλτζα (10), μία γυναίκα έχουσα ευλάβειαν εις τον Άγιον, επήρε το νερόν με το οποίον ένιψε ποτε το πρόσωπόν του ο Άγιος, και το εφύλαξεν εις αγγείον υάλινον, και ω του θαύματος! Μέσα εις αυτό εφύτρωσεν ένα χορτάρι με δύο φύλλα μόνον, το οποίον έγινε μεγάλο, όσον ήτο το αγγείον, και έπλεε πάντα εις το νερόν χωρίς να έχη ρίζαν, και δεν άλλαξε τελείως το χρώμα του, αλλ’ έμεινε δροσερόν δι’ ένα ολόκληρον χρόνον, εις τρόπον όπου εθαύμαζον όσοι το έβλεπαν και αυτό το νερόν έκαμε πολλάς ιατρείας εις πολλούς, καθώς έλεγεν η αυτή ευλαβής γυνή. Αυτά και άλλα περισσότερα ενήργησε δι’ αυτού ο Θεός, τα οποία ημείς δια συντομίαν αφήνομεν. Επειδή δε ο Άγιος πολλές φορές έλεγε φανερά εις την διδαχήν του, ότι επροσκαλέσθη εις το κήρυγμα του Ευαγγελίου από αυτόν τον ίδιον Ιησούν Χριστόν, και δια την αγάπην Αυτού μέλει να χύσει το αίμα του, έλαβε τέλος πάντων η πρόρρησίς του την έκβασιν. Την έλαβε δε τοιουτοτρόπως.

Ο μαρτυρικός θάνατος

Ο αποστολικός ούτος διδάσκαλος ποτέ δεν άνοιξε το στόμα να ειπή λόγον εναντίον των Εβραίων, ούτε εις την Θεσσαλονίκην ούτε εις την Καστορίαν, ούτε εις τα Ιωάννινα, ούτε εις κανένα άλλο μέρος οπού ήσαν Εβραίοι, αλλά μόνον τους χριστιανούς εδίδασκε να πολιτεύωνται ωσάν χριστιανοί, και να φυλάττουν αλήθειαν και εμπιστοσύνην προς τους εξουσιαστάς, όπου τους έδωκεν ο Θεός καθώς οι ίδιοι Αλβανίται πηγαίνοντας εκεί οπού εδίδασκεν εις τας έξω πεδιάδας τα ήκουον από το στόμα του, και ως άνθρωπον Θεού τον εκήρυττον, εις τόσον οπού και ο Κούρτ Πασάς, ακούοντας την καλήν του φήμην, επρόσταξε και ήλθεν έμπροσθέν του, και τόσον καλά του άρεσεν η ομιλία του, ώστε και το θρονί εκείνο, οπού προείπαμεν, του εκατασκεύασε, και με κατηφέ το ένδυσε δια να αναβαίνει εις αυτό, και να διδάσκει από υψηλά τους λαούς. Αλλά το παμπόνηρον και μιαρώτατον τούτο γένος των μισοχρίστων Εβραίων καθώς εις τους περασμένους αιώνας έδειξε πάντοτε άκραν κακίαν εναντίον των χριστιανών ούτω και τώρα, μη υποφέροντας να κηρύττεται η πίστις και το Ευαγγέλιον του Ιησού Χριστού, οι Εβραίοι όπου κατοικούν εις τα Ιωάννινα, επήγαν οι θεοήλατοι και είπαν εις τον Πασάν του τόπου, πως ο ιερός ούτος Κοσμάς ήτον απεσταλμένος από τους Μοσχόβους δια να ξεπλανά τον Βασιλικόν Ραγιάν να πηγαίνουν εις την Μοσχοβίαν. Αλλά τούτον μεν η θεία Πρόνοια τότε τον διεφύλαξεν από την θανατηφόρον ταύτην επιβουλήν, επροξενήθη όμως αρκετή ζημία χρημάτων εις το κοινόν των χριστιανών. Εντεύθεν λοιπόν ο ιερός Κοσμάς άρχισε να στηλιτεύη την πονηρίαν και το αδιάλλακτον μίσος όπου έχουν κατά των χριστιανών οι Εβραίοι και επειδή φανερά απεδείχθη, πως ήτον πλάσμα και σαφής συκοφαντία εκείνη η κατηγορία οπού έκαμαν εις τον Πασάν, πάλιν επήγεν εις τα Ιωάννινα, και πρώτον μεν εκατάπεισε τους χριστιανούς να μεταβάλουν το κοινόν παζάρι από την Κυριακήν εις το Σάββατον το οποίον τους επροξένησε μεγίστην φθοράν. Δεύτερον τους εκήρυξε δια φανερούς εχθρούς, και ότι είναι έτοιμοι κάθε καιρόν να κάμουν κάθε κακόν εις τους χριστιανούς. Τρίτον θέλοντας να βγάλει από τας κεφαλάς των χριστιανών τας μακράς φούντας και τα τοιαύτα, τα οποία όλα ηγόραζον από τους Εβραίους τους εδίδασκε πως είναι ακάθαρτα, ότι επί ταυτού δια τους χριστιανούς οι θεοκτόνοι τα μολύνουσι, και να μη τα αγοράζωσιν ολότελα και λοιπόν μην υποφέροντας πλέον να βλέπουν και να ακούουν τον Άγιον ελέγχοντα αυτούς, επήγαν εις τον Κούρτ Πασάν, και του έδωκαν πουγγία πολλά δια να τον βγάλει από την ζωήν. Όστις και συμβουλευθείς με τον Χότζαν του, απεφάσισε δια μέσου αυτού να τον θανατώσει, το οποίον και έγινε με τοιούτον τρόπον. Συνήθειαν είχεν ο Άγιος, όπου και αν επήγαινε δια να διδάξει, να παίρνει πρώτον την άδειαν από τον Αρχιερέα του τόπου ή από τους επιτρόπους του ομοίως να στέλλη ανθρώπους χριστιανούς να παίρνουν την αυτήν άδειαν και από τους εξωτερικούς εξουσιαστάς, και ούτως εκήρυττεν ανεμποδίστως. Πηγαίνοντας λοιπόν εις ένα χωρίον της Αλβανιτίας, λεγόμενον Κολικόντασι, έλαβε την άδειαν παρά του Αρχιερέως του τόπου. Ερευνώντας δε και τους εξωτερικούς εξουσιαστάς και μανθάνοντας ότι ο Κούρτ Πασάς ώριζε τους τόπους εκείνους, όστις εκάθητο εις μίαν πόλιν Μπεράτι ονομαζομένην, μακράν 12 ώρας, μανθάνοντας δε και ότι ο Χότζας του Πασά εκάθητο εκεί κοντά, έστειλεν άνθρωπον και επήρε την άδειαν και εδίδαξε. Πλην δεν ευχαριστήθη αλλ’ εζήτει να υπάγει και μόνος του εις τον Χότζαν δια το ασφαλέστερον. Οι χριστιανοί τον εμπόδιζον προς ώραν λέγοντές του, ότι ποτέ δεν έκαμε τοιούτον πράγμα να υπάγει αυτοπροσώπως εις τους εξουσιαστάς να ζητήσει άδειαν. Όμως δεν ηδυνήθησαν εις όλον το ύστερον να τον εμποδίσουν. Όθεν λέγοντάς τους ο Άγιος να μη εξετάζουν περισσότερον, παίρνει μαζί του τέσσαρας καλογήρους και ένα παπάν δια δραγουμάνον, και πηγαίνει εις τον Χότζαν. Ο Χότζας καμώνεται και του λέγει πως έχει γράμματα από τον Κούρτ Πασάν, όστις τον διορίζει δια να τον στείλη εις αυτόν δια να συνομιλήσουν. Όθεν επρόσταξε τους ανθρώπους του να φυλάγουν τον Άγιον έως να τον στείλη εις τον Πασάν και να μη τον αφήσουν να έβγη από την αυλήν του. Τότε εκατάλαβεν ο ευλογημένος Διδάσκαλος, πως έχουν να τον θανατώσουν. Όθεν εδόξασε και ευχαρίστησε τον Δεσπότην Χριστόν, οπού τον ηξίωσε να τελειώσει τον δρόμον του αποστολικού κηρύγματος με μαρτύριον. Έπειτα στραφείς προς τους καλογήρους οπού τον συνώδευαν, τους λέγει εκείνο το ψαλμικόν, «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν» και όλην εκείνην την νύκτα εδοξολόγει με Ψαλμούς τον Κύριον, χωρίς να δείξει ολότελα κανένα σημείον λύπης δια την στέρησιν της ζωής του, αλλά μάλιστα φαινόμενος χαριέστατος εις το πρόσωπον, ωσάν να επήγαινεν εις χαρές και ξεφαντώματα. Αφού δε εξημέρωσε, τον επήραν επτά δήμιοι Τούρκοι και τον έβαλαν επάνω εις ένα άλογον, καμωνόμενοι τάχα, πως έχουν να τον υπάγουν εις τον Κούρτ Πασάν. Αλλ’ όταν εμάκρυναν έως δύο ωρών διάστημα, τον έφεραν εκεί οπού έτρεχεν ένας μεγάλος ποταμός, και ούτω ξεπεζεύοντάς τον, του εφανέρωσαν την προσταγήν οπού είχαν από τον Κούρτ Πασάν δια να τον θανατώσουν. Ο Άγιος εδέχθη μετά χαράς την τοιαύτην κατ’ αυτού απόφασιν και κλίνας τα γόνατα, προσευχήθη εις τον Θεόν ευχαριστών και δοξάζων αυτόν, ότι δια την αγάπην του θυσιάζει την ζωήν του, καθώς επεθύμει πάντοτε η ψυχή του. Έπειτα σηκωθείς ηυλόγησε σταυροειδώς τα τέσσαρα μέρη του κόσμου και ηυχήθη πάντας τους χριστιανούς, οπού φυλάττουσι τας παραγγελίας του. Οι δε δήμιοι τον εκάθησαν κοντά εις ένα δένδρον και ηθέλησαν δια να δέσουν τα χέρια του. Αλλ’ ο Άγιος δεν τους άφησε λέγοντάς τους, ότι δεν αντιστέκεται, αλλά κρατεί σταυρωμένα τα χέρια του ωσάν να του τα είχαν δέσει. Έπειτα ακούμβησε την ιεράν του κεφαλήν εις το δένδρον, και ούτω τον έδεσαν οι βάρβαροι από τον λαιμόν με ένα σχοινίον και ευθύς μόνον όπου τον έσφιξαν επέταξε το θείον πνεύμα του εις τα Ουράνια, και ούτως ηξιώθη ο τρισμακάριστος Κοσμάς, ο κοινωφελέστατος εκείνος άνθρωπος, και του κόσμου κόσμος ο ευκοσμότατος, να λάβει διπλούς τους στεφάνους παρά Κυρίου, και ως ισαπόστολος και ως ιερομάρτυς, όντας εις ηλικίαν εξήντα πέντε χρόνων.
Το δε τίμιον αυτού λείψανον γυμνώσαντες οι δήμιοι το έσυραν και το έρριψαν εις τον ποταμόν με μίαν μεγάλην πέτραν εις τον λαιμόν. Οι δε χριστιανοί μαθόντες τούτο, έτρεξαν παρευθύς δια να το βγάλουν, και ερευνήσαντες με δίκτυα και με άλλους τρόπους δεν ηδυνήθησαν να το εύρουν. Μετά τρεις ημέρας ένας ιερεύς ευλαβής παπά – Μάρκος ονομαζόμενος, εφημέριος της εκκλησίας της Υπεραγίας Θεοτόκου των Εισοδίων του χωρίου Κολικόντασι, κειμένου πλησίον του ποταμού ούτος λέγω εμβαίνοντας εις ένα μονόξυλον και κάμνοντας τον σταυρόν του, επήγε δια να ερευνήσει, και παρευθύς ω του θαύματος!Βλέπει το άγιον λείψανον, οπού έπλεεν επάνω εις το νερόν και εστέκετο όρθιον ωσάν να ήτο ζωντανόν. Όθεν τρέχει εν τω άμα και το αγκαλιάζει και το βγάζει από το νερόν και καθώς το εσήκωσεν, έτρεξεν αίμα πολύ από το μελίρρυτον στόμα του Αγίου μέσα εις τον ποταμόν και ενδύσας αυτό με το ράσον του το έφερεν εις την άνω εκκλησίαν της Θεοτόκου, και το ενταφίασεν εντίμως εν τω νάρθηκι της αυτής εκκλησίας των Εισοδίων εν τω χωρίω Κολικόντασι αρχιερατεύοντος εν Βελεγράδοις Ιωάσαφ, ος και αυτός ην παρών εις τον ενταφιασμόν του Αγίου.

Η Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά

Μετά δε την τελευτήν του Αγίου ταύτα ηκολούθησαν. Ο Κούρτ Πασάς εμετανόησε διατί εγελάσθη και δια μάταιον κέρδος εθανάτωσε τοιούτον αθώον και ειρηνικόν άνθρωπον όθεν εμήνυσεν εις τον Χότζαν του να αφήσει τους καλογήρους του Αγίου, οπού είχεν εις φύλαξιν να υπάγουν εις την άνωθεν Μονήν της Θεοτόκου, και εκεί να κάθωνται, οίτινες πηγαίνοντες εύρον ενταφιασμένον το άγιον λείψανον, και δια να λάβουν πληροφορίαν περισσοτέραν του μαρτυρίου του, το εξέθαψαν ομού με άλλους ιερείς και χριστιανούς, και με όλον οπού ήτο τρεις ημέρας μέσα εις τον ποταμόν, καθώς ο Ιωνάς εις την κοιλίαν του κήτους, όμως καμμίαν διαφοράν η δυσωδίαν δεν είχεν, αλλ’ ευωδίαζεν όλον και εφαίνετο ωσάν να εκοιμάτο. Και αφού το ησπάσθησαν ευλαβώς, πάλιν το ενταφίασαν εις τον ίδιον τόπον όπου και ανηγέρθη ο θείος αυτού Ναός, ο επί τω ονόματι αυτού τιμώμενος. Ανηγέρθη δε κατά τον εφεξής τρόπον: Περιερχόμενος ο Άγιος έτι ζων την Αλβανιτίαν, εις τα μέρη της Τεπελένης, ανταμώθη με τον Βεζίρ Αλή Πασάν Τεπελενιώτην, ο οποίος τότε ακόμη ήτον Μπέης, και μάλιστα εδιώκετο και από αυτόν τον Κούρτ Πασάν. Όθεν ανταμώνοντάς τον ο Άγιος του είπεν ότι το οντζάκι του έχει να λάβει αύξησιν μεγάλην και αυτός έχει να γίνει μέγας ηγεμών και ονομαστός εις την οικουμένην έχει να κυριεύσει πόλεις πολλάς και την Αλβανιτίαν όλην αλλά και αυτό το Τάχτι του Κούρτ Πασά έχει να το κυριεύσει μετά καιρόν. Μετά χρόνους τριάκοντα σχεδόν έλαβαν πέρας αι προφητείαι του Αγίου και λαμβάνοντας αύξησιν μεγάλην ο κραταιότατος Βεζίρ Αλή Πασάς επάτησε και αυτό το Τάχτι του Κούρτ Πασά, κατά την προφητείαν του Αγίου. Όθεν εμβαίνοντας εις το Μπεράτι ο Βεζίρ Αλή Πασάς ενεθυμήθη τον λόγον εκείνον του Αγίου, και κράζοντας τον Δεσπότην των Βελεγράδων, ανεψιόν του επί του Αγίου αρχιερατεύοντος Βελεγράδων τον επρόσταξε να κάμει την ανακομιδήν του Αγίου και να κτισθή και Μοναστήριον επ’ ονόματι του Αγίου τιμώμενον, επειδή τον εγνώρισεν ως αληθή άνθρωπον του Θεού, δια την προφητείαν, και δι’ άλλα. Μετά καιρού τινος παρέλευσιν λοιπόν έγινεν η ανακομιδή του Αγίου, ούτινος η σεβασμία κάρα ηργυρώθη ευθύς δια προσταγής του υψηλοτάτου ηγεμόνος Βεζίρ Αλή Πασά. Παρευθύς δε προστάζοντας να γίνει μία κοινή συδρομή εδιώρισε, και εκτίσθη ο περίφημος Ναός επ’ ονόματι του Αγίου τιμώμενος και ούτως ανηγέρθη εκ βάθρων αυτός ο θείος Ναός δια συνδρομής και παρακελεύσεως και υψηλής προσταγής του κραταιοτάτου και υψηλοτάτου Βεζίρ Αλή Πασά Τεπελενιώτη αρχιερατεύοντος εν Βελεγράδοις Ιωάσαφ, ανεψιού του πρώην Βελεγράδων Ιωάσαφ.
Την ώραν δε εκείνην οπού τον εξενταφίασαν έτυχε να ευρεθή εκεί μία δαιμονισμένη γυναίκα, ήτις από μακρυνούς τόπους ηκολούθει ζώντα τον Άγιον ποθούσα την ιατρείαν της, και καθώς είδεν οπού άνοιξαν τον τάφον του Αγίου, την ετάραξε δυνατά το δαιμόνιον, και ύστερα από ολίγην ώραν ιατρεύθη τελείως, δοξάζουσα τον Θεόν και τον Άγιον. Ένας από τους δημίους, οπού εθανάτωσαν τον Άγιον, επήρε το επανωκαλύμμαυχόν του, και γυρίζοντας εις τον Χότζαν το έβανεν εις το κεφάλι του και επεριγέλα τον Άγιον και παρευθύς δαιμονισθείς έβγαλε τα ρούχα του και έτρεχε φωνάζοντας, πως αυτός εθανάτωσε τον Ασκητήν. Όθεν μανθάνοντας τούτο ο Πασάς επρόσταξε και τον έβγαλαν εις τα σίδηρα, και εκεί κακώς ο κακός εξέψυξεν.
Αφού έκαμε την υστερινήν διδαχήν ο Άγιος εις το προρρηθέν χωρίον Κολικόντασι, άφησεν εκεί ένα Σταυρόν κατά την συνήθειαν στημένον εις την γην, και μετά την τελευτήν του έβλεπον οι χριστιανοί φως ουράνιον, όπου έλαμπεν επάνω εις τον Σταυρόν κάθε νύκτα. Όθεν την ημέραν της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού επήγαν οι ιερείς με τον λαόν και επήραν τον Σταυρόν εκείνον μετ’ ευλαβείας λιτανεύοντες, και τον έβαλαν οπίσω του Βήματος, κοντά εις τον τάφον του Αγίου εις παντοτινήν ενθύμησιν του θαύματος. Αφού δε οι μαθηταί του έλαβαν την τελείαν ελευθερίαν από τον Πασάν, έκαμαν ανακομιδήν του λειψάνου του Αγίου και μερικοί απ’ αυτούς επήραν σημεία από αυτό και διεσκορπίσθησαν εις διαφόρους τόπους. Και πολλοί ασθενείς δι’ εκείνων έλαβον την υγείαν τους, και μάλιστα κατά την νήσον Νάξον, όπου πηγαίνοντες δύο μαθηταί του Αγίου δια να αναγγείλουν τα περί του μαρτυρίου του εις τον εκείσε σχολαρχούντα ιεροδιδάσκαλον Χρύσανθον, τον αυτάδελφον του Ιερομάρτυρος, έτυχε να έχουν μαζί τους μερικάς τρίχας από τα γένεια του Αγίου, τας οποίας παίρνουσα με ευλάβειαν μία γυναίκα εν τω καλουμένω Νεοχωρίω, ήτις ευρίσκετο εις βαρυτάτην και θανατηφόρον ασθένειαν, ω του θαύματος! Ευθύς εγνώρισεν εις τον εαυτόν της μίαν υπερφυσικήν δύναμιν δια της οποίας ανέλαβε μετ’ ολίγον τελείαν την υγείαν της. Αλλά και πολλαί στείραι γυναίκες λαμβάνουσαι εις διάστημα τεσσαράκοντα ημερών χώμα από τον τάφον του Αγίου μετ’ ευλαβείας και πίστεως, επέτυχον του αιτήματος, δηλαδή του να γεννήσουν τέκνα με την χάριν του Χριστού, και δια πρεσβειών του αγίου ιερομάρτυρος Κοσμά, ου ταις πρεσβείαις αξιωθείημεν της βασιλείας των ουρανών. Αμήν.

5.    – ΜΑΡΤΥΡΟΛΟΓΙΟΝ
Εις ταις 24 Αυγούστου παρέδωκε το πνεύμα εις χείρας Θεού ζώντος αυτεξουσίως ως ο Δεσπότης ημών Ιησούς Χριστός.
Μαρτύριον του αγιωτάτου και ιεροδιδασκάλου πατρός ημών Κοσμά.
Άγιοι ιερείς και επίλοιποι αδελφοί εν Χριστώ, σας ασπάζομαι, εμείς οι μαθηταί του άνωθεν πατρός ημών Κοσμά ιερομονάχου.
Ελάβαμεν τα αγαπημένα σας γράμματα και εχαρήκαμεν δια την αδελφικήν σας αγάπην όπου φέρετε εις ημάς και εις τον διδάσκαλόν μας. Ζητείτε να μάθητε περί του διδασκάλου μας τον άδικον θάνατον. Ηξεύρετε, αδελφοί μου, πως αυτός τρείς ήμισυ χρόνους επεριπάτησε με τον θρόνον και εκήρυξε την συντέλειαν του αιώνος νύκτα και ημέραν μέσα εις τόπους ασεβείς και ποτέ δεν αποκοτήσαμεν κανείς να του ειπή παραμικρόν λόγον. Τώρα κοντά εις το τέλος μας το έλεγεν συχνά, πώς μέλλει να μας αποχαιρετήση και να αποχωρισθή. Ερχόμενοι δε εδώ εις ένα χωρίον Κολικόντασι ονομαζόμενον και τελειώνοντας την διδαχήν του κατά την συνήθειαν όπου είχεν, αναχωρήσαμεν να πηγαίνωμεν εις ένα χωρίον εις την Αγία Τριάδα εις την Σέμεναν. Εκεί ήταν ένας Χότζας του Κουρτ Πασά και στέλνωντας να πάρωμεν τον ορισμόν του δια να υπάγωμεν και εκεί, αυτός ευρέθηκε όπου εμάζωνεν τα κεσέμια, τον ηρώτησαν οι προεστοί και αυτός τους είπε: Καλώς να έλθη. Και μας έφεραν εις το ποτάμι την απόκρισιν πώς να πηγαίνωμεν, και εις την στράταν ως μισή ώρα ήτον έξω από το χωρίον ο Χότζας. Και λέγει ο διδάσκαλος των ανθρώπων: Εγώ θέλω να πηγαίνω εις τον Χότζαν να τον χαιρετήσω και πηγαίνετε όλοι εμπρός εις το χωρίον, όπου άλλην φοράν δεν είχε κάμει να υπάγη ο ίδιος να χαιρετήση κανέναν ασεβή. Τέλος πάντων επήγαμε τέσσαροι, εγώ με τον διδάσκαλον και δυο παπάδες, ήταν το κονάκι του Χότζα μια ώρα μακρυά από την στράταν και επήγαμεν εκεί. Και εμβαίνοντας μέσα εις το κονάκι μας εδέχθηκε, είχε και άλλους ασεβείς ωσεί δεκαπέντε. Ερωτά ο Χότζας Αλβανίτικα αν έχει φερμάνι. Αποκρίνεται ένας παπάς και κάνει τον δραγουμάνον και του λέγει, ότι με φερμάνι βασιλικόν και με το θέλημα του Πατριάρχου και με του κοινού. Λέγει ο Χότζας: Καθήσατε έξω έως να φάγω ψωμί, γιατί κάτι λόγον να σας ειπώ. Και εβγήκαμεν έξω και εις ολίγον κράζει ο Χότζας έναν παπά και του λέγει: Έλαβα γράμμα από τον Πασά να τον στείλω εκεί, ότι κάτι θέλει να τον εξετάζη. Οι χριστιανοί εκαρτερούσαν εις την εκκλησίαν να υπάγη να τους διδάξη. Τότε ο Χότζας έβαλαν ανθρώπους και μας εφύλαγαν. Ήρθεν το βράδυ και καμμίαν απόκρισιν δεν ημπορέσαμεν να πάρωμεν. Το β΄ραδυ λέγει ο Χότζας. Θέλω να στείλω εις το Μπεράτι. Και αποβραδίς απεφάσισεν να στείλη τον διδάσκαλον εις το Μπεράτικαι εμένα και έναν παπά, δραγουμάνον και έναν Τούρκον και έκαμεν τα άλογα χαζίρι. Σηκώνεται ο διδάσκαλος από τα μεσάνυχτα και εβιαζόνταν να μας στείλουν. Λέγει ο Χότζας: Όχι μόνον την αυγήν. Ως φαίνεται εφοβούντο, την αυγήν έλεγεν δια να μη κάμουν καμμίαν επανάστασην ο κόσμος και τον εμποδίσουν. Την αυγήν έκαμαν τ’άλογα χαζίρι δια να πηγαίνουν και με λέγουν οι παπάδες: τα άλογα τα επήραν οι ασεβείς, εμένα και του δραγουμάνου, και δεν είνε ένας, ασεβείς είνε επτά όπου θέλουν να έλθουν. Επειδή και δεν είνε άλογον μην έρθης, ότι είνε μακρυά. Εγώ του λέγω: Θέλω έρθω και ας αποθάνω εις την στράταν. Και με λέγει: Έλα. Και καθώς κινούμεν με ρωτά: το επήρες το ράσο μου; Εγώ δεν το είχα πάρει και με λέγει: Πήγαινε να το πάρης. Και γυρίζοντας οπίσω με έπιασαν οι ασεβείς με τα σκόπια και με παίρνουν το ράσον και με δέρνυον και δε με άφησαν να πηγαίνω. Και τον παίρνουν τον διδάσκαλον και τον βάνουν εις το άλογον και ότε πηγαίνουν παρακάτω κυνηγούν τον δραγουμάνον με τα σπαθιά και εκείνους όπου ακολουθούσαν, τα άλογά των τα διώχνουν και πηγαίνουν μοναχοί τους μιαν ώραν και μισήν στράτανεις το ποτάμι και εκεί εξεπέζευσάν τον από το άλογον και αυτός τους είπε να τον αφήσουν να προσευχηθή και τον άφησαν και καθώς επροσεύχονταν ευλόγησεν τον κόσμον σταυροειδώς, και εκεί ήτο ένα δένδρον και εβγάνοντας το σχοινίον από το άλογον και καθώς εδέναμεν τον θρόνον με τον σταυρόν, έτσι τον έδεσαν από τον λαιμόν και τον έπνιξαν, και του είπαν πρωτύτερα να του δέσουν τα χέρια και αυτός τα εσταύρωσεν μόνος του και δεν του έδεσαν και έτσι επαρέδωσεν την Αγίαν του ψυχήν εις χείρας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και ευθύς τον εγύμνωσαν από όλα τα φορέματα όπου είχεν έξω από ένα παλαιοβράκι όπου δεν του το έβγαλαν και τον έρριψαν εις το ποτάμι. Ύστερα επήραν θέλημα οι χριστιανοί να τον εβγάλουν και εγύρισαν με καμάκια και δίκτυα και δεν τον εύρισκαν. Ύστερον ένας παπάς, Μάρκος ονόματι, κάμνει τον σταυρόν του και πηγαίνει με το μονόξυλον, και ώ του θαύματος! Ευθύς εφάνη εις το νερόν ορθός, και τον επήρεν, και τον πηγαίνει εις την εκκλησίαν εις Κολικόντασι, και ήτον κοντά βράδυ και τον έψαλαν και τον έθαψαν, και ημάς μας εφύλαγον. Και εις τρεις ημέρας στέλνει ο Χότζας δια να μας πάρη, και τότε εμάθαμεν πως ευρέθη ο διδάσκαλος, και έρχεται ένας καλόγηρος σταλμένος από την Ανδρονίτζαν να μας πάρη από τον Χότζαν και την άλλην ημέραν μας πηγαίνουν εις τον τάφον και εξεχώσαμεν να ιδώμεν ότι δεν επιστεύομεν. Και έτσι είδομεν το άγιον του λείψανον και το επροσκυνήσαμε και το θάψαμε καθώς και πρώτα. Και μας επήραν και μας έχουν εις το μοναστήριον της Αρδονίτζας σκλαβωμένους έως την σήμερον και δεν είχαμεν κανέναν χριστιανόν να ομιλήσει τίποτε δια λόγου μας, ή να πάρωμεν περίληψιν να καταλάβωμεν αν έχουν να μας χαλάσουν, ή αν έχουν δια να μας κρατήσουν δια σκλάβους. Εγώ αρρώστησα και ήλθα εις θάνατον και ακόμη κοίτομαι. Και ωσάν τον έπνιξαν τον διδάσκαλον ευθύς ένας ασεβής εγυμνώθηκεν και περιεπάτει ωσάν αντίχριστος και εκήρυττε, πως αυτός τον εθανάτωσεν. Και εις εκείνην την εκκλησίαν οπού τον ενταφίασαν, βλέπουσι εκεί όπου είχομεν τον σταυρόν και τον θρόνον ένα άγιον φως οπού καταβαίνει κάθε νύκταν. Και μίαν Κυριακήν μετά την λειτουργίαν έβγαλαν τον σταυρόν εκείθεν και τον έβαλαν οπίσω από το άγιον βήμα της εκκλησίας, όθεν είναι το λείψανόν του. Πάλιν εφάνη το ίδιον φως. Πλήν γίνονται πολλά εκεί όμως δεν μας τα λέγουν ημάς επειδή είμασθεν σφαλισμένοι. Και μας λέγουν ότι φοβείται ο Πασάς να μην τύχει και πάμε εις Τζαφέριγην, όπου πολεμεί με τον καπετάν Σιούλαν κλέφτην. Και έχουν και φόβον επειδή αυτός είνε και διακαιοκρίτης καθώς ακούομεν, και αν ίσως ήθελαν οι χριστιανοί να πηγαίνουν, ίσως και ήθελε γίνει τίποτας. Μα με το να μην είνε τινας χριστιανός, όπου να πονή δια την πίστιν των χριστιανών, όθεν ευρισκόμεθα χωρίς τινος βοήθειαν. Αυτός ο Βεζίρ Μπεγλέρμπεγης ευρίσκεται κατά τα Μπιτόλια και όποιος χριστιανός θέλει να κάμη έλεος και μας εβγάλη, εκείνος ήθελε σώσει την ψυχήν του. Όμως και ημείς, αδελφοί μου, δεν μετρούμεν τον θάνατον, άμποτες και να μας αξίωνεν ο Θεός να μας εθανάτωναν, πλην ταύτη η φυλακή μας θλίβει περισσότερον. Και, αδελφοί, τα λόγια οπού πάντοτε ο διδάσκαλος έλεγεν να τα φυλάγητε εγκεκλισμένα εις την καρδίαν σας και διάνοιάν σας, ακόμη μας είπεν, ότι έχουν πολλά να ιδούν τα μάτια σας και πολλαίας ακαταστασίαις. Οι Εβραίοι έδωσαν πενήντα πουγγιά και τον εθανάτωσαν και κανείς δεν τον έβανεν ζόρι, μόνον επήγε μοναχός του χωρίς να τον γυρεύη κανείς. Πολλά ήθελα να σας γράψω, όμως είμαι άρρωστος εις το στρώμα. Και ανίσως θέλη τινας να έλθη εδώ να μας ιδή, ας έλθη, δεν έχει κανέναν φόβον. Να προσκυνήσητε τον τάφον του, πάντοτε να έχητε τα λόγια του διδασκάλου εις τον νουν σας δια να μην αμαρτάνητε, δια να αξιωθήτε και της ουρανίου βασιλείας να απολαύσητε και τον διδάσκαλόν μας, να ευραίνεσθε μαζί μετά πάντων των αγίων και να σας βρη η γραφή μου γερούς και καλά ψυχή τε και σώματι και η ευχή του διδασκάλου να είνε πάντοτε μαζί σας.
Και συγχωρήσατέ με και ο Θεός συγχωρήσοι σας. Από το Μοναστήρι της Αδρονίτζας γράφω.

6.-ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΙΣ

+ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

Αριθμ. Πρωτοκ. 260

Τους οσιότητι μεν αγιότατι βίου διαπρέψαντας και εαυτούς καταναλώσαντας έργω τε και λόγω εν τη υπηρεσία και αγάπη προς τον Θεόν και τον πλησίον, και μετά την αποβίωσιν οσίαις μνήμαις και συνάξεσι τιμάν, ύμνεις τε και εγκωμίοις εσαεί μετά πάσης ευάβείας σεμνύνειν και γεραίρειν η Αγία του Χριστού οίδεν Εκκλησία, εις δόξαν μεν εκάστοτε του τους δοξάσαντες Αυτόν αντιδοξάζοντος Χριστού, την τούτων δ’ επικαλείσθαι μεσιτείαν προς τον φιλάνθρωπον Θεόν υπέρ αφέσεως αμαρτιών, ιάσεως ασθενών και γενικώς ωφελείαν ψυχικήν του Χριστωνύμου Πληρώματος.
Επειδή τοίνυν ούτως εβίωσε και επολιτεύσατο και ο εκ Μεγάλου Δένδρου της Αιτωλίας ορμώμενος ιερομόναχος Κοσμάς, ο επικαλούμενος Αιτωλός, ος, τοις μοναχοίς της εν Αγίω Όρει ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής του Φιλοθέου καταλεγείς και ακολούθως τον εκεί μονήρη και ασκητικόν θυσιάσας βίον, άπασαν την πατρώαν γην διέδραμε, κηρύττων ιεραποστολικώς τον λόγον του Θεού, σχολεία πολλαχού ιδρύων, ασθενούντας θεραπεύων, την Αγίαν αυτού Εκκλησίαν κρατύνων, τύπον δ’ εαυτόν ταπεινώσεως, αυταπαρνήσεως, αρετής και εγκρατείας αναδείξας, έως ου και τον μαρτυρικόν τη κδ΄ Αυγούστου του χιλιοστού επτακοσιοστού εβδομηκοστού ενάτου σωτηρίου έτους υπέμεινε θάνατον, η Μετριότης ημών μετά των περί ημάς Ιερωτάτων Μητροπολιτών και υπερτίμων, των εν Αγίω Πνεύματι αγαπητών ημίν αδελφών και συλλειτουργών, προς την θεάρεστον πολιτείαν και βιοτήν, τον μαρτυρικόν θάνατον και τα υπό του ιερού τούτου ανδρός και ζώντος και μετά θάνατον ενεργηθέντα θαύματα απιδόντες, και της κοινής των πιστών ωφελείας προνοούμενοι, εξ’ αρχής τιμώντων την ιεράν αυτού μνήμην, προς την εκκλησίαν, αποφάσει της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Αγιώτατης Εκκλησίας της Ελλάδος ημίν διαβιβασθείσης, υπέβαλε και ανέλυσεν ο Ιερώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας και αγαπητός ημίν εν Χριστώ αδελφός κύριος Ιερόθεος, την κοινήν επιθυμίαν και παράκλισην των ευσεβών χριστιανών περί κατατάξεως και επισήμως του τοσούτον υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως μοχθήσαντος και εργασαμένου και μαρτυρικόν υποστάντος θάνατον εν τη των Αγίων χορεία εισηγούμενος και υποστηρίζων, έγνωμεν, τω κοινώ της εκκλησίας έθει κατακολουθούντες, την προσήκουσαν τοις θείους ανδράσι και τούτω απονείμαι τιμήν.
Διό και θεσπίζομεν Συνοδικώς και διοριζόμεθα και εν Αγίω διακελευόμεθα Πνεύματι, όπως από του νυν και εις το εξής εις αιώνα τον άπαντα Κοσμάς ο Αιτωλός συναριθμήται τοις Αγίοις της Εκκλησίας και Ιερομάρτυσι, τιμώμενος παρά των πιστών και ύμνοις εγκωμίων γεραιρότερος τη κδ΄ του μηνός Αυγούστου, εν η μαρτυρικώς προς τον Κύριον εξεδήμησεν.
Εις ένδειξιν δε τούτου και βεβαίωσιν εγένετο η παρούσα Πατριαρχική ημών και Συνοδική Πράξις, κατυαστρωθείσα μεν και υπογραφείσα εν τώδε τω Ιερώ Κώδικι της καθ’ ημάς Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, εν ίσω δε και απαραλλάκτω αποσταλείσα τω Ιερωτάτω Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρίω Ιεροθέω, προς κατάθεσιν τοις Αρχείοις της Ιεράς αυτού Μητροπόλεως.

Εν έτη σωτηρίω 1961, κατά μήνα Απρίλιον (κ΄)
Επινεμήσεως ΙΔ΄.
+ Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρας αποφαίνεται
+ Ο Χαλκηδόνως Θωμάς
+ Ο Δέκρων Ιάκωβος
+ Ο Πριγκηπονήσων Δωρόθεος
+ Ο Νεοκαισαρείας Χρυσόστομος
+ Ο Λαοδικείας Μάξιμος
+ Ο Σάρδεων Μάξιμος
+ Ο Ροδοπόλεως Ιερώνυμος
+ Ο Φιλαδελφείας Ιάκωβος

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

• Ὁ ἀγῶνας γιά τήν Ὀρθοδοξία συνεχίζεται ἀμείωτος στή Σερβία. Οἱ Ποιμένες ἀποδεικνύονται χειρότεροι ἀπό τούς λύκους, δυστυχῶς γιά μιά ἀκόμη φορά στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία.
  Ὁ π. Συμεών Βιλόφκσι, πρώην Πρωτοσύγκελλος τοῦ σύγχρόνου ἁγίου καί νεομάρτυρα τῆς Ὀρθοδοξίας Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου παρεχώρησε συνέντευξη ἐφ᾿ ὅλης τῆς ὕλης στήν ἔγκριτη ἐφημερίδα τῆς Θράκης «ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ».
  Ο π.Συμεών ἀπαντᾶ στίς ἐρωτήσεις τοῦ ἐκδότη ἐμπεριστατωμένα καί μέ πολλή σύνεση.
• Ἐπειδή είναι μεγάλη, δημοσιεύθηκε μόνον τό πρῶτο μέρος της στό τελευταῖο τεῦχος (16-8-2010) . Στήν ἑπόμενη ἔκδοση, πρῶτα ὁ Θεός, θά δημοσιευθεῖ καί τό δεύτερο καί τελευταῖο μέρος.
• Δίνουμε σε δημοσιότητα τό α’ μέρος της συνεντεύξεως, διότι πρέπει οἱ πιστοί στήν Ἑλλάδα νά ἐνημερώνονται μέ ἐπίσημη καί σοβαρή ἐνημέρωση «ἐκ τῶν ἔσω».
• Ὡς φαίνεται, ἡ ἅλωση-διάβρωση τῆς διοικούσης Ἱεραρχίας (συγκεκριμένα τῆς Τριανδρίας: Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς καί Ἀθανάσιος Γιέφτιτς, περιστοιχιζομένων αὐτῶν ἀπό κάποιους δορυφόρους -χωρίς νά εἶναι ἄμοιρος εὐθυνῶν καί ὁ νέος Πατριάρχης Εἰρηναῖος) στήν Σερβική Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία εἶναι ἕνα γεγονός μέ ρίζες στό ἀπώτερο παρελθόν, τό ὁποῖο ἐπιμελῶς ἐκρύβη ἀπό τά μάτια τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων.
  Στά μάτια τά δικά μας ὅλοι φάνταζαν ἕως πρότινος ὁμολογητές τῆς Ὀρθοδοξίας καί γνήσιοι πατριῶτες. Αὐτό τό «πρόσωπο» καλλιεργοῦσαν στόν ἑλλαδικό χῶρο. Ἀκόμη καί τώρα αὐτό προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν. Εἰς μάτην ὅμως.  Ἄλλα μαρτυροῦν τά ἔργα τους.
• Τώρα οἱ μάσκες ἔπεσαν, οἱ διωγμοί ξεκίνησαν. Ἆραγε παίρνουμε μιά πρόγευση γιά τό τί πρόκειται νά ἐπακολουθήσει στήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία;
  Ὁ μόνος γνήσιος μαθητής τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς ἀποδεικνύεται ὁ μικρός τήν ὄψη ἀλλά μέγας τό πνευματικό ἀνάστημα Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος. Βάλλεται καθημερινά μέ ψεύδη καί συκοφαντίες ὅτι «σχίζει» τήν Ἐκκλησία κλπ. Ἀλλοίμονο, ὁ μόνος πού σπουδάζει νά μήν τήν σχίσει εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος.
• Ἡ πίεση φοβερή. Κράτος, διοικούσα ἐκκλησία, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ὅλοι πολεμοῦν μέ τόν Ἄτλαντα τῆς Ὀρθοδοξίας Ἀρτέμιο. Φανερά ἤ κρυφά. Ὅμως, εἰς κέντρα λακτίζουν. Διότι ὁ μόνος καθοδηγητής τῆς ἱστορίας εἶναι ὁ Θεός.
• Τί θά γίνει μέ τούς 100 καί πλέον μοναχούς πού ὡς μέλισσες πού ἀγαποῦν τήν καθαρότητα ἔφυγαν ἀπό τίς ἐστίες τους γιά νά μήν πνιγοῦν ἀπό τόν καπνό τῆς ἀνομίας τῶν Ἱεραρχῶν, μέ τίς ἐκκλησιαστικές τιμωρίες νά ἐπικρέμανται ἐπί τάς κεφαλάς των; Ποιός θά λογοδοτήσει γιά αὐτό τό ἔγκλημα; Δημιουργήθηκε, καί σιγά σιγά παγιώνεται, μιά νέα ἀνοιχτή πληγή στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία…
• Ἡ Τριανδρία (Γιέφτις, Ράντοβιτς, Μπούλοβιτς) φαίνεται δυστυχῶς ὅτι μπῆκε σέ ἕνα δρόμον χωρίς ἐπιστροφή. Κάποια συμφωνία ὑπάρχει καί ὡς πειθήνια ὄργανα φροντίζουν στήν ἐντέλεια νά ἱκανοποιοῦν τούς ἐντολεῖς των.
  Ὅμως, «τὶ γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσει τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῆ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» (Μάρκ. η΄, 36)
  Ποῦ θά φθάσει αὐτό τό κακό;
  Ὁ Θεός νά βάλει τό χέρι του. Προσευχόμεθα καί εὐχόμεθα.

A’ μερος συνεντευξης π.Συμεων Βιλοφσκι

στην εφημεριδα της Θρακης «ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ»

1) Πάτερ, τόν προηγούμενο μῆνα, σέ μιά πολύ σημαντική του ἀπόφαση ὁ Ἄρειος Πάγος σᾶς δικαίωσε καί δέν ἐκδοθήκατε στή Σερβία, ὅπου σᾶς κατηγοροῦν γιά διάφορα ζητήματα, ἐκκλησιαστικῆς καί οἰκονομικῆς φύσεως. Φαίνεται ὅτι ἡ ἑλληνική Δικαιοσύνη δέχθηκε τήν δική σας ἄποψη κι ὄχι αὐτήν τοῦ σερβικοῦ ὑπουργείου Δικαιοσύνης.

α) Πῶς τό δικαιολόγησε;

Θά ἤθελα πρῶτα ἀπ’ ὅλα νά σᾶς εὐχαριστήσω γιατί μοῦ παρέχετε τήν δυνατότητα νά καταθέσω τίς σκέψεις μου στήν φιλόξενη καί ἔγκριτη ἐφημερίδα σας. Μιά ἐφημερίδα πού ὅπως ὁ ἴδιος διαπίστωσα ἀλλά καί πολλοί ἄλλοι ἐπιμαρτυροῦν, ὑπηρετεῖ ἐδῶ καί πολλά χρόνια τήν ἀλήθεια καί τίς διαχρονικές ἀξίες τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἀπαντώντας στό πρῶτο σκέλος τοῦ ἐρωτήματός σας θά ἔλεγα ὅτι ἄν κανείς μελετήσει νηφάλια τήν ἀπόφαση τοῦ ἀνωτάτου ἑλληνικοῦ δικαστηρίου θά διαπιστώσει ὅτι ὁ Ἄρειος Πάγος ἐνδελεχῶς καί ἐπισταμένως ἐρεύνησε τό φάκελο τῆς δικογραφίας πού μέ ἀφοροῦσε. Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά ἐπισημάνω γιά τούς ἔχοντες γνώσεις νομικῆς ὅτι ὁ Ἄρειος Πάγος δίκασε τήν ὑπόθεσή μου ὡς ἐφετεῖο καί ὄχι ὡς ἀναιρετικό δικαστήριο. Ἔτσι, ἀφοῦ διαπίστωσε σκόπιμες παραλείψεις, στοχευμένες ἀνακρίβειες ἀλλά καί ἀντιφάσεις ἐκ μέρους τῆς σερβικῆς δικαιοσύνης, ἀποφάσισε νά εἰσέλθει στήν οὐσία τῆς ὑποθέσεώς μου, δηλαδή ἐάν ἡ δίωξη ἐναντίον μου ἀφοροῦσε ποινικές πράξεις (κατάχρηση ἐξουσίας, ὑπεξαίρεση ἐκκλησιαστικοῦ χρήματος) ἤ ἦταν προσχηματική καί ἀφοροῦσε τίς θρησκευτικές καί πολιτικές πεποιθήσεις μου.
Τό σύνολο τῶν ἐπισήμων στοιχείων πού κατατέθηκαν στό δικαστήριο ἀλλά κυρίως ἡ ἀκροαματική διαδικασία πού ἀκολουθήθηκε (ἀγορεύσεις δικηγόρων, μαρτυρία Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου, ἀπολογία δική μου) ὁδήγησαν τόν Ἄρειο Πάγο ὥστε μέ ὑψηλό αἴσθημα εὐθύνης, ἀβίαστα καί ἀμερόληπτα νά δεχθεῖ τήν δική μου ἄποψη καί ὄχι αὐτήν τοῦ σερβικοῦ ὑπουργείου Δικαιοσύνης. Θά ἤθελα σ᾿ αὐτό τό σημεῖο νά ἐξάρω τό σημαντικό ρόλο πού διαδραμάτισε ἡ κατάθεση τοῦ –ὄντως Σεβασμιωτάτου– Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου, ὁ ὁποῖος μέ χαρακτηριστική ἐνάργεια, σαφήνεια, εὐθύτητα καί εἰλικρίνεια, ἀφοῦ ἐξέθεσε τήν δική του ἄποψη γιά τό ζήτημα πού ἀπασχολοῦσε τό δικαστήριο, ἀπάντησε μέ πληρότητα καί ἐπάρκεια σ’ ὅλες τίς ἐρωτήσεις τῶν δικαστῶν –πού δέν ἦταν λίγες– καί ἔτσι συνέβαλε ἀποφασιστικά στήν ἀνάδειξη τῆς ἀλήθειας.
Ἀκόμη ἐπιτρέψτε μου νά ἐπισημάνω ὅτι καί ὁ ἴδιος ὁ Ἄρειος Πάγος στήν ἀπόφασή του τονίζει ἰδιαιτέρως τήν ταύτιση τῶν θεολογικῶν καί ἐθνικῶν μου ἀπόψεων μέ αὐτές τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου, μιά ἀναγνώριση πού ἦταν ἀναγκαία συνθήκη γιά νά προχωρήσει τό ἀνώτατο αὐτό ἑλληνικό δικαστήριο στήν δόμηση τοῦ σκεπτικοῦ τῆς ἀποφάσεώς του ἀλλά καί ἡ ὁποία ἀναγνώριση μέ τιμᾶ ἰδιαίτερα ὡς πνευματικό τέκνο τοῦ Σεβασμιωτάτου.
Ἀπολύτως δικαιολογημένα ὁ Ἄρειος Πάγος μέ τήν ἀπόφασή του ἀποφαίνεται μέ ἀδιαμφισβήτητο τρόπο ὅτι τά αἴτια τῆς διώξεως μου εἶναι τά θρησκευτικά καί ἐθνικά φρονήματά μου, οἱ θεολογικές διαφωνίες μου μέ Ἱεράρχες τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἡ δράση μου γιά τήν προστασία τῶν Σέρβων τοῦ Κοσόβου. Σκοπός δέ τῆς δίωξής μου εἶναι ἡ περιέλευσή μου σέ δυσχερῆ θέση προκειμένου νά ἐπιτευχεῖ ἡ καταστολή τῶν ἀντιδράσεών μου καί ἡ δημόσια ἔκφραση τῶν ἀντιθέτων ἀπόψεών μου σέ ζητήματα θεολογικά, θρησκευτικῆς γλώσσας, σέ ζητήματα πού ἀφοροῦν τήν προστασία τῶν Σέρβων στην περιοχή του Κοσόβου, σέ θέματα προστασίας τῶν σερβικῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν καί μοναστηριῶν στήν ἴδια περιοχή ὡς στοιχείων τῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς τοῦ σερβικοῦ λαοῦ. Ἐπίσης ἡ ἐναντίωσή μου στίς πρωτοβουλίες τῆς ἀλβανικῆς διοίκησης στό Κόσοβο ὅσον ἀφορᾶ στήν ὑλοποίηση διεθνοῦς προγράμματος γιά τήν ἐπισκευή καί ἀναστήλωση ὀρθοδόξων χριστιανικῶν μνημείων πού καταστράφηκαν κατά τίς συγκρούσεις τοῦ ἔτους 2004.
Συνοψίζοντας διαπιστώνει κανείς ἀβίαστα ὅτι ὁ Ἄρειος Πάγος ἀπέρριψε τό αἴτημα τῶν σερβικῶν ἀρχῶν νά εκδοθῶ στή Σερβία γιά νά δικαστῶ γιά τήν κατηγορία τῆς «κατάχρησης ἐξουσίας», ἀποφαινόμενος ὅτι: α) πρόκειται γιά προσχηματική δίωξη, ὄπισθεν τῆς ὁποίας ὑποκρύπτεται δίωξη πολιτικῶν καί θρησκευτικῶν φρονημάτων, καί ὅτι: β) δέν θά τύχω δίκαιης δίκης στή Σερβία.

β) καί ἐσεῖς πῶς τό σχολιάζετε;

Καταρχήν μέ τήν ἀπόφαση τοῦ Ἀρείου Πάγου ἔλαβε τέλος γιά μένα μιά ὑπέρ τό τρίμηνον δοκιμασία μου στίς ἑλληνικές φυλακές. Αὐτό ἦταν θά λέγαμε τό πρῶτο, ἁπτό ἀποτέλεσμα. Ἡ ἀπόφαση ἀκόμη ἀναφέρεται στή σερβική κρατική ἔννομη τάξη, ἀλλά εἶναι σαφές ἀπό τό κείμενο ὅτι ἡ εὐθύνη δέν περιορίζεται ἐκεί, ἀλλά ἐπεκτείνεται καί στή Σερβική Ἐκκλησία. Καί δέν εἶναι καθόλου κολακευτικά γιά τούς ὑπευθύνους ἐν Σερβίᾳ τά ὅσα καταμαρτυρεῖ ὁ Ἄρειος Πάγος.
Ἡ ἀπόφαση ἐκθέτει, ξεσκεπάζει τήν ἐν Σερβίᾳ πολιτική ἡγεσία, τῆς ὁποίας ἡ συνεργασία μέ τήν ἀντίστοιχη ἐκκλησιαστική γιά τήν δημιουργία ὅλης αὐτῆς τῆς σκευωρίας καθώς καί γιά παρόμοιες περιπτώσεις κοινῶν κακῶς ἐννοουμένων «συμφερόντων» ἀποδεικνύεται ἀγαστή. Ἡ ἐν λόγῳ ἀπόφαση ἀφήνει νά ἐννοηθεῖ ὅτι παρόμοιοι διωγμοί ίσως να ακολουθήσουν καί στό μέλλον, ξεσκεπάζοντας ἔτσι τήν κατ᾿ ἐπίφαση δημοκρατικότητα στη Σερβία καί παρουσιάζοντας τό πραγματικό πρόσωπό της, αὐτό τοῦ στυγνοῦ ὁλοκληρωτισμού, πού κληρονόμησε τελεολογικά ὕστερα ἀπό δεκαετίες ὁλόκληρες σκληροῦ, ἀπάνθρωπου καί ἀδίστακτου ἀθεϊστικοῦ κομμουνισμοῦ.
Συγκεκριμένα τό γεγονός τῆς μή ἐκδόσεώς μου στή Σερβία θά πρέπει νά σηματοδοτήσει σοβαρές ἐξελίξεις στήν δικαστική, πολιτική καί ἐκκλησιαστική ζωή τῆς χώρας μου, τῆς Σερβίας. Ὁ συγκατηγορούμενός μου στήν ὑπόθεση αὐτή, οἰκογενειάρχης μέ δύο παιδιά, ἐπί ἕξι μήνες βρίσκεται κρατούμενος σέ φυλακές ὑψίστης ἀσφαλείας στή Σερβία, ἀδυνατώντας νά δεῖ τό ἀνήλικό παιδί του, ὡσάν νά ἦταν ἕνας φοβερός ἐγκληματίας. Ἡ συζυγός του ἔχει φθάσει στά ὅρια τῆς ἀπελπισίας. Καί ἡ κράτησή του συνεχίζεται ἀπό τόν ἀνώτατο Ἀνακριτή χωρίς νά ὑπάρχουν ἀποδεικτικά στοιχεῖα ἐνοχῆς εἴτε ἐναντίον του εἴτε ἐναντίον μου.
Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε, ὁ συγκατηγορούμενός μου κ.Σουμποντίτσκι, εἶναι τό ἐξιλαστήριο θύμα, καί ὑφίσταται ὁ δυστυχής ὅσα προετοιμάζονταν καί γιά μένα μετά τήν τυχόν ἔκδοσή μου: μακροχρόνια προφυλάκιση χωρίς στοιχεῖα, ἐξευτελισμό τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας, καταρράκωση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων… Βεβαίως, ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀρείου Πάγου θά πρέπει σφόδρα νά προβληματίσει τούς ἐν Σερβίᾳ δικαστικούς λειτουργούς, ὥστε ἐπιτέλους, ἔστω καί τώρα, νά παύσουν τήν καθ᾿ ἡμῶν ἄδικη καί δίχως στοιχεῖα δίωξη, νά ἀπελευθερώσουν τόν ἄνθρωπο αὐτόν πού ἀδίκως κρατεῖται τόσον καιρό σέ ἄθλιες συνθῆκες καί νά ἀναθεωρήσουν τήν ἀξιοπιστία τῶν σημερινῶν μελῶν τῆς ΔΙΣ ὅσον ἀφορᾶ τήν παροῦσα ἤ καί μελλοντικές καταγγελίες ἐναντίον τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀντιπάλων τους.
Ἀκόμη, στόν ἐκκλησιαστικό τόμέα, ἡ ποινική δίωξή μου ἦταν ἡ ἀφορμή ἀπομακρύνσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου ἀπό τήν Ἐπισκοπή Ράσκας καί Πριζρένης ἤ ἀλλιῶς Κοσόβου καί Μετοχίων. Συνεπῶς, ἐάν ἡ Ἱεραρχία θέλει νά σέβεται τόν ἑαυτό τῆς καί νά ἀποκαταστήσει τό τρωθέν συνοδικό κῦρος της, ὀφείλει νά ἀποκαταστήσει τόν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο στήν Ἐπισκοπή Ράσκας καί Πριζρένης ἀπ᾿ ὅπου ἀδίκως ἐξεδιώχθη.

2) Λέτε ὅτι ἄλλοι εἶναι οἱ λόγοι τῆς δίωξής σας καί τό ὑπόβαθρό τῆς εἶναι πολιτικό. Μπορεῖτε νά τό ἀποσαφηνίσετε αὐτό λιγάκι;

Ἐπιτρέψατέ μου νά κάνω ἐδῶ μιά ἀναφορά στίς ἀξίες μέ τίς ὁποῖες γαλουχηθήκαμε ἀπό τόν πνευματικό μας πατέρα ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο. Στήν καρδιά μας τό ὑπέρτατο ἀγαθό τῆς Ὀρθοδοξίας πάντοτε συμβάδιζε καί συμβαδίζει μέ μιά ὑγιῆ ἀγάπη καί σεβασμό πρός τό ἔθνος καί τήν Πατρίδα, μέ τήν προσήλωση στήν ἱερά Παράδοση, μέ τόν σεβασμό πρός τήν ἱστορία, τή γλώσσα, τά ἤθη καί τά ἔθιμα τοῦ ὀρθοδόξου σερβικοῦ λαοῦ. Ὅπως δηλαδή ἰσχύει καί στήν Ἑλλάδα: πατριῶτες ἀποδεικνύονται τελικά μόνον οἱ πιστοί ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Ἐάν κανείς κρατήσει τήν πίστη του, τότε, καί νά χάσει πρόσκαιρα τήν πατρίδα του, κάποια στιγμή θά τήν ξαναβρεῖ. Ὅπως ἔγινε μετά ἀπό 400 χρόνια τουρκοκρατίας στήν Ἑλλάδα, ὅπως ἔγινε μετά 500 χρόνια τουρκοκρατίας στή Σερβία. Ἄν ὅμως χάσει τήν πίστη του προκρίνοντας δῆθεν τήν πατρίδα του, τότε καί τήν πίστη του θά ἔχει χάσει καί κατόπιν θά χάσει ἀναμφίβολα καί τήν πατρίδα του.
Αὐτά ἦταν τό πιστεύω καί ὁ τρόπος ζωῆς ὄχι μόνον τῶν Μοναχῶν τοῦ Κοσόβου, ἀλλά καί ὅλου τοῦ πιστοῦ λαοῦ του, οἱ ὁποῖοι ἐμπνέονταν καί ἔπαιρναν κουράγιο ἀπό τό παράδειγμα τοῦ ἰδίου τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου. Αὐτό τό γεγονός ὑπῆρξε κάρφος στόν ὀφθαλμό τῶν δυτικῶν (εὐρωπαϊκῶν κυβερνήσεων καί ἡγεσίας τῶν ΗΠΑ) καί δυτικόφιλων Σέρβων καί ἐμπόδιο στά σχέδιά τους γιά ἀνεξαρτητοποίηση τοῦ Κοσόβου. Συνεπῶς ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι μετῆλθαν κάθε μέσο γιά νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό αὐτό τό ἐμπόδιο.
Ἐνδεικτικά θά ἀναφέρω μερικά μόνον παραδείγματα ὅπου φαίνεται καθαρά ἡ μεθόδευση πού ὑπῆρξε ὥστε νά καμφθεῖ ἡ ἰσχυρότερη ἐθνοπολιτική καί θρησκευτική φωνή ἀντίστασης, πού ἦταν καί παραμένει ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος.
α) Καταρχήν, στά μέσα τοῦ Ἰανουαρίου τό 2010 στή πόλη Πεκίου (δυτικό Κοσσυφοπέδιο) σέ μιά ἐπίσημη συνάντηση πού ἀφοροῦσε θέματα ἀσφαλείας, ἕνας ἀξιωματικός τῆς ΚΦΟΡ ἀνήγγειλε στούς συμμετάσχοντες ὅτι εἶναι βέβαιο πώς ὁ Ἐπίσκοπος Ράσκας-Πριζρένης Ἀρτέμιος σύντομα θά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόν θρόνο του καί στή θέση του θά ὀριστεῖ ἄλλος Ἐπίσκοπος, ὁ οποῖος θά εἶναι πιό ἀνοιχτός γιά συνεργασία καί διάλογο μέ τήν Δύση (Julia Gorin, Totalitarianism In Service To The West, http://www.juliagorin.com/wordpress/?p=2324).
Ἐδώ ἀβίαστα ἀναφύονται πολλά ἐρωτήματα. Πρῶτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα, πώς ἡ Δύση, στό πρόσωπο τῶν ἀπεσταλμένων της, ἤξερε, ἀκόμα καί πρίν ἀπό τήν ἐκλογή τοῦ νέου Πατριάρχου Εἰρηναίου, ὅτι ὁ Ἀρτέμιος θά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόν θρόνο του;  Ἠ ἐκλογή τοῦ Πατριάρχου ἔγινε στά τέλη τοῦ Ἰανουαρίου 2010. Εἶναι βέβαιο δέ ὅτι μέ τήν ἐκλογή ἄλλου προσώπου στή θέση τοῦ Πατριάρχου Σερβίας (π.χ. τοῦ συνυποψήφιου γιά τήν Πατριαρχία παραδοσιακοῦ Ἐπισκόπου Ἐφραίμ) τό θέμα «Ἀρτέμιος» σίγουρα δέν θά εἶχε ξεκινήσει, καί πολύ περισσότερο δέν θά ἐξελισσόταν μέ τέτοιο παράνομο καί βίαιο τρόπο. Συνεπῶς ἡ ἀνάρρηση στό θρόνο τοῦ νῦν Πατριάρχου ἦταν κάτι περισσότερο ἀπό «ἐπιβεβλημένη».
β) Ἀμέσως μετά τήν ἐκλογή τοῦ Πατριάρχου Εἰρηναίου, σέ σύντομο χρονικό διάστημα 15-20 ἡμερῶν (ἕως ὅτου ἄρχισε ἡ διαδικασία ἀπομακρύνσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου ἀπό τόν θρόνο του), οἱ πρέσβεις τῶν ἰσχυρῶν δυτικῶν κρατῶν σύχναζαν στό Πατριαρχεῖο, προφανῶς γιά νά ἐνθαρρύνουν τό κλῖμα γιά τήν ἐπικείμενη φοβερή τομή στή ζωή τῆς Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης.
Ἔτσι φθάσαμε στό σημεῖο νά ἐκδιωχθεῖ ὁ Ἀρτέμιος ἀπό τό Κόσοβο καί νά ἀπαγορευθεῖ ἡ ἐπιστροφή καί ἡ διαμονή του στήν Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης. Καί διώκτης δέν ἦταν τό ΝΑΤΟ (οὔτε μέ τούς βομβαρδισμούς τοῦ 1999 δέν ἐπιτεύχθηκε τέτοιο πράγμα) οὔτε τό μουσουλμανικό-ἀλβανικό UCK, ἀλλά ἡ ἴδια ἡ ΔΙΣ καί ὁ Πατριάρχης Σερβίας, οἱ οποῖοι ἐκπλήρωσαν εἰς τό ἔπακρο τήν ἐπιθυμία τῶν ὡς ἄνω ἀναφερθέντων. «καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ» (Ματθ. ι΄, 36).
Εἶναι ἡλίου φαεινότερον ὅτι ὁ Ἀρτέμιος ἦταν «ὁ κατέχων»  καί ὅτι πολλοί ποθοῦσαν ἵνα ὁ Ἀρτέμιος «ἐκ μέσου γένηται» (Β΄ Θεσ., β΄, 7).
γ) Μετά τήν ἀνάληψη διοικητικῶν καθηκόντων ἀπό τόν τοποτηρητή ἐπίσκοπο Ἀθανάσιο Γιέφτιτς στήν Ἐπαρχία Ράσκας καί Πριζρένης, ἄλλαξε ἄρδην ἡ πολιτική ὡς πρός τίς σχέσεις μέ τούς Δυτικούς καί τά σχέδιά τους, καθώς καί μέ τούς μουσουλμάνους Ἀλβανούς καί τήν παράνομη κυβέρνηση τους. Βέβαια τό σερβικό κράτος καί ἡ σερβική Ἐκκλησία δέν ἀναγνώρισαν ποτέ ἐπίσημα αὐτήν τήν κυβέρνηση. Στήν πράξη ὅμως ἡ σημερινή πολιτική σερβική ἡγεσία ὁδηγεῖ τίς ἐξελίξεις πρός μία ἤπια ἀναγνώριση τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ Κοσόβου…
Σέ αὐτήν τήν μειοδοτική πολιτική βρίσκει πρόθυμους συνεργάτες (μέ τό ἀζημίωτο;) μιά μικρή ἀλλά ἰσχυρή καί δραστήρια ὁμάδα Ἱεραρχῶν τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας (Ἀμφιλόχιος Ραντοβιτς, Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, Ἀθανάσιος Γιέφτις, Θεοδόσιος Σίμπαλιτς, Γρηγόριος Ντούριτς…), πού ἐξαιτίας τῆς δίψας τους γιά δόξα καί ἐξουσία προσκολλῶνται στό ἅρμα τῆς ἑκάστοτε ἐξουσίας, κρατικῆς ἤ διεθνοῦς (αὐτῆς πού ὑπολογίζουν ὅτι θά ἐπικρατήσει), ταυτίζονται ἐνσυνείδητα μαζί της καί καθίστανται ὑποχείριά της. Καί ἐδῶ ἐντοπίζεται ἡ μεγάλη ὑποκρισία καί ἀνεντιμότητα πολιτικῆς καί θρησκευτικῆς ἡγεσίας ἀπέναντι στόν γενναῖο καί περήφανο σερβικό λαό, ἀλλά καί ἀπό ἐδῶ πηγάζει ἡ δίωξη ὅλων ἡμῶν τῶν ἐκφραζόντων δημοσίως μέ ἔργα καί λόγια ἀντίθετη πολιτική ἄποψη στήν ἐφαρμοζόμενη μειοδοτική πολιτική τῆς σερβικῆς κυβέρνησης καί ἡγεσίας τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἀνέκαθεν ἡ μερίδα αὐτή τῶν Ἱεραρχῶν ἀναμιγνυόταν ἐνεργά στά παιχνίδια ἐξουσίας κάθε εἴδους (πολιτικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς), ὄχι βέβαια γιά κάποιο ὄφελος τοῦ ποιμνίου, ἀλλά γιά προσωπικό, κακῶς ἐννοούμενο, συμφέρον.
Ὁ  πόθος γιά τήν δόξα ὥθησε αὐτούς τούς Ἱεράρχες νά ἐπιθυμήσουν τήν προσωπική καταξίωση καί προβολή περισσότερο ἀπό τήν ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Βλέπετε, ὁ ταπεινός Ναζωραῖος δέν μποροῦσε νά ἱκανοποιήσει τήν ἀνθρώπινη ματαιοδοξία τους· καί ἔτσι ὑπέπεσαν στούς πειρασμούς τοῦ διαβόλου. Ἔτσι ἔγινε αὐτό πού πάντα γίνεται ὅταν κάποιος δέν ἔχει ἁγνά κίνητρα καί ἀγάπη γιά τόν Χριστό καί δέν ἔχει τήν ἐλπίδα του σέ Αὐτόν: μεταβάλει προσωπεῖο ἀνάλογα μέ τίς περιστάσεις. Ἀνέριστος πνευματικά, κλίνει πάντα στό πλευρό τῶν ἰσχυρῶν. Στά ἑλληνικά ὑπάρχει ἡ πολύ ταιριαστή ἔκφραση «ὅπου φυσάει ὁ ἄνεμος»…
Γιά νά δεῖτε πῶς αὐτοί πολιτεύονται θά ἀναφέρω τό ἑξῆς: παλαιότερα, ἐπί Μιλόσεβιτς, ἡ στάση τῶν περισσοτέρων ἀπό αὐτούς ἦταν ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀντιδυτική, ὅπως ἦταν καί ἡ κρατική γραμμή. Στή συνέχεια ὅμως ἡ πρώην Γιουγκοσλαβία ἔχασε τόν πόλεμο τόσο μέ τίς ἀποσχισθεῖσες περιοχές τῆς πρώην Γιουγκοσλαβίας, ὅσο καί μέ τό ΝΑΤΟ τό 1999. Καί τότε τί ἀκολούθησε; Ἡ μερίδα αὐτή τῶν Ἱεραρχῶν, ἴσως ἀπειλούμενοι ἀπό τό ΝΑΤΟ (βλέπε ὁμιλία Κόσαρα Γκαβρίλοβιτς, http://thriskeftika.blogspot.com/2010/03/blog-post_08.html), ἴσως δελεαζόμενοι ἀπο διάφορες «προσφορές», ἴσως πάλι ἁπλῶς ἐπειδή αὐτό θεωρησαν ὅτι ἦταν τό προσωπικό τους συμφέρον (πράγμα πού κατ᾿ ἐμέ εἶναι καί ἡ πιθανότερη ἐξήγηση), ἀπέβαλαν τό προσωπεῖο τοῦ ἐθνικιστῆ καί ἐνεδύθησαν τό προσωπεῖο τοῦ διεθνιστῆ, τοῦ κοσμοπολίτη, τοῦ πολιτισμένου εὐρωπαίου. Σφιχταγκάλιασαν τό ἅρμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἄρχισαν νά κηρύττουν νέον θεό, τήν νομοτελειακή ὑποτέλεια στήν παγκοσμιοποίηση.
Πρεσβεύουν πλέον τήν θέση ὅτι πρέπει νά δεθτούμε τήν πραγματικότητα, ἐφόσον ἤδη τά πιό ἰσχυρά κράτη τοῦ κόσμου ἔχουνε ἀναγνωρίσει τήν ἀνεξαρτησία τοῦ Κοσόβου. Ἡ συμβουλή αὐτῶν καί τῶν ὁμοίων τους πρός τό ἔθνος συμπίπτει μέ αὐτήν ἕλληνα πολιτικοῦ καί εἶναι ἡ ἑξῆς: «Εἶναι καλύτερα νά ἔχουμε μερικά στρέμματα γῆς λιγότερα ἀπό ἐκεῖνα πού μᾶς ἀνήκουν, καί νά κοιμόμαστε τά βράδια ἥσυχοι καί ἀσφαλεῖς, παρά νά ἔχουμε ὅτι μᾶς ἀνήκει καί νά μήν μποροῦμε νά κλείσουμε μάτι ἀπό τόν κίνδυνο κάποιας ξαφνικῆς ἐπίθεσης κακόβουλων γειτόνων ἐναντίον μας.» Ὅμως, ὅπως ξέρετε πολύ καλά, ἔτσι σκέφτονται καί δροῦν οἱ ἐθνικοί μειοδότες. Καί προδότες στίς μέρες μας ὑπάρχουν ἄφθονοι, καί μάλιστα σέ ὑψηλά πόστα.
Οἱ Ἱεράρχες αὐτοί τῆς Σερβίας σήμερα ἔχουν καταστεῖ φερέφωνα τῆς Δύσεως… Ἀπό τότε μάλιστα πού ἀνέβηκε ἡ φιλοδυτική κυβέρνηση τοῦ Μπόρις Τάντιτς στήν ἐξουσία, οἱ συγκεκριμένοι συναγωνίζονται σέ ὅλα τά ἐπίπεδα μέ τό Κράτος ποιός θά φανεῖ πιό ἀρεστός στούς δυτικούς, ποιός θά ἐκπληρώσει πιό γρήγορα καί πιό δουλικά τά θελήματα τῆς Δύσεως εἴτε αὐτή λέγεται ΝΑΤΟ, εἴτε ΗΠΑ, εἴτε ΕΕ, εἴτε … πάπας.

3) Ποιά εἶναι ἡ κατάσταση τῶν Σέρβων στό Κόσοβο καί στά Μετόχια;

Ὁ πιστός λαός τῶν Σέρβων τοῦ Κοσσόβου καί Μετοχίων ἀναζητᾶ τόν ποιμενάρχη του καί αἰσθάνεται προδομένος ἀπό ὅλες αὐτές τίς ἐνέργειες  τῆς Τριανδρίας καί τῆς σημερινῆς σερβκῆς κυβέρνησης. Ἀναζητᾶ τόν πνευματικό του πατέρα, τό στήριγμα καί τήν ἀπαντοχή του, μετά τόν Χριστό, τήν Παναγία καί τούς Ἁγίους στούς ὁποίους καθημερινά μέ πιστή καταφεύγει. Εἶναι ὅπως τό μικρό παιδί πού κλαίει ὅταν χαθεῖ ἀπό τά μάτια του ἡ ἀγαπημένη του μητέρα· ἔτσι καί ὁ λαός τοῦ Κοσόβου θρηνεῖ γοερᾶ τήν ἀπομάκρυνση τοῦ γνήσιου πνευματικοῦ του πατέρα, αὐτοῦ πού πατρικά μοιραζόταν τόν καθημερινό πόνο καί τήν ἀγωνία του μαζί του. Τώρα ποιός θά στηρίξει αὐτόν τόν λαό;
Σᾶς πληροφορῶ ὅτι στόν τόπο ὅπου ἡ ΔΙΣ τῆς ΣΟΕ ἐξόρισε οὐσιαστικά τόν Σεβασμιώτατο, στή Μονή τοῦ Σισάτσοβατς, συρρέουν χιλιάδες πιστοί Σέρβοι, ὑπό τύπον προσκυνήματος σχεδόν, γιά νά πάρουν τήν εὐχή τοῦ πολυπόθητου πνευματικοῦ τους ἡγέτου. Μάλιστα, δέν προσέρχονται μόνον Σέρβοι τοῦ Κοσόβου, ὄχι μόνον οἱ κατατρεγμένοι ἀπό τήν Τριανδρία μοναχοί, ἀλλά καί πιστοί Σέρβοι ἀπό ὅλες τίς γωνιές τῆς Σερβίας, ἀκόμη καί ἁπλοί πατριῶτες πού δέν ἔχουν ἴσως τόση σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, ὅμως βλέπουν ὅτι μόνον ὁ Ἀρτέμιος τούς ἔλεγε τήν ἀλήθεια καί τήν ὑποστήριζε σθεναρά ἕως τέλους.
Οἱ Σέρβοι τοῦ Κοσόβου ζοῦν μέσα σέ μιά καθημερινή ἀγωνία καί ἀνασφάλεια. Ἐπί Ἀρτεμίου, ἡ Μητρόπολη Κοσόβου καί Μετοχίων ἔπαιζε ἕναν ἐθναρχικό ρόλο στήν περιοχή ὡς τελευταία ὀργανωμένη παρουσία τοῦ σερβισμοῦ στήν περιοχή καί συσπείρωνε τόν κόσμο κυρίως γύρω ἀπό τά μοναστήρια καί τόν ἐμψύχωνε. Πέρα ἀπό τό ποιμαντικό καί πνευματικό ἔργο της, ἐξασκοῦσε καί τεράστιο κοινωνικό καί φιλανθρωπικό ἔργο μέ τά ἐκτεταμένα συσσίτια καί παρεῖχε οὐσιαστική βοήθεια στόν κόσμο. Ἐκτός αὐτῶν, σέ καθε περίπτωση ἄδικης συμπεριφορᾶς ἐκ μέρους εἴτε τῶν Ἀλβανῶν εἴτε καί τῆς ἴδιας τῆς ΚΦΟΡ, διαμαρτυρόταν ἔντονα καί ἔκανε οὐσιαστικές παρεμβάσεις σέ ὅλα τά διεθνῆ ὄργανα, μέ σκοπό τήν προστασία τῶν Σέρβων καί τῶν σερβικῶν ὀρθοδόξων μνημείων σύμφωνα μέ τό ψήφισμα 1244 τοῦ ΟΗΕ. Τέλος δέν συνεργαζόταν μέ Ἀλβανούς τοῦ ψευδοκράτους.
Κάτι τέτοιο ἦταν ἀδιανόητο ἐπί Ἀρτεμίου, ὁ ὁποῖος ἀρνεῖτο νά ἀναγνωρίσει τούς ἐκπροσώπους τῶν δυτικῶν πρεσβειῶν στήν Πρίστινα ὡς πρέσβεις, συνεπής στίς ἐπίσημες ἀποφάσεις τοῦ σερβικοῦ κράτους καί τῆς σερβικῆς Ἐκκλησίας νά μήν ἀναγνωρίσουν τό παράνομο κράτος τοῦ Κοσόβου. Ἐπίσης ἀρνεῖτο νά ἀναγνωρίσει ἀκόμη καί τούς ἐπισήμους ἐκπροσώπους τῶν κρατῶν αὐτών στήν Πρίστινα, τά ὁποῖα κράτη ἀμέσως μετά τήν ἀναγνώριση τῆς παράνομης ἀνεξαρτησίας τοῦ Κοσόβου ἀνεβίβασαν τίς ἀντιπροσωπεῖες τους στήν Πρίστινα σέ ἐπίπεδο πρεσβειῶν. Ἡ Ἑλλάδα δέν ἔπραξε κάτι τέτοιο ἀλλά διατηρεῖ τό Ἑλληνικό γραφεῖο συνδέσμου στήν Πρίστινα. Ἀρνεῖτο ἀκόμη νά συνεργαστεῖ μέ τούς ἐκπροσώπους τοῦ ΝΑΤΟ στόν τομέα τῆς σύστασης τοῦ νέου κράτους τοῦ Κοσόβου. Ἀρνεῖτο νά προβεῖ σέ θυρανοίξια ναῶν ἀνακαινισμένων μέ συμμετοχή τῶν μουσουλμάνων Ἀλβανῶν καί μέ τά χρήματά τους (πράγμα τό ὁποῖο ἀνοίγει τόν δρόμο γιά ταχεία καί βέβαιη ἀναγνώριση-σφετερισμό τῆς σερβικῆς πνευματικῆς καί πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς στό Κοσσυφοπέδιο ὡς «κοσοβάρικης-ἀλβανικῆς» κ.ο.κ.)
Ἔτσι μετά τήν ἀπομάκρυνση τοῦ Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου καί πρίν ἀκόμη ἀπό τήν ἀπόφαση τοῦ ΔΔ τῆς Χάγης, ἤδη εἶχε ἀρχίσει νά διαμορφώνεται μιά ἐντελῶς διαφορετική συμπεριφορά τῶν ἐκπροσώπων τῆς ΣΟΕ στή Μητρόπολη Κοσόβου καί Μετοχίων ἀπέναντι στίς ἐπιταγές τῆς Δύσεως, ὅπως προαναφέραμε.
α) Ἡ ἐπιδοκιμασία ἀπό τήν Δύση αὐτῆς τῆς ἀλλαγῆς στάσεως τῶν διοικητικῶν ὀργάνων τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας δέν ἄργησε νά ἔρθει, καί τόν Ἰούνιο τοῦ 2010 ὁ εἰδικός ἐντεταλμένος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἔνωσης στό Κοσσυφοπέδιο Pieter Feith (τοῦ ὁποίου ἐπίσημο καθῆκον εἶναι ἡ βοήθεια στήν σύσταση τοῦ νέου κράτους τοῦ Κοσόβου καί ἡ προώθηση τῆς ἀνεξαρτησίας του, μέ ἐπιστράτευση δυτικῶν χρημάτων, γνώσεων καί προσωπικοῦ) χαιρέτησε τήν ἀλλαγή στάσεως τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στό θέμα τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Μιλώντας γιά τήν κατάσταση στό Κοσσυφοπέδιο ἐνώπιον τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου τήν Τρίτη 22-6-2010 ὁ Φέϊθ δήλωσε: «Ἡ ἀλλαγή τῆς θρησκευτικῆς ἡγεσίας καί ἡ μετάβαση πρός μιά περισσότερο μετριοπαθή προσέγγιση στό θέμα τοῦ Κοσσυφοπεδίου εἶναι ἐπίσης μιά ἄλλη θετική ἐξέλιξη» (http://www.eusrinkosovo.eu/?id=20&n=39).
β) Δέν πρέπει νά παραθεωρηθεῖ καί τό γεγονός ὅτι ἡ ΕΕ ἐνθαρρυμένη ἀπό τήν ἀπομάκρυνση τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου ξεκίνησε καινούργιες πρωτοβουλίες καί ἐνέτεινε τίς ὑπάρχουσες στόν τομέα προστασίας τῆς σερβικῆς πνευματικῆς καί πολιτιστικῆς κληρονομίας στό Κόσοβο καί τά Μετόχια. Κυριάρχο στοιχεῖο αὐτῶν εἶναι ἡ συμμετοχή βέβαια τῶν μουσουλμάνων Ἀλβανῶν καί ἡ ἀνάδειξη τους σέ βασικούς παράγοντες σέ ἕναν τόσο εὐαίσθητο καί κρίσιμο τομέα, μέ ταυτόχρονη περιθωριοποίηση τῶν σερβικῶν θεσμῶν καί γνώσεων. Σύμφωνα μέ μιά τέτοια νέα πρωτοβουλία ὁ ἐκπρόσωπος τῆς ΕΕ κ.Μοσχόπουλος(Ἕλληνας, δυστυχῶς), ὁ καί ἐκπρόσωπος τῆς Ἑλλάδος στήν Πρίστινα, θά μεσολαβεῖ καί θά συντονίζει τίς ἐνέργειες τῆς ἀλβανικῆς κυβερνήσεως τῆς Πρίστινας καί τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας. Ἐδῶ ἀναφύονται νέα ἐρωτήματα: Γιατί δέν συμμετέχει σ᾿ αὐτήν τήν πρωτοβουλία ἡ σερβική κυβέρνηση, ἀφοῦ πρόκειται γιά σερβική κληρονομία στό σερβικό ἔδαφος; Γιατί δέχτηκε αὐτήν τήν πρωτοβουλία ἡ Σερβική Εκκλησία;

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ