Archive for Οκτώβριος, 2010

ΟΡΘΟΔΟΞΕ ΣΕΡΒΙΚΕ ΛΑΕ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ

Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date

Οκτ 11th, 2010 | filed

Filed under: EKKΛΗΣΙΑΣΤ. ΕΙΔΗΣΕΙΣ, Eпископ Артемије

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑ

ΣΕΡΒΟΙ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΤΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ

ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ ΑΛΛΟΥΣ 10 ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΥΣ

ΤΟΥ ΕΞΟΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΙΤΟΥ ΚΟΣΣΟΒΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ!!!

Το αδηφάγο θηρίο των 5 νεοταξικών Μητροπολιτών της Σερβίας, με τον νέο 80χρονο πατριάρχη, που το ένα πόδι το έχει στον τάφο και το άλλο στους παπικούς και στους φονιάδες του Σέρβικου λαού, στέλνουν και πάλι τα τάνξ της κοσμικής τους εξουσίας για να ισοπεδώσουν κάθε φωνή ορθόδοξης διαμαρτυρίας .

Βαριές τιμωρίες σε 4 ηγουμένους και 6 μοναχούς γιατί μένουν πιστοί στον πνευματικό τους πατέρα, στον εξόριστο Μητροπολίτη του Κοσσόβου Αρτέμιο.

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος σε κάποιο κήρυγμά του έλεγε· “Με απειλούν οι «άγιοι αρχιερείς» ότι θα με καθαιρέσουν· Η καθαίρεση από τοιούτους αρχιερείς είναι για μένα υψίστη προαγωγή·

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΣΤΑΛΕΙ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΕΡΒΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ,

ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝ ΨΗΛΑ ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

www.mancr.org

Пре пар дана десеторица избеглих монаха-клирика примили су Оптужнице подигнуте од стране Црквено-судског Тужиоца Епархије Рашко-призренске протојереја-ставрофора Милорада Цветковића. У оптужницама, које изобилују неистинама, клеветама, извртањем чињеница, а по саставу и садржини су правно неписмене, епархијски Тужиоц предлаже Црквеном суду да казни:

1. Протосинђела Николаја (Николића), доскорашњег настојатеља манастира Црна Река, лишењем свештеничког чина.
2. Протосинђела Варнаву (Димитријевића), доскорашњег настојатеља манастира Браина, лишењем свештеничког чина на 5 година.
3. Јеромонаха Бенедикта (Прерадовића), доскорашњег настојатеља манастира Свети Архангели код Призрена, лишењем свештеничког чина.
4. Јеромонаха Наума (Мирковића), доскорашњег сабрата манастира Црна Река, лишењем свештеничког чина.
5. Јеромонаха Ксенофонта (Томашевића), доскорашњег сабрата манастира Свети Архангели код Призрена, лишењем свештеничког чина.
6. Јеромонаха Иринеја (Ристића), доскорашњег сабрата манастира Црна Река, лишењем свештеничког чина.
7. Јеромонаха Романа (Папића), доскорашњег настојатеља манастира Девина Вода, лишењем свештеничког чина на пет година.
8. Јеромонаха Јована (Милојевића), доскорашњег сабрата манастира Свети Архангели код Призрена, лишењем свештеничког чина на три године.
9. Јеромонаха Висариона Шуловића, доскорашњег сабрата манастира Црна Река, лишењем свештеничког чина на три године.
10. Јеромонаха Максима (Новаковића), доскорашњег сабрата манастира Сопоћани, лишењем свештеничког чина.
Против осталих монаха-клирика, монаха и монахиња оптужнице нису подигнуте.
С обзиром на неприхватљиво и неправедно селективно кажњавање једног броја монаха, избегло монаштво је саборно и једнодушно усвојило закључке, које је у виду саборног одговора на поменуте оптужнице, доставило Његовом Високопреосвештенству Митрополиту црногорско-приморском Г. Амфилохију. Садржај саборног одговора избеглих монаха доносимо у наредном прилогу.

Уредништво

ОДГОВОР ЊЕГОВОМ ВИСОКОПРЕОСВЕШТЕНСТВУ МИТРОПОЛИТУ ЦРНОГОРСКО-ПРИМОРСКОМ АМФИЛОХИЈУ, ПРЕДСЕДНИКУ ЦРКВЕНОГ СУДА И АДМИНИСТРАТОРУ ЕПАРХИЈЕ РАШКОПРИЗРЕНСКЕ, НА ЦРКВЕНЕ ОПТУЖНИЦЕ УПУЋЕНЕ ДЕСЕТОРИЦИ ЈЕРОМОНАХА, ИЗБЕГЛИХ КЛИРИКА РАШКО-ПРИЗРЕНСКЕ ЕПАРХИЈЕ

Ваше Високопреосвештенство, благословите!
Потрешени сазнањем да истрајавате у својој непримереној намери да проблеме везане за наш одлазак из Епархије рашкопризренске, настале као последице нечувеног, неканонског и противуставног смењивања и прогоњења канонског, надлежног Архијереја Епархије рашкопризренске, и нашег духовног оца, Епископа Артемија, решавате црквено-судским претресањем, упућујемо Вам овај одговор на исконструисане црквене оптужнице, не само у име нас свештеномонаха које је Ваша „правичност“ издвојила као некакве „коловође“ и једине „кривце“ за одлазак наших монаха и монахиња из бивше наше матичне Епархије, него и свих осталих, који су по Вашој несувислој замисли „заведени“ од нас, некаквих „коловођа“.

Како би у овоме ствар била сасвим јасна и како не би надаље остајало простора за такво Ваше, за нас понижавајуће расуђивање, које у себи имплицира некакву нашу затупљеност, незрелост и поводљивост, ми Вам свесно, савесно и одговорно, по ко зна који пут, саопштавамо наше савршено једномислије, једнодушност и сагласност по питању нашег одласка, разлога који су тај одлазак иницирали, као и одлучност да на оваквом путу, којим исказујемо неслагање са беспоретком везаним за прогоњење епископа Артемија, истрајемо до краја, молећи се Крманошу наше Свете Цркве, подвигоположнику Господу Христу, да тај крај буде благополучан по нас и по сваку православну душу која се у Њој спасава.

У том смислу, не допуштамо никакво пребирање по нама, нити било какво издвајање појединаца из наше братије од стране Вас, како би кривицу коју, уствари, сносе иницијатори свег замешатељства у ЕРП, а везану за наш одлазак из исте, свалили на нас неколицину. Уколико, по Вашој непастирској логици, наш одлазак из Епархије у којој влада хаос и страховлада и даље будете тражили кривца, не у редовима Вас и осталих иницијатора настале анархије у ЕРП (који су Вама добро познати и одакле, нажалост, управо почиње проблем завере и антиканонског групашења против канонског, а прогнаног Епископа рашкопризренског) већ у нашим редовима, нећемо дозволити да неколицину наше сабраће, истржући из наше свезе братског јединства у Христу и по заједничком духовном оцу, приводите као жртвену јагњад на задовољење таквој Вашој „правди“, која у својој самоувереној „непогрешивости“ нема ни трага пастирске одговорности за нас као дела словесног Христовог стада наше Свете Цркве, и за душе сваког од нас понаособ.

Обраћања упућивана Вама и Епископу Атанасију, Вашем неславном претходнику у администрирању нашом Епархијом, у којој се од фебруара ове године па све до данас врши безакони пуч и препад, а које као кривицу наводите у оптужницама упућеним делу наше сабраће јеромонаха, нису потписивали само они, које прозивате као некакве „главне кривце“, већ и сви ми остали монаси и монахиње који смо напустили ЕРП, притиснути насталим немиром и безакоњем у истој. С обзиром да и ми остали стојимо иза сваког слова и запете у тим обраћањима, као потписници истих и као заједничари таквих схватања, везаних за немила дешавања у нашој Епархији и уопште у Цркви, ми апсолутно делимо и одговорност за све што је у њима написано, и то не мању од братије коју Ви сматрате једино одговорним за писање и објављивање поменутих јавних обраћања и саопштења.

Дакле, понављамо, одговорност поводом нашег одласка из Епархије без Вашег допуштења, као и сва до сада написана јавна обраћања Вама и Вашим претходницима делимо сви ми подједнако, с обзиром да и имена свих нас стоје потписана испод поменутих саопштења и наших поступака о којима је у њима реч.

Због свега наведеног, сматрамо да је из црквено-правног аспекта недопустиво да за савршено исте поступке, ставове и изјаве једне осуђујете, претећи им непримерено строгим „канонским“ мерама и санкционисањем, а остатак монаштва, односно нас, који суштински делимо мишљење и одговорност за поменуте поступке заобилазите том Вашом „правдом“.

Уколико овоме придодамо чињеницу да су оптужнице, упућене десетини наше сабраће јеромонаха, по своме саставу и садржини у великој мери неписмене, непрецизне (препуне материјалних грешака и пропуста, бруталних подметања и извртања чињеница, као и тенденциозних и клеветничких интерпретација многих поступака наше сабраће) па самим тим апсолутно неодговорне и неозбиљне, читав проблем који наводно покушавате да решите у ствари постаје још већи.

Сложићете се да је поменута, више него очигледна, неодговорност, крајње недопустива када су у питању црквене оптужнице којима се одлучује о живим, бесмртним душама људским, о слугама Божијим сазданим за вечност по Његовом лику и образу, о Вашим досадашњим саслужитељима светог олтара Цркве Божије.

Зар је потребно напомињати Вам колику одговорност сносите за сваку од ових душа, које се мукотрпно избавише из канџи кнеза овога света, од света се одвојивши, ставише се, не осврћући се назад, под благи јарам Христов, а које сад управо Ви у тај исти свет гурате назад на пут погибли? Та Ваша кривица није и неће бити мала, уколико се усудите да паушалним, кривотвореним оптужницама доносите пресуде које се не тичу само ововременог живота наше осуђиване сабраће, већ које задиру до у саму вечност, тичући се, дакле, њиховог вечног живота и спасења.

Оптужнице, препуне нетачних и искривљених података, одишу нехришћанском нељубављу и непажњом, зато су самим тим и неодрживе под теретом правде и правичности, особито оне канонске и еванђелске. Потписник поменутих оптужница је човек сасвим неупућен у сва досадашња немила дешавања у ЕРП, а притом је савршено бесмислено да тај исти човек, чије су изјаве, својевремено објављене у књизи енглеске новинарке Викторије Кларк, саблазниле на хиљаде душа својим непристојним и његовом чину непримереним изразима, који су авај, свет обишли, тужи нашу сабраћу ни мање ни више, већ понајвише због вербалног деликта, који заузима највећи део садржине оптужница о којима је реч¹.

¹Те саблажњиве, нехришћанске, и једном свештенику потпуно недоличне изјаве тренутног црквено-судског тужиоца ЕРП, пртојереја-ставрофора Милорада Цветковића (ставрофорски чин му је, ваљда, недавно додељен као награда за обављање овог незахвалног посла лажирања црквених оптужница), објавила је Викторија Кларк 2000. године у својој књизи »Зашто анђели падају». (Victoria Clark: Why Angels Fall, Palgrave Macmillan, 2000.), посветивши о. Милораду готово читаво поглавље. Неумесно је и неприлично те изјаве овде наводити, но могуће их је пронаћи на страни 86. поменуте књиге, а у електронском формату овде:http://books.google.com/books?id=nfZK6gYSd4C&lpg=PP1&dq=why%20angels%20fall&pg=PA83#v=onepage&q=Milorad&f=false. Након читања оваквих саблажњивих изјава, које су из уста истог тог свештеника изашле уз дим Lucky Strike-a, а који сада против монаха саставља црквене оптужнице, оптужујући их за вербални деликт давања јавних изјава и саблажњавање народа, човек не може а да се не сети јеванђелске приче о злом слуги коме је велики дуг опроштен, а он за мали дуг дављаше другове своје (в. Мт, 18:23-35).

Сумирајући све досадашње неканонске, противуставне, нејеванђелске и непримерене поступке принудне управе у ЕРП, закључно са оваквим Вашим тенденциозним и неодговорним оптужницама, боље рећи поигравањем са црквено-судским процесом везаним за неколицину наше сабраће, једном речју узимајући у обзир ванредно, неканонско и антиканонско, несређено стање у ЕРП, обавештавамо Вас, апсолутно савесно, свесно, одговорно, једнодушно и одлучно, у апсолутној међусобној сагласности да од сада па надаље све Ваше црквено-судске и остале административно-канонске одлуке, везане за нас јеромонахе, јерођаконе, монахе и монахиње који смо, притиснути безакоњем, напустили Епархију – НЕ ПРИХВАТАМО, све док се у Епархији рашкопризренској не успостави канонски поредак враћањем на трон прогнаног и понижаваног, али јединог канонског епископа рашкопризренског, Артемија.

И на крају, да вапајно узвикнемо са Св. Максимом Исповедником: „Не примај прекоре упућене твоме оцу и не одобравај ономе који га понижавају, да се Господ не би разгневио на дела твоја и збрисао те са земље живих!», поучени и речима Светог Јована Златоустог: „Ја сам научен да трпим гоњење, а не да гоним; да будем прогањан, а не да прогањам. Тако је и Господ Христос побеђивао, не распињући него распет, не задајући ударце него примајући ударце.» У овим речима победе, богонадахнутим свагдаживим Духом Светим, знамо да свагда обитава Истина Божија. И нека би, овим богогласним устима поучавани, увек пред очима имали онај непромењиви, апостолски принцип, да „већма се треба Богу покоравати него људима» (Д. Ап. 5, 29)

Oваплоћеној Истини Божијој – Христу Богочовеку и Јединој, Јединственој и Јединоспасавајућој Цркви Његовој свагда верни, потписујемо овај братски, саборни и једнодушни одговор – јеромонаси, јерођакони, монаси и монахиње, избегли из Епархије рашкопризренске:

Be the first!

200 de ani de somn

Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date

Οκτ 9th, 2010 | filed

Filed under: Român (ROYMANIKA)

09.10.2010

200 de ani de somn

PREDICA MITROPOLITULUI AUGUSTIN DE FLORINA LAPOMENIREA SFINŢILOR ŞAPTE TINERI DIN EFES4 AUGUSTDOUĂ SUTE DE ANI DE SOMN!

În predica anterioară, iubiţii mei creştini, am vorbit despre cei şapte tineri, de Macabei. Aici vom vorbi iarăşi despre şapte tineri, care au trăit o viaţă sfântă. Sunt cei şapte tineri din Efes. Pe 4 august este pomenirea lor. Despre ei vom vorbi. Pentru că este o privelişte frumoasă să-i vezi pe tineri că-L iubesc pe Dumnezeu, că împlinesc poruncile Lui şi că sunt gata să jertfească toate pentru credinţă. Aceşti tineri, oricât de puţini ar rămâne în timpurile de necredinţă şi de stricăciune, sunt un viu protest împotriva celorlalţi tineri, care rămân departe de Dumnezeu, se târăsc în patimile ruşinoase şi trăiesc o viaţă dobitocească. Tineri, care citiţi în ceasul acesta această carte, luaţi aminte la predica aceasta, care are ca temă pe cei şapte tineri.Istoria acestor tineri este foarte emoţionantă, dar şi foarte curioasă. Poate că unii nu vor vrea să creadă cele scrise de sinaxarul lor. Dar cele care par cu neputinţă şi de neizbutit, pentru cel care crede în Dumnezeu nu există nici o dificultate să le accepte. Pentru că Dumnezeu este atotputernic şi poate să facă nu doar cele pe care le scrie viaţa acestor şapte tineri, ci şi altele chiar mai mari şi mai minunate.Aşadar, aceşti şapte tineri s-au născut în Asia Mică într-o cetate mare – Efes. S-au născut şi au trăit într-o epocă foarte dură pentru creştinătate. Atunci, era împărat unul din cei mai groaznici prigonitori ai creştinismului – Deciu (250 d.Hr). Acesta a declanşat prigoana împotriva creştinilor. Unii se lepădau de Hristos şi scăpau. Alţii însă rămâneau credincioşi lui Hristos şi vroiau să suporte orice numai să nu se lepede de Hristos. Unii trădători, alţii mucenici. Dar au existat şi unii creştini, care, pentru că se vedeau pe ei înşişi neputincioşi sufleteşte şi se temeau ca nu cumva să fie biruiţi de chinuri şi să se lepede de Hristos, fugeau departe din oraşe, se duceau în munţi, se ascudeau în peşteri şi trăiau o viaţă foarte aspră, grea, o viaţă care era şi aceasta un fel de mucenicie.Dintre cei care au fugit din marea cetate a Efesului şi au scăpat în munţi au fost şi şapte tineri. Au găsit o peşteră şi obosiţi cum erau au căzut să doarmă. Tiranul îi căuta. Soldaţii pe care i-a trimis, căutându-I, au văzut peştera. Au intrat înăuntru, au găsit şapte tineri, dar tinerii nu dădeau nici un semn de viaţă. Erau morţi. Şi ce să le facă, dacă erau morţi? Să-i ia şi să-i ducă la împărat? O osteneală zadarnică. I-au lăsat deci acolo cum erau şi au astupat uşa peşterii cu pietre.
Acolo înăuntru au rămas cei şapte tineri. Au rămas mulţi ani. Nimeni nu-şi mai aducea aminte de ei. Din ziua în care au intrat în peşteră şi au căzut în somn trecuseră două sute de ani. Deciu şi alţi împăraţi prigonitori muriseră. Prigoanele încetaseră. Creştinii erau de acum liberi. Pe tron era un împărat creştin. Dar în timp ce religia nu mai era în pericol de la duşmanii din afară, de la împăraţii închinători la idoli, au apărut alţi duşmani, care căutau să dărâme Biserica. Erau ereticii, adică cei care nu acceptau toate cele pe care le-a învăţat Hristos şi Biserica, ci alegeau din Evanghelie numai ce voiau, iar pe celelalte le respingeau. Un fel de eretici a apărut în timpul împăratului creştin Teodosie cel Tânăr. Aceştia nu acceptau învierea moţilor. Aceşti eretici reuşiseră să atragă de partea lor multă lume. Atunci, Dumnezeu a făcut o minune foarte mare, ca să le demonstreze că există învierea morţilor. Care este minunea? Un ţăran a cumpărat muntele unde era peştera în care erau ascunşi cei şapte tineri. Deschizând peştera, vede pe cei şapte sculându-se din somnul lor şi i-a auzit discutând şi zicând: Dacă ne-ar prinde astăzi Deciu, nu trebuie să ne fie frică, ci să ne mărturisim credinţa. Şi pentru că nu aveau mâncare, unul din cei şapte s-a hotărât să se ducă jos în cetate, să cumpere mâncare şi să vadă ce se întâmplă cu prigoana.Iamvlih – acesta era numele lui – a plecat din peşteră. Când a ajuns în Efes, a văzut că multe lucruri se schimbaseră. A văzut Crucea înălţându-se în centrul cetăţii, a văzut biserici, a văzut creştini şi se nedumerea. S-a dus la un cuptor ca să cumpere pâine. Când Iamvlih a scos să plătească, cel de la cuptor, a văzut că monedele pe care i le dădea nu erau monede actuale, ci vechi. Şi la întrebarea care i s-a pus – unde le-ai găsit? -, tânărul a răspuns că aceste monezi sunt în circulaţie şi că nu au trecut multe zile de când cu astfel de monezi şi-a cumpărat mâncare din cetate. Acest cuvânt i s-a părut ciudat brutarului. A început să presupună că tânărul trebuie să fie vreo iscoadă şi a considerat de datoria lui să-l denunţe autorităţilor. Autorităţile l-au arestat pe tânăr şi au făcut o anchetă amănunţită. Tânărul a insistat că este originar din Efes. Iar ca să-i convingă a menţionat numele împăratului şi a altor conducători pe care-i ştia. Autorităţile au deschis matricolele cetăţii şi a văzut că oamenii pe care-i spunea Iamvlih nu erau inexistenţi. Au trăit cu două sute de ani înainte în cetatea Efesului. Atunci au înţeles că s-a întâmplat ceva mare şi minunat. I-au adus la cunoştinţă episcopului cetăţii, care împreună cu preoţii şi alţii s-au dus în peşteră, i-au aflat şi pe ceilalţi şase tineri şi din cele câte le-au auzit de la aceşti şapte tineri au crezut că a avut loc o mare minune. După două sute de ani, Dumnezeu i-a înviat pe aceşti tineri, ca să adauge încă o dovadă că morţii într-o zi vor învia. Da! Vor învia, precum a înviat Hristos. Da! Vor învia, precum au înviat cu puterea lui Dumnezeu şi aceşti şapte tineri.Iubiţii mei! Aceasta este istoria celor şapte tineri din Efes. Din toată această istorie să reţinem drept învăţătură ceea ce spunea şi Sfântul Cosma Etolianul cum că moartea este un somn lung. Somn, care ţine veacuri întregi, dar va veni o clipă în care acest somn se va sfârşi şi morţii vor învia. Vor învia cu aceiaşi uşurinţă cu care cineva care doarme se trezeşte de dimineaţă şi-şi începe lucrul, cu aceiaşi uşurinţă cu care s-au trezit şi cei şapte tineri din Efes, care au adormit în peşteră două sute de ani. Învierea morţilor nu este o poveste, ci este un adevăr pe care îl mărturisim în Simbolul Credinţei, zicând: ”Aştept învierea morţilor şi viaţa veacului ce va să fie”.(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară“Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: „Myripnoa anthi”, Atena, 2007)
http://acvila30.wordpress.com/2010/08/03/predica-mitropolitului-augustin-de-florina-la-pomenirea-sfintilor-sapte-tineri-din-efes/

Be the first!

ΤΟ 40ΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date

Οκτ 8th, 2010 | filed

Filed under: Cрпски језик, Român (ROYMANIKA), ΒΙΟΓΡΑΦ. π. ΑΥΓΟΥΣΤ.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΟΜΙΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΑΠΟ ΤΟ 40ΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Την Παρασκευή το απόγευμα 6-9 μ.μ. στην Ιερά Μονη του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος στην Φλώρινα έγινε η Παννυχίδα για το μνημόσυνο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου. Παρόντες ήταν οι Μητροπολίτες· Κισσάμου & Σελίνου (Κρήτης) κ. Αμφιλόχιος, ο Καστορίας κ. Σεραφείμ και ο Φλωρίνης κ. Θεόκλητος. Ο Μητροπολίτης Καστορίας Σεραφείμ μίλησε για τον π. Αυγουστίνου και εγκωμίασε τον νυν Μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητο, ως άξιο διάδοχο του. Ο έπαινος θα έχει αντίκρισμα εάν ο Μητροπολίτης Θεόκλητος κάνει κάτι απ’ αυτά που έκανε ο π. Αυγουστίνος. Τώρα που είναι συνοδικός ας υψώσει φωνή διαμαρτυρίας εναντίον του Οικουμενισμού.

___

Το Σάββατο το πρωί έγινε αρχιερατική Θεία Λειτουργία και το 40 ήμερο μνημόσυνο στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος στη Φλώρινα.
Μίλησε ο Μητροπολίτης Γλυφάδος Παύλος. Εξέφρασε τον σεβασμό και την αγάπη του στο πρόσωπο του π. Αυγουστίνου, που τον γνώρισε από την παιδική του ηλικία. Η μητέρα του είχε συμμαθητή της τον π. Αυγουστίνο και στο Γυμνάσιο και στο Σχολαρχείο της Σύρου. Αυτή του μιλούσε συχνά και με σεβασμό για τον ακέραιο χαρακτήρα του Γέροντος.
Tου έλεγε ότι· «Στα διαλείμματα ο π. Αυγουστίνος κρατούσε την Αγία Γραφή και διάβαζε και ήταν πάντοτε σιωπηλός. Είχε ταπείνωση και απλότητα. Τ’ αγόρια εκείνη την εποχή φορούσαν στο Γυμνάσιο κοντά παντελονάκια, ενώ εκείνος φορούσε μέχρι το γόνατο.
Από τα λόγια, λοιπόν της μητέρας μου γνώρισα τον π. Αυγουστίνο και κατάλαβα ότι είναι ένας πνευματικός κληρικός, ένας ποιμένας γνήσιος της Εκκλησίας και προσευχόμουν γι’ αυτόν και είχα μεγάλη επιθυμία να τον γνωρίσω.
Όταν έδωσα εξετάσεις στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστήμιο Αθηνών, στα 18 μου χρόνια, πριν δηλαδή από 49 χρόνια, πήγαμε με την μητέρα μου σ’ ένα οικοτροφείο στην Παλαμηδιού, που έμενε ο π. Αυγουστίνος για να τον συναντήσουμε, να πάρουμε την ευχή του για να έχουμε καλά αποτελέσματα… Ο π. Αυγουστίνος μας δέχθηκε με την μητέρα μου σε ένα γραφείο του οικοτροφείου…
Και με ρώτησε· «Γιατί θέλεις να γίνεις θεολόγος;
Του απάντησα· Για να γίνω κληρικός.
Το σκέφτηκες καλά; μου είπε. Ο πατέρα σου δεν αντιδρά; η μητέρα σου;
‘Οχι του απάντησα…
Άγαμος ή έγγαμος κληρικός θα γίνεις, με ξαναρώτησε.
Αν είναι θέλημα Θεού του απάντησα, θέλω να γίνω άγαμος κληρικός…
Αν νιώθεις, μου είπε, ότι είσαι ολοκληρωμένη προσωπικότης και δεν σου λείπει τίποτα, προχώρα για να γίνεις άγαμος κληρικός. Αν όμως δεν νιώθεις ολοκληρωμένη προσωπικότητα, γιατί ο Θεός μας έπλασε να κάνουμε οικογένεια, να γίνεις έγγαμος κληρικός…
Μετά με ρώτησε· Γιατί θέλεις να γίνεις παπάς;
Για να προσφέρω, του απήντησα.
Γιατί, δεν προσφέρεις σαν λαϊκός; Και μου είπε κάτι σοφό·
Η Εκκλησία μας δεν έχει ανάγκη από πολλούς κληρικούς, έχει ανάγκη από συνειδητούς και ευσυνείδητους κληρικούς είτε άγαμους είτε έγγαμους που να εφαρμόζουν τις εντολές του Θεού, για να έχει αξία η αποστολή τους και η προσφορά τους. Κάνε, μου είπε, την προσευχή σου και ότι σε φωτίσει ο Θεός να γίνεις.
Με χάρισε και ένα βιβλίο του· «Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», β’ έκδοση και έγραψε την αφιέρωση·
Εις τον αγαπητόν μοι Ευστάθιον Τσαούσογλου
φοιτητή της Θεολογίας
μετ’ εγκαρδίων ευχών
Αυγουστίνος Καντιώτης
Αθήναι τη 10/10/1961.
Έχω, δηλαδή, βιβλίο με την υπογραφή του π. Αυγουστίνου! Τί άλλο θέλω;
Στην αφιέρωση ο Γέροντας έγραψε φ.
Δεν είμαι φοιτητής, του είπα και δεν ξέρω άμα θα περάσω. Θα περάσεις μου, απάντησε, και θα γίνεις φοιτητής.
Όταν βγήκαν τ’ αποτελέσματα ήμουν ένας από τα 25 αγόρια που περάσαν στην θεολογία, από σύνολο 600 ατόμων. Περάσαν και 5 κοπέλες.
Ο Μητροπολίτης Γλυφάδος Παύλος ανέφερε και για την χειροτονία του π. Αυγουστίνου σε Μητροπολίτη Φλωρίνης.
«Έμειναν βαθιά χαραγμένα στην σκέψη μου», είπε, «οι χιλιάδες πιστοί που βρέθηκαν στην χειροτονία του και τα λόγια του π. Χριστοφόρου Καλύβα· «Αυγουστίνος ανελήφθη και διάβολος κατελήφθη»…

«Εγώ πιστεύω», συνέχισε , «και το λέω παντού, όχι μόνο τώρα, ότι ο π. Αυγουστίνος είναι ένας σύγχρονος άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Το πιστεύω, το βιώνω και το ζω. Εγώ δεν θα ζω, για να το δω, αλλά η αγάπη του χριστεπωνύμου πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας όχι μόνο στην Ελλάδα, που γνωρίζει τους αγώνες του και τους διωγμούς του από την Διοικούσα Εκκλησιά και έξω απ’ αυτήν, θα τον αναγνωρίσει μια μέρα άγιο».

Μετά την αρχιερατική Θεία Λειτουργία και το μνημόσυνο του Σαββάτου έγινε τρισάγιο από τους αρχιερείς στον τάφο του Γέροντος.

Το μεσημέρι του Σαββάτου η Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου παρέθεσε τράπεζα και παραβρέθηκαν πολλοί πιστοί από εγγύς και από μακράν. Μίλησαν 3 γιατροί και είπαν κάποια προσωπικά τους βιώματα για τον π. Αυγουστίνο. Ο θεολόγος, κοινωνιολόγος κ. Βασίλης Τσιούπρας που από 10 χρονών έχασε το φως του, είπε· «Γνώρισα τον π. Αυγουστίνο από μικρό παιδάκι. Θα σε φωνάζω Δίδυμο, μου έλεγε. (Δίδυμος λεγόταν ένας άγιος τυφλός, που έζησε τα χρόνια του μεγάλου Αντωνίου).

Ο π. Αυγουστίνος είναι δημιουργός εποχής και αυτή είναι η μεγαλύτερή του προσφορά. Γιατί μπορεί κανένας να είναι ιεροκήρυκας καλός, μπορεί να είναι γιατρός πολύ ωραίος, μπορεί να είναι καθηγητής, αλλά αν δεν καταφέρει ν’ αναταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής του, θα μείνει απλώς ένας Βασίλης σούπερ και τίποτε άλλο…».

Μετά μίλησε ο κ. Βασίλης Στεργιούλης από την Λάρισα, που γνώρισε πριν από 60 χρόνια τον π. Αυγουστίνο. Και είπε· «Αν επρόκειτο να εξιστορήσω όσα έζησα κοντά στον π. Αυγουστίνο θα έπρεπε να σας μιλώ μέχρι τα μεσάνυκτα. Ήμουν μικρός μαθητής του Δημοτικού Σχολείου, όταν τον γνώρισα. Υπηρετούσε στην Λάρισα ως στρατιωτικός ιερεύς… Εργάστηκε μέσα στο στράτευμα όσο κανένας άλλος και έκανε πάρα πολλά στην Λάρισα. Ήταν θαραλλέος και δεν έκανε πίσω… Έβγαζε το περιοδικό “Σάπφειρος, το περιοδικό “Χριστιανός Στρατιώτης”. Έκτισε τον περικαλέστατο ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο κεντρικό Στρατόπεδο της Λάρισας. Έκανε στο στράτευμα, Κέντρο Εκπαιδεύσεως Θεολόγων. Τα εσπερινά κηρύγματά του τις Κυριακές που μεταδίδονταν από τον ραδιοφωνικό σταθμό την Ενόπλων Δυνάμεων άφησαν εποχή. Άφηνε ο κόσμος τις δουλειές τους και πήγαινε σε σπίτια ή σε καταστήματα που είχαν ραδιόφωνα για να ακούσουν τα κηρύγματά του.

Άκουσα από τον στρατηγό Καλογερόπουλο· ότι ο π. Αυγουστίνος τον απείλησε ότι θα παύσει το πολυχρόνιο του βασιλιά Παύλου το 1949, στον στρατιωτικό ναό της Μεταμορφώσεως, ενώπιον των στρατιωτικών αρχών, γιατί υπέγραψε μασονικό έγγραφο με το οποίο χαρακτηρίζονταν η μασονία ως φιλανθρωπικό ίδρυμα και θα ενισχύονταν από τους ναούς και τα μοναστήρια. Ο στρατηγός Καλογερόπουλος παρ’ ότι τον αγαπούσε φοβήθηκε και του είπε ότι θα τον συλλάβει αν κάνει κάτι τέτοιο. Ό π. Αυγουστίνος πραγματοποίησε την απειλή του και έπαυσε το πολυχρόνιο του βασιλέως στον Άγιο Αθανάσιο Κοζάνης, ο οποίος χρησιμοποιούνταν τότε ως στρατιωτικός ναός του ιδίου στρατοπέδου. Μίλησε σκληρά εναντίον του βασιλέως Παύλου και είπε στον ψάλτη να μην πει το πολυχρόνιο. Όταν εκείνος φοβήθηκε και πήγε να το ψάλλει ο π. Αυγουστίνος βγήκε στην ωραία πύλη και με ύφος αυστηρό του είπε να διακόψει, γιατί ο βασιλεύς δεν είναι ευσεβέστατος, αλλά ασεβέστατος. Αυτά όλα έγιναν ενώπιον των στρατιωτικών αρχών της Κοζάνης και μπροστά στον στρατηγό Βεντήρη. Αναστατώθηκαν οι πάντες και ξεκίνησε διωγμός εναντίον του. π. Αυγουστίνου Η διαδικασία του διωγμού σταμάτησε όταν ο βασιλιάς κατάλαβε την γκάφα του και ανεκάλεσε την υπογραφή του από το μασονικό έγραφο (Περισσότερα γι’ αυτό το θέμα, μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο «Μιά Ζωντανή Ιστορία, ο π. Αυγουστίνος στην Κοζάνη, Νο2»). Στην τράπεζα μίλησε και ο π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος και είπε· ότι «Ο π. Αυγουστίνος ήταν το θαύμα του Θεού στην προσωπική ζωή όλων μας…»
Την Κυριακή το πρωί έγινε και δεύτερο αρχιερατικό μνημόσυνο στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος, με περισσότερους αρχιερείς. Μίλησε ο αρχιμανδρίτης Νικηφόρος Μανάδης και ο Μητροπολίτης Βεροίας Παντελεήμων.
Ο μητροπολίτης Βεροίας μίλησε για τους συνεχείς διωγμούς και τις περιπέτειές του π. Αυγουστίνου. «Δεν είχε ταίρι», είπε, «ο μακαριστός, στην πίστι στην φιλοπατρία και στην γενναιότητα. Ήταν μοναδικός, ήταν επαναστάτης. Πολλοί είναι οι καλοί χριστιανοί και ενάρετοι κληρικοί, αλλά ολίγοι και πολλοί ελάχιστοι είναι αυτοί που αμύνονται φανερά και μαχητικά και με κόστος για την Πίστη και την Πατρίδα. Θέλει αρετή, θέλει τόλμη, θέλει καρδιά ο αγώνας για τα όσια και τα ιερά, απαιτεί γενναιότητα και επανάσταση. Ο π. Αυγουστίνος ήταν ένας επαναστάτης σ’ όλα. Δεν γνώριζε ούτε την υφή των χρημάτων, και πως δεν θα στηλίτευε την φιλαργυρία; Έχοντας αφιερώσει ολοκληρωτικά τον εαυτό του στον Κύριο, απαρνούμενος τον σαρκικό άνθρωπο, πως δεν θα κατεδίκαζε τις παράνομες σαρκικές σχέσεις; Αγαπούσε με πάθος τον Χριστό και τον πίστευε ακράδαντα και πως μπορούσε να δεχθεί την παραμικρή απιστία; Υπέφερε για την Πατρίδα και πως μπορούσε να δεχθεί την αμέλεια για τα συμφέροντά της; Νά, έτσι γίνεται κανείς επαναστάτης…»

Οι μητροπολίτες μετά την Θεία Λειτουργία πήγαν στον τάφο του Γέροντος και έκαναν τρισάγιο.
_

Το μεσημέρι της Κυριακής παρατέθησαν δύο τράπεζες. Μία από τον Μητροπολίτη Φλωρίνης για τους Μητροπολίτες και για άλλους καλεσμένους σε ξενοδοχείο της Φλώρινας και δεύτερη στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου, για τον απλό πιστό λαό. Την ώρα της τράπεζας στην Μονή, τον λόγο πήρε ο π. Αυγουστίνος. Ακούσαμε ομιλία του Γέροντος “περί θανάτου”, που δεν είναι το τέλος της ζωής του ανθρώπου, αλλά η αρχή μιας άλλης ωραιότερης ζωής… Στην συνέχεια μίλησε με θαυμασμό για τον π. Αυγουστίνος ο προσωπικός γιατρός κ. Τσιαντήλας και ο ηγούμενος της Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου π. Μάξιμος Καραβάς.

Το βράδυ της Κυριακής έγινε αγρυπνία στην Μονή, εις μνήμη του αγίου Ιεροθέου.

______________________

ΣΕΡBIKA

______________

ДЕЛОВИ ГОВОРА И ПРОГРАМ

СА 40-ДНЕВНОГ ПОМЕНА

МИТРОПОЛИТА ФЛОРИНЕ АВГУСТИНА

У Петак поподне 6-9 п.п. у Манастиру Светог Августина епископа Ипоније у Флорини је било Вечерње Бденије за помен Митрополита Флорине о. Августина. Присутни су били следећи митрополити: Кисаму и Селину (Крит) г.Амфилохије, из Касторије г. Серафим и из Флорине г. Теоклит. Митрополит Касторије г. Серафим је говорио о оцу Августину и похвалио је садашњег Митрополита Флорине Теоклита, као достојног наследника. Похвала би одговарала када би Митрополит Теоклит чинио бар нешто као и о. Августин. Сада када је постао синодалац нек подигне бар свој глас протеста против Екуменизма.

У Суботу ујутро одржана је Божанствена Литургија и 40-дневни помен у Манастиру Светог Августиноса епископа Ипоније у Флорини. Говорио је Митрополит Глифаде- (Атина) Павле. Изразио је своје поштовање и љубав према личности о. Августина, кога је упознао још у својој дечијој доби. Његовој мајци је био школски друг о. Августин у Гимназији и у Школархији у Сиру. Она ми је веома често са поштовањем говорила о Старчевом беспрекорном карактеру. Овим речима му је говорила:
«На одмору о. Августин је увек држао Свето Писмо у рукама и читао, увек је био тих. Био је понизан и једноставан. У оно време дечаци су у Гимназији носили кратке шорцеве, док је он носио панталоне дуге до колена. Кроз мало речи моје мајке, упознао сам о. Августина и схватио сам да је он један продуховљени свештеник, један добри пастир Цркве и молио сам се за њега и имао сам велику жељу да га упознам. Када сам полагао испите у Теолошкој Школи при Атинском Факултету, у мојих 18 година, то је било пре 49 година, посетио сам са мојом мајком један хришћански дом у улици Паламидиу, где је боравио о. Августин да бисмо га срели, да узмемо његов благослов и да добијемо добре резултате… Примио нас је тада о. Августин са мојом мајком у једну канцеларију установе.

И упитао ме је· «Зашто желиш да будеш теолог?
Одговорио сам му· Да бих касније постао свештеник. Добро си то замислио, рекао ми је. Твој отац се не противи, а твоја мајка? Не, одговорио сам му… Да ли желиш да будеш брачни или небрачни свештеник, поново ме је упитао. Ако је воља Божија, желим да будем безбрачни свештеник…

Ако осећаш, рекао ми је, да си потпуна личност и да ти ништа не недостаје, тада постани безбрачни свештеник. Али ако не осећаш да си потпуна личност, јер нас је Бог створио да имамо породицу, постани брачни свештеник… После ме је упитао· Зашто желиш да будеш поп? Да бих служио, одговорио сам му. Зашто, не служиш ли као лаик? И тада ми је рекао нешто веома мудро·
Наша Црква нема потребу за многим свештеницима, њој су потребни савесни и свесни свештеници били они брачни или безбрачни, али да испуњавају заповести Божије, да би имала вредност њихова мисија и служба. Моли се, рекао ми је и шта те просветли Бог постаћеш. Даровао ми је и једну своју књигу· «Свети Козма Етолски», б’ издање, написао ми је и посвету ·
Драгом студенту Теологије Евстатију Цаусоглу од Августина Кандиота
У Атини 10/10/1961.
Тако да имам књигу са потписом о. Августина! Шта друго желим? У посвети је написао студент. Нисам студент, рекао сам му, не знам да ли ћу проћи испите. Проћи ћеш, рекао ми је и постаћеш студент. Када су изашли резултати био сам један од 25 дечака који су прошли на Теологију, од укупно 600 особа које су полагале за упис. Прошло је и пет девојака. Митрополит Глифаде Павле је навео и сећања са полагања о. Августина у Митрополита Флорине. «Дубоко у моме сећању је остала урезана та служба», рекао је, « као и хиљаде верника који су се ту нашли на служби и речи о. Христофора Каливе· «Августин се успео а ђавол је сишао… ».

«Ја верујем», наставио је , « и свуда то говорим, не само сада, да је о. Августин био један савремени свети Козма Етолски. У то верујем, проживљавам то и живим. Ја то нећу доживети да видим, али љубав христозваних следбеника Православне Цркве не само у Грчкој, која познаје његове борбе и прогоне од Владајуће Цркве и ван ње, једног дана ће га признати као светитеља ».

После архијерејске Литургије и помена у Суботу је на гробу Старчевом одржана и трисвета молитва од архијереја.

Упоподневним часовима у Суботу у Манастиру Светог Августина је служена трпеза на којој се нашло много верника из близине и даљине. Говорила су три лекара и рекли су понешто из својих личних доживљаја везаних за о. Августина. Теолог и социолог г. Василије Циупра који је од својих десет година изгубио вид, каже· «Упознао сам о. Августина као мало дете. Зваћу те Близанац, говорио ми је. (Близанац се звао један слепи светитељ, који је живео у време великог Антонија).

О. Августин је творац времена и то је његова највећа заслуга. Може неко да буде добар проповедник, може да буде веома леп лекар, може да буде учитељ, али ако не успе да се одазове потребама свога доба, остаће само од њега један суперлатив и ништа више …».

После је говорио г. Василије Стергиулис из Ларисе који је упознао о. Августина пре 60 година. Рекао· «Када бих вам причао све шта сам проживео поред о. Августина требао бих вам причати до поноћи. Био сам мали ученик у Основној школи, када сам га упознао. Служио је у Лариси као војни свештеник… Радио је у војсци као нико други и много је учинио за Ларису. Био је храбар и није се повлачио… Издавао је часопис “Сафир“, као и часопис “Хришћански Војник”.Сазидао је чувени храм Преображења Спаситељевог у централној Касарни у Лариси. Основао је у кругу касарне и Центар Образовања Теолога. Његове вечерње проповеди Недељом су биле преношене са радио станице Оружаних Снага, оставиле су одјек у оном добу. Напуштали су људи послове које су радили да би отишли кући или у радње које су имале радио да би слушали његове проповеди. Чуо сам од војсковође Калогеропула да је о. Августин претио да ће престати са поменом краља Павла 1949 године, у војном храму Преображења у Лариси, пред војним властима, јер је краљ Павле потписао масонски акт са којим се масонерија описивала као човекољубива установа и била би као таква помогнута новчано од храмова и манастира. Официр Калогеропулос иако је волео о. Августина, уплашио се и рекао је о. Августину ако нешто тако учини да ће наредити његово хапшење. О. Августин је остварио своју претњу и престао је да помиње краља Павла прво у храму Светог Атанасија у Козанију, који се употребљавао као војни храм исте касарне.Говорио је јако строго против краља и наредио је појцу да не помиње више краља. Када се појац уплашио и почео да пева о. Августин је изашао из олтара и са оштрим тоном га је прекинуо, јер краљ није побожан већ је постао непобожан. Све то се одиграло пред војним властима Козанија, и пред официрем Вентиром. Сви су се подигли и покренута је хајка за о. Августином. Процес прогона је обустављен када је краљ схватио своју грешку и опозвао свој потпис са масонског документа (Више о овој теми можете читати у књизи « Једна Жива Прича, о. Августин у Козанију, Νο2»). За трпезом је говорио и о. Герасим Раптопулос који је рекао следеће· «О. Августин је био чудо Божије у животу свих нас појединачно …»

У Недељу ујутру је одржан други архијерејски помен у Митрополитском храму Светог Пантелејмона, са више архијереја. Говорио је архимандрит Никифор Манадис као и Митрополит Верије г. Пантелејмон. Митрополит Верије је говорио о непресталним прогонима и авантурама о. Августина «Нико му није био раван»,рекао је , «блаженом, у вери и љубави за домовину и у храбрости. Био је посебан, био је револуционар. Много је добрих хришћана и врсних свештеника, али је јако мало оних који се боре јавно и борбено под сваку цену за Веру и Домовину. Потребна је врлина, потребна је одважност, потребно је срце за борбу за свето и преподобно, потребна је храброст и револуција. О. Августин је био један револуционар у свету. Није познавао ни додир новчаница, и како би подржавао среброљубље?Посветио се потпуно Господу, одричући се телесног човека, како да не осиуђује преступне ванбрачне телесне односе?Волео је јако Христа и веровао је бескрајно у Христа, како би могао поднети и најмање неверје? Трпео је за Домовину и како је могао поднети немар за њене интересе? Да, тако неко постаје револуционар…»

Митрополити су после Литургије отишли на Старчев гроб и одслужили трисвету молитву. _

У Недељу поподне послужене су две трпезе. Једна у Митрополији Флорине за Митрополите и друге званице из хотела Флорине а друга у Манастирском храму Светог Августина у Флорини за верни народ. У време трпезе у Манастиру, реч је узео о. Августин. Чули смо говор Старца “ о смрти”, којом се не завршава човеков живот већ којом почиње један лепши живот…У наставку је говорио са дивљењем за о. Августина његов лични лекар г. Циандила као и игуман мушког Манастира Свете Петке у Милохорију, о. Максим Карава.

Увече је одржано бденије у Манастиру , у спомен на светог Јеротеја.

________________________

ΣTA ΡOYMANIKA

_________________________

POMENIREA DE 40 DE ZILE A
MITROPOLITULUI AUGUSTIN DE FLORINA.
FRAGMENTE DIN OMILIILE ROSTITE

Vineri după amiază, între orele 6 şi 9, în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, Episcopul Hypponei, din Florina, a avut loc panihida pentru pomenirea Mitropolitului de Florina, Părintele Augustin. De faţă au fost Mitropoliţii Amfilohie de Kissamos şi Selinos (Creta), Serafim de Kastoria şi Teoclit de Florina. Mitropolitul Serafim de Kastoria a vorbit despre Părintele Augustin şi l-a lăudat pe actualul Mitropolit de Florina Teoclit, ca vrednic urmaş al său. Lauda ar fi justificată, dacă Mitropolitul Teoclit ar face ceva din cele pe care le-a făcut Părintele Augustin. Acum, când este sinodal, să înalţe glas de protest împotriva ecumenismului.
Sâmbătă dimineaţă a avut loc Sfânta Liturghie Arhierească şi pomenirea de 40 de zile în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, Episcopul Hypponei din Florina.
A vorbit Mitropolitul Pavlos al Glifadei.

Şi-a exprimat respectul şi dragostea lui faţă de persoana Părintelui Augustin, pe care l-a cunoscut încă din copilărie. Mama Înaltpreasfinţiei Sale l-a avut elev pe părintele Augustin şi în Gimnaziu şi la „Sholarheion” în Syros. Aceasta îi vorbea adeseori şi cu respect despre caracterul integru al Stareţului. Îi spunea: „În pauze, Părintele Augustin ţinea Sfânta Scriptură şi citea şi era întotdeauna tăcut. Avea smerenie şi simplitate. Băieţii în vremea aceea purtau în gimnaziu pantalonaşi scurţi, dar el purta până la genunchi.
Aşadar, din cuvintele mamei mele l-am cunoscut pe Părintele Augustin şi am înţeles că este un cleric duhovnicesc, un păstor autentic al Bisericii şi mă rugam pentru el şi am avut o mare dorinţă să-l cunosc.
Când am dat examene la Facultatea de Teologie a Universităţii din Atena, la 18 ani, adică în urmă cu 49 de ani, am plecat cu mama mea la un internat în Palamidi, unde locuia Părintele Augustin, ca să-l întâlnim, să-i sărutăm mâna şi să avem rezultate bune… Părintele Augustin ne-a primit pe mine şi pe mama într-un birou al internatului… şi m-a întrebat:
– De ce vrei să devii teolog?
I-am răspuns:
– Ca să devin cleric.
– Te-ai gândit bine la asta? – mi-a spus. Tatăl tău nu este împotrivă? Mama ta?
– Nu, i-am răspuns…
– Vei deveni cleric necăsătorit sau căsătorit? – m-a întrebat din nou.
– Dacă este voia lui Dumnezeu, i-am răspuns, vreau să devin cleric necăsătorit…
– Dacă simţi, mi-a spus, că eşti o persoană integră şi nu-ţi lipseşte nimic, mergi înainte şi fă-te cleric necăsătorit. Dacă însă nu simţi că eşti o persoană integrată, aşezată, pentru că Dumnezeu ne-a creat pentru familie, să te faci cleric căsătorit…
După aceea m-a întrebat:
– De ce vrei să te faci preot?
– Ca să ajut lumea, i-am răspuns.
– De ce nu ajuţi ca mirean? Şi mi-a spus un cuvânt înţelept:
– Biserica noastră nu are nevoie de mulţi clerici, ci are nevoie de clerici conştienţi şi foarte conştienţi fie căsătoriţi, fie necăsătoriţi, care să împlinească poruncile lui Dumnezeu, ca să aibă valoare misiunea şi jertfa lor.
Mi-a spus:
-Fă-ţi rugăciunea şi să faci tot ce te luminează Dumnezeu.
Mi-a dăruit şi o carte a sa: „Sfântul Cosma Etolianul”, ediţia a doua şi a scris dedicaţia: Iubitului mie Evstatie Tsausoglu, student la Teologie, cu rugăciuni din inimă, Augustin Kandiotis, Atena, 10.10.1961
Am adică o carte cu semnătura Părintelui Augustin! Ce altceva vreau?
În dedicaţie Stareţul a scris „s.”.
– Nu sunt student! – i-am spus. Nu ştiu dacă voi trece. Vei trece, mi-a răspuns, şi vei ajunge student.
Când s-au dat rezultatele eram unul din cei 25 de băieţi care au intrat la Teologie, din totalul de 600 de persoane. Au intrat şi cinci fete.
Mitropolitul Pavlos de Glifade s-a referit şi la hirotonia Părintelui Augustin ca Mitropolit de Florina:
„Au rămas profund înscrise în amintirea mea – a spus, miile de credincioşi prezenţi la hirotonia sa şi cuvintele Părintelui Hristoforos Kalivas: „Augustin s-a înălţat şi diavolul s-a surpat”…
„Eu cred – a continuat – şi zic asta pretutindeni, nu doar acum, că Părintele Augustin este un Sfânt Cosma Etolianul contemporan. Cred asta, o simt şi o trăiesc. Eu nu voi trăi, ca să văd asta, dar dragostea pleromei hristonimice a Bisericii Ortodoxe nu doar din Elada, care ştie luptele şi prigoanele lui din partea Bisericii administrative şi din afara ei, îl va recunoaşte într-o zi sfânt”.
După Sfânta Liturghie Arhierească şi parastasul de sâmbătă, arhiereii au slujit un Trisaghion la mormântul Stareţului.
Sâmbătă la amiază, Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin a oferit o masă la care au participat mulţi credincioşi şi de aproape şi de departe. Au vorbit trei medici şi au expus unele trăiri personale cu Părintele Augustin. Domnul teolog şi sociolog Vasilis Tsiupras, care în urmă cu 10 ani şi-a pierdut vederea, a spus: „L-am cunoscut pe Părintele Augustin de mic copilaş. Am să te strig Didim! – îmi zicea. (Didim a fost un sfânt orb, care a trăit în vremea lui Antonie cel Mare).
Părintele Augustin este un creator de epocă şi aceasta este contribuţia lui cea mai mare. Pentru că poţi să fi predicator bun, poţi să fi medic bun, poţi să fi profesor, dar dacă nu reuşeşti să corespunzi nevoilor vremii, vei rămâne doar un Vasilis super şi nimic mai mult…”.
A vorbit apoi domnul Vasilis Sterghiulis din Larisa, care l-a cunoscut pe Părintele Augustin în urmă cu 60 de ani. Şi a spus: „Dacă ar trebui să vă povestesc cele pe care le-am trăit lângă Părintele Augustin, ar trebui să vă vorbesc până la miezul nopţii. Eram mic elev de şcoală primară, când l-am cunoscut. Slujea în Larisa ca preot militar… A lucrat în armată ca nimeni altul şi a făcut foarte multe în Larisa. Era curajos şi nu dădea înapoi… Scotea periodicul „Safirul”, periodicul „Soldatul creştin”. A ridicat faimoasa biserică a Schimbării la Faţă a Mântuitorului în tabăra centrală din Larisa. A făcut în armată un Centru de Educaţie a Teologilor. Predicile lui de seară din duminici, care erau difuzate de postul radiofonic al Forţelor Armate au creat o epocă. Lumea îşi abandona treburile şi se ducea în case sau în magazine unde erau radiouri ca să asculte predicile lui.
Am auzit de la generalul Kalogheropoulos că Părintele Augustin îl ameninţase că va interzice polihroniul Regelui Pavlos în 1949, în biserica militară a Schimbării la Faţă, înaintea autorităţilor militare, pentru că acesta semnase un document masonic, prin care masoneria era caracterizată drept un aşezământ filantropic, urmând a fi susţinută de biserici şi mănăstiri. Generalul Kalogheropoulos, cu toate că îl iubea, s-a temut şi i-a spus că îl vor aresta dacă face aşa ceva. Părintele Augustin şi-a dus la îndeplinire ameninţarea şi a sistat polihroniul regelui în biserica Sfântului Atanasie din Kozanis, care deservea atunci ca biserică militară a aceleiaşi tabere. A vorbit dur împotriva regelui Pavlos şi i-a spus psaltului să nu cânte polihroniul. Când acela s-a temut şi s-a dus să cânte, Părintele Augustin a ieşit în Uşile Împărăteşti şi pe un ton aspru i-a zis să înceteze, pentru că regele nu este prea-binecredincios, ci prea-necredincios. Toate acestea au avut loc înaintea autorităţilor militare din Kozanis şi înaintea Generalului Ventiri. S-au răsculat toţi şi a început prigoana împotriva Părintelui Augustin. Procedura prigoanei a încetat când regele şi-a înţeles gafa şi şi-a retras semnătura de pe documentul masonic (Mai multe pe această temă puteţi să citiţi în cartea „O istorie vie. Părintele Augustin în Kozanis, vol. II”). În trapeză a vorbit şi Părintele Ghervasios Raptopoulos şi a spus că „Părintele Augustin a fost minunea lui Dumnezeu în viaţa personală a noastră a tuturor…”
Duminică dimineaţă a avut loc o a doua pomenire arhierească în Catedrala Mitropolitană a Sfântului Pantelimon cu mai mulţi arhierei. A vorbit Arhimandritul Nikiforos Manadis şi Mitropolitul Pantelimon de Veria.
Mitropolitul de Veria a vorbit despre permanentele prigoane şi păţanii ale Părintelui Augustin. A spus: „Fericitul nu a avut pereche în credinţă, în iubirea faţă de patrie şi în vitejie. A fost unic, a fost un revoluţionar. Mulţi sunt creştini buni şi clerici virtuoşi, dar puţini şi foarte puţini sunt cei care apără pe faţă şi luptă cu risc pentru credinţă şi patrie. E nevoie de virtute, e nevoie de curaj, e nevoie de inimă luptătoare pentru cele sfinte şi cuvioase, e nevoie de vitejie şi de revoluţie. Părintele Augustin a fost un revoluţionat în toate. Nu ştia nici valoarea banilor, nici cum arată. Şi atunci cum să nu mustre iubirea de argint? Închinându-se în întregime Domnului, lepădându-se de omul trupesc, cum să nu condamne relaţiile trupeşti nelegiuite? L-a iubit cu patos pe Hristos şi a crezut neclintit în El; şi atunci cum putea să tolereze cel mai mic semn de necredinţă? A suferit pentru patrie şi cum ar fi putut să tolereze nepăsarea faţă de cele folositoare ei? Iată, aşa devine cineva revoluţionar…”
După Sfânta Liturghie, Mitropoliţii s-au dus la mormântul Stareţului şi au slujit un Trisaghion.
Duminică, la amiază, s-au oferit două mese. Una de către Mitropolitul Florinei pentru mitropoliţi şi alţi invitaţi la un hotel din Florina, iar a doua la Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, pentru poporul credincios simplu. În timpul mesei de la mănăstire, a luat cuvântul Părintele Augustin. Am ascultat Omilia Stareţului despre moarte, care nu este sfârşitul vieţii omului, ci începutul unei alte prea-frumoase vieţi. În continuare, a vorbit cu entuziasm despre Părintele Augustin medicul său personal, domnul Tsiantilas şi Egumenul Sfintei Parascheva Milohoriou – Părintele Maxim Karavas.
Duminică seară, în mănăstire, a avut loc o priveghere la pomenirea Sfântului Ierotei.

(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară „Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/ )

Be the first!

1) Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ 2) Eπιστημονικη απατη 3) O ΠΕΙΡΑΙΩΣ· ΝΑ ΜΗ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΟΥ

Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date

Οκτ 7th, 2010 | filed

Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Ίδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών

ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ «ΣΑΡΑΚΙ» ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ:

Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ

Η ΣΥΜΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Α.Η ΝΗΣΟΣ ΣΑΣΩΝ, Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ-
Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ

1. Ἡ νῆσος Σάσων, ἤ Σάσωνα, ἤ Σάζενο, ἤ Σάσενο, ἀλβανιστί: Sazan ἤ Sazanit, ἰταλικὰ Saseno δεσπόζει τοῦ Ἀδριατικοῦ κόλπου καὶ κεῖται πρὸ τῆς εἰσόδου τοῦ κόλπου τῆς Αὐλῶνος. Ἀποτελεῖ μεγίστης σημασίας στρατηγικὸν σημεῖον, καθ᾿ ὅσον ἐλέγχει τὰ στενὰ τοῦ Ὀτράντο. Εἶναι βραχώδης νῆσος ἐκτάσεως σχεδὸν 5 τετραγωνικῶν χιλιομέτρων καὶ ἀνήκει εἰς τὸ σύμπλεγμα τῶν Ἰονίων Νήσων. Ἀπέχει 3 ναυτικὰ μίλια βορείως τοῦ ἀρχαίου ἀκρωτηρίου Ἀκροκεραύνια (Linguetta) (Συντεταγμένες: 40°30’N 19°17’E/40,5, 19.283). Παρ᾿ ὅλον ὅτι εἶναι βραχώδης καὶ ἄγονος, ἐν τούτοις ἀπὸ στρατιωτικῆς σημασίας εἶναι ἡ θέσις της ἀνεκτίμητος διὰ τὸ Ἰόνιον πέλαγος καὶ τὸν Ἀδριατικὸν κόλπον.

2. Ἀναφέρεται ὑπὸ τοῦ Στράβωνος, ὁ ὁποῖος δίδει ὁδηγίας διάπλου τοῦ στενοῦ τοῦ Ἄδρια. Ἐπίσης ἀναφέρεται ὑπὸ τοῦ Πολυβίου, τοῦ Σκύλακος, τοῦ Καρυανδρέως καὶ ἄλλων, μὲ ποῖον τρόπον εἶναι ἐφικτὴ ἡ περίπλους. Ὁ Πλίνιος ἀναφέρει ὅτι ὑπῆρξεν ὁρμητήριον πειρατῶν. Τὸ 1279 κατελήφθη ὑπὸ τῶν Ἀμευγαδῶν καὶ τὸν 14ον αἰῶνα ὑπὸ τῶν Βενετῶν, ἀπὸ τοὺς ὁποίους τὴν κατέλαβαν οἱ Τοῦρκοι τὸ 1417. Τελικῶς τὸν 17ον αἰῶνα, τὴν καταλαμβάνουν οἱ Ἑνετοί, οἱ ὁποῖοι καὶ τὴν κατέταξαν εἰς τὰς ἑνετοκρατουμένας νήσους τοῦ Ἰονίου πελάγους.

3. Τὸ 1863, μὲ τὴν ἔλευσιν τοῦ Βασιλέως Γεωργίου τοῦ Α’ παρεχωρήθη εἰς τὴν Ἑλλάδα. Δυστυχῶς ὅμως, οἱ Ἕλληνες ἰθύνοντες ἠδιαφόρησαν νὰ τὴν ἐνσωματώσουν καὶ αὐτὴν εἰς τὸ σύμπλεγμα τῶν Ἰονίων Νήσων, ὅπως ἐκ τῶν συνθηκῶν Κάμπο Φορμίου (1797), Κωνσταντινουπόλεως (1800), Ἀμυένης (1802), Παρισίων (1815) καὶ ἐκ τοῦ ἐγγράφου ἀπὸ 22 Ἰανουαρίου 1804 τῆς «Ἑπτανήσου πολιτείας» συνάγεται καὶ τὴν κατεκράτησαν οἱ Τοῦρκοι, ποὺ κατεῖχον καὶ τὴν Αὐλῶνα. Τὸ 1912 κατελήφθη ὑπὸ τῶν ἑλληνικῶν δυνάμεων καὶ ἔκτοτε ἀνῆκεν εἰς τὴν Ἑλλάδα. Δυστυχῶς ὅμως, τὸ 1914 διὰ τῆς διακοινώσεως τῶν δυνάμεων, ἀπητήθη ἡ ἐκκένωσίς της, καθὼς καὶ ἡ κατάργησις τῆς Αὐτονομίας καὶ τῆς Βορείου Ἠπείρου. Τὸ 1914 μὲ Νόμον ἡ Κυβέρνησις Βενιζέλου μεταβιβάζει τὴν νῆσον Σάσωνα εἰς τὴν Ἀλβανίαν καὶ ἀπομακρύνεται ἡ ἑλληνική σημαία. Ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Σάσωνος, Βλάχοι μὲ ἑλληνικὴν συνείδησιν, σφαγιάζονται ἀπὸ τοὺς Ἀλβανούς…

4. Τὸ 1951 οἱ Ἀλβανοὶ μὲ τὴν βοήθειαν τῶν Ρώσων κατασκευάζουν μεγάλην ναυτικὴν βάσιν μὲ ὑπογείους ἐγκαταστάσεις διὰ πυρηνικὰ ὑποβρύχια τοῦ Σοβιετικοῦ στόλου μέχρι τὴν 3.12.1961, ὁπότε ἡ Ρωσία διέκοψεν τὰς σχέσεις της μὲ τὴν Ἀλβανίαν.

5. Τὸ 1962 ὀργανώνεται ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ἐπιχείρησις ἀνακαταλήψεως τῆς νήσου Σάσωνος μὲ τὸ κωδικὸν ὄνομα «Ἀντιπάτρεια» (Κεντρικὴ Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν -Γίγας- μὲ τὶς Εἰδικὲς Δυνάμεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ -ὁ Διοικητὴς τῶν ΛΟΚ Ἀντιστράτηγος Κ. Κόλλιας, ὁ ἀρχηγὸς τῆς ΚΥΠ Ἀλ. Νάτσινας, ὁ Ἀρχηγὸς τοῦ ΓΕΕΘΑ Στρατηγὸς Κων/νος Δόβας). Ὁ ἀείμνηστος Σεραφείμ, τότε Μητροπολίτης Ἰωαννίνων, ἀνέλαβεν τὸν συντονισμὸν τῶν Βορειοηπειρωτῶν καὶ τῶν Ἑλλαδιτῶν ἐθελοντῶν. Δυστυχῶς ὅμως, ἡ ἐν λόγῳ προσπάθεια διαρρέει καὶ ματαιώνεται ἡ κατάληψις τῆς νήσου Σάσωνος.

6. Τὸ 1998 ἡ Ἰταλία ἀγοράζει τὴν νῆσον Σάσωνα ἀπὸ τὴν Ἀλβανίαν ἔναντι πενήντα ἑπτὰ δισεκατομμυρίων (57.000.000.000) δρχ.

Β. Η ΑΝΑΜΕΙΞΙΣ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ.

ΤΟ «ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ »

1. Ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, κατώρθωσαν αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις τῶν μεγάλων συμφερόντων νὰ προσεταιρισθοῦν διαφόρους πολιτικοὺς καὶ νὰ ἁμιλλῶνται εἰς τὸ νὰ πραγματοποιοῦν τὰ καταχθόνια σχέδιά των. Οὕτως ἐδημιουργήθησαν οἱ ἀγγλόφιλοι, οἱ γαλλόφιλοι, οἱ ἀμερικανόφιλοι, οἱ ρωσόφιλοι κ.λπ., κ.λπ. καὶ ἡ κάθε πολιτικὴ φατρία ἐποφθαλμιοῦσε τὰς ἄλλας, καὶ ὄχι μόνον δὲν συνειργάζοντο ὅλοι διὰ τὸ κοινὸν καλὸν τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας διέσυρον καὶ ἐτορπίλιζον, μέχρι καὶ σήμερον, ἀκόμη καὶ θετικὰς πράξεις τῆς ἑκάστοτε κυβερνώσης παρατάξεως…

2. Τοιουτοτρόπως ἐπέτυχον αἱ σκοτειναὶ δυνἀμεις, μὲ τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε» τοῦ σατανᾶ, νὰ ἀποτυγχάνουν ὅλαι αἱ σοβαραὶ προσπάθειαι τῆς Ἑλλάδος. Ἡ μεγίστη ἀδιαντροπία, ἡ ὁποία κατέχει πολλάκις ξενοδούλους Ἕλληνας ἰθύνοντας, ἔφθασε μέχρι τὴν ἀναισχυντίαν νὰ ἀναφωνῇ ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργὸς Κων/νος Σημίτης διὰ τὰ Ἴμια: «Εὐχαριστοῦμε τὰς Ἡνωμένας Πολιτείας».

Γ. «ΑΙ ΕΠΙΔΡΟΜΑΙ ΑΛΛΟΦΥΛΩΝ » ΚΑΙ ΑΙ ΠΟΛΛΑΙ,

ΚΑΤΑΣΤΡΕΠΤΙΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑΙ ΤΩΝ

1.Ἐπειδὴ οἱ φίλοι τῶν Ἀμερικανῶν, οἱ Τοῦρκοι δὲν μᾶς «ἐκτύπησαν» καὶ ἀλλαχοῦ, ἀλλὰ μόνον εἰς τὰ Ἴμια, μᾶς κατατρομοκρατοῦν καὶ διὰ τὰς ἄλλας νήσους μας. Διότι πιστεύουν, ὅτι, μὲ τὴν ἄφρονα ἐγκληματικὴν πολιτικὴν τῶν ἰθυνόντων τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι κατήντησαν «φερέφωνα» τῶν καταχθονίων σχεδίων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, πολλαὶ ἄλλαι ἑλληνικαὶ κατοικήσιμοι νῆσοι θὰ μετατραποῦν εἰς βραχονησῖδας, τὰς ὁποίας θὰ καταλάβουν οἱ Τοῦρκοι καὶ ἐπισήμως. Ἐπὶ τοῦ παρόντος τὰς καταλαμβάνουν συνεχῶς μὲ τὴν μεγίστην ἄμεσον ἤ ἔμμεσον διευκόλυνσιν, ποὺ τοὺς κάμνομεν, νὰ ὀργανώνουν τήν «ἐπιδρομὴν ἀλλοφύλων».

2.. Οἱ «φίλοι μας» Τοῦρκοι, κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν Ἀστυνομίαν, μᾶς ὀργανώνουν ἀποστολὰς ὀρδῶν ἀλλοφύλων εἰς βάρος μας (μέχρι καὶ 1000 ἡμεσησίως…), δηλαδὴ μᾶς εἰσαγάγουν καὶ ἐπιβάλλουν 365.000 ἐπιδρομεῖς ἀλλοφύλων ἐτησίως. Πρὸς τοῦτο, οἱ «φίλοι μας»Τοῦρκοι δουλέμποροι εἰσπράττουν κατὰ μέσον ὅρον 4.000 δολλάρια κατὰ κεφαλήν, δηλαδὴ 4.000.000 ἡμερησίως. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι μὲ τὶς 365.000 μωαμεθανῶν, ποὺ μᾶς προωθοῦν οἱ Τοῦρκοι ἐτησίως, ἔχει ἡ «φίλη» Τουρκία 1.460.000.000 δολλάρια ἐτησίως συνάλλαγμα!!!

3. Καὶ μὲ τὴν νομιμοποίησιν καὶ τὴν ἑλληνοποίησιν αὐτῶν τῶν ἐπιδρομέων, καθὼς καὶ μὲ τὰς ὀργανωμένας δολιοφθοράς, οἱ ξενόδουλοι ἄφρονες Ἕλληνες ἰθύνοντες ὑλοποιοῦν τὰ καταχθόνια σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων (π.χ. ἀποψιλώσεις τῆς ξηρᾶς μὲ πληθώραν διασπάρτων πυρκαϊῶν, κυρίως μετὰ μεσημβρίαν -ὅταν ὁ κρατικὸς μηχανισμὸς νεκροῦται- εἰς περιόδους ἰσχυρῶν ἀνέμων). Διότι, δυστυχῶς, οἱ ἄφρονες αὐτοὶ Ἕλληνες ἰθύνοντες, νομιμοποιοῦν τὰς ἐπιδρομὰς τῶν ἀλλοφύλων, μὲ τὸ νὰ ἑλληνοποιοῦν εἰδεχθέστατα ἐγκληματικὰ στοιχεῖα, διὰ νὰ μᾶς καταληστεύουν, νὰ μᾶς «κατακερατώνουν» καὶ νὰ μᾶς κατακαίουν. . .

4. Ἐπαναλαμβάνομεν ὅτι ἀκόμη δὲν εἴδαμε τὰ χειρότερα… Ὅσον καιρὸν δύνανται ὅλαι αὐταὶ αἱ «ἐπιδρομαί» ἀλλοφύλων νὰ εὑρίσκουν ἡμεροκάματον ἡ κατάστασις εἶναι ἀνεκτή. Διότι «κακομαθημένα» ἑλληνόπουλα ἔχουν τόσον πολὺ ἐκμαυλισθῆ ἀπὸ τά «χαζοκούτια» καὶ χυδαῖα ἠλεκτρονικὰ παίγνια, οὕτως, ὥστε προτιμοῦν εἰς τὸ «κηφηνεῖον ἡ Ἑλλάς» νά «μουχλιάζουν» εἰς τὰ καθίσματα τῶν καφετεριῶν «ἀμπελοφιλοσοφοῦντα» περὶ ἀνέμων καὶ ὑδάτων καὶ νά «σαπίζουν» εἰς τὰ καταγώγια «ξενυκτάδικα», παρὰ νὰ κάμνουν χειρονακτικὰς ἐργασίας, τονίζοντες ὑποτιμητικῶς ὅτι «αὐτὲς οἱ δουλειὲς εἶναι διὰ Ἀλβανούς, Πακιστανούς, τοὺς ἀπὸ τὸ Μπαγκλαντὲς καὶ Νιγηριανούς…»

5. Ἐπίσης, ὅσον καιρὸν δύνανται νὰ πωλοῦν τὴν ἀφορολόγητον καὶ λαθραίαν εἰσαγωμένην «πραμάτειαν» των κάνοντες ἀθέμιτον ἀνταγωνισμὸν πρὸς τοὺς νομοταγεῖς καὶ βαρύτατα φορολογουμένους Ἕλληνας καταστηματάρχας, κάπως θὰ ὑποφέρεται ἡ κατάστασις.

6. Οἱ ἀλλόφυλοι ἐπιδρομεῖς ἤδη ἔχουν καταλάβει τοὺς περισσοτέρους πεζοδρόμους, πεζοδρόμια, πλατείας, εἰσόδους-ἐξόδους Μετρό, Ἠλεκτρικοῦ καὶ λοιπῶν Μέσων Μαζικῆς Μεταφορᾶς καὶ οὐσιαστικῶς παραμένουν σχεδὸν ἀνενόχλητοι ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν καὶ Δημοτικὴν Ἀστυνομίαν. Ἐὰν τύχῃ ὅμως, κάποιος Ἕλλην ἄνεργος νὰ θέλῃ νὰ ἐπιβιώσῃ καί, ἀντὶ νὰ γίνῃ «κλεφτρόνι»,νὰ προσπαθῇ νὰ «βγάζῃ τὸν ἄρτον τὸν ἐπιούσιον» πωλῶν ὁμοίως διάφορα ἀντικείμενα, τοῦ κατάσχονται τὰ πάντα, ὅπως προσφάτως φίλου, ὁ ὁποῖος συνήθως δραστηριοποιεῖται εἰς τὴν ὁδὸν Δραγατσανίου-Πλατείαν Κλαυθμῶνος. Ὁποία ἀνισότης!

7. Ἡ «γκετοποίησις» κατήντησεν μία μὴ ἀναστρέψιμος πραγματικότης. Ἡ ζωὴ τῶν Ἑλλήνων κατέστη εἰς αὐτὰς τὰς περιοχάς, ποὺ κατακλύζονται ἀπὸ τοὺς ἀλλοφύλους ἐπιδρομεῖς, ἄκρως ἀφόρητος οὕτως, ὥστε ἀναγκάζονται νὰ πωλοῦν ὅσον-ὅσον τὰς οἰκίας των, τὰ καταστήματά των καὶ τὰ οἰκόπεδά των, καὶ νὰ ἀπομακρύνωνται.

8. Ἐφ’ ὅσον ἡ τέως Δήμαρχος Ἀθηνῶν κ. Ντόρα Μπακογιάννη δὲν ἠμπόρεσε νὰ ὑλοποιήσῃ πλήρως τὸ σχέδιόν της καὶ νὰ εἰσαγάγῃ 10.000 πόρνας ἀπὸ τὰς χώρας τοῦ τέως Σοβιετικοῦ Συνασπισμοῦ, διὰ νὰ ἔχουν οἱ «ἀθάνατοι» καὶ οἱ λοιποὶ τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων ἀφθονίαν «δοχείων ἡδονῆς» καὶ νὰ μὴ στερηθοῦν τὸ παραμικρὸν κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων, ἀνέλαβεν τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον τοῦ Δήμου Ἀθηναίων τὴν κατάργησιν τοῦ Νόμου 2734/1999.
Συγκεκριμένως, μὲ τὴν ὁμόφωνον ἀπόφασίν του ὑπ’ἀριθμ. 1185 τῆς 23ης Ἰουλίου 2007, ἐζήτησεν τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον τοῦ Δήμου Ἀθηναίων τὴν τροποποίησιν τοῦ ἐν λόγῳ Νόμου καὶ ἀντὶ νὰ ἀπέχουν τὰ πορνεῖα εἰς ἀκτῖνα ἄνω τῶν 200 μέτρων μεταξύ των καὶ ἀπὸ σχολεῖα, ἀθλητικὰ κέντρα, πλατείας, νοσοκομεῖα, κλινικὰς κ.λπ.,κ.λπ., τὴν ἐλαχιστοποιοῦν τὴν ἀπόστασιν εἰς τὰ 100 μέτρα καὶ ὄχι ἀκτῖνα.

9. Τώρα δέ, χάριν τῆς νομιμοποιήσεως καὶ τῆς ἑλληνοποιήσεως τῶν ἐκδιδομένων ἀλλοδαπῶν, ἠμπορεῖ νὰ ἐκμηδενίσουν πλήρως τὰς ἀποστάσεις. Οὕτω καὶ οἱ δυστυχισμένοι οἰκογενειάρχαι ἠμπορεῖ νὰ ἔχουν δίπλα των πορνεῖα, ὅταν δὲ θὰ μεταβαίνουν ἐκεῖ οἱ παθιασμένοι, πιθανῶς νὰ συμβαίνῃ, ἀντὶ νὰ κτυποῦν τὸν κώδωνα τοῦ διπλανοῦ διαμερίσματος, ποὺ εἶναι αἱ πόρναι, νὰ κτυποῦν τὸ διαμέρισμά των καὶ νὰ κινδυνεύουν οἱ σύζυγοι, θυγατέρες, ἀδελφαί, μητέρες των !…

10. Παρ᾿ ὅλον ὅτι εἰς τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας, ἐκτὸς τῶν ἄλλων εὐχῶν, συμπεριλαμβάνεται ἀκόμη καὶ ἡ εὐχή «ὁ Θεὸς νὰ μᾶς σώζῃ καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιδρομὴν ἀλλοφύλων», ἐν τούτοις, ἡ πνευματική, καὶ ἰδίως ἡ θρησκευτικὴ ἡγεσία οὐσιαστικῶς ἔπαυσαν νὰ πιστεύουν καὶ εἰς αὐτὴν τὴν εὐχὴν, καὶ κατατρέχουν, ὅσους συνεχίζουν νὰ τὴν πιστεύουν καὶ νὰ ἐναντιώνωνται…

11. Ἤδη μὲ τὰς ἐπιδρομὰς τῶν ἀλλοφύλων σχηματίζονται συμμορίαι ἀπὸ Νέγρους καὶ ἄλλους εἰσβολεῖς, καὶ εἰς κεντρικὰς πλατείας καὶ ὁδοὺς τῶν Ἀθηνῶν οἱ Ἕλληνες πολῖται δὲν τολμοῦν ὄχι μόνον τὴν νύκτα, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τὴν ἡμέραν νὰ περάσουν, διότι αἱ συμμορίαι ἐπιτίθενται εἰς τοὺς Ἕλληνας, καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὰς συμμορίας τοὺς κρατοῦν, ἄλλοι τοὺς κτυποῦν καὶ ἄλλοι τοὺς ἁρπάζουν, ὄχι μόνον χρήματα, ἀλλὰ καὶ σταυρούς, ἁλυσίδες, κινητά, δακτυλίδια καὶ ὁ,τιδήποτε ἄλλον πολύτιμον εὕρουν.
Ἡ δὲ Ἀστυνομία πολλάκις ἀπαθῶς θεᾶται τὰ δρώμενα καὶ πραττόμενα… Ὅταν καταφεύγουν μερικοὶ Ἕλληνες νὰ καταγγείλουν τὸ γεγονός, οἱ Ἀστυνομικοὶ τοὺς λέγουν ὅτι ἐνασχολοῦνται μὲ αὐτούς, ποὺ ἔχουν ἤδη συλλάβει, καὶ τοὺς προτρέπουν νὰ ἐπανέλθουν πολὺ ἀργότερα ἤ τὴν ἑπομένην νὰ κάμνουν τὴν καταγγελίαν. Δέον νὰ σημειωθῇ ὅτι διὰ κλοπὰς δὲν προφυλακίζονται πλέον καὶ ὅσοι παραπέμπονται νὰ δικασθοῦν, μετὰ ἀπὸ πολὺ μακρὸν διάστημα, ἀθωώνονται!!!

12. Τὸ ἴδιον συμβαίνει καὶ εἰς τὰς στάσεις τῶν Μέσων Μαζικῆς Μεταφορᾶς καὶ ἐντὸς τῶν ὀχημάτων. Συμμορίαι αὐτῶν τῶν παρανόμων μεταναστῶν, ποὺ νομιμοποιοῦνται καὶ ἑλληνοποιοῦνται, κρατοῦν τοὺς Ἕλληνας καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὰς συμμορίας ὑφαρπάζουν ὅ,τι πολύτιμον φέρουν μαζύ των καὶ ἄλλοι, ποὺ τὸ «παίζουν» ἀδιάφοροι, ἐμποδίζουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀντιδράσουν καὶ νὰ καταδιώξουν τοὺς ληστάς…

Δ. Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΜΑΡΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ.

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ

1. Ἤδη δεκάδες χιλιάδες καταστήματα Ἑλλήνων ἔκλεισαν, μὴ δυναμένων τῶν Ἑλλήνων ἐμπόρων νὰ ἀνθέξουν τὸν ἀθέμιτον ἀνταγωνισμόν, τὴν βαρυτάτην φορολογίαν καὶ προπαντὸς λόγῳ τοῦ φόβου καὶ τρόμου τῶν πελατῶν, ποὺ δὲν τολμοῦν νὰ μεταβοῦν εἰς τοὺς παραδοσιακούς των προμηθευτάς.

2. Ὑπολογίζεται ὅτι ἐντὸς τοῦ 2011 θὰ κλείσουν ἄνω τῶν 170.000 καταστημάτων καὶ μικρῶν ἐπιχειρήσεων διὰ τοὺς ἰδίους λόγους καὶ ἄνω τῶν 300.000 Ἑλλήνων ὑπαλλήλων θὰ μείνουν ἄνεργοι…

3. Οἱ ἀνεγκέφαλοι ἰθύνοντες συνεχίζουν νὰ θεωροῦν ὡς ἀνέργους μόνον αὐτούς, οἱ ὁποῖοι λαμβάνουν παχυλὰς ἀποζημιώσεις ἀπὸ τὰς ἐπιχειρήσεις, ποὺ δὲν ἀντέχουν νὰ κρατήσουν ὅλον τὸ προσωπικόν των καὶ οἱ ὁποῖοι αὐτοὶ ἄνεργοι καταχωρίζονται εἰς τὰς καταστάσεις τῶν ἀνέργων καὶ λαμβάνουν ἐπιδόματα.

4. Ὅσοι ὅμως, ἔχουν κουρασθῆ καὶ δὲν μεταβαίνουν πλέον εἰς τὰ γραφεῖα τοῦ Ο.Α.Ε.Δ., διότι μακροχρονίως οὐδὲν ἐπιτυγχάνουν, καὶ ὑπολογίζουν ἀκόμη καὶ τὰ εἰσιτήριά των, διὰ νὰ μεταβαίνουν νὰ ἀνανεώνουν τὴν καταχώρισίν των ὡς ἀνέργων, καθὼς ἐπίσης καὶ ὅλοι οἱ «προλετάριοι», ποὺ ἐτελείωσαν τὸ Γυμνάσιον καὶ τὸ Λύκειον καὶ τὰς ἑκατοντάδας ἀνωτέρας καὶ ἀνωτάτας σχολάς, ποὺ λόγῳ ἐλλείψεως σωστοῦ ἐπαγγελματικοῦ προσανατολισμοῦ δὲν εὑρίσκουν ἐργασίαν, ὅλοι αὐτοί, ποὺ εἶναι πολλαπλάσιοι τῶν ἐγγεγραμμένων εἰς τὰς καταστάσεις τῶν ἀνέργων, δὲν θεωροῦνται ὡς ἄνεργοι…

5. Εἰς ἄλλα χρηστὰ κράτη δικαίου ὅμως, ὡς π.χ. εἰς τὴν Γερμανίαν, ἀκόμη καὶ αἱ οἰκοκυραὶ καὶ οἱ φοιτηταί, οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νὰ ἐργασθοῦν διὰ ἡμισείαν ἡμέραν, καταχωρίζονται εἰς τὰς καταστάσεις τῶν ἀνέργων καὶ μέχρις ἐξευρέσεως ἐργασίας, λαμβάνουν κάποιον ἐπίδομα.

Ε. ΤΟ Δ. Ν. Τ. ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΟΥ

1. Ἀνεγκέφαλοι καὶ ἀνέντιμοι πολιτικοί, ἀφοῦ παρέσυραν τὸν δύσμοιρον λαόν, πράττουν ἐντελῶς τὰ ἀντίθετα ἀπ᾿ ὅ,τι προεκλογικῶς καὶ εἰς παλαιοτέρας δεκαετίας διεβεβαίουν αὐτόν.

2. Μὲ τὸ νὰ διατυμπανίζουν εἰς τοὺς πάντας ὅτι ἡ Ἑλλὰς εἶναι ὑπερχρεωμένη καὶ ἀνίκανος νὰ ἀνταποκριθῇ εἰς τὰς ὑποχρεώσεις της, εὗρον τὴν εὐκαιρίαν τὰ διεθνῆ «γεράκια» νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὴν ἄκρως ἀνησυχαστικὴν αὐτὴν κατάστασιν καί, ἐπάνω εἰς τὸν δημιουργηθέντα πανικόν, νὰ διπλασιάσουν καὶ πολλαπλασιάσουν τοὺς λίαν δυσμενεῖς ὅρους δανεισμοῦ. Ἔχοντες προφανῶς ἐκ τῶν προτέρων οἱ ἰθύνοντες ὁμόσει «γῆ καὶ ὕδωρ» εἰς τοὺς ἐντολεῖς των, δὲν ἠθέλησαν νὰ κάμνουν χρῆσιν δανεισμοῦ ἀπὸ τὴν Κίναν μὲ ἐπιτόκιον 3% καὶ μὲ 4,5% ἀπὸ τὴν Ρωσίαν, ἀλλὰ συνῆψαν τὸ περιβόητον ἄκρως ὑποτιμητικὸν καὶ ἀσύμφορον μνημόνιον μὲ δυσμενεστάτους ὑποτελεῖς ὅρους. Δι᾿αὐτοῦ τοῦ ὑποτελεστάτου μνημονίου ὑποθη- κεύσαμε τὴν ἐθνικήν μας κυριαρχίαν καὶ κατηντήσαμε ἄκρως ἀναξιόπιστοι, ἀνυπόληπτοι καί «ρεντίκολο τῶν σκυλιῶν» διεθνῶς. . .

3. Ὅλαι αἱ λαϊκαὶ κατακτήσεις πολλῶν δεκαετιῶν, ποὺ ἐπετεύχθησαν μὲ ἀπεριγράπτους ἀγῶνας καὶ αἵματα, ἤρθησαν, καὶ οἱ ἀνεγκέφαλοι πολιτικοί μας ἀγωνίζονται νὰ κάμνουν «πλύσιν ἐγκεφάλου» τοῦ πτωχοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὅτι δηλαδὴ ὅλα αὐτά, ποὺ κάμνουν, εἶναι διὰ τὸ συμφέρον τῶν λαϊκῶν μαζῶν…

4. Ἀπὸ τὴν μίαν πλευρὰν μὲ τοὺς βαρυτάτους φόρους καὶ τὰς περικοπὰς μισθῶν καὶ συντάξεων (ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν ἀλόγιστον σπατάλην τῶν « ἡμετέρων τρωκτικῶν καὶ ἀετονύχηδων»), καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην μὲ τὴν ἀσυγχώρητον ἐγκληματικὴν πολιτικὴν νὰ διπλασιάζουν καὶ πολλαπλασιάζουν τὸ Φ.Π.Α. ἀκόμη καὶ εἰς τὰ βασικὰ καὶ ἀναγκαῖα ἀγαθὰ διαβιώσεως τοῦ λαοῦ (ἀντὶ νὰ διπλασιάσουν καὶ πολλαπλασιάσουν τὰς φορολογίας εἰδῶν καπνίσματος, οἰνοπνευματωδῶν ποτῶν καὶ εἰδῶν πολυτελείας μὲ εἰδικοὺς φόρους καταναλώσεως), αὐξάνουν τὸν πληθωρισμόν, τὴν ἀνεργίαν καὶ συλλήβδην μειώνουν ἀφαντάστως τὴν ἀγοραστικὴν δύναμιν τῶν κατωτάτων στρωμάτων.

5. Μὲ τὴν ἀνεγκέφαλον αὐτὴν πολιτικήν των οἱ ἰθύνοντες συρρικνώνουν τὰ μάλα τὴν ἐθνικὴν οἰκονομίαν καὶ μὲ τὴν ἔλλειψιν παραγωγικότητος καὶ τὴν μὴ δημιουργίαν πλούτου, ὄχι μόνον δὲν θὰ εἴμεθα εἰς θέσιν νὰ πληρώνωμεν τὰ θαλασσοδάνεια, ἀλλὰ οὔτε κἄν τοὺς ὑπερόγκους τόκους, ὁπότε αἱ ἐλπίδες ἀποτινάξεως τοῦ ζυγοῦ τῆς «ΤΡΟΪΚΑ»θὰ ἐξανεμίζωνται καὶ ἡ ὑποτέλειά μας θὰ διαιωνίζεται…

6. Ἡ μεγίστη ἠθικὴ κρίσις, ποὺ ὑποβόσκει ἐδῶ καὶ πολλὰς δεκαετίας, καθὼς καὶ ἡ οἰκονομικὴ κρίσις, ποὺ μᾶς ἐδημιούργησαν οἱ ἄφρονες, ἀνίκανοι καὶ ἀνέντιμοι πολιτικοί μας., ἔφεραν τὸν κόσμον εἰς μεγίστην ἀπόγνωσιν καί, διὰ νὰ παρηγοροῦνται, «ἔπεσαν μὲ τὰ μούτρα» εἰς τὰ θεάματα καὶ ἰδίως εἰς τὸν τζόγον. . .

7. Ἐπωφελουμένη ἡ κυβέρνησις τῶν ἀποφάσεων τῶν ἀφεντικῶν μας, δηλαδὴ τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης καί, πρὸς ἀποφυγὴν τῶν τεραστίων ποινῶν, ποὺ ἐπιβάλλουν κατ᾿ ἔτος εἰς τὴν Ἑλλάδα, διότι δὲν ἐφαρμόζει τὰς διατάξεις τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης νὰ εἶναι ἐλεύθερα τὰ τυχηρὰ παιχνίδια, ἐκμεταλλεύεται αὐτὴν τὴν περίπτωσιν καὶ θὰ τὰ νομιμοποιήσῃ καὶ θὰ τὰ δώσῃ εἰς τοὺς «ἡμετέρους» «πατριάρχες τῆς διαπλοκῆς» καὶ τοὺς «ἀετονύχηδες», διὰ νὰ ἀπομυζοῦν καὶ τὴν τελευταίαν ἰκμάδα ἀπὸ τὸν λαόν, καὶ νὰ ἔχῃ καὶ ἔσοδα τὸ Κράτος. . .

8. Τοιουτοτρόπως θὰ βασιλεύουν τά «λησταρχεῖα», ποὺ λέγονται καζῖνο καὶ ἐν γένει τὰ τυχηρὰ παιχνίδια.

9. Θέλομεν νὰ ἐλπίζωμεν ὅτι ἡ Κυβέρνησις, ὄχι μόνον Φ.Π.Α. θὰ ἔβαλε ἐπιτέλους εἰς τά «λησταρχεῖα καζῖνο», ἀλλὰ καὶ θὰ θελήσῃ νὰ ἐπιβάλλῃ βαρυτάτους εἰδικοὺς φόρους εἰς ὅλα τὰ τυχηρὰ παιχνίδια.

ΣΤ. ΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΑΞΙΑΙ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ,

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΘΥΜΑΤΑ

1. Τὸ ἁμαρτωλὸν καὶ σπάταλον κράτος, κυβερνώμενον ἀπὸ ἀνεγκεφάλους καὶ κοινωνικῶς ἀναλγήτους ἰθύνοντας, οἱ ὁποῖοι εἶναι «θεωρία ἐπισκόπου καὶ καρδία μυλωνά»καὶ οἱ ὁποῖοι συνεχίζουν νὰ εἶναι «ἀκριβοὶ εἰς τὰ πίτουρα καὶ φθηνοὶ εἰς τὸ ἀλεύρι», ἔχει χρήματα νὰ σπαταλᾶ διὰ θεάματα, ἀκόμη καὶ διὰ τὴν οἰκοδόμησιν μωαμεθανικοῦ τεμένους εἰς δημοσίαν ἤ ἐκκλησιαστικὴν περιουσίαν, ἀλλὰ δὲν ἔχει χρήματα, ὄχι μόνον διὰ τὴν πραγματοποίησιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, ἀλλὰ οὔτε κἄν νὰ πληρώνῃ τοὺς ὑπηρετοῦντας καθηγητὰς καὶ τοὺς διδασκάλους. Ἡ ἰδία ἡ κυρία Ὑπουργὸς Παιδείας ὁμολογεῖ, ὅτι ἡ ἐπερχομένη σχολικὴ χρονιὰ θὰ εἶναι ἡ χειροτέρα μετὰ τὴν μεταπολίτευσιν.

2. Εἰς τὰ πλαίσια τῆς ἰσοπεδώσεως τῶν πάντων, κατέβασαν οἱ ἀνεγκέφαλοι καὶ ἀνάξιοι πολιτικοὶ τὴν βάσιν εἰσαγωγῆς μέχρι καὶ 0,9 καὶ εἰσαγάγουν πολλαπλασίους φοιτητὰς εἰς τὴν κάθε σχολὴν Ἀνωτάτων καὶ Ἀνωτέρων Ἐκπαιδευτικῶν Ἱδρυμάτων, διὰ νὰ δημιουργοῦν στρατιὰς «προλεταρίων»… Δηλαδή παίζουν «ἐν οἷς οὐ παικτοῖς».

3. Οἱ ἑκάστοτε ἰθύνοντες τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας ἔχουν ὁμόσει «γῆ καὶ ὕδωρ» εἰς τοὺς ἐντολεῖς των νὰ ἐφαρμόσουν τὰ σχέδια Henry Kissinger καὶ Georg Sorros καὶ προσπαθοῦν παντοιοτρόπως νὰ πραγματοποιήσουν τὰ καταχθόνια σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ποὺ εἶναι ὁ ἀφελληνισμὸς καὶ ὁ ἀποχριστιανισμὸς τῶν Ἑλλήνων. Δὲν ἔφθανον αἱ ἀθλιότητες τοῦ κ. Καραμανλῆ μὲ τὴν νεοεποχίτισσα κ. Γιαννάκου, ἡ ὁποία δαιμονιωδῶς ὑπεστήριζε τὸ κατάπτυστον βιβλίον τῆς κ. Ρεμπούση καὶ ΣΙΑ μὲ τὰς ἀνθελληνικώτατας διατυπώσεις «συνωστισμὸς εἰς τὴν Σμύρνην» κ.λπ, κ.λπ., ὁ ὁποῖος ἐδαιμονίσθη καὶ ἔγραψε ὅλους τοὺς νουνεχεῖς Ἕλληνας καὶ εὐλαβεῖς Χριστιανοὺς εἰς τὰ παλαιά του ὑποδήματα καὶ ἐτίμησεν τὴν κ. Γιαννάκου θέτων αὐτὴν ὡς ἐπικεφαλῆς τῶν Εὐρωεκλογῶν˙ ἔρχεται καὶ ἡ νέα πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ ἀντὶ νὰ βραβεύσῃ τὴν ἡρωίδα δασκάλαν Χαρὰν Νικοπούλου, ἔκαναν τὸ πᾶν νὰ τὴν κατατρέξουν καὶ νὰ τὴν ἐκδιώξουν ἀπὸ τὸ θεάρεστον καὶ ἐθνικὸν ἔργον, ποὺ ἐπιτελοῦσεν εἰς τὰ Πομακοχώρια τῆς Θράκης!!!

4. Ἒπίσης ἡ ἱστορία τῆς Γ’ Γυμνασίου, ποὺ συνέγραψαν οἱ ψευδοδιανοούμενοι Εὐαγγελία Λούβη καὶ Δημήτριος Ξυράφας μὲ κριτὰς ἀξιολογήσεως τοὺς κ.κ. Ἀλ. Ρήγαν, Ὄλγαν Καραγιώργου καὶ Μ. Βενιέρη εἰς τὴν σελ. 163 ἀναφέρει τὴν ἄκρως ἀνθελληνικὴν φράσιν:
«…τὴν ἰδίαν ἐποχὴν μὲ ἀφορμὴν τὴν διεκδίκησιν τῆς βραχονησῖδος Ἰμίων εἰς τὰ Δωδεκάνησσα, ξέσπασε κρίσις στὶς ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις, ποὺ ἀποκλιμακωθήκανε μὲ ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις τὸ 1996…»!…

5. Πληθώρα ἄλλων ψευδοδιανοουμένων, ὡς π.χ. ὁ καθηγητὴς εἰς τὸ Τμῆμα Πολιτικῆς Ἐπιστήμης καὶ Διεθνῶν Σχέσεων τοῦ Πανεπιστημίου Πελοπονήσσου, πλανώμενοι ἤ ἐνσυνειδήτως ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, πασχίζουν νὰ ἐφαρμόζουν τὰ καταχθόνια σχέδια αὐτῶν, ποὺ εἶναι ὁ κατακρημνισμὸς τῶν αἰωνίων συνδετικῶν κρίκων τῆς φυλῆς μας Θρησκεία, Πατρὶς καὶ Οἰκογένεια. Ὁ ἐν λόγῳ καθηγητής, κ. Ἀστέριος Χουλιάρας, ἐζήλευσεν τὴν προβολὴν καὶ δόξαν τῆς κ. Ρεμπούση καὶ πολλῶν ἄλλων διαστρεβλωτῶν τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας. Μὲ τὸ ἄρθρον του εἰς τὴν «Καθημερινήν» τῆς 1.8.2010 «Ἡ πολιτικὴ τῆς χαρτογραφίας» ἀνερυθριάστως ἐγκαλεῖ τὸν μεγάλον ἐθνικὸν ἱστορικόν μας, ἀείμνηστον Κων/νον Παπαρρηγόπουλον καὶ ἄλλους ἀντικειμενικοὺς ἱστορικοὺς μὲ εὐαίσθητον ἐθνικὴν συνείδησιν καὶ λοιποὺς σοβαροὺς ἐπιστήμονας γεωγράφους, χαρτογράφους κ.λπ., ὅτι δῆθεν ἔχουν παραποιήσει σκοπίμως τὴν ἐθνικὴν ποικιλομορφίαν καὶ παραλείπουν ὁλοκλήρους ἐθνοπολιτιστικὰς ὁμάδας γύρωθεν τῆς Ἑλλάδος. Διερωτᾶται κανείς, ἐὰν ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ψευδοδιανοούμενοι» εἶναι ὄντως πλανεμένοι ἤ ἔχουν εἰδικὴν ἐκπαίδευσιν ὑποστῆ ὡς «γενίτσαροι τοῦ πνεύματος» καὶ ἔχουν ἐντολὰς νὰ γελοιοποιοῦν τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια καὶ νὰ διαστρεβλώνουν τὴν ἱστορίαν μας «ράβοντάς» την εἰς τὰ μέτρα των ἤ μᾶλλον συμφώνως πρὸς τὰ μέτρα, ποὺ ἔχουν ἀποφασίσει οἱ ἐντολεῖς των.

Ζ. ΟΙ «ΦΙΛΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ»

α) ΕΞ ΑΝΑΤΟΛΩΝ

1. Ἀπὸ τὰ συνεχῆ καὶ παρατεταμένα «χαϊδεύματα» ποὺ κάμνουν Ἕλληνες ἰθύνοντες εἰς τοὺς Τούρκους, ἀποθρασύνονται οἱ Τοῦρκοι τόσον πολύ, ὥστε μᾶς ἀποστέλουν καθημερινῶς τὰς φρεγάδας των μέχρι πρὸ τῆς Ραφήνας καὶ πρὸ τοῦ Σουνίου, Καστελλορρίζου κ.λπ., κ.λπ., τὰ δὲ ἐξωπλισμένα ἀεροπλάνα των παρενοχλοῦν συνεχῶς τὰς περισσοτέρους νήσους μας. Δοτοὶ πολιτικοί, ὄχι μόνον δέχονται νὰ μοιρασθῶμεν τὰς βραχονησῖδας μας καὶ τὴν αἰγιαλίτιδα ζώνην αὐτῶν, ἀλλὰ πασχίζουν νὰ κάμνουν καί «πλύσιν ἐγκεφάλου» τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὅτι μὲ τὴν συνεκμετάλλευσιν τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου μας θὰ ἔχωμεν τεράστια ὀφέλη ἐμεῖς καὶ ἡ Τουρκία….

2. Ἀφ’ἑνὸς μὲν ἡ Τουρκία διὰ τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Α. Νταβούτογλου «στριμωγμένη» ἀπὸ ἄλλους ἑταίρους τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης -ὄχι ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία συνεχῶς «χαίδεύει τὰ αὐτιὰ τὼν Τούρκων»-προτίθεται νὰ ἄρῃ τὸ casus belli, διὰ νὰ κατορθώσῃ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν Ἡνωμένην Εὐρώπην, ἀφ’ἑτέρου δὲ ὄχι μόνον δὲν διατίθεται νὰ ἀποδεχθῆ τὴν διεθνῆ ἀπόφασιν τῶν 12 μιλίων καὶ τῶν νήσων, ἀλλὰ τονίζει ὅτι αἱ νῆσοι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἔχουν καθόλου ὑφαλοκρηπῖδα καὶ ὅτι ἡ ὑφαλοκρηπὶς ἀνήκει μόνον εἰς τὴν ὀγκώδη στερεὰν γῆν.

3. Πρὸς τοῦτο οἱ ἴδιοι ἐπρομηθεύθησαν ἤ πρόκειται νὰ προμηθευθοῦν εἰδικὰ ἀποβατικὰ σκάφη δι᾿ ἀστραπιαίας ἀποβάσεις εἰς τὰς νήσους μας.

4. Φέρεται δε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἔχουν ἤδη προμηθευθῆ ἤ παραγγείλει ἀκόμη καὶ πλωτὰς γεφύρας, διὰ νὰ δύνανται αἱ κατεστρεμμέναι γέφυραι νὰ ἀντικαθίστανται ἀστραπιαίως καὶ νὰ περνοῦν τὰ τὰνκς τῶν Τούρκων χωρὶς τὴν παραμικρὰν δυσχέρειαν καὶ χρονοτριβὴν ἀπὸ τὰ σημεῖα τῶν κατεστραμμένων γεφυρῶν.

5. Δυστυχῶς, ὅταν πρὸ 30-40 ἐτῶν ἡ Τουρκία ἦτο ἀνίσχυρος ἐξ ἀπόψεως ἀέρος καὶ θαλάσσης, οἱ Ἕλληνες ἰθύνοντες ἠνείχοντο ὅλους τοὺς εὐτελισμοὺς καὶ κατατρεγμοὺς τῶν Ἑλλήνων τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Σμύρνης, Τενέδου, Ἴμβρου καὶ λοιπῶν, καὶ δὲν τούς «ἔτριζαν τὰ δόντια», ὁπότε θὰ εἴχαμε λύσει πάρα πολλὰ προβλήματα καὶ ἰδίως θὰ εἴχαμε σώσει τὴν Θράκην μας ἀπὸ τοὺς μωαμεθανοὺς. Τώρα, ποὺ καθίσταται συνεχῶς ἡ Τουρκία πανίσχυρος, κοπτόμεθα νὰ τοὺς δεχθῶμεν εἰς τὴν Ἡνωμένην Εὐρώπην καὶ νὰ ὑπάγωμεν εἰς τὸ Δικαστήριον τῆς Χάγης, διὰ νὰ ἐπιλύσωμεν τὰ προβλήματα μὲ τὴν ὑφαλοκρηπῖδα κ.λπ.

6. Ἐξ ἴσου ἀφελεῖς ἦσαν καὶ οἱ Σέρβοι καὶ προσέφυγαν εἰς τὸ Δικαστήριον τῆς Χάγης καὶ τὸ ἐν λόγῳ Δικαστήριον ἀπεφάνθη διὰ τὴν τύχην τοῦ Κοσσυφοπεδίου ὑπὲρ τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Καὶ μάλιστα, διὰ νὰ ἀνοίξουν τὸν δρόμον ὑπὲρ τοῦ ΝΑΤΟ καὶ τῆς Η.Ε. οἱ Σέρβοι ἐδέχθησαν νὰ ἐκδιωχθῇ ὁ μέγας ἀκραιφνὴς Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης τοῦ Κοσσυφοπεδίου, ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος, διὰ νὰ μὴ ἔχουν ἐμπόδια, καὶ διὰ μίαν «χούφτα δολλάρια» νὰ ἀναγνωρίσῃ καὶ ἡ Σερβία τὸ Κοσσυφοπέδιον τῶν Οὐτσεκάδων! ! !

7. Ἡ Τουρκία πιέζεται ἐπίσης ἀπὸ τοὺς ἑταίρους μας, ὅτι, διὰ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν Η.Ε., ὀφείλει νὰ δείξῃ πρόοδον εἰς τὰς θρησκευτικὰς ἐλευθερίας…

8. Παρατηρεῖ ἡ Τουρκία ὅτι ἔχει τεραστίαν εἰσροὴν συναλλάγματος μὲ τὸν θρησκευτικὸν τουρισμόν. Οὕτω προτίθεται νὰ ἐπιτρέπῃ τὴν τέλεσιν Θείας Λειτουργίας ὄχι μόνον εἰς τὴν Παναγίαν Σουμελᾶ καὶ τὴν Καππαδοκίαν, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ νὰ δίδῃ τὴν ἐντύπωσιν, διὰ νὰ δημιουργῇ εὐνοϊκὴν εἰκόνα παγκοσμίως, καὶ εἰς τὴν Ἁγίαν Σοφίαν, διὰ νὰ προστρέχουν καὶ ἑκατομμύρια εὐλαβεῖς προσκυνηταὶ ἐτησίως καὶ νὰ ἔχῃ, ὡς ἐκ τούτου, πολλὰ δισεκατομμύρια εὐρώ συνάλλαγμα καὶ τὸ ἄριστον κλίμα, ποὺ χρειάζεται.
Τοιουτροτρόπως, ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν θὰ βοηθῇ εἰς τὴν ἀνάπτυξιν τῆς οἰκονομίας της, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου θὰ δείχνῃ ἀγαθὴν πρόθεσιν διὰ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν Η.Ε.
Παραλλήλως θὰ διατηρῇ καὶ θὰ ἐνισχύῃ τοὺς «γκρίζους λύκους », οὕτως, ὥστε νὰ ἐξαναγκασθοῦν νὰ ἀπομακρυνθοῦν καὶ οἱ τελευταῖοι Ἕλληνες τῆς Κων/πόλεως, Ἴμβρου, Τενέδου καὶ λοιπῶν περιοχῶν ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴν Θράκην, ὅπου ὀργιάζει τὸ τουρκικὸν προξενεῖον μὲ τὰς διαφόρους «προβοκάτσιες», ποὺ κάθε τόσον καὶ λιγάκι μᾶς δημιουργοῦν.

β. ΒΟΡΕΙΩΣ
1. Ἡ Τουρκία ἔχει ἀποκτήσει στρατιωτικὰς βάσεις καὶ εἰς τὴν ἑτέραν «φίλην» χώραν Ἀλβανίαν, καὶ τοιουτοτρόπως μᾶς ἔχει μαζὶ μὲ τοὺς οὐτσεκάδες Κοσσυφοπεδίου καὶ Σκοπίων «πλευρίσει» πανταχόθεν βορειοδυτικά. Δηλαδή, ὡς τὰ γεγονότα βοοῦν, ἡ Τουρκία ἐκμεταλλεύεται ἀγρίως τὴν μετριοπαθῆ καὶ φιλήσυχον στάσιν, ποὺ μᾶς ἐπιβάλλουν αἱ διεθνεῖς σκοτειναὶ δυνάμεις καὶ ἀσμένως ἀποδέχονται καὶ ἐφαρμόζουν οἱ ξενοκίνητοι ἰθύνοντες τῆς Ἑλλάδος.

2. Ἐν ὀλίγοις «ὁ λύκος ἠμπορεῖ χρῶμα νὰ ἀλλάζῃ, ἀλλὰ γνώμην δὲν ἀλλάζει». Τὸ ἀνθελληνικὸν μένος, τὸ ὁποῖον καλλιεργοῦν οἱ «φίλοι μας» οἱ Τοῦρκοι ἔχει ριζώσει τόσον βαθέως, ποὺ θὰ ἀπῃτοῦντο πολλαὶ δεκαετίαι διὰ νὰ «ἀποτοξινωθοῦν », ἐὰν δὲν συνεχίζετο νὰ καλλιεργῆται τὸ ἀνθελληνικὸν μένος.

3. Δὲν ἀρκεῖ τὸ ὅτι οἱ ἀπὸ ἀνατολῶν «φίλοι μας»ἔχουν καλλιεργήσει θανάσιμον μῖσος ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων εἰς τοὺς ὑπηκόους των, ἀλλὰ τοῦτο ἐπεκτείνεται καὶ εἰς ὅλους τοὺς μωαμεθανοὺς τοῦ Κοσσυφοπεδίου, τῆς Ἀλβανίας καὶ τῶν Σκοπίων.

4. Τοιουτοτρόπως φανατικαὶ ὀρδαὶ τῆς βορείου Ἀλβανίας κατέρχονται εἰς τὴν Βόρειον Ἤπειρον καὶ ἐπαναλαμβάνουν εἰς τοὺς βορειοηπειρώτας αὐτά, ποὺ ἐφήρμοσαν οἱ γκρίζοι λύκοι τῆς Τουρκίας εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν κ.λπ., τονίζοντες εἰς τοὺς βορειοηπειρώτας νὰ ἐξαφανισθοῦν ἀπὸ τὴν Ἀλβανίαν. Ὡς γνωστόν, προσφάτως ἀγέλαι ἀλβανῶν τοῦ βορρᾶ μὲ αὐτὴν τὴν τακτικὴν εἰς τὴν Χειμάρραν ἐδολοφόνησαν τὸν βορειοηπειρώτην Ἀριστοτέλη Γκούμαν καὶ ἡ Ἑλλάς δυστυχῶς τοιαύτας «προβοκάτσιες» ἀγωνίζεται νὰ τὰς ὑποβαθμίζῃ καὶ νὰ τὰς «κουκουλώνῃ».

5. Ἄς ὄψεται ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Παπούλιας, πού, ὡς Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος τὸ 1985, ᾖρε μονοπλεύρως τὴν ἐμπόλεμον κατάστασιν μὲ τὴν Ἀλβανίαν χωρὶς δυστυχῶς νὰ ἀπαιτήσῃ τὴν κατοχύρωσιν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν Βορειοηπειρωτῶν.
Τοιουτοτρόπως ὁ κ. Παπούλιας προπαρεσκεύασεν τὸ ἔδαφος, διὰ νὰ ἔλθῃ ὁ κ. Σαμαρὰς ὡς Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τὸ 1992 νὰ ἀνοίξῃ τὰ σύνορα καὶ νὰ εἰσβάλλουν ἑκατοντάδες χιλιάδες καὶ ἑκατομμύρια Ἀλβανοὶ εἰς τὴν δύσμοιρον Ἑλλάδα, ἄλλοι μὲν νὰ ἐργάζωνται (εἰς βάρος τῶν ἑλλήνων ἐργατῶν) καὶ ἄλλοι, τὰ «ἀποβράσματα» τῶν ἐγκλείστων εἰς τὰς φυλακάς, ποὺ ἀπηλευθέρωσε ὁ Μπερίσσα, διὰ νὰ ἔλθουν εἰς τὴν Ἑλλάδα, νὰ κλέβουν καὶ νὰ ληστεύουν, καὶ ἀμφότεροι νὰ στέλλουν τὸ συνάλλαγμα εἰς τὴν Ἀλβανία. . .

6. Τοιουτοτρόπως Ἀλβανοὶ ὁμοῦ μὲ ἄλλους ὁμοθρήσκους των, ὡς π.χ. ἀπὸ Ἰράκ, Ἀφγανιστάν, Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Νιγηρίαν κ.λπ., κ.λπ. ἐπιδράμουν, ὄχι μόνον εἰς τὰς πόλεις, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλα τὰ χωρία τῆς Ἑλλάδος, καὶ πολλαπλασιάζουν τὴν ἐγκληματικότητα καὶ γίγνονται ὁ φόβος καὶ τρόμος διὰ τοὺς Ἕλληνας, οἱ ὁποῖοι αἰσθάνονται ἄκρως ἀνασφαλεῖς καὶ ἐντελῶς ξένοι εἰς τὴν Ἑλλάδα μας.

Η. ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟΝ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ

Ὡς ἄν νὰ μὴ ἔφθανεν ἡ ἀνθελληνικὴ πολιτικὴ τῶν ἰθυνόντων εἰς τὴν Θράκην μας, οἱ ὁποῖοι ἔκαμνον τά «χατίρια» τῶν ἐντολέων των καὶ ἀπεμάκρυναν τὴν ἡρωίδα δασκάλαν Χαρὰν Νικοπούλου ἀπὸ τὰ Πομακοχώρια, ἔφθασαν οἱ ἰθύνοντες τῆς κυβερνώσης παρατάξεως εἰς τὸ σημεῖον νὰ τοποθετήσουν ὡς Πρόεδρον τῆς Διεθνοῦς Ἐκθέσεως Θεσσαλονίκης τὸν φιλοσκοπιανὸν Ἰωάννην Κωνσταντίνου, ὁ ὁποῖος οὔτε κἄν τὰ προσχήματα τοῦ «καμουφλαρίσματος» δὲν κρατᾶ, ὅπως πολλοὶ ἄλλοι ξενόδουλοι, ποὺ διατείνονται ὅτι εἶναι Ἕλληνες, ἀλλὰ δροῦν ἀνθελληνικῶς. Οὗτος ἀρνεῖται ὅτι εἶναι Ἕλλην καὶ χαρακτηρίζει τὸν ἑαυτόν του ὡς «ἑλληνόφωνον Εὐρωπαῖον»κρυπτόμενος ὅτι προφανῶς εἶναι Σκοπιανός, ἐνῷ συμμετεῖχε ὡς ὁμιλητὴς καὶ εἰς τὴν παρουσίασιν τοῦ ἐκτρώματος τοῦ «μακεδονικοῦ ἀναγνωστικοῦ »…
Τοιουτοτρόπως διευκολύνουν τὴν σκοπιανὴν προπαγάνδαν, διὰ νὰ ἑδραιώνουν τὰς θέσεις των καὶ ἐντὸς τῆς Ἑλλάδος.

Οἱ ἐξωμόται αὐτοὶ Ἕλληνες, ὅπως καὶ ὁ περιβόητος παπὰ Τσαρκνιᾶς θὰ εἶναι εὐτυχέστατοι, διότι ὁ ὀλετὴρ τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν σχεδίων, ὁ θρυλικὸς γέρων Αὐγουστῖνος, ὁ ὁποῖος ἔσωσεν τὴν Μακεδονίαν μας ἀπὸ τὴν σλαβικὴν προπαγάνδαν, ἐξεδήμησεν καὶ δὲν ζῆ πλέον νὰ ἀνατρέπει τὰς καταστρεπτικὰς διὰ τὸ γένος μας βλέψεις των…

Θ. ΑΚΡΩΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

ΤΩΝ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

(ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ)

1. ΟΙ ΟΧΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ 500 ΓΝΩΣΤΟΙ-ΑΓΝΩΣΤΟΙ

Ὅλοι οἱ ὑγιῶς σκεπτόμενοι Ἕλληνες εἶναι τελείως ἀδύνατον νὰ διανοηθοῦν ὅτι ἐπὶ δεκαετίας ὁλοκλήρους οἱ κυβερνῆται εἶναι τόσον ἀνίκανοι καὶ ἀχρεῖοι, ὥστε νὰ ἐντοπίσουν καὶ νὰ ἐξουθενώσουν τοὺς περίπου 500 γνωστούς-ἀγνώστους. Διερωτῶνται δέ, μήπως αὐτὸ ἐξυπηρετεῖ τὰ καταχθόνια σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ ἐπιβάλλουν εἰς τοὺς Ἕλληνας ἰθύνοντας οὐσιαστικῶς νὰ μὴ τοὺς θίγουν καὶ νὰ τοὺς διατηροῦν καὶ χρησιμοποιοῦν ἑκάστοτε μὲ ἀπανθρώπους ἀντικοινωνικὰς καὶ βανδαλιστικὰς πράξεις, διότι οὕτω τοὺς ἐξυπηρετεῖ;;;

2. Ὁ μὲ τὴν δραστηριότητά του ἀποδειχθεὶς εὐσυνείδητος καὶ ἰδεολόγος δημοσιογράφος ἀείμνηστος Σωκράτης Γκόλιας, ποὺ «ἔβγαζε τὰ ἄπλυτα» ἰθυνόντων εἰς γνῶσιν τῶν πάντων, καὶ ἐπρόκειτο νὰ γνωστοποιήσῃ καὶ δεκάδας ἄλλων ὀνομάτων, ἑβδομάδας ὁλοκλήρους ἐνωρίτερον ἔκρουε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ὅτι ἐκινδύνευε ἡ ζωή του καὶ ὅτι τὸν ἀπειλοῦσε πρώην συνεργάτης του. Ἀντὶ νὰ προστατευθῇ ὁ ἀείμνηστος Σωκράτης καὶ νὰ συλληφθῆ ὁ τρομοκράτης του, ἐξηφάνισαν τὸν ἴδιον, διὰ νὰ μὴ συνεχίσῃ τὸ ἔργον του. Ὅλοι οἱ νουνεχεῖς καὶ ὑγιῶς σκεπτόμενοι Ἕλληνες διερωτῶνται μήπως καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα εἶδος «προβοκάτσια» καὶ ἐμεθόδευσαν, ὅτι δῆθεν ἡ δολοφονία του διεπράχθη ἀπὸ ἀριστερὰν ὀργάνωσιν; Μήπως ὅλαι αὐταὶ αἱ ἀριστεραὶ ὀργανώσεις ἐξυπηρετοῦν ἀπολύτως τὸ κατεστημένον ; ; ;

3. Περαιτέρω οἱ νουνεχεῖς καὶ ὀρθῶς σκεπτόμενοι Ἕλληνες διερωτῶνται, μήπως καὶ ἡ ἔκρηξις εἰς τὸ παραπλεύρως γραφεῖον τοῦ Ὑπουργοῦ Προστασίας τοῦ Πολίτου, ὅπου ἐφονεύθη ὁ ὑπασπιστής του, ἀείμνηστος ἀστυνομικὸς ὑποδιευθυντὴς Γεώργιος Βασιλάκης, εἶναι καὶ αὐτὸ μία «προβοκάτσια», διὰ νὰ δύνανται οἱ ἰθύνοντες νὰ καταλύουν ὅλας τὰς λαϊκὰς κατακτήσεις δεκαετιῶν;;;
Ὄντως εἶναι ἄκρως ἀδιανόητον νὰ ὑπάρχῃ τοιαύτη ἀνικανότης τῶν ὀργάνων τῆς τάξεως, ὥστε νὰ φθάνουν οἱ τρομοκράται ἀκόμη μέχρι καὶ τὰ γραφεῖα τοῦ Ὑπουργοῦ Προστασίας τοῦ Πολίτου!

4. Ἡ ἐπιστήμη ἔχει τόσον πολὺ προοδεύσει, ὥστε δύνανται εἰδεχθέστατοι καὶ ἀπάνθρωποι ἐγκληματίαι κατὰ τῆς φύσεως καὶ τῶν ἀνθρώπων, μὲ ἀκτῖνας λέιζερ νὰ ἐνσπείρουν τὸν ὄλεθρον εἰς διαφόρους περιοχάς, τὸν ὁποῖον ὄλεθρον, δὲν θὰ ἠδύναντο νὰ ἐπιτύχουν ὁλόκληραι στρατιαί. Παράδειγμα αἱ πολυάριθμοι ταυτόχρονοι πυρκαϊαὶ εἰς τὴν Πελοπόννησον καὶ ἀλλαχοῦ, ἡμέρας δυνατῶν ἀνέμων, διὰ νὰ μὴ γνωρίζουν αἱ πυροσβεστικαὶ δυνάμεις ἀπὸ ποῦ νὰ ἀρχίσουν καὶ ποῦ νὰ καταλήξουν, καὶ νὰ μὴ ἐπαρκοῦν καὶ τὰ μέσα πυροσβέσεως.

5. Ὑπάρχει δὲ ὑποψία ὅτι αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις ἐξεμεταλλεύθησαν προσφάτως εἰς τὴν Μόσχαν τὴν παρατεταμένην ξηρασίαν, τὰς ὑψηλὰς θερμοκρασίας καὶ τοὺς ἀνέμους καὶ ἐνέσπειραν τὸν ὄλεθρον μὲ ἀκτῖνας λέιζερ μὲ τὴν βοήθειαν καὶ φανατικῶν μουσουλμάνων ἀπὸ Τσετσενίαν, Καζακστάν κ.λπ. κ.λπ.

6. Ὁ Θεὸς νὰ βάζῃ πάντοτε τὸ χέρι του ἀπὸ τοιαύτας ἀπανθρώπους χαοτικὰς ἐπεμβάσεις διεστραμμένων ὑποκειμένων, ὀργάνων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων.

7. Η ΑΠΟΦΡΑΣ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ 11ης/9/2001.
α. Παρῆλθον ἤδη ἐννέα (9) ἐπέτειοι ἀπὸ ἐκείνην τὴν θλιβερὰν ἡμέραν καὶ ὅλον καὶ περισσότεροι ὑγιῶς σκεπτόμενοι ἄνθρωποι ἀνὰ τὴν ὑφήλιον διερωτῶνται, καθὼς γνωστοποιοῦνται διάφορα σχετικὰ γεγονότα, μήπως καὶ αὐτὸ ἦτο μία «προβοκάτσια».

Διατί κατ᾿ ἐκείνην τὴν ἡμέραν δὲν ἐφονεύθη οὔτε εἷς Ἑβραῖος, ἀλλὰ μόνον Ἰνδοί, Κορεάτες, Ἕλληνες, Ἰταλοὶ καὶ ἀπὸ πολλὰς ἄλλας ἐθνότητας προερχόμενοι – ἐργαζόμενοι, ἐνῷ τὰς σπουδαιοτέρας θέσεις-κλειδιὰ εἰς τοὺς διδύμους πύργους τὰς κατεῖχον ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἐργαζόμενοι ; ; ;

β. Μήπως αὐτὸ τὸ εἰδεχθέστατον ἔγκλημα ἦτο ἄριστα ὠργανωμένον καὶ ἐχρησιμοποιήθησαν καμικάζι Μωαμεθανοί, διὰ νὰ δύνανται αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις νὰ ἐπιβληθοῦν παγκοσμίως ἄνευ οὐσιαστικῶν ἀντιδράσεων τῶν διαφόρων λαῶν, καὶ νὰ τοὺς κατακρημνίσουν ὅλας τὰς ἐλευθερίας, ποὺ μὲ αἵματα ἑκατονταετιῶν κατώρθωσαν νὰ κατακτήσουν ; ; ;

γ. Ὄντως εἶναι ἀπορίας ἄξιον εἰς ὅλους τοὺς ὑγιῶς σκεπτομένους ἀνθρώπους τῆς ὑφηλίου, πῶς ἐφηρμόσθησαν μὲ μαθηματικὴν ἀκρίβειαν τὰ σχέδια τῶν εἰς τὰ παρασκήνια δρώντων ἰθυνόντων. Αὐτὸ τὸ κολοσσιαῖον ἀνοσιούργημα τοὺς διευκόλυνεν τόσον πολὺ εἰς τὸ καθυποτάξουν ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον δὲν θὰ ἐπετύχαινον ἀκόμη καὶ ἐὰν διέθετον χιλιάδας στρατιάς . .

δ. Μὲ τὰς χιλιάδας στρατιὰς θὰ εἴχαμε παγκοσμίως ἑκατοντάδας ἑκατομμύρια θύματα καὶ ἑκατοντάδας τρισεκατομμυρίων δολλαρίων ὑλικὰς ζημίας . . .

ε. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπέτυχον οἱ εἰδεχθέστατοι ἐγκληματίαι θυσιάζοντες μόνον μερικὰς χιλιάδας μὴ Ἑβραίους ἐργαζομένους εἰς τοὺς διδύμους πύργους καὶ μερικὰ δισεκατομμύρια δολλάρια εἰς ζημίας..

στ. Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ ὅτι, παρ᾿ ὅλον ὅτι παρῆλθον ἐννέα (9) συναπτὰ ἔτη, ἀκόμη δὲν ἐπετράπη ἡ ἐπανοικοδόμησις τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ποὺ ἦτο πλησίον τῶν διδύμων πύργων, ἐνῶ ἔγινε γνωστόν, ὅτι ἐκεῖ προωθεῖται ἡ ἀνέγερσις μουσουλμανικοῦ τεμένους. Πρὸς τιμήν της ἡ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀμερικῆς προτίθεται νὰ καταφύγῃ ἀκόμη καὶ εἰς τὰ δικαστήρια, διὰ νὰ πραγματοποιηθῇ ἐπιτέλους ἡ ἐπανοικο- δόμησις τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου.

Ι. ΚΑΤΑΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΙΣ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΜΑΖΩΝ

ΕΠΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΠΙΠΕΔΟΥ

1. Ὅπως καὶ ἄλλοτε ἔχομεν ἀναφέρει, ἰδίως εἰς τὸ τεῦχος 43 τῆς «Φωτεινῆς Γραμμῆς» σελ. 29, κολοσσοὶ φαρμακευτικῶν παρασκευασμάτων, διὰ νὰ μὴ πτωχεύσουν, ἐφεῦρον τὴν ἀπάτην τοῦ ἰοῦ Η1Ν1 καὶ κατὰ τὸ δίκην «ἅρπα κόλλα» ἐκυκλοφόρησαν τὸ ἐμβόλιον «τῆς γρίππης τῶν χοίρων» χωρὶς οὔτε κἄν νὰ δοκιμασθῇ, ὡς ἐπιβάλλεται. Μάλιστα δὲ ἔλαβον τήν «πατέντα» παρασκευῆς καὶ κυκλοφορίας τοῦ ἐμβολίου, προτοῦ κἄν νὰ ἔχη ἐκδηλωθῆ ἡ «γρίππη τῶν χοίρων!!!…»

2. Πρὸς τοῦτο προσεταιρίσθησαν καὶ ἕξ (6) μέλη ἐκ τῶν δεκαπέντε (15) ἰατρῶν τῆς ἐπιτροπῆς τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν διὰ τὰς ἐπιδημίας, τοὺς ἄμειβον ὡς συμβούλους των καὶ μὲ τὴν ἐξαγορὰν «ἀργυρωνήτων» δημαγωγῶν, ποὺ ἐργάζονται εἰς τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως = «παραπληροφορήσεως», ἐνέσπειραν τὸν πανικὸν ἐπὶ διεθνοῦς ἐπιπέδου.

3. Ὅλαι αἱ χῶραι ἐνέβαζον προκαταβολικῶς τεράστια ποσὰ καὶ ἐκλιπαροῦσαν διὰ τὴν ἀποστολὴν μεγάλων ποσοτήτων τῶν ἐν λόγῳ ἐμβολίων.

4. Παρὰ τὴν κατατρομοκράτησιν τῶν δημαγωγῶν, εὐτυχῶς οἱ περισσότεροι Ἕλληνες δὲν παρεσύρθησαν ἀπὸ τοὺς διαστρεβλωτὰς τῆς ἀληθείας καὶ τοὺς ἀσυνειδήτους «ἀργυρωνήτους» ἰατροὺς καὶ δὲν ἐνεβολιάσθησαν εἰ μὴ μόνον μερικαὶ δεκάδες χιλιάδες. Μεταξὺ τῶν ἐμβολιασθέντων ὑπῆρξεν δυστυχῶς καὶ ἐπιστήμων συνεργάτης μας, εἰς τὸν ὁποῖον τοῦ ἐπεβλήθη ἀπὸ τὴν σύζυγόν του νὰ ἐμβολιασθῇ καὶ μετὰ ἀπὸ μερικὰς ἡμέρας ὑπέστη ἐγκεφαλικόν.

5. Ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνησις ἔχει πολλὰ ἑκατομμύρια τοιαῦτα ἐμβόλια ἀχρησιμοποίητα καὶ προσδοκᾶ νὰ τὰ ἀνταλλάξῃ μὲ ἄλλα ἐμβόλια.

6. Οἱ ἰθύνοντες τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, ποὺ συμμετεῖχον εἰς τὴν ἐν λόγῳ «καραμπινάτην ἀπάτην», καθὼς καὶ οἱ ἐπιχειρηματίαι τῶν ἐν λόγῳ φαρμακοβιομηχανιῶν, ὡς καὶ οἱ μεγάλοι «ἀργυρώνητοι δημοσιογραφίσκοι», οἱ ὁποῖοι δημαγω- γικῷ τῷ τρόπῳ συνέβαλαν εἰς τὴν ἐξαπάτησιν τῶν λαῶν, θὰ ἔπρεπε νὰ δικασθοῦν καὶ καταδικασθοῦν παραδειγματικῶς μὲ συνοπτικὰς διαδικασίας ἀπὸ τὰς κυβερνήσεις τῶν διαφόρων χωρῶν ἤ τὸ ποινικὸν Δικαστήριον τῆς Χάγης, ὡς εἰδεχθέστατοι ἐγκληματίαι.

7. Δυστυχῶς ὅμως, αὐτὸ εἶναι μία οὐτοπία, διότι αὐτοὶ οἱ μεγαλοαπατεῶνες ὡς διεθνῆ «γεράκια» ἀποφασίζουν καὶ διατάσσουν μέσῳ τῶν δοτῶν κυβερνητῶν τῶν διαφόρων χωρῶν, καὶ ὡς ἐκ τούτου, πάντοτε «βγαίνουν λάδι».

8. Τοιουτοτρόπως οἱ πτωχοὶ καὶ ἀνίσχυροι λαοὶ θὰ εἶναι πάντοτε θύματα τῶν θυτῶν= ἰσχυρῶν τῆς γῆς.

9. Εἰς τοιαύτας περιπτώσεις ὁ Θεὸς «νὰ βάζῃ τὸ χέρι», διότι ὁ Διάβολος διὰ τῶν ὀργάνων του «χορεύει» τοὺς λαοὺς διὰ τὰ καλά.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

1. Οἱ ἀνεγκέφαλοι ἰθύνοντες, δυστυχῶς, δὲν θέλουν νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι ὁ κακοποιός, ἐὰν κατωρθώσῃ καὶ σοῦ συλλάβῃ ἕνα δάκτυλον, προσπαθεῖ νὰ αἰχμαλωτίσῃ καὶ κακοποιήσῃ τὸ ὅλον σῶμα…

2. Αὐτὸ τὸ ἐπιβεβαιοῦν περιτράνως ἡ κατάργησις τῆς αὐτονομίας τῶν νήσων Ἴμβρου καὶ Τενέδου καὶ ὁ κατατρεγμὸς τῶν Ἑλλήνων εἰς αὐτάς, ὁ συστηματικὸς ξερριζωμὸς τῶν Ἑλλήνων τῆς Κων/πόλεως μὲ ἀποκορύφωσιν τὰ γεγονότα τοῦ 1954, χωρὶς νὰ ἀπαντήσῃ ἡ Ἑλλάς μὲ ἀμοιβαίαν ἐκδίωξιν τῶν μουσουλμάνων τῆς Θράκης, τό «κεράτωμα» τῶν συζύγων τῶν Ἑλλήνων ἀξιωματικῶν τοῦ ΝΑΤΟ εἰς τὴν Σμύρνην κ.λπ., κ.λπ. ἀνδραγαθήματα τῶν «φίλων καὶ συμμάχων» μας Τούρκων!…

3. Ἐντολεῖς τῶν δοτῶν ἰθυνόντων τοὺς καθωδήγησαν, πῶς νὰ συγκεντρώσουν ὅλους τοὺς προοδευτικούς, δραστηρίους καὶ δυναμικοὺς νέους ἀνθρώπους μὲ τὰ ἐπαναστατικὰ συνθήματα «Ἀμερικᾶνοι, γουρούνια, δολοφόνοι τῶν λαῶν» καί «ΕΟΚ καὶ ΝΑΤΟ τὸ ἴδιο συνδικᾶτο». Καὶ τώρα ὅλας τὰς μακροχρονίους λαϊκὰς κατακτήσεις, ποὺ ἐπετεύχθησαν μὲ αἵματα καὶ θυσίες, νὰ τὰς κρημνίζουν οἱ ἴδιοι δοτοὶ ἰθύνοντες αὐταρχικῶς, ἄνευ οὐσιαστικῆς ἀντιδράσεως.

4. Ἀποφεύγουν ὄχι μόνον τὰ ἀδέσμευτα καὶ ἐλεύθερα δημοψηφίσματα δι’ὅλα τὰ σπουδαῖα αὐτὰ ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ θέματα, ἀλλὰ καταπατοῦν καὶ αὐτὸ τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, τὸ ὁποῖον οἱ ἴδιοι ἐψήφισαν καὶ τὸ ὁποῖον προβλέπει, ὅτι διὰ ἀποφάσεις, διὰ σπουδαῖα ἐθνικὰ θέματα καὶ διὰ διεθνεῖς συμβάσεις ἀπαιτεῖται ἡ πλειοψηφία τῶν 180 «ἐθνοπατέρων» καὶ ὄχι κάποια σμικρὰ πλειοψηφία τῆς Βουλῆς, τὴν ὁποίαν ἐπιτυγχάνουν χάριν τῆς κομματικῆς πειθαρχίας καὶ τῆς ὀνομαστικῆς ψηφοφορίας…

5. Μάλιστα δέ, ἐπέτυχον, ὥστε μόνον μὲ τὴν ὑπογραφὴν τοῦ Ὑπουργοῦ τῶν Οἰκονομικῶν νὰ δεσμεύεται ἡ Ἑλλὰς δι᾿ ὁποιανδήποτε συμφωνίαν ὑπογράψει μὲ τὴν ὀνομαζομένην «τρόικα» (Διεθνὲς Νομισματικὸν Ταμεῖον, Ἡνωμένην Εὐρώπην καὶ Εὐρωπαϊκὴν Τράπεζαν)…

6. Ἀκόμα καὶ νὰ ὑποθηκεύεται ὁ χερσαῖος, ὁ ἐναέριος καὶ ὁ θαλάσσιος χῶρος τῆς Ἑλλάδος καὶ μία δανείστρια χώρα, ἤ χώρα κάτοχος ἑλληνικῶν ὁμολόγων νὰ δύναται νὰ ἐκχωρῇ τὰ δικαιώματά της εἰς μίαν τρίτην χώραν καὶ αὐτὴ νὰ ἐκποιῇ τὰ ὑποθηκευθέντα…

7. Βαβαὶ τῆς ἀθλιότητος καὶ τῆς ἐνδοτικῆς συμπεριφορᾶς τῶν Ἑλλήνων ἰθυνόντων πρὸς τοὺς ἐντολεῖς των…

sxed. 7a

Αμερικανός φυσικός: «Η μεγαλύτερη επιστημονική απάτη της ιστορίας η υπερ-θέρμανση του πλανήτη»

http://redskywarning.blogspot.com

global_warming_is_a_myth_trollcat

O διακεκριμένος αμερικανός καθηγητής φυσικής Harold Lewis και καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, παραιτήθηκε από την ένωση αμερικανών φυσικών APS (American Physical Society) καταγγέλλοντάς την ότι εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα αλλά και κατηγορώντας τα μέλη της για χρηματισμό, για τη συντήρηση όπως λέει της μεγαλύτερης επιστημονικής απάτης αυτής της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Ο αμερικανός καθηγητής στην σχεδόν οργισμένη και λάβρα επιστολή παραίτησής του προς το πρόεδρο της APS αναφέρει χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων (όλη η επιστολή – στα αγγλικά – ΕΔΩ):

«Για λόγους που θα φανούν στη συνέχεια καλύτερα η περηφάνια που είχα παλαιότερα όντας μέλος της ένωσης έχει εκπέσει σήμερα σε ντροπή και είμαι υποχρεωμένος, χωρίς πάντως καμιά ικανοποίηση να υποβάλλω την παραίτησή μου. Είναι φυσικά το μεγάλο ψέμα της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη το οποίο κυριολεκτικά απορροφά τρισεκατομμύρια δολάρια, που έχει διαφθείρει τόσους πολλούς επιστήμονες και έχει παρασύρει όλη την APS σαν ένα μεγάλο κύμα. Είναι η μεγαλύτερη και πιο «επιτυχημένη» επιστημονική απάτη που έχω δει σε όλη μου τη ζωή σαν φυσικός. Οποιοσδήποτε έχει την παραμικρή αμφιβολία για αυτό θα πρέπει να ανατρέξει στα παγκόσμια κλιματολογικά στοιχεία (Climate Gate documents) – (Σημείωση ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ: Θεωρώ λάθος την μετάφραση. Πρόκειται για το γνωστό σκάνδαλο ‘ClimateGate’, που αποκαλύφθηκε λίγο πριν την Σύνοδο για το Κλίμα στην Κοπεγχάγη, δηλαδή, το σκάνδαλο στο οποίο αποκαλύφθηκε, από «χακαρισμένα» e-mails που ήρθαν στο φως, ότι οι επίσημοι επιστήμονες που ασχολούνται με το κλίμα αγωνίζονται να κατασκευάσουν μία καθολική «συναίνεση» σχετικά με την υπερθέρμανση του πλανήτη, αλλοιώνοντας τα δεδομένα και τιμωρώντας τους διαφωνούντες. Δες ΕΔΩ και ΕΔΩ).

Δεν πιστεύω πως υπάρχει ούτε ένας φυσικός ούτε και επιστήμονας που θα διαβάσει τα στοιχεία αυτά χωρίς να νιώσει αποστροφή. Και τι έκανε ο APS σαν οργανισμός ενόψει αυτής της πραγματικότητας; Αποδέχθηκε την διαφθορά σαν κανόνα και πήγε μαζί με το ρεύμα.»

Ο Lewis στη συνέχεια επικρίνει την APS για συγκεκριμένες μεθοδεύσεις εναντίον όσων από την επιστημονική κοινότητα των ΗΠΑ επιχείρησαν να φέρουν προς συζήτηση. Στη συνέχεια παρατηρεί:

«Στο ενδιάμεσο διάστημα το σκάνδαλο της υπερθέρμανσης του πλανήτη ξέσπασε στα ΜΜΕ και οι μηχανισμοί αυτών που έκρουαν το κώδωνα του κινδύνου αποκαλύφθηκαν στον κόσμο. Ήταν μια απάτη που όμοιά της δεν έχω ξαναδεί και δεν έχω λόγια για να περιγράψω την έκτασή της. Και πια ήταν η επίπτωσή της στην στάση της APS; Καμία. Καμία τίποτα. Αυτό δεν είναι επιστήμη. Άλλες δυνάμεις απεργάζονται σχέδια εδώ».

Και ο παλαίμαχος αμερικανός φυσικός τελειώνει την επιστολή του λέγοντας: «Νιώθω την ανάγκη να προσθέσω και κάτι ακόμη και αυτό είναι εικασία καθώς είναι επικίνδυνο να σχολιάζει κανείς τα κίνητρα άλλων ανθρώπων. Αυτή η συνωμοσία όμως στο «αρχηγείο» της APS είναι τόσο παράξενη που δεν αρκεί μια απλή εξήγηση για αυτή την κατάσταση. Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι σημερινοί φυσικοί δεν είναι τόσο έξυπνοι όσο ήταν παλιά. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Νομίζω πως είναι θέμα χρημάτων, ακριβώς αυτό που ο Eisenhower είχε προειδοποιήσει μισό περίπου αιώνα πριν. Υπάρχουν στην πραγματικότητα τρισεκατομμύρια δολάρια που εμπλέκονται στην ιστορία για να μην πω τίποτα για τη φήμη και τη δόξα (αλλά και για μαγευτικά ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς) που είναι συνυφασμένα με το να είσαι μέλος του κλαμπ. Το δικό σας τμήμα της φυσικής κύριε πρόεδρε, θα χάσει εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο, εάν η φούσκα της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη σκάσει. Όπως ένα παλιό ρητό λέει δεν χρειάζεται είσαι μετεωρολόγος για δεις προς τα που φυσά ο άνεμος, και καθώς δεν είμαι φιλόσοφος, δεν πρόκειται να επιχειρήσω να ανακαλύψω σε πιο σημείο συναντάται το προσωπικό συμφέρον με τη διαφθορά αλλά μια προσεκτική ανάγνωση των δεδομένων των κλιματολογικών συνθηκών καταστά σαφές πως αυτό δεν είναι μια Ακαδημαϊκή ερώτηση».

Πηγή: http://www.defencenet.gr

(orthodoxi-pist…)

sxed. 7a

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείφ: «Να μην παραλάβει κανένας Έλληνας πολίτης την «κάρτα του πολίτη» – «Μέσω αυτής θα υποδουλωθούν οι λαοί»

Δημοσιεύτηκε: Οκτώβριος 15 2010 12:56 Ενημερώθηκε: Οκτώβριος 15 2010 12:56
http://news247.gr/ellada/h_karta_polith_gia_serafeim.582667.html

serafeim Μετά την επίθεση στον φυσικό Στίβεν Χόκινγκ, για τον οποίο είχε πει ότι λόγω της αναπηρίας του βρίσκετε σε δραματική κατάσταση, και γι’ αυτό οι απόψεις του είναι τραγικές, ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ ξαναχτύπησε.

Αυτή τη φορά με παρέμβασή του στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα», καλεί τον λαό σε ξεσηκωμό και ζητά τη σύσταση εδιικής επιστημονικής επιτροπής από την εκκλησία, η οποία θα εξετάσει το ζήτημα της κάρτας του πολίτη.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Μητροπολίτης,η κάρτα πολίτη θα αποτελέσει προπομπό της παγκόσμιας ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και θα οδηγήσει σε μια τυρρανική διακυβέρνηση.

Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες του κ. Σεραφείμ, στην κάρτα θα αναγράφεται το 666, το νούμερο δηλαδή του θηρίου.

«Φημολογείται ότι η συγκεκριμένη κάρτα θα φέρει τον δυσώνυμον αριθμόν του θηρίου της οριακής Αποκαλύψεως του Ευαγγελιστού Ιωάννου και ότι στόχος αυτής της διαδικασίας θα είναι να προετοιμασθεί ο κόσμος δια την διαδικασίαν του χαράγματος μέσω της εμφυτεύσεως microchip εις το ανθρώπινο σώμα» προειδοποιεί ο Μητροπολίτης.

Καταλήγοντας, προτείνει στην Ιερά Σύνοδο, να συσταθεί επιτροπή ειδικών ώστε να μελετήσει όλες τις παραμέτρους της πρωτοβουλίας της κυβέρνησης και να παραδώσει το πόρισμά της, ώστε να προστατευθούν οι πιστοί από το σχέδιο ποδηγέτησής τους, το οποίο σύμφωνα με τον κ. Σεραφείμ θα υλοποιηθεί μέσω της κάρτας του πολίτη.

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείφ: «Να μην παραλάβει κανένας Έλληνας πολίτης την «κάρτα του πολίτη» – «Μέσω αυτής θα υποδουλωθούν οι λαοί»

Be the first!

Εν καιρω Αιρεσεως η Ιερα Συνοδος Καθευδει

Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date

Οκτ 6th, 2010 | filed

Filed under: EKKΛΗΣΙΑΣΤ. ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Εν καιρώ Αιρέσεως η Ιερά Σύνοδος
Καθεύδει ή Συνευδοκεί στην ανατροπή
της Ορθοδόξου Πίστεως

Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΟΧΗΣ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΕ

ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΠΕΡΙ ΔΙΗΡΗΜΕΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Μόνο στις χειρότερες εποχές της εκκλησιαστικής
ιστορίας οι Ιεράρχες δεν ασχολούνταν
με την αίρεση της εποχής τους.

Από το Ανακοινωθέν της Ιεραρχίας της 8/10/2010 σημειώνουμε:

«…Αυτό το ήθος εκφράζει με λόγια και έργα η Εκκλησία και μέσα σε αυτά τα πλαίσια με ανύστακτο και στοργικό ενδιαφέρον μελετά με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ζητήματα που ενδέχεται να κρύβουν κινδύνους αλλοιώσεων και αλλοτριώσεων της πίστεως…και καλεί όλους σε προσευχή και ομοψυχία, μέσα στην ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος» (Βλ. http://www.ecclesia.gr).

Λόγια ηχηρά ως «χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον» (1Κορ. 13,1) τα παραπάνω από το Ανακοινωθέν της τελευταίας Συνόδου της Ιεραρχίας. Αλήθεια, για ποια ενότητα της πίστεως ομιλούν οι Αρχιερείς μας; Ποιό είναι το ανύστακτο ενδιαφέρον για την «ενότητα της πίστεως» που επιδεικνύουν;

◗ Όταν, ανάμεσά τους υπάρχει Μητροπολίτης που μηνύεται από πιστούς, που καταγγέλλεται από συνεπίσκοπό του και από έναν καθηγητή πανεπιστημίου για αίρεση και έμπρακτη απιστία στην ΜΙΑ Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως και, παρόλα αυτά, η «Ιερά» Σύνοδος τον στέλνει ως εκπρόσωπό μας να υπερασπιστεί, —αυτός ο αιρετίζων— την Πίστη στους διαλόγους με τον Πάπα;

◗ Όταν, την κατ’ αυτού καταγγελία εξετάζει επιτροπή στην οποία συμμετέχει και ο… ίδιος ο καταγγελλόμενος επί αιρέσει Μητροπολίτης Μεσσηνίας (!!!) και η Ιερά Σύνοδος —χωρίς να ανακαλέσει ο Μεσσηνίας την βλασφημία που εξέμεσε εναντίον του Συμβόλου της Πίστεως— τον αποκαθιστά, επωμιζόμενη πλέον η ιδία την αίρεση;

◗ Όταν, το θέμα μεθοδεύτηκε να «κουκουλωθεί», αφού η Μηνυτήριος Αναφορά που υπεβλήθη στην Ιερά Σύνοδο κατά του Μεσσηνίας δεν βρέθηκε χρόνος να εξετασθεί οκτώ μήνες τώρα από την ημερομηνία κατάθεσής της, αλλά και μια μεταγενέστερη καταγγελία για το ίδιο θέμα από τον Μητροπολίτη Κυθήρων, πάλι δεν κατέστη δυνατόν να εξετασθεί, τρεις μήνες από τότε που κατετέθη, ώστε να συζητηθεί κατά την σύγκληση της Ιεραρχίας την 8/10/2010;

Και πώς συνέβη το θέμα, που την Παρασκευή (8/10/2010) δεν ήταν ώριμο προς συζήτηση στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας (ολομέλεια), να ωριμάσει ξαφνικά το Σαββατοκύριακο και να συζητηθεί στην 12μελή Διαρκή Ιερά Σύνοδο την Δευτέρα (11/10/2010), αφού δηλαδή έληξαν οι εργασίες της Ιεραρχίας; Μήπως επειδή στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο είχαν τον τρόπο τους να ελέγξουν την κατάσταση, αφού τα κουκιά εκεί είναι μετρημένα, και ήταν εύκολο να επιβληθεί η άνωθεν υποβαλλόμενη γραμμή, ενώ αντίθετα στην Ιεραρχία δεν θα μπορούσαν να φιμώσουν, όσους Επισκόπους έχουν ακόμα φόβο Θεού, και οι οποίοι θα ζητούσαν την καταδίκη του προστατευομένου των Οικουμενιστών Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου; Ποιός θα μας πείσει ότι ο τρόπος αυτός διευθετήσεως της υποθέσεως δεν θυμίζει σκοτεινές πολιτικές μεθοδεύσεις;

◗ Για ποιό, ακόμα, «ανύστακτο» ενδιαφέρον που κατατείνει στην «ενότητα της πίστεως» μας μιλούν οι Δεσπότες μας, όταν οι Νεοβαρλααμίτες Επίσκοποι δηλώνουν ότι, ανεξάρτητα από την αντίθετη θέση της Ιεράς Συνόδου, θα συνεχίσουν τους μεταφραστικούς τους άθλους; Ποιό κύρος και ποιά ορθοδοξία έχει απομείνει σε μια Ιεραρχία που δεν τολμά να επαναφέρει στην τάξη τους ασχημονούντας με τα όσια και ιερά της Πίστεώς μας;

◗ Ποιά ενότητα πίστεως επικαλούνται, όταν: άλλοι Επίσκοποι πιστεύουν —ορθώς, σύμφωνα με τους Πατέρες— ότι ο Παπισμός είναι αίρεση (όπως οι Ναυπάκτου, Πειραιώς, Κονίτσης, Αιτωλοακαρνανίας, Μεσογαίας, κ.ά.) και άλλοι το αρνούνται και ισχυρίζονται κακοδόξως (όπως ο Καλαβρύτων, ο Μεσσηνίας, ο Αχαΐας, κ.ά.) ότι ο Παπισμός δεν είναι αίρεση, αλλά απλώς είναι ένα σχίσμα ή ένα τμήμα της «διηρημένης» Εκκλησίας; Και, ακόμα, όταν άλλοι εισηγούνται την Μεταπατερική Θεολογία καί την Θεολογία της Συνάφειας, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων τη διαχρονική διδασκαλία των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας και θεωρώντας τους ξεπερασμένους, και άλλοι καταδικάζουν την κίνηση των πρώτων, αλλά αφήνουν το θέμα να σέρνεται, να διαφθείρει ορθόδοξες συνειδήσεις και να διχάζει τους πιστούς, άβουλοι να επιβάλλουν την Αγιοπατερική διδασκαλία;

◗ Ποιά ενότητα πίστεως στην Ευαγγελική ηθική επικαλούνται, όταν άλλοι Επίσκοποι καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία και άλλοι υπονοούν ότι συνάδελφοί τους Επίσκοποι είναι ομοφυλόφιλοι; Και μάλιστα όταν το διατυπώνουν αυτό σε επίσημο έγγραφο και για να διευκολύνουν το «πάθος» τους, χωρίς εντροπή, ζητούν «Ιερο-Συνοδικά» από τις κρατικές αρχές να μην εξετάζεται αν ένας Μητροπολίτης ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία;

◗ Ποιά ενότητα πίστεως επικαλούνται τέλος —και κυρίως— όταν αρνούνται να πάρουν θέση και να καταδικάσουν την παναίρεση της εποχής μας, τον Οικουμενισμό και τους διακινητές του, παρά τις παρακλήσεις μελών της Εκκλησίας προς την Ιερά Σύνοδο, παρά τις προσωπικές οχλήσεις προς συγκεκριμένους Μητροπολίτες (όπως π.χ. τους Μητροπολίτες Ναυπάκτου Ιερόθεο και Πειραιώς Σεραφείμ), παρά τις διαμαρτυρίες και καταγγελίες για την απαράδεκτη σιωπή και αδράνεια του Συνοδικού σώματος; Αυτοί —οι κατά τους Ιερούς Κανόνες φύλακες της Πίστεως— αγνοούν, ότι με την άδειά τους ή και την «ευλογία» ενίων Επισκόπων, ο Οικουμενισμός εξαπλώνεται, γιγαντώνεται και ως γάγγραινα νεκρώνει σιγά-σιγά μέλη του σώματος της Εκκλησίας, δια τα οποία «Χριστός απέθανε»;

Δυστυχώς, παρά τις διαμαρτυρίες, οι Επίσκοποι —περιφρονώντας εσκεμμένως, επιδεικτικώς και σκαιώς τους Ιερούς Κανόνες και τους πιστούς που τους το υπενθυμίζουν— συνεχίζουν να σιωπούν, να επιτρέπουν στους αιρετικούς Οικουμενιστές να αλωνίζουν μέσα στην Εκκλησία, χωρίς να τους κατονομάζουν. Το δε αξιοπερίεργο είναι πως κι εκείνοι που λιγο-πολύ συμμετέχουν στην αντιοικουμενιστική κίνηση, αρνούνται να τους κατονομάσουν, αφήνοντας απροστάτευτους τους πιστούς, συντελώντας στην αλλοίωση της πίστεως, που τάχα με «ανύσταχτο και στοργικό ενδιαφέρον» φροντίζουν.

Απευθυνθήκαμε, εκτός από την Ιερά Σύνοδο, και σε συγκεκριμένους Μητροπολίτες, παρακαλώντας τους να επέμβουν. Καμία έμπρακτη απάντηση. Μακαρία σιωπή, πολλές υποσχέσεις, ή απόσειση των ευθυνών και δικαιολογίες του τύπου: «Μιλάμε στο κήρυγμά μας για την αίρεση και την καυτηριάζουμε». «Δεν είναι ευγενικό να κατονομάζουμε συγκεκριμένα πρόσωπα». «Αποφεύγουμε να το κάνουμε αυτό, γιατί μπορεί να μας καθαιρέσουν κι έτσι να λείψει η ορθόδοξη φωνή μας από την Ιεραρχία» (ποιά φωνή;). Και, «Γιατί να το κάνουμε εμείς αυτό; Ας το κάνει η Σύνοδος».

Έωλες δικαιολογίες. Γιατί οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας άλλα έκαναν και άλλα μας δίδαξαν. Μιλούσαν όχι μόνο γενικά και αόριστα για τους αιρετικούς, αλλά ειδικά και συγκεκριμένα. Τους κατονόμαζαν, ώστε να τους γνωρίζουν οι πιστοί και να φυλάγονται, ακόμα και αν ανήκαν σε άλλη εκκλησιαστική περιφέρεια και σε άλλη ήπειρο.

Ασφαλώς οι προβαλλόμενες δικαιολογίες είναι αστείες —εκτός των άλλων— και αν αναλογισθεί κανείς ότι οι Επίσκοποι μιλούν κατά διαστήματα ονομαστικά για διάφορα άλλα θέματα και πρόσωπα, αλλά, βέβαια, σπανίως ή και καθόλου για τους συνεπισκόπους τους, εκτός κι αν θίζονται προσωπικά και ιδιοτελή συμφέροντά τους. Ωσάν να εφαρμόζουν την συνταγή που ισχύει στις διάφορες «ελίτ»: ομιλούν για όλους και για όλα, εκτός από την κάστα τους. Και σύμφωνα με την ρήση Μητροπολίτου, δυστυχώς οι Επίσκοποι «υπηρετούν τυφλά το φιλάδελφον αλλά όχι το φιλόθεον».

Είναι εύκολο (και «ηρωϊκό» για τους χειροκροτητές των Επισκόπων) να μιλάς γενικά για την ανηθικότητα των «εκτός», για τους μασώνους, για τον όρκο, για την ιθαγένεια, για τις γερμανικές αποζημιώσεις, τη Μακεδονία και την Β. Ήπειρο, τους πετρελαιαγωγούς, τον ορυκτό πλούτο, το ΔΝΤ και τις διακρατικές σχέσεις, για τον παπισμό, για τους προτεστάντες.

Είναι εύκολο να μιλάς ονομαστικά και συγκεκριμένα για πρόσωπα εκτός της Εκκλησίας, όπως για τη βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ, τον Ανδρουλάκη, τον Stephen Hawking, για τον «επικεφαλής (ξένης) Κυβερνήσεως που παρέστη στο γάμο ομοφυλόφιλου υπουργού του», για τον «γάμο της Ισλανδής Προέδρου με την σύντροφό της»(!), για τα λεχθέντα από τον τραγουδιστή Ελτον Τζον, για τον Πάπα και τον Παπικό Επίσκοπο Σύρου κ.ά.

Είναι πανεύκολο, ακόμα, να μιλά ένας Επίσκοπος και να τιμωρεί κάποιον φτωχό παπά ή μοναχό για ένα μικρό πταίσμα, να καταδικάζει και αφορίζει κάποιον κληρικό ή λαϊκό που αντιστάθηκε στην αιρετική δεσποτοκρατία, αλλά είναι δύσκολο έως αδύνατο να μιλά για τον συνεπίσκοπό του που ασχημονεί ή κακοδοξεί. Ο Επίσκοπος —όσο είναι στο χέρι της Συνόδου— δεν έχει να φοβηθεί τίποτα: ή αθωώνεται Συνοδικά, ή παραιτείται (ώστε πάλλευκος να επανέλθει όταν ξεχαστεί ο θόρυβος που δημιούργησε), ή, τέλος, το θέμα του αποσιωπάται και ο φάκελός του τίθεται στο Αρχείο! (π.χ.: πρ. Αττικής Παντελεήμων, πρ. Θεσσαλιώτιδος Θεόκλητος (Κουμαριανός), Ζακύνθου Χρυσόστομος, Μεσσηνίας Χρυσόστομος, Καλαβρύτων Αμβρόσιος κ.ά.).

Είναι εύκολα, λοιπόν, όλα τα παραπάνω και δείγματα εκκοσμίκευσης, μίμησης των πολιτικών και άλλων κλειστών «ελίτ», τραπεζικών και πολυεθνικών οργανισμών, αλλά δεν έχουν σχέση με την Εκκλησία του Χριστού, την Εκκλησία της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, της αγάπης και της θυσίας, της ταπεινότητας και της μετάνοιας.

Η επικράτηση της αιρέσεως του Οικουμενισμού προχωρεί ολοταχώς. Η διατύπωση της αιρετικής θέσεως ότι η Εκκλησία μας είναι διηρημένη, θέση που αναιρεί το ένατο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως, γίνεται αποδεκτή σιωπηρώς από την Ιερά Σύνοδο. Παρόλα αυτά ευφυείς Επίσκοποι «δεν βγάζουν άχνα» για τα δογματικά θέματα, αλλά απασχολούν την Ιεραρχία με υποπεριπτώσεις, όπως αν κάποιος «επικεφαλής (άλλης) Κυβερνήσεως παρέστη στο γάμο ομοφυλόφιλου υπουργού του, καθώς και στο γάμο της Ισλανδής Προέδρου με την σύντροφό της»! Το πόσο άκαιρη και ασήμαντη ήταν η ενασχόληση με αυτό το θέμα, που έθεσε στην Ιεραρχία ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος, δείχνουν και σχόλια κάποιων Μητροπολιτών, τους οποίους —κατά το Amen— ξένισαν «οι αναφορές του Μητροπολίτη Μεσογαίας» και «σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους σχολίαζαν ότι τέτοιου είδους φαινόμενα παθογένειας δεν έχουν επεκταθεί στην ελληνική κοινωνία» και άρα δεν είχαν θέση και προτεραιότητα, τη στιγμή που υπάρχουν άλλα κρισιμότερα και κρισιμότατα θέματα.

Και υπενθυμίζει ειρωνικά ο κ. Τελεβάντος στον Μητροπολίτη Μεσογαίας, σε σχετικό άρθρο του, πως ασχολείται με τα ξένα και δεν εξετάζει όσα ακούστηκαν για τη Μητρόπολή του (και την τοποτηρητεία του): «Με την ίδια βεβαιότητα εκφράζουμε την ισχυρή πεποίθηση ότι ουδέποτε θα διόριζε (ο Μεσογαίας) σε επιτελικές θέσεις της Μητροπόλεώς του ομοφυλόφιλα άτομα και ούτε που θα του περνούσε από το μυαλό να προωθήσει προς επισκοποίηση ή να ψηφίσει κληρικούς με κωλύματα ιερωσύνης.

Πολλώ μάλλον δεν θα συμμετείχε στη χειροτονία τους. Δεν είναι έτσι;»[1].

Αλλ’ αφού η ευαισθησία των Αρχιερέων μας είναι τόσο μεγάλη, που ξεπερνάει το όρια της Ελλαδικής Εκκλησίας και φθάνει να ασχολείται με την ομοφυλόφιλη Πρόεδρο της μακρινής Ισλανδίας, απορημένοι ρωτάμε: Δεν μπορούσε να κάνει μια στάση στη γειτονική Σερβία; Δεν πληροφορήθηκαν ούτε αντελήφθηκαν οι Επίσκοποί μας, ότι εκεί ένας ορθόδοξος Σέρβος συνεπίσκοπός τους διώκεται αδίκως και ότι ένας Ιερομόναχός του, ο π. Συμεών Βιλόφσκι, ευρίσκετο επί 4 μήνες κρατούμενος σε ελληνικές φυλακές υπερασπιζόμενος την Ορθόδοξη Πίστη, που εκεί άγρια κακοποιείται από τους Οικουμενιστές συνεπισκόπους τους;

Αλλά ξεχάσαμε: οι Πατριάρχες που δηλώνουν ως «επάγγελμά» τους τον Οικουμενισμό (ως ο Σερβίας κ. Ειρηναίος) και οι όμοιοί τους ηγετικοί κύκλοι των Συνόδων, μένουν στο απυρόβλητο όχι μόνον από τους οικουμενιστές και οικουμενίζοντες Έλληνες Αρχιερείς, αλλά και από εκείνους που συνηθίζουν άφωνοι απλώς να παρακολουθούν τα τεκταινόμενα. Δεν μπορούν να τα χαλάσουν μαζί τους, δεν θέλουν να θίξουν την συντεχνία τους. Προτιμούν να δείξουν ανοχή στις αδικίες που διαπράττει μια «Ιερά» Σύνοδος, και όχι να υποστηρίξουν —με την δέουσα διάκριση, ασφαλώς— έναν αντι-οικουμενιστή Επίσκοπο και τον διωκόμενο Ιερομόναχό του. Δέχτηκαν όμως κι εδώ, (ως Συνοδικό σώμα) την ταπείνωση, αφού ένα κοσμικό δικαστήριο, ο Άρειος Πάγος, εδικαίωσε τον Σέρβο Ιερομόναχο, που εκείνοι σκανδαλωδώς αγνόησαν τελείως. Δεν πέρασε άραγε από τον νου τους —ούτε κατ΄ ελάχιστον— ο λόγος του Ιησού, του οποίου την εξουσία διαχειρίζονται και μεγαλόστομα διδάσκουν: «εν φυλακή ήμην και ουκ επεσκέψασθέ με»;

Αλλ’ ίσως πούνε: μα το θέμα στη Σύνοδο της Ιεραρχίας δεν ήταν περί Οικουμενισμού. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε σε μια Σύνοδο για όλα.

Ασφαλώς. Μα εκεί είναι το πρόβλημα: ότι δεν τίθεται το καίριο θέμα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού σε συζήτηση, αν και έπρεπε να είχε τεθεί και να είχε ορθοδόξως λυθεί εδώ και μερικές δεκαετίες. Αντιθέτως, τίθενται άλλα θέματα ασήμαντα ή και αντιευαγγελικά, όπως όσα έχουν σχέση με τον μαμωνά, τον πλούτο, και τα μερίσματα της Εκκλησίας στην Τράπεζα της Ελλάδος!

Συγκεκριμένα. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος προσπάθησε να φιμώσει –όπως γράφτηκε– τους άλλους Μητροπολίτες, για να «περάσει» τις καταστροφικές για το γένος και την Εκκλησία επιλογές της Κυβέρνησης, σε τέτοιο βαθμό, ώστε και οι ίδιοι Μητροπολίτες να το παρατηρήσουν. Π.χ. ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος φέρεται να είπε απευθυνόμενος στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο: «Κινδυνεύετε να κατηγορηθείτε ότι υποστηρίζετε μια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση» (Βλ. www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3615.).

Και ένας ανώνυμος πιστός έγραψε: «Ούτε και οι ίδιοι οι νεοταξίτες δε φαντάζονταν ότι ο καλύτερος σύμμαχός τους στη μεθόδευση της προώθησης του αποχριστιανισμού και του αφελληνισμού του έθνους μας θα ήταν ο κατέχων τον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών» (Βλ. http://apotixisi.blogspot.com/2010/10/blog-post_4785.html#comments).

Είναι πράγματι «προκλητικός ο τρόπος» της απαντήσεως του Αρχιεπισκόπου στις ερωτήσεις δημοσιογράφων. Είπε πως «πράγματι ασχολείται η Εκκλησία στην αύξηση με 27 εκατ. ευρώ του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΤΕ και μάλιστα προχώρησαν στο εγχείρημα αυτό ρισκάροντας: “Το κάνουμε με πολύ ρίσκο αυτό το εγχείρημα”»! (Βλ. http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3626).

Έτσι λοιπόν. Ενώ «πολιτικοί και παρατρεχάμενοι με καταχρήσεις, σπατάλες και κλοπές οδήγησαν το Κράτος σε χρεοκοπία» και «για τη λήψη δανείων από ξένους υποδουλωθήκαμε στους ξένους, χάσαμε την εθνική μας κυριαρχία και εξευτελισθήκαμε διεθνώς», η Ι. Σύνοδος «ρισκάρει» και βάζει και την Εκκλησία σ’ αυτό το κλίμα της χρεοκοπίας, για να βοηθήσει τον άνθρωπο που έφερε για πρώτη φορά Αρχιεπίσκοπο σε υπουργικό συμβούλιο, ίσως ανταποδίδοντας την «τιμή»!

Αυτόν τον Αρχιεπίσκοπο, βγήκε ο «λόγιος» Μητροπολίτης Ναυπάκτου να εκθειάσει(!) με δημοσίευμα στην εφημερίδα «Βήμα», δεχόμενος μπαράζ επιθέσεων από εχθρούς και φίλους.

Αυτή είναι η εικόνα μιας καθεύδουσας και καταστροφικής για την Εκκλησία και το Γένος εκκλησιαστικής ηγεσίας. Και όσο την ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα, είμαστε συνυπεύθυνοι —αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όλοι!…

Και μη φανταστεί κανείς ότι χρειάζεται κάποια εξωτερική επανάσταση για να ανατρέψουμε την κατάσταση. Εκείνο που χρειάζεται είναι μια εσωτερική επανάσταση.

Πόνος και καημός χρειάζεται για την κατάντια μας και για την κατάντια της Ιεραρχίας, που υποτίθεται ότι εκφράζει, ποιμαίνει και καθοδηγεί τον πιστό λαό του Θεού, δηλαδή και εμάς. Και όμως, δεν τολμά να αποβάλλει από το Σώμα του Χριστού ένα αιρετίζοντα Επίσκοπο.

Προσευχή χρειάζεται, να πάρουμε δύναμη και να αψηφήσουμε τις αθεολόγητες απειλές που εκτοξεύουν οι Επίσκοποι —χρησιμοποιώντας την φράση του Αγίου Ιγνατίου— ότι όποιος δεν υπακούει στον Επίσκοπο «δουλεύει τω διαβόλω». Μια ρήση Αγίου σωστή, με την προϋπόθεση ότι ο Επίσκοπος πράγματι εφαρμόζει το θέλημα του Θεού, ότι βρίσκεται εις τόπον και τύπον Χριστού. Αλλά —αυτή η ίδια ρήση— καθίσταται ανυπόστατη και ανίσχυρη, όταν οι Επίσκοποι καταστρατηγούν τους Ιερούς Κανόνες, όταν συμπροσεύχονται με αιρετικούς, όταν οι Επίσκοποι και η Σύνοδος αδιαφορούν για την αίρεση και απεργάζονται (άλλοι συνειδητά, οι περισσότεροι με την σιωπή τους) την υποδούλωση της Εκκλησίας στον Οικουμενισμό και στον Παπισμό, στον Συγκρητισμό της Πανθρησκείας του Αντιχρίστου που η Νέα Εποχή επιβάλλει δια της Παγκοσμιοποιήσεως.

Καιρός να απαιτήσουμε την εφαρμογή των Ιερών Κανόνων. Να απαιτήσουμε να μας πληροφορούν οι Επίσκοποι για τα τεκταινόμενα. Να δείξουμε την αντίδρασή μας, ακόμα και αδειάζοντας την Εκκλησία, όταν είναι παρών ένα τέτοιος Επίσκοπος, που αρνείται να ακούσει με προσοχή το λαό του Θεού. Πώς μπορεί να εκφράζει τον λαό του Θεού, όταν δεν τον υπολογίζει και ζητά μόνο υπακοή;

Ο Επίσκοπος είναι ένας. Οι πιστοί είναι πολλοί, αλλά διασπασμένοι και αγνοούντες. Έτσι, ο Επίσκοπος με την κατάχρηση της εξουσίας που κάνει και με την «αφοσιωμένη» αυλή του, επιβάλλει την θέλησή του στους πιστούς. Είναι καιρός, οι πραγματικά πιστοί, να συνειδητοποιήσουν ποιόν Επίσκοπο πρέπει να τιμούν. Ας ακούσουμε τη φωνή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου:

«Πώς ουν ο Παύλος» λέγει «»πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε;» Ανωτέρω ειπών, «ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής μιμείσθε την Πίστην», τότε είπε «πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε»». Και συνεχίζει: Τί λοιπόν, όταν είναι «πονηρός»«Πίστεως, ΦΕΥΓΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΑΙ».
δεν πρέπει να τον ακούμε; Εάν η «πονηρία» του δεν αναφέρεται σε προσωπικά του αμαρτήματα, αλλά σε θέματα

Τιμούμε τον Επίσκοπο, όταν είναι έμπρακτα αφοσιωμένος στον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό και στην Εκκλησία Του, όταν κρατά ανόθευτη την Ορθόδοξη Πίστη και τους Ιερούς Κανόνες, όταν με παρρησία δια λόγων και, κυρίως, δι’ έργων καταδικάζει (σύμφωνα με τις προσταγές των Οικουμενικών Συνόδων) κάθε αίρεση και κάθε αιρετικό.

Αν συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη μας, αν αποδεχθούμε ότι αληθινή πίστη είναι αυτή που κάτι μας κοστίζει, αν αναθερμάνουμε την όποια αγάπη μας στον Χριστό και την καταστήσουμε από σπίθα σε φλόγα και από φλόγα σε φωτιά, τότε θα βρούμε τρόπο, με σεβασμό στους θεσμούς και στα πρόσωπα, να βοηθήσουμε προς την κατεύθυνση της επανόδου μας στην ορθή εκκλησιαστική τάξη, στην Ιερά Παράδοση και στους Πατέρες μας. Διαφορετικά, ο οδοστρωτήρας του Οικουμενισμού θα ισοπεδώσει τα πάντα. Και «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»

Θεσσαλονίκη, 15 Οκτωβρίου 2010

Γιά την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»

Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης

[1] Έχουμε επαινέσει κατά καιρούς τον Μητροπολίτη Πειραιώς για τις δυναμικές παρεμβάσεις του. Ρωτάμε, όμως, αυτόν (όπως και τους άλλους Ιεράρχες): Πώς είναι δυνατόν να προειδοποιεί την πολιτεία ότι αν υλοποιήσει τους σχεδιασμούς της στα θέματα της οικονομίας ή της παιδείας «θα κηρύξωμεν την Εκκλησία εν διωγμώ», τη στιγμή που το κύριο καθήκον του Επισκόπου, που είναι η διαφύλαξη της πίστεως, το αφήνουν στην άκρη; Γιατί δεν προτείνει να κηρυχθεί η «Εκκλησία εν διωγμώ» στο θέμα του Οικουμενισμού, αφού αυτό αποτελεί και το κύριο έργο του Επισκόπου; Γιατί ασχολούνται με άλλα θέματα, καλά αλλά πάρεργα; Όταν, όπως σωστά γράφει «η Αγιωτάτη ημών Εκκλησία, έχει την ιεράν υποχρέωσιν να αρθρώνη πάντοτε και διϊστορικώς λόγον προδρομικόν και να καταδεικνύη τα ουσιώδη των ιστορικών περιόδων με την χαρισματικήν Αυτής διάκρισιν των γεγονότων», γιατί ταυτόχρονα πρέπει οι εκκλησιαστικοί ηγέτες να αφήνουν στην άκρη τον Οικουμενισμό και να αρκούνται στην ενασχόληση με θέματα, όπως το αν έχουμε «επιβολή ψευδών και ανακριβειών διά την αλλοίωσιν της ιστορικής συνειδήσεως της μαθητιώσης νεολαίας», ή με το αν «θα επεκταθή το σύμφωνον συμβιώσεως και εις τα λεγόμενα “ομόφυλα ζευγάρια”»; Ή ακόμα, αν είναι πρώτιστο χρέος της Εκκλησίας να εξετάσει «διατί η χώρα περιήλθε εις τοσούτον δεινοτάτην οικονομικήν θέσιν» ή τα περί «της συμφωνίας περί του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρουπόλεως» ή για την άμεση «αναβάθμισις της χρηματικοπιστοληπτικής ικανότητος της χώρας από την Moodys…»; Αυτά είναι κατ’ αρχάς θέματα της πολιτείας, που μας αφορούν, βεβαίως, και θα προσπαθήσουμε να υπάρξουν ρυθμίσεις σύμφωνες με το Ευαγγέλιο, αλλά κι αν θεσμοθετηθούν κατά την εκκοσμικευμένη φιλοσοφία των πολιτικών (όπως τόσα άλλα αντιχριστιανικά μέτρα), δεν θίγουν το κέντρον της Πίστεως, όπως η εντὀς των τειχών αίρεση. Αντίθετα, η Πίστη θίγεται όταν αφήνεται η αίρεση του Οικουμενισμού ανεξέλεγκτη.

Be the first!

МАТЕРИЈАЛНЕ И ДУХОВНЕ ТАЈНЕ

Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date

Οκτ 6th, 2010 | filed

Filed under: Cрпски језик

Недеља Δ΄ Лука (Лука. 8, 4-15)

МАТЕРИЈАЛНЕ И ДУХОВНЕ ТАЈНЕ

«Вама је дано да знате тајне…» (Λουκ. 8,10)

Еванђеље које смо чули, драги моји, је једна прича Господа нашег Исуса Христа преузета из земљорадничког живота. Земљорадник је узео посуду са семеном, изашао је на њиву и сејао је свуда. Резултат· један део семена је пао на пут, где су пролазила кола и пешаци, дошле су птице и позобале семе. Други део семена је пао на камениту земљу и није могао да донесе род. Трећи део семена је пао усред трња, које је узрасло и угушило га. А четврти део је пао на земљу чисту и плодну, и изникавши донесе стоструки род. То је прича. Сви сте је чули. Али шта са тим? То им се није чинило као нешто важно, није код њих пробудило радозналост. Само дванаест ученика, када је завршено поучавање се приближило Христу и упитали су га· Шта значи та прича? А он им тада рече· «Вама је дано да знате тајне Царства Божијега; а осталима бива у причама, да гледајући не виде, и чујући не разумију» (Лука. 8,10).
Узећу само ове Христове речи· «Вама је дано да знате тајне…».Шта то значи· Вама мојим ученицима, не другима,дата је привилегија, благодат, да знате тајне Божије. О тајнама је дакле реч.

* * *

Тајне се деле у две врсте· тајне материје, и тајне духовне.Почнимо са тајнама материје.

⃝ Шта је материја, земља којом ходамо? Немојмо живети као животиље. Неки, као што нам говори Еванђеље, имају очи и не виде, имају уши и не чују (види. Марко. 8,18), тако живе. Узмите у шаку мало земље. Некада није постојала. Како је настала? Са каквом лакоћом пекар узима у руке брашно и прави разне производе (кроасане, кифлице, итд., тако и нека невидљива рука је од материје направила· месец, звезде, планете мале и велике, који су каои огромни кругови. Питаш научнике· шта је материја? Окрећу своје главе· нико не зна одговор. Тајна.
⃝ И само то? Како стоје те планете? Једна сила, кажу, светирске привлачности, чини да једна звезда привлачи другу. Ако ли упиташ шта је светирска привлачност? Нећеш добити потпун одговор. И то је тајна
⃝ Желите ли још неки пример? Држиш један магнет. Приближиш ли га игли, боцкалици или ексеру магнет их привлачи · померају се са свога места и журе да се залепе за магнет. Шта је магнетизам? Никакав важан одговор. Тајна. Желите ли још? Електрицитет· притиснеш дугме и упале се светла. Шта је електрицитет?Никакав опет одговор· и то је тајна.
⃝ Желиш још? Пронашли су неку нову енергију, јачу, нуклеарну или атомску енергију. Шта је атомска енергија?И то је тајна.
⃝ Немојмо ићи далеко· идемо на данашњу причу. Шта нам говори? Говори нам о семену, које је сејао земљорадник. Шта је семе? Једна мала стварчица. Убациш је у земљу и изникне од њега један леп цвет или једно огромно дрво. Како? Шта постоји у семену? Направи ти једно семе!Сви научници да се скупе, једно зрно семена не могу да направе. Довољно је једно зрно семена да докаже да Бог постоји.

Многе материјалне ствари крију тајну. Наука настоји да реши тајне. Али чим реши једну, после ње јавља се још више тајни, један океан тајни постоји. Од хиљаду ни једну није могла наука да објасни.

* * *

И опет човек, горд и непокоран, не може да реши тајне природног света, тражи да реши тајне духовног света. Као што постоје тајне материје тако постоје и духовне тајне, а то су тајне наше вере. Ево неких од њих:

⃝ Чују и говоре· Како може једна девица да роди? Сумњаш? И ја те питам како се родила материја? Онај што је рекао да се од нуле створи материја, он је рекао и да се од Дјеве роди Син. Шта је теже, да материја настане од нуле или да се роди дете од једне девице? То рађање је тајна.

⃝ Нешто слично. Како је Бог постао човек? Несхватљива тајна. Онај који је спојио ватру и ужарено жељезо, Он је спојио две природе у лицу Христовом.

⃝ Како је вода постала вино у Кани? Тајна. Тражиш објашњење? А ја ти кажем нешто друго. Једном сам шетао кроз неко село и наишао сам на једног гордог земљорадника, који није веровао у то. Док смо напредовали, стигли смо до једног воћњака са разним дрвећем. ― Сви они, кажем му, имају корење, и сви се хране преко корења, и увлаче у себе исту воду. Како вода постаје код дрвете лимуна, лимун, а код дрвета нарандже постаје наранджа, код јабуке, јабука, код маслине, уље?… ―Не знам, одговара ми. ― Немој сумњати у Еванђеље.
⃝ Друга тајна вере. Ако у то не верујеш, немој ићи у цркву. Тамо, на светом столу,на божанственој литургији хлеб и вино постају тело и крв Христова. Ако сумњаш у то, питам те· не видиш ли толико промена које настају у материјалном свету? Како нпр. Трава и вода код овце постају млеко? То што видиш испред себе не можеш објаснити, а тражиш да објасниш велике ствари.

⃝ Шта да кажемо о другој, најузвишенијој тајни наше вере? Која је то тајна? Тројична догма, да је Бог један али да има три лица· Отац, Син и свети Дух – света Тројице, спаси свет! То је већ тајна над тајнама. Долази човек и пита како је један једнако са три и како је три једнако са један? Свети Козма Етолски као помоћни пример наводи· « Сунце је једно, али и три заједно· има здраке, које долазе на нас као црте, као конци, има и светло , које се шири по целом свету. Са сунцем поистовећујемо Оца, са здракама Сина и са светлом једносушни Дух». Хајде да ми објасниш тајне које има сунце, а после ми тражи да ти објасним тајну свете Тројице. Сећам се, када сам био мало дете, један студент медицине је дошао у село и исмејавао се вери: ―Ко је видео Бога? Говорио је. Тада је један неписмени свештеник, поп-Никола, му рекао· ― Дођи овамо, Георгије дете моје, који си као мали долазио у цркву и придржавао свећу. Ко ти је искоренио веру? Желиш да видиш Бога? Веома добро (био је месец Јул, подне и сунце је пекло). Попни се овде. (Успео га је на једну клупу). Погледај у сунце ― Не могу, каже, ослепећу. ― Е, несрећниче, сунце не можеш да погледаш а желиш Бога да видиш?

* * *

Као што су истините, драги моји, материјалне тајне, тако су истините и несхватљиве тајне вере. Али све што је неприступачно постаје приступачно – али коме? Онима који верују и показују велику ревност.«Вама је дано да знате», каже Христос· ви имате част да знате тајне.Путовао сам до једног села близу Вица. Свиђало ми се да разговарам са скромним људима и разговарао сам са једним чобаном. ― Био је, рече ми, у мојој колиби један студент из Солуна. Дао сам му да једе хлеб и сир, али када сам се ја пре јела прекрстио, подмејавао ми се. Знао је неке делове из Писма- ја не знам- и правио ми се паметан. А тако, треба и ја да научим. Одлазим у градић Аминдео, купујем једно свето Писмо, почео сам и ја да читам, једном, два пута, три пута, четврти пут. Сада разумем! Нека дође сада неки неверник па да разговарамо… Један скромни чобан чита Писмо и разуме, чита други гордељивац и не разуме. Како да то представим.Прошао сам поред Алиакмона два пута, зими и лети.Зими много воде има, али мутне, не видиш ништа, а лети све видиш, сваки каменчић, дно, бело камење- црвено- црно, рибице. И умови људи су данас мутни, ништа не виде. Дајте ми чиста срца. Тамо се Бог појављује. «Вама је дано да знате тајне». Други , нека знају слова, нека студирају у иностранству, од Цркве не разумеју ни Ц, као кинески да је. Закључак: Верујеш ли у Бога? Моли се, читај, иди у цркву, причешћуј се. Тада ће се отворити небеса, постаћеш астронаут, полетећеш до звезда и појати·« Једин Свјат, једин Господ, Исус Христос, во славу Бога Отца. Амин. » (Фил. 2,11 и б. Лит.).

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Говор Митрополита Флорине о. Августина Кандиота у светом храму Светог Андрије, Ано Патисиа- Атина 11-10-1970)

Be the first!

Împotrivire de dl Theodoros Gheorgopoulos, teolog

Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date

Οκτ 5th, 2010 | filed

Filed under: ΑΡΧΙΚΗ

Împotrivire

de dl Theodoros Gheorgopoulos, teolog

Sursa: http://graiulortodox.wordpress.com

Fostul Mitropolit al Florinei, Augustin Kandiotis, prin deceniile 1950 şi 1960 slujea ca predicator al Arhiepiscopiei Atenei. Predica în fiecare duminică şi sărbătoare mare la diferite biserici din zona Arhiepiscopiei. Însă în seara fiecărei duminici predica în săli ale unor asociaţii religioase („Trei Ierarhi”, Menadru 4 şi la cele două asociaţii religioase ale lui).

Predicile din sfintele Biserici începeau de obicei de la pericopa evanghelică. La predicile de duminică seara dezvolta cu o rară putere a cuvântului, bogăţie de sensuri şi combativitate înflăcărată diferite teme religioase şi moralo-sociale.

Condamna obişnuinţe şi evenimente păcătoase (carnavalurile, concursuri de frumuseţe, spectacole şi publicaţii imorale etc.), diferite erezii (precum ecumenismul), scandaluri bisericeşti, trădări ale Credinţei Ortodoxe, fapte anticanonice ale Episcopilor, trufia clericilor, probleme naţionale etc. Ca student, eram pe atunci un ascultător fidel al predicilor sale care provocau un adevărat seism duhovnicesc. După fiecare predică a părintelui Augustin, mă simţeam nemulţumit cu mine însumi. Cândva l-am întrebat: „Părinte Augustin, credeţi că prin marile lupte pe care le duceţi, va veni momentul când vor înceta carnavalurile, concursurile de frumuseţe, spectacolele imorale, cărţile şi revistele anticreştine, scandalurile din spaţiul bisericesc şi că clericii noştri vor deveni asemenea Sfinţilor Părinţi ai Bisericii?”

Mitropolitul Augustin ( primul din stanga imaginii) aflat la una dintre primele conferinţe ale Uniunii Grecilor Ortodocşi de Pretutindeni ( P.O.E ) împreună cu conducătorul duhovnicesc al P.O.E. şi al Ortodoxos Typos ( O.T. ) Arhimandritul Haralambos Vasilopulos (al treilea din stanga imaginii), Stareţul Mănăstirii Moni Petrachi a Sfântului Sinod al Greciei.

Eram foarte curios ce va răspunde. Şi părintele Augustin, un om prin excelenţă realist, mi-a răspuns.

„Nu sunt atât de naiv să cred că răul cu multe chipuri din societate şi din Biserică va înceta, oricât de multe predici am ţine. Altul este scopul meu: Prin predică, oral şi în scris, mă lupt să trezesc conştiinţa religioasă a credincioşilor şi să înţeleagă că au drepturi şi în societate, şi în Biserică. Trebuie să înveţe, spre exemplu, că au dreptul să ceară ca clericii şi mai ales episcopii să fie aleşi prin votul clerului şi al poporului. Să înveţe că au dreptul şi datoria de a striga «nevrednic» la hirotonia unui nevrednic. Să conştientizeze că în spaţiul Bisericii creştinii nu sunt o masă mută de oi necuvântătoare, ci au cuvânt în alegerea păstorilor lor şi în administrarea Bisericii. Să înveţe că trebuie să îi combată pe trădătorii credinţei şi să se lupte pentru curăţirea Bisericii. Creştinii laici pot încă să afurisească sinoade locale şi ecumenice, când sinoadele acestea nu exprimă adevărul Credinţei Ortodoxe. Avem mari sinoade locale şi ecumenice care au fost afurisite de poporul credincios ca tâlhăreşti. Cu alte cuvinte, urmăresc prin predici şi prin luptele împotriva răului ca poporul evlavios să dobândească o vie conştiinţă bisericească şi să înveţe că nu este responsabil să-şi mântuiască doar «sufleţelul său», dar este împreună-răspunzător cu toţi credincioşii, clerici şi laici, pentru ce se întâmplă în Biserică. Adică, este nevoie stringentă ca poporul evlavios să înveţe să se împotrivească! (Acesta a fost răspunsul părintelui Augustin, însă nu cuvânt cu cuvânt).”

O, dacă această sfântă durere şi intenţie a marelui Episcop Augustin ar deveni reale în spaţiul bisericesc, mulţi trădători ai credinţei şi provocatori de scandaluri ar fi scoşi afară din Biserică şi nu ar putea să vatăme pliroma Bisericii. Avem exemple de asemenea rezistenţă şi în epoca noastră.

Din cadrul aceleiaşi conferinţe P.O.E.

Clerici nevrednici şi chiar Mitropoliţi ar fi nevoiţi să demisioneze şi să plece din pricina împotrivirii poporului credincios. În octombrie 2009 în Pafos (Cipru), papistaşi şi filopapişti ai diferitelor Biserici Ortodocşi au discutat despre primatul Papei. Aproape 100 de clerici ortodocşi şi laici au protestat afară.

Împotrivire! Rezultatul?

S-au amânat discuţiile şi s-a anunţat pentru mai târziu o altă întâlnire la Viena (20-27 septembrie 2010). Episcopii filopapiştii ai Ciprului însă şi-au arătat despotismul faţă de clericii jurisdicţiei lor care au participat la manifestaţii: s-au tăiat salarii şi s-au făcut destituiri. Dacă însă în afara sălii unde aveau loc discuţiile şi rugăciunile cu papistaşii s-ar fi adunat nu 100 de credincioşi, ci 100 000, ce ar fi făcut Episcopii filopapişti? Atunci s-ar fi rugat ei să nu-şi piardă tronul şi să nu fie caterisiţi.

Patriarhul Ecumenic Bartolomeu a ajuns la culmea sincretismului ecumenist şi a oferit directorului Coca-Cola „Sfântul Coran”! Dacă Sfântul Munte ar fi întrerupt pomenirea patriarhului şi ierarhia Bisericii Greceşti ar fi înştiinţat că încetează dialogurile ecumenice eterodoxe şi inter-religioase, atunci este sigur că nu ar îndrăzni să-şi continue tactica de azi. În loc de asta însă mulţi Mitropoliţi ai Bisericii Greceşti l-au invitat la Mitropoliile lor şi împreună cu primarii i-au acordat distincţii şi l-au ridicat în slăvi. Pentru ceea ce face Patriarhul Ecumenic nu este doar el responsabil: sunt coresponsabili şi Episcopii tuturor Bisericilor Ortodoxe şi mai ales ai Bisericii Greciei.

Arhiepiscopul Hristodul l-a adus pe Papa în Grecia. Dacă s-ar fi adunat în afara arhiepiscopiei câteva, să zicem, zeci de mii de credincioşi şi i-ar fi dezaprobat zgomotos pe Papă şi pe Arhiepiscop, ce ar fi făcut aceşti domni? Dacă în următoarele Duminici credincioşii l-ar fi dezaprobat pe Arhiepiscopul Hristodul, ar fi fost nevoit să demisioneze sau, cel puţin, nu ar mai fi îndrăznit să facă ulterior o vizită la Vatican. De ce se întâmplă acestea? Pentru că poporul credincios, păzitor al Ortodoxiei nu se împotriveşte. Cei care se împotrivesc sunt puţini.

Cei mulţi sunt indiferenţi sau au ideea eronată că trebuie să ne luptăm doar ca să mântuim sufletul nostru. Ce fac ceilalţi şi mai ales clericii, nu este treaba noastră să îi judecăm. Astfel zic şi se liniştesc. Cu o asemenea mentalitate şi fără împotrivire, răul se va întinde ca o cangrenă. Ecumeniştii îşi vor impune voinţa peste tot şi puţinii credincioşi vor fi ponegriţi ca talibani, ca limitaţi, fanatici şi oameni ai urii etc. Şi nu e de mirare: „Dacă pe stăpânul casei l-au numit Beelzebul, cu atât mai mult pe casnicii lui?” (Mt. 10, 25).

Câţiva credincioşi şi preoţi tradiţionalişti s-au adunat şi au publicat o „Mărturisire de credinţă împotriva ecumenismului”. Au semnat-o câteva mii de preoţi şi laici credincioşi. Nu este suficient. Semnează şi tu acum palimpce@otenet.gr . Dacă ar fi semnat-o toţi Mitropoliţii Bisericii Greceşti, toţi stareţii Mănăstirilor Athoniste şi ai celorlalte Mănăstiri din Grecia, toţi teologii, atunci ecumeniştii ar fi tăcut şi Biserica s-ar fi liniştit de orăcăielile lor.

Acum însă cei ce se opun sunt puţini, o minoritate. De aceea, ecumeniştii, sprijinindu-se pe mulţimea lor şi pe sprijinul conducătorilor lumeşti ai acestui veac, nu se retrag şi îşi continuă lucrarea lor de surpare. Ce se va întâmpla?

Se pare că e nevoie de Mărturisitori şi Mucenici.

Ὀρθόδοξος Τύπος, 30-7-2010, pp. 1, 7.Traducere Anna Theodorou

Semneză şi tu acum mărturisirea de credinţă.

Acei dintre clerici, monahi, monahii şi laici care doresc să participe la această mică consemnare a mărturisirii ortodoxe pot să declare aceasta scriind: „Sunt de acord cu Mărturisirea de Credinţă împotriva Ecumenismului şi semnez”. Să trimită însă spre informare şi numele lor complet, precum şi identitatea lor clericală, monahală sau profesională, localitatea şi ţara la adresa: Περιοδικό «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ» Τ.Θ. 1602, 541 24 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. fax:2310.276590 sau pe e-mail la: palimpce@otenet.gr precum şi la adresa orthotyp@otenet.gr

Aici poţi să citeşti mărturisirea de credinţă http://www.impantokratoros.gr/D98A904D.ro.aspx

Be the first!

У ЦРНО ОДЕВЕНА БОГОРОДИЦА

Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date

Οκτ 2nd, 2010 | filed

Filed under: Cрпски језик

21. Септембар, Рођење Пресвете Богородице

У ЦРНО ОДЕВЕНА БОГОРОДИЦА

Данас, драги моји је радостан богомајчински празник. Славимо рођење Пресвете Богородице. Која је суштина празника и каква осећања буди у нама?

* * *

Као и сви други људи и Богородица је на овај свет дошла од некога. Ко се родио од стене? Нико. Од једне мајке и од једног оца смо сви рођени. Богородица је имала родитеље. Мајка се звала Ана а отац Јоаким.

Они су били јако побожни људи, али бездететни. У оно време бездететност је сматрана несрећом. Ко је имао децу, сматран је срећним. Ко је имао више деце (5,6,7,8…), сви су га благосиљали. Онда су биле патријархалне породице. Данас се деца сматрају несрећом. Роде једно, на силу двоје, а више не, стоп! Бездететни родитељи су молили Бога дан-ноћ да им подари дете да би му га посветили. Где данас да нађемо такву мајку! Не постоји данас више такво расположење за давањем. Ускоро ће три професије нестати. А то су полицајац, болничар и свештеник. Зашто да полицајац чува ред, и да долази у опасност, зашто да болничар бди целу ноћ поред болесника, боље да иде у неки ноћни клуб и пева, згрнуће доста пара.

А други је предмет исмејавања да буде свештеник, да би му на улици показивали ружне хирономије? Не. Нестаће неколико тако неопходних професија и то ће бити знак напретка.

Остарили су Јоаким и Ана. Да ли може из једног пања да изађе цвет или из једне суве стене да изникне љубичица? Још мање из једне неплодне жене може да изађе цвет који се зове дете. Оно шта је цвет у природи и шта је звезда на небу, то је дете у породици, даје утеху, радост и весеље. Они су молили Бога да им дарује дете, да би му га посветили. Која мајка, када роди дечака, каже: «Боже мој, удостој ме да га посветим да постане свештеник или монах»? Механичар, лекар, правник ће бити, то се сматрало великим. Свештеник?… Путовао сам једном у неко село иза Алиакмона, у Хаси, тамо су постојали крадљивци у брдима. Тамо када се рађао дечак, комшинице су благосиљале· «Госпа Марија, нек ти је жив, нек постане капетан!…». Да ли разумете? Први благослов је био да постане капетан а задњи да постане свештеник. И данас који отац или мајка сматра својим поносом да посвете своје дете Богу?

Јоаким и Ана су били побожни и часни људи. Зато им је Бог подарио једну веселу девојчицу, назвали су је Марија и посветили су је Богу. Шта значи име Марија? Многе жене имају то име, али не знају шта оно значи. Марија је јеврејска реч и значи «господарица», «госпа». Не значи госпођа градоначелника, госпођа судије, госпођа председника, госпођа официра, ништа од тога. Значи Господарица света, Господарица анђела, заиста Госпа. То је Дјева Марија.

*** * ***

Данас је светско славље поводом рођења Пресвете Богомајке. Ко се радује празнику наше Богородице? Радује се света Тројица, Отац, Син и Свети Дух, јер је пронађена једина достојна да понесе у својој утроби Реч Божију, пронађен је чисти сасуд, преблагословена Богомајка. Радују се и диве се анђели, је виде једно земаљско створење да се уздиже до облака и звезда небеских и постаје «часнија од херувима и славнија од серафима»· радује се и арханђел Гаврило, који јој је објаво «радуј се» (Лука. 1,28). Радују се пророци, од Исаије који је најавио пре 800 година па до часног Претече који је поздравио из мајчине утробе. Радују се праведни старог завета, који су је очекивали вековима. Радује се цео свет, охрабрују се грешници видећи да је стигло њихово избављење. Сви се радују. А Богородица? Да ли се она радује? Она је ожалошћена. Када бисмо могли да је видимо, видели бисмо да је обучена у црно и да плаче, а њене сузе да падају са неба доле на грешну земљу. Зашто се не радује Богородица?

Како да се радује? Жали пре свега, јер постоје нечиста уста и одурна, породи аспидини, који хуле на њено име дан-ноћ. Ни једна жена, колико и грешна да је, не псује се колико се псује наша Богородица из уста Грка(Срба)! Рећи ћу вам једну страшну ствар. Бог нек нам се смилује! Иза Евра око хиљаде Турака су спремни да нас покосе са њиховим мачевима, а хиљаде Турака са оружјем једва чекају да нас побију. Од свих њих ни један, ни један, не псује Алаха! Да наставим?Долазе у моју канцеларију војници из Александропоља, из Козанија и из других места, добра деца, која верују у Бога. Они се грозе и плачу говорећи ми.· «Бог ће нас казнити. Од јутра па до вечери мали и велики псују». Како да нам се смилује Бог?Турчин не псује Алаха, а Грчки војник да псује божанско, и нико да не протествује! Да ли се усуђује неко да псује некога од постојећих владара? Ко? А не, они су велики а Христос је мали! Зато је обучена у црно Богородица. Жали због псовки. И не само мушкараца, али и у последње време жена. До, сада смо бар знали да жене не псују, а сада сам чуо и грозим се, да и жене говоре ружне речи и да псују. То нисам очекивао. Тако да смо доживели да смо најхулнија нација на Балкану и на целом свету.

⃝ Богородица плаче и због пада женског рода. Данас влада један други тип жене, супротан опису православне Гркиње. То је жена у панталонама, обнажена, са цигаретом, са намазаним ноктима и одсеченом косом, која је напустила своју кућу и децу и цео дан се налази по разним центрима забаве. Жали наша Богородица због напуштања и раздора породице, због ванбрачних заједница, због прељубе, због развода, због свих зала која су се одомаћила код нас

⃝ Обучена је у црно Пресвета због псовки мушкараца и због посрнућа жена, а посебно због великог злочина који се назива чедоморство. Да сам судија или полицајац, вршио бих истраживања на гинеколошким клиникама и проналазио бих шта– шта бих проналазио· да искомадане ембрионе бацају у одводе за канализацију !Колико деце? 400 на годину! Чујете ли! 400! Зато се гасимо као народ. У Турској има деце, у Албанији има деце… А ми са чедоморствима имамо најмање деце. Обогатили су се незнабожни гинеколози , деца и паре, чедоморство и паре. Нечисте паре. Загађујемо нашу земљу са недужном крвљу! Плаче Богородица због наше духовне пропасти.

⃝ На крају обучена у црно Богородица – зашто? Зато што многе њене цркве, у неизбављеним домовинама, као нпр. Кипар, не служе данас. Мноштво цркава свуда, у селима, на узвишењима, поред обала, лепе цркве, споменици вековних техника, посвећене у име Пресвете Богородице (неке Рођењу, неке Успењу, неке Благовестима итд.) остају данас затворене или су порушене и похаране са поломљеним крстовима, са покраденим и побацаним светим чашама, крстионицама са поломљеним и измуљаним иконама, са обешчашћеним гробовима… Обучена у црно Пресвета плаче. Плаче због нас, плаче за Кипром, плаче наша слатка Богомајка за целим светом. Помолимо се драги моји, данас. Задржимо нашу веру. Затворимо се у своје куће и плачимо и ми заједно са Пресветом. Као грешници ми да жалимо због својих сагрешења. И донесимо одлуку да живимо сагласно са вољом њеног вољеног Сина, да бисмо имали благослов као особе и породице и као народ. Амин.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον Ιερό ναὸ του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 7-9-1974 ἡμέρα Σάββατο βράδυ)

(Говор Митрополита Флорине о. Августина Кандиота у Светом храму Светог Пантелејмона у Флорини 7-9-1974 у Суботу увече)

Be the first!

SHORT BIOGRAPHY OF BISHOP AUGOUSTINOS N. KANTIOTES

Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date

Οκτ 2nd, 2010 | filed

Filed under: BIOGRAPHY BISHOP AUGOUST. English, English

Mέ βαθιά αγάπη καί πνευματική ευγνωμοσύνη αφιερώνω ταπεινά στον σεβαστό μου Γέροντα, στόν ανίκητο καί φλογερό μαχητή της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, στον φωτισμένο ιεράρχη της του Χριστού Εκκλησίας, στον ακούραστο ιεροκήρυκα του Λόγου του Θεού, Επίσκοπο Φλωρίνης πατέρα Αυγουστίνο την μετάφραση της “ΣΥΝΤΟΜΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑΣ” έκδοση, Ιεράς Κοινοβιακής Μονής «Ζωοδόχου Πηγής» Λογγοβάρδας Πάρου.

Aleksander P. Filip

ΧΡΙΣΤΕ ΑΝΑΠΑΥΣΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΩ!

SHORT BIOGRAPHY

OF BISHOP AUGOUSTINOS N. KANTIOTES,

FORMER METROPOLITAN OF FLORINA, PRESPAS AND EORDAIA

By Archimandrite Laurentios Gratseas

“He sent a man before them” (Psalm 104,17)

PREFACE

To summarize the life of a man in a few pages it’s a difficult task. Especially when this man is someone who “did not give sleep in his eyes”, but day and night worked with an unprecedented zeal for the glory of the Church of Christ, and in his persona are found rare charismas, then the task certainly becomes infeasible. “When some one turns back and looks at all the works of a short in stature preacher, wonders how such a man was able to accomplish so much” observes the news paper “MESSIMBRINE” on April 12, 1965 – at this time he wasn’t even a bishop.

And when you add the rest of the works of Augoustinos as bishop and the picture becomes complete, you wonder even more.
History, however should not be forgotten and especially when it’s about outstanding personalities such as the one whose biography we are compiling – a prominent personality that was greatly misunderstood and severely persecuted. Therefore it’s worth the effort to synoptically describe the most important aspects and periods of his life. This description will be based on testimonies given by eyewitnesses, eminent or simple men, on published or unpublished texts, and finally on testimonies of himself. We believe that this presentation of his biography finally shows that: the appearance and presence of father Augoustinos was not only directed by his faith in God but also strengthened by the divine grace. As a result, whatever is written here aims at, first and foremost to the glory of the grace, to the glory of God who is working within us “to make us willing and able to obey His own purpose” (Phil. 2,13), and second to honor the vessel which received this grace.

A. PRIVATE LIFE

a. Origin – birth – childhood in Lefkes of the island Paros

“I saw the sweet light of the day in the year 1907. I was born in Paros, one of the Aegean (Cyclades) islands. My ancestors (blood relatives) were called Kantiotae because according to the tradition were originated from the great island of Crete which at that time of the Venetian domination was called Kantia. As a child I lived in the pious environment of my village Lefkes, whose 20 churches and chapels testify to, among other things, the piety of the inhabitants. My mother was a teacher, and from infant age I lived in a school environment, directed by a prominent teacher – a figure that reminded us of some of the great teachers of the nation – the ever memorable Ioannes Gaitanos, of whom the biography was written by one of his students, the Archimandrite Nikolaos Arkas. I was a lively and naughty child, and as such I tasted many time the disciplinary stick of my teacher and of my parents. Oh, my good parents and teachers, how grateful I am for your strictness which had in it riches of affection!

The first however direction towards the spiritual life I attribute to my ever memorable father, who was of little education, but a man of a sincere repentance and deep faith. He wasn’t like this from the beginning. How was he changed? Pay attention and listen: As a merchant he was traveling often. Being once in Athens during the month of February 1920, one morning he visited a certain shop in Athens, from which he was buying the necessary things for his small shop. Upon entering the shop there he saw everyone, the director and the clerks, crying loudly. To his question why they were crying, they answered: “dear Nicholas, our spiritual father, father Dionysios Farazoules, the preacher of the Cathedral, past away. Today his funeral will take place….” The employees recommended to my father to go also to the funeral and so he went. And what he saw and heard during that funeral of the ever memorable fr. Dionysios, moved him in a most profound way. At that time an unknown Christian recommended to him the religious magazine “ZOE”(«ΖΩΗ» which means life) of which editor was the preacher of blessed memory. From that day on, my ever memorable father was completely transformed. He returned to the village. He went to the spiritual father, he confessed his sins, and since then to the end of his life he was reading the word of God and attending Church services regularly, as well as urging others to repent. My father led me too, being a student still, to the Holy Monastery of Longovarda, and for the first time I confessed to the ever memorable Fr. Philotheos Zervakos , with whom since then I was connected spiritually. After that confession my vivid character began to be controlled (1).

Characteristic of the repentance and of the spiritual life demonstrated by Nicholas Kanitotes is the fact that when Fr. Philotheos was visiting Lefkes to hear confessions, he would stay at his home. There, in a room, the confession of the villagers was taking place, many of whom the host himself had urged to do so. Father Augoustinos narrates: my father was of little education. He was a small merchant in the village. He once went for confession to a great spiritual father, ever memorable now, and a saint in my estimation, Fr. Philotheos, the abbot of the Longovarda Monastery – may his memory be eternal. He went there, confessed, and when he returned home he was a different man. And not only this! Thereafter, he started to do something else. Every Great Lent he would go to the monastery, take his spiritual father, the elder Philotheos, and would bring him home. He would place him in the living room of the house and take care of him. Then he would visit the houses of the neighborhood, one after the other, and he would bring home almost all the villagers for confession. May his memory be eternal (2)!

And Fr. Philotheos in one of his epistles testifies about Nicholas Knatiotes saying: As his spiritual father for about 20 years, I can most certainly say that he was in a great physical and mental health, and to many he became a spiritual healer, due to the fact that he was leading them to confession, to repentance, and ultimately to virtue (3).

Important for the young Andreas (this was Fr. Augoustinos’ baptismal name) is also the influence of the catechetical school (Sunday School), which was taught by the simple, but of strong faith, priest of the village father Nicholaos (4).

From the early years it was clear which way Fr.Augoustinos was going to follow; he was painting saints, making wooden crosses, practicing sermons in the garden or in his room, and when he was 14 years old he was making wooden seals carrying the names of the – supposed – periodicals that he would publish, such as “SPIRIT” («ΠΝΕΥΜΑ») or “RENAISANCE” («ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ») (5).

From September of 1919 until 1921 he leaves his family environment to go to the Middle School of the town of Paroikia, the only Middle School in Paros, where he was living in the dormitories (cells like) of the historical Palaiochristian Church of Ekatontapyliane (6) (the Church of 100 doors). The children would go back home every Saturday.

Studies in the High School of Syros

“With God’s help I finished the elementary school of Lefkes, and afterwards the middle school of Paros. I expressed my desire to further continue my education. The municipality of Cyclades islands, where today are functioning over 30 high schools, at that time had only one high school, the famous High School of Syros, which basically covered the whole area of the Cyclades islands. I studied there from 1921-1925. I was a hard working student and I excelled in all classes. I was fortunate to have excellent high school directors, the ever memorable Ioannes Rosses, a famous and wise author of text books used in school curriculums, as well as Constantine Gavras – both of them were devoted to the ancient Greek language, thus conveying to the students the love for the Hellenic education, the Greek culture and writings. During this period Fr. Philotheos was often visiting the city of Hermoupolis, and his sermons and especially the holy life that he was leading would be a source of inspiration for all of us.

I successfully finished my high school studies. Friends and relatives were constantly urging me to continue my studies in one of those scientific fields that were appealing at that time, and still today continue to attract a multitude of young people. However, I decided to study theology. When I announced my decision to my father, after confessing it first to Fr. Philotheos, he said to me: my dearest son, even though we have three unmarried girls in need of care and protection, I don’t want to hinder your plans. All I ask from you is that you become worthy of your call .

In an environment that had already started to be polluted by various antichristian ideas and practices, Andreas was unwaveringly holding the line of navigation which he had drawn. During every school-year he was distinguished among the other classmates, and as a result honored with the famous Koskorozio award. In all class-discussions he was always the first and always victorious, without losing his sense of humor. He was leading a simple life, studying hard and keeping all the Church fasting, even though he was far away from home; this though brought as a result frequent colds. Perhaps these fasts and the hard work with his studies contributed to a greater deterioration of his health. Rarely would he come out on the streets during his free time with his fellow students.

__________________________________________

(1) Periodical «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΗΘΑ», “CHRISTIANIKE SPITHA” (which means Christian Spark) – No: 440/1985.

(2) Bishop Augoustinos N. Kantiotes Metropolitan of Florina, Homilies on the 50th Psalm, Athens 2000, pp.208-209.
(3) See pamphlet “A Horrendous Slander” – «Μιά βδελυρά συκοφαντία», editions of Orthodox Association “The Shield of Orthodoxy” – «Ασπής της Ορθοδοξίας», Athens 1960.
(4) See Encyclicals 519/1993 and 531/1994 “An Account of the Seventh Four-Years Period” – «Απολογισμός εβδόμης τετραετίας», by Bishop Augoustinos Metropolitan of Florina, Athens 1996, pp.423-451.
(5) See the book of Nicholaos Alimprantes, “Metropolitan Augustinos-His Childhood Years” – «Αυγουστίνος Καντιώτης-Τά παιδικά του χρόνια», Athens, 1982, pp.77, 82, 86-87
(6) Church was dedicated to the All-holy Theotokos by St. Helen, the mother of Emperor Constantine, during one of her trips to the Holy land when she was forced to stop at this island due to stormy weather out at sea.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Humbly translated by Aleksander P. Filip

With deep love from my heart and with a whole lot of gratitude from my soul, I dedicate this work to the honorable Elder, the exemplary champion of Orthodoxy, the enlightened hierarch of the Church of Christ, the fervent and the restless preacher of the Word of God, Bishop of Florina Father Augoustinos

LORD GOD JESUS CHRIST REST THE SOUL OF BISHOP AUGOUSTINOS!

Be the first!

THE HOLY SPIRIT

Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date

Οκτ 1st, 2010 | filed

Filed under: English

Απόσπασμα από τό βιβλίο του πατρός Αυγουστίνου
«Είς τήν Θείαν Λειτουργίαν, Πρακτικαι Ομιλίαι»!

Ομιλία 11 – ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ

Η μετάφρασι ολόκληρου τού βιβλίου (δύο τόμους) στά Αγγλλικά έγινε από τόν ακούραστο εργάτη καί αγωνιστή της Ορθοδοξίας, πνευματικόν τέκνον του π. Αυγουστίνου, πατέρα Αστέριο Γεροστέργιο. Προσφέρεται ταπεινά καί μέ τήν έν Χριστώ αγάπη είς ψυχικήν ωφέλειαν Ορθοδόξων Χριστιανών απνανταχού τής γής καί επισκεπτών της ιστοσελίδας τού σεβαστού Γέροντος Αυγουστίνου
πρός δόξαν του Τριαδικού μας Θεού.

THE HOLY SPIRIT

“And I believe in the Holy Spirit, the Lord, the Giver of Life, who proceeds from the Father, who, together with the Father and the Son is worshipped and glorified, who spoke with the prophets.”

And now, in the eighth article of the Symbol of the Faith, we will speak about the Holy Spirit. But how can we tell or understand the teaching about the Holy Spirit?

Unfortunately, we live in a time when material things absorb the attention of everyone, everyone speaks about worldly things and is only interested in these things. People have become materialistic – matter oriented, like moles, who always live underground and cannot understand that on the surface of the earth there are so many beautiful things. Modern people are moles. They live and work in the endless tunnels of worldly existence and have extinguished the idea that above the material world there is a spiritual one, that above matter there exists spirit; and for this reason, when people hear that there is a Holy Spirit, they react like one hearing a foreign language. Even we, the preachers of the Gospel, are not on the lofty level of the Church Fathers who spoke for hours about the Holy Spirit. A general spiritual collapse has occurred today, both of preachers and listeners.

O Holy Spirit, who enlightened the fishermen of Galilee, come again into our midst. Sit in our hearts, open the hidden ears of our souls to hear Your sounds, and give us Gospel preachers of the twentieth century strength to preach Your wonders!

Holy Spirit! As heretics appeared in ancient times rejecting the divinity of Christ, so heretics appeared who did not accept the divinity of the Holy Spirit, saying that the Holy Spirit was not God. These heretics were called the penumatomachs or Macedonianists after their leader, Macedonios. The modern, so-called Jehovah’s Witnesses are also horrible Pneumatomachs.

The person who rejects the Holy Spirit rejects Christ, the Holy Trinity, and will come to a point where he will believe in some vague superpower. And moving from rejection, he will end in complete atheism and unbelief.

The Holy Spirit is not an attribute or energy of God, but is a Being, and Person, an Hypostasis, as are the Father and the Son. As the Symbol of the Faith declares, “the Lord, the Giver of Life, who proceeds from the Father, who together with the Father and the Son, is worshipped and glorified; Who spoke through the Prophets”.

Many passages from Holy Scripture testify that the Holy Spirit is a Person, equal to the Father and the Son, that is to say, He is God. We will not mention all of them, only three pessages.

The first quotation about the Holy Spirit is found in our Lord’s farewell speech, which He gave to His disciples on Great Thursday after the Last Supper. He said: “if ye love me, keep my commandments. And I will pray the Father, and He shall give you another Comforter, the he may abide with your forever; even the Spirit of truth; whom the world cannot receive, because it seeth him not, neither knoweth him; but ye know him; for he dwelleth with you, and shall be in you. I will not leave you comfortless” (John 14:15-18). He said: Dear disciples, don’t be sad that I am now leaving this earthly life. You will not be like orphans, you will not be deprived of a person to give you comfort and courage in the struggle. You will have the Holly Spirit; the Father will give Him to you…”

In this passage, the Holy Spirit is clearly defined. Christ is a Comforter, and so is the Holy Spirit; Christ is God, the Holy Spirit is God.

The second quotation comes from the message of Christ before His ascension into heaven: “Go ye and teach all nations, baptizing them in the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit” (Matt.28:19). In this quotation we see that the Holy Spirit is on the same level with the Father and Son, because like the Father and Son, the Holy Spirit is God. The three are of the same essence and have the same honor. None of them is superior or inferior to the others.

The third quotation is the last verse of the Second Epistle of St. Paul to the Corinthians: “The grace of the Lord Jesus Christ, the love of God, and the communion of the Holy Spirit be with you all” (II. Cor. 13:13). This passage is said during the Divine Liturgy, as an apostolic blessing, after the reading of the Creed. And in this quotation, it appears clear that the Holy Spirit is equal with God the Father and the Lord Jesus Christ, one of the three Persons of the Deity.

How are the three persons one God? We answered this question previously and said that the teaching of the Holy Trinity is Christianity’s greatest mystery. It is not possible for our little minds to comprehend it, but our hearts believe it and our lips confess it. St. Athanasios the Great, who theologized much on this great mystery, said: “The Father is the source, the Son is the river, and the Holy Spirit is the water which we drink.”

The grace of the Holy Spirit, like rich and fresh waters, is in the Church, and whoever wants this water, approaches and takes this immortal water, some more, some less. A small vessel holds little water; a large one, much. It is like this with the grace of the Holy Spirit. There have been Saints in the Church, who, by faith, good intention, and purity of life became precious, selected vessels of the holy Spirit.

The Holy Spirit is present in the Church. Whatever a chosen and holy person of the Church has to offer is a fruit of the Holy Spirit. When prophets and apostles prophesied and taught, when priests celebrate the holy Mysteries, when zealot preachers teach the word of God and draw souls to God, when souls repent and kneel before the Crucifix and ask forgiveness from their father Confessor, when there are gatherings of hierarchs or laymen to discuss the Kingdom of God, when a tear of repentance is shed or a sigh is heard, when a pure thought, wish, or act takes place, there the Holy Spirit is.

Therefore, let us sinners of the earth glorify the Holy Spirit, and let us proclaim our faith by saying: “I believe… in the Holy Spirit, the Lord, the Giver of Life, Who proceeds from the Father, Who together with the Father and the Son is worshiped and glorified; Who spoke through the Prophets.”

This chapter was taken from the book “ON THE DEVINE LITURGY – VOL.2” by Bishop Augoustinos N. Kantiotes.

Translation by
Rev. Fr. Asterios Gerostergios
e-mail: ibmgs3@verizon.net
www.orthodoxinfo.com/ibmgs

Be the first!

1) «Ουδεν δεδοικα ως επισκοπους πλην ενιων» (Ιερος Χρυσοστομος). 2) А КО ЈЕ БЛИЖЊИ МОЈ?

Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date

Οκτ 1st, 2010 | filed

Filed under: EKKΛΗΣΙΑΣΤ. ΕΙΔΗΣΕΙΣ, Eпископ Артемије

ΠΡΟΔΟΤΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΣΤΗΝ ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Η φωτογραφία έγινε με σκίτσα από τα αρχεία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου.

Κάποιες αναγκαίες συμπληρώσεις έγιναν απ’ εμάς.

(Prepad Pravoslavlja

Разбојници на путу напали Аву АртемијаНаши пријатељи из Грчке су нам послали поруку у слици и речи (колаж) коју вам преносимо у целини. Пажња опасност вреба …)

ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣHΣ

Ένας γέρος πατριάρχης που το ένα του πόδι βρίσκεται στον τάφο έκανε την επίσημη ενθρόνιση του με το τυπικό της Παγκοοσμιοποίησης!!! Οι σκοτεινές δυνάμεις που προετοιμάζουν την έλευση του Αντιχρίστου, κάνουν πρόβες για να συνηθίσουν οι Ορθόδοξοι χριστιανοί σε πανηγύρια και συμπροσευχές. Αυτό το γελοίο πανηγύρι της ενθρονίσεως του Σέρβου πατριάρχη Ειρηναίου με Μουσουλμάνους Εβραίους Προτεστάντες, Παπικούς και μ’ όλους τους εκπροσώπους των θρησκειών θα γίνει σ’ όλη την μεγαλοπρέπεια του και κατά την έλευση του Αντιχρίστου. Θα τον εμφανίσουν ως μέγα σωτήρα των λαών και θα του φορέσουν οι προδόται αρχιερείς μήτρα, εγκόλπιο και θα του δώσουν πατερίτσα. Θυμίζω κάτι που είπε ο Γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης, πριν από μερικά χρόνια.

Ὁ Χριστόφορος ὁ Καλύβας, ἕνας ἐπιστήθιος φίλος µου, σπουδαία φυσιογνωµία, µοῦ ἔλεγε πρό ἐτῶν πού συζητούσαµε: “Ρέ Αὐγουστῖνε, δέν κατάλαβες τί θά γίνῃ; Ὁ σατανᾶς µετεχειρίσθη ὅλα τά µέσα γιά νά διάλυση τήν Ἐκκλησία. Θά µεταχειριστῇ εἰς τούς ἔσχατους καιρούς καί ἕνα τελευταῖο ὅπλο: Θά ντύσῃ παπᾶδες καί δεσποτάδες πρόσωπα τῆς ἐξουσίας του· θά τούς φορέσῃ ἐγκόλπια καί θά τούς δώσῃ πατερίτσες! Καί διά µέσου αὐτῶν τῶν ἀρχιερέων θά διάλυσῃ τήν Ἐκκλησία”

Hristofor Kaliva, moj prisni prijatelj, veliki covek, pre nekoliko godina rekao mi je tokom razgovora sledeće: “Bre Avgustine, zar ne vidis šta će biti? Satana je iskoristio sva sredstva da razori Crkvu. U poslednja vremena upotrebice poslednje oruzje: Obuci ce u svestenike I Episkope ljude koji su u njegovoj vlasti; ukrasice ih panagijama I dace im paterice! I kroz te Arhijereje unistice Crkvu”.

ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

189eb71

Aπο ιστοσελιδα ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Φωτορεπορτάζ: Παπικοί, Προτεστάντες, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι παρόντες στην ενθρόνιση του Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίου

Με την παρουσία Ορθοδόξων επισκόπων αλλά και Παπικών, Προτεσταντών και εκπρόσωποι της Ισλαμικής Κοινότητας της Σερβίας και της Ισραηλιτικής Κοινότητας της Σερβίας έγινε η ενθρόνιση του Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίου στο Πετς. Τόσο ο Πατριάρχης Ειρηναίος όσο και οι Παπικοί αντιπρόσωποι εξέφρασαν τη χαρά τους για τις καλές σχέσεις της Σερβικής Εκκλησίας με τη Ρωμαιοκαθολική και την προώθηση του Διαλόγου που μπορεί να υπάρξει μέσω των σχέσεων αυτών.

189eb71

ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΕΞΟΝΤΩΣΕΩΣ

ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΟΥ ΚΟΣΣΟΒΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟ

ΝΕΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ

Ο επίσκοπος Αρτέμιος εκλήθη να δώση συνέντευξη τύπου μαζί με δύο καθηγητάς του Πανεπιστημίου της Νις, τον Ζόραν Κβορόβικ και τον Ντάγκισα Μποζόβικ, με θέμα «την τρέχουσα κατάστασι της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Δέκα λεπτά πρίν την έναρξη της πρές κόνφερανς, στο Κέντρο Τύπου της Ενώσεως Δημοσιογράφων της Σερβίας, κατέφθασε έγγραφο του πατριάρχου Ειρηναίου, που τον απαγορεύει να δώση συνέντευξη.

Αυτοί που κάνουν χαρμάνι όλες τις θρησκείες και τις αιρέσεις και διαλέγονται με όλους τους δαίμονες απαγορεύουν στον Ορθόδοξο ιεράρχη της Σερβίας Αρτέμιο να δώσει συνέντευξη!!!
Ο σεβασμιώτατος Αρτέμιος δήλωσε ότι θα παραμείνη στην αίθουσα, που θα δωθεί συνέντευξη τύπου, αλλά δεν θα απαντήση στις ερωτήσεις.
Η συνέντευξη τύπου συνεχίσθηκε από τους δύο καθηγητάς, αφού ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Νις Ζόραν Κβορόβικ, κατήγγειλε και διαμαρτυρήθηκε έντονα γιά την συνεχή σειρά των περιορισμών που γίνεται σε βάρος του Επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου, κατά παράβαση των Συνταγματικών ελευθεριών, αφού δεν του δίνουν το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας, της ελεύθερης διαμονής, το δικαίωμα του να θέλη να δικασθή, το δικαίωμά του να εκφράζεται δημόσια και ελεύθερα, κ.λ.π.
Και αναρωτιέται ο καθηγητής, αν αυτοί που υποστηρίζουν τον «διάλογο της αγάπης» με τους ετεροδόξους, πώς μέσα εις αυτό το πλαίσιο του διαλόγου δεν πρέπει να ισχύη αυτό και να εφαρμόζεται γιά τους ομοδόξους;

Η απαράδεκτη απαγόρευσι της συνέντευξης τύπου προκάλεσε αγανάκτησι του δημοσιογραφικού κόσμου και ποικίλλες συζητήσεις εναντίον των Οικουμενιστών Σέρβων ιεραρχών και του γέρου νέου πατριάρχου.

3 Οκτ 2010

Απαγορευσαν στον επισκοπο Αρτεμιο

να ταξιδεψει στη Ρωσια για να μιλησει

για τις σχεσεις Ορθοδοξων και Ρωμαιοκαθολικων

ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ!!!

ΤΙ ΤΡΕΜΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΑΙ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΙ; ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΛΑΩΝ;

Ο Επίσκοπος Αρτέμιος (Radosavljevic), Επίσκοπος αν και είχε προσκληθεί, να συμμετάσχει στη Ρωσία, σε μια διεθνή διάσκεψη για τη γενοκτονία εναντίον των Σέρβων, δεν πηγαίνει γιατί δεν το επέτρεψε ο Σέρβος Πατριάρχης Ειρηναίος (Γκαβρίλοβιτς).

Το συνέδριο που έχει θεολογικό και ιστορικό χαρακτήρα, έχει προγραμματιστεί για τις 28 Οκτωβρίου στην Αγία Πετρούπολη και διοργανωτές είναι το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο- Τμήμα Ιστορίας και το Εθνικό Πρακτορείο Ειδήσεων από την Αγία Πετρούπολη.

– Ο Επίσκοπος Αρτέμιος θα μιλούσε για τις σχέσεις Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών μετά το στρατόπεδο συγκέντρωσης Jasenovac. Προσπαθεί όπως αναφέρει να ανταποκριθεί στην πρόσκληση των διοργανωτών, αλλά, δυστυχώς, ο Πατριάρχης Ειρηναίος δεν δίνει την άδεια του.

Από τη σερβική πλευρά θα συμμετέχουν μόνο Simo Brdar επιμελήτρια του Μουσείου της Γενοκτονίας του Gradina και ο ακαδημαϊκός Srboljub Zivanovic από τη Μεγάλη Βρετανία ως εκπρόσωπος της Διεθνούς Επιτροπής για την αλήθεια σχετικά με το Jasenovac

Το συνέδριο διοργανώνεται με την ευκαιρία της μετάφρασης στα ρωσικά του βιβλίου «Ο Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας» που μιλάει για τον Αρχιεπίσκοπο Aloysius Στέπινατς που ήταν ένας εγκληματίας.

189eb71

Be the first!