ΝΕΕΣ ΚΟΥΡΕΣ ΜΟΝΑΧΩΝ ΚΑΙ ΜΟΥΝΑΖΟΥΣΩΝ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΡΑΣΚΑΣ ΠΡΙΖΕΡΝΗΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ

____________

Сретење – Литургија
ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

[Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος, «Οι μοναχοί ήταν πάντοτε σάλπιγγες που προειδοποιούσαν τους πιστούς για την απειλή των αιρέσεων».
Με την παρουσία πολλών ιερομονάχων, μοναχών αλλά και μοναζουσών λειτούργησε ο επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος. Στο κήρυγμά του ο επίσκοπος Αρτέμιος αναφέρθηκε στην μοναχική ζωή ως οδό προς την τελειότητα. Τόνισε επίσης ότι «οι μοναχοί στο πέρασμα των αιώνων υπήρξαν στύλοι της Εκκλησίας του Χριστού, υπερασπιστές της Ορθοδοξίας, σάλπιγγες που προειδοποιούσαν τους ανθρώπους για την απειλή των αιρέσεων. Η Ορθόδοξη Πίστη νίκησε τις αιρέσεις με τους αγώνες των μοναχών».
Αναρτήθηκε από ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ]

Сусрет Медведев – Папа (видео)

[Συνάντηση Μεντβέντεφ – Παπάς (βίντεο)]

четвртак, 24 фебруар 2011 21:30

У четвртак 17. фебруара 2011. у Ватикану је дошло до сусрета руског председника Дмитри Медведева и Папе.

(Την Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011. στο Βατικανό συναντήθηκε ο Πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ με τον Πάπα…)

Περισσότερα στην ιστοσελιδα (eparhija-prizren.org)

Архимандрит Симеон: Коме служи Синод?
(Αρχιμανδρίτης Συμεών: Ποιος εξυπηρετεί τη Σύνοδο;)
Aутор текста Архимандрит Симеон
уторак, 22 фебруар 2011 14:38

УВОД

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Још је у свежем и живом сећању процес обнове српских светиња на Косову и Метохији по одредницама тзв. Меморандума, који су изводили Шиптари, без икаквог знања, искуства и стручне оспособљености за такве послове, уз будни надзор Синодалаца да се тај „модел обнове“ случајно не оспори и не обустави, и уз подстицање тзв. међународне заједнице (пре свега Вашингтона и Брисела, не запостављајући никада ни Ватикан), која је заправо креатор, инспиратор и финансијер тих токова, док се сви остали јављају само у улози простих извршилаца.…

(Ο αρχιμανδρίτης π. Συμεών μιλά για κάποιο καταστροφικό για τη σερβική πνευματική και πολιτιστική κληρονομιά Μνημόνιο στο Κόσοβο και στα Μετόχια, που σκοπό είχε να καταστραφεί η σερβική πνευματική και εθνική ταυτότητα της χώρας. Το Μνημόνιο αυτό προωθήθηκε από τις Βρυξέλλες, την Ουάσιγκτον και ασφαλώς από τον Πάπα που χώνει παντού τη μούρη του. Ο Μητροπολίτης του Κοσσυφοπεδίου Αρτέμιος αντέδρασε τότε, αλλά μετά την απομάκρυνσή του έμεινε ελεύθερο το πεδίο, αφού ο μοιχεπιβάτης Θεοδόσιος είναι υπέρ του Μνήμονου).

Περισσότερα στην ιστοσελιδα (eparhija-prizren.org)

Литургија у Љуљацима 20-2-2011
Λειτουργία σε Ljuljacima 20-2-2011
уторак, 22 фебруар 2011 20:16

Његово Преосвештенство Епископ рашко-призренски и косовско-метохијски у егзилу Г. Артемије служио је у Недељу о блудном сину (20. фебруара) Свету Архијерејску Литургију у манастиру Светог Јована Крститеља у Љуљацима.

Владици Артемију су саслуживали бројни свештеномонаси. Међу њима су били и нови клирици Епархије у егзилу, Јереј Небојша (Стевић) и Јеромонах Игњатије (Станић) који је пре пар дана прогнан из манастира Драганац.

Περισσότερα στην ιστοσελιδα (eparhija-prizren.org)

Сретење – Литургија

Επίσκεψη ιεροσπουδαστών και αρχιερατική Θεία Λειτουργία)

21 фебруар 2011 20:10 Τη Δευτέρα, 21 Φεβρουαρίου 2011 20:10

На сам дан празника Владика Артемије је служио Свету Архијерејску Литургију. Пред почетак Литургије рукопроизвео је за чтеца Далибора (Марковића), богослова из Новог Пазара. На Светој Литургији Владици Артемију саслуживало је 10 свештеномонаха, Јереј Небојша (Стевић) и 3 свештенођакона. Не мали број верника се на Литургији и причестио Светим и животворним Тајнама Христовим. После Свете Литургије Владика је пререзао колач монахињи Марији из сестринства манастира Кончул у егзилу. По обичају, сви присутни су после Свете Литургије узели учешћа у трпези љубави које је приредило манастирско братство.

Περισσότερα στην ιστοσελιδα (eparhija-prizren.org)

Сретење – монашења   (Επίσκεψη – Monasenje)

понедељак, 21 фебруар 2011 14:35

Велика благодат Божија која је обасјала Цркву Божију на Светога Саву и Света Три Јерарха, још једном је бљеснула у храму Светог Јована Крститеља у Љуљацима на Преславни Празник Сретења. Тог празничног дана, на Великој Вечерњи, Његово Преосвештенство Епископ рашко-призренски у егзилу Г. Артемије, замонашио је у чин мале схиме расофорну монахињу Јерусалиму (Филиповић), при чему је задржао њено старо име, и искушенице Зорицу (Ивановић), Митру (Андрејевић) и Радојку (Јанковић) давши им нова монашка имена Ангелина, Михаила и Харитина. Нове монахиње су пре прогона биле у сестринству манастира Грачаница а привела их је настојатељица манастира Кончул у егзилу монахиња Сара (Мосур). После обављеног пострига Владика се надахнутим беседом обратио вернима (беседа се налази у прилогу)…..

Περισσότερα στην ιστοσελιδα (www.eparhija-prizren.org)

Молба благоверном народу Српском

недеља, 20 фебруар 2011 22:40

«ЛИСИЦЕ ИМАЈУ ЈАМЕ И ПТИЦЕ НЕБЕСКЕ ГНЕЗДА,  А СИН ЧОВЕЧИЈИ НЕМА ГДЕ ГЛАВУ ЗАКЛОНИТИ»

[«Αἱ ἀλώπεκες φωλειὲς ἔχουσι και τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλήν κλίνη» (Мαтθ. 8, 20)].

Данас није могуће прочитати ове освештане речи, а не сетити се монаха са Косова и Метохије, који свим срцем, душом и умом заволеше духовног оца свога. Неки говоре да они имају неку кривицу, а у њима има само нелицемерне љубави. И та љубав је, очигледно, њихова једина кривица.

Сви они пођоше за родитељем својим, пођоше за оним ко им је сведок завета који Господу дадоше, за оним ко их у анђеоски лик обуче. Нису пошли од воље своје, него противничка рука отера их са њиховог прага. Сетимо се, јер сви смо ми били деца, где смо се најсигурније, најбезбедније и најлепше осећали? Зар то није било у наручју наших родитеља? Та Богом дарована веза, која је између родитеља и деце постоји, постоји и између Духовника и верних му чеда! И опет закључак: криви су јер имају љубави! Дођоше међу нас да својим светим молитвама помогну и да учине да се кандило вере не угаси, да подстакну пламен Православља који је почео да гасне…..

Περισσότερα στην ιστοσελιδα (www.eparhija-prizren.org)

Пошаст, а не „пошаст“ екуменизма

Aутор текста Јеромонах Максим

(“Η Πανούκλα του Οικουμενισμού”, συντάκτης ο μοναχός Μάξιμος)

недеља, 20 фебруар 2011 21:56

Мешање политике у живот Цркве је тема многих савремених расправа, анализа и чланака, уопште, то је тема која забрињава многе умове данашњице, особито оне којима је до Цркве искрено стало. Кад кажемо утицај политике, мислимо, наравно, на утицај политичког „мејнстрима“, а данас је то евроинтеграциона, већ пословично бајковита прича о демократији и евро-унијској земљи Дембелији, која „жељно ишчекује“ сиромашну и неразвијену Србију.

У контексту разматрања ове теме свакако је занимљива једна специфична социолошка и може се рећи културолошка појава, једне посве нове и нашој, али и широј, светској јавности, непознате институције „верског аналитичара“. На самом почетку навикавања наше јавности, особито црквене, на ово савршено ново „звање“ (или како то већ назвати?), које су неки појединци сами себи наденули, постајале су недоумице ко су они, која је њихова сврха, функција, посао, уопште смисао тог помало бесмисленог назива у јавном наступању?….

Περισσότερα στην ιστοσελιδα (www.eparhija-prizren.org)

Нови свештеномонаси у редовима катакомбног монаштва

(Νέες μοναχικές κουρές)

20 фебруар 2011 09:40

После периода жестоког и добро организованог медијског одстрела Владике Артемија и његовог монаштва, спроведеног од стране неславног трија кога чине поједини заблудели архијереји СПЦ, тамних и мрачних српских синова из државног апарата, и антипатриотских, прозападно оријентисаних медија, чинило се да је истина потпуно уништена и да од ње неће остати ни камен на камену. Међутим, милошћу Божијом истина и даље живи и све више осваја терен, при чему број оних који приступају истини из редова монаштва, свештенства и лаика постаје све већи. Писма подршке Митрополита Серафима и светогорских монаха, дванаест нових монаха и нови клирик Јереј Небојша (Стевић), прилив нових искушеника, стварају утисак да је „офанзива“ истине у пуном замаху, и да ће ускоро извојевати и коначну победу над лажју. У прилог томе инфо служба Епархије рашко-призренске у егзилу објављује још једну радосну вест, о још два клирика који су одлучили да се придруже катакомбном монаштву….

Περισσότερα στην ιστοσελιδα (www.eparhija-prizren.org)

Отворено писмо Православном Свештенику

(Ανοικτή επιστολή προς ορθοδόξους κληρικούς της Σερβικής Εκκλησίας, για τον κίνδυνο του οικουμενισμού)

недеља, 20 фебруар 2011 08:28

Помаже Бог оци православни,
Уместо заједничког пребивања у Христовој Цркви Православној, том јединству истинске љубави, у ововременом рату истине и лажи, сваким се треном међу нама продубљује све већи јаз, узрокован од стране оних духовника који од Цркве, Господа, својеумном филозофијом одступише.
Ником у разуму који сведочи Истину није на памет мрскост, мржња према брату ближњем, како у нахођењу свом екуменско свештенство предочава народу.
Да редом кренемо;
„Али и од старешина многи вероваше у њега;
но због фарисеја не признаваху,
да не буду искључени из синагоге;
Јер заволеше више славу људску него славу Божију“.
(Јн. 12, 42-43)….

Περισσότερα στην ιστοσελιδα (www.eparhija-prizren.org)

ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ

ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ  ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ

ΣΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ, ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΑΙ

Ομιλία του αρχιμανδρίτου Μελετίου Βαδραχάνη

____________________

Kυριακή Tελώνου και Φαρισαίου

Το Τριωδιο βιβλιο προσευχης

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει τὸ Τριῴδιο. Μὰ τί εἶνε τὸ Τριῴδιο; Σ᾿ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα θὰ προσπαθήσω νὰ δώσω σύντομη ἀπάντησι. Ὁ καλὸς δάσκαλος δὲν ἀρχίζει ἀπὸ τὰ δύσκολα μαθήματα, ἀπὸ τὴν ἄλγεβρα καὶ τὸν Ὅμηρο· ἀρχίζει ἀπὸ τὰ εὐκολώτερα, ἀπὸ τὸ ἀλφάβητο. Αὐτὸ κάνει καὶ ἡ Ἐκκλησία μας, ποὺ εἶνε διδάσκαλος καὶ παιδαγωγὸς ἄριστος ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος· αὐτὴ τὴν ὁδὸ βαδίζει, ἀπὸ τὰ εὐκολώτερα στὰ δυσκολώτερα.
Καὶ ποιό εἶνε τὸ δυσκολώτερο; Τὸ δυσκολώτερο εἶνε ἡ νηστεία τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ποὺ θὰ μποῦμε σὲ λίγο. Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἀρχίζει νὰ μᾶς προετοιμάζῃ γιὰ τὸ δύσκολο αὐτὸ δρόμο τῶν σαράντα ἡμερῶν, ποὺ μετὰ τὸ τέλος τους, στὸ ἀποκορύφωμα, βρίσκεται ὁ τίμιος Σταυρὸς καὶ ἡ Ἀνάστασις. Ἡ προετοιμασία αὐτή, ἡ πρὸ τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, διαρκεῖ τρεῖς ἑβδομάδες, τέσσερις Κυριακὲς δηλαδή. Ἡ πρώτη Κυριακὴ εἶνε τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου. Ἡ δευτέρα Κυριακὴ εἶνε τοῦ Ἀσώτου. Ἡ τρίτη ἀστράφτει καὶ βροντᾷ, εἶνε ἡ δευτέρα παρουσία ἢ Ἀπόκρεως. Καὶ ἡ τελευταία εἶνε τῆς Τυρινῆς.
Μᾶς φωνάζει ἡ Ἐκκλησία, νὰ προετοιμασθοῦμε. Κ᾿ ἐμεῖς προετοιμαζόμεθα; Ἀντιθέτως. Διότι προετοιμασία δὲν εἶνε οἱ χοροί, οἱ καρνάβαλοι, τὰ γλέντια. Προετοιμασία ―ἀκούσατε;― εἶνε αὐτὰ ποὺ λένε τὰ ἱερὰ βιβλία. Αὐτὰ τὰ βιβλία, ἂν τὰ πατᾶτε ἐσεῖς, ἐγὼ δὲν τὰ πατῶ. Πέφτω ἀπὸ τὸ θρόνο, κομμάτια γίνομαι, ἀλλὰ δὲν τὰ πατῶ. Δὲν σᾶς διδάσκω τίποτε λιγώτερο τίποτε περισσότερο. Σαράντα χρόνια ποὺ φορῶ τὸ ῥάσο, ποτέ μου δὲ᾿ δίδαξα δικά μου πράγματα. Ὅ,τι περιέχουν τὰ ἅγια βιβλία, ποὺ εἶνε γραμμένα ὄχι μὲ μελάνι ἀλλὰ μὲ τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου καὶ τῶν μαρτύρων.
Προετοιμασία λοιπὸν εἶνε ἡ περίοδος αὐτὴ τῶν τριῶν ἑβδομάδων, καὶ μετὰ θὰ εἰσέλθουμε στὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

* * *

«Ἀνοίγει τὸ Τριῴδιο», λέμε. Τί εἶνε λοιπὸν τὸ Τριώδιο; Εἶνε ἕνα βιβλίο προσευχῶν.
―Προσευχῶν; Μπᾶ, τώρα προσευχές! Κανένα παιδάκι ἢ καμμιὰ γριά, αὐτοὶ ἂς προσεύχωνται. «Ἡ προσευχὴ εἶνε δεῖγμα τῶν ἀδυνάτων», εἶπε κάποιος. Καὶ σὲ κάποιο χριστιανικὸ οἰκοτροφεῖο ἕνας φοιτητὴς εἶχε ἄλλες μοντέρνες ἰδέες· δὲν εἶχε ὄρεξι γιὰ προσευχές. Ἐγώ, λέει, τώρα «πατερ᾿μά»;…
Τί νὰ περιμένῃ κανεὶς ἀπὸ τέτοια ἄθεα πνεύματα;… Ἀλλά, «ζῇ Κύριος» ὁ Θεός (Κριτ. 8,19 κ.ἀ.). Ἐμεῖς γνωρίζουμε ποῦ πατοῦμε καὶ τί κηρύττουμε. Καὶ πιστεύουμε ἀκραδάντως, ἑκατὸ τοῖς ἑκατό, ὅτι αὐτὰ ποὺ κηρύττουμε εἶνε ἡ μόνη ἐλπὶς γιὰ νὰ ζήσῃ ὁ κόσμος.
Βιβλίο λοιπὸν προσευχῆς τὸ Τριῴδιο. Προσευχή, ἐντατικωτέρα προσευχὴ τώρα.
Ἡ προσευχὴ εἶνε ἀναγκαία στὸν ἄνθρωπο. Πιὸ ἀναγκαία κι ἀπ᾿ τὴν ἀναπνοή. Ἂν μᾶς φράξῃ κανεὶς τὴν ἀναπνοή, θὰ πάθουμε ἀσφυξία. Ἔτσι δὲ᾿ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ζήσῃ καὶ χωρὶς τὴν προσευχή. Εἶνε ἔμφυτος ἀνάγκη τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς αὐτὴ ἡ φορὰ πρὸς τὰ ἄνω.
Τί ἄλλο εἶνε ἡ προσευχή; Εἶνε ἔργο τῶν ἀγγέλων, ποὺ ἀκαταπαύστως στὰ οὐράνια ὑμνοῦν τὸ Θεὸ καὶ ψάλλουν· «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος σαβαώθ» (Ἠσ. 6,3). Ἑπομένως ἡ προσευχὴ εἶνε γιὰ ᾿μᾶς τιμὴ καὶ προνόμιο.
Ὅταν ἤμουν ἱεροκήρυξ καὶ περιώδευα μία ἀπὸ τὶς ἱστορικὲς ἐπαρχίες μας, ὅπου κατοικοῦν πτωχοὶ μὲν ἀλλὰ οὐρανομήκεις ψυχές, βρῆκα ἕνα τσομπάνο. Αὐτὸς μοῦ εἶπε· «Ξέρεις, πάτερ, ποιά εἶνε ἡ πιὸ ὡραία ἡμέρα τῆς ζωῆς μου; Ἐγὼ ἤμουν τσολιᾶς καὶ ὑπηρέτησα στὸ τάγμα τοῦ Βελισσαρίου. Τότε ἐκεῖ, ἔξω ἀπ᾿ τὰ Γιάννενα, κουβέντιασα μὲ τὸ βασιλιᾶ, ἔφαγα μὲ τὸ βασιλιᾶ, κοιμήθηκα κοντὰ στὸ βασιλιᾶ. Δὲν τὸ ξεχνῶ αὐτό». Θεωροῦσε τιμὴ τὸ ὅτι μίλησε καὶ ἔφαγε μὲ τὸ βασιλιᾶ.
Μὰ τί εἶνε αὐτὸς ὁ βασιλιᾶς ἐμπρὸς σ᾿ Ἐκεῖνον; «Οἱ τὰ Χερουβὶμ μυστικῶς εἰκονίζοντες…, ὡς τὸν βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι…». Ἡ μεγάλη τιμὴ εἶνε νὰ μιλᾷς ὄχι μὲ ἕναν ἐπίγειο βασιλέα ἀλλὰ μὲ τὸ Χριστό, ποὺ εἶνε ὁ Βασιλεὺς τοῦ παντός. Τὸ αἰσθάνεσθε; Ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς εἶνε μιὰ μεγάλη ὥρα· σὲ δέχεται σὲ ἀκρόασι ὁ Βασιλεύς. Γιὰ νὰ δῇς κάποιον ἀπὸ τοὺς μεγάλους τῆς γῆς, πρέπει νὰ κλείσῃς ραντεβοῦ· θὰ σοῦ ὁρίσῃ ὥρα, καὶ θὰ περιμένῃς στὸ διάδρομο. Ἐνῷ ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν σὲ δέχεται σὲ ἀκρόασι· μεσάνυχτα, πρωΐ, βράδυ, στὸ αὐτοκίνητο, στὸ σιδηρόδρομο, στὸ ἀεροπλάνο, στὸ πλοῖο, στὸ ὑποβρύχιο…· «ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ· εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον» (Ψαλμ. 102,22).
Εἶνε ἀκόμα ἡ προσευχὴ ὅπλο ἰσχυρό, πανίσχυρο. Εἶνε φάρμακο. Ἡ προσευχὴ κατεβάζει τὰ ἄστρα ἀπὸ τὸν οὐρανό, κάνει θαύματα. Ἀμφιβάλλετε; ρωτῆστε ἀρρώστους.
Στὴν Ἀθήνα συνήντησα κάποιον, ὁ ὁποῖος μοῦ λέει· ―Δόξα νά᾿ χῃ ὁ Θεός, ἔγινα καλά. ―Τί εἶχες; ―Καρκίνο στὸ λαιμό. ―Καρκίνο; Καὶ τί ἔγινε; ―Μὲ πῆγαν στὸ νοσοκομεῖο καὶ μὲ εἶχαν γιὰ θάνατο. Ἀλλὰ ἔκανα προσευχή. Πῆγα σὲ κάποιο μοναστήρι καὶ προσευχόμουν μὲ δάκρυα. Τώρα εἶμαι καλά, δὲν ἔχω τίποτα. Πῆγα στοὺς γιατρούς, στὸ Ἀντικαρκινικό, κ᾿ ἔκαναν τὸ σταυρό τους πῶς θεραπεύθηκα…
Ρωτῆστε λοιπὸν ἀρρώστους γιὰ τὴ δύναμι τῆς προσευχῆς. Ρωτῆστε γενναίους ἀξιωματικοὺς καὶ στρατιῶτες τοῦ Ἀλβανικοῦ μετώπου. Ρωτῆστε καὶ ναυτικούς, νὰ σᾶς ποῦν πῶς σώθηκαν στὰ πελάγη καὶ τοὺς ὠκεανοὺς ἀπὸ τὰ ἄγρια κύματα μὲ τὴν προσευχή.
Μὰ κάθε προσευχὴ κάνει θαύματα; Ὄχι βέβαια. Γιατί; Τὸ λέει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα. Διότι προσευχόμεθα «φαρισαϊκῶς», ὄχι ὅπως ὁ τελώνης. Γιὰ ν᾿ ἀκούσῃ ὁ Θεὸς τὴν προσευχή, πρέπει νὰ ὑπάρχουν ὡρισμένοι ὅροι.
Πρῶτα – πρῶτα ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ γίνεται μὲ πίστι ἀκράδαντη. Μιὰ ἀμφιβολία ἂν ἔχῃς, ἕνα «ἐὰν…» νὰ βάλῃς, δὲν κάνεις τίποτα. Νὰ πιστεύῃς ὄχι ἑκατό, ἑκατὸν ἕνα τοῖς ἑκατό, ὅτι πράγματι ὁ Θεὸς θὰ σὲ ἀκούσῃ.
Πίστι λοιπόν, τὸ πρῶτο. Τὸ δεύτερο· νὰ προσεύχεσαι μὲ ἀγάπη. Τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς ἄνοιξε τὴν καρδιά σου νὰ γίνῃ ὠκεανός. Μὴν ἀφήσῃς μέσα σου οὔτε τὸ ἐλάχιστο μῖσος.
Νὰ προσεύχεσαι ἀκόμα ―αὐτὸ τονίζει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα― μὲ ταπείνωσι. Είδατε πῶς μπῆκε ὁ φαρισαῖος καὶ πῶς στάθηκε στὸ ναό; Σὰ᾿ νὰ ἤτανε ποιός ξέρει τί. Καὶ τί εἶπε; Μὲ βλέπετε; ἐγὼ εἶμαι ὁ καλύτερος ἄνθρωπος…
Ὦ Θεέ μου, πόσες φορὲς τὸ ἄκουσα αὐτό! Ἅμα ἀκούσω κάποιον νὰ λέῃ ὅτι εἶνε ὁ καλύτερος, φεύγω. Προτιμῶ μιὰ πόρνη ποὺ μετανοεῖ καὶ κλαίει, παρὰ ἕνα φαρισαῖο ποὺ καυχᾶται γιὰ τὴν ἁγιωσύνη του. Διότι ἕνα δάκρυ μιᾶς πόρνης ποὺ μετανοεῖ ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὶς προσευχὲς χιλίων φαρισαίων ποὺ δὲν συναισθάνονται τὴν ἀθλιότητά τους.
Γιά κοιτάξτε τὸν ἄλλο, τὸν ἁμαρτωλὸ τελώνη. Μπαίνει στὸ ναό, πάει καὶ κρύβεται σὲ μιὰ γωνιά, ἀθέατος. Τὰ μάτια του κάτω. Νόμιζε πὼς ἡ γῆ θ᾿ ἀνοίξῃ νὰ τὸν καταπιῇ. Αἰσθανόταν τὴν ἁμαρτωλότητα καὶ τὴν ἐνοχή του. Μὲ τέτοια ταπείνωσι πρέπει νὰ προσεύχεσαι. Διότι τί εἶσαι; πλούσιος; ἰσχυρός; βασιλιᾶς; Ναπολέων; Ἀϊνστάϊν; Τί εἶσαι τέλος πάντων; Νομίζεις ὅτι εἶσαι σπουδαῖος; Δὲν εἶσαι τίποτε. Ἕνα μηδὲν καὶ κάτω ἀπὸ τὸ μηδέν. Γίνε τελώνης, γονάτισε καὶ πές· «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13).
Μόνο ὑπ᾿ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις, ἀγαπητέ, τῆς πίστεως, τῆς ἀγάπης, καὶ προπαντὸς τῆς ταπεινώσεως, θὰ εἶνε δεκτὴ ἡ προσευχή μας.

* * *

Τριῴδιο, ἅγιο Τριῴδιο ἀνοίγει ἀπὸ σήμερα. Εἶνε, ὅπως είπαμε, ἕνα βιβλίο προσευχῶν. Τριάντα περίπου λειτουργικὰ βιβλία ἔχει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἂν μὲ ρωτήσετε, ποιό εἶνε τὸ ὡραιότερο, θὰ σᾶς πῶ τὸ Τριῴδιο. Μεταφράστηκε καὶ σὲ ἄλλες γλῶσσες. Τί εἶνε, τί περιέχει; Πῶς νὰ τὸ παραστήσω γιὰ νὰ δώσω νὰ καταλάβῃ ἡ σημερινὴ γενεά, ποὺ δὲν ξέρει τὴν πνευματικὴ γλῶσσα καὶ δὲ᾿ μποροῦμε νὰ συνεννοηθοῦμε; Τὸ Τριῴδιο εἶνε μιὰ συλλογὴ ἀπὸ ἐρωτικὰ τραγούδια! Εἶνε «τὰ τραγούδια τοῦ Θεοῦ», ὅπως λέει στὰ διηγήματά του ὁ Παπαδιαμάντης. Ἄλλοι τραγουδοῦσαν μὲ κιθάρες ἄλλα τραγούδια. Μὰ ἕνα μικρὸ χαριτωμένο παιδάκι εἶπε· Ἐμένα μοῦ ἀρέσουν τὰ τραγούδια ποὺ λέει ἐκεῖνος ὁ γέρος καὶ κλαῖνε τὰ μάτια του, «τὰ τραγούδια τοῦ Θεοῦ». Ὤ τραγούδια τοῦ Θεοῦ, ποὺ ψάλλουν τὸν θεῖον ἔρωτα· ὄχι τὸν χυδαῖο, τῶν κτηνῶν, ἀλλ᾿ ἐκεῖνον ποὺ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία!
Ἀδελφοί μου· μιὰ σταγόνα νὰ αἰσθανθῆτε ἀπὸ τὸν ἔρωτα αὐτόν, θὰ πῆτε· μηδέν οἱ ἄλλοι ἔρωτες, ἕνας μόνο ἀξίζει, Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος· ὅν, παῖδες, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(Ομιλία του Μητροπολίτου  Φλωρίνης π. Αυγουστίνου στον ιερό ναὸ του Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 18-2-1973)

Σημάδια εξέγερσης

Προς Δημήτριον Επιστολή – του Θεόδωρου Καλμούκου

Σεβασμιώτατε καλημέρα σας κι εύχομαι να είστε πάντοτε καλά και χαρούμενος.

Πριν ένα μήνα με σεβασμό και τιμή πάντοτε στο θεσμικό σας λειτούργημα, προσπάθησα να σας πω μερικά πράγματα γύρω από τις έντονες ανησυχίες και συζητήσεις που υπάρχουν σε πολλές κοινότητες της Αρχιεπισκοπής μας, για τις ετήσιες χρηματικές τους συνεισφορές προς την Αρχιεπισκοπή.

Ανάμεσα στα άλλα είχαμε πει ότι πολλές κοινότητές μας αγκομαχούν να τα βγάλουν πέρα οικονομικώς. Η Αρχιεπισκοπή τις έχει επιβαρύνει φορτικά με δυσβάστακτες αυξήσεις.

Κι ακόμα σας έλεγα πως αν συλλαμβάνω ορθώς τα μηνύματα από ιερείς και κοινοτικούς παράγοντες, έχω την αίσθηση ότι δεν θα αργήσει ο καιρός που θα υπάρξουν έντονες αντιδράσεις ακόμα και εξεγέρσεις. Είναι θαρρώ θέμα χρόνου. Πληροφορήθηκα ότι ήδη μία θεωρούμενη κορυφαία κοινότητα της Μασαχουσέτης, της οποίας η ετήσια συνδρομή προς την Αρχιεπισκοπή ανέβηκε κατακόρυφα κατά τα τελευταία χρόνια είπε μέχρι εδώ και μη παρέκει.

Σας αποκαλύπτω σήμερα ότι είχα κατά νου την κοινότητα του Αγίου Γεωργίου του Λιν της Μασαχουσέτης, για την οποία γράψαμε λεπτομερώς στις 8 Φεβρουαρίου.

Ακόμα, σας είχα αναφέρει, Σεβασμιότατε, ότι οι φωνές και οι απειλές που επισύρονται σε τέτοιες περιπτώσεις από τις Μητροπόλεις πως δεν θα αναγνωρίζονται οι εκλογές του κοινοτικού συμβουλίου, δεν θα χορηγούνται πιστοποιητικά γάμου ή θα ανακαλούνται οι ιερείς από τις κοινότητες είναι μάλλον για γέλια.

Τι κι αν δεν αναγνωρίσει η τοπική Μητρόπολη τις εκλογές του συμβουλίου, μήπως στο τέλος του μήνα αυτό το μη ορκισμένο συμβούλιο δεν θα υπογράψει την επιταγή του μισθού του παπά;

Σήμερα, Σεβασμιότατε, ευσεβάστως και με αγωνία αναφωνώ «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» διότι η πάλαι ποτέ χρυσόγαλη αγελάδα, η Ομογένεια, αρχίζει και στερεύει εφιαλτικά. Αρχίζει και αντιδρά και με το δίκιο της. Ο αριθμός των εκκλησιαζομένων έχει μειωθεί. Οι κοινότητές μας δείχνουν ήδη σημάδια ερήμωσης όμοια μ’ εκείνα των ενοριών της Κωνσταντινούπολης, όπου υπάρχουν περικαλλείς ναοί, αλλά αδειανοί. Εχετε όλοι οι κληρικοί κάθε βαθμού τεράστιες ευθύνες.

Προτάσεις: Αγκαλιάστε το λαό μας. Μην πιέζετε και καταπιέζετε τις κοινότητες, πολλές βρίσκονται εν διαλύσει. Κάνετε περικοπές στην Αρχιεπισκοπή και στις Μητροπόλεις. Πείτε να μην προκαλούν με την τρυφηλή ζωή τους, τα πολυτελή αυτοκίνητά τους, τα πανάκριβα αστραφτερά άμφιά τους. Ο κόσμος βαρέθηκε δεν αντέχει άλλο την επαιτεία και την υποκρισία. Τα βλέπουν αυτά οι νέοι και εξαφανίζονται. Θα έλθει η ημέρα, και φοβάμαι ότι θα είναι σύντομα, που θα μείνετε μόνοι σας πάνω στους θρόνους με τις μίτρες στα κεφάλια και τις πατερίτσες στα χέρια διότι δεν θα έχετε να ποιμάνετε κανέναν.

Προλάβετε, Σεβασμιότατε, να μην διαλυθεί άλλη μία κοινότητα στη Νέα Αγγλία, η κοινότητα του Λιν, η οποία θεωρείται μάλιστα από τις πιο καλές κοινότητες.

Και κάτι άλλο, αν βρεθούν μερικοί λαϊκοί που γνωρίζουν από νομικά και λογιστικά και αρχίσουν τις ερωτήσεις και τις απαιτήσεις για οικονομικούς απολογισμούς σε τοπικό και μη επίπεδο, θα υπάρξει πρόβλημα.

Επίσης, θα θέλατε να γνωρίζετε ότι υπάρχουν αρκετές κοινότητες τόσο στη Νέα Αγγλία, όσο και αλλού, οι οποίες είναι έτοιμες να ξεσπάσουν. Θα γίνει της Αιγύπτου…

Μην φοβάστε, Σεβασμιότατε, πάρετε θέση είναι σοβαρό το θέμα. Ο,τι κι αν γίνεται παντού στην Αρχιεπισκοπή, έχετε εσείς την ευθύνη, διότι εσείς είστε ο Αρχιεπίσκοπος.

Φεβρουάριος 14, 2011

Ειναι σοβαρο το θεμα

Προς Δημήτριον Επιστολή – του Θεόδωρου Καλμούκου

Σεβασμιώτατε καλημέρα σας κι εύχομαι να είστε πάντοτε καλά και χαρούμενος.

Ζητώ προκαταβολικά την κατανόησή σας που επανέρχομαι στο θέμα της κοινότητας του Λιν Μασαχουσέτης, πλην όμως τα πολλά μηνύματα κληρικών και λαϊκών αξιωματούχων κοινοτικών συμβουλίων από τη Νέα Αγγλία, τη Γιούτα, τη Νέα Ιερσέη, τη Νέα Υόρκη, τη Φλόριδα και αλλού συγκλίνουν σ’ ένα κοινό συμπέρασμα, πως είναι θέμα χρόνου να υπάρξουν ξεσπάσματα όμοιο μ’ εκείνο του Λιν. Είναι σοβαρό το θέμα, Σεβασμιότατε, γι’ αυτό με σεβασμό και αγωνία σας γράφω πως θα ήταν τραγικό λάθος να μην το εκλάβετε μ’ αυτή ακριβώς την έννοια και διάσταση, δηλαδή του σοβαρού.

Ειλικρινά λυπάμαι που σας ανησυχώ μ’ αυτό το θέμα ξανά και μάλιστα αυτή την εβδομάδα που θα βρίσκεστε στην ηλιόλουστη και ολόθερμη Φλόριδα, για το συνέδριο της «Ηγεσίας των 100», όπου κατά τα συνηθισμένα θα επιδίδεστε σε κύκλους Μελέτης Αγίας Γραφής αποκλειστικά για τα μέλη της «Ηγεσίας των 100». Ωστόσο, η ενορία, δηλαδή η τοπική Εκκλησία είναι το δομικό κύτταρο συγκρότησης και οικοδομής της Εκκλησίας. Αν, ο μη γένοιτο, αποσυντεθούν οι κοινότητες, τότε μοιραία θα σημάνει το ιστορικό τέλος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Την Τετάρτη στις 16 Φεβρουαρίου, την ώρα ακριβώς που εσείς κάνατε ομιλία για τους Ψαλμούς του Δαβίδ στο Πανεπιστήμιο του «Ταφτς» στο Μέτφορντ της Μασαχουσέτης μπροστά σε όχι και τόσο πυκνό ακροατήριο όπως πληροφορήθηκα, λίγα μίλια πιο πάνω στην κοινότητα του Λιν γινόταν γενική συνέλευση με αθρόα συμμετοχή πιστών-μελών, τα οποία ψήφισαν ομόφωνα να αντισταθούν τόσο στο ποσό της αύξησης των 20.000 της ετήσιας συνεισφοράς τους προς την Αρχιεπισκοπή, όσο, στις απειλές της τοπικής Μητρόπολης που έφτασε μέχρι του σημείου να χρησιμοποιεί ως εκβιαστικό μοχλό πίεσης ακόμα και τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας, γεγονός που καταργεί την ίδια την Εκκλησία.

Θα ήταν προτιμότερο, Σεβασμιότατε, να στέλνατε κάποιον άλλον να έκανε την ομιλία για τους Ψαλμούς του Δαβίδ στο «Ταφτς», κι εσείς να πηγαίνατε στο Λιν, αφενός για να αγκαλιάσετε και καταλαγιάσετε τους ανθρώπους δείχνοντάς τους αγάπη και λέγοντάς τους τουλάχιστον μία καλησπέρα κι «ως καλός ποιμήν» να φέρνατε ηρεμία και γαλήνη.

Εχει καλούς, πιστούς, φιλότιμους και αφοσιωμένους ανθρώπους η κοινότητα του Λιν κι είμαι βέβαιος πως με την παρουσία και το λόγο σας θα τους κερδίζατε. Στο κάτω-κάτω της γραφής εσείς είστε, Σεβασμιότατε, ο κατ’ εξοχήν ποιμενάρχης και διδάσκαλος εν τη πίστει ολόκληρης της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής, κι όχι μόνο της Αμεσης Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας Νέας Υόρκης. Μ’ άλλα λόγια, εσείς είστε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος λέγει και ξαναλέγει, και το είπε και προχτές ακόμα όταν διάβασε στον «Ε.Κ.» για το Λιν, ότι «υπάρχει Αρχιεπίσκοπος στην Αμερική, να επιληφθεί εκείνος». Αν θυμάστε, το ίδιο είχε πει και για την άλλη κοινότητα που υπέστη ρηγματώδη κλονισμό, της Μεταμόρφωσης του Λόουελ, που και σ’ αυτήν δεν κάνατε τίποτε.

Δεν είναι καιρός, Σεβασμιότατε, για εξεγέρσεις, διάλυση κοινοτήτων, αλλά είναι καιρός ειρήνευσης και καταλλαγής πριν γίνει η σπίθα πυρκαγιά και τρέχετε και δεν προλαβαίνετε.

Προτείνω λοιπόν ευσεβάστως, στη Σεβασμιότητά σας, να μπείτε στον κόπο και να επισκεφθείτε το Λιν το συντομότερο, να Λειτουργήσετε, να μιλήσετε στους ανθρώπους τη γλώσσα της αγάπης και της ποιμαντικής φροντίδας, να ενεργήσετε ως κυματοθραύστης, διότι οι διάφορες μεθοδείες, οι λεονταρισμοί και οι χαρτοπόλεμοι δεν βγάζουν πουθενά.

Φεβρουάριος 21, 201

BARBAROTHTES KAI LONTARIASMOI…

«Οχι» του Λιν σε αύξηση της δόσης

Του Θεόδωρου Καλμούκου

ΕΘΝΚΟΣ ΚΗΡΥΞ/ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΛΜΟΥΚΟΣ
Οι ομογενείς Φίλιππος Δαριώτης, Οθων Αρσένης, Δημήτρης Σκάλκος και Παναγιώτης Σκάλκος, σχολιάζουν στον «Ε.Κ.» για τη γενική συνέλευση και την αύξηση των 20.000 προς Αρχ/πή.

ΒΟΣΤΩΝΗ. Η γενική συνέλευση της κοινότητας του Αγίου Γεωργίου του Λιν Μασαχουσέτης ψήφισε ομόφωνα όχι στην αύξηση των 20.000 δολαρίων που είχαν απαιτήσει η Αρχιεπισκοπή και η Μητρόπολη Βοστώνης για την ετήσια συνεισφορά της κοινότητας, με την εξαίρεση μόνο ενός που ψήφισε υπέρ. Συγκεκριμένα, το ποσό που ζητούσαν ήταν από 68.000 να γίνει 88.000.
Η γενική συνέλευση έγινε το βράδυ της Τετάρτης στην κοινοτική αίθουσα και συμμετείχαν περί τους τετρακόσιους ενορίτες, γεγονός πρωτοφανές στα σύγχρονα ιστορικά της κοινότητας. Εισήλθαν 273 οικονομικώς τακτοποιημένες οικογένειες, οι οποίες αντιπροσωπεύονταν εν πολλοίς από αμφοτέρους συζύγους.
Υπενθυμίζεται ότι, όπως έγραψε ο «Ε.Κ.», το κοινοτικό συμβούλιο ομόφωνα, αλλά και με την ολόθυμη σύμπλευση του προϊσταμένου της κοινότητας, πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Τσουκαλά, ο οποίος κατά τα 14 χρόνια της ιερατείας του στην κοινότητα την έχει αναδιοργανώσει, διεμήνυσε στον Μητροπολίτη Βοστώνης Μεθόδιο ότι η κοινότητα δεν έχει και δεν πρόκειται να δώσει περισσότερα χρήματα από τις 68.000 όπως απαιτεί η Αρχιεπισκοπή και η Μητρόπολη.
(Γραπτό μήνυμα του «Ε.Κ.» στον Μητροπολίτη Μεθόδιο για να σχολιάσει τη γενική συνέλευση του Λιν παρέμεινε αναπάντητο μέχρι την ώρα που ολοκληρώθηκε η παρούσα έκδοση).
Τη συνεδρίαση, η οποία άρχισε με προσευχή που ανέπεμψε ο π. Γεώργιος Τσουκαλάς, διηύθυνε ο πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου Ιωάννης Μεκλής, ο οποίος διάβασε τα κείμενα των επιστολών, ανάμεσα στα οποία και του πρωτοσύγκελου, π. Τεντ Μπάρμπα αναφορικά με τους όρους τέλεσης των μυστηρίων με προϋπόθεση η κοινότητα να καταβάλλει πρώτα μέχρι τις 20 εκάστου μηνός $9,000 στην Αρχιεπισκοπή. Ο κ. Μεκλής έκανε μία λεπτομερή αναφορά της εξέλιξης του όλου θέματος, λέγοντας ότι το 2000 ήταν 38.000 δολ. και σήμερα φτάσαμε στις $68.000 και τώρα ζητούν $88.000.
Είπε ακόμα ότι έγιναν προσπάθειες να βρεθεί ένας συμβιβασμός, στις $78.000 αλλά δεν έγινε αποδεκτή η πρόταση και ελέχθη στην κοινότητα να ζητήσει περισσότερα χρήματα από τα μέλη της.
Ο Τομ Δημάκης μέλος του κοινοτικού συμβουλίου και ευεργέτης της κοινότητας και επίσης της Μητρόπολης Βοστώνης, επί δεκαετίες, αλλά και μέγας ευεργέτης της Θεολογικής Σχολής, Αρχων και μέλος της «Ηγεσίας των 100», είπε στη συνέλευση να μην δώσει η κοινότητα τίποτε περισσότερο από τις $68.000 και πως ο ίδιος θα σταματήσει στο εξής τις προσωπικές δωρεές στη Μητρόπολη και την Αρχιεπισκοπή. Η συνέλευση χειροκρότησε θερμά τον κ. Δημάκη.
Ο Περικλής Χριστόπουλος σηκώθηκε και αναφώνησε τρεις φορές πως αυτό που κάνει ο κ. Μεθόδιος είναι «εκβιασμός, εκβιασμός, εκβιασμός» και συμπλήρωσε «να τους πείτε (στην Αρχιεπισκοπή και στη Μητρόπολη) να ανοίξουν και να διαβάσουν την Αγία Γραφή».
Η Ελένη Παγκράτη είπε ότι αν ο κ. Μεθόδιος «δεν θέλει να μιλήσει μαζί μας, να απευθυνθούμε απευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο».
Ο προϊστάμενος της κοινότητας π. Γεώργιος Τσουκαλάς ήταν παρών σε όλη τη συνεδρίαση, αλλά πέραν από την προσευχή που έκανε δεν είπε τίποτε άλλο, ενώ δεν ανταποκρίθηκε σε τηλεφώνημα του «Ε.Κ.» να σχολιάσει τα διαμειφθέντα στη συνέλευση. Πολλοί ενορίτες δημόσια εξέφρασαν στη συνέλευση την υποστήριξη τους στον π. Τσουκαλά.
Αλλοι ενορίτες είπαν στη συνέλευση ότι είναι καιρός να συνεδριάσουν με γενικές συνελεύσεις τους κι άλλες κοινότητες διότι σίγουρα αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, ενώ άλλοι εξέφρασαν την άποψη να ναυλώσουν λεωφορεία και να μεταβούν στην Μητρόπολη για διαμαρτυρία.
Πληροφορίες του «Ε.Κ.» αναφέρουν ότι πλειάδα κοινοτήτων ανά την Αμερική, συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Αγγλίας, συνομιλούν μεταξύ τους, ενώ ήδη διερευνούν και τη νομική κατοχύρωση εκάστης κοινότητας στις κατά τόπους πολιτείες καθότι η κάθε κοινότητα αποτελεί ξεχωριστό Νομικό Πρόσωπο (Religious Corporation), το οποίο αναγνωρίζεται από την πολιτεία στην οποία υπάρχει η κοινότητα.
Την περασμένη Τρίτη στη συνεδρίαση του Συνδέσμου των ιερέων της Νέας Αγγλίας, ο Μητροπολίτης Μεθόδιος αναφέρθηκε στο θέμα του Λιν και μοίρασε στους ιερείς το τετρασέλιδο γράμμα του που έστειλε στα μέλη της κοινότητας.
Εν τω μεταξύ, ο Τομ Δημάκης, μέλος, και ο Ιωάννης Μεκλής πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου, απαγόρευσαν την παρουσία του «Ε.Κ.» στη συνέλευση με το αιτιολογικό ότι είχε ληφθεί απαγορευτική απόφαση από το συμβούλιο, πράγμα το οποίο δεν αληθεύει, όπως κατήγγειλε ο σύμβουλος Οθων Αρσένης, ο οποίος τόνισε ότι «ψεύδονται».
Αργότερα, ο κ. Δημάκης είπε σε ενορίτες που του επισήμαναν ότι διέπραξε σφάλμα που συμπεριφέρθηκε σκιωδώς στον «Ε.Κ.», πως φοβόταν ότι θα γίνονταν έκτροπα στη συνέλευση και δεν ήθελε να τα καταγράψει η εφημερίδα.
Ο κ. Αρσένης, αφού εξέφρασε τη λύπη του για τη συμπεριφορά των κ. Δημάκη και Μεκλή, είπε στον «Ε.Κ.» ότι «δεν πήραμε καμία απόφαση να μη σας επιτραπεί να παρευρεθείτε στη συνέλευση, το διαψεύδω, αισθάνομαι άσχημα γι’ αυτό που έκαναν» και συμπλήρωσε «αν δώσουν τα χρήματα, εγώ θα φύγω».
Ο Παναγιώτης Σπυριδάκος, ενορίτης επί 37 χρόνια, συνοδευόμενος από τον γιο του Κώστα, μπαίνοντας στη συνεδρίαση είπε στον «Ε.Κ.» πως «θα πάω με την πλειοψηφία». Στην ερώτηση αν είναι πολλά τα χρήματα που ζητά η Αρχιεπισκοπή απάντησε «ναι», ενώ στην ερώτηση αν θα ψήφιζε να τα δώσει η κοινότητα, είπε «όχι».
Ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος ενορίτης επί 38 χρόνια είπε «είναι άνω κάτω τα πράγματα, δεν πρέπει να τα δώσουμε τα χρήματα». Ο Νικόλαος Τσούτσης, 35 χρόνια ενορίτης, είπε «όχι παραπάνω χρήματα».
Ο Γιώργος Σκάλκος, 42 χρόνια ενορίτης, είπε «πρέπει αν δούμε τι συμφωνίες έχουν γίνει».
Ο Δημήτρης Σκάλκος είπε «αισθάνομαι σαν να με τραβούν από τη μύτη, δεν έχουμε χρήματα, τι να δώσουμε».
Ο Φίλιππος Δαριώτης, 45 χρόνια ενορίτης, είπε «εδώ έχουμε φασαρίες, τι χρήματα να δώσουμε;».

Φεβρουάριος 17, 2011

• ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»
• INTERORTHODOX ASSOCIATION «ST. PAUL THE APOSTLE»
• Δι’ ἀλληλογραφίαν : ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
• Ἕδρα: Ἀπόλλωνος 23 Β, ΑΘΗΝΑΣ 10557
• Τηλ. 0030 2103254321-2, fax 3236978,
• e-mail: fot_gram@otenet.gr, ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr
• ΑΦΜ 090208446 Ε΄ ΔΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

Ἐπιστολὴ ὑπ᾿ ἀριθ. 42/25.2.2011

Ἀγαπητοί,

ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ

1. ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ

Διερμηνεύοντες καὶ τὰ συναισθήματα ὅλων τῶν μελῶν, συνεργατῶν καὶ φίλων, ὄχι μόνον

τοῦ Διορθοδόξου Συνδέσμου «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος», ἀλλὰ καὶ

τῶν ἀδελφῶν φορέων μας,

τοῦ Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν, καθὼς καὶ

τοῦ Σωματείου «οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους»

συγχαίρουμε ὅλους, ὅσους ἔφεραν ἐσχάτως στὴ δημοσιότητα τὶς μεγάλες «μπίζνες» τῶν Μ.Κ.Ο., π.χ. καὶ τὸν βουλευτὴ κ. Ἀργύρη Ντινόπουλο καὶ πληθώρα ἱστοσελίδων ἀναφορικῶς μὲ φαγοπότι πολλῶν τρωκτικῶν, «ἀετονύχηδων» καὶ «πατριαρχῶν τῆς διαπλοκῆς», ποὺ συσπειρώνονται σὲ ΜΚΟ, ὄχι ἀπὸ φιλάνθρωπα συναισθήματα, ἀλλὰ  ἀπὸ ἀπληστία, φιλοτομαρισμὸ, ἐγωπάθεια καὶ κοινωνικὴ ἀναλγησία. Αὐτοὶ νοσφίζονται τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μὲ τὸ νὰ ἰδιοποιοῦνται τὶς χορηγίες Ὑπουργείων καὶ ἄλλων κοινωνικῶν φορέων, οἱ ὁποῖες χορηγοῦνται γιὰ φιλανθρωπικοὺς σκοπούς.

2. ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΜΑΣ

Ὅμως ἄς μᾶς ἐπιτρέψουν οἱ φίλοι νὰ «εὐλογήσουμε τὰ γένια μας» καὶ νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι ἐμεῖς πρὸ ἐτῶν, μέσῳ τοῦ περιοδικοῦ μας «Φωτεινὴ Γραμμή» καὶ τῆς ἱστοσελίδας μας www.fotgrammi.gr, ποὺ πασχίζουν νὰ ἐπαινοῦν τὸ καλὸ ὁπονθεδήποτε καὶ ἄν προέρχεται καὶ νὰ στηλιτεύουν τὸ κακὸ μετὰ διακρίσεως χωρὶς νὰ λασπολογοῦν, εἴχαμε καταδικάσει τὴν ἀγυρτία ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ πολλὲς ΜΚΟ ἤ καὶ ἄλλα ἄτομα, τὰ ὁποῖαγιὰ τὸ «θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις» κάνουν μερικὲς φιλανθρωπίες παρουσιάζοντας δημαγωγικῶς τὰ πράγματα τόσο τραγικά, ὥστε νὰ εἰσπράττουν 100 καὶ νὰ δίδουν μερικὰ ψιχία καὶ νὰ ἰδιοποιοῦνται τὴ μερίδα τοῦ λέοντος (παραβάλατε δημοσιεύματά μας τεῦχος 37, σελ. 116-117, ὅπου κάνουμε καὶ ἐκτενῆ ἀναφορὰ σὲ ἀναλυτικὸ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδας ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ἀπὸ 16.10.07 μὲ στοχεῖα γιὰ τὶς μὴ καθαρὲς Μ.ΚΟ. τοῦ Ὑπ. Ἐξωτερικῶν καὶ τεῦχος 36, σελ. 64 κάτω ἀπὸ τὸ κεφάλαιο «ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ, ὅπου γίνεται ἀναλυτικὴ ἀναφορὰ πῶς κλαδικὲς καὶ διάφοροι ἀετονύχηδες ὀργανώνουν Μ.Κ.Ο.).

Πόσο ὅμως ὑποκριτικὴ καὶ μὴ ἠθικὴ εἶναι μία τέτοια ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια, διότι  «πᾶν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως, ἁμαρτία ἐστίν » (Ρωμ. 14, 23).

3. Ο ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ

Μάλιστα δὲ ἔχομε προχωρήσει περαιτέρω, τονίζοντας, ὅτι πρέπει νὰ διεξαχθοῦν αὐστηρότατοι φορολογικοὶ ἔλεγχοι ὄχι ἀπὸ ἀετονύχηδες «φορομπῆχτες» ποὺ κατατρομοκρατοῦν φορολογουμένους, γιὰ νὰ τοὺς ἀπομυζοῦν ὅσα ἐκέρδισαν ἀπὸ τὴ παραγωγή, τὸ ἐμπόριο ἤ τοὺς ἐργαζομένους (κατὰ τὸ Μάρξ-Ἔνγκελς ἡ ἐκμετάλλευσι τῶν ἐργαζομένων=ὑπεραξία, κατὰ τὸν ἀδελφὸθεο Ἰάκωβο φόνος: «ἰδοὺ ὁ μισθὸς τῶν ἐργατῶν τῶν ἀμησάντων τὰς χώρας ὑμῶν, ὁ ἀπεστερημένος ἀφ’ ὑμῶν, (ἀπεστερημένος μισθὸς = παρακράτησις τῆς ὑπεραξίας) κράζει, καὶ αἱ βοαὶ τῶν θερισάντων εἰς τὰ ὦτα Κυρίου Σαβαὼθ εἰσεληλύθασιν» Ἰάκ. 5, 4 …, «Ὁ πλοῦτος ὑμῶν σέσηπε καὶ τὰ ἰμάτια ὑμῶν σητόβρωτα γέγονεν. Ὁ χρυσὸς ὑμῶν καὶ ὁ ἄργυρος κατίωται, καὶ ὁ ἰὸς αὐτῶν εἰς μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καὶ φάγετε τὰς σάρκας ὑμῶν ὡς πῦρ. Ἐθησαυρίσατε ἐν ἐσχάταις ἡμέραις» (Ἰακ. 5, 2-3) καὶ ὁλοκληρώνει «Κατεδικάσατε, ἐφονεύσατε τὸν δίκαιον∙οὐκ ἀντιτάσσεται ὑμῖν» (Ἰακ. 5, 6).  Ἴδατε πλήρη κείμενα καὶ μετάφρασι στὴ «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 35, σελ. 13 καὶ στὸ διαδίκτυο στὴν ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr (Πνευματικὲς δραστηριότητες –Κοινωνικὰ θέματα – Η ανεκτίμητος κοινωνική διδασκαλία του αλώβητου Χριστιανισμού-Ορθοδοξίας & ο Κομμουνισμός-Πρωτομαγιά – ἔτος 2008).

Οἱ ἔλεγχοι αὐτοὶ πρέπει νὰ γίνωνται ἀπὸ πραγματικὰ εὐσυνείδητους ὑπαλλήλους.

Καὶ πρέπει νὰ γίνωνται ὄχι μόνο στὶς ΜΚΟ, φιλανθρωπικὲς ὀργανώσεις, ἱδρύματα ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλα τὰ σωματεῖα, συλλόγους, ποδοσφαιρικὲς ὀργανώσεις κ.λπ., ἐκεῖ θὰ εὑρεθοῦν ὄχι μόνον ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια εὐρὼ ἀλλὰ καὶ ἑκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια ἀτασταλίες. Ἴδατε περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 36, σελ. 64-68, κάτω ἀπὸ τὸ κεφάλαιο «ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ», τεῦχος 42, σελ. 7-8 στὸ κεφάλαιο «ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΗΘΕΙΣ ‘’ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΙΣ’’ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ – ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ ΕΙΣ ‘’ΗΜΕΤΕΡΑΣ’’ Μ.Κ.Ο. καὶ τεῦχος 43, σελ. 27-28 κάτω ἀπὸ τὸ κεφάλαιο «ΤΡΑΓΙΚΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΟΥ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ-Η ΕΛΛΕΙΨΙΣ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ» καὶ στὴν ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr,

4. Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἐπιμέρους δικαιολογεῖται ἡ φράσι τοῦ Ἀντιπροέδρου τῆς Κυβερνήσεως κ. Πάγκαλου «μαζί τὰ φάγαμε». Ὅμως, ὅπως ἐγράψαμε καὶ στὸ περιοδικό μας «Φωτεινή Γραμμή» τεῦχος 45, σελ. 40, ὄντως ὅλα τὰ «τρωκτικά» οἱ «ἀετονύχηδες καὶ οἱ πατριάρχες τῆς διαπλοκῆς» τὰ ἔφαγαν μαζὶ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἔντιμους Ἕλληνες.

5. Η ΔΙΑΚΡΙΣΙ

Ἄς μᾶς ἐπιτρέψουν ὅμως οἱ ἀγαπητοὶ φίλοι νὰ τονίσωμε, ὅτι ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ γινώμεθα ὁδοστρωτῆρες, θεωρώντας ὅλους τὸ ἴδιο: εἴτε αὐτοὶ ποὺ κατώρθωσαν καὶ ἐνοσφίσθηκαν χαριστικὲς ἀποφάσεις γιὰ τηλεοπτικοὺς καὶ ραδιοφωνικοὺς σταθμούς, εἴτε ἄλλοι, ποὺ τὰ ἀφεντικά τους τοὺς χρηματοδοτοῦν καὶ ἔχουν τὸν ἡμερήσιο καὶ περιοδικὸ τύπο, εἴτε καὶ ὅλοι ἐμεῖς, ποὺ διαθέτομεν ἱστοσελίδες ἐφαρμόζοντες τὴ λαϊκὴ παροιμία «μαζὶ μὲ τὰ ξερὰ καίγονται καὶ τὰ χλωρά».

6. Οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι ἔλεγαν ὅτι, «μεῖζον πασῶν τῶν ἀρετῶν ἐστι ἡ διάκρισις», διαφορετικὰ ἀδικοῦμε πρόσωπα, πράγματα καὶ καταστάσεις καὶ ἀντὶ νὰ οἰκοδομῶμε, γκρεμίζουμε.

7. ΑΝΑΦΟΡΙΚΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟΝ «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»

(πρώην Ἑλληνογιουγκοσλαβικὸς Σύνδεσμος ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος», ἐπιτρέψατέ μας νὰ σᾶς ἀναφέρουμε περιλητικῶς τὰ ἑξῆς:

α) Παρ᾿ ὅλον ὅτι ἐμεῖς ἱδρυθήκαμε ἀπὸ ἐλατήρια ἰδεολογίας καὶ ὄχι ἀπὸ εὐτελῆ ἰδιοτέλεια βάσει τῆς ὑπ᾿ ἀριθ. 3585/1994 ἀποφάσεως τοῦ Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν Α.Φ.Μ. 090208445 καὶ δὲν ἱδρυθήκαμε ἐντὸς τῆς τελευταίας δεκαπενταετίας, ἐν τούτοις ἐμεῖς οὐδεμία ἀντίρρησι ἔχουμε-ἀπεναντίας ἐπιθυμοῦμε νὰ ἐλεγχθῶμε πρῶτοι.

β) Τόσο πρὸ τῆς ἐγκρίσεως, ὅσο καὶ μετὰ τὴν ἔγκρισί μας, μέχρι σήμερα ἔχουμε ἀποστείλει ἄνω τῶν 60.000 τόννων φαρμάκων, τροφίμων, ἱματισμοῦ, κλινοσκεπασμάτων καὶ λοιπῶν ἀγαθῶν ἀνθρωπιστικῶν βοηθειῶν κυρίως στὴν πρώην Γιουγκοσλαβία, ἀλλὰ καὶ ἀνὰ τὴν ὑφήλιο χωρὶς τὴ παραμικρὰ «δεκάρα» ἀπὸ τὸ κράτος, κρατικοὺς φορεῖς, τὴν ἐκκλησία κ.λπ., παρὰ μόνο ἀπὸ ἰδίους πόρους καὶ τὸ δίλεπτο τῆς χήρας.

γ) Ὑπήρξαμε ἡ πρώτη ἀνθρωπιστικὴ ὀργάνωσις, ποὺ ἐγκριθήκαμε καὶ ἀπὸ τὴν Ἡνωμένη Εὐρώπη καὶ ἐδημοσιεύθη ἡ ὀργάνωσίς μας στὴν ἐφημερίδα τῶν Εὐρωπαϊκῶν Κοινοτήτων κατόπιν ἐπισταμένου ἐλέγχου καὶ ὄχι ὅπως ἄλλα «τρωκτικά», ποὺ ἱδρύθηκαν ἀπὸ ἀδέλφια, ξαδέλφια, συγγενολόγια, κουμπαριὰ κ.λπ. καὶ ἐβάπτιζαν ἑαυτοὺς ὡς ἀνθρωπιστικὲς ὀργανώσεις, ὅπως γράφει καὶ ὁ Γενικὸς Διευθυντὴς τῶν Βρυξελλῶν κ. J M SILVA RODRIGUEZ στὸ ἐγγραφό του Α.Π. D (2001) 360148-20.3.2001-AGR 007215.

δ) Μὲ διάφορες ἀποφάσεις τοῦ Ὑπουργείου Γεωργίας ἐλάβαμε ὑπερπαραγωγὴ πορτοκαλιῶν ἐπιδοτουμένων ἀπὸ τὴν Ἡνωμένη Εὐρώπη καὶ τὰ ἀπεστείλαμε ἀποδεδειγμένως σὲ ἑκατοντάδες πόλεις καὶ καταυλισμοὺς προσφύγων ἀπὸ τὴ Βοσνία καὶ μετὰ ἀπὸ τὸ Κοσσυφοπέδιο ἀνὰ τὴ Σερβία, ὅπως διεπίστωσε καὶ ὁ Γενικὸς Διευθυντὴς τοῦ Ὑπουργείου Γεωργικῆς Ἀναπτύξεως καὶ Τροφίμων κ. Ἀντώνιος Κουντούρης τηλ. 210-2124168 καὶ ὅπως βεβαιοῖ καὶ στὸ ἔγγραφό του ἀρ. Πρωτ. 278281/24.6.2010.

ε) Ἐν τῷ μεταξὺ «τρωκτικά» συσπειρώθησαν καὶ μὲ τὴ βοήθεια τῶν κλαδικῶν καὶ τῆς ἑκάστοτε κυβερνώσης παρατάξεως ἱδρύοντο συνεχῶς Μ.Κ.Ο. καὶ ἄλλες μὲν ἔκαναν κάποιες ἀνθρωπιστικὲς ἀποστολές, ἄλλες δὲ τυπικὰ παρουσίαζαν πληθώρα δραστηριοτήτων ξοδεύοντας ἕνα ἐλάχιστο ποσὸ τῶν παχυλῶν κονδυλίων, ποὺ ἐλάμβαναν ὡς ἐπιχορηγίες.

στ) Γιὰ τὴν ὑπερπαραγωγὴ ροδακίνων, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ πεταχτοῦν στὶς χωματερὲς δὲν ἐνδιαφέρθηκε καμία Μ.ΚΟ., διότι τὰ ροδάκινα εἶναι λίαν εὐαίσθητα καὶ δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ γίνουν διάφορες «κομπίνες», νὰ βγαίνουν ἀπὸ τὸ ἕνα σύνορο καὶ νὰ ἐπανέρχονται ἀπὸ τὸ ἄλλο σύνορο καὶ νὰ ἐκποιῶνται σὲ λαϊκὲς ἀγορές, ἀθιγγάνους κ.λπ., κ.λπ.

ζ) Τοιουτοτρόπως μὲ τὴν ὑπ᾿ ἀριθ. Πρωτ. 380172/10.8.2000 ἀπόφασι τοῦ Ὑπουργείου Γεωργίας μᾶς ἐνεκρίθησαν 20.000 τόννοι ροδακίνων ὡς ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια ἐπιδοτουμένων ἀπὸ τὴν Ἡνωμένη Εὐρώπη, καθὼς καὶ

μὲ τὴν ὑπ᾿ ἀριθ. Πρωτ. 383153/14.9.2000 ἀπόφασι Ὑπουργείου Γεωργίας 2.900 τόννοι ροδακίνων ὡς ἐπισιτιστικὴ βοήθεια ἐπιδοτούμενη ἀπὸ ἐθνικοὺς πόρους.

η) Πέραν τῆς «ἀγγαρείας» νὰ ἀποστέλωμεν ἀστραπιαίως τὶς τεράστιες ποσότητες ροδακίνων καὶ νυχθημερὸν νὰ ἐπαγρυπνῶμε νὰ «σκορπίζωνται» τὰ διάφορα φορτία σὲ ὅλη τὴν τέως Γιουγκοσλαβία, ὅπου ὑπῆρχαν πρόσφυγες, μᾶς «ἀγγάρευσαν» νὰ διαχειριστῶμε καὶ τὸ ποσὸ τῶν 460.000.000 δρχ., τὸ ὁποῖο ἐδώσαμε στοὺς Ἀγροτικοὺς Συνεταιρισμοὺς:

ΕΑΣ ΒΕΡΟΙΑΣ, ΑΣ ΝΑΟΥΣΑΣ, ΕΑΣ ΝΑΟΥΣΑΣ, ΑΣΕΠΟΠ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ, ΑΣ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ, ΚΑΣΟ ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΕΑΣ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ, ΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ, ΑΣ ΜΕΣΗΣ, ΑΣ ΒΕΡΟΗΣ, ΕΑΣ ΕΔΕΣΣΑΣ, ΑΣ ΚΑΛΗΣ, ΚΑΣΟ ΔΗΜΟΥ ΚΥΡΟΥ, ΚΟΠΑ ΒΟΡΑΣ, ΕΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

καθὼς καὶ στὶς μεταφορικὲς ἑταιρεῖες, ποὺ μετέφεραν τὶς χιλιάδες τόννους ροδακίνων. Ὅλα αὐτὰ μὲ ἐπίσημες ἀποδείξεις, ὅπως ἤλεγξεν ἐπισταμένως καὶ τὸ Σῶμα Διώξεως Οἰκονομικοῦ Ἐγκλήματος, τὸ ὁποῖο μᾶς ἀπέστειλαν ἄλλες Μ.Κ.Ο., γιὰ νὰ μᾶς ἐκτοπίσουν ἀπὸ ἄλλα προϊόντα μὴ εὐπαθῆ (κατεψυγμένα κοτόπουλα, τυριά, ἐλιές, ρύζια κ.λπ., κ.λπ) καὶ γιὰ νὰ μᾶς «βγάλουν ἀπὸ τὴ μέση», νὰ μὴ ἔχωμε ἐλπίδες νὰ λάβωμε ἀναπτυξιακὰ προγράμματα σὲ ἄλλες χῶρες.

θ) Ἐπειδὴ Ἀγροτικοὶ Συνεταιρισμοὶ εἶχαν ξεσηκωθῆ γιὰ τὰ ὑπόλοιπα 85.000.000 δρχ., ποὺ δὲν μᾶς εἶχαν δοθῆ, τὸ ΣΔΟΕ ἔγραψε στὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, ὅτι μὲ τὸν Διορθόδοξο Σύνδεσμο Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δὲν ὑπάρχει πρόβλημα καὶ ἔτσι μᾶς ἐνέβασαν καὶ τὰ ὑπόλοιπα 85.000.000 δρχ., τὰ ὁποῖα ἐδώσαμε στοὺς δικαιούχους Ἀγροτικοὺς Συνεταιρισμοὺς. καθὼς καὶ 10.738.912 δρχ. καὶ 3.662.026 δρχ., βάσει τιμολογίων στὴν Πανελλήνια Συνομοσπονδία Ἑνώσεων Γεωργικῶν Συνεταιρισμῶν (ΠΑΣΕΓΕΣ).

ι) Μὲ τὴν ὑπ᾿ ἀριθ. 165/6.3.2001 ἐπιστολή μας πρὸς τὸ Ὑπουργεῖο Γεωργίας ἐπιβεβαιούσαμε, ὅτι ἐλάβαμε τὸ σύνολο τῶν 460.000.000 δρχ. καὶ ὅτι οἱ Ἀγροτικοὶ Συνεταιρισμοὶ δὲν μᾶς παρέδωσαν στὴν ἐπισιτιστικὴ τὰ προγραμματισθέντα, ἀλλὰ 2.900.000 κιλά, ἀλλὰ  2.887.738 κιλά, δηλαδὴ 12.262 κιλὰ λιγότερα. Κατὰ συνέπεια μᾶς ἔμειναν 1.944.998 δρχ περίσσευμα καὶ γιὰ τὸ ἰσόποσο ποσὸ ἀπεστείλαμε τὴν ἐπιταγή μας ὑπ᾿ ἀριθ. 012001 9000023748561/48561 πρὸς τὸ Ὑπουργεῖο Γεωργίας.

ια)   Τὸ Ὑπουργεῖο Γεωργίας μὲ τὸ ὑπ᾿ ἀριθ. 334252/20.3.2001 ἔγγραφό του μᾶς ἐπέστρεψε τὴν ἐν λόγῳ ἐπιταγὴ μὲ τὸ αἰτιολογικό, ὅτι τὰ ἐν λόγῳ χρήματα τὰ ἐπλήρωσε τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν. Τότε ἀπευθύνθημεν πρὸς τὸ Ὑπ. Ἐξωτερικῶν ἐπανειλημμένως τηλεφωνικῶς πρὸς τὸν ἁρμόδιο κ. Φιλιππαῖο, καὶ μᾶς εἶπε δὲν χρειάζεται νὰ τὰ ἐπιστρέψωμε, νὰ τὰ κρατήσωμε.

ιβ) Κατόπιν τούτων τὸ Διοικητικό μας Συμβούλιο ἐφήρμοσε τὴν συμβουλὴ τοῦ ΣΔΟΕ νὰ κρατήσωμε τὸ ἐν λόγῳ ποσό καὶ παρέπεμψε τὸ θέμα στὴ Γενικὴ Συνέλευσι τοῦ Συνδέσμου μας καὶ ἡ Γενικὴ Συνέλευσις ἀπὸ 20.12.2001 ἀπεφάνθη, ὅτι δυνάμεθα νὰ τὸ κρατήσωμε, γιὰ νὰ καλύψωμε τὰ τεράστια ἔξοδα, ποὺ εἴχαμε μὲ ἐκτελωνισμούς, ὑπεραστικὰ καὶ διεθνῆ παρατεταμένα τηλεφωνήματα καθημερινῶς κ.λπ., ποὺ ὑπῆρξε μία σκέτη αἱμοραγία στὰ θυλάκιά μας.

Τὸ ποσὸ αὐτὸ ἔχει καταχωρηθῆ ὡς ἔσοδο στὸ ταμεῖο τοῦ Συνδέσμου μας (α/α 2854/25.6.2001, σελ. βιβλίου ταμείου 161).

ιγ) Μὲ τὶς ἐπιστολές μας ὑπ᾿ ἀριθ. 490/18.7.2001 καὶ 689/14.12.2001 (παράγραφος 6) πρὸς τὸ ΣΔΟΕ  διατυπώσαμε, ὅτι, ἐνῷ βάσει τῆς ἀποφάσεως δικαιούμεθα νὰ κρατήσωμε 6,625% γιὰ τὰ διάφορα ἔξοδά μας, ἐμεῖς ἐν τούτοις δὲν ἐκρατήσαμε οὔτε μία δεκάρα καὶ τὰ 85.000.000 δρχ τὰ ἐδώσαμε ὅλα στοὺς Ἀγροτικοὺς Συνεταιρισμούς.

8. ΕΥΧΗ

Εὐελπιστοῦμε νὰ διενεργηθῇ ἐξονυχιστικὸς ἔλεγχος σὲ ὅλες τὶς Μ.ΚΟ. καὶ ἐκεῖ θὰ εὑρεθοῦν οἱ ἐλεγκτές-ἐπιθεωρητὲς καὶ εἰσαγγελεῖς στὴ λίαν δυσχερῆ θέσι «νὰ καθήσουν στὸ σκαμνὶ» πληθώρα ἀετονύχηδων καὶ «πατριαρχῶν τῆς διαπλοκῆς», οἱ ὁποῖοι, ἀδιάντροποι ὄντες, τολμοῦν νὰ νοσφίζωνται ἀκόμη καὶ ποσὰ γιὰ ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες.

9. ΠΑΡΑΓΚΩΝΙΣΜΟΣ ΜΑΣ

Ἐμεῖς λόγῳ τοῦ ὅτι δὲν εἴμεθα διατεθειμένοι νὰ νοσφιζώμεθα ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες καὶ νὰ τὰ κάνωμε «πλακάκια», ὄχι μόνο δὲν ἐπιχορηγηθήκαμε γιὰ ἀναπτυξιακὰ προγράμματα σὲ τρίτες χῶρες, ἀλλὰ οὔτε κἄν μιᾶς ἀρνητικῆς ἀπαντήσεως ἐτύχαμε ἀπὸ τὸ Ὑπ. Ἐξωτερικῶν στὶς δεκάδες θεμελειωμένες οἰκονομοτεχνικές μελέτες, ποὺ ὑπεβάλαμε κάθε ἔτος ἐγκαίρως. Μάλιστα δὲ οὔτε μᾶς προσκαλοῦν γιὰ τὰ διάφορα προγράμματα καὶ σὲ ἐκδηλώσεις τους.

10. Τὴν πλήρη δυσαρέσκειά μας πρὸς τοῦτο τὴν ἐκφράσαμε σὲ ἐπιστολή μας πρὸς τὸν τότε ἁρμόδιο Ὑφυπουργὸ Ἐξωτερικῶν κ. Εὐρυπίδη Στυλιανίδη, τὴν ὁποία ἐδημοσιεύσαμε στὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 27, σελ. 42 καὶ τῆς ὁποίας τὸ κείμενο ἔχει:

11. Συνεπῶς στοιχειώδης εὐσυνειδησία καὶ ἀξιοπρέπεια ἐπιβάλλει στοὺς φίλους, ποὺ κατέταξαν καὶ τὸν Διορθόδοξον Σύνδεσμον «ὁ Ἀπόστολος Παῦλος« μεταξὺ τῶν «λαμογιῶν», νὰ ἀποκαταστατήσουν τὸν ἀχαρακτήριστο καὶ ἀπαράδεκτο διασυρμό μας.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ:

Λόγῳ τοῦ ὄγκου τῶν ἐγγράφων καὶ τοῦ σκαναρίσματος παραλείπουμε νὰ σᾶς ἀποστείλωμε ὅλα τὰ συνημμένα καὶ ὁποιοσδήποτε τὰ ἐπιθυμεῖ, εὐχαρίστως νὰ τοῦ τὰ ἀποστείλωμε.

NEOΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΚΑΡΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΕΤΡΑΚΗ

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/02/blog-post_8309.html#ixzz1EfZ4Si7r

ΕΞΑΜΗΝΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Το Σάββατο στις 19/2/2011 θα γίνει Θεία Λειτουργία και αρχιερατικό εξάμηνο μνημόσυνο του  αειμνήστου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος στη Φλώρινα

__________________________

_______________________

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ (Λουκά 15, 11-32)

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

ΤΙ ΚΑΝΕΙ, ἀγαπητοί μου, τὸν ἄνθρωπο ν᾿ ἀφήνῃ τὸ δρόμο τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ ἐπιστρέφῃ στὸ Χριστό; Αὐτὸ βλέπουμε σήμερα στὴν παραβολὴ τοῦ ἀσώτου.

* * *

Ὅταν ὁ Κύριος κήρυττε, ὅπως σημειώνουν οἱ εὐαγγελισταί, «ὁ λαὸς ἅπας ἐξεκρέματο αὐτοῦ ἀκούων» (Λουκ. 19,48), ὅλοι ἐκρέμοντο ἀπὸ τὰ χείλη του, καὶ αὐθόρμητα ἔλεγαν· «Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» (Ἰωάν. 7,46). Ὅλοι θαύμαζαν τὸ Χριστό. Πόσοι ὅμως τὸν ἄκουγαν ὄχι μόνο μὲ τὰ αὐτιὰ τοῦ σώματος ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς; Πόσοι ἐδονοῦντο ψυχικῶς; Πόσοι ἄλλαζαν καὶ ἐπέστρεφαν στὴν εὐθεῖα ὁδό; Λίγοι ἔκαναν πρᾶξι τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. Τί λοιπὸν συνέβαινε σ᾿ αὐτούς;
Τὸ μυστικὸ τῆς ἐπιστροφῆς αὐτῶν τῶν ὀλίγων βρίσκεται στὸ ἑξῆς. Αὐτοὶ δὲν ἔμεναν ἁπλῶς στὸ θαυμασμό· βύθιζαν συγχρόνως τὸ βλέμμα στὴ δική τους καρδιὰ καὶ παρατηροῦσαν τὴν ἀθλιότητά τους. Ὤ, τί συναισθήματα τοὺς ἔφερνε αὐτὴ ἡ συγκριτικὴ ἐξέτασις! Ἀπέναντί τους ἦταν ἐκεῖνος ποὺ δόλος δὲ᾿ βρέθηκε στὸ στόμα του (πρβλ. Ἰωάν. 1,47), ἐκεῖνος ποὺ ἦταν ἀνεξάντλητος ὠκεανὸς ἀγάπης, ἐκεῖνος ποὺ πονοῦσε στὴ δυστυχία τῶν ἀνθρώπων. Ἔβλεπαν ἕνα μεγαλεῖο, μιὰ μορφὴ ἰδανική. Αὐτοὶ τί ἦταν ἐμπρός του; ἐλεεινοὶ καὶ τρισάθλιοι. Ὁ Χριστὸς ὕψος, αὐτοὶ βάραθρο. Ὁ Χριστὸς κορυφή, ―«ἐκάλυψεν οὐρανοὺς ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ» (Ἀμβ. 3,3)―, αὐτοὶ ἄβυσσος κακίας καὶ διαφθορᾶς. Αὐτὴ λοιπὸν ἡ τρομακτικὴ ἀπόστασι, ποὺ τοὺς χώριζε ἀπὸ τὸ Χριστό, τοὺς συγκλόνιζε, τοὺς ἔφερνε σὲ περισυλλογή, τοὺς δημιουργοῦσε τὸν πόθο, τὸν ἔρωτα τοῦ μεγαλείου. Αὐτὸ τοὺς ἔκανε ν᾿ ἀφήσουν τὰ χαμηλά, τὴ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας, καὶ νὰ πετάξουν ψηλά, σὲ κόσμους ὄμορφους, «ἠθικούς, ἀγγελικὰ πλασμένους», νὰ ἑλκύωνται ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ γίνουν μικρόχριστοι ἐπὶ τῆς γῆς. Ἂν οἱ ἄλλοι, τὸ πλῆθος, ἔμειναν στάσιμοι στὰ λιμνάζοντα ἕλη τῆς ἁμαρτίας, αὐτὸ ὀφείλεται στὸ ὅτι αὐτοὶ θαύμαζαν μὲν τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἔστρεφαν ὅμως τὸ βλέμμα καὶ πρὸς τὰ ἔσω, δὲν ἔβλεπαν καὶ τὴ δική τους ἀθλιότητα. Ἂν ἔστρεφαν τὸ βλέμμα στὴν καρδιά τους, ἡ τρομακτικὴ ἀντίθεσι θὰ τοὺς ὡδηγοῦσε σὲ σοβαρὲς σκέψεις, θὰ τοὺς ἀναστάτωνε, θὰ τοὺς ἔκανε νὰ πάρουν ταπεινωμένοι τὸ δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς, τῆς ἀλλαγῆς, τῆς σωτηρίας. Θέλετε μερικὰ παραδείγματα;
ϗ Ὅταν ὁ Κύριος πέρασε ἀπὸ τὴν Ἰεριχώ, πολὺς κόσμος ἔτρεξε νὰ τὸν ἀκούσῃ ἀπὸ περιέργεια. Τίνος ὅμως τὴν καρδιὰ διεπέρασε τὸ ἠλεκτρικὸ ῥεῦμα τοῦ λόγου του; τίνος ἡ συνείδησι ξύπνησε; Ποιός ἀπὸ ᾿κεῖνο τὸ συρφετὸ ἔνιωσε τὸ Χριστό; Μόνο ὁ Ζακχαῖος. Αὐτὸς πέταξε λίγο πάνω ἀπὸ τὸ χῶμα καὶ τὴν ὕλη, ἀνέβηκε στὴ συκομορέα, ἀντίκρυσε τὸν Ἰησοῦ καὶ συγκλονίστηκε. Ἔκανε σύγκρισι μὲ τὴ δική του ἀθλιότητα. Ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶχε οὔτε δραχμὴ στὴν τσέπη, αὐτὸς εἶχε ποσὰ ἀμύθητα· ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶχε ποῦ νὰ γείρῃ τὸ κεφάλι (βλ. Ματθ. 8,20· Λουκ. 9,58), αὐτὸς εἶχε τὸ καλύτερο μέγαρο· ὁ Ἰησοῦς περιώδευε πόλεις καὶ χωριὰ «εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος» (Πράξ. 10,38), ἦταν ἡ παρηγοριὰ καὶ ὁ προστάτης τῶν χηρῶν καὶ ὀρφανῶν, αὐτὸς σκόρπιζε θλῖψι καὶ πόνο, ἀφοῦ τοὺς ἔκλεβε τὸ ψωμὶ μὲ τὸ νόμο. Αὐτὴ ἡ τρομακτικὴ ἀπόστασι μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ τὸν συγκλόνισε, καὶ πῆρε ἀποφασιστικὰ τὸ δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς. Ἤθελε νὰ πλησιάσῃ στὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ ποὺ λέει «Πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς» (Ματθ.19,21). Καὶ δὲν ἔφθασε μὲν στὸ σημεῖο αὐτό, εἶπε ὅμως· «Τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς» (Λουκ. 19,8). Βρέθηκε, ἐν πάσῃ περιπτώσει, στὴν ὁδὸ ποὺ ὁδηγεῖ στὸ μεγαλεῖο· φάνηκε δὲ πολὺ ἀνώτερος ἀπὸ τὸν πλούσιο ἐκεῖνο νεανίσκο ποὺ «ἀπῆλθε λυπούμενος» (Ματθ. 19,22· Μᾶρκ. 10,22), ὅταν ὁ Κύριος τοῦ ἔδειξε τὸ ὕψος τῆς ἀκτημοσύνης.
ϗ Ἄλλο παράδειγμα. Ἂν ἡ Σαμαρεῖτις ἐπέστρεψε στὸ Χριστὸ καὶ ἔγινε ἡ ἁγία Φωτεινή, τὸ μυστικὸ τῆς ἐπιστροφῆς της βρίσκεται στὸ ὅτι, ὅταν ἀντίκρυσε τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ, εἶδε συγχρόνως καὶ τὴ δική της ἀθλιότητα. Διέκρινε ἐμπρός της κάποιον μὲ ἀνώτερο πνεῦμα, ποὺ ἔβλεπε κι αὐτὴν σὰν παιδὶ τοῦ Θεοῦ, δὲν ἐξέταζε σὲ ποιά φυλὴ ἀνήκει οὔτε τίνος χρώματος εἶνε. Ἐμπρός της εἶχε ἕνα προφήτη, ποὺ τῆς εἶπε μὲ λεπτομέρειες τὰ ἁμαρτήματά της. Τέλος ἡ ὑψηλὴ διδασκαλία του ὅτι «πνεῦμα ὁ Θεὸς» (Ἰωάν. 4,24) κι ὅτι μπορεῖ νὰ λατρεύεται παντοῦ, τὴ συγκλονίζει. Βλέπει ὅμως ἔπειτα καὶ τὴ δική της ἀθλιότητα καὶ τρομάζει. Τί ἦταν αὐτή; Μία πόρνη· πέντε ἄντρες εἶχε ἀλλάξει, κι αὐτὸς ποὺ εἶχε τώρα δὲν ἦταν ἄντρας της. Ἐμπρὸς στὸ Χριστὸ ἔνιωσε ῥάκος. Καὶ ὅμως βλέπει τὸν ἥλιο – Χριστὸ νὰ καταδέχεται ν᾿ ἀγγίζῃ τὸ δικό της βόρβορο. Αὐτὴ ἡ συναίσθησι ὅτι εἶνε μηδέν, ἰδού, ἀγαπητοί μου, τὸ μυστικὸ τῆς ἐπιστροφῆς της.
ϗ Ἀλλ᾿ ἐκεῖ ποὺ καθαρώτερα φανερώνεται ποιό εἶν᾿ ἐκεῖνο ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐπιστρέφῃ στὸ Θεό, εἶνε ἡ σημερινὴ παραβολή. Ὁ ἄσωτος, ὅταν σώθηκαν τὰ λεφτὰ κι ἀπὸ τὴν πεῖνα κατήντησε χοιροβοσκὸς κ᾿ ἔτρωγε ξυλοκέρατα, βρέθηκε σὲ δύσκολη θέσι. Ἕνα βασιλόπουλο αὐτός, νὰ βόσκῃ χοίρους! Τὸ περιβάλλον ἐκεῖνο τοῦ εἶνε ἀφόρητο. Ἀλλ᾿ ἀφοῦ εἶχε γίνει ἀκάθαρτος σὰν τοὺς χοίρους ποὺ ἔβοσκε, ἔτσι τοῦ ἄξιζε. Αὐτὴ ἡ ἀπερίγραπτη ἀθλιότης δημιουργεῖ στὴν ψυχή του ἕνα συναίσθημα συντριβῆς. Κλαίει. Ἡ σκέψι του πετᾷ στὸ πατρικό του, ὅπου κι αὐτοὶ ἀκόμα οἱ δοῦλοι περνοῦν καλύτερα. Ὤ τὸ μεγαλεῖο τοῦ πατρικοῦ του σπιτιοῦ, ὤ ἡ δική του ἀθλιότης! Συγκλονίζεται. Καὶ ἀκριβῶς ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, μεταξὺ τοῦ μεγαλείου καὶ τῆς ἀθλιότητος, παίχθηκε τὸ δρᾶμα τῆς ἐπιστροφῆς του.
Ἀπὸ τὰ παραδείγματα αὐτὰ καταλαβαίνουμε, ὅτι τὸ μυστικὸ τῆς ἐπιστροφῆς βρίσκεται σὲ δύο σημεῖα· στὸ θαυμασμὸ τῆς πίστεως καὶ στὴ δική μας αὐτομεμψία.

* * *

Ἀδελφοί μου! Ἡ θρησκεία τοῦ Ἰησοῦ μας ἔχει μεγαλεῖο, ἡ Ἐκκλησία εἶνε ὕψος θαυμαστό. Μέσα σ᾿ αὐτὴν ἀκούγεται τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰωάν. 13,34· 15,12), τὸ «Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου» (Ματθ. 6,10), βασιλεία δικαιοσύνης, ἀγάπης, ἀδελφοσύνης, εἰρήνης. Ἀλλὰ δὲν ὠφελεῖ νὰ μείνουμε μόνο σ᾿ αὐτὸ τὸ θαυμασμό. Πρέπει συγχρόνως νὰ στρέψουμε τὴν προσοχὴ καὶ κάπου ἀλλοῦ· νὰ ἐξετάσουμε τὸν ἑαυτό μας, νὰ δοῦμε τὴν ἀθλιότητά μας, ν᾿ ἀναλογιστοῦμε σὲ ποιά ἀπόστασι ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο αὐτὸ βρισκόμαστε ἐμεῖς, ὅπως ἔκανε ὁ ἄσωτος. Ἂν τὸ κάνουμε αὐτό, θὰ διαπιστώσουμε τὴν τρομακτικὴ ἀντίθεσι. Ἡ διαπίστωσις αὐτὴ θὰ μᾶς βάλῃ σὲ ἀνησυχία καὶ σοβαρὲς σκέψεις. Καὶ ἔτσι μπορεῖ νὰ γεννηθῇ μέσα μας ἡ ὤθησι ν᾿ ἀφήσουμε τὰ χαμηλά, νὰ πάρουμε ταπεινωμένοι τὸ δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς, καὶ βαδίζοντας συνεχῶς πρὸς τὴν κορυφὴ νὰ βρεθοῦμε τέλος στὴν πατρικὴ οἰκία καὶ νὰ δεχθοῦμε ὅπως ὁ ἄσωτος τὸν ἐναγκαλισμὸ τῆς σωτηρίας.
Θαυμασμὸς λοιπὸν καὶ αὐτομεμψία. Ἀλλ᾿ ὑπάρχει σήμερα θαυμασμὸς τοῦ μεγαλείου; Θαυμάζουμε ἐμεῖς τὴν πίστι μας; Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ τὸν θαύμαζαν. Ἀργότερα οἱ ἄνθρωποι θαύμαζαν τοὺς πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, τοὺς μάρτυρες, τοὺς ὀσίους. Τὰ περασμένα χρόνια οἱ πρόγονοί μας μελετοῦσαν τοὺς βίους τῶν ἁγίων καὶ θαύμαζαν τὴ ζωή, τὶς ἀρετές, τὰ παθήματα, τὰ μαρτύριά τους. Σήμερα ἐμεῖς τί θαυμάζουμε; Μήπως ἔπαυσε τώρα ἡ θρησκεία μας νὰ ἔχῃ δύναμι καὶ αίγλη; Ὄχι. Ὁ «Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ.13,8). Καὶ ὅμως ἔπαυσε ὁ θαυμασμὸς γιὰ τὴν πίστι μας. Ἄλλα θαυμάζουμε τώρα· πράγματα ἐφήμερα, ἀνθρώπινες θεωρίες ποὺ περιέχουν λάθη, πρόσωπα ἄσωτα καὶ διεφθαρμένα, μὲ δυὸ λόγια τὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα. Ὅλα τὰ θαυμάζουμε, πλὴν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὤ γενεὰ πονηρὰ καὶ διεστραμμένη!
Ἔπαυσε ὁ θαυμασμὸς πρὸς τὴ θρησκεία μας, ἀλλ᾿ ἔπαυσε καὶ ἡ πρὸς τὰ ἔσω στροφή μας. Παύσαμε νὰ ἐξετάζουμε τὸν ἑαυτό μας, νὰ βλέπουμε τὴν ἀθλιότητά μας. Ἡ ἁμαρτία κανένα δὲν ἀνησυχεῖ. Πώρωσις ἄνευ προηγούμενου ἐπικρατεῖ στὶς συνειδήσεις. Γι᾿ αὐτὸ λίγοι βρίσκονται στὴν ὁδὸ τῆς μετανοίας, μικρὸ – πολὺ μικρὸ εἶνε τὸ ποίμνιο τοῦ Ἰησοῦ.
Ἀδελφοί μου· δύο εἶνε τὰ αιτια τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν περισσοτέρων ἀπὸ τὸ Θεό· ἡ ἔλλειψις θαυμασμοῦ πρὸς τὴ θρησκεία μας καὶ ἡ ἔλλειψις αὐτοεξετάσεως. Ἂς εὐχηθοῦμε, ὅλοι ν᾿ ἀνακαλύψουμε τὸ μυστικό, τὸ δρόμο αὐτὸ τῆς ἐπιστροφῆς καὶ μαζὶ μὲ τὸν ἄσωτο υἱὸ ν’ ἀναφωνήσουμε κ᾿ ἐμεῖς· «Ἀναστάντες πορευσόμεθα πρὸς τὸν πατέρα…» (Λουκ. 15,18)· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Oμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης στην αίθουσα του συλλόγου των «40 Μάρτυρες» Κοζάνης 9-2-1958)

______________

STA ROYMANIKA

__________________

Οmilie a Mitropolitului Augustin Kantiotis la

Duminica fiului risipitor

(Luca 15, 11 – 32)

PĂCATUL ESTE UN FALIMENT ECONOMIC

„Şi acolo şi-a risipit averea trăind în dezmierdări” (Luca 15, 13)

Astăzi, iubiţii mei creştini, astăzi este sărbătoarea noastră. Astăzi este sărbătoarea fiului risipitor; şi deoarece toţi suntem fii risipitori, de aceea zic că toţi sărbătorim. Să sărbătorim deci, pentru că nu se cuvine să îl imităm doar până într-un punct pe cel risipitor, ci trebuie să-l imităm până la capăt. Risipitorul păşea pe drumul cel rău, şi când a ajuns deja pe  marginea prăpastiei şi era gata să cadă în haosul iadului, un gând l-a mântuit. Ce valoare are în lume un gând! De la gând pornesc toate crimele (căderile), dar şi minunile virtuţii. Aşadar, un singur gând a fost suficient, ca un fulger, şi în ultima clipă a făcut o mântuitoare cotitură; a schimbat direcţia, a schimbat drumul, de acolo unde mergea spre iad, s-a întors spre cer. Tema parabolei risipitorului este nemărginită. Ne prezintă două puteri: o putere este păcatul, iar alta este braţul cel puternic al Domnului, care îl prinde pe păcătos, îl ridică şi îl face copil al lui Dumnezeu şi moştenitor al Împărăţiei Lui. Din toată această minunată parabolă vreau să luaţi aminte doar la un singur lucru. ***
Fraţii mei, păcatul nu este o jucărie; este foc, care arde şi distruge. Nu are urmări doar pentru viaţa care începe după mormânt, ci are urmări chiar de aici, din această viaţă, urmări la care trebuie să fie atent orice om. Păcatul înseamnă şi faliment economic. Distruge economic persoana, familia şi popoarele. Acest lucru îl poate observa chiar şi ateul. Acest lucru îl accentuează parabola atunci când zice că cel risipitor „a împrăştiat averea lui trăind în dezmierdări (desfrânări)” (Luca 15, 13). – Păcatul este un faliment economic. Ca dovadă, întâi şi întâi este cel risipitor. Ce era mai înainte? Un sărăcuţ? Nu. Şi-a luat partea din uriaşa moştenire, a transformat-o în bani lichizi şi şi-a umplut punga. Şi ce a făcut cu ei? Unde i-a cheltuit? Spune Evanghelia: s-a încurcat cu anturaje rele. A început să cheltuiască averea sa în distracţii, în chefuri, la femei păcătoase, în cluburile de destrăbălare. Cheltuia mii şi nu producea nimic. Sfârşitul care a fost? A venit clipa în care a ajuns cerşetor de pâine. A căutat un post de păscător de porci şi fura roşcove. Vedem aici că păcatul este un faliment economic. Cel risipitor a falimentat trăind în păcat. – Exact acelaşi lucru se întâmplă şi astăzi, fraţii mei. O copie fidelă a celui risipitor sunt şi bogaţii de astăzi. Da, nu-i vedeţi? Au şi case, şi vile la ţară, şi bărci, şi conturi, şi cârje de aur şi altele. Şi ce fac cu ele? Aţi văzut pe vreunul din ei să construiască o şcoală, o biserică, să dea zestre vreunei fetiţe lipsite de mijloace materiale, să-i ajute pe săraci, să-şi împrăştie banii ca ploaia? Dacă bogaţii ar fi împrăştiat bunurile lor, s-ar fi rourat pământul uscat de tot. Ei însă ce fac cu ei? Un armator şi-a zidit un sălaş din marmura cea mai preţioasă într-un munte din Bavaria şi acolo urcă cu elicopterul pentru a se desfăta de frumuseţea naturii. Altul şi-a înmulţit luxul care costă sume fabuloase. Pe mese au cufere împodobite cu diamante, care transformă noaptea în zi. Altul îşi face iaht, ca să se învârtă prin Mediterană şi să chefuiască întruna cu desfrânatele. Mă iertaţi de expresie, dar până şi closetele acestui iaht să fie confecţionate din marmură colorată? Toţi aceşti bogaţi de astăzi trăiesc „în dezmierdări”. Şi aceşti bani, care ar fi putut salva lumea, ei îi aruncă diavolului. „Şi-au risipit avuţia lor, trăind în desfrânări”. – Voi, sărăcuţilor, ascultaţi cu mulţumire troparul acesta pe care îl cântă predicatorul împotriva bogaţilor. Însă, iubiţii mei, din nefericire, o cercetare mai profundă a societăţii dovedeşte că risipitori nu sunt doar prinţii bogăţiei. Trebuie să spunem adevărul, că risipitori şi desfrânaţi sunt până şi muncitorii. Sigur că da. Îl vezi pe acest muncitor care are bătături în mâini, care este murdar din fabrică? Este demn de cinste. Dar ce face? Sâmbăta se plăteşte; ia banii lui sfinţi care picură sudori, însă în loc să cumpere cu ei o rochie femeii lui, în loc să ia câteva caiete şi cărţi copilului său, în loc să cumpere puţin lapte, el seara merge la un club păcătos, în tavernă, la cinematograf, la hipodromuri, la minge. Acum, în ultimele zile, diavolul a găsit un şiretlic prin care şterpeleşte portofelele celor mici şi mari şi în special ale claselor muncitoare, şi acest şiretlic sunt jocurile de noroc, cărţile, loteria, pronosport şi alte jocuri asemănătoare. Aşa că nu trăiesc în dezmierdări doar bogaţii; trăiesc în dezmierdări şi muncitorii săraci. Nu este doar nedreptatea, nu este doar sărăcia, este şi dezmierdarea (desfrânarea). Dă-i unui muncitor o sută, şi două sute, şi trei sute de mii de drahme. Dacă e risipitor, nu va rămâne cu nicio drahmă. Însă alt muncitor face economie, şi reuşeşte şi îşi zideşte cu mâinile sale căsuţa. – Păcatul este faliment; faliment al bogaţilor, al săracilor din lumea întreagă. Vreţi un exemplu? Luaţi statele. Deschideţi bugetul, ca să vedeţi ce face păcatul. Costuri astronomice. Şi unde merg? Unde merge cel mai mare procent din bugetele statelor? În poduri, în şcoli, în lucrări folositoare? Nu. Îi cheltuiesc în groaznicele lor uzine pentru avioane, pentru vase de război, pentru bombe atomice, pentru diavolul. Ia gândiţi-vă, ce-ar fi dacă statele risipitoare n-ar mai cheltui aceste milioane de dolari, sau de ruble, sau de lire, pentru distrugere. Să ştergem cuvântul „război” din dicţionar. Ia imaginaţi-vă cheltuirea lor pentru pace! O, ce binecuvântare! Şi stâncile vor scoate rodii, iar Sahara se va transforma în grădină. O, Evanghelie, dacă te-ar fi ascultat şi aplicat oamenii risipitori! „…Şi acolo, umanitatea şi-a risipit averea trăind în dezmierdări”. ***
Iată, iubiţii mei, că păcatul are consecinţe şi în această viaţă. „Plata păcatului este moartea” (Romani 6, 23). Da. În tot timpul anului sunt zile de risipire. Dar dacă există o perioadă, care este prin excelenţă o perioadă de risipire, este această perioadă a Triodului, în care Biserica ne cheamă să ne înveţe lecţiile ei cereşti. În aceste zile sfinte, în care se cuvine să ne pregătim cu toţii pentru a-l primi peste puţin pe Împăratul tuturor, pe Mirele Bisericii, pe Domnul nostru Iisus Hristos, în aceste zile în care se cuvine să fim cu toţii pregătiţi pentru a intra în stadionul Sfintei Patruzecimi, diavolul strânge şi mută cu lopata şi vântură banul pe care-l cheltuiesc oamenii în păcat. Lăsatul secului (cele trei săptămâni înainte de Postul Paştelui) înseamnă chef, dansuri şi distracţii, jocuri, desfrânare şi risipire. Dar nu, fraţii mei. Dacă s-ar coborî vreun înger şi ne-ar cerne pe toţi, şi ar căuta din palate până în colibe, oare va găsi vreun om din a cărui gură să audă: „Greşit-am” (Luca 15, 21) al risipitorului? „Greşit-am”! Să spună şi bogatul şi muncitorul sărac, şi cel de dreapta şi cel de stânga, şi femeia şi bărbatul, şi analfabetul şi omul de ştiinţă, şi tânărul şi bătrânul cu păr alb. Dacă spunem „Greşit-am”, aripi de îngeri ne vor ridica la înălţime, până la cer. Pentru că „bucurie se face înaintea îngerilor lui Dumnezeu pentru un păcătos care se pocăieşte” (Luca 15, 10). Să le simţim acestea, iubiţii mei, şi să le avem ca principii în viaţa noastră. Să ne oprim de la păcat. Să spunem „Halt” diavolului. Ajunge, diavole. De aici înainte cu Hristos, cu cerul. De acum înainte cu sfinţii îngeri şi arhangheli, ca să ne învrednicim de Împărăţia Lui. Fie.

+ Episcopul Augustin
(Omilia Mitropolitului de Florina, Părintele Augustin Kantiotis, în Sfânta biserică a Sfântului Gheorghe N. Ionia, 05.02.1961 )

Sursa: http://sfmariamagdalena.blogspot.com

MITROPOLITUL AUGUSTIN DE FLORINA:

Omilie la pomenirea Sfântului Evstatie

(21 februarie)

„Adevărul va străluci”

Iubiţii mei, cei care merg regulat la biserică şi urmăresc Dumnezeiasca Liturghie aud Crezul. În vremurile de demult Crezul nu-l spunea doar cântăreţul, ci îl spunea toată Biserica, iar în Biserica Rusă până astăzi, când spun Crezul, toţi îngenunchează. Este unul din cele mai sfinte momente ale Dumnezeieştii Liturghii. Este ca şi cum s-ar înălţa în clipa aceea steagul Bisericii. Şi steagul ei este Crezul. Prin Crez mărturisim credinţa noastră în Treimea-Dumnezeu: Tatăl, Fiul şi Sfântul Duh, şi ne delimităm de toate celelalte religii, dar şi de biserica papistaşă (romano-catolică), care a adăugat în Crez cuvinte care nu existau în original. Crezul acesta se aude de veacuri în Biserica Ortodoxă şi se va auzi până la sfârşitul veacurilor. Crezul are o istorie. S-a scris în anul 325 d.Hr. S-a scris de către Sfinţii Părinţi şi Dascăli ai Bisericii, care s-au adunat la cel dintâi Sobor Ecumenic de la Niceea, în Asia Mică, şi au condamnat pe Arie. Acest eretic nega dumnezeirea lui Hristos şi negându-l pe Hristos, nega şi Sfânta Treime, iar învăţătura lui sfârşea în idolatrie.

Crezul l-au scris 318 Sfinţi Părinţi. Între ei erau şi Sfântul Nicolae, Sfântul Spiridon, Sfântul Atanasie şi alţi Sfinţi Părinţi, care în anii prigoanelor fuseseră întemniţaţi pentru Hristos şi suferiseră înfricoşătoare chinuri din partea prigonitorilor credinţei. Între Sfinţii Părinţi care au semnat Crezul a fost şi Sfântul Evstatie, care este sărbătorit pe 21 februarie. Sfântului Evstatie deci îi vom închina această predică.

Sfântul Evstatie s-a născut în Asia Mică în 260 d.Hr. A fost hirotonit preot şi a slujit Ortodoxia în Halepi din Siria ca preot şi episcop. Mai târziu a fost ales episcop şi în marea cetate a Răsăritului, în Antiohia. Se distingea prin virtutea şi credinţa sa. Ca episcop a luat parte la primul Sinod Ecumenic şi a susţinut cu putere dogma Sfintei Treimi, contribuind la condamnarea lui Arie. De aceea, partizanii lui Arie, clerici şi laici, îl urau mult şi hotărâseră să-l răstoarne din tron. Aşadar l-au învinuit că este duşman al statului, că o denigrează pe mama împăratului, iar cel mai grav că a căzut în păcatul desfrânării. Duşmanii lui siniştri au găsit o femeie stricată, i-au dat bani mulţi şi i-au spus să se înfăţişeze înaintea sinodului, să ţină în braţe un copil şi să strige că acest copil l-a născut cu Evstatie. Neruşinata femeie s-a dus la sinodul care-l judeca pe sfânt. La sinod cei mai mulţi episcopi erau prieteni ai lui Arie şi duşmani de moarte ai Sfântului Evstatie. Fără să cerceteze au primit învinuirea ca adevărată şi l-au caterisit. L-au convins şi pe împărat că Evstatie este duşman al statului, iar împăratul l-a trimis în exil în Tracia, lângă râul Evros. Acolo, a rămas exilat mulţi ani şi acolo a murit departe de turma sa, pe care atât de mult a iubit-o şi care atât de mult îl preţuia. Atât de mult îl iubeau creştinii din Antiohia, încât când s-a dus alt episcop să-i succeadă, creştinii nu l-au recunoscut ca episcop canonic, ci au rămas credincioşi episcopului lor eroic. Noi, spuneau, episcop îl avem pe Evstatie, pe nimeni altul nu recunoaştem.

Sfântul Evstatie, precum am văzut, a fost clevetit şi condamnat ca desfrânat, dar Dumnezeu, care urăşte minciuna şi clevetirea, nu l-a lăsat pe sfânt neocrotit. În timp ce sfântul era în exil şi fiii lui duhovniceşti se tânguiau pentru părintele lor duhovnicesc, Dumnezeu a făcut minunea: femeia, care îl clevetise pe sfânt şi îndrăznise să se prezinte la tribunalul bisericesc şi să strige că sfântul a făcut păcat cu ea şi ea a născut un copil, această femeie neruşinată a căzut într-o grea boală. O durea îngrozitor. Înainte de moarte a conştientizat marele ei păcat şi a făcut spovedanie publică. Să audă asta toţi câţi păcătuiesc – şi cine nu păcătuieşte? – şi nu se duc la duhovnic să-şi spună păcatele! Să audă ce-a făcut o femeie păcătoasă: nu şi-a spus păcatul doar unuia, preotului, ci l-a spus în faţa multor oameni şi şi-a cerut iertare de la Dumnezeu. S-a spovedit public. A spus: am făcut un mare păcat, am luat bani de la cei ce-l urau pe Evstatie, m-am dus la tribunalul bisericesc (în consistoriu) şi m-am jurat minţind. Evstatie este nevinovat, n-are nicio legătură cu păcatul. O, ce-am păţit! Pe drept mă pedepseşte acum Dumnezeu… Ascultaţi acum toţi câţi mergeţi la tribunale şi vă juraţi şi spuneţi minciuni şi clevetiţi oameni nevinovaţi. Aţi văzut ce-a păţit femeia care s-a jurat spunând minciuni la tribunal? Sfârşitul oamenilor care depun mărturie mincinoasă sau sunt martori mincinoşi nu va fi unul bun. Fără doar şi poate vor fi pedepsiţi. Dar chiar dacă nu sunt pedepsiţi în această lume, vor fi pedepsiţi în cealaltă, pe care o aşteptăm potrivit cu ceea ce spunem în Crez: „Aştept învierea morţilor şi viaţa veacului ce va să fie”.

După spovedania publică, pe care a făcut-o femeia, toţi s-au convins de nevinovăţia Sfântului Evstatie şi toţi i-au osândit pe ticăloşii lui clevetitori, care pentru a-l distruge pe sfântul episcop s-au folosit de cea mai necinstită armă care există: calomnia sau clevetirea. Dar ce-au dobândit? Iată ce au dobândit: sfântul să fie slăvit, iar ei să fie necinstiţi veşnic. Adevărul este ca soarele, minciunile şi clevetirile sunt ca norii negri care acoperă soarele, dar soarele învinge norii şi apare iarăşi cu totul strălucitor pe tăria cerului. Aceasta s-a întâmplat şi cu Sfântul Evstatie, eroul şi apărătorul Ortodoxiei. Nori negri au fost clevetirile şi bârfirile vrăjmaşilor săi. Dar a venit clipa în care toate s-au dezlegat şi sfântul, ca un soare strălucitor al virtuţii şi al credinţei, a strălucit şi străluceşte în Biserica lui Hristos.

De când a murit exilat într-o cetate din Tracia au trecut 117 ani. Dar creştinii din Antiohia nu l-au uitat. S-au dus şi i-au deschis mormântul, au luat sfintele lui moaşte şi le-au adus în Antiohia. Ce s-a întâmplat în acea zi e de nedescris. Tot poporul a ieşit afară să întâmpine sfintele moaşte ale sfântului, au aprins lumânări, au ars tămâie, au presărat flori ca să treacă moaştele episcopului lor, pe care vrăjmaşii l-au osândit şi l-au clevetit atât de mult.

***

Iubiţii mei, arienii, vrăjmaşii Sfântului Evstatie, prin cele pe care le ziceau şi le făceau, cu banii de care dispuneau, cu minciunile şi cu clevetirile lor, credeau că se vor impune şi pentru o clipă s-a părut că se vor impune. Dar le-a venit pedeapsa, puterea li s-a zdrobit, mândria le-a fost pedepsită, pentru că mergeau contra Adevărului, luptau împotriva lui Hristos şi a sfinţilor. Ce egoism, ce mândrie! Sfârşitul lor nu putea să fie altul decât sfârşitul pe care îl prooroceşte cuvântul Scripturii: „Dumnezeu celor mândri le stă împotrivă, iar celor smeriţi le dă har” (Iacov 4, 6). Acesta a fost şi sfârşitul fariseului din cunoscuta parabolă şi acesta va fi sfârşitul tuturor mândrilor şi egoiştilor care nu se smeresc înaintea lui Dumnezeu, ci urăsc, dispreţuiesc, necinstesc pe semenii lor; pentru că a spus Hristos: „Tot cel ce se înalţă pe sine se va smeri, iar cel ce se smereşte pe sine se va înălţa” (Luca 18, 14).

Sursa: Cartea “Ne vorbeşte Părintele Augustin, Mitropolitul de 103 ani” (Vol. II)

ΕΙΜΕΘΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΙ

ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ;

«…Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: εμείς είμεθα προετοιμασμένοι για μια τοιαύτη Εκκλησία; ΄Οταν πέση το κόσκινο του διωγμού, όπως στην Αλβανία καί σε άλλες χώρες, πόσοι θα μείνουμε; Μιά κορυφή του Θαβώρ είνε εδώ πέρα, αλλά θα λείψη αυτή η κορυφή…

Λοιπόν μη νομίζετε ότι στο Θαβώρ θά περάσετε όλη σας τη ζωή. Θα ‘ρθη η εγκατάλειψις και ο διωγμός. Και θα πεινάσωμε καί γυμνητεύσωμε, τα πάντα θα υποστούμε για το Χριστό. Θα έχωμε εμείς τον ηρω΄ι΄σμόν των μαρτύρων αυτών; Τότε θα παρουσιασθούν και νέοι νεομάρτυρες. Τοιούτοι νεομάρτυρες παρουσιάζονται στη Ρωσία και στην Αλβανία. Το τί συμβαίνει στίς χώρες αυτές είναι άγνωστον. Τώρα εμείς πήγαμε στην Εκκλησία, λειτουργηθήκαμε, ακούσαμε το Ευαγγέλιο και το κήρυγμα, και επιστρέψαμε στα σπίτια μας υπό ελεύθερον ήλιον τέλος πάντων, μολονότι έμμεσος είνε ο διωγμός εναντίον των ιδεών του Ευαγγελίου. Μετά θ’ αρχίση και άμεσος διωγμός. Πας χριστιανός θα καταδιώκεται, ακόμα και το σημείο του σταυρού αν θα κάνη..».

(Απόσπασμα από το βιβλίο “ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ” του Γέροντος π Αυγουστίνου, επισκόπου Φλωρίνης)

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Μόνη ελπίδα ο Χριστός. Και η ταλαίπωρη πατρίδα μας, η Ελλάδα, που ελπίζει ότι θα την βοηθήσει ο άλφα ή ο βήτα διεθνής οργανισμός, μάταια περιμένει. Απεδείχθη στο παρελθόν, ότι δεν πρέπει να στηρίζουμε τις ελπίδες μας σ’ αυτούς. Είναι ένα μυστήριο η αχαριστία των εθνών προς την πατρίδα μας· προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα, και όμως δεν την αγαπούν.Το 1922 συνέβη το φοβερό δράμα της Μικράς Ασίας. Έσφαξαν τα άγρια θηρία τους Χριστιανούς, γέμισε η προκυμαία της Σμύρνης, τα πεζοδρόμια και η θάλασσα από αίμα ελληνικό. Και μέσα στο λιμάνι ήταν μεγάλα θωρηκτά της Αμερικής, της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας· δεν βοήθησαν τους Χριστιανούς που σφάζονταν. Ο Αμερικανός πρόξενος, που βρίσκοταν εκεί, έγραψε έπειτα· -Όταν σκέπτωμαι το δράμα της Μικράς Ασίας, ντρέπομαι που είμαι άνθρωπος και Αμερικανός…

Να μήν έχουμε εμπιστοσύνη και να μην  περιμένουμε καμμία βοήθεια από ανθρώπινες δυνάμεις. Η Ελλάς -να το πάρουμε απόφαση- είναι εγκαταλελειμμένη· μοιάζει με τον άνθρωπο που έπεσε στους ληστάς. Πολεμείτε δια μέσου των αιώνων. Είναι θαύμα πως ζει και θα ζήσει όχι με τη συμμαχία του άλφα ή του βήτα κράτους. Ζει και θα ζήσει υπό έναν όρο· αν και εμείς πλησιάσουμε το Χριστό. Όταν ο Χριστός είναι μαζί μας, δεν έχουμε ανάγκη από καμμία άλλη συμμαχία. Ο Χριστός μας φτάνει για να φωνάξουμε κ’ εμείς το «Γνώτε έθνη και ηττάσθε, ότι μεθ’ ημών ο Θεός» (Μέγα απόδειπνο).

Άντρες γυναίκες παιδιά, να έχουμε σύμμαχο μας το Χριστό! Ας έρθουν να μας πολεμήσουν. Θα αγωνιστούμε όπως οι πρόγονοί μας και θα νικήσουμε, δοξάζοντες Πατέρα Υιόν και άγιον Πνεύμα· αμήν.

(Τελος ομιλίας επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, Πτολεμαϊδα 15-11-1992)

ΑΡΤΕΜΙΟΣ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΡΑΣΚΑΣ-ΠΡΙΖΡΕΝΗΣ
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Ἀρ. πρωτ.: 3
08.02.2011

Τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Πειραιῶς Kυρίῳ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ ΕΛΛΑΣ

Σεβασμιώτατε,

ἀγαπητέ μοι ἐν Χριστῷ ἀδελφέ,

Εἴμεθα βαθέως εὐγνώμονες διά τήν ἀπό 31.01.2011 ἐπιστολήν Ὑμῶν, τήν πλήρη ἀγάπης καί συμπαραστάσεως, μέ τά θεόπνευστα λόγια τῆς ὁποίας ἐπαρηγορήσατε τήν ψυχήν ἡμῶν. Τῷ ὄντι, ἐδῶ καί ἕν ἔτος, κατά παραχώρησιν Θεοῦ, εὑρισκόμεθα ὑπό διωγμόν, ὑφιστάμεθα δυσχερείας καί δοκιμασίας πολλάς.

Περιποιεῖ εἰς ἡμᾶς ἰδιαιτέραν χαράν τό γεγονός ὅτι ἐξελάβατε ὀρθῶς τό νόημα τῆς ἡμετέρας ἐπιστολῆς. Διά τῆς ὀρθῆς ὑφ᾿ Ὑμῶν ἑρμηνείας τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐνεθαρρύνατε καί ἐστηρίξατε, τόσον ἡμᾶς προσωπικῶς, ὅσον καί τούς μοναχούς ἡμῶν καί τόν πιστόν λαόν ὅστις εἶναι μέ τό μέρος ἡμῶν, ὥστε νά ἀνθέξουμε εἰς τόν δρόμον τοῦ ἀγῶνος καί τοῦ μαρτυρίου ὑπέρ ἀληθείας καί ὀρθῆς Πίστεως. Ὑπέρ τῆς Πίστεως, ἥν παρέδωκαν ἡμῖν οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι Πατέρες ἡμῶν, ὥστε νά ζῶμεν ἐν αὐτῇ καί νά σωζόμεθα δι’ αὐτῆς, διαφυλάσσοντας τό ἡμέτερον ποίμνιον καί ἡμᾶς αὐτούς ἐκ τῶν πολυαρίθμων πειρασμῶν τοῦ νῦν καιροῦ, ἰδιαιτέρως δέ ἐκ τῆς κακοήθους παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἥτις –φεῦ– ἐρρίζωσε μέ βαθείας ρίζας εἰς πάσας τάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας. Ἀληθῶς ἡ παναίρεσις ταύτη ὑποκινεῖται –ὡς πολύ ὀρθῶς Ὑμεῖς διεπιστώσατε καί εὐθαρσῶς ὁμολο-γήσατε– ὑπό τοῦ δαιμονιώδους Ἀμερικανοσιωνιστικοῦ παράγοντος καί τῶν παραρτημάτων του, τῶν μασονικῶν σέ κάθε χώρα στοῶν…

Τό ὄντως παρήγορον εἶναι ὅτι εἰς ὅλους τούς Ὀρθοδόξους λαούς ὑπάρχουσι γενναῖοι ἀγωνισταί, τόσον μεταξύ τῶν Ἀρχιερέων (ὡς ἡ Ὑμετέρα Σεβασμιότης) ὅσον καί μεταξύ κλήρου, μοναχῶν καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ, οἵτινες ἀγωνίζονται διά τήν διατήρησιν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἀσπίλου καί ἀνοθεύτου (ἰδίᾳ δέ τά περισσότερα ὀργανωμένα ἀνά τόν κόσμον ἱερά μοναστή-ρια ἔχουσι παγιωμένας παραδοσιακάς ὀρθοδόξους θέσεις), ἐνθυμίζοντας διά μίαν ἀκόμη φοράν εἰς ἡμᾶς τά ἀψευδῆ λόγια τοῦ Κυρίου πρό τῆς ἐνδόξου Αὐτοῦ Ἀναλήψεως ὅτι «ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη΄, 20), καί ὅτι «πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν» τῆς Ἐκκλησίας Του (Ματθ. ιστ΄, 18).

Ἐπί πᾶσι τούτοις, εὐχόμενος εἰς τήν Ὑμετέραν Σεβασμιότητα καλήν ἀρχήν τῆς Νηστείας τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ταπεινῶς ἐκζητῶ τήν ἀρχιερατικήν Ὑμῶν εὐλογίαν καί προσευχήν, διατελῶν ἐν ἀγάπῃ Χριστοῦ.

Ὁ ἀδελφός Ὑμῶν καί συλλειτουργός

†ΑΡΤΕΜΙΟΣ

Ἐπίσκοπος Ράσκας-Πριζρένης καί Κοσσυφοπεδίου-Μετοχίων

Ἐξόριστος

ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ
ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ
Ἕδρα: Ἀπόλλωνος 23Β 10557 Ἀθήνα
Ἀλληλογραφία : ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978
e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr
Α.Φ.Μ. 090050859 * Ε´ Δ.Ο.Υ. ΑΘΗΝΩΝ

Ἐπιστολή ὑπ’ ἀρ. 154/15.2.2011

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ  =  «ΠΟΡΝΟΒΟΣΚΟΣ»;;;

Ἀγαπητοὶ φίλοι,

Καλὸ καὶ εὐλογημένο Τριώδιο!

Ἐπιτρέψατέ μας νὰ συμπνευματισθοῦμε μαζί σας καί, λαμβάνοντες ἐρέθισμα ἀπὸ μία ἐπίκαιρη βλάσφημη διάδοσι, νὰ σᾶς κάνωμε κατωτέρω κοινωνοὺς τῶν σκέψεων μας.
1. Οἱ καταχθόνιες σκοτεινὲς δυνάμεις, οἱ ὁποῖες πασχίζουν παντοιοτρόπως νὰ ἀφελληνίσουν καὶ νὰ ἀποχριστιανίσουν τοὺς Ἕλληνες, διὰ νὰ δύνανται νὰ ἐπικρατήσουν καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἐπιστράτευσαν ὅλους τοὺς δαίμονες καὶ παντοιοτρόπως κάνουν τὸ πᾶν νὰ δολοφονοῦν βάναυσα τὴν ἀλήθεια, ἐπιβοηθούμενες ἀπὸ τοὺς ἰδιοτελεῖς καὶ διεστραμμένους ψευδοδιανοουμένους διὰ τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημερώσεως, ποὺ ἔχουν καταντήσει «Μέσα Μαζικῆς Παραπληροφορήσεως», διαστροφεῖς τῆς ἱστορίας, αἰτία ἀποχαυνώσεως καὶ ἐκφυλισμοῦ, ὄχι δὲ μόνον τῆς νεολαίας, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τῶν γερόντων.
2. Ἡ ἀπαράδεκτη ἀναισχυντία τους ἔφθασε μέχρι τοῦ νὰ ἀποκαλοῦν καὶ τὸν ἠθικὸ καὶ ἔντιμο Γέρο τοῦ Μοριᾶ ὁμοφυλόφιλο !
Στὴν προκειμένη περίπτωσι τονίζουμε πάλι, ὅτι εἶναι μέγιστον ὄνειδος ἡ Ἐθνικὴ Τράπεζα νὰ διαπράττῃ ἕνα τόσο μεγάλο ἐθνικὸ ἀνοσιούργημα καὶ νὰ εἶναι χορηγὸς τέτοιων αἰσχροτάτων προβολῶν, ὅτι δῆθεν ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ ἦτο καὶ αὐτὸς ὁμοφυλόφιλος, δηλαδὴ κρίνουν αὐτὰ τὰ βρώμικα ὑποκείμενα ἐξ ἰδίων τὰ ἀλλότρια. Αὐτοὶ οἱ ἐλεεινότατοι ἀνθέλληνες φθάνουν μέχρι τοῦ σημείου νὰ διασύρουν καὶ τὴν ἀρίστη ὑστεροφημία τῆς ἡρωίδας Μπουμπουλίνας, διαδίδοντες, ὅτι δῆθεν αὐτὴ δολοφονήθηκε σὲ κάποια οἰκογενειακὴ φιλονικὶα μὲ τὸν δεύτερο σύζυγό της… Στὴν πραγματικότητα, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ δευτέρου συζύγου της τὸ 1811 (καὶ οἱ δύο σύζυγοί της ἔπεσαν θύματα ἀλγερινῶν πειρατῶν), αὐτὴ ἀφοσιώθηκε ἀποκλειστικῶς στὴν ἀποτίναξι τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ διαθέτουσα ὅλη τὴν περιουσία της, τὸν ἑαυτό της καὶ τοὺς δύο υἱούς της καὶ δὲν εἶχε χρόνο νὰ ἀσχοληθῇ μὲ τὸ ὑπογάστριο, ὅπως ἀσχολοῦνται οἱ αἰσχροὶ συκοφάντες της, πού «ἐξ ἰδίων κρίνουν τὰ ἀλλότρια».
3. Εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχὴν ἀνηθικότης οἱ ἰθύνοντες τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης ἀφ’ἑνὸς μὲν νὰ δίδουν στοὺς καταθέτες τους «ψιχία», ποὺ δὲν καλύπτουν οὔτε τὸ 1/3 τοῦ πραγματικοῦ πληθωρισμοῦ, καὶ ἀφ’ἑτέρου νὰ ἐπιδοτοῦν τέτοιες αἰσχρότατες ἀνθελληνικὲς προβολές, ποὺ κοστίζουν 1.000.000 Εὐρώ. Θὰ ἔπρεπε πρὸ πολλοῦ οἱ Εἰσαγγελεῖς καὶ τὸ ἐπονομαζόμενον Ἐθνικὸ Συμβούλιο Ραδιοτηλεοράσεως νὰ εἶχαν ἐπέμβει αὐτεπαγγέλτως καὶ ἀστραπιαίως, γιὰ νὰ σταματήσουν αὐτὲς οἱ ἀνθελληνικὲς ἐκπομπὲς καὶ νὰ καθήσουν τοὺς ἀσυνειδήτους αὐτοὺς ἀνθέλληνες καθὼς καὶ τοὺς ἰθύνοντες τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης στὸ σκαμνί.
4. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἔχει θεσπίσει τὴν περίοδο τῆς αὐτοπερισυλλογῆς καὶ τῆς ἀνανήψεως, τουτέστιν τὸ ἄνοιγμα τοῦ Τριωδίου. Γι᾿ αὐτὸ καλεῖ τοὺς πιστοὺς σὲ ἀγῶνες ἀρετῶν καὶ τοὺς προτρέπει νὰ προσέλθουν στὸ στάδιο νὰ γυμνασθοῦν καὶ νὰ ἀθλήσουν γιὰ τὴν πνευματική τους ἀναγέννησι. Ὁ ἀντικείμενος ἡμῶν Σατανᾶς ἀντιθέτως προσπαθεῖ νὰ τοὺς ἀποτρέψῃ ἀπὸ τὸν ἀγῶνα τῶν ἀρετῶν καὶ νὰ ρίξῃ ὄχι μόνον τὸ ρεῦμα τῶν ἀποπροσανατολισθέντων, ἀλλά, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐλαχίστους ἐκλεκτοὺς στοὺς ὠκεανοὺς τῆς σήψεως καὶ τῆς διαφθορᾶς, ὅπου οἱ νοητὲς «σουπιὲς» θολώνουν τὰ νερὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι χάνουν τὸν προσανατολισμό τους καὶ γινόμεθα φαρισαῖοι-ὑποκριτές, ἄσωτοι, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι «…ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Β’ Τιμόθεος 3,5)…
5. Τὸ ἁμαρτωλό, διεφθαρμένο καὶ ἀντίχριστο κατεστημένο ἀμέσως ἤ ἐμμέσως ἐνισχύει τὴν ἐκστρατεία τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, δίνοντας ἄδειες προσωρινὰ εἰς τηλεοπτικοὺς καὶ ραδιοφωνικοὺς σταθμοὺς «ἀετονύχηδων» καὶ «πατριαρχῶν τῆς διαπλοκῆς», γιὰ νὰ τοὺς ἔχουν ὡς ὁμήρους καὶ νὰ εἶναι ἀναγκασμένα τὰ Μ.Μ.Ε. νὰ παραπληροφοροῦν συστηματικά, νὰ ἐκμαυλίζουν καὶ νὰ παρουσιάζουν τὸ μαῦρο γιὰ ἄσπρο, τὸ φῶς γιὰ σκότος, τὸ πικρὸ γιὰ γλυκό καὶ οὕτω καθ᾿ ἑξῆς.
6. Ὅπως καὶ ἄλλοτε ἐπανειλημμένως στὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή» ἔχουμε ἀναπτύξει, οἱ ἄνθρωποι-οἱ λαϊκὲς μᾶζες καὶ ὁ ὄχλος ἔχουν μία ροπὴ νὰ ἀσχολοῦνται ἤ μὲ τὸ καλὸ ἤ μὲ τὸ κακό, ἀναλόγως πρὸς τὴν ἀνατροφὴ καὶ τὴν καθοδήγησι, ποὺ ἔχουν.
7. Ἀνὰ τὶς χιλιετίες οἱ ἰθύνοντες προσπαθοῦν νὰ ἀποπροσανατολίζουν τὸν ὄχλο, νὰ μὴ ἀσχολῆται μὲ τὴν εὐπρέπεια, τὴν εὐποιΐα, τὴν σωφροσύνη καὶ ἐν γένει τὴν ἀρετή, καθὼς καὶ μὲ τὸ γκρέμισμα τῆς ὀλιγαρχίας τῶν ἰθυνόντων, ἀλλὰ  στὴν πρᾶξι τὸν καθοδηγοῦν καὶ τὸν προτρέπουν νὰ ἀσχολῆται μὲ τὴν φιλαυτία, τὸν φιλοτομαρισμό, τὴν εὐμάρεια καὶ ἐν γένει τὴν ὕλη, καὶ νὰ ἀποτρέπεται ἀπὸ τὸ πνεῦμα.
8. Πρὸς τοῦτο, γιὰ νὰ μὴ ἀσχολῆται ἡ πλειοψηφία μὲ τὸ γκρέμισμα τῶν ἐκμεταλλευτῶν καὶ τοὺς τυράννους τῆς ἑκάστοτε ὀλιγαρχίας, ἐκμαύλισαν τὴν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ νὰ ἀναφωνῇ «ἄρτο καὶ θεάματα» καὶ οἱ ἰθύνοντες ἀνὰ τοὺς αἰῶνες τοῦ προσέφεραν ἀφθονώτατα εὐτελῆ καὶ χυδαῖα θεάματα καὶ ἀρκετὸ ψωμί.
9. Πέραν τῶν καρναβαλικῶν ἐκμαυλιστικῶν ἐκδηλώσεων, τῆς ποδοσφαίρας (ποδόσφαιρου), ὅπου ὁ ὄχλος ὑφίσταται ὁμαδικὸ παραλήρημα καὶ ἀλληλοσπαράζονται οἱ διάφορες ὁμάδες καὶ γίνονται συχνότατα ὄχι μόνον τὰ γήπεδά τους, ἀλλὰ καὶ οἱ πέριξ τῶν γηπέδων χῶροι  «γυαλιά-καρφιά», ἐκτὸς ἀπὸ τὰ «χαζοκούτια», ποὺ ἀποβλακώνουν, ἐκμαυλίζουν καὶ διαφθείρουν τοὺς πάντες, τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχουμε καὶ τὶς φρικτότατες διαστροφὲς τῆς ἀληθείας, ὡς π.χ. :
10. Ἀναιδέστατα καὶ χυδαῖα γύναια καὶ «ἀλητάμπουρες» πορνοβοσκοὶ καὶ ἐκμαυλιστὲς τῶν πάντων κρατοῦν ἕνα μικρόφωνο καὶ διὰ τῶν ἐρτζιανῶν (ραδιοφώνου) καὶ τῆς τηλεοράσεως παρουσιάζουν καὶ τὸν Ἕλληνα Ἅγιο Ἱερομάρτυρα Βαλεντῖνο, ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησε γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστι τὴν Ἁγία τὴν 14ην Φεβρουαρίου 268 ἤ τὸ 269 μ. Χ. στὴ Ρώμη, ὡς δῆθεν ὅτι εἶναι ὁ «Ἅγιος τῶν ἐρωτευμένων».
11. Ὡς γνωστὸν μέχρι, ποὺ νὰ ἐπέλθουν τὰ διάφορα σχίσματα τοῦ 867 καὶ 1054 μὲ τὶς κακοδοξίες καὶ τὶς ἐγκληματικὲς δραστηριότητες τῶν διαφόρων παπῶν, ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως ἀνῆκαν εἰς τὴν Μίαν, Ἀγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Οἱ μετέπειτα πάπες, ὅμως, παρέμειναν ἀμετανόητοι, ὁπότε κατέστησαν μετὰ τὰ σχίσματα αἱρετικοὶ καὶ ἡ Μία, Ἀγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἡ δυτικὴ ἀλλὰ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Ἡ ἄλλη «Ἐκκλησία» εἶναι παπική-ρωμαιοκαθολικὴ καὶ ὄχι «καθολική», ποὺ κάκιστα ἔχει παραπληροφορηθῆ ὁ λαὸς νὰ τὴν ὀνομάζῃ ἔτσι.

12. Ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ ἐπαναλαμβάνουμε τὶς βασικὲς διαφορὲς τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς ἄλλες αἱρετικὲς ὁμολογίες (ἀπὸ τὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή», Ἀπρίλιος – Ἰούνιος 2001, τεῦχος 7, σελ. 47).
13. Ὁ Ἐθνομάρτυς καὶ Ἱερομάρτυς Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς μᾶς τονίζει, ὅτι ὁ ἐγωισμὸς τοῦ πάπα εἶναι ἡ αἰτία τοῦ κακοῦ καὶ ὅτι γιὰ τὸν πολλαπλασιασμὸ τοῦ κακοῦ πρέπει νὰ καταρώμεθα τὸν πάπα, πλὴν ὅμως δυστυχῶς αὐτὲς οἱ ἀλήθειες παρασιωποῦνται καὶ διάφοροι κληρικοὶ καὶ θεολόγοι τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ τῶν Ὀρθοδόξων, ἔχουν γίνει «πάπες» στὴ νοοτροπία καὶ συμπεριφέρονται σὰν πάπες…
14. Τοιουτοτρόπως, πολλὲς δεκαετίες διαλόγων μέχρι σήμερα, ὄχι μόνον δὲν ἔπεισαν τοὺς αἱρετικοὺς νὰ συνειδητοποιήσουν καὶ νὰ ἀποκηρύξουν τὶς ἀντιχριστιανικὲς ἀπόψεις τους, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας ἔπεισαν τοὺς δικούς μας ἐκπροσώπους νὰ συμπροσεύχωνται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ τοὺς ἀποκαλοῦν ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὲς τὶς Ἐκκλησίες των.
15. Αὐτοὶ οἱ δικοί μας «πάπες», παρ᾿ ὅλον ὅτι οὐσιαστικὰ ἐστεροῦντο τῆς ἔξωθεν καλῆς μαρτυρίας, ἐν τούτοις κατώρθωσαν διὰ τῆς συναλλαγῆς, τῶν μακροχρονίων ζυμώσεων, τῶν «παζαρεμάτων», τῆς διαπλοκῆς καὶ τῆς ὑποκρισίας νὰ ἀνέλθουν «ἕρποντες, γλείφοντες καὶ μὲ τὰ κερατάκια των» στὸν ἀνώτερο βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης προχειριζόμενοι, πολὺ  πρὸ τῆς ἐκλογῆς τους, ὡς  Ἀρχιερεῖς τῆς α΄ ἤ β’ περιοχῆς. Μετὰ τὴν ἐπίσημη χειροτονία τους καὶ τὴν ἐγκατάστασί τους στοὺς θρόνους τους, φαρισαϊκῶς, εὐχαριστοῦν τὸν Θεὸ λέγοντες: «Ἡ θεία χάρις, τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, εὐδόκησε, ἡ ἐμὴ ἐλαχιστότης νὰ γίνω ὁ ποιμενάρχης σας» καὶ λοιποὺς φαρισαϊσμούς.
16. Βέβαια ἐμεῖς ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ ἀφήνωμε τὸν ἀντικείμενο ἡμῖν Σατανᾶ νὰ μᾶς κλονίζῃ τὴν πίστι, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας πρέπει νὰ «ριζώνῃ» ἡ πίστις μας, ὅπως ριζώνουν τὰ κυπαρίσσια καὶ ἄλλα δένδρα, γιὰ νὰ μὴ τὰ γκρεμίσουν οἱ ἀνεμοθύελλες. Πρέπει νὰ πιστεύωμε στὴ συμβουλὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: «διὰ πάντων ἐνεργεῖ, οὐ πάντας ἐκλέγει»…
17. Αὐτοὶ οἱ «ἰησουῖτες ὑποκριτές» καὶ ἡ φατρία τους, παρ᾿ ὅλον ὅτι στεροῦνται τῆς ἔξωθεν καλῆς μαρτυρίας καὶ «ὁ κόσμος τὸ ἔχει τούμπανο καὶ αὐτοὶ κρυφὸ καμάρι», ἐν τούτοις, μὲ τὴν ἄμεσον καὶ ἔμμεσον ὑποστήριξι τῶν ἰθυνόντων τῆς ἑκάστοτε καθεστηκυίας τάξεως, κατορθώνουν νὰ ἐπιβάλλωνται καὶ νὰ κατατρέχουν  πραγματικὰ εὐλαβεῖς Χριστιανούς, ἐπειδὴ αὐτοὶ ἀρνοῦνται νὰ συναινέσουν στὰ ἰδιοτελῆ καὶ καταχθόνια σχέδιά τους.
18. Ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο ἐπιβάλλεται νὰ ἀποκτήσουμε ὅλοι μας, εἶναι ἡ ταπείνωσι καὶ ἡ ἀγάπη, γιὰ νὰ οἰκοδομοῦμε καὶ νὰ σώζωμε τὶς ψυχές μας καὶ τὶς ψυχὲς τῶν συνανθρώπων μας…
19. Ὁ χῶρος, ὅμως, καὶ ὁ χρόνος δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ ἀναφέρωμε πληθώρα παραδειγμάτων ἀπὸ οἰκουμενιστὲς καὶ τὴν ἀχαρακτήριστη καὶ ἀπαράδεκτη οἰκουμενιστικὴ συμπεριφορὰ καὶ πίστι τῶν ἡμετέρων «παπῶν». Ὁ ἀκραιφνὴς Ὀρθόδοξος, ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς μᾶς ἔχει διαφωτίσει: «Ὁ οἰκουμενισμὸς εἶναι παναίρεσις»…
20. Οἱ ταπεινές μας ἀνωτέρω σκέψεις εὐελπιστοῦμε νὰ μᾶς ἔχουν δώσει ἀρκετὰ ἐρεθίσματα νὰ ἀνανήψωμε καὶ νὰ μὴ δεχώμεθα τὶς «νοητὲς σουπιές, νὰ μᾶς θολώνουν τὰ νερά» καὶ νὰ χάνωμε τὸν προσανατολισμό μας μὲ τὶς σκόπιμες διαστροφὲς τῆς ἀληθείας, ὡς π.χ. ὅτι ὁ Ἱερομάρτυς Ἅγιος Βαλεντῖνος ἦταν δῆθεν «ἅγιος τοῦ ἔρωτα» καὶ τοῦ πανσεξουαλισμοῦ, προτρέποντες τοὺς συνανθρώπους μας νὰ ἔχουν ὡς κεντρομόλο δύναμι καὶ ὡς αὐτοσκοπὸ τῆς ζωῆς τους τὸν πανσεξουαλισμό !
21. Αὐτοὶ οἱ αἰσχρότατοι συκοφάντες τοῦ Ἁγίου Βαλεντίνου πρέπει νὰ μᾶς φέρνουν στὴ μνήμη τὸ ρητὸ τῶν ἀρχαίων προγόνων μας: «ἑνὸς κακοῦ δοθέντος μυρία κακὰ ἕπονται». Π.χ. ἐννέα μῆνες μετὰ τὸ καρναβάλι γεννιοῦνται πολλαπλάσια νόθα παιδιά, ἀπ᾿ ὅσα ὅλο τὸ ἄλλο ἔτος.
22. Δέον νὰ σημειωθῇ, ὅτι λίγες εἶναι οἱ παρασυρμένες γυναῖκες, ποὺ ἔχουν τὸν ἡρωισμὸ νὰ ἀντισταθοῦν στὴ δολοφονία τῶν ἐμβρύων τους καὶ νὰ φέρουν τὸν παράνομο καρπό τους στὴ ζωή.
Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία αὐτῶν τῶν πεπλανημένων καὶ ἀφρόνων γυναικῶν δολοφονοῦν τὰ ἔμβρυά τους.
23. Μᾶς ἔλεγαν εὐλαβεῖς μαῖες τοῦ Μαιευτηρίου ΛΗΤΩ καὶ ἄλλων Μαιευτηρίων, ὅτι πρὸ 6 ἐτῶν εἶχαν ὑπολογισθῆ οἱ ἐκτρώσεις σὲ ἄνω τῶν 500.000 ἐτησίως καὶ τώρα ὅτι πρέπει νὰ ἔχουν ὑπερδιπλασιασθῆ, δηλαδὴ κάθε χρόνο μία μεγάλη πόλις τῶν 500.000 μέχρι 1.000.000 ἀνθρώπων ἐξαφανίζεται ἀπὸ τὶς παράνομες ἐκτρώσεις. Τοιουτοτρόπως ἔχουμε φθάσει σὲ τέτοια ὑπογεννητικότητα, ποὺ ἀκόμη καὶ ἄθεοι καὶ σοσιαλίζοντες τέως Ὑπουργοὶ καὶ Βουλευτὲς (ὡς π.χ. ὁ κ. Πέτρος Εὐθυμίου) ἄρχισαν νὰ ἀνησυχοῦν καὶ τονίζουν νὰ νομιμοποιοῦμε τὶς παράνομες εἰσβολὲς ἀλλοφύλων, γιὰ νὰ αὐξήσωμε τὸν πληθυσμό μας…
Μᾶς ἔλεγαν δὲ οἱ εὐλαβεῖς μαῖες, ὅτι ἀκόμη καὶ ἀνήμερα τῶν Χριστουγέννων καταφεύγουν ἀναιδέστατα γύναια στὰ Μαιευτήρια καὶ ἀπαιτοῦν νὰ τοὺς κάνουν ἀμβλώσεις!
24. Δέον νὰ σημειωθῇ, ὅτι δικαιοῦνται νὰ κάνουν μὲ δαπάνες τῶν ἀσφαλιστικῶν τους φορέων ἐκτρώσεις, νὰ λαμβάνουν φάρμακα καὶ νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὶς ἐργασίες τους πολλὲς ἡμέρες.
Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ βουλιάζουν τὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα, ὅταν ὁ ἱδρώτας τῶν σκληρότατα ἐργαζομένων διασπαθίζεται καὶ πρὸς αὐτὸ τὸ σκόπο ;
25. Πρὸς ἀποκατάστασι τῆς ἀληθείας γύρω ἀπὸ τὸν Ἅγιον Βαλεντῖνο, ποὺ ἔχουν δολοφονήσει ὁ Διάβολος μὲ τὰ ὄργανά του καὶ τοὺς ἀπλήστους ἐμπόρους, γιὰ νὰ δημιουργοῦν τὴν ὑπερκαταναλωτικὴ κοινωνία, παρακαλοῦμε νὰ ἰδῆτε π.χ. στὸν ἱστότοπο τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Κερατέας istologio.org/?p=1408 καὶ στὸ ἱστολόγιο neaproia.wordpress.com/2011/02/14/%CE%BF.

Η ΠΤΩΣΗ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΗΘΙΚΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Διαβάσαμε σε Σέρβικη ιστοσελίδα για τον βίο και την πολιτεία του πατριάρχη  της Σερβίας Ειρηναίου και φρίξαμε.

Όποιος ξέρει Σέρβικα μπορεί να τα διαβάσει στην ιστοσελίδα

και αν δεν ξέρει Σέρβικα μπορεί να το μετάφραση με το Coogle.

Βρώμα και δυσωδία εκπέμπει η ζωή του. Νόθα παιδιά, οικονομικά σκάνδαλα!!! Δεν μπορούμε ούτε να το πιστέψουμε!

Έτσι όμως εξηγούνται όλα. Έτσι εξηγούνται οι δηλητηριώδεις καρποί ενός έτους της πατριαρχίας του. Ετσι εξηγείται ο διωγμός που προκάλεσε, στον αγιότερο μητροπολίτη της Σέρβικης Εκκλησίας Αρτέμιο, λίγες μόνο μέρες μετά την ενθρόνισή του στον πατριαρχικό θρόνο της Σερβίας.

Οι βρώμικοι και οι φθονεροί ρασοφόροι δεν θέλουν να βλέπουν καθαρούς και αγνούς ιεράρχες, γιατί τους ελέγχει η ζωή τους.

Και ερωτούμε· Πώς αυτός ο γέρος, με μια τέτοια ακάθαρτη ζωή, αντί για καθαίρεση και φυλακή κατέλαβε πατριαρχικό θρόνο; Μήπως είναι σημείο των εσχάτων καιρών; Μήπως οι ιεράρχαι της Σερβίας που τον ψήφισαν, ενώ ήξερα την ζωή του, είναι και αυτοί τέτοιοι; Ήδη ένας μητροπολίτης ο Παχώμιος σύρθηκε στα δικαστήρια για παιδεραστία·

http://www.novinar.de/2011/02/06/pedofilija-pod-zastitom-crkve-i-drzave.html

Ασφαλώς, υπάρχουν και αγνοί ιεράρχες στην Σερβία. Είναι αυτοί που δεν έδωσαν την ψήφο τους για να διωχθεί  ο αγωνιστής επίσκοπος του Κοσσυφοπεδίου Αρτέμιος. Όμως φτάνει να σταματήσουν μέχρι εκεί; Τι φοβούνται και δεν μιλούν; Την εξορία του επισκόπου Αρτεμίου; Την καθαίρεση;  Αλλά όπως λέει σε κήρυγμά του ο επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος: «είναι τίτλος τιμής να καθαιρεθείς από τέτοιους διεφθαρμένους επισκόπους».

Αν δεν ξυπνήσουν οι καλοί ιεράρχαι και ο ορθόδοξος Σέρβικος λαός θα δούν την ιεραρχία τους να σέρνεται σαν δούλη πίσω από το άρμα του Πάπα και να κάνει το τελευταίο άλματα στο χάος της παγκοσμιοποίησης. Θα δουν τους Σέρβους ιεράρχας,  να στεφανώνουν ακόμα και τον Αντίχριστο στο Βελιγράδι.

Η Ορθοδοξία όμως δεν θα εκλείψει στην Σερβία· θα την κρατήσει το μικρό ποίμνιο του επισκόπου Αρτεμίου. Θα αξιώσει ο Θεός τον επίσκοπο Αρτέμιο να γίνει ένας δεύτερος Μέγας Αθανάσιος στην Σερβία και θα κρατήσει στους ώμους του την Ορθοδοξία.

ΚΑΡΠΟΦΟΡΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΕΝΔΡΟ

_________

___________

• Βλέπουμε τους πλούσιους πνευματικούς του καρπούς του επισκόπου Αρτεμίου. 100 μοναχοί και μοναχές τον ακολούθησαν στην εξορία. Και είναι έτοιμοι να υποστούν κάθε θυσία για τον Χριστό.
• Νέοι μοναχοί συντάσσονται στο πλευρό του εξορίστου Μητροπολίτου Ρασκάς και Πριζρένης Αρτεμίου.
• Έκανε κουρά 4 μοναχών στις 26-1-2011.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟ

• Η θεία Λειτουργία των κατακομβών, την ημέρα αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου, στο χωριό Zitkovac, στο Βόρειο Κοσσυφοπέδοιο.
• Λειτουργούν οι κληρικοί της Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης εν εξορία, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αρτεμίου.

___________

_____________

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΚΛΗΡΟ;

Πολλοί διεφθαρμένοι ακόμα και ανώμαλοι προσπαθούν να φορέσουν το τιμημένο ράσο του ορθοδόξου κληρικού. Oι ορθόδοξοι χριστιανοί που τους ξέρουν δεν ενημερώνουν τον καλό μητροπολίτη και δεν χρησιμοποιούν το όπλο που τους δίνει η Ορθόδοξη Εκκλησία για να φωνάξουν ανάξιος· έτσι μπαίνει πολύ σαβούρα στην Εκκλησία. Ποιός φταίει γι’ αυτό; Εμείς οι λεγόμενοι ορθόδοξοι χριστιανοί που αδιαφορούμε.

Υπάρχουν και καλοί, που ξεκινούν με κάποιον ζήλο, αλλά στην πορεία μπερδεύονται, τους σκλαβώνουν τα πάθη τους και γίνονται αγνώριστοι. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι ο σατανάς πολεμάει περισσότερο τους κληρικούς, γιατί αν αυτοί πέσουν, συμπαρασύρουν στην πτώση τους και τους χριστιανούς.

ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ;

• Γιατί επιτρέπει τους κακούς να εμφανίζονται ως εκπρόσωποί του;
• Για την αδιαφορία των ορθοδόξων χριστιανών και για την αδράνεια και την δειλία των ηθικών επισκόπων.

Ο πιστός ορθόδοξος λαός που είναι φύλακας της Ορθοδόξου πίστεως πρέπει να αγωνίζεται για την κάθαρση της Εκκλησίας και αν ο Θεός δει τον αγώνα των πιστών θα επέμβει.

• Έχουμε πρόσφατο παράδειγμα τον Αττικής Παντελεήμονα. Τον είδαμε από τον δεσποτικό θρόνο και από τις πρώτες έδρες των  οικουμενιστών, παρ’ όλο που είχε την υποστήριξη του πατριάρχη Βαρθολομαίου, να καθαιρείται, να φοράει χειροπέδες, και να καταλαμβάνει ένα κελί στον Κορυδαλλό. (Βέβαια και οι άγιοι μπήκαν στις φυλακές και βασανίστηκαν, αλλά όχι για καταχρήσεις, αλλά από αγάπη στο Χριστό).
• Οι μοναχές που κατήγγειλα τον δεσπότη τους για καταχρήσεις έκαναν θεάρεστο έργο. Αν έλεγαν· είναι δεσπότης και δεν πρέπει να μιλήσουμε, ο Παντελεήμων θα αλώνιζε ακόμη στην Αθήνα. Θα διεκδικούσε και αρχιεπίσκοπο θρόνο, γιατί όχι και πατριαρχικό σαν τον Ειρηναίο της Σερβίας. Οι σκοτεινές δυνάμεις θα έριχναν  άφθονο χρήμα για να εξαγοράσουν αρχιερατικές συνειδήσεις.
  
• Η σαβούρα πρέπει να φύγει από την Εκκλησία και αυτό θα το κάνουν οι καλοί ιεράρχες μας σε συνεργασία με τους πιστούς χριστιανούς, πριν είναι αργά.

Οι κακοί και διεφθαρμένοι επίσκοποι επειδή δεν έχουν ηθικά όρια αναρριχώνται με κάθε τρόπο στα μεγάλα αξιώματα για να αλώσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία από μέσα.

ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ;

Για τις αμαρτίες μας. Τέτοιοι που είμαστε, δεν μας χρειάζονται καλύτεροι επίσκοποι.

Για να παντρεύουν ανθρώπους και να κηδεύουν αυτοί κάνουν.

Αν ζητήσουμε το έλεος του Θεού και γίνουμε καλύτεροι χριστιανοί, θα στείλει ο Θεός αγίους επισκόπους. Γιατί όπως ελεγε ο Γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος· «Ούκ εκλείψουσι τη Ορθοδόξω Εκκλησία στρατιώται.

_________

ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΒΡΑΙΟΥ ΡΑΒΙΝΟY

__________

«Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ  ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ  ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ἐρήμην τοῦ Λαοῦ, γραφειοκράτες θεολόγοι καὶ οἰκουμενιστὲς  ἐπίσκοποι, σχεδιάζουν καὶ διαμορφώνουν τὶς τελευταῖες λεπτομέρειες τῆς Συνόδου

Εἶναι ὀδυνηρὸ νὰ θέτει ἕνα μέλος τῆς Ἐκκλησίας ἐρωτήματα καὶ νὰ ἐκφράζει προβληματισμοὺς δημόσια, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴ σωτηρία, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ζηλότυπα ἀπαιτοῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους τὸ ρόλο τοῦ «ἐκπροσώπου» τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀπαιτοῦν ἀπὸ ὅλους μας ὑπακοὴ ὡς πνευματικοὶ Πατέρες, νὰ μὴ καταδέχονται νὰ δώσουν μιὰν ἀπάντηση.

Μὰ ἂν ἀπευθυνόμαστε σ’ αὐτούς, εἶναι γιατὶ ἀναγνωρίζουμε τὴν θεόθεν δοθεῖσα ἐξουσία. Κι ἂν ὁμιλοῦμε πολλὲς φορὲς μὲ αὐστηρὴ γλώσσα, εἶναι γιατὶ αὐτὴ τὴν ἐξουσία τὴν διαχειρίζονται εἰς βάρος τῆς ἀκεραιότητας τῆς Ἐκκλησίας, τῆς κοινῆς κιβωτοῦ τῆς σωτηρίας μας, καὶ ἄρα καὶ εἰς βάρος μας.

Ἀναγκαζόμαστε λοιπὸν νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ θέμα τῆς ἑτοιμαζόμενης Πανορθοδόξου Συνοδοῦ, ἀφοῦ —ὅπως ἀνεκοίνωσε ὁ Πατριάρχης— μπῆκε στὴν τελικὴ εὐθεία ὁ ὁρισμὸς τοῦ χρόνου συγκλήσεώς της. Ἤδη, ἡ τελευταία, «Διορθόδοξη Προπαρασκευαστικὴ Διάσκεψη» γιὰ τὴ Πανορθόδοξο Σύνοδο, θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ Σαμπεζὺ τῆς Ἑλβετίας ἀπὸ 21 ἕως 27 Φεβρουαρίου 2011.

Ἔχουν τεθεῖ, ὅμως, κάποια ἐρωτήματα μὲ τὰ ὁποῖα δὲν ἀσχολήθηκε κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐν Ἑλλάδι Ἐπισκόπους, ὡσὰν νὰ μὴ τοὺς ἐνδιαφέρει τὸ θέμα, ὡσὰν νὰ εἶναι ὑπόθεση προσωπικὴ τοῦ Πατριάρχη καὶ τῶν πέριξ αὐτοῦ.

Καὶ τὰ ἐρωτήματα ποὺ παρουσιάσαμε ―ὅπως σχεδὸν πάντα κάνουμε― δὲν ἦσαν δικά μας, ἀλλὰ Ὀρθοδόξων θεολόγων καὶ Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ζώντων ἢ τεθνεώτων. Ἂς ὑπενθυμίσουμε τὰ ἐρωτήματα:

1. Πόσοι καὶ ποιοί ἀπὸ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ γνωρίζουν τὰ θέματα τῆς μελλούσης νὰ συγκληθεῖ Πανορθοδόξου Συνόδου;

2. Ἀφοῦ ἀγνοοῦνται ―τῇ εὐθύνῃ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν― τὰ θέματα καὶ ἡ προβληματική τους ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ποιά θεολογικὴ ζύμωση ἔγινε, πέρα ἀπὸ ἐκείνη τῶν γραφειοκρατῶν θεολόγων καὶ Ἐπισκόπων (μερικῶν ἐξ αὐτῶν χωρὶς ποίμνιο);

3. Ἀφοῦ καταγγέλλεται καὶ ἀποδοκιμάζεται ἀπὸ μερίδα τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ἡ οἰκουμενιστικὴ πολιτικὴ τοῦ Φαναρίου ὡς αἱρετίζουσα, ποιά ἀποδοχὴ μπορεῖ νὰ ἔχουν τὰ συμπεράσματα καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου ποὺ αὐτὸ προετοιμάζει, πρὶν δοθοῦν ἀπαντήσεις καὶ συζητηθοῦν τὰ καταγγελλόμενα; Μήπως, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, οἱ ἀποφάσεις τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου ὁδηγήσουν σὲ σχίσμα;

4. Μήπως, γι’ αὐτὸ τὸ λόγο δὲν ἀποφασίζουν ―ὑπὸ τὴν πίεση τοῦ Φαναρίου― οἱ κατὰ τόπους Ἐκκλησίες γιὰ τὴν καταδίκη τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν καταδίκη τῶν ἡγετῶν του, ὅπως π.χ. τῶν Πατριάρχη Βαρθολομαίου, Περγάμου Ἰωάννη, Μεσσηνίας Χρυσοστόμου, κ.ἄ.;

Μετὰ ἀπὸ αὐτά, καὶ ἐνῶ κανεὶς Ἐπίσκοπος δὲν ἐνδιαφέρθηκε νὰ μᾶς ἐνημερώσει, ὁ Πατριάρχης μὲ τὸ αἱρετίζον Ζηζιούλικο ἐπιτελεῖο του, ἐπανῆλθε, καὶ περιχαρὴς ἀνακοίνωσε τὶς ἐξελίξεις γύρω ἀπὸ τὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο.

Μία παρένθεση: Τὸ νὰ διατυπώσει κάποιος λανθασμένες θεολογικὰ θέσεις, εἶναι ἀνθρώπινο. Ἐδῶ, ὅμως, δὲν πρόκειται γιὰ μιὰ συζήτηση ποὺ γίνεται γιὰ ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων, ἀλλὰ γιὰ μιὰ συμπαιγνία, ἀφοῦ οἱ αἱρετικὲς θέσεις καὶ πράξεις τοῦ Πατριάρχη, οἱ ἀντικανονικὲς συμπροσευχὲς καὶ τὰ «ἡμι-συλλείτουργα» ποὺ ἐπιφέρουν κανονικὰ τὴν καθαίρεσή του, ἀλλὰ καὶ τὰ ψεύδη ποὺ ἐπικαλέσθηκε γιὰ νὰ τὶς δικαιολογήσει, οἱ αἱρετικὲς διδασκαλίες τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα καὶ τινῶν ἄλλων (ποὺ κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰουστίνο Πόποβιτς, ἔχουν τὸ ἐλάττωμα, ὅτι «στεροῦνται λαοῦ καὶ ποιμνίου» καὶ ἄρα εἶναι φιλοσοφικο-θεολογοῦντες Ἐπίσκοποι τοῦ Γραφείου), ἀποτελοῦν τὸ πλαίσιο μέσα στὸ ὁποῖο θὰ συζητηθοῦν τὰ θέματα τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου!

Νὰ τί εἶπε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος:

«Ἡ πίστη ζεῖ, καὶ ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ …κάτω ἀπὸ τὴν συντονιστικὴ σκέπη καὶ προσπάθεια τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας …ποὺ ἔχω τὴν τιμὴ νὰ ἐκπροσωπῶ…. Ἡ Ὀρθοδοξία θὰ ζήσει, θὰ κάνει τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδό της, τὴν ὁποία ἑτοιμάζει ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος καὶ εἴμαστε εἰς τὸ τέλος τῆς προετοιμασίας. Στὶς ἀρχὲς τοῦ 2011 θὰ ἔχουμε τὴν προτελευταία, πιθανότατα, προπαρασκευαστικὴ ἐπιτροπὴ στὸ Πατριαρχικό μας Κέντρο τῆς Γενεύης καὶ θὰ γίνει αὐτὸ τὸ μεγάλο γεγονός, ἔχει νὰ γίνει παρόμοιο γεγονὸς ἀπὸ τὸ ἔτος 787, ἀπὸ τὸν 8^ο αἰώνα ἔχουμε νὰ κάνουμε Οἰκουμενικὴ Σύνοδο αὐτοῦ τοῦ μεγέθους, αὐτῆς τῆς ἐμβέλειας. Καὶ ὅλα θὰ πᾶνε καλὰ μὲ τὴ Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ εἰδικὰ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὶς σχέσεις μας μὲ τὶς ἄλλες χριστιανικὲς ἐκκλησίες καὶ ὁμολογίες».[1]

Καὶ τώρα οἱ ἐπιφυλάξεις ποὺ ἔχουν διατυπωθεῖ ἀπὸ Ἁγίους καὶ ἀναμφισβήτητα Ὀρθόδοξους θεολόγους:

1. Ὁ Ἅγ. Ἰουστῖνος θεωρεῖ ὅτι μὲ βιασύνη καὶ χωρὶς περίσκεψη ἐπελέγησαν τὰ θέματα τῆς Πανορθόξου αὐτῆς Συνόδου καὶ ἀναφέρει μερικὰ ἐξ αὐτῶν:

«Ἡ Διασπορά, τὸ Αὐτοκέφαλον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ, τὸ Αὐτόνομον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ, καὶ τὰ Δίπτυχα, τ. ἔ. ἡ μεταξὺ τῶν  Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν σειρὰ καὶ εὐταξία. Κατόπιν πάντων τούτων καὶ ἕνεκεν αὐτῶν …τίθεται εἰς τὴν ἐπαγρυπνοῦσαν συνείδησιν παντὸς ὀρθοδόξου τὸ ἐρώτημα: τί ἆραγε ἐπιδιώκεται διὰ μιᾶς τόσον ἐσπευσμένης, βραχυχρονίου καὶ οὕτω πῶς “σκηνοθετημένης” Συνόδου; Ἐκθέτει δὲ τὴν πεποίθησή του «ὅτι ὄπισθεν ὅλων τῶν τοιούτου εἴδους ἐνεργειῶν εὑρίσκεται μία κρυφὴ ἐπιθυμία …ὅπως τὸ Πατριαρχεῖον» τῆς Κων/πόλεως «ἐπιβληθῆ εἰς τὰς Ὀρθοδόξους Αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας καὶ εἰς ὅλην τὴν ὀρθόδοξον διασποράν», νὰ γίνει δηλαδὴ μία «ὑπερεκκλησία», κατὰ παρόμοιον τρόπον, ὅπως ὁ Πάπας στὴ Δύση. Ἐπιθυμεῖ δηλαδὴ —τότε ὁ Ἀθηναγόρας καὶ τώρα ὁ κ. Βαρθολομαῖος— νὰ γίνει ὁ Πάπας τῆς Ἀνατολῆς. Βιάζεται, λοιπόν, γιὰ τὴν σύγκληση τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου γιὰ νὰ «ἐπικυρώση καὶ κατοχυρώση τὴν νεοπαπιστικήν του ἐπιβολὴν ταύτην διὰ μιᾶς “Οἰκουμενικῆς Συνόδου”», ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιλογὴν τῶν θεμάτων!

»Διὰ τοῦτο συμπεριελήφθησαν μεταξὺ τῶν δέκα διὰ τὴν Σύνοδον ἐπιλεγέντων θεμάτων, καὶ μάλιστα ὡς τὰ πρῶτα τέσσαρα, ἐκεῖνα ἀκριβῶς τὰ θέματα, τὰ ὁποῖα σαφῶς ἀποδεικνύουν τὴν ἐπιθυμίαν τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν τῆς Κων/πόλεως, ὅπως ὑποτάξουν εἰς αὐτὴν ὅλην τὴν Ὀρθόδοξον Διασπορὰν —τοῦτο δὲ σημαίνει ὁλόκληρον σχεδὸν τὸν κόσμον!— καὶ ὅπως ἐξασφαλίσουν ἀποκλειστικῶς δι’ ἑαυτοὺς τὸ δικαίωμα τοῦ χορηγεῖν τὸ αὐτοκέφαλον καὶ τὴν αὐτονομίαν εἰς ὅλας ἐν γένει τὰς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας…».

Μιὰ τέτοια Σύνοδος, ὅμως, δύναται νὰ «ὁδηγήση ὅλην τὴν Ὀρθοδοξίαν εἰς τὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου, ὡς εἶχεν ἤδη συμβῆ παρομοίως κατὰ τὴν θλιβερὰν ἐποχὴν τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Φλωρεντίας,… Πάντως σήμερον ἡ κατάστασις εἶναι ἐπικινδυνοτέρα: ἡ Κων/πολις ἦτο τότε ζωντανὸς ὀργανισμός, ἔχων ἑκατομμύρια πιστῶν… Σήμερον ὅμως ἡ Κων/πολις δὲν εἶναι πλέον, ὅ,τι ἦτο: ἀρκετοὶ ἐκ τῶν τοσοῦτον πολλῶν μητροπολιτῶν της στεροῦνται λαοῦ καὶ ποιμνίου· εἶναι ἐπίσκοποι μὴ ἔχοντες ποῖον νὰ ἐπισκοποῦν, ἀλλ’ ὅμως ἔχοντες ἐν ταυτῷ τὴν ἀξίωσιν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι νὰ κρατοῦν εἰς τὰς χείρας των τὴν τύχην ὅλης τῆς Ἐκκλησίας!…»![2]

Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ θέματα ποὺ ἔχουν ἐπιλεγεῖ γιὰ νὰ συζητηθοῦν στὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο, κανένα ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὴν μεγάλη πληγὴ τῶν ἀποσχισμένων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τμημάτων (Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν) καὶ τὴν σχέση τῶν ὀρθοδόξων μὲ αὐτά· οὐδεμία ἀναφορά γίνεται στὶς αἱρέσεις τους, καὶ ὡς ἐκ τούτου φαίνεται ὅτι οἱ προετοιμάζοντες τὴν Σύνοδο ἔχουν ἀποδεχθεῖ σιωπηρὰ καὶ θεωροῦν ὡς δεδομένες τὶς αἱρετικὲς θεωρίες τῶν κλάδων, τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς Βαπτισματικῆς θεολογίας κ.λπ. Ἔτσι ἡ Σύνοδος οὐδεμία δυνατότητα θὰ ἔχει νὰ ἐξετάσει τὴν ἀντιστρατευόμενη στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὴν Παράδοση «ἀποδοχή» τῶν αἱρέσεων ὡς ἰσότιμων «ἐκκλησιῶν», ὁμότιμων μὲ τὴ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία.

Ἐπίσης, οὐδεὶς λόγος γιὰ τὶς προσηλυτιστικὲς μεθόδους τῶν αἱρετικῶν καὶ ἄρα πλήρης ἀδιαφορία γιὰ τὴν ἀσφάλεια τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν αἵρεση· οὐδεὶς λόγος γιὰ τὴν ἐξέταση τῆς νομιμότητος τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων· οἱ Διάλογοι δὲν ἀναφέρονται στὴν ἀτζέντα τῶν συζητήσεων· ἁπλῶς, (παρὰ τὶς ἔντονες διαμαρτυρίες τῶν πιστῶν) θὰ συνεχίσει ἡ διεξαγωγή τους μὲ ἀντιπατερικὸ τρόπο ποὺ διεξάγονται. Τέλος, οὔτε λόγος νὰ γίνεται γιὰ πρόσκληση τῶν αἱρετικῶν νὰ ἐπανέλθουν ἐν μετανοίᾳ εἰς τὴν Μίαν Ἐκκλησίαν ἐξ ἧς ἀπεκόπησαν.

Εἶναι φανερό, λοιπόν, γιατὶ ἀποφεύγουν οἱ ἐπίσκοποί μας καὶ ἡ Σύνοδος νὰ ἀπαντήσουν, ὅταν τοὺς ρωτᾶμε ἂν εἶναι αἵρεση ὁ Παπισμὸς καὶ ὁ Οἰκουμενισμός, καὶ μᾶς λέγουν: «αὐτὸ εἶναι θεολογούμενο. Τὸ θέμα θὰ τὸ λύσει μιὰ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος».

Ἐφόσον ἰσχύουν τὰ παραπάνω, δὲν εἶναι ἡ ἀπάντησή τους αὐτὴ ὑποκριτική; Γιατί, ποιά Οἰκουμενική Σύνοδος θὰ λύσει τὸ θέμα, ἀφοῦ αὐτὴ ποὺ ἑτοιμάζεται καὶ θὰ συγκληθεῖ τὸ 2012 δὲν θὰ ἀσχοληθεῖ μὲ αὐτὰ τὰ θέματα Πίστεως; Μήπως ἡ ἑπόμενη, ἡ ὁποία —ἂν ὑπάρξει— θὰ ἔχει, ὡς φαίνεται, προεδρεύοντα τὸν αἱρετικὸ Πάπα;

Ἀλήθεια! Εἶναι δυνατὸν (σύμφωνα μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας) νὰ συμμετάσχουν στὴν Σύνοδο ἀδιαφοροῦντες γιὰ τὰ κρίσιμα θέματα τῆς Πίστεως ἢ αἱρετίζοντες ἐπίσκοποι; Εἶναι δυνατὸν μιὰ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ ἄλλα θέματα δευτερεύοντα ὡς πρὸς τὴν Πίστη; Ἀπὸ τὸν Μ. Ἀθανάσιο μέχρι καὶ τοὺς συγχρόνους ἐπισκόπους ποὺ γνωρίζουν τὴν ἱστορία τῶν Συνόδων (ὡς ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος) ὅλοι διαβεβαιώνουν ὅτι ἡ Σύνοδος ἀσχολεῖται πρωτίστως (ἐφόσον ὑπάρχουν) μὲ τὰ θέματα τῆς Πίστεως καὶ τῶν αἱρέσεων καὶ ἐκ δευτέρου μὲ τὰ ὑπόλοιπα. Δυστυχῶς, ὅπως ἀπὸ δεκαετιῶν ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος (Πόποβιτς) ἔχει ἐπισημάνει, τὰ θέματα τῆς αἱρέσεως ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὸν κατάλογο τῶν θεμάτων· καὶ πρωτίστως ἀπουσιάζει ἡ ἐξέταση τῆς ὑπάρξεως ἢ ὄχι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

2. Παρόμοιες διαπιστώσεις κάνει καὶ ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός:

«Ἡ προετοιμαζομένη Πανορθόδοξος Σύνοδος, ἐνῶ τόσο ἐνδιαφέρον ἔδειξε γιὰ τὸ θέμα “τῶν πηγῶν”(!) τῆς πίστεως καὶ τὴν νηστεία(!) ἄφησε τὰ “βαρύτερα τοῦ νόμου”, δηλαδὴ τὸ θεολογικὸ ξεκαθάρισμα μὲ τὸν Παπισμὸ καὶ τὸν Προτεσταντισμό».[3] «Ἑτοιμάζεται αὐτὴ ἡ Σύνοδος, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει, ὅπως διαβάζουμε καὶ ὅπως βλέπουμε, στὴν ἀποδοχὴ τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ ὡς αὐθεντικῶν χριστιανισμῶν. Αὐτὸ εἶναι τὸ τραγικό. Εὔχομαι νὰ μὴ γίνει ποτέ… Αὐτοὶ θέλουν νὰ παρουσιάσουν τὴν ἑνότητα, ὅτι ὁ Δυτικὸς Χριστιανισμὸς εἶναι παράλληλη μορφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἐκεῖ κάποιοι ἐργάζονται, πρὸς τὰ ἐκεῖ κάποιοι θέλουν νὰ ὁδηγήσουν».[4]

3. Ἀλλὰ καὶ ὁ πρ. Ἐρζεγοβίνης Ἀθανάσιος Γιέφτιτς (ποὺ μᾶς ἔχει στενοχωρήσει ἀφάνταστα τελευταίως μὲ τὴ στάση του ἀπέναντι στὸν Ράσκας Ἀρτέμιο καὶ τὸν π. Συμεών), σ’ αὐτὸ τὸ θέμα τουλάχιστον, στὸ ἴδιο πνεῦμα κινεῖται. Ἀπαντῶν σὲ ἐρώτηση τῆς διαδικτυακῆς ἱστοσελίδας εἶπε καὶ τὰ ἑξῆς:

«Ἐγὼ εἶχα πεῖ στὴ Γενεύη ποὺ ἤμουνα τὸν Ἰούνιο γιὰ τὴ διασπορά, νὰ γίνει ἡ μεγάλη Σύνοδος, ἀλλὰ νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ σοβαρὰ θέματα. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα πρέπει νὰ ἀναφερθεῖ καὶ νὰ ἐπιβεβαιώσει τὶς 7 Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ τοῦ Φωτίου τὴ μεγάλη σύνοδο τοῦ 880, τοῦ Παλαμᾶ τὶς δύο συνόδους 1340 καὶ 1351 κ.ο.κ. …Ὁ π. Ἰουστίνος Πόποβιτς …εἶχε γράψει τὸ ἑξῆς: “Μὴν βιαστεῖτε βρὲ παιδιά”. Νομίζω ὁ ἴδιος βοήθησε νὰ μὴν γίνει ἄμεσα, διότι ἦταν κάτι βιαστικό. Δεύτερον, πρέπει νὰ προσέξουμε πάρα πολὺ νὰ γίνει συνεργασία πράγματι πανορθόδοξη καὶ ὄχι νὰ γίνει νομενκλατούρα ὁρισμένων ἀνθρώπων ποὺ κάθονται καὶ μαζεύονται στὸ Σαμπεζύ… καὶ αὐτοὶ ἀποφασίζουν καὶ ράβουν καὶ κόβουν ὅ,τι θέλουν».

4. Στὸ ἴδιο μῆκος κύματος κινοῦνται καὶ ἄλλοι θεολόγοι καὶ λέγουν τὰ αὐτονόητα, ἐνῶ οἱ Ἐπίσκοποί μας σιωποῦν ἢ καταβιβάζουν τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο σὲ ὑπουργεῖο Κοινωνικῶν Ἀσφαλίσεων ἢ Οἰκονομικῶν. Παράδειγμα πρὸς ἀποφυγήν, ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως, ὁ ὁποῖος λέγει, «ἡ μέλλουσα νὰ συνέλθει Πανορθόδοξος Σύνοδος πρέπει νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ θέματα ποὺ ἀπασχολοῦν τοὺς σύγχρονους ἀνθρώπους· ὅπως ἡ ἀνεργία, τὰ ναρκωτικὰ καὶ οἱ οἰκονομικοὶ μετανάστες, λὲς καὶ οἱ Οἰκουμενικὲς καὶ τοπικὲς σύνοδοι συνέρχονται γιὰ νὰ ὑποκαταστήσουν τὴν κοινωνικὴ μέριμνα τοῦ κράτους!!!». Δὲν γνωρίζει ὁ Σεβασμιώτατος, ὅτι «οἱ Οἰκουμενικὲς (Πανορθόδοξες) Σύνοδοι συνέρχονται γιὰ νὰ θεολογήσουν τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας»; «Μιὰ Πανορθόδοξη Σύνοδος πρέπει νὰ μελωδήσει ἐναρμόνιο μέλος θεολογίας, …νὰ νομολογήσει νέους κανόνες ποὺ νὰ στοιχοῦνται ΑΠΟΛΥΤΑ στὸ πνεῦμα ὅσων ὑπάρχουν καὶ ἀφοροῦν τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀλλόθρησκους, τὸ μεταθετὸ τῶν ἐπισκόπων καὶ γιὰ πολλὰ ἄλλα θέματα…».[5]

5. Πῶς λοιπόν, θὰ ἐμπιστευθεῖ ὁ Λαὸς ἀποφάσεις Πανορθοδόξου Συνόδου, τῆς ὁποίας μέλη ἔχουν κατηγορηθεῖ γιὰ Οἰκουμενισμό, αὐτὴ τὴν παναίρεση τοῦ 20^ου καὶ 21^ου αἰώνα; Δὲν πρέπει νὰ ξεκαθαρίσει πρῶτα τὸ τοπίο, γύρω ἀπὸ τὸ ποιοί διακινοῦν καὶ διδάσκουν τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἂν στοὺς φορεῖς του ὑπάρχουν Ἐπίσκοποι; Καὶ ἀρκοῦν οἱ αὐτοδιαβεβαιώσεις τῶν Πατριαρχικῶν περὶ τῆς Ὀρθοδοξίας τους, ὅταν ὑπάρχουν παράλληλα κείμενα καὶ δηλώσεις τους μὲ «αἱρετικὲς διατυπώσεις» ποὺ δὲν τὶς διορθώνουν, ἀλλὰ τὶς ἐπαναλαμβάνουν κατὰ καιρούς, ὅταν παραβαίνουν κατὰ κόρον πολλοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, π.χ. περὶ συμπροσευχῶν;

Εἶναι, ὡς ἐκ τούτου, ἐπιβεβλημένο νὰ παρασχεθεῖ πλήρης, σαφής, ἀντικειμενική, σφαιρικὴ ἐνημέρωση τῶν διϊσταμένων ἀπόψεων, νὰ γίνει κατανοητὸ στὸ λαὸ τὸ πρόβλημα ποὺ ἀγνοεῖ, ἀλλὰ καὶ ἀγνοεῖται παντελῶς ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικούς του ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι περισσότερες συζητήσεις, συνεδριάσεις, διαλόγους κάνουν καὶ περισσότερη σημασία, ἀξία, φιλικὴ διάθεση καὶ ἀναφορὰ δίνουν πλέον στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, στὸν Πάπα καὶ στὸ Βατικανὸ παρὰ στὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα, ποὺ ἔχει τὶς ἀνησυχίες καὶ τὶς ἀντιρρήσεις του γιὰ ὅσα ἐρήμην αὐτοῦ πράττουν. (Ἡ ἐνημέρωση ποὺ προσφέρουν, ὅταν τὴν προσφέρουν, γίνεται ἐπιλεκτικά, παραμορφωτικὰ καὶ μὲ τὸ σταγονόμετρο).

Καὶ εἶναι ἀναγκαία ἡ ἐνημέρωση γιὰ τὴν προετοιμαζόμενη Πανορθόδοξο Σύνοδο, γιατὶ αὐτὴ τὴν Σύνοδο θὰ τὴν παρουσιάσουν ὡς «φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας», στὶς ἀποφάσεις τῆς ὁποίας θὰ πρέπει πλέον ὅλοι νὰ ὑπακούουμε ἀναγκαστικά.

Καὶ ἐπειδὴ βρισκόμαστε στὴν ἐποχὴ τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ποὺ ὅλα κατευθύνονται καὶ ὅλα τεχνηέντως ἐπιβάλλονται, θὰ εἶναι εὔκολο νὰ ἐπιβάλουν ὑποχρεωτικὰ καὶ τὶς ἀποφάσεις τῆς «Πανορθοδόξου» Συνόδου, καθὼς μάλιστα διὰ τῆς ἠλεκτρονικῆς κάρτας (γιὰ τὴν ὁποία οἱ ἀντιδράσεις, ὡς τώρα, εἶναι μηδαμινὲς ἀπὸ πλευρᾶς τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας) ὅλα θὰ ἐλέγχονται. Καὶ ὅπως στὴν ἐποχὴ τοῦ Βυζαντίου ὁ αὐτοκράτορας ἐξόριζε, ἔτσι καὶ στὴν ἐποχή μας, οἱ ἡγήτορες τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων θὰ «ἐξορίζουν» τοὺς πιστούς, ὅπως διεφάνη στὴν παράνομη κράτηση ἐπὶ τετράμηνο τοῦ διωκόμενου Σέρβου ἱερομόναχου π. Συμεὼν Βιλόφσκι, τὸν ὁποῖον ἡ Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη τελικὰ ἐλευθέρωσε, δικαιοπραγοῦσα, καὶ ὅπως συνέβη στὴν παράνομη καθαίρεση τοῦ Μητροπολίτη Ράσκας κ. Ἀρτεμίου.

6. Θὰ κλείσουμε μὲ ἕνα κείμενο τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου, ὁ ὁποῖος, στηριζόμενος στὸν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς —ἀρχιμανδρίτη τότε—, εἶχε μιλήσει μὲ σκληρὴ γλῶσσα γιὰ τὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει Πανορθόδοξο Σύνοδο, ὀνομάζοντάς την «ἀνορθόδοξο Σύνοδο τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ κατευθυνόμενη ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο» καὶ εἶχε ἀντιταχθεῖ στὴν ἁπλούστευση-κατάργηση τῆς νηστείας ποὺ ἑτοιμάζεται.

«Φημολογεῖται ἡ συγκρότησις μιᾶς Συνόδου ἀνορθοδόξου, Οἰκουμενικῆς …Ὅμως μπορεῖτε να φανταστεῖτε, τί ἀποτελέσματα θὰ εἴχαμε ἀπὸ ἀποφάσεις μιᾶς τέτοιας Συνόδου; Τί ἄλλο; σχίσματα… Μία τέτοια Σύνοδο, δὲν τὴν κινεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, τὴν κινοῦν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν Μασονία. Γι’ αὐτό, αὐτὴ ἡ Σύνοδος, ἐὰν θὰ γίνει θὰ χαρακτηριστεῖ ψευδοσύνοδος, δὲν θὰ γίνει ἀποδεκτή.

»Εἶναι ὅμως καὶ κάτι ἄλλο. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ συγκαλοῦσαν τὴν Σύνοδο ἢ ἐκεῖνοι ποὺ θὰ παρακαθίσουν εἰς τὴν Σύνοδο, ποῖοι θὰ εἶναι; …σὲ ποία πνευματικὴ καταστάση βρίσκονται; Ὀρθοδοξοῦν ἢ δὲν ὀρθοδοξοῦν; Ὅσο μποροῦμε νὰ ξέρουμε σήμερα, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ παρακαθίσουν, ἔχουν ἁλωθεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό. Ἀπερίφραστα ―ἴσως κάποιες ἐξαιρέσεις νὰ ὑπάρχουν―, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν ὀρθοδοξοῦν. Ἔστω καὶ ἂν λέγονται Πατριάρχες, ἂν λέγονται Ἀρχιεπίσκοποι… Τὸ γνωρίζουμε αὐτὸ ἀπὸ ἀτομικὲς δηλώσεις ποὺ κάνουν, ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ κινοῦνται καὶ ἐκφράζονται. Τὸ γνωρίζουμε αὐτό! Θὰ τὸ πῶ ἄλλη μία φορά…

» Λοιπόν, στὸ σχέδιο τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων ποὺ ἔχουν ἐγκλωβίσει ἤδη τὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὑπάρχει τὸ ἑξῆς σχέδιο: Νὰ ἐπέλθει μετὰ ἡ “ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν”… Ἀλλὰ δὲν σταματάει τὸ κακὸ ἐκεῖ. Ἔχουμε ἀκόμα μία φάση. Εἶναι ἡ φάση ἑνώσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ …μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες….

»Ἂν ἔτσι τὰ πράγματα ἔχουν, δὲν ἐνδιαφέρει τὸ φαινόμενο ποὺ λέμε σωτηρία, τοὺς εἶναι τελείως ἀδιάφορο. Θὰ ἔχουν ἐπιτύχει κάτι ἄλλο· τὴν λεγομένη παγκόσμια “εἰρήνη” καὶ τὴν παγκόσμια “ἀγάπη”….

»Ἔχουνε ἁλωθεῖ οἱ ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας μας… Πέστε μου, πότε ἐμφανίστηκε μεγαλύτερη αἵρεση ἀπὸ αὐτὴ ἐδῶ; Τὴν ὁποία σερβίρει ἡ παναίρεση, κατὰ τὸν πατέρα Ἰουστῖνο, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τὸ ἀντιλαμβάνεστε; Δὲν ἔχουμε τὸ στοιχεῖο τῆς σωτηρίας καὶ συνεπῶς ματαιοπονοῦμε. Κατεβάσαμε τὸν Χριστιανισμό, στὸ ἐπίπεδο τοῦ κοινωνισμοῦ(…). Θὰ προσπαθήσει (ὁ Οἰκουμενισμὸς)  νὰ ξεθωριάσει τὸ Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνο ποὺ ὁ Ἄρειος δὲν τὰ κατάφερε καὶ ἐκεῖ ποὺ ὁ μονοφυσιτισμὸς δὲν τὰ κατάφερε, ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔβαλε μπροστὰ νὰ τὰ καταφέρει. Διότι, ὅταν ξεθωριάσουν καὶ τὸ ἀνθρώπινο καὶ τὸ θεῖο στοιχεῖο εἰς τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τότε τί ἔχω;

»Αὐτὸς ὁ πειρασμὸς φαίνεται ὅτι θὰ εἶναι ὁ τελευταῖος τῆς ἱστορίας… Εἶναι γραμμένο: ὁ πειρασμὸς αὐτός, ἀφοῦ θὰ καλύπτει ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη, δὲν θὰ εἶναι παρὰ ἡ μεγάλη νοθεία τῆς πίστεως. Τῆς πίστεως εἰς τὸ θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ· καὶ αὐτὸ θὰ τὸ πετύχει μόνο ὁ Οἰκουμενισμός, ἀφοῦ θὰ ἑνωθεῖ μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες».

Προδημοσίευση ἀπὸ τὸ 4^ο τεῦχ. τοῦ περιοδ. «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος»

---

[1] http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3242

[2] Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Περὶ τὴν μελετωμένην “Μεγάλην Σύνοδον” τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», εἰς περιοδ. «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος», τχ. 1^ο, σελ. 69-72, Μάρτιος-Ἀπρίλιος 2010, ἔκδ. «Πρότυπες Θεσσαλικὲς Ἐκδόσεις».

[3] Μεταλληνὸς Γ., «Πῶς ἔγινε ὁ Πάπας “ἀλάθητος”;», ἔκδ. Πρότυπες Θεσσαλικὲς Ἐκδόσεις, Τρίκαλα-Ἀθήνα 2002, Κεφάλαιο 13^ο.

[4] http://impantokratoros.gr/Oikoumenikh_Synodos-Metallhnos.el.aspx

[5] http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/04/blog-post_371.html

Μέ τό «ἀρνίον» ἤ μέ τό «θηρίον» Μέ τήν Ἀποκάλυψη τῆς Ἀληθείας ἤ τήν συγκάλυψή της;

Τοῦ π. Ἰωάννου Κ. Φωτοπούλου, ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς

Ἀπάντηση στίς ἀπορίες καί στίς συγκεχυμένες τοποθετήσεις τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη  σχετικά μέ τήν ἐσχατολογική διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τή στάση τοῦ «ὄχλου τῶν θρησκευομένων ἀνθρώπων». Δημοσίευσε ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Βολουδάκης στό φύλλο τῆς 14 Ἰανουαρίου 2011 τοῦ ʺ Ο.Τ.ʺ κείμενο μέ τίτλο : «Σύ εἶ ὀ ἐρχόμενος ἤ ἕτερον προσδοκῶμεν;» καί ὑπότιτλο : «Ἐμεῖς περιμένουμε τόν Χριστόν ἤ τόν Ἀντίχριστον;» Γιά τούς καλούς ἀναγνῶστες πρέπει νά ποῦμε ὅτι ἀνέκαθεν ὁ π. Βασίλειος μαζί μέ μερικούς ἄλλους κληρικούς ἀντιδροῦν κατά τῆς διδασκαλίας τῆς Ἱερᾶς ἀποκαλύψεως τῆς διδασκαλίας τῶν ἁγίων Πατέρων καί τῆς διδαχῆς τοῦ π. Παΐσίου περί τοῦ Ἀντιχρίστου τοῦ ἀριθμοῦ καί τῆς σφραγίδας του.   Ἀκολουθοῦν τό δικό τους δρόμο ξέχωρα ἀπό τή συνείδηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.      Ἐπειδή στό ἐν λόγῳ κείμενο ὁ π. Βασίλειος ἐκφράζει ἀπορίες καί ἐμφανίζει μιά σχετική σύγχυση σχετικά μέ τήν ἐσχατολογική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ἀπαντοῦμε στά ἐρωτήματα καί τίς ἐνστάσεις του. Στό πρῶτο ζήτημα (ἄν περιμένουμε τόν Χριστό ἤ τόν Ἀντίχριστο) ἀπαντοῦμε ἐκ μέρους τοῦ «ὄχλου τῶν θρησκευομένων ἀνθρώπων», ὅπως ἀποκαλεῖ τούς ἀνησυχοῦντας χριστιανούς, ὅτι βεβαίως τόν Χριστό ἀναμένουμε. Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ ἐλπίδα μας. Ὅμως ἡ Ἁγία Γραφή, ὅπως ὁμιλεῖ περί τοῦ Διαβόλου καί τῆς πονηρίας του· ὅπως μᾶς προετοιμάζει καί μᾶς προειδοποιεῖ γιά τά τεχνάσματά του, ἔτσι μᾶς ὁμιλεῖ καί περί τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν ἀνησυχία τῶν χριστιανῶν γιά τήν ἔλευση τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου δέν ἀπαντᾶ καθησυχαστικά, οὔτε «φασκιώνει τά πνευματικά του παιδιά» (π. Παΐσιος) μέ ψευδοπνευματικές συμβουλές ἀλλά τί τούς λέει ;  «μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατά μηδένα τρόπον·  ὅτι ἐάν μή ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καί ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καί ὑπεραιρόμενος ἐπί πάντα θεόν ἤ σέβασμα, ὥστε αὐτόν εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ καθίσαι ἀποδεικνύντα ἑαυτόν ὅτι ἐστί Θεός…» (Β΄Θεσ. β΄3 – 4).  Μετάφραση : « Ἄς μή σᾶς ἐξαπατήσει κανείς κατά κανένα τρόπο, διότι δέν θά ἔλθει ἡ Ἡμέρα ἐκείνη [ τῆς Παρουσίας τοῦ Κυρίου] ἐάν δέν ἔλθει πρῶτα ἡ ἀποστασία καί φανερωθεῖ ὀ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ ὁποῖος ἐπαναστατεῖ καί σηκώνει τό κεφάλι ἐναντίον κάθε ὄντος πού λέγεται Θεός ἤ λατρεύεται, ὥστε νά καθίσει σάν Θεός εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἀξίωση ὅτι εἶναι αὐτός Θεός».  Δηλαδή ἀνησυχοῦν οἱ χριστιανοί γιά τή Δευτέρα Παρουσία καί ὁ Ἀπόστολος τούς ὁμιλεῖ περί τοῦ Ἀντιχρίστου!   Καί βέβαια δέν τούς τρομοκρατεῖ ἀλλά τούς προετοιμάζει-  μ ᾶ ς  προετοιμάζει – γι’ αὐτή τή δυσάρεστη κατάσταση. Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός ὁμιλεῖ στό Εὐαγγέλιο  γιά τόν Ἀντίχριστο, «τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, ἑστώς ἐν τόπο ἁγίῳ» (Ματθ. κδ΄15, Μαρκ. ιγ΄14 ) γιά Κάποιον Ἄλλο πού θά ἔλθει καί θά τόν πιστεύσουν οἱ ἄνθρωποι  :«ἐάν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε»(Ἰω. ε΄43). Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁμιλεῖ ρητῶς περί τοῦ Ἀντιχρίστου : «Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καί καθώς ἀκούσατε( αὐτό σημαίνει τήν «ἄνωθεν πληροφορία» τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος) ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται» (Α΄ Ἰω. β΄ 18) καί βεβαίως ἡ Ἱερά Ἀποκάλυψις συνεχῶς ὁμιλεῖ γιά τό «θηρίον» (π.χ. Ἀποκ. ια΄ 7, ιγ΄ 1 ,2,4 , 14 -18) γιά τόν «ἀριθμόν» καί τό «χάραγμα» (ιγ΄18, ιδ΄9-11, ιστ΄2 , ιθ΄20, κ΄4).  Ὅλα αὐτά γράφονται γιά νά προειδοποιήσουν τούς χριστιανούς γιά τά ἐπερχόμενα δεινά καί νά τούς κρατοῦν σέ ἐγρήγορση καί «καλή ἀνησυχία»γιά νά μήν πλανηθοῦν ἀπό κάποιον πολύ ὄμορφο, γλυκό,ἤμερο καί ταπεινό ἀπατεῶνα πού θά ζητήσει νά πάρει τή θέση τοῦ Χριστοῦ .
Ὁ π. Παΐσιος μέ τόν ἀποφατικό αὐτό ὅρο τά λέει ὅλα.
Καί «ἀνησυχία» πρέπει νά ἔχουμε καί «καλή» πρέπει νά εἶναι αὐτή.  Δηλαδή καί γνώση τῆς πνευματικῆς ἀναρχίας καί ἀποστασίας νά ἔχουμε- νά μή ζοῦμε στή «γυάλα» μιᾶς δῆθεν πνευματικῆς ζωῆς κλεισμένοι σέ ψευδαισθήσεις- καί τό ἐνδεχόμενο τῆς ἐλεύσεως τοῦ ἀντιχρίστου νά μᾶς κάμει νά ζοῦμε πνευματικά, προσεκτικά, μέ νήψη, ὀρθή πίστη καί κατά Χριστόν ζωή. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ὁμιλώντας περί ἀντιχρίστου δημιουργοῦν φόβο, πανικό καί ἀπελπισία.  Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἐπειδή ὑπάρχουν ὑπερβολές θά πρέπει νά κλείνουμε στρουθοκαμηλικά τά μάτια μας μπροστά στό Εὐαγγέλιο καί στά συνεχῶς ἐξαπλούμενα «σημεῖα τῶν καιρῶν» γιά νά ζοῦμε βολικά καί εὐχάριστα. Εἶναι βλάσφημο νά χλευάζουμε εὐθέως ἤ νά περιφρονοῦμε πλαγίως τήν Ἱερά Ἀποκάλυψη – ὁ π. Βασίλειος δέν κάνει οὔτε μιά ἀναφορά στά ἐσχατολογικά χωρία τῆς ἁγίας Γραφῆς.  Δέν θά ἐφαρμόσουμε τό λαϊκό ρητό …«πονάει κεφάλι κόψε κεφάλι».  Θά διδάξουμε τόν λαό μας τήν ἀλήθεια καί θά ἐμπνεύσουμε τήν πίστη, τήν προσκόλληση στόν Κύριο καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή.

Ἄρα : α΄ ἀπάντηση-συμπέρασμα.  Τόν Χριστόν προσδοκοῦμε καί προσέχοντας τήν Ἁγία Γραφή ὁπλιζόμαστε πνευματικά ὥστε μπροστά στίς ἀντίχριστες προκλήσεις νά ἐπιμείνουμε «τῇ πίστει τεθεμελιωμένοι καί ἑδραῖοι καί μή μετακινούμενοι ἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίου»( Κολ. Α΄23).

Στό δεύτερο ζήτημα («Ποτέ στό παρελθόν της ἡἘκκλησία δέν ἀσχολήθηκε μέ τόν Ἀντίχριστο») ἀπαντοῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία διά τῶν ἁγίων Πατέρων ἀσχολήθηκε μέ τόν Ἀντίχριστο καί μάλιστα μερικοί ἐκ τῶν Πατέρων στίς συγγραφές τους ἀσχολήθηκαν ἐκτενῶς.  Καί βέβαια δέν θά μποροῦσαν νά κάμουν ἀλλιῶς, ἀφοῦ ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Χριστός καί οἱ Ἅγιοι ἀπόστολοι «ἀσχολήθηκαν».  Ἔχουμε και λέμε : Ἅγιος Ἱππόλυτος Ρώμης,(«Περί Χριστοῦ καί Ἀντιχρίστου»,), Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων( ἐκτενῶς στήν «ΙΕ΄ Κατήχηση Φωτιζομένων»), Ἅγιος Ἀνδρέας Καισαρείας («Ἑρμηνεία εἰς τήν Ἀποκάλυψιν»), Ἀρέθας Καισαρείας («Ὑπόμνημα εἰς τήν Ἀποκάλυψιν»), ἅγιος Εἰρηναῖος («Ἐλεγχος ψευδωνύμου γνώσεως»), ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος (στήν ἑρμηνεία τῆς Β΄ ἐπιστολῆς πρός Θεσσαλονικεῖς), «Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος (Λόγος εἰς τήν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου καί περί συντελείας καί εἰς τήν παρουσίαν τοῦ Ἀντιχρίστου»), ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός («Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως), ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός στίς διδαχές του.  Νομίζω αὐτοί οἱ Πατέρες εἶναι ἀρκετοί γιά νά δώσουμε τή β΄ ἀπάντηση-συμπέρασμα : Ἡ ἐκκλησία μας διά τῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων της, ὡς φιλόστοργη μητέρα μέσα στά πλαίσια τῆς ποιμαντικῆς της φροντίδας ἀσχολήθηκε ἐπαρκῶς μέ τόν Ἀντίχριστο καί δίδαξε τούς πιστούς γιά νά προφυλαχθοῦν ἀπό τίς παγίδες του καί νά μήν τόν δεχθοῦν ἀντί τοῦ Χριστοῦ.

Στό τρίτο ζήτημα-τοποθέτηση τοῦ π. Βασιλείου, ὁ ὀποῖος ἰσχυρίζεται ὅτι «ποτέ ἄλλοτε οἱ χριστιανοί δέν εἶχαν στραμμένη τήν προσοχή τους σχεδόν ἐξ ὁλοκλήρου, στό πῶς θά προστατευθοῦν ἀπό τόν Ἀντίχριστο» ἀπαντοῦμε ὅτι κατ’ ἀρχάς οἱ χριστιανοί δέν ἔχουν σάν ἀποκλειστικό τους ἐνδιαφέρον τήν προστασία τους ἀπό τόν Ἀντίχριστο.  Ζοῦν τό κατά δύναμη τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ἀλλά εἶναι γεγονός ὅτι τούς ἀπασχολεῖ τό θέμα τοῦ Ἀντιχρίστου περισσότερο ἀπό παλιά.  Κι αὐτό γιατί α) βλέπουν τήν πρωτοφανῆ ἀποστασία ὡς σημεῖο τῶν ἐσχάτων: π.χ. πλῆθος ἱερέων ἀμνηστεύει ὡς «παρωνυχίδες»τά σαρκικά ἁμαρτήματα·  Πατριάρχες καί ἐπίσκοποι συναγελάζονται συμπροσεύχονται καί συλλειτουργοῦν μέ κάθε αἱρετικό ·  φωτογραφίζονται καί ἀπολαμβάνουν τήν ἐπικοινωνία μέ παπαδίνες δηλωμένες λεσβίες καί κληρικούς ἐγνωσμένους γκέϊ· ἀνάβουν καντήλια καί κεριά σέ διαθρησκειακές φατρίες· ἠ ὁμοφυλοφιλία, γιά μοναδική φορά στήν παγκόσμια ἱστορία ἀνακηρύσσεται μιά καλή ἐπιλογή, γίνονται «γάμοι» ὁμοφυλοφίλων.   β) ὅπως ἐπεσήμανε φίλος μου ἱερεύς μέχρι πρίν 40 χρόνια δέν ἀκουγόταν καί δέν βλεπόταν πουθενά ὁ δυσώνυμος ἀριθμός 666.  Ξαφνικά ἄρχισε ὁ ἀριθμός αὐτός νά ἁπλώνεται παντοῦ.

γ΄ ἀπάντηση-συμπέρασμα : Οἱ χριστιανοί ἀνησυχοῦν καί ἀγρυπνοῦν μέ τήν «καλή ἀνησυχία» σχετικά μέ τόν ἀντίχριστο α) γιατί αὐξάνουν τά σημεῖα τῶν καιρῶν, δηλ. ἡ ἀποστασία ἀπό τήν πίστη, τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί τή στοιχειώδη ἠθική καί β) γιατί προκλητικά καί καταιγιστικά ἐμφανίζεται παντοῦ ὁ δυσώνυμος ἀριθμός 666.               Στήν τέταρτη τοποθέτηση- ἐρώτηση τοῦ π. Βασιλείου, σχετικά μέ τόν δυσώνυμο ἀριθμό 666 ὑπάρχει  μιά σύγχυση πού ἐκφράζεται μέ τίς φράσεις : «Ὁ Ἀντίχριστος δέν εἶναι ἕνας ἀριθμός. Ἄν ἦταν, τότε καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος …καί οἱ μαθητές του θά κυνηγοῦσαν ἕναν ἀριθμό….. Δέν θά ἦταν ..φυσικό ἄν ἔπρεπε ὁπωσδήποτε νά ἀνησυχήσουμε γιά τόν ἀριθμό – φόβητρο καί τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου, νά ἀνησυχήσουν πρῶτα οἱ Χριστιανοί τῆς ἐποχῆς ἐκείνης;».             Ἀπαντοῦμε στήν ἀπορία του. α) Ἀσφαλῶς ποτέ δέν ἰσχυρίσθηκε κανείς ὅτι ὁ Ἀντίχριστος  εἶναι ἕνας ἀριθμός -τί φοβερή σύγχυση! – ἀλλά, ὅπως γράφει ἡ Ἀποκάλυψις, ὁ δυσώνυμος 666 εἶναι ὁ ἀριθμός τοῦ ὀνόματός του τόν ὁποῖο ὁ Ἀντίχριστος, τό «θηρίον», θέλει νά χρησιμοποιήσουμε σέ ἔνδειξη ὑποταγῆς σ’αὐτόν κατά τίς συναλλαγές μας  καί τόν ὁποῖο θέλει νά χαράξει στό μέτωπο ἤ στο χέρι μας.  Προσθέτοντας τούς ἀριθμούς πού ἀντιστοιχοῦν σέ κάθε γράμμα τοῦ ὀνόματός του, σύμφωνα μέ τήν ἀρχαιοελληνική ἀρίθμηση, σχηματίζεται ὁ ἀριθμός 666.  Εἶναι ὁ «ἀριθμός τοῦ θηρίου»(Ἀποκ. 13, 18). Π.χ.  ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ :  Β=2, Ε=5, Ν=50, Ε=5, Δ=4, Ι=10, Κ=20, Τ==300, Ο=70 Σ=200 , Ἄθροιση :  2+5+50+5+4+10+20+300+70+200= 666.  Αὐτός λοιπόν ὁ ἀριθμός, ὄχι ὅταν εἶναι τυχαῖα βαλμένος στίς σελίδες τῶν βιβλίων, στίς πινακίδες τῶν αὐτοκινήτων, ἤ σάν ἀριθμός καταχωρίσεως στά πρωτόκολλα τῶν ὑπηρεσιῶν κλπ., ἀλλά σκοπίμως πάνω στά πράγματα πού ἀγοράζουμε ἤ -Θεός φυλάξοι ! – στό μέτωπο ἤ τό χέρι μας δηλώνει τήν ἐξουσία τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶναι τό σύμβολο τῆς δύναμής του, ἡ σφραγίδα πάνω σέ ὅ, τι ἐξουσιάζει ἤ νομίζει ὅτι ἐξουσιάζει.    Τά πράγματα ἐν προκειμένῳ εἶναι ἁπλᾶ. Γι’αὐτό καί  οἱ κατά καιρούς σοφιστεῖες καί ἀλχημεῖες, οἱ στρουθοκαμηλικές φοβίες τῶν σημερινῶν παραχαρακτῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως εἶναι ἀνίσχυρες μπροστά στήν προφανῆ , ἀκόμη καί γιά τά μικρά παιδιά, ἀλήθεια τῆς Ἀποκαλύψεως.             β)  Οἱ πρῶτοι Χριστιανοί δέν ἀνησυχοῦσαν γιά τόν δυσώνυμο ἀριθμό, διότι δέν τόν ἔβλεπαν στήν καθημερινότητά τους. Γράφει ὁ Ἀρέθας Καισαρείας(10ς αἰώνας) γιά τούς ἐσχάτους καιρούς-ἐκπληκτικό!  :  «καί ἔγινε ἀντικείμενο φροντίδας νά διαδοθεῖ παντοῦ ὁ ἀριθμός τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου, καί στίς πωλήσεις καί στίς ἀγορές γιά νά πεθάνει ἀπό ἔλλειψη τῶν ἀναγκαίων αὐτός πού δέν φέρει πάνω του τόν ἀριθμό».  Αὐτό λοιπόν, ἡ ὐπερβολική διάδοση τοῦ ἀριθμοῦ,  γίνεται στίς μέρες μας. Πάνω σέ προϊόντα, πάνω στά ροῦχα, στούς δίσκους Ρόκ μουσικῆς, μέσα στήν αἴθουσα τοῦ ΟΗΕ, στόν λογότυπο, τό σῆμα τοῦ πείραματος CERN.  Ἀκόμη καί κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στήν Ἑλλάδα ἦταν σαφής ἡ παρουσία τοῦ δυσωνύμου ἀριθμοῦ.  Συναντήθηκαν 6 ἐπίσκοποι ὀρθόδοξοι, 6 καρδινάλιοι καί 6 πολιτικοί.  Μπορεῖ κανείς λογικός ἄνθρωπος σ’αὐτή τήν πρόκληση νά μένει ἀδιάφορος, ὅταν ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ  Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου ρητῶς ἀναφέρεται σ’ αὐτόν τόν ἀριθμό;  Δέν μπορεῖ καί δέν πρέπει νά μένει ἀδιάφορος, ὅπως ἀκριβῶς προτρέπει τούς χριστιανούς ἡ ὑπ’ἀριθ. 2626 /7- 4 -/97 Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος : «… ὁ ἀριθμός 666, ἀπό τήν ἀναφορά του στήν Ἀποκάλυψη, εἶναι καθιερωμένος σάν ὁ ἀριθμός τοῦ Ἀντιχρίστου.  Καί συνεπῶς δέν εἶναι δυνατό ὁ Χριστιανός νά ἀδιαφορεῖ γιά τήν ἠθελημένη  καί συστηματική εἰσαγωγή αὐτοῦ τοῦ ἀριθμοῦ στή ζωή του· καί ἐν προκειμένῳ στή ζωή τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους…». Μετά τίς ἀνωτέρω ἐξηγήσεις νομίζουμε ὅτι τό «κυνηγητό» τοῦ ἀριθμοῦ δέν τό κάμουν οἱ χριστιανοί.  Ἀντιθέτως τά ἀντίχριστα ὄργανα τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων πού τόν ὑπηρετοῦν, κυνηγοῦν καί ἀπειλοῦν τούς Χριστιανούς γιά νά ἐπιβάλλουν στήν καθημερινότητα καί, εἰ δυνατόν στό σῶμα τους τόν δυσώνυμο ἀριθμό.             Ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀμφισβήτηση τοῦ π. Βασιλείου κατά πόσον στό γραμμωτό κώδικαὑπάρχει ὁ δυσώνυμος 666, καί ἄν γενικά ἡ  ἠλεκτρονική διακυβέρνηση σχετίζεται μέ τόἀριθμό αὐτό θά ἀρκοῦσε ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα – ἄν ὁ 666 ὑπάρχει στό γραμμωτόκώδικα- πού ἔγινε στόν ἴδιο τόν ἐφευρέτη τοῦ barcode  George Laurer, ὅπως εἶναικαταγεγραμμένη στό διαδίκτυο : «ναί, ὑπάρχει, ἀλλά εἶναι μιά σύμπτωση»!  Ὑπάρχει ἐπίσης ἡ σχετική ἀποδεικτική μελέτη τοῦ μοναχοῦ Προδρόμου Γρηγοριάτου, ἠλεκτρολόγου μηχανικοῦ.

δ΄ ἀπάντηση-συμπέρασμα : Ὁ Ἀντίχριστος δέν εἶναι ἀριθμός.  Ὁ ἀριθμός 666 εἶναι ὁ ἀριθμός τοῦ «θηρίου», σύμβολο τῆς ἐξουσίας του καί σφραγίδα πάνω στούς δούλους του.  Δέν κυνηγοῦμε τόν ἀριθμό, δέν τόν ἀναζητοῦμε, ἀλλά δέν μποροῦμε καί νά μένουμε ἀδιάφοροι στήν προσπάθεια νά ἐπιβληθεῖ στή ζωή μας.  Ἡ ἀναγραφή του στό barcode εἶναι ἐπιστημονικῶς ἀποδεδειγμένη.            Πέμπτη συγκεχυμένη τοποθέτηση τοῦ π. Βασιλείου : Λέει ὅτι εἶναι λάθος «νά πιστεύουμε πώς αὐτός [ ὁ Σατανᾶς] πού δέν ἔχει ἐξουσία οὔτε στά γουρούνια νά εἰσέλθη χωρίς τήν ἄδεια τοῦ Χριστοῦ, ὅτι μπορεῖ νά κυριαρχήσει πάνω στούς ἀνθρώπους-χωρίς αὐτοί νά γίνουν ψυχικά γουρούνια- καί νά τούς κάνει δικούς του(αὐτό εἶναι τό Χαραγμα) μόνο καί μόνο ἐπειδή αὐτοί ἔλαβαν ἀπό τήν Πολιτεία τά κρατικά ἔγγραφα, ὅπως ἔκαναν μέχρι σήμερα, ἐνῷ μέσα στά ἔγγραφα αὐτά ὑπάρχει κρυμμένος ἀριθμός...» κλπ. κλπ.              Ἀπαντοῦμε καί ἐξηγοῦμε: Ὁ Χριστός δίνει ἄδεια νά κυριαρχήσει ὁ Σατανᾶς- ἄν καί ἐδῶ ὁμιλοῦμε περί τοῦ Χαράγματος τοῦ Ἀντιχρίστου, ὄχι τοῦ Σατανᾶ- στόν ἄνθρωπο, ὄχι μόνο ἄν παραδοθεῖ στήν ἁμαρτία, ἀλλά καί ἄν παραδοθεῖ σ΄αὐτόν(δηλ. τόν Σατανᾶ) ἤ ἐν προκειμένῳ στό καλλίτερο «παιδί»του, τόν Ἀντίχριστο, ἀρνούμενος τό Χριστό καί προσκυνώντας καί ἀποδεχόμενος τό σύμβολό Του.             Ἰδού τί γράφει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη : «Καί ἀλλος ἄγγελος τρίτος ἠκολούθησεν αὐτοῖς λέγων ἐν φωνῇ μεγάλῃ · εἴ τις προσκυνεῖ τό θηρίον καί τήν εἰκόνα αὐτοῦ καί λαμβάνει χάραγμα ἐπί τοῦ μετώπου αὐτοῦ ἤ ἐπί τήν χεῖρα αὐτοῦ καί αὐτός…βασανισθήσεται ἐν πυρί καί θείῳ ἐνώπιον τῶν ἁγίων ἀγγέλων καί ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου…καί οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέρας καί νύκτας οἱ προσκυνοῦντες τό θηρίον καί τήν εἰκόνα αὐτοῦ καί εἴ τις λαμβάνει τό χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ» (Ἀποκ. 14, 9-12).

Μετάφραση : «καί ἄλλος ἄγγελος, τρίτος τούς ἀκολούθησε καί ἔλεγε μέ φωνήν δυνατήν, ʺὅποιος προσκυνεῖ τό θηρίον καί τήν εἰκόνα του καί ἔχει τό σημάδι χαραγμένο εἰς τό μέτωπόν του ἤ στό χέρι του…θά βασανισθεῖ μέ φωτιά καί θειάφι ἐμπρός στούς ἁγίους ἀγγέλους καί ἐμπρός στό Ἀρνίο…καί δέν θά ἔχουν ἀνάπαυση ἡμέρα καί νύχτα, ὅσοι προσκυνοῦν τό θηρίο καί τήν εἰκόνα του  καί ὅποιος ἔχει τό χαραγμένο σημάδι τοῦ ὀνόματός του». Λοιπόν μέ τήν ἄδεια τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νά κυριαρχήσει ὀ ἀντίχριστος σέ ὅποιον τό προσκυνεῖ καί σέ ὅποιον δέχεται τό χάραγμά του.             Ὅσον ἀφορᾶ στά «κρατικά ἔγγραφα», τί θά ἔλεγε ὁ π. Βασίλειος-γιά νά θυμηθοῦμε τόν π.Παΐσιο – γιά τούς ἀρνητές τῶν πρώτων αἰώνων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι χωρίς νά προσκυνήσουν τά εἴδωλα εξασφάλιζαν, ἔναντι χρημάτων, ἕνα χαρτί- «κρατικό ἔγγραφο» πού βεβαίωνε ὅτι τά προσκύνησαν κι ἔτσι ἔμεναν ἀνενόχλητοι;  Πουθενά δέν ἐμφανίζονταν, δέν προσκυνοῦσαν τά εἴδωλα, δέν θυσίαζαν, δέν ἀρνούνταν τόν Χριστό, καί ὅμως ἡ Ἐκκλησία αὐτό τό…»χαρτάκι» τό θεώρησε ἄρνηση.  Ἔτσι ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τήν Καρτα τοῦ Πολίτη.  Μέ τό δυσώνυμο ἀριθμό, τοῦ βδελυκτοῦ «θηρίου» ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη δέν εἶναι ἁπλό κρατικό ἔγγραφο, ἀλλά δεῖγμα ὑποταγῆς στόν ἀντίχριστο, σημεῖο ἀποδοχῆς τῆς ἐξουσίας του.  Καί γι’αὐτό συνιστᾶ «πτώση», κατά τόν γέροντα Παΐσιο.

ε΄  ἀπάντηση – συμπέρασμα : Ὁ σατανᾶς καί ὁ ἀντίχριστος ἔχουν ἐξουσία, κατά θεία παραχώρηση, νά κυριαρχοῦν πάνω στούς ἀνθρώπους, ὄχι μόνο ἄν ἁμαρτάνουν, ἀλλά κι ἄν δειλιάσουν καί δεχθοῦν τό χάραγμα, δηλ. τό ὄνομα ἤ τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματός τοῦ ἀντιχρίστου.  Ὁ ίσχυρισμός ὅτι ἡ ἀναγραφή τοῦ δυσώνυμου ἀριθμοῦ σέ ἕνα ἔγγραφο μέ τό ὁποῖο ταυτοποιοῦμαι καί ρυθμίζω ὅλη τήν καθημερινότητά μου (συναλλαγές, εἴσπραξη μισθῶν, παροχές ὑγείας, διαβατήριο, ἐκλ. βιβλιάριο, διόδια κλπ. κλπ.) δέν ἀποτελεῖ πρόβλημα, ἀποτελεῖ εὐτελῆ σοφιστεία.  Ὅποιος  χρησιμοποιεῖ αὐτό τό ἔγγραφο-ἠλεκτρονκή ταυτότητα καί μάλιστα ἐν γνώσει του, σέ κάθε χρήση τοῦ ἐγγράφου αὐτοῦ κάμει μιά…μετάνοια καί προσκυνεῖ τό «θηρίο», στό ὁποῖο ἀπό δειλία  παραχωρεῖ τήν ἐλευθερία του καί δέχεται τόν ἀριθμό του γιά νά ἐπιβιώσει.  Δείχνει ἀπιστία στήν πρόνοια καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί βέβαια γιά νά μιλήσουμε μέ τά λόγια τοῦ π. Βασιλείου, στήν περίπτωση αὐτή  «δέν ζοῦμε τόν Χριστό, δέν προσδοκοῦμε τήν Βασιλεία Του καί γι’ αὐτό δέν ρυθμίζουμε τή ζωή μας σύμφωνα μ΄Αὐτόν».  Ἄν προσδοκοῦμε τή Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δέν ὑποτασσόμαστε στόν ἐχθρό μας, τόν ἀντίχριστο, δέν ρυθμίζουμε τή ζωή μας μέ τά κριτήρια τῆς ἐπιβιώσεως, δέν παίρνουμε τόν ἀριθμό τοῦ θηρίου, οὔτε στό χέρι, οὔτε στό μέτωπο οὔτε στήν ταυτότητά μας, ἀλλά τόν ἀρνούμαστε καί ὑπομένουμε ὅλα τά παθήματα γιά νά συνδοξασθοῦμε μέ τόν Χριστό.

Ἕκτη συγκεχυμένη τοποθέτηση τοῦ π. Βασιλείου. Γράφει :  «Τό θέμα δέν πρέπει νά εἶναι οἱ πωλήσεις καί οἱ ἀγορές, ἀλλά τό τί εἴδους πνεῦμα ʺ πουλᾶμε ʺ καί τό τί εἴδους πνεῦμα ʺἀγοράζουμεʺ (sic). Ὁ Θεός μᾶς εἶπε μέ τόν ἅγιο Παῦλο νά δοκιμάζουμε τά πνεύματα ἄν εἶναι ἀπό τόν Θεό ἤ ἀπό τόν Διάβολο».  Ἐδῶ ἀπαντοῦμε ὡς ἐξῆς. Ὁ π. Βασίλειος κάνει μιά φανερά ἀτυχῆ ἀλληγορική ἑρμηνεία  τῶν στίχων 16-17 τοῦ 13ου κεφ. τῆς Ἀποκαλύψεως, πού γράφει σέ μετάφραση : «καί ὑποχρέωσε ὅλους, μικρούς καί μεγάλους, πλούσιους καί πτωχούς, ἐλεύθερους καί δούλους, νά ἔχουν ἕνα σημάδι χαραγμένο στό δεξί τους χέρι ἤ στό μέτωπό τους, ὥστε νά μήν μπορεῖ κανείς νά ἀγοράσει ἤ νά πωλήσει παρά ἐκεῖνος πού ἔχει τό χαραγμένο σημάδι, δηλ. τό ὄνομα τοῦ θηρίου, ἤ τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματός του».   Εἶναι σαφές ἀπό τό κείμενο ὅτι ὁ Εὐαγγελιστής ὁμιλεῖ κυριολεκτικά γιά ἀγορές καί πωλήσεις. Δηλ. τά ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου θά προσπαθήσουν μέ τήν ἀπειλή τοῦ ἀποκλεισμοῦ καί τῆς πείνας, νά ὑποτάξουν στόν Ἀντίχριστο κάθε ἄνθρωπο καί νά τόν ἀναγκάσουν νά δεχθεῖ τή ρυπαρή σφραγίδα του.  Γράφει καί ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος : «προσέχετε ἀδελφοί μου, τήν ὑπερβολή τοῦ θηρίου· διότι μεταχειρίζεται διάφορα τεχνάσματα πονηρίας.  Ἄρχεται ἀπό τήν γαστέρα · ἵνα ὅταν τις  στενοχωρηθεῖ μή ἔχων φαγητά, ἀναγκασθεῖ νά λάβει τήν σφραγίδα ἐκείνου» (Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἀσκητικά σ. 328). Λοιπόν οὔτε ἀγοράζουμε, οὔτε πουλᾶμε πνεῦμα ! Τά ἀνωτέρω ἀποτελοῦν, τό λιγότερο, ἐξεζητημένες παραδοξολογίες, πού ἐκφράζουν ἀγωνία καί φυγή ἀπό τό πνεῦμα τῆς Ἀποκαλύψεως.

στ΄ ἀπάντηση- συμπέρασμα: Οἱ στίχοι 16-17 τοῦ 13^ου κεφαλαίου τῆς Ἀποκαλύψεως μέ τή σαφήνεια καί τήν ἁπλότητά τους, ἀποτελοῦν ἕνα ἀσφαλές σῆμα προειδοποιήσεως τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ὥστε ὅταν δοῦν τόν δυσώνυμο 666 καί τήν ἀπειλή  ἀποκλεισμοῦ τους ἀπό τή ζωή νά εἶναι, ὄχι σέ ταραχή, ἀλλά σέ πνευματική ἐγρήγορση καί νά ἀντιληφθοῦν τήν ἔστω ἀπό μακριά ἐρχόμενη δυσωδία τοῦ ἀντιχρίστου καί νά προφυλαχθοῦν, αρνούμενοι τό χάραγμα ἤ τόν ἀριθμό τοῦ θηρίου.

Ἕβδομη ἐσφαλμένη τοποθέτηση, ἀποτελεῖ α) ἡ ἀπαράδεκτα κολοβωμένη παράθεσις ἐκ μέρους τοῦ π. Βασιλείου τῆς γνώμης τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου περί Ἀντιχρίστου καί χαράγματος καί β)  ἡ γνώμη του γιά τό πρόσωπο τοῦ γέροντος Παϊσίου.            Α) Παραθέτουμε  τί γράφει ὁ π. Βασίλειος σχετικά μέ τή γνώμη τοῦ π. Ἐπιφανίου :   « Καί βεβαίως ἄν κάποτε οἱ κυβερνῆτες μας συσχετίσουν τήν παράδοση τῶν κρατικῶν ἐγγράφων μέ τήν ἀποδοχή καί τήν προσκύνηση τοῦ Διαβόλου, τότε-ὅπως ἔγραψε καί ὁ μακαριστός π. Ἐπιφάνιος-ʺ ὄχι μόνον δέν θά λάβωμεν τά ʺδιαβολόχαρταʺ , ἀλλ΄οὔτε κἄν θά τά ἐγγίσωμενʺ». Ὅσα γράφει ἐδῶ ὁ π. Βασίλειος εἶναι μόνον τά εἰσαγωγικά τῆς γνώμης τοῦ Γεροντος Ἐπιφανίου, ὅπως ἔχει δημοσιευθεῖ στήν ἐφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΤΥΠΟΣ.  Ίδού τί γράφει στή συνέχεια ο π. Ἐπιφάνιος :  « Τό αὐτό θά συμβῇ καί ἄν τά δελτία φέρουν τόν ἀριθμόν 666.  Ἐάν μέν ὁ ἀριθμός αὐτός ἐτέθη ἐπίτηδες, ὡς σχετιζόμενος μέ τόν ἀντίχριστον, θά ἦταν ἀδιανόητον νά φέρωμεν ἐπάνω μας τά σύμβολα τοῦ ἀντιχρίστου!  Ἀλλά καί ἐάν ὁ ἀριθμός αὐτός δέν ἐπελέγη σκοπίμως, δηλαδή ὡς σύμβολον τοῦ ἀντιχρίστου, ἀλλ’ἁπλῶς ὡς ἕνας ἀριθμός μεταξύ τῶν πολλῶν, ἴσως διότι παρουσιάζει ὡρισμένα μαθηματικά πλεονεκτήματα..ἔναντι τῶν λοιπῶν…καί πάλιν τά δελτία ταυτότητος, ὡς προκαλοῦντα τήν θρησκευτικήν μας εὐαισθησίαν μέ τήν χρῆσιν ἑνός ὑπόπτου καί διαβλητοῦ ἀριθμοῦ, εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτα. ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩΜΕΝ!»[ τά κεφαλαῖα εἶναι τοῦ π. Ἐπιφανίου].  Καί καταλήγει ὁ μακαριστός Γέροντας : «ἐάν τά διαδιδόμενα εἶναι ἀληθῆ καί τά νέα δελτία ταυτότητος θά φέρουν ἐμφανῶς ἤ ἀφανῶς, εἴτε τήν μορφήν τοῦ Βεελζεβούλ εἴτε τόν ἀριθμόν 666 εἴτε ὁ,τιδήποτε ἄλλο ἀντιχριστιανικόν σὐμβολον, ἤ ἀκόμη καί ἄν θά ἔχουν μόνον τόν Ε.Κ.Α.Μ. [ ἦταν ὁ τότε προβλεπόμενος γιά τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες ἑνιαῖος κωδικός ἀριθμός]  ἄνευ προηγουμένης διασφαλίσεως τῶν δημοκρατικῶν δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτου θά εἴπωμεν ΟΧΙ καί πάλιν ΟΧΙ καί μυριάκις ΟΧΙ εἰς τά νέα δελτία ὁ,τιδήποτε καί ἐάν ἀντιμετωπίσωμεν».
Δέν χρειάζονται σχόλια γιά τήν ξεκάθαρη, κρυστάλλινη γνώμη τοῦ γέροντος Επιφανίου καί γιά τήν μεταχείρισή της ἐκ μέρους τοῦ π. Βασιλείου.  Τό μόνο πού θά ἀπαιτούσαμε ἐκ μέρους του θά ἦταν περισσότερος σεβασμός  σέ ὅσα ἔγραψε ὁ μακαριστός γέροντας.
Β) Ὁ ἴδιος καί περισσότερος σεβασμός ἀπαιτεῖται γιά τό πρόσωπο τοῦ ἁγίου γέροντος Παϊσίου.  Νά τί γράφει ὁ π. Βασίλειος :  «Ὁ π. Παΐσιος ἐνεπλάκη στήν ἱστορία αὐτή (ἐννοεῖ στά περί  τοῦ ἀντιχρίστου καί 666) ἐκ τῶν ὑστέρων, παρακινούμενος φορτικά ἀπό τάχα θεολογικά κατηρτισμένους, τούς ὁποίους ὑπήκουσε-κατά τό ʺἄκακος ἀνήρ πιστεύει παντί λόγῳʺ …».  Ἀλήθεια, τί σημαίνει αὐτός ὁ στίχος 14,15 τῶν Παροιμιῶν, ʺ ἄκακος ἀνήρ, πιστεύει παντί λόγωʺ;  Ὁ ἑρμηνευτής τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης π. Ἰωήλ Γιαννακόπουλος ἑρμηνεύει : « Ὁ ἀφελής πιστεύει ἀνεξετάστως εἰς πάντα λόγον», καί προσθέτει σέ ὑποσημείωση:  « Ὁ ἀδαής τῶν τοῦ κόσμου πιστεύει μετ΄ ἀφελείας πᾶν ὅ, τι ἀκούει καί γίνεται θῦμα, παίγνιον τοῦ τυχόντος».  Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἑρμηνεύει ἔτσι τόν ἴδιο στίχο : « ὁ ἐπιπολαίως τήν ἀκοήν ἀδιάκριτος· ἀνοίας γάρ τό παντί πιστεύειν ἁπλῶς» ( P.G. 64, 700D) δηλ. «ἐκεῖνος πού ἀκούει ἐπιπόλαια εἶναι ἀπερίσκεπτος, γιατί εἶναι ἀνοησία νά πιστεύει κάποιος ἄκριτα».

Τό λοιπόν ὁ π. Παΐσιος, κατά τόν π. Βασίλειο εἶναι κάποιος ἀφελής, πού ἄκουγε τά πάντα ἐπιπόλαια καί ἄκριτα καί ἔγινε θῦμα καί παιχνίδι τοῦ κάθε τυχόντος, ἐν προκειμένω κάποιων ʺτάχα κατηρτισμένων θεολογικάʺ καί βέβαια μιᾶς προτεστάντισσας!!!   Λυπούμαστε γιά αὐτές τίς βλασφημίες καί γιά τήν περιφρόνηση τοῦ ἁγίου Γεροντος.  Ὑπάρχουν βέβαια ἐνστάσεις κατά τῆς ἁγιότητος τοῦ π. Παϊσίου. Ἀπό ποιούς; Ἀπ’ αὐτούς πού φοβοῦνται τήν Ἱερά Ἀποκάλυψη καί ἀπό κάποιους σοφούς καθηγητάδες πού περιμένουν νά δοῦν τήν ἀνακομιδή τῶν λειψάνων του γιά νά βεβαιωθοῦν!   Ὅμως τά θαύματα στόν τάφο τοῦ ἁγίου Γέροντος εἶναι πάμπολλα καί εἰς πεῖσμα ἁγιομάχων τινῶν, στόν τάφο του ακουμπᾶ ὅλη ἡ Ὀρθοδοξία.  Ὅσα ἔγραψε καί εἶπε γίνονται τροφή πνευματική γιά τούς πιστούς.            Σάν ζ΄ ἀπάντηση-συμπέρασμα ἕνα μποροῦμε νά ποῦμε : «Οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν καλόν καί τό καλόν πονηρόν, οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς καί τό φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ καί τό γλυκύ πικρόν. – Οὐαί οἱ συνετοί ἐν ἐαυτοῖς καί ἐνώπιον ἑαυτῶν ἐπιστήμονες» ( Ἠσ. 5, 20-21).

Ὀγδόη καί τελευταία ἐσφαλμένη τοποθέτηση τοῦ π. Βασιλείου. Γράφει ὁ π. Βασίλειος ὅτι γιά νά διεκδικήσουμε τά δικαιώματά μας ἀπό τήν πολιτεία πρέπει  «νά ὁδηγήσουμε καί νά προτρέψουμε πιστούς ἀνθρώπους νά γίνουν πολιτικοί».  Λέει ἀκόμη ὅτι εἶναι «δικαίωμα καί ὑποχρέωσή μας νά ἐπιλέγουμε παντοῦ καί πάντοτε χριστιανούς[πολιτικούς]». Βλέπει λοιπόν τή σημερινή κατάσταση ἀντιμετωπίσιμη διά τῆς πολιτικῆς.  Παρά ταῦτα δέν βλέπουμε νά τόν ἀνησυχεῖ οὔτε σάν πολίτη ἡ σημερινή παγκόσμια ἀντίχριστη κατάσταση. Δέν ἀνησυχεῖ ὄχι μόνο ὡς χριστιανός, ἀλλά οὔτε σάν πολίτης. Ὁ π. Βασίλειος φανερώνει φοβερή, ἑκούσια ἤ ἀκούσια, ἄγνοια γιά τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη.  Περιορίζοντας τήν ἀνάλυσή του στήν παρουσία ἤ μή τοῦ 666, μοιάζει νά μήν ἀντιλαμβάνεται τήν τρέχουσα τραγική κατάσταση.  Ἀπειλεῖται ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, αὐτό τό πολύτιμο δῶρο τοῦ Θεοῦ.  Ἡ ἐφιαλτική παρακολούθηση, τό ἠλεκτρονικό φακέλλωμα,  γιά τό ὁποῖο ἀνησυχοῦσε καί στό ὁποῖο ἐναντιωνόταν σφοδρά ὁ π. Ἐπιφάνιος, τό οἰκονομικό «στράγγισμα» ὁλοκλήρων λαῶν, ἡ προσπάθεια ἐλέγχου καί καθορισμοῦ τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς πού μηχανεύεται ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων καί πού πραγματώνεται σέ μεγάλο βαθμό μέσῳ τοῦ «ἐργαλείου»τῆς Καρτας τοῦ Πολίτη – ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας, φαίνεται πώς τόν ἀφήνει ἀδιάφορο. Δέν βλέπει ὅτι ἡ παγκόσμια ἠλεκτρονική διακυβέρνηση εἶναι ἀντίχριστη καί προοίμιο τῆς τυραννίας τοῦ ἀντιχρίστου. Δέν βλέπει ὅτι ἀφοῦ ὁλοκληρωθεῖ σέ μεγάλο βαθμό ἡ τυρρανική ἐξουσία θά βάλει τή τελική σφραγίδα του, σέ ὅσους ὑποκύψουν.  Λοιπόν μέ τί θά ἀσχοληθοῦν οἱ «χριστιανοί πολιτικοί» πού ὀνειρεύεται ὁ π. Βασίλειος;  Ἀγνωστο. Γι’αὐτό  παρά πολλοί χριστιανοί-ὀρθόδοξοι πολίτες από αὐτό τόν «ὄχλο τῶν θρησκευομένων ἀνθρώπων» δέν εἴμαστε διατεθειμένοι νά ἐπιλέξουμε τέτοιους «χριστιανούς» πολιτικούς πού ἀδιαφοροῦν γιά τήν προσωπική, ἐθνική καί παγκόσμια τυραννία πού μεθοδεύεται εἴτε μέ, εἴτε χωρίς 666.

η΄ καί τελευταία ἀπάντηση-συμπέρασμα : Δέν μποροῦν οἱ χριστιανοί νά ὑποστηρίξουν ἀνθρώπους πού δέν ἔχουν ἀληθινή εὐαισθησία γιά τήν θεόσδοτη ἐλευθερία καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα.       Τελειώσαμε μέ τίς ἀπαντήσεις μας στά σπουδαιότερα θέματα καί τίς ἀπορίες τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη.

Δυό λόγια γιά τούς ἀναγνῶστες
Θά θέλαμε νά προτρέψουμε  ὅσους διαβάζουν αὐτές τίς γραμμές νά μή δίνουν καμμιά σημασία καί προσοχή σέ σοφιστικές ἐρμηνεῖες τῆς Ἁγίας Γραφῆς τήν ὁποία παρουσιάζουν κληρικοί καί λαϊκοί.  Νά ἀδιαφοροῦν γιά τή γνώμη ἀνθρώπων πού φοβοῦνται νά διαβάσουν ταπεινά ὅλη τήν Ἁγία Γραφή· πού φοβοῦνται νά χρησιμοποιήσουν χωρία τῆς Ἀγίας Γραφῆς πού «καῖνε»·  πού φοβοῦνται νά ἀναφέρουν τά χωρία αὐτά· πού φοβοῦνται ἀποκρύπτουν καί διαστρέφουν τή διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων· πού χλευάζουν τούς ἀγίους Γέροντες· πού ὑβρίζουν τούς πιστούς ἀνθρώπους ἀποκαλώντας τους «ὄχλο θρησκευομένων ἀνθρώπων».  Σ ‘αὐτούς ἀπευθύνεται μέ πόνο ὁ π. Παΐσιος :  «Ἀπορῶ! Δέν τούς προβληματίζουν ὅλα αὐτά τά γεγονότα; Γιατί δέν βάζουν ἔστω ἕνα ἐρωτηματικό γιά τίς ἑρμηνεῖες τοῦ μυαλοῦ τους;    Κι ἄν ἐπιβοηθοῦν τόν ἀντίχριστο γιά τό σφράγισμα, πῶς παρασύρουν καί ἄλλες ψυχές στήν ἀπώλεια; Αὐτό ἐννοεῖ· «…τό ἀποπλανᾶν εἰ δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς».  (Μαρκ. ιγ΄ 22).          Σέ αὐτούς καί σέ ὅλους μας, ὅσοι ἔχουμε σαρκικά ἤ πνευματικά παιδιά, ἀπευθύνεται καί ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, ὁ ὀποῖος ἀφοῦ παρουσίασε στή 15^η Κατήχησή του τή διδασκαλία του περί ἀντιχρίστου καταλήγει :  « Ἀσφάλιζε τοίνυν σεαυτόν, ἄνθρωπε·  ἔχεις τά σημεῖα τοῦ Ἀντιχρίστου· καί μή μόνος μνημόνευε τούτων, ἀλλά καί ἀφθόνως πᾶσι μεταδίδου. Εἰ τέκνον ἔχεις κατά σάρκα, τοῦτο ἤδη νουθέτει· καί εἰ διά κατηχήσεως ἐγέννησάς τινα, καί τοῦτον προασφαλίζου, ἵνα μή τόν ψευδῆ δέξηται ὡς ἀληθῆ». (Κατηχ. Φωτιζομένων, ὁμ. ΙΕ΄ ).

Μετάφραση : «Ἀσφάλιζε λοιπόν τόν ἑαυτό του, ἄνθρωπε. Ἔχεις τά σημεῖα τοῦ Ἀντιχρίστου.  Νά μήν τά φέρεις στή μνήμη σου μόνο γιά τόν ἑαυτό σου, ἀλλά νά τά μεταδίδεις ἄφθονα καί στούς ἄλλους. Ἄν ἔχεις παιδί δικό σου, σαρκικό, νά το συμβουλεύεις.  Ἄν πάλι μέ τήν Κατήχηση γέννησες κάποιο πνευματικό παιδί, καί αὐτό νά τό προφυλάξεις μέ τίς συμβουλές σου, ὥστε νά μή δεχθῆ τόν ψευδῆ [τόν ἀντίχριστο] γιά ἀληθινό [γιά τόν Χριστό]».

AΠANTHΣΗ

ΑΠΑΝΤΗΣH ΣTON  π. Ι. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 666 ΚΑΙ Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ» ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ «ΚΑΘΕΥΔΕΤΕ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΕΣΘΕ!»
ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΦΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΣΤΉ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ, ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΎΝ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥ π. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΨΗ. ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

http://www.agnikolaos.gr/index

http://www.agnikolaos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=105:2010-12-27-10-59-09&catid=46:2010-11-09-11-55-10&Itemid=77(Εμείς περιμένουμε τον Χριστό ή τον Αντίχριστο; )

http://www.agnikolaos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=123:2011-02-03-11-52-50&catid=46:2010-11-09-11-55-10&Itemid=77(Καθεύδετε το λοιπόν και αναπαύσθε)
ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ .

ΣΧΟΛΙΟ

Δύο ευλαβείς ορθόδοξοι κληρικοί που αγαπούν τον Θεό και ενδιαφέρονται για την σωτήρα των ψυχών δεν θα έπρεπε να εμφανίζονται τόσο διαφορετικοί.

Έχει και ο π. Βασίλειος Βολουδάκης δίκαιο, έχει και ο π. Ιωάννης Φωτόπουλος, απλώς ο καθ’ ένας βλέπει από διαφορετική σκοπιά το θέμα.
Ο π. Βασίλειος χτυπά τις υπερβολές, γιατί κάποιοι βλέπουν τον Αντίχριστο παντού και όχι τον Χριστό.
Έχει όμως και ο π. Ιωάννης δίκαιο, γιατί βλέπει τα σημεία των καιρών να έρχονται και καλό είναι να προετοιμάζουμε τους χριστιανούς και όχι να τους κοιμίζουμε. Ο γέροντας επίσκοπος π. Αυγουστίνος Κάντιωτης μας έλεγε·

«Να ετοιμαζώμεθα για Εκκλησία κατακομβών

• Έ, φεύγουμε κ’ εμείς από το σχήμα αυτό της Εκκλησίας, που απολαμβάναμε ωρισμένα προνόμια εις ωρισμένας εποχάς και είχαμε μερική ελευθερία. Φεύγουμε πλέον από το σχήμα αυτό της Εκκλησίας, και μπαίνουμε στο σχήμα των κατακομβών.
• Τότε πλέον, όχι μόνο τροπικώς, αλλά και τοπικώς θα χωριστούμε. Και η Εκκλησία θα διωχθεί· και οι ναοί θα κλείσουν, ον τρόπο έχουν κλείσει στην Αλβανία και σε άλλα μέρη.
• Διωγμός. Φαίνονται αυτά απίστευτα· αλλά όλες οι ενδείξεις φανερώνουν, ότι εκεί βαίνομε. Λοιπόν, πρέπει κ’ εμείς να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας δια Εκκλησία κατακομβών».

(“Οι Χριστιανοί στους Εσχάτους Καιρούς”, β΄ έκδοση, σελ. 32).

Θα πρέπει οι πιστοί και τον π. Ιωάννη να σέβονται και τον π. Βασίλειο. Να δίνουν βαρύτητα στα λόγια του π. Βασιλείου, που μιλά για την πνευματική καλλιέργεια του ανθρώπου, που πρέπει ν’ αγαπά και να σκέπτεται συνεχώς τον Χριστό και όχι τον Αντίχριστο, αλλά συγχρόνως ν’ ακούει και τα σημεία των καιρών που έρχονται, για τα οποία μιλά ο π. Ιωάννης και να μη πανικοβάλεται.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ 6-2-2011

Χιλιάδες λαού έξω από τη Βουλή των Ελλήνων, στην ιστορική πλατεία Συντάγματος, διαμαρτυρήθηκε για την κάρτα του πολίτη.

Κλήρος και λαός δήλωσε ότι δεν θα παραλάβει την κάρτα του πολίτη και δεν θα υποχωρήσει στο μεθοδευμένο ηλεκτρονικό φακέλωμα.

Ομίλησε ο αρχιμ. π. Σαράντης Σαράντο, ο καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου π. Μεθόδιο.

Διαβάστηκε χαιρετισμός του Μητροπολίτου Αιτωλακαρνανίας κ. Κοσμά , καθώς και του Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμίου Φούντα.

Χαιρετισμό απηύθυναν επίσης και άλλοι φορείς, όπως ο Πρόεδρος του «Ελκις» κ. Μαρκουλάτος Γεώργιος, ο εκδότης της εφημερίδος «Χριστιανική» κ. Μανώλης Μηλιαράκης, ο εκπρόσωπος του πρώην Υπουργού κ. Στέλιου Παπαθεμελή και άλλοι φορείς .

Τελευταίος ομίλησε π. Ιωάννης Φωτόπουλου και η συγκέντρωση έληξε ειρηνικά με το ψήφισμα που διαβάστηκε διά βοής.

Με το ψήφισμα το συγκεντρωθέν πλήθος ζήτησε από την κυβέρνηση όπως διά Νόμου απάλλαξε τους ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά από την υποχρεωτική ένοπλη στρατιωτική θητεία, έτσι διά Νόμου να απαλλάξει και τους χριστιανούς αντιρρησίες συνειδήσεως, οι οποίοι δεν επιθυμούν την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και την κάρτα του πολίτη.

Να υπάρξει με λίγα λόγια εναλλακτική λύση, διότι οι χριστιανοί σε παρόμοιες περιπτώσεις οφείλουν υπακοή στο Νόμο του Θεού και ανυπακοή στους Νόμους του Κράτους, έστω και αν αυτό τους οδηγήσει στα δικαστήρια, στις φυλακές και στο μαρτυρικό θάνατο.

Οι συγκεντρωμένοι ανεχώρησαν αφού έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο και το «τη Υπερμάχω» και έδωσαν νέο δυναμικό ραντεβού στις 27 Μαρτίου στο Πεδίο του Αρεως, στις 3 το απόγευμα, με πορεία προς τη Βουλή.

ΜΑΝΙΑΚΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΣΚΙΖΟΥΝ, ΒΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ

ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ

ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ!

_____________

TI ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

ΑΠ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΙΟΥΣ ΤΟΥ;

Η πρόβα με τον αντίχριστο Πάπα πέτυχε. Oι ορθόδοξοι χριστιανοί ελάχιστα αντέδρασαν. Κάπως έτσι και με ακόμα μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια θα υποδεχθούν και θα στεφανώσουν οι προδόται αρχιερείς τον Αντίχριστο· τον φρικτότερο Δικτάτορα και το μεγαλύτερο τέρας της γης.  Τώρα, στρώνουν τα χαλιά της παγκοσμιοποίησης και δουλεύουν πυρετωδώς για την έλευσή του  (Β΄ Θεσσαλονικής και Αποκάλυψη του Ιωάννου).

——