Έκκληση για βοήθεια της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας.

«Σε κάθε ορθόδοξο προκαθήμενο των Ορθοδόξων αυτοκεφάλων Εκκλησιών και σε κάθε ορθόδοξο ευσεβή επίσκοπο για να αποτρέψει την χειροτονία εις επίσκοπον, του καθηρημένου από το πατριαρχείο Ιερουσολύμων αρχιμανδρίτου Ιερωνύμου Κρέτσιου, (εκπρόσωπου του Πατριαρχείου της Ρουμανίας στους Αγίους Τόπους), αφού αυτός μετέδωσε την Θεία κοινωνία σε Καθολικούς,  Κόπτες, Αρμενίους και άλλους αιρετικούς στην Πάτμο το 2007 και το 2009.

Ο καθηρημένος κληρικός από το 1994 εκπροσωπεί το Πατριαρχείου της Ρουμανίας στους Αγίους Τόπους, στους Ρουμανικούς οικισμούς· στην Ιερουσαλήμ, την Ιεριχώ και την Ιορδανία. Στις 29 Νοεμβρίου 2009 τοποθετίθηκε ως Πατριαρχικός Επίτροπος του Σινά και τώρα θα χειροτονηθεί επίσκοπος!!!

Τέτοιους επισκόπους, καθάρματα, τσιράκια των μασώνων και πρόδρομοι του Αντιχρίστου θέλει η παγκοσμιοποίησει.

Οι ορθόδοξοι ιερείς και πιστοί της Ρουμανίας εναγωνίως δηλώνουν·

Δεν θέλουμε τέτοιον ανάξιο καθηρημένο επίσκοπο που το πατριαρχείο των Ιερουσαλύμων τον καθήρεσε δικαίως, ενώ το πατριαρχείο της Ρουμανίας τον διάλεξε για επίσκοπο.

Την χειροτονία του ο οικουμενιστής πατριάρχης της Ρουμανίας σκοπεύει να την κάνει αυτό το Σάββατο στην εορτή των ισαποστόλων και βασιλέων αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης. ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ»

Η έκκληση για βοήθεια εστάλει στην ιστοσελίδα μας από ορθόδοξους ιερείς και χριστιανούς της Ρουμανίας.

ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΒΡΥΧΑΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ

Βλέπετε λειτουργία που τέλεσε ο καθηρημένος κληρικός με τους αιρετικούς στην Πάτμο το 2007, 2009

__________

______________

__________

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΡΟΥΜΑΝΙΑ

(Δεν αμφισβητεί την συμμετοχή του αρχιμ. Ιερωνύμου Κρέτσου, ρίχνει όμως μεγαλύτερη ευθύνη στο πατριαρχείο Κωnσταντινουπόλεως, που μάλλον με την ευλογία του να γίνονται στην Πάτμο τα οικουμενιστικά και καρναβαλικά όργια, που οι οικουμενιστές ονομάζουν ορθόδοξη θεια λειτουργία!!!

NA AΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

Ας προσέξουμε όσοι είμαστε αληθινά μέλη της ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ και ν’ αγωνιστούμε, γιατί ο αείμνηστος  ορθόδοξος Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης που πολέμησε το τέρας του Οικουμενισμού και έπαυσε με δύο άλλους Ελληνας Ορθοδόξους μητροπολίτας το μνημόσυνο του οικουμενιστή πατριάρχη Αθηναγόρα, έλεγε· Η Ορθοδοξία δεν θα χαθεί, γιατί η Εκκλησία μένει εις τους αιώνας, αλλά εμείς μπορεί να χαθούμε.

Και ερωτούσε· Πού είναι οι επισκοπές της Μικράς Ασίας; Πού είναι τα μοναστήρια της; Πού είναι οι χριστιανοί της; Τα χάσαμε όλα για τις αμαρτίες μας. Αυτό που έγινε στην Μικρά Ασία μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα. Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ δεν θα χαθεί, θα ανθίσει κάπου αλλού, ίσως και στην Μαγαδασκάρη (όταν τα έλεγε αυτά ο Γέροντας δεν υπήρχε ορθόδοξη επισκοπή στη Μαγαδασκάρη, τώρα υπάρχει). Εμείς κινδυνεύουμε και όχι η Ορθοδοξία.

Να γίνουμε ζωντανά μέλη της Εκκλησίας όλοι οι Ορθόδοξοι της γης και ν’ αγωνιστούμε για να βάλουμε  φρένο, με την βοήθεια του Θεού, στην κατρακύλα που πήραν οι νέοι οικουμενισταί αιρεσιάρχαι· πατριάρχαι και αρχιερείς που για τα τριάκοντα αργύρια του Ιούδα συμμάχησαν με τις σκοτεινές δυνάμεις και θέλουν να στήσουν μια παγκόσμια κυβέρνηση στην γη, με αρχηγό όχι τον Χριστό αλλά τον Αντίχριστο!!!

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΠΟΥ ΛΑΒΑΜΕ ΑΠΟ ΡΟΥΜΑΝΙΑ

• Καλά, καλά, αλλά δεν βλέπετε ότι ο προκαθήμενος της Θείας Λειτουργίας στην Πάτμο είναι ένας επίσκοπος πού ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΡΟΥΜΆΝΟΣ αλλά, μάλλον, ανήκει στην Σύνοδο του Κωνσταντινουπόλεως – πού είναι, βεβαίως, σε συν-κοινωνία καί με τα Ιεροσόλυμα;;;;;;!!!!!!!!
  Ακούγεται, επίσης, ότι αυτό το οικουμενιστικό Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής γίνεται στην Πάτμο εδώ και 10 χρόνια, κάθε χρόνο, υπό την ευλογία καί, ίσως να το διοργάνωνη το Ελληνικό Πατριαρχείου. Τι κάμνουν οι Έλληνες; Τι έκαμναν μέχρις στιγμής;;;
  ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΜΌΝΟ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΠΟΎ ΈΔΩΣΕ ΤΗΝ ΘΕΊΑ ΚΟΙΝΩΝΊΑ! ΒΑΣΙΚΆ, ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΙΕΡΕΊΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΎ ΘΡΌΝΟΥ!!!
  Είναι μεγαλύτερο το αμάρτημά των διοργανωτών τούτου του Φεστιβάλ και της Οικουμενιστικής Λειτουργίας. Σε αυτούς να ψάχνουμε εμείς, οι ρουμάνοι, την Ορθοδοξία και την δικαιοσύνη με την χειροτονία του αρχιμ. Ιερωνύμου Κρέτσου; Πριν να υπάρξει οικουμενισμός στην Ρουμανία, υπἠρξε στο Φανάρι… στούς οικουμενιστές Οικουμενικές Πατριαρχές, οι οποίοι πρόδωσαν  (όπως βλεπούμε) την Ορθοδοχία και θα ήθελαν να γίνουν κάπως και Πάπες της Ορθοδόξου Εκκλησίας (βλέπε τι έγινε στο Chambesy πρόσφατα)… Βεβαίως, για να μας φωτίσουν και διδάξουν ευκολότερα την οικουμενιστική ιδεολογία;

Τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης
21 Μαΐου

Η ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ

«Οὐκ ἐπʼ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος» (Δευτ. 8,3· Ματθ. 4,4· Λουκ. 4,4)

ΟΜΙΛΩ, ἀγαπητοί μου, πολὺ ἁπλᾶ. Καὶ αὐ­τό, γιατὶ θέλω νὰ μὲ καταλαβαίνῃ καὶ ὁ πιὸ ἀ­γράμματος. Ἀλλὰ σήμερα, ἑορτὴ τοῦ ἁ­γίου Κωνσταντίνου καὶ τῆς ἁγίας Ἑλένης, θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ μιλήσω λίγο ὑψηλότερα, καὶ παρακαλῶ νὰ ἔχω τὴν προσοχή σας.
Ὁ λόγος εἶνε περὶ τοῦ ἀνθρώπου.

* * *

Ὁ ἄνθρωπος εἶνε τὸ τελειότερο πλάσμα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ γῆς, ἔμψυχο ἄγαλμα, «κατ’ εἰ­κόνα καὶ ὁμοίωσιν» (Γέν. 1,26) τοῦ Πλάστου.
Εἶνε σύνθετος· ὕλη ὁρατὴ καὶ πνεῦ­μα ἀόρατο. Ὕλη εἶ­νε τὸ σῶμα. Ἀποτελεῖ­ται ἀπὸ στοι­χεῖα, ποὺ διαρκῶς φθείρονται κα­τὰ τὸ «Γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ» (ἔ.ἀ. 3,19). Ἀλλὰ τί σοφία στὴν σύνθεσί τους! Ὅλα τὰ ὄργανα λειτουργοῦν μὲ θαυμαστὸ συντονισμό. Καὶ τὸ τελευταῖο κύτταρο, ἀπὸ τὰ δισεκατομμύρια ποὺ ἔ­χει τὸ σῶμα, εἶνε ἕνα τέλειο ἐργοστάσιο.
Θαυμαστὸ τὸ σῶμα. Ἀλλὰ πιὸ θαυμαστὸ εἶ­νε ἐκεῖνο ποὺ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Πλάτωνος καὶ τοῦ Ἀριστοτέλους ὀνομάζεται ψυχή. Ἔ­χου­με ἀποδείξεις ὅτι ὑπάρχει; Ὑπάρχουν ἐκ­δηλώσεις της. Ὅπως ὁ ἀέρας εἶνε ἀόρατος, ἀλλὰ γίνεται αἰσθητὸς ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματά του, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ κάνει αἰσθητὴ τὴν παρου­σία της μὲ κάτι ποὺ ἀνήκει ἀποκλειστικῶς σ’ αὐ­τήν· καὶ αὐτὸ εἶνε οἱ ἰδέες. Δὲν ὑπάρχει ἄν­­θρωπος χωρὶς ἰδέες· τὰ ζῷα εἶνε χωρὶς ἰδέες.
Ἰδέες ἀμέτρητες, ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὴν ψυ­­χή, ἀπὸ τὶς κατώτερες ἕως τὶς ἀνώτερες. Ἡ ἰδέα λ.χ. τοῦ ἔρωτος, τοῦ ἁγνοῦ ἔρωτος, – ποιός μπορεῖ νὰ τὴν ἀγνοήσῃ; Ἡ ἰδέα τῆς οἰ­κογενείας – ποιός μπορεῖ νὰ τὴν ἀμφισβητή­σῃ; Ἡ ἰδέα τῆς πατρίδος, καὶ μάλιστα ὅ­ταν αὐ­τὴ λέγεται Ἑλλάς. Ἡ ἰδέα τῆς ἀλληλεγγύης, ἡ ἰδέα τῆς δικαιοσύνης, ἡ ἰδέα τῆς εἰρήνης, ἡ ἰδέα τῆς ἐλευθερίας, ἡ ἰδέα τῆς ἀ­ληθείας, ἡ ἰδέα τῆς ἐλπίδος, ἡ ἰδέα τῆς ἀγάπης, ἡ ἰδέα τῆς ἁ­γιότητος, ἡ ἰδέα… Πλῆθος ἰδέες.
Προχωρώντας ποῦ φθάνουμε; Στὴν κορυφή. Τὸ κέντρο καὶ ἡ πηγὴ τῶν ἰδεῶν, ὁ ἄξων πέ­­ριξ τοῦ ὁποίου στρέφονται ὅλα, εἶνε ὁ Θεός. Αὐτὴ εἶνε ἡ ἰδέα τῶν ἰδεῶν, τὸ ὄντως Ὄν. Αὐτὸς κρα­τάει τὸν κόσμο ὅλο, ὅπως ἡ κλωστὴ τὶς χάντρες στὸ κομπο­λόι. Ἔσπασες τὴν κλω­στή; σκόρπισαν οἱ χάντρες. Κλωστὴ οὐράνιος, ποὺ συνέχει τὰ πάντα, εἶνε ὁ Θεός. Ἀφαίρεσες τὴν ἰδέα – τὴν πραγματικότητα αὐτή; ὅλα διαλύονται· μένουν μόνο ὡς ἰδέες, σκιές, πλά­σματα φαντασίας. Δὲν εἶνε οἱ ἰδέες ποὺ ἐφύτευσε στὴν καρδιά μας ὁ Θεός.
Ἀλλὰ ποῦ βρέθηκε ἡ ἰδέα τοῦ Θεοῦ; Ὑ­πάρ­­χει σὲ ὅλα τὰ θρησκεύματα. Ἀπ’ τὴν ἀρχὴ τῆς ἐμφανίσεώς του ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὴν ἰ­δέα τοῦ Θεοῦ. Εἶνε ἰδέα ἔμφυτος, ὄχι ἐπίκτητος ὅπως λένε οἱ μαρξισταί. Σὲ ὁποιαδήποτε γωνία τῆς γῆς κι ἂν μεταβοῦμε, θὰ δοῦμε ὅτι ὑ­πάρχει ἡ ἰδέα θεοῦ – ἀσχέτως ἂν ἐκεῖνο ποὺ λατρεύεται εἶνε εἴδωλο (ξύλο, σίδερο, χαλκός, ἄγαλμα, θάλασσα, ποταμός…). Ἡ ἰδέα τῆς θεότητος ὑπάρχει, ἔστω καὶ ἀναμεμει­γμένη μὲ εὐτελῆ στοιχεῖα, προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίες. Εἶνε ὅπως ὁ χρυσός, ποὺ βρίσκε­ται ἀνακατεμένος μὲ εὐτελῆ ὑλικὰ καὶ πρέπει νὰ περάσῃ ἀπὸ τὸ καμίνι γιὰ νὰ γίνῃ καθαρός.
Τὸ καμίνι, ποὺ καθάρισε τὴν ἰδέα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν παρουσίασε γνησία, εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, ὁ Χριστός, ποὺ εἶπε· «Αὕ­τη δέ ἐ­στιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χρι­στόν» (Ἰωάν. 17,3). Αὐτὸ δυστυχῶς λίγοι τὸ κατα­λα­βαίνουν, πολλοὶ λίγοι. «Οἷς δέδοται» (Ματθ. 19,11).

* * *

Ἕνας ποὺ κατάλαβε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, τὸ αἰ­σθάνθηκε καὶ τὸ ἔζησε, εἶνε ὁ ἅγιος ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος. Συν­έλαβε τὴν ἰδέα αὐτή· ὅτι στὴν κορυφὴ τῆς πυ­ραμίδος τῶν ὄντων εἶνε ὁ Θεός, ὁ Χρι­στὸς ὁ ἐλθὼν «ἐν σαρκὶ» εἰς τὸν κόσμον (Α΄ Ἰωάν. 4,2· Β΄ Ἰωάν. 7). Ἔζησε σὲ περι­­βάλλον εἰδωλολατρι­κὸ καὶ ἦταν εἰδωλολάτρης. Καὶ πῶς ἔγινε Χριστι­ανός; Σ’ αὐ­τὸ συνετέλεσε ἡ ἁγία του μητέρα, ἡ ὁποία τὸν ἐπότισε μὲ τὸ γάλα τῆς χριστιανι­κῆς διδα­σκαλίας. Μὰ πρὸ παντὸς συνετέλεσε κάτι ὑ­περφυσικὸ ποὺ εἶδε – ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄ­πιστοι, δικαίωμά τους. Μέρα μεσημέρι εἶ­δε στὸν οὐρανὸ ἀστέρια νὰ συμπλέκωνται καὶ νὰ δημιουργοῦν φωτεινὸ σταυρὸ μὲ τὴν ἐ­πι­γρα­φὴ «ΕΝ ΤΟΥΤῼ ΝΙΚΑ». Ἀπὸ τότε ὁ Κωνσταντῖνος πίστεψε καὶ ἄλλαξε. Ἀφαίρεσε ἀπὸ τὶς σημαῖες τῶν λεγεώνων του τὰ σύμβολα τῆς εἰδωλολατρίας· ἔβαλε στὴ σημαία του τὸν σταυ­ρὸ τοῦ Κυρίου. Καὶ σὲ μία γέφυρα τοῦ Τιβέρε­ως, ὁ μικρὸς στρατός του κα­τενίκησε τοὺς ἀν­τιπάλους. Ἐ­κεῖ, παρὰ τὴν Μουλ­βία γέφυρα, νίκησε ἡ ἰδέα· ἡ δὲ ἰδέα ἦ­ταν Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ἐσταυρωμένος.
Ἔτσι βγῆκε νικητής. Καὶ ἡ ἰδέα αὐτὴ ἐτέθη ὡς θεμέλιο τοῦ νέου βασιλείου. Μετέφερε τὴν ἕδρα του ἀπὸ τὴ ῾Ρώμη στὴν Κωνσταντινού­πολι. Ὕψωσε κολώνα, τὸ ὑψη­λότερο κτίσμα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καὶ στὴν κορυφὴ ἔ­βαλε σταυρὸ ποὺ ἐφωταγωγεῖ­το τὴ νύχτα καὶ τὸν ἔβλεπαν ὅ­λοι. Τέτοια ῥίζα εἶχε τὸ βασίλειό του, ποὺ ἔ­ζη­σε χίλια χρόνια καὶ ὑπῆρξε παράγων ἐκπολι­τισμοῦ, ὁ φάρος Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, παρ᾽ ὅλες τὶς σκιὲς καὶ ἀ­τέλειές του, ὅπως κάθε ἐπίγειο βασίλειο.
Τέλος ἦρθε ἡ ἀποφρὰς ἡμέρα, ἡ 29η Μαΐου 1453. Οἱ ὀρδὲς τῶν Τούρκων ὥρμησαν, πολι­όρ­κησαν τὴν Πόλι. Κι ὅταν τὴν κατέλαβαν, τὸ πρῶτο ποὺ ἔκαναν ἦταν νὰ ξερ­ριζώσουν ἀπὸ τὸν τροῦλλο τῆς Ἁγίας Σοφίας τὸν σταυ­ρὸ καὶ νὰ στήσουν ἐκεῖ τὴν ἡμισέληνο. Ἀπὸ τότε ἄρ­χι­σε μακρὰ νύκτα δουλείας τεσσάρων αἰώνων.
Ποιός, ἐρωτῶ, ὡδηγοῦσε τὸ γένος μας κα­τὰ τὸ διάστημα αὐτό; ποιός ἦταν ὁ ἄσβηστος πολικὸς ἀστέρας του; Ἡ ἰδέα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἰδέα τῆς πίστεως, ὅτι «πάλι μὲ χρόνια – μὲ καιροὺς, πάλι δικά μας θά ’νε». Ἑβδομήν­τα ἐπαναστάσεις ἔκαναν οἱ Ἕλληνες, γιὰ ν’ ἀ­ποτινά­­ξουν τὸ ζυγό. Ἕως ὅτου ἦρθε ἡ εὐλογη­μέ­νη ἡμέρα τῆς 25ης Μαρτίου 1821 καὶ κατώρθωσαν ν’ ἀποτινάξουν τὰ δεσμὰ τῶν τυράννων.
Καὶ μετὰ τὸ ’21 πάλι ἡ ἰδέα ἐπικρατοῦσε. Ποιά ἰδέα, τὸ ψωμί; «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος…» (Δευτ. 8,3· Ματθ. 4,4· Λουκ. 4,4). Οἱ πατέρες μας ἠλεκτρίζοντο ἀπὸ τὴ λεγομένη «μεγάλη ἰδέα», νὰ μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ λειτουργήσουμε πάλι στὴν Ἁγια-Σοφιά. Καὶ οἱ Ἕλληνες, ἠλεκτριζόμενοι ἀπὸ τὴν ἰδέα αὐτή, ἔφθασαν μὲ τοὺς βαλκανικοὺς πολέμους μέχρι Σόφια, μέχρι Κωνσταντινούπολι, σχεδὸν μέχρι τὴν Ἄγ­κυρα. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἡ διχόνοια, τὸ αἰώνιο ἐλάττωμα τῆς φυλῆς, ἔθαψε στὰ νερὰ τοῦ Σαγγαρίου τὴ «μεγάλη ἰδέα».

* * *

Ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου, ἔχουμε σήμερα κάποια ἰδέα νὰ μᾶς ἐμπνέῃ; Μπορεῖτε νὰ μοῦ πῆ­τε ―πέρα ἀπὸ τὴν ἀνάπτυξι, τὸ ἐμπόριο, τὸν του­ρισμό, τὴν εὐημερία, τὰ ὑλικὰ ἐν γένει (γε­φύ­ρια, λιμάνια, ἐργοστάσια, τεχνολογία)―, τί εἶ­ν’ ἐκεῖνο ποὺ ἠλεκτρίζει σήμερα τὸν Ἑλληνι­κὸ λαό; Λυπηρὰ ἡ κατάστασις. Πρέπει νὰ ἔ­χῃ τὸ ἔθνος ἰδανικό, τὸ ἄτομο νὰ ἔχῃ ἰδεώδη, ἡ οἰ­κογένεια νὰ ἔχῃ ἀρχές. Ἔθνη χωρὶς ἰδέες, ἔ­στω καὶ ἐσφαλμένες, ἀποθνῄσκουν. Ἡ ἰδέα τοῦ Μὰρξ εἶνε ἐσφαλμένη, ἀλλὰ συγ­κλονίζει. Ἡ Ἑλλὰς ποιά ἰδέα ἔχει; Νὰ σᾶς τὸ πῶ; «Φάγομεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13· Α Κορ.15,32). Στόμαχος, κοιλιά, ἔντερα, ὕλη· πέρα ἀπὸ τὴν ὕλη τί; Ἑλλάς, ποιό εἶνε τὸ ἰδανικό σου; Δὲ θ’ ἀπαντήσω ἐγώ· θ’ ἀπαντήσουν τρεῖς σπουδαῖοι ἄνδρες.
Πρῶτος ὁ Κοραῆς. Γέρος 90 ἐτῶν στὸ Παρί­σι, ἔμαθε ὅτι ἡ Ἑλλὰς ἐλευθερώθηκε, καὶ μία ἀν­τιπροσωπία Ἑλλήνων πῆγε καὶ τὸν ρώτησε· ―Τώρα ποιό σύνταγμα νὰ υἱοθετήσουμε; τὸ γαλλικό, τὸ ἐγγλέζικο, τὸ ῥωσικό; Σηκώθηκε, πῆρε ἀπ’ τὴ βιβλιοθήκη του τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ λέει· ―Τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε τὸ ἰδεῶδες σύντα­γμα!
Ποιό τὸ ἰδανικό μας; Ἀπαντᾷ ὁ ῾Ρῶσος φιλόσοφος Ντοστογιέφσκυ, προφήτης ὄχι μόνο τοῦ ῾Ρωσικοῦ λαοῦ ἀλλὰ καὶ ὅλης τῆς ἀν­θρωπότητος. Τί εἶπε· Ἡ Ὀρθοδοξία, εἶνε τὸ μεγά­λο φῶς, ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς φωτίσῃ.
Καὶ τέλος ἀκούγεται μιὰ φωνὴ ἀπὸ τὸ ὑπερ­πέραν, ἡ φωνὴ τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου, ὁ ὁ­ποῖος μᾶς λέει· Ἐγὼ ἔδωσα σύμβολο στὸ κρά­τος μου τὸν σταυρό, καὶ χίλια χρόνια ἐφώτιζε· σεῖς θὰ τὸ ἐγκαταλείψετε;
Τὸ Εὐαγγέλιο, ἡ Ὀρθοδοξία, ὁ σταυρός πρέ­πει νὰ παραμείνουν τὸ ἰδανικὸ καὶ τῆς νεωτέ­ρας Ἑλλάδος. Ὅπου εἶνε ὁ Χριστός, ἐκεῖ λευτεριά, ἰσότης, δικαιοσύνη, ἀλήθεια, εἰρήνη, πα­ράδει­σος· ὅπου λείπει ὁ Χριστός, ἐκεῖ σκλαβιά, ἀνισότης, ἀδικία, ψέμα, πόλεμος, κόλασις. Καὶ ὄν­τως κόλασι ζοῦμε σήμερα, γιατὶ ξεχάσαμε τὸ Χριστό. ῾Ρίπτω λοιπὸν τὸ σύνθημα· Χριστὸς στὴν οἰκογένεια, Χριστὸς στὸ σχολεῖο, Χριστὸς στὰ δικαστήρια, Χριστὸς στὸ στρατό, Χριστὸς στὴν ἀγορά, Χριστὸς στὴν πολιτική, Χριστὸς στὴ βουλή. Τότε θὰ γίνουμε τὸ πιὸ εὐλογημέ­νο ἔθνος. Παντοῦ Χριστός! Ὅν, παῖ­δες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάν­τας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό  ναὸ του  Ἁγιου Κωνσταντίνου & Ἑλένης Ἀμυνταίου 21-5-1985)

ΛΙΓΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ

Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος απαντά με ειρωνεία σε Μητροπολίτη!!!

Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος ζει στον κόσμο του!

• Έγινε δεσπότης και νομίζει ότι μπορεί να ισοπεδώσει ότι βρει στην Ορθοδοξία!
• Ένας ορθόδοξος αρχιερέας διαμαρτύρεται και αυτός τον ειρωνεύεται!!!
• Αν δεν πιστεύει στο Θεό και μπήκε για να υπηρετήσει τους οικουμενιστάς και την παγκοσμιοποίηση να ξέρει ότι και άλλοι πριν απ’ αυτόν βάδισαν την ολισθηρά αυτή οδό και έφυγαν στον αγύριστο. Είναι οι αιρετικοί όλων των αιώνων. Αυτοί έφυγαν η Ορθοδοξία έμεινε και θα μένει εις αιώνας αιώνων.

Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου (Ἰωάν. 5,1-15)

H ελευθερια γνωρισμα του ανθρωπου

«Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;» (Ἰωάν. 5,7)

ΕΝΑ θαῦμα, ἀγαπητοί μου, διηγεῖται σήμερα τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναρί­θμητα θαύματα ποὺ ἔκανε, κάνει καὶ θὰ κάνῃ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων, εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Ποιό εἶνε τὸ θαῦμα αὐτό; Ὁ Χριστὸς ἀνέστησε ἕνα νεκρό. Λάθος κάνεις, θὰ μοῦ πῆτε· ἐμεῖς δὲν ἀκούσαμε σήμερα στὸ εὐαγγέλιο ὅτι ἀνέστησε νεκρό· ἀκούσα­με ὅτι θεράπευσε ἕνα παράλυτο. Ναί, ἀλλ᾽ αὐτὸς ἦ­ταν σὲ τέτοιο βαθμὸ παραλυσίας, ὥστε δὲν δι­έφερε ἀπὸ ἕνα νεκρό. Ἦταν νεκρὸς ἄταφος· χέρια εἶχε καὶ χέρια δὲν εἶχε, πόδια εἶχε καὶ πόδια δὲν εἶχε. Ἦταν διαρκῶς ἀκίνητος.
Ζωὴ σημαίνει κίνησις. Τὸ σκουληκάκι κι­νεῖ­ται μέσα στὸ βόρβορό του, τὸ μυρμήγκι δι­ανύει χιλιόμετρα, ἡ μέλισσα φθάνει σὲ ἀπίστευτες ἀποστάσεις ἀπὸ τὴν κυψέλη της, τὰ πουλιὰ ἔρχονται μακριά, ἀπὸ τὸ Βόρειο καὶ τὸ Νότιο πόλο, στὴν πατρίδα μας. Ὅλα ὅσα ἔ­­χουν ζωή, κινοῦνται· ἕνας δὲν ἐκινεῖτο, ὁ παράλυτος. Εἶδα στὸ Ἄσυλο Ἀνιάτων τῶν Ἀ­θηνῶν ἕνα παράλυτο, περίπου μιὰ εἰκόνα τοῦ παραλύτου τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Ἦταν τελείως ἀκίνητος, οὔτε τὸ χέρι του δὲν μποροῦσε νὰ σηκώσῃ· ἡ νοσοκόμος τὸν τάιζε.
Ἔτσι ἦταν λοιπὸν ὁ παράλυτος τῆς Βηθε­σδά. Καὶ πόσα χρόνια, παρακαλῶ, ζοῦσε τὸ δρᾶμα αὐτό; Ὄχι ἕνα ἢ δύο ἢ τρία χρόνια· 38 χρόνια, μιὰ ὁλόκληρη ζωή. Καὶ δὲν ἦταν μόνο παράλυτος, ἀσθενὴς πολυχρόνιος καὶ ἀνίατος· κον­τὰ σ᾽ αὐτὰ εἶχε καὶ κάτι ἄλλο, ποὺ τὸν πονοῦ­σε περισσότερο· ἦ­ταν ἐγκαταλελειμμένος. Κάποιος σπλαχνικὸς γείτονας τὸν πῆρε στὸν ὦ­μο καὶ τὸν ἔφερε ἐ­κεῖ στὸ ὑπόστεγο τῆς δεξαμενῆς, ὅ­που κάθε τόσο, ὅπως ἀκούσαμε, σὲ ἄγνωστη ὥρα, ἕνας ἄγγελος τάραζε τὸ νε­ρὸ καὶ τότε αὐτὸ ἔπαιρνε τρόπον τινὰ ῥαδιενέργεια, θαυματουργικὴ δύναμι, καὶ θεράπευε ἐκεῖνον ποὺ θὰ εἶχε τὸ εὐτύχημα νὰ πέσῃ πρῶτος μέσα στὰ ταραγμένα νερά. Ἀλλ᾽ αὐ­τὸς δὲν μποροῦσε νὰ κινηθῇ· ἔμενε ἐκεῖ, δίπλα στὴ δεξαμενή, τὴ θαυματουργικὴ στέρνα, ἀκίνητος σὰν πέτρα, μολύβι ἀσήκωτο.
Τὸν εἶχαν λησμονήσει ὅλοι. Δὲν εἶχε ἆραγε αὐτὸς οἰκογένεια; Φαίνεται, ὅτι ἀκόμα καὶ ἡ γυ­ναίκα του, ποὺ θά ᾽πρεπε νά ᾽νε δίπλα του, ἀπουσί­α­ζε. Δυστυχῶς καὶ ἡ συζυγικὴ ἀγάπη ἔρχον­ται περιστάσεις ποὺ ἀτονεῖ. Τί φοβερό! κι αὐ­τὴ ποὺ ἀγάπησες μὲ τὴν πιὸ τρυφερὰ ἀ­γάπη, μπορεῖ νὰ σ᾽ ἐγκαταλείψῃ· τὸ παιδὶ ποὺ γέννησες καὶ ἀνέθρεψες, μπορεῖ νὰ σ᾽ ἐγκαταλείψῃ. Ὅλοι μπορεῖ νὰ σ᾽ ἐγκαταλείψουν καὶ νὰ μείνῃς μόνος· ἕνας δὲν σὲ λησμονεῖ, ὁ Θεός. Στὰ χρόνια τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως στὴν Πελοπόννησο, σὲ μιὰ δύσκολη περίστασι, ἄφησαν ὅλοι τὸ γέρο – Κολοκοτρώνη κ᾽ ἔ­μεινε ὁλομόναχος. Τότε κατέφυγε σ᾽ ἕνα ἐκκλησάκι, προσευχήθηκε, καὶ πῆρε θάρρος· αἰσθάνθηκε, ὅτι ἔχει τὸ Θεὸ μαζί του. Κι ὅποιος ἔχει τὸ Θεὸ μαζί του, δὲ νιώθει μόνος.
Ὁ παράλυτος λοιπὸν τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου ἦταν ἐγκαταλελειμμένος ἀπὸ τοὺς ἀν­θρώπους, ἀλλὰ ὁ Θεὸς δὲν τὸν ξέχασε. Ὁ Κύ­ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς, ποὺ φόρεσε σάρκα ἀνθρώπινη καὶ κατέβηκε ἀπὸ τὰ οὐράνια ἐδῶ στὴ γῆ, ἀποφάσισε νὰ τὸν θεραπεύσῃ. Πῆγε κοντά του, ἐκεῖ στὸ ὑπόστεγο ποὺ ἦταν κατάκοιτος, καὶ τὸν πλησίασε σὰν ἄγνωστος ξένος. Ἀλλὰ προτοῦ νὰ τὸν θεραπεύσῃ τοῦ εἶπε κάτι. Καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ παρακαλῶ νὰ προσέξετε, γιατὶ ἔχει μεγάλη σημασία.
Προτοῦ νὰ τὸν θεραπεύσῃ ὁ Χριστὸς τὸν ἐ­ρωτᾷ· «Θέλεις νὰ γίνῃς καλά;» (Ἰωάν. 5,7). Περί­εργη ἐρώτησι. Ἄρρωστος αὐτὸς 38 χρόνια, τί ἄλλο λαχταροῦσε παρὰ τὴ θεραπεία του. Γιατί λοιπὸν ὁ Χριστὸς τοῦ ἀπευθύνει τὴν ἐρώτησι αὐτή; Τί θέλει μ᾽ αὐτὸ νὰ μᾶς διδάξῃ;
Ὁ Χριστὸς θέλει νὰ διδάξῃ ἕνα μεγάλο δίδαγμα· ὅτι σέβεται τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Γι᾽ αὐτὸ κ᾽ ἐμεῖς πρέπει νὰ σεβώμεθα τὴν ἐλευθερία τοῦ συνανθρώπου μας. Διότι ἂν ἔχῃ κάτι ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸ ὁποῖο διακρίνεται ἀπὸ τὸ κτῆνος ―ἐκτὸς τῆς λογικῆς καὶ τῆς συνειδήσεως―, εἶνε ἡ ἐλευθερία του.

* * *

Ἐλευθερία εἶνε τὸ νὰ ἔχῃ τὴ δυνατότητα ὁ ἄνθρωπος νὰ σκέπτεται καὶ νὰ ἐκφράζῃ τὰ φρονήματά του, τὸ νὰ μπορῇ νὰ ἐνεργῇ χω­ρὶς περιορισμούς, τὸ νὰ κινῆται μέσα στὰ πλαίσια τοῦ ἀγαθοῦ. Ἡ ἐλευθερία εἶνε δῶρο τοῦ Θεοῦ· ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἐλεύθερος.
Ἀναγκαία ἡ ἐλευθερία. Τὸ ν᾽ ἀφαιρέσῃ καν­εὶς τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου εἶνε σκληρό, ἀποτρόπαιο, ἀντικοινωνικό, ἀντιδημοκρατικό, ἀντιφυσικό, ἀπάνθρωπο ―τίποτα δὲν εἶπα―, εἶνε ἀντιχριστιανικό, ἀντίθεο. Ὅποιος στερεῖ τὴν ἐ­λευθερία τοῦ προσώπου (ἡ ὁποία ἐννοεῖ­ται ὅτι κινεῖται μέσα στὰ πλαίσια τῆς ἐννόμου τάξεως καὶ τῆς εὐπρεπείας), κάνει κάτι σατανικό. Τὸ ν᾽ ἀφαιρέσῃς τὴν ἐλευθερία ἀπὸ κάποιον εἶνε σὰ νὰ τοῦ ἀφαιρῇς τὸ ὀξυγόνο. Εἶ­νε σὰ νὰ βγάζῃς τὸ ψάρι ἀπὸ τὴ θάλασσα· τὸ ψάρι πλάστηκε γιὰ νὰ κολυμπᾷ στὸ νερό, κι ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ κολυμπᾷ στὴν ἐλευθερία. Γι᾽ αὐτὸ οἱ γυναῖκες στὸ Σούλι ἔψαλλαν·
«Στὴ στεριὰ δὲ ζῇ τὸ ψάρι οὔτε ἀνθὸς στὴν ἀμμουδιά,
κ᾽ οἱ Σουλιώτισσες δὲν ζοῦνε δίχως τὴν ἐλευθεριά».
Κανένας λαὸς δὲν ὕμνησε μὲ τόσο πάθος τὴν ἐλευθερία ὅπως ὁ Ἑλληνικὸς λαός. Ὑ­πεν­θυμίζω μόνο τὸ στίχο τοῦ ῾Ρήγα Φεραίου
«Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωὴ
παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή».
Ἐλεύθερος λαὸς ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι χύσαμε ποταμοὺς αἱμάτων γιὰ τὴν ἐλευθερία, αἰσθανόμεθα τὴ σημασία τοῦ λόγου ποὺ εἶπε σήμερα ὁ Θεάνθρωπος «Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;» (ἔ.ἀ.). Ἐὰν θέλῃς, σὲ κάνω καλά· ἐὰν δὲν θέλῃς, ὄχι.
Τὸ αἴτημα τῆς ἐλευθερίας εἶνε ἀρχέγονο καὶ πανανθρώπινο. Καὶ πρὸ Χριστοῦ, ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς παλαιᾶς διαθήκης, ὁ Θεὸς φωνάζει· Ἄνθρωπε, ἔβαλα μπροστά σου δυὸ πρά­γματα, τὴ φωτιὰ καὶ τὸ νερό· διάλεξε καὶ πάρε. Ἂν ἁ­πλώσῃς τὸ χέρι σου στὸ νερό, θὰ δροσιστῇς· ἂν τὸ ἁπλώσῃς στὴ φωτιά, θὰ καῇς (Σ. Σειρ. 15,16).

* * *

Νερὸ δροσερό, ἀγαπητοί μου, εἶνε οἱ ἀλήθεια τῆς ἁγίας Γραφῆς, ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, τὰ δόγματα τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Φωτιὰ ποὺ καίει ποιό εἶνε· εἶνε ἡ πλάνη, ἡ κακία, ἡ διαφθορά (ἡ κλεψιά, τὸ ψέμα, ἡ συκοφαν­τία, ἡ ψευδομαρτυρία, ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ βλα­σφημία, τὸ ἔγκλημα). Διάλεξε καὶ πάρε, ἄνθρω­πε. Κι ὁ ἄνθρωπος τοῦ αἰῶνος μας τί διαλέγει;
Ἐδῶ εἶνε ἡ τραγικότης. Τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀν­­θρώ­που εἶνε ἡ ἐλευθερία, ἀλ­λ᾽ αὐτὴ εἶνε καὶ ἡ τραγικότης του. Γι᾽ αὐ­­τὸ ὡρισμένοι ἰσχυ­ρίζονται, ὅ­τι εἶνε προτιμότε­ρο νὰ κυβερνηθοῦν οἱ λαοὶ μὲ περιορισμὸ τῆς ἐ­λευθερίας, ὥστε νὰ παιδαγωγηθοῦν κατὰ τὸ συμφέρον, παρὰ ν᾽ ἀ­φεθοῦν μὲν ἐλεύθεροι ἀλλὰ νὰ ταλαιπωροῦν­ται ἀπὸ τὰ λάθη των. Εἶνε δίκοπο μαχαίρι ἡ ἐ­λευθερία· συμφέρει ἢ δὲ συμφέρει; εἶ­νε πλε­ονέκτημα ἢ μειονέκτημα; Μεγάλο καὶ περίπλοκο ζήτημα αὐτό. Μολονότι ὅμως ἐνέχει κίνδυνο ἡ ἐλευθερία, δὲν παύει νὰ εἶνε πλεονέκτημα καὶ προνόμιο τοῦ ἀνθρώπου· ἀ­ξίζει γι᾽ αὐτὴν νὰ συμβαί­νουν ὅσα συμβαίνουν.
«Διάλεξε καὶ πάρε» λοιπόν. Καὶ ἡ ἀνθρωπό­της διαλέγει τὴ φωτιά! Κρίμα στὰ γράμματα καὶ τὶς ἐπιστῆμες καὶ τὰ πανεπιστήμια καὶ τὴ διπλωματία. Δυὸ φορὲς ἡ ἀνθρωπότης ἔ­βαλε τὸ χέρι στὴ φωτιά· ἢ μᾶλλον ὄχι ἁπλῶς τὸ χέρι ἔβαλε, ἀλλὰ ὁλόκληρη ἔπεσε μέσ᾽ στὴ φωτιά, στὸν παγκόσμιο πόλεμο. Στὸν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο 20 ἑκατομμύρια νεκροί, στὸν δεύτερο 38 ἑκατομμύρια νεκροί. Ὤ Θεέ μου! Μανάδες, σεῖς πρὸ παντὸς ποὺ αἰσθάνε­σθε περισσότερο τὴ ζωὴ στὰ σπλάχνα σας, ἀ­σπρομάλληδες γέροντες καὶ μικρὰ παιδιά, προσ­ευχηθῆτε. Δὲν εἶμαι προφήτης· βλέπω, ὅπως ὅλοι, ὅτι ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου κρέμεται ἀπὸ μιὰ κλωστή. Ἐὰν αὐτὴ κοπῇ, θὰ ἐκραγῇ νέος παγκόσμιος πόλεμος, ἢ μᾶλλον ὁ Ἁρμαγεδὼν τῆς Ἀποκαλύψεως (16,16), ποὺ θὰ εἶνε τὸ τέλος τῆς ἀνθρωπότητος. Ὁ Θεὸς νὰ φυλά­ξῃ καὶ ἂς χαρίσῃ τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο.
Ἀλλὰ ἡ εἰρήνη στηρίζεται στὴν ἐλευθερία. Ὁ Κύριος ἐρωτᾷ· Ἀνθρωπότης, «θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;». Δυστυχῶς δὲν διδαχθήκαμε ἀπὸ τὰ παθήματά μας. Παρ᾽ ὅλα τὰ φῶτα τῆς ἐπιστή­­μης, εἴμαστε λιγώτερο νοήμονες ἀπὸ τὰ ζῷα. Τὸ γαϊδουράκι ποὺ γλίστρησε σ᾽ ἕνα λάκ­κο, ὅ­ταν ξαναπερνᾷ ἀπὸ ᾽κεῖ προσέχει μὴ ξαναπέ­σῃ. Τὸ Εὐαγγέλιο κηρύττει τὴν ἐλευθε­­ρία. Οἱ ἄνθρωποι δυστυχῶς κλείνουν τ᾽ αὐ­τιά τους. Δὲν συνετίζονται. Μέσ᾽ στοὺς χίλιους ἕνας ἀ­κούει τὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ. Ἐν τῷ μεταξὺ τὰ θηρία βρυχῶνται καὶ ἑτοιμάζονται πάνοπλα γιὰ ἐπίθεσι. Τί θὰ γίνῃ, ποιός θὰ ἐπικρατήσῃ;
Μὲ βάσι τὴν ἁγία Γραφὴ λέγω· δὲν θὰ νική­σῃ ἡ ἀρκούδα, οὔτε ὁ λέων, κανένα θηρίο. Ἡ Ἀποκάλυψις τελειώνει μὲ αἰσιόδοξο μήνυμα· θὰ νικήσῃ τὸ Ἀρνίον. Τὸ δὲ Ἀρνίον εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Ἀνδρέου Λευκῶνος – Πρεσπῶν 16-5-1976)

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΠΡΙΝ 2 ΧΡΟΝΙΑ

ХРИСТОС ВАСКРСЕ

ЕПИСКОП О. АВГУСТИН КАНДИОТИС ПРЕ ДВЕ ГОДИНЕ НА ВАСКРС

______________

___________

___________

Κυριακὴ Πάσχα θ. λειτ. (Ἰωάν. 1,1-17)

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΗ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ

«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος» (Ἰωάν. 1,1)

ΣΥΝΤΟΜΟ, ἀγαπητοί μου, θὰ εἶνε τὸ κήρυ­γμα. Παρὰ τὴν κόπωσι, δὲν πρέπει νὰ γίνεται θεία λειτουργία χωρὶς κήρυγμα.
Τὸ εὐαγγέλιο ποὺ διαβάζεται σήμερα εἶνε τὸ σπουδαιότερο ἀπ᾽ ὅ­λα τὰ εὐαγγέλια τοῦ ἔ­τους. Εἶνε τὸ πιὸ ὑψήγο­ρο, τὸ πιὸ θεολογικό. Εἶνε ὕψος τὰ λόγια «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος» (Ἰωάν. 1,1)! Νὰ τὰ ἑρμηνεύσουμε; Δὲν ἔχου­με οὔτε ἐγὼ εὐφράδεια οὔτε σεῖς ὑπομονὴ γιὰ μία πλήρη ἐξήγησι τοῦ ῥητοῦ αὐτοῦ. Λίγες λέξεις μόνο θὰ ψελλίσουμε ἐπάνω σ᾽ αὐτό.

* * *

Λένε, ὅτι κάποιος βασιλιᾶς τῆς ἀρχαίας ἐπο­­χῆς κάλεσε στὰ ἀνάκτορα ἕνα σοφό. ―Θέλω, λέει, νὰ μοῦ λύσῃς ἕνα πρόβλημα. Μὲ βασανί­ζει τὸ ἐρώτημα τί εἶνε Θεός. ―Δύσκολο αὐ­τό, ἀπαντᾷ ὁ σοφός. Δὲν μπορῶ ν᾽ ἀπαντήσω ἀμέσως. Δῶσε μου προθεσμία τρεῖς μέρες. Τοῦ ἔδωσε προθεσμία. Ἄνοιξε ἐκεῖνος βιβλία καὶ μελέτησε. Ὅταν ἐπέστρεψε λέει· ―Βασιλιᾶ, δὲν μπόρεσα νὰ βρῶ ἀπάν­τησι. Ζητῶ ἄλ­λες τρεῖς μέρες. Πῆρε ἄλλες τρεῖς. Πάλι ὅμως ἴδια ἡ ἀ­πάν­τησι. Ζητάει ἀκόμα τρεῖς μέρες. Ἀλλὰ τελικά, παρ᾽ ὅ­λες τὶς παρατάσεις ποὺ πῆ­ρε, στά­θηκε ἀδύνατο νὰ ἱκανοποιήσῃ τὸ βασιλιᾶ.
Στὸ ἐρώτημα λοιπὸν αὐτό, ποὺ δὲν ἀ­πήν­τη­σε ὁ ἀρχαῖος σοφός, ἀπαντᾷ σήμερα μὲ λίγες λέξεις τὸ εὐαγγέλιο· «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος».
Πῶς θὰ τὸ ἐννοήσουμε τὸ χωρίο αὐτό; Ἂς πετάξουμε μὲ τὴ σκέψι μας στὸ παρελθόν. Δι­ατρέχουμε αἰῶνες καὶ χιλιετίες προχωρών­τας διαρκῶς πρὸς τὰ πίσω. Φθάνουμε σὲ μιὰ ἐ­ποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε ἄν­θρωπος. Προχωρών­τας ἀκόμη βρίσκουμε, ἀ­πὸ τὰ ἀπολιθώματα ποὺ ἐξετάζει ἡ γεωλογία, ὅτι δὲν ὑ­πῆρ­χαν οὔτε ζῷα οὔτε πουλιὰ οὔ­­τε δέντρα οὔτε φυτὰ οὔ­τε ἄλλο ἴχνος ζωῆς. Προχωρώντας ἀκόμη θὰ δοῦ­με, ὅτι δὲν ὑπῆρ­­χε θάλασσα, «ἡ δὲ γῆ ἦν ἀ­όρατος καὶ ἀκατασκεύαστος» (Γέν. 1,2). Δὲν ὑ­πῆρχαν πλανῆ­τες, δὲν ὑπῆρ­χε γῆ, ἥλιος, γαλαξίες, κο­­μῆ­­τες, οὔτε τίποτε ἀπὸ ἀστρικὸ σύμπαν. Φθά­νου­­με ἔτσι σὲ ἕνα χρόνο ποὺ δὲν ὑπῆρχε τίποτα.
Τί εἶπα; τίποτα; Βλασφημία! Πῶς δὲν ὑπῆρ­χε τίποτα; Ὑπῆρχε ὁ Θεός, ὁ Λόγος! «Ἐν ἀρ­χῇ ἦν ὁ Λόγος», ἀπ᾽ τὴν ἀρχὴ ὑπῆρχε ὁ Λόγος.
Ὥστε δὲν ὑπῆρξε ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία νὰ μὴν ὑπάρχῃ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, δη­λαδὴ ὁ Χριστός. Ὁ Χριστὸς ὑπῆρχε πάν­το­τε. Εἶνε ἄν­αρχος καὶ μὲ τὸν Πατέρα συνάναρχος· εἶνε ἀΐδιος δηλαδὴ αἰώνιος, καὶ μὲ τὸν Πατέρα συν­α­ΐ­διος δηλαδὴ συναιώνιος. Δύσ­κολα, θὰ πῆτε, εἶν᾽ αὐτά, εἶνε μυστήρια. Ὄντως μεγάλα μυστήρια. Δὲν θὰ τὰ ἀρνηθοῦ­με ὅμως· τὰ δεχόμεθα διὰ τῆς πίστεως.
Ἄλ­λωσ­τε, ὅπως ἔχω πεῖ καὶ ἄλλοτε, ὄχι πλέον τὰ ὑπερφυσικὰ ἀλλὰ κι αὐτὰ τὰ φυσικὰ πρά­γματα κρύβουν μυστήρια. Γεμᾶτος μυστήρια εἶνε ὁ κόσμος. Ὅλοι οἱ ἐπιστημονικοὶ κλάδοι ἔχουν ἄλυτα προβλήματα. Ἡ ἐπιστήμη ἁπλῶς περιγράφει, δὲν ἐξηγεῖ πλήρως, δὲν εἰσ­έρχεται στὰ βαθύ­τερα αἴτια τῶν πρα­γμάτων καὶ τῶν φαινομένων. Τί εἶνε λ.χ. ὁ ἠλεκτρι­σμός; τί εἶνε ὁ μαγνητισμός; τί εἶνε ἡ παγκόσμιος ἕλξις; Ἡ ἐπιστήμη περιγράφει, τί ἀκρι­βῶς ὅμως εἶ­νε δὲν γνωρίζει. Μυστήρια εἶνε ἁπλωμένα παντοῦ στὴ φύσι, καὶ στὰ μικρότερα ἀκόμα. Καὶ ἡ ἐ­λα­χίστη ποσότης τῆς ὕλης, τὸ ἄ­τομο, εἶνε μιὰ μικρογραφία τοῦ σύμ­παντος. Ἀ­ναφέρω ἕνα παράδειγμα. Στὴ ῾Ρώμη συνῆλθε δι­εθνὲς ἰατρικὸ συνέδριο ἀπὸ κο­ρυ­φαίους ἐ­πιστήμονες ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἐπάρατο νόσο ποὺ σαρώνει τὴν ἀν­θρωπότη­τα, τὸν καρκίνο. Εἶπαν πολλά. Στὸ τέλος ὁ πρόεδρος συν­όψισε. Γνωρί­ζουμε, λέει, πῶς ἐμφανίζεται, πῶς ἐξελίσσεται ὁ καρκίνος καὶ ποιά εἶνε τὰ συμ­πτώματά του· ἕνα δὲν γνωρίζουμε, τὴν αἰ­τία του, πῶς δημιουργεῖται – πῶς γίνεται. Πῶς ἕ­να ἀ­πὸ τὰ ἑκατομμύρια κύτταρα ποὺ ἔχει τὸ σῶμα – αὐτὸ εἶνε καρκίνος, ἐκεῖ ποὺ λειτουργεῖ ἁρ­μονι­κὰ μὲ τὰ ἄλλα, ξαφνικὰ «τρελλαίνεται», φεύγει ἀπ᾽ τὴν τροχιά του, κι ἀπὸ ᾽κείνη τὴν ὥρα πλέον ἀρχίζει ἡ νόσος.
Παντοῦ λοιπὸν εἶνε τὸ μυστήριο. Καὶ ἐφ᾽ ὅ­σον οἱ ἐπιστήμονες ἀποροῦν γιὰ πράγματα τοῦ ὑλικοῦ κόσμου, πῶς ἐμεῖς νὰ ἐξηγήσουμε τὸ μυστήριο τῶν προσώπων τῆς ἁγίας Τρι­άδος; Ἂς λύσουν αὐτοὶ πρῶτα τὰ μυστήρια ποὺ κρύβουν τὰ φυσικὰ πράγματα, καὶ τότε νὰ ζητοῦν νὰ λύσουμε τὰ ὑπερφυσικὰ πρά­γματα. Ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου εἶνε ἕνα μικρὸ κύπελλο· δὲν μπορεῖ νὰ χωρέσῃ τὸν ὠκεανό.

* * *

«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος». Λόγος στὴ γλῶσ­σα τῆς Γραφῆς καὶ τῆς Ἐκ­κλησίας λέγεται ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, διότι γεννᾶ­ται ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα ποὺ εἶνε ὁ ὑπέρτατος Νοῦς. Ὁ Νοῦς γεννᾷ τὸν Λόγο, ὁ Πατὴρ γεννᾷ τὸν Υἱό.
Γιὰ νὰ προσεγγίσουμε τὴν ἀλήθεια αὐτή, λέμε τὰ ἑξῆς. Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε «κατ᾽ εἰ­κόνα» τοῦ Θεοῦ (Γέν. 1,26) καὶ γι᾽ αὐτὸ ὀνομάζεται «εἰκὼν τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. 11,7. Κολ. 3,10). Πῶς εἶνε ὁ ἄν­θρω­πος εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὡς πρὸς τὸ σῶμα; Ὄχι βεβαίως. Ὁ Θεὸς δὲν ἔ­χει κάτι τὸ ὑλικό, δὲν ἔχει σῶμα, χέρια πόδια αὐτιὰ κ.τ.λ., ὅπως φαν­­τάζονταν τοὺς θεούς των οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας. Ὁμιλεῖ κάποτε καὶ ἡ ἁγία Γρα­φὴ ἀν­θρωποειδῶς γιὰ τὸ Θεό, ἀλλὰ μόνο κατὰ συγ­κατάβασιν. Ὁ Θεὸς εἶνε πνεῦμα. Συνεπῶς τὸ ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε «εἰκὼν» τοῦ Θεοῦ δὲν ἀ­ναφέρεται στὸ σῶμα ἀλλὰ στὴν ψυχή του· κα­τὰ τὴν ψυχὴ ὁ ἄνθρωπος εἶνε εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἄνθρωπος κυρίως δὲν εἶνε τὸ ὁρώμενον, αὐ­τὸ ποὺ φαίνεται· εἶνε τὸ μὴ ὁρώμενον. Τὸ ὁρώμενον εἶνε ὕλη, τὸ μὴ ὁρώμενον εἶνε ἡ ψυχή.
Ὑπάρχει λοιπὸν ἀντιστοιχία. Ὅπως ὁ Θεὸς εἶνε τριαδικός, ἔτσι καὶ ὁ ἄνθρωπος εἶνε στὴν ψυχὴ τριαδικός. Ὁ Θεὸς Πατὴρ εἶνε ὁ ὑπέρτα­­­τος Νοῦς, ποὺ γεννᾷ τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο του, καὶ ἐκπορεύει τὸ ἅ­γιο Πνεῦμα· καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔχει νοῦ, ἔ­χει λόγο – σκέψι, ἔχει καὶ πνεῦμα.
Σπουδαιότατο δῶρο τοῦ Θεοῦ ἡ σκέψις. Αὐ­τὴ ἀποτελεῖ τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν συναντᾶται στὰ ζῷα οὔτε πουθενὰ ἀλλοῦ· μόνο στὸν ἄνθρωπο. Ὤ ἡ σκέψις, ὁ νοῦς! Βρίσκεσαι τὴν ὥρα αὐτὴ ἐδῶ, κι ἀμέσως πετᾷς σὰν μὲ πύραυλο καὶ βρίσκεσαι στὴν Ἀμερικὴ ἢ ὁπουδήποτε ἀλλοῦ. Ἀναλογισθήκατε πῶς συλλαμβάνει, πῶς γεννᾷ σκέψι ὁ ἄν­θρωπος; Ἡ σκέψις εἶνε ἡ βάσι τῆς ἐπιστήμης· μ᾽ αὐτὴν ἐρευνᾷ τὴ γῆ, ζυγίζει τὰ ἄστρα, ψαύει τοὺς οὐρανούς, ἀνακαλύπτει, δημιουργεῖ.
Ἡ σκέψις κατ᾽ ἀρχὴν εἶνε ἐνδιάθετος – ἐπιτρέψτε μου νὰ σᾶς δυσκολέψω λιγάκι. Τί θὰ πῇ ἐνδιάθετος; Εἶνε κρυμμένη βαθειὰ μέσα στὸν ἄνθρωπο, ἀσύλληπτη. Τί σκέπτεται ὁ κα­­θένας δὲν μποροῦμε νὰ ξέρουμε· μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει. Ἀλλοίμονο ἂν βρεθῇ τρόπος νὰ ἀστυνομεύεται ἡ σκέψις.
Στὴ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας ἡ σκέψις ὀνομάζεται λόγος, λογικὴ δηλαδή. Ἀλλὰ προσέξτε· ὁ νοῦς γεννάει τὸ λόγο. Πῶς γεννάει; Ὄχι ὅπως γεννοῦν τὰ ζῷα. Ὑπάρχει καὶ ἄλ­λη γέννησις. Ποιά γέννησις; Ὁ νοῦς ―λένε οἱ θε­ολόγοι― γεννάει τὸν ἐνδιάθετο λόγο, τὴ σκέψι. Κι ὅταν ἡ σκέψι ἐκφρασθῇ μὲ τὸ στόμα, τό­τε ὁ ἐν­διάθετος λόγος γίνεται προφορικός. Ἄλλο μυστήριο – καὶ ἀπορῶ πῶς ὑπάρχουν ἄπιστοι. Πῶς μιλᾶμε; Γιά σκεφτῆτε το. Πῶς; Καμμία ἀ­πάντησι ἡ ἐπιστήμη. Προσπαθεῖ μόνο νὰ ἐν­τοπίσῃ στὸν ἐγκέφαλο ὡρισμένα κέντρα ἀ­πὸ τὰ ὁποῖα παράγεται ὁ προφορικὸς λόγος. Ὁ νοῦς μας λοιπὸν γεννάει τὸν ἐνδιάθετο λό­γο, ἐν συνεχείᾳ γεννάει τὸν προφορικὸ λόγο, καὶ τέλος γεννάει καὶ τὸν γραπτὸ λόγο.
Ἀλλὰ ἐδῶ στὸ εὐαγγέλιο ἡ λέξι Λόγος γράφεται μὲ λάμβδα κεφαλαῖο «Λ». Διότι ὁ Λόγος εἶνε Θεός. «Καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος». Ὁ Θεὸς – Νοῦς γεννᾷ τὸν Θεὸ Λόγο, ὁ Πατὴρ γεννᾷ τὸν Υἱό. Ἐμπρὸς σ᾽ αὐτὸν τὸν Λόγο ἡ λογικὴ – ἡ σκέψι τοῦ ἀνθρώπου, αὐτὸ τὸ μεγαλούργημα ποὺ εἴπαμε, εἶνε κάτι μικρό, ἀσήμαντο. Μποροῦμε νὰ συλλάβουμε τί εἶνε ὁ Θεὸς Λόγος;
Ὁ Λόγος εἶνε ὁ Χριστός, ποὺ ὑπῆρχε πάν­τοτε. Καὶ ἐπ᾽ αὐτοῦ ἡ Ἐκκλησία ἔδωσε τὴ μάχη ἐναντίον τοῦ Ἀρείου καὶ ἄλλων αἱρετικῶν, ὅπως εἶνε καὶ σήμερα οἱ χιλιασταί.

* * *

Ἂς τὸν πλησιάσουμε, ἀγαπητοί μου, κ᾽ ἐ­μεῖς. Τὸ μεσημέρι θὰ καθήσουμε νὰ φᾶμε, ν᾽ ἀ­­πολαύσουμε τὰ ἀγαθά του. Πόσοι ἔχουμε ἔννοια Θεοῦ; Πολλοὶ οὔτε σταυρὸ κάνουν οὔ­τε ἀναφέρουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.
Ἂς εὐχαριστήσουμε τὸ Θεὸ γιὰ ὅλα τὰ δῶ­ρα του καὶ πρὸ παντὸς γιὰ τὸ ὅτι ἔχουμε τὴ μόνη ἀληθινὴ θρησκεία. Οἱ ἱδρυταὶ τῶν ἄλ­λων θρησκειῶν (Μωάμεθ, Κομφούκιος κ.τ.λ.) εἶνε θνητοί· ἔζησαν ἕνα διάστημα καὶ μετὰ πέθαναν. Ὁ Χριστὸς ζῇ καὶ σήμερα καὶ αὔριο καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Δὲν ὑπάρχει στιγμὴ στὸ ἄπειρο τοῦ χρόνου ποὺ δὲν ὑπῆρ­χε Χριστός. Καὶ διὰ τῆς ἀναστάσεώς του ἀπέδειξε, ὅτι ζῇ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας.
Αὐτὸν ἑορτάζουμε σήμερα, ἀγαπητοὶ ἀ­δελ­φοί, εἰς δόξαν τῆς ἁγίας Τριάδος· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναὸ του Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 22-4-1984 θ. λειτ.)

ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΨΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ;

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

__________

__________

_________

__________

____________

____________

__________

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

_______

_______

Τραγουδουν το Χριστος Ανεστη δημοσια

________

ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Σουρωτή Βασιλικών Θεσσαλονίκης, του αγίου Γερμανού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ( 12.5.2011) Μεγάλου Αγωνιστού και Ομολογητού της Ορθοδοξίας και Σφοδρού Αντιλατίνου Πατρός.

Σεβασμιώτατον μητροπολίτην Κασσανδρείας κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΝ

Εις Πολύγυρον Χαλκιδικής

Σεβασμιώτατε, Χριστός Ανέστη,

αλλα η Εκκλησία μας δεν Ανέστη, μένει Σταυρωμένη….

Eυθύς αμέσως εξηγούμαι…

Aπό τις αρχές του ετους 2001, δηλαδή πέραν της δεκαετίας, είστε μητροπολίτης της μητροπόλεως Κασσανδρείας εις ήν ανήκει και η κώμη της Σουρωτής, οπου υπέρ την 30ετίαν, διαμένω.

Δεν σας το αποκρύπτω ότι από την ημέρα που αισθάνομαι τον εαυτό μου ως ορθόδοξο χριστιανό, εκείνο που έμαθα και ενστερνίστηκα από τους πνευματικούς μου πατέρες, το οποίο είναι το πρώτο και το ΜΕΙΖΟΝ γιά τον ορθόδοξο χριστιανό, είναι να πιστεύη ορθόδοξα, δηλαδή να ζή και να φυλάσση την Ορθόδοξη Πίστι και Ευσέβεια.

Οταν διάβαζα το χωρίο της Γραφής και τα λόγια του Κυρίου. «Πλην ο Υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γής;» (Λουκ. Ιη΄ 8), δεν μπορούσα να το κατανοήσω αφού εβλεπα να υπάρχουν ανά τον κόσμο πολλές Εκκλησίες και πολλά πατριαρχεία και πολλοί πατριάρχες και πολλοί αρχιεπίσκοποι.

Σήμερα όμως, βλέποντας την Οικουμενιστική αλλοίωσι και την ανεπανόρθωτη φθορά του κλήρου και του λαού και την ελλειψι ευαισθησίας γιά την κινδυνευόμενη Πίστι και την Πατρώα Eυσέβεια, κατανοώ πλήρως το αγωνιώδες αυτό ερώτημα του Κυρίου Ιησού. Η διαφύλαξι της Πίστεως, λοιπόν, είναι εντολή της Αγίας Γραφής, των Ιερών Κανόνων και των Αγίων Πατέρων. Λέγει ο αγιος Μάρκος ο Ευγενικός:

Τούτο εστί το καύχημα ημών, η πίστις ημών, η καλή κληρονομία των Πατέρων ημών.
Μετά ταύτης Θεώ παραστήναι ελπίζομεν και των ημαρτημένων λαβείν την άφεσιν.
Ταύτης δε άνευ ουκ οίδα ποία δικαιοσύνη της αιωνίου κολάσεως ημάς λυτρώσεται.

Διατί το λέγω και το καταγράφω αυτό; Σήμερα εκκολάπτεται μέσα από την Εκκλησία, μία φοβερή και αποτρόπαια Αιρεσι πελωρίων διαστάσεων.

Eίναι η αίρεσι του Οικουμενισμού – Πανθρησκειασμού.

Και αυτοί που αποδέχονται και προωθούν αυτή την Αίρεσι – φοβερόν ειπείν! – είναι πατριάρχαι, αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι και θεολόγοι.

Και πρώτος και θερμότερος Εξαρχός της, είναι αυτός τον οποίον μνημονεύετε, οσάκις λειτουργείτε.

Είναι ο «πατριάρχης» Βαρθολομαίος.

Θέλω να ελπίζω, σεβασμιώτατε, ότι δεν κομίζω γλαύκας εις …Πολύγυρον.

Είναι βέβαιον, μάλλον βεβαιότατον, ότι όλα αυτά τα έχετε ξαναακούσει. Και θέλω να ελπίζω ότι θα αναζητήσετε να λάβετε περισσότερες πληροφορίες περί αυτών, αφού σας αφορούν άμεσα και επιτακτικά.

Ο «πατριάρχης» Βαρθολομαίος πριν επιλεγεί για «πατριάρχης» και από τα πρώτα ακόμα βήματά του εξέβρασε από του στόματός του φοβεράν βλασφημίαν. Τι είπε; Δεν είπε μόνον και εν συνεχεία αυτά που είπε τα πήρε ο …άνεμος και τα εξαφάνισε, αλλά δυστυχώς…τα έγραψε… και τα γραπτά μένουν. Τι έγραψε;

Συνέταξε διδακτορικήν διατριβήν μέσα στην οποία εισηγείται μία ασεβή και καινοτόμο θέσι, την οποία οι Ιεροί Κανόνες επιτιμούν με αναθεματισμό.

Θέτων εαυτόν υπεράνω των Ιερών Κανόνων απεφάνθη στην διατριβή του ο κ. Βαρθολομαίος:

Δεν δύναται η Εκκλησία να έχη διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τους ναούς των ετεροδόξων και την μετ’ αυτών συμπροσευχήν.

(Περί την κωδικοποίησι των Ι. Κανόνων κλπ, Θεσσαλονίκη 1970 σελίς 73 κ.ε.).

Αυτό το γνωρίζατε, σεβασμιώτατε; Το 1970 εγράφη και κατέστη γνωστόν. Δηλαδή πρίν ακόμα εκλεγείτε μητροπολίτης. Και αν ελάβατε γνώσιν αυτού, γιατί ουδέποτε διαμαρτυρηθήκατε; Δεν οφείλατε να το πράξετε; Αυτή η βλασφημία του «πατριάρχου» δεν είναι μία φοβερά πτώσις, που προοιωνίζει κατάπτωσιν και έκπτωσιν από την Εκκλησίαν του Θεού;

Εμείς που το διαβάσαμε φρίξαμε και εντονα διαμαρτυρηθήκαμε. Και οφείλαμε να το πράξουμε εντονώτερα και δυναμικότερα. Γιατί μετά από αυτήν την βλασφημίαν ακολούθησαν και άλλες πολλές, που ….σταματημό δεν έχουν.

Σας αναφέρω αυτήν την στιγμή μία ακόμα που αποδεικνύει ότι ο «πατριάρχης» αυτός επαυσε πλέον νάναι ορθόδοξος «πατριάρχης» και κατέστη ένας αιρετικός έκπτωτος «πατριάρχης» και επιβάλλεται η ταχύτατη καταγγελία του και η απομάκρυνσί του από το μετερίζι του πολύπαθου πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως.

Είπε αυτός λόγους αιρετικούς που αποδεικνύουν ότι δεν πιστεύει στην μοναδικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά προσχώρησε στην Αίρεσι του Οικουμενισμού – Πανθρησκειασμού. Σας αναφέρω αυτό που μόλις πρόσφατα είπε στις 7.7.2010 στο Κοντοσκάλι της Κωνσταντινουπόλεως και στον ιερό ναό της Αγίας Κυριακής. Εξαίρων την προσωπικότητα κατά το μνημόσυνο του μη ορθόδοξου πατριάρχου Αθηναγόρα, διεκήρυξε για πολλοστή φορά την Αίρεσι της Αοράτου Ενώσεως Ορθοδόξων και Αιρετικών, η οποία ως γνωστόν θεμελιώνεται στην οικουμενιστική «βαπτισματική θεολογία».

Είπε:

• «η Εκκλησία είναι μία και μοναδική και ηνωμένη ενώπιον του Τριαδικού Θεού, εις το όνομα του οποίου βαπτίζονται πάντα τα μέλη αυτής, αποκτώντα ούτω την δικαίωσιν αυτών, ανεξαρτήτως εις ποίαν Ομολογίαν ανήκουσιν, ενούμενα μετά του Χριστού και μετ’ αλλήλων εις έν σώμα, το οποίον δεν δύναται να μερίζεται εις πλείονα σώματα», το δε έργον του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών είναι «να καλή τας Εκκλησίας διά τον σκοπόν αυτόν της ορατής ενότητος…» («να τείνουν προς την ορατήν ενότητα», Καταστατικόν,ΙΙΙ,1).

Δηλαδή, σεβασμιώτατε, ο Εξαρχος της Αιρέσεως του Οικουμενισμού «πατριάρχης» σας κύριος Βαρθολομαίος επανέλαβε, ότι «η Εκκλησία την οποία ίδρυσε ο Χριστός, η Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως, δεν έπαυσε ποτέ να είναι μία (σ.σ. εννοώντας ότι την μία Εκκλησία αποτελούν όλοι μαζί οι αιρετικοί). Εμείς οι Χριστιανοί είμαστε διηρημένοι και θέλουμε να επιστρέψουμε και στην ορατή ενότητα της Εκκλησίας, γι’ αυτό και αγωνιζόμεθα και υποστηρίζουμε ενθέρμως τον Θεολογικόν Διάλογον μεταξύ Ρώμης και Ορθοδοξίας».

Αλήθεια αυτoύς τους ασεβείς λόγους που εξέρευσεν από του στόματός του ο εν λόγω «πατριάρχης» έχουν καμμία ομοιότητα προς όσα λέγουν οι Αγιοι Πατέρες; Όχι ασφαλώς, αφού είναι λόγοι άντικρυς αντίθετοι. Ιδού σας παρουσιάζω δύο από αυτούς.

Μία εστίν η του Χριστού Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ου πλείους ουδέ δύο. Συναγωγαί πονηρευομένων εισί τα παρά ταύτην συνέδρια και σύνοδος αθετούντων. Ούτω φρονούμεν οι αληθινοί Χριστιανοί, ούτω πιστεύομεν, ούτω κηρύττομεν.
(ΜEΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ, επιστολή 284 κατά της Θεοπασχιτών αιρέσεως).

Ακούσατε όλοι και μάθετε. Μία είναι, μία και μόνη η Εκκλησία.
Η Εκκλησία η αληθινή, η νύμφη η καλή και εκλεκτή, καθώς την ονομάζει ο νυμφίος της.
Μία ειναι λέγω εκείνη εις την οποίαν αναπαύεται το Πνεύμα Του το Αγιον.
Εις την οποίαν έχει αποταμιευμένους τους θησαυρούς των αγίων χαρισμάτων.
Ποία είναι τούτη; Αυτή η εδική μας αγία μήτηρ, τούτ’ έστιν η Ανατολική.
Ναι, μία είναι η καθαρά και αγία Πίστις, η θεία και Θεώ ευάρεστος, αυτή δηλαδή η της Ανατολικής Εκκλησίας.
(Αγιος Αθανάσιος ο Πάριος, εκδ. Ορθ. Κυψελη, 1981, σελ.258).

Πήτε μου, σεβασμιώτατε, ποια η ομοιότητα των λόγων των Αγίων μας Πατέρων, με τους λόγους του «πατριάρχου» Βαρθολομαίου; Αφού, λοιπόν, είναι άκρως αντίθετοι από τους λόγους των Αγίων Πατέρων, γιατί δεν καταγγείλατε αυτόν για τις κακοδοξίες του; Γιατί δεν διαμαρτυρηθήκατε και εσείς αλλά και άλλοι ορθόδοξοι επίσκοποι; Γιατί σιωπάτε και σιγοντάρετε και τον καλύπτετε στις ανεπανάληπτες βλασφημίες του; Και με την σιωπήν σας, κατασκανδαλίζετε εμάς τους πιστούς περισσότερον από ότι μας κατασκανδαλίζει αυτός ο ξεγραμμένος από μας, εξωμότης «πατριάρχης»; Συνεχώς και διαρκώς σιωπάτε, σεβασμιώτατε, αλλά η σιωπή όλων σας, αποτελεί ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ου μικρόν, ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ πρώτου μεγέθους, ανυπόφορον ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ, βασανιστικόν ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ.

Δεν σας περιγράφω τα όσα κατά καιρούς συνέβησαν πρίν ή μετά από τις Αιρετικές αυτές δηλώσεις του Εξάρχου του Οικουμενισμού και των ανά τον κόσμον και εις τα πέρατα της γής επισκοπιδίων του, με τις συνεχείς, σχεδόν καθημερινές δημόσιες εμφανίσεις τους. Είναι όλες Αιρετικότατες και Σκανδαλωδέστατες.

Απορώ και εξίσταμαι, που δεν σας ενημερώνουν τα όργανά σας και δεν παρακολουθούν επί καθημερινής βάσεως τα ιστολόγια που αποκαλύπτουν αμέσως και καθημερινώς όλες αυτές τις ασχήμιες των κατ’ επίφασιν ορθοδόξων αυτών οργάνων του Εξάρχου του Οικουμενισμού κ. Βαρθολομαίου; Αλλως δεν δικαιολογείται με τίποτα η σιωπή σας επί όλων αυτών.

2) Είναι γνωστό το πολύχρονο ζήτημα των σφαγιασθέντων, από τους αρχιερείς της Αισχύνης των ημερών μας, 12 σεμνών και αγίων μητροπολιτών. Ολοι τους (αφού οι δύο ανεπιτρέπτως υποχώρησαν και «τακτοποιήθηκαν» όχι και απέναντι στο Θεό) οι άλλοι έφυγαν από τη ζωή αυτή αδικημένοι σφόδρα. Και ενώ αναχώρησαν αδικημένοι για να στεφανωθούν από τον δικαιοκρίτη Κύριο, οι ζώντες ενοχοι ή συνένοχοι αρχιερείς μετά από 38 ολόκληρα χρόνια, «ου συνήκαν», δεν συνήλθαν και δεν μετενόησαν.

Μούρθε στο μυαλό μου το ρήμα του αγίου Αυγουστίνου:

«Ω αμαρτάδες, ως μεν ράστας έχετε τας εισόδους, ως δε δυσχερείς και χαλεπάς τας εξόδους».

Η μετάνοια θέλει παλληκαριά και ηρωϊσμό, προσόντα που οι σημερινοί αρχιερείς δεν τα έχουν. Ενας από τους 12 αυτούς καλούς αρχιερείς, ζωντανός και θαλερός, ενισχυόμενος και ευτονούμενος και κραταιούμενος, από τον Κραταιό και Δυνατό Κύριο, θεοκίνητα ελέγχει όλους τους ενόχους και τους συνενόχους τους αρχιερείς, με την, ου τυχούσα, γραφίδα του. Και αντί εσείς οι πρωτοδίκως ανένοχοι, αλλά εν συνεχεία συνένοχοι αρχιερείς, οφείλατε το ταχύτερον και ΑΠΡΟΫΠΟΘΕΤΩΣ να τον αποκαταστήσετε και να τον επαναφέρετε εις τον θρόνον του από τον οποίον αδίκως εξεβλήθη, εσείς ενώ ΠΑΝΙΕΡΑΡΧΙΚΑ αναγνωρίσατε την Κανονικότητα και την Νομιμότητά του, θέσατε εις αυτόν δεσμευτικές προϋποθέσεις για την άρσι του ανήθικου, απρόβλεπτου και βάρβαρου ….κουρελοεπιτιμίου της ντροπής!!!

Πως, σεβασμιώτατε, ειρηνεύετε την συνείδησή σας γι’ αυτό το έγκλημα; Πώς κοιμάσθε ησύχως; Δεν ενοχλείσθε από εφιάλτες; Το αίμα του αδελφού σας δεν σας ταράζει, δεν σας εγείρει κάθιδρον εκ του ύπνου της μακαριότητος, προτείνοντάς σας ποτήριον αίματος και προτρέποντάς σας ίνα εξ αυτού πίετε; Ποια δικαιοσύνη διδάσκετε και σε μας, τα πνευματικά σας τέκνα; Την δικαιοσύνη της αδελφοκτονίας;

3) Συναντηθήκαμε πρόπερσι μέσα στο ιερό βήμα του αγίου Γεωργίου Βασιλικών και συζητήσαμε εν ολίγοις επί του τρομακτικού ζητήματος των Κανιβαλικών μεταμοσχεύσεων. Ένα άλλο ζήτημα ΠΕΛΩΡΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ στο οποίο ΟΛΟΙ οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι συνένοχοι και συνυπεύθυνοι διά την όλην τροπήν του ζητήματος των μεταμοσχεύσεων και της ετοιμαζομένης νομοθετήσεως της Εικαζομένης Συναίνεσης.

Καθημερινά συντελούνται εν μεση μεσημβρία και με τις ευλογίες των «Σεπτών» αδιαφόρων και απαθεστάτων αρχιερέων μας εκατοντάδες και χιλιάδες ωμά και αποτρόπαια εγκλήματα ζωντανών ανερώτητων ασθενών συνανθρώπων μας. Και όλοι εσείς οι λεγόμενοι αρχιερείς της Εκκλησίας σιωπάτε και αποδέχεσθε την θεωρία των Απίστων περί του λεγομένου «εγκεφαλικού θανάτου».

Σας εξήγησα ότι αφού ΝΑΡΚΩΘΗ (νεκρός ναρκώνεται;), δολοφονείται εν ψυχρώ ένας ζωντανός ανθρωπος και αφού οι …χασάπηδες, του εξάγουν σαν λαίμαργα γεράκια, όλα τα όργανα, τον εγκαταλείπουν με τα κόκαλά του και το δέρμα του, σαν τις ύαινες τα κουφάρια των τετραπόδων της ζούγκλας.

Αυτές είναι οι λεγόμενες μεταμοσχεύσεις, που είναι κακουργηματικότερες και από αυτές τις αποτρόπαιες εκτρώσεις. Και όμως εσείς οι αρχιερείς, σιωπάτε μπροστα και σε αυτό το πανελλήνιο ωμό και αποτρόπαιο ΕΓΚΛΗΜΑ.

Προσπάθησα να σας πώ ότι είναι ένα φοβερό κανιβαλικό έγκλημα και οφείλετε να το φέρετε προς συζήτησι, πρό ημερησίας διατάξεως μέσα στην σύνοδο, για να λάβετε τις ορθές και ορθόδοξες αποφάσεις. Και εσείς αντ’ αυτού επιμένατε να μου λέτε συνεχώς ότι «σώζονται τόσοι άνθρωποι».

Αλήθεια, σεβασμιώτατε; Ποια ηθική επιτρέπει να δολοφονήσης ένα ζωντανό ανθρωπο, για να σωσης καποιους αλλους; Μήπως αυτό το επιτρέπει το Αγιο Ευαγγέλιο και εμείς δεν το γνωρίζουμε; Και προκύπτει αναποφεύκτως το ερώτημα:

Μία Εκκλησία που δεν σέβεται το ανθρώπινο πρόσωπο, που σιωπά προ του κανιβαλισμού ζωντανών ανυπεράσπιστων και ασθενών συνανθρώπων μας, ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Και κάτι ακόμα. Με ποιο δικαίωμα δίδεται η εξουσία στους στενούς συγγενείς του οποιουδήποτε ανερώτητου ασθενούς να έχουν λόγο για την κανιβαλική δολοφονία του; Και αυτήν την απάνθρωπη υφαρπαστική «εξουσιοδότησι», ποιος νόμος του Θεού την επιτρέπει; Ένα ακόμα μεγάλο εγκλημα ενόχων και συνενόχων, για το οποίο και εδώ σιωπά η «αγία και ιερά» σύνοδος!!! Και θέλει να αυτοαποκαλείται«αγία και σεπτή και ιερά» και δε συμμαζεύεται…Εχασαν οι λέξεις την σημασία τους, δυστυχώς…

4) Λυπήθηκα βαθύτατα όταν είδα το όνομά σας κάτω από την καταδικαστική απόφασι των μοναζουσών της Ιεράς μονής Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Καλαμάτας. Επειδή το ζήτημα το παρακολούθησα από την αρχή του και σε όλη τη διαδρομή του, και μαλιστα έγραψα και σχετικά αρθρα στο περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, γνωρίζω ότι είναι αποδεδειγμένα μία υπόθεσι μίσους και εμπαθείας του μητροπολίτου κ. Σαββάτου απέναντι των απλών και αθωότατων μοναζουσών της εν λόγω Ιεράς Μονής.

Κι όμως εσείς οι συνοδικοί δικαστές της υπόθεσης, αυτό που ο λαός με το ένστικτό του και με την απλή λογική του, αλλά και εμείς, με γνώσι των βαθύτερων λόγων της καταδίκης των οσιωτάτων μοναζουσών, δεν θελήσατε να αποδώσετε το δίκαιο και να αθωώσετε τις αδίκως διωκόμενες μονάζουσες. Και επικράτησε και πάλι το κατηραμένο «φιλάδελφο» το οποίο κατακρεουργεί την αλήθεια και το δίκαιο και ικανοποιεί τον αδικοπραττούντα και επιχαίροντα συνάδελφό σας.

Φθάσατε στο εξωφρενικό σημείο, εν έτει 2011 να αποφασίσετε την ΕΞΟΡΙΑ των αθωοτάτων μοναζουσών, αλλά και ακρίτως να δώσετε τον τελευταίο λόγο στο όλο ζήτημα στον εμπαθή και φθονερό διώκτη τους και κατήγορό τους και δικαστή τους και ανακριτή τους, και μάρτυρα κατηγορίας τους, να επιλέξη εκείνος …τον τόπο της εξορίας τους!! Ψάχνω να βρώ σε ποια Αφρικανική χώρα επικρατεί ένα παρόμοιο δίκαιο με το δικό σας δίκαιο και πιστέψτε με, δεν την ευρίσκω.

Αλήθεια, αυτό το Κυκλώπειο δίκαιο σε ποια Αγία Γραφή είναι γραμμένο και εσείς το εφαρμόζετε; Και εν συνεχεία, πως εμφανίζεσθε με τέτοιες αποφάσεις που λαμβάνετε εναντίον διαφόρων πιστών και ευλαβών ανθρώπων, να λειτουργείτε και να καταπίνετε ολόκληρα Αγια Ποτήρια; Αυτό μας απασχολεί και μας διακατέχει και μας προβληματίζει σφόδρα σφόδρα και κυριολεκτικά μας βασανίζει.

Πιστέψατέ με, σεβασμιώτατε, διερχόμεθα πραγματικήν κρίσιν συνειδήσεως με σας τους σημερινούς αρχιερείς και τις αδικότατες και αθεόφοβες πράξεις και αποφάσεις σας.

• 5) Και το ακρον άωτον της ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΗΣ ΕΞΩΦΘΑΛΜΗΣ ασυγχώρητης ΑΔΙΚΙΑΣ σας. Και είναι ΑΔΙΚΙΑ, αποκλειστικά των σημερινών αξιοθρήνητων συνοδικών της τωρινής διαρκούς «ιεράς» συνόδου. Ποιο είναι αυτό; Το πρόβλημα ΑΡΤΕΜΙΟΣ. Με μία μονοκονδυλιά σας και χωρίς την παραμικρή, ως οφείλατε, έρευνα και ενημέρωσι, – αν και σ’ αυτό μολονότι προσπάθησε να σας αποτρέψη οΜητροπολίτης Πειραιώς με τις επιφυλάξεις και την διαφωνία του – προγράψατε τον μητροπολίτη ΑΡΤΕΜΙΟ και τον καταδικάσατε με την ποινή της ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΗΣ. Και διαπράξατε ένα εγκλημα, επάνω στο έγκλημα. Ένα κακούργημα, επάνω στο κακούργημα. Και αυτές οι ποινές επιβλήθηκαν, από …..αρχιερείς του Ιησού Χριστού!!!
• Νομίζω, σεβασμιώτατε, ότι ο Μέγας Ιεροεξεταστής του Δοστογιέφσκυ ωχριά μπροστά στο «δίκαιο» που εφαρμόζουν οι σημερινοί αρχιερείς, οι σημερινές «ιερές» σύνοδοι, τα σημερινά εκκλησιαστικά δικαστήρια.
• Όμως το πρόβλημα ΑΡΤΕΜΙΟΣ έχει ως ακολούθως. Ολόκληρη η ιστορία, είναι μία πράξι προκατασκευασμένη και προδημιουργημένη από τους ενόχους και τρομοκρατημένους διαπλεκόμενους Σέρβους ρασοφόρους. Δεν τολμώ να τους χαρακτηρίσω αρχιερείς του Ιησού Χριστού, από εντροπή και μόνο. Πίσω από αυτούς τους αθεόφοβους ανθρώπους κρύπτονται οι δολοφόνοι των λαών οι Αμερικάνοι, οι οποίοι τους εδωσαν την εντολή να γίνουν δολοφόνοι του αδελφού τους Αρτεμίου.
• Οι Αμερικάνοι, κάποιους από τους Σέρβους ρασοφόρους, τους στιγμάτισαν και τους κήρυξαν ως εγκληματίες πολέμου. Και αποφάσισαν να τους περάσουν από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όπου και εκεί εφαρμόζεται πρωτογενώς το …Κυκλώπειο δίκαιο.
• Μπροστά στον φόβο και στον τρόμο τους, να κηρυχθούν δηλαδή ένοχοι και να καταδικασθούν με συνοπτικές διαδικασίες ακόμα και στις φυλακές του Γκουαντανάμο και εφ’ όρου ζωής, δείλιασαν και υποχώρησαν μπροστά στις απαιτήσεις των Αμερικάνων.
• Και ποιές ήταν οι απαιτήσεις τους; ΜΙΑ και ΜΟΝΟ ήταν η απαίτησί τους.
• Να εκδιώξουν παντοιοτρόπως από το Κόσσοβο, τον δυσκολότατο συνομιλητή και διαπραγματευτή τους, τον πατριώτη μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης κ. ΑΡΤΕΜΙΟ για να ανοίξη ο δρόμος της Αλβανοποίησης του Κοσσόβου.
• Οι δειλοί και άνανδροι και ανάξιοι αυτοί αρχιερείς, αντί να μιμηθούν τους προφήτες και τους Μάρτυρες και τους Αγίους Πατέρες της Ορθοδοξίας, που προτιμούσαν τον θάνατο από την ατίμωσι, αυτοί αποφάσισαν να θέσουν αμέσως εις κίνησιν το σκοτεινότατο και ανέντιμο σχέδιό τους.
• Αλλωστε, ήδη είχε μπή στο φθονερό μάτι τους, η Αντιπαπική και η Αντιοικουμενιστική τακτική του σεβασμιωτάτου ΑΡΤΕΜΙΟΥ, που εκδηλώθηκε και με τις μνημειώδεις εκείνες επιστολές του προς την Ιεράν Σύνοδον της Σερβικής Εκκλησίας, που κανένας άλλος Σέρβος – πλήν του αγιωτάτου Ιουστίνου Πόποβιτς – δεν ξαναέγραψε.
• Αλλά και η διαφορετική από αυτούς τακτική του ΑΡΤΕΜΙΟΥ, να γεμίση κυριολεκτικά το Κόσσοβο με πλήθος μοναχών και μοναζουσών, που αποτελούν τα προπύργια της διαφύλαξης της Πατρώας Πίστεως και Ευσεβείας.
• Το μοναδικό μέλημα αυτών – της βρωμεράς ΤΡΟΪΚΑΣ, όπως αποκαλείται πλέον στην Σερβία – ήταν τα αρχιερατικά αξιώματα και οι καθηγητικές έδρες, ενώ το ποιμαντικό τους έργο βρίσκονταν σε μηδενική βάσι.
• Γεννήθηκε, λοιπόν, και αναπτύχθηκε μέσα τους το σαράκι του Σατανικού ΦΘΟΝΟΥ που εισέρχεται συνήθως και κατατρώγει τις αρχιερατικές ψυχές από αρχαιοτάτων χρόνων. Και κάθησαν και μεθόδευσαν και κατασκεύασαν κατηγορίες εωλες, αστήρικτες και ψευδείς εναντίον του ανθρώπου του Θεού, με σκοπό, ως ενόμιζον, την πλήρη έξόντωσι, μέχρι και την πλήρη εξαφάνισί του.
• Όμως άλλα Θεός …κελεύει και άλλα οι άνθρωποι κατασκευάζουν. Τον καλόν Ποιμένα ΑΡΤΕΜΙΟ μεθόδευσαν και εξεδίωξαν από το Κόσσοβο με συνοπτικές διαδικασίες και εν μια νυκτί χωρίς να του επιτρέψουν ούτε την παραμικρή απολογία και ούτε κάν την προσκόμισι των στοιχείων της άμυνάς του. Και με τις απειλές και με την τρομοκρατία, και ενώ εκείνος επιμόνως ζητούσε να περάση από εκκλησιαστικό δικαστήριο, εσπευσαν ταχύτατα να αποφασίσουν να τον….συνταξιοδοτήσουν!!!
• Και ενώ τον εξεδίωξαν και τον εκτόπισαν ληστρικώ τω τρόπω και εξω του Κοσσόβου, αρχισαν εν συνεχεία και κατασκοπευτικά να παρακολουθούν όλες τις κινήσεις του νυχθημερόν και ανελλιπώς και εφθασαν στο σημείο …να σταθμίζουν ακόμα και αυτήν την αναπνοή του. Και το υπομονετικότατο και υποχωρητικότατο ΑΡΝΑΚΙ του ΧΡΙΣΤΟΥ, για να μην τους δώση την ευκαιρία να τον κατηγορήσουν, πειθαρχούσε και υπάκουε σε ολες τις παράλογες, ανελεύθερες και αντίθεες απαιτήσεις των άνομων και παράνομων εχθρών και διωκτών του.
• Όταν εκδιώχθηκε από το Κόσσοβο ο καλός Πατέρας και Ποιμένας, η μητρόπολι Ράσκας και Πριζρένης καταλήφθηκε από «μονιούς άγριους», ιδιαίτερα από έναν «ταύρον μαινόμενον και εν υαλοπωλείω ευρισκόμενον» τω ονόματι Αθανάσιον(Σατανάσιον τον αποκαλούν στην Σερβία) Γιέφτιτς, εγκληματία πολέμου κατά τους Αμερικάνους, που εισήλθε μέσα στον επιτελικό τόπο, καταπατών, θραύων και συντρίβων, ….ότι εύρισκε μπροστά του!
  
• Η εικόνα θύμιζε Βαβυλωνία και δεν ηταν δυνατόν η υπερεκατοντάριθμη φάλαγξ των μοναχων και των ιερομονάχων του Αρτεμίου να θελήσουν να ζήσουν μέσα σε μία τέτοια, άγνωστη γι’ αυτούς τραγελαφική κατάστασι.
• Αποφάσισε, λοιπόν, η αγία φάλαγγα των υπερεκατο ευζώνων μοναχών και ιερομονάχων, να υπάγη οπίσω από τον εκδιωχθέντα πατέρα και ποιμένα του, εις τον νέον τόπον της εξορίας του.
• Μετά από αυτήν την τροπήν των πραγμάτων, οι εξ υπαρχής ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ, γνωστοί φθονεροί και δεδηλωμένοι εχθροί του, ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΑΙΤΙΩΣ αποφάσισαν να τον «καθαιρέσουν» και να τον κηρύξουν ως….αποδιοπομπαίον τράγον!
• Ο άγιος μητροπολίτης και επίσκοπος έστειλε σε όλους τους ανά τον κόσμον ορθοδόξους λεγομένους επισκόπους επιστολήν και περιέγραφε το δράμα που παίχθηκε από την ΛΗΣΤΡΙΚΗ σύνοδο του Βελιγραδίου. Την είδαμε και εμείς δημοσιευμένην αυτήν την επιστολήν ΠΟΝΟΥ και ΟΔΥΝΗΣ του Αθωοτάτου Επισκόπου.
• Ασφαλώς θα την λάβατε και εσείς, σεβασμιώτατε, αυτήν την επιστολήν. Και εσείς, λοιπόν, αδιαφόρως, ενώ την λάβατε, και την διαβάσατε, την παραβλέψατε και την παραμερίσατε. Γιατί, σεβασμιώτατε; Αυτό οφείλατε να πράξετε; Και όχι να απαντήσετε στον καταδιωγμένον και σφαγιασμένον επίσκοπον του Θεού;
• Σας εστειλαν εν συνεχεία και οι ραδιούργοι της ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ της Σερβίας, έγγραφο που περιέγραφαν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Και εσείς πιστέψατε αυτούς, τους δεύτερους και όχι τον ΑΘΩΟΤΑΤΟΝ ΑΡΤΕΜΙΟΝ.
• Χωρίς κάν να ερευνήσετε λίγο βαθύτερα τα γεγονότα, χωρίς να κάνετε ένα βήμα να προσπαθήσετε να ….σβησετε την αναφθείσα πυρκαϊάν. Σαν εμπαθείς και ανεύθυνοι και επιπόλαιοι. Και ενεργήσατε όπως ενήργησαν και οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι οι υποκριταί κατά του Κυρίου Ιησού. Καταδίκασαν τον ΑΘΩΟ Ιησού.
  
• Εγώ θέλω να σας ρωτήσω κάτι άλλο, σεβασμιώτατε.
• Μετά την ληστρική εκδίωξι του ΑΡΤΕΜΙΟΥ ανοιξε το πεδίο δράσεως των Σέρβων ρασοφόρων και από της ημέρας εκείνης προέβησαν σε τόσες Οικουμενιστικές-Πανθρησκειακές ασχήμιες, που είναι αδύνατον όλες να συλλεγούν και να περιγραφούν και να διαζωγραφηθούν. Τους βλέπαμε ότι ενώ κρατούσαν στα χέρια τους την εικόνα του ΣΦΟΔΡΟΥ και αμετακίνητου Αντιοικουμενιστού Ιουστίνου Πόποβιτς, και τον ανακήρυτταν ως αγιο, ταυτόχρονα ο …Αχυρένιος «πατριάρχης» Ειρηναίος, διακήρυττε …ξετσίπωτα και αδιάντροπα … ότι αυτός είναι Οικουμενιστής.
• Δεν ακούσατε αυτήν την πρωτοφανή ασυνείδητον αναίδειαν, σεβασμιώτατε; Και αν ναι γιατί δεν διαμαρτυρηθήκατε, και γιατι επίσημα δεν τον καταγγείλατε; Και μήπως όμως σταμάτησαν εδώ; Εν συνεχεία μετέβησαν στην χανούκα της Εβραϊκης Χάβρας και μάλιστα, παρά την ρητή απαγόρευσι των Ιερών Κανόνων, άναψε μαζί και με τον έτερο συνένοχό του πανθρησκειαστή Ειρηναίο Μπούλοβιτς …. την επτάφωτη λυχνία τους!
• Το γνωρίζατε αυτό, σεβασμιώτατε; Οφείλατε να το γνωρίζετε. Και να το καταγγείλετε. Και, εφ’ όσον είστε συνοδικός, να το φέρετε προς συζήτησι και στην ιερά σύνοδο. Όμως εσείς ουδέν εξ αυτών επράξατε.
• Κατόπιν είδαμε και άλλες φρικτές εικόνες των Σερβων ρασοφόρων.
  
• Είδαμε και φρίξαμε. Είδαμε – φοβερόν ειπείν, τρομερόν ειδείν! – τον πανθρησκειαστή Ειρηναίο Μπούλοβιτς να διεξάγει την πράξι της αρτοκλασίας μαζί με τον Καρδινάλιο του Βελιγραδίου, ενδεδυμένοι αμφότεροι με τα άμφιά τους.
• Και άλλα πολλά είδαμε και ακούσαμε, συμπροσευχές, και συγχρωτισμούς και συνιερουργίες και συνλατρευτικές πράξεις, με τους Αιρετικούς Φραγκολατίνους και τους χριστοκτόνους Εβραίους.
• Από όλα αυτά, τίποτα δεν γνωρίζατε εσείς, σεβασμιώτατε, πρίν λάβετε αυτήν την φρικτήν απόφασιν να συνυπογράψετε τα ΨΕΥΔΗ καταγγελόμενα από τον …Αχυρένιο «πατριάρχη», εναντίον του Αγιωτάτου ΑΡΤΕΜΙΟΥ;
• Οφείλατε όλα να τα γνωρίζετε και να είσαστε δύσπιστος σε όσα σας έγραψε η βρωμερά ΤΡΟΪΚΑ του Βελιγραδίου.
• Οντως, οφείλατε…. όμως αφρόνως για όλα αδιαφορήσατε και υπογράψατε και συνυπογράψατε και ετσι προσθέσατε και αλλα βάρη συνενοχής στην ….πλάτη σας!!!.
• ΟΛΟΙ εσείς, οι τωρινοί συνοδικοί, πλήν ενός ή δύο.
• Δεν θα έπρεπε ποτέ να σπεύσετε και εσείς να συνυπογράψετε το κατάπτυστο έγγραφό τους που περιέγραφε αναισχύντως και αδιαντρόπως την αντικανονικήν «έκπτωσι» του ΑΘΩΟΤΑΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ.
• Εσείς όχι μόνο δεν αντιδράσατε σε τίποτα από όλα αυτά που σας περιέγραψα και οφείλατε να γνωρίζετε γιατί καταγράφονται και αποθανατίζονται καθημερινά στα ιστολόγια που από ότι πληροφορούμαι παρακολουθείτε, αλλά σπεύσατε αδιστάκτως και βάλατε κάτωθεν ενός κειμένου του …Αχυρένιου της Σερβίας την καταδικαστικήν υπογραφήν σας.

Εμείς όμως σεβασμιώτατε πάτερ Νικόδημε, επέχοντες την θέσι του πιστού λαού παρακολουθούμε καθημερινώς όλα τα συμβαίνοντα, ιδιαίτερα από τους πατριάρχες και από τους επισκόπους μας, όπως μας συνιστούν να κάμνουμε και οι Άγιοι Πατέρες μας, όπως ο άγιος Γεννάδιος ο Σχολάριος:

Τοὺς ἐπισκόπους ὑμῶν ἐπιτηρεῖτε ἵνα ὦσιν Ὀρθόδοξοι καὶ μὴ διδάσκουσι δόγματα ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, μηδὲ τοῖς αἱρετικοῖς, ἢ τοῖς ἀπεσχισμένοις συλλειτουργῶσι.

Ο απλός λαός, σεβασμιώτατε, στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί την συνείδησι της Εκκλησίας και εσείς οφείλετε να εκφράζετε την συνείδησι της Εκκλησίας και ΜΟΝΟΝ και όχι τον εαυτόν σας. Αλλωστε γι αυτό και μόνον υπάρχετε και προϊστασθε των τοπικών Εκκλησιών. Γράφει ο άγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης:

Οἱ ἐπίσκοποι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ πράττουν ὅπως αὐτοὶ θέλουν (“πρὸς τὸ δοκοῦν”), ἀλλὰ εἶναι δέσμιοι τῶν ἐντολῶν καὶ τῶν Ιερών Κανόνων».

Και ο Γεώργιος Φλωρόφσκυ:

Ὁ Ἐπίσκοπος πρέπει να ομιλή όχι αφ’ εαυτού, αλλ’ εν ονόματι της Εκκλησίας (σελ. 75)…αλλά και ο λαός έχει δικαίωμα και καθήκον να μαρτυρεί, να συναινεί και να αρνείται την συναίνεσή του, στην αναζήτηση της πλήρους ομοφωνίας…

Αγία Γραφή, Εκκλησία, Παράδοσις, σελ. 221.

Αλλά και ο Ιωάννης Καρμίρης:

Οὕτως ἡ κυβέρνησις τῆς Ἐκκλησίας ἀσκεῖται μὲν ὑπὸ τῶν ἐπισκόπων ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ, καὶ οὐχὶ ἐπὶ τῶν ἰδίων ἑαυτῶν ἢ τοῦ λαοῦ ὀνόματι, ἀλλὰ πάντοτε ἐν στενῇ καὶ ἁρμονικῇ συνεργασίᾳ πρῶτον μετὰ τῶν πρεσβυτέρων καί…εἶτα τῶν λαϊκῶν, ἐντὸς τῶν ὑπὸ τῶν κανόνων διαγραφομένων ὁρίων.Προσέτι ἡ συμμετοχὴ αὕτη τῶν λαϊκῶν νοεῖται καὶ ὡς συμφωνία αὐτῶν καὶ παραδοχὴ τῶν ὑπὸ τῶν ἐπισκόπων ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν ἱ. Κανόνων πεπραγμένων καὶ ἐνεργὸς συμπαράστασις.

Πάντως οἱ ἐπίσκοποι οὐδὲν πρέπει νὰ πράττωσιν ἄνευ τοῦ λαοῦ…
Η θέσις καὶ ἡ διακονία τῶν λαϊκῶν, σ. 35.

Εδώ, για σήμερα σταματώ σεβασμιώτατε, γιατί ίσως κατά πολύ να σας καταπόνησα όχι τόσον από την έκτασι του κειμένου, όσον από την έντασι των περιγραφομένων και καταγγελομένων θλιβερών επικαίρων και καυτών, διακεκαυμένων θα έλεγα, θεμάτων.

Επαναλαμβάνω σεβασμιώτατε, ότι δι’ όλα όσα εν ολίγοις σας εξέθεσα και σας περιέγραψα, αντιμετωπίζω ένεκα των πεπραγμένων σας κρίσιν συνειδήσεως.

Τι δέον γενέσθαι;

Ότι με φωτίση ο Θεός. Οδοδείκται όλων μας είναι οι Αγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας. Τι αυτοί έπραξαν σε περιόδους πτώσεως της Πίστεως και του Ηθους της Εκκλησίας, το αυτό οφείλουμε να πράξωμε και ημείς.

Επ’ αυτού λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος ο Θεολόγος:

Ευχαίς και δάκρυσι τον Θεόν καθικέτευσον πέμψαι σοι οδηγόν απαθή τε και άγιον. Ερεύνα δε και αυτός τας Θείας Γραφάς, και μάλιστα τας των Αγίων Πατέρων πρακτικάς συγγραφάς, ίνα ταύταις αντιπαρατιθείς τα παρά του διδασκάλου και προεστώτος σοι διδασκόμενα και πραττόμενα, ως εν κατόπτρω δύνασαι βλέπειν ταύτα και καταμανθάνειν και τα μεν συνάδοντα ταις Γραφαίς, εγκολπούσθαι κατέχειν τη διανοία.Τα δε νόθα και αλλότρια, διακρίνειν και αποπέμπεσθαι, ίνα μη πλανηθής. Πολλοί γαρ, ίσθι, πλάνοι και ψευτοδιδάσκαλοι, εν ταις ημέραις ταύταις γεγόνασιν. (P.Μign 120,617).

Σας υπόσχομαι να τους συμβουλευθώ και να σας κοινοποιήσω τις αποφάσεις μου.

Παρακαλώ να συγχωρήσετε τις τυχόν υπερβάσεις μου, που ίσως να ήταν και αναπόφευκτες, εάν λάβετε υπ’ όψιν σας τον χαρακτήρα μου και την γραφίδα μου.

Επί δε τούτοις που σας εξέθεσα, μετά χαράς θα ανέμενα κάποιαν απάντησί σας, ίσως και κάποια γενναία απόφασή σας, η οποια θα ανέπαυεν την σκανδαλισθείσα συνείδησή μου.

Μετά του προσήκοντος σεβασμού

Οδυσσέας Τσολογιάννης, δημοσιογράφος

Κυριακὴ Μυροφόρων  (Μᾶρκ. 15,43 – 16,8)

O Χριστoς τo κεντρο της ανθρωποτητος

Η θρησκεία μας, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε ἕ­να παραμύθι, ἕνα ψέμα. Εἶνε ἡ μόνη ἀλη­θινὴ στὸν κόσμο. Δὲν τὸ λέμε ἐμεῖς· τὸ ἀποδεικνύουν τὰ πράγματα, ἡ ἱστορία εἴκοσι αἰώνων. Εἶνε δέντρο ποὺ δὲν τὸ φύτεψε ἄνθρω­πος ἀλλὰ ὁ Θεός. Κι ὅ,τι φυτεύει ὁ Θεός, ὅλοι οἱ δαίμονες δὲν θὰ μπορέσουν νὰ τὸ ξερριζώσουν. Θὰ σπάσουν τὰ τσεκούρια τους ἐπάνω του, μὰ ἡ ῥίζα του μένει ἀνεκρίζωτος.
Εἶνε ἀληθινὴ ἡ θρησκεία μας, διότι αὐτὸς ποὺ τὴν ἵδρυσε δὲν εἶνε ἁπλῶς ἕνας μεγάλος ἄν­θρω­πος, ὅπως τόσοι ἄλλοι· εἶνε ὁ ἀληθι­νὸς Θεός. Ὅτι εἶνε ὁ Θεὸς τὸ ἀποδεικνύουν καὶ τὸ φωνάζουν τὰ ἄπειρα θαύματά του, ἡ ἁγία ζωή του, ἡ ἄφθαστη διδασκαλία του, καὶ τέλος τὸ ὅτι ὄντως ἀνέστη ἀπὸ τὸν τάφο. Τὸ χάρο καν­είς δὲ μπόρεσε νὰ τὸ νικήσῃ, οὔτε πλούσιος οὔτε ἐπιστήμονας οὔτε στρατηγὸς οὔτε βασι­λιᾶς. Τὸ χάρο πάλεψε καὶ τὸ νίκησε μόνο ὁ Χριστός· αὐτὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς Θεός.
Μὰ ἀφοῦ εἶνε ἀληθινὸς Θεός, θὰ ρωτήσε­τε, γιατί δὲν τὸν πιστεύουν ὅλοι; Δὲν θά ᾽πρε­πε νὰ ὑπάρχῃ οὔτε ἕνας ἄπιστος. Καὶ ὅμως ἀ­πὸ τὴν ὥρα ποὺ γεννή­θηκε καὶ βγῆ­κε στὸ δημόσιο βίο μέχρι ποὺ σταυρώθηκε καὶ ἀναστή­θηκε, ὁ κόσμος διαιρέθηκε ἀπέναντί του.

* * *

Πράγματι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν χωριστῆ σὲ δυὸ παρατάξεις. Ἄλλοι μισοῦν τὸ Χριστὸ ὅσο τίποτε ἄλλο καὶ ἄλλοι τὸν λατρεύουν. Ἄλλοι εἶνε μὲ τὸ μέρος του καὶ ἄλλοι ἐναντίον του.
Ποιοί τὸν μίσησαν; Τὸν μίσησε ὁ Ἡ­ρῴδης. Μόλις ὁ Χριστὸς γεννήθηκε μέσα στὰ ἄ­χυρα τοῦ στάβλου, αὐτὸς ταράχτηκε καὶ τρόχισε τὰ μα­χαίρια του νὰ τὸν σφάξῃ. Τὸν φθόνησαν ἔ­πειτα οἱ φαρισαῖοι καὶ γραμματεῖς, ὁ Ἄννας καὶ ὁ Καϊάφας οἱ ἀρχιερεῖς. Τέλος ὁ μὲν Πιλᾶ­τος τὸν ἀδίκησε, οἱ δὲ ῾Ρωμαῖοι στρατιῶτες τὸν σταύρωσαν. Ὅλοι αὐτοὶ τὸν μίσησαν.
Καὶ ποιοί τὸν ἀγάπησαν; Οἱ ταπεινοὶ τῆς γῆς. Οἱ βοσκοί, ποὺ φύλαγαν τὴ νύχτα στὴ Βη­θλεὲμ τὰ πρόβατά τους καὶ ἄκουσαν τὸ ὁ­λόγλυκο τραγούδι τῶν ἀγγέλων «Δόξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14). Καὶ μέχρι σήμερα τέτοιοι ἄνθρωποι τὸν ἀγαποῦν. Στὰ ψη­λὰ βου­νὰ τῆς Πίνδου γνώρισα τσοπάνηδες, ποὺ δὲν μποροῦσαν νὰ πᾶνε στὴν ἐκκλησιά, ἀλλ᾽ ἅμα ἄκουγαν ἀπὸ μακριὰ νὰ χτυπᾷ ἡ καμ­πάνα, τοὺς ἔβλεπες νὰ γονατίζουν στὰ ἐξωκκλήσια καὶ νὰ βρέχουν τὴ γῆ μὲ δάκρυα.
Τὸν ἀγάπησαν ἀκόμα οἱ ἄνθρωποι τοῦ μόχθου, οἱ ἐργατικοὶ ἄνθρωποι, οἱ δουλευτάδες, αὐτοὶ ποὺ κοπιάζουν καὶ μοχθοῦν στὴ γῆ. Τὸν ἀγάπησαν ἰδίως οἱ ψαρᾶδες τῆς Γαλιλαίας, ποὺ ἔρριχναν τὴ νύχτα τὰ δίχτυα τους, γιὰ νὰ πιάσουν ψάρια καὶ νὰ ζήσουν τὶς οἰκογένειές τους· αὐτοὶ τὸν πίστεψαν καὶ τὸν ἀκολούθησαν. Καὶ μέχρι σήμερα, περισσότερο κι ἀπ᾽ τοὺς βοσκοὺς καὶ τοὺς γεωργούς, τὸν πιστεύ­ουν αὐ­τοὶ ποὺ δουλεύουν στὴ θάλασσα, οἱ ναυτικοί, ποὺ πλέουν μέσ᾽ στὰ ἄγρια πελάγη. Σπανί­ως θὰ βρῇς ναυτικὸ ἄπιστο καὶ ἄ­θεο. Μπρὸς στὰ πελώρια κύματα, ἐκεῖ στὸν Ἀτλαντικὸ ὠκεανό, ὅταν ἡ τρικυμία μαίνεται, ἡ ἀθεΐα σβήνει. Ὅλοι λένε «Παναγία Δέσποινα…», «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ…»· ὅλοι ἔχουν μέσ᾽ στὰ καράβια τους τὴν εἰκόνα τοῦ ἁγίου Νικολάου, τὴν εἰ­κό­να τῆς Παναγίας, τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ.
Τὸν ἀγάπησαν λοιπὸν οἱ βοσκοὶ καὶ οἱ ἐρ­γα­τικοὶ ἄνθρωποι. Τὸν ἀγάπησαν ἀκόμα, περισ­σότερο ἀπὸ αὐτούς, – ποιοί; Τὰ παιδιά. Ὤ τὰ ἀθῷα παιδιά! Ἅμα ἔβλεπαν καὶ ἄκουγαν τὸ Χριστό, ἔτρεχαν πίσω του ὅπως τὰ ἀρνάκια πί­­σω ἀπὸ τὴν προβατίνα. Καὶ ὁ Χριστὸς τά ᾽παιρ­νε στὴν ἀγκαλιά του καὶ τὰ εὐ­λο­γοῦσε. Τὰ παι­διὰ ἦταν πάντα κοντά του. Τὴν ἡ­μέρα μάλιστα τῶν Βαΐων πῆραν κλαδιὰ στὰ χέρια καὶ ἔψαλλαν καὶ ὑμνοῦσαν τὸ Χριστό. Αὐτὸ προκάλεσε τὴν κακία τῶν ἀρχόν­των. Βλέπον­τας τὰ παιδιὰ καὶ τὸν κόσμο νὰ ζητωκραυγάζουν εἶπαν στὸ Χριστό· Πές τους νὰ σωπάσουν. Καὶ τότε ἐκεῖνος ἀπήντησε· Ἂν αὐτοὶ σωπάσουν, καὶ οἱ πέτρες θὰ φωνάξουν (Λουκ. 19,40).
Τὸν ἀγάπησαν ἐπαναλαμβάνω οἱ βοσκοί, οἱ ἐργατικοὶ ἄνθρωποι, οἱ ναυτικοί, τὰ ἀθῷα παιδιά. Τὸν ἀγάπησαν ―ἕνα σκαλὶ παραπάνω― ποιοί; Τὸ φωνάζει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο – τί νὰ κάνουμε, αὐτή εἶνε ἡ ἀλήθεια. Παραπάνω κι ἀ­πὸ τοὺς δώδεκα μαθητὰς ἀγάπησαν τὸ Χριστὸ οἱ γυναῖκες. Ποιές γυναῖκες; Ὄχι γυναῖ­κες τοῦ συρμοῦ, ἐκεῖνες ποὺ χόρευαν στὰ πα­λάτια τοῦ Ἡρῴδη ντυμένες στὸ μετάξι, στὴν πολυτέλεια καὶ στὸ λοῦσσο· ὄχι νυχτερίδες τοῦ διαβόλου σὰν αὐτὲς ποὺ φωλιάζουν τώρα στὰ κέντρα διασκεδάσεως. Ὄχι αὐτές. Ἄλλες γυναῖκες. Δόξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν πάντα. Εἶ­νε οἱ νοικοκυρές, οἱ μανάδες ποὺ γέννησαν κι ἀνέθρεψαν παιδιὰ καὶ ξέρουν τί θὰ πῇ ζωή.
Τὸ Χριστὸ ἀγάπησαν ἰδίως οἱ γυναῖκες ποὺ λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο· οἱ μυροφόρες. Αὐ­τές, ἐνῷ ἀκόμα ἦταν νύχτα καὶ κανείς δὲν τολμοῦσε νὰ βγῇ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι κ᾽ ἐνῷ τὸν τάφο τοῦ Χριστοῦ φρουροῦσαν στρατιῶτες τῆς ῾Ρώμης, δὲν φοβήθηκαν οὔτε τῆς νύχτας τὰ σκοτάδια οὔτε τοὺς ῾Ρωμαίους στρατιῶτες οὔτε τοὺς γραμματεῖς καὶ φαρισαίους. Σὰν νὰ εἶχαν φτερὰ στὰ πόδια ―δὲν ἦταν γυναῖκες πλέον αὐτές, ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι ἦταν―, ἔφθασαν ἐκεῖ ποὺ ἦταν θαμμένος ὁ Χριστὸς καὶ ἔφεραν τὰ πολύτιμα δῶρα τους, τὰ μύρα.
Καὶ μέχρι σήμερα ἡ θρησκεία ―ἂς τὸ ποῦ­με― στηρίζεται στὴν καρδιὰ τῆς γυναίκας. Πηγαίνετε σὲ ὁποιαδήποτε ἐκκλησία, σὲ χωριὰ καὶ σὲ πόλεις· θὰ δῆτε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ ἐκκλησιάσματος ἀποτελοῦν οἱ γυναῖκες. Αὐτὲς ἐκκλησιάζονται, νηστεύουν, ἐξομολογοῦν­ται, κοινωνοῦν. Οἱ ἄντρες εἶνε σκληροὶ σὰν τὸν Ἡρῴδη, τὸν Ἄννα καὶ τὸν Καϊάφα. Καμμιά γυναίκα δὲν βλέπουμε στὰ Εὐαγγέλια νὰ πρόδωσε τὸ Χριστό, καμμιά δὲν τὸν σταύρωσε, καμμιά δὲν τὸν βλαστήμησε. Ἄντρες τὰ ἔκαναν αὐτά· ἄντρας ἦταν ὁ προδότης, ἄντρας αὐτὸς ποὺ τὸν ἀρνήθηκε, ἄν­τρες αὐτοὶ ποὺ τὸν κάρφωσαν. Οἱ γυναῖκες ἦταν πάντα κοντὰ στὸ Χριστό. Καὶ θὰ μείνουν μέχρι τέλους. Καὶ ἂν ὁ κόσμος ἀλλάξῃ κ᾽ ἐγ­καταλείψουν ὅλοι τὸ Χριστό, κοντά του θὰ μείνῃ πάντα ἡ μανούλα του, ἡ γυναίκα, ἡ ἁγία γυναίκα. Αὐτὴ εἶνε ἡ θρησκεία μας, ἀγαπητοί.
Σᾶς εἶπα κατηγορίες ἀνθρώπων ποὺ ἀγάπησαν τὸ Χριστό· εἶνε οἱ βοσκοί, οἱ ἐργατικοὶ ἄνθρωποι ποὺ δουλεύουν στὴ γῆ καὶ στὴ θάλασσα, τὰ παιδιά, οἱ μυροφόρες γυναῖκες. Καὶ μόνο αὐτοί; Τὸν ἀγάπησαν ἀκόμη καὶ οἱ ἄγριοι. Ἄνθρωποι ἄξεστοι, ποὺ δὲν εἶχαν σχολειὰ καὶ πανεπιστήμια καὶ δὲν ἔμαθαν γράμματα, ποὺ ἔζησαν μὲ τραχύτητα καὶ ἦταν μαθημένοι στὸ ἔγκλημα καὶ τὸ φόνο. Ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶνε ὁ ἅγιος Χριστοφόρος, ποὺ ἑορτάζει στὶς 9 Μαΐου. Ἦταν σὰν τὸ ἄγριο δέντρο, ποὺ ὁ Χριστὸς τὸ μπόλιασε καὶ ἔγινε ἥμερο. Ἀνῆκε σὲ οἰκογένεια ἀνθρωποφάγων. Ἦταν γίγαντας, ψηλὸς δυόμισυ μέτρα, μὲ γερὰ μπράτσα καὶ γροθιές. Τὸν πῆρε σωματοφύλακα ἕνας βασιλιᾶς. Μιὰ μέρα ὅ­μως εἶδε τὸ βασιλιᾶ νὰ τρέμῃ μπροστὰ σ’ ἕνα μάγο, ποὺ συνεργαζόταν μὲ τὸ διάβολο. Ἀφήνει λοιπὸν τὸ βασιλιᾶ καὶ πηγαίνει νὰ ὑπηρετήσῃ τὸ μάγο, ποὺ τὸν θεώρησε πιὸ δυνατό. Ἀργότερα ὅμως, περνώντας ἀπὸ μιὰ ἐκκλησία, εἶδε καὶ τὸ μάγο νὰ παραλύῃ μπροστὰ στὴ δύναμι τοῦ Χριστοῦ. Τότε ἄφησε καὶ τὸ μάγο καὶ ζήτησε νὰ ὑπηρετήσῃ τὸ Χριστό. Πίστεψε, μετανόησε, ἐξωμολογήθηκε, βαπτίστη­κε, ἔγινε Χριστιανὸς καὶ πῆρε τὸ ὄνομα Χριστοφόρος. Ἔζησε ζωὴ ἐνάρετη, ἔκανε θαύματα, καὶ τέλος μαρτύρησε γιὰ τὸ Χριστό.

* * *

Θὰ πῇ ἴσως κάποιος, ὅτι αὐτὰ συνέβαιναν σὲ ἄλλες ἐποχές, «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ». Λάθος. Καὶ σήμερα, ἀγαπητοί μου, βλέπουμε νὰ πιστεύουν στὸ Χριστὸ ἰθαγενεῖς τῆς ᾽Αφρικῆς καὶ τῆς Ἀσίας. Ἄγριοι, ποὺ τρῶνε ἀνθρώπους, δέχονται τὸ κήρυγμα καὶ βαπτίζονται στὸ ὄ­νομα τοῦ Χριστοῦ. Ἐκλεκτοὶ ἱεραπόστολοι, λαμπρὰ παιδιά, φθάνουν ἐκεῖ, μὲ κίνητρο ὄχι τὰ λεπτὰ ἀλλὰ τὸν πόθο νὰ φωτίσουν τοὺς ἐν σκότει. Διακινδυνεύουν μέ­σα σὲ ἀντίξοες συν­θῆκες, καὶ πολλοὶ θυσιάζονται. Κηρύττουν τὸ εὐαγγέλιο. Κι ὅταν οἱ ἄ­γριοι ἀκοῦνε γιὰ τὸ Χριστό, πολλὲς φορὲς κλαῖ­νε. Γίνονται Χριστιανοὶ καλύτεροι ἀπὸ μᾶς. Καὶ ὑπάρχει φόβος ἡ Ὀρ­θοδοξία νὰ φύγῃ ἀπὸ μᾶς τοὺς «πολιτισμένους» καὶ νὰ πάῃ στοὺς ἀγρίους.
Δόξα σοι, Χριστέ, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων! Τὰ ἄστρα θὰ πέσουν, ὁ ἥ­λιος θὰ σκοτισθῇ, ὁ κόσμος θὰ γίνῃ ἄνω – κά­τω, μὰ ὁ Χριστὸς θὰ μείνῃ. Ὅλα φωνάζουν· Αὐτὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς Θεός.
Παιδιὰ ποὺ μ᾽ ἀκοῦτε, ἀγαπῆστε τὸ Χριστὸ παραπάνω ἀπ᾽ τοὺς γονεῖς σας. Γυναῖκες ποὺ μ᾽ ἀκοῦτε, ἀγαπῆστε τὸ Χριστὸ παραπάνω ἀπ᾽ τοὺς ἄντρες σας. Ἄντρες ποὺ μ᾽ ἀκοῦτε, ἀγα­­πῆστε τὸ Χριστὸ παραπάνω ἀπ᾽ τὶς γυναῖκες σας. Ὅλοι ν᾽ ἀγαπήσουμε τὸ Χριστὸ πάνω ἀπ᾽ ὅλα. Γιατὶ ὁ Χριστὸς δὲν ἀπέθανε. Ζῇ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας. Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου στον ιερό ναό του Αγίου Χριστοφόρου, κοιν. Ἁγ. Χριστοφόρου – Ἑορδαίας 9-5-1976)

ΟΜΙΛΙΑ

ΓΙΑ  ΤΗΝ  «ΚΑΡΤΑ  ΤΟΥ  ΠΟΛΙΤΗ»

ΣΤΟ  ΙΕΡΟ  ΚΟΙΝΟΒΙΟ  ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ  8-5-2011

• Ἐνθουσιώδης ὑπῆρξε ἡ ἀνταπόκριση τοῦ κόσμου γιά συμμετοχή στήν ἐκδήλωση πού διοργάνωσε τό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Γουμένισσας γιά τό φλέγον θέμα τῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτη». Τήν Κυριακή τό ἀπόγευμα, 8 Μαΐου 2011, ἑκατοντάδες ἄνθρωποι συναθροίστηκαν στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου γιά νά μάθουν «τί ἑτοιμάζεται γι᾿ αὐτούς χωρίς αὐτούς». Τήν ἐκδήλωση τίμησε μέ τήν παρουσία του ὁ Ἀντιδήμαρχος Παιονίας κ.Κωνσταντῖνος Σιωνίδης.
• Ὁμιλητές ἦταν ὁ Ὁσιολογιώτατος Μοναχός π.Ἀρσένιος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου, Διδάκτωρ Θεολογίας καί πτυχιοῦχος Φιλοσοφίας καί ὁ κ.Στάθης Ἀδαμόπουλος, οἰκονομολόγος- ἐκπαιδευτικός, πού μετέσχε στήν ἐκδήλωση ὡς Ἐκπρόσωπος Πρωτοβουλίας Ἀντιρρησιῶν Ὀρθόδοξης  Συνείδησης (γνωστῆς καί ὡς «ΠΡ.Α.ΟΣ»), ἡ ὁποία καί συλλέγει τίς ὑπογραφές κατά τῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτη». Ἕως τώρα ἔχουν συγκεντρωθεῖ περισσότερες ἀπό 65.000 ὑπογραφές, οἱ ὁποῖες καθημερινῶς αὐξάνονται. Σέ ὅλους τούς παρευρεθέντες μοιράστηκαν ἐνημερωτικά φυλλάδια.
• Ἀμφότεροι οἱ ὁμιλητές ἐπεσήμαναν ὅτι μέ τήν «Κάρτα τοῦ Πολίτη» εἰσαγόμεθα σιγά σιγά στήν ἐποχή τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης καί τῆς ἀσφυκτικῆς ἠλεκτρονικῆς παρακολούθησης. Εἰσαγόμεθα στή «Νέα Ἐποχή», ὅπου ἐκουσίως καλούμεθα ἀπό τίς «ἀρχές καί ἐξουσίες τοῦ κόσμου τούτου» νά ἐκχωρήσουμε τήν θεόσδοτη ἐλευθερία μας καί νά ἀφήσουμε νά ὑψωθοῦν γύρω μας τά τείχη μιᾶς ἀόρατης ἠλεκτρονικῆς φυλακῆς. Κάποιοι παρουσιάζονται ὡς παντοδύναμοι γιά νά μᾶς φοβίσουν καί νά μειώσουν τίς ἀντιστάσεις μας. Μόλις ὅμως ἀντιληφθοῦν ὅτι ὁ κόσμος ἐπαγρυπνεῖ, θά ὑποχωρήσουν. Τό ἐλπιδοφόρο μήνυμα λοιπόν τῆς ἐκδηλώσεως ἦταν ὅτι «μείζων ὁ ἐν ἡμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ».
• Τήν ἐκδήλωση ἔκλεισε ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος ἐπισημαίνοντας ὅτι τό πρῶτο πού χρειάζεται νά κάνουμε εἶναι νά μάθουμε νά γονατίζουμε καί νά ὑψώνουμε τά χέρια μας πρός τόν Θεό. Μέ τή βοήθεια τοῦ 
Θεοῦ θά ἀντισταθοῦμε στά ἄνομα σχέδια κάποιων σκοτεινῶν ἀνθρώπων. Δέν παραλαμβάνουμε τήν «Κάρτα τοῦ Πολίτη». Ὅ,τι κι ἄν αὐτοί ἀπεργάζονται κατά τῆς Πατρίδας μας, τό Γένος μας θά ἐπιζήσει. Καί τό Γένος μας εἶναι Χριστός καί Ἑλλάδα..

.

Επισημάνσεις του Αγίου Όρους για την Κάρτα του Πολίτη
http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8052:2011-05-05-17-29-55&catid=42:2011-04-16-11-54-38

Και η Μακεδονία μας είπε «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ»
http://orthodox-watch.blogspot.com/2011/05/blog-post_8208.html

Και η Μακεδονία μας είπε «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ» – Οι ομιλίες του Πανοσιολογιώτατου Kαθηγουμένου της Ι.Μ Ξηροποτάμου Αγίου Όρους και του δικηγόρου παρ?Αρείω Πάγω κ. Δήμου Θανάσουλα(Video)
http://orthodox-watch.blogspot.com/2011/05/video.html

Και η Μακεδονία μας είπε «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ» – ΨΗΦΙΣΜΑ
http://orthodox-watch.blogspot.com/2011/05/blog-post_1394.html

Και η Μακεδονία μας είπε «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ» (Βελλίδειο συνεδριακό κέντρο – κατεβάστε και ακούστε το ηχητικό υλικό σε mp3)
http://orthodox-watch.blogspot.com/2011/05/mp3.html

Πάτρα 21 Μαϊου 2011 – Εκδήλωση για την Ηλεκτρονική διακυβέρνηση και την Κάρτα του Πολίτη
http://orthodox-watch.blogspot.com/2011/05/21-2011.html

Επείγουσα ανακοίνωση ΠΡ.Α.Ο.Σ – Ορθόδοξου Παρατηρητηρίου
http://orthodox-watch.blogspot.com/2011/05/blog-post_13.html

Εκδήλωση-Ενημέρωση για Κάρτα του Πολίτη ΚΑΒΑΛΑ, 14/5/2011
http://agiooros.org/viewtopic.php?f=16&t=5566

ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ – ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ- ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ

Γνώρισμα του επιστήμονα είναι η συναίσθηση της ατελείας του και η συνεχής αναζήτηση.
Eρώτηση: Γιατί δεν έχουμε νέους Έλληνες εφευρέτες;
Γιατί έκλεισαν τα βιβλία.

Zηλωτής επιστήμων ήτο ο Edison.
O φιλόσοφος Kαρτέσιος λέει, ότι το βάθος της επιστήμης είναι ο μεταφυσικός κόσμος.
Φτάνει ένα φύλλο να αποδείξει ότι υπάρχει Θεός.

Διαβάστε το βιβλίο· «Πίσω μου στέκει ο Θεός».

Eρώτηση: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του αληθινού επιστήμονα;
―H ταπείνωσης, η έρευνα, η πίστη στην ύπαρξη του Θεού.
Λίγοι είναι οι αληθινοί επιστήμονες.

Πιστός ήτο ο επιστήμων που ανακάλυψε το χλωροφόρμιο.

Tο να πιστεύετε είναι λαχείο.

Kαι ένας να μείνεις θα νικήσεις.

Έχουμε ανάγκη συνειδητών χριστιανών.

(Απαντήσεις σε απορίες και συμβουλές του επισκόπου π. Aυγουστίνου Kαντιώτου σε στελέχη της Kατασκήνωσεως, στις 17-7-87 στην περίοδο των επιστημόνων)

Η κίνηση πολιτών Καβάλας κατά του ηλεκτρονικού φακελώματος σας προσκαλεί το Σάβατο 14 Μαΐου στις 19,30, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Ξενοδοχείου «Lucy» στην Καβάλα

_______

Η Παλλαική Ένωση ‘Αχαιών διοργανώνει στήν Πάτρα τό Σάββατο 21 Μαίου 2011, στήν Πλατεία ‘Αγίου Γεωργίου στό Μέγαρο λόγου καί τέχνης στίς 4 μ.μ., ‘Εκδήλωση ‘αντίστασης μέ θέμα : ” Η ‘Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση καί η Νεοεποχίτικη Κάρτα τού Πολίτη”.

_________

Ἡ σημερινὴ ἐκδήλωση-συζήτηση κατὰ τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη

Μία ἀκόμη ἐκδήλωση κατὰ τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη πραγματοποιήθηκε σήμερα Κυριακὴ 8 Μαΐου 2011 στὸ Βελλίδειο συνεδριακὸ κέντρο στὴ Θεσσαλονίκη παρουσία πλῆθος κόσμου ποῦ κατέφθασαν ἀπὸ ὅλες τὶς περιοχὲς τῆς Βορείου Ἑλλάδος. Λόγο ἐκφώνησαν τρεῖς ἐξέχουσες προσωπικότητες: ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερὰ Μονῆς Ξηροποτάμου ἀρχιμανδρίτης Ἰωσήφ, ὁ Οἰκονομολόγος κ. Ἀδαμόπουλος Στάθης καὶ ὁ δικηγόρος παρ’ Ἀρείω Πάγω κ. Θανάσουλας Δῆμος.Ἀρχικὰ ἀναγνώστηκε ἡ ἀνακοίνωση τῆς ἐπιστασίας τοῦ Ἁγίου Ὅρους, στὴν ὁποία οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ἱερῶν Μονῶν ἀπευθύνουν ἕνα βροντερὸ ΟΧΙ στὴν Κάρτα τοῦ Πολίτη καὶ στὴν ἠλεκτρονικὴ διακυβέρνηση ἐνῶ ἀκολούθησε χαιρετισμὸς ἀπὸ τὸν π. Δαμασκηνό, ἐκπρόσωπο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου. Στὴ συνέχεια ὁ ἀρχιμανδρίτης Ἰωσήφ, ποῦ ἦταν καὶ ὁ κύριος ὁμιλητῆς, ἀναφέρθηκε στὴν σχεδιαζόμενη ἠλεκτρονικὴ διακυβέρνηση μέρος τῆς ὁποία ἀποτελεῖ καὶ ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη. Τόνισε πῶς ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη δὲν εἶναι ζήτημα μόνο νομικὸ ἢ κοινωνικὸ ἀλλὰ πνευματικὸ καὶ θρησκευτικὸ ἐνῶ κατέδειξε καὶ τὶς ἐπαχθεῖς συνέπειες παραλαβῆς της ἀπὸ τοὺς χριστιανούς. Ἐπίσης, παρομοίασε τὴ σύγχρονη πραγματικότητα μὲ τὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν καὶ παρότρυνε τοὺς πιστοὺς νὰ ἀρνηθοῦν νὰ παραλάβουν τὴν Κάρτα τοῦ Πολίτη, πράξη ποῦ θὰ ἀποτελέσει ὁμολογία τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς μας συνειδήσεως.Ἀκολούθησε ὁ κ. Ἀδαμόπουλος Στάθης, ὁ ὁποῖος κατέδειξε μὲ….
κάθε σαφήνεια τὴν ἀνασφάλεια ποῦ κυριαρχεῖ στὸ χῶρο τῆς πληροφορικῆς καὶ συνεπῶς στὴν ἠλεκτρονικὴ διακυβέρνηση παραθέτοντας καὶ ἀνάλογα παραδείγματα παραβίασης βάσεων δεδομένων κρατικῶν ὑπηρεσιῶν, παγκόσμιων ἐπιχειρήσεων καὶ τραπεζῶν τὰ τελευταία χρόνια. Πρόσθεσε μάλιστα ὅτι κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἐγγυηθέι ὅτι ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη καὶ οἱ ὅποιες ἄλλες κάρτες (Κάρτα δημότη, Μετανάστη, Ἐργαζομένου, Φοροκάρτα κτλ) εἶναι ἀσφαλεῖς ἀπένατι στοὺς ἐπίδοξους χάκερς ἐπισημαίνοντας καὶ τὴν παραβίαση τῆς ἀντίστοιχης Κάρτας στὴ Γερμανία τὸ Νοέμβριο τοῦ 2010.Τέλος, ὁ κ. Θανάσουλας Δῆμος μὲ νομικὰ ἐπιχειρήματα ἀπέδειξε ὅτι ἐκτός του ἄλλων ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη παραβιάζει βάναυσα τὴν κοινωνικὴ καὶ θρησκευτκὴ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ συνεπῶς προσκρούει σὲ πολλὲς διατάξεις τοῦ Συντάγματος. Ταυτόχρονα, πρότεινε στὴν πολίτεια τὴ διενέργεια δημοψηφίσματος, ὥστε οἱ ἴδιοι οἱ πολίτες νὰ ἀποφασίσουν ἐλεύθερα γιὰ ἕνα τόσο σοβαρὸ θέμα.Πρὶν τὸ κλείσιμο τῆς ἐκδήλωσης ἀκολούθησε συζήτηση στὴν ὁποία οἱ ὁμιλητὲς ἀπάντησαν σὲ ἐρωτήματα ποὺ τέθηκαν ἀπὸ τοὺς παριστάμενους.