ΝΕΟ ΚΡΟΥΣΜΑ ΕΚΧΥΔΑΪΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ

(ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ)

Νέο κροῦσμα ἐκχυδαϊσμοῦ ἀπό τόν Μητροπολίτη Δημητριάδος Ἰγνάτιο τόν Παραβάτη.  Στήν ἑορτή τοῦ Ἁγ. Ἀντωνίου τοῦ Νέου (τοπική πανήγυρη τῆς Ἁγιᾶς) τήν 1η Σεπτεμβρίου, ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ὁ ἀμετανόητος κ. Ἰγνάτιος  (ἐνῶ γιά ἕνα διάστημα – σύμφωνα μέ τούς  οἰκουμενιστικούς ἐλιγμούς του – ἀπέφυγε νά προκαλέσει τούς χριστιανούς, ἐπειδή τό θέμα ἔφτασε στά «κανάλια») ἐπανέλαβε τή βεβήλωση τῆς ἱερᾶς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀπαγγέλων τά ἀναγνώσματα τῆς Π. Διαθήκης στήν ἀγαπημένη του  «μαλλιαρή διάλεκτο».
Ἐπί πλέον ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς του ἁμιλλώμενοι στό «γλύψιμο» τοῦ προϊσταμένου των, ἔχουν ἀρχίσει νά τελοῦν τά μυστήρια τοῦ γάμου καί τῆς βαπτίσεως στήν καθομιλουμένη.  Ἑνός κακοῦ ἐλθόντος μύρια ἕπονται.
Λαέ ἀποδοκίμασε τούς προδότες ρασοφόρους. Ὄχι μυστήρια στούς ἐπίορκους παπάδες τῆς Νέας Ἐποχῆς. Μᾶς μαγαρίζουν ἀντί νά μᾶς ἁγιάζουν. Οὔτε κερί στίς Ἐκκλησίες τους. Μόνον ὅταν χάσουν τά εὐρώ μας, ἴσως καταλάβουν.
Ὁ Θεός καί οἱ Ἅγιοι νά  μᾶς λυτρώσουν ἀπό τούς νεοβαρβάρους Βαρλααμίτες πού εἰσήλασαν  στήν Ἐκκλησία μας.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ

Πρωτοπρ. π. Γεώργιου Δ. Μεταλληνοῦ:
«Ἡ σημερινή Ἑλλάδα κυοφορήθηκε ἀπό κάθε πλευρά τὸν 19ο (κυρίως) αἰῶνα. Ἡ μανία τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ καί ἐξευρωπαϊσμοῦ συνδέθηκε μέ τήν ἀποσύνδεση ἀπό τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση καί ὅλα τά συστατικά της. Οἱ εὐρωπαϊστές μας εὔστοχα ἀντελήφθησαν ὅτι ὁ ἐξευρωπαϊσμός εἶναι ἀνεπίτευκτος χωρίς τόν ἐκλατινισμό καί ἐκπροτεσταντισμό τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό γνωρίζουν πολύ καλά καί οἱ σημερινοί καινοτόμοι» (ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ/28.4.2011)
«ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ”
Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΚΥΨΕΛΗ».

ΕΤΗΣΙΟΝ  ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

Στόν τόπο π᾽ ἀναπαύεσαι ἤλθαμε, Γέροντά μας,
στόν χρόνον πάνω π᾽ ἔφυγες, Γέροντα , ἀπό κοντά μας.

Ἐτήσιο μνημόσυνο στήν καθαρή ψυχή σου
μ᾽ὁλόθερμη τήν προσευχή γιά τήν ἀνάπαυσή σου.

Μᾶς ἔλειψες τόσο πολύ ὅλον αὐτόν τόν χρόνον,
γι᾽ αὐτό καί τό μνημόσυνο τό κάναμε μέ πόνο.

Δύσκολα τό πιστεύομαι πώς δέν εἶσαι κοντά μας,
γιατί σέ συνηθίσαμε, χρόνια ἀνάμεσά μας.

Εὔχου, νά ἀνταμώσουμε στόν οὐρανό καί πάλι
νά εἴμαστε αἰώνια στοῦ Ἄβραμ τήν ἀγκάλη.

Μαζί ν᾽ ἀπολαμβάνωμε τά μύρια ἀγαθά Του
π᾽ ἔχ᾽ ἐτοιμάσει ὁ Χριστός γιά τά πιστά παιδιά Του.

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ 27-8 2011

__

___

MITROPOLITUL AUGUSTIN DE FLORINA:

PAPA NU S-A SCHIMBAT!

S-a schimbat papa? Nu s-a schimbat.
Nu vedeţi? A ieşit din Roma. A luat avionul şi a zburat cu culorile regatului său papal şi s-a dus la Sfintele Locuri, s-a dus la Iordan, s-a dus la Golgota, s-a dus la locurile de închinare, s-a dus pretutindeni.
S-a dus şi la Iesle, acolo unde S-a născut Hristos şi acolo s-a oprit şi a vorbit. Şi ce-a spus?
Sunt suficiente cele puţine pe care le-a spus. Le am scrise în „Spitha” şi cine poate, n-are decât să le demistifice.♦
Pentru că, în urma acestora pe care le-am scris, una din două trebuie să se întâmple: sau Augustin să fie caterisit, sau Patriarhul♦♦. Nu există altă rezolvare. Dacă există justiţie în Biserică, să mă dea jos pe mine, ieromonahul Augustin şi să-mi spună: Cum te numeşti? Unde locuieşti?… şi să mă caterisească. Să mă ducă într-o mănăstirioară. Pentru că asta spun ei, că eu sunt un pericol pentru Biserică. Să mă ducă deci şi să mă închidă acolo şi s-a terminat istoria şi să-i lăsăm pe ei afară să treiere întreaga Ortodoxie.
Am aşteptat cu toţii o uşurare, să-l auzim pe papa vorbind. Nimic. Este leit acelaşi. Ce-a spus? Puteţi să citiţi în „Spitha” (vezi mai sus). Vă voi spune aici simplu.
Zice papa: Există doar o singură Biserică. Doar Roma, doar papa. A spus şi că toţi ceilalţi, adică noi toţi, care am fost botezaţi în numele Sfntei Treimi, în numele Tatălui şi al Fiului şi al Sfântului Duh, toţi câţi ne împărtăşim nu doar cu Trupul, cum se împărtăşesc ei, ci cu Trupul şi Sângele lui Hristos spre viaţa veşnică, noi toţi suntem în afara staulului, suntem eretici, suntem copiii pierduţi, fiii risipitori din strunga papei, suntem oile cele rătăcite; şi dacă ne ducem să batem la poarta lui, atunci va deschide şi ne va primi în braţele sale. Aceasta este istoria.
Dar ar fi trebuit să spună altceva şi eu aş fi fost de acord; însă n-a spus-o şi toţi au îngheţat.
Cu toate că am luptat cu asprime împotriva lui Benedict, Patriarhul Ierusalimului, ca împotriva unui mason, sunt dator să mărturisesc că de această dată Benedict a abordat o tactică infinit mai bună decât tactica Patriarhului.
S-a schimbat papa? Cum s-a schimbat?
Spune un proverb: „Lupul, chiar dacă a îmbătrânit şi i s-a albit părul, nu şi-a schimbat nici părerea, nici capul”. Lupul îşi schimbă părul, dar năravul ba. Sau, mai degrabă, lupul poate să şi-l schimbe, dar papa nu şi-l schimbă. Nu mă refer la persoană, ci la instituţie.
Zic „nu şi-l schimbă”, pentru că papismul se întemeiază pe anumite principii. Lupul, dacă încetează să mai mănânce oi, nu mai este lup. Dacă distrugi principiile sau temeliile, întreaga zidire se va dărâma. Şi principiile sau temeiurile papismului le-am analizat. V-am făcut o predică întreagă. Am scos o broşură specială.

\♦♦♦
Principiile sau temeiurile papismului sunt două învăţături anticreştine, care merg contra Evangheliei. Primul temei este primatul papei, iar al doilea este infailibilitatea sau negreşelnicia. Dacă papa le va schimba pe acestea două, nu mai există papism. De aceea vă zic că papismul este neschimbabil sau imuabil. Schimbă doar când poartă diferite măşti spre înşelarea celor naivi. V-aş fi înfăţişat o imagine mai vie, mai atrăgătoare, mai bubuitoare, dar n-o zic, ca să nu râdeţi. Ajunge asta.
Deci dacă papa nu s-a schimbat, atunci ce vrea de la noi? Ce vrea cu ortodocşii?
Aaa, aici este secretul! Joacă la cărţi. Papa are o „carte” mai puternică în acest moment, pentru că are în faţă jucători mai slabi.
Cei care sunt jucători de cărţi caută să aibă în faţa lor jucători mai slabi; când au înainte jucători mai tari, nu joacă, pentru că se tem.
De data aceasta, papa este un jucător puternic. Ţine în mâinile lui „cărţi” mari şi spune: Acum ori niciodată. Dacă nu-i câştig, măcar să-i dezbin; să-i fac bucăţi, să se mănânce între ei. Chiar dacă nu reuşesc ceea ce vreau, tot voi câştiga ceva: zece, douăzeci, treizeci, şaizeci, o sută; ceva voi lua. Acesta va fi succesul meu…
Pentru că, fraţii mei, vă spun un cuvânt, pe care să-l ţineţi minte. Condiţiile în care se ţine acest dialog, condiţiile pe care le pune papismul pentru acest dialog între Răsărit şi Apus, sunt foarte profitabile pentru papism, dar defavorabile pentru Ortodoxie.
Nu mai este timp. Nu mai este de-acum timp pentru astfel de discuţii! De ce, fraţii mei? Faceţi răbdare, vă voi spune cinci motive.
Vreau să vă luminez, fiecare din voi să devină sabie şi să-i lumineze şi pe alţii.

♦Vezi „Scânteia creştină”, în greceşte: „Hristianiki Spitha”, foaia 264, 265, Atena, 1963.

♦♦Sfintele Canoane poruncesc: Să se caterisească preotul, episcopul sau patriarhul care coliturghiseşte, se roagă împreună, binecuvintează şi primeşte binecuvântările ereticilor. Patriarhul Bartolomeu îl numeşte pe papa „frate”! Arhiepiscopul Hristodulos pune semnul egal între Biserica Ortodoxă şi papism! (vezi telegrama de urare către noul papă, p. 57).
„Urmaşi ai lui Iuda sunt toţi cei care de frica oamenilor neagă dogmele Credinţei, Canoanele Apostolice şi Sinodale şi Predaniile Bisericii” (Sfântul Nicodim, „Tâlcuire la Cântarea a IX-a”).
„Toţi Dascălii Bisericii, toate Sinoadele, toate dumnezeieştile Scripturi ne sfătuiesc să fugim de cei ce cugetă în chip diferit şi să ne ţinem departe de împărtăşirea cu ei” (Sfântul Marcu Evghenicul).
„Noi îi anatematizăm pe toţi cei care adaugă sau scot ceva din Biserica Universală… Tot cel ce desconsideră orice Predanie bisericească, scrisă sau nescrisă, să fie anatema!” (Sinodul VII Ecumenic, Practicalele la Sp. Milia p. 805, 825, 878, 879).
♦♦♦ Arhimandritul Augustin N. Kandiotis, „Vaticanul”, nr. 6, Atena, 1963, p. 32.

(trad. Frăţia Ortodoxă Misionară “Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, fragment
din cartea Episcopului Augustin Kandiotis, „Trădarea credinţei ortodoxe”, Florina, 2007, pp. 16-19)

KAΤΑΔΙΚΗ ΒΟΜΒΑ

11 ΕΚΔΟΤΩΝ & ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΑΣΕΜΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ !

TIDEON : Εκφράζουμε την μεγάλη ικανοποίησή του Λαού για τη  ορθή και απροσωπόληπτη απονομή της Δικαιοσύνης.

Αυτό δείχνει ότι οι Δικαστές μας στέκονται στο ύψος τους, παρά το δυσμενές περιβάλλον, και ότι θα επιτελέσουν το καθήκον τους με αυταπάρνηση, ακόμη και όταν κληθούν να σηκώσουν το βάρος της ακυρώσεως των προσφάτων αντισυνταγματικών νόμων που κατακλύζουν την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Η απόφαση αυτή διακατέχεται από υψηλό αίσθημα περί δικαίου, υψηλό επιστημονικό επίπεδο και δημιουργεί νομολογιακό δεδομένο στην ταλαιπωρημένη Ελλάδα, κρίνοντας ότι η θέα του ασέμνου υλικού προκαλεί ηθική βλάβη στους γονείς και παραβιάζει το απόλυτο δικαίωμα μας τους στη γονική μέριμνα !

Αναλυτικά:  την Πέμπτη 29.09.2011 στο Γ΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε 6 μήνες φυλάκιση και 10.000 € χρηματική ποινή έκαστος για παραβίαση του Νόμου περί ασέμνων δημοσιευμάτων (άρθρ. 29 του Ν. 5060/1931) οι  έντεκα (11) εκδότες και γεν. διευθυντές εφημερίδων (εφημερίδες:  Βραδυνή, PRESS TIME, ESPRESSO, TRAFFIC, ΤΟ ΜΗΛΟ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ-για διαφήμιση ασέμνων βίντεο για κινητά στο ένθετο TV ΕΘΝΟΣ-,ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ+13 και αλλ.) που το 2006 διέθεταν δωρεάν  ως προσφορά μαζί με τα κυριακάτικα φύλλα τους πολυμορφικούς ψηφιακούς δίσκους (DVD) που περιείχαν ταινίες πορνογραφικού περιεχομένου. Σύμφωνα με το παραπάνω  άρθρο, επιβάλλεται ποινή φυλάκισης και χρηματική ποινή για όλους όσους προς τον σκοπό εμπορίας ή διανομής ή δημόσιας έκθεσης παρασκευάζουν και θέτουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο σε κυκλοφορία, μεταξύ άλλων, άσεμνες κινηματογραφικές ταινίες, όπως επίσης για όλους όσοι μεταχειρίζονται οιοδήποτε μέσο δημοσιότητας προς διευκόλυνση της κυκλοφορίας των αυτών άσεμνων αντικειμένων.

Η καταδίκη ήλθε ως αποτέλεσμα της διαταχθείσας από τον τότε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Σανιδά, επείγουσας προκαταρκτικής εξετάσεως, μετά από  μηνυτήρια αναφορά της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Σερρών (Ε.Π.ΚΑ.Σ.) και άλλων τριών καταναλωτικών οργανώσεων, αναφορικά με το τότε (2006) διαπιστωθέν φαινόμενο, πολλές εφημερίδες να διακινούν ως δώρο-προσφορά πορνογραφικά DVD, για να τονώσουν την κυκλοφορία τους, κατά παράβαση του νόμου που απαγορεύει τη διάθεση, διακίνηση .

Μετά το πέρας της διενεργηθείσας προκαταρκτικής εξετάσεως, ασκήθηκε ποινική δίωξη από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών κ. Καραφλό εναντίον όλων εκείνων των εκδοτών εφημερίδων που προέβαιναν στη διακίνηση αυτή. Μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, τελικά, στις 29.9.2011 δικάστηκε και καταδικάστηκε η διακίνηση πορνογραφικών ταινιών μέσω εφημερίδων.

Περισσότερα: http://www.tideon.org

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ Ο ΚΑΛΟΣ ΘΥΜΟΣ (Γέροντας Πορφύριος)

ΑΥΤΑ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ  & ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΧΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΑΣ ΠΡΟΟΔΟ.

ΜΑΘΗΜΑ: « ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ» μέσα ἀπό λογοτεχνική περιήγηση.

Ἕνα ποτήρι, ἕνα πιάτο, ἕνα οἰκιακό σκεῦος , κλπ , οὐσιαστικά καί πραγματικά μέ τὴν κατάλληλη ἐπιμέλεια καί εἰδική φροντίδα παρασκευῆς στήν ἀγορά τῆς κατανάλωσης εἶναι δυνατόν νὰ κρατεῖτε χωρίς ἀντικατάσταση γιά τὸ λιγότερο χρονικό διάστημα μέχρι 4 γενεές, δηλαδή 150 χρόνια. Ἀρκεῖ νὰ ἔχει ἐκεῖνες τίς κατάλληλες προδιαγραφές ὅπου ἐξασφαλίζει τὴν ὑγιεινή , τήν ἀντοχή, τὴν ἀντικαταναλωτικὴ ἐργονομία , καί τὴν  πρακτική  χρησιμότητα στόν ἄνθρωπο ὅπου θά τὸ χρησιμοποιεῖ.

Γιά νὰ γίνει λοιπόν αὐτό ἐφικτό , θά πρέπει νὰ ἐμφανισθεῖ μία νέα ἐπιστημονική μέθοδος βιομηχανίας ὅπου τὴν ὀνομάζω: «ΑΝΤΙΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ». Διότι ἐάν ἡ σημερινή καταναλωτική βιομηχανία μας παράγει  προϊόντα ὅπου δέν τὰ κρατᾶμε γιά μεγάλο χρονικό διάστημα , αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι δέν ἔχουμε ὡς λαὸς α) τὴν κατάλληλη καταναλωτική παιδεία στήν ἐκπαίδευση, καί β) δέν ἔχουμε ἐπίσης σπουδάσει τὴν κατάλληλη τεχνική  παρασκευῆς ἀντικαταναλωτικῶν προϊόντων.

Γιά αὐτό σήμερα , καλά μου παιδιά, θά σᾶς ἀναπτύξω τὸ Β κεφάλαιο στό σπουδαῖο αὐτό  μάθημα  τῆς καταναλωτικῆς ἀγωγῆς , τὸ ἄγνωστο γιά ἐσᾶς  Β κεφάλαιο ὅπου καί τὸ ὀνομάζω: ΑΝΤΙΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ  ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ.

Ἡ ἀντικαταναλωτικὴ ἐπιστήμη εἶναι ἡ *νέα ἐπιστήμη ὅπου ἀσχολεῖτε μέ τοὺς κλάδους τῆς βιομηχανίας καί τῆς βιοτεχνίας ὅπου παράγουν ἀγαθά γιά τὸν ἄνθρωπο. ( *ΣΗΜΕΙΩΣΗ: τά ἐγκαίνια της πραγματοποιοῦνται σήμερα 1-10-2011 ἀπό τόν ἴδιο τόν συγγραφέα: ΛΑΖΑΡΟ ΑΡΑΒΑΝΗ, παρουσία τῶν ὀφθαλμῶν σας , τώρα.) Ἡ ἀντικαταναλωτικὴ ἐπιστήμη φέρνει ἔμπροσθέν τοῦ «μικροσκοπίου»  τίς αἰτίες καί τίς προδιαγραφές ὅπου κατασκευάζονται τὰ προϊόντα καί θεωροῦνται σήμερα στήν ἐποχή μας «ΥΠΕΡΑΞΙΕΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ».  Σκοπός τῆς Ἀντικαταναλωτικῆς ἐπιστήμης εἶναι νὰ ἀναλύει τὴν  δομὴ ὕλης τοῦ προϊόντος ὅπου θέλουμε νὰ δημιουργήσουμε. Ἀναλύει τὴν ἀντοχή τοῦ ὑλικοῦ, καταγράφει τίς φθορές του,  καθότι τίθεται σέ πολλές καί ποικίλες δοκιμασίες. Δίνει στατιστική μέτρηση καλῆς λειτουργίας σέ πολλές καί διαφορετικὲς χρήσεις ἀπό τὸν ἄνθρωπο. Ἐρευνᾶ μελετᾶ καί καταγράφει τὴν α) ποιότητα ζωῆς τῶν ἀνθρώπων,  καί β) τὴν οἰκονομική πρόοδο τῶν ἐπιχειρήσεων μέσα ἀπό τὴν καλύτερη ἀπόδοση τῶν προϊόντων (ἀντικαταναλωτικῆς παραγωγῆς) ὅπου ἀγοράζονται ἀπό ἰδιῶτες καί ἐπαγγελματίες.  Διότι ἡ σημερινή ἐποχή μας, δυστυχῶς, τίς  «ὑπεραξίες προϊόντων» θεωρεῖ ὅτι καταναλώνονται ταχέως, ἀδιαφορώντας ἐάν γεμίζουν ταχέως οἱ χωματερές τῶν χωρῶν (ἐξ αἰτίας ἀπουσίας τῆς ὀρθῆς ἀνακύκλωσης) μέ συνέπεια νὰ δηλητηριάζεται ὁ ὑδροφόρος ὁρίζοντας, καί δεκάδες ἄλλες ἀρνητικές ἐπιπτώσεις στήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων (αὐτές τίς αἰτίες θά ἀναλύσουμε σέ ἄλλο κεφάλαιο).  Μά θά ρωτήσετε , καλά μου παιδιά, γιατί τότες θεωροῦνται κι ὀνομάζονται ΥΠΕΡΑΞΙΕΣ στήν ἔκφυλη συνείδηση τῶν ἄφρονων πλουσίων (βιομηχάνων).  Ἡ ἀπάντηση λοιπόν σέ αὐτήν τὴν ἐρώτηση εἶναι: ΔΙΟΤΙ ΣΤΙΣ  ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ (σέ ἀρκετούς τομεῖς  )  ΤΗΣ  ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΣΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ , ΤΑΥΤΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΑΧΑΛΙΝΩΤΗ  ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ  ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΑΓΑΘΩΝ  ΜΕ ΤΙΣ . . .  ΠΟΛΛΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ !!!

Ἰδού πῶς τὸ ἐπιτυγχάνουν αὐτό, καί μέ ποία ἄλογη «λογική» : ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ = ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ !!! Αὐτά σπουδάζουν σήμερα τὰ παιδιά μας στίς «περίφημες» οἰκονομικές ἐπιστῆμες !! Καί ὕστερα ἀναλογιζόμεθα, καί τρομοκρατούμεθα γιατί ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ ΩΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ μέσα στό κράτος μας, ὅπου καί γίνονται κάποτε καί ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ στήν χώρα μας, καί δέν μποροῦν νὰ μᾶς βγάλουν ἀπό ὁποιοδήποτε  οἰκονομικό ἀδιέξοδο, μικρό ἢ μεγάλο .  Μήν ἀπορεῖτε λοιπόν καλά μου παιδιά, μήτε νὰ ἀποροῦν οἱ καλοί σας γονεῖς, ὅπου ἀντιμετωπίζουν τυχόν οἰκονομικά προβλήματα, ὅπως καί  ὁ περισσότερος κόσμος.

ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΕΥΑΛΩΤΑ  ΣΤΗΝ ΦΘΟΡΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ. Πρόκειται γιά μία μυστική ἀγυρτεία, γυφτιά θά λέγαμε , ὅπου τὴν ὀνομάζουν οἰκονομική «ἐπιστήμη», καί ὅπου δέν ἀναφέρεται στά βιβλία τῶν σπουδαστῶν μέ ἐμφανῆ  ὅρους, ἀλλά ὑπάρχουν καί δροῦν  ὑπογείως ὡς τοξικά ὑγρά ὅπου διαβρώνουν τὰ τοιχώματα θά λέγαμε τῆς ἀληθινῆς προόδου. Αὐτή ἡ δόλια «ἐπιστήμη-πανουργία (ἀνήθικη συμφεροντολογική κακουργία)  ὅπου διαβρώνει τὴν πέτρα τῆς ἀληθινῆς ἀνάπτυξης καί κατακρημνίζει  τὰ μάρμαρα τῶν πολιτισμῶν πρίν ὁλοκληρώσουν τὸν ὁποιοδήποτε παρθενώνα τους.

Ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα παρακάτω θά ἦταν ἀναγκαῖο γιά νὰ κατανοήσετε πληρέστερα τὴν δολιοφθορά ὅπου ἔπραξαν καί συνεχίζουν νὰ πράττουν ἐκεῖνοι οἱ παραμορφωμένοι (μή μορφωμένοι) συνάνθρωποί μας.

Παράδειγμα: Στό σπίτι σας ἴσως κάποιοι ἔχουν ἕνα ἀποχυμωτή. Ἐάν προσέξετε τὰ ἐξαρτήματα ὅπου τὸ ἀποτελοῦν θά διαπιστώσετε ὅτι εἶναι καί μεταλλικά καί πλαστικά. Τὸ μεταλλικό ἐξάρτημα εἶναι τὸ κοφτερό ἐκεῖνο λεπίδι , ὅπου γυρίζει ταχέως ὅταν πατήσουμε τὸν διακόπτη. Τὸ ἄλλο ὅμως ἐξάρτημα του ὅπου ἐφαρμόζει στήν βάση γιά τὴν λεπίδα. . . εἶναι πλαστικό κατωτέρας ποιότητας , ἐσκεμμένα , καί ὅπου ἔχει ὑπολογιστῆ μέ χρήση καθημερινή νὰ φθαρεῖ μέσα σέ 14 – μέ 16 μῆνες. Ἡ μέτρηση τῆς φθορᾶς τοῦ πλαστικοῦ γίνεται διὰ ἐπιστημονικῆς μεθόδου καί μέτρησης,  καί ὅπως εἴπαμε εἶναι ὑπολογισμένος ὁ χρόνος ὅπου θά φθαρεῖ τὸ πλαστικό ὅπου εἶναι συνδεδεμένο μέ τὸ μεταλλικό ἐξάρτημα. Κατά αὐτόν τὸν τρόπο γλυτώνουν τὴν ἐγγύηση τοῦ ἑνός χρόνου (12 μῆνες) καί καταφέρνουν νὰ διατηρήσουν θέσεις τεχνικῶν γιά τὸ ὀνομαζόμενο: service.  Βεβαίως ὑπάρχει καί ἕνα ποσοστό καταναλωτῶν, καθόλου εὐκαταφρόνητο , ὅπου ΑΓΟΡΑΖΕΙ ΝΕΟ ΑΠΟΧΥΜΩΤΗ , πέφτοντας στήν  ἄλλη παγίδα τῶν βιομηχανιῶν , ὅταν προσαρμόζουν τὴν διαφορὰ τῆς τιμῆς μέ ἐκείνη τοῦ

service , ὥστε νὰ σκέφτεται ὁ καταναλωτής τὸ περίφημο :  «ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ, ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ». Βάση αὐτοῦ τοῦ παραδείγματος συνειδητοποιοῦμε τώρα ἐπιτέλους καί τίς πολιτικές ἰδεολογίες τῶν ἀριστερῶν σοσιαλιστῶν ἀπό τήν μία, καί τῶν καπιταλιστῶν δεξιῶν ἀπό τήν ἄλλη.  Οἱ δέ καπιταλιστές καί δεξιοί εἶναι ὅπου ἐπιζητοῦν οἱ καταναλωτές (λαός) νά ἀγοράζουν καινούρια προϊόντα, ἐνῶ οἱ σοσιαλιστές καί ἀριστεροί νά ἐπισκευάζονται . . . τά καινούρια. ΩΩ! Τρισάθλια δικέφαλη βιομηχανία ὄφεως,  ὡς πότε θά μᾶς περιπαίζετε ;  Διότι ποτέ κανένα κόμμα στήν πολιτική τῆς ἄτυχης ἀπό κυβερνῆτες χώρας μας δέν εὑρέθηκε ἐπάνω στά πράγματα  γιά  νά  μᾶς ὁδηγήσει καί νά μᾶς διδάξει τό πῶς θά δημιουργοῦμε μόνο χρήσιμα προϊόντα, ἀνωτέρας ποιότητας, καί ἐργονομικά. Προϊόντα  γιά νά ζήσουμε καί νά πορευτοῦμε ὡς ἄνθρωποι κοιτάζοντας κι τόν οὐρανό, καί ὄχι μόνο τό χῶμα (τήν ἀνορθόδοξη κατανάλωση) ὡς ζῶα.

Στήν ἀντικαταναλωτικὴ ἐπιστήμη τί μαθαίνουμε λοιπόν ;  μαθαίνουμε ποτές νὰ μήν κατασκευάζουν οἱ  Ἑλληνικές βιομηχανίες μας προϊόντα  μεταλλικά συνδεδεμένα μέ  πλαστικό ὅπου ὑπάρχει περιστροφική ἢ ἄλλη κίνηση (τριβή).  Διότι: 1) Κοροϊδεύουμε μέ σύστημα τὸν καταναλωτή, τὸν κλέβουμε οὐσιαστικά, εἶναι μία μορφή προμελετημένου ἐγκλήματος.

2) Κατασκευάζοντας καταναλωτικές θέσεις ἐργασίας  δέν πολεμοῦμε τὴν ἀνεργία , ἀλλά τὴν αὐξάνουμε.

Πῶς τὴν αὐξάνουμε τὴν ἀνεργία:
Παρατηρῆστε τίς ἀπολύσεις ὅπου γίνονται στίς μεγάλες ἐκεῖνες βιομηχανίες. Σήμερα λέει ἡ τάδε βιομηχανία ἀπολύει 3.500 χιλιάδες ἐργαζομένους, κάποια ἄλλη 20.000 ἐργαζομένους, καί ὡς  παίγνια στό ζάρι κάποιες  ἑκατοντάδες χιλιάδες ἐργαζόμενοι  ἔχουν εἰσχωρήσει , ὡς  σέ μικρόκοσμο ,  στήν κάψουλα  τοῦ μύλου στό πιστόλι  τῆς ρώσικης ρουλέττας . Βέβαια πολύ   σύντομα  θά ἀκούσουν τὸν σμπάρο (βαρᾶν «κανόνι» οἱ ἐπιχειρήσεις ) καί βγαίνουν στήν ἀνεργία.  Ἀκοῦν τὴν ἐκτέλεσή τους, καί ἐξανεμίζονται τὰ ὄνειρά τους ὡς τὸ λαμπρὸ ἐκεῖνο πυροτέχνημα στόν σκοτεινό οὐρανό τῶν βιομηχανικῶν ἐπιχειρήσεων.  Δῶσαν τὴν ζωή τους , ὡς φῶς  δημιουργίας ,καί τούς ἔφαγε τό μαῦρο σκοτάδι , γιά νὰ  τοὺς ἐκμεταλλεύονται ἐλεεινά καί νὰ διασκεδάσουν πλουτίζοντας οἱ βιομήχανοι τῆς καταναλωτικῆς  παραγωγικῆς κραιπάλης. Ἐπενδύσαν στά ὄνειρα τῶν ἐργαζομένων οἱ βιομήχανοι ,  τοὺς προσέλαβαν γιά νὰ κάμουν τὴν ἀλεπουδίστικη «μπίζνα» τους , ἐπενδύοντας στό δικό τους πρόστυχο ὄνειρο : ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΑΜΠΛΟΥΤΟΙ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΠΙ ΠΤΩΜΑΤΩΝ. Καί ἔρχεται σύντομα ὁ καιρός ὅπου οἱ ἴδιοι οἱ ἐργαζόμενοι γίνονται ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ (ὅπως καί τὰ καταναλωτικά προϊόντα ὅπου κατασκευάζαν κάποτε) . Διότι ὁ βιομήχανος γνωρίζει ὅτι ἡ παραγωγὴ καταναλωτικῶν καί ἀναλώσιμωνπροϊοντων ἰσοῦται μαθηματικῶς μέ τὸ ἀνθρώπινο ἐργατικό δυναμικό ὅπου εἶναι ἐπίσης ἀναλώσιμο.  Ἡ παραγωγὴ ἑνός καταναλωτικοῦ προϊόντος  ἀπό τὸν ἰδιώτη  βιομήχανο (ἰδιωτική βιομηχανία) εἶναι ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος πειρατικῆς μορφῆς , καί ὄχι ἀναπτυξιακῆς.  Ἡ ἰσχυρή ἰδιωτική  βιομηχανία  σήμερα στό μεγαλύτερο ποσοστό της ( 98%) στοχεύει στό συγκεντρωτικό κεφάλαιο , ὅπου διατίθεται μετά σέ ἔξοδα  προσωπικοῦ καί ἄκαρπου ρεβανσισμοῦ, χλιδῆς καί σιχαμερῆς πολυτέλειας (ἀνήθικο βίο) .

Ἡ ἐποχή τῆς ἀχαλίνωτης κατανάλωσης  ἔφερε τὸν κατήφορο καί τὴν χαμηλή ποιότητα στήν κοινωνία μας. Ὁμοιάζει ὁ ἐργαζόμενος ὡς  το θλιβερό θύμα τῆς ἐπαγγελματικῆς του σταδιοδρομίας,  ὡς μία περιπλανώμενη περιεργαζόμενη φιγούρα νά κουτουλᾶ στούς καθρέφτες σέ δωμάτιο κάποιου ξεπεσμένου λούνα πάρκ.  Ἕνας γελοῖος ξυλοπόδαρος κλόουν τοῦ λούνα –πάρκ κατήντησε ὁ σύγχρονος καί ἀνορθόδοξος καταναλωτής ἐργαζόμενος, τελικά μήπως εἶναι ό ἐργαζόμενος σέ ἄγονες παραγωγικές ἐπιχειρήσεις τῆς σημερινῆς κατανάλωσης  ἕνας «περίλαμπρος»κλόουν; Ἕνας κλόουν πολύχρωμος (σάν τά πολιτικά μας κόμματα),ὅπου περπατᾶ μέ τά δεκανίκια  ὅπου τοῦ φόρεσαν στήν ζωή του, γιά νά νοιώθει ὁ «ὑψηλός» συνοδοιπόρος, ὁ ψηλοκάπελος τρωγλοδύτης ὅπου παριστάνει τόν ἀριστοκράτη βαρῶνο  ὅταν σχολάσει καί ἀπολαύσει τό τσιγάρο καί τήν νοθευμένη μπύρα του.  Ἡ πλάνη τῆς  ψεύτικης πολυτέλειας !!!  τί ὄλεθρος κι αὐτός !!! Καί σάν νά μήν ἔφτανε αὐτό: «Ἐλᾶτε νά τρέξουμε μαζί !!!» φωνασκῆ ἀδιάντροπα μία διαφήμιση πάρα πέρα , καί καθημερινά σχεδόν δίπλα μας. Μέχρι καί ὁ πρωθυπουργός ἔτρεχε ! Εἶναι οἱ «περίφημοι φιλάνθρωποι» ὅπου διοργανώνουν «ἀγῶνες» «δύναμης» «θάρρους», «ἐλπίδας» γιά νά ἀντιμετωπίζουν δῆθεν πότε τόν καρκίνο, πότε τό Ἀλτσχάιμερ, καί πότε κάποια ἀναπηρία, καί μέ τό ἀζημίωτο βέβαια, ἀφοῦ ξετινάζουν τό χρῆμα  σταγόνα-σταγόνα ἀπό τίς τσέπες τῆς καταναλωτικῆς μάζας. Ἔρχονται στήν σκέψη μου λοιπόν, κάποιες  πόρτες περιστρεφόμενες, κάποιες πόρτες ὅπου ὁμοίαζαν πολύ μέ τίς ἐπιχειρήσεις καταναλωτικῶν δῆθεν «ἀγαθῶν»,  ὅπου ἐνῶ φαινομενικά δείχνουν ὅτι κάπου μπαίνεις εἰσχωρώντας εἰς τήν εἴσοδο της,  σέ φέρνει μονομιᾶς μία γύρα καί σέ πετᾶ ἀπό ἐκεῖ ὅπου μπῆκες.  Ἡ φόρα ἀπό τήν κατηφόρα μᾶς ἔσυρε στήν εἴσοδο τῆς πρόστυχης βιομηχανίας, καί τῆς ἀνεγκέφαλης γραφειοκρατίας, αὐτῆς τῆς λερναίας ὕδρας, καί ἐπέφερε τὸν παροδικό συνωστισμό (ἰδιωτική καί δημόσια ἐργασία).  Καί ὅταν μήν δυνάμενοι προσωρινά οἱ καταναλωτές νὰ ἀγοράσουν τὸ προϊόν ὅπου λαχταροῦσε ἡ ὄρεξή τους , ἡ βιομηχανία (ἰδιωτικές θέσεις ἐργασίας) καί η δημαγωγία (δημόσιες θέσεις ἐργασίας) προχώρησαν σέ νέα «ἐργατικά» χέρια γιά νὰ ἐξυπηρετήσουν τὴν παρτίδα ἐκείνη ὅπου ἐπιζητοῦσαν τό προϊόν τους (τήν ἐκτροφή τῶν παθῶν τους).

Ἡ παρτίδα ἐκείνη ἦταν τὸ ἕνα νόμισμα μέ τίς δυό πλευρές του, ἡ «κορώνα καί τὰ γράμματα»∙ *παλαιά Ἑλληνική ἔκφραση, ἐκ τοῦ παλαιοῦ Ἑλληνικοῦ  νομίσματος , ὅπου ἀπεικονιζόταν τὸ βασιλικό στέμμα ἀπό τήν μία,  δηλαδή ἡ κορώνα, καί τὰ γράμματα ἀπ’  τήν ἄλλη, δηλαδή ἡ ἀξία τῆς δραχμῆς ἀριθμητικά καί μέ γράμματα. Μόνο ὅπου ἐδῶ ἔχουμε τὴν ἴδια παρομοίωση, μέ διαφορετικές ἔννοιες,  καθότι οἱ καταναλωτές εἶναι τὰ «γράμματα» (ἡ ἀμορφωσιά τῆς παιδείας μας) ἀπό τὴν μία πλευρά τοῦ νομίσματος, καί ἡ  κορώνα εἶναι ἡ ἄλλη πλευρά του,  οἱ ἐργαζόμενοι στό νὰ παράγουν τὰ καταναλωτικά ἐκεῖνα ἀερικά καί σκάρτα προϊόντα. Δηλαδή ἔχουν γιά κορώνα τους «τιμή καί καμάρι τους», τά σκουπίδια-καταναλωτικά ἔπαθλα τους, καί την μή δημιουργική ἐργασία τους.  Δυό παρτίδες ὡς περισσευούμενων ἀπόκληρων ὅπου τούς  μέν πέταξε τὸ κύμα ἔξω ναυαγούς στό πλοῖο ὅπου τούς ταξίδευε στό ἀπατηλό ὄνειρο (ἀπολύθηκαν), τοὺς δέ ἄλλους τοὺς κράτησε ὡς  δουλοπάροικους νὰ παράγουν τὸ «ἀπόκληρο λαχεῖο» (τὸ ψεύτικο προϊόν τους) τήν κυματιζόμενη σημαία τῆς προδοσίας, στούς ἀπόκληρους (καταναλωτές) ὅπου «ναυαγοσώθηκαν» τελικά κι ἐκεῖνοι μέσα τόν βοῦρκο,  κι ὅπου τελικά ἀγόρασαν μία πελώρια φούσκα γιά νά πᾶνε στήν ξέρα καί νά μποῦνε μέσα στήν κόπρο τοῦ Αὐγεία. Θέλω νά πῶ μέ τά παραπάνω ὅτι «σκοτωνόμαστε»  ὄχι γιά μία θέση στόν ἥλιο, ἀλλά γιά μία θέση στήν βρώμα καί τό σκοτάδι. Ἀπεργίες, κακό, φασαρία γιά νά μήν χάσουμε τήν δουλειά μας, ἀλλά ποιά δουλειά μας, ὅταν ἐκείνη μᾶς ἀμείβει γιά νά ζήσουμε ὡς καταναλωτικά ἀγριογούρουνα στόν στάβλο τοῦ Αὐγεία ; Θέλω λοιπόν νά πῶ, ὅτι: ΑΣ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΜΜΙΑ ΦΟΡΑ  ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΗ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ, ΚΑΙ ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΜΑΣ. ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΑΚΑΡΠΕΣ ΚΑΙ ΒΛΑΒΕΡΕΣ ΣΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΛΟΝ. Ἔγινε ποτές καμμιά τέτοια διαμαρτυρία; Ποτές !!! Ὅταν ξεσηκωθοῦμε θά ξεσηκωθοῦμε γιά νά κρατήσουμε μονάχα τίς θέσεις ὅπου μᾶς συντηροῦν καί μᾶς ἐκτρέφουν οἱ μισθοί τους ὡς καταναλωτικά ζουλάπια, καί ποτές γιά τούς τρόπους μιᾶς ἄλλης μορφῆς ἐργασίας ὅπου θά ἔπιανε τόπο ὁ μισθός μας, ἀνατρέφοντας μας συγχρόνως ὡς ἀνθρώπους.

«Σωθήκαμε» λοιπόν !! ἰδού κρατήσαμε τίς σαπισμένες μας θέσεις, (προσωρινά), καί ὅπου νάναι ἡ σαπισμένη καρέκλα καί τό σαπισμένο σανίδι στό πλοῖο θά  ἀκουσθεῖ το τρίξιμο τῆς κατάρρευσης μας. Θά βουλιάξει τό πλοῖο ὡς τόν τιτανικό μέ τούς ὑπερήφανους γραβατωμένους ἀλεπουδιάρηδες (πολιτικοί και βιομήχανοι), ὅπου μᾶς πωλοῦσαν καί καταναλῶναν ἀέρα κοπανιστό καί βρώμικο.  θά βουλιάξει τό πλοῖο ἐν μέσω τσυριχτῶν οὐρλιαχτῶν ἀπό  τίς πολύχρωμες κι ὑπερήφανες παγώνες συντρόφισσες τους. Παγώνες ὅπου μέχρι ἐχθές πρωταγωνιστοῦσαν στά κανάλια τῶν τηλεοράσεων μέ τίς ἀτελείωτες κουτσομπολίστικες λογοδιάρροιες τους.  Πῶς γινήκαμε τελικά ἀλήθεια δοῦλοι !  δοῦλοι τῆς τρόϊκας, καί δοῦλοι τῶν παθῶν μας !!  Αὐτό λοιπόν τὸ πλοῖο : ἡ καταναλωτική κραιπαλώδη κυρίως βιομηχανία, κι ἔκφυλη ἀνορθόδοξη ἐπιστήμη,  ἦταν ὅπου τούς πούλησε τὸ καταναλωτικό κι ἀπατηλό ψεύτικο προϊόν, καί οἱ ἀπόκληροι γινήκανε ὄχι μόνο οἱ δύστυχοι καταναλωτές, ἀλλά καί οἱ  ἐργαζόμενοι στήν κατανάλωση ὅπου κατόπιν ἀπολύθηκαν καί μηδενίστηκαν στό πηλίκον μιᾶς βλακώδους πολιτικῆς στρατηγικῆς στήν οἰκονομία.  Ἀπόκληροι δυό εἰδῶν,  καί δυό ταχυτήτων, μέ ὅραμα τὸ ἀπατηλό  νεραϊδοπαρμένο-ταξίδι  τῆς πολιτικο-βιομηχανίας πλοῖο-φάντασμα. Πλοῖο –φάντασμα μέ ἀφεντικὰ ἐξηφανισμένους ἀπατεῶνες στό τέλος (ἐπιχειρηματίες καί πολιτικούς)νὰ τρέχουν στήν Ἑλβετία μέ σακκοῦλες δισεκατομμυρίων.

Διότι τὸ φτηνό καταναλωτικό προϊόν ὅταν ἀγοράζεται καί δέν ἀξίζει, εἶναι σάν νὰ ἀγοράζουμε ἕνα χαρτονόμισμα ξένο ὅπου ἡ συναλλαγματική ἀξία του σέ εὐρὼ εἶναι 10 λεπτά καί τὸ πληρώνουμε 50 λεπτά. Αὐτή ἡ διαφορὰ τῶν 40 λεπτῶν εἶναι ὅπου τείνει εἰς βάρος τοῦ καταναλωτή , καί εἰς κέρδος ἐκείνου ὅπου τὸ πουλάει (χαρτονόμισμα τῶν 10 λεπτῶν). Σαφῶς πρόκειται περί ἀπάτης, ὅπως ἀπάτη εἶναι καί ἡ τεχνική ὑπεραξία τοῦ εὐρὼ ἔναντί τῆς δραχμῆς. Ἡ ὑπεραξία του κατασκευάζεται μέ δόλο.  Διότι τὸ εὐρὼ ἔγινε γιά νὰ ἀγοράζει ἐργασία καί περιουσίες τῶν φτωχῶν λαῶν ὅταν ὑποτιμήθηκε τὸ ἐθνικό τους νόμισμα. Στίς ἰνδίες ἐπί παραδείγματι κάποιος μέ ἕνα εὐρώ, κυρίως ὅταν πρωτοβγῆκε αὐτό τὸ νόμισμα,  πλήρωνε μέ αὐτό ἕνα μηνιάτικο σέ κάποιον ἰνδό ἐργαζόμενο στό ἐργοστάσιο του, τὸ ἴδιο καί στήν Κίνα.  Ἡ ὑπεραξία κατανάλωσης ὅπου προανέφερα γιά νὰ πουλάει πολύ εὔθραυστα καί ἀναλώσιμα προϊόντα, ἔχει τὴν ἴδια λογική μέθοδο μέ τὴν ὑπεραξία τοῦ εὐρὼ ὅπου ἀγοράζει ἐργασία στόν ὀνομαζόμενο γι’ αὐτούς «τρίτο» κόσμο. Ἡ φιλοσοφία ἐκείνων ὅπου δημιούργησαν τὸ οἰκονομικό σύστημα τοῦ εὐρὼ θέλει νὰ πιστεύει ὅτι ὁ κόσμος ἐκτὸς τῶν μεγάλων βιομηχανικῶν χωρῶν εἶναι ἀναλώσιμος (φτηνά ἐργατικά χέρια δίχως ἀξία) γι’ αὐτό καί οἱ ἑπόμενες τους μέθοδοι  ἀπορρέουν ἐκ τῆς θεωρίας τῆς «ἀναλώσιμης ὕλης». Παράδειγμα: καταναλωτικά προϊόντα εὔθραυστα κι ἀναλώσιμα χωρίς ποιοτική ἀξία.-

ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΡΑΒΑΝΗΣ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ

ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ – ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Ὁ παράφρων Φύρερ (ἡγέτης) τῆς Ναζιστικῆς Γερμανίας, Ἀδόλφος Χίτλερ (1889-1945), πού αἱματοκύλισε τήν Εὐρώπη καί τόν κόσμο, ἀποτελεῖ ἕνα ἱστορικό φαινόμενο, πού ἔχει δεχθεῖ πολλές ὥς σήμερα ἑρμηνεῖες. Ἔχει γραφεῖ τεράστιος ἀριθμός μελετῶν καί βιβλίων, πού ἐπιχειροῦν νά τοποθετήσουν ἱστορικά τήν μορφή αὐτή, συνάγοντας ἀνανεωμένα συμπεράσματα, γιά τήν κατανόηση τοῦ ρόλου της στή νεώτερη εὐρωπαϊκή ἱστορία. Βέβαια, ἡ ἐπίσημη ἱστορική ἔρευνα, ἐπίπεδη καί «σιδερωμένη», ὅπως ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης, ἐξυπηρετώντας τά συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν, πού εἶναι καί οἱ συνήθεις ἀρχιτέκτονες τῆς ἱστορίας, μένει στήν φαινομενολογία, μή μπορώντας ἤ καί μή θέλοντας να προχωρήσει στό «δυσθήρατον» βάθος. Ὑπάρχουν ὅμως καί σ’αὐτά τά φαινόμενα ἐνδείξεις ἰσχυρές, πού πρέπει νά ληφθοῦν καί αὐτές ὑπόψει γιά μιά ἐγγύτερη στά πράγματα ἑρμηνεία. Ἕνα πρῶτο ἰσχυρό στοιχεῖο εἶναι ἡ πολυσυζητημένη ἑβραϊκή καταγωγή τοῦ Χίτλερ, πού κατά πολλούς τοῦ δημιούργησε ἕνα ἰσχυρότατο σύμπλεγμα καί τήν τάση νά ἀποσιωπηθεῖ ὁπωσδήποτε. Σημαντικότερο ὅμως εἶναι, ὅτι, ὅπως γίνεται ἀπό πολλούς δεκτό, ὁ Χίτλερ χρησιμοποιήθηκε ἀπό τόν Διεθνή Σιωνισμό, γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν στόχων του, ἕνας ἀπό τούς ὁποίους ἦταν ἡ δημιουργία ἰουδαϊκοῦ κράτους, πού θά ἐλέγχει τήν Μέση Ἀνατολή καί τά πετρέλαιά της. Γι’ αὐτό, τήν παλαιότερη πρόταση νά δημιουργηθεῖ ἰουδαϊκό κράτος στήν Οὐγκάντα, ἀντικατέστησε νεώτερη, τό κράτος αὐτό νά ἱδρυθεῖ στήν Παλαιστίνη. Στή συνάφεια αὐτή πρέπει νά διευκρινισθεῖ, ὅτι τό μέν ὄνομα «ἑβραῖος» ἔχει θρησκευτική σημασία καί σημαίνει τόν φορέα τοῦ ἑβραϊκοῦ θρησκεύματος. Τήν ἐθνικότητα ὅμως δηλώνει τό ὄνομα «ἰουδαῖος» (JEW, JUDEN-JUDENTUM, JEWDAISM κ.λ.π.). Γι’ αὐτό καί δέν μπορεῖ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός νά εἶναι ἀντιεβραῖος ἤ ἀντισημίτης, ἐμπλεκόμενος σέ ἀντιθρησκευτικές καί φυλετικές ἀντιπαραθέσεις. Τό ἐθνικιστικό καί ἰμπεριαλιστικό στοιχεῖο τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ εἶναι ὁ Σιωνισμός, πού γεννήθηκε στήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ καί ταυτίζεται μέ τό ἐθνικιστικό-ἰμπεριαλιστικό στοιχεῖο του, τόν Φαρισαϊσμό. Τό φαρισαϊκό κίνημα, πού σταύρωσε καί τόν Χριστό, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Εἶναι δέ χαρακτηριστικό, ὅτι οἱ ἁπλοί καί ταπεινοί ἑβραῖοι εἶναι κατά τοῦ Σιωνισμοῦ, δείχνοντάς το μέ συχνά ἀντισιωνιστικά συλλαλητήρια μέσα στό Ἰσραήλ. Σύμφωνα λοιπόν, μέ μιά ἐκδοχή-πού ἀποκρούεται βέβαια ἀπό τόν Ἰουδαϊσμό- ὁ Σιωνισμός ἐχρησιμοποίησε τόν Χίτλερ, ἐκμεταλλευόμενος τήν ὑπέρμετρη φιλοδοξία καί δαιμονική αὐτοπεποίθησή του. Ἔχει δέ ἀποδειχθεῖ στίς τελευταῖες δεκαετίες, ὅτι καί πολλοί ἀξιωματικοί τοῦ Χίτλερ, ἤ καί μέλη τῶν SS, ἦσαν ἑβραῖοι. Ὑπάρχουν, ἐξ ἄλλου, ἰσχυρές ἐνδείξεις, πού κατά τούς ἐρευνητές τῆς «ἄλλης πλευρᾶς» δέν μποροῦν νά ἀγνοηθοῦν: α) Ὁ Χίτλερ ἐκινεῖτο μέ κεφάλαια, ὅπως λέγεται, σιωνιστικά (σιωνιστικές ἐπιχειρήσεις, πού συνεχίζονται μέχρι σήμερα). β) Ὁ Χίτλερ μέ τήν πολιτική του ἀνάγκασε τά μεγάλα ἑβραϊκά «κεφάλια» (διανοούμενους-ἐπιστήμονες) νά περάσουν στίς Η.Π.Α. καί νά ἀποτελέσουν τό σιωνιστικό ὑπόβαθρο τῆς ἀμερικανικῆς μεταπολεμικῆς πολιτικῆς γιά τήν παγκόσμια κυριαρχία. γ) Πειστικό εἶναι, ἐπίσης, τό ἐπιχείρημα, ὅτι ὁ Χίτλερ καί ὁ Ναζισμός στράφηκαν ἐναντίον τῶν «μικρῶν» ἑβραίων, ὥστε μέ τό «ὁλοκαύτωμα» – διογκωμένο σέ ἀριθμούς – νά ἐφελκύσουν τήν παγκόσμια συμπάθεια γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν σιωνιστικῶν σχεδίων, μολονότι ἡ θυσία ὁποιουδήποτε ἀνθρώπου εἶναι πάντα σεβαστή καί μάλιστα μέσα στά φρικτά ναζιστικά κρεματόρια. Ὁ διωγμός ὅμως κατά τῶν μικρῶν καί ταπεινῶν ἑβραίων ἀνάγκασε τούς ἑβραίους τῆς Εὐρώπης νά κατεβοῦν στό Ἰσραήλ καί νά ἐποικισθεῖ τό νέο Κράτος, ἀναγκαῖο γιά τόν ἔλεγχο τῆς Μ. Ἀνατολῆς καί τῶν πετρελαίων της. Εἰδικοί δέ ἐπιστήμονες ἔχουν ὑποστηρίξει, ὅτι ἡ Νεκρά Θάλασσα, πού ἔχει ὅλα τά παράγωγα τοῦ πετρελαίου, εἶναι ὁ κρατήρας τεραστείων πετρελαιοφόρων στρωμάτων. Ὅπως καί νάχει τό πρᾶγμα, μέ τίς τρεῖς αὐτές κινήσεις ὁ Χίτλερ προσέφερε τήν μεγαλύτερη ὑπηρεσία στά σιωνιστικά σχέδια. Ἐπικίνδυνος ὅμως γιά τόν παγκόσμιο Σιωνισμό ἔγινε ὁ Χίτλερ, ὅταν φάνηκε ὅτι ἐργαζόταν γιά τόν ἑαυτό του, ὁπότε ἔπρεπε νά συντριβεῖ καί αὐτός καί οἱ ἰμπεριαλιστικές βλέψεις του. Πῶς μπορεῖ, ἄλλωστε, νά ἐξηγηθεῖ ἡ ρητά ἐπισημαινόμενη ἀπό ΟΛΟΥΣ τούς ἱστορικούς, μακρά καί σκανδαλιστικά «ἀδράνεια» τῆς γαλλικῆς καί ἀγγλικῆς, μετά δέ καί τῆς ἀμερικανικῆς, πολιτικῆς ἀπέναντι στόν Χίτλερ καί ἡ ἐπιδειχθεῖσα ἀπέναντί του ἀνοχή ἤ καί εὔνοια ἀκόμη; Πιστεύουμε, ὅτι ὁ Χίτλερ ἔπαθε ὅ,τι καί ὁ Ναπολέων. Ὁ τελευταῖος ἦταν «εὐγενής», μέλος τῆς φραγκικῆς φεουδαρχίας. Τό 1766 ὁ πατέρας του ἀνανέωσε στήν Β. Ἰταλία τόν οἰκογενειακό τους τίτλο τοῦ βαρώνου. Γι’ αὐτό ὁ Ναπολέων σπούδασε στήν Στρατιωτική Σχολή τῆς Μπριέν, πού ἦταν μόνο γιά τούς Εὐγενεῖς. Ὅσο ὁ Ναπολέων ἐργαζόταν, μένοντας στήν τάξη του, γιά τό συμφέρον τοῦ Ἀστισμοῦ καί τοῦ τεκτονισμοῦ (ὁ Ροβεσπιέρος καί οἱ Ἰακωβῖνοι ἦσαν μασόνοι) ἦταν ἀποδεκτός. Ὅταν ὅμως, λόγω τῆς ἀπεριόριστης φιλοδοξίας του καί αὐτός, τά ἔβαλε μέ τίς ἀνώτερες βαθμίδες τῆς φραγκικῆς φεουδαρχικῆς ἱεραρχίας (βασιλεῖς καί αὐτοκράτορες τῆς Εὐρώπης), ἔπρεπε νά συντριβεῖ. Ἔτσι ἄρχισαν οἱ «συνασπισμοί» αὐτοκρατόρων καί βασιλέων ἐναντίον του, ὥς τό Βατερλώ (1815). Τό ἴδιο καί ὁ Χίτλερ. Ὅσο ἐξυπηρετοῦσε τά σιωνιστικά συμφέροντα (ἐνσυνείδητα ἤ ἀνεπίγνωστα) δέν ἐνοχλήθηκε. Στό πνεῦμα τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ ἡ ἐξολόθρευση μέρους τοῦ λαοῦ (POPOLO) δέν εἶναι πρόβλημα, ἀφοῦ ἐξυπηρετοῦνται μέ τόν τρόπο αὐτό τά συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν. Πιστεύω, ὅτι γίνεται κατανοητό, πώς ἀφοῦ τό ἔργο τῆς ἰστοριογραφίας δέν εἶναι ἡ δίκη καί καταδίκη γεγονότων καί προσώπων, ἀλλά κυρίως ἡ ἑρμηνεία τους, πρέπει νά λαμβάνονται ὑπόψει καί νά σταθμίζονται ὅλες οἱ προσπάθειες ἑρμηνείας τοῦ χιτλερικοῦ φαινομένου καί τῶν τερατουργημάτων του. Ἄλλωστε, σήμερα, μετά τήν ἀποκτηθεῖσα τεράστια τραγική πείρα, ἡ ἀνθρωπότητα εἶναι σέ θέση νά συναγάγει ἀσφαλέστερα συμπεράσματα γιά τήν νουθεσία καί αὐτοπροστασία τηςπ. Γ. Δ. Μ.

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ὀκτώβριος 2011 Ἀρ. Τεύχους 112

Γιά μιά πρώτη ἐνημέρωση γιά τά προβλήματα:
http://el.wikipedia.org
http://foteinosnous.blogspot.com

ΟΙ ΛΗΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΛΙΜΕΝΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΧΡΗΣΤΕΥΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

METAKINOYΝ ΟΛΑ

ΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΛΟ

Παρασκευή, 12 Αυγούστου 2011

Μετακινούν όλα τα στρατιωτικά αεροδρόμια κάτω από τον Βόλο;

Εάν οι πληροφορία που μας δόθηκε έχει πραγματική βάση, τότε η κυβέρνηση Παπανδρέου στοχεύει στην δημιουργία της Βόρειας Ελλάδας ως μίας νεκρής ζώνης της χώρας, η οποία πλέον πολύ δύσκολα θα ικανοποιεί τις αμυντικές (και άλλες) ανάγκες της. Δεν θέλουμε να πιστεύουμε πως μία τέτοια αποχώρηση των στρατιωτικών αεροδρομίων σημαίνει κάτι πολύ χειρότερο για τα εθνικά μας ζητήματα και την δημιουργία μίας γκρίζας ζώνης (καλής θέλησης προς τους βόρειους κυρίως) γείτονές μας.

Μιλώντας σήμερα με στρατιωτικό της πολεμικής αεροπορίας μου ανέφερε ότι σύντομα όλες οι στρατιωτικές μονάδες Θεσσαλονίκης και Λάρισας θα κλείσουν και οι μοίρες θα μετακινηθούν σε στρατιωτικά αεροδρόμια κάτω από το ύψος του Βόλου.
Μέσα σε αυτές είναι και η μοίρα των πυροσβεστικών με έδρα Θεσσαλονίκη. Με λίγα λόγια αν ξεσπάσει μια φωτιά στην Φλώρινα θα πρέπει το πυροσβεστικό να σηκωθεί από κάποιο αεροδρόμιο κάτω του ύψους του Βόλου, δίχως δυνατότητα μετασταθμευσης διότι δεν θα υπάρχει κανένα στρατιωτικό αεροδρόμιο να το δεχτεί.
Το ίδιο και στην περίπτωση που κάποιο στρατιωτικό αεροπλάνο θελήσει να κάνει μεταστάθμευση στη Βόρειο Ελλάδα.
Το χειρότερο δε ότι δεν θα υπάρχει δυνατότητα να κατεβούν τα C-130 στη Θεσσαλονίκη. Όχι μόνο Θεσσαλονίκη δηλαδή αλλά και ολόκληρη Βόρειο Ελλάδα.
Το σήμα τους έλεγε ότι η διαδικασία πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι αρχές Νοεμβρίου.
Σας παρακαλώ δημοσιεύστε το να μας δώσει περισσότερα κάποιος που γνωρίζει. Τα στρατιωτικά αεροδρόμια πρέπει πάση θυσία να παραμείνουν επάνω. Εκτός και αν συντόμως κάποιοι επιθυμούν να μην υπάρχει Ελλάδα επάνω.

Αυτά μας μετέφερε σαν πληροφορία αναγνώστης μας και αυτόματα τίθενται μία σειρά πολύ σοβαρών ζητημάτων, σχετικά με τον νέο-πατριωτισμό που διέπει την κυβέρνηση Παπανδρέου.
Εάν η συγκεκριμένη πληροφορία αληθεύει, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε γιγαντιαίου μεγέθους αλλαγές στην γεωγραφική δομή της χώρας. Και μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο κάποιοι θα πρέπει (επιτέλους) να σκεφτούν την πατρίδα και όχι την παρτίδα που παίζουν εις βάρος της Ελλάδας και του Ελληνισμού συγκεκριμένοι κύκλοι με τα εδώ υποπόδιά τους.

Κλείσιμο στρατιωτικών αεροδρομίων

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Αυγούστου 12, 2011. Γράφει ο Σωτήρης Τ.

Μιλώντας σήμερα με στρατιωτικό της πολεμικής αεροπορίας μου ανέφερε ότι σύντομα όλες οι στρατιωτικές μονάδες Θεσσαλονίκης και Λάρισας θα κλείσουν και οι μοίρες θα μετακινηθούν σε στρατιωτικά αεροδρόμια κάτω από το ύψος του Βόλου. Μέσα σε αυτές είναι και η μοίρα των πυροσβεστικών με έδρα Θεσσαλονίκη. Με λίγα λόγια αν ξεσπάσει μια φωτιά στην Φλώρινα θα πρέπει το πυροσβεστικό να σηκωθεί από κάποιο αεροδρόμιο κάτω του ύψους του Βόλου, δίχως δυνατότητα μετασταθμευσης διότι δεν θα υπάρχει κανένα στρατιωτικό αεροδρόμιο να το δεχτεί.
Το ίδιο και στην περίπτωση που κάποιο στρατιωτικό αεροπλάνο θελήσει να κάνει μεταστάθμευση στη Βόρειο Ελλάδα. Το χειρότερο δε ότι δεν θα υπάρχει δυνατότητα να κατεβούν τα C-130 στη Θεσσαλονίκη. Όχι μόνο Θεσσαλονίκη δηλαδή αλλά και ολόκληρη Βόρειο Ελλάδα.
Το σήμα τους έλεγε ότι η διαδικασία πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι αρχές Νοεμβρίου.

Σας παρακαλώ δημοσιεύστε το να μας δώσει περισσότερα κάποιος που γνωρίζει. Τα στρατιωτικά αεροδρόμια πρέπει πάση θυσία να παραμείνουν επάνω. Εκτός και αν συντόμως κάποιοι επιθυμούν να μην υπάρχει Ελλάδα επάνω.

Πέμπτη, 22 Σεπτεμβρίου 2011

http://greeknation.blogspot.com

Ακύρωσαν αντιαεροπορική άσκηση επιστράτευσης για 70.000 ευρώ!

Ευθεία υπονόμευση της επιχειρησιακής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων συνιστά πλέον η πολιτική που έχει επιβάλει η τρόϊκα και αποδέχεται, αλλά και υπερασπίζει φανατικά η κυβέρνηση (και γιατί να μην το κάνει; Εδώ έστησε ολόκληρη κομπήνα στην στρατιστική υπηρεσία για να φέρει την τρόϊκα): Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του ΓΕΑ, το οποίο έχει πληγεί από την έλλειψη κονδυλίων σε όλα τα επίπεδα κόπηκε τετραήμεραη άσκηση 700 εφέδρων, οι οποίοι προορίζονται να επανδρώσουν κυρίως αντιαεροπορικές μονάδες και μονάδες υποστήριξης των μαχητικών αεροσκαφών.

Λόγω της κρίσης είχε αποφασιστεί να γίνει άσκηση για να επανδρωθούν βασικές θέσεις και να μπορέσει να λειτουργήσει η Πολεμική Αεροπορία σε κατάσταση συναγερμού. Στην Πολεμική Αεροπορία, ανησυχούν γιατί η άσκηση άχει να γίνει από το 2008 και δεν ξέρουν σε τι κατάσταση βρίσκονται οι έφεδροι, οι οποίοι όπως προείπαμε επανδρώνουν «ευαίσθητες ειδικότητες».
Στην ανακοίνωση του ΓΕΑ αναφέρει ότι «Ακυρώνεται η διεξαγωγή της άσκησης επιστράτευσης – εκπαίδευσης εφέδρων η οποία είχε προγραμματισθεί από τη Δευτέρα 26 έως την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011 στo πλαίσιο της διακλαδικής άσκησης «Αλέξανδρος 2011»».
Όπως σημειώνει το yened.blogspot.com, η άσκηση έγινε μέχρι του σημείου επίδοσης των φύλλων άτυπης επιστράτευσης. Και θεωρείται ότι είναι … επιτυχημένη. Κάτι σαν τις «αναχαιτίσεις» μέσω επίγειων ραντάρ, στις οποίες αρέσκονται κάποιοι στο ΓΕΕΘΑ…
Πόσο θα στοίχιζε η άσκηση: Περίπου 70.000 ευρώ! Όσα κοστίζει σε καύσιμα ένα VIP EMP-145 στα ταξίδια των μελών του υπουργικού συμβουλίου, που το προτιμάνε αντί για τα αεροσκάφη της γραμμής!

Eκκληση για αιμα

• Τη βοήθειά μας για να κρατηθούν στη ζωή ζητούν δύο συνάνθρωποί μας από τα Γιαννιτσά και τη Λαμία.
• Πρόκειται για τον Καρυπίδη Χαράλαμπο, ο οποίος λόγω συχνών μεταγγίσεων χρειάζεται άμεσα αίμα. Συγκεκριμένα, κάθε 2-3 εβδομάδες έχει ανάγκη περίπου 5 φιάλες.
• Ο κ. Καρυπίδης νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Γιαννιτσών, ωστόσο αίμα μπορεί να δοθεί σε οποιοδήποτε Νοσοκομείο, ανεξαρτήτως ομάδας, στο όνομα του ασθενή.
  
• Τηλέφωνο Αιμοδοσίας: 2382350322-325.
• Ο δεύτερος συνάνθρωπός μας που έχει ανάγκη από αίμα (0+) είναι ο Κεκετσίδης Δημήτρης, 46 χρονών από τη Λαμία και πατέρας δύο παιδιών. Ο άτυχος άντρας έπαθε σοβαρό εργατικό ατύχημα σε εργοστάσιο στην περιοχή της Λαμίας, όπου δούλευε ως ηλεκτρολόγος.
• Ο κ. Κεκετσίδης , που είναι και διαιτητής, νοσηλεύεται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση στο Νοσοκομείο «Γεννηματάς» στην Αθήνα.
• Τηλέφωνο Αιμοδοσίας: 2132032477-478.
  

Επιμέλεια: Δήμητρα Μπιλάλη

• http://xaraseuaggelia.blogspot.com
• zougla.gr
• http://amanpoiare.blogspot.com

ΜΕΤΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ, Η ΟΛΕΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΚΑΤΑΡΓΗΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com

Η Αννούλα της Μπίλντερμπεργκ, ξεκίνησε το τελικό στάδιο της διάλυσης της Παιδείας, ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΛΑΤΙΝΙΚΟ!
Λέμε μόνο το εξής: Θα μας βρεις απέναντι, όσο και να «συναινούν» ορισμένοι. Ακόμα κι αν έχεις κάνει συμφωνία…με τον διάβολο!

• ΝΕΟ «ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ» ΤΗΣ…ΑΣΥΛΟΦΑΓΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ!
• ΝΕΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: ΖΗΤΑΕΙ ΑΔΕΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΙ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΟΥΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ!

ΚΑΝEI ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΗ!!!

Κυκλοφορεί βίντεο που η Αννα Διαματοπούλου δηλώνει ότι· Θα συνεργαστεί και με τον διάβολο για «να σωθεί η χώρα».
Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν την συνεργασία της Διαμαντοπούλου με την σκοτεινή σατανική λέσχη Μπίλντερμπεργκ.
Την ψυχή της στον διάβολο η κ. Διαμαντοπούλου την έχει πουλήσει εδώ και χρόνια, για να βρεθεί στη θέση που βρίσκεται· ας μη μας κάνει και τον πατριώτη.

Οι πατριώτες κ. Διαμαντοπούλου φαίνονται και οι προδότες για λίγο διάστημα χαίρονται.
Ας ευχηθούμε ο Θεός να μας απαλλάξει το γρηγορότερο από τους πουλημένους πολιτικούς και να σώσει την Ελλάδα από τα χέρια τους.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΩΗΝ ΕΦΕΔΡΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ ΚΑΙ ΠΕΖΟΝΑΥΤΩΝ

1η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011 ΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΩΡΑ 19:00μ.μ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Την 1η Οκτωβρίου 2011 ημέρα Σάββατο καί ώρα 19:00μ.μ δίνουμε ένα δυναμικό παρών όλοι οι πρώην Έφεδροι Καταδρομείς και Πεζοναύτες πού υπηρετήσαμε στις Ειδικές Δυνάμεις στην Πλατεία Συντάγματος. Καλούμε όλους τους πρώην έφεδρους Καταδρομείς καί Πεζοναύτες καθώς καί όσους εν ενεργεία Στελέχη πού υπηρετούν στις Ειδικές Δυνάμεις να δώσουν ένα δυναμικό παρών.

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΟΤΙ:

Εμείς των Ειδικών Δυνάμεων την ημέρα πού απολυθήκαμε ΔΕΝ πεθάναμε ΟΥΤΕ εξαφανιστήκαμε. Είμαστε εδώ , ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ , ΖΟΥΜΕ μέσα στην Κοινωνία. ΒΛΕΠΟΥΜΕ , ΑΚΟΥΜΕ , παρακολουθούμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ καί είμαστε ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ με την κατάντια της Πατρίδας μας. Εμείς έχουμε ορκιστεί να φυλάττουμε Πίστη είς την Πατρίδα καί ο όρκος μας ισχύει μέχρι να πεθάνουμε. Εμείς λοιπόν οι Έλληνες Κομμάντος υπηρετήσαμε μια δύσκολη θητεία καί τον Μπερέ μας , τα Διακριτικά μας καί τα Σχολεία πού περάσαμε τα εξαγοράσαμε με ΙΔΡΩΤΑ καί ΑΙΜΑ. Όλα αυτά τα κάναμε για να κρατήσουμε τον Εχθρό, εκτός των τειχών καί τον Λαό μας να Ζεί με Ελευθερία καί Αξιοπρέπεια στη Πατρίδα του.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί σε Νόμιμα πλαίσια καθώς θα έχει δωθεί καταστατικό με τα Ονοματεπώνυμα των συμμετέχοντων στις Αστυνομικές Αρχές για να μην υπάρξουν έκτροπες καταστάσεις.
Οι συμμετέχοντες πού θα λάβουν μέρος θα φορούν ομοιόμορφα μπλουζάκια μαύρου χρώματος. Στη μπροστινή καί πίσω όψη θα διακρίνονται τα Εμβλήματα ” Ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ ” καί ” ΘΑΡΣΗΝ ΧΡΗ ” για όσους υπηρέτησαν ώς Καταδρομείς καί Πεζοναύτες αντίστοιχα. Επίσης στο πίσω μέρος θα αναγράφεται η ομάδα πού διοργάνωσε την εκδήλωση ” ( Κ.Ε.Ε.Δ. ) ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΦΕΔΡΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ “.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΣΤΙΣ 18:00 μ.μ ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ:

περισσότερα· http://greeknation.blogspot.com/2011/09/1-2011-1900.html

NIGEL FARAGE ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!!

ANΑΦΟΡΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

ΠΗΓΗ :
http://www.aspe.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1741&Itemid=2
Tο κείμενο μπορείτε να το τυπώσετε από το συνημμένο word.

ΟΔΗΓΙΕΣ :

• αν ήδη έχετε καταβάλει την ειδ. εισφορά και δεν ενημερωθήκατε εγκαίρως για το κείμενο αυτό της ΑΝΑΦΟΡΑΣ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ δεν έχετε κανένα νομικό εμπόδιο να την υποβάλετε. (Το κείμενο αυτό αφορά κατ΄ αρχήν πολυτέκνους, αλλά με κατάλληλη αφαίρεση των ειδικών διατάξεων μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον κάθε πολίτη).
  
• Αν δεν καταβάλατε το ποσόν του εκκαθαριστικου, επιδιώξτε να το πληρώσετε σε δόσεις.
• Σε κάθε περίπτωση, είτε γίνει συμψηφισμός, είτε οποιαδήποτε καταβολή μέσω Τραπέζης. θα επισυνάψετε το αποδεικτικό Τραπέζης στην παρούσα ΑΝΑΦΟΡΑ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
• Κατόπιν, μετά την καταβολή ή τον συμψηφισμό του φόρου, συμπληρώστε καταθέστε την ΑΝΑΦΟΡΑ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ στην ΔΟΥ σας σε δύο αντίγραφα και  πάρτε πίσω το ένα με τον  αριθμό πρωτοκόλλου.
  
• Στη συνέχεια, μετά την άρνηση της ΔΟΥ να ικανοποιήσει την ΑΝΑΦΟΡΑ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ, έχετε δικαίωμα  προσφυγής στα Διοικητικά Δικαστήρια, είτε με ατομικές είτε με ομαδικές προσφυγές έως 100 ατόμων (για πιο οικονομικά). Υπενθυμίζεται, ότι τα δικαστικά έξοδα των πολυτέκνων είναι μειωμένα κατά το ήμισυ (άρθ. 7 του Ν. 1910/44). Αυτό μας διευκολύνει, ως προς την υποχρέωση που έχουμε, να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από την εξαθλίωση.
  

———————————————–

ΠΡΟΣ κο ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ, με έδρα την Αθήνα

δια της ΔΟΥ __________________________

ΑΝΑΦΟΡΑ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

και ΑΙΤΗΣΗ

για τη διεκδίκηση της επιστροφής της καταβληθείσας έκτακτης εισφοράς

του Ν.3986/2011

του ………………………………………………….. ………………………..

κατοίκου…………………………………….… με ΑΦΜ ………………….

Παρέλαβα το με ημερομηνία ……………….. 2011 Εκκαθαριστικό σημείωμα εισφορών και Τέλους επιτηδεύματος Ν.3986/2011 με το οποίο καλούμαι να καταβάλω το ποσό των ευρώ …… . Το άνω Εκκαθαριστικό δεν είναι σύννομο, διότι αντιβαίνει στο Ελληνικό Σύνταγμα και ιδίως: Α) στην διάταξη της παρ. 2 αρθ. 78 Σ περί απαγόρευσης της επιβολής αναδρομικής φορολογικής επιβάρυνσης, δηλαδή διώκεται εν έτει 2011 η επιβολή φορολογικής επιβάρυνσης για ήδη φορολογηθέντα εισοδήματα του έτους 2010. Β) παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας που καθιερώνεται στην άρθ. 4 παρ. 5 και άρθ. 25 παρ.1 εδ. δ΄του Συντάγματος κατά την οποία « οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Και τούτο διότι δια της άνω κλίμακας ο φορολογούμενος που δήλωσε καθαρό εισόδημα 12.000,00 € δεν επιβαρύνεται με την εν λόγω εισφορά, ενώ ο δηλώσας εισόδημα κατά 1 μόλις ευρώ μεγαλύτερο (12.001,00 €) υπόκειται σε εισφορά. Επιπλέον δεν εξαιρεί ή δεν κλιμακώνει τις οικογένειες με πολλά μέλη ανάλογα με τη φοροδοτική τους ικανότητα, δεδομένου ότι καλούνται να αντιμετωπίσουν πολύ περισσότερα βάρη, με αποτέλεσμα να παραβιάζεται ΚΑΤΑΦΑΝΩΣ η διάταξη του άρθ. 21 παρ. 1 και 5 του Συντάγματος και την ισχύουσες ειδικές διατάξεις του αρθ. 8 Ν 1910/1944. Γ) παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης, αντίθετα με το άρθ. 4 παρ. 1 του Συντάγματος, διότι μεταξύ άλλων επιβάλλεται και έκτακτη εισφορά για κατοχή αυτοκινήτου, χωρίς να εξαιρούνται τα αυτοκίνητα πολυτέκνων, που έχουν κυβισμό και αριθμό θέσεων ανάλογο με τον αριθμό των μελών της οικογενείας τους, απαραίτητα για την μεταφορά της, καθώς και οχήματα ΑΜΕΑ. Δ) Η διάταξη της περ. 5 παρ.5 αρθ. 29 Ν.3986/2011 παραβιάζει το αρθ. 20 παρ. 1 του Συντάγματος περί παροχής έννομης προστασίας, διότι η άσκηση της προσφυγής ενώπιον του αρμοδίου Διοικητικού Πρωτοδικείου, δεν αναστέλλει τη βεβαίωση και την είσπραξη της οφειλής που βεβαιώνεται κατά τις διατάξεις της παρ. 5 αυτού.

Για τους παραπάνω λόγους ΑΙΤΟΥΜΑΙ να ακυρώσετε το άνω Εκκαθαριστικό Σημείωμα και να μου επιστρέψετε εντόκως εντός προθεσμίας 60 ημερών από την κατάθεση της παρούσης, όλο το ποσόν που κατέβαλα αναγκαστικά, λόγω απειλουμένων δυσμενών διοικητικών μέτρων σε βάρος μου. Σε περίπτωση αρνήσεώς σας, ρητής ή σιωπηρής, επιφυλάσσομαι: α) για την ποινική σας δίωξη καθώς και την πειθαρχική και ποινική δίωξη όλων των οργάνων σας για παράβαση καθήκοντος με σκοπό την περιουσιακή και οικογενειακή μου βλάβη, που διαπράχθηκε κατά καταφανή παραβίαση του Συντάγματος κατά την έννοια των άρθρων 259 του ΠΚ και του άρθρου 19, 106 παρ 1 , 107 παρ.1α N.3528 /2007 Κωδ. Δημ.Υπαλλήλων β) για τη δικαστική διεκδίκηση του καταβληθέντος ποσού και την αποζημίωση μου λόγω ηθικής βλάβης που μου προκαλέσατε από την παράνομη συμπεριφορά των οργάνων σας εις βάρος της περιουσίας μου με βάση το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ.

Σε περίπτωση οποιασδήποτε άλλης απαντήσεώς σας θα πρέπει να τηρηθούν οι νόμιμες προθεσμίες του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας.

Ημερομηνία …………………….

Ο καταγγέλων

Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν (Μᾶρκ. 8,34 – 9,1)

ΠΕΡΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

• «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυ­χὴν αὐτοῦ;
• ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,36-37)

____________

_______

ΕΩΡΤΑΣΑΜΕ, ἀγαπητοί μου, τὴ μεγάλη ἑ­ορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Καὶ σήμερα, Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσι, διαβάζεται ἕνα εὐαγγέλιο σπουδαιότατο. Μέσα σ’ αὐτὸ ὑπάρχει ἕ­να ῥητό, ποὺ καὶ μόνο αὐτὸ φτάνει γιὰ νὰ σωθῇ κανείς· τέτοια δύναμι ἔ­χει. Ὅποιος τὸ ἐν­νοή­σῃ βαθειά, μαθαίνει τὴν ἀξία τῆς ψυχῆς του καὶ ποιός εἶνε ὁ προορισμός του.
Ποιό εἶνε τὸ ῥητό; Θὰ τὸ πῶ. Ἀλλὰ θὰ τὸ προσέξῃ κανείς; Τὸ ῥητὸ αὐτὸ λέει· «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅ­λον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,36-37). Περὶ ψυχῆς ὁμιλεῖ τὸ εὐ­αγγέλιο σήμερα. Περὶ ψυχῆς λοιπὸν θὰ μιλήσουμε κ’ ἐμεῖς ὅσο μποροῦμε ἁπλούστερα.

* * *

―Περὶ ψυχῆς; Ἄκου ἐκεῖ! Τώρα ποὺ προώ­­δευσε ἡ ἐπιστήμη καὶ φτάσαμε στὰ ἄστρα, ἐ­σὺ μᾶς λὲς παραμύθια; Τί ψυχὴ καὶ Θεός; Τώρα καὶ στὰ σχολειὰ διδάσκουν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν διαφέρει ἀπὸ τὸ ζῷο· ὅ­πως ψο­φάει τὸ ζῷο, ἔτσι τελειώνει κι ὁ ἄνθρωπος…
Αὐτὰ λένε τώρα. Δὲν εἴ­μα­στε πιὰ στὰ χρόνια ποὺ οἱ πρόγονοί μας, λόγου χάριν στὸν ἀ­λη­σμόνητο Πόντο, στὶς εὐχές τους ἔλεγαν «Κα­λὴ ψυχή, κα­λὸ πα­ράδεισο». Πᾶνε τώρα αὐτά. Τί ἔχουμε λοι­πὸν ν’ ἀπαντήσουμε σ᾽ αὐτούς;
Ἀπαντοῦμε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε διπλός, ὁ­ρατὸς καὶ ἀόρατος. Καὶ ὁρατὸς μὲν εἶνε ὡς πρὸς τὸ σῶμα. Τὸ σῶμα μας εἶνε ὑλικό. Εἶνε φτεια­γμένο ἀπὸ ὑλικὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως. Ἀπὸ αὐ­τὰ πῆρε ὁ Θεὸς καὶ τὸ δημιούργησε, σὰν ἕνα ἔ­ξοχο ἄγαλμα. Ἂν ἕνα σῶμα βάρους 65 κιλῶν τὸ πᾷς σ’ ἕνα χημεῖο καὶ τὸ ἀναλύ­σῃς, θὰ βρῇς ὅτι τὸ περισσότερο, τὰ 45 κιλά, εἶνε νε­ρό. Τὸ ἄλ­λο τί εἶνε; Εἶνε λῖπος, εἶνε ἄν­θρακας, εἶνε φωσ­φόρος, εἶνε μαγνήσιο, εἶ­νε ἀ­­σβέστιο, εἶνε καὶ λίγος σίδηρος. Αὐτὰ τὰ ὑλι­κὰ πῆρε ὁ Θεὸς καί, σὲ κατάλληλη ἀναλογία, ὅπως ὁ ζαχαροπλάστης κάνει ἕνα γλύκυσμα ἢ ἡ γυναίκα ζυμώνει στὴ σκά­φη καὶ κάνει ψωμί, ἔτσι ὁ μεγαλοδύναμος τὰ ζύμωσε καὶ δημιούργησε τὸ σῶμα ποὺ βλέπουμε. Ἀλλὰ τὸ σῶμα αὐτὸ εἶνε φθαρτό. Μὲ τὸ πέ­ρασμα τῶν ἐτῶν καταρρέει. Κάποτε ἔρχεται ἡ φοβερὰ ὥρα τοῦ θανάτου, καὶ τότε τὸ σῶ­μα θάβεται μέσα στὴ γῆ καὶ ὁ ἱε­ρεὺς λέει «Γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ» (Γέν. 3,19).
Ὁρατὸ εἶνε τὸ σῶμα. Κανείς δὲν ἀμφιβάλλει ὅτι ὑπάρχει. Τὸ βλέπουμε, τὸ ἀγγίζουμε, τὸ ζοῦμε, τὸ χρησιμοποιοῦμε. Ἐὰν ὅ­μως παραδέχεσαι ὅτι ὑπάρχει σῶμα, πολὺ πε­ρισσότερο νὰ παραδέχεσαι ὅτι ὑπάρχει ψυχή.
―Μά, θὰ πῇς, τὸ σῶμα τὸ βλέπω, τὴν ψυχὴ δὲν τὴ βλέπω.
Ναί, ἡ ψυχὴ εἶνε ὁ ἀόρατος ἄνθρωπος. Αὐ­τὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει. Πολ­λὰ πράγματα εἶνε ἀόρατα, ἀλλ’ ὑ­πάρχουν. Βλέπεις τὸν ἀέρα; Ὄχι. Τὸν αἰ­σθάνεσαι ὅμως· φυ­σάει, ξεῤῥιζώνει δέν­τρα, κάνει τρικυμία στὴ θάλασσα. Βλέπεις τὸν ἠλεκτρισμό; Ὄχι. Καὶ ὅ­μως δὲν πλησιάζεις τὸ σύρμα· ξέρεις ὅτι, ἂν τὸ ἀγγίξῃς, κά­ηκες. Ὅπως λοιπὸν ὁ ἠλεκτρισμὸς καὶ ὁ ἀέρας ὑπάρχουν, ἂν καὶ δὲν τοὺς βλέπεις, ἔτσι καὶ ἡ ψυχή· ὑπάρχει, καὶ ἡ ὕπαρξί της φανερώνεται ἀπὸ τὶς ἐνέργειές της. Ποιές ἐνέργειες ἔχει; Δύο – τρεῖς θὰ σᾶς πῶ.
Ἐκεῖνο ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι ὑπάρχει ψυχὴ εἶνε πρῶτα-πρῶτα ἡ σκέψι μας. Ἡ σκέψι δὲν ζυγίζεται. Τὸ κορμὶ ἔχει βάρος, ἡ σκέψι δὲν ἔ­χει· εἶνε μέσα στὸ μυαλό. Εἶνε ὅμως πρα­­γμα­τική. Καὶ βλέπεις· εἶσαι ἐδῶ, καὶ μὲ τὴ σκέψι σου πετᾷς σὰν πύραυλος καὶ βρίσκεσαι στὴν Αὐστραλία ποὺ εἶνε ὁ συγγενής σου, στὴ Γερ­μανία ποὺ εἶνε ὁ φίλος σου, στὸ Βόρειο Πόλο, παντοῦ· φτάνεις στὰ οὐράνια, ἀγγίζεις τὰ ἄ­στρα τοῦ οὐρανοῦ μὲ τὴ σκέψι. Δὲν ὑπάρχει ταχύτερο μέσο. Ἡ σκέψι λοιπὸν ἀποδεικνύει, ὅτι μέσα μας ὑπάρχει κάτι τὸ ἀθάνατο. Καὶ μό­νο αὐτὴ φτάνει ν’ ἀποδείξῃ ὅτι ὑπάρχει ψυχή.
Ἀλλὰ δὲν εἶνε μόνο ἡ σκέψι. Ὑπάρχει καὶ κά­τι ἄλλο μέσα μας ἐξ ἴσου πραγματικό. Ὁ ἄν­θρωπος ἔχει καὶ αἴσθημα. Θέλετε νὰ τὸ δῆτε; Νά· κάθεται κάποιος στὸ τραπέζι. Κ’ ἐνῷ ἔ­χει μπροστά του τὰ καλύτερα φαγητά, δὲν τ᾽ ἀγ­γίζει. Γιατί; Ἔφτασε τὴν ὥρα αὐτὴ ἕνα τηλε­γρά­φημα, ποὺ λέει ὅτι πέθανε ὁ πατέρας του. Αὐτὸ τοῦ ἔκοψε τὴν ὄρεξι· ἔχει αἴσθημα λύπης. Τί δείχνει αὐτό; Ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σῶμα, ποὺ ἀ­ρέσκεται στὸ ὡραῖο φαγητό, ὑπάρχει καὶ κάτι ἄλλο διαφορετικό· αὐτὸ εἶνε ἡ ψυχή, ποὺ ἀ­διαφορεῖ γιὰ φαγητά. Ἡ σκέψι λοιπὸν καὶ τὸ αἴ­­σθη­μα ἀποδεικνύουν, ὅτι ὑπάρχει κ’ ἕνα ἄλ­λο ἀνώτερο καὶ πνευματικὸ συστατικό, ἡ ψυχή.
Μιὰ ἄλλη ἐπίσης ἐνέργεια εἶνε ἡ θέλησις. Νά· ἕνα πλοῖο μὲ χίλιους ἐπιβάτες ναυαγεῖ ξα­φνι­κὰ στὸν ὠκεανό. «Στὶς βάρκες!» διατάζει ὁ πλοίαρχος, καὶ μπαίνουν ὅλοι καὶ σῴζονται. Ἕ­­νας μόνο δὲν μπαίνει· ὁ ἴδιος ὁ καπετάνιος. Μένει στὸ πλοῖο. Κ’ ἐνῷ σῴζει τοὺς ἄλ­λους, ὁ ἴδιος μένει ἐκεῖ, στὴ γέφυρα, καὶ βυθί­ζεται μα­ζὶ μὲ τὸ πλοῖο! Ποιά εἶν’ αὐτὴ ἡ δύναμι, ποὺ τοῦ λέει «Κόντρα μὲ τὸ συμφέρον, κόν­­τρα μὲ τὸ ἔνστικτο τοῦ σώματος!»; Ἡ θέλησι τῆς ψυχῆς. Ἂν ἦταν ζῷο, θά ᾽κανε ἀλλιῶς· εἶνε ἄν­­θρωπος, κι ἀκούει μιὰ φωνὴ νὰ τοῦ λέῃ· Θὰ μείνῃς στὸ καθῆκον, κι ἂς πεθάνῃς. Αὐτὴ λέει καὶ στὸ γιατρό· Θὰ κάνῃς τὸ χρέος σου. Αὐτὴ λέει καὶ στὸ νοσοκόμο· Θὰ ἐκτελέσῃς στὸ λειτούρ­γημά σου. Αὐ­τὴ λέει καὶ στὸν ἱερέα· Θὰ μεί­νῃς στὴν ἀπο­στολή σου. Αὐτὴ λέει στὸν κάθε Χριστιανό· Μεῖνε πιστὸς μέχρι τέλους. Διάβαζα τὴν ἑξῆς ἱστορία. Στὸν Πόντο ἕνας Τοῦρκος κυνηγοῦ­σε μὲ μαχαίρι ἕνα Χριστιανό. Τὸν ἔπιασε καὶ τὸν ἀ­πειλοῦσε· Θὰ σὲ σφάξω· μόνο ἂν βλαστημή­σῃς τὸ Χριστὸ καὶ πατήσῃς τὸ σταυρὸ θὰ σ᾽ ἀ­­φήσω!… Μὰ αὐτὸς δὲν δείλιασε· προτίμησε τὸ θάνατο γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Τί δείχνουν αὐτά, ἡ σκέψι, τὸ αἴσθημα, ἡ δύ­ναμι τῆς θελήσεως, ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσε­ως; Ὅτι ὑπάρχει μέσα μας κάτι ἀθάνατο καὶ αἰώνιο, καὶ αὐτὸ ὀνομάζεται ψυχή. Ὑπάρχει ψυχή· τὸ μαρτυρεῖ ἡ σύστασί μας, ἡ αἴσθησι τῆς καρ­διᾶς μας. Ὑπάρχει ψυχή· τὸ μαρτυροῦν οἱ μάρ­τυ­ρες καὶ οἱ ἅγιοι, ποὺ θυσίασαν τὴ ζωή τους χάριν τῆς πίστεώς μας. Ὑπάρχει ψυχή· τὸ λένε μεγάλοι ἐπιστήμονες ποὺ ἔκαναν ἀνα­καλύψεις, ὄχι κάτι γιατρουδά­κια καὶ φοιτηταὶ ποὺ δὲν ξέρουν νὰ γράψουν τ’ ὄνομά τους. Ὑ­πάρχει ψυ­χή· τὸ φωνάζουν μεγάλοι φιλόσοφοι, ὅπως οἱ δικοί μας Σωκράτης, Πλάτων, Ἀριστοτέλης, κ.ἄ..
Ὑπάρχει ψυχή – δὲ σᾶς εἶ­πα τίποτα μέχρι τώρα. Κι ἂν ὅλες αὐτὲς οἱ μαρτυρίες ἔλειπαν, φτάνει μόνο μία. Ποιά εἶνε ἡ μαρτυρία αὐτή; Εἶνε ἡ μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός μας βεβαιώνει, ὅτι ὑπάρχει ψυχή. Καὶ μπορεῖ ὅ­λοι νὰ λένε ψέματα, ἀλλ’ αὐτὸς ποτέ. Πιστεύ­εις στὸ Χριστό; Ἐκεῖνος λέει σήμερα· «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;». Ὅπως ἔλεγε ἕνας ἱεροκήρυκας, φανταστῆ­τε μιὰ ζυγαριὰ κρεμασμένη πάνω ἀπὸ τὰ ἄστρα. Στὸν ἕνα δίσκο βάλτε ὅ,τι πολύτιμο ἔχει ὁ κόσμος· χρυσάφια, ἀσήμια, μαργαριτάρια… Καὶ στὸν ἄλλο δίσκο βάλτε – τί; Μιὰ ψυχή. Τὴν ψυ­χὴ ὄχι ἑνὸς βασιλιᾶ ἢ κυβερνήτου, ἀλλὰ τὴν ψυχὴ ἑνὸς φτωχοῦ, τοῦ πιὸ φτωχοῦ ζητιάνου. Ἔ, μόλις ἡ ψυχὴ ἀγγίξῃ μὲ τὰ φτερά της τὸ δίσκο, ἡ ζυγαριὰ θὰ κλίνῃ πρὸς τὸ μέρος της. Τέτοια ἀξία ἔχει ἡ ψυχή.

* * *

Ὁ κόσμος, ἀγαπητοί μου, δυστυχῶς φρον­τί­ζει μόνο γιὰ τὸ σῶμα· τρέχει σὲ γιατρούς, ξοδεύει περιουσίες γιὰ τὴν ὑγεία. Δὲ λέω, πρέ­πει νὰ ἐνδιαφερώμαστε γιὰ τὸ σῶ­μα· κι αὐ­τὸ τοῦ Θεοῦ εἶνε. Ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ τὸ σῶμα εἶνε ἡ ψυχή. Γιὰ τὴν ψυχή; Ἀ­διαφορία! Ὅπως ἐνδιαφέρεσαι γιὰ τὸ σῶμα, ἔτσι κι ἀκόμα περισ­σότερο γιὰ τὴν ψυχή. Γιατὶ μία καὶ μονάκρι­βη τὴν ἔχουμε, ἀλλοίμονό μας ἂν τὴ χάσουμε· θά ᾽νε μεγάλη ἡ εὐθύνη. Τὰ πιστεύετε αὐτά; εἶστε Χριστιανοί· δὲν τὰ πιστεύετε; δὲν εἶστε.
Μεγάλο, πολὺ μεγάλο πρᾶγμα ἡ ψυχή. Εἶνε ἀθάνατος καὶ αἰ­ωνία. Αὐτὴ δίνει ἀξία στὸν ἄν­θρωπο. Γι’ αὐτὸ νὰ τὴ φροντίζουμε. Ἦρθε Κυρι­ακή, χτυπᾷ ἡ καμπάνα; τρέξε στὴ λειτουργία ν’ ἀκούσῃς ἐκεῖ, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε «ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν» (εὐχ. κεφαλοκλ.). Ἦρθε τεσσαρακοστή; τρέξε νὰ κα­θαρί­σῃς τὴν ψυχὴ μὲ τὴν ἐξομολόγησι. Κι ὅπως τρέφεις τὸ σῶμα, τάϊζε καὶ τὴν ψυχὴ μὲ τὰ ἱε­ρὰ μυστήρια καὶ μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ποτέ μὴ λησμονεῖς ὅτι ὅλα εἶνε ματαιότης· ἕ­να μένει, ἡ ψυχή. Ὅσο εἶσαι βέβαιος ὅτι ὑπάρ­χει σῶμα, τόσο νὰ εἶσαι βέβαιος ὅτι ὑπάρχει ψυχὴ κι ὅτι μιὰ μέρα θὰ λογοδοτήσουμε γι’ αὐτήν.
Κρατῆστε τὴν πίστι τῶν πατέρων μας. Πιστεύ­ετε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε μόνο ὑλικὸ ὄν, σάρκα· ἔχει καὶ ψυχὴ ἀθάνατη. Μὴ ξεχνᾶτε ποτέ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ μας «Τί δώσει ἄν­θρω­πος ἀν­τάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;». Καὶ εἴθε νὰ μᾶς ἀ­ξι­ώσῃ ὅλους ὁ Θεός, ὅταν ἔλθῃ τὸ τέλος, νὰ ποῦ­­με κ’ ἐμεῖς ὅπως ὁ λῃστής· «Μνήσθη­τί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42).

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναὸ της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο  Ἀντιγόνου – Ἀμυνταίου 17-9-1989)

____________

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

________

MITROPOLITUL AUGUSTIN DE FLORINA:

PREDICĂ LA DUMINICA DUPĂ ÎNĂLŢAREA SFINTEI CRUCI

(Marcu 8, 34 – 9, 1)

„SĂ SE LEPEDE DE SINE”

„Cine vrea să vină după Mine, să se lepede de sine…”

ortodoxieToţi, iubiţii mei, toţi ne numim creştini. Dar ne întrebăm: suntem într-adevăr creştini? Ca să fie cineva creştin, trebuie să asculte şi să facă tot ce zice Hristos. Desăvârşita ascultare faţă de Hristos, ascultare faţă de toate câte porunceşte, este semnul de recunoaştere a unui creştin adevărat. Şi ce porunceşte Hristos? O vedem în Evanghelia de astăzi. Zice Hristos: „Cine vrea să vină după Mine, să se lepede pe sine, să-şi ia crucea sa şi să-Mi urmeze Mie!”.

Auziţi ce zice? Înţelesul cuvintelor Lui este:Vrei, omule, să-Mi urmezi, să vii după Mine, să fii omul Meu şi ucenicul Meu? Te chem lângă Mine, dar nu te forţez. Înaintea ta sunt două drumuri. Unul este drumul satanei, care la început pare uşor şi mulţumitor, dar la sfârşit este prăpastie, distrugere, iad.Celălalt drum este al Meu. Este drumul care pare îngust şi dificil. Drum anevoios şi obositor, drum presărat cu spini, cu multe piedici şi ispite, drum care seamănă cu drumul Golgotei. Dar acest drum, drumul credinţei şi al virtuţii, este binecuvântat, şi la sfârşitul drumului este viaţa veşnică. O, omule! Aceste două drumuri stau înaintea ta.Alege unul din două. Eşti liber. Dar din clipa în care vei alege şi te vei hotărî să urmezi drumul Meu – zice Hristos – , trebuie să împlineşti trei condiţii. Şi care sunt, Hristoase, condiţiile cu care Mă primeşti?

Şi Domnul, Domnul cel răstignit, de pe înălţimea Crucii răspunde fiecăruia care urmăreşte mântuirea sa: Condiţiile sunt trei: „Să se lepede de sine” este prima condiţie. „Să-şi ia crucea sa” este a doua condiţie. Şi„să-Mi urmeze Mie” este a treia condiţie.

Trei condiţii! Nu te teme auzindu-le. Împlineşte-le şi vei afla pace şi odihnă.

Dar ce înseamnă cele trei condiţii pe care le cere Hristos? Lăsând la o parte cea de-a doua şi cea de-a treia condiţie, în această scurtă predică vom vorbi despre prima: lepădarea de noi înşine.

„Cine voieşte să vină după Mine, să se lepede de sine…”.

Ce înseamnă „să se lepede de sine”? Să se lepede cineva de sinele său, de propriul eu, adică să-şi urască sinele. Să-mi urăsc sinele? Auzind oamenii această condiţie se miră şi întreabă: Cum, Hristos, care ne-a poruncit să ne iubim „aproapele ca pe noi înşine”, zice acum să ne urâm pe noi înşine? Să urăşti şi să iubeşti nu sunt două lucruri potrivnice? Cum se împacă? Vă rog să luaţi aminte.

Fiecare om, precum de multe ori o zicem, este suprema făptură a lui Dumnezeu. Simte în el însuşi că, chiar dacă seamănă cu alţi oameni în punctele de recunoaştere comune firii lui, trupeşte şi sufleteşte, totuşi fiecare om are ceva deosebit care îl distinge de toţi ceilalţi oameni. Precum frunzele care sunt în acelaşi copac sunt asemănătoare, dar, după cum zic naturaliştii, fiecare frunză are ceva diferit de celelalte frunze, aşa şi omul, între milioanele şi zecile de milioane de oameni, ca persoană are ceva deosebit, constituie o personalitate deosebită. Este unic şi irepetabil. El şi numai el cu această personalitate a sa distinctă apare pe pământ o singură dată.

Pentru ca omul să dăinuiască, să trăiască şi să progreseze are în interiorul său viu instinctul vieţii. Fiecare om îşi iubeşte sinele, se iubeşte pe sine. Îi este foame? Se va îngriji să găsească mâncare. Îi este sete? Va alerga la izvoare. Îi este frig? Se va îngriji pentru încălzirea sa. Este bolnav? Îşi va căuta medicamentul. Fiecare om nu se lasă pe el însuşi, sinele său, flămând, însetat, gol, bolnav.

Iubirea faţă de noi înşine este sădită în noi. A sădit-o Dumnezeu în fiecare om. Şi graţie acestei iubiri trăieşte şi există omul. Şi doar atunci când din diferite pricini, şi în principal din cauza necredinţei, îşi pierde această iubire a sa faţă de sine, atunci acest om deznădăjduit se sinucide. Cei care se sinucid îşi urăsc sinele şi cu mânie doboară copacul vieţii pe care l-a sădit Dumnezeu.

Când Hristos zice „să se lepede de sine”, nu înţelege să ne urâm sinele, care este creaţia lui Dumnezeu şi trebuie să luăm aminte la el şi să îl îngrijim, ci înţelege altceva. Omul nu mai este cel curat, cel nevinovat, cel fără viclenie. În sufletul omului, după căderea celor întâi zidiţi, a intrat păcatul, atracţia şi înclinarea spre rău. O, păcatul! Groaznic microb. Acest păcat l-a întinat şi l-a stricat pe om. A stricat şi iubirea faţă de noi înşine, care înainte de căderea celor întâi zidiţi, era o iubire curată, firească. Dar prin păcat iubirea aceasta ca un râu năvalnic a ieşit hotarele lui şi a pricinuit şi pricinuieşte mari catastrofe. Iubirea a devenit egocentrică, sălbatică. Patimile stăpâneau. Totul pentru noi înşine, pentru sinele nostru, nimic pentru alţii, să flămânzească, să înseteze, să fie goi, să fie expuşi la mii de primejdii şi nevoi. Pironul omului egoist nu-l arde. Închis în cochilia sa ca un melc, se îngrijeşte doar de sinele său. Pe alţii îi consideră doar mijloace de exploatare pentru a-şi satisface desfrâul, iubirea de slavă şi iubirea de arginţi. Pentru ca să sugă sângele lor.

Această iubire, care iese din limitele ei fireşti şi întâlneşte răutatea şi patima, iubirea de plăceri, iubirea de slavă şi iubirea de arginţi, această iubire nu merită să se numească iubire, n-are nicio legătură cu învăţătura şi pilda lui Hristos, care Şi-a jertfit viaţa Sa pentru mântuirea lumii. Creştinul adevărat se răstigneşte, suferă şi pătimeşte pentru aproapele său. Cel iubitor de sine şi egoist răstigneşte, îi exploatează pe alţii şi îi chinuieşte. Aşadar, nu pe omul pe care l-a plăsmuit Dumnezeu, ci omul cu răutăţile şi patimile lui, omul cel vechi, după cum îl caracterizează Apostolul Pavel, care trăieşte şi împărăţeşte în inimile noastre ale tuturor, acesta este cel de care trebuie să ne lepădăm şi pe care trebuie să-l urâm.

Câtă vreme în inima noastră trăiesc groaznicele patimi, nici pe Dumnezeu, nici pe aproapele nostru nu îl iubim şi nu merităm să ne numim ucenici şi oameni ai lui Hristos.Însă pentru a nimici răutăţile şi patimile este nevoie de o luptă dură, este nevoie înainte de toate de harul lui Hristos, care dezrădăcinează din piepturile oamenilor iubirea de sine, acest copac neroditor, şi sădeşte iubirea lui Hristos, acest copac frumos şi aducător de roadă, ale cărui rădăcini se află în stânca Golgotei.

Motto-ul nostru? Ca să trăiască iubirea lui Hristos, trebuie să moară patimile noastre, trebuie să fie biruit păcatul şi satana!

Sursa:„KIRIAKODROMION AUGUSTINIAN”

PREDICA MITROPOLITULUI AUGUSTIN DE FLORINA

LA POMENITREA SFÂNTULUI MUCENIC FOCA

– 22 SEPTEMBRIE –

UN SFÂNT GRĂDINAR

Iubiţii mei, la începutul omiliei mele vom vorbi despre Pont. Nu pentru că suntem originari din Pont, nici pentru că vrem să subestimăm alte regiuni, care toate au a prezenta o cultură remarcabilă, ci pentru că istoria Pontului, dată fiind poziţia lui geografică, se împleteşte cu mari evenimente ale Neamului.

În Pont au trăit şi au activat marii Părinţi şi Dascăli ai Bisericii, precum Vasilie cel Mare, dar şi monahi şi asceţi. În Pont a înflorit o viaţă creştină. S-au construit biserici deosebite. În vremea persecuţiilor din primele veacuri martirii din Pont au fost nenumăraţi. Dar după încetarea persecuţiilor, în timpul lui Constantin cel Mare şi a urmaşilor lui, Pontul a fost organizat şi mai bine în mitropolii şi multe episcopii. Mai târziu, s-au zidit renumitele mănăstiri, precum cea a Maicii Domnului de la Sumela, a Sfântului Ioan Vazelonos şi a Sfântului Gheorghe Peristereota.
Dar au venit peste Pont vremuri foarte grele, anii stăpânirii turceşti. Turcii au împilat mult Pontul, ca să-şi schimbe credinţa. Câţiva şi-au schimbat credinţa. Dar atât de mare era influenţa, încât şi cei care-şi schimbaseră credinţa îşi păstrau limba, moravurile şi tradiţiile greceşti. Pontul, cu excepţia câtorva renegaţi, a rămas credincios şi afierosit închinării în faţa Celui Răstignit. În martirologiul Pontului s-au adăugat noi mucenici. Aşa a trăit Pontul până când a venit marea catastrofă din 1922, când întregul Pont a fost dezrădăcinat, iar martiricul său popor a fost împrăştiat în toate părţile patriei şi mai ales în Macedonia.

***

Un mucenic din Pont vom prezenta acum dragostei voastre. Să-l primim cu bucurie şi veselie, ca pe un frate al nostru mai mare, care a trăit în vremurile trecute. În groaznicii ani ai primelor persecuţii a mărturisit pe Hristos şi s-a învrednicit să primească cununa cea neveştejită a slavei. Este Sfântul Foca grădinarul, a cărui sfântă pomenire Biserica Ortodoxă o sărbătoreşte pe 22 septembrie.
Sfântul Foca s-a născut în una din cele mai minunate cetăţi ale Pontului, în Sinope, o cetate la mare, ale cărei ţărmuri se scaldă în valurile sălbatice ale Mării Negre. Era căsătorit. Avea femeie şi copii. Îndeletnicirea lui era de grădinar. Reuşise prin hărnicia sa să prefacă un loc sălbatic într-o grădină foarte frumoasă. O cultiva cu grijă, iar din roadele grădinii îşi întreţinea familia. Dar aşa cum el era iubitor de oameni, o parte din zarzavaturile grădinii o împărţea vecinilor săi săraci. Astfel, grădina lui Foca devenise un centru misionar. Sfântul Foca le spunea celor care îi vizitau grădina câte ceva despre Hristos. La umbra copacilor Foca învăţa. Şi, desigur, prilej de învăţătură lua de la apa cu care uda grădina, de la copacii fructiferi, de la florile multicolore, care răspândeau bună mireasmă. Dar Dumnezeiescul Învăţător, Iisus Hristos, nu lua şi El prilej din frumoasele Lui făpturi pentru a învăţa minunatele Sale parabole? Cele văzute sunt o icoană a lumii nevăzute. Dacă grădina cea materială este frumoasă, cu cât mai frumos va fi raiul, această grădină a lui Dumnezeu!
Aşa se gândea Sfântul Foca şi aşa trăia. Şi aşa trebuie să gândim şi să trăim şi noi. Şi mai ales cei care au fericirea să nu trăiască la oraş, ci în frumosul mediu natural şi să respire aerul curat, privind frumuseţile pământului şi ale cerului. Ajunge o floare a pământului, ajunge o stea a cerului, ca să demonstreze că există Dumnezeu.
Sfântul Foca trăia o viaţă liniştită cu familia sa. În sudoarea cinstită a feţei sale îşi mânca pâinea şi Îi mulţumea lui Dumnezeu şi-L slavoslovea pentru binecuvântarea pe care o avea în casă. Era un om atât de fericit, încât nu poate niciun bogat să-şi imagineze. Pentru că fericirea omului nu stă în bogăţie, ci în liniştea conştiinţei. Dar peste puţin timp acest sălaş pământesc al fericirii s-a dărâmat. Grădina s-a pustiit. Centrul misionar a fost distrus, iar Foca din grădinar a devenit mucenic al lui Hristos. Şi din grădina pământească s-a mutat în cea cerească. Cum?

***

Se decretase o persecuţie sălbatică împotriva creştinilor. Închinătorii la idoli năvăleau ca nişte lupi şi sfâşiau oile, pe creştini. Oriunde descopereau creştini, îi persecutau, îi prindeau şi îi executau fără judecată. Şi pentru că grădinarul Foca era cunoscut pentru activitatea sa creştină, conducătorii au trimis soldaţi ca să-l prindă, să-l execute şi să-i aducă al său cap. Soldaţii nu-l ştiau personal pe Foca. Au ajuns în acea parte unde locuia. Foca i-a primit pe soldaţi cum primea pe orice străin. Nu ştia scopul lor. Nici ei nu i l-au arătat imediat. Foca i-a găzduit creştineşte. După câteva zile, soldaţii i-au spus că au venit în acel loc cu porunca de a prinde şi a executa un creştin, care se numeşte Foca.
– Te rugăm, i-au spus, să ni-l arăţi…
Foca, auzind aceste cuvinte, nu s-a tulburat, ci cu linişte le-a răspuns soldaţilor, zicându-le:
– Acum vă voi arăta cine este Foca… S-a retras într-un loc deosebit şi I-a mulţumit lui Dumnezeu că venise ziua să arate prin fapte că este creştin şi rob adevărat al Domnului. După aceea, s-a dus şi şi-a săpat groapa, unde avea să fie îngropat. S-a îngrijit cu deosebită atenţie de soldaţi în acea ultimă noapte şi apoi le-a spus soldaţilor, prefăcându-se oarecum:
– Iubiţii mei prieteni, aflaţi că eu cu multă grijă am cercetat şi l-am găsit pe criminalul pe care-l căutaţi. Vânatul pe care îl căutaţi este acum în capcană… Şi când soldaţii l-au întrebat cine este, Foca a răspuns:
– Nu este departe, este foarte aproape de voi. Este cel care în acest moment vorbeşte cu voi…
Când soldaţii au auzit acest cuvânt, s-au tulburat. Au fost emoţionaţi până la lacrimi şi nu voiau să împlinească porunca pe care au primit-o, după atâta îngrijire şi găzduire. Dar Foca îi ruga să nu ezite, ci să facă ceea ce li s-a poruncit. Soldaţii, chiar dacă erau sălbatici şi duri şi obişnuiţi să verse sânge, cu toate acestea ezitau mult. Un astfel de exemplu de lepădare de sine, de abnegaţie şi spirit de sacrificiu nu mai văzuseră.
– Deci, o aşa putere are creştinismul asupra sufletelor simple, ca să facă din ele eroi şi mucenici? – se întrebau soldaţii.
După multe ezitări şi o luptă lăuntrică cu ei înşişi, soldaţii au împlinit dispoziţia.
L-au decapitat pe Foca. Sfântul lui suflet a zburat în cer, iar sfintele sale moaşte au rămas în Pont izvor de deosebite binecuvântări şi minuni. Se spune că marinarii care călătoreau pe Marea Neagră şi erau în primejdii, chemau ajutorul Sfântului Foca şi erau salvaţi, iar în corabia lor aveau icoana sfântului Foca.
Un mucenic grădinar!

(trad. FOMSTNI, din cartea „Din toate meseriile” (gr.), Atena, 1980)

ÎNALTPREASFINŢITUL AUGUSTIN KANDIOTIS, MITROPOLIT DE FLORINA (GRECIA):

PREDICĂ LA DUMINICA A XVIII-A DUPĂ RUSALII

BINECUVÂNTAREA LUI  HRISTOS

(Luca 5:1-11)

„Şi făcând aşa, au prins mulţime multă de peşti”

Iubiţii mei, în ţara în care S-a născut, a trăit, S-a răstignit şi a înviat Domnul nostru Iisus Hristos există un lac haric, lacul Ghenizaret.

Acolo, în jurul lacului Ghenizaret, Şi-a îndreptat paşii Hristos. De ce? Pentru că în acele sate ridicate împrejurul lacului locuiau săracii pescari. Un popor simplu şi fără vicleşug, care se trudea, iar din veniturile pescuitului trăia o viaţă simplă, departe de stricăciunea marilor centre urbane. Şi Hristos îi iubea pe pescari şi era mulţumit să se afle alături de ei şi dintre aceştia Şi-a ales pe primii ucenici, ca să-i facă pescari de oameni, propovăduitori şi învăţători ai lumii. Nu din universităţi şi din şcoli de filosofi şi de ritori, nu din vile şi palate, ci din jurul lacului Ghenizaret, Hristos Şi-a ales pe primii Săi ucenici, iar prin ei Şi-a întins Împărăţia Lui duhovnicească peste toată lumea. Mare minune! Cum prin nişte oameni analfabeţi, neînvăţaţi, Creştinismul a învins şi a triumfat!

PE MALUL LACULUI deci, Hristos. Numai ce L-au văzut, pescarii au alergat la El. Mult popor s-a strâns ca să-L vadă şi să-L asculte. Şi pentru ca acest popor să poată să-L vadă şi să-L audă mai bine, Hristos a intrat într-una dintre corăbiile pescăreşti, într-o corabie al cărei proprietar era Simon, şi a stat la plora corabiei. Plora a devenit un amvon improvizat şi de acolo a început Hristos să înveţe.

După sfârşitul cuvântării, Hristos îi spune lui Simon – care mai târziu s-a numit Petru – să mâne în largul lacului şi să arunce mrejele. A vrut ca astfel să-l răsplătească pe Simon, care îşi alocase corabia predicii. Dar la acest cuvânt al lui Hristos, Simon Îi răspunde: „Doamne, toată noaptea, care este timpul potrivit pentru pescuit, am aruncat mrejele noastre în lac, dar n-am prins nimic. Cum acum, când este zi, vom putea prinde peşti? Îmi pare de necrezut. Dar de vreme ce Tu porunceşti, voi împlini porunca Ta”.

Creştinii mei, vedeţi ascultarea lui Simon? Astfel de ascultare trebuie să avem şi noi faţă de Hristos. Să ascultăm nu doar în cele care ni se par nouă logice şi posibile, ci şi în acelea care ne apar ca fără logică şi cu neputinţă, pentru că „cele cu neputinţă la oameni sunt cu putinţă la Dumnezeu”. Da! Când Hristos porunceşte, nici o împotrivire. Mergi înainte, creştinul meu, şi Hristos va fi împreună cu tine. L-aţi văzut pe Simon. A ascultat, s-a supus poruncii lui Hristos. A mânat în largul lacului. Şi a aruncat mrejele şi imediat s-au umplut de peşti, care erau atât de mulţi, încât mreaja era cât pe ce să se rupă. Minune! Cum s-a întâmplat? Prin puterea lui Hristos. El stăpâneşte marea şi toate câte sunt în apele ei.

Un dascăl al bisericii observă că peştii, care nu au logică precum oamenii, peştii care nu au urechi ca să audă, au auzit şi s-au supus, au făcut ascultare de cuvântul lui Hristos şi s-au strâns în mreje. Omule, peştii lacului din Ghenizaret s-au supus lui Hristos şi tu căruia ţi-a dat Dumnezeu urechi ca să auzi, de ce le închizi cu răutate şi nu vrei să asculţi şi să te supui lui Hristos? Aşa, surd şi nesimţit, dovedeşti că eşti mai rău decât animalele şi decât peştii care ascultă şi se supun poruncilor Lui.

DE DOUĂ ORI, Simon-Petru şi tovarăşii săi au aruncat mrejele lor în lacul Ghenizaret. Prima dată, fără Hristos. A doua oară, împreună cu Hristos. Prima oară, chiar dacă s-au ostenit toată noaptea, n-au reuşit să prindă nimic. A doua oară, au umplut mrejele cu peşti.

Ce ne învaţă minunea aceasta? Printe altele, ne învaţă şi aceasta: unde este Hristos, este binecuvântare; iar unde este binecuvântarea lui Hristos, acolo este bogăţia şi comoara. Bogăţia materială? Şi aceasta. Dar mai înainte de toate, bogăţie duhovnicească, care este mai presus de toate.

Asta nu înseamnă că omul trebuie să stea cu mâinile încrucişate şi să nu lucreze, ci să le aştepte pe toate fără osteneală şi muncă. Nu! Omul va lucra, se va osteni şi va transpira, pentru că aceasta este porunca lui Dumnezeu: „Să lucraţi”. Dar înainte de muncă, omul are nevoie şi de binecuvântarea lui Hristos. Binecuvântarea lui Hristos pentru reuşita fiecărui caz, mai mult chiar decât munca.

Când eram predicator, străbăteam Evvia şi am ajuns într-un sat care era ridicat lângă mare. Toţi locuitorii erau pescari. Se plângeau că, deşi munceau din greu şi pescuiau cu noile unelte, cu mreje care pescuiesc adânc în mare, rezultatul pescuitului lor ştiinţific nu era satisfăcător. De multe ori se întorceau cu mrejele goale. Un pescar cu părul alb, care a urmărit discuţia, luă cuvântul şi spuse: „Când eram copil, mergeam cu cei mai mari să pescuiesc. Pescuiam cu acele unelte vechi ale meşteşugului pescăresc. Şi prindeam peşti mulţi. Şi toţi ne minunam. Aveam binecuvântarea lui Hristos. Pentru că noi toţi, mici şi mari, intrând în bărci, ne făceam cu multă umilinţă cruce, nici unul nu înjura, nici unul nu vorbea ruşinos, nici unul nu făcea neorânduieli, lucruri urâte. Pe când acum, nu numai pe uscat, ci şi pe mare şi pe bărci înjurăm şi facem fel şi fel de urâciuni. Nu avem – a spus bătrânul cu păr alb – binecuvântarea lui Hristos”.

De BINECUVÂNTAREA lui Hristos nu au nevoie doar pescarii. Au nevoie şi plugarii noştri şi toţi oamenii, în general.

Plugarii să cultive pământul cu cele mai perfecte maşini. Să semene cea mai aleasă sămânţă. Să îngraşe ogoarele cu cele mai bune îngrăşăminte. Să le stropească cu medicamente agricole. Să le supravegheze agronomul şi să-şi dea sfaturile sale pentru o mai bună cultivare. Dar dacă nu există binecuvântarea lui Hristos, toate sunt deşarte. Deoarece, pentru ca pământul să rodească, are nevoie şi de soare, şi de apă, şi de aer curat. Dar acestea cine le dă? Hristos! Acesta este Creatorul şi Ziditorul a toate, al Universului. Hristos dă soarele, Hristos apa, Hristos aerul. Dacă cerul nu plouă, dacă soarele nu trimite razele sale, dacă aerul este infectat, toate se vor veşteji şi se vor usca. Pescari şi plugari şi muncitori, toţi de obşte, avem nevoie de binecuvântarea lui Hristos.

(Din cartea „Picături din apa cea vie” a Mitropolitului Augustin Kandiotis de Florina)

Kyriaki – Sunday Sermonette

Issue No. 774

“May His Blood Be Upon Us, and Upon Our Children” (Matt. 27: 25)

«Tὸ αἶμα αὐτοῦ ἐφ᾽ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τἐκνα ἡμῶν»

No man can remain indifferent before the passions, the sufferings of the Lord. So long as in the world there is pain, martyrdom and death, in the heart of each person a mystical Shakesperian drama shall be played out. But the dramas of humans are small before the divine drama, which, also, grants redemption.

I stress this. Outside of the Crucified [One], to whom we pay homage today, the life of man is either a comedy or a tragedy. The solution to the drama is only the Crucified [One].

What tongue shall be capable of describing the divine drama? We humble, slave servants of the Most High, worms that slither before the Crucified [One], shall endeavor to draw up again an aspect of the divine drama.

***

Noetically, intelligibly, mentally we are found in Jerusalem, outside of the preatorium of Pilate.

Still yet before morning, poisonous snakes came out of their holes, [real] beasts, monsters and wolves. They are the high-priests, the Pharisees and the mob. The city is shaking.  They seek the condemnation of Jesus. Pilate percieves his innocence. Inside him speaks Roman Law, [the just cause.]  He has researched, and the conclusion was one of innocence, that is that he was absolved of guilt: “I find no cause [of guilt] in him” (John 18:38). The gaze of Jesus is tranquil, his stance superb, the meekness of his character grandiose, [majestic], the brilliance of his personality or figure is irrepeatable, his silence revelatory, revealing. Jesus spoke not like Socrates did to the court of Athens, who was trying with his marvelous APOLOGY (Defense) to persuade the judges that he was innocent.

The ruler was amazed over the silence of Christ. And he also was amazed even more when his spouse, Claudia Procla, had sent him a message, saying: “Have nothing to do with that just man; for I suffered many things today in a dream on account of him” (ibid 27:19).

A battle took place in Pilate’s soul. But at the last moment, he buckles and he signs the condemnation of Jesus. He became afraid with the threats. But before he signed, “taking water he washed his hands before the mob saying: I am innocent of the blood of this righteous man; see for yourselves with respect to this matter: (ibid 27:24).

Pilate, what are you doing? You are playing with your conscience? Why,.. is it possible by washing your hands to exonerate yourself from this crime? Not the water of the cistern, but all the waters of rivers and lakes are not capable of washing it [your crime] away.

And the people, that is watching this scene, like rabid, maniacal dogs that do not know their master and bite, would shout: “His blood be upon us and upon our children” (ibid 27:25). Don’t pay attention to it, Pilate, do not become perturbed; we shall be responsible on this account: let his blood weigh down upon us as well as down upon our children.

***

They cursed their own selves, they cursed themselves. And the curse took force as much as never before. The crime of Calvary (Golgotha) did not remain unpunished.

Judas, the most guilty human person, in moments of regret shouted: ‘I have sinned by betraying the blood of an innocent man. …And (thus) departing he (went out and) hung himself (ibid 27: 4-5). That was the end of Judas.

Herod, who mocked Christ by giving him a reed, was dethroned the following year.

Pontios Pilate had no better end. He remained ruler for a year or two, but after the slanders and calumnies of the Israelites he fell from his office, was exiled to Switzerland, to the Alpine Penninsula Mountain range. And one day, escaping the attention of his holy wife, he went up on a rock, fell into a lake and committed suicide.

The High-priests, Annas and Kaiaphas, the relentless enemies of Christ, also had miserable ends. Annas was chopped into pieces and Caiaphas died in exile.

The priests of Jerusalem were slaughtered and their corpses filled the temple of Solomon.

Now the people, who, when Pilate asked “Shall I crucify your king?” responded “We have no king but Ceasar” (John 19:15), was punished. They wanted Ceasar. And Ceasar in 70 A.D., forty years after the Crucifixion, surrounded, laid siege upon Jerusalem so narrowly, that fearful starvation broke out. The historical science tells us, that one woman in Jerusalem slaughtered her little boy, cooked him and ate him! There then sprawled in the legions of Titus, slaughtered the priests, torched the temple of Solomon. They levelled, literally mowed-down everything. They passed over the ground with a grazer. Titus commanded a general slaughter. He was crucifying them for the span of three days! The supply of the wood in the forests became depleted, and only then did he stop. 1,600,000 corpses were of those that were deadened as well as of those that dying from starvation. A catastrophe never before seen. And of the 67,000 that remained, these were sold to slave merchants of Alexandria for a most demeaning price. Judas sold Christ for 33 pieces of silver; the Romans sold them for a dinariai, that is, for a drachma (in 1980, 100 Greek drachmas were worth one US dollar).

“Let his blood be upon us and upon our children” (Matthew 27:25). Certain people look for proofs, to determine whether the Gospel is true or not. And I answer them: Only the [existence of the] Hebrew race suffices to prove, that the Gospel is 100% true; it is a proof of its [the gospels] truth.

***

But, my beloved, the Jews are not the only ones guilty of the crime of Golgotha (Cavalry). We are too. And the whole world is too.

From the time that Christ was crucified 20 centuries have elapsed. If you would ask me, In what century was the most unjust blood spilled, I will without hesitation respond: The 20^th century, the century of rockets and of science, is the most criminal century of all.

Do you doubt it? Do you want me to tell you the crimes of the 20^th century? Two-three I will tell you.

In the beginning of the century 1,000,000 innocent Armenians, meek, harmless lambs, were slaughtered from the knife of the Turks. But “their blood upon them and upon their children”.

You want another crime: 1,500,000 Greeks were also slaughtered by the knife of that abominable people of the East, and no one was moved. There bones are still scattered from Trapezounta to Smyrna and throughout all of Asia Minor

Do you want another crime? The First World War. Oh my God, how many young people were murdered! “But the lawless Judas was not willing to come to his senses”. WWI could not even pass when WWII came. 2,500,000 Jews were burned like candles in the crematoriums and the furnaces of Hitler. “May his blood be upon us and upon our children”

The blood of millions of victims shakes Europe. It shall shake her for 100 years, and Turkey for still more years. Do you want proof? The famous Menteres was a 20 year old boy, when in Aidinio he cut out the tongues of 300 Greek scouts. What was his end? “And going out he hung himself” (Matt. 27:5).

God exists, justice exists. The criminals shall pay with interest upon interest on account of their crimes. The Crucified One exists, who is long-suffering, but the moment for payment is arriving.

God, my beloved, calls us too through the disasters and calamities and scourges of God, through earthquakes and other phenomena so that we might repent, before WWIII comes, Armaggedon of the Apocalypse (Revelation 16:16).

Today, Good Friday, who knows in how many points of the earth there is still war, bombs are falling and innocent people are being killed who are defending on account of their freedom! On such  a holy day blood is shed. And for the executioners of all those victims it can be said: “His blood be upon us and upon our children”.

Now what remains? As many of you who have a heart, as many who have feelings, sentiments, as many of you who have not become stones and rocks, kneel down and beg the Lord for as many of those who were slaughtered as innocent lambs: May God grant them rest, and receive us in sincere repentance saying: «Remember me, O Lord, when You enter into Your kingdom” (Luke 23:42). Amen.

by the blessed + bishop Father Augustine Nicholas Kantiotes.

__

__

Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
14 Σεπτεμβρίου

ΤΟ ΑΗΤΤΗΤΟ ΟΠΛΟ

ΕΟΡΤΗ καὶ πανήγυρις, ἀγαπητοί μου, σήμερα. Εἶνε σὰν Μεγάλη Παρασκευή. Τὸ ἀ­πολυτίκιο, τὰ τροπάρια, ὁ ἀπόστολος, τὸ εὐ­αγ­γέλιο, ὅλα ὅσα λέγονται στὴ λατρεία μας τὴν ἅγια αὐτὴ ἡ­μέρα, ὑπενθυμίζουν τὴν ἱστο­ρία τοῦ Χριστοῦ, τὴ θυ­σία τοῦ Γολγοθᾶ, δηλαδὴ τὴν ἀ­γάπη τοῦ Θεοῦ στὸ ἀν­θρώπινο γένος. «Οὕ­τω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κό­σμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογε­νῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀ­πόληται, ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον». Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, ὥστε ἔδωσε τὸ μονάκριβο Υἱό του, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, γιὰ νὰ σωθοῦν ὅλοι ὅσοι θὰ πιστέψουν σ᾽ αὐτόν (Ἰωάν. 3,16). Κάθε σταλαγματιὰ αἵματος ἀπὸ τὶς πληγὲς τοῦ Χριστοῦ μας εἶνε ἱκανή, ἀγαπητοί μου, νὰ ξεπλύνῃ ὅλα τὰ ἁμαρτήματα τῆς ἀν­θρωπότητος. «Τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ… καθα­ρίζει ἡ­μᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α΄ Ἰωάν. 1,7).
Ἀλλὰ ἡ σημερινὴ ἡμέρα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ θυσία τοῦ Ἐσταυρωμένου, ὑπενθυμίζει καὶ ἕνα γεγονὸς τῆς ἱστορίας μας. Οἱ Ἑβραῖοι μετὰ τὴ σταύρωσι ἄνοιξαν ἕνα βαθὺ λάκκο, ἔρριξαν μέσα τὸ σταυρὸ καὶ τὸν σκέπασαν μὲ κόπρια καὶ ἀκαθαρσίες. Ἔμεινε ἐκεῖ τὸ τίμιο Ξύλο ἐπὶ αἰῶνες. Μετὰ ὅμως ἀπὸ 300 χρόνια μία εὐλαβὴς βασίλισσα, ἡ ἁγία Ἑλένη ἡ μητέρα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἀπέδωσε τὴν πρέ­πουσα τιμὴ στὸ σταυρό. Ἦρθε στὰ Ἰεροσόλυ­μα, ἔσκαψε βαθειά, τὸν βρῆκε καὶ τὸν παρέδω­σε στὸν ἐπίσκοπο Ἰεροσολύμων. Κ᾽ ἐπειδὴ ὁ λαὸς ἤθελε κι αὐτὸς νὰ τὸν δῇ καὶ νὰ τὸν ἀ­σπα­σθῇ, ὁ πατριάρχης ἀνέβηκε στὸν ἄμ­βωνα, τὸν ὕψωσε, ἐνῷ ὅλοι οἱ πιστοὶ ἔλεγαν τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Ἔτσι ἡ ἁγία Ἑλένη ἔδειξε τὴν εὐγνωμοσύνη της στὸ Χριστό, ποὺ βοήθησε τὸν υἱό της νὰ νικήσῃ μὲ τὸ «ἐν τούτῳ νίκα».

* * *

Ὁ τίμιος σταυρός! Ὅλοι τὸν ἀγαποῦν, καὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ ἄγγελοι· μόνο οἱ δαίμονες τρέμουν στὸ ἄκουσμα καὶ τὴ θέα του. Ἀλλ᾽ ἂν ρωτήσετε, ποιός ἀπ᾽ ὅλους τοὺς ἁγίους ἀγάπησε τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ περισσότερο, αὐ­τὸς εἶνε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Γράφει· «Ἐ­μοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾽ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6,14). Ἐγώ, λέει, δὲν καυχῶμαι ὅπως ἄλ­λοι γιὰ χρήματα, ἀξιώματα, δύναμι καὶ ἀνθρώπινη σοφία. Ἕνα εἶνε τὸ καύχημά μου, ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου· μὲ τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ ἔχει πεθάνει ὁ κόσμος γιὰ μένα κ᾽ ἐγὼ γιὰ τὸν κόσμο.
Ἕνας ἄλλος νεώτερος ἅγιος, ποὺ ἀγάπησε ἐπίσης πολὺ τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μας, εἶνε ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ποὺ μαρτύρησε στὸ Τεπε­λένι τὸ 1779. Ἦταν προφήτης. Προφήτευσε πολλὰ σημερινὰ ἐπιτεύγματα. Θὰ δῆτε, εἶπε, στὸν κάμπο ἁμάξι χωρὶς ἄλογα νὰ τρέχῃ γρηγορώτερα ἀπὸ τὸ λαγό (τὸ αὐτοκίνητο). Θὰ ᾽ρθῇ καιρὸς ποὺ θὰ ζωσθῇ ὁ τόπος μὲ μιὰ κλω­στή (τὸ τηλέφωνο). Θὰ δῆτε στὸν οὐρανὸ ἀκρί­δες ποὺ θὰ ῥίχνουν φωτιὰ ἀπὸ τὴν οὐρά τους (τ᾽ ἀεροπλάνα). Θὰ ἔρθῃ καιρός, ποὺ θὰ φέρῃ γῦρες ὁ διάβολος μὲ τὸ κολοκύθι του (πύραυ­λοι καὶ διαστημόπλοια). Καὶ κάτι πολὺ σοβαρό· Θὰ ᾽ρθῇ μέρα ποὺ ὁ διάβολος θὰ βγάλῃ ἕ­να κουτὶ ποὺ θὰ τρελλάνῃ τὴν ἀνθρωπότητα (ἡ τηλεόρασι). Μεγάλος προφήτης. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς λοιπὸν ἀγαποῦσε πολὺ τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Ὅπου πήγαινε, ἔστηνε ἕνα μεγάλο σταυρὸ καὶ κάτω ἀπὸ τὴ σκιά του κήρυτ­τε. Στὸ τέλος μοίραζε σταυρούς· τέτοιοι σταυ­ροὶ σῴζονται ἀκόμα στὴν Ἤπειρο. Ἀναφέρω δύο θαύματα τοῦ σταυροῦ, ἕνα ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ ἕνα ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ.
Τὸ πρῶτο δείχνει ὅτι ὁ σταυρὸς τιμωρεῖ. Φθάνοντας ὁ ἅγιος σ᾽ ἕνα μικρὸ χωριὸ ἔξω ἀπ᾽ τὰ Τρίκαλα, ἔστησε σταυρὸ καὶ κήρυξε. Ἔμεινε ἐκεῖ ὁ σταυρὸς καὶ περνοῦσαν ὅλοι καὶ τὸν προσκυνοῦσαν. Πέρασε κ᾽ ἕνας Τοῦρκος ἐξουσιαστής. Ὅταν εἶδε τὸ σταυρὸ τί ἔκανε· τὸν διέλυσε, τὸν πῆρε στὸ σπίτι του καὶ τὸν ἔ­­κανε ξυλοπόδαρα τοῦ κρεβατιοῦ του! Τέτοια ἀσέβεια. Κοιμήθηκε λοιπὸν στὸ κρεβά­τι; Ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐμεῖς πιστεύουμε· ἔγινε σὰν σεισμός, αὐτὸς ἔπεσε κάτω καὶ κυλιόταν ἀφρίζοντας σὰν δαιμονισμένος! Ὅ­ταν τὸν σήκωσαν δύο δικοί του, συνῆλθε, κα­τάλαβε πὼς αὐτὸ τό ᾽παθε ἀπὸ θεία ὀργὴ γι᾽ αὐ­τὸ ποὺ ἔκανε. Πῆρε τότε στὸν ὦμο τὰ ξύ­λα, τὰ πῆγε στὴ θέσι τους, τὰ συναρμολόγησε καὶ ἔ­φτειαξε πάλι τὸ σταυρό. Στὸ ἑξῆς περνοῦσε κάθε μέρα ἀπὸ ᾽κεῖ, κατέβαινε ἀπὸ τὸ ἄλογό του καὶ προσκυνοῦσε τὸ σταυρό (βλ. ἐπισκόπου Αὐ­γουστίνου Καντιώτου, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, Ἀθῆναι 200023, σ. 76).
Καὶ τὸ δεύτερο θαῦμα, ποὺ δείχνει πότε ἐ­νεργεῖ ὁ σταυρός. Σᾶς μεταφέρω αὐτούσια τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ· «Ἦτον ἕνας ἄνθρω­πος ὀνομαζόμενος Ἰουλιανὸς ἀναγνώστης, ὅσ­τις ἐσπούδασε γράμματα μὲ τὸν Μέγαν Βασίλειον, ὁ ὁποῖος ἠθέλησε νὰ γίνῃ βασιλεύς. Πη­γαίνει λοιπὸν καὶ εὑρίσκει ἕνα μάγον Ἑβραῖ­­ον καὶ τοῦ λέγει· Εἶσαι καλὸς νὰ μὲ κάμῃς βασιλέα καὶ νὰ σὲ κάμω βεζίρη; Τοῦ λέγει ὁ μάγος· Ἀρνήσου τὸν Χριστόν, καὶ ἐγὼ νὰ σὲ κάμω. Λέγει του ὁ Ἰουλιανός· Τὸν ἀρνοῦμαι. Τότε κάμνει ἕνα γράμμα ὁ μάγος καὶ τοῦ λέγει· Πάρε τοῦτο τὸ χαρτὶ καὶ πήγαινε εἰς ἕνα μνῆ­μα ἑλληνικὸ καὶ ρίψε το ὑψηλὰ καὶ θὰ ἔλθουν δαίμονες· καὶ ὅ,τι σοῦ κάμνουν μὴ φοβηθῇς καὶ νὰ μὴ κάμῃς τὸν σταυρόν σου, διότι θὰ φύγουν. Ἐπῆγεν ὁ Ἰουλιανὸς εἰς τὸ μνῆμα καὶ ρίχνοντας τὸ χαρτὶ ἦλθαν οἱ δαίμονες. Αὐτὸς φοβηθεὶς καὶ κάμνοντας τὸν σταυρόν του ἔφυγον οἱ δαίμονες. Πηγαίνει εὐθὺς εἰς τὸν μάγον καὶ τοῦ λέγει τὰ γενόμενα. Τότε τοῦ λέγει ὁ μάγος· Πήγαινε νὰ σφάξῃς ἕνα παιδὶ καὶ νὰ μοῦ φέρῃς τὴν καρδιά του. Ἐπῆ­γε καὶ ἔσφαξε τὸ παιδὶ καὶ τοῦ ἔφερε τὴν καρ­διά. Τότε κράζει πάλιν τοὺς δαίμονας ὁ μά­γος. Αὐτὸς πάλιν ἀπὸ τὸν φόβον του ἔκαμε τὸν σταυρόν· ἀλλ᾽ οἱ δαίμονες δὲν ἐφοβήθησαν…» (ἔ.ἀ. σσ. 159-160). Ἔξυπνοι εἶστε καὶ μπο­ρεῖτε ν᾽ ἀπαντήσετε στὸ ἐρώτημα· γιατί τὴν πρώτη φορὰ μόλις ἔκανε τὸ σταυρό του τὰ δαιμόνια ἔφυγαν, ἐνῷ τὴ δευτέρα φορὰ δὲν ἔφυγαν; Διότι τὴν πρώτη φορὰ ἦ­ταν καθαρός, ἐνῷ τὴ δεύτερη φορὰ τὰ χέρια του ἔσταζαν αἷμα παιδιοῦ. Κάνει ὁ σταυ­ρὸς θαύματα – πότε; Ὅταν τὰ χέρια μας εἶνε καθαρὰ ἀπὸ αἵματα, κλεψιές, ἀτιμίες, ψευδορκίες, ὅ­ταν ὅλο τὸ σῶμα μας εἶνε καθαρὸ ἀπὸ πορνεία, μοιχεία καὶ ἄλλες ἁμαρτίες. Τότε, καὶ μιὰ φορὰ νὰ κάνῃς τὸ σταυρό σου, φτάνει καὶ μὴ φοβᾶσαι.

* * *

Θὰ μποροῦσα νὰ σᾶς διηγηθῶ μύρια παραδείγματα ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ἔθνους μας, νὰ δῆ­τε ὅτι ὁ σταυρός, ποὺ βρίσκεται καὶ στὴν κορυφὴ τῆς ἑλληνικῆς σημαίας, θαυματουργεῖ. Εἶνε σύμβολο νίκης καὶ ὅπλο ἀήττητο.
Ποιός σταυρὸς ὅμως; ὁ κανονικός. Μερικοὶ δὲν κάνουν σταυρό, νομίζεις πὼς παίζουν βιολί. Εἴμαστε ὀρθόδοξοι; θὰ κάνουμε τὸ σταυρό μας ὅπως συμβουλεύει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς. Ἑνώνουμε τὰ τρία δάχτυλα, ποὺ σημαίνει· Ἁγία Τριάς, Πατὴρ Υἱὸς καὶ ἅγιον Πνεῦμα, ἐλέησον τὸν κόσμο. Τὰ φέρνεις στὸ μέτωπο ψηλά· για­­τὶ στὰ οὐράνια ἦταν ὁ Χριστός. Μετὰ κάτω· για­τὶ σὰν τὸν ἀετὸ χαμήλωσε καὶ κατέβηκε στὴ γῆ, στὴν κοιλία τῆς Παναγίας Παρθένου. Κατό­πιν δεξιά· «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλ­θῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42). Καὶ ἀριστε­ρά· «Μὴ μὲ βάλῃς στὴν κόλασι, διὰ πρεσβει­ῶν τῆς ὑ­περαγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν ἁγί­ων». Τέλος· «Σ᾽ εὐχαριστοῦμε, Κύριε». Αὐτὸς ὁ σταυρός, ὅ­ταν γίνεται μὲ πίστι, κάνει θαύματα.
Παντοῦ ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου λοιπόν. Τὸ πρωὶ μόλις ξυπνᾷς, Χριστιανέ, σταυρώσου. Σταυρὸ στὸ δρόμο, στὸ χωράφι, στὸ αὐτοκίνητο, στὸ πλοῖο, στὸ τραῖνο, στὸ ἀεροπλάνο. Σταυρὸ τὸ με­σημέρι ποὺ κάθεσαι νὰ φᾷς· μὴ βάλῃς μπου­κιὰ στὸ στόμα δίχως σταυρό. Σταυ­ρὸ τὸ βράδυ· γονάτισε τὰ μεσάνυχτα στὴν ἡ­συχία, γιατὶ μεσάνυχτα καὶ μεσημέρι, ὅπως μαρτυροῦν στατιστικές, εἶνε ὧρες αἰχμῆς τοῦ ἐγκλήματος· γι᾽ αὐτὸ ὁ ψαλμῳδὸς λέει· Σῶσε με «ἀπὸ πράγμα­τος ἐν σκότει διαπορευ­ομένου, ἀπὸ συμπτώματος καὶ δαιμονίου μεσημβρινοῦ» (Ψαλμ. 90,6). Τὰ μεσάνυχτα στὸν Πόντο καὶ τὴ Μικρὰ Ἀσία τὰ ἀνδρόγυνα εἶχαν ἱερὰ συνήθεια νὰ σηκώνωνται καὶ νὰ προσ­εύχωνται. Τὰ παλιὰ τὰ χρόνια τὰ παι­διὰ μάθαι­ναν νὰ λένε πρὶν κοιμηθοῦν· «Πέφτω κάνω τὸ σταυρό μου, ἄγγελο ἔχω στὸ πλευρό μου…».
Γι᾽ αὐτὸ κατηραμένα τὰ χείλη αὐτῶν ποὺ τὸν βλαστημοῦν. Ἂν ἀκούσετε βλάσφημο, νὰ τοῦ πῆτε σὰν τὸν ἅγιο Κοσμᾶ· Νὰ ὑβρίσῃς τὴ μάνα καὶ τὸν πατέρα μου, σὲ συγχωρῶ· νὰ ὑ­βρί­σῃς τὸ Χριστὸ τὴν Παναγιὰ ἢ τὸ σταυρό μου, δὲν ἔχω μάτια νὰ σὲ δῶ.
Σήμερα, ὅπως ὁ Χριστὸς πάνω στὸ σταυρὸ γεύθηκε ξίδι μόνο, τίπο­τε ἄλλο, καὶ εἶπε τὸ «Τετέλεσται» (Ἰωάν. 19,30), ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς τὴν ἅγια αὐτὴ μέρα, σὰν Μεγάλη Παρασκευή, οὔτε ὄρ­γανα οὔτε χοροὺς οὔτε διασκεδάσεις, ἀλλὰ νηστεία (ψωμάκι, ἐλιές, κρεμμύδι), καὶ νὰ λέμε· «Σταυρὲ τοῦ Κυρίου, βοήθει μοι»· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου ἡ ὁποία ἔγινε στον ἱερό ναὸ του Τιμίου Σταυροῦ Ἀνατολικοῦ – Ἑορδαίας 14-9-1977

Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
14 Σεπτεμβρίου

H ΔYNAMIΣ TOY ΣTAYΡOY

ΕΙΜΑΣΤΕ, ἀγαπητοί μου, βαπτισμένοι «εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος». Μέγα μυστήριο τὸ βάπτισμα. Οἱ γονεῖς ἂς προσέχουν νὰ βαπτίζουν τὰ παιδιά τους νωρίς. Καὶ ἂν κάποιο ἀ­βάπτιστο παιδὶ ἀρρωστήσῃ καὶ κινδυνεύῃ τὴ νύχτα νὰ πεθάνῃ καὶ παπᾶς δὲν βρίσκεται, μπορεῖ νὰ τὸ βαπτίσῃ ἡ μάνα. Νὰ τὸ σηκώσῃ τρεῖς φορὲς στὸν ἀέρα καὶ νὰ πῇ «Βαπτίζεται ὁ δοῦλος (ἢ ἡ δούλη) τοῦ Θεοῦ (τάδε) εἰς τὸ ὄ­νομα τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁ­γίου Πνεύματος», καὶ τὸ παιδὶ ἔχει βαπτι­σθῆ. Εἶνε μεγά­λη ἁμαρτία νὰ πε­θά­νῃ παιδὶ ἀβάπτιστο. Μὴν ἀρ­γεῖ­­τε νὰ βα­πτίσετε τὰ παιδιά. Κι ὅταν παι­δάκια πεθαίνουν σὲ μικρὴ ἡλικία, οἱ μανάδες νὰ μὴν τὰ κλαῖνε. Μακάρι κ᾽ ἐμεῖς νὰ πεθαίναμε ἔτσι.
Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ πήραμε τὸ βάπτισμα εἴ­μαστε Χριστιανοί. Ὄχι ἁπλῶς Χριστιανοί, ἀλ­λὰ ὀρθόδοξοι. Διότι χριστιανοὶ λέγον­ται κι αὐ­­τοὶ ποὺ εἶνε στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἀμερική, ἀλλὰ δὲν εἶνε ὀρθόδοξοι. Ἀνήκουν σὲ ἄλλα δό­­γματα· ἄλλοι εἶνε προτεστάν­τες, ἄλλοι παπικοί. Οἱ ὀρθόδοξοι νὰ εὐχαριστοῦμε τὸ Θεό, διότι ἀ­νήκου­με στὴν Ἐκκλη­σία, ποὺ δὲν ἄλλαξε τίπο­τα. Ὅσα δίδαξε ὁ Χριστός, ὅσα παρέδωσαν οἱ ἀπόστολοι, ὅσα κήρυξαν οἱ πατέρες καὶ οἱ διδάσκαλοι, ὅλα τὰ κρατοῦμε σὰν πολύτιμο θησαυρό. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε λεπτὸ πρᾶγμα, κα­θαρὸ καὶ δι­αυγές. Εἶνε ὅπως τὸ μάτι, ποὺ δὲν δέχεται τίπο­τα, οὔτε τρίχα οὔτε σκόνη. Σ᾽ αὐ­τὴν ἀνήκουμε, στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία.
Καὶ ποιό εἶνε τὸ γνώρισμα τῶν ὀρθοδόξων; πῶς ξεχωρίζουν οἱ ὀρθόδοξοι ἀπὸ τοὺς φράγ­κους, τοὺς προτεστάντες καὶ τ᾽ ἄλλα δόγμα­τα; Ὅπως ὁ τσοπᾶνος ξεχωρίζει τὰ πρόβατά του βάζοντας ἐπάνω τους κάποιο σημάδι, ἔτσι κ᾽ ἐ­­μεῖς ποὺ ἀνήκουμε στὴν εὐλογημένη μάνδρα τῆς Ὀρθοδοξίας ἔχουμε μὲ τὸ βάπτισμα σημά­δι ἐ­πάνω μας. Τὸ σημάδι μας εἶνε ὁ τίμι­ος σταυ­ρός· ὁ σταυρός, ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα 14 Σε­πτεμβρίου, ἀλλὰ καὶ τὴν Γ΄ (τρίτη) Κυ­ριακὴ τῶν Νηστειῶν καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευή· ὁ σταυρός, πού ᾽νε στοὺς τρούλλους τῶν να­ῶν μας, στὰ μνήματα τῶν γονέων μας, στὰ στήθη τῶν παι­διῶν μας. Εἶνε τὸ ὅ­πλο καὶ τὸ σύμβολό μας, τὸ «Ἐν τούτῳ νίκα» τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Τί σημαίνει ὁ σταυρός; Ὅταν λέμε σταυρὸ δὲν ἐννοοῦμε ἁπλῶς τὸ ξύλινο αὐτὸ ἢ πέτρινο ἢ μεταλλικὸ σχῆμα. Ἐννοοῦμε αὐτὸν ποὺ τὸ ἁγίασε, δηλαδὴ τὸν Ἐσταυρωμένο, καὶ ὅλη τὴ ζωὴ καὶ τὴ διδασκαλία καὶ τὰ δόγματα ποὺ μᾶς παρέδωσε· ἐννοοῦμε τὰ πάθη, ποὺ ὑπέφε­ρε γιὰ τὴ σωτηρία μας, τὴ θυσία καὶ τὸ αἷμα του ποὺ χύθηκε ἐπάνω στὸ σταυρό.
Ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ μας! Κάθε σταλαγμα­τιὰ τοῦ αἵματός του, ποὺ ἔπεσε ἀπὸ τὰ χέρια τὰ πόδια καὶ τὴν πλευρά του, ἀξίζει περισσότε­­ρο ἀπ᾽ ὅλους τοὺς θησαυ­ρούς. Εἶνε ἡ εὐλογία τῆς ἀνθρωπότητος, τὸ λύτρο τοῦ κόσμου, ἡ συγ­χώρησις τῶν ἁμαρτι­­ῶν, τὸ λουτρὸ ὅπου λευ­καί­νον­ται οἱ ψυχές· «τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ… κα­θα­ρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α΄ Ἰωάν. 1,7).
Γι᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς τελοῦμε τὸ μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας· «Λάβετε φάγετε… Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες…». Κι ὅταν κοινωνοῦμε δὲν κοινωνοῦμε ψωμὶ καὶ κρασί. Ὄχι. Τὴν ὥρα ἐ­κείνη γίνεται θαῦμα. Στὸ ἅγιο ποτήριο εἶνε ὅ­λος ὁ Χριστός. Ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος τῆς θείας εὐχαριστίας, ὅταν τὰ εὐλογήσῃ ὁ ἱερεὺς καὶ ἔρθῃ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, γίνονται σῶμα καὶ αἷμα τοῦ ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ μας. Καὶ ὅποιος κοινωνεῖ ἀξίως τῶν ἀχράντων μυστηρίων, αὐτὸς ἔχει τὸ Χριστὸ μέσα του, εἶνε πράγματι πλούσιος καὶ εὐτυχισμένος.

* * *

Αὐτὰ ὅλα πηγάζουν ἀπὸ τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ μας. Ἀλλ᾽ αὐτὰ τ᾽ ἀπολαμβάνουν μόνο οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ δέχον­ται καὶ τιμοῦν τὸ σταυρό. Οἱ ἄλλοι, οἱ ἐ­χθροὶ τοῦ σταυροῦ, ἀφοῦ τὸν μισοῦν καὶ τὸν ἐ­χθρεύονται, τὰ στεροῦν­ται. Ποιοί εἶν᾽ αὐτοί; Εἶνε πρῶ­τον οἱ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι. Εἶνε ἔπειτα οἱ ἀλλόθρησκοι. Καὶ τέλος οἱ διάφοροι αἱρετι­κοί. Οἱ λεγόμενοι μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ λ.χ., τὸ χέρι τους κόβουν ἀλλὰ σταυρὸ δὲν κάνουν. Σ᾽ ἕνα χωριὸ τῶν Γρεβενῶν ἦταν ἕνας χιλιαστής. Πῆγαν κάτι παιδιὰ τὴ νύχτα καὶ σχημάτισαν στὴν πόρτα του μὲ μπογιὰ ἕνα σταυρό. Ὅταν τὸν εἶδε, προσπάθησε νὰ ξύσῃ τὸ χρῶ­μα, μὰ δὲν μπόρεσε. Καὶ τί ἔκανε· ἔβγαλε ὅλη τὴν πόρτα καὶ τὴν ἔκαψε! Δὲν μποροῦσε νὰ δεχθῇ τὸ σταυρό. Ὁ διάβολος καὶ τὰ παιδιά του τρέμουν ὅταν δοῦν τὸν τίμιο σταυρό. Οἱ δὲ φράγκοι, οἱ παπικοί, παραποιοῦν τὸ σταυρό· δὲν τὸν κάνουν ὀρθόδοξα, ὅπως θὰ ἐξηγήσουμε, ἀλλὰ μὲ τὰ πέντε δάχτυλα.
Ὁ σταυρὸς τῶν ὀρθοδόξων θαυματουργεῖ, κάνει θαύματα. Πότε κάνει θαύματα; Πρῶτον ὅταν ἔχῃς πίστι, καὶ δεύτερον ὅταν ἔχῃς ἀγάπη καὶ ἐκτελῇς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
⃝ Πρῶτον· μὲ πίστι στὸν Ἐσταυρωμένο, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Θεός. Νὰ πιστεύῃς ὅπως ὁ λῃ­στής, ποὺ ὅταν εἶδε τὸν Ἐσταυρωμένο μετανόησε καὶ εἶπε· «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅ­ταν ἔλ­θῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42). Νὰ πιστεύῃς ὅπως ὁ ἑκατόνταρχος, ποὺ ὅταν εἶ­δε νὰ τρέμῃ ἡ γῆ, νὰ σείωνται τὰ βράχια καὶ νὰ σκοτεινιάζῃ ὁ ἥλιος, εἶπε· «Ἀληθῶς Θεοῦ υἱ­ὸς ἦν οὗτος» (Ματθ. 27,54). Νὰ πιστεύῃς ὅπως ὁ Σαῦλος, ποὺ ἀπὸ διώκτης ἔγινε κήρυκας τοῦ Χριστοῦ, ἀπόστολος Παῦλος.

⃝ Δεύτερον· ὁ σταυρὸς κάνει θαύματα ὅταν ὄχι ἁπλῶς πιστεύῃς, ἀλλὰ ἐκδηλώνῃς τὴν πίστι σου μὲ ἔργα ἀγάπης, ὅταν ἐκτελῇς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅπως περπάτησε ὁ Χριστός, ἔτσι νὰ περπατοῦμε κ᾽ ἐμεῖς. Ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ δρόμος. «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή», εἶπε (Ἰωάν. 14,6). Αὐτὸν ν᾽ ἀκολουθήσουμε κ᾽ ἑμεῖς. Ὅπως ὁ Χριστὸς ἀγάπησε τὸ Θεό, τὸν οὐράνιο Πατέρα, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς νὰ τὸν ἀγαποῦμε πάνω ἀπ᾽ ὅλα. Κι ὅπως ὁ Χριστὸς ἀγάπησε τὸν ἄνθρωπο, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς ν᾽ ἀγαποῦμε τὸν πλησίον μας σὰν τὸν ἑαυτό μας. Κι ὅπως ὁ Χριστὸς ἦταν ἁγνὸς καὶ καθαρός, ἔτσι νὰ προσπαθοῦμε νὰ ζοῦμε κ᾽ ἐμεῖς. Ἕνα διήγημα λέει τὸ ἑξῆς. Κάποτε ἕνας τσοπᾶνος βαρέθηκε νὰ βόσκῃ πρόβατα. Τοῦ πέρασε ἡ ὑ­περήφανη ἰδέα νὰ γίνῃ βασιλιᾶς. Πῆγε καὶ βρῆκε ἕνα μάγο, κι αὐτὸς τοῦ ὑποσχέθηκε νὰ τὸν βοηθήσῃ. Τοῦ ᾽δωσε ἕνα χαρτὶ καὶ τοῦ ᾽πε, ὅταν νυχτώσῃ, νὰ πάῃ στὸ νεκροταφεῖο καὶ νὰ τὸ ῥίξῃ στὰ μνήματα. Ὅταν τὸ ἔκανε, μαζεύτηκαν οἱ δαίμονες καὶ οὔρλιαζαν. Ἀπὸ τὸ φόβο του ἔκανε τὸ σταυρό του, ὅπως εἶχε διδαχθῆ μικρός, κι ἀμέσως τὰ δαιμόνια ἔφυγαν. Ὅταν πῆγε πάλι στὸ μάγο, ἐκεῖνος τὸν μάλω­σε· τοῦ εἶπε, ὅτι δὲν ἔπρεπε νὰ κάνῃ τὸ σταυρό του. Προτοῦ νὰ τὸν ξαναστείλῃ στὰ μνήματα, τοῦ λέει· Θὰ πᾷς καὶ θὰ βρῇς ἕνα μικρὸ παιδάκι, θὰ τὸ σκοτώσῃς καὶ θὰ μοῦ φέρῃς τὴν καρδιά του. Δυσκολεύτηκε, ἀλλὰ μπροστὰ στὴν ἐπιθυμία νὰ γίνῃ βασιλιᾶς τό ᾽κανε τὸ ἔγκλημα. Πηγαίνει πάλι στὰ μνήματα καὶ ῥίχνει τὸ χαρτὶ μὲ τὰ μάγια. Μόλις παρουσιάστηκαν τὰ δαιμόνια, ἔκανε πάλι τὸ σταυρό του καὶ μιὰ καὶ δυὸ καὶ πολλὲς φορές, μὰ τὰ δαιμόνια δὲν ἔ­φυγαν. Γιατί δὲν ἔφυγαν; Τὸ καταλαβαίνετε· διότι ἁμάρτησε, ἔβαψε τὰ χέρια του στὸ αἷμα. Ὁ σταυρὸς κάνει θαύματα ὅταν ἔχῃς καθαρὰ τὰ χέρια ἀπὸ ἁμαρτίες, καθαρὴ τὴ γλῶσσα ἀ­πὸ βλαστήμιες, καθαρὸ τὸ κορμὶ ἀπὸ πορνεῖ­ες καὶ μοιχεῖες. Τότε κάνεις τὸ σταυρό σου μιὰ φορὰ καὶ κατεβάζεις τὰ ἄστρα στὴ γῆ.

* * *

Πρὶν τελειώσω, ἀγαπητοί μου, θὰ προσ­θέσω κάτι ἀκόμα. Πρῶτον εἴπαμε νὰ πιστεύου­­με στὸν Ἐσταυρωμένο, δεύτερον νὰ ἔχουμε ἀγάπη καὶ νὰ ἐκτελοῦμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ τρί­το εἶνε νὰ κάνουμε τὸ σταυρό μας κανονικά.
Πῶς γίνεται ὁ σταυρός; Ἑνώνουμε τὰ τρία μας δάχτυλα, καὶ μ᾽ αὐτὸ δηλώνουμε ὅτι πιστεύουμε στὴν ἁγία Τριάδα, Πατέρα Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα. Φέρνουμε τὸ χέρι στὸ μέτωπο καὶ μετὰ τὸ κατεβάζουμε στὴν κοιλιά, ποὺ σημαίνει· Χριστέ, ποὺ ἤσουν στὰ οὐράνια, σ᾽ εὐ­χαριστοῦμε γιατὶ χαμήλωσες σὰν χρυσάετος καὶ κατέβηκες ἐδῶ κάτω στὴ γῆ καὶ ἔλαβες σάρκα ἀπὸ τὴν Παναγία γιὰ τὴν σωτηρία μας. Μετὰ τὸ φέρνουμε στὸν δε­ξιὸ ὦμο, ποὺ μᾶς θυ­μίζει τὸν ἐκ δεξιῶν λῃστὴ καὶ λέμε «Μνή­σθη­τί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42). Τέλος τὸ βάζουμε στὸν ἀριστε­­ρὸ ὦ­μο καὶ ἐννοοῦμε· Χριστέ, μὴ μὲ ῥίξῃς στὴν κό­­λασι. Αὐτὸς εἶνε ὁ ὀρθόδοξος σταυρός, «ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης» (ἐξαποστ.).
Παντοῦ ὁ σταυρός. Ξυπνᾷς τὸ πρωί; κάνε τὸ σταυρό σου. Πηγαί­νεις γιὰ δουλειά; ἀνεβαίνεις στὸ αὐτοκίνητο ἢ στὸ τρακτέρ; κάθισες στὸ τραπέζι; βρά­διασε, πᾷς γιὰ ὕπνο; κάνε τὸ σταυρό σου κ᾽ ἐ­σὺ καὶ ἡ γυναίκα καὶ τὰ παιδιά σου. «Πέφτω, κάνω τὸ σταυρό μου, ἄγ­γελο ἔχω στὸ πλευρό μου», ἔλεγαν οἱ παλαιότεροι. Κι ὅταν μιὰ μέρα πεθάνουμε, ἕνας σταυρὸς στὸ μνῆμα μας θὰ λέῃ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου».
Τελειώνοντας συνιστῶ σὲ ὅλους· κάνετε τὸ σταυρό σας κανονικά, μὲ πίστι, μὲ δάκρυα, μὲ νηστεία καὶ προσευχὴ, γιὰ νὰ ἔρθῃ ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ στὸ ταλαίπωρο ἔθνος μας.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

((Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Νικολάου Ὀλυμπιάδος – Ἑορδαίας 12-8-1976)

Ἠχηρό χαστοῦκι  στόν Ἰγνάτιο Βόλου
Γκάφα ὀλκῆς τοῦ Ἰγνατίου

Ἠχηρό χαστοῦκι  σέ αὐθάδη δεσπότη ἀπό  ποληό γέροντα στή Ζαγορά Πηλίου

Στόν πανηγυρικό Ἑσπερινό τοῦ Ἁγ. Νεομάρτυρος Τριανταφύλλου στή Ζαγορά Πηλίου στίς 7 Αὐγούστου, ὁ ἄφρων δεσπότης τοῦ Βόλου ἀπευθυνόμενος στό ἐκκλησίασμα εἶπε ἐπί λέξει: «Ἐπειδή ὑπάρχουν μερικά ἄτακτα παιδιά ἐδῶ, πού θέλουν ἐπιμόνως νά ἀκοῦνε τά κείμενα τῶν προφητειῶν τῆς Π.Δ. στά ἀρχαῖα, τούς κάναμε τό χατῆρι καί τά διαβάσαμε.  Τώρα ὅμως στό κήρυγμα θά τά μεταφράσουμε!!! κλπ.».
Πάραυτα ἀντιδρῶν στήν ἀνήκουστη αὐτή προσβλητική ὕβρη τοῦ δεσπότη ὁ ποληός ὑπερογδοηκοντούτης γέρων, ὁ λογιώτατος κ. Γεώργιος Ἁγιοπετρίτης, σεβαστός σέ ὅλη τή Ζαγορά καί ὄχι μόνον, ἀνέστη ἀποχωρῶν ἐπιδεικτικά μέ τό μπαστούνι του καί βοῶν εἰς ἐπήκοον πάντων τῶν ἐκπλήκτων προσκυνητῶν «εὐχαριστοῦμε πολύ Σεβασμιώτατε» (αὐτό κι ἄν ἦταν χαστοῦκι στήν δεσποτική αὐθάδεια!).
Ἦρθε αὐτός ὁ κύριος –ἀπρόσκλητος– στή Ζαγορά, ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπό τό περίφημο «Ἑλληνομουσεῖο» τοῦ τόπου μας, ὅπου ἐδίδαξε ἕνας Ρήγας Φερραῖος καί τόσοι ἄλλοι πάνσοφοι διδάσκαλοι τοῦ γένους καί ἀποκάλεσε «ἄτακτα παιδιά» –ἄκουσον, ἄκουσον– αὐτούς πού ἀρέσκονται νά ἀκοῦνε τήν ἀρχαία Ἑλληνική γλῶσσα! Ἀλλά ἄς ἀναλογισθῆ λίγο, ἄν τοῦ ἔχει μείνει στοιχειώδης νοῦς ἤ κουκούτσι μυαλό, ὅπως λέει καί ὁ λαός μας.
Τά ἄτακτα παιδιά θέλουν τά ἀρχαῖα Ἑλληνικά ἤ τά ἐπιμελῆ καί φρόνιμα, τά φιλομαθῆ καί τά ἄξια ἐπαίνου, τά ἀγαπῶντα τήν πατρίδα τους, τήν ἱστορία τοῦ τόπου τους καί τήν μακραίωνη πίστη καί παράδοση; Ἀλλά ποῦ μυαλό σ’ αὐτόν τόν «Ἅγιο»!
«Εὐχαριστοῦμε πολύ Σεβασμιώτατε», σᾶς ἄρεσε τό χαστοῦκι; καί  ἐξ’ ὀνόματος ὅλων τῶν μακαρίᾳ τῇ λήξει γενομένων ἀειμνήστων προπατόρων, πατέρων, διδασκάλων καί διδασκομένων τοῦ ἱστορικοῦ Ἑλληνομουσείου Ζαγορᾶς Πηλίου. Ἔτσι ρεζιλεύτηκε καί μέχρι σήμερα ἡ Ζαγορά γελάει μέ τό πάθημά του· καί εἰς ἄλλα μέ ὑγιεία Σεβασμιώτατε! «Ἀληθῶς μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται ἀπωλέσαι».
«Ἄτακτα παιδιά» λοιπόν οἱ γενεές τῶν Ἑλλήνων πού ἀγάπησαν, ἐσπούδασαν καί ἀπόλαυσαν τήν ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα μας. «Ἄτακτα παιδιά» οἱ πρόγονοί μας πού θείῳ ζήλῳ κινούμενοι ἀποστήθιζαν μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους καί μέ ἄπειρους κόπους τούς ἀρχαίους συγγραφεῖς, τό ψαλτῆρι καί τήν Ὀκτώηχο στά κρυφά σχολειά τῆς πατρίδος μας. «Ἄτακτα παιδιά»  οἱ στρατιές τῶν λογίων καί τῶν σοφῶν τοῦ ἔθνους μας πού ἔγραψαν στήν ἀρχαία γλῶσσα ὕμνους καί ποιήματα–μνημεῖα αἰώνια καί μᾶς ἐκληροδότησαν θησαυρούς ἀνεξάντλητους πού ἀποθαυμάζει ὅλος ὁ κόσμος. «Ἄτακτο παιδί» ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί ὅλοι οἱ ἀττικίζοντες συγγραφεῖς, ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης μέ τά ἡρωελεγεῖα του, ὁ Ἅγ. Νεκτάριος καί ὅλοι οἱ πανεπιστήμονες τῆς ἐποχῆς μας πού ἀσχολοῦνται ἀκόμη μέ πάθος –οἱ φουκαράδες– μέ τά ἀρχαῖα Ἑλληνικά. «Ἄτακτο παιδί» καί ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός μέ τούς ἰαμβικούς κανόνες του πού τόσοι λίγοι τούς ἐννοοῦν!
Ἀκούσατε φιλόλογοι καθηγητές!
«Ἄτακτα παιδιά» ὅσοι διαβάζουν ἀκόμη καί εἶναι δυστυχῶς πολλοί, Ὅμηρο, Πίνδαρο, Θουκυδίδη, Ἡρόδοτο καί Εὐριπίδη ἀπό τό πρωτότυπο, ἕως καί Παπαδιαμάντη. «Ἄτακτα παιδιά» αὐτοί πού προτιμοῦν τό «χαῖρε δάμαλις τόν μόσχον ἡ τεκοῦσα» ἀπό τό «γειά σου ἀγελάδα πού γέννησες τό μοσχάρι»!
«Ἄτακτα παιδιά» ὅλοι συλλήβδην οἱ ἅγιοι Πατριάρχες, Ἱεράρχες καί λοιποί μορφωμένοι κληρικολαϊκοί πού ἐντρύφησαν νυχθημερόν ἐπί αἰῶνες στά ἀμυθήτου πνευματικοῦ πλούτου ἑλληνικά γράμματα, ἄνευ οἱασδήποτε μεταφράσεως.
«Ἄτακτα παιδιά» καί ὅλοι οἱ Ἀκαδημαϊκοί μας καί οἱ σπουδάσαντες φιλολογικές ἐπιστῆμες Ἕλληνες, οἱ ἀρχαιομαθεῖς, ἀκόμη πάμπολλοι φιλέλληνες σέ ξένα πανεπιστήμια (ἀκόμη καί Κινέζοι) πού ἀποστηθίζουν ὁμηρικά κείμενα, «ἄτακτα παιδιά», τάδε ἔφη ὁ κ. Ἰγνάτιος, ὁ Πάπας τοῦ Βόλου… Καί αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἀπολαμβάνει τιμῶν, ἀξιωμάτων καί παχυλοῦ μισθοῦ στό ἐλεύθερο ἑλληνικό κράτος καί κυκλοφορεῖ ἀκόμη ἐλεύθερος!
Αὐτές εἶναι οἱ φαιδρότητες καί τά μαργαριτάρια τοῦ κ. Ἰγνατίου.  Ἐπιτρέπεται ἕνας δεσπότης νά πέφτει σέ τέτοιες γκάφες;  Αὐτά κηρύττει ἀπό καθέδρας ὁ Ἅγιος Δημητριάδος καί ἄς τόν χαίρονται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἡ Σύνοδος καί ἡ Ἱεραρχία· μήπως τούς ἐκφράζει κιόλας; Καί αὐτός ὁ «ἀμόρφωτος» ρασοφόρος ἡγεῖται τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Βόλου, καραδοκῶν τόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο τῶν Ἀθηνῶν γιά νά ἐκβαρβαρίσει ὅλη τήν Ἐκκλησία τῆς Ἐλλάδος ὁ ἀναιδής!
Ὁ εὔτακτος (μόλις ἐξελθών ἀπό νεοταξικό κομμωτήριο) κ. Ἰγνάτιος, ἔχει στήσει στό Βόλο καί ἕνα οἰκουμενιστικό μαγαζί, τήν Μ.Κ.Ο. «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν» μέ τά λεφτά (280 ἑκατ. εὐρώ παρακαλῶ) πού σπατάλησαν γιά τίς «Μή Κυβερνητικές Ὀργανώσεις» (Μ.Κ.Ο.) οἱ τελευταῖες κυβερνήσεις. Ἕνα μαγαζί, ὅπου  σάν ἄλλο «οἶκο ἀνοχῆς», γίνονται ὅλων τῶν εἰδῶν οἱ πνευματικές συνευρέσεις, πορνεῖες, μοιχεῖες καί ἄλλες ἀνωμαλίες καί τόν ἔχει ὀνομάσει καί «Ἀκαδημία» (sic) (ὁ ἀθεόφοβος) –ὡς λόγου χάριν ἡ Ἀκαδημία τοῦ Πλάτωνος– ὅπου ὅλη «ἡ σάρα καί ἡ μάρα» Ἑλλήνων καί ξένων διανοουμένων (τάχα μου) ἔρχονται γιά νά ξεράσουν τά μιάσματά τους κατά τῆς πίστεώς μας, τῆς γλώσσας καί τῆς παράδοσής μας καί ὅλα αὐτά μέ τό ἀζημίωτον φυσικά, ἀπό τήν πλάτη τοῦ στενάζοντος Ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Καί ἀκόμη δέν τόν ἔχουν κυνηγήσει οἱ Βολιῶτες!
Ταῦτα εἰσί τά δρώμενα ἐν Βόλῳ ἐν ἔτει Σωτηρίῳ 2011, φίλοι ἀναγνῶστες, καί ἄν δέν ἐννοεῖτε τά γραφόμενα, ἐπικαλεσθεῖτε τή βοήθεια τοῦ δεσπότη τοῦ Βόλου νά σᾶς τα ἐξηγήσει.

«Εὐχαριστοῦμε πολύ Σεβασμιώτατε»
Τά ἄτακτα παιδιά τῆς Ζαγορᾶς Πηλίου

Υ. Γ.
Ζητοῦμε ἐπειγόντως ἐπαφή μέ ὅλους τούς «σῶας ἔχοντας τάς φρένας» ἀντιδρῶντας Ὀρθοδόξους Χριστιανούς τῆς Ἐπαρχίας Δημητριάδος, γιά νά δοῦμε πῶς θά ἀπαλλάξουμε τόν τόπο μας ἀπό τήν λαίλαπα πού μᾶς βρῆκε –τόν  Ἰγνάτιο καί τήν αὐλή του.

Γ.Γ. Επικοινωνιών καθ. Σ.Κάτσικας:

«Η Κάρτα του Πολίτη δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί την πλήρη προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών»!

http://id-ont.blogspot.com/2011/08/id-ont-1.html

1)Συγχαρητήρια στον κο Κάτσικα. Επιτέλους κάποιος αρμόδιος άρχισε να ψελλίζει ορισμένες αλήθειες για την Κάρτα του Πολίτη: ότι πρόκειται δηλ. για ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Πρόκειται για ένα σύστημα στο οποίο θα βάλουν τα στοιχεία των πολιτών και μετά θα καθίσουν και θα περιμένουν να δουν, πότε τα «τρωκτικά» θα κλέψουν αυτά τα στοιχεία για να αρχίσουν τις συγνώμες:
-«Μας συγχωρείτε για την απώλεια των προσωπικών σας δεδομένων»,
-«Προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε την ζημιά για τους πολίτες μας»,
-«Έχοντας την εμπειρία αυτής της διαρροής θα βελτιώσουμε την ασφάλεια των συστημάτων μας», κοκ.Στην Ρωσία πάντως αυτό το παραδέχθηκε ο ίδιος ο Πρόεδρος Medvedev και όχι ένας Γενικός Γραμματέας Υπουργείου.
2) Θα κοστίσει 160 εκ.€ αλλά «τα 160 εκατ. είναι τάξη μεγέθους, καθώς το τελικό κόστος θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες.» Δηλ το κόστος σίγουρα θα πολλαπλασιαστεί. Το θέμα που δεν ξέρουμε, είναι πόσο. Κάτι ανάλογο δεν γίνεται με όλα τα έργα στην χώρα μας; Αυτό δεν έγινε και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Ξέρει κανείς πόσο κόστισαν; Εν μέσω δεινής οικονομικής κρίσης περισσεύουν χρήματα για Κάρτες; Σημ: Όπως πολύ καλά γνωρίζετε δεν είναι μόνο η Κάρτα του Πολίτη, αλλά και η Κάρτα Αγορών, Εργαζομένου, Υγείας, Δημότη κοκ… Πόσο θα κοστίσουν όλες αυτές οι κάρτες και ποιο θα είναι το κόστος της ενοποίησής τους τελικά στην Κάρτα του Πολίτη;
3) κε Τζωρτζάκη βεβαίως «οι Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών δεν είναι πολυτέλεια στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά αναγκαία επιλογή», όμως το φακέλωμα και την υποδούλωση της ελευθερίας του ανθρώπου γιατί τα υποτιμάτε; Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι οργάνωσης του Δημοσίου αξιοποιώντας την Πληροφορική, χωρίς όμως να εξευτελίζεται αριθμοποιούμενο το ανθρώπινο πρόσωπο! Επίσης ποιός ο λόγος να χρησιμοποιηθεί «ανεπαφικό τσίπ;» (RFID); Για να υπάρχει καλύτερος «έλεγχος» εξ αποστάσεως των πολιτών;
Για να δούμε πόσο σθεναρά η ΑΠΔΠΧ θα αντιδράσει. Και λέμε αλίμονο να μας προστατεύσει η ΑΠΔΠΧ, γιατί οι άλλοι φορείς και θεσμοί από τους οποίους περιμένουμε να ορθώσουν το ανάστημά τους, σφυρίζουν αδιάφορα… βλ. μέχρι στιγμής δεν υπήρξε καμία αντίδραση για την Κάρτα του Μετανάστη που το σχετικό σχέδιο νόμου κατατέθηκε στη Βουλή. Οι μετανάστες δεν είναι άνθρωποι; Δεν πρέπει να προστατευθεί η ελευθερία τους;  ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Μέχρι και 160 εκατ. ευρώ θα στοιχίσει η Κάρτα του Πολίτη
Αμφισβητούμενη η προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών
Στα 160 εκατ. ευρώ υπολογίζεται ότι θα ανέλθει ο προϋπολογισμός του εγχειρήματος αντικατάστασης των αστυνομικών ταυτοτήτων των Ελλήνων με την Κάρτα του Πολίτη, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, που διατύπωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο γενικός γραμματέας Επικοινωνιών Σωκράτης Κάτσικας, στο περιθώριο του διπλού συνεδρίου για την ασφάλεια του Διαδικτύου και την ηλεκτρονική δημοκρατία, στη Θεσσαλονίκη.
Διευκρίνισε, βέβαια, ότι τα 160 εκατ. είναι τάξη μεγέθους, καθώς το τελικό κόστος θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες. Επίσης, θεωρείται σχεδόν αδύνατη η πλήρης προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών.
«Το όλο εγχείρημα βρίσκεται σήμερα στο στάδιο της διακυβερνητικής διαβούλευσης. Οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν το συντομότερο», δήλωσε ο Σ. Κάτσικας, μιλώντας, όπως διευκρίνισε, με την ιδιότητα του ακαδημαϊκού (είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο Πειραιώς) και όχι του στελέχους της κυβέρνησης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, σημαντικές αποφάσεις εξακολουθούν να βρίσκονται σε εκκρεμότητα, με αποτέλεσμα να παραμένει ασαφές το πότε οι πολίτες θα βάλουν την κάρτα στο πορτοφόλι τους.
Ποια στοιχεία περιλαμβάνει η νέα κάρτα
Η νέα κάρτα, η οποία θα είναι πολύ δύσκολο να πλαστογραφηθεί, σύμφωνα με τον Σ. Κάτσικα, θα ενσωματώνει τσιπ και θα έχει πιθανότατα δεκαετή ισχύ.
Θα περιλαμβάνει, εκτός από το ονοματεπώνυμο και του αριθμό ταυτότητας του πολίτη, στοιχεία όπως ο ΑΦΜ, ο ΑΜΚΑ και ο αριθμός δημοτολογίου, επιτρέποντας στον κάτοχο να συναλλάσσεται ηλεκτρονικά με τις δημόσιες υπηρεσίες, κατόπιν εγγραφής.
Ωστόσο, η κάρτα, που θα χρησιμεύει και ως ταξιδιωτικό έγγραφο, δεν θα μπορούσε, κατά τον καθηγητή, να εγγυηθεί την πλήρη προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών. Όπως είπε, χαριτολογώντας, κάτι τέτοιο «είναι δυνατόν μόνο αν έχεις έναν κλειστό υπολογιστή, εκτός πρίζας, σε ένα υπόγειο με κλειστά παράθυρα».
Τα χαρακτηριστικά ασφαλείας και τα προσωπικά δεδομένα
Οι οριστικές αποφάσεις για τα τεχνικά χαρακτηριστικά της κάρτας δεν έχουν ακόμη ληφθεί. Ωστόσο, η πλάστιγγα φαίνεται ότι γέρνει περισσότερο προς την πλευρά τής ενσωμάτωσης «ανεπαφικού τσιπ» μνήμης (δηλ. που «διαβάζεται» χωρίς να χρειάζεται να εισαχθεί σε κάποια συσκευή, γεγονός που εκμηδενίζει τις πιθανότητες υποκλοπής στοιχείων). Παράλληλα, η κάρτα θα διαθέτει ολογραφήματα ασφαλείας, μικροσκοπική γραφή και εκτυπώσεις με laser, ώστε η πλαστογράφησή της να είναι σχεδόν αδύνατη.
Σημείο διαφωνίας για τους συμμετέχοντες στο όλο εγχείρημα αποτελεί το θέμα της χρήσης ενός ή πολλών «αναγνωριστικών» (identifiers) για την κάρτα, θέμα που σχετίζεται ευθέως με την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών, όπως εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ.Κάτσικας.
Μιλώντας νωρίτερα στο συνέδριο των πανεπιστημίων Μακεδονίας και Ανατολικού Λονδίνου, ο Σ. Κάτσικας εξήγησε ότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, πλην Γερμανίας και Αυστρίας, έχουν μέχρι στιγμής επιλέξει για τις κάρτες πολίτη τη χρήση ενός αναγνωριστικού (unique identifier), ενώ σε σχεδόν όλες, εκτός Ισπανίας και Ιταλίας, άπαντες μπορούν να έχουν πρόσβαση στα στοιχεία του χρήστη, χωρίς να απαιτείται η συναίνεσή του (στην Ελλάδα κάτι τέτοιο δεν θα ισχύει)!
Στην περίπτωση της χρήσης του ενός αναγνωριστικού (identifier), σημείωσε, είναι πιο εύκολος ο έλεγχος των προσωπικών δεδομένων του πολίτη. «Οι κυβερνήσεις προτιμούν τη χρήση ενός identifier για τον ίδιο λόγο που ο πολίτης δεν τη θέλει», είπε χαρακτηριστικά ο καθηγητής και πρόσθεσε ότι στην περίπτωση της Ελλάδας φαίνεται ότι θα προτιμηθούν τα πολλαπλά αναγνωριστικά, αλλά η τελική απόφαση εκκρεμεί. «Η Αρχή Προσωπικών Δεδομένων έχει ισχυρή άποψη για το θέμα κι αυτή σίγουρα θα μετρήσει», πρόσθεσε.
Απευθύνοντας νωρίτερα χαιρετισμό στο συνέδριο, ο υφυπουργός Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Παντελής Τζωρτζάκης, σημείωσε ότι οι Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών δεν είναι πολυτέλεια στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά αναγκαία επιλογή.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=304011

Ορθόδοξο Βήμα

Κοντά στον Θεό (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος )

(από το βιβλίο : Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα,καθοδηγώντας τον λαό του Θεού Εκδόσεις Ι. Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος) -Γέροντα, είναι διαπίστωσις πολλών πνευματικών ανθρώπων, ότι ο κόσμος συνεχώς χειροτερεύει. Αυτό τό απότομο κατρακύλισμα κάπου μας φοβίζει. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;
-Νά παραμένουμε κοντά στον Θεό. Όσο είμεθα κοντά Του, ισχύει το: «Παρεμβαλεί άγγελος Κυρίου κύκλω των φοβούμενων αυτόν και ρύσεται αυτούς»(ψαλμ 33,8). Όταν ο βασι­λιάς της Συρίας είχε στείλει στρατό νά συλλάβουν τον προ­φήτη Ελισσαίο, ο προφήτης βρισκόταν με τον υποτακτικό του. Μόλις  ο υποτακτικός του είδε να ανεβαίνουν οι στρατιώτες για να τους συλλάβουν,τρομοκρατήθηκε , τον έπιασε πανικός . Και στράφηκε στον Ελισσαίο   και του λέγει : « Για κοίτα κύριε, τι γίνεται. Πόσοι έρχονται να μας συλλάβουν, πώς θα γλιτώσουμε ;» Ο προφήτης του απάντησε να μην φοβάται , διότι « πλείους οι μεθ` ημών υπέρ τους μετ` αυτών» (Δ΄Βασ. 6,16) . Είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι που είναι μαζί μας , παρά οι εχθροί μας που έρχονται να μας συλλάβουν . Και προσευχήθηκε ο προφήτης Ελισσαίος στο Θεό και είπε : «Κύριε , άνοιξε τους οφθαλμούς του παιδιού για να δει πως  Εσύ με υπερασπίζεις» . Και πράγματι ο Θεός άνοιξε τους οφθαλμούς του υποτακτικού και είδε γύρω από τον προφήτη να είναι μια στρατιά ολόκληρη αγγέλων , που κρατούσαν πύρινα σπαθιά στα χέρια τους . Αμέσως η ψυχή του γέμισε από ικανοποίηση , από αγαλλίαση , και του έφυγε ο φόβος . Και φυσικά δεν κατώρθωσαν να συλλάβουν και να θανατώσουν τον προφήτη Ελισσαίο. Πύρινα τάγματα αγγέλων, στρατιές αγγέλων  είχαν σταλή από τον Θεό για να υπερασπιστούν τον προφήτη Του. Αυτά δεν εγίνοντο μόνο τότε. Γίνονται στη ζωή κάθε ανθρώπου, όταν είμεθα άνθρωποι του Θεού. Η πίστις μας είναι στους αιώνες των αιώνων. Δεν ήταν μόνο για εκείνη την εποχή. Ούτε για την εποχή των Αποστόλων και των Πατέρων. Αρκεί εμείς να είμεθα σαν αυτούς. Ό Θεός είναι ο ίδιος «Χθες και σήμερον ό αυτός και εις τούς αιώνας». Ή ζωή μας, ή ύπαρξίς μας στα χέρια Του. Με απόλυτη εμπιστοσύνη όχι μόνον να αναφωνούμε, αλλά και να ζούμε το,«Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».

Σχόλιο του Ορθ. Βήματος . Ας αναρωτηθούμε όλοι μας εάν αληθινά πιστεύουμε ότι μπορεί να γίνονται τέτοια θαυμάσια γεγονόντα και στη δική μας ζωή . Αν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας αλλά πρώτιστα με το Θεό η απάντηση θα είναι όχι . Έχουμε απομακρυνθεί από το Δημιουργό  μας  και την πρόνοιά Του. Δεν εργαζόμαστε ώστε να  βιώσουμε μια διαρκή καθημερινή προσωπική σχέση με το Χριστό. Δεν  μαθητεύουμε στην Αγία Του Εκκλησία , ενώ επιθυμούμε να προσαρμόσουμε το σωτήριο λόγο Του σε ότι μας συμφέρει και μάλιστα πολλές φορές από μαθητές γινόμαστε διδάσκαλοι . Κατά βάθος δεν επιθυμούμε  να σχετιστούμε  μαζί Του και να γίνουμε δοχεία της Θείας Χάριτος. Αποτέλεσμα να νιώθουμε μόνοι και ανασφαλείς και είμαστε ανίσχυροι να αντιμετωπίσουμε τον διάβολο και τις παγίδες του . Γινόμαστε υποχείρια του και μας κατευθύνει όπου αυτός θέλει.Μας δημιουργεί φόβο και πανικό και μας στρέφει την προσοχή σε θέματα που μας αποπροσανατολίζουν από τον προορισμό μας , που είναι η Αγιότητα όπως μας λέει και ο απόστολος «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιος εἰμι».(Α’ Πέτρ. α 16). Μιλάμε για τον αντίχριστο , ανησυχούμε  για το πότε θα έρθει και πως , ασχολούμαστε με την έκδοση της κάρτας του πολίτη και τον αριθμό 666 και δεν βλέπουμε τον δαίμονα που έχει μπει μέσα μας και «αλωνίζει». Μας έχει κάνει να ξεχνάμε πως όταν αντιγράφουμε τον Χριστό , δεν μπορεί να μας κερδίσει κανένα πονηρό και αντίχριστο πνεύμα . Έχει αφάνταστη δύναμη ο πιστός άνθρωπος , ο χριστιανός. Η Εκκλησία έχει  όπλα ακαταμάχητα τα οποία δυστυχώς δεν τα γνωρίζουμε , όχι γιατί έχει αλλάξει σε κάτι από τα όσα πιστεύει και διακηρύττει  αλλά  γιατί η ποιότητα της πίστης μας άλλαξε . Δεν αγωνιζόμαστε  να σχετιστούμε με το Χριστό και το απέραντο έλεος Του , που θα  μας αξιολογήσει  και θα μας δωρίσει πολλά περισσότερα από όσα αξίζουμε .

Καταγγελια  Μητροπολιτου Ροδου

Η κυβέρνηση διορίζει  ασύστολα μουφτήδες, ενώ  λιγοστεύουν οι ιερείς! Ο μητροπολίτης Ρόδου Κύριλλος καταγγέλλει με δήλωσή του την κυβέρνηση ότι αδιαφορεί για τις ελλείψεις σε ιερείς που παρατηρούνται σε πολλές ενορίες της χώρας, την ώρα που -όπως υποστηρίζει- το αρμόδιο υπουργείο διορίζει χωρίς καμία φειδώ μουσουλμάνους μουφτήδες στη Θράκη! Συγκεκριμένα, ο μητροπολίτης Κύριλλος στη δήλωσή του αναφέρει: «Εντύπωση προκαλεί η διαπίστωση ότι στη Θράκη διορίστηκαν 200 μουφτήδες για να διδάξουν το κοράνι και την τουρκική γλώσσα και μόλις 100 χριστιανοί ορθόδοξοι ιερείς στις μητροπόλεις όλης της Ελλάδας. Εμείς ως μητρόπολη είχαμε ζητήσει να καλυφθούν τρεις οργανικές θέσεις, αφού έχει ήδη εκδηλωθεί ενδιαφέρον. Μόλις ενημερωθήκαμε για τις αποφάσεις του υπουργείου, εκπλαγήκαμε». «Για παράδειγμα, στη Φθιώτιδα υπάρχει σοβαρή έλλειψη ιερέων. Αν συνεχιστεί αυτή η τακτική, τα μισά χωριά της Φθιώτιδας δεν θα έχουν παπά σε λίγα χρόνια. Ο ρόλος του ιερέα είναι ουσιαστικός και κυρίως στα μικρά χωριά, όπου ο «παπάς» αποτελεί συνδετικό κρίκο με την κοινωνία. Νομίζω ότι είναι και μία κοινωνική προσφορά και κάτι ευρύτερο», πρόσθεσε ο μητροπολίτης. «Αυτές τις αποφάσεις του υπουργείου, ως Εκκλησία δεν μπορούμε να τις καταλάβουμε. Δυστυχώς, δεν έχουμε τα μέσα για να ανταποκριθούμε. Ελπίζουμε η κυβέρνηση να το δει από άλλο πρίσμα. Η πρόσφατη απόφαση λοιπόν «μία θέση ανά μητρόπολη σε όλη την Ελλάδα», την στιγμή που μερικές δεκάδες ιερείς έχουν συνταξιοδιοτηθεί ή αποδημήσει, δημιουργεί αρνητικές συνθήκες στη λειτουργία του κλήρου και της Εκκλησίας. defencenet.gr – Λιγοστεύουν οι ιερείς!

Μητρ.Μεσογαίας Νικόλαος

Καιρoς να ξεσηκωθουμε

Καινούργιο κρασὶ σὲ καινούργια ἀσκιά! Τὰ πάντα πρέπει νὰ ἀλλάξουν. Καὶ ἐπειδὴ δὲν θὰ τὰ ἀλλάξουν κάποιοι ἄλλοι, καιρὸς νὰ μποῦμε στὸ παιχνίδι ὅλοι. Κυρίως οἱ νέοι. Ὅλες οἱ καλὲς ἐπαναστάσεις ἔγιναν ἀπὸ ἐμπνευσμένους νέους. Ὄχι ἀπὸ ἀγανακτισμένους, ἀλλὰ ἀπὸ ὑγιῶς ἐπαναστατημένους. Ἐσεῖς καὶ πρέπει καὶ μπορεῖτε καὶ ἐπιβάλλεται νὰ ἀλλάξετε μὲ δική σας πρωτοβουλία τὸ μέλλον σας. Ὄχι μὲ βία, ἀλλὰ μὲ δύναμη καὶ ἀποφασιστικότητα. Οἱ ἐπαναστάσεις δὲν γίνονται μὲ βόμβες μολότωφ καὶ λοστούς, οὔτε μὲ αὐτοκαταστροφικὴ προσφυγὴ σὲ ναρκωτικὰ οὔτε μὲ καταλήψεις, μὲ graphiti στοὺς τοίχους καὶ μηδενιστικὲς ἐπιλογές,ἀλλὰ μὲ καθαρότητα, ἡρωισμὸ καὶ ἐξυπνάδα. Ζητῆστε ποιότητα στὴν παιδεία σας. Ζητῆστε τέτοια παιδεία ποὺ νὰ ἀξίζει τὸν κόπο σας, τέτοια παιδεία ποὺ νὰ ἐπενδύει σὲ αὐτὴν τὸ μέλλον σας. Τὸ κατεστημένο σύστημα ἀπέτυχε παταγωδῶς. Μᾶς δείχνει ὅμως τὸν μονόδρομο τῆς ἐπιστροφῆς στοὺς θησαυρούς μας, τὴν κατεύθυνση τῆς διορθωτικῆς πορείας μας. Πρωτοτυπῆστε ἀπαιτῶντας πρῶτα ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς σας συνέπεια, προσπάθεια, ψηλοὺς στόχους, ποιότητα,ἦθος. Ρωτῆστε τοὺς καθηγητές σας τὶ σημαίνουν αὐτὰ καὶ ἀπαιτῆστε κυρίως ἀπὸ τὸν θεολόγο σας νὰ σᾶς δείξει δρόμο γιὰ τὴν ἀλήθεια. Ἂν δὲν μποροῦν νὰ σᾶς βοηθήσουν, πιέστε τους νὰ καταλάβουν τὶς ἀνάγκες σας καὶ τὴν ἀποστολή τους. Αὐτὸ νὰ κάνετε μὲ ὅλους μας. Κυρίως μὲ τοὺς ἱερεῖς καὶ τὴν Ἐκκλησία. Μὴ λυπηθεῖτε κανέναν μας. Πρέπει νὰ ἀλλάξουν ὅλα καὶ ὅλοι μας.

http://xaralampostanitsas.blogspot.com/2011/09/blog-post_14.html

• ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ
  ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ

• ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ

Η ΦΙΜΩΣΙΣ ΤΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΣ,

ΕΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΘΗ Η ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΔΕ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΕΚΔΟΤΩΝ

(ΕΝ ΤΗ ΕΝΟΤΗΤΙ Η ΙΣΧΥΣ)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ «ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ»

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΩΤΕΡΩ ΠΡΟΚΥΨΑΝΤΑΣ ΝΕΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

21.9.2011

Μὲ τὰ προηγούμενα κείμενα εἰς τὴν ἱστοσελίδα μας :

«ΑΚΡΩΣ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΟΝ ,,ΦΙΜΩΤΡΟΝ,, ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ, ΤΡΙΣΑΘΛΙΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ… SOS»  ἀπὸ 23.8.2011,

«ΦΙΜΩΣΙΣ ΓΡΑΠΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΩΝ ΕΚΔΟΤΩΝ ΠΡΟΣ ΕΝΙΣΧΥΣΙΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΕΚΔΟΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΚΑΝΑΛΑΡΧΩΝ» ἀπὸ 7.9.2011 καὶ

«ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΔΕΛΕΑΣΤΙΚΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΑ ΤΕΛΗ ΔΙΑ ΤΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ» ἀπὸ 12.9.2011,

τὰ ὁποῖα ἐκοινοποιήσαμε εἰς ἑκατοντάδας φίλους, συλλόγους, φορεῖς θρησκευτικοῦ, ἐθνικοῦ, κοινωνικοῦ, λογοτεχνικοῦ, σωματειακοῦ, περιφερειακοῦ καὶ τοπικοῦ τύπου καὶ λοιπῶν μὴ κερδοσκοπικῶν ἐντύπων, καθὼς καὶ εἰς ἱστοσελίδας, σᾶς ἐνημερώνομε:

1. Τηλεφωνικῶς μᾶς διαβεβαίωσαν πάρα πολλοὶ φορεῖς ὅτι θὰ συμπράξουν μαζί μας, διὰ μίαν ἀπὸ κοινοῦ δυναμικὴν ἀντίδρασιν ἐναντίον τῆς φιμώσεώς μας. Δέον νὰ σημειωθῇ, ὅτι ἐπληροφορήθημεν πὼς ὑπάρχει παραλλήλως καὶ ἄλλη προσπάθεια (Χριστιανική, Πολύτεκνοι, Περιοδικὸν Ἀνατολή).

2. Προκειμένου ὅμως νὰ προχωρήσωμεν ὁμοῦ μετὰ ἄλλων προσπαθειῶν, παρακαλοῦμεν, ὅπως συμπληρώσετε καὶ μᾶς ἀποστείλετε κατεπειγόντως τὸ συνημμένον κείμενον ΑΙΤΗΣΕΩΣ, διὰ νὰ συσπειρωθῶμεν καὶ νὰ ἐγκριθῶμεν ὡς μία ἐνιαία Ἕνωσις ἀπὸ τὰς ἁρμοδίους ἀρχάς, διὰ νὰ δυνάμεθα νὰ δρῶμεν συλλογικῶς καὶ λίαν ἐπιτυχῶς, καὶ νὰ ἐλπίζωμε νὰ ἐπιβιώσωμε.

3. Ἐμεῖς δηλώνομε προκαταβολικῶς, ὅτι δὲν ἐπιδιώκωμε πρωτεῖα καὶ αὐτοπροβολήν. Κατὰ τὴν συνάντησίν μας δύνανται νὰ προταθοῦν ἱκανὰ καὶ ἀγωνιστικὰ πρόσωπα, διὰ νὰ σχηματισθῇ μία ἱδρυτικὴ ἐπιτροπή, τὰ μέλη τῆς ὁποίας θὰ ἀποτελέσουν τὰ ἱδρυτικὰ μέλη τῆς Ἑνώσεως, ποὺ θὰ καταθέσουν τὴν αἴτησιν πρὸς ἔγκρισιν εἰς τὸ Πρωτοδικεῖον. Μετὰ τὴν ἔγκρισίν μας θὰ γίνουν ἀρχαιρεσίαι, διὰ νὰ ἀναδειχθῇ ἕν εὐέλικτον καὶ μαχητικὸν Διοικητικὸν Συμβούλιον δράσεως.

4. Τὰ ὡς ἄνω κείμενά μας τὰ ἔχομε γνωστοποιήσει καὶ εἰς σᾶς καὶ εἶναι ἀνηρτημένα εἰς τὴν ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr.

5. Ἄν κάποιοι λόγῳ διακοπῶν ἢ ἄλλων ἐμποδίων δὲν τὰ ἔλαβον, εὐχαρίστως νὰ σᾶς τὰ ἀποστείλωμεν πάλι, διὰ νὰ τὰ μελετήσετε ἐπισταμένως καὶ νὰ ἀποφανθῆτε πάραυτα.

6. Τὴν ἀποστολὴν καὶ διανομὴν ἐπιστολῶν καὶ ἐντύπων μέχρι 50 γραμμαρίων ἐπιβάλλεται βάσει τῆς Ἀποφάσεως ὑπ᾿ ἀριθμ. 74196/1885/20.12.2005 τοῦ Ὑφυπουργοῦ Μεταφορῶν καὶ Ἐπικοινωνιῶν / ΦΕΚ 1887Β/30.12.2005 νὰ τὴν κάνουν ἀποκλειστικῶς μόνον τὰ ΕΛ.ΤΑ..

7. Τὴν ἀποστολὴν καὶ διανομὴν ὁμαδικῶν περιοδικῶν ἐντύπων ἐπιτρέπεται βάσει τῆς Ἀποφάσεως ὑπ᾿ ἀριθμ. 33759/Φ710 τῆς Ἐθνικῆς Ἐπιτροπῆς Τηλεπικοινωνιῶν καὶ Ταχυδρομείων (Ε.Ε.Τ.Τ.) – Ἀριθμὸς Ἀποφάσεως 529/229 / ΦΕΚ 1439Β/17.7.2009 νὰ τὴν κάνουν τὰ ΕΛ.ΤΑ καὶ ὅσαι ἐπιχειρήσεις ἔχουν λάβει ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴν Ἐπιτροπὴν Ταχυδρομείων καὶ Τηλεπικοινωνιῶν (Ε.Ε.Τ.Τ.) εἰδικὴν ἄδειαν παροχῆς ταχυδρομικῶν ὑπηρεσιῶν .

8. Δεδομένου ὅτι ἡ παροχὴ τῶν ταχυδρομικῶν ὑπηρεσιῶν δὲν εἶναι ἐλεύθερη, διότι ἀδειοδοτεῖται ἀπὸ τὸ (Ε.Ε.Τ.Τ.), κάθε ἀποστολὴ μέσῳ μὴ ἀδειοδοτημένου φορέως θεωρεῖται παράνομος διακίνησις.

9. Φρονοῦμεν ὅτι ἐπιβάλλεται νὰ μὴ ἀδρανήσωμε περαιτέρω, ἀλλά, συνειδητοποιοῦντες τὸ Γραφικόν : «ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β’ Κορ. 6, 2), νὰ ἐφαρμόσωμε τὴν ἐκλαΐκευσιν αὐτοῦ = «ἐδῶ καὶ τώρα» καὶ νὰ σπεύσωμε νὰ πραγματοποιήσωμε τὴν ὡς ἄνω ἀναφερομένην ἀπαραίτητον Ἕνωσιν, διότι διαφορετικῶς μὲ τὸ τίποτε δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιτύχῃ κανεὶς ἀπολύτως τίποτε…

10. Οἱ ἰδιοκτῆται καὶ ἐκδόται ἐπαρχίας ἢ ἀκόμη καὶ τοῦ λεκανοπεδίου Ἀττικῆς, ποὺ δὲν δύνανται νὰ παραστοῦν προσωπικῶς εἰς συναντήσεις διὰ τὸν σχηματισμὸν ἱδρυτικῆς ἐπιτροπῆς καὶ ἐν συνεχείᾳ εἰς τὴν ἐκλογὴν Διοικητικοῦ Συμβουλίου, δύνανται νὰ ἐκπροσωπῶνται ἀπὸ ἄλλα μέλη καὶ διὰ ἐξουσιοδοτήσεως ἄλλων ἰδιοκτητῶν καὶ ἐκδοτῶν, ποὺ ἔχουν «ὄρεξιν» νὰ ἐργασθοῦν διὰ τὸ κοινὸν καλόν, διὰ νὰ δυνάμεθα νὰ ἐπιβιώσωμε.

11. Ἐν ἀναμονῇ τῆς αἰτήσεώς σας μὲ e–mail ἢ μὲ φαξ, διὰ νὰ κερδίζωμε χρόνον καὶ τὸ πρωτότυπον δύναται νὰ ἀκολουθήσῃ ἐπιστολικῶς, διατελοῦμε.

Φιλικώτατα

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ»

ΜΟΥΣΩΝ 14-15452 ΨΥΧΙΚΟΝ

τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978

e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr

___________________________________________________________

ΑΙΤΗΣΙΣ

ΙΔΡΥΤΙΚΟΥ ΜΕΛΟΥΣ ΕΙΣ ΤΗΝ

«ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΝ ΕΝΩΣΙΝ ΕΚΔΟΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ»

(ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ, ΕΘΝΙΚΟΥ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ, ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΟΥ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ, ΤΟΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ)

ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ

• ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΟΥ ………………………………….…………….
• ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΕΚΔΟΤΟΥ …………………………………….………….
• ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ  ……………………………………………….
• ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ………………………………………………..
• ΑΡΧΗ/ΕΤΟΣ ΕΓΚΡΙΣΕΩΣ …………………………………………………
• ΑΡ. ΑΣΤ. ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ
• Ή ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ………………………………………………..
• ΕΔΡΑ: ΟΔΟΣ / ΑΡΙΘΜΟΣ ………………………………………………………………..
• ΠΟΛΙΣ ………………………………………………..   ΤΚ………
• ΕΝΟΡΙΑ ………………………………………………………………..
• ΑΡΙΘ. ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ ………………….ΤΗΛΕΟΜΟΙΟΤΥΠΟΥ……….
• E–MAIL …………………………….@………………………………..

• ΙΣΤΟΣΕΛΙΣ ……………………………………………..…..

Ἐπιθυμῶ νὰ γίνω μέλος τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως ἐκδοτῶν περιοδικοῦ Τύπου, διὰ νὰ δρῶμεν συλλογικῶς-ἐπιτυχῶς καὶ νὰ μὴ μᾶς ἐξουθενώσουν μὲ τὰ ἀπαγορευτικὰ ταχυδρομικὰ τέλη καὶ διὰ νὰ ἔχωμε λοιπὰ πλεονεκτήματα-καθήκοντα καὶ δικαιώματα, ὅπως καὶ οἱ μεγαλοεκδόται.

Ἡ προσωρινὴ ἐπιτροπὴ θὰ ἐκπονήσῃ τὸ ἀναλογοῦν Καταστατικὸν διὰ τὴν ἐπίσημον ἀναγνώρισιν τῆς Ἑνώσεώς μας καὶ θὰ ἀγωνίζεται πρὸς ὅλους τοὺς τομεῖς καὶ ἰθύνοντας διὰ τὴν ἐπίτευξιν εὐνοϊκοῦ κόστους διακινήσεως τῶν ἐντύπων ὅλων τῶν ἰδεολογικῶν περιοδικῶν, ποὺ ἀναγνωρίζουν καὶ σέβονται τὰς αἰωνίους ἀνεκτιμήτους ἀρχὰς τῆς φυλῆς μας, ποὺ εἶναι Θρησκεία, Πατρίς καὶ Οἰκογένεια χάριν τῶν ὁποίων κατωρθώσαμε νὰ ἐπιβιώσωμεν κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν χιλιετηρίδων καὶ νὰ διατηρήσωμεν τὸ ὅμαιμον, τὸ ὁμόγλωσσον, τὸ ὁμόθρησκον, καὶ τὸ ὁμότροπον.

Θὰ ἀγωνισθῶ παντοιοτρόπως μὲ ὅλας μου τὰς δυνάμεις διὰ τὴν διατήρησιν τῶν ἐν λόγῳ ἀξιῶν, τὴν ἀναστήλωσιν τῶν κατακρημνισθεισῶν ἀξιῶν καὶ τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὰς ρίζας μας, διὰ νὰ ἀναγεννηθῶμεν πνευματικῶς.

Διὰ τὴν ὀργανωτικὴν καὶ ἀγωνιστικὴν ἐπιτροπὴν μέχρις ἐπισήμου ἀναγνωρίσεως ἐπιθυμῶ νὰ συμμετάσχω προσωπικῶς, ἢ προτείνω τὸν ….……………………ἐκδότην ἢ τὸν ἐκπρόσωπον αὐτοῦ ……………………………..Ἐν …………………  τῇ ……………. 2011

Ὀνοματεπώνυμον/Ὑπογραφὴ

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ

Αφού έδιωξαν από το Κοσσυφοπέδιο τον άξιο ιεράρχη της Αρτέμιο, αφού έβαλαν για επίσκοπο μια μαριονέτα που κάνει τα χατήρια τους και συνεργάζεται με τους εχθρούς του επισκόπου Αρτεμίου, αφού ανάγκασαν τους μοναχούς να εγκαταλείψουν τα μοναστήρια τους στο Κοσσυφοπέδιο και στα Μετόχια, αφού έδιωξαν, «καθαίρεσαν» με ψευδείς και ανυπόστατες κατηγορίες τον πνευματικό πατέρα και ηγέτη του λαού του Κοσσυφοπεδίου κάνουν τώρα τον πατριώτη!!!

Για να ρίξουν στάχτυ στα μάτια του Σέρβικου λαού, ζητούν την προσευχή του!!! Για να τους πιστέψουν στέλνουν επιστολή στον συνεργάτη τους πρόεδρο της Σερβίας  Τάντιτς για να αποτρέψει την τραγωδία, να κρατήσει τον λαό στα σπίτια του και να φυλάξει τα προσκυνήματα!!! Ώ! της υποκρισίας, της αδιαντροπιάς και της ψευτιάς τους!!!

Ο φιλοδυτικός Ταντιτς, που κάνει τα χατήρια των Ευρωπαίων, οι οποίοι βομβάρδισαν και κατέστρεψαν την Σερβία και θέλουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου δεν είναι ικανός να φυλάξει το Κοσσυφοπέδιο. Ο λαός δεν θέλει τον Τάντιτς, αλλά τον πνευματικό του πατέρα και ηγέτη, που αυτοί εσταύρωσαν και απεμάκρυναν από κοντά του. Αν πράγματι θέλουν την σωτηρία του Κοσσυφοπεδίου να φέρουν πίσω τον ποιμένα του και τους μοναχούς του που είναι τα μαντρόσκυλα του. Κοπάδι χωρίς ποιμένα και μαντρόσκυλα είναι αφύλακτο και το κατασπαράζουν οι λύκοι. Αν αυτό δεν έχουν την δύναμη να το κάνουν όλα τα άλλα είναι θεατρικές παραστάσεις, για να εξαπατήσουν τον Ορθόδοξο Σέρβικο λαό και να κάνουν τον πατριώτη.

Ας δουμε τις ανακοινώσεις τους από την www.romfea.gr

• Την έντονη ανησυχία της, για τα σοβαρές απειλές βίας που απειλούν τον λαό του Κοσσυφοπεδίου, εκφράζει η Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
• Η Ιερά Σύνοδος με εγκύκλιο της, καλεί τον Σερβικό λαό να προσευχηθεί και να τηρήσει τριήμερη νηστεία, για την σωτηρία του λαού του Κοσσόβου και Μετόχια….

Απευθυνόμενη με επιστολή στον Πρόεδρο της Σερβίας Τάντιτς, γράφει·

• …«Σας παρακαλούμε ως Πρόεδρος της Σερβικής Κυβέρνησης, να κάνετε, ότι το δυνατόν μπορείτε για να αποτρέψετε μια ακόμη τραγωδία, αλλά και να κρατήσετε τους ανθρώπους μας στα σπίτια τους και να διαφυλάξετε τα ιερά προσκυνήματα μας…», τονίζουν κλείνοντας τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου.