ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

DVD αφιέρωμα στον στοργικό πνευματικό πατέρα των παιδιών, τον γενναίο αγωνιστή επίσκοπο Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτη, που εκδόθηκε επί τη συμπλήρωσει των 100 του ετών

Επιμέλεια Ανδρονίκης Καπλάνογλου

_____

–

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΛΗΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΑΣ

ΑΡΑΓΕ ΑΛΗΘΕΥΕΙ;

Η Eurogendfor ήρθε στην Ελλάδα;

H Eurogendfor πέρασε στην Ελλάδα από την Ηγουμενίτσα. Μία ολόκληρη Ταξιαρχία, αποτελούμενη από Γερμανούς και Ολλανδούς, με πολιτικά ρούχα και βαλιτσάκια με την ένδειξη της Ευρωπαϊκής Δύναμης Καταστολής Εξεγέρσεων (Eurogedfor) μπήκε στην Ελλάδα μέσω Ηγουμενίτσας και μετακινήθηκε στη Λάρισα, όπου -σύμφωνα με πληροφορίες- στρατοπέδευσε.
Ο μόνος χώρος που μπορεί να φιλοξενήσει έναν τέτοιο αριθμό ανδρών είναι το αεροδρόμιο της Π.Α. που πρόσφατα έκλεισε στην Λάρισα.
Την επομένη ημέρα της άφιξης των ανδρών της Eurogendfor μπήκαν από την Ηγουμενίτσα φορτηγά (νταλίκες) που μετέφεραν καμουφλαρισμένα (σκεπασμένα) τεθωρακισμένα οχήματα.
Η Ελληνική Δημοκρατία προφανέστατα έχει ήδη καταλυθεί από την κατοχική κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Οι εξελίξεις, όμως, φαίνεται πως είναι ραγδαίες, αφού πάρθηκε η απόφαση για την έλευση στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Δύναμης Καταστολής. Με απλά λόγια, πέφτουν τα προσωπεία και το πολίτευμα διαταράσσεται και μεταβάλλεται σε χούντα με την βοήθεια των Ευρωπαίων «εταίρων» μας.

Μία ταξιαρχία της ευρωχωροφυλακής EGF εγκαταστάθηκε στην Λάρισα
(από Κλασσικοπερίπτωση)
Περιμένουμε τις αντιδράσεις τόσο των κομμάτων, όσο -κυρίως- της Ελληνικής Αστυνομίας και γενικότερα των Δυνάμεων Ασφαλείας και Άμυνας της χώρας, αφού έχουμε ένοπλες δυνάμεις εισβολής και κατοχής της πατρίδας μας. Ο Γιώργος Παπανδρέου κήρυξε τον πόλεμο στους Έλληνες, και τώρα φέρνει και τον… στρατό του!!!
Απ΄ότι φαίνεται επαληθεύεται η πληροφορία που είχαμε απο το πρωί, ότι δηλαδή τις δύο τελευταίες ημέρες πέρασε μέσω Ηγουμενίτσας μια ταξιαρχία της γνωστής EUROGENDFOR ή European Gendarmerie Force…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: http://kostasxan.blogspot.com/2011/10/eurogendfor.html

–

Η περι «δωρεας οργανων»

νεοταξικὴ θέση τοῦ μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομου

Ἦρθε ἡ σειρὰ καὶ τοῦ μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομου Σαββάτου νὰ τοποθετηθεῖ στὸ θέμα τοῦ Ἐγκεφαλικοῦ θανάτου καὶ τῶν μεταμοσχεύσεων, καὶ νὰ διαστρέψει τὴν ἐκκλησιαστικὴ διδασκαλία γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸ αὐτεξούσιό του, μὲ ὁμιλία του γιὰ «τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιάθεσης καὶ δωρεᾶς ὀργάνων σώματος». Δὲν δίστασε, μάλιστα, νὰ προτάξει τοῦ κειμένου του τὸ βαρυγδούπως ψευδεπίγραφον: πὼς ὅ,τι γράφει, τὸ γράφει «ὑπὸ τὸ φῶς τῆς πατερικῆς ἀνθρωπολογίας»· καὶ ἐπικαλέσθηκε τοὺς Πατέρες, χωρὶς οὐδεμία κατοχύρωση τῶν συμπερασμάτων του σὲ κάποιο ἐκκλησιαστικὸ Πατέρα!!! Τώρα, πόσο φῶς μποροῦν νὰ ἔχουν οἱ σκοτισμένες νόες τῶν Οἰκουμενιστῶν στοὺς ὁποίους παραπέμπει καὶ μὲ τοὺς ὁποίους συμπορεύεται, τὸ δείχνουν οἱ ἀντιπατερικὲς διδασκαλίες ἀμφοτέρων.
Εἶπε μεταξὺ πολλῶν ἄλλων στὴν ὁμιλία του:
«Ὁ κάθε πιστὸς πρέπει νὰ γνωρίζει, ὅτι τὸ σῶμά του ἀνήκει καὶ στὰ λοιπὰ ἐκκλησιαστικὰ μέλη, ἄρα καὶ ἡ μετὰ θάνατον τύχη ἑνὸς σώματος δὲν ἀφορᾶ μόνο τὴν ἐπιθυμία τοῦ  νεκροῦ, ἀλλὰ εἶναι ὑπόθεση σχέσεων ὅλων»!
Καὶ μετὰ τὴν διατύπωση αὐτῆς τῆς “ὁλοκληρωτικῆς” ὑφῆς ἰδεοληψίας, προχώρησε καὶ στὴν ἐξαγωγὴ τοῦ ἀνυπόστατου καὶ ψευδοῦς συμπεράσματος, πὼς γι’ αὐτό, τάχα, ἡ Ἐκκλησία (ποιά Ἐκκλησία ἄραγε;) προτρέπει «στὴ δωρεὰ τοῦ σώματος, γιὰ τὴν ζωὴ ἄλλων συνανθρώπων καὶ στὴ δυνατότητα χρήσης ὀργάνων τοῦ νεκροῦ γιὰ μεταμόσχευση»!!! (Ἔκρυψε, ὅμως, ὅτι σὲ λίγο τὸ σῶμα μας θὰ ἀνήκει καὶ σὲ μιὰ ἄλλη νεοταξικὴ–«ἐκκλησιαστικὴ» κοινότητα, ἡ ὁποία θὰ τὸ μεταχειρισθεῖ καταλλήλως).
(Ὅλο τὸ ἄρθρο στό: www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=7180).
Δὲν ἀξίζει νὰ ἀπαντήσει κανεὶς σὲ ἕναν ἄνθρωπο, ποὺ νομίζει πὼς αὐτὸς καὶ ἡ αἱρετίζουσα παρέα του ἀποτελοῦν τὴν Ἐκκλησία· σ’ ἕναν ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος φέρει τὸν τίτλο τοῦ Ἐπισκόπου καὶ δὲν πιστεύει σ’ αὐτὸ ποὺ διδάσκει, δηλ. στὴν «Μία Ἐκκλησία» τοῦ συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀλλὰ στὸ αἱρετικὸ ἰδεολόγημα τῆς «Μίας καὶ διηρημένης Ἐκκλησίας»· ἰδεολόγημα ποὺ μὲ πεῖσμα ὑποστήριξε (ὑβρίζων μάλιστα ἐπισκόπους καὶ καθηγητὴ Δογματικῆς ποὺ τοῦ ὑπέδειξαν τὴν ἐκτρωματικὴ πλάνη του)· σ’ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ προσβλέπει σὲ μιὰ ΝεοΤαξικὴ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία μὲ πρόσχημα τὴν ἀγάπη ὑπέκυψε στὸ αἴτημα τῆς μετατροπῆς τοῦ κάθε ἀπροστάτευτου ἀνθρώπου σὲ «ἀνταλλακτικὰ πρὸς χρῆσιν» ἀπὸ τοὺς διαχειριστὲς τῆς παγκοσμιοποίησης.
Τὸν κ. Χρυσόστομο Σαββᾶτο δὲν τὸν ἐνδιαφέρει ἡ ὑπακοὴ στὴν διαχρονικὴ ὀρθόδοξη θεολογία καὶ τὶς θεραπευτικὲς ἀλήθειες τῆς Ἐκκλησίας, ἄνευ τῶν ὁποίων δὲν ζωοποιεῖται ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη ποὺ προτείνει εἶναι κίβδηλη, καὶ ἐπιστρατεύεται ὡς δεκανίκι στὴν προσπάθεια τῆς κυβέρνησης καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, νὰ συνδράμουν τοὺς ἐντολεῖς τους γιὰ τὴν ἀπρόσκοπτη λειτουργία τῶν σχεδίων τῶν παγκοσμιοποιητῶν περὶ μεταμοσχεύσεων.
Τὰ κείμενα, ὅσων ἀπέδειξαν τὴν ἀντιχριστιανικὴ-καννιβαλικὴ πράξη τῶν μεταμοσχεύσεων ἀπὸ ἐγκεφαλικὰ «νεκροὺς» (καὶ ἄρα, ὄχι ἀκόμα πραγματικὰ νεκρούς, γιατὶ περὶ αὐτοῦ οὐσιαστικὰ πρόκειται), εἶναι πολλά. Παραθέτω μιὰ παράγραφο μόνο ἀπὸ καίρια ἐρωτήματα τοῦ μητροπολίτη Ναυπάκτου Ἱερόθεου, ποὺ μὲ εὐγενικὸ τρόπο ἔχει «ἀδειάσει» τὸν συνεπίσκοπό του ἐδῶ καὶ καιρό, ἀλλ’ αὐτὸς (ὅπως συνηθίζει) «οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι»:
«Πῶς αἰσθάνεται ἐκείνη τὴν ὥρα ἡ ψυχή; Πῶς ἐπεμβαίνουμε βίαια σὲ ἕναν ἄνθρωπο τοῦ ὁποίου δὲν λειτουργοῦν μερικὲς ἐγκεφαλικὲς λειτουργίες, ἀλλά, ἐπειδὴ (ὅμως) λειτουργεῖ ἡ καρδία καὶ ὑπάρχει ἀκόμη ἡ ψυχή, ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται;… Μήπως τὸν βίαιο χωρισμὸ τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα τὸν κάνουμε ἀκόμη βιαιότερο καὶ ἑπομένως μεγαλώνουμε τὸν πόνο τῆς ψυχῆς, ὅταν λαμβάνουμε τὰ ὄργανα τοῦ σώματος, ἐνῶ ἀκόμη ζῇ ὁ ἄνθρωπος; Στὴν κατάσταση ἐκείνη τῆς διαδικασίας τῆς ἐξόδου, ποὺ γίνονται καὶ πολλὰ πνευματικὰ γεγονότα, …μήπως δὲν σεβόμαστε τὶς πλέον συγκλονιστικὲς προσωπικὲς πλευρὲς τῆς ζωῆς του;… Μήπως ἡ υἱοθέτηση σκληρῶν ἐπιλογῶν, ἔστω γιὰ τὴν παράταση τῆς ζωῆς ἑνὸς ἄλλου ἀνθρώπου, ἐκλαμβάνεται ὡς βίαιη ἐνέργεια καὶ μία ἰδιότυπη «δολοφονία»;».

Στὴ συνέχεια δίνουμε τὴν διεύθυνση στὸν ἱστοχῶρο ἐλάχιστων κατατοπιστικῶν ἄρθρων, γιὰ ὅσους ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸ θέμα:

• 1. Στρατηγόπουλου Κων/νου, πρωτοπρ., Στὰ πρόθυρα μιᾶς «θεολογίας» τῆς εὐθανασίας
• http://www.im-glyfadas.gr/01/05/01050002.asp
• 2. Ἀβραμίδη Ἀθ., Καθηγητὴ Παθολογίας Παν/μίου Ἀθηνῶν, Προβληματισμοὶ ἀπὸ τὶς βασικὲς θέσεις ἐπὶ τῆς ἠθικῆς τῶν μεταμοσχεύσεων τῆς Ἱ. Σ. Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Περ. «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ», Ἰουν. 2007
• http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=762
• 3. Περὶ μεταμοσχεύσεων ἀνθρωπίνων ὀργάνων (Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτη)
• http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=407
• 4. «Μᾶς πίνουν τὸ αἷμα καὶ τώρα θέλουν νὰ μᾶς κάνουν διὰ νόμου “Δωρητὲς” σώματος»
• http://resaltomag.blogspot.com/2011/04/blog-post_5966.html

Θεσσαλονίκη, 18 Ὀκτωβρίου 2011

Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»
Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο                  Ὁ Γραµµατέας Παν. Σηµάτης

Η Σατανοκουλτουρα του Οικουμενισμου

Ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος (καλύτερα να αλλάξει όνομα) μαζί με την αισχρή, ξεδιάντροπη και απαξιωτική του παρέα, καλωσορίζουν τον όμοιό τους Παναιρετικό, πανδαιμονιακό Πάπα «εν όνοματι Κυρίου». Ομως, η αλήθεια είναι πως ηπροδοτική τους αυτή εκπροσώπιση, δεν είναι ούτε «εν ονόματι τουΚυρίου», ούτε εξ ονόματος του ποιμνίου τους αλλ’εν ενόματι της φιλαυτίας τους και εκπροσωπεί τον απέραντο εωσφορικό εγωϊσμότους και μόνο. Η αισχρή αυτή βλάσφημη προσφώνιση δεν γίνεται εν ονόματι Κυρίου, αλλά εν ονόματι του διαβόλου, ο οποίος τελικώς δοξάζεται με όλες αυτές τις αντορθόδοξες οικουμενιστικές δουλοπρέπειες.

Δεν καταλαβαίνουν αυτοί οι κουλτουριάριδες, παπο-πρόβλητοι δεσποτάδες πως όταν φύγουν απ΄αυτό τον αντίχριστο κόσμο, δεν θα αφήσουν τίμιο όνομα αλλά άτιμη φήμη και θα καταγραφούν στην εκκλησιαστική ιστορία ως οικουμενιστές και προδότες; Τι νομίζουν, πως είναι καλύτεροι, προοδευτικότεροι και αγιώτεροι από τους Αγίους μας Πατέρες και ετούτοι οι «μετα-πατερικοί»θα επιτύχουν αυτά που «απέτυχαν» οι Μεγάλοι Αγιοί μας; Αυτή την ανόσια ένωση ποθούν; Υποταγμένους θέλουν να μας δουν; Δεν θα υπακούσουμε. Θα πειθαρχίσουμε στο Θεό μάλλον παρά σε ανθρώπους. Δεν θα τους αναγνωρίσουμε σαν «ποιμένες μας». Δεν θα τους υποστηρίξουμε. Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι. Ντροπή τους. Αυτά τα μεγάλα, μαύρα ράσα αποτελούν φάλτσο και φιάσκο στο όλο σκηνικό. Δεν έχουν θέση και σχέση καμία με την Ορθοδοξία. Ο παπικός εναγκαλισμός συνεπάγεται ασφυκτικός εγκλωβισμός στην βατικάνεια υποτέλεια, στην καρδινάλεια δουλοπρέπειακαι την «καθολική» σκαρτοσύνη. Σκαρτέψατε τελείως.

Κύριοι, Δεσποτάδες με άκυρη κυριότητα, εντεταλμένοι των Οικουμενσιτών σας ηγουμένων, δεν σας θέλουμε προδότες. Δεν θέλουμε να σας βλέπουμε στις οθόνες με ένοχα συλλείτουργα, σαχλά παρατράγουδα, αγκαλίτσες και φιλάκια. Αηδιάζουμε τέτοια κατάντεια και ντρεπόμαστε τέτοια φιλήματα ιούδα. Σιχαινόμαστε τέτοια εκπροσώπιση και καταδικάζουμε τέροια αμαρτωλά, μαζικά και μαζοχιστικά «νταλαβέρια» στις μιαρές κοίτες των διαβολικών διαθρησκειακών συνεδρίων. Φτάνει πια. Είμαστε Ορθόδοξοι και θέλουμε να παραμείνουμε Ορθόδοξοι μέχρι τον τάφο. Θέλουμε να σας δούμε να στέκεστε στο ύψος σας. Θέλουμε να σας δούμε να ομολογείτε Χριστό και Ελλάδα, όχι Πάπα και μαμονά. Πάψτε να κάνετε την χάρι αυτού του άχαρου κερατά που μας θέλει ενωμένους και υποταγμένους στο παμπόνηρο πρωτείο του, πειθήνια όργανα στην αλάθητή του τιάρα και σκλάβους στο βλάσφημο Φιλιόκβε. Δεσποτάδες και Μητροπολίτες, ξυπνήστε πριν σας γιουχαϊσουμε πανεθνικά και σαςξεφτιλίσουμε κανονικά. Θα σας στιγματίσουμε με δίκαια και πρέπουσα ρετσινιά που δεν θα μπορεί να ξεπλύνει κανένα συγχωροχάρτι του πάπα, όσα και αν του «στάξετε»…

Τόσα χρόνια μας αρμέγετε και ζείτε από μας τον πιστό λαό. Εμείς οι  ίδιοι με την παρουσία μας και τις προσευχές μας επισφραγίσαμε τις χειροτονίες σας σε Μητροπολίτες. Εμείς φωνάξαμε το «άξιος»και τώρα αποδεικνύεστε ανάξιοι και μας ενοχοποιείτε για ψευδορκία εναντίον του Θεού. Εκεί σας ακούσαμε με να ορκίζεστε ότι θα διαφυλάξετε την Ορθόδοξη Πίστη. Τώρα σας βλέπουμε να καταπατείτε τις πρώτες υποσχέσεις σας, να εμπλέκεστε σε στενές σχέσεις και να αγκαλιάζετε τον Μέγα, Αρχισατανιστή, Αρχι-ΟικουμενιστήΑιρεσιάρχη Πάπα, να τον αποκαλείτε «παναγιώτατο» αντί για «παναιρετικότατο» και να τον προσφωνείτε «ευλογημένο» ενώ είναι και θα είναι πάντοτε καταραμένος, όχι μόνο από τον Αγιο Πατρο-Κοσμά, αλλά και από ολόκληρη την ζωντανή και υγιή συνείδηση του πιστού λαού. Είμαστε αμαρτωλοί αλλά δεν προσκυνούμε Θεώ αλοτρίω ούτε κλίνομε γόνυ τω βαάλ του Οικουμενισμού…

Σταματήστε πια, τέρμα ως εδώ. Σαν πιστός λαός, που μας θυμάστε μόνο στις οικονομικές σας ανάγκες και μας σκέφτεστε μόνο για τους ανυπόφορους περιφερόμενους δίσκους και τους εράνους, σαν πιστός λαός σας ορκίζουμε να σταματίστε πάραυτα τα πονηρά πάρε-δώσεμε τον ύπουλο Πάπα. Να αποσυρθεί οριστικά η Ορθοδοξία από το Παγκόσμιο Συμβούλιο εκκλησιών, κοντός ψαλμός, αληλούϊα. Το πολύ το οικουμενιστικό «Κύριε ελέησον» το βαριέται και ο ίδιος ο Πάπας διότι ξέρει καλά τουςγλύφτες του και τους περιφρονεί. Γνωρίζει όμως ποιοί δεν λυγίζουν, ποιοί δεν προδίδουν και ποιοί δεν υπογράφουν. Γνωρίζει ποιοί δεν τον προσκυνούν και ποιοί δεν του φιλούν την ώζουσα παντόφλα. Αυτούς φοβάται. Εμάς φοβάται. Και εσείς λοιπόν, αδέσποτοι δεσποτάδες, αν δεν μας σέβεστε, θα μας φοβάστε. Θα κάνουμε τέτοιο αγώνα και τέτοια αναταραχή που όχι μόνο θα μας αποκαλείτε «χούλιγκαν» και «ταλιμπάν» αλλά θα μας τρέμετε παντοτινά ακόμη και στον ύπνο σας, θα φοβείστε ακόμη και την σκιά μας και θα γίνουμε ο χειρότερός σας εφιάλτης. Ιδετε οι καταφρονηταί… Θα σας εμμέσουμε απ΄ανάμεσά μας. Θα σας αποκόψουμε σαν καρκίνωμα και θα σας αφαιρέσουμε σα δεξί μας οφθαλμό διότι θα’ναι καλύτερα να σωθούμε αόμματοι παρά αμετανόητοι προδότες. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Μας έχετε φέρει στο αμήν και καταντήσατε την Ελλάδα μας διαθρησκειακό οίκο ανοχής. Ατιμάζετε το Ποίμνιό σας με πιλοτικές δοκιμασίες καιπνευματικές μοιχείες, και έπειτα αρέσκεστε να σας χειροκροτούμε μέσα στους ναούς σας και να «σταφενώνουμε το κακό». Μας λογαριάσατε ποτέ και μως ρωτήσατε ποτέ εάν θέλουμε τέτοια συμμετοχή; Γιατί ήταν μόνο καλές και έγκυρες οι υπογραφές μας για την Εκκλησιαστική Περιουσία; Δεν θα ανεχτούμε άλλο να μας περιφρονείτε, να μας προσβάλλετε, να μας ντροπιάζετε και να μας ξεφτιλίζετε παγκοσμίως. Η Ελλάδα για αυτό υποφέρει, και θα υποφέρει ακόμα χειρότερα, από την δική σας δεσποτική παρακμή, διότι επιτρέψατε να πατήσει παπικό πόδι στην αιματοβαμμένη Χώρα Αγίων, διότι «συνουσιάζεστε» με τον θελκτικό για σας Πάπα που σας υπόσχεται βατικάνεια μεγαλεία και θρόνους, διότι σας μαγεύειτο δόλωμα των παχουλών υποσχέσεών του, διότι τρώτε και πίνετε σε μοιχά, αμαρτωλά τραπέζια και επιδίδεστε σε αθέμιτα μεθύσια από τον Ιεζάβελ-οίνο του επάρατου Οικουμενισμού. Ηδονίζεστε να περιφέρεστε στα κανάλια ως ένθερμοι εραστές του ενωτικού ονείρου, ως διαλεχτοί αγαπητικοί του δόλιου διαλόγου της αγάπης, ως ξέφρενοικαι εξηρτημένοι ερωτομανείς της ψευδονεώσεως. Πέφτετε πάρα πολύ χαμηλά στην υποτέλεια της παπικής πίστας να χορεύετε γυμνοί από χάρι και απογυμνωμένοι από Χριστό, στο «χορό, όχι του Ισαϊα, μα του ψευδομεσία Πάπα». Δεν θέλουμε εγκυκλίους συμπαραστάσεως στην οικονομική κρίση. Θέλουμε επίσημη καταδίκη του Οικουμενσιμού και Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη. Μάθετέ το οι ενοικούντες επί της γης.

Ντροπήσας οικουμενιστές ιερείς της αισχύνης. Ντροπή σας, οικουμενιστές δεσποτάδες.Ντροπή σας οικουμενιστές πατριάρχες, που από τη μιά συμπροσεύχεστε με τον πάπα,συνεβρίσκεστε στα εβραϊκά τα λόμπυ και ανταλλάσετε ιερά δώρα με την κόκα-κόλα,και έπειτα έχετε το θράσσος να πατάτε πόδι στο Αγιο Ορος, για ματαιόδοξουςπανηγυρισμούς και εγωκεντρικές τυμπανοκρουσίες, προσδοκώντας πατρική αναγνώρισηκαι επιτελώντας ύπουλη αυτο-δικαίωση, λες και αυτό σας αμνηστεύει η σαςαπαλύνει τον πληγωμένο σας εγωϊσμό. Αλήθεια, την αστυνομία, τους μπράβους, τασεκιουριτάδικα μέτρα και τα αλεξίσφαρα οχήματα, τι τα θέλετε; Ετσι περιφέροντανκαι οι Απόστολοι; Στο κάτω-κάτω εάν σας δολοφονούσαν κάποιοι φανατικοίεξτρεμιστές, (μη γένοιτο!) θα λογίζοταν αυτό σαν θυσία και θα ήταν τιμή σας…

Σας λυπούμαστε και σας ντρεπόμαστε. Μήπως θέλετε να βγάλουμε δίσκο και να κάνουμε οικουμενικό έρανο για να σας αγοράσουμε ένα pope-mobile με ειδική αλεξίσφαιρη γυάλινη κλούβα σε ορθοστασία για να μας χαιρετάτε με χαρά και τσαχπινιά στις περιοδείες σας;

Εμείς τα φτωχαδάκια αντιμετωπίζουμε τις θανατικές μας ασθένειες στα απλά νοσοκομεία του ταλαίπωρου και πολύπαθου λαού και καταπίνουμε το αποτελειωτικό ποτήρι του καρκίνου με το σταυρό στο χέρι. Εσείς διαθέτετε τις προκλητικές σας ανέσεις καιτα άνισα, ανεπίτρεπτα προνόμια να μεταφέρεστε με προσωπικά τζάμπο η προεδρικά τζετ στις Αμερικές και τις Γερμανίες σας, αφού έχετε σα μεγαλόσχημοι τα μεγάλα μέσα, σαν πιο ευνοημένοι από το Θεό, σαν ανώτερα παιδιά ενός ανωτέρου Θεού, αξιώνεστε ανώτερες περιθάλψεις.

Από την άλλη όμως, τέτοιοι είμαστε και τέτοιους σαν και σας αξίζουμε. Είστε πραγματική αντανάκλαση της «φτασμένης μας» ψευτο-αγιότητας και τραγική συνέπεια της επιφανειακής μας πνευματικότητας. Σύμφωνα πάντοτε με το επίπεδο του λαού, δίνει ο Θεός και πνευματικούς ηγέτες. Να σας χαιρόμαστε λοιπόν και να θρηνούμετα μαύρα μας τα χάλια μας που βγάλαμε τέτοιους «μετα-πατερικούς ηγέτες», που γεννούμε αρχι-οικουμενιστές και παράγουμε αρχι-προδότες που το’χουν για σπουδαίο κατόρθωμα να αφορίζουν θεολόγους και να στεφανώνουν ρουβάδες, να ευλογούν πορνοτράγουδα από Αντζελες και Παπαρίζες.

Ας αγιαζόμαστε λοιπόν πρώτοι εμείς για να αγιάζονται έπειτα και οι ηγέτες μας.Ισως βγουν από τα παιδιά μας τότε, νέοι Χρυσόστομοι, νέοι Αθανάσιοι, νέοι Μάξιμοι, νέοι Φώτιοι, νέοι Γρηγόριοι Παλαμάδες, νέοι Πατρο-Κοσμάδες και νέοι Αυγουστίνοι Καντιώτηδες με πνεύμα Ηλιού και παρρησία του Προδόμου να αγωνίζονται μέχρι θανάτου υπέρ της αληθείας και να ομολογούν ΧΡΙΣΤΟ και ΕΛΛΑΔΑ!

Με βαθύτατη λύπη

Νικόλαος Πανταζής, Μελβούρνη Αυστραλία

Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΧΩΡΙΣ  ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

• Σημειώσεις 1): Νοσταλγώντας τήν παιδαγωγική του Ἀρχιμ. Αὐγουστίνου Καντιώτη, προσπάθησα (στό κατά δύναμιν, πάντα) χωρίς φυσικά νά τόν πλησιάσω, σέ μία μορφή παιδαγωγικῆς προσέγγισης ὀρθόδοξων νοημάτων μέ διηγηματικό τρόπο.

2) Συνηγορῶ ὑπέρ φυσικά τοῦ Ἀρχιμ. Καντιώτη, γιά ὅσους τόν ἐπικρίναν γιά τό ὅτι κρατοῦσε τήν μητροπολιτική θέση,  μέχρι τά βαθιά του γεράματα.  Διότι τό θέλησε: ἐκ ἀπουσίας ὄχι τόσο ὡς ἱκανῶν ἡγετῶν, μέτριων,  ὡς καί πολύ καλῶν, ὅπου θά βελτιώνονταν σταδιακά ἐάν ἔκαναν ὅλα ἐκεῖνα ὅπου τούς ἔλεγε,  ἀλλὰ  ὅσο ὡς  αἴτιο τήν ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΤΙΜΙΑΣ ΤΩΝ,  ἦταν σάν νά τούς ἔλεγε: « Νά μωρέ ! ἐγώ ὁ γέροντας !! ἀκόμα εἶμαι στό τιμόνι, γιατί ἐσεῖς δέν θέλετε νά μάθετε ἀκόμα νά ὁδηγῆτε !!!» Τό θέλησε δηλαδή ὄχι ἀπό κοσμική φιλοδοξία, ἀλλὰ ἀπό ἔλλειψη  ἀρίστων μαχητῶν στήν ὀρθοδοξία μας.

Καί ὅσο δέν ἔβλεπε νά ἔρχονται δίπλα του μέ ζῆλο νά κάνουν ὅσα ἐκεῖνα τούς διακονοῦσε , τόσο ἀπό τήν πολύ του ἀγάπη  δέν ἀποφάσιζε στό  νά ἀφήσει τό ποίμνιο τοῦ ἀκέφαλο.  Διότι ἐάν οἱ 300 τοῦ Λεωνίδα κρατῆσαν μακριά στρατό ἑκατομμυρίων γιά πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (ἐν ἀριθμητική σύγκριση πάντα ) , οἱ δικοί μας μητροπολίτες  μέ τό νά πιστεύουν μόνο τά δικά τους μικρά πολεμοφόδια , καί «γιατροσόφια ἀσπιρίνες» στήν μάχη,  ΔΕΝ  ΘΑ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΒΕΡΗ  ΕΧΘΡΙΚΗ ΟΡΜΗ ΟΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ. Καί ὅπου φυσικά ΔΕΝ τήν κράτησαν (ἡ ἠθική κρίση, ὅπου ἔγινε οἰκονομική κρίση,  τό ἀποδεικνύει ἱστορικά). Καί δέν τήν κράτησαν καθότι κανένας μητροπολίτης δέν ἦταν διατεθειμένος νά κρατήσει τήν «Καντιωτικὴ» παιδαγωγική καί δράση , ὅπου ἐδίδαξε ὁ μακαριστός γέρων. Οἱ μαθητές του δυστυχῶς κράτησαν τά δικά τους τάλαντα (θεολογικά ταλέντα) καί ἀδυνατοῦσαν πεισματικά νά λάβουν καί μερικά τάλαντα-«τάλληρα» ἀπό τόν διδάσκαλο. Ἀποτέλεσμα; Νά μήν μποροῦμε σήμερα νά ἀποπληρώσουμε τίς ἁμαρτίες μας, καί νά εἴμεθα καταχρεωμένοι μέχρι τόν λαιμό. Διότι ἐάν δεχόταν οἱ μαθητές τοῦ Καντιώτη τά τάλαντα του, ὡς τάλληρα μεγαλύτερης ἀξίας ἀπό τά δικά τους (μέτρια εἰς ἀξία καί καλά νομίσματα , δέν ἀντιλέγω ) θά εἴχαμε σήμερα ξεχρεώσει ὡς Ἑλληνική κοινωνία τήν οἰκονομική κρίση ὅπου πηγάζει ἀπό τήν ἠθική κρίση.

{ΣΗΜ: ὅταν ἐννοῶ μαθητές τοῦ Καντιώτη ἐννοῶ ὑποψήφιους μητροπολίτες ὡς  ἱερεῖς, Ἀρχιμανδρίτες, καί πολίτες (μέ φοβερά κρυμμένα ταλέντα μέσα τους } ,  ὅπου ΔΕΝ θέλησαν, οὔτε προσπάθησαν νά πάρουν τά ἠνία στίς μητροπόλεις καί στήν πολιτεία).  Διότι τά δικά τους τάλαντα, μαζί μέ τά χρυσά τάλαντα (συμβουλές – ὡς πνευματικά τους τέκνα) τοῦ Αὐγ. Καντιώτη θά μαζευόταν τό ποσὸ ἐκεῖνο ὅπου ἐπιζητοῦσε ἡ κοινωνία μας νά ἀποπληρώσει τίς ἁμαρτίες της.  Διότι ἀκόμα, τό παλαιό νόμισμα ποτὲς δέν τό καταφρονοῦν ὡς παλαιά καί πεπερασμένη ἄξια, ἀλλὰ ὡς συλλεκτική ἀξία πολύ ἀνώτερη τῆς σημερινῆς ἀξίας, καί ἡ δύναμις τῶν παλαιῶν ἐκείνων νομισμάτων ὅπου κρατοῦσε στίς τσέπες του ὁ Μητροπολίτης Αὐγ. Καντιώτης, καί ὅπου τά ἐκσφενδόνιζε στίς κεφαλές τῶν ἐχθρῶν τῆς ἐκκλησίας μας, ξεπληρώνοντας προκαταβολικά τίς ἁμαρτίες μας,  ἦταν κατευθείαν ἀπό τό πρῶτο ἐκεῖνο θησαυροφυλάκιο: ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ  ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ & ΜΑΡΤΥΡΩΝ,  ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.  ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, καί τά ὑπόλοιπα τάλαντα ὅλων τῶν ὑποψηφίων μητροπολιτῶν , καί πολιτῶν μαζί, θά ἐλάμβαναν τήν θέση τους ὡς ἐνισχυτικά οἰκονομικά βοηθήματα στό κυρίως κεφάλαιο (Αὐγ. Καντιώτης). Ὁ σεβασμ. Μητροπολίτης  Αὐγ. Καντίωτης περίμενε νά ἐξαργυρωθοῦν τά χρυσά του νομίσματα, ἐκεῖνοι ὅμως  (οἱ νεαρώτεροι) δέν τά θεωροῦσαν ἐξαργυρώσιμα νομίσματα, διότι θεωροῦσαν ὅτι δέν περνοῦσαν στήν σημερινή νομισματική ἀξία. Σήμερα ἐπιμένουμε νά εἴμεθα στό εὐρώ, τό νόμισμα   τῆς μερίδας ἐκείνης ὅπου σταυρῶσαν τόν Χριστό, καί ὅπου οἱ ἀπόγονοι τους καταδυναστεύουν οἰκονομικά καί ἠθικά τούς ὑπόλοιπους λαούς τῆς γῆς. Ὁ γέροντας Αὐγ. Καντιώτης δέν περίμενε ἄλλο πιά, οἱ προκαταβολές σωθῆκαν, τό χρέος μεγάλωσε, μᾶς βαρέθηκε κι ἔφυγε γιά τούς οὐρανούς, ἀφήνοντάς μας μέ τά φτερωτά ὄρνια νά ἐξορμοῦν ἀπό ψηλά, ἐπιζητώντας ἐκβιαστικά τό χρέος μας.  Γρήγορα ὅμως θά εὐχόμεθα νά μήν εἴμεθα ποτὲς σέ αὐτό τό νομισματικό σύστημα, γιατί τό τίμημα θά εἶναι πολλαπλάσιο, καί ὀδυνηρότερο , καθότι περιφρονήσαμε τήν παραδοσιακή δραχμή καί τήν ἐξηφανίσαμε ντρεπόμενοι νά τήν παρουσιάσουμε στούς εὐρωπαίους ὡς τό  ἐθνικό μας νόμισμα, ὅπως το ἴδιο συνέβη μέ τόν γέροντα , οἱ νεότεροι τοῦ κλήρου ἐξηφάνισαν τά συγγραφικά του ἔργα, καί ὁμιλίες του  , καθώς ντρεπόταν νά τά ἐμφανίσουν ἔμπροσθεν στήν «κυρία» «ἐξελιγμένη» πολιτεία.  Ὅμως οἱ δῆθεν  εὐρωπαῖοι «φίλοι» μας ἀποδείχθηκαν οἱ χειρότεροι ἐχθροί μας. Γιατί μόνον ὁ χειρότερος ἐχθρός σου σέ δανείζει μέ τόκο ὅπου δέν μπορεῖς νά ἀποπληρώσεις.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ

Ἅς θίξουμε λοιπόν σήμερα (6-10-2011) ἕνα νευραλγικό σημεῖο τῆς Ἑλληνικῆς πολιτείας, καί αὐτό ὀνομάζεται : Ἡ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, καί οἱ ἁρμόδιοι φορεῖς ὡς πολιτικά καί κοινωνικά πρόσωπα ὅπου τό συγκροτοῦν. Κατ’ ἀρχήν ὅλοι θά γνωρίζετε ὅτι ἡ Ἑλληνική κοινωνία, ἡ Ἑλληνική χιλιοχτυπημένη πολιτεία δέν βαδίζει ὄχι μόνο καθόλου καλά, ἀλλὰ καί τρέχει πλέον, (καί ὄχι βαδίζοντας) ἀπό τό κακό στό χειρότερο. Ἀναρωτιόμαστε ὅλοι τί φταίει, ἀγανακτοῦμε καί θυμώνουμε μέ τίς ἀδικίες εἰς βάρος ὅλων σχεδόν τῶν πολιτῶν μας.

Ἅς τό ἀναλύσουμε λοιπόν μέ παραδείγματα καί μέ τρόπους ἐπίλυσης, γιά νά τό ἐμβαθύνουμε τό πρόβλημα καί νά τό κατανοήσουμε καλύτερα.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Μιά συνηθισμένη κακή περίπτωση.

Μία οἰκογένεια ἐπισκέπτεται ἐντελῶς τυχαῖα κάποιο ἑστιατόριο,  κάθονται στίς καρέκλες τους, καί εὐθύς ἀμέσως καταφθάνει ὁ σερβιτόρος: «καλησπέρα σας, ὁρίστε κύριε, καί κυρία» (προσφέροντας τόν κατάλογο μέ τά φαγητά), Ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα  ἀποφασίζουν νά διαλέξουν 2-3 φαγητά ἀπό τό σύνολον τῶν 10 ὅπου ὑπάρχουν. Γνωρίζουν ὅτι ἐκεῖνα μόνο διαθέτει τό ἑστιατόριο, καί ἐάν καί δέν ἦταν τῆς καλύτερης προτίμησής τους, ἀποφάσισαν νά τά δοκιμάσουν. Ὁ σερβιτόρος μετά ἀπό λίγο βγαίνει ἀπό τήν κουζίνα καί σερβίρει ἐκεῖνα ὅπου παράγγειλε τό ζευγάρι. Τό φαγητό εἶναι μαγειρεμένο μέ χιλιοτηγανισμένο λάδι, τά ὑλικά δέν εἶναι φρέσκα, καί ἡ ἀπόλαυση τοῦ φαγητοῦ πάει χαμένη, καθώς  προβαίνουν σέ μία ἀκόμα ἐπιβάρυνση τοῦ ὀργανισμοῦ τους μέ ἀνθυγιεινά φαγητά.  Βεβαίως καί ἔχουμε κι ἄλλα μεῖον στήν περίπτωση αὐτὴ,  ὅπως:  τό οἰκογενειακό αὐτό ἔξοδο τῆς ἐξόδου ὅπου γίνεται χωρίς μία καθώς πρέπει ἀμοιβαία ἀνταμοιβή. Ἔδωσε λοιπόν ἡ οἰκογένεια τόν ἐλεύθερο χρόνο της, τά χρήματα της, καί ξεμπρόστιασε τήν ὑγεία ὅλων τους στήν δοκιμασία μίας ἐπιβάρυνσης τοῦ  ὀργανισμοῦ :  καταναλώνοντας ἀνθυγιεινά φαγητά.

ΟΙ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

Τό ἑστιατόριο εἶναι ἡ Ἑλλάς, καί τό μαγειρεῖο εἶναι τά πολιτικά κόμματα μέ ὅλα ἐκεῖνα τά πολιτικά πρόσωπα ὅπου τό ἀποτελοῦν ὡς τά φαγητά μας. Ξινίλα μυρίζουν, μούχλα καί σαπίλα ἀναδύουν, φροντίζοντας κάθε φορά μέ σάλτσες , ἰνδικά μπαχαρικά , καί τεχνικά ἀρώματα νά μᾶς ξεγελάσουν τήν γεύση καί νά τούς χωνέψουμε. Οἱ βαρυστομαχιές ὅμως καί οἱ διάρροιες εἶναι καθημερινό φαινόμενο, καί ἐάν δέν τούς διώξουμε ἀπό τήν ἐνεργῆ κοινωνία καί τούς ἀπομονώσουμε ὡς ἐπικίνδυνα πλέον μολυσματικά κατάλοιπα , διότι ὅλο καί χειρότεροι κι ἐπικίνδυνοι γίνονται, κινδυνεύει ἡ κοινωνία μας μέ βαριά μολυσματική κι ἀνεπανόρθωτη σήψη.

ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Στή παραπάνω περίπτωση τοῦ παραδείγματος παρατηροῦμε τά ἑξῆς κάτωθι:

1) Παρατηροῦμε τήν ἀπόφαση τῶν γονέων νά ἐπισκεφθοῦν ἕνα ἑστιατόριο φιλοδοξώντας  νά ἔχει μία καλὴ κατάληξη ἡ ἔξοδος τούς αὐτὴ , χωρίς νά ἔχουν πάρει προηγουμένως ἀπό τρίτους μία θετική ἄποψη γιά τά φαγητά (πολιτικές καί κοινωνικές ἰδέες) ὅπου σερβίρει τό ἐν λόγω κατάστημα (κάθε κυβέρνηση),  ἤ καί τό κατάλληλο ὀρθόδοξο οἰκογενειακό περιβάλλον.

2) Παρατηροῦμε τήν ἀπόφαση τῶν γονιῶν ὅπου διὰ τῆς πολλαπλῆς δοκιμασίας (κάθε τετραετία μέ τίς ἐκλογές) διακινδυνεύουν τήν ὑγεία των, τρώγοντας τά φαγητά (σκουπίδια) ὅπου σερβίρισε τό  κάθε νέο παλιοκατάστημα (ἡ κάθε παλιοκυβέρνηση).

3) Παρατηροῦμε  μία ἔξοδό τους (νά πᾶνε νά ψηφίσουν), ὅπου τελικά τήν συνοδεύει ἡ ἀπογοήτευση μίας ἀτυχοῦς ἐπιλογῆς, «κατόπιν ἑορτῆς», καί τό χάσιμο τοῦ χρόνου των , τῶν χρημάτων τους , μά πάνω ἀπ’ ὅλα τήν ὑγεία τους , πνευματική ὑγεία μέ τήν ἔλλειψη παιδείας, καί σωματική ὑγεία μέ τόν μή σωστό κι ὀρθόδοξο ἔλεγχο ἀπό τήν πολιτεία γιά τίς ἐπικίνδυνες τροφές ὅπου μᾶς ταΐζουν .

ΑΝΑΛΥΣΗ  ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ  ΙΔΕΩΝ

1) Οἱ γονεῖς μίας συνηθισμένης Ἑλληνικῆς οἰκογένειας  ἐνῶ ἔχουν πολύ σωστά καλές φιλοδοξίες γιά τόν μελλοντικό βίο τῶν τέκνων τους, ὅπως καί καλές φιλοδοξίες γιά  τόν δικό τους ἐπαγγελματικό καί οἰκογενειακό βίο τους, ΔΕΝ θεωροῦν ὅτι μία  ἁπλή ἔξοδο ἀπό τό σπίτι τους ἀποτελεῖ ἕνα μικρό κομμάτι ἑνός ὀρθόδοξου οἰκογενειακοῦ προγράμματος διαβίωσης.  Ἡ σχέση καί ἡ ἔννοια τῆς λέξεως ὀρθόδοξου μέ τήν ἔννοια φιλόδοξου εἶναι ἄμεσα συνδεδεμένες μεταξύ τους.

Ἡ λέξη- ὀρθόδοξη ἔννοια : ΦΙΛΟΔΟΞΟΣ  σημαίνει ὅτι κάποιος ἐπιθυμεῖ τήν ΔΟΞΑ τῆς κοινωνίας, δηλαδή τό ἄπλετο φῶς της . Ὁ φιλόδοξος  ἄνθρωπος φωτίζει τήν κοινωνία, καί φωτίζεται ἀπό τήν κοινωνία.

Φωτίζει τήν κοινωνία μέ τό λυχνάρι τῆς ὀρθῆς γνώσεως του, τῆς  φιλότιμης ἐργασίας του, καί τέλος μέ τήν ὅποια ὠφέλιμη δημιουργία του ὅπου προσφέρει στήν κοινωνία, καί  παρομοίως φωτίζετε  ἀπό τήν  κοινωνία ὅταν αὐτὴ κάνει πράξη τό ὁποιοδήποτε ἐκεῖνο φῶς του. Παράδειγμα: ὁ ἐφευρέτης τῆς λάμπας τοῦ ἠλεκτρικοῦ ρεύματος διὰ τῆς αὐτῆς του ἐφευρέσεως δημιούργησε μία λάμπα ὅπου πυρακτώνεται (φωτίζει) τόν χῶρο μας.  Ἡ κοινωνία τόν ἐδόξασε , δηλαδή τόν «ἐφώτισε»(ἔπεσαν οἱ προβολεῖς ἐπάνω του,  γιά νά ἀναδείξουν τήν δημιουργική του πράξη, ὡς καλό παράδειγμα πολίτη. Βεβαίως ἐπακόλουθο εἶναι μία καλή πράξη νά φωτίζει καί τό φυσικό πρόσωπο ἐκείνου ὅπου τήν ἔκανε (ἡ ἔννοια ἐδῶ τοῦ φωτισμοῦ εἶναι πραγματική, δηλαδή προβάλει(βλέπε: οἱ προβολεῖς) τό φυσικό πρόσωπο, ἀλλά καί φωτίζεται τό πρόσωπο του ἀπό τήν καλή του πράξη. Ἡ ἔννοια ἐδῶ εἶναι καί πραγματική (ὡς μυστήριο –πηγάζει ἀπό την πνευματικότητα) ὡς ἐπακόλουθο φυσικό γεγονός, ἀλλά καί μεταφορική. Καί ἡ πολιτεία  τόν δοξάζει (τόν ἄνθρωπο) μέ δύο πράξεις:  Ἡ πρώτη πράξη της  ἦταν ὅτι ἀναγνώρισε ὅτι ἐκεῖνο ὅπου δημιούργησε γιά τήν κοινωνία εἶναι χρήσιμο καί καλό. Ἑπομένως τόν ἀναγνώρισε καί τόν ἴδιο, ὡς τό φυσικό πρόσωπο ὅπου ἀπό ἐκείνον προῆλθε κάτι καλό.  Τό κάθε καλό ὅμως δέν εἶναι ἀποκλειστικό δημιούργημα τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά  ἐκπηγάζει ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ καλοῦ ὅπου εἶναι ὁ Θεός (βλέπε: ΤΟ ΚΑΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ Κεφάλαιο 15 :

Κείμενο

1 «Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι.  2 πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτό, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ.  3 ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διὰ τὸν λόγον ὃν λελάληκα ὑμῖν.  4 μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν. καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς, ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μείνητε.  5 ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν».

Μετάφραση

Ἐγώ εἶμαι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή καί ὁ Πατέρας μου εἶναι ὁ γεωργός.  2 Κάθε κλῆμα ἑνωμένο μ’ ἐμένα ποῦ δέ φέρει καρπό το ἀφαιρεῖ. Καί καθένα ποῦ φέρει καρπό το κλαδεύει, γιά νά φέρει περισσότερο καρπό.  3 Ἤδη ἐσεῖς εἶστε καθαροί, ἐξαιτίας του λόγου ποῦ σας ἔχω μιλήσει.  4 Μείνετε ἑνωμένοι μ’ ἐμένα, κῖ ἐγώ θά μένω ἑνωμένος μ’ ἐσᾶς. Καθώς το κλῆμα δέ δύναται νά φέρει καρπό ἀπό τον ἑαυτό του ἄν δέ μένει ἑνωμένο μέ την ἄμπελο, ἔτσι οὔτε ἐσεῖς ἄν δέ μένετε ἑνωμένοι μ’ ἐμένα.  5 Ἐγώ εἶμαι ἡ ἄμπελος, ἐσεῖς τα κλήματα. Ὅποιος μένει ἑνωμένος μ’ ἐμένα κῖ ἐγώ μέ αὐτόν, αὐτός φέρει καρπό πολύ, γιατί χωρίς ἐμένα δέ δύνασθε νά κάνετε τίποτα.

Ἑπομένως ἡ ἀναγνώριση τοῦ δημιουργοῦ  (Θεός) εἶναι  πρωταρχικῆς σημασίας, καθότι εἶναι ἡ πηγή τοῦ καλοῦ, ἀπό τόν ἄνθρωπο (ἄνθρωπος= πλάσμα τοῦ Θεοῦ), ὁ ἄνθρωπος ὅπου εἶναι τό μέσον γιά νά δοξάζεται τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ πρῶτα, καί δεύτερα (τό μέσον-ἄνθρωπος)  ὅπου δοξάζεται  τό πρόσωπο-ἄνθρωπος. Τό πολύ ὡραῖο λαϊκό ρητό: «Ἐξ αἰτίας τοῦ βασιλικοῦ ποτίζεται καί ἡ γλάστρα» ταιριάζει ἀρκετά κατά κάποιον τρόπο στήν παραπάνω ἔννοια .

Ὁ δεύτερος τρόπος εἶναι ὅτι ἐκεῖνο ὅπου δημιούργησε ὁ δίνων τό φῶς (φιλόδοξος) το πολλαπλασίασε ἡ πολιτεία (βιομηχανική παραγωγή) πρός ὠφέλεια χιλιάδων ἤ ἑκατομμυρίων , κλπ, ἀνθρώπων. Καί τέλος ἡ ἐνεργῆ φιλότιμη κοινωνία, ὅπου ἑδρεύει μέσα εἰς τήν νόμιμη πολιτεία ἀντανακλᾶ τό φῶς ὅπου ἔλαβε, ὡς κάποιον καθρέφτη δοξάζοντας (φωτίζοντας) τόν εὐεργέτη της.  Ὅπως καί τόν φώτισε (ἐδόξασε) διὰ τῶν ἑκατομμυρίων λαμπτήρων ὅπου τοποθέτησε στίς οἰκίες μας, στούς δρόμους καί τά πεζοδρόμια, κλπ.  Ἡ πρόοδος αὐτὴ τῆς κοινωνίας τείνει οὐσιαστικά εἷς δόξαν ἐκείνου ὅπου  παρουσίασε  τήν δημιουργία του στήν κοινωνία , καί ἡ κοινωνία προσωποποιημένη εἰς πολιτείαν τόν δοξάζει ἐξ αἰτίας τῶν καλῶν του δημιουργιῶν.

Ἄλλο παράδειγμα ἀρνητικῆς  ὅμως ἐξέλιξης.

Ὁ πολίτης διὰ μίας του πράξεως ψηφίζει τούς πολιτικούς ὅπου θά τοῦ «σερβίρουν» προγράμματα φαινομενικῆς ἀνάπτυξης. Τόν ψηφίζει φιλοδοξώντας μία καλύτερη κοινωνία  καί γι’ αὐτόν, ἀλλὰ καί γιά τό σύνολον τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας καί τοῦ Ἔθνους μας. Οἱ πολιτικοί δέν ἐφαρμόζουν ὀρθόδοξα ἀναπτυξιακά προγράμματα καί ἡ χώρα βυθίζεται στό πνευματικό σκοτάδι μέ ὅλες ἐπίσης τίς ἀρνητικές συνέπειες καί γιά τήν ὕλη (οἰκονομία, κλπ) ἀλλὰ καί γιά τό πνεῦμα (κυρίως). Ὁ πολιτικός τόλμησε νά πολιτευθεῖ γιά τίς φιλοδοξίες του, ὅμως  φιλοδοξία μέ τήν κοσμική της ἔννοια, δηλαδή τήν σκοτεινή της ἔννοια, καί ὄχι μία φιλοδοξία μέ τήν ὀρθόδοξη ἔννοια της ὅπου καί σημαίνει: ΦΩΣ.

Ὁ πολιτικός ἔδωσε σκότος, καί τό σκότος ἔδωσε πυράκτωση πλάνης στήν καρδιά του καί στούς ὀφθαλμούς του,  μέ πλανεμένο «φῶς»  , δηλαδή  (βλέπε:  μετασχηματίζεται ὁ διάβολος σέ ἄγγελο φωτός – Β’ Κορινθίους 11:14 )  παρασέρνοντας ὁ πλανεμένος τούς πλανεμένους. (βλέπε: καί τό Ἀποστολικόν Ἀνάγνωσμα τῆς Θείας Λειτουργίας : Πρός Τιμόθεον Β’ Ἐπιστολή Παύλου (γι’ 10 – 15)  «Τέκνον Τιμόθεε, σύ παρακολούθησες τήν διδασκαλίαν μου, τόν τρόπον τῆς ζωῆς, τήν πρόθεσιν, τήν πίστιν, τήν μακροθυμίαν, τήν ἀγάπην, τήν ὑπομονήν, τούς διωγμούς, τά παθήματα, τά ὁποῖα μοῦ συνέβησαν εἰς τήν Ἀντιόχειαν, εἰς τό Ἰκόνιον, εἰς τά Λύστρα. Πόσους διωγμούς ὑπέφερα καί ἀπό ὅλα μέ ἔσωσεν ὁ Κύριος. Καί ὅλοι ὅσοι θέλουν νά ζήσουν εὐσεβῶς ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ θά διωχθοῦν. Πονηροί ὅμως ἄνθρωποι καί ἀπατεῶνες θά προκόψουν εἰς τό χειρότερον πλανῶντες καί πλανώμενοι. Σύ ὅμως, μένε εἰς ἐκεῖνα ποῦ ἔμαθες καί διὰ τά ὁποία ἀπέκτησες βεβαιότητα, διότι ξέρεις ἀπό ποιὸν τά ἔμαθες, καί διότι ἀπό τῆς βρεφικῆς ἡλικίας ξέρεις τά ἱερά γράμματα, τά ὁποῖα ἔχουν τήν δύναμιν νά σέ ὁδηγήσουν εἰς τήν σοφίαν πρός σωτηρίαν διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ».

Ἡ λέξη-ἔννοια :  ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ σημαίνει ὅτι κάποιος ἐπιθυμεῖ τήν ΟΡΘΗ ΔΟΞΑ =  ΟΡΘΟ ΦΩΣ , τό ἀληθινό φῶς δηλαδή, καί ὄχι τό ψεύτικο ἐκεῖνο τῆς πλάνης. Ἄρα: Ἡ φιλοδοξία τῶν σύγχρονων ἀνορθόδοξων Ἑλλήνων στερῆται τῆς ὀρθῆς δόξας , καί πλανᾶτε στήν  δῆθεν φιλία μίας πλανεμένης δόξας =  κοσμική φιλοδοξία (δηλαδή: κοσμικῆς δόξας κατά τήν ἔννοια : «ἔρχεται γάρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων καί ἐν ἐμοί οὐκ ἔχει οὐδέν» (Ἰω. Ἰδ’, 30).

ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ (ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

Ὁ  μακαριστός Αὐγ. Καντιώτης, θέλησε μέχρι τά βαθιά του γεράματα νά εἶναι στό τιμόνι, ἐμεῖς δυστυχῶς οἱ χλιαροί ὀρθόδοξοι χριστιανοί ποτὲς δέν θελήσαμε νά ἀναλάβουμε τό τιμόνι, ἐάν ὑπῆρξε ἡ περίπτωση νά μεθύσουν οἱ καπεταναῖοι, (ὅπως κι ἔγινε) καί νά νοσήσουν στά πάθη τους ἐπάνω  στό καράβι (Ἑλλάς), μέ ἀποτέλεσμα τό σκάφος νά μείνει ἀκυβέρνητο  (βλέπε:  γέροντα Παϊσιο «ὅτι θά παθαίνετε θά τό παθαίνεται γιατί ἡ χώρα δέν θά ἔχει στήν οὐσία κυβέρνηση» ) διότι μποροῦσαν ἐάν προσπαθοῦσαν  ,  ἀλλά ἀπ’ ὅτι φαίνεται προτιμούσαμε ὅλοι οἱ  χλιαροί ὀρθόδοξοι νά μᾶς ὁδηγοῦν  οἱ ἄλλοι . . . οἱ  τά  τοῦ κόσμου φιλόδοξοι,  πλανώμενοι πῶς  εἴμεθα . . . «ταπεινοί», καί θεωρώντας παρόμοια μεγάλα ἀξιώματα (ἐκκλησίας καί πολιτείας) ὅτι  δέν ἅρμοζαν σέ . . . ταπεινούς χριστιανούς.  Ἀλοίμονο τότες, ὁ  αὐτοκράτορας Βατάτζης κατά αὐτή τήν λογική ΔΕΝ θά δεχόταν ποτές νά γίνει αὐτοκράτορας στό Βυζάντιο,  οὔτε ὁ Ἅγιος Κωνσταντίνος, θά παῖρναν τά ἠνία οἱ «φιλόδοξοι» καί θά χάνονταν οἱ ὀρθόδοξοι, ἔγιναν ὅμως κυβερνῆτες, καί θεωρῶ ὅτι ἀπό τά πολλά καλά ὅπου κάναν στήν πολιτεία , καί στήν ἐκκλησία, μετ’ ἔπειτα Ἁγίασαν κι ὅλας , (ἐξ αἰτίας βεβαίως καί τῶν ὑψηλῶν ἁρμοδιοτήτων τους).   Ἀλοίμονο ἐπίσης ἐάν μέσα σέ ὑπουργεῖα, σέ κάθε ὀργανωμένο κύτταρο τῆς κοινωνίας δέν ὑπάρχει καί ἕνας καλός, ἕνας χριστιανός, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ὅταν συκοφαντήθηκε καί κινδύνεψε νά μήν εἶναι πλέον οὔτε ἱερέας , ἕνας χριστιανός εὑρέθηκε μέσα στό ὑπουργεῖο Παιδείας , καί εἶδε τά δακρυσμένα του μάτια, καί τόν συντάραξε ἡ ἀδικία,  καί τόν βοήθησε. Βοήθησε αὐτόν τόν ἅγιο, ὅπως τόν εἶχε ξαναβοηθήσει καί ὡς  ἐπιχειρηματίας (σέ ἄλλη χρονική στιγμή τῆς ζωῆς του), καί ὁ Ἅγιος ὅπως ἀποδείχθηκε βοήθησε τήν ἐκκλησία μας : πλῆθος καλῶν ἱεραρχῶν ἔβγαλε ἡ Ριζάρειος σχολή , ὅταν ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἀξιώθηκε νά γίνει ὁ διευθυντής της.  Αὐτό εἶναι τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, νά βοηθιόμαστε ὄχι μόνον ἀπ’ εὐθείας ἀπό τόν μεγαλοδύναμο, ἀλλά κι ἀπό τούς συνανθρώπους μας. Πῶς ὅμως θά βοηθηθοῦμε ἀπό τούς συνανθρώπους μας χριστιανούς ὀρθόδοξους ὅταν θεωροῦν κάποιοι (οἱ χλιαροί χριστιανοί) νά τούς παίρνουν ἄλλοι (οἱ φιλόδοξοι) τήν σκυτάλη στό ἀγώνισμα ; καί ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός στήν ἑπόμενη γραμμή ἐκκίνησης νά περιμένει  (μπουκάλα) τόν κοιμισμένο «χριστιανό» ὅπου ἔχασε τήν σκυτάλη ; ; ;

Ὑπῆρξαν ἄνθρωποι ὅπου θά μποροῦσαν σήμερα  (μαθητές καί πνευματικά τέκνα τοῦ Αὐγ. Καντιώτη) νά εἶναι στήν Βουλή !! ἀλλὰ πλανήθηκαν ὅτι αὐτό ἀποτελοῦσε γι’ αὐτούς μιά κακέκτυπη . . . φιλοδοξία. Ἐάν ὅμως, ἀπό κάπου τούς ἄκουγε ὁ Αὐγ. Καντιώτης θά σήκωνε τό ἐπισκοπικό ραβδί του καί θά τούς ἔδινε μία δυνατή  στίς πλάτες των (πολίτες, ἱερεῖς, μητροπολίτες, καί Ἀρχιμανδρίτες) μήπως καί τούς συνέφερνε ἀπό τήν «πλανεμένη «γαϊδουριά τους», τήν μουλαρίσια ἐπιμονή τους νά μήν ἐπιζητοῦν νά ὁδηγήσουν μπροστά, παριστάνοντας τούς . . . ταπεινούς, καί  θαρρῶ ὅτι θά τούς ἔλεγε ἐπίσης καί τοῦτα ἐδῶ τά λόγια μέ δυνατή φωνή:

«ΟΔΗΓΗΣΤΕ ΜΩΡΕ !!!, ΣΑΣ  ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΟΔΗΓΗΤΕ !!! ΟΔΗΓΗΣΤΕ , ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟΙ ΤΟ ΠΗΡΑΝ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΓΚΡΕΜΟ ΜΑΣ ΠΑΝΕ.»  –

ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΡΑΒΑΝΗΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ

Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ

Ἡ σιωπή τοῦ γέροντα Αὐγουστίνου Καντιώτη τόν τελευταῖο χρόνο τῆς ζωῆς του ἦταν ἕνα ΣΙΩΠΗΛΟ ΜΑΘΗΜΑ.
ΗΘΕΛΕ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΑΣ ΤΗΝ  ΓΗ, ΜΕ ΤΟ ΝΕΚΡΟ ΚΑΙ ΕΧΘΡΙΚΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ. Ἦταν ὁ λόγος  του  τρεχούμενο κρυστάλλινο ζωοποιό ὕδωρ,  ζωοποιό ὀξυγόνο, ὀμορφιά, χρώματα, ἀρώματα χιλιάδων κήπων μαζί, μιᾶς θύμησης ἄλλης, μιᾶς γῆς κάποτε παρθένας κι ἀμόλυντης.
Ο ΟΜΟΡΦΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΟΜΙΛΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΕ, ΕΝ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΚΑΡΠΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΩΝ ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ὅπου ἦταν τό ἐχθρικό διάστημα,  πέρα καί μακριά ἀπό τήν γῆ μας = νεκροί πλανῆτες, γαλαξιακοί τυφῶνες, λάβα, ψύξη ἑκατοντάδων βαθμῶν κάτω ἀπ’ τό μηδέν.

Σ’ εὐχαριστοῦμε γέροντα, γιατί ἐδιδάσκετε καί μέ τήν σιωπή σας . –

ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΡΑΒΑΝΗΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ.__

Κυριακὴ Δ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,4-15)

YΛΙΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

«Ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια…» (Λουκ. 8,10)

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ποὺ ἀκούσαμε, ἀ­γαπητοί μου, εἶνε μία παραβολὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ παρμένη ἀπ᾽ τὴν ἀγροτικὴ ζωή.
Ὁ γεωργὸς πῆρε τὸ δισάκκι μὲ σπόρο, βγῆ­κε στὸ χωρά­φι καὶ ἔσπειρε παντοῦ. Τὸ ἀ­ποτέλεσμα· ἕνα μέ­ρος τοῦ σπόρου ἔπεσε στὸ δρόμο, ποὺ περνοῦν ἁμάξια καὶ δια­βάτες, ἦρθαν τὰ πουλιὰ καὶ τὸν πῆραν. Τὸ δεύτε­ρο μέρος ἔ­πεσε σὲ χωράφι μὲ πέτρες καὶ δὲν μπόρεσε νὰ καρποφορήσῃ. Τὸ τρίτο μέρος ἔπεσε σὲ ἀγ­κάθια, ποὺ φύτρωσαν καὶ τό ᾽πνιξαν. Καὶ τὸ τέ­ταρτο μέρος ἔπεσε σὲ χωράφι καθαρὸ καὶ γόνιμο, ἔπιασε καὶ τὸ ἕνα σπυρὶ ἔγινε ἑκατό.
Αὐτὴ ἦταν ἡ παραβολή. Τὴν ἄκουσαν ὅλοι. Ἀλλὰ τί μὲ τοῦτο; δὲν τοὺς ἔκανε ἐντύπωσι, δὲν τοὺς γέννησε περιέργεια. Μόνο οἱ δώδε­κα μαθηταί, ὅταν τελείωσε ἡ διδασκαλία, πλη­σίασαν τὸ Χριστὸ καὶ τὸν ρωτοῦν· Τί σημαί­νει αὐτὴ ἡ παραβολή; Κ᾽ ἐκεῖνος τότε εἶπε· «Ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς» (Λουκ. 8,10).
Θὰ πάρω ἀφορμὴ μόνο ἀπὸ αὐ­τὸ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ· «Ὑμῖν δέδοται γνῶ­ναι τὰ μυστήρια…». Τί σημαίνει αὐτό· Σ᾽ ἐσᾶς τοὺς μαθητάς μου, ὄχι σὲ ἄλλους, δόθηκε τὸ προνόμιο, ἡ χάρις, νὰ γνωρίσετε τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ.
Περὶ μυστηρίων λοιπὸν ὁ λόγος.

* * *

Τὰ μυστήρια εἶνε δύο εἰδῶν· μυστήρια τῆς ὕλης, καὶ μυστήρια τοῦ πνεύματος. Ἂς ἀρχίσουμε ἀπὸ τὰ μυστήρια τῆς ὕλης.
⃝ Τί εἶνε ἡ ὕλη, τὸ χῶμα ποὺ πατοῦμε; Μὴ ζοῦ­με σὰν ζῷα. Μερικοί, ὅπως λέει τὸ Εὐαγγέλιο, μάτια ἔ­χουν καὶ δὲ βλέπουν, αὐτιὰ ἔχουν καὶ δὲν ἀκοῦνε (πρβλ. Μᾶρκ. 8,18), ἔτσι ζοῦν. Πάρτε μιὰ χού­φτα χῶμα. Κάποτε δὲν ὑπῆρχε. Πῶς ἔ­γινε; Μὲ ὅση εὐκο­λία ὁ ἀρτο­ποιὸς παίρνει τὸ ἀ­λεύρι καὶ φτειάχνει διάφορα σκευάσματα (φρατζό­λες, κου­λου­ράκια κ.λπ.), ἔτσι κάποιο χέρι ἀόρατο πῆ­ρε τὴν ὕλη καὶ τί ἔ­κανε· φεγγάρια, ἀ­στέρια, πλανῆτες, σφαῖρες μικρὲς – με­γά­λες, ποὺ εἶ­νε ὄγκοι τε­ράστιοι. Ἐ­ρωτῶ τοὺς ἐπιστήμονες· τί εἶνε ἡ ὕλη; Στύβουν τὰ κεφάλια τους· καμμία οὐσιαστικὴ ἀ­πάντησι δὲν δίνουν. Μυστήριο.
⃝ Καὶ μόνο αὐτό; Οἱ σφαῖρες αὐτὲς πῶς στέκονται; Μία δύναμις, λένε, ἡ παγ­κό­σμιος ἕλξις, κάνει τὸ ἕνα ἀ­στέρι νὰ τραβάῃ τὸ ἄλλο. Ἂν ῥω­τήσῃς ὅμως τί εἶνε ἡ παγκόσμιος ἕλξις; δὲν παίρνεις πλήρη ἀπάντησι. Μυστήριο κι αὐτό.
⃝ Θέλεις ἄλλο; Κρατᾷς ἕνα μαγνήτη. Τὸν πλη­σιάζεις σὲ βελόνες, καρφίτσες, καρφιά, καὶ τὰ ἕλκει· φεύγουν ἀ­πὸ τὴ θέσι τους καὶ τρέχουν νὰ κολλήσουν πάνω του. Τί εἶνε ὁ μαγνητισμός; Καμμία οὐσιαστικὴ ἀπάντησι· μυστήριο.
⃝ Θέλεις ἄλλο; Ὁ ἠλεκτρισμός· στρίβεις ἕνα διακόπτη κι ἀνάβουν φῶτα. Τί εἶνε ἠλεκτρισμός; Οὐδεμία ἀπάντησις· μυστήριο κι αὐτό.
⃝ Θέλεις ἄλλο; Βρῆκαν μιὰ νέα ἐ­νέργεια ἰσχυ­ρότερη, τὴν πυρηνικὴ ἢ ἀτομικὴ ἐνέργεια. Τί εἶ­νε ἡ πυρηνι­κὴ ἐνέργεια; Μυστήριο κι αὐτό.
⃝ Μὴν πᾶμε μακριά· πᾶμε στὴ σημερινὴ παρα­βολή. Τί λέει; Μιλάει γιὰ σπόρο, ποὺ ἔσπειρε ὁ γεωργός. Τί εἶνε ὁ σπόρος; Ἕνα μικρούτσι­κο πρα­γματάκι. Τὸ ῥίχνεις μέσ᾽ στὸ χῶμα καὶ βγαί­­νει ἕνα ὡραῖο λουλούδι, ἕνα πελώριο δέν­τρο. Πῶς; τί ὑπάρχει μέσ᾽ στὸ σπόρο; Φτειάξε λοι­πὸν ἕνα σπόρο! Ὅλοι οἱ ἐπιστή­μο­νες νὰ μαζευ­τοῦν, ἕνα σπόρο δὲν μποροῦν νὰ φτειάξουν. Φτάνει ἕ­νας σπόρος ν᾽ ἀποδείξῃ ὅτι ὑπάρχει Θεός.
Ὅλα λοιπὸν τ᾽ ἀναρίθμητα ὑλικὰ πρά­γματα κρύβουν μυστήρια. Ἡ ἐπιστήμη προσπα­θεῖ νὰ τὰ λύσῃ. Ἀλλὰ μόλις λύνει ἕνα, βρίσκει πίσω του ἄλλο, ἄλλο, ἄλλο. Ἀπέραντη ἁλυσίδα, ἕνας ὠ­κεανὸς μυστηρίων ὑπάρχει. Ἀπὸ τὰ χίλια οὔ­τε τὸ ἕνα δὲ μπόρεσε νὰ ἐξιχνιάσῃ ἡ ἐπιστήμη.
* * *
Καὶ ὅμως ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὑπερήφανος καὶ ἰ­ταμός, ἐνῷ δὲν μπορεῖ νὰ λύσῃ τὰ μυστήρια τοῦ φυσικοῦ κόσμου, ζητάει νὰ λύσῃ τὰ μυστή­ρια τοῦ πνευματικοῦ κόσμου. Διότι ὅπως ὑ­πάρχουν μυστήρια τῆς ὕλης, ὑπάρχουν καὶ μυ­­στήρια τοῦ πνεύματος, δηλαδὴ μυστήρια τῆς πίστεώς μας. Νά μερικὰ ἀπὸ αὐτά.
⃝ Ἀκοῦς καὶ λένε· Πῶς μπορεῖ μία παρθέ­νος νὰ γεννήσῃ; Δυσπιστεῖς; Κ᾽ ἐγὼ σὲ ρω­τῶ· πῶς γεν­νήθηκε ἡ ὕλη; Ἐκεῖνος ποὺ ἐκ τοῦ μηδε­νὸς ἔ­φτειαξε τὴν ὕλη, αὐτὸς εἶπε νὰ γεν­νηθῇ ἐκ Παρθένου ὁ Υἱός. Ποιό εἶνε δυσκολώτερο, νὰ βγῇ ὕλη ἐκ τοῦ μηδενὸς ἢ νὰ βγῇ παιδὶ ἀπὸ μία παρθένο; Ὁ τοκετὸς αὐτὸς εἶνε μυστήριο.
⃝ Ἄλλο σχετικό. Πῶς ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος; Ἀσύλληπτο μυστήριο. Ἐκεῖνος ποὺ κάνει ἕνα τὴ φωτιὰ καὶ τὸ πυρωμένο σίδερο, ὁ ἴδιος ἕνω­σε τὶς δύο φύσεις στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.
⃝ Πῶς τὸ νερὸ ἔγινε κρασὶ στὴν Κανᾶ; Μυστή­ριο. Ζητᾷς ἐξήγησι; Κ᾽ ἐγὼ σοῦ λέω κάτι ἄλλο. Περπατοῦσα κάποτε σ᾽ ἕ­να χωριὸ καὶ βρῆκα ἕ­­ναν ὑπερήφανο γεωπόνο, ποὺ δὲν τὰ πίστευε αὐτά. Καθὼς προ­χωρούσαμε, μπήκαμε σ᾽ ἕνα περιβόλι μὲ διάφορα δέντρα. ―Ὅλ᾽ αὐτά, τοῦ λέω, ἔχουν ῥίζα, κι ὅλες αὐτὲς οἱ ῥίζες ῥουφᾶ­­νε τὸ ἴδιο νερό. Πῶς τὸ νερὸ γίνε­ται στὴ λεμο­νιὰ λεμόνι, στὴν πορτοκαλιὰ πορτο­κάλι, στὴ μη­λιὰ μῆλο, στὴν ἐλιὰ λάδι;… ―Δὲν ξέρω, λέει. ―Μὴν ἀμ­φισβητεῖς λοιπὸν τὸ Εὐαγγέλιο.
⃝ Ἄλλο μυστήριο τῆς πίστεως. Ἂν δὲν τὸ πιστεύῃς, μὴν πηγαίνεις στὴν ἐκκλησία. Ἐκεῖ, πάνω στὴν ἁγία τράπεζα, στὴ θεία λειτουργία τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ γίνονται σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἂν ἀμφισβη­τῇς αὐτό, σὲ ρωτῶ· δὲ βλέπεις τόσες ἄλ­λες μεταβολὲς ποὺ γίνον­ται στὸν ὑλι­κὸ κόσμο; Πῶς π.χ. τὸ χορτάρι καὶ τὸ νε­ρὸ στὸ πρό­βατο γίνονται γάλα; Αὐτὰ ποὺ εἶ­νε μπροστά σου δὲ μπορεῖς νὰ ἐξη­γή­σῃς, καὶ ζητᾷς νὰ ἐξηγήσῃς τὰ ἄλλα τὰ μεγάλα;
⃝ Τί νὰ ποῦμε τώρα γιὰ τὸ ἄλλο, τὸ ὕψιστο μυ­στήριο τῆς πίστεώς μας; Ποιό εἶνε; Τὸ Τριαδικὸ δό­γμα, ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε ἕνας ἀλλὰ τρία πρόσωπα· Πατήρ, Υἱὸς καὶ ἅγιο Πνεῦμα – ἁγία Τριάς, σῶσον τὸν κόσμον! Αὐτὸ πλέον εἶνε τὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων. Ἔρχεται ὁ ἄνθρωπος καὶ ῥωτάει πῶς τὸ ἕνα εἶνε τρία καὶ πῶς τὰ τρία εἶνε ἕνα; Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ὡς βοηθητικὸ παράδειγμα φέρνει τὸν ἥλιο· «Ὁ ἥλιος εἶνε ἕνας, μὰ εἶνε καὶ τρία μαζί· ἔχει ἀκτῖνας, ὁποὺ ἔρχονται εἰς τὰ ὄμματά μας ὡσὰν γραμμαί, ὡσὰν κλωσταί· ἔχει καὶ φῶς, ὁποὺ ἐξαπλώνεται εἰς ὅλον τὸν κόσμον. Μὲ τὸν ἥλιον ὁμοιάζομεν τὸν ἄναρχον Πατέρα, μὲ τὰς ἀκτῖνας τὸν συνάναρχον Υἱόν, καὶ μὲ τὸ φῶς τὸ ὁμοούσιον Πνεῦμα» (ἡμ. ἔργ. σ. 107). Ἔλα νὰ μοῦ ἐξηγήσῃς τὰ μυστήρια ποὺ ἔχει ὁ ἥλιος, καὶ μετὰ νὰ ζητᾷς νὰ σοῦ ἐξηγήσω τὸ μυστήριο τῆς ἁγίας Τριάδος. Θυμᾶμαι, ὅταν ἤ­μουν μικρὸ παιδί, ἕνας φοι­τητὴς τῆς ἰατρι­κῆς ἦρθε στὸ χωριὸ καὶ κορό­ϊδευε τὴν πίστι. ―Ποιός εἶδε τὸ Θεό; ἔλεγε. Τότε ἕνας παπᾶς ἀγράμματος, ὁ παπα-Νικόλας, τοῦ λέει· ―Ἔλα ᾽δῶ, Γιῶργο παιδί μου, ποὺ σὲ εἶχα μικρὸ στὴν ἐκκλησιὰ καὶ κρατοῦσες τὴ λαμ­πάδα. Ποιός σοῦ ξερρίζωσε τὴν πίστι; Τὸ Θεὸ θέ’ς νὰ δῇς; Πολὺ καλά (ἦταν Ἰούλιος μήνας, μεσημέρι κι ὁ ἥλιος ἔκαιγε). Ἀνέβα ἐδῶ. (Τὸν ἀνεβάζει πάνω σὲ μιὰ πεζούλα). Δὲς τὸν ἥλιο. ―Δὲ μπο­ρῶ, λέει, θὰ στραβωθῶ. ―Ἔ, κακομοίρη· τὸν ἥλιο δὲ μπορεῖς νὰ τὸ δῇς, τὸ Θεὸ θέ᾽ς νὰ δῇς;

* * *

Ὅ­­πως εἶνε ἀλήθεια, ἀγαπητοί μου, τὰ ὑλικὰ μυστήρια, ἔτσι εἶνε ἀλήθεια καὶ τὰ ἀσύλληπτα μυστήρια τῆς πίστεως. Αὐτὰ ὅμως τὰ ἀπρόσιτα γίνον­ται προσιτὰ – σὲ ποιούς· σ᾽ ἐκείνους πιστεύουν καὶ δείχνουν ζῆλο. «Ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια», λέει ὁ Χριστός· σεῖς ἔχε­τε τὸ προνόμιο νὰ γνωρίσετε τὰ μυστήρια.
Πῆγα σ᾽ ἕνα μικρὸ χωριὸ κοντὰ στὸ Βίτσι. Μοῦ ἀρέσει νὰ κουβεντιάζω μὲ τοὺς ταπεινοὺς καὶ μίλησα μ᾽ ἕνα τσοπανάκο. ―Ἦρθε, μοῦ εἶπε, στὴν καλύβα μου ἕνας φοιτητὴς ἀπ᾽ τὴ Θεσσαλονίκη. Τοῦ ᾽βαλα νὰ φάῃ ψωμὶ – τυρί, ἀλλ᾽ ὅταν ἔκανα τὸ σταυρό μου μὲ κορόϊδευε. Ἤξερε μερικὰ χωρία ἀπ᾽ τὴ Γραφὴ ―ἐ­γὼ δὲν τά ᾽ξερα― καὶ μοῦ ᾽κανε τὸν ἔξυπνο. Ἄ, λέω, πρέπει νὰ μάθω κ᾽ ἐγώ. Κατεβαίνω στὸ Ἀμύνταιο, ἀγοράζω μιὰ ἁ­γία Γραφή, καὶ ἄρχισα νὰ τὴ διαβάζω μία, δύο, τρεῖς, τέσσερις φορές. Τώρα κατάλαβα! Ἂς ἔρθῃ τώρα ὅποιος ἄπιστος θέλει νὰ κουβεντιάσουμε… Νά λοι­πόν· ἕνας ταπεινὸς διαβάζει Γραφὴ καὶ καταλαβαίνει, διαβάζει ὁ ἄλλος ὁ ὑπερήφανος καὶ δὲν καταλαβαίνει. Πῶς νὰ τὸ παραστήσω;
Πέρασα ἀπ᾽ τὸν Ἁλιάκμονα δύο φορές, χει­μῶνα καὶ καλοκαίρι. Τὸ χειμῶνα πολλὰ τὰ νερά, ἀλλὰ θολά, δὲ βλέπεις τίποτα· τὸ καλοκαίρι τὰ βλέπεις κάτω ὅλα, τὸν πυθμένα, τὶς πέτρες ἄσπρες – μαῦρες – κόκκινες, τὰ ψαράκια. Καὶ τὰ μυαλὰ τῶν ἀνθρώπων σήμε­ρα εἶνε θολά, δὲ βλέ­πουν τίποτα. Δῶστε μου καθαρὲς καρδιές. Ἐ­κεῖ φανερώνεται ὁ Θεός. «Ὑμῖν δέδοται γνῶ­ναι τὰ μυστήρια». Οἱ ἄλλοι; ἂς ξέρουν γράμμα­τα, ἂς πῆγαν στὸ ἐξωτερικό, ἀπὸ Ἐκκλησία δὲν καταλαβαίνουν γρῦ, κινέζικα τοὺς φαίνονται.
Συμπέρασμα. Πιστεύεις στὸ Θεό; νὰ προσ­εύχεσαι, νὰ μελετᾷς, νὰ ἐκκλησιάζεσαι, νὰ κοι­νωνῇς. Τότε θ᾽ ἀνοίξουν τὰ οὐρά­νια, θὰ γίνῃς ἀστροναύτης, θὰ πε­τά­ξῃς ὣς τὰ ἄστρα καὶ θὰ ψάλλῃς·«Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀμήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.).

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Ἀνδρέου Ἄνω Πατησίων – Ἀθηνῶν 11-10-1970)

Шта ћеш радити на летњем распусту?

(Τι θα κανεις το καλοκαιρι)

Драго моје дете, школа веронауке у коју си ишао се затворила. Вероучитељ или вероучитељица су се поздравили са тобом. Не знам шта сте осетили када сте чули да се школе веронауке затварају. Лично нисам желео да се затворе. Желео бих и сада на летњем распусту звоно позива мале хришћане у школе веронауке. Да ни једна недеља не буде без веронауке. Као што не пролази дан без хране, тако не би требао да прође ни дан без духовне хране. Погодна духовна храна за вас децу су предавања на часовима веронауке. Храна чиста, млеко чедно, мед и маслац је оно што нас поучава Свето писмо, одакле нас и поучавају наши вероучитељи.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Του Καθηγητή των Οικονομικών του Πανεπιστημίου Οξφόρδης, Δημήτριου Τσομώκου.

Ο Καθηγητής στη συνέντευξή του στην Πεμπτουσία μιλά για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, τα αίτια και τις συνέπειές της στην κοινωνία, για τους τρόπους αντιμετώπισής του και προτείνει εναλλακτικές λύσεις διεξόδου

Δείτε το βίντεο εδώ· http://www.pemptousia.com

Επίσκεψη του Πατριάρχη στο Άγιο Όρος συνοδεία του «φίλου» του Πρωθυπουργού της Ελλάδος

Η αλλη αποψη για τον Πατριαρχη Βαρθολομαιο

και το Αγιο Ορος

Φυλλάδιο που ετοιμάστηκε να διανεμηθεί κατά την διαμαρτυρία στην Ουρανούπολη Αγ. Όρους

Το σύνδρομο της παθητικής αντιμετώπισης μιας δοσίλογης κυβέρνησης και του ΔΝΤ

επαναλαμβάνεται, χρόνια τώρα, και απέναντι  σ’ ένα  Πατριάρχη

που υπηρετεί τυφλά και ανάλγητα (δια του Οικουμενισμού) τα σχέδια της Πανθρησκείας,

δια της ισοπεδώσεως της Ορθόδοξης κληρονομιάς μας.

Η αντίδραση, που ήδη ξεκίνησε κατά του ΔΝΤ και των μίσθαρνων  οργάνων του, πρέπει

να επεκταθεί και έναντι των Ιεραρχών εκείνων που, αντί να κηρύττουν την αυθεντική Αλήθεια,

την υπονομεύουν, καθιστάμενοι δεκανίκια της παγκοσμιοποίησης.

Η αδιαφορία, αλλά κυρίως η άγνοια του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού λαού, για το ρόλο ηγετικών στελεχών της Εκκλησίας, επιτρέπει σε αιρετίζοντες μεγαλόσχημους κληρικούς, να επισκέπτονται συχνότατα διάφορες περιοχές της Ελλάδας και αντί διαμαρτυρίας να απολαμβάνουν πανηγυρικές υποδοχές. Έτσι, κανένας δεν ξαφνιάζεται μαθαίνοντας ότι ο Πατριάρχης επισκέπτεται κάποια Μητρόπολη, ή τους μοναχούς του Αγίου Όρους, όπως συμβαίνει σήμερα (7/10/2011). Μάλιστα στην επίσκεψή του αυτή θα συνοδεύεται από τον εντολοδόχο της Τρόϊκας πρωθυπουργό της ταλαίπωρης Ελλάδος.

Όλοι, όμως, αυτοί θα ξαφνιάζονταν δυσάρεστα αν μάθαιναν ότι ο θεωρούμενος ως ορθόδοξος Πατριάρχης, έχει διατυπώσει αντι-εκκλησιαστικές θέσεις και ενέργειες και έχει κατηγορηθεί ως αιρετικός· θα δυσφορούσαν, αν ήσαν σε θέση να γνωρίζουν τις διαλυτικές επιπτώσεις της αίρεσης στην καθημερινή ζωή, όπως τις έχει εξακριβώσει η σοφία των Πατέρων μας· θα αγανακτούσαν, αν συνειδητοποιούσαν, πως, ενώ έχουν διατυπωθεί εις βάρος του Πατριάρχη τόσες και τέτοιες κατηγορίες, αυτός, αντί να προσπαθήσει να τις αποκρούσει και αποσείσει (όπως ενστικτωδώς θα έκανε π.χ. ένας συνειδητός γιατρός, αν τον αποκαλούσαν «αλμπάνη») αδιαφορεί για τις κατηγορίες, τις επαναλαμβάνει και δια της εξουσίας που διαθέτει, επιβάλλει στους «κατωτέρους» του τις δικές του περί πίστεως ανορθογραφίες.

Θα ξαφνιαζόταν, λοιπόν, δυσάρεστα κάθε ευαισθητοποιημένος για την Ορθόδοξη Παράδοση Έλληνας, αν συνειδητοποιούσε ότι αυτοί οι Επίσκοποι που καλοδέχονται τον Πατριάρχη, αλλά και οι μοναχοί του Αγίου Όρους, που (μαζί με τους Επισκόπους) έχουν ως πρώτιστο καθήκον την διατήρηση των αξιών της Πίστεως που εκπροσωπούν, αυτοί, αντίθετα, υποκύπτουν στις πολυποίκιλες πιέσεις του Πατριάρχη, και με τις φιέστες και πανηγυρικές υποδοχές που του ετοιμάζουν, νομιμοποιούν τις αυθαιρεσίες του και οδηγούν τον αγνοούντα λαό στην αποδοχή της διεθνιστικής οικουμενιστικής ιδεολογίας.

Τούτο συμβαίνει κυρίως τα δυό τελευταία χρόνια στην -κατά παράδοση- Ορθόδοξη Ελλάδα. Ο Πατριάρχης συνεχώς παραπαίει περί την πίστη, υπονομεύει τα θεμέλια Εκκλησίας (και του Έθνους) και οι θρησκευτικοί ηγέτες κάθε βαθμού, τον κανακεύουν, τον υποδέχονται μετά «βαΐων και κλάδων» και εμετικά τον επαινούν για την «ορθοδοξία» του! Δικαιολογούν δε την στάση τους, παραπέμποντας σε ορθοδοξοφανείς κορώνες του κ. Βαρθολομαίου, μη δυνάμενοι (ή μη θέλοντες) να κάνουν ούτε αυτή την εξόφθαλμη διαπίστωση: ότι οι οικουμενιστές αλλάζουν ως χαμαιλέοντες το ομολογιακό τους προφίλ, προσαρμοζόμενοι αναλόγως στο εκάστοτε περιβάλλον και στην εκάστοτε περίσταση. Μάρτυς αυτής της θέσεως οι αντιφατικές και αντικρουόμενες δηλώσεις και ενέργειές τους, όπως θα φανεί με τις ελάχιστες δηλώσεις του κ. Βαρθολομαίου, τις οποίες εν συνεχεία παραθέτουμε.

Διαμαρτυρόμενοι, λοιπόν, γι’ αυτόν τον κατήφορο, την συμπόρευση δηλαδή επισκόπων και αγιορειτών Πατέρων με τον αιρετίζοντα Πατριάρχη –σήμερα που επισκέπτεται το Άγιο Όρος– αποφασίσαμε να προβούμε σε μια ειρηνική διαμαρτυρία και, χωρίς άλλες δικές μας κρίσεις, να κοινοποιήσουμε αυτό το φυλλάδιο που περιέχει κάποιες φράσεις από κείμενα και δηλώσεις του κ. Βαρθολομαίου, αφήνοντας, όσους τις διαβάσουν, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για την ορθοδοξία του Πατριάρχη και όσων τον αποδέχονται μετά φανών και λαμπάδων.

Δυστυχώς, τέτοιοι είμαστε, «τοιούτος ημίν έπρεπε αρχιερεύς»!

²  Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος είχε δηλώσει τη δεκαετία του 1990 ότι το Filioque που πρόσθεσαν οι παπικοί στο Σύμβολο της Πίστεως, αποτελεί αίρεση (αφού είναι βλασφημία κατά του Αγίου πνεύματος). Ταυτόχρονα, ο αμετροεπής κ. Βαρθολομαίος, που άλλα λέγει κι άλλα πράττει, συμπροσεύχεται με Πάπες και καρδινάλιους και σε εκδήλωση παπικών στην Κων/πολη (Ιούνιος 2003) δήλωσε ότι ο πάπας Ιωάννης-Παύλος (ο διδάσκων την αίρεση του Filioque και δεκάδες άλλες αιρέσεις), είναι «όντως απεσταλμένος του Θεού»!!! Να λοιπόν, που ο ίδιος ο Θεός (κατά τον πατριάρχη) αποστέλλει-τοποθετεί ως εκπροσώπους του, τους βλασφημούντας το ένα εκ των προσώπων της Αγίας Τριάδος!

² Ο Πατριάρχης είναι διάδοχος Πατριαρχών, που καταδίκασαν τους αιρετικούς. Αυτός, όμως, κατηγόρησε σε ομιλία, αυτούς τους πατριάρχες και τους Αγίους, που πολέμησαν τις κακοδοξίες των παπικών, και τους αποκάλεσε «θύματα του διαβόλου, που ήδη τιμωρούνται από τον Θεό»!!!

²  Ο Πατριάρχης, παρά την πληθώρα Ι. Κανόνων που απαγορεύουν τις συμπροσευχές, παρά το ότι και ο ίδιος τάχθηκε με επιστολή του στους αγιορείτες πατέρες το 1999 εναντίον των συμπροσευχών (επειδή τότε είχαν το σθένος να τον ελέγξουν για τις συμπροσευχές του με αιρετικούς) εν συνεχεία, ξέχασε τις δηλώσεις του αυτές που τον δέσμευαν, και έκτοτε συνεχίζει εργολαβικά τις συμπροσευχές· φαίνεται η επιστολή εκείνη εγράφη για να θολώσει τα νερά και να αποπροσανατολίσει τους αγιορείτες. Τούτο αποδεικνύεται, όχι μόνο το όργιο συχνών συμπροσευχών αυτού και των συνεργατών του, αλλά και από τα ημι-συλλείτουργα που επιτελεί, αδιαφορώντας πλέον παντελώς για τις αντιδράσεις των πιστών. Άραγε, οι αγιορείτες που τον υποδέχονται σήμερα, θα τολμήσουν να του υπενθυμίσουν την συγκεκριμένη ανακολουθία του;

²   Ο κάθε Πατριάρχης είναι «εις τύπον και τόπον Χριστού». Πρέπει λοιπόν, αν θέλει να είναι έντιμος με τον εαυτό του, να διδάσκει ό,τι και ο Χριστός. Ο Χριστός δίδαξε, ότι η μόνη αλήθεια, το φως, η ζωή και η σωτηρία ευρίσκονται και κατακτώνται εις την Εκκλησία και δια της Εκκλησίας. Αντίθετα ο πατριάρχης Βαρθολομαίος διδάσκει ότι «όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας» και προπαγανδίζει επίσημα την παναίρεση του πανθρησκειακού Οικουμενισμού. Συγκεκριμένα:

* Στην 6η Παγκόσμια Συνάντηση Θρησκείας και Ειρήνης (4/1/1994) εδήλωσε: «Εμείς οι θρησκευτικοί ηγέτες πρέπει να φέρουμε στο προσκήνιο τις πνευματικές αρχές του οικουμενισμού, της αδελφοσύνης και της ειρήνης. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να είμαστε ενωμένοι στο πνεύμα του ενός Θεού, Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδοί, Βουδισταί» κ.λπ.

* Στις 10-11/8/2004 ισχυρίστηκε πως «το θείο θέλημα συναντάται σε κάθε θρησκεία».

* Στο Ιράν (Μάρτιος 2002) ο Πατριάρχης δήλωσε, ότι το Κοράνιο είναι «ίσο με την Αγία Γραφή και ιερό, όπως αυτή».

* Μετά από όλες αυτές τις δηλώσεις δεν είχε κανένα ενδοιασμό να δωρίσει το 2010 στον πρόεδρο της coca-cola, αντί Αγίας Γραφής το «ιερό» Κοράνιο, όπως το αποκάλεσε.

²  Στὸ τελευταίο συνέδριο του ΠΣΕ το 2006 στο Porto Alegre, οι «Ορθόδοξοι» σύνεδροι συμφώνησαν με τους  Προτεστάντες, ότι δεν υπάρχει μόνο Μία Εκκλησία, αλλά μερικές εκατοντάδες Εκκλησίες· μία δε από αυτές, είναι και η Ορθόδοξη Εκκλησία!!! Και το παιδί του δημοτικού, βέβαια, γνωρίζει ότι, με το «Πιστεύω», ομολογούμε πίστην μόνο «εις Μίαν Ἐκκλησίαν», την Ορθόδοξη. Ο «ορθόδοξος» πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, όμως, τόσο ευχαριστήθηκε από την απόφαση του ΠΣΕ στο Porto Alegre, ώστε συνεχάρη επισήμως τους συνέδρους! Δεν του μένει πλέον παρά, ή να καταργήσει το «Πιστεύω», ή να πάψει να είναι εκπρόσωπος όσων πιστεύουν ότι ανήκουν στη «Μία Εκκλησία» που ίδρυσε ο Χριστός.

²  Τέλος, ο κοπτόμενος υπέρ του γένους των Ελλήνων κ. Βαρθολομαίος, σε ομιλία του το 1993 είπε και το εξής ανθελληνικό  και προσβλητικό για την Ελλάδα που χρηματοδοτεί το πατριαρχείο του οποίου προΐσταται: «Δυστυχώς οι 2 λαοί (Τούρκοι και Έλληνες) διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων. Ξεσηκώθηκαν το 1821 κάτι ξεβράκωτοι και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές». Οι επαναστάτες, λοιπόν, του 1821, μας τα χάλασαν!

Θεωρούμε προσβλητική για την Πίστη και την Πατρίδα μας, αυτή την επίσκεψη του κ. Βαρθολομαίου στην Ελλάδα και στο Άγιο Όρος, δια της οποίας, μάλιστα, θέλει εμφανώς να  υποστηρίξει ένα απαξιωμένο από τους Έλληνες Πρωθυπουργό, με τον οποίο θα παρουσιασθεί στις τηλεοράσεις εν αγαστή συνεργασία.

Θεωρούμε ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Παράδοση την υποδοχή του από τους Αγιορείτες Πατέρες, οι οποίοι κουβαλούν μια δισχιλιετὴ ιστορία αγώνων υπέρ της Πίστεως, με εκατόμβες θυσιών.

Είναι καιρός όλοι οι Ορθόδοξοι Έλληνες να αποδοκιμάσουν όλους αυτούς που συμμάχησαν με τις νεοταξικές δυνάμεις για την ταπείνωση και εξουδετέρωση κάθε ελληνικού και ορθόδοξου στοιχείου.

Και βέβαια, η αποδοκιμασία αυτή δεν θα μπορέσει ποτέ να πραγματοποιηθεί, αν –όπως οι Άγιοι Πατέρες μας δίδαξαν– αν δεν προηγηθεί η μετάνοια, η απόφαση να νοικοκυρέψουμε οι Έλληνες με θυσίες τα του εαυτού μας και τα του οίκου μας.

ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»

Πανηγυρη Αγιου Κοσμα στην Ιερα Μονη Ζωγραφου Αγιου Ορους

Στις 21 Σεπτεμβρίου, το βράδυ, η αγιορείτικη Μονή Ζωγράφου ετοιμάστηκε για πανηγύρι. Εορταζόμενος, ο άγιος Κοσμάς ο Ζωγραφίτης. Μια χαρισματική μορφή του μοναχισμού του Άθωνα, του οποίου οι ασκητικοί αγώνες εκλέϊσαν όχι μόνο την μονή της μετανοίας του αλλά και ολόκληρη την αθωνική πολιτεία…

Διαβάστε το άρθρο: http://www.pemptousia.com/2011/10

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΟΚΚΙΝΗ…

TΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΡΑΓΓΙΑ ΘΑ ΚΟΚΚΙΝΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ…

• Μέ ρωτᾶτε νά σᾶς πῶ γιά τήν κρίση.
• Καλύτερα θά ἦταν νά σᾶς πῶ γιά τίς κρίσεις.
• Γιατί ἡ κρίση, πού ζοῦµε σήµερα, εἶναι συνέχεια ἄλλης κρίσης, πού καί ἐκείνη εἶναι συνέχεια τῆς πρώτης καί µητέρας τῶν κρίσεων.
• Ἡ πρώτη λοιπόν κρίση εἶναι ἡ πνευµατική κρίση, πού ἔχει τήν αἰτία της στήν ἀπιστία ἤ στήν παροδική πίστη ἤ στήν ὀλιγοπιστία.
  
• Ἡ κατάσταση αὐτή ἔφερε τήν πνευµατική κρίση. Καρποί καί φανέρωση τῆς πνευµατικῆς κρίσης εἶναι ἡ συνεργασία µας µέ τήν Νέα Θρησκεία, τόν Οἰκουµενισµό, ὁ ὁποῖος καταργεῖ ὅλες τίς θρησκεῖες, ἀκόµη καί τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
• Ὁ Οἰκουµενισµός εἶναι ἡ νέα θρησκεία, ὑποκατάστατο τῆς µοναδικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
  
• Γυρίσαµε τήν πλάτη στόν Χριστό καί στραφήκαµε πρός ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι φανερώθηκαν στήν ζωή µας ἀντί τοῦ Χριστοῦ!!
  
• Θυµηθεῖτε τόν ἄσωτο υἱό, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ πῆρε τήν περιουσία ἀπό τόν πατέρα, ἔφυγε ἀπό αὐτόν καί τήν κατέφαγε µετά πορνῶν καί ἁµαρτωλῶν.
  
• Πήραµε τήν περιουσία καί τήν οὐσία – τά Ἅγια Μυστήρια – τά δώσαµε στίς πόρνες (αἱρέσεις καί ἁµαρτωλούς ἀρχηγούς τῶν θρησκειῶν) µέ ἀποτέλεσµα ἡ ἀνηθικότητα νά γίνει ἡ δεύτερη κρίση σ᾿ ὅλον τόν κόσµο ἀλλά καί στά µέλη τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας!!!
  
• Οἱ πιστοί ἔγιναν ἄπιστοι καί οἱ ἄπιστοι ἀνήθικοι. Ἔτσι λοιπόν ἡ Μάνα γέννησε τήν Κόρη, ἡ ἀπιστία γέννησε τήν ἀνηθικότητα.
  
• Τότε ὁ ἄσωτος υἱός πτώχευσε καί βόσκοντας µαζί µέ τούς χοίρους, ἔτρωγε ἀπό τήν τροφή τους.
  
• Οἱ χοῖροι εἶναι τά ζῶα ἐκεῖνα πού ἀντιπροσωπεύουν τήν ἀνηθικότητα καί τήν ἡδονή.
  
• Τρίτη λοιπόν κρίση, ἡ οἰκονοµική.
  
• Πτωχεύσαµε πλέον.
  
• Ἀλλά µέχρι τώρα µιµηθήκαµε τόν Ἄσωτο.
  
• Θά συνεχίσουµε νά τόν µιµούµεθα;
  
• Ἤ θά συνεχίσουµε στήν καταστροφή;
  
• Ἐκεῖνος ἐπέστρεψε στόν πατέρα καί τοῦ ἔδωσε µεγάλη χαρά µέ τήν µετάνοιά του.
  
• Ἐµεῖς τί θά κάνουµε;
• Ζήσαµε τήν ἀπιστία καί γεννήθηκε ἡ ἀνηθικότητα.
  
• Ζήσαµε τήν ἀνηθικότητα καί φθάσαµε στήν πενία. Τώρα νά προσευχόµεθα νά ἐπιστρέψουµε στόν Πατέρα µέ τήν µετάνοια, γιά νά λάβουµε «τήν στολήν τήν πρώτη».
  
• Καί τό δακτυλίδι νά κοσµήσει τό χέρι µας.
  
• Καί ὁ µόσχος πολύς…
• Φοβοῦµαι ὅµως ἀδελφοί µου, ὅτι ἡ συνέχεια της ἁµαρτωλῆς πορείας θά µᾶς φέρει στήν τέταρτη κρίση.
  
• Καί τότε, ἡ θάλασσα θά γίνει κόκκινη.
  
• Τά βουνά καί τά φαράγγια θά γίνουν κόκκινα ἀπό τό αἷµα!!!
  
• Ἄς µιµηθοῦµε τόν ἄσωτο υἱό γιά νά σωθοῦµε.
  
• Ὁ Θεός περιµένει τήν ἐπιστροφή µας.
  
• Ἀρκετά ζήσαµε µέσα στόν βοῦρκο καί τήν ἁµαρτία.
• Ἄς µετατρέψουµε τήν ἀγανάκτηση ἐναντίον τῶν ἀρχόντων σέ ἀγανάκτηση ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ µας καί ἄς στρέψουµε τά µάτια µας πρός τόν Θεόν.
• Ἐκεῖνος µᾶς περιµένει µέ ἀγωνία.
  
• Ἐκεῖνος προσµένει τήν ἐπιστροφή µας µέ τήν ἀγκαλιά του ἀνοικτή. «Δεῦτε πρός µε πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισµένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑµᾶς».
• Οἱ ἐπίσκοποι ἄς µαζέψουν τόν λαό στίς πλατεῖες καί ἄς ἀρχίσουν ὁλονύκτιες ἀγρυπνίες µέ µετάνοια καί ταπείνωση.
  
• Καί τότε ὁ Θεός θά µᾶς δώσει ἄρχοντες ἀληθινούς.
• Καί οἱ καµπάνες θά χτυπήσουν πάλι τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως, τήν χαρά τῆς Ἐλευθερίας, τήν χαρά τῆς σωτηρίας µας. Ἀµήν.

(Τό παραπάνω κείμενο ἀποτελεῖ ἀπάντηση τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π.Χρυσοστόμου, Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (Πεντάλοφος Παιονίας Κιλκίς) σέ τεθέν ἐρώτημα σχετικά μέ τήν σημερινή οἰκονομική κρίση στή χώρα μας.

Ὁ Καθηγούμενος Χρυσόστομος πραγματοποιεῖ ὁμιλίες πρός τούς πιστούς ὑπό τόν γενικό τίτλο «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ» κάθε τελευταῖο Σάββατο ἑκάστου μηνός στίς 6μ.μ. στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου.

Τό ἐρώτημα τέθηκε πρός τόν π.Χρυσόστομο ὑπό παρισταμένου ἀκροατῆ στό τέλος τῆς τελευταίας ὁμιλίας (Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011).

Κυριακὴ Γ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 7,11-16)

Θανατος και αναστασι

ΔΙΣΤΑΖΩ, ἀγαπητοί μου, νὰ μιλήσω. Γιατὶ ἔχουμε φθάσει σὲ χρόνια σὰν ἐκεῖνα γιὰ τὰ ὁποῖα μιὰ προφητεία λέει, ὅτι οἱ ἄνθρωποι θὰ ἔχουν τὰ αὐτιά τους ἀνοιχτὰ γιὰ τὸ διάβολο ἀλλ’ ὄχι γιὰ τὸ Χριστό (πρβλ. Β΄ Τιμ. 4,4). Ἐν τούτοις θὰ τολμήσω νὰ πῶ μερικὰ λόγια πρὸς ὠφέλειαν. Κι ἂν δὲ μ᾽ ἀκούσουν ὅλοι, θὰ μ᾽ ἀκούσουν οἱ μισοί· κι ἂν δὲ μ᾽ ἀκούσουν οἱ μισοί, θὰ μ᾽ ἀκούσουν οἱ δέκα· κι ἂν δὲ μ᾽ ἀκούσουν οἱ δέκα, θὰ μ᾽ ἀκούσῃ ἕνας. Ἕνας νὰ μ᾽ ἀκούσῃ, φτάνει, εἶνε μεγάλος ὁ μισθός. Διότι, ὅπως εἶπε ὁ Χριστός, μιὰ ψυχὴ ἀξίζει παραπάνω ἀπὸ ὁλόκληρο τὸν ὁρατὸ κόσμο (βλ. Ματθ. 16,26· Μᾶρκ. 8,37). Μὲ τὴν ἐλπίδα αὐτὴ θὰ μιλήσω. Τί θὰ πῶ;

* * *

Ὑπάρχει μιὰ λέξις ποὺ κάνει τὸν κόσμο νὰ τρομάζῃ. Ποιά εἶν’ αὐτή; Εἶνε ἡ λέξις θάνατος. Ὅταν ἀκούσουν θάνατο, ταράζονται, ἀνησυχοῦν. Σ᾽ ἕνα χωριὸ ποὺ περιώδευα ὡς νέος ἱε­ροκήρυκας, κάπου στὸ λόγο μου εἶπα τὴ λέξι θάνατος, κι ἀμέσως ἄκουσα κάποιον νὰ λέῃ μὲ φρίκη «Χτύπα ξύλο». Νομίζουν, ὅτι ἔτσι ὁ θάνατος θ’ ἀπομακρυνθῇ. Ὁ θάνατος ὅμως ἔρχεται· εἶνε γεγονός.
Πότε ἔρχεται; Ἔρχεται ἐκεῖ ποὺ δὲν τὸν περιμένουμε. Ἔρχεται τὴ νύχτα – τὰ μεσάνυχτα, ἔρχεται τὸ πρωΐ, ἔρχεται στὴν ἐργασία ποὺ κάνει ὁ καθένας, ἔρχεται τὸ μεσημέρι, σὲ ὁποιαδήποτε ὥρα. Ἄγνωστο εἶνε τὸ πότε θὰ παραδώσουμε τὸ πνεῦμα στὸ Θεό.
Τί εἶνε ὁ θάνατος; Εἶνε ἐκμηδένισις; Οἱ ἄ­πιστοι λένε ἐκμηδένισις. Πέθανες; λέει· πάει τελείωσε. Ἐμεῖς δὲ λέμε ἔτσι. Ἐμεῖς λέμε, ὅτι πέρα τοῦ τάφου ὑπάρχει ἄλλη ζωή. Τὸ σῶμα δι­αλύεται στὰ ἐξ ὧν συνετέθη, ἀλλὰ ἡ ψυχὴ μένει ἀθάνατος καὶ αἰωνία. Γι’ αὐτὸ μιὰ μέρα θὰ ἐπανέλθῃ στὸ σῶμα, τὸ ὁποῖο θ’ ἀναστη­θῇ. Ὑπάρχει ἀνάστασις.
Ἔχετε ἀποδείξεις; ρωτοῦν οἱ ἄπιστοι. Ἔ­χουμε. Τί ἀποδείξεις; Τριῶν εἰδῶν. Ἔχουμε πρῶτον παραδείγματα ἀπὸ τὴ φύσι, ἔχουμε δεύτερον προφητεῖες ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφή, καὶ τρίτον ἔχουμε τὰ σχετικὰ θαύματα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
⃝ Ναί, ὑπάρχει ἀνάστασις. Τὸ φωνάζει ὁ κάθε σπόρος. Τί εἶνε ὁ σπόρος; Ἕνα μικρούτσικο πραγματάκι. Τὸ σπέρνεις μέσα στὴ γῆ, σαπίζει, καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸ βγαίνει ἕνα στάχυ ποὺ ἔχει ἄλλοτε τριάντα, ἄλλοτε ἑξήντα, ἄλ­λοτε ἑ­κατὸ κουκκιά, καὶ βλέπεις τὸ καλοκαίρι τὰ σπαρτὰ νὰ κυ­ματίζουν σὰν μιὰ πράσινη θάλασσα, ἕνα ὡ­ραῖο θέαμα. Κάποιος ἄπιστος ἐ­πιστήμων πῆ­γε στὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἔφθασε σ᾽ ἕνα κελλί, ὅ­που ὁ καλόγερος ἦταν φιλανθής. Καθὼς ἡ αὐλὴ εὐωδίαζε ἀπὸ πολύχρωμα λου­λούδια, λέει στὸν ἐπισκέπτη του· ―Ξέρεις ἀπὸ ποῦ βγῆ­καν ὅλα αὐτά; ―Ἀπὸ ποῦ; ―Περίμενε νὰ σοῦ δείξω. Πάει λοιπὸν καὶ τοῦ φέρνει ἕνα κουτί. Μέσα σ’ αὐτὸ εἶχε σπόρους. Ἂν ἔ­χετε δεῖ, οἱ σπόροι εἶνε συχνὰ μικρότεροι κι ἀπ’ τὸ κεφά­λι τῆς καρφίτσας. Κι ὅμως μέσα στὸ μικρὸ ἐ­κεῖνο σπόρο κρύβεται ἕνα ἄνθος, ἕνα φυτό, ἢ καὶ ἕνα δέντρο πελώριο. Πῶς; Ὅλη ἡ ἐπιστήμη νὰ μαζευτῇ, ἕνα σπόρο δὲν μπορεῖ νὰ κάνῃ. Τὸ παράδειγμα αὐτὸ χρησιμοποιεῖ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος. Ἀμφιβάλλεις, λέει, ὅτι θ᾽ ἀ­ναστηθῇ ὁ νεκρός; Δὲς τὸ σπόρο. Ὅπως ὁ σπό­ρος πέφτει μέσ᾽ στὴ γῆ, σαπίζει καὶ μετὰ φυτρώνει καὶ γίνεται ἕνα ὡ­ραῖο στάχυ ἢ δέν­τρο, ἔτσι κι ὁ ἄνθρωπος θάπτεται καὶ σαπίζει μέσα στὸ χῶμα, ἀλλ’ ἀπὸ τὸ σαπισμένο αὐτὸ σῶ­μα θὰ προέλθῃ μιὰ μέρα ἕνα νέο ὡραιότατο σῶμα (βλ. Α΄ Κορ. 15,36-38). Ὅλη ἡ φύσις κηρύττει τὴν ἀνάστασι. Ὁ ἥλιος ποὺ ἀνατέλλει τὸ πρωΐ, ἡ σελήνη ποὺ βγαίνει τὴ νύχτα, τὰ ἄστρα ποὺ λάμπουν στὸ στερέωμα, ὅλο τὸ σύμπαν αὐτὴν διαλαλεῖ.
⃝ Ἀλλὰ τὴν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν ἀναγγέλλουν καὶ οἱ προφη­τεῖες. Μιὰ τέτοια προφητεία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶνε ἐκείνη ποὺ ἀκοῦμε τὸ Μέγα Σάββατο. Τί λέει; Ὁ προφήτης Ἰεζεκιὴλ βρέθηκε σὲ μιὰ πεδιάδα ποὺ ἦταν γεμάτη νεκρὰ ὀστᾶ, καὶ ἀκούει φωνή· ―Τὰ ὀστᾶ αὐτὰ μποροῦν νὰ ζωντανέψουν; ―Σύ, Κύριε, λέει, τὸ ξέ­ρεις αὐτό. Ὁ Θεὸς τὸν διατάζει· ―Κήρυξε, μίλησε στὰ ὀστᾶ. Καὶ τότε ἔγινε σεισμός, τὰ ὀστᾶ πλησίασαν μεταξύ τους, συναρμολογήθηκαν καὶ ἔγιναν σκελετοί. Ἔπειτα πῆραν νεῦ­ρα καὶ καλύφθηκαν μὲ σάρκες καὶ δέρμα. Τοὺς ἔλειπε ὅμως ἡ ψυχή. Τέλος τοῦ δίνει ἐντολὴ νὰ κηρύξῃ πάλι, καὶ τότε ὅλα αὐτὰ τὰ σώματα ἀναστήθηκαν. Τὸ ὅραμα αὐτὸ εἶνε μιὰ προφητεία περὶ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν (βλ. Ἰεζ. 37,1-10).
⃝ Ἀλλὰ τὸ μεγαλύτερο ἐπιχείρημα ποὺ δείχνει ὅτι ὁ θάνατος νικήθηκε εἶνε οἱ θαυ­μαστὲς νεκραναστάσεις ποὺ ἔκανε ὁ Χριστός. Ἔ­χουμε τρία τέτοια θαύματα ποὺ ἐνήργησε σὲ ἄλ­λους ἀνθρώπους. Τὸ πρῶτο εἶνε, ὅτι ἀνέστησε τὴν κόρη τοῦ Ἰαείρου. Τὸ δεύτερο εἶνε αὐ­τὸ ποὺ ἀκούσαμε σήμερα στὸ εὐαγγέλιο, ὅτι ἀνέστησε τὸν υἱὸ τῆς χήρας τῆς Ναΐν· ποὺ ἡ μάνα του τὸν εἶ­χε μονάκριβο, ἔκλαιγε γοε­ρῶς, καὶ ὁ Χριστὸς τὴν πλησίασε καὶ τῆς εἶπε «Μὴ κλαῖε» (Λουκ. 7,13). Τὸ τρίτο εἶνε, ὅτι ἀνέστησε τὸν φίλο του τὸν Λάζαρο, ποὺ ἦταν «τε­ταρταῖος» μέσα στὸ μνῆμα (Ἰωάν. 11,39). Τέλος ὁ Χριστός, ἀφοῦ προηγουμένως ὑπέστη τὸν σταυρικὸ θάνατο καὶ τὴν τριήμερο ταφή, ἀνέστησε καὶ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του.
Ὑπάρχει λοιπὸν ἀνάστασις! Ὅσο εἶστε βέβαιοι ὅτι αὔριο ξημερώνει Δευτέρα, τόσο νὰ εἶστε βέβαιοι ὅτι οἱ νεκροὶ θ᾽ ἀναστηθοῦν. Γι’ αὐτὸ ὁ θάνατος δὲν πρέπει νὰ λέγεται θάνατος· πρέπει νὰ λέγεται ὕπνος. Ἡ μάνα βλέπει τὸ παιδάκι της νὰ κοιμᾶται. Κλαίει; Δὲν κλαίει· γιατὶ ξέρει, ὅτι θὰ ξυπνήσῃ ζωηρὸ καὶ δρο­σᾶ­το σὰν τὸ λουλούδι. Καὶ γι’ αὐτὸ τὰ νεκροταφεῖα δὲν πρέπει νὰ λέγωνται νεκροταφεῖα· πρέπει νὰ λέγωνται κοιμητήρια. Ὕπνος εἶνε ὁ θάνατος, λέει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἡ Ἐκκλησία καὶ ὁ ἅγι­ος Κοσμᾶς, καὶ γι’ αὐτὸ οἱ Χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ κλαῖνε γι’ αὐτὸν ἀπαρηγόρητα. Ὅπως ξυπνᾷ κάποιος ποὺ κοιμᾶται, ἔ­τσι καὶ ὅλοι οἱ νεκροὶ μιὰ μέρα θ᾽ ἀ­ναστηθοῦν, γιὰ νὰ κριθοῦν καὶ νὰ λάβῃ καθένας κατὰ τὰ ἔργα του· «καὶ ἀ­­πελεύσονται (οἱ ἐξ εὐωνύμων) εἰς κόλασιν αἰ­ώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζω­ὴν αἰώνιον» (Ματθ. 25,46).
Γεγονὸς λοιπὸν εἶνε ἡ ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀ­νάστασις κάθε θνητοῦ, ἡ κοινὴ ἀ­νάστασις. Καὶ αὐτὸ ὁμολογοῦμε κάθε φορὰ ποὺ λέμε τὸ Σύμβολο τῆς πίστεως· «Προσδο­κῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλον­τος αἰῶνος· ἀμήν».

* * *

Αὐτὰ εἶχα νὰ σᾶς πῶ. Καὶ κηρύττω μὲ τὴν ἐλ­­πί­δα ὅτι τὰ λόγια αὐτὰ δὲ θὰ πέσουν στὸ κενό. Διότι, γιὰ νὰ πιστέψῃ κάποιος στὴν ἀνάστασι, χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις
⃝ Ἐλπίζω, ὅτι μεταξύ σας κανείς δὲν εἶνε ἄ­θε­ος· ὅλα γύρω μας φωνάζουν, ὅτι Ὑ­πάρχει Θεός, κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου.
⃝ Ἐλπίζω, ὅτι μεταξύ σας κανείς δὲν εἶνε ἀ­σε­βὴς καὶ βλάσφημος. Αὐτὸς ποὺ πιστεύει σὲ ἀνάστασι καὶ κρίσι, δὲ βλαστημάει τὸν Κριτή. Καὶ ὄχι μόνο αὐτό. Δι­ότι δὲ φταίει μόνο ἐκεῖ­νος ποὺ βλαστημάει· φταίει κι ὁ ἄλλος ποὺ τὸν ἀκούει καὶ δὲ διαμαρτύρεται. Ὁ ἅγι­ος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς λέει, ὅτι τὸ βλάσφημο δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀνεχώμεθα. Ἂν ὑβρίσῃς, λέει, Χριστὸ καὶ Παναγιά, δὲν ἔχω μάτια νὰ σὲ δῶ! Ὁ δὲ ἱερὸς Χρυσόστομος, αὐστηρότερος, προτρέπει· Ὅταν ἀκοῦς βλάσφημο συμβούλε­ψέ τον μιά, δυό, τρεῖς φορές. Δὲν συνετίζεταιι; Τότε, ἔ­χεις χέρι; χτύπα τὸ βλάσφημο. Χέρι, ποὺ θὰ χτυπήσῃ βλάσφημο, θ᾽ ἁγιάσῃ!
⃝ Ἐλπίζω ἀκόμη ὅτι ἐκκλησιάζεσθε. Εἶστε τίμιοι καὶ ἐργατικοὶ ἄνθρωποι. Εὐλογημένη ἡ δουλειά· ὁ γεωργὸς στὸ χωράφι, ὁ τσοπᾶνος στὰ πρόβατα, ὁ ψαρᾶς στὰ δίχτυα, ὁ ἐργάτης στὸ ἐργοτάξιο. Ὅλη τὴν ἑβδομάδα δουλειά. Ξημέρωσε ὅμως Κυριακή, χτύπησε ἡ καμπάνα; Φτερὰ στὰ πόδια, ὅλοι στὴν ἐκκλησία! Ὅ­ποιος λέει «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν», αὐτὸς ἐκ­κλησιάζεται ἀνελλιπῶς. Κανείς νὰ μὴν ἀπουσιάζῃ ἀπὸ τὴν ἐκκλησία. 168 ὧρες ἔ­χει ἡ ἑβδομάδα, 1 ὥρα ζητάει ὁ Θεός. Τόσο δι­αρκεῖ ἡ θεία λειτουργία ἀπὸ τὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία…» μέχρι τὸ «Δι᾽ εὐχῶν…». Ἔ­λα λοιπὸν στὴν ἐκκλησία, νὰ πῇς ἕνα Δόξα σοι ὁ Θεός», ἕνα εὐχαριστῶ γιὰ τὰ ἀγαθὰ ποὺ σοῦ χαρίζει. Τὸ εἶπε ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός· θά ᾽ρθουν χρόνια δύσκολα ποὺ θ’ ἀξίζῃ «μιὰ φού­χτα ἀλεύρι – μιὰ φούχτα χρυσάφι». Τόσα δει­νὰ μᾶς ἀπειλοῦν, τόσα κακὰ μᾶς περιμένουν.
⃝ Ἐλπίζω τέλος ὅτι ποθεῖτε τὴν ἄνω Ἰερουσα­λήμ. Ἀγαπᾶτε τὴν ἐ­πίγεια πατρί­δα μας, γιὰ τὴν ὁποία καυχώμεθα ὅτι ἐμεῖς χτίσαμε Παρθενῶ­να καὶ Ἁγιὰ Σοφιὰ ὅταν οἱ ἄλλοι λαοὶ ζοῦσαν σὲ σπηλιὲς καὶ τρώγανε βελανίδια. Ἀλλ’ ἂν ἀ­γαποῦμε τὴν πατρίδα αὐτὴ μιὰ φορά, πόσῳ μᾶλλον τὴν οὐράνια καὶ αἰωνία πατρίδα μας;
Μὲ τὴν ἐλπίδα λοιπὸν αὐτὴ ὡς ἐπίσκοπος σᾶς εὐλογῶ. Εὐλογῶ τὰ σπίτια σας, τὶς οἰκογένειές σας, τὶς ἐργασίες σας, καὶ εὔχομαι ὁ Θεὸς διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου νὰ εἶνε πάντα μαζί σας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναὸ του Ὁσ. Ναοὺμ Ἀρμενοχωρίου – Φλωρίνης 10-10-1993)

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΠΑΛΑΙΑ  ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΡΗΝΕΙΑΣ ΠΑΥΛΟΥ

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

• Κάποιοι άνθρωποι μπαίνουν στο στόχαστρο της μαφίας όταν δεν συμπορεύονται με τις απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησις. Γι’ αυτό βλέπουμε «ορθοδόξους» δεσποτάδες και πατριαρχάδες να αρνούνται τον Χριστό και την Ορθοδοξία, κάνοντας τούμπες στον αντίχριστο Πάπα, για το χρυσό και για να σώσουν το τομάρι τους.
• Κάποιες ασθένειες σήμερα που φαίνονται φυσιολογικές μπορεί να επέλθουν βίαια από χέρι ανθρώπινο. Γράψαν πολλά θρησκευτικά ιστολόγια για την αδελφή Χερουβειμία που τὴν σκότωσαν με ακτινοβολία ἐπειδὴ δὲν δέχθηκε νὰ προδώσει τὴν ὀρθόδοξη πίστη της.
• Και ο Μητροπολίτης Κυρηνείας Παύλος ήταν αγωνιστής επίσκοπος. O Θεός να τον αναπαύσει εν σκηνές δικαίων και μαρτύρων.

__

Μητροπολιτης Κυρηνειας Παυλος

«Η επισκεψις του Παπα εις την Κυπρον»

από την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», 28/5/2010

ΜΕ ΒΑΘΥΤΑΤΗ θλίψη και ψυχική οδύνη πληροφορηθήκαμε από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κατά τη συνεδρία της Ιεράς Συνόδου, που έγινε στις 4 Μαΐου 2010, για την επίσκεψη του Πάπα επί του ορθοδόξου εδάφους της αγιοτόκου ημών νήσου Κύπρου, η οποία θα πραγματοποιηθεί κατόπιν επίσημης πρόσκλησης, την οποία απηύθυνε προς αυτόν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως αρχηγόν του κράτους του Βατικανού. Εξεφράσαμε καθηκόντως την αντίθεσή μας εν Συνόδω, δι’ αυτήν την επίσκεψη και δηλώσαμε ότι δεν θα παραστώμε σε καμιά εκδήλωση σχετικά μ’αυτή, γιατί δεν μας το επιτρέπει η συνείδησή μας, διότι ο Πάπας δεν είναι ο οιοσδήποτε πολιτικός ηγέτης αλλά ο αρχηγός της αιρέσεως του Παπισμού.

Και τούτο γιατί οι παπικοί με τη νόθευση της ορθής Εκκλησιολογίας, μετέτρεψαν την Εκκλησία του ζώντος Θεού από Σώμα Χριστού σε «μίαν γηΐνην πολιτικήν οργάνωσιν», σε ένα εγκόσμιο οργανισμό και κράτος με κοσμικέςεξουσίες, όπως είναι το Βατικανό……

Ο Πάπας εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία της επίσκεψης, ζήτησε να προβληθεί η δεύτερη ιδιότητά του, ως θρησκευτικού ηγέτη των Ρωμαιοκαθολικών. Γι’ αυτό ζήτησε και εξασφάλισε εν κρυπτώ και παραβύστω δια των διπλωματικών του υπηρεσιών, ως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, τη δοθείσα έγκριση, την οποία εσχάτως απλώς πληροφορηθήκαμε, χωρίς να ερωτηθούμε εκ των προτέρων εάν συναινούμε.

Απλώς γίναμε ακροατές της σχετικής αποφάσεως, με την οποία ασφαλώς διαφωνήσαμε, πλην όμως ματαίως, αφού όλα ήταν ήδη τετελεσμένα και εκ των προτέρων προκαθωρισμένα εν αγνοία μας.

Το μόνο το οποίο η ταπεινότης ημών δέχθηκε, ήταν η αποστολή εγκυκλίου προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα, για να προληφθεί τυχόν σκανδαλισμός και ταραχή στις συνειδήσεις των πιστών με σοβαρές συνέπειες και απρόβλεπτες αντιδράσεις.

Είναι λυπηρό οι υποστηρικτές του Οικουμενισμού να συμπεριφέρονται με φιλοφρονήσεις και διπλωματικές αβρότητες προς τους αιρετικούς μέχρι σημείου να συμπροσεύχονται με αυτούς, παρά τη ρητή απαγόρευση των ιερών Κανόνων, και την ίδια στιγμή να αντιμετωπίζουν τις αντιδράσεις των πιστών μελών της Εκκλησίας, που αγωνιούν για την έκβαση των θεολογικών διαλόγων και σκανδαλίζονται βλέποντες Ορθοδόξους κληρικούς να συναγελάζονται και να συμπροσεύχονται με διαφόρους αιρετικούς, με ειρωνικά μειδιάματα και πολλή περιφρόνηση, ωσάν να είναι εχθροί της Εκκλησίας.

Γι’ αυτό συναινέσαμε με την απόφαση να σταλεί σχετική εγκύκλιος προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα, όπου θα γινόταν αναφορά ότι η επίσκεψη του Πάπα έγινε με πρόσκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας και ότι κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης δεν θα γινόταν θεολογικός διάλογος και ταυτοχρόνως θα υποδεικνύονταν οι πλάνες των Ρωμαιοκαθολικών και η διατήρηση της Ουνίας.

Δυστυχώς όμως, ως εκ των υστέρων διαπιστώσαμε, διαβάζοντας το διαμορφωμένο κείμενο, το οποίο ας σημειωθεί, μας στάλθηκε μετά από έξι μέρες, που έγινε η Σύνοδος, το περιεχόμενό του δεν ανταποκρινόταν στις θέσεις, που εν Συνόδω εξεφράσαμε για να δώσουμε τη συγκατάθεσή μας στην έκδοση της εγκυκλίου.

Οι Ρωμαιοκαθολικοί αποδεικνύονται για μια ακόμη φορά άριστοι διπλωμάτες. Ως φαίνεται από τον ημερήσιο τύπο, διαμόρφωσαν το πρόγραμμα του Πάπα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε με λατρευτικές συγκεντρώσεις, ιδιαιτέρως δε αυτήν, που θα πραγματοποιηθεί στο κλειστό στάδιο της Λευκωσίας, όπου θα υπάρχουν Ρωμαιοκαθολικοί κληρικοί από τη Μέση Ανατολή, να επέλθει σύγχυση στους ευσεβείς Ορθοδόξους πιστούς της Κύπρου, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να διακρίνουν τους Ουνίτες.

Βλέποντας αυτούς να συμμετέχουν στην τελετή ενδεδυμένοι με Ορθόδοξη αμφίεση, είναι βέβαιο ότι θα παραπλανηθούν και θα σκανδαλισθούν, εκλαμβάνοντας αυτούς ως Ορθοδόξους κληρικούς. Δεν αποκλείεται ακόμη, πολλά ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία εξαπατημένα από το εξωτερικό σχήμα των Ουνιτών, λανθασμένα να μεταδώσουν ότι πρόκειται για συμπροσευχή «όλων των Ανατολικών Ορθοδόξων Εκκλησιών».

Είναι εμφανής η προσπάθεια του Βατικανού να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία και να παρουσιασθεί ο Πάπας ως ηγέτης του Χριστιανισμού και ολοκλήρου του κόσμου.

Με τέτοιες εκδηλώσεις, κατά την ταπεινή μας άποψη, δεν βοηθούνται οι αιρετικοί παπικοί να συνειδητοποιήσουν την πλάνη τους αλλά ενθαρρύνονται να συντηρούν την αδιαλλαξία τους και να παραμένουν αμετακίνητοι στις κακοδοξίες τους, προκαλώντας τα θρησκευτικά αισθήματα των Ορθοδόξων. Η εμμονή λοιπόν στην ακρίβεια του Ορθοδόξου δόγματος δεν πρέπει να ερμηνεύεται ως φανατισμός η μισαλλοδοξία.

Μακάρι οι αιρετικοί παπικοί να αντιληφθούν τα λάθη τους, να αποπτύσουν τις πλάνες τους, να επιστρέψουν στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία, και να αποδεχθούν την αδιαίρετη Αποστολοπαράδοτη αλήθεια, όπως διατυπώθηκε στους οκτώ πρώτους αιώνες και διαφυλάσσεται μέχρι σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Το επιχείρημα ότι αυτή η επίσκεψη θα βοηθήσει στην επίλυση του Κυπριακού μόνο πόνο και μεγάλο προβληματισμό μας προκαλεί. Ας προσέξουν οι κυβερνώντες να μην επεμβαίνουν στα θέματα της Ορθοδόξου πίστεως και να πιέζουν για αβαρίες, χάριν δήθεν εθνικών συμφερόντων, γιατί το μόνο που επιτυγχάνουν είναι η εγκατάλειψη της Θείας Χάριτος με αποτελέσματα ακριβώς αντίθετα από αυτά που επιδιώκουν.

«Μη πεποίθατε επʼ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145, 3), αναφέρει χαρακτηριστικά η Γραφή. Κάθε φορά που οι Ορθόδοξοι εκλιπαρούσαν τους παπικούς, αναμιγνύοντας μάλιστα τα θέματα της πίστεως με την πολιτική, για να λάβουν δήθεν την παπική βοήθεια και προστασία, προέκυπτε το αντίθετο αποτέλεσμα.

Όσοι τρέφουν την ψευδαίσθηση και καλλιεργούν την ιδέα και στον πιστό λαό ότι με τον προσεταιρισμό των αιρετικών θα επιλύσουν τα σύγχρονα κοινωνικά η εθνικά προβλήματα και ότι με κοσμικά κριτήρια θα επιτευχθεί η πολυπόθητη ενότητα μεταξύ των Ορθοδόξων και των μελών των άλλων ομολογιών, ας έχουν υπόψη ότι ο Πάπας θεωρεί την λεγόμενη ενότητα με την Ορθόδοξη Εκκλησία ως εγκατάσταση του παπικού θεσμού στην Ανατολή και υποταγή όλων των Ορθοδόξων, οι οποίοι θα υπάγονται πλέον στην ποιμαντική δικαιοδοσία του ως Ουνίτες.

Η ιστορία διδάσκει ότι ο Πάπας ουδέποτε προσέτρεξε εις βοήθεια και συμπαράσταση των Ορθοδόξων.Συμμεριζόμαστε την αγωνία για το μέλλον της χειμαζομένης νήσου μας, αλλά ταπεινά φρονούμε ότι η δικαίωση της Κύπρου δεν θα έλθει με την ενθάρρυνση του σύγχρονου θρησκευτικού συγκρητισμού, αλλά με τη βοήθεια του παντοδυνάμου Θεού, όπως επανειλημμένα αποδεικνύεται μέσα από την ιστορία.

Άμεση επιδίωξη του Πάπα είναι η αποδοχή του ως παγκόσμιου θρησκευτικού ηγέτη όλων των Χριστιανών και απώτερη, η αναγνώρισή του ως ηγέτη όλων των θρησκειών.

Η επίκληση του Κυριακού λογίου «ίνα εν ώσιν» (Ιωάν. 17, 21), για να θεμελιωθούντά οικουμενιστικά ανοίγματα δεν έχει βάση θεολογική, εάν δεν στηρίζεται «στην ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος», γιατί παραθεωρεί τις προϋποθέσεις που έθεσε ο Χριστός, «καθώς ημείς εν εσμεν» (Ιωάν. 17, 22). Η Ορθόδοξη Εκκλησία ουδέποτε έπαυσε να δέεται του Πανοικτίρμονος Θεού «υπέρ της των πάντων ενώσεως».

Η νήψη του κεκαθαρμένου νου και η αδιάλειπτη προσευχή είναι που ελκύουν τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος και υποβοηθούν στη μέθεξη της ακτίστου Χάριτος του Θεού και όχι οι επικοινωνιακές τεχνικές και οι δημόσιες σχέσεις. Είθε ο Κύριος να μας φωτίζει όλους, για να «ορθοτομούμε τον λόγον της Αυτού αληθείας».

_____

27 Οκτ 1986 οι παγκοσμιοι τρομοκρατες οργανωνονται

_______________________________-

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

______________________________________

Mitropolitul Pavel de Kirineia:

VIZITA PAPEI ÎN CIPRU

Cu profundă tristeţe şi sufletească durere am fost informaţi de către Preafericitul Arhiepiscop la întrunirea Sfântului Sinod, care a avut loc pe 4 mai 2010, despre vizita papei în pământul ortodox al Insulei noastre Cipru, născătoare-de-sfinţi, (vizită) care va avea loc în urma invitaţiei oficiale, pe care a adresat-o către el, ca şef al statului Vatican, preşedintele statului cipriot. Ne-am exprimat după cum eram datori opoziţia noastră în Sinod faţă de această vizită şi am declarat că nu vom participa la nicio manifestare legată de ea, deoarece conştiinţa noastră nu ne îngăduie lucrul acesta, pentru că papa nu este un oarecare lider politic, ci căpetenia ereziei papismului. Şi aceasta pentru că papistaşii (romano-catolicii) prin falsificarea eclesiologiei corecte (ortodoxe), au transformat Biserica Dumnezeului celui viu din Trup al lui Hristos într-o „organizaţie politică terestră”, într-un organism secular şi într-un stat cu pretenţii seculare, aşa cum este Vaticanul.

Papa, profitând de ocazia vizitei, a căutat să evidenţieze cel de-al doilea statut al său, de lider religios al romano-catolicilor. De aceea, a căutat şi şi-a asigurat în ascuns şi pe ocolite, prin serviciile sale diplomatice, aşa după cum s-a dovedit mai pe urmă, acordarea autorizaţiei, asupra căreia doar recent am fost informaţi, fără să fim întrebaţi de mai înainte dacă suntem de acord. Am fost doar auditoriu al hotărârii respective, cu care desigur nu am fost de acord, însă deja era în zadar, deoarece toate fuseseră deja săvârşite şi de mai înainte stabilite, fără ca noi să ştim. Singurul lucru pe care smerenia noastră l-a acceptat, a fost trimitrea unei circulare, a unei enciclice către pleroma numită cu numele lui Hristos, pentru a preîntâmpina orice sminteală şi tulburare în conştiinţele credincioşilor cu serioase consecinţe şi reacţii imprevizibile. Este trist că susţinătorii ecumenismului se comportă cu complimente şi curtoazii diplomatice faţă de eretici până în punctul în care se roagă împreună cu ei, în pofida interdicţiei clare a sfintelor canoane şi în acelaşi moment înfruntă împotrivirile mădularelor credincioase, membrilor fideli ai Bisericii, care se neliniştesc pentru netemeinicia dialogurilor teologice şi se smintesc văzând pe clericii ortodocşi rugându-se împreună cu diferiţi eretici, cu ironie şi mult dispreţ faţă de ei, ca şi cum ar fi duşmani ai Bisericii.

De aceea, am fost de acord cu hotărârea de a se trimite enciclica respectivă către pleroma hristonimică, în care s-ar fi menţionat că vizita papei a avut loc la invitaţia preşedintelui statului şi că pe perioada acestei vizite nu va avea loc un dialog teologic şi în acelaşi timp s-ar fi arătat rătăcirile romano-catolicilor şi menţinerea uniaţiei. Din nefericire însă, mai pe urmă, ne-am încredinţat, citind textul alcătuit, care, de subliniat!, ne-a fost trimis după şase zile, după ce a avut loc Sinodul, conţinutul lui necorespunzând tezelor pe care le-am exprimat în Sinod, când ne-am dat consimţământul nostru pentru emiterea enciclicei.

Romano-catolicii se dovedesc pentru încă odată excelenţi diplomaţi. Aşa după cum se vede din presa zilnică, au alcătuit programul papei în aşa manieră, încât prin întrunirile cultice, în mod special cea care va avea loc în stadionul închis din Levkosia, unde vor exista clerici romano-catolici din Orientul Mijlociu, va induce confuzie evlavioşilor credincioşi ortodocşi din Cipru, care nu sunt în stare să-i deosebească pe uniţi. Văzându-i pe aceştia participând la ceremonie îmbrăcaţi în veşminte ortodoxe, e sigur că vor fi induşi în eroare şi se vor sminti, percepându-i pe aceştia ca clerici ortodocşi. Nu este exclus însă şi ca multe agenţii de ştiri străine, induse în eroare de aspectul exterior al uniţilor, să redea că este vorba despre o rugăciune în comun “a tuturor Bisericilor Ortodoxe Orientale”. Este evidentă încercarea Vaticanului de a exploata prilejul şi de a-l prezenta pe papa ca lider al creştinismului şi al întregii lumi.

Cu astfel de manifestări, după smerita noastră opinie, ereticii papistaşi nu sunt ajutaţi să-şi conştientizeze rătăcirea, ci sunt încurajaţi să-şi conserve inflexibilitatea şi să rămână neclintiţi în ereziile lor (kakodoxii), provocând simţămintele religioase ale ortodocşilor. Aşadar, persistenţa în acrivia dogmei ortodoxe nu trebuie să fie răstălmăcită ca fanatism sau intoleranţă. Măcar de şi-ar da seama ereticii papistaşi de greşelile lor, să respingă rătăcirile lor, să se întoarcă la Biserica Ortodoxă cea Una, Sfântă, Sobornicească şi Apostolească şi să primească neîmpărţitul adevăr predat de Apostoli, aşa cum a fost formulat în primele opt secole şi se păstrează până astăzi în Biserica Ortodoxă.

Argumentul că această vizită va ajuta la soluţionarea problemei cipriote ne provoacă doar durere şi o mare nelinişte. Conducătorii să fie atenţi să nu intervină în temele credinţei ortodoxe şi să facă presiuni cu avarii, pentru presupuse interese naţionale, deoarece singurul lucru pe care îl vor reuşi este părăsirea de către dumnezeiescul Har cu urmări exact inverse decât cele urmărite. „Nu vă nădăjduiţi în căpetenii, în fiii oamenilor, în care nu este mântuire” (Psalmul 145, 3), precizează semnificativ Scriptura. De fiecare dată când ortodocşii s-au rugat stăruitor de papistaşi, amestecând temele credinţei cu politica, pentru a primi un presupus ajutor şi o presupusă protecţie de la papa, a rezultat ceva contrar. Cei care întreţin iluzia şi cultivă în poporul credincios ideea că prin asocierea cu ereticii se vor rezolva problemele sociale sau etnice contemporane şi că prin criterii lumeşti se va reuşi mult-dorita unitate dintre ortodocşi şi alţi membri ai altor confesiuni, să aibă în vedere că papa consideră aşa-zisa unitate cu Biserica Ortodoxă ca instaurarea instituţiei papale în Orient şi supunerea tuturor ortodocşilor, care se vor supune de acum jurisdicţiei lui pastorale ca uniţi (greco-catolici). Istoria ne învaţă că papa niciodată nu a recurs la ajutor şi asistenţă pentru ortodocşi.

Împărtăşim neliniştea pentru viitorul învăluitei noastre insule, dar cugetăm smerit că îndreptarea Ciprului nu va veni prin încurajarea sincretismului religios contemporan, ci prin ajutorul Atotputernicului Dumnezeu, după cum de atâtea ori s-a observat în istorie.

Interesul imediat al papei este acceptarea sa ca lider religios mondial al tuturor creştinilor şi, mai departe, recunoaşterea lui ca lider al tuturor religiilor. Invocarea cuvântului Domnului „ca toţi să fie una” (Ioan 17, 21), pentru a justifica deschiderile ecumeniste nu are nicio bază teologică, dacă nu se întemeiază „pe unitatea de credinţă şi pe împărtăşirea Sfântului Duh”, pentru că desconsideră condiţiile pe care le-a aşezat Hristos: „după cum Noi una suntem” (Ioan 17, 22). Biserica Ortodoxă niciodată nu a încetat să se roage Atotînduratului Dumnezeu “pentru unirea tuturor”. Trezvia minţii curăţite şi rugăciunea neîncetată sunt cele care atrag harul Preasfântului Duh şi ajută la împărtăşirea harului necreat al lui Dumnezeu şi nu tehnicile de comunicare şi relaţiile publice. Fie ca Domnul să ne lumineze pe toţi, ca „drept să îndreptăm cuvântul adevărului Său”.

_

(Στο κοιμητήριο της Ι. Μ Πέτρου Βόντα αναπαύεται η μοναχή Χερουβείμiα -κατά κόσμον Σβετλάνα Μιχαέλα Τανάσα. Η αδελφή Χερουβειμία σπούδασε αρχαία Ελληνικά και Λατινικά στα Πανεπιστήμιο Ιασίου Ρουμανίας και έλαβε μια υποτροφία από το ίδρυμα Σόρος, για ένα μάστερ στο CEU (Central European University) της Βουδαπέστης… Η διδακτορική της διατριβή θα είχε ως κεντρικό άξονα την ερμηνεία της Γενέσεως. Έπρεπε να αποδείξει ότι οι Άγιοι Πατέρες στην ερμηνεία της Γενέσεως στηρίχθηκαν στον Ωριγένη…Όσο διάβαζε τόσο καταλάβαινε ότι οι Άγιοι Πατέρες όχι μόνο δεν ακολούθησαν τις θέσεις του Ωριγένη, αλλά ένας από τους λόγους που τα έγραψαν ήταν για να καταπολεμήσουν τις αιρετικές θέσεις του Ωριγένη.Κάποια στιγμή παίρνοντας πληροφορίες για τους καθηγητές της έμαθε ότι οι πιο πολλοί από αυτούς ήταν Εβραίοι, ενώ σιγά-σιγά διαπίστωσε το πόσο περιφρονούσαν την Ορθοδοξία.Όταν ανακοίνωσε το πόρισμα της έρευνας της είπαν: «Όχι, διάβασέ το άλλη μία φορά, δεν είναι έτσι, ξανασκέψου το. Εμείς σε πληρώνουμε για να αποδείξεις κάτι και εσύ πρέπει να το κάνεις»…Μετά από κάποιο διάστημα γύρισε στην πατρίδα της τη Ρουμανία για να πάρει κάποια πράγματα. Επειδή δεν αισθανόνταν καλά επισκέφθηκε έναν γιατρό για εξετάσεις. Εκεί διαπίστωσε ότι είχε καρκίνο του δέρματος με γρήγορη εξάπλωση, στην αριστερή ωμοπλάτη. Την είχαν ακτινοβολήσει. (σημ. π. Γεωρ. Είχαν τοποθετήσει δηλαδή έναν μηχανισμό που εκπέμπει δέσμη ακτινοβολίας σε κάποιο μέρος που σύχναζε και περνούσε πολλές ώρες. π.χ το γραφείο της και η ακτινοβολία έπεφτε πάνω της, στην προκειμένη περίπτωση στην αριστερή ωμοπλάτη…

Περισσότερα: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2010/01/blog-post_179.html#ixzz1ZjHTev4s

Ο ΟIΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ  ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

ΔΙΕΤΑΞΕ ΤΗΝ ΑΠΕΛΑΣΙ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ

• Εκτος απο τις αποδοκιμασιες των γενναιων Αγιορειτων, αμα τη αφιξει στις Καρυες του θλιβερου Βαρθολομαιου, εκτος απο την αποδοκιμασια του απο τους 7 Λαυριωτες πατερες και μαλιστα απο δυο προϊσταμενους, ειχαμε και μια αλλης μορφης αποδοκιμασια.
• Γνωστος ο θαρραλεος μοναχος Βλασιος της Βιγλας του Αγιου Ορους.
• Τοποθετησε στον δρομο προς την Μεγιστη Λαυρα πανω με το συνθημα «ο Παπισμος ειναι αιρεσι, ο Οικουμενισμος Παναιρεσι».
• Aυτό το ορθόδοξο σύνθημα θεωρήθηκε επικίνδυνο, για το Περιβόλι της Παναγιάς! Και η αστυνομια το βρηκε και το κατασχεσε.
• Ο π. Βλασιος εγραψε τα συνθηματα σε ξυλινα στηριγματα, απο οπου θα περνουσε ο Βαρθολομαιος, αλλα και παλι η αστυνομια τα εσβησε και οχι μονον αλλα με εντολη του πατριάρχου Βαρθολομαιου βιαιως τον συνελαβαν και τον απελασαν προσωρινα στην Ουρανουπολι χωρις να του επιτρεψουν να παρη ουτε τα ρουχα του, ουτε δεκαρα στην τσεπη του.
• Aπορίας άξιο είναι· πως αυτά τα ανέχονται οι ορθόδοξοι ηγούμενοι του Αγίου Ορους, που βρίσκονται εκεί ως πρόμαχοι της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;
  
• Πως υποδέχονται έναν τέτοιο πατριάρχη που ενοχλείται από ορθόδοξα σύνθημα!!!
  
• «ο Παπισμος ειναι αιρεσι και ο Οικουμενισμος Παναιρεσι». Αμφιβάλουν;
• (150 αστυνομικοί μετέβησαν στο Άγιον Όρος για να φυλάγουν από τους άοπλους καλογήρους τον πρωθυπουργό και τον πατριάρχη Βαρθολομαίου!).
  

ANAKΟΙΝΩΣΗ

Γενικό Ιερατικό Συνέδριο από τη Μητρόπολη Φλώρινας

Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καί ἐφέτος, ἡ Ἱερά Μητρόπολίς μας διοργανώνει τό ἐτήσιο Γενικό Ἱερατικό Συνέδριό της. Τό συνέδριο θά πραγματοποιηθῆ τήν Δευτέρα 10 Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ. καί ὥρα 10.30 π.μ. στό Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Φλώρινας, μέ γενικό θέμα:«Παλαιά καί νέα ποιμαντικά προβλήματα »  Ἐν Φλωρίνῃ τῇ  5ῃ Ὀκτωβρίου 2011 Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ  Θ Ε Ο Κ Λ Η Τ Ο Σ

Διαβάστε τα σχόλια από την ιστοσελίδα http://florineanews.blogspot.com/2011/10/blog-post_4727.html

Σχόλιο της ιστοσελίδος μας

• Άραγε πια προβλήματα υπερτόνισαν στο συνέδριο, τα παλιά ή τα νέα;
  Τα παλιά προβλήματα ήταν πολλά, αλλά είχαν γέροντα μεν, αλλά γενναίο Μητροπολίτη στο τιμόνι και τ’ αντιμετώπιζε.
  Τα νέα προβλήματα που είναι απείρως περισσότερα και ο κόσμος αναστενάζει, ποιος θα τα αντιμετωπίσει;
  Με τα πανηγύρια και με το κοσμικό πνεύμα που πνέει, δεν λύνονται πνευματικά προβλήματα.
  Με το να τρέχουμε πίσω από τον οικουμενιστή πατριάρχη Βαρθολομαίο, δεν λύνεται το πρόβλημα του οικουμενισμού και της πανθρησκείας, που είναι αιτία όλων των δεινών της ανθρωπότητας. Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος έκοψε το μνημόσυνο του πατριάρχη Αθηναγόρα το 1971, μ’ άλλους τρεις Μητροπολίτες, για τα οικουμενιστικά του ανοίγματα και σκεφτόταν,  όπως μας έλεγε, να κόψει και το μνημόσυνο του πατριάρχη Βαρθολομαίου. Πόσο άλλαξαν τα πράγματα στην Μητρόπολη Φλωρίνης από τότε!!!
  Γιατί, λοιπόν, επιλέγονται τέτοια θέματα στο συνέδριο; Και για ποια προβλήματα συζητούν;

ΣTON ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

aktines.blogspot.com

Η φετινή τακτική ετήσια συνέλευση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ανήκει στο παρελθόν. Τα θέματα της, όπως είχαμε σημειώσει, ήσαν αδιάφορα για το λαό και τοπικού ενδιαφέροντος ήσαν οι εκλογές των Μητροπολιτών Χίου και Ζακύνθου. Στον μικρόκοσμο της ποιμαίνουσας Εκκλησίας και όσων ενδιαφέρονται για τα θέματα της Εκκλησίας πολλές συζητήσεις προκάλεσαν η ομιλία του Αρχιεπισκόπου στην Ιεραρχία, την οποία σχολιάσαμε,  και η αθρόα και εντός τριών ημερών εγγραφή του 35χρονου Αρχιμανδρίτου Γαβριήλ Παπανικολάου στον κατάλογο των εκλογίμων, εκλογή του στο Επισκοπικό διακόνημα και προαγωγή του στο αξίωμα του Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου. Έως την εκλογή του ήταν Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής και στενός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου και αμέσως μετά την εγγραφή και εκλογή του ο Αρχιεπίσκοπος συγκάλεσε εκτάκτως τα μέλη της Διαρκούς της Ιεράς Συνόδου και εισηγήθηκε την προαγωγή του, που, φυσικά, έγινε δεκτή. Κατά την πανηγυρική και με την συμμετοχή  25 Μιτροφόρων Μητροπολιτών (Σ.σ. Ο πομπώδης «Βυζαντινισμός» για την περίπτωση επιτρέπεται – τρεις είναι απαραίτητοι για τη χειροτονία Επισκόπου…)  χειροτονία του κ. Γαβριήλ ο Αρχιεπίσκοπος προσφωνώντας τον ανέφερε το λόγο του Αποστόλου Παύλου προς τον μαθητή του Απόστολο Τιμόθεο, «μηδείς σου της νεότητος καταφρονείτω».  Ο λόγος αυτός του Αποστόλου Παύλου αφορά προσωπικά τον στενό συνεργάτη του. Στην ίδια επιστολή ο Παύλος αναφέρει τα γενικά προσόντα που πρέπει να έχει ένας Επίσκοπος,  και, μεταξύ αυτών, ότι δεν πρέπει να είναι «νεόφυτος» στην Εκκλησία, και εξηγεί «ίνα μη τυφωθείς εις κρίμα εμπέση του διαβόλου«. Και ο 12^ος Κανόνας της Λαοδικείας είναι σαφής, ότι οι Επίσκοποι πρέπει να εκλέγονται «όντες εκ πολλού δεδοκιμασμένοι εν τε τω λόγω της πίστεως, και τη του ευθέος βίου πολιτεία».
Η εκλογή του κ. Γαβριήλ, Επισκόπου Διαυλείας πλέον, συνδυάστηκε με την προηγούμενη εκλογή του Επισκόπου Φωτικής εις Μητροπολίτη Ζακύνθου. Είχαμε γράψει ότι η εκλογή του εν λόγω κληρικού είναι ψήφος εμπιστοσύνης προς τον πρώην Μητροπολίτη Ζακύνθου, που τον προωθούσε. Από τα πράγματα αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ψήφος ευνοϊκή μόνο για τον πρώην Ζακύνθου, αλλά και για τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, ο οποίος ήθελε την εκλογή του Επισκόπου Φωτικής, για να κενωθεί η θέση Βοηθού Επισκόπου στην Αρχιεπισκοπή και να την  καταλάβει ο Πρωτοσύγκελος του και στενός του συνεργάτης π. Γαβριήλ! Έτσι στην εκλογή για τη Μητρόπολη Ζακύνθου είχαμε σύμπτωση επιδιώξεων και συνένωση δυνάμεων του Αρχιεπισκόπου με τον πρώην Μητροπολίτη Ζακύνθου, κάτι που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Οι Μητροπολίτες, μέλη της Ιεραρχίας, με τη νοοτροπία που κυριαρχεί, στον μεν πρ. Ζακύνθου μπορούσαν να αντισταθούν, αλλά πολύ δύσκολα στον Αρχιεπίσκοπο. Πάντως οι 49 ψήφοι που πήρε στο τριπρόσωπο ψηφοδέλτιο ο Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Άνθης και οι 26 που δεν ψήφισαν τον Επίσκοπο Φωτικής στην τελική ψηφοφορία είναι ένα μήνυμα ότι στην Ιεραρχία υπάρχουν Μητροπολίτες που έχουν άποψη, διαθέτουν παρρησία και μπορεί να συγχωρούν, αλλά δεν ξεχνούν. Είναι ενδεικτικό ότι το αποτέλεσμα ενόχλησε τον πρώην Ζακύνθου, ο οποίος καταφέρθηκε εναντίον όσων δεν ψήφισαν τον εκλεκτό του, αλλά  και κατά ….του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου! Ο πρώην Ζακύνθου συμμετέσχε στις δύο χειροτονίες ( Χίου και Διαυλείας) όχι ως σχολάζων, και στη σειρά πίσω από όλους τους εν ενεργεία Μητροπολίτες, αλλά, κατά παράβαση του ισχύοντος Τυπικού,  στη δεύτερη θέση, μετά τον Μητροπολίτη Φιλίππων, και βέβαια ο Αρχιεπίσκοπος δεν θέλησε να τον βάλει – κυριολεκτικά – στη θέση του! Σημειώνεται ότι και κατά την εκλογή του Επισκόπου Διαυλείας υπήρξαν 26 αρνητικές ψήφοι ( 23 λευκές και τρεις άκυρες) και κατά τη χειροτονία του συμμετέσχον οι Μητροπολίτες πρώην Αρχιγραμματείς ή πρώην στελέχη της Ιεράς Συνόδου και όσοι συνδέονται στενά με τον Αρχιεπίσκοπο και μαζί του. Στην ψηφοφορία για τη Μητρόπολη Χίου ο Αρχιγραμματέας π. Μάρκος Βασιλάκης, γέννημα – θρέμμα του νησιού, όπου εργάσθηκε ως καθηγητής φιλόλογος και ως κληρικός με πανθομολογούμενη επιτυχία, εξελέγη σχεδόν παμψηφεί ( έλαβε στην τελική ψηφοφορία 75 ψήφους επί 79 ψηφισάντων Μητροπολιτών, πράγμα που σπανίως συμβαίνει). Ατυχής εξάλλου ήταν η επιλογή ως θεμάτων προς συζήτηση στην Ιεραρχία  της αναγνώρισης ως 8^ης Οικουμενικής Συνόδου της Συνόδου της συγκληθείσης, στην Κωνσταντινούπολη στα έτη 879/880 και ως  9^ης της επίσης εις Κωνσταντινούπολη συγκληθείσης Συνόδου το 1351. Και ήταν ατυχής διότι είναι γνωστό πως κάθε Οικουμενική Σύνοδος επικυρώνει ως Οικουμενική την προηγούμενη και αυτό δεν έγινε για την 7^η Οικουμενική Σύνοδο από αυτήν που κάποιοι την χαρακτηρίζουν ως  8^η, ούτε  αυτή που έγινε το 1351 και θεωρείται 9^η επικύρωσε κάποια από τις δύο προηγούμενες. Αυτός είναι και ο λόγος που η επικύρωση της 7^ης Οικουμενικής Συνόδου εκκρεμεί ακόμη και σήμερα και οι δύο προηγούμενες παραμένουν ως Τοπικές Σύνοδοι, εκτός αν άλλως αποφανθεί η μέλλουσα να συγκληθεί Πανορθόδοξη Σύνοδος. Επίσης η επικύρωση μιας Οικουμενικής Συνόδου δεν είναι δυνατό να γίνει από μια τοπική Εκκλησία, όπως της Ελλάδος, και προκαλεί εντύπωση πώς το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν επενέβη σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Πριν από ελάχιστα χρόνια οι παρατηρήσεις του Φαναρίου γίνονταν επανειλημμένως για πολύ υποδεέστερα ζητήματα, που θεωρούσε ότι το θίγουν, κάτι που προφανώς εκτίμησε ότι δεν συμβαίνει με την ενδεχόμενη αναγνώριση από την Εκκλησία της Ελλάδος δύο Συνόδων ως Οικουμενικών.-

ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΕΤAI ΑΠΟ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

Προβάλουν ακόμη και υποδέχονται ορθόδοξοι μητροπολίτες και αγιορείτες τον οικουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαίο!!!

Τι άλλο περιμένουν να κάνει, για να τον χαρακτηρίσουν ως αιρετικό και αλλόθρησκο;

Φιλοπαπικός και οικουμενιστής είναι, κοράνια μοιράζει, στην τελετή του ραμαζάνι εφέτος πήγε,  από την μεγάλη συναγωγή των Εβραίων της Αμερικής τιμήθηκε, συμπροσευχήθηκε στην Γροιλανδία με εκπροσωπους 12 θρησκειων μπροστα σε αγαλμα της θεας γαιας με θεμα και αιτημα της συμπροσευχης τη σωτηρια του Βορειου Πολου και των παγετωνων του!!!

Οι Ιεροί κανόνες τον καταδικάζουν, αλλά οι επίσκοποι και οι αγιορείτες τον τιμούν!!! Ωραία ορθοδοξία πρεσβεύουν!

Μέσα όμως στο σύνολο των αγιορειτών υπάρχουν και κάποιοι που διαμαρτύρονται.

Στο Άγιο Όρος και παλαιότερα ένας γέροντας άγιος μοναχός ήλεγξε δριμύτατα τον πατριάρχη Βαρθολομαίο όταν πήγε να τον επισκεφθεί στο κελί του. Τώρα άλλοι θαραλέοι αγειορίτες μοναχοί, που γνωρίζουν την αποστολή τους, τον αποδοκίμασαν φωνάζοντας· προδότη της Ορθοδοξίας.

Και ερωτούμε αυτούς που τον υποδέχονται: Γιατί πήγαν στο Άγιον Όρος και έγιναν μοναχοί και ηγούμενοι για να περνούν καλά και να λένε και στον άγγελο και στον διάβολο καλημέρα; Αν αυτοί δεν φυλάξουν τον θησαυρό της Πίστεώς μας, ποιοί περιμένουν να το κάνουν;

Παρ’ όλες όμως τις φανταχτερές υποδοχές και τις κωδωνοκρουσίες των μεγάλων υπάρχει το μικρό ποίμνιο που θλίβεται και αντιδρά.

Στρατιώτης αρνήθηκε να παραστεί σε άγημα στρατιωτικό που θα παρευρίσκετο στην υποδοχή του πατριάρχου και είπε στον διοικητή του. «Είμαι ορθόδοξος χριστιανός, αλλά δεν θέλω να πάω στην υποδοχή του πατριάρχου Βαρθολομαίου», και εξήγησε τους λόγους. Και ο διοικητής του συμφώνησε μαζί του και είπε· «Και εγώ αν ήμουν στην θέσι σου το ίδιο θα έκανα».

Ας δούμε τι γράφει η «ΡΟΜΦΕΑ»

• Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr», εξασφάλισε πριν από λίγο βίντεο από την φραστική επίθεση που δέχθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, στις Καρυές του Αγίου Όρους.
• Όπως γράψαμε νωρίτερα το απόγευμα της Παρασκευής, ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας δέχθηκε φραστική επίθεση από ζηλωτές, φωνάζοντάς τον προδότη και εγκάθετο του Πάπα.
• Όπως θα δείτε και στο σχετικό απόσπασμα, η Αστυνομία έσπευσε αμέσως και απομόνωσε τους ζηλωτές, οι οποίοι συνέχιζαν να φωνάζουν «προδότες της ορθοδοξίας».

_

__

Παγκοσμιος ξεσηκωμος

η εγκαθιδρυση της παγκοσμιας νεας ταξης;

Το κυρίως πιάτο που σας είχαμε αναφέρει πριν λίγες μέρες στο άρθρο εδώ έρχεται και θα είναι καταστροφικό!
Εδω και αρκετές μέρες έχει ξεκινήσει ένα «παγκόσμιο κίνημα» ,βασισμένο στο Ισπανικό realdemocracy ya που έχει σαν σημαία του το Ήρθε ο καιρός να ενωθούμε για τις 15 Οκτωβρίου.Ήδη έχουν δηλώσει την συμμετοχή τους 308 πόλεις απο 40 χώρες παγκοσμίως.
Το βιντεάκι απο το κίνημα είναι αυτό:
Όπως δηλώνουν οι ίδιοι,προτρέπουν τον κόσμο να βγει παγκοσμίως στις πλατείες και να ξεσηκωθεί εναντίον του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και της οικονομικής ελιτ που εκμεταλεύεται τους λαούς.Δεν αμφισβητούμε τα κίνητρα,αλλα τον τρόπο επίτευξής τους.Κάθε τέτοιου είδους δράση είναι βούτυρο στο ψωμί κάποιων για να προωθήσουν τα σχέδια τους και ποτε δεν έλυσε το πρόβλημα,αντίθετα έβαλε στο παρασκήνιο τις δράσεις που πραγματικά δίνουν λύσεις και όταν ξεφουσκώσει,αφήνει πίσω του το αίσθημα της απογοήτευσης.
Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που μετά απο την παγκόσμια καταστροφή μας ζητάνε και την παγκόσμια αντιδρασή μας;
Ποιοι θέλουν να ενώσουν όλη την ανθρωπότητα ενάντια στα πολιτικά συστήματα για την επαναφορά της δήθεν δημοκρατίας;
Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να δημιουργήσουν το απόλυτο χάος σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και για ποιόν λόγο;
Τα έχουμε πεί πολλές φορές όμως οι περισσότεροι ακόμα δεν λένε να εννοήσουν το τί παίζεται πίσω απο τις πλάτες μας.

Μας χρησιμοποιούν!!!

Εμείς θα δώσουμε την αφορμή για όλα τα μέτρα που θέλουν να εφαρμόσουν!
Εμείς θα τους δώσουμε πάτημα ώστε να υλοποιησουν τα σατανικά τους σχέδια!
Εμείς θα βάλουμε την σφραγίδα στο να φέρουν την νέα τάξη με τον παγκόσμιο ηγέτη που θα μας βγάλει απ όλα τα αδιέξοδα!
Θέλετε Επανάσταση Έλληνες;
Θέλετε να διώξουμε την τρόικα και τους πολιτικούς που έχουν καταστρέψει την χώρα μας;
Θέλετε να εναντιωθούμε στην νέα εποχή που θέλουν να μας φέρουν;
Τότε δεν θα πρέπει να ταυτιστούμε με κάνενα παγκόσμιο κίνημα και να οργανωθούμε επιτέλους μόνοι μας ως ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!
Δεν πρέπει να οδηγηθούμε για ακόμη μια φορά σαν πρόβατα στα δικά τους κινήματα και τερτίπια.
Ο καιρός πλησιάζει και θα πρέπει να πάρουμε τις τελικές αποφάσεις και γρήγορα,διαφορετικά θα τις πάρουν άλλοι για εμάς.
Γιατί λοιπόν να περιμένουμε τις 15 Οκτωβρίου για να «ξυπνήσουμε»;
Γιατί πάντα βγαίνουμε στους δρόμους μόνο, όταν μας το ζητούν τα παγκόσμια κινήματα;
Γιατί όταν Ελληνικά κινήματα κάνουν προσπάθειες δεν τους δίνει σημασία κανείς;

ΤΟΣΟ ΠΡΟΒΑΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ;

Δεν είμαστε άξιοι πλέον να κάνουμε τίποτα ως Έλληνες;
Σε ολόκληρη την ιστορία μας ΠΑΝΤΑ μόνοι μας αντιμετωπίζαμε όλες τις μάχες και ΠΑΝΤΑ βγαίναμε νικητές!
Τωρα λοιπόν γιατί να μην δώσουμε ακόμη μια μάχη μόνοι μας και ενωμένοι όπου μπορούμε να βγούμε νικητές και περιμένουμε κινήματα απο το εξωτερικό, όπου θα είναι και οι καθοδηγητές μας;
Αλήθεια, τυχαίο είναι ότι και αυτό το κίνημα δημιουργήθηκε στην Ισπανία όπως και το κίνημα των αγανακτισμένων;
Δεν νομίζω!!!

«ΕΞΕΓΕΡΘΕΙΤΕ, ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΤΕ! ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΤΕ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ»,ΕΛΕΓΕ Ο ΣΤΕΦΑΝ ΕΣΕΛ, Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΩΝ «ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ»!
Τωρα το λένε ποιο κομψά:
Ήρθε ο καιρός να ενωθούμε… θα συναντηθούμε στους δρόμους για να ξεκινήσουμε την παγκόσμια αλλαγή που όλοι θέλουμε!
Τους διαβεβαιώνουμε λοιπόν απο τώρα ότι σίγουρα θα την φέρουν την παγκόσμια αλλαγή που επιζητούν, αλλά δεν θα έχει καμία σχέση έτσι όπως την φαντάζονται!
Αντιθέτως θα έρθουν πόλεμοι,σεισμοί-καταποντισμοί,πείνα,φτώχεια και εννοείται ο «Μεσσίας» της ανθρώπητας!!!
Έλληνες γρηγορείτε,ενωθείτε και αφυπνιστείτε ,διότι έρχονται πολύ δύσκολοι καιροί και θα πρέπει να δώσουμε μεγάλη μάχη για να βγούμε νικητές.

Δεν ταυτιζόμαστε με κανένα παγκόσμιο κίνημα και ΑΠΕΧΟΥΜΕ στις 15 Οκτωβρίου απο όλες τις πλατείες ως ενδειξη ανεξαρτησίας απο το παγκόσμιο αυτό κίνημα!
Έστω και τώρα να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις όπου θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα!
Κάλλιο αργά παρά ποτέ!!!!
Υ.Γ.: Τυχαίο ότι η ΕΛ.ΑΣ. μπήκε σε ύψιστη επιφυλακή περιμένοντας προβοκάτσια τις επόμενες ημέρες;
Τυχαίο ότι οι anonymous έστειλαν μήνυμα στους Άγγλους για επανάσταση στις 15/10/2011;
Τυχαίο επίσης είναι ότι οι anonymous στις 5/11/2011 θα ρίξουν το facebook;
Tυχαίο και ότι οι ημερομηνίες μας βγάζουν 11;
Εσείς αποφασίζετε!!!
Στο παρακάτω link μπορείτε να δείτε το κανάλι όπου ανεξάρτητοι δημοσιογραφοι σε όλον τον κόσμο θα καλύπτουν την παγκόσμια εξέγερση!!!
http://www.livestream.com/globalrevolution
Mιλάμε για καλά οργανωμένα πράγματα…

filoumenos

Η ΠΑΝΑΓΙΑ, ΑΕΝΑΗ ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ

Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1943 ο Ορχομενός Βοιωτίας σώθηκε με θαυματουργική επέμβαση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν τις βραδινές ώρες της 9ης Σεπτεμβρίου οι Γερμανοί κατακτητές έφθασαν στον Ορχομενό για να προκαλέσουν μεγάλο κακό, μόλις τα τρία τανκς πού είχαν μαζί τους, πέρασαν την Εκκλησία της Παναγίας πού τιμάται στην Κοίμησή της, ξαφνικά ακινητοποιήθηκαν για ανεξήγητο λόγο. Το πρώτο έμεινε στην μέση του δρόμου. Ούτε μπροστά πήγαινε ούτε πίσω μπορούσε να γυρίσει. Το δεύτερο έπεσε σε ένα χαντάκι, και το τρίτο ακινητοποιήθηκε σε ένα χωράφι. Τρία τανκς ακίνητα, παράλυτα λες και κάποια αόρατη δύναμη τα εμπόδιζε να προχωρήσουν. Την επόμενη μέρα τα τρία τανκς εκινούντο κανονικά σαν να μη συνέβη τίποτε. Ο Γερμανός αξιωματικός Όφμαν ζήτησε να επισκεφθεί την Εκκλησία της Παναγίας. Μπαίνοντας μέσα στον Ναό έδειξε ότι κάτι έψαχνε. Πήγαινε κοντά στις Εικόνες και τις παρατηρούσε. Μπροστά στην εικόνα της Παναγίας κοντοστάθηκε. Ξαφνικά γονάτισε, σήκωσε το χέρι του, έδειξε την εικόνα και φώναξε:

– Αυτή η γυναίκα σας έσωσε. Να την τιμάτε και να την δοξάζετε.

Τι είχε συμβεί; Όπως ομολόγησε ο Όφμαν την ώρα που τα τρία γερμανικά τανκς πέρασαν τον Ναό της Παναγίας, ακριβώς πεντακόσια πενήντα μέτρα μετά, ακούστηκε μια γυναικεία κραυγή πόνου. Τότε εμφανίστηκε μπροστά τους μέσα σε φωτεινή νεφέλη, μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με αυστηρό ύφος έχοντας σηκωμένο το χέρι της σε απαγορευτική στάση και τούς εμπόδιζε να προχωρήσουν, με αποτέλεσμα τα τάνκς να ακινητοποιηθούν.

Αφού διηγήθηκε αυτά ο Όφμαν, συγκινημένος, έδωσε υπόσχεση στους Ορχομενίους ότι μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος θα είναι κάτω από την προστασία του. Και πράγματι τήρησε την υπόσχεσή του.

Το συγκλονιστικό αυτό θαύμα μπορεί να το διαβάσει κανείς σε όλες του τις λεπτομέρειες στο βιβλίο που έχει κυκλοφορηθεί από τον Ιερό Ναό της Παναγίας της Σκριπούς και φέρει τον τίτλο: «ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΣΚΡΙΠΟΥ Η ΟΡΧΟΜΕΝΙΩΤΙΣΣΑ». Πρόσφατα μας το διηγήθηκε ο καλός εφημέριος του Ι.Ναού π. Χαράλαμπος Χατζηχαραλάμπους στο προσκύνημα πού κάναμε με τα παιδιά των Κατηχητικών Σχολείων της ενορίας μας. Μας ανέφερε, μάλιστα, κλείνοντας την διήγησή του ότι ο Γερμανός αξιωματικός Όφμαν και πολλοί από τούς στρατιώτες του, έρχονταν για πολλά χρόνια στον Ορχομενό στις 10 Σεπτεμβρίου, προκειμένου να λάβουν μέρος στις τελετές πού καθιερώθηκαν για να τιμηθεί η Μεγαλόχαρη για την θαυματουργική επέμβασή της.

Γιατί όμως θυμηθήκαμε αυτό το θαυμαστό γεγονός από την περίοδο της Γερμανικής κατοχής; Απλούστατα διότι και σήμερα βρισκόμαστε σε πόλεμο και υπό κατοχή. Η μόνη διαφορά είναι ότι τότε ο πόλεμος ήταν στρατιωτικός, ενώ τώρα είναι οικονομικός. Τότε κινδύνευαν οι Έλληνες να χάσουν την ζωή τους ή να εκτελεστούν από τα πυροβόλα όπλα των κατακτητών. Τώρα κινδυνεύουν από την θηλιά που έχει μπει στον λαιμό τους εξαιτίας των εξοντωτικών οικονομικών μέτρων και περικοπών που απαιτούν οι νέοι κατακτητές, δηλαδή οι δανειστές μας. Μάλιστα, όσο πιο οικονομικά ασθενέστερος είναι κάποιος, τόσο πιο πιεστική και σφιχτά δεμένη είναι η θηλιά στον λαιμό του. Ορισμένους μάλιστα τους έχει ήδη πνίξει. Είναι γνωστό άλλωστε ότι τον τελευταίο καιρό η απελπισία έχει χτυπήσει την πόρτα πολλών νοικοκυριών ενώ και οι αυτοκτονίες λόγω του οικονομικού αδιεξόδου έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Την περίοδο της κατοχής πολλά νέα παιδιά έφυγαν πάνω στα βουνά για να σωθούν ή για να κάνουν ανταρτοπόλεμο στους κατακτητές. Σήμερα πολλοί νέοι μας φεύγουν από την πατρίδα μας και πηγαίνουν σε άλλες χώρες για να βρουν εργασία. Στην περίοδο της κατοχής υπήρχαν κάποιοι προδότες Έλληνες δοσίλογοι, πού συνεργάστηκαν με τούς κατακτητές. Φοβόμαστε ότι και σήμερα υπάρχουν ορισμένοι πού δεν σκέπτονται το συμφέρον της Πατρίδος αλλά μόνο το προσωπικό τους συμφέρον και δεν διστάζουν να συνεργαστούν με οποιονδήποτε τους εξυπηρετεί, έστω κι αν είναι εχθρός της Ελλάδος.

Έχουμε λοιπόν μια νέα μορφή κατοχής και σήμερα στην πατρίδα μας. Και εάν σε κάποιον φαίνεται υπερβολικός ο λόγος, να θυμίσουμε ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας μας δήλωσε πριν λίγο καιρό, ότι λόγω της οικονομικής κρίσης και του εξωτερικού δανεισμού που χρειαζόμαστε συνεχώς ως χώρα, έχουμε χάσει μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Η δε Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με εγκύκλιό της προς τον λαό γεια την σύγχρονη κρίση αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η χώρα μας φαίνεται να μην είναι πλέον ελεύθερη, αλλά να διοικείται επί της ουσίας από τούς δανειστές μας… Είμαστε μία χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυριάρχων-δανειστών μας».

Είναι αυτονόητο ότι για την τραγική αυτή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει πρώτοι ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι. Οι ευθύνες όλων μας, κυρίως όμως και εξαιρέτως του πολιτικού προσωπικού της τελευταίας τριακονταετίας, είναι τεράστιες. Ταυτόχρονα όμως και οι πιέσεις των δανειστών μας είναι εξουθενωτικές για τον λαό μας. Η μικρή μας χώρα είναι υπερχρεωμένη, και οι πολιτικές πού αφορούν την διαχείριση των οικονομικών μας θεμάτων έχουν εκχωρηθεί εξ ολοκλήρου στις Βρυξέλλες.

Οι Κυβερνήσεις της Ελλάδος είναι δεμένες χειροπόδαρα από τους διεθνείς πιστωτές και τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης. Μεγάλο ποσοστό των χρημάτων που δανειζόμαστε κατευθύνεται στην εξόφληση των τόκων πού οφείλουμε για τα δάνεια που ήδη έχουμε λάβει. Αυτή είναι η οδυνηρή πραγματικότητα.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: Από αυτόν τον φαύλο κύκλο ποιος θα

μας βγάλει;

Πρέπει να θυμηθούμε όλοι οι Έλληνες ότι δεν είμαστε μόνο καταναλωτές και οικονομικές μονάδες. Είμαστε και Ορθόδοξοι Χριστιανοί με πίστη και ιστορία. Πιστεύουμε στον Θεό, και λάβαμε το ιερό βάπτισμα στην κολυμβήθρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Αλλά και η ιστορία μας είναι γεμάτη από ένδοξες σελίδες αγώνων και θυσιών πού έγιναν για την αποτίναξη κάθε μορφής δουλείας.

Δεν έχουμε αντίρρηση να ματώσουμε. Να θυσιάσουμε πολλά κεκτημένα. Να στερηθούμε. Όχι όμως να γίνουμε παίγνιο στα χέρια των ισχυρών. Καλύτερα φτωχοί αλλά ελεύθεροι και με αξιοπρέπεια, παρά επαίτες στις αυλές των ξένων δυνάμεων που ακόμη και όταν προσφέρουν, (για την ακρίβεια δανείζουν) εξασφαλίζουν πρωτίστως τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα. Δυστυχώς δεν βλέπουμε να υπάρχουν ηγέτες στις μέρες μας που να είναι αποφασισμένοι να σώσουν την πατρίδα μας χωρίς να χρειάζονται τις οδηγίες που μας δίνουν κάθε φορά οι «Μεγάλοι Προστάτες μας».

Ποια λοιπόν είναι η διέξοδος σ’ αυτό το αδιέξοδο; Μήπως μπορούν

να μας βοηθήσουν οι πολιτικοί μας, οι οικονομολόγοι μας, οι επιστήμονές μας, οι άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων; Στην παρούσα συγκυρία είναι όλοι θεατές και ακροατές. Τι θα γίνει λοιπόν; Θα πάμε όλοι «ως πρόβατα επί σφαγήν;»

Όταν τα μεσάνυχτα της 9ης προς την 10η Σεπτεμβρίου του 1943 οι Γερμανοί κατακτητές έμπαιναν στον Ορχομενό για να σκοτώσουν και να καταστρέψουν, την ώρα που η μυρωδιά του θανάτου απλώθηκε πάνω από την πόλη, κάποιοι άνθρωποι έπεσαν στα γόνατα και προσευχήθηκαν στην Παναγία, την προστάτιδα του τόπου τους, αλλά και όλης της Ελλάδος μας. Γιατί ήξεραν πολύ καλά ότι μόνο αυτή μπορεί να τούς βοηθήσει την δύσκολη εκείνη ώρα. Και το Θαύμα έγινε. Η απάντηση της Παναγίας στην πίστη τους ήταν άμεση και αποτελεσματική. Διότι πάντα η Παναγία μας προστρέχει εκεί όπου με πίστη οι χριστιανοί ζητούν την βοήθειά της.

Και τώρα πού βρισκόμαστε σε ανάλογο κίνδυνο χρειάζεται να κάνουμε το ίδιο. Να πέσουμε όλοι στα γόνατα και με θερμή προσευχή να ζητήσουμε την αγία Σκέπη Της. Δεν έχουμε άλλη καταφυγή. Είμαστε μόνοι και εγκαταλελειμμένοι. Ανήμποροι και αδύναμοι. Αν την παρακαλέσουμε με πίστη θα σηκώσει πάλι το δεξί της χέρι και θα σταματήσει αμέσως όλους όσους επιβουλεύονται την ορθόδοξη πατρίδα μας. Θα ακινητοποιήσει τους κατακτητές και θα αχρηστεύσει τα μηχανεύματά τους. Τότε, έκανε το θαύμα της γιατί υπήρχαν αυτοί πού με πίστη την παρεκάλεσαν. Τώρα, μπορεί και πάλι να κάνει το ίδιο θαύμα, αρκεί να υπάρχουν και σήμερα αυτοί πού με πίστη θα την παρακαλέσουν.

π. Πασχάλης Γρίβας

Ενοριακή Ευλογία Τεύχος 112 , Οκτώβριος 2011

ΜΑΣ ΦΕΡΑΤΕ ΣΤΟ ΑΜΗΝ

Η Σατανοκουλτούρα του Οικουμενισμού

Ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος (καλύτερα να αλλάξει όνομα) μαζί με την αισχρή, ξεδιάντροπη και απαξιωτική του παρέα, καλωσορίζουν τον όμοιό τους Παναιρετικό, πανδαιμονιακό Πάπα «εν όνοματι Κυρίου». Ομως, η αλήθεια είναι πως η προδοτική τους αυτή εκπροσώπιση, δεν είναι ούτε «εν ονόματι του Κυρίου», ούτε εξ ονόματος του ποιμνίου τους αλλ’ εν ενόματι της φιλαυτίας τους και εκπροσωπεί τον απέραντο εωσφορικό εγωϊσμό τους και μόνο. Η αισχρή αυτή βλάσφημη προσφώνιση δεν γίνεται εν ονόματι Κυρίου, αλλά εν ονόματι του διαβόλου, ο οποίος τελικώς δοξάζεται με όλες αυτές τις αντορθόδοξες οικουμενιστικές δουλοπρέπειες.

Δεν καταλαβαίνουν αυτοί οι κουλτουριάριδες, παπο-πρόβλητοι δεσποτάδες πως όταν φύγουν απ΄αυτό τον αντίχριστο κόσμο, δεν θα αφήσουν τίμιο όνομα αλλά άτιμη φήμη και θα καταγραφούν στην εκκλησιαστική ιστορία ως οικουμενιστές και προδότες; Τι νομίζουν, πως είναι καλύτεροι, προοδευτικότεροι και αγιώτεροι από τους Αγίους μας Πατέρες και ετούτοι οι «μετα-πατερικοί» θα επιτύχουν αυτά που «απέτυχαν» οι Μεγάλοι Αγιοί μας; Αυτή την ανόσια ένωση ποθούν; Υποταγμένους θέλουν να μας δουν; Δεν θα υπακούσουμε. Θα πειθαρχίσουμε στο Θεό μάλλον παρά σε ανθρώπους. Δεν θα τους αναγνωρίσουμε σαν «ποιμένες μας». Δεν θα τους υποστηρίξουμε. Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι. Ντροπή τους. Αυτά τα μεγάλα, μαύρα ράσα αποτελούν φάλτσο και φιάσκο στο όλο σκηνικό. Δεν έχουν θέση και σχέση καμία. Ο παπικός εναγκαλισμός συνεπάγεται ασφυκτικός εγκλωβισμός στην βατικάνεια υποτέλεια, στην καρδινάλεια δουλοπρέπεια και την «καθολική» σκαρτοσύνη. Σκαρτέψατε τελείως.

Κύριοι, Δεσποτάδες με άκυρη κυριότητα, εντεταλμένοι των Οικουμενσιτών σας ηγουμένων, δεν σας θέλουμε προδότες. Δεν θέλουμε να σας βλέπουμε στις οθόνες με ένοχα συλλείτουργα, σαχλά παρατράγουδα, αγκαλίτσες και φιλάκια. Αηδιάζουμε τέτοια κατάντεια και ντρεπόμαστε τέτοια φιλήματα ιούδα. Σιχαινόμαστε τέτοια εκπροσώπιση και καταδικάζουμε τέροια αμαρτωλά, μαζικά και μαζοχιστικά «νταλαβέρια» στις μιαρές κοίτες των διαβολικών διαθρησκειακών συνεδρίων. Φτάνει πια. Είμαστε Ορθόδοξοι και θέλουμε να παραμείνουμε Ορθόδοξοι μέχρι τον τάφο. Θέλουμε να σας δούμε να στέκεστε στο ύψος σας. Θέλουμε να σας δούμε να ομολογείτε Χριστό και Ελλάδα, όχι Πάπα και μαμονά. Πάψτε να κάνετε την χάρι αυτού του άχαρου κερατά που μας θέλει ενωμένους και υποταγμένους στο παμπόνηρο πρωτείο του, πειθήνια όργανα στην αλάθητή του τιάρα και σκλάβους στο βλάσφημο Φιλιόκβε. Δεσποτάδες και Μητροπολίτες, ξυπνήστε πριν σας γιουχαϊσουμε πανεθνικά και σας ξεφτιλίσουμε κανονικά. Θα σας στιγματίσουμε με δίκαια και πρέπουσα ρετσινιά που δεν θα μπορεί να ξεπλύνει κανένα συγχωροχάρτι του πάπα, όσα και αν του «στάξετε»…

Τόσα χρόνια μας αρμέγετε και ζείτε από μας τον πιστό λαό. Εμείς οι  ίδιοι με την παρουσία μας και τις προσευχές μας επισφραγίσαμε τις χειροτονίες σας σε Μητροπολίτες. Εμείς φωνάξαμε το «άξιος» και τώρα αποδεικνύεστε ανάξιοι και μας ενοχοποιείτε για ψευδορκία εναντίον του Θεού. Εκεί σας ακούσαμε με να ορκίζεστε ότι θα διαφυλάξετε την Ορθόδοξη Πίστη. Τώρα σας βλέπουμε να καταπατείτε τις πρώτες υποσχέσεις, να εμπλέκεστε σε στενές σχέσεις και να αγκαλιάζετε τον Μέγα, Αρχισατανιστή, Αρχι-Οικουμενιστή Αιρεσιάρχη Πάπα, να τον αποκαλείτε «παναγιώτατο» αντί για «παναιρετικότατο» και να τον προσφωνείτε «ευλογημένο» ενώ είναι και θα είναι πάντοτε καταραμένος, όχι μόνο από τον Αγιο Πατρο-Κοσμά, αλλά και από ολόκληρη την ζωντανή και υγιή συνείδηση του πιστού λαού. Είμαστε αμαρτωλοί αλλά δεν προσκυνούμε Θεώ αλοτρίω ούτε κλίνομε γόνυ τω βαάλ του Οικουμενισμού…

Σταματήστε πια, τέρμα ως εδώ. Σαν πιστός λαός, που μας θυμάστε μόνο στις οικονομικές σας ανάγκες και μας σκέφτεστε μόνο για τους ανυπόφορους περιφερόμενους δίσκους και τους εράνους, σαν πιστός λαός σας ορκίζουμε να σταματίστε πάραυτα τα πονηρά πάρε-δώσε με τον ύπουλο Πάπα. Να αποσυρθεί οριστικά η Ορθοδοξία από το Παγκόσμιο Συμβούλιο εκκλησιών, κοντός ψαλμός, αληλούϊα. Το πολύ το οικουμενιστικό «Κύριε ελέησον» το βαριέται και ο ίδιος ο Πάπας διότι ξέρει καλά τους γλύφτες του και τους περιφρονεί. Γνωρίζει όμως ποιοί δεν λυγίζουν, ποιοί δεν προδίδουν και ποιοί δεν υπογράφουν. Γνωρίζει ποιοί δεν τον προσκυνούν και ποιοί δεν του φιλούν την ώζουσα παντόφλα. Αυτούς φοβάται. Εμάς φοβάται. Και εσείς λοιπόν, αδέσποτοι δεσποτάδες, αν δεν μας σέβεστε, θα μας φοβάστε. Θα κάνουμε τέτοιο αγώνα και τέτοια αναταραχή που όχι μόνο θα μας αποκαλείτε «χούλιγκαν» και «ταλιμπάν» αλλά θα μας τρέμετε παντοτινά ακόμη και στον ύπνο σας, θα φοβείστε ακόμη και την σκιά μας και θα γίνουμε ο χειρότερός σας εφιάλτης. Ιδετε οι καταφρονηταί… Θα σας εμμέσουμε απ΄ανάμεσά μας. Θα σας αποκόψουμε σαν καρκίνωμα και θα σας αφαιρέσουμε σα δεξί μας οφθαλμό διότι θα’ναι καλύτερα να σωθούμε αόμματοι παρά αμετανόητοι προδότες. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Μας έχετε φέρει στο αμήν και καταντήσατε την Ελλάδα μας διαθρησκειακό «οικο ανοχής». Ατιμάζετε το Ποίμνιό σας με πιλοτικές δοκιμασίες και πνευματικές μοιχείες, και έπειτα αρέσκεστε να σας χειροκροτούμε μέσα στους ναούς σας και να «σταφενώνουμε το κακό». Μας λογαριάσατε ποτέ και μως ρωτήσατε ποτέ εάν θέλουμε τέτοια συμμετοχή; Γιατί ήταν μόνο καλές και έγκυρες οι υπογραφές μας για την Εκκλησιαστική Περιουσία; Δεν θα ανεχτούμε άλλο να μας περιφρονείτε, να μας προσβάλλετε, να μας ντροπιάζετε και να μας ξεφτιλίζετε παγκοσμίως. Η Ελλάδα για αυτό υποφέρει, και θα υποφέρει ακόμα χειρότερα, από την δική σας δεσποτική παρακμή, διότι επιτρέψατε να πατήσει παπικό πόδι στην αιματοβαμμένη Χώρα Αγίων, διότι «συνουσιάζεστε» με τον θελκτικό για σας Πάπα που σας υπόσχεται βατικάνεια μεγαλεία και θρόνους, διότι σας μαγεύει το δόλωμα των παχουλών υποσχέσεών του, διότι τρώτε και πίνετε σε μοιχά, αμαρτωλά τραπέζια και επιδίδεστε σε αθέμιτα μεθύσια από τον Ιεζάβελ-οίνο του επάρατου Οικουμενισμού. Ηδονίζεστε να περιφέρεστε στα κανάλια ως ένθερμοι εραστές του ενωτικού ονείρου, ως διαλεχτοί αγαπητικοί του δόλιου διαλόγου της αγάπης, ως ξέφρενοι και εξηρτημένοι ερωτομανείς της ψευδονεώσεως. Πέφτετε πάρα πολύ χαμηλά στην υποτέλεια της παπικής πίστας να χορεύετε γυμνοί από χάρι και απογυμνωμένοι από Χριστό, στο «χορό, όχι του Ισαϊα, μα του ψευδομεσία Πάπα». Δεν θέλουμε εγκυκλίους συμπαραστάσεως στην οικονομική κρίση. Θέλουμε επίσημη καταδίκη του Οικουμενσιμού και Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη. Μάθετέ το οι ενοικούντες επί της γης.
Ντροπή σας οικουμενιστές ιερείς της αισχύνης. Ντροπή σας, οικουμενιστές δεσποτάδες. Ντροπή σας οικουμενιστές πατριάρχες, που από τη μιά συμπροσεύχεστε με τον πάπα, συνεβρίσκεστε στα εβραϊκά τα λόμπυ και ανταλλάσετε ιερά δώρα με την κόκα-κόλα, και έπειτα έχετε το θράσσος να πατάτε πόδι στο Αγιο Ορος, για ματαιόδοξους πανηγυρισμούς και εγωκεντρικές τυμπανοκρουσίες, προσδοκώντας πατρική αναγνώριση και επιτελώντας ύπουλη αυτο-δικαίωση, λες και αυτό σας αμνηστεύει η σας απαλύνει τον πληγωμένο σας εγωϊσμό. Αλήθεια, την αστυνομία, τους μπράβους, τα σεκιουριτάδικα μέτρα και τα αλεξίσφαρα οχήματα, τι τα θέλετε; Ετσι περιφέρονταν και οι Απόστολοι; Στο κάτω-κάτω εάν σας δολοφονούσαν κάποιοι φανατικοί εξτρεμιστές, (μη γένοιτο!) θα λογίζοταν αυτό σαν θυσία και θα ήταν τιμή σας…
Σας λυπούμαστε και σας ντρεπόμαστε. Μήπως θέλετε να βγάλουμε δίσκο και να κάνουμε οικουμενικό έρανο για να σας αγοράσουμε ένα pope-mobile με ειδική αλεξίσφαιρη γυάλινη κλούβα σε ορθοστασία για να μας χαιρετάτε με χαρά και τσαχπινιά στις περιοδείες σας;
Εμείς τα φτωχαδάκια αντιμετωπίζουμε τις θανατικές μας ασθένειες στα απλά νοσοκομεία του ταλαίπωρου και πολύπαθου λαού και καταπίνουμε το αποτελειωτικό ποτήρι του καρκίνου με το σταυρό στο χέρι. Εσείς διαθέτετε τις προκλητικές σας ανέσεις και τα άνισα, ανεπίτρεπτα προνόμια να μεταφέρεστε με προσωπικά τζάμπο η προεδρικά τζετ στις Αμερικές και τις Γερμανίες σας, αφού έχετε σα μεγαλόσχημοι τα μεγάλα μέσα, σαν πιο ευνοημένοι από το Θεό, σαν ανώτερα παιδιά ενός ανωτέρου Θεού, αξιώνεστε ανώτερες περιθάλψεις.
Από την άλλη όμως, τέτοιοι είμαστε και τέτοιους σαν και σας αξίζουμε. Είστε πραγματική αντανάκλαση της «φτασμένης μας» ψευτο-αγιότητας και τραγική συνέπεια της επιφανειακής μας πνευματικότητας. Σύμφωνα πάντοτε με το επίπεδο του λαού, δίνει ο Θεός και πνευματικούς ηγέτες. Να σας χαιρόμαστε λοιπόν και να θρηνούμε τα μαύρα μας τα χάλια μας που βγάλαμε τέτοιους «μετα-πατερικούς ηγέτες», που γεννούμε αρχι-οικουμενιστές και παράγουμε αρχι-προδότες που το’χουν για σπουδαίο κατόρθωμα να αφορίζουν θεολόγους και να στεφανώνουν ρουβάδες, να ευλογούν πορνοτράγουδα από Αντζελες και Παπαρίζες.

Ας αγιαζόμαστε λοιπόν πρώτοι εμείς για να αγιάζονται έπειτα και οι ηγέτες μας. Ισως βγουν από τα παιδιά μας τότε, νέοι Χρυσόστομοι, νέοι Αθανάσιοι, νέοι Μάξιμοι, νέοι Φώτιοι, νέοι Γρηγόριοι Παλαμάδες, νέοι Πατρο-Κοσμάδες και νέοι Αυγουστίνοι Καντιώτηδες με πνεύμα Ηλιού και παρρησία του Προδόμου να αγωνίζονται μέχρι θανάτου υπέρ της αληθείας και να ομολογούν ΧΡΙΣΤΟ και ΕΛΛΑΔΑ!

Με βαθύτατη λύπη
Νικόλαος Πανταζής, Μελβούρνη Αυστραλία