ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ

_____

____
ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΧΡΑΝΤΕ ΘΕΟΤΟΚΕ

__

_____

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ & ΠΑΠΙΣΜΟΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

_____________

_____________

 ΕΥΘΥΝH TΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΟΣ

(Μικρά αποσπάσματα ομιλιών του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών)

______

_________

Τὴν Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου τὸ ἀπόγευμα, ἀπὸ 4 ἕως 9 μ.μ.

Η Iερα Μητρόπολις Πειραιῶς διοργανώνει μία ἐνδιαφέρουσα θεολογικὴ ἡμερίδα στὸ Στάδιο Εἰρήνης καὶ Φιλίας, Ν. Φάληρο Πειραιώς (αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη») μέ ελεύθερη είσοδο  Ημερίδα θεολογικού προβληματισμού, κατά τό Επισυναπτόμενο Πρόγραμμα, μέ τό εξόχως ενδιαφέρον θέμα:

«Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αίρεση » Η Ημερίδα θα μεταδοθεί απευθείας από την διαδικτυακή τηλεόραση της Πειραικής Εκκλησίας.

«TI ΘA MAΣ ΣΩΣH;»

Βιβλιο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ποια ειναι τα μικρα αμαρτηματα;

Ν᾿ ἀρχίσωμε;
Μιὰ λέξις. Τί εἶνε μιὰ λέξι; Ἀπ᾿ τὸ πρωῒ ὣς τὸ βράδυ λέμε ὅλοι χιλιάδες λέξεις. Ἂν ἔβγαινε μιὰ φορολογία γιὰ τὶς λέξεις ποὺ λέμε ―μόνο αὐτὴ ἡ φορολογία δὲν βγῆκε―, ποὺ νὰ λέῃ· «Ὅσο περισσότερα θὰ λές, τόσο περισσότερα θὰ πληρώνῃς». Μακάρι νά ᾿βγαινε αὐτὴ ἡ φορολογία. Θὰ πλουτίζαμε, ἐμεῖς τὸ φλύαρο γένος τῶν Ἑλλήνων, θὰ πλουτίζαμε τὸ Ἑλληνικὸ κράτος. Φορολογία ἐπὶ τῶν λέξεων καὶ ἐπὶ τῶν φράσεων. Κάθε λέξι κ᾿ ἕνα φράγκο. «Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου», λέει ὁ ψαλμός (Ψαλμ. 140,3).
Θέλετε παράδειγμα γιὰ νὰ δῆτε τί μπορεῖ νὰ κάνῃ μιὰ λέξι, τί μπορεῖ νὰ κάνῃ μιὰ κουβέντα ποὺ πετᾷς;
Ἦταν ἕνα ἀνδρόγυνο ποὺ εἶχε ἀγάπη καὶ ὁμόνοια. Πέρασαν 5-10 χρόνια μαζί. Καὶ ξαφνικὰ μιὰ μέρα ὁ ἄνδρας θύμωσε, ὠργίστηκε ἀπὸ τὸ τίποτε καὶ πάνω στὸ θυμό του πέταξε μιὰ λέξι πολὺ προσβλητικὴ γιὰ τὴ γυναῖκα του· δὲν τὴν πίστευε, ἀλλὰ ἔτσι πάνω στὸ θυμό του τὴν εἶπε. Καὶ ἡ γυναίκα τί ἔκανε – ἢ μᾶλλον ὁ σατανᾶς, ποὺ περίμενε τόσα χρόνια γιὰ νὰ τοὺς διαλύσῃ; Ἅρπαξε τὴ λέξι αὐτὴ καὶ τὴν κόλλησε μέσα στὸ μυαλὸ τῆς γυναικός. Χίλιες καλὲς λέξεις εἶχε πεῖ ὁ ἄντρας στὴ γυναῖκα του, χίλιες ἀποδείξεις εἶχε ἡ γυναίκα τῆς ἀγάπης τοῦ ἀνδρός· ἀλλὰ κατώρθωσε ὁ διάβολος, αὐτὴ τὴ λέξι ποὺ εἶπε ἐπάνω στὸ θυμό του ὁ ἄντρας νὰ τὴν κολλήσῃ μέσ᾿ στὸ μυαλό της. Ὅπως ὁ μαραγκὸς κολλάει τὰ σανίδια μὲ ψαρόκολλα, ἔτσι καὶ ὁ διάβολος ἐκόλλησε μέσα στὸ μυαλὸ τῆς γυναικὸς τὴ λέξι αὐτή.
Ἦρθε καὶ σ᾿ ἐμένα.
―Δὲν ἔπρεπε νὰ μοῦ τὴν πῇ αὐτὴ τὴ λέξι.
Τῆς λέω·
―Μόνο αὐτὴ τὴ λέξι σοῦ εἶπε; Δὲν σοῦ εἶπε ἄλλες λέξεις; Δὲν σοῦ εἶπε «ἄγγελέ μου», δὲν σοῦ εἶπε «χαρά μου», δὲν σοῦ εἶπε «ἀγάπη μου»;
―Μοῦ τὰ εἶπε, λέει. Ἀλλὰ ἐγὼ δὲν τὰ λαμβάνω αὐτὰ ὑπ᾿ ὄψι· αὐτὴ τὴ λέξι παίρνω.
―Εἶσαι ἄδικη, τῆς λέω.
―Ὄχι, μοῦ ἀπαντᾷ· αὐτὴ τὴ λέξι τὴν κρατάω μέσα στὴν καρδιά μου, δὲν τὴν ἀφήνω.
Τὴν εἶπε στὴ γειτονιά. Καὶ ἡ γειτονιά, ἀντὶ νὰ ῥίξῃ νερὸ νὰ σβήσῃ τὴ φωτιά, ἔρριξε πετρέλαιο. Γειτόνισσες, σατανᾶδες ὁλόκληροι, τὴ φούντωσαν τὴ γυναῖκα.
Ἔφτασε στοὺς δικηγόρους – ἄλλη δουλειὰ ποὺ δὲν θέλουν οἱ δικηγόροι.
(Ἔμαθα ἔφτασε ἕνας δικηγόρος νὰ πάρῃ 70.000 δραχμές. Γι᾿ αὐτοὺς δὲ᾿ λέτε τίποτε. Ἐνῷ ἂν κανένας παπᾶς πάρῃ κανένα μικρὸ φιλοδώρημα ―εἶμαι ἐναντίον τῶν τυχερῶν―, βουΐζει ὁ κόσμος. Ἕνας δικηγόρος παίρνει τόσα λεπτά, γδύνει κυριολεκτικῶς τὸν ἄνθρωπο, τὸν κάνει νὰ πουλάῃ τὰ γίδια καὶ τὰ βόδια του, δίνει τὰ λεφτά του ὅλα, καὶ τίποτε δὲ᾿ λέει κανείς…).
Πάει λοιπὸν στὸ δικηγόρο ἡ γυναίκα αὐτή, μὲ τὴ μιὰ λέξι. Καὶ πάνω στὴ λέξι αὐτή, τὴν προσβλητική, τὸ δικαστήριο ἔβγαλε διαζύγιο.
Μολονότι τὸν ἄντρα τὸν ἐκάλεσα, ζήτησε συγγνώμη, φίλησε τὸ χέρι της· τίποτε αὐτή, ἄκαμπτος, ἀλύγιστος.
Πώ πω κακία γυναικός! Νὰ δείξῃ ὁ ἄντρας ὅλη τὴν ἀγάπη του, νὰ τὴν περιβάλῃ μὲ ὅλη τὴ στοργή του, νὰ τὴν ἀνεβάσῃ ὣς τὰ ἄστρα, νὰ τὴν κάνῃ χερουβὶμ καὶ σεραφίμ, νὰ τῆς πλέξῃ ἐγκώμια, νὰ τῆς δείξῃ μυρίας ἀγάπας· καὶ ὅμως νὰ κολλήσῃ τὸ μυαλό της σὲ μιὰ λέξι.
Μιὰ λέξι, μιὰ μικρὰ ἁμαρτία εἶνε. Καὶ ὅμως, ἀπὸ μία λέξι διαλύεται ἕνα ἀντρόγυνο.
Θέλετε ἄλλη μικρὴ ἁμαρτία;
Μιὰ ματιά. Ἔ, τί εἶνε μιὰ ματιά;
Βγαίνεις ἔξω, περπατᾷς στοὺς δρόμους καὶ ῥίχνεις δεξιὰ – ἀριστερὰ ματιές. Ἔ, τί εἶνε οἱ ματιὲς αὐτές; Καὶ ὅμως αὐτὲς εἶνε ἐπικίνδυνες. Λέει ἡ Γραφή· «Οἱ ὀφθαλμοί σου ὀρθὰ βλεπέτωσαν» (Παροιμ. 4,25). Πρέπει τὰ μάτια σου νὰ βλέπουν ὀρθά.
Μιὰ ματιὰ εἶνε ἱκανὴ ν᾿ ἀνάψῃ μέσα σου φωτιές. Ἕνα πονηρὸ βλέμμα, μιὰ ματιὰ σὲ μιὰ γυναῖκα ἢ σ᾿ ἕναν ἄντρα ἀνάβει μέσα στὴν καρδιά σου ἄγριον ἔρωτα, καὶ ὁ ἄγριος αὐτὸς ἔρωτας δὲ᾿ σβήνει οὔτε μὲ τὰ νερὰ τοῦ Ἀχελώου ποταμοῦ.
Μιὰ λέξι, διαζύγιο. Μιὰ ματιά, ἄγριος ἔρωτας, φόνοι καὶ δολοφονίες.
Πρόσεχε τὰ μάτια σου. Πρόσεχε τὴ γλῶσσα σου.
Θέλεις νὰ σοῦ πῶ κι ἄλλο;
Μιὰ ἀντιπάθεια. Κάτι μικρὸ σοῦ ἔκανε ὁ ἄλλος. Σοῦ εἶπε μιὰ λέξι καὶ μπῆκε στὴν καρδιά σου τὸ μικρόβιο τῆς ἀντιπαθείας. Καὶ τὸ μικρόβιο αὐτὸ δημιουργεῖ γάγγραινα, δημιουργεῖ πληγὴ θανατηφόρο, καὶ καταλήγει σὲ ἐγκλήματα μεγάλα καὶ ἀπαίσια.
Βλέπετε, ἀγαπητοί μου, ὅτι τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα δὲν εἶνε περιφρονητέα; Δὲν μποροῦμε νὰ τὰ περιφρονήσουμε, διότι τὰ μικρὰ γεννοῦν τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα;
Παραδείγματα ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφὴ
Θέλετε ν᾿ ἀναφέρωμε παραδείγματα ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφή; Σᾶς λέω τρία – τέσσερα.
– Τὰ τροπάρια τῆς Τυρινῆς μιλοῦν περὶ παραδείσου. Ἄχ, λέει, χάσαμε τὸν παράδεισο!
Ἀδάμ, τί ἔκανες καὶ ἔχασες τὸν παράδεισο;
Ὁ Ἀδὰμ ζοῦσε μέσα στὸν παράδεισο. Πόσα χρόνια; Ἄλλοι λένε ὅτι ἔζησε ἑκατὸ χρόνια, ἄλλοι δέκα μῆνες, ἄλλοι μιὰ ἑβδομάδα· καὶ μετὰ ἄγγελος – ἀρχάγγελος μὲ πυρίνη ῥομφαία τὸν ἐξεδίωξε. Γιατί; Τί ἔκανε ὁ Ἀδὰμ καὶ τὸν ἐξεδίωξε; Σκότωσε, φόνευσε, πόρνευσε, ἔκανε ἐγκλήματα; Ὄχι. Παρέβη μιὰ μικρὰ ἐντολή.
Ἦταν βαρειὰ ἡ ἐντολὴ ποὺ τοῦ ζήτησε ὁ Θεὸς νὰ τηρήσῃ; Ὄχι, ἦταν μιὰ πολὺ μικρὰ ἐντολή.
Τί τοῦ εἶπε ὁ Θεός; Ὅτι ὅλο τὸ δάσος εἶνε δικό σου, ὅλα τὰ καρποφόρα δέντρα εἶνε στὴ διάθεσί σου. Ὅπου θέ᾿ς ἁπλώνεις τὸ χέρι σου καὶ ἁρπάζεις ὅποιον καρπὸ θέλεις καὶ τὸν γεύεσαι. Δικά σου εἶνε τὰ ποτάμια, δικά σου τὰ δέντρα, δικοί σου οἱ καρποί· ἕνα μόνο δέντρο, σὲ παρακαλῶ, μὴν τὸ πειράξῃς.
Ἦταν δύσκολη ἡ ἐντολή; Ὄχι.
Ἂν τοῦ ἔλεγε ὁ Θεός, ὅτι ἀπὸ ἕνα μόνο δέντρο θὰ τρῶς καὶ ἀπ᾿ τ᾿ ἄλλα δὲν θὰ τρῶς, θὰ ἦταν μιὰ δύσκολη ἐντολή. Ἀλλὰ δὲν εἶπε αὐτὸ ὁ Θεός· τοῦ ἔδωσε μιὰ μικρὰ ἐντολὴ καὶ εὔκολη.
Τί κάνει αὐτός; Πλησίασε τὸ δέντρο καὶ πιθανὸν νὰ εἶπε·
―Ἔ, καὶ τί εἶνε νὰ φάω ἕναν καρπό; Εἶνε τίποτα; Δὲ᾿ βαριέσαι, δὲν εἶνε τίποτα.
Κ᾿ ἔτσι ἔκοψε τὸν καρπό, παρέβη τὴν ἐντολή. Καὶ λόγῳ τῆς παραβάσεως, τῆς μικρᾶς καὶ ἀσημάντου ἐντολῆς, ἐξεβλήθη τοῦ παραδείσου. Καὶ κάθησε ὁ Ἀδὰμ ἀπέναντι τοῦ παραδείσου καὶ ἔκλαυσε πικρῶς.
Μιὰ μικρὰ ἐντολὴ παρέβη ὁ Ἀδάμ καὶ ἔχασε τὸν παράδεισο.
Θέλετε ἄλλο παράδειγμα;
– Εἶνε ὁ Κάϊν.
Τί ἦταν ὁ Κάϊν; Εἶχε ἀδελφὸ τὸν Ἄβελ καὶ ἦταν ἀγαπημένοι ἀδελφοί. Προσέφεραν θυσία στὸ Θεό. Ἀλλ᾿ ὅταν ὁ Θεὸς δέχθηκε τὴ θυσία τοῦ Ἄβελ καὶ δὲν δέχτηκε τὴ δική του θυσία, τὸν κέντησε σκορπιὸς καὶ φίδι. Τὸν κέντησε ἡ κακία καὶ ὁ φθόνος, κι ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη δὲν εἶχε μάτια γιὰ νὰ δῇ τὸν ἀδελφό του. Δὲν τὸν κοίταζε καθόλου, δὲν τοῦ ἔδινε καμμιά σημασία. Καὶ μόνο αὐτό; Ἐπὶ πλέον τὸν μισοῦσε.
Τὸ τέλος τὸ ξέρετε. Τὸν πῆρε ἔξω, γιὰ νὰ κάνουν περίπατο στὸν κάμπο· κ᾿ ἐκεῖ ποὺ περπατοῦσαν, ὁ Κάιν τὸν σκότωσε.
Μιὰ μικρὰ ἀντιπάθεια κατήντησε σὲ φόνο τοῦ ἀδελφοῦ.
Θέλετε ἄλλο παράδειγμα;
– Εἶνε ὁ Δαυΐδ. Τί ἦτο ὁ Δαυΐδ; Ποιητὴς ἐμπνευσμένος, μία ἀπὸ τὰς μεγαλυτέρας προσωπικότητας τοῦ ἀρχαίου κόσμου. Ἦτο ἔνδοξος βασιλεύς.
Ἂν πᾷς κάτω στὴν Παλαιστίνη, τὰ περισσότερα παιδιὰ ὀνομάζονται Δαυΐδ. Ὅπως ἔχουμε ἐμεῖς τὸν ἅγιο Νικόλαο ἢ τὸν ἅγιο Δημήτριο, κάτω ἐκεῖ τὰ παιδιὰ τῶν Ἑβραίων ὀνομάζονται Δαυΐδ. Ὁ Δαυῒδ ἔχει δόξα καὶ τιμὴ καὶ μεγαλοπρέπεια. Καὶ ἦτο πράγματι γενναῖος καὶ ὑψηλὸς καὶ ποιητὴς ὁ Δαυΐδ· καὶ ἔφτειασε ἐκεῖνα τὰ ὁλόγλυκα καὶ ἀθάνατα τραγούδια, τὴν ἱερὰ ἀνθοδέσμη τῶν ψαλμῶν. Καὶ ὅμως ἔπεσε.
Πῶς ἔπεσε; Διαβάστε τὴ Γραφὴ γιὰ νὰ δῆτε.
Μιὰ μέρα ἀνέβηκε στὴν ταράτσα τῶν ἀνακτόρων του κι ἀπὸ ἐκεῖ ἐπάνω ἔρριξε μιὰν ἀπρόσεκτη ματιά, καὶ εἶδε μιὰ γυναῖκα ποὺ ἔκανε λουτρό. Καὶ ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη πάει, πληγώθηκε, χάθηκε, παρέλυσαν τὰ πάντα. Ὁ αἰσχρὸς ἔρωτας τὸν ὡδήγησε σὲ δυὸ ἐγκλήματα. Τὸ ἕνα ἔγκλημα ἦταν νὰ σκοτώσῃ τὸν Οὐρία, τὸν γενναῖο ἀξιωματικό, τὸν ὁποῖον διέταξε νὰ τὸν παρατάξουν στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ πυρός, γιὰ νὰ σκοτωθῇ. Καὶ τὸ δεύτερο ἔγκλημα ἦτο ὅτι ἐμοίχευσε μετὰ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ, τῆς Βηρσαβεέ.
Μιὰ ματιὰ τὸν ὡδήγησε σὲ δυὸ ἐγκλήματα μεγάλα. Κι ἀπὸ τότε τὰ μάτια του ἔγιναν βρύσες· ἔκλαιγε συνεχῶς. Τὴ νύκτα, βασιλιᾶς αὐτός, σηκωνόταν καὶ μούσκευε τὸ μαξιλάρι του καὶ ἔλεγε τὸν πεντηκοστὸ ψαλμό· «Ἐλεήμων, ἐλέησόν με ὁ Θεός…» (Ψαλμ. 50,3)(*).
Ἡ μικρὰ ἁμαρτία ἔδιωξε τὸν Ἀδὰμ ἀπὸ τὸν παράδεισο. Ἡ μικρὰ ἁμαρτία ἔκανε τὸν Κάϊν δολοφόνο τοῦ ἀδελφοῦ του. Ἡ μικρὰ ἁμαρτία ἔκανε τὸν Δαυῒδ πόρνον καὶ μοιχόν.
– Θέλετε ἄλλο παράδειγμα γιὰ νὰ δῆτε τί κάνει ἡ μικρὰ ἁμαρτία;
Ἔχομε τὸν Ἰούδα. Τί ἦτο ὁ Ἰούδας; Μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, ἀπόστολος. Ἄφησε γονεῖς καὶ τὰ πάντα. Ἀκολούθησε τὸ Χριστό. Ἄκουγε τὴ γλυκειά του διδασκαλία, ἔβλεπε τὰ ὡραιότερα θαύματα, ἀπελάμβανε τὸ μεγαλεῖο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πῶς κατήντησε νὰ γίνῃ προδότης; Μιὰ μικρὰ ἁμαρτία ἔκανε.
Εἶχε τὸ ταμεῖο τῆς μικρᾶς ἀδελφότητος, εἶχε τὸ ταμεῖο τῶν ἀδελφῶν, καὶ κάποτε – κάποτε ἔκλεβε μικρὰ κέρματα, μικρὰ νομίσματα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, καὶ ἔκανε τὸ δικό του πουγγί. Καὶ σιγὰ – σιγὰ ἡ φιλαργυρία καὶ ἡ πλεονεξία τὸν ἔσπρωξε νὰ διαπράξῃ τὸ μεγάλο ἔγκλημα, νὰ πουλήσῃ ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων τὸν προσφιλῆ του διδάσκαλο. «Βλέπε, χρημάτων ἐραστά, τὸν διὰ ταύτα ἀγχόνῃ χρησάμενον». Βλέπε, ἐσὺ ποὺ ἀγαπᾷς τὰ λεφτὰ ―καὶ τὸ θεωρεῖς ὅτι εἶνε μικρὰ ἁμαρτία―, αὐτὸν ποὺ ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς ἀγάπης ὡδηγήθηκε στὴν ἀγχόνη.
Ἰδού, ἀγαπητοί μου, ποῦ ὁδηγοῦν τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα, ποῦ ὁδηγοῦν οἱ παραβάσεις τῶν μικρῶν ἐντολῶν, τὶς ὁποῖες πρέπει νὰ προσέξουμε ὅλοι.

Παραδείγματα ἀπὸ τὸν ὑλικὸ κόσμο

Καὶ συμβαίνει στὸν πνευματικὸ κόσμο ὅ,τι συμβαίνει στὸν ὑλικὸ κόσμο.
Τί συμβαίνει, ἀγαπητοί μου;
– Ἕνα τσιγάρο καίει ὁλόκληρο δάσος. Μπαίνεις σ᾿ ἕνα δάσος ὡραιότατο. Εἶδα κάτω στὴν Αἰτωλοακαρνανία ἕνα ὡραιότατο δάσος, μὲ χιλιάδες δέντρα καὶ πουλιὰ νὰ κελαηδοῦν, πρόβατα καὶ ἀρνιὰ νὰ βόσκουν. Ἕνα θαῦμα ἤτανε.
Πέρασα τὸν ἄλλο χρόνο, καὶ ὅλα ἦταν στάχτη καὶ ἐρημιά· δὲν ὑπῆρχε οὔτε ἕνα δέντρο.
Τί συνέβη; Ἕνας τσομπάνος πέταξε τὸν Ἰούλιο μῆνα ἕνα τσιγάρο, κι ἀπὸ ἕνα τσιγάρο κάηκε ὁλόκληρο τὸ δάσος.
– Μιὰ σπίθα ἀνάβει φωτιές. Κι ἀπὸ μιὰ σπίθα ἀκόμη δημιουργοῦνται μεγάλες καταστροφές. Ὅπως πρόπερσι, καθὼς τὸ τραῖνο περνοῦσε κάτω στὴ Λαμία, ἡ μηχανὴ πετοῦσε σπίθες· καὶ μιὰ σπίθα ἀπ᾿ αὐτὲς ποὺ ἔπεσαν, ἔκαψε ἕνα δάσος.
Ὅπως λοιπὸν μιὰ σπίθα καίει ὁλόκληρο δάσος, ἔτσι καὶ μιὰ ματιά, μιὰ λέξι, μιὰ κουβέντα δύναται ν᾿ ἀνάψῃ πυρκαϊὰ καὶ νὰ δημιουργήσῃ μεγάλα ζητήματα στὸν κόσμο.
Θέλετε κι ἄλλο παράδειγμα;
– Ἕνα σάπιο σανίδι βουλιάζει τὸ πλοῖο. Διάβαζα κάποτε, ὅτι ἕνα ὑπερωκεάνιο βούλιαξε μέσα στὸν Ἀτλαντικὸ ὠκεανό. Γιατί βούλιαξε; Δὲν ἔπρεπε νὰ βουλιάξῃ.
Τί ἔγινε; Ὁ ἀσυνείδητος ναυπηγὸς ποὺ τὸ κατασκεύασε ἔβαλε στὴ μία πλευρὰ τοῦ πλοίου σάπια σανίδα, γιὰ νὰ κερδίσῃ περισσότερα. Τὸ πλοῖο πρέπει νὰ κατασκευάζεται μὲ γερὲς σανίδες, ἀλλ᾿ αὐτὸς ἀπὸ πλεονεξία ἔβαλε μιὰ σάπια σανίδα. Περνώντας τὸν ὠκεανό, ἔγινε τρικυμία. Ἕνα κῦμα ἀβυσσαλέο χτύπησε ἐπάνω στὴ σάπια σανίδα, τὴν ἔσπασε, τὸ νερὸ εἰσώρμησε μέσα, καὶ ἔτσι βούλιαξε τὸ πλοῖο.
Ἀπὸ μιὰ σανίδα βούλιαξε τὸ πλοῖο. Ὅλες οἱ σανίδες ἦταν γερές, μιὰ σανίδα ἦταν σάπια, καὶ ἀπὸ ἐκείνη βούλιαξε τὸ πλοῖο.

Παράδειγμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἁμαρτωλῶν σωτηρία»

Καὶ ἂν θέλετε ἄλλο ἕνα παράδειγμα, θὰ σᾶς συστήσω νὰ διαβάσετε ἕνα βιβλίο ποὺ μοῦ ἀρέσει πολύ. Ἐγὼ ἀπὸ μικρὸς τὸ διάβαζα καὶ τώρα ἀκόμα τὸ διαβάζω. Εἶνε τὸ βιβλίο «Ἁμαρτωλῶν σωτηρία». Σ᾿ αὐτὸ μέσα ὑπάρχει ἕνα παράδειγμα ποὺ δείχνει, πόσο κακὸ κάνουν τὰ λεγόμενα μικρὰ ἁμαρτήματα.
– Ὄχι μόνο ἕνας βράχος ἀλλὰ καὶ ἡ ἄμμος βουλιάζει τὸ πλοῖο. Ἔχεις, λέει, μιὰ βάρκα. Τὴ βάρκα αὐτὴ μπορεῖς νὰ τὴ βουλιάξῃς, ἂν ῥίξῃς ἐπάνω της μιὰ μεγάλη πέτρα, ἕνα βράχο σὰν αὐτοὺς ποὺ ἔρριχνε ἐναντίον τοῦ Ὀδυσσέως ὁ κύκλωπας. Μπορεῖς ὅμως νὰ τὴ βουλιάξῃς καὶ κατ᾿ ἄλλο τρόπο. Πῶς; Κάθε μέρα νὰ ῥίχνῃς μιὰ χούφτα ἄμμο. Ἔτσι σιγὰ – σιγὰ αὐξάνεται ἡ ποσότητα τῆς ἄμμου καὶ κάποια στιγμὴ ἡ βάρκα βουλιάζει.
Τὴν πνίγεις λοιπὸν τὴ βάρκα καὶ μὲ βράχο, τὴν πνίγεις καὶ μὲ ἄμμο. Μὲ μόνη διαφορά, ὅτι τὴν πρώτη φορὰ θὰ βουλιάξῃ ἀμέσως, ἐνῷ τὴ δεύτερη φορὰ θὰ βουλιάξῃ ὕστερα ἀπὸ λίγο καιρό.
Μικρὴ ἄμμος εἶνε τ᾿ ἁμαρτήματά μας. Γι᾿ αὐτὸ λέγει τὸ τροπάριο· «Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;». Ἂν μπορῇς, λέει, νὰ μετρήσῃς τὴν ἄμμο, ἄλλο τόσο μπορεῖς νὰ μετρήσῃς τ᾿ ἁμαρτήματα τὰ ὁποῖα ἔχομε.
Εἶνε ψεῦδος λοιπὸν καὶ αὐταπάτη νὰ λέμε, ὅτι τάχα ἐμεῖς δὲν διαπράξαμε ἁμαρτήματα. Μία βαθυτέρα ἔρευνα τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κόσμου, ἕνα «γνῶθι σαυτόν», θὰ μᾶς διδάξῃ, ὅτι ὅλοι εμεθα ἁμαρτωλοὶ καὶ ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς,   ὄχι μόνο γιὰ τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα τὰ ὁποῖα καθημερινῶς διαπράττομεν.

Νὰ φοβηθοῦμε τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα

Ἂς προσέχουμε, ἀδελφοί μου, καὶ ἂς μετανοοῦμε καὶ γιὰ τὰ λεγόμενα μικρὰ ἁμαρτήματα. Γιατὶ ἀπ᾿ αὐτὰ κινδυνεύουμε περισσότερο.
Ἂς προσέχουμε τὴ γλῶσσα μας ἀπὸ τὶς λέξεις, ἂς προσέχουμε τὴν καρδιά μας ἀπὸ τὶς αἰσχρὲς ἐπιθυμίες, ἂς προσέχουμε τ᾿ αὐτιά μας ἀπὸ τὶς κακὲς συζητήσεις, ἂς προσέχουμε τὰ μάτια μας προπαντὸς ἀπὸ τὰ αἰσχρὰ θεάματα.
Δὲν ξέρω τί γίνεται στὸ κράτος· τὸ πορνὸ τῆς Δανίας καὶ Νορβηγίας ἔφτασε μέχρις ἐδῶ.
Βρῆκαν τώρα οἱ κύριοι «δολώματα», καταπληκτικὰ θεάματα. Παρουσιάζουν γυμνές, κατάγυμνες γυναῖκες, παρουσιάζουν αἰσχρὰ θεάματα.
Κανείς, λοιπόν, στοὺς κινηματογράφους! Κρατῆστε τὰ μάτια σας ἁγνά, τὴ γλῶσσα σας καθαρή, τὸ κορμὶ ὁλόκληρο λαμπάδα καιομένη καὶ προσφερομένη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
Ἐπαναλαμβάνω καὶ τονίζω. Νὰ μετανοοῦμε ὄχι μόνο γιὰ τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ μικρά. Τὰ μικρὰ νὰ φοβηθοῦμε περισσότερο, διότι αὐτὰ ὁδηγοῦν στὰ μεγάλα ἁμαρτήματα. Καὶ τότε θὰ εμεθα ἀσφαλεῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(ομιλίες περὶ μετανοίας σελ. 29-36)

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Η NYXTA ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…

www.sofokleous 10.gr

Απώλειες στη ‘μετάφραση’, μια συμφωνία που θα αλλάξει την όψη της χώρας για πολλά – πολλά χρόνια με οδυνηρό τρόπο ξεφουσκώνοντας βίαια ό,τι ματαίως φούσκωσε στα 10 χρόνια του ευρώ, ο φόβος του πολιτικού αρχηγού μπροστά στα … πέναλτι, τρομοκρατικά δελτία ειδήσεων, και … όποιος νέος θελήσει από αύριο να δουλέψει εκτός από την οικογενειακή επιχείρηση, καλό θα είναι να την κάνει για κάποια άλλη χώρα – εδώ τα λεφτά δεν πάνε στους εργαζόμενους, πάνε στους πολιτικούς, τα στελέχη τους και τις συντάξεις των πρώην των ΔΕΚΟ…

Η μέρα πρέπει να ήταν εφιαλτική για τους πολιτικούς αρχηγούς της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ και τα επιτελεία τους. Οι τρεις  είχαν λάβει  το 50σελιδο τελικό αγγλικό κείμενο από το πρωί καθώς η σύσκεψη με το Λουκά Παπαδήμο ήταν προγραμματισμένη για το μεσημέρι αλλά καθυστέρησε κάποιες ώρες επειδή  ο ηγέτης του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης αρνήθηκε να κάτσει στο τραπέζι με ένα αγγλικό κείμενο και ζήτησε να προηγηθεί επίσημη μετάφραση του εγγράφου από το ΥΠΕΞ…

«Το νέο μνημόνιο είναι δυσβάστακτο»  απεφάνθησαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ του 8 % Μιχ. Καρχιμάκης, Χρ. Πρωτόπαπας, Π. Μπεγλίτης, Ν. Αθανασάκης που βρίσκονταν σε συνεχή επαφή με τον κ. Γ. Παπανδρέου καθώς κύλαγαν οι ώρες, χωρίς όμως να επιχειρήσουν  πολιτικές εκτιμήσεις για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η αποδοχή του στο άκρως συρρικνωμένο εκλογικό σώμα του ΠΑΣΟΚ – κι αυτό προοιώνιζε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν αποφασισμένος να το στηρίξει.

Πιο τεταμένο ήταν όμως το κλίμα στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, όπου τα συνδικαλιστικά στελέχη ασκούσαν ασφυκτικές πιέσεις προς τον Αντώνη Σαμαρά να μην προσυπογράψει μια συμφωνία που σαρώνει όλα το εργατικό και συνδικαλιστικό οικοδόμημα της χώρας, ενώ χαρακτηριστικό ήταν ένα μήνυμα που κυκλοφορούσε από το μεσημέρι στα κινητά στελεχών της Νέας Δημοκρατίας προκαλώντας ευρείες συζητήσεις: «Ένα φτωχό κράτος μπορεί να ορθοποδήσει. Ένα ταπεινωμένο έθνος ποτέ. Ας βάλουμε ένα τέλος στη συνεχή ροή των παράλογων απαιτήσεών τους, σώζοντας το πιο πολύτιμο. Την εθνική μας αξιοπρέπεια».

Η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών με το Λουκά Παπαδήμο άρχισε τελικά το απόγευμα στις 5 και συνοδεύτηκε από διαρροές των κύριων προβλέψεων της συμφωνίας, με έμφαση στα συνταξιοδοτικά και τα εργασιακά.

Η διαπραγματευση συνεχιζονταν μεχρι τις πρωτες πρωινες ωρες με αγκαθι το θεμα των συνταξεων στο οποιο υπαρχουν 4 ενναλακτικα σεναρια : …Περισσότερα…

ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Προδότης ανέκαθεν θεωρείτο αυτός ο οποίος για προσωπικό του όφελος έβλαπτε την πατρίδα. Ανεξάρτητα από το μέγεθος του προσωπικού οφέλους και ανεξάρτητα από το μέγεθος της εθνικής ζημιάς που προκάλεσε.

Ο Κικέρωνας ζωγράφισε πανέμορφα τον προδότη και τις ενέργειες του στο πιο κάτω κείμενο:

«Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει από τους ανόητους και ακόμα και τους φιλόδοξούς του. Αλλά δεν μπορεί να επιζήσει από την προδοσία στο εσωτερικό του.Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός γιατί είναι γνωστός και κρατά την σημαία του υψωμένη.

Αλλά οι προδότες που κινούνται μεταξύ των εγκλείστων ελεύθερα, οι δικοί τους ύπουλοι ψίθυροι που σιγοψιθιρίζονται μέσα σ’όλες τις αυλες, ακούονται μέχρι τις αίθουσες της κυβέρνησης της ίδιας… γιατί ο προδότης δεν φαίνεται καθόλου ως προδότης: Μιλά με εκφράσεις γνωστές στα θύματά του, και φορά τα πρόσωπά τους και τα ενδύματά τους, απευθύνεται στη μικροψυχία που βρίσκεται βαθιά στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει τη ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά και άγνωστος στη νύχτα για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης μολύνει το πολιτικό σώμα έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Ο δολοφόνος πρέπει να είναι λιγότερο τρομακτικός…»

ΚΙΚΕΡΩΝ

Δύο χρόνια τώρα η χώρα καταστρέφεται. Οι άνθρωποι αυτοί παρουσιάζουν τον όλεθρο για δημιουργία, τον εκβιασμό για ελευθερία, την παραίτηση, την εγκατάλειψη και το ξεπούλημα της πατρίδας μας για επιλογή. Η χώρα ατιμάζεται, εξανδραποδίζεται, καταδικάζεται να χάσει την κυριαρχία της, την εθνική της ταυτότητα, την ύπαρξή της. Με απλά λόγια έχοντας «σφετεριστεί» την ιδιότητά τους ως οργάνων του κράτους έχουν «αλλοιώσει» εντελώς το δημοκρατικό μας πολίτευμα (ζούμε μια πρωτοφανή κοινοβουλευτική δικτατορία).

Κατά το άρθρο 134 παρ.2 περ.α του Ποινικού μας Κώδικα, τιμωρείται με την ποινή της ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης «όποιος …επιχειρεί με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς η προσκαίρως το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού».

Το άρθρο 122 παράγραφος 4 του Συντάγματος, ορίζει : « Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ και ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ με ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ

Διαβάστε περισσότερα http://news.kozaninet.gr

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΑΜΑΡΑ

Φτάνει πια ο μύθος του αγωνιστή Σαμαρά που παλεύει ώστε να μην παρθούν νέα μέτρα! Αρκετές βλακείες έχουμε ακούσει πια. Η κοροϊδία έχει και τα όρια της. Αυτό το αισχρό θέατρο που παίζεται μπροστά στα μάτια μας, με έχει αηδιάσει και με έχει εξοργίσει. Σε όσες φορές τον ζορίσανε, ΠΟΤΕ ΕΙΠΕ ΕΝΑ ΟΧΙ ο […]

            TI ΘA MAΣ ΣΩΣH; 

Βιβλιο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

TA MIKΡΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

«ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ» (Ματθ. 3,2 4, 17). Ἡ μετάνοια σῴζει τὸν ἄνθρωπο. Ἀλλὰ ὅταν λέμε στὸν α΄ ἢ στὸν β´ νὰ μετανοήσῃ, ἀπαντᾷ
Τί νὰ μετανοήσω; Ἐγὼ δὲ᾿ σκότωσα, δὲν ἔκλεψα· εἶμαι καλὸς ἄνθρωπος.
Ὅπως συνέβη κάποτε σ᾿ ἕνα χωριὸ τῆς Πίνδου. Εἶπα σὲ κάποιον γέροντα βοσκό·
―Μπαρμπα-Κώστα, τώρα ποὺ κ᾿ ἐσὺ ἐγέρασες, ἔγινες 80 χρονῶν, πρέπει νὰ μετανοήσῃς.
Ἐκεῖνος ἔστριβε τὸ τσιγάρο του ―τὰ μουστάκια του εἶχαν κιτρινίσει―, κρατοῦσε τὸ κομπολόι του καὶ μοῦ λέει·
―Ἔ, καὶ τί ἔκανα ἐγώ; Ἔκανα τίποτε; Ἐγὼ δὲν ἐσκότωσα, ἐγὼ δὲν ἐπόρνευσα, ἐγὼ δὲν ἐμοίχευσα, ἐγὼ δὲν ἔκανα κανένα κακό. Ἂς μετανοήσουν οἱ φονιᾶδες, ἂς μετανοήσουν οἱ πόρνοι, οἱ μοιχοί, οἱ ἐγκληματίες καὶ οἱ ἀπατεῶνες. Ἐγὼ γιατί νὰ μετανοήσω; Δὲν ἔχω ἀνάγκη μετανοίας.
Αὐτὴ τὴ νοοτροπία τοῦ βοσκοῦ τὴν ἔχει δυστυχῶς καὶ ὅλος ὁ κόσμος. Ἐγώ, λένε, τί ἔκανα γιὰ νὰ μετανοήσω;…
Ἀδελφοί μου, δὲν εἶνε μόνο τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα. Ὑπάρχουν καὶ τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα. Καὶ ἀκριβῶς αὐτὰ θέλω νὰ ὑπενθυμίσω τώρα σ᾿ ἐσᾶς, στὴν ἀγάπη σας· τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα, εἰς τὰ ὁποῖα ὑποπίπτομεν ὅλοι. Καὶ αὐτὰ τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα εἶνε ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ μᾶς φοβίσουν. Καὶ γι᾿ αὐτὰ πρέπει νὰ μετανοήσωμε καὶ νὰ κλαύσωμε ὅλοι μας.
Αὐτοί, βλέπεις, ποὺ λένε ὅτι δὲν πέσανε στὰ μεγάλα ἁμαρτήματα τῆς πορνείας, τῆς μοιχείας, τοῦ ἐγκλήματος, τῆς ἀπάτης, τῶν κλοπῶν καὶ τῶν διαρρήξεων ὁμοιάζουν σὰν ἕνα ἄνθρωπο ποὺ γνώρισα στὴν Ἀθήνα καὶ θεωροῦνταν ὑγιής. Ἔτρωγε, ἔπινε, ἔπαιζε χαρτιά, πήγαινε δεξιὰ – ἀριστερά, δραστηριώτατος ἤτανε, ὥσπου κατὰ τύχη, ἔπεσε στὰ χέρια ἑνὸς φίλου του γιατροῦ.
―Γιά νὰ σὲ ἐξετάσω, τοῦ λέει.
―Ἄσε με, τοῦ ἀπαντᾷ, ἐγὼ δὲν ἔχω τίποτε· εἶμαι σιδερένιος.
Τὸν περνᾶ ἀπὸ τὶς ἀκτῖνες καὶ βλέπει ὅτι ἔχει καρκίνο. Ἄρχισε μέσα του νὰ δουλεύῃ ὁ καρκίνος. Ἐπ᾿ ἔξω ῥόδι, ἀπὸ μέσα σάπιος.
Ὅπως, λοιπόν, βλέπεις ἕναν ἄνθρωπο ὑγιῆ νὰ λάμπῃ καὶ αφνης μέσα στὰ βάθη τῆς ὑπάρξεώς του ὑπάρχει τὸ μικρόβιο ποὺ ὑποφώσκει, ὑπάρχουν νοσηραὶ καταστάσεις, ποὺ καλλιεργοῦν τὰς βαρυτέρας ἀσθενείας, ἔτσι ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ στὴν ψυχή μας· Αὐταπατώμεθα, νομίζουμε ὅτι εμεθα ἅγιοι. Ἐπειδὴ πᾶμε στὴν ἐκκλησιά, ἐπειδὴ κάποτε – κάποτε ἐξομολογούμεθα, κοινωνοῦμε τῶν ἀχράντων μυστηρίων, ἀνάβομε κανένα κερί, κάνομε τὴν προσευχή μας, κ.τ.λ., λεγόμεθα θρησκευτικοὶ ἄνθρωποι, νομίζομε ὅτι θὰ μᾶς δώσῃ ὁ οὐρανὸς πιστοποιητικὸ ἁγιότητος. Ὄχι, ἀγαπητοί μου. Είμεθα ὅλοι ἔνοχοι ἑνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ πρέπει νὰ περάσωμε ἀπὸ τὶς ἀκτῖνες. Ἀκτῖνες εἶνε ἡ ἁγία Γραφή, ἀκτῖνες εἶνε ἡ ἱερὰ ἐξομολόγησις. Ὅταν περάσωμε ἀπ᾿ αὐτὲς τὶς ἀκτῖνες καὶ διαβάσωμε τὴν ἁγία Γραφή, θὰ διακρίνωμε μέσα στὰ βάθη μας τὰ μικρόβια. Θὰ διακρίνωμε τὶς κατεργασίες τῶν πνευματικῶν ἀσθενειῶν, ποὺ ἔχομε μέσα μας καὶ θὰ φρίξωμε.
Ἔτσι εἶνε, ἀδελφοί μου, τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα.

(Συνεχιζεται)

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ
ποὺ μόλις κυκλοφόρησε

Πραγματεύεται τὴν στάση μας ἀπέναντι
στὴν σύγχρονη παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
καὶ συγκεκριμένα ἀπέναντι στοὺς ἡγέτες του

Ἡ ἀνάγκη ἀπομακρύνσεως τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση ἐπιτακτική· γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας πάντα –πορευόμενη τὴν ὁδὸ τῶν Ἁγίων– κατεδείκνυε καὶ κατονόμαζε τοὺς αἱρετικοὺς καὶ μὲ κηρύγματα, συγγράμματα, φυλλάδια καὶ ἐγκυκλίους σήμαινε συναγερμό, ὁσάκις ἀντιλαμβανόταν τὴν ὕπαρξη καὶ δράση τους. Ταυτόχρονα μὲ τὴν ἐγρήγορση γιὰ τὴν προφύλαξη τῶν πιστῶν, φρόντιζε νὰ συναντᾶ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ –ἀπὸ εἰλικρινῆ ἀγάπη– νὰ συζητᾶ καὶ νὰ διαλέγεται μαζί τους, ὥστε, ἐὰν ἔδειχναν καλὴ διάθεση, νὰ τοὺς βοηθήσει νὰ ἐπανέλθουν πάλι στὴν Ἐκκλησία.
Αὐτὴ τὴν πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας τὴν χάσαμε κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ 20ου αἰῶνα, γιατὶ χάσαμε τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο καὶ ὑποτιμήσαμε τὸν θανατερὸ κίνδυνο ἐκ τῆς νεοφανοῦς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ δολιότητα τῆς παπικῆς προπαγάνδας καὶ ἡ πολυδιάσπαση στὸ προτεσταντικὸ χῶρο συνήργησαν καὶ κατόρθωσαν νὰ προσεταιρισθοῦν ἡγετικὰ πρόσωπα τῆς ἐμπερίστατης –στὶς ἀρχὲς τοῦ αἰῶνος– Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί, ἀπὸ κοινοῦ, νὰ βαδίσουν τὸ δρόμο τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Πολλοὶ πνευματικοὶ Πατέρες διαπίστωσαν τὸν κίνδυνο καὶ προσπάθησαν μὲ συμβουλές, ὁμιλίες καὶ ἑκατοντάδες κείμενα νὰ τὸν καταδείξουν καὶ νὰ διεγείρουν τὶς συνειδήσεις. Ὅμως, ἡ διακριτική, κατ’ ἀρχάς, διείσδυση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ παραπλάνηση τῶν πιστῶν μὲ πρόσχημα τὴν πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς ἀγάπη, ἡ ἀναδίπλωσή τους κάθε φορὰ ποὺ ὑπῆρχε ἰσχυρὴ ἀντίδραση ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ κ.λπ., ἐπέτρεψε τὴν ἐξάπλωση τῆς αἱρέσεως στὸν ὀρθόδοξο κόσμο, τὴν περαιτέρω καὶ παράλληλη ἐκκοσμίκευση τῶν πιστῶν καὶ τὴν χαλαρή τους σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία.
Ἔτσι, οἱ ἡγετικὲς ὁμάδες τῶν «ὀρθόδοξων» οἰκουμενιστῶν προχώρησαν στὸ ἑπόμενο στάδιο, τὴν ἐπιθετικὴ πλέον ἐπιβολὴ τῆς αἱρέσεως, ἡ ὁποία ὡς μολυσματικὴ νόσος πλήττει σήμερα ἕνα μεγάλο μέρος τῶν πιστῶν.
Ἡ διάβρωση δέ, εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ἀκόμα καὶ ἐκεῖνοι οἱ ἱερεῖς καὶ ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ πρὶν μιὰ δεκαετία συνιστοῦσαν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὲς «ὀρθοδόξους», (τότε ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἦταν ἀκόμα στὰ σπάργανα), τώρα νὰ διεξάγουν ἕνα ἀναποτελεσματικὸ ἀγῶνα, καὶ νὰ συνιστοῦν προσευχὴ καὶ ὑπομονή, ἀλλὰ καὶ ὑπακοὴ στοὺς οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους!
Στηρίζουν, μάλιστα, αὐτήν τους τὴν πρόταση σὲ ἕνα ἱερὸ κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ΙΕ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Ὁ κανόνας αὐτὸς διδάσκει τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἐπισκόπους· αὐτοί, ὅμως, τὸν ἑρμηνεύουν ὡς προαιρετικό.
Σὲ αὐτὸ τὸ κρίσιμο σημεῖο γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἔρχεται τὸ νέο βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, μέσα ἀπὸ τὶς σελίδες τοῦ ὁποίου παρελαύνουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ τὰ κείμενά τους, δίνουν ξεκάθαρη ἀπάντηση στὸ ζωτικὸ αὐτὸ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία πρόβλημα. Ἡ θέση τοῦ βιβλίου, δηλαδή, εἶναι πὼς ἡ ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι κοινὴ θέση καὶ ἔμπρακτη διδασκαλία ὅλων τῶν Ἁγίων· θέση ποὺ τὴν ἐπισφράγισαν πολλάκις μὲ τὴν ζωή τους· εἶναι θέμα ὁμολογίας καὶ σωτηρίας.
Τὸ μεγάλο προσὸν τοῦ βιβλίου εἶναι, ὅτι δὲν χρησιμοποιεῖ μιὰ νομικίστικη νομοκανονικὴ ἐπιχειρηματολογία γιὰ νὰ ἀποστομώσει τοὺς ἔχοντας διαφορετικὴ τοποθέτηση. Ἀλλὰ μὲ ἀγάπη καὶ κατανόηση, μὲ λιτὸ λόγο, ἑκατοντάδες πατερικὰ καὶ ἁγιολογικὰ κείμενα, καταθέτει τὴν μαρτυρία τῶν Ἁγίων, ἔχοντας ἀφετηρία καὶ ὁδηγό του –κατ’ ἀρχὰς– τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη (στοῦ ὁποίου τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ συγγράμματα χρόνια ἐντρυφᾶ).
Μὲ τοὺς Ἁγίους, λοιπόν,  ὁδηγούς, μᾶς ἐξηγεῖ στὸ βιβλίο του ὁ π. Εὐθύμιος, πὼς ἡ ὑποχρεωτικὴ τήρηση τοῦ συγκεκριμένου ἱεροῦ κανόνα εἶναι ὁλοφάνερη, ὅπως αὐθεντικὰ ἑρμηνεύεται ἀπὸ τὴ διδασκαλία καὶ τὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων. Πὼς ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς δὲν ἀποτελεῖ μιὰ καινοτομία στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ καθιερώθηκε τὸν ἔνατο αἰῶνα, ἐποχῆς θεσπίσεως τοῦ ἱεροῦ κανόνα. Ἀντίθετα ὁ ἱερὸς κανόνας συνοψίζει τὴν διδασκαλία καὶ «συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων» (Consensus Patrum), ἡ ὁποία ἐφαρμοζόταν ὄχι μόνο πρίν, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν θέσπιση τοῦ ΙΕ΄ κανόνα καὶ ὡς καὶ τὸν προηγούμενο αἰῶνα, πρὶν ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀλλοιώσει τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια καὶ ὁδηγήσει σεβαστοὺς σύγχρονους γέροντες νὰ τὸν ἀξιολογήσουν –κατ’ οἰκονομίαν– ὡς προαιρετικό.
Συγκεκριμένα οἱ Πατέρες διδάσκουν ἀπὸ κοινοῦ, πὼς οἱ πιστοὶ ὀφείλουν νὰ ἀπομακρύνονται ἐκκλησιαστικὰ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὄχι μόνο ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο –γιατὶ γι’ αὐτοὺς ἡ ἀπομάκρυνση εἶναι αὐτονόητη– ὅσο, καὶ κυρίως, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἀρχίσει νὰ διαδίδουν τὶς αἱρετικὲς διδασκαλίες τους (ἔργῳ καὶ λόγῳ) ὑπούλως καὶ ἀνεντίμως. Δηλαδή, ἐνῶ θεωροῦνται καὶ μνημονεύονται ὡς Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι καὶ Πατριάρχες, στὴν οὐσία εἶναι ψευδεπίσκοποι καὶ ψευδοποιμένες· καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο εἶναι πλέον ἐπικίνδυνοι.
Εἶναι, λοιπόν, φοβερὸ νὰ ἐρίζουμε σήμερα γιὰ τὴν ὑποχρεωτικότητα ἢ τὴν προαιρετικότητα ἑνὸς κανόνος, καὶ νὰ μὴν βλέπουμε ὅτι ὁ κανόνας αὐτὸς εἶναι ἡ συμπερίληψη ὅλης τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως στὸ θέμα. Πὼς ὁ ΙΕ΄ κανόνας δὲν κάνει τίποτ’ ἄλλο, παρὰ νὰ καταγράφει τὴν αὐτονόητη καὶ ἐξ ἐνστίκτου ἀντίδραση τῶν πιστῶν, κάθε φορὰ ποὺ ἐμφανιζόταν μιὰ καινούργια αἵρεση. Ἐρίζουμε γιὰ τὸ ὑποχρεωτικὸ ἢ μὴ ὑποχρεωτικὸ τοῦ κανόνος, καὶ δίνουμε τὴν εὐκαιρία στοὺς οἰκουμενιστὲς νὰ ὀργανώνονται καλύτερα, νὰ διεισδύουν ὅλο καὶ περισσότερο στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, νὰ ἀλλοιώνουν ὅλο καὶ περισότερο τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα, ὅπως συμπεραίνει κανεὶς βλέποντας τὴν ἀνυπαρξία ἀντιδράσεων στὴν λαίλαπα τῶν μετὰ τῶν ἑτεροδόξων καὶ ἑτεροθρήσκων συμπροσευχῶν, οἱ ὁποῖες πλέον διαπράττονται ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως.
Εὐχαριστοῦμε τὸν π. Εὐθύμιο γιὰ τὸ βιβλίο αὐτὸ καὶ ἐλπίζουμε, πὼς ἡ μελέτη τοῦ νέου βιβλίου, θὰ πληροφορήσει γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς ὀρθοδόξου Παραδόσεως στὸ θέμα· θὰ προκαλέσει γόνιμο προβληματισμὸ καὶ ἐποικοδομητικὸ διάλογο, καὶ θὰ βοηθήσει τοὺς καλοπροαίρετους ἀναγνῶστες νὰ ἀναθεωρήσουν τὶς λανθασμένες τοποθετήσεις ποὺ ἀπὸ ἄγνοια ἢ κακὴ κατανόηση ἔχουν ἐπικρατήσει· καὶ τέλος, πὼς θὰ συντελέσει νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς (σ’ αὐτοὺς τοὺς κρίσιμους καιροὺς) ἀπαιτεῖται ἑνότητα καὶ ἐπίκληση τοῦ θείου ἐλέους, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν «ἔσχατη αἵρεση τῆς ἱστορίας», κατὰ τὸν ἀείμνηστο π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο.

Σημάτης Παναγιώτης

ΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Πρόλογος. 13
Α΄.    Ὁ 15ος κανών τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου καί προσέγγισις τῶν νοημάτων του. . 17
Β΄ Ἡ σύγκρισις τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου μέ ἄλλους καί ἡ ἐκ ταύτης ὑποχρεωτική ἐφαρμογή του. . 53
Γ΄.    Ἡ στάσις τῶν Ὀρθόδοξων πρός τούς κηρύσσοντας αἵρεσι ἐπισκόπους. Ἡ πρακτική ἐφαρμογή του 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνοδοῦ διαχρονικά. . 75
1.    Ἡ Καινή Διαθήκη διά τήν στάσι τῶν πιστῶν ἀπέναντι στούς αἱρετικούς. . 76
2.    Ἡ συμφωνία τῶν ἀποστολικῶν Πατέρων διά τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό αἱρετικούς ψευδοποιμένες. . 78
3.    Ἡ διαχρονική ἐφαρμογή τοῦ 15ου Κανόνος ἀπό τούς μετά τόν γ΄ αἰῶνα μεγάλους Πατέρες. . 80
α΄. Ὁ Μέγας Βασίλειος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81
β΄. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87
γ΄. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. . . . . . . . . . . . . 94 v 10 v
δ΄. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος. . . . . . . . . . . . . . . 101
ε΄. Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας. . . . . . . . . . . . . 106
ϛ΄. Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. . . . . . . . . . . . . 114
ζ΄. Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων 130
η΄. Ἡ Ἀποτείχισις στά χρόνια τῆς Εἰκονομαχίας . . . 131
i. Πρώτη Περίοδος: Ἡ ἀντιμετώπισις ἀπό τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο ὅσων δέν ἀποτειχίστηκαν καταδεικνύει τήν ὑπάρχουσα Παράδοσι.. . . . . 131
ii. Δεύτερη Περίοδος τῆς Εἰκονομαχίας . . . . . . . . 137
θ΄. Ὁ ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. . . . . . . . . . . . . . 143
ι΄. Ὁ Μέγας Φώτιος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 147
ια΄. Ἡ ἐφαρμογή τοῦ 15ου Κανόνος σέ ἐπίπεδο Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 150
ιβ΄. Ἡ ἀποτείχισις τῶν Ἁγιορειτῶν ἐπί Πατριάρχου
Ἰωάννου τοῦ Βέκκου. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 155
ιγ΄. Ἡ ἀποτείχισις τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ. . . 169
ιδ΄. Ἰωσήφ ὁ Βρυέννιος: Διδασκαλία περί Ἀποτειχίσεως ἔμπρακτος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
ιε΄. Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός: Οἱ ἀγῶνες καί ἡ ἀποτείχισίς του . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
4.    Τό Αὐτοκέφαλο τοῦ 1850: Μιά κακή καί λανθασμένη ἀποτείχισις, πού ἰσοῦται μέ σχίσμα. 220
5.    Ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί οἱ δύο ἀποτειχίσεις τοῦ 20ου αἰῶνος. 222
α΄. Ἡ ἀποτείχισις τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου. . . . . 227
β΄. Ἡ ἀποτείχισις τῶν Ἁγιορειτῶν ἀπό τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 258
Δ΄.    Ἡ σύγχρονος ἐκκλησιαστική κατάστασις ἐν σχέσει μέ τόν 15ον Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου . 275  v 11 v
α΄. Ὁ φόβος ὅτι ἡ ἀποτείχισις θα ὁδηγήση σέ σχίσμα 281
β΄. Ὁ φόβος ὅτι ὁ ἀποτειχιζόμενος ἐξέρχεται τῆς Ἐκκλησίας. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 285
γ΄. Ἡ ἄποψις τῆς δυνητικῆς ἑρμηνείας τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου . . . . . . . . . . 287
δ΄. Τό ὅτι θά μνημονεύωμε «ἄχρι καιροῦ» μέ τελευταῖο ὅριο τό «κοινό ποτήριο». . . . . . . . . . . . . . . . 299
ε΄. Τό ἐπιχείρημα ὅτι δέν μολυνόμεθα, οὔτε συμμετέχομε εἰς τήν αἵρεσι, ἄν δέν ἀποτειχισθοῦμε, ἐφ’ ὅσον ἔχωμε ὀρθόδοξο φρόνημα. . . . . . . . . . . . . . 300
στ΄. Ὁ φόβος μήπως καταλήξωμε ὡσάν τίς παρατάξεις καί τά σχίσματα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν . 302
ζ΄. Ἡ θεωρία τῆς συντεταγμένης ἀποτειχίσεως μέ τούς στρατηγούς πρωτοστάτας εἰς αὐτήν. . . . . . 303
η΄. Ὁ φόβος τῶν πνευματικῶν ἐπιπτώσεων (ποινῶν, καθαιρέσεων, στερήσεως μυστηρίων κλπ.). . . . . 306
θ΄. Τό ἐπιχείρημα ὅτι οἱ λαϊκοί δέν ἀποτειχίζονται, ἀλλά μόνον οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι καί μνημονεύουν 307
ι΄. Τό ἐπιχείρημα ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός δέν ἔχει καταδικασθῆ ὑπό Συνόδου ὡς αἵρεσις, καί ὡς ἐκ τούτου δέν ἀποτελεῖ καταδικασμένη αἵρεσι. . . . 308
Ἐπίλογος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 313

ΔΙΚΑΖΟΥΝ ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΟΥΝ!!!

Τετάρτη, 1 Φεβρουαρίου 2012
Δίκη Καμμένου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο κύριος Καμμένος πρέπει να καταβάλει το ποσόν των 200.000 ευρώ (και όχι γερμανικών μάρκων)….

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ·     http://alithiastofos.blogspot.com/2012/02/blog-post_9839.html

ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΝΑ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΑ ΣΚΛΑΒΟΠΑΖΑΡΑ!!!

ΑΦΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ!!!

ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΧΑΡΑΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ!!!

Έκτακτη εισφορά «μόνιμου χαρακτήρα», όμοια με αυτή που εφαρμόζεται σήμερα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ σχεδιάζει το υπουργείο Οικονομικών, και μάλιστα το συζητά κιόλας στο πλαίσιο της διαμόρφωσης του Εθνικού Φορολογικού Συστήματος. Με πρόσχημα κάποια ακριβά ακίνητα, στη Μύκονο και το Κολωνάκι, που χαρακτηρίζονται αγροτεμάχια, ενώ πρόκειται για οικόπεδα, το…

Υπ. Οικονομικών σχεδιάζει να επιβάλλει χαράτσι, ακόμα και σε αγρότες – μικροϊδιοκτήτες που προσπαθούν να επιβιώσουν με μικρές εκτάσεις γης.

Ο συλλογισμός των …εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Οικονομικών είναι σχεδόν ο ίδιος με αυτόν που εφαρμόστηκε για την επιβολή έκτακτης εισφοράς στα ακίνητα, μέσω της ΔΕΗ, με βάση δηλαδή την αντικειμενική τους αξία. Προφανώς οι …εμπειρογνώμονες του Υπουργείου Οικονομικών θεωρούν ότι ένα χωράφι με πατάτες στη Δράμα έχει την ίδια ανταποδοτικότητα στον ιδιοκτήτη με μια αλάνα που νοικιάζεται για πάρκινγκ στη Μύκονο ή τη Ρόδο.

ΠΗΓΗ: http://www.trelokouneli.gr

Omilie a Mitropolitului Augustin Kantiotis la pomenirea

Sfântului Fotie, Patriarhul Constantinopolului

(Aγιος Φωτιος Πατριάρχης Κωσταντινουπόλεως)

6 februarie

Altarul Sfântului Fotie, Oraşul “Sfântul Augustin”, Florida, SUA

ORTODOXIA, COMOARA NOASTRĂ!

Iubiţii mei, suntem creştini ortodocşi. Adică aparţinem Bisericii care păstrează credinţa adevărată care este Ortodoxia. În Ortodoxie nu există minciună. Toată este adevăr. Este ca aurul care a trecut prin multe cuptoare şi este curat 100%. Lucrul acesta îl acceptă şi străinii, care nu aparţin Bisericii noastre. Biserica Ortodoxă are o măreţie. Îl emoţionează şi îl atrage pe acel om care are dispoziţie bună şi vrea să cunoască adevărul. De aceea se cuvine să-I mulţumim lui Dumnezeu că ne-am născut ortodocşi şi să-L rugăm să rămânem fii credincioşi şi afierosiţi Ortodoxiei.

Dar pentru a ajunge până la noi Ortodoxia, a trebuit să aibă loc lupte şi să se verse sângele aleşilor ei copii. Mari Dascăli şi Părinţi au întărit credinţa ortodoxă prin învăţătura lor înţeleaptă şi prin luptele lor. Între marii Părinţi şi Dascăli ai Bisericii, care s-au luptat pentru întărirea Ortodoxiei, se disting doi: unul este Atanasie cel Mare, pe care îl sărbătorim pe 18 ianuarie, iar altul este Sfântul Fotie, pe care îl sărbătorim pe 6 februarie. Sfântului Fotie îi vom dedica această omilie a noastră.

***

Sfântul Fotie s-a născut în veacul al IX – lea d.Hr. în Constantinopol din părinţi bogaţi şi slăviţi. Rudele lor aveau poziţii înalte în stat şi în Biserică. Un unchi al tatălui său fusese patriarh şi se sfinţise: Sfântul Tarasie. Tatăl lui Fotie a fost un înalt funcţionar la palatul imperial.

De mic, Fotie a arătat vocaţie pentru studiu. Studia zi şi noapte. A fost educat ca nici un alt tânăr din vremea sa. Împăratul preţuia harismele lui şi l-a luat în slujba sa, unde foarte curând a ocupat o poziţie importantă. Serviciile imperiale i-au încredinţat cele mai dificile misiuni. Toţi se minunau de marea înţelepciune şi de capacităţile lui Fotie. Dar Fotie nu era făcut pentru afacerile politice. Dumnezeu îi rânduise ca într-o bună zi să devină unul din cei mai mari Părinţi şi Dascăli ai Bisericii. Fotie, suflet smerit, niciodată nu şi-a închipuit că avea să urce în marile funcţii bisericeşti. Nu vâna măreţii şi slave. Dorea să rămână laic şi astfel să-şi ofere serviciile Bisericii. Pentru că şi un laic poate – fără rasă şi camilafcă – să slujească lui Dumnezeu şi să devină sfânt şi martir. Câţi mireni credincioşi nu au folosit Biserica mai mult decât preoţii şi episcopii, care din indiferenţă şi necredinţă au îngropat în pământ, au netrebnicit nepreţuiţii talanţi ai preoţiei! Sfântul Fotie era laic sau mirean. Mirean care era iubit şi preţuit de tot poporul; mirean credincios şi dedicat Bisericii; mirean, dar înflăcărat predicator al Evangheliei. Dar n-a rămas pentru totdeauna mirean. Împotriva voinţei lui, iubirea poporului şi preţuirea mai marilor l-au răpit şi l-au făcut patriarh. În câteva zile a devenit monah, ipodiacon, diacon, preot, iar în ziua de Crăciun în 857 a fost hirotonit episcop şi a luat asupra sa slujirea patriarhală.

Fotie patriarhul. S-a aprins atunci invidia celor care nu puteau să privească slava lui. Aceştia luptau împotriva lui şi îl bârfeau pretutindeni. Spuneau că este un lucru nemaiauzit ca un mirean să devină patriarh în câteva zile şi altele. Dar un sinod mare care a avut loc şi la care au participat şi reprezentanţii papei, a examinat învinuirile duşmanilor săi şi i-a dat dreptate. Fotie a rămas în tron. Învăţa şi catehiza poporul şi se îngrijea să răspândească Ortodoxia şi la alte popoare, care trăiau în idololatrie şi în rătăcire. Şi astfel de popoare au fost cele slave: sârbii, bulgarii, croaţii şi ruşii. Propovăduirea a avut succes în Bulgaria. Acolo au propovăduit doi mari misionari, Chiril şi Metodiu, pe care i-a trimis Sfântul Fotie. Regele bulgarilor Boris s-a botezat primul şi a primit un nou nume, numele de Mihail. Au trecut o mie de ani de când a avut loc minunea aceasta, un popor întreg din idolatru să devină ortodox.

Dar satana a invidiat această slavă a Bisericii. A venit alt împărat şi l-a izgonit cu forţa din tron pe Fotie şi l-a trimis în exil. Un sinod nelegiuit l-a condamnat. Mult a suferit în exil. Dar s-a întors din nou în tron. Poporul, când l-a văzut din nou pe Fotie în tron, s-a bucurat, iar Fotie cu un nou avânt şi cu un nou entuziasm a început iarăşi să propovăduiască Ortodoxia. Şi pentru că în Bulgaria intraseră oamenii papei pentru a atrage poporul de la Ortodoxie şi a-l face să se închine papei, Sfântul Fotie a luat măsuri: i-a invitat pe catolici să plece din Bulgaria şi să lase poporul în pace. Dar ei nu plecau şi continuau să semene în sufletul poporului zâzaniile, adică învăţăturile lor eretice. Atunci, Fotie a convocat un mare sinod, a condamnat învăţăturile eretice şi l-a afurisit pe papa.

De atunci a început schisma Bisericilor. Papa s-a despărţit de Ortodoxie şi continuă până astăzi să rămână despărţit. Şi cu toate că au trecut de atunci aproape 1100 de ani [acum sunt mai mulţi], papa nu şi-a recunoscut greşelile, ci rămâne nepocăit şi încearcă prin diferite acţiuni perfide să îi atragă pe ortodocşi de partea sa. Şi din nefericire există ortodocşi, clerici şi laici, episcopi şi chiar patriarhi, care nu vor să înţeleagă că Ortodoxia este în pericol din partea acţiunilor satanice ale papei.

Dar să revenim la Fotie. Duşmanii lui şi după această biruinţă împotriva papei nu s-au liniştit. L-au coborât pentru a doua oară din tron şi l-au trimis în exil. Patru ani a trăit în exil. Studia şi se ruga. În cele din urmă, pe 6 februarie 891 a murit.

***

Ce-am spus? „A murit?” Nu! Fotie nu a murit. Trăieşte împreună cu toţi martirii şi mărturisitorii şi aşteaptă a doua venire a Domnului ca să ia cununa. Dar Sfântul Fotie trăieşte şi în Biserica Ortodoxă. Pentru că tot ceea ce Sfântul Fotie a propovăduit şi noi astăzi propovăduim şi învăţăm. Şi precum Sfântul Fotie l-a condamnat pe papa ca eretic, aşa şi noi îl condamnăm pe papa nu doar pentru învăţăturile lui eretice mai vechi, ci şi pentru cele mai noi şi rămânem credincioşi Ortodoxiei. Ortodoxia, aceasta este nepreţuita noastră comoară.

Ortodoxia – comoara noastră, iubiţilor! Dar precum ne învaţă Evanghelia, această comoară nu trebuie să o ascundem, precum slujitorul cel viclean a ascuns talantul său în pământ. Nu! Să lucrăm. Să cultivăm talantul. Să ducem în lume această monedă autentică, care se numeşte Ortodoxia. Este bogăţie şi comoară. Este păcat să o ascundem şi să o îngropăm. Imitatori ai Sfântului Fotie, să propovăduim Ortodoxia la Răsărit şi la Apus şi să fim gata pentru păzirea şi răspândirea ei să suferim orice osteneală, necaz şi jertfă. Astfel, fiecare din noi se va învrednici să audă din gura lui Hristos: „Bine, slugă bună şi credincioasă! Peste puţine ai fost credincioasă, peste multe te voi pune. Intră întru bucuria Domnului tău” (Matei 25, 21)

Sursa:   Cartea “Ne vorbeşte Părintele Augustin, Mitropolitul de 103 ani” (Vol. I)
Share this:

Σκληρή παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου για την κατάσταση στην Ελλάδα…

Κραυγή αγωνίας αποτελεί η επιστολή του αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερώνυμου προς τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο για την κατάσταση στη χώρα μας και την απελπισία, όπως σημειώνει, των Ελλήνων, των ανθρώπων που … χάνουν καθημερινά τη δουλειά τους και το σπίτι τους. Ο Αρχιεπίσκοπος χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα για τα νέα μέτρα που προωθούνται, κάνει κάνει λόγο για υποθήκευση του εθνικού μας πλούτου και τονίζει ότι οι Έλληνες απαιτούν ειλικρινείς απαντήσεις.

«Το φαινόμενο των αστέγων, αλλά και των πεινασμένων -φαινόμενο κατοχικών εποχών- παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις» τονίζει ο Αρχιεπίσκοπος και προσθέτει:

«Οι άνεργοι αυξάνονται κατά χιλιάδες μέρα με τη μέρα. Το ίδιο και τα λουκέτα μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Τα νέα παιδιά, τα καλύτερα μυαλά του τόπου, παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης. Οι πατεράδες μας δεν μπορούν να ζήσουν, μετά τις δραματικές περικοπές των συντάξεών τους. Οικογενειάρχες και ιδίως οι πιο φτωχοί, οι πολύτεκνοι, οι μεροκαματιάρηδες, βρίσκονται σε απόγνωση, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές των μισθών τους και τους αβάσταχτους νέους φόρους.

» Η πρωτόγνωρη καρτερία των Ελλήνων εξαντλείται, η οργή παραμερίζει τον φόβο και ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης δεν μπορεί να αγνοείται πια, ούτε από εκείνους που διατάσσουν, ούτε από εκείνους που εκτελούν τις φονικές συνταγές τους».

«Στις δύσκολες και -αναντίλεκτα- κρίσιμες αυτές ώρες» συνεχίζει ο Αρχιεπίσκοπος «οφείλουμε όλοι να ξέρουμε και να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει το γεγονός ότι η ανασφάλεια, η απόγνωση και η κατάθλιψη έχουν φωλιάσει σε κάθε ελληνικό σπίτι. Ότι προκάλεσαν δυστυχώς -και συνεχίζουν να προκαλούν- ακόμη και αυτοκτονίες, εκείνων που δεν μπόρεσαν να αντέξουν το δράμα των οικογενειών και τον πόνο των παιδιών τους».

«Μπροστά σε όλα αυτά, η Εκκλησία της Ελλάδος αξιοποιεί κάθε δυνατότητα αλληλεγγύης. Και είναι θετικό που, μέσα στην τόση καταχνιά, ξεπροβάλλει η ευαισθησία, το φιλότιμο και ο αγνός πατριωτισμός των Ελλήνων. Για να δώσει ένα πιάτο φαΐ, ένα ρούχο, μια ανάσα ζωής στους απελπισμένους» προσθέτει, τονίζοντας:

«Δυστυχώς, όμως, όπως ξεκάθαρα φαίνεται πλέον, το δράμα της πατρίδας μας όχι μόνο δεν τελειώνει εδώ, αλλά μπορεί να προσλάβει και νέες ανεξέλεγκτες διαστάσεις».

Σκληρή γλώσσα χρησιμοποιεί ο Αρχιεπίσκοπος για τα νέα μέτρα που θα εφαρμοστούν και τα οποία θα είναι σκληρότερα, όπως λέει, κάνει λόγο για υποθήκευση του εθνικού μας πλούτου και τονίζει ότι οι Έλληνες απαιτούν ειλικρινείς απαντήσεις.

«Ζητούνται, άλλωστε, τις ώρες αυτές, ακόμη σκληρότερα, ακόμη πιο επώδυνα,ακόμη πιο άδικα μέτρα, στην ίδια αδιέξοδη και αποτυχημένη γραμμή του πρόσφατου παρελθόντος μας. Ζητούνται ακόμη μεγαλύτερες δόσεις ενός φαρμάκου που αποδεικνύεται θανατηφόρο. Ζητούνται δεσμεύσεις που δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά αναβάλλουν μόνο προσωρινά τον προαναγγελθέντα θάνατο της Οικονομίας μας. Και υποθηκεύουν, ταυτόχρονα, την εθνική μας κυριαρχία. Υποθηκεύουν τον πλούτο που έχουμε, αλλά και αυτόν που μπορεί να αποκτήσουμε στα εδάφη και τις θάλασσές μας» λέει ο αρχιεπίσκοπος και σημειώνει ότι «στη διαμόρφωση των αποφάσεων, οι φωνές των απελπισμένων, οι φωνές των Ελλήνων, αγνοούνται προκλητικά».

«Δυστυχώς, σήμερα, οι Έλληνες δεν βρίσκουμε απάντηση ούτε στα όσα έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται, ούτε στα όσα ζητούνται από τους ξένους. Είναι, μάλιστα, τουλάχιστον ύποπτη η εμμονή τους σε αποτυχημένες συνταγές. Και είναι προκλητικές οι αξιώσεις τους σε βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Και αυτό είναι, ίσως, το πιο ανησυχητικό. Δεν μπορεί, άλλωστε να αγνοείται από κανέναν ότι οι αντοχές των ανθρώπων γύρω μας εξαντλήθηκαν. Όπως εξαντλήθηκαν και οι αντοχές της πραγματικής οικονομίας. Και βέβαια, δεν μπορεί παρά να υπάρχουν μπροστά μας και άλλοι δρόμοι. Δρόμοι πνευματικής ανάτασης και οικονομικής ανάταξης» τονίζει ο Αρχιεπίσκοπος και καταλήγει με δραματικό ύφος:

«Αποκρούοντας, ταυτόχρονα, τους έξωθεν εκβιασμούς και απορρίπτοντας τις θανατηφόρες συνταγές τους. Έχοντας, πάνω απ’ όλα, ακλόνητη τη βεβαιότητα, ότι με τη βοήθεια του Θεού και την πίστη στις δυνατότητές μας μπορούμε να τα καταφέρουμε. Η Ελλάδα του πολιτισμού, η Ελλάδα της ιστορίας, η Ελλάδα των παραδόσεων δεν μπορεί να χαθεί ούτε γιατί κάποιοι το πίστεψαν, ούτε γιατί κάποιοι μπορεί να το θέλουν. Η Ελλάδα μας μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Μπορεί, και πάλι, να τραβήξει μπροστά.

» Εξοχότατε κύριε πρόεδρε, αυτόν τον δρόμο αναζητούμε και προσδοκούμε οι Έλληνες σήμερα».

in.gr

__________

«ΟΙ 3 ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ»

OMIΛIA MHTΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

__________

________

Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

«ΝΥΝ ΑΠΟΛΥΕΙΣ…»

(Λουκ. 2,29)

Εορτή, ἀγαπητοί μου, σήμερα, ἑορτὴ καὶ αὔριο. Οἱ δύο ἑορτὲς συνδέονται· ἀναφέρονται στὸ ἴδιο γεγονός, ὅπως τὸ ἱστορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς(2,22-40). Ποιό εἶνε τὸ γεγονός;

* * *

Πέρασαν σαράντα μέρες ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα. Οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν συνήθεια, ἡ μάνα τὴν τεσσαρακοστὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴ γέννησι τοῦ πρώτου ἀρσενικοῦ παιδιοῦ νὰ τὸ πη γαίνῃ στὸ ναὸ τοῦ  Σολομῶντος, νὰ προσφέρεται θυσία ἕνα ζευγάρι τρυγόνια ἢ δυὸ μι κρὰ περιστέρια, καὶ ὁ ἱερεὺς  νὰ εὐλογῇ τὸ βρέφος –καὶ σ᾽ ἐμᾶς ἡ μάνα τότε σαραντίζει. Αὐτὴ τὴ διάταξι τοῦ νόμου ἐφήρμοσε καὶ ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος· ἔφερε στὸ ναὸ τὸ Θεῖο Βρέφος μαζὶ μὲ τὸν Ἰωσήφ. Βλέποντας ἐκεῖ τὴν Παναγία, ἀνάμεσα σὲ ἄλλες μητέρες, ποιός φαν ταζόταν ὅτι τὸ βρέφος ποὺ κρατοῦσε στὴν ἀγκάλη της εἶνε ὁ Ποιητὴς τῶν ὅλων! Ἀλλὰ τώρα τὸ μυστήριο ἀποκαλύπτεται. Τὸ φανερώνει ὁ Θεὸς σὲ δύο ἀνθρώπους, ἕναν ἄντρα καὶ μία γυναίκα, ποὺ ἑορτάζουν αὔριο.

⃝Ὁ ἄντρας εἶνε ὁ Συμεών, ἕνας ἅγιος γέροντας ποὺ κατοικοῦσε στὰ Ἰεροσόλυμα, τηροῦσε μὲ ἀκρίβεια τὸ νόμο τοῦ Κυρίου καὶ εἶχε χάρι ἁγίου Πνεύματος. Τὰ χρόνια περνοῦσαν.

Αὐτὸς παρακαλοῦσε, νὰ προλάβῃ νὰ δῇ τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Καὶ ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν προσευχή του· τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο τὸν πληροφόρησε, ὅτι δὲν θὰ δῇ θάνατο προτοῦ ἀξιωθῇ νὰ δῇ τὸ Μεσσία. Εἶχε φτάσει σὲ μεγάλη πλέον ἡλικία, καὶ τὴν ἡμέρα ποὺ ἡ Παναγία ἔφερε τὸ νεογέννητο Χριστὸ στὸ ναό, βρέθηκε ἐκεῖ, τὸν πῆρε στὴν ἀγκάλη του, καὶ μὲ φώτισι ἁγίου Πνεύματος εἶπε τότε λόγια προφητικά.

_Εἶπε ἕναν ὕμνο εὐχαριστήριο, ποὺ τὸν ἀκοῦμε τὸ βράδυ στὴν ἐκκλησία –μ᾽ αὐτὸν τελειώνει κάθε φορὰ ὁ ἑσπερινός· «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, Δεσπότα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ». Μὲ ἁπλᾶ λόγια· Θεέ μου, σ᾽ εὐχαριστῶ ποὺ τήρησες τὸ λόγο σου καὶ μ᾽ ἀξίωσες νὰ δῶ μὲ τὰ μάτια μου ἐκεῖνον ποὺ εἶνε ἡ σωτηρία γιὰ ὅλους τοὺς λαούς· ἐκεῖνον ποὺ –μέσ᾽ στὸ σκοτάδι τοῦ κόσμου- εἶνε τὸ φῶς ποὺ θ᾽ ἀποκαλυφθῇ στὰ ἔθνη καὶ θὰ εἶνε πρὸς δόξαν τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ.

Ἡ Παναγία καὶ ὁ Ἰωσὴφ θαύμαζαν ἀκούγοντας τὰ λόγια αὐτά. Ὁ Συμεὼν τοὺς εὐλόγησε καὶ ἔκανε στὴν Παναγία μία διπλῆ ἀποκάλυψι. Γιὰ τὸ τεσσαρακονθήμερο Βρέφος εἶπε· «Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Καὶ γιὰ τὴν ἴδια εἶπε· «Σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία…»(Λουκ. 2, 29-32,34-35). Καὶ τὰ λόγια του αὐτὰ πραγματοποιήθηκαν.

_«Οὗτος», εἶπε, «κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν». Ἐξ αἰτίας του ἄλλοι θὰ ἀπιστοῦν καὶ θὰ χάνωνται, ἄλλοι θὰ πιστεύουν καὶ θὰ σῴζωνται. Ἐμπρὸς σὲ τοῦτο τὸ Βρέφος ὁ κόσμοςθὰ διαιρεθῇσὲ δύο μεγάλα στρατόπεδα, θὰ γίνεται πόλεμος μεταξὺ πίστεως καὶ ἀ πιστίας, ἄλλοι θὰ τὸν πιστεύουν καὶ ἄλλοι θὰ τὸν πολεμοῦν· ὑπαίτιος ὅμως δὲ θὰ εἶνε ὁ Χριστὸς ἀλλὰ ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων. Καὶ πράγματι, τόσο μέσα στὸν Ἰσραὴλ ὅσο καὶ στὰ ἔθνη οἱ ἄνθρωποι διχάστηκαν γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἔγιναν διωγμοὶ καὶ μαρτύρια ἑκατομμυρίων πιστῶν ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἐποχὴ μέχρι καὶ σήμερα ἐκεῖ ποὺ ἐπικρατεῖ ὑλισμὸς καὶ ἀθεΐα. Κοντὰ στοὺς  πρώτους μάρτυρες ἔχουμε τοὺς νεομάρτυρες τῆς τουρκοκρατίας, καὶ τώρα γράφεται ἄλλο νεώτερο μαρτυρολόγιο γιὰ τὶς χῶρες τοῦ πρώην σιδηροῦ παραπετάσματος. Ἡ προφητεία αὐτὴ ἐκπληρώθηκε καὶ ἐκπληρώνεται καὶ θὰ ἐκπληρωθῇ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων, μὲ τὸν ἀντίχριστο καὶ τὸ Ἁρμαγεδῶνα. Νικητὴς θὰ εἶνε πάντα ὁ Χριστός, ὅπως μέχρι τώρα. Μερικοί, βλέπον τας τὸ διωγμὸ στὴ Ῥωσία, εἶπαν· Πάει ἡ θρησκεία!… Ὁ Στάλιν εἶπε· Σὲ πέντε χρόνια δὲν θ᾽ ἀκούγεται τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ· ἀλλὰ στὶς μέρες μας εἴδαμε νὰ γκρεμίζουν τὰ ἀγάλματά του καὶ νὰ τὸν δικάζουν γιὰ τὰ ἐγκλήματα ποὺ ἔκανε. Καὶ στὴ Φλώρινα, ὅταν στήναμε τὸ μεγάλο σταυρὸ στὸ ὕψωμα 1020, κάποιοι σχεδίαζαν νὰ τὸν γκρεμίσουν· τέτοιο μῖσος ἐναντίον τοῦ ἐπισκόπου ποὺ δίδασκε τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ!… Τὰ λόγια – ἡ προφητεία τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Θεο δό χου βγαίνουν ἀληθινά· μὴ σκανδαλιζώμαστελοι πὸν ὅταν βλέπουμε τὴν ἀπιστία ν᾽ ἀποθρασύνεται· στὸ τέλος νικητὴς θὰ εἶνε ὁ Χριστός.

_Ἀλλὰ καὶ ἡ προφητεία ποὺ εἶπε στὴν Παναγία βγῆκε ἀληθινή. «Σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία…», εἶ πε. «Ῥομφαία» θὰ πῇ σπαθί, ἀμφίστομος μάχαιρα, κοφτερὸ σπαθὶ ποὺ κόβει κι ἀπὸ τὶς δύο μεριές. Θὰ περάσῃ δηλαδὴ τὴν καρδιά σου μεγάλος πόνος,ἡ μητρική σου καρδιὰ θὰ πονέσῃ πολύ. Καὶ πράγματι τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἡ Παναγία πόνεσε ὅσο καμμιά ἄλλη μάνα, ὅταν εἶδε τὸν Υἱό της, τὸν ἀναμάρτητο Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, πάνω στὸ σταυρὸ καὶ τὶς πληγὲς νὰ στάζουν αἷμα.

⃝Μετὰ τὸν ἅγιο Συμεὼν μαρτυρία γιὰ τὸ Χριστὸ ἔδωσε καὶ ἡ Ἄννα, μιὰ ἁγία χήρα, γερόντισσα 84 ἐτῶν. Παντρεύτηκε στὰ νιᾶτα της, ἀλλὰ μὲ τὸν ἄντρα της ἔζησε μόνο ἑπτὰ χρόνια. Ὅ ταν ἐκεῖ νος πέθανε, αὐτὴ δὲ σκέφτηκε ἄλλο γάμο, ὅ πως κάνουν τώρα μερικές…

Στὸ ζήτημα αὐτὸ χάθηκε δυστυχῶς ἡ παράδοσις. Δὲν ἀπαγορεύεται βέβαια o δεύτερος ἢ σπανιώτερα καὶ ὁ τρίτος γάμος· ἀλλὰ νὰ τὸ ξέρουμε, κανονικὰ ὁ γάμος εἶνε ἕνας! Εἴδατε ποὺ λέει καὶ ὅτι προσέφεραν ἕνα ζευγάρι τρυγόνια; Τὸ τρυγόνι, ὅπως λέει ὁ Μέγας Βασίλειος, τὸ χαρακτηρίζει ἡ συζυγικὴ ἀφοσίωσι· ἂν συμβῇ νὰ θανατωθῇ τὸ ταίρι του, αὐτὸ δὲ ζευγαρώνει πλέον μὲ ἄλλο, ἀλλάζει μάλιστα καὶ ἡ φωνή του, στὸ ἑξ ῆς γίνεται κλαυθμηρή. Τὰ ζῷα διδάσκουν τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ὑπόσχεται μὲν αἰώνια ἀγάπη, ἀλλ᾽ ἔπειτα ἀπατᾷ τὸ ταίρι του, ἀπὸ λύσσα γιὰ σαρκικὴ ἀπόλαυσι. Τέτοιος εἶνε ὁ μάταιος αὐτὸς κόσμος. Καὶ ὅμως σ᾽ αὐτὸν στηριζόμαστε καὶ ἐλπίζουμε καὶ οἰκοδομοῦμε τὸν πύργο τῆς «εὐτυχίας» μας.

Ἡ ἁγία Ἄννα λοιπὸν ἔζησε ἑπτὰ χρόνια μὲ τὸν σύζυγό της καὶ μετὰ πλέον ἔμεινε κοντὰ στὸ ναό, τρόπον τινὰ ὡς νεωκόρος. Καθόταν ἐκεῖ, νήστευε, προσευχόταν καὶ λάτρευε τὸ Θεὸ νύχτα – μέρα. Βρέθηκε ἐκεῖ καὶ αὐτὴ τὴν ὥρα ἐκείνη καὶ δόξαζε τὸν Κύριο καὶ ἔδινε σὲ ὅλους τὴ μαρτυρία της γιὰ τὸν Χριστό.

* * *

Σήμερα ἂς ἀντλήσουμε τρία διδάγματα.

⃝Γέρος ὁ Συμεών, γριὰ ἡ Ἄννα, μποροῦσαν νὰ βροῦν πρόφασι καὶ νὰ ποῦν· Γεράσαμε πιά, δὲ μποροῦμε νὰ πηγαίνουμε στὸ ναό… Καὶ ὅμως πήγαιναν. Καὶ σήμερα ὑπάρχουν τέτοιοι πιστοί.

Θυμᾶμαι στὴ Φλώρινα μιὰ ἁγία γερόντισσα νὰ ἔρχεται στὴν ἐκκλησία μὲ τὰ δεκανίκια. Χειμώνας ἦταν, χιόνιζε, καὶ τὴ βλέπω μέσα στὸ ναό. Τὴ θαύμαζα. Πέθανε τώρα-αἰωνία ἡ μνήμη της! Καὶ ἐνῷ τέτοιοι ἄνθρωποι δικαιολογοῦνται ν᾽ ἀπουσιάζουν, κάποιοι ἄλλοι δὲν ἐκκλησιάζονται· ἔχουν πόδια γιὰ τὸ διάβολο, πόδια γιὰ τὸ Θεὸ δὲν ἔχουν! Σεβασμὸ στὸ τίμιο γῆρας διδάσκει ἡ σημερινὴ ἡμέρα, μὴν τὸ περιφρονοῦμε.

Δὲν εἶνε πολὺς καιρὸς ποὺ ἕνα γεροντάκι στὴν Ἀθήνα, ἐκεῖ ποὺ βάδιζεμὲ τὸ μπαστουνάκι, ἕνας χούλιγκαν τὸν ἔχρισε μ᾽ ἕνα γιαούρτι. Τί ἀπεδείχθη στὴν ἀστυνομία· ὁ γέρος αὐτὸς στὴ νεότητά του ἦταν λοχίας στὸ Ἀλβανικὸ μέτωπο καὶ εἶχε ἀριστεῖο ἀνδρείας! Δὲ φταῖνε ὅμως τὰ παιδιά, φταίει τὸ σύστημα, ἡ ὅλη συγκρότησι τῆς κοινωνίας. Μιλοῦν περιφρονητικά· Ἔ, γέρασε πιὰ αὐτός, δὲ ξέρει τί λέει… Ἔτσι φρονοῦν γιὰ τὸ γέροντα, ἔστω κι ἂν ἦταν δάσκαλος ἢ καθηγητής τους, ἔστω κι ἂν ἦταν πνευματικός τους, ἔστω κι ἂν εἶνε ὁ ἐπίσκοπός τους!…

Ὅταν τοὺς λὲς αὐτὰ ποὺ θέλουν, εἶσαι καλός· ἅμα τοὺς πᾷς κόντρα, θηρία γίνονται!

⃝Πολλοὶ ζηλεύουν τὸν ἅγιο Συμεών, θὰ ἤ θελαν νὰ πάρουν κι αὐτοὶ στὴν ἀγκαλιά τους τὸ Χριστό, νὰ τὸν ἀγγίξουν. Ὁ Κύριος ὅμως στὴν Ἐκκλησία μᾶς χαρίζει κάτι ἀνώτερο. Ὄχι στὴν ἀγκαλιά σου, ἀλλὰ μέσα στὴν καρδιά σου μπορεῖς νὰ τὸν πάρῃς! Πῶς; Μὲ τὴ θεία κοινωνία.

Ὅπως χάρηκε ὁ Συμεών, ἔτσι χαίρονται καὶ οἱ ψυχὲς ποὺ ἀξιώνονται νὰ κοινωνήσουν.

⃝Καὶ τί θὰ πῇ «Νῦν ἀπολύεις»; Εἶδα προχθὲς ἕνα στρατιώτη κ᾽ ἔλαμπε ἀπὸ χαρά. Τί συμβαίνει; λέω. –Ἀπολύομαι, πῆρα τὸ ἀπολυτήριο! Ὅπως λοιπὸν ὁ στρατιώτης τὴν ὥρα τῆς ἀπολύσεως ἢ ὁ φυλακισμένος τὴν ἡμέρα τῆς ἀποφυλακίσεως, ἔτσι ἔνιωθε ὁ ἅγιος Συμεών. Διότι κι αὐτὴ ἡ ζωὴ ἐδῶ ἕνα εἶδος φυλακῆς εἶνε. Κάποτε ἦταν παράδεισος, ἀλλὰ λόγῳ τῆς ἁμαρτίας κατήντησε φυλακή· συνεπῶς ὁ θάνατος εἶνε λύτρωσις. Φεύγει πλέον ὁ ἄνθρωπος καὶ πάει σ᾽ ἕναν ἄλλο κόσμο, ὡραιότατο, ἀθάνατο, θεῖο. Γι᾽ αὐτὸ νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεό, ὅταν ἔρθῃ ἡ δική μας ἐκείνη ὥρα, νὰ ποῦμε κ᾽ ἐμεῖς «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, Δεσπότα…», ποὺ εἶνε σὰν τὸ«Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου»(Λουκ. 23,42) ποὺ εἶπε ὁ λῃστής.

Βλέπετε, ἀγαπητοί μου, τί διδάγματα ἔχουν τὰ γεγονότα ποὺ ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας;

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνηςτὴν 2-2-1990.

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ:

Η κρίση της Ελλάδας είναι διαφορετική, από αυτήν των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης – η επίλυση της είναι πάρα πολύ απλή, ενώ δεν υπάρχει κανένας λόγος εξόδου από το Ευρώ, χρεοκοπίας ή διαγραφής οφειλών εκ μέρους των πιστωτών της Περισσότερα…

—

Η Ελλάδα και οι δήθεν «σωτήρες»

Πλέον το παραδέχονται και οι ίδιοι οι ευρωπαίοι. Απέτυχαν να αντιμετωπίσουν το ελληνικό πρόβλημα αλλά και συνο.

Περισσότερα www.sofokleus 10

Δεν μπορώ πια να σωπαίνω … ντρέπομαι (π. Κωνσταντῖνος Καπετανόπουλος)

Ντρέπομαι γιατί τήν πατρίδα μου τήν κυβερνοῦν, ἐδῶ καί δεκαετίες, τά γνωστά «τζάκια», τά ὁποῖα ἐναλλάσσονται στήν ἐξουσία. Καραμανλῆδες- Μητσοτάκηδες-Παπανδρέϊδες!; Γιατί; Τί συμβαίνει;
Ντρέπομαι γιά τήν κατάντια τοῦ πολιτικοῦ μας συστήματος, γιατί ἀπέκρυψε, καί συνεχίζει νά ἀποκρύπτει τήν ἀλήθεια ἀπό τόν λαό μας. Ἡ δικτατορία στήν πληροφόρηση συνιστᾶ ἔγκλημα κατά τῆς Δημοκρατίας καί τοῦ λαοῦ μας. Ὅλα γίνονται στό ἡμίφως ἤ στό σκοτάδι. Ὅλοι τους συνειδητά ἔφεραν τήν Πατρίδα σέ τέτοιο χάλι. Ναί, συνειδητά!
Ντρέπομαι γιατί τά Κόμματα κατάντησαν «μαγαζάκια» διορισμένων «ἀνθυπάτων»!
Ντρέπομαι γιά τά κανάλια ἐκεῖνα καί τούς δημοσιογράφους ἐκείνους πού χρόνια τώρα παίζουν τόν ρόλο τοῦ νταβατζῆ καί τοῦ προαγωγοῦ… Τά λένε ὅλα, ἐκτός ἀπό τήν ἀλήθεια. Ἔτσι κάποιοι ἄλλοι χειραγωγοῦν τόν ἀνενημέρωτο λαό μας σέ «δρόμους» πού ἄλλοι τούς ἔχουν ὑποδείξει καί ἐπιβάλλει.
Ντρέπομαι γιά τούς βουλευτές ἐκείνους πού ἐψήφισαν τό Μνημόνιον 1 χωρίς νά τό ἔχουν μελετήσει. Οἱ βουλευτές αὐτοί ἀπεδείχθησαν «μολυβένια στρατιωτάκια» πού ἐκτελοῦν διαταγές «ἀνθυπάτων» … θά τά βροῦν μπροστά τους … Τό Μνημόνιο 1 περιέχει ὅρους ντροπῆς. Οἱ δανειστές μας μᾶς ἀπαγορεύουν νά κάνουμε μέ ἄλλους σχέδια ἀναπτύξεως χωρίς τήν ἄδειά τους! Στό ἄρθρο 14 παράγρ.5 ἡ Ἑλλάδα παραιτεῖται ἀμετακλήτως καί ἄνευ ὅρων ἀπό τίς ἀσυλίες προστασίας τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας. Τέτοιος πρωτόγνωρος ὅρος δέν συναντᾶται οὔτε σέ ἀποικιοκρατικές συμβάσεις! Καί τό χειρότερο εἶναι ὅτι οἱ δανειστές μας μποροῦν νά μεταβιβάσουν σέ τρίτη χώρα τά δικαιώματά τους ἀπό τήν Σύμβαση!
Ντρέπομαι γιατί αὐτοί οἱ ἀνίκανοι μᾶς κατέστησαν ὁμήρους τῶν Τραπεζῶν τοῦ ἐξωτερικοῦ καί τῆς ντόπιας οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας. Μέ τούς Κατοχικούς (Γερμανούς καί Ἰταλούς) πολεμούσαμε, γιατί εἴχαμε ἐλπίδα τῆς ἀπελευθερώσεως. Τώρα δέν ὑπάρχει ἐλπίδα οὔτε λύση στήν τραγωδία τῆς χώρας.
Τό Μνημόνιον ἀποδομεῖ τό Κοινωνικό Κράτος καί δέν εἶναι συμβατό μέ τήν Ἑλληνική Συνταγματική νομιμότητα. Εἴμαστε ὑπό κατοχήν καί παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Ἡ Τρόϊκα εἶναι παράνομη, δέν ἔχει νόμιμη βάση. Τό Μνημόνιο ἀπέτυχε. Θά ἔχουμε συνεχῆ ἀναπαραγωγή ἐλλειμμάτων. Ἡ Κυβέρνηση καί τό ὅλο ἁμαρτωλό καί σάπιο σύστημα, διά στόματος πρωθυπουργοῦ, μᾶς εἶπε χοντρά ψέματα, ὅπως λεφτά ὑπάρχουν, φόροι δέν θά μποῦν, καί ὅτι δέν θά μποῦμε στό Δ.Ν.Τ. Ὅμως ἔγιναν ἀκριβῶς τά ἀντίθετα.
Ντρέπομαι γι’ αὐτά, καί γιά ἄλλα πολλά.
Καί ἐνῶ ὑπῆρχαν τρόποι νά ξεφύγουμε ἀπό τήν μέγγενη (Ρωσία- Κίνα μέ 11/2 τοῖς ἑκατόν, καθώς καί τό Οὐγγρικό πρότυπο), μᾶς ἔρριξαν στά χέρια ἀναίσχυντων τοκογλύφων καί πληρώνουμε τόκους 5,50% ἕως 6,50%!!
Ἡ Τρόϊκα δέν ἐπιθυμεῖ τήν ἀνάπτυξη τῆς Ἑλλάδος. Αὐτό ἄλλωστε εἶναι ἐξώφθαλμο. Ἐκεῖνο πού ἐπιδιώκει εἶναι ἡ καθολική δέσμευση τῆς δημόσιας περιουσίας. Θέλουν τίς πλουτοπαραγωγικές μονάδες τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Οἱ Τράπεζες τῆς Τρόϊκας εἶναι «πιράνχας», εἶναι «ἀλιγάτορες», εἶναι «βδέλλες»! Πίνουν τό αἷμα τῶν λαῶν…
Ντρέπομαι καί γιά τήν Εὐρώπη τῶν πολιτῶν καί τῶν ἐθνῶν πού μετεξελίχθηκε σέ Εὐρώπη τῶν συμφερόντων!!
Ντρέπομαι καί γιά τήν Γερμανία, πού ἐνῶ μᾶς χρωστάει τά μαλλιά τῆς κεφαλῆς της γιά ὅσα ἔπραξαν ἐδῶ οἱ Χιτλερικοί, ἀρνεῖται νά πληρώσει. Γιατί; Σέ ἄλλους τά πλήρωσε… Γιατί τό ἀρνεῖται σέ μᾶς; Ἄν εἴχαμε πραγματικούς ἡγέτες, ἡγέτες πατριῶτες θά μποροῦσαν νά σταματήσουν τίς εἰσαγωγές πολεμικοῦ ὑλικοῦ ἀπό τήν Γερμανία καί τήν Γαλλία. Ὑπάρχουν καί ἀλλοῦ «πορτοκαλιές» …
Ντρέπομαι καί γιά τά δύο νομικά ἐκτρώματα, πού σχεδιάστηκαν καί γράφτηκαν στό ἴδιο γραφεῖο στό Λονδίνο, τό ἔκτρωμα «Σχέδιον Ἀνάν» καί τό τωρινό Μνημόνιο. Πόσα χρήματα πῆραν; Γιά τό Μνημόνιο ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἔπρεπε νά ἔχει παρέμβει. Τί περιμένει; Ἴσως πάρει καί αὐτόν τό «ποτάμι»…
Τό Μνημόνιο εἶναι ἕνα κοινωνικό μακελειό, εἶναι ἕνας ἐργασιακός μεσαίωνας. Τό ΠΑΣΟΚ πού κάποτε ὑπέσχετο κοινωνική δικαιοσύνη, τώρα ἐνεργώντας ὑπέρ τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας, ὥρισε μισθούς 550 €! Ἐρωτῶ τούς πολιτικούς μας· μποροῦν αὐτοί νά περάσουν τόν μῆνα μέ τόσον ὀλίγα χρήματα; Δέν αἰσχύνονται; Δέν ντρέπονται;
Ντρέπομαι γιατί τό σάπιο σύστημα κρατάει ἔξω τούς κλέφτες, τά λαμόγια καί τά κομματοκοπρόσκυλα, καί ἀπό τήν ἄλλη ἔχει γδάρει τόν μισθωτό καί τόν συνταξιοῦχο στή φορολογία.
Τά οἰκονομικά μέτρα δείχνουν ἀνθρώπους πολιτικῶς ἠλίθιους. Μέ ποιό δικαίωμα περικόπτουν μισθούς καί συντάξεις; Δέν ἔχουν τόν ἀνδρισμό νά βάλουν τό χέρι στό μεγάλο κεφάλαιο καί στίς Τράπεζες, ἐπειδή εἶναι «χωροφύλακες» τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας.
Ντρέπομαι γιατί τό ΠΑΣΟΚ ἀπό Κόμμα κοινωνικῆς δικαιοσύνης, μετεξελίχθηκε σέ «σοσιαλιστικό περιτύλιγμα»(!)
Ντρέπομαι γιατί ἡ κυβέρνηση αὐτή καί ὅλο τό σάπιο πολιτικό σύστημα θεωροῦν τό κράτος τσιφλίκι τους, καί ἐμᾶς, τούς πολίτες, μᾶς περνοῦν γιά ὑπηκόους καί ὄχι γιά πολίτες.
Ἐξοργίζομαι γιατί αὐτό τό ἄθλιο σύστημα ἐργάζεται καί συνεργάζεται γιά τήν οἰκονομική Χιτλεροποίηση τῆς Εὐρώπης. Γιατί δέν ζητᾶνε ἀπό τήν Γερμανία νά μᾶς δώσει ὅσα μᾶς χρωστάει; Δέν γνωρίζουν ὅτι ἡ Γερμανία, ἡ χώρα τοῦ λαδώματος μόνον ἀπό τό ἀεροδρόμιον «Ἐλευθέριος Βενιζέλος» μᾶς ὀφείλει τεράστια ποσά; Ἀπό τήν ἄλλη ὅμως ξέρουν νά ρημάζουν τόν ἀστικό ἱστό τῆς χώρας (!)
Ντρέπομαι ἀκόμη γιατί στόν τελευταῖο ἀνασχηματισμό «ἐχρησιμοποίησαν » ἀναίσχυντα καί τόν Πρόεδρον τῆς Χώρας. Ὁ Πρόεδρος ἔπρεπε νά ἔχει παρέμβει, γιά νά σταματήσει τά κομματικά τους τερτίπια. Γιατί δέν τό πράττει; Τί περιμένει;
Ντρέπομαι γιατί κυβερνοῦν τήν χώρα κομματικές παρέες, οἱ ὁποῖες εἶναι ξεκομμένες ἀπό τόν λαόν, καί οἱ ὁποῖες στό ὄνομα τοῦ πατριωτισμοῦ ἀπεργάζονται τόν ὄλεθρον τῆς Ἑλλάδος.
Ντρέπομαι ἀκόμη πολύ γιατί ἀρκετοί πολιτικοί ἀπό ὅλο τό σάπιο σύστημα εἶναι μέλη Μασονικῶν Στοῶν, ξένων καί δικῶν μας, ἀπό τίς ὁποῖες παίρνουν ἐντολές. Στήν ὑπερ-Στοά τῆς Λέσχης Μπίλντερμπεργκ πού ἐπραγματοποίησε σύσκεψη στό Σαίν Μόριτς τῆς Ἑλβετίας ἔλαβε μέρος ὁ Γ. Παπακωνσταντίνου (!;) Τί πῆγε νά κάνει ἐκεῖ μέσα; Νά πιεῖ τό καφεδάκι του; Στίς μυστικές συνεδριάσεις αὐτῆς τῆς Λέσχης ἔχουν κατά καιρούς παρευρεθεῖ οἱ Γεώργιος Παπανδρέου, Θ. Πάγκαλος, Ἀλογοσκούφης, Καραμανλῆς Κ., Ἀντ. Σαμαρᾶς, Ἄννα Διαμαντοπούλου καί οἰκονομικοί παράγοντες, Τραπεζίτες καί ἄλλοι. Ἔχει λάβει μέρος καί ἡ Ντόρα Μπακογιάννη τῆς Ν. Δημοκρατίας.
Εἶναι δέ γεγονός ὅτι γιά τήν στρεβλή πορεία τῆς Ἑλλάδος τά τελευταῖα χρόνια, μεγάλο μέρος εὐθύνης ἔχει καί ὁ Μασονισμός, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ «πρακτορεῖον» τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ, καί ἐργάζεται μέ ἀφοσίωση σκύλου γιά τήν πραγματοποίηση τῶν σχεδίων του.
Ντρέπομαι γιατί ἐνῶ ἡ ντόπια οἰκονομική ὀλιγαρχία εἰσφοροδιαφεύγει καί φοροδιαφεύγει, τό ἄθλιο πολιτικό σύστημα περικόπτει ἀπό τό πολυτεκνικό ἐπίδομα δέκα εὐρώ, καί ἑνάμισυ εὐρώ! Χίλιες φορές ντροπή … Δέν ὑπάρχει τσίπα …
Ντρέπομαι γιά ὅλους ἐκείνους πού ἑτοιμάζονται νά ψηφίσουν τό Μεσοπρόθεσμο Μνημόνιο, γιατί θά εἶναι ἕνας ὄλεθρος γιά τήν μεσαία τάξη καί λεηλασία τοῦ Ἐθνικοῦ πλούτου. Θά βγοῦνε πολλά στό «σφυρί»… Ὅσοι ψηφίσουν τό Μεσοπρόθεσμο πρέπει νά ὁδηγηθοῦν σέ Εἰδικό Δικαστήριο … Θἄρθει ἡ ΩΡΑ …
Nτρέπομαι ἀκόμη γιά τίς μυστικές συνεννοήσεις πού εἶχε ὁ Γεώργιος Παπανδρέου μέ τόν τέως Δ/ντή τοῦ ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρός Κάν, Γαλλοεβραῖο, πού ἡ Λέσχη Μπίλντερμπεργκ τόν προόριζε γιά πρόεδρο τῆς Γαλλίας. Ὅμως ἔκανε κάποιο χοντρό λάθος … Μόνον καί μόνον γι’ αὐτές τίς ὑπόγειες «διαδρομές » καί συνεννοήσεις ὁ Πρωθυπουργός ἔπρεπε νά πάρει «πόδι» … Ὁ Γ. Παπανδρέου εἶναι «ἐκλεκτός» τῆς Λέσχης Μπίλντεμπεργκ καί ἔχει πολλή «δουλειά» ἀκόμα … Τέτοια τέκνα «ἐκλεκτά » τῆς Ὑπέρ-Στοᾶς εἶναι ὁ Σαρκοζί, ἡ πρώην κομμουνίστρια Ἄγκελα Μέρκελ, ὁ Ζοζέ Μπαρόζο, ὅπως ἦταν ὁ Τόνυ Μπλέρ, καί τόσοι ἄλλοι. Ὅλοι τους ἡγέτες δοτοί!… Αὐτή ἡ ὑπέρ-Στοά δολοφόνησε κάποτε τόν Ἄλντο Μόρο στήν Ἰταλία καί τόν Τζών Κέννεντυ στό Ντάλλας τοῦ Τέξας. Ἡ Ε.Ε. καί ἡ Ἑλλάδα βρίσκονται κάτω ἀπό τήν σιδερένια ἐπιτήρηση αὐτῆς τῆς Λέσχης, στήν ὁποία κουμαντάρουν τά πάντα Ἑβραῖοι Τραπεζίτες καί «ἐκλεκτοί» τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ.
Ἐκεῖ μέσα πηγαίνουν καί δικοί μας πολιτικοί γιά νά … φωτισθοῦν! Ἡ Λέσχη δέν ἀστειεύεται …
Ντρέπομαι ἰδιαιτέρως ἀκόμα γιά τήν κατάντια τῶν τριακοσίων τῆς Βουλῆς, ὅταν ἦλθε ἐδῶ καί τούς μίλησε ὁ Ντομινίκ Στρός Κάν. Δέν ἀντέδρασε κανένας τους. Ἦταν ἥσυχοι σάν τίς κόττες(!)
Τί πρέπει νά γίνει
Τό πολιτικό σύστημα πού κυβερνᾶ τήν χώρα μας ἐδῶ καί δεκαετίες ἔχει σαπίσει πιά, καί εἶναι γι’ αὐτό ἄκρως ἐπικίνδυνο. Πρέπει γι’ αὐτό νά πάρει «πόδι». Εἶναι σάν τά ληγμένα τρόφιμα… Ἡ θέση του εἶναι στά σκουπίδια…
Καί ὁ ἀνασχηματισμός πού ἔγινε εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀνακάτωμα τῆς «τράπουλας». Πρέπει νά φύγουν ὅλοι. Αὐτοί πού ἐδημιούργησαν τό πρόβλημα εἶναι ἀνίκανοι νά τό λύσουν. Ὅταν μιά κυβέρνηση ποινικοποιεῖ τούς μισθούς καί τίς συντάξεις πρέπει νά φεύγει. Εἶναι ἀδιανόητο νά πληρώνουν οἱ ἀδύνατοι τά τραγικά καί ἠθελημένα λάθη τῶν πολιτικῶν μας. Τό σάπιο σύστημα πού δέν ἔκανε θυσίες γιά τό λαό μας, δέν ἔχει τό δικαίωμα νά ἀπαιτεῖ θυσίες. Ἐμεῖς, ὁ ΛΑΟΣ, θά ἐπιλέγουμε τόν τρόπο τῆς θυσίας, ὄχι νά μᾶς τόν ἐπιβάλλουν ἄλλοι.
• Εἶναι γι’ αὐτό ἀνάγκη μιᾶς Κυβερνήσεως Ἐθνικῆς Σωτηρίας, πού θά ἔχει μέσα της πατριῶτες.
• Εἶναι ἀνάγκη ἑνός νέου Συντάγματος, μέσα ἀπό τό ὁποῖον θά χτυπηθεῖ ἡ οἰκογενειοκρατία τήν πολιτική ζωή, καί νά γίνεται ἀνανέωση τῆς Βουλῆς. Ἐπί πλέον νά περικοπεῖ ὁ ἀριθμός τῶν Βουλευτῶν. Ἑκατό (100) μᾶς φθάνουν. Ὁ δέ Βουλευτής νά λαμβάνει μόνον μία σύνταξη καί ὄχι δύο ἤ τρεῖς ὅπως τώρα. Ὅσον δέ διαρκεῖ ἡ κρίση ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, οἱ ὑπουργοί καί οἱ βουλευτές νά λαμβάνουν μισή σύνταξη ἀπό αὐτή πού παίρνουν τώρα. Ἐάν ὁ πολιτικός κόσμος δέν κάνει θυσίες,δίνοντας ἔτσι τό παράδειγμα, δέν ἔχει τό δικαίωμα νά ἀπαιτεῖ θυσίες ἀπό τούς πολίτες. Πρέπει νά χτυπηθεῖ ἡ χλιδή τῶν κυβερνώντων καί τῶν παρατρεχάμενων

…

• Πρέπει νά μπεῖ γερή φορολογία στίς Τράπεζες καί στήν οἰκονομική ὀλιγαρχία. Ἄς δώσουν καί αὐτοί κάτι.
• Νά γίνουν βαθειές καί ριζικές ἀλλαγές στό Τραπεζικό σύστημα, ὥστε νά πάψει αὐτό νά εἶναι «βδέλλα»… Ὑπάρχει ἐκεῖ μέσα πολύ «σκοτάδι »…
• Νά πεταχτοῦν ἔξω ἀπό τά ὑπουργεῖα καί τίς ὑπηρεσίες οἱ κομματικοί στρατοί καί οἱ στρατιές τῶν «εἰδικῶν» συμβούλων.
• Νά ἀπαγορευτεῖ, ὅταν ἔλθει ἡ ΩΡΑ, ἡ ἔξοδος ἀπό τήν χώρα ὅλων τῶν ὑπουργῶν τῶν οἰκονομικῶν ἀπό τό 1974 καί ἐντεῦθεν. Τό ἴδιο πρέπει νά γίνει καί γιά τούς Κων. Σημίτη, Γ. Παπανδρέου, Ἄννα Διαμαντοπούλου, Θ. Πάγκαλον, Δρούτσα, Γ. Παπακωνσταντίνου, Ἰω. Ραγκούση καί Παπουτσῆ. Εἶναι καί ἄλλοι …
• Νά φύγουμε ὅλοι οἱ πολίτες καί νά ἐγκαταλείψουμε ὁριστικά τίς κομματικές στροῦγκες. Τό σύστημα τό σάπιο πού ἔχει κάψει τά ὄνειρα τῶν παιδιῶν μας καί πρέπει νά γκρεμιστεῖ ΑΜΕΣΩΣ.
Νά περάσουμε τώρα σέ εἰρηνικούς μά ἀνυποχώρητους τρόπους ἀντιστάσεως … Σέ καθιστική ἄμυνα… Σέ τελεία ρήξη μέ τή σαπίλα … Μιά Ἐπ-Ανάσταση πρέπει νά γίνει…
Στήν Βαλκανική καί τή Μέση Ἀνατολή δέν ἔχει τελειώσει τό ντόμινο τῆς φωτιᾶς καί τῶν ἐδαφικῶν καί συνοριακῶν ἀνακατατάξεων… Νά ἔχουμε τό νοῦ μας … Καί πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ ἀγάπη γιά τήν ΠΑΤΡΙΔΑ…
Καί νά ἔχουμε τό νοῦ μας καί στό ἐσωτερικό τῆς χώρας. Τό κύμα τῶν μεταναστῶν πού εἶναι ἐδῶ μόνον τυχαῖο δέν εἶναι … Μπορεῖ νά κάνει μεγάλη ζημιά …
Ἀπό τούς τάφους τῶν προγόνων μας, τοῦ Ἀγησιλάου, τοῦ Φιλοποίμενος, τοῦ Μιλτιάδη, τοῦ Λεωνίδα, τοῦ Ἐπαμεινώνδα, τοῦ Μεγαλέξανδρου, τοῦ Παλαιολόγου, τοῦ Σαμουήλ, τοῦ Καρτάλη, τοῦ Παύλου Μελᾶ, τοῦ Αὐξεντίου σηκώνεται βουή …
Τώρα ΑΜΕΣΩΣ πρέπει νά ἀποφασίσουμε τί ἔχουμε ΧΡΕΟΣ νά πράξουμε.
Νά σαρωθεῖ ἡ σαπίλα … Νά ξεβρωμίσει ὁ τόπος … Τό σύστημα τῆς πολιτικῆς ἀναξιοπιστίας τελειώνει …
Ἔρχονται πολιτικές καί κοινωνικές ἀνακατατάξεις …
Οἱ νεοσουλτάνοι τοῦ ΔΝΤ, τῆς Ε.Ε. καί τῶν Ἑβραϊκῶν Τραπεζῶν μέ τούς διορισμένους ἐδῶ «ἀνθυπάτους» θά μᾶς βροῦν μπροστά τους … Καί ἐάν εἶναι νά χυθεῖ ΑΙΜΑ, αὐτό πρέπει νά εἶναι δικό μας καί ὄχι ξένο. Δικό μας …
Τελειώνοντας θέλω νά ἐπισημάνω τό «σιωπητήριο» πού ἔχει χτυπήσει ἡ Ἐκκλησία. Ὁ λαός τήν ἄφησε πίσω του … θλιβερό τό γεγονός. Ὁ λαός ὑποφέρει … Ἡ σιωπή δέν εἶναι πάντοτε χρυσός …
Καί ἐνῶ ἡ Δημοκρατία στόν τόπο μας καταρρέει, καί ἐνῶ συντελεῖται ἐργασιακό καί ἀσφαλιστικό ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, τό σάπιο σύστημα ἐπιμένει νά μᾶς «δουλεύει», λέγοντάς μας ὅτι ἔτσι θά γίνουμε… ἀνταγωνιστικοί (!) Καί ἐνῶ κανένας κλέφτης δέν ἔχει μπεῖ φυλακή, τό ἐκφυλισμένο σύστημα ψαλιδίζει τά πάντα, σπρώχνοντας τό λαό μας στήν ἀπελπισία.
Συνέλληνες, ψηλά τό κεφάλι!!! Πίσω ἀπό κάθε κρίση ἀκολουθεῖ τό γλυκό φῶς τῆς Θείας Ἀγάπης!!! … Ἰσχύσατε καί μή φοβεῖσθε! Περάσαμε τόσα βάσανα σάν φυλή – κατατρεγμούς – Κατοχές … Γιά τήν Πατρίδα, πού εἶναι ὅ,τι πιό γλυκό ἔχει ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἀξίζει καί θυσία … Μή φοβεῖσθε. «Μείζων ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ»!
Θά περάσουμε μονοιασμένοι καί αὐτή τήν ὀδύνη, πού ἄλλοι ἑτοίμασαν γιά μᾶς.
«Τό λουλούδι (τῆς λευτεργιᾶς) δέν εἶναι ἀπό τόπο μακρυνό.
Ἔχει ρίζες στήν αὐλή μας καί κλαδιά στόν οὐρανό!»
Γιά νά μᾶς ἐξανδραποδίσουν, θά πρέπει νά ξεριζώσουν τίς καρδιές μας …
Θά πεθάνουμε ΟΡΘΙΟΙ, ὄχι γονατισμένοι.

Δέν μπορῶ πιά νά σωπαίνω…
π. Κωνσταντῖνος Καπετανόπουλος
Πρωτοπρεσβύτερος
Παραλία Πατρῶν

Ενοριακή Ευλογία , τεύχος 116 Φεβρουάριος 2012

_______

_______

Κυριακὴ τῆς Χαναναίας (Ματθ. 15,21-28)

H ΠΡΟΣΕΥΧΗ

«Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις» (Ματθ. 15,28)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ἕνα βιβλίο· ἀλλὰ τί βιβλίο! Τὰ ἄλλα βιβλία εἶνε χαλίκια· τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε διαμάντι. Γι᾽ αὐτὸ ἡ θέσι του δὲν εἶνε μόνο στὴν ἐκκλησία ἀλλὰ καὶ στὸ σπίτι. Νὰ μὴν περνάῃ μέρα χωρὶς ἁγία Γραφή. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει, ὅτι ὅ­που εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο φεύγει ὁ διάβολος.

* * *

Τί λέει λοιπὸν σήμερα τὸ εὐαγγέλιο; Μιλάει γιὰ μιὰ γυναῖκα δυστυχισμένη. Εἶχε κορίτσι ἄρ­ρωστο. Ἄρρωστο; Μακάρι νὰ εἶχε ἀρρώστια. Ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, κάτι ἄλλο χειρότερο. Τὸ κορίτσι της εἶχε δαιμόνιο – Θεέ μου, φύλα­ξέ μας. Ὅ,τι τῆς ὑπαγόρευε ὁ σατανᾶς, αὐτὸ ἐκτελοῦσε. Μπᾶ, θὰ πῆτε, τώρα ποὺ ξύπνησε ὁ κόσμος, ἔρχεσαι σὺ καὶ μιλᾷς γιὰ δαιμόνια; Ὅποιος δὲν πιστεύει ὅτι ὑπάρχουν δαιμόνια, ὅποιος ἀμφιβάλλει, ἂς πάῃ στὴν Κεφαλονιὰ νὰ δῇ δαι­­μονιζομένους. Ὅταν περάσῃ τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Γερασίμου καὶ ὁ σιδερένιος σταυ­ρὸς ποὺ εἶχε ὁ ἅγιος, τότε τὰ δαιμόνια ἀφρίζουν καὶ φωνάζουν· Γεράσιμε, μᾶς ἔκαψες….
Δὲν εἶνε ὅμως μόνο αὐτοὶ δαιμονισμένοι· ὑ­πάρχουν κι ἄλλοι. Ποιοί δηλαδή; Ὅποιος ἔ­χει τὸ κακὸ μέσα του. Ἕνας π.χ. ποὺ μεθάει στὴν ταβέρνα καὶ γυρίζει παραπατών­τας στὸ σπίτι καὶ τὰ κάνει ὅλα γυαλιά – καρφιὰ καὶ δέρνει καὶ ἀπειλεῖ τὴ γυναῖκα του μὲ μαχαίρι, κι ὅ­ταν συνέρχεται λέει «Δὲν θυμᾶμαι, ἐγὼ δὲν ἔκανα τίποτα», αὐτὸς δὲν ἔχει δαιμόνιο; Ὅ­ποιος κάνει τὴν ἁμαρτία, δαιμόνιο ἐνεργεῖ μέσα του. Καὶ τέτοιοι δαιμο­νισμένοι εἶνε πολλοί. Διαβάστε, ἂν θέλετε, τὸ ἔργο τοῦ ῾Ρώσου Ντο­στογιέφσκυ «Οἱ δαιμονισμένοι»· θὰ δῆτε ἐκεῖ πολλοὺς τέτοιους τύπους δαιμονιζομένων.
Ἔβλεπε λοιπὸν τὸ δαιμονισμένο κορίτσι της ἡ μάνα καὶ στενοχωριόταν. Γιατὶ μιὰ φο­ρὰ πο­νάει τὸ παιδί, δέκα φορὲς ἡ μάνα. Ἡ μά­να ἡ καλή· διότι ὑπάρχουν καὶ γυναῖκες κακές.
Τώρα, ἐκεῖ ποὺ φτάσαμε, συχνὰ οἱ γυναῖ­κες εἶνε ἄστοργες. Τὸ μεγάλο ἁμάρτημά τους εἶ­νε οἱ ἐκ­τρώσεις, ποὺ εἶνε φόνος. Γιατροὶ ἐπί­ορκοι σφάζουν τὰ παιδάκια ὅπως ὁ χασάπης τὰ ἀρ­νάκια, καὶ πλουτίζουν. Δὲν συμ­βαίνει αὐτὸ ἀλ­λοῦ· σὲ λίγο αὐτὴ ἡ πατρίδα δὲν θά ᾽χῃ παιδιά, θὰ γίνῃ γηροκομεῖο. Γυναῖκες καὶ κορίτσια ποὺ μ᾽ ἀκοῦτε, τέτοιο ἁ­μάρτημα μὴν κάνετε στὴ ζωή σας· θὰ κολαστῆτε. Προτιμότερο νὰ γκρε­μίσῃς μιὰ ἐκκλησία παρὰ νὰ χαλάσῃς ἕνα παιδί. Μεγάλο ἔγκλημα οἱ ἐκτρώσεις καὶ γενικῶς ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας.
Ἡ μάνα ὅμως τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου ἀ­γαποῦσε τὸ παιδί της καὶ ἔκανε τὸ πᾶν γι᾽ αὐ­τό. Ἦταν Χαναναία (Ματθ. 15,22), ὄνομα ποὺ δὲν εἶνε προσωπικὸ ἀλλὰ δείχνει τὴν καταγωγή της. Ὅπως λέμε Ἠπειρώτισσα, ἔτσι αὐτὴ λέγεται Χαναναία, διότι καταγόταν ἀπὸ γειτονι­κὸ λαὸ τῆς γῆς Χαναάν, λαὸ εἰδωλολατρικό. Σὰν εἰ­δωλολάτρις ἡ Χαναναία πίστευε στὰ μά­για καὶ θὰ πῆ­γε καὶ σὲ μάγους, χωρὶς ὅμως ἀ­ποτέλεσμα. Ὁ σατανᾶς δὲ διώχνει σατανᾶ. Τὸ δαιμό­νιο εἶχε ῥιζώσει, δὲν ἦταν εὔκολο νὰ ξερριζωθῇ.
Ἀπελπισμένη ἡ μάνα, ἄκουσε, ὅτι πλησίασε ἐκεῖ ὁ Χριστός. Ἔτρεξε, πέρασε τὰ σύνορα, ἦρθε κοντά του καὶ φώναζε· «Ἐλέησέ με, Κύριε, υἱὲ τοῦ Δαυΐδ· ἡ θυγατέρα μου πολὺ ταλαι­πω­ρεῖ­ται ἀπὸ δαιμόνιο» (ἔ.ἀ.). Ὁ Χριστός, ποὺ εἶνε ὅλο εὐσπλαχνία, ἐδῶ δὲ δίνει ἀπάντησι. Αὐτὴ συνεχίζει νὰ φωνάζῃ. Πλησιάζουν οἱ μαθη­ταί. Λυπήσου την, Διδάσκαλε, λένε, κάν᾽ της αὐ­τὸ ποὺ θέλει, νὰ μὴ φωνάζῃ πίσω μας. Κι ὁ Χριστὸς τί ἀπαντᾷ· Δὲν εἶνε σωστὸ ὁ πατέρας, τὸ ψωμὶ ποὺ ἔχει γιὰ τὰ παιδιά του, νὰ τὸ δώσῃ στὰ σκυλάκια (ἔ.ἀ. 15,26). Ποιούς ἐννοεῖ «παιδιά»; Τοὺς Ἰουδαίους, τὸν ἐκλεκτὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ποιούς ἐννοεῖ «σκυλιά»; Τοὺς εἰδωλολάτρες, ποὺ ζοῦ­σαν σὰν τὰ ζῷα κι ἁμάρταναν ἀδιάν­τροπα σὰν τὰ σκυλιὰ στὸ δρόμο. Δὲν δίνω, λέει, τὸ ψωμί μου στὰ σκυλιά· τὸ ἔχω γιὰ τὰ παιδιά μου.
Τότε ἡ γυναίκα τί ἔκανε; Ἂν ἦταν ἄλ­λη; θὰ ἄνοιγε τὸ στόμα καὶ θά ᾽λεγε λόγια ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ ἐκεῖνος, γιὰ λόγους παιδαγωγικούς, ὑψηλούς, τὴν δοκίμαζε. Λοιπὸν αὐ­τὴ δὲν εἶπε τέτοια λό­για. Ἀλλὰ τί εἶπε; Ἀγράμ­­ματη, ἀλλὰ θεοφώτιστη, εἶπε· Χριστέ, ναί, παιδί σου δὲν εἶμαι, εἰδωλολάτρισσα εἶμαι, στὸ σκοτάδι ζῶ. Εἶμαι ἕνα σκυλάκι. Ἀλλ᾽ ὅπως τὸ σκυλάκι περιμένει κάτω ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ ἀφεντικοῦ νὰ φάῃ τὰ ψίχουλα ποὺ θὰ πέσουν, ἔτσι κ᾽ ἐγώ. Δῶσ᾽ μου ἕνα ψίχουλο, δὲν ζητῶ ψωμὶ ὁλόκληρο, καὶ μοῦ φτάνει αὐτό.
Ποιός ἀπὸ τοὺς παρόντας περίμενε τέτοια ἀπάντησι; Μόνο ὁ καρδιογνώστης Κύριος. Καὶ μόλις τὴν ἄκουσε λέει· «Ὦ γυναίκα, μεγάλη ἡ πίστι σου! νὰ γίνῃ ὅ,τι θέλεις» (ἔ.ἀ. 15,28). Κι ἀ­μέσως τὸ δαιμόνιο ἔφυγε ἀπὸ τὸ κορίτσι.

* * *

Αὐτά, ἀγαπητοί μου, λέει τὸ εὐαγγέλιο. Θέλω νὰ κρατήσετε ἕνα πρᾶγμα. Ὅτι τὸ μεγάλο ὅπλο τοῦ Χριστιανοῦ, εἶνε ἡ προσευχή, κι ὅτι ἡ προσευχὴ κάνει θαύματα. Ποιά προσευχὴ ὅμως εἰσακούεται; Ἡ προσευχὴ ποὺ ἔχει τὰ γνωρίσματα τῆς προσευχῆς τῆς Χαναναίας.
⃝ Ἡ Χαναναία τί ἔλεγε; τὸ «Κύριε, ἐλέησον» ποὺ ψάλλουμε κ᾽ ἐμεῖς. Πῶς τὸ λέμε ὅμως ἐ­μεῖς; Χωρὶς νὰ τὸ αἰσθάνεται ἡ καρδιά μας. Ἂν πᾶτε στὴ ῾Ρωσία, στὶς ἐκκλησίες λατρεύουν μὲ συναίσθησι. Ἦρθε κάποιος, ποὺ πῆγε ἐκεῖ, καὶ μοῦ εἶπε· Τί νὰ σοῦ πῶ, πάτερ, ὁ ῾Ρωσικὸς λαὸς πιστεύει· ἐνῷ ἐμεῖς χασμουριώμα­στε, αὐτοὶ λένε τὸ «Κύριε, ἐλέησον» καὶ κλαῖ­νε. «Κύριε ἐλέησον», εἶπε ἡ Χαναναία, ἀλ­λὰ μὲ πίστι. Πίστευε, ὅτι μόνο ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ κάνῃ καλὰ τὸ παιδί. Καὶ ἔτσι ἔγινε τὸ θαῦμα.
⃝ Ἄλλο γνώρισμα. Ἡ Χαναναία ἔλεγε τὸ «Κύριε, ἐλέησον» μὲ ἐπιμονή. Ὄχι μιὰ φορὰ ἀλλὰ πολλές. Ὄχι σὰν μερικὰ ἀλητόπαι­δα, ποὺ χτυ­πᾶ­νε τὰ κουδούνια τῶν σπιτιῶν μιὰ φορὰ καὶ μετὰ φεύγουν γιατὶ φοβοῦνται μήπως κατεβῇ ὁ νοικοκύρης καὶ τὰ κυνηγή­σῃ, ἀλλὰ μὲ ἐπιμο­νή. Ὅταν θέλῃς πολὺ νὰ συναντήσῃς ἢ νὰ μιλή­σῃς μὲ κάποιον, χτυπᾷς συνεχῶς τὸ κουδούνι ἢ τὸ τηλέφωνό του, μέχρι ν᾽ ἀπαντήσῃ. Ἔτσι καὶ ἡ Χαναναία· πῆρε τηλέφωνο καὶ χτυποῦσε ἀδι­άκοπα. Τηλέφωνο καὶ κουδούνι εἶνε ἡ προσ­ευ­χή, μία ποθητὴ συνδιάλεξι μὲ τὸ Θεό, καὶ γιὰ νὰ τὴν ἐπιτύχουμε χρειάζεται ἐπιμονή, ὄχι ἀ­πογο­ήτευσι. Τότε θὰ λάβουμε ἐκεῖνο ποὺ ζητοῦμε.
⃝ Μὲ πίστι λοιπὸν ἡ προσευχή, μὲ ἐπιμονὴ ἡ προσευχή, καὶ ―τὸ ἀκόμη πιὸ σπουδαῖο― μὲ ταπείνωσι. Εἴδατε τὴ Χαναναία; Σκυλάκι τὴν εἶ­πε ὁ Χριστός, κι αὐτὴ λέει· Ναί, Κύριε, σκυλάκι εἶμαι, δὲν ἀξίζει νὰ λέγωμαι ἄνθρωπος. Ποιός σήμερα ἔχει τέτοιο ταπεινὸ φρόνημα; Ἂν ψάξῃς, δὲ βρίσκεις ταπεινὸ Χριστιανό. Πο­λὺ σπάνια. Πενήντα χρόνια κηρύττω, βουνὰ καὶ λαγκάδια περπάτησα, χωριὰ καὶ πολιτεῖες πέρασα, στὴν ἐπαρχία καὶ στὴν πρωτεύουσα. Τί ὑπερηφάνεια ὑπάρχει σὲ γυναῖκες καὶ ἄν­τρες! Ἐγώ, σοῦ λέει, εἶμαι ὁ καλύτερος χριστι­ανός!… Ἔ, ἅμα μοῦ λὲς ὅτι εἶσαι ὁ καλύτερος χριστιανός, εἶσαι γιὰ τὴν κόλασι. Κάποτε περι­οδεύοντας ἔφθασα σ᾽ ἕ­να χωριὸ πέρα ἀπὸ τὸ Κιλκίς. Καθὼς πλησίαζα βλέπω κάποιον καὶ τὸν χαιρετῶ· ―Καλησπέρα, συναμαρτωλέ. ―Τί εἶπες; μοῦ λέει· ἐ­σεῖς οἱ πα­πᾶδες εἶστε ἁμαρτωλοί, ἐγὼ εἶμαι ὁ καλύτερος ἄνθρωπος… Πα­ρὰ λίγο νὰ μὲ σκοτώσῃ στὸ δρόμο. Τὸν σημάδε­ψα καὶ ρώτησα στὸ χωριὸ. Τί ἔμαθα· ἦταν ὁ χειρότερος· κλέφτης καὶ ἀπατεώνας, δὲν εἶ­χε ἀφήσει κοττέτσι· κι ὅμως θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του τὸν καλύτερο. Αὐτὴ εἶνε ἡ ἁμαρτία μας. Πότε θὰ εἶ­σαι Χριστιανός· ὅταν θὰ λές, Δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ λέγωμαι οὔτε Χριστιανὸς οὔτε ἄνθρωπος. Γέμισε ὁ κόσμος ὑπερηφάνεια, ποὺ εἶνε τὸ χειρότερο ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἁμαρτήματα, κι ἀ­πὸ τὴν πορνεία καὶ τὴ μοιχεία καὶ κάθε ἄλ­λο. Ταπεινὸς νὰ εἶσαι, σὰν τὴ Χαναναία. Τότε ἔρ­χεται τὸ ἔλεος. Τὴν ἄλλη Κυριακὴ εἶνε τοῦ Τε­λώνου καὶ Φαρισαίου· θὰ δοῦμε ὅτι ὁ ἁμαρτωλὸς τελώνης δικαιώθηκε μὲ τὴν ταπείνωσί του. Κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ ἔφτασε μέχρι τὰ οὐράνια, τί λέει· ὅτι «Ὁ Χριστὸς ἦρ­θε στὸν κόσμο νὰ σώσῃ τοὺς ἁμαρτωλούς, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ πρῶτος εἶμαι ἐγώ» (Α΄ Τιμ. 1,15).
Ἂς ἔχουμε τὴ συναίσθησι καὶ ἂς ζητοῦμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Γιατί, ἀδέρφια μου, ―μὴ σᾶς πικράνω― δὲ βλέπω καλὰ τὰ χρόνια· τὰ σημάδια δὲν εἶνε καλά. Ἔρχονται μεγάλα κα­κὰ στὸν κόσμο. Τέτοιοι ποὺ εἴμαστε (βλάστημοι, ἄδικοι, ἀχάριστοι, πόρνοι, μοιχοί, μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό), πρέπει νὰ φουσκώσουν τὰ ποτά­μια καὶ ἡ θάλασσα νὰ μᾶς πνίξουν, νὰ πέσουν τὰ ἄστρα νὰ μᾶς κάψουν, νὰ σειστῇ ἡ γῆ καὶ νὰ μᾶς καταπιῇ. Ὁλόκληρη ἡ βουλή, δεξιοὶ καὶ ἀριστεροί, ὅλοι σύμφωνοι, ψηφίζουν νόμους ἀντιχριστιανικούς, ὅπως εἶνε τὸ αὐ­τό­ματο διαζύγιο, γιὰ νὰ διαλυθῇ ἡ οἰκογένεια.
Ἂν δὲν πίστευα, θὰ ἔσπαζα τὴν ἀρχιερατι­κὴ ῥάβδο ποὺ κρατῶ καὶ θὰ προτιμοῦσα νὰ γί­νω λοῦστρος γιὰ νὰ ζήσω. Πιστεύω στὸ Θεὸ καὶ στὸ Εὐ­αγγέλιο, καὶ σᾶς μιλάω μὲ πόνο γιὰ τὴν πατρί­δα μας. Μείνετε πιστοὶ στὶς ἱερὲς παραδόσεις, καὶ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάν­των τῶν ἁγίων θά ᾽νε πάντα μαζί σας.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου Φλαμπούρου – Φλωρίνης 8-2-1976)

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ

Ένας, πρώην (;) στέλεχος του ΔΝΤ, ο διευθυντής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ανδρέας Γεωργίου, ο οποίος σύμφωνα με καταγγελίες των πρώην υφισταμένων του διόγκωσε επίτηδες του έλλειμμα του δημοσίου με αποτέλεσμα να επιβληθούν τα οικονομικά μέτρα εξαθλίωσης, απολογείται στις 12 Δεκεμβρίου με την κατηγορία της παραποίησης στοιχείων!

Ο Ανδρέας Γεωργίου, οποίος καταγγέλθηκε από την πρώην υπάλληλο της ΕΛΣΤΑΤ, Ζωή Γεωργαντά, για σκοπούμενη διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009 από13,4% σε 15,8% του ΑΕΠ, με στόχο να γίνει επιτακτική η υιοθέτηση επώδυνων μέτρων λιτότητας θα έρθει για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την Δικαιοσύνη.
Τις πρώτες καταγγελίες σε βάρος του τις έκανε η καθηγήτρια Οικονομετρίας Ζωή Γεωργαντά, ένα από τα 5 μέλη της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση από το Βενιζέλο. «Δεν υπήρχε θέμα χρεοκοπίας. Το μεθόδευσαν για να μπούμε στο Μνημόνιο και να πάρουν όλα τα μέτρα που φορτώθηκε άδικα ο ελληνικός λαός» είπε στις πρώτες της καταγγελίες.
Η οποία μάλιστα προχώρησε σε ανατριχιαστικές αποκαλύψεις:
– Δεν υπάρχει καμία Ελληνική Στατιστική Αρχή.
– Δεν συνεδρίασε ποτέ για την έκδοση στοιχείων, τα οποία έρχονταν έτοιμα-μαγειρεμένα.
– Αποκορύφωμα όλων ήταν το έλλειμμα του 2009 που σε μία νύχτα γιγαντώθηκε από τους Γερμανούς της Eurostat, με την ανοχή του τότε υπουργού Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
– Αποτέλεσμα ήταν να ξεκινήσουν τα σενάρια περί ενδεχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας και έτσι μπήκαμε στο Μνημόνιο, και έτσι »πέρασαν» και »περνάνε» τα άδικα μέτρα λιτότητας κατά του ελληνικού λαού.
– Καμία ανεξαρτησία, μία σφραγίδα και μόνο η Στατιστική Αρχή. Εδώ και ένα χρόνο δεν έχουμε συνεδριάσει!
– Για τα μάτια η περίφημη διαδικασία opengov. Μας επέλεξαν όλους επειδή είμαστε ΠΑΣΟΚ.
Κατά την κ. Γεωργαντά, φούσκωσαν σε μία νύχτα το έλλειμμα του 2009
«Το έλλειμμα για το 2009 έβγαινε γύρω στο 12%, έτσι ασκήθηκαν πιέσεις από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία και τον πρόεδρό της κ. Βάλντερ Ραντερμάχερ, ο οποίος ήθελε να μπουν μέσα στο έλλειμμα και οι δαπάνες των δημοσίων επιχειρήσεων και των ΔΕΚΟ».
«Για την αύξηση του ελλείμματος του 2009 στο 15,4% ελήφθησαν υπ’ όψιν μόνο οι δαπάνες των ΔΕΚΟ».
«Εν μία νυκτί η Eurostat αποφάσισε ότι ορισμένες ΔΕΚΟ πρέπει να ενταχθούν στο έλλειμμα».
Τους ισχυρισμούς της επιβεβαίωσε και ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, Νίκος Λογοθέτης κατέθεσε χθες το πρωί ενώπιον εισαγγελέα και επιβεβαίωσε, σύμφωνα με πληροφορίες, τους ισχυρισμούς του πρώην μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, Ζωής Γεωργαντά για τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος του 2009.
Πρόκειται για ένα φοβερό σκάδαλο που αν επιβεβαιωθεί θα ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία που βέβαια δεν θα έχει συντελεστεί χωρίς να κάλυψη της προηγούμενης κυβέρνησης…
Ο μάρτυρας, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, προσπάθησε να ενισχύσει με επιπλέον στοιχεία όσα είχε πει στην 6ωρη κατάθεσή της η καθηγήτρια οικονομετρίας σύμφωνα με τα οποία «σκοπίμως και εν μέσω πιέσεων, της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής, η ΕΛΣΤΑΤ με μη επιστημονικές μεθόδους διόγκωσε το αναθεωρημένο έλλειμμα του 2009 από περίπου 12-13% σε 15,4%, με στόχο να επιβληθούν στην χώρα περισσότερα και σκληρότερα δημοσιονομικά μέτρα».
Άλλωστε, ο ίδιος φέρεται να είχε προβεί σε καταγγελία ενώπιον των εισαγγελικών αρχών πως τα στοιχεία της Υπηρεσίας έδειχναν το έλλειμμα στο επίπεδο του 15,5% και ουσιαστικά έβαζαν τη χώρα στη δίνη σειράς σκληρών οικονομικών μέτρων.
Ο Διευθυντής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής Ανδρέας Γεωργίου είναι πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και «άνθρωπος των αγορών».

Μπράβο στην πρώτη Ελληνίδα που δεν φοβήθηκε και μίλησε!!!!
Επιτέλους κάποιοι μίλησαν ΔΗΜΟΣΙΑ και με στοιχεία!!!
Τώρα εμείς που το μάθαμε…. τι κάνουμε αλήθεια;;;
Συνεχίζουμε και κοιμόμαστε;;;
Παίζουμε τους αγανακτισμένους;;;
Ενδίδουμε στο …»πεπρωμένο» και τρώμε την ταπείνωση, την προδοσία και την αδικία χωρίς διαμαρτυρία, αντίδραση, ή επανάσταση, χωρίς διεκδίκηση της δικαιοσύνης και αποκατάσταση της αλήθειας;;;
Τουλάχιστον ας μην τους αφήσουμε να το κουκουλώσουν !!!

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ!!!

Όταν γνωρίζεις, είσαι υπεύθυνος της πράξης ή της απραξίας σου.
Όχι άλλο Πόντιοι Πιλάτοι…!
Αφορά την ζωή μας, την πατρίδα μας, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας και των παιδιών μας!!!!
Ας πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας κι ας δράσουμε!!!  Μην περιμένουμε … να το κάνει κάποιος άλλος.

Παρασκευή, 3 Φεβρουαρίου 2012

Πρώην στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων καταγγέλει..»Ο Τρεμόπουλος και ΣΙΑ είναι πράκτορες των Αμερικάνων»

Προηγούμενη ανάρτηση μας αφορούσε τους Οικολόγους Πράσινους.που ζητούν τον πλήρη θρησκευτικό αποχρωματισμό των σχολείων.Βρήκαμε ενα άρθρο το οποίο λέει οτι ο Τρεμόπουλος είναι τσιράκι των Αμερικάνων.Διαβάστε το,και όσοι θέλετε να ρίξετε ψήφο διαμαρτυρίας,ενάντια στο πολιτικό σύστημα, σε αυτό το από-κομμα να………
μην το πράξετε.
Ιωάννης

«Πολιτικάντη» και «υποχείριο των Αμερικανών» χαρακτηρίζει των ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλη Τρεμόπουλο, ο ποιητής-συγγραφέας και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας στις εκλογές του 2007, Νάνος Βαλαωρίτης, σε συνέντευξη του στο «Πρώτο Θέμα». Μιλώντας για τον κ. Τρεμόπουλο κάνει λόγο για «κρατικοδίαιτο επαγγελματία πολιτικό». 
Στην ίδια κατηγορία εντάσσει και τον Νίκο Χρυσόγελο και τον Τάσο Κρομμύδα. Αναφέρει μάλιστα, 
ότι: «Η οικολογία πουλάει και ο Μ. Τρεμόπουλος έχει ήδη ζήσει από αυτή. Είχε την ‘Αντιγόνη’, μια ΜΚΟ, που πληρωνόταν από τα υπουργεία. Το ίδιο και η ΜΚΟ του Χρυσόγελου, που ήταν στα μέσα και στα έξω με τα υπουργεία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι κρατικοδίαιτοι και συνηθισμένοι σε αυτές τις σχέσεις με την εξουσία. Την ξέρουν πολύ καλά». Όταν καλείται από τον δημοσιογράφο Μανόλη Γαλάνη να κρίνει τη συνολική παρουσία των Οικολόγων Πράσινων μετά τις ευρωεκλογές, ο κ. Βαλαωρίτης απαντάει: «Οι Οικολόγοι Πράσινοι όταν μιλούν για τα οικολογικά θέματα μιλάνε καλά. Είναι καταρτισμένοι από χρόνια. Από τη στιγμή όμως που θα τους ρωτήσεις γιατί τα πράσινα κινήματα στην Ευρώπη είναι ανθελληνικά και δείχνουν έντονη ανθελληνική στάση σε όλα τα θέματα, εκεί τα χάνουν και αρχίζουν να μπερδεύονται. Εκεί φαίνεται τι είναι και αυτοί οι ίδιοι και τι πιστεύουν. Ταυτίζονται με τις ανθελληνικές θέσεις των Γερμανών και Γάλλων Οικολόγων. Αισθάνθηκα ότι η ηγεσία των Οικολόγων Πράσινων είναι κάτω από τον δάχτυλο των Αμερικανών». Προσθέτει ακόμα ότι πιστεύει πως η ηγεσία των Οικολόγων Πράσινων εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα. «Κυρίως ο κ. Τρεμόπουλος, που είναι υποχείριο της πολιτικής των ΗΠΑ. Έχει σταλεί από τον κ. Τζορτζ Σόρος στην Αμερική για να του κάνουν υποτίθεται αυτοπληροφόρηση, αλλά φαντάζομαι και κάποια μικρή πλύση εγκεφάλου, αλλά δεν τη χρειαζόταν καν. Ήταν έτοιμος. Τι θέλετε να πω πλέον για πράσινο κόμμα; Θα γίνει παίγνιο των μεγάλων και ισχυρών ρευμάτων. Η οικολογία εξαφανίζεται σε αυτά τα διαβούλια», αναφέρει. Επίσης, επισημαίνει ότι το κόμμα των Οικολόγων πράσινων θα λειτουργήσει στο ευρωκοινοβούλιο ως δούρειος ίππος των μεγάλων συμφερόντων. Όσο αφορά στο βίντεο που ήρθε πρόσφατα στη δημοσιότητα με τις θέσεις του κ. Τρεμόπουλου για το Σκοπιανό, ο κ. Βαλαωρίτης σχολιάζει: «Ο κ. Σόρος στηρίζει οικονομικά τα Σκόπια. Ο ίδιος άνθρωπος έδωσε υποτροφία στον Τρεμόπουλο. Τι άλλο να σας πω;». Αναφορά γίνεται και στη διένεξη μεταξύ Τρεμόπουλου και Βαλαωρίτη. Ο τελευταίος αναφέρει ότι στην αρχή χρησιμοποιήθηκε το όνομά του ως εγγύηση στην προεκλογική εκστρατεία μέχρι που εξασφάλισαν 75.000 ψήφους. Μετά, τονίζει ο κ. Βαλαωρίτης, άρχισε ο πόλεμος. «Άρχισαν να με κατεδαφίζουν με ειρωνεία, με υπονοούμενα. Μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο. Είδα όλα τα emails του Τρεμόπουλου που έστελνε σε διάφορα στελέχη του κινήματος, στα οποία έλεγε ότι επωφελήθηκα βάζοντας υποψηφιότητα για να πουλάω τα βιβλία μου! Σε κάποια συγκέντρωση στελεχών του κόμματος δεν δίστασε να πει ότι πρέπει «να το βουλώσω». Αυταρχική συμπεριφορά που θυμίζει σταλινικές τακτικές. Πότε να βρίζεις, πότε να γλείφεις, πότε να εξορίζεις», λέει χαρακτηριστικά. Ωστόσο, ξεκαθαρίζει ότι παραμένει ως ένα απλό με΄λος στο κόμμα και δεν αποχωρεί γαιτί τον θέλει το αντιτρεμοπουλικό ρεύμα. Τέλος, απαντώντας σε ερώτηση πόσο πιθανό είναι το ενδεχόμενο να δούμε τον κ. Τρεμόπουλο σε κυβερνητικό πόστο αναφέρει: «δεν είναι απίθανο κάτι τέτοιο. Ο Τρεμόπουλος θα μπορούσε να συμμαχήσει ακόμα και με τον διάβολο για να πετύχει τους σκοπούς του. Όπως λένε και οι Άγγλοι: business as usual».

anti-ntp.blogspot.com

Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΠΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΜΑΣ

Από το Γραφείο Τύπου
Πολιτικής Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

http://www.koinwnia.com/2010-01-14-18-06-37/deltia-typoy/480

Oι Τρείς Ιεράρχες πρότυπά μας !

Συλλογή υλικού ΟΜΙΛΙΩΝ -ΠΟΛΥΜΕΣΩΝ για τη γιορτή.

Η γιορτή των Τριών καθοδηγητών της Πανορθοδόξου παραδόσεως και Παιδείας, υποβαθμίζεται διαρκώς στη Χώρα μας. Κάποιοι  τη βλέπουν μόνο ως  ευκαιρία να χάσουν μάθημα.

Οι Τρείς , που απετέλεσαν σημείο αναφοράς για τη σύγχρονη παιδαγωγική και ψυχο-παιδαγωγική ,   διδάσκουν διαχρονικές Αρχές που προάγουν τη ψυχή, την παιδεία και τον πολιτισμό, αλλά ταυτόχρονα ενοχλούν τις περεφθαρμένες παιδαγωγικές αντιλήψεις αρκετών.

Σημειώνουμε ότι στις Χώρες του πρώην «Ανατολικού μπλόκ» τιμούσαν, ακόμη και επί αθεϊστικού καθεστώτος του προστάτες της Παιδείας τους, Αγ. Κύριλλο και Μεθόδιο. Εμείς εδώ θα έχουμε κόμπλεξ να ομολογήσουμε τους προστάτες μας Αγίους;

Γι΄ αυτό η Τράπεζα Ιδεών συλλέγει υλικό που μπορεί, εκτός των άλλων, να αξιοποιηθεί σε σύντομες σχολικές εκδηλώσεις και ομιλίες για την Εορτή της Παιδείας.

http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=article&id=2118:-3-3012009-&catid=212:2010-01-20-15-35-37

http://mkka.blogspot.com

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ : ΤΟ ΠΑΡΟΝ – 1/1/2012

ΧΑΙΡΕ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ ΣΟΥ…

_________