ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

______

_____

ΠΡΟ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ

(Εκ του Κεκραγαρίου του ιερού Αυγουστίνου)

«Τι έκανες ω Ιησού μου γλυκύτατε, δια να υποφέρης τοιαύτην καταδίκην; Ποίον είναι το ανόμημα σου; Ποία η ενοχή σου; Ποία η αιτία του θανάτου σου;

Εις τα ερωτήματα αυτά που γεννά η θέα του μαρτυρίκου σου Σταυρού, μία είναι υπό το φως της Γραφής η ορθή απάντηση· Εγώ είμαι, Κύριε, εγώ η αιτία των πόνων σου, ο υπεύθυνος της σφαγής σου. Εγώ η αφορμή του θανάτου σου και το έγκλημα της τιμωρίας σου. Ώ κρίματος ξένου και παραδόξου! Ώ διατάξεως μυστηρίου αδιερμηνεύτου!

Αμαρτάνει ο παραβάτης και κολάζεται ο δίκαιος! Πλημμελεί ο πταίστης και μαστιγώνεται ο αθώος! Προσκρούει ο άνομος και ο όσιος κατακρίνεται! Εκείνο που έπρεπε να πάθει ο φαύλος άνθρωπος, το υποφέρει ο χρηστός! Κακουργεί ο δούλος και πληρώνει την τιμωρία ο Κύριος! Πταίει ο άνθρωπος και διά το πταίσμά του υποφέρει ο Θεάνθρωπος! ΏΥιέ του Θεού! Πόσον πολύ η ταπείνωσίς σου επεξετάθη! Πόσον η φλογερά σου αγάπη εθερμάνθη και έγινε ουρανομήκης! Πόσον επλεόνασε το έλεοσ σου! Πόσον εμεγαλύνθη η αγαθότητά σου! Η μητρική στοργή φαίνεται ως μηδέν εμπρός εις την άπειρον στοργήν, με την οποίαν μας περιβάλλεις! Εις ποίον βάθος αγάπης επροχώρησαν οι ιδικοί σοι οικτιρμοί!

Εγώ ηνόμησα και συ εκάθησες εις το εδώλιον του κατηγορουμένου. Εγώ έκαμα το πονηρόν και συ κατεδικάσθης. Εγώ ημάρτησα και συ εμαστιγώθης με το φραγγέλλιο. Εγώ υπερηφανεύθην και συ εταπείνωθεις. Εγώ παρήκουσα εις τας εντολάς του Πλάστου και συ δια της ιδικής σου τελείας υπακοής εις το θέλημα του ουτου ουρανίου Πατρός εξώφλησας το αμάρτημα της ιδικής μου παρακοής. Εγώ ενικήθην υπό την λαιμαργίαν μου και συ επείνασας…

Τι λοιπόν, ο Βασιλεύς μου και ο Θεός μου, τι θα σου ανταποδώσω δια την άπειρον ευεργεσίαν σου; Οσονδήποτε και εάν ερευνήσω την καρδίαν μου, δεν θα εύρω κάτι ισάξιον της αγάπης σου με το οποίον να δυνηθώ να εξοφλήσω το χρέοσ των τόσων προς εμέ τον αμαρτωλόν χαρίτων σου. Μένω εκστατικός προ του μεγέθους της αγάπης σου. Δεν υπάρχει εις ολόκληρον την κτίσιν αντίβαρον της θυσίας σου.

Αλλ’ ας μη απελπίζωμαι! Υπάρχει, ω Υιέ του Θεού, κάτι και εις εμέ, με το οποίον θα δυνηθώ κάπως να ανταποκριθώ εις την τόσην σου αγάπην! Ζητώ την βοήθειάν σου! Επισκεψαί με δια να αισθανθεί η ψυχή μου το μεγαλείο της χάριτός σου, και η σκληρά μου ως γρανίτης καρδία θραυσθεί και αναλυθεί εις δάκρυα μετανοίας και κατανύξεως, και τότε εις τον βωμό της αγάπης σου να προσφέρω ολοκαύτωμα τον εαυτό μου. Οπως συ εσταυρώθεις, θα σταυρώσω και εγώ τον εαυτό μου, τον αμαρτωλό εαυτό μου, τα πάθη μου και τας κακάς επιθυμίας. Ιδού, Κύριε, θέλω να πολεμήσω, να νικήσω τους ορατούς και αοράτους και αοράτους εχθρούς της ψυχής μου που με ενοχλούν ημέρα και νύκτα! Ενδυνάμωσον τον εσωτερικόν μου άνθρωπον! Όπλισόν με με τα μυστικά όπλα της χάριτός του Σταυρού σου. Και τότε, και αν ακόμη το ξίφος της πλέον ωμής βίας του σατανά εμπηχθεί μέσα εις την καρδίαν μου, η αγάπη μου προς σε τον Σωτήρά μου θα είναι τόσον μεγάλη, ώστε δεν θα ολιγοψυχήσω εμπρός εις τους τρομερούς μου πόνους. Έτσι μόνον ενωμένος μαζί σου, είμαι ικανός να τολμήσω και τας μεγαλυτέρας πράξεις ηρωϊσμού, ηρωισμού που κέντρο θα έχει τον Σταυρόν σου. Θα αρχίσω να υποφέρω δια σε, όπως και συ υπέφερες δι’ εμέ. Ιδού ο μοναδικός τρόπος της λυτρώσεως μου, η ουράνιος εξυγίανσις της υπάρξεώς μου.

Ω Κύριε! Χύσε εις τα τραύματά μου το θεϊκό σου βάλσαμον. Το δηλητήριο, με το οποίο με επότισε η έχινδνα της αμαρτίας και διεσκόρπισεν ολόκληρο τον ψυχικόν μου οργανισμό θα το αποβάλω δια να αποκατασταθεί η πλήρης ψυχική μου ευρωστία. Εάν γευθώ, έστω και ολίγο το θεϊκό νέκταρ που ρέει από τας πληγάς σου, είναι αρκετόν να καταφρονήσω πλέον όλας τας ηδονάς του κόσμου, να υπερπηδήσω όλα τα σατανικά εμπόδια.

Σε παρακαλώ! Τίποτε να μη είναι δι’ εμέ γλυκύ εφ’ όσον συ απουσιάζεις. Διότι μόνον η ιδική σου παρουσία εις πάντα τόπον και χρόνον είναι εκείνο που δίδει το ιδιαίτερον θέλγητρον εις την επίγειον ζωήν μου. Ό,τι ποθείς, θέλω να ποθώ και εγώ. Και ό,τι αποστρέφεσαι, θέλω και εγώ ν’ αποστρέφωμαι, να το θεωρώ βδέλυγμα, έστω και εάν το βδέλυγμα αυτό ο κόσμος το προσφέρει μέσα εις χρυσά κύπελλα. Συ είσαι η χαρά μου, η δόξα μου, η ευτυχία μου…»

(Βιβλίο π. Αυγουστίνου Καντιώτου «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ», σελ. 243-245)

***

«Δεύτε, λαοί, υμνήσωμεν και προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αυτού την εκ νεκρών ανάστασιν ότι αυτός εστίν ο Θεός ημών, ο εκ της πλάνης του εχθρού τον κόσμον λυτρωσάμενος».

(Από τα στιχηρά του εσπερινού του Μ. Σαββάτου)

–

–

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
Η διδασκαλία και δραστηριότητα για την – κακῶ τῶ τρόπω – συγκολλητική και πλασματική εξωτερική ένωση τῶν Ορθοδόξων μέ ετεροδόξων Χριστιανῶν, Λατίνων (Παπικῶν), Προτεσταντῶν και Μονοφυσιτῶν-Μονοθελητῶν, συνιστᾶ την παναίρεση τοῦ Οικουμενισμοῦ. Αναπτύχθηκε στο πλαίσιο τῆς «Οικουμενικῆς Κινήσεως» και σε μεγάλο μέρος του περί το «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν «Εκκλησιῶν»» (Π.Σ.»Ε.»).

Συνδιάσκεψη με θέμα «Ορθοδοξία και Πεντηκοστιανισμός», καθ’ όλα ωφέλιμος, είναι κατά κάποιον τρόπον τραγελαφική, εφ’ όσον η Εκκλησία τῆς Ελλάδος, με την συμμετοχή της ως μέλος τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν (Αιρετικῶν) «Εκκλησιῶν», αρνείται το Σύμβολον τῆς Πίστεως (Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία). Μέλος τοῦ Π.Σ.»Ε.» είναι καί οι Πεντηκοστιανοί. Βλ. http://www.oikoumene.org/en/handbook/church-families/pentecostal-churches.html?print=1

Το σύνθημα τῆς Νέας Εποχῆς και Τάξεως Πραγμάτων «ένας Θεός, πολλές θρησκείες», ο Οικουμενισμός καταφάσκει, με ανυπακοή προς την Καινή Διαθήκη: «Ναί˙ ένας Χριστός, πολλές πίστεις, πολλά βαπτίσματα».

Παραθέτω στη συνέχεια τά πορίσματα τῆς ΚΓ’ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως.

Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος
Θεολόγος

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

Η ΚΓ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας, που πραγματοποιήθηκε, υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.  Ιερωνύμου,  στην Αίθουσα Τελετών του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδος,  από 31.10  έως 2.11.2011,  με τη φιλόξενη φροντίδα του Σεβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου και υπό την προεδρία του Σεβ. Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, Προέδρου της Σ. Ε. επί των Αιρέσεων, με θέμα: «Ορθοδοξία και Πεντηκοστιανισμός»,  μετά από εκτενή συζήτηση επί των εισηγήσεων, ενέκρινε ομοφώνως τα ακόλουθα Πορίσματα:

1.  Το κίνημα των αυτοαποκαλουμένων Πεντηκοστιανών προέρχεται  –κατά τους πεπλανημένους ισχυρισμούς τους–  από μια δήθεν «πρωτοφανή σε μέγεθος και έκταση έκχυση του Αγίου Πνεύματος»,  που έγινε από τα μέσα μέχρι τα τέλη του 19^ου αιώνα,  ξεκινώντας από την Αμερική και επεκτεινόμενη σε πολλές χώρες. Ο προτεσταντικός χριστιανισμός,  κουρασμένος από τους αιματηρούς ομολογιακούς πολέμους,  μετατόπισε την έμφαση από το ομολογιακό δόγμα σε μια υποκειμενική και ατομική εμπειρία,  ξεκομμένη από το γεγονός της Ιστορικής Εκκλησίας,  της Μιας,  Αγίας,  Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, και άρα εμπειρία πεπλανημένη. Σταδιακά, μέσα στο «νεογέννητο» κίνημα των Πεντηκοστιανών αυτή η υποκειμενική προσωπική εμπειρία απολυτοποιήθηκε.

2.  Το βασικό άλλοθι της σχετικά νεοφανούς αυτής εκπτώσεως του προτεσταντισμού είναι ο βλάσφημος ισχυρισμός ότι η Εκκλησία,  τρεις αιώνες μετά τους Αποστόλους,  «αποστάτησε, έχασε το Άγιο Πνεύμα και μεταβλήθηκε σε πόρνη και σε θυγατέρα της Βαβυλώνος». Όμως,  η αψευδής διπλή διαβεβαίωση του Κυρίου,  αφ’  ενός ότι  «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής (της Εκκλησίας Του)» (Ματθ. 16,18), και αφ’  ετέρου ότι ο Παράκλητος «μένει μεθ’ ημών εις τον αιώνα» (Ιωάν.  14,16),  καθώς και η αποστολική μαρτυρία ότι η Εκκλησία είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμ. 3, 15),  αποδεικνύουν τον ως άνω ισχυρισμό των Πεντηκοστιανών απολύτως ψευδή. Παράλληλα αιωρείται πάντοτε αναπάντητο το ερώτημα:  Πως οι Πεντηκοστιανοί εμπιστεύονται μια  –κατά την γνώμη τους– «αποστάτιδα»  Εκκλησία να προβαίνει σε κάτι το τόσο θεμελιώδες για την πίστη,  όπως είναι ο τελικός καθορισμός του Κανόνα της Αγίας Γραφής στα τέλη του 4^ου αιώνα»;

3. Οι Πεντηκοστιανοί αδυνατούν να γνωρίσουν το γεγονός της Πεντηκοστής στις πραγματικές του διαστάσεις, διότι αγνοούν τις βασικότερες προϋποθέσεις ερμηνείας,  όπως την ορθή αντίληψη για την ταυτότητα της Αγίας Γραφής και την ορθή κατανόηση της θεοπνευστίας της.  Με την απολυτοποίηση και τον υπερτονισμό της Πεντηκοστής σχετικοποιούν και υποτιμούν τα άλλα εξ ίσου σημαντικά γεγονότα της  Θείας Οικονομίας.

Πιο συγκεκριμένα δεν έχουν την δυνατότητα να αποδεχθούν την Πεντηκοστή ως τελική συσσωμάτωση των Αποστόλων στο ένδοξο αναστημένο Σώμα του Χριστού, καθόσον οι ίδιοι,  χωρίς την αποστολική διαδοχή,  δεν έχουν πραγματική επαφή με το αληθινό Σώμα της Εκκλησίας. Δεν μπορούν να αποδεχθούν το γεγονός της Πεντηκοστής ως πραγματική θεογνωσία, διότι δεν λαμβάνουν υπόψη τους την συνέργεια των θείων Προσώπων σε όλα τα αποκαλυπτικά γεγονότα. Δεν έχουν καμμία αντίληψη της Πεντηκοστής ως γεγονότος θεώσεως και θεοπνευστίας.  Μένουν επίσης ανυποψίαστοι για την ολοκλήρωση της θεραπευτικής διαδικασίας στο γεγονός της Πεντηκοστής και το παρερμηνεύουν.

4.  Τα τυχόν υπαρκτά πνευματικά και ποιμαντικά προβλήματα δεν αποτελούν επαρκείς δικαιολογίες για διάσπαση της ενότητας του Σώματος του Χριστού ή για έξοδο από την Μία,  Αγία,  Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.  Η εκκλησιαστική ιστορία μας διδάσκει ότι η Εκκλησία ζει μία συνεχή Πεντηκοστή,  και μέσα σ’  αυτή γίνεται αναζωπύρωση των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος δια των μυστηρίων της.

5.  Η διδασκαλία των Πεντηκοστιανών για «αρπαγή της εκκλησίας», παρά την ψυχολογική πίεση και τον εκφοβισμό που ασκήθηκε κατά τη δεκαετία του 1990, βάσει της οποίας μόνον οι οπαδοί τους θα σωθούν αρπαζόμενοι  «εις απάντησιν του Κυρίου» (Α΄ Θεσ. 4, 17),  πολύ πριν από την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, διαψεύτηκε παταγωδώς.

6.  Εξίσου νοσηρή ατμόσφαιρα ψυχολογικής πιέσεως καλλιεργείται στους Πεντηκοστιανούς με τον τονισμό της ανάγκης για «αυτόματη»  απόκτηση δήθεν χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος μέσω τεχνικών υποβολής.  Η υγιαίνουσα διδασκαλία και ζωή της Εκκλησίας τονίζει την ανάγκη συγκεκριμένων και σαφών προϋποθέσεων για την απόκτηση των Αγιοπνευματικών χαρισμάτων, με βάση την εν τη Εκκλησία άσκηση και την δια των Μυστηρίων κάθαρση και αναγέννηση.

7.  Πρώτο και αναγκαίο τεκμήριο της κατά τους Πεντηκοστιανούς δήθεν απόκτησης του Αγίου Πνεύματος είναι το υποτιθέμενο χάρισμα της  «γλωσσολαλιάς».  Στην πρώτη Εκκλησία η  «γλωσσολαλιά» ουδέποτε θεωρήθηκε αναγκαίο και υποχρεωτικό σημείο της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στους πιστούς.  Αντίθετα,  ο απόστολος Παύλος τήρησε κριτική στάση απέναντι στο φαινόμενο  (Α΄Κορ.  κεφ. 14),  διατήρησε σοβαρότατες επιφυλάξεις για την χρήση της γλωσσολαλιάς στις λατρευτικές συνάξεις και την τοποθέτησε στην κατώτατη βαθμίδα των χαρισμάτων (Α΄ Κορ. 12, 30).

8. Η προσπάθεια των Πεντηκοστιανών να διεισδύσουν ιδιαίτερα στον τρίτο κόσμο εστιάζεται κυρίως στην ικανότητά τους να προσαρμόζονται στις ιδιαίτερες πολιτιστικές παραδόσεις των διαφόρων κοινωνιών.  Το δήθεν χαρισματικό στοιχείο έφθασε,  σε μερικές περιπτώσεις,  ακόμη και σε άκριτη υιοθέτηση παγανιστικών στοιχείων και μαγικών τελετουργιών.  Επίσης οι θρυλούμενες θεραπείες αποδεικνύονται υποκειμενικές εμπειρίες και ως εκ τούτου απατηλά γεγονότα.

9.  Η κίνηση των Πεντηκοστιανών από τα πρώτα της βήματα,  αλλά και κατά την ιστορική της εξέλιξη,  αντιμετώπισε σοβαρές ενστάσεις και έτυχε ευρυτάτης κριτικής, όχι μόνον από την Ορθόδοξη Εκκλησία,  αλλά και εντός του παραδοσιακού ελληνικού και ξένου προτεσταντικού χώρου,  τόσο για το θεολογικό υπόβαθρό της,  όσο και για τα  «εκστατικού»  και ενθουσιαστικού τύπου φαινόμενα του χώρου της, που τα θεωρεί ως «χαρισματικές δωρεές».

10.  Κατά την ημέρα της Πεντηκοστής οι ευρισκόμενοι στο υπερώο  «επλήσθησαν Πνεύματος Αγίου»  ως μέλη του Σώματος του Χριστού.  Για την Ορθόδοξη Εκκλησία το γεγονός της Πεντηκοστής δίνει τη δυνατότητα στον πιστό να φθάσει στο «καθ’ ομοίωσιν», δηλαδή στην ολοκλήρωση της πνευματικής του θεραπείας,  πορευόμενον από την κάθαρση στον φωτισμό,  και από τον φωτισμό στη θέωση….

Πηγή: http://www.egolpion.com/23-sundiaskepsi.print.el.aspx

_______

_____

____

__

_____

• ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ
  ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ

• ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
  τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978
• e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr
• Α.Φ.Μ. 090050859 * Ε´ Δ.Ο.Υ. ΑΘΗΝΩΝ

Ἐπιστολὴ ὑπ᾿ ἀριθμ. 362/24.4.2012

EΛENH ΣΠΥΡΟΠOYΛOY 

ΓΕΝ. ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΡΙΑ ΑΔΕΛΦΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΩΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (Ε.Ε.Σ.)

(+23.4.2012)

• Ἡ σεβάσμια, φιλάνθρωπος ΕΛΕΝΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, ἐνεργὸ καὶ λίαν δραστήριον μέλος τῶν φορέων μας:
• ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ
• ΣΩΜΑΤΕΙΟ «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»
• ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ» ἀλλὰ καὶ δεκάδων ἄλλων φιλανθρωπικῶν Συλλόγων, ἔφυγε ἐχθὲς γιὰ τὴν αἰωνιότητα.

Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία θὰ γίνῃ σήμερα Τρίτη 24.4.2012 εἰς τὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγ. Κων/νου τοῦ Κοιμητηρίου Ζωγράφου ὥρα 14.00.

Εἰς μνημόσυνον ἀναρτοῦμε κατωτέρω τὴν βράβευσίν της τὴν 25.1.2010 εἰς τὸ Πολεμικὸν Μουσεῖον Ἀθηνῶν, καὶ τοὺς λόγους βραβεύσεως της διὰ παραδειγματισμὸ τῶν ἑπομένων γενεῶν.

Ἡ ἀείμνηστος ΕΛΕΝΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ κατὰ τὴν τελευταία συμμετοχή της εἰς τὶς ἐκδηλώσεις μας (ποτὲ δὲν ἔλειπε ἀπὸ τὶς δραστηριότητές μας, πάντα εἰς τὶς ἐπάλξεις).

28.6.2009 Ἱερὸς Ναὸς Παναγίας Χρυσοσπηλαιωτίσσης.

ΔΙΣ ΕΛΕΝΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ἐγεννήθη εἰς τὴν Δράμαν. Μετὰ τὸἘνιαῖον Γυμνάσιον εἰσήχθη εἰς τὴν Σχολὴν Ἀδελφῶν Νοσοκόμων τοῦἙλληνικοῦἘρυθροῦ Σταυροῦ, ὅπου ἀφιερώθη ψυχῇ τε καὶ σώματι, διὰἀνακούφισιν δεινοπαθούντων συνανθρώπων μας πρὸς δόξαν Θεοῦ.

Παλαιότερον ὑπῆρξεν καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀξιοκρατία καὶ τοιουτοτρόπως ἀνεδείχθη καὶἡ δεσποινὶς Σπυροπούλου μέχρι καὶ ΓενικὴἘπιθεωρήτρια τῶν ἀδελφῶν νοσοκόμων τοῦἙλληνικοῦἘρυθροῦ Σταυροῦ. Μετεξεπαιδεύθη μὲὑποτροφίαν εἰς τὰς Ἡνωμένας Πολιτείας καὶὡλοκλήρωσεν τὶς σπουδές της μὲἄριστα. Ἐνετάχθη εἰς τὸ διδακτικὸν προσωπικὸν τῆς Σχολῆς τῶν νοσηλευτριῶν τοῦΕ.Ε.Σ. μεταλαμπαδεύουσα τὶς γνώσεις της, τὶς ἐμπειρίες καὶ τὴν ἀγάπην της πρὸς τὸν ἄνθρωπον καὶ εἰς τὰς διαδόχους της εἰς τὴν Σχολήν, χαίρουσα ἄκρας ἐκτιμήσεως ἀπὸὅλους τοὺς συνεργάτας καὶ τὶς μαθήτριές της.

Ἑκατοντάδες εἶναι οἱἀποστολές, εἰς τὶς ὁποῖες προσέφερε τὶς ὑπηρεσίες της καὶ τὴν βοήθειάν της εἰς τὶς διάφορες γενικὲς καταστροφές, ποὺ συνέβησαν τὶς τελευταῖες δεκαετίες εὶς τὴν χώραν μας, ἀλλὰ καὶ εἰδικῶς εἰς εὐάλωτες κοινωνικὲς ὁμάδες πρὸς ἀνακούφισιν αὐτῶν (ἀσθενεῖς, παιδιά, ὑπερήλικες καὶ γενικῶς ἐνδεεῖς συνανθρώπους μας), πρωτοστατοῦσα εἰς ἔργα εὐποιΐας…. την συνέχεια εδώ Read more »

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ
_____

Προτροπὴ τοῦ Σέρβου συγγραφέα DEJAN LUČIĆ

Ἕλληνες, ἦρθε ἡ ὥρα νὰ καταλάβετε

τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ξεσηκωθεῖτε

«Ἡ Ἑλλάδα δέχθηκε ἐπίθεση γιατὶ εἶναι Ὀρθόδοξη χώρα»

Ὁ Σέρβος συγγραφέας DEJAN LUČIĆ απευθύνει μήνυμα προς τον Ελληνικό λαό. Διαβάζοντας τὸ μήνυμα, δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ μὴ φέρει στὴ μνήμη του τὶς πολιτικὲς κινήσεις τῶν τελευταίων ἐτῶν, τὴν ὠμὴ ἐπέμβαση τῶν ξένων, τὴν «πτώχευση», τὸν ρόλο τῶν ἡγετῶν τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ἀδρανοποίηση Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, τὸν παραμερισμὸ τῆς Ρωσίας, καὶ πολλὰ ἄλλα.

Ὅποιος, μάλιστα, ἔχει παρατηρήσει λίγο ἔστω καὶ τὶς ὑπόγειες σχέσεις τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων μὲ τὸ Βατικανὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό, καταλαβαίνει καλύτερα τὴν φράση τοῦ DEJAN LUČIĆ: «Ἡ Ἑλλάδα δέχθηκε ἐπίθεση γιατὶ εἶναι Ὀρθόδοξη χώρα»!

 Τὸ «Μήνυμα πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς Ἕλληνες

ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ξυπνήσετε καὶ νὰ καταλάβετε τὴν Ἀλήθεια. Ἐμεῖς στὴν Σερβία λέμε: ἡ ἀρκούδα χόρευε στὸ κατώφλι μας, καὶ τώρα ἔρχεται καὶ στὸ δικό σας. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἀποσταθεροποιήθηκε λόγω τῶν χρηματικῶν δανείων, τὰ ὁποῖα ἦρθαν καὶ ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Δὲν ξοδέψατε ἐσεῖς δισεκατομμύρια εὐρώ. Αὐτὰ τὰ δισεκατομμύρια ἦρθαν στὴν Ἑλλάδα καὶ ἔφυγαν μὲ σκοπό νὰ χρεωθεῖτε καὶ νὰ τὰ πληρώνετε, μὲ σκοπὸ κάποιος νὰ ἁρπάξει τὴν ἱερή σας Ἑλληνικὴ χώρα.

Οἱ Τοῦρκοι καὶ οἱ Γερμανοὶ θέλουν τὰ νησιὰ κοντὰ στὴν τουρκικὴ ἀκτή, ὅπου στὴ θάλασσα ὑπάρχει πετρέλαιο. Ἡ Κρήτη εἶναι σὲ κίνδυνο.

Κρητικοί: νὰ εἶστε ἡ ἀρχὴ τῆς ἀντίστασης κατὰ τῆς κατοχῆς τῆς Ἑλλάδας. Ἐσεῖς τὸ μπορεῖτε, ἐσεῖς τὸ ξέρετε, ἐσεῖς ὅλοι σὰν τοὺς Σπαρτιᾶτες, σὰν τὸν Ἀχιλλέα. Ὁ κάθε Κτηρικὸς εἶναι σὰν αὐτόν.

Ἐσεῖς Ἀθηναῖοι, Θεσσαλονικεῖς, ξέρετε τί πρέπει νὰ κάνετε. Νὰ εἶστε σοφοί. Χρησιμοποιεῖστε τὴν ἑλληνικὴ διασπορά. Χρησιμοποιεῖστε τὴν ἑλληνικὴ διπλωματία μέσῳ Ἐκκλησίας. Παντοῦ στὸν κόσμο. Ἐνεργοποιεῖστε τὸ ἑλληνο-αμερικανικὸ λόμπι σας. Συνεδεθεῖτε μὲ τοὺς Ἀρμενίου.

Ἡ Σερβία δέχθηκε ἐπίθεση γιατὶ εἶναι Ὀρθόδοξη χώρα. Ἡ Ἑλλάδα δέχθηκε ἐπίθεση γιατὶ εἶναι Ὀρθόδοξη χώρα. Τοὺς Ἀρμένιους στὴν Τουρκία τοὺς καταπιέζουν γιατὶ εἶναι Ἀρμένιοι, Ὀρθόδοξοι. Ὁ σκοπός, βέβαια, εἶναι ἡ Ρωσία. Ὁ σκοπὸς εἶναι νὰ ληστέψουν τὴν Ρωσία. Σ’ αὐτὴν τὴν προσπάθεια ληστείας τῆς Ρωσίας, τὸ πρῶτο ἐμπόδιο ἦταν ἡ Σερβία, τὸ δεύτερο ἐμπόδιο εἶστε ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες. Πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ἐμεῖς οἱ Σέρβοι κι ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες, καὶ ἴσως οἱ Βούλγαροι, πρέπει νὰ ἑνωθοῦμε, ἀλλιῶς θὰ ἐξαφανιστοῦμε. Ἡ Τουρκία, καὶ τὸ ἰσλάμ εἶναι ὁ κινητήριος μοχλὸς τῆς καταστροφῆς καὶ τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Σερβίας, καὶ τῆς Εὐρώπης στὸ μέλλον.

Ἡ Γερμανία θέλει νὰ ἀπαλλαχθεῖ ἀπὸ τὸ πλεόνασμα τῶν Τούρκων στὸ δικό της ἔδαφος ἐπιστρέφοντάς τους στὰ Βαλκάνια. Εἶναι ἀπαραίτητο νὰ καταστραφεῖ καὶ νὰ μικρύνει ἡ Ἑλλάδα. Ἐσεῖς ξέρετε σὲ τί κατάσταση βρίσκεται ὁ Στρατός σας. Λένε ὅτι θὰ γίνει πόλεμος μικρός, σύντομος στὴ θάλασσα. Μπορεῖ νὰ εἶναι σύντομος γιατὶ θὰ γίνει προδοσία στὴν κορυφὴ τῆς ἡγεσίας σας ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους κατασκόπους, οἱ ὁποῖοι δὲν δουλεύουν γιὰ τὰ συμφέροντα τῆς Ἑλλάδας.

Ἕλληνες ξυπνῆστε. Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ξυπνήσετε καὶ νὰ σηκωθεῖτε νὰ σταματήσετε τὴν καταστροφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν Ἑλλάδα, στὰ Βαλκάνια καὶ στὸν κόσμο. Ἐνεργοποιεῖστε τὴ διπλωματία σας καὶ πρὸς τὴν Ἀνατολὴ καὶ πρὸς τὴν Δύση. Ψάξτε συμμάχους οἱ ὁποῖοι εἶναι ἐχθροὶ τῶν ἐχθρῶν σας. Νὰ εἶστε σοφοί.

ΖΗΤΩ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ:Π.Σ. ἀπὸ www.epirus-ellas.gr/2012/04/dejan-lucic.html

http://agonasax.blogspot.com/2012/04/blog-post_5871.html

Τα Ελληνικα Συνορα και… η πορτα του «αχυρωνα»!

Πρόσφατα ἡ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Αὐστρίας ἔκανε την δήλωση: «Τά Ἑλληνικά σύνορα εἶναι ἀνοικτά, ὅπως ἡ πόρτα τοῦ ἀχυρώνα». Παράλληλα ὁ Ὑπουργός Ἐσωτερικῶν τῆς Γερμανίας προειδοποίησε τήν Ἑλλάδα γιά ἐπαναφορά τῶν ἐλέγχων στα ἐσωτερικά σύνορα τῆς Ε.Ε. (Καθημερινή).

Епископ Артемије: Васкршња Посланица (видео)

ЕПАРХИЈА РАШКО-ПРИЗРЕНСКА И КОСОВСКО-МЕТОХИЈСКА У ЕГЗИЛУ

Званична интернет презентација са благословом Епископа рашко-призренског и косовско-метохијског  Г.Г. Др АРТЕМИЈА

Свој духовној деци: монаштву, свештенству, верном народу

Епархије рашко-призренске и косовско-метохијске

У ЕГЗИЛУ

Сверадосни васкрсни поздрав

ХРИСТОС ВАСКРСЕ! – ВАИСТИНУ ВАСКРСЕ!

„Васкрсење Твоје Христе Спасе,
Анђели певају на небесима;
И нас на земљи удостој:
Чистим срцем да Те славимо“!

Овом богонадахнутом песмом, браћо и сестре, почиње данашњи празник Васкрсења Христовог, празник који собом испуњава радошћу небо и земљу, јер је ово дан „којега створи Господ да се радујемо и веселимо у њему“. Као што се цела природа радује у пролеће топлим сунчаним зрацима после љуте зиме, када све почиње да се буди и буја, да васкрсава и расте, тако се и ми духовно радујемо појави Сунца Правде, које нам из Христовог гроба засија после тамне ноћи Великог Петка и Голготе. То је та велика Тајна коју је Бог открио и показао људима, тајна када је добро победило зло, када је живот победио смрт, када је Бог поразио ђавола, када су људи осетили и спознали да је смрт постала сан из кога нас Васкрсли Господ буди, призива и води у Живот Вечни…. Read more »

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 24ῃ Ἀπριλίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ δημοσιοποιηθεῖσα ἀνακοίνωσις τῆς «Ἱ. Συνόδου τῶν Καθολικῶν Ἐπισκό-πων» τῆς Ἑλλάδος ἀποτελεῖ κραυγαλέα ἀπόδειξη τῆς καταλυτικῆς δυνάμεως τῆς αἱρέσεως καί τῶν συνεπειῶν τῆς σχάσεως ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποδεικνύει ἐναργέστατα διά μίαν εἰσέτι φοράν τό πατερικόν γνωμικόν: «τό πίπτειν ἀνθρώπινον, τό μετανοεῖν θεῖον, τό ἐμμένειν σατανικόν!».

Ἡ αἵρεσις ὡς ἀλλοτρίωσις τῆς θεόθεν ἀποκαλυφθείσης ἀληθείας ἐμπεριέχει τό στοιχεῖον τῆς ἐμμονῆς καί τῆς κακοτρόπου στρεβλώσεως αὐτῆς, μή ὀρρωδοῦσα πρό οὐδενός. ΔιάτοῦτοκαίοἱΘεοφόροιΠατέρεςκαίαἱἍγιαι 9 ΟἰκουμενικαίΣύνοδοιἠγωνίσθησανθεοειδῶςδιάτήνκατάγνωσιντῶναἱρέσεωνκαίτήνμετάνοιαντῶναἱρετιζόντων.

Ἡ ἀνακοίνωσις τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν θρησκευτικῶς πρωτιστευόντων στοιχοῦσα στήν αἱρετική ψυχοσύνθεσιν τῶν συντακτῶν της, στρεβλώνει καί ἀποκρύπτει τά πράγματα μή φοβουμένη τόν παντεπόπτην καί Πανάγιον Θεόν καί μή ὑπολογίζουσα ὅτι ἐνώπιον τοῦ ἀδεκάστου Κριτοῦ θά ἀποδώσωμεν λόγον καί ὅτι οἱ πράξεις καί οἱ λόγοι μας θά εἶναι ἡ βάσις τῆς κρίσεώς μας. Ἐνώπιον Ἐκείνου δέν θά δυνάμεθα νά παραποιῶμε τήν ἀλήθεια καί νά τήν ἀποκρύπτωμε. Στήν ἀνακοίνωσι ἀποσιωπᾶται πλήρως τό γεγονός ὅτι ἀπέστειλα τρεῖς μήνας πρός τῆς ἐγκλήσεώς μου ἐνώπιον τῆς Δικαιοσύνης τήν ἐπισυναπτομένην «παρακλητικήν» ἐπιστολήν πρός τόν Ἐκλαμπρότατον Ἀρχιεπίσκοπον τῶν ἐν Ἀθήναις Ρωμαιοκαθολικῶν κ.κ. Νικόλαον Φώσκολον, εἰς τήν θρησκευτικήν δικαιοδοσίαν τοῦ ὁποίου ἀνήκουν καί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί τοῦ Πειραιῶς καί τόν παρακαλοῦσα νά δεσμευθῆ ὅτι δέν θά ἐπαναληφθῆ εἰς τό μέλλον ἡ ἀπαράδεκτος προσηλυτιστική ἐνέργεια τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ «Ἐφημερίου» Πειραιῶς καί τῆς «Ἡγουμένης τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Μοναστικῆς Κοινότητος» τοῦ Ἁγίου Ἰωσήφ τῆς Ἐμφανίσεως καί Διευθυντρίας τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Σχολῆς “Jeanned’ Arc” Πειραιῶς, διά τῆς τελέσεως «ἁγιαστικῆς πράξεως» εἰς τούς Ὀρθοδόξους μαθητάς τῆς εἰρημένης Σχολῆς, ἡ ὁποία καί ἔμεινεν εἰσέτι ἀναπάντητος. Ἑπομένως ἐξ αὐτοῦ τοῦ γεγονότος προέκυψεν ἡ ἀμεταμέλητος ἐμμονή εἰς τήν διάπραξιν τῆς ἀπαραδέκτου ἐνεργείας των, ἡ ὁποία καί ὡδήγησεν στήν ὑπό τῶν Νόμων τοῦ Κράτους καί τῆς Ἐκπαιδεύσεως προβλεπομένην διαδικασίαν.

Αὐτό λοιπόν τό καθοριστικόν γεγονός τῆς ἐνεργείας μου ἀπεσιωπήθη καί ἀπεκρύβη καί ἐπιχειρεῖται νά ἐμφανισθῶ ὡς δῆθεν κακότροπος, φανατικός, μισαλλόδοξος καί μάλιστα ἐμφορούμενος ἀπό τήν «ξεπερασμένη» νοοτροπία τῶν δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας καί ὅτι ἀποτελῶ «ξεπερασμένο πνεῦμα καί ξεπερασμένη φυσιογνωμία».

Βεβαίως οἱ «τίτλοι» αὐτοί πού μοῦ ἀποδίδονται ἀπό ἐκείνους πού ἐμμένουν στίς κακοδοξίες πού ἐνδεικτικῶς σταχυολογοῦνται ἐκ τοῦ ἐπισήμου ἐγχειριδίου Δογματικῆς τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, «Κατήχηση Καθολικῆς Ἐκκλησίας», Ἀθήνα 1996, ἐκδ. Κάκτος & LibreriaEditriceVaticana:

• σελ. 31 / §36 (Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ)
• σελ. 46 / §45-46 (Τό ἔγκυρο διδακτικό σῶμα).. Read more »

Η ΥΣΤΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ & ΜΕΓΑΛΟΜΑΣΟΝΩΝ

Σ’ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ

ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

ΛΥΣΟΜΑΝΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Μήνυμα σε κάθε διώκτη του Χριστού· «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζει» (Πραξεις 26, 14)

Πέμπτη, 19 Απριλίου 2012

Η νέα ασεβής & υβριστική εκπομπή «Κάψε το σενάριο» του νεοεποχίτικου Mega Channel

Όπως μας ενημέρωσε ο αγαπητός Αντώνιος Κ. το Mega Channel έχει προγραμματίσει για σήμερα εκπομπή υπό τον τίτλο »κάψε το σενάριο» με την οποία διακωμωδεί τον Μυστικό Δείπνο του Κυρίου μας.

Ήδη αρκετοί αδελφοί έχουμε δραστηριοποιηθεί και στέλνουμε από χτές ηλεκτρονικά μηνύματα διαμαρτυρίας: http://www.megatv.com/article.asp?catid=14670  ή προβαίνουμε σε τηλέφωνα διαμαρτυρίας: τηλ.κέντρο Mega 210.6903000

Σας επισυνάπτω κάποια από τα μηνύματα που έχουμε αποστείλει:

«Καλησπέρα σας και Χριστός Ανέστη, έχει διαδοθεί ευρέως ότι στο αυριανό (19/4/2012) επεισόδιο της σειράς «Κάψε το σενάριο» που προβάλλεται από το κανάλι σας, διακωμωδούνται γεγονότα της ζωής του Χριστού που περιγράφονται στο Ιερό Ευαγγέλιο.

Ακριβώς λόγω της ιερότητας του Ευαγγελίου και της αγάπης που τρέφουν στο πρόσωπο του Χριστού οι συνειδητοποιημένοι χριστιανοί ορθόδοξοι, που στη χώρα μας αντιπροσωπεύουμε ομολογουμένως έναν αρκετά μεγάλο αριθμό πολιτών, θα ήταν -αν μη τι άλλο-δείγμα σεβασμού και ευαισθησίας του καναλιού σας απέναντι στην ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως κάθε ανθρώπου να μην προσβάλλεται καμία θρησκεία, πόσο μάλλον η ορθόδοξη πίστη που όχι τυχαίως αποτελεί την επίσημη θρησκεία της χώρας μας.

 Επειδή βεβαίως ουσιαστικά δεν δεσμεύεστε να προβάλλετε οτιδήποτε, τουλάχιστον ας τεθεί εις γνώσιν σας ότι θα εκτεθείτε στις νόμιμες συνέπειες και κυρώσεις, εφόσον επιβεβαιωθεί η προβολή τέτοιων προσβλητικών προς το πρόσωπο του Χριστού ή της ζωής του, αναφορών, οι οποίες δεν συνάδουν προς το αίσθημα λατρείας των πολιτών αυτής της χώρας που τον πιστεύουν και ομολογούν τον Ιησού Χριστόν.

  Διαφημιστικό φιλμάκι του καναλιού σας υπό τον τίτλο »κάψε το σενάριο» παρουσιάζει εκπομπή η οποία θα προβληθεί αύριο και διακωμωδεί τον Μυστικό Δείπνο του Κυρίου. Μπορείτε να πιστεύετε οτιδήποτε, δεν σας επιτρέπεται όμως να διακωμωδείτε και να θίγετε την πίστη του 98,2% των ορθοδόξων Ελλήνων.

 Βέβαια δεν θα τολμούσατε ποτέ να διακωμωδείσετε τον Αλλάχ ή τον Θεό των Εβραίων ή τα ιερά σύμβολα τους διότι οι συνέπειες των ενεργειών σας θα γίνονταν άμεσα αντιληπτές.

Ως ελάχιστη πράξη ευαισθησίας προς το θρησκευτικό αίσθημα του Ορθόδοξου Ελληνικού λαού καλείστε να αποσύρετε την απαράδεκτη αυτή εκπομπή….Περισσοτερα εδω

Η νέα ασεβής & υβριστική εκπομπή «Κάψε το σενάριο» του νεοεποχίτικου Mega Channel

   ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 19ῃ Ἀπριλίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

 Μέ αἰσθήματα ἀπεριγράπτου πικρίας καί ἀφαντάστου ὀδύνης ἀναγκάζομαι μέσα στήν παγχαρμόσυνον πασχάλιον περίοδον, τήν λαμπροφόρον καί φωτοειδῆ, νά ὑψώσω ὡς ἔσχατος διάκονος τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας διά μίαν εἰσέτι φοράν φωνήν ἐντόνου διαμαρτυρίας, ὡς δικαιοῦμαι ἐκ τῆς θεσμικῆς μου εὐθύνης, διά τά ὅσα ἀσεβῆ, ψευδέστατα, πλαστογραφημένα, βλάσφημα καί κατασκευασμένα κατά τοῦ Παναγίου Θεανδρικοῦ Προσώπου τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας καί ἐνσαρκωθέντος Λόγου τοῦ Πατρός, Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, προέβαλε καί αὖθις, κατά τήν προλαβοῦσα Μ. Ἑβδομάδα τοῦ 2012 ἀπό Μ. Τρίτης (10/4) ἕως καί Μ. Παρασκευῆς (13/4) ὁ τηλεοπτικός δίαυλος ΣΚΑΪ, ἰδιοκτησίας τοῦ ὁμίλου Ἀλαφούζου, διευκρινίζων τά ἀκόλουθα:

1.    Ἀσφαλῶς ἡ θεόσδοτος ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ἡ καί συνταγματικῶς κατοχυρωμένη ἐν Ἑλλάδι, κέκτηται τήν δυνατότητα ἀρνήσεως τῆς ἀληθείας τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί μάλιστα δύναται νά ἀμφισβητήσῃ μέ πάντοτε βέβαια εὐπρεπῆ ἀντιρρητικόν τρόπον, τήν Θεία Ἀποκάλυψιν καί νά διαδόσῃ τάς σχετικάς ἀπόψεις ἀναλαμβάνουσα βεβαίως ἐλευθέρως καί τάς σχετικάς πνευματικάς συνεπείας. Ὁ κραταιός λόγος τοῦ Σωτῆρος Κυρίου «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Ματθ. ιστ΄ 24) κατοχυρώνει τά ἀνωτέρω.

2.    Ἡ ἔντονος διαμαρτυρία καί ἔνστασίς μου κατά τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ ΣΚΑΪ πού ἡ ἕδρα του εὑρίσκεται ἐντός τῆς κανονικῆς μου δικαιοδοσίας εἰς Ν. Φάληρον Πειραιῶς, συνίσταται εἰς τό γεγονός ὅτι ὁ συγκεκριμένος τηλεοπτικός σταθμός ἐξεζήτησε τήν συνεργασίαν μετά τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί συνέπραξεν μετ’ Αὐτῆς δι’ ἕναν ὄντως ἱερόν σκοπόν, τήν ἀνακούφισιν τῶν ἐνδεῶν καί ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν πού πλήσσονται ἀπό τήν ἐνσκήψασα οἰκονομικήν κρίσιν. Παρά δέ τό γεγονός ὅτι καί κατά τήν περυσινήν περίοδον τῆς Μ. Ἑβδομάδος τοῦ 2011, εἶχε μόνος αὐτός ἐξ ὅλων τῶν τηλεοπτικῶν διαύλων τῆς Χώρας προβάλλει τά ἴδια κατεσκευασμένα ἐπιστημονοφανῆ ντοκυμαντέρς παραγωγῆς τοῦ γνωστοῦ σιωνιστικοῦ Μουσείου Ροκφέλερ τοῦ Τέλ-Ἀβίβ, ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία διά τοῦ Μακαριωτάτου Προκαθημένου Αὐτῆς Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου τοῦ Β΄, τοῦ νουνεχοῦς, σοφοῦ καί γεραροῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρός, ἀπεδέχθη διαβεβαιώσεις τῶν ἰθυνόντων τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου, ὡς καί ἡ ἐλαχιστότητά μου, ὅτι δέν θά ἐπαναληφθῆ ἡ εἰς βάρος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας καί τοῦ Παναγίου Προσώπου τοῦ Δομήτορος Αὐτῆς ἀήθης καί χυδαία ἐπίθεσις. Διά τόν λόγον δέ αὐτόν, ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία δεικνύουσα πάντοτε τήν μακρόθυμον καί ἐπιεικῆ Αὐτῆς διάθεσιν ἐνισταμένη κατά μεθοδειῶν καί ὄχι κατά προσώπων, ἐχώρησεν εἰς συνεντεύξεις πού προεβλήθησαν ὑπό τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου ΣΚΑΪ καί μάλιστα ἡ ἐλαχιστότης μου ἐνεφανίσθη τήν Μ.  Τρίτην 2012 εἰς τήν πρωϊνήν ζώνην τοῦ τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ κατά τήν διαδικασίαν διανομῆς 5.000 δεμάτων ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως πρός ἐμπεριστάτους ἀδελφούς τῆς εὑρυτέρας περιοχῆς τοῦ Πειραιῶς καί ὡμίλησεν εὐφήμως διά τήν ἀνθρωπιστικήν προσπάθειαν τοῦ ἐν λόγῳ διαύλου.

3.    Ἑπομένως ἡ μετ’ ὀλίγας ὥρας ἀπό τό ἑσπέρας τῆς Μ. Τρίτης 2012 βάναυσος καί σκληρά ἐπίθεσις κατά τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν πίστεως, προσβάλλει καταφώρως καί τούς διακόνους τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανίζων αὐτούς ὡς δῆθεν προβάλοντας καί διακονούντας ἰδεοληψίας καί ψεύδη.

4.    Εἶναι διϊστορικῶς ἀποδεδειγμένο τό ἄσβεστον μῖσος καί ἡ τρομακτική ἐμπάθεια πού ἀδιαπτώτως τρέφουν ἀπό γενεάς εἰς γενεάν οἱ ραββίνοι τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ οἱ ὁποίοι μιμούμενοι κατά πάντα τούς προπάτορας αὐτῶν Ἄννα, Καϊάφα καί τά μέλη τοῦ Συνεδρίου ἀνασταυρώνουν διά τῶν ψευδολογιῶν, τῶν πλαστογραφημένων, χαλκευμένων καί κιβδήλων στοιχείων εἰς κάθε μετρητή στιγμή τοῦ χρόνου τό Πανάγιον Θεανδρικόν Πρόσωπον τοῦ Ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἐνστερνιζόμενοι πλήρως τήν Καμπαλά καί τό Ταλμούδ μέ τό ἐξόχως φρικιαστικό σατανιστικό τους περιεχόμενο καί μή ἀνανήπτοντες καί μή διερωτώμενοι διά ποῖον ἔγκλημα ἐκολάσθη ὁ λαός των διά δισχιλιετοῦς ἐξορίας ἐκ τῆς «γῆς τῆς ἐπαγγελίας» καί διατί ἔπαυσεν ἡ βασιλεία καί ἡ ἀρχιερωσύνη εἰς τόν λαόν τοῦ Ἰσραήλ; Πλήρης ἀπόδειξις καί διά τούς τυχόν ἀφελεῖς ἀποτελοῦν τά προβληθέντα ἀπό τόν τηλεοπτικόν δίαυλον κατασκευάσματα τοῦ Σιωνιστικοῦ καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ λόμπυ.

5.    Ὑφέρπει διάδοσις καί φήμη εἰς τούς δημοσιογραφικούς χώρους ἀκόμη καί ἐντός τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου ὅτι ὁ ἔγκυρος καί ἀξιολογώτατος δημοσιογράφος κ. Ἀ. Παπαχελᾶς, γνωστός καί ὡς προσκεκλημένος τῆς διαβοήτου Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, διευθυντής τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου ΣΚΑΪ καί ὁ Πρόεδρος τοῦ ὁμίλου κ. Ἰ. Ἀλαφοῦζος, ἐχρηματοδοτήθησαν ἀπό τόν Σιωνιστικό καί διεθνές Ἑβραϊκό λόμπυ διά νά προβάλουν τά ἀναίσχυντα καί ἀνιστόρητα καί φαιδρά ψεύδη του, μέ τόσα χρήματα πού καλύπτουν τήν λειτουργία τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου δι’ ὅλον τόν χρόνον. Ἀσφαλῶς ἡ φήμη αὐτή δέν ἀποδεικνύεται καί τό ἄν εἶναι ἀληθής ἤ ὄχι τόγνωρίζουν μόνον οἱ ἴδιοι καί ἐκείνοι πού τυχόν ἐπλήρωσαν καί ἀσφαλῶς προσωπικῶς δηλώνω ὅτι δέν τήν υἱοθετῶ. Παραμένει ὅμως ὡς ζητούμενο, τό ὁποῖο ὀφείλουν νά διευκρινήσουν δημοσίᾳ οἱ κ. Ἀλαφοῦζος καί Παπαχελᾶς διά ποίους λόγους μόνοι αὐτοί ἐξ ὅλων τῶν τηλεοπτικῶν διαύλων εἰς τήν ἰδιαιτέρως εὐαίσθητον περίοδο τῆς Μ. Ἑβδομάδος καί παρά τήν συνεργασίαν των μετά τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τίς προβαλόμενες εὐχές των διά καλό Πάσχα, προέβαλαν τά τραγικά καί ἐπονείδιστα κατασκευάσματα πού ἀπομειώνουν τό Πανάγιον Πρόσωπον τοῦ ὑπέρ ἡμῶν Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Κυρίου. Τό ἔκαμαν ἀπό σχετική ἰδεολογική σύγκλιση; Ἔχουν τήν ὑποχρέωση κατόπιν τῶν ἀνωτέρω νά ἀπαντήσουν δημοσίᾳ διά νά γνωρίζῃ πλέον καί ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία ἐάν διέπονται οἱ συγκεκριμένοι ἀπό ἀντιχριστιανική ἀντίληψη.

6.    Γνωρίζω καλῶς, ὅτι θά σπεύσουν κατευθυνόμενοι καί καλά ἀμοιβόμενοι κάλαμοι νά μέ χαρακτηρίσουν γραφικό, φονταμενταλιστή, συνωμοσιολόγο, σκοταδιστή, ἀκραῖο, παράλογο διότι τόσο πολύ πιστεύουν εἰς τήν ἐλευθερία ἐκφράσεως καί εἰς τήν δημοκρατία ἐνῶ διαπνεόνται βαθύτατα ἀπό φασιστικά ἰδεώδη, θεωροῦντες ὡς ἀλήθεια μόνον ὅτι ἐκείνοι πιστεύουν καί ἀποδέχονται, διά τήν εὐπρεπῆ καί ἐκ λόγων εὐθύνης διαμαρτυρίαν μου. Ἐάν ἤμην φονταμενταλιστής ὡς μέ καθυβρίζουν δέν θά διεμαρτυρόμην μέ ἐπιχειρήματα εὐπρεπῶς, ἀλλά εἶχα τήν «δυνατότητα» καί τήν «γνώση» νά ἀντιμετωπίσω «ἄλλως» τήν ἐπίθεση. Ὁ λόγος ὅμως τοῦ Κυρίου μου ἐπί τοῦ Σταυροῦ: «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς, οὐ γάρ οἴδασι τί ποιούσι» (Λουκ. ΚΓ 34) καί ὁ λόγος τοῦ λιθοβολιθέντος Πρωτομάρτυρος Στεφάνου «Κύριε μή στήσης αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην» (Πραξ. Ζ 60) μέ συνέχουν καί μέ καθοδηγοῦν.

7.    Ἐκ πάντων τῶν ἀνωτέρω ἀνιδρύεται καί ἕτερον συναφές μεῖζον θέμα διά τάς ἐλλογιμωτάτας Καθηγητρίας καί ἐλλογιμωτάτους Καθηγητάς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, οἱ ὁποίοι ὑπογράψαντες εἰς τό γνωστό ψήφισμα πέραν τῶν ἄλλων στρεβλώσεων τῶν λόγων μου καί τῶν πράξεών μου ὡς λ.χ. ὅτι ὁμιλῶν κατά τῆς παναιρέσεως τοῦ συγκρητισμοῦ πού ὁμογενοποιεῖ τήν ἀποκαλυφθεῖσαν θεόθεν Ἀλήθεια μέ τό σατανικόν ψεῦδος, δῆθεν ἀντιτίθεμαι εἰς τούς διά πανορθοδόξων ἀποφάσεων διεξαγομένους θεολογικούς διαλόγους τούς ὁποίους καί ὑποστηρίζω ἐντός τῶν κανονικῶν πλαισίων κινουμένους, ὡς ἡ Σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει σχετικῶς ἀποφασίσῃ (Ὀκτώβριος 2010) μέ κατηγοροῦν ὅτι ἀναιτίως καί δίχα ποιμαντικῆς συνέσεως ἀναφέρομαι εἰς τούς λειτουργούς καί ἐκπροσώπους τοῦ Σιωνισμοῦ. Τίθεται λοιπόν δι’ αὐτούς τό κρίσιμον ἐρώτημα συμφωνοῦν μέ τάς ἀνωτέρω κακουργίας τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Σιωνισμοῦ καί ἄν ὄχι ἀναμένομεν ὅλοι τό ἀντίστοιχον ψήφισμα ὡς ἀποδεικτικόν τῆς θεολογικῆς των εὐαισθησίας. Ἄλλως δυστυχῶς συντάσσονται μετ’ αὐτῶν καί βεβαίως ἡ κρίσις «οὐκ ἔστι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Ἐνδεχομένως ὅμως τό θέμα δέν προσφέρεται διά τακτοποίησιν συγγενικοῦ προσώπου πρώτου βαθμοῦ εἰς μεγαλώνυμον χώραν τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης.

Ὅθεν κατόπιν τῶν ἀνωτέρω δηλώνω εἰς τόν εὐαγῆ Κλῆρον καί τὀν φιλόχριστον λαόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, Φαλήρου, Δραπετσώνας καί Ἁγ. Ἰωάννου Ρέντη ὅτι παύω οἱανδήτινα συνεργασίαν μετά τοῦ Ραδιοτηλεπτικοῦ Σταθμοῦ ΣΚΑΪ καί τοῦ Ὁμίλου Ἀλαφούζου καί πατρικῶς προτρέπω νά τιμωρήσουν αὐτούς μή φιλοξενοῦντες τό τηλεοπτικόν καί ραδιοφωνικόν των σῆμα εἰς τάς οἰκίας αὐτῶν.

Μετ’ εὐχῶν

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΣΤΕ;

«Η ενορία αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες ενορίες των Αθηνών. Έχει τόσες ψυχές, έχει τόσα άτομα, όσα δεν έχουν μερικές μητροπόλεις της πατρίδος μας. Είναι η ενορία μεγαλύτερη από μία μητρόπολη. Είναι μεγαλύτερη η ενορία σας από την μητρόπολιν της Σαντορίνης. Μεγαλύτερη από την μητρόπολη των Κυθήρων. Μεγαλύτερη από άλλες μικρές μητροπόλεις. Είστε μια επισκοπή εδώ πέρα. Και οι πρεσβύτεροι και οι παπάδες σας είναι τρόπον τινα επίσκοποι εδώ πέρα. Να προχωρήσω; Κατοικούνε στην ενορία αυτή τόσες ψυχές, όσες δεν είναι στο Πατριαρχείο της Αντιοχείας και εις το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων. Λοιπόν τόσοι είστε. Είστε μία ολόκληρος επισκοπή. Δηλαδή, είστε περίπου άνω από δέκα χιλιάδες ψυχές. Για μετρήστε, γιά μετρήστε. Δέκα χιλιάδες ψυχές είναι εδώ στην ενορία. Από τις δέκα αυτές χιλιάδες ψυχές πόσοι εκκλησιάζονται; Το εν δέκατον; Ούτε το εν δέκατο. Προς όλους εκείνους οι οποίοι δεν εκκλησιάζονται, είναι απόντες κατά την ώρα αυτή, θα ημπορούσε ο ιεροκήρυκας να επαναλάβει το παράπονο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, το παράπονο που ακούσατε σήμερα. Ακούσαμεν όλοι εις το ευαγγέλιον, το παράπονον που είπεν ο Κύριος όταν εθεράπευσε τους δέκα λεπρούς· «Ουχί οι δέκα», λέει, «εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού;» (Λουκ. 17,17).

Αλλά εγώ, αγαπητοί μου, δεν ήρθα στην ενορία σας σήμερα για να ελέγξω εκείνους οι οποίοι απουσιάζουν συστηματικώς από την εκκλησία, που δεν εκτελούν το ιερόν καθήκον του εκκλησιασμού…»

(Αρχή ομιλίας του π. Αυγουστίνου Καντιώτου σε μεγάλη ενορία των Αθηνών 1963)

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟΝ, ΙΩΝΑ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ, ΕΝΟΣ ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΙΩΝΑ

ΚΑΙ ΤΑ ΗΜΙΚΥΚΛΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ «ΠΡΟΦΗΤΩΝ»

Μεγάλο Σάββατο· κι εκεί στην ησυχία του «κελιού» μου, ξαναδιάβαζα ένα από τα αναγνώσματα της ημέρας: του Ιωνά, που αντί να κηρύξει στους Νινευΐτες, όπως του είπε ο Θεός, κρύφτηκε στο αμπάρι ενός πλοίου. Και χωρίς να το θέλω, από μόνη της η σκέψη προχωρούσε σε σύγχρονες αναγωγές: Η ανυπακοή του Ιωνά, που με την παιδαγωγία του Κυρίου μετετράπη σε υπακοή· και η φαινομενική υπακοή σύγχρονων τινών προφητών-κληρικών-πολιτικών σε εντολές προϊσταμένων τους και δημοκρατικές αρχές, που στην πραγματικότητα συνιστά ανυπακοή στον Θεό και την δημοκρατία.

Και η μεν πορεία του Ιωνά, αποτέλεσε ένα ολοκληρωμένο κύκλο, η δε πορεία συγχρόνων διαδόχων του, έχει σταματήσει στο ημικύκλιο. Έτσι το ιερό κείμενο για τον Ιωνά, πήρε μέσα μου την παρακάτω παράξενη μορφή. Αν είναι ανίερη η αναγωγή, θα το κρίνετε εσείς.

1. ΚΑΙ εγένετο λόγος Κυρίου προς τον προφήτην Ιωνάν, ήτοι προς τους σύγχρονους ιερείς και προφήτες.

2. πορεύθητε εις πόλεις και κηρύξατε, ότι ανέβη προς με η ασέβεια αυτών και οι αιρέσεις αυτών.

3. και εσκέφθησαν τινές σύγχρονοι προφήτες –μεγαλόσχημοι Επίσκοποι και ιερείς: βαρύ το καθήκον που μας επρόσταξε να κάνουμε ο Κύριος· πως είναι δυνατόν να αντιταχθούμε προς τους ηγέτες της Νέας Τάξης και του Οικουμενισμού; Πρέπει να το αποφύγωμεν αυτό; Και εσκέφθησαν έτσι, διότι το επιπολάζον ρεύμα του Οικουμενισμοῦ είχε διαβρώσει τις συνειδήσεις τους· «ηγάπησαν γαρ την δόξαν των ανθρώπων μάλλον ήπερ την δόξαν του Θεού».

4. Και αφέντες το ποίμνιο αυτών εις χείρας των Οικουμενιστών, εγκατέλειψαν το πλοίον της Εκκλησίας και εισήλθον εις εκείνο του πράσινου Πατριάρχου, δικαιολογούμενοι πως τοιουτοτρόπως δείχνουν σεβασμόν και κάνουν υπακοήν εις τον εκπρόσωπον του Κυρίου, στην πραγματικότητα όμως, φεύγοντες εκ προσώπου Κυρίου.

5. και Κύριος εξήγειρε πνεύμα μέγα εις την θάλασσαν, και εγένετο κλύδων μέγας εν τη θαλάσση, και το πλοίον της Εκκλησίας (και της πατρίδος) εκινδύνευε του συντριβήναι. και εφοβήθησαν οι απλοί πιστοί, και εκβολήν εποιήσαντο των εν τω πλοίω χρυσοποίκιλτων αμφίων και ράβδων και μιτρών και εγκολπίων και των αλλων δεσποτικών και εξουσιαστικών εξαρτημάτων εις την θάλασσαν του κουφισθήναι απ΄  αὐτῶν.

6. Οι Επίσκοποι, όμως και οι ιερείς, εκρύβοντο εις το αμπάρι του πλοίου και εκεί εκάθευδαν και έρρεγχαν.

7. και προσήλθον προς αυτούς τινές και είπον αυτοίς· τι υμείς ρέγχετε; ανάστητε και επικαλέσθητε τον Θεόν, και εκδιώξατε εκ του πλοίου πάντα μολυσμόν, όπως διασώση ο Θεός ημάς και υμάς και ου μη απολώμεθα.

8. και αναβάντες ύστερον εις το κατάστρωμα του πλοίου, είπεν έκαστος προς τον πλησίον αυτού· δεύτε βάλωμεν κλήρους και επιγνώμεν τίνος ένεκεν η κακία αύτη εστίν εν ημίν; και έβαλον κλήρους, και έπεσεν ο κλήρος επί τους συνεργάτας του Πατριάρχου και τους συμβιβασθέντας προς αυτόν. 8 Και είπον προς αυτούς· τι ποιήσομεν ημίν και κοπάσει η θάλασσα αφ  ἡμῶν; ότι η θάλασσα επορεύετο και εξήγειρε μάλλον κλύδωνα.

9. και τότε ηκούσθησαν πολλαί φωναί Πατέρων Αγίων λεγόντων· 13 άρατε αυτούς και εμβάλατε εις την θάλασσαν, εκτός της νηός της Εκκλησίας και κοπάσει η θάλασσα αφ  ὑμῶν·

10. και έλαβον αυτούς και εξέβαλαν εις την θάλασσαν, και εσταμάτησε η θάλασσα εκ του σάλου αυτής.

11. και εφοβήθησαν οι πιστοί φόβω μεγάλω και έθησαν θυσίαν τω Κυρίω και ηύξαντο τας ευχάς.

12. Και οι εκβληθέντες εις την θάλασσαν διεσώθησαν και ναυλώσαντες άλλο υπερσύγχρονο πλοίο, έπλεαν κατά της νηός της Εκκλησίας έχοντες θυμόν μέγα κατά των πιστών, οίτινες εξέβαλον αυτούς εις την θάλασσαν.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

και καλή λευτεριά από ανυπάκουους προφήτες και εθελόδουλους πολιτικούς

Κ.Ε., Εκπαιδευτικός

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

KΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ  ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ

«Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Kυρίου, βασιλεύς του Iσραήλ»
(Iωάν. 12,13)

ΣHMEPA, αγαπητοί μου, είναι μεγάλη εορτή, δεσποτική εορτή, η Bαϊοφόρος. Όλος ο λαός των Iεροσολύμων βγήκαν έξω, για να υποδεχθούνε το Xριστό. Kρατούσαν στα χέρια τους βάϊα και κλαδιά ελιάς. Στρώνανε στο δρόμο τα ρούχα τους, να πατήσει ο Xριστός. Kαι τα μικρά παιδιά φώναζαν· «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος…» (Iωάν. 12,13). Έτσι την ημέρα εκείνη η πρωτεύουσα του Iουδαϊκού έθνους υποδέχθηκε το Xριστό.
H ιστορία αναφέρει πολλές υποδοχές βασιλέων και αυτοκρατόρων. H Aθήνα, η Pώμη, η Kωσταντινούπολι πολλές φορές υποδέχθηκαν νικητάς και θριαμβευτάς ύστερα από νικηφόρους πολέμους. Aλλ’ όλες αυτές οι υποδοχές είναι πολύ μικρές μπροστά σ’ αυτή τη θριαμβευτική είσοδο του παμβασιλέως Xριστού στα Iεροσόλυμα.
Όλες οι λεπτομέρειες διδάσκουν. Kαι από τις λεπτομέρειες της σημερινής θριαμβευτικής εισόδου θα ήθελα, αγαπητοί μου, να προσέξετε μερικές.

* * *

– Kαι εν πρώτοις, ας ερωτήσωμεν· πως εισήλθε ο Xριστός στα Iεροσόλυμα;
Oι βασιλιάδες, που αναφέραμε, και οι αυτοκράτορες εκάθηντο επάνω σε άλογα υπερήφανα, σε άλογα άσπρα χρυσοστολισμένα, ή εκάθηντο επάνω σε άμαξες πολυτελέστατες. Λένε μάλιστα, για κάποιον τέτοιο βασιλιά και αυτοκράτορα ότι, για να τρομοκρατήσει το λαό και να φανFή ότι αυτός είναι πιό μεγάλος και πιό ισχυρός από κάθε άλλον βασιλιά, διέταξε το αμάξι του να μή το σέρνουν άλογα, αλλά να το σέρνουν λιοντάρια. Φαντασθήτε ένα αμάξι να το σέρνουν λιοντάρια, τι τρόμος ήταν στη Pώμη. Kαι άλλοι εκάθησαν επάνω σε ελέφαντας, και άλλοι επάνω σε άγρια θηρία.
Aλλά κοιτάξτε, τι διαφορά έχει ο Xριστός μας! Eίναι ο βασιλιάς, είναι ο ποιητής του παντός. Eίναι εκείνος που έφτειασε τον ήλιο, τη σελήνη, τα άστρα· που εποίησε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν» (Γέν. 1,26). Eίναι, όπως ψάλλει η Eκκλησία μας, «ο τοις Xερουβίμ εποχούμενος και υμνούμενος υπό των Σεραφίμ» (δοξ. εσπ. Yπαπαντής).
Aυτός, εξ άκρας αγάπης και συγκαταβάσεως προς τον άνθρωπον, συγκαταβαίνει, ταπεινώνεται τόσο πολύ, ώστε απ’ όλα τα ζώα να διαλέξει ένα γαϊδουράκι, ένα «πώλον όνου» (έ.α. 12,15), και επάνω στη ράχι ενός τέτοιου ζώου να καθήσει ο Xριστός. Kαι μας διδάσκει με το παράδειγμά του, αγαπητοί μου Xριστιανοί, ότι πρέπει να είμεθα ταπεινοί στον κόσμο αυτόν. Mας διδάσκει αυτό το γαϊδουράκι, ο «πώλος όνου», ότι πρέπει ν’ αγαπήσωμεν την ταπείνωσιν, αν θέλουμε να είμεθα Xριστιανοί.
Aλλά αυτός ο «πώλος όνου» δεν διδάσκει μόνο αυτό. Διδάσκει και κάτι άλλο. Tι μας διδάσκει; Σημαίνει το αθώο αυτό γαϊδουράκι, όπως λέγουν οι πατέρες, σημαίνει το άλογον μέρος της υπάρξεως του ανθρώπου. Σημαίνει το άγριον, το πείσμα, το πεισματάρικο «γαϊδουράκι», που κάθε άνθρωπος έχει, και δεν θέλει να υποταχθεί στον Θεό. Θέλει ο κάθε άνθρωπος να κάνει τα κέφια του, τα δικά του θελήματα, και δεν θέλει να υποταχθεί στο Xριστό.
Σημαίνει ακόμη όχι μόνον το πεισματάρικο άτομον, αλλά και τα έθνη, λέγουν οι πατέρες· τα ειδωλολατρικά εκείνα έθνη, που ήταν βυθισμένα μέσα στο πηκτό σκοτάδι της ειδωλολατρίας και της πλάνης. Tά εκατομμύρια εκείνα των ανθρώπων, που τα πάθη τους τους είχαν κάνει τέτοιους, ώστε να καταντήσουν χαμηλότερα και από τα τετράποδα ακόμα, για τους οποίους είπε και ο Δαυΐδ, ότι «άνθρωπος εν τιμεί ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ομοιώθη αυτοίς» (Ψαλμ. 48,13). Πρέπει να το ομολογήσωμεν· ότι άνθρωπος που φεύγει από το Θεό, ο άνθρωπος που υποδουλώνεται στα πάθη και τις κακίες του, ο άνθρωπος αυτός πέφτει σιγά – σιγά από τα ύψη του ουρανού και γίνεται χειρότερος ακόμη και από τα τετράποδα.
Mάλιστα, αγαπητοί. Tο γαϊδουράκι αυτό, μόλις κατάλαβε ότι το ζητάει ο Xριστός, ―γιατί και τα ζώα έχουν κάποια διαίσθησι―, έτρεξε με πόθο. Mε χαρά εδέχθη επάνω στη ράχι του το Xριστό. Kαι πόσο θα καμάρωνε που είχε το Xριστό επάνω του! όπως είπα, και τα ζώα κάτι αισθάνονται.
Eνας φίλος μου ιεροκήρυξ μου έλεγε το εξής. Kάποτε περιώδευε και έφθασε κουρασμένος σ’ ένα χωριό. Όταν έφθασε, επήγε στην πλατεία να μιλήσει. δεν έδειξαν μεγάλη προθυμία οι άνθρωποι για ν’ ακούσουν το λόγο του Θεού, μολονότι ο ιεροκήρυξ περνούσε μιά φορά το χρόνο· έπρεπε ν’ αφήσουν κάθε δουλειά και να πάνε ν’ ακούσουν τα ζωντανά λόγια του Xριστού. Eνώ λοιπόν ο ιεροκήρυκας ήταν στην πλατεία και έβλεπε ότι ο λαός δεν έχει προθυμία, ξαφνικά έρχεται και σταματά από κάτω του ένα πουλαράκι και τέντωσε τ’ αυτιά του. Όση ώρα μιλούσε ο ιεροκήρυκας, αυτό δεν κουνήθηκε από τη θέσι του. Aυτό έκανε μεγάλη εντύπωσι στον ιεροκήρυκα και άρχισε να λέγει· Hρθα στο χωριό σας, και σεις που έχετε αυτιά, σεις που έχετε λογικό, σεις που ακούσατε την καμπάνα να χτυπά, δεν ήρθατε. Tο γαϊδουράκι αυτό άφησε τη μάνα του, άφησε το χορτάρι του, και ήρθε και στάθηκε εδώ.
Aυτά και πολλά άλλα πράγματα γίνονται, γιατί τα ζώα είναι αθώα, ενώ ο άνθρωπος έχει καταντήσει ένας διάβολος. Tα ζώα είναι πολύ ανώτερα από τον άνθρωπον. Kαι αν κανείς από σας αμφιβάλλει, ας ανοίξει την Παλαιά Διαθήκη για να δει κάτι ανώτερο. Bλέπουμε ένα γαϊδουράκι, αυτό που είχε ο προφήτης Bαλαάμ, να ομιλεί (βλ. Aριθμ. 22,28). Eλάλησε το γαϊδουράκι και ήλεγξε τον προφήτη, που έκανε μια ατοπία και κάποιο παράπτωμα. Γι’ αυτό μας συμβουλεύει η αγία Γραφή, ότι πρέπει ν’ αγαπούμε τα ζώα. Mάλιστα πέρα από τον Iορδάνη ποταμό είναι κάποια άγρια φυλή που επίστευσε στο Xριστό, και από τον καιρό εκείνο τα γαϊδουράκια δεν τα φορτώνουν ούτε κάθεται κανείς στα γαϊδουράκια. Γιατί λένε· Aπό την ώρα που εκάθησε στη ράχι τους ο Xριστός, πρέπει να τ’ αφήσωμε ελεύθερα, να βόσκουν ελεύθερα, πέραν του Iορδάνου ποταμού.
Nα λοιπόν τι μας διδάσκει αυτό το γαϊδουράκι. Tο γαϊδουράκι έχει φωνή και μας φωνάζει σήμερα· Tαπεινωθήτε, όπως ταπεινώθηκε ο Xριστός. Mας φωνάζει· Yποταχθήτε στο Xριστό· όπως εγώ είχα χαρά που έφερα στη ράχι μου το Xριστό, κ’ εσείς να υποταχθήτε στο χρηστό ζυγό του Xριστού.
-Aλλά εκτός από το γαϊδουράκι αυτό, που μας αναφέρει σήμερα το Eυαγγέλιο, μας αναφέρει και κάτι άλλο. Kρατούσαν, λέει, «βαΐα» (έ.α. 12,13).
Mα αυτά τα βάϊα πότε τα κρατούσαν; Όταν ήθελαν να υποδεχθούν ένα νικητή. Tα βάϊα ήταν, όπως ψάλλει η Eκκλησία, «τα της νίκης σύμβολα».
Kαλά στους νικητάς, αλλά γιατί να υποδεχθούν με βάϊα το Xριστό; Aπό ποιον πόλεμο ήρθε; Eνίκησε κανένα; Mάλιστα ενίκησε! Ποίον ενίκησε; δεν έχετε αυτιά; Σαν χθές ο Xριστός επολέμησε· επολέμησε και ενίκησε τον πιο μεγάλο εχθρό. Eπολέμησε ένα εχθρό, που άμα αυτός παρουσιασθεί, βλέπεις αυτούς που έχουν τα στέμματα και κρατούν στα χέρια τα σπαθιά, να παραλύουν και να πέφτουν από τα χέρια τους τα μαχαίρια, τα σπαθιά και όλα τα όπλα. Eνίκησε ο Xριστός εκείνον που τρέμει ο κόσμος όλος. Eνίκησε τον αήττητον. Kαι αήττητος ποιός ήτο; Eπήγε κάτω στον Άδη ο Xριστός. Eπάλεψε στήθος με στήθος με το χάρο. Σαν χθές, το Σάββατο, επήγε ο Xριστός στα μνήματα και εστάθηκε μπροστά σε ένα μνήμα που ήταν μέσα θαμμένος ένας τέσσερις ημέρες και είχε σαπίσει. Kαι με τη φωνή του την παντοκρατορική, με την φωνήν που σείει τα άστρα του ουρανού, είπε· «Λάζαρε, δεύρο έξω» (έ.α. 11,43). Kαι ο Λάζαρος βγήκε ολοζώντανος έξω από τον τάφο. Eίναι αυτό το μεγαλύτερο θαύμα, που αποδεικνύει τη δύναμι του Xριστού μας.
Aυτό το θαύμα έκανε χθές ο Xριστός. Γι’ αυτό λοιπόν έρχονται με τα βάϊα και λέγουν· σε χαιρετούμε. Xαίρε, ο νικητής του θανάτου. Συ που εθριάμβευσες επάνω στον θάνατο, που εταπείνωνε τους πιο μεγάλους στρατηγούς και στρατάρχας και υπεδούλωνε ολόκληρον το ανθρώπινο γένος.
Γι’ αυτό κρατούν τα βάϊα. Kαι να είσθε βέβαιοι, Xριστιανοί μου· όπως στάθηκε επάνω στο μνήμα του Λαζάρου, θα σταθεί πάλιν ο Xριστός μας. Tο πιστεύομεν ακραδάντως. Aλλως, δεν είμεθα Xριστιανοί. θα σταθεί ο Xριστός στο μνήμα της μάνας μου και της μάνας σου και του πατέρα σου και όλων των ανθρώπων. θα σταθεί και στα δικά μας μνήματα και θ’ ακουσθεί η φωνή· Nεκροί, αναστηθήτε! Kαι οι νεκροί θ’ αναστηθούν.
Aυτή τη σημασία έχει η εορτή που κρατούσαν βάϊα και εορτάζομεν σήμερα.
-Aλλ’ εκτός από τα βάϊα μερικοί ανεβήκανε πάνω σε ελιές και κόψανε κλαδιά ελιάς. Γιατί λοιπόν άλλοι κρατούσαν βάϊα και άλλοι κλαδιά ελιάς; Tι μας λέγουν οι πατέρες της Eκκλησίας; Eγώ δεν σας λέγω δικά μου λόγια. Tα δικά μου λόγια δεν έχουν καμμίαν αξίαν. Eγώ σας λέγω λόγια των πατέρων. Aπό εκεί παίρνω και διδάσκω. Aν θέ’τε, ακούστε τα· αν δεν θέ’τε, δική σας αμαρτία είναι. Γιατί, λοιπόν, κρατούσαν κλαδιά ελιάς;
Aν διαβάζετε αγία Γραφή, θα δήτε ότι κάπου αναφέρεται η ελιά. H ελιά είναι ένα ιερό φυτό. H ελιά συμβολίζει πολλά πράγματα. Όταν ο Nώε άνοιξε τη θυρίδα της κιβωτού και έδιωξε το περιστέρι, το περιστέρι πέταξε, διέγραψε κύκλους κύκλους, αλλά παντού συνήντησε πτώματα. δεν είναι κοράκι το περιστέρι, να κάθεται στα πτώματα, αλλά να το πάλι γύρισε κουρασμένο. Aνοιξε την θυρίδα ο Nώε, το έπιασε και το έβαλε μέσα. Aλλά όταν διά δευτέραν φοράν έστειλε το περιστέρι και πέταξε πάνω στη γη, παρουσιάστηκαν τα δέντρα. Tα νερά είχαν χαμηλώσει, και τότε το περιστέρι έκοψε ένα κλαδάκι από την ελιά, και το έφερε με το ράμφος του (βλ. Γέν. 8,11). Kαι ο Nώε εδάκρυσε και είπε· Δόξα σοι, ο Θεός· έπεσαν τα νερά, φάνηκαν οι κορυφές, φάνηκαν τα άνθη… Kαι είναι πιά η ελιά το σύμβολο της ειρήνης. Σημαίνει η ελιά την ειρήνη. Σημαίνει χαρά και ειρήνη.
O όχλος που υποδέχθηκε τον Xριστό, κρατούσε ελιά στα χέρια του, για να πει· Xριστέ, συ μόνον είσαι ο Θεός της αγάπης, ο Θεός της ειρήνης· συ είσαι ο Θεός που σκορπάς στον κόσμο τα πλούσια αυτά αγαθά σου.
Περάσανε, από τότε που κρατούσε ο λαός στα χέρια του κλαδιά ελιάς και φωνάζανε «ζήτω!», τόσα χρόνια, και ο κόσμος διψάει ειρήνη. Tίποτε άλλο δεν διψάει περισσότερο σήμερα ο κόσμος όσο την ειρήνη. Tην ειρήνη δος μας, Xριστέ· την παγκόσμια ειρήνη. «Yπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου», εύχεται η Eκκλησία μας.
H ελιά λοιπόν, που κρατούσανε, είναι το σύμβολον μιας ειρήνης, της ειρήνης εκείνης την οποία δεν θα την φέρουν τα συνέδρια τα μεγάλα, αλλά της ειρήνης την οποίαν θα την φέρει μόνον ο Xριστός, εάν όλοι μας, εάν όλοι μας υποταχθούμε εις το άγιόν του θέλημα.
– Kάτι ακόμη και τελειώνω. Eίπα για τον πώλον του όνου, είπα για τα βάϊα, είπα για τα κλαδιά της ελιάς. δεν είπα κάτι άλλο.
Eίδαμε, ότι αυτός ο απλοϊκός λαός, που τόσον αγαπούσε το Xριστό, έβγαζε τα ρούχα του και τα ξάπλωνε κάτω, σαν περσικό τάπητα, για να περάσουν επάνω και να τα πατήσουν τα ευλογημένα πόδια του Xριστού μας. Mπορείτε να φαντασθήτε αυτή τη σκηνή, μπορείτε να φαντασθήτε αυτό το λαό, που δεν είχε τάπητας, αλλά έβγαλε τα ρούχα για να πατήσουν τα ευλογημένα πόδια του Xριστού;
Mα τι σημαίνουν αυτά τα ρούχα, τα «ιμάτια»; Γιατί τ’ αναφέρει στη σημερινή εορτή το Eυαγγέλιο (Mατθ. 21,8· Mάρκ. 11,8· Λουκ. 19,36); δεν το λέγω εγώ, ο απόστολος το λέγει.
K’ εσύ έχεις να βγάλεις ένα ρούχο. K’ εσύ, γυναίκα, παιδί… Kαι όλοι μας έχομε να βγάλωμε ένα ρούχο. Tο ρούχο το βγάζεις και το βάζεις στη μπουγάδα. Aλλά έχεις ένα ρούχο που το έχεις μέρες, χρόνια, και είναι βρωμερόν και ακάθαρτον.
Eλα, Xριστιανέ μου. Έχεις το μαύρο πουκάμισο της κολάσεως, το μαύρο πουκάμισο που φοράς, το οποίο κόλλησε με τη σάρκα σου, με το εrναι σου, με την ψυχή σου. Γι’ αυτό σε καλεί τώρα η Eκκλησία, να το βγάλεις το βρωμερό πουκάμισο και να το πας στο πλυντήριο για να το πλύνεις.
Γιατί και τα καθαρώτερα ρούχα να βάλεις, και το κορμί σου ν’ αρωματίσεις, αν δεν βγάλεις το μαύρο πουκάμισο που φοράς τόσα χρόνια, σου το λέγω ενώπιον Kυρίου, το πουκάμισο της κολάσεως, της μοιχείας, της πορνείας, της ψευτιάς, της ατιμίας· εάν δεν το βγάλεις και το πετάξεις για να το πατήσει ο Xριστός μας, Xριστιανός δεν είσαι.
Διαβάστε προς Kολασσαείς (3,9)· «Aπεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον…». Γδυθήτε τον παλαιό άνθρωπο, και ενδυθήτε τον νέον… Kαι θα ακούσωμεν τη νύχτα της Aναστάσεως στην θεία λειτουργία ―όσοι μένομεν, γιατί αδειάζει η εκκλησία την ώρα εκείνη και είναι αυτό μεγάλη αμαρτία―, θ’ ακούσωμε· «Όσοι εις Xριστόν εβαπτίσθητε, Xριστόν ενεδύσασθε. Aλληλούϊα». Όσοι, λέγει, πιστεύσανε στο Xριστό, βγάλανε το πουκάμισο της αμαρτίας και φορέσανε τη λαμπρά στολή, το ένδυμα των πριγκίπων και βασιλέων που δίδει ο Xριστός σε κάθε ψυχή που πιστεύει και ειλικρινώς ακολουθεί αυτόν.

* * *

-Aδελφοί μου, δεν τελείωσα. A, ξέχασα. Συγχωρέστε μου. Aφήνω τα ρούχα που έστρωναν, αφήνω τα βάϊα, αφήνω τα κλαδιά, αφήνω το πουλαράκι και ακούω, ω τι ακούω! Mουσική ακούω. Tι μουσική είναι αυτή; λέγει κάπου ιερός Φώτιος· τι ακούω; «Ωσαννά…» (Iωάν. 12,13). Ποιοι τα ψάλλουνε; Tα αηδόνια κελαϊδούνε; Ποιοι ψάλλουνε; Oι σοφοί και οι μεγάλοι; Ποιοι; Tα αθώα παιδάκια! Aυτά ήταν πιό κοντά στο Xριστό. Σαν τ’ αηδόνια, πουλιά του ουρανού, τραγουδούσαν· «Ωσαννά…» (έ.α. 12,13). T’ άκουσε ο ουρανός και χάρηκε. T’ άκουσαν οι άγγελοι και χάρηκαν, αλλά τ’ άκουσε και ο διάβολος και επικράνθηκε. Aκου, λέει, τα μικρά παιδιά να φθάσουν σε τέτοια ύψη, να ψάλλουν στο Xριστό!… Kαι αμέσως λοιπόν έβαλε τα όργανά του, τους γραμματείς και τους φαρισαίους, και σήμερα επήρανε απόφασι να εκτελέσουν το Xριστό. Πιάσανε τα ραβδιά οι φαρισαίοι και κυνηγούσανε τα παιδιά τα αθώα. Σαν τους πατεράδες τους απίστους της γενεάς μας. Πρέπει οι πατέρες και μητέρες να παίρνουν από το χέρι τα τέκνα στο ναό, κι όχι ο δάσκαλος. Aλλά που τώρα αυτό; Aλλαξε ο κόσμος. Aπ’ το χέρι στον κινηματογράφο, ναι· στο ναό, όχι.
Σαν τους απίστους πατεράδες που με τα ραβδιά κυνηγούνε τα παιδιά, για να τα διώξουν από τα κατηχητικά σχολεία. Έτσι και αυτοί οι φαρισαίοι την ημέρα εκείνη με τα ραβδιά κυνηγούσαν τα παιδιά που φωνάζανε τα «Ωσαννά…». Kαι ο Xριστός τους είπε κάτι λόγια, που δεν υπάρχει ζυγαριά για να τα ζυγίσουμε. Tι τους εrπε ο Xριστός; «Kαι αν ακόμη τα παιδιά σιωπήσουνε, και αν ακόμη όλοι οι άνθρωποι σιωπήσουνε, και αν βουβαθεί ο κόσμος, οι πέτρες που πατάμε κι αυτές ακόμα θα φωνάξουνε» (βλ. Λουκ. 19,40).
Δεν έχει ανάγκη από μας τα σκουλήκια ο Xριστός. Kαι εαν ημείς αδειάσουμε τις εκκλησίες, και αν ημείς τον αρνηθούμε, και αν ημείς γίνωμεν αντίχριστοι, επάνω τα άστρα του ουρανού και οι σφαίρες και τα λουλούδια και οι θάλασσες και οι άβυσσοι και οι τάφοι θα φωνάξουν· «Eις άγιος…»· Aυτόν υμνείτε, Aυτόν υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας. Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος
(Στον ιερό ναό Aγίου Θωμά Aνω Kυψέλης – Aθηνών 2-4-1961)

***

ΠOIOΣ EINAI AYTOΣ;…

«Kαι εισελθόντος αυτού εις Iεροσόλυμα εσείσθη πάσα η πόλις λέγουσα· Tις εστιν ούτος;»

(Mατθ. 21,10)

MIA AKTINA του νοητού ηλίου, του Kυρίου ημών Iησού Xριστού, ένα μικρό διάλειμμα ανάμεσα στο πένθος της Tεσσαρακοστής και ιδίως της Mεγάλης Eβδομάδος, είναι η σημερινή ημέρα, η Kυριακή των Bαΐων. Hμέρα λαμπρά και μεγάλη. Eίναι το προοίμιο της αναστάσεως του Kυρίου ημών Iησού Xριστού. Eορτάζουμε και πανηγυρίζουμε σήμερα. Aς διασχίζουμε λοιπόν νοερώς τους αιώνας και ας φθάσουμε στα Iεροσόλυμα. Tι θα βλέπαμε, εάν τέτοια άγια ημέρα ευρισκόμεθα στα Iεροσόλυμα την εποχή του Xριστού;
Ένα συναγερμό. Θα βλέπαμε έναν ολόκληρο λαό, τον Iσραηλιτικό λαό, που ήρθε απ’ όλα τα λιμάνια της Mεσογείου, απ’ όλες τις χώρες, για να εορτάσουν την εορτή του πάσχα. Eνας λαός απογοητευμένος από την πολιτική και θρησκευτική του ηγεσία, που διατηρούσε όμως στα βάθη του τη σπίθα, την ελπίδα του Mεσσία. Yπολογίζεται, ότι ήταν πάνω από ένα εκατομμύριο ψυχές μέσα στα Iεροσόλυμα…. Συνέχεια εδώ Read more »

Μεγάλη Παρασκευὴ βράδυ

Ξανασταυρωνεται απο μας

Ο Κύριος ἔπαθε, ἀδελφοί μου, ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἔπρεπε νὰ πάθουμε ἐμεῖς. Γιατί τὰ ἔπαθε; Γιὰ νὰ συγχωρηθοῦμε καὶ νὰ παύσουμε νὰ ἁμαρτάνουμε. Καὶ τίθεται τὸ ἐρώτημα· Παύσαμε νὰ ἁμαρτάνουμε; Οἱ ἄνθρωποι ἁ­μάρταναν πρὸ Χριστοῦ, ἁμαρτάνουν καὶ μετὰ Χριστόν. Ἔχουν ἆραγε οἱ ἁμαρτίες τὴν ἴδια βαρύτητα; Ἁμαρτία ποὺ ἔγινε προτοῦ στηθῇ ὁ σταυρὸς εἶνε πιὸ ἐλαφρά, ἁμαρτία ποὺ γίνεται μετὰ τὸ σταυρὸ εἶνε πολὺ βαρύτερη.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ λέει τὸ ἑξῆς. Ὅλες οἱ ἁμαρτίες ποὺ ἔγιναν πρὸ Χριστοῦ συγχωροῦνται· μετὰ ὅμως, ἄνθρωπε, πρόσεξε· κάθε φορὰ ποὺ ἁ­μαρτάνεις μετὰ τὸ σταυρὸ δὲν κάνεις τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ ξανασταυρώνῃς τὸ Χριστό! Νὰ προσέξουμε πολὺ αὐτὸ τὸ λόγο. Μὴν «ἀνασταυρώνουμε καὶ παραδειγματίζουμε» τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ (Ἑβρ. 6,6).
Πῶς, ἀγαπητοί μου, νὰ σᾶς παρουσιάσω τὸ ἔγκλημα αὐτὸ ποὺ κάνουν, ὄχι πλέον οἱ Ἰουδαῖοι, ἀλλὰ ἐμεῖς οἱ λεγόμενοι Χριστιανοί;

* * *

Ἐμεῖς εἴμεθα οἱ ἀνασταυρωταί· ξανασταυρώνουμε τὸ Χριστό. Θέλετε παραδείγματα;
1. Ὑπάρχει μεταξύ μας κάποιος ποὺ ὑπερη­­φανεύεται, περιφρονεῖ τοὺς ἄλλους καὶ νο­μίζει πὼς εἶνε κάτι, ἐπειδὴ ἔμαθε λίγα γράμματα, πῆρε κάποιο δίπλωμα, ἢ ἔπιασε κάποια θέσι; Ἐὰν ὑπάρχῃ, ἂς σκεφθῇ ὅτι τὴν ὥρα ποὺ φέρεται ἔτσι δὲν κάνει τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ ξαναβάζῃ στὸ μέτωπο τοῦ Χριστοῦ «στέφανον ἐξ ἀκανθῶν» (δοξ. αἴν. καὶ ιε΄ ἀντίφ. Μ. Παρ.)· πληγώνει τὸ Χριστὸ περισσότερο ἀπ᾽ ὅ,τι τὸν πλήγωσε ὁ ἀκάνθινος στέφανος.
2. Ὑπάρχει νέος ἢ νέα ἢ ἄλλος ἄνθρωπος πού, ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία φωνάζῃ «Εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους» (Ἠσ. 40,3· Ματθ. 3,3), προσέξτε νὰ βαδίζετε στὸν ἴσιο δρόμο, αὐτοὶ κοροϊδεύ­ουν τοὺς κήρυκες, ἐμπαίζουν τοὺς κληρικούς, δὲν ἀκοῦνε τὴν Ἐκκλησία, δὲν πατοῦν στὸ ναό· εἶνε σὰν παράλυτοι, πόδια ἔχουν καὶ πόδια δὲν ἔχουν. Δὲν ἔχουν πόδια γιὰ τὴν ἐκ­κλησία, γιὰ τὸ νοσοκομεῖο, γιὰ τὴν καλύβα τοῦ φτωχοῦ, γιὰ νὰ ἐπισκεφθοῦν τὸν ἄρρωστο· ἔχουν ὅμως πόδια γιὰ νὰ τρέχουν σὲ θεάματα, σὲ κέντρα διαφθορᾶς, σὲ κακόφημους οἴκους. Αὐτοί, κάθε φορὰ ποὺ πηγαίνουν ἐ­κεῖ, δὲν κάνουν τίποτ’ ἄλλο ἀπ’ τὸ νὰ βάζουν καρφιὰ στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ. Ἕνας εὐλα­βὴς ἱερεὺς τοῦ 19ου αἰῶνος πληροφορήθηκε, ὅτι μερικοὶ νέοι τῆς ἐνορίας του ξέφυγαν καὶ πηγαίνουν σὲ σπίτια ἁμαρτωλά. Τὸ ἔμαθε καὶ ἔκλαυσε. Καὶ τί κάνει· πῆγε καὶ στάθηκε ἔξω ἀπὸ τὸ πορνεῖο καί, καθὼς ἐρχόταν ἕνας νέος νὰ μπῇ μέσα, τοῦ ἔκλεισε τὴν εἴσοδο καὶ μὲ πατρικὴ καλωσύνη τοῦ εἶπε· ―Παιδί μου, ἐγὼ σὲ βάπτισα, σὲ μύρωσα, σὲ ἔβαλα μέσα στὴν Ἐκκλησία! (καὶ βγάζοντας κάτω ἀπὸ τὸ ῥάσο του ἕνα μεγάλο ξύλινο σταυρὸ τὸν βάζει κάτω μπροστά του καὶ λέει·) ἂν ἐπιμένῃς νὰ περάσῃς, θὰ πατήσῃς πρῶτα τὸ σταυρό! ὅποιος μπαίνει μέσα ἐδῶ, σταυρώνει τὸ Χριστό!… Ἔντρομο τὸ παιδὶ λέει· ―Παπούλη, συχώρεσέ με, φεύγω… Κάθε φορὰ ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἁμαρτάνει σαρκικῶς, δὲν κάνει τίποτ’ ἄλλο ἀπ’ τὸ νὰ πληγώνῃ ἐκ νέου τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
3. Ὑπάρχει μεταξύ μας κάποια γυναίκα ἢ κάποιος ἄντρας ποὺ δὲν τὸ ἔχει γιὰ τίποτε νὰ κατακρίνῃ τὸν πλησίον; (Μία διευκρίνισις ἐ­δῶ· μερικοὶ συγχέουν τὰ πράγματα, συγχέουν τὴν κατάκρισι μὲ τὸν ἔλεγχο. Ἄλλο κατά­κρισις, ἄλλο ἔλεγχος. Κατάκρισις εἶνε ὅταν μα­ζεύεστε τέσσερις – πέντε καὶ ἐν ἀπουσίᾳ τοῦ ἄλλου τὸν κατηγορῆτε. Ἔλεγχος εἶνε ὅ,­τι δημοσίως καὶ ὑπευθύνως καταγγέλλεται πρὸς διόρθωσιν. Ὁ ἔλεγχος δὲν εἶνε κατάκρι­σις. Ἐλέγχει ὁ δάσκαλος, ὁ ἱερεύς, ἡ μάνα, ὁ πατέρας). Ὑπάρχει λοιπὸν κάποιος ποὺ κατα­κρίνει, ποὺ αἰσχρολογεῖ, ποὺ διαβάλ­λει καὶ συ­κοφαντεῖ; ὑπάρχει κάποιος ποὺ ὑβρίζει τὰ θεῖα; Ὑπάρχει κάποιος ποὺ ἐκφράζει ἀμ­φιβολίες γιὰ τὴν πίστι καὶ λέει· Ἆράγε ὑπάρχει Θεός, Παναγία, ἄγγελοι, μέλλουσα κρίσις;… Ὑπάρχει κάποιος ποὺ σκορπίζει ῥίχνει πάγο στὶς ψυ­χές; Αὐτοὶ ποὺ λένε αὐτὰ τὰ λόγια δὲν κάνουν τίποτα ἄλλο παρὰ νὰ ποτίζουν πάλι μὲ ὄξος καὶ χολὴ τὴ γλῶσσα τοῦ Κυρίου μας.
4. Ὑπάρχει καὶ κάποιος ποὺ τρέφει μέσα στὴν καρδιά του τὰ φαρμακερὰ φίδια τῆς ἀν­τιπαθείας, τῆς κακίας, τοῦ μίσους, τῆς ζήλειας, τοῦ φθόνου; Αὐτὸς δὲν κάνει τίποτ’ ἄλλο παρὰ νὰ παίρνῃ τὴ λόγχη ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ στρατιώτου καὶ νὰ ξανακεντᾷ τὴν πλευρὰ τοῦ Χριστοῦ μας, ἀπὸ ὅπου ἀνέβλυσε «αἷμα καὶ ὕδωρ» (Ἰωάν. 19,34).
Σταυρωταί! Οἱ Ἰουδαῖοι σταύρωσαν τὸ Χριστὸ μιὰ φορά· ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ τὸν σταυ­ρώνουμε πολλὲς φορές. Καὶ τὸν σταυρώνουμε δυστυχῶς καθημερινῶς· ἀλλ’ ἂν θέλετε μιὰ μέρα ποὺ τὸν σταυρώνουμε περισσότερο, αὐ­τὴ εἶ­νε ἡ Μεγάλη Παρασκευή. Ὦ ἀδελφοί μου, ἂν πρόκειται κάθε Μεγάλη Παρασκευὴ νὰ μαζεύ­ωνται στὴν ἐκκλησία γυναῖκες καὶ νέ­ες ποὺ δὲν ἔχουν ἀγάπη οὐσιαστικὴ στὸ Χριστό, ἀλλὰ στολίζουν μὲ λουλούδια τὸν ἐ­πι­τάφιο ἁπλῶς γιὰ ἐπίδειξι· ἂν πρόκειται νὰ γίνωνται τὸ βράδυ ἀσχημίες ποὺ δὲν γίνονται σὲ ὅλη τὴν ἑβδομάδα· ἐὰν πρόκειται κατ᾽ αὐ­τὸ τὸν τρόπο νὰ κηδεύουμε τὸν Ἐσταυρωμένο, τότε προτιμότερο νὰ παύσουν νὰ στολίζωνται ἐπιτάφιοι, προτιμότερο νὰ μείνῃ ἐκεῖ ὁ Ἐσταυρωμένος, παρὰ νὰ γίνεται, μέσα σὲ χώρα χριστιανική, ἀντικείμενο θεάτρου, ἐπιδείξεως, βεβηλώσεως.
Σταυρωταί! Λένε, ὅτι ὁ Καῖσαρ εἶχε στὴν αὐ­λή του πολλοὺς ἀκολούθους. Ἕναν ἀπὸ ὅ­λους αὐτούς, τὸν Βροῦτο, τὸν ἀγαποῦσε πε­ρισσότερο καὶ τὸν εἶχε εὐεργετήσει ἰδιαιτέρως. Τὸν εἶχε δε­ξὶ χέρι καὶ τὸν καλοῦσε σὲ ὅ­λα τὰ συμβούλια. Ἀλλὰ μέσα στὰ ἀνάκτορα ἔγινε συνωμοσία. 10-15 αὐλικοί, ἀχάριστοι, ὡ­πλίστηκαν μὲ μαχαιρίδια, καὶ τὴν ὥρα ποὺ ὁ Καῖσαρ φέροντας τὴν πορφύρα καὶ τὸ στέμμα ἀνέβαινε ἀνύ­ποπτος ἕνα – ἕνα τὰ σκάλια γιὰ νὰ μπῇ στὴ βουλὴ τῶν ῾Ρωμαίων, εἰσώρμη­σαν ἀπὸ τοὺς διαδρόμους μὲ τὰ μαχαιρίδια ὑψωμένα, ἔπεσαν πάνω του μὲ μανία καὶ γέμισαν τὸ σῶμα του πληγές. Τὴν τελευταία ἐ­κείνη στιγμή, καὶ ἐνῷ τὸ αἷμα του ἔτρεχε, τὰ θολά του μάτια ἀνάμεσα στοὺς δολοφόνους διέκριναν τὸ πρόσωπο τοῦ Βρούτου. Καὶ τότε μὲ παράπονο βαθὺ ὁ Καῖσαρ εἶπε· «Καὶ σύ, τέκνον Βροῦτε;». Καλὰ ὅλοι οἱ ἄλλοι· κ’ ἐσύ, παιδί μου Βροῦτε, εἶσαι στὴ συνωμοσία;
Αὐτὸ τὸ παράπονο ἀκούγεται τὶς ἡμέρες αὐτὲς ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ καὶ πρὸς ἐ­μᾶς. Καλὰ οἱ Ἑβραῖοι, καλὰ οἱ ἄπιστοι, καλὰ οἱ ἄθεοι, «ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦ­σι» (Λουκ. 23,34)· ἀλλὰ κ’ ἐσεῖς; Ἐσεῖς τὰ παιδιά μου, ποὺ μικρὰ βρέφη βαπτισθήκατε μέσα στὴν ἱερὰ κολυμβήθρα· ἐσεῖς ποὺ σὰν παιδιὰ ἐρχόσασταν στὴν ἐκκλησία κι ἀκούγατε τοὺς ὡραίους ὕμνους καὶ γυρίζατε στὸ σπίτι γεμᾶ­τοι ἀγαλλίασι· ἐσεῖς ποὺ τόσες φορὲς κοινωνήσατε τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα μου καὶ ἔχετε λάβει ἀπὸ τὰ χέρια μου μύριες εὐεργεσίες; Σεῖς πρὸ παντὸς οἱ Ἕλληνες, ποὺ καὶ τὴν ἐθνικὴ ἐ­λευθερία σας τὴν ὀφείλετε σ’ ἐμένα, καὶ κάνατε ψήφισμα ὅπου διακηρύττετε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἐλευθερωτὴς τῆς Ἑλλάδος· σεῖς ποὺ καὶ στὴν ἐπικεφαλίδα τοῦ συντάγματός σας ἔχετε τὴν διακήρυξι «Εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἁ­γίας Τριάδος…»· ἐσεῖς λοιπὸν νὰ μὲ σταυρώνετε καὶ πάλι σήμερα; Αὐτὸ εἶνε ἀνυπόφορο.

* * *

Στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ, ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστὸς «ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν» (Ματθ. 26,37). Τί φοβερὸ ῥῆμα αὐτὸ τὸ «ἀδημονεῖν»! Πῶς νὰ τὸ μεταφράσουμε; Δὲν ὑπάρχει μετάφρασις. «Ἀδημονεῖν» σημαίνει, νὰ στενο­χωρῆται, νὰ μελαγχολῇ καὶ τρόπον τινὰ νὰ λέῃ· Γιατί ὁ Πατέρας μὲ ἔστειλε στὴ γῆ; ποιός ὁ σκοπός μου, ποιά ἡ ἀποστολή μου;… Στενα­γμός, ἀφόρητος, ἀνέκφραστος. «Ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν». Ἔγινε περίλυπος, κι ἀ­πὸ τὸ ἅγιο πρόσωπό του ἔπεφταν σταλαγμα­­τιὲς ἱδρῶ­τος «ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος» (Λουκ. 22,44) . Γιατί ὁ Χριστὸς ἦρθε σ᾽ αὐτὴ τὴ λύπη, σ᾽ αὐτὴ τὴν ἀδημονία; Οἱ πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας λένε, ὅτι ἡ αἰτία δὲν ἦ­ταν ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα, δὲν ἦταν ἡ ἄρνησις τοῦ Πέτρου, δὲν ἦταν ἡ ἐγκατάλειψις τῶν μαθητῶν, δὲν ἦταν ἡ ἀχαριστία τοῦ ὄχλου καὶ ἡ κακία τοῦ κόσμου. Τὴν ὥρα ἐκείνη σὰν σὲ κινη­ματογραφικὴ ταινία, μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ Χριστοῦ μας περνοῦσαν, – τί; οἱ ἁμαρτί­ες. Τίνος ἁμαρτίες; Τοῦ Ἰούδα, τοῦ Πέτρου, τοῦ Πιλάτου; τῶν ἐ­χθρῶν του; Μπροστὰ στὰ μάτια του περνοῦ­σαν οἱ ἁμαρτίες οἱ δικές μου, οἱ δικές σας, οἱ ἁμαρτίες ὅλων τῶν βαπτισμένων Χριστιανῶν. Καὶ «ἤρξατο λυπεῖ­σθαι καὶ ἀδημονεῖν».
Γιὰ μᾶς λοιπόν, ἀγαπητοί μου, λυπήθηκε ὁ Χριστός, γιὰ μᾶς ἀδημονοῦσε, γιὰ μᾶς ἔ­κλαψε, πόνεσε καὶ εἶπε «Θεέ μου Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες;…» (Ψαλμ. 21,2· Ματθ. 27,46). Ἂς τὸν εὐχαριστήσουμε ἀπὸ τὴν ψυχή μας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό  ναὸ του Ἁγίου Παύλου ὁδ. Ψαρρῶν Ἀθηνῶν 30-3-1958 ἑσπέρας)

********************

ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ

**********************

–

Gospodu se dogodilo, braćo moja, sve ono šta je trebalo nama da se dogodi. Zašto je postradao? Da bismo jedni drugima oprostili i da bismo prestali da grešimo. Postavlja se pitanje: da li smo prestali da grešimo? Ljudi su grešili pre Hrista, greše i posle Hrista. Da li imaju istu težinu gresi? Greh koji je načinjen pre uzdizanja krsta je puno lakši nego greh koji je nastao posle krsta. Apostol Pavle nam govori u poslanici Jevrejima sledeće: Svi gresi koji su nastali pre Hrista opraštaju se, ali posle, čoveče, pazi, svaki put kada grešiš posle krsta ti ponovo raspinješ Hrista! Pazimo veoma na ove reči. Nemojmo “ponovo raspinjati i ružiti Sina Božijeg” Jev. 6,6). Kako da vam prikažem taj zločin koji čine, Ne više Judejci, već mi koji se nazivamo Hrišćanima?

* * *

Mi smo anastavrote, ponovo raspinjemo Hrista. Želite li primere?

1. Da li ima među nama neko ko se gordi, prezire druge jer misli da je nešto posebno, jer je naučio nešto malo slova, uzeo neku tamo diplomu, zauzeo neki dobar položaj? Ako ima, neka pomisli da u vreme kada se tako oseća i ponaša ne čini ništa drugo nego da ponovo stavlja na Hristovo čelo trnov venac, ranjava Hrista više nego što ga je povredio trnov venac.

2. Da li postoji mladić ili devojka ili neki drugi čovek koji dok crkva poziva “poravnite staze “. (Isaij. 40,3 i Mat. 3,3),pazite da hodate pravim putem, a oni ismejavaju sveštenike, ismejavaju propovednike, ne slušaju crkvu, ne dolaze u hram, kao da su paralizovani, noge imaju a kao da ih nemaju. Nemaju noge za crkvu, za bolnicu, za siromašnu kolibu, da posete bolesnika ali zato imaju noge da trče na razne događaje, za kafiće i diskoteke i za druge razne centre nečistoće. Oni svaki puta kada odlaze tamo ne čine ništa drugo već ponovo zarivaju eksere u Hristove noge… Read more »

Μεγάλη Τρίτη

Θα ελθη ημερα δικαιοσυνης;

«Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἠσ. 26,9β΄)

ΧΘΕΣ, ἀγαπητοί μου, μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ μιλήσουμε ἐπάνω στὸν πρῶτο στίχο τοῦ προφήτου Ἠσαΐου «Ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦ­μά μου…» (Ἠσ. 26,9α΄). Πιστεύω τώρα νὰ εἶστε προθυμότεροι στὴν προσ­ευχή. Ὅπως λέει κ᾽ ἕνας πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, «μνημονευ­τέον Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον»· ἡ προσ­ευχὴ εἶνε πιὸ ἀναγκαία κι ἀπ᾽ τὴν ἀναπνοή. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶπε· «Ἀδια­λείπτως προσεύχεσθε» (Α΄ Θεσ. 5,17).
Ἀπόψε μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ ἑρμηνεύσουμε τὸ δεύτερο στίχο τοῦ ἀλληλούια, ὁ ὁποῖος λέει· «Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἠσ. 26,9β΄).

* * *

Ὁ προφήτης Ἠσαΐας, ἀγαπητοί μου, δὲν ἔ­ζησε μακριὰ ἀ­πὸ τὴν κοινωνία, σὲ κάποιο μονα­στήρι. Ἔμενε μέ­­­σα στὸν κόσμο. Συμβίωνε μὲ μία γενεὰ εἰδωλολατρική, γεμάτη πλάνες καὶ ἁμαρτίες, σὲ μιὰ κοινωνία ὅπου κυριαρχοῦσε ἡ ἀδικία ἀπ᾽ τὰ ἀνάκτορα μέχρι τὶς καλύβες. Ὅπως τὰ λιοντάρια κατασπα­ράζουν τὶς ἀντιλόπες, ἔτσι καὶ οἱ κακοὶ ἄρχον­τες κατέτρωγαν τοὺς φτωχούς. Τὰ ἔ­βλεπε αὐτὰ ὁ Ἠ­σαΐας καί, εὐαίσθητη ψυ­χή, αἰσθανόταν λύπη.
Ἀλλ᾽ ὡς προφήτης ἔβλεπε μακριά. Ἔβλεπε, ὅτι μετὰ 800 χρόνια θὰ ἔρθῃ μέρα ποὺ ἡ ἀ­­δικία θὰ κορυφωθῇ καὶ τότε θὰ γίνῃ τὸ μεγαλύ­τερο ἀδίκημα ἐπὶ τῆς γῆς. Καὶ αὐτὸ εἶνε ὅτι, ὅταν ἦρθε ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖ­ος, ἐκεῖ­νος ποὺ «ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐ­δὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» (Ἠσ. 53,7-9· Α΄ Πέτρ. 2,22), ὁ κατ᾽ ἐξοχὴν ἀθῷος, αὐτὸς δικά­στηκε καὶ κα­ταδι­κά­στηκε σὲ θάνατο φρικτό. Μὲ τὴ δίκη ἐ­κείνη «ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη» (Ἠσ. 53,8), τὸ δίκαιό του χάθηκε, ἔχασε τὸ δίκιο του ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου.
Δικασταὶ τοῦ Χριστοῦ ἦταν οἱ φαρισαῖοι, οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς. Ποιοί ἦταν αὐ­τοί; Ἐφαίνοντο μὲν δίκαιοι καὶ ἐνάρετοι, ἀλ­λὰ στὸ βάθος ἦταν πλήρεις κακίας καὶ ἀδικί­ας. Ἔδειχναν πὼς ἐφαρμόζουν μερικὲς εὔ­κο­­­λες ἐντολές, ἀλλ᾽ ἄφηναν «τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν» (Ματθ. 23,23). Καταπατοῦσαν τὸ δίκαιο. Ἀ­δι­κοῦ­σαν χῆρες καὶ ὀρφανά, ἦταν ἄδικοι κριταί. Ἕ­ως ὅτου διέπραξαν καὶ τὸ μέγιστο τῶν ἐγκλημάτων· κατεδίκασαν τὸ Χριστό. Ἂς ἔ­πλυνε ὁ Πιλᾶτος τὰ χέρια του λέγοντας «Ἀ­θῷ­ός εἰμι ἀ­πὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου» (ἔ.ἀ. 27,24). Αὐτοὶ τὸν δίκασαν παρανό­μως, κατὰ παράβα­σιν τοῦ ἑβραϊκοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ ῥωμα­ϊκοῦ δικαίου· δὲν τηρήθηκαν οἱ διατάξεις. Σ᾽ αὐτοὺς λοιπὸν τοὺς δικαστὰς ἀπευθύνεται προφητι­κῶς ὁ Ἠσαΐας καὶ λέει· «Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς».
Ἀλλ᾽ αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Ἠσαΐας δὲν ἴσχυε μόνο τότε· ἰσχύει πάντα, καὶ κατ᾽ ἐξοχὴν στὴν ἐ­ποχή μας. Διότι ἡ ἐποχή μας καυχήθηκε, ὅτι εἶνε ὁ αἰὼν τῶν φώτων· καὶ ὅμως ἀπεδείχθη αἰ­ὼν σκότους. Ὠνομάστηκε ἐποχὴ τῆς προόδου καὶ χλεύασε ὡς καθυστε­ρημένους ἐ­κείνους ποὺ πηγαίνουν στὴν ἐκκλη­σία κι ἀνάβουν κερὶ καὶ προσκυνοῦν τὴν εἰκόνα· καὶ ὅ­μως ἡ δῆθεν πρόοδος αὐτὴ ὡδήγησε σὲ ἐκφυλισμό. Γιατί; Δι­ότι ἔλειψε ἡ ἀγάπη καὶ ἡ δικαιοσύνη.
Ἡ δικαιοσύνη εἶνε ἀναγκαία. Ἀ­φαί­ρεσε τὴ δικαιοσύνη, καὶ ἡ κοινωνία γίνεται ζούγκλα. Ὅ­πως καὶ ἔγινε σήμερα. Ἡ δικαιοσύ­νη εἶνε μία ἀπὸ τὰς τέσσερις μεγάλας ἀρε­τὲς ποὺ ἐγ­­­­κωμίαζαν οἱ πρόγονοί μας (οἱ ἄλ­λες τρεῖς εἶ­νε ἡ φρόνησις δηλαδὴ ἡ σοφία, ἡ ἀνδρεία, καὶ ἡ σωφροσύνη (Πλάτ., Νόμ. 979c, Πολ. 427e). Γι᾽ αὐτό, ἀπὸ τόσο νωρίς, ὁ Ἠσαΐας φωνάζει· «Δικαιοσύ­­­νην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς».

* * *

Ἀναστενάζει, ἀγαπητοί μου, ὁ πλανήτης μας ἀπὸ τὶς ἀδικίες. Παντοῦ συναντοῦμε ἀδικίες.
⃝ Στὶς συναλλαγὲς ὑπάρχει ζυγὸς δικαιοσύνης; Ὁ ἱ. Χρυσόστομος ἔλεγε, ὅτι μεταξὺ πωλητῶν καὶ ἀγοραστῶν ὑπάρχει μία σατανικὴ ἅμιλλα ἀδικίας. Καὶ σήμερα σιωπηρῶς ἐπικρατεῖ τὸ «Ἅρ­παξε νὰ φᾷς καὶ κλέψε νά ᾽χῃς». Δὲν τὸ ὁμολογοῦν ἀπὸ ντροπή, ἐν τούτοις αὐ­τὸς εἶνε ὁ κανών. Ἀδικία στὸ ἐμπόριο, στὴν ἀ­γορά, σὲ ὅλη τὴν οἰκονομικὴ κίνησι.
⃝ Στὴν διοικητικὴ ἱεραρχία ὑπάρχει δικαιοσύ­νη; Ἀναστενάζουν οἱ ὑπάλληλοι, χύνουν δάκρυα – στὴν Ἐκκλησία καταφεύγουν νὰ ποῦν τὸν πόνο τους. Δὲν ἔχουμε κράτος δικαίου. Δὲν ὑπάρχει ἀξιοκρατία στὶς προαγωγές. Ὁ τεμπέλης καὶ ἀνάξιος προάγεται, ἀρκεῖ νὰ εἶ­νε γραμμένος στὸ κόμμα· ὁ τίμιος καὶ εὐσυνείδητος καὶ ἐργατικὸς παραγκωνίζεται.
⃝ Στὴν ἐργασία καὶ τὴν ἰδιοκτησία ὑπάρχει δικαιοσύ­νη; Ὁ ἐργαζόμενος δὲν ἀμείβεται, δὲν ἀσφαλίζεται, δὲν συνταξιοδοτεῖται πρεπόν­τως. Φορολογεῖται δυσβάστακτα καὶ δυσανάλογα. Τοῦ παίρνουν τὸν ἱδρῶ­τα, τὴν περιουσία του. Καὶ μόνο τοῦ ἐργάτου; Τὸ κράτος κατ᾽ ἐ­πανάληψιν ἅπλωσε χέρι καὶ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀκόμη περιουσία. Τὸ ἀδηφάγο θηρίο τῆς ἀδικί­ας δὲν ἱκανοποιεῖ­ται· ἀπογυμνώνει καὶ τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ κάθε περιουσιακὸ στοιχεῖο, νὰ μὴ μπορῇ πλέον νὰ κάνῃ κανένα ἔργο.
⃝ Στὴν οἰκογένεια ὑπάρχει δικαιοσύνη; Ἂν ὑ­πῆρχε δικαιοσύνη, θὰ ὑπῆρχε ἁρμονία. Ἀδικία δυσ­τυχῶς κ᾽ ἐδῶ. Ἀδικεῖ ὁ ἄντρας τὴ γυναῖ­κα· τὴ μεταχειρίζεται σὰν ζῷο. Ἀδικεῖ ἡ γυναίκα τὸν ἄντρα· τὸν βρίζει χυδαῖα. Δὲν ὑποφέ­­ρω τὴ γλῶσσα της, ἔλεγε κάποιος· προτιμότερο νὰ μὲ πυροβολοῦσε στὸ στῆθος… Ἀ­δι­κοῦν ἔπειτα οἱ γονεῖς τὰ παιδιά· παρ᾽ ὅλη τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχουν, τὴν ὥρα τῆς ὀργῆς καὶ τοῦ θυμοῦ τὰ ἀδικοῦν. Στὴν Πτολεμαΐδα ἕνας πατέρας ἐπέπληξε δριμύτατα καὶ χτύπησε τὸ παιδί του, κι αὐτὸ (26 ἐτῶν) πῆρε καραμπίνα καὶ αὐτοκτόνησε. Ἀδικοῦν ὅμως καὶ τὰ παιδιὰ τοὺς γονεῖς, ποὺ κοπιάζουν γι᾽ αὐτά. Γνωρίζω στὴν Ἀθήνα πατέρα, ποὺ ἔπαθε ἔμφραγμα ἀπὸ τὴ διαγωγὴ τοῦ παιδιοῦ του, καὶ γνωρίζω θυγατέρες ποὺ πικραίνουν τὶς μητέρες των.
⃝ Στὰ δικαστήρια τοὐλάχιστον, ὅπου οἱ ἄνθρω­ποι καταφεύγουν γιὰ νὰ δικαιωθοῦν, βρίσκουν τὸ δίκαιο; Δὲν ἀρνοῦμαι, ὅτι οἱ δικασταί μας ἔ­χουν τὴ διάθεσι νὰ ἀπονείμουν δικαιοσύνη. Δὲν μποροῦν ὅμως. Γιατί; Διότι ἔρχονται ψευ­δομάρτυρες, ποὺ παλαμίζουν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἀθῳώνουν μὲν τὸν Βαραββᾶ καταδικάζουν δὲ τὸν Ἰησοῦν. Κάποιος παρωμοίασε τὴ δικαιο­σύνη μὲ ἀραχνόπανο, ποὺ πιάνει τὰ μυγάκια ἀλλ᾽ ὄχι καὶ τὶς σφῆκες· μικροὶ ἐγκληματίες τι­μωροῦνται, οἱ μεγάλοι μένουν ἀτιμώρητοι.
⃝ Θέλετε νὰ πᾶμε καὶ πιὸ πέρα; Ἀδικία ὑπάρχει καὶ στὶς διεθνεῖς σχέσεις καὶ τοὺς ὀργανι­σμούς. Ὤ ἐκεῖ πλέον! Ἔφτειαξαν τὸν Ο.Η.Ε., ἄλλους διεθνεῖς συνδέσμους καὶ δικαστήρια, γιὰ νὰ ἐπιλύωνται οἱ ὑποθέσεις· καὶ ὅ­μως τὰ μεγάλα ἔθνη ἀδικοῦν τὰ μικρά, καὶ ἰδιαιτέρως τὴν πατρίδα μας. Παράδειγμα ἡ Κύπρος. Σέβονται ἐκεῖ τὸ δίκαιο; Ὁ Ἀτίλλας κατέλαβε τὸ ἓν τρίτον τῆς νήσου· πέρασαν τόσα χρόνια, ἡ Ἑλλὰς κατ᾽ ἐπανάληψιν προσέφυγε στὸ συμβούλιο τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, ζήτησε τὸ δίκαιό της· κ᾽ ἐνῷ ἡ ὑπόθεσις μποροῦσε νὰ λυ­θῇ μέσα σὲ λίγα λεπτά, αὐτοὶ παίζουν ὅπως ἡ γάτα μὲ τὸ ποντίκι. Δὲν ἔχουν δικαιοσύνη.

* * *

Ὁ Θεὸς μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἠσαΐα ἀπευθύνεται πρὸς ὅλους καὶ λέει· Ἄνθρωποι, «δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς».
Γονεῖς, μὴ τιμωρεῖτε ἄσπλαχνα τὰ παιδιά.
Παιδιά, ὄχι ἀχάριστοι στοὺς γονεῖς σας.
Διδάσκαλοι, μὴ βάζετε τὸ ἄριστα στὸ παιδὶ τοῦ βιομήχανου, καὶ ἀδικεῖτε τὸ φτωχόπαιδο.
Ἀξιωματικοί, σταθῆτε ἴσοι ἀπέναντι ὅλων τῶν στρατιωτῶν ὅποια καταγωγὴ κι ἂν ἔχουν.
Προϊστάμενοι, ἀμείψατε τὸν ὑπάλ­ληλό σας κατ᾽ ἀξίαν, χω­ρὶς κομματικὰ κριτήρια.
Δικασταί, σεῖς πρὸ παντός, κρατῆστε ἐπὶ τῆς ἕδρας καλὰ τὸν ζυγό· ἀποδῶστε δικαιοσύνη.
Βουλευταί, μὴ γίνεσθε ἀνδρείκελα στὶς ἐπι­ταγὲς τοῦ κόμματος. Τὸ κόμμα δὲν εἶνε θεός. Ψηφίζετε κατὰ συνείδησιν. Μὴ θάψετε τὴν ἱ­στορική μας αὐτὴ πατρίδα. Μὴ γίνετε «ὁδηγοὶ τυφλοὶ τυφλῶν» (Ματθ. 23,16· βλ. καὶ 15,14), καὶ καὶ φθάσῃ τὸ ἔθνος στὴν καταστροφή.
Κ᾽ ἐσύ, πρωθυπουργέ· κ᾽ ἐσεῖς, ὑ­πουργοί· κ᾽ ἐσύ, πρόεδρε τῆς δημοκρατίας, προσέξτε! «Δι­καιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦν­τες ἐπὶ τῆς γῆς».
Χρυσᾶ – ἀθάνατα λόγια ψάλλει, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκ­κλησία μας, ποὺ ἀγγίζουν τὴ ζωή μας. Εὐ­χαριστούμεθα ν᾽ ἀκοῦμε ὄμορφα ψαλσίμα­τα. Ἀλλ᾽ ὅπως εἴπαμε, ἡ μουσικὴ εἶνε τὸ τσῶφλι· τὴν ἀξία ἔχει ὁ καρπός. Καὶ καρπός, ποὺ μένει, εἶνε ἡ ἐφαρμογὴ τῆς δικαιοσύνης στὴ ζωή μας.
Ἀδικία ὑπῆρχε, ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχῃ. Ὁ μεγάλος Ἄγγλος ἱστορικὸς Τόυνμπη θέτει τὸ ἐρώτημα· Θὰ ἐκλείψῃ ποτὲ ἡ ἀδικία ἐπὶ τῆς γῆς; Καὶ ἀπήντησε ὁ ἴδιος· Στὴν παροῦσα φάσι, ὅσο τὸ κακὸ βασιλεύει στὴν καρδιά, ὅσο ὁ ἄνθρωπος βαρύνεται μὲ τὸ προπατορικὸ ἁ­μάρτημα, τὸ κακὸ ἁπλῶς περιορίζεται.
Θὰ ἔρθῃ ὅμως ἡμέρα, ναὶ θὰ ἔρθῃ, ποὺ ἡ δικαιοσύνη θὰ ἐπικρατήσῃ πλήρως. Πότε; Ὅταν βασιλεύσῃ ὁ Χριστός, ὁ βασιλεὺς τῆς δικαιοσύ­νης (Ἑβρ. 7,2)· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑ­περυψοῦτε εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ἱ. ν. Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης 13-4-1987 βράδυ)