РЕВНИТЕЉИ

(ΖΗΛΩΤΑΙ)

»Јер сведочим да имају ревност за Бога

али не по разуму» (Римљ. 10,2).

Драги моји хришћани апостол Павле нам данас у посланици говори о својим сународницима, Јудејцима.

Апостол Павле  за њих каже да имају ревност,  али да њихова ревност није права ревности и да није произашла од правилног и потпуног познавања воље Божије. Данас нам апостол, даје повод да и ми нешто кажемо  о ревности.

Шта је то ревност? Навешћемо један пример из свакодневног живота. Узећемо за наш пример воду. Какву снагу има вода? Ако воду сипамо у један котао и упалимо ватру, вода ће се загрејати, бациће кључ и почеће да испарава и претвара се у водену пару. Пара има толику снагу да може подићи поклопац од котла у којем се кува. Ако уз помоћ специјалних цеви спроведемо пару она може да покрене једну парну машину са теретним вагонима  у којима су тоне терета. Ако ли се парна машина постави у неком океанском броду, пара има снагу да га покреће и да га преведе преко океана. Колику снагу има  мало воде!

Као што се вода приликом кључања  претвара у пару и производи кретање тако и човеков дух који је хладан и равнодушан, када се загреје Духом светим, покреће се и чини велике и чудесне ствари.

Топлина, енергија и покретљивост, тако бисмо могли протумачити реч ревност. Као што примећују филолози, реч ревност произилази од глагола врити, који значи кувати, кључати. Овај глагол употребљава апостол Павле у другом делу посланице где саветује хришћанима да су ­­»духом ватрени», саветује им да не буду хладни и равнодушни, али да буду енергични и спремни на свако добро.

И у самом Откровењу, Христос нам говори да хришћани не смеју бити млаки, него врући и да ће избљувати из уста својих такве хришћане. У току саме Божанствене литургије и сама вода која се користи мора бити топла, зато се и зове ­» жива», што нам говори да нису само крв и вода изашла из Христових плећа топли, него и да свештеник који врши тајну и верници који ће се причестити треба да буду ватрени у вери и љубави према Богу.

Христос тражи од сваког хришћанина ревност. Стари и Нови завет су нам приказали душе које су изгарале Божанском ревношћу. Такве ватрене душе су били сви пророци Старог завета. Они су живели у време када се Израиљски народ налазио у страховитом паду. Изабрани народ је заборавио истинитог Бога и обожавао је идоле.

Свештеници истинитог Бога су били потпуно хладни и нису прекоревали народ због тога већ су их и похваљивали. Једино су пророци храбро корили  народ али су због тога и били омражени, прогоњени а многи од њи су  имали мученички крај.

Пророк Илија је био велики у ревности,  због тога и би  назван Ревнитељем. Сваке године другог августа славимо његов спомен. Илијине речи су биле и ове: Боже мој не могу да гледам како народ напушта твоје обожавање, како руши твоје жртвенике, како хули и убија твоје пророке, остао сам сам да прекоревам и да протествујем… Али Бог му је открио да није сам. У том великом мноштву било је  око седам хиљада људи, који нису приклонили своја колена пред идолима, али су остали усправни и верни истинитом Богу, у оно време страшног идолопоклонства.

И ти људи су били ревнитељи за славу Божију. Уз помоћ чуда пророк Илија је доказао да је Бог кога обожава  истинити Бог. Ревнитељем се доказа  пророк Илија  јер се усудио да  укори цара Ахава и његову жену Језеавељу.

Осим Старозаветних пророка као ревнитељи су се показали и браћа Макавеји, они су веровали у истинитог Бога и са својом ревношћу и самопожртвовањем су се много трудили да би се поново повратило и успоставило обожавање истинитог Бога као што нам то говоре и њихове књиге у Старом завету.

Као ревнитељ у Новом завету се показао и свети Јован Претеча који је опонашао пророка Илију. Свети Јован је био неустрашив. Стао је и пред цара Ирода да га прекори због његовог безаконитог саживота са нечистом  Иродијадом, женом брата Иродовог.

Наш Господ Исус Христос је пре свега онај који се показао не само као ревнитељ али и као сам пример ревности. Доказ његове ревности за спасење душа је и то што је три године без престанка обилазио села и градове, проповедао, лечио болеснике, прогонио демоне и на друге начини чинио добро човечанству.

Доказ његове ревности је и то када је у  Соломоновом храму  видео  животиње којима се тргује  као на вашару, није остао равнодушан, него је исплео мотку и истерао из храма све оне који су продавали и куповали, говорећи им да не треба храм Божији да постане кућа трговачка и разбојничка спиља.

Наводећи овај пример где Јеванћелиста Јован примећује и да се код Христа испуњава реч из Псалтира:»Ревност за кућу твоју изједе ме (Пс. 69.9)», Христос је био ревнитељ, ревнитељи су били и апостоли који су се раширили по целом свету проповедајући Јеванђеље и подносећи свакојаке недаће. Ревнитељи су били и Оци и учитељи наше Цркве, који су преузели на себе велике одговорности и трудове да би сачували свето предање вере. Они су укоревали храбро, непобожност и преваре наших дана. Ревнитељ је био и св.Јован Златоусти, који је и умро као прогнаник, далеко од свога епископског трона…

Драги моји хришћани! Да ли смо ми ревносни? Да ли наше срце гори од жеље да видимо Царство Божије да се шири по целој васељени? Да ли ми заштићујемо име Божије када чујемо да га хуле јавно? Да ли укоревамо и осуђујемо зло ма где и да га сретнемо?

Да ли мрзимо неправду? Да ли се клонемо греха? Да ли прижељкујемо светост? Да ли журимо у цркву?

Ако је наш одговор да, онда постоји ревности, иначе смо млаки хришћани а Христос не жели такве хришћане. Амин.

+ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΑΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΕ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ!!!

Τέτοιος, τους πρέπει αρχιερεύς.

Ο Δήμαρχος Μαλούτας και άλλοι καρναβαλισταί που διοργάνωσαν την υποδοχή, εξασκημένοι και ιδικοί στην υποδοχή και στις παρελάσεις του καρναβάλου, για καρναβάλι πέρασαν τον πατριάρχη και τον συνόδευσαν από τον Άγιο Νικόλαο στο Επισκοπείο με καρναβαλίστικη μουσική!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ο κόσμος στην πλατεία και στον Άγιο Νικόλαο ήταν ελάχιστος, εν συγκρίσει με την πόλι. Στα καρναβάλια ο Δήμος δεκαπλάσιο κόσμο μαζεύει! Λίγο έλειψε οι δεσποτάδες να είναι περισσότεροι από τον λαό!

Δεστε το βίντεο

_____

_____

Βάζουμε μερικά σχόλια από την ιστοσελίδα kozan.gr

• Ο/Η Ανώνυμος λέει:
• 27 Ιουνίου 2012 στις 20:49

Χόρεψαν και το 11?

ούτε το 4ε τόσα ρεπορτάζζζ

• Ο/Η ιχου χου λέει:
• 27 Ιουνίου 2012 στις 20:58

Γιορτή!!! Λίγο σουρεάλ αλλά γιορτή!!! Είδατε αγαπητοί της εκκλησίας οτι τα χάλκινα μας δεν δαγκώνουν;

• Ο/Η Ανώνυμος λέει:
• 27 Ιουνίου 2012 στις 21:05

Ε ρε γλέντια…!!!

• Ο/Η Απορών λέει:
• 27 Ιουνίου 2012 στις 22:32

Ειναι δυνατόν; Ούτε απόκριες να ήταν.

• Ο/Η Ανώνυμος λέει:
• 27 Ιουνίου 2012 στις 22:38

Για τα πανηγύρια

Predica Mitropolitului Augustin de Florina

la pomenirea Sfintei Eufimia

– 16 septembrie  şi  11 iulie-

DIN CE ECHIPĂ FACEŢI PARTE?

Alte articole:

• DIN ODOARELE ORTODOXIEI: MOAŞTELE SFINTEI MUCENIŢE EUFIMIA (LA CONSTANTINOPOL – RACLA, IAR ÎN SFÂNTUL MUNTE ATHOS – MÂNA)
• Paraclisul Sfintei Eufimia (16 septembrie, 11 iulie)
• Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ – 15 sept. 2011, CONSTANTINOPOL: VECERNIE ÎNTRU PRĂZNUIREA SFINTEI MUCENIŢE EUFIMIA (GREEK, PHOTO)
• Απολυτίκιο της Αγ. Ευφημίας – 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ / TROPARUL ŞI VIAŢA SF. EUFIMIA – 16 septembrie (GREEK, ROMANIAN, ENGLISH)
• Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΝΑΟ – 11 iulie 2011: POMENIREA SFINTEI EUFIMIA ÎN CATEDRALA PATRIARHALĂ DIN CONSTANTINOPOL (GREEK, ROMANIAN – PHOTO)

Şi iarăşi, iubiţii mei creştini, vom vorbi despre Asia Mică. Pont şi Asia Mică! Oriunde am săpa în sfintele noastre pământuri, vom găsi moaştele sfinţilor şi mucenicilor, mai vechi şi mai noi, care s-au jertfit pentru credinţa lui Hristos. Una din cetăţile Asiei Mici, zidită în faţa Constantinopolului, a fost şi Calcedonul. În această cetate a avut loc un Sinod Ecumenic, au propovăduit mari Părinţi ai Bisericii şi au fost martirizaţi o mulţime de creştini.

În această cetate a trăit şi a fost martirizată în veacul al III – lea după Hristos Sfânta Eufimia, care este sărbătorită pe 16 septembrie. Care a fost viaţa sfintei şi care a fost sfârşitul ei mucenicesc?! Acestea, în puţine cuvinte, le vom vedea în această omilie a noastră.

***

În acea epocă, era împărat unul din cei mai sălbatici prigonitori ai creştinismului, Diocleţian. Acesta îşi propusese să dezrădăcineze cu desăvârşire creştinismul. A uneltit diferite mijloace ca să izbutească în scopul său satanic. În Calcedon, unde s-a dus ca să urmărească acţiunile slujitorilor săi pentru nimicirea creştinilor, oamenii îi adorau pe falşii zei ai idolatriei antice, dar în mod deosebit îl adorau pe Ares, zeul războiului. Acestuia închinătorii la idoli îi zidiră un templu vestit. Au zidit uriaşa lui statuie, îi aduceau jertfe şi-i prăznuiau sărbătorile în chefuri şi desfrânări. Erau închinători la idoli şi de aceea sărbătoreau aşa. Dar ce să spunem despre creştinii de astăzi, numiţi ortodocşi, care, deşi zic că cred în  adevăratul Dumnezeu şi se închină sfinţilor şi mucenicilor, aceştia la sărbătorile creştine fac destrăbălări şi chefuri mai rele decât anticii închinători la idoli? Creştini cu numele, dar cu viaţa închinători la idoli.

Acolo deci, în Calcedon s-a dus Diocleţian. Plin de ură împotriva creştinilor, a poruncit ca toţi creştinii care nu se vor închina statuii lui Ares şi nu vor aduce jertfe să fie prigoniţi şi să fie pedepsiţi cu chinuri groaznice. Creştinii din Calcedonul de atunci, ca să-şi păstreze credinţa, se adunau pe ascuns în diferite case şi acolo studiau Sfânta Scriptură, cântau cu toţii împreună şi se împărtăşeau cu Preacuratele Taine cu lacrimi în ochi. Casele deveniseră biserici. Iar creştinii din Calcedon, ca să scape de atenţia prigonitorilor, se împărţiseră în mai multe grupuri sau echipe. Fiecare grup îşi avea şeful lui şi toţi ştiau în ce casă trebuie să se adune pentru slujba dumnezeiască.

Unul din aceste grupuri, cel mai ales, era grupul care o avea în frunte pe Sfânta Eufimia. 49 erau persoanele grupului ei. Toate persoanele erau strâns legate între ele şi luaseră eroica hotărâre ca, dacă vor fi prinse, să moară muceniceşte pentru Hristos.

Nişte spioni ai tiranului au descoperit locul unde se aduna grupul Sfintei Eufimia. Au fost arestaţi toţi cei 49 şi duşi în faţa guvernatorului din Calcedon. La porunca lui de a cădea să se închine idolului niciunul nu s-a supus. Drepţi îşi mărturiseau credinţa. Imediat a poruncit să-i arunce în temniţă. Au suferit mult. Îi băteau cu curele. Trupurile lor se umpluseră de sânge. După 20 de zile, tiranul a poruncit şi i-a scos din închisoare. Spera că chinurile închisorii i-ar face să îngenuncheze şi să se închine idolului. Dar ce lucru ciudat! Trupurile martirilor se vindecaseră de răni! Niciun semn nu se mai vedea pe trupurile lor. Asta era o minune, care ar fi trebuit să-l facă pe tiran să se gândească serios şi să-şi schimbe cugetul. Dar când omul are o dispoziţie rea, poate să vadă şi mii de minuni, nici vorbă să creadă. Aşa cum frumos scrie Sinaxarul, precum arapul nu se face alb şi racul nu poate învăţa să meargă înainte, aşa şi tiranul, care a chinuit-o pe Sfânta Eufimia şi pe ceilalţi mucenici, nu şi-a schimbat dispoziţia. Ameninţa că o va arde pe întâistătătoare, pe Sfânta Eufimia. La această ameninţare a tiranului, sfânta a răspuns: Eu, o, tirane, nu mă tem de acest foc vremelnic. Mă tem de acel foc, de focul cel veşnic, care îi va arde fără încetare pe cei care se leapădă de Hristos.

Tiranul a poruncit şi s-a aprins un foc ca să o ardă pe sfânta. Doi soldaţi, Sostene şi Victor n-au îndrăznit să îndeplinească porunca tiranului, pentru că după toate câte văzuseră, crezuseră şi ei în Hristos. Vedem – au spus tiranului, un înger care împrăştie focul şi nu-l lasă să se apropie de sfântă, iar pe noi ne ameninţă… Soldaţii au crezut, tiranul nu a crezut. Soldaţii au fost aruncaţi în temniţă, iar tiranul cu alţi soldaţi a continuat mucenicia Sfintei Eufimia. Dar din toate chinurile pe care le istoriseşte Sinaxarul, Sfânta Eufimia scăpa într-un mod minunat. Dragostea ei faţă de Hristos era mai caldă decât focul. Credinţa ei biruia toate ispitele şi chinurile. Prin chinurile ei, Sfânta Eufimia strălucea încă şi mai mult. O stea, care a luminat nu doar cele 49 de persoane ale grupului ei, ci şi pe ceilalţi. Închinători la idoli, care priveau minunile şi mai ales răbdarea ei în chinuri, credeau în Hristos şi-şi mărturiseau public noua credinţă. În felul acesta, grupul ei a crescut şi s-a înmulţit. Tiranul nu reuşea în planurile lui. S-a dus să împrăştie grupul, dar în loc să-l împrăştie, a văzut grupul mărindu-se şi pe creştini înmulţindu-se.

Dar a venit ceasul sfârşitului mucenicesc al sfintei. Tiranul a poruncit s-o arunce la fiare sălbatice şi înfometate. Dar imediat ce un urs a muşcat-o pe sfântă, sufletul sfintei a zburat din trupul chinuit şi s-a dus în ceruri, ca să-L întâlnească acolo pe Mirele cel Ceresc, pe Domnul nostru Iisus Hristos.

***

Iubiţii mei! Vedeţi ce a izbutit o femeie care a crezut în Hristos? A biruit pe tiran şi toate chinurile. Câte ne învaţă! Dar din toate învăţăturile, vreau să luaţi aminte la una. Sfânta Eufimia a avut un grup din 49 de persoane. Le catehiza, le învăţa şi le sfătuia la frumoasele lupte creştine. Arătaţi-mi, iubiţii mei creştini, un astfel de grup, ca să cad şi să mă închin căpeteniei şi sfinţilor lui membri. Astăzi, în epoca noastră, există grupuri sau echipe, care cu fanatism dau cu piciorul în minge şi adună lumea pe stadioane, dar grupuri sau echipe cu un scop mai înalt, cum a fost grupul sau echipa Sfintei Eufimia, unde? Vai! Cât s-a răcit credinţa creştinilor de astăzi!

Acum, în ultima vreme, în Mitropolia noastră se face o încercare în fiecare parohie, chiar şi în cea mai mică, să existe un cerc de bărbaţi care să studieze Sfânta Scriptură şi un cerc de femei care să studieze Scriptura şi să se roage. Dacă am avea în toată patria noastră astfel de cercuri şi dacă toate aceste cercuri ar deveni ca grupul Sfintei Eufimia, o, atunci, ce propăşire duhovnicească am avea în patria noastră!

Creştinii mei, bărbaţi şi femei, Episcopul Florinei cu lacrimi în ochi vă roagă: Înmulţiţi aceste grupuri sau echipe spre slava lui Dumnezeu. Toţi şi toate în cercuri, în echipe ale Domnului!

Sursa: Flori înmiresmate

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ… εδώ Read more »

H ΚΑΛΗ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ

Και να κατέβει ο Ίδιος ο Θεός!

             Η καλή προαίρεση είναι το προζύμι της πίστεως. Η καλή προαίρεση είναι η αγαθή προδιάθεση, η καλοκάγαθη τοποθέτηση, η ταπεινή αντιμετώπιση των πνευματικών θεμάτων.

            Η καλή προαίρεση είναι η μητέρα των αρετών, η μήτρα των βρεφών-λογισμών, ο προθάλαμος των ιερών θεωριών, ο πρόναος των κατηχουμένων νοών, η κολυμβήθρα των αγνών ψυχών, η προθέρμανση των άδολων και παρθένων καρδιών.

            Η καλή διάθεση είναι η καλλιεργήσιμη αγαθή γη η οποία προθύμως θα δεχθεί τον σπόρο του Λόγου του Θεού. Είναι το χωράφι χωρίς τα ζιζάνια των αθεράπευτων παθών, των αλόγων και λογής κακιών και πέτρινων κομπλεξικοτήτων. Είναι το οξυγόνο της πνοής ζωής, το ιλαρόν φως της εν Αγίω Πνεύματι βιοτής, ο φάρος της πνευματικής ζωής, η οδοδείκτης της Ευαγγελικής Αναγεννήσεως.

            Η καλή προ-αίρεση διαφυλάττει από την ψυχοκτόνο αίρεση και αποκρούει αποτελεσματικά την οποιαδήποτε πλάνη. Η καλή διάθεση και η καλή προαίρεση είναι αδερφές δύδιμες που γεννούν ατέρμονους καλούς λογισμούς. Η καλή προαίρεση δεν μπλέκεται σε πλεκτάνη, σε διαβολή, σε πονηρία. Αρνείται κατηγορηματικά να πέσει θύμα της αναπαραγωγής ψιθύρων, δυσφημιών και συκοφαντιών.

            Τέλος, η καλή διάθεση είναι η αρχή και το τέλος στο ύψιστο θέμα της σωτηρίας μας.

            Όλα όσα είπαμε δεν τα αναφέραμε απλά για να πλέξουμε το εγκώμιο της καλής διαθέσεως, αλλά για να υπογραμμίσουμε την μέγιστη αξία της, να σηματοδοτήσουμε την ουσιαστικότατη σημασία της και να υπερτονίσουμε την απόλυτη αναγκαιότητά της.

            Και να κατέβαινε ο Ίδιος ο Θεός να να σου μιλήσει αυτοπροσώπως, εάν δεν έχεις καλή διάθεση δεν πείθεσαι, δεν ενδιαφέρεσαι, δεν συγκινήσαι. Γίνεσαι περιφρονητής, καθίστασαι αντίπαλος και εχθρός, γίνεσαι βάρβαρος και κτηνώδης. Μάλλον δε και δαιμονιώδης… Αρκεί αργότερα να αντιμετωπίσεις «αντρίκια» και υπεύθυνα τις τρομακτικές συνέπειες που οπωσδήποτε υπάρχουν, έστω και εάν εσύ το αρνείσαι.

            Οπως λέγει ο Αγιος Γέροντας Παϊσιος, «υπάρχει μία ελληνική λέξη που καμία άλλη γλώσσα στον κόσμο δεν την έχει: φιλότιμο! Λίγο φιλότιμο εάν είχαμε προς τον Θεό, δεν θα υποφέραμε και δεν θα βασανιζόμασταν έτσι…» Αυτό το φιλότιμο είναι ο πρωτότοκος υιός της καλής διαθέσεως.

            Όσους προόρισε ο Θεός, σε αυτούς προγνώρισε πρωτίστως την καλή διάθεση. Όσους πλησίασε ο Χριστός, ελκύστικε από την καλή τους την διάθεση. Ακόμη και σε όσους κήρυξε κατά την διήμερη παραμονή Του στον Άδη, πίστεψαν μόνο όσοι είχαν καλή διάθεση, ιδίως τα πνεύματα των αρχαίων ελλήνων μας προγόνων.

            Οι Προφήτες, οι Προπάτορες και οι απανταχού Άγιοι Πάντες, είχαν πρωτίστως καλή διάθεση. Οι μεγάλοι χαρισματούχοι σύγχρονοι Άγιοι Γέροντες, διέθεταν προπαρασκευαστικώς την καλή διάθεση και έτσι κατέστησαν τους εαυτούς τους δοχεία της χάριτος, έτσι απέκτησαν ταπείνωση και οδηγήθηκαν στην κάθαρση και την θέωση.

            Όταν ο Χριστός ρωτούσε «θέλεις υγιής γενέσθαι», δεν εννοούσε «θέλεις να γίνεις καλά;» διότι ποιός άρρωστος δεν θέλει γίνει καλά, αλλά εξέταζε τα κίνητρα, εξερευνούσε την ύπαρξη της αυτής ακριβώς της καλής διαθέσεως: «Έχεις την καλή διάθεση να σε κάνω Εγώ καλά, θέλεις να δεχθείς να θεραπευθείς από Μένα;»

            Η παράκληση του εκατόνταρχου να μην κάνει ο Χριστός τον κόπο να έρθει έως το σπίτι αλλά να πεί μόνο ένα λόγο από μακρυά και ο ασθενής θα γινόταν σίγουρα καλά, αποκαλύπτει την αξιοθαύμαστη καλή του την προαίρεση, για αυτό το κείμενο λέει ότι ο Χριστός «εθαύμασε» (Ματθ. η’ 10).

            Ο απεγνωσμένος πατέρας έκραζε στο Χριστό μετά δακρύων να θεραπεύσει τον δαιμονισμένο άλαλο υιό του. Ο Χριστός τον ρωτά: «Δύνασαι πιστέυσαι;» Αυτή ακριβώς η δυνατότητα της καλής θελήσεως συνεπάγεται την δύναμη της πίστεως: «πάντα δυνατά τω πιστεύοντι!» Και απαντά ο πατέρας: «Πιστέυω, Κύριε, (έχω όλη την καλή διάθεση να πιστέψω) βοήθησε την απιστία (ολιγοπιστία) μου!» (Μαρκ. 9, 24)

            Ακόμη και αυτό το πανάγιο «θέλω» της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Ευαγγελισμό της, με την πανίερη εκούσια αποδοχή: «ιδού η δούλη σου, ας γίνει κατά το ρήμα σου» υποδηλώνει την απαραίτητη προϋπόθεση της αγαθής προαιρέσεως, της καλής διαθέσεως και αγίας συγκαταθέσεως.

            Εχουμε όλοι ανάγκη από καλή διάθεση. Εχουμε απόλυτη ανάγκη αγαθής προαιρέσεως. Εάν δεν την έχουμε, την αποκτούμε. Παρακαλούμε έντονα και επίπονα το Θεό να μας χαρίσει καλή διάθεση, να μας δωρίσει πίστη και να μας την ενισχύσει. Αυτός θα διαλέξει το πότε και το πως. Αρκεί η προσευχή μας να συνοδέυεται από νηστεία και… φιλότιμο!

            Μη θυμόμαστε το Θεό μόνο στις ανάγκες και στις ασθένειες των αγαπητών μας. Μην είμαστε χριστιανοί δοσολόγοι και συμφεροντολόγοι, που μας αρέσει μόνο να ζητούμε και να λαμβάνουμε. Αντί για «δώσε, δώσε» ας δίνουμε και μεις στο Θεό το νου και την καρδιά μας. Ας ενδιαφερθούμε για την αθάνατη ψυχή μας και την μεταθάνατο ζωή, όχι μόνο προσκολλημένοι στα επίγεια, τα κοσμικά, τα οικονομικά και τα υλιστικά.

            Ας δείξουμε καλή διάθεση να ενδιαφερθούμε να δούμε τι λέγει η Λόγος του θεού, η Αγία Γραφή, και να την διαβάζουμε με προσοχή, καθημερινώς και όχι από περιέργεια, περιστασιακώς. Ας έχουμε την καλή προαίρεση να διαβάζουμε τους βίους και τα έργα των Αγίων της Εκκλησίας μας και να μαθαίνουμε συστηματικώς και ανελλειπώς ποιό είναι το θέλημά Του Θεού στη ζωή μας.

            Ας δείξουμε φιλότιμο να εφαρμόζουμε κατά δύναμιν αυτά που μας ζητάει για χάρι Του, να ζούμε μία ολοκληρωτική, μυστηριακή ζωή με ολόθερμη συμμετοχή στην Ορθόδοξη Λατρεία. Μας ζητάει να προσευχόμαστε και να νηστεύουμε. Ας το κάνουμε για χάρι Του.

            Ζητά από μας να μετανοήσουμε, να προστρέξουμε αποφασιστικά στον πνευματικό εξομολόγο και να εξομολογηθούμε ειλικρινώς ώστε να λάβουμε αξίως το Σώμα Του και το Αίμα Του, με ευλογία και διάκριση, όχι εις κρίμα, κατάκριμα και καταδίκη. Η Θεία Κοινωνία είναι φωτιά, «πυρ γαρ υπάρχει τους αναξίους φλέγον!»

            Ας μην είμαστε λοιπόν χριστιανοί, των Χριστουγέννων και του Πάσχα, ενδιαφερόμενοι για τα πανηγύρια, τους χορούς και τα σουβλάκια. Το «φάγωμεν, πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσομεν» ανήκει μόνο στους αθέους, τους απίστους, τους αντιχρίστους και βλασφήμους, που ζουν για την κοιλιά και για τον αφεδρώνα. Που πιστεύουν στο τίποτα και πηγαίνουν στο τίποτα, σαν τον όμοιό τους τον Καζαντζάκη.

            Είμαστε «λεύτεροι» αληθινά, μόνο με το Χριστό και την Αλήθειά Του, την Ορθοδοξία!

Νικόλαος Πανταζής

Μελβούρνη, Αυστραλία

Πρὸς τὸν Δ/ντῆ τοῦ «Ὀρθόδοξου Τύπου» (28/5/2012)

κ. Ζερβέ,

Χαίρετε,

Στὸ ἄρθρο σας μὲ τίτλο «ΘΛΙΒΕΡΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΩΣ» διερωτάστε δικαίως καὶ εὐλόγως: «Ἔκαναν λάθος οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἀνεκήρυξαν Ἁγίους ἢ εὑρίσκονται εἰς πλάνην οἱ σύγχρονοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι δὲν καθοδηγοῦνται εἰς τὰς πράξεις των ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς συνέβαινε μὲ τοὺς ἀντιαιρετικοὺς–ἀντιπαπικοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ ἀπὸ στρατιάς «συμβούλων»; Μὲ τὰς ἐνεργείας–πράξεις των τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ οἱ Οἰκουμενισταὶ Μητροπολῖται σκανδαλίζουν τὸν πιστὸν λαὸν καὶ κλονίζουν τὴν ἐμπιστοσύνην του πρὸς τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως».

Παρόμοιο εὔλογο ἐρώτημα διατυπώνουμε κι ἐμεῖς, τόσους μῆνες τώρα: Κάναμε κάποιο λάθος ποὺ ἀποτειχισθήκαμε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἐπισκόπους (τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες τῶν ὁποίων μὲ τόσο θάρρος, ἐσεῖς προσωπικά, στηλιτεύετε στον «Ὀρθόδοξο Τύπο»); Δὲν ἐφαρμόσαμε τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων; Καὶ γιὰ νὰ ἐπαναλάβουμε τὸ ἐρώτημά σας: «Ἔκαναν λάθος οἱ Πατέρες», ποὺ δίδαξαν μὲ λόγια καὶ παράδειγμα (μάλιστα κατοχυρωμένα μὲ ἱ. Κανόνα) τὴν διακοπὴ μνημοσύνου; Κάνουμε κι ἐμεῖς λάθος ποὺ ἀκολουθοῦμε τὴ διδασκαλία τους καὶ ἐφαρμόσαμε νομίμως τὸν ΙΕ΄ ἱερὸ Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ οἱ Πατέρες ἐθέσπισαν; Ὑπ’ ὄψιν ὅτι συνειδητὰ δὲν καταφύγαμε οὔτε ἐνταχθήκαμε στὶς Παλαιοημερολογίτικες σχισματικὲς καὶ ἀλληλομισούμενες παρατάξεις. Καὶ ἐπίσης, συνειδητὰ δὲν ἀποφύγαμε νὰ δημιουργήσουμε κάποια παράταξη.

Καὶ περαιτέρω: Ὅλες οἱ ἐνέργειές μας ἔγιναν μὲ πλήρη διαφάνεια. Καὶ τὸ κείμενο τῆς Ἀποτειχίσεως δημοσιεύσαμε σὲ τευχίδιο, καὶ ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς, μὲ τὸν ὁποῖον συνεργαζόμαστε, κυκλοφόρησε βιβλίο, στὸ ὁποῖο μὲ ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματα ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ἀποδεικνύει τὸ νόμιμο καὶ ἀναγκαῖο τῆς Ἀποτειχίσεως. Κάναμε, λοιπόν, ἄσχημα ἐμεῖς ποὺ διαμαρτυρόμαστε, ἢ «οἱ Οἰκουμενισταὶ Μητροπολῖται ποὺ σκανδαλίζουν τὸν πιστὸν λαὸν καὶ κλονίζουν τὴν ἐμπιστοσύνην του πρὸς τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως» καί, ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει ὀργανωμένη ἀπομάκρυνση ἀπ’ αὐτούς, ἔχουν ἀποθρασυνθεῖ καὶ μὲ θρασύτητα καὶ ἰταμότητα συνεχίζουν τὸ φθοροποιό τους ἔργο;

Τὸ ἐρώτημά μας λοιπόν, εἶναι: Γιατί ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος», ὁ ὁποῖος δημοσιεύει κάθε εἴδους ἐκκλησιαστικὴ εἴδηση καὶ σημαντικότατα ἐκκλησιαστικὰ θέματα, (πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶναι δευτερότερα καὶ ἐπουσιώδη), γιατί ἀρνεῖται νὰ πληροφορήσει τὸ ἀναγνωστικό του κοινό γιὰ τὴν διακοπὴ μνημονεύσεως (ἔστω κι ἂν τὴν ἐκλαμβάνουν μερικοὶ ὡς προαιρετικὴ ἐνέργεια); Γιατί «ἔθαψε» αὐτὴν τὴν ἐκκλησιαστικὴ εἴδηση; Δὲν ἔχει ὑποχρέωση νὰ ἐνημερώση τὸ κοινό του ὡς πρὸς τὸ θέμα αὐτό; Δὲν ἔχει ὑποχρέωση –ἂν ὑποθέσουμε ὅτι εἶναι αντικανονικὴ ἡ ἐνέργειά μας–, νὰ τὴν καυτηριάσει, ὅπως κάνει γιὰ κάθε τέτοια ἐνέργεια ποὺ πληροφορεῖται ἡ ἐφημερίδα σας, ὥστε νὰ προφυλαχθοῦν κάποιοι καὶ νὰ μὴ πέσουν στὴν «παγίδα» μας;

Γιατί μιὰ ἐφημερίδα χριστιανική, στὴν ὁποία πρέπει νὰ πνέει πνεῦμα Κυρίου –ἄρα πνεῦμα ἐλευθερίας– γιατί κι αὐτὴ προβαίνει σὲ λογοκρισία; Γιατί οἱ ἀντι- οικουμενιστὲς Πατέρες φοβοῦνται νὰ πάρουν θέση γιὰ τὸ θέμα, θετική ἂν αὐτὴ εἶναι ἡ γραμμὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἡ ἐνέργεια τῆς ἀποτειχίσεως ἔχει σχέση μὲ τὴ σωτηρία μας, ἀρνητικὴ δέ, ἂν δὲν εἶναι πατερικὴ ἡ ἐνέργεια αὐτή, ὥστε κι ἐμεῖς νὰ μὴ πελαγοδρομοῦμε καὶ διακινδυνεύουμε τὴ σωτηρία μας, ἂν ἔχουμε κάνει λάθος; Γιατί δὲν τὸ κάνετε αὐτό, ἔστω ὡς ἔνδειξη ἀγάπης γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας;

Δυστυχῶς, ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη κάποιων ἐκφράζεται πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς ἀπομονώσεώς μας, χωρὶς νὰ μᾶς ἐξηγήσουν μὲ γραπτὰ κείμενα, ἂν ἔχουμε ξεφύγει ἀπὸ τὴν γραμμὴ τῶν Πατέρων. Τί ἄραγε δείχνει αὐτό: περιφρόνηση ἢ ἀδυναμία ἀπαντήσεως; Κι ἂν συμβαίνει τὸ δεύτερο, μήπως φανερώνει ἄρνηση νὰ πορευτοῦν (οἱ μὴ θέλοντες νὰ ἀπαντήσουν) στὴν γραμμὴ τῶν Πατέρων;

Ἀποστείλαμε κείμενο, μὲ τὴν ἴδια λογική, καὶ πρὸς τὸν κ. Ἰω. Τάτση, σχολιάζοντας τὸ ἄρθρο του (ποὺ δημοσιεύετε στὸν τελευταῖο Ὀρθ. Τύπο μὲ τίτλο: «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΟΙΜΗΝ»), ἀλλὰ ὁ κ. Τάτσης μᾶς τίμησε μὲ τὴν σιωπή του. Κατόπιν τὸ ἀναρτήσαμε στὸ διαδίκτυο (τό στείλαμε καὶ σὲ σᾶς), ἀλλὰ κι ἀπὸ σᾶς εἰσπράττουμε τὴν ἴδια σιωπή.

Θέλαμε μιὰ ἀπάντηση, γιὰ νὰ διασκεδάσουμε τοὺς λογισμοὺς ποὺ μᾶς περιτριγυρίζουν. Θὰ τὴν περιμένουμε.

Μὲ ἐκτίμηση

Σημάτης Παναγιώτης

___________

ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ, ΟΥΤΕ ΚΑΤΑΔΕΧΘΗΚΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΛΕΙΣΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ»

Τὰ μέλη τοῦ ἄτυπου συμβούλιο τῶν ἱερωμένων τοῦ «Ὀρθ. Τύπου» ὄχι μόνο δὲν καταγγέλλουν προσωπικὰ ἢ δὲν ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς διδάσκοντες τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ ἀρνοῦνται νὰ δημοσιεύσουν τὴν πληροφορία περὶ τῆς ἀποτειχίσεως κάποιων πιστῶν· ἀρνοῦνται νὰ δημοσιεύσουν καὶ τὰ κείμενά τους, ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι αὐτὴ ἦταν ἡ πρακτικὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τοῦ 15ου ἱεροῦ Κανόνα. Ἐπὶ πλέον ἀρνοῦνται νὰ ἐξηγήσουν γιατὶ δίδαξαν μὲν τὴν ἀποτείχιση ἐπὶ μία δεκαετία, τώρα δέ, δὲν ἐφαρμόζουν ἐκεῖνα ποὺ δίδαξαν. Ἀλήθεια, τί φοβοῦνται; Μήπως ἐκτεθοῦν στὸ ποίμνιό τους; Μήπως παύσουν νὰ τοὺς προσκαλοῦν γιὰ ὁμιλίες οἱ προκλητικὰ ἀνεχόμενοι τὸν Οἰκουμενισμὸ ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι παράλληλα  προσκαλοῦν ἢ τιμοῦν ἐμμετικὰ τὸν ἡγέτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ. Βαρθολομαῖο καὶ τὸν θεωρητικὸ τῆς ἴδιας παναιρέσεως κ. Ζηζιούλα;  Ἢ φοβοῦνται, ὅτι οἱ λίγοι πιστοὶ (ποὺ δὲν ἔχουν ναρκωθεῖ ἀκόμα ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) θὰ τοὺς ζητήσει εὐθύνες;

Π.Σ.

(Τὴν ἐπιστολή φιλοξενεῖ τὸ 12ο τεῦχος τοῦ περιοδ. «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος»)

Η ελληνική καταγωγή των Ρωμιών της Συρίας που σήμερα σφαγιάζονται από τους μουσουλμάνους

Κοιτάξτε τα μάτια, κοιτάξτε τα πρόσωπα αυτών των Ρωμιών της Συρίας, αυτών των Ελληνοσύρων, αυτών των Ορθοδόξων Ελλήνων της Αντιοχείας. Κοιτάξτε τους γιατί είναι σαν τα αρνιά στο μαντρί που πάνε για σφάξιμο. Κοιτάξετε αυτούς τους Ελληνορθόδοξους Χριστιανούς που σκοτώνονται από τους μουσουλμάνους χωρίς να έχουν καμία βοήθεια από πουθενά. Ας τους κοιτάξουμε όλοι μας. Εμείς που γράφουμε για τους αγίους, εμείς που γεμίσαμε το διαδίκτυο με Ορθόδοξα ιστολόγια για να γράφουμε για σταρετς, για Φιλοκαλίες και Γεροντικά κι άλλα διάφορα Πατερικά βιβλία, για αδιάλειπτες προσευχές με κομποσκοίνια, και πέστε μου τί όφελος έχουν όλα αυτά όταν οι ομόθρησκοι μας στη Συρία κάθε μέρα σφαγιάζονται και μαρτυρούν για το Χριστό και εμείς τους αγνοούμε; Ας τους κοιτάξουν οι ιερείς και οι αρχιερείς της Εκκλησίας της Κύπρου και της Ελλάδος που εθελοτυφλούν και συμπεριφέρονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ας τους κοιτάξουμε όλοι μας και ας προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε, ο καθένας όπως μπορεί, για να φέρουμε στην επιφάνεια αυτή τη σύγχρονη γενοκτονία που συμβαίνει καθημερινά μπροστά στα μάτια μας, αλλά που για διάφορους λόγους τα δικά μας μέσα ενημέρωσης στην Κύπρο και στην Ελλάδα κρύβουν από το κόσμο. Ας απαιτήσουμε από από την Εκκλησία της Κύπρου και της Ελλάδος να σταματήσει τους στρουθοκαμηλισμούς και να συμπεριφερθεί όπως αρμόζει. Ας βάλουμε όλοι στη πράξη τα λόγια του Χριστού και όχι μόνο να τα γράφουμε ή να τα διαβάζουμε…  την συνέχεια στο ιστολόγιο NOCTOC ,  και στην Αποτείχιση

_

Ιωάννης Τάτσης, Από την Κοζάνη και την Καστοριά μέχρι το Βατικανό

Από την Κοζάνη και την Καστοριά μέχρι το Βατικανό

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Διαβάστε περισσότερα

ΠΟΣΟ ΣΤΟΙΧΙΣΕ Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ

ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

Ξεκινώ με μια σύγκριση·

Τί στοίχιζαν οι περιοδείες του αποστόλου Παύλου και τι στοιχίζουν οι περιοδείες του πατριάρχη Bαρθολομαίου στις πόλεις της Ελλάδος που επισκέπτεται;

Δεν υπάρχει σύγκριση. Είναι δύο πράγματα ανόμοια και δυο δρόμοι αντίθετοι. Άλλο δρόμο βάδιζε ο απόστολος Παύλος και εκχριστιάνισε την οικουμένη και άλλο δρόμο βαδίζει ο πατριάρχης Βαρθολομαίος.

 Ας δούμε την πορεία του αποστόλου Παύλο

Στην επιστολή Β Κορινθίους ια αναφέρεται το κόστος της αποστολής του αποστόλου Παύλου·

• 24 από τους Ιουδαίους πέντε φορές πήρα 40 παρά μία μαστιγώσεις·
• 25 τρεις φορές ραβδίστηκα, μία φορά λιθοβολήθηκα, τρεις φορές ναυάγησα, ένα μερόνυχτο έκανα στον βυθό·
• 26 σε οδοιπορίες πολλές φορές, σε κινδύνους ποταμών, σε κινδύνους ληστών, σε κινδύνους από το γένος, σε κινδύνους από τα έθνη, σε κινδύνους στην πόλη, σε κινδύνους στην ερημιά, σε κινδύνους στη θάλασσα, σε κινδύνους από ψευδάδελφους·
• 27 σε κόπο και μόχθο, σε αγρυπνίες πολλές φορές, σε πείνα και δίψα, σε νηστείες πολλές φορές, σε ψύχος και γυμνότητα·  Σύμφωνα με την παράδοση, ο σπουδαίος αυτός μιμητής του Χριστού αποκεφαλίστηκε.

 Ποια από τα παραπάνω γνωρίσματα έχει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος;

• -Απ’ όπου περνά, ανοίγουν τα ταμεία του κράτους και σπαταλούν άφθονο χρήμα. Τον υποδέχονται όλοι· Μασόνοι, ροταριανοί καθολικοι, πεντηκοστιανοί, ακόμα και μουσουλμάνοι και μάγοι! Γιατι να μη τον υποδεχθούν, αφού τα πάει μέλι – γάλα με όλους και συμπροσεύχεται με τους αιρετικούς;
• Πάει στο Ραμαζάνι, για να έχει τη φιλία των τούρκων. Πάει στην συναγωγή των Ιουδαίων για να έχει τη φιλία των σιωνιστών. Πάει στον Πάπα για να εχει την φιλία του προστάτου των παιδεραστών. Μ’ όλες τις θρησκείες προσεύχεται  και μ’ όλους τους θεούς=δαιμόνια συνομιλεί. Ο Θεός να φυλάξει την Εκκλησία του, από αυτό το είδος των οικουμενιστών που ετοιμάζουν την πανθρησκεία και την έλευση του Αντιχρίστου.
• Αν τον τιμά και τον υποδέχεται ακόμα ένα μέρος του πιστού Ελληνικού λαού, το κάνει γιατί δεν ξέρει.
• Εγινε γκάλοπ σε ανθρώπους που παραβρέθηκαν στην υποδοχή του πατριάρχου στην Κοζάνη. Δεν βρέθηκε ούτε ένας, χριστιανός, που μετά την ενημέρωση, να μην είπε· Αν ξέραμε ότι έκανε τέτοια πράγματα ο πατριάρχης, δεν θα πηγαίναμε για να τον δούμε. Αυτή την ευαισθησία του λαού δεν την έχουν οι επίσκοποι που τρέχουν από πίσω του, ενώ ξέρουν τι κάνει ο Πατριάρχης!!!
  

Ο απόστολος Παύλος εργαζόταν

Τα χρήματα που ξόδευε για τον εαυτό του και για τους συνεργάτες του ὁ απόστολος Παῦλος, μας λέει ο ίδιος που τα εύρισκε· «μνημονεύετε γάρ, ἀδελφοί, τὸν κόπον ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον· νυκτὸς γὰρ καὶ ἡμέρας ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν ἐκηρύξαμεν εἰς ὑμᾶς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ.  (Ἅ΄ Θέσ. 2,9)

«αὐτοὶ γὰρ οἴδατε πῶς δεῖ μιμεῖσθαι ἡμᾶς, ὅτι οὐκ ἠτακτήσαμεν ἐν ὑμῖν, οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρά τινος, ἀλλ᾿ ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, νύκτα καὶ ἡμέραν ἐργαζόμενοι, πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν· οὐχ ὅτι οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν, ἀλλ᾿ ἵνα ἑαυτοὺς τύπον δῶμεν ὑμῖν εἰς τὸ μιμεῖσθαι ἡμᾶς» (Β΄ Θέσ. 3,7-9).

Ο ἀπόστολος, Παῦλος έκανε σκηνὲς καὶ έτρεφε τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς συνεργάτες του. Δὲν δέχθηκε νὰ πάρει τὴν ἐλάχιστη ἀμοιβὴ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία οὔτε κάποια ἄλλη ἐνίσχυση γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ βιοπορισμοῦ του καὶ ἐργαζόταν γιὰ νὰ παραμένει ἀβαρὴς καὶ να μὴν ἐνοχλεί κανένα γιὰ τὸν ἐπισιτισμό του. Ποῦ εὕρισκε χρόνο, διάθεση, καὶ ἀντοχὴ μετὰ τὰ ποιμαντικὰ ξενύχτια, τὸ διαρκὲς κήρυγμα, τὶς ἀτέλειωτες προσευχές, τὶς πορεῖες, τὰ ναυάγια, τοὺς λιθοβολισμούς, τὶς μαστιγώσεις, τὶς φυλακίσεις, τοὺς κατατρεγμούς, τὶς συκοφαντίες, τὸν σκόλοπα τῆς σάρκας, τὶς νηστεῖες, τὰ δάκρυα, καὶ ὅλα τὰ συναφῆ. Μέγα θαῦμα καὶ σπάνιο παράδειγμα ἐκκλησιαστικοῦ ἡγέτη, ποὺ ἐν τέλει βρίσκει κάποιους μιμητές, σπανίους βέβαια.

Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ

Βαρύ το τίμημα, που πλήρωσε ο γνήσιος απόστολος του Χριστού. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με πολλούς σημερινούς «εκπροσώπους» του Χριστού, που περνούν πρώτα από την μασονική στοα, όπως λέει ο αείμνηστος αγωνιστής ιεράρχης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης και ύστερα γίνονται πατριάρχαι και επίσκοποι. Τι να περιμένει κανεις απ’ αυτούς;

ΥΠΕΡΟΓΚΑ ΠΟΣΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΡΙΣΕΩΣ

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧH ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

Μια επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στις πόλεις της Ελλάδος που επισκέπτεται αδειάζει τα ταμεία; Υποδοχές, τραπεζώματα, εκλεκτά φαγητά, πανάκριβα δώρα, ύπνο στα καλύτερα δωμάτια και ξενοδοχεία. Στο πόδι όλοι οι εκκλησιαστικοί, αλλά και οι κοσμικοί άρχοντες και οι μασόνοι για να τον τιμήσουν. Στο πόδι η αστυνομία για να τον φρουρήσει. Λιμουζίνες και ροδοπέταλλα και κοσμικη δόξα!!! Ξεχνουν όλοι την κρίση και σπαταλούν τα χρήματα του λαού.

Τι σχέσει έχει το πέρασμα του πατριάρχη Βαρθολομαίου με το πέρασμα του Χριστού, των αποστόλων και των αγίων Πατέρων; Καμμία.

Να κάνουμε ένα πρόχειρο απολογισμό από την επίσκεψη του στην Κοζάνη;

1. Ο επίσκοπος με συνοδεία Δημάρχων πήγαν στην Κωνσταντινούπολη για να καλέσουν τον Πατριάρχη. Τα έξοδα εκείνης της επισκέψεως είναι λίγες χιλιάδες ευρώ.
2. Τα έξοδα μετακινήσεως των 40 επισκόπων και του αρχιεπισκόπου που ήρθαν στην Κοζάνη, για να υποδεχθουν τον πατριάρχη είναι κάτι  χιλιάδες ευρώ
3. Τα δώρα που έκαναν στον Πατριάρχη οι δήμαρχοι Κοζάνης, Αιανής, Βελβενδού, είναι μερικές χιλιάδες ευρώ. Και μόνο αυτά τα έξοδα έκαναν οι δήμαρχοι;
4.Το δώρο που έκαναν οι ιερείς του Αγίου Κωνσταντινου, είναι λίγες ακόμα χιλιάδες ευρώ
5. Τα 4.000 ευρώ που κρατήθηκαν από τους μισθούς των ιερέων για να αγοράσουν ένα συμβολικό δώρο στον Πατριάρχη δεν είναι ποσον ευκαταφρόνητο
6. Τα 110.000 ευρώ από την Περιφέρεια τον καιρό της λιτότητος είναι τεράστιο σκάνδαλο.

Κάποιοι λένε δεν φταίει γι’ αυτά ο πατριάρχης. Αν ήξερε δεν θα τα δεχόταν. Είναι πολύ αφελείς για να το πιστευουν.

Γνωρίζει πολύ καλά ο πατριάρχης πόσο στοιχίζει η επίσκεψί του σε κάθε πόλι. Ξερει πολύ καλά πόσο αξίζουν τα τραπεζώματα. Ξέρει τα πρώτης κατηγορίας υπνωδομάτια και  ξενοδοχεία που μένει πόσο στοιχίζουν. Ξέρει πολύ καλά ότι οι 40 δεσποτάδες για να μετακινηθούν και να πάνε σε κάποια πόλη για να τον υποδεχθούν χρειάζονται έξοδα και όμως το ζητά.

Γνώριζε ο πατριάρχης πόσο άξιζε το ιερό ευαγγέλιο που χάρισε στον Πάπα όταν πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν κειμήλιο του Πατριαρχείου που δεν το άρπαξαν οι σταυροφόροι του Πάπα, και όμως το χάρισε μόνος του. Ευχόμαστε και αυτό που χάρισε ο Μητροπολίτης Κοζάνης να μη το δωρίσει ο πατριάρχης σε κάποιο καρδινάλιο ή στον επόμενo Πάπα.

Γνωρίζει ο πατριάρχης τι αξία έχουν τα δώρα που αυτός χαρίζει, αλλά και τα δώρα που αντίστοιχα παίρνει. Αν δεν τα ήθελε αυτά θα μπορούσε να δώσει εντολή να σταματησουν όλα με μιας.

Ο επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης δεν δεχόταν δώρα. Τὰ 33 χρόνια της ποιμαντορίας του τα πέρασε με μια ράβδο ξεφλουδισμένη από την πολυκαιρία, ένα  γραφείο από νοβοπάν, μια ντουλάπα μεταλική μέσα στο γραφείο και μὲ δύο παλιές ἀρχιερατικὲς στολές. Δεν δεχόταν δώρα προσωπικά ούτε από τους ιερείς του ούτε και από τα πνευματικά του παιδιά.

Αυτο που έκανε ο π. Αυγουστίνος γιατι δεν το κάνει ο πατριάρχης και οι δεσποτάδες που μαζεύουν ένα κάρο πατερίτσιες και εγκόλπια χρυσά και αργυρά και αρχιερατικές στολές, και μητρες και ένα να σωρό κοσμικά και άχρηστα δώρα, τη στιγμή που ο κόσμος πεινά και υποφέρει;
Σταματω εδώ, δεν θέλω να προχωρήσω περισσότερο.

ΘΑ ΥΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ ΣΤΙΣ 27-6-2012,

ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ή

ΩΣ ΕΞΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ;

Η ζωή και τα έργα του πατριάρχου Βαρθολομαίου δεν μυρίζουν λιβάνι και Ορθοδοξία, αλλά σκοτάδι και πανθρησκεία.

Θα επισκεφθεί την πόλη της Κοζάνης ο πατριάρχης Βαρθολομαίος την Τετάρτη της 27 Ιουνίου 2012. Θα εγκαινιάσει το επισκοπείο Κοζάνης. Θα επισκεφθεί τις κωμοπόλεις Σέρβια, Βελβενδό, Αιανή… και χωριά. Θα παρακαθίσει σε γεύματα. Θα επισκεφθεί τα Τ.Ε.Ι. και τον ατμοηλεκτρικό σταθμό ΔΕΗ Αγιου Δημητρίου.

Θα αναχωρήσει για την Καστοριά το Σάββατο στις 30 Ιουνίου του 2012.

Η πόλι δεν έχει συναγωγή των εβραίων για να την επισκεφθεί, δεν έχει μουσουλμάνους για να μοιράσει κοράνια, δεν έχει βουδιστάς και καθολικούς για να συμπροσευχηθεί· έχει όμως κάποιους μασόνους, που ασφαλώς θα τον υποδεχθούν και θα τον τιμήσουν πρώτοι!

Αν είχαμε άγιους επισκόπους, θα του έκλειναν την πόρτα της Μητροπόλεως τους και θα του έλεγαν τo· «ουκ έξεστι σοι» του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.

Η παρουσία του στην πόλη μας ουδόλως μας συγκινεί.

Κυρ. Πατ. Δ΄ Οἰκ. Συνόδου (Ματθ. 5,14-19)

Οι «μικρες» εντολες

• «Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5,19)

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ, ἀγαπητοί μου, ἐρωτῶ τὸν ἑαυτό μου, ἐρωτῶ τοὺς ἄλλους, καὶ τώρα ἐρωτῶ κ᾽ ἐσᾶς· εἴμαστε Χριστιανοί; Περί­ερ­γο, θὰ πῆτε· δόξα τῷ Θεῷ ὅλοι βγή­καμε ἀπὸ τὴν κολυμβήθρα τῆς Ὀρ­θο­δοξί­ας· πῶς μᾶς κάνεις τέτοιο ἐρώτημα; Δυστυ­χῶς, ἀγαπη­τοί μου, μὲ τὰ χείλη εἴ­μα­στε Χριστιανοί. Ὅ­πως λέει ὁ προφήτης Ἠσαΐας, «ὁ λαὸς αὐτὸς μὲ λατρεύει μὲ τὰ χείλη, ἀλλὰ ἡ καρδιά του εἶνε μακριὰ ἀπὸ μένα» (Ἡσ. 29,13. Ματθ. 15,8. Μᾶρκ. 7,6).

Ἀφορμὴ νὰ κάνω τὸ ἐ­ρώτημα αὐτὸ μοῦ δίνει ἡ σημερινὴ εὐαγγελι­κὴ περικοπή, ἡ ὁποία διαβάζεται εἰς μνήμην τῶν ἁγίων πατέρων τῶν ἕξι Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἡ περικοπὴ αὐτὴ εἶνε ἕνας πνευματικὸς καθρέφτης, καὶ μᾶς καλεῖ ὅλους νὰ ἐξετάσουμε βαθειὰ τὸν ἑαυτό μας, ἂν εἴμαστε πράγματι Χριστιανοί. Καὶ θὰ εἴμαστε, ἐὰν τηροῦμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου.

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, πῆτε σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ποὺ θεωροῦνται Χριστιανοὶ ὅτι εἶνε ἁ­μαρτωλὸς καὶ πρέπει νὰ ἐξομολογηθῇ, θὰ τὸ ἀρνηθῇ. Στοὺς ἑκατὸ χρι­στιανοὺς ζήτημα ἂν ἕνας ἔχῃ ἐξομολογηθῆ. Καὶ ἐδῶ στὴν ἐκκλησία ὑπάρχουν ὡρισμένοι ποὺ κάνουν ὅλα τὰ ἄλλα, ἀλ­λὰ δὲν ἔχουν ἐξ­ομολογηθῆ ποτέ στὴ ζωή τους· τὰ μαλλιά τους ἄ­σπρισαν, πλησιάζουν στὸν τάφο, καὶ κινδυνεύουν νὰ φύγουν ἀν­εξομολόγητοι. Ἐὰν λοιπὸν πῆτε σὲ ἕναν ἀπ᾽ αὐτοὺς ὅτι εἶνε ἀνάγκη νὰ ἐξομολογηθῇ για­τὶ εἶνε ἁμαρτωλός, θὰ σᾶς πῇ· Ἐγὼ ἁμαρτωλός; Ἐγὼ εἶμαι ὁ καλύτερος Χριστιανός. Δὲν ἔκανα κανένα κακό· δὲ σκότωσα, δὲν πῆγα σὲ δικαστήριο, δὲ μπῆκα στὸ σπίτι τοῦ ἄλλου νὰ ἀ­τιμάσω τὴ γυναῖκα του, δὲν ἔκλεψα, δέν….

Ἀλλὰ μ᾽ αὐτὰ τὰ «δὲν» καν­είς δὲν σῴζεται· δὲν εἶ­νε τόσο εὔκολο νὰ πάρῃ εἰσιτήριο γιὰ τὸν παράδεισο. Ἡ πύλη εἶνε «στενὴ» καὶ ἡ ὁ­δὸς ποὺ ὁδηγεῖ ἐ­κεῖ «τεθλιμμένη» (Ματθ. 7,14), ἀ­νηφο­ρικὸς Γολγοθᾶς. Χρειάζεται μεγάλη προ­σπάθεια, ἀγώνας ἰσόβιος, πόλεμος στῆθος μὲ στῆ­θος. Ὁ Κύριος εἶπε· «Ἡ βασιλεία τῶν οὐρα­νῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν» (ἔ.ἀ. 11,12).

Λένε αὐτοί, ὅτι δὲν ἔκαναν κακό, ὅτι ἐτήρησαν τὶς ἐντολές, αὐτὲς τὶς μεγάλες ἐντολές. Ἀλλ᾽ ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἐντολὲς ποὺ καυ­χῶνται ὅ­τι ἐτήρησαν, αὐτὲς ποὺ ἀπαγορεύουν τὸ φόνο τὴ μοιχεία τὴν ψευδορκία κ.τ.λ., ὑπάρχουν καὶ ἄλλες ἐντολὲς στὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ κόσμος τὶς θεωρεῖ μικρές. Καὶ ὁ Κύριος σήμερα στὸ εὐαγγέλιο, ἀπὸ ταπείνωσι καὶ μὴ θέλοντας νὰ ἐκφρασθῇ ἐπιτακτικά, τὶς ὀνομάζει «ἐλάχιστες». Ἐν τούτοις ἡ τήρη­σί τους εἶνε ἀπαραίτη­τη γιὰ τὴν σωτηρία. Ὅ­ποιος, λέει, παρα­βῇ μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς ταπει­νὲς ἐντολές μου, ποὺ ὁ κό­σμος περιφρονεῖ καὶ τὶς θεωρεῖ ἀσήμαν­τες, «ἐ­λάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐ­ρα­νῶν» (ἔ.ἀ. 5,19), δὲν θὰ δῇ δηλαδὴ πρόσωπο Θεοῦ.

Τὶς μεγάλες ἐντολές, τὶς χοντρές, τὶς ξέρου­με. Ποιές εἶνε οἱ «μικρὲς» ἐντολές, ποὺ δυσ­τυχῶς τὶς παραβαίνουμε κ᾽ ἐν τούτοις νομίζου­με ὅτι εἴμαστε Χριστι­ανοὶ καὶ θὰ σωθοῦμε;

* * *

Ἄχ, ἀδελφοί μου! Ἂν μᾶς φώτιζε ὁ Θεὸς νὰ καταλάβουμε τί λόγο θὰ δώσουμε, θὰ φρον­τίζαμε νὰ τηροῦμε καὶ τὶς «μικρὲς» ἐντολές.

Ποιές εἶν᾽ αὐτές; Read more »

 ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΣΜΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ

ΣΥΜΦΟΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ

20.000 ευρω θα δοθούν απο την περιφερεια για εξοδα προβολης της 3ημερης επίσκεψης του πατριάρχη Βαρθολομαίου!!!!

ΕΝΑΣ ΠΑΚΤΩΛΟΣ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΘΑ ΞΟΔΕΥΤΕΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΟΣ

ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΑΠ’ ΟΠΟΥ ΠΕΡΝΑ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ!

Ποιοι δίνουν τέτοιες εντολές για να σπαταληθούν τόσο μεγάλα χρηματικά ποσά, του φτωχού Ελληνικου Δημοσίου;

Χρειάζεται ερώτημα; Τα αφεντικά του πατριάρχη Βαρθολομαίου!!!!!

Οι πιστοι χριστιανοι που θα τον υποδεχθούν, στο πρόσωπό του θα τιμήσουν την αίρεση και την πανθρησκεια που εκπροσωπεί και όχι την Ορθοδοξία

Η φτωχεια θελει «γαλαντομίες»

To ποσό των 110.000 ευρώ ενέκρινε και θα ξοδέψει η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας ως… συμμετοχή για τις δαπάνες που έχουν σχέση με την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου την ερχόμενη εβδομάδα στην Κοζάνη, όπου θα εγκαινιάσει το ανακαινισμένο Επισκοπείο της Μητρόπολης Σερβίων και Κοζάνης. Κι αυτό όταν για την αποκατάσταση του Επισκοπείου η περιφέρεια έχει ξοδέψει ήδη το ποσό των 320.000 ευρώ. Η έγκριση της δαπάνης των 110.000 ευρώ έχει γίνει με τρεις διαφορετικές αποφάσεις και έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στην Κοζάνη. Και αυτό όταν η περιοχή τους είναι η αρνητική πρωταθλήτρια στην ανεργία πανελλαδικά. Η Περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας, σύμφωνα με τα σημερινά επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για το α’ τρίμηνο του 2012, εμφανίζεται να κατέχει το δυσθεώρητο ποσοστό ανεργίας 28,5%, υψηλότερο από κάθε άλλη περιφέρεια της χώρας! Ως συμμετοχή στις δαπάνες της επίσκεψης του Πατριάρχη ο «γαλάζιος» περιφερειάρχης Γ. Δάκης ενέκρινε χωριστά τα ποσά των 60.000, των 20.000 και των 30.000 ευρώ.Το πρώτο για δαπάνες μετακίνησης, φιλοξενίας, παράθεση δείπνου, προσφορά αναμνηστικών δώρων, τηλεοπτική κάλυψη (;) μετακίνησης εκπροσώπων (;)….(Ethnos.gr)

• Παραθέτουμε αποσπάσματα και βιντεο από την ιστοσελίδα:

kozan.gr: Έντονες αντιδράσεις και από τον πολιτικό κόσμο της περιοχής για τις δαπάνες της Περιφέρειας για την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη – Τι λένε Κύρινας, Κατσαούνης και Καραμπατζιάς(Βίντεο)

—

—

• ΣΧΟΛΙΟ
• Ο/Η ΚΩΣΤΑΣ λέει:
• 25 Ιουνίου 2012 στις 01:25
• ΝΤΡΟΠΗ…ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΕΙΝΑΕΙ Κ ΑΥΤΟΙ ΞΟΔΕΒΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΜΕ 400 Κ 500 ΕΥΡΩ

ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΑΛΛΑ ΤΩΝ ΜΕΓΙΣΤΑΝΩΝ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΜΩΝΑ

……..Η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στην περιοχή έχει εγείρει μέγα πολιτικό ζήτημα. Και απ’ ότι φαίνεται όχι αδίκως. Τα έξοδα που έχουν προγραμματιστεί να γίνουν ξεφεύγουν από κάθε λογική, ενώ αν διαβάσει κανείς και το πρόγραμμα φιλοξενίας από τους τοπικούς άρχοντες θα νομίσει πως ο Πατριάρχης έρχεται στην περιοχή για να φάει και μόνο. Πιστεύω πως ο ίδιος δεν ευθύνεται για την επιλογή του συγκεκριμένου προγράμματος, αλλά ξέρετε στην Ελλάδα πάσχουμε χρόνια τώρα από ένα περίεργο σύνδρομο που έχει να κάνει με το «καλό μας πρόσωπο». Τα 110.000 που ενέκρινε η Περιφέρεια ξεφεύγουν από κάθε λογική και σίγουρα αποτελούν πρόκληση σε εποχή οικονομικής κρίσης.

Προκλητικά γεύματα, δώρα μεγάλης αξίας και αρκετές χιλιάδες ευρώ για «τηλεοπτική κάλυψη» που ακόμα δεν μάθαμε ποιος θα την κάνει και με τι μέσα. Ούτε το EURO να κάλυπτε…

Και ας πούμε πως Πατριάρχης είναι αυτός, άντε του κάνουμε και από ένα γεύμα τρεις διαφορετικοί φορείς. Η λίστα των καλεσμένων που αγγίζει τα 150- 300 άτομα σε πολλές των περιπτώσεων με ποια κριτήρια καθορίζεται; Θα ήθελα πολύ να δω αυτές τις λίστες των καλεσμένων, που αν φανταστώ το τι εκπροσωπούν, σίγουρα θα βρω διάφορους που επί 2 χρόνια τώρα είναι κρεμασμένοι στα κάγκελα για το κακό μνημόνιο και την ακόμα χειρότερη τρόικα.

Νομίζω πως όσοι από τους προσκεκλημένους έχουν ακόμα μέσα τους μια αίσθηση ευθύνης απέναντι στην κοινωνία που ζητά από το πολιτικό σύστημα και τους λειτουργούς του κράτους να περιορίσουν κάθε είδους παράλογη δαπάνη, δεν πρέπει να δώσουν το παρόν σε αυτά τα γεύματα. Δε θα απαξιώσουν τον Πατριάρχη, τον οποίο όλος ο λαός της περιοχής θα υποδεχτεί με όλες τις τιμές εκεί που πρέπει και όπως αρμόζει σε έναν θρησκευτικό ηγέτη. Θα απαξιώσουν τις παράλογες λογικές και απαιτήσεις κάποιων που νομίζουν ακόμα πως μπορούν να «πίνουν και να τρώνε» στην υγειά των κορόιδων.

(Απόσπασμα απο άρθρο Kozan.gr Ο «Σαββατοκύριακος»: Τα γεύματα, ο Φούχτελ, οι αρχαίοι Έλληνες και οι «Ανεξάρτητες» δηλώσεις

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ Σ’ ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ

ΚΑΒΑΛΑ

Δείπνο 3.500 ευρώ για τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Καβάλα – Σε περίοδο λιτότητας και κρίσης

• Ακριβή, για το λαό της Περιφέρειας ΑΜ-Θ, αποδείχθηκε η πρόσφατη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βραθολομαίου στην περιοχή μας και συγκεκριμένα στην Καβάλα.
• Ο κ. Βαρθολομαίος επισκέφθηκε την Καβάλα την Τετάρτη 18 Μαΐου [2011] και παρέστη σε δοξολογία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Παύλου ενώ μετά το τέλος αυτής ο Περιφερειάρχης ΑΜ-Θ κ. Γιαννακίδης, ο οποίος και τον υποδέχθηκε στην περιοχή του δώρισε μία ποιμαντορική ράβδο.
• Δεν γνωρίζουμε σε τι επίπεδα τιμών κυμαίνονται οι ποιμαντορικές ράβδοι όμως η τιμή της συγκεκριμένης μάλλον ήταν ιδιαίτερα «αλμυρή» για τα οικονομικά δεδομένα της χώρας μας καθώς σύμφωνα και με την υπ’ αριθμόν 03/1793/17-6-2011 απόφαση της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας αυτή κόστισε 1.400 ευρώ.
• Εκτός της ποιμαντορικής ράβδου, η Π.Ε. Καβάλας προμηθεύτηκε επίσης και 200 πάνινες τσάντες, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για την τοποθέτηση δώρων και οι οποίες κόστισαν άλλα 1.450 ευρώ.
• Σύνολο μέχρι στιγμής 2.850 ευρώ, στα οποία αν υπολογίσουμε το κόστος των δώρων που τοποθετήθηκαν στις τσάντες αυτές καθώς και τα έξοδα διανομής, παράθεσης γεύματος κλπ καταλαβαίνουμε όλοι ότι η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη μας στοίχισε λίγο ακριβά.
• (Απο «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ»

…

Τῶν ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου
29 Ἰουνίου

ΤO KΡΙΣΙΜΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ τῶν κορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου καὶ αὔριο ἡ σύναξις τῶν Δώδεκα ἀποστόλων.
Οἱ ἀπόστολοι εἶνε ἀστέρια τοῦ πνευματικοῦ σύμπαντος, ποταμοὶ τοῦ Πνεύματος, στῦ­­λοι τῆς Ἐκκλησίας ποὺ γι᾽ αὐτὸ ὀνομάζεται ἀ­ποστολική. Νὰ τοὺς ἐπαινέσουμε; Δὲν εἴ­μαστε ἄξιοι. Δὲν ἔχουν ἄλ­λωστε ἀνάγκη τοὺς ἐ­παίνους μας. Εἶχαν ἐξαιρετικὲς εὐλογίες καὶ ἔλαβαν μεγάλες δυνάμεις γιὰ τὸ ἔργο τους.
Εἶνε θαυμαστὸ ὅτι, ἂν καὶ κατήγονταν ἀπὸ δι­άφορες πατρίδες καὶ εἶχαν καθένας τους δι­αφορετικὸ χαρακτῆρα, ἐν τούτοις ἦταν ἑνωμένοι. Ἡ Ἐκκλησία τοὺς ἐγκωμιάζει ὡς «διῃ­ρη­­μένους τοῖς σώμασι, καὶ ἡνωμένους τῷ Πνεύ­ματι» (στιχ. ἑσπ. 29ης Ἰουν.). Δώδεκα σώματα, ἀλλὰ μία ψυχή· μὲ μία πνοή, μία σκέψι, ἕνα αἴσθημα.
Ποιό ἦταν ἐκεῖνο ποὺ τοὺς ἕνωνε; Τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ πίστι στὸ Χριστό. Πίστευαν ἀκραδάντως. Λέμε κ᾽ ἐμεῖς πὼς πιστεύουμε, ἀλλὰ ἡ πίστι μας δὲν συγκρίνεται μὲ τὴν πίστι τῶν ἀποστόλων.
Γι᾽ αὐτὴ τὴν πίστι τῶν ἀποστόλων θὰ μοῦ ἐ­πιτρέψετε, ἀγαπητοί μου, νὰ πῶ λίγες λέξεις. Περὶ πίστεως ὁμιλεῖ τὸ εὐαγγέλιο σήμερα.

* * *

Ὁ Κύριος, λέει, μὲ τοὺς δώδεκα μαθητὰς ἔ­­φυγε ἀπὸ τὴν πρωτεύουσα. Στὶς μεγάλες πόλεις συχνὰ συγκεντρώνεται ὅ,τι κακό. Καὶ στὰ Ἰεροσόλυμα ἦταν ἡ φωλιὰ τοῦ Ἄννα, τοῦ Κα­ϊάφα, τοῦ Πιλάτου. Ἀπομακρύνθηκε λοιπὸν καὶ βάδιζε πρὸς τὰ ἐρημικώτερα μέρη, στὰ μέρη «Καισαρείας τῆς Φιλίππου» (Ματθ. 16,13). Μακριὰ ἀπὸ τὸ θόρυβο τῶν πόλεων, κοντὰ στὴ φύσι, ποὺ φέρνει καὶ κοντὰ στὸ Θεό, ἐκεῖ ποὺ ἀκούγεται μόνο τὸ θρόισμα τῶν φύλλων, τὸ ἀηδόνι καὶ τὸ ῥυάκι, μέσα στὴν ἀμόλυντη πλάσι, στὴν ἔρημο, ἐκεῖ τὸ πνεῦμα ἠρεμεῖ.
Ἐκεῖ λοιπὸν καὶ ὁ Χριστός, βαδίζοντας, ἔ­θεσε καθ᾽ ὁδὸν στοὺς μαθητάς του ἕνα ἐρώτημα. Εἶνε τὸ δυσκολώτερο ἀπὸ ὅλα τὰ προβλήματα, ἀπὸ τὴ λύσι τοῦ ὁποίου ἐξαρτᾶται ἡ εὐτυχία ἢ ἡ δυστυχία τῆς ἀνθρωπότητος. Ἔ­θεσε ἕνα ἐρώτημα, στὸ ὁποῖο δὲν μποροῦ­με νὰ μείνουμε ἀδιάφοροι. Ἀπήντησαν σ᾽ αὐ­τὸ οἱ προηγούμενες γενεὲς μετὰ ἀπὸ πεισματώδεις ἀγῶνες, θ᾽ ἀπαν­τήσουν καὶ οἱ μέλλουσες. Καλεῖται ν᾽ ἀπαντήσῃ καὶ ἡ δική μας γενεά. Καλεῖσαι κ᾽ ἐσύ, Χριστιανέ, σήμερα ν᾽ ἀπαντήσῃς· καὶ ἀπὸ τὴν ἀπάντησί σου θὰ σὲ ζυγίσω, θὰ κρίνω ἂν εἶσαι Χριστιανός.
Ποιό εἶνε λοιπὸν τὸ ἐρώτημα τοῦ Ἰησοῦ στοὺς ἀποστόλους· «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄν­θρωποι εἶναι;», ποία ἰδέα ἔχουν γιὰ μένα οἱ ἄνθρωποι; (ἔ.ἀ.). Κι αὐτοὶ τί ἀπήντησαν; Ἦταν παιδιὰ τοῦ λαοῦ. Ψαρᾶδες καὶ τεχνῖτες καὶ μι­κροεπαγγελματίες, εἶχαν τὸ αὐτί τους κοντὰ στὸ λαό· ἄκουγαν τὸν ἀντίκτυπο, τὰ σχόλια καὶ τὶς ἐντυπώσεις ποὺ δημιουργοῦσε ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ. Διότι κάθε δημόσιο πρόσωπο δέ­χεται κριτική· εἶνε ἀδύνατον ν᾽ ἀποφύγῃ τὰ σχόλια. Καὶ ἀπήντησαν.
Διδάσκαλε, λένε, ὁ λαὸς δὲν σὲ θεωρεῖ τυχαῖο πρόσωπο· σὲ θεωροῦν ἕνα ἄνδρα μεγάλο. Ἄλλοι λένε, ὅτι εἶσαι ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ποὺ συνετάραξε τὸν Ἰορδάνη· ἄλλοι, ὅτι εἶσαι ὁ προφήτης Ἠλίας, ποὺ ἔκλεινε καὶ ἄ­νοιγε τοὺς οὐρανούς· ἄλλοι ὁ Ἰερεμίας, ὁ φλογερὸς κήρυκας τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ, ἢ κάποιος ἀπὸ τοὺς μεγάλους προφήτας.
Δὲν ἱκανοποιήθηκε ὁ Χριστός, καὶ κάνει τώρα τὸ κυριώτερο ἐρώτημά του· Σεῖς οἱ μαθη­ταί μου τί μὲ θεωρεῖτε; Καλὰ ὁ κόσμος, τέτοια ἰδέα ἔχει γιὰ μένα, μὲ θεωρεῖ ἕνα μεγάλο ἄν­θρωπο· ἐσεῖς τί μὲ θεωρεῖτε; (ἔ.ἀ. 16,15). Ἄκρα σιγὴ τώρα μέσα στὸ δάσος. Καὶ ἐκεῖ, κάτω ἀ­πὸ τὰ ἄστρα, ἐδόθη ἡ ἀπάντησις.
Οἱ μαθηταὶ ῥιγοῦν, συγκλονίζονται. Ἀπαν­τοῦν ὄχι ὅλοι μαζί. Δὲν εἶνε ἀναρχούμενη μᾶ­ζα οἱ ἀπόστολοι· εἶνε πειθαρχημέ­νη ἀδελφότης. Ἀπαντᾷ λοιπὸν ἐκ μέρους ὅ­λων ὁ πρωτο­κορυφαῖος Πέτρος· γίνεται τὸ στό­μα τῶν ἀποστόλων. Ἐμεῖς, Κύριε, λέει, δὲν σὲ θεω­ροῦ­με ἁπλῶς ἕνα μεγάλο ἄνδρα· ἐμεῖς σὲ θεωροῦ­με ἀνώτερο ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἄνδρες τῆς πα­λαιᾶς διαθήκης· πιστεύουμε ὅτι εἶσαι «ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» (ἔ.ἀ. 16,16).
Τότε ὁ Χριστὸς «ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι», ἐπῄνεσε τὴν ἀπάντησι. Εἶ­σαι μακάριος, Πέτρο, σὺ ὁ ψαρᾶς· δὲ διάβασες βιβλία καὶ φιλοσοφί­ες, βρῆκες ὅμως τὸ κλειδὶ τῆς ἀληθείας, ποὺ εἶνε ἡ πίστι στὸ Χριστό. Εἶσαι μακάριος, διότι αὐτὸ ποὺ εἶπες δὲν εἶνε προϊὸν ἀνθρωπίνης σκέψεως· εἶνε ὁ βρά­χος πάνω στὸν ὁποῖο θὰ στηριχθῇ τὸ οἰκοδόμη­μα τῆς Ἐκκλησίας μου· αὐτὸ δὲν εἶνε ἀν­θρώπινη ἐπινόησις, εἶνε ἔλ­λαμψις τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἀποκάλυψις τοῦ οὐρανίου Πατρός μου. «Μακάριος εἶ, Σίμων Βα­ριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾽ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (ἔ.ἀ. 16,17). Τί λόγια! Ὅποιος διαβάζει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ δὲ δακρύζει, δὲν ἀξίζει νὰ λέγεται ἄνθρωπος.

* * *

Καὶ μετὰ τί τοῦ λέει· «Σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησί­αν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐ­τῆς» (ἔ.ἀ. 16,18). Πλοῦτος νοημάτων συνωστίζον­ται μέσα στὶς λίγες αὐτὲς λέξεις.
Ἡ ἀξία μιᾶς οἰκοδομῆς δὲν εἶνε τόσο στοὺς τοίχους καὶ τὴ στέγη ὅσο στὰ θεμέλια. Ὅποιο σπίτι ἔχει γερὰ θεμέλια, δὲ φοβᾶται ποταμούς, θύελλες, σεισμούς. Ὅπως λοιπὸν κάθε σπίτι ἔ­χει θεμέλιο, κατὰ παρόμοιο τρόπο καὶ ἡ Ἐκ­κλησία εἶνε οἰκοδομή, ποὺ ἔχτισε ὁ Θεός, καὶ θεμέλιό της εἶνε ὁ Χριστός. Αὐτὸς εἶνε «τὸ Ἄ(λ­φα) καὶ τὸ Ὠ(μέγα), ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος» (Ἀπ. 22,13). Εἶνε ὄχι ἁπλῶς τέλειος ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ τέλειος Θεός, Θεάνθρωπος. Αὐ­τὸ εἶπε ὁ Πέτρος· Εἶσαι «ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος». Καὶ πάνω στὴν «πέτρα», στὴν ἄσειστη αὐτὴ ἀ­λήθεια, εἶνε θεμελιωμένη ἡ Ἐκκλησία.
Οἱ φράγκοι διαστρεβλώνουν τὸ νόημα τοῦ χωρίου καὶ λένε, ὅτι «πέτρα» εἶνε ὁ Πέτρος. Λάθος. «Πέτρα» εἶνε ἡ πίστι ποὺ διεκήρυξε ὁ Πέτρος, ἡ πίστι στὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Παρερμηνεύουν παπικοὶ τὸ χωρίο, θέλοντας νὰ στηρίξουν σ᾽ αὐτὸ τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα. Τὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία ἔδωσαν οἱ πατέρες τῆς Ἐκ­κλη­σίας· «Σὺ εἶσαι Πέτρος, καὶ αὐτὴ ἡ πίστι σου εἶνε ἡ πέτρα πάνω στὴν ὁποία θὰ οἰκοδο­μήσω τὴν Ἐκκλησία μου, καὶ θὰ μείνῃ ἀνίκητη ἀπὸ τὶς δυνάμεις τοῦ ᾅδου καὶ ἀκατάλυτη».
Καὶ ποιά εἶνε ἡ Ἐκκλησία; Ἐκκλησία λέμε συχνὰ καὶ τὸ κτήριο τοῦ ναοῦ. Ἕνα κτήριο ὅ­μως καταλύεται· ὁ χρόνος ἢ ἕνας σεισμὸς ἢ κάποια δολιοφθορὰ τῶν ἀθέων μπορεῖ νὰ τὸ φθείρῃ, νὰ τὸ γκρεμίσῃ καὶ νὰ γίνῃ ἐρείπιο. Ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, κι ἂν ἀκόμα γκρεμιστοῦν ὅλοι οἱ ναοί, μένει ἀκατάλυτη. Ἐκκλησία δὲν εἶνε τὸ κτήριο, τὰ ντουβάρια. Ξέρεις ποιά εἶνε ἡ Ἐκκλησία; Βλέπεις ἐκείνη τὴ μάνα μὲ τὸ μικρό της στὴν ἀγκάλη ποὺ ψελλίζει τὶς λέξεις «Χριστὸς» καὶ «Κύριε, ἐλέησον»; Βλέπεις ἐκεῖνο τὸ παιδὶ κ᾽ ἐκεῖνο τὸ νέο, ποὺ ἀντιστέκονται; Βλέπεις ἐ­κεῖνο τὸ γέ­ροντα ποὺ ἔρχεται μὲ τρεμάμενα γόνατα νὰ μεταλάβῃ; Βλέπεις ἐκεῖνο τὸν ἐρ­γάτη, ἐκεῖνο τὸν ἀγρότη, ἐκεῖνο τὸν ἐπιστήμονα, ἐκεῖνο τὸν καθηγητή, ἐκεῖνο τὸν ἀξιωματικό, ἐκεῖνο τὸν ἄρχοντα, ποὺ κρατοῦν τὸ Εὐαγγέλιο, ἀ­κοῦνε τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεως, κάνουν σταυ­ρό, γονατίζουν στὸ πετραχήλι; Αὐτοὶ εἶνε ἡ Ἐκκλησία. Ὅποιος βαπτίστηκε στὸ ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος, πιστεύει στὸ Χριστὸ καὶ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, εἶνε Ἐκκλησία.
Ἡ Ἐκκλησία εἶνε μέσ᾽ στὶς καρδιές. Ἐκεῖ ἔ­χει ῥίξει ῥίζες, καὶ δὲ φοβᾶται θύελλες καὶ δι­ωγμούς. Κι ἂν ἀκόμα ἀνοίξῃ ἡ κόλασι καὶ βγοῦν ὅλοι οἱ δαίμονες νὰ τὴν πολεμήσουν, ἡ Ἐκκλησία θὰ παραμείνῃ εἰς τὸν αἰῶνα.

* * *

Σήμερα ἐκεῖνο ποὺ σπανίζει δὲν εἶνε ὁ χρυ­σός· τὸ πολὺ σπάνιο σήμερα εἶνε ἡ πίστι. Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· «Ἂν ξανάρθω στὴ γῆ, θὰ βρῶ ἆραγε τὴν πίστι;» (βλ. Λουκ. 18,8). Μέσ᾽ στοὺς ἑκα­τὸ ζήτημα ἂν ἕνας πιστεύῃ. Ἄλλα «πιστεύω» ἀπατηλὰ ἐπικρατοῦν. Ἀνάμεσα σ᾽ αὐτὰ σὰν φάρος οὐράνιος ὑψώνεται τὸ «Πιστεύω» τῆς Ἐκκλησίας, τὸ «πιστεύω» τοῦ Πέτρου, τοῦ Παύλου, τῶν ἁλιέων, τῶν ἁπλοϊκῶν ψυχῶν. Λένε γιὰ τὸ μεγάλο Γάλλο μαθηματικὸ Πασκάλ, ὅ­τι θαύμασε σὲ χωριὸ τῆς Βρετάνης ἕνα χωρικὸ τὴν ὥρα ποὺ προσευχόταν, καὶ εἶπε· Δὲ θέλω τὴν ἐπιστήμη, δὲ θέλω τὴ φιλοσοφία· θέλω τὴν πίστι τῶν χωρικῶν τῆς Βρετάνης!
Χριστέ ―ἂς ποῦμε ἐμεῖς―, δὲ θέλουμε τὰ ψεύτικα φῶτα, τὴ ματαιότητα, τὰ πλούτη τοῦ κόσμου· δῶσ᾽ μας τὴν πίστι τῶν ἀποστόλων, τὴν πίστι τῶν μαρτύρων, τῶν ἁγίων πατέρων καὶ τῶν προγόνων μας. Χριστέ, «πρόσθες ἡ­μῖν πίστιν» (Λουκ. 17,5). Χωρὶς αὐτὴ δὲ ζοῦμε.
Ἀνοῖξτε, ἀγαπητοί μου, τὸ Εὐαγγέλιο, τὶς Πράξεις τῶν ἀποστόλων, τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου. Καὶ στὸ θεμελιῶδες ἐρώτημα «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;», ποὺ ἀπευθύ­νει καὶ σ᾽ ἐμᾶς ὁ Χριστός, κάθε ψυχή, κ᾽ ἐγὼ ὁ ἐπίσκοπος κ᾽ ἐσεῖς, ν᾽ ἀπαντήσουμε ὅπως ὁ Πέτρος· Ναί, Κύριε, πιστεύω ὅτι σὺ εἶσαι «ὁ Χριστός, ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος»· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του  Ἁγιου Παντελεήμονος Φλωρίνης 29-6-1969

_

        ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 4ῃ Ἰουλίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

­

Ἡ ρῆσις πού διϊστορικά πλέον ἔχει καταστῆ παγκόσμιο κτῆμα τῆς φιλοσοφίας ἀλλά καί τοῦ πρακτικοῦ βίου: «Πᾶσά τε ἐπιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ πάσης ἄλλης ἀρετῆς, πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται» (Πλάτων, Μενέξενος, 247a), ἐπιβεβαιώνεται κατά τρόπον ἀπόλυτον στήν σύγχρονη Βαβέλ τοῦ πειράματος Cern πού διοργανώνει τό Εὐρωπαϊκό Κέντρο Ἐρευνῶν στήν Γενεύη τῆς Ἑλβετίας.

Σήμερα σέ συνέντευξη Τύπου θά παρουσιαστοῦν τά ἀποτελέσματα τῶν πολυμήνων ἐρευνῶν στόν Μεγάλο Ἐπιταχυντή Ἀνδρονίων καί θά διακηρυχθῆ ὅπως διεδόθη, ὅτι ἀνεκαλύφθη «ἐπί τέλους» τό Μποζόνιο τοῦ Χίγκς, γνωστότερο καί ὡς σωματίδιο «Θεός» καί ὄχι ὅπως ἐσφαλμένα λέγεται «σωματίδιο τοῦ Θεοῦ».

Θά παρουσιασθεῖ, ἡ δῆθεν τρομακτική ἀνακάλυψις, ὅτι «τό πεδίον τοῦ ὑποατομικοῦ σωματιδίου Χίγκς δρᾶ σέ ἕνα ἀόρατο ἐνεργειακό πεδίο στό Σύμπαν καί προσδίδει ὑπόσταση στήν ὕλη καί δημιουργεῖ τή μάζα τῶν ἄλλων σωματιδίων» καί ἑπομένως «βρέθηκε τό τελευταῖο κομμάτι τοῦ πάζλ γιά τήν κατανόηση τοῦ σύμπαντος».

Στήν παρουσίαση θά παραστοῦν καί οἱ τέσσερις φυσικοί, πού εἶχαν προτείνει τήν ὕπαρξη τοῦ σωματιδίου πρίν 48 χρόνια, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ Πῆτερ Χίγκς, Ὁμ. Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Ἐδιμβούργου καί ὁ Τόμ Κίμπλ, Ὁμ. Καθηγητής στό Ἰμπέριαλ Κόλετζ τοῦ Λονδίνου.

Ὁ ἄνθρωπος κατά καιρούς προσπάθησε νά ἑρμηνεύσει τό σύμπαν καί τήν ὕπαρξη μέ πλῆθος θεωριῶν. Εἰδικώτερα στήν σύγχρονη ἐποχή ἡ Κβαντομηχανική διατύπωσε θεωρία πού ἀνέτρεψε τήν νευτώνεια μηχανική καί τήν κλασσική ἡλεκτρομαγνητική θεωρία. Ἡ ἀρχή τῆς ἀπροσδιοριστίας τοῦ Χάιζεμπεργκ, κατά τήν ὁποία δέν εἶναι δυνατόν νά προσδιοριστεῖ μέ ἀκρίβεια ἡ θέση καί ἡ ταχύτητα ἑνός ὑποατομικοῦ σωματιδίου καθώς καί ἡ θεωρία τῆς σχετικότητος τοῦ Ἀϊνστάϊν σχετικά μέ τόν χρόνο καί τό χωροχρόνο γενικώτερα, μελετᾶ τήν κινητική συμπεριφορά ἑνός σώματος πού κινεῖται μέ ταχύτητες πού πλησιάζουν τήν ταχύτητα τοῦ φωτός (εἰδική θεωρία τῆς σχετικότητος) καθώς καί τά φαινόμενα τῆς καμπύλωσης τοῦ χωροχρόνου ὡς ἀπόρροια τῆς ὕπαρξης βαρυτικῶν πεδίων (γενική θεωρία τῆς σχετικότητος). Ἡ ἔννοια τῆς «βαρυτικῆς ἰδιομορφίας» πού εἶναι τοῦ συρμοῦ ἰσχυρίζεται ὅτι τό σύμπαν προέρχεται ἀπό μία ἀρχική κατάσταση μάζας ἀπειροστῶν διαστάσεων μέ τεράστια πυκνότητα καί θερμοκρασία 14 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια πρίν.

Ἡ νεώτερη θεωρία τῶν «χορδῶν» ἀποπειρᾶται νά ἐξηγήσει τήν δομή τοῦ σύμπαντος σέ ὑποατομικό ἐπίπεδο θεωρώντας καί τήν ἐπίδραση τῆς βαρυτικῆς δύναμης μέ τήν βοήθεια ὄχι σωματιδίων ἀλλά δομῶν μέ διαστάσεις, τῶν λεγομένων χορδῶν. Τέλος ἡ θεωρία τοῦ «χάους» ἀσχολεῖται μέ τήν συμπεριφορά ὁρισμένων μή γραμμικῶν συστημάτων καί μελετᾶ ντετερμινιστικά συστήματα καθώς καί τό συγγενές πεδίο τῆς κβαντικῆς θεωρίας τοῦ χάους.

Ὅλες οἱ ἀνωτέρω θεωρίες ἐπιχειροῦν νά ἑρμηνεύσουν τό φαινόμενο τῆς ζωῆς χωρίς καμμία ἀναφορά ἤ μᾶλλον μέ παγερά ἄρνηση καί ἀποστροφή στό Ὑπερούσιο Πρόσωπο τοῦ Παναγίου Θεοῦ καί ἀποδεικνύονται μέ τόν τρόπο αὐτό ἑτεροκίνητα νευρόσπαστα τοῦ ἀρχαίου δαίμονος, τά ὁποῖα μεταβάλλουν τήν ἐπιστήμη ἀπό ἀλήθεια καί θάμβος σέ πανουργία καί διαστροφή, γιατί ἐπιδιώκουν νά πείσουν ὅτι ἡ τάξις, ἡ ἁρμονία ἡ σκέψις, ἡ τελονομία, ἡ σκοπιμότης καί ἡ πρόδηλος σοφία πού διέπει τό ὑλικό Σύμπαν προέρχεται ἀπό ἄλλογες καί ἀσυνείδητες μονάδες ὕλης πού μάλιστα, ὅπως ἰσχυρίζονται, ἔδρασαν καί δροῦν μέ αἰτία τήν τυχαιότητα.

Σήμερα λοιπόν στήν Γενεύη τῆς Ἑλβετίας «ἔξοχα μυαλά» θέλουν νά μᾶς καταπείσουν ὅτι τό ὑποατομικό σωματίδιο μποζώνιο Χίγκς, πού εἶναι μία ἀσυνείδητη μονάδα ἐνέργειας, ἄν ὑπάρχει, δημιουργεῖ, συντονίζει, σχεδιάζει καί καταστρώνει τά τρισεκατομμύρια τῶν γαλαξιακῶν σχηματισμῶν, τούς σέ αὐτά ὑφισταμένους φυσικούς νόμους ὥστε μήν συγκρούονται μεταξύ τους, τήν ἀέναη κίνηση τῆς συμπαντικῆς ὕλης-μάζης, τήν ὀργανική διάπλαση καί τή ζωή τῶν ἐνοργάνων ὄντων καί φυσικά τήν ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος. Αὐτό ἀκόμα τό ἀσυνείδητο σωματίδιο, πού δέν ἔχει γνώση τοῦ ἑαυτοῦ του καί δέν μπορεῖ νά ἀπαντήσει στό ἐρώτημα «τί εἶσαι;» καταστρώνει καί δημιουργεῖ ἐκ τοῦ μηδενός συνειδητά ὄντα ὅπως ὁ ἄνθρωπος, πού ἔχουν τό συνειδέναι, ὑπερβαίνει τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης, τά ἀγεφύρωτα ὀργανικά χάσματα μεταξύ ὅλων τῶν εἰδῶν τῶν γενῶν τῶν ἐνοργάνων ὄντων, τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ τοῦ φυτικοῦ κόσμου καί τῶν ἐμψύχων ὄντων, τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ τοῦ ἀνθρώπου καί ὅλων τῶν ἄλλων ἐνοργάνων καί ἐμψύχων ὄντων. Ἄν αὐτή ἡ ἀντίληψις δέν ἀποτελεῖ τόν ἀπόλυτο ὁρισμό τοῦ κρετινισμοῦ, τότε τί συνιστᾶ κρετινισμό;

Δυστυχῶς ὅμως δέν εἶναι τόσο ἁπλά τά πράγματα γιατί πίσω ἀπό αὐτές τίς τρομακτικές καί αἴσχιστες γιά τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα, τήν ἀνθρώπινη ἱστορία καί τήν ἀνθρώπινη φιλοσοφία ἀπόψεις κρύβεται τό ἀποκρουστικό πρόσωπο τοῦ διαμονισμοῦ, γιατί μόνο δαιμόνια καί κατεχόμενοι ἀπό αὐτά μποροῦν νά μωρολογοῦν μέ τέτοιες ἀνοησίες.

Προτείνω δέ στούς ἐκλεκτούς αὐτούς «σοφούς», τῶν ὁποίων ὅπως κάθε ἀνθρώπου ὁ ἐγκέφαλος ἔχει ἕνα τρισεκατομμύριο νευρικές συνδέσεις πού «τυχαία» ἔγιναν ἀπό τό ἀσυνείδητο μποζώνιο, ἐάν ἔχουν ἀνάγκη αἱμοληψίας αὐτοί ἤ συγγενικά των πρόσωπα νά μήν προστρέχουν πλέον στόν ἀλτρουϊσμό τῶν συνανθρώπων τους, ἀλλά νά χρησιμοποιήσουν τό αἵμα τῶν «ἐκλεκτῶν συγγενῶν» τους χιμπατζίδων, οὐρακοτάγκων, γοριλῶν, γιββώνων κ.λ.π. γιά νά διαπιστώσουν ὄχι στήν θεωρία ἀλλά στήν πρακτική ἐφαρμογή της τήν δῆθεν ἀλήθεια τῆς «ἀνακαλύψεώς» των, περί τοῦ «κοινοῦ γεννήτορος μποζωνίου» ἐκτός καί ἄν τό μποζώνιο ἔχει τέτοια εὐφυΐα ὥστε νά κατασκευάζει σέ κάθε εἶδος καί ἕναν συγκεκριμένο αἱματολογικό τύπο. Ἄν εἶχε ὅμως τέτοια εὐφυΐα γιατί νά συνεντευξιάζον-ται ἐκ προσώπου του οἱ συγκεκριμένοι καί ὄχι τό ἴδιο;

Ο  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ

+ ὁ Πειραιῶς  Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

Νεοταξικοὶ σχεδιασμοὶ (περί νέων ταυτοτήτων …)

http://www.tideon.org/index.php/2012-02-16-21-20-11/2012-02-28-20-44-24/3311-2012-06-27-06-54-50
Τρεῖς μόλις ἑβδομάδες πρὸ τῶν ἐκλογῶν τῆς 6ης Μαΐου, ὅπως σχολιάσαμε σὲ προηγούμενο τεῦχος τοῦ Περιοδικοῦ, ἡ ἐκπνέουσα Κυβέρνηση τοῦ κ. Παπαδήμου ἀποφάσισε ὕπουλα μέσα στὴν προεκλογικὴ διάχυση πρωτοφανὲς ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα ὅλων τῶν Ἑλλήνων.

Καὶ τρεῖς μόλις ἡμέρες πρὸ τῶν ἐκλογῶν τῆς 17ης Ἰουνίου ἡ ὑπηρεσιακὴ Κυβέρνηση τοῦ κ. Πικραμμένου σύμφωνα μὲ ἀνακοίνωση τοῦ Ὑπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη, ἀποφάσισε νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ τὸ Σεπτέμβριο οἱ ταυτότητες μὲ ἄλλες νέου τύπου σὲ μέγεθος καὶ σχῆμα πιστωτικῆς κάρτας, οἱ ὁποῖες θὰ λειτουργοῦν καὶ ὡς ταξιδιωτικὸ ἔγγραφο ἀντὶ διαβατηρίου. Οἱ νέες ταυτότητες, ὅπως φάνηκε ἀπὸ τὸ δεῖγμα ποὺ παρουσιάσθηκε, θὰ εἶναι ἴδιες μὲ αὐτὲς ποὺ ἔχουν ἤδη οἱ ἀστυνομικοὶ καὶ σχεδιάσθηκαν στὸ πλαίσιο ἐφαρμογῆς τοῦ Κανονισμοῦ (ΕΚ) 2252/2004 τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως.

Ἐλάχιστες πληροφορίες δόθηκαν γιὰ τὸ σοβαρότατο αὐτὸ θέμα. Γιατί; Τί εἴδους ἀκριβῶς θὰ εἶναι οἱ ταυτότητες; Πρόκειται γιὰ μετονομασία τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη; Εἶναι προστάδιο τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη; Θὰ περιέχουν ὁλοκληρωμένο ἠλεκτρονικὸ κύκλωμα (τσίπ); Ἀγνοοῦμε. Ὅμως καὶ μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι τόσο σημαντικὴ ἀπόφαση λαμβάνεται ἀπὸ ὑπηρεσιακὴ Κυβέρνηση φανερώνει σκοπιμότητα ἐπιλήψιμη. Καὶ γίνεται ἀκόμη πιὸ ἐπιλήψιμη ἡ ἀπόφαση ἀπὸ τὸ ὅτι αὐτὴ λαμβάνεται μόλις τρεῖς ἡμέρες πρὸ τῶν ἐκλογῶν.

Ἀλήθεια ποιὸν ἐπιδίωξαν νὰ ἐξαπατήσουν οἱ τότε κυβερνῆτες μας; Ποιοῦ ἐντολὲς ἔσπευσαν νὰ ἐκτελέσουν μέσα στὸ θολὸ τοπίο τῆς προεκλογικῆς περιόδου; Εἶναι φανερὸ ὅτι ἐνήργησαν σκόπιμα στὸ σκοτάδι. Δὲν εἴχατε τέτοιο δικαίωμα, κύριοι! Ὑπηρεσιακὴ Κυβέρνηση γιὰ διενέργεια ἐκλογῶν εἶσθε, ὄχι γιὰ νὰ πάρετε ἀποφάσεις σὲ καίρια ζητήματα.

Ἀπαντῆστε μας: Ποιὰ βία σᾶς ἀνάγκασε νὰ προχωρήσετε τόσο ἐσπευσμένα σὲ θέμα τόσο σημαντικὸ μόλις τρεῖς ἡμέρες πρὸ τῶν ἐκλογῶν; Θὰ ἀπαντήσουμε ἐμεῖς: Ἐκτελέσατε ἐντολὲς τῶν νεοταξικῶν ἐπίδοξων τυράννων τῆς γῆς! Τὴν ὥρα ποὺ τὰ ἐλεγχόμενα μέσα ἐνημερώσεως φωνασκοῦσαν γιὰ ἀσήμαντα ζητήματα, οἱ κρυφοὶ κυβερνῆτες τοῦ κόσμου ὕπουλα καὶ μυστικὰ ἅπλωναν τὶς ἁλυσίδες τῆς ἐπερχόμενης σκλαβιᾶς.

Ἕνα μόνο ἀκόμη θὰ σᾶς ποῦμε: Ὄχι, δὲν θὰ τοὺς περάσει! Ὁ Θεός μας, ὁ πραγματικὸς Κυβερνήτης αὐτοῦ τοῦ τόπου, θὰ σκορπίσει τοὺς σκοτεινούς τους σχεδιασμοὺς σὰν σκόνη στὸν ἄνεμο,  «ὡσεὶ χοῦν κατὰ πρόσωπον ἀνέμου»!

Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ», τεῦχος 2049.

Κυριακὴ Γ΄ Ματθαίου (Ματθ. 6,22-33)

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΗΤΗΣ ΘΕΟΣ

ΥΠΗΡΧΕ, ἀγαπητοί μου, ἐποχὴ ποὺ ὅ­λοι πί­στευαν. Ἄπιστος, ἄθεος, ἀλειτούργητος δὲν ὑπῆρχε οὔτε ἕνας. Κι ἂν καμμιὰ φο­­ρὰ παρουσιαζόταν κανένας τέτοιος, οἱ ἄλ­λοι ἔ­κοβαν κάθε συν­αναστροφὴ μαζί του, οὔ­τε κα­λημέρα τοῦ ἔλεγαν, κι αὐ­τὸς ἀναγκαζόταν κ’ ἔ­φευγε ἀλλοῦ. Στὸν Πόντο λ.χ. καὶ γενι­κῶς στὸν ἑλληνισμό, ἂν βρισκόταν κανεὶς νὰ τολμήσῃ ν’ ἀνοίξῃ τὸ στόμα καὶ νὰ βλαστη­μήσῃ τὰ θεῖα, χίλια χέρια τὸν ἅρπαζαν καὶ τὸν ἔβαζαν στὴ θέσι του. Δὲν εἶχαν ἀνάγκη ἀ­­πὸ ἀ­στυνομία· φύλακες τῆς πατρῴας πίστεως ἦ­ταν ὁ ἴδιος ὁ λαός. Τὸ πιὸ μεγάλο ἔγκλημα ἐ­θεωρεῖτο τὸ νὰ εἶνε κανεὶς ἄπιστος. Καὶ τὸ Σωκρά­τη ἀ­κόμη γιατί τὸν κατεδίκασαν; διότι πίστεψαν τοὺς συκοφάντες του ὅτι εἶνε ἄθεος, κ’ ἔτσι τὸν ὑποχρέωσαν νὰ πιῇ τὸ κώνειο.
Τώρα ἡ ἀπιστία δὲν προκαλεῖ φρίκη. Σήμερα ποιό θεωροῦν σοβαρὸ ἔγκλημα; τὴν κλεψιὰ καὶ τὸ φόνο· αὐτὰ κρίνονται ἄξια τιμωρί­ας. Τώρα ἡ βλαστήμια, ἡ ἀπιστία κ’ ἡ ἀθεΐα διαδόθηκαν σὰν τὴ ψώρα· ἀπὸ τὶς πόλεις ἔφτασαν μέχρι τὰ βουνὰ κ’ οἱ ἄπιστοι εἶνε πολλοί.
Πρῶτα ἡ ἀπιστία ἀπειλεῖ τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς νέους. Πᾶνε στὰ σχολεῖα καὶ στὰ πανεπιστήμια, ἀκοῦνε διάφορα πράγματα, καὶ γυρίζουν ἐπηρεασμένοι. Καὶ μετὰ ἀκοῦς νὰ σοῦ λένε, ὅτι «δὲν ὑπάρχει Θεός». Ἂν τοὺς ρωτήσῃς ―Γιατί δὲν ὑπάρχει Θεός; ἀπαντοῦν· ―Τὸ λέει ἡ ἐπιστήμη.
Ψέμα! Ἡ ἐπιστήμη δὲν λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός. Ἀντιθέτως, μεγάλοι ἐπιστήμονες τοῦ κόσμου (Ἀμερικανοί, Γάλλοι, Ἄγγλοι, ῾Ρῶ­σοι) ὁμολογοῦν τὴν πίστι τους στὸ Θεό. Στὴ Μόσχα, ὅπου βρέθηκε δική μας ἀντιπροσωπία κληρικῶν, συνάντησε σπουδαίους ἐπιστή­­μονες ποὺ εἶπαν· ―Κ’ ἐμεῖς πιστεύουμε! Δὲν εἶνε λοιπὸν ἡ ἐπιστήμη ἀντίθετη μὲ τὴν πίστι. Κ’ ἔρχεται ὁ ἀγράμματος τεντυμπόης, ποὺ δὲν ξέρει νὰ βάλῃ ἀκόμα τὴν ὑπογραφή του οὔτε νὰ συντάξῃ ἕνα ἔγγραφο τῆς προκοπῆς καὶ τρώει εἰς βάρος τῶν γονέων του, κι ἀνοίγει τὸ στόμα καὶ λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός.
Ἴσως ὅμως κάποιος μᾶς πῇ· Ἐγώ, γιὰ νὰ πιστέψω ὅτι ὑπάρχει Θεός, θέλω ἀποδείξεις.

* * *

Θὰ ἔπρεπε, ἀγαπητοί μου, ν’ ἀρχίσω ἀπὸ τώ­ρα, νὰ σᾶς κρατήσω μέχρι τὴ νύχτα, νὰ συνεχίσω νὰ σᾶς μιλάω ὅλη τὴν ἑβδομάδα, γιὰ νὰ σᾶς ἀναφέρω ὄχι μία καὶ δύο καὶ τρεῖς καὶ τέσσερις ἀποδείξεις, ἀλλὰ χιλιάδες καὶ ἑκατομμύρια ἀποδείξεις ὅτι ὑπάρχει Θεός.
Ὑπάρχει Θεός! Ποῦ τὸ βλέπουμε; Βγὲς ἔ­ξω στὴ φύσι, πήγαινε στὰ χωράφια, περπάτησε στοὺς κάμπους, ἀνέβα πάνω στὰ βου­νά, ῥίξε μιὰ ματιὰ τὴ νύχτα ψηλὰ στὸν οὐ­ρανὸ ποὺ λάμπουν χιλιάδες ἀστέρια, δὲς τὶς λίμνες, τὶς πηγές, τὰ ποτάμια, τὴ θάλασσα, τὰ ζῷα καὶ τὰ πουλιά, τὰ φυτὰ καὶ τὰ δέντρα, ὅ­λα τὰ ὡραῖα πράγματα ποὺ ὑπάρχουν. Ἕνα ἐρώτημα ἔρχεται ἀπὸ τὴν παρατήρησι ὅλου τοῦ σύμ­παντος· ποιός τὰ ἔκανε αὐτά; Μία ἀ­πάντησις ὑπάρχει, αὐτὴ ποὺ λέει ὁ ἀπόστολος· «Πᾶς οἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος, ὁ δὲ τὰ πάντα κατασκευάσας Θεός» (Ἑβρ. 3,4). Ἐ­ὰν μὲ πείσῃς ὅτι μιὰ ἐκκλησία φύτρωσε ἔτσι, ἐὰν μὲ πείσῃς ὅτι τὸ σπίτι σου ἢ τὸ καλύβι σου ἔ­γινε ἔτσι, ἐὰν μὲ πείσῃς ὅτι τὸ ἀεροπλάνο ἔ­γινε ἔ­τσι, ἐὰν μὲ πείσῃς ὅτι τὸ ρολόϊ ποὺ ἔ­χεις στὸ χέρι σου φύτρωσε στὰ χωράφια, τότε θὰ πεισθῶ ὅτι κι αὐτὸ τὸ τεράστιο σύμπαν πού ᾽νε ἕνα μεγάλο σπίτι, μιὰ πελώρια ἐκκλησία, ἕνα τέλειο μηχάνημα, φτειάχθηκε μόνο του. Ὁ Θεὸς τὸ ἔφτειαξε. Ἄρα ὑπάρχει.
Γιὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ μιλάει καὶ τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Τί μᾶς λέει; Ἔχετε πίστι στὸ Θεό, λέει ὁ Χριστός. ῾Ρῖξτε μιὰ ματιά, «καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ…» (Ματθ. 6,28). Δὲν εἶνε ἀ­νάγκη νὰ πᾶτε σὲ σχολεῖα καὶ πανεπιστήμια γιὰ νὰ διδαχθῆτε ὅτι ὑπάρχει Θεός. Πάρτε στὰ χέρια σας ἕνα στάχυ, ἀπ’ αὐτὰ ποὺ εἶνε γε­μᾶτος σήμερα ὁ κάμπος. Ἔτσι ἀδιάφορα τὰ βλέπουμε. Θά ᾽πρεπε νὰ τὰ βλέπουμε μὲ ἄλλο ἐνδιαφέρον. Ἀπὸ ποῦ προέρχονται ὅλα αὐτά; τὰ στάχυα, τὰ φυτά, τὰ λουλούδια, τὰ δέντρα τὰ μεγάλα, ἀπὸ ποῦ βγῆκαν; Ὅλα βγῆκαν ἀπὸ ἕνα σπόρο. Καὶ ὁ σπόρος τὶς περισσότερες φορὲς εἶνε πολὺ μικρός· τόσο μικρός, ποὺ μέσα σ᾽ ἕνα κουτὶ ἀπὸ σπίρτα χωροῦν χιλιάδες σπόροι. Ἀπὸ ἕνα σπόρο βγαίνει βασιλικός, ἀπὸ ἄλλο βγαίνει κρίνος, ἀπὸ ἄλλο στάχυα, ἀπὸ ἄλλο πεῦκα πελώρια. Ἕ­νας σπόρος! Ποιός τὸν ἔφτειαξε; Ὅλη ἡ ἐπιστήμη δὲν μπορεῖ, οὔτε θὰ μπορέσῃ, νὰ φτειάξῃ ἕνα σπόρο. Φτάνει ἕνας σπόρος νὰ σοῦ πῇ, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ἀπορῶ, πῶς ὑπάρχουν ἄπιστοι. Θὰ ἔπρεπε τοὺς ἀπίστους καὶ ἀθέους, ἂν ὑπῆρχε τρόπος, νὰ τοὺς βάλουμε σ᾽ ἕνα πύρ­αυλο, νὰ τοὺς στείλουμε στὸ φεγγάρι καὶ τὰ ἄστρα. Ἐκεῖ ξεραΰλα· ποταμάκι δὲν τρέχει, λίμνη δὲν δροσίζει, θάλασσα δὲν ἁ­πλώνεται, ἀρνάκι δὲ βόσκει, πουλὶ δὲν κελαηδεῖ. Ὅλα ἐδῶ στὴ γῆ τά ᾽κανε ὁ Θεός, αὐτὸς εἶνε ὁ δημιουργός τους.
«Καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ…», εἶπε ὁ Κύριος. Γιά ἰδέστε πῶς στολίζονται τὰ δέν­τρα. Γυμνὰ εἶνε τὸ χειμῶνα· ἀλλὰ τὴν ἄνοιξι ποιός μὰ ποιός ῥάφτης τοὺς κάνει τόσο ὄ­μορ­φες φορεσιές; Καμμιά νύφη δὲν στολίστη­κε τόσο ὄμορφα ὅπως ἡ ἀμυγδαλιά. Ποιός δὲν θαύμασε τὰ λευκά της ἄνθη; Κι ὅλα τὰ δέν­τρα ἔχουν τὶς φορεσιές τους, τὶς ὄμορφες φορεσιὲς ποὺ τοὺς δίνει ἡ θεία πρόνοια.
῾Ρῖξτε ἀκόμη, λέει ὁ Κύριος, ἕνα βλέμμα στὰ «πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ» (ἔ.ἀ. 6,26). Κοιτάξτε τὰ πουλιὰ ποῦ κατοικοῦν, πῶς φτειάχνουν τὶς φωλιές τους. Κοιτάξτε τὶς κινήσεις τους. Τὰ βλέπεις πῶς μετα­ναστεύουν; Πρὶν τὸ φθινόπωρο τὰ χελιδόνια ἀναχωροῦν, διανύουν χιλιόμετρα, χωρὶς πυξί­δες καὶ χάρτες, καὶ πᾶνε τόσο μακριά. Ποιός τὰ ὁδηγεῖ; Καὶ τοῦ χρόνου τὸ καλοκαίρι νάτα πάλι στὴν ἴδια φωλιά. Ποιός τὰ κατευθύνει;
Ὅλα λοιπὸν αὐτὰ τὰ δημιουργήματα ποὺ ὑπάρχουν στὸν φυσικὸ κόσμο διδάσκουν, ὅτι ὑ­­πάρχει Θεός. Ἐκεῖνος εἶνε ὁ δημιουργὸς ποὺ τὰ ἔφερε στὴν ὕπαρξι, ἀλλὰ εἶνε καὶ ὁ προ­νοητὴς ποὺ τὰ συντηρεῖ. Αὐτὸ μᾶς λέει ὁ Κύριος σήμερα. Ὁ Θεὸς φροντίζει γιὰ ὅλα· γιὰ τὰ μυρμήγκια, γιὰ τὶς μέλισσες, γιὰ τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ, γιὰ τὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ, γιὰ τὰ ζῷα τῆς ξηρᾶς καὶ τὰ ψάρια τῆς θαλάσσης.
Τὸ συμπέρασμα. Ἐὰν φροντίζῃ γιὰ ἕνα μυρ­μήγκι ―καὶ φροντίζει πράγματι―, ἂν φροντί­ζῃ γιὰ ἕνα πουλί, γιὰ ἕνα κρίνο, ἀπείρως περισσότερο φροντίζει γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ εἶνε ἡ κορυφαία ἀξία, τὸ ἐπιστέγασμα τῆς θείας δημιουργίας. Φροντίζει ὁ Θεός, γι’ αὐτὸ κι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἔχῃ ἐμπιστοσύνη.
Πράγματι ὅλα τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ εἶνε. Σκέψου λ.χ. τὸν ἀέρα ποὺ ἀναπνέεις. Πάνω στὸ φεγγάρι δὲν ὑπάρχει ἀέρας· οἱ ἀστροναῦ­τες ἀνέπνεαν μὲ φυάλες ὀξυγόνου, καὶ ἔ­τρεμαν μήπως σπάσῃ ἡ φιάλη ποὺ εἶχαν μαζί τους καὶ φύγῃ ὁ ἀέρας. Ἀέρας στὸ φεγγάρι δὲν ὑπάρχει, ἐδῶ στὴ γῆ πνέει ἀέρας δροσε­ρός. Ἐδῶ ὁ ἥλιος φωτίζει, ἐδῶ νερὰ τρέχουν, ἐδῶ ποταμοὶ δροσίζουν, ἐδῶ ζῷα, ἐδῶ πουλιά, ἐδῶ ὅλα τὰ ἀγαθά. Δὲν ὑπάρχει ἀλλοῦ ζωή, θεωρεῖται πλέον βέβαιο αὐτὸ. Ἀμέτρητα ἄστρα ὑπάρχουν, κανένα ὅμως δὲν εἶνε ἐ­φωδιασμένο μὲ τὰ ἀπαιτούμενα γιὰ τὴ ζωή.
Ἐν τούτοις ὁ ἄνθρωπος ἀναπνέει τὸν ἀέρα καὶ ἀπολαμβάνει τὰ ἀγαθὰ χωρὶς εὐγνωμοσύνη. Κάθεται στὸ τραπέζι κι ὄχι μόνο δὲν κάνει σταυρὸ ἀλλὰ καὶ βλαστημάει τὸ Θεό. Ἀλλὰ θὰ ᾽ρθῇ ὥρα ―προφητεύω― ποὺ θὰ πει­νάσουμε καὶ θὰ διψάσουμε. Θὰ στερέψουν οἱ βρύσες, θὰ ξεραθοῦν τὰ ποτάμια, καὶ τότε σὰν τὰ λυσσασμένα σκυλιὰ θὰ τρέχουμε στὶς ῥεματιὲς νὰ βροῦμε λίγο νερό. Θὰ ἀδειάσουν οἱ πόλεις. Ὅ,τι γράφει ἡ Ἀποκάλυψις, θὰ γίνῃ.
Φύγαμε δυστυχῶς μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό, δὲν πιστεύει κανείς. Κ’ ἐσεῖς ἀκόμη, γιὰ νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια, ἔχετε ἐρωτηματικὰ καὶ ἀμφιβολίες. Καὶ λέτε μέσα σας· Ἔ τώρα τί λέει αὐτὸς ὁ παπᾶς, αὐτὸς ὁ δεσπότης!… Ὄχι τί λέω ἐ­γώ. Ἐὰν ἐμεῖς σιωπήσουμε, καὶ οἱ πέτρες ἀ­κόμα ποὺ πατοῦμε καὶ τὰ βουνὰ θὰ φωνάξουν, ὅτι ὑπάρχει Κύριος τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, δημιουργὸς καὶ προνοητὴς ὅλων.

* * *

Ποιά συγγένεια, ἀγαπητοί μου, ποιά σχέ­σι ἔχουμε ἐμεῖς μὲ τοὺς πιστοὺς προγόνους μας, μὲ τοὺς ἀληθινοὺς ἐκείνους Χριστιανούς; Τὸ εὐαγγέλιο σήμερα μᾶς διδάσκει, νὰ ἔχουμε πίστι στὸ Θεό. Ὅλα μιὰ μέρα θὰ σβήσουν, αὐτὸ εἶνε βέβαιο· καὶ τὰ ἄστρα θὰ πέσουν, καὶ τὰ ποτάμια θὰ ξεραθοῦν, καὶ ἡ γῆ θὰ γίνῃ ἄνω-κάτω, καὶ ὁ ἥλιος θὰ σκοτεινιά­σῃ, καὶ τὸ φεγγάρι θὰ ἐξαφανιστῇ, καὶ τὰ βασίλεια θὰ διαλυθοῦν, καὶ τὰ μεγάλα ἔθνη, ποὺ εἶνε ἔνοχα γιὰ ἀδικίες εἰς βάρος τῶν μικρῶν ἐθνῶν, θὰ συντριβοῦν, καὶ οἱ μεγάλες πολιτεῖες θὰ καταστραφοῦν. Ἕνα πρᾶγμα μένει· Ἰησοῦς Χριστὸς Θεοῦ Υἱὸς Σωτήρ. Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του  Ἁγιου Γεωργίου Σπηλιᾶς – Ἑορδαίας 4-7-1976)

Κυριακὴ Δ΄ Ματθαίου (Ματθ. 8,5-13)

Συγχρονοι ειδωλολατρες

Η Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου, τιμᾷ τοὺς ἁ­­γίους ἀποστόλους. Τοὺς τιμᾷ μὲ ξεχωριστὴ ἑορτὴ τὸν καθένα, ἀλλὰ τοὺς τιμᾷ καὶ ὅ­λους μαζὶ μὲ μία κοινὴ ἑορτὴ ἡ ὁποία ὡς γνωστὸν τελεῖται στὶς 30 Ἰουνίου. Καὶ δικαίως τοὺς ἀποδίδεται αὐτὴ ἡ τιμή. Διότι οἱ ἅγιοι ἀ­πόστολοι εἶνε οἱ στῦλοι τῆς Ἐκ­κλησίας, εἶνε οἱ γίγαντες τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀρετῆς, εἶνε οἱ μεγάλοι εὐεργέται τῆς ἀν­θρω­πότητος.
Ὡρισμένοι μάλιστα ἀπὸ αὐτοὺς εἶνε ἰδιαιτέρως εὐεργέται τοῦ εὐλογημένου ἔθνους μας, τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους. Σὲ καν­έναν ἄλ­λο δὲν ὀφείλει τόσα ἡ πατρίδα μας ὅ­σα στὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ στὸν ἀπόστολο Ἀνδρέα· σ᾽ αὐτοὺς τὸ χρωστᾶμε οἱ Ἕλληνες ὅτι εἴμεθα Χριστιανοί. Ἐὰν ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν ἀ­νέ­βαινε στὸν Ἄρειο πάγο τῶν Ἀθηνῶν νὰ κη­ρύ­ξῃ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ ἂν ὁ ἀπόστολος Ἀν­δρέας δὲν ἐσταυρώνετο στὴν Πάτρα, ἐμεῖς δὲν θὰ ἤμασταν Χριστιανοί. Μὲ τὸ κήρυγμα, μὲ τοὺς κόπους, μὲ τὰ δάκρυα καὶ τὸ αἷμα τῶν ἀποστόλων ἡ Ἑλλὰς ἔγινε χριστιανικὴ χώρα.
Ἀλλὰ τίθεται τὸ ἐρώτημα· εἴμεθα πράγματι Χρι­στιανοί; Μερικὰ πράγματα εἶνε σπάνια, καὶ γι᾽ αὐτὸ ἔχουν μεγάλη ἀξία. Σπάνιο εἶνε τὸ χρυσάφι, κι ἀκόμη πιὸ σπάνιο τὸ διαμάν­τι. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ χρυσάφι καὶ ἀπὸ τὸ διαμάντι πιὸ σπάνιο εἶδος στὴν ἐποχή μας ἔγινε ὁ Χριστιανός, ὁ ἀληθινὸς Χριστιανός. Δεῖξτε μου ἕναν ἀληθινὸ Χριστιανό, Χριστιανὸ εἰκοσι­τεσ­σάρων καρατίων, Χριστιανὸ ὅπως τὸν θέ­λει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ ἀπόστολοι καὶ ἡ παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ νὰ πέσω νὰ τὸν προσκυνήσω.
Σπάνιο εἶδος ἔγινε ὁ Χριστιανὸς στὶς ἡμέρες μας. Καὶ θὰ μποροῦσα νὰ πῶ κάτι ἀκόμη πιὸ αὐστηρό, κάτι ποὺ θὰ φανῇ παράδοξο. Ποιό· πρὸ Χριστοῦ ὑπῆρχαν Χριστιανοί, καὶ μετὰ Χριστὸν ὑπάρχουν εἰδωλολάτρες! Μὰ πῶς, θὰ ρωτήσετε, ὑπάρχουν πρὸ Χριστοῦ Χριστι­ανοί; Δὲν λέει τὸ Εὐαγγέλιο ὅτι «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται» (Μᾶρκ. 16,16); ὅτι ὅ­ποιος δὲν περάσῃ ἀπὸ τὴν κολυμβήθρα τοῦ ἁ­­γίου βαπτίσματος δὲν εἶνε Χριστιανός; Πῶς λοιπὸν ἐσὺ λές, ὅτι ὑπῆρχαν πρὸ Χριστοῦ Χρι­­στιανοὶ καὶ μετὰ Χριστὸν εἰδωλολάτρες;

* * *

Τὸ θέμα, ἀγαπητοί μου, εἶνε πολὺ μεγάλο. Ἀλλὰ νομίζω ὅτι ἀρκοῦν ἕνα – δύο παραδεί­γματα, καὶ θὰ δῆτε, ὅτι στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐπο­χή, περίοδο πλάνης καὶ φαυλότητος, ὑπῆρ­ξαν καὶ ὡρισμένοι ἄνθρω­ποι ποὺ ἔ­ζησαν αὐ­στηρὴ ζωὴ καὶ εἶ­χαν ὄντως φρόνημα ἀνώτερο καὶ μπο­ροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι τηροῦσαν τὶς ἐν­τολὲς τοῦ Κυρίου χωρὶς νὰ τὶς ἔχουν διδαχθῆ.
⃝ Τὸ ἕνα παράδειγμα. Λέει λ.χ. ὁ Κύριος ―ὄχι παπᾶς ἢ δεσπότης ἀλλὰ ὁ Κύριος τοῦ οὐ­ρανοῦ καὶ τῆς γῆς― «μὴ ὀμόσαι ὅλως», ἀπαγορεύεται δηλαδὴ τελείως ὁ ὅρκος. «Ἔστω ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ» (Ματθ. 5,34-37). Καὶ ὅ­μως τί κάνουμε; Σήμερα στὸν τόπο μας κάθε μέρα, ἀπὸ τὸ εἰρηνοδικεῖο μέχρι τὸν Ἄρειο Πάγο καὶ ἀπὸ τὰ πολιτικὰ δικαστήρια μέχρι τὰ στρατοδικεῖα καὶ ναυτοδικεῖα καὶ ἀεροδικεῖα, δὲν κάνουν τίποτ᾽ ἄλλο οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὸ ν᾽ ἁπλώνουν τὰ χέρια τους πάνω στὸ Εὐαγγέ­λιο καὶ νὰ ὁρκίζωνται συνεχῶς. Ὄχι μόνο γιὰ μεγάλες ὑποθέσεις ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς πιὸ μικρές. Ὅλη ἡ πατρίδα μας εἶνε βουτηγμένη σ᾽ αὐτὴ τὴν κόλασι. Καὶ ὅμως ὁ Κύριος λέει «μὴ ὀ­μόσαι ὅλως». Αὐτὴ λοιπὸν τὴν ἐντολή, ποὺ δὲν ἐφαρμόζουμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ στὸν αἰ­ῶνα μας, ἕξι αἰῶνες πρὸ Χριστοῦ τὴν ἐφήρμοσε – ποιός; Ἕνας φιλόσοφος ποὺ δὲν ἄ­κουσε τὸ Εὐαγγέλιο, ὁ Κλεινίας. Τὸν ἀναφέρει ὁ Μέγας Βασίλειος. Ὁ Κλεινίας εἶχε μιὰ δικαστικὴ ὑπόθεσι μὲ ἕνα γείτονά του. Καὶ ἐ­πρόκειτο, ἂν δικαιωθῇ, νὰ κερδίσῃ ἕνα μεγάλο χρηματικὸ ποσό. Τοῦ λένε στὸ δικαστήριο· ―Βάλε τὸ χέρι σου στὸ ἄγαλμα τοῦ θεοῦ νὰ ὁρκιστῇς. ―Ὄχι, ἀπαντᾷ, δὲν ὁρκίζομαι. ―Μὰ θὰ χάσῃς τὴν ὑπόθεσι. ―Νὰ τὴ χάσω. Καὶ ἔχασε τὴν ὑπόθεσι, ἐπειδὴ δὲν δέχθηκε νὰ ὁρκιστῇ!
Σᾶς ἐρωτῶ· αὐτὸς δὲν εἶνε χριστιανός; καὶ εἴμαστε Χριστιανοὶ ἐμεῖς ποὺ πᾶμε καὶ παλαμίζουμε τὸ Εὐαγγέλιο; Πρὸ Χριστοῦ χριστια­νὸς αὐτός, μετὰ Χριστὸν εἰδωλολάτρες ἐμεῖς.
⃝ Θέλετε ἄλλο παράδειγμα; Τὸ ἀκούσαμε σήμερα· εἶνε ὁ ἑκατόνταρχος τοῦ εὐαγγελίου (βλ. Ματθ. 8,5-13). Οἱ Ἑβραῖοι, ποὺ ἤξεραν τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὶς ἐντολές του καὶ εἶδαν τόσα θαύματα, δὲν πίστεψαν στὸ Χριστό· καὶ αὐ­τός, ποὺ ἦταν ῾Ρω­μαῖος εἰδωλολάτρης, ἕνα θαῦμα εἶδε καὶ πίστεψε. Δὲν διάβασε τὸ νόμο τοῦ Κυρίου καὶ τοὺς προφήτας, ἐν τούτοις στὴ στάσι καὶ τὴ συμπεριφορά του βλέπουμε μερικὰ σπουδαῖα γνωρίσματα πίστεως στὸ Θεό.
Ἄκου λοιπὸν λόγια εἰδωλολάτρου. Τοῦ λέει ὁ Χριστός· ―Θὰ ἔλθω στὸ σπίτι νὰ θεραπεύσω τὸ δοῦλο σου. ―Ὄχι, λέει αὐτός, δὲν εἶνε ἀνάγ­κη· μπορεῖς κι ἀπὸ μακριὰ νὰ τὸν κάνῃς καλά… Σύγκρινε τώρα τὴν πίστι αὐτὴ μὲ τὴν πίστι ὡ­ρισμένων ἀπὸ μᾶς. Πολλοὶ Χριστιανοὶ σή­μερα ὑπολείπονται τοῦ ἑκατοντάρχου. Νομίζουν λ.χ., ὅτι ὁ Θεὸς θαυματουργεῖ μόνο σὲ ὡρισμένα μέρη. Παραδεχόμεθα ἀσφαλῶς κ᾽ ἐμεῖς, ὅτι ὑ­πάρ­χουν θαυματουργὲς εἰκόνες καὶ προσ­κυ­­νήματα· δὲν εἴμαστε προτεστάν­τες καὶ χιλιασταί. Ἀλλ᾽ ἅμα ἔχῃς καρδιὰ καθα­ρή, ἅμα πιστεύῃς, παντοῦ γίνον­ται θαύματα· «ἐν παν­τὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ· εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον» (Ψαλμ. 102,22)· ἂν ὅ­μως δὲν πιστεύῃς, καὶ στοὺς Ἁγίους Τόπους νὰ πᾷς τίποτα δὲν ὠφελεῖσαι. Εἶ­χε λοιπὸν ὁ ἑ­κατόνταρχος μιὰ πίστι καθαρὴ γιὰ τὸ Θεό.
Εἶχε ἀκόμη ταπείνωσι. ―Κύριε, λέει, δὲν εἶ­μαι ἄξιος νὰ ἔρθῃς στὸ σπίτι μου, εἶμαι ἁ­μαρτωλός. Αὐτὸς αἰσθάνεται τὴν ἀναξιότητά του· ἐ­μεῖς πῶς αἰ­σθανόμαστε; Πῶς ἐρχόμαστε στὸ ναό; Ἂν σὲ καλοῦσε ὁ βασιλιᾶς στὰ ἀ­νάκτορα, πῶς θὰ πή­γαινες καὶ πῶς θὰ στεκόσουν; Μὲ φόβο καὶ τρόμο. Καὶ τί εἶνε ἕνας ἐπίγειος βασιλιᾶς μπροστὰ στὸν Βασιλέα τῶν ὅλων; Γι᾽ αὐτὸ ὅταν ἐκκλησιαζώμαστε νὰ λέμε μὲ ταπείνωσι· Θεέ μου, ἐγὼ τὸ σκουλήκι ποὺ ἔκανα τοῦ κόσμου τὶς ἁμαρτίες, πῶς θὰ μπῶ στὸ ναό σου, ὅπου ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι σὲ ὑμνοῦν; Καὶ ὅταν κοινωνοῦ­με τῶν ἀχράντων μυστηρίων, ἂς σκεφτοῦμε μὲ συναίσθησι· εἴ­μαστε ἄξιοι νὰ πάρουμε μέσα μας τὸ Χριστό;
Θαυμάζουμε τὸν ἑκατόνταρχο γιὰ τὴν πίστι του, τὸν θαυμάζουμε γιὰ τὴ βαθειά του ταπείνωσι. Ἀλλ᾽ ὑπάρχει κ᾽ ἕνα ἄλλο θαυμαστὸ στοιχεῖο στὴ ζωή του, κι αὐτὸ εἶνε ἡ ἀγάπη του. Τὸν ἀκοῦτε; Κοντὰ στὸ Χριστὸ ἦρθαν πολλοὶ ζητώντας νὰ θεραπεύσῃ τὸ παιδί τους ἢ κάποιον ἄλλο δικό τους· αὐτὸς παρακαλεῖ τὸ Χριστὸ ὄχι γιὰ κάποιον συγγενῆ του ἀλλὰ γιὰ ἕ­ναν ὑπηρέτη του, ἕνα σκλάβο, ποὺ τὴν ἐ­ποχὴ ἐκείνη δὲν εἶχε δικαιώματα, δὲν ἐθεωρεῖτο ἄν­θρωπος· τοὺς δούλους τότε τοὺς ἀ­γόραζαν, τοὺς πουλοῦσαν, τοὺς σκότωναν, τοὺς ἔκαναν ὅ,τι ἤθελαν. Γι᾽ αὐτὸν τὸν δοῦλο λοι­πὸν φρόντισε ὁ ἑκατόνταρχος. Ἦρθε στὸ Χρι­στὸ καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ τὸν θεραπεύσῃ. Νά λοιπόν, πρὸ Χριστοῦ Χριστιανός· Ἐνῷ τώρα;… Σήμερα ἔρχονται στὴν Ἀθήνα κορίτσια ἀπὸ τὴν ἐπαρχία καὶ ὑπηρετοῦν σὲ μεγάλα σπίτια. Κοπιάζουν· πρῶτα ξυπνᾶνε, τελευταῖα κοιμῶνται. Καὶ πῶς τοὺς συμπεριφέρονται οἱ Χριστιανοὶ κύριοί τους; Γιὰ τὶς παρεκτροπὲς τῶν δικῶν τους παιδιῶν, τοῦ γυιοῦ ἢ τῆς θυγατέρας τους, εἶνε ἐπιεικεῖς· γιὰ μία παράλειψι ὅ­μως ποὺ θὰ κάνῃ ἡ ὑπηρέτρια, ἡ κυρία τὴ βασανίζει καὶ τὴν πετάει ἔ­ξω. Ὅταν ἔρθουν ὅ­μως Χριστούγεννα καὶ Πάσχα, ἡ κυρία αὐτὴ θὰ πάῃ στὴν ἐκκλησία καὶ θὰ κάνῃ μεγάλους σταυροὺς καὶ θ᾽ ἀνάβῃ κεριά. Σᾶς ἐρωτῶ· αὐτὴ ἡ κυρία δὲν εἶνε μετὰ Χριστὸν εἰδωλολάτρης, καὶ ὁ ἑκατόνταρχος δὲν εἶνε πρὸ Χριστοῦ Χριστιανός;

* * *

Νὰ προσέξουμε, ἀγαπητοί μου. Δὲν μᾶς σῴ­ζουν οἱ τύποι· τὰ ἀφιερώματα, τὰ εἰκονοστάσια, οἱ λαμπάδες, τὰ χρυσοποίκιλτα ἄμφια κ.τ.λ.. Κα­λὰ εἶνε αὐτά, ἀλλὰ ὑπὸ ἕνα ὅρον· νὰ συν­ο­δεύ­ων­ται ἀπὸ τὴν οὐσία. Καὶ ἡ οὐσία εἶνε νὰ ὑπάρχουν οἱ τρεῖς μεγάλες ἀρετές· ἡ πίστις, ἡ ἐλ­πίδα, ἡ ἀγάπη. Δὲν μᾶς σῴζουν τὰ «Κύριε Κύριε»· ἕνα σῴζει, «ὁ ποιῶν τὸ θέλημα» τοῦ Κυρί­ου (Ματθ. 7,21). Διαφορετικά, ὑπάρχει φόβος νὰ κολαστοῦμε.
Κάτι σκέπτομαι κι ἀνατριχιάζω· μοῦ ᾽ρχεται νὰ πάω σὲ μιὰ ἐρημιά, καὶ μακάρι ἡ ἱ. σύνοδος νὰ μὲ τιμωρήσῃ νὰ μὲ στείλῃ σὲ μοναστήρι, νὰ ἡσυχάσω ὕστερα ἀπὸ τοὺς κόπους τόσων ἐτῶν. Τί σκέπτομαι; Ὅταν ἦρθε ὁ Παῦλος στὴν Ἀθήνα, γύρισε σὰν ξένος ὅλη τὴν πόλι. Εἰδωλολάτρες ἦταν καὶ παντοῦ εἶδε εἴδωλα. Ὡσ­τό­σο δὲν ἄ­κουσε Ἀθηναῖο νὰ βλαστημήσῃ τοὺς θεούς. Ἂν ὅμως ἐρχόταν πάλι σήμερα, ὅπου καὶ νὰ πήγαινε, θὰ βούιζαν τ᾽ αὐτιά του ἀπὸ φρικτὲς βλασφημίες τῶν θείων. Δηλαδή· πρὸ Χριστοῦ Χριστιανοὶ καὶ μετὰ Χριστὸν εἰ­δωλολάτρες! Νά γιατί φοβᾶμαι, μήπως καμμιὰ νύχτα μὲ κανένα σεισμὸ ἔρθῃ τὸ τέλος. Γι᾽ αὐτὸ ἂς ποῦμε μὲ μετάνοια· «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42).

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του  Ἁγιου Ἀνδρέου Πατησίων – Ἀθῆναι 3-7-1960)

Aktines.gr

_

Υπάρχουν –πέρα από τις θεσμικές– κι άλλες απόψεις για τον Πατριάρχη

Φιέστα στην Κοζάνη με σπατάλη 110.000 ευρώ

για την υποδοχή ενός αμφιλεγόμενου Πατριάρχη

Και καλά ο λαός αγνοεί, οι 32 Επίσκοποι, όμως, που γνωρίζουν

πώς θα τον υποδεχθούν μαζί με τον «μεγάλο αιρετικό» κ. Ιω. Ζηζιούλα;

Οι δημοσιογράφοι της Κοζάνης ανέδειξαν το θέμα της σκανδαλώδους δαπάνης (έως 110.000 ευρώ!) για την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη σε Κοζάνη–Καστοριά. Η είδηση αυτή προκάλεσε (σύμφωνα με το kozan.gr) έντονες αντιδράσεις από τους πιστούς και από τον πολιτικό κόσμο της περιοχής για τις δαπάνες της Περιφέρειας για την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη.

Επίσης, μεγάλο σκάνδαλο αποτελεί και η πληροφορία, ότι κατακρατούνται και 50 ευρώ από τον μισθό των πτωχών ιερέων της περιοχής, για να καλυφθούν τα έξοδα υποδοχή και δώρων προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο!

Πέρα, όμως, από το πολιτικό και ηθικό θέμα που δημιουργείται λόγω αυτής της σπατάλης σε καιρό λιτότητας, υπάρχουν και δύο άλλα θέματα: Το ένα είναι εκκλησιαστικό-διοικητικό και το άλλο θεολογικό.

α) Ποια σκοπιμότητα, αλήθεια, κρύβουν οι συχνότατες επισκέψεις του Πατριάρχη στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια; Γιατί, πάνω από μία δεκαετία (επί Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ) ήταν ανεπιθύμητος και στη συνέχεια την τελευταία πενταετία επισκέπτεται την Ελλάδα δυο και τρεις φορές το χρόνο; Η απάντηση είναι πως θέλει να επεκτείνει την εξουσία του και στην Ελλάδα, να πάρει στα χέρια του την Διοίκηση της ελλαδικής Εκκλησίας, γι’ αυτό έφτασε στο σημείο να …«αφορίσει» ακόμα και τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, που πρόβαλε αντίσταση σ’ αυτή του την επιδίωξη, δείχνοντας μια αδίστακτη επιμονή στην πραγματοποίηση των σχεδίων του.

Έτσι, οι Επίσκοποι –για τους οποίους τότε ο Πατριάρχης ήταν ανεπιθύμητος– αντί να καυτηριάσουν τις αιρετικές ιδέες του, τώρα μάλιστα που πρόσθεσε κι άλλες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο «εξαναγκάστηκαν να υποκύψουν, παρόλο που τους είναι γνωστές οι αντορθόδοξες θέσεις του (όπως σημειώνουμε στη συνέχεια). Και χωρίς καμία δικαιολογία αυτής της ασυνέπειας στη στάση τους, τριάντα (30) περίπου χρυσοστόλιστοι μιτροφόροι ραβδούχοι Επίσκοποι (φοβερό σκάνδαλο μπροστά στα μάτια του οικονομικά εξαθλιωμένου λαού) θα αποτελέσουν μέρος της φιέστας υποδοχής του υψηλότατου επισκέπτη!!!

β) Στο θεολογικό τομέα τώρα. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, που υποτίθεται ότι εκφράζει την αλήθεια του Χριστού, άλλα διακηρύττει και άλλα πράττει, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να δικαιολογήσει την παραβατική εκκλησιαστική συμπεριφορά του. (Ελπίζουμε πως δεν ακούτε πρώτη φορά, πως πολλοί εκκλησιαστικοί ηγέτες, είναι αυτοί που …πρώτοι παραβιάζουν το Ευαγγέλιο!). Έτσι, το 2010 στην Καλαμάτα είπε πως «όσο σπουδαιότερες και υπεύθυνες θέσεις κατέχομεν, τόσον προσεκτικώτερον και με άκραν συνέπειαν και ευλάβειαν οφείλομεν να τηρούμεν τους Νόμους, “νομοφυλακείν οφείλομεν”»! (2/2/2010 romfea.gr).

Αυτός λοιπόν, που παρουσιάζεται ως φύλακας των εκκλησιαστικών Νόμων, είναι ο σημαντικότερος παραβάτης τους. Δεν θα κουράσουμε εδώ με λεπτομέρειες θεολογικές, αλλά θα μείνουμε σε λίγες χειροπιαστές και κατανοητές από όλους εκτροπές του από την Πίστη που εκπροσωπεί:

1. Ο εκπρόσωπος του Χριστού κ. Βαρθολομαίος, είναι υπέρμαχος –με λόγους και πράξεις– της νεοταξικής πανθρησκείας! Γι’ αυτό και δεν δίστασε επανειλημμένως να παρευρεθεί σε αιρετικές, εβραϊκές και μουσουλμανικές τελετές, και να δωρίσει «Κοράνιο» στα γραφεία της Coca-Cola της Ν. Υόρκης, ονομάζοντας μάλιστα «Άγιο» το Κοράνιο, που υβρίζει πρόστυχα τον Ιησού Χριστό και την Παναγία! Στο Ιράν (Μάρτιος 2002) ο Πατριάρχης δήλωσε, ότι το Κοράνιο είναι «ίσο με την Αγία Γραφή και ιερό, όπως αυτή»! Στις 10/8/2004 ισχυρίστηκε πως «το θείο θέλημα συναντάται σε κάθε θρησκεία»!

Είναι, επίσης, υπέρ της διεθνιστικής οικουμενιστικής ιδεολογίας και χαιρέτησε και υπεστήριξε την θέση της Ν. Τάξης και του ΔΝΤ περί υπαγωγής των ελεύθερων κρατών σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση! Και παλαιότερα είχε δηλώσει βαρύγδουπα: «Το Πατριαρχείο μας και η Αμερική υπηρετούμε τα ίδια ιδανικά δικαιοσύνης, ελευθερίας, όλες τις μεγάλες ηθικές και πνευματικές αξίες που ισχύουν διαχρονικώς, παγκοσμίως…»! (14/5/2008).

Κάθε δημοκρατικός και ελεύθερος πολίτης, μπορεί να έχει παρόμοιες ή και πιο προχωρημένες ιδέες περί θρησκείας και αθεΐας. Είναι έντιμο, όμως, ο Πατριάρχης που ως επίσκοπος βρίσκεται «εις τόπον και τύπον Χριστού», να συντελεί στην κατεδάφιση του Ευαγγελίου και να διακηρύττει τα ακριβώς αντίθετα από όσα δίδαξε ο Χριστός;

Αν έχουμε τέτοιο φύλακα της Πίστεώς μας, τι να τους κάνουμε τους εχθρούς και όσους υπονομεύουν την Παράδοσή μας;

2. Ο θεωρούμενος ως ορθόδοξος Πατριάρχης, λοιπόν, έχει διατυπώσει αυτές και άλλες αντι-εκκλησιαστικές θέσεις, και έχει κατηγορηθεί με συγκεκριμένα στοιχεία ως αιρετικός, όσο κι αν ξενίζει αυτό τους πολλούς, που αγνοούν την πραγματικότητα, επειδή τα ΜΜΕ παρουσιάζουν ένα εξωραϊσμένο, εκκοσμικευμένο και, ως εκ τούτου, αποδεκτό στον πολύ κόσμο προφίλ του. Κι ο Πατριάρχης, μια τέτοια φοβερή κατηγορία, όχι μόνο δεν προσπάθησε χρόνια τώρα να την αποκρούσει (όπως ενστικτωδώς θα έκανε π.χ. ένας συνειδητός γιατρός, αν τον αποκαλούσαν «αλμπάνη»), αλλά τις επαναλαμβάνει, τις επαυξάνει και, εκμεταλλευόμενος την εξουσία που διαθέτει, ζήτησε πριν από μερικούς μήνες την τιμωρία από την Εκκλησία της Ελλάδος, εκείνων που αποκαλύπτουν τις αιρέσεις του!!!

Τέτοιο αμοραλισμό δεν συναντά κανείς ούτε στους πολιτικούς οι οποίοι (όταν ψεύδονται) αισθάνονται τουλάχιστον την ανάγκη να δικαιολογήσουν όπως-όπως τις ασυνέπειές τους. Συγκεκριμένα στα θεολογικά θέματα:

α) Ο αμετροεπής πατριάρχης Βαρθολομαίος είχε δηλώσει τη δεκαετία του 1990 ότι το Filioque, που πρόσθεσε ο Πάπας αυθαίρετα στο Σύμβολο της Πίστεως, αποτελεί αίρεση. Δεν πέρασαν, όμως, παρά 13 χρόνια, και ο κ. Βαρθολομαίος, που άλλα λέγει κι άλλα πράττει, σε εκδήλωση παπικών στην Κων/πολη (Ιούνιος 2003) δήλωσε ότι ο Πάπας (ο διδάσκων την αίρεση του Filioque και δεκάδες άλλες αιρέσεις), είναι «όντως απεσταλμένος του Θεού»!!! Να λοιπόν, που ο ίδιος ο Θεός (κατά τον Πατριάρχη) αποστέλλει και τοποθετεί ως εκπρόσωπό του, ένα αιρετικό Πάπα!

β) Στο τελευταίο συνέδριο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), το 2006 στο Porto Alegre, οι «ορθόδοξοι» σύνεδροι συμφώνησαν με τους Προτεστάντες, ότι δεν υπάρχει μόνο «Μία», αλλά εκατοντάδες Εκκλησίες, μία εκ των οποίων είναι και η Ορθόδοξη Εκκλησία!!! Και το παιδί του δημοτικού, βέβαια, γνωρίζει ότι όσοι πιστεύουν ομολογούν δια του «Συμβόλου της Πίστεως» πίστη μόνο «εις Μίαν Ἐκκλησίαν». Ο «ορθόδοξος» πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, όμως, συνεχάρη ενθέρμως το Π.Σ.Ε. που με την απόφασή του στο Porto Alegre ακύρωσε το Σύμβολο της Πίστεως, που ομιλεί περί «Μίας» Εκκλησίας! Δεν του μένει πλέον παρά, ή να καταργήσει το «Πιστεύω», ή να πάψει να είναι εκπρόσωπος όσων πιστεύουν ότι ανήκουν στη «Μία» Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός.

Τέλος, ο κοπτόμενος υπέρ του γένους των Ελλήνων κ. Βαρθολομαίος, στον ενθρονιστήριο λόγο του το 1991 είπε και το εξής ανθελληνικό και προσβλητικό για την Ελλάδα, η κυβέρνηση της οποίας χρηματοδοτεί το πατριαρχείο του οποίου προΐσταται: «Δυστυχώς οι 2 λαοί (Τούρκοι και Έλληνες) διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων. Ξεσηκώθηκαν το 1821 κάτι ξεβράκωτοι και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές» (Αθηναϊκές εφημ. 27 και 30 Οκτωβρίου 1991, ιστολ. μητροπ. Καλαβρύτων mkka.blogspot.gr, 31/1/2010), http://filostratos.pblogs.gr/2009/03/bartholomaios-pros-toyrkoys-xeshkwthhkan-to-1821-kati-xebrakwtoi.html).

Εκείνοι, λοιπόν, που επαναστάτησαν το 1821, κατά τον Πατριάρχη, ήσαν κάποιοι Έλληνες!

Μετά από όλα αυτά, θεωρούμε προσβλητική για την Πίστη και την Πατρίδα μας, αυτή την επίσκεψη του κ. Βαρθολομαίου στην Κοζάνη και Καστοριά. Θεωρούμε προδοτική την πρόσκλησή του από τον τοπικό Μητροπολίτη και προκλητική την υποδοχή του από 30 επισκόπους, οι οποίοι αφήνουν τις μητροπόλεις τους και σπεύδουν σαν στρατιωτάκια στην υποδοχή ενός αιρετίζοντος Πατριάρχη, την στιγμή που πάλι οι ίδιοι κύκλοι οδηγούν στην ανέχεια τον ελληνικό λαό.

Είναι καιρός όλοι οι Ορθόδοξοι Έλληνες (κι όχι μόνο για τις 110.000 ευρώ που θα σπαταληθούν κατά την επίσκεψή του) να αποδοκιμάσουν όλους αυτούς που συμμάχησαν με τις νεοταξικές δυνάμεις για την ταπείνωση και εξουδετέρωση κάθε ελληνικού και ορθόδοξου στοιχείου.

«ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ “ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ”»

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ “ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ”»