Archive for Ιανουάριος, 2013
Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
1. Ραδιοφωνικό θεατρικό σκέτσ του 1968
2. μικρό ηχητικό απόσπασμα ομιλίας του μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου,
που έκανε στην Αγία Τριάδα Πτολεμαϊδος την Κυριακή στις 26-11-1978
______
____
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου
____
_
1. «ΟΙ 3 ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ» 2. Ο ΒΡΑΧΟΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ
Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν (Ἑβρ. 13,7-16)
30 Ἰανουαρίου
«ΟΙ 3 ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ»
_
_
Ο ΒΡΑΧΟΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ
«Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13,8).
ΜΙΛΗΣΑΜΕ ἄλλοτε γιὰ τὸ βίο, τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ ἔργα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ποὺ ἑορτάζουν σήμερα. Ἰδιαιτέρως κάναμε λόγο γιὰ τὴν ἐπίδρασι ποὺ ἤσκησαν οἱ μορφές τους στὴν ἑλληνικὴ παιδεία. Τώρα ἀφορμὴ γιὰ διδασκαλία θὰ μᾶς δώσῃ ἕνα ῥητὸ ἀπὸ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε. Τὸ ῥητὸ αὐτὸ λέει· «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13,8).
* * *
Χθές, σήμερα, αὔριο. Σ’ αὐτὰ τὰ τρία διακρίνεται, ἀγαπητοί μου, ὁ χρόνος. Καὶ πόσο γρήγορα φεύγει ὁ χρόνος! Τὸ σήμερα γίνεται χθὲς καὶ τὸ αὔριο γίνεται σήμερα. Ὁ χρόνος μοιάζει σὰν τὸν ποταμό, ποὺ μέρα – νύχτα τρέχει. Τρέχει ὅλο τὸ χρόνο. Ἀλλὰ τὸ νερό του δὲν εἶνε τὸ διο. Ἐὰν κανεὶς μπῇ στὸ ποτάμι καὶ σταματήσῃ κάπου, τὸ νερό, ποὺ λούζει τὸ κορμί του, δὲν εἶνε τὸ διο. Τὸ νερὸ μιὰ στιγμὴ τὸν ἀγγίζει καὶ ἀμέσως φεύγει καὶ ἔρχεται ἄλλο νερό, καὶ αὐτὸ φεύγει καὶ ἔρχεται ἄλλο, καὶ οὕτω καθεξῆς. Καὶ ἔτσι, ἂν μείνῃ μιὰ ὥρα μέσα στὸ νερό, χιλιάδες φορὲς θὰ ἔχῃ ἀλλάξει τὸ νερό, ἐνῷ ὁ ποταμὸς φαίνεται ὅτι εἶνε ὁ διος. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὸ χρόνο. Σὰν ἕνα ποτάμι τρέχει διαρκῶς. Τὸ ἕνα λεπτὸ διαδέχεται τὸ ἄλλο, ἡ ὥρα τὴν ὥρα, ἡ ἑβδομάδα τὴν ἑβδομάδα, ὁ μήνας τὸ μῆνα, τὸ ἔτος τὸ ἔτος· καὶ ἔτσι περνοῦν τὰ χρόνια, καὶ τὸ νήπιο γίνεται παιδί, τὸ παιδὶ νέος, ὁ νέος ἄντρας, ὁ ἄντρας γέρος ἀσπρομάλλης. Καὶ ἐνῷ ὅλα φεύγουν καὶ ἀλλάζουν, ὁ χρόνος συνεχίζει τὸ δρόμο του. Μέχρι πότε; Ὁ Θεὸς ξέρει.
Χθές, σήμερα, αὔριο! Τὸ χθὲς εἶνε τὸ παρελθόν, τὰ περασμένα χρόνια. Εἶνε τὸ ἔτος ποὺ πρὶν ἕνα μῆνα μᾶς ἀποχαιρέτισε. Χθὲς εἶνε τὸ περσινό, τὸ προπέρσινο ἔτος… Καὶ συνεχῶς πηγαίνοντας πρὸς τὰ πίσω φθάνουμε σὲ διάφορες χρονολογίες, ποὺ μερικὲς ἀπ᾿ αὐτὲς ἄφησαν στὴν καρδιά μας ζωηρὲς ἀναμνήσεις, εὐχάριστες ἢ δυσάρεστες. Ἔτσι φθάνουμε στὸ δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, σὲ μία ἱστορικὴ ἡμερομηνία, τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940, ὅταν ἡ μικρά μας πατρίδα εἶπε τὸ «ὄχι» καὶ ἀγωνίστηκε στὴ Βόρειο Ἤπειρο γιὰ τὴν ἐλευθερία. Προχωρώντας ἀκόμη φθάνουμε στὸ 1914, στὸν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο. Κατόπιν στὸ 1912, ὅταν οἱ ὀρθόδοξοι λαοὶ τῶν Βαλκανίων ἑνωμένοι νίκησαν τοὺς ὀθωμανοὺς καὶ ἐλευθέρωσαν τὰ μέρη τους ἀπὸ τὴ σκλαβιά. Ἐὰν προχωρήσουμε ἀκόμη πρὸς τὰ πίσω, θὰ βρεθοῦμε μπροστὰ σὲ ἄλλα γεγονότα, ὅπως εἶνε ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασι τοῦ 1821, ἡ ἐμφάνισι τοῦ Ναπολέοντος, ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάστασι, ἡ ἀνεξαρτησία τῆς Ἀμερικῆς, ἡ ἅλωσι τῆς Κω᾿σταντινουπόλεως καὶ τόσα ἄλλα, ποὺ ἀναφέρει ἡ ἱστορία. Πηγαίνοντας συνεχῶς πρὸς τὰ πίσω θὰ φθάσουμε στὸ 1 μετὰ Χριστόν. Στὸ χρόνο δηλαδὴ πού, μέσα στὸ βαθὺ σκοτάδι τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ἀνέτειλε τὸ ἄστρο τῆς Βηθλεέμ, γεννήθηκε ὁ Χριστός, ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου. Καὶ ἂν θελήσουμε νὰ συνεχίσουμε τὴν πορεία στὰ χρόνια πρὸ Χριστοῦ, θὰ συναντήσουμε ἄλλα γεγονότα καὶ πρόσωπα· θὰ δοῦμε ὅτι τριακόσια καὶ περισσότερα χρόνια μιὰ σημαία κυμάτιζε σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο, ἡ σημαία τῆς Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Θὰ δοῦμε ὅτι, πρὸ τῆς Ῥωμαϊκῆς, ἄλλη σημαία κυμάτιζε· ἡ σημαία τῆς αὐτοκρατορίας ποὺ ἵδρυσε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδών. Πρὸ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου θὰ δοῦμε τὶς βασιλεῖες τῶν Περσῶν, τῶν Βαβυλωνίων, τῶν Αἰγυπτίων. Κι ὅσο πᾶμε πρὸς τὰ πίσω, θὰ συναντήσουμε τοὺς πιὸ ἀρχαίους λαοὺς τοῦ κόσμου. Θὰ συναντήσουμε τὸν πρῶτο ἄνθρωπο, τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα. Σταματᾷ ἐκεῖ ὁ χρόνος; Ὄχι. Πρὸ τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας ἔγιναν ἄλλα γεγονότα, ὅπως εἶνε ἡ δημιουργία τῶν πλανητῶν, τοῦ ἡλίου, τῆς σελήνης καὶ τῶν δισεκατομμυρίων ἀστέρων. Μέσα στὸ χρόνο ἔγιναν ὅλα αὐτά. Πότε ἀκριβῶς δὲν ξέρουμε. Ἡ ἐπιστήμη δὲν μπορεῖ νὰ καθορίσῃ ἀκριβῶς τὴ χρονολογία. Ὅλα δὲ αὐτά, ποὺ συνέβησαν ἀπὸ τὸν περασμένο χρόνο μέχρι τὸν πιὸ ἀπομακρυσμένο ἀπὸ μᾶς χρόνο, ἀποτελοῦν τὸ χθές. Μὲ τὸ χθὲς ἀσχολεῖται ἡ ἱστορία.
Ἀλλὰ δὲν εἶνε μόνο τὸ χθές. Εἶνε καὶ τὸ σήμερα. Τὸ τί συμβαίνει σήμερα τὸ μαθαίνει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες, τὰ ῥαδιόφωνα καὶ τὶς τηλεοράσεις. Μὲ τί δίψα οἱ ἄνθρωποι παρακολουθοῦν αὐτὰ ποὺ γίνονται σήμερα! Τὸ χθές, τὰ περασμένα, δὲν τοὺς ἐνδιαφέρουν. Ἀλλὰ πρέπει νὰ εἶνε βέβαιοι, ὅτι κ᾿ ἐκείνους ποὺ θὰ ζήσουν ὕστερα ἀπὸ 100 – 200 χρόνια δὲν θὰ τοὺς ἐνδιαφέρει τί κάνουν αὐτοὶ σήμερα. Λίγοι εἶνε αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀπορροφῶνται ἀπὸ τὸ σήμερα, ἀλλὰ στρέφουν τὸ βλέμμα τους πρὸς τὸ παρελθὸν κι ἀνοίγουν τὴν ἱστορία καὶ διαβάζουν τί ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι στὰ περασμένα χρόνια. Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τὸ μυαλό τους τὸ ἔχουν στὸ σήμερα. Σήμερα τί θὰ φᾶνε, τί θὰ πιοῦνε. Σήμερα τί θὰ δοῦνε στὸν κινηματογράφο καὶ στὴν τηλεόρασι. Σήμερα… Ὅλο τὸ σήμερα. Τὸ χθὲς τὸ ἔχουν ξεχάσει. Ἔχουν ξεχάσει οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ καὶ τὸν πατέρα ἢ τὴ μητέρα τους, ποὺ χθὲς μόλις πέθαναν. Δὲν πᾶνε ποτέ στὸν τάφο τους νὰ κάνουν ἕνα τρισάγιο, ν᾿ ἀφήσουν λίγα λουλούδια. Οἱ πεθαμένοι, λένε, μὲ τοὺς πεθαμένους καὶ οἱ ζωντανοὶ μὲ τοὺς ζωντανούς. Τὸ σήμερα τοὺς ἐνδιαφέρει. Οὔτε ἀπὸ ποῦ ἔρχονται οὔτε ποῦ πηγαίνουν ἐξετάζουν.
Οἱ πιὸ πολλοὶ ζοῦν τὸ σήμερα. Ὄχι σὰν πνευματικοὶ ἄνθρωποι, ἀλλὰ σὰν ὑλισταὶ μὲ σύνθημα· «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13· Α΄ Κορ. 15,32).
Χθές, σήμερα, αὔριο! Ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι ποὺ ἀφήνουν τὸ παρελθὸν καὶ τὸ παρόν, τὸ χθὲς καὶ τὸ σήμερα, καὶ στρέφονται μὲ ἀγωνία πρὸς τὸ αὔριο. Τί θὰ γίνῃ; Θὰ ἔχουμε εἰρήνη ἢ πόλεμο; Θὰ εμαστε καλὰ ἢ θὰ πέσουμε βαρειὰ ἄρρωστοι; Θὰ ζήσουμε μὲ εὐτυχία ἢ μὲ δυστυχία; Τί θὰ γίνουν τὰ παιδιά μας; … Ὅλο ἀνησυχίες εἶνε. Τὸ μέλλον τοὺς ἀπασχολεῖ. Καὶ ἔτσι βρίσκουν κατάλληλη τὴ στιγμὴ οἱ μάγοι καὶ οἱ μάγισσες, οἱ ἀστρολόγοι καὶ τώρα τελευταῖα τὰ μέντιουμ, γιὰ νὰ ποῦν στοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς τί θὰ συμβῇ στὸ μέλλον.
Ἀλλὰ γιατί τὰ λέμε ὅλα αὐτά; Γιατί κάνουμε λόγο γιὰ τὰ περασμένα; Γιατί μιλᾶμε γιὰ τὸ σήμερα καὶ γιὰ τὸ αὔριο; Γιατί, ὅπως επαμε, μᾶς δίνει ἀφορμὴ ὁ ἀπόστολος ποὺ διαβάζεται σήμερα, ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ὁ ἀπόστολος μᾶς μιλάει γιὰ ΕΝΑΝ, ποὺ καὶ χθὲς ὑπῆρχε, καὶ σήμερα ὑπάρχει, καὶ αὔριο θὰ ὑπάρχῃ, καὶ θὰ ὑπάρχῃ αἰώνια. Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, τὰ δισεκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων, ἄλλοι ἀπὸ αὐτοὺς ἔζησαν χθές, δηλαδὴ στὸ παρελθόν. Μερικοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς δοξάστηκαν, ἀλλὰ ἔπειτα κι αὐτοὶ ἔσβησαν, πέθαναν, λησμονήθηκαν. Ἄλλοι πάλι ζοῦμε σήμερα, ἀλλὰ αὔριο δὲν θὰ ζοῦμε. Ἕνας τάφος μᾶς περιμένει. Ἄλλοι τέλος εἶνε ἀκόμη ἀγέννητοι. Θὰ γεννηθοῦν αὔριο, δηλαδὴ στὸ μέλλον, καὶ θὰ ζήσουν ὡρισμένα χρόνια, γιὰ νὰ πεθάνουν κι αὐτοὶ καὶ νὰ γίνουν χθές.
* * *
Ὦ ἀδελφοί μου! Μέσα σ᾿ αὐτὸ τὸ ἀδιάκοπο ῥεῦμα τοῦ χρόνου, ποὺ κυλάει καὶ παρασύρει τοὺς ἀνθρώπους σὰν τὰ κιτρινισμένα φύλλα ποὺ πέφτουν τὸ φθινόπωρο ἀπὸ τὰ δέντρα, μέσα σ᾿ αὐτὸ τὸ κανάλι τοῦ χρόνου, ΕΝΑΣ παραμένει. Μένει σὰν τὸ βράχο ποὺ χτυπιέται ἀπ᾿ ὅλες τὶς μεριές, ἀπ᾿ ὅλα τὰ κύματα, ἀλλ᾿ αὐτὸς μένει ἀκλόνητος αἰῶνες αἰώνων. Ὁ χρόνος, ποὺ οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας τὸν ὠνόμασαν πανδαμάτορα, γιατὶ τὰ πάντα νικᾷ καὶ καταστρέφει, ὁ χρόνος δὲν μπορεῖ νὰ κάνῃ τίποτα σ᾿ αὐτόν. Χθὲς καὶ σήμερα καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας εἶνε ὁ διος. Καὶ αὐτὸς εἶνε ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Ἄνθρωποι, πέσετε καὶ προσκυνῆστε τον! Εἶνε ὁ Θεός μας. Στὸ Χριστὸ πίστευαν οἱ πατέρες μας. Στὸ Χριστὸ πίστευαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι, οἱ μεγάλοι αὐτοὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τοὺς ὁποίους τιμοῦμε σήμερα, καὶ τὸ Χριστὸ κήρυξαν μὲ ὅλη τὴ δύναμί τους καὶ ἔφεραν στὴ θεογνωσία τὸν κόσμο. Καὶ σήμερα, ποὺ εἶνε ἡ ἑορτή τους, οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι μᾶς φωνάζουν· Πιστεύετε στὸ Χριστό!
Στὸ Χριστὸ πιστεύουμε κ᾿ ἐμεῖς σήμερα. Στὸ Χριστὸ θὰ πιστέψουν αὔριο καὶ οἱ νέες γενεὲς ποὺ θ᾿ ἀκολουθήσουν.
Ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ βράχος τῶν αἰώνων. Ὅποιος πιστεύει στὸ Χριστὸ μὲ ὅλη του τὴν καρδιά, εἶνε σὰ᾿ νὰ ἔχῃ τὸ σπίτι του χτισμένο πάνω στὸ βράχο. Ἂς πέσουν πάνω του ὅλα τὰ ποτάμια. Ἂς ὁρμήσουν πάνω του ὅλα τὰ κύματα. Ἂς τὸν πολεμήσουν ὅλοι οἱ δαίμονες. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ πιστεύει στὸ Χριστὸ εἶνε ἀσφαλής. Ὁ Χριστὸς «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13,8).
† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ὁμιλία ληφθεῖσα ἀπὸ τὴν Α΄ ἔκδοσι τοῦ βιβλίου Ἀπόστολος (Ἀθῆναι 1973). Μικρὰ συμπλήρωσις 30-1-2003.
“Ο ΠΥΡΙΝΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ“ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Νοεμβρ.1949, αρ. φυλ.100)
Ο ΠΥΡΙΝΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ
«Οὐαὶ οἱ ἐγειρόμενοι τὸ πρωΐ καὶ τὰ σίκερα διώκωντες,
οἱ μένοντες τὸ ὀψέ˙ ὁ γὰρ οἶνος αὐτοὺς ΣΥΓΚΑΥΣΕΙ». (Ησαΐας 5, 11)
Καθὼς ἀναγράφουν αἱ ἐφημερίδες, ἡ Αἴτνα, τὸ ὑψηλότερον ἡφαίστειον τῆς Εὐρώπης εὑρίσκεται καὶ πάλιν ἐν δράσει. Νέοι κρατῆρες ἤνοιξαν. Τὸ ὄρος σείεται. Τὸ πῦρ εἰς τὰ σπλάχνα τῆς γῆς ὑπὸ μορφὴν λάβας, ἐκσφενδονίζεται ἀπὸ τοὺς νέους κρατῆρας, ὡς καὶ ἀπὸ τὸν παλαιόν, πλάτους 300 μέτρων, σχηματίζει πυρίνους ποταμούς, οἱ ὁποῖοι κατέρχονται ὁρμητικῶς, καίουν πορτοκαλεῶνας, ἀμπελῶνας, ἀπειλοῦν νὰ πυρπολήσουν πόλεις καὶ χωρία. Οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς Κατάνης διέρχονται νύκτας ἀγωνίας, βλέποντες τὸ πῦρ νὰ προσεγγίζη τὰς κατοικίας των.
Ἐκ τῆς Αἴτνης πύρινοι ποταμοί.
Ἀλλὰ τὶ εἶνε οἰ πύρινοι αὐτοὶ ποταμοὶ ἐμπρὸς εἰς ἄλλους πύρινους ποταμούς; Δὲν ἐννοοῦμεν τοὺς πύρινους ποταμοὺς τοῦ Ἄδου ποὺ περιέγραψε μὲ τὴν φαντασίαν του ὁ Δάντης. Ὄχι. Ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι πύρινοι ποταμοὶ διαυλακώνοντες τὴν γῆν! Ὁ ποταμὸς π.χ. περὶ τοῦ ὁποίου θὰ ὁμιλήσωμεν εἰς τὸ παρὸν φυλλάδιον, δὲν ἔχει τοὺς κρατῆρας του, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, εἰς τὰς κορυφὰς τῶν ἡφαιστειογενῶν ὀρέων, ἀλλὰ ἐντὸς τῶν κοινωνιῶν, ἐντὸς οἰκοδομῶν ὑπογείων καὶ ὑπεργείων, μέσα εἰς τὰς ὁποίας ὑπάρχουν τὰ ἐργοστάσια καὶ αἱ δεξαμεναὶ τοῦ ὑγροῦ πυρός. Ἀπʼ ἐκεῖ ἐκσφένδονίζεται μὲ ἀφροὺς καὶ σχηματίζει πυκνὸν δίκτυον μικροτέρων ποταμῶν καὶ ρυακίων ποὺ τρέχουν ἀδιακόπως καὶ φθάνουν ἕως τὸ τελευταῖον χωρίον καὶ συνοικισμὸν τῆς πατρίδος μας. Χιλιάδες, ἑκατομμύρια συμπατριωτῶν μας, ἀντὶ νὰ βλέπουν τὸ ὑγρὸν αὐτὸ πῦρ καὶ νὰ φεύγουν, ὅπως οἱ γειτονεύοντες μὲ τὴν Αἴτναν, αὐτοὶ πλησιάζουν τὸ πῦρ. Τὸ πλησιάζουν πρωΐ, μεσημβρίαν, ἑσπέρας, εἰς πᾶσαν ὥραν τοῦ εἰκοσιτετραώρου. Τὸ πλησιάζουν καὶ ὅταν ἔχουν βαπτίσια, γάμους, ἀλλὰ καὶ κηδείας καὶ μνημόσυνα, εἰς τιμὴν καὶ μνήμην ζώντων καὶ τεθνεώντων. Τὸ πλησιάζουν οἱ δυστυχεῖς διὰ νὰ καοῦν. Διότι τὸ πῦρ ὑπὸ μορφὴν ὑγροῦ ποὺ χρωματίζεται μὲ χρώματα καὶ παίρνει διάφορα ὀνόματα διὰ νὰ ἑλκύη περισσότερον πελατεῖαν, τὸ πῦρ αὐτὸ καίει χειρότερον ἀπὸ τὸ πῦρ, τῆς Αἴτνης. Μὲ ποτηράκια πίνεται καὶ εἰσέρχεται εἰς τὸν στόμαχον καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἀστραπιαίως διοχετεύεται μέχρι τοῦ τελευταίου κυττάρου τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ καὶ δημιουργεῖ καταστροφήν, τὴν ὁποίαν καὶ ὁ ἄριστος ὑγιειονολόγος δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ περιγράψη ἐπαρκῶς.
Τὸ πῦρ, περὶ τοῦ ὁποίου ὁμιλοῦμεν, εἶναι τὸ ἀλκοόλ, καὶ ὁ ἀλκοολισμὸς εἶναι ὁ πύρινος ποταμὸς ποὺ καίει τὴν Ἑλλάδα μας. Τὴν καίει ἐκ τοῦ ἀφανοῦς καὶ διʼ αὐτὸ εἶναι καὶ περισσότερον ἐπικίνδυνος. Ἐὰν αἴφνης ἡ ὑψηλοτέρα κορυφὴ τοῦ Ὀλύμπου ἤνοιγε τεράστιον κρατῆρα καὶ ἐκεῖθεν ἐξεχύνετο ποταμὸς πυρὸς ποὺ θὰ ἔφθανε μέχρι τοῦ Παγασητικοῦ κόλπου κατακαίων εἰς τὴν διαδρομὴν τὴν εὔφορον Θεσσαλικὴν πεδιάδα καὶ τὰς ὡραίας πόλεις τῆς Λαρίσης, Καρδίτσης καὶ Βόλου ἡ ἐκ τῆς καταστροφῆς ταύτης συγκίνησης θὰ ἦτο παμμεγίστη. Ἀλλὰ τὸ πῦρ ποὺ ἐξέρχεται ἀπὸ τὰ βαρέλια, τὰς φιάλας, τὰ ποτήρια καὶ καταστρέφει χειρότερον ἀπὸ τοὺς χειμμάρους τῶν ἡφαιστείων δὲν τὸ βλέπουν, δὲν θέλουν νὰ τὸ ἴδουν οἱ πολλοί, καὶ τὸ πῦρ, χωρὶς νὰ παρεμβάλλεται κανὲν ἐμπόδιον, αὐξάνει, ἀνέρχεται τὰ ὄρη καὶ κατέρχεται τὰς πεδιάδας, καὶ μέσα εἰς τὰς φλόγας τοῦ ὑγροῦ τούτου πυρὸς κινδυνεύει νὰ καῆ ὁλόκληρος ἡ Ἑλλάς.
Ἡ Ἑλλὰς φλογίζεται
Ἡ Ἑλλὰς φλογίζεται ἀπὸ τὸ ὑγρὸν πῦρ. Δὲν λέγομεν καμμίαν ὑπερβολήν. Ρίψετε ἕνα βλέμμα εἰς τὰς πόλεις καὶ ἴδετε. Αἱ ταβέρναι ἔχουν πολλαπλασιασθῆ. Ἡ εἰδωλολατρεία ἀναζῆ. Δὲν ὑπάρχει Ἑλληνικὴ πόλις εἰς τὴν ὁποίαν ὁ Βάκχος, ὁ Θεὸς τοῦ οἴνου νὰ μὴ ἔχη ἱδρύσει τὸν ναόν του, εἰς δὲ ἕνα τοιοῦτον ναὸν μικρᾶς πόλεως εὑρισκομἐνης εἰς τὰς προπόδας τῆς Πίνδου εἴδομεν τὴν ἐπιγραφήν: «Οἰνοπωλεῖον ὁ Βάκχος». Ἄλλη δὲ πόλις τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ἡ ὁποία προπολεμικῶς δὲν εἴχε περισσότερα ἀπὸ 5 καπηλεῖα, σήμερον ἀριθμεῖ ἄνω τῶν 50, κεντρικὰ δὲ οἰκήματα τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ ἐνοικιάσθησαν καὶ μετεβλήθησαν εἰς καπηλεῖα, καὶ ἐνῶ οἱ πολυπληθεῖς λατρευταὶ τοῦ Βάκχου τραγουδοῦν τὰ ἰδικά των τραγούδια καὶ ἐξυμνοῦν τὴν πάνδημον Ἀφροδίτην, εἰς ὀλίγων βημάτων ἀπόστασιν ἐν τῶ Ναῶ τελεῖται ὁ ἐσπερινὸς καὶ ὁ ἱερεὺς μόνος ψάλλει τὸ «Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης ἀθανάτου Πατρός… Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν». Ὦ Κύριε! Δύει ὁ ἥλιος καὶ ἀντὶ οἱ ἄνθρωποι νὰ ἔλθουν εἰς τὸν Ναόν Σου διὰ νὰ ψάλλουν τὸν κατανυκτικὸν τοῦτον ὕμνον, συρρέουν ὡς ἀγέλαι εἰς τοὺς ναοὺς τοῦ Βάκχου διὰ νὰ πίουν τόννους ὁλοκλήρους ἀλκοόλ, νὰ μεθύσουν καὶ κυλισθοῦν ὡς τὰ κτήνη εἰς τοὺς δρόμους. Καὶ λέγονται αὐτοὶ ὀπαδοί σου; Δὲν ἤκουσαν ἆραγε ποτὲ τὸν λόγον Σου «Μέθυσοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι»;
Καὶ μόνον μέσα εἰς τὰ καπηλεῖα πίνουν; Πίνουν καὶ εἰς τὰ σπίτια, εἰς τὰς αἰθούσας, εἰς κοσμικὰς συγκεντρώσεις˙ πίνουν γέροντες, ἀλλὰ καὶ οἱ νέοι, ἀλλὰ καὶ αἱ γυναίκες, κυρίαι καὶ δεσποινίδες, πίνουν καὶ μεθύουν, καὶ κάτω ἀπὸ τὸ κράτος τῆς μέθης λέγουν καὶ πράττουν ὅ,τι «αἰσχρὸν ἐστι καὶ λέγειν». Δὲν ὑπάρχει κοσμικὴ συγκέντρωσις ἡ ὁποία νὰ μὴ μολύνεται μὲ τὸ ἀλκοόλ.
Πίνουν αἱ πόλεις. Ἀλλὰ πίνουν καὶ τὰ χωρία. Ὑπάρχουν ὡρισμέναι περιφέριαι, αἱ ὁποῖαι κυριολεκτικῶς καίονται ἀπὸ τὸ ὑγρὸν πῦρ καὶ δὲν ὑπάρχει πυροσβεστικὴ ἀντλία, δὲν ὑπάρχει δηλαδή, «ὕδωρ ζῶν», διδασκαλία Θεία καὶ παράδειγμα ἅγιον τῶν ποιμένων τῆς ἐκκλησίας διὰ νὰ σβύση τὸ κακόν. Ἱεράρχης ἠναγκάσθη νὰ ἐκδώση ἐγκύκλιον ἐναντίον τοῦ ἀλκοολισμοῦ, εἰς τὴν ὁποίαν, μεταξὺ τῶν ἄλλων γράφονται καὶ τὰ ἐξῆς καταπληκτικά. Εἰς τὴν ἐπαρχίαν του «ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι εἰς ἕνα ἀπόγευμα ἐκκενώνουν τριάκοντα καὶ πλέον καραφάκια τῶν 25 δραμίων, ἦτοι ἕνας ἄνθρωπος εἰς ἕνα ἀπόγευμα πίνει δύο ὀκάδες οὖζο. Καὶ τοῦτο ἐπαναλαμβάνεται συνεχῶς. Εἶνε χωρία ὀλιγώτερον τῶν 100 οἰκογενειῶν, εἰς τὰ ὁποῖα καταναλίσκονται ἑβδομαδιαίως διακόσιαι ὀκάδες οὔζου». Αὐτὰ γράφει πονῶν καὶ διαμαρτυρόμενος ὁ γηραιὸς Ἱεράρχης, ἀλλὰ τὸ περίεργον εἶνε ὅτι ἐκ τῆς πρωτευούσης τῆς Μητροπόλεώς του εἶχον ἐπιστολὴν ἁγνοῦ πατριώτου, ὅστις μοῦ ἔγραφεν, ὅτι ἡμέραν τινὰ εἰς κοσμικὸν κέντρον τῆς παραλίας ἤκουσε τὸν ὑπάλληλον του νὰ φωνάζη πρὸς τὸ κυλικεῖον: «Δύο οὖζα τῶν παπάδων!». Διότι δυστυχῶς καὶ οἱ ἱερεῖς πίνουν τὸ ὑγρὸν αὐτὸ πῦρ. Εἰς ἑορτὰς καὶ δεξιώσεις τῶν Μητροπόλεων προσφέρονται οἰνοπνευματώδη ποτά. Μητρόπολις δὲ τῆς Βορείου Ἑλλάδος παρέδωσε στέμφυλα εἰς ἄμβυκα (καζάνι) πρὸς ἐξαγωγὴν οὔζου διʼ ἀνάγκας τοῦ Μητροπολιτικοῦ Μεγάρου. Φαίνεται δὲ ὅτι καὶ ἀρχιερατικὰ χείλη ὑγραίνονται μὲ τὰ ποτά. Πρὸ μηνὸς ἀθηναϊκὴ ἐφημερὶς ἐδημοσίευσεν φωτογραφία κοσμικοῦ κέντρου, εἰς τὸ ὁποῖον ἔρρεεν ἄφθονος ὁ ρητινίτης τῆς Ἀττικῆς, καὶ εἰς φωτογραφίαν μεταξὺ τῶν ἄλλων παρακαθημένων εἰς τὰ τραπέζια ἐφαίνοντο καὶ δύο ἤ τρεῖς κληρικοί. Ταῦτα γράφομεν ὄχι διὰ νὰ κατηγορήσωμεν τὸ ἱερατεῖον, ἀλλὰ διὰ νὰ τονίσωμεν ὅτι τὸ κῦμα τοῦ ἀλκοολισμοῦ ἔχει φθάσει μέχρι καὶ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦν εἰς τὸ θυσιαστήριον καὶ οἱ ὁποῖοι πρῶτοι θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπέχουν τῆς οἰνοπνευματοποσίας. Φοβοῦμαι μήπως διὰ μίαν μερίδα τοῦ συγχρόνου κλήρου ἔχουν ἐφαρμογὴ οἱ λόγοι τοῦ προφήτου: «ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ προφήτης ἐπλανήσθησαν ἀπὸ σίκερα (οἰνοπνευματώδη ποτὰ) πλανῶνται ἐν τῆ ὁράσει, προσκόπτουσιν ἐν τῆ κρίσει. Διότι πᾶσαι αἱ τράπεζαι εἶναι πλήρεις ἐμετοῦ καὶ ἀκαθαρσίας, οὐδεὶς τόπος μένει καθαρός». (Ησ. 28, 3 7-8).
Μέθυσοι κληρικοί! Πῶς τώρα οἰνοπόται κληρικοὶ θὰ διδάξουν τὸ ποίμνιόν των; Διʼ αὐτὸ πρὸ πάσης ἄλλης ἐνεργείας τῶν αἱ Ἱ. Μητροπόλεις θὰ ἔπρεπε νὰ ἐκκαθαρίσουν τὰς τάξεις τοῦ κλήρου ἐκ τῶν μεθύσων κληρικῶν οἱ ὁποῖοι καὶ ἐκ τοῦ ἰδιατέρου χρωματισμοῦ τῆς ρινὸς των διακρίνονται εὐχέρως. Μόνον μία τοιαύτη Ἐκκλησία, ἀπηλλαγμένη τῶν μεθύσων, τῶν σκανδαλοποιῶν κληρικῶν, δύναται νὰ ἡγηθῆ σταυροφορίας ἐν τῶ ἔθνει ἡμῶν ἐναντίον τοῦ ἀλκοολισμοῦ.
ΑΝΤΙΑΛΚΟΟΛΙΚΟΣ ΑΓΩΝ
Τοιοῦτος ἀγὼν σήμερον δὲν ὑπάρχει. Καὶ ὅμως εἶναι ἀνάγκη νʼ ἀρχίση. Ὡς ὅπλα κατʼ αὐτοῦ ὑποδεικνύομεν: (για την συνέχεια πατήστε) Read more »
ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ· «ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΠΑΥΣΙΣ, ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝ»
Παλαιά επιστολή του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου σε συνεργάτες του στην Κοζάνη, πολύ επίκαιρη στους σημερινούς αγωνιζομένους χριστιανούς
«ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΠΑΥΣΙΣ, ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝ»
Έλαβα και το τελευταίο γράμμα σας.
Ο Κύριος ασφαλώς ηγάπησε τον άγγελόν Του, τον μικρόν Θεόδωρον, και [τον] έλαβε πλησίον Του, δια να ενώση την αθώαν του φωνήν με τας φωνάς των αγίων αγγέλων και αρχαγγέλων που υμνούν μελωδικώς ακαταπαύστως την Αγίαν Τριάδα. Μήτηρ και υιός ζουν τώρα εις τον μακάριον κόσμον των πνευμάτων, βλέπουν καθαρότερα τώρα τας τρικυμίας, μέσα εις τας οποίας παλεύει ο Ευθύμιος, και δέονται υπερ όλης της οικογενείας σου, ινα οδηγήση όλα τα μέλη της οικογενείας εις τον λιμένα της σωτηρίας ο Κύριος. Εκεί είνε η ανάπαυσις, εδώ είναι ο αγών. Μετ’ ολίγον, όταν δια τις αμαρτίες όλων μας, νέαι θλίψεις θα εύρουν το ταλαίπωρον έθνος μας και τα όρη θα σείωνται εκ ρίζης και αι πόλεις θα καίωνται ως πυροτεχνήματα… –ω Κύριε! Απομάκρυνε την μάστιγά Σου! – τότε θα μακαρίσωμεν εκείνους που απέθανον εν Κυρίω.
-Ο καιρός της ζωής μας, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, είναι «συνεσταλμένος», πολύ ολίγος, και μέσα εις τον ολίγο αυτόν χώρον έχωμεν να εκτελέσωμεν ύψιστον έργον, την σωτηρίαν την ιδικήν μας και την σωτηρίαν των αδελφών μας. Μετ’ ολίγον κόνις, σκιά, όνειρον…Ας εργασθώμεν λοιπόν με ζήλον.
Επιμένεται εις την γραμμήν που χαράξετε. Κτυπήσατε αλύπητα την αμέλειαν, η οποία νεκρώνει την πνευματικήν ζωήν και παραπέμπει εις το αύριον ό,τι πρέπει να γίνη σήμερον. Είναι λυπηρόν το σήμερον να το παίρνη ο διάβολος και το αύριον, το αβέβαιον, να το δίδωμεν εις τον Κύριον.
-Δεν είναι ανάγκη ν’ ανακατεύτε πολλά. Ευαγγέλιον και Πράξεις. Αφοσιωθήτε τώρα εις την μελέτην του βιβλίου των Πράξεων, προσπαθούντες δια της προσευχής να εισδύσητε εις το βαθύτερον νόημα των γραφομένων. Και ένας στίχος, όταν τον αισθανθώμεν, αρκεί να μας σώση, να μας ανοίξη τον παράδεισον, να μας αποκαλύψη μυστήρια που δεν βλέπουν οι άπιστοι που είναι τυφλοί.
-Είπατε εις τον αγαπητόν Γεώργιον, ότι ούτε «Νικάνορα» έλαβα ούτε εφημερίδα «Εμπρός», εις την οποίαν έγραφεν ο Παπαζήσης, ον και πάλιν ευχαριστώ, διότι δεν παύει να μνημονεύη της αγάπης μου. – Να μου τα στείλετε.
–Χαιρετισμούς θερμούς εις όλους ανεξαιρέτως τους αδελφούς, τους οποίους παρακαλώ να μείνετε ηνωμένοι, διότι μια μικρά ομάς πιστών δύναται να διαλύση συντάγματα δαιμόνων και να ανακαινίση χωριά και πόλεις. Αχ! Πότε θα ίδωμεν τοιούτους χριστιανούς;
Εύχεσθαι και υπέρ εμού, παλαίοντος προς πολλάς δυσκολίας. Η υγεία μου, ως φαίνεται, βαίνει βελτιούμενη. Η εργασία μου ακόμη εδώ δεν άρχισε. Διότι μόλις σήμερον θα τακτοποιηθώ εις δωμάτιον κ.λ.π.
Με πατρικήν αγάπην
και εγκαρδίους ευχάς
Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης
- Σημείωσις. Η αδελφή του Ευθυμίου Καρμαζή, κατά την μαρτυρίαν του υιού του Κωνσταντίνου, απεβίωσε επάνω στον τοκετό. Το αγοράκι, που ήλθε στην ζωή, ανέλαβε να το μεγαλώση η σύζυγος του Ευθυμίου Γλυκερία. Πριν όμως σαραντίση, παρουσίασε υψηλό πυρετό και τελικά ο Κύριος το κάλεσε κοντά του. Πήγε να συναντήση την μητέραν του. Πριν αναχωρήσει, εβαπτίσθη στην καλυμβήθρα και ωνομάσθη Θεόδωρος.
(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1, σελ. 203-204)
ΠΡΟΓΟΝΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ – ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ
«H TAMAMA»
θεατρική παράσταση απο τον ξεριζωμό της Μικράς Ασίας
Την παρουσιάζουν μαθήτριες του Λυκείου στις κατασκηνώσεις Πρώτης της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης το 1994.
-Ακολουθεί προσφώνηση του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου και του συγγραφέα Γεώργιου Ανδρεάδη που κάτεγραψε το ιστορικό τούτο αληθινό γεγονός
_
___
ΠΡΟΓΟΝΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ
Εκπομπή Δ΄
Του Σταύρου Καπλάνογλου στο flash TV
1. ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ
2. ΑΛΩΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
__________
_____
Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
ΗΜΕΡΙΔΑ ΒΟΛΟΥ 26/1/2013
__
__
____
Η ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΗ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ 1957 (Η κηδεια ενος Αντιχριστου)
- (Όπως πληροφορούμεθα, όταν μετά από χρόνια έγινε η εκταφή του βλάσφημου και αντίχριστου αυτού λογοτέχνου
- βγήκε άλιωτος και ξαναεταφιάστηκε εσπευσμένα. Προσπάθησαν κάποιοι να το κρατήσουν μυστικό,
- αλλά δεν το κατόρθωσαν)
Η ΚΗΔΕΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ
- «Καὶ εἱστήκει ὁ λαὸς θεωρῶν.
- Ἐξεμυκτηρίζων δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες σὺν αὐτοῖς λέγοντες…». (Λουκ. 23, 35)
- «Παιδία, ἔσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς
- ἠκούσατε, ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ
- νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν˙ ὅθεν
- γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν»
- (Α΄ Ἰωάν. 2, 18)
Δὲν ὑπάρχει ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι ἡ ἀνθρωπότης εἰσήλθεν εἰς μίαν ἀπὸ τὶς σκοτεινοτέρας περιόδους τῆς Ἱστορίας. Σημεῖα, ποὺ ὑπερβαίνουν ἐσχάτως εἰς τὸν φυσικόν, ἠθικὸν καὶ πνευματικὸν κόσμον, καὶ προκαλοῦν φόβον, σύγχυσιν, ταραχήν, ἀγωνίαν, προειδοποιοῦν τοὺς πάντας. Ἡ γῆ σείεται. Τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως μαίνονται. Αἱ συνειδήσεις κλονίζονται. Αἱ κοινωνίαι ταράσσονται ἐκ βαθέων. Τὰ ἔθνη τὰ μικρὰ τρέμουν, τὰ μεγάλα καὶ ἰσχυρὰ βρυχῶνται ὡς θηρία ἐν κλωβοῖς. Αἰ δὲ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ἐκκλησίαι κλυδωνίζονται. Βαθεῖς ἐρμηνευταὶ τῆς Βίβλου βλέποντες τὰ ὁλονὲν πυκνούμενα σημεῖα λέγουν καὶ γράφουν, ὅτι ἡ σκιὰ τοῦ Ἀντιχρίστου ἐνεφανίσθη ἐπὶ τῆς γῆς. Οἱ πρόδρομοί του ἔφθασαν, καὶ ὡς οἱ μάγοι τῆς Αἰγύπτου ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Μωϋσέως ἐνεργοῦν κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ σημεῖα καὶ τέρατα, ἐντυπωσιάζουν, τρομοκρατοῦν τοὺς ἀμαθεῖς, κλονίζουν ἱερὰς πεποιθήσεις, κάμνουν θραύσιν. Ὀλίγον ἀκόμη καὶ ἔφθασεν ὁ Ἀντίχριστος. Τὶς οὗτος; Ὕψιστε Θεέ, ἐλέησον τὸν κόσμον! Ἡ φοβερὰ προφητεία τοῦ Ἰησοῦ περὶ συντελείας τῶν αἰώνων ἀρχίζει νὰ ἐκπληρώνεται (Ματθ. 24, 3-31). Οὐαὶ τῆ οἰκουμένη ἐκ τῶν ἐπερχομένων αὐτῆ δεινῶν…
Σημεῖον τῶν καιρῶν εἶνε ὅτι ἐν 20ῶ αἰῶνι τῶν φώτων καὶ τῶν ἐπιστημῶν ὁ Γλυκύτατος Ἰησοῦς ἀνασταυρώνεται. Σταυρωταί του δὲ τὴν φορὰν αὐτὴν εἶνε ὄχι Ρωμαῖοι στρατιῶται, ἀλλὰ… χριστιανοὶ, οἱ ὁποῖοι ἐγεννήθησαν ὑπὸ χριστιανῶν γονέων, ἐβαπτίσθησαν εἰς τὸ ὄνομά Του, ἐθήλασαν τὸ ἄδολον γάλα, ἠνδρώθησαν ἐν τοῖς κόλποις τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἔπειτα… ἀπεφάσισαν νὰ Τὸν σταυρώσουν ἐκ νέου. Καὶ Τὸν σταυρώνουν κατὰ ποικίλους τρόπους. Ἕνας δʼ ἐξ αὐτῶν εἶνε καὶ ὁ διὰ τῆς ἀπίστου καὶ τῆς αἰσχρᾶς λογοτεχνίας τῶν ἡμερῶν μας. Ἀντὶ καρφιῶν οἱ νέοι αὐτοὶ σταυρωταὶ χρησιμοποιοῦν «τὶς πέννες των», τῶν ὁποίων αἱ αἰχμαὶ πληγώνουν βαθύτερον τὸν Ἰησοῦν ἤ ὅσον οἱ ἧλοι ἐκεῖνοι. Καὶ ὄχι πλέον τὸ σώμα Του, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα Του, τὴν διδασκαλίαν Του τὴν ἀθάνατον, τὴν ἀρετήν Του τὴν ἄφθαστον, τὴν καλύπτουσαν οὐρανοὺς, τὴν μυστηριώδη ἐπιρροήν Του ἐπὶ τῆς σκέψεως, τοῦ συναισθήματος καὶ τῆς βουλήσεως τῶν ἀνθρώπων, τὸ εὐεργετικώτατον καθίδρυμα, τὴν Ἐκκλησίαν Του, ἐντὸς τῆς ὁποίας φυλάσσεται ἡ ἱερὰ παρακαταθήκη τῆς πίστεως, αὐτὰ ὅλα θέλουν νὰ πλήξουν, νὰ κρημνίσουν, νὰ ἐξευτελίσουν ἐνώπιον ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος, ἵνα μὴ καὶ ἡ ἀνάμνησίς Του ταράσσητὸν ὕπνον των.
Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς λέγει ὅτι εἰς τὸν φρικτὸν Γολγοθᾶν, κάτωθεν τοῦ Ἐσταυρωμένου, στρατιῶται καὶ ἄρχοντες τοῦ Ἰσραὴλ «ἐξεμυκτηρίζον» τὸν Ἰησοῦν. Καὶ μὲ τὴν λέξιν αὐτὴν μᾶς δίδει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ἀφορμὴν νὰ σκεφθῶμεν ὁποῖος βόρβορος ἀπὸ βάναυσα πειράγματα, ἀπρεπεῖς ἀστειολογίας, βωμολοχίας, χυδαίας ὕβρεις, φρικτὰς βλασφημίας θὰ ἐξῆλθεν ἀπὸ τὰ χείλη ἐκεῖνα ἐναντίον τοῦ Ἀσπίλου Υἱοῦ τῆς Παρθένου. Καὶ τὶ δὲν θὰ εἶπον! Καὶ ὀ λαός; Φεῦ! Ὁ Ἑβραϊκὸς λαός, ὅστις τοσάκις εἶχεν εὐεργετηθῆ ὑπὸ τοῦ Κυρίου καὶ εἰς στιγμὰς ἐνθουσιασμοῦ ἐξεφράζετο καὶ ἔλεγεν ὅτι οὐδέποτε τοιοῦτος ἠθικὸς καὶ θρησκευτικὸς ἡγέτης ἐνεμφανίσθη είς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, ὁ λαὸς αὐτὸς ἀντὶ νὰ διαμαρτυρηθῆ ἵστατο ἐκεῖ καὶ ἤκουε τὸ κατὰ τοῦ Εὐεργέτου ὑβρεολόγιον, ὡς ἄν ἐπρόκειτο περὶ θεάματος, ποὺ ἐξῆπτεν ἁπλῶς τὴν περιέργειάν των.
Ἀλλʼ ὅ,τι καὶ ἐὰν ἐξήμεσαν κατὰ τοῦ Ἐσταυρωμένου τὴν ἡμέραν ἐκείνη τὰ ἀκάθαρτα χείλη ἀγροίκων Ρωμαίων στρατιωτῶν καὶ τυφλῶν ἡγετῶν τοῦ Ἰσραήλ, πρέπει νὰ θεωρηθοῦν μικρά, ἐλάχιστα ἐμπρὸς εἰς ὅσα ὄχι ἀπλῶς διενοήθη καὶ εἶπεν, ἀλλʼ εἶχε τὸ θράσος καὶ τὴν ἀναίδειαν νὰ γράψη εἰς ὀγκώδη μυθιστορήματα ἕνας ἐκ τῶν λογοτεχνῶν τοῦ συγχρόνου κόσμου τῆς παρακμῆς, δυστυχῶς, Ἕλλην τὴν καταγωγὴν καὶ χριστιανὸς Ὀρθόδοξος τὸ θρήσκευμα, ὅστις κατὰ τὸν μῆνα τοῦτον, ὡς ὁ ἄφρων πλούσιος τοῦ Εὐαγγελίου, «ἀπέθανε καὶ ἐτάφη».
* * *
Ἡ «Σπίθα», ὡς θὰ ἐνθυμῶνται οἱ ἀναγνῶσται, καὶ ἄλλοτε ἠναγκάσθη νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὸν Ν. Καζαντζάκη. Εἰς τὸ ὑπ. ἀριθμ. 169 φύλλον, μηνὸς Ἀπριλίου 1955, ἐξητάσαμεν σελίδα πρὸς σελίδα ἕνα ἐκ τῶν βιβλίων τοῦ Κ., τὸ ὑπὸ τὸν τίτλον «Ὁ καπετὰν Μιχάλης» καὶ ἀπεδείξαμεν μὲ παράθεσιν αὐτουσίων περικοπῶν ἐκ κειμένου, ὅτι ὁ συγγραφεὺς τοῦ βιβλίου τούτου δὲν ἀφῆκεν εὐκαιρίαν διὰ νὰ πλήξη καὶ μυκτηρίση τὰ δόγματα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως. Φωνὴ Ἀντιχρίστου, ὡς ἀπαίσιος συριγμὸς ὄφεως, ἠκούετο διὰ τῶν σελίδων τοῦ βιβλίου ἐκείνου. Φρίκης δʼ αἰσθήματα κατέλαβε τὸ πολυπληθὲς ἀκροατήριον ἐν τῆ μεγάλη αἰθούση τοῦ Συλλόγου «Τρεῖς Ἱεράρχαι», ὅτε ἀνεγνώσαμεν περικοπὰς τοῦ ἐπαισχύντου βιβλίου.
Ἀλλὰ καὶ τὸ βιβλίον τοῦτο, ὡς καὶ πᾶν ἄλλο δημοσίευμα αὐτοῦ, ὑπερέβη εἰς ἐκφράσεις ἀσεβείας ἕτερον βιβλίον αὐτοῦ, ὅπερ μετεφράσθη καὶ εἰς ξένας γλώσσας, ἐκυκλοφόρησεν εἰς χιλιάδας πολλὰς ἀντιτύπων μεταξὺ τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης καὶ Ἀμερικῆς, ἐπηνέθη καὶ ἐχειροκροτήθη ὑπὸ τῶν λογοτεχνῶν, ὀπαδῶν τοῦ Ἀντιχρίστου, οἵτινες ἠγωνίζοντο νὰ ἀπονείμουν εἰς τὸν συγγραφέα καὶ βραβεῖον Νόμπελ. Τὸ βιβλίον αὐτὸ φέρει τὴν ἐπιγραφὴν «Ὁ τελευταῖος πειρασμός». Ὑπόνομος τῶν Ἀθηνῶν ἐκκενούμενος δὲν θὰ ἀνέδιδε τόσην δυσωδίαν, ὅσην τὸ βιβλίο τοῦτο. Σεβασμὸς πρὸς τὸ ἄχραντον πρόσωπον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ θὰ ἐπέβαλλε νὰ μὴ ἐπαναλάβωμεν καὶ ἡμεῖς τὰ ὅσα ἐπὶ τοῦ χάρτου γράφονται, ἀλλὰ μιμούμενοι τὴν λακωνικότητα τοῦ ὕφους τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ νὰ γράφωμεν καὶ ἡμεῖς, ὅτι ἐν ἔτει σωτηρίω 1955 ἐνεφανίσθη Ἕλλην τις τὸ ὄνομα Ν. Καζαντζάκης, ὅστις διὰ τῆς γραφίδος ἐξεμυκτήρισε τὸ μυστήριον τῆς θείας ἐνσαρκώσεως, ὁ δὲ Ἑλληνικὸς λαὸς καὶ ἰδιαιτέρως ὁ λαὸς τῆς ἰδιαιτέρας του πατρίδος «εἱστήκει» ἀκούων ἀπαθῶς τὰς ὕβρεις καὶ θεωρῶν ἀνασταυρούμενον τὸν Ἰησοῦν, οἱ δὲ ἄρχοντες τοῦ Ὀρθοδόξου βασιλείου θανόντα τοῦτον ἐκήδευσαν δημοσία δαπάνη, τὸν ὑβριστὴν τοῦ Θεανθρώπου, χυδαιότερον τοῦ ὁποίου δὲν εἴδον οἱ αἰῶνες.
Ἀλλʼ ἐπειδὴ ὁ πολὺς λαὸς δὲν ἔχει διαφωτισθῆ περὶ τῶν φοβερῶν ὕβρεων τοῦ συγγραφέως, τὰ δὲ συγγράμματά του λόγω τῆς διαφημίσεως ὁλοκλήρου σχεδὸν τοῦ Ἑλληνικοῦ τύπου, ἐφημερίδων καὶ περιοδικῶν, καὶ βραβεύσεως τινῶν ἐξ αὐτῶν ὑπὸ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, ἔχουν διαδοθῆ μέχρι τῶν ἀκροτάτων περιοχῶν τῆς ταλαιπώρου Πατρίδος μας καὶ φοιτηταί, μαθηταὶ καὶ μαθήτριαι ἐντρυφοῦν εἰς τὰς σελίδας αὐτῶν, διὰ τοῦτο εἴμεθα ἠναγκασμένοι, ἄν μὴ ὅλας τὰς ἀσεβεῖς ἐκφράσεις, τουλάχιστον μερικὰς ἐκφράσεις, ποὺ περιέχονται εἰς τὸ βιβλίον «Ὁ τελευταῖος πειρασμός», ὡς δειγματολόγιον νὰ δημοσιεύσωμεν. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, πρὶν ἀναφέρη ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος ἐκφράσεις συγχρόνων αἱρετικῶν καὶ ἀπίστων, ἐζήτει συγγνώμην παρὰ τῶν ἀκροατῶν του, λέγων, ὅτι αἰσχύνομαι διὰ τοῦτο, ἀλλʼ ἡ ἀνάγκη τῆς προφυλάξεως, ἀμύνης καὶ ἀνασκευῆς τοιούτων συκοφαντιῶν κατὰ τῶν ἀληθειῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ τὸ ἐπιβάλλει, ἵνα μολύνω τὴν γλῶσσαν ὡς ὁ ἰατρός, ὅστις διὰ νὰ θεραπεύση τὸν ἄρρωστον, τὸν πλήρη ἐλκῶν, ἀναγκάζεται νὰ μολύνη τὰς χεῖρας του μὲ τὴν ἀκαθαρσίαν, ποὺ ἐξέρχεται ἀπὸ τὶς πυορροούσας πληγάς. Ἄς μιμηθῶμεν, λοιπόν, ἐν προκειμένω καὶ ἡμεῖς τὸν ἱερὸν τοῦτον Πατέρα καὶ ἄς ἀποκαλύψωμεν τὰς πλάνας, τὰς ὕβρεις, τὰς χυδαιολογίας τὰς φρικτάς, τὰς πρωτοφανεῖς βλασφημίας, αἱ ὁποῖαι ὡς ἀκάθαρτος ποταμὸς ρέουν διὰ τῶν σελίδων τοῦ ἀνωτέρω βιβλίου.
Ἐν τῶ βιβλίω τούτω, «ὁ τελευταῖος πειρασμός», ὁ Κ. κτυπᾶ ὅλας τὰς βάσεις τῆς πίστεως, ὅλας τὰς θεμελιώδεις ἀληθείας ἐπὶ τῶν ὁποίων στηρίζεται τὸ χριστιανικὸν οἰκοδόμημα. (για την συνέχεια πατήστε) Read more »
MHNYMATA
_
Η Γερoντισσα Θεκλα μιλα για την Ορθοδοξια στην υποσαχαρικη Αφρικη
Η Γερόντισσα Θέκλα, Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου Κουλουέζι, σε συνέντευξή της στην Πεμπτουσία μιλά για την πορεία της Ορθοδοξίας στην υποσαχαρική Αφρική κατά τον 20ό αιώνα και σήμερα.
http://www.pemptousia.gr/new_videothiki/?v=46919
Η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα-Αγ. Νεκταρίου(Α)
http://www.katanixis.blogspot.gr/2013/02/wmv_8.html
https://www.youtube.com/watch?v=NumqYJj-_L0&noredirect=1
‘ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ’
π. Λάμπρου Φωτόπολου
Πατήστε εδώ http://www.youtube.com/watch?v=m-VcfDM8ae8
ΓΙΑ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ 24-1-2013
http://www.youtube.com/watch?v=oNsly7aeBhw
(ΒΙΝΤΕΟ NTOKIMANTEΡ) 4ό μερος ( ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ) ‘Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ -NEW AGE’
(ΒΙΝΤΕΟ NTOKIMANTEΡ) 5ό μερος ( ΜΑΣΟΝΙΑ ) ‘Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ -NEW AGE’
http://www.youtube.com/watch?v=qCQXI5m_U9A
_
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ;
Yπαπαντή του Kυρίου
2 Φεβρουαρίου
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ;
THN πρώτη (1η) Iανουαρίου ήταν του αγίου Bασιλείου. Xθές πρώτη (1η) Φεβρουαρίου ήταν του αγίου Tρύφωνος. Kαι σήμερα; Σήμερα δεν εορτάζει αγιος. Eορτάζει ο βασιλεύς των αγίων, ο αρχηγός της πίστεώς μας, ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός. Eίνε δεσποτική εορτή, η εορτή της Yπαπαντής. Tί είνε η Yπαπαντή; Mε απλά λόγια θα το εξηγήσουμε.
* * *
O Xριστός δεν ήταν μόνο άνθρωπος, ήταν και Θεός. Kαι ως Θεός δεν υπάρχει στιγμή του χρόνου που να μην υπάρχει. Υπάρχει πάντοτε. Είναι αυτό που λέμε «νυν και αεί». Eμείς είμεθα στο «νυν», τώρα, ενώ o Xριστός είνε και στo «αεί», πάντοτε· «…νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων». Ως Θεός λοιπόν είναι αιώνιος, ως άνθρωπος όμως που εφόρεσε σάρκα μπήκε στην ιστορία, στο χρόνο. Γεννήθηκε σε ορισμένο χρόνο και τόπο, σε ένα μικρό χωριό. Γεννήθηκε σαν ένα φτωχό νήπιο. Η Μάνα του δεν είχε που να τον βάλη, και τον έβαλε στο παχνί των ζώων. Γεννήθηκε σε μια σπηλιά, σε ένα σταυλο. Ποιός θa φανταζόταν, ότι το νήπιο εκείνο είναι ο βασιλεύς του κόσμου;
Πέρασαν από τη Γέννησι σαράντα ημέρες. Tην τεσσαρακοστή μέρα είχαν τότε συνήθεια, oπως και τώρα, νa πηγαίνουν τo βρέφος στο ναό. To πήγαιναν γιa νa τo αγιάσουν, νa τo καθαρίσουν, να σαραντίση η μάνα. Σήμερα δυστυχώς αρχισαν νa μην τα προσέχουν αυτά. Aμελούν. Θυμηθείτε oμως τa λόγια μου· παιδί, που η μάνα δεν τo σαραντίζει, θa γίνη τέρας. Θa γεμίση o κόσμος από κακούργους.
Συνήθιζαν, λοιπόν, οι Εβραίοι στις σαράτα ημέρες να φέρουν τα παιδιά στο ναό, και συγχρόνως να προσφέρουν δώρα. Αν ήταν πλούσιοι, πηγαίναν ένα βόδι, ένα δαμαλάκι· αν ήταν φτωχοί, πηγαίναν ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια. Γιατί; Για να ευχαριστήσουν το Θεό, που έδωσε το παιδί. Διότι το παιδί είναι ο μπουναμάς του ουρανού, το πιο μεγάλο δώρο. Δεν παει να έχει το σπίτι ραδιόφωνα, τηλεοράσεις κι ότι άλλο θες· αν μέσα σ’ αυτά δεν ακούγεται κλάμα παιδιού, κάτι λείπει. Γι’ αυτό οι γονείς ευχαριστούν το Θεό. Διότι το παιδί δεν το έκανες εσύ –λάθος έχεις. Άμα ο Θεός δεν ευλογήσει τα δένδρα καρπό δεν πιάνουν· κι άμα ο Θεός δεν ευλογήσει τη γη σπαρτά δεν θερίζεις. Κι άμα ο Θεός δεν ευλογήσει την κοιλιά της γυναίκας, ας πάει σ’ όλους τους γιατρούς, παιδί δεν κάνει. Τα παιδιά τα δίνει ο Θεός. Γι’ αυτό οι μανάδες πρέπει να φέρνουν τα παιδιά τους στην εκκλησία όταν γίνονται σαράντα ημερών, να τα σαραντίζουν και να ευλογούνται.
Αυτό έκανε η Παναγία, αυτό να κανουμε κι εμείς.
Η Παναγία πήρε στην αγκαλιά της το Χριστό και μαζί με τον δίκαιο Ιωσήφ τον προστάτη πήγαν στο ναό του Σολομώντος. Μαζί της πήγανε κι άλλες γυναίκες πλούσιες. Tα μάτια των ανθρώπων είναι στους πλούσιους. Εκείνη ήταν φτωχιά και κανείς δεν την πρόσεχε. Αλλά τι λέω; Κάποιος την πρόσεξε. Ποιός; Ένας γέροντας που τον λέγαν Συμεών. Τί ήταν αυτός; Αυτός διάβαζε την Αγία Γραφη, διάβαζε τους προφήτας, και απ’ εκεί έμαθε, ότι μια μέρα «θα ανατείλει ένα άστρο» στον κόσμο· έμαθε, ότι θα έρθει ένας άνθρωπος», ο Μεσσίας, ο Λυτρωτής του κόσμου ο Xριστός (βλ. Aριθμ. 24,17). O Συμεών όμως λυπόταν ότι δεν θα ζήσει να δει το Xριστό. Tέτοια λαχτάρα είχε. Kαι έλεγε· Θεέ μου, άφησέ με νa ζήσω· ας δω το Χριστό και ας πεθάνω!… Kαι ο Θεός άκουσε την προσευχή του.
Tην ώρα που η Παναγία έφθανε στo ναό, o Συμεών άκουσε φωνή· Πήγαινε τώρα στo ναό, και εκεί θα δεις το Xριστό!… Eκανε φτερά στa πόδια o γέροντας και νά τον στο ναό. Aλλά εκεί ήταν πολλές γυναίκες· ποιά απ’ όλες ήταν η Παναγία; Όπως ο Θεός φώτισε τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και ανάμεσα στις χιλιάδες που εβάπτιζοντο εκεί στο ποτάμι διέκρινε τo Xριστό, έτσι εδώ το Πνεύμα το άγιο φώτισε τον Συμεών να διακρίνει το Χριστό και να καταλάβει ποιά είναι η Παναγία. Και τότε πλησίασε κοντά. Tα μάτια του βουρκώσανε. Yψωσε τo βλέμμα στoν ουρανό, πήρε στην αγκαλιά του τo Xριστό, έκανε την προσευχή του και είπε· «Nυν απολύεις τoν δούλόν σου, δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη …» (Λουκ. 2,29). Tώρα, λέει, ας πεθάνω· είδα τo Xριστό.
Mετά ο Συμεών είπε· Αυτό το παιδί θα συγκλονίσει τον κόσμο. Κανένας άλλος δεν θα αλλάξει τον κόσμο όπως αυτό. Αυτό το παιδί άλλοι θα το αγαπήσουν και για την αγάπη του θα θυσιάσουν τα πάντα, και άλλοι θα το μισήσουν… Και έτσι είναι. Το Χριστό ή θα τον αγαπήσεις ή θα τον μισήσεις. Και θα γίνει πόλεμος μεγάλος· οι αντίχριστοι θα τον πολεμούν, οι άλλοι θα τον λατρεύουν, και τέλος θα νικήσει ο Xριστός.
Φαντάσου τώρα τo Συμεών νa βλέπη ένα μικρo παιδάκι και να λέει αυτά τα πράγματα! Kαι τα βλέπουμε σήμερα πραγματοποιούμενα.
Kατόπιν συνέχισε πρoς την Παναγία· Mάνα ευλογημένη, μάνα ευτυχισμένη, αλλa και μάνα πικραμένη! Eυλογημένη, γιατί γέννησες τo Xριστό. Πικραμένη, γιατι θα τον δεις τη Μεγάλη Παρασκευή να τον καρφώνουν οι αντίχριστοι, κι εσένα μαχαίρι δίκοπο θα περάσει την καρδιά σου… Αυτά είπε ο Συμεών.
Στο ναό ήταν και μια γριά 84 χρόνων, η Άννα. Αυτή παντρεύτηκε, έζησε 7 χρόνια με τον άντρα της, μετα εχήρευσε και δεν ξαναπαντρεύτηκε, δεν ήλθε σε δεύτερο γάμο. Γιατί μιά φορa παντρεύονται οι άνθρωποι. Στα παλια τα χρόνια έτσι ήταν. Για δέστε και τα τρυγόνια. Έχουν αγάπη. Σκότωσε ο κυνηγός το αρσενικό; το θηλυκό δε’ ζευγαρώνει πλέον με άλλο αρσενικό. Γι’ αυτό λένε «αγαπιούνται σαν τα τρυγόνια». Tώρα oμως βλέπεις τoν άλλο, ακόμα δεν έθαψε τη γυναίκα του και ζητάει νέα γυναίκα· και βλέπεις την άλλη ακόμα δεν εθαψε τον άνδρα της και ζητάει δεύτερον άνδρα. Όχι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ένας άνδρας και μιά γυναίκα είναι ο ιδεώδης γάμος που ευλογεί ο Xριστός.
Eτσι έζησε η Aννα. Kαι τώρα δεν πήγαινε από σπίτι σε σπίτι να κουτσομπολεύει και να κατακρίνει. Hταν διαρκώς στo ναό, νήστευε, προσευχόταν, υπηρετούσε το Θεό και διάβαζε τη Γραφή. Κι όταν είδε το Χριστό στην αγκαλιά του Συμεών, έτρεξε και αυτή κοντά, δοξολογούσε τo Θεo και κήρυττε τo Xριστό στούς προσκυνητάς.
* * *
Aυτή είναι η εορτή της Υπαπαντής. Μπορεί τώρα κάποιος να πει· Αχ πόσο ήθελα κι εγώ να ζούσα τότε και να δω το Χριστό!… Yπάρχει σήμερα τέτοια λαχτάρα; Eπιθυμούμε να δούμε το Χριστό, όπως ο Συμεών και η Άννα;
Aλλ’ αν ζητούμε αυτό το έχουμε. Yπάρχει τρόπος να δεις το Xριστό. Που να τον δεις; Εδώ, δεν είναι ανάγκη ούτε στα Ιεροσόλυμα να πας, ούτε στα ουράνια ν’ ανεβείς, ούτε οράματα να δεις. Μπορείς να δεις το Χριστό στην Εκκλησία! Απίστευτο, αλλά αληθινό.
Tα παλιά τα χρόνια, που οι άνθρωποι ήταν άγιοι, ας μην είχαν σχολεία, είχαν όμως Θεό. Έρχονταν στην εκκλησία, κι όταν έβγαινε το δισκοπότερο, -δεν είναι ψέμα- βλέπανε το Χριστό, την Παναγία, τους αγγέλους και αρχαγγέλους· γιατί είχαν μάτια αγγελικά. Eμείς τώρα έχουμε μάτια κτηνώδη, μάτια σκύλου, μάτια χοίρου, μάτια τίγρεως, μάτια λιονταριού. Kαι τέτοια μάτια δεν είναι άξια να βλέπουν τέτοια οράματα. Όταν τα χέρια και τα κορμιά είναι ακάθαρτα, τότε και τα μάτια είναι αμαρτωλά και ανάξια. Για να δεις το Χριστό, πρέπει να έχεις καθαρή την καρδιά (βλ. Mατθ. 5,8).
Eδώ είναι ο Xριστός. Oσα λέει o παπάς και ο ψάλτης, oλα είνε λόγια του Xριστού. Μα δεν τα καταλαβαίνουμε. Γιατί αν πάρεις μια κιθάρα ή ένα βιολί και να πας να παίξεις σ’ ένα σταύλο, τa γαϊδούρια δεν καταλαβαίνουν τη μουσική σου· αυτά θέλουν σανό. Kαι αν πετάξης μπροστά στα γουρούνια διαμάντια, δεν συγκινούνται· αυτά θέλουν λάσπη και ακαθαρσία. Kαι οι άνθρωποι σήμερα δεν θέλουν διαμάντια και πολύτιμα πράγματα. Θέλουν ψευτιές, που έχει το ράδιο και η τηλεόρασι. Εκεί το αυτάκι μας και εκεί τα μάτια μας ώρες ολόκληρες, να δούμε γυμνά κορμια, ν’ ακούσουμε τραγούδια αισχρά….
Aδέρφια μου, δεν λέω ψέματα. Σας λέω την αλήθεια, που κι αν εμείς τον αρνηθούμε, κι αυτές οι πέτρες θα το φωνάξουν· ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός! Όπου είναι ο Χριστός, είναι η αλήθεια· όπου λείπει ο Χριστός είναι το ψέμα. Όπου είναι ο Χριστός είναι η δικαιοσύνη, η λευτεριά, η αγάπη, η ειρήνη, ο παράδεισος· όπου λείπει ο Χριστός, είναι η αδικία, η σκλαβιά, το μίσος, ο πόλεμος, η κόλασι. Διαλέξτε και πάρτε. Κλείστε τα ραδιόφωνα, κλείστε τις τηλεοράσεις κι ανοίξτε την καρδιά σας να μπεί ο Χριστός, να δείτε το Χριστό· όν παίδες Ελλήνων, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας. Aμήν.
† επίσκοπος Aυγουστίνος
(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Aγίου Bασιλείου Φιλώτα – Aμυνταίου 2-2-1975)
ΜΗΝΥΜΑΤΑ
______
Ο ΛΥΣΣΩΔΗΣ ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΕΣ
(βίντεο ντουκουμέντο)
κλικ εδω· http://agonasax.blogspot.com
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΛΕΜΕΙΤΑΙ ΜΕ ΛΥΣΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ ΑΛΛΑ ΝΙΚΑ ΚΑΙ ΘΡΙΑΜΒΕΥΕ
___________
ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Διαρκεί μόνον 1 λεπτό. Τέτοια μηνύματα πρέπει να τα διαδίδουμε
___________________
Η επικείμενη καταστροφή και μουσουλμανοποίηση της χώρας
http://agonasax.blogspot.com
ΤΑ ΕΒΡΑΪΚΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΓΩΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦΟΡΟ ΣΤΑ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ!!!
_____
_____
ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ:
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΦΛΟΓΕΡΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΤΟ:
Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΗΚΕ ΑΓΙΟΣ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 70ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Δ. Ι. ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!!!
«Ἔπειτα λοιπόν ἀπό ὅλες αὐτές τίς δάφνες, τίς ὁποῖες ὁ Χρυσόστομος ἔπλεξε στούς προτεστάντες τῆς Ἀμερικῆς, φυσικό καί ἑπόμενο ἦταν καί αὐτοί πρῶτοι νά τόν ἀναγνωρίσουν ὡς ἅγιο, σύμφωνα μέ τήν ἀναφορά, τήν ὁποία κάνει ὁ Χρ. Σολομωνίδης (Β’ τόμος, σελ. 254):
«Η ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
–Ἡ ἀμερικανική ἐπισκοπική Ἐκκλησία σέ Συνέλευση 110 Ἱεραρχῶν τόν Ἰούνιο τοῦ 1923, ἀνεκήρυξε ἅγιο καί μάρτυρα τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας τόν Χρυσόστομο, θῦμα τῆς τουρκικῆς θηριωδίας…».
Γ΄ ΜΕΡΟΣ
Συνεχίζουμε τὴν ἀνάρτηση ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ. Τὸ Γ΄ μέρος περιλαμβάνει τὶς σελ. 136-147.
Θά ἀναφέρωμε μία ἀκόμη ἐπιστολή τοῦ Χρυσοστόμου πρός τούς Ἐπισκοπιανούς τῆς Ἀμερικῆς, ἡ ὁποία εὑρίσκεται στό ἀρχεῖο του πού διεσώθη ἀπό τόν ἀνεψιό του μητροπολίτη Αὐστρίας Χρυσ. Τσίτερ, προκειμένου νά φανῆ ἐκδηλότερον ἡ σχέσις του μέ τούς αἱρετικούς καί τά φρονήματά του δι΄ Αὐτούς:
«Τῷ Σεβασμιωτάτῳ Ἐπισκόπῳ Σικάγου ἠγαπημένῳ δ’ ἐν Χριστῷ ἀδελφῷ κ. Καρόλῳ Ἄνδερσον εἰς Σικάγον.
Χάρις καί εἰρήνη ἀπό Θεοῦ Πατρός καί Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἄσμενος ἐδεξάμην τήν ἐπιστολήν τῆς Ὑμετέρας φίλης μοι καί ποθεινῆς Σεβασμιότητος, ἡ δέ τῆς ἀπαντήσεως βραδύτης ἀποδοτέα εἰς τήν βραδύτητα τῆς λήψεως τοῦ ὡραιοτάτου βιβλίου, ὅ μόλις ἐπ’ ἐσχάτων λαβών, σπεύδω εἰς τήν ἀπάντησιν τῶν τιμίων Αὐτῆς γραμμάτων.
Καί πρῶτον διά τήν ἐξαίρετον ταύτην τιμήν τῆς ἰδιοχείρου ἀφιερώσεως τοῦ πολυτίμου λειτουργικοῦ βιβλίου, ἐγκολπίου τῆς φίλης Ἀμερικανικῆς Ἐπισκοπιανῆς Ἐκκλησίας, Σᾶς εἶμαι ἀπείρως εὐγνώμων, διότι τοῦτο θ’ ἀναπολῇ πάντοτε εἰς τήν μνήμην μου τήν ἱλαράν μορφήν Σας.
Ἔπειτα, ἡδίστην διακρατῶν τήν ἀνάμνησιν τῆς εὐγενοῦς καί ἀδελφικῆς ἐπισκέψεως τῶν ὑψηλῶν ἀντιπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς χώρας ἐκείνης, ἐξ ἧς ἐξεπέμφθησαν, μάλιστα κατά τόν παρόντα πόλεμον, αἱ ἰδεώδεις ἀρχαί τοῦ δικαίου, καί ἐν ᾗ ἐσφυρηλατήθη ἡ παγκόσμιος εἰρήνη, θερμάς ἀναπέμπω πρός τόν Ὕψιστον εὐχάς, ὅπως ἐπιστέψῃ διά πλήρους ἐπιτυχίας τό ἔργον Ὑμῶν, ὑπέρ οὗ ἀγωνίζεται καί εὔχεται πρός Κύριον καί ὅλος μέν ὁ Ἀμερικανικός λαός, ἐκπροσωπούμενος ὑπό τοῦ Ἐξοχωτάτου αὐτοῦ Προέδρου, ἰδιαίτατα δ’ ἡ ἐπίσημος Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς, ἐκπροσωπουμένη ὑπό τῆς σοφῆς αὐτῆς Κορυφῆς καί τῶν περί αὐτήν ἐν κοινότητι πίστεως εὑρισκομένων σοφωτάτων προϊσταμένων τῶν λοιπῶν κατά τόπους Ἐπισκοπιανῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀμερικῆς.
Ἐθαύμασα ἀληθῶς τόν ζῆλον Ὑμῶν τόν ἀποστολικόν, δι’ οὗ, μετά τῶν εὐσεβεστάτων καί ὀτρηρῶν συνεργατῶν Σας, μή φειδόμενοι κόπων καί διαπερῶντες μακρά πελάγη, περιήλθετε τάς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κατηχήσητε καί καλέσητε τάς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ πρός στενωτέραν ἐπικοινωνίαν τῶν ἁπανταχοῦ πιστευόντων καί βεβαπτισμένων εἰς τό ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή πάντων ἡμῶν, ὡς ἀληθεῖς διάδοχοι Αὐτοῦ καί τῶν Ἀποστόλων. Διαβάστε περισσότερα Read more »
MHNYMATA
ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΚΕΠΤΕΣΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ
__
_
Ο Συγγραφέας κ. Γεώργιος Μαυρομάτης, για πρώτη φορά φέτος στη Νεανική Σύναξη του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Στο πνευματικό μας κέντρο (Ολυμπιάδος 53) κάθε Πέμπτη στις 9.00 μμ, πραγματοποιείται η σύναξη νέων (και μεγαλυτέρων). Αναλύουμε το Ευαγγέλιο της επομένης Κυριακής, καθώς επίσης σοβαρά θέματα της εκκλησιαστικής επικαιρότητας και της σύγχρονης προσωπικής, οικογενειακής και ενοριακής ζωής.
Ομιλητής ο πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης.
ΖΟΦΕΡΗ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΥΡΙΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΛΗΡΟ!
ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟΓΝΩΣΕΩΣ!
ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ:
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΦΛΟΓΕΡΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
Τὴν 26 Ἰανουαρίου πραγματοποιήθηκε –στὴν αἴθουσα «Κορδᾶτος» τοῦ Πανεπιστημίου Βόλου– Ἡμερίδα μὲ θέμα «Ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ οἱ ἐκφραστές του. Ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης στὸν μητροπολίτη Περγάμου (Ἰωάννη Ζηζιούλα)».
Ἐντύπωση προκάλεσαν, στοὺς ἀγνοοῦντες ἀκροατές, τὰ στοιχεῖα ποὺ προσεκόμισε ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς γιὰ τὸν πονηρὸ καὶ ἀντι-εκκλησιαστικὸ τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἁγιοποίησε τὸ 1992 τὸν ἕως τότε Ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομον Σμύρνης. Ἕναν ἱεράρχη ποὺ διακρινόταν γιὰ τὴν ἀγάπη του πρὸς τὴν πατρίδα, ἀλλ’ ὄχι γιὰ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία καὶ ὁμολογία, ἀφοῦ κατηγορήθηκε ὡς Μασῶνος καὶ Οἰκουμενιστής.
Πολλὰ ἀπὸ τὰ στοιχεῖα αὐτὰ εἶχαν στὴν διάθεσή τους οἱ Ἐπίσκοποι ποὺ τὸν ἁγιοποίησαν, ἀλλ’ ἀρνήθηκαν πεισμόνως νὰ καθυστερήσουν τὴν ἁγιοποίηση καὶ νὰ τὰ ἐξετάσουν, ὡσὰν νὰ ἦταν εὔκολο νὰ τὴν ἀναιρέσουν, ἂν τὰ στοιχεῖα αὐτὰ ἀποδεικνύονταν σωστά· λὲς καὶ ἡ ἁγιοποίηση εἶναι κάτι ποὺ γίνεται κάθε μέρα! Ἔτσι, παρὰ τὶς ἀμφισβητήσεις, παρὰ τὶς ἀμφιβολίες ποὺ καὶ οἱ ἴδιοι(!) παραδέχτηκαν ὅτι ὑπάρχουν, προχώρησαν στὴν ἁγιοποίηση, σὰν νὰ ἐφοβοῦντο ὅτι, ἐὰν χρονοτριβοῦσαν στὴν ἐξέταση τῶν στοιχείων, ἡ ἁγιοποίηση αὐτὴ δὲν θὰ προχωροῦσε ποτέ! Ἐνήργησαν σὰν κάτι νὰ τοὺς πίεζε, κάποιοι νὰ τοὺς κατηύθυναν! Τὴν ὕπαρξη ἀμφισβητήσεων ὁμολόγησε ὁ μητροπολίτη Πατρῶν Νικόδημος στὴν εἰσήγηση γιὰ τὴν ἁγιοποίηση τοῦ Χρυσοστόμου· ὁ ἴδιος (ὁ μητροπολίτης Πατρῶν Νικόδημος Βαληνδρᾶς), ἂν καὶ ἐκφράζει τὶς ἀμφιβολίες του, ἔγραψε καὶ τὴν …Ἀκολουθία τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης!!!
Ἐπειδὴ μερικοὶ πιστοὶ ζήτησαν νὰ πληροφορηθοῦν, ποιά ἦσαν τὰ στοιχεῖα ἐκεῖνα ποὺ ἀποδεικνύουν τὶς οἰκουμενιστικὲς ἰδέες τοῦ ἁγιοποιηθέντος Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης, θὰ δημοσιοποιήσουμε τὰ σημαντικότερα ἐξ αὐτῶν. Περιέχονται στὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ: «Ὁ Ἐθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης καὶ ἡ παράνομη κατάταξίς του στὴ χορεία τῶν Ἁγίων». Τὰ στοιχεῖα εἶναι πράγματι συγκλονιστικά.
Τὰ ἄρθρα καὶ οἱ ἐπιστολὲς τοῦ ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους –ἐλαφρᾶ τῇ καρδίᾳ– ἁγιοποιηθέντος Ἐθνομάρτυρος, περιέχουν προχωρημένες πρακτικὲς περὶ συμπροσευχῶν, περὶ «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν» καὶ «θεωρίας τῶν κλάδων» κ.λπ., θέσεις ποὺ ἀκόμα καὶ σήμερα, ποὺ τὰ πράγματα περὶ Οἰκουμενισμοῦ ἔχουν προχωρήσει τόσο πολύ, οἱ Οἰκουμενιστὲς δὲν τὶς ἔχουν ἀκόμα υἱοθετήσει πλήρως, φοβούμενοι τὸν πιστὸ λαό!
Δὲν θὰ γράψουμε περισσότερα γιὰ ἕναν Ἐπίσκοπο, ποὺ μόνο Οἰκουμενιστὲς θὰ μποροῦσαν νὰ ἀνακηρύξουν ὡς Ἅγιό τους, διότι τὴν παρουσίαση καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν θέσεών του αὐτῶν πραγματοποιεῖ ὁ π. Εὐθύμιος, παρουσιάζοντας τὶς Οἰκουμενιστικὲς θέσεις καὶ τὴν μασωνικὴ ἰδιότητα τοῦ Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης.
Ἀντιγράψαμε καὶ παρουσιάζουμε σήμερα, τὸ πρῶτο μέρος ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου, σελ. 108-124. [Οἱ λέξεις-φράσεις μὲ τονισμένα γράμματα χρώματος καφέ καὶ οἱ ὑπογραμμίσεις ἔγιναν ἀπὸ μᾶς· ὁ τονισμὸς τῶν ὑπολοίπων ἀπὸ τὸ συγγραφέα].
Α΄ ΜΕΡΟΣ
Κατ’ ἀρχάς ἀναφέρουμε τήν ἐπιστολή του στόν Ἀρχιεπίσκοπο τῶν Ἀγγλικανῶν, ἡ ὁποία εἶναι ὁλόκληρη ἕνα μνημεῖο οἰκουμενισμοῦ καί βλασφημίας καί δείχνει ὅλη τήν ἐσωτερική διάθεσι τοῦ Χρυσοστόμου διά τούς Προτεστάντες Ἀγγλικανούς.
Τήν ἐπιστολή αὐτή τήν παρουσιάζουμε ὁλόκληρη διά νά σχηματίση ὁ κάθε ἀναγνώστης σαφή καί ὁλοκληρωμένη γνώμη διά τά πιστεύω τοῦ Χρυσοστόμου ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κ. Πολίτη «Xρυσόστομος ὁ Σμύρνης»:
«Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κανταβριγίας, Πρωθιεράρχα πάσης Ἀγγλίας καί Μητροπολῖτα Ἀρχιβάλδε, χάρις εἴη τῇ Αὐτῆς Σεβασμιωτάτῃ Κορυφῇ καί εἰρήνη παρά τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, παρ’ ἡμῶν δέ ἀδελφικός ἐν Χριστῷ ἀσπασμός καί χαίρειν ἐν Κυρίῳ. Read more »
Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ
ΝΑ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΘΑ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ
______
___
ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
«ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ NA ΕΙΜΕΘΑ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ»
_
_
ΟΙ ΣΕΡΒΟΙ ΜΙΜΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ
ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΡΑΓΚΟΥΣ
__
ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
U pravoslavnoj crkvi Svetog Blagovještenja u Dubrovniku hercegovački vladika Grigorija i dubrovački biskup Mato Uzinić služili moleban za jedinstvo svih hrišćana. Dva vjerska velikodostojnika u svojim besjedama istakli važnost ekumenističkog dijaloga
Η Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Ευαγγελισμού στο Ντουμπρόβνικ Ερζεγοβίνης Επίσκοπος Γρηγόριος και ο Επίσκοπος του Ντουμπρόβνικ Mato Uzinić συμπροσεύχεται με τον παπικό.
_
Άνθρωποι άπιστοι που δεν τους άγγιξε ποτέ ο ΧΡΙΣΤΟΣ, διεφθαρμένοι και με κουσούρια φορούν το τιμημένο ράσο του ορθοδόξου κληρικού και από την μασονία προωθούνται στις ανώτερες τάξεις του κλήρου, για να αλώσουν την Ορθόδοξη πίστη. Όσο οι πραγματικοί ορθόδοξοι επίσκοποι κοιμούνται και ο ορθόδοξος λαός είναι αδιάφορος, οι σκοτεινές δυνάμεις ανεμπόδιστες θα ολοκληρώσουν το απαίσιο έργο τους, θα επιταχύνουν την έλευση του Αντιχρίστου και θα εγκαθιδρύσουν την παγκόσμια κυβέρνηση της φρίκης!
Ο Σέρβος δεσπότης Григорије Дурићу που συμπροσεύχεται με τον παπικό είναι ποδοσφαιριστής (μεσ. φωτ. επάνω). Πάει στα καμπαρέ (φωτ. δεξιά με το πουκάμισο). Γελάει όταν ένας «ορθόδοξος» ιερέας φιλάει το χέρι του φραγκόπαπα (κεντρική φωτογραφία).
Αν δεν ξυπνήσουμε οι Ορθόδοξοι και δεν αγωνιστούμε αυτοί οι σκοτεινοί άνθρωποι, επίσκοποι και πατριάρχαι θα μας παραδώσουν στον Πάπα.