Τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ
19 Ἰανουαρίου

ΕΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ

Ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ὁ ἅγιος Μᾶρκος Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός. Στὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι Μᾶρκοι. Ἕνας εἶνε ὁ εὐαγγελιστής, ποὺ ἔγραψε τὸ δεύτερο Εὐαγγέλιο. Ἄλλος Μᾶρκος εἶνε ὁ ἀσκητὴς ποὺ ἔζησε στὴν ἔρημο. Ὁ σημερινὸς λέγεται Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, καὶ ἦταν μητροπολίτης Ἐφέσου.

* * *

Πότε ἔζησε; Λίγο προτοῦ νὰ πέσῃ ἡ Πόλις. Ἡ Πόλις ἔπεσε 29 Μαΐου 1453, ἡμέρα Τρίτη. Μερικὰ χρόνια πρὶν ἔζησε καὶ ἔδρασε ὁ ἅγιος Μᾶρκος. Ἦταν χρόνια δύσκολα γιὰ τὸ γένος μας. Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν κατορθώσει νὰ κυριεύσουν ὅλη τὴ Μικρὰ Ἀσία. Κάψανε σπίτια, ἀτιμάσανε γυναῖκες… Περάσανε τὰ Δαρδανέλλια, ἦρθαν στὴ Θρᾴκη, φτάσανε μέχρι τὴν Κω᾿σταντινούπολι, καὶ τὴν πολιόρκησαν. Κινδύνευσε ἡ Πόλις νὰ πέσῃ στὰ χέρια τους.
Αὐτοκράτωρ ἦταν τότε ἕνας ἀδελφὸς τοῦ Κω᾿σταντίνου τοῦ Παλαιολόγου, ὁ Ἰωάννης Παλαιολόγος. Αὐτὸς συνεκάλεσε στὸ παλάτι σύσκεψι. Μαζευτήκανε στρατηγοί, ναύαρχοι, ὅλοι οἱ μεγάλοι, καὶ ἐσκέπτοντο πῶς θὰ σωθοῦνε ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῶν Τούρκων. Ὅλοι εἶπαν· Μόνοι μας δὲ᾿ μποροῦμε· πρέπει νὰ ζητήσουμε τὴ βοήθεια τῶν Εὐρωπαίων. Ἀλλὰ οἱ Εὐρωπαῖοι (Ἰταλοί, Γάλλοι, Ἱσπανοί, Γερμανοί…) δὲν εἶνε ὀρθόδοξοι. Πιστεύουν στὸν πάπα, καὶ αὐτὸν προσκυνοῦνε. Ἦταν καὶ τότε ὁ πάπας πανίσχυρος, γιατὶ ἐξουσίαζε ὄχι μόνο θρησκευτικῶς, ἀλλὰ καὶ πολιτικῶς. Ὅ,τι ἤθελε ἔκανε. Ἂν ἔλεγε «πόλεμος», πόλεμος γινόταν· ἂν ἔλεγε «εἰρήνη», εἰρήνη. Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ πᾶνε στὸν πάπα καὶ νὰ τὸν παρακαλέσουν νὰ στείλῃ βοήθεια. Σχηματίσθηκε λοιπὸν μιὰ ἐπιτροπή. Ἐκκλησιαστικὰ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς ἦταν ὁ πατριάρχης, ὡρισμένοι μητροπολῖται, καὶ μεταξὺ αὐτῶν ὁ ἅγιος Μᾶρκος μητροπολίτης Ἐφέσου.
Ἂν πάρετε ἕνα χάρτη, θὰ δῆτε ὅτι ἡ Ἔφεσος εἶνε στὴ Μικρὰ Ἀσία, ἀπέναντι ἀπὸ τὴ Σάμο. Ἦταν μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πόλεις, μὲ 30 – 40 χιλιάδες Χριστιανούς, μὲ ὡραῖες ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια, ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ μέχρι τὸ 1922. Τώρα δὲν ὑπάρχει τίποτα. Οἱ Τοῦρκοι τὶς ἐκκλησίες τὶς κάνανε σταύλους καὶ κινηματογράφους… Τότε λοιπὸν μητροπολίτης Ἐφέσου ἦταν ὁ ἅγιος Μᾶρκος.
Τὸν πῆραν μαζί τους στὴν ἐπιτροπή, γιατὶ ἦταν πολὺ μορφωμένος. Ἤξερε τὴν ἁγία Γραφὴ ἀπέξω, ἤξερε τοὺς πατέρες, ἤξερε φιλοσοφία· ἦταν ὁ πιὸ κατάλληλος νὰ κάνῃ συζήτησι μὲ τοὺς δυτικούς.
Μπῆκαν σὲ καράβι γιὰ νὰ πᾶνε. Τώρα ἀπὸ τὴν Πόλι φθάνεις στὴ Ῥώμη μὲ τὸ ἀεροπλάνο σὲ δυὸ ὧρες. Τότε ὅμως ἤθελαν μῆνες· νὰ περάσουν τὰ Δαρδανέλλια, τὸ Αἰγαῖο, κάτω ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο, γιὰ νὰ φθάσουν ἐκεῖ. Τὰ καράβια ἦταν ἱστιοφόρα. Ξεκίνησαν λοιπὸν καὶ ὕστερα ἀπὸ τέσσερις μῆνες φθάσανε στὴν Ἰταλία.
Μόλις βγήκανε ἔξω, ὁ πάπας εἶχε τὴν ἀξίωσι, ὅλη ἡ ἐπιτροπὴ τῶν ἐκλεκτῶν Βυζαντινῶν μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν αὐτοκράτορα νὰ περάσουν νὰ τὸν προσκυνήσουν, νὰ πέσουν στὰ πόδια του καὶ νὰ φιλήσουν τὴν παντόφλα του. Αὐτοὶ τί ἀπήντησαν· Ἐμεῖς ἄνθρωπο δὲν προσκυνᾶμε· τὸ Θεό προσκυνᾶμε. Καὶ δὲν ἀσπάσθηκαν τὴν παντόφλα του. Μέχρι καὶ σήμερα, ὅποιος πάῃ στὴ Ῥώμη νὰ δῇ τὸν πάπα, πρέπει νὰ φιλήσῃ ὄχι τὸ χέρι ἀλλὰ τὸ πόδι του. Ἐμεῖς ἔχουμε συνήθεια καὶ φιλᾶμε τὸ χέρι τῶν κληρικῶν καὶ τῶν μεγαλυτέρων· ἀλλὰ ἐκεῖ στὴ Ῥώμη φιλᾶνε τὴν παντόφλα τοῦ πάπα.
Ἄρχισαν τέλος πάντων οἱ συζητήσεις. Σὲ ὅλα εἶχαν διαφορὲς μεγάλες. Ποιές διαφορές; Μερικὲς εἶνε οἱ ἑξῆς.
Ἐμεῖς στὸ βάπτισμα βυθίζουμε τὸν βαπτιζόμενο στὴν κολυμβήθρα· πρέπει νὰ χωθῇ ὅλο τὸ κορμὶ στὸ νερό, νὰ μὴ μείνῃ τίποτε ἀσκέπαστο. Οἱ φράγκοι δὲν βυθίζουν τὸ σῶμα· μόνο τὸ ῥαντίζουν. Ἕνα αὐτό.
Τὸ δεύτερο. Ἐμεῖς κοινωνοῦμε σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Αὐτοὶ δίνουν μόνο «σῶμα», τὴν ὄστια ὅπως τὴ λένε.
Τρίτον. Ἐμεῖς λέμε, ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρός. Αὐτοὶ προσθέτουν, ὅτι ἐκπορεύεται «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ».
Ἐμεῖς ἔχουμε τὸ Χριστὸ ἀρχηγό μας. Αὐτοὶ λένε, ὅτι ὁ πάπας ἔχει τὸ «πρωτεῖο».
Αὐτὲς καὶ ἄλλες ἀκόμα διαφορὲς ὑπάρχουν μεταξύ μας. Καὶ σ᾿ αὐτὰ τὰ σημεῖα ἔμεινε ἀνυποχώρητος ὁ ἅγιος Μᾶρκος.
Στὸ τέλος ὁ πάπας, ὅταν εἶδε τὰ δύσκολα, χρησιμοποίησε βία. Τοὺς ἔθεσε σὲ περιορισμό, τοὺς ἄφησε νηστικοὺς μέρες ὁλόκληρες, τοὺς τυράννησε. Τότε τὰ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς, ὁ ἕνας κατόπιν τοῦ ἄλλου ὑποχώρησαν καὶ ἄρχισαν νὰ ὑπογράφουν τὴν ἕνωσι. Μόνο ἕνας δὲν ὑποχώρησε. Καὶ αὐτὸς ἦταν ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός. Ὅταν ὁ πάπας ἔμαθε τὴν ἄρνησί του, εἶπε· Ἀφοῦ δὲν ὑπέγραψε αὐτός, «δὲν κάναμε τίποτα».
Δὲν ὑπέγραψε, καὶ κινδύνευσε τὰ μέγιστα τότε. Μὲ δυσκολία κατώρθωσε νὰ φύγῃ ἀβλαβὴς ἀπὸ τὴ Ῥώμη καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ στὴν Πόλι. Ὅταν ἔφθασε, βγῆκε ὅλος ὁ λαὸς καὶ τὸν ὑποδέχθηκε. Γιατὶ ἦταν ἥρωας. Ἔμεινε ἀνυποχώρητος, ἕνας αὐτὸς ἐναντίον ὅλων.

* * *

Τιμοῦμε τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό. Γιατὶ ἂν δὲν ἦταν αὐτός, ἐμεῖς τώρα θὰ ἤμαστε φράγκοι. Ἀντιστάθηκε αὐτὸς καὶ κράτησε τὴν ὀρθόδοξο πίστι, ὅπως παλαιότερα ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Οἱ παπικοὶ ἔλεγαν· Ἂν μπορῇς νὰ μετακινήσῃς τὸν Ὄλυμπο, μπορεῖς νὰ κλονίσης κι αὐτὸν ἀπὸ τὶς πεποιθήσεις του. Τί μᾶς διδάσκει ὁ ἅγιος Μᾶρκος;

Πρῶτον ἕνα δίδαγμα ἐθνικό. Νὰ προσέξουμε καὶ σήμερα, γιατὶ πάλι κινδυνεύουμε ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Τὰ ίδια ἔχουμε. Τότε κατέφυγαν στὸν πάπα. Καὶ αὐτός, κατὰ τὴ συμφωνία ποὺ ἔγινε, ἔστειλε μιὰ μικρὴ βοήθεια, λίγα καράβια καὶ λίγους στρατιῶτες. Καὶ ἡ Πόλις ἔπεσε. Τὰ ίδια καὶ σήμερα. Τὴν ὥρα τοῦ κινδύνου ἐμεῖς ποῦ ἀποβλέπουμε; Στοὺς ἰσχυροὺς τῆς ἡμέρας, ἄλλη μιὰ φορά, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσουν. Δὲν κάνω πολιτική, ἀλλὰ σᾶς λέω τὴν πικρὰ ἀλήθεια. Ὅταν ἤμεθα στὴ Μικρὰ Ἀσία, μᾶς ἄφησαν καὶ οἱ Ἄγγλοι καὶ οἱ Ἰταλοὶ καὶ οἱ Γάλλοι. Μείναμε μόνοι. Ἐνῷ λίγο ἂν μᾶς βοηθοῦσαν, δὲ᾿ θὰ θρηνούσαμε τὴν καταστροφή. Μισοῦν, φθονοῦν τὴν Ἑλλάδα. Τί πρέπει νὰ κάνουμε ἐμεῖς; Νὰ ἔχουμε ὁμόνοια καὶ ἀγάπη, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ κρατηθοῦμε σ᾿ αὐτὰ τὰ ἐδάφη, ποὺ εἶνε ποτισμένα μὲ αἷμα.
Ἀλλὰ καὶ ἕνα θρησκευτικὸ δίδαγμα. Στὰ χρόνια μας ἔχουν σηκωθῆ πολλοὶ ἄθεοι. Ἄλλοτε στὸν εὐλογημένο τόπο μας δὲν ὑπῆρχε ἄθεος. Τώρα οἱ ἄθεοι φτάσανε μέχρι τὶς στάνες· ἔχουμε καὶ τσοπαναραίους ἀθέους. Ἂν συναντήσετε ἄθεο, ποὺ λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς κι ὅτι ὅλα ἔγιναν ἔτσι, νὰ τοῦ πῆτε ἕνα πρᾶγμα· «Τὸ σπιτάκι ποὺ κάθεσαι, ἔτσι μόνο του ἔγινε; Κάποιος τὸ ἔχτισε. Καὶ τὸ σύμπαν, τὸ μεγάλο αὐτὸ σπίτι, ποιός τὸ ἔχτισε; Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός!». Κλεῖστε τ᾿ αὐτιά σας στοὺς ἀπίστους καὶ ἄθεους. Ἀκόμα κλεῖστε τ᾿ αὐτιά σας στοὺς αἱρετικοὺς καὶ μάλιστα στοὺς χιλιαστάς, ποὺ μᾶς ἦρθαν ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ μὲ βαλίτσες δολλάρια. Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ τοὺς ποῦμε ἐμεῖς εἶνε· Φτωχοὶ είμαστε, ἀλλὰ δὲ᾿ θὰ πουλήσουμε τὴν πίστι μας. Παραπάνω ἀπὸ τὰ δολλάρια τῆς Ἀμερικῆς εἶνε ὁ Χριστός μας. Δὲ᾿ θὰ πουλήσουμε τὸ Χριστὸ σὰν τὸν Ἰούδα ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων!…
Ἕνας τέτοιος πράκτορας ἦρθε κάποτε στὴ Φλώρινα καὶ ζήτησε ἀπὸ μιὰ γυναῖκα – ἰδιοκτήτη κινηματογράφου νὰ τοὺς παραχωρήσῃ τὴν αθουσα, γιὰ νὰ μαζευτοῦν ἐκεῖ ἀπ᾿ ὅλη τὴ Μακεδονία καὶ νὰ κάνουν συγκέντρωσι. Τῆς ἔδιναν, γιὰ μία ὥρα, πολλὰ χρήματα. Κι αὐτὴ τί ἀπήντησε· ―Φτωχιὰ εἶμαι, ἀλλὰ τὸν κινηματογράφο σ᾿ ἐσᾶς δὲν τὸν δίνω. Ὅλα τὰ δολλάρια τῆς Ἀμερικῆς νὰ μοῦ δώσετε, δὲ᾿ μαγαρίζω τὴν αθουσα!…
Κάτω στὴ Θεσσαλία, κοντὰ στὸν Πηνειό, εἶνε ἕνα χωριουδάκι. Εἶχε παπᾶ, χτυποῦσε καμπάνα, πήγαιναν ὅλοι στὴν ἐκκλησία· εὐλογημένο χωριό. Ἦρθε ὅμως ἀπὸ τὴ Γερμανία ἕνας ποὺ εἶχε γίνει χιλιαστής. Αὐτὸς κατώρθωσε σιγὰ – σιγὰ νὰ κάνη καὶ ἕναν δεύτερο χιλιαστή, σὲ λίγο ἕναν τρίτο… Τώρα τὸ χωριὸ εἶνε ὅλο χιλιαστικό. Ψώριασαν τὰ πρόβατα! Φτάνει ἕνα γιὰ νὰ ψωριάσῃ ὅλο τὸ κοπάδι.
Γι᾿ αὐτό, ἂν καμμιὰ φορὰ στὴν ἐνορία σας ἔρθῃ χιλιαστής, σημάνετε συναγερμό. Ἀνεβῆτε στὰ καμπαναριὰ καὶ χτυπῆστε νεκρικὰ τὶς καμπάνες, σὰ᾿ νὰ εἶνε Μεγάλη Παρασκευή. Διῶξτε τους μακριά. Γιατὶ εἶνε λύκοι φοβεροί, ἀπατεῶνες καὶ πλαστογράφοι τῆς ἀληθειας. Ἔτσι θὰ εἶστε παιδιὰ τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου καὶ παιδιὰ τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ἔτσι θὰ κρατήσουμε τὴν πίστι μας ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά, δοξάζοντες Πατέρα Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα εἰς αἰῶνα αἰῶνος.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ του Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ Κρυόβρυση – Ἑορδαίας 19-1-1976)

___

Πρόγραμμα Ἡμερίδος

 5:00 Ἔναρξη.
 5:15 Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο (ἐκδότης-συγγραφέας, Πρόεδρος ΦΕΚΦ), «Ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ τὰ ἱστορικὰ συμφραζόμενά του».
 6:00 κ. Παναγιώτης Σημάτης (θεολόγος, Πρόεδρος ΦΕΚΦ), «Ἡ κατεγνωσμένη αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ».
 6:45 Προβολὴ Βίντεο.
 7:00 Διάλειμμα.
 7:20 π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς (Ἱερομόναχος), «Οἱ καταβολὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης,  πρόδρομος καί αὐθεντικός ἐκφραστής του. —  Ἡ σκηνοθεσία τῆς ἁγιοποιήσεώς του».
 8:00 Συζήτηση.
 8:30 Λήξη.

____________________________________________________

ΕΙΣΟΔΙΚΟ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΜΑΣ

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Τεῦχος 125

Πρός τούς  σεβαστούς  Κληρικούς καί  τούς  Εὐσεβεῖς  Χριστιανούς τῆς  καθ΄ ἡμᾶς  Ἱερᾶς  Μητροπόλεως 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833, Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 23ῃἸανουαρίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Διαπέμπομεν ἐπίκαιρον ἀνακοινωθέν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως διά τήν ἀνίδρυσιν εἰς τό Βερολῖνον τῆς Γερμανίας «Διαθρησκειακοῦ Ναοῦ».

Εισαγωγή

Μετ’αφάτου θλίψεως και πόνου και συνοχή καρδίας, πληροφορηθήκαμε από τα έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε.[1] ότι «ένας «Οίκος Προσευχής και Μαθητείας» για Χριστιανούς, Μουσουλμάνους και Εβραίους πρόκειται να κατασκευαστεί στην πλατεία Petriplatz (πλατεία του Αγίου Πέτρου) του Βερολίνου. Ο οίκος προσευχής και μαθητείας θα φιλοξενεί υπό την ίδια στέγη εκκλησία, συναγωγή και τζαμί. Ο ναός δεν θα έχει θρησκευτικά σύμβολα στο εσωτερικό του, ενώ σε μία από τις αίθουσες θα μπορούν να προσεύχονται μαζί πιστοί από διαφορετικές θρησκείες. Ο ναός αυτός είναι μοναδικός όχι μόνο γιατί καλεί  Χριστιανούς, Μουσουλμάνους και Εβραίους να προσευχηθούν μαζί, αλλά και επειδή θα έχει ανοικτές τις πόρτες του σε οποιονδήποτε θέλει να προσευχηθεί, είτε ανήκει είτε δεν ανήκει σε κάποια θρησκεία. Και ο λόγος είναι ότι το Βερολίνο είναι μία μητρόπολη που δεν πιστεύει, η πρωτεύουσα των αθέων και των αγνωστικιστών.

Για την έναρξη του έργου, η Εβραϊκή Κοινότητα του Βερολίνου, το εκκλησιαστικό κολέγιο Αβραάμ Γκάιγκερ του Πότσδαμ, το Φόρουμ Διαπολιτισμικού Διαλόγου και η Οργάνωση St. Petri-St. Marien της Ευαγγελικής Εκκλησίας ίδρυσαν την οργάνωση «Ο Οίκος Προσευχής και Μαθητείας της Petriplatz του Βερολίνου».

Το νέο κτίριο θα ανεγερθεί στο σημείο όπου βρισκόταν κάποτε η εκκλησία του Αγίου Πέτρου. Έχουν σχεδιαστεί τρεις διαφορετικοί χώροι προσευχής – ένας για χριστιανούς, ένας για μουσουλμάνους και ένας για εβραίους, οι οποίοι θα ενώνονται με διάδρομο, όπου θα μπορούν να διοργανώνονται κοινές τελετές και εκδηλώσεις.

Η κριτική επιτροπή απένειμε το πρώτο βραβείο στο αρχιτεκτονικό γραφείο του Βερολίνου «Kuehn Malvezzi», το σχέδιο του οποίου είναι εμπνευσμένο από την παλιά εκκλησία του Αγίου Πέτρου και, με τον πύργο ύψους 44 μέτρων, ο οίκος προσευχής θα θυμίζει φρούριο. Στο εσωτερικό θα υπάρχει θολωτός διάδρομος δύο επιπέδων, ο οποίος θα χρησιμεύει ως χώρος μαθητείας.

«Ο τέταρτος χώρος αποτελεί δημόσιο χώρο μεταξύ των τριών θρησκειών. Είναι ένας χώρος για κατανόηση και συζήτηση. Ο διάλογος έχει να κάνει εν μέρει και με ένα είδους περιορισμού. Το έργο στοχεύει επίσης στην ανάδειξη και των διαφορών», εξηγεί ένας από τους αρχιτέκτονες, ο Γουίλφριντ Κιούν.

O Γκρέγκορ Χόμπεργκ, πάστορας της προτεσταντικής κοινότητος και πρόεδρος της οργάνωσης της Petriplatz δηλώνει ικανοποιημένος με το σχέδιο. Τονίζει ότι το ζητούμενο δεν είναι να δημιουργηθεί ένα «αμάλγαμα» θρησκειών, αλλά «να μάθουμε πώς να προσεγγίζουμε ο ένας τον άλλον με αξιοπρέπεια και σεβασμό». «Εμείς προσβλέπουμε στη μείξη των πιστών, ελπίζουμε να προσεύχονται όλοι μαζί».

«Στο πολιτικό ερώτημα: Τι μπορεί να κάνει η αρχιτεκτονική; η απάντηση είναι ότι τώρα η αρχιτεκτονική μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για ειρηνικό διάλογο, ο οποίος όμως παραμένει διάλογος», δηλώνει ο Κιούν.

Οι πρωτεργάτες του οίκου προσευχής και μαθητείας ελπίζουν ότι ο χώρος, ως σημείο συνάντησης διαφορετικών θρησκειών, θα γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ τους, βοηθώντας τους πιστούς να ανακαλύψουν τις ομοιότητές τους».

Με τα παραπάνω φυσικό είναι ο νους κάθε εχέφρονος ανθρώπους να πάει – πού αλλού; – στην παναίρεση του Οικουμενισμού και ιδιαίτερα στον διαθρησκειακό συγκρητισμό.

Είναι κοινα αποδεκτό πλέον στην εποχή μας ότι ο μέγιστος κίνδυνος, που απειλεί τήν Μία, Αγία, Καθολική καί Αποστολική, Ορθόδοξη Εκκλησία μας και υποσκάπτει τα θεμέλια και την ταυτότητά της είναι η παναίρεση της κινήσεως του Οικουμενισμού.

Ο σύγχρονος άγιος γέροντας της Σερβικής Εκκλησίας όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς σημειώνει Read more »

ΚΟΣΜΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΝΑΟΙ

ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΟΙ ΝΑΟΙ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ

Με αυτούς τους χρεωκοπημένους Φραγκολατίνους, μεθαύριο  Σάββατο, πάνε να …συμπροσευχηθούν και οι Ουνίτες καθηγητές της Θεολογικής σχολής Θεσσαλονίκης, στη Χαβρα των φράγκων!!! Και μ’ αυτούς θέλει να κάνει την ένωση ο πατριάρχης Βαρθολομαίος!!! 

Από ποιούς άραγε παίρνει εντολές; Από τη στοά των μασόνων; Οι ορθόδοξοι επίσκοποί μας τί κάνουν;

Δυστυχώς, δεν ακολουθούν το παράδειγμα των Αγίων Πατέρων που εορτάζουν και υποδέχονται τον αιρετικό πατριάρχη σαν να μη συμβαίνει τίποτε!

Τους χριστιανούς δεν τους ντρέπονται και τον Θεό δεν τον φοβούνται;

_

_

ΔΗΛΩΣΗ ΑΡΝΗΣΗΣ ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ

Δεν είναι μετά θάνατο η αφαίρεση των ανθρωπίνων οργάνων, αλλά όταν ο άνθρωπος είναι εν ζωή, γι᾽ αυτό και τον ναρκώνουν. Μετά τον θάνατο τα όργανα είναι άχρηστα.

ΑΠΟ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΦΑΙΡΟΥΝ ΤΑ ΖΩΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ

1. Εχουμε περιπτώσεις που οι γιατροί θεώρησαν κλινικά νεκρούς ζωντανούς ανθρώπους. Πόσοι τεταρταίοι Λάζαροι δεν κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

2. Θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα, που έγινε σε νοσοκομείο των Αθηνών. Ενας νέος άνθρωπος μετά το ατύχημα θεωρήθηκε κλινικά νεκρός, οι γιατροί πήραν την συγκατάθεση των συγγενών του, έκαναν ισχυρή νάρκωση και τον έβαλαν στο χειρουργείο. Ο νοσοκόμος που συμμετείχε στην αφαίρεση των οργάνων έπαθε σόκ. Τί είδε: Ο κλινικά νεκρός κατα τους γιατρούς, την ώρα της επέμβασης έως ότου να του αφαιρεθεί η καρδια, παρ’ όλη την νάρκωση δάκρυζε  συνεχώς και ένας από την ομάδα των γιατρών σκούπιζε τα δάκρυα του. Ο νέος μετά την αφαίρεση της καρδιάς πέθανε, ο νοσοκόμος έπαθε σόκ και οι χασάπηδες γιατροί συνεχίζουν το δολοφονικό τους έργο.

Υπάρχει όμως κάτι πιο φοβερό:

Είναι δυό φορές φονιάς εκείνος που σκοτώνει τον συνάνθρωπό του, μ᾽ αυτό τον τρόπο, έστω και εάν μένουν στον ασθενή λίγες ημέρες ή και λίγα λεπτά ζωής. Ο Γέροντας μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος έλεγε: Δέν γνωρίζουμε τι γίνεται μέσα στην καρδιά του ανθρώπου τα τελευταία λεπτά της ζωής του. Δεν γνωρίζουμε τι διαμείβεται μεταξύ της ψυχής του και του Θεού. Δεν  ξέρουμε αν την τελευταία στιγμή πριν από την έξοδό του, προλάβει να πει το ήμαρτον. Γι᾽ αυτό κάνουμε μνημόσυνα  σ᾽ όλους τους ανθρώπους και στους πιο αμαρτωλούς.  Και ο Γέροντας συνέχιζε·

Ό φυσικός τρόπος για να σωθεί ο άνθρωπος είναι η μυστηριακή ζωή. Το έλεος του Θεού σώζει τον άνθρωπο, αλλά χρειάζεται και ο άνθρωπος να  το θέλει. Χρειάζεται να έχει πίστη, να έχει ταπείνωση, να έχει έργα αγάπης και αρετής και να θέλει τη σωτηρία του. Ένα βήμα  να κάνει ο άνθρωπος, 100  θα κάνει ο Θεός για να τον σώσει. Ο χριστιανός πρέπει να βρίσκεται στην ορθόδοξη πίστη, να αγωνίζεται, να εξομολογείται και να κοινωνεί των αχράντων μυστηρίων. Αυτός είναι ο φυσικός τρόπος της σωτηρίας.

Όμως ο Θεός  έχει και έκτακτους τρόπους.  Παράδειγμα ο ληστής επάνω στο σταυρό που είπε το «μνήσθητί μου Κύριε  όταν έλθεις εν τη Βασιλεία σου» και μπήκε πρώτος στον παράδεισο.

Με την βίαιη όμως αφαίρεση των οργάνων, στερούν από τον άνθρωπο τις τελευταίες ευκαιρίες που του δίνει ο Θεός. Σκοτώνουν το σώμα ασθενών ανθρώπων τη στιγμή που βρίσκονται σε αδυναμία να αντιδράσουν. Σκοτώνουν όμως και την ψυχή τους στερώντας τους τα τελευταία λεπτά της ζωής τους, τα τόσο πολύτιμα.

Βεβαια, δεν πρέπει εμείς οι χριστιανοί να περιμένουμε τα τελευταία λεπτά της ζωής μας για να πούμε το ήμαρτον· Αν κάνουμε τέτοια συμφωνία και χάσουμε τις ευκαιρίες που μας δίνει σήμερα ο Θεός, θα σκληραίνουν οι καρδιές μας και δεν θα πούμε ποτέ το ήμαρτον· Τώρα που μας δίδεται η ευκαιρία ας την αρπάξουμε· «ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς« (Α΄ Τιμοθ. 6, 12).

Την αγάπη μας στον συνάνθρωπό μας μπορεί να την δείξουμε όχι μόνο προσφέροντάς του υλικά αγαθά, όταν τα χρειάζεται, αλλά και με την αιμοδοσία.  Να γίνουμε αιμοδόται εάν το επιτρέπει η υγεία μας. Αυτό είναι μέσα στα καθήκοντα της αγάπης του χριστιανού. Ο Χριστός είναι ο μεγαλύτερος αιμοδότης. Η αφαίρεση όμως ζωτικών οργάνων είναι φόνος και το «ου φονεύσεις« είναι εντολή του Δεκαλόγου.

Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΛΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΑΘΛΙΟΣ

Οι γιατροί θ’ αρπάζουν σαν γεράκια τα όργανα του ανθρώπου χωρίς να ρωτούν τους συγγενείς, θα αφαιρούν τα όργανά του όταν αυτοί τον χαρακτηρίσουν κλινικά νεκρό και θα τον σκοτώνουν με την δικαιολογία… της αγάπης!!!

Ένας ωραίος τρόπος για να γλυτώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία από τα έξοδα της νοσηλίας και κάποιοι γιατροί να τα οικονομήσουν!!!!!!!

Για να μη γίνει αυτό, θα πρέπει όλοι μας να κάνουμε δήλωση και να την στείλουμε στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Διαβάστε με προσοχή  το παρακάτω μήνυμα που μας ήρθε·

Οποιαδήποτε στιγμή ένας πολίτης το επιθυμεί θα μπορεί να δηλώνει την άρνησή του στη μετά θάνατον δωρεά οργάνων, ξεκαθαρίζει ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ), με αφορμή αναρτήσεις στο Διαδίκτυο, σύμφωνα με τις οποίες φέρεται ως «καταληκτική ημερομηνία υποβολής έγγραφης δήλωσης άρνησης δωρεάς οργάνων μετά θάνατον η 12η Δεκεμβρίου 2012».
Η δήλωση άρνησης δωρεάς οργάνων μετά θάνατον δεν έχει συγκεκριμένη προθεσμία υποβολής, ούτε λήγει μετά το πέρας της 1ης Ιουνίου 2013, οπότε και θα αρχίσει η ισχύς του άρθρου 9, του νόμου 3984 περί Εικαζόμενης Συναίνεσης, όπως αναφέρει ο ΕΟΜ, προσθέτοντας ότι ακόμα και μετά τον Ιούνιο του 2013, θα μπορεί κάποιος να δηλώνει την άρνησή του στην μετά θάνατον δωρεά οργάνων.
Επίσης, διευκρινίζεται ότι σύμφωνα με τον νόμο, η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του και κατόπιν συναίνεσης της οικογένειάς του.
Μάλιστα, όπως αναφέρει ο Οργανισμός, με την ισχύ της Εικαζόμενης Συναίνεσης διασφαλίζεται, μέσω της δυνατότητας «αρνητικής δήλωσης», η άρνηση του πολίτη να γίνει δότης οργάνων, γεγονός που με την ισχύουσα νομοθεσία της δηλούμενης συναίνεσης (κάρτα δωρητή), δεν διασφαλιζόταν, καθώς η δωρεά οργάνων του εκλιπόντος επαφιόταν στην απόφαση της οικογένειας.
«Παρόλα αυτά, ουδέποτε στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες που πραγματοποιούνται μεταμοσχεύσεις κάτω από ισχυρά νομικά πλαίσια και ανεξαρτήτως νομοθετημένου τρόπου συναίνεσης, δεν έχουν ληφθεί μοσχεύματα από αποβιώσαντα δότη, χωρίς τη συναίνεση της οικογένειάς του», υπογραμμίζει ο ΕΟΜ, εκφράζοντας, παράλληλα, τη λύπη του «που στο γενικότερο πλαίσιο «εκφοβισμού» του κοινού χρησιμοποιείται και ως μέσο και ο θεσμός της Δωρεάς Οργάνων».
Η «αρνητική δήλωση», η οποία μπορεί να έχει τη μορφή υπεύθυνης δήλωσης ή της απλής δήλωσης που θα βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής από αρμόδια αρχή (ΚΕΠ η Αστυνομικό τμήμα) , αποστέλλεται στον ΕΟΜ ταχυδρομικά ή με φαξ, πρωτοκολλείται και καταχωρείται σε σχετικό αρχείο.
Στη δήλωση θα πρέπει να αναφέρεται ρητά η άρνηση (π.χ. «σε περίπτωση θανάτου δεν επιθυμώ να ληφθούν τα όργανά μου προς μεταμόσχευση»), ενώ, θα πρέπει να αναγράφονται τα εξής προσωπικά στοιχεία: ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, αρ. δελτίου ταυτότητας / διαβατηρίου, ημερομηνία γέννησης, διεύθυνση κατοικίας με ΤΚ και τηλέφωνο επικοινωνίας.
Τα ανήλικα τέκνα συμπεριλαμβάνονται στην υπεύθυνη δήλωση του ενός γονέα, με τα ονόματά τους και την ημερομηνία γέννησής τους.
Οι δηλώσεις θα πρέπει να αποστέλλονται στη διεύθυνση: Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων-Τμήμα Προώθησης Δωρεάς Ιστών & Οργάνων, Αν. Τσόχα 5, 11521 Αθήνα, Φαξ 210 7255066.
Μετά την έναρξη ισχύος του σχετικού άρθρου (1/6/2013), θα αρχίσουν να αποστέλλονται ταχυδρομικώς οι σχετικές βεβαιώσεις σε όποιον έχει εγγραφεί στο αρχείο.

______

οικονομολογος-αναλυτης κ.Σπύρος Λαβδιώτης

απαντά σε ερωτήματα που τέθηκαν μετά

«Μετανοειτε»

«Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»

Ο τελευταῖος λόγος τοῦ Χριστοῦ ἦταν τὸ «Τετέλεσται» (Ἰω. 19,30), λόγος μὲ βαθειὰ σημασία. Ἀλλ᾿ ὅπως ὁ τελευταῖος, ἔτσι καὶ ὁ πρῶτος λόγος ποὺ βγῆκε ἀπὸ τὰ χείλη του, ἔχει μεγάλη σημασία. Καὶ ὁ πρῶτος λόγος εἶνε τὸ «Μετανοεῖτε» (Ματθ. 4,17). Ἂς ἀναλύσουμε τὴν ἔννοια τῆς μετανοίας, τὸ κορυφαῖο κήρυγμα τοῦ Θεανθρώπου.

* * *

Ἡ ἀνθρωπότης, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἀσθενής. Νοσεῖ ποικιλοτρόπως. Καὶ ποιά ἡ αἰτία; Ἐπῆλθε διαταραχὴ στὸ σύμπαν, στὸ ἠθικὸ σύμπαν, λόγῳ παραβάσεως τοῦ ἠθικοῦ νόμου. Ὁ ἠθικὸς νόμος συνοψίζεται στὸ Δεκάλογο, ποὺ ἔλαβε ὁ Μωϋσῆς, καὶ προπαντὸς στὴν Ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου. Δυστυχῶς τὸ νόμο αὐτὸ τὸν καταπατοῦμε. Οὐδέποτε ἄλλοτε ἡ ἀνθρωπότης κατεπάτησε τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ τόσο ὅσο ἡ σύγχρονος γενεά. Ἀμέτρητα τὰ ἁμαρτήματά μας. Ὁ αἰώνας αὐτός, τῶν πυραύλων, θὰ ὀνομασθῇ καὶ αἰώνας τοῦ ἐγκλήματος. Ἔχουμε παραβάσεις τοῦ ἠθικοῦ νόμου, παραβάσεις μικρὲς καὶ μεγάλες. Στὴν ἀνθρωπότητα σήμερα ἁρμόζει αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Δαυΐδ, ὅτι «Αἱ ἀνομίαι μου ὑπερῆραν τὴν κεφαλήν μου, ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ᾿ ἐμέ» (Ψαλμ. 37,5)· ἢ ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ προφήτης Ὠσηέ, ὅτι «Ἀρὰ καὶ ψεῦδος καὶ φόνος καὶ κλοπὴ καὶ μοιχεία κέχυται ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ αἵματα ἐφ᾿ αἵμασι μίσγουσι» (Ὠσ. 4,2)· ἢ ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ προφήτης Ἠσαΐας, ὅτι ὅλη ἡ ἀνθρωπότης ἀπὸ τὴν κορυφὴ μέχρι τὰ νύχια εἶνε γεμάτη ἀπὸ ἕλκη, γεμάτη ἀπὸ ἁμαρτήματα (Ἠσ. 1,6).
Νοσεῖ λοιπὸν ἡ ἀνθρωπότης· τὸ φωνάζουν καὶ οἱ πέτρες. Ποιός θὰ τὴν θεραπεύσῃ;
Ὅπως γύρω ἀπὸ ἕναν πολὺ βαρειὰ ἀσθενῆ, ἔτσι καὶ γύρω ἀπὸ τὸ κρεβάτι τῆς ἀσθενοῦς ἀνθρωπότητος βρίσκονται «γιατροὶ» καὶ γίνεται τρόπον τινὰ ἰατρικὸ συμβούλιο. Ἰατρικὸ συμβούλιο ἐννοῶ τοὺς κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, φιλοσόφους, κυβερνήτας, ποὺ συσκέπτονται ἂν ὑπάρχει θεραπεία.
Οἱ γνῶμες διχάζονται. Ἄλλοι, ἀπαισιόδοξοι, λένε· Δὲν ὑπάρχει πλέον θεραπεία στὸν κόσμο. Ἐκεῖ ποὺ ἔφτασε ἡ ἀνθρωπότης, παρ᾿ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματά της, ὁδηγεῖται πρὸς αὐτοκτονία, μὲ πιστόλι τὴν πυρηνικὴ ἐνέργεια.
Ἄλλοι εἶνε ὑπεραισιόδοξοι καὶ λένε· Μὴν ἀκοῦτε· ἡ ἀνθρωπότης προχωρεῖ μὲ γοργὸ βῆμα πρὸς μεγάλες ἐξελίξεις· ἐντὸς ὀλίγου πατοῦμε στὰ ἄστρα καὶ θὰ κατοικήσουμε ἐκεῖ. Ἐμεῖς ἐλπίζουμε σὲ θεραπεία… Κι ὅταν τοὺς ρωτήσῃς, ποιά εἶνε τὰ φάρμακά τους, ἔχουν συνταγὲς πρόχειρες, συστήματα ποὺ λήγουν στὰ νεώτερα εἰς ―ισμός (π.χ. ἀνθρωπισμός, καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κομμουνισμός, οἰκουμενισμὸς κ.λπ.). Νομίζουν οἱ ταλαίπωροι, ὅτι μὲ τέτοιες συνταγὲς καὶ χάπια θὰ θεραπευθῇ τὸ κακό.
Ὑπάρχει καὶ μιὰ ἄλλη τρίτη κατηγορία ἀνθρώπων, ποὺ πιστεύουν σὲ ἕναν ἄλλο τρόπο θεραπείας. Ἀντὶ νὰ κάθεστε, λένε, σὰν τὶς γριὲς καὶ νὰ κλαῖτε καὶ νὰ ἐλεεινολογῆτε τὸν ἑαυτό σας, κάντε ἐπανάστασι· δὲν χρειάζονται οὔτε δάκρυα οὔτε μοιρολόγια, χρειάζονται γρόνθοι, λένε αὐτοί. Ἡ ἀνθρωπότητα εἶνε βαρέως ἀσθενής, καὶ πρέπει νὰ μπῇ στὸ χειρουργεῖο. Αὐτοὶ φρονοῦν, ὅτι μὲ τὸ αἷμα, μὲ τὸ αἱματοκύλισμα, θὰ ἔλθῃ ἡ θεραπεία.
Τί ἔχουμε νὰ ποῦμε ἐμεῖς; Στὸ συμβούλιο αὐτὸ τῶν φιλοσόφων καὶ κοινωνιολόγων λέμε· Δὲν συμφωνοῦμε οὔτε μὲ τοὺς ἀπαισιοδόξους, οὔτε μὲ τοὺς ὑπεραισιοδόξους, οὔτε μὲ τοὺς ἐπαναστάτας. Ἐμεῖς δὲν προσκυνοῦμε ἰατροὺς ἐπιγείους. Ὑπάρχει γιατρός. Ἀποκαλυφθῆτε, κύριοι. Γιατρὸς μοναδικὸς εἶνε ὁ Χριστός. Στὴν θεία λειτουργία τὸν ὀνομάζουμε «ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν», ἰατρὸν ἐν ἀπολύτῳ ἐννοίᾳ.
Ἂν μποροῦσε ἡ ἀνθρωπότης νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ τοὺς φιλοσόφους, τοὺς ἐπιστήμονας, τὸν τεχνικὸ πολιτισμό, ἀπ᾿ ὅλα αὐτά, δὲν θὰ ἐρχόταν ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο. Ἦρθε, γιατὶ ὁ κόσμος εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τὴν παρουσία του. Ἦρθε στὸν κόσμο, γιὰ νὰ συστήσῃ ἰατρεῖο καὶ νὰ δώσῃ φάρμακο ἰσχυρὸ καὶ ῥωμαλέο.
Ἰατρεῖο του εἶνε ἡ Ἐκκλησία. Γι᾿ αὐτὸ ψάλλουμε· «Τίς ὀδυνώμενος καὶ προσπίπτων τῷ ἰατρείῳ τούτῳ οὐ θεραπεύεται;». Ἐδῶ εὑρισκόμεθα ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἀσθενεῖς. Ἂν ὑπάρχῃ κάποιος ἄμεμπτος, ὑγιής, ἀναμάρτητος, ἂς βγῇ ἔξω. Ἀλλὰ ὅλοι εμεθα ἁμαρτωλοί, ὅλοι ἀσθενεῖς, τῷ σώματι καὶ τῷ πνεύματι.
Καὶ ποιά εἶνε τὰ φάρμακα τοῦ Χριστοῦ; Ὤ τὰ φάρμακά του! Εἶνε δοκιμασμένα, ἀποτελεσματικὰ γιὰ κάθε ἀρρώστια. Καὶ ἕνα ἀπὸ αὐτά, τὸ δραστικώτερο, ποὺ καθαρίζει καὶ ἐξυγιαίνει τὸν ἄνθρωπο μέχρι τελευταίων ἰνῶν τῆς ὑπάρξεώς του, εἶνε τὸ «Μετανοεῖτε». Μόνο διὰ μετανοίας θὰ σωθῇ ὁ κόσμος.

* * *

Τί εἶνε ἡ μετάνοια; Ἂν ρωτήσετε ἕνα φιλόλογο, θὰ σᾶς πῇ, ὅτι ἡ λέξις εἶνε σύνθετη. Ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο μέρη, μετὰ καὶ νοῦς, καὶ ὅτι τὸ πρῶτο, τὸ μετά, σημαίνει μετα-βολή.
Ὅσοι κάνατε στρατιῶτες, ἀκούσατε τὸ παράγγελμα «μεταβολή». Ὅσοι εἶστε σωφέρ, γνωρίζετε ὅτι σὲ ἐπικίνδυνα σημεῖα τοῦ δρόμου χρειάζεται ἀπότομη στροφή. Οἱ δὲ ναυτικοὶ γνωρίζουν, ὅτι στὸν ὠκεανό, σὲ φοβεροὺς κυκλῶνες, ὁ πλοίαρχος διατάζει στροφὴ 180 μοιρῶν. Εἶνε ἡ δυσκολώτερη στροφή.
Ἔχει ἀνάγκη ἡ ἀνθρωπότης ἀπὸ στροφὴ ὄχι 10, ὄχι 20, ἀλλὰ 180 μοιρῶν. Καὶ αὐτὸ εἶνε ἡ μετάνοια. Στροφὴ ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς, ἀπὸ τὸ ψεῦδος στὴν ἀλήθεια, ἀπὸ τὴ συκοφαντία στὴν τιμιότητα. Μετάνοια θὰ πῇ ἀλλαγὴ μυαλοῦ· ν᾿ ἀλλάξουμε μυαλό.
Στὰ γκαρὰζ ὁδηγοῦμε γιὰ ἐπισκευὴ τὰ αὐτοκίνητα, στὰ ὡρολογοποιεῖα ὁδηγοῦμε τὰ χαλασμένα ρολόγια. Ἐδῶ ἔχει ἀνάγκη ἐπισκευῆς καὶ ἀλλαγῆς ὁ νοῦς μας. Διότι ὁ νοῦς μας δὲν εἶνε πλέον διαυγής. Ζῇ μέσα στὴν ὁμίχλη. Εἶνε ναρκωμένος καὶ δὲν σκέπτεται ὀρθά. Ὅλοι, μὲ τὴ «λογική» τους, θὰ σᾶς δικαιολογήσουν τὰ πλέον εἰδεχθῆ ἐγκλήματα. Ρωτῆστε τὸ φιλάργυρο, καὶ θὰ ὑπερασπισθῇ μὲ ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματα τὴ φιλαργυρία του. Ρωτῆστε τὸν πόρνο καὶ τὸ μοιχό, καὶ θὰ σᾶς δικαιολογήσῃ πλήρως τὰ ἐγκλήματά του. Γιατὶ ἔπαυσε πλέον ὁ νοῦς νὰ σκέπτεται ὀρθά. Ἡ σκέψι, τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ἀνθρώπου, πρέπει νὰ ὑποστῇ ῥιζικὴ ἀλλαγή.
* * *
Μετανοεῖτε λοιπόν. Ὅλοι. Μετανοεῖτε, γέροντες συνηλικιῶτες μου, γιὰ τὶς ἁμαρτίες τῆς νεότητός σας. Μετανοεῖτε, νέοι καὶ παιδιά, γιὰ τὶς ἀταξίες, ποὺ ἀσχημίζουν τὴν ὡραία ἡλικία σας. Μετανοεῖτε, ἄνδρες ὥριμοι, γιὰ τὶς πράξεις σας. Μετανοεῖτε, γυναῖκες, ποὺ σὰν νυκτερίδες πετᾶτε στὰ σκότη τῆς ἁμαρτίας. Μετανοεῖτε, γονεῖς, γιὰ τὴν ἀθλία τακτικὴ ἔναντι τῶν τέκνων σας. Μετανοεῖτε, τέκνα, γιὰ τὶς ὕβρεις ἐναντίον τῶν γονέων σας. Μετανοεῖτε, πλούσιοι, γιὰ τὶς ἀδικίες, τὶς ἀσπλαχνίες, τὴν πλεονεξία καὶ τὴν ἐκμετάλλευσι τοῦ λαοῦ μας. Μετανοεῖτε, μικροὶ καὶ μεγάλοι, δάσκαλοι καὶ καθηγηταί, φιλόσοφοι καὶ ψυχολόγοι, ἰατροὶ καὶ λοιποὶ ἐπιστήμονες, κυβερνῆται καὶ λαός, ὀπαδοὶ πάσης παρατάξεως. Ἀλλάξτε τρόπο ζωῆς.
―Μὰ θὰ μᾶς συγχωρήσῃ ὁ Θεός; ἐρωτοῦν.
Δῶστε του τ᾿ ἁμαρτήματά σας. Ἐὰν συγκεντρωθοῦν τ᾿ ἁμαρτήματα ὅλου τοῦ κόσμου, θὰ σχηματισθῇ ἕνας Ὄλυμπος. Ἕνας Ὄλυμπος ὄχι ἀπὸ πέτρες καὶ θάμνους, ἀλλὰ ἀπὸ κάρβουνα ἀναμμένα. Φαντασθῆτε ἕναν Ὄλυμπο ἀπὸ κάρβουνα, καιόμενο καὶ φλεγόμενο. Ποιός μπορεῖ νὰ τὸν σβήσῃ;
Καὶ ὅμως! Ῥίξτε τ᾿ ἁμαρτήματα ὅλα στὸν ὠκεανό· καὶ ἡ φωτιὰ δὲν θὰ νικήσῃ τὴ θάλασσα, ἡ θάλασσα θὰ νικήσῃ τὴ φωτιά. Ποιά εἶνε ἡ φωτιά; Οἱ ἁμαρτίες· οἱ δικές μου, οἱ δικές σας, τοῦ κόσμου ὅλου. Καὶ ποιά εἶνε ἡ θάλασσα; Ὦ χριστιανοί μου, πιστεύσατέ το· ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ ἀπέραντος εἶνε τὸ ἔλεος, τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Μέσα στὴ θάλασσα αὐτὴ πέφτουμε καὶ καθαριζόμεθα. Ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἐθυσιάζετο, οὔτε ὁ λῃστὴς μποροῦσε νὰ πῇ τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε» (Λουκ. 23,42), οὔτε κανένας ἄλλος. Ἐλπίζουμε στὸ θεῖο ἔλεος, ἐλπίζουμε στὴ φιλανθρωπία του.  
Ἀδελφοί μου, κάνετε στροφὴ πρὸς τὸν Κύριο, ὃν, παῖδες, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας
Αὐγουστῖνος
ἱ. ναὸς Ἁγίου Νικολάου Κοζάνης 13-1-1974

Οικουμενισμος: Ενα στεγαστρο αυτοκτονιας

«Ἡ ἑνότης τοῦ Χριστοῦ

καί ἡ “ἕνωσις” τῶν ἀντιχρίστων»

Γιὰ ὅσους ὑπνώττουν ἀκόμα τὸν ὕπνο τοῦ δικαίου, γιὰ ὅσους γνωρίζουν καὶ περιάγουν ἄπραγοι καὶ ἄβουλοι τὴν «ἀγωνία» τους ὡς ἀπόδειξη μετα-πατερικοῦ «μαρτυρίου»· γιὰ ὅσους ἐπιτρέπουν στοὺς Οἰκουμενιστὲς νὰ ἀποδομοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη –συνεκτικὸ ἱστὸ τῆς ταλαίπωρης πατρίδος μας– δημοσιεύουμε τὸ παρακάτω ἄρθρο τοῦ ἀείμνηστου π. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου.

Μέχρι πότε, ἄραγε, θὰ περιμένουμε οἱ πνευματικοί μας πατέρες νὰ ἀντιδράσουν ἁγιοπατερικά; Οἱ ἴδιοι ὁμολογοῦν ὅτι ἡ ἐνημέρωση ποὺ ἔκαναν εἶχε πενιχρὰ ἀποτελέσματα· λόγῳ δὲ τῆς οἰκονομικῆς δυσπραγίας καὶ τῆς κατάντιας τῶν πολιτικῶν καὶ ἐθνικῶν μας θεμάτων, οἱ Ἕλληνες θεωροῦν ὡς πολυτέλεια νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ ἄλλα …παρόμοια θέματα.

Ὅσοι πιστοί, θέλουν παράδειγμα ποὺ δὲν τὸ δίνουν οὔτε οἱ Ἐπίσκοποι, οὔτε οἱ πνευματικοὶ ποιμένες.
Μήπως, τὴν Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν ποὺ ἔχουν κάνει μυστικά, Δυτικοὶ καὶ Ἀνατολικοὶ Οἰκουμενιστές, τὴν ἔχουμε μοιρολατρικά ἀποδεχθεῖ;
Στὸ δημοσιευόμενο ἄρθρο του, «Ἡ ἑνότης τοῦ Χριστοῦ καί ἡ “ἕνωσις” τῶν ἀντιχρίστων», ὁ π. Χαράλαμπος ἐκτὸς τῶν ἄλλων, τονίζει καὶ τὰ ἑξῆς:
–  Μᾶς καλοῦν (ὁ Οἰκουμενιστὲς) γιά «ἕνωσι» σ᾽ ἕνα σαθρό στέγαστρο, σ᾽ ἕνα στέγαστρο αὐτοκτονίας, πού συγκεντρώνει ὅλες τίς αἱρέσεις.
–  Ἐργάζεται γιά τόν Οἰκουμενισμό μιά μεγάλη στρατιά ἀντιχρίστων δυνάμεων, πού ἔχουν βάλει σάν στόχο τους νά χτυπήσουν καί νά διαλύσουν τήν Ὀρθοδοξία.
–  Ὁ διεθνής Σιωνισμὸς πρωταγωνιστεῖ σ᾽ αὐτό τό θορυβῶδες ἑνωτικό σχέδιο. Οἱ ἀρνηταί τοῦ Χριστοῦ, ὅμως, εἶναι δυνατόν νά ἐνδιαφέρωνται γιά τήν Ἐκκλησία;
–  Ἡ ἐπιδιωκομένη «ἕνωσι» τῶν Ἐκκλησιῶν, λοιπόν, εἶναι γιά μᾶς διάσπασι.
–   Προσπαθοῦν νά μᾶς διαλύσουν. Νά διαλύσουν τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα.
–    Καλούμεθα σέ συναγερμό καί ἑνότητα μέσα στήν Ὀρθοδοξία μας.

Ἡ ἑνότης τοῦ Χριστοῦ καί ἡ «ἕνωσις» τῶν ἀντιχρίστων

Ἀρχιμανδρίτου π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου

Ὁ δημοσιογράφος καί παλαιός συνεργάτης τοῦ «Ο.Τ.» κ. Μιχαήλ Τσώλης μᾶς ἀπέστειλεν ἀπό τό ἀρχεῖον του ἕνα «γραπτόν κήρυγμα» τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος μέ τήν ἑξῆς σημείωσιν:
Κατά τό ἔτος 1975 ἡ Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν εἶχε τιμωρήσει τόν μακαριστόν Γέροντα Ἀρχιμανδρίτην π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον ἀνακοινώνοντάς του ρητῶς «ὅπως ἀπόσχη πάσης ἱεροπραξίας ἔτι δέ καί αὐτοῦ τοῦ κηρύγματος» (!) διά μικρόν χρονικόν διάστημα, διότι ἐκεῖνος εἶχε ἀσκήσει πνευματικόν ἔλεγχον εἰς τόν τότε Προκαθήμενον τῆς Ἐκκλησίας διά πράξεις του κατά παράβασιν τῶν ἱερῶν Κανόνων…
Τότε λοιπόν ὁ ἀείμνηστος Γέροντας δέν ἐσίγησεν, ἀλλά κατέφυγεν εἰς τό «γραπτόν κήρυγμα». Ἔτσι ἐπί ἀρκετές Κυριακές τά κηρύγματά του ἐδημοσιεύοντο εἰς τό Κυριακάτικον φύλλον τῆς ἐφημερίδος «Ἐθνικός Κήρυξ».
Ἀπό τά κείμενά του ἐκεῖνα εἶναι καί τό παρακάτω, τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη κατά τήν Κυριακήν τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων ὑπό τόν τίτλον, «Ἡ ἑνότης τοῦ Χριστοῦ καί ἡ “ἕνωσις” τῶν Ἀντιχρίστων». Αὐτό ἔχει ὡς ἀκολούθως:
“Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτούς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὕς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἕν καθώς καί ἡμεῖς” (Ἰωάν. ΙΖ´ 1-13).
Μέ θερμή προσευχή, πού ἀπευθύνεται πρός τόν Οὐράνιο Πατέρα, ἐπισφραγίζει τήν θεία Του διδασκαλία, γιά ἑνότητα ὁ Ἰησοῦς στό σημερινό Εὐαγγέλιο. Ζητάει ἀπό τόν Πατέρα Του νά φυλάξη τούς μαθητάς Του ἑνωμένους μεταξύ τους.
Ἑνωμένους, ὄχι μέ ψεύτικους συμβιβασμούς, ὄχι μέ ἐξωτερική ἐπίπλαστη ἑνότητα, ἀλλά ἑνωμένους σ᾽ ἕνα πνευματικό σῶμα.Ἑνωμένους σέ μιά τέλεια καί ἀρραγῆ πνευματική ἑνότητα, σάν ἐκείνη, πού ἑνώνει τόν Πατέρα μέ τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα στήν Τριαδική Θεότητα. “Ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς” ὑπογραμμίζει.
Ὑψώνει τά μάτια Του στόν οὐρανό καί προσεύχεται ὁ Κύριος, διότι ἐκεῖ ἐπικρατεῖ ἡ ἀπόλυτη ἑνότητα καί ἀπό ἐκεῖ μπορεῖ νά ἔρθη, μέ τήν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ, μέ τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἀληθινή ἑνότητα.
Ἑνότητα καί ἁρμονία βλέπομε στόν οὐράνιο καί πνευματικό κόσμο. Ἑνωμένος εἶναι ὁ ἀπειράριθμος ἀγγελικός κόσμος, πού ὑπηρετεῖ τόν Δημιουργό. Ἑνιαῖο καί ἁρμονικό δημιούργησε ὁ Θεός τόν Τρισμέγιστο κόσμο καί ἑνιαῖον τόν κυβερνᾶ.
Μέ ἑνότητα, ἁρμονία καί τάξι καταπληκτική στροβιλίζονται στό ἀχανές διάστημα τά ἀναρίθμητα οὐράνια σώματα… Ἑνωμένους στήν Πίστι, στήν προσευχή, ἑνωμένους πνευματικά, θέλει ὅλους τούς ἀνθρώπους ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἑνωμένους μέ τόν Θεό καί μεταξύ τους.
Ἡ ἕνωσις αὐτή εἶναι ἐσωτερική, πνευματική καί γίνεται μονάχα διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐπιτυγχάνεται μόνον ἐντός τῆς Ἐκκλησίας. Τό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ στρατευμένη δηλαδή ἐπί γῆς Ἐκκλησία εἶναι ὁ μοναδικός δρόμος, πού ὁδηγεῖ στήν ἑνοποίησι, στή σωτηρία καί τήν ἕνωσι μέ τόν Θεό.
Διά τοῦ Θεανθρώπου, λοιπόν καί μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νά τελειοποιηθοῦν καί νά ἑνωθοῦν μέ τόν Θεό καί μεταξύ τους. Ὅταν ὑπάρχη ἡ ἑνότητα τοῦ Χριστοῦ ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, ἡ ἑνότητα αὐτή ἔχει ὑπερφυσική δύναμι, γιατί ἐκεῖ μέσα βρίσκεται ὁ ἴδιος ὁ Παντοδύναμος Θεός.
“Οὗ γάρ εἰσι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν”, εἶπεν ὁ Κύριος. Ἑνωμένη ἡ Ἐκκλησία μας κατώρθωσε θαύματα. Ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ καί διά Χριστοῦ οἱ Θεοφόροι Πατέρες, συγκρότησαν Οἰκουμενικές Συνόδους καί ἔδιωξαν ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία ψυχοκτόνες πλάνες καί αἱρέσεις. Ἑνωμένοι οἱ Πατέρες καί φωτισμένοι ἀπό τό Πανάγιο Πνεῦμα διεφύλαξαν τό Δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας.

* * *

Στό πέρασμα τοῦ χρόνου ὅμως, τό πνεῦμα τῆς πλάνης καί τῆς αἱρέσεως, τά ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου, πολεμοῦν μέ δόλο καί ὑποκρισία τήν ἑνότητα, πού κήρυξε ὁ Χριστός. Γιά ἑνότητα μιλᾶνε βέβαια, ἀλλά μιά ἕνωσι καί μιά ἑνότητα, πού στηρίζεται, στήν πλάνη, στήν ὑποκρισία, στήν ἀπάτη, στόν ὑπολογισμό, στήν πανουργία.
Γιά «ἕνωσι» λένε καί ὑπολογίζουν στήν διάσπασι καί καταβρόχθισι τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιά ἀγάπη μιλᾶνε, ἀλλά μιά ἀγάπη γεμάτη ὑποκρισία. Μιά ἀγάπη πού δέν ἔχει μέσα της τόν πόνο γιά τόν συνάνθρωπο, ὅπως τόν δίδαξε ὁ Χριστός, ἀλλά πού σκοπεύει ἐν ὀνόματι τῆς «ἑνώσεως» νά ὑποτάξη καί νά ὑποδουλώση τά πάντα.
Ἑνότης, εἰρήνη, ἀγάπη, συνεργασία, συμφωνία, κοινό νόμισμα, εἶναι λέξεις ἀπατηλές στήν ἐποχή μας. Εἶναι λέξεις, πού κρύβουν δόλο, γιατί λειτουργοῦν χωρίς τό πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι λέξεις, πού χρησιμοποιοῦν πλανερά οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας.
Καί φυσική συνέπεια εἶναι ἡ ἔντασι, ἡ ὄξυνσι, οἱ διενέξεις, τά μίση, ἡ βία. Πίσω ἀπό τίς νεκρωμένες αὐτές λέξεις κινοῦνται ἐπιδέξια οἱ ἐχθροί τῆς ἀληθινῆς ἑνότητος, πού ζητάει ὁ Χριστός. Καί ἡ λεγομένη στήν ἐποχή μας προσπάθεια γιά «ἕνωσι τῶν Ἐκκλησιῶν» ἤ ἀλλοιῶς «Οἰκουμενισμός», δέν στηρίζεται στόν Χριστό.
Ἀφετηρία κι ἐδῶ εἶναι ἡ δολιότης, τό πνεῦμα τῆς αἱρέσεως, πού θέλει νά νοθεύση τό Δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας, νά τήν ἑνώση μέ τίς βλάσφημες ἀντίχριστες αἱρέσεις, νά τήν ὑποδουλώση σ᾽ ἕνα κατασκεύασμα σκοτεινῶν δυνάμεων, πού μπορεῖ νά ὀνομασθῆ παναίρεσις.
Ναί! Γιά τόν Οἰκουμενισμό, τήν ψευτοένωσι, δέν ὑπάρχουν Θρησκεῖες καί Πατρίδες, δέν ὑπάρχουν σύνορα.
Σκοπός τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι, ὅλα νά συνθλιβοῦν καί νά ἀφομοιωθοῦν στό ἀβυσσαλέο στόμα του. Καί γιά τόν σκοπόν αὐτόν ἔχουν καταστρώσει σχέδια. Ἔχουν ἐπιστρατεύσει ἐπιτελεῖα ἀντιχρίστων δυνάμεων. Κάνουν προβολή ἐπιδέξια τῆς δραστηριότητός του.
Ἐμφανίζουν τό ἔργο του σάν πρᾶξι τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου: “ἵνα ὦσιν ἕν”.
– Γιά ἑνότητα δέν λέγει ὁ Κύριος; Νά λοιπόν, ἐμεῖς προχωρᾶμε στήν ἕνωσι!, λένε.
Ἀλλά αὐτή δέν εἶναι ἡ ἑνότητα, γιά τήν ὁποία προσεύχεται ὁ Κύριος. Δέν εἶναι ἑνότητα “ἐν Χριστῷ καί διά τοῦ Χριστοῦ”. Εἶναι ἀνακάτεμα. Ἐπιδιώκεται νά ἑνωθοῦν οἱ πλάνες μέ τήν ἀλήθεια. Ἐπιδιώκεται μιά τραγελαφική ἑνότητα, πού δέν ξεχωρίζει τίποτε, πού δέν ἀναγνωρίζει πουθενά τήν Ἀλήθεια.
Μᾶς καλοῦν γιά «ἕνωσι» σ᾽ ἕνα σαθρό στέγαστρο, σ᾽ ἕνα στέγαστρο αὐτοκτονίας, πού συγκεντρώνει ὅλες τίς αἱρέσεις καί ὅλα τά ψεύδη.
Μᾶς καλοῦν νά “ἑνωθοῦμε” νά μποῦμε σέ τσουβάλι, νά “συγκολληθοῦμε” μέ βλάσφημες αἱρέσεις, νά μποῦμε στό σκοτάδι, νά χάσωμε τήν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καί τήν κρυστάλλινη καθαρότητα τῆς Πίστεώς μας!

* * *

Μά εἶναι πιά ὁλοφάνερο, ὅτι δυνάμεις ξένες πρός τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία προωθοῦν τήν λεγόμενη «ἕνωσι». Ἔχει πιά ἀποκαλυφθῆ ὅτι ἐργάζεται γιά τόν Οἰκουμενισμό μιά μεγάλη στρατιά ἀντιχρίστων δυνάμεων, πού ἔχουν βάλει σάν στόχο τους νά χτυπήσουν καί νά διαλύσουν τήν Ὀρθοδοξία.
Ὁ διεθνής Σιωνισμός, μέ ὄργανά του, κυρίως τήν Μασωνία, πρωταγωνιστεῖ σ᾽ ὅλο αὐτό τό θορυβῶδες καί πολυδιατυμπανισμένο ἑνωτικό σχέδιο. Οἱ ἀρνηταί τοῦ Χριστοῦ, ὅμως, εἶναι δυνατόν νά ἐνδιαφέρωνται γιά τήν Ἐκκλησία;
Στόν “Οἰκουμενισμό”, στήν “ἕνωσι”, βλέπομε νά παίρνουν μέρος ὀργανισμοί ξένοι πρός τήν Πίστι. Ἀκόμη, ὅπως ἀποκαλύφθηκε πρόσφατα, καί ὄργανα ξένων μυστικῶν ὑπηρεσιῶν ἐνδιαφέρονται γιά τήν ἕνωσι!
Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά; Τί ἄλλο παρά σχέδια δόλια καί πονηρά. Ἐπιδιώξεις ἀλλότριες, ἀντίχριστες. Ἡ ἐπιδιωκομένη «ἕνωσι» τῶν Ἐκκλησιῶν, λοιπόν, εἶναι γιά μᾶς διάσπασι.
Προσπαθοῦν νά μᾶς διαλύσουν. Νά διαλύσουν τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα. Χτυποῦν τήν Πίστι μας, γιά νά σπάση ἡ συνοχή μας. Ἐμεῖς ὅμως, πού βλέπομε αὐτό τό σκοτεινό σχέδιο ἐξελισσόμενο, καλούμεθα σέ συναγερμό καί ἑνότητα.
Σέ ἑνότητα χριστιανική. Σέ ἑνότητα μέσα στήν Ὀρθοδοξία μας, πού εἶναι ὁλοφώτεινη, ξάστερη, ζωντανή.
Καλούμεθα σέ ἑνότητα καί ἐπαγρύπνησι, διότι ὁ Δούρειος αὐτός ἵππος μᾶς ἀπειλεῖ μέ τρομακτικό σκοτάδι, μέ σύγχυσι καί συμφορές. Μέ συμφορές καί ἐθνικές καί κοινωνικές. Καλούμεθα ἀκόμα σέ προσευχή καί ἀγῶνα.
Ἀγῶνα ἐναντίον τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων, πού ξαπλώνουν τά θανατηφόρα πλοκάμια τους στήν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας, κρυμμένα πίσω ἀπό ἀθῶες κινήσεις.
Ἕνα ἀληθινό ξεσκέπασμα τοῦ φοβεροῦ αὐτοῦ μηχανισμοῦ τῆς “ἑνώσεως” μέ συγκλονιστικά στοιχεῖα ἔκανα πρίν μερικά χρόνια τό 1971, μέ τό βιβλίο μου: “Ὁ Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα”.
Τό βιβλίο αὐτό θά ἔπρεπε νά τό διαβάσουν ἐκεῖνοι κυρίως, πού γοητεύονται καί βαυκαλίζονται μέ τίς λέξεις “Ἕνωσις” καί “Οἰκουμενισμός”, γιά νά μάθουν ποιοί κρύβονται πίσω ἀπ᾽ ὅλα αὐτά καί πόσο σατανικά ἐργάζονται…

Πηγή: «Ὀρθόδοξος Τύπος», ἀρ. 1936  20 Ἰουλίου 2012

Αποσπασμ. Απο ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

TO EΥΑΓΓΕΛΙΟ

«ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ» «ΟΜΟΙΟΥΣΙΟΣ»

_____

_____

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ

OMIΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
___

____________

ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

OMIΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

_

_______

NITΣΕΒΩ

OMIΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

______

___

ΔΕΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΡΑ

Δεν θα μείνουν τα καθάρματα αυτά της κοινωνίας ατιμώρηρητα. Θα έρθη ώρα που θα πληρώσουν με τόκο και επιτόκιο τα εγκλήματά των

__

___

ΤI EINAI KOΛΑΣΗΣ;

«…Ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου» (Λουκ. 16,28)

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ; Ἰδού, ἀγαπητοί μου, τὸ τεράστιο ἐρώτημα ποὺ θέτει σήμερα τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο.

Πῆγα μιὰ φορὰ σ᾿ ἕνα χωριό, κ᾿ ἐκεῖ μὲ ρώτησαν· Ποιός ἦρθε ἀπὸ τὸν ἄλλο κόσμο; μήπως ἀναστήθηκε κανείς, νὰ μᾶς πῇ τί γίνεται ἐκεῖ;… Ἀλλὰ τί καταλαβαίνετε, αὐτοὶ ποὺ ζητοῦν νὰ δοῦν νεκρὸ ν᾿ ἀνασταίνεται, ἂν ἀναστηθῇ, θὰ τὸν πιστέψουν; Ἀμφιβάλλω. Δὲν ἀρνοῦμαι, ὅτι τὸ ν᾿ ἀναστηθῇ ἕνας νεκρὸς δὲν εἶνε μικρὴ μαρτυρία. Ἀλλ᾿ ὑπάρχει ἄλλη ἀκόμη ἰσχυρότερη. Καὶ χίλιοι νεκροὶ νὰ σηκωθοῦν ἀπὸ τὸν τάφο, δὲν εἶνε ἀποστομωτικοὶ μάρτυρες. Διότι εἶνε ἄνθρωποι. Ἐγὼ ἕνα μάρτυρα θεωρῶ ἀκαταμάχητο· αὐτὸν ποὺ λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο, κ᾿ εἶνε παραπάνω ἀπὸ κάθε ἄλλη ἀπόδειξι καὶ τεκμήριο καὶ ντοκουμέντο. Καὶ αὐτὸς εἶνε ἡ ἁγία Γραφή.

Ἡ ἁγία Γραφὴ δὲν εἶπε ποτέ ψέμα, δὲν βρέθηκε στὶς σελίδες της λάθος. Περιέχει τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ. Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35). Ἐγὼ λοιπόν, ἀδελφοί μου, δὲν περιμένω ν᾿ ἀναστηθῇ νεκρὸς ἀπὸ τὸν τάφο. Οὔτε νὰ μοῦ βεβαιώσῃ τὴν πίστι μου ὁ ἄλφα ἢ ὁ βῆτα ἐπιστήμων. Μοῦ εἶνε ἀρκετό, καὶ εὐλογῶ τὴν ἁγία Τριάδα γι᾿ αὐτό, ποὺ μᾶς ἔδωσε αὐτὸ τὸ μικρὸ βιβλίο, τὸ Εὐαγγέλιο, γιὰ νὰ τὸ ἔχουμε ὁδηγὸ στὴ ζωή μας, φάρο στὰ σκότη τῆς ψυχῆς.

Γι᾿ αὐτὸ εἶνε δυστυχὴς ὅποιος δὲ᾿ διαβάζει τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ δυστυχέστερος ὅποιος τὸ διαβάζει ἀλλὰ δὲν προσπαθεῖ νὰ τὸ ἐφαρμόσῃ. Συνιστῶ λοιπὸν καὶ παρακαλῶ· Κανένα σπίτι χωρὶς Εὐαγγέλιο! Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει· «Ὅπου εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο, διάβολος δὲ᾿ ζυγώνει».

* * *

Τὸ ἀθάνατο Εὐαγγέλιο μᾶς βεβαιώνει καὶ  γιὰ τὸ ὅτι ὑπάρχει ἄλλος κόσμος. Τὸ κηρύττει ἡ Παλαιὰ καὶ ἰδίως ἡ Καινὴ Διαθήκη. Ὑπάρχει κόλασι, ὑπάρχει παράδεισος. Τὸ κηρύττει παντοῦ, τὸ λέει καὶ σήμερα μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου.

Νὰ τὴ διηγηθοῦμε; Εἶνε γνωστή. Τί λέει;

Ἀκούγονται φωνές. Ἀπὸ ποῦ; Ὁ πλούσιος φωνάζει ἀπὸ τὴν κόλασι. Κόλασι; θὰ πῆτε, πώ πω!… Νὰ σᾶς πῶ, ἀδέρφια μου. Ἐγὼ σήμερα δὲν ἤθελα νὰ κηρύξω. Ὅταν χθὲς τὸ βράδυ διάβασα τὴν περικοπή, εἶπα· Ἄχ, νά ᾿μουν σὲ μιὰ σπηλιὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, νὰ μὲ σώσῃ ὁ Θεός, νὰ μὴν πάω κ᾿ ἐγὼ στὴν κόλασι!… Γιατὶ κ᾿ ἐγώ, σὰν ἁμαρτωλός, θέλω νὰ μὴν ὑπάρχῃ κόλασις. Ἀλλ᾿ ὑπάρχει δυστυχῶς! Ὅπως ὑπάρχει νύχτα, ὑπάρχει καὶ κόλασις. Κι ἀκούσατε τί κουβεντιάζουν ὁ πλούσιος ἀπὸ τὴν κόλασι μὲ τὸν δίκαιο Ἀβραὰμ ἀπὸ τὸν παράδεισο, ἐκεῖ ποὺ πῆγε καὶ ὁ φτωχὸς Λάζαρος. Τὰ λέει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα.

Βλέπει ὁ πλούσιος τὸ Λάζαρο σ᾿ ἐκεῖνα τὰ μεγαλεῖα καὶ παρακαλεῖ τὸν Ἀβραὰμ γιὰ λίγη δροσιά. Ἀδύνατον, ἀπαντᾷ ὁ Ἀβραάμ. Ζητάει τότε χάρι γιὰ τὰ πέντε ἀδέρφια του· ν᾿ ἀναστηθῇ ὁ Λάζαρος ἐκ νεκρῶν καὶ νὰ πάῃ νὰ τοὺς πῇ νὰ μετανοήσουν, γιὰ νὰ μὴν καταλήξουν κι αὐτοὶ στὴν κόλασι. Λέει ὁ Ἀβραάμ· «Ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας» (Λουκ. 16,29), ἔχουν τὴν ἁγία Γραφή. ―Ὄχι, λέει ὁ πλούσιος· ἐὰν γίνῃ νεκρανάστασι, θὰ πεισθοῦν. ―Ὄχι, λέει τέλος ὁ Ἀβραάμ· ἂν δὲν πιστεύουν στὴν ἁγία Γραφή, καὶ ἐκ νεκρῶν κάποιος ν᾿ ἀναστηθῇ, πάλι δὲν θὰ πεισθοῦν.

* * *

Βλέπουμε λοιπὸν δύο πλουσίους. Τὸν ἕνα  στὴν καρδιὰ τῆς κολάσεως, τὸν ἄλλο (τὸν Ἀβραάμ) στὴν καρδιὰ τοῦ παραδείσου. Πῶς συμβαίνει αὐτό; Ἦταν ἀντίθετοι αὐτοί. Ὁ ἕνας ἔκλεινε τὴν πόρτα του, ὁ ἄλλος τὴν ἄνοιγε· ὁ ἕνας ἦταν ἄσπλαχνος, ὁ ἄλλος εὔσπλαχνος. Δῶστε μου πλουσίους σὰν τὸν Ἀβραάμ! Τέτοιους νά ᾿χαμε, δὲν θὰ ὑπῆρχε φτωχολογιά. Ἂν βαδίζῃς τὸ δρομολόγιο Ἀβραάμ, θὰ πᾷς κατ᾿ εὐθεῖαν στὴν καρδιὰ τοῦ παραδείσου. Ἂν βαδίσῃς τὸ δρομολόγιο τοῦ ἀσπλάχνου, θὰ πᾷς στὴν καρδιὰ τῆς κολάσεως.

―Καὶ τί εἶνε αὐτὴ ἡ κόλασις; θὰ ρωτήσετε. Read more »

”Kyriaki” , Period 4 – Year 19 – Page No. 910 – Nov. 3, 2002

 What is Hell?

Tι είναι κόλαση

“…So that they too do not come to this place of torture” (Luke 16:28)

“Ινα μη και αυτοι έλθωσιν εις τον τόπον τούτον της βασάνου” (Λουκ. 16,18)

Does another world exist? Behold, my beloved, the huge question that the sacred gospel sets forth today.

I once went to a village, and there they asked me: Who came from the other world? Maybe someone was resurrected, to tell us what’s going on there?…But what do you understand, these people who ask to see a dead man resurrected, if he is resurrected, will they believe? I doubt it. I won’t deny that to see a dead man resurrected is no small testimony. But there is yet a more powerful testimony. Even if a thousand dead people rise up from their tomb, they aren’t silencing testimonies. Because they are people. I have an invincible witness; him whom today’s gospel says, and is more than every other proof and evidence and document. And he is holy Scripture.

Holy Scripture never said a lie; no mistake was ever found in its pages. It contains the words of God. Christ said it: “The heaven and the earth shall pass away, but my words shall not pass away” (Matt. 24:35). I then, my brethren, am not waiting for a dead person to be resurrected from the tomb. Nor for my faith to be verified by an x or y scientist. It suffices for me, and I bless the holy Trinity for this, who gave us this small book, the Gospel, so we can have it as guide in our life, a lighthouse in the darkness of the soul.

For this reason unfortunate is the person who doesn’t read the Gospel, and more unfortunate is whoever reads but doesn’t try to practice it. I recommend, therefore, and entreat you: No home without a Gospel! Saint John Chrysostom says: “Wherever the Gospel is, there the devil doesn’t wedge in.”

***

The immortal Gospel assures us also that another world exists. The Old but especially the New Testament preaches it. Hell exists, paradise exists. It preaches it everywhere, and today’s parable of the rich man and Lazarus says it.

Should we narrate it? It is known. What does it say? Read more »

_

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΞΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΟΙ ΔΙΑΠΛΟΚΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΕΡΝΙΧ

ΤΑ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΑ ΠΡΟΤΕΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΖΗΛΟΦΘΟΝΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ

Διαβάστε το άρθρο http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=699%3A11113———-a—-&catid=29%3A2009-07-31-01-42-16&Itemid=51

Πελαγος εκπληξεων η Ορθοδοξια

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,

http://katanixis.blogspot.gr/2013/01/wmv_3655.html

https://www.youtube.com/watch?v=o16yEyo1oXI

ΒΙΝΤΕΟ από την κοπή της βασιλόπιτας στην ενορία του Ι.Βυζ.Ν. Προφ. Ηλιού της Ι.Μ. Θεσ/νίκης

http://katanixis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_7287.html

http://www.youtube.com/watch?v=OJog1cal-dw&feature=youtu.be

_

ΠΩΣ ΘΑ ΕΞΕΛΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ;

ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

Στους πρώτους είναι η διαφθορά, ο αμοραλισμός και ο ατομικισμός με συνέπεια την διάλυση του διοικητικού μηχανισμού, τον εξευτελισμό της…δικαιοσύνης, την απώλεια της παραγωγικής ικανότητας και την αδυναμία επιβίωσης κάθε δημιουργικής προσπάθειας. Ο άμετρος καταναλωτισμός, οι απερίσκεπτες, λόγω ψηφοθηρίας, δαπάνες του δημοσίου, η φοροδιαφυγή, οι ζημιές του τραπεζικού συστήματος και τελευταία η αδυναμία έκδοσης εθνικού νομίσματος ανάγκασαν τις κυβερνήσεις σε ακριβό εξωτερικό δανεισμό λόγω της ανικανότητας τους να λύσουν τα δημοσιονομικά προβλήματα και να αναστρέψουν την συνεχή αποβιομηχανοποίηση της χώρας από τη μεταπολίτευση και μετά. Τώρα τα χρέη έχουν υπερβεί ακόμη και τη δυνατότητα δανεισμού με αποτέλεσμα, να εκποιείται η χώρα για την αποπληρωμή των δανείων, να θεσπίζονται νόμοι μείωσης των μισθών και των συντάξεων, με ταυτόχρονη στέρηση των κοινωνικών παροχών υγείας, παιδείας, και το χρέος να μεταβιβάζεται στις επόμενες γενεές, πράγμα ιστορικά πρωτόγνωρο….την συνέχεια στο ιστολόγιο: http://mkka.blogspot.com

ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ

ή Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι;

Πρoσκληση

Τὰ Ὀρθόδοξα Σωματεῖα «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος» (ΦΕΚΦ, Θεσσαλονίκη) καὶ «Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης» (Λάρισα-Βόλος) σᾶς προσκαλοῦν νὰ παρευρεθεῖτε στὴν Ἡμερίδα ποὺ συνδιοργανώνουν στὸν Βόλο μὲ θέμα:
«Ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ οἱ ἐκφραστές του.  
Ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης  στὸν μητροπολίτη Περγάμου (Ἰωάννη Ζηζιούλα)».
Ἡ Ἡμερίδα θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸν Βόλο, στὶς 26 Ἰανουαρίου 2013 καὶ ὥρα 05:00 μ.μ.,
στὴν αἴθουσα «Κορδᾶτος» τοῦ Πανεπιστημίου Βόλου (Κτίριο Παπαστράτου, παραλία).
Τὶς σχετικὲς εἰσηγήσεις τους θὰ ἀναπτύξουν οἱ ὁμιλητές: π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς (  Ἱερομόναχος), Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο (ἐκδότης-συγγραφέας, Πρόεδρος τῆς ΦΕΚΦ), Παναγιώτης Σημάτης (Θεολόγος, Γραμματέας τῆς ΦΕΚΦ).
Γιὰ τὴν Φιλορθόδοξο Ἕνωσι «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος», Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο, Πρόεδρος
Γιὰ τὸν Ὀρθ. Χριστ. Ἀγωνιστικὸ Σύλλογο «Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης», Γρηγόριος Γρηγορίου, Πρόεδρος
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Πρόγραμμα Ἡμερίδος
 5:00 Ἔναρξη.
 5:15 Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο (ἐκδότης-συγγραφέας, Πρόεδρος ΦΕΚΦ), «Ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ τὰ ἱστορικὰ συμφραζόμενά του».
 6:00 κ. Παναγιώτης Σημάτης (θεολόγος, Πρόεδρος ΦΕΚΦ), «Ἡ κατεγνωσμένη αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ».
 6:45 Προβολὴ Βίντεο.
 7:00 Διάλειμμα.
 7:20 π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς (Ἱερομόναχος), «Οἱ καταβολὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης,  πρόδρομος καί αὐθεντικός ἐκφραστής του. —  Ἡ σκηνοθεσία τῆς ἁγιοποιήσεώς του».
 8:00 Συζήτηση.
 8:30 Λήξη.

Η Ελλάδα βουλιάζει, η Εκκλησία…αγρόν αγοράζει!

Σίγουρα το πολιτικό σύστημα της χώρας, αυτό το σύστημα που έριξε την Ελλάδα στον γκρεμό και καταδίκασε τους πολίτες της στον αφανισμό ή στην εξορία, θα τρίβει τα χέρια του επειδή στην κορυφή της ελληνικής εκκλησίας βρίσκονται οι πιο βολικοί ιεράρχες που θα μπορούσαν να βρουν στην δεδομένη συγκυρία.

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Τις στρατεύεται ιδίοις οψωνίοις ποτέ;» (Α΄ Κορ. 9,7)

ΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΟΥΜΕ, αγαπητοί μου, το Θεό, που μας αξίωσε να φθάσουμε πάλι στην Κυριακή αυτή. Μπορεί και να μη φθάναμε, λόγω των τόσων αμαρτιών μας.
Η Εκκλησία, αδελφοί μου, εκτός των άλλων, είναι και σχολείο, το σχολείο του Χριστού. Αυτό δείχνουν και τα δύο αναγνώσματα, οι περικοπές αποστόλου και ευαγγελίου, που διαβάζονται από την Καινή Διαθήκη κάθε φορά.
Ο απόστολος σήμερα περιέχει πολλά νοήματα, παραδείγματα, εικόνες. Απ᾿ όλα αυτά θα σάς παρουσιάσω μόνο μία εικόνα.

* * *

Ο απόστολος Παύλος απαντά στους κατηγόρους του. Μα είχε κατηγόρους; θα πήτε. Και ποιός μεγάλος άνθρωπος δεν έχει κατηγόρους; Ετσι και ο απόστολος Παύλος. Τον συκοφαντούσαν και τον διέβαλλαν, ότι δεν είναι απόστολος. Απαντᾷ λοιπόν εδώ και λέει· Είμαι απόστολος του Χριστού. Απόδειξις το κήρυγμά μου, απόδειξις η εκκλησία της Κορίνθου που ίδρυσα, απόδειξις οι κόποι και οι οδοιπορίες μου. Αύτα πιστοποιούν, ότι είμαι απόστολος.
Και τι θα πει απόστολος; Απόστολος είναι ο άνθρωπος που ξεχώρισε ο Θεός μέσα από μυριάδες άλλους για να του αναθέσει μια σοβαρή δουλειά· και αυτός, πάνω στην αποστολή του, θυσιάζει όλο τον εαυτό του· όπως το λιβάνι καίγεται ολόκληρο, δε᾿ μένει τίποτα, έτσι και ο απόστολος όλη τη ζωή του την «καίει» πάνω στην αγάπη του Χριστού. Θυσιάζει και οικογένεια και παιδιά και γυναίκα και χρόνο και χρήμα και αίμα· είναι έτοιμος να βρεθεί μέσ᾿ στα μπουντρούμια των φυλακών, να υποστεί τα πάντα, και να μαρτυρήσει ακόμη.
Τι είναι ο απόστολος; Ενας στρατιώτης, στρατιώτης Χριστού. Αυτό λέει σήμερα ο Παύλος στο αποστολικό ανάγνωσμα (βλ. Α´ Κορ. 9,7· βλ. και Β´ Τιμ. 2,3). Κι όπως ο στρατιώτης παίρνει απ᾿ το στρατό το σιτηρέσιό του, το ποσό που χρειάζεται για τροφή και ενδυμασία, κατα παρόμοιο τρόπο κ᾿ εγώ, ως στρατιώτης του Ιησού Χριστου, δικαιούμαι να παίρνω το σιτηρέσιό μου από την Εκκλησία. Αλλ᾿ εγώ, λέει, και αυτό το μισθό μου δεν τον παίρνω. Θυσιάζω και το δικαίωμά μου αυτό, για να μη δώσω λαβή σε κανένα να πει, ότι ζω από το ευαγγέλιο.

* * *

Στρατιώτες, λοιπόν, οι απόστολοι· ο Παυλος, ο Πέτρος και οι άλλοι. Αλλά υπό γενικωτέραν έννοιαν στρατιώτες είμεθα όλοι. Κ᾿ εσείς, αγαπητοί μου, είστε στρατιώτες· στρατιώτες της πίστεως, του ευαγγελίου, του Χριστού.
—Και από πότε γίναμε στρατιώτες;
Στρατιώτης θεωρείται ένας νέος άμα παρουσιαστεί στο κέντρο νεοσυλλέκτων και τον ντύσουν στο χακί. Αφήνει τα πολιτικά του ρούχα, τα κάνει ένα δεματάκι και τα στέλνουν στο σπίτι στη μάνα του. Στρατιώτης γίνεται από την ώρα που του φορούν τη στολή. Ετσι και ο κάθε Χριστιανός. Εν ονόματι Ιησού του Ναζωραίου υπενθυμίζω, ότι όλοι είμαστε στρατιώτες. Όλοι κάποια μέρα δώσαμε παρών, βγάλαμε τα ρούχα τα βρώμικα και φορέσαμε ένα ολόλαμπρο ένδυμα. Πότε έγινε αυτό, πότε καταταγήκαμε στο στράτευμα;
Την ώρα που ένας ευλαβής ιερεὺς με το στοργικό του χέρι μας βύθιζε στα νερά της κολυμβήθρας «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος». Μας ρώτησε τότε·
—«Αποτάσσει τω σατανά;». —«Αποτάσσομαι», είπαμε.
—«Συντάσσει τω Χριστώ;». Και αποκριθήκαμε· —«Συντάσσομαι».
—«Συνετάξω τω Χριστώ;», θα είσαι στο εξής οριστικώς με το Χριστό;
— «Συνεταξάμην», υποσχεθήκαμε (ακολουθ. βαπτ.).
Από την ώρα εκείνη φοράς πλέον τον φωτεινό χιτώνα, είσαι στρατιώτης του Χριστού, και καλείσαι να πειθαρχείς σ᾿ αυτόν. Δε᾿ μας έφερε ο Θεός στον κόσμο αυτόν για να γλεντούμε και να κάνουμε τα κέφια μας· μας έφερε για ένα μεγάλο σκοπό. Είμεθα στρατιώται Ιησού Χριστού, για να πολεμήσουμε. Με ποιούς να πολεμήσουμε; ποιοί είναι οι εχθροί μας;
• Πρώτος εχθρός του Χριστιανού είναι ο κόσμος, οι άνθρωποι που δε᾿ σκέπτονται και δε᾿ ρυθμίζουν τη ζωή τους με το Ευαγγέλιο, αλλά ζούν κατά τις επιθυμίες τους· εκείνοι που αγαπούν το ψεῦδος, την αδικία, την εκμετάλλευση, την απιστία και αθεΐα. Αυτός είναι ο κόσμος. Και σε ρωτώ· τι θέση θα πάρεις απέναντί του; Εάν ρυθμίζεις τη ζωή σου με ό,τι λέει ο κόσμος, τότε δεν είσαι φίλος του Χριστού. Ο Χριστιανός πάει κόντρα με τον κόσμο, που ασφαλώς θα τον μισήσει, θα τον καταδιώξει. Αλλά το είπε ο Χριστός· «Εάν σας μισεί ο κόσμος, να γνωρίζετε ότι εμε πρώτον υμών μεμίσηκεν» (Ιωάν. 15,18). Μισεί ο κόσμος τους Χριστιανοὺς τους πραγματικούς. Μη φοβάστε όμως. Ο Χριστος λέει· «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγὼ νενίκηκα τον κόσμον» (έ.α. 16,33).
Ο Χριστιανός όμως δεν έχει μόνο ορατούς εχθροὺς με «αίμα και σάρκα» (Εφ. 6,12)· έχει και αόρατο εχθρό. Είναι ο σατανάς, ο διάβολος. Μας πολεμεί μέρα και νύχτα. Μας πολεμεί με τα λεφτά, με τις ηδονές και διασκεδάσεις, με φόβητρα και θέλγητρα, με ποικίλους λογισμοὺς και ιδίως αισχρούς. Μας πολεμεί ακόμα με τη μαγεία, με τον πνευματισμό, με τις αιρέσεις, με το μασονισμό, με μύρια μηχανήματα· γιατί είναι πολυμήχανος. Και αμφιβάλλω σήμερα από τους χίλιους Χριστιανοὺς αν μένει ένας όρθιος. Γι᾿ αυτό η Εκκλησία φωνάζει· «Στώμεν καλώς» (θ. Λειτ.), ας σταθούμε προσεκτικοί. Στην εποχή μας μάλιστα ο διάβολος θα πολεμήσει την Εκκλησία και με την άθεο επιστήμη. Αλλ᾿ όχι, αδελφοί μου. Δε᾿ θα νικήσει η απιστία και αθεΐα, δε᾿ θα νικήσει ο δράκων· θα νικήσει το αρνίον, ο Ιησούς Χριστός ο εσταυρωμένος (βλ. Απ. 12,3 κ.ε.· 5,6,12· 13,8).
Λοιπόν, στρατιώτης να είσαι· να πολεμάς εναντίον του κόσμου, εναντίον του διαβόλου και των οργάνων του. Αλλ᾿ εκτός των εξωτερικών εχθρών υπάρχει κ᾿ ένας άλλος εχθρός πολὺ κοντά μας. Δε᾿ φοβάμαι το διάβολο άμα έχω το Χριστό, δε᾿ φοβάμαι τον κόσμο ολόκληρο. Ξέρεις τι φοβάμαι; Τον εαυτό μου! Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο εαυτός μας, ο κακός δηλαδή εαυτός μας, που ο απόστολος Παύλος τον ονομάζει «ο παλαιός ημών άνθρωπος» (Ρωμ. 6,6). Είναι τα πάθη μας, οι κακίες μας, οι κακές επιθυμίες μας πού, όπως λέει ο άλλος απόστολος, ο Πέτρος, «στρατεύονται κατά της ψυχής» (Α´ Πέτρ. 2,11). Η επιθυμία εδρεύει στην ψυχή. Δε᾿ φταίει δηλαδή το σώμα· αυτό είναι όργανο. Η κακή επιθυμία της ψυχής, αυτός είναι ο κακός εαυτός μας που σπρώχνει το σώμα στην αμαρτία. Ως στρατιώτες Χριστού ας πολεμήσουμε λοιπόν και εναντίον του κακού εαυτού μας αντρίκια. Και οι αρχαίοι πρόγονοί μας το έλεγαν· «Η πιό μεγάλη νίκη είναι να νικήσεις τον εαυτό σου».

* * *

Αδελφοί μου! Στον αγώνα αυτό μας καλεί σήμερα ο απόστολος. Και σε τέτοιο αγώνα το πρώτο που απαιτείται είναι να είσαι άγρυπνος. Είδα στρατιώτες στα χρόνια του πολέμου να κεντούν το κορμί τους με βελόνες και καρφιά, για να μην αποκοιμηθούν. Γιατί λίγο ν᾿ αποκοιμηθούν, μπαίνει ο εχθρός. Μάτωναν το δέρμα τους κι ακουγόταν· «Φύλακες, γρηγορείτε!». Ετσι κ᾿ εμείς. Αν είμεθα στρατιώτες του Χριστού, «γρηγορείτε», αδέρφια μου! (Ματθ. 24,42· 25,13· 26,41· Μάρκ. 14,38· 13,35,37· Α´ Κορ. 16,13 κ.α.). Μπορεί να γίνεις άγιος, ασκητής, θαυματουργός, και σε μιά στιγμη να πέσεις στον άδη. Προσοχή λοιπόν.
Το δεύτερο που έχουμε ανάγκη είναι τα όπλα. Ο στρατιώτης δε᾿ χωρίζεται από τα όπλα. Εχουμε κ᾿εμείς όπλα. Ο Χριστιανός διαθέτει ακαταμάχητο οπλοστάσιο. Ποιά είναι τα όπλα του; Ρωτήστε τον απόστολο Παύλο. Το πιό δυνατό όπλο είναι ο λόγος του Θεού, η αλήθεια του Χριστού· το Ευαγγέλιο είναι το κανόνι, που συντρίβει τα κάστρα της αθεΐας και των αιρέσεων. Δε᾿ θα νικήσουν οι θεωρίες του άλφα και του βήτα· θα νικήσει η αλήθεια του Χριστού. Ο Χριστός είναι ο ανίκητος αρχιστράτηγός μας. Σημαία μας, που εβάφη με το αίμα του, ο τίμιος σταυρός. Και σάλπιγξ, που μας καλεί στη μάχη, το κήρυγμα του ευαγγελίου.
Αλλά θέτω, αγαπητοί μου, το ερώτημα· Είμαστε στρατιώτες Χριστού;… Αν θέλετε να δήτε αληθινοὺς στρατιώτες του Χριστού, να διαβάζετε τους βίους των αγίων. Αυτοί είναι αγωνισταί! Εμείς δυστυχώς δεν αγωνιζόμεθα. Λιποτάκται είμεθα. Εάν αγωνιζόμεθα, αν μας πονούσε η πίστι μας όπως μας πονάει το σπίτι μας τα παιδιά μας το μαγαζί μας το αυτοκίνητό μας, άλλη θα ήταν η ζωή μας, ο τόπος μας θα ευωδίαζε, δε᾿ θα υπήρχε βλαστήμια!…
῞Ολοι να καταλάβουμε τον προορισμό μας· να γίνουμε αγωνισταί, να πολεμήσουμε για την πίστι μας, για τη δόξα του Θεού μας, για το ευαγγέλιο· και τότε ο Κύριος Ιησούς Χριστος θα είναι μαζί μας εις αιώνας αιώνων· αμήν.

† επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

(ι. ναό Αγ. Τριάδος Αμπελοκήπων – Αθηνών 2-9-1962)

πρωτοπρ. Παναγιώτης Δασκαλοθανάσης
τ. ἐφημέριος ἀρχιερατικὸς ἐπίτροπος Ἑρμιονίδος
210 51 ΕΡΜΙΟΝΗ
―――――――  ««« 2 »»» ―――――――

Αναμνήσεις  του π. Παναγιώτη Δασκαλοθανάση,

για τον Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη από το

1937-1938-1939 στο Αἰτωλικὸ – Μεσολογγίου

᾿Αναμιμνήσκομαι ἡμερῶν παλαιῶν εἰς Αἰτωλικὸν – Μεσολογγίου, ὅταν ἤμουν ἐτῶν 10 καὶ 12, μαθητὴς τοῦ κατηχητικοῦ σχολείου μὲ κατηχητὰς τὰ δύο μεγάλα ἀναστήματα, τὸν Μητροπο­λίτην ἅγ. Φλωρίνης κ. Αὐγουστῖνον πρωτοσύγκελλον καὶ ῾Ιεροκήρυκα ῾Ι. Μητροπόλεως Αἰτωλ/νίας τὸ ἔτος 1937, καὶ τὸν μετέπειτα π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον λαϊκὸν τότε. ῾Ο π. Αὐγουστῖνος ἦταν δεινὸς ἱεροκῆρυξ καὶ φλογερός. Ἐνθυμοῦμαι λόγια, τὰ ὁποῖα ἔλεγε στὰ κηρύγματά του, μέχρι σήμερον. Τὰ ἔχω πεῖ καὶ στὸν ἴδιον παλαιότερα, ὅταν συναντηθήκαμε στὴν Ἀθήνα μαζὶ μὲ ἄλλους ἁγίους ἀδελφοὺς καὶ συμπρεσβυτέρους εἰς τὸν ἀείμνηστον π. ᾿Επιφάνιον Θεοδωρόπουλον, τὸν ἐκλεκτὸν σεμνὸν αὐτὸν κληρικόν, στὸ γραφεῖο του ὁδ. Μακεδονίας 24. Εἶχα τότε νὰ τὸν συναντήσω ἀπὸ τὸ 1937. Μόλις μὲ εἶδε ὁ π. Αὐγουστῖνος μὲ ἐρώτησε·
—᾿Εσεῖς, πάτερ, ποιός εἶσθε;
Τοῦ ἀπαντῶ·
—Δασκαλοθανάσης ἐξ Αἰτωλικοῦ καὶ ἐφημέριος – ἀρχιερατικὸς ἐπίτροπος ῾Ι. Μητροπόλεως ῞Υδρας-Σπετσῶν-Αἰγίνης.
Μόλις ἄκουσε Δασκαλοθανάσης, ἐξεπλάγη κυριολεκτικῶς. Σηκώνεται ἐπάνω καὶ λέει εἰς τοὺς ἄλλους τοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκούς·
—Εἶχε ἕνα πατέρα αὐτὸς ἐδῶ ὁ παπᾶς, τί νὰ σᾶς πῶ! πολὺ καλὸς καὶ φλογερός.
Ὁ γέροντας π. Αὐγουστῖνος εἶχε πάρα πολὺ σύνδεσμο μὲ τὸν πατέρα μου, ποὺ ἦταν παλαιὸς δάσκαλος στὸ Αἰτωλικό, καθὼς καὶ μὲ ὅλη τὴν οἰκογένειά μας, καὶ ἀγαποῦσε πολὺ καὶ τὰ πιὸ μεγάλα ἀδέλφια μου. Θυμοῦμαι, μετὰ τὸ κήρυγμα, ἤρχετο μὲ τὸν πατέρα μου στὸ σπίτι μας καὶ ἔπινε ἕνα ζεστὸ ἢ καφέ, τὰ ὁποῖα ἑτοίμαζε ἡ μητέρα μας.
Ὅταν λοιπὸν συναντηθήκαμε τότε στὴν Ἀθήνα μοῦ εἶπε·
—᾿Εσὺ εἶσαι ὁ πέμπτος κατὰ σειρὰν ἀδελφός;
—Ναί, τοῦ εἶπα.
—Θυμοῦμαι ποὺ ὁ ἀδελφός σου ἐφονεύθη τὸ 1948 στὴ Μακρακώμη Λαμίας, ἔπεσε γιὰ τὴν πατρίδα ὡς ᾿Αξιωματικὸς Πεζικοῦ. Ἦταν καλὸ παιδί, καλὸς μαθητής, τὸν θυμοῦμαι πολὺ καλά.
Τοῦ εἶπα τότε τὸ ἑξῆς.
—Γέροντα, θυμᾶμαι κ’ ἐγώ, ποὺ ἔβγαινε ὁ ντελάλης καὶ φώναζε· «᾿Ακούσατε ὅλοι, κ᾿ ἐσεῖς οἱ νοικοκυρές, ὅτι τὴν Κυριακὴ τὸ ἀπόγευμα θὰ μᾶς ἔρθη στὸ Αἰτωλικὸ ὁ ῾Ιεροκήρυξ, ὁ πρωτοσύγκελλος, ὁ πατέρας Αὐγουστῖνος ἀπὸ τὸ Μεσολόγγι, νὰ κηρύξη στὸ Ναὸ τῆς Παναγίας, καὶ νὰ ᾿ρθῆτε ὅλοι οἱ Αἰτωλικιῶτες…».
Ὁ λόγος τοῦ π. Αὐγουστίνου ἦταν προφητικός.
—Παιδιά μου, ἔλεγε, Read more »

Kyriaki – Sunday Sermonette Issue no. 988

Demoniacs then and Now

(Δαιμονισμένοι τότε και τώρα)

My beloved, you heard the sacred and holy gospel. A small book the Gospel, but it is the most beautiful, most powerful, most superb, incomparable book of the world. Happy, then, is the one who not only reads it, but also tries to enforce it to a “T”;  “blessed are those who hear the word of God and keep it” (Luke 11:28).

The gospel today narrates one of the many miracles which our Lord Jesus Christ performed. This miracle is of interest to all, but particularly to young people. For, there were two youngsters that Christ cured here.

***

Where did they live? In the city of the Gadarenes, at the Western shore of the lake of Gennesaret. They were peaceful people, the joy of the city. But suddenly what happened to them? Did they fall ill? Would that they had fallen ill. For, there is something worse than even the most fearful illness, even cancer, too. A crisis took hold of them with fearful symptoms and seen for the first time. They began to tremble like the leaves. Their face grew wild, there eyes emitted flames, their mouth foamed. They fell down and rolled around; at one moment they fell into fire and in another instance into water. They tore their clothes, they stripped nude completely. They left from their homes, went far abroad, into the tombs, and there they slept. They had become the fear and terror of the whole region; no man dared to pass. At some point they would catch them and bound them with chains; but, well, they had such strength inside them, that they broke the chains like threads and frenzily ran into the deserts. What were they? One word: “Demoniacs” (Matt. 8:28).

Someone will say: Fairy tales; the devil, demons, and demoniacs don’t exist.

I too, my beloved, would like for the devil not to exist. Yet, he exists. He isn’t a phantasm, a ghost; he’s a reality, a being, and an entity. That the devil exists is proved by many crimes, which are not explained any other manner. Great psychologists, in regard to people who committed great crimes, find one explanation; that they remain under the influence of an invisible evil-dealing power. In the tongue of Scripture these are called “demoniacs.” That there exists the devil and demons Christ verifies it still more, Who came into the world “in order to loose the works of the devil” (1 John 3:8). Finally, if someone continues to doubt that the devil exists, let him go to St. Gerasimos of Cephalonia. There the demoniacs gather; but when the priest appears with the cross that the saint held, they shout trembling: “You burned us, “Kapsali” (“Burner”, “Kapsali” is what they call saint Gerasimos). There exists then the devil. But there’s no need for us to go to Cephalonia to see it (i.e., the fact that he exists). Throw a glance into your heart, particularly the youth, and you will see there the influence of Satan. You’ll see similarities, the same symptoms with the youth of the gospel. I remind you of some.

• First similarity. Read more »

Τὰ ἅγια Θεοφάνεια
6 Ἰανουαρίου

«ΣΩΦΡΟΝΩΣ, ΔΙΚΑΙΩΣ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΩΣ»

  ΕΙΜΕΘΑ στὴν περίοδο τῶν ἑορτῶν. Στὰ χέρια μας κρατοῦμε ἕνα ἀγγελικὸ κομπολόϊ μὲ δώδεκα χάντρες. Εἶνε τὸ Δωδεκαήμερο. Ἡ πρώτη χάντρα, χρυσῆ χάντρα, εἶνε ἡ ἑορτὴ τῆς γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Καὶ σήμερα, τελευταία ἡμέρα τοῦ Δωδεκαημέρου, εἶνε ἡ ἑορτὴ τῶν Φώτων, κατὰ τὴν ὁποία τελοῦμε καὶ τὸν ἁγιασμὸ τῶν ὑδάτων.
Γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· Πρὸς τί οἱ ἑορτές; Ἔγιναν γιὰ νὰ κινῆται τὸ ἐμπόριο, γιὰ τὴν κατανάλωσι; Ἔγιναν γιὰ νὰ μὴν πλήττῃ ὁ ἄνθρωπος, σὰν μιὰ διακοπὴ στὴν καθημερινὴ ζωὴ καὶ ἀνάπαυσι; Ἢ μήπως ἔγιναν γιὰ τὸ χαρτοπαίγνιο; Ἐάν, ἀγαπητοί μου, ἔτσι γιορτάζουμε, τότε μοιάζουμε μὲ τοὺς εἰδωλολάτρες, ποὺ κι αὐτοὶ περίμεναν τὶς ἑορτὲς τῶν θεῶν τους γιὰ νὰ γλεντήσουν, νὰ ὀργιάσουν, νὰ κάνουν ὅσα δὲν ἔκαναν τὶς ἄλλες μέρες.
Ὄχι. Οἱ χριστιανικὲς ἑορτὲς διαφέρουν. Σκοπὸς τῶν ἑορτῶν τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἶνε αὐτὸ ποὺ τόνισε σήμερα ὁ Παῦλος στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὅταν ἔλεγε «Ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν» (Τίτ. 2,11-12). Αὐτὰ τὰ λόγια εἶνε χοντρὸ νόμισμα καὶ πρέπει νὰ τὸ κάνουμε λιανά. Τί σημαίνουν;
Τὸ οὐσιῶδες ἐρώτημα, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὸ ἑξῆς. Ἦρθε ἢ δὲν ἦρθε ὁ Χριστός; Τὰ τρία τέταρτα (3/4) τῶν κατοίκων τοῦ πλανήτου τὸν ἀγνοοῦν· εἶνε εἰδωλολάτρες μέχρι σήμερα. Ἕνα μικρὸ μέρος, οἱ Ἰουδαῖοι, λένε ὅτι δὲν ἦρθε· τὸν περιμένουν ἀκόμη οἱ δυστυχεῖς κάτω στὸ Ἰσραήλ. Καὶ οἱ ἄλλοι, ἐμεῖς; Γιὰ μᾶς δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι ὁ Χριστὸς ἦρθε.
Ναί. Ἀλλ᾿ ἐὰν πιστεύῃς ὅτι ἦρθε ὁ Χριστός, τὸ πρᾶγμα ἀλλάζει. Ἐὰν δὲν τὸ πίστευες, τότε θὰ εἶχες δικαίωμα νὰ ζῇς ὅπως θέλεις. Ἂν ὅμως πιστεύῃς ὅτι ἦρθε ὁ Χριστός, τότε δὲν μπορεῖς νὰ ζῇς κατὰ τὰ κέφια σου· δὲν μπορεῖς νὰ ζῇς ὅπως οἱ εἰδωλολάτρες καὶ οἱ Ἰουδαῖοι· πρέπει νὰ ζῇς ὡς Χριστιανός. Ἔχεις ὡρισμένες ὑποχρεώσεις. Ποιές ὑποχρεώσεις; Ὅπως ὁ γεωμέτρης παίρνει τὸ διαβήτη καὶ κάνει κύκλους, καὶ ὅσο τὸν ἀνοίγει τὸ διαβήτη τόσο μεγαλύτερο κύκλο σχηματίζει πάνω στὸ χαρτί, ἔτσι καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γεωμέτρης τοῦ οὐρανοῦ, παίρνει σήμερα τὸν οὐράνιο διαβήτη καὶ μᾶς γράφει τρεῖς κύκλους. Ὁ ἕνας εἶνε μικρότερος, ὁ ἄλλος μεγαλύτερος, κι ὁ ἄλλος πολὺ μεγάλος – ἄπειρος. Ὁ μικρότερος κύκλος εἶνε τὰ καθήκοντα ποὺ ἔχουμε ἀπέναντι στὸν ἑαυτό μας, ὁ μεγαλύτερος εἶνε τὰ καθήκοντα ποὺ ἔχουμε πρὸς τὸν πλησίον, καὶ ὁ τρίτος κύκλος, ὁ ἄπειρος, εἶνε τὰ καθήκοντα ποὺ ἔχουμε πρὸς τὸ Θεό. Ξέρετε γράμματα; Γιά διαβάστε. Στὸν πρῶτο κύκλο λέει, νὰ ζήσουμε «σωφρόνως», στὸν δεύτερο λέει νὰ ζήσουμε «δικαίως», καὶ στὸν τρίτο λέει νὰ ζήσουμε «εὐσεβῶς» (Τίτ. 2,12). Μπρός παιδιὰ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔχετε βγῆ ἀπὸ τὴν ἱερὰ κολυμβήθρα βαπτισμένα στὸ ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος, μπρός πρίγκιπες τοῦ οὐρανοῦ! ἔτσι νὰ ζήσετε.

* * *

Στὸν πρῶτο κύκλο ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέει, ὅτι πρέπει νὰ ζήσουμε «σωφρόνως». Τί θὰ πῇ «σωφρόνως»; Read more »