ΕΠΑΝΟΔΟ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ (ΕΛΛΑΣ ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ)

Διὰ πίστεως…ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ. παρεμβολὰς ἔκλειναν ἀλλοτρίων (Ἐβρ. 11,34)

Οἱ ἡμέρες, οἱ μῆνες, τὰ ἔτη, οἱ αἰῶνες, ἀγαπητοί μου φεύγουν μὲ ταχύτητα ἀστραπῆς, φεύγουν και δὲν ἐπιστρέφουν, ὅπως τὰ ὁρμητικὰ ῥεύματα τῶν ποταμῶν, ποὺ δὲν ἐπιστρέφουν πλέον στὶς πηγές τους. Πῶς περνοῦν τὸν χρόνο τους οἱ ἄνθρωποι και ποιά τὰ ἔργα των; Ἕνας Ὅμηρος γιὰ τοὺς περισσοτέρους ἀπ᾽ αὐτοὺς θὰ ἔλεγε, ὅτι ἡ γῆ ἀναστενάζει γιὰ τὸ ἄχρηστο βάρος των. Οἱ ἄνθρωποι «ἄχθη ἀρούρης»[ποὺ σημαίνεια: βάρος της γης. Μικρά, ἀσήμαντα, μηδαμινὰ τὰ ἔργα των. Οἱ περισσότεροι ζοῦν μὲ τὸ πρόγραμμα μιᾶς ὑλιστικῆς ἀπολαυστικῆς ζωῆς τῶν αἰσθήσεων, μὲ τὸ γνωστὸ ἐπικούρειο πρόγραμμα· «Φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν». Ἀλλὰ εὐλογητὸς ὁ Θεός! Κατὰ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου συμβαίνουν καὶ κάποια ἐξαιρετικὰ καὶ σπάνια γεγονότα, ποὺ ταράσουν τὸν βοῦρκο τῆς ὑλιστικῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, ξυπνοῦν τὰ πνεύματα ἀπὸ τὸ λήθαργο, κεντοῦν τις συνειδήσεις, ἐπηρεάζουν τη ζωή τῶν ἀτόμων, τῶν λαῶν, καὶ τῶν ἐθνῶν, γεγονότα ποὺ θεωροῦνται ὡς σταθμοὶ καὶ ἀφετηρίες γιὰ τὴν ἔναρξη νέου τρόπου ζωῆς τῶν ἀνθρώπων. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς νεώτερους Ἕλληνες γεγονὸς ἐξαιρετικῆς σημασίας γιὰ τὴν ζωή τοῦ ἔθνους εἶνε ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821, ποὺ ἡ ἐπέτειος ὡρίσθηκε να συνεορτάζεται μὲ τὴν μεγάλη θρησκευτικὴ ἑορτή, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ εἰς τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας ψάλλεται· «Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην· αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν». Κατὰ τὴν σεπτὴν αὐτὴν ἡμέρα καὶ τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων εὐαγγελίζεται τὸ μήνυμα τῆς πολιτικῆς του ἐλευθερίας.

Ἡ ἐπανάστασις τοῦ 1821 ὄχι μόνον ὑπὸ Ἑλλήνων ἱστορικῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ξένων συγγραφέων ἐχαρακτηρίσθηκε ὡς τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς τοῦ περασμένου αἰῶνος, ποὺ ἡ εὐργετικὴ  του ἐπίδρασι ἦτο τόσο μεγάλη, ὥστε ξεπέρασε τὰ ὁρια τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐξαπλώθη σαν μια λάμψι, ὡς μία ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ ἀκτινοβολία καὶ ἐφώτισε τὰ Βαλκάνια, τὴν Ἀνατολή, τὴν Εὐρώπη καὶ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἐπάνοδος στὴν Πίστι. Ἀγαπητοί μου! Τὰ παραδείγματα ἀειμνήστων ἀνδρῶν, τῶν ἡρῴων τοῦ 1821, εἶνε δείγματα τῆς πίστεώς των· μιᾶς πίστεως ἡ ὁποία, θερμὴ ὡς «κόκκος σινάπεως» κατὰ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου, εἶχε τὴ δύναμι νὰ μετακινῇ βουνὰ ἀπὸ ἐμπόδια (Ματθ. 17,20. βλ. καὶ Λουκ. 17,6), νὰ θαυματουργῇ καὶ νὰ προκαλῇ τὸν παγκόσμιο θαυμασμό.
Ἔκτοτε διέρρευσαν δύο περίπου αἰῶνες. Γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· ἡ πίστις, ὄχι ὁποιαδήποτε πίστις ἀλλὰ ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, ἡ ὁποία σὰν ἥλιος θέρμαινε καὶ ζωογονοῦσε τὰ τέκνα ἐκεῖνα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ πίστις αὐτὴ διατηρεῖται σήμερα μέσα στὴν ἐλεύθερη πατρίδα στὴ ζέσι καὶ τὴ θερμότητα ποὺ εἶχε κατὰ τὴν ἡρωικὴ ἐκείνη ἐποχή, ὅπως καὶ πρὶν ἀπὸ αὐτήν, τὴν ἐποχὴ τῆς Τουρκοκρατίας; Μερικοί, ποὺ κρίνουν ἐπιπόλαια τὴ θρησκευτική μας ζωή, ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ πίστι στὶς ἡμέρες μας ἀκμάζει· καὶ μύριες ἀποδείξεις, λένε, ἀποτελοῦν τὰ θρησκευτικὰ περιοδικά, τὰ βιβλία, οἱ χιλιάδες νέοι καὶ νέες ποὺ συγκλονίζονται κυριολεκτικὰ ἀπὸ τὰ χριστιανικὰ ἰδεώδη…
Ἐμεῖς, χωρὶς νὰ εἴμαστε ἀπαισιόδοξοι, διαφωνοῦμε μὲ τὴν κρίσι αὐτὴ καὶ λέμε, ὅτι τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα σήμερα στὴν πατρίδα μας περνάει κρίσι ἄνευ προηγουμένου. Τὰ αἴτια; Δὲν εἶνε τοῦ παρόντος ἡ λεπτομερὴς ἔρευνα τοῦ προβλήματος αὐτοῦ. Ἕνα μόνο ἐδῶ τονίζουμε· ὅτι ἡ πίστις τῶν μὲν λεγομένων θρησκευτικῶν ἀτόμων εἶνε χλιαρὴ ὅσο ποτέ ἄλλοτε, τῶν δὲ ὑπολοίπων οἱ συνειδήσεις κυμαίνονται μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας. Θρησκευτικὴ κοινωνία μὲ ὅλο τὸ βάθος τῆς ἐννοίας στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχει. Αἰσχροὶ βλάσφημοι τῶν θείων, στελέχη μασονικῶν στοῶν, κράχτες ἀπιστίας καὶ ἀθεΐας, ἀλειτούργητοι ἐκλέγονται ὡς βουλευταὶ μὲ τὶς ψήφους τῶν ὀρθοδόξων, γιὰ νὰ πλήξουν μὲ τὸ ἐγχειρίδιο τῆς ἐξουσίας τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Ποῦ εἶνε σήμερα τὸ ἀγωνιστικὸ πνεῦμα τῶν ὀρθοδόξων τῶν παλαιοτέρων χρόνων, ποὺ ἔκαναν καὶ κυβερνῆτες ἀδιάφορους νὰ σκέπτωνται σοβαρὰ ἐπάνω στὰ προβλήματα τῆς πίστεως; Ἀλλοίμονο! Ἡ χλιαρότης καὶ ἡ ἀδιαφορία τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ μας εἶνε τόσο μεγάλη, ὥστε, ἂν δὲν ληφθοῦν γενναῖα καὶ ῥιζοσπαστικὰ μέτρα γιὰ τὴν ἀναζωπύρωσι τῆς ἱερῆς φλόγας, τὸ ὄνομα τῆς Ὀρθοδοξίας στὶς ἡμέρες μας θὰ γίνῃ ὄνομα κενό, ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι θὰ καταντήσουν ἄνθη ἄοσμα καὶ ἄχρωμα, ποὺ δὲν θὰ μπορῇ ἕνας ξένος ἐπισκέπτης νὰ διακρίνῃ ἂν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἀνήκουν στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, μιὰ Ἐκκλησία ποὺ ἄλλοτε ἐπὶ Τουρκοκαρτίας συγκροτοῦσε γνησία θρησκευτικὴ κοινωνία, ἀληθινὸ «βασίλειον ἱεράτευμα» (Ἔξ. 19,6 = Α΄ Πέτρ. 2,9), καὶ μὲ τὸ ἄδολο γάλα τῆς Ὀρθοδοξίας γαλούχησε κ᾽ ἐξέθρεψε γενεὲς γενεῶν ἡρώων καὶ μαρτύρων.
Ἐὰν –μὲ ἀναζωπύρωσι τοῦ χαρίσματος τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ποὺ φέρουμε μέσα μας– δὲν συντελεσθῇ ἀφύπνισι τῶν συνειδήσεών μας, ὑπάρχει φόβος μιὰ μέρα οἱ Ἕλληνες νὰ εἶνε καὶ παπικοὶ καὶ προτεστάντες καὶ χιλιασταὶ καὶ ὀπαδοὶ ποικίλων αἱρέσεων καὶ δοξασιῶν, καὶ μόνο ὀρθόδοξοι νὰ μὴν εἶνε· ὑπάρχει φόβος ἡ λυχνία τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ μετακινηθῇ ἀπὸ τὸν τόπο μας καὶ νὰ πάῃ στὰ βάθη τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς. Καὶ τότε σκοτάδι θὰ καλύψῃ τὴν ἀγαπητή μας πατρίδα. Τότε οἱ λόγοι, ποὺ εἶπε παλαιότερα ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ὁ ἀείμνηστος βουλευτὴς τῶν Ἰονίων νήσων Ἰακωβᾶτος, θ᾽ ἀποδειχθοῦν προφητικοί· «Ἅμα δύσῃ ἐν Ἑλλάδι ὁ ἥλιος τῆς Ὀρθοδοξίας, ἄλλο τι δὲν [ἀπο]μένομεν εἰμὴ ἀγέλη περιγραφομένη ἐν τῷ ψαλμῷ τῷ λέγοντι· “Ἔθου σκότος, καὶ ἐγένετο νύξ· ἐν αὐτῇ διελεύσονται πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ. σκύμνοι ὠρυόμενοι τοῦ ἁρπάσαι καὶ ζητῆσαι παρὰ τῷ Θεῷ βρῶσιν αὐτοῖς” (Ψαλμ. 103,20-21). Ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς, ἂν ἀπογυμνωθοῦμε ἀπ᾽ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀπομένουμε μιὰ ἀγέλη κτηνῶν, ποὺ ἡ φροντίδα τους πλέον δὲν θὰ εἶνε παρὰ γιὰ τὸ «ἁρπάσαι καὶ ζητῆσαι παρὰ τῷ Θεῷ βρῶσιν αὐτοῖς».

Ὦ ἀδελφοὶ Ἕλληνες! Ἡ Ὀρθοδοξία, νά ἡ ὄντως ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ, ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀπὸ τὴν ἐθνική μας Μεγάλη ἰδέα. Ἰδέα καθαρμένη ἀπὸ φθαρτὰ στοιχεῖα, ὑψηλή, καθολική, αἰωνία, ποὺ εἶνε προωρισμένη νὰ βασιλεύσῃ. Αὐτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας ἂς γίνουμε ταπεινοὶ ὑπηρέτες, φρουροί, ἀγωνισταὶ καὶ στρατιῶτες, γιὰ νὰ συμβασιλεύσουμε δι᾽ αὐτῆς ὄντως καὶ ἐμεῖς. Σύνθημά μας ἂς εἶνε οἱ ἑξῆς ἐμπνευσμένοι λόγοι ἑνὸς ἥρωος τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ σοφοῦ Ἰωσὴφ Βρυεννίου· «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σοι, πατροπαράδοτον σέβας· οὐκ ἀφιστάμεθά σου, μῆτερ εὐσέβεια· ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, ἐν σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα· εἰ δὲ καλέσοι καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα».
Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες! Ἑορτάζοντας καὶ πανηγυρίζοντας τὴν ἐπέτειο τῆς ἐθνικῆς μας ἑορτῆς, ἕνα εἶνε τὸ ἄριστο μνημόσυνο ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε· νὰ ἐπανέλθουμε τὸ συντομώτερο στὴν πίστι τῶν πατέρων μας καὶ νὰ τὴ ζήσουμε μὲ συνέπεια σὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις τῆς ἀτομικῆς καὶ ἐθνικῆς μας ζωῆς.

(ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἐθνικὰ προβλήματα, Τὸ ἰδανικὸν τοῦ ἔθνους, Ἀθῆναι 1961, σσ. 328-329, μτγλ.)

Τὸ πολεμικὸ ᾆσμα τῶν ἀγωνιστῶν ἦτο

• Γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστι τὴν ἁγία
  καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερία
  γι αὐτὰ τὰ δύο πολεμῶ
  κι᾽ ἂν δὲν τ’ ἀποκτήσω
  τί μ’ ὠφελεῖ νὰ ζήσω;

Ἡ σημαία των ὁ τίμιος σταυρός. ὰ …μήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

ΥΠΝΟΒΑΤΕΣ

Ἀρχίζω τὸ κήρυγμα μὲ ἕνα παράδειγμα. Σᾶς ἐρωτῶ· ἔχετε δεῖ ποτέ σας ὑπνοβάτη; Εἶνε κάτι φοβερό. Ὁ ὑπνοβάτης σηκώνεται τὴ νύχτα καί, ἐνῷ κοιμᾶται, ἀνοίγει τὴν πόρτα, βγαίνει ἔξω καὶ περπατάει! Κι ἂν βοηθήσῃ ὁ Θεὸς καὶ δὲν πέσῃ σὲ κανένα πηγάδι ἢ ἀπὸ καμμιὰ ταράτσα, θὰ ἐπιστρέψῃ πάλι στὸ κρεβάτι του. Τὸ πρωί, ὅταν ξυπνήσῃ καὶ τὸν ρωτοῦν τί ἔγινε τὴ νύχτα, δὲ θυμᾶται τίποτε. Αὐτὸς εἶνε ὁ ὑπνοβάτης. Ἕνα φαινόμενο, ποὺ καὶ ἡ ἐπιστήμη δὲν μπορεῖ καλὰ -καλὰ νὰ τὸ ἐξηγήσῃ.

_

ΤΑΚΤΙΚΙΣΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ;

ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΑΜΝΗΣΤΕΥΕΙ

ΤΙΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς, μὲ σημερινὸ Ἀνακοινωθέν του, πάλι ξιφουλκεῖ καὶ χτυπᾶ λάθος στόχο. Δυστυχῶς, ἐκτιμοῦμε, συνειδητὰ καὶ ἀποπροσανατολιστικά! Διατυπώνει τὴν θέση, ὅτι ὁ νέος Πάπας εἶναι «καταληψίας τοῦ πρεσβυγενοῦς Θρόνου τῆς παλαιᾶς Ρώμης».

Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι σήμερα τὸ πρόβλημά μας τὸ ἄμεσο καὶ τραγικό;

Ἀσφαλῶς ὄχι. Οὐδόλως μᾶς ἐνδιαφέρουν αὐτὴ τὴ στιγμὴ οἱ ἀναλύσεις γιὰ τὶς ἀπάτες τοῦ Βατικανοῦ. Ξέρετε τί μᾶς ἐνδιαφέρει τώρα, Σεβασμιώτατε, τί μᾶς ἐξοργίζει, τί προκαλεῖ θλίψη καὶ ὀδύνη ἀφόρητη στὶς ψυχές μας;

Ὄχι οἱ χιλιοειπωμένες ἀπάτες καὶ τὰ δόλια καμώματα τοῦ αἱρετικοῦ οἰκοδεσπότη τοῦ Βατικανοῦ, ἀλλὰ

α) ἡ πρωτοφανὴς καὶ ἀντικείμενη στὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας παρουσία τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου στὴν ἐνθρόνιση τοῦ αἱρετικοῦ Πάπα. Ποῦ ἀκούστηκε, ὁ «Ὀρθόδοξος» Πατριάρχης καὶ κατὰ καθῆκονφύλακας τῆς Πίστεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, νὰ πηγαίνει νὰ συγχαρεῖ τὸν αἱρετικό; Ἐπαναλαμβανόμενο καὶ βασανιστικὸ τὸ ἐρώτημα γιὰ μᾶς τοὺς ἐλάχιστους: Θὰ πήγαινε ὁ ἅγιος Γρηγόριος, ὁ Μ. Βασίλειος, ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ὁ Μ. Φώτιος στὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα; Ἢ ἡ μίμηση τῶν Ἁγίων, θεωρεῖται πλέον ἀνοησία;

β) ἡ ἐπίσης πρωτοφανὴς καὶ ἀντικείμενη στὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἀδράνεια, ἀφωνία τῶν Ἐπισκόπων, Ἁγιορειτῶν, Ἀδελφοτήτων, ἀκαδημαϊκῶν κ.λπ. Ὀρθοδόξων, ἀφ’ ὅτου ἀνακοινώθηκε –προχθές– ἡ ἀπόφαση αὐτὴ τοῦ Πατριάρχη.

Φαντάζεσθε τί θὰ γινόταν, ἂν αὐτὸ ἀπετολμεῖτο πρὶν πενῆντα χρόνια;

Τί ἄλλαξε σήμερα καὶ δὲν μιλᾶ κανείς; Κι ἂν μιλήσει, οὐδεὶς ἐκ τοῦ ἐσβεσμένου Φαναρίου θὰ τὸν ἀκούσει. Διότι ὁ Οἰκουμενισμὸς ἅλωσε τὶς συνειδήσεις. Οὐδεὶς ἀντιδρᾶ ἁγιοπατερικά. Οἱ ὅποιες ἐκ τῶν ὑστέρων ἀντιδράσεις, χλιαρὲς καὶ ἄσφαιρες.

Συμπλέουν ἅπαντες οἱ ἀνωτέρω μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, Σεβασμιώτατε. Καὶ πρῶτος ἐσεῖς. Καὶ μάλιστα, ἐσεῖς προσπαθεῖτε, τάχα κατακεραυνώνοντας τὸν Πάπα, νὰ καλύψετε αὐτὸν ποὺ σέβεσθε (κατὰ δήλωσή σας), ἐπειδὴ σᾶς χειροτόνισε, τὸν ἀρχηγέτη τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ προδότη τῆς Πίστεως Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, μετὰ τοῦ δεξιοῦ του βραχίονα, μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα.

Σημάτης Παναγιώτης

_

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Ημερίδας – Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ή αφαίρεση ζωής;

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Για τον Πάπα και την ενθρόνισή του

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 19ῃ Μαρτίου 2013

Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς «ἐνθρονίσεως» τοῦ καταληψίου τοῦ πρεσβυγενοῦς Θρόνου τῆς παλαιᾶς Ρώμης κ. Φραγκίσκου, ἐκλεκτοῦ τοῦ ἀξιοτίμου κ. Ντέϊβιντ Ροκφέλερ, ἱδρυτοῦ τοῦ Μουσείου Ροκφέλερ τοῦ Τέλ-Ἀβίβ πού κατ’ ἔτος «δωρίζει» εἰς ἡμᾶς τά κατασκευασμένα ντοκυμαντέρς μέ τά χαλκευμένα καί ψευδῆ στοιχεῖα περί τοῦ Θεανθρωπίνου προσώπου τοῦ ἀληθοῦς Μεσσίου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἱδρυτοῦ τῆς τριμεροῦς ἐπιτροπῆς, εἰς τόν ὁποῖον ἐπεδόθη καί τό «δακτύλιον τοῦ ἁλιέως» ὡς δῆθεν διαδόχου τοῦ δῆθεν «πρίγκηπος» τοῦ κολεγίου τῶν Ἀποστόλων, Ἀποστόλου Πέτρου ταπεινῶς ἐπαγόμεθα τά κάτωθι:

Ὁ ἀπόστολος Πέτρος οὐδέν «πρωτεῖον» διοικήσεως ἤ ἐξουσίας ἐπί τῶν λοι­πῶν ἀποστόλων καί τῆς ὅλης Ἐκκλησίας ἔλαβε παρά τοῦ Κυ­ρίου (κατά τήν σύμφωνον περί τῆς ἀληθοῦς ἐννοίας τῶν γραφικῶν χωρίων γνώμην τῶν μεγάλων πατέρων τῆς Ἐκκλη­σίας), ὥστε νά δύναται νά μεταδώσῃ τοιαύτην ἐξουσίαν εἰς οἱονδή­πο­τε πνευματικόν διάδοχόν του (καίτοι οἱ ἀπόστολοι δέν εἶ­χον προσωπικούς πνευματικούς διαδόχους, ὡς ἱδρυταί πολ­λῶν Ἐκκλησιῶν). Ἐν τῇ συνοδικῇ διοικήσει τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, ἥν ἀπε­τέλεσαν ἰσοτίμως οἱ δώδεκα ἀπόστολοι (μετά τήν συνοδικήν καί πάλιν ἐκλογήν τοῦ Ματθίου) εἶχε μέν ὁ ἀπ. Πέτρος τιμη­τικήν τινα διάκρισιν, εἰσηγούμενος τά ὑπό συζήτησιν θέματα ἤ ὁμιλῶν πρῶτος, δέν εἶχεν ὅμως οὔτε τήν ἡγεσίαν τῆς διοι­κήσεως, οὔτε τήν τιμητικήν αὐτῆς ἁπλῶς προεδρίαν, διότι καί ταύτην κατεῖχεν ὁ ἀπὀστολος ‘Ιάκωβος. Θά παραθέσωμεν δέ τώρα συνοπτικῶς τάς σαφεῖς ὡσαύτως μαρτυρίας τῆς Γραφῆς, ἀλλά καί τῆς ἱστορίας, ἐξ ὧν πλήρως, καί καθ’ ἡμᾶς, ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ ἀπόστολος Πέτρος οὔτε ἱδρυτής ὑπῆρξε τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, οὔτε ἐν τῇ πόλει ταύτῃ ἐμαρτύ­ρησε· οὔτε κἄν μετέβη εἰς αὐτήν. Read more »

___

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 13ῃ Μαρτίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΛΑΣΦΗΜΕΣ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπέστειλλε πρός τόν Σεβ. Μητροπολίτην Κεφαλληνίας κ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ τήν κάτωθι ἐπιστολήν.

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 15ῃ Μαρτίου 2013

Πρός τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κεφαλληνίας Κύριον κ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ

Εἰς ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΝ

Σεβασμιώτατε καί πολυτίμητε Δέσποτα,

Πάνυ εὐλαβῶς προάγομαι ὅπως ἐκφράσω Ὑμῖν ἀπείρους συγχαρητηρίους προσρήσεις διά τήν εὐπρεπεστάτην, εὔψυχον καί ἐξαίρετον Ὑμετέραν διαμαρτυρίαν διά τήν αἰσχίστην συμπερίληψιν εἰς τάς «καρναβαλικάς» ἐκδηλώσεις ἐν Ληξουρίῳ τῆς Ὑμετέρας Θεοσώστου Ἱ. Μητροπόλεως, ἅρματος εἰκονίζοντος τόν ἐνσαρκωθέντα Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ καί Κύριον τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀσεβέστατος καί κακοηθεστάτος αὐτός εὐτελισμός τοῦ Παναγίου καί Παναχράντου προσώπου τοῦ αἰωνίου Θεοῦ πού ἠθικῶς καί νομικῶς κολάζεται ὡς κακόβουλος βλασφημία τῶν Θείων, ἐπιχειρούμενος εἰς μίαν νῆσον τήν ὁποίαν ἐξαγίασαν καί ἐξαγιάζουν οἱ νοεφανεῖς ἀστέρες τῆς Τρισηλίου Θεότητος ὅσιοι καί θεοφόροι Γεράσιμος ὁ νέος ἀσκητής μέ τό ἀδιαλώβητον, ἀδιάφθορον καί εὐωδιάζον χαριτόβρυτον σκήνωμά του καί Παναγῆς Μπασιᾶς ὁ ἡγιασμένος Ἱερεύς ἀποδεικνύει ἐναργῶς τήν τρομακτικήν ἔκπτωσι καί ἀπομείωσι τῆς συνειδήσεως τῶν ἀνθρώπων.

Ἐν ταὐτῷ, προκλητικός ὑπῆρξε καί ἀπαράδεκτος ὁ σχολιασμός τῆς ἑβδομαδιαίας ἐφημερίδος «Τό ποντίκι» τῆς 14/3/2013, πού ἐπαίρεται διά τήν «προοδευτικότητά» της καί διά τήν «κριτικήν γενναιότητά» της ὅταν ἀναφέρεται εἰς τήν ἡμετέραν ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν, ἀλλά διερωτώμαι τί θά ἔπραττε ἐάν ἀντί τοῦ ἀσεβεστάτου ὁμοιώματος τοῦ Παναγίου Θεοῦ εὐτελίζετο τό ὁμοίωμα τοῦ ψευδοπροφήτου Μωάμεθ; Θά εἶχε τότε τήν ἰδίαν «κριτική γενναιότητα» διά νά γράφη ἀσεβῶς «Ἔ ρέ Λασκαρᾶτος πού τοῦ χρειάζεται»; Πολύ ἀμφιβάλλω!

Ταπεινῶς καί αὖθις συγχαίρων Ὑμᾶς καί εὐχόμενος ὅπως ὁ Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας Κύριος ἐπιδαψιλεύη Ὑμῖν εὐδαίμονα ἔτη πλήρη χαρίτων καί εὐλογιῶν καί εὔδρομον τό στάδιον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς διατελῶ,

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

«ΟΝΟΜΑΤΟΚΡΥΠΤΙΣΜΟΣ», Ἡ παρασιτικὴ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

«ΟΜΕΛΕΤΑ ΧΩΡΙΣ ΑΥΓΑ» ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΠΕΡΙ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Νὰ ἀποκαλυφθοῦν τὰ ὀνόματα τῶν αἱρετικῶν στὴν αὐριανὴ Ἡμερίδα

apotixisi.blogspot.gr:

•  «Αναπαυου, τρωγε, πινε, ευφραινου, Αρχιαιρεσιαρχα Εφεντημ και Μεγαλομαχαραγια του Βοσπορου.
  Και μην ανησυχεις.
  Αφου σαν Διεθνης Αρχιτρομοκρατης, καταφερες να κατατρομοκρατησης και να πανικοβαλης, ολους τους ρασοφορους της Οικουμενης, (πανοικουμενικος γαρ), με τις παρανομες, αντικανονικες και αυθαιρετες πραξεις σου, ( εκτος απο λαϊκους και σε μητροπολιτες, μεχρι και σε πατριαρχες και σε αρχιεπισκοπους επεβαλες ποινες, τιμωριες και επιτιμια ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΤΣΙΘΕΛΙΚΑ και ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ με το αφωνο, αβουλο και συρομενο κογκλαβιο της αυλης σου ), ουδεις τολμαει πλεον, οχι να σε καταγγειλη επισημα, αλλα ουτε καν να σε ονοματιση εστω και ανεπισημα, ως Αρχιαιρεσιαρχη και ως Αιρετικο….»

www.augoustinos-kantiotis.gr

Αλλά περίμενε·
Αργεί ο Κύριος να έρθη· αλλά θα έρθη είτε τον πιστεύεις είτε όχι. Θα έρθη και θα βάλει τον κάθε κατεργάρη στον τόπο του είτε τον λένε πατριάρχη είτε πολιτικό, είτε εκατομμυριούχο, είτε…
Ας ακούσωμε τι λέγει στο· ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟ κδ΄, 48-51

• «ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, χρονίζει ὁ κύριός μου ἐλθεῖν, καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συνδούλους αὐτοῦ, ἐσθίῃ δὲ καὶ πίνῃ μετὰ τῶν μεθυόντων,  ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει,  καὶ διχοτομήσει αὐτόν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων».

Μεθύει ο πατριάρχης Βαρθολομαίος μετα των μασόνων. Μεθύει από το κρασί της εξουσίας και καταπατεί Θείους και Ιερούς Κανόνας, αλλά «ήξει ο Κύριος».

«Φιλορθόδοξος Ἕνωσις “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»

Τὴν Πέμπτη 14/3/2013 πραγματοποιεῖται ἀπὸ τὸν «Πανελλήνιο Χριστιανικὸ Ὅμιλο Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς» Ἡμερίδα μὲ θέμα «Παγκοσμιοποίηση, Οἰκουμενισμὸς καὶ Οἰκουμενικότητα τῆς Ἐκκλησίας» στὴν αἴθουσα «Παρνασσός» (πλατεῖα Καρύτση).

Εἶναι, λοιπόν, μιὰ καλὴ εὐκαιρία νὰ τεθοῦν καὶ πάλι τὰ πρακτικὰ καὶ οὐσιαστικὰ ἐρωτήματα πρὸς τοὺς ἐκλεκτοὺς ὁμιλητὲς τῆς Ἡμερίδος, πέρα ἀπὸ ὅσα θεωρητικὰ θὰ μᾶς παραθέσουν.

Τὸ ζητούμενο ἐν προκειμένῳ, περὶ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δὲν εἶναι τὸ ἂν εἶναι αἵρεση. Τοῦτο τὸ ἀποδέχονται ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι ἐδῶ καὶ δεκαετίες, μὲ πρῶτο τὸν ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, ὁ ὁποῖος ὀνόμασε τὸν Οἰκουμενισμὸ Παναίρεση. Ἀκόμα καὶ ὁ οἰκουμενιστὴς Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τὸ δέχτηκε καὶ τὸ ὁμολόγησε ἀπὸ μικροφώνου τοῦ Ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπαντώντας ἐπίσημα σὲ ἐρώτηση ποὺ τοῦ ἔγινε (ἀπὸ τὸν π. Κωνσταντῖνο Στρατηγόπουλο): Περὶ τοῦ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἵρεση, εἶπε, οὐδεμία ἀμφιβολία ὑπάρχει.

Τὸ ζητούμενο, λοιπόν, καὶ καίριο καὶ ἐπεῖγον, δὲν εἶναι τόσο, ἡ ἐνημέρωση τοῦ λαοῦ, ἔτσι μάλιστα, ὅπως ἐπὶ δεκαετίες πραγματοποιεῖται. Διότι ἡ μέχρι τώρα ἐπίσημη ἐνημέρωση, ἀναφέρεται στὸ φάντασμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὄχι στὸν πραγματικὸ καὶ σαρκωμένο Οἰκουμενισμό.

Ἐκεῖνοι οἱ πιστοὶ ποὺ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν Ἐκκλησία γνωρίζουν περὶ Οἰκουμενισμοῦ. Γνωρίζουν καὶ τὰ πρωτοκλασάτα ὀνόματα τῶν ἡγετῶν τῆς αἱρέσεως καί, λογικά, εἶναι αὐτοὶ ποὺ (ὡς συνειδητοὶ πιστοί), θὰ ἀντι-δροῦσαν δυναμικὰ στὴν ἐπέκτασή του, ποὺ θὰ βοηθοῦσαν, ὥστε νὰ ἐκδιωχθοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία οἱ Οἰκουμενιστές, ποὺ θὰ ἐνημέρωναν τὸ περίγυρό τους. Ἄν… Γιατὶ ἐδῶ ἔγκειται τὸ πρόβλημα.

Πῶς δηλαδὴ θὰ ἐνημερώσουν τοὺς ἄλλους, ὅταν οἱ ποιμένες καὶ Ἐπίσκοποι (ποὺ τοὺς ἔχουν μάθει νὰ κάνουν σὲ ὅλα ὑπακοή) ἔχουν κλείσει πεισματικὰ τὸ στόμα καὶ δὲν κατονομάζουν τοὺς Οἰκουμενιστές, μὲ ποικίλες προφάσεις; Ποιά τύχη μπορεῖ νὰ ἔχει μιὰ ἐνημέρωση περὶ ἑνὸς ἀόριστου καὶ ἀόρατου Οἰκουμενισμοῦ; Ποιός θὰ πεισθεῖ γιὰ τὴν ὕπαρξη μιᾶς ἄσαρκης αἵρεσης, ὅταν ἀποκρύπτονται οἱ φυσικοί της διδάσκαλοι, τὴν στιγμὴ ποὺ καὶ γνωστοὶ νὰ εἶναι οἱ αἱρετικοί, καὶ πάλι ὑπάρχουν ἀμφιβολίες, δισταγμοὶ καὶ φόβος στὴν ἀντιμετώπισή τους; Πῶς πολεμεῖται μιὰ αἵρεση, ὅταν ὁ πιστὸς ἀνενημέρωτος ἀπὸ τὸν ποιμένα, ἀφήνεται νὰ ἐπικοινωνεῖ καὶ νὰ «κοινωνεῖ» μὲ τὸν αἱρετικὸ Ἐπίσκοπο καὶ Πατριάρχη, ποὺ οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὀνομάζουν «λύκο»; Read more »

Καθαρὰ Δευτέρα βράδυ

ΤΟ «ΚΛΙΜΑ» ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ πρώτη ­μέρα τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὀνομάζεται Κα­θαρὰ Δευτέρα καὶ μᾶς εἰσάγει στὸ πνευματικὸ κλίμα τῆς πνευματικῆς αὐ­τῆς περιόδου. Ποιά εἶνε τὰ χαρακτηριστι­κὰ γνωρίσματα τοῦ «κλίματος» αὐτοῦ;

* * *

Εἶνε πρῶτα – πρῶτα ἡ μνήμη τοῦ θανάτου. Αὐτὸ μᾶς ὑπενθύμισε σήμερα πολλὲς φορὲς ἡ Ἐκ­κλησία μας καὶ μάλιστα μὲ τὸ κοντάκιο τοῦ Μεγάλου Κανόνος «Ψυχή μου ψυχή μου, …τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλ­λεις θορυβεῖ­σθαι». Τὸ τέλος πλησιάζει. Δυσάρεστο πρᾶ­γμα. Ἂν ὑπάρχῃ κά­τι ποὺ τρο­μάζει τὸν ἄνθρωπο, αὐ­τὸ εἶνε ὁ θάνατος, ἡ ὥ­ρα τοῦ θανάτου. Ὅλοι προσπαθοῦμε νὰ τὸ διώχνουμε ἀπὸ τὴ σκέψι μας. Εἶ­νε ὅμως γεγονός. Μήπως ἆραγε καὶ ἡ ἁγία αὐ­­τὴ καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶνε ἡ τελευ­ταία τοῦ βίου μας; Καὶ οἱ ἀρ­χαῖοι πρόγονοί μας ἔλεγαν· «ὅρος φιλοσοφί­ας μνήμη θα­νά­του»· ἡ μνήμη τοῦ θανάτου ὁδηγεῖ σὲ ἀνώτε­ρες σκέψεις. Ὁ δὲ εἰδωλολάτρης βασιλεὺς Φίλιππος, ὁ πατέρας τοῦ Μεγάλου Ἀ­λεξάν­δρου, εἶχε διατάξει ἕνα στρατιώτη νὰ παρουσιάζεται κάθε πρωῒ μπροστά του καὶ νὰ τοῦ ὑ­πενθυμίζῃ· «Φίλιππε, μέμνησο ὅτι θνη­τὸς εἶ»· Φίλιππε, νὰ θυμᾶσαι ὅτι εἶσαι θνητός. Ἂν λοι­πὸν αὐτὸ τὸ ἔκανε ἐκεῖνος, ποὺ ἔζησε 400 χρόνια πρὸ Χριστοῦ, πόσο μᾶλλον ἐμεῖς; Αὐ­τὸ λέει καὶ ὁ ποιητὴς τοῦ Με­­γάλου Κανό­νος, ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης.
Τί ἄλλο εἶνε ἡ Μεγάλη Σαρακοστή; Εἶνε μνήμη τῶν πειρασμῶν τοῦ Κυρίου. Ὅπως ξέ­ρουμε, ὁ Χριστὸς ὕστερα ἀπὸ τὴ βάπτισί του πέρασε τὸν Ἰορδάνη ποταμό, πῆγε στὴν ἔρημο, ἔμεινε ἐκεῖ μόνος σαράντα μέρες καὶ πά­λεψε στῆθος μὲ στῆθος μὲ τὸ διάβολο. Πῶς τώρα τόλμησε ὁ διάβολος νὰ πειράξῃ τὸ Χριστό; Οἱ πατέρες λένε, ὅτι ὁ διάβολος ἔβλεπε τὸν ἄνθρωπο Χριστό, ἀλλὰ δὲ μποροῦσε νὰ φανταστῇ ὅτι μέσα του κρύβεται ἡ θεότης. Αὐτὸ λέει καὶ ὁ κατηχητικὸς λόγος τοῦ ἱ. Χρυ­σο­στόμου, ποὺ θ’ ἀκούσουμε τὸ Πάσχα· Ὁ ᾅ­δης «ἐπικράνθη, καὶ γὰρ ἐδεσμεύθη· …ἔλαβε σῶμα, καὶ Θεῷ περιέ­τυχεν»· πῆρε ἕνα σῶ­μα καὶ δὲν κατάλαβε ὅτι πίσω ἀπὸ αὐτὸ εἶνε ἡ θε­ότης. Εἶνε ὅπως τὸ ψάρι, ποὺ βλέπει τὸ δόλω­μα, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνει ὅτι πίσω ἀπ’ αὐτὸ ὁ ψαρᾶς ἔ­χει τὸ ἀγ­κίστρι. Δόλωμα ἦταν τὸ ἀν­θρώπινο σῶμα, ποὺ εἶχε ὁ Χριστός, καὶ ἀγκί­στρι ἡ θεότης. Ἔ­τσι νίκησε ὁ Χριστὸς στὴν ἔ­ρημο. Ὁ σατα­νᾶς ἔφυγε, ἀλλὰ «ἄχρι καιροῦ» (Λουκ. 4,13). Ἐ­πανῆλ­θε πάλι καὶ ἔκανε τὴν τελευταία ἔφοδό του γιὰ νὰ κλονίσῃ τὸ Χριστὸ – πότε; Τὶς ἡμέρες τῶν παθῶν, τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἀφοῦ λοι­πὸν ὁ διάβολος πείραξε τὸ Χριστό, θὰ πειρά­ξῃ κ’ ἐμᾶς. Ἀλλὰ μὴ πτοηθοῦμε. Ἔχουμε τὴν προστασία τοῦ Χριστοῦ. Νὰ δείξουμε ὑπομο­νὴ καὶ ν’ ἀγωνιστοῦμε μὲ τὰ πνευματι­κὰ ὅ­πλα, ποὺ μᾶς δίνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, τὴ νηστεία δηλαδὴ καὶ τὴν προσευχή, γιὰ τὰ ὁ­ποῖα θὰ ποῦμε ἐν συνεχείᾳ. Read more »

_

_

Το όχι της Κύπρου και οι άθλιοι των Αθηνών

Οι Κύπριοι για δεύτερη φορά μέσα σε μια δεκαετία, ανέλπιστα για όλους τους ρεαλιστές ναινέκους και τους «φαιά φορούντες» αναλυτές, είπαν όχι στην «παγκόσμια κοινότητα» και τις «αγορές» όπως είχαν πει όχι στο σχέδιο Ανάν. Διότι απέναντί τους για άλλη μια φορά είχαν τους ίδιους…Read More

_

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΝΕΟ ΑΤΟΠΗΜΑ

ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (89,5 FM)

Η Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας

Την Τρίτη 19 Μαρτίου 2013 ακούσαμε πάλι στο σταθμό της Εκκλησίας περί μουσικοθεραπείας. Παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες που είχαν γίνει στο παρελθόν, τα κακώς κείμενα φαίνεται ότι εξακολουθούν και κατά τα έτη 2011-2013. Παραθέτουμε ένα δείγμα από αυτά που ακούστηκαν την Τρίτη 19 Μαρτίου στην πρωϊνή ζώνη : «ο άνθρωπος είναι μέρος του σύμπαντος, ανήκουμε στο συμπαντικό όλον, το σύμπαν είναι ήχος… Αν οι ιδιοσυχνότητες των οργάνων του σώματος δεν είναι αρμονικές, τότε επεμβαίνουμε στο συγκεκριμένο όργανο, δηλαδή μπορούμε να επέμβουμε και στον ψυχικό κόσμο και στο νευρολογικό κόσμο, αλλά και στον υλικό κόσμο…Τα πάντα στον άνθρωπο ξεκινάνε από μία εσωτερική σύγκρουση που φέρνει την ασθένεια»! Αυτά άκουσαν, όχι μαθητές του αποκρυφισμού, αλλά ακροατές του σταθμού της Εκκλησίας. Η ομιλήτρια, η οποία δηλώνει «ερευνήτρια Συμπαντικής Μουσικής»[1], κάλεσε τους πιστούς σε προσεχή διημερίδα μουσικοθεραπείας. Το πρόγραμμα της διημερίδας περιλαμβάνει εισηγήσεις αμφιλεγόμενες επιστημονικά, αλλά και προχωρημένες αποκρυφιστικές παρουσιάσεις και μάλιστα από πρόσωπα γνωστά για την παραθρησκευτική τους δράση.

Είναι δυνατόν όλα αυτά να προωθούνται από εκκλησιαστικό σταθμό; Δεν θα έπρεπε οι παραγωγοί των εκπομπών να συμβουλεύονται τους εντεταλμένους επί των αιρέσεων, πριν να καλούν πρόσωπα για να τους δώσουν το βήμα; Είναι δυνατόν να τα γνωρίζουν όλα; Αλλά δεν έχουν και ευθύνη, όταν μάλιστα κατά το παρελθόν έχουν συμβεί παρόμοια ατοπήματα και έχουν εκτεθεί με ανθρώπους που κάλεσαν στο σταθμό;

Πότε θα δοθεί ένα τέλος στην εισαγωγή «ξένων διδασκαλιών» και κακοδοξιών στο σταθμό της Εκκλησίας; Πότε θα σταματήσει ο σκανδαλισμός των πιστών; Πότε θα διώξουμε τον κίνδυνο της εκκοσμίκευσης; Πότε θα αγγίξουμε τον κόσμο για να τον μεταμορφώσουμε;

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

Σωματειον
«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»
Ἕδρα: MOYΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
Τηλ. 0030  2103254321-2,    fax 210-3236978
e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr

http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=719:20313——–&catid=28:2009-07-31-01-41-51

ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ    20.3.2013

Μέσῳ τοῦ διαδικτύου καὶ στὰ προσωπικά τους e-mail οἱ ἐνδιαφερόμενοι ἐνημερώθηκαν τόσον γιὰ τὴν
Πορεία τῆς πραγματοποιήσεως τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους,
ὅσον καὶ γιὰ τὴν ἐκδήλωσιν τῆς 31.3.2013 στὸ γήπεδο ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ.

1. Εὐχαριστοῦμε θερμότατα ὅλους ὅσοι παρευρέθησαν στὴν συνέντευξίν μας τὴν 20.3.2013 στὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου Γεωργίου Καρύκη, ἰδιαιτέρως τὸ ΑΧΕΛΩΟΣ TV καὶ τὸν ἰδιοκτήτην αὐτοῦ κ. Μπόκα, γιὰ τὴν θερμὴν συμπαράστασιν.

2. Θὰ ἦτο μεγίστη παράλειψις νὰ μὴ ἀναφέρωμε καὶ τὸν Καθηγητὴν Παν/μίου Ἀθηνῶν-Πρόεδρον τῆς Ἀνωτάτης Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, Παν/τον Ἀρχ. π. Νικόλαον Ἰωαννίδην, ὁ ὁποῖος μᾶς παρεχώρησε τὸν Ναόν του γιὰ Συνέντευξιν Τύπου.
Ἴσως γιὰ πρώτην φορὰν νὰ ἔχῃ λάβει χώραν Συνέντευξις Τύπου σὲ Ὀρθόδοξον Ἱερὸν Ναόν.

3. Κάνομε γνωστὸν καὶ καλοῦμε ὅλους τὴν

Πέμπτην 28.3.2013 καὶ ὥραν 17.30
εἰς τὸ ἄγαλμα τοῦ Κολοκοτρώνη
ἔξω ἀπὸ τὴν Παλαιὰν Βουλὴν εἰς τὴν ὁδὸν Σταδίου, ὅπου θὰ τελεσθῇ τρισάγιον ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γλυφάδας καὶ ἄλλων ταπεινῶν καὶ εὐλαβῶν κληρικῶν εἰς μνήμην τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας καὶ θὰ γίνῃ κατάθεσις στεφάνων. Read more »

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου (Ματθ. 6,14-21)

OI ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΚΑΙ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ

«Θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν» (Mατθ. 6,20)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Ἀλλὰ δὲν ἀρκεῖ νὰ τὸ ἀκοῦμε μόνο. Χρειάζεται καὶ νὰ τὸ πιστεύουμε καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς εἶπε· «Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω», ὅποιος ἔχει αὐτιὰ γιὰ ν᾿ ἀκούῃ ἂς ἀκούῃ (Ματθ. 11,15). Μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ἔχετε αὐτιὰ ἀνοιχτὰ στὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τολμῶ νὰ μιλήσω.

* * *

Ὅποιος διαβάζει ἐπιπόλαια, θὰ νομίσῃ ὅτι τὸ εὐαγγέλιο σήμερα ἔχει μέσα πράγματα ἀντιφατικά. Διότι ἐνῷ ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος λέει «Μὴ θησαυρίζετε» (Ματθ. 6,19), ἀπὸ τὸ ἄλλο λέει «Θησαυρίζετε» (ἔ.ἀ. 6,20). Δὲν εἶνε αὐτὰ ἀντίθετα, δὲν ἔρχονται σὲ σύγκρουσι μεταξύ τους; Ὅποιος ὅμως προσέχει βαθύτερα, θὰ πεισθῇ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀντίφασι· τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ἔχουν μεταξύ τους συμφωνία καὶ ἁρμονία. Διότι ὅταν λέει ὁ Χριστὸς γιὰ «θησαυρούς», ἐννοεῖ δύο εἰδῶν, κάνει διάκρισι. Ὑπάρχουν θησαυροὶ – χαλίκια, καὶ θησαυροὶ – διαμάντια. Διαλέξτε καὶ πάρτε. Καὶ οἱ ἄνθρωποι τί διαλέγουν; Περίεργο πρᾶγμα. Αὐτοὶ ποὺ φημίζονται γιὰ τὴν ἐξυπνάδα τους, ἀποδεικνύονται ἀνόητοι· διαλέγουν τὰ χαλίκια.
Ποιά εἶνε τὰ χαλίκια καὶ ποιά τὰ διαμάντια; Τὰ ξεχωρίζει καλὰ ὁ Κύριος. Ὅταν λέει «Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς», ἐννοεῖ τοὺς ὑλικοὺς θησαυρούς. Ἐννοεῖ τὰ χωράφια, τὰ σπίτια κ.τ.λ., καὶ πρὸ παντὸς τὸ χρῆμα.
Καὶ ὅμως τὸ χρῆμα κυνηγοῦν ὅλοι. Ρώτησαν κάποτε γιὰ τὴ λίρα, γιατί εἶνε κίτρινη, καὶ κάποιος ἀπήντησε μεταξὺ ἀστείου καὶ σοβαροῦ· Τὴν κυνηγοῦν πολλοὶ καὶ …κιτρίνισε ἀπὸ τὸ φόβο της. Δὲν εἶνε πολλὲς μέρες ποὺ σ᾿ ἕνα χωριὸ τῆς Μακεδονίας, μ᾿ αὐτὸ τὸ κρύο ποὺ τὸ θερμότερο δείχνει κάτω ἀπὸ τὸ μηδέν, χωριάτες μὲ ἀξίνες βγῆκαν καὶ πῆγαν σ᾿ ἕνα ἔρημο ἐξωκκλήσι. Σκάβανε ὅλη τὴ νύχτα γιὰ νὰ βροῦν, λέει, θησαυρό· ἕως ὅτου τοὺς ἔπιασε ἡ ἀστυνομία. Νὰ τοὺς πῇς νὰ ἔρθουν στὴν ἐκκλησία σὲ κάποια ἀγρυπνία, δὲν τὸ κάνουν· ἐκεῖ;… Δίψα χρήματος, λύσσα χρήματος!
Θὰ ρωτήσετε· Καταδικάζει ἡ Ἐκκλησία τὸ χρῆμα; Ὄχι. Εἶνε χρήσιμο καὶ ἀναγκαῖο. Μ᾿ αὐτὸ ἐξυπηρετεῖται ἡ κοινωνία· ἀγοράζεις ψωμί, ροῦχα, φάρμακα…. Σπουδαία ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα. Ποιά εἶνε ἡ ἔννοια τῆς λέξεως χρῆμα; Χρῆμα θὰ πῇ ἕνα πρᾶγμα χρήσιμο, κάτι ποὺ τὸ μεταχειρίζεται, τὸ χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος. Συνεπῶς δὲν πρέπει νὰ μένῃ σὰν τὸ στάσιμο νερὸ ποὺ σαπίζει, δὲν πρέπει νὰ τὸ ἀφήνῃς ἀχρησιμοποίητο. Τὸ χρῆμα πρέπει νὰ χρησιμοποιῆται. Εἶνε μέσο, ὄχι σκοπός. Ἐὰν κάποιος τὸ ἔχῃ ὡς μέσο, κανείς δὲν τὸν κατηγορεῖ (ἐφ᾿ ὅσον τὸ ἀποκτᾷ μὲ τὸν ἱδρῶτα του). Ἀλλὰ δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔχουν τὸ χρῆμα ὡς μέσο, ὡς ὄργανο· τὸ ἔκαναν σκοπό. Καὶ μεταξὺ μέσου καὶ σκοποῦ ὑπάρχει μεγάλη διαφορά. Σκοπὸς πλέον τὸ χρῆμα. Τὸ λατρεύουν, ἔγινε θεός, «μαμωνᾶς» (Ματθ. 6,24). Δὲ᾿ λατρεύουν τὸ Χριστὸ σήμερα, τὸ χρυσὸ λατρεύουν· εἶνε χρυσολάτραι, ὄχι Χριστολάτραι. Πηγαίνουν στὸ δικαστήριο καὶ παλαμίζουν τὸ Εὐαγγέλιο, κάνουν ἀπάτες, νοθεῖες, πλαστογραρίες· παίρνουν τὸ ψωμὶ ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ὀρφανοῦ καὶ τῆς χήρας· ἐγκληματοῦν μὲ κίνητρο τὸ χρῆμα. Μήπως καὶ τῶν πολέμων ἐλατήριο δὲν εἶνε τὸ χρῆμα; Αὐτὸ τὸ κίνητρο, αὐτὴ τὴν προσκόλλησι καταδικάζει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, μὲ ἄλλα λόγια τὴ φιλαργυρία καὶ τὴν πλεονεξία. Read more »

____

H NEA ΣΠΑΡΤΗ ΚΟΖΑΝΗΣ

Άρθρο του Σταύρου Καπλάνογλου

Στο ετήσιο περιοδικό που εκδίδει ένα από τα μεγαλύτερα προσφυγικά σωματεία και ίσως και το παλαιότερο στην Αθήνα η Ένωση Σπάρτης Μικράς Ασίας δημοσιεύθηκε άρθρο μας. που αναφέρετε σε ένα χωρίο της Κοζάνης στην περιοχή του Τσοτυλιου που δεν υπαρχή πια κάηκε από τους Ιταλούς το 1943 και ότι απέμεινε από τους Γερμανους το 1944 και λεγόταν ΝΕΑ ΣΠΑΡΤΗ εις ανάμνηση της πατρίδας που άφησαν στην Μ. Ασια και λεγότανε ΣΠΑΡΤΗ (σημερινή ονομασία ISPARTA).

Το χωρίο παλαιότερα λεγόταν ΒΟΥΔΟΡΙΝΑ και σε αυτό κατοικούσαν Βαλααδες.

Ο τιτλος στο περιοδικο ηταν Η ΝΕΑ ΣΠΑΡΤΗ ΚΟΖΑΝΗΣ.

Η δημοσίευση του άρθρου αυτοί ήταν μια συνεχεία της τιμητικής διάκρισης που μας δόθηκε στις 29 μαι ου 2012 στην ετησία γιορτή του συλλόγου από τα χεριά του Δημάρχου της Ν.ΙΩΝΙΑΣ των ΑΘΗΝΩΝ για την προσφορά μας όπως είπαν ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΞΕΧΑΣΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ που έγινε κυρίως μέσα από την εκπομπή ΠΡΟΓΟΝΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ που μεταδιδόταν από τον Ιανουάριο του 2012 στο flash-TV και αναφέρετε τόσο στην ιστορία του ελληνισμού της Μ. Ασιας και ιδιαίτερα στην πατρίδα του πάτερα μου ΣΠΑΡΤΗ(ISPARTA) όσο και στην Ιστορία της Κοζάνης.

ΝΕΑ ΣΠΑΡΤΗ

Όταν ο Μωυσής των Σπαρταλήδων, ΠΑΠΑΙΩΚΕΙΜ ΠΕΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ τακτοποίησε το θέμα των “εις την Αττική, εγκατεστημένων προσφύγων από την Σπάρτη”, ιδρύοντας την Ν. Ιωνία, θέλησε να βοηθήσει κάποιους Σπαρταλήδες που ήθελαν να ασχοληθούν με την καλλιέργεια του τριαντάφυλλου και την παραγωγή ροδέλαιου. Έτσι, σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του, ταξίδεψε στις 10/8/1923 στην Μακεδονία- όπου και παρέμεινε ως τις 20/8/1923-και επισκέφτηκε την περιοχή της Έδεσσας, όπου ήταν ήδη, εγκατεστημένοι κάποιοι συμπατριώτες , αναζητώντας τον κατάλληλο χώρο.

Στην αρχή, πήγε, όπως αναφέρει, στα Βοδενά (σημ . Έδεσσα). Πλούσιος τόπος, πολλά νερά, καλές θερμοκρασίες, ιδανικός τόπος, τόσο για γεωργικές καλλιέργειες, όσο και για την ανάπτυξη της ταπητουργίας. Εκεί, βρήκε δυσκολίες μιας και οι πιο μπροστά είχαν εγκατασταθεί εκεί οι Βουρδουλήδες και έφεραν αντιρρήσεις, τις οποίες υιοθέτησαν και οι τότε πολιτικές αρχές και η περίπτωση αυτής της περιοχής αποκλείστηκε. Λίγο αργότερα κατευθύνθηκε στην περιοχή του Σουμπούσκου (σημ ΑΡΙΔΑΙΑ) Αλλά, και εκεί είχαν εγκατασταθεί πρόσφυγες από την Σίλλη του Ικονίου και οι Συλλελήδες έφεραν τις αντιρρήσεις τους, φοβούμενοι τον ανταγωνισμό των Σπαρταλήδων, γιατί όπως έλεγαν, οι Σπαρταλήδες είναι έξυπνοι και δραστήριοι και θα πάρουν όλες τις αρχές του τόπου. Έτσι, κατέληξε στην Δραγουμάντζα (σημ ΑΨΑΛΟΣ), ένα χωριό σε χαμηλό υψόμετρο, μέσα σ’ ένα καλό κάμπο, με αρκετά νερά Το χωριό αυτό είχε 1000 Μουσουλμάνους, που με την ανταλλαγή έφυγαν στην Τουρκία. Το χωριό, μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, παραχωρήθηκε στους Σπαρταλήδες, αλλά κανένας δεν θέλησε να πάει, μιας και στην Νέα Ιωνία άρχισε να αναπτύσσεται η ταπητουργία και υπήρχαν ευκαιρίες απασχόλησης στην Αθήνα. Πολλοί έφυγαν από την Μακεδονία και κατηφόρισαν για την Αττική.

Αργότερα, στον Άψαλο Αλμωπίας (Νομός Πέλλης), εγκαταστάθηκαν Πόντιοι και Θρακιώτες (299 οικογένειες- το 1928 είχε 1300 κατοίκους).

Από ότι φάνηκε, πέρα από τις κινήσεις του Παπαιωακείμ, υπήρχε μια ομάδα Σπαρταλήδων, που κινήθηκε ανεξάρτητα, συνεχίζοντας την αναζήτηση ενός τόπου με τα χαρακτηριστικά της περιοχής της Σπάρτης, με σκοπό να ασχοληθεί με την ροδοκαλλιέργεια.

Ειδικότερα, μεγάλη ομάδα Σπαρταλήδων, θέλοντας να αναπτύξει και την άλλη δραστηριότητα της πατρίδας, την ροδελαιοπαραγωγή, κατευθύνθηκε στη Δυτική Μακεδονία, στην περιοχή Κοζάνης – Καστοριάς – Γρεβενών και 33 οικογένειες, με επικεφαλής τον Σταύρο Ηλία Χατζηδορμούσογλου και τον Γεώργιο Δανόγλου. Read more »

 ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΙΝΔΥΝΟΣ

O ΛΥΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΠΟΥΜΠΟΥΛΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ

ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΧΩΒΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Αυτός είναι ο χριστός των γιαχωβάδων. Μόνο άνθρωπος, νεοεποχίτης και σε πάσσαλο

ΟΙ ΓΙΑΧΩΒΑΔΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. Μοιράζουν προσκλήσεις και πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι για να κάνουν την προπαγάνδα τους. Σημειώνουν τις διευθύνσεις των χριστιανών που τους δέχονται. Έχουν βιβλία  και καταγράφουν τις διευθύνσεις τους.

Προσοχή είναι επικίνδυνοι και αυτοί και τ’ αφεντηκά τους.
Να μην τους δεχόμεθα στα σπίτια μας.
Να μην ανοίγουμε συζήτηση μαζί τους, γιατι θα γίνουν κολτσίδες και εύκολα δεν θα μπορούμε να απαλλαγούμε από την παρουσία τους.

Ας έχουν υπόψη τους οι χριστιανοί ότι οι γιαχωβάδες έχουν βιβλία και καταγράφουν τον χρόνο που θα συνομιλήσουν μαζί τους. Κάθε σκαπανέας (βαθμός του γιαχωβά ή της γιαχωβούς), είναι υποχρεωμένος να κάνει πολλές ώρες την εβδομάδα για να πληρώνεται.
Χρόνια τώρα δεν μπορούν να μπουν στα σπίτια των ορθοδόξων χριστιανών της Ελλάδος. Και μόνο το όνομά των γιαχωβάδων προκαλεί αλλεργία στους περισσότερους Έλληνες. Ξέρουν ποιοι είναι και ποιοι κρύβονται από πίσω τους. Γι’ αυτό  λίγους αφελείς, αγραμμάτους και τεμπέληδες πιάνουν στα δίχτυα τους.
Η οργάνωσή τους, που τα κεντρικά γραφεία είναι στο Μπρούκλιν της Αμερικής έπνεε τα λoίσθια στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδος και είχε σχεδόν εξαφανισθεί. ΤΩΡΑ ΞΑΝΑΖΩΝΤΑΝΕΨΕ. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΟΥΣ ΕΥΝΟΕΙ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
Οταν ήρθαν οι Αλβανοί στην Ελλάδα πεινασμένοι και ελεεινoί βρήκαν ευκαιρία για να τους ψαρέψουν. Κάποιους τους έδωσαν ένα ξεροκόμματο και έβαλαν πόδι στην Αλβανία. Κάποιοι άλλοι είναι θύματα της άγνοιας. Τους μίλησαν για  χριστό οι γιαχωβάδες και δεν γνώριζαν, ότι δεν πιστεύουν στο Χριστό οι λοποδύτες.
Τώρα που ο Ελληνικός λαός βρίσκεται σε μεγάλη οικονομική δυσκολία ξαναξαπλώνουν τα δίχτυα τους και πάλι. Αμολάνε τους λύκους στο κοπάδι. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και οι γιαχωβάδες στην οικονομική κρίση.
Ας είμεθα επιφυλακή. Να ενημερώνουμε τους γείτονες και να κάνουμε ότι μπορούμε για να περιορίσουμε την δράση τους.
  Την Ελλάδα την έκαναν ξέφραγο αμπέλι οι προδότες πολιτικοί, αλλά υπάρχουν Έλληνες και θα την προστατεύσουν. Το αίμα των παιδιών της που θυσιάστηκε γι’ αυτή, δεν θα πάει χαμένο.

Δημιουργούν την κρίση οι Εβραιομασόνοι στους λαούς και αμολούν τους λύκους στο κοπάδι

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά »έφαγαν τα μούτρα τους» στην Θεσσαλονίκη !!! – *Ἀπέτυχε προσηλυτιστική προσπάθεια Χιλιαστῶν* Ὑπό τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου Πατερικῶν Μελετῶν «Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός» τῆς Πιερίας ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακ…

–

Διαβάστε και την ιστοσελίδα

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ –       Συχνά – πυκνά γινόμαστε δέκτες της αγωνίας πολλών πιστών για την αντιμετώπιση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Μας ζητάνε να τους βοηθήσουμε είτε σε διάλογο

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

ΑΥΡΙΟ, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει ἡ ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ποὺ διαρκεῖ σαράντα μέρες. Πρώτη μέρα εἶνε ἡ Καθαρὰ Δευτέρα, τελευταία τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου.
Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ ν᾿ ἀγωνισθοῦμε. Ἔχουμε ἐχθρούς. Οἱ δὲ μεγαλύτεροι ἐχθροί μας εἶνε τρεῖς· πρῶτος ἡ σάρκα μὲ τὶς κακὲς ἐπιθυμίες της, δεύτερος ὁ κόσμος μὲ τὰ φόβητρα καὶ τὰ θέλγητρά του, καὶ τρίτος ὁ σατανᾶς, ποὺ ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Πέτρος «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄ Πέτρ. 5,8).
Καλούμεθα λοιπὸν σ᾿ ἕνα πνευματικὸ πόλεμο. Κι ὅπως οἱ στρατιῶτες ἔχουν ὅπλα, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς, στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νὰ εμαστε ὡπλισμένοι μὲ ὅπλα ποὺ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὀνομάζει σήμερα «ὅπλα τοῦ φωτός» (Ῥωμ. 13,12). Τὰ δὲ ὅπλα ποὺ μᾶς συνιστᾷ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τὴν περίοδο αὐτὴ εἶνε τέσσερα.

* * *

_Πρῶτο ὅπλο ἡ νηστεία. Μερικοὶ μοντέρνοι λένε, ὅτι ἡ νηστεία δὲν εἶνε τίποτα· τὴν ἔκαναν οἱ παπᾶδες καὶ δεσποτάδες, γιὰ νὰ κρατοῦν τὸ λαὸ ὑποταγμένο. Αὐτὸ εἶνε ψέμα. Ἡ νηστεία εἶνε ἀρχαῖος θεσμός. Εἶνε, ὅπως λέει ὁ Μέγας Βασίλειος, «συνηλικιῶτις» τοῦ ἀνθρώπου, τόσο παλαιὰ ὅσο κι ὁ ἄνθρωπος. Ὅταν ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα, τοὺς εἶπε νὰ τρῶνε ἀπὸ τοὺς καρποὺς ὅλων τῶν δέντρων τοῦ παραδείσου ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα. Ἔ, αὐτὸ δὲν εἶνε νηστεία; Ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα δὲν τήρησαν τὴν ἐλαφρὰ αὐτὴ νηστεία καὶ τιμωρήθηκαν· «ἐξεβλήθησαν τοῦ παραδείσου», ὅπως ἀκοῦμε στοὺς ὕμνους σήμερα.
Νήστεψαν ὁ Μωϋσῆς, ὁ Ἠλίας, ὅλοι οἱ προφῆται καὶ πατριάρχαι καὶ δίκαιοι τῆς παλαιᾶς διαθήκης. Νήστευαν οἱ Ἑβραῖοι, νήστευαν ὅλοι οἱ λαοί. Ἀλλὰ πρὸ παντὸς τὴ νηστεία συνιστᾷ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Τὴ συνιστᾷ μὲ τὰ λόγια του ποὺ ἀκούσαμε σήμερα (βλ. Ματθ. 6,16-18), καὶ ἀκόμα περισσότερο μὲ τὰ ἔργα καὶ τὸ παράδειγμά του. Μετὰ τὴ βάπτισί του ὁ Χριστὸς πῆγε στὴν ἔρημο, ἔμεινε σαράντα μέρες, πάλεψε μὲ τὸ σατανᾶ καὶ τὸ νίκησε· κ᾿ ἐκεῖ ἔκανε νηστεία αὐστηρά, τόσες μέρες οὔτε ἔφαγε οὔτε ἤπιε τίποτα. Ἡ νηστεία λοιπὸν στηρίζεται στὴν Παλαιὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη. Γι᾿ αὐτὸ ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ νηστεύῃ.
Ἀλλὰ καὶ ἡ ἰατρικὴ συνιστᾷ τὴ νηστεία, ὡς φάρμακο. Ἕνας σοφὸς ἰατρὸς εἶπε, ὅτι οἱ ἄνθρωποι «σκάβουμε τὸ λάκκο – τὸν τάφο μας μὲ τὰ πιρούνια καὶ τὰ κουτάλια». Συναντοῦμε τὴ νηστεία καὶ στὴ φύσι ἀκόμη, στὰ ζῷα. Ἡ χελώνα, τὸ φίδι, ὁ βάτραχος πέφτουν σὲ μακρὰ χειμερία νάρκη· στὸ διάστημα αὐτὸ νηστεύουν βεβαίως. Παγκόσμιος νόμος ἡ νηστεία.
Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια οἱ ἄνθρωποι ἀπέφευγαν τὰ κρέατα καὶ τὶς λιπαρὲς οὐσίες. Στὸν Πόντο ἀπὸ τὴν Καθαρὰ Δευτέρα ὁ χασάπης κρεμοῦσε τὸ μαχαίρι του, ἔκλειναν τὰ κρεοπωλεῖα, καὶ μόνο τὸ Μέγα Σάββατο τὸ ἔπιανε πάλι. Τώρα γίναμε τὸ πιὸ κρεοφάγο ἔθνος· γέμισε ἡ Ἑλλάδα ψησταριές. Δὲ᾿ φτάνουν τὰ ντόπια ζῷα, εἰσάγουμε κι ἀπ᾿ ἔξω καὶ φεύγει συνάλλαγμα. Τρῶμε ἐμεῖς τὸν περίδρομο, τὴν ὥρα ποὺ πέρα στὴν Ἀσία καὶ τὴν Ἀφρικὴ ἑκατομμύρια παιδάκια πεθαίνουν. Ἔννοια σου ὅμως, θὰ τὸ πληρώσουμε αὐτό. Θά ᾿ρθουν πάλι χρόνια πείνας· θὰ γίνῃ ὁ λόγος τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ· «μιὰ χούφτα ἀλεύρι-μιὰ χούφτα χρυσάφι».
Ὅλοι νὰ νηστεύουν. Ἐξαιροῦνται μόνο ἄρρωστοι, ἡλικιωμένοι καἱ γυναῖκες ποὺ θηλάζουν παιδιά. Ἡ Ἐκκλησία μας εἶνε φιλάνθρωπος· δὲ᾿ θέλει νὰ ἐξοντώσῃ τὸν ἄνθρωπο. Ἀποστολικὸς κανὼν λέει, ὅτι αὐτοὶ ἀπαλλάσσονται· ὅλοι οἱ ἄλλοι ὀφείλουν νὰ νηστεύουν.
  _Ἕνα ὅπλο ἡ νηστεία. Ἄλλο ὅπλο ἡ προσευχή. Πάντοτε νὰ προσευχώμεθα, ἰδιαιτέρως ὅμως τώρα. Στὴν ἐκκλησία κάθε βράδυ ψάλλεται τὸ «Κύριε τῶν δυνάμεων…» στὸ Μέγα ἀπόδειπνο. Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ τελεῖται προηγιασμένη. Παρασκευὴ βράδυ «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια…» καὶ Χαιρετισμοί.
Προσευχὴ καὶ ἐκτὸς τοῦ ναοῦ· πρωῒ καὶ βράδυ, πρὶν καὶ μετὰ τὸ φαγητό· στὸ δρόμο, στὸ αὐτοκίνητο, στὸ ἀεροπλάνο, παντοῦ. Οἱ πρόγονοί μας ἔλεγαν· «Πέφτω κάνω τὸ σταυρό μου καὶ ἄγγελος εἶνε στὸ πλευρό μου».
Προσευχὴ ὅμως καὶ στὸ σπίτι, οἰκογενειακή, πατέρας-μητέρα-παιδιά. Δεῖξτε μου μιὰ οἰκογένεια ποὺ προσεύχεται ἔτσι, νὰ πέσω νὰ φιλήσω τὰ πόδια τους. Ἔχουμε σπίτια ὡραῖα, τηλεοράσεις, φαγητά, ψυχαγωγίες, πορνεῖες, μοιχεῖες, καρναβάλια…· Θεὸ δὲν ἔχουμε. Γι᾿ αὐτὸ ἔρχονται τιμωρίες, σύμφωνα μὲ τὰ ἱερὰ βιβλία.
Δὲν προσεύχεσαι; ἄνθρωπος δὲν εἶσαι. Δὲν προσεύχεσαι; οὔτε ζῷο εἶσαι. Τὰ πουλιὰ ὑμνοῦν τὸ Θεό. Κι ὁ σκύλος τοῦ πετᾷς ἕνα κόκκαλο καὶ κουνάει τὴν οὐρά του σὰ᾿ νὰ σοῦ λέῃ εὐχαριστῶ. Καὶ ὁ ἄνθρωπος; Ὅλα τοῦ τὰ δίνει ὁ Θεός, κι αὐτὸς τὴ μπουκιὰ ἔχει στὸ στόμα καὶ τὸ Χριστὸ βλαστημάει.
  _Τὸ τρίτο ὅπλο εἶνε ἡ ἐλεημοσύνη. Τὰ χρήματά σου μὴν τά ᾿χῃς μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό σου, τὴ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά σου· αὐτὸ εἶνε φιλαυτία. Νὰ εἶσαι ἐλεήμων. Πόσο ἐλεήμων; Τὸ Εὐαγγέλιο ἔχει τρεῖς βαθμῖδες ἐλεημοσύνης. Πρώτη, νὰ τὰ δώσῃς ὅλα (βλ. Λουκ. 18,22)· αὐτὸ ἔκαναν οἱ ἀπόστολοι, οἱ μάρτυρες, οἱ ἀσκηταί. Δὲ᾿ μπορεῖς νὰ τὰ δώσῃς ὅλα; Ἔ, τότε κάνε κάτι εὐκολώτερο, δῶσε τὰ μισά· αὐτὸ λέει ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος (βλ. ἔ.ἀ. 3,11). Οὔτε τὰ μισὰ μπορεῖς; Ἔ, τότε δῶσε τὸ ἓν δέκατον· ὅπως ἔκαναν οἱ Ἰουδαῖοι· ἑκατὸ μάζεψες; δῶσε τὰ δέκα στὸ φτωχό. Οὔτε κι αὐτὸ ὅμως κάνεις. Ἀλλὰ τί; Τὸ σύνθημα τοῦ διαβόλου· ὅλα γιὰ τὸν ἑαυτό μας, τίποτα γιὰ τὸν ἄλλο! Σὲ κάποιο χωριὸ ὁ παπᾶς ἔκανε ἔρανο γιὰ ἕνα δυστυχισμένο καὶ μάζεψε μόνο 1.000 δραχμές. Τὸ ίδιο βράδυ ἦρθαν στὸ κέντρο ξένες ντιζὲζ καὶ χορεύανε· νέοι – γέροι βλέπανε τὰ γυμνὰ κρέατα. Κι ὅταν ἔφυγαν αὐτές, μέτρησαν τὰ λεφτὰ ποὺ μάζεψαν· ἦταν, παρακαλῶ, 350.000 δραχμές. Πολὺ ὡραῖα! Γιὰ τὸ διάβολο 350.000, γιὰ τὸ Χριστό; τίποτα σχεδόν…
  _Είπαμε λοιπόν, νηστεία, προσευχή, ἐλεημοσύνη. Ὁ Χριστὸς ὅμως ζητάει κάτι ἀκόμα. Τὸ λέει σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο. Ποιό εἶνε; Νὰ συγχωρήσῃς τὸν ἐχθρό σου (βλ. Ματθ. 6,14-15). Εἶνε τὸ τέταρτο ὅπλο, τὸ δυσκολώτερο ἀπ᾿ ὅλα.
Ρωτάει ὁ πνευματικὸς μιὰ ψυχή· ―Μήπως ἔχεις μὲ κανέναν ἔχθρα; ―Ἔχω, μὲ μιὰ γειτόνισσα. ―Τί σοῦ ἔκανε; ―Αὐτὸ κι αὐτό. ―Πόσο καιρὸ ἔχεις νὰ τῆς μιλήσῃς; ―Εἶνε τώρα δέκα χρόνια… Ἔρχεται ἄλλη. ―Ἔχεις κανένα ἐχθρό; ―Αὐτὴ ἡ πεθερά μου μ᾿ ἔψησε! καλημέρα δὲν τῆς λέω… Ἔρχεται ἡ πεθερά· ―Ἄ, αὐτὴ ἡ νύφη μου!… Ἔρχεται ὁ γείτονας· ―Ἔχω μῖσος στὸν τάδε. ―Ἔ, τώρα πρέπει νὰ συχωρεθῆτε. ―Ἄ, αὐτὸ δὲ᾿ γίνεται, παπούλη· βάλε μου κανόνα ὅ,τι θέ᾿ς, ν᾿ ἀνάβω κεριά, νὰ κάνω μετάνοιες, ἀλλὰ συχώρησι δὲ᾿ δίνω. Μ᾿ ἔχει κάψει, δὲ᾿ θέλω νὰ τὸ βλέπω οὔτε νὰ τὸν ἀκούω… Τί λέει ὅμως τὸ Εὐαγγέλιο! Ρώτησαν κάποιον ἄπιστο, ποιό εἶνε τὸ πιὸ ὡραῖο ἀπ᾿ ὅσα γράφει τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ ἀπήντησε· Αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Χριστός, νὰ συχωράῃ ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Συχωρᾷς; εἶσαι Χριστιανός. Δὲ᾿ συχωρᾷς; κρῖμα στὶς νηστεῖες σου, στοὺς ἐκκλησιασμούς σου, στὶς μετάνοιες σου, σ᾿ ὅλα ὅσα κάνεις. Τὸ λέει καθαρὰ τὸ εὐαγγέλιο σήμερα· Συγχωρεῖς, θὰ συγχωρηθῇς· δὲ᾿ συγχωρεῖς, δὲ᾿ θὰ συγχωρηθῇς. Ἀπόψε θὰ μᾶς καλέσῃ ἡ Ἐκκλησία ὅλους· προτοῦ νὰ μποῦμε στὴ νηστεία, νὰ συχωρέσουν οἱ νύφες τὶς πεθερές, οἱ πεθερὲς τὶς νύφες, οἱ ἄντρες τοὺς γείτονές τους, οἱ μικροὶ τοὺς μεγάλους, οἱ μεγάλοι τοὺς μικρούς. Ἔτσι ὅλοι σὰν ἀδέρφια, σὰν μιὰ οἰκογένεια ἀγαπημένη, ν᾿ ἀρχίσουμε τὸ ἱερὸ στάδιο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.
Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς λέει· Ἀλλοίμονο σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ θὰ πεθάνῃ προτοῦ νὰ συμφιλιωθῇ μὲ τὸν ἐχθρό του· χίλιοι παπᾶδες καὶ χίλιοι δεσποτάδες νὰ διαβάσουν εὐχὲς στὸν τάφο του, δὲ᾿ συγχωρεῖται.

* * *

Στὰ ὅπλα λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί! Εὔκολα πιάνει κανεὶς τὰ πολεμικὰ ὅπλα, ποὺ εἶνε ὅπλα θανάτου, καταστροφῆς, ἀπωλείας· δύσκολα πιάνει τὰ πνευματικὰ ὅπλα, «τὰ ὅπλα τοῦ φωτός» ποὺ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος σήμερα.
Μὴ μείνουμε χωρὶς τὰ ὅπλα μας· τὴ νηστεία, τὴν προσευχή, τὴν ἐλεημοσύνη, καὶ τὴ συγχώρησι. Ἂς νηστέψουμε, ὅπως ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στὴν ἔρημο. Ἂς προσευχηθοῦμε, ὅπως ὁ Χριστὸς τὴ νύχτα στὴ Γεθσημανῆ. Ἂς ἐλεήσουμε, ὅπως ὁ Κύριος σκόρπισε στὸν κόσμο τ᾿ ἀγαθά του. Καὶ ἂς συγχωρήσουμε ἀπ᾿ τὴν καρδιά μας κάθε ἐχθρό, ὅπως Ἐκεῖνος, ποὺ πάνω ἀπ᾿ τὸ σταυρὸ εἶπε γιὰ τοὺς σταυρωτάς του· «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. 23,34).
Ἀπὸ αὔριο στὰ ὅπλα! Νηστεία, προσευχή, ἐλεημοσύνη, συγχώρησις. Αὐτὰ τὰ τέσσερα νὰ ἔχουμε, καὶ τότε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι θὰ μᾶς σκεπάζουν καὶ ὁ Θεὸς θά ᾿νε πάντα μαζί μας εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στον ιερό ναὸ του Ἁγίου Γεωργίου Λακκιᾶς [Λεβαίας\ – Ἀμυνταίου 28-2-1982)

ΠΟΘΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

(Μικρό απόσπασμα ηχητικής ομιλίας)

 Έγινε στη Φλώρινα, στις 24-8-1970. Απευθύνεται σ’ όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς

_____

___

ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΘΑ

«Δεν τελείωσαν οι αγώνες. Η Ορθοδοξία μας κινδυνεύει. Θα διατρέξουμε μεγάλους κινδύνους και πρέπει όλοι να προετοιμασθούμε…. Θα χτυπήσουν σάλπιγγες Αποκαλύψεως…
Την Ορθοδοξία την πολεμάνε ποικιλοτρόπως και έσωθεν και έξωθεν.
Εμεις εδώ στο άκρο της Μητροπόλεως μας ελάβαμε μεγάλη απόφαση, με πολλά δάκρυα και αναστεναγμούς, παύσαμε το μνημόσυνο του οικουμενικού πατριάρχου και μένουμε πιστοί στις παραδόσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας…
Κάτω στην Αθήνα υπάρχει άλλο κλίμα. Εμείς εαν παρουσιασθεί ανάγκη δεν θα μείνουμε στη Φλώρινα, θα κατεβούμε στην Αθήνα και θα δώσουμε τη μάχη για την δόξα της Ορθοδοξίας…..»
Ο π. Αυγουστίνος αν και έφυγε στην αιωνιότητα συνεχίζει τον αγώνα στην στρατευομένη Εκκλησία και είναι δίπλα στους αγωνιζομένους χριστιανούς με τους μαχητικούς του λόγους.

_

ΚΥΜΗ 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1951

ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ 10

«Καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησε. Καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ῥήματος ᾿Ιησοῦ» (Ματθ. 26 74,75)

Ε Κ Δ Ι Δ Ε Τ Α Ι

῾Υπὸ ἱεροκήρυκος ᾿Ι. Μητροπόλεως Καρυστίας-Σκύρου ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου καὶ διανέμεται δωρεὰν πρὸς χριστιανικὸν  διαφωτισμὸν τοῦ λαοῦ.

ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΣΑΣ ΚΑΘΑΡΑ

 «Καρδίαν καθαρὰν κτῖσον ἐν ἐμοί, ὦ Θεέ».

῍Ας ἀρχίσωμεν μὲ ἔπαινον. Αἱ γυναῖκες τῆς Κύμης ἀγαποῦν τὴν καθαριότητα. Μὲ τὸ σάρῳθρον εἰς τὸ χέρι καθημερινῶς καθαρίζουν ἐπιμελῶς τὸ σπίτι των. Αἱ νοικοκυραὶ ἀγανακτοῦν, ἐὰν ἐξ ἀπροσεξίας τὰ παιδιὰ λερώσουν τὰ σκαλοπάτια. Οὔτε ζῶα οὕτε ὄρνιθα ἀφήνουν νὰ πλησιάση διὰ νὰ λερώση ἢ να καταστρέψη τὰ ὡραῖα λουλούδια ποὺ ἔχουν φυτευμένα εἰς τὶς γλάστρες των αὐλῶν τους.

᾿Επαινοῦμεν τὴν καθαριότητα. ᾿Αλλὰ ἡ καθαριότης αὐτὴ τῶν Κυμαϊκῶν σπιτιῶν ἂς γίνη τὸ παράδειγμα διὰ τὴν καθαριότητα ἐκείνην, ἡ ὀποία πρέπει νὰ διακοίνη τὸν χριστιανικὸν μας βίον. ῎Οχι μόνον τὰ ἔξω, ἀλλὰ καὶ τὰ ἔσω πρέπει νὰ εἶνε καθαρά. Καθαρὰ εἶνε τὰ σκαλοπάτια τῶν σπιτιῶν; ᾿Αλλὰ πολὺ καθαρώτεραι πρέπει νὰ εἶνε αἱ ἡμέραι καὶ αἱ νύκτες τῆς ζωῆς μας, ποὺ κάθε μία εἶνε καὶ ἕνα σκαλοπάτι μιᾶς κλίμακος, ἡ ὀποία ὁδηγεῖ εἰς τὸν οἶκον τοῦ Οὐρανίου Πατρός. ῞Ολαι αἱ ἡμέραι καὶ αἱ νύκτες πρέπει νὰ εἶνε καθαραὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, νὰ λάμπουν, ὅπως τὰ ἄστρα ἀπὸ τὴν καθαριότητα τοῦ οὐρανοῦ. ᾿Αδελφοί! Κανένα σκαλοπάτι τῆς ζωῆς μας δὲν πρέπει νὰ εἶνε ἀκάθαρτον, ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἐξ ἀπροσεξίας μας λερωθῆ, διὰ τῆς μετανοίας μας πρέπει νὰ τὸ καθαρίζωμεν ἀμέσως. Καθαρὸς ὁ βίος μας. ᾿Αλλὰ ἰδίως καθαραὶ πρέπει νὰ εἶνε αἱ 70 ἡμέραι τοῦ Τριωδίου, τὸ ὁποῖον ἀρχίζει ἀπὸ τὴν Κυριακὴν τοῦ Φαρισαίου καὶ τελειώνει τὸ Μ. Σάββατον. Τριώδιον! ῾Αγία περίοδος! Θεία κλῖμαξ! Αἱ προφητεῖαι, οἱ ἀπόστολοι, τὰ εὐαγγέλια, τὰ τροπάρια, οἱ ὕμνοι ποῦ ἀκούονται καθημερινῶς τὴν περίοδον αὐτὴν εἶνε τὰ γ λ υ κ ύ τ ε ρ α ποὺ μεταρσιώνουν τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀνάπτουν εἰς τὰς καρδίας τὸν Θεῖον ἔρωτα εἰς τὸν ᾿Εσταυρωμένον.

Αἱ ἡμέραι τοῦ Τριῳδίου εἶνε ἡμέραι μετανοίας ἐξαγνισμοῦ, ψυχικῆς καθαριότητος. Αἱ 10 Κυριακαὶ τοῦ Τριῳδίου ἔχουν σημασίαν, νόημα μεγάλο δι’ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καρδίαν καὶ αἰσθάνονται. ῾Η Α´ Κυριακὴ τοῦ Φαρισαίου καὶ Τελώνου μᾶς φωνάζει· ῾Υπερήφανοι! Ταπεινωθῆτε. ῾Η Β´ Κυριακὴ τῶν ᾿Απόκρεω· ἀκούεται ἀρχαγγελικὴ σάλπιγξ· ῾Ο Κύριος ἔρχεται διὰ νὰ κρίνη τὴν Οἰκουμένην. ῾Αμαρτωλοὶ ποὺ φύγομεν; ῾Η Δ´ τῆς Τυροφάγου μᾶς καλεῖ εἰς ἀγῶνας· ῾Υποδεχθῆτε τὴν βασίλισσαν, ἡ ὁποία φέρει πολύτιμα δῶρα, βασίλισσα δὲ τῶν ἀρετῶν, καθὼς ψάλλει ἡ ἐκκλησία, εἶνε ἡ 40 ήμερος νηστεία. ῾Η Ε´ Κυριακὴ— α´ τῶν νηστειῶν βροντοφωνεῖ· Αὕτη ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον ἡ πίστις ἡμῶν. ῾Η Στ´ Κυριακὴ—β´. τῶν Νηστειῶν(συμπίπτει ἐφέτος μὲ τὸν Εὐαγγελισμὸν)· Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην· αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν. ῾Η Ζ´ Κυριακὴ— γ´ τῶν Νηστειῶν. Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰμὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.— ῾Η Θ´ Κυριακὴ—ε´ Νηστειῶν· ῾Ο Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἡ Η´ Κυριακὴ— τῶν Βαΐων· ᾿Εξέλθωμεν πρὸς προϋπάντησιν τοῦ ΝΥΜΦΙΟΥ—ΧΡΙΣΤΟΥ, ὅν ὑμνεῖ καὶ δοξάζει πᾶσα ἡ κτίσις. Καὶ σὺ μόνον, ἄνθρωπε, θὰ μείνῃς ἐκτος τοῦ παγκοσμίου ῞Υμνου;

—Αὐτὰ τὰ ὑψηλὰ μαθήματα μᾶς προσφέρει τὸ Τριῳδιον. ᾿Αλλ’ ἀλλοίμονον! Τὰς ἡμέρας αὐτὰς τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ψυχῶν μας ὁ Σατανᾶς εὐρισκέται εἰς μεγάλην κίνησιν, περιτρέχει τὰ σπίτια, τὰς αἰθούσας, τοὺς δρόμους τὰς πλατείας καὶ μὲ τὰ ὄργανά του διδάσκει κηρύγματα ἀντίθετα πρὸς τὰ κηρύγματα τῆς ᾿Εκκλησίας. Ποῖα τὰ κηρύγματά του; Μὴ ἀκούτε τὸν ἱεροκήρυκα, τὴν φωνὴν τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Ακούσατε ἐμένα. Τραγοῦδι χαρὰ, καὶ διασκέδασιν θὰ σᾶς προσφέρω(Διάβολε! Μαύρη εἶνε ἡ χαρά σου). Μασκαρευθῆτε λοιπὸν οἱ ἄνδρες νὰ γίνετε γυναῖκες, αἱ γυναῖκες ἄνδρες, πίετε, μεθύσατε, κυλισθῆτε, χορεύσατε τοὺς πλέον μοδέρνους χορούς, τοὺς χοροὺς τῶν ἀγριών, τῶν πιθήκων, τῶν καγκουρῶ… ποδοπατήσατε τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, λερώσατε τὰς ἡμέρας καὶ τὰς νύκτας, βρωμίσατε 70 σκαλοπάτια τοῦ Τριῳδίου, γενῆτε κτήνη, βδελύγματα σἄν τὰ βδελύγματα ποὺ εἶδε νὰ εἶνε γεμάτο τὸ ποτήριον τὸ ὁποίον ἐκράτει ἡ ἐπὶ τοῦ κοκκίνου θηρίου πόρνη τῆς ᾿Αποκαλύψεως.

Θεέ μου! ῾Η καθαριότης τῶν ἡμερῶν τοῦ Τριῳδίου θὰ μεταβληθῆ εἰς βδέλυγμα ἐρημώσεως ἑστὸς ἐν τόπῳ ἁγίῳ;

Χριστιανέ μου. ῾Η ἁμαρτία, ἡ πόρνη τῆς ᾿Αποκαλύψεως κερνάει μὲ τὸ ποτῆρι της ὅλον τὸν κόσμον καὶ ὁ κόσμος τοῦ 20 αἰῶνος ἐμέθυσε καὶ δὲν γνωρίζει τὶ κάμνει. Σὺ μὴ ἐγγίσης τὸ ποτῆρι αὐτό. Περικλείει θάνατον. ᾿Ενθυμοῦ τὸ πικρὸν ποτήριον τῆς Γεθσημανῆ ποὺ ἔπιεν ὁ Κύριος διὰ νὰ σὲ καθαρίση ἀπ’ ὅλα τὰ βδελύγατα τῆς ζωῆς.

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ «ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ»

Εἰδικὰ μαθήματα κατηχήσεως·

• 1— Διὰ τὰ ἐργαζόμενα παιδιὰ-Τετάρτην ὥραν 7.30-8 μ.μ. εἰς τὸν ῞Αγ. ᾿Αθανάσιον
  2— Διὰ τὰς νέας (ΧΕΝ) – Κυριακὴν 11-12 εἰς τὸν ῞Αγιον ᾿Αθανάσιον
  3— Διὰ τὰς μητέρας- Πέμπτην 5-6 » »
  4— Διὰ τοὺς ἄνδρας-Τρίτην 7.30-8 » »

 Θ Ε Ι Ο Ν  Κ Η Ρ Υ Γ Μ Α

Αὔριον Κυριακὴ τοῦ ᾿Ασώτου (25 Φεβρουαρίου 1951) ὁ ἱεροκῆρυξ τὸ πρωΐ κατὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν θὰ ὁμιλήση εἰς τὸν ῾Ι. Ν. τῶν Ταξιαρχῶν τὸ δὲ ἀπόγευμα ὥραν 5 εἰς τὸν Μητροπ. Ναὸν τοῦ ῾Αγίου ᾿Αθανασίου μὲ θέμα· ῾Ο κίτρινος ἵππος τῆς ᾿Αποκαλύψεως.

ΟΛΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ

Μὴ σχίζετε τὸ φυλλάδιον. ᾿Αλλὰ δίδετέ το καὶ εἰς ἄλλους πρὸς μελέτην.

Απο βιβλίο «ANTIΒΛΑΣΦΗΜΙΚΟΣ ΑΓΩΝ»

του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ;

Η κατʼ εξοχήν αμαρτία της Ελλάδος είνε η βλασφημία των Θείων. Η βλασφημία ωργιάζει εις τον τόπον μας. Που να σταθή άνθρωπος και δεν θʼ ακούση βλασφημίαν; Οι ξένοι που επισκέπτονται την χώραν μας φρίττουν ακούοντες τας δεινάς βλασφημίας. Εις μίαν νήσον του Ιονίου πελάγους, ένας ξένος, που ήλθεν εκεί προς παραθερισμόν, από την ημέραν της αφίξεως του μέχρι την ημέραν της αναχωρήσεως του, εις οιονδήποτε σημείον της νήσου και αν ευρίσκετο, ήκουε τους κατοίκους να βλασφημούν τον Θεόν. Έφριξε και ανεχώρησε μήπως κανένας σεισμός, χειρότερος του προηγουμένου, καταποντίση την νήσον. Το ίδιον δυστυχώς συμβαίνη και εις τα άλλα μέρη της Ελλάδος. Ο Τουρισμός, που ενδιαφέρεται δια την καθαριότητα των τουριστικών τόπων, αδιαφορεί δια την βλασφημίαν, που είνε η χειροτέρα ακαθαρσία. Άνθρωποι, που βλασφημούν τα Θεία, έχουν στόματα που εκπέμπουν δυσοσμίαν και μολύνουν τον ατμοσφαιρικόν αέρα και προκαλούν ένα αίσθημα ασφυξίας εις ανθρώπους που έρχονται εις την Ελλάδα όχι μόνον νʼ αναπνεύσουν καθαρόν οξυγόνον, αλλά και να θαυμάσουν την πατροπαράδοτον ευσέβειαν των Ελλήνων, η οποία έκτιζε Παρθενώνας και Αγίας Σοφίας.

Ακούοντες οι ξένοι τας φρικτάς βλασφημίας διερωτώνται και λέγουν˙ «Αυτοί οι άνθρωποι, που κατοικούν την ωραίαν αυτήν χώραν με τας ωραίας παραδόσεις, είνε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, που τόσον εσέβοντο τα Θεία;».

Εις σιδηροδρομικούς σταθμούς και λιμένας, εις οδούς και πλατείας, εις γήπεδα και κέντρα διασκεδάσεως, εις διαδρόμους δικαστηρίων, εις εργοστάσια, εις δημόσια γραφεία, εις στρατώνας, παντού ακούεται η επάρατος βλασφημία. Ιδού η αμαρτία της Ελλάδος.

* * *

Η βλασφημία οργιάζει εις την Ελλάδα. Παλαιότερον βλάσφημοι εν Ελλάδι ήσαν μόνο οι μεγαλύτεροι εις ηλικίαν άνδρες. Νέος, που να βλασφημή τον Θεόν, ήτο σπάνιον. Μικρόν δε παιδί, που να βλασφημή τον Θεόν, ήτο αδιανόητον. Οι μικροί, όταν ήκουον κάποιον να βλασφημή τον Θεόν, έντρομοι κατέφευγον εις τας μητέρας των, ως να διησθάνοντο με την αθώαν ψυχήν των, ότι κάποιο μεγάλο κακόν διέπραξεν ο άνθρωπος που εβλασφήμησε, και ότι έπρεπε να φύγουν από πλησίον του δια να μην πάθουν κανένα κακόν. Γιαγιάδες, υπέροχοι διδάσκαλοι της ευσεβείας κατά τας προηγουμένας γενεάς, με απλά λόγια διεφώτιζον τους εγγονούς των δια το φρικτόν αμάρτημα της βλασφημίας. «Παιδάκι μου! Μακρυά απʼ τη βλασφημία. Αστροπελέκι θα πέση και θα κάμη κάρβουνο αυτόν που βλασφημεί τον Θεό». Έτσι ο μικρός ήκουε βλασφημίαν και έτρεμε. Και όχι μόνον βλασφημίαν δεν έλεγεν ο μικρός, αλλʼ ούτε ένα αισχρόν λόγον δεν ετόλμα να είπη, διότι το πιπέρι ήτο εις ενέργειαν… Read more »