ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Σε συγκέντρωση ιεραποστολικών προσώπων στη Φλώρινα, στις  13-3-1978

Η ΑΜΕΛΕΙΑ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ

«Πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Εβρ. 2,3) 

Η αμέλεια είναι το τελευταίο από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα. Τελευταίο το ονομάζουν οι Πατέρες, αλλά είναι το πιο ύπουλο απ’ όλα τ΄άλλα. Αν δεν προσέξουμε και πέσουμε στην αμέλεια, εύκολα πέφτουμε σ’ όλα τ’ άλλα αμαρτήματα. Τις στιγμές της απροσεξίας και τεμπελιάς μπορεί να τις πληρώσουμε με την καταστροφή μας.

Αμέλεια ονομάζεται η τεμπελιά, η οκνηρία, η αποστροφή από την εργασία και εμφανίζεται στην σωματική και στην πνευματική εργασία. 

Σωματική εργασία

Μερικοί λένε, όπως στην εποχή του αποστόλου Παύλου, ότι δεν χρειάζεται η εργασία. Γιατί από ώρα σε ώρα έρχεται ο Χριστός και η Δευτέρα Παρουσία και πρέπει να ασχολούνται με το ζήτημα της σωτηρίας των ψυχών των. Δεν δούλευαν καθόλου, το είχαν ρίξει τελείως στην τεμπελιά και έκαναν σαν έναν τεμπέλη, που, επειδή βαριόταν να κόψει σύκα, κάθισε κάτω από μια συκιά και άνοιξε το στόμα του και περίμενε να πέσει το σύκο, για να το φάει.

Αυτή την τεμπελιά δεν την εγκρίνει ο Χριστός. Η Εκκλησία μας μάς θέλει εργατικούς. Ο απόστολος Παύλος λέει «Ὅστις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι, μηδὲ ἐσθιέτω». Ο χριστιανός πρέπει να διακρίνεται από την επιμέλεια, την οποία δείχνει στο έργο της εργασίας του. Όποια εργασία και διακονία και αν κάνει, να την κάνει τέλεια. Να είστε υποδείγματα εργατικότητας. Τέτοιοι ήταν οι πρώτοι χριστιανοί, φίλεργοι, και έτσι νικήσανε τον κόσμο.

Ο χριστιανός πρέπει να είναι τίμιος και εργατικός. Να διαπρέπει στο είδος της εργασίας του. Να μην μοιάσουμε εκείνον που, όταν πήγε σε κάποιο μοναστήρι και είδε τους καλογέρους να εργάζονται, άλλον να μαζεύει ξύλα, άλλον ν’ ανάβει φωτιά, άλλον να μαγειρεύει, άλλον να πλένει, άλλον να ζυμώνει, είπε «μὴ ἐργάζεσθε τὴν βρῶσιν τὴν ἀπολλυμένην». Είδατε πώς είναι αυτοί που θέλουν να γλιστρήσουν από το πνεύμα του Ευαγγελίου; Σαν τους αγγειοπλάστες, όπου θέλουν κολλούν τα χερούλια. Έτσι και αυτοί όπου θέλουν κολλούν τα ρητά.

Το έμαθε αυτό ο ηγούμενος, γι’ αυτό έδωσε εντολή να τον βάλλουν στη βιβλιοθήκη με τα πολλά βιβλία και να μην τον ειδοποιήσουν το μεσημέρι για φαγητό. Όταν μπήκε σ’ αυτό το χώρο είπε με ευχαρίστηση «α, εδώ είναι παράδεισος» κι άρχισε να διαβάζει με ικανοποίηση. Αλλά η ώρα περνούσε και άρχισε να πεινά. Άνθρωπος ήταν και είχε στομάχι και είχε ανάγκες υλικές. Πεινούν και οι Άγιοι. Και μέγας Αντώνιος να γίνεις, θα πεινάσεις και θα έχεις ανάγκη από ένα κομμάτι ψωμί και λίγο νερό.

Ο επισκέπτης του μοναστηριού όσο περνούσε η ώρα τόσο περισσότερο η πείνα τον θέριζε. Άρχισε να ζαλίζεται, δεν μπορούσε να διαβάσει. Έβλεπε τα γράμματα ανάποδα. Κοιτούσε μια το παράθυρο, μια την πόρτα, μήπως δει κανέναν μοναχό και τον φωνάξει για φαγητό. Βγήκε σιγά σιγά έξω και κοιτούσε δεξιά και αριστερά. Κάποια στιγμή είδε ένα μοναχό και τον ρώτησε «Δεν τρώτε εσείς εδώ μέσα;». «Πως» είπε ο μοναχός «φάγαμε και είχαμε καλό φαγητό. Ήπιαμε κι ένα ποτήρι κρασί». «Εμένα γιατί δε με φωνάξατε;» είπε στενοχωρημένος ο επισκέπτης. «Εσένα δε σε φωνάξαμε γιατί μας είπε ο ηγούμενος ότι είσαι άγγελος και δεν έχεις ανάγκη από υλική τροφή». Τότε, κατάλαβε και συναισθάνθηκε το αμάρτημά του.

Δεν επιτρέπεται να είμεθα αμελείς στα καθημερινά μας καθήκοντα. Εκεί, όμως, που προπαντός δεικνύουμε μεγάλη αμέλεια δεν είναι στα υλικά πράγματα, αλλά στην πνευματική εργασία, την οποία πρέπει να κάνουμε για τη σωτηρία της ψυχής μας. Σ’ αυτό το έιδος της εργασίας πολλοί λίγοι είναι επιμελείς. Γι’ αυτό η Αγία Γραφή, το Πνεύμα το Άγιο, δίνει ζωηρά προτροπή στους οκνηρούς και κηφήνας και τους παρουσιάζει σαν υπόδειγμα εργατικότητας το μυρμήγκι. Και λέει «ἴθι πρὸς τὸν μύρμηγκα, ὀκνηρέ». «Συ» λέει «που είσαι τεμπέλης και δεν αγαπάς την εργασία να πας να δεις το μυρμήγκι, πόσο εργάζεται και τα μεσάνυχτα ακόμα».

Αξιοθαύμαστη είναι η ζωή των μυρμηγκιών. Μπορεί κανείς να γράψει βιβλίο ολόκληρο. Ένα μικρό πράγμα, ένα ελάχιστο σωματίδιο, πόσο εργάζεται και κουράζεται. Ένας περιηγητής περιγράφει το μυρμήγκι και λέει. Παρατηρούσε ένα μυρμήγκι, που προσπαθούσε να σηκώσει βάρος δεκαπλάσιο και εικοσαπλάσιο απ’ αυτό. Αγκομαχούσε και προσπαθούσε να το τραβήξει αλλά του έφευγε. Μέτρησε ότι 50 με 60 φορές του έπεσε και ύστερα από 60 φορές το ανέβασε εκεί που ήθελε. Τέτοια υπομονή, τέτοια εργατικότητα έχει το μυρμήγκι. Αυτά είναι υποδείγματα εργατικότητας σε μας. Άλλο υπόδειγμα εργατικότητας είναι η μέλισσα.

Ένας λαός που έχει ελαττώματα, αλλά είναι μυρμήγκι πραγματικό και κατόρθωσε να φτάσει στην κορυφή όλων των εθνών, είναι οι Αμερικάνοι. Εκεί πλέον η εργασία έγινε θεός. Τρέχουν, για να μαζέψουν δολλάρια και εργάζονται από το πρωί ως το βράδυ. Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε ροπή προς την οκνηρία σωματικώς αλλά προπαντός πνευματικώς…

Συνεχίζεται

__

ΑΡΝΗΣΗ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ

Του Μητροπολίτου Καλαβρύτων Αμβροσίου

Συμβουλεύουμε το ποίμνιο της τοπικής μας Εκκλησίας όπως κινηθεί αναλόγως, (ΔΗΛΩΣΗ ΑΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ) έως ότου αποφανθεί και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ο Νόμος τίθεται σε ισχύ από 1^ης Ιουνίου

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΔΩ http://www.mkka.blogspot.gr/2013/05/blog-post_30.html

_

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΘΑ ΦΘΑΣΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ; 

ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ  ΞΕΠΟΥΛΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!  ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΕ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΞΟΝΤΩΣΟΥΝ!!! ΟΙ ΑΘΕΟΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΑ ΟΠΙΣΘΕΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ.

_______________________

ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ

______________________________

Η συνημμένη Δήλωση -Αίτηση άρνησης, είναι προϊόν επεξεργασίας ομάδας νομικών, ιατρών, θεολόγων κλπ ειδικοτήτων.

Η ομάδα έλαβε υπ΄ όψιν της όλα τα σχέδια αντιστοίχων δηλώσεων άρνησης, που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο από ρωμαλέες και φιλότιμες  πρωτοβουλίες ιστοσελίδων που εμπνέονται από τις ίδιες ανησυχίες και ιδανικά .

Η ιστοσελίδα μας προτείνει την χρήση αυτής της δήλωσης, που αποτελεί ταυτόχρονα και Αίτηση, που δεσμεύει νομικά τον ΕΟΜ.

Η θεώρηση και η υποβολή γίνεται με απλουστευμένη και έγκυρη διαδικασία, δηλαδή  στα ΚΕΠ με μια μόνο επίσκεψη  απ΄όπου λαμβάνουμε αριθμό καταθέσεως,  (όπως άλλωστε γίνεται κάθε έγγραφο στο ΚΕΠ).

Έτσι έχουμε αμέσως δημόσια απόδειξη  ότι η αίτηση υποβλήθηκε  και δεν υπάρχουν αμφιβολίες,  περαιτέρω επικοινωνίες ή δαπάνες που γίνονται  μέσω των άλλων οδών
(λχ. courier, συστημένου, fax, δικ. επιμελητή,  κλπ.)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ
tideon.org

Η επιστήμη λέει ότι πέθανε, αλλά…

Παρέμβαση (προσωπική μαρτυρία) του κ. Δημητρίου Tσαντήλα, καθηγητή της Χειρουργικής του Α.Π.Θ., στην εκδήλωση για την Ενημέρωση για τις Μεταμοσχεύσεις.

(απομαγνητοφωνημένο κείμενο από εκδήλωση που έγινε στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου στις 10/3/2013)

Πριν από δεκαπενταετία, εφημερεύων επιμελητής στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, είχαμε μια κοπέλα 19 χρονών, μετά από ατύχημα και ήταν εγκεφαλικά νεκρή. Την κρατήσαμε ένα μήνα, σαράντα μέρες στον αναπνευστήρα και μετά, λοιπόν, κινητοποιήθηκε η ομάδα των μεταμοσχεύσεων για να πάρουν τα όργανα. Όπως είπε κι ο κ. Καρακατσάνης πρέπει να υπογράψει αναισθησιολόγος, ένας νευρολόγος και ο θεράπων ιατρός. Οι δύο τα είχαν κανονίσει τα πάντα, πήραν υπογραφές, ετοιμαστήκαν τα χαρτιά όλα για τη μεταμόσχευση και περίμεναν, όμως, να πάρουν και τη δική μου υπογραφή, του θεράποντος χειρουργού. Με ειδοποιούν λοιπόν αμέσως και πηγαίνω στο Ιπποκράτειο και μου λένε «έλα, υπέγραψε, για ν’ αρχίσει η μεταμόσχευση». Λοιπόν, βέβαια το σπίτι μου από το Ιπποκράτειο είναι πέντε λεπτά με το αυτοκίνητο· εμένα μου φάνηκε χρόνος ολόκληρος μέχρι να φτάσω στο Ιπποκράτειο και προσευχήθηκα, να δω. λέω «Θεέ μου, φώτισέ με να μη γίνει αυτό που δεν πιστεύω». Λοιπόν πράγματι πήγα στο Ιπποκράτειο, εκεί μπήκαμε στο γραφείο μου, μου φέρανε τα χαρτιά οι συνάδελφοι, να υπογράψω κι εγώ και να τελειώνει. Τους λέω, «δώστε μου, ευχαριστώ πολύ, περάστε έξω, φωνάξτε μου τη μητέρα μέσα». Λοιπόν, φωνάζουνε τη μητέρα μέσα και άρχισα να της κάνω μια ενημέρωση. Λέω ότι, η επιστήμη λέει ότι πέθανε. Εγώ σαν χειρουργός που πιστεύω, που είμαι Χριστιανός, δεν πιστεύω σ’ αυτά τα πράγματα. Και κάτι άλλο επιπλέον, ότι ο Θεός είναι ικανός. Μπορεί! Είναι Παντοδύναμος, μπορεί να κάνει και κάποιο θαύμα! Επομένως λέω, αν θέλεις να πεθάνει η κόρη σου, υπέγραψε. Εγώ διαφωνώ σαν γιατρός προσωπικά. Εγώ δεν θα υπέγραφα. Οπότε, ξεσηκώθηκε λοιπόν η μητέρα, όχι γιατρέ, λέει, προς Θεού, λέει, τι λες τώρα, λέει, και μόνο που αυτό μου είπες, λέει, μου φτάνει. Λοιπόν, οπότε, λέω, θα υπογράψεις; Όχι, πώς, τι, λέει, θα υπογράψω; Όταν υπάρχει και μία ελπίδα! Κι εγώ πιστεύω στον Θεό, ότι μπορεί να κάνει και το θαύμα του. Οπότε βγαίνω, λοιπόν, έξω, με πιάνουν οι συνάδελφοι, τι έγινε; Λέω, δεν θέλει η μαμά να υπογράψει. (πρέπει να υπογράψει η μητέρα ότι δέχεται) Μα, λένε, αυτό.. Όχι, γιατρέ, λέει, εγώ δεν υπογράφω! Λοιπόν, το αποτέλεσμα. Λοιπόν, σε μια εβδομάδα η κοπέλα ανένηψε, έγινε καλά· είχα μάλιστα κι έναν βοηθό, είναι τώρα παιδοχειρουργός, λοιπόν ο οποίος το θυμάται το περιστατικό και είναι ανεξίτηλα μέσα στην καρδιά του τυπωμένο. Λοιπόν, η κοπέλα αυτή βγήκε από το νοσοκομείο μας, μάλιστα την κρατήσαμε κανένα μήνα μετά και τη γύριζαν στους διαδρόμους που περπατούσε, και είναι σ’ ένα χωριό της Αριδαίας, παντρεύτηκε κι έχει παιδάκια! Αν μου επιτρέπεται, για να μη σας φάω το χρόνο, να κάνω μόνο δυο σχόλια μικρούλια. Λοιπόν, εφόσον η διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου μπαίνει καθαρά με ανθρώπινα κριτήρια, τα οποία ανθρώπινα κριτήρια ουδέποτε είναι αλάθητα, ας το σκεφτούμε. Τι θα μας πούνε αυτοί για τους μοναχούς, στους οποίους είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει πτωματική ακαμψία. Θα μας πουν ότι ζούνε; Ε, ας μας εξηγήσουν! Ζουν ή δεν ζούνε; Και δεύτερον και τρίτον και τελευταίο. Αυτή η υπερευαισθησία μας για να σώσουμε δέκα, είκοσι, τριάντα, εκατό ανθρώπους. γιατί να μην υπάρχει, να υπάρχει και μια ανάλογη ευαισθησία, που σκοτώνουμε τριακόσιες χιλιάδες μωρά, πριν γεννηθούν; Τα σκοτώνουμε και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κλωνοποιημένα ανθρωπόμορφα τέρατα για να τους πάρουμε τα όργανά τους. Μήπως αυτό είναι ύποπτο; Ευχαριστώ πολύ!

_____

 πατήρ Θεόδωρος Ζήσης 9-4-13

περί μεταμοσχεύσεων

http://www.youtube.com/watch?v=BXPW3A9DGRE

____

http://www.ierovima.gr/pages/article.aspx?id=3916

( ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ,ΕΝΙΑΙΑ ΒΙΝΤΕΟ ) ΙΑΤΡΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ ( Μεταμοσχεύσεις 1992-93)

Μεταμοσχεύσεις, 1993, Talk Show ΛΙΑΝΑ , ΑΝΤ-1

Μεταμοσχεύσεις, παρουσίαση το 1992

ΠΑΤΗΡ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΑΛΥΒΑΣ & ΙΑΤΡΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ ‘ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ’ 1993

________

Σεβασμιώτατε ἅγιε Πειραιῶς καί φίλτατε Συνεπίσκοπε,

Σεβαστοί μου πατέρες,

Ἐλλογιμώτατοι κύριοι Καθηγηταί,

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

                                      Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε !

Ὑπάρχουν πάμπολλες φορές στή διάρκεια τοῦ βίου, πού ὁ ἄνθρωπος εὑρισκόμενος ἐμπρός σέ κάποιο δίλημμα, καλεῖται νά λάβη μιά σημαντική ἀπόφαση.  Ἀπό μικρᾶς ἡλικίας, γιά παράδειγμα, ὑπάρχει προβληματισμός, ποιό ὄνομα θα λάβει ἕνα παιδί, ποιός παιδίατρος θά τό παρακολουθεῖ, ποιά ξένη γλώσσα θα μάθει. Μεγαλώνοντας,    οἱ σπουδές, ἡ ἐπιλογή συζύγου καί ἡ ἐπαγγελματική σταδιοδρομία, ἀπαιτοῦν πολλή προσοχή, καί γιά μᾶς τούς χριστιανούς, ἐπί πλέον, πολλή προσευχή. Ἔντονος μπορεῖ ἀκόμη νά εἶναι ὁ προβληματισμός, για τήν ἐπιλογή τοῦ Πνευματικοῦ πατέρα πού θά ἀναλάβη τήν ψυχή ἑνός ἑκάστου καί θα τήν ὁδηγήσει στήν θύρα τοῦ Παραδείσου. Read more »

_

Προσοχή στην τουρκική κρίση!!! Του Νίκου Χειλαδάκη, Τουρκολόγου :

http://elladapoyantisteketai.blogspot.gr/2013/06/blog-post_1990.html

_

_

Δήλωση ΒΟΜΒΑ από την Δήμητρα Παπανδρέου. Το εβραϊκό λόμπι επέβαλε στην ελληνική κυβέρνηση στην αλλαγή των ταυτοτήτων!!!

O Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος: «Δηλώστε σήμερα κιόλας, τήν ἀντίθεσή σας στόν νόμο 3984/2011 περί Μεταμοσχεύσεων..»

___

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 4^ῃἸουνίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπέστειλε τήν ἀκόλουθη Ποιμαντορική Ἐγκύκλιο πρός τόν εὐλαβῆ Κλῆρο καί τόν φιλόχριστο λαό τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας Αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως

«Τέκνα μου ἐν Κυρίῳἀγαπητά καί περιπόθητα,

Μέ τόν Νόμο 3984/27.6.2011 πού ἐψηφίσθη ἀπό τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων καί ἐφαρμόζεται ἀπό 1^ης Ἰουνίου 2013 ρυθμίζεται, μέ ἀρχές πού ἀπάδουν στήν ἰδιοπροσωπεία τοῦ Γένους μας καί τήν ἱερότητα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, τό πολυσήμαντο θέμα τῆς δωρεᾶς καί μεταμοσχεύσεως τῶν ἀνθρωπίνων ὀργάνων. ἩἘκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὑπέβαλε κατά τήν διαβούλευση τοῦ εἰρημένου Νόμου θέσεις Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς βιοηθικῆς οἱὁποῖες προδήλως περιφρονήθησαν παρά τήν γενομένη τροποποίηση διά τοῦ Νόμου 4075/11.4.2012 καί ἑπομένως διά τό μέγιστο αὐτό θέμα καθηκόντως ὀφείλομε νά ἐνημερώσωμε τούς πάντας καί νά καταδείξωμε οἱἹεράρχαι τήν καταφανῆ διάστασι τοῦ ψηφισθέντος Νόμου μέ τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, τήν ὀρθόδοξη θεολογία καί τήν θεόσδοτη ἀνθρώπινη ἐλευθερία. Ἐν συνεχείᾳ τῇ συμβολῇ τῆς ἐργασίας εἰδικῶν, ἤτοι τῶν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου-Ἰατροῦ Λουκᾶ Τσιούτσικα, Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεβυτέρου Στεφάνου Στεφοπούλου καί Πανοσιολ. Μοναχοῦ ΔαμασκηνοῦἉγιορείτου παρατηροῦμεν ὅτι:

«Α’. Θεολογία – Ἀνθρωπολογία

1. Κατὰ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὁἄνθρωπος κατὰ τὴν φύση τοῦ εἶναι σύνθετο, μεικτό, ὄν. Πλάσθηκε κατ’ εἰκόνα καὶὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ καὶἀποτελεῖται ἀπὸ τὴν ψυχή, ποὺ συνιστᾶ τὸ πνευματικὸ μέρος τοῦἀνθρώπου καὶ τὸν ἐντάσσει στὸν πνευματικὸ κόσμο, καὶἀπὸ τὸ σῶμα, μὲ τὸὁποῖο ἐντάσσεται στὸν ὑλικό, αἰσθητὸ κόσμο. Εἶναι μείξη καὶ κράση πνεύματος καὶὕλης, «σύνδεσμος τῆς ὁρατῆς καὶἀοράτου φύσεως». Καὶ τὸ μὲν σῶμα εἶναι ὑλικό, σύνθετο καὶ φθαρτό, ἡ δὲ ψυχὴ εἶναι «οὐσία ζῶσα, ἁπλή, ἀσώματος, σωματικοῖς ὀφθαλμοῖς κατ’ οἰκείαν φύσιν ἀόρατος, λογικὴ τὲ καὶ νοερά, ἀσχημάτιστος… ἀθάνατος» (Ἅγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός). Ἑπομένως ἡ ψυχὴ τοῦἀνθρώπου δὲν εἶναι ἁπλὴ βιολογικὴἐνέργεια τοῦ σώματος, ὅπως εἶναι τῶν ζώων, τὰὁποία γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ εἶναι θνητόψυχα, δὲν ἐπιβιώνουν μετὰ τὸν σωματικὸ θάνατο, ἀλλὰ εἶναι κτιστή, οὐσία ἀθάνατη μὲ δική της ἐνέργεια. Ὁ θάνατος δὲν εἶναι παντελὴς ἐξαφάνιση τοῦὅλου ἀνθρώπου, ἄλλα χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα, τὸὁποῖο στὴ συνέχεια, φθείρεται καὶ διαλύεται, ἐνῶἡ ψυχὴἐξακολουθεῖ νὰὑπάρχει καὶ νὰἐνεργεῖ· «Οὐχ ἡ ψυχὴἐστιν ἡἀποθνήσκουσα, ἀλλὰ διὰ τὴν ταύτης ἀναχώρησιν ἀποθνήσκει τὸ σῶμα» (Μ. Ἀθανάσιος). Read more »

Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος

ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

«Ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις· Δεῦτε δετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα»(Ἰωάν. 4,28-29)

ΚΑΤΩ στοὺς Ἁγίους Τόπους, ἀγαπητοί μου, ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη ποταμό, ἦταν μία πόλι ποὺ ὠνομαζόταν Σιχάρ. Κατοικοῦνταν ἀπὸ Σαμαρεῖτες.
Οἱ Ἰουδαῖοι μισοῦσαν τοὺς Σαμαρεῖτες. Τοὺς θεωροῦσαν νόθα παιδιά. Οὔτε στὰ σπίτια τους πήγαιναν, οὔτε τὰ κορίτσια τους παίρνανε, οὔτε ἕνα ποτήρι νερὸ δὲν πίνανε ἀπ᾿ αὐτούς, οὔτε καλημέρα ἢ καλησπέρα δὲν τοὺς λέγανε. Δὲν περνοῦσαν οὔτε ἀπὸ τὰ χωράφια τους. Καὶ ἂν τύχαινε νὰ περάσῃ κανείς, τίναζε τὰ παπούτσια του.
Ὁ Χριστὸς ὅμως, νάτος, μπῆκε στὴ Σαμάρεια. Οἱ κάτοικοι αὐτῆς τῆς πόλεως δὲν εχανε ἀκούσει τίποτε γιὰ τὸ Χριστό. Δὲν ξέρανε τίποτε γιὰ τὸ Χριστό. Ποιός τοὺς ἔφερε κοντά Του; Οὔτε παπᾶς, οὔτε δεσπότης, οὔτε ἱεροκήρυκας, ἀλλὰ μιὰ γυναίκα.
Μήπως αὐτὴ ἡ γυναίκα ἤτανε καμμιὰ δασκάλα, καμμιὰ καθηγήτρια, καμμιὰ μορφωμένη ποὺ ἤξερε πολλὰ γράμματα; Ὄχι. Ἤτανε μιὰ ἀγράμματη καὶ μάλιστα ἁμαρτωλὴ γυναίκα. Πολὺ ἁμαρτωλή. Ἤτανε ἕνα κάρβουνο τοῦ διαβόλου, καὶ ὁ Χριστὸς τὸ ἔκανε διαμάντι. Τί μεγάλα θαύματα κάνει ὁ Χριστός! Καὶ σήμερα σ᾿ ὅλες τὶς ἐκκλησίες αὐτὴ τὴ γυναῖκα τὴν ἀγράμματη καὶ ἁμαρτωλὴ τιμοῦμε ὅλοι, παπᾶδες καὶ δεσποτάδες. Αὐτή, μόλις ἐγνώρισε τὸ Χριστό, ἔτρεξε καὶ εἶπε·
―Ἐλᾶτε, συγχωριανοί μου, νὰ δῆτε κάποιον, ποὺ μοῦ εἶπε ὅλα τὰ μυστικὰ τῆς καρδιᾶς μου. Μήπως εἶνε αὐτὸς ὁ Χριστός;
Ἔτρεξε ὅλο τὸ χωριὸ στὸ Χριστό, καὶ δὲν χόρταινε ν᾿ ἀκούῃ τὰ λόγια του. Ἔπεσαν στὰ πόδια του παρακαλώντας νὰ μείνῃ κοντά τους. Καὶ ἔμεινε ὁ Χριστὸς ἐκεῖ δυὸ μέρες. Καὶ πίστεψε ὅλο σχεδὸν τὸ χωριό τους.
Αὐτὰ λέει σήμερα μὲ ἁπλᾶ καὶ σύντομα λόγια τὸ Εὐαγγέλιο.

* * *

Καὶ ἡ Σαμαρείτισσα τί ἔγινε;
Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ πίστεψε στὸ Χριστὸ ἄλλαξε ζωή. Ἀπὸ Σαμαρείτισσα ἔγινε Φωτεινή. Ἀπὸ σκοτάδι ἔγινε φῶς, ἀπὸ σκοτεινὴ ἔγινε φωτεινή. Καὶ τί ἔκανε; Τ᾿ ἄφησε ὅλα, πῆρε ἕνα ῥαβδὶ καὶ περπατοῦσε σὲ βουνὰ καὶ ῥεματιὲς κηρύττοντας τὸ Χριστό, μὲ φλόγα. Ὅταν ἔλεγε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἔκλαιγε. Μετὰ τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ πῆγε σὲ πολλὰ μέρη. Κατέληξε στὴ Σμύρνη. Καὶ ἐκεῖ κήρυξε τὸ Χριστό, καὶ βαπτισθήκανε πολλοὶ καὶ ἔγιναν Χριστιανοί. Γι᾿ αὐτὸ οἱ Σμυρνιῶτες κτίσανε πρὸς τιμήν της τὴν πιὸ ὄμορφη ἐκκλησία ποὺ ὑπῆρχε στὴ Μικρὰ Ἀσία. Ὁ ναὸς τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς ἦταν ὁ πρῶτος μετὰ τὴν Ἁγία Σοφία τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Στὴν ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς λειτούργησε γιὰ τελευταία φορὰ ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης τὸ 1922, καὶ μετὰ ἔβαλαν φωτιὰ οἱ Τουρκαλάδες καὶ τὴν ἔκαψαν. Δὲν ὑπάρχει πιά.

* * *

Ποιός λοιπὸν ἔφερε τόσο κόσμο στὸ Χριστό; Μιὰ γυναίκα, ἡ ἁγία Φωτεινή.
Γι᾿ αὐτὸ ὅ,τι ἔκανε ἡ ἁγία Φωτεινή, νὰ κάνουμε κ᾿ ἐμεῖς.
―Μπᾶ, θὰ μοῦ πῆτε, ν᾿ ἀφήσουμε τὰ σπίτια μας, τὰ χωράφια μας καὶ τὶς δουλειές μας, νὰ πάρουμε ἕνα ῥαβδὶ καὶ νὰ τρέχουμε γιὰ νὰ κηρύττουμε τὸ Χριστό; Μὰ τρελάθηκες; Ἔχουμε γυναῖκα καὶ παιδιά…
Δὲν σοῦ λέω νὰ πᾷς νὰ κηρύξῃς τὸ Χριστὸ κάτω στὸ Νεῖλο ποταμὸ καὶ στὶς Ἰνδίες. Ἐδῶ, στὸ χωριό σου καὶ στὴν πόλι σου νὰ τὸν κηρύξῃς. Θὰ μοῦ πῇς·
―Μὲ ποιό τρόπο;
Θὰ σοῦ πῶ. Ἀπὸ τὸ πρωῒ ποὺ σηκώνεσαι μέχρι τὸ βράδι ἡ γλῶσσα σου δὲν σταματᾷ. Κουβεντιάζεις μὲ τὴ γυναῖκα σου, μὲ τὰ παιδιά σου, μὲ ὅλους. Κουβεντιάζεις στὸ καφενεῖο, στὴν πλατεῖα, παντοῦ. Ἂν μετρήσω τὶς λέξεις ποὺ λὲς ἀπ᾿ τὸ πρωῒ ὣς τὸ βράδι, εἶνε χίλιες λέξεις. Ἂν ψάξω μέσα στὶς χίλιες αὐτὲς λέξεις, θὰ βρῶ τὸ διαμάντι; Γιατὶ οἱ λέξεις ποὺ λένε οἱ ἄνθρωποι εἶνε χαλίκια καὶ ἄμμος. Διαμάντι εἶνε ὁ Χριστός. Εἶπες μιὰ λέξι γιὰ τὸ Χριστό; Μπά!
Ὅταν βάπτισα στὴ Φλώρινα τοὺς τσιγγάνους, ρωτῶ ἕναν ἔξυπνο γύφτο ἀπ᾿ αὐτούς·
―Τόσα χρόνια, ποὺ μένεις ἐδῶ στὴ Φλώρινα, δὲ μοῦ λές, ἄκουσες ποτὲ κανένα νὰ μιλάῃ γιὰ τὸ Χριστό;
―Ναί, μοῦ λέει, ἄκουσα· ὅταν τὸν βλαστημᾶνε!
Σ᾿ αὐτὴ τὴν κατάντια φτάσαμε· νὰ ἀκούεται τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας μόνο στὶς βλαστήμιες.
Γιὰ καλὸ ἡ λέξι Χριστὸς δὲν βγαίνει ἀπὸ τὰ χείλη σου. Κουβεντιάζεις γιὰ ὅλα· γιὰ τὰ γίδια, γιὰ τὰ χωράφια, γιὰ τὰ λεφτά, γιὰ τὶς καταθέσεις, γιὰ τὶς παντρειὲς καὶ τὰ διαζύγια. Γιὰ τὸ Χριστὸ δὲν μιλᾷς.
Τὸ νὰ μὴ μιλᾷς γιὰ τὸ Χριστό, ποὺ σοῦ δίνει τὸ φῶς, τὸν ἀέρα, τὸ ψωμί, τὰ πάντα, εἶνε ἁμαρτία, ἀχαριστία.
Ὅπως, λοιπόν, ἡ ἁγία Φωτεινὴ μιλοῦσε γιὰ τὸ Χριστό, ἔτσι νὰ μιλᾷς κ᾿ ἐσὺ γι᾿ αὐτόν.
Νὰ μιλᾷς μέσα στὸ σπίτι. Εἶσαι πατέρας; Ὅταν βραδιάσῃ, φώναξε τὴ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά σου, καὶ μίλα τους γιὰ τὸ Χριστό. Πάρε καὶ διάβασε τὸ Εὐαγγέλιο.
Θὰ πεθάνῃς μιὰ μέρα, καὶ ὅλα θὰ τὰ ξεχάσουν τὰ παιδιά, καὶ τὰ λεφτὰ καὶ τὰ πλούτη. Ἕνα δὲν θὰ ξεχάσουν ποτέ. Ὅτι τοὺς μιλοῦσες γιὰ τὸ Χριστό. Δὲν θὰ ξεχάσουν ποτὲ τὴ μάνα, τὸν πατέρα καὶ τὴ γιαγιά, ποὺ τοὺς μιλοῦσαν γιὰ τὸ Χριστό.
Δάκρυα μοῦ ἔρχονται στὰ μάτια ὅταν θυμᾶμαι τὸ πατρικό μου σπίτι. Μᾶς μιλοῦσαν γιὰ τὸ Χριστό.
Στὴ Ῥωσία ἄθεοι ἦταν. Καμπάνα δὲν χτυποῦσε, κήρυγμα δὲν ἐπιτρεπόταν, τὸ κατηχητικὸ ἀπαγορευόταν. Παιδάκι νὰ πλησιάσῃ παπᾶς δὲν τολμοῦσε. Στὰ σχολεῖα πολεμοῦσαν τὴν πίστι. Πῶς κρατήθηκε ἡ Ἐκκλησία; Ποιός δίδασκε τὰ παιδιὰ γιὰ τὸ Χριστό; Οἱ Ῥωσίδες μανάδες καὶ οἱ γιαγιάδες! Μακάρι νὰ πιστεύαμε ἐμεῖς ἐδῶ ὅπως ἐκεῖνες. Τὴ νύχτα, τὰ μεσάνυχτα, παίρνανε τὰ παιδιά, τὰ γονάτιζαν μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ τοὺς κάνανε μάθημα.
Στὸ ἄθεο ἐκεῖνο καθεστὼς ἔβλεπες στρατιῶτες καὶ ἀξιωματικοὺς καὶ δικαστὰς ποὺ πιστεύανε στὸ Χριστό. Καὶ ἀποροῦσαν οἱ ἄπιστοι, ποιός τοὺς δίδαξε τὴ θρησκεία!
Ὄχι μόνο δὲν ἔσβησε ἡ πίστι στὴ Ῥωσία, ἀλλὰ καὶ θριάμβευσε. Γιατί; Γιατὶ ὑπῆρχαν οἱ Σαμαρείτισσες.
Πάρτε λοιπὸν κ᾿ ἐσεῖς τὰ παιδιά σας καὶ μιλῆστε τους γιὰ τὸ Χριστό.
Θὰ γεράσῃς μιὰ μέρα καὶ θὰ πεθάνῃς. Ἀλλ᾿ ὅταν σὲ θυμᾶται τὸ παιδάκι, θὰ λέῃ· Ἄχ, καλή μου μάνα, ποὺ μοῦ σταύρωνες τὰ χεράκια καὶ μὲ μάθαινες τὴν προσευχή, εὐλογημένη νά ᾿σαι!
Ἐγὼ δὲν σᾶς λέω νὰ πᾶτε στὴν Ἀφρικὴ καὶ νὰ κηρύξετε τὸ Χριστό, ἀλλὰ μέσα στὸ σπίτι σας.
Σοῦ ἔδωσε τὴ γλῶσσα ὁ Θεὸς γιὰ νὰ μιλᾷς γιὰ τὸ Χριστό. Καὶ ἡ μαϊμοῦ ἔχει γλῶσσα, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ μιλήσῃ. Καὶ τὸν παπαγάλο μπορεῖς νὰ τὸν μάθῃς δυὸ – τρεῖς λέξεις, ἀλλὰ δὲν τὶς καταλαβαίνει. Ἀπ᾿ ὅλα τὰ ζωντανὰ μόνο ὁ ἄνθρωπος μιλάει. Καὶ εἶνε μεγάλο προνόμιο αὐτό.
Σοῦ ἔδωσε τὴ γλῶσσα ὁ Θεός, ὄχι γιὰ νὰ βρίζῃς, νὰ καταριέσαι καὶ νὰ στέλνῃς τὸ παιδί σου στὸ διάβολο· ὄχι γιὰ νὰ βλαστημᾷς καὶ νὰ κοτσομπολεύῃς, ὄχι γιὰ νὰ συκοφαντῇς καὶ νὰ αἰσχρολογῇς. Ὄχι γιὰ νὰ κάθεσαι μὲ τὶς ὧρες στὰ καφενεῖα καὶ στὶς τηλεοράσεις καὶ νὰ συζητᾷς τὰ ασχη ποὺ βλέπεις. Γιατὶ τότε δὲν  εἶσαι ἄνθρωπος, ἀλλὰ κτῆνος.
Σοῦ ἔδωσε τὴ γλῶσσα ὁ Θεός, γιὰ νὰ πῇς μόλις σηκωθῇς τὸ πρωΐ· Εὐχαριστῶ, Θεέ μου, ποῦ μοῦ ἔδωσες τὸ φῶς. Κι ὅταν ἔρθῃ τὸ μεσημέρι νὰ πῇς· Σ᾿εὐχαριστῶ, Θεέ μου, ποὺ μοῦ ἔδωσες τὸ ψωμί. Καὶ ὅταν βραδιάσῃ νὰ πῇς· Σ᾿ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, ποὺ μὲ φύλαξες ὅλη τὴν ἡμέρα.
Δὲς τὰ πουλάκια, ποὺ κελαϊδᾶνε καὶ λένε· Θεέ μου, σ᾿ εὐχαριστῶ.
Σήκω τὴν Κυριακὴ νὰ πᾷς στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ ὑμνήσῃς τὸ Θεό.
Νὰ μιλᾷς γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ μόνο γιὰ τὸ Χριστό. Μὲ τὴ ζωή σου καὶ τὸ παράδειγμά σου. Τότε θὰ εἶσαι Χριστιανός. Ἀλλιῶς, δὲν θὰ εἶσαι Χριστιανός, ἀλλὰ θὰ εἶσαι χειρότερος ἀπὸ τοὺς Σαμαρεῖτες καὶ χειρότερος ἀπὸ τοὺς Τούρκους, χειρότερος ἀπ᾿ ὅλους.
Εθε ὁ Θεὸς τὰ λίγα αὐτά, ποὺ επαμε μὲ ἁπλᾶ λόγια, νὰ μᾶς φωτίσῃ νὰ τὰ κατανοήσουμε, καὶ μιμούμενοι κ᾿ ἐμεῖς τὴ Σαμαρείτισσα νὰ εμεθα πιστὰ καὶ ἀφωσιωμένα τέκνα τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Ἀμήν.

† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας
Αὐγουστῖνος

Σιταρια 7-5-1972

ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΝΑ «ΞΗΛΩΣΟΥΝ» ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΑΞΙΜ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Την γνωστή ελληνορθόδοξη εκκλησία της αγίας Τριάδας που δεσπόζει με τα δυο μεγάλα καμπαναριά της στην πλατεία Ταξίμ, απειλεί να «ξηλώσει» η τουρκική κυβέρνηση για να κτιστεί το μεγάλο ισλαμικό τέμενος, ένα παλιό όνειρο του Ερντογάν, το οποίο θα κυριαρχεί δίνοντας και ένα μουσουλμανικό στίγμα στην ιστορική πλατεία.

Όπως αποκαλύπτει η τουρκική εφημερίδα Hürriyet, (5/6), σε ομιλία που έκανε την Δευτέρα ο Ερντογάν λίγο πριν φύγει από την Τουρκία για την περιοδεία του στην βόρειο Αφρική στο άνοιγμα των οθωμανικών αρχείων, ανέφερε ότι ένας από τους κύριους λόγους που επιμένει να αναγείρει μεγάλο μουσουλμανικό τέμενος στην πλατεία Ταξίμ είναι να εξαφανίσει  την ελληνορθόδοξη εκκλησία η οποία εμφανίζεται μεγαλοπρεπής στους επισκέπτες ενώ τα δυο καμπαναριά της δίνουν μια άλλη όψη στην περιοχή. Οι Τούρκοι αναφέρουν ότι το οίκημα και το οικόπεδο της ελληνορθόδοξης εκκλησίας ανήκει στο βακούφι του ελληνικού νοσοκομείου του Balıklı, ενώ μπροστά από το οικόπεδο υπάρχει μια σειρά καταστήματα τα οποία και αυτά σύμφωνα με τα σχέδια του Ερντογάν προβλέπεται να κατεδαφιστούν για να ανοίξει ο χώρος για την ανέγερση του μουσουλμανικού τεμένους.

Όπως ήταν επόμενο οι δηλώσεις αυτές και τα σχέδια να κατεδαφιστούν τα καταστήματα στην περιοχή έχουν ξεσηκώσει τούς Τούρκους καταστηματάρχες οι οποίοι, όπως αναφέρουν στην τουρκική εφημερίδα, ο κόσμος που έρχεται να επισκεφτεί την πλατεία και ειδικά οι ξένοι τουρίστες είναι οι καλύτεροι πελάτες τους και η εξυπηρέτηση που τους δίνεται είναι αναγκαία για την ομαλή διέλευση των τουριστών από την περιοχή. Από την άλλη υπάρχει και η δήλωση του Ερντογάν ότι δεν μπορεί μια ιστορική πλατεία όπως η πλατεία Ταξίμ να εμφανίζει την εικόνα σε κάποιο που θα έρθει για πρώτη φορά της ελληνορθόδοξης εκκλησίας και παράλληλα των διαφόρων φαστφουντάδικων τα οποία όμως λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια στην πλατεία. Εδώ όμως υπάρχει και ένα άλλο θέμα. Τα καταστήματα αυτά ανήκουν στο ελληνικό βακούφι και αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα έσοδα της ελληνορθόδοξης κοινότητας και η κατεδάφιση τους θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα για την ήδη προβληματική λειτουργία της  εκκλησίας και θα είναι το πρώτο βήμα για την ολοκληρωτική καταστροφή της.

Οι προθέσεις αυτές του Τούρκου πρωθυπουργού που συνηθίζει να μην δίνει λογαριασμό σε κανένα, είναι γνωστό ότι έχουν προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις των ίδιων των Τούρκων που δεν θέλουν να καταστραφεί το γνωστό Gezipark στην πλατεία Ταξίμ. Η πρόθεση όμως του Ερντογάν να καταστρέψει την ελληνορθόδοξη εκκλησία, είναι μια μεγάλη πρόκληση και θα πρέπει να υπάρξουν οι ανάλογες αντιδράσεις και από ελληνικής αλλά και από ευρωπαϊκής πλευράς για να διασωθεί το ιστορικό αυτό κτίσμα που είναι ότι απέμεινε από την άλλοτε ακμάζουσα ελληνική ομογένεια  που κυριαρχούσε στην περιοχή και η οποία εκδιώχτηκε με τον πιο βάρβαρο τρόπο από τους Τούρκους τις δεκαετίες  του πενήντα και του εξήντα. Και να σκεφτεί κανείς ότι την ίδια ώρα κάποιοι δήμαρχοι σχεδιάζουν να γεμίσουν με τζαμιά την Αθήνα και με ισλαμικά ιδρύματα την Θεσσαλονίκη .

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

«ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΣ» ΝΟΜΟΣ (ΦΙΜΩΤΡΟ) ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΙΘΥΝΟΝΤΩΝ

ΟΜΙΛΙΕΣ

18.5.13 ΑΡΟΑΝΙΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ Κ.Κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ

www.fotgrammi.gr      7.6.2013

Ἡ συμπαιγνία δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν κομμάτων τῆς συμπολιτεύσεως καὶ τῆς ἀντιπολιτεύσεως συνεχίζεται. . .

Στὴν κατ᾿ εὐφημισμὸ δημοκρατία, ποὺ ἔχομε (στὴν πρᾶξι κυριαρχεῖ καὶ ἐπιβάλλεται μία μικρὴ μειοψηφία τῶν ἀρχηγῶν τῶν κομμάτων, ποὺ εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον δοτὰ καὶ πειθήνια ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων) εἶναι ἡ ἐλευθερία τοῦ λόγου, δηλαδὴ ἡ ἔκφρασι τῶν ἀπόψεων καὶ ἀντιλήψεων τῆς συνειδήσεως τῶν πολιτῶν, τὸ μοναδικὸ ἀγαθὸ ποὺ ἔχει ἀπομείνει οὐσιαστικά.

Σχεδὸν ὅλα τὰ ἄλλα ἔχουν ἰσοπεδωθῆ καὶ καταλυθῆ. Ἐὰν ψηφισθῆ καὶ ὁ κατ᾿ εὐφημισμὸ ἀντιρατιστικὸς νόμος-φίμωτρο, τότε θὰ ἔχωμε κατ᾿ οὐσίαν μία φασιστικὴ ὀλιγαρχία νὰ φιμώνῃ τὸν κάθε ἀνιδιοτελῆ ἰδεολόγο καὶ νὰ τιμωρῇ τὴν πλειοψηφία τῶν ὀρθῶς θρησκευτικὰ καὶ ἐθνικὰ σκεπτομένων Ἑλλήνων καὶ νὰ ἐπιβάλλῃ τοὺς ψευδεῖς ἰσχυρισμοὺς τῶν ἄκρως καταλυτικῶς δρώντων μειονοτήτων, τοὺς ὁποίους θέλει νὰ προστετεύσῃ καὶ ἐπιβάλλει στὴν συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ Λαοῦ…

Ἄς παρακολουθήσωμε κατωτέρω τὶς περιληπτικὲς ὁμιλίες, ὅπου ἀναφέρονται μερικὰ παραδείγματα ἐλεεινῶν συμπεριφορῶν ἀντιχριστιανικῶν, ἀντικοινωνικῶν καὶ ἀπάνθρωπων σκοπιμοτήτων τῶν «γενίτσαρων» τοῦ πνεύματος, ἐνέργειές τους, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν διευρημένη κριτικὴ ἀπὸ ἐκδότες ἰδεολογικοῦ τύπου καὶ ἰδιοκτῆτες εὐπρεπῶν καὶ ἀντικειμενικῶν ἱστοσελίδων.

https://www.youtube.com/watch?v=_sfsRwXYN84

και

https://www.youtube.com/watch?v=fyKSPvzyUdE

    ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Πέμπτη, 6 Ιουνίου 2013

Η επίσημη Εκκλησία ανέχεται τις αιρέσεις Ζηζιούλα, ενώ, ακόμα και φιλο-οικουμενιστές θεολόγοι τον καταγγέλουν

ΟΙ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ  ΕΠΕΛΑΥΝΟΥΝ ΑΣΧΗΜΟΝΟΥΝΤΕΣ

ΟΙ  «ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ»  –ΠΟΙΜΕΝΕΣ  ΚΑΙ  Ο  ΛΑΟΣ– ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΟΥΝ  ΕΥΤΑΚΤΟΥΝΤΕΣ

Περὶ «ΑΝΑΛΟΓΙΑΣ», «ΔΙΑΒΑΘΜΗΣΕΩΣ» καὶ «ΑΡΙΘΜΗΣΕΩΣ» στὴν Ἁγία Τριάδα

Οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ποιμένες καὶ πολλοὶ πιστοὶ γνωρίζουν πλέον καλῶς τὴν πρόοδο σὲ αἱρετικὲς διατυπώσεις καὶ δράσεις τοῦ μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα, ἀλλὰ καὶ τὶς ἐπιτυχίες ποὺ ἔχει ἡ αἱρετίζουσα ὁμάδα τοῦ Φαναρίου καὶ τῆς Ἀκαδημίας «Θεολογικῶν» Σπουδῶν Βόλου, ὡς πρὸς τὴν ἐμπέδωση σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς, τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Καὶ παρὰ ταῦτα μένουν παγερὰ ἀδιάφοροι. Διότι γνωρίζουν ὅτι ἡ ἀνάμειξή τους γιὰ τὴν προστασία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ ἡ καταγγελία τῶν ἐπιφανῶν οἰκουμενιστῶν, ὄχι μόνο δὲν πρόκειται νὰ προσθέσει κάτι στὶς κούφιες τιμὲς καὶ τὶς κολακεῖες τῆς δεσποτικῆς μεγαλωσύνης τους, ἀντίθετα φοβοῦνται πὼς θὰ βρεθοῦν στὴν δυσμένεια τοῦ «Πάπα τῆς Ἀνατολῆς» καὶ θἄχουν «τρεχάματα» καὶ διάφορα μπλεξίματα.

[Ὅπως ἐκεῖνα τοῦ Μητροπολίτη Γόρτυνος, ὁ ὁποῖος ὑπέγραψε τὴν «Ὁμολογία Πίστεως», ἀλλ’ ἐπειδὴ αὐτὸ δυσαρέστησε τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν …ἐπισκέφτηκε ὁ αἱρεσιάρχης τὴν Μητρόπολή του, αὐτός, ἀντὶ νὰ χαρεῖ ποὺ ἀπέφυγε τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἡγέτη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στενοχωρήθηκε ἡ ψυχή του «μέχρι θανάτου». Ἔτσι ἀπεφάσισε, γιὰ νὰ τὸν ἐξευμενίσει, νὰ ἀποσύρει τὴν ὑπογραφή του ἀπὸ τὴν «Ὁμολογία…»! Καὶ ἀφοῦ σιγούρεψε τὴ θέση του, κατόπιν ἐπιδόθηκε σὲ ἕνα ἀνέξοδο καὶ ἀτελέσφορο χαρτοπόλεμο κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Τὰ ἴδια πράττουν οἱ ἁγιορεῖτες, οἱ Ἀδελφότητες κ.λπ.].

Διαβάστε περισσότερα »

_

Predică a Mitropolitului Augustin de Florina la

Duminica Samarinencei

(Ioan 4, 5 – 42)

LA MULŢI ŞI BUNI ANI LUMINIŢELOR, CARE O AU CA OCROTITOARE, PE SFÂNTA FOTINI (=LUMINIŢA) SAMARINEANCA, POMENITĂ ÎN DUMINICA A 5-A DUPĂ PAŞTI ŞI  PE 26 FEBRUARIE!

Alte predici la Duminica Samarinencei:

“DUMNEZEU NE CHEAMĂ LA POCĂINŢĂ PE TOŢI: PREOŢI, EPISCOPI, PATRIARHI, MICI ŞI MARI!”

Aceasta este credinţa noastră!

Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ

 ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Φωνάξαμε «Κάτω η τηλεόραση». Αλλά αφού αυτό το οποίο φωνάζεις, δεν το εφαρμόζεις, είσαι υποκριτής.

Έξω μεν φαίνεται ότι καταδικάζουμε τους κινηματογράφους, έσωθεν δε αν προχωρήσουμε ακόμη περισσότερο, σε μεγαλύτερο βάθος, θα δούμε κάτι τρομακτικό. Είμαστε όλοι υποκριτές, διότι μέσα στα βάθη της καρδιάς μας, αν και δεν έχουμε τηλεόραση, έχουμε κάποια άλλη μυστική τηλεόραση, τη φαντασία. Και μπορούμε όλες τις τηλεοράσεις να τις κλείσουμε, αλλά τη φαντασία δύσκολα.

Χρειάζεται αγώνας και πολλή προσευχή. Ο άνθρωπος είναι κατά τέτοιο τρόπο πλασμένος, με μυστηριώδεις δυνάμεις, ώστε μέσα στο μικρό σύμπαν, μέσα στο μυστικό θάλαμο της ψυχής του, λέει ο μέγας Βασίλειος, προβάλλει το θέατρο ώρες ολόκληρες. Και βλέπει αισχρά και ακατανόμαστα. Αυτά είναι τα διδάγματα της αμαρτίας.

Να έχετε ενθουσιασμό. Να έχετε αγάπη και ομόνοια μεταξύ σας. Και να πολεμείτε την εξωτερική, αλλά και την εσωτερική τηλεόραση.

Πτολεμαΐδα, 12-11-1983

_

Αδιαφορια αρχιεπισκοπου για το gay pride

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/06/blog-post_3.html

Κατάντια δεσπότου

Δημητριάδος Ιγνάτιος: «Ο ρατσισμός η μεγαλύτερη κατάντια για τους Ορθοδόξους και τους Έλληνες»;;;;;;;;;;;

Η μεγαλύτερη κατάντια κύριε Ιγνάτιε είναι να παραδίδεται η Ελλάδα στην παρακμή και εσείς οι ηγέτες της Εκκλησίας να παραμένετε σιωπηλοί.

Διαβάστε τη συνέχεια· http://orthodoxosdromos.blogspot.gr/2013/05/blog-post_22.html

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ – ΑΠΛΑ ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΕΡΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ !!!

http://antistasitora.blogspot.gr

ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΣΕΒΑΣΤΗΚΕ

Ο μητροπολιτης Μεσσηνιας

μετεβαλε ορθοδοξο ναο σε παπικο

Το Σάββατο του Λαζάρου ο οικουμενιστής επίσκοπος Μεσσηνίας, έκανε συναυλία μέσα σε ορθόδοξο ναο, με παπικούς ύμνους!!!

Ολοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί ετοιμαζόταν να γιορτάσουν τα Πάθη του Χριστού και ο Μεσσηνίας ζούσε στον κόσμο του.

Δια να εισέλθω εις το εν τίτλω θέμα, θα πρέπη να αναφερθώ τι υπόσχονται οι χειροτονούμενοι ιεράρχαι κατά την, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, στιγμήν της χειροτονίας των.

Επί της κεφαλής των χειροτονουμένων τίθεται το Ευαγγέλιον ότι θα τηρήσουν άπαντα τα αναφερόμενα εις το Ευαγγέλιον, θα σεβασθούν τους ιερούς κανόνες τους αναφερομένους εις το ιερόν πηδάλιον και θα τηρήσουν την ιεράν παράδοσιν της ορθοδόξου εκκλησίας. Ούτως ωμολογήσεν και ο μητροπολίτης Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομος Σαββάτος κατά την χειροτονίαν του. Δεν παρήλθεν όμως πολύς χρόνος που, ο ανωτέρω ιεράρχης αθέτησε την υπόσχεσιν αυτήν, εξαπατήσας την ιεράν σύνοδον, ως θα αποδείξω κατωτέρω. Μετ’ ολίγας ημέρας ο ειρημένος ιεράρχης μετά την ενθρόνισίν του απεκάλυψε το πραγματικόν του πρόσωπον. Εδήλωσε εις την τότε εκδιδομένην εν Καλαμάτα εφημερίδα «Επικαιρότητα» 7-4-2007 ότι θα τον δούμε να πίνη καφέ εις καφενείον της κεντρικής πλατείας Καλαμάτας και ότι θα συχνάζη εις καφετερίας και εδογμάτισε δεν θα αποβάλη την ιερωσύνην του αν πιη καφέν εις κεντρικόν καφενείον της Καλαμάτας.

Επ’ αυτού απαντουν άπαντες οι άγιοι ιεράρχαι και προ πάντων ο συνώνυμός του άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος∙ ο ιερός Χρυσόστομος μετά τα ιερά του καθήκοντα, προσήρχετο εις την οικίαν του και ήσθιε λιτά φαγητά. Καφωδείον (= καφενείον) δεν εγνώριζεν. Ό,τι είχεν το σκόρπισε εις την πτωχολογίαν, προς δε μερικά αντικείμενα της αρχιεπισκοπής τα επώλησε δια να θρέψη τους πεινασμένους πένητας αδελφούς του. Ο ιερός Χρυσόστομος με τα λόγια του και τας πράξεις του μας εδίδαξεν την ορθόδοξον όντως χριστιανικήν πορείαν. Οι (40) τόμοι που μας κατέλιπεν ανατρέφουν εσαεί τον ψυχικόν κόσμον των χριστιανών, και διαμορφώνουν χριστιανικούς χαρακτήρας, ευεργετών την οικουμένην ολόκληρον. Όμως ο Χρυσόστομος μητροπολίτης Μεσσηνίας δεν στοιχείται εις τα έργα και λόγια του ιερού Χρυσοστόμου, χρησιμοποιών «δικό του ευαγγέλιον» το αντι-Χρυσοστομικόν και αντιευαγγελικόν. Και ιδού κατωτέρω τα έργα και αι ημέραι του. 1) Μετά παρέλευσιν εννέα (9) περίπου μηνών, κατά την εορτήν του αγίου Νικολάου, κατά το ρωμαιοκαθολικόν ημερολόγιον συμπροσευχήθη με τους παπικούς εις το Μπάρι της Ιταλίας. Ιδού τι αναφέρει το έγγραφον που έχω εις χείρας μου: «Αυτήν την χρονιά στην αρχιερατικήν ευχαριστίαν παραβρέθηκε, μαζί με τον αρχιεπίσκοπον Μπάρι – Μπιτόντο κ.κ. Francesco Laccucci και ο ορθόδοξος μητροπολίτης κ.κ. Χρυσόστομος Σαββάτος, καθώς και πλήθος πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.. η υπογραφή του εγγράφου «ο καθηγούμενος π. Δαμιανός».

Ενώ ο ανωτέρω μητροπολίτης εγνώριζε ότι αι συμπροσευχαί μετά των αιρετικών απαγορεύονται από τους ιερούς κανόνας (ΜΕ, ΞΕ των αγίων Αποστόλων σελ. 51-52, 84 ιερού Πηδαλίου εκδόσεως «Αστέρος») με καθαίρεσιν, περιφρονεί τους Ι. Κανόνας και συνεχίζει τας συμπροσευχάς με αιρετικούς. Έτσι την 28-11-2010, ημ. Κυριακήν ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος Κουντουρίας και Πριμάντος πάσης Αγγλίας Ρουάν Γούλιαμ το πρωί της κυριακής (28-11-2010) παρηκολούθησε την θείαν λειτουργίαν που ετελέσθη εις τον Ιερόν Ναόν Αγίου Δημητρίου (Μπραχαμίου). Την 28-11-2010 ημ. Κυριακήν, το μεν πρωί συμπροσευχήθη εις τον ειρημένον ναόν με τον Αγγλικακόν επίσκοπον Κουντουρίας και Πρίμαντος πάσης Αγγελίας Ρουάν Γούλιαμ, το δε εσπέρας της ιδίας ημέρας, παρευρέθη εις την θείαν ευχαριστίαν που τελέσθηκε από τον ειρημένον Αγγλικανόν επίσκοπον εις την Αγγλικανικήν εκκλησίαν του αγίου Παύλου επί της οδού Φιλελλήνων (Αθηνών) παρόντος και του Βρεττανού πρέσβεως κ. David Landsman.

Το δε αυτό έτος συμπροσευχήθη με τους παπικούς εις Κύπρον. Εξ πόθου προς τον παπισμόν εξεφράσθη εις τον τύπον («Έθνος» Αθηνών) κατά το ίδιον έτος (2010) ότι: «η ορθόδοξος εκκλησία δεν είναι μία, αλλά διηρημένη», κατ’ αντίθεσιν προς το σύμβολον της πίστεως, προκαλέσας την αντίδρασιν του μητροπολίτου Κυθήρων ανακαλέσαντος αυτόν εις την τάξιν, τη παρεμβάσει του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.

Την 13-7-2007 ημ. Παρασκευήν παρηκολούθησε χορόν Βέλγων – Βελγίδων οίτινες μετά την λήξιν του χορού εγυμνώθησαν εντελώς ενώπιον των: Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου, νυν πρωθυπουργού Αντωνίου Σαμαρά, πρώην προέδρου ΣΥΡΙΖΑ κ. Ν. Κωνσταντοπούλου, Δημάρχου κ. Νίκα και πλήθους κόσμου, χωρίς ο ειρημένος Μητροπολίτης να διαμαρτυρηθή εντόνως, εκπρόσωπος γαρ του κλήρου. Διεμαρτυρήθη έγγαμος γυνή τις αποχωρήσασα του τόπου του χορού με την έντονον διαμαρτυρία «αίσχος». Βλέπετε, αδελφοί μου, ότι αυτή η γυνή ηνωχλήθη από την αδιάντροπον αυτήν παρουσίαν των χορευτών – χορευτριών, ενώ ο μητροπολίτης μακαρίως εθεάτο αυτό το αισχρόν φαινόμενον.

Εκείνο όμως που προκάλεσεν την οργήν του εχέφρονος χριστιανού Έλληνος ήτο το θράσος του μητροπολίτου Μεσσηνίας εκ των αντιχριστιανικών δηλώσεων που έδωσε εις το διμηνιαίον περιοδικόν «Flash» Μεσσηνίας, Δεκεμβρίου 2009 – Ιανουαρίου 2010. Είπεν τότε, όταν ηρωτήθη από τους δημοσιογράφους του περιοδικού αυτού δια την αδαμιαίαν περιβολήν χορευτών – χορευτριών, Βέλγων – Βελγίδων: «Και τι έγινε που είδα γυμνές. Καλά, δεν έχουν δη οι άνθρωποι το σώμα τους γυμνό, σκανδαλίζονται τόσο πολύ; Μα αν είναι τόσον επιρρεπείς πώς κρίνουν τους άλλους και δεν κρίνουν τον εαυτόν τους;». Ενώ ένας εχέφρων μετανοήσας χριστιανός θα εζητούσε συγγνώμην από τον Θεόν και τους ανθρώπους, υπακούων εις το «ο βλέπων γυναίκα εις το επιθυμήσαι… ήδη εμοίχευσεν» (Ματθ.) και του ψαλμικού: «Απότρεψον τους οφθαλμούς μου του μη ιδείν ματαιότητα». Μόνον οι αλήται του πεζοδρομίου και οι άνθρωποι της Τρούμπας του Πειραιώς εκστομούν τοιαύτας, ως ανωτέρω, δικαιολογίας. Ιδου λόγια σεμνού επισκόπου. «Μόνον όταν βαπρίζω μικρά νήπια θήλεα, βλέπω ταύτα γυμνά» (Μητροπολίτης Μεσσηνίας + Χρυσόστομος Θέμελης). Εις το ίδιον ως άνω περιοδικόν εξέμεσεν ο Μητροπολίτης Σαββάτος όλον το αντιχριστιανικόν του δόγμα: δια να στερεωθή μίαν οικογένεια πρέπει οι νέοι να έχουν προγαμιαίες σχέσεις, να αποβληθούν αι εικόνες από τα σχολεία και τα δικαστήρια, που συντελούν εις την διαμόρφωσιν του χριστιανικού χαρακτήρος του ανθρώπου. Επί (4) έτη δεν παραχωρεί ιερέα εις τον ιερόν Ναόν αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της ειρημένης ομωνύμου μονής Καλαμάτας, λες και έχομεν ολοκληρωτικόν καθεστώς.

Ενώ θα έπρεπε να αναφερθούν πρώτον τα εν τω τίτλω αναφερόμενα, έκρινα ότι θα έπρεπε να διεξέλθω πρώτον τα «έργα και ημέρας» του μητροπολίτου Μεσσηνίας, ώστε με τον συνδυασμόν των περιγραφηθέντων και των εν τίτλω αναφερομένων, να προσφέρω κατανοητήν εικόνα εις τον αναγνώστη.

Επόμενον είναι λοιπόν, ως ανωτέρω κατέδειξα, ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας να μεταβάλη τον ορθόδοξον ναόν των Ταξιαρχών Καλαμάτας εις παπικόν, έρωτος ένεκα προς τον παπισμόν.

Την 27-4-2013 ημ. Σάββατον και ώραν 20.00 μ.μ. εορτήν του αγίου φίλου του Χριστού Λαζάρου, περιφρονώντας τας χριστιανικάς και κανονικάς (= ιερών κανόνων) εντολάς, κατ’ έτος πλέον ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας αναπέμπει εις τον ιερόν Ταξιαρχών Καλαμάτας προσευχάς προς τον πατερούλη του, τον Πάπαν εισάγων προσευχήν μετά μουσικών οργάνων. Έτσι μετέβαλεν και εφέτος (27-4-2013) κατά τον ως είρηται χρόνον, τον οίκον του Θεού (Ιερόν Ναόν Ταξιαρχών Καλαμάτας εις οίκον εμπορίου). Το ρεπερτόριον απετέλεσαν: (5) βιολιά, ένα λαούτο και ένα ακορντεόν μετά παπικής μουσικής «Ave Maria…», «Omnia ostia». Κάποιος εκ των οργανωτών έπλεξε το ανιστόρητον ψεύδος ότι ο ύμνος που συνέθεσε η αγία Κασσιανή: «Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…» απευθύνεται προς την αγίαν Μαγδαληνήν (24-7), ενώ απευθύνετο εις πόρνην τινά που εσφόγγισε με τα μαλλιά της τας πόδας του γλυκυτάτου μας Ιησού (Λουκ. Ζ, 36-50). Ιδού τι αναφέρει το Ι. Πηδάλιον, που απαγορεύει την προσευχήν μετά μουσικών οργάνων «Ώσπερ ουν το σεμνόν και σύμμετρον της μουσικής ευπρόσιτον δια τας ακμαιοτέρας κατασκευάζειν τας καρδίας οίον ανασπώσαν την ψυχήν του σώματος. Αρμονία γαρ των πνεύματι οικειότατον, μέσην έχουσαν φύσιν, σώματός τε παχύτητος και πνεύματος αϋλότητος. Ούτω πάλιν υπέρμετρος μουσική, και τω ηδεί παρά το μέτρον ενασχολουμένη, ουχ ηδύνει (= δεν ευχαριστεί), αλλ’ εκλύει (= εκφαυλίζει, διαφθείρει)… δια τούτο μόνον των ανθρώπων αποδεχόμενοι εν τη εκκλησία ως φύσει ενυπάρχουσας και απεριέργους, τα δια οργάνων κρούματα και εμπνεύσματα αποδιοπομπούσιν ως περιεργωδέστερα οι θείοι πατέρες» (ΟΕ κανών της ΣΤ Οικουμενικής Συνόδου ερμηνεία»).

Αδελφοί μου, δεν υπάρχουν σήμερον ζηλωταί, πυρ πνέοντες. Δεν επήραμεν την ιερά σκυτάλην από τους ελληνορθόδοξους προγόνους μας, που επορεύθησαν εις την ζωήν των με ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, θαυματουργήσαντες. Έτσι μας παρέδωσαν μίαν Ελλάδα μεστήν ιστορίας και δόξης, την οποίαν εκαμάρωναν και εζήλευον οι Ευρωπαίοι. Πέσαμε χαμηλά χωρίς να μυρίζουμε Ελλάδα και χριστιανισμό. Δεν ορμώμεθα πλέον από θυσιαστικόν πνεύμα. Το μόνον που ενδιαφέρει το πλείστον των Ελλήνων είναι το «μαμ» και «η ’κονόμα», «ραχατιλίκι», «σεξ» και η «ήσσων προσπάθεια». Δώσαμε τα ατίμητα εις τους αξέστους. Δεν μας ελκύει πλέον η ελληνική ιστορία, την οποίαν καταχωνιάσαμε, δια να μας την υπομιμνήσκουν σήμερον οι ξένοι  η οποία ελάμπρυνε την ωραίαν Ελλάδα. Και κατέστημεν ούτως δουλάκια. Έτσι κάθε κληρικός επαμφοτερίζων, ως ο φραγκοδεσπότης Χρυσόστομος Σαββάτος εκμεταλλεύεται την αδιαφορίαν μας περί την πίστιν και μπασταρδεύει την ορθοδοξίαν μας. Εάν δεν προβάλωμεν οι χριστιανοί της Καλαμάτας σθεναράν αντίστασιν στις ερωτοτροπίες του Σαββάτου προς τον πάπαν, γρήγορα θα γίνωμεν τα τσιράκια του πάπα.

Αδελφοί και πατέρες. Εάν ο επίσκοπος Μεσσηνίας επιθυμή ερμαφρόδιτον κατάστασιν (ορθόδοξον και φιλοπαπικήν) έχουμεν χρέος, να τον εμποδίσωμεν. Και να του πούμε: Εάν θέλης να επιβάλης εις την ορθόδοξον Μεσσηνίαν παπικάς δοξασίας και καταστάσεις: δεν είσαι δεκτός, πάρε δρόμον. Εάν όμως αδιαφορήσωμεν αυτός σιγά – σιγά θα φθείρη την ορθόδοξον πίστιν μας, και θα μας λατινοποιήση. Θα μείνωμεν χριστιανοί εις την ταμπέλαν∙ και τότε αλλοίμονον μας.

Κων/νος Παπαδόπουλος
Ανθυπασπιστής Χωροφυλακής ε.α.
Κοραή 1 Τ.Κ. 24100 Καλαμάτα
τηλ. 2721025404

Συντάκτου· Επίσκοπου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

φυλ. Χριστιανικής Σπίθας 113, Ιανουάριο 1951

ΟΙ ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΣΑΛΩΜΗΣ

«Ὅπου χορός, ἐκεῖ ὁ Διάβολος». (Ἱ. Χρυσόστομος)

31 ἤ 32 μ.Χ. Ὁ Ἡρώδης, ὁ υἱὸς τοῦ Ἠρώδου ἐκείνου, ὅστις ἐφόνευσε τὰ ἀθῶα νήπια της Βηθλεέμ, ἑορτάζει τὰ γενέθλιά του. Φωταψίαι εἰς τὰ ἀνάκτορα. Ὁ ἡγεμὼν «δεῖπνον ἑποίει τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ καὶ τοῖς χιλιάρχοις καὶ τοῖς πρώτοις τῆς Γαλιλαίας». Ἡρώδη! Ὁ λαός σου πάσχει, ἀποθνήσκει ἐκ πείνης, ρακένδυτος περιφέρεται καὶ σὺ σπαταλᾶς τοὺς θησαυροὺς τοῦ Δημοσίου εἰς συμπόσια, εἰς τὰ ὁποῖα πίνουν καὶ τρώγουν καὶ μεθοῦν καὶ κραιπαλοῦν τὰ ἀνθρώπινα κτήνη μὲ τὰς χρυσᾶς των ζώνας καὶ τὰς πολυτελεῖς ἐσθῆτας; Ὁ λαὸς πεινᾶ, οἱ μεγιστάνες διασκεδάζουν. Εἰς τὰς αἰθούσας τῶν ἀνακτόρων θόρυβος χιλίων δαιμόνων. Ὄργανα παίζουν, ἄσματα ἀκούονται, γύναια χορεύουν, ἡ νὺξ προχωρεῖ, τὸ μεσονύκτιον πλησιάζει, ἡ ἁμαρτία κορυφοῦται, καὶ ἰδοὶ μία διαβόητος διὰ τὴν σκανδαλώδη ζωήν της γυνὴ ἡ Ἠρωδιάς, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ἐρρίφθη εἰς τὰς φυλακὰς τῆς Μαχαιροῦντος ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, παρακινεῖ τὴν θυγατέραν της Σαλώμην νὰ λάβει μέρος εἰς τὸν χορόν. Καὶ ἡ Σαλώμη ἐκτελεῖ τὸ θέλημα τῆς «μαμᾶς» χορεύει μὲ ὅλην της τὴν καρδίαν, χορεύει μὲ ἔξαψιν ὅλων τῶν αἰσθήσεων, χορεύει μὲ σατανικὴν τέχνην, ἐξαπλώνει τὰ δίκτυα, ἀνοίγει ὅλα τὰ πτερὰ τῆς ἠδονῆς, νικᾶ ὅλας τὰς χορευτρίας, ἔρχεται πρώτη εἰς τὸν ἀνακτορικὸν χορὸν καὶ προκαλεῖ τὸν θαυμασμὸν ὅλων, ἰδιαιτέρως τοῦ σαρκολάτρου, τοῦ ἐκφύλου ἐκείνου ἡγεμόνος, ὅστις μὲ ἀνοικτὸν τὸ στόμα παρακολουθεῖ τοὺς στροβιλισμοὺς τῆς ἀναιδεστάτης κόρης, κόρης ἀνταξίας τῆς μητρός. Εἰς τὴν Σαλώμην τώρα ὁ Διάβολος πρέπει νὰ δώση τὸ πρῶτον βραβεῖον. Ποῖον βραβεῖον; «Ζήτησέ μου – λέγει μὲ ὅρκον ὁ ἔκφρων Ἡρώδης πρὸς τὴν Σαλώμην – ζήτησέ μου ὅ,τι θέλεις καὶ θὰ σοῦ δώσω ἕως τὸ ἥμισυ τῆς βασιλείας μου». Καὶ ἡ Σαλώμη συσκέπτεται μετὰ τῆς μητρός. Πόσα θὰ ἠδύναντο νὰ ζητήσουν αἱ δύο γυναῖκες! Καὶ ὅμως ἀντὶ παντὸς ἄλλου ζητοῦν τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωάννου. Ἔφριξαν οἱ ἄγγελοι. Τὶ φοβερώτερον τῆς κακῆς γυναικὸς; Ὑπερβαίνει τὴν τίγριν. Εἶνε ἱκανὴ ἡ γυναῖκα νὰ διαπράξη τὸ δτυγερώτερον τῶν ἐγκλημάτων ἀρκεῖ νὰ ἱκανοποιήση τὸ πάθος τῆς ἐκδικήσεως. Ἰδοὺ δύο γυναῖκες ζητοῦν τὴν κεφαλὴν τοῦ ἁγιωτέρου τῶν ἀνδρῶν τῆς Π. Διαθήκης.

Ὁ Ἡρώδης ἀνάνδρως ὑποχωρεῖ καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν γυναικῶν ἐκτελεῖται. Κατὰ τὰς πρωϊνὰς ὥρας πρὶν ἀνατείλη ὁ Ἤλιος, ὁ Ἰωάννης ἀποκεφαλίζεται. Καὶ ἡ κεφαλὴ ἐδόθη ἐπὶ πίνακι εἰς τὸ κοράσιον καὶ «τὸ κοράσιον ἔδωκεν αὐτὴν τῆ μητρὶ αὐτῆς». Ἰδοὺ τὸ τέλος τῆς χοροεσπερίδος ἐκείνης. «Ὤ συμπόσιον διαμονικόν! – φωνάζει ὁ Ἱ. Χρυσόστομος. – Ὤ θέατρον σατανικόν. Ὤ παράνομος ὄρχησις, (χορὸς) καὶ μισθὸς ὀρχήσεως παρανομώματος».

Πόσον θὰ ἐπεθύμουν ἡ περικοπὴ τοῦ Ἱ. Εὐαγγελίου (Ματθ. 14, 1-12), ἡ διʼ ὀλίγων λέξεων, μεστῶν βαθυτάτης ἐννοίας, περιγράφουσα τὴν τραγωδίαν νὰ ἐτυποῦτο μὲ μεγάλα τυπογραφικὰ στοιχεῖα καὶ ὑπὸ ζηλωτῶν χριστιανῶν νʼ ἀνηρτᾶτο ὡς πινακὶς εἰς τὰς αἰθούσας ἐκείνας, εἰς τὰς ὁποίας πρόκειται νὰ γίνουν οἱ σημερινοὶ χοροί, χοροὶ Σαλώμης.

* * *

1951 μ. Χ. Τὸ ἀνθρώπινον κτῆνος, τὸ ὁποῖον ὡργίασε τὴν νύκτα ἐκείνην εἰς τὰ ἀνάκτορα τοῦ Ἡρώδου δὲν ἀπέθανεν. Ζῆ. Ὁ Ἡρώδης, ἡ Ἡρωδιὰς καὶ ἡ Σαλώμη ὑπάρχουν καὶ σήμερον, μὲ ἄλλα ὀνόματα μὲ ἄλλας ἐμφανίσεις. Ὑπάρχουν καὶ σήμερον ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἐν μέσω πεινῶντας καὶ δεινῶς ὑποφέροντος λαοῦ παραθέτουν δεῖπνα – ροταριανὰ δεῖπνα! – ἄλλοι δὲ διοργανώνουν κοσμικὰς συγκεντρώσεις, χοροεσπερίδας καὶ καλοῦν κυρίας καὶ δεσποινίδας διὰ νὰ ἐπιδείξουν τὰς χορευτικάς των ἱκανότητας. Καὶ ὑπὸ τὸ φῶς ἠλεκτρικῶν λαμπτήρων καὶ πολυελαίων, ὑπὸ τοὺς ἤχους ἀλλόφρονος μουσικῆς, εἰς πολυτελεστάτας αἰθούσας λεσχῶν, μεγάρων καὶ σχολείων ἀκόμη, χορεύουν μέχρι τῶν πτωϊνῶν ὡρῶν τὸν χορὸν τῆς Σαλώμης. Τὶ εἴπον, τὸν χορὸν τῆς Σαλώμης; Κάτι χειρότερον τοῦ χοροῦ ἐκείνου. Ἡ Σαλώμη θὰ ἐκοκκίνιζεν ἀπὸ ἐντροπήν, ἐὰν ἔβλεπε τὰς συγχρόνους γυναῖκας νὰ χορεύουν τοὺς νεωτέρους χοροὺς μὲ τὰ τὀσα παράξενα ὀνόματά των ποὺ εἶνε παρμένα ἀπὸ ξένας γλώσσας καὶ ἀπὸ τὰ λεξιλόγια ἀκόμη τῶν ἀγρίων φυλῶν τῆς Ἀφρικῆς. Ποὺ κατήντησεν ὁ ἄνθρωπος, ὁ Ἕλλην καὶ ἡ Ἑλληνίς! Μόνον οἱ καμῆλες, τὰ καγκουρῶ, αἱ ἀρκούδες καὶ οἱ πίθηκοι τῶν δασῶν θὰ ἠδύναντο νὰ κάμουν τὰς κινήσεις, τὰς ἀηδεῖς κινήσεις ποῦ κάμνουν οἱ ἄνθρωποι εἰς τοὺς σημερινοὺς χοροὺς τῆς ἐκφυλισθείσης ἠπείρου μας. Read more »

Γνωστός… εκ των βλασφημιών

Απο βιβλίο «ANTIΒΛΑΣΦΗΜΙΚΟΣ ΑΓΩΝ»

του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

sel. 59-62

Υπάρχει όνομα, έντιμον και ένδοξον υπέρ παν άλλο όνομα. Είνε το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Θα έπρεπε με αισθήματα βαθύτατης ευγνωμοσύνης νʼ αναφέρεται το γλυκύτατον τούτο όνομα. Διότι παν ό,τι υπέρ της ανθρωπότητος έπραξεν ο Χριστός, ουδείς άλλος ηδυνήθη να πράξη. Όχι μόνον άνθρωποι, αλλʼ ούτε άγγελοι και αρχάγγελοι. Άπλωσε τὶς παλάμες του επί του ξύλου της κατάρας, άνοιξε τις φλέβες του, εξέχεε το πανάγιόν του Αίμα, προσέφερε εαυτόν θυσίαν άμωμον υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας. Έκτοτε ο μετανοών αμαρτωλός ευρίσκει εν τω Σταυρώ την αιώνια λύτρωσι.

Αλλʼ οι άνθρωποι, ευγνώμονες προς τους συνανθρώπους των, δια μικροεξυπηρετήσεις που τους προσφέρουν, δεικνύονται αχάριστοι προς τον ύψιστον Ευεργέτην των, τον Χριστό. Φαντασθήτε άνθρωπον να ευχαριστεί ένα, ο οποίος του εδώρησεν εν ευτελές χαρτονόμισμα, αλλά να μη ευχαριστεί ένα άλλον, ο οποίος του εδώρησεν αδάμαντα αμυθήτου αξίας. Όχι μόνον δε να μη τον ευχαριστεί, αλλά και να τον υβρίζη με τις χυδαιοτέρες των λέξεων. Είνε δυνατόν να συμβαίνη μία τοιαύτη περίπτωσις; Και όμως! Η περίπτωσις αυτή είνε συνηθέστατη. Μυρία «ευχαριστώ», υποκλίσεις και ασπασμοί χειρών, διαβεβαιώσεις περί αιωνίας αφοσιώσεως και αγάπης, ευχαριστήριοι επιστολαί που δημοσιεύονται εις τον καθημερινόν τύπον, ιδού αι εξωτερικαί εκδηλώσεις της ευγνωμοσύνης των ανθρώπων προς τους συνανθρώπους των. Αλλά προς τον Χριστόν, ο οποίος αενάως ευεργετεί τον άνθρωπον με υλικάς και πνευματικάς ευεργεσίας, με φανεράς και αφανείς, οποία ψυχρότης και αδιαφορία! Δεν ενθυμούνται το όνομα του. Δεν το αναφέρουν εις το καθημερινόν των λεξιλόγιον. Δεν ομιλούν περί του προσώπου του. Τον αγνοούν. Θέλουν να τον αγνοούν. Εάν τις θερμός λάτρης του Εσταυρωμένου αναφέρη το όνομα του και υπενθυμίση την διδασκαλίαν του και την αγίαν του ζωήν, ο αγνώμων και αχάριστος, εάν δεν τον ειρωνευθή, θα προσπαθήση νʼ αλλάξη θέμα συζητήσεως. Άλλα πρόσωπα και πράγματα τον ενδιαφέρουν και τον ενθουσιάζουν. Και δύναται επί ώρας πολλάς να ομιλή περί αυτών μετά πολλής ζωηρότητος και πάθους. Αλλοίμονον! Ο Χριστός είνε εκτός των ενδιαφερόντων του. Του είνε άγνωστος.

* * *

Θέλετε παραδείγματα της προς τον Χριστόν αχαριστίας και αγνωμοσύνης της συγχρόνου γενεάς μας; Εκ των πολλών ας αναφέρωμεν εδώ 2-3 χαρακτηριστικά της αδιαφόρου, υλόφρονος, αγνώμονος και βλασφήμου γενεάς μας.

Προ ετών εκ του λιμένος του Πειραιώς εξεκίνησεν εν εκ των πολυτελών εκείνων πλοίων, τα οποία κάμνουν κρουαζιέρες κατά τους θερινούς μήνας εις τα ωραία νησιά του Αιγαίου. Το πλοίον κατηυθύνετο εις Ρόδον. Ήτο πλήρες επιβατών Ελλήνων, παρακαλώ, και Ελληνίδων. Ο καιρός ήτο θαυμάσιος. Η νυξ μαγευτική. Ο ουρανός έλαμπεν από τα άστρα. Οι επιβαται είχον ανέλθει εις το κατάστρωμα και απελάμβανον την δροσερότητα της θαλάσσης. Συζητήσεις ζωηραί ηκούοντο. Μεταξύ των επιβατών ήτο και κάποιος, ο οποίος εφιλοσόφει επί της ανθρωπίνης ζωής και διεκρίνετο δια την οξείαν παρατηρητικότητα του. Ηθέλησε λοιπόν ούτος να κάμη μίαν έρευναν δια να διαπιστώση περί ποία θέματα περιεστρέφοντο αι συζητήσεις των επιβατών. Προς τούτο με τρόπον επλησίασε κατά σειράν όλας τας ομάδας των συζητούντων, ανδρών και γυναικών, από πρώρας μέχρι πρύμνης. Ω, και τη δεν συνεζήτουν! Θέματα εμπορικά, βιομηχανικά, πολιτικά, ποδοσφαιρικά. Αλλά κυρίως πυκνός ήτο ο λόγος δια συνοικέσια, γάμους και διαζύγια, σκάνδαλα οικογενειακά. Σεξουαλική φλυαρία αφάνταστος! Ουδαμού ήκουσε σοβαράν συζήτησιν, η οποία να εξέρχεταιαπό τον κύκλον των μικρών και ταπεινών και εφημέρων ζητημάτων και να άπτεται του κύκλου της αιωνιότητος. Αλλʼ ιδού! Εν μέσω μυριάδων λέξεων ηκούσθη και η λέξις Θεός. Πως όμως; Όχι διʼ αίνον και δοξολογίαν. Ηκούσθη ως βλασφημίαν. Ηκούσθη κατʼ επανάληψιν. Έφριξεν ο άνθρωπος δια την κατωτερότητα της σκέψεως και των λόγων των επιβατών. 500 άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, και ουκ ην αυτοίς σκέψις και έννοια Θεού…

Το άλλο περιστατικόν εις την Φλώριναν. Ως είνε γνωστόν, περί τα 100 άτομα δεν ανήκον εις την Χριστιανικήν Θρησκείαν. Ήσαν Μουσουλμάνοι. Ως σκηνίται κατά τους θερινούς μήνας εκινούντο ανά την ύπαιθρον και ήρχοντο εις επαφήν με πλήθος ανθρώπων, οι οποίοι ήσαν όλοι βαπτισμένοι και ανήκον εις την Χριστιανικήν Θρησκείαν. Όταν ήρχισεν η κατήχησις των, εις εκ των κατηχητών ηρώτησε τους αθιγγάνους, εάν έχουν ακούσει κάτι δια τον Χριστόν. Ένας νέος εξ αυτών απήντησε: «Ξέρω το όνομα του Χριστού. Το άκουσα πολλές φορές. Το άκουσα να το βλασφημούν οι Χριστιανοί»!

Ο Χριστός ήτο γνωστός εις τους αθιγγάνους από τας βλασφημίες των «Χριστιανών».

Και το τρίτον περιστατικόν. Προ πολλών ετών δύο νέοι της Αβησσυνίας είχον ακούσει περί της Ελλάδος, ότι είνε μία χώρα χριστιανική, εκ των πρώτων χριστιανικών χωρών της Ευρώπης, και επεθύμησαν να επισκεφθούν και να γνωρίσουν την χώραν αυτήν, να εγγραφούν εις την Θεολογικήν Σχολήν, νʼ ακούσουν χριστιανικάς παραδόσεις θεολόγων και να γνωρίσουν περισσότερον τον Χριστόν. Ήλθον λοιπόν εις την Ελλάδα και εγνώρισαν τον Χριστόν. Η πρώτη λέξις, την οποίαν ήκουσαν, ήτο το όνομα του Χριστού. Το ήκουσαν εις την προκυμαίαν του Πειραιώς. Το ήκουσαν να βλασφημήται! Οι Αβησσυνοί νέοι έφριξαν επί τω ακούσματι των βλασφημιών. Διότι εις την ιδικήν των χώραν ουδεμία βλασφημία ακούεται. Και αν ποτέ ακουσθή, η βλασφημία εις την Αβησσυνίαν θεωρείται μέγιστον έγκλημα και τιμωρείται αυστηρώς.

Παλαιότερον η γλώσσα βλασφήμου, όταν κατʼ επανάληψιν ηκούετο να βλασφημή τον Θεόν, εκόπτετο και ερρίπτετο εις τους κύνας… Διότι άνθρωπος που εβλασφημεί τον Θεόν εκρίνετο ανάξιος να έχη γλώσσαν. Η γλώσσα εδόθη εις τον άνθρωπον όχι δια να βλασφημή τον Θεόν, αλλά δια να τον υμνή και δοξάζη. Οι Αβησσυνοί νέοι τόσον ελυπήθησαν και απεγοητεύθησαν από το άκουσμα των φρικτών βλασφημιών, ώστε δεν ήθελον να μείνουν εις την Ελλάδα. Ήθελον να φύγουν το συντομώτερον. Η χριστιανική των συνείδησις δεν ηνείχετο νʼ ακούη τον Χριστόν βλασφημούμενον. Συνεκρατήθησαν όμως, διότι Έλλην κληρικός τους παρηγόρησε και τους είπεν, ότι η Ελλάς δεν κατοικείται εξ ολοκλήρου από βλασφήμους. Υπάρχουν, τους είπε, και Χριστιανοί, οι οποίοι πιστεύουν και αγαπούν τον Χριστόν, και αναφέρουν το όνομα του με σεβασμόν και ευγνωμοσύνην. Αλλά, παρετήρησαν οι δύο Αβησσυνοί νέοι, εάν υπάρχουν, διατί οι Χριστιανοί αυτοί δεν εξεγείρονται κατά των βλασφήμων, διατί δεν αγωνίζονται να εξαλειφθή η θανάσιμος αυτή αμαρτιά;…

Θλιβερά τα ανωτέρω περιστατικά. Δεν είνε τα μόνα. Είνε πολλά. Το δε θλιβερώτερον είνε, όπως έχομεν γράψει πολλάκις και δεν θα παύσωμεν να γράφωμεν, ότι αι βλασφήμιαι, αι οποίαι ακούονται καθημερινώς εις την Πατρίδα μας, δεν προκαλούν το αίσθημα της φρίκης εις τους ακούοντας, της φρίκης εκείνης, την οποίαν ησθάνθησαν οι δύο Αβησσυνοί επί τω ακούσματι της βλασφημίας.

***

Ω αγαπητοί μας αναγνώσται! Πότε εις την Πατρίδα μας θα εξαλειφθή η βλασφημία; Πότε το έντιμον και δεδοξασμένον όνομα του Χριστού θα τιμάται και θα δοξάζεται από όλας τας γλώσσας των Ελλήνων;

Το πότε εξαρτάται εκ της δραστηριότητος, την οποίαν θʼαναπτύξουν οι αληθώς πιστεύοντες και αγαπώντες τον Κύριον προς καταπολέμησιν της βλασφημίας δια παντός τρόπου.

selida 59-62

ΙΕΡΟΝ ΚΟΙΝΟΒΙΟΝ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΜΕΤΟΧΙΟΝ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 1η ΙΟΥΝΙΟΥ

ΠΡΩΪ

•     6.00 – 9.00 Ὄρθρος – θεία Λειτουργία
•     9.00 – 9.30 Ἁγιασμός
•     9.30 – 10.30 Κέρασμα
•     10.30 – 11.00 Χαιρετισμοί-Ἔναρξη

Α΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

•     Προεδρεύων: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΑΝΩΤΗΣ, φιλόλογος – συγγραφέας
•     11.00 – 11.30 ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ, τ. Πρόεδρος Ἀρείου Πάγου: «Ἡ ἔννοια τοῦ Ἔθνους ὡς συνταγματικῶς προστατευόμενο ἀγαθό στόν καιρό τῆς Κρίσης»
•     11.30 – 12.00 ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΑΤΣΙΟΣ, ἐκπαιδευτικός: «Ἡ Παιδεία τοῦ Γένους καί τό τωρινό παιδομάζωμα»
•     12.00 – 12.30 Συζήτηση
•     12.30 – 13.00 Διάλειμμα

Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

•     Προεδρεύων: ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ, ἱστορικός – συγγραφέας
•     13.00 – 13.30 ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ, καθηγητής ΑΠΘ: «Ἡ σχεδιαζόμενη ἀποδόμηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως στήν Ἑλλάδα μέσα ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στό Δημοτικό καί στό Γυμνάσιο»
•     13.30 – 14.00 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ, Πολιτικός Ἐπιστήμονας: «Πῶς θά διδάξουμε τήν Ἱστορία στούς νέους πού ἀναζητοῦν πρότυπα»
•     14.00 – 14.30 Συζήτηση

ΕΣΠΕΡΑΣ

Γ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

•     Προεδρεύων: Πρωτοπρεσβύτερος ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, ὁμότιμος καθηγητής ΑΠΘ
•     17.00 – 17.30 ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ, ἱστορικός – συγγραφέας:
•     «Ἡ γλωσσική νοθεία ἀφετηρία τῆς ὀλισθητικῆς μας πορείας»
•     17.30 – 18.00 ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ, Δρ Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης: «Ἡ κοινωνική διάσταση τῆς κρίσης»
•     18.00 – 18.30 Συζήτηση

Δ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

•     Προεδρεύων: ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ, καθηγητής ΑΠΘ
•     18.30 – 19.00 Αἰδ. Πρωτ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, ὁμότιμος καθηγητής ΑΠΘ: «Ἡ κρίση στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Θεολογίας»
•     19.00 – 19.30 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΑΝΩΤΗΣ, φιλόλογος – συγγραφέας: «Ἡ κρίση συμπαρασύρει τήν οἰκογένεια ἤ ἡ οἰκογένεια ἐλέγχει τήν κρίση»
•     19.30 – 20.00 Συζήτηση

ΚΑΤΑΛΗΚΤΗΡΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

•     20.00 – 20.30 Συμπεράσματα Ἡμερίδας ἀπό τόν ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΧΟΛΕΒΑ, Πολιτικό Ἐπιστήμονα
•     20.30 – 21.00 Λήξη τῆς Ἡμερίδας ἀπό τόν Πανοσ. Ἀρχιμ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ, Καθηγούμενο τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου

Σάββατο, 1η Ἰουνίου 2013

Η Μ Ε Ρ Ι Δ Α : Η ΚΡΙΣΗ & ΟΙ ΠΟΙΚΙΛΩΝΥΜΕΣ ΦΑΝΕΡΩΣΕΙΣ ΤΗΣ

ΙΕΡΟΝ ΚΟΙΝΟΒΙΟΝ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΜΕΤΟΧΙΟΝ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Ἐπικοινωνία:

•     Τηλέφωνο: 23430 42314, ὧρες 12-2 μ.μ.
•     Τηλεομοιότυπο (φάξ): 23430 20545

Tαχυδρομική διεύθυνση:

•     Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου
•     Πεντάλοφος Παιονίας
•     613 00 Γουμένισσα

Ὀργάνωση Ἡμερίδας:

• Σύλλογος «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ»

ΕΛΛΗΝΙΚΗΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Εν Πειραιεί τη 28^η Μαΐου 2013

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 25 Μαΐου 2013, η ημερίδα «Η ολοκληρωμένη Παιδεία μέσω της αγωγής του προσώπου» στα Εκπαιδευτήρια της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, υπό την αιγίδα της οποίας και διεξήχθη.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς, διακρινόμενος για το ανύστακτο ενδιαφέρον του για την Παιδεία και την μαθητιώσα νεότητα, κηρύσσοντας την έναρξη της ημερίδας, απηύθυνε πατρικό λόγο λέγοντας τα εξής: «στους καιρούς μας τα άτομα πολτοποιούνται, μεταποιούνται σε άμορφη μάζα και η περί του ανθρώπου θεώρηση μοιάζει θολή και συγκεχυμένη. Όμως μέσα σ’ αυτή τη τραγική συγκυρία δεν πρέπει να ξεχνούμε πως στον τόπο αυτό υπήρξε για αιώνες μια πολιτιστική πρόταση, ικανή να δώσει στον άνθρωπο απαντήσεις για το ποιος είναι, για την σχέση του με τον κόσμο, για την ανάγκη του κοινωνείν με τον συνάνθρωπο, για την υπέρβαση της ατομικότητός του που τον οδηγεί σε μια άμεση σχέση κοινωνίας με τον Θεό… Τούτος ο πολιτισμός των Πατέρων μας είχε τις απαρχές του στις αναζητήσεις του ελληνικού πνεύματος και στις απαντήσεις της χριστιανικής διδασκαλίας. Ο άνθρωπος στα πλαίσια αυτού του πολιτισμού αναγνωρίστηκε ως πρόσωπο, το οποίο καταξιώνεται, γιατί από τη μια είναι εικόνα του Τριαδικού Θεού και από την άλλη γιατί έχει τη δυνατότητα να κοινωνεί με τον Θεό και με τον συνάνθρωπο. Η προσπάθεια που γίνεται στα εκπαιδευτήρια της καθ’ ημάς Μητροπόλεως είναι τα παιδιά μας να έρθουν σε επαφή με τον πολιτισμό των Πατέρων μας, με τις πνευματικές κατακτήσεις του γένους μας, με την θεολογική σκέψη της Εκκλησίας μας. Τούτη η κατά Χριστόν παιδεία είναι η μόνη απάντηση στην κοινωνική αλλά και εκπαιδευτική κρίση που ταλανίζει την χώρα μας και την οικουμένη…

Μετά τον Σεβασμιώτατο, εμβριθείς και εμπεριστατωμένες εισηγήσεις πραγματοποίησαν οι ελλογιμότατοι κύριοι καθηγητές :

Γεώργιος Κρουσταλάκης, ομ. Καθηγητής Φιλοσοφικής Σχολής, Πανεπιστημίου Αθηνών,

με θέμα « Ο δάσκαλος ως παιδαγωγός και πνευματικός πατέρας».

Σπυρίδων Τσιτσίγκος, αν. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής, Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα: « Η παρατεταμένη κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος και η κατά Χριστόν Παιδεία.»

Θωμάς Ιωαννίδης, επικ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής, Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα : «Ο προσωποκεντρικός πολιτισμός ως πρόκληση για τη σχολική θρησκευτική αγωγή».

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

_

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΕΛΕΚΥ ΑΦΑΙΡΕΣΕΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝΤΑ ΝΟΜΟ ΠΕΡΙ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

21.5.2013

1. Μὲ τὸν κατ’εὐφημισμὸ «ἀντιρατσιστικὸ νόμο» τίθεται ταφόπλακα στὴν ἀληθινὴ-ἔμπρακτο Δημοκρατία τοῦ : «τὶς ἀγορεύειν βούλεται», δηλαδὴ «ποῖος θέλει νὰ λάβῃ τὸν λόγο».

Διὰ μέσου τῶν αἰώνων καταργήθηκαν αὐτὲς οἱ ἀληθινὲς δημοκρατικὲς ἀξίες καὶ τὸν λόγο ἠμποροῦσαν νὰ ἔχουν ἡ ὀλιγαρχία, οἱ τύραννοι, οἱ αὐταρχικοὶ αὐτοκράτορες, βασιλεῖς, ἡγεμόνες, φεουδάρχες, οἱ μαῦροι καὶ κόκκινοι φασίστες καὶ προσφάτως οἱ  δῆθεν ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ εἰς τὰ Κοινοβούλια.

2. Ὅμως αὐτοί, ἀντὶ νὰ εἶναι «πατέρες τοῦ Ἔθνους» κατήντησαν ἐμμέσως ἤ ἀμέσως πατραλοῖες (πατροκτόνοι). Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ κάθε κόμματος, ὡσὰν τοὺς «ἰνδιάνους» (γαλιά), τοὺς ὁδηγεῖ στὴν κομματικὴ πειθαρχία. Ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, οἱ περισσότεροι ἀρχηγοί, ἀμέσως ἤ ἐμμέσως κατήντησαν δοτοί, ἀνδρείκελα, πουλημένοι καὶ πειθήνια ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, πασχίζοντες νὰ ἐκμαυλίσουν τὸν λαὸ μὲ ἀφθονώτατα αἴσχιστα θεάματα. Καὶ ἄλλοτε μὲν τοῦ ἱκανοποιοῦν τὶς ζωώδεις ὑλιστικές του βουλιμίες, παρέχοντάς του τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ μὲ θαλασσοδάνεια, ὁδηγώντας τον στὴν παγκοσμιοποίησι, τὴν σαρκολατρεία καὶ τὸν ἔκλυτο βίο, γιὰ νὰ μὴ δύναται νὰ ἀντισταθῇ στὴν σῆψι. Ἄλλοτε δέ, τοῦ στεροῦν καὶ τὸν ἄρτο τὸν ἐπιούσιο, ἐξωθοῦντες τον στὶς αὐτοκτονίες.

3. Παλαιότερα, ὑπῆρχαν πνευματικοὶ καὶ θρησκευτικοὶ ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι, ὅταν ἔβλεπαν βαρεῖς, αἱμοδιψεῖς λύκους νὰ κατασπαράσσουν τὰ πνευματικὰ ποίμνια, κατέλειπαν τὴν φλογέρα καὶ ἅρπαζαν τὴν σφενδόνη καὶ ἔλεγχαν δριμύτατα τοὺς φαύλους καὶ κακοὺς ἡγέτες. τη συνέχεια εδώ·http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com

Περιοδικὸν «Φωτεινὴ Γραμμή»
Μουσῶν 14 – 15452 Ψυχικόν
Τηλ.: 210-3254321, Τηλεομοιότυπον:210-3236978
www.fotgrammi.gr–

 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΙΕΡΕΙΣ 

ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

__

__

_

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ κα ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

«Στα καλά καθούμενα», όπως λέγει ο θυμόσοφος λαός μας, η κα Κανελλοπούλου με δηλώσεις της, οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητος μέσα από την «Romfea.gr» επιτίθεται εναντίον μας, επειδή ελάβαμε θέση κατά του γνωστού πια Νομοσχεδίου κατά του ρατσισμού. Δεν έλαβε όμως υπ΄ όψει της ότι ο άνθρωπος, στον οποίο επιτίθεται, όταν πρόκειται για θέματα Πίστεως ή Πατρίδος, ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ΜΥΓΑ ΣΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥ! Έτσι λοιπόν προέκυψε μια απάντηση, την οποία και σας παραθέτουμε. Πρόκειται για το υπ’ αριθμ. 73/22.05.2013 Δελτίο Τύπου ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ της Μητροπόλεώς μας, το οποίο και σας παραθέτουμε.

ΑΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΙ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΔΥΝΑΜΗ

ΑΥΤΗ ΕΣΩΣΕ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΣΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΣΟΥΝ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Αν κάποιοι μητροπολίτες είναι ανίκανοι να προστατεύσουν το ποιμνιό τους και χαϊδολογούν τους εχθρούς της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και της Γένους, οι ορθόδοξοι επίσκοποι -όσοι έμειναν- που έχουν φόβο Θεού ας σηκώσουν το ανάστημά τους και πολλά με την βοηθεια του Θεού θα επιτύχουν.

______

ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ & ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ

α.α 72/2013 Αίγιο 20 Μαίου 2013

ΨΗΦΙΣΜΑ ΙΕΡΕΩΝ

ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ

Σύμφωνα με τις αποφάσεις που ελήφθησαν σήμερα το πρωΐ στην έκτακτη Γενική Ιερατική Σύναξη των Αιδεσιμωτάτων Εφημερίων της Αιγιάλειας:

1. Αύριο το απόγευμα, Τρίτη 21η Μαΐου, γύρω στις 6 μμ., μια πολυμελής Αντιπροσωπεία Κληρικών μας (25-30 εφημέριοι) θα ευρίσκεται στην Αθήνα, (περιοχή πλατείας Συντάγματος), με σκοπό να επιδώσει το Ψήφισμα της Ιερατικής Συνάξεως στον κ. Πρόεδρο της Βουλῆς και στο Μέγαρο Μαξίμου.

2. Επίσης από αύριο το πρωΐ 21η Μαΐου και για τρείς συνεχόμενες ημέρες οι καμπάνες των ιερών Ναών της Αιγιάλειας θα κρούωνται πένθιμα επί 15΄ λεπτά της ώρας, ήτοι από της 12ης έως της 12.15΄μμ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το απαράδεκτο Νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, διά του οποίου κατά τρόπο απροκάλυπτο αφαιρείται το δικαίωμα της ελευθέρας εκφράσεως της Γνώμης από τον Έλληνα πολίτη, επιβάλλεται δηλ. φίμωτρο στους έντιμους και νομοταγείς πολίτες, ενώ ταυτοχρόνως και αυομάτως νομιμοποιείται η κάθε μορφής ασυδοσία και παραβατικότης!

Διά των μέτρων αυτών σκοπείται η διέγερση της συνειδήσεως των αδελφών μας, οι οποίοι -γονατισμένοι πια από την ανεργία, την ανέχεια και τα άλλα δεινά, που μας επεσσώρευσεν η οικονομική κρίση- δεν έχουν την διάθεση να ασχοληθούν με τα καυτά προβλήματα της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Οι Πολιτικοί μας Ταγοί, χωρίς αιδώ μας φοράνε χειροπέδες και φίμωτρα, βάζουν στο γύψο τα πανανθρώπινα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως είναι το δικαίωμα της ελευθέρας εκφράσεως της Γνώμης μας και ουδείς φαίνεται να το αντιλαμβάνεται!

Η παρούσα Ανακοίνωση απευθύνεται στην Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνῶν, στις Διοικητικές Αρχές και Εξουσίες του Κράτους, στα Μ.Μ.Ε. προκειμένου να ενημερωθούν.

Εκ της Γραμματείας της Ιεράς Μητροπόλεως

TO ΑΘΛΙΟ «ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ» ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

• Στην προκειμένη περίπτωση, και με την προυπόθεση ότι θα ψηφιστεί τελικά το φασιστικής υφής δήθεν αντιρατσιστικό νομοσχέδιο (στην πραγματικότητα σφόδρα ρατσιστικό σε βάρος όσων ορθοφρονούντων αντιτίθενται σ αυτό), ικανός αριθμός ευσυνείδητων δικαστικών λειτουργών θα τεθεί προ μεγίστου ηθικού διλήμματος βιώνοντας την περίφημη «σύγκρουση καθηκόντων». Η ηθική τους συνείδηση δηλονότι θα υπαγορεύει την αθώωση των όσων παραπέμπονται σε δίκη για λόγους νεοταξίτικης σκοπιμότητας, την ίδια στιγμή που ο επαίσχυντος και κατάπτυστος νόμος θα προβλέπει την καταδίκη τους. «Νυν κρίσις εστί»! Όχι των «θυμάτων» του απόβλητου νόμου αλλά των εντεταλμένων για την απονομή της δικαιοσύνης, που καλούνται να μην υποκύψουν στα κελεύσματα της δικτατορίας του «πολιτικώς ορθού» αλλά να προβάλλουν αντίσταση στην ποινικοποίηση του φρονήματος και της ελευθερίας του λόγου. Αλλά και όσοι στοχοποιούνται απ τις δατάξεις του νομικού αυτού τερατουργήματος όπως π.χ. κληρικοί, ιστορικοί, δημοσιογράφοι, ακαδημαικοί δάσκαλοι, καθηγητές μέσης εκπαίδευσης,ιστολόγοι,σωματεία, ενώσεις, σύλλογοι αλλά και απλοί πολίτες που διαθέτουν ακόμη αδούλωτο φρόνημα και δεν έχουν κλίνει γόνυ στο Βάαλ της νέας τάξης, ΕΠ ΟΥΔΕΝΙ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΗΘΙΚΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΕΙΛΟΥΝ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΕΞΑΧΡΕΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ, ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΜΑΣ ΟΜΟΓΕΝΟΠΟΙΗΣΗ την οποία εξυπηρετεί το τραγικά ανελεύθερο,  συγκεκριμένο νομικό κατασκεύασμα. Το όλο ζήτημα κάθε άλλο παρά αποτελεί παρωνυχίδα. Και η ανάγκη για αντίσταση εναντίον του επιχειρούμενου στραγγαλισμού της ελευθερίας του ανθρωπίνου προσώπου που συνεπάγεται ο φασισμός της «πολιτικής ορθότητας» κάθε άλλο παρά καταλείπει περιθώρια εφησυχασμού. Αρκετά πια συμβιβαστήκαμε όλοι μας με συνέπεια οι διάφοροι μητραλοίες, εγχώριοι και αλλοδαποί, με «αβανταδόρους» τα γιουσουφάκια της κατεστημένης δημοσιογραφίας να ασελγούν ανενόχλητοι πάνω στο σώμα της νεοελληνικής κοινωνίας, αποδομώντας τις εθνικοθρησκευτικές μας αξίες! Η περαιτέρω ανοχή συνιστά συνενοχή και η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας θα πρέπει να μας συνέχει όλους!
  Λ.Ν.
  

ΓΥΨΟΣ ΚΑΙ ΦΙΜΩΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ! ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ

Θέλω να μιλήσουμε για το Νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού, το οποίον έχει ήδη κατατεθή  στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή της Βουλής. Εξ αρχής πρέπει να δηλώσουμε, ότι την συνεχ. εδώ· mkka.blogspot.com

Ἀντιρατσιστικὸ νομοσχέδιο

Ταφόπλακα

στην Ελευθερία του Ανθρώπου

μὲ τὶς εὐλογίες τῆς ἐπίσημης «Ἐκκλησίας»

Οἱ προθέσεις τῆς Ν. Τάξης Πραγμάτων ἔχουν καταγγελθεῖ ἀπὸ δεκαετίες. Τότε, οἱ περισσότεροι μᾶς ἐξηγοῦσαν ὅτι ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν συνομωσιολογίες. Νά, ὅμως, ποὺ ἔρχεται τὸ ἀντιρατσιστικὸ νομοσχέδιο –ταφόπλακα στὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου– ποὺ στρέφεται ὁλοφάνερα κατὰ τῶν ὀρθοφρονούντων ἢ ἐπιχειρούντων νὰ ὀρθοφρονοῦν μὲ σωστὰ ἢ καὶ λαθεμένα ἐπιχειρήματα. Δηλαδὴ κατὰ τῆς ἐλευθερίας τοῦ σκέπτεσθαι, τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου. Ἕνα νομοσχέδιο ποὺ θὰ δημιουργήσει μὴ σκεπτόμενους πολίτες!

Στὴν ὅλη τὴν ὑπόθεση ἀλγεινὴ ἐντύπωση ἐμποιεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἐκκλησιαστικὴ Ἐπισκοπικὴ ἐξουσία, ἀλλὰ καὶ ὁ ἁπλὸς παπάς, ποὺ σὲ ἄλλες δουλεῖες (Τουρκικὴ καὶ Γερμανική) ἀντιτάχτηκε στοὺς κατακτητές, τώρα –ἐκ προοιμίου– ταυτίστηκε μὲ τὶς μαριονέτες τῶν νεοταξιτῶν στὴν Ἑλλάδα, καὶ σιώπησε ἢ συμπαρατάχτηκε. Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος καὶ οἱ δηλώσεις του μετὰ τοῦ Εὐάγγελου Βενιζέλου. Ἡ σοβαρότητα ὅποιας ἐπισκοπικῆς ἐξαίρεσης, θὰ φανεῖ ἀπὸ τὸ ἂν θὰ ὑπάρξει συνέχεια θυσιαστική.

Δὲν θέλουν νὰ καταλάβουν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ταγοὶ στὴν πλειονότητά τους, ὅτι σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα θὰ ἀπαγορευθεῖ ἀκόμα καὶ ἡ δημόσια ἀνάγνωση τῶν Εὐαγγελίων καὶ ὁλόκληρου τοῦ πνευματικοῦ θησαυροῦ (πεζῶν καὶ ποιητικῶν κειμένων) τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἐφ’ ὅσον περιέχουν κρίσεις, ὑπόνοια κριτικῆς π.χ. κατὰ τῶν Ἰουδαίων, τοῦ Ἰσλάμ, τῆς Ν. Τάξεως κ.λπ., ἐφ’ ὅσον θὰ τολμοῦν νὰ ἰσχυρίζονται τὴν Ἀλήθεια ἔναντι τοῦ ψεύδους. Καταργεῖται δηλαδὴ καὶ ἡ ὑπεράσπιση, ἡ ὁμολογία τῆς Ἀλήθειας.

Σὲ λίγο ὅλοι μας, δὲν θὰ τολμοῦμε νὰ ὀρθοφρονοῦμε, γιατὶ ἡ ὀρθοφροσύνη θὰ ἀπαγορεύεται ἀπὸ τὸ φασιστικὸ ἀντιρατσιστικὸ νομοσχέδιο.

Ἤδη στὸ χῶρο τῆς Παιδείας, (ἕνα σχετικὸ παράδειγμα) ἐπιστρατευτήκαμε ὅλοι, ὄχι γιατὶ κάναμε κάποια ἀπεργία, ἀλλὰ μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ κάποιοι (ποὺ στὴ συνέχεια, ὅπως ἀποδείχτηκε, μᾶς «πούλησαν») συζητοῦσαν καὶ ἐξέφραζαν τὴν θέλησή τους ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ἀπεργία. Καὶ ὅλοι, οἱ δάσκαλοι τάχα τῆς ἐλευθερίας, οἱ διαμορφωτὲς ἐλευθέρων ἀνθρώπων, σκύψαμε τὸ κεφάλι καὶ παραλάβαμε τὸ χαρτί τῆς ἐπιστράτευσης, φοβούμενοι νὰ ἀντισταθοῦμε στὴν κρατικὴ αὐθαιρεσία, φοβούμενοι νὰ καταφύγουμε στὴν δικαιοσύνη καὶ νὰ ὑποστοῦμε τὴ δοκιμασία τῆς νόμιμης διεκδίκησης τῶν θεόσδοτων ἀνθρωπίνων ἐλευθεριῶν. Κι ἐμεῖς οἱ ὑποταγμένοι, θὰ δημιουργήσουμε ἐλεύθερους ἀνθρώπους! Κι ὅσοι ἀπὸ μᾶς συζητοῦμε αὐτὰ τὰ θέματα μὲ τὰ παιδιὰ σήμερα, θὰ τολμᾶμε νὰ τὰ συζητᾶμε μετὰ τὴν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου;

Τὰ παραπάνω ποὺ καταγράφω, ἀποτέλεσαν τὸ ἐπίκεντρο σημερινῆς συζήτησης μιᾶς συντροφιᾶς ἐκπαιδευτικῶν. Στὸ τέλος κάποιος ὑποστήριξε ὅτι ὁ ἀτομισμὸς καὶ ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ Εὐαγγελίου, μᾶς ἰσοπέδωσαν ὡς ἀνθρώπους, ξερίζωσαν τὸ ἀγωνιστικὸ φρόνημα καὶ ἔτσι νομοτελειακὰ, ἂν δὲν ἀντιδράσουμε καὶ τώρα, θὰ πάψουμε νὰ εἴμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ, καὶ ἔκανε μιὰ ΠΡΟΤΑΣΗ, ὑπὸ τύπον δοκιμῆς, ποὺ κι ἄλλοτε ἀνεπιτυχῶς προτάθηκε:

Νὰ ἀπομονώσουμε εἰρηνικὰ αὐτοὺς ποὺ εἶναι ὑπεύθυνοι νὰ ψηφίζουν αὐτὰ τὰ νομοσχέδια τοῦ στραγγαλισμοῦ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς γενοκτονίας οὐσιαστικὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τὰ προωθοῦν· βουλευτὲς, ὑπουργούς, δημοσιογράφους. Ὅπου κι ἂν πᾶνε, ὅπου κι ἂν βρίσκονται. Νὰ τοὺς στερήσουμε τὰ ἀγαθὰ ποὺ στεροῦν ἀπὸ ἑκατομμύρια Ἑλλήνων. Ἂς προστρέξουν νὰ τὰ βροῦν ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς Τρόϊκας, ὅπως ἄλλοτε οἱ προδότες ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς κατακτητές.

Θὰ βρεθοῦν κάποιοι ποὺ θὰ τὸ κάνουν, ποὺ θὰ δώσουν τὸ ἔναυσμα κάποιας ἀντίδρασης ἐλπίδας;

Σημάτης Παναγιώτης, ἐκπαιδευτικός

_

Εορτή των Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης
21 Mαΐου

ΓΙΑΤΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΕΙΝΕ ΑΓΙΟΣ

Η ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει καὶ πανηγυρίζει σήμερα τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου καὶ τῆς μητρός του ἁγίας Ἑλένης.

Κωνσταντῖνος ὄνομα γλυκύ, Κωνσταντῖνος ὄνομα προσφιλές, Κωνσταντῖνος ὄνομα ἄστρον τῆς φυλῆς. Ὄνομα προσφιλέστατο, ὄχι μόνο σ᾿ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνας, ἀλλὰ καὶ σ᾿ ὅλα τὰ Βαλκάνια. Είτε πᾷς στὴ Σόφια, είτε στὸ Βελιγράδι καὶ στὸ Βουκουρέστι, είτε πᾷς στὸ Στάλινγκραντ καὶ στὴ Μόσχα καὶ στὰ ἄκρα τῆς Ῥωσίας τῆς ποτὲ ἁγίας, θ᾿ ἀκούσῃς τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος.

Ἐὰν δὲ ἀνοίξωμε τὴν ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους, θὰ δωμεν, ὅτι τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος τὸ ἔφεραν δεκατρεῖς βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτορες. Ἐξ αὐτῶν τῶν βασιλέων καὶ αὐτοκρατόρων οἱ ἐπισημότεροι ἦταν· πρῶτος ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ποὺ ἑορτάζει σήμερα· δεύτερος ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Παλαιολόγος, ποὺ ἔπεσε ἐνδόξως ἐπὶ τῶν τειχῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως· καὶ τρίτος ὁ Κωνσταντῖνος ὁ 12ος, ποὺ ἐλευθέρωσε τὴ Μακεδονικὴ γῆ. Κορυφαῖος μεταξύ τους εἶνε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος. Καὶ γι᾿ αὐτὸ ὀνομάζεται Μέγας, γιὰ νὰ διακρίνεται ἀπὸ τοὺς ἄλλους.
Μέγας ὁ Κωνσταντῖνος, ἕνας ἐκ τῶν μεγαλυτέρων ἀνδρῶν. Καὶ ὅπως ὅλοι οἱ μεγάλοι διχάζουν τοὺς κριτικούς, ἔτσι καὶ αὐτὸς εἶνε σημεῖον ἀντιλεγόμενον. Ἄλλοι εἶνε ὑπὲρ αὐτοῦ, καὶ ἄλλοι εἶνε κατ᾿ αὐτοῦ.
Ἀπὸ τοὺς θαυμαστάς του ἄλλοι μὲν τὸν θαυμάζουν γιὰ τὰ σωματικά του χαρίσματα. Ἦτο ὑψηλός, ὡραῖος, ῥωμαλέος. Ἄλλοι τὸν θαυμάζουν γιὰ τὰ διανοητικά του προσόντα. Ἦτο μεγαλοφυΐα. Οἱ δὲ πόλοι τῆς μεγαλοφυΐας εἶνε δύο· ὁ ἕνας εἶνε τὸ σχέδιο καὶ ὁ δεύτερος ἡ ἐκτέλεσις. Ἦτο ὑπέροχος στὴν σύλληψι ἰδεῶν ἀλλὰ καὶ στὴν ταχεῖα ἐκτέλεσι τῶν σχεδίων. Ἄλλοι πάλι τὸν θεωροῦν συντελεστὴ μεγάλου πολιτιστικοῦ ἔργου. Διότι ἔκτισε ναούς, γηροκομεῖα, νοσοκομεῖα, σχολὲς καὶ ἀκαδημίες· ἔκτισε γέφυρες, ἄνοιξε δρόμους. Προστάτευσε προπαντὸς τὴ γεωργία· ἀπήλλαξε τοὺς γεωργοὺς ἀπὸ τοὺς φόρους. Κατεδίωξε τὴ μαγεία καὶ τοὺς μάγους. Προστάτευσε τὶς χῆρες καὶ τὰ ὀρφανά. Ἔκανε ἐν γένει κάθε τι γιὰ τὴν προαγωγὴ τοῦ ἀληθινοῦ πολιτισμοῦ. Τέλος, ὡς μεγαλοφυΐα ποὺ ἦτο, διέκρινε, ὅτι ἡ Δύσις ἐσάπισε. Ἀντελήφθη, ὅτι ἡ ἕδρα του δὲν ἦτο ἀσφαλὴς στὴ Δύσι, καὶ τὴ μετέφερε στὴν Ἀνατολή, στὸ Βόσπορο. Ἐκεῖ ἔκτισε τὴν Κωνσταντινούπολι, τὸ ὄνειρο τῆς φυλῆς.

* * *

Ἀλλ᾿ ἐὰν οἱ ἱστορικοὶ θαυμάζουν τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο γιὰ ὅλα αὐτά, ἐμεῖς τὸν θαυμάζουμε γιὰ κάτι ἄλλο ἀνώτερο. Τὸ δὲ ἀνώτερο, ποὺ δυστυχῶς δὲν τὸ ἐκτιμοῦμε, εἶνε ὅτι ἦτο Χριστιανός. Ἦτο ὁ πρῶτος Χριστιανὸς βασιλεὺς καὶ αὐτοκράτωρ. Ἐδῶ ὅμως οἱ φαρμακερὲς γλῶσσες προβάλλουν ἀντιρρήσεις·
―Χριστιανὸς καὶ ἅγιος ὁ Κωνσταντῖνος; Αὐτὸς ποὺ διέπραξε τόσα ἁμαρτήματα, τόσα ἐγκλήματα;…
Δὲν τὸ ἀρνούμεθα, ἀγαπητοί μου, ὅτι ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος διέπραξε ἐγκλήματα. Πῶς ὅμως τὰ διέπραξε; Ἕνα λάθος διαπράττει συχνὰ ὁ ἄνθρωπος στὴ ζωή του, καὶ τὸ λάθος αὐτὸ γίνεται στὸ γάμο. Πόσες γυναῖκες κλαῖνε καὶ θρηνοῦν, διότι ἀτύχησαν στὸ γάμο! Πόσοι ἄνδρες δυστυχοῦν, διότι ἀπέτυχαν στὸ γάμο!… Καὶ ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος λοιπὸν ἔκανε αὐτὸ τὸ σφάλμα. Πῆρε μία σύζυγο, τὴ Φαύστα, ποὺ ἦτο μὲν ὡραιοτάτη, ἀλλὰ πίσω ἀπὸ τὸ κάλλος ἐκεῖνο κρυβόταν διάβολος.
Χίλιες φορὲς εὐλογημένη μία ἄσχημη γυναίκα ποὺ ἔχει μέσα της ἄγγελο, καὶ χίλιες φορὲς κατηραμένη μιὰ γυναίκα ποὺ εἶνε μὲν ὡραία ἀλλ᾿ ἔχει μέσα της διάβολο. Πόσα ἐγκλήματα καὶ πόσες τραγῳδίες δὲν ἔχουν προέλθει ἀπὸ τὸ διαβολικὸ κάλλος!
Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος εἶχε τὸ ἀτύχημα νὰ παντρευτῇ τὴ Φαύστα. Καὶ ἡ Φαύστα ἦτο φθονερὰ καὶ κακή. Τί συνέβη; Ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος, ἀπὸ ἄλλη γυναῖκα, εἶχε γυιὸ ἕναν ὑπέροχο καὶ ἀνδρεῖο νέο, ὡραῖο καὶ εὐφυῆ. Ὠνομάζετο Κρίσπος. Ὁ Κρίσπος λοιπὸν ἔγινε τὸ ἀντικείμενο τῆς ζηλοτυπίας τῆς γυναικὸς αὐτῆς, ποὺ ἦτο μητρυιά του.
Ὅσοι ἔπεσαν σὲ χέρια μητρυιῶν, γνωρίζουν τί τραβοῦν ―ἐκτὸς ἐξαιρέσεων― τὰ δυστυχισμένα παιδιά. Γι᾿ αὐτὸ ὅποιος χήρεψε καὶ ἔχει παιδιά, ἐὰν ἀγαπάῃ τὰ παιδιά του, νὰ μὴν ἔρθῃ σὲ δεύτερο γάμο. Θὰ εἶνε δυστυχῆ τὰ παιδιά του. Σπάνιο, μὰ πολὺ σπάνιο, μέσα στὶς χίλιες γυναῖκες μητρυιὲς νὰ βρεθῇ μία ἡ ὁποία νὰ ἀγαπᾷ τὰ παιδιὰ τοῦ συζύγου της ἀπὸ τὴν πρώτη του γυναῖκα.
Ἡ Φαύστα ἦτο ἀπὸ τὶς κακὲς μητρυιές. Μίσησε τὸν Κρίσπο, καὶ ἔβαλε διαβολὲς στὸν Κωνσταντῖνο, ὅτι ὁ Κρίσπος θὰ σηκώσῃ ἐπανάστασι, θ᾿ ἀνατρέψῃ τὸν πατέρα του καὶ θὰ γίνῃ ἐκεῖνος αὐτοκράτωρ. Αὐτὸ ἦτο ψεῦδος, συκοφαντία, διαβολή. Τὸ ἐπίστευσε ὁ Κωνσταντῖνος. Καὶ διατάζει νὰ σκοτωθῇ ὁ Κρίσπος, ὁ ἀγαπημένος του υἱός!
Ἀλλ᾿ ὅταν ἡ ἁγία Ἑλένη, ἡ γιαγιά, μετὰ ἀπὸ δύο μῆνες ἔφτασε στὰ ἀνάκτορα καὶ ἔμαθε τὸ ἔγκλημα, τὸ θάνατο τοῦ ἐγγονοῦ της, ἔκλαυσε πολύ. Καὶ ἀπέδειξε στὸν υἱό της τὸν Κωνσταντῖνο, ὅτι τὸ πρᾶγμα ἦτο συκοφαντία δεινή. Τότε ὁ τίμιος Κωνσταντῖνος ἐθύμωσε. Ἔσυρε τὸ ξίφος καὶ ἐφόνευσε τὴ Φαύστα.
Ἰδού λοιπὸν δύο ἐγκλήματα. Τὸ ἕνα, ὅτι ἔδωσε ἐντολὴ νὰ φονεύσουν τὸν υἱό του τὸν Κρίσπο· καὶ τὸ ἄλλο, ὅτι ἐφόνευσε τὴ γυναῖκα του. Τραγῳδία οἰκογενειακή.
Αὐτὰ εἶνε τὰ ἐγκλήματά του. Τί θ᾿ ἀπαντήσουμε; Τὰ ἀρνούμεθα; Ὄχι, δὲν τὰ ἀρνούμεθα. Ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου εἶνε ζυγαριά, στὴν ὁποία φορτώνονται ὅλα. Καὶ καλὰ καὶ κακὰ κάνει ὁ ἄνθρωπος. Ἕνας εἶνε τέλειος· «Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός…». Εἶνε ὁ μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ βροντοφωνήσῃ· «Τίς ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας;» (Ἰωάν. 8,46).
Ἁμάρτησε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος. Ἀλλὰ πρέπει νὰ προσέξουμε καὶ κάτι ἄλλο. Τὰ ἁμαρτήματά του πότε τὰ διέπραξε; Ἐδῶ εἶνε τὸ μεγάλο ζήτημα, ποὺ ὅσοι βλέπουν τὴν ἱστορία ἀνάποδα δὲν τὸ ἐκτιμοῦν. Ἁμάρτησε ὡς εἰδωλολάτρης, ὄχι ὡς Χριστιανός. Ἐπαναλαμβάνω· ἁμάρτησε ὡς εἰδωλολάτρης. Διότι προτοῦ βαπτισθῇ ἦτο εἰδωλολάτρης· θεός του ἦτο ὁ ἥλιος, αὐτόν προσκυνοῦσε. Ἀλλ᾿ ὅταν μετὰ εἶδε τὸ ὅραμα μὲ τὸ «Ἐν τούτῳ νίκα» καὶ συνέβησαν καὶ ἄλλα γεγονότα, ἄρχισε σιγὰ – σιγὰ νὰ προσελκύεται στὸν χριστιανισμό. Συνεπῶς, τὰ ἁμαρτήματα αὐτὰ τὰ διέπραξε κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰδωλολατρίας του, πρὸ τοῦ βαπτίσματος· καὶ πρέπει νὰ εμεθα γι᾿ αὐτὰ ἐπιεικεῖς.
Βαπτίσθηκε δύο ἑβδομάδες προτοῦ ν᾿ ἀποθάνῃ. Αἰσθάνθηκε, ὅτι οἱ δυνάμεις του καταπίπτουν. Ἀντελήφθη, ὅτι φεύγει. Ἀπεσύρθη σὲ ἐρημικὸ μέρος, ἐκάλεσε πνευματικὸ πατέρα, ἔκλαυσε γιὰ τ᾿ ἁμαρτήματά του ὅσο δὲν κλαίει κανείς ἀπὸ μᾶς, καὶ ἔψαλλε ὅλη τὴ νύχτα τὸν 50ὸ ψαλμό, τὸ «Ἐλέησόν με ὁ Θεός…» (Ψαλμ. 50,3). Ἔτσι ἐβαπτίσθη. Ἔβγαλε τὴν κορώνα ἀπ᾿ τὸ κεφάλι του. Ἔβγαλε τὴν πορφύρα, τὸ ὁλομέταξο ἐκεῖνο ἔνδυμα ποὺ ἔφεραν οἱ αὐτοκράτορες. Καὶ διῆλθε τὶς ὑπόλοιπες ἡμέρες τῆς ζωῆς του φορώντας τὸ χιτῶνα τοῦ βαπτίσματος, τὸ λευκὸ ἐκεῖνο φόρεμα ποὺ δίδει ἡ Ἐκκλησία στοὺς νεοφωτίστους. Ἔτσι, μὲ τὸ «Ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» καὶ τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 18,13· 23,42), ἐξέπνευσε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος.
Πῶς λοιπὸν ἐσὺ τολμᾷς νὰ τὸν διαβάλλῃς;
Καὶ μόνο αὐτὸς ἦταν ἁμαρτωλός; Σᾶς ἐρωτῶ· ὁ Δαυΐδ, ποὺ διέπραξε δύο μεγάλα ἐγκλήματα, δὲν εἶνε μεταξὺ τῶν ἁγίων; Ὁ Πέτρος δὲν ἀρνήθηκε τὸ Χριστό, ἀλλ᾿ «ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς»; (Ματθ. 26,75). Ὁ Παῦλος δὲν ἦτο διώκτης τοῦ χριστιανισμοῦ, καὶ ὅμως ἔγινε κορυφαῖος ἀπόστολος; Καὶ πόσοι ἄλλοι ἅγιοι!
Ἂς δοξάσουμε, ἀγαπητοί μου, τὸ Θεό, γιατὶ μᾶς ἔδωσε τὸ μυστήριο τῆς μετανοίας. Τὸ εἶπα καὶ ἄλλοτε· Δὲν θὰ μᾶς δικάσῃ ὁ Θεὸς γιατὶ ἁμαρτάνουμε· θὰ μᾶς δικάσῃ διότι δὲν μετανοοῦμε. Ἕνας μόνο δὲν μετανοεῖ· ὁ σατανᾶς. Γι᾿ αὐτὸ οἱ πατέρες λένε· Τὸ ἁμαρτάνειν εἶνε ἀνθρώπινον, τὸ δὲ ἐμμένειν ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ καὶ τῇ πλάνῃ εἶνε σατανικόν.

* * *

Νά λοιπὸν γιατί δὲν ἔχουν δίκιο αὐτοὶ ποὺ λένε ὅτι δὲν εἶνε ἅγιος ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος. Διότι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος μετανόησε. Ἂν λείψῃ ἡ μετάνοια, θ᾿ ἀδειάσῃ ὁ παράδεισος καὶ μέσα θὰ μείνουν μόνο τὰ ἀθῷα νήπια. Οὔτε ἡ Μαρία ἡ Αἰγυπτία, ἀλλ᾿ οὔτε καὶ ὁ ἅγιος Νικόλαος, οὔτε καὶ ὁ ἅγιος Ἀντώνιος, οὔτε κανένας δὲν θὰ μείνῃ.
Γι᾿ αὐτό, ἀγαπητοί μου, τελειώνοντας λέγω. Ἂς πάρουμε ἕνα δίδαγμα μεγάλο, τὸ δίδαγμα τῆς μετανοίας. Ἂς μετανοήσουμε κ᾿ ἐμεῖς ἀπ᾿ τὴν καρδιά μας. Ἂς μιμηθοῦμε τὸ παράδειγμα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ὅλοι, νέοι καὶ γέροι, ἐπιστήμονες καὶ ἀγράμματοι, ἀξιωματικοὶ καὶ στρατιῶται, ἄρχοντες καὶ ὑπήκοοι. Κάθε ψυχὴ ἂς μετανοήσῃ καὶ ἂς κλαύσῃ ὅπως ἔκλαυσε ἐκεῖνος. Καὶ ἂς κλείσουμε κ᾿ ἐμεῖς τὰ μάτια στὸ μάταιο αὐτὸ κόσμο λέγοντας· «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» καὶ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (ἔ.ἀ.).

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου που έγινε στον ἱερό ναὸ των Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Ἀμυνταίου, 21-5-1973

ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΣΕ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ;

Αρθρο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Τίποτε, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε τυχαῖο στὸν κόσμο. Οὔτε μιὰ σταγόνα νεροῦ οὔτε ἕνα φύλλο ἀπὸ τὰ δέντρα δὲν πέφτει χωρὶς κάποια αἰτία. Κάθε πρᾶγμα ἢ γεγονὸς ἔχει τὴν αἰτία του.
Οἱ ἄνθρωποι ἐρευνοῦν γιὰ νὰ βροῦν τὰ βαθύτερα αἴτια. Ἀξιέπαινη ἡ ἔρευνα τῆς ἐπιστήμης. Ἀλλ᾿ ὄχι σπάνια ἡ ἔρευνα γιὰ νὰ βρεθῇ ἡ αἰτία ἀποτυγχάνει· ὁ νοῦς τῶν ἐπιστημόνων πλανᾶται, λοξοδρομεῖ, πέφτει σὲ λαβύρινθο ἀμφιβολιῶν καὶ βγάζει σφαλερὰ συμπεράσματα, ποὺ δὲν δίνουν τὴν εἰκόνα τῆς πραγματικῆς αἰτίας τῶν γεγονότων. Ἔτσι καὶ προκειμένου γιὰ τὴν αἰτία τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου.

* * *

Ἀπὸ ὅσα μαρτυροῦν αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι βγαίνει τὸ συμπέρασμα, ὅτι «ἡ ἀπερίγρα πτη ἐκείνη συμφορὰ δὲν ἐπῆλθε μόνη της· ἦταν ἀποτέλεσμα μιᾶς γενικῆς ἐξαχρειώσεως τοῦ ἔθνους, ὅτι κυρία αἰτία δὲν ἦταν τόσο ἡ δύναμι τοῦ κατακτητοῦ ὅσο οἱ ἁμαρτίες ποὺ πλημμύρισαν τὸν πολιτικό, κοινωνικὸ καὶ ἰδιωτικὸ βίο»(Νικηφόρος Καλογερᾶς μτφρ.).
Πράγματι ἡ Πόλις καὶ μαζί της ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία ἔπεσε γιὰ τὶς ἁμαρτίες τῶν κατοίκων της. Μπορεῖ ὁ μαθητὴς τῆς σχολῆς τοῦ ἱστορικοῦ ὑλισμοῦ(σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία μόνο ὁ οἰκονομικὸς παράγων εἶνε ἐκεῖνος ποὺ ῥυθμίζει τὴν ἐξέλιξι τῶν κοινωνιῶν), νὰ μᾶς εἰρωνευθῇ γιὰ τὴν ἀφελῆ, κατ᾿ αὐτόν, ἑρμηνεία ποὺ δίνουμε. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀποκλείει ἀ πὸ τὴν ἱστορία τὴν ὕπαρξι ἠθικοῦ καὶ πνευ μα τικοῦ παράγοντος καὶ ἀποδίδει τὰ πάντα στὴ συστολὴ ἢ διαστολὴ τοῦ στομάχου καὶ Θεὸ ἔχει τὴν ὕλη, αὐτὸς μυωπάζει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ δῇ τὰ ἀπώτερα αἴτια καὶ τοὺς παράγοντες ἐκείνους ποὺ ἡ ἐπίδρασί τους στὴν ἐξέλιξι τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν εἶνε τεραστία. Πίσω ἀπὸ τὴν ὕλη κρύβεται τὸ πνεῦμα. Πίσω ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς νόμους ὑ πάρχουν οἱ ἠθικοὶ νόμοι, ποὺ ἡ μὲν αὐστηρὴ τήρησί τους ἐπιφέρει τὴν κοινωνικὴ ἀκμὴ καὶ πρόοδο, ἐνῷ ἡ ἀσύστολη παράβασί τους ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες καὶ τὸ λαὸ ἐπιφέρει τὴν ἐξασθένησι, τὸν ἐκφυλισμὸ καὶ τὸν ὁλοκληρωτικὸ ὄλεθρο τῶν ἐθνῶν.
Ἕνα μικρὸ ἔθνος, ποὺ οἱ πολῖτες του ζοῦν μὲ φόβο Θεοῦ κ᾽ εἶνε πρόθυμοι νὰ ἀκοῦνε καὶ γρήγοροι καὶ δραστήριοι στὸ νὰ ἐφαρμόζουν τοὺς ἠθικοὺς νόμους του, εἶνε ἀδύνατον νὰ νικηθῇ, ἔστω καὶ ἂν ὁ ἐχθρὸς ποὺ τοῦ ἐπιτίθεται διαθέτῃ δεκαπλάσιες καὶ εἰ κοσαπλάσιες δυνάμεις· διότι ἕνας πιστὸς δοῦλος τοῦ Θεοῦ θὰ καταδιώξῃ χίλιους ἀπίστους καὶ ἀσεβεῖς(Δευτ. 32,30. Ἰησ. Ναυῆ 23,10). Ἔχει μαζί του σύμμαχο τὸν Κύριο! Ποιός ἄλλος μεγαλύτερος σύμμαχος ὑπάρχει ἀπὸ αὐτόν; Ἀντιθέτως ἕνα μεγάλο ἔθνος, ποὺ οἱ πολῖτες του εἶνε καθημερινοὶ παραβάτες τῶν ἠθικῶν νόμων καὶ φρικτοὶ ὑβρισταὶ τῆς θείας μεγαλωσύνης τοῦ Δημιουργοῦ καὶ ζοῦν μιὰ ζωὴ ἁρπαγῆς καὶ ἀκολασίας, τὸ ἔθνος αὐτὸ θὰ καταρρεύσῃ. Τίποτε δὲν θὰ μπορέσῃ νὰ τοῦ προσφέρῃ ὁ πιὸ ἰσχυρὸς ἐξοπλισμός, οἱ πλωτοὶ κολοσσοὶ στὴ θάλασσα, τὰ ὑπερφρούρια στὸν ἀέρα, τὰ τεχνητὰ τείχη στὴν ξηρά. Γιὰ ᾽κεῖνον ποὺ φοβᾶται τὸ Θεὸ ὁ ἱστὸς τῆς ἀράχνης γίνεται φρούριο ἀπόρθητο, ἐνῶ γιὰ τὸν ἀσεβῆ, τὸν ἀναιδῆ περιφρονητὴ τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, θὰ ἔρθῃ στιγμὴ ποὺ καὶ τὰ χαλύβδινα τείχη ποὺ τὸν προστατεύουν θὰ γίνουν πιὸ ἀδύναμα κι ἀπὸ ἱστὸ ἀράχνης, ξερὴ καλαμιὰ ποὺ καίγεται μ᾽ ἕνα σπίρτο. Τίποτε δὲν πρόκειται νὰ σώσῃ τὸν ὑπερήφανο ἀσεβῆ, τὸν ἀμετανόητο λαό. Ὅπως λέει ὁ Κύριος μὲ τὸ στόμα τοῦ προφήτου Ὀβδιού, «Ἐὰν μετεωρισθῇς ὡς ἀετὸς καὶ ἐὰν ἀνὰ μέσον τῶν ἄστρων θῇς νοσσιάν σου, ἐκεῖθεν κατάξω σε», δηλαδή· Ἂν ὑψωθῇς σὰν ἀετὸς κι ἂν στήσῃς τὴ φωλιά σου ἀνάμεσα στὰ ἄστρα, ἀπὸ ᾽κεῖ θὰ σὲ κατεβάσω(Ὀβδ. 4).
Ὁ Θεὸς δὲν στέκεται σὰν ἕνας ἀπαθὴς θεατὴς τῆς ἱστορίας τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων. Εἶνε ὁ δίκαιος Κριτής. Φαίνονται τὰ ἴχνη του διὰ μέσου τῶν σελίδων τῆς ἱστορίας. Διαβαίνει ἀμείβοντας τὴν ἀρετή, τιμωρώντας τὴν κακία, καὶ ἀπ᾽ τὸ πικρὸ ἡ ἄπειρη Σοφία του ξέρει νὰ βγάζῃ τὸ γλυκύ· ἀπ᾽ τὴν κοπριὰ τὰ εὐωδιαστὰ ἄνθη τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ ἱερᾶς κατανύξεως, κι ἀπὸ τὴ δουλεία τοῦ 1453 τὸ ἡρωικὸ 1821.

* * *

Κάθε χρόνο, ἀγαπητοί μου, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐπέτειο τοῦ θλιβεροῦ γεγονότος τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἂς μελετοῦμε σοβαρὰ τὴν ἱστορία καί, βλέποντας ὅτι ἡ κυρία αἰτία τῆς συμφορᾶς ἐκείνης ἦταν ἡ ἁμαρτία ποὺ ἐπλεόνασε, ἂς ἀν τλήσουμε πολύτιμα διδάγματα. Τὰ παθήματα τῶν προγόνων ἂς γί νουν μαθήματα γιὰ μᾶς. Τὸ ἕνα, ποὺ πρέπει νὰ ἑλκύσῃ ἀμέριστη τὴν προσοχὴ κλήρου καὶ λαοῦ, εἶνε τοῦτο· ὅλοι ἐμεῖς ποὺ κατοικοῦμε τὴ μαρτυρικὴ αὐτὴ γωνιὰ τοῦ κόσμου, «ποὺ φτάσαμε στὰ τέλη τῶν αἰώνων»(Α΄ Κορ. 10,11), ἂν ἀγαποῦμε τὸν Κύριο, ἂς τηροῦμε τὶς ἐντολές του, ἂς «ἀποστυγῶμεν τὸ πονηρόν» ἂς ἀπεχθανώμαστε δηλαδὴ τὸ κακό(῾Ρωμ. 12,9) ὁπουδήποτε κι ἂν τὸ συναντήσουμε· συγκεκριμένα δηλαδή, νὰ μισοῦμε δυνατὰ τὴ θεομπαιξία, τὴ σιμωνία, τὴ βλασφημία, τοὺς ὅρκους, τὴ φιλοδοξία, τὴν ἁρπαγή, τὴν ἀκολασία, τὴν κακὴ ἐπιθυμία, τὴ φιλαργυρία, «τὴν πλεονεξίαν, ἥ τις ἐστὶν εἰδωλολατρία»(Κολ. 3,5). Αὐτὰ τὰ πάθη ἔ γι ναν οἱ νεκροθάφτες τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας. Αὐτὰ στάθηκαν οἱ ἰσχυρότεροι σύμ μαχοι τοῦ κατακτητοῦ. Χωρὶς τὴ δική τους βο ήθεια ποτέ ὁ Μωάμεθ ὁ Β΄ δὲν θὰ ἔμπαινε στὴν Πόλι, ἡ σημαία τοῦ σταυροῦ θὰ κυμάτιζε στὸν τροῦλλο τῆς Ἁγίας Σοφίας, καὶ διαφορετικὴ θὰ ἦταν ἡ ἐξέλιξι τῶν γεγονότων.

* * *

Ἀδελφοὶ Ἕλληνες! Μὲ πόνο ψυχῆς καὶ δάκρυα σᾶς προσφωνῶ κατὰ τὴ θλιβερὴ αὐτὴ ἐπέτειο. Ἂς βάλουμε τὸ χέρι στὴν καρδιὰ κι ἂς ρωτήσουμε καθένας τὸν ἑαυτό του κι ὁ ἕνας τὸν ἄλλο· Ζῇ μέσα μας ἡ ὀρθὴ πίστι, ἡ ἀνυπόκριτη ἀγάπη στὸν Κύριο καὶ τὸν πλησίον; Ἂν εἶνε μαζί μας ὁ Κύριος, τότε ἡ πατρίδα μας θὰ εἶνε ἀπόρθητο φρούριο. Ἂν ὅμως πλήθυνε ἡ ἀνομία, πάγωσε ἡ ἁγνὴ ἀγάπη, νεκρώθηκε ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, ὑψώθηκαν ἀνάμεσά μας ξένοι βωμοί, νέα εἴδωλα τοῦ ψευτοπολιτισμοῦ, τότε νέα συμφορά, μεγαλύτερη σὲ βάθος καὶ ἔκτασι ἀπὸ τὴν ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως, θὰ πέσῃ στὸ ταλαίπωρο ἔθνος μας. Ὁ «Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται», δὲν ἐμπαίζεται (Γαλ. 6,7). Εἶνε «πῦρ καταναλίσκον», φωτιὰ ποὺ κατατρώει (Δευτ. 4,24· 9,3. Ἑβρ. 12,29). Κανένας ἔξυπνος οἰκονομικὸς συνδυασμός, καμμιά συμμαχία μὲ ξένα κράτη δὲ θὰ μᾶς σώσῃ, ἂν ἀπιστοῦμε καὶ νεοειδωλολατροῦμε καὶ βλασφημοῦμε καπηλικῶς τὰ θεῖα. Ἱστὸ ἀράχνης ὑφαίνουμε, ἕνα λεπτὸ καλάμι θὰ μᾶς διαλύσῃ.
Ἀδελφοὶ Ἕλληνες! Ἀπὸ μᾶς, ὅσο ὑπάρχει ἀκόμη καιρός, ἐξαρτᾶται ἡ ἀποτροπὴ μιᾶς νέας συμφορᾶς. Ἐμπρός μας σήμερα βρίσκονται «ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος»(βλ. Δευτ. 30,19. Σ. Σειρ. 15,17)· ἡ ζωὴ μαζὶ μὲ τὸ Χριστό, ὁ θάνατος μακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστό. Ἂς ἐκλέξουμε τὴ Ζωὴ τὴν ἀθάνατη. Ἂς γευθοῦμε τὴν ἀθάνατη Ζωή, τὸ Χριστό, κοινωνώντας μαζί του μὲ λόγια, μὲ ἔργα καὶ μὲ τὰ μυστήρια. Ὁ Χριστὸς νὰ πηγαίνῃ μπροστὰ καὶ νὰ ὁ δηγῇ. Ὁ Χριστὸς ἂς βασιλεύσῃ μέσα στὴν καρδιά μας. Αὐτὸς ἂς ῥυθμίζῃ τὴν ἀτομική, τὴν οἰκογενειακὴ καὶ τὴν ἐθνική μας ζωή. Αὐτὸς καὶ μόνο νὰ εἶνε ὁ Θεός μας· τὸ ὄ νομά του ἔχουμε ἐπικαλεσθῆ· ἐκτὸς ἀπὸ αὐ τὸν δὲν ξέρουμε ἄλλον. Ἂν προσπέσουμε ἐμπρός του μὲ μετάνοια νινευϊτικὴ ζητώντας τὸ ἄπειρο ἔλεός του, τότε ὑπάρχει ἐλπίδα, ἐλπίδα ὄχι ἀπατηλή, ὅτι ἡ πατρίδα μας ἀπ᾽ τὸ σκοτάδι θὰ βγῇ σὲ νέο φῶς, θὰ δῇ καλύτερες ἡ μέρες, καὶ σὰν ὀρθρινὸ ἀστέρι θὰ λάμπῃ πάλι ἀνάμεσα στοὺς λαοὺς Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως!

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἀποσπάσματα ἄρθρου στὸ περιοδ. «Κιβωτός»,  τ. 17-18/Μάϊος 1953 του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
περιοδικὸ «Χριστιανικὴ Σπίθα» φ. 717/Μάϊος 2013)