ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

—

—

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΜΒΡΥΑ,

ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ  !

…Για να αποτραπεί απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που επιτρέπει τεχνολογικές έρευνες σε ανθρώπινα έμβρυα. Συμπράττουμε στην πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία από την κίνηση πολιτών »One of us».

Οι πολίτες άλλων χώρων ευαισθητοποίηθηκαν και  υπερκάλυψαν τον προβλεπόμενο γι΄αυτές αριθμό υπογραφών, ενώ η Ελλάδα μας έχει καλύψει μέχρι 30 Αυγούστου ποσοστό διαμαρτυριών μόλις 1,8 % , το χαμηλότερο σε όλη την Ευρώπη. Γι΄ αυτό χρειάζεται άμεση κινητοποίηση όλων μας.

Διαβάστε σχετικά παρακάτω,  υπογράψτε ηλεκτρονικά και προωθείστε το μήνυμα αυτό σέ όσους νομίζετε ότι θα ευαισθητοποιηθούν !

http://www.tideon.org/index.php/2012-02-11-18-49-10/2012-02-11-19-10-56/4353-2013-08-30-10-32-14

_

____

Η διαφορα του δογματος

καθιστᾷ ἀδύνατη τὴν ἕνωσι με τον πάπα και με τους όλους αιρετικούς

Δυστυχῶς τὰ τελευταῖα χρόνια ἀναγνωρίζουμε τὸ βάπτισμα τῶν λατίνων, ἐσχάτως ἀναγνωρίσαμε καὶ τὸ βάπτισμα τῶν προτεσταντῶν, ἀναγνωρίσαμε τὸν τίτλο τῆς «Ἐκκλησίας» σ᾿ ὅλους τοὺς χριστώνυμους ὀργανισμούς, καὶ πάει λέγοντας. Τὸ κακὸ εἶνε ὅτι ὄχι μόνο δὲν ἀκοῦμε τοὺς διαφόρους σημερινοὺς «Βρυεννίους», ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀποκαλοῦμε ταλιμπὰν καὶ φουνταμενταλιστὰς κ.λπ.. Θὰ ἐπαναλάβουμε αὐτὸ ποὺ ἤδη εἶπε ὁ Βρυέννιος· «Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων ἆρα ἐλθὼν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς, δηλαδὴ τὴν ὀρθόδοξον;».

Και ο σεβάσμιος επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος, έλεγε· Γεννηθήκαμε ορθόδοξοι, άραγε θα πεθάνουμε και ορθόδοξοι;

Ὁ Βρυέννιος όχι μόνο δὲν θεωρεῖ σωτηρία αὐτὴ τὴν ἕνωσι, ἀλλὰ καὶ τὴ θεωρεῖ ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν αὐταπάτη καὶ κοροϊδία, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ διαβολικὴ ἐνέργεια· τὴν θεωρεῖ διαίρεσι χειρότερη, καὶ σχίσμα γενικό, καὶ ὁλοκλήρωσι τῆς ἁμαρτίας. Αὐτὰ εἶνε καὶ σήμερα τ᾿ ἀποτελέσματα τῶν οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν διαλόγων των. Ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν κοροϊδεύουν τοὺς λαοὺς καὶ δὲν τοὺς ἀφήνουν νὰ γνωρίσουν τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀφ᾿ ἑτέρου ῥίχνουν ὄχι ἁπλῶς λάδι ἀλλὰ βενζίνη στὴ φωτιά. Διαφορετικὰ βέβαια ἔχει τὸ ζήτημα ὅταν οἱ ἑτερόδοξοι ἀναγνωρίζουν τὰ λάθη τους καὶ ἐπιστρέφουν ἐν μετανοίᾳ στὴν Ὀρθοδοξία. Τότε καταραμένοι καὶ ἀναθεματισμένοι εἶνε ὅσοι τοὺς κλείνουν τὸ δρόμο καὶ δὲν τοὺς δέχονται.

Πατήστε παρακάτω, στην Σέρβικη ιστοσελίδα, του αγωνιστού ορθοδόξου επισκόπου Αρτεμίου και δέστε τα βίντεο, κάτω από το Σέρβικο κείμενο.

http://www.eparhija-prizren.org/saopstenja/2013/1062-liturgijske-reforme-gde-nas-vode.html

ΔΕΣΤΕ ΤΟΥΣ! ΚΕΝΤΡΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΩΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΟΙ ΝΑΟΙ

ΤΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ & ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ

Μ’ αυτούς συμπροσεύχεται ο πατριάρχης Βαρθολομαίος!!! Στο άρμα αυτών των γελοιοτήτων, των χορευτών και καρναβαλιστών, που μετέτρεψαν τους ναούς των σε κέντρα διασκεδάσεων, για να μαζέψουν κόσμο, θέλει να ενώσει την Μιαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησία, την Αγίαν μας ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ο πατριάρχης Βαρθολομαίος και οι ορθόδοξοι επίσκοποί μας -πλην ελαχίστων- τον υποδέχονται στις Μητροπόλεις των και δεν μιλούν!!!

Φοβούνται τον αθεόφοβο πατριάρχη και δεν φοβούνται τον Θεό;

Τί λένε οἱ άγιοι πατέρες καὶ οἱ ιεροί κανόνες

–  “Ἐὰν κάποιος προσευχηθῇ μαζὶ μὲ ἀκοινώνητο, ἔστω καὶ σὲ σπίτι (ὄχι δηλαδὴ μόνο σὲ ἐκκλησία), ν᾿ ἀφορισθῇ κι αὐτός (ὅπως εἶνε ἀφωρισμένος ὁ ἀκοινώνητος)” (10ος κανὼν τῶν ἀποστόλων).

–  “Νὰ μὴν ἐπιτρέπεται νὰ κοινωνοῦμε μὲ ἀκοινωνήτους, οὔτε εἰσερχόμενοι στὰ σπίτια ―αὐτὸ δὲν τὸ ἔχει τὸ Πηδάλιο. Προφανῶς λέει “ἐν οικῳ” κατ᾿ ἐπίδρασιν τοῦ 10ου ἀποστολικοῦ ποὺ ῥητὰ τὸ ἀναφέρει― νὰ συμπροσευχώμαστε” (2ος κανὼν τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου).

–  “Ὅτι δὲν πρέπει νὰ συμπροσευχώμαστε μὲ αἱρετικοὺς ἢ σχισματικούς” (32ος κανὼν τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου). Για τη συνεχεια πατήστε εδώ· Read more »

Ἕνα περιστατικὸ ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψι τοῦ οἰκουμενικού πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου

στὸ Ἅγιον Ὄρος το 2006, με τον γέροντα προηγούμενο Εὐγένιο Φιλοθεΐτη

Ηταν 10/23 Ὀκτωβρίου ἡμέρα Δευτέρα. Ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ἐπισκεπτόμενος τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀπὸ τὴν ἱ. μονὴ Καρακάλλου, ὅπου εὑρίσκετο ἀπὸ τὸ πρωί, ἀνεχώρησε γιὰ τὴν γειτονικὴ ἱ. μονὴ Φιλοθέου. Ἔφερε μαζί του καὶ τμῆμα ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τὸ ὁποῖο ἐδώρισε στὴ μονὴ Φιλοθέου, ἀπὸ τὴν ὁποία ὡς γνωστὸν προέρχεται ὁ ἅγιος Κοσμᾶς.

Μετὰ τὴν τελετὴ τῆς ὑποδοχῆς, τὶς προσφωνήσεις καὶ ἀντιφωνήσεις, ὁ παναγιώτατος παρεκάθησε στὴν τράπεζα. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς τραπέζης κάποιοι ἀπὸ τοὺς πατέρας τοῦ εἶπαν, ὅτι στὴν μονὴ ζῇ κλινήρης σὲ ἡλικία 93 ἐτῶν ὁ προηγούμενος Εὐγένιος Φιλοθεΐτης, ὁ ὁποῖος ἐπὶ πολλὰ ἔτη ἔχει διατελέσει ἀντιπρόσωπος τῆς μονῆς τους παρὰ τῇ Ἱερᾷ Κοινότητι. Ὁ πατριάρχης ἐξεδήλωσε ἐνδιαφέρον νὰ τὸν ἐπισκεφθῇ. Ἐξερχόμενος λοιπὸν ἀπὸ τὴν τράπεζα συνοδείᾳ μοναχῶν μετέβη στὸ κελλὶ τοῦ ἀσθενοῦντος προηγουμένου, ὁ ὁποῖος μολονότι κλινήρης ἔχει σώας τὰς φρένας καὶ διατηρεῖ τὴν ὀξύνοιά του. Μόλις ὅμως ὁ κ. Βαρθολομαῖος εἰσῆλθε στὸ κελλί,  ὁ κλινήρης γέρων Εὐγένιος, πρὸς κατάπληξιν ὅλων, ἀκούστηκε νὰ τοῦ φωνάζῃ δυνατά·

―Τί εἶνε αὐτὰ ποὺ κάνετε καὶ συμπροσεύχεσθε μὲ τὸν πάπα; Δὲν ξέρετε ὅτι εἶνε αἱρετικὸς καὶ κακόδοξος;

Ἦτο τόσο ἔντονο τὸ ὕφος καὶ ἡ φωνὴ τοῦ προηγουμένου Εὐγενίου, ὥστε ὁ πατριάρχης ἀναγκάστηκε ν᾿ ἀποχωρήσῃ σιωπῶν. Οἱ παρευρισκόμενοι ἔμειναν ἄναυδοι.

Τὸ περιστατικὸ αὐτό, ποὺ συνέβη κατὰ παραχώρησιν τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἐφόρου τοῦ ἱεροῦ τόπου, ἀνακαλεῖ στὴ μνήμη κάποιο ἄλλο παλαιότερο.

Ὅταν τὸ ἔτος 1275 μ.Χ. ἦρθε στὸ Ἅγιον Ὄρος ὁ λατινόφρων πατριάρχης Ἰωάννης Βέκκος, ἀκούστηκε φωνὴ ἀπὸ ἱερὰ Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου πρὸς γέροντα μοναχὸ ποὺ ἐνώπιόν της ἐδιάβαζε τοὺς Χαιρετισμούς· «Χαῖρε καὶ σύ, ὦ γέρων· καὶ εἰπὲ εἰς τὸν ἡγούμενον καὶ τοὺς πατέρας, ὅτι οἱ ἐχθροὶ οἱ ἰδικοί μου καὶ τοῦ Υἱοῦ μου ἦλθον νὰ βεβηλώσουν τὸν τόπον». Καὶ ὁ γέρων ἀνήγγειλε τὸν ἐρχομὸ τοῦ λατινόφρονος, ὁ ὁποῖος ἐν συνεχείᾳ στὸ βουλγαρικὸ μοναστήρι ἔκαυσε μέσα στὸν πύργο τῆς μονῆς τοὺς ὁμολογητὰς πατέρας ποὺ ἤλεγξαν αὐτὸν καὶ τὸν αὐτοκράτορα Μιχαήλ. Εἶνε οἱ 26 ὁσιομάρτυρες τῆς ἱ. μονῆς Ζωγράφου, ποὺ ἑορτάζουν τὴν 22α Σεπτεμβρίου.

Ἁγιορείτης ἱερομόναχος

Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, σὲ δύσκολη ἐ­ποχή, σὲ ἄπιστα χρόνια. Ἡ ἀπιστία κυριαρχεῖ. Ἄλλοτε, δὲν τολμοῦσε ἄνθρωπος δημοσίως νὰ βλαστημήσῃ τὰ θεῖα, κανείς. Ἂν καμμιὰ φορὰ κάποιος τὸ τολμοῦσε, χίλια χέρια σηκώνονταν νὰ τὸν χτυπήσουν, δὲν μποροῦσε νὰ σταθῇ. Κι ἂν καμμιὰ φορὰ παρουσιαζόταν κανένας καὶ ἔλεγε ὅτι δὲν ὑ­πάρχει Θεός, Χριστός, Παναγιά, δὲν ὑπάρχει κόλασις καὶ παράδεισος, τοῦ ἔκλειναν τὴν πόρτα· καὶ ἡ γυναίκα του ἀκόμα τὸν ἔδιωχνε. Ὅπως σήμερα ἀποφεύγουν ἕναν ἄρρωστο μὲ ἀρρώστια μεταδοτική, ἔτσι ἀπέφευ­γαν τότε τὸν ἄνθρωπο ποὺ εἶχε προσβληθῆ ἀπὸ τὴ χειρότερη ἀσθένεια, τὴν ἀθεΐα καὶ ἀπιστία. Στὰ χρόνια ἐκεῖνα βλάστημος καὶ ἄθεος δὲν ἦταν ἀνεκτός.
Τώρα ὅμως τελευταῖα τὸ κακὸ προχώρησε. Ὄχι μόνο αὐτοὶ ποὺ πᾶνε στὰ σχολειὰ καὶ στὰ πανεπιστήμια καὶ μαθαίνουν μερικὰ γράμματα καὶ κάνουν τὸ σοφὸ καὶ γυρίζουν στὸ χωριὸ καὶ κάθονται στὸ καφενεῖο διπλοπόδι μὲ τὸ τσιγάρο στὸ στόμα καὶ τρῶνε τὸν ἱδρῶτα τοῦ γεωργοῦ ἄκοπα, ὄχι μόνο αὐτοὶ λένε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, ἀλλ᾽ ἀκόμα καὶ στὰ βουνὰ καὶ στὰ λαγκάδια, ἁπλοϊκοὶ χωριάτες καὶ βοσκοὶ καὶ μικρὰ παιδιὰ καὶ γριὲς γυναῖκες ἀ­κοῦς νὰ λένε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός. Εἶνε χρόνια ἄπιστα καὶ ἄθεα.
Καὶ ὄχι μόνο ἀρνοῦνται τὴν πίστι, ἀλλὰ καὶ ὡρισμένοι στὶς ἡμέρες μας μισοῦν τὴν Ἐκ­κλη­σία τοῦ Χριστοῦ. Μοιάζουν μὲ λυσσασμένο σκυλί. Ὅπως τὸ σκυλὶ ὅταν λυσσάξῃ δὲν γνωρίζει κανένα ἀλ­λὰ δαγκώνει ἀκόμα καὶ τὸ ἀφεντικό του, ἔτσι κι αὐτοί, λυσ­σασμένα σκυλιὰ τοῦ αἰῶνος μας, μισοῦν θανασίμως τὴν Ἐκ­κλησία. Ἂν ἦταν δυ­νατὸν θὰ γκρέμιζαν τοὺς ναοὺς καὶ θὰ ἔσφαζαν τοὺς κληρικοὺς καὶ ῥα­σοφόρους. Μήπως δὲν τὰ εἴ­δαμε αὐτὰ ἐπὶ τῶν ἡμε­ρῶν μας, εἴτε στὴν Κωσταντινούπολι εἴτε στὴ Βόρειο Ἤπειρο ἀπὸ τὸν Ἐμβὲρ Χότζα εἴτε στὴν Κύπρο ἀπὸ τὸν Ἀττίλα εἴτε στὴ Σερβία καὶ τὸ Κόσσοβο; Καὶ ὅλα αὐτὰ ὑπὸ τὰ ὄμματα τῆς δι­εθνοῦς ὑποκριτικῆς κοινωνίας, ποὺ ἀ­πὸ τὴ μιὰ κόπτεται γιὰ δημοκρατικὰ δικαιώματα κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ξέρει νὰ νίπτῃ τὰς χεῖ­ρας καὶ νὰ ἀμνηστεύῃ τὰ ἐγκλήματα.
Ἀλλὰ δὲν εἶνε μόνο οἱ ἄθεοι τῶν ξένων κρα­τῶν, ἐκεῖνοι ποὺ γκρέμισαν ἐκκλησιὲς καὶ ἀ­παγόρευαν νὰ βαπτίζουν τὰ παιδιὰ καὶ ὑποχρέωναν τοὺς Χριστιανοὺς ἀκόμα καὶ νὰ ἀλ­λάξουν τὰ ὀνόματά τους. Εἶνε καὶ μερικοὶ δικοί μας ἐδῶ, ποὺ μισοῦν τὴν Ἐκκλησία καὶ θέ­λουν νὰ ἐφαρμόσουν καὶ στὴν πατρίδα μας τέτοια ἄθεα καθεστῶτα.
Κι ἅμα τοὺς ρωτήσῃς, Γιατί μισεῖτε τὴν Ἐκ­κλησία, τί κακὸ σᾶς ἔκανε; ἀπαντοῦν, ὅτι τάχα ἡ Ἐκκλησία συμμάχησε μὲ τὸ κατεστημένο, ὅτι οἱ παπᾶδες καὶ οἱ δεσποτάδες ὑ­πο­στηρίζουν τοὺς πλουσίους, τὸ κεφάλαιο…
Αὐτὸ εἶνε ψέμα. Δὲν ξέρω τί γίνεται σὲ ἄλ­λα δόγματα καὶ ἄλλες θρησκεῖες, ἀλλ᾽ ἐὰν ἐξ­ετάσουμε τὴ δική μας πίστι θὰ δοῦμε, ὅτι αὐ­τὸς ποὺ ἵδρυσε τὴν Ἐκκλησία μας, ὁ Κύρι­ος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἔζησε πτωχὸς στὸν κό­σμο καὶ στηλίτευσε τὴ φιλαργυρία. Κανένας ἄλλος δὲν ἤλεγξε τὸν πλουτισμό, τὴν πλε­ονεξία, τὴν ἀδικία, ὅπως ὁ Χριστός. Ἐκεῖνος εἶνε ποὺ εἶ­πε, ὅτι δυὸ πράγματα δὲν συμβιβάζον­ται· ἡ ἀγάπη τοῦ χρήματος καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τὸ ν᾽ ἀ­γαπᾷς τὰ λεπτὰ καὶ ν᾽ ἀγαπᾷς τὸ Θεό (βλ. Ματθ. 6,24). Αὐτὰ τὰ πράγματα εἶνε ἀσυμ­βίβαστα. Ὅπως δυὸ πόδια δὲ χωρᾶνε σ᾽ ἕνα παπούτσι, ἔτσι μέσα στὴν ἴδια καρδιὰ δὲ μπορεῖς νὰ βάλῃς τὴν ἀγάπη τοῦ χρήματος καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. «Οὐ δύνασθε Θε­ῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ»· «κανείς δὲν μπορεῖ νὰ ἔ­χῃ δύο κυρίους· διότι ἢ τὸν ἕνα θὰ μισή­σῃ καὶ θ᾽ ἀγαπήσῃ τὸν ἄλλο, ἢ θὰ προσηλωθῇ στὸν ἕνα καὶ θὰ περιφρονήσῃ τὸν ἄλλο» (Ματθ. 6,24). Τὰ εἶπε καθαρὰ ὁ Χριστός.
Θὰ πῇς ἴσως τὸ ἑξῆς. ―Ὁ Χριστὸς βέβαια εἶνε καλός. Πιστεύω ἐγὼ στὸ Χριστό. Ἀλλὰ οἱ παπᾶδες ἐκμεταλλεύονται τὴ θρησκεία καὶ θησαυρίζουν… Περισσότερα εδω* Read more »

Εντός της ημέρας θα ανακοινώσουμε τι συνέβη στη Φλώρινα με τον πονηρό εκπρόσωπο του Πατριαρχείου Προικοννήσου Ιωσήφ, που εξεσφενδόνησε ένα χονδρό ψέμα για να σπιλώσει την μνήμη του αγωνιστού Ιεράρχου π. Αυγουστίνου και να δικαιώσει των οικουμενιστή πατριάρχη όλων των θρησκειών Βαρθολομαίο.

Τούτο, μόνο του λέμε·

«Αγιε» Προικοννήσου, αν θέλεις να πάρεις προαγωγή από τον Βαρθολομαίο ακολούθησε άλλη οδό και μη γελοιοποιείσαι με τα ψέματα! Πήγαινε να φιλήσεις το χέρι του Πάπα, κάνε και κολοτούμπες στους μασόνους και μη σπηλώνεις τη μνήμη του αγίου Γέροντος Αυγουστίνου, γιατί η Ρεπούση θα σε περιμένει να κάνετε κόμμα ψευτών και να αλλοιώσετε και την υπόλοιπη Ιστορία!!!

Την πρώτη αντίδραση την γεύτηκες στη Φλώρινα. Να ξέρεις ότι πάρα πολλοί ήταν εκείνοι που ήθελαν να φωνάξουν και να διαμαρτυρηθούν για το ψέμμα που είπες, αλλά συγκρατήθηκαν για να μην πουν αυτοί που διοργάνωναν τα πανηγύρια· ότι σπίλωσαν εκείνοι τη μνήμη του Γέροντος.

Ο π. Αυγουστίνος έχει τόσες πολλές ομιλίες εναντίον του οικουμενισμού, που κανείς απατεώνας ποτέ, δεν θα μπορέσει να αλλοιώση τις αμετακίνητες  θέσεις του στα θέματα της Ορθοδοξίας.

Και κάτι ευχάριστο

Ο επισκόπος Γόρτυνος Ιερεμίας με την εισήγησή του απεδείχθη άξιος διάδοχος του π. Αυγουστίνου. Εφυγε διαμαρτυρόμενος για την Μητρόπολή του και δεν έμεινε στις υπόλοιπες εκδηλώσεις.

Σύντομα θα σας ενημερώσουμε γι’ αυτά που θα αποκρύψει η Μητρόπολη Φλωρίνης.

Μικρό απόσπασμα της ομιλίας του Μητροπολίτου Γόρτυνος Ιερεμίου στις εκδηλώσεις της Φλώρινας, στις 24-8-2013, για το τριετές μνημόσυνο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, με θέμα· «Ο π. Αυγουστίνος στα χνάρια των Προφητών»

______

____

Άλλο κατάκριση και ιεροκατηγορία και άλλο αυστηρός έλεγχος της αίρεσης και του αιρετικού.

http://katanixis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_2584.html

_

ΔΙΔΑΧΑΙ ΤΟΥ AΓIOΥ KOΣMA ΤOΥ AITΩΛΟΥ

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ (σελ. 171-185)

ΔΙΔΑΧΗ Δ΄

Περίληψις της διδαχής

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και Θεός, αδελφοί μου, ο γλυκύτατος Δεσπότης, ο ποιητής των Αγγέλων, παρακινούμενος από την ευσπλαγχνίαν του και πολλήν αγάπην οπού έχει εις το γένος μας, σιμά εις τα άπειρα χαρίσματα οπού μας εχάρισε και μας χαρίζει καθ’ εκάστην ημέραν, ιδού οπού μας ηξίωσε και απόψε και τον εδοξάσαμεν και ετιμήσαμεν και την Δέσποινάν μας Θεοτόκον, και άμποτε ο Κύριος δια πρεσβειών της να συγχωρήση τα’ αμαρτήματά μας, και να μας αξιώσει της βασιλείας του, να προσκυνώμεν και να δοξάζωμεν την Παναγίαν Τριάδα και να χαιρώμεθα και ευφραινώμεθα πάντοτε. Με ηξίωσεν ο Κύριος, αδελφοί μου, και εμένα τον αμαρτωλόν και ήλθα εδώ εις την ευλογημένην σας χώραν και είπαμεν μερικά νοήματα της αγίας μας Εκκλησίας. Παρακινούμενος ο Κύριός μας από την πολλήν του ευσπλαγχνίαν έκαμε πρώτον δέκα τάγματα Αγγέλους. Το πρώτον τάγμα εξέπεσεν από την υπερηφάνειάν του και έγιναν δαίμονες. Τότε επρόσταξεν ο πανάγαθος Θεός και έγινε τούτος ο κόσμος και έκαμεν ένα άνδρα και μίαν γυναίκα ωσάν ημάς, το σώμα από την λάσπην, και την ψυχήν αγγελικήν, αθάνατον. Ωνόμασε τον άνδρα Αδάμ και την γυναίκα Εύαν. Έκαμε και ένα παράδεισον κατά το μέρος της ανατολής, όλον χαρά και ευφροσύνη. Έβαλε τον Αδάμ και την Εύαν μέσα εις τον παράδεισον και εχαίροντο ως Άγγελοι. Τους παρήγγειλε να μη φάγουν από μίαν συκήν καρπόν, αλλ’ εκείνοι κατεφρόνησαν την προσταγήν του Θεού και έφαγον και δεν μετενόησαν. Τους εδίωξεν ο Θεός από τον παράδεισον και έζησαν εις τούτον τον κόσμον 930 χρόνους με μαύρα και πικρά δάκρυα. Και αφού απέθανον, επήγαν εις την κόλασιν και εκαίοντο 5.500 χρόνους. Ευσπλαγχνίσθη ο πανάγαθος Θεός το γένος μας και κατελθών εσαρκώθη εκ Πνεύματος Αγίου εις την κοιλίαν της Αειπαρθένου Μαρίας και έγινε τέλειος άνθρωπος χωρίς αμαρτίαν, και μας ελύτρωσεν από τας χείρας του διαβόλου. Μας έδειξε την αγίαν Πίστιν, το άγιον Βάπτισμα, τα Άχραντα Μυστήρια, δια να ηξεύρωμεν που περιπατούμεν.
Τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ επήρεν ο Κύριος άρτον και οίνον και τα ευλόγησε και έκαμε τα Άχραντα Μυστήρια, το πανάγιον σώμα Του και αίμα Του, και εμετάλαβε τους δώδεκα Αποστόλους.
Έως εδώ αναφέραμεν την ιστορίαν εις δύο λόγους και την αφήσαμεν. Τώρα δε ελπίζοντες εις την ευσπλαγχνίαν του Χριστού μας, καθώς το Πνεύμα το Άγιον μας φωτίσει, να κάμωμεν αρχήν να είπωμεν και τα επίλοιπα με συντομίαν.

Προετοιμασία δια τα Άχραντα Μυστήρια

1.    – Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ (ΣΑΠΡΙΚΙΟΣ – ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ)

Και πρώτον, πρέπει, αδελφοί μου, να προσέχετε εις όλα τα νοήματα του αγίου Ευαγγελίου, διότι είνε όλα διαμάντια, θησαυρός, χαρά, ευφροσύνη, ζωή αιώνιος, και περισσότερον εδώ εις τα Άχραντα Μυστήρια. Και πρώτον να στοχασθώμεν τι έκαμεν ο Χριστός μας. Δεν εφύλαξε μίσος και έχθραν να μη μεταλάβη τον Ιούδαν τον εχθρόν του, αλλ’ όπως εμετάλαβε και τους ένδεκα μαθητάς, τους φίλους του τους καλούς, έτσι και τον Ιούδαν, τον εχθρόν του.
Ήτο ένας άνθρωπος ονομαζόμενος Σαπρίκιος, ο οποίος ενήστευε πάντοτε, προσηύχετο, υπάνδρευε πτωχάς γυναίκας, έκτιζεν εκκλησίας, ποτέ του δεν έβλαψεν, αλλ’ αγαπούσε το δίκαιον. Ήτο και ένας άλλος ονομαζόμενος Νικηφόρος, ο οποίος ποτέ του καλόν δεν έκαμε, μάλιστα έκλεπτεν, αδικούσε τον κόσμον, επόρνευεν, όλα τα κακά τα είχε κάμει. Ήθελε δε να φονεύσει και τον αδελφόν του Σαπρίκιον. Μίαν ημέραν στέλλει ο βασιλεύς και παίρνει τον Σαπρίκιον και του λέγει: Να αρνηθείς τον Χριστόν και να προσκυνήσεις τα είδωλα. Λέγει ο Σαπρίκιος: Εγώ τον Χριστόν μου δεν τον αρνούμαι ποτέ. Τον εβασάνισεν ο βασιλεύς δυνατά και ωσάν είδε πως δεν είναι τρόπος να νικήσει την γνώμην του, απεφάσισε να τον θανατώσει. Παίρνοντάς τον λοιπόν ο δήμιος να τον υπάγει εις τον τόπον της καταδίκης, το έμαθεν ο Νικηφόρος και πηγαίνει εις τον δρόμον και λέγει του Σαπρικίου: Εγώ, αδελφέ, σου έπταισα και έμαθα ότι θα σε θανατώσουν. Δια τούτο σε παρακαλώ, αδελφέ, να με συγχωρήσεις, σου έσφαλα. Πάλιν κύπτει ο Νικηφόρος, τον παρακαλεί, του φιλεί τα πόδια. Αδελφέ, λέγει, συγχώρησόν με δια τον Θεόν. Αλλ’ ο αδελφός του δεν τον συγχωρεί. Έφθασαν και εις τον τόπον της καταδίκης. Τον παρεκάλει ο Νικηφόρος μετά δακρύων, και δεν τον εσυγχώρησε. Του λέγει πάλιν ο Νικηφόρος: Ιδού, αδελφέ, τώρα θα σε κόψουν, διατί δεν με συγχωρείς; Εσύ θα κολασθής, εγώ σε συγχωρώ με όλην μου την καρδίαν. Λέγει του ο Σαπρίκιος: Εγώ δεν σε συγχωρώ ποτέ! Και καθώς εσήκωσεν ο δήμιος το σπαθί να του κόψει το κεφάλι, βλέπων ο πανάγαθος Θεός την κακήν του γνώμην, σηκώνει την χάριν του, και ερωτά ο Σαπρίκιος τον στρατιώτην: Διατί θέλεις να με φονεύσεις; Λέγει του ο στρατιώτης: Και δεν το ηξεύρεις τώρα τόσον καιρόν; Διότι δεν προσκυνάς τα είδωλα. Λέγει του ο Σαπρίκιος: Δια τούτο με βασανίζεις; Εγώ αρνούμαι τον Χριστόν και προσκυνώ τα είδωλα! Και ευθύς λέγοντας τον λόγον δεν τον εφόνευσεν, αλλ’ ηρνήθη τον Χριστόν και υπήγε με τον διάβολον. Βλέπων ο Νικηφόρος τους Αγγέλους οπού έστεκαν με ένα στέφανον χρυσούν, λέγει εις τον δήμιον: Εγώ είμαι χριστιανός και πιστεύω εις τον Χριστόν μου. Λέγει του Σαπρικίου: Συγχώρησόν με, εδελφέ, και ο Θεός συγχωρήσοι σε. Και αμέσως έκοψεν ο στρατιώτης το κεφάλι του Νικηφόρου και παρέλαβον οι Άγγελοι την ψυχήν αυτού και την υπήγαν εις τον παράδεισον.
Δια τούτο και ημείς οι ευσεβείς χριστιανοί πρέπει να αγαπώμεν τους εχθρούς μας και να τους συγχωρώμεν, να τους τρέφωμεν, να τους ποτίζωμεν, να παρακαλώμεν τον Θεόν δια την ψυχήν των, και τότε να λέγωμεν εις τον Θεόν: Θεέ μου, σε παρακαλώ να με συγχωρήσης καθώς και εγώ συγχωρώ τους εχθρούς μου. Ει δε και δεν συγχωρήσωμεν τους εχθρούς μας, και το αίμα μας να χύσωμεν δια την αγάπην του Χριστού, εις την κόλασιν πηγαίνομεν.
Κάμνετε εδώ αφορισμούς; Να προσέχετε, χριστιανοί μου, ποτέ σας να μη κάμνετε, διότι Read more »

ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ

«Καὶ εἱστήκει ὁ λαὸς θεωρῶν. Ἐξεμυκτηρίζον δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες σὺν αὐτοῖς λέγοντες..»

(Λουκ. 23, 35)

«Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν˙ ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἔσχάτη ὥρα ἐστίν» (Α΄ Ἰωάν. 2, 18)

Δεν υπάρχει, αγαπητοί μας αναγνώσται, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η ανθρωπότης εισήλθεν εις μίαν από τας σκοτεινοτέρας περιόδους της Ιστορίας. Σημεία, που συμβαίνουν εσχάτως εις τον φυσικόν, ηθικόν και πνευματικόν κόσμον, και προκαλούν φόβον, σύγχυσιν, ταραχήν, αγωνίαν, προειδοποιούν τους πάντας. Η γη σείεται. Τα στοιχεία της φύσεως μαίνονται. Αι συνειδήσεις κλωνίζονται. Αι κοινωνίαι ταράσσονται εκ βαθέων. Τα μικρά έθνη τρέμουν, τα μεγάλα και ισχυρά βρυχώνται ως θηρία εν κλωβοίς. Αι δε απανταχού της γης Εκκλησίαι κλυδωνίζονται. Βαθείς ερμηνευταί της Βίβλου βλέποντες τα ολοέν πυκνούμενα σημεία λέγουν και γράφουν, ότι η σκιά του Αντιχρίστου ενεφανίσθη επί της γης. Οι πρόδρομοι του έφθασαν, και ως οι μάγοι της Αιγύπτου επί της εποχής του Μωυσέως ενεργούν κατᾶ παραχώρησιν Θεού σημεία και τέρατα, εντυπωσιάζουν, τρομοκρατούν τους αμαθείς, κλονίζουν ιεράς πεποιθήσεις, κάμνουν θραύσιν. Ολίγον ακόμη και έφθασεν ο Αντίχριστος.

(*) Εδημοσιεύθη εις το υπ. Αριθμ. 199/1957 φύλλον του περιοδικού «Χριστιανική Σπίθα». Η βλασφημία, η οποία ελέγχεται εις το άρθρον τούτο, δεν είνε εκ των συνήθως ακουομένων βλασφημιών. Πρόκειται διʼ όσα βλάσφημα κατά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού συνέλαβεν η αισχρά φαντασία και εξέθεσεν ο λογοτεχνικός κάλαμος αθέου λογοτέχνου.

Τις ούτος; Ύψιστε Θεέ, ελέησον τον κόσμον! Η φοβερά προφητεία του Κυρίου περί συντελείας των αιώνων αρχίζει να εκπληρώνεται (Ματθ. 24, 3-31). Ουαί τη οικουμένη εκ των επερχομένων αυτή δεινών!…

Σημείον των καιρών είνε ότι εν 20ω αιώνι των φώτων και των επιστημών ο γλυκύτατος Ιησούς ανασταυρώνεται. Σταυρωταί του δε την φοράν αυτήν είνε όχι Ρωμαίοι στρατιώται, αλλά… Χριστιανοί, οι οποίοι εγεννήθησαν υπό Χριστιανών γονέων, εβαπτίσθησαν εις το όνομα του, εθήλασαν το άδολον γάλα της πίστεως του, ηνδρώθησαν εν τοις κόλποις της Εκκλησίας, και έπειτα… απεφάσισαν να τον σταυρώσουν εκ νεου. Και τον σταυρώνουν κατά ποικίλους τρόπους. Ένας δʼ εξ αυτών είνε και ο δια της απίστου και αισχράς λογοτεχνίας των ημερών μας. Αντί καρφιών οι νέοι αυτοί σταυρωταί χρησιμοποιούν «τις πέννες των», των οποίων αι αιχμαί πληγώνουν βαθύτερον τον Ιησούν ή όσον οι ήλοι εκείνοι. Και όχι πλέον το σώμα του, αλλά το πνεύμα του, την διδασκαλίαν του την αθάνατον, την αρετήν του την άφθαστον, την καλύπτουσαν ουρανούς, την μυστηριώδη επιρροήν του επί της σκέψεως, του συναισθήματος και της βουλήσεως των ανθρώπων, το ευεργετικώτατον καθίδρυμα, την Εκκλησίαν του, εντός της οποίας φυλάσσεται η ιερά παρακαταθήκη της Πίστεως, αυτά όλα θέλουν να πλήξουν, να κρημνίσουν, να εξευτελίσουν ενώπιον ολοκλήρου της ανθρωπότητος, ίνα μη και η ανάμνησις του ταράσση τον ύπνον των.

Ο ευαγγελιστής Λουκάς λέγει, ότι εις τον φρικτόν Γολγοθάν, κάτωθεν του Εσταυρωμένου, στρατιώται και άρχοντες του Ισραήλ «εξεμυκτήριζον» τον Ιησούν. Και με την λέξιν αυτήν μας δίδει ο ιερός Ευαγγελιστής αφορμήν να σκεφθώμεν οποίος βόρβορος από βάναυσα πειράγματα, απρεπείς αστειολογίας, βωμολοχίας, χυδαίας ύβρεις, φρικτάς βλασφημίας θα εξήλθεν από τα χείλη εκείνα εναντίον του ασπίλου Υιού της Παρθένου. Και τι δεν θα είπον! Και ο λαός; Φευ! Ο Εβραϊκός λαός, ο οποίος τόσας φοράς είχεν ευεργετηθή υπό του Κυρίου και εις στιγμάς ενθουσιασμού εξεφράζετο και έλεγεν ότι ουδέποτε τοιούτος ηθικός και θρησκευτικός ηγέτης ενεφανίσθη εις το πρόσωπον της γης, ο λαός αυτός, αντί να διαμαρτυρηθή, ίστατο εκεί και ήκουε το κατά του Ευεργέτου του υβρεολόγιον, ως να επρόκειτο περί θεάματος, το οποίον ικανοποιεί απλώς την περιέργειαν των.

* * *

Αλλʼ όσα και εάν εξήμεσαν κατά του Εσταυρωμένου την ημέραν εκείνην τα ακάθαρτα χείλη αγροίκων Ρωμαίων στρατιωτών και τυφλών ηγετών του Ισραήλ, πρέπει να θεωρηθούν μικρά, ελάχιστα εμπρός εις όσα όχι απλώς διενοήθη και είπεν, αλλʼ είχε το θράσος και την αναίδειαν να γράψη εις ογκώδη μυθιστορήματα ένας εκ των λογοτεχνών του συγχρόνου κόσμου της παρακμής, Έλλην δυστυχώς την καταγωγήν και Χριστιανός Ορθόδοξος το θρήσκευμα, ο οποίος κατά τον μήνα τούτον (Νοέμβριον του 1957), ως ο άφρων πλούσιος του Ευαγγελίου, «απέθανε και ετάφη».

Το περιοδικόν «Χριστιανική Σπίθα» και άλλοτε ηναγκάσθη νʼ ασχοληθή με τον λογοτέχνην αυτόν, ο οποίος έφερε το όνομα Νικ. Καζαντζάκης. Εις το υπʼ αριθμ. 169 φύλλον του μηνός Απριλίου 1955, εξητάσαμεν σελίδα προς σελίδα ένα εκ των βιβλίων του Κ., το υπό τον τίτλον «Ο Καπετάν Μιχάλης», και απεδείξαμεν με παράθεσιν αυτουσίων περικοπών, ότι ο συγγραφεύς του βιβλίου τούτου δεν άφηκεν ευκαιρίαν δια να πλήξη και να μυκτηρίση τα δόγματα της αμωμήτου ημών Πίστεως. Φωνή Αντιχρίστου, ως απαίσιος συριγμός όφεως, ηκούετο δια των σελίδων του βιβλίου εκείνου. Φρίκης δʼ αίσθημα κατέλαβε το πολυπληθές ακροατήριον εν τη μεγάλη αιθούση του Συλλόγου «Οι Τρεις Ιεράρχαι», ότε ανεγνώσαμεν περικοπάς του επαισχύντου βιβλίου.

Αλλά και το βιβλίον τούτο, ως και παν άλλο δημοσίευμα αυτού, υπερέβη εις εκφράσεις ασεβείας έτερον βιβλίον αυτού, όπερ μετεφράσθη και εις ξένας γλώσσας,

εκυκλοφόρησεν εις χιλιάδας πολλάς αντιτύπων μεταξύ των λαών της Ευρώπης και Αμερικής, επηνέθη και εχειροκροτήθη υπό των λογοτεχνών, οπαδών του Αντιχρίστου, οίτινες ηγωνίζοντο να απονείμουν εις τον συγγραφέα και το βραβείον Νόμπελ. Το βιβλίον αυτό φέρει την επιγραφήν «Ο τελευταίος πειρασμός». Υπόνομος των Αθηνών εκκενούμενος θα ανέδιδε τόσην δυσωδίαν, όσην το βιβλίον τούτο. Σεβασμός προς το άχραντον πρόσωπον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού θα επέβαλλε να μη επαναλάβωμεν και ημείς τα όσα επί του χάρτου γράφονται, αλλά μιμούμενοι την λακωνικότητα του ύφους του ευαγγελιστού Λουκά να γράψωμεν και ημείς, ότι εν έτει σωτηρίω 1955 ενεφανίσθη Έλλην τις, το όνομα Ν. Καζαντζάκης, όστις δια της γραφίδος του εξεμυκτήρισε το μυστήριον της θείας ενσαρκώσεως, ο δε Ελληνικός λαός, και ιδιαιτέρως ο λαός της ιδιαιτέρας του πατρίδος, «ειστήκει» ακούων απαθώς τας ύβρεις και θεωρών ανασταυρούμενον τον Ιησούν, οι δε άρχοντες του Ορθοδόξου Βασιλείου θανόντα εκήδευσαν δημοσία δαπάνη τον υβριστήν του Θεανθρώπου, χυδαιότερον του οποίου δεν είδον οι αιώνες.

Αλλʼ επειδή ο πολύς λαός δεν έχει διαφωτισθή περί των φοβερών ύβρεων του συγγραφέως, τα δε συγγράμματα του, λόγω της διαφημίσεως ολοκλήρου σχεδόν του Ελληνικού τύπου, εφημερίδων και περιοδικών, και βραβεύσεως τινων εξ αυτών υπό του Υπουργείου Παιδείας, έχουν διαδοθή μέχρι των ακροτάτων περιοχών της ταλαιπώρου Πατρίδος μας, και φοιτηταί και μαθηταί και μαθήτριαι εντρυφούν εια τας σελίδας αυτών, δια τούτο είμεθα ηναγκασμένοι, αν όχι όλας τας ασεβείς εκφράσεις, τουλάχιστον μερικάς εκφράσεις, που περιέχοντια εις το βιβλίον «Ο τελευταίος πειρασμός», ως δειγματολόγιον, να δημοσιεύσωμεν. Ο ιερός Χρυσόστομος, πριν αναφέρη από του άμβωνος εκφράσεις συγχρόνων αιρετικών και απίστων, εζήτει συγγνώμην παρά των ακροατών του, λέγων, ότι αισχύνεται δια τούτο, αλλʼ η ανάγκη της προφυλάξεως, αμύνης και ανασκευής τοιούτων συκοφαντιών κατά των αληθειών του Χριστιανισμού επιβάλλει, ίνα μολύνη την γλώσσαν του, ως ο ιατρός, όστις δια να θεραπεύση τον άρρωστον, τον πλήρη ελκών, αναγκάζεται να μολύνη τας χείρας του με την ακαθαρσίαν, που εξέρχεται από τας πυορροούσας πληγάς. Ας μιμηθώμεν, λοιπόν, εν προκειμένω και ημείς τον ιερόν τούτον Πατέρα και ας αποκαλύψωμεν τας πλάνας, τας ύβρεις, τας χυδαιολογίας, τας φρικτάς, τας πρωτοφανείς βλασφημίας, αι οποίαι ως ακάθαρτος ποταμός ρέουν των σελίδων του ανωτέρω βιβλίου.

Εν τω βιβλίω τούτω «Ο τελευταίος πειρασμός», ο Κ. κτυπά όλας τας βάσεις της Πίστεως, όλας τας θεμελιώδεις αληθείας επί των οποίων στηρίζεται το Χριστιανικόν οικοδόμημα.

1.- Και εν πρώτοις Read more »

Τι θα δουν τα ματια μας…

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 38

___

____

Ο Μάρκος ο Ευγενικός πάλεψε με το μεγάλο θηρίο, τον πάπα, που τόσα χρόνια βασανίζει τον κόσμο. Και τώρα στα χρόνια μας- τι θα δούνε τα ματάκια μας…, προτιμότερο να μας πάρει ο Θεός από τον κόσμο τούτο, παρά να δούμε τις κακές ημέρες που έρχονται- κακά σημάδια έχομε. Ας γλεντάνε ας διασκεδάζουν, ας βγάζουν τα μάτια τους έρχεται η οργή του Θεού. Χειρότερη από κείνη που ζήσαμε το 1940. Θυμάστε την πείνα, θυμάστε τη δυστυχία, θυμάστε τη σκλαβιά; Θυμᾶστε τις κρεμάλες; Θυμάστε όλα αυτά που ζήσαμε όλοι όσοι μείναμε πιστοί στην πατρίδα και την Εκκλησία; Έρχονται πάλι τέτοιες ημέρες.

Θεολόγοι, παπάδες, δεσποτάδες, πατριάρχες μας λένε να πάμε να προσκυνήσουμε τον πάπα. Πέφτουμε από το θρόνο μα τον πάπα δεν τον προσκυνάμε. Και τρεις μητροπόλεις, της Ελευθερουπόλεως, της Φλωρίνης και της Παραμυθιάς παύσαμε το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα. Γιατί; Θέλει με το ζόρι να μας κάνει Φράγκους. Δεν θα γίνουμε Φράγκοι. Το γράψαμε στον Αθηναγόρα είμεθα έτοιμοι και το θρόνο και τη ζωή μας να χάσουμε, παρά να προσκυνήσουμε τον πάπα. Έρχονται τέτοιες κακές ημέρες όλοι θέλουν να πάμε στον πάπα.

Εγώ νομίζω, ότι πρέπει να μείνουμε ορθόδοξοι. Ορθόδοξοι όπως και οι πατέρες μας, ορθόδοξοι όπως γενεαί γενεών όπως φωνάζει ολόκληρος η Ιστορία. Είμαστε παιδιά των προμάχων της Ορθοδοξίας, του Μάρκου του Ευγενικού και του Μεγάλου Αθανασίου, είμεθα παιδιά του αγίου Νικολάου, είμεθα παιδιά του αγίου Δημητρίου, είμεθα παιδιά της Ορθοδοξίας και κανείς μας με τη βοήθεια του Θεού δεν θα την αρνηθεί.

Ας παρακαλέσουμε τον Θεό, να μας κρατήσει όλους ενωμένους, πιστούς εις την αγία μας Ορθοδοξία, της οποίας το κάλλος είναι αμήχανον και η δόξα είναι απερίγραπτος.

Ἀποτομὴ κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου
29 Αὐγούστου

ΓIA THN AΛΗΘΕΙΑ!

«Ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας…» (ἀπολυτίκιον)

ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, μεγάλη ἑορτή. Σήμερα, 29 Αὐγούστου, εἶνε ἡ ἀποτομὴ τῆς κεφαλῆς τοῦ τιμίου Προδρόμου. Γιὰ νὰ αἰσθανθοῦμε τὴν ἑορτή, πρέπει νοερῶς νὰ ζήσουμε τὸ γεγονός. Ἂς προσπαθήσουμε νὰ μεταφερθοῦμε στὴν ἐποχὴ ἐκείνη.

* * *

Κοντὰ στὰ Ἰεροσόλυμα, στὴ δυτικὴ ὄχθη τοῦ Ἰορδάνου, ὑπῆρχε στὰ χρόνια τοῦ Χριστοῦ ἕνα φρούριο. Ἦταν οἱ φυλακὲς τῆς Μαχαιροῦντος, φυλακὲς καταδίκων. Σῴζονται μέχρι σήμερα κάποια ἐρείπια.
Μπαίνοντας μέσα βλέπουμε ἕναν ἄνθρωπο πολὺ συμπαθῆ. Εἶνε ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. ―Στὴ φυλακὴ ὁ Ἰωάννης; τί ἔκανε;… Ἔγκλημα! ―Τί εἶν᾿ αὐτὰ ποὺ λές; Ἐμεῖς ξέρουμε, ὅτι τὸ ἐγκώμιό του ἔπλεξε ὁ διος ὁ Χριστός. «Μνήμη δικαίου μετ᾿ ἐγκωμίων, σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία Κυρίου, Πρόδρομε…». Ὁ Κύριος βεβαιώνει ὅτι, μεταξὺ τῶν μυριάδων ποὺ γέννησαν οἱ γυναῖκες τῆς παλαιᾶς διαθήκης, δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερος ἀπὸ τὸν Ἰωάννη τὸν βαπτιστή (βλ. Ματθ. 11,11). Γνωρίζουμε ἀκόμη ἀπὸ τὰ Εὐαγγέλια, ὅτι ἀπὸ μικρὸς ἀφιερώθηκε στὸ Θεό. Πῆγε στὴν ἔρημο, κ᾿ ἐκεῖ ἡ τροφή του ἦταν «ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον» (ἔ.ἀ. 3,4). Ἔτσι πέρασε τὴ ζωή του. Ἦταν ἅγιος. Πῶς ἐσὺ λές, ὅτι ἔκανε ἔγκλημα;… Καὶ ὅμως ἐπιμένω, ἔκανε ἔγκλημα ὁ Ἰωάννης, τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημα. Τὸ δὲ μεγαλύτερο ἔγκλημα εἶνε, ὅτι εἶπε τὴν ἀλήθεια.
Σὲ ἐποχὲς διαφθορᾶς καὶ ἐκφυλισμοῦ, τὸ νὰ πῇ κάποιος τὴν ἀλήθεια εἶνε ἔγκλημα. Ὁ Σωκράτης τὸ πλήρωσε μὲ τὸ κόνιο καὶ ὁ Χριστός μας μὲ τὸ σταυρό. Ἔτσι καὶ ὁ Ἰωάννης «μεμαρτύρηκε τῇ ἀληθείᾳ» (Ἰωάν. 5,33), γι᾿ αὐτὸ ψάλλουμε «…ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας…» (ἀπολυτ.). Στὴ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ εἶνε ἱερὸ καθῆκον νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια· ἀλλὰ στὴ γλῶσσα τοῦ κόσμου αὐτὸ εἶνε ἔγκλημα.
Ὁ Ἰωάννης εἶπε τὴν ἀλήθεια σὲ ὅλους. Ἔστησε τὸ βῆμα του στὸν Ἰορδάνη, κ᾿ ἐκεῖ ἤρχοντο τὰ πλήθη. Ἦρθαν πολιτικοὶ ἄρχοντες. Τί τοὺς εἶπε· ―Μὴν ἐκμεταλλεύεστε τὸ φτωχὸ λαό. Ἦρθαν στρατιωτικοί, καὶ τοὺς εἶπε· ―Μὴ χρησιμοποιεῖτε τὸ ξίφος σας, τὴ βία· μὴ πιέζετε τὸ λαό. Ἦρθαν πλούσιοι· ―Δῶστε ἀπὸ τὰ πλούτη σας· ὅποιος ἔχει δυὸ πουκάμισα νὰ δώσῃ τὸ ἕνα, κι ὅποιος ἔχει δυὸ ψωμιὰ νὰ δώσῃ τὸ ἕνα. Ἦρθαν κατόπιν οἱ γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι, ποὺ ἐκαυχῶντο γιὰ τὴν ἁγιότητά τους, καὶ τί τοὺς εἶπε· ―Εἶστε δέντρα ἄκαρπα, φωτιὰ καὶ τσεκούρι σᾶς περιμένει (βλ. Ματθ. 3,10)· εἶστε «γεννήματα ἐχιδνῶν», πῶς θὰ ἐκφύγετε «ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς» τοῦ Κυρίου; (ἔ.ἀ. 3,7). Τέτοιος ἤτανε. Αὐτή εἶνε ἡ ἀλήθεια, ποὺ δὲ᾿ γνωρίζει ψιμύθια.
Τέλος ὁ ἔλεγχος ἔφτασε στὸ ἀποκορύφωμα ὅταν ἐξερράγη ἕνα σκάνδαλο στὴν κορυφὴ πλέον τῆς κοινωνικῆς πυραμίδος. Ὁ βασιλεὺς Ἡρῴδης Ἀντύπας, ὁ τετράρχης, διέπραξε ἕνα ἀνοσιούργημα. Ἔδιωξε τὴ νόμιμη γυναῖκα του καὶ ζοῦσε παρανόμως μὲ τὴν Ἡρῳδιάδα, μοιχαλίδα συγγενῆ του, σύζυγο τοῦ ἀδερφοῦ του Φιλίππου. Ὅλα μαζὶ τὰ κακά· καὶ ἐγκατάλειψις – ἄρνησις συζύγου, καὶ μοιχεία, καὶ αἱμομειξία.
Ἔγκλημα αὐτό. Τὸ ἤλεγξε ἆραγε κανένας; Τσιμουδιά! Ποῦ οἱ φαρισαῖοι καὶ οἱ ἀρχιερεῖς; ποῦ οἱ ἱερεῖς; Τίποτα! Μόνο «πολυχρόνια» ξέρανε νὰ ψάλλουν, οἱ κόλακες. Ἕνας μόνο βρέθηκε καὶ εἶπε τὴν ἀλήθεια· ὁ Ἰωάννης! Δὲν ἀνεχόταν ἡ συνείδησί του τέτοια παρανομία. Ἀνέβηκε στὰ ἀνάκτορα καὶ εἶπε στὸν Ἡρῴδη· «Οὐκ ἔξεστί σοι», βασιλεῦ, «ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18). Κεραυνὸς νά ᾿πεφτε στὰ ἀνάκτορα δὲν θὰ ἐσείοντο τόσο ὅσο μὲ τὴ φωνὴ αὐτή. Τὸ ἀποτέλεσμα; Συνελήφθη ἀμέσως καὶ τὸν ἔρριξαν στὶς φυλακές.
Νά τὸ «ἔγκλημά» του· εἶπε τὴν ἀλήθεια!
Καὶ μετά; Τὸν εἶχε κρατούμενο ὁ Ἡρῴδης, ἀλλὰ δὲν τὸν ἐκτελοῦσε. Τὸν εὐλαβεῖτο. Ἤξερε, ὅτι λέει ἀλήθεια. Συνέβη ὅμως τὸ ἑξῆς. Ἑώρταζε τὰ γενέθλιά του ὁ Ἡρῴδης καὶ ἔκανε συμπόσιο. Μαζεύτηκαν ὅλοι οἱ ἀξιωματοῦχοι. Φαγητὰ καὶ ποτὰ ἐκλεκτά, μουσικὴ καὶ χορός. Τέλος νά καὶ παρουσιάζεται ἡ Σαλώμη, ἡ κόρη τῆς Ἡρῳδιάδος, καὶ χόρεψε ἕναν ἀπὸ τοὺς διεφθαρμένους χορούς. Ὅλοι εἶχαν μεθύσει ἀπ᾿ τὸ κρασὶ καὶ χαυνωθῆ ἀπ᾿ τὴν ἀκολασία. Τότε ὁ βασιλιᾶς εἶπε στὴν κόρη· Μοῦ ἄρεσες πολύ, γι᾿ αὐτὸ σοῦ δίνω ὅ,τι μοῦ ζητήσῃς, μέχρι καὶ τὸ μισὸ βασίλειό μου. Πολλὰ μποροῦσε νὰ ζητήσῃ ἡ Σαλώμη, χρυσάφι κτήματα περιουσίες. Δὲ᾿ ζήτησε τίποτε ἀπ᾿ αὐτά. Ὤ κακία γυναικός! ἀναφωνεῖ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Πῆγε ἡ πονηρὴ καὶ συμβουλεύτηκε τὴ μάνα της. Κ᾿ ἐκείνη τῆς εἶπε· Νὰ ζητήσῃς τὸ κεφάλι τοῦ Ἰωάννου! Δὲν τὸ περίμενε ὁ βασιλεύς· καὶ δὲν κατώρθωσε νὰ ξεφύγῃ. Παρ᾿ ὅλο ποὺ πολὺ λυπήθηκε, διέταξε τὸν σπεκουλάτορα, τὸ φρούραρχο ἀξιωματικό, αὐτὸς πῆγε στὴ φυλακὴ καὶ μὲ μιὰ σπαθιὰ ἀποκεφάλισε τὸν τίμιο Πρόδρομο.

* * *

Τὸ δρᾶμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου συνεχίζεται, ἀγαπητοί μου. Διότι καὶ σήμερα, στὴ διεφθαρμένη γενεά μας, τὸ νὰ πῇς τὴν ἀλήθεια θεωρεῖται ἔγκλημα καὶ θέλει ἡρωϊσμό.
Ζοῦμε μέσ᾿ στὸ ψέμα. Ἡ γυναίκα μπορεῖ πρὸ ὀλίγου νὰ ἦταν μὲ τὸν ἐρωμένο της, καὶ μετὰ γλυκομιλάει στὸν ἄντρα της σὰ᾿ νὰ μὴ συνέβη τίποτε. Ὁ ἄντρας γυρίζει ὅλη νύχτα, κι ὅταν ἐπιστρέφει στὸ σπίτι παριστάνει τὴν ἀθῴα περιστερά. Ψέμα ἡ γυναίκα, ψέμα ὁ ἄντρας, ψέμα τὰ παιδιά. Ψέμα οἱ δάσκαλοι, ποὺ διδάσκουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος κατάγεται ἀπὸ τὸν πίθηκο. Παντοῦ ψέμα. Τὸ ψέμα ἔγινε ποταμός, πλημμύρισε ὁ κόσμος. Στὰ δικαστήρια εἶνε ζήτημα μέσ᾿ στοὺς ἑκατὸ μάρτυρες ἕνας νὰ λέῃ τὴν ἀλήθεια. Ἔτσι ἀθῷοι πᾶνε στὴ φυλακή, καὶ ἔνοχοι περπατοῦν ἐλεύθεροι ἔξω. Στὴν ἐκκλησία ἄλλοτε ὑπῆρχαν θαρραλέοι κήρυκες ποὺ ἀσκοῦσαν ἔλεγχο. Τώρα; Γιατί ἔγινε ἡ κομμουνιστικὴ ἐπανάστασι στὴ Ῥωσία τὸ 1917 καὶ χύθηκε τόσο αἷμα; Διότι οἱ τσάροι ὠργίαζαν στὰ ἀνάκτορα, καὶ ἕνας Ρασπούτιν τοὺς κολάκευε. Κανείς δὲ᾿ μιλοῦσε! Ἔτσι ἐξερράγη ἡ ἐπανάστασις, καὶ ἔγιναν ἄλλα τεράστια ἐγκλήματα. Ἕναν ἔσφαξε ὁ τσάρος, ἑκατὸ σφάξανε αὐτοί· καὶ γέμισαν οἱ φυλακές. Οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἱερεῖς πάλι σιωπή. Ἕνας μόνο βρέθηκε σὰν τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο, ὁ Σολτζενίτσιν. Εἶδε τὸ χάος, τὰ συρματοπλέγματα, τοὺς φυλακισμένους, τοὺς νεκρούς, τὰ ἔζησε ὅλα αὐτά, καὶ ἔγραψε ἕνα βιβλίο ποὺ ἔσεισε τὸν κόσμο. Τελικῶς δὲ᾿ μπόρεσε νὰ ζήσῃ ἐκεῖ· μόλις γλύτωσε, καὶ πῆγε στὴν Ἀμερική. Τώρα, μετὰ τόσα χρόνια, ἀναγνωρίζουν ὅτι εἶχε δίκιο. Πολὺ ψέμα ἐπίσης καὶ στὴ διπλωματία. Ἐπιστήμη ψεύδους. Οἱ διπλωμάτες μιλοῦν περὶ εἰρήνης, καὶ μέσα τους ἑτοιμάζουν πόλεμο.
Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος μᾶς διδάσκει νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια πρὸς ὅλους. Διδάσκει ὅμως καὶ πόσο κοστίζει ἡ ἀλήθεια. Τόλμησε νὰ πῇς τὴν ἀλήθεια. Ἂν εἶσαι ὑπάλληλος, πὲς στὸν προϊστάμενό σου τὴν ἀλήθεια· σὲ ἀπέλυσε. Ἂν εἶσαι ἐργάτης, τόλμησε Read more »

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Ο Χριστόφορος ο Καλύβας, ένας επιστήθιος φίλος μου, σπουδαία φυσιογνωμία, ιστορική φυσιογνωμία, μου έλεγε προ ετών που συζητούσαμε·

«Ρε Αυγουστίνε, δεν κατάλαβες τι θα γίνει; Ο σατανάς μεταχειρίσθει όλα τα μέσα για να διαλύσει την Εκκλησία. Θα μεταχειριστεί εις τους έσχατους καιρούς και ένα τελευταίο όπλο. Θα ντύσει παπάδες και δεσποτάδες πρόσωπα της εξουσίας του θα τους φορέσει εγκόλπια και θα τους δώσει πατερίτσες. Και δια μέσου αυτών των αρχιερέων θα διαλύσει την Εκκλησία». Ο σατανάς θα εμφανισθεί με ράσα, με άμφια, με πατερίτσες και μπαστούνες!

_

—

ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π.  ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

(Χρειάζεται την προσοχή σας για να ακούσετε τα σημαντικά λόγια του Γέροντος, γιατί δεν είναι καλά ηχογραφημένη)

_________

________

ΔΙΔΑΧΑΙ ΤΟΥ AΓIOΥ KOΣMA ΤOΥ AITΩΛΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ (σελ. 148-170)

ΔΙΔΑΧΗ Γ΄

Ερευνάτε τας Γραφάς

Ερευνάτε τας Γραφάς ότι εν αυταίς ευρίσκετε ζωήν αιώνιον. Ο κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αδελφοί μου, ο γλυκύτατος Δεσπότης και ποιητής των Αγγέλων και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, παρακινούμενος από την ευσπλαχνίαν και πολλήν του αγαθότητα και αγάπη όπου έχει εις το γένος μας, μας εχάρισε και μας χαρίζει καθ’ εκάστην ημέραν την αυγήν και τον δοξάζομεν. Και εδιαβάσαμεν το άγιον Ευχέλαιον, και εχρίσθημεν εις βοήθειάν μας, και άμποτε ο Κύριος να μας ευσπλαχνισθή δια πρεσβειών της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και πάντων των Αγίων, να συγχωρήση τας αμαρτίας μας και να μας αξιώση της βασιλείας των ουρανών, να ευφραινώμεθα και να δοξάζομεν την Αγίαν Τριάδα. Τον παλαιόν καιρόν, χριστιανοί μου, οι άνθρωποι ήσαν καθαροί και ωμίλουν με τον Θεόν, ύστερον όμως εξέπεσαν εις αμαρτίαν και δεν ήσαν άξιοι να ομιλούν με τον Θεόν. Εφώτισε πρώτον το Άγιον Πνεύμα τους αγίους Προφήτας και μας έγραψαν την Αγίαν Γραφήν, εφώτισε δεύτερον τους αγίους Αποστόλους, εφώτισε τρίτον τους αγίους Πατέρας και μας εξήγησαν τα βιβλία της Εκκλησίας μας, δια να ηξεύρωμεν που περιπατούμεν.

Παραδείγματα αρετής εκ των Γραφών

1.  ΜΩΥΣΗΣ

Κατά τον καιρό εκείνον ήτον ένας άνθρωπος και ελέγετο Μωυσής. Αυτός από μικρόν παιδίον οπού ήτον, έλαβε δύο χαρίσματα εις την καρδίαν του, αγάπην εις τον Θεόν και εις τους αδελφούς του. Ώστε πρέπει και ημείς οι ευσεβείς χριστιανοί να έχωμεν αυτάς τας δύο αγάπας, και αυτή είνε η εντολή του Κυρίου: «Αυτή εστίν η εντολή η εμή, ίνα αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς». Ακούετε, αδελφοί μου, τι λέγει ο Χριστός; Ότι καθώς εγώ υβρίσθηκα, εδάρθηκα, επείνασα, εδείψασα, και εσταυρώθηκα, και έχυσα το αίμα μου δια την αγάπην σας, δια να σας ελευθερώσω από τας χείρας του δαβόλου, έτσι πρέπει κι εσείς ν’αγαπάτε τον Θεόν και τους αδελφούς σας, και, αν τύχη και ανάγκη, να χύνεται και το αίμα σας δια την αγάπην του Θεού και του αδελφού σας. Η τελεία αγάπη είνε να πωλήσης όλα σου τα πράγματα και να τα δώσης ελεημοσύνην, και συ να πωληθής σκλάβος, και όσα παίρνεις να τα δίδης ελεημοσύνην. Εις την ανατολήν ήτον ένας Δεσπότης, του επήραν από την επαρχίαν του εκατόν σκλάβους, επώλησεν όλα του τα πράγματα και τους εξεσκλάβωσεν. Ένα παιδί μιας χήρας απέμεινε σκλαβωμένο. Τι κάμνει ο Δεσπότης; Ξυρίζεται και πηγαίνει και παρακαλεί τον αφέντη, οπού είχε το παιδί, να το ελευθερώση, και να κρατήση εκείνον σκλάβον, όπερ και εγένετο. Και επερνούσε μεγάλην σκληραγωγίαν, έως ότου δια την υπομονήν του τον ηξίωσεν ο Θεός και έκαμνε θαύματα. Ύστερα τον ελευθέρωσεν ο αφέντης του και πάλιν έγινε αρχιερεύς. Αυτήν την αγάπην θέλει ο Θεός να έχωμεν και ημείς. Ευρίσκεται κανένας να έχει αυτήν την αγάπην; Όχι! Μη πωλείσαι συ, πώλησον μόνον τα πράγματά σου και δος τα ελεημοσύνην. Δεν δύνασαι να το κάμης; Δόσε το ύμησι, το τρίτον, ή το τέταρτον. Δεν δύνασαι και τούτο; Μη παίρνης το ψωμί του αδελφού σου, μη τον κατατρέχης, μη τον συκοφαντής. Πώς θέλομεν να σωθώμεν, αδελφοί μου; Το ένα μας φαίνεται βαρύ, το άλλο πικρόν. Ο Θεός είνε εύσπλαχνος, ναι! Αλλ’ είνε και δίκαιος έχει και ράβδον σιδηράν. Λοιπόν αν θέλωμεν να σωθώμεν, πρέπει να έχωμεν την αγάπην εις τον Θεόν και εις τους αδελφούς μας.
Ενήστευσεν ο Μωυσής σαράντα ημερόνυκτα και έγινεν ωσάν άγγελος. Έτσι και ημείς να νηστεύσωμεν την Τετάρτην, διότι επωλήθη ο Χριστός μας, και την Παρασκευήν, διότι εσταυρώθη. Και καθώς ο Μωυσής έμαθε γράμματα, έτσι πρέπει και ημείς να μανθάνωμεν, δια να ηξεύρωμεν τον νόμον του Θεού και αν δεν εμάθετε οι γονείς, πρέπει να μάθουν τα τέκνα σας. Δεν βλέπετε ότι αγρίωσε το Γένος μας από την αμάθειαν και εγίναμεν ωσάν θηρία; Δια τούτο σας συμβουλεύω να κάμετε σχολείον, δια να εννοήτε το άγιον Ευαγγέλιον και τα λοιπά βιβλία.
Βλέπων ο πανάγαθος Θεός την καλήν του γνώμην τον ηξίωσεν και έγινε βασιλεύς εις τους Εβραίους και εβασίλευσε τεσσαράκοντα χρόνους, τον ηξίωσε και έγινε προφήτης. Και τι θέλει να ειπή προφήτης; Να ηξεύρη τα περασμένα και τα μέλλοντα. Έτσι και ημείς, αδελφοί μου, όταν κάμωμεν καλά έργα, μας αξιώνει και ημάς, και ό,τι του ζητήσωμεν με πίστην μας το δίδει. Ει δε και κάμνομεν κακά και δεν έχομεν αγάπην και έχομεν το μίσος, τότε δεν έχομεν μέρος με τον Θεόν, αλλά Read more »

ΔΙΔΑΧΑΙ ΤΟΥ AΓIOΥ KOΣMA ΤOΥ AITΩΛΟΥ

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ (σελ. 185-203)

ΔΙΔΑΧΗ Δ΄

Η ένδοξος Ανάστασις του Κυρίου και η ανάστασις των νεκρών

Θέλων ο Κύριος να δείξη το μέγα κακόν οπού απετόλμησαν να κάμουν τα τέκνα του διαβόλου, οι Εβραίοι, εσκότισε τον ήλιον από τας εξ ώρας έως τας εννέα εις όλον τον κόσμον, αι πέτραι εσχίζοντο, όλη η γη έτρεμεν. Ετέθη ο Κύριος εις τον τάφον, και ευθύς ανεστήθησαν χιλιάδες νεκροί, οπού ήσαν χιλιάδες χρόνους αποθαμένοι, και εκήρυξαν πως μόνον ο Χριστός είνε Υιός και λόγος του Θεού, και Θεός αληθινός, και ζωή των νεκρών. Πρέπει και ημείς οι ευσεβείς χριστιανοί από σήμερον και ύστερα να μη κλαίωμεν τους αποθαμένους ωσάν τους ασεβείς και απίστους, οπού δεν ελπίζουν ανάστασιν. Ούτος ο κόσμος, αδελφοί μου είνε ωσάν μια φυλακή. Πότε πρέπει να χαίρεται ο άνθρωπος; Όταν εμβαίνη εις την φυλακήν ή όταν ελευθερώνεται από την φυλακήν; Ποι φαίνεται, όταν εμβαίνει εις την φυλακήν, τότε πρέπει να κλαίη και να λυπήται, και όταν εξέρχετια από την φυλακήν, τότε πρέπει να χαίρεται. Έτσι, αδελφοί μου, να μη λυπήσθε δια τους αποθαμένους, αλλά να αγαπάτε τους αποθαμένους, κάμνετε ότι ημπορείτε δια την ψυχήν των, συλλείτουργα, μνημόσυνα, νηστειας, προσευχάς, ελεημοσύνας. Και όσες γυναίκες φορείτε λερωμένα δια τους αποθαμένους σας, να τα βγάλετε διότι βλάπτετε και τον εαυτόν σας και τους αποθαμένους. Φυσικόν είνε ο άνθρωπος να γεννηθή και να αποθάνη. Όταν γεννώμεθα, τότε πρέπει να κλαίωμεν, και όταν αποθνήσκωμεν, να χαιρώμεθα και μάλιστα να μην κλαίεται δια τα μικρά παιδιά, οπού είνε ωσάν Άγγελοι μέσα εις τον παράδεισον. Το παιδί σου του Θεού ήτο και όταν σου το εχάρισε ο Θεός, σε ετίμησε και τώρα πάλιν οπού σου το επήρε, σου ετίμησε το παιδί σου να χαίρεται πάντοτε εις τον παράδεισον, και συ να κάθεσαι να κλαις είνε άπρεπον. Ένας βασιλεύς σου γυρεύει το παιδί σου να το κάμη βεζίρη και χαίρεσαι να του το δώσης πολύ μάλλον δεν πρέπει να χαίρεσαι οπού σε ηξίωσεν ο πανάγαθος Θεός και επήρε καρπόν από την βρωμισμένην κοιλίαν σου, και σου έβαλε το παιδί σου μέσα εις τον παράδεισον, και σου το φυλάγει να σου το παραδώσει εις την Δευτέραν Παρουσίαν να λαμπη περισσότερον από τον ήλιον, δια να λάβης τον μισθόν σου να χαίρεσαι πάντοτε μαζί του; Είνε μερικοί οπού έχουν τον διάβολον εις την καρδίαν των και λέγουν πως δεν είνε ανάστασις και δεν είδατε καμμίαν φοράν αναστηθή κανένας άνθρωπος. Όλοι οι άνθρωποι οπού είνε εδώ, πρωτού να γεννηθούν, δεν ήσαν αποθαμένοι; Καθώς ηδυνήθη ο Κύριος και μας ανέστησεν από την κοιλίαν της μητρός μας, έτσι δύναται να μας αναστήση και από την κοιλίαν της γης. Η κοιλία της μητρός μας και ο τάφος τι διαφέρει; Δεν βλέπωμεν φανερά την ανάστασιν; Όταν κοιμώμεθα, δεν είμεθα ωσάν αποθαμένοι; Ο ύπνος τι είνε; Μικρός θάνατος, και ο θάνατος μεγάλος ύπνος. Και καθώς τι σιτάρι οπού πίπτει εις την γην, ανίσως και δεν βρέχη να σπηθή να γίνη ωσάν χυλός, δεν φυτρώνει, έτσι και ημείς οπού αποθνήσκομεν και θαπτόμεθα εις την γην. Ανίσως και δεν αθάπτετο πρώτον εις τον τάφον ο Χριστός μας, δεν μας επότζε την ζωήν την αιώνιον και την ανάστασιν. Δεν βλέπετε φανερά τα χόρτα πως τα ανασταίνει ο Θεός από την γην κατ’ έτος; Γνώσιν δεν έχωμεν, χριστιανοί μου, να στοχασθώμεν τα πάντα. Όλα μας τα εχάρισεν ο Θεός. Όθεν δια το παρόν, αδελφοί μου, σας παρακαλώ να ειπήτε και δι’ όλους τους αποθαμένους τρεις φοράς: ο Θεός συγχωρήσοι και ελεήσοι αυτούς.

Το μεγαλείον της Κυριακής ημέρας

Επήγεν ο Κύριος εις την κόλασιν και έβγαλε τον Αδάμ, την Εύαν και το γένος του. Ανέστη την τρίτην ημέραν. Εφάνη δώδεκα φοράς εις τους Αποστόλους του. Έγινε χαρά εις τον ουρανόν, χαρά εις την γην και εις όλον τον κόσμον, φαρμάκι και σπαθί δίστομον εις την καρδίαν των Εβραίων και μάλιστα του διαβόλου. Δια τούτο και οι Εβραίοι δεν κατακαίονται άλλην ημέραν τόσον, ωσάν την Κυριακήν, οπού ακούουν τον παπά μας να λέγη: «Ο αναστάς εκ νεκρών Χριστός ο αληθινός Θεός ημών¨. Διότι εκείνο οπού εσπούδαζον οι Εβραίοι να κάμουν δια να εξαλείψουν το όνοαμ του Χρισού μας, εγύρισεν εναντίον της κεφαλής των. Πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, να χαιρώμεθα πάντοτε, μα περισσότερον την Κυριακήν, οπού είνε η Ανάστασις του Χριστού μας. Διότι Κυριακήν ημέραν έγινεν ο Ευαγγελισμός της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Κυρικήν ημέραν μέλλει ο Κύρος να αναστήση όλον τον κόσμον. Πρέπει και ημείς να εργαζώμεθα τας εξ ημέρας δια ταύτα τα μάταια, γήινα και ψεύτικα πράγματα, και την Κυρικήν να πηγαίνωμεν εις την εκκλησίαν και να στοχαζώμεθα τας αμαρτίας μας, τον θάνατον, την κόλασιν, τον παράδεισον, την ψυχήν μας οπού είνε τιμιωτέρα από όλων τον κόσμον, και όχι να πολυτρώγωμεν, να πολυπίνωμεν και να κάμνωμεν αμαρτίας, ούτε να εργαζώμεθα και να πραγματευώμεθα την Κυριακήν. Εκείνο το κέρδος οπού γίνεται την Κυριακήν είνε αφορισμένο και κατηραμένο, και βάνετε φωτιά και κατάρα εις το σπίτι σας και όχο ευλογίαν, και ή σε θανατώνει ο Θεός παράκαιρα, ή την γυναίκα σου, ή το παιδί σου, ή το ζώον σου ψοφά, ή άλλον κακό σου κάμνει. Όθεν, αδελφοί μου, δια να μη πάθετε κανένα κακόν, μήτε ψυχικόν μήτε σωματικόν, εγώ σας συμβουλεύω να φυλάγετε την Κυριακήν, ωσάν οπού είνε αφιερωμένη εις τον Θεόν. Εδώ πώς πηγαίνετε, χριστιανοί μου; Την φυλάγετε την Κυριακήν; Αν είσθε χριστιανοί, να την φυλάγετε. Έχετε εδώ πρόβατα; Το γάλα της Κυριακής τι το κάμνετε; Άκουσε, παιδί μου, να το σμίγης όλο και να το κάμνης επτά μερίδια και τα εξ μερίδια κράτησέ τα δια τον εαυτόν σου, κσι το άλλο μερίδιο της Κυριακής, αν θέλεις, δώσε το ελεημοσύνην εις τους πτωχούς ή εις την εκκλησίαν, δια να ευλογήση ο Θεός τα πράγματά σου. Και αν τύχη ανάγκη και θέλεις να πωλήσης πράγματα φαγώσιμα την Κυριακήν, εκείνο το κέρδος μη το σμίγεις εις την σακκούλα σου, διότι την μαγαρίζει αλλά δώσε τα ελεημοσύνην, δια να σας φυλάγη ο Θεός.

Ο άγιος Κοσμάς προφητεύει

Εις τας τεσσεράκοντα ημέρας ευλόγησεν ο Κύριος τους αγίους Αποστόλους, ανελήφθη εις τους ουρανούς και εκάθησεν εκ δεξιών του προανάρχου Πατρός, να συμβασιλεύη αιωνίως και να προσκυνήται από τους Αγγέλους. Ένα πράγμα θα σας φανερώσω, χριστιανοί μου, το ηξεύρω πως θα σας καύσω την καρδιά, είνε φοβερόν και λυπηρόν, τρέμει η καρδιά μου να το ειπώ, αλλά τι να κάμω, οπού μου λέγει ο Χριστός μας πως ανίσως και δεν το φανερώσω, με θανατώνει και με βάνει εις την κόλασιν; Μας φανερώνει η θεία Γραφή, το άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον, πως εις τον όγδοον αιώνα θα γίνει το τέλος του κόσμου και μέλλει να χαλάσει τούτος ο κόσμος.

Ο προφήτης Ηλίας και ο αντίχριστος

Και θα στείλη ο Θεός τον προφήτην Ηλίαν να διδάξη τους χριστιανούς να φυλάγουν την πίστιν των. Ο αντίχριστος, αδελφοί μου, είνε άνθρωπος οπού έχει κακήν γνώμην, κακήν προαίρεσιν και κατοικεί ο διάβολος εις την καρδίαν του, και λέγει πως είνε Θεός, και ο αντίχριστος θα θανατώση τον προφήτη Ηλίαν. Εγώ, αδελφοί μου, εξετάζοντας έμαθα και εκατάλαβα, πως ο προφήτης Ηλίας και ο αντίχριστος ήλθε και εθανάτωσε τον προφήτην Ηλίαν. Ο προφήτης Ηλίας, χριστιανοί μου, είνε ζωντανός τόσους χρόνους και ηξεύρει ο Θεός που τον έχει φυλαγμένον έως σήμερον. Ανίσως και θέλετε να μάθετε που ευρίσκετε, εδώ κοντά είνε και αυτός, τα λόγια οπού σας λέγω εκείνου είνε. Ο προφήτης Ηλίας, όταν έλθη να διδάξη, δεν θα φανερωθή εις τον κόσμον, καθώς λέγει το Άγιον Πνεύμα, ίνα μη ελθών πατάξη την γην άρδην, ήτοι, λέγει το Άγιον Πνεύμα, δια να μη φοβίση και ταράξη τον κόσμον και την γην, δεν θέλω τον φανερώσει εις σας τους χριστιανούς. Αμή τι έχει, παιδιά μου, να φανερωθή; Ο ζήλος του και η διδασκαλία του. Αυτά τα δύο με ηξίωσεν ο πανάγαθος Θεός δια την ευσπλαχνίαν του και μου εχάρισε, και μη μαρτερήτε άλλον Ηλίαν να σας διδάξη.
Αμή ται καρτερούμεν; Λυπηρόν είνε να σας ειπώ! Σήμερον, αύριον καρτερούμεν δίψας, πείνας μεγάλας, οπού να δίνωμεν χιλιάδας φλωριά και να μη ευρίσκωμεν ολίγον ψωμί ή νερό. Σήμερον, αύριον περιμένομεν θανατικάς ασθενείας μεγάλας, οπού να μη προφθάνωμεν οι ζωντανοί να θάπτωμεν τους αποθαμένους. Σεισμός παγκόσμιος θα γίνει, όλος ο κόσμος θα γίνει ένας κάμπος. Θα πέσουν όλα τα βουνά, όλα τα σπίτια. Η θάλασσα θα σηκωθεί υψηλά δέκα πέντε πήχεις από τα ψηλότερα βουνά. Τα άστρα θα πέσουν από τον ουρανόν, ο ήλιος και η σελήνη θα σκοτισθούν, ο ουρανός οπού φαίνεται, η γη και τα πάντα, και όλος ο κόσμος θα χαλάση. Πότε θα γίνουν αυτά; Ο Χριστός μας λέγει: Επλησίασε τώρα κοντά, έγγιξε το μαχαίρι εις το κόκκαλον. Έξαφνα θα γίνουν, ημπορούν να γίνουν και απόψε. Τάχα να μη είνε και τώρα η αρχή; Δεν βλέπετε πως εχάθησαν τα γεννήματά σας και τα σπαρτά σας; Εστέρεψαν αι βρύσες, τα ποτάμια, σήμερον μας υστερεί το ένα, αύριον το άλλο, και από ολίγον μας τα δίδει ο Θεός, και ημείς ως αναίσθητοι δεν τα στοχαζόμεθα.

Ψυχή και Χριστός

Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω, καν ο ουρανός να κατεβή κάτω, καν η γη να ανεβή επάνω, καν όλος ο κόσμος να χαλάση, καθώς μέλλει να χαλάση, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλλη τι έχει να κάμη ο Θεός. Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν, τα πράγματά σας ας σας τα πάρουν, μη σας μέλλει, δώσατέ τα δεν είνε ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέση, δεν ημπορεί να σας τα πάρη, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μη τα χάσετε. Τώρα, αδελφοί μου, τι σημείον καρτερούμεν; Δεν καρτερούμεν άλλο παρά πότε να λάμψη ο πανάγιος Σταυρός εις τον ουρανόν περισσότερον από τον ήλιον, και να λάμψη ο γλυκύτατός μας Ιησούς Χριστός και Θεός επτά φοράς περισσότερον από τον ήλιον, με χίλιες χιλιάδες και μύριες μυριάδες Αγγέλους, με δόξαν θεϊκήν.

Η μέλλουσα κρίσις

Και έχει ν’ αναστήσει ο Κύριος όλον τον κόσμον. Και οι καλοί θα είνε ως Άγγελοι, και οι κακοί ωσάν δαίμονες, πρώτον τα τέκνα του διαβόλου οι Εβραίοι, οι οποίοι όχι μόνον δεν επίστευσαν εις τον Χριστόν μας, αλλά και τον εσταύρωσαν. Τότε θα ίδουν εκείνην την δόξαν του Χριστού μας να πιστεύσουν και να τον προσκυνήσουν, αμή εκείνη η πίστις δεν τους ωφελεί τότε. Τώρα χρειάζεται η πίστις. Δια τούτο, αδελφοί μου, καλότυχοι και τρισμακάριοι οι χριστιανοί οπού πιστεύουν τώρα, και αλλοίμονον εις τους απίστους. Καλύτερα αν μη είχον γεννηθή εις τον κόσμον. Τότε θα ξεχωρίση ο Κύριος τους δικαίους από τους αμαρτωλούς, καθώς ξεχωρίζει ο ποιμήν τα πρόβατα από τα ερίφια, και θα βάλη τους δικαίους εις τα δεξιά του, και τους αμαρτωλούς εις τα αριστερά του. Και θα είπη εις τους δικαίους: «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου να κληρονομήσετε τον παράδεισον, να χαίρεσθε μαζί με τους Αγγέλους μου πάντοτε, διότι εφυλάξατε την πίστιν μπου και τα προστάγματά μου». εις δε τους αμαρτωλούς θα είπη ο Κύριος: «Πηγαίνεται σεις οι κατηραμένοι εις την κόλασιν να καίεσθε μαζί με τον διάβολον, τον πατέρα σας, πάντοτε, διότι δεν αφυλάξατε την πίστιν μου και τα προστάγματά μου». Και θα ανοίξη ο Κύριος ένα πύρινον ποταμόν, ως θάλασσα, να ρίψη όλους τους ασεβείς, απίστους, αιρετικούς, αθέους και αμαρτωλούς μέσα, να καίωνται πάντοτε και θα βάλη τους ευσεβείς και ορθοδόξους χριστιανούς και δικαίους μέσα εις τον παράδεισον να χαίρωνται πάντοτε.

Ο αμετανόητος αμαρτωλός

Όθεν πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, να στοχασθώμεν τι είμεθα, δίκαιοι ή αμαρτωλοί; Και ανίσως είμεθα δίκαιοι, καλότυχοι και τρισμακάριοι. Ανίσως δε είμεθα αμαρτωλοί, πρέπει τώρα όπου έχομεν καιρόν να μετανοήσωμεν από τα κακά και να πράξωμεν τα καλά. η κόλασις μας καρτερεί πότε θα μετανοήσωμεν; Όχι αύριον, μεθαύριον και του χρόνου, αλλ’ αυτήν την ώραν. Διότι δεν ηξεύρομεν έως αύριον τι έχομεν να πάθωμεν. Ο Χριστός μας λέγει να είμεθα πάντοτε έτοιμοι. Πόσον κακόν πράγμα είνε, χριστιανοί μου, να πέση ο άνθρωπος εις αμαρτίαν και να μη μετανοήση: Στοχασθήτε!

Τιμωρία των Εβραίων

Τον παλαιόν καιρόν οι εβραίοι εθανάτωσαν όλους τους προφήτας, όλους τους δικαίους διδασκάλους χιλιάδες φορές άφησαν τον Χριστόν και επροσκύνησαν τον διάβολον, και τόσον, οπού έκαμαν ένα μοσχάρι και το επροσκυνούσαν δια Θεόν, καθώς το έχουν έως σήμερον. Και τώρα το αυτό είνε να συναναστρέφεται, να τρώγης και να πίνης με τον διάβολον. Ετόλμησαν και εσταύρωσαν και τον Χριστόν μας. Ο Πανάγαθος εις όλα αυτά τους εφύλαγε, τους εσκέπαζεν. Εκαρτέρησεν ο Κύριος ύστερα από την σταύρωσιν του τριάντα χρόνια να μετανοήσουν, αλλά δεν μετενόησαν. Τότε τους κατηράσθη, τους αφώρισε, τους οργίσθη και αφήκε τον διάβολον μέσα εις την καρδίαν των, καθώς τον έχουν έως σήμερον. Εσκοτίσθησαν, έφυγον από όλον τον κόσμον και επήγαν εις την Ιερουσαλήμ. Σηκώνει ο Θεός τον βασιλέα από την παλαιάν Ρώμην και πολιορκεί τους Εβραίους μέσα εις την Ιερουσαλήμ, και οι πατέρες και αι μητέρες έσφαζον τα τέκνα των και τα έτρωγον. Ο διάβολος θέλει να τρώγουν οι γονείς τα τέκνα των, και όχι ο Θεός.
Ακούετε, αδελφοί μου, ο άνθρωπος τι κακόν παθαίνει όταν αμαρτάνει και τον εγκαταλείψει ο Θεός; Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος. Μεγάλην ευσπλαγχνίαν έχει ο Θεός, αλλά έχει και μεγάλην οργήν και καθώς επαίδευσε τους Εβραίους, παιδεύει και ημάς, ανίσως και δεν κάμνωμεν καλά.
Βάνει ο Θεός τον βασιλέα μέσα εις την Ιερουσαλήμ και θανατώνει χίλιες εκατόν είκοσι χιλιάδες Εβραίους, και τόσον, οπού έγινε το αίμα ωσάν θάλασσα. Τριάντα φλωρία επώλησαν οι Εβραίοι τον Χριστόν μας, τριάντα εις το φλωρί επώλησεν ο Χριστός μας χίλιες χιλιάδες Εβραίους. Εσύ έμαθες και πωλείς τον Χριστόν, και εκείνος δεν ημπορεί να σε πωλήσει;

Η κακία των Εβραίων

Και τώρα μη δυνάμενοι οι Εβραίοι να τον μετασταυρώσουν τον Χριστόν, κάθε Μεγάλην Παρασκευήν τον κάνουν από κερί και τον σταυρώνουν, και ύστερα τον καίουν ή παίρνουν ένα αρνί και το κτυπούν με τα μαχαίρια και το σταυρώνουν αντί του Χριστού. Ακούετε κακίαν των Εβραίων και του διαβόλου; Καθώς γεννηθεί το Εβραιόπαιδον, αντί να το μαθαίνουν να προσκυνεί τον Θεόν, οι Εβραίοι, παρακινούμενοι από τον πατέρα των τον διάβολον, ευθύς οπού γεννηθεί, το μαθαίνουν να βλασφημά και να αναθεματίζει τον Χριστόν μας και την Παναγίαν μας και εξοδεύουν πενήντα, εκατόν πουγγία να εύρουν κανένα χριστιανόπουλο να το σφάξουν, να πάρουν το αίμα του, και με εκείνο να κοινωνούν. Ο διάβολος θέλει να πίνωμεν το αίμα των παιδίων, και όχι ο Θεός. Ο Χριστός μας παραγγέλλει να ευχώμεθα όλον τον κόσμον. Ο Εβραίος, όσον και αν είνε φίλος σου, πήγαινε, καλημέρισέ τον, και βάλε το αυτί σου να ακούσεις τι σου λέγει. Εσύ τον εύχεσαι και τον χαιρετάς, και εκείνος σε καταράται και σου λέγει, κακή ημέρα σου, διότι η καλή ημέρα είνε του Χριστού, και δεν θέλει ούτε να την ακούσει ούτε να την είπη ο Εβραίος. Κοίταξε εις το πρόσωπόν ένα Εβραίον όταν γελά, τα δόντια του ασπρίζουν, το πρόσωπόν του είνε ωσάν πανί αφωρισμένο, διότι έχει την κατάραν από τον Θεόν, και δεν γελά η καρδία του. Έχει τον διάβολον μέσα του οπού δεν τον αφήνει. Κοίταξε και ένα χριστιανόν εις το πρόσωπον, ας είναι και αμαρτωλός, λάμπει το πρόσωπόν του, χύνει η χάρις του Αγίου Πνεύματος. Σφάζει ο Εβραίος ένα πρόβατον, και το μισό το εμπροσθινόν το κρατεί δια λόγου του, και το πισινόν το μουντζώνει και το πωλεί εις τους χριστιανούς δια να τους μαγαρίσει. Και αν σου δώσει ο Εβραίος κρασί ή ρακί, είναι αδύνατον να μη το μαγαρίσει πρώτον και αν δεν προφθάσει να κατουρήσει μέσα, θα πτύσει. Όταν αποθάνει κανένας Εβραίος, τον βάζουν μέσα εις ένα σκαφίδι μεγάλο και τον πλένουν με ρακί, και του βγάνουν όλην του την βρώμα, και εκείνο το ρακί το φτιάνουν με μυριστικά, και τότε το πωλούν εις τους χριστιανούς ευθηνότερον, δια να τους μαγαρίσουν. Πωλούν ψάρια εις την πόλιν οι Εβραίοι; Ανοίγουν το στόμα του οψαρίου και κατουρούν μέσα, και τότε το πωλούν εις τους χριστιανούς.
Ο Εβραίος μου λέγει πως ο Χριστός μου είνε μπάσταρδος, και η Παναγία μου πόρνη. Το άγιον Ευαγγέλιον λέγει πως το έγραψεν ο διάβολος. Τώρα έχω μάτια να βλέπω τον Εβραίον; Ένας άνθρωπος να με υβρίσει, να φονεύσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου, και ύστερα το μάτι να μου βγάλει, έχω χρέος ωσάν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το δε να υβρίσει τον Χριστόν μου και την Παναγίαν μου, δεν θέλω να τον βλέπω. Και η ευγενία σας πως σας βαστά η καρδία να κάνετε πραγματείας με τους Εβραίους; Εκείνος οπού συναναστρέφεται με τους Εβραίους, αγοράζει και πωλεί, τι φανερώνει; Φανερώνει και λέγει, πως καλά έκαμαν οι Εβραίοι και εθανάτωσαν τους προφήτας και όλους τους διδασκάλους και όλους τους καλούς. Καλά έκαμαν και κάμνουν να υβρίζουν τον Χριστόν μας και την Παναγίαν μας. Καλά κάμνουν και μας μαγαρίζουν και πίνουν το αίμα μας.
Ταύτα διατί σας τα είπα, χριστιανοί μου; Όχι δια να φονεύετε τους Εβραίους και να τους κατατρέχετε, αλλά δια να τους κλαίετε, πως άφησαν τον Θεόν και επήγαν με τον διάβολον. Σας τα είπα να μετανοήσωμεν ημείς τώρα οπού έχομεν καιρόν, δια να μη τύχη και μας οργισθή ο Θεός και μας αφήσει από το χέρι του και το πάθωμεν και ημείς σαν τους Εβραίους και χειρότερα.

Η εργασία μου είνε εργασία του Γένους

Χριστιανοί μου, φθάνουν αυτά, δεν ημπορώ να σας είπω περισσότερα. Σας είπα και εγώ εκείνο οπού με εφώτισεν ο Θεός ζητήσατε και η ευγενία σας να μάθετε τα άλλα. Είσθε φρόνιμοι και γνωστικοί, καταλάβετε το καλόν σας και κάμετε το. Τώρα τι κάμνομεν, χριστιανοί μου; Εγώ σας συμβουλεύω, αμή δεν με συμβουλεύετε και η ευγενία σας; Η εργασία η ιδική μου είνε και ιδική σας, είνε της πίστεώς μας, του Γένους μας. Έχω και δύο λογισμούς. Ο ένας λογισμός μου λέγει να σας ευχηθώ και να με ευχηθήτε, και να σηκωθώ να πηγαίνω εις άλλο μέρος, να ακούσουν και άλλοι αδελφοί μας οπού με καρτερούν. Ο άλλος λογισμός μου λέγει: Όχι, μη πηγαίνεις, μόνον κάθησε να κάμεις καθώς έκαμες και εις τα άλλα χωρία, να τελειώσεις και τα επίλοιπα. Διότι αυτά οπού είπομεν εις τρεις λόγους με συντομίαν, ομοιάζουν ωσάν ένας άνθρωπος να κτίσει μίαν εκκλησίαν χωρίς σκεπήν. Τα άλλα οπού έχομεν να είπωμεν ομοιάζουν ωσάν σκεπήν. Ποία είνε η σκεπή; Εγώ βλέπω το Γένος μας οπού έπεσεν εις πολλά κακά, έχουν κατάρες, αφορισμούς, αναθεματισμούς, όρκους, βλασφημίας και άλλα τοιαύτα. Να καθαρισθούν οι χριστιανοί να αγιασθούν τα χωρία των και να καθαρισθούν ψυχικώς και σωματικώς. Το δεύτερον παρακινώ τους χριστιανούς να φτιάσουν σταυρούς και κομποσχοίνια, και παρακαλώ τον Χριστόν μας και τα ευλογεί, δια να τα έχουν οι χριστιανοί φυλακτήρια. Τρίτον είνε οπού κάμνω τους χριστιανούς όλους και συγχωρούν ζωντανούς και αποθαμένους. Αυτά τα τρία μου λέγει ο λογισμός μου. αλλά τώρα μου δίνετε την ευχήν σας να πηγαίνω, και τα άλλα τα τελειώνετε η ευγενία σας; – Όχι, άγιε διδάσκαλε, σε παρακαλούμεν να καθήσης να μας τα τελειώσης, διότι δεν ηξεύρομεν να τα κάμωμεν. – Καλά, χρισιανοί μου, δια την αγάπην του Χριστού μας και την ιδικήν σας θα καθήσω.

Το άγιον Ευχέλαιον

Είναι πολλοί παπάδες εδώ; κάμνετε τον κόπον, άγιοι ιερείς, να σηκωθείτε επάνω να ιδώ, είσθε πολλοί; Άγιοι ιερείς, μου κάμνετε μιαν χάριν, να διαβάσωμεν ένα άγιον Ευχέλαιον, να χρισθούν οι χριστιανοί οι αδελφοί μας; – Ορισμός σου, άγιε του Θεού. – Έχω φλωρία πολλά να σας πληρώσω, μα δεν σας τα δίδω. Θέλω χάρισμα, διότι με πληρωμήν δεν ενεργεί η χάρις του Θεού, του Παναγίου Πνεύματος διότι έτσι λέγει ο Χριστός μας: Χάρισμα σας έδωσα εγώ την χάριν μου, χάρισμα να την δίδετε και σεις εις τους αδελφούς σας. Το κάμνετε, άγιοι ιερείς; – Μάλιστα, άγιε του Θεού. – Παρακαλώ και εγώ τους χριστιανούς και σας συγχωρούν, ή δεν έχετε αμαρτίας; Και σας φιλεύω αύριο από ένα βιβλίον, όχι δια πληρωμήν, αλλά δια μιαν ευχήν. –Ορισμός σου. –Σας παρακαλώ, χριστιανοί μου, να ειπήτε δια τους αγίους ιερείς οπού θα σας διαβάσουν το άγιον Ευαγγέλιον, τρεις φοράς: Ο Θεός συγχωρήσοι και ελεήσοι αυτούς. Αν θέλετε και η αγιωσύνη σας ζητήσατε συγχώρησιν. Άγιε εφημέριε, μου χρειάζονται απόψε να ετοιμάσης είκοσι φλετζάνια και δύο οκάδες λάδι. Χριαλίδια έχει το παιδί το ιδικό μου και σου δίδει. Και αν θέλης, περιπατησε, παπά μου, εις τα σπίτια να μαζεύης καμμιά δεκαριά οκάδες λάδι, και βάνεις δια το Ευχέλαιον μια οκά, και το άλλο το δίνεις της παπαδιάς και το τρώγει. Δεν είνε καλά έτσι; Το κάμνεις; -Το κάμνω, άγιε του Θεού. –Αν δεν το κάμης, αύριον σε κηρύττω ψέφτη και σε εντροπιάζω. Σηκωθήτε επάνω δέκα εντόπιοι ακούσατε. Οι πέντε να κάμετε απόψε δεκαπέντε σακκιά και σεις αι γυναίκες να φέρετε ψωμί και το σιτάρι απόψε και σεις οι πέντε να σταθήτε επίτροποι, και να κόψετε τα ψωμία και να τα βάλετε μέσα εις τα σακκία, και το σιτάρι. Το κάμνετε; -Το κάμνομεν, άγιε του Θεού. Εσείς οι άλλοι πέντε να φέρετε πέντε καζάνια νερό απόψε να ξημερωθούν έτοιμα δια να παρακαλέσωμεν τον Χριστόν αύριον να τα ευλογήση και να πάρουν οι χριστιανοί δι’ αγιασμόν. Το κάμνετε; -Το κάμνομεν, άγιε του Θεού. –Καλά, παιδιά μου. καθήσατε να τελειώσωμεν και τα επίλοιπα. Προσέχετε λοιπόν, παιδιά μου, να μη υπερυφανεύεσθε.

ΔΙΔΑΧΑΙ ΤΟΥ AΓIOΥ KOΣMA ΤOΥ AITΩΛΟΥ

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ (σελ. 222-234)

ΔΙΔΑΧΗ ΣΤ΄

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αδελφοί μου, και Θεός, ο γλυκύτατός μας αφέντης και Δεσπότης, ο ποιητής των Αγγέλων και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, παρακινούμενος από την άμετρον ευσπλαχνία του και από την πολλήν του αγάπην οπού είχεν εις το γένος μας, σιμά εις τα άπειρα και πολλά χαρίσματα, οπού μας εχάρισεν ο Θεός, εκαταδέχθη και έγινε τέλιος άνθρωπος εκ Πνεύματος Αγίου, από τα καθαρώτατα αίματα της της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, δια να μας ελευθερώση από τας χείρας του πονειρού διαβόλου και να μας κάμη υιούς και κληρονόμους της βασιλείας του, να χαιρώμεθα και να ευφραινώμεθα με τους αγίους αγγέλους πάντοτε, δια να μη καιώμεθα με τους τρισάθλιους δαίμονας πάντοτε.

Οι Απόστολοι κηρύττουν και η γη γίνεται επίγειος παράδεισος

Καθώς ένας άρχοντας, οπού έχει αμπέλια και χωράφια και βάζει εργάτας, έτσι και ο Κύριος ημών Ιησούς έχει ημάς αμπέλι. Επήρε δώδεκα Αποστόλους και τους ευλόγησε και τους έστειλε εις όλον τον κόσμον. Και εις μεν θελήσουν οι άνθρωποι να περάσουν και εδώ εις τούτον τον μάταιον κόσμον καλά και ειρηνικά, θέλει τους ευσπλαχνισθή ο πανάγαθος Θεός να τους βάλη εις τον παράδεισον. Τούτο τους επαρήγγειλε, να πιστεύωμεν και να βαπτιζώμεθα εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και να φυλάγωμεν τα προστάγματα του Θεού μας. Εις οποίαν χώραν επήγαιναν οι άγιοι απόστολοι, είπεν ο Κύριος να ευλογούν την χώραν εκείνην. Και εις οποίαν πάλιν χώραν επήγαιναν οι Απόστολοι και δε τους δέχονταν οι άνθρωποι, είπεν ο Κύριος να τυνάζουν τα τσαρούχια τους και να φεύγουν. Λαμβάνοντας την χάριν του Παναγίου Πνεύματος έτρεξαν ωσάν αστραπή και με εκείνη την χάριν του Παναγίου Πνεύματος ιάτρευαν χωλούς, κουτσούς, τυφλούς και δεμονισμένους και με την προσταγήν του Χριστού μας ανέστηναν νεκρούς.
Πρέπον και εύλογον είνε, αδέλφια μου, να είχα και εγώ ο ανάξιος και αμαρτωλός δούλος του την καρδίαν καθαράν, ωσάν τους αγνούς Αποστόλους, και να έχω και εκείνην την χάριν του Παναγίου και τελεταρχικού Πνεύματος, εγώ που αξιώθηκα και ήλθα εις την χώραν σας. Επειδή και είμαι αμαρτωλός και δεν έχω την χάριν του Παναγίου Πνεύματος, παρακαλώ όμως τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν να στείλη ουρανώθεν την χάριν του και να ευλογήση την χώραν σας και τα πράγματά σας και το έργο των χειρών σας. Και το πρώτον να μας ευσπλαχνισθή, να μας συγχωρήση τα αμαρτήματά μας και να σας αξιώση, παιδιά μου, να περάσετε και εδώ καλά και ειρηνικά και να σας βάλη εις τον παράδεισον να δοξάζετε την Αγίαν Τριάδα.
Και εις οποίαν χώραν επήγαιναν οι Απόστολοι, χειροτονούσαν αρχιερει΄σ, ιερείς, ευλογούσαν την χώραν εκείνην και γίνουνταν ένας επίγειος παράδεισος, χαρά και ευφροσύνη, κατοικία των Αγγέλων, κατοικία του Χριστού μας. Και εις οποίαν χώραν δεν τους εδέχονταν, έμενε κατάρα και όχι ευλογία, κατοικία του διαβόλου και όχι του Χριστού μας. Πρέπον και εύλογον είνε, αδελφοί μου χριστιανοί, να αρχίσω την διδασκαλίαν μου και όταν τελειώσωμεν, να ευχαριστήσωμεν τον Θεόν.

Η τελεία αγάπη

Πολλά ονόματα έχει ο Θεός, αδελφοί μου. το κύριον όνομα του Θεού μας είνε η αγάπη. Αγία Τριάς είνε, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, μια φύσις, μια δόξα, μια βασιλεία, ένας Θεός. Πρέπει πρώτον να αγαπώμεν τον Θεόν, αδελφοί μου, διατί μας έδωσε τόσον μεγάλην γην και κατοικούμεν τόσες χιλιάδες άνθρωποι, χορτάρια, βρύσες, ποταμούς, θάλασσαν, οψάρια, αέρα, νύκτα και ημέραν, ουρανόν, άστρα, ήλιον φεγγάριον. Μας έκαμε ανθρώπους και όχι ζώα, μας έκαμεν ευσεβείς χρισιανούς και όχι αιρετικούς. Τώρα σας ερωτώ, αδέλφια μου, να με ειπήτε, ποιόν θέλετε, τον Θεόν ή τον διάβολον; – Τον Θεόν θέλωμεν. – Ναι, πολύ καλά το λέγετε, παιδιά μου, φρονιμώτατα, να έχω την ευχήν σας, μόνον να ιδούμεν αυτήν την αγάπην. Αυτή η αγάπη άρα να είνε πιστή, να είνε τελειωμένη ή της λείπει τίποτε πουθενά; Πρέπει να το καταλάβωμεν από λόγου μας, εσύ, αδελφέ χριστιανέ, έχεις ένα παιδί, εγώ σε τιμώ και λέγω καλόν είνε το παιδίν σου, αλλά το δέρνω, το καταφρονώ, παίρνω το ψωμίον του και το τρωγω. Τι λέγεις, έτσι είνε η αγάπη; Η αγάπη, με φαίνεται να λέγεις, όχι δεν είνε έτσι. Και ημείς καθώς αγαπούμεν και τον αδελφόν μας, διατί είνε φυσικόν να αγαπούμεν τον αδελφόν μας, παρά φύσιν είνε να μην τον αγαπώμεν. Πρέπει να αγαπώμεν τον αδελφόν μας, ότι έχομεν μιαν Πίστιν, ένα βάπτισμα, τα Πανάχραντα Μυστήρια μεταλαμβάνομεν, ένα παράδεισον ελπίζομεν να απολαύσωμεν, μιαν κεφαλήν έχομεν, τον Χριστόν μας.
Αδέλφια μου, η αγάπη έχει δύο ιδιώματα, δύο χαρίσματα, το ένα δυναμώνει τον άνθρωπον εις το καλά, και το άλλο αδυνατίζει εις τα κακά. Εγώ έχω ένα ψωμίον να το φάγω και να πίω, μα εσύ καλά δεν έχεις. Η αγάπη με λέγει: Μη το τρώγεις μοναχός σου, αλλά δώσε και τον αδελφόν σου. Έχω φορέματα, μα εσύ δεν έχεις. Η αγάπη με λέγει: Δώσε του ένα τον αδελφόν σου. Ανοίγω το στόμα μου να σε κατηγορήσω, να σε ειπώ ψέματα, η αγάπη όμως νεκρώνει το στόμα μου, το βουλώνει. Απλώνω το χέρι μου να αρπάξω τα πράγματά σου, η αγάπη δεν με αφήνει. Είδατε, αδελφοί μου, τι χαρίσματα έχει η αγάπη;

Ο προορισμός των σχολείων

Την αγάπην, επειδή δεν την ηξεύρετε, πρέπει, παιδιά μου, να στερεώνετε σχολεία διατί πάντα εις τα σχολεία γυμνάζονται οι άνθρωποι και ηξεύρουν και μανθάνουν το τι εστί Θεός, το τι είνε οι άγιοι Άγγελοι, τι είνε οι καταραμένιο δαίμονες και το τι είνε η αρετή των δικαίων. Το σχολείον φωτίζει τους ανθρώπους. Ανοίγουν τα οματια των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών να μανθάνουν τα μυστήρια.

Τα σημεία των καιρών

Διαβάζοντας, αδελφοί μου, την θείαν και Ιεράν Γραφήν ευρίσκω ότι ο προφήτης Ηλίας είνε ζωντανός και τον έχει ο Θεός χιλιάδες χρόνους και μέλλει να τον στείλη και τότε θέλει να χαλάση ο κόσμος. Και πάλιν ερευνώντας την Ιεράν Γραφήν το ευρίσκω ότι ο προφήτης Ηλίας ήλθεν, ήλθεν και ο αντίχριστος, τον οποίον έχομεν και εις το κεφάλι μας, και δεν πρέπει να σας τον ειπώ, ότι τον ηξεύρετε. Και τώρα δεν καρτερούμεν ούτε προφήτην Ηλίαν ούτε αντίχριστον.
Λυπηρόν είνε να σας το ειπώ, αδέλφια μου, μα η Ιερά και Αγία Γραφή με προστάζει να σας το ειπώ: Σήμερον αύριον καρτερούμεν πείνες, δίψες, πανούκλες, λοιμούς, θανατικά μεγάλα, να μη προφθάνουν τους αποθαμένους. Σήμερον αύριον καρτερούμεν να γίνει μέγας σεισμός, να πέσουν όλα τα βουνά, ο ήλιος και το φεγγάρι να σκοτίζωνται, τα άστρα να πέσουν και ο ουρανός να τυλιχθή ωσάν ένα χαρτίον και όλοι οι άνθρωποι να αποθάνουν.

Δευτέρα Παρουσία και Κρίσις

Και έπειτα μέλλει να λάμψη ο πανάγιος Σταυρός περισσότερον από τον ήλιον, μέλλει να λάμψη ο γλυκύτατός μς Ιησούς Χριστός επτά φορές περισσότερον από τον ήλιον και να αναστήση όλον τον κόσμον με την ψυχήν και με το σώμα (και ο καλός θα είνε ωσάν τον άγγελον και ο κακός θα είνε ωσάν τον τρικατάρατον τον διάβολον) και να ειπή εις τους δικαίους: Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, διατί ευφυλάξατε τα προστάγματά μου και την πίστιν μου. έπειτα θα ειπή ο κύριος εις τους αμαρτωλούς: Πηγαίνετε εσείς οι κατηραμένοι εις την κόλασιν, να είσθε μαζί με τον πατέρα σας τον διάβολον, διατίδεν εφυλάξατα τα προστάγματά μου και την πίστιν μου. και τότε θέλει ανοίξει ο Κύριος έναν πύρινον ποταμόν ωσάν την θάλασσαν να φλογίζη τους αμαρτωλούς και τους ασεβείς, και να βάλη τους δικαίους εις τα δεξιά, τους δε αμαρτωλούς εις τα αριστερά.
Ημείς, αδελφοί μου, τι ειμαστε, δίκαιοι ή αμαρτωλοί; Ει μεν και είμαστε δίκαιοι, καλότυχοι και τρισμακάριοι, εις δε και είμαστε αμαρτωλοί, πρέπει τώρα, οπού έχομεν καιρόν, να μετανοήσωμεν, να διορθωθούμεν.

Η νοερά προσευχή

Σας παραγγέλω λοιπόν τούτο να κάμετε, να πάρετε όλοι από ένα κομπολόγιον και αυτό το κομπολόγιον να έχηυ εκατόν τρία σπυριά και εις κάθε σπυρίον να λέγετε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, δια της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου». Λοιπόν εγώ μέλλω να σας αφήσω την υγείαν ψυχικά και σωματικά. Μέσα εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν, αδέλφια μου, θεωρείται Αγία Τριάδα και πάντες οι Άγιοι με τον τίμιον Σταυρόν, με τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν εσταυρώθηκαν ψυχικά και σωματικά. Αδελφοί μου, ημείς πρέπει να ευλογούμεν την γην, τον ουρανόν, την θάλασσαν και να πηγαίνετε εις τον παράδεισον να χαίρεσθε και να ευφραίνεσθε πάντοτε.

Η θερμή πίστις μετακινεί όρη, συντρίβει τον εωσφόρον, νικά τους απίστους

Ήτον ένας βασιλεύς εις την Αίγυπτον και εις την Αλεξάνδριαν ήτον Πατριάρχης, το όνομά του Ιωακείμ αγιώτατος άνθρωπος, καλός, ευλαβής, σοφός. Ο βασιλεύς εκείνον τον ηγάπησε περισσώς και κοντά εις την αγάπην οπού τον είχεν ο βασιλεύς εβγήκεν ένας Εβραίος και έγινεν Τούρκος και κοντά οπού ετούρκεψε έγινε και βεζίρης. Λέγει ο Εβραίος του βασιλέα: Βασιλέα μου πολυχρονεμένε, τι τον αγαπάς τόσον τον Πατριάρχην αυτόν; Και ο βασιλεύς αποκρίνεται προς τον τρικατάρατον τον Εβραίον και τον λέγει: Επειδή ο Πατριάρχης είνε καλός άνθρωπος, ευλαβής, σοφός, και δια τούτο τον αγαπώ. Λέγει πάλιν ο Εβραίος προς τον βασιλέα: Βασιλέα μου, επειδή λέγεις ότι τον αγαπάς τον Πατριάρχην, κράξε τον να έλθη εις το παλάτιόν σου και να έλθω και εγώ να συνομιλήσωμεν μαζί με αυτόν, και να ιδής πως θα τον κάμω να μείνη αναπολόγητος. Έπειτε κράζει ο βασιλεύς τον Ιωακείμ εις το παλάτιον και και ήρχισεν ο Εβραίος να φιλονεική με τον Πατριάρχην. Λέγει ο Εβραίος: Πατριάρχη, δεν λέγει ο Χριστός εις το Ευαγγέλιον ότι όποιος από σας τους χριστιανούς έχει πίστιν, να σηκώνει τα βουνά από τον τόπο τους; Λοιπόν επρόσταξεν ο βασιλεύς τον Πατριάρχην να σηκώσει ένα βουνόν από τον τόπο του και τότε να πιστεύσουν εις αυτόν.
Και λοιπόν τι κάνει ο ευλογημένος Πατριάρχης; Προστάζει και συνάζει τους ευλογημένους τους χριστιανούς και κάνει δέησιν εις τον Άγιον Θεόν τρεις ημέρας και τρεις νύκτας και έπειτα τελειώνοντας ο Πατριάρχης και οι χριστιανοί την δέησίν τους και άρχισεν ο Πατριάρχης να θυμιάζει το βουνόν εκείνο, το οποίον ήτο μεγάλο έως εξ ώρας του μάκρους. Και του λέγει του βουνού ότι εγώ ο ανάξιος δούλος του Χριστού μου σε προστάζω, βουνόν, να σηκωθής από αυτού και να έλθης εις την Αίγυπτον. Και ω του θαύματος! Εκόπηκε το βουνόν εκείνο και έγινεν εις τρία εις τιμήν της Αγίας Τριάδος και εκίνησε και ήλθε κατεπάνω εις την Αίγυπτον. Έπειτα φωνάζει ο βασιλεύς τον Πατριάρχην και του λέγει: Δια το όνομα του Θεού, Πατριάρχη, πρόσταξε το βουνόν να σταθή να μη μας πλακώση. Και ευθύς ο Πατριάρχης έτρεξε μετά θερμών δακρύων και επρόσταξε το βουνόν και εστάθη επάνω εις την Αίγυπτον. Και το βουνόν εκείνο το ονομάζουν έως σήμερον Ντουρντάς. Και εις αυτό το θαύμα επίστευσαν λαός πολύς, χιλιάδες έξ. Λέγει δε πάλιν ο τρισκατάρατος Εβραίος του βασιλέως: Βασιλέα μου, ήξευρε ότι οι χριστιανοί λέγουν εις την γλώσσαν τους στάσου, βουνόν… και επίστευσαν πάλιν εξ χιλιάδες. Λέγει και άλλον λόγον ο Εβραίος τον βασιλέα: Βασιλέα μου, ήξευρε και ετούτο, ότι οι χριστιανοί λέγουν πως λέγει το Ευαγγέλιον τους πως όποιος έχει πίστιν να πίη ένα ποτήρι φαρμάκι και δεν αποθαίνει. Και έπειτα ο βασιλεύς πρόσταξε τον Εβραίον και κάμνει ένα ποτήρι φαρμάκι, οπού δεν ευρίσκονταν χειρότερον εις τον κόσμον. Και πάλιν λέγει ο Εβραίος άλλον λόγον του βασιλέα: Βασιλέα μου, ήξευρε και ετούτο, ότι οι χριστιανοί έχουν τον σταυρόν και σταυρώνουν το πικρόν και γίνεται γλυκόν. Πρέπει λοιπόν να προστάξετε τον Πατριάρχην, όταν θα του δώσης το φαρμάκι να το πίη, να μη κάμη τον σταυρόν του ούτε απάνω του ούτε απάνω εις το ποτήριον. Και έπειτα επήρεν ο βασιλεύς το ποτήριον εις το χέρι του και το έδωσε του Πατριάρχη και του λέγει: Να ετούτο το ποτήριον, να το πίης και να μη κάμης τον σταυρόν σου ούτε επάνω σου ούτε εις το ποτήριον. Και ο ευλογημένος Πατριάρχης θέλησε να τους γελάσει και να τους πομπεύσει εις τον κόσμον δια να τους κάμη μασκαράδες. Τότε λέγει του βασιλέα: Βασιλέα μου, καλά με προστάξατε να το πίω ετούτο το ποτήριον, μα δεν με είπες πόθεν να το πίω το ποτήριον. Και κάμνει με το χέρι του από το πλευρόν και από κάτω και από επάνω και ευθύς έπιε το ποτήριον. Και ο πανάγαθος Θεός ευθύς άνοιξέ του μίαν τρύπαν εις την δεξιάν πλευράν και εχύθη του ποτηρίου το φαρμάκι και έμεινεν άβλαβος. Και έπειτα μέσα εις εκείνο το ποτήριον έμεινε παραμικρόν και το εξέπλυνε και λέγει τον βασιλέα: Βασιλέα μου πολυχρονεμένε, εγώ έπια τον καρπόν, πρόσταξε τον Εβραίον να πίη και αυτός και εάν δεν αποθάνη, να πιστεύσωμεν εις αυτόν. Και ο τρισκατάρατος Εβραίος δεν ήθελε να το πίη. Και τον επίεσεν ο βασιλεύς μεγάλως και το έπιεν το ποτήριον ο Εβραίος και έσκασεν ο τρισκατάρατος και επήγεν εις την αιώνιον κόλασιν και καίεται μαζί με τον τρισκατάρατον διάβολον. Καταλαμβάνετε λοιπόν, παιδιά μου, τι δύναμιν έχει ο πανάγιος Σταυρός. Όμως με του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού το όνομα να πηγαίνετε εις τον παράδεισον.

Η ειλικρινής εξομολόγησις

Πάντοτε, παιδιά μου, εδώ οπού ήλθα, έχω χαράν και λύπην. Έρχονται οι χριστιανοί κατά μόνας να μου ειπούν το παράπονόν τους, και δεν δύναται ένας δούλος να δουλεύσει δυό αυθεντάδες, και δεν δύναμαι να τους εξομολογήσω από ένα ένα και τους διώχνω, και η καρδία μου κόπτεται ωσάν ένας οπού έχει ένα παιδίον, το οποίον είνε άρρωστον, και δεν το δέχεται. Αλλά πρέπει να σας εξομολογήσω παρρησία. Και αν ούτως, παιδία μου, θέλετε πάρει τέσσερες τρίχες από τα γένεια μου, και εγώ παίρνω το βάρος από τα αμαρτήματά σας. Από τον καιρόν όπου εγεννηθήκατε όλα επάνω μου είνε. Και εσείς να εξηγήσετε τα τέσσερα νοήματα και να τα μάθετε. Και αν θέλετε, παιδία μου, να σας ειπώ, να ευρήτε ένα πνευματικόν πρακτικόν και αρετής άνθρωπον, να εξομολογηθήτε, να ειπήτε τα αμαρτήματα σας. Να μη αφήσετε κανένα και αν αφήσετε, όλον τον μισθόν τον χάνετε. Και να συγχωράτε τον εχθρόν σας και να μη φροντίζετε μοναχά δια λόγου σας, αλλά να ερμηνεύετε και τα αδέλφια σας και τα παιδιά σας. Και να έχετε την ευχήν μου και την ευχήν της Παναγίας και την ευχήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του εσταυρωμένου και αληθινού Θεού ημών, ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.