ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (Ὀδυσ. Ἐλύτης)

ΕΙΔΕΧΘΕΣΤΑΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ.

ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΓΙΑ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΙ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΕΩΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ.

Η ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΛΗΨΙΣ

Κατωτέρω δημοσιεύομε ἔγγραφό μας πρὸς τοὺς ἁρμοδίους Ὑπουργούς.
Ἀνάγκη νὰ καταργηθοῦν οἱ ἀντικοινωνικοὶ καὶ καταστρεπτικοὶ γιὰ τὰ ἑλληνικὰ νοικοκυριά – μικροϊδιοκτησίες Νόμοι, ὅπως ὁ 4014/2011 & 4030/2011, γνωστὸς ὡς Νόμος «Σηφουνάκη» καθὼς καὶ ὁ 651/1977.
Ὡς γνωστόν, ὁ κ. Σηφουνάκης κατώρθωσε νὰ διαγραφῆ ἀπὸ τὸν κατάλογο τῶν μεγαλοοφειλετῶνἡ σύζυγος του κα Δασκαλαντωνάκη γιὰ τὰ 650.000.000 Εὐρὼ ποὺ ὀφείλει στὸ Κράτος.
Παρακαλοῦμε ἀναδημοσιεύσατέ το παντοῦ καὶ συναγωνισθῆτε μαζί μας γιὰ νὰ ἔχουμε ἐπιτυχίες. Τὰ κάστρα καταλαμβάνονται μὲ συντωνισμὸ πυρῶν πανταχόθεν. για τη συνέχεια εδώ:

http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=789%3A2592013——&catid=29%3A2009-07-31-01-42-16&Itemid=62

ΜΕΝΟΥΝ ΜΟΝΟ 4 ΗΜΕΡΕΣ

 Προτελευταία η Ελλάδα στη συλλογή υπογραφών για τα εμβρυικά βλαστοκύτταρα [ΒΙΝΤΕΟ]

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,

http://www.katanixis.blogspot.gr  και
https://www.youtube.com/watch?v=lSluXXW2I8M

Καναδάς: Δημόσια επιστολή-«φωτιά» για τους αεροψεκασμούς από τον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανικής Κολούμπια

  Ο Bill Vander Zalm, πρώην πρωθυπουργός της επαρχίας της Βρετανικής Κολούμπια, απέστειλε δημόσια επιστολή σε δεκάδες πολιτικούς στην συγκεκριμένη επαρχία αλλά και σε ολόκληρο τον Καναδά κρούοντας…

9/26/2013 08:28:00 μ.μ.|Περισσότερα >>

_

Αεροψεκασμοί σήμερα στη Βούλα. Σε τι χρησιμεύουν;

Κάποιοι πρέπει να δώσουν απαντήσεις!!! (π. Αντώνιος Χρήστου -axrhstou1@gmail.com)

ΦΡΙΤΤΕΙ Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΗΔΙΕΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΙΩΝ ΤΟΥ

ΛΥΚΟΥΣ, ΦΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΤΟΥΝ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ, ΜΕΜΙΑΣΜΕΝΟΥΣ,… ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ

ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥΣ

«Αἱρετικός ἐστιν ὁ ποιμήν; Λύκος ἐστί· φυγεῖν ἐξ αὐτοῦ καί ἀποπηδᾶν δεήσει, μηδ’ ἀπατηθῆναι προσελθεῖν, κἄν ἥμερον περισαίειν δοκῇ· φύγε τήν κοινωνίαν αὐτοῦ καί τήν πρός αὐτόν ὁμιλίαν ὡς ἰόν ὄφεως· …φεύγειν οὖν παντί σθένει διά ταῦτα προσήκει τούς τοιούτους» ( Μεγας Φωτιος, ΕΠΕ 12, 400,31).

«Φύγωμεν οὖν τοὺς τὰς πατρικάς ἐξηγήσεις μή παραδεχομένους ἀλλά παρ’ ἑαυτῶν πειρωμένους εἰσάγειν τά ἐναντία· …καί φύγωμεν μᾶλλον ἤ φεύγει τις ἀπό ὄφεως.  
Ὁ μέν γάρ ἐνδακών τό σῶμα θανατοῖ πρόσκαιρα, τῆς ἀθανάτου ψυχῆς χωρίσας· οἱ δέ τῆς ψυχῆς αὐτῆς λαβόμενοι τοῖς ὀδοῦσι χωρίζουσιν αὐτήν τοῦ Θεοῦ,  ὅπερ ἐστί θάνατος αἰώνιος τῆς ἀθανάτου ψυχῆς. 
Φεύγωμεν οὖν τούς τοιούτους πάσῃ δυνάμει, καί προσφεύγωμεν τοῖς ὑποτιθεμένοις τά εὐσεβῆ καί σωτήρια, ὡς συνάδοντα ταῖς πατρικαῖς παραδόσεσι» (Αγιος Γρηγοριος ο Παλαμας, ΕΠΕ, 10,356).

• «Μηδέποτε συμφιλιάσῃς μετὰ αἱρετικῶν. 
• Μὴ συμφάγῃς, μὴ συμπίῃς, μὴ συνοδοιπορήσῃς.
• Μὴ εἰσέλθῃς εἰς οἶκον αὐτῶν, μηδὲ εἰς ἐκκλησίαν· πάντα γὰρ ὅσα εἰσίν, ἀκάθαρτα εἰσίν, καθὼς λέγει ὁ Παῦλος, ὅτι τοῖς μεμιασμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις.
• Ἀσφαλίζου οὖν τὴν ψυχήν σου, ἀγαπητέ. 
• Μὴ συμφιλιάζῃς αἱρετικοῖς, ἵνα μὴ συγκοινωνήσῃς τῇ κοινωνίᾳ αὐτῶν· ὅτι γάρ, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος, οὐκ ἔχουσιν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, οὐδὲ ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, οὐδὲ ἐν τῷ μέλλοντι· δηλον ότι οὐδὲ οἱ συμμιαινόμενοι αὐτοῖς· ἕκαστος γὰρ θερίσει ὃ ἔσπειρε».(Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, Περὶ μετανοίας καὶ κατανύξεως, l. 29-36).

Θα μεινουμε στην πιστη;

Λέμε τώρα ότι πιστεύουμε, ότι είμεθα Χριστιανοί αν παρουσιαστεί διωγμός, όπως παρουσιάστηκε στην περίπτωση της αγίας Φιλοθέης και των άλλων μαρτύρων, τι θα κάνουμε;

Τώρα έχουμε κάποια ελευθερία αν συμβεί και σ΄ εμάς αυτό που παρουσιάστηκε στην Αλμπάνια, που δεν επιτρέπεται ούτε σταυρό να κάνουνε, άραγε θα σταθούμε, θα μείνουμε σταθεροί και ακλόνητοι; Αυτό πρόκειται να εξετάσουμε και να ερευνήσουμε.

Να εξετάσουμε τον εαυτό μας, αν μας καλέσουν και εμάς όπως κάλεσαν τους μάρτυρας και ζητήσουν τη μαρτυρία της πίστεως μας, θα την δώσουμε ή θα αρνηθούμε και θα γίνουμε λιποτάκται;

Η ιστορία αναφέρει τα πρόσωπα των μαρτύρων αλλά δεν αναφέρει τα πρόσωπα των λιποτακτών, που είναι πολύ περισσότερα. Εάν εδώ μαρτύρησε μία γυναίκα, υπήρξαν άλλες που αρνήθηκαν το Χριστό. Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε αυτό το θέμα. Να εξετάσουμε και να ερευνήσουμε τον εαυτό μας εάν θα αντέξουμε σε έναν διωγμό. Μπορούμε εμείς να αντέξουμε τα μαρτύρια, τα οποία υπέστη η αγία Φιλοθέη; Έχουμε διάθεση;

Πρέπει να διαθέσουμε τον εαυτό μας για το μαρτύριο. Να είμεθα έτοιμοι. Να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας διά τέτοια σκληράν ημέρα, η οποία έρχεται. Εάν έρθει τέτοιο καθεστώς άθεο και μόνο να συγκεντρωθούμε εδώ πέρα θα απαγορεύεται. Και θα έρθει αστυνόμος του άθεου καθεστώτος, για να μας σημειώσει. Δε θα μπορούμε να κάνουμε συγκεντρώσεις που κάνουμε τώρα, δε θα μπορούμε να κάνουμε κατασκηνώσεις, δε θα μπορούμε να έχουμε οικοτροφεία, δε θα μπορούμε να εκκλησιαζώμεθα, δε θα μπορούμε να έχουμε τίποτα απολύτως. Θα πάμε τότε στην εκκλησία των κατακόμβων, θα πάμε στην εποχή της τουρκοκρατίας, που κρυφά τελούσαν τα μυστήρια. Σε τέτοια περίοδο πηγαίνουμε. Ο Θεός να βάλει το χέρι του και να δώσει «λύτρωσιν τω λαώ αυτού»

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 47-48

Ασκηση ετοιμοτητος

σε μικρο μαθητη της β΄ τάξεως του δημοτικου  

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 45-47

O π. Αυγουστίνος απευθύνεται σε ένα μικρό μαθητή και τον ρωτά·

Για λέγε μου. Εάν σε πιάσει ένας και σου πει «Έλα ᾽δω. Να βλαστημήσεις το Χριστό, αν θέλεις να ζήσεις. Αν δεν τον βλαστημήσεις, θα σου κόψω το κεφάλι έτσι, κραπ». Έχει ένα μαχαίρι για να σου κόψει το κεφάλι. Τι θα κάνεις; Ε; Θα βλαστημήσεις το Χριστό; Πες μου, τι θα κάνεις; Δε μιλάς καθόλου; Τίποτα δε λες;
Κρατάει ένα μαχαίρι και σου λέει, «Κοίταξε καλά. Αν βλαστημήσεις το Χριστό, θα σ΄ αφήσουμε να ζήσεις αν δεν βλαστημήσεις, κρρρρραπ, πάει το κεφάλι». Τι θα κάνεις;
Όλα αυτά που μας έλεγες τόση ώρα και έψαλλες, τι ήταν, κάλπικοι παράδες; Τι θα έκανες;
Γιατί στέκεσαι έτσι;
Αγαπάς τη ζωή σου; Θες να ζήσεις, να γίνεις γέρος εκατό χρονών;
Τι θα κάνεις; Πες μου τι θα κάνεις; Φοβάσαι;
(Απάντηση μικρού) – Αυτό το πράγμα θέλει σκέψη.
– Θέλει σκέψη; Δε θέλει σκέψη, τέτοιο, καρδιά θέλει. Για λέγε, γιατί θέλει σκέψη; Ε;
Κρατάει το μαχαίρι και σου λέει· Έλα εδώ πέρα.
Σε πιάνουν οι Τουρκαλάδες, όπως κάτω στην Κύπρο και σου λένε· «Εδώ ή θα βλαστημήσεις το Χριστό και θα σε αφήσουμε να ζήσεις, ειδεμή, μαχαίρι και θάνατος και καταστροφή». Τι θα προτιμήσεις από τα δύο; Διάλεξε με το ρολόι, πέντε λεπτά διορία. Τι θα κάνεις; Σκέψη θα κάνεις; Τι θα σκεφτείς δηλαδή; Τον πατέρα, τη μάνα; Τι θα σκεφτείς. Γιατί κάθεσαι έτσι σκεπτικός; Χρειάζεται σκέψη αυτό; Δε χρειάζεται σκέψη, καρδιά θέλει.
Λέγε τι θα απαντήσεις Ναι ή όχι; Τι θα κάνεις; Δε μου τα λες καλά.
(Απάντηση μικρού) – Όχι, δε θα βλαστημήσω.
-Ναι, αλλά το «όχι» το είπες με τόση αγωνία, με τόσο αγκομαχητό, με τόση δυσκολία. Φοβάσαι;
Έπρεπε να πεις ότι «Εγώ θα κάνω προσευχή, θα παρακαλέσω το Θεό να μου δώσει δύναμη». Αν δε σου δώσει ο Θεός δύναμη, δεν κάνεις τίποτα.
Σαν και εσένα δεν μαρτυρήσανε παιδάκια;
Λέγε. Ποια παιδάκια μαρτυρήσανε στην ηλικία σου;
Φώναξε το καλά. Ποιος ήταν στην ηλικία σου;
–       Ο άγιος Ταρσίζιος.
–       Ο Ταρσίζιος και τόσοι άλλοι μαρτυρήσανε σαν εσένα. Άκου «σκέψη»! Μην το ξαναπείς αυτό.
Η καρδιά λέει «όχι». Το μυαλό λέει «ναι». Η καρδιά λέει «όχι δεν βλαστημώ το Χριστό». Το μυαλό λέει «ναι, βλαστήμησε τον».
Το κατάλαβες; Για να δούμε όταν μεγαλώσεις τι θα κάνεις….

Εδημοσιεύθη στις 26.8.2013

_

_

ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΟΥ

ΚΑΙ ΤΟ ΦΡΙΚΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ ΙΩΣΗΦ ΣΤΟ ΤΡΙΕΤΕΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Γνωρίζαμε εκ των προτέρων γιατί έγιναν οι εκδηλώσεις στο τριετές μνημόσυνο του Γέροντος επισκόπου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, αλλά δεν υπολογίσαμε μέχρι ποιο σημείο θα μπορούσε να φτάσει η παλιανθρωπιά και η ψευτιά των οικουμενιστών!

Θα παρατρέξω το πλήρες πρόγραμμα του μνημοσύνου στο μοναστήρι του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος στη Φλώρινα· (την παννυχίδα το απόγευμα της Παρασκευής, το αρχιερατικό μνημόσυνο το Σάββατο το πρωί, την τράπεζα στο μοναστήρι, τα κόλλυβα και το τρισάγιο στον τάφο του Γέροντος της 5 μ.μ. του Σαββάτου, το πλήθος των πιστών, που χωρίς ειδοποίηση κατέκλυσε την Ιερά Μονή) και θα σταματήσω στο απογευματινό πρόγραμμα που ανακοινώθηκε από τον Μητροπολίτη Θεόκλητο με εγκύκλιο σ’ όλους τους ναούς της μητροπόλεως, σε τοπικές εφημερίδες και σε διάφορες ιστοσελίδες.

Θα  σταθώ σε δύο σημεία της εσπερίδος, που θα τα αποσιωπήσει η Μητρόπολη Φλωρίνης.

Στην αἴθουσα Ἐκδηλώσεων του Πολιτιστικοῦ Κέντρου (Ὠδείου) Περιφερειακῆς Ἑνότητος Φλωρίνης, το Σάββατο στις 24-8-2013, μίλησαν:

 -Με σοβαρότητα ο Φθιώτιδος Νικόλαος. Το θέμα της εισηγήσεώς του ήτο· Η πνευματική συγγένεια του αποστόλου Παύλου με τον π. Αυγουστίνο και η ανταπόκριση του δευτέρου στην προτροπή του αποστόλου Παύλου: «Παρακαλώ ουν υμάς μιμηταί μου γίνεσθε»..,
–Μίλησε ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος, για τη σχέση του Ιερού Χρυσοστόμου με τον π. Αυγουστίνο
–Μιλησε με παλμό ο Γόρτυνος Ιερεμίας, για την σχέση του π. Αυγουστίνου με τους Προφήτας.
Η εισήγηση του ήτο πλήρης στοιχείων της Παλαιάς Διαθήκης και τόνισε τις ομοιότητες που είχε ο λόγος του σεβαστού Γέροντος  π. Αυγουστίνου με τους Προφήτας. Τελειώνοντας την εισήγησή του είπε·

• «…Είπε ο Θεός στον προφήτη· να ανεβάσεις τον άνθρωπο ψηλά και όχι να κατεβάσεις την πίστη χαμηλά, γιατί αν κατεβάσεις την πίστη χαμηλά, -άγιε εκπρόσωπε του οικουμενικού θρόνου-, και την κάνεις οικουμενιστική, άμα κηρύξουμε οικουμενισμό και παπισμό, άγιε εκπρόσωπε του οικουμενικού θρόνου, τότε, πάει,  χάσαμε την πίστη».

(Αυτός ο λόγος, που απευθύνονταν στον εκπρόσωπο του πατριαρχείου χαροποίησε το ακροατήριο και άρχισε να τον χειροκροτεί). Στη συνέχεια είπε·

• «Ο π. Αυγουστίνος κήρυττε ακουτσούρευτο το Ευαγγέλιο, δεν το νόθευε, γιατί διάβαζε το χωρίον του προφήτου Μαλαχία που έλεγε· Η αλήθεια οφείλει να είναι στο στόμα του ιερέως και δόλος να μην υπάρχει στα χείλη του. Άμα το πλανίζουμε το Ευαγγέλιο, τότε δεν είναι αυτό που μένει Ευαγγέλιο…

_____

_____

«Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί» (Απόστολος Παύλος προς τον Τίτον α΄, 12)

  -Τελευταίος μίλησε ο απαράδεκτος για τα ψέματά του, ο εκ Κρήτης Προικοννήσου Ιωσήφ. Όπως φάνηκε, όλα ήταν στημένα. Πήγε στη Φλώρινα ως εκφραστής του Πατριαρχείου όχι για να τιμήσει τον Γέροντα αγωνιστή ιεράρχη π. Αυγουστίνο, αλλά για να δικαιώσει τον πατριάρχη όλων των θρησκειών Βαρθολομαίο. Να αποκαταστήσει στα μάτια του Φλωρινιώτικου λαού τον αιρετικό οικουμενικό πατριάρχη. Ήρθε στη Φλώρινα για να ρίξει λάσπη στο τριετές μνημόσυνο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου με το ψέμα που εξεσφενδόνισε.
Ο πονηρός εισηγητής της εσπερίδος πέταξε ένα ψέμα, ελπίζοντας ότι θα πιάσει, μια που δεν ήταν παρόν σωματικός  ο Γέροντας για να τον διαψεύσει. Είπε·

• «Ο π. Αυγουστίνος πήγε στην Κωνσταντινούπολη και ζήτησε από τον Δημήτριο συγνώμη που έκοψε το μνημόσυνο του οικουμενικού πατριάρχου, γιατί είδε τον σταυρό που κουβαλούσε και κατάλαβε το λάθος του».

Πιο άτιμο απ’ αυτό που έκανε ο Προικοννήσου, δεν μπορούσε να γίνει στο τριετές μνημόσυνο του Γέροντος. Αλλά πήρε την απάντησή του.

Ο Γέροντας αμετακίνητος στις θέσεις του

Οι οικουμενισταί είναι ψεύτες  και αθεόφοβοι. Ο π. Αυγουστίνος έπαυσε το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα το 1970-72, μαζί με δύο άλλους μητροπολίτας, τον Παραμυθίας Παύλο, και τον Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, και μαζί με όλο σχεδόν το Άγιον Όρος και δεν ανακάλεσε ποτέ την απόφασή του, ούτε ποτέ ζήτησε συγνώμη για την Πατερική γραμμή που ακολουθούσε. Ο πατριάρχης Αθηναγόρας πέθανε αμετανόητος, αφού  προχωρούσε ολοταχώς για την ένωση με τον αμετανόητο πάπα. Και ο νυν πατριάρχης Βαρθολομαίος ειναι σάπιος καρπός εκείνου. Εστάλη, τότε ως διάκονος, για να σπουδάσει στην Ρώμη και έγινε χειρότερος στην αποστασία απ’ αυτόν. Ειναι εκπρόσωπος όχι της Ορθοδοξίας αλλά της πανθρησκείας, γι’αυτό ο π. Αυγουστίνος, αν και γέροντας, σκεφτόταν να παύσει και το δικό του μνημόσυνο. Δεν βρήκε όμως μητροπολίτας έτοιμους για θυσίες, γι’ αυτό δεν προχώρησε στην διακοπή του μνημοσύνου του Βαρθολομαίου.

Ο πατριάρχης Αθηναγόρας σκεφτόταν να τιμωρήσει τους τρεις Ορθόδοξους Μητροπολίτας αλλά δεν πρόλαβε. Ο Γέροντας όταν ύστερα από πολλά χρόνια πήγε για πρώτη και τελευταία φορά στην Κωνσταντινούπολη το 1987, ως εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου τα κόκκαλά του Αθηναγόρα είχαν λιώσει. Πατριάρχης ήτο ο Δημήτριος, που ήταν πιο ήπιων τόνων. Υπάρχει και ομιλία του Γέροντος με θέμα· «Οι αναμνήσεις μου απο την Κωνσταντινούπολη». Αν ο π. Αυγουστίνος ανακαλούσε την παύσει του μνημοσύνου και ζητούσε συγνώμη, το πρώτο που θα έλεγε στην ομιλία του θα ήταν αυτό. Ο Προικοννήσου Ιωσήφ ήρθε απεσταλμένος από τον Βαρθολομαίο για να πει το ψέμμα αυτό.

«Αγιε» Προικονήσου· αν θέλεις να πάρεις προαγωγή από τον Βαρθολομαίο, ακολούθησε άλλη οδό και μη γελοιοποιείσαι! Πήγαινε να φιλήσεις το χέρι του Πάπα, κάνε και μερικές κολοτούμπες στους μασόνους και άφησέ μας ήσυχους. Εσύ και η Ρεπούση ταιριάζετε στην διαστρέβλωση την ιστορίας, πάτε να συνεταιριστείτε μαζί της για να πάρετε μεγαλύτερα γαλόνια από τα αφεντικά σας!!!  Αλλά να ξέρεις ότι ο Γέροντας δεν θα σας αφήσει σε χλωρό κλαρί με τα κηρύγματα που άφησε στα χέρια των ορθοδόξων.

Διαμαρτυρίες για το ψέμα του Προικοννήσου

Ενας από τους διαμαρτυρόμενους στην αίθουσα ήτο ο π. Ελευθέριος Παλαμάς, ιερέας της Μητροπόλεως Φλωρίνης. Σηκώθηκε όρθιος και με δυνατή φωνή είπε·

• Όσοι είστε από τη Φλώρινα να ξέρετε ότι ο π. Αυγουστίνος δεν ζήτησε ποτέ συγνώμη για τον Αθηναγόρα. Αυτό είναι ψέμα. Εμείς κοντά του μεγαλώσαμε και τον ξέρουμε. Αυτά τα ψέματα να τα πει σε άλλους που δεν ξέρουν τον Γέροντα.

Ο Γόρτυνος Ιερεμίας συνεχάρη στο τέλος τον π. Ελευθέριο και έφυγε για την Μητρόπολή του την νύκτα διαμαρτυρόμενος που κουβάλησαν στην Φλώρινα Οικουμενιστάς.

Ο Εδέσσης Ιωήλ συνένοχος στο ψέμα και μέγας κόλακας του πατριάρχη Βαρθολομαίου, συνεχάρη για την ομιλία του τον ψεύτη ομιλητή.

Ο ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΑΞΙΟΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Ευχαριστούμε τον Γόρτυνος Ιερεμία, που σεβάστηκε την μνήμη του π. Αυγουστίνου και εμφανίστηκε αυτός σαν πραγματικός διάδοχος του π. Αυγουστίνου. Τον ευχαριστούμε για την Read more »

ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΕΙΝΑΙ «ΔΥΝΑΜΕΙ»

ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΣ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

«ΕΝΕΡΓΕΙΑ» ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Πως φθασαμε στην διακοπη του μνημοσυνου

του πατριαρχου Αθηναγορα το 1970

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

(Αφιερωμένο σε όλους τους ορθοδόξους επισκόπους που ανησυχούν για την κατάντια του σημερινού πατριάρχου)

Τί προηγήθηκε (Φεβρ. 1970). Μόλις ἔγινα ἐπίσκοπος ὡρισμένοι παλαιοημερολογῖται μὲ κατηγοροῦσαν, ὅτι δὲν ἔπαυσα τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ποὺ δὲν ὀρθοτομεῖ τὸν λόγο τῆς ἀληθείας, καὶ δὲν τὸν ἀπεκήρυξα ὡς αἱρετικό.
Τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου στὴν θ. λειτουργία, τὸ «Ἐν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, … ὃν χάρισαι ταῖς ἁγίαις σου ἐκκλησίαις ἐν εἰρήνῃ, σῷον, ἔντιμον,  ὑγιᾶ, μακροημερεύοντα καὶ ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας», ὅπως παρατηρεῖ ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, δὲν ἔχει τὴν ἔννοια βεβαιώσεως ὅλων αὐτῶν· ἐκφράζει εὐχή, ὁ Κύριος νὰ χαρίζῃ στὸν ἐπίσκοπο ἢ στὸν πατριάρχη ψυχικὴ εἰρήνη, σωματικὴ ὑγεία, ἀγαθὴ φήμη, καὶ διδασκαλία κατὰ πάντα ὀρθόδοξη.
Ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας χωρὶς ἀμφιβολία εἶχε προβῆ σὲ ἐνέργειες, ποὺ τὸν ἔφεραν μακριὰ ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα· μοῦ ζητοῦσαν λοιπὸν νὰ τὸν κηρύξω γι᾿ αὐτὲς αἱρετικό, νὰ τὸν διαγράψω ἀπὸ τὰ δίπτυχα καὶ νὰ παύσω τὸ μνημόσυνό του.
Τοὺς ἀπήντησα, ὅτι ὡρισμένες ἐνέργειες τοῦ πατριάρχου ἦταν παραβάσεις ἱ. κανόνων πού, ἂν ἀποδειχθοῦν ἀληθινές, συνεπάγονται καθαίρεσι. Ἀλλὰ ποιός θὰ τοῦ ἐπιβάλῃ τὴν καθαίρεσι; Τὸ ἁρμόδιο ὄργανο γιὰ κληρικοὺς εἶνε ἡ Σύνοδος, καὶ γιὰ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη ἡ Ἱεραρχία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν κατέστη ὑπόδικος ἐνώπιον αὐτῆς, καὶ ἔτσι παρέμενε στὸ θρόνο.
Ὅπως ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῶν παλαιοημερολογιτῶν, ἡ καθαίρεσι καὶ ὁ ἀφορισμὸς διακρίνονται σὲ «δυνάμει» καὶ σὲ «ἐνεργείᾳ». Κληρικὸς ποὺ ξέφυγε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, μέχρις ὅτου κριθῇ ἀπὸ Σύνοδο, μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ δυνάμει καθῃρημένος· ἐνεργείᾳ καθῃρημένος καθίσταται μόνο μετὰ ἀπὸ συνοδικὴ κρίσι. Τὸ ίδιο λέει καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ Πηδάλιο (Ἀθῆναι 19829, σ. 4-5).
Αὐτὰ ἰσχύουν γιὰ τὶς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες τοῦ πατριάρχου. Γιὰ παραβάσεις δηλαδὴ ἱ. κανόνων ἐθεωρεῖτο δυνάμει καθῃρημένος, δὲν ἦταν ὅμως καὶ ἐνεργείᾳ. Ἀλλ᾿ ὑπῆρχαν καὶ ἐνέργειές του ποὺ ἔθιγαν δόγματα. Καὶ στὴν περίπτωσι αὐτή, ἀφοῦ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» κηρύττει διδασκαλίες ἀντορθόδοξες, δὲν ἀπαιτεῖται προηγουμένως ἀπόφασι καθαιρέσεως ἀπὸ ἁρμόδιο συνοδικὸ δικαστήριο· ἡ καθαίρεσις ἐπέρχεται αὐτομάτως κατὰ τὸν ΙΕ΄ κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τὸν ὁποῖο καὶ ἐγὼ ὡς ἱεροκῆρυξ εἶχα μνημονεύσει καὶ εἶχα ζητήσει ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς Β. Ἑλλάδος νὰ τὸν ἐφαρμόσουν καὶ νὰ διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη. Read more »

Να αναστησομε τα προτυπα των αγιων

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 43-45

Θα μπορέσουμε εμείς στην εποχή μας να ανανεώσουμε τις θυσίες των μαρτύρων; Η «Φαβιόλα» καλή είναι, ωραία είναι τη διαβάζεις, ευχαριστιέσαι, κλαις. Ξέρω ψυχές που κλαίνε. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Πρέπει εμείς να αναστήσομε τα πρότυπα αυτά. Να μη μοιάζουμε με εκείνους τους «χριστιανούς» οι οποίοι αγαπάνε την αγία Αικατερίνη, την αγία Βαρβάρα, αλλά νέα Αικατερίνη δεν θέλουν να υπάρχει στον κόσμο. Νέα Αικατερίνη όχι να μη παρουσιασθεί!. Τι ψευτιά, τι απατεωνιά. Τι κωμωδία χριστιανική! Να υπάρχει μία αγία Βαρβάρα, να μη παρουσιασθεί άλλη. Δηλαδή, την θέλουν ως είδος ταμπού έτσι κατήντησε αυτή η αγιωτάτη μας θρησκεία, ενώ είναι ζωντανή.

Λοιπόν η Φαβιόλα υπάρχει, αλλά πρέπει να την ζωντανέψωμεν. Και όλα αυτά τα μαρτυρικά πρόσωπα, τα οποία αναφέρονται, να τα ζωντανέψομε. Να γίνομε μαρτυρικά πρόσωπα, μαρτυρική Εκκλησία, κατακομβική Εκκλησία. Θα μπορέσουμε να την πραγματοποιήσομε αυτήν την προσπάθεια; Ευχάριστο είναι αυτό το οποίο διαβάζουμε και μάλιστα γραμμένο με λογοτεχνική χάρη. Είναι ένα πολύ καλό πρότυπο η Φαβιόλα. Είναι μία αυτή. Αλλά το ζήτημα είναι αν μπορέσομε εμείς να το επαναλάβομε το πρότυπο αυτό.

Ήμουν στο Μεσολόγγι τα χρόνια εκείνα πρωτοσύγκελλος και κάθε χρόνο που εορταζόταν η επέτειος της εξόδου του Μεσολογγίου, την Κυριακή των Βαΐων, ερχόταν διάφορα επίσημα πρόσωπα. Ήταν και αυτή η έξοδος μία ηρωική πράξη και την τιμούσαν διότι προτίμησαν εκείνοι να πεθάνουν, να σκοτωθούν όλοι παρά να ζουν σκλαβωμένοι. Ερχόταν λοιπόν την ημέρα αυτή διάφοροι ρήτορες και λέγανε και λέγανε. Λόγια λόγια λόγια, βερμπαλισμός ατελείωτος. Οπότε ένα τέτοιο πρωινό προ του 40, το 39, ήρθε ο αείμνηστος Μεταξάς και είπε λίγα λόγια. Προφήτης ήτανε; Εστάθηκε με προσοχή επάνω στο μνημείον των ηρώων που είναι τα κόκκαλα συσσωρευμένα, στάθηκε με προσοχή και είπε τα εξής. «Έλληνες σημασία έχει το Μεσολόγγι, εάν νέας αφορμής δοθείσης δυνάμεθα να επαναλαμβάνομε το Μεσολόγγι». Τίποτα άλλο δεν είπε, τίποτα άλλο. Και όντως το επόμενο έτος η Ελλάς επανέλαβε το Μεσολόγγι.

Να μη θέλουμε έτσι απλώς να υπάρχει η «Φαβιόλα». Η «Φαβιόλα» υπάρχει και αξίζει να μας συγκινεί εάν ευκαιρίας δοθείσης, αφορμή δοθείσης δυνάμεθα και εμείς καθένας από μας να επαναλαμβάνομε τα ηρωικά παραδείγματα τα οποία περιέχει η ιστορία αυτή της Φαβιόλας.

Επίκαιρο και ευχάριστο θα ήτο να’ χαμε ένα κινηματογράφο να δούμε σε έργο τη Φαβιόλα. Να δούμε τη Μαριάμ την πιστή δούλη της, να δούμε όλους αυτούς να δούμε τον Παγκράτιο, να δούμε τον Κασσιανό, να δούμε τον Ταρσίζιο, να δούμε τον Σεβαστιανό με τα βέλη επάνω στο κορμί του. Να δούμε και τους προδότας, να δούμε τον Τορκουάτο και όλα αυτά τα πρόσωπα, τα οποία είναι το νέο δράμα. Συνεχίζεται η σταύρωσης του Χριστού μας.

Λοιπόν ας κάνομε την προσευχή μας, να μας δώσει ο Θεός, να μη προδώσομε το Χριστό. Διότι έρχονται ημέραι πολύ σκληραί. Πολύ σκληραί ημέραι έρχονται, και πρέπει να είμεθα έτοιμοι.

Το Θαβώρ τελειώνει. Τελειώνει το Θαβώρ. Διότι Θαβώρ είναι εδώ πέρα. Εσείς τα κορίτσια όλα τα οποία είστε εδώ ζείτε στο Θαβώρ. Πρέπει να ομολογήσομε, ότι εν συγκρίσει με τα άλλα κορίτσια εσείς έχετε λιγότερα βάρη. Σας το είπα, δεν κατηγορούμε τα άλλα κορίτσια. Εκείνα στην ηλικία σας δημιούργησαν οικογένειες και έχουν άνδρας ιδιοτρόπους, φοβερούς και απαισίους, έχουν παιδιά, έχουν πεθερές κακές και διεστραμμένες, έχουν ένα μαρτύριο. Σταυρώνονται αυτές. Ενώ εσείς ζείτε στο Θαβώριον είστε μεταξύ των εκλεκτών, είστε μεταξύ των προσώπων τα οποία απολαμβάνουν μία γαλήνη. Δε σας κατηγορούμε γι’ αυτό μάλιστα σας επαινούμε και εξαίρομε. Αλλά λήγει το Θαβώριον και ερχόμεθα εις κατακόμβας.

Παράγγελμα σε ποιμένα

Οι σάλπιγγες της Αποκαλύψεως ακούονται τρομακτικαί. Θα προετοιμασθείς όχι για ηδονές και διασκεδάσεις αλλά για μαρτύριο. Θα είσαι ευτυχής και μακάριος εάν μαρτυρήσης για Εκείνον που έχυσε το αίμα του για σένα.

Με τέτοια αισθήματα ιερά σε χειροτονούμε σήμερα και θέλω να ελπίζω ότι δεν θα διαψεύσεις τας ελπίδας τας οποίας εστήριξε το ποίμνιον και ο λαός μας είς σε.

Μη λησμονείς ποτέ, ότι χειροτονήθηκες διάκονος την εορτή του Αγίου Κοσμά και σου έδωσα τότε ένα βιβλίο του, για να του μοιάσεις.

 Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν (Μᾶρκ. 8,34–9,1)

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η ΥΨΙΣΤΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

«Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,37)

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Εἶνε θέμα, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἀπησχόλησε θεολόγους, φιλοσόφους, ποιητάς, λογοτέχνας, ζωγράφους, ἰατρούς, βιολόγους, χημικούς. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο δημιουργήθηκε πολιτισμός, ἀναπτύχθηκαν ἐπιστῆμες, κτίσθηκαν οἰκισμοί, ἱδρύθηκαν πόλεις· γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἔγιναν πόλεμοι ποὺ συνετάραξαν τὴν ὑφήλιο. «Πολλὰ τὰ ἐκπληκτικὰ καὶ φοβερά, μὰ τίποτε φοβερώτερο ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο», ἔψαλλε ὁ Σοφοκλῆς (Ἀντιγ. 332-333).

Ποιά, λοιπόν, ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου;

* * *

«Χαριτωμένο πλάσμα ἀλήθεια ὁ ἄνθρωπος», ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας (Μένανδρος), «ὅταν εἶνε ἄνθρωπος». Αὐτὸς ὁ λόγος μαζὶ μ᾿ ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ παράλυτος τοῦ Εὐαγγελίου «ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» (Ἰωάν. 5,7), δικαιώνουν τὸν Διογένη, ποὺ χαρακτηρίστηκε ὡς τρελλὸς ὅταν, μέρα μεσημέρι καὶ μέσα σὲ πλῆθος κόσμου, μὲ τὸ φανάρι ἀναμμένο φώναζε· «Ἄνθρωπον ζητῶ». Δὲν ἔζησε ὁ δυστυχὴς Διογένης ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Πιλάτου, γιὰ νὰ τὸν ἀκούσῃ νὰ λέῃ «Ἴδε ὁ ἄνθρωπος» (Ἰωάν. 19,5) καὶ νὰ δείχνῃ σὲ ὅλους τὸν Θεάνθρωπο Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.

Πολλοὶ ὅμως δὲν ἄκουσαν οὔτε τὸν Πιλᾶτο· στράφηκαν ἀλλοῦ νὰ βροῦν τὸν ἄνθρωπο. Εἶπαν πὼς βρῆκαν νὰ κατάγεται ἀπὸ τὰ ἄλογα κτήνη καὶ διεκήρυξαν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἐξευγενισμένο παιδὶ τοῦ πιθήκου. Ἀρνήθηκαν δηλαδὴ κάθε πνευματικὴ ἀξία καὶ ἀνωτερότητα στὸν ἑαυτό τους. Σ᾿ αὐτοὺς ὁ Σωκράτης θὰ ἔλεγε· «Γνῶθι σαυτόν», μάθε τὸν ἑαυτό σου.

Ὁ Πασκὰλ εἶπε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε μαζὶ «μεγαλεῖο καὶ ἀθλιότης». Ὁ Καρρὲλ ἔγραψε βιβλίο μὲ τίτλο «Ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸς ὁ ἄγνωστος», κ᾿ ἕνας ἄλλος «Ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸ τὸ κτῆνος». Ὁ μέγας ὅμως πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας μας ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης ἔλεγε, Read more »

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ, ΑΠ’ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ!

Η ΣΥΝΕΧΙΑ ΕΔΩ http://mkka.blogspot.gr/2013/09/blog-post_20.html

«Greek National Pride» blog / ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ / ΕΛΛΑΔΑ / Ορθοδοξία

Πάπας προς Πούτιν: Μην δημιουργήσεις πρόβλημα στο σχέδιο της χιλιετίας

Posted on Σεπτεμβρίου 9, 2013

«Τον πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία», είχε πει ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός, όταν θέλησε να αναφερθεί σε μία σκοτεινή περίοδο της ανθρωπότητας, στην οποία η Ελλάδα θα υπέφερε… του Κωνσταντίνου Τερζή Και όπως φαίνεται, ο νέος Πάπας παρουσιάζει ιδιαίτερα «χαρακτηριστικά», αφού είναι –τουλάχιστον- διπρόσωπος και για πολλούς εκφραστής του σκοταδισμού, του … Συνεχίστε την ανάγνωση »

ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ “ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ “

TOY ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ σελ.317-329

Επιστολή 1η
Προς τον αδελφόν του
Ιερομονάχον Χρύσανθον,
Σχολάρχην Νάξου

• Πανοσολογιώτατε αγαπητέ μοι αδελφέ κυρ Χρύσανθε, ασπαζόμενος προσκυνώ σε και παρακαλώ των Άγιον Θεόν δια την ψυχικήν σου και σωματικήν υγείαν.
        Χάριτι θεία, αδελφέ υγιαίνω οπωσούν, ψυχικά δε Κύριος οίδε. Τα κατ’ εμέ δε και περί εμέ φαίνονται πολλά και απίστευτα εις τους πολλούς και μήτε εγώ δύναμαι να τα καταλάβω. Τόσον δε μόνον λέγω σοι, δια να δοξάσης τον Κύριον και να χαρής, ότι γίνεται αρκετή μετάνοια εις τους αδελφούς. Έως τριάκοντα επαρχίας περιήλθον, δέκα σχολεία Ελληνικά εποίησα, διακόσια δια κοινά γράμματα, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον μου βεβαιούντος δια τινών επακολουθησάντων σημείων. Πλην δόξα τω λέγοντι, η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται. Περιέχομαι δε κατά το παρόν την Παραμυθίαν και Μαργαρίτην, ελπίζω δε εις ολίγον καιρόν να σας απολαύσω, αν ο Θεός θέλη. Περιήλθον δε και την πατρίδα και πάντες οι συγγενείς σε προσκινούσι και οι φίλοι.
        Ασπάζομαι σε και τον πανιερώτατον δεσπότην και εύχομαι πάντας τους εν Χριστώ αδελφούς.
        Υγίαινε ψυχικά και σωματικά.
        Δέκα χιλιάδες Χριστιανοί, με αγαπώσι και ένας με μισεί.
        Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τοσον.
        Χίλιοι Εβραίοι θέλουν τον θάνατόν μου και ένας όχι.

αψοθ΄ (1779) Μαρτίου β΄
Ο σός αδελφός
Κοσμάς ιερομόναχος

2α
Προς τον τοποτηρητήν
της Ι. Μητροπόλεως Κεφαλληνίας
Γεώργιον Κλαδάν

Τω αιδεσιμωτάτω και ελλογιμωτάτω κ. κ. Γεωργίω Κλαδά, μεγάλω οικονόμω και αρχιδιδασκάλω Κεφαλληνίας, Κάστρον.
Σοφολογιώτατε, πανοσιώτατε άγιε μέγα οικονόμε κύριε Γεώργιε, ασπαζόμενος σε χαιρετώ.
Εγώ, αδελφέ, είμαι άνθρωπος αμαρτωλός και αμαθής, δούλος ανάξιος Χριστού του Θεού ημών· παρακινούμενος δε από τους πατριάρχας της ανατολικής Εκκλησίας, αρχιερείς, ηγουμένους και μάλιστα από τον κύριον Σωφρόνιον να διδάξω τους χριστιανούς κατά δύναμιν, ευρισκόμενος εδώ εις το ευλογημένον νησίον και λαμβάνωντας την άδειάν των… και του προβεδούρου εις την Άσσον, μοι εφάνη εύλογον και νόμιμον το να αναφέρω εις την πανοσιότητά σου και ζητώ άδειαν παρά σου, επειδή είσαι οικονόμος του αρχιερέως, και συμβουλήν, επειδή είσαι αδελφός και γέννημα θρέμμα εις τον τόπον τούτον και ηξεύρεις τα πράγματα καλύτερα. Συμβούλευσέ με λοιπόν ό,τι σε φωτίση ο Θεός ή αμέσως ή εμμέσως δια γράμματος, δια να κάμωμεν το χρέος μας.
Εύχομαι σε και δια σου πάντας τους Χριστιανούς.
Υγίαινε.

αψοζ΄ (1777) Ιουνίου ιγ΄
Σος αδελφός εν Χριστώ
Κοσμάς ιερομοναχος

3η
Προς κατοίκους
Του Ζαλόγγου

Ευγενέστατοι αγαπητοί αδελφοί και τέκνα μου πνευματικά, οι κατοικούντες την χώραν Ζάλογγον, ασπαζόμενος σας εύχομαι και παρακαλώ τον Άγιον Θεόν δια την ψυχικήν και σωματικήν σας υγείαν.
Εγώ, αδελφοί μου, ως δούλος ανάξιος του Χριστού του Θεού ημών, περιεχόμενος και διδάσκων το κατά δύναμιν τους χριστιανούς ήλθα και εδώ εις την χώραν σας· και βλέποντας ότι δεν έχεται σχολείον επαρακίνησα τους χριστιανούς και έδωκαν δια το σχολείον το κατά δύναμιν και προαίρεσιν. Πρέπει δε και η ευγενία σας να βοηθήτε πάντοτε το σχολείον σας εξ ιδίων πόρων ή από την χώραν κοινώς ή και από τα βακούφια, δια να λάβετε και παρά Θεού τον μισθόν σας και τιμήν παρά των ανθρώπων.
Είμαι δε και εγώ χρεώστης και παρακαλώ τον Κύριον να ευλογήση την χώραν σας, το σχολείον και τα παιδιά σας, και να σας αξιώση να ζήσετε εδώ καλά και θεάρεστα, και να σας βάλη και εις τον παράδεισον, να χαίρεσθε και ευφραίνεσθε και να δοξάζετε την Αγίαν Τριάδα. Για τη συνέχεια των επιστολών εδώ Read more »

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

Ὕψωσις τιμίου Σταυροῦ(Ἰω. 19,6-11,13-20,25-28,30-35)

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

______

_____

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, σήμερα τὰ τροπάρια ποὺ ἀκούσαμε, ὁ Ἀπόστολος, τὸ Εὐαγγέλιο, ὅλα μιλᾶνε γιὰ τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ὑψώθηκε στὸ Γολγοθᾶ.
Μιλήσαμε ἄλλοτε γιὰ τὰ θαύματα, τὰ φυσικὰ καὶ τὰ ἠθικά, ποὺ ἔκανε τότε, τὴν ἡμέρα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ἀλλὰ καὶ συνεχίζει νὰ κάνῃ ἀκαταπαύστως ὁ τίμιος σταυρός. Τώρα, μὲ τὴν ἀφορμὴ ποὺ μᾶς δίνει ἡ σημερινὴ ἡμέρα, θὰ ποῦμε τί σημαίνει ὁ σταυρός.

* * *

Στὸ νοῦ τῶν πιστῶν γεννᾶται ἕνα ἐρώτημα· Τί ἔγινε ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ μετὰ τὴ σταύρωσι καὶ τὴν ἀποκαθήλωσι; Τί ἔγιναν οἱ ἄλλοι δύο σταυροὶ τῶν λῃστῶν; Ἡ ἱστορία λέει, ὅτι τοὺς σταυροὺς τοὺς πῆραν οἱ Ἑβραῖοι, ἄνοιξαν κοντὰ στὸ Γολγοθᾶ ἕνα μεγάλο λάκκο, τοὺς σκέπασαν μὲ κόπρια, καὶ ἐκεῖ ἔμειναν πολλὰ χρόνια.
Ποιός ξέθαψε τοὺς σταυρούς; Τριακόσια χρόνια ἀργότερα ἡ ἁγία Ἑλένη, ἡ μητέρα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, θέλοντας νὰ ἐκφράσῃ τὴν εὐγνωμοσύνη της στὸ Χριστὸ γιὰ τὴν προστασία ποὺ ἔκανε στὸ παιδί της μὲ τὸ λάβαρο τοῦ σταυροῦ, τὸ «Ἐν τούτῳ νίκα», ἦρθε στὰ μέρη αὐτά. Πῆρε ἐργάτες, μὲ κασμᾶδες καὶ φτυάρια, καὶ σκάβανε γιὰ νὰ βροῦνε τὸ σταυρό. Μὰ τὸν εἶχαν παραχώσει οἱ Ἑβραῖοι πολὺ βαθειά. Κάποια στιγμὴ ἀκούστηκε κρότος· ἡ ἀξίνα χτύπησε πάνω σὲ ξύλο. Ἐπὶ τέλους βρέθηκε. Τοὺς βγάζουν ἀπὸ τὴ γῆ καὶ τοὺς τρεῖς σταυρούς. Μὰ μοιάζανε μεταξύ τους. Ποιός ἆραγε ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ; Βρίσκονταν σὲ μεγάλη ἀπορία.
Τὴν ὥρα ἐκείνη ἀκουστήκανε κλάματα. Κοντὰ ἀπὸ τὸ Γολγοθᾶ περνοῦσε μιὰ κηδεία. Εἶχε πεθάνει μιὰ γριὰ γυναίκα καὶ τὴν κλαίγανε καὶ τὴν πηγαίνανε στὸ νεκροταφεῖο. Τότε λοιπὸν ἀγγίζουν τὸν ἕνα σταυρὸ ἐπάνω στὴν πεθαμένη, μὰ δὲν ἀναστήθηκε. Βάζουν τὸν ἄλλο σταυρό, τίποτε. Βάζουν τὸν τρίτο σταυρό, καὶ τότε ―ναί, ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους· ἐμεῖς πιστεύουμε― μόλις ἄγγιξε ἐπάνω της, ἀμέσως ἀναστήθηκε! Αὐτὸς ἦταν ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου. Τότε πέσανε ὅλοι κάτω μπρούμυτα, ἡ ἁγία Ἑλένη, ὁ πατριάρχης Ἰεροσολύμων ὁ Μακάριος, οἱ δεσποτάδες, οἱ παπᾶδες, οἱ καλόγεροι καὶ οἱ ἀσκητάδες. Ὅλοι πέσανε κάτω καὶ ἐπὶ μισὴ ὥρα κλαίγανε καὶ λέγανε τὸ «Κύριε, ἐλέησον».
Αὐτὸ τὸ μεγάλο γεγονὸς γιορτάζουμε. Καὶ ἔχουμε τὸ σταυρὸ ὡς σημαία μας, ὡς φλάμπουρό μας καὶ ὡς ὅπλο μας ἀήττητο ἐναντίον τοῦ διαβόλου.

* * *

Τί μᾶς διδάσκει, ἀγαπητοί μου, ὁ σταυρός; Read more »

ΔΙΔΑΧΑΙ ΤΟΥ AΓIOΥ KOΣMA ΤOΥ AITΩΛΟΥ

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ (σελ. 235-274)

ΔΙΔΑΧΗ Ζ΄

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και Θεός μας, αδελφοί μου, ο γλυκύτατός μας αυθέντης και Δεσπότης, ο ποιητής των Αγγέλων και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, παρακινούμενος από την ευσπλαγχνίαν του, από την πολλήν του καθαρότητα, από την πολλήν του αγάπην οπου έχει εις το γένος μας, σιμά εις τα πολλά και άπειρα χαρίσματα, όπου μας εχάρισε και μας χαρίζει καθ’ εκάστην ημέραν και ώραν και στιγμήν, ιδού οπού μας ηξίωσε και σήμερον την αυγήν και τον εδοξάσαμε και ετιμήσαμε και την Δέσποινά μας την Θεοτόκον. Και άμποτες ο Κύριος να ευσπλαγχνισθεί, να συγχωρήσει και τα αμαρτήματά μας και να μας αξιώσει και να περάσωμεν και εδώ καλά, και να πηγαίνωμεν και εις τον παράδεισον να δοξάζωμεν την Παναγίαν Τριάδα.

Περίληψις προηγουμένης διδαχής

Με αξίωσεν ο Κύριος, αδελφοί μου, και μένα τον αμαρτωλόν και ήρθα εχθές εδώ εις την ευλογημένην σας χώραν και σας απόλαυσα και είπαμεν και μερικά νοήματα εις την αγίαν σας εκκλησίαν, καθώς εφώτισε το Πνεύμα το Άγιον τους Προφήτας, τους αγίους Αποστόλους, τους αγίους Πατέρας της Εκκλησίας μας και μας έγραψαν. Σιμά εις τα πολλά είπαμεν και δια τον Θεόν μας, που είναι ένας, η αγάπη, η δε Τριάς, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα. Παρακινούμενος ο Κύριος από την πολλήν του ευσπλαγχνίαν έκαμε πρώτα δέκα τάγματα Αγγέλων. Το πρώτον τάγμα εξέπεσεν από την υπερηφάνειάν του και έγιναν δαίμονες. Τότε επρόσταξεν ο πανάγαθος Θεός και έγινεν ο κόσμος ετούτος. Και έκαμεν ένα άνδρα και μίαν γυναίκα ωσάν εμάς, το σώμα από την λάσπην και την ψυχήν αγγελικήν, αθάνατην. Ωνόμασε τον άνδρα Αδάμ και την γυναίκα Εύαν και έκαμεν και ένα παράδεισον ο Θεός κατά το μέρος της ανατολής, όλο χαρά και ευφροσύνη. Έλαβε τον Αδάμ και την Εύαν μέσα εις τον παράδεισον και εχαίρονταν ωσάν οι Άγγελοι. Τους επαράγγειλε να μη φάγουν από μίαν συκιάν σύκα. Ο Αδάμ και η Εύα εκαταφρόνησαν το πρόσταγμα του Θεού μας και έφαγαν. Δεν είπαν ό,τι έκαμαν. Τους εδίωξεν ο Θεός από τον παράδεισον και έζησαν εις ετούτον τον κόσμον εννεακοσίους τριάκοντα χρόνους με μαύρα και πικρά δάκρυα. Απέθανεν ο Αδάμ και η Εύα, επήγαν εις την κόλασιν και εκαίγονταν και εφλογίζονταν πέντε ήμισυ χιλιάδες χρόνια δια μίαν αμαρτίαν μόνον, καθώς αναφέραμεν την ιστορίαν εψές το βράδυ και την αφήκαμεν.

Η πρό Χριστού ειδωλολατρία, η διαφθορά των ηθών και το μίσος του σατανά κατά της οικογενείας.

Τώρα πάλιν ελπίζοντας εις την ευσπλαγχνίαν του Χριστού μας, καθώς το Πνεύμα το Άγιον μας φωτίσει, θα κάμωμεν αρχήν να ειπούμεν και τα επίλοιπα με συντομίαν, και πάλιν όχι όλα να τα ειπούμεν, διατί δεν είνε δυνατόν, θέλομεν χρόνους και καιρούς, αλλά μερικά, όπου φαίνονται αναγκαιότερα.
Έως τους πέντε ήμισυ χιλιάδες χρόνους οι άνθρωποι όπου απέθαναν επήγαιναν εις την κόλασιν, επειδή και ο παράδεισος ήτον κλεισμένος. Ευσπλαχνίσθη ο πανάγαθος Θεός το γένος των ανθρώπων και ευρίσκοντας άξιον υποκείμενον την Δέσποινάν μας την Θεοτόκον, εκαταδέχθη ο Υιός και Λόγος του Θεού και Θεός αληθινός και ζωή των απάντων, ο γλυκύτατός μας Ιησούς Χριστός και Θεός, και έγινε τέλειος άνθρωπος εκ Πνεύματος Αγίου από τα καθαρώτατα αίματα της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, δια να μας βγάλη από τας χείρας του διαβόλου.
Έως τους πέντε ήμυσι χιλιάδες χρόνους πάλιν ο διάβολος έβγαλε όλες του τις κακίες και έβαλε σκοπόν να χαλάση τον κόσμον και επαρακινούσε τους ανθρώπους να προσκυνούν δια θεόν άλλος τον ήλιον, και άλλος το φεγγάρι, άλλος την γην και άλλος την θάλασσαν και άλλος τα πετεινά και άλλος τα χερσαία. Έβαλεν ο διάβολος μέσα εις την καρδίαν των ανθρώπων να μισούνε τας γυναίκας και αι γυναίκες τους άνδρας, δια να μην υπανδρεύωνται και κάμουν παιδιά και αυξήση ο κόσμος. Και έτσι δεν εφρόντιζαν οι άνθρωποι να έχουν παιδιά και το μεγαλύτερον, έρριχνεν ο διάβολος τους ανθρώπους εις αρσενοκοιτίες, κτηνοκοιτίες και άλλα αισχρά, οποία δεν τα έκαμε μήτε σκύλος μήτε γάϊδαρος.
Θέλοντας ο πανάγαθος Θεός να κόψη το κακόν επαράγγειλε πως όποιος δεν κάνει παιδιά, είνε κατηραμένος και έτσι, ακούοντες οι άνθρωποι την κατάραν του Θεού, εφοβούντο και έπαιρνε ένας άνδρας μιαν γυναίκα και η γυναίκα ένα άνδρα.
Ανίσως και είνε κανένας εδώ από την ευγενίαν σας, όπου δεν κάμνει παιδιά, ας μη λυπάται δεν το είπε δια εσένα ο Θεός, διατί δεν κάνεις παιδιά, να έχεις κατάρα, διατι και εγώ δεν κάμνω παιδιά, μα ωσάν εγώ έχω κατάρα, έχεις και συ. Αυτό το είπεν ο Θεός να διακόψη τον κακόν σκοπόν του διαβόλου και μη λυπάσαι δεν έχεις καμμίαν κατάραν.
Πάλιν ωσάν θέλης να κάμης παιδιά, εύκολον είνε έπαρε ένα πτωχό παιδί και κάμε το πνευματικό σου παιδί να χαλιρεσαι και να ευφραίνεσαι και συ, να χαίρεται και εκείνο. Δια εκείνο το παιδί, όπου σου γεννά η γυναίκα σου, δεν σου χρεωστεί ο Θεός χάριν, διότι το κάμνεις από σαρκικόν πάθος, μα δια εκείνο το πτωχό παιδί έχεις χίλιες φορές μισθόν από τον Θεόν εις την ψυχήν σου και τιμήν από τους ανθρώπους, διατί το κάμνεις με το θέλημά σου πνευματικόν παιδί.
Και να προσέχεις εσύ ο άνδρας να μην μεταχειρίζεσαι την γυναίκαν σου με άγριον μάτι, πως δεν σου κάμνει παιδιά. Δεν έχει κανένα φταίξιμο η γυναίκα σου εις αυτό, είνε θέλημα Θεού. Και μην το κάμνετε καθώς το έκαμεν ένας τρελλός και ανόητος διατί δεν έκαμε η γυναίκα του παιδιά, την εχώρισεν και πήρε άλλην και άλλος πάλιν, επειδή δεν του έκαμεν η γυναίκα του αρσενικά παιδιά, παρά μόνον θηλυκά, την εχώρισεν. Ο διάβολος θέλει να χωρίζουνε τα ανδρόγυνα και όχι ο Θεός. Ως λέγει ο νόμος πως κανένα πράγμα δεν τους χωρίζει, εκτός αν πέσουν εις πορνείαν και όποιος αφήση την γυναίκα του και πάρη άλλην εκείνος θα κριθή ως μοιχός.

Η οικογένιεα της Παρθένου

Εις τον καιρό εκείνον ήτο ένας άνδρας και ελέγετο Ιωακείμ, είχε και μιαν γυναίκαν και ελέγετο Άννα. Καλός και ο άνδρας, καλή και η γυναίκα, από βασιλικόν γένος και οι δύο, μα πλέον καλύτερα η γυναίκα. Ευρίσκονται πολλές γυναίκες όπου είνε καλύτερες και από τους άνδρες. Ανίσως και θέλτε οι άνδρες να είσαστε καλύτεροι από τις γυναίκες πρέπει να κάμνετε και έργα καλύτερα από εκείνες, ει δε και αι γυναίκες κάμνουν καλύτερα έργα και πηγαίνουσιν εις τον παράδεσον και ημείς οι άνδρες κάνομε κακά έργα και πηγαίνομεν εις την κόλασιν, τι μας ωφελεί οπού είμαστε άνδρες; Καλύτερα να μην είχαμε γεννηθή εις αυτόν τον κόσμον.
Ο Ιωακείμ και η Άννα άνοιξαν το σπίτι τους και το είχαν ξενοδοχείον και όπου πτωχός, κουτσός, τυφλός, εις το σπίτι του Ιωακείμ και της Άννας επήγαιναν και αναπαύονταν. Έτσι πρέπει και η ευγενία σας να είσαστε φιλόξενοι, διατί με την φιλοξενίαν, οπού κάμνετε εις τους πτωχούς, μετ’ εκείνην αγοράζετε τον παράδεισον.
Δεν έκαμεν παιδία ο Ιωακείμ και η Άννα. Ως φρόνιμοι και γνωσικοί όπου ήταν, εκατάλαβαν πως ένας είνε ο Θεός, οπού δίνει παιδιά και παίρνει. Επαρακάλεσαν τον πανάγαθον Θεόν να τους χαρίση ένα παιδίον αρσενικόν ή θηλυκόν και να το αφιερώσουνε εις τον Θεόν. Βλέποντας ο πανάγαθος Θεός την καλήν τους γνώμην τους ευλόγησε και εγέννησαν την Δέσποιναν την Θεοτόκον και την έβγαλαν Μαρίαν.
Καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα εζητούσαν παιδίον από τον Θεόν και όχι από άνθρωπον, έτσι και η ευγενία σας ό,τι θέλετε να ζητήσετε από τον Θεόν να ζητάτε και όχι από άνθρωπον. Ο διάβολος έβγαλε πολλά τέκνα και θυγατέρας, και έρχετε ένας και σε λέγει: Δος μου εμένα ένα γρόσι ή δύο και εγώ να σου δώσω βότανα να κάμης αρσενικά, να σε δώσω φυλακτά να μαντεύσης, να γοητεύσης, να ιδής την τύχην σου, την μοίρα σου, το ριζικό σου και άλλα τοιαύτα. Εκείνα οπού ενομοθέτησαν οι άγιοι Πατέρες και όσα είνε της Εκκλησίας μας, είνε καλά και άγια, και ψυχικά και σωματικά και όσα γίνοντα έξω της Εκκλησίας μας, είνε όλα του διαβόλου. Και ο διάβολος κάμνει πολλές φορές και θαύματα κατά φαντασίαν, δια να τον πιστεύσετε. Και να φεύγετε αυτά, διατί βάνετε φωτιά και καίγεσθε και ψυχικά και σωματικά. Και αν θέλης να ιδής την τύχην σου ή την μοίραν σου, σήκω κομμάτι αυγή και πήγαινε εις την εκκλησίαν και κοίταξε τους τάφους των αποθαμένων τι είνε. Στοχάσου και ειπέ: Δεν ήταν και εκείνοι άνθρωποι ωσάν και εμένα και απέθαναν; Έτσι μέλλω να πεθάνω και εγώ αύριο και να μην αποτολμήσω να κάμω αυτά τα διαβολικά καμώματα, διατί χάνομαι και αφανίζομαι, και λέγει ο νόμος πως όποιος κάμνει αυτά ή παρακινεί άλλους, είκοσι χρόνους να μη μεταλάβη.

Γονείς! Δίδετε χριστιανικά ονόματα εις τα παιδιά σας

Καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα δεν επροτίμησον το αρσενικόν από το θηλυκόν, έτσι και η ευγενία σας να μην προτιμάτε τα αρσενικά παιδιά σας από τα θηλυκά, διατί όλα τα πλάσματα του Θεού είνε. Καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα έβγαλαν την Θεοτόκον το όνομα με νόημα Μαρία, ομοίως και η ευγενία σας, όταν βαπτίζετε τα παιδία σας, να τα εβγάνετε εις το όνομα των Αγίων όπου έχουμε νόημα. Μαρία θέλει να είπη κυρία, ωσάν οπού έμελλεν η Θεοτόκος να γίνη βασίλισσα του ουρανού και της γης και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, να παρακαλή δια τας αμαρτίας μας. Νικόλαος το όνομα λέγεται εκείνος οπού ενίκησε τους λαούς, δαίμονας, τα πάθη. Γεώργιος λέγεται γεωργημένον φυτόν, στολισμένον με καρπούς, με αρετάς χριστιανικάς. Παρασκευή λέγεται εκείνη που ετοιμάσθη δια τον Χριστόν.

Χριστιανική ανατροφή των παιδιών

Να κάμης μιαν εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου, να έχης και τον άγιον του παιδιού σου. Και όταν το παιδίον σηκώνεται από τον ύπνον και σου γυρεύει ψωμί, να το βάλης εμπρός εις την εικόνα του Χριστού και να του ειπής: Εγώ, παιδί μου, δεν έχω ψωμί, ο Χριστός έχει. Σήκω να κάμης τον σταυρόν σου, να παρακαλέσουμε τον άγιόν σου να παρακαλέση τον Χριστόν να σου το δώση. Και έτσι το παιδίον παρακινείται για την αγάπην του ψωμιού και, ευθύς οπού ξυπνά, τον άγιόν του βλέπει. Βλέποντας τότε ο διάβολος το παιδίον πως έχει τη ελπίδα του εις τον Χριστόν και εις τον άγιό του κατακαίετει και φεύγει. Και έτσι να συνηθίζεται τα παιδία σας, να τα παιδεύετε από μικρά, δια να συνηθίζουν εις τον καλόν δρόμον.
Και αν θέλεις να ζήση το παιδίον, εγώ να σε είπω πώς να κάμης, να κάμης του παιδιού σου ένα φόρεμα και άλλο ένα εκείνου του πτωχού παιδιού και δια το χατίρι εκείνου του πτωχού παιδιού χαρίζει ο Θεός την ζωήν του παιδιού σου. Και να αγαπάς τα πτωχά τα παιδιά καλύτερα από τα εδικά σου, ει δε και να ζητάς πώς να δίνης του παιδιού σου να τρώγη και να πίνη καλά, να έχη εύμορφα φορέματα, και δια εκείνο το πτωχό να μη σε μέλλη, αύριο βλέπεις το παιδί σου αποθαμένο και καίγετε η καρδιά σου. Και ενώ το πτωχό, το ξυπόλητο, το γυμνό, το πεινασμένο, το καταφρονεμένο το βλέπεις θρεμμένο και είνε ωσάν γουρουνόπουλο, και το εδικό σου γίνετε ωσάν χτικιασμένο.

Αι οικογενειακαί εορταί Read more »

ΗΜΕΡΙΔΑ περί ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ 

διοργανώνει η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

με εισηγητή τον ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ π. Ευθ. Τρικαμηνά

H Πρόσκληση Ι.Μ.Πειριαώς για Ημερίδα περί Αποτειχίσεως Εμφάνιση Λήψη

Κυριακὴ Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. 5,1-11)

ΠΩΣ ΘΑ ΕΡΘΗ Η ΕΥΛΟΓΙΑ;

Η ίδια φωνή, ἀγαπητοί μου, ἀκούγεται καὶ πάλι. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε καὶ σήμερα κατηγορούμενος. Νεώτεροι γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι ἀπευθύνουν σφοδρὸ κατηγορητήριο. Καὶ τί λένε; Ὅτι ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἐμπόδιο γιὰ τὸ σημερινὸ πολιτισμό, ὅτι ὑπνωτίζει τὸ λαό, ὅτι μὲ τὶς ὑποσχέσεις γιὰ αἰώνιο ζωὴ παραλύει τὸ δυναμισμὸ τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ προοδεύσῃ. Εἶνε ἐμπόδιο, λένε, ἡ θρησκεία γιὰ τὴν πρόοδο καὶ τὴν εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτὴ εἶνε ἡ κατηγορία. Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε;
Εἶνε ἀλήθεια ―δὲν τὸ ἀρνούμεθα―, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας διδάσκει καὶ θὰ διδάσκῃ, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε ὅπως τὰ ζῷα. Εἶνε ἡ κορυφὴ τῆς δημιουργίας. Ἔχει θεία προέλευσι. Πλάστηκε γιὰ τὰ μεγάλα καὶ ὑψηλά. Αὐτὰ ὑπενθυμίζει ἡ Ἐκκλησία. Σὲ κάθε θεία λειτουργία δείχνει μὲ τὸν ἱερέα τὰ ἄστρα καὶ λέει· «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας». Ἡ ζωή μας δὲν τελειώνει στὸν τάφο μὲ τὸ φτυάρι τοῦ νεκροθάφτη. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀθανασία.
Ἀλλ᾿ ἐνῷ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία διδάσκουν, ὅτι ὁ οὐρανὸς εἶνε τὸ τέρμα τῶν εὐγενῶν ἐπιδιώξεων τοῦ ἀνθρώπου, ἐν τούτοις δὲν ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν ἐπίγειο ζωή, ὅπως νομίζουν μερικοί. Πῶς εἶνε δυνατὸν νὰ ἀδιαφορήσουν; Ὁ Χριστὸς δὲν ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο δισύνθετο, ἀπὸ σῶμα καὶ ψυχή, ἀπὸ ὕλη καὶ πνεῦμα; Γνωρίζει λοιπὸν περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκες πνευματικὲς ἀλλὰ καὶ ὑλικές, ἀνάγκες τῆς ψυχῆς ἀλλὰ καὶ τοῦ σώματος. Καὶ ὅπως φροντίζει ὁ Κύριος γιὰ τὶς πνευματικές μας ἀνάγκες, φροντίζει καὶ γιὰ τὶς σωματικές. Τὸ εἶπε ὁ ίδιος· Ποιός πατέρας, λέει, ὅταν τὸ παιδί του ζητήσῃ ψωμί, θὰ τοῦ δώσῃ πέτρα; καὶ ὑπάρχει πατέρας, ποὺ θὰ ζητήσῃ τὸ παιδὶ ψάρι καὶ θὰ τοῦ δώσῃ φίδι; Δὲν ὑπάρχει τέτοιος πατέρας. Ἂν λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος, ποὺ εἶνε ἀτελής, δείχνῃ ἐνδιαφέρον γιὰ τὶς ὑλικὲς ἀνάγκες τοῦ παιδιοῦ του, πολὺ περισσότερο ὁ Πατὴρ ὁ οὐράνιος (βλ. Ματθ. 7,9-11· Λουκ. 11,11-13).
Δὲν εἶνε δυνατὸν ὁ τέλειος Θεὸς ν᾿ ἀδιαφορήσῃ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἂν ἀδιαφοροῦσε, τότε δὲν θὰ δημιουργοῦσε τὴν ὕλη, τὸν ὑλικὸ κόσμο. Διότι ὅλα τὰ ὑλικὰ στοιχεῖα, στὰ ὁποῖα στηρίζεται ὁ τεχνικὸς πολιτισμός, ὅλες οἱ πρῶτες ὗλες, τίνος δημιουργήματα εἶνε; Τοῦ Θεοῦ. Λόγου χάριν τὸ νερό, ἡ φωτιά, τὰ δέντρα, τὰ βότανα τῆς γῆς, τὰ λουλούδια, τὰ ζῷα, τὰ πουλιά, τὰ ψάρια τῆς θαλάσσης, ἡ χλόη, ὅλα αὐτὰ τὰ ὑλικὰ πράγματα. Δὲ᾿ μᾶς ἔρριξε ὁ Θεὸς ἐπάνω σ᾿ ἕνα πλανήτη ξηρό, ὅπως εἶνε ἡ σελήνη, ἀλλὰ μᾶς ἔβαλε ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχουν ὅλα τ᾿ ἀγαθά, γιὰ νὰ ζοῦμε καὶ νὰ εὐφραινώμεθα. Ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀπολαμβάνουμε εἶνε τοῦ Θεοῦ. Πῶς λοιπὸν λέμε, ὅτι ἀδιαφορεῖ ὁ Θεὸς γιὰ τὸν ἄνθρωπο;
Θὰ μοῦ πῆτε· Αὐτὰ εἶνε θεωρητικά…
Θέλετε λοιπόν, ἀδελφοί μου, μιὰ ζωντανὴ ἀπόδειξι ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἀδιαφορεῖ γιὰ τὶς ὑλικές μας ἀνάγκες ἀλλ᾿ ἐνδιαφέρεται; Ἰδού τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Εἶνε μιὰ ἀπάντησι ἀκριβῶς στὴν κατηγορία αὐτή.

* * *

Ὁ Χριστὸς διδάσκει. Ποῦ διδάσκει, Read more »

 «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» 1952

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΦΛΟΓΕΡΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΦΕΝΔΟΝΗ

«(Πόλις) ἀκάθαρτος ἡ ὀνομαστὴ καὶ

πολλὴ ἐν ταῖς ἀνομίαις»

(Ἰεζεκ. 52, 5)

Ζητήματα Ἄμβωνος

… Ἀκούονται κουδουνίσματα. Κάπου εἶνε πρόβατα. Ὁ βοσκὸς παίζει τὴν φλογέρα του. Ἠχολογοῦν οἱ κάμποι καὶ τὰ βουνά. Ὑπαίθρου γλυκεῖα, εὐχάριστος ἀτμόσφαιρα. Ὁ ἥλιος λάμπει εἰς τὸ στερέωμα.

Ἡ φλογέρα παίζει. Τὰ πρόβατα σκιρτοῦν εἰς τὴν χλόην. Εἰκὼν ὡραία. Πόσον τὴν ἀγαποῦν οἰ κατοικοῦντες τὴν γωνίαν αὐτὴν τοῦ κόσμου! Τὴν ἀγαποῦν τόσον, ὥστε ὡς ἐθνικὸν σῆμα τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Πατρίδος ἐξέλεξαν τὸν ἧχον τῆς φλογέρας, τὰ κουδουνίσματα τῶν προβάτων. «Ἐδῶ Ἑλλάς»! Μὲ μίαν στροφὴν τοῦ δείκτου τοῦ ραδιοφώνου γεμίζεις τὸ δωμάτιόν σου μὲ τοὺς γλυκεῖς ἦχους τῆς φλογέρας καὶ ἡ φαντασία σου ἀμέσως πετᾶ εἰς τὴν ὕπαιθρον, εἰς τὰ βουνὰ τῆς Πίνδου, καὶ βλέπεις νοερῶς τοὺς βοσκοὺς νὰ βόσκουν καὶ ὁλοὲν ἱπτάμενος φθάνεις εἰς τὴν Βηθλεέμ, τὴν ἀλησμόνητον ἐκείνην νύκτα, βλέπεις τοὺς ἀγραυλοῦντας καὶ φυλάσσοντας ποιμένας καὶ ἀκούεις τὸ χαρμόσυνον μήνυμα τῶν αἰώνων: «Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῶ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2, 8-10).

Ὁ βοσκὸς βόσκει τὰ πρόβατα του, παίζει τὴν φλογέρα του. Εἰρηνικὴ εἰκών. Εὐχάριστος! Προσφιλὲς θέμα ζωγράφων καὶ ποιητῶν. Ἀλλὰ ἡ ἐικὼν δὲν εἶνε παντοτεινή. Δὲν κρατεῖ πάντοτε φλογέραν ὁ βοσκός. Ὄχι! Ὑπάρχουν στιγμαὶ ποὺ ἠ εἰδυλλιακὴ εἰκὼν διαλύεται. Ἄλλη εἰκὼν ἐμφανίζεται. Τὰ πρόβατα ταράσσονται. Τὰ τσοπανόσκυλα γαυγίζουν. Ὁ λύκος ἔκαμε τὴν ἐμφάνισίν του. Ὁ βοσκὸς μόλις ἐκ τῶν σημείων ἀντιληφθῆ τὸν κίνδυνον ἀφήνει τὴν φλογέρα, τινάσσεται ὄρθιος, ἀνεβαίνει εἰς βράχον, ἐπισκοπεῖ τὸν ὀρίζοντα, ἀρπάζει λίθους, σφενδόνα, ὅπλα, ὁρμᾶ καὶ καλεῖ καὶ ἄλλους βοσκοὺς εἰς ἀπηνῆ καταδίωξιν τῶν λύκων. Καὶ δὲν ἡσυχάζει παρὰ μόνον, ὅταν πεισθῆ ὅτι οἱ λύκοι ἔχουν ἀπομακρινθῆ τῆς περιοχῆς. Τότε κάθεται πάλιν ὑπὸ τὴν σκιὰν πλατάνου καὶ ἐνὼ αἱ πηγαὶ κελαρύζουν καὶ τὰ πρόβατα βόσκουν καὶ τὰ πουλιὰ ψάλλουν, ὁ βοσκὸς παίζει τὴν φλογέρα του καὶ ἔχει ἡ φλογέρα τὴν φορὰν αὐτὴν ἦχον χαρμόσυνον, ἦχον θριαμβευτικόν. Ὡσὰν νὰ λέγη. Λύκοι! Σᾶς ἐνίκησα. Ἐὰν τολμᾶτε, ξαναπεράσετε ἀπὸ τὸ μανδρί μου. Θὰ σᾶς ὑποδεχθῶ καταλλήλως. Αὐτὰ πράττει ὁ βοσκός, ὁ καλὸς βοσκός. Καὶ φλογέραν ἔχει διὰ νὰ διασκεδάζη τὰ πρόβατα, ἀλλὰ καὶ σφενδόνην, διὰ νὰ ἐκδιώκη τοὺς λύκους. Ἀλλοίμονον, ἐὰν ὁ βοσκὸς ἔχη μόνον φλογέραν. Οἱ λύκοι δὲν ἀπομακρύνονται μὲ φλογέρας. Ἐὰν ἀρκεσθῆ εἰς αὐτάς, ὑπὸ τοὺς γλυκεῖς ἦχους φλογερῶν καὶ ἄλλων μουσικῶν ὀργάνων, οἱ λύκοι θὰ καταφάγουν τὰ πρόβατά του, καὶ θʼ ἀφήσουν τὸν βοσκὸν νὰ τραγουδῆ τὰ εὐχάριστα τραγούδια του. Ὑπάρχει τοιοῦτος βοσκὸς νὰ παίζη φλογέρα τὸν καιρὸν ποὺ χρειάζονται σφενδόνα καὶ ρόπαλα;

* * *

Οἱ βοσκοί, ἀγαπητοί, ποὺ βλέπομεν εἰς τὴν ὕπαιθρον, εἶνε εἰκόνες τῶν ἄλλων ἐκείνων βοσκῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναλάβει τὴν μέριμναν τῶν λογικῶν προβάτων τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. Τίνες οἱ βοσκοὶ αὐτοί; Εἶνε οἱ κληρικοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εἶνε οἱ ἐπίσκοποι. Εἶνε οἱ πρεσβύτεροι. Εἶνε οἱ διάκονοι. Εἶνε οἱ Θεολόγοι καὶ οἱ ἱεροκήρυκες! Αὐτοὶ κρατοῦν τὴν φλογέρα καὶ μὲ τὸν εὐχάριστον ἦχον εὐφραίνουν τὰς ψυχάς. Ἦχοι τερπνῆς φλογέρας εἶνε τὰ κηρύγματά των, τὰ κηρύγματα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουν ὕφος πολεμικόν, δὲν προτρέπουν εἰς μάχας καὶ ἀγῶνας, ἀλλὰ εἶνε ἀπλῶς θεωρία, περιγραφή. Περιγράφουν τὴν ἀσχήμιαν τῆς κακίας, τὰ κάλλη τῆς ἀρετῆς, τὰ θέλγητρα τῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς, τὴν εἰρήνην καὶ τὴν μακαριότητα… Τὶς ἐν καιρῶ εἰρήνης δύναται νὰ κατηγορήση τὸν τρόπον τοῦτον τοῦ κηρύγματος; Φλογέραι παίζετε τὰ εὐχάριστα ἄσματά σας! Ἱεροκήρυκες περιγράφετε τὸ μεγαλεῖον τῆς ἀρετῆς, τὴν ἀθλιότητα τῆς κακίας! Εἶνε τόσον γλυκεῖαι αἱ ὁμιλίαι αὐταὶ ὥστε οἱ ἀκροαταὶ εὐφραίνονται, ὡς οἱ ἀκροαταὶ ὡραίας τινὸς μουσικῆς συναυλίας.

Ἀλλὰ ἐνῶ οἱ ἱεροκήρυκες, παίζουν τὴν φλογέραν των κάτω ἀπὸ τὴν σκιὰν προστατευτικῆς πλατάνου, ἰδοὺ λύκοι ἐμφανίζονται. Λύκοι πειναλέοι, λύκοι αἱμοδιψεῖς, λύκοι ἀραβικοί, ὡς τοὺς ὀνομάζει ὁ Προφήτης (Αββακούμ 1, 8), διὰ τὴν σφοδρότητα τῆς ὁρμῆς, μὲ τὴν ὁποίαν οἰ λύκοι τῆς Ἀραβίας ἐπιπίπτουν εἰς τὰ ποίμνια. Λύκοι διαφόρων χρωμάτων καὶ προελεύσεων. Καὶ τοιοῦτοι εἶνε οἱ κατὰ διαφόρους τρόπους ἀδικοῦντες σωματικῶς καὶ πνευματικῶς τὸν λαόν. Θέλετε νὰ τοὺς ἴδετε;

Ἰδού! Μὴ τρομάξετε! Ὁ ἕνας συντηρεῖ κακοφήμους οἴκους εἰς μίαν ἤ καὶ περισσοτέρας πόλεις τῆς Ἑλλάδος. Ὁ δεύτερος ἔχει κτίσει χαρτοπαικτικὴν λέσχην καὶ μὲ τὴν προστασίαν τῶν Νόμων (!) ἀρπάζει τὰ πορτοφόλια τῶν ἀνθρώπων. Ὁ τρίτος ἔχει ἀνοίξει αἴθουσαν κινηματογράφου καὶ μὲ τὰς ταινίας ποὺ ζωγραφίζουν τὰ γκαγκστερικὰ ὄργια ἀρπάζει ἀπὸ τὴν ποίμνην τοῦ Χριστοῦ τὰ τρυφερώτερα, τὰ ἀρνία, τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς νέους, τῶν ὁποίων τὰ κόκκαλα θὰ διασκορπισθοῦν παρὰ τὸν ἄδην, θλιβερὰ λείψανα τῆς ἁμαρτίας τοῦ αἰῶνος μας. Ὁ τέταρτος ἔχει κτίσει καταστήματα καὶ ἐργοστάσια καὶ πλουτίζει διαρκῶς καὶ διασχίζει μὲ ἀεροδυναμικὰς λεμουζίνας τὰς ὁδοὺς καὶ τὰς πλατείας καὶ ἐπισκέπτεται τὰς Εὐρώπας καὶ καίει εἰς τὸν Διάβολον ἄφθονον χρῆμα, ποσὰ ἀμύθητα, ἐνῶ οἱ ἐργάται καὶ ἐργάτριαι μὲ τὰ ἡμερομήσθια τῆς πείνης, ἔπαθον φυματίωσιν καὶ πτύουν τὸ αἵμα εἰς τὰ φθισιατρεῖα καὶ δὲν ἔχουν νʼ ἀγοράσουν οὔτε τὰ φάρμακά των. Ὁ πέμπτος ἡγεῖται τῶν περιβοήτων καλλιστείων καὶ ξεσηκώνει τὰ κορίτσια τῶν πόλεων καὶ γίνεται ὁ αἰσχρὸς παραγωγὸς τῆς νεότητος. Ὁ ἕκτος ἐκδίδει αἰσχρὰ περιοδικὰ καὶ διʼ αὐτῶν εἰσέρχεται τὸ μικρόβιον τοῦ ἐκφυλισμοῦ εἰς τὰς καρδίας μαθητῶν καὶ μαθητριῶν ἀκόμη τῶν Δημ. Σχολεῖων καὶ δημιουργεῖ τὴν πνευματικὴν φυματίωσιν τῆς φυλῆς. Ὁ ἕβδομος ἐν καιρῶ νυκτὸς ρίπτει τὰς αἱρετικὰς προκηρύξεις, τὰ διάφορα ἔντυπα, ποὺ ἐκδίδουν οἰ αἱρετικοί. Καὶ πόσον εἰδῶν αἱρετικοὶ δὲν κινοῦνται τὰ τελευταῖα αὐτὰ ἔτη ἐπάνω εἰς τὴν ταλαίπωρον Πατρίδα μας. Λύκοι βαρεῖς. Λύκοι προβατόσχημοι, ἄνθρωποι τῶν ὁποίων ἡ ἐπιφάνεια μόνον εἶνε χριστιανική, πρὸς ἐξαπάτησιν τῶν ἀπλουστέρων, ἀλλὰ τὰ βάθη τῆς ὑπάρξεώς των εἶνε λυκοειδῆ, ἀρπακτικά. Οἱ ὑποκριταί! Ὡς πρόβατα χώνονται μέσα εἰς τὴν κοινωνίαν, ἀλλὰ κάτω ἀπὸ τὸ δέρμα των κρύπτεται ὁ λύκος, ὁ ἅρπαξ. Πρόβατα-λύκοι. Ἀλλὰ τὸ χείριστον ἐξ ὅλων εἶνε ὅτι καὶ οἱ βοσκοὶ φύλακες τῶν προβάτων, γίνονται… λύκοι. Λύκοι; Ναί! Λύκοι εἶνε ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ὄχι διὰ τῆς θύρας, ἀλλὰ διὰ τοῦ παραθύρου, διὰ ποικίλων ἀτίμων μέσων κατώρθωσαν νὰ καταλάβουν ὕψιστα ἀξιώματα ἐν τῆ Ἐκκλησία καὶ τῆ Πολιτεία καὶ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς πλέον ἐνεργοῦν τὴν ληστείαν εἰς βάρος τοῦ λαοῦ. Ὤ τὶς νὰ μῆν κλαύση; Τὶς νὰ μὴ θρηνήση; Βοσκοὶ-λύκοι! Κάνετε τὸν λύκον βοσκὸν καὶ περιμένετε προκοπήν! Βοσκοὶ-λύκοι. Δὲν φείδονται αὐτοὶ τοῦ ποιμνίου. Τοὺς ἐπεσήμανεν ἕνας Παῦλος ὡς τοὺς φοβερωτέρους ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας (Πράξ. 20, 29). Τοὺς ἐφοβήθη ἕνας Δαβίδ, ὅστις δίδει τὴν εἰκόνα αὐτῶν εἰς τὸν 9ον ψαλμὸν (στίχ. 26-33). Κύριε – λέγει ὁ Προφητάναξ – ὑποφέρουν οἰ πτωχοί, οἱ ἀδύνατοι. Ἀπὸ τὰς μάνδρας των, ἀπὸ τὰς θέσεις των, ἰδοὺ ἐκπηδοῦν ὡς λέοντες οἱ ἰσχυροί, οἱ ἄδικοι ἄρχοντες, διὰ νὰ κατασπαράξουν τὸν πτωχόν. «Ἀνάσθητι, Κύριε… μὴ ἐπιλάθου τῶν πενήτων». Ἡ ἀθεόφοβος, ἡ ὁργιάζουσα ἀριστοκρατία, ἰδοὺ ὁ μέγιστος κίνδυνος ἑνὸς ἔθνους. Ἕνας Ἰεζεκιὴλ θὰ ἔλεγε: Οἱ ἄρχοντες αὐτῆς ἐν μέσω αὐτῆς ὡς λύκοι ἁρπάζοντες, ἁρπάγματα, τοῦ ἐκχέαι αἵμα, ὅπως πλεονεξία πλεονεκτῶσιν (Προφ. 22, 27).

Ὅλα τὰ ἐγκλήματα, ὅλαι οἱ ἀδικίαι, ὅλαι ἐν γένει αἱ κατάφωροι προσβολαὶ τοῦ ἠθικοῦ Νόμου εἶνε γνωστὰ καὶ πρέπει νὰ εἶνε γνωστὰ εἰς τοὺς ἱεροκήρυκας, τοὺς ἐντεταλμένους νὰ κηρύξουν πρὸς τὸν λαὸν τὴν ἀλήθειαν. Ποῖον τὸ καθῆκον των; Νὰ ἐλέγξουν ὄχι ἀπλῶς τὴν ἁμαρτίαν, ἀλλὰ ἐφʼ ὅσον ἡ ἁμαρτία, τὸ ἀδίκημα, τὸ ἔγκλημα δὲν διεπράχθη ἐν κρυπτῶ καὶ παραβύστω, ἀλλὰ διεπράχθη δημοσία καὶ κατεσκανσαλίσθη ἡ κοινωνία, οἱ κήρυκες τῆς ἀληθείας ὀφείλουν νὰ ἐλέγξουν δημοσία καὶ τοὺς δράστας τοῦ κακοῦ συμφώνως πρὸς τὴν ἐντολὴν τοῦ ἀποστόλου Παῦλου: «Τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον παντῶν ἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσιν» (Α΄ Τιμ. 5, 20). Ἀκούετε; Δὲν λέγει τὴν ἁμαρτίαν, ἀλλὰ τοὺς ἁμαρτάνοντας, τὰ ἄτομα, δηλαδή, ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα συνεχῶς καὶ ἐπιμόνως διὰ τῆς ἀτάκτου καὶ σκανδαλώδους ζωῆς των γίνονται ἀφορμὴ νὰ βλασφημῆται τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἐκ μέρους τῶν ἀπίστων.

Νὰ ἐλέγξωμεν; «Ἀλλὰ ἡμεῖς, ἀπαντοῦν οἱ ἱεροκήρυκες, ἔχομεν κήρυγμα εἰρηνικόν, τὸ ἐποικοδομητικὸν λεγόμενον κήρυγμα. Παρακαλῶ μὴν μᾶς ἐνοχλῆτε». Πολύ καλά! Ἀλλʼ ἐδῶ οἱ ποικιλώνυμοι λύκοι ὑπὸ τοὺς γλυκεῖς ἦχους τῆς φλογέρας, τοὺς ὡραίους ἐποικοδομητικοὺς λόγους ἀρπάζουν τὰ πρόβατα, διαλύουν τὴν ποίμνην καὶ σεῖς φλοῦ-φλοῦ. Τὶ εἴδους βοσκοὶ εἴσθε; Δὲν φρονεῖτε, ὅ,τι ὁ καιρὸς αὐτὸς ἐπιβάλλει νʼ ἀφήσετε τὴν φλογέραν καὶ νʼἀρπάξετε τὴν σφενδόνην; Ἀλλὰ Read more »