ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Γεώργιος  Φωτ. Παπαδόπουλος

Τις ημέρες αυτές (28.08.2013) συμπληρώθηκαν τρία (3) χρόνια από την προς Κύριον εκδημία του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Ο αλησμόνητος πατήρ υπήρξε ο εμπνευστής εκατοντάδων χιλιάδων χριστιανών ανά τον κόσμο. Επιτέλεσε έργο πνευματικό και φιλανθρωπικό που μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνο των Αγίων Αποστόλων και πρώτων Μαθητών του Χριστού και των Τριών Ιεραρχών. Έζησε ασκητικά και ιεραποστολικά, όπως ο Χριστός και δίδαξε απλά αλλά θεολογικά, όπως ο Χριστός. Συμπεριφέρθηκε δε σε κάθε γεγονός, περιστατικό και πρόβλημα που προέκυψε στα 104 χρόνια της επίγειας βιοτής του, όπως θα συμπεριφερόταν και θα έπραττε ο Χριστός. Ήταν τρομερά αφιλοχρήματος, φοβερά φιλακόλουθος, ασυζήτητα ευθύς και πιστός τηρητής των Κανόνων της Ορθοδοξίας μας. Γαλούχησε τέσσερις γενιές ανθρώπων σε δέκα και πλέον πόλεις της Μακεδονίας, της Στερεάς, της Θεσσαλίας, της Πελοποννήσου, στην Αθήνα. Ακριβώς για το τεράστιο έργο του, αλλά και για τον γεγονός ότι κήρυττε τον ΧΡΙΣΤΟ και ΜΟΝΟΝ, πολεμήθηκε και κυνηγήθηκε κατά κόσμον από τους πολεμίους της Εκκλησίας μας οι οποίοι πάντοτε κατατρωπόνονταν μπροστά στα επιχειρήματα, το έργο αλλά και την συντριπτική πλειοψηφία του φιλόχρηστου λαού που είχε με το μέρος του. Ήταν όντως θεοπρόβλητος αλλά και λαοπρόβλητος από τον ευλαβή κόσμο. Το κήρυγμά του μπορεί να συγκριθεί μόνον με του  Ιερού Χρυσοστόμου. Τέτοιοι Κληρικοί και δη Επίσκοποι γεννιούνται ένας κάθε 100 χρόνια και αν. Προσωπικά, υπήρξε για μένα πρώτος καθοδηγητής μου, με φώτισε με τα βιβλία και τις ομιλίες του και με νουθέτησε μέσα από την επιστολική αλληλογραφία μας. Με ώθησε προς την Εκκλησία μας, την Ορθοδοξία και υπήρξε πνευματικός πατέρας μου και πρότυπο ζωής, παράδειγμα προς μίμηση, από Κληρικούς και λαικούς που επιθυμούν να ζουν και να πολιτεύονται κατά Θεόν. Αντί άλλου αφιερώματος, για τα τρία χρόνια από την εκδημία του, παραθέτω το κείμενο που εξέδωσαν αγαπητοί και ευλαβείς αδελφοί, από το αυτάδελφο σωματείο του ζεύγους Ιωάννη και Αικατερίνης Αναγνωστοπούλου και που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της «Φωτεινής Γραμμής» (η ηλεκτρονική της δ/νση ακολουθεί).

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Υικώς Γεώργιος  Φωτ. Παπαδόπουλος-Κήρυξ του θείου λόγου- πρ. Αντιδήμαρχος Χίου

_______________________________________

ΣTA ΣEΡBIKA

______________________________________

СЕЋАЊЕ НА БЛАЖЕНОПОЧИВШЕГ

МИТРОПОЛИТА ФЛОРИНСКОГ АВГУСТИНА

ΤΑ ΟΣΤΑ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΥ ΕΡΓΑΤΟΥ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΚΥΡΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ καθὼς καὶ τῶν ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας θὰ τρίζουν καὶ θὰ βοοῦν: «ἀνάθεμα σὲ ἐκείνους τοὺς ἀπογόνους μας καὶ συγχρόνους ἰθύνοντες, Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι, ἐνῷ κόπτονται γιὰ τὴν ἄμεση πραγματοποίησιν τοῦ κεντρικοῦ μωαμεθανικοῦ τεμένους στὴν Ἀθήνα καὶ πολλῶν ἄλλων στὰ περίχωρα, ὅμως γίνονται «ἀφωνότεροι ἰχθύος» γιὰ τὴν πραγματοποίησιν τοῦ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ

1. Βάσει τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης (προσεχῶς θὰ τὴν ἀναρτήσουμε ὁλόκληρη) κανένα ἄλλο τέμενος δὲν ὑποχρεούμεθα νὰ κατασκευάσουμε στὴν Ἑλλάδα, πέραν τῶν ὅσων ὁρίζονται εἰς αὐτή.

Ὅμως μὲ τὴν ἀντεθνικὴ καὶ ἀντιχριστιανικὴ συμπεριφορά τους οἱ σημερινοὶ ἰθύνοντες, Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας, ἀναγνωρίζουν de facto μουσουλμανικὴ μειονότητα καὶ πέραν τῶν Νόμων Ξάνθης καὶ Ροδόπης, σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα.

Αὐτὸ τὸ «πάτημα πεπονόφλουδας» τῶν ἰθυνόντων θὰ τὸ πληρώνουν οἱ ἐπερχόμενες γενεὲς μὲ τόκο καὶ ἐπιτόκιο (ἐπίκειται «Κοσσοβοποίησι» τῆς πατρίδας μας) καί, μὲ τὴν σειρά τους, θὰ ἀναθεματίζουν μὲ ὅλη τὴν δύναμι τῆς ψυχῆς τους τοὺς σημερινοὺς ἰθύνοντες. Ἡ λύσις ὅμως καὶ ἡ θεραπεία δὲν εἶναι τὰ ἀναθέματα ἀλλὰ ἡ πρόληψις τοῦ κακοῦ. 

2. Ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης δὲν ὑπάρχει πλέον γιὰ νὰ κατατροπώνῃ τοὺς ἐξομότες, τοὺς προδότες καὶ τοὺς γεννίτσαρους τοῦ πνεύματος.

Σημερινοὶ ἰθύνοντες εἶναι καιροσκόποι τῆς συναλλαγῆς, τοῦ παζαρέματος, τῶν φατριῶν καὶ ἀνήκουν στὴν Ο.Φ.Α.Ε. (Ὅπου Φυσάει Ἄνεμος Εὐνοϊκός) καὶ δὲν ἔχουν θάρρος καὶ παρρησία νὰ κατατροπώνουν τοὺς μοχθηροὺς νοητοὺς λύκους τῆς Πολιτείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας.

Ἑκατομμύρια ὀρθοδόξα καὶ ἐθνικὰ σκεπτομένων στενάζουν καὶ βροντοφωνοῦν: «Ἄχ Αὐγουστῖνε ποῦ εἶσαι;».

3. Μᾶς ἐγκατέλειψε πρὸ 3 ἐτῶν. Ἄς προσευχόμεθα μὲ ὅλη τὴν δύναμι τῆς ψυχῆς μας νὰ μεσιτεύῃ στὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτῆρα Χριστό, νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ καὶ πάλι ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς παθιασμένους μωαμεθανοὺς ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν μασωνία, τὸν σιωνισμό, τὸν μαρξισμό, τοὺς σοσιαλ-ληστές, τοὺς οἰκουμενιστές, τοὺς ἀνήκοντες στὴν στοὰ Bildeberg, τὴν νέα τάξι πραγμάτων, τὴν νέα ἐποχή, τὴν ὑπερκαταναλωτικὴ κοινωνία, τὸν ὑλικὸ εὐδαιμονισμό, τὴν ἠθικὴ ἐξαχρείωσι, τὴν ὑλικὴ ἐξαθλίωσι, καὶ τοὺς ἐθνοκάπηλους, ποὺ διατείνονται ὅτι δῆθεν ἐμφοροῦνται ἀπὸ ὀρθές, ἐθνικὲς καὶ ὀρθόδοξες ἀρχές . . .

4. Βλέποντες ἰθύνοντες Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας ὅτι τὸ «Τάμα τοῦ Κολοκοτρώνη ὅλους μᾶς ἐμπνέει ὅλους μᾶς ἑνώνει» καὶ ὅτι θὰ συμβάλλῃ στὴν ἠθικὴ τόνωσι καὶ ἀναγέννησι τῶν Ἑλλήνων, ὡς ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῶν Rotschoild, Georg Soros καὶ λοιπῶν ἀντιχρίστων ἀνθελλήνων, τὸ σαμποτάρουν παντοιοτρόπως . . .

5. Ἄν ζοῦσε σήμερα ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης θὰ τοὺς παίρναγε ὅλους «γενεὲς δεκατέσσαρεις» καὶ θὰ Read more »

Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

(Εδημοσιεύθη στην «Χριστιανική Σπίθα» φυλ. 646 -Δεκέμβριο 2006)

Του π. Μάρκου Κ. Μανώλη

 ΥΠΟ πνευματικῶν τέκνων τοῦ πολιοῦ Γέροντος τῆς Ὀρθοδοξίας, Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης κ. Αὐγουστίνου, ἐζητήθη νὰ γράψωμεν κάτι ἀπὸ τὴν ζωὴν καὶ θεοφιλῆ δρᾶσιν του ἐπὶ τῇ συμπληρώσει τοῦ ἑκατοστοῦ ἔτους.

Ἀναμφιβόλως ὁ Σεβασμιώτατος ὑπῆρξε μία ἡρωϊκὴ προσωπικότης. Ὑπῆρξεν ἕνας μεγάλος ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὴν ἐποχήν μας. «Ἐθηριομάχησε» μὲ πολλοὺς ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου. Κορυφαία ὑπῆρξεν ἡ ἀπόφασίς του νὰ προβῆ, μαζὶ μὲ ἄλλους δύο ἐκλεκτοὺς Ἱεράρχας, τὸ ἔτος 1971, εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου, προκειμένου νὰ τὸν ἀναχαιτίσῃ ἀπὸ τὸ πραξικόπημα νὰ συλλειτουργήσῃ μὲ τὸν Πάπαν εἰς τὴν Ρώμην, ὅπως ἐτόνιζεν αὐτὸ ὁ οἰκουμενιστὴς Πατριάρχης Ἀθηναγόρας. Τὰ γεγονότα ἔχουν ὡς ἑξῆς.

Μετὰ τὴν συνάντησιν καὶ συμπροσευχὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου εἰς τὰ Ἱερασόλυμα μὲ τὸν Πάπαν τῷ 1964, ὁ ἀρχιμανδρίτης τότε Αὐγουστῖνος Καντιώτης εἶχε ζητήσει μὲ ἔκτακτον ἔκδοσιν τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας» τὴν καθαίρεσίν του (βλ. φ. 268/Ἰαν. 1964). Τῷ 1967, ἀνελπίστως, ἐξελέγη ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Μητροπολίτης Φλωρίνης. Ὁ ἀείμνηστος Συνοδικὸς Ἱεράρχης Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονύσιος εἶχε προτείνει τὴν ἐπιλογὴν τοῦ ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Καντιώτου εἰς Ἐπίσκοπον Φλωρίνης, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἐπετεύχθη κατόπιν πολλῶν ἀγώνων τοῦ ἀειμνήστου Ἱεράρχου κυροῦ Διονυσίου. Ὁ ἤδη Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος εἰς τὸ πρῶτον κήρυγμά του μετὰ τὴν χειροτονίαν του εἰς Ἐπίσκοπον, εἰς τὴν αιθουσαν τῶν Ἀθηνῶν Ζωοδόχου Πηγῆς 44, ἐδέχθη καὶ τὴν ἑξῆς ἐρώτησιν ἀπὸ ἀκροάτριαν τοῦ κηρύγματός του: «Καὶ τώρα, ὅταν θὰ πᾶς στὴ Φλώρινα, θὰ μνημονεύης τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα;». Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης ἤρεμος τὴν ἠρώτησεν, ἐὰν εἶναι παλαιομερολογίτισσα. Ὅταν ἔλαβε θετικὴν ἀπάντησιν, τῆς ἀπήντησε: «Πότε θὰ διακόψω τὸ μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου, εἶναι ἰδική μου ὑπόθεσις». Καὶ πράγματι ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης δὲν ἐβιάσθη νὰ προβῆ εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τοῦ οἰκουμενιστοῦ πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου. Ὑπέμεινεν ἐπὶ μίαν τριαετίαν. Τῷ 1970 ὅμως, ὅτε ἦτο βέβαιον ὅτι ὁ Πατριάρχης θὰ μετέβαινεν εἰς Ρώμην, διὰ νὰ συλλειτουργήση μὲ τὸν Πάπαν, ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος μαζὶ μὲ τοὺς ἡρωϊκοὺς Μητροπολίτας Ἐλευθερουπόλεως κυρὸν Ἀμβρόσιον καὶ Παραμυθίας κυρὸν Παῦλον προέβησαν εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου καὶ ἐδήλωσαν ὅτι τότε μόνον θὰ ἐπαναφέρουν τὸ μνημόσυνόν του, ὅταν θὰ παύσουν τὰς ἀπαράδεκτα οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα πρὸς τὸν Πάπαν.

Ἡ ἀπήχησις ἐκ τοῦ γενναίου αὐτοῦ ἐγχειρήματος εἰς τὸ χριστεπώνυμον πλήρωμα ὑπῆρξε μεγίστη. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κυρὸς Ἱερώνυμος ἐταράχθη καὶ ἐσκέπτετο νὰ καθαιρέσῃ τοὺς τρεῖς Ἱεράρχας μὲ συνοπτικὰς διαδικασίας εἰς τὸ Συνοδικὸν Δικαστήριον. Ἡ ἀντίδρασις πρὸς τὰ σχέδια αὐτὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου ὑπῆρξε μεγάλη. Μεταξὺ ἄλλων παρενέβη καὶ ὁ σθεναρὸς ἀγωνιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, καθηγητὴς τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου εἰς τὸ Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν, ἀείμνηστος Κωνσταντῖνος Δωρ. Μουρατίδης, ὁ ὁποῖος διεμήνυσεν εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὅτι ὁ ἐπίσκοπος δὲν εἶνε νεωκόρος ἀλλὰ ἐπίσκοπος τῆς καθ᾿ ὅλου Ἐκκλησίας καὶ ἔχει χρέος νὰ παρεμβαίνῃ, ὅταν πλήττεται ἡ ὀρθόδοξος πίστις. Τὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα ἐδημοσιεύθησαν τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, εἶναι μνημειώδη καὶ ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι μόνον σχίσμα, ἀλλὰ καὶ αἵρεσις, ὅπως ἐτόνιζον ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἅγιοι Πατέρες(*). Τελικῶς τὴν λύσιν ἔδωσεν ὁ Πανάγαθος Θεός. Ὀλίγον προτοῦ μεταβῆ εἰς τὴν Ρώμην ὁ οἰκουμενιστὴς Πατριάρχης, εὑρισκόμενος εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τῆς Χάλκης, παρεπάτησε, ἔσπασε τὸ πόδι του, καὶ μετὰ ἀπὸ ὀλίγον, τὸν Ἰούλιον τοῦ 1972, ἀπέθανεν.

Ἔτσι ἐματαιώθη ἡ μετάβασις τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρου εἰς τὸ Βατικανόν, ἡ συμπροσευχὴ καὶ ἐνδεχομένως ἡ συλλειτουργία μὲ τὸν αἱρεσιάρχην Πάπαν, πρὸς μεγάλον σκανδαλισμὸν τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἤδη ἔχουν κοιμηθῆ οἱ δύο μακαριστοὶ Ἱεράρχαι Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος καὶ Παραμυθίας Παῦλος, ἐπιζῆ, ὅμως, ὁ πρώην Φλωρίνης Αὐγουστῖνος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ζητοῦμεν ταπεινῶς τὰς θεοπειθεῖς εὐχάς Του.

Ἀρχιμανδρίτης

Μᾶρκος Κ. Μανώλης

Πρωϊνὴ ὁμιλία τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

___

Εἰς τὸ Γενέθλιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου

8 Σεπτεμβρίου

Ἡ εὐθύνη τῶν γονέων γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν

Ἡ Ἐκκλησία μας ἐθέσπισε πρὸς τιμὴν τῆς Παναγίας μας πολλὲς θεομητορικὲς ἑορτές. Μία δὲ ἀπὸ αὐτὲς εἶνε καὶ τὸ Γενέθλιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ ἑορτάζεται τὴν 8η Σεπτεμβρίου. Ποιό εἶνε τὸ ἱστορικὸ τῆς ἑορτῆς; Συντόμως θὰ τὸ είπω.

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΚΑΡΠΟΣ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΕΥΣΕΒΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

Στὶς 8 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ, γιὰ νὰ τιμήσουμε ἕνα πρόσωπο. Ποιό εἶνε τὸ πρόσωπο αὐτό; Εἶνε κανένας ἀσκητής, ποὺ ἁγίασε εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος; Εἶνε κανένας ὁμολογητὴς καὶ μάρτυρας, ποὺ ὡμολόγησε τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τοὺς σκληροὺς διωγμούς; Εἶνε κανένας διδάσκαλος καὶ πατέρας τῆς Ἐκκλησίας ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ ὡς ἀστέρες ἔλαμψαν εἰς τὸν οὐρανὸν τῆς Ἐκκλησίας; Εἶνε ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος; Εἶνε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι; Ὄχι. Εἶνε ἕνα ἄλλο πρόσωπο, ποὺ εἶνε ὑπεράνω ὅλων τῶν προσώπων ποὺ γεννήθηκαν ἐδῶ στὴ γῆ. Εἶνε ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος.

Ὥστε μιὰ γυναίκα ἔφτασε μέχρι τοιούτου ὕψους, ὥστε νὰ εἶνε ὑπεράνω ἁγίων καὶ μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν καὶ ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων; Μάλιστα. Δύο γυναῖκες εἶνε ἄξιες μνημονεύσεως ἐκ διαφόρου πλευρᾶς. Ἐὰν θὲ᾿ς νὰ δῇς, σὲ ποίαν ἄβυσσον μπορεῖ νὰ πέσῃ ἡ γυναίκα καὶ νὰ συμπαρασύρῃ στὴν πτῶσιν της ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος, δὲς τὴν Εὔα. Καὶ ἐὰν πάλι θὲ᾿ς νὰ δῇς, σὲ ποιό τεράστιο ὕψος μπορεῖ νὰ φθάσῃ ἡ γυναίκα, ὑπεράνω τῶν νεφελῶν, ὑπεράνω γαλαξιῶν, ὑπεράνω ἀστέρων, δὲς τὴν Παναγία μας.Τὸ ἕνα, βάθος· τὸ ἄλλο, ὕψος δυσθεώρητο.

Ὦ γυναῖκες· ἢ τὸ ἕνα θὰ εἶσθε, ἢ τὸ ἄλλο. Ἢ Εὖες θὰ εἶσθε, ἢ Παναγίες. Ἐὰν εἶσθε Εὖες, συμφορὰ στὴν ἀνθρωπότητα. Ἐὰν εἶστε μικρὲς Παναγίες, ὤ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις στὸν κόσμο.

Καὶ ἡ Παναγία μας ἐγεννήθη κατὰ φυσικὸν τρόπο, ὅπως γεννώμεθα καὶ ἡμεῖς, βεβαρημένη μὲ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Ποιοί ἦταν οἱ γονεῖς της; Κανείς ἄνθρωπος δὲν γεννᾶται ἀπὸ βράχο. Ἔδωσε ὁ Θεὸς ἐν τῇ πανσοφίᾳ του νὰ γεννώμεθα ἀπὸ ἄνδρα καὶ γυναῖκα ἡνωμένους μὲ τὸν γάμο.

Οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας ἦταν ἄνθρωποι εὐσεβεῖς· ὁ πατέρας τῆς ὠνομάζετο Ἰωακείμ, καὶ ἡ μητέρα της ὠνομάζετο Ἄννα. Ἀνδρόγυνο ἠγαπημένο. Ἦταν πτωχοί, ἀλλὰ εἶχαν τὸ Θεὸ μέσα τους.

ΘΛΙΨΙΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΤΕΚΝΙΑΣ

Ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα εἶχαν μιὰ στενοχώρια. Δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος χωρὶς λύπη καὶ στενοχώρια. Καὶ ἡ στενοχώρια τους ἦτο, ποὺ δὲν εἶχαν παιδί. Καὶ ὅταν λείπῃ τὸ παιδὶ ἀπὸ τὸ σπίτι, κανένα ἄλλο ἀγαθὸ δὲν μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσῃ τὴν δωρεὰ αὐτὴ τοῦ Θεοῦ. Στενοχωρημένοι ἦταν οἱ γονεῖς αὐτοί. Περνοῦσαν τὰ χρόνια, φτάσανε σὲ μεγάλη ἡλικία, καὶ δὲν ἔπαυσαν νὰ παρακαλοῦν μὲ δάκρυα τὸ Θεό, γιὰ νὰ τοὺς δώσῃ παιδί. Καὶ ἄκουσε τὴν προσευχὴ αὐτὴ ὁ Θεός.

Δύναμις τεραστία εἶνε ἡ προσευχή. Ἡ προσευχὴ μπορεῖ νὰ κατεβάσῃ τὰ ἄστρα στὴ γῆ, καὶ ἡ προσευχὴ μπορεῖ νὰ ἀνεβάσῃ τὴ γῆ στὸν οὐρανό. Μάλιστα. «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. 18,27).

Παρακαλοῦσαν τὸ Θεό. Καὶ ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν προσευχὴ τοῦ εὐσεβοῦς ἀνδρογύνου· καὶ ἡ Ἄννα σὲ μεγάλη ἡλικία συνέλαβε καὶ ἐγέννησε ἕνα χαριτωμένο κοριτσάκι, ποὺ ἔλαβε τὸ γλυκύτατο ὄνομα, ποὺ εἶνε γνωστὸ σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ σ᾿ ὅλη τὴ χριστιανοσύνη, ἔλαβε τὸ ὄνομα Μαρία.

Οἱ γονεῖς τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι ἀνέπεμπαν στὸ Θεὸ δοξολογία γιὰ τὸ παιδὶ ποὺ γεννήθηκε.

Ἀλλ᾿ ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ γεννήθηκε ἡ Μαρία, οἱ γονεῖς, ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα, ᾐσθάνθησαν πολὺ βαρὺ τὸ καθῆκον τους. Προσεπάθησαν μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις νὰ φυτεύσουν μέσ᾿ στὴν καρδιά της τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Ἐκοπίασαν καὶ ἐμόχθησαν· καὶ μαζὶ μὲ τὸ γάλα ἐποτίσθη ἡ μικρὰ Μαρία μὲ τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν ἀγάπη στὸ Θεό. Καὶ ὅταν πλέον ἐμεγάλωσε λίγο, τὴν ἀφιέρωσαν στὸ Θεό – σπάνιο φαινόμενο αὐτό.

ΜΕΓΑΛΗ ΑΦΙΕΡΩΣΙ

Ἔρχονται στὶς ἐκκλησίες πολλοὶ καὶ κάνουν δωρεές· ἀφιερώνουν εἰκόνες, ἀνάβουν λαμπάδες κ.τ.λ.. Μικρὰ δῶρα εἶνε αὐτά. Τὸ μεγάλο εἶνε, νὰ κάνῃς ἀφιέρωμα ὄχι εἰκονίσματα καὶ χρήματα, ἀλλὰ ν᾿ ἀφιερώσῃς ἕνα παιδί σου στὸ Θεό. Τώρα ὅμως ὄχι μόνο δὲν ἀφιερώνουν τὸ παιδί τους, ἀλλὰ ἂν ἀκούσουν οἱ μανάδες ὅτι ἕνα παιδί τους πάει στὸ Θεό καὶ ἀγαπάει τὸ Θεό, τί κατάρες καὶ τί πιέσεις ὑφίστανται οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ διδάσκαλοι καὶ ὁ ἐπίσκοπος!

Τὰ παιδιά τους νὰ παντρευτοῦν. Παντρειά, παντρειά, πατρειά! τίποτε ἄλλο παραπάνω, τίποτε ἄλλο ἀνώτερο. Καὶ μετά, διαζύγια· καὶ μετά, οἰκογενειακὰ δράματα· καὶ μετά, ὅλα τὰ κακά.

Δὲν εἶμαι ἐναντίον τοῦ γάμου – ἀλλοίμονο· ἀλλὰ βλέπομε ἐδῶ τὴ μεγάλη διαφορά. Μολονότι ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα εἶχαν ἕνα κοριτσάκι, τὴν πῆγαν στὸ ναό. Καὶ ἔμεινε ἐκεῖ ἕως ὅτου «ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε».

ΦΥΣΙΚΗ ΓΕΝΝΗΣΙΣ

Αὐτὸ εἶνε τὸ ἱστορικὸ τῆς ἑορτῆς. Τί μᾶς διδάσκει; Μᾶς διδάσκει ἕνα ἱερὸ καθῆκον. Ποιό εἶνε αὐτό; Πρέπει νὰ προσέξουμε τὰ παιδιά, ὅπως (Την συνέχεια εδώ) Read more »

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ

ΕΤΟΣ ΞΑ΄ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2005 ― ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛ. 632

ΠΑΛΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΛΙΑΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ

[Έγινε στην Ιερά Μονή του οσίου Γερασίμου στην Κεφαλονιά. Ο διάκονος που χαστουκίζεται είναι ο αγωνιστής, σεβάσμιος γέροντας τώρα, ἀρχιμανδρίτης τῶν Πατρῶν Νικόδημος Πετρόπουλος και ο λαϊκός που διαμαρτύρεται είναι ο Γεώργιος Σαβόπουλος από την Κεφαλονιά]

«Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει σταθερὰ καὶ ἀταλάντευτα, ὅτι ἀπαγορεύεται ἡ συμπροσευχὴ τοῦ ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ μὲ αἱρετικούς. Ὄχι ἀσφαλῶς ἀπὸ μῖσος. Ἡ ῥήτρα αὐτὴ ἀποτελεῖ στοιχειῶδες μέτρο ἀσφαλείας γιὰ τὰ παιδιά της, ἀλλὰ καὶ ἕνα φιλάνθρωπο μήνυμα ἀφυπνίσεως γιὰ τοὺς ἄλλους. Ὑπάρχουν ἐπ᾿ αὐτοῦ καὶ θεόπνευστες ἐντολὲς τῆς ἁγίας Γραφῆς, καὶ παραδείγματα ἀποστόλων καὶ πατέρων, ἀλλὰ καὶ σχετικοὶ ἱεροὶ κανόνες ἁγίων Συνόδων. Αὐτὸ γνωρίζαμε καὶ αὐτὸ τηροῦμε οἱ ὀρθόδοξοι αἰῶνες τώρα.
Ἀλλὰ ἤδη κι αὐτὸς ὁ σωτήριος φραγμός, σύμφωνα μὲ ἄνωθεν ὁδηγίες, ἐπιχειρεῖται νὰ καταρριφθῇ. Γιατί; Διότι ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στοὺς σκοποὺς τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς νέας τάξεως, ποὺ θέλουν τὴν παγκοσμιοποίησι, καὶ ἑπομένως τὸ πλησίασμα, τὴ συναναστροφή, τὴν ἀπάμβλυνσι τῶν θρησκευτικῶν ἰδίως διαφορῶν, τὴ συναλοιφὴ ὅλων, τὸ θρησκειακὸ ἀνακάτεμα, μὲ μιὰ λέξι τὴν πανθρησκεία (ἕνα, κοινῶς, «ἱερὸ» ἀχταρμά). Καὶ ἤδη, μὲ τὶς ἐπανειλημμένες συμπροσευχές, ποὺ προβάλλουν κάθε τόσο τὰ μέσα ἐνημερώσεως, πολλοὶ κοντεύουν νὰ ξεχάσουν αὐτὰ ποὺ ἤξεραν.
Καὶ οἱ μὲν ἐκτὸς Ἐκκλησίας τὴ δουλειά τους κάνουν. Τὸ ἀνησυχητικὸ εἶνε, ὅτι στὰ σχέδιά τους παρασύρουν τὴν πνευματική μας ἡγεσία, ποὺ ἀρχίζει νὰ εἰσάγῃ νέες ἑρμηνεῖες καὶ νὰ νοθεύῃ τὴν καθαρὴ διδασκαλία της. Ἔτσι καὶ στὸ προκείμενο θέμα ἀκοῦμε τώρα νὰ λένε· «Ἡ συμπροσευχὴ ποὺ ἀπαγορεύεται δὲν εἶνε αὐτὴ ποὺ νομίζετε σεῖς οἱ ἀδαεῖς· εἶνε μόνο ἡ εὐχαριστιακή». Ἀπαγορεύεται δηλαδὴ ἡ συμπροσευχὴ μόνο σὲ θεία εὐχαριστία-λειτουργία. Ἐννοοῦν, ἔτσι, ὅτι οἱ ἄλλες συμπροσευχὲς ἐπιτρέπονται.
Ἀλλοίμονο βέβαια ἂν ἡ ἐκκλησιαστικὴ διδασκαλία ἄλλαζε ἔτσι, μὲ τὴν ἐπινόησι μιᾶς νέας ἑρμηνείας. Τὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας διακρίνουν τὴν ὀρθὴ ἀπὸ τὴ νόθο ἑρμηνεία· γνωρίζουν, ὅτι πᾶσα συμπροσευχὴ μὲ ἑτεροδόξους ἀπαγορεύεται. Οἱ οἰκουμενισταὶ ὅμως συλλαμβάνονται καὶ ἐδῶ ἀπὸ τὰ λόγια τους. Διότι οὔτε καὶ μὲ τὴ νεόκοπη αὐτὴ ἑρμηνεία τους φαίνονται συνεπεῖς. Τελικὰ καὶ σὲ εὐχαριστιακὲς συμπροσευχὲς ἔχουν προχωρήσει, καὶ μάλιστα πρὸ πολλοῦ, ὅπως δείχνει τὸ ἄρθρο ―μὲ τὸ ἐκφραστικό του σκίτσο― ποὺ ἀκολουθεῖ. Ποιά νέα ἑρμηνεία θὰ ἐπινοήσουν τώρα οἱ ἡμέτεροι οἰκουμενισταί, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὰ ἀδικαιολόγητα;
Τὸ γεγονός, στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται τὸ ἄρθρο, εἶνε παλαιό, πρᾶγμα ποὺ δείχνει, ὅτι ἡ διάβρωσις ἔχει ἀρχίσει ἀπὸ πολὺ νωρίς. Ἡ πρώτη δημοσίευσις τοῦ κειμένου αὐτοῦ ἔγινε πρὸ 40 ἐτῶν στὴν «Σπίθα» ὑπὸ τὸν τίτλο «Γενναῖα τῆς Ὀρθοδοξίας τέκνα» (φ. 285/Ὀκτ. 1965, σσ. 2-3). Ὁ π. Αὐγουστῖνος, ὅπως θὰ δοῦμε, ἐλέγχει ἐδῶ ἕνα φιλοπαπικὸ ἐπίσκοπο, μακαρίτη τώρα, καὶ ἐπαινεῖ δύο γενναίους μαχητὰς τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν εἶνε καὶ κληρικός, τότε διάκονος καὶ σήμερα πρεσβύτερος-ἱερομόναχος. Πρόκειται γιὰ τὸν ἀγωνιστὴ ἀρχιμανδρίτη τῶν Πατρῶν Νικόδημο Πετρόπουλο.
Ἡ ἀναδημοσίευσις συμπίπτει μὲ τὴν ἐπίσκεψι στὴν Φλώρινα κατόπιν προσκλήσεως τοῦ παναγιωτάτου οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, στὸν ὁποῖο καὶ προσφέρεται, ὡς μία ὑπόμνησις ἐκ μέρους τοῦ γέροντος συντάκτου τῆς «Σπίθας» τοῦ αἰτήματος, νὰ συνεχίζῃ ἡ Ἐκκλησία τὴν πορεία της ἐν ἀσφαλείᾳ καὶ εἰρήνῃ, χωρὶς καινοτομίες καὶ ὑπερβάσεις τῶν ὁρίων ποὺ ἔθεσαν οἱ ἅγιοι πατέρες.

—

• Μὲ λύπην, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, μὲ λύπην ἀνέκφραστον λαμβάνω τὸν κάλαμον διὰ νὰ ἐλέγξω ἐπωνύμως ἐπίσκοπον τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας. Ἂς λέγουν τινὲς ὅτι ἀρεσκόμεθα εἰς τὸν ἔλεγχον. Ἡ καρδία μας αἱμάσσει, ὅταν ἡ ἀνάγκη μᾶς ἐπιβάλῃ τὸν ἔλεγχον. Δὲν θέλομεν νὰ ἐλέγχωμεν. Δὲν θέλομεν νὰ μᾶς δίδωνται ἀφορμαὶ νὰ στηλιτεύωμεν καὶ νὰ καυτηριάζωμεν τὰ κακῶς κείμενα ἐν τῷ ἐκκλησιαστικῷ ὀργανισμῷ. Θὰ ἠθέλαμεν ἀντιθέτως ὅλα ἐν τῇ ἡμετέρᾳ Ἐκκλησίᾳ νὰ εὑρίσκωνται ἐν τάξει καὶ ἀκριβείᾳ. Θὰ ἠθέλαμεν οἱ ἐπίσκοποί μας ὡς ὡρολόγια ἀκριβείας νὰ λειτουργοῦν, νὰ σημαίνουν τὰς ὥρας τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ δεικνύουν τὰ πρέποντα καὶ συμφέροντα, καὶ νὰ μὴ ἀναγκάζεται κλῆρος καὶ λαὸς νὰ ἀνακαλῇ αὐτοὺς εἰς τὸ καθῆκον, νὰ ἐπαναφέρῃ τοὺς δείκτας εἰς τὰς κανονικὰς θέσεις. Εἶνε λυπηρὸν ὅτι ἐκ τῶν πνευματικῶν τούτων ὡρολογίων ἄλλα μὲν ἔπαυσαν νὰ λειτουργοῦν καὶ κατήντησαν τελείως ἄχρηστα, ἄλλα δὲ ἔχουν σταματήσει καὶ ἀναμένουν χόρδισμα, ἄλλα δὲ ἔχουν χαλαρωμένα τὰ ἐλατήριά των καὶ δεικνύουν ἐσφαλμένως τὴν ὥραν. Οἱ δὲ πιστοὶ ἀπευθυνόμενοι πρὸς πνευματικοὺς ἡγέτας δὲν πληροφοροῦνται ἀκριβῶς τὴν ὥραν, ἵνα, συμφώνως πρὸς τὰ πνευματικὰ χρονόμετρα, ῥυθμίζουν καὶ αὐτοὶ τὴν ζωήν των. Ἄχρηστα, χαλασμένα, ξεχορδισμένα ὡρολόγια…
  Ἀκούονται πανταχόθεν παράπονα. Εἰς τὰ γραφεῖα ἐκκλησιαστικῶν περιοδικῶν καταφθάνουν ἐπιστολαί. Καταγγέλλονται ἐνυπογράφως διάφορα θλιβερὰ περιστατικά, κατὰ τὰ ὁποῖα ἀνώτατοι τῆς Ἐκκλησίας ἀξιωματοῦχοι ἔπαυσαν νὰ βαδίζουν ἐπὶ τὰ ίχνη τοῦ ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ. Σκάνδαλα ἐπὶ σκανδάλων… Νὰ ἔλθουν ὅλα εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος; Δὲν συμφέρει τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ἐξ ὅλων ἐκείνων, τὰ ὁποῖα πληροφορούμεθα ὅτι συμβαίνουν εἰς διαφόρους ἐπαρχίας τῆς Ἑλλάδος, μόνον τὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα γίνονται ἐνώπιον πλήθους λαοῦ καὶ σκανδαλίζουν τὰς συνειδήσεις τῶν πιστῶν καὶ ἀποτελοῦν βοῶντα καὶ κράζοντα ἐγκλήματα, αὐτὰ καὶ μόνον ἐλέγχομεν κατὰ καθῆκον. Αὐτὴ εἶνε ἡ γραμμή, τὴν ὁποίαν ἀκολουθοῦμεν ἑπόμενοι τοῖς ῥήμασι τοῦ μεγάλου πατρὸς καὶ οἰκουμενικοῦ διδασκάλου, τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου· «Τὰ δημοσίως λεγόμενα καὶ πραττόμενα καὶ σκανδαλίζοντα τὸν λαόν, ταῦτα καὶ δημοσίως ἐλέγχομεν».
  Ἓν τοιοῦτον γεγονός, ὅπερ πᾶς πιστὸς πρέπει νὰ ἐλέγξῃ καὶ νὰ ἀποδοκιμάσῃ, ἵνα μὴ τὸ κακὸν ἐξαπλώσῃ εἰς ὅλον τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ καταστῇ πλέον ἀθεράπευτος ἡ νόσος, εἶνε καὶ τὸ θλιβερὸν γεγονός, τὸ ὁποῖον συνέβη πρὸ ἡμερῶν εἰς μίαν τῶν νήσων τοῦ Ἰονίου πελάγους. Θὰ τὸ ἐκθέσωμεν ὡς τὸ ἐπληροφορήθημεν παρ᾿ αὐτοπτῶν μαρτύρων.

* * *

• Ὡς γνωστόν, εἰς τὴν νῆσον τῆς Κεφαλληνίας ὑπάρχει ἡ ἱ. μονὴ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, ὅπου εὑρίσκεται τὸ λείψανον τοῦ ἁγίου. Ἡ μονὴ ἔχει γίνει ἕνα ἀπὸ τὰ σπουδαιότερα προσκυνήματα τῆς Ἑλλάδος. Μυριάδες εὐσεβοῦς ὀρθοδόξου λαοῦ καὶ ἐκ τῶν νήσων καὶ ἐκ τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ ἁγίου συρρέουν διὰ νὰ προσκυνήσουν. Ὅπως δὲ πάντοτε, οὕτω καὶ ἐφέτος, τὴν 20ὴν Ὀκτωβρίου καθ᾿ ἣν ἑορτάζεται ὁ ἅγιος, ἐν τῷ καθεδρικῷ ναῷ τῆς μονῆς ἐτελέσθη μεγαλοπρεπῶς ἀρχιερατικὴ λειτουργία. Λειτουργῶν ἀρχιερεὺς ἦτο ὁ σεβασμ. μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Ἀλέξιος, τοποτηρητὴς τῆς χειρευούσης Μητροπόλεως Κεφαλληνίας. Κύματα εὐσεβοῦς λαοῦ ἐπλημμύρουν τὸν ναὸν καὶ παρηκολούθουν μετὰ κατανύξεως τὴν θείαν λειτουργίαν. Ἀλλ᾿ αίφνης ἡ γαλήνη τοῦ ἐκκλησιάσματος ἐταράχθη ἐκ θλιβεροῦ γεγονότος ἢ μᾶλλον σειρᾶς-ἁλύσεως γεγονότων, τῶν ὁποίων τὸ ἓν θλιβερώτερον τοῦ προηγουμένου. Καὶ ἐξηγούμεθα.
  Εἰς τὸ πυκνὸν ἐκκλησίασμα, τὸ ὁποῖον ἀπετελεῖτο ἀποκλειστικῶς ἀπὸ ὀρθοδόξους, παρεισέδυσε καὶ ἕνας ἱερεὺς τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας. Κακῶς ἐπετράπη εἰς τὸν παπικὸν ἱερέα ἡ είσοδος εἰς τὸν ναόν. Διότι, συμφώνως πρὸς τοὺς ἱ. κανόνας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπαγορεύεται ἡ είσοδος αἱρετικῶν εἰς τοὺς ἱ. ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλὰ δὲν ἦτο τοῦτο ἡ μόνη κανονικὴ παράβασις. Ἐπηκολούθησε καὶ ἄλλη, σοβαρωτέρα. Ὁ παπικὸς ἱερεὺς δὲν ἔμεινε καθ᾿ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς θείας λειτουργίας μεταξὺ τοῦ πλήθους τῶν πιστῶν. Μετὰ τὸν καθαγιασμὸν τῶν τιμίων δώρων ὁ λειτουργῶν ἀρχιερεὺς ἐκάλεσε τὸν ἔξω τοῦ θυσιαστηρίου ἱστάμενον παπικὸν ἱερέα νὰ εἰσέλθῃ ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ. Οὗτος, δεχθεὶς μίαν τοιαύτην τιμητικὴν πρόσκλησιν, εἰσῆλθεν εἰς τὸ ἱερὸν βῆμα καὶ ἐπλησίασε πρὸς τὴν ἁγίαν τράπεζαν διὰ νὰ λάβῃ ἀντίδωρον παρὰ τοῦ ἀρχιερέως. Ἀλλ᾿ ἐκείνην τὴν στιγμήν, καθ᾿ ἣν ὁ παπικὸς ἱερεὺς ἡτοιμάζετο νὰ λάβῃ τὸ ἀντίδωρον, πίπτει κεραυνὸς ποὺ ἐτάραξε τοὺς πάντας. Κεραυνὸς Ὀρθοδοξίας. Για την συνεχεια εδώ· Read more »

Ο ΣΑΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ ΣΤΟ ΤΡΙΕΤΕΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

ΓΙΑ «ΤΟ ΦΡΙΚΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ ΙΩΣΗΦ»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΩΝ ΑΠΟ· http://aktines.blogspot.gr

ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΕΓΑΚΗΣ είπε…

Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ ΗΤΑΝ ΑΠΛΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΝΩ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ΑΛΙΜΟΝΟ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ. ΕΞΑΛΛΟΥ Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑ΄Ι΄ΣΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΦΘΑΣΕΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΖΟΤΑΝ ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ… ΜΗΠΩΣ ΟΜΩΣ ΑΓΙΑΣΕ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΤΕΛΙΚΑ ΖΗΤΗΣΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΟΠΩΣ ΄΄ΕΙΧΕ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ΄΄ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΥΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ; ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΩΝΙΑ ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΦΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΕΙΜΑΙ.

9 Σεπτεμβρίου 2013 – 11:27 μ.μ.

Ανώνυμος είπε…

Θερμά συγχαρητήρια στον κ.Γεγάκη για τη θαυμάσια συλλογιστική του.
Αναφορικά με τη δήθεν «συγγνώμη» του μακαριστού Αυγουστίνου, καλό θα είναι, όποιοι διαδίδουν τέτοιες φαιδρότητες,με πρώτον και καλύτερον το μητροπολίτη Προικοννήσου, να έχουν υπόψιν ότι ο αοιίδιμος γέρων σκεπτόταν σοβαρά να διακόψει το μνημόσυνο και του νυν πατριάρχη Βαρθολομαίου όπως διαφαίνεται από επιστολές του προς αυτόν (τουτέστιν τον πατριάρχη). Ο αείμνηστος ιεράρχης σεβόταν μεν το θεσμό του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως αλλά σε θέματα πίστεως δε χαριζόταν σε πρόσωπα. Γνώριζε να διακρίνει το θεσμό απ τα πρόσωπα που τον εκπροσωπούν (μακάρι να ευπροσωπούσαν κι όλας)! Λίγο περισσότερος σεβασμός στην ιερά του μνήμη δε θα έβλαπτε!

Λ.Ν.

Διαβάστε περισσότερα »

ΣΧΟΛΙΑ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ

(Συγκετρώνουμε σχόλια και άλλων ιστοσελίδων)

28 Αυγούστου 2013 – 9:09 μ.μ.  Ο/Η Ανώνυμος είπε…

Ποια υπήρξε η αντίδραση του μητροπολίτη Φλωρίνης Θεοκλήτου στα όσα είπε ο Προικοννήσου; Πώς προστάτεψε την ιερή μνήμη του γέροντα και προκατόχου του; Ψέλλισε τίποτε;
Εξέδωσε κάποια ανακοίνωση μετά ταύτα που να αποκαθιστά την αλήθεια; Περιμένουμε απάντηση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ· http://www.augoustinos-kantiotis.gr 

• Η αντίδραση του μητροπολίτου Θεοκλήτου και του πρωτοσυγκέλλου του Ιουστίνου Μπαρδάκα ήταν εναντίον αυτών που διαμαρτυρήθηκαν και όχι εναντίον αυτού που είπε το ψέμα. ΑΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΣΕ, (1ον) ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΕΥΓΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΚΤΑ (11μ.μ.) Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΚΑΙ (2ον) ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΤΟΥΣΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΣΠΕΡΙΔΟΣ, «ΝΑ ΣΥΜΜΑΖΕΨΟΥΝ» ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΕ ΠΡΩΤΗ._

ΣΧΟΛΙΟ από Hellas-Orthodoxy στις 9:00 π.μ.

Είναι να μας πιάνει θλίψη όταν ακούμε για τέτοιους ιεράρχες που ψεύδονται προκειμένου να κάνουν τις οικουμενιστικές δουλειές τους μη σεβόμενοι ούτε τους νεκρούς και άξιους ιεράρχες όπως ο Φλωρίνης κ.Καντιώτης. Από την άλλη είμαστε σίγουροι πως ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δε θα λείψουν από την εκκλησία του Χριστού οι άξιοι ιεράρχες όπως ο Γόρτυνος αλλά και πολλοί άλλοι φωτισμένοι και προικισμένοι από το Θεό. Χρειάζεται και προσωπική προσευχή ώστε να μας ελεήσει ο Θεός και να τους διατηρεί φωτεινούς οδοδείκτες για μας, άξιους ποιμένες και πατέρες μας όλους αυτούς που κρατούν σταθερή τη γραμμή και σηκώνουν με σθένος τη σημαία της ορθοδοξίας.

ΤΑ (4 απο τα 11) ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ http://neaflorina.blogspot.gr/2013/08/blog-post_8899.html

1. Ανώνυμος29 Αυγούστου 2013 – 6:48 μ.μ.

   Καλό θα είναι ο γράψας περί δήθεν «αδελφικών σχέσεων» Πατριαρχείου και μητροπόλεως Φλωρίνης να αναγνώσει τη με ημερομηνία 18/2/1988 επιστολή του μακαριστού Φλωρίνης Αυγουστίνου προς το μητροπολίτη Κολωνίας(του οικουμενικού θρόνου) Γαβριήλ με την οποία ο αοίδιμος ψέγει τη συμπροσευχή του τότε οικουμενικού πατριάρχη Δημητρίου με τον τότε πάπα της Ρώμης και μιλάει για κρίση συνειδήσεως που συντελείται στην καρδία ενίων αρχιερέων «εάν και κατά πόσον δύναται πλέον να μνημονεύεται το όνομα του οικουμενικού πατριάρχου, ως μη ορθοτομούντος τον λόγον της αληθείας» όπως διαλαμβάνει η σχετική επιστολή.
   Υ.Γ. Ο μακαριστός σχολίαζε αρνητικά και διαμαρτυρόταν για τα πατριαρχικά ατοπήματα. Κάποιοι άλλοι όμως ενώ βλέπουν επί Βαρθολομαίου να γίνονται τρισχειρότερα απ όσα γίνονταν επί Δημητρίου, όχι μόνο σιωπούν σχετικώς αλλά και τιμούν παντοιοτρόπως τον πατριάρχη πικραίνοντας τον πιστό λαό..

2. Ανώνυμος29 Αυγούστου 2013 – 6:57 μ.μ.

   Κανένα «φάουλ» δεν έκανε ο μητροπολίτης Γόρτυνος που δεν ξέρει καθώς φαίνεται από ψευτοευγένειες αλλά μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας που μιλούσε και ο γέροντάς του Αυγουστίνος. Δε δημιούργησε το πρόβλημα ο Γόρτυνος αλλά ο Προικοννήσου με τα όσα είπε. Ίσα-ίσα που ο Γόρτυνος καταχειροκροτήθηκε ενώ σημειώθηκε έντονη αντίδραση στα όσα είπε ο Προικονήσου. Μακάρι να είχαμε κι άλλους δεσποτάδες σαν το Γόρτυνος.

3. Ανώνυμος29 Αυγούστου 2013 – 4:32 μ.μ.

   Για άλλη μία φορά κατώτερη των περιστάσεων η μητρόπολή μας…ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΨΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΙΚΟΝΗΣΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ

4. 
   Δημήτριος Αναστασιάδης29 Αυγούστου 2013 – 6:52 μ.μ.

   ΤΙ ΣΥΖΗΤΑΤΕ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;;Ο ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ ΖΩΝΤΟΣ ΤΟΥ Π.ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΒΑΛΕ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ-ΕΣ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΔΕΝ ΠΑΡΕΣΤΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ π.ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΤΑΛΑΝΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ;ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ!!!

   Για τη συνέχεια πατήστε εδώ Read more »

Κυριακὴ πρὸς τῆς Ὑψώσεως (Γαλ. 6,11-18)

TO KAYXHMA TΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

«Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6,14)

Γιὰ τί καυχᾶται; Γιὰ διάφορα πράγματα. Οἱ περισσότεροι καυχῶνται γιὰ τὰ λεφτὰ καὶ τὰ πλούτη τους, γιὰ τὰ χωράφια καὶ τὰ οἰκόπεδά τους, γιὰ τὰ αὐτοκίνητα καὶ τὰ καράβια τους, γιὰ τὶς μετοχὲς καὶ τὶς λίρες τους, γιὰ ὅλα ἐν γένει τὰ ὑλικὰ πράγματα. Ἄλλος καυχᾶται γιὰ τὰ μπράτσα, γιὰ τὴ δύναμί του, γιὰ τὴ ῥωμαλεότητά του, γιὰ τὴν ὑγεία του. Ὁ ἄλλος καυχᾶται γιὰ τὴν ὀμορφάδα του, ὁ ἄλλος γιὰ τὴν εὐφυΐα καὶ τὴν ἐξυπνάδα του. Ὁ ἄλλος καυχᾶται γιὰ τὴν τέχνη ἢ γιὰ τὴν ἐπιστήμη καὶ τὴ σοφία του. Ὁ καθένας καυχᾶται γιὰ κάτι. Οἱ ἄνθρωποι καυχῶνται ἀκόμα καὶ γιὰ τοὺς δικούς των. Ὁ ἕνας γιὰ τὴ γυναῖκα του, ὁ ἄλλος γιὰ τὰ παιδιά του ἢ τὰ κορίτσια του, ὁ ἄλλος γιὰ τοὺς προγόνους του ὅτι κατάγεται τάχατες ἀπὸ ψηλὸ τζάκι. Ὁ ἄλλος γιὰ τὸν τόπο τῆς γεννήσεώς του, ὅτι εἶνε πρωτευουσιάνος. Ἄλλος καυχᾶται  γιὰ τὴν πατρίδα του· καὶ μάλιστα αὐτοὶ ποὺ εἶνε ἀπὸ μεγάλα κράτη, ἔχουν μεγαλύτερη ὑπερηφάνεια. Καυχῶνται γιὰ τὸ στρατὸ καὶ τὸ στόλο τους, γιὰ τοὺς πυραύλους καὶ τοὺς ἀστροναῦτες τους…

Ἀλλ᾿ ἀξίζει νὰ καυχᾶται κανεὶς γιὰ ὅλ᾿ αὐτά;

Σήμερα τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, διὰ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, μᾶς ἀπαντᾷ· Μὴ καυχάσθω ἄνθρωπος· νὰ μὴ καυχᾶται ὁ ἄνθρωπος (βλ. Γαλ. 6,14). Καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, διὰ  τῆς προφήτιδος Ἄννης, μᾶς παραγγέλλει· «Μὴ καυχάσθω ὁ φρόνιμος ἐν τῇ φρονήσει αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ δυνατὸς ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν τῷ πλούτῳ αὐτοῦ» (Α΄ Βασ. 2,10).

Γιατί ὅμως νὰ μὴ καυχῶνται; Ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά.

Ἐσεῖς ποὺ καυχᾶσθε γιατὶ ἔχετε πλούτη, γιά ἰδέστε τί λέει ἡ ἱστορία ἀλλὰ καὶ σύγχρονα παραδείγματα. Βλέπεις τὸν πλούσιο καὶ ξαφνικὰ πτωχεύει· καὶ γίνεται τόσο φτωχός, ποὺ δὲν ἔχει νὰ φάῃ καὶ ζητιανεύει γιὰ ἕνα κομμάτι ψωμί. Τὰ είδαμε αὐτὰ στὴν ἐποχή μας. «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλμ. 33,10). Ποῦ εἶνε λοιπὸν τὰ πλούτη; Τί καυχᾶσθε, πλούσιοι; Ξέρετε, ἂν μέχρι τέλους τῆς ζωῆς σας θὰ ἔχετε τὰ πλούτη σας;

Ἐσεῖς οἱ ἄλλοι, ποὺ καυχᾶσθε γιὰ τὴ δύναμι καὶ τὴν ὑγεία σας, νὰ λέτε «Δόξα σοι, ὁ Θεός» καὶ νὰ μὴ καυχᾶσθε. Πηγαίνετε στὰ νοσοκομεῖα καὶ στὰ ἄσυλα τῶν ἀνιάτων νὰ δῆτε· ἄντρες ποὺ πιάνανε τὴν πέτρα καὶ τὴ στίβανε, τώρα τοὺς βλέπεις ἐπάνω στὸ κρεβάτι καὶ δὲ᾿ μποροῦν οὔτε τὸ κουτάλι νὰ πιάσουν καὶ τοὺς ταΐζει  ἄλλος. Ποῦ εἶνε ἡ ὑγεία; Τί καυχᾶσαι, ἄνθρωπε; Σήμερα εἶσαι ὑγιής, ἀλλὰ αὔριο θὰ εἶσαι;

Κ᾿ ἐσεῖς οἱ ἄλλοι, ποὺ καυχᾶσθε γιὰ τὴν ὀμορφάδα σας· οἱ γυναῖκες, ποὺ μέρα – νύχτα εἶστε στὸν καθρέφτη καὶ ξοδεύετε τόσα γιὰ νὰ φτειάξετε τὸ πρόσωπό σας· δὲν κάνετε ἕνα περίπατο στὰ νεκροταφεῖα, νὰ δῆτε μέσα στοὺς τάφους τὰ κόκκαλα καὶ νὰ μοῦ πῆτε ποιά εἶνε ἡ ὄμορφη καὶ ποιά ἡ ἄσχημη; Ποῦ εἶνε τὰ κάλλη; Ποῦ εἶνε αὐτὰ τὰ εδωλα; Τί καυχᾶσαι λοιπὸν γιὰ τὴν ὀμορφάδα;

―Μὰ ἐγώ, θὰ πῇς, δὲν καυχῶμαι γι᾿ αὐτά. Ἐγὼ καυχῶμαι γιὰ τὴν ἐξυπνάδα, γιὰ τὰ γράμματά μου… Τί εἶνε ὅμως ἡ εὐφυΐα; Ὑπάρχουν περιπτώσεις, ποὺ τὸ μυαλὸ καὶ τοῦ πιὸ εὐφυοῦς ἀνθρώπου μπορεῖ νὰ θολώσῃ. Ἔχω παράδειγμα ἕναν καθηγητὴ πανεπιστημίου, ποὺ ἔλυνε καὶ τὸ πιὸ δύσκολο πρόβλημα στὸ ἅψε – σβῆσε, καὶ μιὰ μέρα, ἐκεῖ ποὺ καθόταν στὸ γραφεῖο του, ἔπεσε μιὰ σταγόνα αἷμα στὸν ἐγκέφαλο καὶ τὸ μυαλό του θόλωσε. Ἔπαθε ἡμιπληγία καὶ τώρα τραυλίζει. Ποῦ εἶνε ἡ εὐφυΐα, ποῦ εἶνε ἡ ἱκανότης του; Μιὰ σταγόνα αἷμα θολώνει τὸ ἀνθρώπινο μυαλό.

Κ᾿ ἐσεῖς ποὺ καυχᾶσθε ὅτι ἀνήκετε σὲ μεγάλο καὶ δυνατὸ κράτος, γιά ἀνοῖξτε τὴν ἱστορία νὰ δῆτε. Κράτη μεγάλα, ποὺ σκιάζανε τὸν ἥλιο μὲ τὰ ὅπλα καὶ τὰ βέλη τους καὶ τοὺς ἔτρεμε ὁ κόσμος, σὲ μιὰ στιγμή, σὲ μιὰ ὥρα, χάθηκαν ἀπὸ ἕνα σεισμό. Ποῦ εἶνε ἡ Βαβυλώνα, ποὺ ἤτανε σὰν τὴ Νέα Ὑόρκη; Τώρα ἀρχαιολόγοι σκάβουνε νὰ βροῦν τὰ ἐρείπιά της. Λοιπόν, μὴ καυχᾶσαι γιὰ τίποτε ἀπ᾿ αὐτά.

* * *

―Δὲν ὑπάρχει λοιπὸν τίποτα στὸν κόσμο, ποὺ ἀξίζει γι᾿ αὐτὸ νὰ καυχᾶται ὁ ἄνθρωπος;

Ὄχι, ἀδέρφια μου. Γιὰ ὅσους πιστεύουμε, ὑπάρχει κάτι. Ποιό εἶνε αὐτό; Πέσετε νὰ τὸ προσκυνήσετε ἕως κάτω στὴ γῆ. Εἶνε ὁ τίμιος σταυρός! Αὐτὸ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα σήμερα· Ἂς καυχῶνται ἄλλοι γιὰ ἄλλα πράγματα, ἐγὼ καυχῶμαι μόνο γιὰ τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ· «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6,14).

―Γιατί ὅμως, ρωτᾷς, γιατί πρέπει νὰ καυχῶμαι μόνο γιὰ τὸ σταυρό; Τί εἶνε ὁ σταυρός; Read more »

ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

www.augoustinos-kantiotis.gr: Η Μαρία Ρεπούση επειδή είναι μια άσημη κυρία(με 1500 ψήφους μπήκε στην βουλή), και δεν έχει να επιδείξει ικανότητες πνευματικές, θέλει να βρίσκεται στην επικαιρότητα με τα άλογα και τα παράλογα! Ότι γεννήσει το θολωμένο της μυαλό το υπερασπίζεται! Νομίζω ότι πολύ ασχολήθηκαν οι λογικοί άνθρωποι με την συγκεκριμένη κυρία!!!

ΝΑ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ

[ΒΙΝΤΕΟ]

http://katanixis.blogspot.gr/2013/09/blog-post και
http://www.youtube.com/watch?v

Από τον Πρωτοπρ. Νικόλαο Μανώλη και την υπόλοιπη ομάδα διαχείρησης του Ιστολογίου Κατάνυξις

Θερμη παρακληση για να σωθει μια νεα μητερα

 http://koukfamily.blogspot.gr/2013/09/blog-post_8663.html

SINAI MONASTERY ST CATHERINE

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΙΝΑ

ΜΕΤΟΧΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Επειδή τις τελευταίες ημέρες βλέπουν το φως της δημοσιότητας ποικίλα δημοσιεύματα περί της Μονής Σινά και των προβλημάτων που (κατά τις ίδιες αυτές πηγές) Αυτή φέρεται να αντιμετωπίζει, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στην Κοινή Γνώμη εντυπώσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα,  επιθυμούμε να γνωστοποιήσουμε τα εξής:

α) Το Νότιο Σινά και η ευρύτερη περιοχή της Μονής αποτελούσαν –προ της πολιτικής κρίσεως στην Αίγυπτο- τον τρίτο σε επισκεψιμότητα τουριστικό προορισμό της χώρας (μετά τις πυραμίδες και το Λούξορ). Για λόγους ασφαλείας ως προς τη μετακίνηση τέτοιου μεγάλου αριθμού ξένων (κυρίως) πολιτών στην ευαίσθητη αυτή περιοχή, η τοπική διεύθυνση της τουριστικής αστυνομίας έδωσε προ εβδομάδος την οδηγία να «κλείσει» η Μονή προσωρινά για τους τουρίστες.

β) Η οδηγία αυτή Read more »

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

«Καὶ οἱ οἶκοι αὐτῶν εἰς ἀφανισμὸν» (Σοφον. 1, 13)

«Φοβηθῆτε, ἀδελφοί, τὴν κόλασιν καὶ τιμωρίαν, ὁπου μέλλουν νὰ λάβουν οἱ βλάσφημοι μετὰ θάνατον, καὶ παύσετε ἀπὸ τὰς βλασφημίας˙ φοβηθῆτε τὴν μεγαλειότητα καὶ βασιλείαν τοῦ παντοκράτορος καὶ παντοδύναμου Θεοῦ, καὶ εἰς τὸ ἐξῆς μὴ τολμᾶτε νὰ ἀνοίγετε τὸ στόμα καὶ νὰ βλασφημῆτε ἤ τὸ φοβερὸν καὶ δεδοξασμένον του ὄνομα, τὸ ὁποῖον δοξολογεῖται ἀπὸ ὅλας τὰς χιλιάδας καὶ μυριάδας τῶν ἀναριθμήτων Ἀγγέλων καὶ Ἀρχαγγέλων, ἤ τὴν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ ἤ τὴν πίστιν ἤ τὰ θεῖα μυστήρια. Πρῶτον διὰ τί, καθῶς ἐκεῖνος ὅπου ρίπτει πέτραν εἰς τὸν οὐρανὸν δὲν βλάπτει τὸν οὐρανόν, ἀλλὰ βλάπτει τὸν ἐαυτόν του, ἐπειδὴ γυρίζει ἡ πέτρα καὶ τοῦ συντρίβει τὴν κεφαλήν, ἔτσι καὶ ὅποιος βλασφημεῖ κατὰ τοῦ Θεοῦ, δὲν βλάπτει τὸν Θεόν, ἀλλὰ μόνον καὶ μόνον βλάπτει τὸν ἐαυτόν του καὶ τὴν ψυχήν του κολάζει ὀ ἄθλιος, ὡς λέγει  ὁ θεῖος Χρυσόστομος… Καὶ δεύτερον˙ διὰ τὶ ὁ Θεὸς δὲν ὑποφέρει τὰς βλασφημίας ὁπου τοῦ κάμνετε, ὅθεν ὀργίζεται κατʼ ἐπάνω σας καὶ σᾶς παιδεύει μὲ διαφόρους παιδείας, καὶ εἰς ὅλον τὸ ὕστερον σᾶς θανατώνει».

(Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

«ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ»!…

Εις το φύλλον της 18-8-62 της εφημερίδος «Το Βήμα» και εις την στήλην των Σημειωμάτων υπό τον τίτλον «Παραδοξολογίαι» εδημοσιεύθη αρθρίδιον, δια του οποίου χαρακτηριζόμεθα ως θορυβοποιός ιερωμένος, θορυβώδης ιεροκήρυξ, ανόητος τις και παραδοξολόγος, όστις προτείνει πράγματα «αυτοχρήμα γελοία». Αφορμή δε της δημοσιογραφικής ταύτης επιθέσεως υπήρξεν ημέτερον άρθρον δημοσιευθέν εις το υπʼ αριθμ. 250 φύλλον της «Σπίθας» υπό τον τίτλον «Βλασφημεί;».

Είμαι βέβαιος ότι ο συντάκτης δεν εδιάβασε το άρθρον, αλλʼ ηρκέσθη εις μίαν περίληψιν του άρθρου, δημοσιευθείσαν εις άλλην εφημερίδα, περίληψιν διαστρεβλώνουσαν τας εννοίας του άρθρου. Εάν ο άγνωστος μοι συντάκτης εδιάβαζε το άρθρον, και είχε εν εαυτώ ολίγην πίστιν, δεν θα έγραφεν ό,τι έγραψεν, αλλά θα συνεμερίζετο και αυτός το αίσθημα της λύπης και της αγανακτήσεως, το οποίον αισθάνεται πας εις Θεόν πιστεύων Έλλην, ο οποίος εις τας πολιτικάς εφημερίδας πολλάκις έχει διαβάσει, ότι ο Πρωθυπουργός βλασφημεί. Ιδίως δε χρονογράφοι και σκιτσογράφοι ημερησίων εφημερίδων παρουσιάζουν κατά τον παραστατικώτερον τρόπον τον Πρωθυπουργόν βλασφημούντα.

Αι εφημερίδες λοιπόν μες τα σκίτσα των και τα χρονογραφήματα των εδημιούργησαν παρά τη κοινή γνώμη την πεποίθησιν, ότι ο Πρωθυπουργός βλασφημεί τα Θεία, και ότι οι Υπουργοί προ των φρικτών ύβρεων και βλασφημιών του φεύγουν προτροπάδην φράσσοντες τα ώτα. Και τώρα η προαναφερθείσα πρωινή εφημερίς έρχεται υπεραμυνομένη του Πρωθυπουργού και βεβαιούσα, ότι δεν ηκούσθη ποτέ να βλασφημή τα Θεία! Προσπαθών δʼ ο συντάκτης να δικαιολογήση τας εκ του στόματος του Πρωθυπουργού, κατά τους χρονογράφους και σκιτσογράφους, εκτοξευομένας φρικτάς βλασφημίας, γράφει, ότι ταύτα «ποιητική αδεία» λέγονται. Ώστε «ποιητική αδεία» επί έτη τώρα ο Πρωθυπουργός του μοναδικού εν τω κόσμω Ορθοδόξου Βασιλείου παρουσιάζεται υπό των εφημερίδων βλασφημών «Χριστούς» και «Παναγίες»; Και ήσαν όλα ταύτα ψευδή και ανυπόστατα, λεγόμενα προς διασκέδασιν των αναγνωστών και πολιτικήν εκμετάλλευσιν; Τι να είπη τις δια την νοοτροπίαν αυτήν των συντακτών;

Αναπαύει την συνείδησιν του κ. Διευθυντού της εφημερίδος το «ποιητική αδεία»; Αλλά τότε «ποιητική αδεία» οι δημοσιογράφοι και οι χρονογράφοι ας παρουσιάσουν μίαν ημέραν εις τα φύλλα του, ότι κάποιο σημαίνον πρόσωπον εκσφενδονίζει κατά της μνήμης του μακαρίτου πατρός του φοβεράν ύβριν, λέγων ότι ήτο… Ερωτώ˙ Read more »

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ 1952

Συντάκτης· ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΤΑΠΑΤΕΙΤΑΙ…

«Πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ εἰς τὴν πόλιν καὶ κόπτετε καὶ μὴ φείδεσθε τοῖς
ὀφθαλμοῖς ὑμῶν καὶ μὴ ἐλεήσετε˙ πρεσβύτερον καὶ νεανίσκον καὶ παρθένον
καὶ νήπια καὶ γυναῖκας ἀποκτείνατε εἰς ἐξάλειψιν, ἐπὶ δὲ πάντας, ἐφ οὕς
ἐστι τὸ σημεῖον, μὴ ἐγγίσητε˙ καὶ ὑπὸ τῶν ἁγίων μου ἄρξασθε»

(Ἰεζεκ. 9, 5-6)

Σημεῖα τῶν καιρῶν

Ὁ Σταυρὸς ὁ Τίμιος. Ἄξιος πάσης τιμῆς, εὐλαβείας, προσκυνήσεως διὰ τὸν ἐπʼ αὐτοῦ σταυρωθέντα Κύριον. Ὁ Σταυρός, ἡ ἐπʼ αὐτοῦ θυσία τοῦ Θεανθρώπου, τὸ μέσον τῆς λυτρώσεως τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας. Ὁ σταυρὸς ἡ ἀήττητος σημαία τοῦ Ναζωραίου, τὸ ἱερώτερον σύμβολον τῆς πίστεώς μας, τὸ διακριτικὸν γνώρισμα τῶν χριστιανῶν. Ὅπως οἱ βοσκοὶ ἔχουν συνήθειαν εἰς τὰ πρόβατα ποὺ ἀγοράζουν νὰ βάζουν κάποιο σημάδι, διὰ νὰ ξεχωρίσουν ἀπὸ τὰ ξένα ποίμνια, κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ ὁ ἰδικός μας βοσκός, ὁ ποιμὴν ὁ καλός, ὁ μοναδικός, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἰς τὰ ἰδικὰ του λογικὰ πρόβατα, τὰς ὑπάρξεις, δηλαδή, ποὺ διὰ τοῦ αἵματός Του ἠγόρασεν ἀπὸ τὰς ἀγορὰς τῆς εἰδωλολατρείας καὶ τῆς ἀπιστίας, σφραγίζει διὰ νὰ διακρίνωνται ἀπὸ τοὺς ἀπίστους. Τὰς σφραγίζει κατὰ τὴν ἱερὰν καὶ ἐξόχως συγκινητικὴν ὥραν τοῦ βαπτίσματος. Ὁ ἱερεὺς κάμνει τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ καὶ σφραγίζει τὸν βαπτιζόμενον εἰς τὸ μέτωπον, τὸ στῆθος, τὸ στόμα, τὴν μύτην, τὰ αὐτιά, τὰ χέρια, τὰ πόδια, τὰ πέλματα, ἀπὸ κορυφῆς μέχρι ἄκρων, ὁλόκληρον τὸν ἄνθρωπον. Σφραγὶς εἰς ὅλας τὰς αἰσθήσεις. Ἔκτοτε ὁ βαπτιζόμενος δὲν ἀνήκει εἰς ἐαυτόν, οὔτε εἰς τὸν κόσμον, οὔτε εἰς τὸν Ἐωσφόρον, τὸν κοσμοκράτορα, ἀλλὰ ἀνήκει ἐξ ὁλοκλήρου εἰς τὸν Κύριον. Εἶναι κτῆμα του, πρόβατον τῆς ἁγίας του ποίμνης. Φέρει ἐπʼ αὐτοῦ τὴν σφραγίδα του. Τὶς δύναται νὰ κάμη κακὸν εἰς αὐτόν; Δύναται νὰ λέγη τὸ τοῦ Ψαλμωδοῦ: «Κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδὲν μὲ ὑστερήσει˙ εἰς τὸπον χλόης, ἐκεῖ μὲ κατεσκήνωσεν˙ ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέν με˙ τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν» (22ος ψαλμός). Χριστιανέ! Τὸ ἐσκέφθης; Νὰ εἶσαι πρόβατον τοῦ Χριστοῦ ἐσφραγισμένον! Ὁποία τιμή! Ἀλλὰ καὶ ὁποία ἀσφάλεια! Λέγεται, ὅτι ὑπῆρχε ὡραῖα ἔλαφος, ἡ ὁποία ἔφερε διακριτικὸν σημεῖον – πινακίδα μὲ τὰς λέξεις: «Εἶμαι τοῦ Καίσαρος» καὶ οὐδεὶς κυνηγὸς ἐτόλμα νὰ τὴν πειράξη, ἀλλὰ καὶ ὁ Χριστιανὸς φέρων τὴν σφραγίδα τοῦ Λυτρωτοῦ, τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, καὶ ἀξίως τῆς κλήσεως περιπατῶν, διατελεῖ ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Κυρίου καὶ οὐδεὶς δύναται νὰ τῶ κάμη κακόν, ἐὰν δὲν ἐπιστρέψη Ἐκεῖνος. Ὅπως ψάλλει κατανυκτικὰ ἡ Παρακλητική˙ «Ἔδωκας σημεῖωσιν τοῖς φοβουμένοις Σὲ, Κύριε, τὸν Σταυρόν σου τὸν τίμιον…».

Ὁ Σταυρὸς εἶνε ἡ βασιλικὴ σφραγὶς τῶν χριστιανῶν. (*) Ἀπὸ τῶν πρώτων ἡμερῶν τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ ὅλως ἐξαιρετικὴ τιμὴ ἀπεδίδετο ὑπὸ τῶν χριστιανῶν εἰς τὸν Σταυρόν. Εἰς τὴν ἐποχὴν τῶν ἀγριωτέρων διωγμῶν οἱ χριστιανοὶ ἐπροτίμων νὰ ὑποστοῦν τὰ φρικτότερα τῶν μαρτυρίων παρὰ νὰ καταπατήσουν τὸν τύπον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἡ καταπάτησις τοῦ Σταυροῦ ἄρνησις Χριστοῦ. Οἱ χριστιανοὶ τῶν Read more »